Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1983
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1983 | |
|---|---|
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 23 Απριλίου 1983 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | Rudi-Sedlmayer-Halle Μόναχο, Δυτική Γερμανία |
| Παρουσιαστές | Μαρλέν Σαρέλ |
| Μουσική διεύθυνση | Ντίτερ Ράιτ |
| Σκηνοθέτης | Ράινερ Μπέρτραμ |
| Εκτελεστικός επόπτης | Φρανκ Νεφ |
| Εκτελεστικός παραγωγός |
|
| Διοργανωτής | |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Έναρξη διαγωνισμού | Η Μαρλέν Σαρέλ παρουσιάζει κάθε συμμετοχή και τις καλεί όλες μαζί στη σκηνή. |
| Ενδιάμεση πράξη | Μικρά φιλμ κλασικής μουσικής, ερμηνεμένα από τη Μαρλέν Σαρέλ. |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 20 |
| Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
| Επιστρέφουν | |
| Αποχωρούν |  Ιρλανδία |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απένειμε 12, 10, 8-1 βαθμούς σε 10 τραγούδια |
| Μηδέν βαθμοί | |
| Νικητής | |
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1983 ήταν η 28η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο της τότε Δυτικής Γερμανίας, στις 23 Απριλίου 1983. Παρουσιάστρια ήταν η Μαρλέν Σαρέλ. Η Κορίν Ερμές ήταν η νικήτρια αυτής της Eurovision με το τραγούδι "Si la vie est cadeau". Αυτή ήταν η πέμπτη νίκη του Λουξεμβούργου στο διαγωνισμό που ισοδυναμούσε με το ρεκόρ που έθεσε η Γαλλία το 1977. Ήταν επίσης η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά όπου η νικητήρια συμμετοχή ερμηνεύτηκε τελευταία τη νύχτα και η δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην οποία το Ισραήλ κέρδισε τη 2η θέση. Για τρίτη συνεχή χρονιά, τουλάχιστον μία χώρα κατέληξε με μηδέν βαθμούς, και σε αυτήν την περίπτωση, τυχαία ήταν δύο χώρες, η Ισπανία και η Τουρκία, όπου καμία δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει έστω έναν βαθμό.
Το σετ εκείνη τη χρονιά ήταν μια αρκετά μικρή σκηνή σε σχήμα τόξου που περιβάλλει το τμήμα της ορχήστρας και ένα μεγάλο φόντο που μοιάζει με γιγάντιους ηλεκτρικούς θερμαντήρες, οι οποίοι ανάβουν σε διαφορετικές ακολουθίες και συνδυασμούς ανάλογα με τη φύση και τον ρυθμό των τραγουδιών. Ο διαγωνισμός του 1983 ήταν ο πρώτος που μεταδόθηκε στην Αυστραλία μέσω του καναλιού 0/28 (τώρα SBS Television) στο Σίδνεϊ και τη Μελβούρνη. Ο διαγωνισμός στη συνέχεια έγινε ένα πολύ δημοφιλές σόου στην Αυστραλία, οδηγώντας στο ντεμπούτο της χώρας στον διαγωνισμό της 60ης επετείου το 2015. Η Ιρλανδία δεν συμμετείχε στο διαγωνισμό επειδή το RTÉ ήταν σε απεργία εκείνη την εποχή.[1]
Τοποθεσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Μόναχο είναι μια γερμανική πόλη και πρωτεύουσα του Βαυαρικού κράτους. Ως πρωτεύουσα, το Μόναχο στεγάζει το κοινοβούλιο και την κρατική κυβέρνηση. Το Rudi-Sedlmayer-Halle επιλέχθηκε για να φιλοξενήσει το διαγωνισμό. Αρχικά πήρε το όνομά του από τον πρόεδρο του κρατικού αθλητικού συλλόγου της Βαυαρίας. Η αίθουσα των 6.700 θέσεων άνοιξε το 1972 για να φιλοξενήσει εκδηλώσεις μπάσκετ για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972.
Ψηφοφορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κάθε χώρα είχε μια κριτική επιτροπή που απέδωσε 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 πόντους στα δέκα τραγούδια τους.
Γλωσσικά προβλήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λόγω της επιλογής της Σαρέλ να ανακοινώσει τους πόντους σε τρεις γλώσσες αντί για δύο, η ψηφοφορία διήρκησε για περίπου μία ώρα, εκτείνοντας τον διαγωνισμό της Eurovision για πάνω από τρείς ώρες για δεύτερη φορά μετά το 1979.[2] Επιπρόσθετα, η Σαρέλ έκανε 13 γλωσσικά λάθη κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας,[2] κάποια αβλαβή, όπως τη λάθος προφορά της λέξης "βαθμοί" ανάμεσα στις τρεις γλώσσες, κάποια μεγαλύτερα, όπως, το παραλίγο δόσιμο βαθμών στη Σουηδία ("Schweden") αντί στην Ελβετία ("Schweiz").
Τα γλωσσικά προβλήματα συνέβησαν και κατά τη διάρκεια των παρουσιάσεων των διαγωνιζομένων, αφού η Σαρέλ παρουσίασε την Φινλανδή τραγουδίστρια Άμι Άσπελουντ ως "Άμι Άσπεσουντ", και όπως παρουσίασε τον Νορβηγό μουσικό διευθυντή Σίγουρτ Γιάνσεν ως "...Γιοχάνες...Σκόργκαν...",[3] όταν αναγκάστηκε να βρει τυχαία ένα όνομα εκείνη τη στιγμή αφού ξέχασε τον όνομα του μαέστρου.
Επιτυχία τραγουδιού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Όφρα Χάζα από το Ισραήλ, η οποία κατέλαβε τη δεύτερη θέση, είχε μια διαρκή επιτυχία με το τραγούδι της "Hi" (חי) που έγινε επιτυχία στην Ευρώπη, ξεκινώντας την καριέρα της. Αυτή η χρονιά σηματοδότησε επίσης την πρώτη παράσταση της Σουηδέζας Καρόλα Χέγγκβιστ, η οποία κατέλαβε την τρίτη θέση, κέρδισε το διαγωνισμό το 1991 και εκπροσώπησε τη χώρα της ξανά το 2006 (ήρθε πέμπτη). Το τραγούδι της, "Främling", έγινε πολύ δημοφιλές στη Σουηδία και σε διάφορες άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ολλανδία, το τραγούδι έφτασε στις πρώτες πέντε θέσεις στα τσαρτ, σε συνδυασμό με μια ολλανδική έκδοση ("Je ogen hebben geen geheimen") που ερμήνευσε η ίδια η Καρόλα. Η 4η θέση "Džuli", έγινε επίσης επιτυχία στην Ευρώπη. Ο τραγουδιστής Ντάνιελ κυκλοφόρησε μια αγγλική έκδοση ως "Julie".
Μηδέν βαθμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τους μηδέν βαθμούς εκείνης της χρονιάς μοιράστηκαν η Ισπανία και η Τουρκία. Η Ρεμέδιος Αμάγια της Ισπανίας, παρουσίασε ένα τραγούδι που ήταν μια απόλυτη απόκλιση από τις ποπ γεύσεις και τη συμβατική αντίληψη της μελωδίας και της αρμονίας, καθώς ήταν ένα φλαμένκο, ένα στυλ που παραδοσιακά συνδέεται με τη διεθνή εικόνα της Ισπανίας. Επιπλέον, τραγούδησε το τραγούδι της χωρίς παπούτσια. Κάποια "ολέ" ακούστηκαν από το παρόν κοινό όταν τελείωσε την παράδοσή της. Η συμμετοχή της Τουρκίας, "Opera", ερμηνεύτηκε από τους Τσετίν Αλπ & the Short Waves, θα μπορούσε από την άλλη πλευρά να θεωρηθεί ότι ταιριάζει καλά με το πνεύμα της Eurovision εκείνης της εποχής. Παρ' όλα αυτά, η υπερβολική ερμηνεία του θέματος του τραγουδιού, καθώς και το γεγονός ότι οι στίχοι του τραγουδιού αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος της συχνά επαναλαμβανόμενης λέξης "όπερα" και ονόματα γνωστών οπερών και συνθετών, και τον Τσετίν να τραγουδάει "lay lay la", προκάλεσε εκτεταμένο χλευασμό του τραγουδιού, συμπεριλαμβανομένων των συνηθισμένων σαρδονικών λέξεων από τον σχολιαστή του BBC, Τέρι Γιόγκαν ("μια ωραία υποτιμημένη παράσταση").
Ενδιάμεση διαλειμματική πράξη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ενδιάμεσο διαλειμματικό σόου ήταν ένα νούμερο χορού πάνω σε ένα ποτ-πουρί γερμανικών τραγουδιών που είχαν γίνει διεθνώς διάσημα, συμπεριλαμβανομένων των "Strangers in the Night". Η παρουσιάστρια, Μαρλέν Σαρέλ, ήταν η κύρια χορεύτρια.
Μαέστροι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι εξής διευθυντές ορχήστρας συνόδευσαν τις ερμηνείες ανά χώρα: Με έντονους χαρακτήρες ο μαέστρος της διοργανώτριας χώρας
|
Καλλιτέχνες που επέστρεψαν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Καλλιτέχνης | Χώρα | Προηγούμενη συμμετοχή/ές (χρονιά/ές) |
|---|---|---|
| Γκι Μπονέ |  Γαλλία
|
1970 |
| Σάντρα Ρίμερ (φωνητικά) |  Ολλανδία
|
1972, 1976, 1979 |
| Γιαν Τάιγκεν |  Νορβηγία
|
1978, 1982 |
| Ανίτα Σκόργκαν (φωνητικά στον Γιαν Τάιγκεν) | 1977, 1979, 1982 | |
| Ιζόλντα Μπαρούντζιγια (φωνητικά) |  Γιουγκοσλαβία
|
1982 (μέλος των Aska) |
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πίνακας βαθμολογίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Αποτελέσματα | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Γαλλία | 56 | 3 | 10 | 10 | 6 | 7 | 2 | 3 | 4 | 4 | 1 | 3 | 3 | |||||||||
| Νορβηγία | 53 | 5 | 3 | 6 | 8 | 1 | 8 | 4 | 6 | 3 | 7 | 2 | ||||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 79 | 5 | 5 | 12 | 2 | 5 | 8 | 5 | 5 | 6 | 3 | 5 | 2 | 10 | 6 | |||||||
| Σουηδία | 126 | 6 | 12 | 8 | 8 | 7 | 2 | 5 | 10 | 10 | 3 | 1 | 7 | 12 | 10 | 8 | 4 | 8 | 5 | |||
| Ιταλία | 41 | 7 | 2 | 4 | 3 | 1 | 2 | 8 | 1 | 6 | 7 | |||||||||||
| Τουρκία | 0 | |||||||||||||||||||||
| Ισπανία | 0 | |||||||||||||||||||||
| Ελβετία | 28 | 1 | 7 | 1 | 7 | 6 | 1 | 5 | ||||||||||||||
| Φινλανδία | 41 | 1 | 2 | 6 | 3 | 4 | 8 | 7 | 7 | 2 | 1 | |||||||||||
| Ελλάδα | 32 | 3 | 12 | 5 | 12 | |||||||||||||||||
| Ολλανδία | 66 | 2 | 7 | 1 | 6 | 4 | 2 | 12 | 3 | 5 | 5 | 2 | 4 | 3 | 4 | 2 | 4 | |||||
| Γιουγκοσλαβία | 125 | 8 | 12 | 1 | 12 | 10 | 12 | 6 | 7 | 8 | 6 | 12 | 10 | 1 | 12 | 8 | ||||||
| Κύπρος | 26 | 4 | 1 | 6 | 5 | 1 | 5 | 4 | ||||||||||||||
| Γερμανία | 94 | 10 | 10 | 7 | 8 | 6 | 2 | 4 | 1 | 10 | 3 | 8 | 7 | 6 | 12 | |||||||
| Δανία | 16 | 2 | 7 | 1 | 4 | 2 | ||||||||||||||||
| Ισραήλ | 136 | 8 | 6 | 10 | 5 | 3 | 6 | 7 | 7 | 3 | 12 | 10 | 10 | 7 | 10 | 12 | 10 | 10 | ||||
| Πορτογαλία | 33 | 4 | 1 | 5 | 6 | 2 | 6 | 2 | 7 | |||||||||||||
| Αυστρία | 53 | 3 | 4 | 5 | 10 | 4 | 4 | 4 | 3 | 6 | 2 | 5 | 3 | |||||||||
| Βέλγιο | 13 | 4 | 8 | 1 | ||||||||||||||||||
| Λουξεμβούργο | 142 | 12 | 10 | 12 | 8 | 7 | 3 | 8 | 12 | 1 | 12 | 10 | 8 | 2 | 12 | 12 | 5 | 8 | ||||
12 βαθμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ακολουθεί μια περίληψη όλων των 12 πόντων στον τελικό:
| N. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
|---|---|---|
| 6 | Λουξεμβούργο | Γαλλία, Γιουγκοσλαβία, Ελλάδα, Ισραήλ, Ιταλία, Πορτογαλία |
| 5 | Γιουγκοσλαβία | Βέλγιο, Δανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Τουρκία, Φινλανδία |
| 2 | Ελλάδα | Ισπανία, Κύπρος |
| Ισραήλ | Αυστρία, Ολλανδία | |
| Σουηδία | Γερμανία, Νορβηγία | |
| 1 | Γερμανία | Λουξεμβούργο |
| Ολλανδία | Ελβετία | |
| Ηνωμένο Βασίλειο | Σουηδία |
Σχολιαστές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
Ραδιόφωνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
Εκπρόσωποι βαθμολογίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η κάθε χώρα ανακοίνωσε τη βαθμολογία τους με τη σειρά των τραγουδιών που ερμηνεύτηκαν. Ακολουθεί ένας κατάλογος με τους εκπροσώπους που ανακοίνωσαν τη βαθμολογία για κάθε χώρα αντίστοιχα.[21]
- Γαλλία – Νικόλ Αντρέ
- Νορβηγία – Έρικ Ντίζεν[22]
Ηνωμένο Βασίλειο – Κόλιν Μπέρι
Σουηδία – Ανιέτα Μπόλμε- Μπόριεφορς[9]
Ιταλία – Πάολα Περίσι
Τουρκία – Φατίχ Ορμπάι
Ισπανία – Ρόσα Καμπάνο[23]
Ελβετία – Μισέλ Στοκέρ[24]
Φινλανδία – Σόλβεϊγκ Χέρλιν[25]
Ελλάδα – Ειρήνη Γαβαλά- Ολλανδία – Φλιπ φαν ντερ Σάλιε
- Γιουγκοσλαβία – TBD
Κύπρος – Άννα Παρτελίδου[15]
Γερμανία – Καρολίν Ράιμπερ
Δανία – Μπεντ Χένιους[16]
Ισραήλ – Γιτζχάκ Σιμόνι[26]
Πορτογαλία – Ζοάο Αμπέλ Φονσέκα[17]
Αυστρία – Τίλια Χέρολντ
Βέλγιο – Άννε Πλούγκερτς
Λουξεμβούργο – Ζακ Αρβέι
Μέλη εθνικών κριτικών επιτροπών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ηνωμένο Βασίλειο – Μάικλ Γουέλς
- Ισπανία – Μαρία ντελ Κάρμεν Κάμπος (λογιστής), Λουίς Φερνάντο Ρέγιες (πικονομολόγος), [Παλόμα Πέρεθ (αεροσυνοδός), Μπαουτίστα Σέρα (βιομήχανος), Μαρία Ροσάριο Κάνο (φοιτήτρια), Μαρσιάλ Περέιρα (φοιτητής), Γκλόρια Μόρο (οικοκυρά), Βιρτζίνια Ματέ (ηθοποιός), Αδεάρδο Κάνο (δάσκαλος), Αντόνιο Ιπόλιτο Ρομέρο (οδηγός ταξί), Αντόνιο Πριέτο (αθλητής του στίβου).[27]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Ireland in the Eurovision Song Contest». Best Irish Facts. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2012.
- ↑ 2,0 2,1 Eurovision 1983 facts
- ↑ Boom-Bang-a-Bang: Eurovision's Funniest Moments, BBC-TV, hosted by Terry Wogan
- ↑ «Eurovision Song Contest 1984». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1983». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 Christian Masson. «1983 - Munich». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Hvem kommenterte før Jostein Pedersen? - Debattforum». Nrk.no. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Eurovision Song Contest 1983 BBC Archives
- ↑ 9,0 9,1 9,2 «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema - Uribarri comentarista Eurovision 2010». Eurosongcontest.phpbb3.es. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ KleinReport.ch. «Ehemalige "SF-DRS-Stimme Englands" Theodor Haller gestorben - Klein Report - News, alles über Kommunikation und Medien». KleinReport.ch. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Η Μακώ Γεωργιάδου και η EUROVISION (1970-1986)». Retromaniax.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Welkom op de site van Eurovision Artists». Eurovisionartists.nl. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 15,0 15,1 Savvidis, Christos (OGAE Cyprus)
- ↑ 16,0 16,1 «Forside». esconnet.dk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 17,0 17,1 «Comentadores Do ESC - escportugalforum.pt.vu | o forum eurovisivo português». 21595.activeboard.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Grissemann». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ Adriaens, Manu & Loeckx-Van Cauwenberge, Joken. Blijven kiken!. Lannoo, Belgium. 2003 (ISBN 90-209-5274-9)
- ↑ Roxburgh, Gordon (2017). Songs For Europe - The United Kingdom at the Eurovision Song Contest Volume Three: The 1980's. UK: Telos Publishing. σελ. 166. ISBN 978-1-84583-118-9.
- ↑ «Cast in credits order». Eurovision Song Contest 1983. IMDb. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
- ↑ «Remedios Amaya actúa en séptimo lugar en el Festival de Eurovisión | Edición impresa | EL PAÍS». Elpais.com. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Baumann, Peter Ramón (OGAE Switzerland)
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «פורום אירוויזיון». Sf.tapuz.co.il. 13 Σεπτεμβρίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «000webhost.com - free web hosting provider». Eurofestival.host22.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)
