Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γουίλιαμ Αρβανίτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γουίλιαμ Αρβανίτης
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης1921 ή 1923
Τόπος γέννησηςΘεσσαλονίκη, Ελλάδα
Ημερ. θανάτου1987
ΘέσηΑμυντικός
Ομάδες νέων
1936-1938Εθνικός Καμάρας
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1938-1946ΠΑΟΚ
1946-1954ΑΕΚ
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1952Ελλάδα (Ενόπλων)
1948-1952Ελλάδα5(0)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Γουλιέλμος (Γουίλιαμ) Αρβανίτης ή αλλιώς Γούλιος (1921 ή 19231987) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, γνωστός από τη θητεία του κυρίως στην ΑΕΚ.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1921 ή 1923 στη Θεσσαλονίκη και αποτέλεσε έναν από τους ελάχιστους αθλητές της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου με υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Την ολοκλήρωση της καριέρας του ως παίκτη, ακολούθησε η ενασχόληση με την προπονητική. Απεβίωσε το 1987.

Ποδοσφαιρική πορεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άρχισε το άθλημα στη γραμμή των μέσων (χαφ) του Εθνικού Καμάρας το 1936. Σύντομα μετακινήθηκε στον ΠΑΟΚ, όπου παρέμεινε έπειτα και από τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1946 μεταγράφηκε στην ΑΕΚ και αγωνίστηκε επί μία 8ετία, πριν αποχωρήσει από την ενεργό δράση το 1954.

Οι φίλαθλοι τον αποκαλούσαν Γούλιο (από το Γουλιέλμος), προσωνύμιο που συχνά ο Τύπος της εποχής χρησιμοποιούσε σε αντικατάσταση του ονοματεπωνύμου του[1]. Η αρχική θέση του Αρβανίτη ήταν το αριστερό άκρο της άμυνας, για να προωθηθεί σε αυτή του κεντρικού μέσου ή σέντερ-χαφ, όταν ο ρόλος απέκτησε περισσότερο αμυντικά καθήκοντα στο τότε ποδόσφαιρο (και πριν αποτελέσει οριστικά τον κεντρικό μπακ). Λόγω των έγκαιρων τοποθετήσεών του απέναντι στους αντίπαλους επιθετικούς και της μόρφωσης που διέθετε, έμεινε επίσης γνωστός ως "ο Σοφός".

Μετείχε σε 5 τελικούς του κυπέλλου Ελλάδας: με τον ΠΑΟΚ το 1939 στην ήττα 1-2 από την ΑΕΚ και με την τελευταία το 1948, 1949, 1950 και 1953. Κατέκτησε δύο φορές το τρόπαιο και σημείωσε το δεύτερο τέρμα στο 4-0 επί του Άρη το 1950.

Χρίστηκε διεθνής με τα αντιπροσωπευτικά εθνικά συγκροτήματα Ενόπλων και Ανδρών, με 5 μόνο συμμετοχές στην τελευταία, όντας σε εκείνη τη γενιά παικτών που έχασαν τη δυνατότητα για περισσότερες εξαιτίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πραγματοποίησε ντεμπούτο στις 23 Απριλίου 1948 κατά τον πρώτο μεταπολεμικό αγώνα της Ελλάδας (μία 10ετία από τον προηγούμενο), την ήττα με 1-3 από την Τουρκία στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και 3,5 χρόνια αργότερα διετέλεσε αρχηγός σε ένα άλλο φιλικό με τη Β' Γαλλίας στη Μασσαλία (0-1). Είχε την τιμή να επιλεγεί στην αποστολή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 (τη μοναδική ελληνική εκπροσώπηση στο ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου μεταξύ 1920 στην Αμβέρσα και 2004 στην Αθήνα), με την ήττα 1-2 από τη Δανία στο Τάμπερε να αποτελεί και την τελευταία διεθνή συμμετοχή του.

Μετά το ποδόσφαιρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα την απόσυρσή του από την ενεργό δράση ως ποδοσφαιριστής, ασχολήθηκε με την προπονητική. Εργάστηκε σε αρκετούς συλλόγους, όπως ο Ιωνικός Νικαίας,[2] ο Πανναυπλιακός[3] κ.α.

  1. πρόκειται για το λόγο που έγκυροι ποδοσφαιρικοί ιστότοποι τον αναφέρουν ως Γιώργο(;) Γούλιο, χωρίς περαιτέρω διευκρίνιση
  2. "Ο Γούλιος προσελήφθη στον Ιωνικό Νικαίας", εφ. Αθλητική Φωνή, 13/8/1973, σελ. 5
  3. εφ. Αθλητική Ηχώ, 9/3/1974, σελ. 4