Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 22°34′12″S 17°05′01″E / 22.57000°S 17.08361°E
| Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική | ||||||
| Γερμανική Αποικία | ||||||
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
 | ||||||
| Πρωτεύουσα | Βίντχουκ (από το 1891) | |||||
| Γλώσσες | Γερμανική (επίσημη) Αφρικάανς κ.α. | |||||
| Θρησκεία | Χριστιανισμός Θρησκεία Σαν | |||||
| Πολίτευμα | Αποικία | |||||
| Διοικητής | ||||||
| - | 1894-1905 | Τέοντορ φον Λόιτβαϊν | ||||
| - | 1905-1907 | Φρίντριχ φον Λίντεκβιστ | ||||
| - | 1907-1910 | Μπρούνο φον Σούκμαν | ||||
| - | 1910-1919 | Τέοντορ Ζάιτς | ||||
| Ιστορική εποχή | Διαμάχη για την Αφρική | |||||
| - | Έναρξη αποικισμού | 7 Αυγούστου 1884 | ||||
| - | Γενοκτονία των Χερέρο και των Νάμα | 1904-1907 | ||||
| - | Ένωση της Νότιας Αφρικής | 1915 | ||||
| - | Συνθήκη των Βερσαλλιών | 28 Ιουνίου 1919 | ||||
| Σήμερα |  Ναμίμπια
| |||||
Η Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική (γερμανικά: Deutsch-Südwestafrika, DSWA) ήταν αποικία της Γερμανικής Αυτοκρατορίας από το 1884 μέχρι το 1915, όταν κατακτήθηκε από τη Νότια Αφρική (ως μέρος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας) και ονομάστηκε Νοτιοδυτική Αφρική, προτού αποκτήσει τελικά την ανεξαρτησία της ως Ναμίμπια το 1990. Με έκταση 835.100 χιλιόμετρα, μία έως μιάμιση φορά το μέγεθος της ηπειρωτικής Γερμανικής Αυτοκρατορίας στην Ευρώπη (χωρίς τις αποικίες της).
Πρώιμοι Οικισμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ευρωπαϊκή επαφή με τη Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική ήρθε από εμπόρους και ναυτικούς, η αρχή έγινε τον Ιανουάριο του 1486 όταν ο Διογένης Κάο, ενδεχομένως μαζί με τον Μαρτίνο Μπεχάιμ, αποβιβάστηκε στη Ναμίμπια. Ωστόσο, για πολλούς αιώνες, η ευρωπαϊκή διευθέτηση θα παραμείνει μικρή και προσωρινή. Τον Φεβρουάριο του 1805 η Λονδρέζικη Ιεραποστολική Κοινωνία θα πραγματοποιήσει μια μικρή αποστολή στο Μπλάιντερβαχτ. Οι προσπάθειες αυτής της ομάδας είχαν μικρή επιτυχία. Μερικοί από τους εκπροσώπους της οργάνωσης αυτής ήταν ο Φραγκίσκος Ερρίκος Κλάινσμιντ, ο οποίος έφτασε τον Οκτώβριο του 1842 και ο Κάρολος Ούγκο Χαν, έφτασε τον Δεκέμβριο του 1842. Οι ιεραπόστολοι κατασκεύασαν εκκλησίες στη Ναμίμπια. Κατά τη διάρκεια ίδια στιγμή που οι ιεραπόστολοι Ρένις, μια Γερμανική Ιεραποστολική Οργάνωση ήταν ενεργοί, οι έμποροι και οι αγρότες κατασκεύασαν φυλάκια.
Πρώιμη Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 16 Νοεμβρίου του 1882 ένας έμπορος από τη Βρέμη, ο Αδόλφος Λύντεριτς, ζήτησε προστασία για έναν σταθμό που έχει προγραμματίσει να κατασκευάσει στη Νοτιοδυτική Αφρική από τον Καγκελάριο Βίσμαρκ. Μόλις ολοκληρώθηκε η κατασκευή του σταθμού αυτή, υπάλληλος του Ερρίκου Φόγκελζανγκ αγόρασε γη από έναν αυτόχθονα επικεφαλής και ίδρυσε μια πόλη στην Άνγκρα Πικουένα η οποία μετονομάστηκε Λύντεριτς. Στις 24 Απριλίου 1884, ήταν η περιοχή υπό την προστασία της Αυτοκρατορικής Γερμανίας για την αποτροπή της Βρετανικής επέμβασης. Στις αρχές του 1884, ένα πλοίο του γερμανικού ναυτικού επισκέφθηκε τη Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική για επανεξέταση της κατάστασης. Η γερμανική σημαία τελικά κυμάτιζε στον ουρανό της Νοτιοδυτικής Αφρικής στις 7 Αυγούστου 1884. Οι γερμανικές αξιώσεις σε αυτή τη γη επιβεβαιώθηκαν κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης του Βερολίνου. Τον Οκτώβριο, ο νεοδιορισμένος επίτροπος για τη Νοτιοδυτική Αφρική, Γουστάβος Νάχτιγκαλ, έφτασαν στο Möwe.
Τον Απρίλιο του 1885, η Deutsche Kolonialgesellschaft für Südwest-Afrika (Γερμανική Αποικιακή Εταιρεία της Νοτιοδυτικής Αφρικής) ιδρύθηκε με την υποστήριξη γερμανικών τραπεζών (Gerson von Bleichröder, Adolph von Hansemann), βιομηχάνων (Κόμης Guido Henckel von Donnersmarck) και πολιτικών (Δήμαρχος Φρανκφούρτης Johannes von Miquel).
Ο Λύντεριτς πνίγηκε στη συνέχεια το 1886, ενώ λάμβανε μέρος σε μια αποστολή στον ποταμό Οράγγη. Η εταιρεία αγόρασε το σύνολο των εκτάσεων Λύντεριτς και τα μεταλλευτικά δικαιώματα του, μετά την πολιτική Βίσμαρκ ότι ιδιωτικό χρήμα πρέπει να χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη των αποικιών. Τον Μάιο, ο Έριχ Ερνστ Γκαίρινγκ διορίστηκε Επίτροπος και έδρα διοίκησης του το Οτζιμπίνγκουε. Στη συνέχεια, στις 17 Απριλίου του 1886 δημιουργήθηκε ένας νόμος δημιουργώντας το νομικό σύστημα της αποικίας, ο οποίος ψηφίστηκε, δημιουργώντας ένα διπλό σύστημα με τους νόμους για τους Ευρωπαίους και διαφορετικούς νόμους για ντόπιους.
Κατά τα επόμενα χρόνια οι σχέσεις ανάμεσα στους Γερμανούς και ντόπιους να συνεχίσει να επιδεινώνεται. Επιπλέον, ο Βρετανικός οικισμός στον κόλπο Ουάλβις, καθώς και πολλοί μικροί αγρότες και ιεραπόστολοι ήταν αναμειγμένοι σε αυτή τη σύγκρουση της περιοχής. Ένα σύνθετο πλέγμα συνθηκών, συμφωνιών και βεντετών αύξησαν την αναταραχή στην περιοχή. Το 1888 τα πρώτα αστυνομικά στρατεύματα Schutztruppen κατέφθασαν. Η δύναμη Schutztruppen αποτελούνταν από δύο αξιωματικούς, πέντε υπαξιωματικούς, και 20 μαύρους στρατιώτες.
Μέχρι το τέλος του έτους, ο Επίτροπος της Γερμανίας, Γκαίρινγκ, αναγκάζεται να καταφύγει στον κόλπο Ουάλβις αφού έιχαν αποτύχει οι διαπραγματεύσεις με μια τοπική φυλή. Επίσης, στη δεκαετία του 1890, η Εταιρεία της Νοτιοδυτικής Αφρικής είχε σχεδόν πτωχεύσει και χρειάστηκε να ζητήσει από τον Βίσμαρκ βοήθεια και επιπλέον στρατιώτες. Από 1890 η αποικία ανακηρύχθηκε αποικία του Στέμματος και τα πρόσθετα Schutztruppen στάλθηκαν στην περιοχή. Επίσης το 1890, η αποικία μεγάλωσε με την απόκτηση από τον καγκελλάριο Καπρίβι της λεγόμενης «Λωρίδας Καπρίβι» (Caprivi-Streifen) στα βορειοανατολικά, που ένωνε την αποικία με τον ποταμό Ζαμβέζη και υποσχόταν νέες εμπορικές διαδρομές.
Η Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική ήταν η μόνη γερμανική αποικία, όπου οι Γερμανοί εγκαταστάθηκαν σε μεγάλους αριθμούς. Γερμανοί άποικοι έφτασαν στην αποικία για τις οικονομικές δυνατότητες εξόρυξης διαμαντιών και χαλκού, και για τη γεωργία. Το 1902, η αποικία είχε 200.000 κατοίκους, αν και μόνο 2.595 ήταν Γερμανοί, 1.354 ήταν Αφρικάνερ, και 452 ήταν Βρετανοί. Το 1914, οι Γερμανοί άποικοι είχαν φτάσει τις 9.000.
Εξέγερση κατά της Γερμανίας και γενοκτονία των Χερέρο και Νάμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1893 έως και 1894, συνέβη η πρώτη εξέγερση, η Εξέγερση των Νάμα με αρχηγό τους θρυλικό Χέντρικ Γουίτμπουι. Τα επόμενα χρόνια έγιναν πολλές ακόμη τοπικές εξεγέρσεις εναντίον των γερμανικών δυνάμεων, τους Πολέμους των Χερέρο του 1904 και την επακόλουθη γενοκτονία των Χερέρο και των Νάμα, η οποία θεωρείται η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα[1].
Απομακρυσμένα αγροκτήματα δέχθηκαν επίθεση, και περίπου 150 Γερμανοί άποικοι σκοτώθηκαν. Η Schutztruppe είχε μόνο 766 στρατιώτες και αυτόχθονες βοηθητικές δυνάμεις. Οι Χερέρο επιτέθηκαν και περικύκλωσαν την Οκαχάντζια και το Βίντχουκ και κατέστρεψαν τη σιδηροδρομική Γέφυρα της Οσόνας. Πρόσθετοι 14.000 στρατιώτες, έσπευσαν από τη Γερμανία με Αντιστράτηγο τον Λούθηρο Φον Τρόθα, και κατάφεραν να νικήσουν και να πνίξουν το αίμα την εξέγερση στη Μάχη του Γουότερμπεργκ.
Προηγουμένως ο Φον Τρόθα έστειλε τελεσίγραφο προς τους Χερέρο, στερώντας τους το δικαίωμα να παρακολουθούν μαθήματα και η απάντηση ήταν να εγκαταλείψει την αποικία ή να σκοτωθεί. Οι Χερέρο υποχώρησαν στο άνυδρο Ομαχέκε, περιοχή, στο δυτικό σκέλος της ερήμου Καλαχάρι, όπου πολλοί από αυτούς πέθαναν από δίψα. Οι γερμανικές δυνάμεις φρουρούσαν κάθε πηγή νερού και δόθηκαν εντολές να πυροβολούν οποιονδήποτε ενήλικο αρσενικό Χερέρο σε θέαμα. Μόνο λίγοι Χερέρο κατάφεραν να διαφύγουν στα Βρετανικά εδάφη.
Στα τέλη του 1904, οι Νάμα άρχισαν τους αγώνες τους κατά της αποικιακής δύναμης υπό τους ηγέτες τους Χέντρικ Γουίτμπουι και Γιάκομπς Μορένγκα. Αυτή η εξέγερση τελικά τελείωσε κατά τη διάρκεια του 1907 - 1908 με συνολικά μεταξύ 25.000 και 100.000 Χερέρο νεκρών ενώ περισσότεροι από 10.000 Νάμα και 1.749 Γερμανοί έχασαν τη ζωή τους στη σύγκρουση.
Το 2004 η Γερμανία αναγνώρισε τη γενοκτονία εναντίον των Χερέρο και των Νάμα, αρνούμενη ωστόσο να καταβάλει οποιαδήποτε αποζημίωση[2].
Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τα βρετανικά στρατεύματα της Νότιας Αφρικής επιτέθηκαν με μια επίθεση στο αστυνομικό τμήμα του Ράμανντριφτ στις 13 Σεπτεμβρίου 1914. Γερμανοί άποικοι μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα φυλάκισης κοντά στην Πρετόρια και αργότερα στο Πίττερμαριτζμπεργκ. Στις 9 Ιουλίου 1915, ο Βίκτωρ Φράνκε, ο τελευταίος διοικητής της Schutztruppe, συνθηκολόγησαν κοντά στο Κόραμπ.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ ^ Olusoga, David and Erichsen, Casper W (2010). The Kaiser's Holocaust. Germany's Forgotten Genocide and the Colonial Roots of Nazism. Faber and Faber. ISBN 978-0-571-23141-6
- ↑ Germany admits Namibia genocide, ΒΒC, 14 Αυγούστου 2004