Αϊλίν Γουόρνος
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 Η φωτογραφία της σύλληψης, 1991 | |
| Πραγματικό όνομα | Aileen Carol Wuornos Pralle |
|---|---|
| Γέννηση | 29 Φεβρουαρίου 1956 Τρόι,(Troy), Μίσιγκαν, Η.Π.Α |
| Θάνατος | 9 Οκτωβρίου 2002 Κρατική φυλακή της πολιτείας της Φλόριδα |
| Αιτία θανάτου | Εκτέλεση με θανατηφόρο ένεση |
| Εθνικότητα | Αμερικανή |
| Ψευδώνυμο(α) | Sandra Kretsch Susan Lynn Blahovec Lee Blahovec Cammie Marsh Greene Lori Kristine Grody |
| Κίνητρο | Κατά συρροήν δολοφόνος |
| Κατηγορία | Έξι δολοφονίες εκ προμελέτης |
| Καταδίκη | Φεβρουάριος 1993 |
| Ποινή | Θανατική ποινή |
| Θύματα | 7 |
| Εγκλεισμός | Κρατική φυλακή της Φλόριδα |
| Σύζυγος | Lewis Gratz Fell |
| δεδομένα | |
Η Αϊλίν Κάρολ Γουόρνος (Aileen Carol Wuornos, 29 Φεβρουαρίου 1956 – 9 Οκτωβρίου 2002) ήταν Αμερικανίδα κατά συρροή δολοφόνος, που σκότωσε επτά άντρες στη Φλόριντα της Αμερικής από το 1989 έως το 1990, ισχυριζόμενη πως την είχαν βιάσει ή αποπειράθηκαν να τη βιάσουν, όταν ήταν ιερόδουλη. Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο για τους έξι από τους επτά φόνους. Η εκτέλεσή της έγινε με θανατηφόρο ένεση στις 9 Οκτωβρίου του 2002.
Η ιστορία της Αϊλίν Κάρολ Γουόρνος έγινε ιδιαίτερα γνωστή με την ταινία θρίλερ "Monster" το 2003, στην οποία πρωταγωνιστεί η Σαρλίζ Θερόν και υποδύεται την Αϊλίν Γουόρνος. Η ταινία αυτή χάρισε το 2004 στην Σαρλίζ Θερόν το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου.
Παιδική ηλικία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Αϊλίν Γουόρνος γεννήθηκε με το όνομα Αϊλίν-Κάρολ Πίττμαν στο Τρόι (Troy) του Μίσιγκαν στην Αμερική την 29η Φεβρουαρίου του 1956. Η μητέρα της, Νταϊάν Γουόρνος, ήταν μόλις δεκαπέντε ετών όταν παντρεύτηκε τον Λίο Ντέιλ Πίττμαν στις 3 Ιουλίου 1954. Λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα και δύο μήνες πριν γεννηθεί η Αϊλίν, η Νταϊάν πήρε διαζύγιο από τον Λίο Πίττμαν. Η Αϊλίν είχε έναν ακόμα αδελφό, τον Κίθ, μεγαλύτερο κατά ένα χρόνο, γεννημένος τον Φεβρουάριο του 1955.
Η Αϊλίν Γουόρνος δεν γνώρισε τον πατέρα της όταν γεννήθηκε, γιατί εκείνος βρισκόταν ήδη στην φυλακή για τον βιασμό και την απόπειρα ανθρωποκτονίας ενός επτάχρονου κοριτσιού. Ο Λίο Πίττμαν, κατόπιν, θεωρήθηκε σχιζοφρενής και καταδικάστηκε αρκετές φορές για σεξουαλικά εγκλήματα σε ανήλικα παιδιά, μπαίνοντας και βγαίνοντας από τη φυλακή, μέχρι τη στιγμή που βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του το 1969. Όσον αφορά τη μητέρα της Αϊλίν Γουόρνος, Νταϊάν, εγκατέλειψε τα παιδιά της στις αρχές του 1960, αφήνοντας τα στους γονείς της, Λόρι και Μπρίττα Γουόρνος, οι οποίοι τα υιοθέτησαν νόμιμα στις 18 Μαρτίου 1960. Η Αϊλίν ήταν τότε τεσσάρων ετών.
Σε ηλικία 11 ετών η Αϊλίν άρχισε να έχει σεξουαλικές σχέσεις με μόνο αντάλλαγμα ναρκωτικά, τσιγάρα και τρόφιμα. Επίσης, ξεκίνησε να έχει σεξουαλικές σχέσεις και με τον αδελφό της, Κιθ. Η Γουόρνος είχε κατηγορήσει, επίσης, τον αλκοολικό παππού της πως την είχε ξυλοκοπήσει και βιάσει ως παιδί. Σύμφωνα με τις κατηγορίες, πριν να την χτυπήσει, την ανάγκαζε να αφαιρεί όλα της τα ρούχα. Το 1970 και μετά τον βιασμό της από ένα φίλο του παππού της, έμεινε έγκυος. Γέννησε σε ένα ίδρυμα για άγαμες μητέρες και έδωσε το μωρό της για υιοθεσία. Λίγους μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού της, η Αϊλίν Γουόρνος διώχθηκε από το σχολείο, έχασε τη γιαγιά της από ηπατική ανεπάρκεια και τέθηκαν η ίδια και ο αδελφός της υπό την φροντίδα και την προστασία του δικαστηρίου. Σε ηλικία 15 ετών, ο παππούς της την έδιωξε από το σπίτι και η Αϊλίν άρχισε να συντηρεί τον εαυτό της δουλεύοντας ως ιερόδουλη, ζώντας μέσα στο δάσος κοντά στο παλιό της σπίτι.
Οι πρώτες παράνομες δραστηριότητες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Μάιο του 1974, η Γουόρνος συνελήφθη στην κομητεία Τζέφερσον (Jefferson) του Κολοράντο κατηγορούμενη για ανάρμοστη συμπεριφορά, οδήγηση υπό την επήρρεια αλκοόλ και ότι πυροβολούσε εν κινήσει με 22αρι πιστόλι. Δικάστηκε, όμως, ερήμην, γιατί δεν παρευρέθηκε στη δίκη της στο δικαστήριο. Το 1976, κάνοντας οτοστόπ στην Φλόριντα, η Γουόρνος γνώρισε τον 69-χρονο πρόεδρο του Yacht-Club, Λούις Γκραντ Φέλλ. Παντρεύτηκαν τον ίδιο χρόνο και ο γάμος τους ανακοινώθηκε στα κοινωνικά των τοπικών εφημερίδων. Ωστόσο, η Γουόρνος συνέχιζε να έρχεται σε αντιπαραθέσεις προκαλώντας καβγάδες στα μπαρ, μέχρι που μπήκε φυλακή για επίθεση. Είχε χτυπήσει μάλιστα και τον ίδιο τον Λούις με το μπαστούνι του, αναγκάζοντάς τον να λάβει περιοριστικά μέτρα εναντίον της.
Στις 14 Ιουλίου του 1976, επέστρεψε στο Μίσιγκαν και συνελήφθη στην κομητεία Antrim του Μίσιγκαν, για επίθεση και διατάραξη ειρήνης, αφού είχε πετάξει μια μπάλα του μπιλιάρδου στο κεφάλι του μπάρμαν. Τρεις μέρες μετά, στις 17 Ιουλίου, ο αδελφός της Αϊλίν, Κίθ, πέθανε από καρκίνο στον οισοφάγο και η ίδια έλαβε 10.000 δολάρια από την ασφάλεια ζωής του. Στις 21 Ιουλίου ο γάμος της Γουόρνος με τον Φελ ακυρώθηκε μετά από εννιά εβδομάδες γάμου. Στις 20 Μαΐου 1981, η Αϊλίν συνελήφθη για ακόμα μια φορά στο Edgewater της Φλόριντα για την ένοπλη ληστεία καταστήματος ψιλικών, από το οποίο πήρε μόλις 35 δολάρια και δύο πακέτα τσιγάρα. Καταδικάστηκε και μπήκε στην φυλακή στις 4 Μαΐου 1982, βγαίνοντας στις 30 Ιουλίου 1983 για να συλληφθεί ξανά την 1η Μαΐου 1984, όταν αποπειράθηκε να περάσει πλαστογραφημένες επιταγές σε τράπεζα στο Key West. Ένα χρόνο μετά, στις 30 Νοεμβρίου 1985, θεωρήθηκε ύποπτη για την κλοπή ενός περίστροφου και πυρομαχικών από την κομητεία Pasco.
Στις 4 Ιανουαρίου 1986, η Γουόρνος συνελήφθη στο Μαϊάμι με τις κατηγορίες: κλοπή αυτοκινήτου, αντίσταση κατά της αρχής και ψευδή δήλωση στοιχείων ταυτότητας (έδωσε το όνομα της θείας της). Οι αστυνομικοί βρήκαν στο κλεμμένο αυτοκίνητο ένα 38αρι όπλο και ένα κουτί με πυρομαχικά. Στις 6 Ιουνίου 1986 στην κομητεία Volusia της Φλόριντας, ο αναπληρωτής σερίφης κάλεσε την Γουόρνος για ανάκριση, μετά την μαρτυρία ενός άντρα ότι κατά τη συνεύρεσή τους στο αμάξι του, εκείνη έβγαλε όπλο απαιτώντας να της δώσει 200 δολάρια. Βρέθηκε να κουβαλάει μαζί της ένα όπλο 22 χιλιοστών κάτω από το κάθισμα του συνοδηγού και άδεια πυρομαχικά.
Εκείνο περίπου το διάστημα η Γουόρνος γνώρισε την Τύρια Μουρ, μια καθαρίστρια ξενοδοχείου, σε ένα γκέι μπαρ στην Ντεϊτόνα. Έμειναν μαζί και η Γουόρνος, συνέχιζε να συντηρεί τον εαυτό της και την Τύρια με τα λεφτά που έβγαζε ως ιερόδουλη. Η αστυνομία στην Ακτή Ντεϊτόνα, στις 4 Ιουλίου 1987 συνέλαβε την Αϊλίν και την Τύρια σε ένα μπαρ, για να τις ανακρίνει για ένα περιστατικό, στο οποίο είχαν κατηγορηθεί για επίθεση και βιαιοπραγία με ένα μπουκάλι μπύρας. Ένα χρόνο μετά, στις 12 Μαρτίου 1988, η Αϊλίν κατηγόρησε έναν οδηγό λεωφορείου της περιοχής της Ακτής Ντεϊτόνα για επίθεση. Ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος την έσπρωξε από το λεωφορείο μετά από μια αντιπαράθεση που είχαν. Η Τύρια Μούρ ήταν στη λίστα με τους μάρτυρες του περιστατικού.
Φόνοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ρίτσαρντ Μάλλορυ (Richard Mallory), 51 ετών, 30 Νοεμβρίου 1989- Ιδιοκτήτης καταστήματος με ηλεκτρονικά στο Clearwater της Φλόριντα. Είναι το πρώτο θύμα της Αϊλίν Γουόρνος και ισχυρίστηκε πως τον σκότωσε, ενώ βρισκόταν σε αυτοάμυνα. Ο ίδιος είχε καταδικαστεί παλαιότερα για βιασμούς. Δύο μέρες μετά, ο αναπληρωτής σερίφης της κομητείας Volusia της Φλόριντα, βρήκε το εγκαταλελειμμένο όχημα του Μάλλορυ. Στις 13 Δεκεμβρίου 1989 βρέθηκε το σώμα του Μάλλορυ, μέσα σε δασώδη περιοχή, αρκετά χιλιόμετρα μακριά. Είχε πυροβοληθεί αρκετές φορές, αλλά η αιτία θανάτου του ήταν οι δύο σφαίρες που βρέθηκαν στον αριστερό πνεύμονα. Αυτός ήταν και ο φόνος που την καταδίκασε σε θάνατο.
- Ντέιβιντ Σπίαρς (David Spears), 43 ετών- Εργάτης σε οικοδομή στο Winter Garden της Φλόριντα.
Την 1η Ιουνίου 1990 βρέθηκε το γυμνό του σώμα κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου 19, με έξι σφαίρες.
- Τσάρλς Καρλσκάντον (Charles Carskaddon), 40 ετών, 31 Μαΐου 1990- Ημιαπασχολούμενος σε ροντέο. Στις 6 Ιουνίου 1990 το σώμα του βρέθηκε στην κομητεία Pasco της Φλόριντα. Είχε πυροβοληθεί από όπλο μικρού διαμετρήματος εννιά φορές.
- Πήτερ Σίμς (Peter Siems), 65 ετών. Τον Ιούνιο του 1990, ο Πήτερ Σίμς έφυγε από το Jupiter της Φλόριντα για το Νιου Τζέρσεϊ. Στις 4 Ιουλίου το αμάξι του βρέθηκε στο Orange Springs της Φλόριντα. Η Τύρια Μουρ και η Αϊλίν Γουόρνος εθεάθησαν να εγκαταλείπουν το αμάξι εκεί και το αποτύπωμα της παλάμης της Γουόρνος διαπιστώθηκε στο εσωτερικό χερούλι της πόρτας. Το σώμα του Πήτερ Σιμς δεν βρέθηκε ποτέ.
- Τρόι Μπάρρες (Troy Burress), 50 ετών- Πωλητής λουκάνικων από την Οκάλα της Φλόριντα.
Στις 31 Ιουλίου 1990 αναφέρθηκε ως αγνοούμενος. Στις 4 Αυγούστου 1990 το σώμα του βρέθηκε σε δασώδη περιοχή της Εθνικής Οδού 19 στην κομητεία Μάριον της Φλόριντα. Είχε πυροβοληθεί δύο φορές.
- Τσαρλς "Ντικ" Χάμφρις (Charles "Dick" Hamphreys), 56ετών- Συνταξιούχος της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, πρώην Κρατικός Ερευνητής Κακοποιημένων Παιδιών, πρώην Αρχηγός της Αστυνομίας.
Στις 12 Αυγούστου 1990, βρέθηκε στην κομητεία Μάριον της Φλόριντα. Ήταν ντυμένος κανονικά και είχε πυροβοληθεί έξι φορές στο κεφάλι και τον κορμό. Το αυτοκίνητο του βρέθηκε στην κομητεία Suwannee της Φλόριντα.
- Ουόλτερ Τζένο Αντόνιο (Walter Jeno Antonio), 62 ετών- έφεδρος αστυνομικός. Στις 19 Νοεμβρίου 1990, το σχεδόν γυμνό σώμα του Αντόνιο βρέθηκε κοντά σε ένα απομακρυσμένο δρόμο υλοτομίας στην κομητεία Dixxie της Φλόριντα. Είχε πυροβοληθεί τέσσερις φορές. Πέντε μέρες αργότερα το αυτοκίνητο του βρέθηκε στην κομητεία Brevant της Φλόριντα.
Δικαιοσύνη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύλληψη και Καταδίκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 4 Ιουλίου 1990 η Τύρια Μουρ και η Αϊλίν Γουόρνος εγκατέλειψαν το αυτοκίνητο του Πήτερ Σιμς, αφού πρώτα ενεπλάκησαν σε ατύχημα. Οι μάρτυρες που είδαν τις γυναίκες που επέβαιναν στο αυτοκίνητο του θύματος εξασφάλισαν τα ονόματα και τις περιγραφές τους, με αποτέλεσμα να αρχίσει μια εκστρατεία εντοπισμού τους μέσω των μέσων ενημέρωσης. Η Αστυνομία επίσης βρήκε στο αυτοκίνητο αντικείμενα που ανήκαν στον Πήτερ Σιμς και τα οποία βρίσκονταν σε ενεχυροδανειστήριο και ταίριαξαν τα αποτυπώματα που βρήκαν πάνω τους με τα αποτυπώματα μέσα στο αυτοκίνητο. Η Γουόρνος είχε ποινικό μητρώο και τα αποτυπώματα της ήταν σε αρχείο.
Στις 9 Ιανουαρίου 1991, η Γουόρνος συνελήφθη με ένα εκκρεμές ένταλμα σύλληψης στο Last Resort, ένα μπαρ μηχανόβιων στην κομητεία Volusia. Η Τύρια Μουρ εντοπίστηκε την επόμενη μέρα στο Scrandon της Πενσυλβάνια. Συμφώνησε να αποσπάσει την ομολογία της Γουόρνος με αντάλλαγμα την εισαγγελική ασυλία. Γύρισε στην Φλόριντα και έμεινε σε ένα μοτέλ. Υπό την καθοδήγηση της αστυνομίας, έκανε αμέτρητα τηλεφωνήματα στην Αϊλίν Γουόρνος, εκλιπαρώντας την να την βοηθήσει να καθαρίσει το όνομά της. Τρεις μέρες μετά, στις 16 Ιανουαρίου 1991, η Αϊλίν Γουόρνος ομολόγησε τις δολοφονίες, ισχυριζόμενη ότι οι άντρες αποπειράθηκαν να τη βιάσουν και εκείνη τους σκότωσε σε αυτοάμυνα.
Ένα χρόνο αργότερα, στις 14 Ιανουαρίου 1992, η Γουόρνος παρευρέθηκε στη δίκη της για τον φόνο του Ρίτσαρντ Μάλλορυ. Οι προηγούμενες καταδίκες της και άσχημες πράξεις που υπήρχαν στο ποινικό μητρώο της δε θα της επέτρεπαν να υπερασπιστεί να τον εαυτό της, αλλά μετά την εφαρμογή του κανόνα Williams (Williams Rule), είχε τη δυνατότητα να εξασφαλίσει και να εισάγει στοιχεία στη δίκη προς υπεράσπισή της. Στις 27 Ιανουαρίου, η Αϊλίν Γουόρνος καταδικάστηκε για τον φόνο του Ρίτσαρντ Μάλλορυ, με τη βοήθεια της μαρτυρίας της Τύρια Μουρ. Στην καταδίκη της, ψυχίατροι την υπερασπίστηκαν δηλώνοντας πως ήταν διανοητικά ασταθής και ότι είχαν διαγνώσει οριακή (μεταιχμιακή) διαταραχή προσωπικότητας και αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας. Τέσσερις μέρες μετά, όμως, καταδικάστηκε σε θάνατο.
Στις 31 Μαρτίου 1992, η Γουόρνος δεν έφερε καμία αντίσταση για τους φόνους των Τσαρλς "Ντικ" Χάμφρις (Charles "Dick" Hamphreys), Τρόι Μπάρρες (Troy Burress), και Ντέιβιντ Σπίαρς (David Spears), λέγοντας: “Θέλω να τα πάω καλά με τον Θεό”. Σε δήλωσή της στο δικαστήριο, δήλωσε: “Θα ήθελα να σας εξομολογηθώ ότι ο Richard Mallory με είχε βιάσει με βίαιο τρόπο, όπως είχα πει και στην αρχή, αλλά οι υπόλοιποι δεν το έκαναν. Είχαν αρχίσει να το κάνουν, μα δεν πρόλαβαν”. Στις 15 Μαΐου 1992 η Αϊλίν Γουόρνος έλαβε άλλες τρεις θανατικές καταδίκες.
Τον Ιούνιο του 1992 κρίθηκε ένοχη για τον φόνο του Τσαρλς Καρσκάντον (Charles Carskaddon) και τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου έλαβε την πέμπτη θανατική καταδίκη της. Η υπεράσπιση έκανε αρκετές προσπάθειες κατά τη διάρκεια της δίκης να δηλώσει στοιχεία που αποδείκνυαν ότι ο Ρίτσαρντ Μάλλορυ είχε δικαστεί για την πρόθεση του να διαπράξει βιασμό στο Μέριλαντ και είχε συμφωνήσει να μπει σε σωφρονιστικό ίδρυμα μεγίστης ασφαλείας στο Μέριλαντ που παρείχε αποκατάσταση των σεξουαλικών παραβατών. Τα στοιχεία αφορούσαν την περίοδο από το 1958 έως το 1962 και ο Μάλλορυ είχε συμφωνήσει να παρακολουθείται κατά τη διάρκεια της θεραπείας του. Η θεραπεία του στις εγκαταστάσεις κράτησε οκτώ χρόνια. Το 1961 “παρατηρήθηκε στον κύριο Μάλλορυ ότι ήταν ισχυρά αντικοινωνικό άτομο”. Ο δικαστής αρνήθηκε να δεχτεί τα αποδεικτικά αυτά στοιχεία και απέρριψε και την αίτηση της Γουόρνος για επανάληψη της δίκης. Τον Φεβρουάριο του 1993 κρίθηκε ένοχη για τον φόνο του Ουόλτερ Τζένο Αντόνιο (Walter Jeno Antonio) και καταδικάστηκε πάλι σε θάνατο. Δεν της ασκήθηκε καμία δίωξη για τον φόνο του Πήτερ Σίμς (Peter Siems), το σώμα του οποίου δεν βρέθηκε ποτέ. Έλαβε συνολικά έξι θανατικές καταδίκες.
Η Γουόρνος είχε πει αρκετές ιστορίες για τις δολοφονίες. Ισχυρίστηκε αρχικώς ότι οι επτά άνδρες την είχαν βιάσει ενώ εργαζόταν ως ιερόδουλη, αλλά αργότερα ανακάλεσε τον ισχυρισμό της αυτοάμυνας. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με τον σκηνοθέτη Nick Broomfield, όταν σκέφτηκε ότι οι κάμερες ήταν κλειστές, του είπε ότι ήταν, πραγματικά, σε αυτοάμυνα και δεν μπορούσε να περιμένει άλλο τον θάνατο της - περίμενε για 12 χρόνια σε εκείνο το σημείο - και ήθελε να πεθάνει.
Εκτέλεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η έφεση της Γουόρνος στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απορρίφθηκε το 1996. Το 2001, ανήγγειλε ότι δεν θα εκδώσει περαιτέρω ένδικα μέσα κατά της θανατικής ποινής. Αυτή προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Φλόριντα για το δικαίωμα της απόλυσης του νομικού παραστάτη της και να σταματήσει όλες τις ενστάσεις, λέγοντας: “Σκότωσα αυτούς τους άντρες και τους λήστεψα στα παγερά. Και θα το έκανα ξανά. Δεν υπάρχει πιθανότητα να με κρατήσετε ζωντανή ή οτιδήποτε άλλο, γιατί θα σκοτώσω ξανά. Το μίσος κυλάει μέσα μου... Έχω βαρεθεί να ακούω «Αυτή είναι τρελή» και άλλα τέτοια. Έχω ήδη αξιολογηθεί πολλές φορές. Είμαι υπεύθυνη, υγιής και προσπαθώ να πω την αλήθεια. Είμαι αυτή που μισεί την ανθρώπινη ζωή και θα σκοτώσω ξανά”.
Ο δικηγόρος υπεράσπισης υποστήριξε ότι δεν ήταν σε κατάσταση για να τιμήσει μια τέτοια αίτηση. Ο Κυβερνήτης της Φλόριντα Τζεμπ Μπους ανέθεσε σε τρεις ψυχίατρους να μιλήσουν στην Γουόρνος σε μια συνέντευξη 15λεπτών. Η συνέντευξη αυτή απαιτεί από τον ψυχίατρο να κρίνει ότι το καταδικασμένο άτομο αντιλαμβάνεται ότι θα πεθάνει και να ξέρει για ποιο έγκλημα θα θανατωθεί. Και οι τρεις έκριναν ότι ήταν σε θέση να γνωρίζει και να κρίνει την θέση που βρισκόταν και τον θάνατο που της είχε επιβληθεί.
Η Γουόρνος αργότερα άρχισε να κατηγορεί τους υπεύθυνους της φυλακή της ότι την κακοποιούσαν. Τους κατηγόρησε ότι σπιλώνουν τα τρόφιμα της, ότι φτύνουν μέσα σε αυτό, της σερβίρουν τις πατάτες της, αφού της έχουν μαγειρέψει με χώμα και τα τρόφιμα της έχουν ούρα. Επίσης, ισχυρίστηκε ότι κρυφάκουγε συνομιλίες “που προσπαθούσαν να την σπρώξουν στο χείλος του γκρεμού και μετά από αυτά θα ήθελε να αυτοκτονήσει πριν από την εκτέλεσή της” και “που επιθυμούν να την βιάσουν πριν από την εκτέλεση”. Επίσης, κατήγγειλε ότι οι χειροπέδες ήταν τόσο σφιχτά δεμένες που οι καρποί της μελάνιαζαν, η πόρτα του κελιού της δεχόταν συχνά κλωτσιές, ότι γίνονταν πολύ συχνοί έλεγχοι από το παράθυρο, παραπονέθηκε για την χαμηλή πίεση του νερού, το ιώδιο στο στρώμα της και “την καλούσαν σαν γάτα... που δηλώνει την αποστροφή και το καθαρό μίσος τους προς εμένα”. Η Γουόρνος απείλησε να μποϊκοτάρει τα ντους και τους δίσκους των τροφίμων όταν τα συγκεκριμένα στελέχη ήταν στο καθήκον. “Εν τω μεταξύ, το στομάχι μου να γουργουρίζει και εγώ έκανα ντουζ στο νιπτήρα του κελιού μου”.
Ο δικηγόρος της δήλωσε ότι "η κυρία Γουόρνος πραγματικά θέλει να έχει την κατάλληλη μεταχείριση, ανθρώπινη μεταχείριση μέχρι την ημέρα που θα εκτελεστεί" και "Εάν οι ισχυρισμοί δεν έχουν καμία βάση, τότε είναι απλώς παραισθήσεις. Πιστεύει, όμως, σε όσα μου διατύπωσε και έγραψε".
Προς το τέλος του τελικού σταδίου, έδωσε μια σειρά από συνεντεύξεις στον σκηνοθέτη Broomfield. Στην τελευταία της συνέντευξη πριν την εκτέλεση της με θανατική ποινή, ισχυρίστηκε πως την κάνουν να φαίνεται τρελή με ηχητική πίεση και περιέγραψε πως στον θάνατό της θα παρευρίσκεται ο Θεός, ο Χριστός και όλοι οι άγγελοι και θα ταξιδέψουν μετά σε ένα διαστημικό σκάφος, όπως εκείνο στο Σταρ Τρεκ. Στη συνέχεια είπε: “Υπονομεύσατε εμένα, την κοινωνία, τους αστυνομικούς και το ίδιο το σύστημα. Μια βιασμένη γυναίκα καταδικάστηκε σε θανατική ποινή και χρησιμοποιήθηκε για να γραφτούν βιβλία, να βγουν ταινίες και άλλες τέτοιες αηδίες”. Η τελευταία της κουβέντα στην καταγραφόμενη συνέντευξη ήταν: “Ευχαριστώ την κοινωνία που με διέσυρε”.
Αργότερα ο Broomfield συνάντησε μια παιδική φίλη της Αϊλίν, την Dawn Botkins, η οποία του είπε: “Λυπάται πολύ, Νικ. Δεν έδειξε πόσο θυμωμένη ήταν προτάσσοντας στην κάμερα το μεσαίο δάχτυλο του χεριού της. Το έκανε στα μέσα ενημέρωσης και μετά στους δικηγόρους. Και ξέρει πως αν είχε πει περισσότερα θα μπορούσε να αλλάξει πολλά, σχετικά με την αυριανή εκτέλεση της, αλλά αποφάσισε να μην το κάνει”.
Η Αϊλίν Γουόρνος εισήλθε στον θάλαμο θανάτου στις 9 Οκτωβρίου 2002. Αρνήθηκε να φάει το τελευταίο της γεύμα και αντ' αυτού ήπιε μια κούπα καφέ. Οι τελευταίες της λέξεις ήταν: “Ναι, θα μπορούσα να πω πως πλέω σε ένα βράχο και θα επιστρέψω, σαν την Ημέρα της Ανεξαρτησίας μαζί με τον Ιησού. Στις 6 Ιουνίου, όπως και στην ταινία. Με το μεγάλο διαστημόπλοιο και όλα τα άλλα, θα επιστρέψω, θα επιστρέψω”.
Στις 9.47 π.μ. ώρα ανατολικής Αμερικής η Αϊλίν Γουόρνος πέθανε. Ήταν η δέκατη γυναίκα στις ΗΠΑ που εκτελέστηκε, όταν το 1976 το Ανώτατο Δικαστήριο ήρε την απαγόρευση της θανατικής ποινής. Ήταν η δεύτερη γυναίκα που εκτελέστηκε στην Φλόριντα.
Μετά τον θάνατο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τον θάνατο της, το σώμα της Αϊλίν αποτεφρώθηκε. Η τέφρα της δόθηκε στην παιδική της φίλη, Dawn Botkins, η οποία την μετέφερε στο τόπο που γεννήθηκε η Αϊλίν, το Μίσιγκαν, και την σκόρπισε κάτω από ένα δέντρο. Ζήτησε το τραγούδι της Νάταλι Μέρκαντ «Carnival» να ακουστεί στην κηδεία της. Zητήθηκε από την ίδια την Νάταλι Μπέρκαντ να σχολιάσει στον Τύπο σχετικά με το ότι το τραγούδι ακούστηκε στους τίτλους τέλους του ντοκιμαντέρ Αϊλίν: Η Ζωή και ο Θάνατος μιας κατά συρροή δολοφόνου:
Όταν ο σκηνοθέτης Nick Broomfield μου έστειλε ένα δείγμα της δουλειάς του, ήμουν τόσο συγκλονισμένη με αυτό το θέμα που ούτε καν την είδα. Η Αϊλίν Γουόρνος είχε μια βάναυση και βασανισμένη ζωή που δεν θα μπορούσα να έχω ούτε στους εφιάλτες μου. Μέχρι που έμαθα ότι η Αϊλίν Γουόρνος περνούσε πολλές ώρες ακούγοντας το άλμπουμ μου «Tigerlily», ενώ ήταν στην πτέρυγα των θανατοποινιτών, και ζήτησε μάλιστα να ακουστεί στην κηδεία της το τραγούδι μου «Carnival», κάτι που επέτρεψα να γίνει δίνοντας την άδεια μου. Δεν μπορώ να φανταστώ πού μπορεί να παίζουν τα τραγούδια μου από τη στιγμή που φύγουν από τα χέρια μου. Αν της έδωσε κάποια παρηγοριά, πρέπει να είμαι ευγνώμων
.
Ο Nick Broomfield δήλωσε αργότερα:
Πιστεύω πως αυτή η οργή πήγαζε από μέσα της. Και εργαζόταν και σαν ιερόδουλη. Πιστεύω πως συνάντησε αρκετούς υποψήφιους με άσχημο χαρακτήρα. Και τότε αυτή η οργή βγήκε από μέσα της. Τότε ήταν που εξερράγη. Και εκδηλώθηκε με απίστευτη βιαιότητα. Ήταν ο τρόπος επιβίωσης της. Θεωρώ πως η Αϊλίν πραγματικά πίστευε πως σκότωνε ενώ βρισκόταν σε αυτοάμυνα. Νομίζω ότι κάποιος που είναι βαθιά ψυχωτικός δεν μπορεί να δει πραγματικά τη διαφορά ανάμεσα σε κάτι που είναι απειλητικό για τη ζωή του και όταν είναι μια μικρή διαφωνία, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι ποτέ δεν το δέχτηκε. Και νομίζω ότι είναι αυτό που προκάλεσε αυτά τα πράγματα να συμβούν. Και την ίδια στιγμή, όταν δεν είχε αυτή την άσχημη διάθεση, έδειχνε μια απίστευτη ανθρωπιά
.
Το πέρασμα της ζωής της στις Τέχνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο δημιουργός προφίλ του FBI Robert K. Ressle, γράφοντας την 20ετή αυτοβιογραφία του στο FBI, αναφέρθηκε εν συντομία στην Αϊλίν Γουόρνος. Το 1992 έγραψε ότι δεν συζητά για γυναίκες κατά συρροή δολοφόνους, γιατί έχουν την τάση να σκοτώνουν για μικρό χρονικό διάστημα και διαπράττουν λίγους φόνους και όχι κατ' εξακολούθηση. Σημείωσε όμως πως η Γουόρνος είναι η μόνη εξαίρεση. Ο Ressle επινόησε τη λέξη κατά συρροή δολοφόνος για να περιγράψει τους δολοφόνους που αναζητούν την προσωπική ικανοποίηση, κάτι που δεν ισχύει για τις γυναίκες που δολοφονούν όταν έχουν επιλόχεια ψύχωση ή σε οποιοδήποτε δολοφόνο που ενεργεί αποκλειστικά για οικονομικό κέρδος, όπως είναι οι γυναίκες που έχουν σκοτώσει αρκετούς οικότροφους ή συζύγους.
Το 2002, ο δημοσιογράφος Sue Russell έγραψε ένα βιβλίο για την Αϊλίν Γουόρνος με τον τίτλο Θανατηφόρες προθέσεις.
Ντοκιμαντέρ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο δημιουργός ταινιών Nick Broomfield δημιούργησε δύο ντοκιμαντέρ για την Αϊλίν Γουόρνος:
- Αϊλίν Γουόρνος: Το πούλημα μιας κατα συρροή δολοφόνου (1994) [Αileen Wuornos: The Selling of a Serial Killer (1994)]
- Αϊλίν: Η Ζωή και ο Θάνατος μιας κατά συρροή δολοφόνου (2003) [Aileen: Life and Death of a Serial Killer (2003)]
Η Αϊλίν επίσης ήταν το θέμα σε ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς ντοκιμαντέρ: Βιογραφίες (Biography). Επίσης, αναφέρθηκε και στο επεισόδιο του "Deadly Women" με τίτλο Predators (Κυνηγοί).
Ταινίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η κινηματογραφική ταινία "Monster" (2003), που πρωταγωνιστεί η Σαρλίζ Θερόν ως Αϊλίν Γουόρνος και η Κριστίνα Ρίτσι ως Τύρια Μουρ, αφηγείται την ιστορία της Αϊλίν από την παιδική της ηλικία μέχρι την πρώτη της καταδίκη. Η ταινία χάρισε στην Σαρλίζ Θερόν το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου.
Η τηλεοπτική ταινία Overkill: Η ιστορία της Αϊλίν Γουόρνος(1992) [Overkill:The Aileen Wuornos Story (1992)] που πρωταγωνιστεί η Τζιν Μάρτιν.
Όπερα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μια οπερετική προσαρμογή των γεγονότων της ζωής Γουόρνος έκανε πρεμιέρα στο Yerba Buena Σαν Φρανσίσκο Κέντρο Τεχνών στις 22 Ιουνίου 2001. Η όπερα γράφτηκε από την συνθέτη/λιμπρετίστα Carla Lucero, διεξήχθη από την Mary Chun, και είχε ως παραγωγό το Κέντρο Jon Sims for the Performing Arts.