Έλβις Πρίσλεϊ
Ο Έλβις Άαρον Πρίσλεϊ (αγγλικά: Elvis Aaron Presley (ορθή προφορά: Έλβις Άαρον Πρέσλι, 8 Ιανουαρίου 1935 – 16 Αυγούστου 1977), ευρύτερα γνωστός και απλά ως Έλβις, ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, μουσικός και ηθοποιός. Γνωστός ως «ο Βασιλιάς του Ροκ εντ Ρολ» ή απλώς «ο Βασιλιάς», θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες στην ιστορία του θεάματος.
Ο Πρίσλεϊ γεννήθηκε στο Τούπελο του Μισισίπι, ενώ σε ηλικία 13 ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στο Μέμφις του Τενεσί.
Η μουσική του καριέρα ξεκίνησε το 1954, ηχογραφώντας στην εταιρεία Sun Studios με τον παραγωγό Σαμ Φίλιπς, ο οποίος ήθελε να φέρει τον ήχο της αφροαμερικάνικης μουσικής σε ένα ευρύτερο κοινό. Ο Πρίσλεϊ στην ρυθμική ακουστική κιθάρα συνοδευόμενος από τον βασικό κιθαρίστα Σκότι Μουρ και τον μπασίστα Μπιλ Μπλακ, ήταν πρωτοπόρος του ροκαμπίλι (rockabilly), ενός συνδυασμού μουσικής κάντρι και rhythm and blues. Το 1955 ο ντράμερ Ντ.Τζ. Φοντάνα εντάχθηκε για να ολοκληρωθεί το κλασικό κουαρτέτο του Πρίσλεϊ και υπέγραψε συμβόλαιο με την RCA Records σε μια συμφωνία που κανόνισε ο "συνταγματάρχης" Τομ Πάρκερ, ο οποίος ήταν μάνατζερ του για περισσότερες από δύο δεκαετίες. Το πρώτο του single με την RCA, "Heartbreak Hotel", κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1956 και έγινε νούμερο ένα επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με μία σειρά επιτυχημένων τηλεοπτικών εμφανίσεων και δίσκων, έγινε πρωτοπόρος το νέου δημοφιλούς ήχου του ροκ εντ ρολ. Οι δυναμικές ερμηνείες τραγουδιών και το προκλητικό του στυλ, συνδυασμένα με ένα μοναδικό και ισχυρό μείγμα επιρροών τον έκαναν πάρα πολύ δημοφιλή και αμφιλεγόμενο.
Τον Νοέμβριο του 1956, ο Πρίσλεϊ έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με την ταινία Αγάπα με τρυφερά (Love Me Tender). Πηγαίνοντας να υπηρετήσει στον στρατό το 1958, ο Πρίσλεϊ έκανε επανεκκίνηση στην καριέρα του 2 χρόνια αργότερα με μεγάλη επιτυχία. Έκανε μερικές συναυλίες ωστόσο, καθοδηγούμενος από τον Πάρκερ, αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1960 γυρίζοντας ταινίες και δίσκους σάουντρακ. Το 1968, 7 χρόνια μετά την τελευταία του συναυλία, επέστρεψε στη σκηνή μέσω τηλεοπτικού αφιερώματος επιστροφής του ονόματι Elvis, το οποίο οδήγησε σε μια σειρά συναυλιών σε διάφορες πόλεις, μεταξύ των οποίων το Λας Βέγκας. Το 1973, ο Πρίσλεϊ έκανε τη συναυλία Aloha from Hawaii, με την οποία έγινε ο πρώτος σόλο καλλιτέχνης που έκανε συναυλία που μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο.
Ο Πρίσλεϊ είναι ο πιο επιτυχημένος εμπορικά καλλιτέχνης στην ιστορία της ηχογραφημένης μουσικής με εκτιμώμενο αριθμό πωλήσεων 500 εκατομμυρίων δίσκων.[14] Κέρδισε τρία βραβεία Γκράμι και απέσπασε το Βραβείο Γκράμι για Συνολική Προσφορά σε ηλικία 36 ετών. Το 2018, τιμήθηκε μετά θάνατον με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας.
Πρώιμα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Έλβις γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1935 στο Τουπέλο του Μισισίπι, σε ένα σπίτι με δύο δωμάτια, από τους Βέρνον Έλβις Πρίσλεϊ (1916-1979) και Γκλάντις Λαβ Σμιθ (1912-1958). Ο δίδυμος αδερφός του, Τζέσι Γκάρον Πρίσλεϊ, πέθανε κατά τη γέννα. Ο Έλβις, στη μνήμη του πρόωρα χαμένου αδελφού του, χρησιμοποιούσε ως μεσαίο όνομα το "Άρον", που προέρχεται από το "Γκάρον".
Το 1941, ο Έλβις ξεκίνησε να πηγαίνει στο σχολείο το 1941. Οι συμμαθητές του τον πείραζαν συνεχώς καθώς έδειχνε ξένος σε σχέση με αυτούς. Σύμφωνα με τους καθηγητές του, ήταν καλό παιδί και μέτριος μαθητής. Το 1945 ο Έλβις αποκτά την πρώτη του κιθάρα η οποία ήταν μεταχειρισμένη. Το 1946, ο Πρίσλεϊ αλλάζει σχολείο, αλλά το 1948 η οικογένεια μετακομίζει στο Μέμφις του Τενεσί, όπου και πάλι έμειναν σε φτωχικές γειτονιές. Ο νεαρός Έλβις πήγαινε στις Συνάξεις του Θεού και εκεί επηρεάζεται ιδιαίτερα από τη μπλουζ μουσική αλλά και από την γκόσπελ[15]. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του το 1953, ο Πρίσλεϊ έκανε διάφορες δουλειές όπως οδηγός φορτηγού, ενώ δούλεψε και σε συνεργείο.
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 18 Ιουλίου 1953, ο Πρίσλεϊ πλήρωσε 3,25 δολάρια για να ηχογραφήσει έναν δίσκο στη Sun Studios με τα τραγούδια My Happiness και That's When Your Heartaches Begin. Ο Πρίσλεϊ έδωσε αυτόν τον δίσκο στη μητέρα του ως δώρο για τα γενέθλιά της. Επέστρεψε στη Sun Studios στις 4 Ιανουαρίου 1954 και πλήρωσε 8,25 δολάρια για να ηχογραφήσει έναν δεύτερο δίσκο με τα τραγούδια I'll Never Stand in Your Way και It Wouldn't Be the Same Without You. Ο ιδρυτής του μικρού στούντιο ηχογραφήσεων, Σαμ Φίλιπς, είχε ήδη ηχογραφήσει καλλιτέχνες όπως οι Howlin' Wolf, Τζέιμς Κότον, B. B. King και Λιτλ Μίλτον. Ο Πρίσλεϊ εμφανίστηκε την κατάλληλη χρονική στιγμή, ο Σαμ Φιλιπς και η συνεργάτης του, Μάριον Κέιστερ, τον καλούν στο στούντιο για ένα δοκιμαστικό.
Ο Έλβις έπαιξε με τους Σκοτ Μουρ και Μπιλ Μπλακ (μετέπειτα, The Jordanaires) αλλά αρχικά το δοκιμαστικό κρίθηκε αποτυχημένο. Κατά τη διάρκεια μιας πρόβας όμως πάνω στο τραγούδι That's All Right, ο Φίλιπς έκρινε το αποτέλεσμα ικανοποιητικό και στις 19 Ιουλίου 1954 το έδωσε στην κυκλοφορία. Ο δίσκος έγινε επιτυχία και η φήμη του Πρίσλεϊ άρχισε να εξαπλώνεται, παρά τις όποιες διαμαρτυρίες υπήρξαν γύρω από τη μουσική του. Το δεύτερο σινγκλ του με τα Good Rockin' Tonight και I Don't Care if the Sun Don't Shine κυκλοφόρησε στις 25 Σεπτεμβρίου 1954. Η καριέρα του αρχίζει να παίρνει εθνικές διαστάσεις, όταν στις 28 Ιανουαρίου 1956 μαζί με τους Μουρ, Μπλακ και Ντι Τζέι Φοντάνα έκαναν την πρώτη τους τηλεοπτική εμφάνιση στην εκπομπή Stage Show, σε μια σειρά οκτώ εμφανίσεων.
Ο Πρίσλεϊ και ο Τομ Πάρκερ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ιστορική στιγμή για την καριέρα και την πορεία του Έλβις στάθηκε η γνωριμία του με τον Τομ Πάρκερ (γνωστό και ως "συνταγματάρχη" - "Colonel"). Ο Πάρκερ μετέφερε τον Πρίσλεϊ από την Sun Studios στην RCA Records στις 25 Νοεμβρίου 1955, εξαγοράζοντας το συμβόλαιό του με τη Sun για 35.000 δολάρια. Το πρώτο σινγκλ του Έλβις για την RCA με τίτλο Heartbreak Hotel πούλησε πολύ γρήγορα ένα εκατομμύριο αντίτυπα.
Ο Πάρκερ ήταν ένας από τους καλύτερους στη δουλειά του και έκανε τα πάντα για να προωθήσει ακόμη περισσότερο τον Πρίσλεϊ, κλείνοντας μια σειρά από τηλεοπτικές εμφανίσεις. Ακόμη, έκλεισε στον Έλβις επταετές συμβόλαιο με κινηματογραφικό στούντιο, κάτι που οδήγησε στην παραμέληση της μουσικής καριέρας του, για συμμετοχή σε ταινίες. Αυτές συνήθως ήταν μιούζικαλ και σημάδεψαν τη μεταμόρφωση του Πρίσλεϊ από έναν επαναστάτη ρόκερ σε διασκεδαστή για όλη την οικογένεια. Ο Πρίσλεϊ ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα με την ταινία Αγάπα με τρυφερά ενώ κάποιες από τις καλύτερες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε θεωρούνται τα Ο τραγουδιστής του Αλκατράζ (Jailhouse Rock) και Ο βασιλιάς του ροκ (King Creole).
Η επιτυχία του Πρίσλεϊ οδήγησε τον ίδιο και τον Πάρκερ να μοιράζονται τα κέρδη ισόποσα.
Στρατιωτική Θητεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 20 Δεκεμβρίου 1957 ο Πρίσλεϊ λαμβάνει το φύλλο πορείας του για την υποχρεωτική θητεία του στον αμερικανικό στρατό. Στις 24 Μαρτίου του 1958 παρουσιάστηκε κανονικά στη μονάδα του στο Φρίντμπεργκ της Γερμανίας. Κατά την παραμονή του στα γερμανικά εδάφη γνώρισε την 14χρονη Πρισίλα Μπολιέ, την κοπέλα που αργότερα θα παντρευόταν. Ο Έλβις Πρίσλεϊ επέστρεψε στις Η.Π.Α. για να αποστρατευθεί αναχωρών από τη Φραγκφούρτη. Προσγειώθηκε στις 2 Μαρτίου του 1960 στο Νιου Τζέρσεϊ και μερικές μέρες αργότερα του απονεμήθηκε τιμητικά ο βαθμός του λοχία. Ο μάνατζέρ του δήλωσε ότι υπολόγιζε ότι ο τραγουδιστής θα εισέπραττε 850.000 δολάρια εκείνο το έτος για εμφανίσεις του στον κινηματογράφο και την τηλεόραση[16].
1968: Η επιστροφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το άστρο του Πρίσλεϊ είχε αρχίσει να τρεμοσβήνει την εποχή που ο ίδιος αφιερωνόταν εξ ολοκλήρου στην κινηματογραφική του καριέρα και η βρετανική "επιδρομή" στις Η.Π.Α. ήταν πλέον γεγονός, με τους Beatles να ηγούνται αυτής. Έως και τα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Πρίσλεϊ συμμετείχε σε μια σειρά ταινιών οι οποίες, αν και κερδοφόρες, δεν είχαν κάτι ιδιαίτερο να επιδείξουν όσον αφορά τη μουσική τους. Ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα απογοητευμένος από την πορεία που είχε πάρει η καριέρα του. Αυτό οδήγησε σε ένα μαγνητοσκοπημένο κονσέρτο που αργότερα ονομάστηκε "'68 Comeback Special", μεταδόθηκε από το NBC στις 3 Δεκεμβρίου 1968 και αργότερα κυκλοφόρησε σε άλμπουμ από την RCA. Ο Πρίσλεϊ είχε να δώσει ζωντανή παράσταση από το 1961 στο Περλ Χάρμπορ.
Αν και δεν είχε τον τεράστιο προϋπολογισμό των κινηματογραφικών του ταινιών, ο Πρίσλεϊ κατάφερε να βγάλει μέσα από αυτό μια παράσταση συναισθηματικού μεγαλείου, με ερμηνείες που τον έφερναν και πάλι πίσω στις ρίζες του ροκ εν ρολ. Απέφυγε να κάνει ένα απλό χριστουγεννιάτικο σόου, όπως αρχικά αποσκοπούσε ο Τομ Πάρκερ. Η επιστροφή του το 1968 ακολουθήθηκε από ζωντανές συναυλίες το 1969, αρχικά στο Λας Βέγκας και έπειτα σε ολόκληρη την έκταση των ΗΠΑ, με αριθμό-ρεκόρ θεατών στις περισσότερες από αυτές. Παρ' όλη την επιτυχία αυτών, ήταν η αρχή μιας νέας εποχής για τον Έλβις, κατά την οποία απομακρύνθηκε από τα "ρεύματα" που εκείνη την εποχή είχαν παγιωθεί από τους Beatles και Rolling Stones. Πολλοί ήταν αυτοί που άσκησαν κριτική σε αυτήν την απομάκρυνση από τις ρίζες του.
Τα τελευταία χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά από εφτά χρόνια μακριά από τα τσαρτς, το τραγούδι του Πρίσλεϊ "Suspicious Minds" έφτασε στο νούμερο 1 του αμερικανικού Billboard στις 1 Νοεμβρίου 1969. Από το 1969 έως το 1971 θα κυριαρχήσει στις πωλήσεις δίσκων σε πολλές χώρες, με 20 συνεχόμενες επιτυχίες. Μετά από μια δεκαετία κινηματογραφικών ταινιών, η δεκαετία του 1970 σηματοδότησε την επιστροφή του καλλιτέχνη σε μια καθαρά μουσική καριέρα. Η αρχή έγινε με το σινγκλ "Kentucky Rain" το οποίο μόνο στις ΗΠΑ πούλησε πάνω από 500.000 αντίτυπα. Ακολούθησε μια σειρά επιτυχημένων δίσκων και παραστάσεων, όπως τα "Elvis Country", "Love Letters", "That’s The Way It Is" κ.ά. Το 1973, η χρονιά ξεκίνησε με δύο παραστάσεις στη Χαβάη, μια από τις οποίες μεταδόθηκε ζωντανά σε όλο τον κόσμο μέσω δορυφόρου και την παρακολούθησαν πάνω από ένα δισεκατομμύριο τηλεθεατές. Κυκλοφόρησε και σε άλμπουμ με την ονομασία "Aloha from Hawaii via Satellite".
Παρά τις επιτυχίες και ιδιαίτερα μετά το διαζύγιο του το 1973, ο Πρίσλεϊ άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα απόμακρος και να παίρνει συνεχώς βάρος, ενώ μαχόταν και με την εξάρτησή του από τα συνταγογραφούμενα φάρμακα, τα οποία είχαν μεγάλο αντίκτυπο στην εμφάνισή του αλλά και στην απόδοσή του πάνω στη μουσική. Παρά τα όποια προβλήματα, ο Πρίσλεϊ συνέχισε τις συναυλίες και τα νέα άλμπουμ για τα επόμενα χρόνια. Το 1977 βρήκε τον Πρίσλεϊ να μάχεται με τον εαυτό του, καθώς είχε μετατραπεί σε μια καρικατούρα αυτού που ήταν πριν μερικά χρόνια. Πολλές συναυλίες δεν δόθηκαν καθόλου ενώ δεν ήταν λίγες αυτές στις οποίες το ηχητικό αποτέλεσμα ήταν κάτω του μετρίου. Αντιμέτωπος με την πολύ κακή του υγεία, έκανε την τελευταία του ζωντανή εμφάνιση στην Ιντιανάπολις, στις 26 Ιουνίου 1977.
Θάνατος και ταφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η χρόνια χρήση συνταγογραφουμένων φαρμάκων επιβάρυνε σοβαρά την υγεία του. Απεβίωσε το 1977 στο κτήμα του, την Γρέισλαντ, σε ηλικία 42 ετών.
Στις 16 Αυγούστου 1977 στο Μέμφις του Τενεσί, ο Πρίσλεϊ βρέθηκε από τη μνηστή του, Τζίντζερ Όλντεν, ξαπλωμένος στο πάτωμα στο σπίτι του στο κτήμα Γρέισλαντ. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Baptist Memorial όπου και στις 3:30 μ.μ. ανακοινώθηκε ο θάνατος του, σε ηλικία 42 ετών.
Σε μια συνέντευξη τύπου που δόθηκε αργότερα, οι γιατροί ανακοίνωσαν πως ο θάνατος επήλθε από καρδιακή αρρυθμία, η οποία προκλήθηκε από μεγάλη δόση ναρκωτικών.
Η κηδεία του Πρίσλεϊ ήταν εθνικό γεγονός, το οποίο παρακολούθησαν φίλοι, θαυμαστές του και δημοσιογράφοι. Η ταφή του αρχικά έγινε στο νεκροταφείο του Φόρεστ Χιλ στο Μέμφις, δίπλα από τη μητέρα του, αλλά για λόγους ασφαλείας οι σωροί μεταφέρθηκαν στη Γρέισλαντ. Μετά το θάνατο του άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορες φημολογίες, από τον τρόπο με τον οποίο πέθανε μέχρι και το αν βρίσκεται ακόμη στη ζωή.
Χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Φωνητικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Πρίσλεϊ ήταν βαρύτονος με φωνή με πολυποίκιλα ηχοχρώματα. Κάλυπτε 2,3 οκτάβες, με πιο ιδανική για τον Πρίσλεϊ τη μεσαία οκτάβα. Η φωνή του θύμιζε σε πολλά αυτή των τραγουδιστών rhythm and blues και γκόσπελ, τα μουσικά βήματα των οποίων άλλωστε ακολούθησε και ο ίδιος.
Μουσικές ρίζες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ακόμη και στη δεκαετία του 1960, σε μια εποχή που ο ρατσισμός βρίσκονταν στο αποκορύφωμα του, ο Πρίσλεϊ πάντα έδειχνε την αγάπη του για την αφροαμερικανική μουσική και εξέφραζε αβίαστα το πόσα οφείλει σε καλλιτέχνες όπως οι B. B. King, Άρθουρ Κράνταπ, Τζάκι Γουίλσον, Ρόμπερτ Τζόνσον, Άιβορι Τζο Χάντερ και Φατς Ντόμινο.
Έως και τα μέσα του 20ού αιώνα, οι μαύροι καλλιτέχνες είχαν ελάχιστες πωλήσεις δίσκων, βγάζοντας μόνο τα προς το ζην. Άλλα από τη στιγμή που ο Έλβις αγόρασε τη μουσική του Ότις Μπλάκουελ και συνεργάστηκε με τον στιχουργό Κλοντ Ντιμίτριους, η μουσική βιομηχανία πέρασε σε μια νέα διάσταση.
Δεν ήταν λίγοι όμως αυτοί που κατηγόρησαν τον Πρίσλεϊ πως απλώς κλέβει την αφροαμερικανική μουσική. Σύμφωνα με τον καθηγητή Μάικλ Μπέρτλαντ του πανεπιστημίου του Τενεσί, ο Πρίσλεϊ δανείστηκε από τους μαύρους ακριβώς όσα δανείστηκε από τους λευκούς και πως όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο απλώς δεν γνωρίζουν τις πολλαπλές επιρροές που είχε. Ουσιαστικά, η εκκλησιαστική μουσική γκόσπελ ήταν μια από τις κύριες επιρροές για τη μετέπειτα πορεία του Πρίσλεϊ και το κύριο θεμέλιο όλης της μουσικής του παιδείας.
"Η μαφία του Μέμφις" και άλλοι φίλοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Πρίσλεϊ είχε πολλούς φίλους, με τους οποίους συνήθιζε να περνά αρκετές ώρες. Η παρέα αυτή αποκαλούνταν πολλές φορές από τον τύπο ως η «μαφία τους Μέμφις». Μερικοί εξ αυτών ήταν οι Σόνι Γουέστ, Ρεντ Γουέστ, Μπιλ Σμιθ, Μάρτι Λάκερ και Λαμάρ Φάικ.
Ένα άλλο κεφάλαιο ήταν οι άνθρωποι που είχαν επωμιστεί στις πλάτες τους την ασφάλεια του Πρίσλεϊ, Ρεντ και Σόνι Γουέστ καθώς και ο Ντέιβ Χέμπλερ, οι οποίοι έδειχναν πίστη και αγάπη προς το πρόσωπο του Πρίσλεϊ, ενώ δεν έλειπαν οι φορές που καλούνταν να το αποδείξουν έμπρακτα, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή.
Πρίσλεϊ και γυναίκες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα ελκυστικά φυσικά χαρακτηριστικά του Έλβις ήταν κάτι κοινώς και ευρέως αποδεκτό και θεωρούνταν εξαιρετικά όμορφος,[17]τόσο από γυναίκες όσο και από άνδρες ανεξαρτήτως σεξουαλικών προτιμήσεων.[18] Ο τρόπος εκτέλεσης των παραστάσεων του, η φυσική του όψη, και η χαρακτηριστική κίνηση του με τα πόδια και γοφούς ήταν τα χαρακτηριστικά που συνέβαλαν στην έντονα ερωτική εικόνα που εξέπεμπε στο ευρύ κοινό.[19][20][21][22][23][24]
Την εικόνα του αυτή ενίσχυσαν οι διάφορες φήμες που κυκλοφορούσαν για τις εφήμερες σχέσεις που είχε με διάφορες ανερχόμενες και καταξιωμένες σταρ του Χόλυγουντ, από την Νάταλι Γουντ κατά την δεκαετία του 1950 έως την Κόνι Στίβενς και την Αν Μάργκρετ τη δεκαετία του 1960, και τις Κάντις Μπέργκεν και Σίμπιλ Σέπαρντ τη δεκαετία του 1970. Οι δημόσιες αναφορές σε τέτοιες, συχνά μικρής διάρκειας, σχέσεις συνήθως συνιστούσαν πηγή αμηχανίας για τον Έλβις.[25][26]
Ο Έλβις, πέρα από τις σχέσεις που κατά καιρούς διατηρούσε, παντρεύτηκε την Πρισίλα Μπολιέ την 1 Μαΐου του 1967. Ο Πρίσλεϊ γνωρίστηκε με την Πρισίλα κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας του στη Γερμανία. Εννιά μήνες μετά το γάμο τους, ο οποίος έγινε στις 1 Μαΐου 1967, ήρθε στον κόσμο η μοναχοκόρη τους Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ (1 Φεβρουαρίου 1968 - 12 Ιανουαρίου 2023) η ασχολήθηκε με την σαϊεντολογία και την μουσική. Ο Έλβις και η Πρισίλλα χώρισαν στις 23 Φεβρουαρίου του 1972 και συμφώνησαν σε από κοινού επιμέλεια της κόρης τους.
Έξι μήνες μετά το χωρισμό με την Πρισίλα, ο Έλβις γνώρισε τη βασίλισσα ομορφιάς Λίντα Τόμσον, αλλά η σχέση τους θα χαρακτηρίζονταν περισσότερο σαρκική παρά οτιδήποτε άλλο. Τελευταία σύντροφος του Πρίσλεϊ ήταν η Τζίντζερ Όλτεν.
Γκρέισλαντ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Γκρέϊσλαντ βρίσκεται στον αριθμό 3764 της λεωφόρου Έλβις Πρίσλεϊ, πάνω σε ένα λόφο του προαστίου Γουάιτχεβεν του Μέμφις, 8 μίλια μακρυά από το κέντρο της πόλης. Η κατοικία χτίστηκε αρχικά κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο (1861-1865) από τον εκδότη Σ. Ε. Τουφ και το όνομα αναφέρεται στην κόρη του Γκρέις. Ο χώρος στην συνέχεια κληρονομήθηκε στην ανηψιά της Ρούθ Μουρ, η οποία με τον άνδρα της Τόμας προχώρησαν στην κατασκευή του σημερινού κτίσματος, το οποίο επωλήθη από την κόρη τους Ρουθ Μαρί στον Έλβις Πρίσλεϊ το 1957 προς 102.500 δολάρια. Κατόπιν στην Γκρέϊσλαντ έζησε η Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ. Ο Έλβις και οι γονείς του έμειναν στη Γκρέϊσλαντ από το 1957 έως και το τέλος της ζωής τους, μαζί και με τη γιαγιά του Έλβις, Μίνι Μέι, η οποία ξεπέρασε τους απογόνους της και έφυγε από τη ζωή στις 8 Μαΐου 1980. Στην Γκρέϊσλαντ βρίσκονται θαμμένες οι σοροί του Έλβις, της μητέρας του Γκλάντις καθώς και της Μίνι Μέι.
Η οικία του στην Γκρέισλαντ ήταν παράδειγμα της πολυτέλειας και της υπερβολής με την οποία ζούσε τη ζωή του. Διέθετε επίσης έναν αριθμό από ακριβά αυτοκίνητα, ανάμεσα στα οποία υπήρχαν και 3 ροζ Κάντιλακ, κάτι που αναφέρεται και στο τραγούδι του με τίτλο "Baby, Let's Play House".
Υπάρχουν πολλές ιστορίες, πραγματικές και υπερβολικές, σχετικά με τις διατροφικές συνήθειες του Έλβις και την ιδιαίτερη προτίμηση του για το πλούσιο και βαρύ φαγητό. Έτσι φαίνεται πως προτιμούσε την μαγειρική του νότου των ΗΠΑ όπου και είχε μεγαλώσει, κάτι που συμπεριελάμβανε αρκετά ψητά κοτόπουλα με ψωμάκια και σάλτσα,[27] ενώ δεν φαίνεται να έλλειπαν και τα μεγάλα σάντουιτς με φυστικοβούτυρο, μπανάνα και μπέικον.[28][27][29]
Επιρροή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1957 ο Έλβις ήταν ο πιο διάσημος καλλιτέχνης σε όλο τον κόσμο. Αυτό ενέπνευσε τραγουδιστές από πολλά μέρη του κόσμου να φτιάξουν τα δικά τους τραγούδια βασισμένα στη μουσική του Πρίσλεϊ. Το 1959 εμφανίζεται στο προσκήνιο ο Κλιφ Ρίτσαρντ, ο αποκαλούμενος και "Βρετανός Έλβις" ενώ στη Γαλλία ο Τζόνι Χαλιντέι είχε τον τίτλο του "Έλβις της Γαλλίας". Παρόμοια συνέβη στην Ιταλία με τον Κλωντ Φρανσουά, τον Μπόμπι Σόλο και τον Αντριάνο Τσελεντάνο (παρά τη διαφορά στην εμφάνιση). Όλοι τους ήταν φανερά επηρεασμένοι από τον νεαρό Πρίσλεϊ.
Την εποχή που άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους και οι πρώτες ταινίες του, πολλοί ήταν αυτοί που μιμήθηκαν τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν στη σκηνή ενώ όλο και περισσότεροι έφηβοι άρχισαν να υιοθετούν τον τρόπο με τον οποίο χτενιζόταν. Ένα μεγάλο κεφάλαιο έκανε την εμφάνιση του μετά το θάνατο του το 1977 και αυτό δεν ήταν άλλο από τους μιμητές (impersonators), τους επαγγελματίες και ερασιτέχνες που προσπαθούσαν να τον μιμηθούν στα πάντα, από τη φωνή μέχρι την εμφάνισή του.
Η διαρκής άνοδος της φήμης του Έλβις άλλαξε την βιομηχανία της ποπ μουσικής επεκτείνοντας την ευρέως προς όλες τις κατευθύνσεις.[30] Ο καταλύτης της κοινωνικής αυτής επανάστασης ήταν η μουσική της ροκ εντ ρολ, στην οποία ο Έλβις ήταν ο κεντρικός άξονας την εποχή εκείνη και η κυρίαρχη δύναμη ως προς την μετατροπή της μουσικής αυτής σε ένα από τα κύρια μέσα έκφρασης της νεανικής κουλτούρας και επαναστατικότητας,[31] ενώ παράλληλα βοήθησε και στο ξεκίνημα της ευρύτερης αποδοχής της κουλτούρας των μαύρων Αμερικανών, στις μουσικές εκφράσεις των οποίων η μουσική του ροκ εντ ρολ έχει τις ρίζες της, αλλάζοντας έτσι για πάντα την αμερικανική κουλτούρα.[32][33][34][35][36]
Το όνομα, η δημόσια εικόνα και η φωνή του εξακολουθούν να είναι διεθνώς αναγνωρίσιμα,[37] ενώ έχει εμπνεύσει μυριάδες μιμητές οι οποίοι ντύνονται, χορεύουν και τραγουδούν όπως ο Έλβις.[38] Εξακολουθεί επίσης να αναφέρεται στις διάφορες δημοσκοπήσεις και ερωτηματολόγια ως ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες όλων των εποχών.[a][46][34][47]
Πέρα από τα υπόλοιπα επιτεύγματα του Πρίσλεϊ, είναι και ένας από τους τέσσερις καλλιτέχνες (οι υπόλοιποι τρεις είναι οι Ρόυ Όρμπισον, Guns N' Roses και Nelly) που κατάφερε να έχει στο ίδιο τσαρτ / κατάλογο επιτυχιών δύο άλμπουμ του ανάμεσα στα πέντε καλύτερα . Έχει μπει στα Rock and Roll Hall of Fame, Country Music Hall of Fame και Gospel Music Hall of Fame. Το 1993, η μορφή του Έλβις έκανε την εμφάνιση της σε γραμματόσημο των αμερικανικών ταχυδρομείων, ενώ το σπίτι του στο Μέμφις έχει χαρακτηριστεί εθνικό μνημείο από τις αρχές.
Απεικονίσεις στην τέχνη και τη λαϊκή κουλτούρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εικαστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Διάφορες μεταξοτυπίες του Αμερικανού καλλιτέχνη Άντι Γουόρχολ με εικόνες του Έλβις Πρίσλεϊ φιλοξενούνται σε μουσεία τέχνης σε όλο τον κόσμο. Οι τιμές που καταβλήθηκαν (σε δημοπρασίες ή ιδιωτικά) για δέκα από τις μεταξοτυπίες αυτές, έως το τέλος Απριλίου 2020, ήταν συνολικά 344.000.000 δολάρια.
- Το Πορτρέτο του Ζαν-Μισέλ ως Ντέιβιντ (1984) επίσης του Άντι Γουόρχολ είναι μια ασημένια αναπαράσταση του καλλιτέχνη Ζαν Μισέλ Μπασκιά που αναφέρεται τον πίνακα του Γουόρχολ του 1963 «Double Elvis» (Διπλός Έλβις).[48]
- Ο Αμερικανός εικαστικός καλλιτέχνης Τζορτζ Κόντο παρουσίασε για πρώτη φορά το έργο του "Double Elvis" (Διπλός Έλβις) στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2019.[49]
- Ο επίσης Αμερικανός ποπ αρτ καλλιτέχνης και ακτιβιστής Κιθ Χάρινγκ δημιούργησε το έργο "Elvis".[50]
Λογοτεχνία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Στο βιβλίο Μάλλον ακίνδυνος (1992) της "τριλογίας τεσσάρων βιβλίων" επιστημονικής φαντασίας του Ντάγκλας Άνταμς Γυρίστε τον Γαλαξία με οτοστόπ, ο Έλβις Πρίσλεϊ είναι τραγουδιστής σε μπαρ και έχει ροζ διαστημόπλοιο, κάτι που παραπέμπει στην (πραγματική) ροζ Κάντιλακ του Πρίσλεϊ.[51]
- Το 1995, ο Μπόνο, τραγουδιστής του ιρλανδικού συγκροτήματος U2, έγραψε το ποίημα "Elvis: American David" για να εκφράσει τον θαυμασμό του στον Έλβις Πρίσλεϊ.[52]
Κινηματογράφος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Προς το τέλος της μαύρης κωμωδίας Ο θάνατος σου πάει πολύ (1992) του Ρόμπερτ Ζεμέκις, μια σειρά από διασημότητες εμφανίζονται σε ένα πάρτι. Μεταξύ τους είναι και ο Έλβις Πρίσλεϊ, ενσαρκωμένος από τον Ρον Στάιν.[53]
- Ένας φανταστικός χαρακτήρας του Πρίσλεϊ εμφανίζεται στην ταινία του 1993 Ιλιγγιώδης έρωτας (True Romance) σε σκηνοθεσία Τόνι Σκοτ. Τον υποδύεται ο Βαλ Κίλμερ, ο οποίος δέχτηκε απρόθυμα τον ρόλο, αφού προτιμούσε να είναι πρωταγωνιστής αντί για τον Κρίστιαν Σλέιτερ.[54]
- Μία από τις διασημότητες που συναντά στον δρόμο του ο ήρωας της ταινίας του 1994 Φόρεστ Γκαμπ του Ρόμπερτ Ζεμέκις είναι και ο Έλβις Πρίσλεϊ, τον υποίο ενσαρκώνει ο Πίτερ Ντόμπσον.[55] Στην ίδια ταινία, τη φωνή του στον Έλβις χαρίζει ο Κερτ Ράσελ.[56]
- Στην ταινία του 1998 Στο δρόμο για το Μέμφις (Finding Graceland) του Ντέιβιντ Γουίνκλερ, τον Πρίσλεϊ υποδύεται ο Χάρβεϊ Καϊτέλ.[57]
- Ο Μπρους Κάμπελ έπαιξε τον ρόλο του Έλβις στο Bubba Ho-Tep (2002) του Ντον Κοσκαρέλι. Σε αυτήν την κωμωδία τρόμου, ο Έλβις αλλάζει θέση με έναν σωσία του στο Λας Βέγκας και ζει σε ένα γηροκομείο.[58]
- Τον Έλβις Πρίσλεϊ σε νεαρή ηλικία παίζει ο Τάιλερ Χίλτον στην ταινία του Τζέιμς Μάνγκολντ Walk the Line (2005) με θέμα τη ζωή του μουσικού της κάντρι Τζόνι Κας.[59]
- Η ελληνική ταινία του 2009 Το τελευταίο τραγούδι του Έλβις του Βασίλη Ραΐση συνοδεύεται, μεταξύ άλλων, από τη μελαγχολία των τραγουδιών του Πρίσλεϊ κατά τους τελευταίους μήνες της ζωής του.[60]
- Στην ταινία του 2016 Elvis & Nixon από τη Λίζα Τζόνσον, τον βασιλιά του ροκ ερμηνεύει ο Μάικλ Σάνον.[61]
- Το 2022, ο Όστιν Μπάτλερ ενσάρκωσε τον Έλβις στην ταινία Elvis του Μπαζ Λούρμαν. Σε κάποιες στιγμές, ακούγεται να τραγουδά η πραγματική φωνή του Μπάτλερ.[62]
- Η ταινία Πρισίλα (Priscilla) του 2023 από τη Σοφία Κόπολα έχει θέμα τη ζωή της Πρισίλα Πρίσλεϊ, την οποία ενσαρκώνει η Κάιλι Σπένι. Για την ερμηνεία της, κέρδισε βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας.[63]
Τηλεόραση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Στην τηλεταινία του 1979 Έλβις, ο βασιλιάς του ροκ (Elvis) από τον Τζον Κάρπεντερ τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο Κερτ Ράσελ.[64] Ο ίδιος ηθοποιός χάρισε τη φωνή του στον Έλβις για τις ανάγκες της ταινίας Φόρεστ Γκαμπ.[56]
- Ο Ντον Τζόνσον ερμήνευσε τον ρόλο του Έλβις στην τηλεταινία Elvis and the beauty queen (1981) του Γκας Τρικόνις.[65]
- Στο 6ο επεισόδιο του 4ου κύκλου της σειράς Τα χρυσά κορίτσια με τίτλο "Sophia's Wedding" (1988), η Σοφία παντρεύεται μπροστά σε ένα κοινό από σωσίες του Έλβις. Ένας από αυτούς είναι ο Κουέντιν Ταραντίνο.[66]
- Την ίδια χρονιά, η φιγούρα του Έλβις εμφανίζεται ως λεκές από ιδρώτα στο πουκάμισο του Αλ Μπάντι, στο 2ο επεισόδιο του 3ου κύκλου της σειράς Παντρεμένοι με παιδιά.[67]
- Ο Κρόκετ (Ντον Τζόνσον) της σειράς Οι σκληροί του Μαϊάμι έχει έναν αλιγάτορα, τον Έλβις, πρώην μασκότ της αθλητικής ομάδας του πανεπιστημίου του.[68]
- Ο Τζέσι, ήρωας της σειράς Τρελή οικογένεια (1987-1995) έχει εμμονή με τον Έλβις Πρίσλεϊ και κάποια στιγμή βρίσκει δουλειά ως σωσίας του.[69]
- Στο 15ο επεισόδιο του 3ου κύκλου της σειράς Αλφ, ο εξωγήινος (1989), ο Αλφ υποψιάζεται ότι ο νέος γείτονας είναι ο Έλβις Πρίσλεϊ.[70]
- Το 2004 βγήκε στον αέρα το 13ο επεισόδιο του 2ου κύκλου της σειράς CSI: Μαϊάμι με τίτλο "Blood Moon", στο οποίο παρουσιάζεται ο Έλβις ως βαμπίρ.[71]
- Στη μίνι σειρά του 2005 Elvis: Αλήθεια και δόξα (Elvis) σε σκηνοθεσία Τζέιμς Στίβεν Σάντγουιθ, ο ρόλος του Έλβις Πρίσλεϊ ερμηνεύτηκε από τον Ιρλανδό ηθοποιό Τζόναθαν Ρις Μέγιερς.[72]
- Στο 2ο επεισόδιο του 5ου κύκλου της σειράς Nip/Tuck με τίτλο "Joyce & Sharon Monroe", ένας σωσίας του Έλβις θέλει να του μοιάσει ακόμα περισσότερο.[73]
- Ο Τζάκσον, αδελφός της Χάνα Μοντάνα στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά (ΕΤ1, 2008-2010), μιμείται διασημότητες, μεταξύ των οποίων και τον Πρίσλεϊ.[74]
Κόμικς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το κόμικ Έλβις του Τόνι Κρόνσταμ δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη δωρεάν καθημερινή σουηδική εφημερίδα Metro Stockholm.[75]
Μουσική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Έλβις Πρίσλεϊ αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στα παρακάτω τραγούδια:
- "Νοσταλγός του ροκ εντ ρολ" (1984) του Γιάννη Γιοκαρίνη ερμηνευμένο από τον ίδιο[76]
- "Ροκ" (1990) του Σταμάτη Κραουνάκη, ερμηνευμένο από τον ίδιο[77]
- "Γέρος για ροκ, νέος για θάνατο" (1997), μια διασκευή του τραγουδιού των Jethro Tull "Too Old to Rock 'n' Roll: Too Young to Die" (1976) από τον Διονύση Σαββόπουλο σε δική του ερμηνεία[78]
- "Hallucinating Elvis" (2000) τoυ βρετανικού συγκροτήματος Duran Duran.[79]
- "Είν' ό,τι κράτησα" (2000) των Στράτου Διαμαντή και Μυρτώς Κοντοβά (ερμηνεία: Σάκης Ρουβάς)[80]
- "Πυξίδα" (2001) των Μάνου Ξυδούς, Νίκου Σπανού και Πάνου Σταθογιάννη (ερμηνεία: Πυξ Λαξ)[81]
- "Τα ονόματα" (2003) από τα Κίτρινα Ποδήλατα σε στίχους Μάνου Ελευθερίου (ερμηνεία: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)[82]
Επιστήμη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το όνομα του Έλβις δόθηκε το 1999 στον αστεροειδή 17059 Elvis.[83]
Κοκτέιλ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το Velvet Elvis (Βελούδινος Έλβις) είναι ένα κοκτέιλ που αποτελείται από ουίσκι, λικέρ από σμέουρο, χυμό λάιμ και κάποιο αναψυκτικό.[84]
Δισκογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Studio albums
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Elvis Presley (1956)
- Elvis (1956)
- Elvis' Christmas (1957)
- Elvis Is Back! (1960)
- His Hand Is Mine (1960)
- Something for Everyone (1961)
- Pot Luck (1962)
- How Great Thou Art (1967)
- From Elvis In Memphis (1969)
- From Memphis to Vegas/From Vegas to Memphis (1969)
- Back in Memphis (1970)
- Elvis Country (I'm 10,000 Years Old) (1971)
- Love Letters from Elvis (1971)
- Elvis Sings the Wonderful World of Christmas (1971)
- Elvis Now (1972)
- He Touched Me (1972)
- Elvis ("Fool" Album) (1973)
- Raised on Rock/For Ol' Times Sake (1973)
- Good Times (1974)
- Promised Land (1975)
- Today (1975)
- From Elvis Presley Boulevard, Memphis, Tennessee (1976)
- Moody Blue (1977)
Soundtracks
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Loving You (1957)
- King Creole (1958)
- G.I. Blues (1960)
- Blue Hawaii (1961)
- Girls! Girls! Girls! (1962)
- It Happened at the World's Fair (1963)
- Fun in Acapulko (1963)
- Kissin' Cousins (1964)
- Roustabout (1964)
- Girl Happy (1965)
- Harum Scarum (1965)
- Frankie and Johnny (1966)
- Paradise, Hawaiian Style (1966)
- Spinout (1966)
- Double Trouble (1967)
- Chambake (1967)
- Speedway (1968)
- Elvis (1968)
- That's the Way It Is (1970)
- On Stage: February 1970 (1970)
- Elvis: As Recorded At Madison Square Garden (1972)
- Aloha From Hawaii: Via Satellite (1973)
- Elvis: As Recorded Live On Stage In Memphis (1974)
- Having Fun With Elvis On Stage (1974)
- Elvis in Concert (1977)
Ανθολογίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Elvis' Golden Records (1958)
- For LP Fans Only (1959)
- A Date with Elvis (1959)
- Elvis' Gold Records Volume 2: 50,000,000 Elvis Fans Can't Be Wrong (1959)
- Elvis' Golden Records Volume 3 (1963)
- Elvis for Everyone (1965)
- Elvis' Gold Records Volume 4 (1968)
- Elvis: A Legendary Performer Volume 1 (1974)
- Elvis: A Legendary Performer Volume 2 (1976)
- The Sun Sessions (1976)
- Blue Christmas (1976)
- Welcome to my World (1977)
Singles
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- That's All Right / Blue Moon Of Kentucky
- Good Rockin' Tonight / I Don't Care If The Sun Don't Shine
- Milkcow Blues Boogie / You're A Heartbreaker
- Baby Let's Play House / I'm Left, You're Right, She's Gone
- I Forgot To Remember To Forget / Mystery Train
- Heartbreak Hotel / I Was The One
- I Want You, I Need You, I Love You / My Baby Left Me
- Don't Be Cruel / Hound Dog
- Blue Suede Shoes / Tutti Frutti
- I Got A Woman / I'm Counting On You
- I'll Never Let You Go / I'm Gonna Sit Right Down And Cry
- I Love You Because / Trying To Get To You
- Just Because / Blue Moon
- Money Honey / One-Sided Love Affair
- Shake, Rattle and Roll / Lawdy, Miss Clawdy
- Love Me Tender / Any Way You Want Me
- Too Much / Playing For Keeps
- All Shook Up / That's When Your Heartaches Begin
- (Let Me Be Your) Teddy Bear / Loving You
- Jailhouse Rock / Treat Me Nice
- Don't / I Beg Of You
- Wear My Ring Around Your Neck / Doncha Think It's Time
- Hard Headed Woman / Don't Ask Me Why
- One Night / I Got Stung
- (Now And Then There's) A Fool Such As I / I Need Your Love Tonight
- A Big Hunk O' Love / My Wish Came True
- Stuck On You / Fame And Fortune
- It's Now Or Never / A Mess Of Blues
- Are You Lonesome Tonight? / I Gotta Know
- Surrender / Lonely Man
- I Feel So Bad/ Wild In The Country
- (Marie's the Name) His Latest Flame / Little Sisterkai kai kai
- Can't Help Falling In Love / Rock-A-Hula Baby
- Good Luck Charm / Anything That's Part Of You
- She's Not You / Just Tell Her Jim Said Hello
- Return To Sender / Where Do You Come From
- One Broken Heart For Sale / They Remind Me Too Much Of You
- (You're The) Devil In Disguise / Please Don't Drag That String Around
- Bossa Nova Baby / Witchcraft
- Kissin' Cousins / It Hurts Me
- Kiss Me Quick / Suspicion
- What'd I Say / Viva Las Vegas
- Such A Night / Never Ending
- Ask Me / Ain't That Loving You Baby
- Blue Christmas / Wooden Heart
- Do The Clam / You'll Be Gone
- Crying In The Chapel / I Believe In The Man In The Sky
- (Such An) Easy Question / It Feels So Right
- I'm Yours / (It's A) Long Lonely Highway
- Puppet on A String / Wooden Heart
- Santa Claus Is Back In Town / Blue Christmas
- Tell Me Why / Blue River
- Joshua Fit The Battle / Known Only To Him
- Milky White Way / Swing Down Sweet Chariot
- Frankie And Johnny / Please Don't Stop Loving Me
- Love Letters / Come What May
- Spinout / All That I Am
- If Everyday Was Like Christmas / How Would You Like To Be
- Indescribably Blue / Fools Fall In Love
- Long Legged Girl (With The Short Dress On) / That's Someone You Never Forget
- There's Always Me / Judy
- Big Boss Man / You Don't Know Me
- Guitar Man / Hi-Heel Sneakers
- U.S. Male / Stay Away
- You'll Never Walk Alone / We Call On Him
- Your Time Hasn't Come Yet / Let Yourself Go
- Almost In Love / A Little Less Conversation
- If I Can Dream / Edge Of Reality
- Memories / Charro!
- His Hand In Mine / How Great Thou Art
- In The Ghetto / Any Day Now
- Clean Up Your Own Backyard / The Fair Is Moving On
- Suspicious Minds / You'll Think Of Me
- Don't Cry Daddy / Rubberneckin'
- Kentucky Rain / My Little Friend
- The Wonder Of You / Mama Liked The Roses
- I've Lost You / The Next Step Is Love
- You Don't Have To Say You Love Me / Patch It Up
- I Really Don't Want To Know / There Goes My Everything
- Rags To Riches / Where Did They Go, Lord
- Life / Only Believe
- I'm Leavin' / Heart Of Rome
- It's Only Love / The Sound Of Your Cry
- Merry Christmas Baby / Ο Come, All Ye Faithful
- Until It Is Time For You To Go / We Can Make The Morning
- He Touched Me / Bosom Of Abraham
- An American Trilogy / The First Time Ever I Saw Your Face
- Burning Love / It's A Matter Of Time
- Separate Ways / Always On My Mind
- Steamroller Blues / Fool
- Raised On Rock / For Ol' Times Sake
- I've Got A Thing About You Baby / Take Good Care Of Her
- If You Talk In Your Sleep / Help Me
- Promised Land / It's Midnight
- My Boy / Thinking About You
- T-R-O-U-B-L-E- / Mr Songman
- Pieces Of My Life
- Hurt / For The Heart
- Moody Blue / She Thinks I Still Care
- Way Down / Pledging My Love
- My Way / America The Beautiful
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Change of Habit (1969)
- The Trouble with Girls (1969)
- Charro! (1969)
- Live a Little, Love a Little (1968)
- Speedway (1968)
- Stay Away, Joe (1968)
- Clambake (1967)
- Double Trouble (1967)
- Easy Come, Easy Go (1967)
- Spinout (1966)
- Paradise, Hawaiian Style (1966)
- Frankie and Johnny (1966)
- Harum Scarum (1965)
- Tickle Me (1965)
- Girl Happy (1965)
- Roustabout (1964)
- Viva Las Vegas (1964)
- Kissin' Cousins (1964)
- Fun in Acapulco (1963)
- It Happened at the World's Fair (1963)
- Girls! Girls! Girls! (1962)
- Kid Galahad (1962)
- Follow That Dream (1962)
- Blue Hawaii (1961)
- Wild in the Country (1961)
- Flaming Star (1960)
- G.I. Blues (1960)
- King Creole (1958)
- Jailhouse Rock (1957)
- Loving You (1957)
- Love Me Tender (1956)
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ VH1 ranked Presley No. 8 among the "100 Greatest Artists of Rock & Roll" in 1998.[39] The BBC ranked him as the No. 2 "Voice of the Century" in 2001.[40] Rolling Stone placed him No. 3 in its list of "The Immortals: The Fifty Greatest Artists of All Time" in 2004.[41] CMT ranked him No. 15 among the "40 Greatest Men in Country Music" in 2005.[42] The Discovery Channel placed him No. 8 on its "Greatest American" list in 2005.[43] Variety put him in the top ten of its "100 Icons of the Century" in 2005.[44] The Atlantic Monthly ranked him No. 66 among the "100 Most Influential Figures in American History" in 2006.[45]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13898654b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6fb512h. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ www
.nytimes .com /learning /general /onthisday /big /0816 .html. - ↑ www
.elvis .com /about /bio. - ↑ (Αγγλικά) MusicBrainz. Ίδρυμα MetaBrainz. 01809552-4f87-45b0-afff-2c6f0730a3be. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2021.
- ↑ «Большая российская энциклопедия». (Ρωσικά) Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά)
- ↑ Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ LIBRIS. 27 Φεβρουαρίου 2012. vs68bt2d349071c. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018.
- ↑ www
.grunge .com /898569 /the-real-reason-elvis-last-fiancee-ginger-alden-wanted-no-part-of-graceland /. - ↑ elvis-presley.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2021.
- ↑ «40 years ago, America shocked by death of Elvis». Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ Guralnick 1994, p. 13.
- ↑ Ανθρώπινες στιγμές διασήμων, Ιστορικό Λεύκωμα 1960, Καθημερινή (1997)
- ↑ Feeney 2010.
- ↑ Ashley 2009, σελ. 76.
- ↑ Rodman 1996, σελ. 58.
- ↑ Rodman 1996, σελίδες 58–59.
- ↑ Garber 1997, σελ. 366.
- ↑ Dyer 1959–60, σελ. 30.
- ↑ Farmer 2000, σελ. 86.
- ↑ Tasker 2007, σελ. 208.
- ↑ Stein 1997.
- ↑ Kirchberg & Hendrickx 1999, σελ. 109.
- ↑ 27,0 27,1 Smith, Liz (2002-11-10). «Ain't Nothin' but a Chow Hound». New York Times. http://www.nytimes.com/2002/11/10/magazine/ain-t-nothin-but-a-chow-hound.html. Ανακτήθηκε στις 2016-02-26.
- ↑ Adler, David. (1993), The Life and Cuisine of Elvis Presley, Three Rivers Press.
- ↑ Dundy, Elaine (2004). Elvis and Gladys. Oxford, Mississippi: UP of Mississippi. σελίδες 227, 256. ISBN 978-1-57806-634-6.
- ↑ Collins 2002.
- ↑ Sadie 1994, σελ. 638.
- ↑ Bertrand 2000, σελ. 94.
- ↑ Rodman 1996, σελ. 193.
- ↑ 34,0 34,1 Victor 2008, σελ. 356.
- ↑ Woolley & Peters 1977.
- ↑ Arnett 2006, σελ. 400.
- ↑ Doss 1999, σελ. 2.
- ↑ Lott 1997, σελ. 192.
- ↑ VH1 1998.
- ↑ BBC News 2001.
- ↑ Rolling Stone 2004.
- ↑ CMT 2005.
- ↑ Discovery Channel 2005.
- ↑ Variety.com 2005.
- ↑ The Atlantic Monthly 2006.
- ↑ Keogh 2004, σελ. 2.
- ↑ The New York Times 2002.
- ↑ «PORTRAIT OF JEAN-MICHEL AS DAVID, 1984». mutualart.com.
- ↑ «Venice Biennale 2019 Highlights». E Reed Lee (στα Αγγλικά). 27 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Keith Haring (1958-1990)». christies.com.
- ↑ «All Hail the King, Elvis Presley». Galactic Hitchhikers (στα Αγγλικά). 16 Αυγούστου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2024. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Bono's Elvis Poem Helps Keep Presley Legacy Alive». www.elvis-history-blog.com. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Which famous people can be identified in Death Becomes Her?». Science Fiction & Fantasy Stack Exchange (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.
- ↑ «18 So Cool Facts About 'True Romance'». Mental Floss. 10 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.
- ↑ Dr, STEVE ESOMBA (12 Μαρτίου 2013). MOVING CAMERAS AND LIVING MOVIES. Lulu.com. ISBN 978-1-291-35157-6.
- ↑ 56,0 56,1 «Forrest Gump has a surprising Kurt Russell cameo you probably missed». The Digital Fix (στα Αγγλικά). 7 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Στο δρόμο για το Μέμφις» (PDF). 30 Ιουλίου 2004. Νέα Κρήτη.
- ↑ Καπράνος, Άκης (24 Ιουνίου 2022). «Elvis - Μια αγιογραφία on speed». Η Ναυτεμπορική. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Οι ηθοποιοί που έχουν ενσαρκώσει τον Έλβις Πρίσλεϊ». BOVARY. 1 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Elvis' last song» (στα Αγγλικά). 5 Νοεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Hey ladies! Νέο, rock 'n' roll τρέιλερ του «Elvis & Nixon»». FLIX. 21 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.
- ↑ Κουτσογιαννόπουλος, Θοδωρής (27 Μαΐου 2022). ««Elvis»: Κανείς δεν περίμενε μια τυπική βιογραφία από τον Μπαζ Λούρμαν». LiFO. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.
- ↑ Λυκούργου, Πόλυ (5 Φεβρουαρίου 2024). «7 πράγματα που μάθαμε (όχι μόνο) για την «Πρισίλα» μιλώντας με τη Σοφία Κόπολα». FLIX. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.
- ↑ «DEATH PROOF του Κουέντιν Ταραντίνο». myfilm.gr. 5 Ιουνίου 2007.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Καϊμάκης, Κωνσταντίνος (6 Φεβρουαρίου 2024). ««Priscilla»: Ο κοινός θνητός πίσω από τον Έλβις». Documento. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Anyone else spot a young Quentin Tarantino as one of the Elvis impersonators, at Sophia's wedding?». r/theGoldenGirls. 6 Ιουνίου 2024. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «I'm Going to Sweatland». Married with Children Wiki (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Elvis». Miami Vice Wiki (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ Full house-Jesse dressed as ELvis, 2007-11-24, https://www.youtube.com/watch?v=oDiRG7P76TY, ανακτήθηκε στις 2017-01-01
- ↑ Reed, Philip J. (11 Ιουνίου 2015). «ALF Reviews: "Suspicious Minds" (season 3, episode 15)». Noiseless Chatter (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ CSI: Crime Scene Investigation: Blood Moon, https://www.tvmaze.com/episodes/7718/csi-crime-scene-investigation-11x03-blood-moon, ανακτήθηκε στις 2024-06-11
- ↑ «Elvis: Αλήθεια και Δόξα». in.gr. 1 Ιανουαρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Nip Tuck - Season 5 Watch in HD». www4.fusionmovies.to (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «I Will Always Loathe You». Hannah Montana Wiki (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Originalserie för Metro av Tony Cronstam» (στα sv). Metro. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 June 2006. https://web.archive.org/web/20060616113413/http://www.metro.se/se/noje/serier/. Ανακτήθηκε στις 26 February 2023.
- ↑ «Νοσταλγός του rock'n'roll». stixoi.info. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Ροκ». stixoi.info. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Γέρος για Ροκ, νέος για θάνατο». stixoi.info. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «hallucinating elvis». Duran Duran (στα Αγγλικά). 21 Μαΐου 2001. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Ειν΄ ό,τι κράτησα». stixoi.info. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Πυξίδα». stixoi.info. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Τα ονόματα». stixoi.info. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «30 Facts about Elvis Presley». www.factslides.com. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Velvet Elvis συνταγή Cocktail». www.diffordsguide.com. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.