Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βένετο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βένετο

(Σημαία)
Εικόνα
Πλατεία του Αγίου Μάρκου, Βενετία
Διοικητικές πληροφορίες
Χώρα    Ιταλία
Πρωτεύουσα    Βενετία
Πρόεδρος   Λούκα Ζάγια
Περιοχή
Έκταση   18.399 χλμ²
Πληθυσμός   4.865.380 (30-10-2012)
Άλλες πληροφορίες
Ζώνη ώρας   UTC+1
ISO 3166-2   IT-34
Τοποθεσία
Χάρτης
Χάρτης
Χάρτης της περιφέρειας διαιρεμένης σε επαρχίες
Επίσημη ιστοσελίδα

Το Βένετο (ιταλικά: Veneto), με 5.000.000 κατοίκους είναι η πέμπτη κατά σειρά πληθυσμού ανάμεσα στις 20 περιφέρειες της Ιταλίας. Πρωτεύουσά της είναι η πόλη Βενετία.[1][2] Η περιοχή της κατακτήθηκε από τη Ρώμη τον 5ο αιώνα π.χ., μετά από μια μακρόχρονη φεουδαρχική περίοδο κυβερνήθηκε από τη Βυζαντινή αυτοκρατορία και στη συνέχεια από την ανεξάρτητη Δημοκρατία της Βενετίας μέχρι το 1797. Μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους και το Συνέδριο της Βιέννης μεταβιβάστηκε στην Αυστριακή Αυτοκρατορία, μετά τον Γ΄ Ιταλικό Πόλεμο Ανεξαρτησίας μεταβιβάστηκε στο Βασίλειο της Ιταλίας (1866). Οι κάτοικοι εκτός από την επίσημη ιταλική γλώσσα μιλούν τη Βενετική, η οποία διακρίνεται σε πέντε διαλέκτους. Το "Καταστατικό του Βένετο" (1971) έδωσε στους κατοίκους της περιοχής το όνομα "Ο λαός της Βενετίας".[3][4] Το "Άρθρο 1" του Καταστατικού χωρίζει την περιφέρεια στις εξής επτά επαρχίες: Μπελλούνου, Πάδοβας, Ροβίγκου, Τρεβίζου, Βενετίας, Βερόνας και Βιτσέντζας με εντολή να διατηρήσουν "στενούς δεσμούς με τους Βενετούς σε όλο τον κόσμο". Το "Άρθρο 2" του Καταστατικού καταγράφει την "αυτοδιοίκηση του Βενετσιάνικου λαού" με "εντολή να διαδώσει παντού την ιστορική ταυτότητα και τον πολιτισμό του". Το Κοινοβούλιο της Ιταλίας δεν δέχτηκε ωστόσο αυτές τις φιλοδοξίες και το Βένετο δεν μεταβιβάστηκε στις ανεξάρτητες περιοχές, το καθεστώς ήταν διαφορετικό σε σχέση με τις βορειότερες περιφέρειες Φρίουλι-Βενέτσια Τζούλια και Τρεντίνο-Άλτο Άντιτζε.

Το Βένετο υπήρξε η πατρίδα του εθνικιστικού κινήματος ανεξαρτησίας της Βενετίας, το μεγαλύτερο κόμμα που ιδρύθηκε στην περιοχή ήταν η "Λίγκα Βένετα" (9 Δεκεμβρίου 1979) σαν συστατικό της "Λίγκας του Βορρά". Ο Λούκα Ζάια εξελέγη πρόεδρος του Κοινοβουλίου του Βένετο δύο φορές (13 Απριλίου 2010, 31 Μαΐου 2015), τη δεύτερη φορά με 50,1%, είχε τη στήριξη του κόμματος Φόρτσα Ιταλία και του πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Με πρωτοβουλία του Ζάια ακολούθησε το Βενετικό δημοψήφισμα αυτονομίας 2017 (22 Οκτωβρίου 2017), το 98% των κατοίκων ψήφισε θετικά σχετικά με την παραχώρηση περισσότερων τοπικών εξουσιών και αυτονομίας στην περιοχή τους. Το Βένετο είναι σήμερα μία από τις περιφέρειες της Ιταλίας με τα ψηλότερα ποσοστά μεταναστών, συνολικά 487.493 κάτοικοι το 9,9% του πληθυσμού είναι μετανάστες σύμφωνα με την Απογραφή του Ιανουαρίου 2018. Οι μετανάστες προέρχονται από τη Ρουμανία (25.2%), το Μαρόκο (9.3%), την Κίνα (7.1%), τη Μολδαβία (7%) και την Αλβανία (6.9%).[5] [6]

Γεωγραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Βένετο συνορεύει προς βορράν με την επαρχία Τρέντου της περιφέρειας Τρεντίνου-Άνω Αδίγη και με την Αυστρία, προς δυσμάς με τη Λομβαρδία, βορειοανατολικά με την περιφέρεια Φριουλίου-Ιουλίας Βενετίας και προς νότον με την περιφέρεια Αιμιλίας Ρωμανίας.

Η συνολική έκταση της περιφέρειας είναι 18.391 τ.χλμ. και ο πληθυσμός 4.893.309 άτομα. Πρωτεύουσα είναι η πόλη Βενετία, με 271.009 κατοίκους, ενώ δεύτερη πόλη σε μέγεθος είναι η Βερόνα, με 265.368 κατοίκους.

Η περιφέρεια διασχίζεται από τον ποταμό Αδίγη, ένα από τα μεγαλύτερα ποτάμια της βόρειας Ιταλίας, με συνολικό μήκος 410 χιλιόμετρα. Το βορειότατο μέρος της περιφέρειας καλύπτεται από τις Άλπεις.

Οικονομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η οικονομία της περιφέρειας Βενετίας βασίζεται στη βιομηχανία και στον τουρισμό (Βενετία, Βερόνα, Πάδοβα). Σημαντικές είναι και οι καλλιέργειες καλαμποκιού.

Οι επαρχίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιφέρεια Βένετο αποτελείται από επτά επαρχίες, τη μητροπολιτική πόλη και άλλες έξι, οι οποίες με τη σειρά τους υποδιαιρούνται σε 581 κοινότητες.[7][8] Η επαρχία Πάδοβας είναι η πιο πυκνοκατοικημένη, με 424,81 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο (τ.χμ.), ενώ η πυκνότητα φτάνει στους 2.268,58 κατοίκους ανά τ.χμ. στην πόλη της Πάδοβας. Η πρωτεύουσα της επαρχίας Βενετία έχει πυκνότητα 646,71 κατοίκους ανά τ.χμ.[8] Η επαρχία Μπελλούνο, η μεγαλύτερη και περισσότερο ορεινή, έχει πυκνότητα 58,08 κατοίκους ανά τ.χμ.

Επαρχία Πρωτεύουσα Έκταση (τ.χλμ.) Πληθυσμός (2007) Πυκνότητα πληθυσμού (κατ/τ.χλμ.)
Επαρχία Μπελούνο (Provincia di Belluno) Μπελλούνο (Belluno) 3.678 213.851 57
Επαρχία Πάδοβας ή Πάδουας (Provincia di Padova) Πάδοβα ή Πάδουα(Padova) 2.142 918.532 440
Επαρχία Ροβίγκο (Provincia di Rovigo) Ροβίγκο (Rovigo) 1.789 246.537 140
Επαρχία Τρεβίζο (Provincia di Treviso) Τρεβίζο (Treviso) 2.476,68 874.748 360
Επαρχία Βενετίας (Provincia di Venezia) Βενετία (Venezia) 2.467 848.783 340
Επαρχία Βερόνας (Provincia di Verona) Βερόνα (Verona) 3.109 902.633 300
Επαρχία Βιτσέντζας (Provincia di Vicenza) Βιτσέντζα (Vicenza) 2.722 857.476 320

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχαιότητα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Τετράρχες συγκυβερνούσαν τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μετά τις μεταρρυθμίσεις του Διοκλητιανού - απεικόνιση τους σε γλυπτό στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου που δημιουργήθηκε στην Ανατολή τον 4ο αιώνα.

Η περιοχή του Βένετο κατοικήθηκε την 2η χιλιετία π.χ. και στις αρχές της 1ης χιλιετίας π.χ. από τους "Ευγενείς", συνδέονται με τους Ρωμαϊκούς θρύλους σχετικά με την καταγωγή τους από τη μυθική Τροία. Η παράδοση λέει ότι οι "Βενετοί" ήρθαν από την Παφλαγονία στη Μαύρη Θάλασσα τον 12ο αιώνα π.χ. την εποχή που είχε ξεσπάσει ο Τρωικός Πόλεμος, αρχηγός τους ήταν ο Αντήνωρ ο Τρώας. Άλλοι ιστορικοί συνδέουν τους Βενετούς με τους Κέλτες. Τον 7ο - 6ο αιώνα π.χ. οι Βενετοί είχαν συχνές επαφές με τους Ετρούσκους και τους Έλληνες, ο αρχαίος πολιτισμός τους έφτασε στο αποκορύφωμα του τον 4ο αιώνα π.χ. Οι Βενετοί μιλούσαν μια μορφή Ινδοευρωπαϊκής γλώσσας που είχε σημαντικές διαφορές με τις γλώσσες των υπόλοιπων λαών στην Ιταλική χερσόνησο, είχαν όμως σημαντικά κέρδη με το εμπόριο του κεχριμπαριού και την εκτροφή των αλόγων. Τα σημαντικότερα Βενετικά κέντρα ήταν η Έστε, η Πάντοβα, η Άντρια, η Βιτσέντζα και η Βερόνα, την ίδια εποχή οι Βενετοί ασπάστηκαν τα έθιμα και το ντύσιμο των γειτονικών Κέλτικων φύλων.

Ρωμαϊκή αυτοκρατορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Βενετοί συμμάχησαν τον 3ο αιώνα π.χ. με τους Ρωμαίους καθώς η Ρώμη είχε επεκταθεί σημαντικά στην Ιταλική χερσόνησο σε βάρος των υπόλοιπων Κελτών. Όταν ξέσπασε ο Β΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος (218 – 202 π.χ.) οι Βενετοί έστειλαν στρατό να πολεμήσει μαζί με τους Ρωμαίους την Καρχηδόνα και τον Αννίβα, πολλοί σφαγιάστηκαν στη Μάχη των Καννών (216 π.χ.). Οι Ρωμαίοι ίδρυσαν αποικία στην Ακυληία (181 π.χ.) με στόχο να προστατεύσουν τη Βένετο από τους Καρνίους και το Ιστρών έθνος, η εξουσία των Ρωμαίων παγιώθηκε. Οι Ρωμαίοι έστειλαν 1.500 οικογένειες να εποικίσουν την Ακυληία (148 π.χ.) και ολοκλήρωσαν τους οδικούς άξονες. Η Ρωμαϊκή Δημοκρατία έδωσε μια σειρά από προνόμια στους κατοίκους του Βένετο και τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτη (91 π.χ.). Ο Ρωμαϊκός εμφύλιος πόλεμος έληξε με τη Μάχη των Φιλίππων (42 π.χ.), η περιοχή του Βένετο έγινε επαρχία μαζί με την Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατία. Ο Οκταβιανός Αύγουστος αναδιοργάνωσε τη διετία 8 - 6 π.χ. την Ιταλία σε 11 περιοχές, το Βένετο μαζί με την Ίστρια, την Φρίουλι και την ανατολική Λομβαρδία έγιναν η "Περιοχή Χ" ή "Βενετία και Ίστρια", η ανεπίσημη πρωτεύουσα ήταν η Ακυληία.[9]

Η Πάντοβα έγινε μία από τις σημαντικότερες πόλεις του Ιταλικού βορά, μαζί με τις υπόλοιπες πόλεις στην περιοχή του Βένετο όπως η Βιτσέντζα ασπάστηκαν τη Λατινική γλώσσα και τον Ρωμαϊκό πολιτισμό, τα Λατινικά αντικατέστησαν τα Βενετικά σαν επίσημη γλώσσα στα τέλη του 1ου αιώνα π.χ.Οι Γερμανικές φυλές επιτέθηκαν στο Βένετο, ο Μάρκος Αυρήλιος έφερε νέες μορφές στη διοίκηση αποδίδοντας την "Περιοχή Χ" και την "Περιοχή ΧΙ" στην Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατία, ο Διοκλητιανός μετονόμασε τις "Περιοχές" σε "Επαρχίες". Την εποχή που επιτέθηκαν ο Αλάριχος Α΄ και ο Αττίλας τον 5ο αιώνα η "Βενετία και Ίστρια" ήταν μία από τις 16 Επαρχίες της Ιταλίας, ο Αττίλας πολιόρκησε και κατέστρεψε την Ακυληία (452). Οι κάτοικοι βρήκαν καταφύγιο στις γειτονικές λιμνοθάλασσες, συγκεντρώθηκαν σε περιοχές που έμειναν γνωστές σαν Γκράντο στα ανατολικά και Βενετία στα δυτικά. Μετά τους Ούννους ακολούθησαν οι Οστρογότθοι οι οποίοι όχι μόνο επιτέθηκαν αλλά και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή ειδικά κοντά στο Τρεβίζο που γεννήθηκε ο προτελευταίος βασιλιάς τους Τωτίλας.[10]

Βυζαντινή αυτοκρατορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα Άλογα του Αγίου Μάρκου που μεταφέρθηκαν στη Βενετία από την Κωνσταντινούπολη (1204).

Ο Ιουστινιανός Α΄ κατέκτησε στα μέσα του 6ου αιώνα το Βένετο για λογαριασμό του Βυζαντίου, τοποθέτησε έναν Έξαρχο στη Ραβέννα και έναν Χιλίαρχο στην Οντέρζο. Η Βυζαντινή κυριαρχία δεν κράτησε ωστόσο πολύ, οι Λομβαρδοί διέσχισαν τις Ιουλιανές Άλπεις, επιτέθηκαν στο Βένετο, κατέκτησαν εύκολα την περιοχή και τη μοίρασαν σε αναρίθμητες κομητείες και δουκάτα, η Φρίουλι διαχωρίστηκε από το Βένετο. Η επίθεση είχε σαν αποτέλεσμα τη μετανάστευση του πληθυσμού στις ακτές και τα νησιά που παρέμειναν στον έλεγχο των Βυζαντινών. Οι Λομβαρδοί κατέκτησαν τη Βυζαντινή βάση του Οντέρζο με αποτέλεσμα να καταλάβουν ολόκληρο το Βένετο εκτός από τη Βενετία και το Γκράντο, τα 36 Λομβαρδικά δουκάτα που δημιουργήθηκαν περιείχαν μεγάλες πόλεις όπως η Τρεβίζο, Βερόνα, και η Βιτσέντζα. Οι Φράγκοι τον 8ο αιώνα κατέκτησαν την περιοχή και το Βένετο πέρασε στην Αυτοκρατορία των Καρολιδών, οι Γερμανοί εισβολείς ενσωματώθηκαν τους επόμενους αιώνες στους Βενετούς. Ο Βερεγγάριος Α΄ της Ιταλίας, Μαργράβος του Φρίουλι εξελέγη στα τέλη του 9ου αιώνα βασιλιάς της Ιταλίας, την ταραχώδη περίοδο που ήταν βασιλιάς η κομητεία του Φρίουλι ενώθηκε με την κομητεία της Βερόνα και έγινε το μεγαλύτερο δουκάτο στο Βένετο.

Η κυριαρχία των Φράγκων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Ούγγροι και οι Σλάβοι λεηλάτησαν την περιοχή που ενσωματώθηκε στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο πλούτος και η δύναμη των πόλεων αυξήθηκε. Ακολούθησε συμμαχία ανάμεσα στις πόλεις του Βένετο και τις υπόλοιπες πόλεις της βόρειας Ιταλίας που είχαν κατακτηθεί από τους Λομβαρδούς με το όνομα "Λομβαρδική Ένωση", ο αρχηγός της διεκδίκησε τον τίτλο του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Η "Δεύτερη Συνθήκη της Κωνσταντίας" (1183) επιβεβαίωσε την "Ειρήνη της Βενετίας" (1177), οι πόλεις της "Λομβαρδικής Ένωσης" παρέμειναν μέλη της Αυτοκρατορίας όσο κατείχαν τα δικαιώματα τους. Η "Λομβαρδική Ένωση" διαλύθηκε με τον θάνατο του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄ (1250), την ίδια περίοδο ιδρύθηκε το Πανεπιστήμιο της Πάδοβας (1222), το δεύτερο αρχαιότερο Πανεπιστήμιο στην Ευρώπη και το πέμπτο στον κόσμο. Στην Πάντοβα κατοικούσε τότε ο Άγιος Αντώνιος της Πάντοβας που έμεινε γνωστός στους κατοίκους σαν Άγιος. Την εποχή που οι βάρβαροι επικράτησαν πλήρως στον ηπειρωτικό χώρο μεγάλο μέρος των κατοίκων δραπέτευσε στη Λιμνοθάλασσα της Βενετίας και στα νησιά της, γεννήθηκε η πόλη της Βενετίας. Μετά από τη Βυζαντινή κυριαρχία η Βενετία έγινε τον 8ο αιώνα ανεξάρτητη ναυτική Δημοκρατία, κυβερνήτης της εκλεγόταν ο Δόγης της Βενετίας.

Η Δημοκρατία της Βενετίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Δημοκρατία της Βενετίας
Κύριο λήμμα: Δόγης της Βενετίας
Κύριο λήμμα: Δόγηδες της Βενετίας
Τα σύμβολα της Δημοκρατίας της Βενετίας

Η Δημοκρατία της Βενετίας έγινε πανίσχυρη ναυτική δύναμη, ήταν πρωταγωνίστρια ολόκληρο τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, είχε περίπου 1100 χρόνια απόλυτη κυριαρχία σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Η κυριαρχία της εξαπλώθηκε στο Βένετο, τη Λομβαρδία, την Εμίλια-Ρομάνια, την Ίστρια, τη Δαλματία και τα Επτάνησα, από τον 13ο έως τον 17ο αιώνα κατείχε την Κρήτη και από τον 15ο αιώνα μέχρι τον 16ο αιώνα την Κύπρο. Οι μεγάλες εκτάσεις που κατείχε η Δημοκρατία τη βοήθησαν να είναι πρωταγωνίστρια στην Ευρωπαϊκή και στην παγκόσμια πολιτική της εποχής. Η δημοκρατική διακυβέρνηση και ο ελκυστικός τίτλος "Γαλήνια Δημοκρατία της Βενετίας" οδήγησαν τους υπηκόους να υποταχθούν πρόθυμα χωρίς εξεγέρσεις. Η Δημοκρατία βρέθηκε κατόπιν σε αμυντικό ρόλο, η Οθωμανική αυτοκρατορία εξαπλώθηκε ταχύτατα στην ανατολική Μεσόγειο και κατέλαβε τα ανατολικά νησιά, η κατάσταση αυτή σε συνδυασμό με τους νέους εμπορικούς δρόμους που άνοιξαν με την Αφρική και την Αμερική έφεραν την κατάρρευση της Δημοκρατίας.

Ο Ναπολέων Α΄ επιτέθηκε στη Δημοκρατία της Βενετίας (1797), τα στρατεύματα του συνέτριψαν και ανέτρεψαν τον τελευταίο Δόγη της ΒενετίαςΛουντοβίκο Μανίν, παραιτήθηκε και έζησε μέχρι τον θάνατο του στη βίλα του στο Φρίουλι. Η Δημοκρατία της Βενετίας διαλύθηκε μετά από μια ισχυρότατη ιστορία που διατηρήθηκε περισσότερο από 1000 χρόνια, οι πόλεις στο εσωτερικό της χερσονήσου ενοχλήθηκαν έντονα λόγω της μεγάλης συμπάθειας που είχαν στη Δημοκρατία. Με τη Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο (17 Οκτωβρίου 1797) η Βενετία πέρασε στον αυτοκράτορα του Οίκου των Αψβούργων Φραγκίσκο Β΄, το δυτικό της τμήμα προσαρτήθηκε στη Γαλλική Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατία.

Αυστριακή κυριαρχία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βενετία τον 18ο αιώνα, έργο του Καναλέττο.

Η περιοχή κατακτήθηκε ξανά από τον Ναπολέοντα (1801). Ο Ναπολέων Βοναπάρτης κατέκτησε τη διετία 1805 - 1806 ολόκληρη την Ιταλία, η περιοχή επαναστάτησε εναντίον της Γάλλο-Ιταλικής κυριαρχίας (1809), οι επαναστάτες υποστήριξαν την Αυστρία στον "Πόλεμο της Α΄ Συμμαχίας".[11] Η αγροτική επανάσταση εναντίον του Ναπολέοντα οργανώθηκε από τον αντάρτη οπλαρχηγό Αντρέας Χόφερ με τη συμμετοχή χωρικών, η επανάσταση τελικά απέτυχε και ο Χόφερ εκτελέστηκε (1810). Το Συνέδριο της Βιέννης (1814 - 1815) μεταβίβασε το Βένετο στο Βασίλειο της Λομβαρδοβενετίας, ένα ανεξάρτητο βασίλειο στην Αυστριακή Αυτοκρατορία.

Όταν ξέσπασε ο Α΄ Πόλεμος της Ιταλικής ανεξαρτησίας οι Βενετοί επαναστάτησαν εναντίον της Αυστριακής κυριαρχίας και ανακήρυξαν τη "Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου" που διατηρήθηκε 17 μήνες. Ζήτησαν να συμμαχήσουν με το Βασίλειο της Σαρδηνίας σε μία ομοσπονδία των Ιταλικών κρατών εναντίον της Αυστρίας με έμβλημα την Ιταλική τρίχρωμη σημαία, οι υπόλοιπες περιοχές εγκατέλειψαν τον αγώνα τον Μάιο του 1848, η Σαρδηνία υποτάχθηκε και η Βενετία έμεινε μόνη. Η Βενετία υποτάχθηκε τελευταία από όλες όταν έληξε η πολιορκία (24 Αυγούστου 1849).[12] Η αυταρχική διακυβέρνηση είχε γίνει εξαιρετικά μισητή στην Ιταλία λόγω του απολυταρχισμού του Κλέμενς φον Μέττερνιχ αλλά και ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ Α΄ της Αυστρίας συνέχισε την ίδια πολιτική και αρνήθηκε να παραχωρήσει αυτονομία στο Βασίλειο της Λομβαρδοβενετίας. Οι κατώτερες τάξεις και οι αγρότες είχαν συμπάθεια στην Αυστριακή διακυβέρνηση λόγω της φιλολαϊκής της πολιτικής αλλά συμμετείχαν και αυτοί στην επανάσταση του 1848 - 1849.

Ιταλική ενοποίηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αδίγης στη Βερόνα (2010).

Η Βενετία παρέμεινε στην εξουσία της Αυστρίας μέχρι την εποχή που ξέσπασε ο Αυστροπρωσικός Πόλεμος (1866), το Βασίλειο της Ιταλίας υποστήριξε την Πρωσία και της υποσχέθηκε σαν δώρο τη Βενετία, οι Ιταλοί το αρνήθηκαν σαν ατιμωτική πράξη. Αυτό δημιούργησε ένα νέο μέτωπο υπέρ της Αυστρίας στον νότο με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο "Γ΄ Πόλεμος της Ιταλικής Ανεξαρτησίας". Η "Συνθήκη της Βιέννης" (12 Οκτωβρίου 1866) παραχώρησε την περιοχή στη Γαλλία ενώ τα κάστρα παρέμειναν στον έλεγχο των Αυστριακών, μετά από πολλές διαμαρτυρίες οι Αυστριακοί εγκατέλειψαν τα κάστρα και οι Γάλλοι την παραχώρησαν στην Ιταλία (20 Οκτωβρίου 1866). Ακολούθησε ένα πλαστό δημοψήφισμα κάτω από μεγάλη πίεση στο οποίο συμμετείχε μονάχα το 30% του ενήλικου πληθυσμού, το δημοψήφισμα έδωσε 99.99% στην Ιταλική ενοποίηση.[13][14][15][16] Τη Φασιστική περίοδο απαγορεύτηκε η Βενετική γλώσσα στην Ιταλία λόγω του υπέρμετρου εθνικισμού.[17]

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα η μεγάλη φτώχεια και οι κοινωνικές ανισότητες έφεραν πολλά κινήματα μετανάστευσης για την Αμερική, τη Βραζιλία, την Αυστραλία και τον Καναδά. Όταν έληξε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος πολλοί Βενετοί ακόμα έφυγαν για τις χώρες της δυτικής Ευρώπης, διατήρησαν όλοι στη νέα τους πατρίδα τη Βενετσιάνικη γλώσσα και έθιμα. Όσοι παρέμειναν στη Βενετία έζησαν την οδυνηρή εμπειρία δύο Παγκοσμίων Πολέμων, όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος η Ιταλία τάχθηκε με τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο απέναντι στη Γερμανία και την Αυστροουγγαρία, η Βενετία έγινε κέντρο μάχης. Οι Ιταλοί υπέστησαν τον Νοέμβριο του 1917 μία οδυνηρή ήττα στο Κομπαρίντ, οι Γερμανικές δυνάμεις προχώρησαν να κυριεύσουν το Βένετο αλλά συνάντησαν ισχυρή αντίσταση στον ποταμό Πιάβε, η "μάχη του ποταμού Πιάβε" τους εμπόδισε να προχωρήσουν. Η τελική συντριβή των αντιπάλων τους ακολούθησε στη "μάχη του Βιττόριο Βένετο" που κράτησε από τις 24 Οκτωβρίου 1918 μέχρι τις 3 Νοεμβρίου 1918, ήταν η οριστική νίκη των Ιταλών και των δυτικών τους συμμάχων. Η Ανακωχή της Βίλλα Τζούστι που υπεγράφη στη Βίλλα Τζούστι κοντά στην Πάντοβα έληξε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Βενετία συμμετείχε στην Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία (1943 - 1945), η περιοχή βομβαρδίστηκε από τις Συμμαχικές δυνάμεις στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τις μεγαλύτερες φθορές είχαν το Τρεβίζο και η Βιτσέντζα.

Κυβέρνηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τις 13 Απριλίου 2010 πρόεδρος είναι ο Λούκα Ζάγια (από τη Λέγκα του Βορρά). Ο Ζάγια κέρδισε για πρώτη φορά τις εκλογές του 2010 συγκεντρώνοντας ποσοστό 60% των ψήφων και επανεξελέγη το 2015 (με 60,1%) και το 2020 (με ποσοστό 76,7% των ψήφων).

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ο αστεροειδής 487 Βενετία (487 Venetia), που ανακαλύφθηκε το 1902, πήρε το όνομά του από την περιφέρεια αυτή και δευτερευόντως από τη Βενετία.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ https://www.collinsdictionary.com/dictionary/english/veneto
  2. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2019. 
  3. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 15 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2019. 
  4. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2019. 
  5. ↑ https://web.archive.org/web/20170806142909/http://www.demo.istat.it/bil2016/index.html
  6. ↑ https://www.tuttitalia.it/veneto/statistiche/cittadini-stranieri-2018/
  7. ↑ https://web.archive.org/web/20090710074005/http://statistica.regione.veneto.it/ENG/pubblicazioni_elenco.jsp
  8. ↑ 8,0 8,1 https://web.archive.org/web/20090601203957/http://statistica.regione.veneto.it/Pubblicazioni/VenetoInCifre/2007-2008/index.jsp
  9. ↑ Claudio Azzara, Venetiae: Determinazione di in' area regionale fra antichita e alto antichità e alto medioevo, (Edizioni Fondazione Benetton Studi Ricerche: Treviso, 2002), σσ. 22-24.
  10. ↑ Claudio Azzara, Venetiae: Determinazione di in' area regionale fra antichita e alto antichità e alto medioevo, (Edizioni Fondazione Benetton Studi Ricerche: Treviso, 2002), σσ. 31-35.
  11. ↑ Ettore Beggiato, 1809: l'insorgenza veneta – La lotta contro Napoleone nella Terra di san Marco, Il Cerchio, 2009
  12. ↑ https://web.archive.org/web/20081220140052/http://www.ohiou.edu/~Chastain/rz/venrev.htm
  13. ↑ Genova Giovanni Thaon di Revel, La cessione del Veneto. Ricordi di un commissario piemontese incaricato alle trattative, Lumachi, Florence 1906
  14. ↑ Ettore Beggiato, 1866: la grande truffa, Editoria Universitaria, 1999
  15. ↑ Giampaolo Borsetto, Venezia 1866: el grande inbrogio. El plebisito de l'anexion a l'Italia, Raixe Venete, Treviso 2006
  16. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 20 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2019. 
  17. ↑ http://www1.adnkronos.com/Archivio/AdnAgenzia/1997/08/08/Cultura/FASCISMO-E-IL-DUCE-DISSE-NON-SI-SCRIVA-IN-ROMANESCO_132100.php

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Claudio Azzara, Venetiae: Determinazione di in' area regionale fra antichita e alto antichità e alto medioevo, (Edizioni Fondazione Benetton Studi Ricerche: Treviso, 2002)
  • Cunsolo, Ronald S, "Venice and the Revolution of 1848–49"
  • Ettore Beggiato, 1809: l'insorgenza veneta – La lotta contro Napoleone nella Terra di san Marco, Il Cerchio, 2009
  • Giampaolo Borsetto, Venezia 1866: el grande inbrogio. El plebisito de l'anexion a l'Italia, Raixe Venete, Treviso 2006

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συντεταγμένες: 45°44′00″N 11°51′00″E / 45.73333°N 11.85000°E / 45.73333; 11.85000

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βένετο&oldid=10760010"