Journalism

The effectiveness of social media applications is becoming increasingly important
in the public sphere. Politicians, who are the actors of representation and decision-making in
the public sphere, recognized these applications and they have begun to use social media
applications for the political participation of public and find out the demands of them.
Nowadays, many politicians actively use social networks both in Turkey and around the
world, thus, they are able to reach more people and radiate their political views to a wider
audience. This study aims to explore how the leaders of political parties that represented in
the parliament in Turkey, use the social media. In order to determine the social media usage
profile of party leaders in Turkey, the frequency and objectives of usage social media by
politicians will be examined. The analysis will be conducted on the politicians’ message,
language, discourse, visual material etc. which share on Twitter. Further more, the study will
also handle whether the politicians use the twitter interactively -answer the questions of their
fallowers- or not. The findings that obtained from the survey will show us how effective the
party leaders use the social media to reach the public.
Keywords: Social Media, Political Actors, Political Communication, Twitter

İnternet teknolojisinin gelişip yaygınlaşmasıyla birlikte ortaya çıkan sosyal medya uygulamaları, kitle iletişimi dâhil iletişim olgusunun tüm türevlerini derin bir dönüşüme uğratmıştır. Belli bir merkezden (haber odalarından) tasarlanmış mesajları geniş halk yığınlarına taşıyan kitle iletişim araçlarının geleneksel biçimde enformasyon taşıma misyonuna karşılık; sosyal medya iletişimi, hızlandıran, sürekli katkı yapılabilen interaktif bir biçime dönüştürmüştür. İnteraktif iletişimin farklı biçimlerine denk gelen internet forumları, web günlükleri, sosyal bloglar, wikiler, fotoğraf/video/ses/metin paylaşım uygulamaları/siteleri gibi geniş bir yelpazeyi ifade eden sosyal medyanın, gazetecilik pratiğinde de önemli değişiklik yarattığı ifade edilebilir. Okuyucuların haber metinlerine aktif bir biçimde katılımına, hatta internet bağlantısı olan her sıradan vatandaşın bizzat gazetecilik yapmasına imkân sağlayan söz konusu yeni mecra, gazeteciler için sadece yeni bir haber kaynağı değil, aynı zamanda mesleğin interaktif bir biçimde yapılmasına olanak sağlayan yeni bir habercilik ortamı olduğu görülür. Gazetecilik mesleğini profesyonel biçimde yapanların sosyal medya kullanım alışkanlıklarını, bu yeni mecra ile olan ilişkilerini incelemeyi amaçlayan bu çalışma, İzmir’de bulunan yerel ve ulusal medya kuruluşlarında çalışan gazeteciler örneğinden hareketle, belirtilen amaç doğrultusunda anket yöntemiyle belirli verilere ulaşmayı, elde edilen verileri değerlendirmeyi hedeflemektedir.
Anahtar Kelimeler: Değişen gazetecilik pratikleri, yeni haber kaynakları, sosyal medya

Abstract
Social media applications which have been emerging with the spread of developing internet technology, have deeply transformed all variants of the phenomenon of the communication, including mass communication. Social media has transformed phenomenon of communication into an accelerant and interactive format that can be contributed continuously; while, mass media carries the information which is designed from a certain center (newsrooms) to masses conventionally. It can be expressed that social media applications, corresponding to the different forms of interactive communication, such as internet forums, weblogs, social blogs, wikis, photo/video/text sharing applications/websites, have also created significant changes in the field of journalism. This new (social) media which provides readers to participate in the news texts actively, even provides the opportunity to every ordinary person (who has an internet connection) for being a citizen journalist, is not only a new source of news for journalists, but it is also seen as a new reporting enviroment that provides possibility for making profession of journalism in an interactive format. This study aims to examine the social media usage habits of journalists and their relation with social media. The journalists who work for local and national media organizations located in İzmir, are determined as a sample of this study and the questionnaire/survey method is chosen for to achieve specific data for the aim of the study.
Keywords: Changing of journalistic practices, new news’ sources, social media

Nowadays, in which mass media has been widespread and effective nearly in all parts of our life, the importance of media literacy has increased both in the world and Turkey. Not only is media enhancing its area of activity by means of the opportunities of communication technologies, but also has started to distribute various and excessive information. The course of media literacy, which is supposed to have some functions, such as reaching “the truth” from this excessive information, analyzing the reached information and evaluating primarily has entered the curriculum of the faculty of communication in Turkey and has started to be given as an elective course in the curriculum of secondary education from 2007-2008 Academic Year. This study will deal with edited media, which is taught in media literacy in secondary education, in a critical perspective that is often referred in communication studies. And in this study, edited media, in Media Literacy Teacher Resource Book, has been chosen as a research item.

Nowadays, in which mass media has been widespread and effective nearly in all parts of our life, the importance of media literacy has increased both in the world and Turkey. Not only is media enhancing its area of activity by means of the opportunities of communication technologies, but also has started to distribute various and excessive information. The course of media literacy, which is supposed to have some functions, such as reaching "the truth" from this excessive information, analyzing the reached information and evaluating primarily has entered the curriculum of the faculty of communication in Turkey and has started to be given as an elective course in the curriculum of secondary education from 2007-2008 Academic Year. This study will deal with edited media, which is taught in media literacy in secondary education, in a critical perspective that is often referred in communication studies. And in this study, edited media, in Media Literacy Teacher Resource Book, has been chosen as a research item.

Summary The effectiveness of social media applications is becoming increasingly important in the public sphere. Politicians, who are the actors of representation and decision-making in the public sphere, recognized these applications and they have begun to use social media applications for the political participation of public and find out the demands of them. Nowadays, many politicians actively use social networks both in Turkey and around the world, thus, they are able to reach more people and radiate their political views to a wider audience. This study aims to explore how the leaders of political parties that represented in the parliament in Turkey, use the social media. In order to determine the social media usage profile of party leaders in Turkey, the frequency and objectives of usage social media by politicians will be examined. The analysis will be conducted on the politicians’ message, language, discourse, visual material etc. which share on Twitter. Further more, the stud...

Öz: Medya,insanlarayaşamvedavranışbiçimlerinibelirlerkenkullanabilecekleribirdiziimaj,düşüncevedeğerlendirmesunar.Medyaüzerinden dolaşıma giren her mesaj, görsel veya temsilin insanların yargıları, tutumları ve davranışları üzerinde belirli oranda etkide bulunduğu varsayılır. Bu varsayımdan hareketle, göçmenleri konu alan medyadaki temsil, tasarım veya söylemlerin de göçmenlere ilişkin toplumsal yargılar, tutumlar, davranışlar üzerinde bir etkisi olduğu kabul edilir. Genel olarak göçmenler ile egemen medyaya ilişkisinden hareket eden bu metin, Türkiye’deki medyadan yansıyan Suriyeli göçmenlerin sunum tarzlarına ilişkin bir değerlendirmeye girişmektedir. Anahtarsözcükler: medya,göçmenlertemsilleri,Suriyeligöçmenler

Abstract: The media offers a range of images, thoughts and assessments that people can use to determine their lifestyle and behavior. It is assumed that each message, visual or representative which is circulated through the media, has a certain influence on the judgments, attitudes and behaviors of people. With this assumption, it is considered that the representation, design or discourse which is related or about immigrants in the media, is an influence on the social judgments, attitudes and behaviors. This article that is generally moving on the dominant media relations withimmigrants, aimstoevaluatethepresentationstyleofSyrianimmigrantsthatarereflectedinthemediainTurkey.
Key words: media, representations of immigrants, Syrian immigrants

Introduction
Organizations, defenders, journalists, academics and opposition poli- ticians conducting rights-based work in a climate of political violence and repression in Turkey, particularly after 2015, have been designated as secu- rity threats by the political power and are, in this respect, being singled out, discredited and otherized. It is observed that such state of affairs leading to multiple rights violations, notably of freedoms of expression, media, assem- bly and association, has gradually been closing down the civic space.
In order to understand this process better we conducted a study at the HRFT focusing on four critical cases epitomizing rights violations against “rights defenders, local administrations, democratic mass organizations and, in a more general manner, against civilian politics, journalists and press outlets exercising the right to information” that are the main components of civil society and exemplify the post-2015 closure of civic space in terms of free- doms of expression, media, assembly and association: (1) the Gezi Trial that made its way into the agenda once again following the arrest and detention of Osman Kavala, (2) state trustees appointed to HDP’s metropolitan mayors’ offices after the 31 March elections, (3) prosecution of Turkish Medical Asso- ciation’s Central Committee members following the statement “War Is a Public Health Problem,” and (4) trial of journalists because of news reports on National Intelligence Agency trucks published in the daily Cumhuriyet.
The results of our study on these cases revealed that many issues that did not cause any security problems in the social space in post-2015 Turkey were excluded from democratic politics by having been rendered into secu- rity issues while such process did become permanent. Such process, which we defined as “securitization” following Buzan et al. (1998), begins by desig- nating any issue as a security problem/threat and connecting it to the secu- rity agenda. One can argue that threat is manufactured within discourse upon this plane, regardless of the fact that whether it is real or existential. At the point where any person or issue in the public space is designated as a threat, it has the potential to make its way to the security agenda, thereby, assuming absolute priority with a view to taking urgent measures against among other similar issues: Securitizing actors, by means of such manufactured threat, begin handling the issue through extraordinary means to break the normal political rules of the game, for instance, in the form of secrecy, levying taxes or conscription, placing limitations on otherwise inviolable rights, or focusing society’s energy and resources on a specific task (Buzan et al., 1998: 24). Thus concerns about security lead to policy development that upsets the routine political order and functioning of the state by designating political priorities. Tackling an issue within the security agenda would legit- imize adopting urgent and extraordinary methods for the resolution of the problem.
The aim of our study, based on the above-mentioned definition, was to open up for discussion the components of securitization in post-2015 Turkey, the manufacture and operation of discourses and practices within, and the impact of securitization on civil society in Turkey.

Giriş
Türkiye’de özellikle 2015 sonrasında yaşanan politik şiddet ve baskı orta- mında hak temelli çalışmalar yürüten örgütler, savunucular, muhalif siyaset- çiler, gazeteciler ve akademisyenlerin siyasi iktidar tarafından bir güvenlik tehdidi olarak konumlandırıldığı, bu açıdan hedef gösterildiği, itibarsızlaştı- rıldığı ve ötekileştirildiği görülüyor. Başta ifade, medya, toplanma ve örgüt- lenme özgürlüğü olmak üzere, çoklu hak ihlallerine neden olan bu durumun giderek sivil alanı kapattığına tanık oluyoruz.
Bu süreci daha iyi anlamak için Türkiye İnsan Hakları Vakfı bünyesinde, 2015 sonrası sivil alanın kapanışını örnekleyen ve sivil toplumun ana bileşen- leri olan hak savunucularına, yerel yönetimlere, demokratik kitle örgütlerine, haber alma hakkını ifa eden gazetecilere yönelik hak ihlallerinin açık örneği olan dört kritik vakayı odağına alan bir çalışma yürüttük. Bu vakalar (1) Osman Kavala’nın gözaltına alınıp tutuklanması sonrasında yeniden gündeme gelen Gezi davası (2) 31 Mart seçimleri sonrası HDP’li yerel yönetimlere atanan kayyumlar (3) “Savaş bir Halk Sağlığı Sorunudur” açıklaması sonrasında Türk Tabipleri Birliği Merkez Konseyi üyelerinin yargılanması (4) Cumhuriyet Gaze- tesi’ndeki MİT tırları ile ilgili haber nedeniyle yargılanan gazeteciler davasıdır.
Bu vakalar üzerinde yürüttüğümüz çalışma, 2015 sonrası Türkiye’sinde toplumsal alanda güvenlik sorunu teşkil etmeyen pek çok meselenin güven- lik meselesine dönüştürülerek demokratik siyasetin dışında bırakıldığı bir işleyişin kalıcı hale geldiğini ortaya koyuyor. Bu bağlamda araştırma kapsa- mında hazırlanan bu rapor, 2015 sonrası sivil alanın kapanmasına neden olan gelişmeleri, “güvenlikleştirme” kavramını takiben ve onun üzerinden tartış- mayı amaçlıyor.
Türkiye’deki iktidar ağının yeni bir yönetim şekline dönüştürdüğü güven- likleştirme söylem ve pratikleri, herhangi bir konunun güvenlik sorunu/ tehdidi olarak tarif edilip güvenlik gündemine eklemlenmesiyle başlıyor. Bu noktada tehdidin gerçek ya da varoluşsal olup olmamasının da artık bir önemi yok; zira tehdidin aslen söylem içinde inşa edildiğine tanık oluyoruz. Kamusal alandaki herhangi bir kişi ya da konu tehdit olarak konumlandırıldığı noktada, güvenlik gündemine girme potansiyeline, böylelikle hakkında acil önlem alınması bakımından mutlak bir önceliğe sahip oluyor: Güvenliğe ilişkin kaygılar, siyasi öncelikleri belirleyerek, devletin rutin siyasi düzenini ve işleyişini bozan politikaların geliştirilmesine yol açıyor, sorunun çözümüne yönelik olağanüstü yöntemlerin benimsenmesini meşrulaştırıyor.
Bu maksatla rapor, üç ana bölümden oluşuyor: İlk olarak literatürdeki güvenlikleştirme tartışmalarına değinerek, kavramın sağladığı olanak ve sınırlılıklara ilişkin bir kavramsal çerçeve sağlamayı amaçlıyor. 2015 sonra- sına neden güvenlikleştirme perspektifiyle yaklaştığımız sorusunun cevapla- rını ise onu takip eden bölümlerde vermeye çalışıyoruz: Bunu aynı zamanda güvenlikleştirme söylem ve pratiklerine ilişkin Türkiye’ye özgü bir örüntü oluşturmanın zemini olarak da görüyoruz. Zira raporun ikinci ana bölümü, bir yandan güvenlikleştirme teorisinin ana kavramlarına atıfla güvenlikleştirme söylem ve pratiklerinde rol oynayan aktörleri, onların işlevlerini ve söylemin tehdit yoluyla nasıl inşa edildiğini söylem analizinin bulguları üzerinden gösterirken; diğer yandan da güvenlikleştirmenin Türkiye’ye özgü işleyişini “siyasi iktidarın nasıl bir hegemonik ağ kurup hangi söylem stratejilerine ve olağanüstü tedbir uygulamalarına başvurarak” ördüğüne odaklanıyor.
Raporun son kısmı, 2015 sonrası Türkiye’sinde güvenlikleştirme söylem ve pratiklerinin sonuçlarına dair genel bir resim sunuyor. Demokratik siyasetin ve sivil toplum bileşenlerinin kamusal alana müdahilliklerinin engellenmesi ve/veya politika yapma koşullarının imkansız hale getirilmesi; bunun toplum- sal kesimler üzerindeki suskunlaştırma ve tepkisizleştirmeye yönelik etkileri; ve son olarak güvenlikleştirmenin kendi “kurgusal” hafızasını yaratma imka- nını bulması buradaki temel başlıklar olarak karşımıza çıkıyor. Sonuç itibariyle Türkiye’de güvenlikleştirme sorunu, tüm demokratik siyaset ve sivil toplum bileşenleri tarafından üzerinde yeniden düşünülmesi ve ona karşı baş etme ve mücadele yöntemlerinin geliştirilmesi gereken bir mesele olarak kendi gündemini dayatıyor. Bu çalışmanın birlikte düşünme ve tartışma ortamına mütevazı bir katkı sağlayacağını umut ediyoruz.

Giriş
Bu araştırma, 20 Temmuz 2016’da Olağanüstü Hâl (OHAL) ilan edilmesiyle başlayan süreçte, Kanun Hükmünde Kararnameler (KHK) yoluyla üniversitelerden ihraç edilen akademisyenlerin uğradıkları hak ihlallerini, bu ihlallerin hukuksal, ekonomik, sosyal sonuçlarını ve sağlık etkilerini konu almaktadır.
Araştırma öncelikle akademisyenlerin yaşa- dıkları hak ihlallerinin belirlenmesine odaklan- mıştır. Araştırma ekibi bu amaçla İnsan Hakları Evrensel Bildirisi (İHEB), Birleşmiş Milletler Medeni ve Siyasi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme, Birleşmiş Milletler Ekonomik Sosyal ve Kültürel Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme ile Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi (AİHS) belgele- rini temel almıştır. Bu kapsamda, yaşama hakkı, kişi özgürlüğü ve güvenliğinin korunması, masu- miyet karinesinden yararlanma, özel hayatın gizli- liğinin korunması, çalışma hakkı, adil gelir hakkı, sosyal güvenlik hakkı, emeklilik hakkı, mülkiyet hakkı, eğitim hakkı, örgütlenme hakkı, gözaltı ve tutukluluk süreçlerinde ihraç edilen akademisyen- lerin ve yakınlarının deneyimlediği hak ihlallerini kapsayan bir çerçeve oluşturulmuştur.
Araştırmanın ikinci kısmında hak ihlallerinin neden olduğu kayıplar belirlenmiştir ve ihlal ve kayıp döngüsünü anlamak için travma kavramı temel alınmıştır. Bu bağlamda politik şiddetin yol açtığı travmatik süreç, toplumsal travma, kolektif travma, kültürel travma, kompleks travma, süre- giden travma ile ilgili literatürden yararlanılarak kavramsallaştırılmıştır. Araştırma kapsamında ele alınan kayıplar ise ekonomik, akademik, sosyal alanlarda ve sağlık alanında yaşanan kayıplar olarak sınıflandırılmıştır.
Üçüncü başlık ise ihraç edilen akademisyen- lerin hak ihlalleri, kayıplar ve bunların yol açtığı travmatik süreçle nasıl baş ettiklerinin belirlen- mesine ilişkindir. Bu bağlamda travmanın iyileş- mesinde kolektifin, zorluklar karşısında bir arada durma iradesinin rolünün ne olduğunun belirlen-
mesi amaçlanmıştır. Ne tür kurumsal dayanışma ve destek pratiklerinin yaşama geçirildiğini; yeni sosyal ağların oluşmasının, sosyal ağların gelişme- sinin, sosyal çevrenin değişmesinin ihraç edilen akademisyenlerin dayanıklılıklarının oluşmasında ve aidiyet duygularının yeniden inşasındaki rolü- nün ne olduğunu saptamak önem kazanmıştır. İhraç edilen akademisyenlerin akademisyen olma iddiasını, akademisyen kimliğini kolektif olarak gerçekleştirme çabasını sürdürüp sürdürmedikle- ri değerlendirilmiştir.
Araştırmacıların araştırma sürecinde yaptık- ları gözlemler, kendileriyle paylaşılan travmatik deneyimler, edindikleri izlenimler, araştırmadan elde edilen verilerin analizi, Kanun Hükmünde Kararnamelerle kamudan ihraç işlemlerinin ağır insan hakları ihlali kavramı kapsamında değer- lendirilmesi gerektiğini göstermiştir.
Ağır insan hakları ihlali, ulusal ve uluslararası belgeler ve kılavuz metinlerde, sistematik, sıklıkla ciddi ve yaygın hak ihlalleri terimleriyle yer değiş- tirilerek kullanılan, kapsamı ve içeriği hakkında tam bir uzlaşmanın olmadığını söylemek zorunda olduğumuz bir terimdir. Tanımına dair belirsiz- liklerin olması, bu kapsama giren hak ihlallerinin giderilmesi konusunda yerel ve uluslararası meka- nizmaların harekete geçmesi/geçirilmesi bakımın- dan ciddi güçlükler doğurduğundan, insan hakları savunucuları, uzun zamandır bu terimin kapsamı ve içeriğini açık kılma çabasındadırlar. Gerçek- leşen kimi ihlallerin kaynağı, etkisi ve sonucunu göstererek, belli ihlal tarzlarının niteliksel olarak ağır insan hakları ihlali kapsamına sokulması gerektiği konusunda yaygın bir araştırma ve tartışma mevcuttur. Savunuculuk bakımından, bu tartışmaya katılarak terimin kapsamına dair bir belirlenim sağlamaya çalışmanın yolu, gerçekle- şen bir ihlalin niteliğini açığa vuracak bir analiz eşliğinde söz konusu ihlalin, neden “ağır ihlal” olarak kabul edilmesi gerektiğini haklı çıkaracak Uluslararası İnsan Hakları Hukuku bakış açısına dayanan kanıtlar ortaya koymaktır.

Introduction
This study aims to investigate juridical, eco- nomic, social and traumatic impacts of human right violations against those academics who were dismissed from universities by emergency decrees issued after the declaration of State of Emergency in Turkey on July 20, 2016.
The research questions are as follows:
1. What is the scope of human rights violations individually experienced by dismissed aca- demics?
2. What are the traumatic effects of human rights violations, threats and oppresive practices on those academics?
3. What sort of remedial methods have the aca- demics developed to cope with these traumat- ic effects?
The research firstly focuses on identifying
human rights violations on the basis of definitons offered in the Universal Declaration of Human Rights, the United Nations Covenant on Civil and Political Rights, the United Nations Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, and the European Convention of Human Rights. The diagnostic framework covers a variety of viola- tions suffered by dismissed academics and their families, paying special attention to violations of the right to life, right to liberty and security of person, presumption of innocence, right to pro- tection of privacy, right to work, right to equal pay, right to social security, right to retirement, right to property, right to education, right to assembly and organization, as well as those violations which may be observed during detention or arrest.
The research, secondly, seeks to determine the losses resulting from these violations. “Trauma” is
used as the key concept to explain the cycle of vio- lation and loss. In conceptualizing the traumatic process caused by political violence, the research draws on the literature pertaining to social, collec- tive, cultural, complex and ongoing trauma. The losses examined in the scope of the research are classified as “economic”, “academic”, “social” and “health related”.
The research finally investigates how the dis- missed academics cope with the traumas caused by the human rights violations and consequent losses. In this context, the research also aims to identify the role of individual factors, collectivity and, of course, political processes in handling traumatic effects. Taking these factors into consideration, it is meant to understand how traditional solidarity networks and forms, institutional solidarity and support practices, social networks and changing social environment played a role in the resilience of dismissed academics and the reconstruction of their feeling of belonging.

Bu çalışma, 28 Mart 2004 yerel seçimlerine katılan partilere ilişkin haberlerin yerel basında yer alma oranıyla ilgili ampirik bir araştırma niteliğindedir. Ege Bölgesi’nin en yüksek tirajlı ve en eski yazılı basın organı olan Yeni Asır Gazetesi’nde partilerle ilgili olarak yayınlanan haberlerin genel olarak nicel bir analizinin yapıldığı bu çalışmada, haber alanları, haber sayıları, fotoğraf sayıları, fotoğraf içerikleri gibi nicel verilerden yararlanılmıştır. Haberlerin analizinden elde edilen sonuç ise Yeni Asır Gazetesi’nin iktidardaki AKP ile ana muhalefetteki CHP arasında bir denge kurmaya çalıştığı yönündedir. Seçimlere katılan diğer partilere ise sınırlı oranda yer ayırmıştır.

This study is an empiric investigation of the local press news about the parties that participated in 28 May 2004 local elections. The quantitative analysis was based on the data such as source of news, number of news, number of photos, contents of photos from news that published in the Aegean Regions’ the highest circulated and the oldest newspaper: Yeni Asir. The results revealed that Yeni Asır was trying to keep a balance between the governing party, AKP and opposing party, CHP. The coverage of other parties in the elections was limited in the paper.

Politik sembollerin ve değerlerin yayılmasında temel belirleyicilerden biri olan basından -politik gündeme ve politik seçkinlere ilişkin- yayılan haber ve görüntülerle yaratılan söylemler aracılığıyla, mevcut politik kültür dönüşüme uğramakta ve başkalaşım geçirmekte; bazen de mevcut politik kültüre yeni unsunlar dahil olmaktadır. Politik seçkinlerin toplumsal gündemde yer almasını sağlayan araçların en önemlilerinden biri basındır.  Basın, yaydığı politik kültür kodları ve sembollerle okuyucuların zihin dünyasında politik seçkinlerin portresini yeniden şekillendirme gücüne sahiptir.

Özet: Cumhuriyet’in tahayyül ettiği toplum modeline ulaşmak için attığı adımların en önemlilerinden birisinin harf değişikliği olduğu söylenebilir. Arap harflerinden Latin harflerine geçiş, Cumhuriyet için sıradan bir yazım, imla veya alfabe değişikliğinden öte bir medeniyet veya paradigma değişikliği anlamına gelmiştir. Doğu uygarlığından Batı uygarlığına geçiş iradesinin kesin bir ifadesi olarak görülen alfabe değişikliği, aynı zamanda genç Cumhuriyet’in yakın geçmişinden (Osmanlı’dan) uzaklaşmanın, bu geçmişle bağlarını koparmanın ifadesi olarak da algılanmıştır. Bu algının yerleşik hale gelmesinde dönemin ana akım veya popüler medyası olarak görülen gazetelerin önemli katkısı olduğu söylenebilir. Bu çalışmada, 3 Kasım 1928 tarihinde çıkartılan harf değişikliği kanunuyla, yeni harflerle yayın yapmaları zorunlu hale getirilen dönemin gazetelerinin, kendilerini derinden etkileyecek olan harf değişikliğine yönelik yayın politikaları analiz edilmeye çalışılmıştır.

(Abstract: It can be said, change the letters was one of the most important steps for to achieve the model of society which was in the imagination of Republic. To change the letters (from Arabic to Latin Letters) did not simply mean to modify spell, spelling or replace the letters for Republic. More then these, it has meant to change civilization or paradigm for Republic. For the Young Republic, change in the alphabet has been seen as a definite expression of the will of transition from Eastern Civilization to Western Civilization. And this changing has also been perceived as an expression of the distancing from the close past (Ottomans) and the disconnect with this past. Can be said that this perception was largely built by newspapers which could describe as mainstream or populer media for 1930s. In this study the editorial policies of these newspapers -that about the change of letters which would deeply affect the newspapers (according to law that was enacted on 3 November, 1928, the new letters had to be used)- are attempted to analysis.)

Master Tezi (Master thesis): Politik Kültür Yazılı Basın İlişkisi: Türk Yazılı Basınında Çizilen Politik Elit Portresinin Kemal Derviş Örneğinde İncelenmesi (The Relationship Between Political Culture and Press: A research about Political Elites Who Appear in the Turkish Press - The Case of Kemal Derviş)