Βιβλίο ευχών... Άλμπουμ... ότι να ναι τέλος πάντων...

Δυο κομμάτια ξύλα και χοντρό χαρτί (δεν ξέρω πως ακριβώς λέγεται, από τη Μάγια το πήρα) η αλήθεια είναι οι με ταλαιπώρησε πολύ να το φτιάξω (τώρα αν τα κατάφερα...είναι άλλο θέμα) Πιο πολύ όμως με ταλαιπώρησε το δέσιμο του. Είναι όλο φτιαγμένο με χαρτοπετσέτα, είχα κανί και μερικός λεπτές σελίδες με υπέροχα στενσιλ αλλά... τα έκανα μάνταρα με τις τρύπες και τα πέταξα. Πρέπει να διορθώσω και αυτές τις τρύπες που βλέπετε, αλλά βιάστηκα να σας το δείξω γιατί όλη μέρα σήμερα ασχολούμουν με το να το δέσω! Έσκασα!!!

 Έχω χαθεί καιρό τώρα... δεν μπαίνω σχεδόν ποτέ. κουράστηκα; δεν έχω έμπνευση; ίσως και τα δυο...
Είναι αλήθεια ότι με κούρασε αυτό το... έρχομαι σε σένα...  πρέπει να έρθεις και εσύ σε μένα...Τώρα θα μου πείτε... ένα αλισβερίσι είναι η ζωή... Εγώ όμως... δεν ήμουν ποτέ των τύπων και των πρέπει.
Μερικές φορές όμως καμαρώνω κάτι που δημιούργησα και θέλω να το δείχνω.
Όπως αυτή την κλειδωθήκη που έφτιαξα για τον  TZO

Αυτό το ρολόι...

Αυτές τις γραματοθήκες...

Αυτή η μπιζουτιέρα;...

Αυτό το καδράκι...