Jak widać na zdjęciach, kwiatostany ciemiężycy czarnej nie są ani bardzo okazałe, ani zjawiskowe, choć, jeśli drobnym kwiatkom przyjrzeć się z bliska, z pewnością zyskują. Zakwita dopiero latem, wiosną zaś rozwija duże, żywo zielone i bardzo efektowne liście. Z czasem tracą one trochę na urodzie, gdy pojawiają się na nich dziury wygryzione przez... hm... no właśnie, przez kogo?? Ślimaki, owady?
Cała roślina jest trująca, jej kwiaty z daleka omijają pszczoły i inne owady zapylające (jednak muchy wręcz się na nich pasą). Liście i pędy mają gorzki smak, dlatego zwierzęta ich nie zjadają, a jednak... ciemiężyca czarna jest bliska wyginięciu, gdyż liczba jej naturalnych stanowisk spada drastycznie.
Oczywiście, ja fotografowałam ją w Botaniku, zatem w przyszłości przyjrzę się jeszcze tej dość osobliwej roślinie i może wypatrzę tych, którzy szukają dziury w całym! ;-) .
 |
Ciemiężyca czarna, ciemierzyca czarna (Veratrum nigrum) – gatunek byliny należący do rodziny melantkowatych [19 lipca]
|