Χωρίς καμιά επιστημονικοφιλοσοφικολογική εξήγηση
αυτές οι στιγμές του ελάχιστου
(πρώτου ή τελευταίου )φωτός
μου ασκούν ανυπέρβλητη μαγεία.
Ίσως όπως και κάποιες απειροελάχιστες ,
λεπτές ,αδιόρατες
αποχρώσεις στο ηχόχρωμα
του λόγου (ναι ναι και του γραπτού)
του χαμόγελου, του βλέμματος
της αφής ή και της σιωπής
μπορούν να στείλουν
ρίγη συγκίνησης ή .......μαχαιριές
Και άντε εσύ...να εξηγήσεις.........
υγ. Ο τίτλος είναι .......σαφής νομίζω dodo :))
των ξεχωριστής ευγένειας χαμηλών τόνων .
Δεν μπορώ παρά να σου το αφιερώσω
με τόσα υπέροχα,
γεμάτα λεπτεπίλεπτους υπαινιγμούς ......seconds
που μας χαρίζεις !!
Καλή πανσέλληνο φίλοι μου !