Afgelopen zondag, stralend weer, dus manlief stond te popelen om te gaan varen. Onze biezen gepakt en hun naar de haven met ons jacht (ahum).
Overal aan gedacht, lekkers om te smikkelen, voldoende drinken, zonnebrand, leesvoer, parasol, de hele mikmak. Een beetje rondgevaren over de Lek om uiteindelijk op een leuk privé strandje in een van de kribben aan wal te gaan.
De meiden wisten niet hoe snel ze hun vestjes uit moesten doen en doken het water in. Manlief ging wat varen en testen met zijn nieuwe fishfinder en ik kon heerlijk zonnen, lezen en foto's maken.
Ons boegbeeld, onze jongste. Ze vind het heerlijk om voorop te zitten/ liggen/ hangen.
Aalsgolver op stok
Futen op de afgraving
Schilderachtige wolkenluchten
Zwaan kleef aan
Familie gans ging lekker uit zwemmen
Mooie lissen op een van de golfbrekers
De grote binnenvaartschepen zorgden voor grote golven...
... en dat vonden de meiden natuurlijk geweldig!
Lekker vies worden!
Zomaar een bloempje
Het begin van een zandkasteel.
Op het strandje en in het gras waren al wel wat tekenen van koeien, maar verder waren ze in geen velden of wegen te bekennen, lekker rustig dus.
Tot we al een poosje met zijn allen aan het genieten waren, ik keek op van mijn boek en zag in de verte een kudde tevreden grazende dames staan. Elke keer wanneer ik weer een paar bladzijdes verder was, of weer wat foto's had gemaakt, stonden ze een stukje dichterbij. Onze oudste was erg nieuwsgierig naar de nieuwsgierige vaarzen.
Hier kwamen ze wel erg dichtbij, nog even en manlief kon ze overvaren naar de overkant van de Lek. Toen ontdekten we dat er ook twee jonge stiertjes tussen liepen. Maar dat kon op zich nog geen kwaad.
Ondertussen bouwden de meiden rustig door
Tot deze meneer ineens ten tonele verscheen. Het leek net of hij uit de lucht was komen vallen. Want hem hadden we helemaal niet gespot.
Manlief is vroeger slager slachter van beroep geweest en op een gegeven moment veranderde zijn manier van praten en wist ons kort maar krachtig te vertellen dat we moesten maken dat we weg kwamen. De meiden vonden het allemaal nog wel lollig, maar wij niet. Zo snel als we konden hebben we ons boeltje gepakt en vlogen we nog net niet het bootje weer in.
Eenmaal in het bootje zei ik opgelucht dat hij ons nu niets meer kon maken. Nou dat kon wel, aldus mijn lief... ze lopen gerust nog een meter of 3 het water in. Waarop ik riep dat hij dan maar een flinke dot gas moest geven!! Pff, kreeg het spontaan nog heter hahaha.
Meneer Stier vond het bouwsel niet zo mooi, dus twee verdrietige meisjes in de boot.
Maar, we gaan zeker nog eens een privéstrandje opzoeken, maar dan wel goed opletten of er andere bewoners bij dat strandje horen.
Ik wens jullie een fijne avond.
Liefs,
Ma~De~Liefste