Sendvič

Italijanski sendvič

Sendvič je hrana načinjena od jedne ili dvije kriške hljeba sa jednim ili više slojeva namirnica.

Historija

Raniji oblici sendviča se pripisuju staroj jevrejskoj sagi "Hille the Elder", prema kojoj je upakirano meso janjetine i gorkih biljaka u hljebu.

U srednjem vijeku, tanke kriške hrapavog i obično ustajalog hljeba, su korištene kao tanjiri. Nakon jela, ostacima tog kruga su hranili pse i prosjake ili ostavili za večeru. Takav hljeb je bio preteča "otvorenim" sendvičima. Direktan prethodnik engleskom sendviču se pojavljuje u 17. vijeku u Holandiji.

Prvi pisani trag engleske riječi "sandwich" pojavljuje se u dnevniku Edwarda Gibbona u opisu "komadi hladnog mesa". Riječ je nastala prema John Montagu, 4th Earl of Sandwich, engleskom aristokratu iz 18. vijeka, iako nema direktnu vezu sa hranom. Priča se da je Lord Sandwich volio jesti takav oblik hrane tokom kartanja jer je mogao istovremeno raditi obje stvari - kartati i jesti, a da ne uprlja karte tokom igre.

Upravo je tako sendvič i nastavio svoje širenje među muškim društvo tokom društvenih igara i zabava. Popularnost sendviča raste u Engleskoj i Španiji tokom 19. vijeka kada je ovaj oblik hrane prihvaćen u radničkoj klasi kao brz, prenosiv i jeftin obrok.

U to vrijeme sendvič se napokon pojavljuje i izvan Evrope. U SAD-u, sendvič je prvobitno prezentiran kao dio večere. Početkom 20. vijeka, kako je hljeb postajao spojnica američke dijete, sendvič postaje popularan koliko i brzi obrok na Mediteranu.

Upotreba

Sendviči se obično nose na posao, u školu ili na izlet za jelo kao dio "paketa" za ručak. Uobičajeno je da sadrže kombinaciju povrća, mesa, sira, i/ili nekog umaka. Široko su rasprostranjeni u restoranima i kafićima.

Vanjski linkovi

• Kuhar sa receptima za sendviče