Kanonizacija
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Kanonizacija predstavlja postupak kojim se vjernici crkvene organizacije proglašavaju predmetom njenog poštovanja. Po ocjeni crkvenih organa oni vjernici koji su to zavrijedili zbog svojih posebnih (vanrednih) zasluga za crkvu, proglašavaju se posebnima i posebno se poštuju. Kanonizacija se dijeli na beatifikaciju i kanonizaciju u užem smislu.
Beatifikacija (latinski beatus – blažen) je prvi stepen kanonizacije. Prema određenim propisima specijalni crkveni sud utvrđuje da li se već poštuje onaj koji je predložen za beatifikaciju i koji su uzroci toga kulta, a sve u cilju da bi se ustanovilo postoje li elementi svetosti koje crkva određuje da bi predložena osoba mogla biti predmetom posebnog poštovanja od svih njenih vjernika. Glavni uvjeti za beatifikaciju su čuda (čudesa) do kojih navodno dolazi na grobu predložene osobe ili upotrebom stvari koje su predloženoj osobi nekada služile. U najkraćem čudo je prema vjerskom shvaćanju ona pojava koju je Bog izazvao na natprirodni način kao izraz svoje svemogućnosti bez obzira na zakone u prirodi. Prema Codex iuris canonici, Katolička crkva za beatifikaciju propisuje minimum od dva čuda. Proces beatifikacije zaključuje se proglašenjem kandidata za blaženoga (što je prvi stepen svetosti).
Kanonizacija u užem smislu predstavlja postupak kojim se osoba proglašena za blaženu proglašava za sveca. I u ovom slučaju time se bavi poseban crkveni sud koji ispituje događaje koji su se desili poslije beatifikacije određene osobe. Ako utvrdi da su se u međuvremenu desila čuda kao dokazi o trajanju svetosti blaženoga onda se blaženi proglašava svecem. Katolička crkva zahtijeva kao minimum da se dokažu dva čuda koja su se dogodila nakon kandidatovog proglašenja za blaženu osobu.