Daniel
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Daniel (Danijel ili Danilo) je jedna ličnost iz biblijskog Starog zavjeta. Dio Biblije po imenu „Danielova knjiga“ mu je u potpunosti posvećen. Ime Daniel na hebrejskom jeziku znači „Bog je moj sudija“. U kršćanstvu se smatra prorokom, ali u judaizmu ne. U pravoslavnoj crkvi se Sveti Danilo proslavlja 17. decembra.
Po Bibliji, Daniel je bio mladić iz plemena Judejaca koji su za vrijeme vladavine kralja Nabuchodonosora II protjerani u Babilon nakon uništenja Jerusalima. Daniel je, uz tri druga mladića iz svog plemena: (Hananiasom, Azariasom i Mišaelom bio odabran da služi kralja. Za vrijeme boravka na kraljevskom dvoru, Daniel je imao priliku da proba zabranjenu hranu, ali je odlučio da se drži zabrane i da se hrani samo „povrćem i vodom“. To mu je donijelo naklonost Boga.
Nakon zauzimanja Babilona od strane Medejaca i Perzijanaca i vladavine medejskog kralja Dariusa I, Daniel je zarobljen i bačen u lavlju jazbinu. Uz pomoć Boga, Daniel iz jazbine izlazi nepovrijeđen i time kralju Dariusu pokazuje Božiju moć.
Danijelov grob se po tradiciji nalazi u mjestu Suse u Iranu. Poštuju ga i Jevreji i muslimani. Oko 1400. godine, tursko-mongolski car Timur Lenk je u Samarkand donio relikviju koja se pripisuje Danijelu (neke sage govore o ruci dok druge spominju cijelo tijelo) koji se na uzbečkom jeziku zove Doniyor.
Također pogledajte
[uredi | uredi izvor]
