Фрэнк Форд

Фрэнк Форд
англ.: Frank Forde
15-ы прэм’ер-міністр Аўстраліі 6 ліпеня 1945 — 13 ліпеня 1945
Папярэднік	Джон Кёрцін
Пераемнік	Бен Чыфлі
член Палаты прадстаўнікоў Аўстраліі[d] 16 снежня 1922 — 28 верасня 1946
Папярэднік	William Higgs[d]
Пераемнік	Charles Davidson[d]
Member of the Queensland Legislative Assembly[d] 12 мая 1917 — 5 кастрычніка 1922
Папярэднік	John Adamson[d]
Пераемнік	George Farrell[d]
Member of the Queensland Legislative Assembly[d] 12 сакавіка 1955 — 3 жніўня 1957
Папярэднік	Ernest Riordan[d]
Пераемнік	Bill Longeran[d]
Нараджэнне	18 ліпеня 1890(1890-07-18) Mitchell[d], Maranoa Region[d], Квінсленд, Аўстралія
Смерць	28 студзеня 1983(1983-01-28) (92 гады) Брысбен, Квінсленд, Аўстралія
Месца пахавання	Toowong Cemetery[d]
Бацька	John Forde[d]
Маці	Ellen Quirk[d]
Жонка	Vera Forde[d]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Партыя	Аўстралійская лейбарысцкая партыя
Адукацыя	St. Mary's College, Toowoomba[d]
Узнагароды	ганаровы доктар Універсітэта Лаваля[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фрэнсіс Майкл Форд (англ.: Francis Michael Forde; 18 ліпеня 1890 — 28 студзеня 1983) — аўстралійскі палітычны дзеяч, 15-ы прэм’ер-міністр Аўстраліі.

Біяграфія

Нарадзіўся ў Мітчэле, Квінсленд, у сям’і жывёлавода. Форд атрымаў адукацыю ў каталіцкай школе Сент-Мэры Каледж Тувумба і стаў настаўнікам. Пасяліўшыся ў Рокхэмптане, ён уступіў у лейбарысцкую партыю і ў групу адукацыі рабочых. У 1917 годзе быў абраны ў Заканадаўчы сход Квінсленда ад лейбарысцкай партыі па акрузе Рокхэмптан. У 1922 годзе пакінуў гэты пост і быў абраны ў Палату прадстаўнікоў Аўстраліі ад акругі Капрыкорнія.

Неўзабаве Форд зрабіў кар’еру ў лейбарысцкай партыі. Пасля перамогі лейбарыстаў на выбарах 1929 года Форд стаў намеснікам міністра гандлю і мытняў ва ўрадзе Джэймса Скаліна. Будучы адным з найстарэйшых членаў парламента ад лейбарыстаў ён пацярпеў паразу на выбарах 1931 і ў 1932 г. стаў намеснікам лідара апазіцыі. Ён застаецца адзіным намеснікам лідара ЛПА з Квінсленда. Пасля адстаўкі Скаліна ў 1935 годзе, Форд вылучаўся на пасаду партыйнага лідара, але прайграў адзін голас Джону Кёрціну, у асноўным з-за таго што ён падтрымліваў эканамічную палітыку Скаліна.