Мост Санта-Трыніта
Выгляд
Славутасць | |
Мост Санта-Трыніта | |
---|---|
43°46′08″ пн. ш. 11°15′01″ у. д.HGЯO | |
Краіна | |
Месцазнаходжанне | |
Архітэктар | Барталамеа Аманаці і Riccardo Gizdulich[d] |
Дата заснавання | 1252 |
Дата скасавання | 1944[2] і 1557[2] |
Матэрыял | камень[d] |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Мост Санта-Трыніта — мост праз раку Арно ў Фларэнцыі.
Санта-Трыніта лічыцца самым вытанчаных мастоў Фларэнцыі. Ён быў узведзены ў 1258 г. спачатку ў дрэве, а затым, пасля разбурэння ад паводкі 1333, — у камені, а ў 1557 г., пасля чарговага выхаду Арно з берагоў, заменены існуючым. Абрысы гэтага шасціпралётнага моста Барталамеа Аманаці (выкарыстаў, магчыма, праект Мікеланджэла) радуюць вока сваімі прыгожымі формамі, авальнымі аркамі, магутнымі гранёнымі асновамі, мармуровымі картушамі і скульптурай. Мост у 1944 г. узарвалі нацысты, але гараджане ў 1957 г. беражліва яго аднавілі, прычым з вады былі паднятыя фрагменты старой канструкцыі. Непадалёк ад моста знаходзіцца аднайменная царква.
Зноскі
- ↑ а б archINFORM — 1994. Праверана 30 ліпеня 2018.
- ↑ а б https://www.arte.it/guida-arte/firenze/da-vedere/monumento/ponte-santa-trinita-1965
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Comitato per la ricostruzione del Ponte Santa Trinita, Firenze, Trentennale della Ricostruzione. 16 marzo 1958- 16 marzo 1988, Comune di Firenze, Edito a cura del Comitato per la ricostruzione del Ponte a Santa Trinita, Tiposervice, Firenze 1988.
- Francesco Guerrieri, Lucia Bracci, Giancarlo Pedreschi, I ponti sull’Arno dal Falterona al mare, Firenze, Edizioni Polistampa, 1998.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мост Санта-Трыніта