Люкрэцыя

Люкрэцыя (па-лацінску: Lucretia, каля 500 да н. э.) — паводле паданьня, рымская жанчына, якія праславілася сваёй прыгажосьцю й цнотаю. Жонка рымскага патрыцыя Тарквініюса Кальлятына й дачка консула Спурыюса Люкрэтыюса Трыцыпітына.

Паводле аповеда Тытуса Лівіюса, Сэкст Тарквініюс, сын цара Рыма Тарквініюса Ганарыстага, паланіўшыся прыгажосьцю Люкрэцыі й, пагражаючы ёй зброяй, згвалціў яе. Люкрэцыя распавяла пра ўсё свайму мужу й закалола сябе на ягоных вачах. Гэтая падзея паслужыла пачаткам бунту, узьнятага Люцыюсам Юніюсам Брутам, якое прывяло да зрыну царскай улады ў Рыме й да ўсталяваньня рэспублікі. Менавіта таму на працягу стагодзьдзяў рымскай гісторыі Люкрэцыя была вельмі ўшанаваная.