Zhu Rongji

Zhu Rongji
Premier chinu
Vicepremier de la República Popular China (es)
Miembru del Buró Políticu del Partíu Comunista de China
Miembru'l Comité Permanente'l Poliburó del Partíu Comunista Chinu
Secretariu del Comité'l PCCh en Xangai
alcalde de Shanghai
Vida
Nacimientu	Changsha, 1 d'ochobre de 1928 (96 años)
Nacionalidá	República Popular China ; República de China
Familia
Padre	Zhu Kuanshu
Casáu con	Lao An
Fíos/es	Zhu Yunlai (es)
Familia	ver Zhu Pian (Ancestru);
Estudios
Estudios	Universidá Tsinghua 1951) : inxeniería llétrica
Llingües falaes	chinu mandarín; inglés
Oficiu	políticu, inxenieru, empresariu
	Participante Xunta Añal del Foru Económicu Mundial 1986 ;
Emplegadores	Universidá Tsinghua
Creencies
Partíu políticu	Partíu Comunista de China

Esti ye un nome chinu, l'apellíu ye Zhu.

Zhu Rongji (chinu simplificáu: 朱镕基, chinu tradicional: 朱鎔基, pinyin: Zhū Róngjì) (Changsha, 1 d'ochobre de 1928 - ) ye un inxenieru y políticu chinu. Foi primer ministru de la República Popular China mientres cinco años, ente marzu de 1998 y marzu de 2003. Zhu ye unu de los altos dirixentes chinos con más prestíu internacional y foi'l principal responsable de la política económica que dexó a China aguantar los efeutos de la crisis financiera qu'afectó a gran parte d'Asia Oriental a finales de los años 1990. Tamién dirixó les negociaciones pal ingresu de China na Organización Mundial del Comerciu. En 2003, dexó'l puestu de primer ministru al so collaborador Wen Jiabao.

Infancia y mocedá

Zhu nació'l 1 d'ochobre de 1928, en Changsha, la capital de la provincia de Hunan, onde pasó la so infancia y la so adolescencia hasta qu'ingresó na Universidá Tsinghua en Beixín (entós Beiping) en 1947, llicenciándose n'inxeniería llétrica nel añu 1951. En Beixín, vivió'l desenvolvimientu de los últimos momentos de la Guerra Civil China ente'l gobiernu del Kuomintang y el Partíu Comunista Chinu. Zhu xunir al Partíu Comunista n'ochobre de 1949, dempués de que Mao Zedong proclamara la nueva República Popular China.

Trayeutoria profesional na alministración pública

Ente 1952 y 1969, Zhu foi funcionariu de la Comisión de Planificación Estatal. El so trabayu na alministración pública viose atayáu ente 1958 y 1962, cuando foi acusáu de "derechiegu" poles sos crítiques a la política económica del Reblincón Alantre, la fallida campaña de industrialización impulsada por Mao. Mientres esos cuatro años, trabayó como profesor nuna escuela de cuadros del Partíu Comunista. En 1962, dexóse-y volver a la Comisión de Planificación Estatal, onde siguiría desenvolviendo'l so trabayu como inxenieru hasta 1969, cuando sería estremáu de nuevu de les sos funciones nel marcu de la Revolución Cultural, la gran campaña de movilización política promovida por Mao pa erradicar del partíu y de los cargos públicos a quien supuestamente nun siguíen los ideales comunistes del réxime chinu. Hasta 1975, Zhu tuvo nuna de les llamaes escueles de cuadros del siete de mayu, destinaes a la reeducación ideolóxica de miembros del partíu.

A partir de 1975, trabayó nuna empresa estatal de comunicaciones dependiente del Ministeriu de la Industria Petrolífero, y en 1978 ingresó nel Centru d'Estudios Económicos ya Industriales de l'acabante fundar Academia China de Ciencies Sociales. Nesi momentu, tres l'ascensu al poder de los reformistes lideraos por Deng Xiaoping, empezó'l so ascensu na xerarquía política de la República Popular, gracies a les sos fondes conocencies d'economía y xestión.

Etapa en Shanghai

En 1979, Zhu treslladar a Shanghai, onde trabayaría pa la Comisión Económica Estatal, de la que sería miembru a partir de 1982. En 1983, convertir en viceministru responsable de la Comisión, cargu que caltendría hasta 1987.

Zhu ocupó l'alcaldía de Shanghai ente 1987 y 1991, años en que se llevaron a cabu dalgunes de les obres más significatives de la modernización urbanística d'esa ciudá, según el desenvolvimientu de la nueva Zona Económica Especial de Pudong.

Regresu a Beixín

En 1991, Zhu asumió'l cargu de vizprimer ministru, cargu que-y dio amplios poderes pa dirixir la costosa reconversión industrial de numberosos sectores públicos deficitarios. En 1993, convertir en miembru del buró políticu del Comité Permanente del Partíu Comunista Chinu, el grupu amenorgáu de máximos dirixentes de la República Popular. A partir de 1995, ocupó tamién el cargu de gobernador del bancu central chinu, el Banco Popular de China. Dende esa posición, mientres caltenía'l so puestu como vizprimer ministru y como miembru del buró políticu, consiguió controlar y amenorgar de forma espectacular la tasa d'inflación china, calteniendo'l valor de la moneda china, el renminbi, a pesar de les presiones monetaries provocaes pola crisis financiera qu'afaró a munches economíes asiátiques a finales de los años 1990.

La so brillantez como xestor económicu, según la so proximidá personal al Presidente Jiang Zemin y al Primer Ministru Li Peng, convertir nel candidatu ideal pa remplazar a esti postreru como primer ministru, cargu al qu'aportó finalmente'l 17 de marzu de 1998.

Como primer ministru, siguió la política económica que caltuvo a China nunos índices de crecedera económica bien altos. Estos ésitos viéronse amenaciaos pol descontentu social provocáu pol zarru de numberoses empreses estatales y la perda acomuñada de puestos de trabayu. Zhu Rongji entendió'l peligru que suponía esti descontentu social, ya intentó promover la creación d'un modestu estáu del bienestar, ensin demasiao ésitu. Sicasí, la crecedera económica chinu dexó que la inmensa mayoría de los trabayadores despidíos poles polítiques de reconversión incorporar de nuevu al mercáu llaboral n'otros sectores.

Amás de los esfuercios por acabar coles empreses públiques deficitaries, Zhu entamó tamién polítiques p'aguiyar el desenvolvimientu de les zones interiores y occidentales del país, arrezagaes nel procesu de crecedera y modernización que se desenvolvía fundamentalmente nes zones costeres del sureste chinu. A pesar del so interés por caltener la cohesión social, el desenvolvimientu económicu aumentó les diferencies d'ingresos ente distintes rexones y grupos sociales en China. El mesmu Zhu reconoció nuna rueda de prensa nel añu 2002 como unu de los sos mayores fracasos el nun ser capaz d'ameyorar les condiciones económiques de los llabradores chinos, qu'en dellos casos habríen inclusive empioráu.

En payares de 2002 celebróse'l 16º congresu del Partíu Comunista Chinu, onde s'anunció que'l cargu de primer ministru pasaría al so collaborador Wen Jiabao. Esta decisión fíxose efeutiva mientres el décimu Congresu Nacional del Pueblu, celebráu en Beixín en marzu de 2003. Cola xubida al poder del Primer Ministru Wen Jiabao y del Presidente Hu Jintao, que sustituyó a Jiang Zemin, confirmábase'l relevu xeneracional nel aparatu de poder de la República Popular.

Ver tamién

Referencies

↑ Afirmao en: Munzinger Personen. Identificador Munzinger: 00000019631. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Apaez como: Zhu Rongji. Llingua de la obra o nome: alemán.

Enllaces esternos

Biografía de Zhu Rongji por CIDOB (n'español)

Precedíu por: Li Peng	Primer ministru de China 17 de marzu de 1998 - 16 de marzu de 2003	Asocedíu por: Wen Jiabao

[fd816ce05105d09c62294fdeabcc8c95ed96093a-1] Afirmao en: Munzinger Personen. Identificador Munzinger: 00000019631. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Apaez como: Zhu Rongji. Llingua de la obra o nome: alemán.

[1]