Polu d'inaccesibilidá

Mapa de distancia a la llinia de mariña cola llocalización de los principales polos d'inaccesibilidá. Isollinies cada 250 km (grueses cada 1.000 km). Proyeición de Mollweide.

Un polu d'inaccesibilidá (PIA) ye un llugar qu'ufierta una máxima distancia o dificultá d'accesu. Xeneralmente'l términu úsase como'l llugar sobre la superficie d'un continente o un océanu que ta a mayor distancia de la llinia de mariña, entendiendo como mariña la de los océanos o mares coneutaos col océanu abiertu.^[1] El llugar de la superficie de la Tierra más alloñáu de la mariña ta nel océanu y ye'l polu d'inaccesibilidá del Pacíficu o Puntu Nemo, ye'l llugar del mar más alloñáu de tierra firme. El llugar de la superficie de la Tierra más alloñáu del mar ye'l polu d'inaccesibilidá de Eurasia (EPIA).

Un polu d'inaccesibilidá debe por definición ser equidistante de tres puntos sobre la llinia de mariña.

Ver toles coordenaes en OSM

Guardar en formatu KML

		llocalización PIA^[2]
		Llargor	Llatitú	alloña	error	Altitú
Rexón		[graos Y]	[graos N]	[km]	[km]	[m]
Antártida		-82.97	54.97	1300	±110	3718
África		26.17	5.65	1814	±2	640
América del Norte		-101.97	43.36	1639	±14	1030
Suramérica		-56.85	-14.05	1517	±12	396
Australia		132.27	-23.17	928	±6	600
Eurasia	EPIA1	82.19	44.29	2510	±10	2700
Eurasia	EPIA2	88.14	45.28	2514	±7	710
Gran Bretaña		-1.56	52.65	108	±8	100
Groenlandia		-41.00	76.50	469	±25	2520
Península ibérica		-4.51	39.99	362	±4	595
Madagascar		46.67	-18.33	260	±1	1220
Puntu Nemo		-123.45	-48.89	2690	±3	0

Polu d'inaccesibilidá de Eurasia

Ésti ye'l llugar más alloñáu del mar na superficie del planeta Tierra.^[1] Una llocalización citada con frecuencia ye 46°16.8′N 86°40.2′E / 46.2800°N 86.6700°E / 46.2800; 86.6700, anque'l so cálculu, que nun ta documentáu, nun tien en cuenta la llinia de mariña del golfu del Obi. Esti llugar atopar nel desiertu de Dzoosotoyn Elisen, provincia de Xinjiang, China, y ta a 2.648 quilómetros del mar. Cálculos recién^[3]^[2] señalen dos llocalizaciones alternatives (por cuenta de la indefinición de la llinia de mariña na desaguada del ríu Ganges): EPIA1 44°17′N 82°11′E / 44.29°N 82.19°E / 44.29; 82.19 (EPIA1) y EPIA2 45°17′N 88°08′E / 45.28°N 88.14°E / 45.28; 88.14 (EPIA2), asitiaos respeutivamente a 2.510±10 km y 2.514±7 km de la llinia de mariña.

Polu d'inaccesibilidá del Pacíficu

Llocalización nun mapa del polu d'inaccesibilidá (PIA) del Pacíficu^[2]

(48°52.6′S 123°23.6′W / 48.8767°S 123.3933°O / -48.8767; -123.3933). Tamién llamáu'l Puntu Nemo. Ye tamién el llugar del océanu más alloñáu de cualquier tipu de tierra firme y atópase nel sur del océanu Pacíficu, a 2.688 quilómetros de la islla Ducie (perteneciente a les Islles Pitcairn) pel norte, de Motu Nui (un castru xunto a la islla de Pascua) pol nordés y de la islla Maher (Antártida) pel sur.

Polu sur d'inaccesibilidá (o de L'Antártida)

Antigua estación soviética sobre'l polu sur d'inaccesibilidá.

Comúnmente asitiáu en (82°58′S 54°40′E / 82.967°S 54.667°E / -82.967; 54.667). A un altor de 3.718 m.s.n.m., ocupáu pola base rusa Vostok, ye'l puntu del continente antárticu más alloñáu del océanu. Esti puntu ye más malo d'algamar que'l polu sur xeográficu, del que falta 878 quilómetros. Por causa de la dificultá d'establecer la llinia de mariña de L'Antártida, por cuenta de les plaques de xelu qu'arredolen el continente, esiste discutiniu sobre onde s'atopa esti puntu y danse delles coordenaes distintes según sían los criterios pa topalo. L'Institutu d'investigación Scott establecer en 85°50′S 65°47′E / 85.833°S 65.783°E / -85.833; 65.783 (Polu sur d'inaccesibilidá: SPRI). Sicasí Poles.com asitiar en 82°53′14″S 55°4′30″E / 82.88722°S 55.07500°E / -82.88722; 55.07500 con un cálculu que trata de marcar la mariña esaniciando al máximu les plaques de xelu. Si inclúyense estes plaques permanentes el puntu ye 83°50′37″S 65°43′30″E / 83.84361°S 65.72500°E / -83.84361; 65.72500.

Foi algamáu per primer vegada'l 14 d'avientu de 1958 pola tercer espedición antártica rusa pal proyeutu Añu Xeofísicu Internacional liderada por Yevgeny Tolstikov, y establecieron una base temporal, la base Polyus Nedostupnosti. Una segunda espedición rusa llegó a él en 1967 y asitiaron un bustu de Lenin cola cara empobinada escontra Moscú, qu'inda permanez de pies y ta protexíu como llugar históricu.

El 14 avientu del 2005 Ramón Larramendi, Juan Manuel Viu ya Ignacio Oficialdegui, fueron los primeres en de la hestoria en llegar al polu d'inaccesibilidá nes coordenaes más precises, según el British Antartic Survey, 83°50′37″S 65°43′30″E / 83.84361°S 65.72500°E / -83.84361; 65.72500, usando un vehículu eólicu tiráu por cometes, el Trinéu de Vientu, y ensin nengún tipu de sofitu motorizado. Foi na Espedición Trasantártica 2005.

Polu norte d'inaccesibilidá

(84°03′N 174°51′W / 84.050°N 174.850°O / 84.050; -174.850 (Polu norte d'inaccesibilidá)). Puntu más alloñáu de la mariña nel océanu Árticu. Falta 611 km del polu norte xeográficu. Ta asitiáu a 1.453 km de punta Barrow (Alaska) y equidista 1.904 km de les otres dos mases continentales: islla Ellesmere y Tierra de Francisco José. Foi alcanzáu volando per primer vegada por Sir Hubert Wilkins en 1927. En 1957 un ruempexelos rusu llegó hasta él. Por cuenta de derivar de les plaques de xelu polar nenguna estructura permanente puede señalalo.

Otros polos d'inaccesibilidá

Polu d'inaccesibilidá d'África (5°39′N 26°10′E / 5.65°N 26.17°E / 5.65; 26.17 (Polu d'inaccesibilidá d'África)^[4]) ta a 1.814 km de la mariña, nun llugar ye cercanu a la confluencia de les fronteres de la República Centroafricana, Sudán del Sur y República Democrática d'El Congu, cerca de la ciudá d'Obo.

Polu d'inaccesibilidá d'América del Sur 14°03′S 56°51′W / 14.05°S 56.85°O / -14.05; -56.85^[2]

Polu d'inaccesibilidá d'América del Norte, ta en 43°22′N 101°58′W / 43.36°N 101.97°O / 43.36; -101.97,^[2] Dakota del Sur (EEXX), a 1.639 km del océanu Pacíficu, del mar del Caribe y de la badea de Hudson.

Polu d'inaccesibilidá d'Australia. Ta alcontráu en 23°10′S 132°16′E / 23.17°S 132.27°E / -23.17; 132.27.^[2]

Referencies

↑ ^1,0 ^1,1 País, Ediciones El títulu=El meyor llugar pa sumir (9 d'ochobre de 2016) (en castellanu). EL PAÍS. http://elviajero.elpais.com/elviajero/2016/10/07/actualidad/1475870655_616324.html. Consultáu'l 11 de marzu de 2017.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 García-Castellanos; Lombardu (2007). «Poles of Inaccessibility: A Calculation Algorithm for the Remotest Places on Earth». Scottish Geographical Journal 123 (3): páxs. 227-233. doi:10.1080/14702540801897809. http://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/14702540801897809. Consultáu'l 2008.
↑ Garcia-Castellanos, Daniel; Lombardu, Umberto (1 de setiembre de 2007). «Poles of inaccessibility: A calculation algorithm for the remotest places on earth». Scottish Geographical Journal 123 (3): páxs. 227–233. doi:10.1080/14702540801897809. ISSN 1470-2541. http://dx.doi.org/10.1080/14702540801897809. Consultáu'l 11 de marzu de 2017.
↑ Scottish Geogr. J., 2007, vol.3. - Poles of Inaccessibility: A Calculation Algorithm for the Remotest Places on Earth

Enllaces esternos

Videu de la llegada de la Espedición Transantártica 2006 al Polu Sur d'inaccesibilidá con Ramón Larramendi, Jose Manuel Viu ya Ignacio Oficialdegui
Terre Polari website
Tierres Polares website
Polu Sur España Informa P.S.Y.I

[:0-1] 1,0 ^1,1 País, Ediciones El títulu=El meyor llugar pa sumir (9 d'ochobre de 2016) (en castellanu). EL PAÍS. http://elviajero.elpais.com/elviajero/2016/10/07/actualidad/1475870655_616324.html. Consultáu'l 11 de marzu de 2017.

[PIA-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 García-Castellanos; Lombardu (2007). «Poles of Inaccessibility: A Calculation Algorithm for the Remotest Places on Earth». Scottish Geographical Journal 123 (3): páxs. 227-233. doi:10.1080/14702540801897809. http://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/14702540801897809. Consultáu'l 2008.

[3] Garcia-Castellanos, Daniel; Lombardu, Umberto (1 de setiembre de 2007). «Poles of inaccessibility: A calculation algorithm for the remotest places on earth». Scottish Geographical Journal 123 (3): páxs. 227–233. doi:10.1080/14702540801897809. ISSN 1470-2541. http://dx.doi.org/10.1080/14702540801897809. Consultáu'l 11 de marzu de 2017.

[4] Scottish Geogr. J., 2007, vol.3. - Poles of Inaccessibility: A Calculation Algorithm for the Remotest Places on Earth

[1]

[2]

[3]

[4]