Saltar al conteníu

Poema de Pentaur

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Infotaula documentPoema de Pentaur
Tipu obra lliteraria
Autor Pentaur
Cambiar los datos en Wikidata
Ramsés na batalla de Qadesh. Baxorrelieve nel templu d'Abu Simbel.

El Poema de Pentaur ye un célebre escritu épicu realizáu pol escriba Pentaur por encargu de Ramsés II, narrando la batalla de Qadesh, na que s'enfrentaron los exércitos de Ramsés y del rei hitita Muwatalli II.

El poema, escritu años dempués de la batalla, afata la derrota del estamentu militar y el trunfu de Ramsés II, desfamando al primeru por cobardía y emponderando al segundu pol so gran valentía. Relieves ya inscripciones recordaríen pa siempres la xesta, presentando al faraón como l'héroe que s'enfrentó solo a numberosos enemigos y salvó una situación desesperada: Ramsés II ordenó que'l boletín de guerra fora sopelexáu nos principales templos, de tal manera que s'atopa grabáu nos baxorrelieves qu'afaten les parés de los templos d'Abidos, del Ramesseum, de Karnak y d'Abu Simbel, y nos pilonos de Luxor. El testu del boletín, sobriu y concisu, ta acompañáu por esti otru más descriptivu, de calter decididamente lliterariu, y que nos llegó grabáu na ala derecha de la Gran Sala Hipóstila de Karnak y tamién escritu en papiru (Papiru Sallier III). Ye la primer muestra de propaganda política conocida.

Los fechos asocedieron mientres el quintu añu del so reináu: El rei, a la cabeza de les sos tropes, avanzaba escontra la ciudá de Atech o Kuotchu, l'antigua Emeso, al nordeste de Trípoli, en Siria. Engañáu por falsos prófugos (beduinos que Muwatalli emplegaba como espíes), cayó nuna emboscada y foi arrodiáu pol exércitu enemigu. Ramsés quedó solo col so guardia personal, compuesta por sesenta y cinco carros, frente a un ensame d'enemigos que cuntaben con más de dos mil carros de guerra.

"Irguiéndose en tola so estatura, el rei visti la fiera armadura de combate y col so carru tiráu de dos caballos llánzase no más recio de la guerra. ¡Taba solu, bien solo, ensin naide xunto a él!... Los sos soldaos y el so séquitu mirábenlu dende lloñe, en cuantes qu'atacaba y defendíase heroicamente. ¡Arrodiáben-y dos mil quinientos carros, cada unu con trés guerreros, toos apremiándose pa cerra-y el pasu! ¡Solo y desacobardáu, nun lu acompañaben nin príncipes, nin xenerales, nin soldaos!..."

Alza una oración al dios de Tebas, Amón, en quien pon toa'l so enfotu:

"Yo te invoco, oh, padre mio, Amón! Heme equí metanes pueblos numberosos y desconocíos pa mi; toles naciones axuntáronse contra mi y toi solu.

L'exércitu exipciu, que se retirara, vuelve llanzase siguiendo l'exemplu del Faraón:

"Andaben per un terrén cubiertu de cadabres, tou colloráu de sangre... ¡Nun hai llugar pa los pies, tantos son los muertos!".


Tres combate los xenerales allaben al faraón y felicítenlu pola so victoria:

"¡Oh Ramsés, corazón infrayable, fixisti más tu solo que l'exércitu enteru! ¡Ante la to espada victoriosa fundióse'l país de los Khetis! ¡Naide se te paez cuando engarradielles pol to pueblu nel día de la batalla!..."

Y asina termina'l poeta'l so rellatu:

"¿Ye que l'home nun se cubrir de gloria na so patria cuando amosó valor xunto al so señor y tien sonadía de guerreru? En verdá, en verdá, l'home ye aclamáu pol so valor."
Ramsés II ganando a los sos enemigos. Templu de Abu Simbel.

Ramsés II, que precisaba afitar el so papel históricu, magnificó la so actuación nuna batalla que nun ganó, per mediu d'estes páxines épiques. La propaganda escuende disposiciones polítiques que se fueron materializando nos años siguientes, al asitiar el rei a los sos fíos mayores al mandu de les estructures castrenses. Obviamente, les sos xugaes polítiques frente al estamentu militar implicaben ciertu riesgu, pero él supo alministralo con gran habilidá, a partir de dos factores favorables a los sos intereses:

  • Una alta oficialidá d'orixe estranxeru. Fueron promovíos oficiales asiáticos que se caltuvieron lleales a Ramsés II, en cuenta de llograr importantes rangos.
  • Unes tropes d'élite nes que los foranos teníen un destacáu papel, soldaos que yeren lleales solamente a la persona del Faraón y non al estáu exipciu.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]


Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]

Ye obligatoriu indicar l'idioma de Wikisource.