Níquel

elementu químicu de númberu atómicu 28 y símbolu Ni

El níquel ye un elementu químicu que'l so númberu atómicu ye 28 y el so símbolu ye Ni, asitiáu nel grupu 10 de la tabla periódica de los elementos.

Cobaltu ← NíquelCobre
 
 
28
Ni
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Tabla completaTabla enantada

Llustroso metálico
Información xeneral
Nome, símbolu, númberu Níquel, Ni, 28
Serie química Metales de transición
Grupu, periodu, bloque 10, 4, d
Masa atómica 58,71 u
Configuración electrónica [Ar]3d84s2
Durez Mohs 4,0
Electrones per nivel 2, 8, 16, 2 o 2, 8, 17, 1 (imaxe)
Propiedaes atómiques
Radiu mediu 135 pm
Electronegatividá 1,91 (Pauling)
Radiu atómicu (calc) 149 pm (Radiu de Bohr)
Radiu covalente 121 pm
Radiu de van der Waals 163 pm
Estáu(aos) d'oxidación +3, +2, 0
Óxidu Llevemente básicu
enerxía d'ionización 737,1 kJ/mol
enerxía d'ionización 1753 kJ/mol
enerxía d'ionización 3395 kJ/mol
enerxía d'ionización 5300 kJ/mol
Propiedaes físiques
Estáu ordinariu Sólidu (ferromagnéticu)
Densidá 8908 kg/m³
Puntu de fusión 1728 K (1455 °C)
Puntu de bullidura 2730 K (2457 °C)
Entalpía de vaporización 370,4 kJ/mol
Entalpía de fusión 17,47 kJ/mol
Presión de vapor 237 Pa a 1726 K
Varios
Estructura cristalina Cúbica centrada nes cares
Nᵘ CAS 7440-02-0
Nᵘ EINECS 231-111-4
Calor específica 440 J/(K·kg)
Conductividá llétrica 14,3 × 10⁶ S/m
Conductividá térmica 90,7 W/(m·K)
Velocidá del soníu 4970 m/s a 293,15 K (20 °C)
Isótopos más estables
Artículu principal: Isótopos del níquel
iso AN Periodu MD Ed PD
MeV
56NiSintéticu6,077 díesε2,13656Co
58Ni68,077%Estable con 30 neutrones
59NiSintéticu76000 añosε1,07259Co
60Ni26,233%Estable con 32 neutrones
61Ni1,14%Estable con 33 neutrones
62Ni3,634%Estable con 34 neutrones
63NiSintéticu100,1 añosß-2,13763Cu
64Ni0,926%Estable con 36 neutrones
Valores nel SI y condiciones normales de presión y temperatura, sacante que se diga lo contrario.
[editar datos en Wikidata]

Característiques principales

editar

Ye un metal de transición de color blancu con un perllixeru tonu mariellu, conductor de la lletricidá y del calor, bien dúctil y maleable polo que se puede llaminar, apolazar y forxar fácilmente, y presentando ferromagnetismu a temperatura ambiental. Ye otru de los metales bien trupos como'l fierro, iridiu y osmiu. Atópase en distintos minerales, en meteoritos (aleado con fierro) y, en principiu, hai níquel nel interior de la Tierra principalmente nel so nucleu, onde se trata del segundu metal más abondosu por detrás del fierro, metal col que comparte numberoses característiques similares.

El níquel ye aleado con fierro p'apurrir tenacidá y resistencia al escomiu, nos aceros austeníticos el níquel ye esencial ya que al ser un metal gammágeno estabiliza l'austenita. Ye resistente al escomiu y suelse utilizar como recubrimientu, por aciu electro deposición. El metal y dalguna de les sos aleaciones, como l'aleación Monel, utilizase pa remanar el flúor y dellos fluoruros por cuenta de que reacciona con dificultá con estos productos. El so costu raspia la mayoría de les vegaes el primer puestu ente los precios de los metales comunes nos mercaos dedicaos a los metales. Ye un productu absolutamente esencial pal desenvolvimientu de la industria, amás d'unu de los metales más demandaos. Reacciona con dificultá en medios agresivos y considérase resistente al escomiu; nun sufre'l llamáu efectu "galleo" el cual sí carez el cobre, por casu.

El so estáu d'oxidación más normal ye +2. Puede presentar otros, reparáronse estaos d'oxidación 0, +1 y +3 en complexos, pero son bien poco característicos.

Bioloxía

editar

El 87 % de les hidrogenasas contienen níquel, especialmente naquelles que la so función ye aferruñar l'hidróxenu. El níquel sufre cambeos nel so estáu d'oxidación lo qu'indica que'l nucleu de níquel ye la parte activa de la enzima.

El níquel ta tamién presente na enzima metil con reductasa y en bacteries metanogénicas.

Referencies

editar

Enllaces esternos

editar