Γράμμα σ΄έναν ομοφοβικό που δεν είναι πλέον φίλος μου

Αγαπητέ (not) πρώην φίλε (at one time I thought you were),

Όσος καιρός και αν περάσει δεν θα ξεχάσω ποτέ τις απανωτές ομοφοβικές σου αντιδράσεις όταν με χαρά σου εκμυστηρεύτηκα πως γνώρισα την Αγάπη της Ζωής μου, την Αριάνα. Όσες φορές και αν προσπάθησα να σου εξηγήσω, η ομοφοβία που σε είχε τυφλώσει τόσο, και η πεποίθηση πως εσύ ξέρεις καλύτερα (αλήθεια, γιατί;) δεν σε άφηναν να με ακούσεις.

Μου είπες - προσπαθώντας να το παίξεις όπως εσύ καλύτερα ήξερες το "καλό παιδί που θέλεις το καλό μου" – πως ανησυχείς πως "αυτού του είδους σχέσεις" (ποιου είδους δηλαδή;) είναι "πολύ συναισθηματικές", και όταν διαμαρτυρήθηκα πως αυτό που λες - επειδή είμαστε και οι δύο γυναίκες - είναι (εκτός από ομοφοβικό) και σεξιστικό μου απάντησες πως δεν μπορώ να "αγνοήσω τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των δύο (sic) φύλων που προκύπτουν από την εξέλιξη" (sic) το οποίο είναι ακόμα πιο σεξιστικό - τι θέλεις, δηλαδή, να σου δώσω και εύσημα που αναφέρεις την Εξέλιξη αντί τον Αδάμ και την Εύα; Προπάντων, τι εννοείς; πως για να υπάρξει ισορροπημένη σχέση πρέπει να υπάρχει άντρας στη μέση; πως πρέπει να υπάρχουν και τα "δύο"; Οι γυναίκες είναι "πολύ συναισθηματικές" για να κρατήσουν την απαιτούμενη ισορροπία; Τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά που έχουμε ως άνθρωποι δεν μετρούν σε μια σχέση, μόνο το φύλο;

Επίσης μου είπες πως σε προβληματίζει το γεγονός πως και εγώ και η Αριάνα είμαστε μπάι. Αν και δεν μας αρέσει να ταμπελωνόμαστε, ναι, είχαμε σχέσεις με άντρες στο παρελθόν. Ε, και; Αλλά εσένα αυτο που σε "ανησύχησε" είναι πως λόγω αυτού "σε κάποια φάση" αφού ελκυόμαστε (θεωρητικά) και από τα "δύο φύλα" θα μας "παρουσιαστεί η ανάγκη για κάποιον αρσενικό σύντροφο". Παρόλο που μπαίνω στον πειρασμό να μην το σχολιάσω, γιατί θα λέω πάλι τα τετριμμένα (αλλά ίσως να πρέπει να τα σχολιάζουμε διότι τελίκα για κάποιους δυστυχώς δεν είναι τετριμμένα), ΟΧΙ Αγαπητέ (not!) μου, δεν πάει έτσι. Είμαι με την Αριάνα, την αγαπώ, την λατρεύω, είναι η σύντροφός μου, δεν σκέφτομαι πως αφού θεωρητικά ελκυόμαστε και οι δύο (και η μια να ήταν, τι σημασία έχει;) και από άλλα φύλα πρέπει απαραίτητα να θέλουμε και έναν άντρα (ή δύο, ή δεν ξέρω πόσους φαντάζεσαι) για να νιώσουμε κομπλέ. Όχι! Αυτά συμβαίνουν με τον τρόπο που τα σκέφτεσαι στις ταινίες που ξέρω πως βλέπεις...ξέρεις, αυτές που είναι οκ να είναι δύο γυναίκες και να κάνουν διάφορα, φτάνει να δείξουν με έντονο τρόπο πως ευτυχώς που ήρθε ο άλλος να τις..."συμπληρώσει", πως αυτό που τους έλειπε τελικά δεν ήταν ούτε κάποιο κότερο να οργώνει το Αιγαίο, ούτε ένα παραθαλάσσιο διαμέρισμα στον Πρωταρά, ούτε Ειρήνη και Ισότητα στον Πλανήτη Γη και στους άλλους πλάνήτες, αλλά "the real thing", ξέρεις, το live υποκατάστατο ενός dildo για να το θέσω κομψά. Ξέρεις, αυτές τις ταινίες που είναι σκηνοθετημένες και επιμελημένες από άντρες και "πραγματεύονται¨ (προσοχή! πολλαπλή σημασία!) και τη γυναικεία σεξουαλικότητα και που απευθύνονται (αποκλειστικά) σε ακροατήριο cis ανδρών, οι οποίοι παρακολουθώντας τις πιστεύουν πως παίρνουν ντοκτορά στη γυναικεία σεξουαλικότητα (σπόιλερ: καμία σχέση! απολύτως όμως!). ‘Οχι, δεν είναι έτσι με ‘μας (όπως δεν είναι έτσι με τις υπόλοιπες γυναίκες που είναι σε μακροχρόνια σχέση, ή δεν είναι σε σχέση και απλά αλληλογουστάρονται), we are the real thing. Και μην περιμένεις να σε ευχαριστήσω για την "ανησυχία" σου. Σε ρώτησα θυμάμαι αν θα είχες τις ίδιες "ανησυχίες" αν ερωτευόμουν ένα άτομο -έστω άντρα αφού το προτιμάς- του οποίου του άρεσαν οι γαλανομάτες και πρασινομάτες. Θα ανησυχούσες τότε το ίδιο επειδή μπορεί να με άφηνε για κάποια με διαφορετικά μάτια; - Είμαι όμως σίγουρη ότι η ομοφοβία σου δε σε άφησε να κατανοήσεις τον παραλληλισμό.

Επίσης, όλα αυτά δεν κολλούν με αυτό που μου είχες εκμυστηρευθεί στο παρελθόν πως κάποια φορά, όταν ήσουν γύρω στα εικοσιπέντε, σε ένα πολύμηνο ταξίδι που είχες πάει κάπου που έτυχε να είσαι αναγκασμένος να συναναστρέφεσαι μόνο με άντρες, σκεφτόσουν να κάνεις κάτι με τον "γκει του μπλοκ", απλά ξέρεις...για σεξ (το σεξ είναι "κάτι που οι άντρες το χρειάζονται") , αλλά δεν είσαι "με τίποτα γκέι, ούτε καν μπάι, εννοείται", απλά "έκοψες μέσα"...καλά, αυτό που κολλά; Δηλαδή, εδώ βρίσκεται ο γάμος, εδώ το σεξ, εδώ οι ετεροφυλόφυλοι (αλλά το σεξ με όποιονδήποτε είναι οκ, δεν σε κάνει μπάι ή γκέι, απλά είναι ένα στόμα, κάτι που μπορεί να σε "βολέψει") και εδώ, αλλού, οι ΛΟΑΤ που απειλούν την κοινωνία μας (όπως το θέτουν κάποιες - ετυχώς περιθωριακές πλέον - ομάδες); Τέτοιες "δομές" σου έχει αφήσει η πλύση εγκεφάλου; Ή είναι απλά σκέτη υποκρισία;

Μου επαναλαμβάνεις πως "ειλικρινά" θέλεις να είμαι ευτυχισμένη, αλλά σπεύδεις να προσθέσεις πως με "φανταζόσουν αλλιώς" (και πρέπει να με ενδιαφέρει πως με "φανταζόσουν"΄), με έναν “supportive” (sic) άντρα στο πλευρό μου και με μερικά "τρελά κουτσούβελα" να με περιτριγυρίζουν. Χμμμ...να σου πω τώρα πόσο μου στάθηκε και μου στέκεται η Αριάνα σε κάθε φάση της ζωής μου και πόσο supportive (χωρίς εισαγωγικά) είναι πάντα; και πως σχεδιάζουμε να κάνουμε τα δικά μας τρελά κουτσούβελα (και πάλι χωρίς εισαγωγικά) να μας περιτριγυρίζουν; Αλλά το κόλλημα σου εσένα είναι άλλο...

Επίσης, με είχες αποκαλέσει "συναισθηματική" (και πως πρέπει "να το προσέξω") λες και αυτό είναι κακό, και οι σχέσεις πρέπει να αποφεύγουν την παγίδα του "συναισθηματισμού"! Αν και αυτό δεν έπρεπε να με εκπλήττει, αφού σε ένα μυαλό που έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου από την πατριαρχία, ο συναισθηματισμός – ένα "γυναικείο" (και καλά!) χαρακτηριστικό, είναι μειονέκτημα. Όχι φίλε (;) μου, εγώ δεν βλέπω τις σχέσεις "υπολογιστικά"! Και με είχες "προειδοποήσει" για "ενθουσιασμό"...ενθουσιασμό, όταν ήμουν ήδη στη σχέση (ευτυχισμένη) για πάνω από μισό χρόνο. Και ενώ ήταν η πρώτη φορά που σου είχα μιλήσει για κάποιο άτομο και πρώτη φορά σου είχα πει πως ήμουν ερωτευμένη. Θα μιλούσες πάλι για "ενθουσιασμό" μετά από τόσα χρόνια που είμαστε μαζί με την Αριάνα; Πάω στοίχημα πως ναι. Όχι πως έχω καμιά διάθεση να το ξανασυζητήσω μαζί σου αυτό ή κανένα άλλο θέμα φορ δατ ματερ. Ξέρεις ποιον μου θυμίζεις; Τον "φίλο" κάποιοιου γνωστού μου (μου διηγιόταν ο γνωστός μου αυτήν την ιστορία, στον γάμο του, ο "φίλος" φυσικά δεν ήταν καλεσμένος), που επειδή η γυναίκα του γνωστού μου είναι Ασιάτισσα του είπε το θρυλικό "σκέψου το, τα παιδιά σας με τι θα μοιάζουν;" και αυτό το άτομο είχε και την απαίτηση να το πάρει αυτό ο γνωστός μου στα σοβαρα και προσπάθησε μάλιστα να τον πείσει πως δεν είναι ρατσιστής και πως το σχολίασε επειδή είναι "φίλος" του και θέλει να τον δει ευτυχισμένο - ναι, τόσο γελοίος ρατσιστής είσαι, δεν υπάρχει διαφορά, δεν το συζητώ...

Και όλα αυτά, σε ημέιλ! Ούτε καν κατάμουτρα!

Α, ναι, κατάμουτρα...εκέινη την φορά που είχαμε πάει για καφέ και σου ανακοίνωσα για πρώτη φορά πως είμαι με την Αριάνα, πως δεν ήμουν ποτέ στη ζωή μου τόσο ερωτευμένη και σου ανακοίνωσα πόσο ευτυχισμένη είμαι (για να χαρείς βρε, ναι, ήμουν τόσο αφελής τότε!), η πρώτη σου αντίδραση ήταν ότι "όλο τρέλες" κάνω! Ναι, επειδή όλο αυτό το έκανα από "τρέλα"! Από "τρέλα" το κάνω όλα αυτά τα χρόνια! Ναι, ξέρω, μπορεί να θεωρηθεί "τρελό" στην πατριαρχική, ετεροκανονική κοσμοθεωρία σου, αλλά το να ερωτευτώ την Αριάνα και να μπω σε σχέση μαζί της είναι από τα πιο sane και υγιή πράγματα που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Όχι πως νιώθω πως πρέπει να σου δικαιολογηθώ, όπου καθίσω και σταθώ το διαλαλώ. Και είμαι τόσο ευτυχισμένη όσο ποτέ. Και οι δύο, είμαστε τόσο ευτυχισμένες όσο ποτέ. Όσο και να ισχυρίζεσαι πως θέλεις "να με δεις ευτυχισμένη", αμφιβάλλω αν ποτέ το καταλάβεις αυτό, γιατι πρέπει να βγεις πρώτα από την πλύση εγκεφάλου που σου έχουν κάνει. Που μου είχες πει πως "αντιδρώ γιατι πληγώθηκα από τους άντρες". Ποιους άντρες εννοείς; Αυτόν που άφησα γιατί ήταν σεξιστής και υποκριτής (προ δεκαετίας και βάλε) και που πολλοί δεν με πίστεψαν πως εγώ τον άφησα γιατί σύμφωνα με τα κριτήρια της πατριαρχικής και συμφεροντολόγας κοινωνίας ήταν "καλός γαμπρός"; (χιντ: τον είχα ξεχάσει μεχρι να μου τον θυμήσεις εσύ!) Σε διαβεβαιώ πως κανένας άντρας δεν με  έχει πληγώσει, δεν μου φταίει κανείς, δεν έχω κολλήματα με το παρελθόν, και ούτε κάνω κάτι από εκδίκηση.

            Κλείνοντας, να σε ευχαριστήσω που μου άνοιξες τα μάτια και με έκανες πιο προσεκτική στο ποιους βάζω στη ζωή μου: έκτοτε επιδιώκω να συναναστρέφομαι μόνο άτομα που έχουν πιο πολλή εμπιστοσύνη στους φίλους τους παρά στη πλύση εγκεφάλου που τους έκανε ο καθένας μεγαλώνοντας. Απλά αυτό. Αν και πιστεύω πως υπάρχουν και άλλα διδάγματα...

Άρια