Διαθέσιμα στην ιστοσελίδα:
[display-posts category="rixi107"]
Διαβάστε στη Ρήξη Σεπτεμβρίου (φ. 107) που κυκλοφορεί Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014:
Γιώργος Καραμπελιάς, Το μακρύ καλοκαίρι της παρακμής
Αφιέρωμα: Εφοπλισμός, στημένοι αγώνες και διακίνηση αγώνων
Για το σόου με τις ορκωμοσίες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση
Για την κρίση που θα αντιμετωπίσουν το επόμενο διάστημα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ
Για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που συζητείται στη Βουλή
Για τις σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας
Για την ΕΕ και τις σχέσεις με τους τζιχαντιστές
Οδοιπορικά στα Άγραφα, την Τήλο, την Ήπειρο
Τις μόνιμες στήλες για το θέατρο, τον κινηματογράφο, το βιβλίο, την ιστορία και φυσικά… τα σκίτσα του Νικόλα και πολλά ακόμα.
Διαβάστε το πρωτοσέλιδο άρθρο της Σύνταξης:
Κοντός ψαλμός…
Ο Αντώνης Σαμαράς υπολόγιζε, με τη χρήση του Κουβέλη και του κόμματός του, καθώς και με κάμποσους «ανεξάρτητους», να συμπληρώσει τον μαγικό αριθμό 180 και να αποφύγει τις μοιραίες εκλογές. Ωστόσο οι «σύμμαχοι» μάλλον βουλιάζουν. Το κόμμα του Κουβέλη διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη και όσοι μεταξύ των βουλευτών του έχουν πιθανότητα εκλογής με τον Σύριζα (Πανούσης, Ξηροτύρη κ.λπ.) έχουν ήδη «σκαπετήσει». Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ διαλύεται μεταξύ Βενιζέλου, ΓΑΠ και… Λαλιώτη, ενώ το «Ποτάμι» μάλλον στερεύει. Η παλιά «κεντροαριστερά» δεν έχει πλέον κανένα μέλλον, γιατί τα κοινωνικά στρώματα που τη στήριζαν έχουν εκπτωχευθεί και στρέφονται στον Σύριζα.
Το σύστημα έχει ανάγκη από μια νέα «κεντροαριστερά» και μια νέα «κεντροδεξιά». Η πρώτη είναι υπό κατασκευήν, και το όνομα αυτής… Σύριζα, άσχετο αν πολλά μέλη και ψηφοφόροι του το αγνοούν ακόμα! Αλλά η νέα «κεντροδεξιά», που θα έπρεπε να κρατάει τα μπόσικα και να κυβερνάει, μέχρι να είναι έτοιμοι ο Τσίπρας και η Δούρου χωρίς τα «βαρίδια» του… Λαφαζάνη, και αφού θα έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος του μνημονίου, απουσιάζει. Κατά συνέπεια αδιέξοδο. Γι’ αυτό και το σύστημα αποκτά όλο και περισσότερο μαφιόζικα χαρακτηριστικά. Εκβιασμοί, «εφοπλιστές», ανακατατάξεις στον έλεγχο των ΜΜΕ, επισκέψεις του ΣΔΟΕ σε βουλευτές και του… Τσίπρα στον ΣΔΟΕ, νυκτερινές συναντήσεις Μαρινάκη-Δούρου κ.ο.κ. ενώ ακόμα και ο συναγωνιστής Τράγκας, αναγκάζεται να θέσει το αντιμνημονιακό «κύρος» του στην υπηρεσία της κεντροδεξιάς παράταξης η οποία είναι κομμάτια και θρύψαλα, για να μην έρθουν οι «κουμμουνιστές».
Εν τέλει, όλα θα εξαρτηθούν από τους «δανειστές» και πάλι, δηλαδή τον Σόιμπλε, τη Μέρκελ, τον Ντράγκι τον Γιουνκέρ και τους Αμερικανούς μέσω του ΔΝΤ. Θα κρίνουν άραγε τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, μέσα στο σημερινό σκηνικό, τόσο σημαντική, ώστε να στηρίξουν την παρούσα κυβέρνηση, οπότε και ο Κουβέλης μπορεί να το «ξανασκεφτεί», ή αντίθετα θα πρυτανεύσουν άλλες «προτεραιότητες» και θα αφήσουν τον Σαμαρά να βουλιάξει; Σύντομα θα το μάθουμε.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΦΥΛΛΟ
1 ΣΧΟΛΙΟ
Η θέση της Ελλάδας είναι σημαντική επειδή το balance sheet των Ευρωπαικών τραπεζών είναι απελπιστικά εκτεθημένο σε παράγωγα και απαγορευμένες συναλλαγές, βλ. Πορτογαλία, Bank Espirito Santo με Αγκόλα, Deutsche Bank 55 τρις σε παράγωγα, κοκ. (π.β http://www.zerohedge.com/news/2014-04-28/elephant-room-deutsche-banks-75-trillion-derivatives-20-times-greater-german-gdp)
Αν χρεωκοπήσει η Ελλάδα τότε δεν θα γίνει και κάτι ιδιαίτερο (για 350 δις) όμως αν αρχίσουν να ψάχνουν στα βιβλία με αφορμή αυτό τότε δεν σώζονται με τίποτα.
Το σώου των “απαιτήσεων” των δανειστών, (μτφ. οι απαιτήσεις των ντόπιων μεγιστάνων με ενδιάμεσο χαλασμένο τηλέφωνο τους υπαλλήλους της Τροίκας), έχει κρατήσει όμως υπερβολικά πολύ και η οργή συσσωρεύεται πλέον ανεξέλεγκτα. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα τυχαίο γεγονός, ένας “μαύρος κύκνος” για να ξηλώσει όλο το καθεστωτικό πουλόβερ. Στις χώρες του Μαγκρέμπ ήταν η εν βρασμώ αυτοκτονία ενός πληβείου, σε μια χώρα του Imperium θα είναι η δολοφονία εν βρασμώ ενός πατρικίου.