Οι εξωγήινοι δεν έχουν βάλει το «χεράκι» τους στο ασυνήθιστο άστρο που σποραδικά αυξομειώνει τη φωτεινότητά του και έχει αποκληθεί «το πιο μυστηριώδες άστρο στο σύμπαν».

Η υπόθεση ότι η αυξομείωση της ακτινοβολίας του άστρου οφείλεται σε κάποια τεράστια εξωγήινη κατασκευή γύρω του δεν έχει καμία βάση, αποφάνθηκαν οι επιστήμονες μετά από συστηματική μελέτη του άστρου το 2016 και το 2017 από τηλεσκόπια της Χαβάης και των Καναρίων Νήσων.

Ως πιθανότερη αιτία για την περίεργη συμπεριφορά του, οι αστρονόμοι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal Letters», θεωρούν την ύπαρξη μεγάλων νεφών σκόνης που παρεμβάλλονται ανάμεσα στη Γη και σε αυτό.

Το άστρο KIC 8462852 είναι ευρύτερα γνωστό ως «άστρο της Τάμπι» από το υποκοριστικό τής αστροφυσικού Ταμπίθα Μπογιατζιάν του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα, η οποία πρώτη το παρατήρησε 2015.

Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 1.280 ετών φωτός από τον πλανήτη μας στον αστερισμό του Κύκνου και είναι περίπου 40% μεγαλύτερο και 1.000 βαθμούς Κελσίου πιο καυτό από τον Ήλιο μας. Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανίσει μείωση της φωτεινότητάς του έως κατά 22%.

«Η σκόνη αποτελεί την πιθανότερη αιτία που το φως του άστρου φαίνεται τη μία πιο αχνό και την άλλη πιο φωτεινό. Οτιδήποτε μεσολαβεί ανάμεσα σε μας και στο άστρο, δεν είναι αδιαφανές, όπως θα ήταν ένας πλανήτης ή μία εξωγήινη κατασκευή» δήλωσε η κ. Μπογιατζιάν, η οποία ήταν επικεφαλής της νέας μελέτης.

Αυτή η ετυμηγορία συμφωνεί με εκείνη μίας άλλης ερευνητικής ομάδας, η οποία στο τέλος του 2017 είχε αποφανθεί ότι γύρω από το εν λόγω άστρο βρίσκεται ένα νέφος σκόνης που ολοκληρώνει μία πλήρη τροχιά γύρω από το άστρο κάθε 700 γήινες ημέρες.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Βασισμένο σε αρχαία κείμενα και αποδεικτικά στοιχεία που βρέθηκαν σήμερα στο χώρο, οι ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η Μεγάλη Πυραμίδα ήταν λαμπερή σαν αστέρι πριν από χιλιάδες χρόνια!

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ονόμαζαν τη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας »Ikhet» που μεταφράζεται «Δοξασμένο Φως».

Γνωρίζετε ότι η ταχύτητα του φωτός ισούται συμπτωματικά με τις ακριβείς συντεταγμένες της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας. Η ταχύτητα του φωτός μέσω κενού είναι 299.792.458 m / s. Οι γεωγραφικές συντεταγμένες από την Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας είναι 29.9792458, 31.134658.

Και τα δύο περιέχουν τον αύξοντα αριθμό 299792458 και είναι πολύ περίεργο για να είναι απλά μια σύμπτωση.

Εάν η Μεγάλη Πυραμίδα ήταν πραγματικά ένας τάφος, τότε γιατί είναι μία από τις πιο ακριβείς ευθυγραμμισμένες δομές στην επιφάνεια του πλανήτη μας; Η Μεγάλη Πυραμίδα είναι προσανατολισμένη με τον Βορρά με μεγαλύτερη ακρίβεια από οποιοδήποτε γνωστό μνημείο στη Γη.

Όλα αυτά οδήγησαν πολλούς ερευνητές να προτείνουν ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια πιθανότητα, η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας να μην χτίστηκε ως ένας υπερμεγέθης τάφος, αλλά να είχε ένα εντελώς διαφορετικό σκοπό.

Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα για την Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας ήταν το γεγονός ότι μόλις ολοκληρώθηκε, έλαμπε σαν ένα αστέρι.

Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας καλύφθηκε με εξαιρετικά γυαλισμένες πέτρες από ασβεστόλιθο που αντανακλούσαν το φως του Ήλιου και γίνονταν εξαιρετικά φωτεινές. Το περίβλημα από τις περισσότερες από αυτές τις πέτρες καταστράφηκε μετά από ένα μεγάλο σεισμό τον 14ο αιώνα. Ωστόσο, ορισμένοι ερευνητές έχουν υπολογίσει ότι το περίβλημα από αυτές οι πέτρες ενεργούσε σαν ένας τεράστιος υπερμεγέθης καθρέφτης, αντανακλώντας το φως τόσο πολύ που η πυραμίδα μπορεί να ήταν ακόμη ορατή και από το φεγγάρι, σαν ένα λαμπρό αστέρι στη Γη.

Το σχήμα της πυραμίδας αλλά και οι διαστάσεις της κρύβουν επίσης πολλές ιδιότητες και πολλά αστρονομικά στοιχείε. Ας τα δούμε ένα-ένα.

1. το ύψος της πυραμίδας είναι 147,649 μέτρα και το μήκος κάθε πλευράς.είναι 231,927 μέτρα, διαιρώντας το τετραπλάσιο της πλευράς δηλαδή την περιφέρεια προκύπτει το γνωστό μας π δηλαδή το σταθερό νούμερο που πολλαπλασιάζουμε με την διάμετρο ενός κύκλου για να βρούμε την περιφέρεια του.

2. το βάρος της πυραμίδας το οποίο είναι 5.273.000 τόνοι με την προσθήκη 15 μηδενικών μάς δίνει το βάρος της Γης.

3. ο λόγος της περιμέτρου δηλαδή (4*231,927=927,708) προς το ύψος της πυραμίδας 147,649 μας δίνει 6,283 δηλαδή 2π, όσο και ο λόγος της ακτίνας των πόλων της Γης προς την περιφέρεια της.

4. αν πολλαπλασιάσουμε το ύψος της πυραμίδας με το δέκα και υψώσουμε το γινόμενο στην 9η δύναμη θα βρούμε την απόσταση Γης-ήλιου, δηλαδή 91.837.484.

5. ο λόγος e/π που όπως λένε ότι εμφανίζεται (οι ειδικοί) στην πυραμίδα της κυδωνίας στον πλανήτη Άρη ισούται με 2.718/3,141=0,8653 όπου το tan-1=40,85 το οποίο είναι το γεωγραφικό πλάτος της πυραμίδας του Άρη. Ενώ το cos-1=30,1 το οποίο είναι το γεωγραφικό πλάτος της πυραμίδας της Γκίζας, όπως αναφέρει το apocalypsejohn.

Το σχήμα επίσης θεωρείται ότι δεν είναι τυχαίο σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει έχει διαπιστωθεί ότι σε αυτό το σχήμα υπάρχει μια βιοκοσμική ενέργεια η οποία ευθύνεται για παράδειγμα στην πιο γρήγορη ανάπτυξη ενός φυτού που βρίσκεται μέσα σε αυτή, σε αντίθεση με ένα άλλο ίδιο που βρίσκεται εκτός. Επίσης, έχει αποδειχθεί ότι συντελεί στην αφυδάτωση των κρεάτων.

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν πόσο περίπλοκη, μυστηριώδης και γεμάτη εκπλήξεις δομή είναι πραγματικά η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Η Δήμητρα είναι ένα μεγάλο μυστήριο.

Η μη επανδρωμένη αποστολή Dawn της NASA ενώ βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη-νάνο Δήμητρα εντόπισε μια πτύχωση του εδάφους που θυμίζει πυραμίδα.

Κινούμενο σε ύψος 4.400 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Δήμητρας το Dawn σαρώνει την επιφάνεια του πλανήτη νάνου με υπέρυθρη ακτινοβολία ώστε να συλλέξει δεδομένα για τη χημική σύσταση του εδάφους.

Στις φωτογραφίες βλέπουμε ένα ασύνηθες βουνό που απότομες πλαγιές που ξεπετάγεται στο κατά τ΄άλλα ομαλό έδαφος της Δήμητρας. Εκτιμάται ότι το όρος αυτό έχει μέγεθος παρόμοιο με το Λευκό Όρος των Άλπεων.

Η Δήμητρα είναι ο μικρότερος πλανήτης νάνος του Ηλιακού μας συστήματος και ο μόνος που βρίσκεται μέσα στην Κύρια Ζώνη Αστεροειδών.

Λόγω του μικρού της μεγέθους, η Δήμητρα δεν έχει φωτογραφηθεί σε μεγάλη ανάλυση από τη Γη. Η διαστημοσυσκευή Dawn της NASA μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Δήμητρα τις 6 Μαρτίου 2015.

Σε φωτογραφίες που τράβηξε η συσκευή τις 19 Φεβρουαρίου διακρίνονται δύο περιοχές με υψηλή λευκαύγεια μέσα σε ένα κρατήρα, των οποίων η ανακλαστικότητα θεωρείται ότι οφείλεται στην παρουσία πάγου ή αλάτων.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Σε έναν τοίχο της 111 Cannon Street, στο City του Λονδίνου, πάνω σε ένα πεζοδρόμιο, υπάρχει ένα μικρό παράθυρο με σχάρα που μοιάζει με διακοσμητικό φεγγίτη ενός υπογείου.

Μέσα του, σε ένα γυάλινο περίβλημα και αμυδρά φωτισμένο από το εσωτερικό, βρίσκεται ένα κομμάτι ασβεστόλιθου, που πιστεύεται ότι είναι ένα από τα πιο αρχαία και σημαντικά υπολείμματα του Λονδίνου.

Κανείς δεν θυμάται ως τι είχε χρησιμοποιηθεί.

Η London Stone βρίσκεται στο ίδιο σημείο στην σημερινή Cannon Street για τουλάχιστον χίλια χρόνια -ίσως και δύο. Η μυστηριώδης προέλευση της πέτρας έχει συναρπάσει τους ανθρώπους για αιώνες και έχει αναφερθεί σε έργα του Σαίξπηρ, του Γουίλιαμ Μπλέικ και του Ντίκενς.

Το όνομα «London Stone» εμφανίστηκε πρώτη φορά σε γραπτό αρχείο κάπου στο 1100. Ήταν ένα πολύ γνωστό ορόσημο στο μεσαιωνικό Λονδίνο. Το 1450, όταν ο Jack Cade, ο ηγέτης της αγροτικής εξέγερσης, μπήκε στην πόλη, χτύπησε το σπαθί του στην Πέτρα και ανακήρυξε τον εαυτό του «Άρχοντα αυτής της πόλης», ένα περιστατικό που απαθανάτισε ο Σαίξπηρ στο Henry VI, part II (Ερρίκος ΣΤ’, 2ο μέρος, 1590). Όταν βασίλευε η Ελισάβετ Α’ (1558 – 1603), η πέτρα δεν ήταν απλώς ένα ορόσημο, αλλά πόλος έλξης επισκεπτών.

Με το πέρασμα των αιώνων, οι μύθοι και οι ιστορίες έγιναν πιο περίτεχνοι. Από τις αρχές του 19ου αιώνα, πολλοί συγγραφείς άρχισαν να πιστεύουν ότι η πέτρα ήταν μέρος ενός βωμού που χρονολογείται από την εποχή του Βρούτου της Τροίας, του θρυλικού αλλά μάλλον πλασματικού απόγονου του Τρωικού ήρωα Αινεία, γνωστός στον μεσαιωνικό βρετανικό μύθο ως ο ιδρυτής και πρώτος βασιλιάς της Βρετανίας. Άλλοι πιστεύουν ότι χρησιμοποιήθηκε από Δρυίδες ως τόπος λατρείας.

Η πιο δημοφιλής εξήγηση της Πέτρας είναι ότι εγκαταστάθηκε από τους Ρωμαίους και χρησιμοποιήθηκε ως σημείο από το οποίο μετρήθηκαν όλες οι αποστάσεις στη Ρωμαϊκή Βρετανία. Αυτή η ιστορία εμφανίστηκε τον 16ο αιώνα από τον ιστορικό William Camden, αν και δεν υπάρχουν αρχαιολογικά στοιχεία για να το υποστηρίξει κανείς.

Πιστεύεται ότι η Πέτρα ήταν αρχικά μεγαλύτερη και το μέγεθος της μειώθηκε κάποια στιγμή τον 17ο αιώνα, πιθανότατα στη μεγάλη πυρκαγιά του Λονδίνου το 1666. Ότι απέμεινε καλύφθηκε αργότερα με ένα μικρό πέτρινο τρούλο για να προστατευτεί.

Αλλά όταν η πέτρα άρχισε να εμποδίζουν την κυκλοφορία, μεταφέρθηκε δύο φορές, το 1742 και το 1798. Την δεύτερη φορά μεταφέρθηκε στο νότιο τοίχο του ναού του St Swithin, όπου παρέμεινε για πάνω από 150 χρόνια, καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα.

Το 1962, ο ναός κατεδαφίστηκε και η Πέτρα τοποθετήθηκε εκεί που βρίσκεται τώρα, σε ένα κτίριο απέναντι από το σταθμό της Cannon Street.

Στην χάλκινη πλάκα στην κορυφή του παραθύρου που εγκαταστάθηκε το 1962, γράφει:

LONDON STONE

This is a fragment of the original piece of limestone once securely fixed in the ground now fronting Cannon Street Station.

Removed in 1742 to the north side of the street, in 1798 it was built into the south wall of the Church of St. Swithun London Stone which stood here until demolished in 1962.

Its origin and purpose are unknown but in 1188 there was a reference to Henry, son of Eylwin de Lundenstane, subsequently Lord Mayor of London.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αρχαίοι πολιτισμοί είχαν γνώσεις πέρα από το χρόνο τους, η γνώση που ο σύγχρονος άνθρωπος δεν διαθέτει σήμερα. Τότε είχαν τη δυνατότητα να σχεδιάζουν και να κατασκευάζουν δομές πολύ πέρα από τις φυσικές τους ικανότητες ή τα εργαλεία που κατείχαν.

Θα πρέπει να πιεστούμε σκληρά για να αναπαράγουμε τις αρχαίες πυραμίδες, και δεν έχουμε ιδέα για το πώς χτίστηκαν. Οι αρχαίοι πραγματικά κατείχαν πληροφορίες που εμείς δεν διαθέτουμε και είναι μόνο θέμα χρόνου πριν καταλάβουμε πώς τα κατάφεραν με τα αδύνατα κατορθώματα τους.

Γνώριζαν πολύ περισσότερο από ότι εμείς σχετικά με τη ζωή, το σύμπαν,την Αστρονομία, Ανώτερα Μαθηματικά, Μαγνητισμό, Θεραπεία, αόρατες δυνάμεις κλπ., και η κωδικοποιημένη γνώση τους είναι οι πληροφορίες που μεταφέρονται σε σύμβολα και σε σημεία που μπορούμε να τα βρούμε σε όλον τον κόσμο.

Αυτό το άρθρο θα σας μεταφέρει σε ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο, σε πέντε αρχαίες πόλεις των οποίων η προέλευση και η ιστορία παραμένει μυστήριο…

Puma Punku: Η αρχαία ακρίβεια στα καλύτερά της

Το Puma Punku είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα πιο μυστηριώδη μέρη που μπορείτε να ταξιδέψετε στην Νότια Αμερική. Βρίσκεται στη Βολιβία. Αυτό το αρχαίο μεγαλιθικό μνημείο έχει αμφισβητηθεί από αρχαιολόγους και ερευνητές για δεκαετίες, οι οποίοι έχουν προσπαθήσει αβίαστα να εξηγήσουν πώς αυτός ο απίστευτος αρχαιολογικός χώρος ανεγέρθηκε από τον άνθρωπο πριν από χιλιάδες χρόνια, «χωρίς τη χρήση της προηγμένης τεχνολογίας και εργαλείων.»

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ακράδαντα ότι αυτό δεν ισχύει και ότι η αρχαία μεγαλιθική δομή στην πραγματικότητα χτίστηκε από έναν εξαιρετικά εκλεπτυσμένο αρχαίο πολιτισμό που κατοίκησε στην περιοχή στο μακρινό παρελθόν, αμφισβητώντας τις απόψεις της ιστορίας.

Το μυστήριο που αφορά το Puma Punku είναι, πώς οι αρχαίοι ανθρωπότητα κατάφερε να μεταφέρει αυτά τα τεράστια μπλοκ πέτρας από τα λατομεία που απέχουν περίπου 100 km.

Το μεγαλύτερο όμως ερώτημα είναι πώς κατάφεραν να κόψουν με ακρίβεια αυτές τις μεγάλες πέτρες. Μηχανικοί και κατασκευαστές από όλο τον κόσμο σήμερα δεν μπορούν να απαντήσουν ούτε να αναπαράγουν αυτά τα επιτεύγματα που έγιναν από τους αρχαίους χιλιάδες χρόνια πριν.

Ένα άλλο μυστήριο του Puma Punku είναι η σύνδεση των τοίχων. Κάθε πέτρα είναι επεξεργασμένη και αλληλοσυνδέεται με τις γύρω πέτρες και τα μπλοκ, ώστε να ταιριάζουν μεταξύ τους σαν ένα παζλ, σχηματίζοντας αρθρώσεις χωρίς τη χρήση κονιάματος. Η ακρίβεια αυτή πιστεύεται σήμερα ότι επιτεύχθηκε χωρίς τη χρήση προηγμένων εργαλείων και εξελιγμένης τεχνολογίας. Ωστόσο, οι δομές, ο περίτεχνος σχεδιασμός και η ακρίβεια των σημείων τους μας δείχνουν έναν εξελιγμένο αρχαίο πολιτισμό.

Puma Punku: Το μεγαλύτερο πέτρινο μπλοκ που βρέθηκε στο Puma Punku είναι ένα μεγαλιθικό κομμάτι 7,81 μέτρα μήκος, πλάτος 5,17 μέτρα, με μέσο όρο 1,07 μέτρα σε πάχος, και υπολογίζεται ότι ζυγίζει περίπου 131 τόνους. Το δεύτερο μεγαλύτερο μπλοκ πέτρας που βρέθηκε στην περιοχή είναι ένα γιγάντιο κομμάτι βράχου 7,90 μέτρα σε μήκος, 2,50 μέτρα πλάτος, με μέσο όρο 1,86 μέτρα σε πάχος. Το βάρος του έχει εκτιμηθεί ότι είναι 85,21 τόνους.

Παρόμοια μεγαλιθικά μνημεία έχουν βρεθεί σε όλο τον πλανήτη όπως Ασία, Μεξικό και Αίγυπτο. Ήταν άραγε όλα χτισμένα με τη χρήση λίθινων εργαλείων και χωρίς τον τροχό; Τι θα συμβεί αν η αρχαία ανθρωπότητα χρησιμοποιούσε «άλλες» τεχνολογίες που είναι εντελώς άγνωστες στην κοινωνία μας σήμερα; Θα δέχονταν οι μελετητές ότι έκαναν λάθος; Θα ξαναγράφαμε την ιστορία μας;

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι στο μακρινό παρελθόν, προηγμένοι αρχαίοι πολιτισμοί κατοικούσαν τον πλανήτη. Αυτές οι εξελιγμένες κοινωνίες είχαν προηγμένη τεχνολογία και απίστευτες γνώσεις και τη δυνατότητα να δημιουργήσουν αρχαιολογικούς χώρους, όπως το Puma Punku, Tiahuanaco, Πυραμίδες της Γκίζας, και το Teotihuacan μεταξύ άλλων. Αυτό, όμως, είναι μια θεωρία που έχει απορριφθεί κατηγορηματικά από τους μελετητές οι οποίοι αντιτίθενται στην ιδέα ότι αυτοί οι προηγμένοι πολιτισμοί υπήρχαν στη Γη σε μια εποχή που οι πρωτόγονοι άνθρωποι κατοικούσαν στον πλανήτη μας.

Derinkuyu: Ένα αληθινό θαύμα της αρχαίας μηχανικής

Το 1963 ένας κάτοικος του χωριού Μαλακοπή (Derinkuyu στα Τουρκικά, που σημαίνει Βαθύ Πηγάδι) στη περιοχή της Καππαδοκίας, γκρεμίζοντας ένα τοίχο στο σπίτι του που ήταν -όπως όλα της περιοχής- σκαμμένο στο βράχο, ανακάλυψε έκπληκτος, ότι πίσω από τον βράχο υπήρχε ένα μυστηριώδες δωμάτιο το οποίο δεν είχε ξαναδεί. Αυτό το δωμάτιο τον οδήγησε σ’ ένα άλλο και μετά σε άλλο και ούτω καθ’ εξής.

Οι αρχαιολόγοι άρχισαν να μελετούν την υπόγεια πόλη και έφτασαν στα 40 μ. βάθος. Τελικά ανακαλύφθηκαν 11 επίπεδα εκ των οποίων μόνο στα οκτώ πρώτα είναι δυνατή η επίσκεψη, κάτι που ξεκίνησε το 1969. Στα υπόλοιπα γίνονται ακόμα μελέτες και ανασκαφές, από τους αρχαιολόγους.

Αρχικά κτίστηκε από τους Φρύγες, μεταξύ 8ου και 7ου αιώνα π.Χ. σύμφωνα με το τουρκικό τμήμα πολιτισμού και μετά διευρύνθηκε κατά τη βυζαντινή εποχή. Πιθανόν όμως αυτό να έγινε και από τους Χιττίτες ακόμα παλαιότερα όπως το 1.400 π.Χ. Η αρχαιότερη γνωστή πηγή είναι ο Ξενοφών ο οποίος αναφέρει στο έργο του ‘Ανάβασις’ ότι οι τρωγλοδύτες κάτοικοι της Ανατολίας έσκαβαν υπόγεια τα σπίτια τους με την άνεση να χωρούν ολόκληρη οικογένεια, με οικόσιτα ζώα και αποθήκες τροφίμων.

Η υπόγεια πόλη στο σημερινό Derinkuyu έχει όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία που υπάρχουν και στις άλλες υπόγειες πόλεις- συγκροτήματα της ευρύτερης περιοχής της Καπαδοκίας όπως: εργαστήρια κρασιού και ελαίου, στάβλους, κελάρια, δωμάτια αποθήκευσης, τραπεζαρίες και παρεκκλήσια. Μοναδικό στοιχείο στο συγκρότημα του Derinkuyu, το οποίο βρίσκεται στο δεύτερο επίπεδο, είναι ένα ευρύχωρο δωμάτιο με μια θολωτή οροφή.

Έχει αναφερθεί ότι αυτό το δωμάτιο χρησιμοποιήθηκε ως Θρησκευτική Σχολή ενώ τα δωμάτια στο αριστερό του μέρος προοριζόταν για μελέτη. Μεταξύ των τρίτου και τέταρτου επιπέδου υπάρχει μια κάθετη σκάλα. Αυτό το πέρασμα οδηγεί σε μια σταυροειδή εκκλησία στο χαμηλότερο επίπεδο. Η 55μ. κυλινδρική στήλη εξαερισμού, εμφανίζεται να χρησιμοποιείται ως φρεάτιο. Η κυλινδρική στήλη παρείχε επίσης το νερό για να πλένονται οι διαμένοντες, όταν ο εξωτερικός κόσμος δεν τους ήταν προσιτός.

Την πόλη μπορούσαν να την σφραγίσουν από μέσα με μεγάλες πέτρινες πόρτες. Διέθετε επίσης αποθήκες, πηγές και φρεάτια εξαερισμού που έφταναν μέχρι 30 μ. βάθος, έτσι καθιστούσαν δυνατή τη μακροχρόνια παραμονή σ’ αυτές. Η υπόγεια πόλη στη Μαλακοπή (Melegubu ή Derinkuyu) είναι η μεγαλύτερη που έχει ανασκαφθεί στην Τουρκία.

Το συγκρότημα έχει συνολικά 11 επίπεδα, αν και πολλά από αυτά δεν έχουν ανασκαφεί. Καλύπτει μια έκταση 2.000 τετραγωνικών ποδών, η οποία πιθανόν να φτάνει τα 7.000 τετραγωνικά πόδια (650 τετρ. μέτρα). Κάθε επίπεδο θα μπορούσε να κλείσει ανεξάρτητα από τα άλλα. Η πόλη είναι συνδεδεμένη με άλλες υπόγειες πόλεις με σήραγγες πολλών χιλιομέτρων.

Μια από τις βαριές πέτρινες πόρτες, οι οποίες απομόνωναν το υπόγειο συγκρότημα από τον έξω κόσμο. Αυτές έχουν ένα ύψος 1-1.5 μ, 30-50 εκατ. στο πλάτος και ζυγίζουν 200-500 κιλά. Η τρύπα στο κέντρο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ανοιγοκλείνει η πόρτα-μυλόπετρα, ή για να βλέπουν ποιός είναι στην άλλη πλευρά. Πολλές παγίδες είχαν σχεδιαστεί για να παραπλανήσουν, να απομονώσουν και να φυλακίσουν τους εισβολείς οι οποίοι εάν έπεφταν μέσα ήταν καταδικασμένοι σε αργό και μαρτυρικό θάνατο.

Οι επιτιθέμενοι, γνωρίζοντας τις παγίδες που περιμένουν αυτούς που εισβάλλουν, συνήθως προσπαθούσαν να κάνουν τον τοπικό πληθυσμό να αφήσει τα καταφύγιά του, με τη δηλητηρίαση των φρεατίων. Οι κατασκευαστές όμως είχαν προβλέψει και αυτόν τον κίνδυνο και είχαν ανοίξει πηγάδια τα οποία ποτέ δεν έφθαναν στο επίπεδο της επιφάνειας της γης.

Η υπόγεια πόλη στη Μαλακοπή χρησιμοποιείτο για να κρύβονται και οι πρώτοι Χριστιανοί, που κατόρθωναν να ξεφύγουν από τη δίωξη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Όλα τα ευρήματα των ανασκαφών, σε αυτές τις υπόγειες κατασκευές ανήκουν στη μέσο βυζαντινή περίοδο, δηλαδή μεταξύ του 5ου και του 10ου αιώνα μ.Χ.

Οι υπόγειες κατασκευές, χρησιμοποιούνται γενικά ως καταφύγιο και για θρησκευτικούς λόγους, οι διαμάχες γύρω από τους οποίους αυξάνονται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Οι Ελληνόφωνες χριστιανικές κοινότητες της περιοχής προστατεύονταν κλείνοντας τις πόρτες των καταφυγίων, για να αποφύγουν τις αραβικές επιδρομές του χαλιφάτου Umayad που άρχισαν τον 7ο αιώνα και των Αβασιδών αργότερα.

Οι υπόγειες πόλεις στη Καππαδοκία είναι πάρα πολλές (τουλάχιστον 200 με δύο επίπεδα και 40 με τρία και πάνω) και έχουν κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα όπως δωμάτια για την αποθήκευση τροφίμων, κουζίνες, στάβλους, εργαστήρια κρασιού ή ελαίου και αγωγούς για τον εξαερισμό. Η υπόγεια πόλη της Μαλακοπής, με τα ένδεκα επίπεδα και το μεγάλο βάθος της των 85 μέτρων, ήταν αρκετά μεγάλη για να προστατεύσει από 3 έως και 50 χιλιάδες ανθρώπων, μαζί με το ζωικό τους κεφάλαιο.

Μπάαλμπεκ: Οι πιο ογκώδεις πέτρες στον πλανήτη Γη

Θα ήταν λάθος να πιστεύαμε ότι μια πρωτόγονη κοινωνία έχει ανεγείρει μία από τις πιο μυστηριώδεις πόλεις, χιλιάδες χρόνια πριν, χρησιμοποιώντας τίποτα περισσότερο από εργαλεία της Εποχής του Χαλκού;

Αν όχι, ποιος τους βοήθησε να χαράξουν και να μεταφέρουν τις μεγαλύτερες πέτρες στον κόσμο;

Στο Λίβανο, 4.000 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, βρίσκεται το μυθικό Μπάαλμπεκ, ένα αρχαίο μνημείο με μια ιστορία που εκτείνεται για πάνω από 9.000 χρόνια.

Το Μπάαλμπεκ ήταν μια αρχαία φοινικική πόλη, που το όνομά της προέρχεται από τον θεό Βάαλ.

Σύμφωνα με τους φοινικικούς θρύλους, το Μπάαλμπεκ ήταν η θέση όπου ο Βάαλ έφτασε για πρώτη φορά στη Γη στην αρχαιότητα και ως εκ τούτου, το αρχικό κτίριο θα πρέπει να είχε κατασκευαστεί ως μια τεράστια πλατφόρμα προσγείωσης για τους εξωγήινους που κάποτε επισκέφθηκαν τον πλανήτη μας.

Teotihuacan: Ο τόπος όπου γεννήθηκαν οι Θεοί

Η αρχαία πόλη των Μάγια Τεοτιουακάν (Teotihuacan) είναι η σημαντικότερη και μεγαλύτερη προκολομβιανή πόλη του Μεξικού.

Βρίσκεται περίπου 40 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της σύγχρονης πόλης του Μεξικού. Μέχρι τη δεκαετία του 1920, ελάχιστα πράγματα ήταν γνωστά για το Τεοτιουακάν. Σήμερα, η αρχαιολογική έρευνα κατάφερε να αναπαραστήσει τη χιλιόχρονη ιστορία της αρχαίας αυτής μητρόπολης.

Η πόλη του Τεοτιουακάν χαρακτηριζόταν από μεγάλα και επιβλητικά κτίσματα, που περιλάμβαναν, εκτός από τα συγκροτήματα των κατοικιών, ναούς, μεγάλες πλατείες, γήπεδα και ανάκτορα των ηγεμόνων, ευγενών και ιερέων. Ο αστικός – τελετουργικός χώρος της πόλης θεωρείται ένα από τα εντυπωσιακότερα επιτεύγματα του προκολομβιανού Νέου Κόσμου.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα για το Τεοτιουακάν είναι η διαπίστωση από τους αρχαιολόγους της εκτεταμένης χρήσης ενός ορυκτού ενσωματωμένο σε πολλές δομές. Το ορυκτό αυτό βρίσκεται 3.000 μίλια μακριά στη Βραζιλία , και βρίσκεται σε όλα τα κτίρια, συγκροτήματα κατοικιών, ναούς και κατά μήκος των δρόμων, στο Τεοτιουακάν.

Από το 1987, η προκολομβιανή πόλη του Τεοτιουακάν περιλαμβάνεται στον κατάλογο των πολιτιστικών μνημείων της UNESCO.

Η αρχαία πόλη της Caral

Ένας από τους πιο μυστηριώδεις και προηγμένους αρχαίους πολιτισμούς, είναι ένας πολιτισμός που ονομάζεται Caral, που ζούσε σε μία παραλιακή περιοχή του σύγχρονου Περού.

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, ανέπτυξε μία από τις πρώτες μορφές επικοινωνίας της σφηνοειδούς γραφής, ενώ οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι οι Caral είναι ένας από τους πιο εξελιγμένους αρχαίους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν ποτέ στη Γη.

Αυτός ο αρχαίος πολιτισμός δημιούργησε κυκλικές πυραμίδες, πλατείες, και περίπλοκες σκάλες χιλιάδες χρόνια πριν. Η σύνθετη πυραμιδική τους καλύπτει ένα εντυπωσιακό χώρο 165 στρεμμάτων και είναι μία από τις μεγαλύτερες στη Γη.

Οι πυραμίδες που χτίστηκαν από τον αρχαίο πολιτισμό της Caral είναι πιο σύγχρονες σε σχέση με τις αρχαίες πυραμίδες της Αιγύπτου.

Η κύρια πυραμίδα που βρέθηκε στην Caral καλύπτει ένα εντυπωσιακό χώρο σχεδόν το μέγεθος τεσσάρων γηπέδων ποδοσφαίρου και είναι δεκαοκτώ μέτρα σε ύψος.

Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έχουμε να αναφέρουμε για τους Caral είναι ότι δεν υπάρχουν όπλα, ακρωτηριασμένα σώματα ή οποιαδήποτε σημάδια πολέμου στην περιοχή, το οποίο επισημαίνει το γεγονός ότι είχαν μια διπλωματική και πολύ ανεπτυγμένη κουλτούρα.

Αποδεικνύεται επίσης ότι ο όχι και τόσο διάσημος αρχαίος περουβιανός πολιτισμός ανέπτυξε προηγμένες μεθόδους στη γεωπονία, την ιατρική, τη μηχανική και την αρχιτεκτονική πάνω από 5000 χρόνια πριν. Οι γνώσεις τους έχουν φέρει τους σημερινούς ερευνητές σε αμηχανία και αδυνατούν να απαντήσουν στα πολλά μυστήρια που είχε αυτός ο αρχαίος πολιτισμός.

Όσον αφορά την ενεργειακή εκμετάλλευση και τη μηχανική των ρευστών, οι Caral εκμεταλλεύτηκαν τον άνεμο, γνωστό ως φαινόμενο Venturi, διοχετεύοντας τον μέσω υπόγειων αγωγών στις κατασκευές τους.

Είναι ενδιαφέρον, ότι οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι οι αρχαίοι κάτοικοι της Caral χρησιμοποιούσαν την ιτιά που περιέχει το * δραστικό χημικό συστατικό της ασπιρίνης * – για την ανακούφιση του πόνου, όπως πονοκεφάλους.

Οι αρχαίοι μηχανικοί της Caral ήταν εκπληκτικοί στην εφαρμοσμένη τεχνολογία και τη σεισμική αντίσταση, στις πάνω από 5.000 ετών κατασκευές τους.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Στο βίντεο που ακολουθεί θα δείτε δέκα άλυτα μυστήρια στη Ρουμανία.

Την τοποθεσία του τάφου του Δράκουλα, το ανατριχιαστικό κάστρο του, μυστηριώδη αρχαιολογικά ευρήματα, το μυστήριο από τα Όρη Buzau, και περίεργα φαινόμενα που συμβαίνουν στα δάση της.

Το μυστήριο στα Όρη Buzau
Τα Όρη Buzau είναι ένα όμορφο μέρος για να δείτε στη Ρουμανία, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν το καθιστά μυστηριώδες. Αν τολμάτε να περπατήσετε μέσα από τα βουνά θα συναντήσετε, περίεργα συγκροτήματα από σπηλιές. Το παράξενο για αυτό το μέρος, είναι ότι τα σπήλαια περιέχουν μια μυστηριώδη γλώσσα στους τοίχους που κανείς δεν ήταν σε θέση να αποκρυπτογραφήσει.

Υπάρχουν επίσης απεικονίσεις από μυστηριώδη όντα, που μερικοί πιστεύουν ότι προέρχονται από το Βασίλειο Luana, το οποίο λίγα είναι γνωστά σχετικά. Ιστορίες των ανθρώπων που ζούσαν σε αυτό το βασίλειο λένε ότι υπήρχε πρόσβαση σε μαγικό νερό που μπορούσε να τους θεραπεύσει όλους. Θα μπορούσε να είναι δική τους γλώσσα γραμμένη στον τοίχο; Οι ιστορίες τελειώνουν όταν το βασίλειο πεθαίνει λόγω μίας Έκρηξης του Ήλιου.

Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι αυτή η άγνωστη γραφή είναι απλά από τους χριστιανούς ιεραπόστολους οι οποίοι εγκαταστάθηκαν σε ρουμανικό έδαφος γύρω από το 300 μ.Χ.. Αλλά εξακολουθεί να παραμένει ένα μυστήριο ακριβώς ποιος την έγραψε.

Δείτε τα υπόλοιπα μυστήρια στο βίντεο που ακολουθεί:

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Στις 13 του Φλεβάρη του 1961, ανακαλύφθηκε κοντά στην Olancha, της Καλιφόρνια, ΗΠΑ, ένας βράχος που χρονολογείται 500.000 ετών και φαίνεται να περιέχει εντελώς αναχρονιστικά ένα μπουζί.

Αρχικά οι τρεις εξερευνητές που το ανακάλυψαν (Γουάλας Λέιν, Βιρτζίνια Μάξεϊ, Μάικ Μάικσελ) πίστεψαν ότι επρόκειτο για μια κούφια πέτρα που περιείχε κρυστάλλους. Όταν το έκοψαν όμως στα δύο, βρήκαν μέσα στην πέτρα ένα κομμάτι κάποιας μηχανής: ένα εξάγωνο κουτί φτιαγμένο από παράξενο μαλακό υλικό που μοιάζει με ξύλο αλλά δεν είναι, μέσα στο οποίο βρισκόταν ένας κύλινδρος από κεραμικό, «ντυμένος» με δαχτυλίδια χαλκού.

Ο κύλινδρος με τη σειρά του περιείχε ένα μεταλλικό «καρφί» από γυαλιστερό μέταλλο το οποίο καταλήγει σε έλικα. Αυτό το μέταλλο αποδείχτηκε ότι είναι μαγνητικό και, παραμένει χωρίς ίχνη οξείδωσης (σκουριάς).

Μαζί με αυτό το αντικείμενο, στην ίδια πέτρα, βρέθηκαν ένα καρφί και ένας δακτύλιος. Οι τρεις εξερευνητές που το ανακάλυψαν, έστειλαν το «τεχνούργημα του Κόσο» σε μια ομάδα ερευνητών που ειδικεύονταν στη μελέτη παράξενων αντικειμένων. Αυτοί του έκαναν ακτινογραφία και βρήκαν αποδείξεις ότι πράγματι είναι κάποιο εξάρτημα μηχανής. Μοιάζει με τα σημερινά «μπουζί» τα οποία χρησιμοποιούνται στους κινητήρες των αυτοκινήτων για να παράγουν σπίθες και να αναφλέγουν τη βενζίνη!

H πέτρα όμως στην οποία ήταν κλεισμένο, ήταν ηλικίας τουλάχιστον 500.000 ετών! Το τεχνούργημα παρέμεινε στην κατοχή του ενός από τους εξερευνητές που το ανακάλυψαν, του Γουάλας Λέιν, ο οποίος αρνούνταν να το παραδώσει για μελέτη και αρνήθηκε να το πουλήσει ακόμη και όταν ένας συλλέκτης τού πρόσφερε 25.000 δολάρια.

Οι απομυθοποιητές του αντικειμένου λένε ότι το τεχνούργημα του Κόσο δεν είναι αρχαίο αντικείμενο, αλλά ένα μπουζί της δεκαετίας τού 1920. Μια έρευνα όμως που έγινε το Σεπτέμβριο του 1999 και θα μπορούσε να ξεδιαλύνει το μυστήριο, απέτυχε να εντοπίσει το αντικείμενο ή έστω έναν από τους τρεις εξερευνητές.

Η έρευνα κατέληγε στην υποψία ότι ο Λέιν πέθανε, ο Μάικσελ εξαφανίστηκε και το αντικείμενο καταστράφηκε. Η Βιρτζίνια Μάξεϊ, ο μόνος από τους τρεις ευρετές του τεχνουργήματος που είναι γνωστό ότι ζει ακόμη, αρνείται κατηγορηματικά να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση…

Πηγή: apocalypsejohn

Διαβάστε περισσότερα »

Ένας Κινέζος αστροναύτης ανέφερε ότι έχει μείνει έκπληκτος από ανεξήγητους θορύβους που ακούγονταν από το εξωτερικό μέρος του διαστημόπλοιου του.

Ο Yang Liwei σήμερα 51 ετών αποκαλύπτει σε συνέντευξή του πως άκουσε κάποιους ανεξήγητους θορύβους – που περιέγραψε σαν ένα «ξύλινο σφυρί να χτυπά ένα κουβά σιδήρου», κατά τη διάρκεια της παρθενικής διαστημικής πτήσης του το 2003.

Ο Liwei, ο οποίος είναι ο πρώτος αστροναύτης της Κίνας, παραδέχθηκε ότι άκουσε τους θορύβους «ξαφνικά χωρίς λόγο», σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Xinhua.

Είπε: «Ήταν μια κατάσταση μη-αιτιώδης που με προβλημάτισε αρκετά. Ο περίεργος ήχος ακούγονταν σαν κάποιος να χτυπάει το σώμα του διαστημοπλοίου όπως ακριβώς ένα ξύλινο σφυρί χτυπάει έναν κουβά σιδήρου. Έπειτα πήγα έξω για να διερευνήσω το διαστημόπλοιο, αλλά παρέμεινα μπερδεμένος γιατί δεν μπορούσα να βρω κάτι που να ήταν υπεύθυνο για το θόρυβο»

Ο Yang δεν ήταν ο μόνος που άκουσε το θόρυβο, ο οποίος έχει επίσης αναφερθεί από τους αστροναύτες των επανδρωμένων διαστημικών αποστολών Shenzhou 6 και Shenzhou 7, οι οποίοι ούτε αυτοί ήταν σε θέση να εξηγήσουν την πηγή του περίεργου ήχου.

Όταν γύρισε πίσω στη Γη προσπάθησε να βρει μια εξήγηση με τεχνικούς εμπειρογνώμονες.

Μέχρι στιγμής, κανείς δεν έχει καταλήξει σε μια ικανοποιητική εξήγηση, ούτε ήταν σε θέση να αναδημιουργήσουν το θόρυβο χρησιμοποιώντας αντικείμενα ή εργαλεία.

Πηγή: apocalypsejohn

Διαβάστε περισσότερα »

Σύμφωνα με ερευνητές του υπερφυσικού, υπάρχουν μερικά από τα πιο ανατριχιαστικά και παραφυσικά μέρη στη Γη που ονομάζονται «Hellmouth» (Στόμα ή Πύλες της Κολάσεως), τα οποία θεωρούνται κυριολεκτικά πόρτες στον κάτω κόσμο.

Ενώ υπάρχουν μερικές πολύ γνωστές «πύλες» για τον κάτω κόσμο, όπως το νεκροταφείο Stull στο Κάνσας ή το σπήλαιο του Άδη στο ακρωτήριο Ταίναρο, κανένα δεν είναι τόσο τρομακτικό όπως το περίφημο στοιχειωμένο Κάστρο Houska.

Το εσωτερικό του κάστρου

Βρίσκεται στην Τσεχία και έχει μια πολύ περίεργη ιστορία και θεωρείται ένα από τα πιο στοιχειωμένα μέρη του πλανήτη. Χτίστηκε πριν από 762 χρόνια και όπως λέει ο θρύλος, είχε ως σκοπό να καλύψει μια τεράστια τρύπα που συνδεόταν απευθείας με την… κόλαση.

Ιστορίες καταδικασμένων σε θάνατο κρατουμένων που ρίχνονταν μέσα στη τρύπα και τρομερά δαιμονικά όντα που αρπάζανε αθώους ανθρώπους είναι μερικές από τις ιστορίες που έχουν ακουστεί για το στειρωμένοι κάστρο. Υπάρχει ένας μύθος για έναν νεαρό άνδρα ο οποίος κατέβηκε κάτω με ένα σχοινί, και όταν επανήλθε επάνω, είχε γεράσει 30 χρόνια και στη συνέχεια πέθανε αμέσως μετά.

Άποψη του κάστρου από αέρος

Στη σύγχρονη εποχή, υπάρχουν πολλές θεάσεις με φαντάσματα, δαίμονες, και άλλες «κακόβουλες» οντότητες από άτυχους επισκέπτες οι οποίοι μετά είχαν εφιάλτες για όλη τους την τη ζωή, σύμφωνα με τους ερευνητές πάντα.

Γενικώς πάντως πολλές παραφυσικές ομάδες έχουν βρεθεί εκεί και θεωρούν ότι πρόκειται πραγματικά για ένα «δαιμονικό» κάστρο, σύμφωνα και μετο βίντεο παρακάτω που ανέβηκε στο you tube μόλις χθες (6/11/2016).

Το τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμματα δεν μπορούμε να το ξέρουμε, αλλά τις περισσότερες φορές μεγαλοποιούμε τα γεγονότα. Το πιθανότερο είναι η οπή στην οποία έχει κτιστεί πάνω το κάστρο, να είναι μια απλή δολίνη που να οδηγεί σε βάραθρο και να είναι πολύ ενδιαφέρον για έρευνες σπηλαιολογικού χαρακτήρα. Τώρα για την σύνδεση τους με τον κάτω κόσμου και την… κόλαση, είναι λογικό να θεωρούνται οδοί προς τον Άδη λόγω της «σκοτεινής» φύσης τους.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Ομάδα του στρατού κατευθύνεται στο σημείο για να ελέγξει τι συμβαίνει - Τα σενάρια που κυκλοφόρησαν για την προέλευση του ήχου

Ένα περίεργο βουητό τρομάζει τα ζώα μέχρι θανάτου και τα απομακρύνει σε μεγάλη απόσταση στον Αρκτικό Κύκλο. Το μυστήριο «μπινγκ» που ακούγεται και προκαλεί τρόμο στην άγρια πανίδα του -ούτως ή άλλως- αφιλόξενου τοπίου, επιβεβαίωσε ομάδα κυνηγών, οι οποίοι απευθύνθηκαν στις καναδικές αρχές.

Οι τελευταίες με τη σειρά τους εξέτασαν τις καταγγελίες και αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα στρατιωτικό κλιμάκιο, προκειμένου να αναζητήσει την πηγή του περίεργου θορύβου και ακολούθως να παραδώσει την αναφορά της.

«Αυτή είναι μία από τις σημαντικότερες περιοχές κυνηγιού για μας, τόσο το καλοκαίρι, όσο και τον χειμώνα», δήλωσε ο εκπρόσωπος της συνέλευσης της κοινότητας Νουναβάτ.

Ο περίεργος θόρυβος επιβεβαιώθηκε και από πολλούς ντόπιους κατοίκους, οι οποίοι επικοινώνησαν με τους τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς και ενημέρωσαν για όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην περιοχή.

Μία θεωρία που έχει αναπτυχθεί, είναι ότι η εταιρεία εξόρυξης σιδήρου έχει τοποθετήσει ένα σόναρ για τις έρευνές της. ένα δεύτερο σενάριο, θέλει την Greenpeace να διώχνει τα ζώα από την περιοχή του κυνηγιού. Καμία από τις δύο ερμηνείες, ωστόσο, δεν επιβεβαιώνεται από τους ντόπιους, οι οποίοι δηλώνουν ότι δεν έχουν διακρίνει κανένα πλοίο ή μηχανισμό που να προκαλεί τον συγκεκριμένο θόρυβο.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Ένα ένα αμέτρητο δίκτυο από υπόγειες αμέτρητες σήραγγες κρύβεται κάτω από τις πόλεις και τα δάση της Ευρώπης. Πρόκειται για τεχνητές σήραγγες, ο χρόνος και η κατασκευή των οποίων υπολογίζεται περίπου τον 10ο με 13ο αιώνα αλλά ακόμα και μέχρι 50.000 χρόνια π.χ.

Από αυτές έχει εξερευνηθεί μόνο ένα μικρό ποσοστό περίπου το 2% οι οποίες είναι νεότερης κατασκευής το υπόλοιπο 98% δεν έχουν οι αρχαιολόγοι ιδέα το ποιοι ήταν αυτοί που τις κατασκεύασαν αλλά και με τι μέσα!!

Στην Γερμανία και την Αυστρία έχουν εξερευνηθεί περισσότερα από 1000 τέτοια τούνελ, αριθμός που αποτελεί μόλις το 10% των υπαρχόντων στις χώρες αυτές, όπως υπολογίζουν οι αρχαιολόγοι.

Το μέγεθός τους ποικίλει. Κάποιες σήραγγες έχουν μήκος 25 μέτρα, ενώ άλλες ξεπερνούν τα 100 μέτρα και άλλες φτάνουν αμέτρητα χιλιόμετρα. Σε μερικές σήραγγες έχουν βρεθεί πόρτες με σύρτες, πόρτες οι οποίες δεν χρησίμευαν πουθενά….!!!

Ο Γερμανός αρχαιολόγος φίλος και ερευνητής Dr. Heinrich Kusch ( Χέϊνριχ Κάστς ) στο βιβλίο του με τίτλο « Secrets Of The Underground Door To An Ancient World » ( Τα Μυστικά από τις Υπόγειες Πόρτες που Οδηγούν στον Αρχαίο Κόσμο ) ισχυρίζεται ότι εφόσον έχουν διασωθεί τόσα μέρη από τις υπόγειες σήραγγες μετά από 12.000 χρόνια, το αρχικό δίκτυο με τις σήραγγες θα πρέπει να ήταν τεράστιο και μεγαλοπρεπές.

Επίσης δηλώνει τον προβληματισμό του για τις αρχαίες σήραγγες που ενώνονται σε όλη την Ευρώπη για το πότε φτιάχτηκαν αλλά και με τι τρόπο!!! Σε συνέντευξη του είχε πει:

« Αν και δεν τις έχουμε εξερευνήσει όλες γιατί είναι ένα θέμα που θα θέλαμε πολλά χρόνια για να το κάνουμε, έχουμε τεράστια ερωτηματικά με τι τρόπο τις φτιάξανε αλλά και ποιοι!! Όποιοι και να ήταν είχαν εργαλεία τα οποία δεν δικαιολογούν την ύπαρξη τους πριν 50.000 χρόνια με 25.000 π.χ…. εκτός και υπήρχε τότε κάποιος σύγχρονος και μοντέρνος πολιτισμός!! ».

Οι υπόγειοι αυτοί χώροι ίσως αποτέλεσαν καταφύγια από πολέμους και επιδρομές ληστών ή διάδρομοι διαφυγής από κάστρα ακόμα και τόπους λατρείας των τότε παγανιστών, όταν ο χριστιανισμός επικράτησε στην Ευρώπη.

Οι φήμες ολοένα και πληθαίνουν μαζί βέβαια και οι αποδείξεις ότι οι σήραγγες είναι υπαρκτές, και από την στιγμή που γίνεται αυτό αρχίζουν τα τεράστια ερωτηματικά!! Όχι για τις απλές σήραγγες των κάστρων αλλά για τις πολύ αρχαίες. Ερωτηματικά που προβληματίζουν τους αρχαιολόγους κάνοντας τους να αρχίζουν σε θεωρίες πολύ αλλόκοτες για αυτούς όπως την θεωρία της Μέσης Γης!!!!

Τι άλλο να σκεφτούν για μια σήραγγα που ξεκινάει από την Ιταλία περνά την Αυστρία την Γερμανία μέσα από την Ρωσία και λέγεται ότι βγαίνει κάπου στην έρημο Γκόμπι της Μογγολίας! Όπου τα πρώτα μέτρα κάτω από το έδαφος είναι 40 μέτρα και το μέγιστο βάθος τους ξεπερνά και τα 450 μέτρα!!!! Αλλά και τα τοιχώματα από τις σήραγγες όπου είναι υαλοποιημένα λες και κάποιος είχε χρησιμοποιήσει όπλο σύντηξης για να λιώνουν τα τοιχώματα!!! Και τι άλλο μπορεί κάποιος να σκεφτεί όταν βλέπει τους γρανιτένιους τοίχους των σηραγγών και που δεν έχουν σμιλευτεί με εργαλεία και είναι λείοι σαν γυαλί!!!!

Μα υπάρχουν μαρτυρίες όπου έχω καταθέσει από αρχαίες ιστορίες, λαούς, αρχαία πινάκια, λαογραφίες, ποιήματα, διηγήσεις, και άλλα πολλά!!!! Γιατί δεν αξιοποιούν οι αρχαιολόγοι τις μαρτυρίες αυτές Τι περιμένουν; Πόσες ενδείξεις οδηγούν στην θεωρία της Μέσης Γης; Μα τα χέρια τους είναι δεμένα γιατί για μένα και για πολλούς άλλους ερευνητές της Μέσης Γης πρόκειται για την μεγαλύτερη και παγκόσμια συνομοσιολογία που έχει γίνει ποτέ!!!

Ένας παράξενος για μένα συγγραφέας παρουσίασε την θεωρία της Μέσης Γης, για τα ανοίγματα στους πόλους, ήταν ένας Αμερικανός φιλόσοφος, William Reed ( Γουίλιαμ Ρίντ ), συγγραφέας του βιβλίου, με τίτλο τα « Φάντασμα των Πόλων », που δημοσιεύθηκε το 1906. Το βιβλίο αυτό παρέχει μια πρόωρη σύνταξη των επιστημονικών στοιχείων, βάση των εκθέσεων της Αρκτικής από εξερευνητές, για την υποστήριξη της θεωρίας ότι η Γη είναι κούφια με ανοίγματα στους πόλους της.

Ο Ρίντ εκτιμά ότι ο φλοιός της Γης έχει πάχος 800 μιλίων, ενώ το κοίλο εσωτερικό του έχει διάμετρο 6.400 μίλια. Ο Ρίντ συνοψίζει την επαναστατική θεωρία του ως εξής:

« Η Γη είναι κούφια. Οι Πόλοι, εφόσον ζητηθεί, είναι φαντάσματα. Υπάρχουν ανοίγματα στο βόρειο και στο νότιο άκρο. Στο εσωτερικό υπάρχουν τεράστιοι ήπειροι, ωκεανούς, βουνά και ποτάμια. Απίστευτη χλωρίδα και η ζωή των ζώων είναι εμφανής σε αυτόν τον Νέο Κόσμο, και είναι πιθανόν να κατοικείται από φυλές άγνωστες στους κατοίκους της επιφάνειας της Γης. »

Ο Ρίντ επισήμανε ότι η Γη δεν είναι μια αληθινή σφαίρα, αλλά πεπλατυσμένη στους πόλους, ή μάλλον αρχίζει να ισιώνει έξω ως μια προσέγγιση, ο υποθετικός Βόρειο και Νότιος Πόλος, που πραγματικά δεν υπάρχουν, επειδή τα ανοίγματα στο κοίλο εσωτερικό του υπάρχουν εκεί . Ως εκ τούτου, οι Πόλοι είναι πραγματικά στον αέρα, το κέντρο των πολικών ανοιγμάτων δεν είναι στην επιφάνειά του, όπως ανακάλυψαν…..

Ο Ρίντ υποστηρίζει ότι οι Πόλοι δεν μπορεί να ανακαλυφθούν γιατί η Γη είναι κούφια στα σημεία του Πόλου, που υπάρχουν στον αέρα, λόγω της ύπαρξης εκεί των πολικών ανοιγμάτων που οδηγούν στο εσωτερικό της. Όταν οι εξερευνητές νόμιζαν ότι έφθασαν στο Πόλο, είχαν παραπλανηθεί από την εκκεντρική συμπεριφορά της πυξίδας σε υψηλά γεωγραφικά πλάτη, βόρεια και νότια. Ο Ρίντ υποστηρίζει ότι αυτό συνέβη στην περίπτωση του Πίρς και Κουκ, που κανένας από τους οποίους δεν έφτασε πραγματικά το Βόρειο Πόλο, όπως θα δούμε αργότερα.

Ξεκινώντας κατά 70 έως 75 βαθμούς Βόρειο και Νότιο γεωγραφικό πλάτος της Γης αρχίζει προς τα εμπρός καμπύλη. Ο Πόλος είναι απλώς το εξωτερικό χείλος ενός μαγνητικού κύκλου γύρω από το πολικό άνοιγμα. Ο Βόρειος Μαγνητικός Πόλος, που κάποτε πίστευαν ότι είναι ένα σημείο στο αρχιπέλαγος της Αρκτικής, έχει δείξει τα τελευταία χρόνια από τους σοβιετικούς εξερευνητές της Αρκτικής να είναι μια γραμμή περίπου 1000 μιλίων μακριά!!!!

Ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, αντί να είναι μια ευθεία γραμμή είναι πραγματικά μια κυκλική γραμμή που αποτελεί το χείλος του πολικού ανοίγματος. Όταν ένας εξερευνητής φτάσει το χείλος, έχει φτάσει στο Βόρειο Μαγνητικό Πόλο!! Και αν η πυξίδα θα είναι πάντα το σημείο να περνά το άλλο, δεν είναι πραγματικά στον Βόρειο Πόλο, ακόμη και αν είναι αυταπάτη ή να νομίζει ότι έτσι είναι…..

Όταν κάποιος φτάσει αυτόν τον μαγνητικό κύκλο (το χείλος του πολικού ανοίγματος), η μαγνητική βελόνα της πυξίδας δείχνει προς τα κάτω. Αυτό έχει παρατηρηθεί από πολλούς εξερευνητές της Αρκτικής που μετά την επίτευξη στα υψηλά γεωγραφικά πλάτη, κοντά στις 90 μοίρες, ήταν αποσβολωμένοι από την ανεξήγητη ενέργεια της πυξίδας και την τάση της να επισημάνει κάθετα προς τα πάνω. (Ήταν τότε μέσα στο πολικό άνοιγμα που η πυξίδα επισήμανε το Βόρειο Μαγνητικό Πόλο της Γης, που ήταν μαζί στο χείλος σε αυτό το άνοιγμα).

Καθώς η Γη γυρίζει γύρω από τον άξονά της, η κίνηση είναι γυροσκοπική, όπως η ύφανσης μιας κορυφής. Το εξωτερικό του γυροσκοπικού πόλου είναι ο μαγνητικός κύκλος του χείλους του πολικού ανοίγματος. Πέρα από το χείλος της Γης ισιώνει και η κλίση σταδιακά γέρνει προς το κοίλο εσωτερικό του.

Αλήθεια ο Πόλος είναι το ακριβές κέντρο του ανοίγματος στους πόλους, οι οποίοι, κατά συνέπεια, δεν υπάρχουν πραγματικά, και εκείνοι που ισχυρίζονται ότι τους έχουν ανακαλύψει δεν λένε την αλήθεια, ακόμα και αν νόμιζαν ότι το είχαν κάνει, έχουν παραπλανηθεί από την ακανόνιστη δράση της πυξίδας σε υψηλά γεωγραφικά πλάτη. Για τον λόγο αυτό, ούτε ο Κουκ ούτε ο Πίρς ούτε κανένας άλλο εξερευνητής έχει φτάσει ποτέ στο Βόρειο ή Νότιο Πόλο, και ποτέ δεν θα φτάσουν…..

Οι κάτοικοι της Κοίλης Γης έχουν τη δυνατότητα να χωρίσουν τον πυθμένα των ωκεανών και να δημιουργήσει μια δίνη, όπως αποδεικνύεται με το Τρίγωνο των Βερμούδων. Υπάρχουν 7 διαφορετικά επίπεδα σε αυτές τις δίνες, και ο εξοπλισμός και τα όντα έρχονται και τοποθετούνται αντίστοιχα σε αυτά τα διαφορετικά επίπεδα.

Οι δίνες ενεργούν ως πόρτες για την είσοδο ή την έξοδο στο κοίλο εσωτερικό της Γης. Υπάρχουν περισσότερες από μία τριγωνική περιοχή, εκτός της Φλόριντα, μια περιοχή είναι στη λίμνη Εριέ, και μια άλλη ανοικτά των ακτών του Μεξικού, και μία της Ιαπωνίας! Καθώς και άλλες γεωγραφικές περιοχές της Γης. Αυτά ονομάζονται « ήσυχες περιοχές ». Οι Πύλες αυτές επιτρέπουν σε πλάσματα από το εσωτερικό να βγουν και όπως ο Μεγαλοπόδαρος, τα Γιέτι και πολλά άλλα που έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς και έχουν εξαφανιστεί πάλι … κλπ.

Όλοι οι πλανήτες είναι κούφιοι, όπως είναι και ο Ήλιος, ο οποίος είναι πραγματικά ένας πλανήτης. Υπάρχουν πολιτισμοί στον Ήλιο που έχουν αποικίες σε υπόγειες περιοχές της Γης ».

Η ατμόσφαιρα στην Μέση Γη είναι πεντακάθαρη, κατά κανόνα, υπάρχουν κατά καιρούς σύννεφα, αλλά όχι όπως τα σύννεφα της βροχής. Η θερμοκρασία είναι μια σταθερή με 23 βαθμούς κελσίου.

Οι άνθρωποι στο εσωτερικό μιλούν απευθείας με τα ζώα, και τα ζώα μιλούν απευθείας με τους ανθρώπους του εσωτερικού.
Δεν υπάρχει καμία ανάγκη για αποταμίευσης, γιατί τα πάντα είναι δωρεάν, δεν χρειάζεται να δημιουργήσεις, η αφθονία είναι κάτι από τα παραπάνω. Μια διαδικασία αντιπραγματισμού είναι πιο συχνή από ό, τι το εμπόριο σε χρήμα.

Αυτό είναι βασικά μια ουτοπική κουλτούρα χωρίς κατάθλιψη που οδηγεί στη βία. Δεν υπάρχουν κόμματα που επιδιώκουν να κάνουν τον πόλεμο και την κυριαρχία η κέρδος πάνω από κάθε άλλο.

Υπάρχουν αερόπλοια (όρος που στην επιφάνεια εξηγείται ως ιπτάμενους δίσκους), το οποίο είναι ένα μέρος του εαυτού τους, ένα μέρος της προσωπικότητάς τους πηγαίνει στην δημιουργία των αεροσκαφών μέσω της διαδικασίας της σκέψης, λόγω των πολύ ισχυρών μυαλών τους. Αυτό καθιστά τα αεροσκάφη τέλεια στο σχεδιασμό και την εκτέλεση σε κίνηση. Μόνο μια μικρή ομάδα ατόμων της επιφάνειας του έχουν αυτές τις παρόμοιες ικανότητες για να τα δημιουργήσουν, λόγω της καταστολής αυτών των ικανοτήτων στην παιδική ηλικία από τη θρησκεία, την εκπαίδευση, τους φόβους και την οικογένεια. Οι άνθρωποι του εσωτερικού επιτρέπεται να εισέλθουν στο χώρο της φαντασίας τους, αν θέλετε, και εκεί είναι που δημιουργούν……

Καθώς η ανθρωπότητα μπαίνει στην επιφάνεια με την επόμενη φάση της 4ης διάστασης, οι άνθρωποι της Μέσης Γης θα έρθουν προς τα εμπρός και θα συνεργαστούν μαζί μας στην επιφάνεια. Οι άνθρωποι στην επιφάνεια είναι κυνικοί σήμερα που ασχολούνται με την αίσθηση του « εγώ » που δεν μπορούν να ζήσουν μαζί αρμονικά.

Οι άνθρωποι της επιφάνειας που επιδιώκουν να φτάσουν στο εσωτερικό των κατοίκων της Γης μέσω του διαλογισμού, θα το καταφέρουν. Τα παιδιά που γεννιούνται σήμερα είναι όλο και περισσότερο σε θέση να χρησιμοποιούν την ολότητα του εγκεφάλου τους, η οποία είναι κοινή πρακτική στο Εσωτερικό της γης.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που μας έδειξαν στο εσωτερικό του ήταν η ικανότητά τους για διαπλανητικά ταξίδια και ταξίδια στο χρόνο. Η βάση του ταξιδιού στο χρόνο παρομοιάζεται με κάμψη στο χώρο, η οποία έρχεται μέσα από τη δύναμη του διαλογισμού και με την αποδοχή της ύπαρξης σαν απεριόριστο ον. Εάν εκπαιδεύσετε το μυαλό σας σε ένα υποσυνείδητο επίπεδο ότι είστε ένας απεριόριστος, όλα τα πράγματα είναι δυνατά.

Στην επιφάνεια, αυτές οι δυνατότητες για να τις αντιμετωπίσετε σε αυτό της άπειρης δύναμης πιο εύκολα θα ξυπνήσετε τέτοιες πύλες, το οποίο χρησιμεύει ως πύλη Χωροχρόνου απευθείας στο Εσωτερικό της Γης. Μόλις στο περιβάλλον του βουνού Σάστα που συντάσσεται στην « αρμονική κατάσταση ». Στην εμπειρία μου από το βουνό Σάστα ή τους Τελόσιανς, πολιτισμό, υπόγειο, σε αυτόν τον τομέα είναι να προβάλλει μια αύρα μεγάλη με αρμονία σε μια όμορφη ατμόσφαιρα.

1. Ακτίνες του ήλιου, όταν στο ισημερινό, διαθλάται 3 βαθμούς.

2. Ακτίνες του φεγγαριού σε 28 μοίρες βόρεια απόκλιση.

3. Ακτίνες του ήλιου σε 9 μοίρες νότια κλίση.

4. Ακτίνες του ήλιου σε 23 βαθμούς.

5. Ακτίνες του φεγγαριού σε 28 βαθμούς.

6. Ακτίνες του ήλιου στις 23 μοίρες νότιας απόκλισης 27 ‘, διαθλάται 3 βαθμούς.

7. Υποτίθεται τόπος Μπελζουβία.

8. Τόπος εξορίας.

9. Συμζονία.

10. Νησί.

11. Οικόπεδο του Σίμπορν.

Το παραπάνω διάγραμμα έχει συμπεριληφθεί στο βιβλίο Symzonια , από τον πλοίαρχο Άνταμ Σίμπορν, πιθανότατα ψευδώνυμο που χρησιμοποιείται από τον πλοίαρχο Ιωάννη Κλίβς Σίμμς, ο ιθύνων νους πίσω από τη θεωρία των ομόκεντρων σφαιρών. Ένα διάγραμμα της Θεωρίας του Σίμμς είναι που δείχνει περίτεχνα από το παραπάνω διάγραμμα (που απεικονίζει τη γη ως μια σειρά από λουκουμάδες), αλλά εδώ το διάγραμμα αντιπροσωπεύει επαρκώς την προοπτική μιας Κούφιας Γης με κατοικήσιμες περιοχές στο εσωτερικό.

Οι αποδείξεις είναι πάρα πολλές και συνεχίζω να τις καταθέτω ίσως μας πάρει πολύ καιρό να τις καταθέσω όλες, μα όταν το κάνω, θα έχετε μια πλήρη γνώση των πραγμάτων ώστε να αναρωτηθείτε και εσείς ότι πραγματικά υπάρχει μια τεράστια συνομοσιολογία για το θέμα αυτό το οποίο είναι υπαρκτό αλλά και μέγα μυστικό……..

Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά και να θυμάστε. Αν δεν πιστεύετε σε κάτι δεν πάει να πει ότι αυτό το κάτι δεν υπάρχει!!!!

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Το σκηνικό του μυστηρίου: Ένας χωματόδρομος που περιβάλλεται από ψηλά δέντρα και παράξενα βράχια, ο οποίος συνδέει το Newton County στη νοτιοδυτική γωνία του Μισούρι, με τις αγροτικές περιοχές της Οκλαχόμα.

Πρόκειται για το δρόμο E50, περισσότερο γνωστό και ως «Missouri Spook Light», στον οποίο ένα παράξενο φως που εμφανίζεται από το πουθενά αποτελεί το μεγαλύτερο μυστήριο της περιοχής εδώ και δεκαετίες.

Το μυστηριώδες φως που εμφανίζεται αρκετά συχνά στους πρόποδες των λόφων Όζαρκς μοιάζει σαν να ξεπηδάει από τον δρόμο χωρίς όμως ποτέ κανείς να ξέρει από που προέρχεται.

Μάλιστα, τη δεκαετία του 1940 ένα ειδικό σώμα του Αμερικανικού στρατού είχε επιχειρήσει να λύσει το μυστήριο χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Σύμφωνα με την αναφορά τους, ήταν ένα «μυστηριώδες φως άγνωστης προέλευσης».

Το «Spook Light», όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι εμφανίζεται στο σημείο όπου ο δρόμος αρχίζει να χάνεται μέσα στο δάσος των λόφων Όζαρκς. Μοιάζει με μια λαμπερή σφαίρα στο μέγεθος μιας μπάλας του μπάσκετ που χορεύει στο καπό του αυτοκινήτου σας.

Οι ντόπιοι λένε ότι αυτό συμβαίνει πολύ συχνά. Μάλιστα υπάρχουν κάτοικοι της περιοχής που ανέφεραν ότι είδαν το φως να αιωρείται στο κτήμα τους ή ακόμη και στις αυλές τους.

Φυσικά, οι θεωρίες για την προέλευσή του είναι ατελείωτες. Σύμφωνα με το τοπικό μύθο, ένα ερωτευμένο ζευγάρι Ινδιάνων κυνηγημένο από τον οργισμένο πατέρα της κοπέλας και τους πολεμιστές του, πήδηξε από ένα βράχο στον ποταμό Spring.

Ο άνδρας και γυναίκα έχασαν την ζωή τους από την πτώση στα μανιασμένα νερά του ποταμού αλλά από τότε ο ένας από τους δυο μεταμορφώθηκε σε μια φωτεινή ύπαρξη και ψάχνει κάθε νύχτα την χαμένη αγάπη του.

Από τις υπόλοιπες θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν το παράξενο φως του Μιζούρι ξεχωρίζουν οι εξωγήινοι, η διαρροή φυσικού αερίου και η αντανάκλαση των φώτων των αυτοκινήτων (που μοιάζει και η πιο πιθανή).

Δείτε το φως στο βίντεο:

Διαβάστε περισσότερα »

Με τον όρο αγρογλυφικά -ο όρος δεν αντιστοιχεί ακριβώς στον αγγλικό όρο “Crop Circles” μα ένα υπερσύνολο στο οποίο ανήκουν και τα Crop Circles. Άλλος ίσως πλέον δόκιμος όρος μπορεί να είναι ο εδαφογλυφές– αναφερόμαστε σε τεραστίων διαστάσεων -για τα ανθρώπινα μέτρα- σχέδια, χαραγμένα σε μεγάλες εκτάσεις γης, μερικές φορές άγονες και ακατοίκητες.

Τα πιο γνωστά αρχαία αγρογλυφικά, βρίσκονται στο Περού τη χώρα των Ινκας, στη πεδιάδα της Νάζκα και στην Αγγλία των Κέλτικων παραδόσεων. Τα σχέδια της Νάζκα, ερευνήθηκαν, παρατηρήθηκαν και καθαρίστηκαν με επίπονες προσπάθειες από την Μαρία Ράιχε, αρχαιολόγο ειδικευμένη στα μαθηματικά και τη γεωγραφία, που αφιέρωσε 36 χρόνια (1940-1976) στη μελέτη του πολιτισμού Νάζκα, μέρος του Ινκαικού πολιτισμού.

Τα μυστηριώδη σχέδια βρίσκονται στο άγονο και πετρώδες έδαφος του λεκανοπεδίου του Ρίο Γκράντε στις επαρχίες Νάζκα και Πάλκα, στις πλαγιές της Κορδιλλιέρας, της οροσειράς των Ανδεων.

Η αρχαιολόγος αποδίδει τα σχέδια στην κλασική περίοδο του πολιτισμού αυτού, που αντιστοιχεί στην πρώτη χιλιετία μ.κ.ε. Τα σχέδια αυτά αποτελούσαν ένα ουσιαστικό στοιχείο για την ημερολογιακή και αστρονομική επιστήμη των σοφών και των ιερέων της εποχής εκείνης.

Οι διαφορετικές νοοτροπίες των σχεδίων, μπορούν να ταυτιστούν χρονολογικά με τις διαφορετικές περιόδους της κεραμικής, στοιχείο που σχετίζεται με την ιστορία των πολιτισμών της περιοχής. Τα σχέδια έχουν μήκη που ποικίλουν απο 46μ έως 188μ ή και 2 χιλιόμετρα. Είναι γεωμετρικά ή έχουν μορφές ζώων, όπως σκύλου, ερπετού, πιθήκου, ιγκουάνας ή ψαριού. Κάποια σημεία δείχνουν την ανατολή του ήλιου στο χειμερινό ή θερινό ηλιοστάσιο.

Τα σχέδια αυτά είναι χαραγμένα επιφανειακά και θα έπρεπε λογικά να έχουν εξαφανιστεί κάτω απο το πέρασμα του χρόνου. Η περιοχή αυτή, όμως, χαρακτηρίζεται από τη ξηρασία της και χαρακτηριστικά θα λέγαμε οτι βρέχει μισή ώρα κάθε δύο χρόνια. Οι άνεμοι τα κάλυψαν με σκόνη, αλλά έμειναν ανέπαφα. Από το 1968 βρίσκονται εκτεθειμένα στις επελάσεις των τουριστών, οι οποίοι χρησιμοποιώντας αυτοκίνητα για τις μετακινήσεις τους κινδυνεύουν να αλλοιώσουν τις χαραγμένες γραμμές. Ο ιστορικός Πώλ Κόσοκ χαρακτήρισε την περιοχή σαν «το μεγαλύτερο βιβλίο αστρονομίας του κόσμου»

Ο Εριχ Φον Νταίνικεν έχει ασχοληθεί στις μελέτες του, με τα αγρογλυφικά της περιοχής, αλλά αποδίδει την αιτία και προέλευση τους σε εξωγήινα όντα, όπως συνηθίζει, κάτι που δεν συμφωνεί με τις αρχαιολογικές μελέτες, αλλά ούτε και με αυτές των εσωτερικών παραδόσεων. Αλλα γνωστά αγρογλυφικά, αυτά της Αγγλίας, αποδίδονται στην Κέλτικη λατρεία, των παιδιών της Θεάς Ντανού ή Τουάθα ντε Ντανάν. Γνωστά σχέδια είναι, ο γίγαντας του Τσέρνι Αμπας, στο Ντόρσετ της Αγγλίας, που πιθανολογείται ότι δημιουργήθηκε στον 1ο αι. π.κ.ε. και το λευκό άλογο του Ούφφινγκτον, στο Οξφορντσάιρ της Αγγλίας, πιθανόν στον 1ο αι μ.κ.ε.

Ο γίγαντας έχει μήκος πάνω απο 55μ, κρατάει ρόπαλο, σαν τον Ηρακλή και έχει έντονα τα φαλλικά στοιχεία. Ειναι Θεός γονιμότητας, συνδέεται με αγροτικές τελετές με ετήσια παιχνίδια (γαιτανάκι) και γλέντια. Καθαρίζεται κάθε επτά χρόνια, την ημέρα της πρωτομαγιάς και ζευγάρια κοιμούνται μέσα στο περίγραμμα του γίγαντα, για να θεραπεύσουν την στειρότητα. Ακόμα και σήμερα, οι παλιές λατρείες κρατούνται στις λαϊκές παραδόσεις.

Το λευκό άλογο χαρακτηρίζει ενα τόπο αφιερωμένο σε κέλτικη αλογόμορφη θεότητα και ίσως ως τοποθεσία κανονικών τελετουργικών αγώνων και συναθροίσεων της φυλής. Ειναι 111μ μήκος απο τη μύτη ως την ουρά. Πιθανολογείται οτι κατασκευάστηκε απο Βέλγους Κέλτες, οι οποίοι έφθασαν το 300 π.κ.ε. στην Νότια Βρετανία και Ιρλανδία. Κοντά στο άλογο, βρίσκεται ενα ανάχωμα, γνωστό σαν λόφος του Δράκοντα, που συνδέεται με απόκρυφες δυνάμεις της Γής. Το άλογο υπήρχε σαν μορφή και στα νομίσματα της εποχής.

Στην περιοχή της Αγγλίας έχουν παρατηρηθεί κι άλλα αγρογλυφικά, πολλά από τα οποία σύμφωνα με τις επιστημονικές θεωρίες της αεροδυναμικής, οφείλονται στις κινήσεις των στροβίλων των ανέμων και σε άλλα φυσικά φαινόμενα. Από το 1989 άρχισαν να πληθαίνουν σε αριθμό και μετά το 1994 έγιναν ακόμα πολυπληθέστερα. Εκδόθηκαν βιβλία πάνω στο θέμα και διάφοροι ερευνητές, όπως ο Κόλιν Αντριους, ο Πάτ Ντελκάντο, ο Τζόν Μακνίς ασχολήθηκαν με το φαινόμενο. Λόγω του μυστηρίου που εγείρεται με τα αγρογλυφικά και τις εξωγήινες επισκέψεις, αποκαλύφθηκε ότι διάφοροι φιλόδοξοι, σχεδίαζαν με σύγχρονα μέσα, συμβολικά σχέδια στα χωράφια με τα σπαρτά.

Αφότου τράβηξαν το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης την δεκαετία του 1970, τα αγρογλυφικά έχουν γίνει αντικείμενα διαφόρων υποθέσεων από διάφορους ερευνητές φυσικών και παραφυσικών φαινομένων. Οι εξηγήσεις που δίνονται κυμαίνονται από εκκεντρικά μετεωρολογικά φαινόμενα (!!!) και μηνύματα από εξωγήινα όντα, έως το “δεν γνωρίζουμε τι είναι και πως κατασκευάζονται”. Μερικοί έχουν συσχετίσει τα αγρογλυφικά με την υπόθεση της Γαίας, υποστηρίζοντας ότι, η γη είναι ζωντανή και ότι τα αγρογλυφικά είναι μηνύματα ή αντιδράσεις σε ερεθίσματα όπως η υπερθέρμανση του πλανήτη και η ανθρώπινη ρύπανση.

Η κύρια κριτική της μη ανθρώπινης δημιουργίας των αγρογλυφικών είναι ότι ενώ η απόδειξη της προέλευσης αυτής, εκτός από μαρτυρίες αυτόπτων μαρτύρων, είναι ουσιαστικά απούσα, μερικές περιπτώσεις διαπιστώθηκε ότι ήταν έργο φαρσέρ με κακοσχεδιασμένες κατασκευές. Απαντώντας στις τοποθετήσεις ότι τα «εξωγήινα όντα» ή ΑΤΙΑ ήταν υπεύθυνα για τα αγρογλυφικά που εμφανίζονται στην Ινδονησία, η κυβέρνηση και η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος (Lapan) τα χαρακτήρισε σαν ανθρώπινα κατασκευάσματα. Ο Thomas Djamaluddin, ερευνητής και καθηγητής της αστρονομίας και αστροφυσικής στο Lapan δήλωσε: «Αυτό το «κάτι» δεν μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά».

Πως ξεχωρίζουν τα γνήσια από τα ψεύτικα αγρογλυφικά

Κυρίως από την ανίχνευση ηλεκρομαγνητισμού στα γνήσια Όπως σε πολλούς αρχαιολογικούς χώρους αλλά και σε συγκεκριμένους καθεδρικούς ναούς, έτσι και γύρω από γνήσιους αγρογλυφικούς σχηματισμούς ανιχνεύεται ηλεκρομαγνητική ενέργεια, κάτι που θα μας έκανε δικαιολογημένα να σκεφτούμε ότι οι σχηματισμοί αυτοί προφανώς αποτελούν (γεωγραφικώς) κάποια παρεμβαλόμενα σημεία του γενικού αόρατου ενεργειακού γήινου πλέγματος.

Η συχνότητα της ενέργειας αυτής σχετίζεται άμεσα με αλλαγές στην εγκεφαλική λειτουργία και επηρεάζει το βιοφυσικό ρυθμό του ανθρώπινου σώματος. Έτσι δεν είναι καθόλου περίεργο το να βλέπεις ανθρώπους να πειραματίζονται μέσα σε χωράφια με αγρογλυφικά πάνω σε ανώτερες καταστάσεις εγρήγορσης ή ακόμα και κάποιες μορφές θεραπειών. Κάποιοι άλλωστε ερευνητές πειραματίζονται εκεί πάνω στα αποτελέσματα ναυτίας, ζάλης και ιλίγγου που προκαλεί η παρατεταμένη έκθεση σε συχνότητες μικροκυμάτων ή υπερήχων.

Στους γνήσιους «θερισμένους κύκλους» έχει παρατηρηθεί αλλαγή της κρυσταλλικής δομής των φυτών. Έχει επίσης παρατηρηθεί μια διαστροφή του εμβρύου των σπόρων καθώς και εξογκώματα των κλαριών, σαν τα φυτά θα θερμάνθηκαν από μέσα προς τα έξω. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, τα φυτά δεν υπέστησαν καταστροφή, αλλά συνέχισαν να αναπτύσσονται και να ωριμάζουν υπό τη γωνία που είχαν διπλωθεί. Τα γνήσια αγρογλυφικά αναπτύσσονται σπειροειδώς ακολουθώντας τις μαθηματικές αναλογίες που εκφράζονται με τη Χρυσή Αναλογία, τη σπείρα δηλαδή που χρησιμοποιεί η Φύση για να κατασκευάσει οργανισμούς όπως το κοχύλι, το ηλιοτρόπιο, τους γαλαξίες, τη σχέση των αποστάσεων στα κόκαλα του ανθρώπινου χεριού, το σκελετό κάποιου είδους ψαριού που βρέθηκε στις θάλασσες της Σουηδίας, κλπ. Μαθηματικώς, οι γνήσιοι αγρογλυφικοί σχηματισμοί εμπεριέχουν κώδικες και θεωρήματα που βασίζονται στην ευκλείδεια γεωμετρία, όπως επίσης και αμετάβλητους κανόνες της απόκρυφης γεωμετρίας.

Έχουν την ικανότητα να μεταβάλουν το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της περιοχής εις τρόπον ώστε οι πυξίδες να μην καταφέρνουν να εντοπίσουν το Βορρά. Κάμερες, κινητά, και μπαταρίες δυσλειτουργούν, όπως επίσης και τα όργανα αεροπλάνων που πετούν από πάνω. Η ακτινοβολία στην περιοχή ανεβαίνει 300% πάνω από το κανονικό όριο, ενώ το σύνολο των ζώων που βρίσκονται εκεί κοντά αποφεύγουν να πλησιάσουν την περιοχή.

»Επειδή η ηλεκτρονική κουρτίνα που έχει τοποθετηθεί πάνω από τον Άνθρωπο και τη Γη είναι τόσο διάχυτη και ισχυρή όπου άλλα μεταδιδόμενα μηνύματα από τις δυνάμεις των ΑRI–AN και των ASA–RRR εμποδίζονται ή αλλοιώνονται. Σε μία προσπάθεια να επικοινωνήσουν με τους Ανθρώπους, ειδικά εκείνους που είναι ικανοί να να θυμηθούν ή να αποκρυπτογραφήσουν τα «σημάδια», στέλνονται ορατές ενδείξεις. Ονομάζονται «Crop Circles» (Αγρογλυφικά).

Τα αγρογλυφικά που απευθύνονται στις υπόγειες δυνάμεις από το Σείριο έχουν μία καταπληκτική ομοιότητα με τα αρχαία αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Τα αγρογλυφικά που απευθύνονται στις δυνάμεις του Κυρίου RA έχουν συχνά σχήμα σαν το μέγεθός ενός γηπέδου ποδοσφαίρου (το «στόμα του RA») ή έναν κύκλο με μία τελεία στο κέντρο του (ο «Θεός-Ήλιος RA»). Οι κύκλοι θυμίζουν τον Κέλτικο Σταυρό και άλλες «Σταυροειδείς» μορφές που απευθύνονται στους αντάρτες από το Σείριο για να ξέρουν ότι δεν τους έχουν ξεχάσει. Οι κύκλοι που απευθύνονται στις δυνάμεις των ARI–AN έχουν συνήθως μορφή φιδιού. Έντομα ή πλάσματα που μοιάζουν με έντομα είναι επίσης μέρος της προσπάθειας επικοινωνίας.

Οι μαθηματικοί σχηματισμοί (πχ. το Σύνολο Manderlbrot, Τρίγωνα κτλ.) είναι μηνύματα από τον Πρίγκιπα ΕΑ προς το θηρίο για να «κάνει υπομονή». Δεν ξεχνάει το «ρηξικέλευθο πείραμά του».

Μερικά αγρογλυφικά είναι «γκραφίτι» που έχουν τοποθετηθεί από «περαστικούς» θέλοντας να «παίξουν εκ του ασφαλούς». Κάποιοι έχουν εσκεμμένα αλλάξει τα αγρογλυφικά: είτε έχουν αλλοιωθεί από τις κυβερνήσεις, είτε από από κάποια άλλη υπηρεσία με σκοπό να εμποδίσουν την κυκλοφορία «περισσότερων πληροφοριών» διαθέσιμων για το κοινό. Ο κόσμος του Ανθρώπου-Θηρίου βομβαρδίζεται από τέτοια μηνύματα αυτού του συνεχούς πολέμου. «Σοκ μνήμης» με τη μορφή ταινιών, βιβλίων, διαφημίσεων, κόμικς, και διαφημιστικών υπάρχουν καθημερινά και είναι αντιληπτά, αρκεί ο Άνθρωπος –Θηρίο να κοιτάξει και να ακούσει. Είναι ενοχλητικό αυτό για την Ανθρωπότητα των Επικυρίαρχων; Ναι.

Διαβάστε περισσότερα »

Έναν παράξενο σκελετό ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι στο Τεοτιουακάν, τη μεγαλύτερη προκολομβιανή πόλη του Μεξικού. Ανήκε σε γυναίκα, η οποία έζησε πριν από 1.600 χρόνια και πέθανε σε ηλικία μεταξύ 30 και 40 ετών. Το κρανίο της ήταν παραμορφωμένο και τα δόντια της διακοσμημένα με σπάνιες ορυκτές πέτρες.

Στην οδοντοστοιχία της κάτω γνάθου μια πράσινη πέτρα, γνωστή ως οφίτης, είχε αντικαταστήσει το ένα της δόντι.

Δυο πέτρες σιδηροπυρίτη, χρυσαφί χρώματος που κοσμούσαν τα πάνω μπροστινά της δόντια, αποδεικνύουν ότι η γυναίκα δεν ήταν από το Τεοτιουακάν. Καταγόταν από τη κεντρική Αμερική ή από τις περιοχές που άκμασε ο πολιτισμός των Μάγια.

Επίσης, το κρανίο μαρτυρούσε ότι η γυναίκα ανήκε στην ανώτερη τάξη, καθώς οι παραμορφωμένοι σκελετοί ήταν σύμβολο αρχοντιάς. Η συγκεκριμένη τεχνική δεν αποτελούσε παράδοση των κατοίκων του Τεοτιουακάν αλλά των ανθρώπων που ζούσαν στο νότιο τμήμα της κεντρικής Αμερικής.

Αν και στην περιοχή του Μεξικού έχουν βρεθεί παρόμοια κρανία, φαίνεται πως το κεφάλι της γυναίκας από το Τεοτιουακάν είχε παραμορφωθεί με ακραία μέσα.

Η παραμόρφωση των κρανίων

Παραμορφωμένα κρανία έχουν ανακαλυφθεί σε όλο τον κόσμο και μαρτυρούν την επαφή μεταξύ των αρχαίων πολιτισμών. Οι Μάγια, οι Ίνκας, οι Σουμέριοι και οι Αιγύπτιοι επιμήκυναν τα κεφάλια των νεαρών παιδιών, τα οποία είχαν ευγενική καταγωγή.

Ο Ιπποκράτης είχε παρατηρήσει ότι κάποιοι κάτοικοι στον Καύκασο, τους οποίους αποκαλούσε «Μακροκέφαλους», παραμόρφωναν τα κρανία τους για να μοιάζουν στους δολιχοκέφαλους ευγενείς. Στην αμερικανική ήπειρο παραμορφωμένα κρανία έχουν βρεθεί κυρίως στη Κεντρική Αμερική και στο Παράκας του Περού.

Επίσης, ο σκελετός του Βασιλιά Πάκαλ, του ιδρυτή της αυτοκρατορίας των Μάγια έχει παραμορφωμένο κεφάλι. Ο Αιγύπτιος Φαραώ Τουταγχαμών, ο πατέρας του Ακενατών, και η βασίλισσα Νεφερτίτη είχαν επίσης «μακριά» κεφάλια.

Η επιμήκυνση πραγματοποιείτο στο παιδί από τους έξι μήνες έως τα έξι του χρόνια, μια περίοδο κατά την οποία το κρανίο του ανθρώπου είναι ακόμη εύπλαστο.

Πιθανόν έδεναν κάποιο σχοινί γύρω από το κεφάλι και τοποθετούσαν νάρθηκα που κάλυπτε το μέτωπο και το πίσω μέρος του κεφαλιού. Η διαδικασία ήταν επίπονη και μερικές φορές μπορεί να οδηγούσε και σε θάνατο…

Ο σκελετός που βρέθηκε σε μέρος ταφής στην πόλη Σαν Χουάν Εβαγγελίστα, περιτριγυριζόταν από 19 κτερίσματα:

Αριστερά ο σκελετός της Νεφερτίτης, στο κέντρο του Τουταγχαμών και δεξιά το κρανίο του Ραμσή:

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »

Τον αποκαλούν σύγχρονο Ιντιάνα Τζόουνς, με τον οποίο ο πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας μοιράζεται και κάποιες αναζητήσεις. Εύκολα θα μπορούσαμε ωστόσο να τον χαρακτηρίσουμε και Σέρλοκ Χόλμς.

Είναι ο 59χρονος Blaine Alan Gibson που είδε το όνομά του και πάλι να δημοσιεύεται στον Τύπο σε όλο τον κόσμο στις αρχές του χρόνου, όταν βρήκε συντρίμμια του Boeing 777 της πτήσης 370 των Malaysian Airlines, του μοιραίου αεροσκάφους που χάθηκε από τα ραντάρ λίγο μετά την απογείωσή του στις 8 Μαρτίου του 2014 παρασύροντας στο θάνατο 239 ανθρώπους.

Ο 59χρονος εργάστηκε με συνέπεια και αφοσίωση για να φτάσει στις αρχές το κομμάτι που είχε βρει και στη συνέχεια εξακολούθησε να ασχολείται με αυτό το αεροπορικό μυστήριο, διεξάγοντας τη δική του -άνευ αμοιβής- έρευνα σε 12 χώρες για να βρει ίχνη του αεροσκάφους που εξαφανίστηκε.

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Gibson αφοσιώνεται σε μια υπόθεση, ένα μυστήριο όπως αυτό της πτήσης 370, γράφει το BBC. Έχει ταξιδέψει στη Γουατεμάλα και το Μπελίζ αναπτύσσοντας τη δική του θεωρία για την εξαφάνιση του πολιτισμού των Μάγια. Έχει φτάσει μέχρι τη Σιβηρία αναζητώντας τα αίτια της μυστηριώδους έκρηξης στην τάιγκα της περιοχής Tunguska που ισοπέδωσε δύο τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους το 1908. Και έχει αναζητήσει, όπως ο κινηματογραφικός Ιντιάνα Τζόουνς, τα ίχνη της Κιβωτού της Διαθήκης σε άγνωστα μονοπάτια της Αιθιοπίας.

Ποιος είναι ο Gibson; Είναι δύσκολο να ταιριάξει επακριβώς σε μια περιγραφή. Είναι δικηγόρος αλλά δεν έχει ποτέ ασκήσει τη δικηγορία. Είναι επιχειρηματίας αλλά δεν τον ενδιαφέρει και τόσο να βγάλει λεφτά. Είναι ταξιδιώτης αλλά δεν ενδιαφέρεται και τόσο να δει τα αξιοθέατα- αντ’ αυτού αναζητεί την αλήθεια.

Το βρετανικό δίκτυο εντόπισε τον Gibson στις Μαλδίβες, όπου συνεχίζει τις έρευνές του για την τύχη της πτήσης 370, φιλοδοξώντας να λύσει ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα μυστήρια.

«Γεννήθηκα στο Σαν Φρανσίσκο και πάντα αγαπούσα τα ταξίδια. Μάζευα φανατικά τα τεύχη του National Geographic και από μικρός ήθελα να μαθαίνω πού βρίσκεται η κάθε χώρα και ποια είναι η πρωτεύουσά της. Είχα από νωρίς αποφασίσει πως ήθελα να τις επισκεφθώ όλες και θα το κάνω, μου έχουν απομείνει 18 χώρες. Η Μοζαμβίκη ήταν η 177η χώρα που επισκεπτόμουν και όσο βρισκόμουν εκεί βρήκα ένα τμήμα από Boeing 777», αφηγείται στο BBC. «Ταξιδεύω σχεδόν συνέχεια, κάποτε ταξίδευα το μισό χρόνο αλλά από τότε που πούλησα το οικογενειακό μας σπίτι στην Καλιφόρνια και άρχισα να ασχολούμαι με την πτήση 370, πλέον ταξιδεύω ασταμάτητα. Θέλω να συνεχίσω να αναζητώ συντρίμμια της πτήσης, αυτή είναι η τωρινή μου περιπέτεια».

Όσο για το πώς χρηματοδοτεί τα ταξίδια του, ο Gibson εξηγεί πως κινείται οικονομικά. «Μου αρέσει να πηγαίνω σε μέρη όπου γνωρίζω ανθρώπους ή συναντώ άλλους που με προσκαλούν να μείνω στο σπίτι τους. Άλλοτε μένω σε χαμηλού κόστους ξενοδοχεία αλλά και σε κάμπινγκ. Τώρα που βρίσκομαι στις Μαλδίβες μένω σε δωμάτιο των 34 δολαρίων τη βραδιά, όχι σε θέρετρο των 1000 δολαρίων. Αυτό είναι το στιλ μου, περνάω χρόνο με τους ντόπιους όπου βρεθώ».

Όπως λέει, όσα κι αν έχεις διαβάσει για κάποιο μέρος, τίποτα δεν υποκαθιστά την αληθινή αίσθηση της γνωριμίας με κάθε τόπο. Ο ίδιος ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση το 1976 για να καταλάβει πραγματικά πώς ήταν η ζωή εκεί. «Είδα τους Ρώσους και είδα πως δεν διέφεραν από εμάς. Από το 1976, όταν ο κόσμος προσπαθούσε εκεί να αγοράσει τζιν και να ακούσει ροκ εν ρολ, ήξερα πως ο κομουνισμός δεν θα κρατήσει πολύ», λέει.

Το πρώτο μυστήριο

Το πρώτο μεγάλο μυστήριο που θέλησε να λύσει ήταν τι απέγινε ο πολιτισμός των Μάγια. Όπως εξομολογείται το ενδιαφέρον του ξύπνησε η ταινία «Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού» που προβλήθηκε τη δεκαετία του ’80. Τότε πήγε στο Μπελίζ και τη Γουατεμάλα, μεταξύ 1984 και 1992, συμμετέχοντας εθελοντικά σε αρχαιολογικές έρευνες. «Ανακαλύψαμε κάποια κρανία μέσα σε σπηλιές στο Μπελίζ, είχαν στα δόντια οψιάνο που έδειχνε πως τα κρανία ανήκαν σε βασιλείς, ευγενείς και ιερείς. Συμπεράναμε πως πρέπει να έγινε κάποια εξέγερση, οι άνθρωποι στα βουνά και τη ζούγκλα κουράστηκαν να υπηρετούν υψηλόβαθμους ιερείς. Τους ανέτρεψαν, κατέβηκαν στην ακτή, άρχισαν το εμπόριο και πλούτισαν. Οι Μάγια δεν μπήκαν σε κάποιο διαστημόπλοιο κι εξαφανίστηκαν, απλώς ανέβηκαν κοινωνικά», είναι η θεωρία του. Οι ειδικοί δεν αποδέχθηκαν το σενάριο αυτό αλλά ο Gibson δεν ενδιαφερόταν ούτως ή άλλως για την αποδοχή. Όπως λέει, ήθελε να μάθει για τον εαυτό του.

Σε άλλο ερευνητικό ταξίδι του βρέθηκε στη Σιβηρία, ερευνώντας τη μυστηριώδη έκρηξη στην Tunguska. «Στις 30 Ιουνίου 1908 κάτι συνετρίβη στη Γη, στη μέση του σιβηρικού δάσους, βόρεια της πόλης Krasnoyarsk. Τα δέντρα ισοπεδώθηκαν σε ακτίνα μιλίων αλλά δεν σκοτώθηκε κανείς. Κανείς δεν ήταν εκεί κι έτσι δεν υπάρχει σαφές συμπέρασμα για το τι συνέβη. Ένας Ρώσος αστροναύτης επέστρεψε εκεί μερικά χρόνια μετά και διαπίστωσε πως τα δέντρα «έδειχναν» στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή του επίκεντρου.

Στο επίκεντρο τα εναπομείναντα δέντρα έστεκαν όρθια με τα κλαδιά τους κομμένα. Έτσι πίστεψε πως κάτι ανατινάχτηκε, ό,τι κι αν ήταν. Μετά έγινε η επανάσταση και κανείς δεν μπορούσε να μπει στη χώρα μέχρι που έφτασε εκεί ένας αστρονόμος από το Maine το 1994. Εγώ πήγα το 1995 και ήμουν ο δεύτερος Αμερικανός που το είδε, ήταν απίστευτο. Για να φτάσεις εκεί προσγειώνεσαι στη πόλη Vanavara, μετά μετακινείσαι με σκάφος και στο τέλος περπατάς και 24 ώρες».

Σύμφωνα με τη θεωρία του, ο αστρονόμος είχε δίκιο. Η κυρίαρχη θεωρία πως επρόκειτο για μετεωρίτη τού φαίνεται σωστή. Άλλα σενάρια περιλάμβαναν κομήτες, ατομικά διαστημόπλοια, ακόμα και ατομική έκρηξη. «Είμαι ανοιχτός σε πολλές θεωρίες αλλά μου φαίνεται πιο πιθανή αυτή του μετεωρίτη. Δεν μπόρεσα να βρω ούτε ένα κομμάτι του, κανείς δεν μπόρεσε γιατί εξατμίστηκε», σημειώνει.

«Η Κιβωτός είναι στην Αιθιοπία»

Το ενδιαφέρον για την Κιβωτό της Διαθήκης προέκυψε από την ταινία με τον Ιντιάνα Τζόουνς. «Ταξίδεψα στην Αιθιοπία το 2011 και διαπίστωσα πως η θρησκεία των κοπτών χριστιανών επικεντρωνόταν στην κιβωτό και όχι στον σταυρό ή τη σταύρωση και τα θεία μυστήρια, Κάθε εκκλησία στην Αιθιοπία έχει και μια ρέπλικα που εμφανίζει για το φεστιβάλ Timkat τον Ιανουάριο.

Αναρωτήθηκα γιατί αυτή η χώρα να έχει τέτοια εμμονή με την Κιβωτό; Είχα διαβάσει πως η Κιβωτός είχε μεταφερθεί στην Αιθιοπία και οι Αιθίοπες επιμένουν πως βρίσκεται στο Aksum, μια μικρή πόλη κοντά στα σύνορα με την Ερυθραία. Δεν πιστεύω πως όλα αυτά ανήκουν μόνο στη σφαίρα του φολκλόρ, όταν κάτι είναι τόσο κυρίαρχο συνήθως υπάρχει και κάποια πραγματική ιστορική βάση γι’ αυτό», λέει.

«Οπότε πιστεύω πως όντως η Κιβωτός είναι στην Αιθιοπία. Οι Αιθίοπες λένε σε όλους πως βρίσκεται στο μοναστήρι στο Aksum και φυλάσσεται από έναν μοναχό που δεν μπορεί ποτέ να βγει έξω ούτε να μιλήσει σε κανέναν. Είναι ο φρουρός της Κιβωτού. Τον αναζήτησα αλλά αν λένε όλοι πως είναι κάπου, πιθανότατα δεν είναι εκεί. Είναι πιθανώς μια ψεύτικη Κιβωτός. Δεν μπορείς να πλησιάσεις το μέρος ούτε σε απόσταση 60 μέτρων λόγω των μέτρων ασφαλείας, δεν μπορείς ούτε να δεις μέσα στο κτίριο».

Ο Graham Hancock, συγγραφέας του «Sign and the Seal: The Quest for the Lost Ark of the Covenant», πιστεύει πως η Κιβωτός έμεινε στην Αίγυπτο και στη συνέχεια μέσω του Νείλου έφτασε στη λίμνη Tana στην Αιθιοπία, που είναι η πηγή του Νείλου.

Ο Gibson έφτασε και εκεί. «Πήγα με βάρκα στο μοναστήρι Τana Kirkos. Κατά παράξενο τρόπο το GPS μου δεν δούλευε εκεί παρότι δούλευε παντού. Κάθε φορά που έβγαζα μια φωτογραφία απεικονιζόταν μια αύρα και σαν να διαχεόταν το φως. Η πυξίδα μου έπαιζε. Ο ιερέας μου έδειξε κάποια αντικείμενα που υποτίθεται πως συνοδεύουν την Κιβωτό αλλά κι εκείνος υποστήριξε πως η Κιβωτός είναι στο Aksum- αν και πρόσθεσε πως έγιναν τρία ακριβή αντίγραφα της Κιβωτού. Στη συνέχεια η αυθεντική και τα αντίγραφα μοιράστηκαν σε τέσσερα μοναστήρια, στο Aksum, το Tana Kirkos και άλλα δύο.

Σύμφωνα με τον ιερέα αυτόν η πραγματική Κιβωτός φέρει τις πλάκες με τις δέκα εντολές γραμμένες στα εβραϊκά ενώ στα αντίγραφα οι πλάκες είναι γραμμένες στα αμαρικά. Εγώ ήθελα να δω την αυθεντική κι έστειλα εκεί τον φίλο μου αφότου έφυγα. Εκείνος τους μίλησε ξανά και του έδωσαν κάποια χειρόγραφα. Ο ηγούμενος στο Tana Kirkos, ένας πολύ μεγάλος σε ηλικία άνδρας που κανείς ποτέ δεν καταφέρνει να δει, εμφανίστηκε στο δωμάτιο του φίλου μου τη νύχτα και του είπε: ‘Έρχεται μια βάρκα, πάρ’ την και μην ξαναγυρίσεις εδώ’. Οπότε, θεωρώ πως έφτασα κοντά».

Η εξαφάνιση της πτήσης

Και φτάνουμε έτσι στην εξαφάνιση της πτήσης 370. «Ήμουν στη φάση που πουλούσα το σπίτι μου στην Καλιφόρνια και ξεσκόνιζα αναμνήσεις και φωτογραφίες», αφηγείται. «Τότε άκουσα για το αεροσκάφος, έμαθα πως είχε πετάξει για επτά ώρες, είχε φτάσει από τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας στον Ινδικό Ωκεανό και μετά εξαφανίστηκε. Με συνεπήρε, η φαντασία μου γέμισε γεωγραφία, αεροπλοΐα, τρομοκρατία, ταξίδια, όλα μαζί. Άκουσα πως υπήρχαν άνθρωποι που είχαν δει το αεροπλάνο στις Μαλδίβες αλλά τις αναφορές τους τις παρέβλεψαν επειδή οι δορυφόροι είχαν δείξει πως το αεροπλάνο είχε πάει νότια.

Τότε σκέφτηκα, γιατί να μην ακούσουμε τους μάρτυρες; Μπορεί να υπήρχαν και επιζώντες στα ζεστά νερά κοντά στις Μαλδίβες. Γι’ αυτό είμαι εδώ τώρα, για να ψάξω κι αυτές τις πτυχές. Συνάντησα πολλούς ψαράδες και η μαρτυρία τους ήταν πολύ αξιόπιστη. Μου είπαν πως είδαν ένα αεροσκάφος, λευκό μπλε και κόκκινο να πετά χαμηλά πάνω από το νησί τους σε ώρα που πράγματι θα του τελείωναν τα καύσιμα, αν είχε κατευθυνθεί προς τα εκεί. Το αεροπλάνο αυτό δεν αναγνωρίστηκε. Αν τα ‘μάτια’ των ραντάρ κάνουν λάθος, για οποιοδήποτε λόγο, τα μάτια των ψαράδων μπορεί να έχουν δίκιο. Μπορεί να ήταν η πτήση 370, ταίριαζε στην περιγραφή».

Η έρευνά του άρχισε τον Μάρτιο του 2015, ένα χρόνο μετά την εξαφάνιση του αεροσκάφους. Η επίσημη έρευνα στα ανοιχτά των ακτών της Αυστραλίας- που βασίζεται στις πληροφορίες από δορυφόρους- δεν βρήκε απολύτως τίποτα.

«Έτσι σκέφτηκα να μιλήσω στους συγγενείς των θυμάτων αλλά και τους ανθρώπους στις Μαλδίβες. Οι αρχές ξόδευαν 100 εκατομμύρια δολάρια και δεν είχαν βρει τίποτα. Ταξίδεψα στο Λάος, τη Μιανμάρ, την Ταϊλάνδη, τη Μαλαισία, τις Μαλδίβες, την Καμπότζη, τον Μαυρίκιο, το Ρεουνιόν, την Αυστραλία, τις ΗΠΑ, τη Μαδαγασκάρη και τη Μοζαμβίκη αναζητώντας στοιχεία», συνεχίζει ο Gibson.

Με ολοζώντανο το πνεύμα του (εξ)ερευνητή να καίει μέσα του, κατέληξε βήμα- βήμα και στον εντοπισμό του κομματιού από τα συντρίμμια του αεροσκάφους. Περιγράφει στο BBC: «Η Μαδαγασκάρη μπλοκάρει τα περισσότερα συντρίμμια και γενικά σκουπίδια που μεταφέρονται από ανατολικά, είναι σαν μαγνήτης (τον Ιούνιο του 2016 άλλωστε ο Gibson βρήκε κι άλλα κομμάτια που είναι πιθανό να ανήκουν στο εξαφανισμένο αεροσκάφος στη βορειοανατολική Μαδαγασκάρη). Ο καθηγητής Charitha Pattiaratchi, ειδικός της αεροπλοΐας στο University of Western Australia, μου είπε πως αν κάποια αντικείμενα δεν μπλοκαριστούν στη Μαδαγασκάρη είτε από βορρά είτε από νότο, τότε θα ξεβραστούν στη Μοζαμβίκη.

Τον Φεβρουάριο του 2016 νοίκιασα ένα σκάφος και όπως συνήθως κάνω, απευθύνθηκα στους ντόπιους και τους ρώτησα πού ξεβράζει συνήθως αντικείμενα η θάλασσα. Μου είπαν πως υπήρχε ένα σημείο κοντά στην πόλη Vilankulos όπου πηγαίνουν οι ψαράδες για να μαζέψουν δίχτυα ή σημαδούρες όταν τα παίρνει η θάλασσα. Πήγα χωρίς την παραμικρή προσδοκία – είχα ήδη «χτενίσει» παραλίες στην Ταϊλάνδη, τον κόλπο της Βεγγάλης, τη θάλασσα Ανταμάν και τις Μαλδίβες και δεν είχα βρει τίποτα.

Περιπλανηθήκαμε εκεί, είχε μόνο συνηθισμένα σκουπίδια της παραλίας. Αλλά ξαφνικά ο ιδιοκτήτης του σκάφους σήκωσε ένα γκρι τριγωνικό αντικείμενο και μου είπε: «μήπως αυτό είναι από την πτήση 370;». Πλησίασα και είδα πως έγραφε πάνω «No step» και τότε ήξερα πως ήταν από αεροπλάνο.

Συνήθως αυτό γράφεται πάνω στην ουρά και τα φτερά ώστε οι εργάτες να μην πατούν πάνω τους και είναι χαρακτηριστικό των σκαφών Boeing».

Με αίσθημα της μεγάλης ευθύνης που τον βάραινε ο Gibson έστειλε μέιλ και φωτογραφίες του αντικειμένου στην αυστραλιανή Australia’s Transport Safety Bureau(ATSB) που ηγείται των ερευνών για την πτήση ΜΗ370 στο νότιο Ινδικό Ωκεανό. «Μου είπαν να το προσέχω, να μην μιλάω και πολύ γι’ αυτό γιατί μπορεί να αναστατωθούν οι οικογένειες των θυμάτων και να φροντίσω να φτάσει στα χέρια τους. Το μετέφερα στο Μαπούτο και από εκεί από το προξενείο της Αυστραλίας έφτασε στις αρμόδιες υπηρεσίες. Τρεις εβδομάδες αργότερα επιβεβαιώθηκε πως ανήκε στο χαμένο αεροσκάφος», περιγράφει.

Έτσι έχει σχηματίσει πια τη δική του θεωρία για τη μυστηριώδη κατάληξη του μοιραίου αεροπλάνου. «Μετά τον εντοπισμό αυτού του κομματιού βρέθηκαν κι άλλα. Πλέον έχουν βρεθεί πέντε κομμάτια του αεροπλάνου, ένα στον Μαυρίκιο, δύο στη Μοζαμβίκη, ένα στη Νότιο Αφρική κι ένα στο νησί Ρεουνιόν. Έτσι αποκλείω κάποιες από τις θεωρίες για το τι μπορεί να συνέβη. Το αεροσκάφος συνετρίβη κάπου στον Ινδικό Ωκεανό, νότια του ισημερινού αλλά όχι τόσο νότια όσο πιστεύουν γιατί τότε τα συντρίμμια θα είχαν καταλήξει στην Αυστραλία και την Τασμάνια.

Δεν συνετρίβη ούτε στον κόλπο της Ταϊλάνδης ούτε στον κόλπο της Βεγγάλης. Πιστεύω πως η επίσημη έρευνα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί αλλά βασίζεται μόνο σε πληροφορίες από δορυφόρους.

Αν το δορυφορικό σύστημα δεν λειτουργούσε στην εντέλεια ή αν οποιοδήποτε συμπέρασμα για την ταχύτητα, το ύψος και την πορεία του αεροσκάφους είναι λάθος, απλώς ψάχνουν στο λάθος μέρος», τονίζει.

Αυτό το τελευταίο μυστήριο του αεροσκάφους έχει συνεπάρει τον ερευνητή Gibson, ο οποίος δεν προτίθεται να κάνει πίσω στην προσπάθεια επίλυσής του. «Έχω γνωρίσει πολλές οικογένειες θυμάτων και δεν πρόκειται να τα παρατήσω μέχρι κάποιος- ή εγώ- να βρει το αεροσκάφος. Θέλω να λύσω αυτό το μυστήριο», ξεκαθαρίζει.

Ποιο μπορεί να είναι το πιθανότερο σενάριο για την κατάληξη του αεροσκάφους και μαζί και των εκατοντάδων επιβαινόντων του; Ο Gibson δεν αποκλείει μηχανικό πρόβλημα ή φωτιά αλλά ούτε και το ενδεχόμενο αεροπειρατείας. «Τα συντρίμμια είναι μικρά και κατακερματισμένα, η κατάσταση του πτερυγίου δείχνει πως το αεροσκάφος δεν έκανε μια ελεγχόμενη πτήση. Εξαρχής ο κόσμος κατηγορούσε τον πιλότο και έσπρωχνε όλα αυτά κάτω από το χαλί.

Αλλά δεν υπάρχει τίποτα στο ιστορικό του ούτε το ψυχολογικό προφίλ του που να δείχνει πως μπορεί να θέλησε να τερματίσει τη ζωή του και να πάρει κι άλλους ανθρώπους μαζί του. Πρέπει να συνεχίσουμε να ψάχνουμε, για τις οικογένειες των θυμάτων αλλά και όλους τους ανθρώπους που μετακινούνται με αεροπλάνα. Χρειαζόμαστε περισσότερες ενδείξεις για να πούμε κάτι με σιγουριά».

Πολλές φορές ο Gibson άκουσε ανθρώπους να του λένε να αφήσει την έρευνα στους ειδικούς. «Όμως εκείνοι δεν βρήκαν τίποτα ενώ εγώ βρήκα. Οι ειδικοί της εξωτερικής πολιτικής δεν είχαν δει την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ενώ εγώ το ήξερα επειδή είχα βρεθεί εκεί. Οι ειδικοί συχνά φορούν παρωπίδες και χάνουν τη μεγάλη εικόνα», απαντά.

Παρά τις έρευνες, τις εξερευνήσεις, τα ταξίδια, τις ανακαλύψεις, αυτό που ξεχωρίζει ο ίδιος ως «κολοφώνα» των περιπλανήσεών του δεν είναι μέρος αλλά φυσικό φαινόμενο: η ολική έκλειψη ηλίου. «Είναι κάτι που οπωσδήποτε πρέπει κανείς να δει πριν φύγει από αυτή τη ζωή. Θα γίνει μία που θα είναι ορατή από το Όρεγκον στις 21 Αυγούστου 2017 και πρέπει να τη δω. Είδα την τελευταία στις 9 Μαρτίου του 2016 στην Ινδονησία, ήμουν στο νησί Belitung. Κάθε ηλιακή έκλειψη είναι θεαματική γιατί φέρνει τα πάνω- κάτω στον, το φεγγάρι κρύβει τον ήλιο. Και στη μέση της μέρας βλέπεις τα αστέρια και το ηλιακό στέμμα. Βλέπεις τις ηλιακές εκλάμψεις, πινελιές πορτοκαλί και κόκκινες», καταλήγει.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα »