Κύπρος η χώρα των μεγαλεμπόρων

Μάλιστα το είδαμε και αυτό στην δίκαια κοινωνία που έχει αυτή η γεωγραφική περιοχή που ονομάζεται Κύπρος. Όταν συλλαμβάνονται μικροχρήστες ναρκωτικών και καταδικάζονται σε μακρόχρονες ποινές στη φυλακή και χωρίς κανένα δικαίωμα εγγύησης, που τους συμπεριφέρονται σαν τους χειρότερους αλήτες μόνο και μόνο λόγο της χρήσης κάποιων ναρκωτικών ουσιών ,που αποφάσισαν μερικοί "μεγάλοι άρχοντες" του καπιταλισμού να τα ορίσουν ως παράνομα για να μπορούν να ελέγχουν πλήρως τα κέρδη και από τις "νόμιμες" ουσίες πχ. τσιγάρα αλλά και από τις "παράνομες",που ίσως και να βλάπτουν λιγότερο από την ανθυγιεινή ζωή στις μολυσμένες περιοχές του κόσμου που ζούμε και να κάνουν και λιγότερο κακό. Δεν μπορούν να καταλάβουν μερικοί ότι οι "βαριοί" χρήστες είναι "άρρωστοι" και χρειάζονται την βοήθεια αυτής της άθλιας κοινωνίας για να αντεπεξέλθουν σε αυτό το σοβαρό πρόβλημα υγείας,αντί αυτού τους συμπεριφέρονται σαν αποβράσματα της κοινωνίας και σαν αλήτες και τους σπρώχνουν πιο βαθιά στον "τάφο" τους. Τους απομονώνουν κοινωνικά και χάνονται ψυχολογικά και νοιώθουν την παντελή απόρριψη από τους γύρω τους και καταφεύγουν σε ακραιές ενέργειες. Να τονίσουμε επίσης ότι πιστεύουμε πως ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει στον εαυτό του καλό η κακό και δεν δικαιούται ΚΑΝΕΝΑΣ να του πει πως θα ζήσει τη ζωή του.Η συμβουλή είναι το καλύτερο όπλο αλλά ο εξαναγκασμός είναι η ταφόπλακα στα δικαιώματα του ανθρώπου.Τέλοσπάντων αυτούς τους μικροχρήστες που η κοινωνία τους απομονώνει χωρίς να καταλάβει ότι αντιμετωπίζουν μιαν αρρώστια ,που γιατρεύεται με την βοήθεια των γύρω τους, εν τέλει το τρομερό μασ κράτος τους βάζει φυλακή γιατί ΑΣΘΕΝΟΥΝ.
Είδαμε τη παθαίνουν οι ψυχολογικά άρρωστοι μικροχρήστες στην πανέμορφη κοινωνία μας και στο ακριβοδίκαιο "κράτος μας".Τώρα να δούμε την αντιμετώπιση στους μεγαλέμπορους.Ο έμπορος που πουλά τον θάνατο σε αυτούς τους αρρώστους(γιατί περι θανάτου είναι οι νοθευμένες ουσίες που πουλάνε) κυκλοφορά στην κοινωνία με ψηλά το κεφάλι, έχει μια ωραία δουλειά με πολλούς υπαλλήλους μόνο για την κάλυψη των χρημάτων του εμπορίου, η κοινωνία τον σέβεται γιατί έχει μια άξια επιχείρηση που βοηθά και τον κόσμο και η αστυνομία τον προστατεύει σε τυχών κλοπές.Ο έμπορος έχει κάθε γνώση στο τη πράττει καθώς ως επί το πλείστον δεν είναι χρήστης άρα είναι και ψυχολογικά "νηφάλιος",ξέρει τι νοθεύματα πουλά στον κόσμο με μόνη του έννοια το κέρδος από το εμπόριο. Αυτοί λοιπόν ο "δολοφόνοι" θα τους χαρακτήριζα κυκλοφορούν ελεύθεροι και με την έγκριση του νόμου.Η μεγαλύτερη ποσότητα ναρκωτικών που βρέθηκε από εμπόρους και αυτοί οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι επειδή πολύ απλά έχουν το άτιμο το χρήμα τον ΘΕΟ πλέον του κάθε διεφθαρμένου προσώπου. Οι κύριοι μεγαλέμποροι αφού πλήρωσαν 500000 ευρώ απο τα χρήματα που βγάζουν σκορπώντας τον θάνατο αυτή την στιγμή κυκλοφορούν ελεύθεροι. Αυτοί έχουν όλα τα δικαιώματα ενώ οι μικροχρήστες και οι οπαδοί πάνε κατευθείαν πίσω από τα σίδερα χωρίς κανένα δικαίωμα. Δικαιοσύνη και ισότητα σου λένε μετά.
Επιτέλους κλείστε το μαγαζάκι σας που ονομάζεται κράτος γιατί πάτε για πτώχευση και εκκαθάριση στοκ και μόνο οι έμποροι ναρκωτικών σας σώζουν με αυτές τις χορηγίες γιατί περί χορηγίες μιλάμε, δεν γίνεται αλιώς.Οι ίσες κοινωνίες σας δεν είναι τίποτε περισσότερο από την χειρότερη μορφή υποδούλωσις του ανθρώπου που συνάμα με τις ψεύτικες θρησκείες σας και τις γελοίες γιορτές ,θρησκευτικές και εθνικές, κάνετε τον κόσμο μαριονέτα σας και σας υπακούει πιστά χωρίς να βλέπει τα δικαιώματα του και πως υπάρχει μια καλύτερη ζωή. Του μάθατε πως η καλύτερη ζωή έρχεται με το χρήμα αφού έτσι πιστεύεται και εσείς αλλά πλανίστε ΟΙΚΤΡΑ. Η δίκαιη κοινωνία δεν περιέχει κανένα "αφεντικό" στην μέση είτε υλικό είτε ανθρώπινο.
Και τώρα το τυχερό σας μυαλουδάκη βρήκε την ευκαιρία πάλι να αποπλανήσει την κοινωνία βγάζοντας επιβλητικούς λόγους για τον οπαδισμό,παραφουσκώνοντας μικρο γεγονότα μόνο και μόνο για να αποπλανηθεί η κοινωνία από τα πραγματικά θλιβερά γεγονότα. Γιατί έτσι μάθατε οι οπαδοί να είναι τα εξιλαστήρια θύματα σας και να ξεσπάται πάνω μας για να καλύψετε τις "βρομιές" σας αλλά και επειδή δεν γουστάρετε να υπάρχουν κάποιοι που να σας εναντιώνονται , αλλά και το κυριότερο χτυπάτε στο ψαχνό τους οπαδούς γιατί δεν έχετε κανένα άλλο να χτυπήσετε και επιτίθεστε στην αντιδραστική νεολαία. Μα θα μας βρείτε απέναντι σας και οπαδούς και ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ,γιατί ώς Αναρχικός αυτό που ονειρεύομαι είναι να ζώ ελεύθερος και σε μιαν ίση κοινωνία χωρίς διαφθορές ίσως μας πουν "ρομαντικούς" που ονειρευόμαστε ένα διαφορετικό κόσμο αλλά απαντούμε πως είμαστε.
Αφήστε τους οπαδούς και τους χρήστες και πιάστε τους πραγματικούς εγκληματίες που σκορπούν τον θάνατο ευσυνείδητα

Θεός και ελευθερία απο Μιχαήλ Μπακούνιν

Απόσπασμα από το «Θεός και Κράτος». Αναδημοσίευση από το www.politikokafeneio.com

...Υπάρχει αυτή η αντίφαση. Θέλουν το Θεό αλλά θέλουν και την ανθρωπότητα. Επιμένουν να συνενώνουν δύο όρους που, μόλις χωριστούν, δεν μπορούν πια να συναντηθούν παρά μόνο για ν’ αλληλοκαταστραφούν. Λένε με μια ανάσα: «Ο Θεός και η ελευθερία του ανθρώπου», «ο Θεός και η αξιοπρέπεια και η δικαιοσύνη και η αδελφότητα και η ευημερία των ανθρώπων» χωρίς να νοιαστούν για τη μοιραία λογική, σύμφωνα με την οποία, αν υπάρχει Θεός, αναγκαστικά είναι ο αιώνιος, ο ανώτατος, ο απόλυτος αφέντης και αν ο αφέντης αυτός υπάρχει, τότε ο άνθρωπος είναι σκλάβος. Αλλά, αν είναι σκλάβος, τότε δεν είναι προσιτή γι’ αυτόν ούτε η δικαιοσύνη, ούτε η φιλοσοφία, ούτε η αδελφότητα, ούτε η ευημερία».

Μάταια και αντίθετα από κάθε λογική και κάθε ιστορική εμπειρία, θα παρουσιάσουν το Θεό τους διαπνεόμενο από την πιο τρυφερή αγάπη για την ανθρώπινη ελευθερία. Ένας αφέντης, ό,τι και αν κάνει, όσο φιλελεύθερος και αν θέλει να φανεί, παραμένει πάντα αφέντης και η ύπαρξή του αναγκαστικά σημαίνει δουλεία για όλους εκείνους που βρίσκονται κάτω από αυτόν. Έτσι, εάν υπήρχε Θεός, ένας μόνο τρόπος θα υπήρχε για να εξυπηρετήσει την ανθρώπινη ελευθερία, να έπαυε να υπάρχει.

Επειδή αγαπώ και επιθυμώ βαθιά την ανθρώπινη ελευθερία και τη θεωρώ σαν απόλυτη προϋπόθεση για κάθε τι που λατρεύουμε και σεβόμαστε στην ανθρωπότητα, αντιστρέφω τη φράση του Βολταίρου και λέω πως, αν ο Θεός υπήρχε πραγματικά, θα έπρεπε να τον εξαφανίσουμε (...)». «...ο άνθρωπος αποδίδει στο Θεό όλες τις ιδιότητες, τις δυνάμεις και τις αρετές που διαδοχικά ανακαλύπτει μέσα ή έξω από αυτόν.(...) ο Θεός είναι [σαν ανώτατο ον] απόλυτα κενός από κάθε προσδιορισμό και κάθε περιεχόμενο, είναι γυμνός, ένα τίποτα, όπως το μηδέν. (...) στη θρησκευτική όμως φαντασία του εμφανίζεται σαν άρχοντας και Κύριος.

Συνεπάγεται, λοιπόν, ότι ο Θεός είναι ο απόλυτος σκυλευτής και ότι, επειδή ο ανθρωπομορφισμός είναι η ίδια η ουσία κάθε θρησκείας, ο ουρανός, που θεωρείται η κατοικία των αθάνατων Θεών, δεν είναι τίποτα άλλο από έναν άπιστο καθρέφτη που αντανακλά στον θρησκευόμενο άνθρωπο την ίδια την εικόνα του αντεστραμμένη και εξογκωμένη (...).

...Ο Χριστιανισμός είναι η πιο αντιπροσωπευτική Θρησκεία, επειδή ακριβώς παρουσιάζει και φανερώνει, σ’ όλη την έκτασή της, τη φύση, την καθαρή ουσία κάθε θρησκευτικού συστήματος που είναι η πτώχευση, η υποδούλωση και η εκμηδένιση της ανθρωπότητας προς όφελος της θεότητας. Εφόσον ο Θεός είναι το παν, ο πραγματικός κόσμος και ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα. Εφόσον ο Θεός είναι η αλήθεια, η δικαιοσύνη, το αγαθό, η δύναμη και η ζωή, ο άνθρωπος είναι το ψέμα, η αδικία, το κακό, η ασχήμια, η αδυναμία και ο θάνατος. Εφόσον ο Θεός είναι ο Κύριος, ο άνθρωπος είναι ο σκλάβος. Ανίκανος να βρει μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό τη δικαιοσύνη, την αλήθεια και την αιώνια ζωή, δεν μπορεί να φθάσει εκεί παρά μόνο με τη θεία αποκάλυψη.

Αλλά όποιος λέει αποκάλυψη, εννοεί μεσσίες, προφήτες, ιερείς και νομοθέτες που αποκαλύπτουν εμπνεόμενοι από τον ίδιο τον Θεό. Και αυτοί εδώ, αφού αναγνωριστούν σαν αντιπρόσωποι του Θεού πάνω στη Γη, σαν άγιοι διδάσκαλοι της ανθρωπότητας, προορισμένοι από τον ίδιο το Θεό να την κατευθύνουν στο δρόμο της σωτηρίας, πρέπει αναγκαστικά να ασκούν απόλυτη εξουσία. Όλοι οι άνθρωποι τους οφείλουν μια παθητική και απεριόριστη υποταγή. Γιατί απέναντι στη θεϊκή Λογική δεν υπάρχει ανθρώπινη λογική που να μπορεί να της εναντιωθεί, ούτε επίγεια δικαιοσύνη ενάντια στη δικαιοσύνη του Θεού. Αφού οι άνθρωποι είναι σκλάβοι του Θεού, πρέπει να είναι και σκλάβοι της Εκκλησίας και του Κράτους, εφόσον αυτό καθαγιάζεται από την Εκκλησία (...).

Ανεξάρτητα λοιπόν από το αν αυτό δυσαρεστεί τους μεταφυσικούς και τους θρησκευόμενους ιδεαλιστές, φιλοσόφους, πολιτικούς ή ποιητές, η ιδέα του Θεού σημαίνει την απάρνηση της ανθρώπινης λογικής και δικαιοσύνης ‘ είναι η πιο αποφασιστική απάρνηση της ανθρώπινης ελευθερίας και αναγκαστικά καταλήγει στη δουλεία των ανθρώπων, τόσο στη θεωρία όσο και στην πρακτική (...).

Αν υπάρχει Θεός, ο άνθρωπος είναι σκλάβος. Ο άνθρωπος όμως μπορεί και πρέπει να είναι ελεύθερος. Λοιπόν, δεν υπάρχει Θεός. Προκαλώ οποιονδήποτε να βγει από τον κύκλο αυτό και να διαλέξει.

...Η αληθινή, πραγματική αγάπη, έκφραση μιας αμοιβαίας και σταθερής ανάγκης, δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο μεταξύ ίσων. Η αγάπη του ανώτερου για τον κατώτερο είναι η εκμηδένιση, η καταπίεση, η περιφρόνηση, είναι ο εγωισμός, η αλαζονεία, η ματαιοδοξία που θριαμβεύουν μέσα στο αίσθημα του μεγαλείου που θεμελιώνεται πάνω στην ταπείνωση του άλλου. Η αγάπη του κατώτερου για τον ανώτερο είναι ο εξευτελισμός, ο φόβος και οι ελπίδες του σκλάβου που περιμένει από τον αφέντη του την ευτυχία ή την δυστυχία. Τέτοιος είναι ο χαρακτήρας αυτής της υποτιθέμενης αγάπης του Θεού για τους ανθρώπους και των ανθρώπων για τον Θεό. Είναι ο δεσποτισμός του ενός και η δουλεία του άλλου».

Απαγόρευση περι πολιτικής στους αθλητικούς χώρους

Γράφω αυτό το άρθρο με αφορμή τις τελευταίες τιμωρίες που δέχθηκαν διάφορες ομάδες για πανό πολιτικού θέματος ή συνθημάτων ,καθώς και για μερικές ανακοινώσεις τις αστυνομίας και τις κοπ.
Ο καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος να παίρνει ότι θέλει και γουστάρει και φυσικά τον εκφράζει πολιτικά.Ναι μπορεί να μισώ τα σύμβολα που μπορεί να σηκώσει κάποιος φασίστας στην αντίπαλη κερκίδα αλλά δεν περιμένω και ούτε θέλω από την κοπ να τιμωρεί τον καθένα απλά γιατί δείχνει την προσωπικότητα του και μάλλον και ολόκληρης της οργανωμένης του κερκίδας. Ότι γουστάρει ας παίρνει και εγώ αν μπορώ να πάω και να του το πάρω γατί το μισώ αυτό το σήμα και να το κάψω μπροστά στα μάτια.Απο που και ως που να απαγορεύεις σε κάποιον τον τρόπο έκφρασης του,που στα γήπεδα είναι μόνο η φωνή και τα πανό,για την ηλίθια δικαιολογία πως μπορεί να προκαλέσει τους αντιπάλους. Και οι παίχτες προκαλούν πολλές φορές διαταραχές και οι διαιτητές. Δεν είδαμε να τους τιμωρείται αυτούς. Πολλά μηνύματα στέλνονται με τα πανό και πρέπει τώρα να υπάρξουν αντιδράσεις απο τους οργανωμένους. Ναι δεν γουστάρω αντιδράσεις και να έχω δίπλα μου εχθρούς και φασίστες αλλά μιαν συλλογική διαμαρτυρία μέσα στα γήπεδα και κυρίως μέσω των πανό.Ο καθένας δικαιούται να παίρνει ότι θέλει και όποιος αντίπαλος διαφωνεί και έχει τα... κότσια να πάει να κάψει το σύμβολο αυτό.
Ας το πάρουμε λίγο διαφορετικά όμως. Σε ποια άλλη χώρα απαγορεύονται οι φωτογραφίες του ΤΣΕ?Σε καμιά απολύτως. Ακόμη και το σφυροδρέπανο είναι επιτρεπτό στα γήπεδα και δεν τιμωρείται. Το αλφάδι είναι το πιο αμφιλεγόμενο που επειδή πολλοί που απλά δεν γνωρίζουν τι σημαίνει το κατατάσσουν στα φασιστικά σήματα και μη επιτρεπτά καθώς φοβούνται ακόμη και τα σήματα μας. Με ποια δικαιολογία εγώ να μην δικαιούμαι να πάρω σημαία με αλφάδι στο γήπεδο και στόχο σβησμένο?Αυτό με εκφράζει εμένα και όχι μόνο. Τώρα για στόχους κλπ επίσης δεν είναι απαγορευμένα εκτός από σβάστιγκες στις περισσότερες χώρες αλλά όπως είπα πριν δεν πιστεύω σε καμιάν "απαγόρευση".Πιστεύω στην επίθεσή σε αυτούς που τα σηκώνουν και κάψιμο αυτών των γελοίων συμβόλων μπροστά στα μάτια τους.
Αλλά δεν τα είδαμε όλα ακόμα. Μέχρι και τιμωρίες για... υβριστικά συνθήματα ακούμε από τους γελοίους της κοπ που προσπαθούν να μετατρέψουν τα γήπεδα σε εκκλησίες αλλά τους δίνω μιαν υπόσχεση και προειδοποίηση.ΓΗΠΕΔΑ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ.
Και να ήταν μόνο αυτό, πριν το τελευταίο ντέρμπι μεταξύ των πορτοκαλάδων και τον μαθητών διαβάσαμε την γελοία ανακοίνωση που εξέδωσαν οι "αρχές".Πως απαγορεύονται και οι φανέλες(!) με πολιτικά σύμβολα. Τότε τα ακούσαμε όλα απο τα γελοία όργανα αυτού του καμένου τόπου που κάποιοι ονόμασαν κύπρο.Βλέπεται κάποιοι οραματίζονται 30000 αρνιά που θα πηγαίνουν γήπεδο οικογενειακώς,να χειροκροτούν σε 2-3 φάσεις και να βλέπουν τις διαφημίσεις των επιχειρηματιών που θέλουν να πουλήσουν σε αυτά τα αρνιά που θα πηγαίνουν μόνο και μόνο για να επισκεφθούν τες πολυτελείς εγκαταστάσεις στα γήπεδα που κάποιοι ονειρεύονται. Αλλά όπως είπα και πριν αυτά μόνο για τα όνειρα τους. Άμεσες κινήσεις πρέπει να γίνουν απο τους οργανωμένους για την διακοπή αυτής της γελοίας εφαρμογής στον νόμο.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΜΑΣ
ΛΕΥΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ

AGAINST MODERN FOOTBALL

Η ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΑΠΟ ΕΡΡΙΚΟ ΜΑΛΑΤΕΣΤΑ

Για να εκλείψει οριστικά η καταπίεση, χωρίς να υπάρχει κανένας κίνδυνος επανεμφάνισης της, πρέπει όλοι οι άνθρωποι να πεισθούν για το δικαίωμα τους επί των μέσων παραγωγής και να είναι προετοιμασμένοι να ασκήσουν αυτό το βασικό δικαίωμα, απαλλοτριώνοντας τους γαιοκτήμονες, τους βιομηχάνους και τους χρηματιστές και θέτοντας όλο τον κοινωνικό πλούτο στην διάθεση του λαού.'
[Στην Τέραμο] σε μια συγκέντρωση αγροτών, ο τοπικός γραμματέας των συνδικάτων, ο πρόεδρος του σοσιαλιστικού συνεταιρισμού και δύο σοσιαλιστές βουλευτές έλεγαν στους αγρότες: «Να είστε έτοιμοι. Όταν οι ηγέτες σας πουν να απεργήσετε, φύγετε από τα χωράφια, και αν, από την άλλη, σας πουν να μαζέψετε μόνο το μερίδιο σας [από την σοδειά], υπακούστε τους και αφήστε το υπόλοιπο αμάζευτο.» Αυτή είναι η συμβουλή των καλών ρεφορμιστών.
Διότι είναι γεγονός ότι όταν χάνεται η σοδειά, μπορεί κανείς ευκολότερα να πει στους ανθρώπους ότι η επανάσταση δεν μπορεί να γίνει, επειδή θα πεθάνουν από την πείνα. Πότε αυτοί οι κακοί ποιμένες θα αποφασίσουν να πουν στους αγρότες: «μαζέψτε όλη την σοδειά και μη δώσετε τίποτε στα αφεντικά, μετά προετοιμάστε την γη και σπείρετε την για την επόμενη χρονιά, με την απόλυτη βεβαιότητα ότι τα αφεντικά δεν πρέπει να ξαναπάρουν ποτέ τίποτε»; Εάν θέλουμε να αλλάξουμε ριζικά και όχι απλώς επιφανειακά το σύστημα, θα χρειασθεί να καταστρέψουμε εκ των πραγμάτων τον καπιταλισμό, απαλλοτριώνοντας εκείνους οι οποίοι τώρα ελέγχουν όλο τον κοινωνικό πλούτο, και ξεκινώντας αμέσως να οργανώνουμε, σε τοπική βάση και χωρίς να χρησιμοποιούμε τις νόμιμες οδούς, μια νέα κοινωνική ζωή. Πράγμα που σημαίνει ότι για να δημιουργήσουμε την «κοινωνική δημοκρατία», θα πρέπει προηγουμένως να εγκαθιδρύσουμε ... την Αναρχία!
Μια από τις βασικές αρχές του αναρχισμού είναι η κατάργηση του μονοπωλίου επί της γης, των πρώτων υλών ή των μέσων παραγωγής, και συνεπώς η κατάργηση της εκμετάλλευσης της εργασίας των άλλων από εκείνους που κατέχουν τα μέσα παραγωγής. Η ιδιοποίηση της εργασίας των άλλων, όλων εκείνων των πραγμάτων τα οποία επιτρέπουν σε έναν άνθρωπο να ζει χωρίς να συνεισφέρει το μερίδιο του στην κοινωνία, αποτελεί, από αναρχική και σοσιαλιστική άποψη, κλοπή. Οι γαιοκτήμονες, οι καπιταλιστές, με βία και ατιμία έχουν καταληστέψει τον λαό από την γη και όλα τα μέσα παραγωγής, συνέπεια δε αυτής της αρχικής κλοπής είναι ότι μπορούν να αποσπούν καθημερινά από τους εργάτες το προϊόν της εργασίας τους- Ωστόσο υπήρξαν τυχεροί κλέφτες, έχουν γίνει ισχυροί, έχουν θεσπίσει νόμους για να νομιμοποιήσουν την θέση τους και έχουν οργανώσει ένα ολόκληρο σύστημα καταστολής για να υπερασπίσουν τον εαυτό τους, τόσο από τις απαιτήσεις των εργατών όσο και από εκείνους που θα ήθελαν να τους αντικαταστήσουν, χρησιμοποιώντας τα ίδια μέσα. Τώρα η κλοπή των πρώτων ονομάζεται ιδιοκτησία, εμπόριο, βιομηχανία κ.ο.κ-, ενώ ο όρος ληστές στην καθομιλουμένη επιφυλάσσεται για εκείνους οι οποίοι θα ήθελαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα των καπιταλιστών αλλά, έχοντας έλθει πολύ αργά και σε αντίξοες περιστάσεις, δεν μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο χωρίς να στραφούν εναντίον του νόμου.
Ωστόσο, τα διαφορετικά ονόματα με τα οποία συνήθως αναφέρονται, δεν μπορούν να απαλείψουν την ηθική και κοινωνική ταυτότητα των δυο θέσεων. Ο καπιταλιστής είναι ένας κλέφτης ο οποίος πέτυχε, χάρη στις δικές του προσπάθειες ή εκείνες των προγόνων του· ο κοινός κλέφτης είναι ένας επίδοξος καπιταλιστής ο οποίος απλώς προσδοκά να γίνει τέτοιος πραγματικά, να ζει, χωρίς να εργάζεται, από την «μπάζα» του, δηλαδή από την εργασία των άλλων. Ως εχθροί των καπιταλιστών, δεν μπορούμε να τρέφουμε συμπάθεια για τον κλέφτη που φιλοδοξεί να γίνει καπιταλιστής. Όντας θιασώτες της απαλλοτρίωσης από τον λαό προς όφελος όλων, δεν μπορούμε ως αναρχικοί να σχετιζόμαστε με ενέργειες οι οποίες απλώς αποσκοπούν στην μεταφορά πλούτου από τα χέρια του ενός αφεντικού στα χέρια ενός άλλου, Βεβαίως, αναφέρομαι στον επαγγελματία κλέφτη, το άτομο που δεν θέλει να εργάζεται και αναζητά τα μέσα για να ζει παρασιτικά από την εργασία των άλλων. Το ζήτημα είναι εντελώς διαφορετικό όταν ένας άνθρωπος, στον οποίο στερούν τα μέσα εργασίας, κλέβει προκειμένου αυτός ή τα μέλη της οικογένειας του να μην πεθάνουν από την πείνα. Σε αυτήν την περίπτωση, η κλοπή (αν μπορεί να ονομασθεί έτσι) είναι μια εξέγερση κατά της κοινωνικής αδικίας και μπορεί να αποβεί το ιερότερο δικαίωμα και το επιτακτικότερο καθήκον...Είναι αλήθεια ότι ο επαγγελματίας κλέφτης είναι και αυτός θύμα του κοινωνικού περιβάλλοντος. Το παράδειγμα που δίδουν οι ανώτεροι του, το μορφωτικό του υπόβαθρο, και οι απεχθείς συνθήκες μέσα στις οποίες πολλοί άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται, εύκολα εξηγούν τον λόγο για τον οποίο ορισμένοι άνθρωποι που δεν είναι ηθικά καλύτεροι από τους συγχρόνους τους, βρισκόμενοι μπροστά στην επιλογή να είναι εκμεταλλευτές ή υποκείμενοι στην εκμετάλλευση, επιλέγουν να είναι το πρώτο και επιδιώκουν να γίνουν εκμεταλλευτές με όποιο μέσο μπορούν. Όμως αυτά τα ελαφρυντικά θα μπορούσαν να ισχύουν εξίσου και για τους καπιταλιστές, αλλά κάνοντας κανείς κάτι τέτοιο απλώς καταδεικνύει σαφέστερα την βασική ταυτότητα των δύο επαγγελμάτων. Εφ' όσον οι αναρχικές ιδέες δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ωθήσουν τους ανθρώπους να γίνουν καπιταλιστές, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ούτε για να κάνουν τους ανθρώπους κλέφτες. Αντιθέτως, προσφέροντας στους δυσαρεστημένους ανθρώπους ιδέες για μια καλύτερη ζωή και την ελπίδα για μια γενική χειραφέτηση, οι αναρχικές ιδέες υποστηρίζουν, αν μη τι άλλο, την παραίτηση από κάθε νόμιμη ή παράνομη πράξη, η οποία ενθαρρύνει την προσαρμογή στο καπιταλιστικό σύστημα και τείνει να το διαιωνίζει.
Παρ' όλα αυτά, το κοινωνικό περιβάλλον είναι τόσο ισχυρό και οι ατομικές ιδιοσυγκρασίες τόσο διαφορετικές, ώστε δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μη γίνουν κλέφτες κάποιοι αναρχικοί, όπως ακριβώς υπάρχουν κάποιοι που γίνονται επιχειρηματίες ή βιομήχανοι· αλλά, εν προκειμένω, τόσο οι μεν όσο και οι δε, ενεργούν έτσι, όχι εξ αιτίας κάποιων αναρχικών ιδεών αλλά ενάντια σε αυτές.

ΕΡΡΙΚΟ ΜΑΛΑΤΕΣΤΑ

Η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΑΠΟ ΕΡΡΙΚΟ ΜΑΛΑΤΕΣΤΑ

Οι αντίπαλοι μας, ιδιοτελείς υπερασπιστές του συστήματος, συνηθίζουν να λένε, προκειμένου να υπερασπίσουν το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία, ότι αυτό αποτελεί συνθήκη και εγγύηση της ελευθερίας.

Συμφωνούμε μαζί τους. Μήπως διαρκώς δεν επαναλαμβάνουμε ότι ο φτωχός είναι δούλος; Τότε, γιατί είναι αντίπαλοι μας; Ο λόγος είναι σαφής και συνίσταται στο ότι, στην πραγματικότητα, η ιδιοκτησία την οποία υπερασπίζονται είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, δηλαδή ιδιοκτησία η οποία επιτρέπει σε ορισμένους να ζουν από την εργασία των άλλων, και η οποία, επομένως, προϋποθέτει μια τάξη απόκληρων, ακτημόνων, αναγκασμένων να πωλούν στους ιδιοκτήτες την εργατική τους δύναμη λιγότερο, από όσο αξίζει.

Ο κύριος λόγος της βάρβαρης εκμετάλλευσης της φύσης, αλλά και των δεινών των εργατών, των ανταγωνισμών και των κοινωνικών αγώνων, είναι το δικαίωμα στην ιδιοκτησία που παρέχει στους ιδιοκτήτες της γης, των πρώτων υλών και όλων των μέσων παραγωγής, την δυνατότητα να εκμεταλλεύονται την εργασία των άλλων και να οργανώνουν την παραγωγή
όχι χάριν της ευημερίας του συνόλου, αλλά για να εξασφαλίσουν ένα μέγιστο κέρδος στον εαυτό τους.

Η ιδιοκτησία συνεπώς πρέπει να καταργηθεί. Η αρχή χάριν της οποίας πρέπει να παλέψουμε και ως προς την οποία δεν μπορούμε να συμβιβασθούμε, είτε νικήσουμε είτε ηττηθούμε, είναι ότι όλοι, πρέπει να κατέχουν τα μέσα παραγωγής, προκειμένου να εργάζονται χωρίς να
υποτάσσονται στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, μικρή ή μεγάλη. Η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, θα έρθει, εάν έρθει, από την πίεση των περιστάσεων, από τα απτά πλεονεκτήματα της κομμουνιστικής διεύθυνσης και από το
αναπτυσσόμενο πνεύμα αδελφοσύνης. Αλλά εκείνο που πρέπει να καταστραφεί αμέσως, ακόμη και βιαίως εάν χρειασθεί, είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, το γεγονός δηλαδή ότι λίγοι ελέγχουν τον φυσικό πλούτο και τα εργαλεία παραγωγής και μπορούν να. υποχρεώνουν
τους άλλους να εργάζονται γι' αυτούς. Ένας επιβεβλημένος κομμουνισμός θα ήταν η απεχθέστερη τυραννία που θα μπορούσε να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Ο δε ελεύθερος και εθελούσιος κομμουνισμός δεν είναι παρά καθαρή ειρωνεία, εάν δεν έχει κανείς το δικαίωμα και την δυνατότητα να ζει σε ένα διαφορετικό καθεστώς, κολεκτιβιστικό, μουτουελιστικό ή ατομικιστικό κατά το δοκούν, πάντοτε όμως υπό την προϋπόθεση ότι δεν υφίσταται καμία καταπίεση ή εκμετάλλευση των άλλων.

Ο αγρότης, λοιπόν, είναι ελεύθερος να καλλιεργήσει το χωράφι του μόνος του, εάν το επιθυμεί ο υποδηματοποιός είναι ελεύθερος να συνεχίσει να εργάζεται στο εργαστήριο του και ο σιδηρουργός στο μικρό σιδηρουργείο του. Απομένει να δούμε αν, αδυνατώντας να βρουν βοήθεια ή ανθρώπους για να εκμεταλλευθούν και δεν θα έβρισκαν κανέναν, διότι ουδείς, έχοντας ένα δικαίωμα επί των μέσων παραγωγής και όντας ελεύθερος να εργασθεί μόνος του ή ως ίσος ανάμεσα σε άλλους στις μεγάλες παραγωγικές οργανώσεις, θα ήθελε να τον
εκμεταλλεύεται ένας μικρός εργοδότης έλεγα λοιπόν, απομένει να δούμε αν αυτοί οι απομονωμένοι εργάτες θα θεωρήσουν βολικότερο να συνδεθούν με άλλους, εντασσόμενοι εκουσίως σε κάποια από τις υφιστάμενες κοινότητες.

Η καταστροφή των τίτλων ιδιοκτησίας δεν θα έβλαπτε τον ανεξάρτητο εργάτη, του οποίου ο πραγματικός τίτλος είναι η ικανότητα του και η εργασία την οποία επιτελεί.

Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η καταστροφή των τίτλων των ιδιοκτητών, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την εργασία των άλλων και, προ πάντων, η απαλλοτρίωση τους για να περιέλθουν όντως η γη, τα κτήρια, τα εργοστάσια και όλα τα μέσα παραγωγής σε εκείνους οι
οποίοι επιτελούν την εργασία. Είναι αυτονόητο ότι οι πρώην ιδιοκτήτες δεν θα έχουν παρά να συμμετέχουν στην παραγωγή, με όποιον τρόπο μπορούν, για να θεωρούνται ίσοι με όλους τους άλλους εργάτες.

Η ιδιοκτησία [κατά την επαναστατική περίοδο] πρέπει να είναι ατομική ή συλλογική; Και η κολεκτίβα, οποία θα έχει στην διάθεση της τα κοινά αγαθά, θα είναι τοπική ομάδα, η λειτουργική ομάδα, η βασιζόμενη στη πολιτική συγγένεια ομάδα, η οικογενειακή ομάδα -
αποτελείται από ολόκληρο τον πληθυσμό ενός έθνος συνολικά και, τελικώς, από όλη την ανθρωπότητα; Ποιες μορφές θα προσλάβουν η παραγωγή και η διανομή; θα είναι ο θρίαμβος του κομμουνισμού (συνεργατική παραγωγή και ελεύθερη κατανάλωση για όλους),του
κολεκτιβισμού (συλλογική παραγωγή και διανομή αγαθών βάσει της εργασίας που επιτελεί κάθε άτομο), ατομικισμού (στον καθένα ξεχωριστά η ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και η απόλαυση όλων προϊόντων της εργασίας του), ή άλλων σύνθετων μορφών τις οποίεςθα υποδείξουν το ατομικό συμφέρον και' κοινωνικό ένστικτο, φωτισμένα από την εμπειρία;

Πιθανώς, κάθε εφικτή μορφή κατοχής και αξιοποίησης των μέσων παραγωγής και κάθε τρόπος διανομής των προϊόντων, θα δοκιμασθούν ταυτοχρόνως σε μια ή πολλές περιοχές, συνδυαζόμενα και τροποποιούμενα μέχρις όπου η εμπειρία δείξει ποια μορφή ή μορφές
είναι η καταλληλότερη ή οι καταλληλότερες.Εν τω μεταξύ... η ανάγκη να μην διακοπεί η παραγωγή και η αδυναμία αναστολής της κατανάλωσης των ανα­γκαίων προς το ζην, θα καταστήσουν απαραίτητη την λήψη αποφάσεων για την συνέχιση της καθημερινής ζωής παράλληλα με την συνέχιση της απαλλοτρίωσης, θα πρέ­πει να κάνουμε ό,τι καλύτερο
μπορούμε, στο μέτρο δε που θα εμποδίζεται η δημιουργία και η εδραίωση νέων προνομίων, θα υπάρχει χρόνος για να βρεθούν οι καλύτερες λύσεις .Ποια είναι κατά την γνώμη μου η καλύτερη λύση την οποία θα έπρεπε κανείς να προσπαθεί να προσεγγίσει;

Χαρακτηρίζω τον εαυτό μου κομμουνιστή, διότι ο κομμουνισμός μου φαίνεται ότι είναι το ιδανικό το οποίο πρέπει να επιδιώκει η ανθρωπότητα, καθώς η αγάπη μεταξύ των ανθρώπων και η αφθονία των αγαθών θα τους απαλλάξουν από τον φόβο της πείνας, καταστρέφοντας
έτσι το μείζον εμπόδιο για την αδελφοσύνη τους.

Αλλά, πραγματικά, πολύ σημαντικότερα και από τις πρακτικές μορφές οργάνωσης, οι οποίες πρέπει αναπόφευκτα να εναρμονισθούν με τις συνθήκες και οι οποίες θα βρίσκονται σε μια διαρκή κατάσταση αλλαγής, είναι το πνεύμα από το οποίο θα εμφορούνται οι οργανώσεις
αυτές και η μέθοδος που θα χρησιμοποιηθεί για την δημιουργία τους· το πλέον σημαντικό, πιστεύω, είναι ότι θα πρέπει να κατευθύνονται από το πνεύμα της δικαιοσύνης και την επιθυμία του γενικού καλού, και ότι θα πρέπει να επιτυγχάνουν τους σκοπούς τους πάντοτε
ελευθέρως κι εθελουσίως.

Εάν όντως θα υπάρχει ελευθερία και πνεύμα αδελφοσύνης, τότε όλες οι λύσεις θα έχουν τον ίδιο στόχο τη, χειραφέτησης και της διαφώτισης του ανθρώπου και θα καταλήξουν να εναρμονισθούν δια της συγχωνεύσεως. Εάν, αντιθέτως, δεν θα υπάρχει ελευθερία και η επιθυμια για το καλό όλων θα απουσιάζει, η όποια μορφή οργάνωσης δεν μπορεί παρά να έχει
ως αποτέλεσμα την αδικία την εκμετάλλευση και τον δεσποτισμό.