Political Science and Public Administration

İnsanlar yeryüzüne geldikleri andan itibaren hayatlarını devam ettirmek için tüketme eğiliminde olmuşlardır. Daha sonraki gelişmeler ışığında tüketiyorum öyleyse varım mottosu ile hareket eden insan profili oluşmaya başlamıştır. Bir noktadan sonra insan ne kadar çok tüketirse o kadar mutlu olacağı güdüsüyle hareket ettiği ve kendi hayatının büyük bir kısmına sahne olan doğayı dahi tükettiği bir döngü içerisine girmiş bulunmaktadır. Peki bu döngü içerisinde insan aradığı mutluluğu bulabilmekte midir?

Özet Toplumsal olgular sürekli değişim halindedir. Özellikle tarihsel-sosyolojik olgular çeşitli zaman dönemleri içinde çok farklı karakteristikler içermektedir. Tüm toplumsal olgular gibi savaş olgusu da tarihsel olarak dönüşüm geçirmektedir. 1990 sonrası savaş olgusu önemli farklılıklar göstermiştir. Yeni bir forma ulaşan savaş olgusunu bazı düşünürler yeni savaş diye adlandırmış ve eski savaşlardan kopuş gösterdiğini ileri sürmüştür. Genel olarak yeni savaşların özellikleri; başarısız devletler, kimlik temelli savaşlar ve asimetrik savaşlardır. Aslen bir bağımlı değişken olan savaş olgusu üretim tarzına bağlıdır ve ancak üretim tarzı değiştiği noktada kökten değişim gösterebilir. Yeni savaşlar kapitalist üretimin son aşaması olan esnek üretim tarzından esinle esnek savaş olarak adlandırılabilir. Ancak esnek savaşlar eski savaşlardan yalnız bir kopuş değil aksine hem kopuş hem de sürekliliktir. Dolayısıyla savaşın karakteri değişmiş ancak doğası değişmemiştir. Esnek savaşlar ekonomik olarak kapitalist üretim tarzının son aşaması olan esnek üretim tarafından belirlenen, amaç olarak yıpratmayı hedefleyen ve biçim olarak asimetrik savaşlardır. Sonuç olarak kapitalizme bağımlı savaş olgusu yeni bir biçime ulaşmış ancak temeli değişmemiştir. Bu temel; iktidardır.
Anahtar Kelimeler: Savaş, yeni savaş, esnek savaş

ÖZET Feodalizmin gerilemesinden sonra gelişen iktisadi dalga, kapitalizmin yükselmesine ve güçlenmesine olanak sağlamıştır. Onaltıncı yüzyılın sonlarına kadar devam eden bütün bu gelişmelerden sonra, kapitalizmin egemen üretim tarzı haline gelmesi onyedinci yüzyıldaki uzun durgunluk döneminin aşılması ve sonrasında sanayi devrimiyle birlikte gerçekleşmiştir. Böylece 18. yüzyılın sonlarından itibaren ortaya çıkan sanayi devrimiyle birlikte kapitalizm önemli bir ivme kazanmıştır. Artık hızla üçüncü dünya ülkelerine ihraç edilmeye başlanan kapitalist düzen, her zaman tartışmaların ve suçlamaların odak noktası haline gelmiştir. Bu suçlamaların ve tartışmaların temel nedeni ise ekonomik daralmaların sebebinin hep kapitalizme yüklenmesi nedeniyle olmuştur. Ancak daralma dönemlerinin olmasına rağmen, genişleme dönemlerinin de olduğunu göz önüne alan kapitalist iktisatçılar ise bu genişleme dönemlerinden yola çıkarak kapitalizmi savunmuşlardır. 1970'lerin başında sona eren ekonomik genişlemenin ardından ortaya çıkan daralma, neo-liberallerin yoğun çabalarıyla yeni bir kapitalist-liberal dönemin başlamasına neden olmuştur. Artık 1980'lerle birlikte liberal kapitalist rüzgar yeniden esmeye başlamış, devletin ekonomiye müdahalesi olabildiğince azalmıştır. Yirminci yüzyılın sonunda ve Yirmibirinci yüzyılın hemen başında Türkiye de dahil olmak üzere birçok ülkeyi etkileyen ekonomik krizler bu yeni liberal kapitalist sürecin devamına engel olamamıştır. Ancak 2008'deki Amerika merkezli dünya ekonomik krizi liberal kapitalizmin yeniden ve daha güçlü sorgulanmasına neden olmuştur. İşte bütün bu ekonomik dalgalanmalar, kapitalizmin geleceği hakkında görüş ayrılıklarının yeniden ortaya çıkmasına neden olmuştur. Marksistlerin iddia ettiği gibi gittikçe şiddetlenen bu krizler kapitalizmin sonunu getirecek olan bir sistem krizi mi? Yoksa kapitalist işleyişin olağan periyodik, aşağı ve yukarı devreler halinde salınan ve kapitalist gelişimin olağan çevrimi midir? 1917 devrimi bile kapitalizmin sonunu getirmediğine göre

Öz Toplumsal dünya, farklılıklardan oluşmaktadır. Bu farklılıklar, farklı çıkarlar temelinde birbirinden ayrış-maktadır. Farklılıklar arasında sürekli olarak çıkar çatışması gerçekleşmektedir. Bu çatışma, toplumsal çatışmaya yol açmaktadır. Toplumsal çatışma için, yalnızca, farklı çıkarlara sahip grupların olması yetme-mektedir; aynı zamanda bu farklı çıkarlara sahip grupların bunun bilincinde olması gerekmektedir. Bu bağlamda, tarihsel olarak, farklı toplumsal çatışma biçimleri gerçeklik kazanmıştır. Çatışmalar, tarihsel olarak, ekonomi, ideoloji ve politik başat biçimler almıştır. Farklı toplumsal çatışma biçimlerinin ortaya çıkmasında en önemli etken, bir ekonomik sistem olarak kapitalizmdir. Kapitalizm, toplumsal çatışmaları farklı biçimlerde şekillendirmektedir. Modern kapitalizm ortaya çıktıktan sonra toplumsal çatışma, tarihsel olarak, farklı biçimler almıştır. Bu çalışmada amaç, çıkar grupları arasındaki toplumsal çatışmaların farklı biçimlerini ortaya koymaktır. Çalışmanın hipotezi; tarihsel olarak toplumsal çatışma, sanayi devriminden 19. yy sonuna kadar ekonomi başat, 19. yy sonundan 1968'e kadar ideoloji başat ve 1968'den günümüze kadar politik başat biçimler almıştır. Çalışmanın birinci bölümünde kuramsal olarak toplumsal çatışmanın aldığı biçimler tartışılacak; ikinci bölümde kapitalizmin, siyasetin ve ideolojinin evrimi incelenecek; son olarak ise ekonomik, politik ve ideolojik toplumsal çatışmanın gelişimi ayrıntılı ele alınacaktır.

Öz Otoriter rejimler, insanlık tarihi kadar eski bir olgudur. Demokrasinin, insanlık tarihinde, son iki yüz yıllık egemen paradigma olmasına rağmen çağdaş dünya-da otoriter rejimler halihazırda yaygın bir toplumsal olgudur. Hem teorik hem de pratik olarak otoriter rejimler dünyada dönemsel çerçevede baskın bir olgu şeklinde gözlenmektedir. Demokratik rejimler üzerine yaygın literatüre rağmen otoriter rejimler üzerine literatür sınırlıdır. Ayrıca otoriter rejimler üzerine lite-ratür, sürekli, demokratik rejim merkezli karşılaştırmalı perspektiften ele alın-mıştır. Bu çalışmada otoriter rejim sınıflandırması, otoriter rejimleri bağımsız bir olgu olarak ele almaktadır. Bu çalışmada otoriter rejimlerin tipolojisi, sınıflar arası ilişkilerin kurumsallaştığı tarihsel ve yapısal çerçevede belirlenmeye ça-lışılmıştır. Otoriter rejimler, kaynakları temelinde dörtlü tipoloji çerçevesinde yeniden biçimlendirilmiştir. Bu bağlamda otoriter rejimler, kaynakları açısından; işlevsel olarak otoriter rejimler, reaksiyon olarak otoriter rejimler, konjonktür olarak otoriter rejimler ve yapısal olarak otoriter rejimler olarak dört tip altında toplanmıştır. Çalışmanın önemi, yaygın literatürün aksine, bağımsız bir perspek-tiften otoriter rejim tipolojisi yapılmaya çalışılmasıdır. Çalışmanın hipotezi ise; otoriter rejimler, modern otoriter rejimler; işlevsel otoriter rejimler, reaksiyon otoriter rejimler, konjonktür otoriter rejimler ve yapısal otoriter rejimler olarak dört biçimli tipoloji altında sınıflandırılabilir.

The emergence of critical theory goes beyond to the beginning of written history. Humanity had continuously engaged critically with its environment. In this context, systematical approach has created traditions. The aim of this study is to analyze the critical theory which has a systematic point of view and the new critical theory from which the critical theory has emerged. New critical theory was born in the 1960s, was a system of thought and there was a break in the continuity relationship with classical critical theory. This view based on postmodern philosophy and bears the traces of classical critical theory, but it went beyond it. This study which examined the new critical theory in relation to subject and power, identified a break in continuity between classical critical theory and the new one. If classical theory emphasizes classes in the subject of subject and highlight working class as the privileged subject, new critical theory substitutes subject positions for identities as plural subjects. Moreover, if classical critical theory defends the assumption of power, new critical theory takes a distanced position on the phenomenon of power. Politically, if classical critical theory targets socialism as a political project, new critical theory seeks reform in liberal democracy. As class roots, if classical critical theory is the thought form of the working class, new critical theory becomes the thought form of petty bourgeoisie. Therefore, the political project of the working class is rejected by the new critical theory. The area of this study is the new critical theory born after 1968. The hypothesis of this study is that there is a break in the continuity relationship between new critical theory and classical critical theory in political terms.

World had met with capitalist class-based society with socioeconomic developments in the 19 th century, which had been started with the 17 th century in Britain and French Revolution in the 18 th century. Society had turned into two polar bases, one of which was bourgeoisie and another of which was working class. Social structure divided into two parts, one of which was hegemonic bloc and another of which Was counter hegemonic bloc. Class alliances had come to order with Russian Revolution, and this situation has reached conceptualized dimension with Antonio Gramsci under the names of historical bloc and hegemony. At definite period counter hegemonic bloc had been articulated on around of the leadership of working class. This situation had changed with the 1970s and working class and class-based bloc leadership were questioned. New period led to rise of category of identity. When working class and class-based politics were objective and economic basis category, identity-based politics is subjective and ideological basis category. The aim of this study is about question whether class or identity for the leadership of counter hegemonic bloc articulation. The scope of this study is class and identities in hegemonic social formation. The hypothesis of this study is although identities started to rise after the 1970s, the leadership of counter hegemonic bloc articulation is class. Identities are constructed on subjective discourse, and its contradiction with hegemonic bloc is random. Hence, when hegemonic discourse changes, the ontological basis of discourse ends. However, class is objective category, and its contradiction with hegemony is ontological. Therefore, class protects its opposition position until system is passed over a hegemony. In this framework, class has leadership character in counter hegemonic bloc.

Toplumsal formasyonlar, tarihsel olarak ekonomi, politika ve ideoloji kertelerinin bileşiminden oluşan yapı, sınıflardan oluşan özne ve bu ikisinin kesişim noktası olan pratikten biçimlenmektedir. Toplumsal formasyonlar, tarihin belirli bir momentinde, ekonomi, politika ve ideoloji kertelerin eklemlenmesinden yapıyı oluşturmaktadır. Eklemlenen yapıda temel ekonomi, üstyapı ise politika ve ideoloji kertelerinden oluşmaktadır. Toplumsal formasyonlar, tarihsel olarak, kertelerden birinin başat olarak eklemlendiği biçimde bütünsel bir yapı oluşturmaktadır. Kapitalistleşmiş toplumsal formasyonlar, ekonomi kerte başat toplumlar iken kapitalistleşme sürecindeki toplumsal formasyonlar politika kerte başat toplumlar olarak gerçeklik kazanmaktadır. Kapitalistleşme sürecindeki toplumsal formasyonlar, ontolojik olarak, kapitalistleşmeyi bir varlık sebebi saymaktadır. Kapitalistleşmenin gerçekleşmesi için politika, işlevsel bir araç olmaktadır. Politika aracılığıyla, kapitalistleşme sürecindeki toplumsal formasyonlar, kapitalistleşmeyi hızlandırmaya çalışmaktadır. Bu toplumsal formasyonlarda politika, ekonomi, hukuk, ideoloji ve diğer tüm toplumsal katmanları belirlemektedir. Bu çalışmanın kapsamı, kapitalistleşme sürecindeki toplumsal formasyonlar ve politikanın bu toplumsal formasyonun bütünlüğünü sağlamadaki rolüdür. Çalışmanın hipotezi, ekonomik kertenin egemen olduğu kapitalistleşmiş toplumsal formasyonların aksine kapitalistleşme sürecindeki toplumsal formasyonlarda politika, belirleyici nesnel bir kertedir. Politik-kerte egemen toplum modeli işlevsel bir modeldir ve temel ideolojik imgesi, kapitalistleşmedir. Bu model, ekonomi altyapı üzerine yükselen toplum modelinin reddi değil, tarihsel olarak politik kertenin başat olduğu ve yine ekonomi temelli toplum modelidir.

Toplumsal yasamin celiskili yapisi, elestirel teorinin ortaya cikisini, yazili tarihin baslarina kadar goturmustur. Insanlik, cevresine, surekli elestirel bir cerceveden bakmistir. Bu baglamda sistematik bakis acisi, zamanla, gelenekler yaratmistir. Bu calismada amac, sistematik elestiri bakis acisi olan elestirel teori ve o gelenekten gelen yeni elestirel teoriyi incelemektir. Yeni elestirel teori, 1960’larla birlikte ortaya cikan, klasik elestirel teori ile sureklilik icerisinde kopus iliskisi olan bir dusunce sistemidir. Post modern felsefeden temel alan bu bakis acisi, temelinde klasik elestirel teorinin izlerini tasimis ancak klasik elestirel teoriyi asmistir. Ozne ve iktidar olgusuna bakis acisindan yeni elestirel teoriyi irdeleyen bu calisma, klasik elestirel teori ile yeni elestirel teori arasinda sureklilik icerisinde kopus iliskisi tespit etmistir. Klasik teori, ozne konusunda siniflari ve onlarin arasinda ayricalikli ozne olarak isci sinifini vurgularken yeni elestirel te...

Toplumsal formasyonlar, tarihsel olarak ekonomi, politika ve ideoloji kertelerinin bileşiminden oluşan yapı, sınıflardan oluşan özne ve bu ikisinin kesişim noktası olan pratikten biçimlenmektedir. Toplumsal formasyonlar, tarihin belirli bir momentinde, ekonomi, politika ve ideoloji kertelerin eklemlenmesinden yapıyı oluşturmaktadır. Eklemlenen yapıda temel ekonomi, üstyapı ise politika ve ideoloji kertelerinden oluşmaktadır. Toplumsal formasyonlar, tarihsel olarak, kertelerden birinin başat olarak eklemlendiği biçimde bütünsel bir yapı oluşturmaktadır. Kapitalistleşmiş toplumsal formasyonlar, ekonomi kerte başat toplumlar iken kapitalistleşme sürecindeki toplumsal formasyonlar politika kerte başat toplumlar olarak gerçeklik kazanmaktadır. Kapitalistleşme sürecindeki toplumsal formasyonlar, ontolojik olarak, kapitalistleşmeyi bir varlık sebebi saymaktadır. Kapitalistleşmenin gerçekleşmesi için politika, işlevsel bir araç olmaktadır. Politika aracılığıyla, kapitalistleşme sürecindeki toplumsal formasyonlar, kapitalistleşmeyi hızlandırmaya çalışmaktadır. Bu toplumsal formasyonlarda politika, ekonomi, hukuk, ideoloji ve diğer tüm toplumsal katmanları belirlemektedir. Bu çalışmanın kapsamı, kapitalistleşme sürecindeki toplumsal formasyonlar ve politikanın bu toplumsal formasyonun bütünlüğünü sağlamadaki rolüdür. Çalışmanın hipotezi, ekonomik kertenin egemen olduğu kapitalistleşmiş toplumsal formasyonların aksine kapitalistleşme sürecindeki toplumsal formasyonlarda politika, belirleyici nesnel bir kertedir. Politik-kerte egemen toplum modeli işlevsel bir modeldir ve temel ideolojik imgesi, kapitalistleşmedir. Bu model, ekonomi altyapı üzerine yükselen toplum modelinin reddi değil, tarihsel olarak politik kertenin başat olduğu ve yine ekonomi temelli toplum modelidir.

Law Number 7 of 2021 concerning Harmonization of Tax Regulations (UU HPP) is a continuation of Law Number 11 of 2020 concerning Job Creation (UU Ciptaker) in terms of regulating provisions in the taxation sector. The HPP Law regulates several changes and the inclusion of new provisions including the Voluntary Disclosure Program (PPS). One of the main objectives of PPS is to increase taxpayer compliance. PPS is implemented based on the principles of simplicity, legal certainty and benefit. Community service activities are carried out through web seminars aimed at providing understanding to the public about PPS and its scope. The material presented in this webinar includes Indonesia's macroeconomic conditions, the impact of the pandemic situation, and the relationship between PSS and tax compliance. The webinar consists of three stages. First, presentation of material from resource persons 1. Second, presentation of material from resource persons 2. Third, question and answer session with participants. The number of webinar participants is around 300 who come from various professional backgrounds, such as students, academician, practitioners, and other professionals.

Siyaset biliminde karşılaştırmalı metodun kökenleri, tarihsel olarak, Antik Yunanistan'a kadar gitmektedir. Karşılaştırmalı yöntemin ilk örnekleri Platon ve Aristo tarafından, siyasal rejimlerin sınıflandırılmasında kullanılmıştır. Platon ve Aristo'nun siyasi rejim döngüleri siyasal alanda ilk karşılaştırmalı metot örnekleri olarak değerlendirilmektedir. İlk örneklerden günümüze karşılaştırmalı metot, siyasal, sosyal ve iktisadi alanlarda sıkça kullanılmıştır. Özellikle sosyal bilimlerin ortaya çıkışı olan 19. yy sonrası, karşılaştırmalı metot, ekonomi temelli çalışmalarda başvurulmakla birlikte esas popülaritesine 1980'ler sonrası kavuşmuştur. Bu durumun siyasal, ekonomik ve toplumsal sebepleri bulunmaktadır.

Vigilante is not just criminal phenomenon. It is an economic, political, and ideological movement. It is a mechanism of domination over 'outside' in the name of the system. If the system does not set up a hegemony over 'outside, it establishes domination via vigilante. 'Outside' is pacified by vigilante. With this way, vigilante politically provides production of the system and reproduction of that. Therefore, vigilante shapes contemporary democracies. Developed countries like developing countries strengthen their capitalist democracies if there is a protest from 'outside'. Vigilante is used for elimination of anti-hegemonic blocs which aim protest to current capitalist system. Neoliberalism, which has been in crisis from 2008, uses vigilante from developing countries to developed countries. So democratic regimes have turned into the type of democracy vigilante. It can be hypothesized that vigilantes may be more obvious with the deepening crisis of capitalism. In this framework the type of democracy vigilante is an attempt to the solution for neoliberalism, which has been in a crisis. The aim of this study is to analyze the type of democracy vigilante, which is derived by the movement of vigilante. The scope of this study is democracy experiences which are dominated by the type of democracy vigilante. The hypothesis of this study is today, the type of democracy vigilante, which can be observed in the USA as prototype, is an attempt of the solution for neoliberalism to weather a crisis in thorough world capitalist countries in which capitalism have been dominant system.

This thesis analyzes the process of democratization in Argentina after 1983 by tracing the developments which led to the establishment of civilian control over the military during the periods of President Alfonsin and President Menem. The study first reviewed the political and historical background of Argentina with specific reference to the military interventions. Then, the new democratic order, its economic structure and the position of the military and the civilians after transition to democracy are analyzed. The thesis identified the nature of the transition, the economic reform process, the new elite consensus, the psychology of the military and the international atmosphere as the most important factors which shaped the process of ensuring civilian control over the military.M.S. - Master of Scienc

Karl Marx, ölümünden sonra, geride kalan takipçilerine hem teorik hem de pratik büyük sorunsallar bırakmıştır. Marx'ın takipçileri, bu büyük sorunsalların farklı yorumları üzerinden karşıt kamplara bölünmüştür. Karl Marx'ın geride bıraktığı sorunsallar arasında hem teorik hem pratik düzlemde, tezlerinin, iradeci bir tarih kuramımı yoksa belirlenimci bir tarih anlayışına mı dayandığı sorunsalı da vardır. Bu çalışma, Karl Marx'ın, tarihsel tezlerinde, iradeci veya belirlenimci bir tutum aldığının anlaşılmasına yönelik bir çalışmadır. İradecilik ve belirlenimcilik sorunsalı, Karl Marx sonrası takipçilerinin devrim kuramını doğrudan etkilemiştir. Marx'ın tarih şemasında, tarihin sonuna irade ile mi ulaşılacak veya belirlenim ile mi varılacak sorunsalı bu yorum farklılığından ortaya çıkmıştır. Bu çalışmada, Karl Marx'ın iradeci veya belirlenimci bir yaklaşıma sahip olup olmadığının anlaşılmasının stratejik yönteminin, tarihsel olarak bıraktığı yazılı metinlerin bütünsel incelenmesinden geçtiği ileri sürülmektedir. Ancak bu yöntem, tam olarak yeterli olmamaktadır. Aynı zamanda, materyalist açıdan, eserlerinin tarihsel-toplumsal olgularla karşılıklı ilişkisinin de vurgulanması gerekmektedir. Düşüncenin oluşması ve biçimlenmesi tarihsel-toplumsal olgulardan kaynaklanmaktadır. Dolayısıyla bir düşünce biçiminin gelişmesi sırasında çeşitli uğraklar bulunmaktadır. Karl Marx, işçi sınıfının bir düşünürü olarak, düşüncesinin oluşumunda işçi sınıfı hareketinin evrimine bağlı tezler geliştirmiştir. Marx'ın yaşadığı 19. yy, yeni gelişen işçi sınıfıyla birlikte, ekonomik-politik-ideolojik olarak hareketli bir dönemdir. Dönemin ekonomik-politik-ideolojik kırılma noktaları olarak, 1848 Devrimleri ve 1871 Paris Komününün olduğunu ileri sürebiliriz. Marx'ın tezleri de tam bu kırılma noktalarına bağlı olarak gelişim göstermiştir. İşçi sınıf hareketinin yükseldiği 1848'e kadar dönem, Marx'ın iradeci bir tarih anlayışına sahip olduğu, 1848 Devrimlerinin yenilgisi sonrası Marx'ın belirlenimci bir tutum aldığı ve 1871 Paris Komünü ile yeniden yükselişe geçen işçi sınıfı hareketi ile birlikte Marx'ın, yeniden, iradeci bir tutum aldığı belirlenebilir. Bu gelişimini sebebi, diyalektik olarak, tarihsel-toplumsal olguların değişimi ile bağıntılıdır. Bu bağlamda, bu çalışmanın hipotezi; Karl Marx'ın 1848'e kadar iradeci, 1848-1871 arası belirlenimci ve 1871 sonrası yeniden iradeci tezleri savunduğudur. Çalışmanın kapsamı; Marx'ın yaşam aralığından oluşmaktadır.