Fim de semana num evento no SP

Eu não faço promoções de nada, mais este fim de semana participará num evento no Centro Teosófico Raja - www.centroraja.org.br 2 e 3 de junho no São Paulo.

Seria sobre um seminário com o tema : Saúde, Harmonia e Consciência.

Facilitadores : Marcio Bontempo e Swami Purushatraya.
Eu conheço pessoalmetne o Dr. Bontempo e ele uma personagem muito interessante, aliás foi um dos pioneiros no Brasil na medicina alternativa.

Achei legal, e decidí espalhar a informação aqui, mesmo sendo muito acima na hora...

Copiei do site uma apresentação:

Um swami (mestre em yoga e filosofia indiana) e um médico de renome internacional se uniram para mostrar a unidade existente entre a saúde - como harmonia do corpo físico e energético - e o nível de consciência espiritual do ser humano.
Mostram que as verdadeiras causas das doenças estão no comportamento humano, principalmente na dissonância com a Sabedoria do Ser Divino que reside em nós, na desarmonia com a natureza. E que isso se projeta no mundo pelas mais diversas formas de violência, intolerância, desejos descontrolados, indiferenças, guerras e agressão ao meio ambiente..
Os pesquisadores também apontam os caminhos para um mundo saudável e de paz, através do despertar da consciência divina que habita no âmago do nosso ser, capaz de promover uma poderosa revolução planetária, em direção a uma nova civilização, um novo mundo.

Sobre os apresentadores:
Marcio Bontempo é médico, vegetariano, especialista em saúde pública, palestrante e autor de 45 obras. Há mais de 25 anos divulga recursos naturais na restauração e manutenção da saúde. Publicou a obra: "Alimentação para um Novo Mundo" que apresenta sua filosofia e as práticas necessárias para o bem estar integral.
Swami Purushatraya, na vida monástica desde 1976. Em 1978 começou seu período de vivências na Índia .Em 1985, foi iniciado na Ordem de Sannyasi, em Maypur, Índia. Morou 8 anos em Vrindávana como docente no Instituto Internacional de Filosofia. Tem larga experiência Internacional como palestrante em cultura védica, filosofias da Índia e Bhakti-yoga. Criador do Instituto Paramatma de Filosofia e Espiritualidade Aplicada e coordenador do projeto sustentável "Goura-Vrindávana", em Paraty, Rio de Janeiro.

Centro Teosófico Raja - http://www.centroraja.org.br/ (clique no link de eventos para saber os detalhes do Seminário)

O telefone para inscrição é o da Marília : (11) 3849-2606 ou pelo e-mail [email protected] e [email protected] .

Se algiuem participará, pode facilmente me encotrará, como seria provavelmente um dos únicos gregos lá...haha lol.

Bom fim para vcs todos...vou para meditar agora...

happy birthday alximistako

o melhor presente que eu recebí ontem foi o seguinte mensagem de um espírito guia:

Meu camarada
São Salvador (Deus) está sempre com você.
Dirige os seus passos , protege o seu trabalho, sustenta a sua paciência, levanta o seu ânimo.
O senhor supremo fala alto em todos os acontecimentos da sua vida, manda-lhe energias apropriadas para vencer em cada situação aprimora-lhe o espírito, dá-lhe a calma e mantém o seu coração batendo. Ame o São Salvador.
A cada pensamento de amor que você lhe endereça, São Salvador responde multiplicado.
E com todo esse amor, tu receberás a luz divina.
A luz divina jorra para dentro de você.
Espraia por todo o seu corpo e sua alma. Enriquece os seus dias, abre o seu futuro e modifica os acontecimentos! Impregna de uma tranqüilidade inalterável.
Procure intensamente essa luz reconfortante.
A luz divina brilha no seu coração, dá-lhe alento e mostra as saídas corretas para os seus pequenos problemas.
A luz que ilumina tu jamais se extinguirá.
Está no caminho certo, estude muito, para que passa entender da missão espírita.
Tu se servirá e será servido.

De seu camarada
João S. G.

O Μανώλης γαμπρός...

Kαλά ότι θα βλέπαμε και τον Μανωλη Kαλαπαθιωτάκη γαμπρό...δεν το είχα φανταστεί...
10 για το καλύτερο και μοναδικό γκει κομικ στην Ελλαδα...

Παρεπιπτόντως, και ένα πολύ ενδιαφέρων πείραμα στην Αθήνα του σήμερα...τελικά οι Αθηναίοι είναι ανεκτικοί, μήπως οι γκεί αυτολογοκρινονται σε υπερβολικό βαθμό? αυτά σχολιάζα σε σχετικό ποστ του Αlex.

Coments on a greek gay on line magazine, that really is doing a great job. An interesting article experiment, showed that at least in Athens, the view of gay people acting openly did not create the problems that we gay whould imagine. Most people reacted or surprised, or after a while ignored the scene. Maybe greek gay are self censured a lot, when in reality the greek comunity is tolerant enough, or maybe not?

Still a long way to go...

Sunday activities

Today, we resolved to prepare and hang all these painting that we bought yesterday in the center of the spiritual paintings. (see previous post) It was a very creative work and highly artistic. It is not everyday that you hang on your wall a painting by such famous french impresionists...


The most briliant was the last one, that has a neon light on the back and illuminates the painting stressing even more the divine look of the personality looking to the sky.

Well, later a boredom made me wanted to sleep so much, that I demanded to go back home.... but since it is mother day, and 6 hours diference with Athens is an important factor, had to call to mum...and then I started to tell all the yesterday events, well definatly a different reality for her...

Then called to a another friend and was telling her all about it for an hour os so.... The yesterday live painting activities are still on my mind. I think that it is a very powerful experience to be present to somthing like this.

Then got too late, and lost my need to get a nap...

Today I discovered an intersting blogger in campinas. Liked his a lot, he reminds me of me beeing extremely active in my student days. Anyway, he has an interesting fotos of the pope. The pope is in Brazil these days and it is a lot of fuss about him, but I do not watch news, and I saw this only today that he is leaving, anyway, check out the fotos here and here. Pope is not sexy but his secretary is way too hot for just the pope... rumours about them I had heard before, but I frankly do not care a bit. But if there is truth in this, I would love to be revealled! Hypocrisy is detestable...

Funny was also in the tv the way Lula the brazilian president was trying to be a host and friendly to the Pope, all the time was touching him, something that pope reacted all the time with certain surprise. Well Lula is not Georg of course...

Διαχρονική Tέχνη - eternal Art

Φαντάσου ότι σήμερα θαυμάζουμε όλα αυτά τα δημιουργήματα διάσημων ζωγράφων και καλλιτεχνών, αριστουργήματα τα οποία επιβίωσαν των δημιουργών τους και αποτελούν μάρτυρες μιας στιγμής του μακρινού παρελθόντος, σημεία αναφοράς για την τέχνη, απομεινάρια μιας διαφορετικής αντίληψης και βιοθεωρίας των κοινωνιών της εποχής και εκφραση συγκεκριμένων αξιών. Με τον θάνατο του δημιουργού, το μεγαλειο του δεν χάνεται αλλά επιβιώνει διαχρονικά μεσα από το δημιουργημα, και ανάλογα με την εποχή μπορει να επιρεάζει μέχρι σήμερα έναν θεατή, μεταφέροντας διαχρονικά ιδεές και σκέψεις.
Οποιοδήποτε έργο δημιουργίας, απαιτεί σκέψη, πλάνο και σχεδιασμό, θυσία προσωπικού χρόνου, προσπάθεια και κόπο, αλλά ένα καλλιτεχνικό έργο απαιτεί και κατάθεση ψυχής. Το 1994 η 1995 δεν θυμάμαι ακριβώς, πήγα με 2 φίλους και είδαμε την ωραία καβγατζού, μια γαλλική ταινία με τον Μισελ Πικολί στον ρόλο ενός γηραιού ζωγράφου, που για 4 κινηματογραφικές ώρες ταλαιπωρεί ένα μοντέλο (μια δίασημη γαλλιδα που το όνομα της μου διαφέυγει τώρα) μέχρι που ολοκληρώνει το αριστούργημα της ζωής του, το οποίο χτίζει σε έναν τοίχο. Αλλά η ομορφία του έργου ήταν στην δημιουργία του πίνακα, κάθε γραμμή, κάθε σκίτσο του ζωγράφου, πώς σιγά σιγά έφτασε ο ζωγράφος στο τέλος, ήταν καταπληκτικά όμορφο, αλλά εξουθενωτικό για εμάς τους θεατές....
Υποθέτω ότι αν είστασταν ένας τέτοιος καλλιτεχνης, θα νιώθατε ως ένα βαθμό την περηφάνεια της δόξας, και της επιβίωσης της ατομικότητας μεσω του δημιουργήματος. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πολυπιστέυουν ότι μετά τον θάνατο επιβιώνουμε, δεν μπορούν να φανταστούν να συνεχίζουν το επίγειο έργο τους μετά το τέλος της ζωής τους. Οπότε αναζητούν την αθανασία μέσω της επιβίωσης των παιδίων τους, ή ενός δημιουργήματος, ή μέσω αγαλμάτων που διαιωνίζουν την αλαζονεία τους. Φανταστείτε όμως ξαφνικά να υπάρχει η δυνατότα αφού πεθάνει να μπορεί να συνεχίσει το έργο του και να επιρεάσει τους ανθρώπους του μελλοντος, ο μεγάλος ζωγράφος Λεονάρντο ντα Βίντσι ή ο μεγάλος ποιητής Καβάφης, ή ο Σωκράτης και να μπορεί να μεταφέρει τις σκέψεις του και νέα έργα στους ζωντανούς! Φυσικά μια και το σώμα δεν υπάρχει, θα χρειαζόταν ένα μέσο για να εκφραστεί, σωστά? Αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι δυνατό, πόσο κανείς μπορεί να πιστέψει τα έργα που παράγονται μέσω ενός δίαμεσου και ποια η αυθεντικότητα και τα πνευματικά δικαιώματα, αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό? Και αυτό στην περιπτωση της φιλοσοφίας, της ιστορικής μαρτυρίας ή λογοτεχνικού έργου δύσκολα να μπορείς να πιστοποιήσεις, αλλά ίσως στην περιπτωση της ζωγραφικής είναι πιο εύκολο να πεις αν κάτι είναι αυθεντικό. Δεν θα συνεχίσω εδώ την προβληματική αυτή, αλλά θα κάνω μια κατάθεση της προσωπικής μου μαρτυρίας.

Σήμερα, είχα την εκπληκτική εμπειρία να παραστώ σε ένα κέντρο πνευματιστών, στο οποίο 2 γυναίκες μέντιουμ ενσαρκώνανε διάφορα πνεύματα ζωγράφων και ζωγραφίζαν πρωτότυπους πίνακες επώνυμων ζωγράφων! Μπορεί να ακόυγεται τσαρλατανισμός ίσως για ορισμένους, αλλά το είδα με τα μάτια μου και ήταν κάτι απίστευτα συγκινητικό και θαυμαστό! Ακόμα και ο πιο φτασμένος καλλιτέχνης, νομίζω ότι δεν μπορέι να παραγει εναν πίνακα και μάλιστα απίστευτης ομορφιάς σε 1 ώρα. Άντε και να συμβεί κατ’ εξαίρεση μια φορά, δεν θα συμβαίνει συνέχεια.
Σήμερα είδα μεσα σε λιγότερο από 3 ώρες, 2 κοπέλες να δουλεύουν με τρομερό ρυθμό και να δημιουργουν 6 συνολικά μεγάλους πινακες με 6 διαφορετικές τεχνοτροπίες και κάθε πινακας ήταν υπέροχος!
Η πρόσκληση έλεγε ότι ήταν μια φιλανθρωπική εκδήλωση όπου θα πραγματοποιούνταν ζωγραφική μέντιουμ. Ήξερα επίσης ότι η πρόσκληση αυτή ήταν ιδιαίτερα τιμητική, μια και πολλοί ήθελαν να παραστούν. Με τον Ντάνι δουλεύαμε μαζί μέχρι τις 12:30 και οριακά να καταφέραμε να μπούμε τελευταίοι στην αίθουσα αφού είχε αρχίσει πια η εκδήλωση...Φανταζόμουν ότι το όλο πράγμα θα κρατούσε καμία ώρα και καλά θα βλέπαμε κάποιον να φτιάχνει έναν πίνακα και καλά από εναν καλλιτέχνη Χ. Αφού λοιπόν καθίσαμε, ήσυχα, όλοι παρακολουθούσαν τις 2 κοπέλες που ήταν πλάτη προς εμάς, να δουλεύούν και 1 κάμερα έδειχνε εναλλακτικά λεπτομέρειες για όσους ήταν μακρυά από τις πρώτες θέσεις. Ο χώρος ήταν από απλός μέχρι το κιτς μπορώ να πω, αλλά αυτό που έκανε εντύπωση ήταν οι πίνακες στους τοίχους, ειδικά ένας ανάμεσα στις 2 κοπέλες, με μια χωριατοπούλα σε ένα χωράφι. Οι κοπέλες αρχίσανε με άσπρους καμβάδες και με διαφορετικό στυλ αρχίσαν να χρωματίζουν τους καμβάδες. Η μια με τα χέρια και η άλλη με πινέλο άρχιζαν να μεταμορφώνουν τους άσπρους καμβάδες, η μια σε ένα μπουκέτο λουλούδια και η άλλη σε μια ανθρώπινη μορφή...Καθώς περνουσαν τα λεπτά, το δε μπουκέτο άρχισε να μεταμορφώνεται σε ένα πανέμορφο σύνολο και κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο ολοένα και πιο ενυπωσιασμένοι. Η δε μορφή ήταν όλο ένα κίτρινο φόντο και μαύρα περιγράματα, που στο τέλος μετατράπηκε σε έναν άγγελο μεσαιωνικόυ στυλ λουσμένο στο φώς με μεγαλειώδη απλότητα. Η υπογραφή ήταν Λεονάρντο ντα Βίντσι! Το δε μπουκέτο ήταν από τα πιο καταπληκτικά και έντονα χρώματα σε πίνακα που έχω δει. Υπέγραψε για αυτό ο Ρενουαρ, ο οποίος όπως μας εξήγησε ο οργανωτής, είναι το πνεύμα που συντονίζει αυτές τις δραστηρίοτητες και έτσι συναθροίζει κυρίως πνέυματα του ρεύματος του Ιμπρεσιονισμού. Κάθε νέος πίνακας, μας εντυπωσίαζε όλο και περισσότερο, κάνοντας μας να ανατριχίαζουμε από την συγκίνηση με την ολοκλήρωση του καθενός. Όλη η δραστηρίοτητα μαγνητοσκοπήθικε και από ότι μου είπαν η ιδεά είναι να το ανεβάσουν διαδικτυακά για να έχουν πρόσβαση όσοι θέλουν να δουν πως γίνεται.
Μιλήσαμε αργότερα με τις κοπέλες, οι οποίες παρά την απίστευτη προσπάθεια και εργασία, ήταν μια χαρά ξεκούραστες και ανανεωμένες. Για τον πρώτο λοιπόν πίνακα, η κοπέλα μας είπε ότι ο Ρενουαρ, της είπε ότι το έκανε σκεφτόμενος την μητέρα του και την γυναίκα του που στα γεράματα τον φρόντιζε, και στην αντανάκλαση του βάζου μπορείς να διακρίνεις μια γυναικεία μορφή. Πραγματικά πολλοί μπορεσαν να την δουν. Ανέβασα εδώ την λεπτομέρεια για όποιον μπορεί να το δεί μόνος του.
Το κέντρο στο τέλος κάνει ένα είδος πλειοδοσίας, χωρίς όμως ανοιχτά να διεκδικεί κανείς πίνακες. Αποφεύγουν την οποιδήποτε έκφρασης σύγκρουσης ή συναισθημάτων ανταγωνισμού. Ο καθένας γράφει σε ένα χαρτί την αξία ενός έργου που διατίθεται να προσφέρει και στην συνέχεια ανοίγονται οι κάλπες και ανοιχτά διαβάζονται οι προσφορές και κερδίζει η πιο ψηλή προσφορά. Μην φανταστείτε και τρελές τιμές, ούτε και οι παρευρισκόμενοι πρέπει να είναι ιδιατέρα ευκατάστατοι. Ωστώσο ο Ντανιελ τρελάθηκε με το αποτέλεσμα του πρώτου πίνακα και ηταν διατεθιμένος να αγοράσει όσο όσο, οπότε πέρασε μια σχετική αγωνία μέχρι τελικά να ανακαλύψει ότι ήταν ο μόνος που είχε προφέρει για το έργο και μάλιστα σε πολυ υψηλή προσφορά, ο καλός μου χάρηκε τόσο πολύ, έλαμπε ολόκληρος μετά από αυτό. Και εγώ έκανα μια αγορά, αλλά είμουν πιο ρεαλιστής, και η προσφορά μου δεν ήταν μακρυά από το μίνιμουμ. αλλωστε τα υλικά αγαθά δεν αποτελούν προτεραιότητα για μένα, ο πίνακας όμως είχε μια δύναμη τρομερή. Βασικά μου θύμιζε τρομερά Βαν Γκογκ, αλλά ήταν Μονέτ η υπογραφή. Γενικά νιώθω όταν τον κοιτώ να με παρασύρει στις δίνες του, και για αυτό και τον αγόρασα. Μάλιστα ένιωσα λίγο ντροπή που πρόσφερα τόσο λίγα, αλλά μετά σκέφτηκα ότι ο Ντανιελ έκανε μια υπερπροσφορά που έτσι και αλλιώς έβγενε από τον κονό κορβανα. Στο κάτω κάτω κανείς δεν υποχρέωνε κανέναν.
Γενικά χάρηκα πολύ με την αγορά, και για τον Ντανιελ, ενώ η όλη εμπειρία ήταν τρομερά αναζωογονητική.
Αυτοί οι Βραζιλίανοι του κέντρου, σχεδίαζουν να πάνε Ελλαδα τον Ιούλιο όπου θα κάνουν διάφορες δραστηρίοτητες. Θα πέσει σχετική ανακοίνωση όταν θα ξέρω λεπτομέρειες. Η ιστοσελιδα του κέντρου είναι http://www.mensajefraternal.org.br/ όπου και θα ανεβάσουν στο προσεχές μέλλον φιλμ από το χτεσινό γεγονός.
Ήταν καταπληκτικό. Οι φωτογραφίες είναι όλοι από τους ψυχοζωγραφίσμένους πίνακες.

Today, I was invited to a spiritual center where 2 medium were painting with their hands and brushes amazing paintings that were signed by famous impressionist and other painters, like Monet, Renoir etc. The event proceeds to be far from any expectations I had. The paintings were all real masterpieces, and each painting was produced in front of our eyes within les than an hour. Both Daniel and I bought several paintings and we go really happy with this, not just because these are beautiful painting but also due to the feeling that they manage to transmit. You can see some paintings in these pictures. For me this was a really inspiring experience. And even if I am not an art critic, I felt that these paintings could not have been produced by normal humans, simply by the fact that nobody can create an original new painting copying 3 different styles and working like mad for 3 hours. Brazil is surprising me all the time lately.
The center that organized this has a website http://www.mensajefraternal.org.br/ where they plan to upoad films from the event.

Em breve, estou contando que estive num centro espírita onde duas mulheres médium psico pintaram em 3 horas seis pinturas. Realmente foi uma experiência muito impressionante, e emocionante. Dani e eu resolvemos comprar um monte de pinturas, todas com características lindas, e o mais importante com uma luz radiante, uma boa energia.
O centro espírita tem um site http://www.mensajefraternal.org.br/ onde logo eles pretendem colocar filmes desta atividade de psicopictografia.

Down to the rabbit hole

Faz tempo que me dizerom sobre este filme, "Quem Somos Nós?" o título original "What the Bleep do We know?"


Mistura ficção e documentário para nos mostrar que a realidade, da forma como a percebemos, é ilusória, que somos nós que a criamos e que podemos mudá-la. Depoimentos de físicos, filósofos e místicos afirmam que a matéria não é sólida como pensamos: ela é etérea e mutável e nossos pensamentos podem alterá-la. Podemos ter controle sobre nosso corpo, as doenças e as emoções, pois podemos escolher a realidade em que queremos viver e assim alterar nossas vidas.

Ο que me impresionou muito foi este parte:
A água de uma fonte de montanha radiografada molecularmente por Dr. Masaru Emoto (http://www.masaru-emoto.net/) cientista tinha uma certa composição, um desenho, e depois de abençoada por um monge budista, com o ideograma de amor esta mesma água, novamente radiofotografada na hora de congelamento, apresentava uma outra estrutura mais colorida e com um desenho mais bonito. E o cientista diz, se somos feitos basicamente de água, 65%, então uma reza teria este mesmo efeito no corpo humano. Gente! foi muito impresionante. Se alguiem foi numa concentração espirita pode observar que o elemento mais importante é a existencia de agua, e depois esta agua esta como bençoada pelos espiritos presentes.
Coincidencia? na dia depois foi no centro espirita, e uma moça lá tinha uma copia, e quando eu comentei ela me mostrou a copia, e todo o mundo quis ver...

It has been some time I have heard about the film : What the Bleep Do We Know!? . It is about a controversial 2004 film that combines documentary interviews and a fictional narrative to posit a connection between science and spirituality. I really suggest you to see, but it is not easy to watch, too many cientific terms but keep concentrated and you will be impressed. Physicists' depositions, philosophers and mystics affirm that the matter is not solid as we thought: it is ethereal and changeable and our thoughts can alter material. We can have control over our body, diseases and emotions, because we can choose the reality in that we want to live and like this to alter our lives.
But what reallyimpressed me what this:The water of a mountain source was x-rayed and photographed by Dr. Masaru Emoto (http://www.masaru-emoto.net/ /) um scientist and it had a certain composition, after puting the ideogram of Love in the bottle of one of the sample and blessed by a Buddhist monk, it was X-rayed again while it was freezing, and presented a more colored and impresive crystal structure. And the scientist says, if we are done basically of water, 65% of human body, then a prayer would have this same effect in the human body. People! it was so impresive. If someone ever was in a spiritualistic concentration here in Brazil can observe that the most important element is the existence of water which later this waters is as like blessed by the presence of the spirits. Coincidence? Next day I was in the spiritualistic center, and a girl there had one copy, and when I commented about the film everyone wanted to see it...

Dr. Masaru Emoto (http://www.masaru-emoto.net/) is an researcher who has gained acclaim by showing how water is deeply connected to our individual and collective consciousness. Masaru Emoto's work (The Hidden Messages in Water) plays a prominent role in a scene set in a light-rail tunnel of the movie, where the main character happens upon a presentation of displays showing images of water crystals. In the movie, "before" and "after" photographs of water are presented as evidence that specific words written on pieces of paper and affixed to different containers of water have the power to transform the water into being able to freeze into beautiful crystalline shapes instead of ugly crystalline shapes.
Emoto's work is criticised for being more artistic than scientific. His doctoral certification is on alternative medicine from an unaccredited institution. His work has never been subjected to peer review, and he does not utilize double blind methodology. Emoto also claims that polluted water does not crystallize. Depending on the properties of the pollutant, heavily polluted water will still form crystals, though the crystals may contain more crystallographic defects than pure water would. These changes in the way the crystals form can be readily explained using basic chemistry and physics.
Emoto appears to have arbitrarily decided what constitutes a "brilliant crystal" and an "incomplete crystal."
More about the movie: http://www.whatthebleep.com/rabbithole/

http://en.wikipedia.org/wiki/What_the_Bleep_Do_We_Know!?

Η ταινία είναι όλα τα λεφτά, αλλά δεν έχω ιδέα να έχει εμφανιστέι στην Ελλάδα, ή ποιος ο τίτλος... Αν μπορειτε πάντως, δείτε την.

Beware of the leather bars

http://www.youtube.com/watch?v=UKmJgdhBJ08
Το πρώτο μιουσικαλ που είδα με τέτοιο θέμα...
και φάινεται και παλιό, μάλλον δύσκολα θα το δείτε σε κάποιο βιβλίο ως αναφορά...χαχα

cool videos

The 2 videos bellow are great, and I borrowed the codes from mariposo´s post.
Enjoy because are really very nice and pleasant videos.
The message is clear, do not loose your head, take the right measures always until you can find the right one to share your life...do not risk your future happiness for anything in the world... especially for a one night stand!

-------------------->Heterosexual Version<--------------------------------

Aides -
Baby Baby
Vídeo enviado por steffde7

----------> Gay Version <------------------------------------

Sugar
baby love AIDES gay
Vídeo enviado por GayClic

Aguas de São Pedro

Σαββατοκύριακο λοιπόν με Τρίτη πρωτομαγία αποφασίσαμε να τα ενώσουμε και να ξεφύγουμε. Ο Ντανι ήθελε να πάμε πάλι στην Μπαϊα, αλλά εγώ πέρασα την δική μου ιδεα που ήταν να πάμε κάπου κοντά. Η επιλογή έγινε για την λουτρόπολη της Aguas de São Pedro. Βασικά περιμένω έναν έλεγχο από το υπουργείο Υγείας την Τετάρτη και το τελευταίο που σκέφτομαι είναι διακοπές. Σε βαθμό που ο Ντανι μου την είπε από πανω και καλά ότι δεν δείχνω τον απαιτούμενο ενθουσιασμό...χμ..
Τελικά οργάνωσε όλη την οικογένεια του και τους έκανε τα έξοδα για να παμε στην λουτρόπολη. Η πόλη, αν μπορόυμε να την πούμε έτσι, μια και μάλλον προς το οικισμο εμένα μου κάνει, έχει μια πηγή που αναβλύζει από τα έγκατα της γης Água Sulfurosa, να το μεταφράσω δεν ξέρω και βαριέμαι, αλλά είναι ένα νερό που βρωμάει αυγουλίλα..α και αυτό το πίνεις ή κάνεις μπάνιο...με ευεργετικά αποτελέσματα. Φαίνεται ότι οι Κορεάτες έχουν αδυναμία στο μέρος και έρχονται εδώ από το Σάο Παολο ειδικά για αυτό. Το 90% των πελατών είναι ανδρες απο ότι μου ειπε ο Βάγκνερ ο μασσερ. Ειναι λέει η ιστοσελίδα ο μικρότερος Δήμος στην βραζιλία (δεν με επλήσει αυτό) http://www.aguasdesaopedro.sp.gov.br/curiosidades.html

Γενικά ένα τουριστικό μέρος με Β΄διαλογής συνθήκες. Το δε λουτρό το διαχειρίζεται ο Δήμος, και είναι ένα τσιμεντένιο κτίσμα με άσπρα πλακάκια, και τσιμέντο, δίχως καθόλου διακοσμητική αισθητική...θυμίζει νοσοκομείο ή σοβιετικό ίδρυμα.
¨ολοι όμως οι επαγγελματίες μασσερ είναι πολύ καλοί. Βέβαια λένε ότι κάνουν σιάτσου, αλλά λυπήθηκα να τους την πω, όταν κατάλαβα ότι με 3 και 6 μήνες εκπαίδευση στην Κουριτσιμπα έμαθαν μεν κάποια τεχνική, αλλά σιάτσου μάλλον κάτι ψύγματα. Πάντως την δουλεία τους την κάνουν, μια και είναι πιο προς το φυσιοθεραπευτές από αυτό που διαφημίζουν.
Μετά έχουν μια ποικιλία από μπάνια με δίαφορα αρωματικά Οπότε είπα και εγώ να κάνω ένα. Με έβαλαν λοιπόν σε μια μπανίερα με αφρό και έν νερό πράσινο που είχε λεεί ένα βότανο που μου αρέσει πολύ αλλά εγώ με δυσκολια το μύρισα να σας πω την αλήθεια. Α¨ντε ε΄κατσα λοιπόν, και ένιωσα σαν την σοβιετική εκδοχή της διαφήμισης του CAMAY με την τύπισα να είναι μέσα στον αφρό...
Μετά από λίγο μου ζήτησαν να βγω...μου φάνηκε πολύ γρήγορα.... γενικά δεν με εντυπωσίασε. Το αντίθετο μπορώ να πω για το μασσαζ. Και οι 2 μασσερ που έκανα, ήταν πολύ καλοί και έμπειροι. Ο δε ντανιελ έκανε 2 φορές αλλά χαλάλι του. Οι δε συγγενείς είχαν πολύ πλάκα. Νομίζω ότι ποτέ στην ζωή τους δεν είχαν τετοια εμπειρία.
Έτσι ο κουνίαδος έβαλε όρο στην σύζυγο να κάνει μασσαζ μόνο με γυναίκα...
Ο δε πατέρας του Ντανι, το αποφεύγει το μασσαζ και το μπάνιο, με χίλιες δικαιολογίες.... Τα δε ανηψια του, πέρασαν το σύνολο του χρόνου τους να παίζουν μπιλίαρδο στο ξενοδοχείο, όταν πια με τα πολλά πείσαμε τον εναν, επαθε πλάκα. Ο άλλος που δε αποδέχτηκε να κάνει τον πείραζε και έκανε σχόλια τύπου, άφησες ρε μαλάκα τον μασσερ να σου πίασει τον κώλο και τέτοια σαχλά...ουφ δεν μπορώ...
Πώς είναι δύσκολο να αφεθεί κανείς και να ξεφύγει από τα τετριμενα και να δοκιμάσει νεές εμπειρίες, τι να πω, ο μέσος άνθρωπος φοβάται τις νεές εμπειρίες και δημιουργεί χίλιες άμυνες, στον κάθε νεωτερισμό. Είναι δύσκολο να βγεις από το κουτάκι σου που έχει μάθει και να δεις λίγο έξω...
Μου είναι δύσκολο πια να το αντιληφθώ αλλά είναι πραγματικά μεγάλο βήμα. Βήμα που νομίζω ότι υποχρεώθηκα να κάνω πολύ μικρός και τώρα μου φάινεται τοσο φυσικό που με παραξενεύει η στάση εκείνων.

Ίσως το καλύτερο κομμάτι για μένα ήταν η βόλτα με το άλογο μέσα στο δάσος, που το έκανα τελευταία μέρα, μετά από ένα μισάωρο ται τσι στις 7 το πρωί, σε ένα ξέφωτο που το έλουζαν αχτίδες ήλιου...πραγματικά ήταν το καλύτερο κομμάτι αυτής της εκδρομής...

και μετά κεφάλια μέσα....