Έπιπλα και οδηγίες καθαρισμού.

Λουστραρισμένο ξύλο: Όταν το βερνίκι διατηρείται σε καλή κατάσταση, ο ιδανικός καθαρισμός γίνεται με ένα ελαφρύ πέρασμα με ένα από τα προστατευτικά και γυαλιστικά προϊόντα του εμπορίου. Αν το βερνίκι ξεφλουδίσει, καλό είναι για να μην σαπίσει το ξύλο να αναλάβει το λουστράρισμα του επίπλου ειδικός που θα το τρίψει με γυαλόχαρτο και όταν εξαφανιστεί το παλιό βερνίκι θα το λουστράρει ξανά.

Αλουστράριστο Ξύλο (ξύλο τικ): Απαιτείται συχνός καθαρισμός και πέρασμα με αντιμυκητιακό λάδι ή κερί. Αν έχει χάσει το χρώμα του, χρειάζεται ένα ελαφρύ τρίψιμο με γυαλόχαρτο.

Πλαστικό: Ιδανικότερος τρόπος καθαρισμού, το πλύσιμο με νερό και σαπούνι. Καθαρίστε τους λεκέδες με ένα βαμβάκι με ασετόν ή οινόπνευμα και αμέσως ξεπλύνετε. Για να γυαλίσει, τρίψτε με ειδική κρέμα για πλαστικά, που έχει ως βάση τη σιλικόνη.

Πλέξι γκλας: Σκουπίστε μαλακά χωρίς τρίψιμο με ένα ελαφρά υγρό ξεσκονόπανο ή δέρμα. Το τελείως στεγνό πανί μπορεί να κάνει την σκόνη να εισχωρήσει στους πόρους του πλέξι γκλας. Για την αποφυγή χαρακιών αποφύγετε την τοποθέτηση βαριών αντικειμένων επάνω στο πλέξι γκλας. Ειδικό προϊόν, θα του δώσει ιδιαίτερη λάμψη.

Οθόνη τηλεοράσεως : Ξεσκονίστε καθημερινά με πανί. Κάθε 15 μέρες, καθαρίστε με υγρό καθαρισμού ειδικό για τζάμια και μετά ξανά-σκουπίστε ελαφρά με ένα καθαρό πανί.

Δέρμα : Τρίψτε ελαφρά με ένα σφουγγάρι βρεγμένο σε νερό για να καθαρίζονται οι πόροι σε βάθος και να απορροφά το δέρμα την υγρασία που είναι απαραίτητη για να παραμείνει ελαστικό. Για δύσκολους λεκέδες υπάρχει ειδικός αφρός καθαρισμού που αφαιρεί τη βρωμιά χωρίς να καταστρέφει το δέρμα. Μετά από μακρόχρονη χρήση απαιτείται σπρέι γυαλίσματος ή γαλάκτωμα.

Δερματίνη (απομίμηση δέρματος) : Καθαρίστε με υγρό σφουγγάρι, αφού το περάσετε πάνω από άσπρο σαπούνι. Μετά ξεπλύνετε πολύ καλά. Αποφύγετε προϊόντα με χλώριο ή δυνατά απορρυπαντικά. Κίνδυνος αποχρωματισμού του δέρματος.

Μοντέρνο έπιπλο και Ιστορία.

Ιστορία του μοντέρνου επίπλου

Τον 19ο αιώνα με την βιομηχανική επανάσταση γεννήθηκε μια νέα κατηγορία σχεδιαστών με πιο φουτουριστικές ιδέες. Το παραδοσιακό σκοτεινό, επιχρυσωμένο ή σκαλισμένο ξύλο, με τα βαριά πλούσια διαμορφωμένα υφάσματα έδωσε τόπο στο ελαφρύ και απλό έπιπλο. Μεταξύ των πλούσιων -ευγενών και των φτωχών η μέση κατηγορία είχε προκύψει η όποια δεν αναζητούσε το έπιπλο των πλούσιων

Επίσης οι επιρροές από την Αφρική, την Ασία και ειδικά την Ιαπωνία είχαν μια μόνιμη επίδραση στο σχεδιασμό των σύγχρονων επίπλων. Η λειτουργία, η πρακτικότητα και η οικονομική δυνατότητα πραγματοποίησης ήταν η νέα επιταγή στα έπιπλα. Η τεχνολογία και η βιομηχανική ανάπτυξη διαδραμάτιζαν ήδη το ρόλο τους στην παραγωγή των απλών όμως χρήσιμων επίπλων.

Ο Michael Thonet ένας αυστριακός γερμανικός κατασκευαστής γραφείων ήταν ο πρώτος που ειχε πειραματιστεί στην παραγωγή ξύλινων επίπλων κουρμπαρισμένα με ατμό . Με την καρέκλα του για καφέ γνωστή ως "Konsumstuhl Nr 14" έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο και μέχρι το 1930 πάνω από 50 εκατομμύρια από αυτές τις καρέκλες παρήχθησαν.

Konsumstuhl Nr 14

 

Μια άλλη διάσημη καρέκλα εκείνης της εποχής ήταν η "Tripolina". Κατασκευάζονταν από το ξύλο, μέταλλο και μουσαμά και κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από Joseph Fendy το 1877. Αυτή η καρέκλα χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τα βρετανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια της αποικιακής εποχής. Είναι μια απλή καρέκλα που διπλώνεται για μεταφορά και μπορεί να αντέξει το βάρος ενός ανθρώπου αν και βλέποντας την δεν το πιστεύει κάποιος .

Τripolina

Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα σύγχρονων επίπλων είναι της γερμανικής σχολής Bauhaus όπως η καρέκλα Wassily του Marcel Breur's. Αυτή η καρέκλα αποτελείτε από σωλήνες χάλυβα και λουριά δέρματος. Το θαυμάσιο και απλοϊκό αυτό σχέδιο άφησε εποχή στον σύγχρονο σχεδιασμό επίπλων .

Wassily

Tο πλαϊνό τραπεζάκι της Ellen Gray η Barcelona του le corbizie και το τραπεζάκι του Noguchi είναι μερικά δείγματα εκείνης της εποχής

  Elen gra Barcelona Noguuchi table

Τα σύγχρονα έπιπλα είναι λειτουργικά, πρακτικά και σχεδιασμένα για να δώσουν ένα αίσθημα πολυτέλειας και ελαφρότητας Τα μέταλλα, πλαστικά, γυαλί χρησιμοποιούνται τώρα μαζί με το ξύλο στην παραγωγή των σύγχρονων επίπλων και ολόκληρη μια νέα γενεά των υφασμάτων και των χρωμάτων υιοθετείται. Τα υφάσματα χρησιμοποιούμενα είναι τολμηρών και φωτεινών χρωμάτων που κάνουν τα σύγχρονα έπιπλα να φανούν πιο καλλιτεχνικά.

Τα μοντέρνα έπιπλα έχουν αλλάξει τους χώρους που ζούμε και εργαζόμαστε σε πιο χαλαρωτικούς ,χαρούμενους και φωτεινούς.

Ιστορία του επίπλου.

Τα τραπέζια, χρησιμοποιούνταν για το φαγητό, το συγγραφή και τα παιχνίδια. Ήταν συνήθως χαμηλά και μεταφέρονταν πολύ εύκολα.

Η Αίγυπτος ανέπτυξε πρώτη, έναν από τους σπουδαιότερους κλασσικούς πολιτισμούς της αρχαιότητας. Ενώ η Ευρώπη βρισκόταν στην Λίθινη εποχή, οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν σπουδαίους χτίστες, αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες για να κατασκευάσουν παλάτια και καλλιτεχνηματα, ενώ παράλληλα μελετούσαν μαθηματικά και έγραφαν σε πάπυρους. Από την εμφάνιση της Ιερογλυφικής γραφής (3100-2770 π.χ.) έως τη κατάκτηση της Αιγύπτου από τον Μέγα Αλέξανδρο (332-331 π.χ.), συναντούμε έπιπλα και διακοσμητικά, που μας συναρπάζουν και προκαλούν την έκπληξη μας για το πόσο περίτεχνα είναι δημιουργημένα και το πόσο καλά έχουν διατηρηθεί.

Αίγυπτος

Τα Αιγυπτιακά έπιπλα που βρίσκονται σήμερα στα μεγαλύτερα μουσεία τους κόσμου & στις μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές, μας παρέχουν τα μοναδικά δείγματα αληθινών επίπλων της αρχαιότητας. Αυτό οφείλεται κυρίως στην πίστη των Αιγυπτίων ότι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα υπάρχοντα τους και στην επόμενη ζωή. Έτσι, πολλά έπιπλα θάφτηκαν μαζί τους & σφραγίστηκαν σε στεγανούς τάφους, κάτι που τα διατήρησε σχεδόν ακέραια στο πέρασμα του χρόνου. Θρόνοι και καρέκλες με στηρίγματα για τα χέρια και αντικείμενα διακοσμημένα με  εξαιρετική φροντίδα, μας δίνουν ένα στοιχείο της σπουδαιότητας που έδιναν οι Αιγύπτιοι  στην διακόσμηση και την άνεση. Μετά το 1570 Π.Χ., με την δημιουργία  μεγάλων και πλουσίων πόλεων, τα έπιπλα έγιναν υπερπολυτελή, ντύθηκαν στο χρυσό.  Καρέκλες, σκαμνιά και τραπέζια, με πολλά  διαφορετικά χρώματα ήταν σε αφθονία στα  παλάτια και πλούσια σπίτια. Η ανακάλυψη του  τάφου του βασιλιά Τουτακχαμών 1922, ανέδειξε έπιπλα πρωτοφανούς μεγαλοπρέπειας, πλούτου και χλιδής. Το ξηρό αιγυπτιακό κλίμα διατήρησε τέλεια καναπέδες και καθίσματα επικαλυμμένα με πολύτιμα μέταλλα και πλαισιωμένα από περίτεχνα διακοσμητικά. Οι Βασιλιάδες και οι πλούσιοι στην Αίγυπτο, δεν υπολόγιζαν καθόλου τα τεράστια ποσά που έπρεπε να ξοδέψουν για να αποκτήσουν πανάκριβα έπιπλα και να απολαύσουν την πολυτέλεια. Στυλ των επίπλων Οι καρέκλες πολλές φορές είχαν πόδια που έμοιαζαν με πόδια κροκοδείλου, λιονταριού ή γαζέλας. Επίσης τα έπιπλα περιείχαν χαρακτικά με λουλούδια, ζώα ή πουλιά. Καρέκλες με ψηλή πλάτη υπήρχαν σε αφθονία και βρίσκουμε σε πάμπολλες ζωγραφιές. Αυτές συνοδεύονται και από μαξιλαράκια για μεγαλύτερη άνεση και χαλάρωση Τα σκαμνιά ήταν το πιο συνηθισμένο είδος επίπλου στην αρχαία Αίγυπτο. Οι Αιγύπτιοι πρώτοι ανακάλυψαν το σκαμνάκι που ανοιγοκλείνει. Τα κρεβάτια είχα μια μικρή ανοδική κλίση στην πάνω πλευρά για να είναι ελαφρά ανασηκωμένο το κεφάλι αυτού που κοιμόταν. Υπήρχαν ξύλινα υποστηρίγματα κεφαλιού, που μάλλον καλύπτονταν από ένα μαλακό μαξιλαράκι. Άλλο ένα σπουδαίο κομμάτι της Αιγυπτιακής κρεβατοκάμαρας ήταν τα ερμάρια, τα μεγάλα σεντούκια(αποθήκευση οικιακού εξοπλισμού), τα μικρότερα σεντούκια (με διαχωριστικά όπου φυλάσσονταν τα καλλυντικά των γυναικών) μικρά κουτιά (για κοσμήματα ή άλλα αντικείμενα). Επίσης η διακόσμηση του σπιτιού ήταν περίτεχνη. Χρώματα στα ταβάνια, έργα ζωγραφικής στους τοίχους, γλυπτά, πατώματα περασμένα μ ε κερί για να γυαλίζουν και να αναδεικνύουν καλύτερα τα έπιπλα και τις διακοσμήσεις. Το χρυσό, το μπλε, το μαύρο, το κόκκινο και το πορτοκάλι ήταν δημοφιλή χρώματα στο αιγυπτιακό ντεκόρ δωματίων. Τρόπος κατασκευής των αρχαίων Αιγυπτιακών επίπλων  Οι ξυλουργοί που ήταν άριστοι γεωμέτρες, έδιναν ιδιαίτερη σημασία στην μέτρηση και την αναλογικότητα των επίπλων. Τα έπιπλα κατασκευάζονταν σε μικρότερες από τις σημερινές διαστάσεις για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές ανάγκες των αρχαίων Αιγυπτίων. Οι τεχνήτες χρησιμοποιούσαν ένα ειδικό τρόπο μέτρησης των διαστάσεων των υλικών, με τη χρήση μια ξύλινης βέργας μήκους 140 mm, με σκοπό να πετύχουν ομοιομορφία και το ακριβές μέγεθος των επίπλων. Από ανατομικές εξετάσεις, σε σκελετούς Αιγυπτίων, έγινε φανερό ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ήταν κατά μέσο όρο, 4 εκατοστά πιο κοντοί σε σχέση με τους σημερινούς Ευρωπαίους. Είχαν κατά μέσο όρο ύψος 171 cm. Το μήκος των κρεβατιών που ανακαλύφθηκαν και αφορούσαν τις αρχικές δυναστείες (3300 Π.Χ) έφτανε το 1.76 μέτρα ενώ αργότερα την εποχή του Τουτακχαμών (1375 Π.Χ.), το μήκος διαφοροποιούταν μεταξύ 175 cm με 184 cm. Το ελαφρώς μικρότερο ανάστημα των Αιγυπτίων επηρέαζε και το ύψος των επίπλων τους. Δεν ήταν όμως τόσο κοντοί ώστε να δικαιολογείται το ύψος των ποδιών των καρεκλών ή των τραπεζιών που αναλογικά με σήμερα ήταν πολύ κοντά. Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι το ύψος των επίπλων καθόριζόταν ιεραρχικά, ανάλογα με τη κοινωνική και οικονομική θέση του ανθρώπου ή το ρόλο του στην οικογένεια. Ο αρχηγός της οικογένειας, ένας άρχοντας ή ένας ανώτερος αξιωματούχος καταλάμβαναν τα ψηλότερα καθίσματα σε σχέση με τις συζύγους και τα παιδιά. Από την άλλη ένας αξιωματούχος με χαμηλότερο βαθμό και η οικογένεια του κάθονταν απλώς σε σκαμνιά όταν στην ίδια κοινωνική συγκέντρωση ήταν παρόντες και ανώτεροι τους. Έτσι είχαν μια περισσότερο υποτακτική στάση. Βέβαια, για να έχει κάποιος έπιπλα στην αρχαία Αίγυπτο, έπρεπε να είχε μια ιδιαίτερα καλή οικονομικά και κοινωνικά, θέση. Η πλειοψηφία των Αιγυπτίων κάθονταν και κοιμόνταν στο έδαφος !