Música Popular Brasileira
Música Popular Brasileira ([ˈmuzikɐ popuˈlaʁ bɾaziˈlejɾɐ], kort MPB) is 'n stroming binne moderne Brasiliaanse popmusiek wat vanaf omstreeks 1965 by stedelike middelklasgehore gewild geraak het en tradisionele inheemse style soos samba, samba-canção, baião en ander, wat met bepaalde streke geassosieer word, met buitelandse, veral Noord-Amerikaanse invloede soos jazz- en rockmusiek kombineer.
MPB word dikwels as die tweede of post-bossa nova-generasie beskryf wat 'n meer gediversifiseerde inheemse musiekstyl ontwikkel het - in teenstelling met Anglo-Amerikaans-geïnspireerde rock 'n' roll-tradisies wat in Brasilië iê-iê-iê genoem is. Hierdie styl verbind dikwels tradisionele streeksritmes (waarin in Brasilië Afrika- en Europese invloede versmelt het) met akoestiese kitaarklanke en vorme van mondelinge digkuns - met lirieke waarin (in die konteks van die militêre diktatuur tussen 1964 en 1985) sosiale ongeregtigheid, politieke onderdrukking en volkskultuur getematiseer word.[1]
'n Groot aantal Brasiliaanse musiekkunstenaars word as verteenwoordigers van MPB beskou en het dikwels hul eie individuele stempel daarop afgedruk. In 'n wyer betekenis verwys die term na enige styl van Brasiliaanse musiek volgens die "stem-en-kitaar-styl" wat sedert die laat 1960's gewild geraak het.