Keurvorstedom Brunswyk-Lüneburg

Die Keurvorstedom Brunswyk-Lüneburg (Duits: Kurfürstentum Braunschweig-Lüneburg), nieamptelik bekend as die Keurvorstedom Hannover (Duits: Kurfürstentum Hannover of bloot Kurhannover), was ’n keurvorstedom van die Heilige Romeinse Ryk wat in Noordwes-Duitsland geleë was, met die hoofstad Hannover. Vir die grootste deel van sy bestaan is dit deur die Huis van Hannover regeer in ’n persoonlike unie met die Verenigde Koninkryk van Groot-Brittanje en Ierland.

Die Hertogdom Brunswyk-Lüneburg is in 1269 verdeel tussen verskillende takke van die Huis van Welfe. Die prinsdom Calenberg, wat deur ’n jonger seun se tak van die familie regeer is, het die grootste en magtigste staat in die hertogdom geword. In 1692 het die Heilige Romeinse keiser die prins van Calenberg in die keurvorsteraad aangestel en het die nuwe Keurvorstedom Brunswyk-Lüneburg ontstaan. Die lotgevalle van die keurvorstedom was nou verweef met dié van Groot-Brittanje deurdat keurvorstin Sophia van Hannover en haar familie die eerste aanspraakmakers op die Britse troon was tydens die bewind van koningin Anna, omdat Sophia haar naaste Protestantse familielid was.^[1]

Die prins-keurvors van Hannover het in 1714 koning van Groot-Brittanje geword. Hannover is egter apart regeer en het sy eie regeringsliggame gehad. In 1807 is Hannover in die Napoleontiese Koninkryk Wesfale opgeneem en in 1814 is dit herstel as die Koninkryk Hannover. Die persoonlike unie met Brittanje het tot in 1837 geduur.^[2]

Keurvorste van Hannover

Die nuwe Keurvorstedom Brunswyk-Lüneburg het in 1692 ontstaan nadat die Heilige Romeinse keiser die prins van Calenberg in die keurvorsteraad aangestel het. Die keurvorstedom was regtens onverdeelbaar: Dit kon gebiede byvoeg, maar nie afstaan of tussen verskillende erfgename verdeel nie. Dit was voorheen die geval en het gelei tot ’n magdom Brunswyk-Lüneburg-prinsdomme. Opvolging sou volgens manlike eersgeboortereg geskied. Omdat dit teen die Saliese wet was, wat toe vir die familie gegeld het, moes dit deur die keiser goedgekeur word. Dit het in 1692 gebeur.

In dié tyd het die gebied bestaan uit die Brunswyk-Lüneburg-prinsdomme Calenberg en Grubenhagen. Daarna het die Calenberg-lyn ook die prinsdom Celle en die graafskappe Diepholz en Hoya bygekry.

Hoewel die Heilige Romeinse Ryk in 1806 ontbind het, het George III se regering nie die ontbinding as finaal beskou nie en het hy die titel keursvors tot in 1814 behou.

Keurvorste van Hannover
Naam	Datum	Opvolging	Notas
Ernst August	1692-1698	Eerste keurvors	Seun van Georg van Brunswyk en Lüneburg-Calenberg.
Georg Ludwig	1698-1727	Seun van Ernst August	Het in 1714 koning George I van Brittanje en Ierland geword. Het Bremen-Verden in 1719 bygekry.
Georg II August	1727-1760	Seun van Georg I	George II van Groot-Brittanje. Het Hadeln in 1731 bygekry.
Georg III Wilhelm Friedrich	1760-1806	Kleinseun van Georg II	George III van die Verenigde Koninkryk. Het Osnabrück in 1803 bygekry. Hy het die titel keurvors behou tot vroeg in 1814, toe hy koning van Hannover geword het kragtens die Kongres van Wene (1814-'15).