Om 'n argument uit stilte te voer (Latyn: argumentum ex silentio) is om 'n gevolgtrekking te gee wat gebaseer is op die afwesigheid van stellings in historiese dokumente, eerder as op die teenwoordigheid daarvan. Op die gebied van klassieke studies verwys dit dikwels na die bewering dat 'n skrywer onkundig is oor 'n onderwerp, gebaseer op die gebrek aan verwysings daarna in die skrywer se beskikbare geskrifte.