uitwuiven

werkw.

Uitspraak:	['œytwœyvə(n)]
Afbreekpatroon:	uit·wui·ven
Vervoegingen:	wuifde uit (verl.tijd enkelv.)
Vervoegingen:	heeft uitgewuifd (volt.deelw.)

wuiven naar iemand die vertrekt

Voorbeeld:	`De jongen was teleurgesteld omdat niemand hem was komen uitwuiven.`
Synoniem:	uitzwaaien

© Kernerman Dictionaries.

1) Nazwaaien 2) Uitzwaaien

Toon uitgebreidere definities

Wat is de verleden tijd van uitwuiven?

De verleden tijd van uitwuiven is 'wuifde uit'. Het voltooid deelwoord is 'heeft uitgewuifd'.

Wat betekent uitwuiven?

'wuiven naar iemand die vertrekt'

Hoe spel je uitwuiven?

uitwuiven spel je U I T W U I V E N

Zoek uitwuiven op Woordenlijst.org
Zoek uitwuiven op Google
Zoek uitwuiven op Wikipedia