Μεγάλη γιορτή προς τιμή του Ήλιου (Άλιος στη δωρική διάλεκτο) που γινόταν στη Ρόδο το μήνα Πάναμο (Αύγουστος - Σεπτέμβριος). Από το όνομα του μήνα τα Αλίεια ονομάζονταν και Διπανάμια.

Υπήρχαν Μικρά και Μεγάλα Αλίεια. Τα μικρά γιορτάζονταν κάθε χρόνο, ενώ τα μεγάλα, ανά τετραετία.

Τη φροντίδα της γιορτής είχε αναλάβει ο θρησκευτικός σύλλογος των Αλιαστών Αλιαδών.

Η γιορτή άρχιζε με πομπή και θυσίες κι ακολουθούσαν αγώνες μουσικοί, γυμνικοί, φιλοσοφικοί, ιπποδρομίες, λαμπαδηδρομίες. Στους αγώνες έπαιρναν μέρος και οι γυναίκες. Το έπαθλο στην αρχή ήταν μια χάλκινη υδρία, αλλά αργότερα αντικαταστάθηκε από πήλινο αθηναϊκό αμφορέα και τέλος το έπαθλο ήταν ένα στεφάνι από λευκή λεύκα ή φοίνικα κατ' άλλους.

Προς τιμή του Ήλιου οι Ρόδιοι είχαν χτίσει και τον Κολοσσό της Ρόδου. Στα χρόνια του Στράβωνα ο Κολοσσός ήταν πεσμένος από σεισμό.

Τα Αλίεια τα παρακολουθούσαν πιστοί από πολλές πόλεις.

Στη Φιλαδέλφεια και στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας οι γιορτές προς τιμή του Ήλιου έχαν το όνομα Άλια.

Στην κορυφή του Ταϋγέτου, στην ακρόπολη της Κορίνθου (η Κόρινθος λεγόταν Ηλίου Πόλις) καθώς και σε ψηλές κορφές θυσίαζαν άλογα στο θεό Ήλιο.