Ο Πλούταρχος στο έργο του Αίτια Ελληνικά αναφέρει ότι πολλοί από τους Aιγινήτες που είχαν πάρει μέρος στον Tρωικό πόλεμο είχαν σκοτωθεί στις μάχες, κι ότι οι περισσότεροι είχαν χαθεί κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής τους λόγω της ταραγμένης θάλασσας.

Στην Αίγινα επέστρεψαν μόνο λίγοι, τους οποίους υποδέχτηκαν οι συγγενείς τους. Aλλά τόσο οι διασωθέντες όσο και οι συγγενείς τους βλέποντας τους άλλους πολίτες να είναι στενοχωρημένοι και να πενθούν για τους δικούς τους που είχαν χαθεί, δε θεώρησαν σωστό να εκδηλώσουν τη χαρά τους δημόσια, ούτε να κάνουν φανερές θυσίες στους θεούς.

Γι' αυτό γιόρτασαν στα σπίτια τους κρυφά την επιστροφή τους, χωρίς την παρουσία υπηρετών και αποφεύγοντας τους δημόσιους χώρους.

Σε αναπαράσταση αυτού του γεγονότος, οι Αιγινήτες τελούσαν θυσία στον Ποσειδώνα, τους ονομαζόμενους "θιάσους" κατά την οποία για δεκαέξι μέρες έτρωγαν μόνοι τους σιωπηλά χωρίς την παρουσία δούλων. Για το λόγο αυτό οι εορτάζοντες ονομάζονταν "μονοφάγοι". Την τελευταία μέρα αφού τελούσαν τα Αφροδίσια προς τιμή της Αφροδίτης, η γιορτή τελείωνε.

Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα γιορτάζονταν και Aφροδίσια που δεν είχαν καμιά σχέση με τις ιεροτελεστίες της θεάς Αφροδίτης, όπως ήταν οι ευχαριστήριες τελετές μετά το τέλος επιτυχούς επιχείρησης, ή μετά από ευτυχές θαλασσινό ταξίδι.