4 System Plików Linuxa
4 System Plików Linuxa
4 System Plików Linuxa
System plików - metoda przechowywania plików, zarządzania plikami, informacjami o tych plikach,
tak by dostęp do plików i danych w nich zgromadzonych był łatwy dla użytkownika systemu.
Systemy plików stosuje się dla różnych nośników danych, takich jak dyski, dyskietki, a także
w strumieniach danych, sieciach komputerowych, pamięciach. We współczesnych systemach
operacyjnych bezpośrednie operowanie na danych w plikach zarezerwowane jest tylko dla systemu
operacyjnego, aplikacje mają zabroniony bezpośredni dostęp do nośnika danych. Popularne systemy
plików linuxa: Minix, xia, Ext, Ext2, Ext3, Ext4, umsdos, msdos, ReiserFS, vfat, XFS, proc, JFS, smb,
NFS, ncp, Swap, iso9660, Sysv, hpfs, Affs, ufs
Minix - pierwszy system plików wykorzystywany w linuxie, który został stworzony jeszcze przed
powstaniem linuxa dla systemu operacyjnego o nazwie MINIX.
długość nazwy pliku maksymalnie 14 znaków, (po pewnym czasie zwiększono do 30 znaków)
wielkość partycji nie większa niż 64 MB,
Ext (EXTENDED FILE SYSTEM) - następca Minix File System, dopuszczał pliki i partycje do
rozmiaru 2 GB oraz długości nazw plików do 255 znaków. Miał jedną dużą wadę, która spowodowała,
że nie stał się popularny: sposób zapamiętywania wolnych bloków i węzłów doprowadzał do znacznej
fragmentacji dysku co wpływało negatywnie na wydajność systemu.
Ext2 - zastąpił ext i w krótkim czasie stał się podstawowym systemem plików dla linuxa.
W porównaniu do poprzednika ma wiele zalet:
Wady:
Ext3 - nowoczesny system plików oparty na ext2. Domyślny w większości dystrybucji systemu
GNU/Linux opartych na jądrze2.4 oraz nowszych.
Właściwości:
Ext4 - Rozwój systemu ext4 rozpoczął się w 2006 roku wraz z opracowaniem dwóch zmian dla ext3.
Pierwsza z nich rozszerzyła wielkość numeru bloku do 48 bitów, druga zaś zastąpiła mechanizm
Strona 1 z 5
pośredniego adresowania bloków przez tzw. extenty, a więc obszary bloków danych. Ponieważ po
zastosowaniu wspomnianych nowości zmianie ulega struktura danych na dysku, programiści
zadecydowali, że aktualizacje te nie zostaną wprowadzone do starego systemu ext3, lecz na bazie jego
kodu zostanie opracowana nowa wersja systemu plików o nazwie ext4. System plików ext4 pracuje
z 48-bitowymi numerami bloków przy standardowej wielkości bloku nadal wynoszącej 4 kilobajty.
Dzięki temu wielkość systemu plików może wynosić do 248 bloków po 4 kB, a więc jeden eksabajt
(1024 petabajty), zamiast jak w przypadku ext3 – 16 terabajtów.
ReiserFS - zwany także Reiser3 to system plików zaprojektowany i zaimplementowany przez grupę
kierowaną przez Hansa Reisera. ReiserFS jest obecnie obsługiwany przez GNU/Linuksa i może być
w przyszłości włączony do innych systemów operacyjnych. ReiserFS to jeden z pierwszych systemów
plików z księgowaniem dla GNU/Linuksa.
Właściwości:
Reiser4 wprowadza innowację w zakresie bezpieczeństwa – dzieli plik na mniejsze części, z których
każda może mieć indywidualne uprawnienia i korzystać z różnych dodatków. Wadą Reiser4 jest wolne
usuwanie danych, jednak deklasuje on rywali jeśli chodzi o zapisywanie wielu strumieni danych w
jednym czasie. Nadaję się także idealnie do przechowywania dużej ilości małych plików, oszczędzając
przy tym dużo miejsca.
SWAP - jest to partycja wymiany, tworzy ona pamięć wirtualną, która jest rozszerzeniem pamięci
RAM. Dzięki użyciu "partycji wymiany" RAM zwiększa swoją wydajność a co za tym idzie wydajność
systemu również wzrasta. Zamiast partycji SWAP, system może utworzyć plik wymiany, jednak
wymiana danych jest o wiele wolniejsza i wydajność systemu drastycznie spada.
NFS - jest to usługa pozwalająca udostępniać zasoby dyskowe komputerom w sieci. Serwer udostępnia
katalogi klientom, którzy mogą je pod montować i działać jak na lokalnym systemie plików.
Montowanie: mount serwer.net:/usr/local /usr/local -t nfs.
I-węzeł (inode) - jest to struktura danych opisująca pliki zapisane na dysku. I-węzeł zawiera informacje
o: typie pliku, właścicielu, grupie, długości pliku, adresie, liczbie dowiązań i kilka innych informacji.
Długość pliku to jego wielkość, ilość zajmowanego miejsca na dysku. Adres to numer sektora w którym
znajduje się plik. Adresem są sektory dysku, w których należy szukać segmentów pliku (zwykle te
sektory mają wielkość 512 bajtów). Liczba dowiązań jest to ilość skojarzonych "kopii" pliku ze zbiorem
danych.
XFS - 64-bitowy system plików zaprojektowany przez firmę Silicon Graphics Inc. z przeznaczeniem do
użycia go w systemie operacyjnym IRIX (wersja UNIX-a firmy SGI). Aktualnie jest dostępna również
jego implementacja dla systemu Linux rozwijana przez SGI jako projekt na licencji wolnego
oprogramowania.
Właściwości:
Prace nad standaryzacją hierarchii systemu katalogów i plików rozpoczęły się w 1993 r., w 1994 był
gotowy pierwszy standard dla Linuksa (Filesystem Standard — FSSTND), w 1996 r. rozszerzony na
ogół systemów uniksowych, nazwany FHS i prowadzony przez Free Standards Group.
Pozwala zarówno programom jak i użytkownikom przewidywać umiejscowienie instalowanych plików
i katalogów. Określa strukturę i przeznaczenie predefiniowanych katalogów w systemie plików, ich
minimalny zakres, wylicza odstępstwa od tych reguł i prowadzi zapis udokumentowanych przypadków
konfliktów związanych z FHS. Ułatwia pracę twórcom oprogramowania, autorom systemów
uniksowych oraz użytkownikom, pozwalając na budowanie przenośnych aplikacji i zapewnianie
poprawnego ich funkcjonowania.
Strona 3 z 5
Mimo szczegółowego opracowania standardu, wciąż znaczna większość dystrybucji Linuksa, nawet te
realizowane przez członków Free Standards Group, nie jest w pełni zgodna z FHS. W szczególności
niewykorzystane w szerszym zakresie pozostają takie ścieżki jak /media/ czy /srv/. Niektóre systemy,
jak np. GoboLinux, zrywają wręcz ze standardem FHS na rzecz innych podejść.
katalog opis
/bin/ Podstawowe binaria dla wszystkich użytkowników (np. cat, ls, cp)
Strona 4 z 5
/usr/sbin/ Jak /sbin/
/var/ Różne inne pliki, np. dzienniki, bazy danych, strony internetowe i tymczasowe pliki pocztowe
Bibliografia
Strona 5 z 5