TPLL
TPLL
TPLL
Nag kakagulo Ang mga tao, nag uunahan na mag tanong, ang iba naman ay kuha nang kuha ng
mga litrato. ang daming tao ang iba ay may mga hawak na banner na naka lagay roon ang
pangalan ko at ang iba namn ay may picture ko.. Ganito pala ang pakiramdam kapag maraming
tao ang nagmamahal sayo, o sa gawa mo.
“your so lucky if you’re the one who is standing here.” I whispered and later on the signing in
starts.
...
"ang ganda ng bagong labas mung novel mr.farrel, sa tingin ko may motivation ka maari bang
malaman kung sino o ano ito? "
tanong ng isa sa mga reporters na nasa harapan ko ngaun. saglit akong napa isip at naalala ang
mga sandaling kasama ko pa ang nag iisang babaeng gumulo at nag ingay ng buhay ko.
napahawak ako sa kwentas na suot ko at tinignan Ang mga tao sa harap ko nag aantay sa isasagot
ko.
"yes, alam naman natin na lahat ng tao ay may inspirasyon hindi ba? at isa siyang tao na hinding
hindi ko malilimutan. "
may bakas ng ngiti sa aking mukha ng maalala ko ang kaniyang itsura ang kaniyang ngiti.
"sino kaya ito? girlfriend? kaibigan? part of the family? o asawa? "
tanong ulit ng isa sa kanila napatawa ako sa tanong nito kaya dali ko namang sumagot
"special person na hindi kapatid, ka mag anak, pero naging isang matalik na kaibigan, mapag
mahal na girlfriend sayang nga kasi hindi na umabot sa pagiging asawa hahaha"
mapait na sagot ko katahimikan ang naging tugon sa aking sagot ng tignan ko sila ay bakas ang
pag ka hiya at konsensya sa mukha nila, iniisip ata nila kung tama o mali ang itinanong nila. ng
mag sasalita na sana ako ay may nag tanong ulit saken
"huling tanong nalang po mr. farrel masaya po ba kau na nag susulat at naging famous na novel
artist o hindi?"
nabigla ako sa itinanong nito tila may bumuhos na malamig na tubig sa aken.
"Naitanong mo kung masaya ako? Na naging famous artist ako? oo na hindi ang sagot ko...
dahil sa isang tao na hindi ko inaasahan na dumating sa buhay ko...at ang plinano at binuo na
magiging future namin,... ay nasira. At dahil dun kailangan kung ipag patuloy ang buhay ko…
kahit na gusto ko o hindi ang nangyari at ang mangyayari... yun lang wala na ba? "
nabigla ang lahat pati rin ako ay nabigla sa isinagot ko. hindi ko na namalayan na tumayo ako sa
kinauupuan ko at umalis habang nag lalakad papalayo sa conference room, while walking i felt
something in my chin "tubig" i confusedly ask myself then i realize na umiiyak na pala ako.
Nang maka pasok nako sa loob ng kwarto ko ay hindi ko mapigilang ibuhos ang kalungkutang
nararamdaman ko, ang tagal na nung huling umiyak ako.
her image slowly fading in my mind and i quickly open my drawers, ibinuhos ko lahat ang laman
ng drawer and i continue to search the picture. then suddenly i drop my notebook and there i
found the picture. her picture…. my first love, my girl, and my everything.
'i miss you" banggit ko while looking at her stolen shot from me...hanggang ngaun nag sisisi
parin ako sa mga pangayayari nung nakaraan na sana ay kaya kung bumalik at ayusin ang lahat.
ipinangako ko sa sarili ko na hindi ko na babalikan ang nakaraan upang makakapag simula ule
ako ngunit ang hirap palang kalimutan lalo na kapag ang taong yun ay ang taong nag paranas ng
una at huling pagmamahal.
End.
Kenzo
Knock* knock*
Someone is knocking… “ano ba sino ba yang katok ng katok?..gusto moba katukin ko ulo mo?”
I said as I rub my eyes. “kainis naman e.” I mumble and yeah naka hilata parin ako sa hig aan ko
and just waiting na mag salita ang taong nanira ng tulog ko.
“kuyaa, anoba bangon na malalate nako!” sigaw ng batang babae sa labas ng pinto ko. Kuya?
Sino?..teka nga nag loloading pa utak ko sabi ko sa isip ko, tinatamad pako tumayo pero ang
kulit ng nasa labas kaya pinilit kung itayo ang sarili ko at pag buksan ng pinto ang asungot na
yun.
“gising kana ba? Kuyaaa, kanina pa ako nandito malalate nako mga 5minutes.” Pangungulit nito
saken. “ito na nga po.” Ng pagka bukas ko ng pinto ay agad naman akong pinag hahampas ako,
“sabi mo maaga kang magigising ta ihahatid moko!,” naka sibangot na binungangaan ako nito.
“tahan na ito na mag shower lang ako tas alis na tayo.” Sabi ko sabay pisil sa pisngi nito.
“KUYA.” Galit na sigaw nito at tinawanan ko lang siya at pumasok na sa comfort room para
mag shower.
Hanggang ngaun hindi ko parin maintindihan si Dad nagawa niya pang ampunin pati pinsan ko
na anak ng kapatid niya para lang sa pera. Lubog na sa utang sila tita elise kaya nagawa nilang
ipaampon si ruby sa iba para hindi daw siya mahirapan sa buhay kuno?.
Nung nalaman ni papa na ipinaampon ni tita ang anak niya ay agad na sumugod si dad sa bahay
nila tita elise at inaaway ito. Sa murang edad ni ruby ipapaampon siya? Anong klaseng magulang
ang gagawa nun? At ginawa pang rason na mahihirapan siya pag nag tagal si ruby sakanila
hahaha nakakatawa pati bata nagawa pang ipa migay.
Hindi naman sa galit ako kasi nag ampon si dad ng bata, the point here is never na pinakita niya
saken ang pagiging maaalagain niya sa bata. Even mom was still here he never showed me that
side of her, I never experience the things he did just for ruby unlike me hahahah.
After ko mag shower nag uniform nako and I fix my hair then I grab my keys and come out to
my room, as usual ruby saying goodbye to dad and even hug her before rushing outside. I just
ignore what I saw and walk pass him “kenzo” I stop and wait till he says anything.
“what?” I reply, and again he cant even look at my eyes. every time that the two of us start a
conversation hes always like this. “if you don't have nothing to say then i should get going now.”
I coldly said. “take care of ruby.” is that all? Tatawagin mo pangalan ko para lang sabihin yan?
Tsk. I ignored what he said and continue to walk.
I felt pain in my chess,is he insulting me or what? He didn’t even care about my feeling. What a
pity, ruby is so lucky unlike me. I already in the garage and there I see ruby waiting for me “how
is it?” she ask with a sparkle in the eye “what do you mean?” I ask, her mouth turn into spout
and lower her head..“ Whats wrong ruby? Is there something I should know?” I said and open
the car, “si dad, wala ba siyang sinabe sau?” “wala.” I simply reply then I start to drive.
while driving I can sense that ruby is staring at me “wala akong sasabihin sau kasi wala naman
talagng sinabe saken ung papa mo.” bigkas ko at ikinagulat niya ito pero hindi parin siya nag
salita at parang inaantay na mag salita ulit ako. Huminga ako ng malalim at saglit na sinulyapan
siya at ibinalik uli sa daan ang tingin. “ at isa pa alam mo naman na hindi kami gaanong nag
uusap..” napatigil ako sa sinasabi ko ng mag salita siya.
“bakit kasi hindi niyo ayusin yang problema niyo ni dad wala naman masama kung may mag
first move sainyu diba?” tinaasan ko siya ng kilay at bumuga ng hangin. “ruby masyado kapang
bata para problemahin ang problema ng matatanda…” and again na putol nanaman ang sinasabi
ko.
“pero wala naman sigurong masama diba kuya? Simpleng bagay lang yan bat kailangan niyo pa
palakihin?” bulong nito but I can clearly hear it napa isip ako anong simple? Pano niya nasasabi
ang mga ganyan kung hindi naman niya alam ang nangyari sa pagitan namin ni dad? Kung alam
niya lang sana ang nangyari samen.
Pero naiintindihan ko nama na ganyan siya kasi lumaki siya ng may maayus na relasyon sa
magulang
“ruby, I think this conversation should end. I dont want you to…”
“kuya kasi pwedi naman I baba muna natin yung pride diba? Ang hirap kasi tignan na
nagkakaganyan kayo.”
“can you just stop?’ pasigaw kung sabi sakaniya and I think nabigla siya . “Hindi mo naman
alam nangyari samen at isa pa bat ka nangingi alam?” hindi kuna napigilan ang galit ko.
“kuya…” hindi kuna siya hinayaang mag salita pa. “Ruby, hinayaan kitang sumagot sagot saken
pero sumusobra ka na.” I continued “ Nakalimutan muna ba na mas matanda sayo ang kausap
mo?”
Natigilan ako sa sinasabi ko ng marinig ko siyang umiiyak.. okay,did I just make a girl cry? Tsk
so annoying. Hinayaan ko nalang muna siya at nag drive nalang subrang tahimik namin at ni isa
walang nag tangkang sirain ang katahimikan. Malapit na kami sa school niya pero hindi parin
siya nag sasalita ng makarating na kami sa gate ay dali dali itong nag retouch at inayus ang
mukha. Balak ko pa sana siyang kausapin at mag sorry pero bumaba na siya agad at nag
mamadaling pumasok.
I watch her running through the stairs, “your idiot kenzo.” I said to my self then start driving.
Nakarating nako sa school at nag lakad sa hallway, I only see few of students walking here as I
look at my watch its already 8:36 am and the class already started. I walk with confidence in the
hallway, nung nakarating nako sa room namin ay sumilip muna ako sa pinto at tinignan kung
may teacher na and yeah I decided to back off when I saw ma'am Vila our major subject in
computer engineering I sigh and just walk away.
Bored ako and I don’t know what should I do matagal pa naman bago ang second period, and
then I remember my secret place my comfort zone. Nag lakad ako papunta sa likod ng school
building namin ng makarating na ako ay may makikitang tali sa alambring bakod ng school
tinanggal ko ang pulang tali na iyun at binuksan ito na parang pinto at lumosot doon.
actually ung mga skipper ang sumira nito I just discovered it when one time I came here to
smoke then I caught them skipping classes.
Nang makalabas nako ay bumungad saken ang preskong hangin at malalaking puno na medyo
mag kakahiwalay tahimik dito,at malinis nung una nga hindi ako makapaniwalang may ganito sa
likod ng school parang sa panaginip lang ang merong ganito nag lakad nako habang nag lalakad
ahy may nakita akong bracelate na kulay white at may pangalan pinulot ko ito at tinignan.
“vsky” im confused bakit may ganito dito? Tanong ko sa sarili ko at nag patuloy na nag lakad sa
may puno na may duyan. Napatigil ako sa pag lalakad ko ng may nakita akong naka upo sa
duyan na ginawa ko sa tabi ng puno babae siya mahaba ang buhok maputi at parihas ang uniform
na suot niya sa uniform ko.
Tahimik itong naka upo sa duyan at tila nag eenjoy pa ito lumapit na ako pero nakatalikod parin
siya hindi ba niya ramdam na may tao na? “hoy!” banggit ko at nakita kung nag sitaasan ang
balikat niya ng haharap na sana siya ay biglang hinangin yung buhok niya. Ang bango…. ang
kintab kahit na itim ito… bakit parang.. TEKA.. bakit ganon? Pinag pag ko ang mga nasa isip ko
at hinarap uli siya
“anong ginagawa mo dito?” tanong ko dahan dahan itong tumayo sa pag kakaupo niya at
humarap saking naka yuko “please wag mo akong isumbong.” banggit nito “anong…” na putol
ang sinasabi ko ng mag salita uli siya “sorry please..bago lang po ako dito at satingin ko
naliligaw ako.” mahinhin na sabi nito.
Ano? Naligaw? Bago? Hahahha baka naman isa siya sa mga papansin na babae. Sorry but you
cant fool me “stop the act, alam mo ba sa ginagawa mung yan pwedi kita kasuhan.” I said with a
smirk “huh? What do you mean?” tanong nito naka yuko parin siya “that’s stalking and if you
think na magugustuhan kita hindi at hindi rin ako naniniwalang naliligaw ka..” naputol ang
sasabihin ko
“excuse me for your information hindi kita kilala at hindi ko din alam kung ano ang sinasabi
mo.” sabi nito at itinaas na niya ang ulo niya…ang ganda ng mata niya parang bituin na
kumikinang.. makinis ang mukha at mukang maamo ito, at ang ganda niy.. wait what? What the
f**k is happening to me?
End.
I was 8 when my mom died because of cancer, dad knew that mom don’t have much time to live
but he still continue to work and didn’t bother to visit mom on her room when she is still alive.
Si mommy lang ang nag pa ramdam saken na tao ako at hindi pinaramdam na gamit she is the
only one who looked me in the eyes while talking to me sweetly while others cant, everyone said
that I got my father’s eyes .When they look at my eye they get shivers.
my mom is a loving wife and mother but dad didn’t appreciate what mom did for him, while
growing up I never feel that my dad loves me he never look nor talk I barely see him in house
but he never give a time for me. they said na I’m so lucky for having a wealthy and perfect
family but little did they know the perfect life that they are so envy has a dark secret does perfect
family pictures and brightly smile while walking with them outside the house was all fake.
I never seen my parents so close they don’t even share same rooms and always fighting I hate
seeing them being like that I even told mom to stop and just leave dad but she don’t want to
listen she even keep saying that dad loves her so much that she cant leave his side, but based on
what I’ve seen dad doesn’t feel the same when he look at mom his face full of hatred, then my
mom passed away before mom died she talks about how the two of them meet, how dad look at
her. She even put a smile before she died.
After my mom died my life get worse than ever, dad has been coming home late and drunk every
night I hear his voice shouting, been out of his self I guess. Life wasn’t easy people look at me
with a sympathy and I hate it none of does people who praise my mom look at my eyes the way
my mom look at me instead look of pity. I thought all people was the same and never talk to
anyone or show my real self until this day come…..
“excuse me for your information hindi kita kilala at hindi ko din alam kung ano ang sinasabi
mo.” her eyes didn’t flinch or look away. I got fastinated at her words and actions but im a
stubborn guy… and again ganito nanaman nasa isip ko. “liar” I said and “its simple na gusto
moko kaya pati dito sinusundan moko.” dagdag ko at nakita ko na tinaasan ako ng kilay ng
babaeng ito.
She gave me a death glare and talk “ excuse me kuya pero sumusubra kana napaka assumero mo
purket may…” tumigil siya sandali at tinignan ako “ may g-gwapo kang m-mukha…” she look
away and rolled her eyes I chuckled and make her look at me “I know” isaid and hold her chin
“but still I wont buy it on your words im not idiot so just go back where you came from and
don’t ever come back here.” after that I smirk and she slap my hand and push me and run I watch
her run but suddenly she stop and look at where I standing “assumero,masyadong bilid sa sarili,
siraulo.” sigaw nito at pinag patuloy na ang pag takbo.
I chuckled and sat at the swing that I did, and for no reason I found my self smiling .
Ff.
Sky pov.
Nakakainis ang aga-aga e sira ulo ba siya grabi kung mag assume kala mo naman kung sino
kung umasta mala keifer (name ng character na nabasa sa wattpad) hay nako talagang minamalas
ako nitong araw nato. Una late ako nagising, pangalawa traffic, pangatlo na miss ko first sub
major pa..tas pang apat ung nakakainis na lalake na un ang hangin kainis..wala naba ikakamalas
tung araw ko? Tanong ko sa sarili ko after nung nangyari dun ay diko na alam kung san ako
pupunta hindi kopa kabisado itong school first day na first day naligaw pako pano kasi ang laki
ng school nato parang isang city na ito e.
Habang nag mumuni muni ay kinapa ko ang braso ko para hawakan ang bracelet ko na nag
iisang bagay na nag papakalma saken. Bigla akong kinabahan ng hindi ko maramdaman ito
tinignan ko ang braso ko “hwaaaaa” sigaw ko ng makita na wala na saken ang breaclet
nakakainis talaga malas, malas na araw sabi ko sa isip ko at tinignan nalang ang cellphone ko ng
makita ko ang oras ay nag dali dali nakong pumunta sa room na pinuntahan ko kanina kasi
malapit na ang second sub at ang teacher dun ay ang adviser namin and im sure siya ang mag
iintroduce saken sa room as a transferee.
Nasa labas nako ng room at sakto dumating narin si maam rosalinda ang homeroom teacher
namin “oh ung bagong student hows are you maayus kabang naka punta dito sa room?” tanong
nito saken medyo nag taka ako pero sinagot ko ang tanong niya “actually po maam naligaw po
ako at late din po akong naka dating dito kaya satingin kopo hindi maayus hehe.” bangit ko
medyo nahiya pako tumawa lang siya at inayus ang necktie ko.
“ok lang yan hahaha lahat naman ng bago dito ay ganyan din ang nangyari kaya wala ka dapat I
kahiya sa laki ng school nato impossible na hindi ka maliligaw. Same lang tau nung unang pasok
ko dito naligaw diin ako napunta panga ako sa harap ng cr ng mga lalake hahahha hay nako mas
nakakahiya iyun.” pag kwento niya at natawa din ako medyo gumaan ang pakiramdam ko kasi
mabait ang homeroom teacher namin at madali itong kausapin di tulad nung isa kanina hays bat
koba siya inaalala tsk.
Hinawakan ni maam ang ulo ko at nag sabi na pasok nalang ako pag tinawag na niya ko at nag
antay nalang ako na tawagin bago pumasok. Sana maging okay ako dito sa school nato at maging
maganda ang memories ko dito sabi ko sa isip ko.
“tranferee pwedi ka ng pumasok~” rinig ko na sabi ng home room teacher inayus ko muna ang
buhok ko at nag salamin sa screen ng phone ko ng makita kung okay na ay nag madali nakong
pumasok. “siya si Vienne sky……., she will be staying here till your graduation. So I hope all of
you here will take care for this girl.” banggit niya at tinignan ako “kung may gusto kang sabihin
feel free to say it~” bulong niya saken at ngumiti, nginitian ko lang din siya at nag senyas na ok
na.
Ng maintindihan niya ang ibig kung sabihin ay lumgingon siya sa paligid at may tinuro “dun
kana umupo sa vacant chair~” bangit niya at dali nakong pumaroon roon. Ng nag lalakad ako
papunta sa upuan na itinuro ni maam ay naririnig ko ang bulungan ng mga classmate ko.
“ang ganda niya”
“eh siya yung nakita ko kanina ah, saatin pala siya mapupunta.”
Ang ingay nila nag bubulungan sila pero rinig ko naman hanggang dito, nag tataka ako sino yung
sinasabe nila ‘hayss’ bulong ko at umupo na sa upuan ko medyo sensitive ako at mabilis ako
mairita pag maingay at maraming tao. Pinakalma ko nalang ng sarili ko at napag isipang
makipag kaibigan sa mga katabi ko.
“hi~nice to meet you.” masayang sabi ko at humarap sa katabi ko ‘eckkkkk’ nabigla ako kainis
bat di ko siya napansin? “totally stalker~” sabi nito at ngumiti ng nakakaloko walang hiya bat sa
dinami dami pa ng tao sa mundo siya pa ang katabi ko?..ang assumero na lalake sa likod ng
school kanina.
“nako naman oh nagkita uli tayo~” MAPAG PANGGAP. Sa ngiti na pinapakita niya ngaun
gusto ko nalang humimlay sa lupa kesa makipag talo sa mahangin na lalaking tuh. “kaya
nga..siguro tinadhana tayong makita uli~” pilit na ngumiti, biglang nanlaki ang mata niya at
lumingon sa bintana ‘eh? Anyari? May nasabi ba akong mali? Siguro nainis to sa sinabe ko
‘HEHEHE NICE ONE SYKII’ siguro naman di na niya ko aanuhin nito.
Hinayaan ko nalang siya at agad na umayos sa upo ko hindi ko namalayan na nag klaklase na
pala. Medyo na bobored ako sa discussion kaya napag isipan ko na lumingon sa bintana ang
ganda ng view makikita ang mga malalaking puno at mga dahon na nag sisi hulog sa baba.
“ pwedi ba? Tigil mo yan hindi ako makapag fucos.” banggit ng lalaki sa tabi ko “nakakairita na
tinitignan ako.” dagdag pa nito, grabi tlga oh kala mo naman kung siya yung tinitignan “excuse
me, pero hindi ikaw ang tinitignan ko..at pwedi ba? Mind ur own monkey business.” banggit ko
at humarap nalang sa blackboard ‘masasapak ko na talaga ito eh.’ bulong ko “parang hindi ko
narinig nuh?” bigkas nito “sinadya ko talaga bakit ba?” inis na sabi ko nakakabanas tung
lalakeng ito.
Nabigla nalang ako ng marinig ko ang mahinang tawa nito lumingon ako sakaniya at nakita ko
ang naka ngiting mukha niya ‘akalain mo yun gwapo pala siya pag naka tawa’ biglang napalitan
ng seryusong mukha ang kaninang nakatawa na lalake. Binaling ko nalang sa iba ang tingin ko at
hindi na siya pinansin ‘sira ulo hindi ko namalayan na tinititigan ko na siya’ sinubukan ko uli
siyang tignan ngaun naka higa na ang ulo nito sa armchair niya at mukang tulog na.
“buti nalang” mahinang sabi ko at pinanood nalang ang natutulog na lalakeng ito ‘buti nalang din
at may nakakausap ako kahit na nakakainis siya..Tignan mo nga naman ang amo ng mukha niya
pag tulog sabi ko sa isip ko “buti nalang talaga.” bulong ko.
End.
Kenzo pov.
I was quietly sitting in my chair beside the window minding my own business and as always my
classmates doing their favorite hobby none other than gossiping and whispering about me as if I
can’t hear them. Suddenly the door open and our homeroom teacher came in wearing a big smile
on her lips, parang ang saya saya ng buhay niya.
“what a fake.” I whispered ramdam ko ang pag titig ng mga estudents na naka rinig sa sinabe ko
akala ba nila manhid ako? Tinitigan ko rin sila at bigla nalang sila nag silingon sa ibang direction
syempre natakot sila sa tingin ko.
“so hows your vacation? Did you enjoy it?” tanong niya while fixing the papers she was holding.
Kaniya kaniyang sagot ang maririnig sa classroom, Mga wala namang kwenta ang pinag uusapan
nila kaya di nako nakinig, sila sila lang naman ang nag enjoy na mag usap so why should I listen
to a group who only do is isolate me?.
“you look so lonely today mr. Kenzo.” biglang sabi nito na ikinagulat ko, ‘this woman is
planning something’ hindi ko nalang pinansin ito at nag patuloy na lumingon sa bintana rinig ko
ang pag tawa nito “oh btw guys I forgot mag kakaroon kayo ng bagong classmate and I hope na
maging mabait din kayo sakaniya tulad ng pag trato niyo saken kay?” sabi nito “yes maam”
sagot nilang lahat.
“transferee pwedi ka ng pumasok~” banggit nito “siya si Vienne sky……., she will be staying
here till your graduation. So I hope all of you here will take care for this girl.” banggit niya at
ramdam ko na tinignan niya ako so look at her and binigyan ng nakakalokong ngiti. nakita kong
tinignan niya ang bagong dating na student mukang may ibinulong ito sakaniya pero hindi ko na
iyon pinansin.
Nagulat ako ng tinignan ko ang babaeng katabi nito ‘siya yung kanina’ medyo nag loading pa
utak ko at naalala ko ang mga sinabe niya nun ‘sorry please..bago lang po ako dito at satingin ko
naliligaw ako.’ at narealize ko na totoo pala ang sinasabe niya. Inihiga ko ang ulo o sa armchair
ko at huminga ng malalim ‘nag kamali nanaman ako’ mahinang sabi ko.
“dun kana umupo sa vacant chair~” rinig kung sabi nito at ng itinaas ko ang ulo ko ay kita ko na
naka turo siya sa tabi ko at iyun na nga ang nakakainis niyang ngiti na parang nang aasar,
sinambunutan ko nalang ang buhok ko at lumingon sa bintana para kumalma. After what
happened earlier I don’t think I can face that girl..
I start to hear my classmates gossiping about the new student and of course me i give them a
deathly stare but my gaze landed on the girl walking irritably towards my seat I get confused but
I just shrugged it off as she sit comfortably beside me her smile back, it to my shock I smiled
TF?
“hi~nice to meet you.” She gladly greet me and as expected she wasn’t aware that her seat mate
is none other than me. ‘eckkkkk’ I can clearly see that she was shocked a playful look came into
my face “totally stalker~” keeping my cool and I can see that she is pissed.
She didn’t say a word so I continue to talk to her “nako naman oh nagkita uli tayo~” after that
she gave me a MAPAG PANGGAP look this gi…
“kaya nga..siguro tinadhana tayong makita uli~” I cant believe that she said those word while
grinning i look at the window to hide my face getting embarrassed of her ‘seriously? How can
she?’ I snap of what I was thinking and try to looked at her only to see that she peacefully
listening at class as if nothing happened.
So I just mind my own business and didn’t think about anything else a minute pass and I can
feel that her gazed shifted on my side I try not to be bothered, I try to ignored it but I hate it when
someone distracting me.
“ pwedi ba? Tigil mo yan hindi ako makapag fucos.” I said not looking at her “nakakairita na
tinitignan ako.” I added and I can sense that she is glaring at me “excuse me, pero hindi ikaw ang
tinitignan ko..at pwedi ba? Mind ur own monkey business.” She sarcastically said and shifted her
gaze away ‘masasapak ko na talaga ito eh.’ She whispered “parang hindi ko narinig nuh?” I said
“sinadya ko talaga bakit ba?” she growled.
And I chuckled a bit seeing her attitudes she resembles my little sister I snapped of what I was
thinking when I feel that she is staring at me I put back my serious face and lay my head down to
my armchair and closed my eyes ‘what is happening to me?’ I ask myself I feel her gaze again so
I pretend that I was asleep.
“buti nalang” she softly said I get confused “buti nalang din at may nakakausap ako kahit na
nakakainis siya..” I understand after I heard her mumbles she said something again but her voice
is to low that I can’t hear it “buti nalang talaga.” Last thing she said and no words I hear after
that.
She’s just like me when I was new here but unfortunately her experience are different from mind
she looks relief... it is a good thing that I was the first person to make her comfortable and at the
same time uncomfortable?
I opened my eyes and look at her face ‘why do I feel a bit comfortable with her?’ for the time
that I was here no one ever talk to me she is the first one and I felt that she is not like others I feel
it’s just weird but I want to have a conversation with her again.
Present
I woke up feeling empty as I stared at my white ceiling why did I suddenly dreamed about that? I
ask to myself as I closed my eyes ‘a year had passed but I cant forget everything about her… I
was startled when my phone rings I brushed my palm in my face and get up and answer the call.
“I have a proposal to you mr. ken…” he said and I just give him a sigh
“send the location of our meeting place in my secretary” I coldly said and about to hang up tha
call when he said something.
“yes… sound like your tired sir but don’t worry your tiredness will disappear as soon we met…”
I didn’t finish his words and hang up the call, ‘I’m not in the mood right now’ I said coldly and
threw my phone on my bed.