1. Akcje charytatywne są przejawem humanitaryzmu.

Proszę wyrazić swoją

opinię.

2. Świat bez pomocy innym jest światem martwym. Proszę wyrazić swoją opinię.

3. „Nauka to podróż, która trwa przez całe życie”. Proszę wyrazić swoją opinię.
Jakie święta, uroczystości oficjalne lub rodzinne lubi Pan/Pani najbardziej?
Dlaczego?

4. Jaka jest rola przeszłości w życiu człowieka? Jak odnosimy się do niedawnej
przeszłości politycznej naszych krajów? Chcemy naśladować, kontynuować czy
zmieniać to, co dzieje się w chwili obecnej?

5. Kto częściej plotkuje: kobiety czy mężczyźni? Co lub kto jest przedmiotem tych
plotek? W jakich środowiskach najczęściej rodzą się plotki?

6. Jakie znaczenie mają wypowiadane przez nas słowa? Co sprawia, że jedne

słowa przynoszą pożytek, inne wyrządzają krzywdę?W jaki sposób można
wykorzystać słowo: jako broń czy narzędzie manipulacji?

7. Proszę powiedzieć, jakie cechy powinny charakteryzować dobrego

przewodnika. Dlaczego dobrze jest zwiedzać miasto z przewodnikiem? Jakie są
zalety, a jakie wady zwiedzania miasta z przewodnikiem?

8. Czy identyfikowanie się z bohaterami baśni i filmów może być niebezpieczne

lub niekorzystne dla dziecka i młodego człowieka? (Proszę wziąć również pod
uwagę filmy pełne agresji oraz przedstawiające wschodnie sztuki walki.)

9. Starzy ludzie są czasem oddawani przez swoje rodziny do Domu Starców, a

chorzy – do hospicjów. Proszę wyrazić swoją opinię na ten temat.
10. Czy można się uzależnić od mody? Dlaczego i w jaki sposób? Proszę podać
przykłady.

11. „Nie ma autorytetów, które mogłyby wskazać młodym ludziom drogę. Przecież
polityk, ksiądz, nauczyciel czy rodzice dla większości nie są autorytetami” (na
podst. „Młodzieży trzeba wskazać drogę”, („Dziennik Polski” nr 181, 2002). Co
Pan/Pani sądzi o tej wypowiedzi?

12. „Socjologowie przestrzegają, źe nie narkotyki i alkohol, ale właśnie komputery

mogą stać się najbardziej groźnym uzależnieniem” (D. Sarzyński, Zniewoleni
przez nałogi, „Cogito” nr 17, 1999). Czy zgadza się Pan/Pani z tą opinią? Czy
spotkał(a) się Pan/Pani z siecioholizmem?

13. Anglicyzmy zaśmiecają języki, dlatego naleźy się ich pozbywać. Czy zgadza
się Pan/Pani z tą opinią?

14. Czy oczarowała Pana/Panią kiedyś jakaś miejscowość do tego stopnia, że

chciałby Pan/ chciałaby Pani zamieszkać tam na stałe?

14. “Cudze chwalicie, swego nie znacie” – proszę rozwinąć tę myśl i podać
przykłady.
1. Proszę przeczytać tekst i wyrazić opinię na poruszony w nim temat. Pomogą Ci w
tym pytania zamieszczone pod tekstem.
Igor Janke, Nieznośna szybkość bloga (fragment)
Blogi czyta się szybko, pisze się szybko, komentuje się jeszcze szybciej. Skąd ta
popularność blogów? Przede wszystkim można je czytać w pracy! Żeby zajrzeć do
artykułu ulubionego autora, nie trzeba już biec do kiosku, a potem ukradkiem pod
biurkiem czytać, kiedy szef nie widzi. Znów wystarczy jedenklik – i na
komputerowym ekranie fi nansisty spada na chwilę plik Excela, a pokazuje się
post znanego polityka lub publicysty. Krótki, więc po pięciu minutach można
wrócić do dłubania w słupkach. Czy blogi zmieniają polską publicystykę?
Zapewne tak. Tak jak sposób pokazywania polityki przez „Fakty” czy TVN24
wpłynął na to, co przedstawia konkurencja, tak blogi pośrednio wpływają na to, co
jest w gazetach. Jeszcze pół roku temu żadna szanująca się gazeta ani stacja
radiowa nie odważyła się zacytować bloga. Dziś zdarza się to coraz częściej. Blogi
szybciej komentują rzeczywistość, więc i gazety będą musiały jeszcze bardziej
przyspieszyć. Blogi są wyraziste, więc i takie stawać się będą gazety. Sami
autorzy, ćwicząc swobodę pisania na blogu, pewnie i zaczną zmieniać styl pisania
poważnych tekstów do gazety. Zapewne blogi coraz częściej będą źródłem
informacji, na które inne media będą się powoływać. Debaty rozpoczęte w
Internecie odbijać się będą echem w prasie drukowanej i odwrotnie.
• Co świadczy o popularności blogów?
• W jaki sposób blogi zmieniają oblicze mediów (publicystyki)?
• Jakie argumenty przemawiają za tym, że blogi nie zniszczą publicystyki?
• Dlaczego blogi są przejawem demokracji?
2. Proszę przeczytać tekst i, nawiązując do jego treści, wyrazić swoją opinię na
poruszony w nim temat.
Telewizja może odgrywać pozytywną rolę w procesie edukacji. Szczególnie w
przypadku dziecka, które skończyło już sześć lat. To dobry wiek na rozpoczęcie
przygody z filmami edukacyjnymi. Telewizja pomaga też wpoić dziecku cenne
wartości i zasady. Mali widzowie chętnie naśladują filmowych bohaterów, więc
warto pokazywać im postacie, które np. pomagają słabszym albo stają w obronie
przyjaciół. Zdarza się, że w obawie przed złym wpływem telewizji ludzie
wyrzucają z domu telewizor. Wystarczy jednak nauczyć dziecko mądrze z niego
korzystać. Oczywiście, to rodzice muszą dbać, by oglądało programy dostosowane
do jego wieku, osobowości i zainteresowań. Pilnować, by nie siedziało zbyt długo
przed ekranem, nie włączało telewizora w czasie posiłków, nauki i uroczystości
rodzinnych. By brało do ręki pilota z zamiarem obejrzenia konkretnego programu,
a nie z nudów. Dziecko szybko uzna te zasady za oczywiste, pod warunkiem że my
sami też będziemy się do nich stosować. Jeżeli pozbyliśmy się telewizora, trzeba
dziecku to jakoś zrekompensować. Na przykład pójść z nim do kina na film, który
jego rówieśnicy zobaczą później na małym ekranie. Częściej wybierać się na
wycieczki albo na wystawy, gdzie można nie tylko coś zobaczyć, ale także dotknąć
czy powąchać – przekonać się, jak atrakcyjne jest odczuwanie świata wszystkimi
zmysłami. Trzeba też pamiętać, że wielogodzinne siedzenie przed telewizorem
bywa przyczyną wielu problemów zdrowotnych związanych z kręgosłupem i
wzrokiem, i to nie tylko u dzieci.
Na podstawie: http://kobieta.gazeta.pl/wysokie-obcasy
3. Proszę przeczytać tekst i, nawiązując do jego treści, wyrazić swoją opinię
na poruszony w nim temat.
Kserograf stał się niezbędnym narzędziem kształcenia, jak kiedyś kałamarz z
atramentem. Wokół każdej uczelni punkty kserowania wyrastają jak grzyby po
deszczu. Trudno sobie wyobrazić bibliotekę akademicką bez tego zasłużonego
urządzenia, często bardziej obleganego niż katalog on-line czy miejsca z dostępem
do Internetu. Co więc tak nakręca kserograficzną koniunkturę? Odpowiedź nasuwa
się spontanicznie. Dużo młodzieży z wyżu demograficznego, drogie książki,
skromne księgozbiory w szkołach prywatnych zmuszają studentów do kserowania
źródeł informacji. Trochę te argumenty jednak weryfikuje następujący obrazek.
Oto nowoczesna biblioteka, w uporządkowanym otoczeniu, z nieźle zaopatrzoną
czytelnią z wolnym dostępem do zbiorów, kabiny do cichej i zespołowej pracy,
wygodne krzesła, dużo światła, klimatyzacja, przyjemna aranżacja wnętrz,
profesjonalna obsługa. Otóż, do takiej czytelni przychodzi student, bierze
potrzebne mu czasopismo, siada na wygodnym krześle, czyta tekst i nawet próbuje
coś zanotować, po czym wstaje, idzie do kserografu, kseruje i wychodzi ze swoją
zdobyczą, by ją „skonsumować” poza biblioteką. Co powoduje naszym bohaterem,
by rezygnować z tak komfortowego miejsca do pracy? Jaka siła wypycha naszego
bohatera z czytelni? Chyba jest nią pewien niedostatek, który można
scharakteryzować następująco. Sytuacja ta wynika z braku umiejętności czytania
ze zrozumieniem. Zadaniem użytkownika było dodanie informacji zawartej w
czytanym artykule do tego zasobu wiedzy, którą już dysponował. I tu właśnie
zaczynają się trudności, bo aby skorzystać z informacji, którą zawiera artykuł,
należy uruchomić proces przyswajania wiedzy, z tym już niewielu potrafi sobie
poradzić.
4. Proszę przeczytać tekst i, nawiązując do jego treści, wyrazić swoją opinię na
poruszony w nim temat.
Media od lat donoszą o przypadkach pobić, kradzieży czy morderstw, którym
można było zapobiec, jednak nikt wówczas nie zareagował. Na ogół za komentarz
służy slogan o „społecznej znieczulicy”, który sami chętnie podchwytujemy. Czy
jednak można być pewnym, że na miejscu świadków jakiegoś przestępstwa
zachowalibyśmy się inaczej? Tu nawet nie chodzi o obojętność – mówią
psychologowie. Ludzie często mają świadomość, że powinni jakoś zareagować, ale
ostatecznie uznają, że w danym momencie jest coś ważniejszego, co ich przed
pomocą powstrzymuje. W ten sposób racjonalizują swoją decyzję. Przez ostatnie
20 lat stało się coś niepokojącego. Bardzo zmienił się nasz system wartości.
Staliśmy się indywidualistami nastawionymi na własny sukces – oceniają
specjaliści. Politycy, dziennikarze oraz naukowcy wmówili nam, że trzeba się
dorobić i wziąć los w swoje ręce. Bohaterem masowej wyobraźni stała się postać
biznesmena. Zbyt duży nacisk na indywidualny sukces finansowy sprawił, że
nastąpiło „sprywatyzowanie życiowej perspektywy” Polaków. Poza tym należy
pamiętać, iż w tłumie rozmywa się odpowiedzialność. Jesteśmy przekonani, że
kłopotliwą sprawą zajmie się ktoś inny. Nikt nie chce być tym pierwszym, który
się wyrwie przed szereg. Pewną rolę odgrywa też brak treningu obywatelskiego –
nie mamy odruchu troski o dobro wspólne, dlatego tak mało zauważamy dookoła
siebie.
Na podstawie: http://natemat.pl/46465 ,krotka-historia-czarnej-torby-w-metrze
5. Przeczytaj fragment tekstu, który jest poniżej. Następnie powiedz, czego dotyczy
ten tekst i przedstaw swoje zdanie na ten temat. Pamiętaj! W swojej wypowiedzi
staraj się nawiązywać do treści tekstu.
W scenariuszu przyszłości zaprezentowanym w raporcie „Trendy przyszłości”
posługiwanie się nowymi technologiami, jak na przykład kaski HTC do
wchodzenia w wirtualną rzeczywistość, stanie się niedługo naszą codziennością.
Autorzy raportu podkreślają, że nasze kontakty z innymi w większym zakresie
przeniosą się do strefy awatarów. Ludzie zaczną skanować własny wygląd i
konstruować swojego awatara 3D do kontaktów biznesowych. O człowieku
będziemy myśleć jako o zbiorze danych zapisanych w chmurze. Praca zdalna już
dziś jest zjawiskiem częstym. Coraz więcej osób zarabia, pracując w domu.
Webminaria, czyli szkolenia online dają możliwość dotarcia do ciekawych osób
bez konieczności inwestowania dużych pieniędzy w organizację takiego
przedsięwzięcia. Nic dziwnego, że prognozy analityków rynku pracy mówią o tym,
że w przyszłości firmy będą rezygnować z biur na rzecz pracy online. Z kolegami
będziemy kontaktować się przez Skype’a lub inne komunikatory. Tak będzie
wyglądać nasza bliska przyszłość.
Na podst. czasopisma „Victor Gimnazjalista” nr 8 (44)/