Ang salawikain na "Naghangad ng kagitna, isang salop ang nawala" ay tungkol sa kasakiman at negatibong epekto ng sobrang paghahangad. Ang dokumento ay naglalaman din ng kuwento tungkol kay Don Severo Grande at Donya Leona na naghahari sa lupain ng Sampilong dahil sa kanilang kapangyarihan at impluwensiya hanggang sa napagtanto na hindi pala sa kanila ang lupain.
Ang salawikain na "Naghangad ng kagitna, isang salop ang nawala" ay tungkol sa kasakiman at negatibong epekto ng sobrang paghahangad. Ang dokumento ay naglalaman din ng kuwento tungkol kay Don Severo Grande at Donya Leona na naghahari sa lupain ng Sampilong dahil sa kanilang kapangyarihan at impluwensiya hanggang sa napagtanto na hindi pala sa kanila ang lupain.
Ang salawikain na "Naghangad ng kagitna, isang salop ang nawala" ay tungkol sa kasakiman at negatibong epekto ng sobrang paghahangad. Ang dokumento ay naglalaman din ng kuwento tungkol kay Don Severo Grande at Donya Leona na naghahari sa lupain ng Sampilong dahil sa kanilang kapangyarihan at impluwensiya hanggang sa napagtanto na hindi pala sa kanila ang lupain.
Ang salawikain na "Naghangad ng kagitna, isang salop ang nawala" ay tungkol sa kasakiman at negatibong epekto ng sobrang paghahangad. Ang dokumento ay naglalaman din ng kuwento tungkol kay Don Severo Grande at Donya Leona na naghahari sa lupain ng Sampilong dahil sa kanilang kapangyarihan at impluwensiya hanggang sa napagtanto na hindi pala sa kanila ang lupain.
SALAWIKAIN: "Naghangad ng kagitna, isang salop ang nawala.
"
Ang salawikain na ito ay tungkol sa kasakiman at sa negatibong epekto ng paghahangad ng
sobra sobra. Ito ang nagsisilbing paalala na minsan hindi rin mabuti ang sobra dahil ito ay nagdudulot ng hindi maganda sa atin at sa mga tao na nakapalibot sa atin. Magiging dahilan ang ating kasakiman na makalimot tayo sa mga bagay na mas importante sa buhay kagaya ng ating relasyon sa pamilya, pagtulong, at pagmamahal sa kapwa. Magiging dahilan ang ating ambisyon na malayo ang ating loob sa mga mahal natin sa buhay at sa mga tao na ating nakasalamuha dahil mas iniisip natin at kinokosidera ang mga bagay na gusto nating makuha kapalit man nito ang relasyon natin sa iba. Dahil dito, imbes na tayo ay maging masaya sa buhay ay mas lalo natin nararamdaman at mapagtanto na ang lahat ng meron tayo ay walang kabuluhan at hindi nakapag kokontento sa atin dahil mas pinili natin ang mga bagay na lilipas lang kaysa sa ating mga mahal sa buhay na siyang totoong nakapagbibigay natin ng kagalakan. Ang salawikain na ito ay tugma sa panitikan na "Ang luha ng Buwaya". Si Donya Leona at Don Severo Grande ay nag mamayari ng malawak na lupain sa Sampilong. Dahil gusto nila na sila lang ang pinakamayan sa lugar na ito ay ginagamit ng mag-asawa ang kanilang salapi, impluwensiya, at kapangyarihan upang paikutin at bulukin ang mga institusyong gaya ng hukuman, simbahan, at pamahalaan nang mapanatili ang kanilang interes. Walang awa nilang pinababayad ang mga magsasaka na gumagamit sa kanilang lupain at pinalayas ang sino mang hindi nakapagbayad kahit ano man ang dahilan nito. Sa huli, napagtanto na ang lupa pala ay hindi sa kanila mismo kung hindi kay Andres na isang magsasaka din. Pinagbilin lang pala sa kanilang pamilya ang lupa iyon sa yumaong lola ni Andres. Ang mga Grande ay natalo sa kaso laban sa mga magsasaka at kay Badong. Sila din ay nakaranas ng hindi mabuting karamdam sa huli na naging patunay na wala na sa kanila ang lahat na dati nilang nararanasan.