TAOMS20 Abstract Book

TURKISH ASSOCIATION OF ORAL AND MAXILLOFACIAL SURGERY
27 th INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONGRESS

27 th- 30 th SEPTEMBER
ABSTRACT BOOK
Turkish Association Of Oral and Maxillofacial Surgery
27 th – 30 th SEPTEMBER 2020
CONTENTS
PRESIDENTS’ WELCOME
COMMITTEES
SCIENTIFIC PROGRAMM
ORAL SESSIONS
INVITED SPEAKERS
ORAL PRESENTATIONS
POSTER PRESENTATIONS
INDEX
2
PRESIDENT’S WELCOME
Professor Mustafa Sancar ATAÇ

President of the Association
Dear Colleagues,
We will hold the 27th International Congress of our Turkish Association of Oral and Maxillofacial Surgery
between September 27 and October 01, 2020 in Xanadu Hotel Bodrum. We hope that the congress in
Bodrum, which takes on a different beauty during these dates, will be interesting both scientifically and
regionally. In many domestic and international congresses and meetings we attended as speakers and
visitors; We were delighted to see that the speakers and associations from many countries, both our
branches and branches that show regional affinity, are excited to participate in our congress. Therefore,
valuable speakers who have been authoritative in their specialty will present interesting and innovative
topics in connection with each other in our congress. Topics to be covered in our congress will include
digital planning, personalized productions, functional and aesthetic treatments of dento-maxillofacial
surgical deformities, cleft and craniofacial surgeries, skull base, temporomandibular joint surgery,
pathologies and treatments of the maxillofacial region, reconstruction of the maxillofacial region, and
dental implantology. Our “Young TAOMS” symposium, which we started in our past congresses,
brought our colleagues from every generation and gained great appreciation; this year, it will take place
in our congress with an extremely rich program with video lectures, hands on courses and workshops.
At the 27th International Scientific Congress of our Turkish Oral and Maxillofacial Surgery Association,
you, our esteemed colleagues; We will be pleased to meet with the companies that want to share tech-
nological advances, innovations in the sector and support our congress. I would be honored to invite all
my colleagues to our congress scientifically, in the national and international arena, together with the
wishes to move forward together.
With my respect and regards
4
Prof. Dr. Çağrı DELİLBAŞI

Congress President
Dear Colleagues,
We are delighted to invite all of you to our 27th scientific congress, which will be held in Bodrum between
27 September and 1 October 2020. We intend to prepare a full scientific program considering feedbacks
from you. Turkish and foreign speakers, the traditional 'Young TAOMS Symposium', 'Assistant study
classes' and 'Video-supported courses', where our new colleagues interact with the seniors, form the
basis of this year’s program. Moreover, the best oral and poster presentations will be rewarded to
support the presentation in our congress and to encourage our young colleagues. Your support and
participation in our congress, which we have started with the principle of 'We are Stronger Together', is
of great importance in further advancement of our branch. We will be honored and happy to welcome
you in Bodrum, in the most beautiful season of the Aegean.
Yours sincerely
5
COMMITTEES
President of the Association Presidents of Congress

Mustafa Sancar ATAÇ Çağrı DELİLBAŞI
Secretary of the Association Secrataries of Congress

Sırmahan ÇAKARER Sabri Cemil İŞLER
Gökhan GÜRLER
SCIENTIFIC COMMITTEE
Ergun YÜCEL (Başkan) Enis REDZEP (Makedonya) Nükhet KÜTÜK

Ahmet ARSLAN Gabriella MILLESEI (Avusturya) Rabul JAYARAM (İngiltere)
Ashraf MESSIHA (İngiltere) Hasan YELER Rana MAJEED (Almanya)
Ayşegül TÜZÜNER Henri DIEDERICH (Lüksemburg) S.M BALAJI (Hindistan)
Bahar GÜRSOY Hülya K. BERBEROĞLU Siegfried JAENICKE (Almanya)
Banu G. KÖSEOĞLU Jean Paul MENINGAUD (Fransa) Tomas ALBREKTSSON (İsveç)
Barış ŞIMŞEK Jan de VISSCHER (Hollanda)
Belgin GÜLSÜN Manile GALIE (İtalya)
Chingiz RAHİMOV (Azerbaycan) Nur MOLLAOĞLU
ORGANIZATION COMMITTEE
Çetin KASAPOĞLU (Başkan) Hatice HOŞGÖR Ömür DERECİ

Başak KESKİN YALÇIN Kemal TÜMER Süleyman BOZKAYA
Burak ÇANKAYA Mehmet Emin TOPRAK Yeliz KILINÇ
Ertan YALÇIN Nergiz YILMAZ Zekai YAMAN
Fatma ZOR Onur Lokman UYANIK Zeynep GÜMRÜKÇÜ
TECHNICAL COMMITTEE
Mehmet Ali ERDEM (Başkan) Çağrı BURDURLU Sümer MÜNEVVEROĞLU

Berk KASAPOĞLU Sercan KÜÇÜKKURT
AWARD COMMITTEE
Hanife ATAOĞLU (Başkan) Nurhan GÜLER

Gökçe MERAL Uğur TEKİN
7
SCIENTIFIC PROGRAM
27.09.2020
Moderator: Dr. Mustafa Sancar ATAÇ, Dr. Çağrı DELİLBAŞI
11:00 - 11:30 Opening Ceremony

11:30 - 14:30 Oral Presentations 1 - 2 - 3
Moderator: Dr. Firdevs ŞENEL

Dr. Ümit ERTAŞ
17.30 - 18.00 Craniomaxillofacial trauma surgery: diagnosis and management
MASTERCLASS
18.00 - 18.45 Dr. Süleyman BOZKAYA
Shell Technique for alveolar ridge augmentation
18:45 - 19:00 Question & Answer
Moderator: Dr. Çağrı DELİLBAŞI

Dr. Jean Paul MENINGAUD
19:00 - 19:30 New refinements in facial rejuvenation: facelifts and maxillofacial remodelling.
Dr. Ashraf MESSIHA

19:30 - 20:00 Arthroscopy of the TMJ
MASTERCLASS
20:00 - 20:45 Dr. Rahul JAYARAM
Microvascular reconstruction for the Head and Neck
9
28.09.2020 - CRANIOFACIAL DEFORMITY AND ORTHOGNATIC SURGERY

Moderator: Dr. Emre BENLİDAYI

Dr. Erdem KILIÇ
18:00 - 18:30 Tranversal Dimension in Orthognatic Surgery
Dr. Erol CANSIZ

18:30 - 18:50
Basic principles in arthroscopic TMJ surgery
Moderator: Dr. Mustafa Sancar ATAÇ
Dr.Gabriele MILLESI
19:30 - 20:00
New technologies in orthognatic surgery
Dr. Majeed RANA

20:00 - 20:30
Indications and limitations of splint-less orthognatic surgeryI
Dr. Manlio GALIE

20:30 - 21:00
Complications in orthognatic surgery
10
29.09.2020
10:00 - 13:00 Oral Presentations 7- 8 - 9
Moderator: Dr. Ergun YÜCEL
Dr. Chingiz RAHIMOV

19:30 - 20:00 Zigomatic implantation
Dr. Siegfried JAENICKE

20:00 - 20:45 Maxillofacial Trauma Management - Tips and Tricks
11
30.09.2020 - IMPLANT SURGERY

Moderator: Dr. Mehmet Ali ALTAY
Dr. Tomas ALBREKTSSON

19:00 - 19:30
Osseointegration as an immune response
Dr. Tomas ALBREKTSSON

19:30 - 20:00
Challenges to osseointegration
Dr. Henri DIEDERICH

20:00 - 20:45
Cortically fixed at once" concept in implantology

21:00 - 21:15 CLOSING CEREMONY
12
ORAL SESSIONS
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
INVITED SPEAKERS
Tomas ALBREKTSSON
Professor em.
Dept. Biomaterials, Uni of Gothenburg
Tomas Albrektsson started working at Branemark’s laboratories at the University of

Gothenburg in 1967. Albrektsson defended his Ph D thesis on implants and bone grafts
in 1979 and became full professor of Gothenburg University in 1985, where he presently
works professor emeritus. Albrektsson has published about 400 scientific papers with a
current (February of 2020) h-index of 85. He has received numerous awars as well as
honorary memberships in Professional societies and presented more than 1300 lectures
to Professional audiences. Albrektsson has supervised about 50 Ph D candidates.
His current research focus in on clinical results and reasons for marginal bone loss
around oral and orthopedic implants.
ABSTRACT- 1
Osseointegration as an immune response
Osseointegration was discovered in animal experiments conducted by P-I Branemark of

Gothenburg, Sweden in 1962. Three years later, the first patient was treated with osseo-
integrated oral implants. Intial clinical results were only in the 50% success range over 5
years, but with increasing experience clinical outcome improved significantly (Brane-
mark et al 1977, Albrektsson et al 1981). Originally, osseointegration was defined based
on light microscopical evidence of direct contact between titanium and bone tissue.
The first investigator to see osseointegration as an immune reaction was Karl Donath in
papers publised during the 1990s(Donath et al 1992).
27
Today, we have clear evidence that titanium results in a measureable immune

response.(Trindade et al 2019) In fact, the implant metarial is perceived as a foreign
body by the immune defense that immediately tries to isolate if from issues. In dentistry,
we use the defense mechanisms of the body since the bone envelope created encom-
passes loading of the implant. Another possible immune defense of the organism is to
reject the implant, a condition that occasionally results in what is regarded as primary
failure of the implant.
Some coulleagues of ours have hypothesized that rules about teet apply to oral
implants. This is clearly misconceived in the light of immune reactions to the implant; an
implant is quite unrelated to a tooth(Albrektsson 2019). In the year of 2017, a novel
definition of osseointegrations was presented:” Osseointegration is a foreingn bodt
reaction where interfacial bone is formed as a defense reactionto shield off the implant
from the tissues (Albrektsson et al 2017).
References:
Branemark O I et al Scand J Plast reconstr Surg suppl 1 1977, pp1-132.
Albrektsson T, Branemark PI et al Acta Orthop Scanc 1981, pp155-170.
Donath K et al Virchows Archiv A Pathol, Anat,Histopathol 1992, pp131-127.
Trindale R On the immune regulation of bone response to biomaterials. Ph D theis, Dept
of Prosthodotics, University of Gothenburg, Sweden
Albrektsson T J CLin Med 2019, pp1502-1505.
Albrektsson T et al JSM dental surgery 2017, pp1002-1028.
28
ABSTRACT- 2
Challenges to Osseointegration
Clinical results of oral implants in the 96-99 per cent range at 10 years of follow up,
provided properly trained individuals place clinically documented oral implants(Wenner-
berg et al 2018). The main threat to oral implants is that they are inserted by poorly
trained individuals ora re selected ased on a cheap price instead of publised clinical
documentation.
Some colleagues of ours have presented data indicative of that a particular implant
disease entitled “peri-implantitis” is not only common, but also presents with clear threat
to implant outcome. However, when evaluated critically, marginal bone loss has been
found a condition rather than a disease and it is a condition that only rarely will threaten
the clinical outcome of oral and orthopedic implants. (Albrektsson et al 2019)
References:
Wennerberg et al 2018, Eur J Oral Implantol suppl
Albrektsson T et al 2019 Clin Oral Implant rel res
29
Süleyman BOZKAYA
Associate Professor
Dokuz Eylül University Faculty of Dentistry.
Assoc. Prof. Dr. Süleyman BOZKAYA was born in 1976 in Afyonkarahisar. He finished
Bolvadin High School in Afyonkarahisar and started his undergraduate education at
Gazi University Faculty of Dentistry in 1992. He completed his undergraduate studies in
1997 and started his Ph.D. education at the Department of Oral and Maxillofacial
Surgery in the same faculty. He presented his Ph.D. thesis entitled "Experimental Inves-
tigation of the Effects of Deproteinized and Demineralized Bone Grafts on Bone Healing"
in 2005 and served as Lecturer in the same department until 2011. He was appointed as
Assistant Professor in 2013. He has received the Associate Professor degree in 2015
and continued to work in the same department until July 2020. He is currently continu-
ing his studies at Dokuz Eylül University Faculty of Dentistry. He is a Fellow of
The International Team for Implantology (ITI) since 2011, and a member of The Turkish
Association of Oral and Maxillofacial Surgery. Dr. BOZKAYA is married and father of
two children. His areas of special interest are surgical applications for advanced
implant surgery and crest augmentation techniques.
30
ABSTRACT
Shell technique for alveolar ridge augmentation
Management of partially or totally edentulous patients with implants has been a routine
treatment modality for decades, with reliable long-term successes. The predictability of
the implant survival and the maintenance of long-term stability of implants in function
are directly associated with the quality and quantity of the available bone for implant
placement. In the case of alveolar ridges with insufficient bone volume or unfavourable
vertical, horizontal or sagittal intermaxillary relationships, additional surgical procedures
can be necessary to reconstruct and augment the deficiency. During the last 30 years,
different techniques and materials have been recommended for the reconstruction of
bony defects, such as autogenous, allogenic or alloplastic bone grafts. Autogenous
bone, with its osteogenic, osteoinductive and osteoconductive characteristics, is often
considered as the gold standard in bone regeneration procedures
Horizontal defects can be reconstructed with predictable results using membrane tech-
niques in combination with bone substitutes or bone grafts, but the reconstruction of
vertical defects in the alveolar crest is still a challenge. Vertical augmentation using bone
grafts from the iliac crest, sometimes in combination with distraction osteogenesis,
sandwich techniques, or interpositional techniques, have been described, but because
of greater resorption, and morbidity at the donor site, intraoral donor sites have become
more popular.
Khoury introduced a new method for grafting ridge defects in 2007. This technique
involved using thin cortical bony shells harvested from the ramus, and filling between
these bone shells, in a 'sandwich' type manner, with cancellous bone harvested from
the same site. Thin cortical bony shells are placed laterally to the residual bone and the
space between the shell and the residual alveolar crest is filled with particulate bone.
The shells serve as a natural barrier and prevent the in-growth of soft tissue. The shell
technique using intraoral autogenous bone grafts has enabled predictable reconstruc-
tion of severe horizontal and vertical defects of the alveolar ridge; and long-term stability
of the bone around the implant, and high rates of implant survival have been reported. In
this course, the shell technique is going to be discussed via different case presentations
under the light of the current literature.
31
Erol CANSIZ
Associate Professor
Istanbul University, Faculty Of Dentistry, Oral and
Maxillofacial Surgery Department
Erol CANSIZ was graguated from Marmara University, Faculty of Dentistry, Istanbul,
Turkey in 2007. After that, he completed both PhD and residency in 2015 at Istanbul
University, Faculty of Dentistry, Istanbul, Turkey on Oral and Maxillofacial Surgery. In the
2016 he worked at Clinikum Osnabruck, Oral and Maxillofacal Surgery Clinic,
Osnabruck, Germany as a visitor Assistant Professor. After that he worked at Istanbul
University Cerrahpasa Medical Faculty ENT Department in 2017. In the 2018 he started
his visiting fellowship at St George’s Medical School, OMFS Department, London,
UK and he still periodically visits St. George’s as a guest surgeon. Currectly he is
working at Istanbul University, Faculty of Dentistry, Deparment of Oral and Maxillofacial
Surgery and Istanbul University, Faculty Of Medicine, Department of Oral and
Maxillofacial Surgery. Aslo he is 5th class medical student at Bezmialem Foundation
University,Faculty of Medicine. He is professionally interrested in orthognatic surgery,
tumor surgery, maxillofacial reconstruction, temporomandibular joint surgery and facial
plastic surgery. He is member of International Association of Oral and Maxillofacial
Surgery, European Cranio-Maxillofacial Surgery and Turkish Association of Oral and
Maxillofacial Surgery.
32
ABSTRACT
Basic principles in arthroscopic TMJ surgery
Temporomandibular disorders are a heterogeneous group of musculoskeletal and

neuromuscular conditions involving the temporomandibular joint complex, and
surrounding musculature and osseous components.
There are a lot of surgical techniques has been described for the management of tem-
poromandibular disorders and endoscopic approaches are the methods mostly used for
the diagnostic purposes and minimal invasive treatments.
By this technique, it is possible to perform arthosyntesis, release of fibrous adesions,
correction of bony irregularities and reposition of the malpositioned disc noninvasively
under direct vision.
Besides many advantages of the arthroscopic approaches, there are some technical
limitations and operator dependent complexities.
In this brief review pros and cons of using arthroscopic techniques for the management
of temporomandibular disorders were evaluated.
33
Henri DIEDERICH
DDS
Private Dental Clinic
Running his own Dental Clinic in Luxembourg since 1985

Master degree in dentistry at the Free University of Brussels(ULB) 1985, Belgium
University Diploma in Implantology at Paris Rene Descartes
University Diploma in expertise and personal injury , University of Montpellier , France
University Diploma in Legal Dentistry, University of Montpellier, France
Sworn Expert at the Luxemburger Court of Justice
Father and Inventor of The CF@O protocol and the Hybrid Plates HENGG-1/4 Patent
holder Nr 93019 and 93186
Founder member and President of the Implantoral Club Luxembourg
President of the Open Dental Community
Maître de stage at the University of Nancy , France
Responsible for regular training seminars for the management of the implantation in the
atrophied bone hold in London at Queen Mary University
Honorary Consul of Latvia since 2004
FIFA Football Referee until 2001
International lecturer
Different publications ,mainly about the immediate loading in the atrophied bone.
Memberships: ICOI, DGOI, BDIZ EDI, DGZMK,BAFO
34
ABSTRACT
"Cortically fixed at once" concept in implantology
Replacing of missing teeth in the posterior maxilla is always a challenge as the posterior
maxilla has different obstacles in the form of quality, quantity, anatomy of the maxillary
sinus and unaccessibilty.
The pteryro-maxillary region provides us an excellent place for the placement of an
implant and rehabilitation of the posterior maxilla.
The placement of an implant has to be done through the maxillary tuberosity and into
the pterygoid plate and so fare the implants are called pteryromaxillary implants.
The placement of the pterygoid implants involves the origination of the implant in the
tuberosity region and follows an oblique mesiocranial direction proceeding posteriorly
toward the pyramidal process. It subsequently proceeds upward between both the
wings of the pterygoid process of the spenoid bone.
Due to the disadvantage such as tear of the sinus membrane during sinus lifting proce-
dures, seepage of bone grafts into the sinus, loos off bone grafts due to the resorption
during bone augmentation procedures, high morbidity seen in zygomatic implants,
screw loosening or breakage of titled implants, a simple but effective method of
rehabilitation of the posterior maxilla is the placement of implants in the
pteryromaxillary region.
35
Ümit ERTAŞ
Professor
Atatürk Universty
Dr. Ertaş is professor in Ataturk University Faculty of Dentistry. Dr. Ertaş finished under-
graduate education at Ataturk University Faculty of Dentistry in 1994. After graduation,
he started postgraduate education in Department of Oral and Maxillofacial Surgery in
1995. He has obtained doctorate degree in 1999, in the same year, became an assistant
professor. Dr. Ertaş appointed as an associated professor in 2005 and as a professor in
2010. He has many international and national published articles and he has made
numerous international and national presantations about oral and maxillofacial surgery.
His interests are; orthognatic surgery, cleft lip and palate surgery, maxillofacial
traumatology, TMJ disorders and surgery, and dental implantology
ABSTRACT
Evaluation of Facial Trauma
After life-threatening conditions are stabilized, the patient is cleaned and the face is
examined..An intranasal examination should eliminate a septal hematoma. Changes in
occlusion should be noted. Attention is then directed to the examination of the scalp,
ears, and neck (lacerations, hematoma, foreign body). Imaging is directed by the
primary survey, mechanism of injury, and suspected injuries. Facial fractures are
evaluated by computed tomography (CT) scan, and 3-dimensional CT reconstructions
may be helpful..
Fractures
Le Fort Fractures
36
Le Fort type I is a horizontal fracture through the maxilla superior to the maxillary denti-
tion. Type II is a pyramidal fracture through the maxilla, orbit, and nasal radix. Type III is
a fracture separating the facial bones from the skull through the nasal radix and lateral
orbital rims.The treatment of Le Fort fractures should reestablish the continuity of the
facial bones with the cranium and the preinjury occlusion. Initial MMF maintains proper
occlusion and provides a stable foundation for the remainder of the repair.
Nasal Fractures Nasal bone fractures are the most common facial fractures.1 The nasal
bones should be assessed by palpation and an intranasal examination should be
performed to rule out a septal hematoma or fracture. Radiographic imaging in isolated
nasal bone fractures is of little benefit.
Zygomatico-maxillary complex (ZMC) fractures involve fractures of the lateral orbital
wall, orbital floor, inferior orbital rim, anterior maxillary sinus wall, lateral maxillary sinus
wall, and zygomatic arch. They can cause significant aesthetic deformity because the
malar eminence of the zygoma is the most anterior projection of the lateral midface and
the zygomatic arch is the most lateral projection of themidface. The goal of treatment of
a ZMC fracture is to restore the bone to its preinjury location and maintain orbital
volume, thereby enhancing both the functional and cosmetic outcome.
Orbital FracturesThe goal of orbital fracture repair is to restore orbital contour and
volume. Assessment should include palpation of the orbital rims, evaluation of eyelid
and globe condition and position, visual acuity check with extraocular muscle function,
and evaluation of forehead and midface sensation. . Surgical access for orbital fractures
is obtained through a lateral eyebrow, subtarsal, subciliary, transconjunctival, tran-
scaruncular, or bicoronal incision. Eyelid complications are increased with subciliary
approaches to the orbit compared with the transconjunctival approach.
Mandible Fractures Mandible fractures are the second most common facial fracture.
Mandible fractures are classified according to the location of the fracture: symphy-
sis-parasymphysis, body, angle, ramus, coronoid process, and condyle.
Condylar fractures,Several recent prospective RCTs suggest improved outcomes with
open repair of displaced condylar fractures. Closed management of condylar fractures
requires early mobilization and aggressive physiotherapy. Even then, the condyle is not
in its normal position and there is diminished ramus height.
37
Manlio GALIE
Professor
Hospital And University “St.anna” Ferrara – Italy
Dr. Manlio Galiè is clinical Professor at the St. Anna University Hospital of Ferrara, Head
of the Department of Cranio Maxillo Facial Surgery - Center for Orbital Pathology &
Surgery. He has completed formal training in both Medicine MD and Dentistry DMD.
He specializes in Maxillo-Facial Surgery and in ENT Surgery.
Dr. Galiè has lectured as invited speaker to numerous Seminars, Meetings, Roundtables
and Congresses in Italy, Europe, and Worldwide.
Author of over 70 publications in National and International Journals he is a Member of
the Editorial Board of the Journal of Cranio-Maxillofacial Surgery, of the Journal of
Craniomaxillofacial Trauma and Reconstruction and Section Editor of the Annals of
Maxillofacial Surgery.
International Fellow at University of California, Los Angeles ( UCLA ), Craniofacial
Center.
Fellow of the European Board of Oro – Maxillo – Facial Surgery ( FEBOMS ).
Education & Training Officer of the European Association for Cranio-Maxillo-Facial
Surgery (EACMFS ).
President Elect of the European Association for Cranio-Maxillo-Facial Surgery
(EACMFS ).
Member of the European Clinical Network: EUROCRAN and ORPHANET.
Member of the following Associations: EACMFS ( Member of the Executive Committee ),
SILPS, SICMFS (Member of the Executive Committee ), IAOMS, ISCFS.
38
ABSTRACT
Complications in Orthognathic Surgery
Complications are usually experienced by all clinicians and learning from our own
experience is of paramount importance to improve our outcomes. Orthognathic surgery
is the science dealing with the cause and treatment of malposition of the bones of the
jaws and it has gone from a simple surgical technique to a very sophisticated specialty
at the present time. The better knowledge of the surgical approaches represents the
key-factor for the treatment plan and to avoid complications.
According to some principles reported by Hugo Obwegeser:
-Inadequate planning may easily lead to a disastrous result functionally as well as
aesthetically.
-In the correction of facial skeletal anomalies the surgeon's eyes, experience and
intuition are more important than tracings and computer planning.
-Treatment planning of facial skeletal anomalies is an intellectual product based on
fundamental knowledge of the subject, experience, imagination and intuition.
-The computer can show what you achieve with your planning but cannot plan for you.
Because of the wide range of complications the surgeon should keep prevention
protocols in mind and be prepared to treat them should they occur. Moreover
Maxillofacial surgeons must have a full understanding of the types, causes, and
treatment of complications, and should deliver this information to patients who
develop these complications.
39
Siegfried JAENICKE
Professor
General Hospital Osnabrueck Germany
1975-1984 Dental and Medical studies at the Mainz University/Germany 1981

Approbated as medical doctor. 1982 Promoted to medical doctor.
1984 Approbated as dentist 1987 Promoted to doctor of dentistry
1989 Approved as oral and maxillofacial surgeon
1991 Approved to bear the additional designation „Plastic operations“
1992 Managing senior physician of the Clinic for Dental, Oral, Maxillofacial and
Plastic Surgery. 1995 Deputy Director of the Department of Cranio-Maxillofacial Surgery
of the Aachen
University
1997 Habilitation. 1999 Management of an INTERPLAST medical team on the Philip-
pines to perform cleft surgical and plastic surgical procedures (renewed management in
2000, 2004,2005, 2006, 2008)
2003 Appointed Professor. 2007 Medical Director of the Department of Cranio-Maxillo-
facial Surgery, Aesthetic Facial Plastic Surgery, General Hospital Osnabrueck
Main professional activities:
- Cleft lip and palate surgery
- Craniofacial surgery of inborn malformations of the skull
- Tumorsurgery
- Traumatology
- Aesthetic facial plastic andreconstructive surgery
- Orthognathic surgery
- Preprosthetic surgery and dental implantology
- Lasertherapy in Dentistry and Craniomaxillofacial Surgery
More than 35 years of clinical and operative experience, more than
10.000 cranio-maxillo-facial operations.
Fellow of 10 national and international scientific medical societies.
40
ABSTRACT
Maxillofacial Trauma Management - Tips and Tricks, Jaenicke, S. MD, DDS
Last decades have shown a tremendous evolution in the management of the maxillofa-
cial trauma. A more aggressive approach to complex maxillofacial trauma can be
observed depending on ever improving osteosynthesis systems and advanced CAD/-
CAM sytems for planning and reconstruction.
The use of individual designed and fabricated implants supported by CAD planning
software is essential for a good functional and aesthetic result.
Six major advances influence the progress in maxillofacial trauma management:
the technique of approach, internal fixation techniques using miniaturized plates and
screws, optimized materials such as titanium, resorbable plates, ceramics, modern
imaging techniques as spiral CT, MRT and DVT and finally CAD/CAM 3D software,
models and individual designed osteosynthesis and reconstruction plates by the SLM
techniques.
This lecture briefly reviews the current concepts in the management of maxillofacial
fractures, illustrated by tips and tricks for a good functional and aesthetic outcome.
41
Rahul JAYARAM
Professor
St.George Hospital London
Mr Rahul Jayaram is a Consultant Oral and Maxillofacial Surgeon with a sub-speciality

interest in Head and Neck Cancer, based at St George's Hospital, London and Epsom
and St Helier Hospitals, Surrey. He is qualified in both Medicine and Dentistry, winning
several academic awards and distinctions during his training. He has had a wide expo-
sure and comprehensive training in all aspects of the speciality. His basic surgical train-
ing was at Kings college Hospital and St Georges Hospital where he did posts in Gener-
al Surgery, Trauma & Orthopaedics, Urology and Ear Nose and Throat Surgery. His
specialist training in Oral & Maxillofacial Surgery was based at St George’s, Guys' and
King's College Hospitals in London. Following completion of specialist training and
achievement of the FRCS (OMFS) he embarked on overseas fellowships in Hamburg
and Sydney. He was awarded the prestigious British Association of Head and Neck
Oncologists BAHNO and the British Association of Oral and Maxillofacial Surgeons
BAOMS travel awards for a visiting fellowship in Trans Oral Robotic Surgery in Ham-
burg, Germany. Rahul then undertook the prestigious Chris O’Brien Fellowship at the
world class Sydney Head and Neck Cancer Institute. His Fellowship in Australia provid-
ed an excellent experience in ablative head and neck cancer and microvascular recon-
structive surgery, advanced and contemporary techniques of free tissue transfers, com-
puter aided reconstruction design and virtual surgical planning, salivary gland surgery,
melanoma and non melanoma skin cancers, transoral robotic surgery, functional Botox
therapy and dynamic facial reanimation techniques for facial palsy.
Mr Jayaram is a core member of the South West London Head and Neck Cancer Multi-
disciplinary team and Joint Clinical Lead for Epsom and St Helier Skin Cancer Multidis-
ciplinary team. He has widely published and presented at both national and international
42
meetings. His clinical and research interests include virtual surgical planning and patient
specific reconstruction, structural fat grafting, Transoral robotic surgery and dynamic
facial reanimation. Rahul is an enthusiastic trainer and an Educational Supervisor for
Specialty trainees in South West London. He is involved with Medical students teaching
and has been an examiner for both Imperial College London and Kings College London
Medical Schools. He is a faculty member at various national and International courses
and meetings. Mr Jayaram is the Specialty advisor for the Royal College of Surgeons of
England Maxillofacial Surgery Update series and Member of the International collabora-
tion committee of the British Association of Head and Neck Oncology BAHNO. He is a
member of Council, Oral and Maxillofacial Section of the Royal Society of Medicine.
ABSTRACT
Microvascular reconstruction for the Head and Neck
Facial, Head and Neck defects can be secondary to Trauma, post benign and malignant
tumour resection and developmental defects. The defects can vary in size, involve, skin,
muscle, bone, nerves or be composite defects. The reconstruction needs to address the
various soft and hard tissue with aesthetic and functional considerations. Head and
Neck reconstruction is challenging as it is a variable problem. The myriad options are
dependent on surgeon expertise, multiple tissue reconstruction, preexisting pathology
and patient comorbidities and variables.
The aim is one stage Functional & Aesthetic reconstruction, which can be primary,
staged or secondary
For defects that can’t be reconstructed with local or regional techniques transferring of
vascularised tissue from distant sites has become a mainstay of Head & Neck Recon-
structive practice.
The aim of this lecture is to elucidate and discuss the considerations, planning and
various options for microvasular reconstuction in the head and neck region. We shall
also present the recent advances in virtual surgical planning, perforator flaps, neurotized
and vascularised free flaps for facial reanimation.
43
Erdem KILIÇ
Professor
Bezmialem Vakif University
Erdem Kılıç has graduated from dental school of Hacettepe University in 2000 and
obtained his PhD degree and resid ency in oral and maxillofacial surgery from
Cumhuriyet University in 2005. He worked as an academic staff in Oral and
Maxillofacial Department of Erciyes University between 2005 and 2017. He served at
Maxillofacial Department of St. Georges Hospital, Londo n University as a visiting fellow
for 4 months in 2011. He was entitled as an associate professor in 2012.
He is working in Bezmialem Vakif University, Faculty of Dentistry, Department of Oral
and Maxillofacial Surgery since 2017. He became a professor in 2018. His professional
interests include 3D digital planning, augmentations of atrophic jaws and dentofacial
deformities. He has more than 50 papers published in national and international
journals related with his scientific field.
Orthognathic Surgery in Transversal Dimension
In orthognathic surgery, correct treatment planning in sagittal, vertical and transversal
dimensions is very important for an ideal esthetic result and a stable occlusion. While
the
diagnosis of sagittal and vertical problems are easy, transversal problems may be more
difficult to diagnose as they are not noticeable like other directional problems. In this
presentation, especially the clinical findings of maxillary transversal deficiencies, the
points to
be considered in diagnosis and treatment planning and the critical parts for success in
surgical treatment will be discussed.
44
ABSTRACT
Orthognathic Surgery in Transversal Dimension
In orthognathic surgery, correct treatment planning in sagittal, vertical and transversal

dimensions is very important for an ideal esthetic result and a stable occlusion.
While the diagnosis of sagittal and vertical problems are easy, transversal problems may
be more difficult to diagnose as they are not noticeable like other directional problems.
In this presentation, especially the clinical findings of maxillary transversal deficiencies,
the points to be considered in diagnosis and treatment planning and the critical parts for
success in surgical treatment will be discussed.
45
Majeed RANA
Professor Dr.
Duesseldorf University Hospital Center for Operative Surgery
Professor Rana grew up near Frankfurt am Main in Germany. After his A-Level he decid-
ed to attend a career as medical officer in the German armed forces. After his duty and
finishing his studies in medicine in Frankfurt and the study of dental medicine in
Aachen, he was trained in Aachen, Hannover and Hamburg, Germany.
One key moment in his life was the surgery of a small boy with craniosynostosis.
He and his colleagues used 3D computer assisted design and additive manufacturing to
develop and use a patient individual implant made of lactose. With this process he
realized what potential is within this combination of methods.
Currently he is the managing senior physician and deputy head of the department for
Oral and Maxillofacial surgery at university hospital Düsseldorf. His main points of efforts
in research are the computer assisted development of resorbable patient individual
implants made of new alloys. Also, the quality of life of cancer patients and the
implementation of workflows for intraoperative 3D mapping within midface and
cranium base tumour surgeries are valuable research fields.
46
ABSTRACT
Indications und limitations of splint-less orthognathic surgery
The benefit of computer-assisted planning in orthognathic surgery has been extensively

documented over the last decade. These systems are proved to offer a more secure
surgical procedure. Meanwhile some of them enable also a virtual planning of the dental
occlusion and splint-less orthognathic surgery. However, the precise fabrication of an
accurate patient specific implants is still a challenge. Since these systems do not
represent a complete 3D planning software they have to be supplemented by additional
software tools and hardware devices. In consequence, the handling of these systems is
of experimental nature and the splint-less orthognathic surgery is not feasible in a daily
routine. The purpose of this presentation was to demonstrate a novel, user-friendly all in
one 3D planning solution for splint-less orthognathic surgery.
Methods
Retrospectively 20 Patients were treated using patient specific implants produced via
selective laser melting (KLS-Martin and DePuy Synthes). Primary outcome was to
compare the planning was the results. After 6-8-month patient were examined clinically
again.
Result
Advantages of maxillary positioning could be examined. Mandible positioning was very
time consuming. It could be demonstrated, that the accuracy of 1,5 mm vertical
maximum deviation could be achieved.
Conclusion
Regarding the advantages of this user-friendly all in one 3D planning software, this
technique will play a major part in orthognathic surgical procedures and will address
widespread general methodological solutions in multidisciplinary orthodontic and
surgical treatment.
47
Meningaud JEAN-PAUL
Professor
Henri Mondor Teaching Hospital
Jean-Paul Meningaud, MD, PhD is Professor, Head of the Department of Plastic and
maxillofacial Surgery and Director of the ambulatory surgical Department at the Henri
Mondor hospital (Hospitals of Paris). A Fellow of the European Board of
Cranio-Maxillofacial Surgery, he has graduated in microsurgery and holds the HDR
(postdoctoral degree authorizing the holder to direct the research of others). Professor
Meningaud and his team have an extensive experience of the feasibility, reproducibility,
risks and benefits of face transplantation. He received the James Barret Brown award in
2011. He has been elected to be President of the European Association for Cranio
Maxillo Facial Surgery in 2018-2020. He is in charge of six University Diplomas in cos-
metic medicine., one in microsurgery and one in dental implants. He runs researches in
regenerative medicine and aesthetic surgery. Certified Expert, Cour de Cassation
(highest court in the French judiciary), he is a titular member of the French National
Academia of Surgery
48
ABSTRACT
New refinements in facial rejuvenation: facelifts and maxillofacial remodelling
Objectives: Determining which facelift procedures yield the most long-term rejuvenating
effects and stability over time is an important question in cosmetic surgery: does radical
and invasive surgery produce the most long-lasting results?
Introduction: The experience of our team suggests that using a combination of various
techniques (open lipectomy, myotomies and myomectomies, suspensions, regenerative
medicine techniques, salivary glands and digastric muscles management, ) appears to
be essential to achieve satisfactory, lasting results. In this lecture, we describe the lower
facelift and neck rejuvenation combined method.
Materials / method: To assess the outcomes of this technique, we conducted a

prospective study of 50 patients treated at our hospital by the same surgeon between
2013 and 2016. For assessment purposes, we used the FACE-Objective Assessment
Scale developed by our team. The scores obtained by three blinded graders before
surgery and 12 months after surgery were compared using a paired t-test. A p value <
0.05 was considered significant.
Results: The results were satisfactory, with improvement in the appearance of treated
areas. A significant difference between the pre- and postoperative scores was observed
(p < 0.00001).
Conclusion: The lower face and neck rejuvenation combined method addresses the
factors that contribute to the appearance of ageing in the lower third of the face and
neck. In our study, this method resulted in positive, lasting outcomes, with few
complications.
49
Ashraf MESSIHA
Professor
St.George Hospital London
Mr Messiha completed qualifications in Medicine and Dentistry. This was followed by

General Surgical training before returning to the London Deanery Higher Surgical Train-
ing program in Oral & Maxillo-Facial Surgery at St George’s Hospital, Northwick Park
Hospital (Imperial), Kent and Canterbury University Hospital, Queen Victoria Hospital
(East Grinstead), and the Royal Surrey County Hospital.
Ash was awarded the Intercollegiate Specialty Board FRCS in Oral and Maxillofacial
surgery and pursued his interest subject in Facial Deformity. He travelled extensively to
further his experience in facial aesthetics in particular facial reanimation and septorhino-
plasty.
He was appointed in a substantive Consultant position at Northwick Park Hospital and
St Mary’s London University Hospital. He developed services in Post Traumatic Facial
Deformity, Orthognathic surgery, Rhinoplasty, TMJ Surgery and was Lead in facial
trauma surgery as well as facial skin cancers and orofacial rehabilitation. In addition, he
has vast experience in oral surgery and implantology, placement of zygomaticus
implants as well as virtual surgery in the placement of multiple implants in complex
cases.
Mr Messiha subsequently joined the team at St George’s Hospital, Ashford and St
Peter’s Hospitals. He is a core member of the Cranio-Orbito-Facial deformity Multidisci-
plinary
Team as well as the Joint Orthognathic team. Ash has specialised practice in
Arthroscopy, open TMJ surgery, TMJ Replacement, Orthognathic surgery for both
routine and for OSAS cases.
Ash has been a Council Member of the Royal Society of Medicine and has an active role
as the Educational Lead for Pan London Oral and Maxillofacial Faculty at the London
Deanery. He has an active interest in clinical research and has supervised a number of
projects in surgical anatomy in collaboration with Imperial Medical School as well as St
George’s Hospital
50
ABSTRACT
Arthroscopy of the TMJ
The presentation on TMJ Arthroscopy will include the technique, 7 points of arthrosco-
py, normal and abnormal findings, corolation between MRI and Arthroscopy findings of
my experience of 250 cases, and finally present my algorithm I use at St George’s Hos-
pital in further management of the diseased joints based on arthroscopy findings.
I will show this through arthroscopic images, videos taking you through a journey in the
joint spaces and recesses and will discuss the anatomy of various regions pertinent to
arthroscopy.
51
Gabriele MILLESI
Dr Dept of CranioMaxillofacial Surgery,
Medical University Vienna
1987 Graduation from Medical School, University of Innsbruck 1987 Visit of the Studio
City Dental Group, North Hollywood, Los Angeles. 1987 – 1994 Residency in Oral and
Maxillofacial Surgery at the Dept. of Cranio,- Maxillofacial Surgery, Medical University
Vienna ( Head: Prof. Dr. S. Wunderer und Prof. DDr. R. Ewers).
1992 Graduation from Dental School, Medical University Vienna ( Head: Prof. Dr. R.
Slavicek). 1995 Visit of the Division of Plastic Surgery, ( Prof. Ralph Millard ), University
of Miami, School of Medicine, Florida. 1995 Visit of the Plastic and Reconstructive
Surgery Unit of the Hospital General “ Manuel Gea Gonzales”, (Prof. Fernando Ortiz –
Monasterio ), Mexico City. 2002 Thousand Smiles Mission San Jose´, Costa Rica, Hospi-
tal de los Ninos, Hospital Calderon la Guardia, Universidad Latina de Costa Rica.
2018 Visiting Professor at Chang Gung Hospital, Craniofacial Surgery, Prof. Yu-Ray
Chen Since 1994 Senior Staff Member of the Dept. of Cranio- Maxillofacial and Oral
Surgery, Medical University Vienna. Since 2004 Assistant Professor of the Dept. of
Cranio- Maxillofacial and Oral Surgery, Medical University Vienna ( Head: Prof. Dr.
Emeka Nkenke ). Main activity: Orthognathic Surgery, Preposthetic and Oral Surgery.
Author and Co-author of multiple articles in national and international journals (ww-
w.millesi.at). President of the International Association of Oral and Maxillofacial Sur-
geons, IAOMS, 2020-2021. Member of the Austrian Association of OMS and General
Surgery. Member of the European Association of Cranio Maxillofacial Surgery.
Honorary Member of the South African Association of Oral and Maxillofacial Surgery.
Organizer of multiple international and national conferences of OMS including the
ICOMS 2005 and 4 times an International AO CMF Symposium on Orthognathic Surgery
in Vienna.
52
ABSTRACT
New Technologies in Orthognathic Surgery
From traditional treatment planning with dental model surgery and face bow transfer to
three-dimensional virtual treatment planning.
Advantages and disadvantages in 3 D virtual planning.
3 D virtual planning as the source for patient specific implants and cutting guides.
Indications for cutting guides and individualized plates in dependance of the movement
of the maxilla.
Substitute for cutting guides, laser robotic surgery.
Description of the practical use of a cold ablation laser ostetome (CARLO) in a first in
man study, performing Le Fort I osteotomies in 12 patients.
53
Chingiz RAHIMOV
Azerbaijan Medical University, Department of
Oral and Maxillofacial surgery, Azerbaijan, Baku
Executive Profile: •Professor and Chairman of Oral & Maxillofacial surgery department of
Azerbaijan Medical University
•35 years of hands-on experience in Dental Surgery, 30 years of practice in Oral and
Maxillofacial surgery, 33 years of scientific research and 22 years of teaching experi-
ence.
•Over 100 published articles, of which 18 were added to the international scientific
database PubMed
•3 international grants, 2 medical inventions, 2 rationalization proposals
•Have trained 8 PhD specialists, (3 current PhD students) and 2 MDM
Core Accomplishments:
•The youngest Doctor of Science in medicine among former USSR countries within
specialty of maxillofacial surgery.
•First time in the world practice: With the help of rapid medical prototypic and virtual
planning methods the patient with extensive tumor undergoes resection of major part of
the mandible and immediate transfer of free fibula flap which was pre-bended and
simultaneously pre-implanted via navigation device and immediately loaded by orthope-
dic devices supported by dental implants. As a result, patient undergoes one-step
procedure with totally recovered functions of meal, speech and facial aesthetic.
•First time in Azerbaijan: Performing reconstructive surgeries based on preoperative
planning method supported by stereolithography and virtual planning. Using titanium
implants in Arthroplasty. Reconstruction of the mandible with the help of free fibula flap.
Arthroscopy and arthrocentesis of TMJ. Minimal invasive transcojuctival approach for
orbital reconstruction. Reconstruction of the zygoma-orbital complex through coronar
approach. Distraction ostheogenesis of the jaws. Rehabilitation of the patients with
significant post ablative defects of the jaws with the help of dental implants.
54
Professional Experience:
1979-1981 Oral Surgeon at Governmental Out Patient Clinic of Nakhichevan
autonomous Republic of Azerbaijan
1985-1986 Senior staff scientist at Azerbaijan Institute of Advanced Medical
Studies named after A.Aliyev
1992 Associate Professor at Oral & Maxillofacial surgery department of
Azerbaijan Medical Institute
1992-1993 Supervised concerns in healthcare and social problems as a Deputy
Head at the Department of Humanitarian Policy of Presidential Office of
Azerbaijan Republic
1993-1998 Worked as the head of department in the Department of Health and
Social problems by the Cabinet of Ministers of Azerbaijan Republic
1997-2000 Worked as a National Coordinator of antidrug efforts supported by
U.N.D.P in Azerbaijan
1998 Was elected to the position of professor of Department of Oral &
Maxillofacial surgery of Azerbaijan Medical University
2004 Today Head of the Maxillofacial Surgery Department of the 1st
municipal hospital of Baku
2007 and 2012 Elected as a chairman of Oral & Maxillofacial surgery department of
Azerbaijan Medical University
55
ABSTRACT
Zygoma implantation. Searching for new solutions.
Introduction. Prosthodontic rehabilitation of severe atrophic maxilla is one of the chal-

lenging problems. In such cases treatment protocol usually includes – total or partial
removable prosthesis or surgical reconstruction of atrophic maxillae by the means of
different bone grafts with subsequent non-removable prosthetic devices. However,
patient could achieve rehabilitation 12-18 month only, while complications of surgical
procedure could increase the time of one. Over the past decades zygoma implants
becomes powerful alternative for severe maxillary atrophy rehabilitation. Today devel-
oped clinical protocols include guidelines that could be implemented in cases of differ-
ent degrees of bonny atrophy: starting from mild to severe atrophy of the maxillae.
However, there are some clinical cases that are not fitted to these protocols, in which
zygoma implants could be effective alternative to bone reconstruction. Moreover, in
maxillofacial surgery we are facing with cases of maxillary defects, that are not included
into protocols as well. The aim if the current study is to assess the possibilities of appli-
cation of zygoma implantation in challenging cases. Materials and methods. Patients
with moderate and sever degree of maxillary atrophy, as well as, with maxillectomy
defects was included into this study. All patients have history of previous wearing of
removable denture. According to preoperative protocol all patients has been asses
clinically and radiologically (CT scan, Toshiba multislice 128 head). Acquired CT scan
data in DICOM format was loaded into virtual planning software (Materialise Mimims
19.0, Materialise Matics 19.0, Belgium). In all cases preoperative fabrication of total
removable prosthesis, that was used as temporary non-removable one in postoperative
period of time was done. Postoperative follow-ups included clinical and radiological
investigations done on step of fabrication permanent non-removable prosthesis and 2
years postoperatively. Results. No significant complications were detected. In all cases
prosthesis fixed on zygoma implants showed good stability, patients have good masti-
cation function and satisfaction from esthetic properties. Conclusions. Brånemark intro-
duced the zygoma implant not only as a solution to obtain posterior maxillary anchorage
but also to expedite the rehabilitation process. Zygoma implant has been an effective
option in the management of the atrophic edentulous maxilla as well as for maxillectomy
defects. Within current study it was demonstrated that both in cases of severe atrophic
jaws and maxillectomy defects insertion of zygoma implants and prosthetic device gives
reasonable result. Therefore, one could extend the indications for zygoma implantation.
56
ORAL PRESENTATIONS
OP-1
Antidepresan Nedenli Bruksizm Prevalansının Değerlendirilmesi: Kesitsel Pilot

Çalışma
Begüm Elbir1, İpek Necla Güldiken1, Andrei Nalimov2

1Medipol Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, İstanbul
2Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ruh ve Sinir Hastalıkları Ana Bilim Dalı, İzmit
Amaç: Bu kesitsel pilot çalışmanın amacı başta depresyon ve anksiyete olmak üzere birçok psikolojik
rahatsızlığın tedavisinde kullanılmakta olan antidepresan ilaçların gece ve gündüz bruksizmine olan
etkisinin değerlendirilmesidir. Bruksizme neden olan,bunun şiddetini artıran veya azaltan etken
maddelerin tespit edilmesidir.
Gereç-Yöntem: Bu çift merkezli kesitsel pilot çalışmaya Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Ruh ve Sinir
Hastalıkları Anabilim Dalı ile Medipol Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız,Diş ve Çene Cerrahisi
kliniğine Kasım 2019-Mart 2020 tarihleri arasında başvuran,antidepresan tedavisine başlamak üzere
veya henüz başlamış(tedavinin ilk haftasında) olan 130 hasta dahil edilmiştir. Hastalara bruksizm
alışkanlıklarının derecesini ölçmeye yönelik 11 adet sorudan oluşan anket formları tedavinin ilk ve
dördüncü haftasında olmak üzere 2 defa uygulanmıştır. Katılımcıların 5 tanesi 4. haftadaki takip
seansına gelmediği için çalışmadan çıkarılmıştır.125 katılımcının demografik özelliklerini içeren veriler
istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.
Bulgular: Katılımcıların %84'üne Selektif Serotonin Geri alım İnhibitörü (SSGİ);%16'sına Selektif
Noradrenalin Geri alım İnhibitörü(SNGİ) reçete
edilmiştir.Katılımcılar;paroksetin,duloksetin,essitalopram,sertralin,fluoksetin ve venlafaksin etken
maddelerini içeren ilaçlar kullanmıştır.Her bir katılımcının bruksizm şiddeti iki defa uygulanan
anketlerde elde edilen skorlara göre hafif,orta ve şiddetli olarak derecelendirilmiştir.Veriler
demografik özelliklere,tercih edilen ilaç türüne ve etken maddeye göre karşılaştırılarak birbiriyle
korelasyon gösteren durumlar belirlenmiştir.
Sonuç: SSGİ'lerden paroksetin,duloksetin ve sertralin erken dönemde bruksizm eğilimini

arttırırken,SSGİ'lerden fluoksetin ve SNGİ'lerden venlafaksin yine erken dönemde bruksizm üzerinde
ters etki göstermiştir.SSGİ grubundan essitalopram ise bruksizm üzerinde herhangi bir etkiye sebep
olmamıştır.
SSGİ ve SNGİ grubu antidepresan ilaçlar sık görülen yan etkilerinin dışında bruksizme de neden
olabilmektedirler.Yapılan bu kesitsel pilot çalışma göstermiştir ki, bu konuda daha detaylı,uzun
dönem takipli kohort çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.
Anahtar Kelimeler: antidepresan, bruksizm, diş sıkma, temporomandibuler eklem, SSRI
Assessment of the Prevalence of Antidepressant Induced Bruxism: A Cross-

sectional Pilot Study
Begüm Elbir1, İpek Necla Güldiken1, Andrei Nalimov2

1Medipol University Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, İstanbul
2Kocaeli University Faculty of Medicine, Department of Psychiatry, İzmit
58
Objective: Aim of this cross-sectional pilot study is to assess the effect of antidepressants used in
the treatment of psychological disorders such as depression and anxiety,on diurnal and nocturnal
bruxism,and to determine the active substances that cause,increase or decrease its degree.
Materials-Methods: 130 patients about to start antidepressant treatment or in the first week of
treatment, who were consulted to Kocaeli University Faculty of Medicine,Department of Psychiatry
or Istanbul Medipol University Faculty of Dentistry,Department of Oral and Maxillofacial Surgery
between November 2019-March 2020 were enrolled in this two-center cross-sectional pilot study.The
questionnaires consisting of 11 questions to determine bruxism habits and to measure its degree
were applied twice, in the first and the fourth week of antidepressant use.5 participants were
excluded from the study because of their absence in their 4th follow-up session.The data of 125
participants,including the demographic characteristics,were evaluated statistically.
Results: 84% of participants were prescribed Selective Serotonin Reuptake Inhibitor(SSRI);the

remaining 16% were prescribed Selective Noradrenaline Reuptake Inhibitor(SNRI).The participants
used drugs including paroxetine,duloxetine,escitalopram,sertraline,fluoxetine and venlafaxine as
active ingredients.Bruxism intensity was graded as mild,moderate and severe by the scores taken
from the questionnaires answered twice.Data were compared for demographic characteristics,drug
choice and active ingredient,correlations were determined.
Conclusion: While paroxetine,duloxetine and sertraline from SSRIs increased bruxism

tendency;venlafaxine from SNRIs and fluoxetine from SSRIs had an opposite effect in the early
period.Escitalopram from SSRI group didn't affect bruxism.In addition to the common side
effects,SSRIs and SNRIs can cause bruxism.This cross-sectional pilot study showed detailed and
long-term cohort studies are needed on this subject.
Keywords: antidepressant, bruxism, teeth clenching, temporomandibular joint, SSRI
OP- 2
Erken Covid-19 Döneminde Ağız, Diş, Çene Cerrahisi kliniğine kabullerin

retrospektif olarak değerlendirilmesi
Mehmet Melih Ömezli, Ferhat Ayrancı, Damla Torul, Tolunay Avcı
Ordu Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi ABD, Ordu, Türkiye
Amaç: 2019'un sonlarında Çin'in Wuhan şehrinde ortaya çıkan ve tüm dünyada hızla yayılan yeni
koronavirüs 2019-nCoV tipi, birçok alanda ve diş hekimliğinde rutin uygulamayı değiştirdi. Mart ayının
ortasından haziran ayının ortasına kadar olan dönemde sadece ertelenmeyen, acil tedaviler yapıldı.
Bu çalışmanın amacı, bu dönemdeki başvuruların özelliklerini retrospektif olarak değerlendirmektir.
Gereç-Yöntem: 19/03/2020 – 01/06/2020 tarihleri arasında kliniğimize başvuran hastalar
retrospektif olarak incelendi. Hasta bilgileri, ziyaret tarihi, başvuru nedenleri arşiv kayıtlarından
ulaşılarak kaydedildi.
Bulgular: 19/03 / 2020-01 / 06/2020 tarihleri arasında 2-86 yaş aralığında çeşitli nedenlerle toplam
437 hasta kliniğimize başvurdu. Bu dönemde başvuran hastaların şikayetleri pulpitis, enfeksiyon ve
apse (% 50), travma (% 0.8), pericoronit (% 6), temporomandibular bozukluk (% 1), oro-antral
ilişki (% 0.4), kist (% 0.2), alveolit (% 1), sütur (% 5) ve diğer nedenler (% 35.6)di.
Sonuç: Pandemi dönemleri gibi kritik zamanlarda dental acil durumlar gibi ertelenemez tedavilerin
gerçekleştirilmesi bir zorunluluk olması yanında hekim ve hasta için yüksek derecede bulaş riski
taşımaktadır. Hasta triyajı, ertelenemez acil durumların belirlenmesi, gerekli önlemleri alarak
müdahale, acil olmayan tedavileri erteleme ve kliniklerde gereksiz kalabalığı azaltma gibi
uygulamaları dikkate almak önemlidir. Cerrahi teknik seçimi, müdahaleyi basitleştirmek ve çalışma
sürelerini azaltmak için dikkatli değerlendirmeye ve tedavi prensiplerine uymaya dayanmalıdır.
59
Anahtar Kelimeler: Acil durumlar, Covid 19, Çene Cerrahisi
Retrospective Evaluation of the Characteristics of Admissions to the Oral and

Maxillofacial Surgery clinic in Early Covid-19 Period
Mehmet Melih Ömezli, Ferhat Ayrancı, Damla Torul, Tolunay Avcı
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Ordu University, Ordu,Turkey
Objective: The new type of coronavirus 2019-nCoV, which emerged in Wuhan, China in late 2019,
and has rapidly spread all over the world, has changed the routine practice in many fields as well as
in dentistry. In the flexible working period, which continued from mid-March to June, a large
percentage of people showed signs of dry cough, weakness and high fever. During this period, many
patients who needed to evaluate and treat emergencies were referred to Department of Oral and
Maxillofacial Surgery, Ordu University, Ordu. We examined the reasons for these patients to apply.
Materyal Methods: Patients who applied to our clinic between 19/03/2020-01/06/2020 were
examined retrospectively. Patient information, date of visit, reasons for application were recorded by
archive records.
Results: Between 19/03/2020-01/06/2020, a total of 437 patients were admitted to our clinic
between the ages of 2-86 for various reasons. Emergency cases were %50 pulpitis,infection and
abscess, 0.8% trauma, 6% pericoronitis,1% tmd, 0.4% oro-antral communation, 0.2% cyst and
others.
Conclusion: In pandemic periods, although it is imperative to perform treatments such as dental
emergencies, there is also high risk of transmission for the physician and the patient. It is important
to consider applications such as patient triage, determination of non-deferrable emergencies,
intervention by taking necessary precautions, posponing non-emergeny treatments and to reduce
unnecessary patient increase in clinics. The choice of surgical technique should be based on careful
evaluation and compliance with treatment principles to simplify the intervention and reduce working
times.
Keywords: Covid19, Emergencies, Oral Surgery
OP-3
İlaç ile İndüklenen Çene Osteonekrozunun Cerrahi Tedavisi
Muammer Çağrı Burdurlu, Volkan Çağrı Dağaşan
Yeditepe Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, İstanbul
İlaç ile indüklenen çene osteonekrozu bifosfonat, anti-resorptif ve anti-anjiyojenik grubu ilaçların
potansiyel olarak ciddi bir yan etkisidir. Bisfosfonatlar, osteoporoz, Paget hastalığı, multipl miyeloma,
kansere bağlı osteoliz ve malign hiperkalsemi dahil olmak üzere bir çok primer kemik hastalığında
kullanılan ilaçlardır. Bu ilaçların son yıllarda kullanımlarının artması çene osteonekrozu
komplikasyonlarında artışa neden olmuştur. İlaç kullanımına bağlı çene osteonekrozu, Amerikan Oral
ve Maksillofasiyal Cerrahlar Birliği tarafından tanımlanmıştır ve dört aşamada (0-3)
sınıflandırılmaktadır. Tedaviler hastalığın evresine bağlıdır ve konservatif tedavi (evre 0 ve 1) ve
cerrahi tedaviyi (evre 2'de cerrahi debridman ve evre 3'te sekestrektomi) içerir. Bu sunumda 2. ve
3. evrede bulunan mandibular osteonekroz vakalarının uzun dönem takipleri sunulmaktadır. Tedavi
protokolleri arasında serum fizyolojik ve klorheksidin ile irrigasyon, sistemik antibiyotik kullanımı,
nekrotik ve enfekte kemiğin küretajı ve mandibulanın parsiyel rezeksiyonunu içermektedir.
60
Anahtar Kelimeler: bifosfonat, ilaç ile indüklenen çene osteonekrozu, parsiyel mandibulektomi
Surgical Treatment of Medication Related Osteonecrosis of the Jaws
Muammer Çağrı Burdurlu, Volkan Çağrı Dağaşan
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Yeditepe University Faculty of Dentistry, Istanbul,
Turkey
Medication related osteonecrosis of the jaw is a potentially severe adverse effect of various
medications (bisphosphonates, anti-resorptive, and anti-angiogenic drugs). Bisphosphonates are
drugs used to treat osteoclast-mediated bone resorption, including osteoporosis, Paget disease,
multiple myeloma, cancer-related osteolysis and malignant hypercalcemia. The use of these drugs
has increased in recent years as have their complications. The mechanism of action by which they
may cause osteonecrosis is questionable. MRONJ is defined by the American Association of Oral and
Maxillofacial Surgeons and classified into four stages (0-3). Treatment of MRONJ depends on the
stage of disease and includes conservative treatment (stage 0 and 1) and surgical treatment (surgical
debridement in stage 2 and sequestrectomy in stage 3). Here we present persistent cases of
mandibular MRONJ at stage 2 and 3 with long-term follow-ups. The treatment protocols included
saline solution and klorhexidin irrigation, systemic antibiotic use, curetage of the necrotic and
infected bone and partial resection of the mandible.
Keywords: bisphosponate, medication-related osteonecrosis of the jaws, partial mandibectomy
OP- 4
All on 4 protezlerde, farklı yiv tasarımlarına ait implantların, immediate yükleme

sonucu taze kemik yarasında ve çevre dokularda oluşturduğu stresin
belirlenmesi(Nonlineer Sonlu eleman analizi)
Ahmet Kürşad Çulhaoğlu
Kırıkkale Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Protetik Diş tedavisi ABD
Amaç: All on four konseptine göre tasarlanmış bir protezde çekim soketi içine yerleştirilmiş farklı yiv
tasarımına sahip implantların, immediate yükleme sonucu taze kemik yarasında ve çevre dokularda
oluşturduğu stresi belirlemektir. Bu amaçla daha güvenilir veriler elde etmek için non lineer sonlu
eleman analizi kullanılmıştır.
Gereç-Yöntem: Taze kemik yarasının ve immediyat yüklemenin modellenebilmesi için yiv uçlarının
kemik doku ile temasta olduğu ve Nonlineer sonlu eleman analiz yöntemi olarak VRMesh Studio
(VirtualGrid Inc, Bellevue City, WA, USA) ve Algor Fempro (ALGOR, Inc. 150 Beta Drive Pittsburgh,
PA 15238-2932 USA) analiz programından yararlanıldı.
Bulgular: Agresif yivli implantın, pasif yivli implantlardan daha fazla stres oluşturduğu görülmüştür.
Pasif yivli implantlarda max stresin apikale yakın bölgede birikirken, agresiv yiv yapısına sahip
implantlarda stress koronalde birikmiştir.
Sonuç: Bu çalışmada implant çevresinin %100 osseointegre olduğu standart sonlu eleman
analizinden farklı olarak taze kemik yarasının modellendiği, kemik ve implant yüzeyleri arasında kan
tabakasının yer aldığı Non lineer statik sonlu eleman analizi uygulanmıştır. Agresif yivli implantların
immediat yükleme sonucunda daha fazla stress oluşturduğu gözlenmiştir.
61
Anahtar Kelimeler: all on 4 konsept, kemik-implant arayüzü, yiv tasarımı, nonlineer sonlu eleman
analizi
Determination of the stress caused by the implants with different thread designs,
in fresh bone wounds and surrounding tissues as a result of immediate loading
in all on 4 prostheses
Ahmet Kürşad Çulhaoğlu
Kırıkkale Universty, Faculty of Dentistry, Department of Prosthodonty
Objective: To evaluate the stress caused by immediate loading of a prosthesis designed according to
the all on four concept,around implants with different thread designs placed in the draft socket. For
this purpose, non-linear finite element analysis is used to obtain more reliable data.
Materials-Methods: VRMesh Studio (VirtualGrid Inc, Bellevue City, WA, USA) and Algor Fempro
(ALGOR, Inc. 150 Beta Drive Pittsburgh, PA 15238) programs were used to model where the thread
tips are in contact with the bone tissue and non-linear finite element analysis is used to model fresh
bone wound and immediate loading.
Results: The implants with aggressive thread has been shown to generate more stress than implants
with passive threads. At implants with passive thread design, max stress accumulated in the area
close to the apical, whereas in implants with agressive threads, stress accumulated in the coronal.
Conclusion: In this study, unlike standard finite element analysis where the implant circumference is
100% osseointegrated, Non linear static finite element analysis used, in which fresh bone wound is
modeled, with the blood layer between the bone and implant surfaces. It has been observed that
implants with aggressive threads create more stress as a result of immediate loading.
Keywords: All on four concept, bone implant interface, non linear FEA, Thread design
OP-5
Maksillanın Büyük Radiküler Kistleri: Vaka Serisi
Hilal Alan, Canan Gökçe Kulfel, Ferhat Musulluoğlu
İnönü Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş Ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı
Amaç: Odontojenik kistlerden olan radiküler kistler, genellikle yavaş büyür, nadiren büyük boyuta
ulaşır ve çevredeki yapıların dekstrüksiyonuna neden olur. Kistler, komşu dişlerde mobilite, yer
değişikliği ve kök rezorpsiyonuna neden olabilir. Bu vaka serisinde maksillada geniş odontojenik kist
olgularının tedavi aşamalarını sunmayı amaçladık.
Olgu: Olgu 1: 19 yaşında erkek hasta kliniğimize maksillada ağrı ve şişlik ve baş hareketlerinde ağrı
şikayeti ile başvurdu. Yapılan muayeneden sonra, belirgin sınırları olan ve infraorbital bölgeye uzanan
radyolusent bir lezyon saptandı. Hasta genel anestezi altında opere edilmiş ve ilgili dişlerin tedavisi
tamamlanmıştır.
Olgu 2: 44 yaşında erkek hasta kliniğimize maksillada ağrı ve şişlik, kötü koku ve burundan pü akışı
şikayetleri ile başvurdu. Yapılan muayeneden sonra, maksiller sol bölgede büyük, radyolusent bir
lezyon saptandı. Hasta genel anestezi altında opere edilmiş ve ilgili dişlerin tedavisi tamamlanmıştır.
Olgu 3: 19 yaşında kadın hasta maksillada ağrı şikayeti ile kliniğimize başvurdu. Yapılan muayeneden
sonra hastanın maksiller sol premolar ve molar diş köklerini içeren ve 28 numaralı dişini içine alan
büyük, sınırları belirgin, radyolusent lezyon tespit edilmiştir. Hasta genel anestezi altında opere
edilmiş ve ilgili dişlerin tedavisi tamamlanmıştır.
62
Sonuç: Radiküler kistler için olağan cerrahi tedaviler arasında küçük lezyonların tam olarak
enükleasyonu, daha büyük kistlerin dekompresyonu için marsupiyalizasyon veya bu tekniklerin bir
kombinasyonu yer alır. Tüm olgularda etkilenen dişlerin tedavilerini takiben kistin cerrahi olarak
çıkarılması ile başarılı bir şekilde tedavi edildi.
Anahtar Kelimeler: Odontojenik kist, Radiküler kist, Maksilla
Large Radicular Cysts Of Maxilla: Case Series
Hilal Alan, Canan Gökçe Kulfel, Ferhat Musulluoğlu
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Inonu University Faculty of Dentistry
Objective: Radicular cysts, which are odontogenic cysts, usually grow slowly, rarely reach large size
and cause the dextration of surrounding structures. Cysts can cause mobility, displacement and root
resorption in adjacent teeth. In this case series, we aimed to present the treatment stages of large
odontogenic cyst cases in the maxilla.
Case: Case 1:A 19-year-old male patient presented to our clinic with complaints of pain and swelling
in the maxilla. After examination, a radiolucent lesion with prominent borders and extending into the
inftaorbital region was detected. The cyst was enucleated under general anesthesia and the
treatment of the relevant teeth was completed.
Case 2:A 44-year-old male patient presented to our clinic with pain and swelling in the maxilla, with
bad smell and pus flow through the nose. After examination, a large, radiolucent lesion was detected
in the maxillary left region. The cyst was enucleated under general anesthesia and the treatment of
the relevant teeth was completed.
Case 3:A 19-year-old woman presented to our clinic with pain in the maxilla. After examination, a
large, distinctive, radiolucent lesion containing maxillary left premolar and molar tooth roots and
containing the number 28 tooth was detected. The patient was operated under general anesthesia
and the treatment of the related teeth was completed.
Conclusion: The usual surgical treatments for radicular cysts include total enucleation of small
lesions, marsupialization for decompression of larger cysts or a combination of these techniques. It
was successfully treated with surgical removal of the cyst following treatment of the affected teeth
in all cases.
Keywords: Odontogenic cyst, Radicular cyst, Maxilla
OP-6
Yetişkin hastada görülen kondiler hiperplazi ve cerrahi tedavisi
Efe Gökahmetoğlu, İrem Barış Akbaş, Sevil Kahraman
Gazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi,Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı,Ankara
63
Amaç: Kondiler hiperplazi, bir mandibular kondilde büyüme gelişimin artması ile karakterize bir kemik
hastalığıdır. Genelde ağrısız seyreden durum fasiyal asimetri ve oklüzyonda bozukluğa yol açar. Nadir
görülen bu durumun tedavisinde ortodontistler ve cerrahlar arasında net bir fikir birliği
sağlanmamıştır. Bu bildiride kendi yönettiğimiz bir vaka üzerinden hastalığın seyri, klinik, tanısal ve
terapötik yönlerini tartışmak ve kondilektominin rolünü açıklamak hedeflenmiştir
Olgu: 35 yaşında erkek hasta kliniğimize son 6 ay içerisinde gelişen, ağız açarken alt çenenin sağ
tarafa kayması şikayetiyle başvurmuştur. Yapılan radyolojik ve klinik muayene sonrası sol mandibular
kondil başının sağ kondil başına göre 2 kat daha büyük olduğu ve alt dental orta hattın fonksiyonda
ve istirahat halinde iken 10 mm sağa kaymış olduğu tespit edilmiştir.
Extraoral erişimle hipertrofik eklem başı tamamen çıkarılıp kapsül korunarak cerrahi işlem
tamamlanmıştır. Cerrahi işlemden hemen sonra dental orta hattın yerinde olduğu ve fonksiyonel
hareketler sırasında pozisyonunu koruduğu gözlenmiştir. 2 hafta aralıklı intermaksiller fiksasyon
yapılan hastanın 6 aylık post operatif takiplerinde mandibulada pozisyon değişimi gözlenmemiştir.
Sonuç: Oldukça nadir görülen bu durum, estetik olmayan bir görünüme ve çeşitli fonksiyonel klinik
probemlere yol açabilmektedir. Bu nedenle bu vakaların yönetimi, ayırıcı tanıları ve tedavisi hakkında
bilgi sahibi olmak tüm diş hekimleri açısından önem arz etmektedir.
Anahtar Kelimeler: Fasiyal asimetri, kondiler hiperplazi, kondilektomi
Condylar hyperplasia and it's surgical treatment in an adult patient
Efe Gökahmetoğlu, İrem Barış Akbaş, Sevil Kahraman
Gazi University Faculty of Dentistry,Oral and Maxillofacial Surgery Department,Ankara
Objective: Condylar hyperplasia is a bone disease characterized by increased growth in a mandibular

condyle. Generally painless condition leads to facial asymmetry and occlusion disorder. There is no
clear consensus between orthodontists and surgeons in the treatment of this rare condition. In this
report, it was aimed to discuss the course, clinical, diagnostic and therapeutic aspects of the disease
and explain the role of condylectomy through a case we manage
Case:: A 35-year-old male patient was admitted to our clinic with the complaint of the lower jaw
shifting to the right when opening mouth. After the radiological and clinical examination, it was found
that the left mandibular condyle head was 2 times larger than the right condyle head and the lower
dental midline was shifted 10 mm to the right while in function and at rest.
With extraoral access, the hypertrophic joint head was completely removed and the capsule was
preserved and the surgical procedure was completed. Immediately after the surgical procedure, it
was observed that the dental midline was in place and maintained its position during functional
movements. In the patient who underwent intermaxillary fixation with a 2-week interval, no
postoperative change in the mandible was observed during the 6-month post-operative follow-up.
Conclusion: This extremely rare condition can lead to an aesthetic appearance and various functional
clinical problems. Therefore, having information about the management, differential diagnosis and
treatment of these cases is important for all dentists
Keywords: Facial assymetry, condylar hyperplasia, condylectomy
64
OP-7
Transkutanöz Elektrik Sinir Stimulasyonu (TENS)'in Postoperatif Ödem ve Ağız

Açıklığı Üzerine Etkileri
Taha Özer
Hacettepe Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Ankara
Amaç: Bu çalışmanın amacı, kullanımı gün geçtikçe yaygınlaşan ve pek çok alanda kullanılan TENS
tedavisi ile non-steroid antiinflamatuar ilaçların (NSAI) postoperatif ödem ve ağız açıklığı açısından
etkinliğini karşılaştırmaktır. Aynı zamanda bu çalışma ile diş hekimliğinde kullanımı kısıtlı kalmış olan
TENS tedavisinin yaygınlaştırılmasına olanak sağlanmaktadır.
Gereç-Yöntem: 20 hastada, aynı pozisyonda bulunan (meziyoanguler, sınıf 3, pozisyon B)
asemptomatik 40 gömülü mandibular yirmi yaş dişinin çekimi yapıldı. İlk cerrahi işlem, her hastanın
sağ tarafında yapıldı ve postoperatif TENS cihazı kullanılarak TENS grubu için veriler elde edildi. 30
gün aradan sonra sol tarafta bulunan gömülü dişin çekimi yapıldı ve postoperatif NSAI reçete edilerek
MED grubu verileri elde edildi. Ağız açıklığı verileri, interinsizal mesafenin her cerrahi işlem öncesinde
ve postoperatif 2. ve 7. günlerde bir cetvel yardımı ile ölçülmesiyle kaydedildi. Ödem verileri ise yine
aynı zaman periyotlarında belirli anatomik noktalardan yapılan ölçümlerin aritmetik ortalaması
alınarak hesaplandı. TENS grubu için hastaya taşınabilir TENS cihazı normal modda 80hz frekansta,
180Msn atım süresinde ayarlanarak kullanımı gösterilip teslim edildi. Günlük cihaz kullanım süreleri
kayıt altına alındı.
Bulgular: Her iki zaman periyodunda da gruplar arasında postoperatif ödem açısından istatistiksel
olarak anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). Postoperatif 2.günde TENS grubunda yapılan ağız açıklığı
ölçümleri, MED grubuna göre istatistiksel olarak daha fazla bulunurken(p<0.05), postoperatif 7.gün
sonuçlarında gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır(p>0.05).
Sonuç: Bu çalışmada, son yıllarda ağrı kesici etkinliğinden dolayı sıklıkla kullanılmakta olan TENS’in
postoperatif ödem ile ağız açıklığı üzerinde de olumlu etkilerine yönelik veriler elde edilmiş olup; oral
cerrahide postoperatif dönemde kullanılan NSAI ilaçlara iyi bir alternatif olabileceği gösterilmiştir.
Anahtar Kelimeler: ödem, ağız açıklığı, oral cerrahi, transkutanöz elektrik sinir stimulasyonu
The Effects of Transcutaneous Electric Nerve Stimulation (TENS) on

Postoperative Edema and Mouth Opening
Taha Özer
Hacettepe University, Faculty of Dentistry, Department of Oral Surgery, Ankara, Turkey
Objective: The aim of this study was to compare the effectiveness of TENS therapy, a wide-spread
method, and non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) on postoperative edema and the range
of mouth opening and to extend the use of TENS, which was limited to dentistry.
Material-Method: 40 asymptomatic impacted mandibular third molars in the same position (class-III
position-B mesioangular) from 20 patients were extracted. The first surgery was performed on the
right side, and data were collected for the TENS group using the TENS device in the postoperative
period. After 30 days, the teeth on the left side were extracted, and NSAIDs were prescribed
postoperatively and MED group data were obtained. Data on range of mouth opening were recorded
by measuring the interincisal distance before the surgery and on the postoperative days 2 and 7 with
a ruler. Edema was calculated by the arithmetic average of the measurements from certain
anatomical points at the same periods. TENS devices were set at a frequency of 80Hz, and a pulse
duration of 180ms in normal mode.
Results: There was no statistically significant difference between the groups regarding postoperative
edema in both periods(p>0.05). The range of mouth opening in the TENS group was found to be
statistically higher than the MED group(p<0.05) on the postoperative day-2; however, no statistically
significant difference was found between the groups regarding the results of the postoperative day-
7(p>0.05).
65
Conclusion: This study showed the positive effects of TENS, which is commonly used due to its pain-
relieving efficacy on postoperative edema and mouth opening.
Keywords: edema, mouth opening, oral surgery, transcutaneous electric nerve stimulation
OP-8
TME Ankilozu: Olgu Sunumu
Bahadır Sancar
İnönü Üniversitesi Diş hekimliği fakültesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı
Amaç: TME Ankilozu varlığında hastaların alt çene hareketleri kısıtlanır, konuşma bozulur, çiğneme
zorlaşır ve oral hijyen kötüleşir. Genellikle travma, enfeksiyon ve daha önceki TME cerrahilerine bağlı
olarak tme ankilozu gelişir. Uygulanan tedavilerin amacı fonksiyonun geliştirilmesi, reankilozun
önlenmesi ve gelişim dönemindeki bireylerde simetrik alt çene gelişiminin sağlanmasıdır. Arter
embolizasyonu ve otojen yağ greftleri ankiloz cerrahisinde sonucu pozitif yönde etkilemektedir.
Ankiloz cerrahisi sonrası her zaman reankiloz riski vardır.
Olgu: Daha önce travmaya bağlı çift taraflı TME ankilozu nedeniyle silikon blok interpozisyonu
uygulanan hasta, ağız açıklığında kısıtlılık, nefes darlığı ve ağrı şikayetiyle kliniğimize başvurdu.
Yapılan klinik ve radyolojik değerlendirme sol TME bölgesine daha önceden yerleştirilen silikon
blokların pozizyonunda değişiklik olduğu ve etrafında heteretopik kemik kitlesi tespit edildi.Maxiller
Superficial auricular arter embolizasyonu yapıldı. Genel anestezi altında preaurikular yaklaşım ile
silikon bloklar atravmatik olarak uzaklaştırıldı ve heteretopik kemik kitlesi rezeke edildi. Abdominal
bölgeden alınan subdermal 10cc otogen yağ grefti artiküler yüzeylere uygulandı. Bir yıllık takipte
herhangi bir reankiloz bulgusuna rastlanmadı.
Sonuç: Temporomandibular eklemde ankiloz gelişen hastalarda silikon blok interpozisyonu güvenli
ve uzun dönemde başarılı bir tedavidir. Ancak bazen reankiloz gelişebilmektedir. Tedavisi silikon
blogların çıkartılarak heterotopik kemik kitlesinin uzaklaştırılmasıdır. Otojen yağ dokusunun artiküler
yüzeylere yerleştirilmesi heterotopik ossifikasyonu minimize eder ve klinik açıdan olumlu yönde
etkiler.Bu vakada reankiloz TME vakasını operasyon öncesi maksiller ve superficial auricular arter
embolizasyonu yaptıktan sonra GAP artroplasty + intra artiküler yağ grefti uyguladığımız ve 1 yıllık
takipli vakayı sunduk.
Anahtar Kelimeler: Ankiloz, Temporomandibular eklem, heterotopik ossifikasyon;
TMJ Ankilosis:Case Report
Bahadır Sancar
İnönü University Faculty of Dentistry Oral and Maxillofacial Surgery Department
Objective: In the presence of TMJ Ankylosis, patients' lower jaw movements are restricted, speech
is impaired, chewing becomes difficult, and oral hygiene worsens. Generally, trauma, infection, and
TMJ ankylosis develop due to previous TMJ surgeries.. The purpose of the treatments applied is to
improve function, to prevent reancylosis and to provide symmetrical lower jaw development in
individuals in the developmental period. Arterial embolization and autogenous fat grafts positively
affect the outcome in ankylosis surgery. There is always a risk of reancylosis after ankylosis surgery.
66
Case:
The patient, who had undergone silicone block interposition due to traumatic bilateral TME ankylosis,
applied to our clinic with complaints of restricted mouth opening, shortness of breath and pain.Clinical
and radiological evaluation showed that there was a change in the position of the silicon blocks
previously placed in the left TMJ region and a heteretopic bone mass was detected around it. Maxillary
and Superficial auricular artery embolization was performed. Silicon blocks were removed
atraummatically with a preauricular approach under general anesthesia and a heterotopic bone mass
was resected. Subdermal 10cc autogenous fat graft taken from the abdominal region was applied to
articular surfaces. In the one-year follow-up, no evidence of reancylosis was found
Conclusion: Silicone block interposition is a safe and successful long-term treatment in patients with
ankylosis in the temporomandibular joint.However, sometimes reankilosis can develop. Its treatment
is to remove the heterotopic bone mass by removing the silicone blogs. Placement of autogenous
adipose tissue on articular surfaces minimizes heterotopic ossification and positively affects
clinically.
Keywords: Ankylosis, Temporomandibular joint, heterotopik ossifikasyon;
OP-9
Oral Cerrahide COVID-19 Korunması İçin Alternatif Tam Yüz Maskesi
Anıl Özyurt
Trakya Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Edirne
Amaç: Bu çalışmanın amacı, sportif dalış tam yüz maskesinin COVID-19 korunması amacıyla
kullanımını sunmak ve maskenin oral cerrahide kullanım konforunu vital bulgularla test etmektir.
Gereç-Yöntem: Dış ortamla hava izolasyonu sağlayan basınçlı hava ile doldurulmuş tüpe bağlı
sızdırmaz yapıdaki tam yüz maskesi oral cerrah tarafından kullanılarak vital bulgular gözlemlenmiştir.
End-tidal karbondioksit (EtCO2), solunum hızı (RR), periferal oksijen saturasyonu (SpO2), nabız
(HR), kan basıncı (BP) ve vücut sıcaklığı (BT) değerleri kayıt altına alınarak kontrol değerleriyle
karşılaştırılmıştır.
Bulgular: EtCO2 değerlerine bakıldığında maske içerisinde karbondioksit birikiminin olmadığı, aksine
değerin düştüğü görülmüştür. Solunum hızında görülen yavaşlamanın, ETCO2 'nin düşüşüne bağlı
olabileceği ön görülmektedir. ETCO2, RR, SpO2, HR, BP ve BT değerleri optimal aralıklarda
gözlemlenmiştir ve oral cerrah maske kullanımı esnasında herhangi bir anormal his ya da konforsuz
durum bildirmemiştir.
Sonuç: Sportif dalış tam yüz maskesinin; hava izolasyonu sağlayan yapısı, konforu ve maske içi buğu
yapmaması gibi özellikleriyle solunum yolu bulaşıcılığı olan COVID-19 gibi hastalıklardan korunmada
alternatif kişisel koruyucu ekipman olarak kullanılabileceği düşünülmektedir.
Anahtar Kelimeler: COVID-19, Tam Yüz Maskesi, Kişisel Koruyucu Ekipman, Pandemi
67
An Alternative Full-Face Mask for COVID-19 Protection In Oral Surgery
Anıl Özyurt
Trakya University, Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Edirne
Objective: This study aims to introduce a SCUBA full-face mask system for COVID-19 protection and
to test it in terms of comfortability.
Materials-Methods: An oral surgeon tested the SCUBA full-face mask system on himself by with or
without using. End-tidal carbon dioxide (EtCO2), respiratory rate (RR), peripheral oxygen saturation
(SpO2), heart rate (HR), blood pressure (BP) and body temperature (BT) were recorded.
Results: EtCO2 showed that there was no increase in CO2 density inside of the SFFM, even
decreasing. The correlation between RR and EtCO2 might point out that SFFM provided comfortable
breathing conditions in terms of vital signs. SpO2, HR, BP, BT values were in the optimal value range
for both measurements, and the subject did not report any discomfort or unusual feeling.
Conclusion: The SCUBA full-face mask system may be alternative personal protection equipment
against virus transmissions during surgical interventions.
Keywords: COVID-19, Full Face Mask, Personal Protection Equipment, Pandemic
OP-10
Kemik Greft İşlemlerinde Lokal Antibiyotik Kullanımı
Ufuk Taşdemir
Pamukkale Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı,
Denizli,Türkiye
Enfeksiyon ve greft kontaminasyonu kemik greft operasyonlarında major problemlerdir.. Hekimlerin

yaklaşık %25’i bu durumla karşılaşabilmektedir. Kemik greftler tükürük ya da steril olmayan
yüzeylerle temas edebilir. Dekontaminasyon metodları ilgili olarak ampirik klinik çözümler
sunulmuştur. Lokal antibiyotikler, olası kemik greft enfeksiyonunu ya da post-operatif enfeksiyonu
önlemek için kemik greftlerle karıştırılmaktadır. Bazen lokal antibiyotikler kemik hücrelerine, kemik
dokusuna ve diğer dokulara zarar verebilmektedir. Kemik greftlerin vaskülerizasyon ve beslenmesi
zayıf olduğundan dolayı, sistemik antibiyotik uygulaması yeterli konsantrasyon ve etki düzeyine
ulaşmamaktadır. Lokal antibiyotik uygulaması, intravenöz uygulamaya göre, greft bölgesinde 20 kat
daha fazla konsantrasyona ulaşabilmektedir. Gentamisin, Sefazolin Sodyum, tetrasiklin ve rifamisin
etkili dekontaminantlar olarak gösterilmiştir. Rifamisin, kemik greftlerin dekontaminasyonunda
güvenli şekilde kullanılabilir. Uygun lokal antibiyotiğin seçiminde; antimiktobiyal etki, sitotoksisite,
konsentrasyon ve doz mutlaka göz önünde bulundurulmalıdır. Kemik greftler ve blok kemik greftler
lokal antibiyotiklerin salınımı için kullanılabilmektedir. Ayrıca litaretürde henüz lokal antibiyotiklerin
kemik greftler ile karıştırılmasıyla ilgili rehber ya da meta-analiz bir çalışmaya rastlanılmamıştır. Bu
konu ile ilgili olarak daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.
Anahtar Kelimeler: kemik greft, dekontaminasyon, lokal antibiyotik
Local Antibiotics Application with Bone Grafting
Ufuk Taşdemir
Pamukkale University Dentistry Faculty, Oral and Maxillofacial Surgery Department,Denizli,Turkey
68
Contamination and infections are major problems in bone graft procedures. %25 surgeons faced with
this situations. Bone grafts were contaminated with saliva or nonsteril surfaces. There are some
clinical solutions about decontamination methods empiracally. Local antibiotics mixed with bone
grafts for elimination of possible graft infection or treatment of postoperative infection. Some local
antibiotics have hazardous effect on bone cells, bone tissues or other tissues. Bone graft
vascularization and blood supply is poor; therefore, systemic use of antibiotics can not reach
adequate levels of antibacterial concentration. Locally administrated antibiotics may reach a twenty-
fold higher concentration in graft site versus intravenous administration. Gentamicin, cephazolin
sodium, tetracyclin and rifamicin were found effective decontaminant. Rifamycin can be used safely
for decontamination of bone grafts. The selection of appropriate local antibiotics should consider
antimicrobial effects, cytotoxicity, concentration, dosage factors. Bone grafts and cortical bone blocks
are used for local antibiotics delivery. In addition there is any meta-analysis or guide for local
antibiotics mixed with bone grafts. Further studies required about local antibiotics added bone grafts.
Keywords: bone graft, decontamination, local antibiotic
OP-11
Enfekte Diş Soketine Otojen Blok Greft İle İmmediate İmplant Yerleştirilmesi:
Vaka Raporu
Mustafa Yalçın
Gaziantep Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Gaziantep
Amaç: Bu vaka raporunda, enfekte diş çekim soketine otojen blok greft kullanarak immedeiate
implant yerleştirilmesinin sunulması hedeflenmiştir.
Olgu: Sol mandibulada persiste süt molar dişi olan ve daimi ikinci premolar dişi eksik olan genç kadın
hasta kliniğe başvurdu. Radyolojik muayenesinde, ikinci premolar dişin eksik olduğu, persiste süt
molar dişin odontojenik enfeksiyonla ilişkili olduğu ve süt molar dişin periapikalinde yaygın kemik
yıkımı olduğu tespit edildi. Klinik muayenesinde; kanama, sondalamada cep, fistül, diş eti çekilmesi,
fenestrasyon ya da dehisens ve kortikal kemikte ekspansiyon tespit edilmedi. Persiste süt dişi çekildi
ve odontojenik enfeksiyonu uzaklaştırmak için çekim soketi kürete edilerek serum fizyolojik ile
irrigasyon gerçekleştirildi. Çekim soketinde immediate implant yerleştirmek için yeterli kemik mevcut
değildi. İmmediate implant yerleştirmek ve primer stabilite elde etmek için ramustan blok greft alındı.
Ekstraoral olarak blok grefte yuva oluşturuldu ve Ankylos implant (Dentsply Ankylos, Mannheim,
Almanya) blok grefte subkrestal olarak yerleştirildi. Daha sonra blok greft ve implant birlikte çekim
soketine yerleştirildi ve adapte edildi. Primer stabilite sadece blok greft ile implantın koronal kısmı
arasında sağlandı. Birinci ve üçüncü aylarda periapikal film alındı.
Sonuç: Primer stabilitenin sağlanamadığı enfekte çekim soketlerinde immediate implant
yerleştirilmesinde otojen blok greftler güvenle kullanılabilir. Blok greftler yönlendirilmiş kemik
rejenerasyonu olarak rol alabilirler.
Anahtar Kelimeler: Blok greft, enfekte soket, immeidate implant yerleştirilmesi
Immediate Implant Placement With Autogenous Block Graft Into Infected

Socket: A Case Report
Mustafa Yalçın
Gaziantep University, Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Gaziantep,
Turkey
69
Objectives: We aimed to present a case report including immediate implant placement into infected
extraction socket with intraoral autogenous bone graft.
Case: A young female patient was admitted to our clinic with a persistent primary molar and second
premolar deficiency in the left mandible. In the radiological examination, lack of the second premolar,
odontogenic infection associated with a persistent primary molar and widespread bone destruction
in the periapical region were detected. In the intraoral examination, there was no bleeding, pocket
in the probing, fistula, marginal or interproximal papilla recessions, fenestration or dehiscence,
cortical bone expansion. The persistent primary molar was extracted and curettage, irrigation of the
socket with sterile saline was performed to remove the odontogenic infection. There was no sufficient
bone to ensure primary stability of the implant in the socket. To ensure primary stability, ramus
block graft (about 15x10 mm) was harvested according to the template of the socket. Extraorally,
bone graft was drilled and Ankylos implant (Dentsply Ankylos, Mannheim, Germany) which was 3.5
mm diameter and 9.5 mm length, placed in bone graft subcrestally. Then, the graft and implant were
placed together in the socket and adapted. Primary stability was only between the coronal part of
the implant and block graft. Two periapical radiographs were taken at the 1st and 3rd month.
Conclusion: Autogenous block graft can be used safely for immediate implant placement where
primary stability cannot be achieved in the infected post-extraction socket. Block graft can act as
guided bone regeneration.
Keywords: Block graft, infected socket, immediate implant placement
OP-12
Retrograd Dolgu Materyali Uygulanmadan Yapılan Kök Ucu Rezeksiyonlarının

Radyolojik Olarak İncelenmesi
Hayrunisa Koçyiğit, Emrah Dilaver
İstanbul Medipol Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi,Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı,
İstanbul
Amaç: Bu çalışmanın amacı, apikal kök rezeksiyonu yapılan ve retrograd dolgu uygulanmayan
hastalarda pariapikal bölgedeki lezyonların iyileşmesinin değerlendirilmesidir.
Materyal-Metod: Bu retrospektif çalışmada, apikal cerrahi sonrası radyografik taramaları yapılan ve
minimum 1 yıl takibi olan 29 diş çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalardan daha önceden çekilmiş olan
röntgenler üzerinde araştırmacı lezyonun iyileşme derecesini; tam iyileşme, eksik iyileşme, belirsiz
iyileşme ve başarısız iyileşme olarak kategorize etmiştir. Ayrıca preop ve postop lezyonların en geniş
meziodistal ve inferior süperior yönde mesafesi ölçülüp kalibre edilerek, iyileşme miktarının derecesi
yüzde olarak kaydedilmiştir. Elde edilen veriler SPSS programı (SPSS for Window,version 18.0, SPSS
Inc.,Chicago,USA) kullanılarak analiz edilmiştir.
Bulgular: İncelen 29 dişin; 13’ü alt çenede olup 16’sı üst çenede bulunmaktadır. 20 diş kadın hastada
9 diş ise erkek hasta bulunmaktadır. Lezyonların %65,5’inde tamamen iyileşme olup, %20,7’sinde
eksik iyileşme, %6,9’u belirsiz iyileşme ve %6,9’unda iyileşme olmamıştır. Alt çene ve üst çenede
iyileşmesi açısından anlamlı fark bulunmamıştır. (Mann-Withney U testi)
Sonuçlar: Kök kanal tedavisi başarılı yapılmış dişlerde retrograd dolgu olmaksızın yapılan kök ucu
rezeksiyonu cerrahisinde başarılı sonuçlar elde edilmiştir.
Bulgular: İncelen 29 dişin; 13’ü alt çenede olup 16’sı üst çenede bulunmaktadır. 20 diş kadın hastada
9 diş ise erkek hasta bulunmaktadır. Lezyonların %65,5’inde tamamen iyileşme olup, %20,7’sinde
eksik iyileşme, %6,9’u belirsiz iyileşme ve %6,9’unda iyileşme olmamıştır. Alt çene ve üst çenede
iyileşmesi açısından anlamlı fark bulunmamıştır. (Mann-Withney U testi)
70
Sonuç: Kök kanal tedavisi başarılı yapılmış dişlerde retrograd dolgu olmaksızın yapılan kök ucu
rezeksiyonu cerrahisinde başarılı sonuçlar elde edilmiştir. 
Anahtar Kelimeler: Apikal kök rezeksiyonu, Kemik iyileşmesi, Radyografik İnceleme
Retrospective Evaluation of Root End Resection without Retrograde Filling
Hayrunisa Koçyiğit, Emrah Dilaver
Medipol Istanbul University, Faculty of Dentistry, Oral and Maxillofacial Surgery Department, Turkey
Objective: The aim of this study is to evaluate the healing of lesions in the pariapical region in
patients who underwent apical root resection without applying retrograde filling.
Materials-Methods: In this retrospective study, 29 teeth which have radiographic scans after apical
surgery and a minimum follow-up of 1 year were included in the study. The investigator categorized
the healing degree of the lesion as complete healing, incomplete healing, uncertain healing, and
unsatisfactory healing. In addition, the largest mesiodistal and inferior superior distance of the preop
and postop lesions were measured and the degree of healing was recorded as a percentage. The
data were analyzed using the SPSS software (SPSS for Window, version 18.0, SPSS Inc., Chicago,
USA).
Results: Of the 29 teeth examined; 13 of them were in the lower jaw and 16 were in the upper jaw.
There were 20 female patients and 9 male patients. 65.5% of the lesions had complete healed,
20.7% had incomplete healed, 6.9% uncertain healed and 6.9% unsatisfactory healed. Regarding
healing pattern,there was no significant difference between mandible and maxilla (Mann-Withney U
test).
Conclusion: Successful results have been obtained in root tip resection surgery without retrograde
filling in teeth with successful root canal treatment.
Keywords: , Apical root resection, bone healing, radiographic examination
OP- 13
Maksiller Anterior Bölgede Doğal Diş Kuronunun İmplant Üstü Geçici Restorasyon
Olarak Kullanılması: Yeni Bir Papil Koruma Tekniği
Mehmet Emin Toprak
Gazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye
Amaç: Maksiller anterior bölge implant uygulamaları, bu bölgenin estetik gereksinimleri ve bukkal
kemiğin hızlı rezorpsiyonundan dolayı farklı cerrahi yaklaşımlar gerektirir. Özellikle tek diş
eksikliklerinin implant ile rehabilitasyonunda doğal görünümü sağlayabilmek için dişetinin komşu
bölgelerin seviyesinde olması ve doğal papil görüntüsünün elde edilmesi gerekmektedir. Bu amaçla
bağ dokusu greftleri, geçici protez uygulamaları veya özel protez dizaynları yapılabilmektedir. Bu
bildiride doğal diş kuronunun papil koruyucu geçici bir restorasyon seçeneği olarak kullanılması
tekniği anlatılmaktadır.
71
Olgu: Travma sonucu sol maksiller keser dişi apikal 1/2 den kırılan kadın hasta dişteki mobilite ve
ağrı şikayeti ile kliniğimize başvurdu. Alınan anamnezde travmanın bir hafta önce gerçekleştiği ancak
hastanın herhangi bir tedavi arayışına girmediği ve klinik tablonun ağırlaştığı öğrenildi. Konsültasyon
sonucu çekimine karar verilen dişin yerine immediat implant uygulanmasına karar verildi. Hastanın
gülme hattının yukarda olmasından dolayı dişeti papillerini korumak ve estetik kaygıyı gidermek
amacıyla flep açılmadan ve bukkal kemik korunarak diş çekildi. Oluşturulan sokete 4,3mm çap ve
13mm uzunlukta bir implant (Medentika Quattrocone GmbH, Hügelsheim, Almanya) yerleştirildi.
Primer stabilitesi erken yükleme için uygun olan implantın üzerine geçici peek abutment takıldı.
Restorasyonsuz doğal dişin kuronu kole hizasının 3 mm altından kesilerek içi oyuldu ve peek
abutmentın üzerine ve çekim boşluğuna tam oturacak şekilde akışkan kompozitle adapte edildi. Daimi
kuron için 3 ay sonra yapılan kontrolde interproksimal papil hacminin tümüyle korunduğu ve bölgeye
komşu dişetiyle simetrinin sağlandığı görüldü.
Sonuç: Çenelerin anterior estetik bölgelerinde uygun immediat implant vakalarında doğal diş
kuronunun geçici restorasyon olarak kullanılması papil hacminin korunması ve estetiğin
sağlanmasında uygulanabilecek bir yöntemdir.
Anahtar Kelimeler: Papil koruma, immediat implant, doğal diş kuronu, geçici restorasyon, yeni
teknik
Using the Natural Tooth Crown as a Provisional Restoration in the Maxillary

Anterior Zone Implantation: A New Papilla Preservation Technique
Mehmet Emin Toprak
Gazi University Faculty of Dentistry Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Ankara, Turkey
Objective: Maxillary anterior zone implants require different surgical approaches due to aesthetic
requirements and rapid resorption of buccal bone. To provide a natural appearance, especially for
the rehabilitation of single tooth with implant, the volume of gingiva should be similar with the
adjacent region and a natural papilla appearance should be obtained. Connective tissue grafts,
temporary prostheses or special designs could be made for to achieve it. This report describes the
using natural tooth crown as a provisional restoration technique for papilla preservation.
Case: A female patient who had left maxillary incisor ½ apically root fracture after trauma was
admitted to our clinic with complaints of mobility and pain.
The patient reported that the trauma occurred one week ago but she didn’t have any treatment.
Extraction and immediate implant placement was decided after consultation. Tooth was extracted
flapless and the buccal bone was preserved to protect gingival papilla and aesthetic. An implant with
4.3mm-in-diameter and 13mm-in-height was placed (MedentikaQuattrocone GmbH, Hügelsheim,
Germany). A temporary peek abutment was placed to implant which primary stability was enough
for early loading.
The crown of the natural tooth was cutted 3 mm below the SEJ and carved inside the socket and
adapted with fluid composite. It was observed that the interproximal papillary volume was completely
preserved and the symmetry was provided with the adjacent gingiva 3 months later.
Conclusion: The use of natural crown as a provisional restoration in appropriate immediate
implantation cases can be an option for papillary preservation and providing aesthetics.
Keywords: Papilla preservation, immediate implantation, natural tooth crown, provisional

restoration, new technique
72
OP-14
Oral Bifosfonat Kullanım Öyküsü Nedeniyle İleri Augmentasyon Cerrahileri
Uygulanamayan Şiddetli Atrofik Mandibulanın Konvansiyonel Kısa ve Dar Çaplı
İmplantlarla Rehabilitasyonu
Mehmet Emin Toprak1, Serdar Polat2, Aykut Gönder2

1Gazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye
2Gazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Protetik Diş Tedavisi Anabilim Dalı
Amaç: Dental implant uygulamaları kontrol altında sistemik rahatsızlığı olan bireylerde güvenle
kullanılabilmektedir. Kemik metabolizmasını direkt olarak etkileyen ve uzun yarılanma ömürleri olan
bifosfonat türevlerinin intravenöz kullanımı implant uygulamaları için kesin kontrendikasyon
oluştururken, oral kullanımda gerekli şartları taşıyan hastalara kemik içi implant uygulamaları
yapılabilmektedir. Aşırı kemik atrofisi görülen hastalarda, doğal bir estetik oluşturmak ve kaybedilen
bütün dokuları ileri augmentasyon cerrahileri ile rehabilite etmek mümkündür. Ancak kemik
metabolizmasını etkileyen ilaç kullanımı olan hastalarda bu cerrahilerin yaratabileceği
komplikasyonlar düşünülerek tedavi planlaması yapılmalıdır.
Olgu: 68 yaşındaki kadın hasta kliniğimize uzun süredir kullandığı total protezinin çiğneme ve
konuşma fonksiyonlarını yerine getirememesi şikayetiyle başvurmuştur. Yapılan radyolojik
incelemelerde spontan kırık oluşabilecek kadar şiddetli atrofik mandibuler kemik tespit edilmiştir.
Standart implant cerrahileri öncesinde augmentasyon cerrahileri düşünülen hastanın osteoporöz
nedeniyle en son 5 yıl önce ve 2 yıl boyunca oral bifosfonat kullandığı (Fosamax) tespit edilmiştir.
Rezorpsiyonun şiddetinden dolayı yeni bir total protezden veya otojen greftlemelerden istenilen
düzeyde fayda göremeyecek olan hastanın mandibula anteriordaki 10mm’lik rezidüel bazal kemiğine
3 adet 3.5mm çapında 8mm boyunda kısa kemik içi implant (Medentika Microcone GmbH,
Hügelsheim, Almanya) yerleştirildi. Kırılma riskini azaltmak için implantlar en düşük primer stabilite
ile gönderildi. Protetik aşamada implantlar bar tutucularla splintlendi ve çiğneme kuvvetleri dağıtıldı.
2 yıllık takiplerde herhangi bir kemik nekrozu ve implantlarda rezorpsiyon olmadığı görüldü.
Sonuç: Sabit protez kullanımına engel olacak derecede atrofi görülen çenelerde, ileri cerrahi teknikler
uygulanamıyorsa implant destekli overdenture protezler alternatif bir tedavi seçeneği olarak
düşünülmelidir.
Anahtar Kelimeler: MRONJ, kısa implant, barlı protez, alternatif tedavi
Rehabilitation of Severe Atrophic Mandible with Conventional Short and Narrow

Diameter Implants as an Alternative to Advanced Augmentation Surgeries Due to
Oral Bisphosphonate Usage
Mehmet Emin Toprak1, Serdar Polat2, Aykut Gönder2

1Gazi University Faculty of Dentistry Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Ankara, Turkey
2Gazi University Faculty of Dentsitry Department of Prosthodontics
Objective: Dental implant operations can be used safely in patients with controlled systemic
disorders. While intravenous usege of bisphosphonate derivatives, which directly affect bone
metabolism, is a definite contraindication for endosseous implant surgeries, implants can be applied
to patients with the necessary conditions in oral usege. In patients with severe bone atrophy, it is
possible to create a natural aesthetic and rehabilitate all tissues with advanced augmentation
surgeries. However, treatment planning should be made by considering the complications of these
surgeries in patients with drug use affecting bone metabolism.
73
Case: A 68-year-old female patient was admitted to our clinic with the complaint of total prosthesis
that she had been using for a long time and couldn’t perform the chewing and speech functions. In
the radiological examinations, severe atrophic mandible was detected, even if the spontaneous
fracture is possible. The routine augmentation surgeries were considered prior to standard implants,
but it was determined that the patient had used oral bisphosphonates due to osteoporosis for 2 years
(Fosamax) 5 years ago. Due to the severity of resorption, 3 3.5mm in diameter and 8mm length
short endosseous implants (Medentika Microcone GmbH, Hügelsheim, Germany) were placed in the
10mm residual basal bone of the patient. To reduce the risk of jaw break, implants were placed with
the lowest primary stability. In the prosthetic stages, implants were splinted with bar holders and
chewing forces were distributed.
Conclusion: During 2-year follow-up, there was no bone necrosis and no resorption.Implant-
supported overdenture prostheses should be considered as an alternative treatment option.
Keywords: MRONJ, short implant, bar retained prosthesis, alternative treatment
OP-15
Şiddetli Atrofik Maksillanın Rehabilitasyonu İçin Alternatif Total Ridge Split
Osteotomi Tekniği ve Keratinize Doku Miktarını Arttırmak Amacıyla Bağ Doku
Grefti Uygulanması
Özlem Gerginok, Mehmet Emin Toprak
Gazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız,Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Ankara
Amaç: Dental implant tedavisinin başarısı ve idamesi alveolar kretin aşırı rezorpsiyon durumundan
olumsuz etkilenmektedir.Kemik greftleme yöntemleri, yönlendirilmiş kemik rejenerasyonu, kret
ayırma ve alveoler distraksiyon gibi alternatifler,tedavi yöntemleri içerisinde yer almaktadır.Kret
ayırma-genişletme yöntemi(ridge split) bukkal ve palatal kemik kortekslerini horizontal yönde iki
kortikal laminaya ayırarak çeşitli kemik greftleriyle veya doğrudan implant yerleştirilmesi esasını
kapsamaktadır.Ridge Split tekniğinin en önemli avantajı,bukkal kortikal tabanı korurken kemiği
horizontal yönde genişletmeye müsade etmesidir.Bu olgu sunumunda,maksilla ve mandibulası total
dişsiz olan hastaya,maksiller alveoler kretin horizontal yöndeki yetersizliğine bağlı olarak ridge split
uygulanması ve osteointegrasyon sonrası protez aşamasında bağ dokusu grefti uygulanarak
keratinize dişeti miktarının arttırılması işlemi anlatılmıştır.
Olgu: Altmışiki yaşında sistemik bir hastalığı bulunmayan kadın hasta maksilla ve mandibuler total
dişsizlik sebebiyle kliniğimize başvurmuştur.Hasta diş eksikliğinin hareketli total protez ile tedavi
edilmesini istemediğinden,hastaya implant tedavi seçeneği önerilmiştir. Klinik ve radyografik
muayeneler sonucunda yapılacak olan implant operasyonu için maksiller bölgede bukkolingual yönde
kret genişliğinin yetersiz olduğu saptanmıştır.Hastaya sabit protez için ileri cerrahi greftleme(iliak
greftleme,mandibuler otojen bloklar,yapay greft materyalleri ile augmentasyon)gerektiği anlatılmış
fakat hasta bu prosedürü istemediği için maksilla 13-15-23-25 ve mandibula33-43 numaralı bölgelere
implant planlanıp daha tutucu bir protez rehabilitasyonu amaçlanmıştır.Ridge split ve greftleme ile
aynı seans implant uygulaması yapılmıştır.Osteointegrasyon sonrası protez aşamasında ise keratinize
bağ doku miktarını arttırmak amacıyla bağ doku grefti
uygulanmıştır.
Sonuç: Split kret osteotomi tekniği ile bukkolingual(horizontal) yönde dar ve keskin kretlerde
genişleme elde edilebilmektedir.Aynı seans implant uygulanabilme avantajından dolayı bekleme
süreci kısalmaktadır.Bu sebeple tercih edilen tedavi metodlarından biridir.Mukozitis ve periimplantitis
gelişme riskini minimum seviyeye indirmek amacıyla tedaviye ideal keratinize doku bandı genişliği
elde edilmesi,mutlaka dahil edilmelidir.
Anahtar Kelimeler: Ridge Split, implant cerrahisi, keratinize dişeti, greftleme
74
Alternative Management of Severely Atrophic Maxilla with Total Ridge Split
Osteotomy Technique for Implant Therapy And Connective Tissue Graft for
Achieving the Buccal Keratinized Tissue
Özlem Gerginok, Mehmet Emin Toprak
Gazi University Faculty of Dentistry, Department Of Oral and Maxillofacial Surgery, Ankara
Objective: The success and maintenance of dental implant treatment is being negatively affected by
the excess of alveolar crest resorption.Alternative treatments such as bone augmentation,guided
bone regeneration,ridge split and alveolar distraction have been implemented successfully.The split-
crest technique(ridge split) covers the principle of separating the buccal and palatal cortical bone
into two cortical plates in the horizontal plane and augmenting in between using various bone
substitutes or placing implants directly.The most fundamental advantage of the ridge split technique
is that it allows to expand the bone in a horizontal plane while preserving the buccal cortical base.In
this case report,the procedure of ridge split application and increasing the amount of keratinized
gingiva by applying connective tissue graft after the osteointegration complited,in the prosthesis
stage was described in maxillar and mandibular edentulous patient.
Case: A 62-year-old female patient with no systemic disease was applied to our clinic with complaints
of maxillar and mandibular total edentulous.The patient didn't want the dental deficiency to be
treated with a total prosthesis,was offered with implant treatment.As a result of clinical and
radiographic examinations,the alveolar crest in the maxillary region was found insufficient in the
buccolingual direction.The implant surgery was planned 13-15-23-25 for maxilla and33-43 for
mandible.More retentive prosthesis rehabilitation was the aim.The amount of keratinized gingiva by
applying connective tissue graft after the osteointegration complited was applied.
Conclusion: With the split crest osteotomy,narrow and sharp crests can be treated with implant
surgery.To minimize the risk of developing periimplantitis,obtaining the ideal keratinized tissue width
should be included in the treatment.
Keywords: Ridge Split, implant Surgery, attached gingiva, bone grafting
OP-16
Maksillofasiyal Cerrahide Yeni Nesil Oral Antikoagülan Kullanan Hastaların
Yönetimi
Celalettin Yiğit Akkülah, Ferit Bayram
Marmara Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız,Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, İstanbul
Amaç: Geleneksel antikoagülan ilaçların çeşitli dezavantajları nedeniyle yeni nesil oral
antikoagülanlar geliştirilmiştir. Antikoagülanlar işlem sırasında ve ameliyat sonrası kanama riskine
neden olabileceğinden, bu ilaçları ameliyattan önce kullanan hastaların nasıl yönetileceğini ve ilacın
nasıl düzenleneceğini belirlemek gereklidir. Bu derleme çalışması ve belirlediğimiz protokolün amacı,
varfarin gibi K vitamini antagonistleri (VKA) veya yeni nesil oral antikoagülan(DOAC) kullanan
hastalarda oral cerrahi sonrası kanama insidansını değerlendirmek ve hastalarımıza preoperatif
olarak en doğru olabilecek yaklaşımı önermektir.
Materyal ve Yöntem: Bu derleme yeni nesil oral antikoagülan ilaçlara odaklanmakta ve

dişhekimlerinin DOAC kullanan hastaların oral cerrahilerdeki kanama riskini değerlendirmeleri için bir
protokol önermektedir.Bu çalışma için Pubmed,Science Direct, Elsevier,Whiley gibi güvenilir
kaynaklardan (yeni nesil oral antikoagülanlar, apixaban, rivaroxaban,dabigatran) anahtar
kelimeleriyle yayınlar araştırıldı.Bu araştırmalar sonucunda 100 yayına ulaşıldı.Vaka serisi veya vaka
raporu olarak olarak yayınlanan çalışmalar dışarıda bırakıldı.”Randomize kontrollü çalışma” olarak
yapılan çalışmalardan maksillofasiyal cerrahiyi ilgilendirenler çalışmaya dahil edildi. Bu derleme
çalışmasında toplamda 18 adet randomize kontrollü çalışma incelenmiştir.
75
Sonuç: Yapılacak cerrahi işlem ve hastanın sistemik durumu çok iyi incelenmelidir. Düşük
tromboemboli riski ile yüksek kanama riski varsa, ilacı kardiyolog kontrolü veya randomize kontrollü
çalışmalar ışığında kesmek veya başka bir antikoagülan ilaçla değiştirmek gerekebilir.Yeni Nesil Oral
Antikoagülan kullanan hastalarda cerrahi prosedürler çok daha atravmatik ve güvenlidir. Marmara
Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız,Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim dalı olarak yeni nesil oral
antikoagülan(DOAC) kullanan hastalarda kanama riski yüksek olan operasyonlar öncesinde
kardiyoloji konsültasyonu eşliğinde daha düşük etkili bir antikoagülan ilaçla değişimini sağlıyoruz.
Anahtar kelimeler: Yeni nesil oral antikoagülanlar, apixaban, rivaroxaban, dabigatran
Anahtar Kelimeler: Apixaban, dabigatran, rivaroxaban, yeni nesil oral antikoagülanlar
Management of Patients Using New Generation Oral Antıcoagulant in Maxilofacial

Surgery
Celalettin Yiğit Akkülah, Ferit Bayram
Department of Oral and Maxilofacial Surgery, Marmara University School of Dentistry,İstanbul,Turkey
Objectives: New generation oral anticoagulants has been developed due to various disadvantages of
traditional anticoagulant drugs. Because anticoagulants can cause bleeding risk during the procedure
and postoperatively, it is necessary to determine how to manage patients who use these drugs before
surgery and how to regulate the drug. The effect of direct oral anticoagulants (DOACs) on the risk of
bleeding after tooth extraction remains unclear.This review and our protocol aimed to evaluate the
incidence of postextraction bleeding among patients who received DOAC and vitamin K antagonists
(VKAs), such as warfarin.
Materials-Methods:.This review focuses on these agents and proposes a matrix for the general
dentists to assess bleeding risk in dental management of patient on DOACs. For this review,
publications from reliable sources such as Pubmed, Science Direct, Elsevier, Whiley etc.. (new
generation oral anticoagulants, apixaban, rivaroxaban, dabigatran) were searched. As a result of
these studies, 100 publications were reached. Of the studies conducted as "randomized controlled
trial", those involving maxilofacial surgery were included in the study. In this review study, a total of
18 randomized controlled studies were examined.
Conclusion: The surgical procedure to be performed and the systemic condition of the patient should
be examined very well. If there is a high risk of bleeding with low risk of thromboemboli, discontinued
the drug under cardiologist control or according to randomized controlled studies.Surgical procedures
in patients using New Generation Oral Anticoagulants are much more atraumatic and safe.
Key words: New Generation Oral Anticoagulants, Apixaban,Rivaroxaban, Dabigatran
Keywords: Apixaban, dabigatran, rivaroxaban, new generation oral anticoagulants
76
OP-17
İmplant Destekli Hareketli Protezlere Destek Olan Farklı Çaplardaki İmplantlar
Etrafındaki Marjinal Kemik Kaybının Değerlendirilmesi
Berkay Tokuç, Zeliha Demirpençe, Fatih Mehmet Coşkunses
Kocaeli Üniversitesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Kocaeli
Amaç: Peri-implant marjinal kemik kaybı (MKK), uzun süreli implant başarısı ve sağ kalımı için
prognostik bir parametredir. Bu çalışmanın amacı, mandibular implant üstü hareketli protezlere
destek olan dental implantların çapının MKK üzerindeki etkisini değerlendirmektir.
Gereç-Yöntem: Mandibular implant destekli hareketli protezleri desteklemek için iki adet dental
implant yerleştirilen ve en az 1 yıl takip süresine sahip 37 hasta retrospektif olarak incelendi. Dental
implant çapına göre hasta popülasyonu grup A (<4.0 mm) ve grup B (> 4.0 mm) olmak üzere iki
gruba ayrıldı. MKK, implant uzunluğunun referans olarak kabul edildiği bir yazılım ile panoramik
radyografiler üzerinde ölçüldü. Hastaların demografik verileri ve takip süresi de kaydedildi.
Bulgular: Toplam 74 implant değerlendirildi. Her iki grup için de ortalama 35.5 aylık takip süresi ile
birlikte implant kaybı gözlenmedi ve total sağ kalım oranı % 100 olarak tespit edildi. Grup A’daki
implantların. (n:32; 1.74 ± 1.39 mm) MKK’nin istatistiksel anlamlı olarak grup B’den (n:42; 1.20 ±
0.78 mm) daha fazla olduğu gözlendi (p<0.05).
Sonuç: Çalışmanın limitasyonlarına rağmen daha dar çaplı dental implantların da yüksek sağ kalım
oranına sahip olduğu gösterilmiştir. Ancak, mandibular implant destekli hareketli protezlere destek
olan daha dar çaplı implantlar çevresindeki MKK daha fazladır ve bu bulgular dar çaplı implantların
daha yakın takip edilmesi gerekliliğini ortaya koymaktadır.
Anahtar Kelimeler: implant, implant üstü hareketli protez, implant çapı, marjinal kemik
Evaluation of the Marginal Bone Loss Around Implants with Different Diameters
Retained Mandibular Overdentures
Berkay Tokuç, Zeliha Demirpençe, Fatih Mehmet Coşkunses
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Kocaeli University,Kocaeli,Turkey
Objective: Peri-implant marginal bone loss (MBL) is a prognostic parameter for long-term implant
success and survival. The purpose of this study was to determine the effect of implant diameter on
MBL around dental implants in mandibular overdentures.
Materials-Methods: A retrospective review of 37 patients who received two dental implants

supporting mandibular overdentures and were in function at least 1 year was conducted. On the
basis of dental implant diameter, the patient population was divided into group A (<4.0 mm) and
group B (>4.0 mm). MBL was measured on digital panoramic radiographs with a software using
implant length as reference. Patient demographics and time of follow-up were also recorded.
Results: A total of 74 implants were evaluated. Overall survival rate was 100% with no implant failure
for both groups with the mean of 35.5 months follow-up period. Implants in group A (n:32; 1.74 ±
1.39 mm) showed statistically significant MBL compared to implants in group B (n:42; 1.20 ± 0.78
mm) (p<0.05).
77
Conclusion: Within the limitations of our study, dental implants with narrower diameter showed a
high survival rate. However, implants with narrower diameter retaining mandibular overdentures are
associated with greater MBL and these findings revealed the necessity of more close follow-up in
narrow diameter implants.
Keywords: implant, implant diameter, marginal bone, overdenture
OP- 18
Paranazal Sinüslerin Bilateral Total Aplazisi
Fahrettin Kalabalık
İzmir Katip Çelebi Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi
Amaç: Paranazal sinüsler, nazal kavite etrafındaki kemiklerin içinde bulunan hava dolu boşluklardır.
Paranazal sinüslerin anomalileri ve anatomik varyasyonları sıkça karşılaşılan durumlardır.
Literatürde, çeşitli derece ve kombinasyonlarda paranazal sinüs aplazisi veya hipoplazisi olguları
oldukça fazla sayıda bildirilmiş olmasına rağmen sadece üç tane total paranazal sinüs aplazisi olgusu
rapor edilmiştir. Bu çalışmada, konik ışınlı bilgisayarlı tomografi(KIBT) kullanılarak oldukça nadir bir
durum olan total paranazal sinüs aplazisi olgusunun sunulması amaçlanmıştır.
Olgu: Sefalometrik analizler ve gömülü dişlerin üç boyutlu değerlendirilmesi için kliniğimize
yönlendirilmiş olan 22 yaşındaki erkek hastanın panoramik ve sefalometrik radyografilerinin
incelenmesi sonucunda maksiller ve frontal sinüslerde pnömatizasyon olmadığı tespit edilmiştir.
Gömülü dişlerin lokalizasyonunu belirlemek, maksiller ve frontal sinüslerin aplazisini doğrulamak için
KIBT çekimi yapılmıştır. KIBT görüntülerinin detaylı incelenmesi sonucunda her iki çenede de gömülü
daimi dişler saptanmıştır. Ayrıca, maksiller, frontal ve sfenoid sinüslerin ve etmoid hava hücrelerinin
total aplazisi tespit edilmiştir.
Sonuç: Paranazal sinüs anomalilerinin bilinmesi, doğru bir cerrahi planlama ve cerrahi işlem sırasında
ortaya çıkabilecek komplikasyonların önlenmesi için gereklidir. Bilgisayarlı tomografi(BT), paranazal
sinüs patolojilerinin ve anatomik varyasyonlarının değerlendirilmesinde altın standart olarak kabul
edilse de yüksek uzaysal çözünürlük, düşük hasta dozu ve düşük maliyet gibi avantajları nedeniyle
KIBT BT'ye tercih edilebilir.
Anahtar Kelimeler: Aplazi, hipoplazi, konik ışınlı bilgisayarlı tomografi, paranazal sinüs
Bilateral Total Aplasia of Paranasal Sinuses
Fahrettin Kalabalık
Izmir Katip Celebi Uniersity, Faculty of Dentistry
Objective: Paranasal sinuses are air-filled cavities located within the bones around the nasal cavity.
Abnormalities and anatomical variations of the paranasal sinuses are commonly seen. Various
degrees and combinations of paranasal sinus aplasia and hypoplasia cases have been reported.
However, there are only three cases of total paranasal sinus aplasia in the literature. In this study,
we aimed to present an extremely rare case with total paranasal sinus aplasia using cone beam
computed tomography (CBCT).
78
Case: A 22-year-old healthy male patient was referred for 3D cephalometric analysis and 3D
evaluation of impacted teeth. A total lack of pneumatization in maxillary and frontal sinuses was
detected in the patient’s previous panoramic and cephalometric radiographs. A CBCT scan was
performed to determine the exact location of the impacted teeth and to confirm the aplasia of
maxillary and frontal sinuses. Detailed examination of the CBCT images revealed that there were
multiple impacted permanent teeth localized in different positions in the jaws. Further, there was a
total lack of development or pneumatization of the maxillary, frontal, and sphenoid sinuses and the
ethmoid air cells.
Conclusion: Awareness of the paranasal sinus anomalies is essential for an accurate surgical planning
and to avoid complications during the procedure. Although CT is accepted as the gold standard in
the evaluation of paranasal sinus pathologies and anatomical variations, CBCT can be preferred to
CT for these purposes due to higher spatial resolution, lower patient dose, and lower cost.
Keywords: Aplasia, cone beam computed tomography, hypoplasia, paranasal sinus
OP-19
İleri Derece Rezorbe Maksillaya Sinüs Lifte Alternatif Açılı İmplant Yerleşimi
Burcu Kaya, Sardar Fattahi, Ferit Bayram, Yaşar Özkan, Gökhan Göçmen
Marmara Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi ABD.,İstanbul,Türkiye
Amaç
Dişlerin erken kayıpları, periodontal hastalıklar gibi lokal ve sistemik faktörler sonucu alveoler
kemikte yatay ve dikey kemik kayıpları meydana gelebilmektedir. Maksilla posterior bölgede ileri
derece rezorpsiyon bulunması halinde klasik implantlar tek başına yetersiz kalabilmektedir.
Bu çalışmada amacımız kemik kaybının fazla olduğu vakalarda sinüs lifting gibi kemik artırma
operasyonlarının dezavantajlarından kaçınmak için alternatif bir tedavi seçeneği olan açılı implant
uygulamalarının avantaj ve dezavantajlarını gözler önüne sermektir.
Vaka Raporu
Sabit protez isteğiyle Marmara Üniversitesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı’na başvuran,
augmentasyon maliyetleri ve zaman sıkıntısı sebepleriyle sinüs lifting tercih etmeyen 5 hastanın açılı
implant tedavisiyle diş eksiklikleri giderildi. Hastalar atrofik maksillaya sahipti. Hastalara lokal
anestezi altında açılı implantlar yerleştirildi. Hastaların protezleri sorunsuz yerleştirildi. Rutin
kontrollerde ağız hijyeni ve her komplikasyon incelendi.
İmplantlarda herhangi bir kemik kaybı gözlenmedi. Rutin kontrollerde ağız hijyeni konusunda tespit
edilen problemler erken dönemde giderildi. Hiçbir hasta memnuniyetsizliği kaydedilmedi.
Sonuç
Aşırı rezorbe ve kemik yetersizliği bulunan alveol kretlerde sinüs liftingin dezavantajlarından
kaçınmak için alternatif açılı implantların kullanımı iyi bir seçenek olabilmektedir. Doğru planlanan
açılı implant uygulamasıyla greft maliyeti olmamakta ve augmentasyon operasyonlarına da gerek
duyulmamaktadır. Çalışmamızda ayrıca, implant ve protez ile ilgili sorunları önlemek için hastaların
rutin kontrolünün ve sorunun erken tespitinin önemli olduğu görülmektedir.
Anahtar Kelimeler: Açılı, İmplant, Maksilla, Rezorbe, Sinüs Lift
79
Sinus Lift Alternative Angled Implant Insertion to Highly Resorbed Maxilla
Burcu Kaya, Sardar Fattahi, Ferit Bayram, Yaşar Özkan, Gökhan Göçmen
Marmara University Department of Oral and Maxillofacial Surgery,Istanbul,Turkey
Objective
As a result of systemic and local factors such as early tooth loss, periodontal diseases advanced
horizontal and vertical bone resorption in the alveolar bone.
In case of advanced resorption in the posterior region of the maxilla, dental implants alone may be
insufficient. The aim of this study is to show the advantages and disadvantages of angled implant
application, which is an alternative treatment option to avoid the disadvantages of bone-boosting
operations such as sinus lifting in cases where bone loss is high.
Case Report
Patients who applied to Marmara University Department of Oral and Maxillofacial Surgery with the
request of fixed prosthetics and who didn’t prefer sinus lift operation due to augmentation costs and
time shortages, dental deficiencies were corrected with angled implant treatment. Patients had
atrophic maxilla. Patients were fitted with angled implants under local anesthesia. The patients
prosthetics were placed smoothly. Routine checks examined oral hygiene and every complication.
No bone loss was observed in the implants. Problems detected in oral hygiene at routine checks were
fixed early. No patient dissatisfaction was recorded.
Conclusion
The use of alternative angle implants may be a good option to avoid the disadvantages of sinus lift
operation in alveolar crests with excessive resorbe and bone deficiency. With the right planned angle
implant application, there is no graft cost and no need for augmentation operations. Our study also
shows that routine control of patients and early detection of the problem are important to prevent
problems with implants and prosthetics.
Keywords: Angled, Implant, Maxilla, Resorbed, Sinus Lifting
OP-20
Tam Dişsiz Vakalarda Bilgisayarlı Tomografi Destekli Üç Boyutlu İmplant
Planlaması
Sardar Fattahi, Burcu Kaya, Ferit Bayram, Yasar Ozkan, Gökhan Göçmen
Marmara Universitesi Agiz Diş Çene Cerrahisi ABD
Giriş
Klinik araştırmalar implantların başarısının doğru ve dikkatlice tasarlanmış
tedavi planı yaklaşımlarına bağlı olduğunu ileri sürmektedir. Son yıllarda kullanılan
CBCT (Cone Beam Computed Tomografi) destekli implant planlaması ve bu planlamaya uygun cerrahi
rehberlerle yapılan operasyonlar klasik yöntemlere göre birçok avantaj sunmaktadır.
Bu çalışmada amaç total dişsiz hastaların rehberle yönlendirilmiş cerrahi ile yapılan
implant destekli sabit protetik restorasyonlar ile rehabilite edilmesinin avantaj ve dezavantajlarını
incelemektedir.
80
Vaka Raporu
Bu çalışmada kliniğimize başvuran total dişsiz hastaların diş eksiklikleri rehber ile yönlendirilen
implant tedavisi ile giderilmiştir. Bu sistem iki parçadan oluşmaktadır ve cerrahi frezleri yönlendiren
klasik sistemlerin aksine anguldurvayı yönlendirmektedir. Ve bu çalışmada 3D printer ile tasarlanmış
bilgisayarli tomografi destekli cerrahi rehberlerin total dişsiz hastalarda implant yapımı için kullanımı
5 hastada incelenmiştır. Rehberimiz periostal flep kaldırılıp kemik destekli bir şekilde dişsiz
hastalarımız da kullanılmıştır. Bu sistem geleneksel implant cerrahisi yapılan dişsiz hastalarımız ile
karşılaştırılmıştır.
CBCT destekli rehberler ile yapılan implantlarda rutin olarak geleneksel yerleştirilen implantlara göre
açısal oranının daha paralel, yapımının klasik yöntemlere göre daha hızlı ve hasta açısından daha
konforlu olduğu tespit edilmiştir.
Sonuç
CBCT desteği ile planlanan cerrahi operasyonlarda implantların yerleştirilmesindeki kolaylık ve
anatomik noktaları belirlemedeki hassasiyetin artması planlanan operasyon süresinin belirlenmesinde
kolaylık sağlanmıştır. Operasyon süresinin azalması hasta memnuniyetinin artmasına sebep
olmuştur.
Anahtar Kelimeler: CBC, IMPLANT, REHBER, TOTAL DISSIZLIK
In Full Toothless Cases Computerized Tomography Supported Three Dimensional

Implant Planning
Sardar Fattahi, Burcu Kaya, Ferit Bayram, Yasar Ozkan, Gökhan Göçmen
Marmara University Department Of Oral Maxillo Facial Surgery
INTRODUCTION
Clinical trials indicate that the success rate of dental implant treatment depend on the accurate
treatment plan. Guided implant placement using CBCT (Cone Beam Computed Tomography) and
surgical guide have advantages versus conventional methods.
The aim of this study is to determine the advantages and disadvantages of the full edentulous
patients rehabilitation using implant supported fixed prosthetic restorative through guided surgery.
CASE REPORT
In this study, patients who came to our clinic for treatment of their edentulous problems, were
treated with dental implants using guided surgery. In the first stage, CBCT pictures were provided
from all of the sides then 3D reconstruction of the jaw was performed by the software, all implants
were placed at the right angles in 3 dimension and then the right position of the all implants in the
3D virtual jaw were justified. Finally CBCT surgical guide was constructed. In the other hand
prosthetic-driven implant placement came into account. Surgical guide was placed at the surgical
side properly and then was fixed.
Drilling of the implant sites was done by rotary system through surgical guide in 5 patients according
to manufacturer recommendation regarding speed and torque of the rotary system. Also 5 patients
were treated through conventional method without using surgical guide.
CONCLUSION
Computed surgical guided surgery showed that all implants were placed at the right angle and
direction compared to the conventional method. The procedure speed and patient satisfaction were
higher in the surgical guide group versus conventional implants surgery group.
Keywords: CBCT, FULL TOOTHLESS, IMPLANT, GUIDE
81
OP-21
Marjinal Kemik Kaybı ile İmplant Geometrisi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi:
Retrospektif Bir Klinik Çalışma
Zeynep Gümrükçü, Mert Karabağ, Muhammed Raşid Göksu
Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı,
Rize
Giriş:
Erken dönem marjinal kemik kaybı (MKK), implant yerleştirilmesini takip eden ilk yıl içinde meydana
gelen kemiğin enfektif olmayan yeniden şekillenme sürecidir. MKK etiyolojinde cerrahi ve protetik
etkenlerin yanı sıra implantların geometrisi, yüzey özellikleri, çap ve boy gibi faktörler yer de
almaktadır. Bu çalışmanın amacı; dental implantların protetik yüklemeyi takip eden 3.aydaki MKK
miktarı ile implantların çapı, boyu ve yüzey özellikleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir.
Yöntem:
Çalışma Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı’na başvuran 27
hastanın 90 implantı üzerinden yürütülmüştür. Ortopantomografi(OPG) üzerindeki ölçümler implant
yerleştirilmesinin ardından ve protetik yüklemenin ardından 3. ayda yapılmıştır. Takiben her iki OPG
üzerinde implantlardaki vertikal ve horizontal kemik kaybı miktarı (mesial ve distal yüzeylerden)
ölçüldü. Daha önceden kaydedilmiş olan implant çapı ve markasına ait veriler veri setine eklendi. Bu
veriler doğrultusunda implant çapının, boyunun ve yüzey özelliklerinin MKK miktarı ile ilişkisi
incelenmiştir.
Sonuç:
İmplantlar yüzey özelliklerine göre 3 farklı gruba ayrılmıştır. Gruplar arasındaki MKK miktarları
istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık göstermemiştir (p>0,05). İmplantlar boylarına göre 6 farklı ve
çaplarına göre 7 farklı gruba ayrılmıştır. Gruplar arasında MKK miktarlarında istatistiksel olarak
anlamlı bir fark gözlenmemiştir (p>0,05). İmplantlar yüzey geometrisinin agresifliğine göre 2 gruba
ayrılmıştır ve gruplar arasında MKK miktarında anlamlı fark gözlenmiştir(p<0,05).
Tartışma:
Bu çalışma MKK ile implantların yüzey yapısı arasında ilişki olduğunu bilgisini desteklerken implant
boyu ve çapının MKK ile ilişkisi olmadığını ortaya koymuştur
Anahtar Kelimeler: marjinal kemik kaybı, implant boyu, implant çapı
Evaluation of Relationship Between Marginal Bone Loss and İmplant Geometry:

A Retrospective Clinical Study
Zeynep Gümrükçü, Mert Karabağ, Muhammed Raşid Göksu
Recep Tayyip Erdoğan University, Faculty of Dentistry, Deparment of Oral and Maxillofacial Surgery,
Rize, Turkey
Objective:
Early marginal bone loss (MBL) is a non-infective remodeling of bone occurring within the first year
after implant placement. MBL has a multifactorial etiology such as surgical factors, prosthetic factors,
geometry of the implants, diameter and length, etc. The aim of this study is to examine the
relationship between the amount of MBL and the diameter, length and surface properties of dental
implants.
82
Methods:
The study is based on 90 implants of 27 patients, referred to Recep Tayyip Erdoğan University Oral
and Maxillofacial Surgery Department. MBL was measured after implant placement and 3 months
after prosthetic loading on Orthopantomography (OPG). Subsequently, the amount of vertical and
horizontal bone loss (at the mesial and distal surfaces) were measured on OPG. The implant diameter
and the trademark was recorded too. The relationships between implant diameter, length and surface
properties with the amount of MBL were examined.
Results:
Implants were divided into 3 main groups according to their surface properties. Any statistically
significanct difference was not found in terms of MBL between the groups (p> 0.05). Implants were
divided into 6 groups according to their length and 7 groups according to their diameters. Any
statistically significant was not seen between the groups in terms of MBL (p> 0.05). The implants
were divided into 2 groups according to the surface geometry, and significant difference was found
between groups in terms of MBL (p <0.05).
Conclusions:
This study results support that the surface properties effects the MBL while the implant
length/diameter does’nt.
Keywords: marginal bone loss, implant lenght, implant diameter
OP-22
Dişsiz Maksillada Uygulanan Zigomatik Ve Dental İmplantların Etrafındaki
Streslerin İncelenmesi
Aykut Çetindağ, Belgin Gülsün
Dicle Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Diyarbakır
Amaç: Çalışmamızda bilgisayar ortamında tomografik kayıtlardan yararlanılarak, posteriorda atrofi

özelliği gösteren model elde edilmiştir. Çalışmamızın amacı elde edilen bu modele, zigoma implantıyla
birlikte farklı lokalizasyonda dental implant uygulayarak, uygulanan kuvvetler sonucunda ortaya
çıkan stres değerlerine göre en doğru cerrahi planlamayı seçmektir.
Gereç-Yöntem: 1. gruba sağlı sollu birer zigoma implantı, 2. gruba sağlı sollu birer zigoma implantı
ve sağlı sollu birer 1. premolar diş bölgesine dental implant, 3. gruba sağlı sollu birer zigoma implantı
ve sağlı sollu birer lateral diş bölgesine dental implant uygulanmıştır. Protetik üst yapıya 2-4-6-7
numaralı dişler bölgesinden vertikal olarak 150 N, oblik olarak 30‘ lik açıyla 50 N kuvvet
uygulanmıştır. Zigoma implantı ve metal alt yapıda meydana gelen Von Mises stres değerleri sonlu
elemanlar stres analizi ile incelenmiştir.
Bulgular: Sağlı sollu birer zigomatik implantın uygulandığı 1. grubun, en yüksek stres değerine sahip
grup olduğu görülmüştür. En düşük stres değeri ise sağlı sollu birer zigomatik implanta ilave olarak
sağlı sollu birer lateral diş bölgesine implant uygulanan 3. grupta görülmüştür.
Sonuç: Zigoma implantına ilave olarak uygulanan dental implantların stresleri azalttığı görülmüş
olup, dental implantların lokalizasyonunun da stres değerleri açısından önem arz ettiği kanısına
varılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Atrofik maksilla, sonlu elemanlar stres analizi, zigomatik implant
83
Investigation Of Stresses Around Zygomatic And Dental Implants Applied In
Edentulous Maxilla
Aykut Çetindağ, Belgin Gülsün
Dicle University Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofasial Surgery, Diyarbakır
Objective: In our study, a model showing posterior atrophy was obtained by using computerized
tomographic records. The aim of our study is to choose the most accurate surgical planning according
to the stress values that occur as a result of the applied forces by applying dental implants in different
localization together with the zygoma implant to this model.
Materials-Methods: One zygoma implant on the right and left sides in group 1, in group 2, a zygoma
implant to the right and left maxilla and a dental implant to the right and left 1st premolar teeth, in
group 3, a zygoma implant to the right and left maxilla and a dental implant to the right and left
lateral teeth were applied. 150 N were applied vertically in the prosthetic superstructure from 2-4-
6-7 teeth and 50 N force was oblique at 30. Von Mises stress values occurring in the zygoma implant
and metal substructure were examined by finite element stress analysis.
Results: It was observed that the first group, in which one zygomatic implant was applied, was the
group with the highest stress value. The lowest stress value was observed in the third group in which
implants were applied to each right and left lateral tooth area in addition to the right and left
zygomatic implants.
Conclusion: It has been observed that dental implants applied in addition to the zygoma implant
reduced stress, and it is believed that the localization of dental implants is also important in terms
of stress values.
Keywords: Atrophic maxilla, finite element stress analysis, zygomatic implant
OP-23
Farklı İmplant Yüzeylerinin Gingival Dokulara Etkisi
Muhammet Bahattin Bingül1, Belgin Gülsün2

1Harran Üniversitesi,Ağız,Diş ve Çene Cerrahisiİ Anabilim Dalı,Şanlıurfa
2Dicle Üniversitesi, Ağız,Diş ve Çene Cerrahisiİ Anabilim Dalı, Diyarbakır
Amaç: Çalışmamızda farklı implant yüzeylerin gingival dokular üzerindeki etkisini gingival indeks,
PES (Pembe Estetik Skor) ve BES (Beyaz Estetik Skor) ile ortaya koymaktır.
Gereç-Yöntem: Toplamda 117 adet dental implantın klinik olarak takipleri yapılmıştır. Gingival indeks
(löe-silness), PES (Pembe Estetik Skor) ve BES (Beyaz Estetik Skor) değerleri iyileşme başlığı
takılmasını takiben 1 hafta sonra, protez bitiminden 3 ay, 6 ay ve 12 ay sonra değerlendirilip
kaydedilmiştir. Veriler IBM SPSS Statistics Version 22 paket programı ile analiz edilmiştir.
Bulgular: Çalışmaya dahil edilen implantlarda kayıp yaşanılmadı. Gingival indeks değerleri
bakımından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmamaktadır (p>0,05). Mikro
pürüzlendirilmiş yüzey grubunda gingival indeks değerleri bakımından zamanlar arasında istatistiksel
olarak anlamlı bir farklılık bulunamazken (p>0,05), nano laser excimer teknolojisi grubunda gingival
indeks değerleri bakımından zamanlar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmuştur
(p<0,05). Toplam PES tüm zamanlardaki (0,3,6,12. ay) değerleri bakımından, gruplar arasında
istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunamamıştır (p>0,05) ancak her iki grupta zamanla PES
değerlerinde artış olduğu görülmüştür. Toplam BES tüm zamanlardaki (0,3,6,12. ay) değerleri
bakımından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmuştur (p<0,05). Nano laser
excimer teknolojisi grubunda ise toplam BES değerleri bakımından zamanlar arasında, istatistiksel
olarak anlamlı bir farklılık saptanmamasına karşın, mikro pürüzlendirilmiş yüzey grubunda toplam
BES değerleri bakımından zamanlar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmuştur
(p<0,05).
84
Sonuç: Çalışmamızda rehabilitasyonunda kullanılan implantların yüzey özelliklerinin, marjinal dokular
üzerinde etkisi olduğu sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler: BES, Dental implant, PES
Effects Of Dıfferent Implant Surfaces On Gıngıval Tıssues
Muhammet Bahattin Bingül1, Belgin Gülsün2

1Department of Oral, Maxillofacial Surgery, Harran University, Şanlıurfa, Turkey
2Department of Oral, Maxillofacial Surgery, Dicle University, Diyarbakır, Turkey
Objective: In our study, to reveal effect of different implant surfaces on gingival tissues with gingival
index, PES and BES.
Materials-Methods: A total of 117 implants were followed clinically. Gingival index (loe-silness), PES
(Pink Aesthetic Score) and WES (White Aesthetic Score) values were evaluated, recorded 1 week
after healing head was placed, 3,6,12 months after end prosthesis. The data were analyzed with IBM
SPSS Statistics Version 22 package program.
Results: There was no loss in implants included study. There is no statistically significant difference
between groups in terms of gingival index values (p> 0.05). While there was no statistically
significant difference between the times in terms of gingival index values micro-roughened surface
group (p> 0.05), there was a statistically significant difference between times in terms of gingival
index values nano laser excimer technology group (p <0.05). There was no statistically significant
difference between groups in terms of total PES values all times (p> 0.05), but there was an increase
in PES values in both groups over time. A statistically significant difference was found between the
groups in terms of their total PES values (3,6,12. months) (p <0.05). In nano laser excimer
technology group, although no statistically significant difference was found between times in terms
of total WES values, statistically significant difference was found between times in terms of total WES
values micro-roughened surface group (p <0.05).
Conclusion: In our study, it was concluded that the surface properties of dental implants used in
missing dental rehabilitation have effect on marginal tissues.
Keywords: WES, Dental implant, PES
OP-24
Üç Boyutlu Alveolar Defektlerin Otojen Ring Blok Greftlerle Rekonstrüksiyonu
Merve Çakır, Gül Merve Yalçın Ülker
İstanbul Okan Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, İstanbul
Amaç: Alveolar kretlerdeki defektler dental implant tedavisini kısıtlamakla beraber kötü estetik
sonuçlara da neden olmaktadır. İmplantların yerleştirilmesi öncesinde defektlerin rekonstrüksiyonu
için birçok cerrahi yaklaşım ve greft materyali kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı üç boyutlu
alveolar defektlerin rekonstrüksiyonu için mandibular simfizden alınan blok ring greftlerin başarısını
değerlendirmektir.
85
Gereç-Yöntem: Çalışmaya maksillada 5 defektli sahası bulunan 4 hasta dahil edilmiştir. Alıcı
sahalarda greftlerin yerleşeceği alanlar 6 mm’lik trefine frezle hazırlanmıştır. Blok kemik greftleri,
daha büyük bir trefine frez ile simfiz bölgesinden alınmış hazırlanan sahaya sıkıştırılmış gerekli olursa
mini vidalar ile sabitlenmiştir. Ring blok greftler heterojen kemik greftleri ve kolajen membranlarla
kaplanmıştır. Greftleme işleminden 6 ay sonra implantlar yerleştirilmiş bundan 4 ay sonra da
implantların üst yapıları yapılmıştır. Hastalar 1 yıl süre ile takip edilmiştir. Hastaların dikey ve yatay
kemik kazancı tomografi ile değerlendirilmiş aynı zamanda ve mukoza ve ciltte geçici veya kalıcı
parestezi insidansı da değerlendirilmeye dahil edilmiştir.
Bulgular: 1 hastada greftleme başarısız olmuş ve blok kemik greftleri çıkarılmış, implant
yerleştirilmesi sırasında partiküllü heterojen greftler ile ekstra greftleme yapılmıştır. Diğer hastaların
implantları planlandığı gibi greftlenen sahalara yerleştirilmiştir. Simfiz bölgesinde deride herhangi bir
bölgesinde kalıcı anestezi bildirilmezken, 4 simfiz bölgesinden 3'ünde mukoza ve deride küçük
duyusal bozukluklar kaydedilmiştir. 1 yıllık takip sürecinde 4 hastanın 3’ünde greftlenen sahalarda
kemik kaybı gözlenmemiştir.
Sonuç: Mandibular simfiz bölgesinden elde edilen ring blok greftler üç boyutlu kemik defektlerinin
rekonstrüksiyonunda alternatif bir metot olarak değerlendirilebilir.
Anahtar Kelimeler: alveolar defekt, otojen blok greft, ring greft
Reconstruction of Three Dimensional Alveolar Ridge Defects With Autogenous

Ring Block Grafts
Merve Çakır, Gül Merve Yalçın Ülker
Istanbul Okan University Faculty of Dentistry Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Istanbul,
Turkey
Objective: Insufficient bone volume at the alveolar ridge often restricts dental implant treatment.
Many surgical approaches, and a variety of graft materials are used to improve the deficient areas
before implant insertion. The aim of this study was to assess the success rate of augmentation
procedure in three dimensional alveolar defects, regenerated by ring block bone grafts harvested
from mandibular symphysis before implant insertion.
Materials-Methods: The study included 4 patients with 5 maxillary defective sockets. Sockets were
prepared with a 6 mm trephine bur. Block bone rings were harvested from the chin with larger
trephine bur, and were fitted in the prepared sockets, if necessary mini-screws were used. 6 months
after implants were inserted, and 4 months after that prosthesis were finished. Patients follow up
continued for 1 year. Patients vertical and horizontal bone gain was evaluated on tomography scans
and the incidence of transient and temporary paresthesia in the mucosa and skin was also assessed.
Results: In 1 patient grafting was unsuccessful and bone grafts were removed, extra grafting with
heterogeneous grafts was done. Other patients’ implants were inserted as planned in augmented
bone. No permanent anesthesia of any region of the skin was reported in donor site however in 3 of
4 symphysis minor sensory disturbances of the mucosa and skin were recorded. During 1 year of
follow up period there were no bone loss in 3 patients’ recipient sites.
Conclusion: Ring block grafts should be considered as a good alternative in augmentation of three
dimensional bone deficiencies.
Keywords: alveolar defect, autogenous bone block graft, ring graft
86
OP-25
C Vitamini Seviyesi Ortognatik Cerrahide Postoperatif Analjeziyi Etkiler mi: Ön
Çalışma?
Mustafa Zengin1, Muazzez Süzen1, Bahadır Çiftçi2, Sina Uçkan1

1İstanbul Medipol Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı,
İstanbul
2İstanbul Medipol Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı,İstanbul
Amaç:: Ortognatik cerrahi işlemlerinde oksidatif strese bağlı olarak pre-postoperatif plazma Vitamin
C düzeylerinin değişimi ve post-operatif analjezi gereksiniminde C vitaminin etkisinin belirlenmesi
Gereç-Yöntem: Yaşları 19-38 arasında ASA I-II sınıfında ortognatik cerrahi planlanan 12 hasta bu
prospektif çalışmaya dahil edildi.Pre-postoperatif plazma C vitamini seviyelerinin değerlendirilmesi
için arteriyel kan örneği alındı.Post-operatif ağrı VAS skoru kullanılarak ölçüldü.Skorlar ameliyat
sonrası 0,2,4,8 ve 16, saatlerde kaydedildi.C vitamini seviyelerinin oksidatif strese bağlı değişimi ve
post-operatif analjezi ile ilişkisi değerlendirildi
Bulgular: Ortognatik cerrahide pre ve post-operatif C vitamini düzeylerindeki değişim istatistiksel
olarak anlamlı bulunmuşur.(p:0,001)Bu değişimin ameliyat süresi ile anlamlı bir ilişkisi
bulunmamaktadır.( p>0,05) PCA(Hasta Kontrollü Analjezi)’dan talep edilen analjezik miktarı arasında
negatif yönde istatistiksel olarak anlamlı korelasyon bulunmuştur.(p:0,035)
Sonuç: Postoperatif dönemde C vitamini düzeyleri azalmış ve analjezik gereksinimi miktarı önemli
ölçüde artmış,postoperatif C vitamini düzeyinin düşük olmasının analjezik kullanım ihtiyacını arttırdığı
görülmüştür.
Anahtar Kelimeler: Ortognatik Cerrahi, Vitamin C, Oksidatif Stres, Post-operatif Analjezi
Does vitamin C level effect postoperative analgesia in orthognathic surgery: a

preliminary study?
Mustafa Zengin1, Muazzez Süzen1, Bahadır Çiftçi2, Sina Uçkan1

1Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Medipol University, Istanbul
2Department of Anesthesiology and Reanimation, Faculty of Medicine,Medipol University,Istanbul
Objective:: Comparing the pre and post-operative blood plasma levels of vitamin C according to
oxidative stress and investigate the correlation between post-operative analgesia requirement and
vitamin C levels following orthognathic surgery
Materials-Methods: Twelve patients aged between 19-38 years with ASA I-II and patients who
planned to undergo orthognathic surgery were included in this prospective study. An arterial blood
sample was taken for assessment of pre and post-operative vitamin C levels in plasma. Post-
operative pain was measured using the VAS score. The scores were recorded at 0, 2, 4, 8 and 16
hours after the surgery. The change of vitamin C levels due to oxidative stress and its relationship
with post-operative analgesia were evaluated.
Results: The difference between the pre and post-operative vitamin C levels (p:0.001) was significant
and this change had no significant relationship with the operation time (p>0.05). There was a
significant negative correlation between the postoperative vitamin C level and the amount of
analgesic requested from the Patient-controlled Analgesia (p:0.035).
Conclusion: Vitamin C levels decreased and the amount of analgesic requirement increased
significantly during the postoperative period and it has been observed that the low postop vitamin C
level, increased the need for analgesic use.
Keywords: Orthognathic surgery, Vitamin C, Oxidative stress, Postoperative analgesia
87
OP-26
Dental Hastalarda Stylohyoid Ligament Uzaması Ve Kalsifikasyonu: Retrospektif
Değerlendirme
Selin Gaş1, Kader Cesur Aydin2

1Beykent Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız,Diş,Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, İstanbul
2İstanbul Medipol Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Oral Radyoloji Ana Bilim Dalı, İstanbul
Amaç: Bu çalışmadaki amaç, Türk popülasyonunda farklı tipteki stylohyoid ligament paternlerinin
insidansının sınıflandırılması ve belirlenmesiyle, diş hekimleri ve maksillofasiyal cerrahları
bilgilendirmektir.
Gereç-Yöntem: Çalışmamızda İstanbul Medipol Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi bünyesinde
1/6/2020 ve 20/8/2020 tarihleri arasında çekilmiş olan 200 adet panoramik röntgen retrospektif
olarak değerlendirilmiştir. Olgular cinsiyet, etkilenen taraf, kalsifikasyonun dış hatlarının şekli, boğum
türü ve iç hatlardaki kalsifikasyonun özellikleri açısından değerlendirilmiştir.
Bulgular: Değerlendirmeye alınan vakaların %62’si kadın, %38’i erkektir. Vakaların % 74’ü normal,
%13’ünde uzama, %13’ünde kalsifikasyon gözlenmiştir. Boğum türüne göre vakalar kafa kaidesinden
uzama, tek boğumlu, çok boğumlu ve uzak bölge kalsifikasyonu olarak sırasıyla 96, 24, 7 ve 16 adet
saptanmıştır. Ligamentin iç hattında kalan kalsifikasyon tipine göre ise 70 tanesinin içi boş, 7
tanesinin içi homojen ve düzenli sinüzoidal, 31 tanesinin içi heterojen sinüzoidal ve 35 tanesinin içi
ise tamamen kalsifiye olarak gözlemlenmiştir.
Sonuç: 17-83 yaş aralığındaki çalışma grubunda stylohyoid ligament genellikle normal görünümde
olup, radyografik görüntülerin yalnızca %13'ünde kalsifikasyon gözlemlenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Eagle’s syndrome, Panoramic radiography, Stylohyoid ligament
Stylohyoid Ligament Elongation and Calcification in Dental Patients: A

Retrospective Analysis
Selin Gaş1, Kader Cesur Aydin2

1Beykent University Faculty of Dentistry, Oral and Maxillofacial Surgery Department, Istanbul/Turkey
2Istanbul Medipol University Faculty of Dentistry, Dentomaxillofacial Radiology Department,
Istanbul/Turkey
Objective: The aim of this study is to inform dentists and maxillofacial surgeons by classifying and
determining the incidence of different types of stylohyoid ligament patterns in the Turkish population.
Materials-Methods: In our study, 200 panoramic x-rays taken between 1/6/2020 and 20/8/2020 at
Istanbul Medipol University Faculty of Dentistry were evaluated, retrospectively. The cases were
evaluated in terms of gender, affected side, type of calcification, type of pseudo articulations, and
characteristics of internal line calcification.
Results: 62% of the cases evaluated were female and 38% were male. 74% of the cases were
normal, 13% elongation, 13% calcification were observed. According to the type of pseudo
articulations, 96, 24, 7 and 16 cases were determined as uninterrupted integrity of styloid process,
single pseudo articulations, multiple pseudo articulations and elongation of styloid process due to
distant ossifica¬tion, respectively. According to the calcification type, styloid process showing
calcified outline was observed in 70 cases, 7 were partially calcified styloid process with
disconti¬nuous radiolucent core, nodular appearance of styloid process with varying degree of central
radiolu¬cency was seen in 31 cases and 35 cases were completely calcified styloid process with no
evidence of a radiolucent interior.
Conclusion: In the study group between the ages of 17-83, the stylohyoid ligament was normal in
most of the images and calcification was observed in only 13% of the radiographic images.
Keywords: Eagle sendromu, Panoramik radyografi, Stylohyoid ligament
88
OP-27
Pemfigus Vulgaris Hastalarında İmplant Operasyonu Öncesi Düşük Yoğunluklu
Lazer Terapisi: Olgu Sunumu ve Literatür Derlemesi
Efe Can Sivrikaya1, Burak Cezairli2

1Karadeniz Teknik Üniversitesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Trabzon
2Ordu Üniversitesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Ordu
Amaç: Pemfigus vulgaris hastalarında protetik rehabilitasyon amacı ile implant uygulanması öncesi
düşük yoğunluklu lazer terapisinin etkisinin araştırılması ve güncel literatür eşliğinde yöntemin
değerlendirilmesi
Olgu: 42 yaşında ağzında yanma ile kliniğe gelen erkek hastaya biyopsi uygulanmıştır. Patolojik
incelemede Pemfigus vulgaris tanısı konulmuştur. Dişsiz hastanın protetik rehabilitasyonu için alt
çeneye 2 adet implant uygulanması planlanmıştır. Operasyondan önce ağrılı, eroziv mukozanın
tedavisi amacı ile düşük yoğunluklu lazer terapisi uygulanmıştır. Ardından ağrıları azalan hastaya
başarı ile implant operasyonu gerçekleştirilmiştir.
Sonuç: Pemfigus vulgaris hastalarında düşük yoğunluklu lazer tedavisi ağrıyı azaltır ve yara iyileşme
kalitesini artırır.
Anahtar Kelimeler: Dental İmplant, Düşük yoğunluklu Lazer Terapisi, Pemfigus Vulgaris
Low-Level Laser Therapy on the Treatment of Pemphigus Vulgaris Before Dental

Implant Operation: Case Report and Review of the Literature
Efe Can Sivrikaya1, Burak Cezairli2

1Karadeniz Teknik University, Department of Oral Maxillofacial Surgery, Trabzon
2Ordu University, Department of Oral Maxillofacial Surgery, Ordu
Objective: To investigate the effect of low level laser therapy before implant application for prosthetic
rehabilitation in patients with pemphigus vulgaris and to evaluate the method in the current
literature.
Case: A biopsy was performed on a 42-year-old male patient who came to the clinic with a burning
mouth. Pemphigus vulgaris was diagnosed in the pathological examination. It was planned to apply
2 implants to the mandible for the prosthetic rehabilitation of the edentulous patient. Low level laser
therapy was applied before the operation for the treatment of painful, erosive mucosa. Afterwards,
implant operation was successfully performed on the patient whose pain was reduced.
Conclusion: Low level laser therapy reduces pain and improves wound healing quality in patients
with pemphigus vulgaris.
Keywords: Dental Implant, Low Level Laser Therapy, Pemphigus Vulgaris
OP-28
Postmenopozal Osteoporoz Hastalırında Kayıp Diş Sayısının Mandibular Kemik

Yoğunluğuna Etkisi
Sinan Ateş1, Belgin Gülsün2

1Bingöl Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız.Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Bingöl
2Dicle Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Diyarbakır
89
Amaç: Bu çalışmanın amacı postmenopozal osteoporoz hastalarında kayıp diş sayısının mandibular
kemik yoğunluğuna etkisini araştırmaktır.
Gereç-Yöntem: Çalışmamıza postmenopozal osteoporoz tanısı konmuş 45-70 yaş aralığında 60 bayan
hasta dahil edildi. Hastalarda kemik metabolizmasını etkileyen başka bir hastalığın olmamasına
dikkat edildi. 1. grubu postmenopozal osteoporoza bağlı bifosfonat kullanan hastalar, 2. grubu ise
postmenopozal osteoporoz tanısı konmuş fakat ilaç kullanmayan hastalar (kontrol grubu) oluşturdu.
Hastaların sol mandibular kuadranttaki toplam diş sayısı 8 olarak kabul edilerek ilgili kuadranttaki
mevcut diş sayısı 8’den çıkarılarak hastalardaki kayıp diş sayısı belirlendi. Hastaların mandibula kemik
mineral yoğunluklarını hesaplamak için, bütün vücut Dual Energy X-ray Absorptiometry (DEXA)
kayıtları alındı.
Bulgular: Kontrol grubunda kayıp diş sayısıyla mandibula T skoru arasında korelasyon bulunmazken,
bifosfonat grubunda kayıp diş sayısı ile mandibula T skoru arasında negatif korelasyon görülmüştür
(p=0.046).
Sonuç: Bifosfonat kullanan hastalarda, ağızdaki diş sayısı artıkça, kemik mineral yoğunluğu da
artmıştır. Bu durum, dişlerin fonksiyonda olması ve bifosfonat alımının, kemik üzerinde sinerjik bir
etki oluşturarak kemik mineral yoğunluğunu arttırdığı şeklinde yorumlanmıştır.
Anahtar Kelimeler: diş kaybı, Dual Energy X-ray Absorptiometry (DEXA), kemik mineral
yoğunluğu, postmenopozal osteoporoz
The Effect Of The Number Of Missing Teeth On Mandibular Bone Density In

Postmenopausal Osteoporosis Patients
Sinan Ateş1, Belgin Gülsün2

1Department of maxillofacial surgery,Faculty of Dentristry, Bingöl University, Bingöl, Turkey
2Department of maxillofacial surgery, Faculty of Dentristry, Dicle University, Diyarbakır, Turkey
Objective: The aim of this study was to investigate the effect of the number of missing teeth on
mandibular bone density in postmenopausal osteoporosis patients.
Materials-Methods: Sixty female patients were enrolled in the study between the ages of 45-70 who
had previously been diagnosed with postmenopausal osteoporosis. There are no diseases affecting
bone metabolism in the patients. Two groups were formed from the patients. In the first group, 30
patients using bisphosphonates and in the second group, 30 patients who did not use
bisphosphonates (control group) were included. The total number of teeth in the left mandibular
quadrant was considered to be 8, and the number of missing teeth in patients was determined by
subtracting the number of teeth from the corresponding quadrant from 8. All body Dual Energy X-
ray Absorptiometry (DEXA) records were taken to calculate the bone mineral density of the mandible
of the patients.
Results: While there was no correlation between the number of missing teeth and the mandible T
score in the control group, there was a negative correlation between the number of missing teeth
and the mandible T score in the bisphosphonate group (p = 0.046).
Conclusion: In patients using bisphosphonates, bone mineral density has increased as the number
of teeth in the mouth increases. This situation was interpreted as the functioning of the teeth and
the intake of bisphosphonate, increasing the bone mineral density by creating a synergistic effect on
the bone.
Keywords: bone mineral density, Dual Energy X-ray Absorptiometry (DEXA), postmenopausal
osteoporosis, tooth loss
90
OP-29
Süpernümerer Dişlerin Görülme Sıklığının ve Demografik Özelliklerinin
Değerlendirilmesi
Elshan Muradov, Berkay Tokuç, Hatice Hoşgör, Fatih Mehmet Coşkunses
Kocaeli Üniversitesi Diş Hekimligi Fakültesi,Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı,Kocaeli,Türkiye
Amaç: Bu çalışmanın amacı, süpernümerer dişlerin görülme sıklığının ve bu dişlere ait demografik
özelliklerin incelenmesidir.
Gereç-Yöntem: Bu retrospektif çalışmada, çeşitli diş problemleri nedeniyle Kocaeli Üniversitesi Diş
Hekimliği Fakültesi’ne başvuran 10000 hastanın radyografik verileri incelendi. Süpernümerer dişlerin
görülme sıklığı ve bu dişlere ait demografik bulgular değerlendirildi.
Bulgular: 10000 hastaya ait panoramik görüntü içinde 99 hastada 142 süpernümerer diş tespit edildi
ve süpernümerer diş görülme sıklığı %0,99 olarak bulundu. Hastaların 34’ü kadın, 65’i erkekti ve yaş
ortalamaları 23,79 ± 11,19 idi. Bu süpernumerer dişlerin 6’sı sürmüş, 136’ü ise gömülü idi. Bu
vakaların %65,5’i maksillada, %34,5’i ise mandibulada görüldü.
Sonuç: Süpernümerer dişler genellikle gömülü olarak izlenirler. Komşu dişlerde sürme anomalileri,
kist oluşumu gibi komplikasyonlara yol açabildiklerinden, panoramik radyografilerin detaylı olarak ve
dikkatle incelenmesi son derece önemlidir.
Anahtar Kelimeler: Çalışma, Diş, Prevalans
Evaluation of Frequency and Demographic Characteristics of Supernumerary

Teeth
Elshan Muradov, Berkay Tokuç, Hatice Hoşgör, Fatih Mehmet Coşkunses
Kocaeli University Faculty of Dentistry, Oral and Maxillofacial Surgery Department, Kocaeli, Turkey
Objective: The aim of this study is to examine the frequency of supernumerary teeth and the
demographic characteristics of these teeth.
Material-Method: In this retrospective study, radiographic data of 10000 patients who applied to
Kocaeli University Faculty of Dentistry due to various dental problems were examined. The incidence
of supernumerary teeth and the demographic findings of these teeth were evaluated.
Results: In the panoramic image of 10000 patients, 142 supernumerary teeth were detected in 99
patients, and the incidence of supernumerary teeth was found to be 0.99%. 34 of the patients were
female and 65 were male, and the mean age was 23.79 ± 11.19. Six of these supernumerary teeth
were erupted, 136 were impacted. 65.5% of these cases were seen in the maxilla and 34.5% in the
mandible.
Conclusion: Supernumerary teeth are usually observed as impacted. It is extremely important to
examine panoramic radiographs in detail and carefully, as they can lead to complications such as
eruption anomalies in neighboring teeth and cyst formation.
Keywords: Prevalence, Study, Teeth
91
OP-30
Oromandibular Distoni Tedavisine Multidisipliner Yaklaşım Ve Botulinum Toksin
Enjeksiyonu: Olgu Sunumu
Mine Cihan1, Zeynep Çukurova Yılmaz1, Burcu Yılmaz1, Hanife Ataoğlu1

1İstanbul Medipol Üniversitesi, Ağız Diş Ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, İstanbul
2İstanbul Medipol Üniversitesi, Protetik Diş Tedavisi Anabilim Dalı, İstanbul
Amaç: Oromandibular Distoni (OMD) yüz, çiğneme ve/veya dil kası kasılmalarının istemsiz kısa ve
süreklilik gösteren anormal hareketleri ile karakterize fokal distonidir. OMD ağrılı, rahatsız edici
olabilir. Bilinen semptomları; bruksizm, diş gıcırdatma, dişlerde çatlaklar, çene ve yüz ağrısı, tükürük
artışı, temporomandibular eklemin (TME) sublüksasyonu, dil ve yüzün istemsiz hareketleridir. Çoğu
hareket bozukluğunda olduğu gibi, distoni klinik olarak teşhis edilebilir, altta yatan sorunu belirlemek
için tıbbi, fiziksel ve nörolojik muayeneleri zorunlu hale getirir. Tedavi protokolü genellikle botulinum
toksin enjeksiyonları, oral ilaç tedavisi ve fizyoterapinin kombinasyonunu içerir. Botulinum
nörotoksinleri ile geçici kemodenervasyon, fokal veya segmental OMD için etkili ve yaygın olarak
kullanılan tedavidir.
Olgu: 42 yaşındaki kadın hasta kliniğimize bir sene önce yapılan sabit protez restorasyonu sonrası
oluşan kontrolsüz çene hareketleri, diş sıkma ve eklem ağrısı şikayetiyle başvurmuştur. Alınan
anamnez sonucunda nöroloji polikliniğinde psikoanaleptik ve antidepresan ilaçların reçete edildiği
öğrenilmiştir. Yapılan klinik muayenede, miyofasiyal ağrı ve TME düzensizliği saptanmıştır. TME
manyetik rezonans incelemesinde, sağ-sol TME’de dejeneratif değişiklikler saptanmış olup, bilateral
redüksiyonsuz disk deplasmanı ve dejenerasyon izlenmiştir. Protez kliniği ile yapılan konsültasyon
sonrası orofasial distoni tanısı konmuştur. Tedavisinde, hastanın uyumsuz protezleri yenilenmiş,
bilateral olarak masseter kasları tetik noktalarına 30 ünite botilinum toksinA (BTX-A) ve stabilizason
splinti uygulanmıştır. 2 hafta sonra hastada kontrolsüz kas hareketlerinin azaldığı, konuşmada
iyileşme,lateral hareketlerde azalma olduğu gözlenmiştir. Tedavi sonrası hastanın takibi devam
etmektedir.
Sonuç: Hatalı dental prosedürü takiben çiğneme kaslarında meydana gelen, süreklilik gösteren, alt
dudak deviasyonuna neden olan kas kasılmaları şikayetiyle kliniğimize başvuran bir OMD olgusunda
BTX-A injeksiyonu ve stabilizasyon splinti uygulamaları ile tedavi edilen hastanın takibi ve sonuçları
sunulacaktır.
Anahtar Kelimeler: Botulinum Toksin Tip A, Oromandibuler distoni, Temporomandibular Eklem

Düzensizliği
Multidisciplinary Management of Oromandibular Dystonia and Botulinum Toxin

Injection: Case Report
Mine Cihan1, Zeynep Çukurova Yılmaz1, Burcu Yılmaz1, Hanife Ataoğlu1

1Oral and Maxillofacial Surgery,Istanbul Medipol University, Istanbul, Turkey
2Prosthodontics, Istanbul Medipol University, Istanbul, Turkey
92
Objective: Oromandibular Dystonia (OMD) is a focal dystonia, characterized by uncontrolled short,
continuous abnormal movements and contractions of face, masticatory and/or tongue muscles. OMD
can be irritating. Common symptoms are; bruxism, teeth grinding, tooth cracks, jaw pain, increased
saliva flow, temporomandibular joint (TMJ) subluxation, uncontrolled movements of tongue, facial
muscles. As the movement disorders, dystonia can diagnose clinically, requiring medical, physical,
and neurological examinations. The treatment protocol usually includes combination of botulinum
toxin A (BTX-A) injections, oral medications, and physiotherapy. Transient chemodenervation with
botulinum neurotoxins is an effective treatment for focal or segmental OMD.
Case: 42-year-old female patient consulted to our clinic with complaints of uncontrolled jaw
movements, tooth clenching and TMJ pain after the fixed prosthesis restoration which was performed
1 year ago. In anamnesis; psychoanalytic and antidepressant drugs were prescribed in neurology
outpatient clinic. In clinical examination, myofascial pain and TMJ disorder were detected. In
magnetic resonance imaging of TMJ, degenerative changes were found in right and left TMJ, bilateral
non-reduction disc displacement and degenerations were observed. After consultation with prosthesis
clinic, orofacial dystonia was diagnosed. In the treatment, ill-fit prostheses were renewed, 30 units
of BTX-A applied bilaterally to trigger points of masseter muscles and stabilization splint were applied.
After 2 weeks, improvement in speech, and decreased in lateral movements were observed. The
patient was controlled regularly in follow-ups.
Conclusion: The follow-up results of the patient treated with BTX-A injection and stabilization splint
applications in an OMD case following an inappropriate dental procedure will be presented.
Keywords: Botulinum Toxin Type A, Oromandibular dystonia, Temporomandibular Disorders
OP-31
Total Dişsiz Hastalarda Rezidüel Alveolar Kemik Genişliğinin En Az Ve En Fazla
Olduğu Bölgelerin Belirlenmesi
Levent Ciğerim, Mohammed Samadi
Van Yüzüncüyıl Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Van
Amaç:
Bu çalışmada, alt ve üst total dişsiz hastalara ait konik ışınlı bilgisayarlı tomografi (CBCT)
görüntülerinde rezidüel alveolar kemik genişliğinin en az ve en fazla olduğu bölgelerin belir-lenmesi
amaçlanmıştır.
Yöntem:
Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş Ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı’na
dental implant için başvuran hastalardan CBCT alınmış, alt ve üst total dişsiz olan, 18 yaş ve üzeri
sağlıklı bireyler çalışmaya dahil edilmiştir. Ölçümler; aksiyel ve cross sectional kesitler üzerinde, kret
tepesinden 1.2 mm derinlikte gerçekleştirildi. Elde edilen veriler istatistiksel olarak değerlendirildi.
Anlamlı seviyesi p<0,05 olarak kabul edildi.
Bulgular:
Çalışmaya dahil edilen 50 hastanın 25’i kadın ve 25’i erkekti. Bireylerin yaşları 39 ile 90 arasında
değişmekteydi. Yaş ortalaması 59,4’tü.
Dişsiz sahaların değerlendirilmesinde, madibulada ortalama rezidüel alveolar kemik genişliğinin en
az olduğu yerde 2,7 mm (orta hatta olan ortalama uzakliği 14,01mmdi), en fazla olduğu yerde 9,18
mm (orta hatta olan ort. uzaklık 34,39mmdi) olduğu görülmüştür. Maksilla da ortalama rezidüel
alveolar kemik genişliğinin en az olduğu yerde 2,35mm (orta hatta olan ort. uzaklık 15,7mmdi), en
fazla olduğu yerde 6,41mm (orta hatta olan ort. uzaklık 33,31mmdi ) olduğu görülmüştür.
93
Sonuç:
Bu çalışmada rezidüel alveolar kemik genişliğinin en az olduğu bölgenin mandibula da kanin,

maxillada ise lateral bölgesi olduğu görüldü. Ortalama rezdüel alveolar kemik genişliğinin en fazla
olduğu yerin ise hem mandibula hem maksilla da 1. molar bölgesi olduğu görüldü.
Anahtar Kelimeler: Alveolar Rezorbsiyon, CBCT, Kret Tipi
Identifying The Regions With The Least And Maximum Residual Alveolar Bone
Width In Edentulous Patients
Levent Ciğerim, Mohammed Samadi
Department of oral and maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Van Yuzuncuyil University, Van,
Turkey
Objective:
The study aims to identify the regions with the widest and narrowest residual alveolar bone width by
using cone beam computed tomography (CBCT) images in edentulous patients.
Method:
CBCTs was done for the patients who applied for dental implant to the Oral and Maxillofa-cial Surgery
Department of of Van Yüzüncü Yıl University Faculty of Dentistry, healthy individuals 18 and older
edentulous patients, were included in the study. Mmeasurements were done on cross-sectional
sections.at 1.2 mm from top of the alveolar crest. The data obtained were evaluated statistically.
Significant level was accepted as p <0.05.
Results:
50 patients, 25 women and 25 men, ranged between 39 and 90y old, with an average age 59,4,
were included.
The average narrowest width in the madibula was 2.7 mm (the average distance from the mid-line
was 14.01 mm), whereas the widest field was 9.18 mm (the average distance from the midline was
34.39 mm). The width of the average narrowest area in the maxilla was 2.35 mm (the average
distance from the midline was 15.7mm), the width of the widest area was meas-ured 6.48mm (the
average distance from the midline was 33.31mm).
Conclusion:
The region with the lowest residual alveolar bone width was canine in the mandible,and in the lateral
area in the maxilla. The region where the average residual alveolar bone with the highest width was
at the first molar site in mandible and the maxilla.
Keywords: Alveolar Bone Resorption, CBCT, Crest Type
94
OP-32
Oral ve Maksillofasiyal Bölgede Kullanılma Potansiyeli Olan QSM/nHAp Temelli
Biyolojik İskelelerin Karakterizasyonu: Ön Çalışma
Çiğdem Çetin Genç1, Yavuz Emre Arslan2, Burak Karaca2, Hilal Deniz Yılmaz2
1Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı
2Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Mühendislik Fakültesi, Biyomühendislik Bölümü, Doku Mühendisliği
Anabilim Dalı
Amaç: Ayva çekirdeğinin doğal salgısı olan müsilajın medikal olarak çeşitli kullanım alanları
bulunmaktadır. Kemik doku mühendisliği uygulaması kapsamında; ayva çekirdeği müsilajına (QSM),
nanohidroksiapatit kemik (nHA) grefti emdirilerek yeni bir iskele oluşturup, üretilen QSM/nHA temelli
biyolojik iskelelerin oral ve maksillofasiyal bölgede kullanılabilme potansiyeli değerlendirilmiştir.
Gereç-Yöntem: Sıvı formdaki müsilaja farklı oranlarda nHAp partikülleri emdirildi. Örnekler
kalıplandı ve çapraz bağlandı. SEM görüntüleri alınarak karakterizasyon için 1:1 oranında iskeleler
üzerinde çalışmaya karar verildi. Biyobozunurluk, şişme testi, porozite testi yapıldı. Mezenkimal kök
hücreler (human adipose derived mesenchymal stem cells-hAMSCs) iskele üzerine ekildi ve 7.ve 14.
günlerde kültür takip edildi. Canlılık testleri için MTT testi yapıldı.
Bulgular: QSM/nHAp iskelelerinden en iyi yüzey morfolojisi ve gözenek boyutlarının 1:1 oranıyla
sağlandığı sonucuna ulaşıldı. EDX analizi sonuçlarında, QSM/nHAp iskelelerimizde başarılı homojen
dağılımlı bir iskele oluşturulduğu saptanmıştır. 7. günde %3.22±0.10, 14. günde %3.56±0.43
biyobozunma değerleri görüldü. İskelelerde %72.04±1.12 porozite sonuçlarına ulaşıldı, Şişme testi
sonuçları %65.22±1.90. olarak elde edildi.
Sonuç: Ön çalışmamızın sonuçlarına göre, karakterizasyon ve optimizasyon çalışmaları yapılan

nHA/müsilaj temelli biyolojik iskelelerin testleri umut vaad edici olması sebebiyle, BET, TGA, Young
Modülü; SEM+ EDX, Contac Angle, in vitro histomorfometrik, immunohistokimyasal, RT-PCR,
çalışmaları planlanmıştır. Çalışmalarımız devam etmektedir. Bu çalışma Çanakkale Onsekiz Mart
Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimince desteklenmektedir. Proje Numarası:
TSA-2019-2933
Anahtar Kelimeler: Ayva Çekirdeği Müsilajı, Biyomateryal, Nano Hidroksiapatit
Characterization of QSM/nHAp-Based Biological Scaffolds with The Potential Use

in Oral and Maxillofacial Region: Preliminary Study
Çiğdem Çetin Genç1, Yavuz Emre Arslan2, Burak Karaca2, Hilal Deniz Yılmaz2
1Çanakkale 18 Mart University Faculty of Dentistry Department of Oral and Maxillofacial Surgery
2Çanakkale 18 Mart University Faculty of Engineering, Department of Bioengineering, Regenerative
Biomaterials Laboratory
Objective: The natural secretion of quince seed mucilage, has various medical uses. Within the
scope of bone tissue engineering, novel QSM/nHA-based biological scaffolds were produced by
absorbing nanohydroxyapatite (nHAp) into quince seed mucilage (QSM). The potential use of the
QSM/nHA-based biological scaffolds in bone regeneration has been evaluated.
95
Materials-Methods: Different ratios of nHAp particles were absorbed in a liquid form of mucilage.
Samples were molded and crosslinked. SEM images were taken and then it was decided to work on
scaffolds at a ratio of 1: 1 for characterization. Biodegradation, swelling, porosity tests were
performed. Human-adipose derived mesenchymal stem cells (hAMSCs) were seeded on scaffolds and
cultured. MTT, biodegradation, porosity, swelling tests were performed.
Results: As result of SEM and EDX analysis, it was determined that a homogeneous scaffold was
created. On the 7th day, 3.22 ± 0.10%, on the 14th day, 3.56 ± 0.43% biodegradation values
respectively were achieved. 72.04 ± 1.12% porosity and 65.22 ± 1.90%. swelling results were
obtained.
Conclusion: According to the results of our preliminary report, characterization and optimization of
mucilage/nHAp based biological scaffolds have promising results. In continuation of the study, BET,
TGA, Youngs Modulus, SEM+ EDX, Contact Angle, in vitro osteogenic differentiation,
histomorphometric, immunohistochemical evaluation, RT-PCR tests are planned as further studies.
This study was supported by Çanakkale Onsekiz Mart University The Scientific Research Coordination
Unit, Project number: TSA-2019-2933
Keywords: Biomaterial, Nano Hydroxyapatite, Quince Seed Mucilage
OP-33
Hipoplazik Maksillaya Sahip Hastaların Rigid External Distraction (RED) ile
Tedavisi
Ayşegül Mine Tüzüner, Mert Özlü
ANKARA ÜNİVERSİTESİ DİŞ HEKİMLİĞİ FAKÜLTESİ AĞIZ DİŞ VE ÇENE CERRAHİSİ ANABİLİM DALI
Amaç: Hipoplazik Maksillaya Sahip Hastaların Rigid External Distraction (RED) ile Tedavisinin
İncelenmesi
Olgu: maksilla gelişiminin yetersiz olduğu 4 hastanın RED ile tedavisi
Sonuç: Sonuç olarak RED cihazı ile yapılan eksternal maksiller distraksiyon şiddetli orta yüz
eksikliğinin tedavisi için yararlı bir araçtır
Anahtar Kelimeler: hipoplazik maksilla, Rigid External Distraction, distraksiyon osteogenezisi
Treatment of Patients with Hypoplasic Maxilla with Rigid External Distraction

(RED)
Ayşegül Mine Tüzüner, Mert Özlü
ANKARA UNIVERSITY FACULTY OF DENTISTRY ORAL AND MAXILLOFACIAL SURGERY
Objective: Evaluation of the Treatment of Patients with Hypoplasic Maxilla with Rigid External
Distraction (RED)
Case:
Treatment of 4 patients with hypoplasic maxilla development with RED
Conclusion: In conclusion, external maxillary distraction with the RED device is a useful tool for the
treatment of severe midface deficiency.
Keywords: hypoplasic maxilla, Rigid External Distraction, distraction osteogenesis
96
OP-34
Yetersiz Mandibular Anterior Alveolar Kemik İçin Yeni Alveolar Kemik Greftleme
Tekniği: At Nalı Tekniği
Samira Alizade, Turker Yucesoy
Bezmialem vakit üniversitesi, dis hekiligi fakültesi, ağız dis ve cene cerrahisi. istanbul
Amaç: Bu vaka raporunun amacı,implant cerrahisi için yeterli alveolar kemik sağlamak için yeni
bir tekniği bildirmektir.Bu teknikte mandibular anterior bölgenin aynı anda hem donör saha
hem de greft saha olarak kullanılması amaçlanmıştır.At nalı şeklindeki yatay blok kemik grefti,
mandibular alveolar kemiğin koronal segmentinden alınmıştır ve daha kalın bir kemik elde
etmek için donör sahanın apikal kısmına yerleştirilmiştir,bu da klinisyenin implant cerrahisini
uygulama veya ertelemesine karar vermesine olanak tanıyacak.
Olgu: Fakülte kliniğimize mandibular inter-mental bölgeye dikey kemik yüksekliği yeterli
olan ancak horizontal kemik kalınlığı yetersiz olan iki yaşlı hasta başvurdu.Klinik ve radyolojik
incelemeden sonra, overdenture protetik restorasyon için mandibular ön bölgeye iki implant
yerleştirilmesine karar verildi.Operasyonlar sırasında mandibula anterior alt kısmında bile
yeterli kemik yoktu.Bu durumda,kemik fazlalığını ortadan kaldırmak için frezlerin kullanılması
yerine,bu kemik yapıların,implantların yerleştirilmesi planlanan bölgenin bukkalinde kemik grefti
olarak kullanılmasına karar verildi. Piezocerrahi yardımıyla alinan kemik blok mandibula ön bölgesine
yatay olarak vidalarla sabitlendi.Bu operasyonlardan önce,iki implant yerleştirilmesine izin vermek
i çi n kret split tekniği
uygulandı.Postoperatif dönemler sorunsuzdu.Kontrol tomografisinde,3-4 ay içinde
başarısızlık durumlarında bile bir dental implantın yerleştirilmesine izin veren iyi bir yeni kemik
organizasyonu gösterdi.
Sonuç: Burada yeni bir alveolar kemik greftleme tekniğini sunuyoruz;“at nalı tekniği”olarak
temsil edilen;mandibulanın bukkal bölgesinde daha kalın bir kemik elde etmek ve klinisyenlerin
kemik grefti sırasında eş zamanlı implant ameliyatları yapmasını mümkün kılınabileceğini
bildiriyoruz.Bu vakaların başarılı klinik ve radyografik sonuçları,alveolar kemik ogmentasyonunun
avantajlarını ortaya çıkarmıştır.Başlıca avantajları donör saha morbiditesi
olmaması,otojen kemik greftlerine bağlı kemik grefti komplikasyonu riskinin azalması ve
implantların bukkal tarafında daha kalın keratinize periodontal doku kazanılmasıydı.
Anahtar Kelimeler: ogmentasyon, piezocerrahi, otojen greft, dental implant
A Noval Alveolar Bone Grafting Technique For The Insufficient Mandibular

Anterior Alveolar Bone: Horse-Shoe Technique
Samira Alizade, Turkey Yucesoy
Bezmialem vakit university, oral and maxillofacial surgery. istanbul
Objective: Introduction: The purpose of these case report is to report a new technique to provide a
sufficient alveolar bone for implant surgery. In this technique,the mandibulary anterior region was
aimed to be used as a donor site and the grafted site, simultaneously.
Case: Two elderly patients, whose vertical bone height to the mandibular inter-mental region was
sufficient but the horizontal bone thickness is insufficient, applied to our faculty clinic. During the
operations, the sufficent bone did not exist even in the lower section of the mandible anterior. In
these cases, instate of using burs to eliminate the height of the bone, it was decided to use these
bony structures as a bone graft in the buccal side of the mandible where the implants were planned
to be placed. The piezosurgery was preferred and the horse-shoe shaped block bone graft was fixed
horizontally to the anterior region of the mandible with screws. In both cases, the crest split technique
was performed to allow placing two implants before these operations. The postoperative periods were
uneventful. The control CBCT scan showed a good new bone organization allowing for the placement
of a dental implant even in failure situations in 3-4 months
97
Conclusion: Here we report a novel alveolar bone graftng technique;which was represented as
“horse-shoe technique”.The major advantages were no donor site morbidit less risk of the
complication of the failure of the bone grafting due to the autogenous bone grafts,and gain a thicker
keratinized periodontal tissue in the buccal side of the implants
Keywords: augmentation, piezosurgery, autogenous graft, dental implant
OP-35
Farklı Piezocerrahi Aletlerinin Dokular Üzerine Etkisinin Histopatolojik Olarak
İncelenmesi
Özgün Yıldırım1, Mustafa Öztürk2, Sibel Elif Gültekin3

1Balgat Ağız ve Diş Sağlığı Merkezi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Kliniği, Ankara
2Gazi Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi ABD, Ankara
3Gazi Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Oral Patoloji ABD, Ankara
Amaç: Bu çalışmada, yeni ve eski nesil piezocerrahi aletleri ile konvansiyonel döner el aletinin
osteotomi sonrası kemik üzerinde yaptığı etkilerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç-Yöntem: Çalışmada, ortalama 2,5 kg ağırlığında, 3-4 aylık, 12 adet, erişkin Yeni Zelanda tipi
beyaz erkek tavşan kullanılmıştır. Tavşanların parietal kemiklerinde, sağ ön tarafta eski nesil
piezocerrahi aleti (EMS Piezon Master Surgery, İsviçre), sol ön tarafta yeni nesil piezocerrahi aleti
(Acteon Piezotome Cube, Fransa) ve bu iki defektin arkasında orta hat üzerinde konvansiyonel döner
el aleti (MİS W&H Fizyodispanser, Avusturya) ile 8’er mm çapında kemik defektleri oluşturulmuştur.
Defektlere herhangi bir materyal yerleştirilmeyip, defekt alanı sadece steril serum fizyolojikle
yıkanmış ve oluşan kan pıhtısıyla normal iyileşme sürecine bırakılmıştır. Cerrahi işlem sonrası 7. ve
21. günlerde deney hayvanları sakrifiye edilerek histopatolojik, histokimyasal ve histomorfometrik
olarak değerlendirilmiştir.
Bulgular: Yapılan histopatolojik değerlendirme sonucunda kısa dönem takipte yeni nesil piezocerrahi
aletleri ile açılan defekt alanlarındaki dolumun (kemik ve bağ doku) diğer gruplara göre daha fazla
olduğu ancak orta dönem takipte gruplar arasında anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir.
Sonuç: Elde ettiğimiz sonuçlar göz önünde bulundurulduğunda, yeni nesil piezocerrahi aletlerinin
kemik iyileşmesi üzerinde daha olumlu sonuçlar verdiği histopatolojik, histokimyasal,
histomorfometrik ve istatistiksel olarak söylenebilir.
Anahtar Kelimeler: Kemik iyileşmesi, Piezoelektrik cerrahi, Tavşan
Histopathological Investigation Of The Effects Of Different Piezosurgery Tools On

Tissues
Özgün Yıldırım1, Mustafa Öztürk2, Sibel Elif Gültekin3

1Balgat Oral and Dental Health Center, Clinic of Oral and Maxillofacial Surgery, Ankara
2Gazi University, Faculty Of Dentistry, Departmant of Oral and Maxillofacial Surgery, Ankara
3Gazi University, Faculty Of Dentistry, Departmant of Oral Pathology, Ankara
98
Objective: In this study, it is aimed to evaluate the effects of new and old generation piezosurgery
instruments and conventional rotary hand tools on bone after osteotomy.
Materials-Methods: In the study, 12 adult, New Zealand type white male rabbits weighing an average
of 2.5 kg were used. In the parietal bones of the rabbits, bone defects with a diameter of 8 mm were
created with the old generation piezosurgery tool (EMS Piezon Master Surgery, Switzerland) on the
right front, the new generation piezosurgery tool (Acteon Piezotome Cube, France) on the left front
and the conventional rotary hand tool (MIS W&H Physiodispanser, Austria) on the middle line behind
these two defects. No material was placed in the defects, the defect area was washed only with
sterile saline and left to the normal healing process with the blood clot formed. Experimental animals
were sacrificed on the 7th and 21st days after the surgical procedure and evaluated
histopathologically, histochemically and histomorphometrically.
Results: As a result of histopathological evaluation, it was determined that filling (bone and
connective tissue) in the defect areas opened with new generation piezosurgery tools was higher in
the short term follow up compared to other groups, but there was no significant difference between
the groups in the mid term follow up.
Conclusion: Considering our results, it can be said histopathologically, histochemically,
histomorphometrically and statistically that new generation piezosurgery instruments give more
positive results on bone healing.
Keywords: Bone healing, Piezoelectric surgery, Rabbit
OP-36
Mandibular Kondil Kırıklarında En Stabil Fiksasyon Yöntemi
Begüm Genç, Cemil Sabri İşler, Başak Keskin, Sırmahan Çakarer
İstanbul Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi
Amaç: Mandibular kondil kırıklarının tedavisinde çeşitli teknikler rapor edilmiştir.

Amaç en stabil ve en az komplikasyona sebep olan fiksasyon tekniğini belirlemektir.
Gereç-Yöntem: Pubmed ve Google Scholar gibi akademik araştırma motorlarında konuyla ilişkili
literatürler taranıp en güncel ve en geçerli fiksasyon tekniği tespit edilmiştir.
Bulgular: Kondil kırıklarının fiksasyonunda tek miniplak kullanımı stabil değildir. 2 miniplak kullanımı
veya kişiye özgü 3d plak kullanımı daha stabildir ve komplikasyon oranı daha azdır.
Sonuç: Kondil kırıkları muayenesi ve tedavi planlaması detaylıca, en uygun şekilde yapılmalıdır. Açık
redüksiyonda skar ve fasiyal paraliz gibi komplikasyonlar daha sık yaşanabilirken; kapalı
redüksiyonda ağrı, ağız açıklığında kısıtlılık, maloklüzyon, asimetri gibi komplikasyonlar
görülmektedir. Açık redüksiyon tercih edilen metottur. 1 mini plak kullanımı stabilizasyon sağlamakta
yetersizdir. Açık redüksiyonda 2 mini plak veya hastaya özgü 3d plak kullanımı komplikasyon riskini
minimalize edecektir. Çocuk hastalarda daha konservatif yaklaşımlar uygundur.
Anahtar Kelimeler: kondil kırığı, fiksasyon, mini plak, 3d plaklar, stabil
99
The Most Stable Fixation Tecnique in Mandibular Condyle Fractures
Begüm Genç, Cemil Sabri İşler, Başak Keskin, Sırmahan Çakarer
Istanbul University Dentistry Faculty Oral and Maxillofacial Surgery
Objective: Various techniques have been reported in the management of the mandibular condyle
fractures. The aim is to determine the most stable fixation technique which causes the least
complications.
Material-Methods: Literatures related to the subject in academic research engines such as Pubmed
and Google Scholar were scanned and the most current and valid fixation technique was determined.
Results: Using a single mini plate for fixation of condyle fractures are unstable. The use of 2
miniplates or a personalized 3D plate is more stable and has less complication rates.
Conclusion: Examination and treatment planning for condyle fractures should be done in the most
approtiate way in detail. Complications such as scar and facial paralysis may be experience more
frequently in open reduction; while pain, restriction of the mouth opening, malocclusion, and
asymmetry are observed in closed reduction. Open reduction is the preferred method. The use of a
single mini plate is insufficient to provide stabilization. The use of 2 mini plates or patient-specific 3D
plates will minimize the risk of complications. Conservative approaches are suitable for children.
Keywords: condyle fractures, fixation, mini plates, 3d plates, stable
OP-37
Oral fokal hiperplazi (OFH) şüphesi olan hastalarda HPV 13 ve 32'nin araştırılması
Muammer Osman Köksal
İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi,Tıbbi Mİkrobiyoloji Ana Bilim Dalı, İstanbul
Amaç: Fokal epitelyal hiperplazi (FEH) veya Heck hastalığı, insan papilloma virüsü (HPV) tip 13 veya
32'nin neden olduğu nadir bir hastalıktır ve ilk olarak 1965'te Navajo Xavante Hint ve Alaska Eskimo
çocuklarının oral mukozasında çoklu yumuşak papüler ve nodüler döküntülerden tanımlanmıştır.
Lezyonlar ağırlıklı olarak alt dudak, bukkal mukoza ve dilde bulunur. Negatif oral mukozal HPV
genotipleme sonuçları olan hastalarda oral fekal hiperplazi (OFH) ajanları olan HPV 13 ve 32'nin
araştırılması amaçlandı.
Gereç-Yöntem: Çalışmamıza hastanemizin çeşitli bölümlerinden gönderilen yedi bireyin biyopsileri
dahil edildi. Genital HPV genotiplemesi üreticinin talimatları ile gerçekleştirildi (Seegene, Seul, Güney
Kore). Genital HPV tipleri için negatif örnekler, HPV 13 ve HPV 32'nin genotiplendirilmesi için A6 / A8
PCR primerleri kullanılarak sekanslandı.
Bulgular: Genital HPV testinde negatif sonuç veren yedi hastaya dizi reaksiyonları uygulanmıştır.
Bunlardan 5'i HPV 13 ve HPV 32 için pozitif sonuç göstermiştir. Bu hastaların ikisi (% 40) HPV 32
pozitif, 3'ü de (% 60) HPV 13 pozitif sonuç vermiştir.
Sonuç: HPV 13 ve 32'nin genel prevalansı hakkındaki veriler, hastalığın genellikle kendiliğinden
gerileyen ve iyi huylu olması nedeniyle sınırlıdır. Bununla birlikte, hastalık prognozu ve viral
patogenezin hala araştırılması gerekmektedir. Oral papillomatoz lezyonlarda genital HPV tiplerine ek
olarak HPV 13 ve 32 düşünülmelidir.
Anahtar Kelimeler: Oral fokal hiperplazi, Heck hastalığı, HPV 13, HPV 32
100
Investigation of HPV 13 and 32 in patients with suspected oral focal hyperplasia
(FEH)
Muammer Osman Köksal
Department of Medical Microbiology, Istanbul Faculty of Medicine, Istanbul University, Istanbul,

Turkey
Objective: Focal epithelial hyperplasia (FEH) or Heck's disease is a rare disease caused by human
papilloma virus (HPV) type 13 or 32 and was first described in 1965 from multiple soft papular and
nodular eruptions on the oral mucosa of Navajo Xavante Indian and Alaska Eskimo children. The
lesions are predominantly found on the lower lip, buccal mucosa and tongue. It was aimed to
investigate HPV 13 and 32, which are the agents of oral fecal hyperplasia (FEH) in patients with
negative oral mucosal HPV genotyping results.
Materials-Methods: Biopsies of seven individuals sent from various departments of our hospital were
included in our study. Genital HPV genotyping was performed by the manufacturer's
instructions(Seegene, Seoul, South Korea). Negative samples for genital HPV types were sequenced
using A6 / A8 PCR primers for genotyping of HPV 13 and HPV 32.
Results: Sequence reactions were performed in seven patients with negative results in genital HPV
test. 5 of them showed positive results for HPV 13 and HPV 32. Two (40%) of these patients had
HPV 32 positive results, where as 3 (60%) had HPV 13 positive results.
Conclusion: Data on the general prevalence of HPV 13 and 32 are limited due to the fact that the
disease is usually self-regressing and benign. However, disease prognosis and viral pathogenesis still
need to be investigated. HPV 13 and 32 should be considered in addition to genital HPV types in oral
papillomatous lesions.
Keywords: Focal epithelial hyperplasia, Heck disease, HPV 13, HPV 32
OP-38
Mandibulada Switching Platformlu İmplant Sisteminin Oluşturduğu Stres
Dağılımının Sonlu Elemanlar Analizi ile Değerlendirilmesi
Adalet Çelebi Bektaş1, Belgin Gülsün2, Emre Arı3

1Bingöl Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı
2Dicle Üniversitesi DişHekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Diyarbakır
3
Dicle Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Makina Bölümü, Diyarbakır
Amaç: Bu çalışmada, switching platform dizaynına sahip implant sistemine ait 2 farklı çaptaki
implantın mandibulaya yerleştirilmesi ve farklı açılarda kuvvetlerin uygulanması sonucunda
implantların boyun bölgesindeki kemikte ve implant yüzeylerinde meydana gelen maksimum Von
Misses stres dağılımıni incelemek amaçlanmıştır.
Materyal-Metod: Belirli tekniklerle hazırlanan mandibular kemik modeli ile switching platform
dizaynındaki implantlar (3,75 mm ve 4,2 mm çapında) bilgisayar ortamına taranarak aktarıldı.
Mandibular kemik modeline bilgisayar ortamında yerleştirilen implantlara vertikal ve 30 ᵒ açılı olmak
üzere 300 N’luk kuvvet uygulandı. İmplantın boyun bölgesindeki kemikte ve implant yüzeyinde
oluşan maksimum Von Misses stres dağılımları değerlendirildi.
Bulgular: 3,75 mm çapındaki implanta oblik kuvvet uygulandiğinda çevresindeki kemikte oluşan
maksimum stres değeri 60,97 Mpa iken 4,2 mm çapındaki implantta bu değer 54,15 Mpa olarak
kaydedildi. İmplantlar vertikal yerleştirilip, kuvvet vertikal uygulandğında; 3,75 mm çapındaki
implant yüzeyinde 51,21 Mpa iken 4,2 mm çapındaki implantta bu değer 46,72 Mpa olduğu görüldü.
101
Sonuç: İmplantlar ve kuvvet aynı paralellikte yerleştirildiklerinde elde edilen stres dağılımı en ideali
olduğu görülmüştür. İmplant çapı arttikça, implant çevresinde oluşan maksimum Von Misses stres
değerinin azaldığını söyleyebiliriz.
Anahtar Kelimeler: Mandibula, sonlu elemanlar analizi, switching platform
Evaluation of the Stress Distribution of the Implant System with Switching

Platform in the Mandible by Finite Element Analysis
Adalet Çelebi Bektaş1, Belgin Gülsün2, Emre Arı3

1Bingol Universty, Faculty of Dentstry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Bingol
2Dicle University, Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Diyarbakır
3Dicle University, Faculty of Engineering, Machinery Department, Diyarbakır
Aim: In this study, it was aimed to examine the maximum Von Misses stress distribution occurring
in the bone and implant surfaces of the implants in the neck region of the implants as a result of the
placement of 2 different diameters of the implant system with switching platform design in the
mandible and application of forces at different angles.
Materials-Methods: İmplant prepared with specific techniques in mandibular bone model with
switching platform design (3.75 mm and 4.2 mm in diameter) were scanned and transferred to the
computer. Mandibular implants placed in the computer environment 300 N force applied to the bone
models 30 ᵒ including vertical and angled. The maximum Von Misses stress distribution on the bone
and implant surface in the neck region of the implant was evaluated.
Results: When oblique force was applied to the implant with a diameter of 3.75 mm, the maximum
stress value occurring in the bone around it was 60.97 MPa, while this value was recorded as 54.15
MPa in the 4.2 mm diameter implant. When implants are placed vertically and force is applied
vertically; While the implant surface of 3.75 mm diameter was 51.21 MPa, this value was found to
be 46.72 MPa the implant diameter of 4.2 mm.
Conclusion: The stress distribution obtained when implants and force were placed in the same
parallelism was found to be the most ideal. As the implant diameter increases, we can say that the
maximum Von Misses stress value around the implant decreases.
Keywords: Mandible, finite element analysis, switching platform
102
OP-39
Primer Ostium Maksillaris, Aksesuar Ostium Maksillaris ve Schneiderian
Membranın prevelansının Konik Işınlı Bilgisayarlı Tomografi ile incelenmesi
Hacer Eberliköse1, Yeliz Kılınç1, Orhan Gülen2, Derviş Yılmaz1

1Gazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi ABD, Ankara
2Gazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, oral Patoloji ABD, Ankara
Amaç: Maksiller sinüs, anatomik lokalizasyonu nedeniyle maksilllofasiyal cerrahi ve diş hekimliği
rutininde önemli bir yer işgal etmektedir. Diş hekimleri ve maksillofasiyal cerrahlar; posterior
maksiller diş çekimi, Caldwell-Luc operasyonları, Le- Fort cerrahileri ve implant operasyonları gibi
prosedürlerin maksiller sinüs bölgesi ile anatomik olarak yakınlığından kaynaklı zaman zaman
komplikasyonlar ile karşılaşırlar. Maksiller sinüsü içeren cerrahi girişimleri daha güvenli bir şekilde
yapabilmek için ilgili bölge anatomisi ve varyasyonları hakkında bilgi sahibi olmak gereklidir. Bu
durum olası risk faktörlerini azaltmaktadır.
Gereç-Yöntem: Çalışmamızda görüntüleme merkezine dental implant tedavi planlaması, ortognatik
cerrahi öncesi analiz, gömülü diş operasyonları, kistlerin ve neoplazilerin değerlendirmeleri
endikasyonu ile başvuran 385 hastanın konik ışınlı bilgisayarlı tomografi görüntüleri retrospektif
olarak incelenmiştir. 18 yaş üstü 385 hastanın bilateral olarak maksiller sinüs bölgesindeki anatomik
yapılar ve patolojik değişimler değerlendirilmiştir. Demografik bilgiler, dişsizlik, Primer Ostium
Maksillaris, Aksesuar Ostium Maksillaris ve Schneiderian Membran kalınlığı ile ilgili veriler
irdelenmiştir.
Bulgular: İstatiksel olarak güvenilirliği yüksek olan bir popülasyonda (770 maksiller sinüs) yürütülen
çalışmamızın bulgularına dayanarak çeşitli faktörlerin maksiller sinüs fizyolojisini etkilediği
saptanmıştır.
Sonuç: Çalışmamızda elde ettiğimiz sonuçlar preoperatif konik ışınlı bilgisayarlı tomografi
görüntülerinin detaylı incelenmesi ile postoperatif birçok komplikasyondan kaçınılabileceği görüşünü
ortaya koymuştur.
Anahtar Kelimeler: Primer Ostium Maksillaris, Sinüs Maksillaris, Konik Işınlı Bilgisayarlı Tomografi,
Schneiderian Membran, Aksesuar Ostium Maksillaris
The Examination Of The Prevalence Of Primary Ostıum Maxillaris, Accessory

Ostium Maxillaris And Schneiderian Membrane By Cone Beam Computed
Tomography
Hacer Eberliköse1, Yeliz Kılınç1, Orhan Gülen2, Derviş Yılmaz1

1Gazi University, Faculty of Dentistry,Department of Maxillofacial Surgery, Ankara
2Gazi University,Faculty of Dentistry, Department of Oral Pathology
103
Objective: Due to its anatomical localization of the maxillary sinus occupies important place in
maxilllofacial surgery and dentistry. Dentists and maxillofacial surgeons encounter complications,
from time to time, arising from the anatomical proximity of the procedures such as posterior maxillary
tooth extraction, Caldwell-Luc operations, Le-Fort surgeries and implant operations. Having
knowledge about the anatomy and variations of the related region is important. This situation reduces
the potential risk factors and be able to perform surgical procedures in a safer way.
Materials-Methods: In our study, cone- beam computed tomography images of 385 patients were
selected from a database of a dental imaging center with the indication of dental implant treatment
planning, pre-orthognatic analysis, embedded dental operations, and evaluation of cysts and
neoplasms were retrospectively analyzed. Anatomical structures and pathological changes in
maxillary sinus region bilaterally of 385 patients over 18 years of age were evaluated. Demographic
data, status of dentition, Primary Ostium Maxillaris, Accessory Maxillary Ostium and Schneiderian
Membrane thickness were evaluated.
Results: Based on the findings of our study conducted in a statistically highly reliable population(770
Maxillary Sinus), various factors have been found to affect maxillary sinus physiology.
Conclusion: The results of our study shows that radiographical signs indicating a potential maxillary
sinusitis should be evaluated carefully preoperatively, the results supports the opinion that many
postoperative complications can be avoided.
Keywords: Primery Ostium Maxillaris, Sinus Maxillaris, Cone Beam Computed Tomography,
Schneiderian Membrane, Accessory Maxillary Ostium
OP-40
Panoramik Radyograf Belirteçlerinin Mandibular Üçüncü Molar-İnferior Alveolar
Kanal İlişkisinin Belirlenmesindeki Güvenilirliği
Cansu Gül Koca, Muhammet Fatih Çiçek
Uşak Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Uşak, Türkiye
Amaç: Çalışmanın amaçları, 1) panoramik radyograf belirteçlerinin, CBCT aracılığı ile tanısal
doğruluğunu değerlendirmek ve 2) mandibular üçüncü molar dişlerin inferior alveolar kanal (IAC)
teması ile IAC bukko-lingual seyri arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.
Gereç-Yöntem: Uşak Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’ne, mandibular üçüncü molar dişlerin çekimi
amacı ile başvuru yapan 199 hasta, bu retrospektif çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışmaya dahil edilen
hastaların panoramik radyografileri, belirteçler (kök ucu kararması, kortikal hattın kaybı, mandibular
kanalın seyrinin değişmesi, mandibular kanalın daralması, kök açılarının değişmesi ve kök daralması)
açısından değerlendirilmiştir. Mandibular üçüncü molar dişlerin kökleri dikkate alınarak, IAC seyri
(bukkal, lingual ve apikal) belirlenmiştir. Nitel veriler arasındaki ilişkiyi belirlemek için Ki-Kare testi
kullanılmıştır. Tüm analizlerde anlamlılık düzeyi 0.01 olarak belirlenmiştir.
Bulgular: CBCT görüntülerine göre, IAC en fazla apikal pozisyonda (%51.8) olduğu görülmüştür.
Mandibular üçüncü molar-IAC teması ile sinir seyri arasında ise anlamlı bir ilişki bulunmamaktadır
(p> 0.01). Panoramik radyografi incelemelerine göre, belirteçler arasında 'kortikal hat kaybı' (%
56.3) belirteci en yüksek orana sahiptir. Panoramik radyografide değerlendirilen belirteçler ile CBCT
görüntüleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmamaktadır (p> 0.01).
Sonuç: Bu çalışma sonucunda panoramik filmlerdeki değerler ile CBCT değerleri arasında istatistiksel
olarak anlamlı bir ilişki olmadığı ve panoramik radyografilerin IAC-mandibular üçüncü molar teması
hakkında kesin bilgi vermediği söylenebilir.
Anahtar Kelimeler: CBCT, tanısal doğruluk, panoramik radyografi
104
Reliability of Panoramic Radiograph Predictors about Mandibular Third Molars-
Inferior Alveolar Canal Relation
Cansu Gül Koca, Muhammet Fatih Çiçek
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Dentistry Faculty, Uşak University, Uşak, Turkey
Objective: The purposes of this study were 1) to evaluate the diagnostic accuracy of the panoramic
radiography predictors by using CBCT and 2) relation between ınferior alveolar canal (IAC)-third
molar contact and bucco-lingual course of the IAC.
Materials-Methods: This retrospective study composed of 199 patients presenting to the Uşak
University Dentistry Faculty for extracting the mandibular third molars. Panoramic radiographs were
analysed by evaluating the presence and absence of predictors (darkening of the roots, loss of the
cortical line, diversion of the mandibular canal, deflected roots, and narrowing roots). The course of
IAC (buccal, lingual and apical) was determined according to mandibular third molars roots by CBCT
images. Chi-Square test was used to determine the relationship between qualitative data. In all
analysis significance level of 0.01 was used.
Results: According to the CBCT images, the IAC course was found to be at the highest rate in the
apical position. There was no statistically significant relationship between IAC course and IAC-
mandibular third molar contact (p>0.01) According to panoramic radiography examinations, ‘loss of
the cortical line’ predictor had the highest rate (56.3%) among the other predictors. There was no
statistically significant relationship between panoramic radiography predictors and CBCT images (p>
0.01).
Conclusion: As a result of the present study, it can be stated that there is no statistically significant
relationship between the predictor values on the panoramic radiographs and the CBCT findings, and
that panoramic radiographies do not provide any definitive information about the contact between
the IAC and mandibular molars root.
Keywords: CBCT, diagnostic accuracy, panoramic radiograph
OP-42
Alveolar Osteitiste Alveojel, % 0.8 Hyaluronik Asit ve % 0.2 Klorheksidin
Diglukonat Etkinliğinin Karşılaştırılması
Ömür Dereci1, Görkem Tekin1, Yasin Çağlar Koşar2

1Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı,
Eskişehir, Türkiye
2Türkiye Cumhuriyeti Sağlık Bakanlığı Turgutlu Ağız ve Diş Sağlığı Merkezi, Ağız, Diş ve Çene
Cerrahisi Uzmanı, Manisa, Türkiye
Amaç: Bu çalışmanın amacı Alveojel, % 0.8 hyaluronik asit (HA) ve % 0.2 klorheksidin diglukonat
(CHX) jelin ağrıyı azaltıcı ve alveoler osteitisin klinik belirti ve semptomlarını iyileştirici etkisini
karşılaştırmaktır.
Gereç-Yöntem: Bu çalışma için 01/01/2015 ve 01/01/2019 tarihleri arasında alveoler osteitis tedavisi
gören hastaların klinik verileri arşivden çıkarıldı. Hastalar daha sonra 4 gruba ayrıldı. Grup 1 kontrol
grubu olarak kabul edildi; küretaj ve fizyolojik salin irigasyonundan sonra başka biyomalzeme
kullanılmadı. Diğer tüm gruplara küretaj ve fizyolojik salin ile irigasyondan sonra sokete ek bir tedavi
uygulandı (Grup 2 - Alveojel; Grup 3 -% 0.8 HA; Grup 4 -% 0.2 CHX). Hastalar ameliyattan önce ve
ameliyattan 3 ve 7 gün sonra değerlendirildi. Postoperatif aşamada görsel analog skala (VAS),
ekspoze olan alveolar kemiğin klinik bulgu ve semptomlarının varlığı, düzensiz kan pıhtısı, soket
etrafındaki enflamasyon, kötü koku ve tat değerlendirildi.
105
Bulgular: Altmış yedi hasta çalışmaya dahil edildi. Tüm kontrol değerlendirmelerinde gruplar arasında
istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p> 0.05). CHX grubunda postoperatif 7. günde çekim soketi
çevresinde kontrol grubuna kıyasla enflamasyonda anlamlı azalma vardı (p <0.05). Gruplar arasında
klinik belirti ve semptomlarda başka anlamlı değişiklik gözlenmedi.
Sonuç: Alveoler osteitiste ağrının azaltılmasında sadece fizyolojik salin irrigasyonu ve küretaj ile
Alveojel,% 0.8 HA veya % 0.2 CHX ilavesi arasında anlamlı bir fark yoktur. Bununla birlikte, CHX
çekim soketleri etrafındaki iltihabı azaltmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Alveoler osteitis, Hyaluronik asit, Klorheksidin diglukonat, Kuru soket
The Comparison of the Efficacy of Alveogyl, 0.8% Hyaluronic Acid, and 0.2%
Chlorhexidine Digluconate in Alveolar Osteitis
Ömür Dereci1, Görkem Tekin1, Yasin Çağlar Koşar2

1Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Eskişehir Osmangazi University,
Eskişehir, Turkey
2Oral and Maxillofacial Surgeon, Turgutlu Oral and Dental Health Center, Republic of Turkey Ministry
of Health, Manisa, Turkey
Objective: The aim of this study was to compare the efficacy of Alveogyl,0.8% hyaluronic acid(HA),
and 0.2% chlorhexidine digluconate(CHX) gel in reducing pain and improving clinical signs and
symptoms of alveolar osteitis.
Materials-Methods: The clinical data of patients treated for alveolar osteitis between 01/01/2015 and
01/01/2019 were retrieved from the archives.All patients were initially treated by curettage and
physiological saline irrigation.Patients were then divided into 4 groups.Group 1 was considered the
control group;no other biomaterials were administered after curettage and physiological saline
irrigation.All other groups were administered an additional treatment in the socket after curettage
and physiological saline irrigation (Group 2 – Alveogyl; Group 3-0.8% HA; Group 4-0.2% CHX).
Patients were evaluated before surgery as well as days 3 and 7 after surgery.The postoperative
evaluations included visual analog scale (VAS) pain scores, the presence of clinical signs and
symptoms of exposed alveolar bone, disorganized blood clot, inflammation around the socket, and
bad odor and taste.
Results: Sixty-seven patients were included in the study. There was no statistically significant
difference between groups in all control evaluations (p>0.05). There was significantly reduced
inflammation around the extraction socket on postoperative day 7 in the CHX group compared to
that in the control group (p<0.05). No other significant changes in clinical signs and symptoms were
observed among groups.
Conclusion: There was no significant difference between curettage with physiological saline irrigation
alone and the addition of Alveogyl,0.8% HA, or 0.2% CHX in the reduction of pain in alveolar osteitis.
Nonetheless, CHX may reduce inflammation around the extraction sockets.
Keywords: Alveolar osteitis, Chlorhexidine digluconate, Dry socket, Hyaluronic acid
OP-42
Mandibular Konvansiyonel Tam Protezler ile Mandibular 2 İmplant Destekli
Locator Tutuculu Overdenture Protezlerle Tedavi Edilen Hastalarda Ağız Sağlığı
ile İlişkili Yaşam Kalitesinin ve Hasta Memnuniyetinin Karşılaştıralarak
Değerlendirilmesi
Ömür Dereci1, Emre Mumcu2, Görkem Tekin1

1Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı,
2Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Protetik Diş Tedavisi Ana Bilim Dalı,
106
Amaç: Locator tutuculu implant destekli overdenture protezler dişşiz çenelerin tedavisinde güvenle
kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, mandibular dişsizlikte konvansiyonel tam protezler ve implant
destekli locator tutuculu overdenture protezler ile tedavi edilen hastaların ağız sağlığı ile ilişkili yaşam
kalitesini ve hasta memnuyetine etkisini değerlendirmektir.
Gereç-Yöntem: 01/01/2015 ile 01/04/2018 tarihleri arasında konvansiyonel tam protez ve iki implant
destekli locator tutuculu overdenture protez ile tedavi edilen tüm hastaların klinik verileri
değerlendirildi. Yedi ayrı bölümden oluşan Ağız sağlığı etki profili-14 (OHIP-14) anketi ve genel
konfor, estetik, retansiyon, konuşma, hijyen bakım kolaylığı, ağrı ve çiğneme olmak üzere 7
bölümden oluşan hasta memnuniyet anketi (HMA) konvansiyonel tam protez ve locator tutuculu 2
implant destekli overdenture protez kullanan hastalardan 3-6 ay sonra kişisel değerlendirme yoluyla
alınmıştır. Konvansiyonel tam protez ve implant destekli locator tutuculu overdenture protez
kullanımından sonra elde edilen OHIP-14 ve HMA skorları istatistiksel analiz yöntemiyle karşılaştırıldı.
Bulgular: Doksan altı hasta çalışmaya dahil edildi. OHIP-14 skorları konvansiyonel tam protez
grubunda implant destekli locator tutuculu overdenture protez grubuna göre istatistiksel olarak daha
yüksek bulundu (p <0,05). İki implant destekli locator tutuculu overdenture protez grubu,
konvansiyonel tam protez grubuna göre hijyen bakımı kolaylığı dışında istatistiksel olarak daha
yüksek MHA skorları gösterdi (p <0,05). Hijyen bakım kolaylığı skorları konvansiyonel tam protez
grubunda anlamlı olarak yüksek bulundu (p <0,05).
Sonuç: İmplant destekli locator tutuculu overdenture protezlerin kullanımı, konvansiyonel tam
protezlerin kullanımına göre değerlendirildiğinde hijyen bakım kolaylığı dışında ağız sağlığıyla ilişkili
yaşam kalitesi ve hasta memnuniyeti yüksek bulunmuştur. Bunun nedeni ise locator parçaların
retantif kısımları nedeniyle overdenture protezin temizleme zorluğu olabilir.
Anahtar Kelimeler: Ağız sağlığı etki profili, dişsiz, mandibula, overdenture, tam protez
The comparative evaluation of oral health-related quality of life and patient

satisfaction in patients both treated with mandibular conventional complete
dentures and mandibular 2 implant-supported locator-retained overdentures
Ömür Dereci1, Emre Mumcu2, Görkem Tekin1

1Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Eskişehir Osmangazi University,
Eskişehir, Turkey
2Department of Prosthodontics, Faculty of Dentistry, Eskişehir Osmangazi University, Eskişehir,
Turkey
Objective: Locator-retained implant-supported overdentures are safely used in the treatment of

edentulous jaws.The aim of this study is to evaluate the impact on oral health-related quality of life
and patient satisfaction in patients treated with both conventional complete dentures and implant-
supported locator-retained overdentures in mandibular edentulism.
Materials-Methods: The clinical data of all patients treated with both conventional complete dentures
and 2 implant-supported locator-retained overdentures between 01/01/2015 and 01/04/2018 were
evaluated.The oral health Impact profile-14(OHIP-14) questionnaire which is constituted by seven
domains and oral satisfaction scale(OSS) which comprises 7 levels of impact of general comfort,
esthetics, retention, speech, ease of hygiene maintenance, pain and chewing were taken from the
patients by self-assessment after 3-6 months use of conventional complete prosthesis and locator-
retained 2 implant-supported overdentures. OHIP-14 and OSS scores obtained after conventional
complete denture and implant-supported locator-retained overdenture use were compared with
statistical analysis.
107
Results: Ninety-six patients were included in the study.OHIP-14 scores were statistically higher in
conventional complete denture group than in implant-supported locator-retained overdenture
group(p<0,05).Two implant-supported locator-retained overdenture group showed statistically
higher OSS scores than conventional complete denture group except ease of hygiene
maintenance(p<0,05).Ease of hygiene maintenance scores were significantly higher in conventional
complete denture group(p<0,05).
Conclusion: The use of implant-supported locator-retained overdentures shows increased levels of
oral health-related quality of life and patient satisfaction than the use of conventional complete
dentures except ease of hygiene maintenance in the same patient population.The reason for this
may be the difficulty of cleaning the overdenture prosthesis due to the retentive parts of the locator
components.
Keywords: Complete denture, edentulous, mandible, oral health impact profile, overdenture
OP-43
Mandibula'nın Langerhans Hücreli Histiyositoz: Üç Olgu Sunumu
Sezen Altındiş1, Hatice Hoşgör1, Fatih Mehmet Coşkunses1, Enver Alper Sinanoğlu2
1Kocaeli Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Kocaeli,
Türkiye
2Kocaeli Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Radyolojisi Anabilim Dalı, Kocaeli,
Türkiye
Amaç: Langerhans hücre histiyositoz (LHH), özelleşmiş kemik iliği kaynaklı langerhans hücrelerinin
anormal proliferasyonu ile karakterize nadir bir hastalıktır. Bu gruptaki üç varyanttan biri olan
eozinofilik granülom, farklı yaş aralıklarında görülebilen soliter / multifokal litik lezyonlardır.
Olguların% 60-80'ini oluşturur. Çalışmanın amacı, farklı yaşlarda farklı semptomları olan bu nadir
durumla ilgili klinik deneyimi bildirmektir.
Olgu: Bu raporda 3 LHH vakası sunulmuştur. Bu olgular sırasıyla 8, 53 ve 55 yaşında 3 erkek
hastaydı. İki olguda başka kliniklerde yapılmış diş çekimi sonrası iyileşmeyen yara şikayetleri
mevcuttu. Diğer pediatrik hasta, antibiyotik kullanımı ile geçmeyen mandibula angulus bölgesindeki
ekstraoral şişlik nedeniyle kliniğimize yönlendirildi. Histopatolojik incelemede pediatrik hastada LCH
ve erişkin hastalarda eozinofilik granülom saptandı. Tedavi olarak cerrahi küretaj uygulandı. Hastalar
halen takip edilmektedir.
Sonuç: Çenelerin osteolitik lezyonlarının ayırıcı tanısında LHH düşünülmeli ve gerekli kontroller
yapılmalıdır.
Anahtar Kelimeler: Eozinofilik granülom, langerhans hücreli histiyositoz, mandibula
Langerhans Cell Histiocytosis Of The Mandible: Report Of Three Cases
Sezen Altındiş1, Hatice Hoşgör1, Fatih Mehmet Coşkunses1, Enver Alper Sinanoğlu2
1Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Kocaeli University, Kocaeli,
Turkey
2Department of Oral and Maxillofacial Radiology, Faculty of Dentistry, Kocaeli University, Kocaeli,
Turkey
108
Objective: Langerhans cell histiocytosis (LCH) is a rare disease characterized by the abnormal
proliferation of specialized bone marrow-derived langerhans cells. Eosinophilic granuloma, one of the
three variants in this group, is solitary/multifocal lytic lesions that can be seen in different age ranges.
It constitutes 60-80% of the cases. The aim of the study is to report the clinical experience related
to this rare condition, which had different symptoms at different ages.
Case: In this report, 3 cases with LCH are presented. These cases were 3 male patients aged 8, 53
and 55, respectively. Two cases of them had complaints of wounds that did not heal after tooth
extraction in other clinics. The other pediatric patient was directed to our clinic due to the extraoral
swelling in the angle of the mandible, which did not pass with the use of antibiotics. Histopathological
examination revealed LHH in the pediatric patient and eosinophilic granuloma in adult patients.
Surgical curettage was applied as treatment. The patients are still under follow-up.
Conclusion: LCH should be considered in the differential diagnosis of osteolytic lesions of the jaws
and necessary controls should be performed.
Keywords: Eosinophilic granuloma, langerhans cell histiocytosis, mandible
OP-44
MRONJ Hastalarında Panoramik Radyografi Bulgularının Değerlendirilmesi
Mehmet Melih Ömezli1, Ferhat Ayrancı1, Damla Torul1, Zerrin Ünal Erzurumlu2, Hasan Akpınar1
1Ordu Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Ordu
2Ordu Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi,Ağız, Diş ve Çene Radyolojisi Ana Bilim Dalı, Ordu
Amaç: Neoplastik ve metabolik hastalıklar nedeniyle antirezorptif ve antianjiyojenik ilaç kullanan

hastalarda 8 haftadan uzun süren kemik ekspozları ilaca bağlı çene osteonekrozu (MRONJ) olarak
tanımlanmaktadır. Bu durum panoramik radyografilerde izlenebilen değişiklilere neden olmaktadır.
Bu çalışmanın amacı; farklı evrelerdeki MRONJ hastalarının panoramik radyografilerde izlenen
değişikliklerin ve çene kemiklerinin farklı bölgelerindeki fraktal boyut değerlerinin incelenmesidir.
Gereç-Yöntem: Antirezorptif ve antianjiyojenik ilaç tedavisi sonrası MRONJ gelişen 10 hastanın
panoramik radyografik görüntüleri incelenerek osteolitik yıkım, kortikal erozyon, skleroz, sekestr
varlığı, eksternal oblik sırtın kalınlaşması ve persiste alveolar soket varlığı gibi radyolojik bulgular
değerlendirilmiştir. Ayrıca çene kemiklerinin farklı bölgelerinden fraktal boyut değerleri ölçülerek
toplanan veriler istatistiksel olarak analiz edilmiştir.
Bulgular: Panoramik radyografilerde en sık saptanan bulgular; osteolitik yıkım ve kortikal erozyon
olarak belirlenmiştir. Persiste soket varlığı ilerlemiş MRONJ olgularında daha sık gözlenmiştir. Fraktal
boyut değerleri açısından farklı evreler ve farklı bölgelerdeki ölçümler kendi içinde
değerlendirildiğinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmemiştir.
Sonuç: Panoramik radyografilerindeki değişiklikler MRONJ hastalarında risk değerlendirmesi ve
tedavi planlaması açısından yol gösterici bir parametre olarak değerlendirilebilir. Ancak, daha geniş
örneklemler ile gerçekleştirilecek prospektif klinik çalışmalar ile bu sonucun desteklenmesine ihtiyaç
vardır.
Anahtar Kelimeler: fraktal analiz, MRONJ, panoramik radyografi
109
Evaluation of Panoramic Radiography Findings in MRONJ Patients
Mehmet Melih Ömezli1, Ferhat Ayrancı1, Damla Torul1, Zerrin Ünal Erzurumlu2, Hasan Akpınar1
1Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Ordu University, Ordu, Turkey
2Department of Oral and Maxillofacial Radiology, Faculty of Dentistry, Ordu University, Ordu, Turkey
Objective: Bone exposes lasting longer than 8 weeks in patients taking antiresorptive and
antiangiogenic drugs due to neoplastic and metabolic diseases are defined as drug-induced jaw
osteonecrosis (MRONJ). This results in changes that can be viewed on panoramic radiographs. The
aim of this study was to evaluate the changes observed in panoramic radiographs of MRONJ patients
at different stages and to measure fractal size values in different regions of jawbones.
Materials-Methods: Radiological findings such as osteolytic destruction, cortical erosion, sclerosis,
sequestr presence, thickening of external oblique ridge and presence of persistent alveolar socket
were evaluated by examining panoramic radiographic images of 10 patients who developed MRONJ
with antiresorptive and antiangiogenic drug therapy. In addition, the data collected by measuring
fractal size values from different parts of the jawbones were analyzed statistically.
Results: The most common findings in panoramic radiographs were osteolytic destruction and cortical
erosion. Persistent socket presence has been observed more frequently in advanced MRONJ cases.
In terms of fractal size values, no statistically significant difference was observed when
measurements in different phases and different regions were evaluated.
Conclusion: Changes in panoramic radiographs can be considered as a guiding parameter for risk
assessment and treatment planning in MRONJ patients. However, there is a need to support this
outcome with prospective clinical trials to be carried out with larger samples.
Keywords: fractal analysis, MRONJ, panoramic radiography
OP-45
Cerrahi Enükleasyon ile Geniş Odontojenik Kistlerin Etkin Yönetimi: Üç Tane Olgu
Sunumu
Onur Yeşiltaş, Hilal Alan
İnönü Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Malatya
Amaç: Odontojenik kistler, maksillofasiyal bölgeyi etkileyen en yaygın kistik lezyon formudur.
Geleneksel sınıflandırmada keratokistler ve dentijeröz kistleri içeren gelişimsel bir gruba ve radiküler,
rezidüel, paradental kistleri içeren inflamatuar bir gruba ayrılırlar. İnflamatuvar odontojenik kistler
iyi huylu asemptomatik kistler olmakla beraber boyutlarına bağlı olarak lezyonu çevreyelen kemiği
yıkmakta ve bölgeyi enfekte edebilmektedirler. Gelişimsel kistler genellikle asemptomatiktir, ancak
aşırı büyüme ve kortikal ekspansiyona ve erozyona neden olma potansiyeline sahiptir. Radiküler
kistler çenenin en yaygın kistleridir. Pulpa nekrozuna sekonder olarak Malessez'in epitel artıklarından
kaynaklanan enflamatuar kistler olarak sınıflandırılmıştır. Bu sunumdaki amacımız, kliniğimizde takip
ve tedavi ettiğimiz maksilla veya mandibula da odontojenik kist tanısı konan 3 tane hastamızın
enükleasyon ile tedavisinin, klinik ve cerrahi özelliklerinin yanında tedavi sonuçlarını değerlendirmek
ve bunu literatür eşliğinde sunmaktır.
Olgu: 2 erkek 1 kadın hasta olmak üzere 3 tane vaka sunulacaktır. Her vakada bulunan kistin çapı 3
cmden büyüktür. Hastaların hepsinde enükleasyon tedavisi tek seansta uygulanmıştır.
110
Sonuç: Odontojenik lezyonun büyük boyutu göz önüne alındığında, lezyonun boyutunu azaltmak için
dekompresyon, enükleasyondan önce yapılabilir. Ancak bu tedavi dezavantaj olarak, uzun iyileşme
süresi ve dekompresyon stentleri nedeniyle hastada morbiditeye sebep olur. Cerrah başarılı bir sonuç
elde etmek için yaş, hastanın genel tıbbi durumu ve lezyonun büyüklüğü ve tanısı gibi tüm faktörleri
değerlendirmelidir.
Anahtar Kelimeler: Enükleasyon, Odontojenik Kistler, Dentijeröz Kist, Radiküler Kist
Effective Management of Extensive Odontogenic Cysts Using Surgical

Enucleation: Three Cases Report
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Inonu University Faculty of Dentistry Malatya
Objective: Odontogenic cysts are the most common form of cystic lesions that affected the
maxillofacial region. They are classified traditionally into a developmental group, including
keratocysts and dentigerous cysts, and an inflammatory group including radicular, residual,
paradental cysts. Inflammatory odontogenic cysts are benign osteolytic asymptomatic lesions, but
that, depending on the size, they can destroy the surrounding bone and let it infected. Developmental
cysts are usually asymptomatic, but have the potential to become extremely large and cause cortical
expansion and erosion. Radicular cysts are most common cysts of the jaw. Our aim in this
presentation is to evaluate the treatment results of 3 patients who were diagnosed as odontogenic
cyst in the maxilla or mandible that we followed and treated in our clinic, as well as the clinical and
surgical features, and to present it in the light of the literature.
Case: 3 cases will be presented including 2 male and 1 female patient. The cyst in each case is larger
than 3 cm in diameter. Enucleation treatment was applied in one session in all patients.
Conclusion:: Given the large size of the odontogenic lesion, decompression can be done before
enucleation to reduce the size of the lesion. However, this treatment disadvantageously causes
morbidity in the patient due to the long recovery time and decompression stents. To achieve a
successful outcome, the surgeon must evaluate all factors such as age, the patient's general medical
condition, and the size and diagnosis of the lesion.
Keywords: Enucleation, Odontogenic Cysts, Dentigerous Cyst, Radicular Cyst
OP-46
TMD Hastalarında Artrosentez Sonrası Trombositten Zengin Plazma
Uygulamasının Yaşam Kalitesi Üzerine Etkisi
Damla Torul, Burak Cezairli, Kadircan Kahveci
Ordu Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Ordu, Türkiye
Amaç: Temporomandibular Hastalıklar, eklem, çiğneme kasları ve maksillofasiyal sistemin diğer

bileşenlerini de etkileyebilen çeşitli fonksiyonel değişiklikleri ve patolojik koşulları temsil eder. Bu
çalışmanın amacı, Mandibula Fonksiyon Bozukluğu Anketi (MFIQ) kullanılarak artrosentez sonrası
Enjekte Edilebilir Trombositten Zengin Fibrin (I-PRF) 'nin uygulamasının etkilerini değerlendirmektir.
111
Gereç-Yöntem: Hastalar sadece artroentez uygulanan-kontrol (9) ve I-PRF grubu (11) olmak üzere
iki gruba ayrıldı. Tüm hastalara standart artroentez tedavisi uygulandı ve I-PRF grubuna 1 cc I-PRF
enjekte edilmiştir. İstatistiksel analizler tekrarlanan ölçümler ANOVA testi kullanılarak yapıldı. Her
zaman periyodunda gruplar arasındaki karşılaştırmalar t-testi ile analiz edilmiştir.
Bulgular: MFIQ skorları grup içi karşılaştırmalarda 4 ölçüm zamanında da anlamlı farklılıklar
göstermiştir (P <.05). Gruplar arasında ilk ay (P =.002) ve üçüncü ay (P =.001) ölçümlerinde de
istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur. Diğer ölçümler arasında anlamlı farklılık
bulunamamıştır.
Sonuç: Artrosentez sonrası uygulanacak eklem içi I-PRF enjeksiyonu, TMD'nin uzun vadede yönetimi
açısından tek başına artrosentezden daha etkili olabilir.
Anahtar Kelimeler: Artrosentez, I-PRF, TMJ
Effect of Injectable Platelet Rich Fibrin Application Following Arthrocentesis on

Quality of Daily Life of TMD Patients
Damla Torul, Burak Cezairli, Kadircan Kahveci
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Ordu University, Ordu, Turkey
Objective: Temporomandibular Disorders (TMD) represent various functional changes and

pathological conditions that can also affect the joint, masticatory muscles and other components of
the maxillofacial system. The aim of this study is to evaluate the effects of Injectible Platalet Rich
Fibrin (I-PRF) into the joint capsule after arthrocentesis on the individuals' quality of life using the
Mandibula Function Impairment Questionnaire (MFIQ).
Materials-Methods: The patients were divided into two groups as only arthrocentesis-control (9) and
I-PRF group (11) which I-PRF injected into the superior joint space after the arthrocentesis. All
patients underwent standard arthrocentesis treatment and 1 cc I-PRF was injected for the I-PRF
group. Statistical analyses were done using the repeated measures ANOVA test. The comparisons
between the groups in each time period were analysed with t-test.
Results: The comparisons within the groups for the MFIQ scores showed significant differences among
the 4 measurement points (P <.05). Statistically significant differences were also found between the
groups for first month (P =.002) and third months (P =.001) measurements. The other
measurements did not show significant differences.
Conclusion: The intra-articular I-PRF injection to be applied following arthrocentesis may be more
effective than arthrocentesis alone in terms of the management of TMD in long-term.
Keywords: Arthrocentesis, I-PRF, TMJ
OP-47
Ortognatik Cerrahi Sonrası Nazal Değişiklikler: Bir Olgu Sunumu
Cavanşir Asadov, Başak Keskin Yalçın, Sabri Cemil İşler, Sırmahan Çakarer
İstanbul Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı
Amaç: Le Fort I osteotomisi orta yüzün dentofasiyal deformitelerini düzeltmek için yaygın olarak
kullanılan ve önemli prosedürlerden birisidir. Maksilla pozisyonundaki sapmalar, nazal yapı da dahil
olmak üzere orta yüz kemikleri ile beraber sert dokunun üzerini örten yumuşak dokuyu da etkiler.
Postoperatif nazal septum deviasyonu, operasyon sonrası nadir ve öngörülemeyen bir sonuçtur.
Postoperatif olarak gelişen komplikasyonun doğru yönetimini bildiren birkaç rapor bulunmaktadır.
112
Olgu: Bu sunumda ortognatik cerrahi operasyonu geçirmiş 23 yaşında bir kadın hasta
değerlendirilecektir.Hastanın ortognatik cerrahi operasyonu sonrası kontrollerinde 8.ayda maksillanın
sol bölgesinde enfeksiyon saptandı. Maksillanın sol bölgesinde bulunan miniplaklar çıkartıldı.
Miniplaklar çıkarıldıktan 5 ay sonra yapılan radyografik değerlendirmeler ile birlikte ekstaoral olarak
da farkedilen septumun sol tarafa doğru deviye olduğu saptandı.Hasta miniplaklar çıkarıldıktan 6 ay
sonra tekrar opere edildi ve nazal septum doğru pozisyonda stabilize edildi.
Sonuç: Dikkatli ekstübasyon, nazal septumun intraoperatif yönetimi ve önceden var olan nazal
septum deviasyonunun dikkatli bir şekilde incelenmesi, postoperatif nazal septum deviasyonunu
önlemek için önemli kriterlerdendir.Operasyon sonrası deviasyon görülürse, septumu yeniden doğru
bir şekilde konumlandırma ve sabitleme ile postoperatif septal sapma başarılı bir şekilde düzeltebilir.
Anahtar Kelimeler: Nazal septum, ortognatik cerrahi, septum deviyasyonu
Nasal Changes After Orthognathic Surgery: A Case Report
Cavanşir Asadov, Başak Keskin Yalçın, Sabri Cemil İşler, Sırmahan Çakarer
Istanbul University Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery
Objective: Le Fort I osteotomy is one of the commonly used and important procedures to correct
dentofacial deformities of the midface. Deviations in the maxilla position affect the soft tissue
covering the hard tissue as well as the mid-face bones, including the nasal structure. Postoperative
nasal septum deviation is a rare and unpredictable postoperative result. There are several reports
reporting the correct management of postoperative complications.
Case: The aim of this case to evaulate a 23-year-old female patient, who had previously undergone
orthognathic surgery. In the 8th month after the orthognathic surgery, infection was detected in the
left maxilla. The miniplates in the left part of the maxilla were removed. With the radiographic
evaluations made 5 months after miniplaques were removed, it was found that the septum, which
was also noticed extaorally, was deviated to the left. The patient was operated again 6 months after
miniplaques were removed and the nasal septum was stabilized in the correct position.
Conclusion: Careful extubation, intraoperative management of the nasal septum, and careful
examination of pre-existing nasal septum deviation are important criteria to prevent postoperative
nasal septum deviation.If post-operative deviation occurs, postoperative septal deviation can be
successfully corrected by repositioning and fixing the septum correctly.
Keywords: Nasal septum, orthognathic surgery, septum deviation
OP-48
Inferior Alveoler Sinir Yaralanmaları İçin Yeni Bir Tedavi Yaklaşımı: Pilot Çalışma
Gözde Işık, Selin Kenç, Tayfun Günbay
Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, İzmir, Türkiye
Amaç: Bu çalışmanın amacı, cerrahi uygulamalara bağlı gözlenen inferior alveoler sinir
yaralanmalarının tedavisinde kullanılan enjekte edilebilir trombositten zengin fibrin (E-TZF)
enjeksiyonunun klinik sonuçlarını analiz etmektir.
Gereç-Yöntem: Bu deneysel pilot çalışma, üçüncü molar cerrahisi, implant cerrahisi veya mandibular
ramustan blok kemik grefti eldesinden sonra duyu kaybı gözlenen hastalar üzerinde
gerçekleştirilmiştir. E-TZF enjeksiyonu, mental foramen bölgesine ve haftada bir kez olmak üzere bir
ay boyunca uygulanmıştır. Duyusal değişikliklerin analizinde, klinik duyu testleri (statik iki nokta
ayrımı (TPD), statik hafif dokunma (SLT), fırça yönünü belirleme (BDS), pinprick (PP), termal soğuk
algılaması (TCD) ve termal sıcak algılaması (THD)), enjeksiyon öncesi ve enjeksiyonunu takiben
altıncı ayda tekrarlanmıştır. Ayrıca, demografik ve perioperatif değişkenler kaydedilmiştir.
İstatistiksel anlamlılık.05 olarak belirlenmiştir.
113
Bulgular: Toplam sekiz hastaya E-TZF enjeksiyonu yapılmıştır. Duyu testlerinde, tüm hastalar için
SLT, PP ve termal algılama testlerinde pozitif yanıtlar alınmıştır, ancak parestezi gözlenen iki hasta
(%25) ise, TPD ve BDS testlerine negatif yanıt vermiştir. Bu farklılıklar, istatistiksel olarak anlamlıdır
(sırasıyla; p<0.001 ve p=0.01).
Sonuç: Çalışmanın sonuçları, E-TZF’nin periferik sinir yaralanmaları için bir tedavi yöntemi olarak
uygulanabileceğini göstermiştir. E-TZF’nin sinir dokusu üzerindeki etkisini anlamak için daha büyük
örneklem sayısına sahip randomize kontrollü klinik araştırmalara ihtiyaç vardır.
Anahtar Kelimeler: inferior alveoler sinir, periferik sinir yaralanmaları, enjekte edilebilir
trombositten zengin fibrin
A New Treatment Approach For Inferior Alveolar Nerve Injuries: A Pilot Study
Ege University, Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, İzmir, Turkey
Objective: The purpose of this present study was to analyze the clinical outcomes of injectable
platelet-rich fibrin (i-PRF) injection used in the management of inferior alveolar nerve injuries after
surgical interventions.
Materials-Methods: This experimental pilot study was conducted in patients with altered nerve
sensation after third molar removal, implant surgery or block bone graft harvesting from mandibular
ramus. Injection of i-PRF was performed into mental foramen once a week for a month. Clinical
sensory tests (static two-point discrimination (TPD), static light touch (SLT), brush directional stroke
(BDS), pinprick (PP), thermal cold discrimination (TCD) and thermal hot discrimination (THD)) were
performed to analyze nerve alterations at preoperatively and 6 months postoperatively. Also,
demographic and perioperative variables were noted. Statistical significance was set at.05.
Results: A total of eight patients underwent i-PRF injection. The sensory tests revealed that the
positive responces were recorded in SLT, PP and thermal discrimination tests for all patients, while
negative responces were occured for TPD and BDS tests in 2 patients (25%). The differences were
statistically significant (p<0.001 and p = 0.01, respectively).
Conclusion: The results of the study showed that i-PRF may be carried out a treatment method in
peripheral nerve injuries. Further randomized clinical studies with a large sample are needed to
assess the affect of i-PRF on nerve tissue.
Keywords: Inferior alveolar nerve, peripheral nerve injuries, injectable platelet-rich fibrin
OP-49
Türkiye’de Covid-19 salgını sırasında dental tedavi için başvuran hastaların bilgi
düzeyi, davranış ve psikolojik destek ihtiyaçlarının değerlendirilmesi
Reyhan Saglam1, Zeynep Çukurova Yılmaz1, Nurcan Altaş2, Serap Gülsever1, İpek Necla Güldiken1,
Hanife Ataoğlu1
1Medipol Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, İstanbul
2Medipol Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Periodontoloji Ana Bilim Dalı, İstanbul
114
Amaç: Çalışmamızın amacı, pandemi sürecinde dental tedavileri için sağlık kuruluşlarına başvuran
hastaların Covid-19 ile ilgili farkındalıklarını ve psikolojik yardım ihtiyaçlarını değerlendirilmektir.
Gereç-Yöntem: Pandemi sürecinde Medipol Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Esenler Hastanesi’ne
başvuran hastaların demografik dağılımı, Covid-19 enfeksiyonu konusundaki risk bilgi düzeyi, bu
süreçteki davranış ve tutumları ve psikolojik yardım ihtiyaçları ile ilgili sorulara vermiş oldukları
cevaplar değerlendirilmiştir.
Bulgular: Hastaların %48,5’i şiddetli ağrı şikayetiyle kliniğimize başvurmuş olup, %98,8’i işleminin
acil olduğunu düşünmektedir. %94,6 hasta Covid-19 ile ilgili bilgi sahibi iken, sadece %63,5’i
hastalığın semptomlarını bilmektedir. Hastaların hepsi hastalığın ölümle sonuçlanabileceğini
biliyorken, %89,8’i tedavi sırasında bulaş riskini ve % 81,4’ü korunma yöntemlerini eksiksiz
bilmektedir. %57,5’i ise diş tedavisi yapılırken endişe duyduğunu belirtmiştir. Hastaların % 94,6’sı
kişisel ekipman önlemi aldığını söylemiş, bu hastaların da % 92,8’sinin maske taktığı tespit edilmiştir.
Hastaların %13,8’i hastalığı kesin geçireceğini düşünürken, %26,9’u hastalığa yakalanmayacağını
düşünmektedir. Çalışmamıza katılan hastaların %65,9’u salgının neden olduğu endişeyi biriyle
konuşarak azaltabileceğini, %76’sı psikolojik destek almanın gerekli olduğunu, %94,6’sı psikolog ve
psikiyatrların insanlara bu konuda yardımcı olması gerektiğini, %90,4'ü ise sadece salgından
etkilenenlerin psikolojik yardım alması gerektiğini düşünmektedir.
Sonuç: Çalışmanın sonucunda; sorduğumuz sorulara verilen cevaplar Covid-19 pandemisi sırasında
özellikle erken dönemde diş hekimliğine gelen hastaların yüksek oranda acil tedavileri için
başvurduğunu göstermiştir. Hastaların yine çok büyük oranda bu hastalık konusundaki bilgi
seviyelerinin ve farkındalıklarının yüksek olduğu ortaya çıkmıştır.
Anahtar Kelimeler: Covid-19, Dental tedavi, Farkındalık, Pandemi
Knowledge, behavior and psychological support need of patients who applied to

the dental clinics during the COVID-19 outbreak in Turkey
Reyhan Saglam1, Zeynep Çukurova Yılmaz1, Nurcan Altaş2, Serap Gülsever1, İpek Necla Güldiken1,
Hanife Ataoğlu1
1Medipol University Faculty of Dentistry, Oral and Maxillofacial Department, İstanbul
2Medipol Üniversitesi Faculty of Dentistry, Periodontology Department, İstanbul
Objective: The aim of the study was to evaluate the awareness, behavior and psychological support
needs of patients who applied to healthcare institutions for dental treatment during the Covid-19.
Materials-Methods: During the pandemic period, questionnaire study was conducted on patients
applied to Medipol University Faculty of Dentistry Esenler Hospital, demographic distribution, level of
risk knowledge about Covid-19 infection, their behavior and attitudes and psychological health was
enquired.
Results: 48.5% of patients applied to our clinic with severe pain complaints, 98.8% thought their
complaints were urgent. While 94.6% of patients thought they have full knowledge about Covid-19,
only 63.5% knew symptoms of disease. While all patients knew disease can result in death, 89.8%
of patients knew risk of transmission and 81.4% knew methods of protection perfectly. 57.5% of
them stated they were concerned about transmission during dental procedure. 94.6% of patients
claimed they took personal equipment precautions, 92.8% of these patients wore masks. While
13.8% of patients thought they would get disease, 26.9% thought they wouldn’t. 65.9% of patients
think they could reduce anxiety caused by the epidemic by talking with someone. 76% of patients
should get psychological support, 94.6% thought psychologists and psychiatrists should help people
in this regard, and 90.4% thought only infected patients should get psychological help.
Conclusion: This study showed patients came to dental hospital especially in the early period during
Covid-19 pandemic, applied for high rate of urgent treatment. It has been revealed that patients
have high level of knowledge and awareness about this disease.
Keywords: Awareness, Covid-19, Dental treatment, Pandemic
115
OP-50
Ameloblastoma ve Odontojenik Keratokistlerin Klinik ve Radyolojik Olarak
Karşılaştırılması: Retrospektif Bir Çalışma
Berkay Tokuç, Fatih Mehmet Coşkunses, Hatice Hoşgör
Kocaeli Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Kocaeli
Amaç: Bu çalışmanın amacı ameloblastoma (AB) ve odontojenik keratokist (OKK) vakalarının

demografik profillerini tanımlamak ve panoramik radyografi ve konik ışınlı bilgisayarlı tomografi ile
radyolojik bulgularını karşılaştırmaktır.
Metod: Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı arşivlerindeki hasta kayıtları retrospektif olarak
değerlendirildi. Lezyonların lokalizasyonu, şekli, kök rezorpsiyonu, gömülü dişler ile olan ilişkisi, diş
deplasmanı, kortikal perforasyon varlığı, kemik ekspansiyonu, tedavi biçimi ve rekürens oranları
analiz edildi.
Bulgular: 12 AB ve 13 OKK vakası değerlendirildi. AB vakaları ortalama 33 ay, OKK vakaları 34 ay

takip edildi. Rekürens oranları AB vakalarınında % 16,6, OKK vakalarınında % 15,3 olarak tespit
edildi. Kök rezorpsiyonu, diş deplasmanı, kemik ekspansiyonu ve kortikal perforasyon varlığı nın AB
tanısı olan hastalarda istatistiksel anlamlı olarak daha fazla gözlendiği rapor edildi (p<0.05).
Sonuç: AB’nın agresif gelişimi ve destrüktif potansiyeli sebebiyle AB ve OKK arasındaki ayrımın
yapılması büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada iki lezyonun da rekürens oranları benzer olmasına
rağmen, geç dönem rekürensin değerlendirilebilmesi için daha geniş vaka seriyle birlikte uzun dönem
takibe sahip olan çalışmaların yapılması gerekmektedir.
Anahtar Kelimeler: ameloblastoma, keratokist, rekürens
Clinical and Radiological Comparison of Ameloblastoma and Odontogenic

keratocysts: A Retrospective Study
Berkay Tokuç, Fatih Mehmet Coşkunses, Hatice Hoşgör
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Kocaeli UniversityKocaeli
Objective: The purpose of this study was to describe the demographic profiles of ameloblastomas
(ABs) and odontogenic keratocysts (OKCs) and to compare the radiographic findings of lesions using
panoramic radiography and cone beam computed tomography.
Methods: Patients records of ABs and OKCs were retrospectively reviewed from the archive of the
Department of Oral and Maxillofacial Surgery. Location, size, shape, root resorption, relation with
impacted tooth, tooth displacement, presence of cortical perforation, bone expansion, type of
treatment and recurrence rate were analysed.
Results: Twelve ABs and thirteen OKCs were reviewed. The mean follow-up were 33 months and 34
months for ABs and OKCs respectively. The recurrence rates were 16.6 % and 15.3 % in ABs and
OKCs, respectively. Root resorption, tooth displacement, bone expansion and presence of cortical
perforation were significantly higher in patients with the diagnosis of AB (p<0.05).
Conclusions: Differentiation between AB and OKC is crucial due to greater aggressiveness and
destructive potential of AB. Although recurrence rates of two entity were similar in presented study,
long-term follow-up with larger case series for late-onset recurrence is required.
Keywords: ameloblastoma, keratocyst, recurrence
116
OP-51
Maksillofasiyal Kırığı Olan 374 Olgunun Demografik Özellikleri Ve Etiyolojik
Faktörleri: 11 Yıllık Retrospektif Çalışma
Rıdvan Güler, Kamil Serkan Ağaçayak
Amaç: Bu retrospektif çalışmanın amacı, 2008-2019 yılları arasında Dicle Üniversitesi, Diş Hekimliği
Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı’na başvurmuş travmaya bağlı maksillofasiyal kırık
izlenen hastaların demografik dağılımını ve tedavi yöntemlerini geriye dönük analiz edip elde edilen
bulguları değerlendirmek ve tartışmaktır.
Gereç-Yöntem: Kliniğimize başvuran 374 maksillofasiyal travma vakasına ait dosya dokümanları
toplanarak incelendi. Elde edilen veriler cinsiyet, yaş, etiyoloji, mevsim, anatomik lokalizasyon ve
tedavi seçeneklerine göre analiz edildi.,
Bulgular: Yapılan istatiksel analiz sonucunda; 257’si erkek (%68,7), 117’si kadın (%31,3) olan 374
hastada 400 maksillofasiyal kırık tespit edildi. Ortalama yaş 25 (7-68) olarak tespit edildi. Etiyolojik
nedenler sıralandığında 129 hasta (%34,5) ile düşme ilk sırada yer aldı. Daha sonra sırasıyla 124
hasta (%33) ile darp, 69 hasta (%18,4) ile trafik kazası, 21 hasta (%5,6) ile spor kazası, 12 hasta
(%3,2) ile iş kazası, 12 hasta (%3,2) ile at tepmesi, 4 hasta (%1) ile ateşli silah yaralanması ve 3
hasta (%0,8) ile diş çekim sonrası oluşan çene kırığı etiyolojik sebepler arasında yer almaktadır.
Tedavisi gerçekleştirilmiş 400 kırığın 334’ü (%83) mandibulada, 46 (%11) tanesi maksillada, 3 (%1)
tanesi zigomatik kemikte, 3 tanesi (%1) orbitada ve son olarak 14 tanesi (%4) çoklu kırık şeklinde
görüldü.
Sonuç: Maksillofasiyal kırıkların insidansı, etiyolojisi ve hastaların demografik özellikleri bölgelere

göre çeşitlilik göstermektedir.
Anahtar Kelimeler: Etiyoloji, Maksillofasiyal travma, Retrospektif çalışma
Demographic Characteristics and Etiological Factors Of 374 Cases With

Maxillofacial Fracture: A 11 Year Retrospective Study
Departmant of Oral and Maxillofacial Surgery, Dicle University, Faculty of Dentistry, Diyarbakır,
Turkey
Objective: The purpose of this retrospective study was to evaluate and discuss the demographic
distribution and treatment methods of patients with maxillofacial fracture who admitted to the Dicle
University, Faculty of Dentistry, Deparment of Oral and Maxillofacial surgery due to trauma between
2008-2019.
Materials-Methods: The file documents of 374 maxillofacial trauma cases admitted to our clinic were
collected and examined. The data obtained were analyzed according to gender, age, etiology, season,
anatomical localization and treatment options.
117
Results: As a result of statistical analysis, 400 maxillofacial fractures were detected in 374 patients,
of whom 257 (68.7%) were male and 117 (31.3%) were female. The mean age was 25 (7-68) years.
When etiological causes were listed, fall was in the first place with 129 patients (34.5%). Then,
respectively, interpersonal violence with 124 patients (33%), traffic accident with 69 patients
(18.4%), sports accident with 21 patients (5.6%), occupational accident with 12 patients (3.2%),
horse kick with 12 patients (3.2%), gunshot wounds with 4 patients (1%) and jaw fractures that
occured after tooth extraction with 3 patients (0.8%) were among the etiological causes. Of the 400
fractures treated, 334 (83%) were seen in the mandible, 46 (11%) were in the maxilla, 3 (1%) were
in the zygomatic bone, 3 (1%) were in the orbit and finally 14 (4%) were multiple fractures.
Conclusion: The incidence, etiology and demographic characteristics of maxillofacial fractures vary
according to regions.
Keywords: Etiology, Maxillofacial fractures, Retrospective study
OP-52
Türkiyedeki Diş Hekimlerinin Antikoagülan ve Antiplatelet İlaç Kullanan
Hastalara Karşı Tutum ve Davranışları- Anket Çalışması
Ozge Doganay, Alper Alkan
Bezmialem Vakıf Üniversitesi
Amaç: Diş tedavileri öncesinde antitrombosit veya antikoagülan tedavinin kesilmesi genellikle
önerilmemektedir çünkü tromboz veya tromboembolik hadise riski, prosedür ile ilişkili kanama
riskinden daha yüksektir. Bu çalışmanın amacı, web linki aracılığı ile, Türkiye'deki diş hekimlerinin
oral antikoagülan veya antiplatelet ilaç kullanan hastaların diş müdahalelerinde bilgi, tutum ve
davranışlarını değerlendirmektir.
Gereç-Yöntem: Antiplatelet veya antikoagülan ilaç alan hastaların yönetimi ve vaka deneyimleri ile
ilgili yarı yapılandırılmış anket soruları bir web bağlantısı aracılığı ile yaklaşık 1500 diş hekimine
dağıtılmıştır.
Bulgular: Anketi cevaplaması istenen tüm diş hekimleri arasında 500 katılımcıdan % 62'si diş
müdahaleleri öncesinde her zaman hastayı doktoruna konsülte etmeyi tercih ederken, % 29'u
kanama riski yüksek değilse ilaç tedavisi devam ederken diş çekimi yapmaktadır. Antiplatelet ajan
kullanan hastalar için INR veya diğer testler sorulduğunda, katılımcıların % 39'u INR ve % 25'i
kanama zamanı istediğini, % 4.6'sı herhangi bir teste gerek duymadıklarını belirtti. Katılımcıların %
22'si, hastaların tıbbi danışmanlarının antiplatelet ajan kullanımına her zaman ara verdiklerini ve
işlem öncesinde düşük molekül ağırlıklı heparin ile köprülediklerini belirtmiştir.
Sonuç: Anket sonuçlarına göre, çoğu diş hekimi kan sulandırıcı ilaç kullanan hastalarda diş
tedavilerine karşı temkinli yaklaşmaktadır. Tıbbi konsültanlar, diş tedavilerinde antiplatelet ajanın
devam kararı yerine, halen farklı mekanizmalar üzerinde fonksiyon gösteren antikoagülan ilaçlarla
köprüleme yapmayı tercih etmektedirler.
Anahtar Kelimeler: Antikoagülanlar, antiplatelet ilaç, kanama, tromboembolik risk, diş hekimliği
118
Dentists’ Attitude And Practice Towards Patients Taking Oral Anticoagulant Or
Antiplatelet Medication In Turkey- A Survey
Ozge Doganay, Alper Alkan
Bezmialem Vakif University
Objective: Discontinuation of antiplatelet or anticoagulant therapy prior to dental procedures is

usually not recommended because the risk of thrombosis or thromboembolic events is higher than
that of significant procedure-related bleeding. The purpose of this study was to assess the knowledge,
attitude and practice of dentists in Turkey, towards dental management of patients taking oral
anticoagulant or antiplatelet medication using a questionnaire survey.
Materials-Methods: A semi-structured questionnaire regarding the handling of and experiences with
patients taking antiplatelet or anticoagulant drug was distributed to approximately 1500 dentists via
a web link.
Results: Of 500 respondents among all dentists who were requested to answer the questionnaire,
61.59 % participants always consult a physician of the patient prior to dental interventions whereas
28,76% participants perform tooth extractions under continued therapy if bleeding risk is not high.
When asked regarding the INR or other tests for the patients using antiplatelet agents, 39,32 % of
all took INR, 25% of all took bleeding time and 4,61% of all do not require any test. 21,91% of all
stated that medical consultant of the patient always interrupts the use of antiplatelet agent and
bridges it with low molecular heparin prior to the interventions.
Conclusion: According to the results of the survey, most dentists remain cautious when performing
dental procedures in patients taking blood thinners. Instead of continuation of an antiplatelet drug
in dental procedures, medical consultants still prefer to bridge it with anticoagulant drugs that
function on different mechanisms.
Keywords: Anticoagulants, antiplatelet drug, bleeding, thromboembolic risk, dentistry
OP-53
Temporomandibular Eklem Redüksiyonlu Disk Deplasmanına Sahip Hastalarda
Kliking Sesini Azaltmada Proloterapi Etkili midir?
Fatih Taşkesen
Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı
Amaç: Bu çalışmanın amacı redüksiyonlu disk deplasmanı olan hastalarda dekstroz proloterapisinin
temporomandibular eklem (TME) kliking sesi üzerindeki etkinliğini analiz etmektir.
Gereç-Yöntem: Bu çalışmaya TME redüksiyonlu disk deplasmanı klinik tanısı konmuş TME ağrısı ve
kliking sesi ile başvuran 15 hasta dahil edildi. Tüm hastalara dekstroz proloterapisi ayda bir kez olmak
üzere dört seans uygulandı. Disk redüksiyonunu kolaylaştırmak için TME diskinin posterior
ataşmanına dekstroz (%10) enjekte edildi. Hastalar ameliyat öncesi ve son proloterapi seansından
altı ay sonra TME sesleri ve ağrı yönünden değerlendirildi. Tüm hastalar Mart 2019 ve Ocak 2020
tarihleri arasında Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Erzincan, Ağız, Diş, Çene
Cerrahisi Kliniği'nde tedavi edildi ve retrospektif olarak değerlendirildi. İstatistiksel analiz için
eşleştirilmiş t testi kullanıldı.
Bulgular: Altı ay sonunda kliking sesi değerleri başlangıç değerlerine göre istatistiksel olarak anlamlı
düzeyde düşük bulundu (p=0.001). TME ağrısı değerleri de altı ay sonunda benzer şekilde başlangıç
değerlerine göre azaldı (p=0.011).
119
Sonuç: TME hipermobilite tedavisinde yaygın olarak kullanılan proloterapi, redüksiyonlu disk
deplasmanı vakalarında TME kliking sesi azaltmada umut verici tedavi etkinliği göstermiştir. Bu
bulguları desteklemek için daha geniş örneklem büyüklüklerine sahip kontrollü uzun vadeli
çalışmalara ihtiyaç vardır.
Anahtar Kelimeler: Proloterapi, Temporomandibular eklem, enjeksiyon
Is Prolotherapy Effective in Reducing Clicking Sound in Patients Suffering from

Temporomandibular Joint Disc Displacement with Reduction?
Fatih Taşkesen
Erzincan Binali Yildirim University Faculty of Dentistry Department of Oral and Maxillofacial Surgery
Objective: The aim of this study was to analyze the efficacy of dextrose prolotherapy on
temporomandibular joint (TMJ) clicking sound in patients with disc displacement with reduction
(DDwR).
Materials - Methods: 15 patients suffering from TMJ pain and clicking sound with the clinical diagnosis
of TMJ-DDwR was included in this study. All patients had four sessions of dextrose prolotherapy
monthly. Dextrose (10%) was injected to posterior attechment of the TMJ disc to facilitate disc
reduction. Patients were evaluated preoperatively and six months after the last session of
prolotherapy in terms of TMJ sounds and pain. All patients were treated between March 2019 and
January 2020 at Erzincan Binali Yildirim University Faculty of Dentistry Department of Oral and
Maxillofacial Surgery Clinic in Erzincan, Turkey and evaluated retrospectively. Paired sample-t test
was used for statistical analysis.
Results: The clicking sound of six months showed statistical significance lower values than baseline
(p=0.001). Also TMJ pain was reduced statistical significantly at the end of follow-up period
(p=0.011).
Conclusions: Prolotherapy, that was commonly used in TMJ hypermobility treatment, has showed
promising treatment efficacy on TMJ clicking sound on DDwR cases. Controlled long term studies
with larger sample sizes are needed to support these findings.
Keywords: Prolotherapy, Temporomandibular joint, injection
OP-54
Ortognatik cerrahi: vaka serisi
Hilal Türker Alan1, Ayşegül Evren2, Burak Ünlütürk1

1İnönü Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Malatya
2İnönü Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ortodonti Anabilim Dalı, Malatya
Amaç: Ortognatik cerrahi iskeletsel angle sınıf II ve III deformiteler, dentomaksillofasiyal

deformiteler ve maksillofasiyal asimetrilerin tedavileri için sıkça başvurulan bir prosedürdür.
Ortognatik cerrahi ile estetik yüz konturunu ve oranını sağlama, dental maloklüzyonu düzeltme,
obstrüktif uyku apnesini tedavi etme de mümkün olabilmektedir. Ortognatik cerrahi komplikasyonları
çok düşük oranda bildirilmiş olup genelde güvenilir kabul edilmektedir.
120
Olgu: Fakültemize çenelerinde fonksiyon bozukluğu ve estetik şikayetlerle başvuran 5 hastanın klinik
ve radyografik muayenelerinde iskeletsel deformiteleri tespit edildi. Ortodontik tedavilerinin
tamamlanmasının ardından hastaların genel anestezi altında opere edilmelerine karar verildi.
Ameliyattan en az altı ay önce osteotomi hattında bulunan gömülü diş çekimleri yapıldı. 4 hastada
bimaksiller osteotomi, 1 hastada bilateral sagittal split ramus osteotomisi yapıldı. Ameliyat sonrası
hastaların serviste yatışı yapılarak takipleri yapıldı. Hastalar kontrol önerilerek taburcu edildi.
Hastaların takibi devam etmektedir.
Sonuç: Ortognatik cerrahi uygulamalarında başarı için fonksiyonun ve oklüzyonun düzeltilmesi ve
temporomandibular eklem mekaniği temel kavramlardır. Cerrah ve ortodontistin uyumlu olması ve
bu ekip çalışmasına hastanın da dahil edilmesi postoperatif beklentileri daha makul seviyeye çeker.
Anahtar Kelimeler: Deformite, ortodonti, ortognatik cerrahi
Orthognathic surgery: case series
Hilal Türker Alan1, Ayşegül Evren2, Burak Ünlütürk1

1Inonu University Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Malatya
2Inonu University Faculty of Dentistry, Department of Orthodontics, Malatya
Objective: Orthognathic surgery is a frequently used procedure for the treatment of skeletal angle
class II and III deformities, dentomaxillofacial deformities and maxillofacial asymmetries. It is also
possible providing aesthetic facial contour and ratio, correcting dental malocclusion, and treating
obstructive sleep apnea via orthognathic surgery. Orthognathic surgical complications have been
reported at a very low rate and are generally considered reliable.
Case: Skeletal deformities were detected in clinical and radiographic examinations of patients who
applied to our faculty with dysfunction in their jaws and aesthetic complaints. After orthodontic
treatments, it was decided to operate the patients under general anesthesia. Bimaxillary osteotomy
was performed in 4 patients and bilateral sagittal split ramus osteotomy was performed in 1 patient.
At least six months before the operation, impacted wisdom teeth extractions on osteotomy line were
performed. After the operation, the patients were hospitalized and followed up.
Conclusion: Correction of function and occlusion and temporomandibular joint mechanics are basic
concepts for success in orthognathic surgery applications. The compatibility of the surgeon and the
orthodontist and the involvement of the patient in this team work bring the postoperative
expectations to a more reasonable level.
Keywords: Deformity, orthodontics, orthognathic surgery
OP-55
Bifosfonat uygulanmış ratlarda diş çekimi sonrası oluşan kemik nekrozunun
pentoksifilin ve tokoferol uygulamaları ile iyileşmesinin değerlendirilmesi
Eren Erdoğan1, Hilal Türker Alan2, Mehmet Gül3, Semir Gül3, Burak Ünlütürk2
1Malatya Şehit Mehmet Kılınç Ağız ve Diş Sağlığı Hastanesi, Malatya
2İnönü Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Malatya
3İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi, Embriyoloji ve Histoloji Anabilim Dalı, Malatya
121
Amaç: Bu çalışmanın amacı deneysel olarak bifosfonat uygulanmış ve diş çekimi yapılan sıçanlarda
preoperatif ve postoperatif pentoksifilin ve tokoferol uygulamalarının çekim soketi üzerindeki iyileşme
etkilerini histopatolojik ve immünohistokimyasal olarak incelemektir.
Gereç-Yöntem: Çalışmamızda tamamı dişi ve ağırlıkları 250-350 gr arasında değişen; 50 adet Wistar
Albino rat kullanıldı. Kontrol (K), bifosfonat (BİF), pentoksifilin ve alfa-tokoferol (PREOP), pentoksifilin
ve alfa-tokoferol (POSTOP), pentoksifilin ve alfa-tokoferol (PREOP VE POSTOP) olmak üzere herbiri
11 hayvandan oluşan 5 grup oluşturuldu. Deneklerden diş çekimi yapılıp ilaç uygulamaları yapıldı.
Alınan doku kesitleri histolojik olarak incelendi ve sonuçlar karşılaştırıldı.
Bulgular: Histolojik olarak inflamasyon ve nekroz değerleri ortalamalarında en yüksek değerin BİF
grubunda olduğu, K ve POSTOP gruplarında en düşük olduğu belirlenmiştir. Gruplar arasındaki ikili
karşılaştırmalarda inflamasyon ve nekroz değerleri açısından K ve POSTOP grubu BİF grubuna göre
istatistiksel olarak anlamlı derecede daha düşük bulunmuştur. Osteojenik aktivite değerinde POSTOP
grubu BİF grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha yüksek bulunmuştur. Yapılan
immünohistokimyasal incelemelerde osteokalsin ve ostenektin düzeylerinde en yüksek değerin
POSTOP grubunda, en düşük değerin ise BİF grubunda olduğu belirlenmiştir. Grupların osteopontin
düzeylerinde en yüksek değerin K grubunda, en düşük değerin BİF grubunda olduğu belirlenmiştir.
Gruplar arası osteokalsin, osteonektin, osteopontin immnüreaktivite düzeylerinin istatistiksel
karşılaştırılmasında da anlamlı farklılıklar görülmüştür. Bu karşılaştırmalarda POSTOP ve K grubu BİF
grubuna göre anlamlı derecede fazla çıkmıştır.
Sonuç: Kemik rezorpsiyonunu kontrol eden ve engelleyen lokal ve sistemik olarak uygulanabilen
birçok ilaç test edilmektedir. Pentoksifilin ve alfa-tokoferol kombine uygulamasının epitelizasyonu,
yeni kemik doku oluşumunu, bağ doku oluşumunu ve osteojenik aktiviteyi arttırarak yara iyileşmesi
üzerine olumlu etkisi olduğu görülmüştür.
Anahtar Kelimeler: Alfa-tokoferol, bisfosfonat, diş çekimi, pentoksifilin, sıçan
Evaluation of healing of bone necrosis occurring after tooth extraction with

pentoxifylline and tocopherol applications in bisphosphonate-treated rats
Eren Erdoğan1, Hilal Türker Alan2, Mehmet Gül3, Semir Gül3, Burak Ünlütürk2
1Malatya Şehit Mehmet Kılınç Oral and Dental Health Hospital, Malatya
2Inonu University Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Malatya
3Inonu University Faculty of Medicine, Department of Embryology and Histology, Malatya
Objective: The aim of this study is to investigate the healing effects of pentoxifylline and tocopherol
application on the extraction socket in the rats with bisphosphonate and tooth extraction.
Materials-Methods: In our study, all females and weights varying between 250-350 gr; 50 Wistar
Albino rats were used. 5 groups of 11 animals, each consisting of control (K), bisphosphonate (BIF),
pentoxifylline and alpha-tocopherol (PREOP), pentoxifylline and alpha-tocopherol (POSTOP),
pentoxifylline and alpha-tocopherol (PREOP AND POSTOP) were created. Teeth were extracted from
the subjects and drug applications were performed. The tissue sections taken were examined
histologically.
Results: Histologically, it was determined that the highest value in the mean values of inflammation
and necrosis was in the BIF group and the lowest in the K and POSTOP groups. In pairwise
comparisons between groups, K and POSTOP groups were found to be significantly lower in terms of
inflammation and necrosis values than BIF group. In the osteogenic activity value, the POSTOP group
was found statistically significantly higher than the BIF group. In immunohistochemical examination,
there was a statistically significant difference between groups in terms of osteocalcin, osteonectin
and osteopontin levels. A statistically significant difference was found between POSTOP group and
BIF group.
Conclusion: Many drugs that control and prevent bone resorption, are being tested. Combined
application of pentoxifylline and alpha-tocopherol has been shown to have a positive effect on wound
healing by increasing epithelialization, new bone tissue formation, connective tissue formation and
osteogenic activity
Keywords: Alpha-tocopherol, bisphosphonate, pentoxifylline, rat, tooth extraction
122
OP-56
Farklı Sistemik Hastalığı Olan Hastalardan Elde Edilen Trombositten Zengin
Fibrinin İçeriğinin Karşılaştırılması
İsmail Kuybu, Hilal Alan, Kürşat Duran
İnönü Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı,Malatya
Amaç: Bu çalışmanın amacı çeşitli sistemik hastalığı bulunan bireylerden elde edilen trombositten
zengin fibrin biyomateryallerinin içerdiği TGF, VEGF, PDGF büyüme faktörlerinin konsantrasyonlarının
değerlendirilip kıyaslanmasıdır.
Gereç-Yöntem: Çalışmaya 65 gönüllü hasta dâhil edildi. Çalışma grupları 13 kişiden oluşan 5 ana
gruba ayrıldı: Kontrol (Grup 1), Diyabetli hastalar(Grup 5), Bifosfonat kullanan hastalar(Grup4),
İmmün modülatör kullanan hastalar(Grup 2), Hepatit hastaları (Grup 3). Hastalardan elde edilen PRF
biyomateryallerinin içerisindeki büyüme faktörleri konsantrasyonları biyokimya laboratuvarında TGF-
VEGF-PDGF spesifik olan ELİSA kitleri ile ölçüldü ve konsantrasyonları karşılaştırıldı.
Bulgular: Çalışmamızda elde edilen bulgulara göre gruplar arasında prf içerği büyüme faktörleri
konsantrasyonları arasında istatistiksel bir fark bulunmadı. Ortalama PDGF konsantrasyonu en
yüksek grup hepatitli hastaların grubuydu. Ortalama VEGF konsantrasyonu en fazla olan grup ise
immünmodülatör kullanan hastaların grubuydu. Ortalama TGF konsantrasyonu enfazla olan grup ise
yine immün modülatör kullanan hastaların olduğu gruptu.
Sonuç: TZF diş hekimliğinde birçok uygulama alanında yer bulmuş bir biyomateryaldir. TZF’nin
içerdiği büyüme faktörleri ile etkisini göstermektedir. Bu çalışmada çeşitli sistemik hastalıklarda
TZF’nin içerdiği büyüme faktörlerinin konsantrasyonlarındaki değişiklikler araştırılmıştır ve
istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulamamakla birlikte sağlıklı olmayan bireylerin bulunduğu
gruplarda büyüme faktör konsantrasyonları daha yüksek bulunmuştur.
Anahtar Kelimeler: PDGF, PRF, TGF, TZF, VEGF
Comparison Of Platelet Rich Fibrin Biomaterial Samples Derived From Subject

Who Has Different Systemic Diseases
İsmail Kuybu, Hilal Alan, Kürşat Duran
Inonu University,Faculty of Dentistry Department of Oral and Maxillofacial Surgery Malatya
Objective:: The purpose of this study was to evaluate and compare the concentration of different
growth factors (TGF, VEGF, PDGF) in platelet rich fibrin biomaterials which is derived from subjects
who has different systemic diseases.
Materials-Methods: 65 patients were included in the study. Subject were divided into 5 main groups
each consist of 13 patients. These 5 groups were, Control (Group 1) group, patients who have
Diabetus Mellitus (Group 5), Patients who use Bifosfonate as a medicine (Group 4), patients who use
immune modulators (Group 2), patients who are infected with Hepatitis Virus (Group 3), respectively.
The concentration of growth factors in PRF biomaterials drived from the patients was measured and
compared in biochemical laboratuary with ELİSA kits which were spesific to TGF-VEGF-PDGF.
Results: According to the results of our study there were no statistically significant difference found
between the groups regarding the concentration of growth factors in PRF. The average PDGF
concentration was the highest in the hepatitis group. The average VEGF concentration was the
highest in the immunemodulation group. Finally the average TGF concentration was the highest in
the immunemodulation group either.
Conclusion:: PRF is a biomaterial found in many application areas in dentistry. It shows its effect
with the growth factors it includes. In this study, changes in the concentrations of growth factors
contained in PRF in patients had various systemic diseases were investigated and growth factor
concentrations were found higher in groups with unhealthy individuals, although they could not find
a statistically significant difference.
Keywords: PDGF, PRF, TGF, TZF, VEGF
123
OP-57
Makroglossi ile birlikte görülen mandibular prognatinin tedavisinde ortognatik
cerrahi öncesi uygulanan dil redüksiyonu
Mustafa Sancar Ataç1, Bedreddin Cavlı1, Elif Peker Tunç2, Emre Çakır3
1Gazi Üniversitesi, Dişhekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi AD, Ankara, Türkiye
2Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Uzmanı, Ankara, Türkiye
3Ortodontist, Ankara, Türkiye
Amaç: Makroglossi ön açık kapanış, mandibular veya bimaksiller prognati gibi dentofasiyal
deformitelere neden olmaktadır. Ayrıca ortognatik cerrahi ve ortodontik tedavi ile elde edilen
sonuçları uzun dönemde etkilemekte ve iskeletsel ve dişsel bozuklukların tekrar etmesinin sebepleri
arasında gösterilmektedir. Bu nedenle dil redüksiyonu cerrahisi, konjenital ve edinilmiş makroglossi
olgularında veya çene yüz deformitelerinin tedavilerinde kullanılabilmektedir. Bu olgu raporunda ileri
derecede iskeletsel Sınıf III deformiteye sahip olan hastanın; dil redüksiyonu, maksiller ilerletme ve
mandibular geriletme cerrahileri ile tanı ve tedavisinin sunumu amaçlandı.
Olgu: Alt çene profili kaynaklı estetik kaygı ve çiğneme fonksiyonlarında bozukluk şikayetiyle
kliniğimize başvuran 23 yaşındaki kadın hastanın klinik ve radyolojik muayenesinde şiddetli
mandibular prognati, maksiller retrüzyon ve psödomakroglossi izlendi. Hastaya planlanan ortognatik
cerrahiden 6 ay önce dil redüksiyonu uygulandı. Hastanın postoperatif donemde dil hareket kabiliyeti,
duyu, tat ve telaffuz fonksiyonları kaydedildi. Erken postoperatif dönemde hafif hipoestezi ve telaffuz
problemleri yaşadı. Üçüncü ay takibinde ilgili semptomlar tamamen ortadan kalktı.
Sonuç: Dentofasiyal iskeletsel yapıların büyüme gelişimi ve deformitelerinde yumuşak dokular önemli
rol oynamaktadır. Yapılan cerrahi işlemlerde mevcut deformitenin düzeltilmesi amaçlanmakla birlikte,
planlamada uzun dönem stabilite ve olası komplikasyonların önüne geçilmesi de hedeflenmelidir. Dil
redüksiyonu cerrahisinde anahtar deliği tekniği hem anterior bölgede kama şeklinde rezeksiyonu hem
de merkezi bölgede doku azaltılmasını içeren, en sık tercih edilen yöntemdir. Teknik, dil hacminde
önemli ölçüde azalma ve lateralde yer alan nörovasküler demetlerin korunmasını sağlamaktadır.
Anahtar Kelimeler: dil redüksiyonu, makroglossi, ortognati
Tongue reduction before orthognathic surgery in the treatment of mandibular

prognathy and macroglossia
Mustafa Sancar Ataç1, Bedreddin Cavlı1, Elif Peker Tunç2, Emre Çakır3
1GaziUniversity, Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Ankara, Turkey
2Oral and Maxillofacial Surgeon, Ankara, Turkey
3Orthodontist, Ankara, Turkey
Objective: Macroglossia can cause dentofacial deformities, such as anterior open bite, mandibular or
bimaxillary prognathy. In addition, it affects the results obtained with orthognathic surgery and
orthodontic treatment in the long term and may cause recurrence of skeletal and dental disorders.
For this reason, tongue reduction surgery can be used in congenital and acquired macroglossia cases
or in the treatment of dentofacial deformities.In this case report, we aimed to present the treatment
of the patient with advanced skeletal class 3 deformity, including tongue reduction, maxillary
advancement and mandibular setback surgeries.
Case: Clinical and radiological examination of a 23-year-old female patient, whose main complaint
was impaired jaw profile and masticatory functions, revealed severe mandibular prognathia,
maxillary retrusion, and pseudomacroglosis. The tongue was reduced 6 months before the planned
orthognathic surgery. In the postoperative period, tongue movement, sensory, taste and
pronunciation functions were recorded. She experienced mild hypoesthesia and pronunciation
problems in the early postoperative period. The symptoms disappeared completely in the third month
follow-up.
124
Conclusion: Soft tissues play an important role in the growth development and deformities of
dentofacial skeletal structures. In tongue reduction surgery, the keyhole technique is the most
preferred method, involving both wedge-shaped resection in the anterior region and tissue reduction
in the central region. The technique provides a significant debulking of the tongue volume and the
protection of the neurovascular bundles located laterally.
Keywords: macroglossia, orthognathy, tongue reduction
OP-58
Barçın Dilaver1,
1
Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi
Retrognatik Maxillalı ve yüz asimetrili bir olgunun tedavisi
Giriş : Türkiye’nin kuzeydoğusunda yer alan Rize, yeşilin tüm tonlarını barındıran bir habitata
sahiptir. Bu da alerji ve ağız solunumunun yoğun görülmesine sebep olmaktadır. Burdaki
popülasyonun çoğu ağız solunumu ve iklim kaynaklı alerjiden dolayı dolikocephal yüz yapısı sahiptir
ve maksiller yetersizlik ve çapraşıklık sık görülür. Tüm bu etkiler bir araya gelerek vertikal yüz
boyutunun armasına sebep olur.Buna eşlik eden travmalar maloklüzyonları daha da komplikeleştirir.
Vakamızda olduğu gibi; travmaya maruz kalmış maxiller retrognatik vakalar, teşhisi ve tedavileri güç
anomalilerdir. Bunlara eşlik eden çevresel faktörler, maloklüzyonun dikey kompenentini arttırarak
tedaviyi daha da komplike bir hale sokmaktadır. Vakaların erken teşhis ve tedavisiyle problem daha
kısa sürede ve daha kolay mekaniklerle çözülebilir.
Vaka sunumu: 12 yaşında hasta; travamaya bağlı yüz asimetrisiyle kliniğimize başvurmuştur.
Hastada iskeletsel ve dişsel sınıf III maloklüzyon, maksiller darlık ve ön çapraz kapanış mevcuttur.
Hastaya ilk olarak hızlı maksiller genişletme amacıyla Hyrax vidali akrilik split genişletme apareyi ve
bunu takiben Petit tipi yüz maskesi uygulanmıştır. Günde 2 kere olmak üzere sutura palatina media
yırtılana kadar toplam 28 çevirme yapılmıştır. Yüz maskesi için her iki tarafa 500’er gram kuvvet
uygulanmıştır. Daha sonra sabit tedavi aşamasına geçilmiştir. 0,22 slot Roth teknik kullanılmıştır.
İdeal okluzyon, overjet ve overbite ilişkisi sağlandıktan sonra pekiştirme tedavisi yapılmıştır.
Sonuç : Tedavi sonucunda hapsolmuş maksilla ve fonksiyon yetersizlikleri düzeltilerek, alt ve üst
çene arasındaki koordinasyon sağlanmıştır. Bu da bize dengeli bir yüz profili ve doğru yönlendirilmiş
büyüme sağlamıştır.
The treatment of the case with retrognathic maxilla and facial asymmmetry
Barçın Dilaver1,
1Recep Tayyip Erdoğan University
Introduction: Rize,located in northeast of Turkey has a habitat that contains all shades of green.
This causes allergy and mouth breathing.Most of the population has a dolichocephal face
development due to the mouth breathing and climate-induced allergy. Inadequate maxilla and
crowding are commen.All these effects cause the increase of vertical growth.Accompanying traumas
further complicate maloclussions.As in our case traumatized maxillary retrognathic cases are difficult
to diagnose and treat.The accompanying environmental factors increase the vertical component of
malocclusion and complicate the treatment.With early diagnosis and treatment of cases, the problem
can be solved in a short time with easier mechanics.
Case presantation: 12 year old patient; She applied to our clinic with facial asymmetry due to
trauma. The patient had skeletal and dental class III malocclusion, maxillary defiency and anterior
cross-bite.
125
The patient was firstly subjected to the Hyrax screwed acrylic split expansion apparatus followed by
the Petit type face mask in order to rapidly expand the maxillary. A total of 28 rotations were
performed until the sutura palatina media was ruptured twice a day. 500 grams of force was applied
to both sides for the face mask. Then, the fixed treatment phase was started. 0.22 slot Roth
technique was used. After the ideal occlusion, overjet and overbite relationship was established,
retansion treatment was performed.
Conclusion:As a result of the treatment, trapped maxilla and function deficiencies were corrected,
and coordination between the lower and upper jaw was achieved. A balanced face profile and
correctly directed growth was achieved.
126
PP-95
Periferal Dentinojenik Hayalet Hücreli Tümör

Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, İzmir, Türkiye
Amaç: Dentinojenik hayalet hücreli tümör (DGCT) nadir görülen ve lokal invaziv bir neoplazmadır.
Bildiğimiz kadarıyla literatürde, sadece 88 DGCT vakası bildirilmiştir. Bu vaka sunumunun amacı
DGCT vakalarına katkıda bulunmak ve bu lezyonların biyolojik davranışlarını daha iyi anlamaya
yardımcı olmaktır.
Olgu: 77 yaşında erkek hasta, altı ay süresince devam eden ve total protez kullanımı da dahil
olmak üzere fonksiyonel bozukluklara neden olan, yumuşak doku büyümesi şikayeti ile Diş
Hekimliği Fakültesi’ne başvurmuştur. Hastanın tıbbi öyküsünde, son 10 yıldır antikoagülan ilaç
kullanımı rapor edilmiştir. Ağız içi muayenede, mandibulanın dişsiz anterior bölgesinde soliter,
sapsız, globüler ve ekzofitik yumuşak doku kitlesi gözlenmiştir. Hasta, kanama veya ağrı şikayeti
bildirmemiştir. Ayrıca, bölgesel lenfadenopatinin klinik semptomlarına rastlanmamıştır. Radyografik
muayenede, anterior bölgede bukkal korteksin perforasyonu ile multiloküler radyolusensi
saptanmıştır. Klinik ayırıcı tanıda benign odontojenik tümörler, santral dev hücreli granülom ve
fibröz lezyonlar düşünülmüştür. Hastaya, lokal anestezi altında eksizyonel biyopsi ve lezyon
kalıntılarını gidermek için küretaj uygulanmıştır. Ardından, kanama odakları koterize edilmiş ve
cerrahi alan primer olarak suture edilmiştir. Histopatolojik incelemede periferal DGCT olarak
tanımlanmıştır.
Sonuç: Benign veya malign karakterdeki DGCT, nadir olarak gözlenen odontojenik bir neoplazmadır
ve tamamen eksize edilse bile lokal nüksler gözlenebilir. Bu vaka raporunda, benign karakterde
periferal DGCT sunulmuştur. Bir yıllık kısa dönem takipte nüks gözlenmemiştir.
Anahtar Kelimeler: Odontojenik tümör, dentinojenik hayalet hücreli tümör, tanı
Peripheral Dentinogenic Ghost Cell Tumour

Ege University, Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, İzmir, Turkey
Objective: Dentinogenic ghost cell tumour (DGCT) is a rare, locally invasive neoplasm. To our
knowledge, only 88 cases of DGCT have been reported in the literature. The purpose of this case
presentation is contribute that DGCT cases and help to understand the biological behavior of these
lesions better.
Case: A 77 year-old male was referred to School of Dentistry, with a complaint of the soft tissue
growth that cause functional disorders including to use of a total prosthesis, during six months.
Medical history revealed that anticoagulant drugs have been used over the past 10 years. Intraoral
examination was revealed that a solitary, sessile, globular and exophytic soft tissue mass present
in edentulous anterior region of the mandible. There was no signs of bleeding or any complaint for
pain. Also, there was no clinical symptoms of regional lymphadenopathy. Radiographic examination
was revealed a multilocular mixed radiolucency through canine tooth with the perforation of buccal
cortex. Benign odontogenic tumours, central giant cell granuloma and fibrous lesions were
considered in clinical differential diagnosis. Excisional biopsy was done under local anesthesia and
curretage was performed to remove the tissue debris. After then, the bleeding foci were cauterized
and the surgical site was sutured primarily. The histopathological impression was that of a
peripheral DGCT.
Conclusion: DGCT is an uncommon odontogenic neoplasma which can be characterized benign or
malignant and local recurrences may be observed even from tumour totally excised. This present
case reported a benign form of peripheral DGCT. After 1-year follow-up, no recurrence has been
observed.
Keywords: Odontogenic tumour, dentinogenic ghost cell tumour, diagnosis
128
PP-98
Maxilla Malign Lezyonun Zigoma İmplanti ile Rehabilitasyonu
Ümit Ertaş, Mustafa Seçkin Yazar, Tayfun Yeter

Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi
Amaç: Erken diş kayıpları, periodontal hastalıklar, tümör rezeksiyonu gibi sistemik ve lokal faktörler
neticesinde maksillada ileri derecede horizontal ve vertikal kemik rezorbsiyonu meydana
gelebilmektedir. İleri derecede atrofik maksillanın rehabilitasyonu için geleneksel tam protez ya da
kemik grefti kullanılarak yapılan implant destekli protez tedavi seçenekleri arasındadır. Bununla
birlikte, 1998 yılında Branemark tarafından ileri derecede atrofik maksillaya sahip hastalarda
alternatif bir tedavi seçeneği olarak zigoma implantları tanıtılmıştır.
Olgu: 55 yaşında kadın hasta ünilateral burun tıkanıklığı, fasiyal şişlik ve burun akıntısı şikayeti ile
kliniğimize başvurdu. Yapılan klinik ve radyolojik muayene sonucu hastaya imsizyonel biyopsi
yapıldı ve SCC tanısı konuldu. Hastada sol maksiller bölgeye parsiyel maksillektomi yapıldı. Hastaya
zigoma implantı uygulanarak protetik rehabilitasyonu sağlandı. Zigoma implantının protezin
retansiyon ve stabilitesini anlamlı oranda arttıdığı gözlemlendi.
Sonuç: Literatürde farklı yazarlar tarafından yapılan araştırmalarda zigoma implantlarının başarı
oranının % 82-100 arasında olduğu bildirilmiştir. Bu sonuçlar zigoma implantlarının geçerli bir
tedavi seçeneği olduğunu göstermiştir.
Anahtar Kelimeler: malignite, rehabilitasyon, zigoma implantı
Rehabilitation of maxilla malignant lesion with zygoma implant

Atatürk University Faculty of Dentistry Oral and Maxillofacial Surgery
Objective: Severe vertical and horizontal bone resorption in the maxilla may be caused by a
complex interaction of local and systemic factors, such as early tooth loss, periodontal disease and
tumour resection. Treatment options for the rehabilitation of the severely atrophic maxilla include
conventional complete dentures and implant-supported prosthesis with bone grafts. However,
zygomatic implants were described by Branemark in 1998 as a suitable alternative for patients with
atrophic maxilla.
Case: A 55-year-old woman presented to our clinic with complaints of unilateral nasal congestion,
facial swelling and runny nose. As a result of clinical and radiological examination, the patient was
diagnosed with SCC. The patient underwent partial maxillectomy surgery on the left maxillary
region. Prosthetic rehabilitation was achieved by applying a zygoma implant to the patient. It was
observed that zygoma implant significantly increased retention and stability of the prosthesis.
Conclusion: In literatures, the success rate of the zygoma implants obtained by different authors
varies between 82 % and 100 %, indicating the technique as a valid treatment option.
Keywords: malignancy, rehabilitation, zygoma implant
129
PP-103
Çenede Görülen Bilateral Dev Hücreli Granüloma: Olgu Sunumu
Sezen Altındiş1, Hatice Hoşgör1, Enver Alper Sinanoğlu2

1
Kocaeli Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Kocaeli,
Türkiye
2
Kocaeli Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Radyolojisi Anabilim Dalı, Kocaeli,
Türkiye
Amaç: Çenenin proliferatif non-neoplastik lezyonlarından biri olan dev hücreli granüloma (DHG)
genellikle çenelerde tek taraflı olarak görülür. Bununla birlikte, çene kemiklerinin multipl DHG'leri
çok nadirdir. Bu rapor, mandibulanın idiyopatik, bilateral santral dev hücreli granülomlarının
olağandışı bir vakasını sunmaktadır.
Olgu: 29 yaşında kadın hasta kliniğimize mandibula sağ tarafta ağrı şikayeti ile başvurdu. Travma
veya dental enfeksiyon öyküsü yoktu. Sol mandibula keser-kanin bölge ve sağ mandibula molar
bölge olmak üzere iki ayrı multiloküler ekspansif lezyondan insizyonel biyopsi örneği alındı.
Hastanın paratiroid hormon, alkalin fosfataz (ALP) ve serum kalsiyum ve fosfor düzeylerinin normal
referans aralıklarında olduğu görüldü ve hiperparatiroidizm elimine edildi. Ardından lezyon
tamamen eksize edildi.
Sonuç: Literatür incelendiğinde multipl DHG hakkında az sayıda bildiri bulunmaktadır ve bunlardan
bazıları sendromlarla ilişkilendirilmiştir. Ancak multiple yerleşimli bu lezyonlar raporumuzda olduğu
gibi idiyopatik olarak bulunabilir.
Anahtar Kelimeler: Bilateral, Dev Hücreli Granülom, Mandibula
Bilateral Giant Cell Granuloma of the Jaw: A Case Report
Sezen Altındiş1, Hatice Hoşgör1, Enver Alper Sinanoğlu2

1
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Kocaeli University, Kocaeli,
Turkey
2
Department of Oral and Maxillofacial Radiology, Faculty of Dentistry, Kocaeli University, Kocaeli,
Turkey
Objective: The giant cell granuloma (GCG), which is one of the proliferative non-neoplastic lesions
of the jaw, is generally seen as unilateral in the jaws. However multiple GCGs of the jawbones are
very rare. This report presents an unusual case of idiopathic, bilateral central giant cell granulomas
of the mandible.
Case: A 29-years-old female patient was admitted to our department with a complaint of pain on
the right side of the lower jaw. There was no history of trauma or dental infection. The incisional
biopsy samples were taken from two different multilocular expansive lesions in the left mandible
incisor-canine region and the right mandible molar region. Parathyroid hormone, alkaline
phosphatase (ALP) and serum calcium and phosphorus levels were found in normal reference
ranges, therefore, hyperparathyroidism was eliminated. Then the lesion was totally excised.
Conclusion: In literature, there are few reports about multiple GCG and some of them have been
associated with syndromes. But these lesions with multiple locations can be found idiopathically as
in our report.
Keywords: Bilateral, Giant Cell Granuloma, Mandible
130
PP-108
Mandibula Kondil Fraktürü ve Tedavi Yaklaşımı:Olgu Sunumu
Ümit Ertaş, Kamile Dilek, Gönül Koç

Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilimdalı,ERZURUM
Amaç: Mandibular kondil fraktürleri fonksiyonun ve estetiğin geri kazanımının zor olduğu
bozukluklara yol açabileceğinden immobilizasyonu ve redüksiyonu oldukça önemlidir. Özellikle
mandibulanın hareketlerinde kısıtlılık, ağrı, maloklüzyon, TME’de patolojik değişiklikler,
osteonekrozis, fasial asimetri, ankiloz, fonksiyon ve büyüme bozuklukları gibi uzun dönem
komplikasyonlara neden olabilirler
Olgu: 45 yaşında kadın hasta sol kulak önünde ağrı şikayeti ile kliniğimize başvurdu.Hasta sol kulak
önünden travma aldığını(hayvan tepmesi) belirtmektedir.Klinik muayenede ağrı ve ağız açıklığının
kısıtlı olduğu görüldü.Radyografik incelemede sol kondil boynunda fraktür mevcuttu.Hasta genel
anestezi altında opere edildi.Operasyon bölgesine ulaşmak için extraoral yaklaşım tercih edildi.Mini
plak ve vidalar yardımıyla kırık hattı tespit edildi.Operasyon sonrası takiplerde hastanın ağız açıklığı
normal olup,oklüzyonda sıkıntı görülmemiştir.
Sonuç: Uygun olan tedavi için, mandibular kondilin zarar görmemiş fonksiyon ve şeklinin
rekonstrüksiyonu sağlanmalıdır. Bunun için; kesin diagnoz, doğru redüksiyon ve rijit fiksasyon
gerekir. Kondil fraktürlerinin her tipinde dişlerin varlığı, fraktürün seviyesi, hasta adaptasyonu,
hastanın çiğneme sistemi ve eğer varsa oklüzal fonksiyon bozuklukları ile mandibula deviasyonu
değerlendirilerek tedavi metodu seçilmelidir. Geçmişte mandibular kondil fraktürleri genellikle
konservatif olarak tedavi edilseler de, son yıllarda rijit internal fiksasyon ve açık redüksiyonla tedavi
daha yaygın hale gelmiştir.
Anahtar Kelimeler: kondil, internal fiksasyon, travma
Mandibular Condyle Fracture and Treatment Approach: Case Report
Ümit Ertaş, Kamile Dilek, Gönül Koç

Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Atatürk University Faculty of Dentistry, ERZURUM
Objective: Since cases of mandibular condyle fractures may result in difficulty of recovery of
functional and aesthetic disorders, their immobilization and reduction are very important. It may
cause long-term complications as well as limited mandibular movement, pain, malocclusion,
pathological changes in the TMJ, osteonecrozis, facial asymmetry, ankylosis, functional and growth
disorders.
Case: A 45-year-old woman presented to our clinic with a complaint of ear pain. The patient states
that she received trauma from the left ear (animal recoil). During the clinical examination, you
received pain and open mouth treatment. Extraoral approach was preferred for the operation. Mini
plate and screws were broken and broken line was detected. In the follow-up follow-up, complaint
mouth opening was normal and no occlusion was observed in occlusion.
Conclusıon:Appropriate treatment must enable the reconstruction of undamaged functional and

natural form of mandibular condyle. For this purpose, an exact diagnosis, correct reduction and
rigid fixation are required. In all types of condylar fractures, the presence of teeth, fracture level,
the adaptation of the patient, masticatory system of the patient, as well as the presence of occlusal
dysfunction and mandible deviation should be taken into consideration and then the appropriate
treatment should be decided. In the past, mandibular condyle fractures were generally treated
conservatively by intermaxillary fixation; however, recently, rigid internal fixation by open
reduction became popular.
Keywords: condyle, internal fixation, trauma
131
PP-0109
Yüzde Belirgin Asimetriye Neden Olan Bilateral Nasolabial Kist:Olgu Sunumu
Ümit Ertaş, Ertan Yalçın, Gönül Koç

Amaç: Nazolabial (nasoalveolar) kistler nasal alar bölgenin nadir görülen non-odontojenik benign
lezyonlarıdır. Bu lezyonlar asemptomatik olabilecekleri gibi nasal obstrüksiyon, ağrı ya da yüzde
deformite yapabilirler. Nazolabial kistler genellikle unilateral görülürler ve kadınlarda daha sık
rastlanır. Dördüncü ve beşinci dekadlar arasında sık olmakla birlikte her yaş grubunda
görülebilirler. Yavaş ve ağrısız büyümeleri karakteristik olmasına rağmen enfekte olduklarında hızlı
büyüyen ağrılı kitle ile kendilerini gösterebilirler.
Olgu: 40 yaşındaki erkek hasta bir yıldır üst dudak üzerinde ağrısız şişlik şikayeti ile kliniğimize
başvurdu.
Fizik muayenesinde bilateral nazolabial bölgede ve superior gingivolabial sulkusta dolgunluğa yol
açan fluktuan kitle mevcuttu.Klinik muayene ve görüntüleme sonucunda benign olduğu düşünülen
kitlelerin eksizyonu planlandı.Hastaya genel anestezi altında sublabial yaklaşım ile bilateral
nazolabial kist eksizyonu yapıldı. Patolojik tanı nazolabial kistle uyumlu olarak raporlandı.Postop
komplikasyon gelişmeyen hastanın 15 aylık takibinde nüks saptanmadı.
Sonuç: Premaksiller bölgede deformite ve nazal vestibüler bölgede yaygın kistik kitle ile gelen
hastalarda ayırıcı tanıda bilateral nazolabial kist akla gelmelidir.
Anahtar Kelimeler: asimetri, nasolabial kist, ağrısız şişlik
Bilateral Nasolabial Cyst Causing Prominent Asymmetry on the Face: A Case

Report

Objective: Nasolabial (nasoalveolar) cysts are rare benign non-odontogenic lesions of nasal-alar
region. These lesions may be asymptomatic or they may cause nasal obstruction, pain, and facial
deformity.. Nasolabial cysts are generally unilateral and they are more common in women.
Although they are more frequemt in 4th and 5th decades they may be seen in any age group. They
characteristically grow in a slow pattern and without pain but they may present as a rapidly
growing painful mass when they are infected.
Case:
A 40-year-old male patient applied to our clinic for a year with the complaint of painless swelling on
the upper lip. In her physical examination, there was a fluctuant mass leading to fullness in the
bilateral nasolabial region and superior gingivolabial sulcus. As a result of physical examination and
imaging, excision of the masses thought to be benign was planned. The pathological diagnosis was
reported to be compatible with the nasolabial cyst. No recurrence was detected in the 15-month
follow-up of the patient who did not develop a complication of postoptop.
Conclusion: Bilateral nasolabial cysts should be considered in the differential diagnosis of cystic
masses of the nasal vestibule and deformities of the premaxillary region
Keywords: asymmetry, nasolabial cyst, painless swelling
132
PP-110
Maksillada Langerhans Hücreli Histiyositozis X:Olgu Sunumu

Amaç: Langerhans hücreli histiyositozis (LHH), Langerhans hücre proliferasyonu ile karakterize ve
etiyolojisi tam olarak bilinmeyen nadir bir hastalıktır. LHH'in malignensi ya da immün sistem
bozukluğu olup olmadığı sorusu günümüzde hâlâ tartışma konusu olsa da, non-neoplastik bir
hastalık olarak kabul edilmektedir. Klinik bulgularının ve radyografik görüntülerinin çok geniş bir
varyasyona sahip olması ve spesifik olmaması ayırıcı tanı koymayı zorlaştırmaktadır. Bu çalışmada,
tarafımızca uygulanan cerrahi prosedürü takiben LHH tanısı konulan, ileri derecede kemik
destrüksiyonu izlenen hastanın tanı ve tedavisi yer almaktadır.
Olgu: 42 yaşında erkek hasta sağ üst bölgede yaygın ağrı şikayeti ile başvurdu.Radyolojik
muayenede ilgili bölgede düzensiz radyolusent lezyonlar izlendi.İnsizyonel biopsi sonucu langerhans
hücreli histiyositozis x olarak geldi.Hasta genel anestezi altında opere edildi.İlgili dişlerin çekimi
yapıldı.Lezyonun çıkarılması için en blok rezeksiyon yapıldı.Operasyon sahası primer kapatıldı.
Sonuç: Bazı agresif lezyonlar yaygın periodontal hastalıklarla karışabilir.Radyolojik incelemede ke ik
yıkım paterni değerlendirilmelidir
Anahtar Kelimeler: langerhans, maksilla, ağrı
Langerhans Cell Histiocytosis X in Maxilla: Case Report

Objective: Langerhans cell histiocytosis (LCH), is a rare disease of unknown etiology which is
characterized with Langerhans cell proliferation. Even though, if LHH is a malignancy or an immune
system disorder still remains controversial, it is still regarded as a non-neoplastic disease.
Variations in clinical and radiographic findings of non-specific pattern make it difficult to establish a
differential diagnosis. In this case report; diagnosis and surgical treatment of a patient with LCH
presented with advanced bone destruction is reported.
Case: A 42-year-old male patient was admitted with the complaint of widespread pain in the right
upper region. Irregular radiolucent lesions were observed in the relevant region on the radiological
examination. As a result of anisional biopsy, langerhans cell histiocytosis came as x. The patient
was operated under general anesthesia. Primary operation area was closed.
Some aggressive lesions may be confused with common periodontal diseases. In the radiological
examination, the cut-off pattern should be evaluated.
Conclusıon:Some aggressive lesions may be confused with common periodontal diseases. In the
radiological examination, the cut-off pattern should be evaluated.
Keywords: , Langerhans, maxilla, pain
133
PP-111
Multiple Odontojenik Keratokist: Üç olgu
Müfide Bengü Erden Şahin, Yıldız Ünüvar, İrem Yaman, Yağmur Şahin, Hüseyin Koca
Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız,Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, İzmir, Türkiye
Amaç: Klinik pratikte odontojenik keratokistler oldukça yaygın görülmelerine rağmen maksilla ve
mandibulada aynı anda görülmesi oldukça nadirdir. Bu sunumda her iki çenesinde multiple
odontojenik keratokist olan üç olgu sunulacaktır.
Olgu: Yaşları 10-19 arasında değişen, ikisi kadın biri erkek 3 hasta çenelerinde multiple kistler
nedeniyle kliniğimize yönlendirilmiştir. Radyografik ve klinik muayene sonucu hastalarda multiple
kist varlığı doğrulanmıştır. İki hastada kistin aşırı büyümesi sonucu bukkal ekspansiyon gözlenirken
diğer hastada kistin medullar kavitede büyümesi nedeniyle ekspansiyon gözlenmemiştir. Tüm
hastaların mandibulasındaki büyük kistler masupyalizasyon ile tedavi edilirken küçük kistler enükle
edilmiştir. Histopatolojik olarak keratokist tanısı doğrulanmıştır. Biri ramus diğeri 47 numaralı dişin
distalinde olmak üzere iki hastanın mandibulasında nüks görülmüş ve tekrar enükle edilmiştir.
Sonuç: Odontojen keratokist hastalarında birden çok OKC varlığı göz önünde bulundurulmalıdır.
Herhangi bir nüks ihtimaline karşın hastalara tam bir klinik muayene ve uzun süreli takip
yapılmalıdır. Multiple OKC’ler genelde nevoid bazal hücreli karsinom sendromu ile birlikte
görülürler; ancak nadiren non-sendromik hastalarda da görülebilmektedir. Bu sunumdaki üç olgu
da bazal hücreli karsinom sendrom tanısı almamıştır.
Anahtar Kelimeler: odontojen kist, multiple odontojenik keratokist, olgu sunumu
Multiple Odontogenic Keratocyst: A Report of Three Cases
Müfide Bengü Erden Şahin, Yıldız Ünüvar, İrem Yaman, Yağmur Şahin, Hüseyin Koca
Ege university School of Dentistry, Department of Oral Maxillofacial Surgery, İzmir, Turkey
Objective: Although odontogenic keratocysts (OKC) are common in clinical practice, the
simultaneous occurrence of multiple cysts in both the maxilla and mandible of a patient is rare.
This poster presentation represents three cases with multiple OKCs in both jaws.
Case: Two female and a male patient age ranging between 10-19 was referred to our clinic due to
multple cystic lesions on their jaws. Radiographic and clinical examination was revealed that
patients had multiple cysts in both maxilla and mandible. With excessive growth of the lesion two
of the patient had buccal expansion whilst the other did not displayed any due to growing
throughout the medullary cavity. All the patients had large cysts in mandible treated with
marsupialization and curettage, other smaller cysts treated with enucleation. The histopathologic
examination confirmed the diagnosis of odontogenic keratocyst. Two of a three patient had a
recurrence in mandible, one in the ramus, the other is distal to tooth 47.
Conclusion: In any patient with a OKC, the presence of multiple OKCs should be considered.
Moreover, a complete clinical examination and long-term follow-up must be performed to detect
any recurrences. Multiple OKCs are usually seen in association with nevoid basal cell carcinoma
syndrome but few of patients with OKC may have multiple cysts without concomitant syndromic
presentation. All three cases in this presentation had not been diagnosed with nevoid basal cell
carcinoma syndrome.
Keywords: odontogenic cyst, multiple odontogenic keratocysts, case report
134
PP-112
Pediatrik Mandibula Kırığı:Olgu Sunumu
Ümit Ertaş, Eyüp Candaş Gündoğdu, Gönül Koç

Amaç: Pediatrik yaş aralığında maksillofasiyal travmaları takiben kırığı en fazla karşılaşılan kemik
mandibuladır. Temel prensip olarak benzer karakteristik özellikleri taşısa da pediatrik mandibula
fraktürleri erşikin populasyona nispeten tanı ve tedavi yaklaşımı açısından bir takım farklılıklar
içermektedir.Bu olgu sunumunda 5 yaşındaki çocuk hastada tedavi edilen mandibula parasimfiz ve
korpus fraktürü sunulmaktadır.
Olgu: 5 yaşında çocuk hasta yüksekten düşme sonucunda alt çenede ağrı şikayeti ile kliniğimize
başvurdu.Yapılan Klinik ve radyolojik muayenede sağ mandibula parasimfiz ve sol mandibula
korpusunda fraktür mevcuttu.Hasta genel anestezi altında opere edildi.Kırık fragmanlara
redüksiyon yapıldı.Non rezorbe plak ve vidalar yardımıyla fragmanlar fixe edildi.Operasyondan 5
hafta sonra fragmanların düzgün bir şekilde kaynadığı ve oklüzyonda problem olmadığı
görüldü.Operasyondan 5 hafta sonra büyüme gelişimin engellenmemesi için non rezorbe plaklar
söküldü.
Sonuç: Çocuk hastalarda mandibula fraktürleri tedavisinde çeşitli modifikasyonlar yapmak
gerekmektedir.Mümkünse rezorbe olabilen plaklar kullanılmalı.Non rezorbe plak
kullanılmışsa,büyüme gelişimi engellememek için tekrar çıkartılması gerekmektedir.Ayrıca
operasyon esneasında diş jermlerine dikkat edilmelidir.(mono kortikal vidalar kullanılabilir)
Anahtar Kelimeler: pediatri, mandibula fraktür, non rezorbe plak
Pediatric Mandibula Fracture: Case Report

Objective: Objective:Mandibular fractures are the most frequently seen in pediatric population
following maxillofacial traumas. Despite of the similar characteristic properties pediatric mandibular
fractures include several diversities in terms of diagnosis and treatment comparing to adult
population.
Case:
A 5-year-old child was admitted to our clinic with pain in the lower jaw as a result of falling from a
height. Clinical and radiological examination revealed a right mandibular parasymphesis and
fracture in the left mandible corpus. The patient was operated under general anesthesia. Reduction
was performed on fractured fragments. The fragments were fixed with the help of non-resorbed
plates and screws. 5 weeks after the operation, it was observed that the fragments boiled properly
and there were no problems in occlusion.
Conclusıon:
Various modifications are required in the treatment of mandible fractures in pediatric patients. If
possible, resorbable plaques should be used. If non-resorbed plaque is used, it should be removed
again in order not to prevent growth development. Also, dental germs should be considered during
the operation. (Mono cortical screws can be used).
Keywords: pediatrics, mandible fracture, non-resorbed plaque
135
PP-114
Frontal Fraktürün Cranial Mesh ile Tedavisi:Olgu Sunumu
Ümit Ertaş, Alper Çetin, Tayfun Yeter

ATATÜRK ÜNİ.DİŞ HEK.FAKÜLTESİ AĞIZ DİŞ VE ÇENE CERRAHİSİ
Amaç:
Frontal fraktürler,maksillofasiyal cerrahide daha az sıklıkla görülen fraktürlerdir. Travmanın
şiddetine bağlı olarak hastalarda önemli estetik ve norolojik problemlere neden olabilirler. Hastanın
yaşı veya travmanın şiddeti gibi faktörlere göre,basit yer değiştirmemiş veya yeşilağaç kırığından
karmaşık, parçalı, yer değiştirmiş kırıklara kadar bir spektrum oluşturur.
Frontal kırıkların tedavisi yetişkin ve çocuklarda ve farklı kırık türlerinde farklıdır. Tedavinin amacı
en düşük morbidite ve komplikasyon oranıyla frontal kemiğin uygun rekonstruksuyonu ile estetiğin
sağlanması ve herhangi bir norolojik probleme neden olan bir durum varsa bunun düzeltilmesidir.
Olgu:
19 yaşında erkek hasta kavga sonucu( sopa ile vurma) frontal kemik fraktürü nedeni ile Atatürk
üniversitesi Sağlık uygulama ve araştırma hastanesi maksillo fasiyal cerrahi servisine başvurdu.
Yapılan klinik ve radyolojik muayenede frontal kemikte çökme ve orbita üst duvarında kırık
gözlendi. Ayrıca sol supra orbital bölgede parastezi mevcuttu. Hastada herhangi bir norolojik
problem yoktu.
Tedavi için açık redüksiyon ile frontal ve orbita üst duvarının rekonstruksuyonu planlandı. Hasta
oral entübasyon ile genel anestezi altında beyin cerrahisi ile birlikte ameliyat edildi. Bikoronal flap
kaldırılarak kırık fragmanları, kraniyal mash kullanılarak doğru şekilde yeniden konumlandırıldı.
Daha sonra, ameliyat sonrası hematom oluşumunu önlemek için bir drenler koyuldu. Ameliyat
sonrası hastaya antibiyotik, kortikosteroid ve analjezik reçete edildi.
Sonuç:
Bu tarz vakalarda bikoronal flap açılarak daha net görüş sağlanması avantajdır. Deplase fraktürlerin
plakla rekonstruksuyonu önerilir.
Anahtar Kelimeler: frontal fraktür, kranial mesh, travma
Treatment of Frontal Fracture with Cranial Mesh: Case Report
Ümit Ertaş, Alper Çetin, Tayfun Yeter

ATATÜRK ÜNİ.DİŞ HEK.FAKÜLTESİ ORAL AND MAXILLOFACIAL SURGERY
Intrudiction
Frontal fractures are less common in maxillofacial surgery. Depending on the severity of trauma,
they can cause significant aesthetic and neurological problems in patients. Based on factors such as
the patient's age or the severity of trauma, it creates a spectrum from simple displacement or
greenwood fracture to complex, fragmented, displaced fractures. Treatment of frontal fractures is
different in adults and children and in different types of fractures.
Case report
A 32-year-old male patient applied to Atatürk University Health Practice and Research Hospital
Maxillo Facial Surgery Service due to frontal bone fracture after a fight (striking with a stick). In
clinical and radiological examination, the frontal bone collapsed and fracture in the upper wall of
the orbit was observed. In addition, parasthesia was present in the left supra orbital region. The
patient did not have any neurological problems. For the treatment, open reduction and
reconstruction of the upper wall of the frontal and orbital were planned. The patient was operated
together with neurosurgery under general anesthesia with oral intubation. By removing the
bicoronal flap, the fraction fragments were correctly repositioned using the cranial mash. Then,
drains were placed to prevent hematoma formation after surgery. After the operation, the patient
was prescribed antibiotics, corticosteroids and analgesics.
Result
In such cases, it is advantageous to provide a clearer view by opening the bikoronal flap.
Reconstruction of displaced fractures with plaque is recommended.
Keywords: , frontal fracture, cranial mesh, trauma
136
PP-115
Blow-out fraktürünün titanyum mesh ile rekonstrüksiyonu
Ümit Ertaş, Kemal Karaköse, Tayfun Yeter

Amaç: Orbita kırıkları basit yada kompleks olabilir. Karşıdan gelen künt kuvvet sonucu orbita
tabanın aşağı çökmesine blow-out denir. Kırık parça göze orbitaya doğru hareket etmiş ise blow-in
denir. Eğer kraniuma doğru hareket etmiş ise blow-up denir. Bu vaka sunumunda blow out kırığı
meydana gelen hastanın tedavisi anlatılacaktır. Bu tip kırıklarda yüksek enerji gerektiğinden beyin
hasarı muhtemeldir.
Olgu: 45 yaşında kadın hasta hayvan tepmesi nedeni ile Atatürk Üniversitesi Sağlık Uygulama ve
Araştırma Hastanesi Maksillofasiyal cerrahi servisine sevk edildi. Hastanın yapılan klinik ve
radyolojik muayene sonucu sol orbitada blow –out tipi kırık olduğu görüldü. Hastada herhangi
nörolojik ve görme problemi yoktu. Hasta oral entübasyon ile genel anestezi altında ameliyat edildi.
Subsiliyer insizyonun ardından künt diseksiyon ile flap kaldırılarak fraktür bölgesine ulaşıldı.
Fraktüre bağlı çöküklüğün olduğu yer titanyum mesh vida yardımı ile rekonstrükte edildi. Cilt ve cilt
altı dokular uygun bir şekilde süture edildi. Hastaya postoperatif antibiyotik ve aneljezik reçete
edildi.
Sonuç: Orbita kırıklarında enoftalmi, hipoglobus ve orbita tabanındaki geniş defektler meydana
gelebilir. Bunları gidermek için kırık fragmanların uygun şekilde fikse edilmelidir. Skar hattının
estetik problem oluşturmaması için subcliar insizyon tercih edilebilir.
Anahtar Kelimeler: blow-out, travma, rekonstrüksiyon
Reconstruction of blow-out fracture with titanium mesh

Objective: Orbital fractures can be simple or complex.The downfall of the orbital base due to the
oncoming blunt force is called blow-out.If the broken piece has moved to the eye towards the orbit,
it is called blow-in.If it has moved towards the cranium it is called blow-up.In this case report, the
treatment of the patient with a blow out fracture will be explained.Since high energy is required for
this type of fracture, brain damage is likely.
Case: A 45-year-old woman was referred to the Atatürk University Health Practice and Research
Hospital Maxillofacial Surgery Service due to animal recoil.The patient's clinical and radiological
examination revealed a blow –out type fracture in the left orbit.The patient had no neurological and
visual problems.The patient was operated under general anesthesia with oral intubation.After
subcliar incision, the flap was reached by removing the flap by blunt dissection.The fracture due to
fracture was reconstructed with the help of titanium mesh screw.Skin and subcutaneous tissues
were suitably suited.The patient was prescribed postoperative antibiotics and analgesics.
Conclusion: In orbital fractures, enophthalmos, hypoglobus and large defects in the orbital floor
may occur. To remove them, broken fragments must be properly fixed. Subcliar incision can be
preferred to prevent the scar line from creating aesthetic problems.
Keywords: , blow-out, trauma, reconstruction
137
PP-116
Mandibular geriliğin fazla olduğu vakada tedavi seçeneği distraksiyon

osteogenezi
Ümit Ertaş, Alper Çetin, Yunus Emre Aşçı

Amaç: Distraksiyon osteogenezi, canlı kemik segmentleri arasında, aşamalı olarak uygulanan
traksiyon ile yeni kemik oluşumunun hedeflendiği biyolojik bir süreçtir. Bu teknik kraniofasyal
bölgedeki deformitelerin tedavisinde giderek artan sıklıkta kullanılmaktadır.
Olgu: 17 yaşında erkek hasta alt çene geriliği şikayeti ile kliniğimize başvurdu. Yapılan radyolojik
ve klinik muayenede hastada mandibulanın 22 mm geride konumlandığı gözlendi. Genel anestezi
altında bilateral mandibular distraksiyon planlandı. İntraoral yaklaşımla kortikotomiyi takiben
distraktör aygıtı yerleştirildi.7 günlük latent dönem sonrası aktivasyona başlanması uygun görüldü.
Günlük ortalama 1 mm aktivasyon yapıldı. 12 haftalık konsodilasyon fazı sonrası distraktör çıkarıldı.
Post op dönemde hastanın mandibular retrognatisinin düzeldiği görüldü.
Sonuç: Distraksiyon osteogenezi mandibular geriliğin fazla olduğu hastalarda, nüks ihtimali daha az
olduğu için ortognatik cerrahiye alternatif olarak kullanılabilecek bir yöntemdir.
Anahtar Kelimeler: Distraksiyon osteogenezi, kraniofasyal, latent dönem
Treatment option distraction osteogenesis in case of mandibular retrognati

Objective: Distraction osteogenesis is a biological process involving the formation of new bone
between viable bone segments that are gradually separated by traction. Recently, this technic has
been gained more popularity in treatment of craniofacial deformitie.
Case: A 17-year-old male patient presented to our clinic with complaints of lower jaw retardation.
In the radiological and clinical examination, the mandible was positioned 22 mm behind. Bilateral
mandibular distraction was planned under general anesthesia. The distractor device was placed
following corticotomy with intraoral approach. A 7-day post-latency post-operative initiation was
considered appropriate. Daily average 1 mm activation was performed. Distraction was removed
after 12 weeks of consondation phase. It was observed in the post op period that the mandibular
retrognathia improved.
Conclusion: Distraction osteogenesis is a method that can be used as an alternative to orthognatic
surgery in patients with mandibular retardation, since the probability of recurrence is less.
Keywords: Distraction osteogenesis, craniofacial, latent period
138
PP-117
Mandibular retrognati ve asimetrisi tedavisi
Ümit Ertaş, Gelengül Urvasızoğlu, Alper Çetin

Amaç: Distraksiyon osteogenezisi; dereceli olarak uygulanan çekme kuvvetiyle, ayrılan kemik
segmentlerinin yüzeyleri arasında yeni kemik formasyonlarının meydana geldiği biyolojik bir
olaydır. İskelet doku ve bunu örten yumuşak doku üzerinde gerilim oluşturan çekme kuvveti,
distraksiyon vektörüne paralel olarak yeni kemik oluşumunu uyarır.
Olgu: 21 yaşında kadın hasta alt çene geriliği ve asimetri şikayeti ile kliniğimize başvurdu. Yapılan
radyolojik ve klinik muayenede hastada mandibulanın 18 mm geride konumlandığı ve asimetrisinin
olduğu gözlendi. Genel anestezi altında bilateral mandibular distraksiyon planlandı. İntraoral
yaklaşımla kortikotomiyi takiben distraktör aygıtı yerleştirildi. 5 günlük latent dönem sonrası
aktivasyona başlanması uygun görüldü. Günlük ortalama 1 mm aktivasyon yapıldı. 12 haftalık
konsodilasyon fazı sonrası distraktör çıkarıldı. Post op dönemde hastanın mandibular retrognatisinin
ve asimetrisinin düzeldiği görüldü.
Sonuç: Distraksiyon osteogenezi mandibular geriliğin fazla olduğu hastalarda, nüks ihtimali daha az
olduğu için ortognatik cerrahiye alternatif olarak kullanılabilecek bir yöntemdir.
Anahtar Kelimeler: Distraksiyon osteogenezi, konsodilasyon fazı, kortikotomi
treatment of mandibular retrognathy and asymmetry
Ümit Ertaş, Gelengül Urvasızoğlu, Alper Çetin

Objective: Distraction osteogenesis is the biologic process of new bone formation between bone
segments that are gradually separated by incremental traction. The traction generates tension on
the skeletal and surrounding soft tissue structures, which stimulates new bone formation parallel to
the vector of distraction.
Case: A 21-year-old female patient presented to our clinic with complaints of lower jaw retardation
and asymmetry. In the radiological and clinical examination, the mandible was positioned 22 mm
behind. Bilateral mandibular distraction was planned under general anesthesia. The distractor
device was placed following corticotomy with intraoral approach. A 7-day post-latency post-
operative initiation was considered appropriate. Daily average 1 mm activation was performed.
Distraction was removed after 12 weeks of consondation phase. It was observed that mandibular
retrognathia and asymmetry improved in the post op period.
CONCLUSİON: Distraction osteogenesis is a method that can be used as an alternative to

orthognatic surgery in patients with mandibular retardation, since the probability of recurrence is
less.
Keywords: Distraction osteogenesis, consultation phase, corticotomy
139
PP-118
Aşırı mandibular retrognati olan hastanın distraksiyon osteogenezis tedavisi
Ümit Ertaş, Kamile Dilek, Elif Banu Özkan

Amaç: Diş hekimliğinde kemik yetersizliklerinin tedavisi her zaman zorluklar içeren bir alan
olmuştur. Hastaların dental ve iskeletsel tedavileri öncesinde çene kemiklerinin istenilen konum ve
kalınlığa getirilmeleri için birçok cerrahi prosedür tanımlanmış ve uygulanmıştır. Distraksiyon
osteogenezi ise diş hekimliğinde yeni sayılabilecek bir tedavi seçeneği olarak bilinmektedir. Bu
yöntem ortognatik cerrahide, protetik tedavi ve implant cerrahisi öncesinde kullanılabilmektedir.
Olgu: 23 yaşında kadın alt çene geriliği şikayeti ile kliniğimize başvurdu. Yapılan radyolojik ve klinik
muayenede hastada mandibulanın 21 mm geride konumlandığı gözlendi. Genel anestezi altında
bilateral mandibular distraksiyon planlandı. İntraoral yaklaşımla kortikotomiyi takiben distraktör
aygıtı yerleştirildi.7 günlük latent dönem sonrası aktivasyona başlanması uygun görüldü. Günlük
ortalama 1 mm aktivasyon yapıldı. 12 haftalık konsodilasyon fazı sonrası distraktör çıkarıldı. Post
op dönemde hastanın mandibular retrognatisinin düzeldiği görüldü.
Sonuç: Distraksiyon osteogenezi ortognatik cerrahi amaçlı kullanılabilecek alternatif yöntemlerden

biridir.
Anahtar Kelimeler: Maxillofasial, ortognatik cerrahi, distraksiyon
Distraction osteogenesis treatment of the patient with excessive mandibular

retrognathy

OBJECTİVE: Treatment of bone deficiencies have always been difficult applications in maxillofacial
surgery. Several surgical procedures were described to ensure the required position and thickness
of jaw bones prior to dental and skeletal treatments. Distraction osteogenesis is known as a
relatively new treatment option in dentistry. This method can be used for orthognathic and implant
surgery and also prior to prosthodontic treatment.
Case: A 23-year-old female patient presented to our clinic with complaints of lower jaw retardation.
In the radiological and clinical examination, the mandible was positioned 21 mm behind. Bilateral
mandibular distraction was planned under general anesthesia. The distractor device was placed
following corticotomy with intraoral approach. A 7-day post-latency post-operative initiation was
considered appropriate. Daily average 1 mm activation was performed. Distraction was removed
after 12 weeks of consondation phase. It was observed in the post op period that the mandibular
retrognathia improved.
CONCLUSİON: Distraction osteogenesis is one of the alternative methods that can be used for
orthognathic surgery.
Keywords: Maxillofacial, orthognathic surgery, Distraction
140
PP-119
mandibula symphysis, kondil ve infraorbital fraktür; maxillofasial travma

Amaç: Maksillofasiyal travma, karşılaşılma sıklığı gün geçtikçe artan ciddi bir medikal ve
sosyoekonomik problemdir. Acile başvuran hastaların yaklaşık yarısını maksillofasiyal travmalı
hastalar oluşturmaktadır. Bu hastalara müdahalede ilk etapta ileri yaşam destek prensipleri
uygulanmalıdır; Çünkü maksillofasiyal travma genelde politravma hastalarında görülmekte olup
bunların çoğunda yaşamı tehdit eden ciddi yaralanmalar olabilmektedir. Tedavinin amacı fasiyal
iskeletin tam bir anatomik restorasyonu ve oluşabilecek komplikasyonların önceden önüne
geçilmesi olmalıdır.
Olgu: 35 yaşında erkek hasta araç içi trafik kazası nedeniyle kliniğimize başvurdu. Yapılan klinik ve
radyolojik muayenede mandibula symphysis sol kondil ve inferior orbital bölgede fraktür
gözlemlendi. Hasta genel anestezi altında ameliyata alındı. Açık redüksiyonla fraktür bölgelerine
ulaşıldı. Mini plaklar kullanılarak internal fiksasyon yapıldı. İnferior orbital bölgeye titanyum mesh
yerleştirildi. Post op dönemde herhangi bir komplikasyon gözlenmedi.
Sonuç: Bazı komplikasyonlara neden olmasına rağmen; güçlü bir fiksasyon sağlaması, kolay
uygulanabilir olması, estetik ve kozmetik sonuçları iyi olması nedeniyle, maksillofasiyal travma
tedavisinde açık redüksiyon ve mini plakla fiksasyon tercih edilebilir bir tedavi yöntemidir.
Anahtar Kelimeler: yüz iskeleti, infraorbital kırık, çoklu travma
mandible symphysis, condyle and infraorbital fracture: maxillofacial trauma

OBJECTİVE: Maxillofacial trauma is a serious medical and socioeconomic problem that continues to
increase with each decade. Maxillofacial injuries account for 5% of all acute attendances in the
emergency department. Primary management should follow advanced trauma life support
principles because facial injuries are commonly seen in the polytrauma patients and there can be
concomitant serious or life-threatening injuries in these patients. The goal of the treatment must
be the exact anatomic restoration of the facial skeleton and prevent the complications that may
occur during the management of the facial trauma.
Case: A 35-year-old male patient was admitted to our clinic because of a car accident. In clinical
and radiological examination, fracture was observed in the mandible symphysis, left condyle and
inferior orbital region. The patient was operated under general anesthesia. Fracture areas were
reached with open reduction. Internal fixation was done using mini plates. Titanium mesh was
placed in the inferior orbital region. No complications were observed in the post-op period.
CONCLUSİON: Although associated with some complications, open reduction and miniplate fixation
should be the preferred treatment option, since it provides a powerful fixation, is easy to perform,
and has better esthetic and cosmetic results.
Keywords: facial skeleton, infraorbital fracture, polytrauma
141
PP-122
Tümör rezeksiyonu sonrası baş ve boyun rekonstrüksiyonu için

sternocleidomasteideum kas flep rotasyonunun uygulanması

Amaç: Mandibula rekonstruksiyonu baş boyun cerrahisi uygulamaları içinde en çok uğraştırıcı
konulardan biridir. Mandibula baş boyun yapıları içinde hem fonksiyonel, hem de kozmetik açıdan
bir paya sahiptir ki, yüz kontürleri, konuşma, çiğneme ve yutma işlemi açısından oldukça önemlidir.
Mandibula rekonstruksiyonunda asıl önemli olan faktörler mandibula devamlılığının sağlanmasının
yanı sıra osseoz alveolar tabanın oluşturulması, yumuşak doku defektlerinin kapatılması ve
kozmetik açıdan iyi sonuçlar elde etmektir.
Olgu: 81 yaşındaki hasta alt çenesindeki akıntı ve şişlik sebebiyle kliniğimize başvurdu. yapılan
radyolojik ve klinik muyanesinde scc ön tanısı kondu ve önce insizyonel biyopsi yapıldı. Hastanın
insizyonel biyopsi pataloji raporu squamos cell karsinom olarak gelmiştir. Hastanın servikal lenf
tutulumuda mevcuttur. Hastaya önce maxiller arter embolizasyonu yapılmıştır. Daha sonra genel
anestezi altında mandibulektomi ve boyun diseksiyonu aynı seans yapılmıştır. Mandibula
rekonstrüksiyonu recoplak ile yapılmıştır. M. SCM kas flabi çevrilerek yumuşak doku kapatılmıştır.
Sonuç: Mandibulanın bir bölümü çıkartıldığında, cerrahi uygulamanın hemen ardından fasiyal
simetriyi ve çiğneme fonksiyonunu sağlamak için bir rekonstrüksiyon planlanmalıdır. Mandibulanın
sürekliliğinin kaybı; alt yüz bölgesinin balansını etkiler ve cerrahi bölgesine doğru, geride kalan
parçanın cleviasyonuna bağlı olarak mandibuler fonksiyonlarda azalmaya neden olur. Kaslardaki
dengesizlik temporomandibuler eklemde de değişikliklere neden olur.
Anahtar Kelimeler: Boyun diseksiyonu, Embolizasyon, Rekonstrüksiyon
Application of sternocleidomasteideum muscle flap rotation for head and neck

reconstruction after tumor resection

Objective: Mandibular reconstruction is one of the most challenging issues in head and neck
surgery applications. Mandibula has a functional and cosmetic share in head and neck structures,
which is very important for facial contours, speaking, chewing and swallowing. The main factors in
mandibular reconstruction are to ensure the continuity of the mandible, as well as the formation of
the osseose alveolar base, the closure of soft tissue defects and to obtain good cosmetic results.
Case: The 81-year-old patient applied to our clinic because of the discharge and swelling in his
lower jaw. In the radiological and clinical examination, scc was diagnosed and incisional biopsy was
performed first. The incisional biopsy pathology report of the patient came as squamos cell
carcinoma. The patient has cervical lymph involvement. The patient had undergone maxillary
artery embolization. Then mandibulectomy and neck dissection were performed in the same
session under general anesthesia. The mandible reconstruction was performed with recoplak. Soft
tissue was closed by turning the M. SCM muscle flap.
Conclusion: When a portion of the mandible is removed, a reconstruction should be planned
immediately after surgery to ensure facial symmetry and chewing function. Loss of continuity of
the mandible; affects the balance of the lower face and towards the surgical area, resulting in a
decrease in mandibular functions due to cleviation of the remaining part. The imbalance in the
muscles also causes changes in the temporomandibular joint.
Keywords: Neck dissection, Embolization, Reconstruction
142
PP-123
Maxillada Radiküler Kist'in Eksizyonel Biyopsisi ve Eksizyonu
Gelengül Urvasızoğlu, Yunus Emre Aşçı, Gönül Koç

Amaç: Kistler, bağ dokusu ile kapsüllenmiş epitelyal astarlı patolojik lezyonlardır. Sıvı veya yarı sıvı
metaryal içerirler ve merkezden çevreye genişlerler. Radiküler kistler veya apikal periodontal
kistler, iltihaplanma sonucu periodontal ligamanın epitelyal kalıntılarından kaynaklanır. Radiküler
kistler, enfekte olmuş ve nekrotik pulplu dişlerin ön kısımlarında enflamatuar çene kistleridir. Bir
radiküler kist, genellikle pulpanın ölümünün ardından, inflamasyonun bir sonucu olarak periodontal
ligamentteki epitelyal kalıntılardan ortaya çıkar. Radiküler kist, kök kanalı tedavisi veya
ekstraksiyonundan sonra kendiliğinden iyileşir. Bazı yazarlar, tüm epitel kalıntılarını çıkarmak için
radiküler kistin cerrahi olarak tamamen enükleasyonunu önermektedir.
Olgu: 35 yaşındaki erkek hastanın öyküsü, maksiller anterior bölgedeki şiddetli ağrısı şikayeti ile
hastanemize sevk edildi. Ek olarak hiçbir travma öyküsü yoktu. Muayene sırasında eksik diş veya
çürük olan kişi muayene edildi. sistemik hastalık yoktu. Panoramik radyografide, maksilla anterior
bölgesindeki apex ile ilişkili radyolusent bir lezyon izlendi. Lezyondan alınan aspirasyon
materyalinde kolesterol kristallerini gördük. Lezyon cerrahi olarak çıkarıldı. İntraoperatif veya
postoperatif komplikasyon olmadan kist epiteli çıkarıldı.
Sonuç: Radiküler kistler yavaş büyür ve genellikle çok büyük boyutlara ulaşmaz. Kist boşluğu
enfekte olduğunda, ağrı ve şişmeye neden olur ve hastalar genellikle bu şikayetlere başvurur.
Büyük kistlerde mobilite, kök rezorpsiyonu, yer değiştirme ve canlılık kaybına neden olurlar.
Anahtar Kelimeler: nekrotik pulpa, radiküler kist, vital olmayan
Excisional biopsy and excision of the radicular cyst in the maxilla
Gelengül Urvasızoğlu, Yunus Emre Aşçı, Gönül Koç

Objective: Cysts are pathologic lesions with an epithelial lining encapsulated by connective tissue.
They contain liquid or semi-liquid material and enlarge from center to periphery. Radicular cysts or
apical periodontal cysts originate from epithelial remnants of the periodontal ligament as a result of
inflammation. Radicular cysts are inflammatory jaw cysts at the apices of teeth with infected and
necrotic pulps. A radicular cyst arises from the epithelial residues in the periodontal ligament as a
result of inflammation, usually following death of the pulp. Radicular cyst heals spontaneously after
root canal treatment or extraction. Some authors propose that radicular cyst must be totally
enucleated surgically to remove all epithelial remnants.
Case: A The patient's story was learned that 35 –year-old male was referred to our hospital with
the complaint of severity pain at the mandible maxillar anterior region. Additionally there was no
trauma history has been noted.Any missing tooth or decayed one has been inspected during the
examination. there were no systemic diseases. A panoramic radiograph showed a radiolucent lesion
associated with the radix in the maxilla anterior region. In aspiration materrial from the lesion we
saw cholesterol crystals. The lesion was surgically enucleated. Cyst epithelium was extracted
without any intraoperative or postoperative complication.
Conclusion: Radicular cysts grow slowly and do not usually reach very large sizes. When the cyst
cavity is infected, it causes pain and swelling, and patients often resort to these complaints. In
large cysts, they cause mobility, root resorption, displacement and loss of vitality.
Keywords: necrotic pulps, non-vital, Radicular cysts
143
PP-124
Dentigeröz kist tedavisi Marsupyalizasyon VAKA RAPORU
Gelengül Urvasızoğlu, Yunus Emre Aşçı, Celal Kef

Amaç: Dentijeröz kistler (DC) yaşamın ilk on yılında nadirdir ve bunların sadece% 4-9'u bu
dönemde görülür. Klinik olarak rutin radyografik inceleme sırasında asemptomatiktir ve tesadüfen
teşhis edilir. Geleneksel tedavi, kistin enükleasyonunu ve çevresindeki dişlerin çıkarılmasını içerir.
Bununla birlikte, çocuklarda hızlı iyileşme göz önüne alındığında, aynı zamanda marsupializasyon
veya dekompresyon ile tedavi edilebilir. Bu olguda, marsupyalizsayon tekniği ve kesintisiz dişlerin
yönetimi ile 10 yaşındaki bir çocukta DC'lerin tedavisi rapor edilmektedir.
Olgu: On yaşında bir kız çocuğu mandibula sol tarafında şişlik nedeniyle kliniğimize sevk edildi.
Klinik muayenede sol mandibular yaprak döken molar dişlerin bukkal sulkusunda sağlıklı mukoza
kaplı genişleme saptandı. Radyografide büyük bir uniloküler radyolusent lezyon saptandı. İnsizyonel
biyopsi yapıldı ve önceden hazırlanmış bir gaz iyodoform yerleştirildi ve kist boşluğuna dikildi.
Ameliyattan iki ay sonra, kistte belirgin bir büzülme ve dişlerin ekseninde net bir hizalanma
gözlendi. Ameliyattan altı ay sonra, kistik lezyon tamamen kaybolduğunda, premolar diş tamamen
patladı.
Sonuç: Dentijeröz kist en yaygın odontojenik gelişimsel kisttir. Ancak Dentigerous kistler yaşamın
ilk on yılında nadirdir. Bununla birlikte, büyük rejeneratif potansiyel nedeniyle çocuklarda, ilişkili
kalıcı dişlerin püskürme olasılığını korumak için marsupializasyon veya dekompresyon ilk tedavi
seçeneği olarak düşünülmelidir.
Anahtar Kelimeler: Dentijeröz kist, marsupyalizsayon, rejeneratif
Dentigerous cysts treatment Marsupyalizasyon CASE REPORT
Gelengül Urvasızoğlu, Yunus Emre Aşçı, Celal Kef

Objective: Dentigerous cysts (DC)are rare in the first decade of life and only 4-9% of them occur in
this period.Clinically,it is asymptomatic and incidentally diagnosed during routine radiographic
examination.Traditional treatment involves enucleation of the cyst and extraction of the
surrounding teeth.However considering the rapid recovery in children,it can also be treated with
marsupialization or decompression.İn This case reports the treatment of DCs in a child 10 years old
using marsupyalizsayon technique and management of the unerupted teeth
Case: A ten yearsold girl was referred to our department regarding to a swelling in the left side of
the mandibula.In the clinical examination, a healthy mucosa covered expansion was detected in
buccal sulcus of the left mandibular deciduous molar teeth.In radiography,a large unilocular
radiolucent lesion was detected.The lesion was initially diagnosed as DC and marsupyalizasyon was
decided. Incisional biopsy was made and a pre-prepared gas iodoform was placed and sutured
inside the cyst cavity. two months after the surgery,a significant shrinkage in the cyst and a clear
alignment in the axis of the teeth were observed. After six months from surgery,when the cystic
lesion was completely disappeared,premolar tooth did fully erupt.
Conclusion: Dentigerous cyst is the most common odontogenic developmental cyst. However
Dentigerous cyst’s are rare in the first decade of life.The classic treatment option is the enucleation
of cyst and extraction of the involved tooth.However,in children due to the great regenerative
potential,marsupialization or decompression should be considered as the first treatment option in
order to preserve the chance of the associated permanent teeth’s eruption.
Keywords: Dentigerian cyst, marsupyalysis, regenerative
144
PP-125
bifud uvula nın eşlik ettiği alveol yarığının iliak greft ile rekontrüksiyonu

Amaç:
Alveol yarığı genelde dudak damak yarığı ile birlikte görülen, bazı durumlarda bifid uvulanında eşlik
ettiği, estetik ve fonksiyonel bozukluklara neden bir anomalidir. Kemik grefti kullanılarak kanin
dişin sürmesi, estetik ve okluzyonun düzeltilmesini amaçlanır. Alveoler yarık tedavisinde otojen
kemik grefti olarak kullanılan birçok donör alan bulunmaktadır. Fakat bunlar içerisinde en sık
kullanılan ve altın standart olarak kabul edilen donör alan iliak kemiktir. Biz bu vaka sunumunda 11
yaşında erkek hastanın tek taraflı alveol yarığına sahip ve bifud uvulanın eşlik ettiği olgu
anlatılmaktadır.
Olgu: 11 yaşında erkek hastanın yapılan klinik muayenesinde tek taraflı alveol yarığı ile birlikte bifid
uvula mevcuttu. Hasta genel anestezi altında nazal endotrakeal entübasyon ile operasyona alındı.
İliak kemikte ve ağız içinde insizyonlar yapıldı. İliak kemikten elde edilen blok greftler ile sol
maksiller alveol yarığı rekonstrükte edildi. Bifit uvuluda dokular deepitelize edildi. Künt diseksiyonla
dokular serbestleştirilerek kas ataşmanları bir araya getirelerek 4.0 vicril ile süture edildi. Hastaya
antienflematuar ve antibiyotik reçete edildi.
Sonuç: Alveol yarığının tedavisinde İliac kemik grefti, Morbiditesinin düşük olması, estetik açıdan
kabul edilebilir bir skar oluşturması, çocuklarda bile yeterli miktarda bulunabilmesi, fazla miktarda
canlı osteoblastik hücre içermesi, iki ekibin aynı anda çalışmasına olanak vermesi
avantajlarındandır. Alveoler yarık tedavisinin hedefleri, hem fonksiyonel hem de estetik olarak iyi
sonuçlar elde etmektir. Fonksiyonel açıdan tedavi hedefleri; oronazal fistüllerin kapatılması,
maksiller dental arkın sağlamlığı ve devamlılığının sağlanması, yarık komşuluğundaki dişlerin
desteklenmesi, yarık bölgesinde diş sürmesi için uygun zemin oluşturulması ve oral hijyenin uygun
hale getirilmesinin sağlanmasıdır. Kanin diş sürmeden tedavinnin yapılması gerekmektedir.
Anahtar Kelimeler: bifid uvula, alveol yarığı, iliak greft
Reconstruction of the alveolar cleft accompanied by bifud uvula with iliac graft

Objective: The alveolar cleft is an anomaly that is usually accompanied by a cleft lip and palate,
which in some cases is accompanied by a bifid uvula, causing aesthetic and functional disorders.
Using a bone graft, the canine tooth is aimed at correcting aesthetics and occlusion.There are
many donor areas used as autogenous bone grafts in the treatment of alveolar cleft.
Case: In the clinical examination of an 11-year-old male patient, a bilateral alveolar cleft and bifid
uvula were present.The patient was operated with nasal endotracheal intubation under general
anesthesia. Incisions were made in the iliac bone and in the mouth. The left maxillary alveolar cleft
was reconstructed with block grafts obtained from the iliac bone. The tissues in the bifit uvula were
deepized.Tissues were liberated by blunt dissection and muscle attachments were brought together
and sucked with 4.0 vicril.
Conclusion: In the treatment of alveolar cleft, Iliac bone graft, low morbidity, an aesthetically
tacceptable scar, sufficient amount to be found even in children, contain a large amount of live
osteoblastic cells, and allow two teams to work at the same time. The goals of alveolar cleft
therapy are to achieve good results, both functionally and aesthetically. Functional goals of
treatment; covering the oronasal fistulas, ensuring the stability and continuity of the maxillary
dental arch, supporting the teeth adjacent to the cleft, creating a suitable ground for tooth
application in the cleft area and ensuring the oral hygiene is appropriate. It is necessary to do the
treatment without canine teeth.
Keywords: bifid uvula, alveolar cleft, iliac graft
145
PP-126
Mandibulada nonunion vakasının başarılı tedavisi: Olgu raporu
Ümit Ertaş, Mustafa Seçkin Yazar, Eyüp Candaş Gündoğdu

AAtatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Erzurum,
Türkiye
Amaç: Çene fraktürleri olan hastalarda plak rekonstrüksiyonu yapılmasına rağmen kemiklerde
kaynamama meydana gelebilir. 6- 9 ay içinde bu durumun meydana gelmesine nonunion denir.
Nonunion nedenleri olarak; osteoporoz, protein ve vitamin eksikliği, diyabet, sigara ve alkol
kullanımı, steroid ilaç kullanımı ve fraktür hattında meydana gelen enfeksiyon sayılabilir. Bu olgu
sunumunda nununion meydana gelen hastanın tekrar operasyonu anlatılmaktadır.
Olgu: 20 yaşında erkek hasta daha önce sol mandibula angulus bölgesindeki fraktür nedeni ile
plastik cerrahi kliniği tarafından opere edilmiş. Nonunion nedeni ile kliniğimize başvuran hastanın
yapılan klinik ve radyolojik muayenesinde fraktür fragmanlarının düzgün şekilde bir araya gelmediği
ve hastanın mandibula angulus bölgesinde şişlik ve parestezi mevcut olduğu görüldü. Hasta genel
anestezi altında opere edildi. İnsizyon ve diseksiyonların ardından fraktür fragmanları açığa
çıkarıldı. Alveolaris inferior ve mental sinirin atrofik, nonfonksiyonel olduğu görüldü. Fraktür
fragmanları başbaşa getirilerek plaklarla rekonstrükte edildi. Bölgeye penröz dren yerleştirerek tüm
yara dudakları primer süture edildi.
Sonuç: Nonunion vakalarında zaman kaybetmeden tekrar operasyon yapmak gerekir. Fraktür
fragmanları doğru bir şekilde konumlandırılarak rekonstrükte edilmelidir.
Anahtar Kelimeler: Maksillofasiyal travma, nonunion, mandibula
Successful treatment of nonunion case in mandible: A case report
Ümit Ertaş, Mustafa Seçkin Yazar, Eyüp Candaş Gündoğdu

Atatürk University, Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Erzurum,
Turkey
Objective: In patients with jaw fractures, nonunion may occur in bones despite plaque
reconstruction. The occurrence of this condition in 6-9 months is called nonunion. As the causes of
Nonunion; osteoporosis, protein and vitamin deficiency, diabetes, smoking and alcohol use, steroid
drug use, and infection in the fracture line. In this case report, the reoperation of the patient,
whose nonunion occurred, is described.
Case: A 20-year-old male was previously operated by the plastic surgery clinic for a fracture in the
left mandible angulus area. In the clinical and radiological examination of the patient who applied
to our clinic due to Nonunion, it was observed that the fragments of the fracture did not come
together properly and the patient had swelling and paraesthesia in the angulus region of the
mandible. The patient was operated under the general anesthesia. After the incision and
dissections, broken fragments were exposed. Alveolaris inferior and mental nerve were found to be
atrophic and nonfunctional. Broken fragments were reconstructed with plaques by brought end to
end. By placing a penrous drain in the area, all wound lips primary sutured.
Conclusion: In nonunion cases, it is necessary to perform an operation again without losing time.
Broken fragments should be correctly positioned and reconstructed.
Keywords: Maxillofacial trauma, nonunion, mandible
146
PP-127
Koronoid hiperplaziye bağlı ağız kısıtlılığının tedavisi: Olgu Sunumu
Ümit Ertaş, Mustafa Seçkin Yazar, Nevzat Çakmak

Amaç: Unilateral koronoid hiperplazisi,koronoid çıkntıların zigomatik kemiğin temporal yüzeyine

temas etmesi ile birlikte ağız açıklığında kısıtlılığa neden olur. Bu durum,panaromik radyografilerde
ya da bilgisayarlı tomografi kesitlerinde tespit edilebilir. Bu vaka raporunda, unilateral koronoid
hiperplazisi nedeniyle ağız kısıtlılığı bulunan 56 yaşındaki erkek hastanın intraoral koronoidektomi
ve fizyoterapi ile tedavisi sunulmaktadır.
Olgu: 56 yaşında erkek hasta Atatürk Üniversitesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı'na ağız
açıklığının sınırlanması şikayeti ile başvurdu. Hastanın maksillofasiyal travma öyküsü yoktu. Fizik
muayenede yüz asimetrisine dair bir kanıt yoktu. Panoramik radyografı tekrar incelendi ve koronoid
prosesin unilateral uzaması fark edildi. Tanıyı doğrulamak için 3D-BT taramaları yapıldı. Hasta
genel anestezi altında nazotrakeal entübasyon ile ameliyata alındı. İnsizyon, yükselen ramusun ön
yüzünde yapıldı ve anteriordan ikinci molar alana kadar uzatıldı. Kanal ekartörü ile alveolaris
inferior korundu. Ramus koronoid prosesin tepesine kadar açığa çıkarıldı. Koronoid proses kesildi.
Hastaya antibiyotik ve analjezik reçete edildi.
Sonuç: Ağız açıklığı kısıtlanmış ve maloklüzyonu bulunan bireylerde ilk akla gelen patoloji TME
patolojileri olmaktadır. Dikkatsiz, yetersiz ve/veya hatalı muayene nedeniyle yanlış tanı konulması,
tedavi planlamasını da geciktirebilmektedir. Bu tip olgularda panoramik radyografinin, yanı sıra üç
boyutlu görüntü sağlayan ileri radyografik yöntemlerin kullanılması, doğru ve kesin tanıya
ulaşılmasında ve operasyon öncesi ile sonrası değerlendirme yapılmasında önem taşımaktadır.
Anahtar Kelimeler: Koronoidektomi, Koronoid hiperplazisi, Ağız açma kısıtlılığı
Treatment of mouth opening limitation due to coronoid hyperplasia: Case report
Ümit Ertaş, Mustafa Seçkin Yazar, Nevzat Çakmak

Objective: Unilateral coronoid hyperplasia causes restriction in mouth opening with coronoid
protrusions touching the temporal surface of the zygomatic bone. This can be detected on
panoramic radiographs or computed tomography sections. In this case report, a 56-year-old male
patient with mouth limitation due to unilateral coronoid hyperplasia is treated with intraoral
coronoidectomy and physiotherapy.
Case: A 56-year-old male patient applied to the Department of Oral and Maxillofacial Surgery,
Atatürk University, with the complaint of limited mouth opening. The patient had no history of
maxillofacial trauma. There was no evidence of facial asymmetry on physical examination.
Panoramic radiography was reexamined and unilateral extension of the coronoid process was
noticed. 3D-CT scans were performed to confirm the diagnosis. The patient was operated under
general anesthesia with nasotracheal intubation. The incision was made on the anterior surface of
the rising ramus and was extended from the anterior to the second molar area. With the channel
retractor, alveolaris inferior was preserved. Ramus was exposed to the top of the coronoid process.
The coronoid process was interrupted. The patient was prescribed antibiotics and analgesics.
Conclusion: The first pathology that comes to mind in individuals with limited mouth opening and
malocclusion is TMJ pathologies. Misdiagnosis due to careless, inadequate and / or incorrect
examination may also delay treatment planning. In such cases, the use of panoramic radiography,
as well as advanced radiographic methods that provide three-dimensional images, is important in
achieving accurate and precise diagnosis and in pre- and post-operative evaluation.
Keywords: Coronoidectomy, Coronoid hyperplasia, Mouth opening restriction
147
PP-128
Zygomatik kemik tripot kırık tedavisi ve fasiyal rekonstrüksiyon: Olgu Sunumu
Ümit Ertaş, Mustafa Seçkin Yazar, Elif Banu Özkan

Amaç: Zigomatik ve orbital kırıklar maksillofasiyal cerrahide sık görülen travmalardır. Travmanın
şiddetine bağlı olarak, hastalarda önemli estetik ve fonksiyonel eksikliğe neden olabilirler. Hastanın
yaşı veya travmanın şiddeti gibi faktörlere dayanarak, basit, yer değiştirmemiş veya yeşilağaç
kırıklarından karmaşık, parçalanmış, yer değiştirmiş veya yer değiştirmiş kırıklara kadar bir
spektrum oluşturur.
Zigomatik ve orbital kırıkların tedavisi yetişkinlerde ve çocuklarda farklılık gösterir. Tedavinin
amacı, en düşük morbidite ve komplikasyon oranına sahip zigoma ve orbital yapıya uygun estetik
görünüm sağlamaktır. Ek olarak, kırık çizgisine bağlı olarak orbital kırıklarda görme bozuklukları
oluşabilir. Bu olgu sunumunun amacı, 23 yaşında erkek hastada zigomatik ve orbital kırıkların açık
redüksiyon ile tedavi edilmesi anlatılmaktadır.
Case: 23 yaşında erkek hasta araç dışı trafik kazası(traktör) nedeni ile Atatürk üniversitesi Sağlık
uygulama ve araştırma hastanesi maksillo fasiyal cerrahi servisine sevk edildi. yapılan klinik
muayenede sağ
latero-orbital alanda lasere alanlar mevcuttu.zygomatik kemikte parçalı kırık, latero ve infraorbital
kemikte deplase fraktür mevcuttu.
Tedavi için açık redüksiyon ve plakla rekonstrükyon planlandı. Hasta nazotrakeal entübasyon ile
genel anestezi altında ameliyat edildi. Ekstraoral ve intraoral insizyon uygulandı. infra ve latero
orbital Kırık fragmanları, mikro ve miniplaklar kullanılarak doğru şekilde yeniden konumlandırıldı.
Zygomatik kemik parçalı ve avulse fraktür olduğu için rekonstrukte edilmedi. Ardından, postoperatif
hematom oluşumunu önlemek için bir dren yerleştirildi. Postoperatif rotasyonel flap çevrilerek 2.
operasyon tamamlandı.Ameliyat sonrası hastaya antibiyotik, kortikosteroid ve analjezik reçete
edildi.
Sonuç: Deplase fraktürlerin plakla rekonstruksuyonu önerilir. Çok parçalı fraktürlerde estetik
promblem yoksa plak rekonstruksuyonu uygulanmayabilir. Plaklarda enfeksiyon olmadığı taktirde
çıkartmaya gerek yoktur.
Anahtar Kelimeler: Zygomatik fraktür, Fasiyal rekonstrüksiyon, Orbita fraktürü
Zygomatic bone tripot fracture treatment and facial reconstruction: Case Report
Ümit Ertaş, Mustafa Seçkin Yazar, Elif Banu Özkan

Objective: Based on factors such as the patient's age or the severity of trauma, it creates a
spectrum from simple, displaced or greenwood fractures to complex, fragmented, displaced, or
displaced fractures.The aim of the treatment is to provide an aesthetic appearance suitable for
zygoma and orbital structure with the lowest morbidity and complication rate. In addition, visual
impairments may occur in orbital fractures depending on the line of fracture. The aim of this case
report is to treat zygomatic and orbital fractures with open reduction in a 23-year-old male patient.
Case: A 23-year-old male patient was transferred to the Atatürk University Health Practice and
Research Hospital Makilloillo facial surgery service due to a non-vehicle traffic accident (tractor).
On clinical examination, there were lasered areas in the right latero-orbital area. There was
fragmented fracture in the zygomatic bone, displaced fracture in the latero and infraorbital bone.
For treatment, open reduction and reconstruction with plaque was palpated. The patient was
operated under general anesthesia with nasotracheal intubation. Extraoral and intraoral incisions
were performed. Infra and latero orbital iniplates. Zygomatic bone fragment and avulse fracture
was not reconstructed because it was fractured. A drain was then placed to prevent postoperative
hematoma formation. The second operation was completed by rotating the postoperative rotational
flap.
Conclusion: Reconstruction of displaced fractures with plaque is recommended. If there is no
aesthetic problem in multi-part fractures, plaque reconstruction may not be applied. If there is no
infection in the plaques, there is no need to remove them.
Keywords: Zygomatic fracture, Facial reconstruction, Orbita fracture
148
PP-129
Push-back tekniğiyle Faringeal flep kullanılarak yumuşak damak

rekonstrüksiyonu: Olgu Sunumu
Ümit Ertaş, Gelengül Urvasızoğlu, Nevzat Çakmak, Alper Çetin

Amaç: Submüköz damak yarığı olan hastalar rutin değerlendirilmelerinde belli belirsiz anatomik
görüntü nedeniyle atlanabilmektedir. Bu hastalar ilerleyen yaşlarda konuşma bozukluğu,
arkadaşlarıyla uyum kurmakta güçlük ve ilgili sosyal problemler nedeniyle yapılan ileri
değerlendirme esnasında tanı alabilmektedir. Submüköz damak yarığına bağlı velofarengeal
yetmezlik görülebilir. Bulguları sıklıkla hipernazalite ve buna bağlı olarak gelişebilen kompansatuar
artikülasyon bozukluklarıdır. Bu vaka sunumunda submükoz damak yarığına bağlı meydana gelen
velofarengeal yetmezliğin tedavisi anlatılmaktadır.
Olgu: 26 yaşında erkek kliniğmize konuşma zorluğu şikayeti ile başvurdu. Hastada yapılan klinik ve
radyolojik muayene sonucuna göre submukoz damak yarığına bağlı velofarengeal yetmezlik olduğu
görüldü. Hasta oral entübasyon ile genel anestezi altında ameliyata alındı. Yarık hattı çevresinde
insizyonlar yapıldı ve yarım kalınlık flep kaldırıldı. Flep bukkolingual ve mesiodistal yönde künt
diseksiyon ile esnetildi. Daha sonra farinks arka duvanrında insizyon ve künt diseksiyon ile
faringeal flep kaldırıldı. Flep esnetilerek yumuşak damak bölgesine ucuca getirilerek kas
anastomozları sağlandı. Yarık hattı primer kapatıldı. Hastaya ameliyat sonrası analjezik ve
antibiyotik reçete edildi.
Sonuç: Submukoz damak yarığı teşhisi konuşma problemine bağlı belirti verdiği için küçük yaşlarda
atlanabilmektedir bu nedenle detaylı kontroller yapmak gerekmektedir. Cerrahisinde çeşitli
teknikler kullanılabilir ama bu tekniklerle beraber faringeal flap kullanılması önerilmektedir.
Anahtar Kelimeler: faringeal flep, push-back, velofaringeal yetmezlik
Soft palate reconstruction using a pharyngeal flap with push-back technique:

Case Report
Ümit Ertaş, Gelengül Urvasızoğlu, Nevzat Çakmak, Alper Çetin

Objective: Patients with submucous cleft palate can be missed due to vague anatomical images in
their routine evaluation. These patients can be diagnosed at advanced ages during advanced
evaluation due to speech disorder, difficulty in adapting to their friends and related social
problems. Velopharyngeal insufficiency due to submucous cleft palate may be seen. Findings are
often hypernasality and compensatory articulation disorders that can develop accordingly. this case
report, the treatment of velopharyngeal insufficiency due to submucosal cleft is described.
Case: At the age of 26, she applied to our clinic with the complaint of speech difficulties. According
to the clinical and radiological examination performed in the patient, there was a velopharyngeal
insufficiency due to submucosal cleft palate. The patient was operated under general anesthesia
with oral intubation. Incisions were made around the cleft line and the half-thickness flap was
removed. The flap was stretched by blunt dissection in the buccolingual and mesiodistal directions.
Then, the pharyngeal flap was removed by incision and blunt dissection in the posterior wall of the
pharynx. The flap was stretched and brought to the soft palate area, and muscle anastomoses
were provided. The slit line primary was closed. The patient was prescribed analgesics and
antibiotics after surgery.
Conclusion: Since the diagnosis of submucosal cleft palate gives symptoms related to speech
problem, it can be skipped at a young age, so detailed checks are required. Various techniques can
be used in surgery, but it is recommended to use pharyngeal flap with these techniques
Keywords: pharyngeal flap, push-back, velopharyngeal insufficiency
149
PP-130
Maksilladaki reziduel odontojenik kistin enukleasyonu: vaka raporu
Bahadır Sancar, Burak Ünlütürk

İnönü Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Malatya
Amaç: Rezidüel kistler odontojenik enflamatuvar kistler grubunda yer alan, çenelerde en fazla
kemik kaybına sebep olan kistlerden biridir. Tüm oral kistlerin %50-75'ini oluşturur. Benign
karakterde ve yavaş büyüme eğilimindedir. Diş çekiminden sonra yeterli enükleasyonu yapılmayan
lateral periodontal veya apikal kistin kemik dokusunda kalmasıyla oluşur.
Olgu: 52 yaşında sistemik olarak sağlıklı erkek hasta kliniğimize yüzünün sağ tarafında şişlik
şikayetiyle başvurdu. Klinik ve radyolojik muayenede maksilla sağ taraf premolar-molar bölgesinde
30 mm x 20,5 mm x 21,1 mm boyutlarında oval, radyolüsent, nazal kavite ve sinüs duvarlarında
rezorpsiyon yapmış, sınırları radyoopak lezyon tespit edildi. Hastanın lokal anestezi altında opere
edilmesine karar verildi. İlgili bölgeden mukoperiostal flep kaldırılarak lezyona ulaşıldı. Kistik
lezyonun enükleasyonu sonrasında cerrahi alanın batikonlu solüsyonla irrigasyonu sağlandı. Yara
kenarları primer olarak suturlandı. Lezyon histopatolojik incelemeye gönderildi. Hasta takibi devam
etmektedir.
Sonuç: Rezidüel kist, radiküler veya başka bir enflamatuar veya gelişimsel kistin yanlış veya eksik
cerrahi olarak ortadan kaldırılmasının bir sonucu olarak ortaya çıkar. Çenelerin kistik lezyonları
benzer klinik ve radyografik özellikleri paylaştığından, teşhisi genellikle klinik, radyografik ve
histopatolojik bulguların birarada değerlendirilmesiyle konur. Zamanında teşhis edilmezse ve uygun
şekilde tedavi edilmezse ciddi boyutlara ulaşabilir.
Anahtar Kelimeler: enükleasyon, lezyon, rezidüel kist
Enucleation of a residual odontogenic cyst in maxilla: a case report

Inonu University Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Malatya
Objective: Residual cysts are part of the odontogenic inflammatory cysts group, causing the most
bone loss in the jaws. It constitutes 50-75% of all oral cysts. It has benign character and tends to
grow slowly. It occurs when the lateral periodontal or apical cyst, which is not sufficiently
enucleated after tooth extraction, remains in the bone tissue.
Case: A systemically healthy 52-year-old male patient applied to our clinic with a complaint of
swelling on the right side of his face. Clinical and radiological examination revealed an oval,
radiolucent, prominent borders, 30 mm x 20,5 mm x 21,1 mm in size, which caused bone
destruction in the adjacent parts of the maxillary sinus and nasal floor. It was decided to operate
the patient under local anesthesia. The lesion was reached by removing the mucoperiostal flap
from the relevant region. After enucleation of the cystic lesion, irrigation of the surgical area with
batikon solution was provided. Wound edges were primarily sutured. The lesion was sent for
histopathological examination. Patient's follow-up continues.
Conclusion: Residual cyst occurs as a result of incorrect or incomplete surgical removal of a
radicular or other inflammatory or developmental cyst. Since the cystic lesions of the jaws share
similar clinical and radiographic features, their diagnosis is usually made by evaluating clinical,
radiographic and histopathological findings together. It can reach serious dimensions if it is not
diagnosed in a timely manner and is not treated properly.
Keywords: enucleation, lesion, residual cyst
150
PP-134
Keratokistik Odontojenik Tümör: Olgu Sunumu
Bahadır Sancar, Ferhat Musulluoğlu

Amaç: 2005 yılında, Dünya Sağlık Örgütü daha önce odontojenik keratokist olarak bilinen lezyonu
keratokistik odontojenik tümör (KOT veya KCOT) olarak yeniden adlandırdı. KOT'lar benzersiz ve
farklı histolojik özellikler, agresif bir biyolojik davranış ve yüksek nüks oranı ile karakterizedir.
Radyografik olarak lezyon, sklerotik sınırları olan düz veya tarak şeklinde kenarlarla çevrili
uniloküler veya multiloküler bir lezyon olarak ortaya çıkar.
Olgu: 14 yaşındaki kadın hasta kliniğimize mandibula sol bölgede ağrı ve şişlik şikayeti ile
başvurdu. Hastanın ağız içi ve radyografik muayenesinden sonra ilgili bölgede gömülü yirmi yaş dişi
ile ilişkili sınırları belirgin radyolusent uniloküler lezyon tespit edildi. İnsizyonel biyopsi yapıldı ve
lezyona keratokistik odontojenik tümör tanısı kondu. Marsupyalizasyon için tüp ilgili bölgeye
yerleştirildi ve rutin kontrol seanslarında kist içeriği serum fizyolojik ile irrige edildi. 6 aylık takip
sonrasında küçülen kist enükle edildi. İlgili bölgedeki ikinci ve üçüncü molar diş çekildi. Altı aylık
takip radyografisinde yeni kemik formasyonu görüldü.
Sonuç: Bu lezyonun bir tümör olarak görülmesinin nedenleri arasında; klinik davranışı, basit
enükleasyondan sonra yüksek nüks oranı, histolojik görünüm ve son zamanlarda kist içinde tümör
belirteçlerinin varlığının bulunmasıdır. Konservatif tedavi genel olarak enükleasyon, dekompresyon
veya marsupyalizasyonu içerir ve agresif tedavi genellikle periferal ostektomi ve rezeksiyonu içerir.
Bu vakada lezyonun büyüklüğü düşünüldüğünde, marsupyalizasyondan sonra enükleasyon tedavisi
uygun görüldü.
Anahtar Kelimeler: Keratokistik Odontojenik Tümör, Odontojenik Tümör, Odontojenik Keratokist
Keratocystic Odontogenic Tumor: A Case Report

Objective: In 2005, the World Health Organization renamed the lesion previously known as an
odontogenic keratocyst as the keratocystic odontogenic tumor (KOT or KCOT). OKCs are
characterized by unique and distinct histologic characteristics, an aggressive biologic behavior, and
a high recurrence rate. Radiographically, the lesion appears as a unilocular or multilocular
radiolucency, surrounded by smooth or scalloped margins with sclerotic borders.
Case: A 14-year-old female patient was admitted to our clinic with pain and swelling in the left
mandible. After intraoral and radiographic examination of the patient, a radiolucent unilocular
lesion related to wisdom teeth with prominent borders was detected. Incisional biopsy was
performed and the lesion was diagnosed as keratocystic odontogenic tumor. The tube was placed
in the relevant area for marsupialization and the cyst contents were irrigated with saline in routine
control sessions. After 6 months of follow-up, enucleation was performed in the cyst of which size
decreased. The second and third molar teeth were removed in the relevant region. A new bone
formation was seen on the 6-month follow-up radiography.
Conclusion: The reasons for this lesion to be seen as a tumor include; it's clinical behavior, with a
high recurrence rate after simple enucleation, the histologic appearance, and, more recently, the
presence of tumor markers within the cyst. Conservative treatment has generally included
enucleation, decompression, or marsupialization, and aggressive treatment has generally included
peripheral ostectomy and resection. In this case, considering the size of the lesion, enucleation
treatment was considered appropriate after marsupialization.
Keywords: Keratocystic Odontogenic Tumor, Odontogenic Tumor, Odontogenic Keratocyst
151
PP-135
Lipom: Olgu sunumu
Bahadır Sancar, Ömer Faruk Boylu

Amaç: Lipom insan vücudunun mezenkimal kaynaklı en sık neoplazmı olarak karşımıza çıkmaktadır.
Bu tümörler %13 oranında baş ve boyun bölgesinde görülmektedir. Çoğu posterior boyun
bölgesinde sübkutan olarak ortaya çıkmakla birlikte infratemporal fossa, oral kavite, farinks, larinks
ve daha seyrek olarak parotis bezinde görülmektedir. Asemptomatik olmaları nedeniyle nadiren de
olsa dev boyutlara ulaşabilirler.
Olgu: 66 yaşında erkek hasta sağ alt çenesinin bukkal kısmında oluşan kitle sonrası çiğneme,
konuşma problemleri ve ekstraoral şişlik şikayeti ile kliniğimize başvurdu. Lezyon görünüm olarak
normal mukoza ile çevrili ve sınırlıydı. Klinik muayenede palpasyonda sertti ve fluktan değildi.
Hastanın lokal anestezi altında opere edilmesine karar verildi. Anestezi sonrası lezyon üzerinden
mukozal insizyon yapıldı ve ortaya sarımsı, lobüllü bir kitle çıktı.Kapsülle çevrelenmiş klasik adipoz
doku görünümü teşhis olarak lipomu düşünmemize neden oldu. Lezyon, etrafındaki mukozadan
dikkatlice ayrılarak çıkartıldı. Histopatolojik incelemede lobüler adipoz doku ve olgun adipositler
gözlendi. Bu durum da lipom tanımızı doğruladı. Postoperatif dönemde herhangi bir problemle
karşılaşılmadı ve iyileşme sorunsuz gerçekleşti
Sonuç: Lipom benign bir tümör olup tüm vücutta yaygın görülmekle beraber yanakta nispeten
nadir görülür. Etyolojisi net olarak bilinmemektedir. Kesin tanı ve tedavisi için cerrahi eksizyon
uygundur. Bukkal bölgedeki lipomlar intraoral yolla güvenli bir şekilde total olarak eksize edilebilir.
Temel tedavi şekli cerrahi eksizyon olan lipomlar, fonksiyonel veya kozmetik nedenlerle eksize
edilebilirler ve total rezeksiyonu takiben genellikle rekürrens göstermezler
Anahtar Kelimeler: lipom, ekziyon, mandibula
Lipom:case report
Bahadır Sancar, Ömer Faruk Boylu

Objective: Lipom is the most common neoplasm of the human body from mesenchymal origin.
These tumors are seen in the head and neck region at 13%. Although it occurs subcutaneously in
most posterior neck regions, it is seen in the infratemporal fossa, oral cavity, pharynx, larynx, and
less frequently in the parotid gland. Because they are asymptomatic, they can rarely reach huge
dimensions
Case: A 66-year-old male patient was admitted to our clinic with a complaint of chewing, speech
problems and extraoral swelling after mass on the buccal part of his right lower jaw. The lesion was
surrounded by normal mucosa in appearance and was limited. It was decided to operate the
patient under local anesthesia. After the anesthesia,mucosal incision was made over the lesion and
a yellowish, lobulated mass appeared.
The classical appearance of adipose tissue surrounded by capsules caused us to think of the lipoma
as a diagnosis. The lesion was carefully removed from the surrounding mucosa and removed. This
confirmed our definition of lipoma. No problems were encountered in the postoperative period and
healing occurred smoothly.
Conclusion: Lipoma is a benign tumor, although it is common throughout the body, it is relatively
rare on the cheek. Its etiology is not clearly known. Surgical excision is suitable for definitive
diagnosis and treatment. Lipomas in the buccal region can be safely excised totally by intraoral
route. Lipomas, the main treatment of which is surgical excision, can be excised for functional or
cosmetic reasons and usually do not show recurrence following total resection.
Keywords: lipom, excision, mandible
152
PP-136
Latero ve infraorbital fraktürün rekontrüksiyonu:Olgu Sunumu
Ümit Ertaş, Yunus Emre Aşcı, Nevzat Çakmak

Amaç: Orbita fraktürleri gelen darbenin enerjisine bağlı olarak farklı şekillerde karşımıza çıkabilir.
İnfraobital ve lateroorbital fraktürler sık görülür. Hastada nörolojik problem olduğu kontrol
edilmelidir. Göz hareketlerinde sorunlara neden olabilir. Bu olgu sunumun 25 yaşındaki hastanın
travmaya bağlı orbital fraktür sunumu anlatılmaktadır.
Olgu: 23 yaşında erkek hasta travma (yumruk) nedeni ile Atatürk Üniversitesi Sağlık Uygulama ve
Araştırma Hastanesi Maksillofasiyal cerrahi servisine sevk edildi. Hastanın yapılan klinik ve
radyolojik muayene sonucu sol orbitada infrarbital ve lateroorbital bölgede fraktür görüldü. Hastada
herhangi nörolojik ve görme problemi yoktu. Hasta oral entübasyon ile genel anestezi altında
ameliyat edildi. Subsiliyer insizyonun ardından künt diseksiyon ile flap kaldırılarak fraktür bölgesine
ulaşıldı. Fraktüre bölgesi mikro plak ve vidalarla rekonstrükte edildi. Cilt ve cilt altı dokular uygun
bir şekilde süture edildi. Hastaya postoperatif antibiyotik ve aneljezik reçete edildi.
Sonuç: Orbita kırıklarında enoftalmi, hipoglobus ve orbita tabanındaki geniş defektler meydana
gelebilir. Bunları gidermek için kırık fragmanların uygun şekilde fikse edilmelidir. Skar hattının
estetik problem oluşturmaması için subcliar insizyon tercih edilebilir.
Anahtar Kelimeler: infraorbital frektür, lateroorbital fraktür, travma
reconstruction of latero and infraorbital fracture:Case Report
Ümit Ertaş, Yunus Emre Aşcı, Nevzat Çakmak

Objective: Orbital fractures may appear in different ways depending on the energy of the incoming
pulse.Infraobital and lateroorbital fractures are common. The patient should be checked for a
neurological problem.It can cause problems with eye movements.This case report describes a
traumatic orbital fracture presentation of a 25-year-old patient.
Case: A 23-year-old male patient was referred to the Atatürk University Health Practice and
Research Hospital Maxillofacial Surgery Service due to trauma.As a result of the clinical and
radiological examination of the patient, a fracture was seen in the infrarbital and lateroorbital
region of the left orbit.The patient had no neurological and visual problems.The patient was
operated under general anesthesia with oral intubation.After the subciliary incision, the flap was
removed by blunt dissection and the fracture area was reached.The fractured region was
reconstructed with microplates and screws.Skin and subcutaneous tissues were suitably suited.The
patient was prescribed postoperative antibiotics and analgesics.
Conclusion: In orbital fractures, enophthalmos, hypoglobus and large defects in the orbital floor
may occur.To remove them, broken fragments must be properly fixed. Subcliar incision can be
preferred to prevent the scar line from creating aesthetic problems.
Keywords: infraorbital fracture, lateroorbital fracture, trauma
153
PP-137
Oral Mukozaya Gömülü Yabancı Cisim: Olgu sunumu
Kürşat Duran, Hilal Alan

Amaç: Yabancı cisimler ağız boşluğuna travmatik yaralanmalara bağlı veya iyatrojenik olarak
gömülebilir. Yaygın olarak karşılaşılan iyatrojenik yabancı cisimler amalgam, kırık aletler ve iğneler
gibi restoratif malzemelerdir. Çoğu yabancı cisim apse oluşumu, septisemi veya şiddetli kanamaya
neden olur. Bazen gömülü yabancı cisim herhangi bir belirti göstermeyebilir.Bu çalışmanın amacı
mukozaya gömülmüş yabancı cisimlerin tanı ve tedavisini açıklamaktır.
Olgu: 50 yaşında erkek hasta kliniğimize sağ alt çenede vestibül bölgesinde ağrısız palpasyonda
sert doku sertliği ile başvurdu. Hastadan alınan anamnezde, 40 yıl önce bölgeye bir metal
parçasının saplandığı ve bölgenin kendi başına iyileştiği öğrenildi. Radyolojik incelemede, bu
bölgede 7x3 mm boyutunda radyoopak oluşumu tespit edildi. Bölgeye lokal anestezi uygulandıktan
sonra vestibüler bir insizyon yapıldı ve bölge diseke edildi. Yabancı cisim çıkarıldı. Ameliyattan
sonra hastaya 2 x 1 g amoksisilin t, 2 x 1 NSAID ve kolarheksidin reçete edildi.Hastada herhangi
bir komplikasyon görülmedi.
Sonuç: Gömülü yabancı cisimler iltihaplanma, apse oluşumunun yanı sıra granülomatöz doku
reaksiyonu, fistül oluşumu ve osteomiyelit gibi kronik patolojilere neden olabilir. Hasta bu olasılıklar
hakkında bilgilendirilmeli ve eğer hasta yabancı cismi çıkarmak istiyorsa, derhal çıkarılmalı, eğer
değilse, yakından takip edilmelidir.
Anahtar Kelimeler: oral mukoza, vestibul sulcus, yabancı cisim
Foreign Body Embedded İn Oral Mucosa:Case Report

Objective: Foreign bodies can be embedded in the oral cavity by traumatic injury or iatrogenic.
Commonly encountered iatrogenic foreign bodies are restorative materials such as amalgam,
broken instruments and needles.Most foreign bodies cause abscess formation, septicemia or severe
bleeding.Sometimes the foreign body that is embedded in the area could not show any symptoms.
The aim of this report is to explain the diagnosis and treatment of foreign bodies embeddetment.
Case: A 50-year-old male patient admitted to our clinic with tissue stiffness that feels stiff when
touched spontaneously without pain in the vestibule area in the right lower jaw. When the patient
was asked, it was learned that a piece of metal was stuck in the area 40 years ago and that the
area healed by itself. In radiological examination, radiopaque formation with a size of 7x3 mm was
detected in this region. Afterwards local anesthesia was applied to it, a vestibular incision was
made and the region was dissected.The foreign body was removed. After the operation, the patient
was prescribed 2 * 1 1 g of amoxicillin clavulanic acid, 2 * 1 NSAID and colarhexidine. The patient
didn’t experience any complications.
Conclusion: Embedded foreign bodies can cause inflammation, abscess formation, as well as
chronic pathologies such as granulomatous tissue reaction, fistula formation and osteomyelitis. The
patient should be informed about these possibilities and if the patient wants to remove the foreign
body, it should be removed immediately, if not, it should be checked frequently.
Keywords: oral mucosa, vestibul sulcus, foreign body
154
PP-138
Konjenital unilateral dudak-damak yarıklı hastanın alveol yarığının cerrahi

tedavisi: vaka raporu

Amaç: Dudak-damak yarıkları, baş-boyun bölgesinin sık görülen, yaşam boyu ciddi morbiditeye
sebep olabilen konjenital malformasyonlarındandır. Etiyolojisi kesin olarak belirgin olmamakla
birlikte genetik ve çevresel faktörlerin rol oynadığı düşünülmektedir. Türkiye’de izole yarık damak
görülme insidansı %0.077 iken, yarık dudak-damak görülme insidansı %0.095’tir. Tek taraflı
yarıklar çift taraflı yarıklara oranla daha sık görülür. Bu hastaların rehabilitasyonu multidisipliner bir
yaklaşım gerektirir.
Olgu: 8 yaşında kız hasta ortodonti kliniğinden kliniğimize alveol yarığı tedavisi için sevk edilmiştir.
Yapılan klinik ve radyolojik muayenede unilateral, orta hattın sağ tarafında izole alveol yarığı tespit
edildi. Hastada çiğneme fonksiyonu yetersizliği, oronazal açıklık, velofaringeal yetmezlik ve estetik
şikayetler mevcut idi. Hastanın cerrahi olarak yarık alanının kapatılmasına karar verildi. Genel
anestezi altına alınan hastanın sol anterior iliak kanadından kortikokansellöz otojen kemik grefti
toplandı. Üst çene yarık bölgesinde nazal mukoza ve oral mukoza cerrahi olarak birbirinden
ayrılarak bu kısımda burun tabanı mukozası oluşturuldu. Oluşturulan bu alana otojen kemik
greftleri yerleştirilip yara kenarları primer olarak kapatıldı. Hastanın rutin kontrollleri devam
etmektedir.
Sonuç: Yarık damak ve dudak hayat boyu ciddi morbiditeye sebep olan major konjenital bir
anomalidir. Bu hastaların tedavisinde multidisipliner bir yaklaşım esastır.
Anahtar Kelimeler: anomali, dudak-damak yarığı, otojen greft
Surgical treatment of the alveolar cleft of a patient with congenital unilateral

cleft lip and palate: a case report

Objective: Clefts of lip and/or palate are common congenital malformations of the head and neck
area, which can cause serious life-long morbidity. Genetic and environmental factors are thought to
play a role, although the etiology is not clear. The incidence of isolated cleft palate is % 0.077;
cleft lip and palate % 0.095 incidence is observed in Turkey. Unilateral clefts are more common
than bilateral clefts. Rehabilitation of these patients requires a multidisciplinary approach.
Case: An 8-year-old girl was referred to our clinic from orthodontic department for the treatment of
alveolar cleft. In the clinical and radiological examination, unilateral, isolated alveolar cleft was
detected on the right side of the midline. The patient had chewing function deficiency, oronasal
patency, velopharyngeal insufficiency, and aesthetic complaints. It was decided to treatment the
cleft area surgically. Corticocancellous autogenous bone graft was collected from the left anterior
iliac wing of the patient, who was placed under general anesthesia. Nasal mucosa and oral mucosa
were surgically separated from the upper jaw cleft region and nasal floor mucosa was formed in
this part. Autogenous bone grafts were placed in this area and the wound edges were primarily
closed. Patient's follow up continues.
Conclusion: Cleft palate and lip is a major congenital anomaly that causes serious lifetime
morbidity. A multidisciplinary approach is essential in the treatment of these patients.
Keywords: anomaly, autogenous graft, cleft lip and palate
155
PP-139
Mandibula Mediale Deplase Kondil Fraktürünün Miniplaklar ile Repoze Edilmesi
Ümit Ertaş, Yunus Emre Aşçı, Gönül Koç

atatürk üniversitesi ağız diş ve çene cerrahisi bölümü
Amaç: Mandibula kondil kırıkları ciddi komplikasyonlara neden olabilen maksillofasiyal

yaralanmalardır. Kesin bir tedavi yöntemi olmayıp, parametreler ve cerrahların kişisel tecrübeleri
açık veya kapalı yöntemlerin tercih edilmesinde belirleyicidir. Özellikle çocuk hastalarda kapalı
redüksiyon yöntemi,yetişkin hastalarda açık redüksiyon yöntemi daha çok tercih edilir. Bu olgu
sunumunda, düşme sonrası kliniğimize gereken 19 yaşında erkek hastada tespit edilen izole sol
mediale deplase kondiler kırığın tedavisi ele alındı.
Olgu: 9 yaşında erkek hasta araç içi trafik kazası nedeniyle Atatürk Üniversitesi Sağlık Uygulama ve
Araştırma Hastanesi Maxillofacial ve çene Cerrahisi Servisine transfer edildi. klinik ve radyolojik
muayenede sol mandibular kondilde mediale deplase fraktür hattı olduğu görüldü. Hastaya genel
anestezi altında açık redüksiyon tedavisi planlandı. Preaurikular insizyonu takiben tam kalınlık flep
kaldırıldı. Mediale deplase kondilin repozisyonun ardından fragmanlar mikro ve mini plaklar
kullanılarak fikse edildi. Postoperatif 3, 6 ve 12 aylık takiplerinde hastanın ağız açıklığında ve çene
hareketlerinde herhangi bir patolojiye rastlanmadı.
Sonuç: Yer değiştirmiş kırıkların plak ile rekonstrüksiyonu önerilir. Çok parçalı kırıklarda estetik bir
sorun yoksa plak rekonstrüksiyonu uygulanamayabilir. Plakalarda enfeksiyon yoksa, plakanın
çıkarılmasına gerek yoktur.
Anahtar Kelimeler: fraktür, kondil, mandibula
Reproduction of Mandibula Mediale Displaced Condyle Fracture with Miniplates
Ümit Ertaş, Yunus Emre Aşçı, Gönül Koç

Ataturk University Oral and Maxillofacial Surgery Department
Objective: Mandibular condyle fractures are maxillofacial injuries that can cause serious
complications. It is not a definitive treatment method, and the personal experience of the
parameters and surgeons is decisive in choosing open or closed methods. Closed reduction method
is preferred especially in pediatric patients and open reduction method is preferred in adult
patients. In this case report, the treatment of isolated left medial displaced condylar fracture
detected in a 19-year-old male patient required by our clinic after fall was discussed.
Case: A 19-year-old male patient was transferred to Atatürk University Health Practice and
Research Hospital Maxillofacial and Maxillofacial and Maxillofacial Service because of in-vehicle
traffic accident. Clinical and radiological examination revealed a medial displacement fracture line
in the left mandibular condyle. Open reduction therapy was planned for the patient under general
anesthesia. Following the preauricular incision, the full thickness flap was removed. After
repositioning the mediale displaced condyle, the fragments were fixed using micro and mini plates.
No postoperative 3, 6 and 12 months follow-up revealed any pathology in the patient's mouth and
jaw movements.
infection in the plates, there is no need for plate removal.
Keywords: facture, condyle, mandible
156
PP-140
Bilateral İnfraorbital Kırığın Titanyum Mesh ile Tedavisi Ve Mandibular Simfizis

Fraktürünün Miniplak ile Rekonstrüksiyonu
Ümit Ertaş, Gelengül Urvasızoğlu, Mustafa Seçkin Yazar

Amaç: Panfasiyal kırıklar maksillofasiyal cerrahide yaygın travmalardır. Travmanın şiddetine bağlı
olarak, hastalarda önemli estetik ve fonksiyonel eksikliğe neden olabilirler. Hastanın yaşı veya
travmanın şiddeti gibi faktörlere bağlı olduğu gibi basit,nondeplase veya greenstick kırıklarından
karmaşık, parçalanmış, deplase kırıklara kadar geniş bir spektrum oluşturur.Kırık çizgisine bağlı
olarak, orbital kırıklarda görme bozuklukları oluşabilir.Bu olgu sunumunun amacı 42 yaşında
motorsiklet kazası geçiren erkek hastada frontal zigom mandibular simfizisi ve orbital kırıklarını
tedavi etmektir.
Olgu: 42 yaşında erkek hasta motosiklet kazası nedeniyle Atatürk Üniversitesi Sağlık Uygulama ve
Araştırma Hastanesi Maxillofasial Çene Cerrahisi Servisine dış merkezden transfer edildi.Hastanın
klinik ve radyolojik muayenesinde: Latero-orbital bölgelerde laserasyon ve kırık alanlar vardı.
Bilateral zigomatik kemikte parçalanmış kırıklar, latero ve infraorbital kemikte deplase kırıklar
mevcuttu.Mandibular simfiz ve frontal kemikte kırık alanlar vardı.Kırık alanlar ekstraoral ve
intraoral insizyonları takiben tam kalınlık flep kaldırıldı.Hasta nazotrakeal entübasyon ile genel
anestezi altında ameliyat edildi.Infra ve latero orbital Fraktür fragmanları miniplaklar kullanılarak
fikse edildi.Frontal kemik fragmanlarının zigomatik kemik fragmanları miniplaklar kullanılarak
yeniden yapılandırıldı.Ameliyat sonrası 3, 6 ve 12 aylık takiplerde herhangi bir sorunla
karşılaşılmadı.
Sonuç: Yer değiştirmiş kırıkların plak ile rekonstrüksiyonu önerilir. Çok parçalı kırıklarda estetik
problem yoksa plak rekonstrüksiyonu uygulanamayabilir. Plakalarda enfeksiyon yoksa, plakanın
Anahtar Kelimeler: bilateral, fraktür, infraorbital
Treatment of Bilateral Infraorbital Fracture with Titanium Mesh and

Reconstruction of Mandibular Symphysis Fracture with Miniplate
Ümit Ertaş, Gelengül Urvasızoğlu, Mustafa Seçkin Yazar

Objective: Panfacial fractures are common traumas in maxillofacial surgery.Depending on the

severity of trauma, they can cause significant aesthetic and functional deficiency in patients.Based
on factors such as the patient's age or severity of trauma,it creates a broad spectrum from simple,
displaced, or greenstick fractures to complex, fragmented, or displaced fractures. Depending on
the fracture line, visual disturbances may occur in orbital fractures. The aim of this case report is to
treat frontal zygoma mandibular symphysis and orbital fractures in a 42-year-old male patient who
had a motorcycle accident.
Case: A 2-year-old male patient was transferred to the Maxillofacial Maxillofacial Maxillofacial
Maxillofacial Maxillofacial Surgery Service from the external center due to a motorcycle accident. In
the clinical and radiological examination of the patient: There were laceration and fracture areas in
the latero-orbital areas. There were fragmented fractures in the bilateral zygomatic bone, displaced
fractures in the latero and infraorbital bone. There were fractures in the mandibular symphysis and
frontal bone.Fracture areas were removed under extra-oral and intraoral incisions, and the full-
thickness flap was removed. The patient was operated under general anesthesia with nasotracheal
intubation. Fragments of the bone fragments were reconstructed using miniplates. Zygomatic bone
fragments were reconstructed using miniplates. No problem was encountered during the
postoperative 3,6 and12 months follow-up.
Conclusion: Reconstruction of displaced fractures with plaque is recommended.If there is no
Keywords: bilateral, fracture, infraorbital
157
PP-141
İnfraorbital Fraktür Sonrası Plak Sökümü ve Rotasyonel Flep Tedavisi
Ümit Ertaş, Kamile Dilek, Tayfun Yeter

Amaç: Orbital kırıklar maksillofasiyal cerrahide sık görülen travmalardır. Travmanın şiddetine bağlı
olarak, hastalarda önemli estetik ve fonksiyonel kaybına neden olabilirler. Hastanın yaşı veya
travmanın şiddeti gibi faktörlere bağlı olduğu gibi basit,nondeplase veya greenstick kırıklarından
karmaşık, parçalanmış, deplase kırıklara kadar geniş bir spektrum oluşturur.Tedavinin amacı, en
düşük morbidite ve komplikasyon oranına orbital yapıya uygun estetik görünüm sağlamaktır.Bu
olgu sunumunun amacı 39 yaşında erkek hastada infra-orbital bölgede yumuşak doku kaybı ve alt
göz kapağında sarkma şikayetiyle kiligimize başvurdu
Olgu: 39 yaşında erkek hasta, estetik şikayetlerle Atatürk Üniversitesi Sağlık Uygulama ve
Araştırma Hastanesi'nin Maksillofasial ve Çene Cerrahisi Servisine başvurdu. 5 yıl önce infraorbital
kırığı mevcut olan hastaya dış merkezde plak rekonstrüksiyonu ile tedavisi yapılmıştır. Kliniğimize
başvuran hastanın plağın expoze olması İnfra-orbital bölgede yumuşak doku kaybı ve alt göz
kapağında sarkma mevcuttu.Hasta nazotrakeal entübasyon ile genel anestezi altında opere edildi.
Subciliar insizyon yapıldı.Expoze olan plağa ulaşıldı.Doku kaybı bulunan bölgeye rotasyonel flep
uygulanarak yumuşak doku rekonstrüksiyonu yapıldı.Postoperatif 3, 6 ve 12 aylık takiplerinde
hastanın ağız açıklığında ve çene hareketlerinde herhangi bir patolojiye rastlanmadı.
çıkarılmasına gerek yoktur.bu vakada plak enfeksiyonuna bağlı yumuşak doku kaybının tedavisi
rotasyonel flep tedavisi uygulanarak tedavi edilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Enfeksiyon, rotasyonel flep, travma
Plaque Removal After Infraorbital Fracture and Treatment with Rotational Flap
Shift
Ümit Ertaş, Kamile Dilek, Tayfun Yeter

Objective: Orbital fractures are common traumas in maxillofacial surgery. Depending on the
severity of trauma, they can cause significant aesthetic and functional loss in patients. It creates a
broad spectrum from simple, nondeplaced or greenstick fractures to complex, fragmented,
displaced fractures, as well as the factors such as the age of the patient or the severity of trauma.
applied to our clinic with the complaint of soft tissue loss in the infra-orbital region and sagging of
the lower eyelid in a male patient.
Case: A 39-year-old male patient applied to the Maxillofacial and Maxillofacial Surgery Service of
Atatürk University Health Practice and Research Hospital with aesthetic complaints. The patient
who had an infraorbital fracture 5 years ago was treated with plaque reconstruction at the outer
center. The patient who applied to our clinic had an expose of the plate. There was soft tissue loss
in the infra-orbital region and sagging in the lower eyelid. The patient was operated under general
anesthesia with nasotracheal intubation.Subciliar incision was made.Soft tissue reconstruction was
performed by applying a rotational flap to the area with tissue loss. No pathology was observed in
the mouth and jaw movements of the patient at 3, 6 and 12 months follow-up.
Keywords: Infection, Rotational flap, trauma
158
PP-142
Adenokistik Karsinom'un Biopsi Sonrası Takip ve Tedavisi
Ümit Ertaş, Ertan Yalçın, Kamile Dilek

Amaç: Adenoid kistik karsinoma lokal rekürrenslerin sıklığı, uzak metastazlar ve uzun süreli takip
edilen hastalarda yüksek oranda görülen mortalite ile karekterize tükürük bezlerinin kötü huylu bir
neoplazmıdır. Makalemizde palatinal kemikte lokalizasyon gösteren minör tükürük bezlerinin
adenoid kistik karsinoması olan bir olgu ve tedavisi sunulmuştur.
Olgu: Adenoid kistik karsinoma majör tükürük bezlerinde lokalizeolduğunda bening tümörlerin
klinik özelliklerini gösterebilir veya ağrı, nörolojik semptomlar verebilir, çevreleyen dokulara fikse
olabilir. Minör tükürük bezlerinde ise damaktaki lezyonlar diş ağrısı, dişlerin kaybı, radyolüsensi ile
beraber görülebilir. 38 yaşında erkek hasta kliniğimize sağ üst çene sert damak üzerinde şişlik
nedeniyle başvurdu.Hastanın alınan anemnezinde, bir ay önce sert damakta oluşan nohut
büyüklüğünde bir şişlik ve dil hareketlerinde duyduğu rahatsızlık nedeniyle atatürk üniversitesi
eğitim araştırma hastanesinde maxillofasial servisimize başvurdu.Hastaya yapılan biopsi sonucunun
adenoid kistik karsinom tanısı kondu.Yapılan klinik muayenede hastanın ağız hijyeninin kötü,
gingivanın hiperemik ve ödemli olduğu gözlendi.
Sonuç: Tümörün teşhisinde yegane kriter olan histopatolojik tetkikte tümör hücrelerinin gerçek
tübüler ve duktal yapılar oluşturduğu, yer yer solid alanlar ile tümör için tipik cribriform görünümler
verdiği izlenir.Kliniğimize basvuran hastanın tanısı biopsi ile konulmuştur.hasta tedaviyi kabul
etmediği için hastanın takip ve tedavisi yapılmamıştır.
Anahtar Kelimeler: Adenoid kistik karsinoma, maxilla, tükrük bezi tümörü
Follow-up and Treatment of Adenocystic Carcinoma Flour After Biopsy
Ümit Ertaş, Ertan Yalçın, Kamile Dilek

Objective: Adenoid cystic carcinoma is a malignant neoplasm of the characterized salivary glands
with high frequency of local recurrences, mortal metastases and long-term high-visualization. The
articles are for a case with adenoid cystic carcinoma of minor salivary glands localized in the
palette and for treatment.
Case: Adenoid cystic carcinoma localized in major salivary glands When bening can show the
clinical features of the tumors or may give pain, neurological symptoms, fix the surrounding
tissues. In minor salivary glands, lesions on the palate can be seen with toothache, loss of teeth,
radiolucency. A 38-year-old male patient was admitted to our clinic because of swelling on the right
upper jaw hard palate. Due to the discomfort in the patient's anamnesis, a chickpea-sized swelling
that occurred in the hard palate one month ago, he applied to our maxillofacial service at the
Ataturk University education and research hospital. In the clinical examination, the patient's oral
hygiene was poor, and the gingiva was hyperemic and edematous.
Conclusion: In the histopathological examination, which is the only criterion in the diagnosis of the
tumor, it is observed that the tumor cells form real tubular and ductal structures, and they give
typical cribriform views for the tumor with solid areas in places. The diagnosis of the patient who
applied to our clinic was made by biopsy. The patient did not follow the treatment and was not
treated.
Keywords: Adenoid cystic carcinoma, maxilla, salivary gland tumor
159
PP-144
Mandibular Posterior Bölgede Amelebolastom Rezeksiyonu
Ümit Ertaş, Gelengül Urvasızoğlu, Nurdan Yıldız Mısıroğlu

Amaç: Ameloblastom enamel doku tümörü olup, enamel oluşumuna farklılaşmaz. Ektodermal orjinli
olup iyi huylu karakterdedir. İyi huylu bir tümör olarak kabul edilse de, klinik davranışı, benign ve
malign arasında olduğu düşünülebilir. Tümör yavaş ama sürekli bir büyüme ve komşu doku
infiltrasyonu ile karakterizedir. Bu yazıda ameloblastomlu 40 yaşındaki bir olgu sunulup,
ameloblastomun klinik, radyolojik, histopatolojik bulguları literatür eşliğinde gözden geçirilmiştir.
Olgu: 52 yaşın da erkek hasta hastanemize sağ mandibula posteriorunda 1,5 yıldır yüzün sağ
tarafında olan ağrısız şişlik şikayeti ile başvurdu. Yapılan muayenesinde sağ parotise masaj
yapıldığında sağ molar diş hizasından pürülan drenaj izlendi. Sağ mandibula ramusunda
intramedüller yerleşimli belirgin ekspansiyona, kortikal destrüksiyona neden olan lobule konturlu
septasyonlar içeren multiloküle görünümde, Ameloblastomla uyumlu hipodens litik lezyon
izlendi.Klinik ve radyolojik olarak ameloblastom düşünülen hasta opere edildi. Histopatolojik olarak
da ameloblastom tespit edildi.Operayonu takiben rekonstrüksiyon plağı yapıldı.Distraktör
uygulanarak sağ mandibular bölgede rezeksiyon sahasındaki kemik miktarı artırıldı.distraktör
uygulaması sonra 3 tane implant yapıldı.
Sonuç: Ameliyat sonrası rekonstrüksiyon plakası yapıldı. Rezeksiyon alanındaki kemik miktarı bir
oyalayıcı uygulanarak arttırıldı. Yeterli kemik doku oluştukdan sonra sağ mandibular posterior
bölgeye 3 implant yapıldı.
Anahtar Kelimeler: ameloblastoma, implant, mandibula
Amelebolastoma Resection in the Mandibular Posterior Region

Objective: The ameloblastoma is an enamel tissue tumor, which does not differentiate to form the
enamel. It is benign and is of ectodermal origin. Although considered as a benign tumor, its clinical
behavior can be considered of mixed nature, between benign and malignant. The tumor is
characterized by slow but persistent growth and infiltration in adjacent tissue. In this paper, we
present a 40 years old patient and review the literature with clinical, radiological, histopathological
findings of ameloblastoma.
Case: A 52-year-old male patient applied to our hospital with a complaint of painless swelling on
the right side of the face for 1.5 years in the posterior of the right mandible. In her examination,
when the right parotid was massaged, purulent drainage from the right molar tooth level was
observed. A hypodense lytic lesion compatible with ameloblastoma was observed in a
multiloculated appearance, containing lobule contoured septations, causing pronounced expansion
and cortical destruction in the right mandible ram. Histopathologically, ameloblastoma was
detected. Reconstruction plaque was performed following the operation. The amount of bone in the
resection area was increased by applying a dystractor. 3 implants were made after the application
of the distractor
Conclusion: Reconstruction plate was made postoperatively. The amount of bone in the resection
area was increased by applying a distractor. After enough bone tissue was formed, 3 implants were
made in the right mandibular posterior region.
Keywords: ameloblastoma, implant, mandibula
160
PP-145
Unikistik ameloblastom: 14 yıllık takip
Yıldız Ünüvar, Müfide Bengü Erden Şahin, İrem Yaman, Aylin Çalış, Hüseyin Koca
Amaç: Ameloblastomalar çenelerin epitelyal kökenli benign agresif tümörleridir. DSÖ’nün 2017
sınıflamasına göre konvansiyonel, unikistik, ekstraosseöz/periferal ve metastaz yapan (malign)
ameloblastomlar olarak ayrılmışlardır. Unikistik ameloblastomlar klinik ve radyolojik olarak
odontojenik kistlere benzerler fakat histopatolojik olarak ameloblastomatöz epitel içerirler.
Ameloblastomanın tedavisinde marsupyalizasyon, enükleasyon, küretaj, segmental ve marjinal
rezeksiyon gibi yöntemler kullanılmaktadır.
Bu olgu raporunda 48 numaralı gömülü dişle ilişkili unikistik ameloblastomu olan olgunun
marsupyalizasyon sonrası enükleasyon ve küretaj ile tedavisindeki uzun dönem başarının
gösterilmesi amaçlanmıştır.
Olgu: 42 yaşında sistemik hastalığı olmayan erkek hastanın panoramik radyografisinde sağ
mandibula ikinci molar dişten ramusa uzanan, gömülü 3. molar ile ilişkili, 47 numaralı diş kökünde
rezorpsiyona neden olan uniloküler litik lezyon görülmüştür. İnsizyonel biyopsi sonucu
ameloblastom olarak değerlendirilmiştir. Radyografik özellikleri değerlendirildiğinde unikistik olması
nedeniyle rezeksiyon yerine marsupyalizasyon ilk tedavi seçeneği olarak düşünülmüştür. Bu
nedenle 47 ve 48 numaralı diş çekimleri ile aynı seans marsupyalizasyon tedavisi uygulanmıştır.
Postoperatif ilk 3 hafta gaz iyodoform ile pansuman yapılmıştır. Üçüncü haftadan sonra obturatör
yapılmış ve hasta 12 ay boyunca aylık kontrollere çağırılmıştır. Son aşamada küçülen lezyonun
enükleasyonu ve bölgenin küretajı yapılmış ve flep 3-0 ipek sütur ile primer olarak kapatılmıştır.
Hastanın 14 yıllık kontrollerinde herhangi bir nükse rastlanmamıştır.
Sonuç: Unikistik ameloblastomaların yaklaşık %50’sine 2. dekatta tanı konulmaktadır.Unikistik
ameloblastomlar, klinik olarak dentijeröz kist ile benzer özelliktedir. Konvansiyonel
ameloblastomadan farklı olarak enükleasyon ile tedavisi başarılı olabilmektedir. Bu nedenle bu
olguda rezeksiyon yerine marsüpyalizasyon sonrası enükleasyon tedavisi tercih edilmiştir. Bununla
birlikte klinik olarak kist özellikleri gösterse de nüks odontojen kistlere göre görece daha yaygındır.
Bu nedenle vakaların uzun dönem takibi gereklidir.
Anahtar Kelimeler: ameloblastoma, unikistik ameloblastoma, enükleasyon, marsupyalizasyon
Unicystic ameloblastoma: 14-year follow-up
Yıldız Ünüvar, Müfide Bengü Erden Şahin, İrem Yaman, Aylin Çalış, Hüseyin Koca
Objective: Ameloblastomas are benign aggressive tumors of the jaw of epithelial origin. According
to WHO's 2017 classification, they were divided into conventional, unicystic, extraosseous /
peripheral and metastasizing (malignant) ameloblastomas. Unicystic ameloblastomas are clinically
and radiologically similar to odontogenic cysts, but histopathologically they contain
ameloblastomatous epithelium. In this case report, we aimed to demonstrate the long-term
success in the treatment of a patient with unicystic ameloblastoma associated with the number 48
impacted tooth after marsupialization with enucleation and curettage.
Case: A 42-year-old male patients’ panoramic radiograph revealed a unilocular lytic lesion
extending from the second molar tooth to the right mandibular ramus associated with the impacted
third molar. The incisional biopsy was revealed as ameloblastoma. When radiographic features are
evaluated, marsupialization instead of resection was considered as the first treatment option since
it is unicystic. For this reason, the same session marsupialization treatment was performed with
extraction of tooth 47 and 48. In the second operation the enucleation of the lesion and the
curettage of the region was performed and the flap was closed primarily with 3-0 silk suture. No
recurrence was observed in 14-year follow-up.
Conclusion: Approximatley 50% of unicystic ameloblastoma cases are diagnosed in the second
decade. Unlike conventional ameloblastoma, treatment with enucleation can be successful.
Therefore, in this case, enucleation treatment was preferred after marsupialization instead of
resection. However, although it shows clinically cyst features, recurrence is relatively more
common than odontogenic cysts. Therefore, long-term follow-up of patients is required
Keywords: amelablastoma, unicystic ameloblastoma, enucleation, marsupialization
161
PP-148
Periferal Dev Hücreli Granülom: Bir Olgu Sunumu
İlknur Eninanç1, Hasan Yeler2, Defne Yalçın Yeler1, Savaş Bilgili2

1
Ağız Diş ve Çene Radyolojisi Ana Bilim Dalı, Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas, Türkiye
2
Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas, Türkiye
Amaç: Periferal dev hücreli granülom dişetlerinin travmaya ve irritasyona karşı göreceli nadir
rastlanan benign reaktif doku büyümeleridir. Mandibular arkta maksillar arktan daha sık görülür ve
sıklıkla daimi birinci molarlara kadar anterior bölgede görülür. İlişkili olduğu dişlerde yer değişimleri
ve mobiliteye, dişsiz bölgelerde ise alveolar krette rezorbsiyonlara neden olabilir. Bu vaka
raporunda periferal dev hücreli granülomların tanı ve tedavisi sunulmuştur.
Olgu: 68 yaşında sistemik olarak sağlıklı olan erkek hasta, üst çene anterior bölgede yaklaşık 5
aydır var olan şişlik şikayetiyle kliniğimize başvurdu. Yapılan klinik muayenede anterior bölgede
yaklaşık 3 cm boyutunda düzgün, parlak yüzeyli, sert kıvamlı, mavi-mor renkli ve saplı ekzofitik
lezyon görüldü (Resim 1). Kitlede palpasyonda ağrı ve hassasiyet yoktu. Hastanın panoramik
radyografisi (Resim 2) ve CBCT görüntü kesitlerinde anterior dişlerin etrafındaki kemik dokuda
geniş dekstrüksiyon gözlendi (Resim 3). Lokal anestezi altında 11, 12, 22, 23 numaralı dişler çekilip
lezyon enükle edildi. Histopatolojik inceleme için patolojiye gönderilen spesimene periferal dev
hücreli granülom tanısı konuldu (Resim 4).
Sonuç: Bu lezyonların erken ve kesin tanısı önemlidir ve konservatif tedaviye izin verir. Ancak
ilerlemiş durumlarda kemik dekstrüksiyonu ve dişlerin çekimi kaçınılmazdır.
Anahtar Kelimeler: granüloma, maksilla, enükleasyon
Peripheral Giant Cell Granüloma: A Case Report
İlknur Eninanç1, Hasan Yeler2, Defne Yalçın Yeler1, Savaş Bilgili2

1
Department of Oral and Maxillofacial Radiology, Cumhuriyet University, Sivas, Turkey
2
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Cumhuriyet University, Sivas, Turkey
Objective: Peripheral giant cell granuloma is a relatively rare benign reactive tissue growths of the
gums against trauma and irritation. It is more common in the mandibular arch than in the
maxillary arch and is often seen in the anterior region up to the permanent first molar. It can cause
displacement and mobility in the teeth to which it is associated. In edentulous areas, it can cause
resorption in the alveolar crest. In this case report, diagnosis and treatment of peripheral giant cell
granulomas are presented.
Case: A 68-year-old male, who was systemically healthy, applied to our clinic with a complaint of
swelling that had been in the anterior region of the upper jaw for about 5 months. In the clinical
examination, an exophytic lesion with a smooth, shiny surface, hard consistency, blue-purple color,
approximately 3 cm in size and stemmed was observed in the anterior region (Figure 1). There was
no pain and tenderness in palpation. In the panoramic radiography (Figure 2) and CBCT image
sections of patient, extensive destruction in bone tissue was observed in the bone tissue around
the anterior teeth (Figure 3). Teeth number 11, 12, 22, 23 were removed under local anesthesia,
and the lesion was enucleated. The specimen was sent to pathology for histopathological
examination, and peripheral giant cell granuloma was diagnosed (Figure 4).
Conclusion: Early and definitive diagnosis of these lesions is important and allows conservative
treatment. However, in advanced cases, bone destruction and tooth extraction are inevitable.
Keywords: granuloma, maxilla, enucleation
162
PP-149
Mandibulada Odontojenik Miksomanın İliak Greft ile rekonstrüksiyonu
Ümit Ertaş, Kamile Dilek Seçkin, Kemal Karaköse

Ataturk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Erzurum
Amaç: Odontojenik miksomalar ağrısız şişlik ile karakterize lokal invaziv tümörlerden biridir.
Genellikle rutin radyografilerde görülürler. Multiloküler görüntü gösteren tümör çoğunlukla
mandibula'nın arka bölgesinde görülür. Mandibular defekt rekonstrüksiyonu hastaların yaşam
kalitesini iyileştirmek için son derece önemlidir, çünkü bu kemik defekti yüz uyumluluğunu ve
estetiği etkiler. Non-vaskülarize iliak greft lateral mandibular defektler için spesifik kullanımında rol
oynamaya devam etmektedir.
Olgu: 26 yaşında bayan hasta, 47-48 diş mobilitesi, ağrı ve akıntı şikayeti ile Atatürk Üniversitesi
Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş ve çene cerrahisi anabilimdalına başvurdu. Kesin tanı için bu
bölgeden önce insizyonel biyopsi yapıldı. Lezyonun pataloji raporu odontojenik miksoma olarak
bulundu. Hastadan cerrahi öncesi lezyonun sınırlarını tam olarak belirlemek için tomografi alındı.
Genel anestezi altında mandibular enblok rezeksiyon ve eşzamanlı iliak kemik grefti ve yağ grefti
uygulandı. İliak kanadından yaklaşık 3 cm otojen kemik grefti ve 3 cm yağ greftleri alındı ve bir
drenaj yerleştirildi. Hastanın sağ mandibular molar bölgesindeki alveolar inferior sinir ile ilişkili
tümör sinir korunarak enblok rezeke edildi.
Sonuç: Odontojenik miksomaların küçük lezyonları asemptomatiktir. Rutin radyografilerle tespit

edilir. Yavaş büyürler, ağrısızdırlar. Büyük lezyonlar çenelerde genişlemeye neden olur. Mandibular
molar bölgede daha çok görülürken, maksillada ise genellikle maksiller sinüste görülür.
Anahtar Kelimeler: İliak greft, lokal invaziv, odontojenik miksoma
Reconstruction of Odontogenic Myxoma with Iliac Graft in the Mandibula
Ümit Ertaş, Kamile Dilek Seçkin, Kemal Karaköse

Ataturk University Faculty of Dentistry Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Erzurum
Objective: Odontogenic myxomas are one of the local invasive tumors characterized by painless
swelling. They are usually seen on routine radiographs. The tumor showing multilocular image is
mostly seen in the posterior region of the mandible. Mandibular defect reconstruction is extremely
important to improve the quality of life of patients, because this bone defect affects facial
compatibility and aesthetics. The non-vascularized iliac graft continues to play a role in its specific
use for lateral mandibular defects.
Case: 26-year-old female patient applied to the Department of Oral and Maxillofacial Surgery,
Atatürk University Faculty of Dentistry, with complaints of 47-48 tooth mobility, pain and
discharge. Pathology report of the lesion was found as odontogenic myxoma. The lesion was found
to be compatible with odontogenic myxoma. Before the operation, tomography was performed
from the patient to determine the limits of the lesion. Under general anesthesia, mandible enblock
resection and simultaneous iliac bone graft and fat graft were performed. About 3 cm of
autogenous bone grafts and 3 cm of fat grafts were removed from the iliac wing and a drainage
was placed. The tumor associated with the alveolar inferior nerve in the patient's right mandibular
molar region was preserved and resected.
Conclusion: Minor lesions of odontogenic myxomas are asymptomatic. They are detected by
routine radiographs. They grow slowly, they are painless. Large lesions cause enlargement of the
jaws. While the mandibular is more common in the molar region, it is generally seen in the
maxillary sinus in the maxilla.
Keywords: Iliac graft, locally invasive, odontogenic myxoma
163
PP-150
Mandibulada büyük hacimli Santral Dev Hücreli Granüloma: Olgu Sunumu
Ümit Ertaş, Ertan Yalçın, Kamile Dilek Seçkin

Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Erzurum
Amaç: Santral dev hücreli granülomlar, maksillada ve özellikle yaşamın 1 ve 3. dekatlarında

mandibulada görülen iyi huylu intraosseöz proliferatif lezyonlardır. Histolojik olarak, santral dev
hücre granülom bol sitoplazmalı, iğli mononükleer hücreler arasında dağılmış osteoklast benzeri
dev hücrelerden oluşur. santral dev hücreli granülom nadir görülen bir patolojidir ve çenelerin tüm
iyi huylu lezyonlarının yaklaşık% 7'sinden azını temsil eder. Her ne kadar santral dev hücreli
granülomlar iyi huylu olsa da, bazıları agresif karakter gösterebilir.
Olgu: 18 yaşında mental retarde hasta şişlik ve ağrı şikayeti ile kliniğimize başvurdu. Hastadan
alınan panoramik radyografide sağ mandibular premolar bölgede radyolusent lezyon izlendi. tümör
agresif küretaj yapılırken Tümörle ilişkili 42-45 dişler çekildi ve bölge recoplak ile rekonstrukte
edildi. Lezyonun cerrahi olarak çıkarılması genel anestezi altında yapıldı. Lezyondan elde edilen
cerrahi örneklerin histopatolojik incelemesinde santral dev hücreli granülom ile uyumlu olduğu
görülmüştür.
Sonuç: Santral Dev Hücre Granülomu'nun yönetimi hem cerrahi hem de cerrahi olmayan tedaviyi
kabul eder. Cerrahi tedavi enükleasyon, küretaj, periferik osteotomi ve en blok rezeksiyonu içerir.
Cerrahi olmayan tedaviler, anti-anjiyojenik etkileri ve hatta bisfosfonatlar nedeniyle osteoklastik
aktiviteyi ve alfa interferonları inhibe eden intralezyonel steroidler, kalsitonin ve bifosfonat
enjeksiyonlarını içerir. Santral dev hücreli granülomun radyolojik görünümü brown tümörü, fibröz
displazi, anevrizmal kemik kisti ile karıştırılabilir. Muhtemel ayırıcı tanı; Hiperparatiroidizm
(kahverengi tümör), Cherubizm, Paget hastalığını içeren dev hücreli tümörler, Anevrizmal kemik
kistleri, Ameloblastom, Odontojenik keratosist
Anahtar Kelimeler: agresif karakter, dev hücreli granülom, intraosseöz
Large Volume Central Giant Cell Granuloma in the mandible: Case Report
Ümit Ertaş, Ertan Yalçın, Kamile Dilek Seçkin

Atatürk University Faculty of Dentistry Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Erzurum
Objective: Central giant cell granulomas are benign intraosseous proliferative lesions in the maxilla
and especially in the mandible in the 1st and 3rd decades of life. Central Giant Cell Granuloma
consists of giant cells with osteocyclast-like giant cells scattered among abundant cytoplasm.
Central giant cell granuloma is a rare pathology and represents less than about 7% of all benign
lesions of the jaws. Although central giant cell granulomas are benign, some may show aggressive
character.
Case: At the age of 18, the mental retarde patient applied to our clinic with the complaint of
swelling and pain. A radiolucent lesion was observed in the right mandibular premolar region on
panoramic radiography. While the tumor was aggressive curettage, 42-45 teeth associated with the
tumor were removed and the area was reconstructed with recoplak. Surgical removal of the lesion
was performed under general anesthesia. The histopathological examination of the surgical
samples obtained from the lesion was found to be compatible with the central giant cell granuloma.
Conclusion: Management of the Central Giant Cell Granuloma accepts both surgical and non-
surgical treatment. Surgical treatment includes enucleation, curettage, peripheral osteotomy, and
en block resection. Non-surgical treatments include intralesional steroids, calcitonin and
bisphosphonate injections that inhibit osteoclastic activity and alpha interferons due to their anti-
angiogenic effects and even bisphosphonates. Radiological appearance of Central Giant Cell
Granuloma can be mixed with brown tumor, fibrous dysplasia, aneurysmal bone cyst. Possible
differential diagnosis; Hyperparathyroidism (brown tumor), Cherubism, Giant cell tumors including
Paget's disease, Aneurysmal bone cysts, Ameloblastoma, Odontogenic keratocyst.
Keywords: aggressive character, giant cell granulom, intraosseous
164
PP-151
Maxiller Sinüste Ossifiying fibrom
Ümit Ertaş, Gelengül Urvasızoğlu, Yunus Emre Aşçı

Amaç: Maksiller sinüs bölgesinde ossifiye lezyon(OL) literatürde nadiren görülebilen iyi huylu bir
osteoblastik lezyondur. Büyüdüğünde, maksiller sinüs ostiumunda tıkanıklığa, çevre yapılarda
sıkıştırma semptomlarına neden olabilir;(OL) küçükse, asemptomatik olabilir. Olgu asemptomatik
ise lezyon takip edilebilir ama vaka semptomatikse veya bir komplikasyon ortaya çıkarsa cerrahi ile
tedavi yapılabilir.
Olgu: 21 yaşında bayan hasta burun tıkanıklığı ve burun akıntısı şikayeti ile hastanemize başvurdu.
Hastanın paranazal sinüs bilgisayarlı tomografisinde (BT), sağ maksiller sinüs bölgesinin süperio-
lateralinde ossifiye bir lezyon gözlendi. Hasta genel anestezi altında opere edildi. Maksiller sinüse
endoskobi ile ulaşılarak sinüsteki ossifiye lezyon ve fibrotik doku temizlendi. Kanama kontrolü
yapıldı ve sinüse bir tampon yerleştirildi. sinüse yerleştirilen tampon 2 gün sonra alındı.
Sonuç: İyi huylu, yavaş büyüyen, sınırlı, paranazal sinüslerin en sık görülen fibroosseos
lezyonlarıdır. Her yaşta görülebilmesine rağmen, genç yaşta daha yaygındır. Vakaların çoğu
asemptomatiktir, çünkü yavaş büyürler. Olguların çoğu tesadüfen paranazal sinüs tomografilerinde
bulunur. Maksiller sinüste% 2'den az görülür ve sıklıkla sinüs yan duvardan kaynaklanır. Hastalığın
etyopatogenezinde inflamasyon, travma ve cerrahi nedenler suçlanmasına rağmen, patogenez tam
olarak bilinmemektedir. Literatürde malign dönüşüm bildirilmemiştir.
Anahtar Kelimeler: Ossifiye lezyon, ostium, maxiller sinüs
Ossifiying fibroma in Maxillary Sinus
Ümit Ertaş, Gelengül Urvasızoğlu, Yunus Emre Aşçı

Ataturk University Faculty of Dentistry Departments of Oral and Maxillofacial Surgery, Erzurum
Objective:: The ossified lesion(OL) in the maxillary sinus region is a benign osteoblastic lesion,
which can rarely be seen in the literature. If the (OL) is small, it can be asymptomatic. If the case
is asymptomatic, the lesion can be followed, but if the case is symptomatic or a complication
occurs, surgery can be performed.
Case: A 21-year-old female patient applied to our hospital with complaints of nasal congestion and
runny nose. On the paranasal sinus computed tomography (CT) of the patient, an ossifying lesion
was observed in the super-lateral of the right maxillary sinus region. The patient was operated
under general anesthesia. The maxillary sinus was reached by endoscopy, and the ossified lesion
and fibrotic tissue in the sinus were cleaned. Bleeding was checked and a tampon placed in the
sinus. The tampon placed in the sinus was removed after 2 days.
Conclusion: They are the most common fibroosseos lesions of benign, slow growing, limited,
paranasal sinuses. Although it can be seen at any age, it is more common at a young age. Most of
the cases are asymptomatic because they grow slowly. Most cases are found incidentally on
paranasal sinus tomography. It occurs less than 2% in the maxillary sinus and is often caused by
the sinus side wall. Although inflammation, trauma, and surgical causes are blamed for the
etiopathogenesis of the disease, pathogenesis is not fully known. Malignant transformation has not
been reported in the literature.
Keywords: Ossifying lesion, ostium, maxillary sinus
165
PP-153
Odontojenic keratokist: Vaka sunumu

Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı Erzurum
Amaç: Odontojenik keratokistler genellikle mandibula ramusu tutan ama hem mandibula hem
maksillada görülen tümörlerdir.Oral kavitede rastlanan en agresiv kistlerden biridir. Bu olguda
kistin eksizyonu ve defekt bölgesinin primer olarak iliak bölgeden alınan kemik greftle
rekonstruksiyonu sunulmuştur.
Olgu: 25 yaşinda kadın hasta yüzünün sağ tarafında şişlik şikayetiyle kliniğimize başvurdu.
Panoramik radiografide sağ mandibula posterior bölgede iyi sınırlı multilokuler radiolusent alan
görüldü.Genel anestezi altında intraoral insizyonla kitle expoze edildi.Sağ mandibulaya cerrahi
segmental rezeksiyon uygulandı ve tüm kistik dokuların çevre yumuşak dokuyla beraber
uzaklaştırılmasını takiben ilik bölgeden alınan kemik grefti bölgeye plak ve vida yardımıyla
yerleştirilerek stabilize edildi.Alınan doku histopatolojik incelemeye gönderildi.Post operativ olarak
hastaya İV antibiotik analjezik ve diğer destekleyici tedaviler uygulandı.
Sonuç: Odontojenik keratosist, postoperatif nüks eğilimi (% 30-% 60) ile karakterizedir. Yüksek
nüks oranı nedenleri arasında eksik çıkarılma, dental lamina kalıntıları,uydu kistleri bulunur. Bu
lezyonda rekürrens uzun süre gecikebileceğinden, ameliyattan sonra en az 5 yıl boyunca herhangi
bir Odontojenik keratokist vakasının yıllık radyografilerle takibi önemlidir.
Anahtar Kelimeler: odontojenik keratokist, iliak kemik grefti, mandibula
Odontogenic keratocyst: Case report

Atatürk University, Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Erzurum
Objective: Odontogenic keratocysts may occur in any part of the maxilla and mandibula with the
majority occurring in the mandibula, most commonly in the angle of the mandible and ramus. It is
one of the most aggressive odontogenic cysts of the oral cavity. In this case, treatment with
odontogenic cyst excision and primary bone grafting with iliac bone was applied
Case: A 25 year old woman patient admitted to our clinic with a complaint of swelling on the right
side of her face. On the panoramic radiograph, well-defined multilocular radiolucent area was seen
in right mandibular posterior region.Under general anesthesia, through intraoral incision, the mass
was exposed. Surgical segmental resection of the right mandible was performed with removal of
complete cystic lining with surrounding soft tissue followed by iliac crest graft placement held in
place by reconstruction plate placement. The multilocular cystic lesion was sent for histopathologic
examination.Post-operatively patient managed with intravenous antibiotics, analgesics and other
supportive measures.
Conclusion: Odontogenic keratocyst are characterized by high tendency to postoperative
recurrence (30%-60%). Causes of high recurrence rates include incomplete removal, remnants of
dental lamina, and presence of daughter/satellite cysts within the cyst wall. Because recurrence
may be long delayed in this lesion, follow-up of any case of Odontogenic keratocyst with annual
radiographs is essential for at least 5 years after the surgery
Keywords: Odontogenic keratocyst, iliac bone greft, mandible
166
PP-154
Maksillada ameloblastoma ve iliak kemik greftiyle rekonstrüksiyonu: Vaka

Raporu
Ümit Ertaş, Kemal Karaköse, Elif Banu Özkan

Amaç: Ameloblastom, ilk kez 1879'da Falkson tarafından tarif edilen enamel organının (Epitelyal
Mallasez artıkları) geri kalan bileşenlerinden gelişen iyi huylu bir odontojenik tümördür. Yavaş
büyüyen, lokal agresif bir tümördür ve yüz deformitesine neden olabilir. Trabeküler kemiğe infiltre
olma kapasitesi nedeniyle yüksek nüks oranına sahiptir. Az da olsa metastaz
görülebilir.Maksillofasiyal alandaki tümörlerin sadece% 1'idir, ancak en yaygın odontojenik
neoplazidir. Olguların çoğu mandibula gonial bölge ve korpusta lokalizedir ve nadiren bu anatomik
bölgede trabeküler kemikte daha fazla infiltrasyon nedeniyle prognozlarının çok daha kötü olduğu
maksillada bulunur.
Olgu: On dokuz yaşında erkek hasta kliniğimize maksillada büyük şişlik ile sevk edildi.
Ortopantomografi ve BT taraması yapıldı.Ameloblastom ön tanısı konuldu. Lezyonun rezeksiyonu
genel anestezi altında yapıldı. 23 ila 28 arası dişlerin ekstraksiyonu ve tümörün rezeksiyonu yapıldı.
İliaktan alınan onley kemik greft rekonstrüksiyon vidalariyla sabitlendi
Sonuç: Ameloblastom'a terapötik yaklaşım hala tartışma konusudur. İnsidans, yönetim veya nüks
oranını belirlemekte sorunlar vardır. Her ameloblastom aynı yıkıcı potansiyele veya nüks eğilimine
sahip değildir. Ameliyattan önce ameloblastomun nüks potansiyalini öngörmek, her vaka için tedavi
planının oluşturulmasına izin verecektir.
Anahtar Kelimeler: maksilla, ameloblastom, iliak kemik grefti
Maxillary ameloblastoma. Repair by iliac crest graft: Case report
Ümit Ertaş, Kemal Karaköse, Elif Banu Özkan

Objective: The ameloblastoma is a benign odontogenic tumor that develops from the remaining
components of the enamel organ (Epithelial rests of Mallasez), originally described by Falkson in
1879. It is a slow growing, locally aggressive tumor capable of causing facial deformity. It has a
high recurrence rate due to its capacity to infiltrate trabecular bone. Malignant forms metastise
occasionally.They are only 1% of the tumors in he Maxillofacial field, but it is the most common
odontogenic neoplasia. Most of the cases are localized in the angle and the body of the mandible,
and are seldom found in the maxilla, where their prognosis is much worse because of greater
infiltration in trabecular bone in this anatomic location.
Case: A 9 year old male patient was referred to our clinic with a large swelling in the maxilla.An
orthopantomography and CT scan were performed where diagnosis of cystic lesion consistent with
ameloblastoma. Resection of the lesion was performed under general anaesthesia. Extraction of
teeth 2.3 to 2.8 and tumor was removed. A reconstruction screw was fixed in order to reinforce
and to help to stabilize an onlay iliac crest bone graft placed
Conclusion: The therapeutic approach to the ameloblastoma is still a controversy. There are
problems to determine incidence, management or recurrence rate. Not every ameloblastoma has
the same destructive potential or recurrence tendency. The possibility of predicting recurrence of
an ameloblastoma prior to surgery would permit adjustment of the treatment plan for each case.
Keywords: Maxilla, ameloblastoma, iliac bone graft
167
PP-155
Dentigeröz Kist Enükleasyonu: Vaka Raporu
Umit Ertaş, Mustafa Seçkin Yazar, Nurdan Yıldız Mısıroğlu

Amaç: Dentigeröz kist, çene kemiğini etkileyen en yaygın ikinci odontojenik kisttir ve tüm
odontojenik kistlerin yaklaşık% 20-24'ünü oluşturur. Dentigeröz kistler genellikle asemptomatik
kalır ve rutin radyolojik muayene sırasında tesadüfen teşhis edilir. Nadiren, bu kistler ikincil olarak
enfekte olur ve hasta şişlik ve ağrı gibi semptomlarla kendini gösterir. Bu kistler genellikle tek
taraflıdır, ancak literatürde nadir görülen birkaç bilateral dentijeröz kist vakası da bildirilmiştir. Bu
kistlerin radyolojik değerlendirilmesi, uygun dekompresyon süresine, enükleasyon süresine karar
vermek ve ayrıca yeterli yeni kemik oluşumunun değerlendirilmesi için zorunludur. Bu yazıda,
büyük bir dentijeröz kist ile ilişkili mandibular ikinci ve üçüncü molar olgusu sunulmaktadır.
Olgu: 57 yaşında erkek hasta 2 aydan bu yana yüzünün sol tarafında şişlik şikayeti ile kliniğimize
başvurdu. Şişme ile ilişkili ağrı veya rahatsızlık öyküsü yoktu. Üstteki deri normaldi ve
submandibular lenf nodlarında hafif şişlik hissedildi. Panoramik radyografide uniloküler radyolusent
bir lezyon saptandı.
Sonuç: Histolojik bulgulardan sonra hasta ile enükleasyon, marsupializasyon ve dekompresyon gibi
tedavi yöntemleri tartışıldı ve 2. ve 3. molarların çekimine ve kistin enukleasyonuna karar verildi.
Mandibular kırık gibi herhangi bir komplikasyondan kaçınmak için hastaya yumuşak diyet önerildi.
Anahtar Kelimeler: Dentigeröz kist, enukleasyon, mandibula
Dentigerous cyst enucleation: Case report
Umit Ertaş, Mustafa Seçkin Yazar, Nurdan Yıldız Mısıroğlu

Objective: Dentigerous cyst is the second most common odontogenic cyst affecting the jaw bone
and constitutes around 20-24% of all the odontogenic cysts. Dentigerous cysts remain
asymptomatic and are usually diagnosed incidentally during the routine radiological examination.
Rarely, these cysts get secondarily infected and patient presents with symptoms such as swelling
and pain. These cysts are usually unilateral, but several rare cases of bilateral dentigerous cysts
have also been reported in the literature. Radiologic evaluation of these cysts is mandatory to
decide the appropriate duration of decompression, the enucleation time, and also for the evaluation
of the adequate new bone formation. In this paper, we present a case of a mandibular second and
third molar, which was associated with a large dentigerous cyst
Case: A 57 year old male patient come to our department with a complaint of swelling present over
his left side of face since 2 months. There was no history of pain or discomfort associated with the
swelling. The overlying skin was normal and light swelling was palpable on the submandibular
lymph nodes. Panoramic radiograph showed a unilocular radiolucent lesion.
Conclusion: After the histological findings, treatment modalities, enucleation, marsupialization and
decompression were discussed with the patient and he accepted our plan to do enucleation and
surgical extraction of the impacted 3rd molar and 2nd molar. The patient was informed to have a
strict soft food diet, to avoid any complication such as mandibular fracture
Keywords: Dentigreous cyst, enucleation, mandible
168
PP-156
Kondiler hiperplazi: Vaka Sunumu

Amaç: Kondiler hiperplazi(CH), iki mandibular kondilden birinin büyüklüğünü ve morfolojisini içeren
non-neoplastik kökenli nadir bir malformasyondur.Bu anormal büyüme genellikle tek taraflıdır.
Kondil hiperplazisi, çenenin kontralateral tarafa deviasyonu ile yüzün tek taraflı uzamasına neden
olur. Mandibular CH yüz asimetrisine, mandibular deviasyon, maloklüzyon ve eklem fonksiyon
bozukluğuna yol açabilen bir aşırı gelişme durumudur. Bozukluk kendini sınırlar, ancak aktif kaldığı
sürece, asimetri ilişkili oklüzal değişikliklerle birlikte ilerler. Kondilin tek taraflı hiperplazisinin
etiyolojisi hala tartışılmaktadır. Literatürde lokal dolaşım problemleri, endokrin bozukluklar,
travmatik lezyonlar ve artroz bu patolojinin etyolojik faktörleri olarak kabul edilmektedir.
Olgu: 10 yaşındaki kadın hasta son bir yılda giderek artan asimetri ve son 3 ayda ağız açma
sırasında oluşan ağrı şikayetiyle bölümümüze baş vurmuştur.Hastanın alınan öyküsünde her hangi
bir sistmeik hastalık, daha önce geçirilmiş ameliyat ve enfeksiyon durumu bildirilmemiştir.
Oluşabilecek ankiloz riskini azaltmak ve geniş cerrahi görüş açısı için preaurikular yaklaşımı tercih
ettik.
Sonuç: Uyguladığımız kondilektomi tekniğinde rekurrensi önlemek için eklem yüzeyinden en az 6

mm aşağıdan kondilektomi yapılıyor.Tecrübemize göre bu işlem için osteotom ve kemik
testerelerinin yerine piezoelektrik aletlerin kullanımı maksiller arter, eklem kapsulu gibi yapıların
hasar görmesi gibi post operativ komplikasyon riskini önemli ölçüde düşürüyor.
Anahtar Kelimeler: Kondiler hiperplazi, TME, mandible
Condylar hyperplasia: Case report

Objective: Condylar hyperplasia (CH) is a rare malformation of non-neoplastic origin involving size
and morphology of one of the two mandibular condyles.This growth abnormality is usually
unilateral. The enlargement of condyle results in unilateral elongation of face with deviation of the
chin to the contra lateral side.CH of the mandible is a state of overdevelopment that can lead to
facial asymmetry, mandibular deviation, malocclusion and articular dysfunctions.
Case: The present case report is about a 10-year-old female patient who was reported with the
complaint of gradually developing asymmetry for past 1 year. Mandibular deviation toward the left
side and overgrowth were noticed 1 year before and progressed slowly until it reached present
proportion. He also developed pain in the right temporomandibular joint region while opening the
mouth for past 3 months. There was no history of trauma, any systemic diseases, infection, or
surgery of the face and jaws. We pre-ferred to perform the preauricular approach that allows a
wide surgical field and to maintain intact the disk and its position to prevent TMJ ankylosis.
Conclusion: About the surgical technique related to condylectomy,it is essential to remove at least
6 mm of the articular surface to stop the recurrence of further condylar growth.In our experience,
the accurate planning of condylectomy is possible using the piezoelectric cutting device that results
inless invasion and safety rather than using a reciprocating saw or an osteotome that may lead to
surgical complications such as injury to the maxillary artery or damage to joint capsule.
Keywords: TMJ, condylar hyperplasia, mandible
169
PP-157
Mandibulada odontojenik keratokist: Olgu raporu
Ümit Ertaş, Eyüp Candaş Gündoğdu, Oğuz Yüce

Amaç: Odontojenik keratokist çenelerde meydana gelen gelişimsel epitelyal bir kisttir. Çenelerde
görülen tüm kistlerin % 11 ini oluşturmaktadır. Sıklıkla mandibula ramusu ve angulus mandibulada
görülür. Belirgin ekspansiyon yapma potansiyeli, bitişik dokulara ilerleyebilme ve hızlı büyüme
potansiyelinden dolayı çok büyük boyutlara ulaşabilmektedir. Bu olgu sunumunda mandibula
angulus ve ramus bölgesinde gömülü diş ile ilişkili olan odontojenik keratokist olgusu
sunulmaktadır.
Olgu: 22 yaşındaki erkek hasta sağ mandibula posterior bölgesindeki şişlik nedeniyle kliniğimize
başvurdu. Hastada radyografik olarak mandibular posterior bölgede gömülü diş ile ilişkili
multiloküler radyolusent lezyon tespit edildi. Klinik muayenede mandibula posteriorda kemikte
ekspansiyon gözlendi. Yapılan biyopsi sonucu odontojenik keratokist tanısı konuldu. Genel anestezi
altında lezyona radikal küretaj yapıldı ve kaviteye cornoy solüsyonu uygulandı. Gömülü diş ise
çekildi. 6 aylık takip sonucu nüks gözlenmemiştir.
Sonuç: Odontojenik keratokistlerin tedavi seçenekleri arasında nüksü önlemede en etkin yöntem
rezeksiyon olarak görülmektedir. Tedavi sonrası ilk 5-7 yıl içerisinde nüks eden vakalar rapor
edilmiştir. Bu nedenle cerrahi tedavi sonrası hastaların uzun süreli takibi gereklidir. Rekürrens oranı
yüksek olması sebebiyle lezyon küretajı sırasında cornoy solüsyonu kullanmak ve küretajın dikkatli
yapılması faydalıdır.
Anahtar Kelimeler: Odontojenik keratokist, gömülü diş, mandibula
Odontogenic keratocyst in the mandible: A case report
Ümit Ertaş, Eyüp Candaş Gündoğdu, Oğuz Yüce

Objective: Odontogenic keratocyst is a developmental epithelial cyst that occurs in the jaws. It
constitutes 11% of all cysts seen in the jaws. It is frequently seen in the mandible ramus and
angulus mandible. It can reach very large sizes due to its pronounced expansion potential, ability
to progress to adjacent tissues and rapid growth potential. In this case report, a case of
odontogenic keratocyst associated with the impacted tooth in the mandibular angulus and ramus
region is presented.
Case: A 22-year-old male patient was admitted to our clinic due to swelling in the posterior region
of the right mandible. In the patient, a multilocular radiolucent lesion associated with the impacted
tooth in the mandibular posterior region was detected radiographically. On clinical examination,
expansion of the bone was observed in the posterior of the mandible. As a result of the biopsy,
odontogenic keratocyst was diagnosed. Under general anesthesia, radical curettage was applied to
the lesion and cornoy solution was applied to the cavity. The impacted tooth was extracted. No
recurrence was observed after 6 months of follow-up.
Conclusion: Among treatment options of odontogenic keratocysts resection is considered most
effective method in preventing relapse. In the first 5-7 years after the treatment,recurrent cases
were reported. For this reason,long-term follow-up of patients after surgical treatment is
necessary. Since the recurrence rate is high,it is useful to use cornoy solution during the lesion
curettage.
Keywords: Odontogenic keratocyst, impacted tooth, mandible
170
PP-158
Multiple maksillofasiyal fraktür: Olgu raporu
Ümit Ertaş, Eyüp Candaş Gündoğdu, Mustafa Seçkin Yazar

Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş Ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Erzurum
Amaç: Maksillofasiyal travmalar genel vücut travmalarının % 72 sini oluşturmaktadır. Etyolojisinde

ilk sırayı motorlu taşıt kazaları almakla birlikte, darp, iş, ev, spor kazaları ve düşme diğer sebepleri
arasındadır. Maksillofasiyal travma sonucunda tek bir kemikte fraktür olabileceği gibi, birden fazla
yüz kemiklerinin de beraber etkilendiği vakalar görülebilir. Bu olgu sunumunda motosiklet kazası
sonucu multiple maksillofasiyal fraktürleri olan bir olgu sunulmaktadır.
Olgu: Motosiklet kazası geçiren 20 yaşındaki erkek hasta, Atatürk Üniversitesi Hastanesi Acil
Servisine başvurdu. Yapılan klinik radyolojik muayenede sol mandibula angulus ve kondilde deplase
fraktür, sağ mandibula parasimfiz deplase fraktür, sol zigoma ve lataral obital fraktürler ile bilateral
nazal fraktürler tespit edildi. Hasta genel anestezi altında operasyona alındı. Fraktürler mini plaklar
ve mini vidalar ile redükte edildi.
Sonuç: Bazı komplikasyonlara neden olmasına rağmen; güçlü bir fiksasyon sağlaması, kolay
uygulanabilir olması, estetik ve kozmetik sonuçları iyi olması nedeniyle, maksillofasiyal travma
tedavisinde açık redüksiyon ve mini plakla fiksasyon tercih edilebilir bir tedavi yöntemidir.
Anahtar Kelimeler: Maksillofasiyal fraktür, maksillofasiyal travma, motosiklet kazası
Multiple maxillofacial fracture: A case report
Ümit Ertaş, Eyüp Candaş Gündoğdu, Mustafa Seçkin Yazar

Objective: Maxillofacial traumas constitute 72% of general body traumas. Motor vehicle accidents
take the first place in its etiology, but are among the other causes of assault, work, home, sports
accidents and falls. As a result of maxillofacial trauma, there may be a fracture in a single bone,
there may be cases where multiple facial bones are affected together. In this case report, a case
with multiple maxillofacial fractures as a result of a motorcycle accident is presented.
Case: A 20-year-old male patient, who had a motorcycle accident, applied to the Atatürk University
Hospital Emergency Department. Clinical radiological examination revealed displaced fractures in
the left mandible angulus and condyle, displaced fracture in the right mandible parasymphesis, left
zygoma and lataral obital fractures with bilateral nasal fractures. The patient was operated under
general anesthesia. Fractures were reduced with mini plates and mini screws.
Conclusion: Although associated with some complications, open reduction and miniplate fixation
should be the preferred treatment option, since it provides a powerful fixation, is easy to perform,
and has better esthetic and cosmetic results.
Keywords: Maxillofacial fracture, maxillofacial trauma, motorcycle accident
171
PP-160
Zgoma ve Orbital Fraktürünün Rekonstrüksiyonu
Ümit Ertaş, Kemal Karaköse, Oğuz Yüce

Amaç: Zigoma ve orbital kırıklar maksillofasiyal cerrahide sık görülen travmalardır. Travmanın
şiddetine bağlı olarak, hastalarda önemli estetik ve fonksiyonel eksikliğe neden olabilirler. Hastanın
yaşı veya travmanın şiddeti gibi faktörlere bağlı olduğu gibi basit,nondeplase veya greenstick
kırıklarından karmaşık, parçalanmış, deplase kırıklara kadar geniş bir spektrum oluşturur.Zigoma
ve orbital kırıkların tedavisi yetişkinlerde ve çocuklarda farklılık gösterir. Tedavinin amacı, en düşük
morbidite ve komplikasyon oranına sahip zigoma ve orbital yapıya uygun estetik görünüm
sağlamaktır.Bu olgu sunumunun amacı, 46 yaşında erkek hastada zigom ve orbital kırıkların açık
redüksiyon ile tedavi edilmesidir.
Olgu: 46 yaşında erkek hasta, yüksekten düştüğü için Atatürk Üniversitesi Sağlık Uygulama ve
Araştırma Hastanesi'nin Maksillofasial Çene Cerrahisi Servisine transfer edildi. Latro-orbital bölgede
laserasyonlar vardı.Klinik ve radyolojik muayenede sol zigomatik kemikte parçalanmış kırık, latero
ve infraorbital kemikte deplase kırık vardı.Hasta nazotrakeal entübasyon ile genel anestezi altında
opere edildi.Subciler insizyon yapıldı. Infra ve latero orbital Fraktur fragmanları, mikro ve
miniplaklar kullanılarakuygun şekilde fikse edildi.Zigomatik kemik parçası yeniden repoze
edildi.Postoperatif 3, 6. aylık takiplerinde hasta,estetik ve fonksiyonel açıdan herhangi bir sıkıntı
yaşamadı.
Anahtar Kelimeler: fraktür, infraorbital, zgoma
Reconstruction of Zgoma and Orbital Fracture
Ümit Ertaş, Kemal Karaköse, Oğuz Yüce

Objective: Zygomas and orbital fractures are common traumas in maxillofacial surgery. Depending
on the severity of trauma, they can cause significant aesthetic and functional deficiency in patients.
Depending on factors such as the age of the patient or the severity of trauma, it creates a wide
spectrum from simple, nondeplaced or greenstick fractures to complex, fragmented, displaced
fractures.The treatment of zygoma and orbital fractures differs in adults and children. The aim of
the treatment is to provide an aesthetic appearance suitable for zygoma and orbital structure with
the lowest morbidity and complication rate. The purpose of this case report is to treat zygomas and
orbital fractures with open reduction in a 46-year-old male patient.
Case: A 46-year-old male patient was transferred to the Maxillofacial Maxillofacial Surgery Service
of Atatürk University Health Practice and Research Hospital because of falling from height. There
were lacerations in the latro-orbital region. Clinical and radiological examination revealed a broken
fracture in the left zygomatic bone, lateral and infraorbital bone displaced fractures. The patient
was operated under general anesthesia with nasotracheal intubation. Infra and latero orbital
Fracture fragments were properly fixed using micro and miniplates. The zygomatic bone fragment
was re-reconstructed. During the postoperative 3,6 month follow-ups, the patient did not
experience any aesthetic and functional problems.

Keywords: fracture, infraorbital, zgoma
172
PP-162
Arterio-venöz Malformasyonun Embolizasyon ile Tedavisi

Amaç: Arteriovenöz hemanjiomlar vasküler kökenli, seyrek görülen edinsel tümörlerdir. Bu

makalede, arteriovenöz hemanjiomu olan bir hasta sunulmuş ve arteriovenöz hemanjiomların klinik
ve histopatolojik özelliklerinin tartışılması amaçlanmıştır.
Olgu: 11 yaşında bayan hasta sol alt çenesinde düzenli olarak büyüyen lezyon nedeniyle başvurdu.
Fizik muayenede, mandibular molar ve premolar bölgede mukozayı açığa çıkaran yaklaşık 1.5 cm
çapında mukozadan kabarık ve normal mukoxadan daha hiperemik lezyon saptandı. Lezyon
hemanjiyom ön tanısı ile eksize edildi. Genel anestezi altında arteria maxilleris emoblizasyonu
yapıldıktan sonra tümör eksize edildi. Kanama kontrol altına alındı.Yara dudaklar primer olarak
kapatıldı.
Sonuç: Arteriovenöz hemanjiomların klinik tanısı oldukça zordur ve doğru tanı için histopatolojik
inceleme gerekir. Arteriovenöz hemanjiomların etyolojisi konusunda farklı görüşler
vardır.Hemanjiomlarda ciddi kanamalar görülebilir bu vakada embolizasyon yapılarak kanama
minimalize edilmiştir.
Anahtar Kelimeler: embolizasyon, hemanjioma, mandibula
Treatment of Arterio-venous Malformation by Embolization

Objective: Arteriovenous hemangiomas are rare acquired tumors of vascular origin. In this study,
one patient with arteriovenous hemangioma are presented and the clinical and histopathological
features of such tumors are discussed.
Case: An 11-year-old female patient was admitted due to a regularly growing lesion in her left
lower jaw. On physical examination, a mudibular molar and premolar region revealing a mucous
membrane with a diameter of approximately 1.5 cm and a hyperemic lesion than the normal
mucosa. The lesion was excised with a preliminary diagnosis of hemangioma. After general
anesthesia, the tumor was excised after arteria maxilleris emoblization. The bleeding was under
control. The wound lips were closed primarily.
Result: The clinical diagnosis of arteriovenous hemangiomas is quite difficult and histopathological
examination is required for correct diagnosis. There are different opinions about the etiology of
arteriovenous hemangiomas. In this case, severe bleeding may occur in hemangiomas, and
bleeding has been minimized by embolization.
Keywords: embolization, hemangioma, mandibula
173
PP-163
Semento osseoz displazi:Vaka raporu

Amaç: Semento-osseöz displazi (SOD), normal kemiğin fibröz doku ile yer değiştirmesi ile
karakterize asemptomatik, yavaş gelişen, benign bir lezyonlardur. SOD en sık görülen fibroosseöz
lezyonlardır ve genellikle kadın cinsiyetinde ve 40 ve 50 yaşlarında görülür.Bu lezyonlar periodontal
ligamandan köken alır ve odontojenik kaynaklıdır. Çenelerin dişli bölgelerinde kemik ve sement
benzeri doku oluşumu ile görülen SOD, lokasyonlarına göre periapikal SOD, fokal SOD ve florid
SOD olmak üzere 3 kategoriye ayrılmaktadır. Bu raporun amacı semento osseoz displazinin tanı ve
tedavisini açıklamaktır.
Olgu: 52 yaşında kadın hasta kliniğimize sağ üst çenede 16 nolu dişte ağrı,şişlik ve ilgili bölgede
pürülan akıntı şikayetiyle başvurdu.Klinik muaynesinde palpasyondaki sertlik hissi vardı ve
ortopantomografi istendi ve radyolojik muaynede bu bölgede 3x2 cm boyutlarında radyo opak
oluşum ve bunu çevreleyen radyolusent alan tespit edildi. Bölgede inatçi ağrılar ve pürülan akıntı
mevcut olması sebebiyle bölgeden biopsi alındı.Biyopsi sonucu ön tanıyı destekler nitelikteydi ve diş
çekilerek semento osseoz lezyon tamamen eksize edildi.Bölge irrige edildi ve bişat yağ dokusu
kaydırıldı ve suture edildi.
Sonuç: SOD lezyonlarının gözlendiği dişler genellikle vital ve asemptomatiktir.Sekonder enfeksiyon

olmadığnda ağrıya ve klinik bulguya rastlanmaz bu yüzden müdahale edilmemelidir.Sekonder
enfeksiyon görüldüğü durumlarda antibiyotik profilaksisi uygulanarak lezyon eksize edilmelidir.
Anahtar Kelimeler: displazi, osseoz, sement
Cemento-osseous dysplasia:Case report

Objective: Cemento-osseous dysplasia (COD) is an asymptomatic, slowly developing benign lesions

characterized by the replacement of normal bone with fibrous tissue. COD are the most common
fibrous lesions and usually occur in female gender and in the 40’s and 50’s. These lesions originate
from the periodontal ligament and are of odontogenic origin.
COD, which is seen in bones and cement-like tissue formations in the teeth locations of the jaws, is
divided into 3 categories as periapical COD, focal COD and fluoride COD according to their
locations. The aim of this report is to explain the diagnosis and treatment of COD.
Case: A 52-year-old female patient was admitted to our clinic with pain, swelling and purulent
discharge in the related area with tooth 16 on the right upper jaw. In clinical examination, there
was a feeling of stiffness in palpation and orthopantomography was requested and radiological
examination revealed a 3x2 cm radiopaque formation and a radiolucent area around was detected.
Biopsy was taken from the region due to persistent pain and purulent discharge in the area. The
biopsy result supports the preliminary diagnosis and the cemento osseosis lesion was completely
excised by tooth extraction. The region was irrigated and the fat tissue was shifted and sutured.
Conclusion: Teeth related to COD lesions are generally vital and asymptomatic. In the absence of
secondary infection, pain and clinical signs are not encountered, therefore should not be
intervened. İn case secondary infection is detected antibiotic profilaxi is applied and the lesion is
excised.
Keywords: dysplasia, osseous, cement
174
PP-164
Submandibuler Tükürük Bezi Taşı:Vaka Sunumu
Ramazan Serdar Esmer, Hilal Alan, Kürşat Duran

Amaç: Tükürük bezi taşı tükürük bezlerinin parankiminde veya kanallarında deskuame epitelyum
hücreleri, protein dekompozisyon ürünleri ve kalsiyum tuzlarından oluşur.
Majör tükürük bezlerinin yaygın bir hastalığıdır. En fazla %80-90 oranında submandibular bez ve
kanalında görülür. Erişkin popülasyonun 1000’de 12’sini etkiler ayrıca erkek cinsiyeti kadın
cinsiyetten 2:1 oranında daha fazla etkiler. Genellikle 30-60 yaşlarında görülür.
Bu çalışmanın amacı submandibular tükürük bezi taşının tanı ve tedavisinin anlatılmasıdır.
Olgu sunumu 1:60 yaşındaki bayan hasta kliniğimize sol submandibular bölgede yemek yerken ağrı
ve şişlik şikayetiyle başvurdu.Yapılan muaynede hastanın submandibular tükürük bezi kanalı
bölgesinde şişlik ve palpasyonda sertlik gözlendi.Tükürük bezi taşı tomografide tespit edildi.
Kanalın üst duvarı insize edilerek tükürük bezi taşına ulaşıldı.bölgeye diren yerleştirildi. kanal
problemsiz iyileşti, 3 gün sonra diren çıkarıldı.
vaka 2:83 yaşında bayan hasta kliniğimize sol mandibuler ağız tabanında yemek yerken şişlik
şikayetiyle başvuruyuor. Kanal ağızı nispeten dar olduğu için bisturi yardımıyla genişletiliyor sonra
baskıyla taş çıkartılıyor. Kanala diren yerleştiriliyor ve direnler 3 gün sonra çıkartılıyor.
Sonuç: Wharton kanalının açıklığına yakın taşlarda,basit anterior marsüpiyalizasyon veya transoral
sialodoktomi veya sialodokoplati gibi yöntemler kullanılır.
Anahtar Kelimeler: submandibuler, taş, tükürük bezi
Submandibular Salivary Gland Stone: Case Report
Ramazan Serdar Esmer, Hilal Alan, Kürşat Duran

Objective: The salivary gland stone consists of desquame epithelium cells, protein decomposition
products and calcium salts in the parenchyma of the salivary glands or in ducts. It's a common
disease of the major salivary glands. Between 80 to 90% it is mostly seen in the submandibular
gland and its duct. It is seen in 1.2 percent of the adult population,also it affects males more than
females with a ratio of 2:1. It’s generally detected in ages between 30 to 60.
The aim of this report is to explain the diagnosis and treatment of salivary gland stones.
Case 1:A 60-year-old female patient admitted to our clinic with pain and swelling while eating in
the left submandibular region. On examination, pain and swelling in the area of the patient's
submandibular salivary gland duct were observed. Salivary gland stone was detected on
tomography.
The upper wall of the duct was excised and the salivary gland stone was attained.A drain was
placed this area.The duct was healed without any problem, 3 days later the drain was removed.
Case2:An 83-year-old female patient admitted to our clinic with the pain and swelling while eating
in the left submandibular region.The duct was narrow,therefore it was enlarged with a scalpel then
by applying pressure to the area the Stone was extracted. A drain was placed in the duct and 3
days later it was removed.
Conclusion: Methods such as simple anterior marsupialization or transoral sialodoctomy or

sialodocoplasty are used in stones near the opening of the Wharton's canal.
Keywords: submandibular, stone, salivary gland
175
PP-168
Travma sonrası malunionun cerrahi tedavisi: Vaka Raporu
Umit Ertaş, Gönül Koç, Yunus Emre Aşçı

Amaç: Mandibula konumu dolayısıyla yüz bölgesi travmalarında en çok fraktürü görülen
kemiklerdendir.Tedavinin amacı olası komplikasyonları minimalize etmek ve hızlı iyileşmeyi
sağlamak için düzgün redüksiyon ve fiksasyon sağlamaktır.Postravmatik komplikasyonlar nonunion,
malunion, maloklüzyon TME fonksionel bozuklukları ve fasiyel asimetri gibi bozuklukları içerir.Bu
olgu sunumunda mandibula fraktürü sonrası malunionla kliniğimize yönlendirilmiş hastanın cerrahi
tedavisini sunacağız.
Olgu: 2 ay önce ağaçtan düşen 70 yaşındaki hastanın mandibula corpus bölgesinde bilateral fraktür
meydana gelmiştir. Klinik ve radyolojik inceleme sonucunda kırık fragmanlarında malunion izlendi.
Genel anestezi sonrası tam kalınlık flep kaldırıldı. Kırık fragmanları gözlendi.İnferior alveoler sinir ve
Mental Siniri atrofik olarak izlendi. Anatomik kırık parçalarının redüksiyonundan sonra plak ve
vidalar ile fikse edildi
Sonuç: Tedavinin amacı fraktür parçalarının doğru redüksiyonunu yaparak travma öncesi oklüzyon
ve normal çiğneme etkinliğini sağlamaktır.Primer kallus sadece mekanik stabil durumda
oluştuğundan ve oluşan kallusun vaskularizasyonu yine mekanik stabil durumda sağlandığından
rijid fiksasyonla bu aşamaların gidişatını engelleyecek distorsiyon ve stresi elimine etmek tedavinin
en önemli parçasıdır.
Anahtar Kelimeler: Mandibula, fraktür, malunion
Surgical management of malunion after trauma: Case report
Umit Ertaş, Gönül Koç, Yunus Emre Aşçı

Objective: The mandibular bone sustains fracture most frequently because it is located in the
center of the face at a location prone to external injury. The goals of treatment are to ensure rapid
healing through accurate reduction and fixation and to minimize disability and complications. The
posttraumatic complications of jaw fractures related to jaw function and facial deformity include
nonunion, malunion, malocclusion, temporomandibular joint dysfunction and facial asymmetry.
This report presents cases referred to our department for revision of malunion of mandibula
fracture.
Case: The bilateral corpus fracture occurred in the mandible as a result of the 70 year old patient
falling from the tree 2 months ago. As a result of clinical and radiological examination malunion
was observed in fracture fragments. After general and local anesthesia full thickness flap was
elevated. The fracture fragments were observed. Inferior alveolar nerve and Mental Nerve were
seen atrophically. After anatomic reduction of fracture fragments plate and screws was aplied.
Conclusion: The goal of treatment for mandibular fracture is accurate reduction of the bone
segments to recover the pre-traumatic occlusion and to restore normal masticatory function,
pronunciation, shape and sensation. It is necessary to perform rigid fixation for the formation of
the callus because integration occurs only under mechanically stable conditions, and mechanical
stability is also indispensable to vascularization of the primary callus. Mechanical stability causes
internal growth of the capillary process. Distortion and stress prevent such processes.
Keywords: Mandible, fracture, malunion
176
PP-169
Santral dev hücreli granülom: Vaka Sunumu
Ümit Ertaş, Tayfun Yeter, Nevzat Çakmak

Amaç: Santral dev hücreli granülomlar(CGCG), maksillada ve mandibulada ortaya çıkan ve

öncelikle yaşamın ilk ila üçüncü dekatlarında görülen benign intraosseöz proliferatif lezyonlardır.
Histolojik olarak CGCG, bol miktarda iğli mononükleer hücreler arasında gruplandırılmış veya
dağılmış osteoklast benzeri dev hücrelerden oluşur.
Olgu: On bir yaşında erkek hasta santral dev hücreli granülom ve yumuşak doku tutulumuyla
kliniğimize sevk edildi.Panoromik radyografide mandibula sol tarafında iyi sınırlı radyolusent lezyon
saptandı. Genel anestezi altında periferik lezyon, künt diseksiyon ile bitişik dokudan ayrıldı ve tek
parça halinde çıkarıldı. Tümör bir parça sağlam kemikle birlikte çıkarıldı. Daha sonra,
mandibuladaki defekt bölgesi iliak bölgeden alınan kemik grefti ile, yumuşak dokudaki defekt
bölgesi ise pedikülsüz kas ve deri grefti ile onarıldı.
Sonuç: CGCG'nin tedavisi hem cerrahi hem de cerrahi olmayan yöntemlerle yapılır. Cerrahi tedavi
enükleasyon, küretaj, periferik osteotomi ve en blok rezeksiyonu içerir. Cerrahi olmayan tedaviler
anti-anjiyojenik ve alfa interferonları inhibe eden intralezyonel steroidler, kalsitonin ve bifosfonat
enjeksiyonlarını içerir. CGCG'nin radyolojik görünümü brown tümör, fibröz displazi, anevrizmal
kemik kisti ile karıştırılabilir. Muhtemel ayırıcı tanı Hiperparatiroidizm (Brown tümör), Cherubizm,
Paget hastalığı, Anevrizmal kemik kistleri, Ameloblastom, Odontojenik keratokistle yapılmalıdır
Anahtar Kelimeler: Santral dev hücreli granülom, mandibula, tümör
Central giant cell granuloma: Case report
Ümit Ertaş, Tayfun Yeter, Nevzat Çakmak

Objective: Central giant cell granulomas are benign intraosseous proliferative lesions that occur in
the maxilla and mandible primarily during the first to third decades of life. Histologically, CGCG is
composed of osteoclast-like giant cells grouped or dispersed amongst spindled mononuclear cells.
Case: A 11 year-old male patient was referred to our clinic with a report of central giant cell
granuloma and lie within the soft tissue pathology.Panographic radiograph showed a well-
circumscribed multilocular radiolucent lesion of the left side of mandible. Peripheral lesion was
separated from the adjacent tissue by blunt dissection and removed in one piece was performed
under general anaesthesia.The tumor was resected some intact bone. Later, the defect region in
the mandible was repaired with the bone graft from the iliac region, and the defect region in the
soft tissue was repaired with a pedicle-free muscle and skin graft.
Conclusion: Management of CGCG comprises of both surgical and nonsurgical treatment. Surgical
treatment includes enucleation, curettage, peripheral osteotomy, and en bloc resection.
Nonsurgical treatments include intralesional injections of steroids, calcitonin, and bisphosphonates,
which inhibit osteoclastic activity and alpha interferons due to its anti-angiogenic effects and even
bisphosphonates. The radiological appearance of CGCG can be confused with brown tumor, fibrous
dysplasia, aneurysmal bone cyst. Possible differential diagnosis; Hyperparathyroidism (brown
tumor), Cherubism, Giant cell tumors involving Paget disease, Aneurysmal bone cysts,
Ameloblastoma, Odontogenic keratocyst
Keywords: Central giant cell granuloma, mandible, tumor
177
PP-170
Dentigeröz kist: Vaka sunumu

Amaç: Dentigeröz kist, sürmemiş bir dişin kronunun etrafındaki folikülden gelişir. Çok geniş bir yaş
dağılımı görülmekle beraber sıklıkla 20-30 yaşlarında görülür. Erkeklerde görülme insidansı daha
yüksektir. Sıklıkla mandibular üçüncü molar,maksiller kanin ve maksiller üçüncü molar dişler ile
beraber görülür. Genellikle rutin dental radyografilerde tespit edilirler ve sekonder olarak enfekte
olmadıkları sürece ağrı veya başka bir rahatsızlık oluşturmazlar.
Olgu: 32 yaşında kadın hasta kliniğimize alt çene sol bölgede ağrılı şişlik nedeni ile
başvurdu.Radyolojik muayenede mandibular gömülü 3. molar diş ile ilişkili ramusa uzanan
radyolusent lezyon gözlendi. Genel anestezi altında lezyon enükle edildi ve yara kenarları primer
olarak kapatıldı. Operasyon sonrası histopatolojik incelemede enfekte dentigeröz kist tanısı konuldu
Sonuç: Dentigeröz kistlerinin çıkarılması için cerrahi tedavi, marsupializasyon, enükleasyon ve

küretaj içerir. Enükleasyon, bu vakadaki gibi geniş lezyonlar için uygun tedavi seçeneğidir.
Hastanın 2 yıl boyunca yapılan takiplerinde ilgili bölgenin tamamen iyileştiği ve nüks etmediği
belirlendi.
Anahtar Kelimeler: Mandibula, dentigeröz kist, enükleasyon
Dentigerous cyst: Case report

Objective: Dentigerous cysts are defined as a cyst originated by follicle of dental crown of a tooth
unerupted. Frequently they are seen over a wide age range of 20-30 years old. The incidence of
dentigerous cyst in males is higher than female.They are often seen with mandibular third molar,
maxillar canine and maxillar third molar teeth. Usually they are diagnosed on routine dental
radiographs and there is usually no pain or discomfort associated with the cyst unless it becomes
secondarily infected.
Case: A 32–year-old female was referred to our hospital with the complaint of severity pain
swelling at the mandible left retromolar region. There was no trauma history has been noted.
Radiographic examination also revealed that radiolucent lesion associated with mandibular
impacted third molar which lie ramus. Under general anaesthesia, the lesion was totally enucleated
and wound margins were primary closed. After the operation, histopathologic examination
confirmed the diagnosis of an infected dentigerous cyst.
Conclusion: The surgical treatment for removing dentigerous cysts includes marsupialization or
enucleation and curettage. Enucleation is the appropriate treatment option for extensive lesions as
in this case. After 2 years of follow up, the dentigerous cyst is healed and has no recurrence.
Keywords: Dentigerous cyst, enucleation, mandible
178
PP-171
Bilateral kondil fraktürünün cerrahi ve cerrahi olmayan yaklaşımın birlikte

kullanılması ile tedavi edilmesi: Olgu raporu

Amaç: Mandibula kondil fraktürlerinin uygun şekilde tedavisi bu bölgede daha sonradan
oluşabilecek
olan fonksiyonel ve anatomik bozuklukların gelişimini engellemek açısından oldukça önem taşır.
Bununla birlikte kondil fraktürlerinin tedavi yöntemleri hala tartışmalıdır. Literatürde hem cerrahi
olmayan tedaviyi hem de cerrahi tedaviyi destekleyen çalışmalar vardır.
Olgu: 46 yaşında erkek hasta yüksekten düşme sonucunda ağız açmada kısıtlılık ve kulak
önünde ağrı şikayeti ile kliniğimize başvurdu. Klinik ve radyolojik muayenede hastada bilateral
kondil
fraktürü tespit edildi. Sağ taraftaki fraktür non deplase iken sol tarftaki fraktür mediale deplase idi.
Hasta genel anestezi altında opere edildi. Sol taraftaki deplase fraktür fragmanı çıkartıldı. Normal
ağız
açıklığı sağlandı. Sol taraftaki non deplase fraktürün tedavisi için ağız içerisine 4 vida yerleştirilerek
intermaksiller fiksasyon yapıldı. Hasta 3 hafta sonra kontrole çağrıldığında ağız açıklığı normal idi.
Sonuç: Bu olgu sunumunda sağ taraftaki non deplase kondil fraktürü için cerrahi olmayan
intermaksiller fiksasyon tedavisi tercih edilirken, sol taraftaki deplase kondil fraktürü için cerrahi
tedavi tercih edilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Kondil fraktürü, cerrahi tedavi, cerrahi olmayan tedavi
Treatment of bilateral condyle fracture by using surgical and non-surgical

approach together: A case report

Objective: Proper treatment of mandible condyle fractures is of great importance in this area in
order to prevent the development of functional and anatomical disorders that may occur later.
However, the methods of treatment of condyle fractures are still controversial. There are studies in
the literature that support both non-surgical treatment and surgical treatment.
Case: A 46-year-old male patient was admitted to our clinic with the complaints of limited
mouth opening and pain in front of the ear. In clinical and radiological examination, bilateral
condyle
fracture was detected in the patient. The right side fracture was non displaced, while the left side
fracture was displaced to the medial. The patient was operated under the general anesthesia. The
displaced broken fragment on the left was removed. Normal mouth opening was achieved. For the
treatment of non-displaced fracture on the left side, 4 screws were inserted into the mouth and
intermaxillary fixation was performed. When the patient was called for control 3 weeks later, his
mouth opening was normal.
Conclusions: In this case report, non-surgical intermaxillary fixation treatment was preferred for
the
non-displaced condyle fracture on the right side, whereas surgical treatment was preferred for the
displaced condyle fracture on the left side.
Keywords: Condyle fracture, surgical treatment, non-surgical treatment
179
PP-172
Mandibuladan Kafa Tabanına uzanan Ewing Sarkomu:Olgu sunumu
Ümit Ertaş, Gelengül Gürbüz Urvasızoğlu, Yunus Emre Aşçı, Gönül Koç
Amaç: Ewing sarkomu (ES), osteosarkomlardan sonra çocuk ve gençlerde, kemiğin 2. en yaygın
görülen primer malin tümörüdür. Lezyonlar kemiğin medullasından köken alır, endosteal ve daha
sonrada periosteal yüzeylere yayılır. Çene ES'leri odontojenik veya periodontal infeksyonu taklit
edebilir.Bu olguda 16 yaşında kadın hastada yirmi yaş dişinden orta kranial fossaya yayılım
gösteren Ewing sarkomu sunulmaktadır.
Olgu: 16 yaşında kadın hasta sağ mandibulada ağrı ve şişlik şikayeti ile kliniğimize başvurdu.Daha
önce KBB kliniğine başvuran hasta,dental patoloji olabileceği düşünülerek kliniğimize
yönlendirilmiştir.Ayrıca anamnezinde dış merkezde ilgili bölgenin ağrı ve şişliğinin 20 yaş diş
kaynaklı olabileceği düşünülerek çekim yapılmıştır.Klinik ve radyolojik muayenede yirmi yaş diş
bölgesinden başlayan mandibular eklemi içine alan radyolusent alan gözlendi.Hastada extraoral
şişlik ve ağrı mevcuttu.Tomografide orta kranial fossaya kadar uzanan geniş lezyon gözlendi.Hasta
genel anestezi altında opere edildi.Preauricular insizyon ile insizyonel biopsi
yapıldı.Histopatolojik,klinik ve radyolojik inceleme sonucu Ewing sarkomu tanısı konuldu.Hasta
çocuk hematoloji bölümüne yönlendirildi.
Sonuç: Çene ES'leri odontojenik veya periodontal infeksyonu taklit edebilir.Bu durumda tanıda
gecikmelere neden olabilir.
Anahtar Kelimeler: Ewing sarkomu, mandibula, insizyonel biyopsi
Ewing Sarcoma extending from the mandible to the skull base: a case report
Ümit Ertaş, Gelengül Gürbüz Urvasızoğlu, Yunus Emre Aşçı, Gönül Koç
Objective: Ewing sarcoma (ES) is the second most common primary malignant bone neoplasia in
children and young adults, following osteosarcoma. It arises in the medullary bone and spreads to
endosteal and then periosteal surfaces. ESs of the jaws can mimic odontogenic or periodontal
infections.
In this case, there is an Ewing sarcoma that spreads from the 20 year old female to the middle
cranial fossa that you have chosen as a 16-year-old woman.
Case:
A 16-year-old woman presented to our clinic with complaints of pain and swelling in the right
mandible.
The patient who applied to the ENT clinic before, was referred to our clinic considering that there
might be dental pathology. In addition, in his anamnesis, the pain and swelling of the relevant
region in the outer center were taken as a result of 20-year-old dental origin. Radiolucent area was
observed in the clinical and radiological examination, including the mandibular joint starting from
the age of twenty years, ıt was observed. The patient had extraoral swelling and pain. A wide
lesion was observed up to the mid cranial fossa. The patient was operated under general
anesthesia. An incisional biopsy was performed with preuricular incision. As a result of
histopathological, clinical and radiological examination, Ewing sarcoma was diagnosed. The patient
was referred to the pediatric hematology department.
Conclusıon
Jaw ES can mimic odontogenic or periodontal infection, which may lead to delays in diagnosis.
Keywords: , Ewing sarcoma, Mandible., Incisional biopsy
180
PP-173
Bilateral Kondil Ve Parasimfizis Fraktürü Olgu Sunumu
Ümit Ertaş, Kemal Karaköse, Nurdan Mısıroğlu

Amaç: İki tip kondiler kırığı vardır, intrakapsüler ve ekstrapapsüler, ancak pratik amaçlar için,
kırığın anatomik seviyesi üç bölgeye ayrılır: kondiler kaput (intrakapsüler), kondiler boyun
(ekstrapapsüler) ve subkondiler bölge. Kondiler kırıklara genellikle trafik kazaları, düşmeler ve
şiddet neden olur. Mandibular gövdenin eşlik eden kırıkları genellikle subkondiler kırıklara eşlik eder
ve daha çok tek taraflı olmaktan çok bilateraldir. Kondiler kırıkların tedavisinde, eşzamanlı fizik
tedavi ve kapalı redüksiyon gibi konservatif yöntemler ve açık redüksiyon ve internal fiksasyon
kullanan cerrahi yöntemler vardır.Kapalı redüksiyon kullanan konservatif yöntemler için,
temporomandibular eklemin (TMJ) ankilozu önlemek için erken oral mobilizasyon gereklidir.
Olgu: alt çene ön bölgesine darbe alan 59 yaşında erkek hasta Atatürk Üniversitesi Araştırma
Hastanesi acil servisine başvurdu. Klinik ve radyolojik muayenede bilateral kondil ve sağ
parasimfizis fraktürleri saptandı. Tedavi için açık redüksiyon ve rijit internal fiksasyon planlandı.
Hasta genel anestezi altında ameliyat edildi. Fragmanlar 2 düz plaka ve 10 minivida ile sabitlendi.
Mediale deplase olan kondil normal anatomik pozisyonuna yerleştirildi ve bir mikro L plakası ve 4
mikro vida ile sabitlendi. Ameliyattan sonra hastaya oklüzyon rehberliğinde iMF uygulandı.
Sonuç: Kazanjian, 60 yıl önce mandibular parçalı kırıkların açık redüksiyonunu ve internal
fiksasyonunu tanımladığından, açık redüksiyon ve internal fiksasyonun, kapalı redüksiyondan daha
düşük komplikasyon oranlarına sahip ufalanmış mandibular kırıklarda daha iyi bir tedavi olduğu
bildirilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Bilateral kondil, intrakapsüler, subkondiller
Bilateral Condyle And Parasymphysis Fracture Case Report
Ümit Ertaş, Kemal Karaköse, Nurdan Mısıroğlu

Objective: There are two types of condylar fractures, intracapsular and extrapapsular, but for
practical purposes, the anatomical level of the fracture is divided into three regions: condylar head
(intracapsular), condylar neck (extrapapsular) and subcondylar region. Condylar fractures are often
caused by traffic accidents, falls, and violence. In the treatment of condylar fractures, there are
conservative methods such as simultaneous physical therapy and closed reduction, and surgical
methods using open reduction and internal fixation. For conservative methods using closed
reduction, early oral mobilization is required to prevent adhesion or ankylosis of the
temporomandibular joint (TMJ).
Case: A 59-year-old male patient who had a blow to the lower jaw anterior region applied to the
Atatürk University Research Hospital emergency room. Clinical and radiological examination
revealed bilateral condyle and right parasymphyseal fractures. Open reduction and rigid internal
fixation were planned for treatment. The patient was operated under general anesthesia. Trailers
were fixed with 2 flat plates and 10 mini screws. The condyle displaced medially was placed in its
normal anatomical position and fixed with a micro L plate and 4 micro screws. After the operation,
iMF was applied to the patient under the guidance of occlusion.
Conclusion: Since Kazanjian described open reduction and internal fixation of mandibular crumbled
fractures 60 years ago, open reduction and internal fixation have been reported to be a better
treatment for crumbled mandibular fractures with lower complication rates than closed reduction.
Keywords: Bilateral condyle, intracapsular, subcondylar
181
PP-174
Maxilla Ve Mandibulada multiple Odontojenik Keratokist Olgu Sunumu
Ümit Ertaş, Ertan Yalçın, Nurdan Yıldız Mısıroğlu

Amaç: Odontojenik keratokist çenelerde meydana gelen gelişimsel epitelyal bir kisttir. Çenelerde
görülen tüm kistlerin % 11 ini oluşturmaktadır. Sıklıkla mandibula ramusu ve angulus mandibulada
görülür. Belirgin ekspansiyon yapma potansiyeli, bitişik dokulara ilerleyebilme ve hızlı büyüme
potansiyelinden dolayı çok büyük boyutlara ulaşabilmektedir. Bu olgu sunumunda mandibula molar
ve kanin bölgesi ile ve maxiller kanin bölgelerinde gömülü diş ile ilişkili olan odontojenik keratokist
olgusu sunulmaktadır.
Olgu: Panoramik radyografide mandibular sağ molar bölgesinde ve gömülü sol kanin dişi bölgesi ve
gömülü her iki maksiller kanin dişi bölgesinde radyolüsent alanlar belirlendi. insizyonel biyopsi ile
hastaya keratosist ön tanısı kondu. Genel anestezi altında lezyonların agresif küretajı yapılarak ilgili
bölgeye karnoy solüsyonu uygulandı. Histopatolojik inceleme için multiloküler kistik lezyon
gönderildi. histopatalojik inceleme sonucu multiple keratokist ile uyumlu bulundu.
Sonuç: Odontojenik keratokistlerin tedavi seçenekleri arasında nüksü önlemede en etkin yöntem
rezeksiyon olarak görülmektedir. Tedavi sonrası ilk 5-7 yıl içerisinde nüks eden vakalar rapor
edilmiştir. Bu nedenle cerrahi tedavi sonrası hastaların uzun süreli takibi gereklidir. Rekürrens oranı
yüksek olması sebebiyle lezyon küretajı sırasında karnoy solüsyonu kullanmak ve küretajın dikkatli
yapılması faydalıdır.
Anahtar Kelimeler: Ekspansiyon, odontojenik keratokist, mandibula ramus
Multiple Odontogenic Keratocyst Case Report in Maxilla and Mandibula
Ümit Ertaş, Ertan Yalçın, Nurdan Yıldız Mısıroğlu

Objective: Odontogenic keratocyst is a developmental epithelial cyst that occurs in the jaws. It
constitutes 11% of all cysts seen in the jaws. It is frequently seen in the mandible ramus and
angulus mandible. It can reach very large sizes due to its pronounced expansion potential, ability
to progress to adjacent tissues and rapid growth potential. In this case report, the odontogenic
keratocyst case associated with the molar and canine region of the mandible and the impacted
tooth in the maxillary canine regions is presented.
Case: Radiolucent areas were identified in the mandibular right molar region and the embedded left
canine tooth region and both embedded maxillary canine females on panoramic radiography. The
patient was diagnosed with keratocyst with an incisional biopsy. Under general anesthesia,
aggressive curettage of the lesions was performed and a carnoy solution was applied to the
relevant area. Multilocular cystic lesion was sent for histopathological examination.
Histopathological examination was found to be compatible with multiple keratocysts.
Conclusion: Among the treatment options of odontogenic keratocysts, the most effective method of
preventing relapse seems to be resection. Recurrent cases have been reported within the first 5-7
years after treatment. Therefore, long-term follow-up of patients is required after surgical
treatment. Due to its high recurrence rate, it is useful to use carnoy solution during the lesion
curettage and careful curettage.
Keywords: Expansion, odontogenic keratocyst, mandible ramus
182
PP-175
Büyük Boyutlarda Submandibular Siyalolityazis Olgusunun tanı ve tedavisi
Ümit Ertaş, Kamile Dilek Seçkin, Yunus Emre Aşçı

Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş, Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Erzurum
Amaç: Sialolithiasis, tükürük bezlerinin en yaygın hastalıklarından biridir. Her 1000 yetişkinden
yaklaşık 12'si sialolitiazis şikayeti olan hekimlere yönlendirilmektedir. Erkekler kadınlardan daha sık
etkilenmektedir (2/1). Olguların% 80'inde submandibular kanalda görülür.Bu olguda sol
submandibular bezde olusmuş olan tükrük bezi taşı ve tedavisi sunulmaktadır.
Olgu: 43 yaşında erkek hasta sol submandibular bölgede şişlik ve çiğneme sırasında oluşan ağrı ile
başvurdu.sefalometrik radyografide, submandibular bölgede büyük bir radyopak kitle görüldü.
Ultrason incelemesinde submandibular bölgede bir taş olduğu görüldü ve tomogrofi ile tekrardan
teyit edildi. Genel anestezi altında intraoral lingual bölgeye lokal anestezi uygulandı. Tükürük bezi
taşına lingual bir insizyonla ulaşıldı. Bölgedeki kanama koter ile kontrol edildi ve tükürük bezi taşı
bir klemple tutularak çıkarıldı ve submandibular tükürük bezi eksizyonu yapıldı.
Sonuç: Sialolithiasis, tükürük bezlerinin veya kanallarının tıkanmasından sonra ortaya çıkar.
İnorganik maddelerin birikmesiyle artar. Tükürük akışı yerçekiminin tersidir, bu nedenle Wharton
kanalı Stensen kanalı olarak daha uzun ve daha geniş olmasına rağmen, sialolithiasis'in yaklaşık%
80'i submandibular bez veya kanalda bulunur. Bu olgu raporuyla tükürük bezi taşı oluşma
nedenleri, radyografik muayene ve tedavisi incelenmiştir.Tedavi olarak, submandibular tükrük bezi
taşı bez ile birlikte cerrahi olarak çıkarıldı.
Anahtar Kelimeler: Sialolithiazis, submandibular, tükrük bezi taşı
Diagnosis and treatment of Submandibular Silolithiasis Case in Large

Dimensions
Ümit Ertaş, Kamile Dilek Seçkin, Yunus Emre Aşçı

Objective: Sialolithiasis is one of the most common diseases of the salivary glands. Approximately
12 out of 1000 adults are directed to physicians suffering from sialolithiasis. Men are affected more
often than women (2/1). It is seen in the submandibular canal in 80% of the cases. In this case,
the salivary gland stone formed in the left submandibular gland and its treatment are presented.
Case: Case: A 43-year-old male patient presented with swelling in the left submandibular region
and pain during chewing. On the cephalometric radiograph, a large radiopaque mass was observed
in the submandibular region. An ultrasound examination revealed a stone in the submandibular
region and was confirmed again with tomography. Local anesthesia was applied to the intraoral
lingual area under general anesthesia. The salivary gland stone was reached through a lingual
incision. The bleeding in the area was controlled by cautery and the salivary gland stone was
removed by holding it with a clamp and submandibular salivary gland excision was performed.
Conclusion: Sialolithiasis occurs after the obstruction of the salivary glands or ducts. It increases
with the accumulation of inorganic substances. Saliva flow is the opposite of gravity, so
approximately 80% of sialolithiasis is located in the submandibular gland or duct, although the
Wharton channel is longer and wider as the Stensen channel. With this case report, the causes of
salivary gland stone formation, radiographic examination and treatment were examined. As a
treatment, submandibular salivary gland stone was surgically removed with the gland.
Keywords: Sialolithiasis, submandibular, salivary gland stone
183
PP-179
Mandibulada ossifiye fibrom: Olgu raporu
Adnan Kılınç, Eyüp Candaş Gündoğdu

Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Erzurum,
Türkiye
Amaç: Ossifiye fibrom iyi huylu bir kemik neoplazmı olarak sınıflandırılır. Genellikle bir tür fibro-
osseöz lezyon olarak kabul edilir. Hem mandibulayı hem de maksillayı, özellikle de mandibulayı
etkileyebilir. Bu kemik tümörü, kemik, sement veya her ikisine benzeyen değişen miktarda kalsifiye
doku içeren büyük ölçüde hücresel, lifli dokudan oluşur.
Olgu: 41 yaşındaki bayan hasta uzun süreden beri ağız içerisinde ağrısız şişlik şikayetiyle
kliniğimize başvurdu. Hastanın yapılan klinik ve radyolojik muayenesinde ağız içerisinde alt çene
posterior bölgede kemikte ekspansiyon gözlendi. BT de posterior mandibulada intrameduller
yerleşimli mikst lezyon alanı tespit edildi. Lezyon lokal anestezi altında kemikte pencere açılarak
cerrahi olarak çıkarıldı. Elde edilen doku histopatolojik incelemeye gönderildi ve ossifiye fibrom
tanısı konuldu.
Sonuç: Travmanın da ossifiye fibrom proliferasyonunda bir faktör olarak hizmet etmesi
mümkündür. Bazı otörler enfeksiyon ve diş çekiminin, periodontal membran üretimini ve sement
birikimini sitümüle ettiğini rapor etmektedirler. Bilindiği gibi, çoğu ossifiye fibrom tamamen eksize
edildikten sonra tekrarlamaz.
Anahtar Kelimeler: Ossifiye fibroma, fibro-osseöz lezyon, mandibula
Ossifying fibroma in the mandible: A case report

Turkey
Objective: Ossifying fibroma is classified a benign bone neoplasm. It is often considered to be a

type of fibro-osseous lesion. It can affect both the mandible and the maxilla, particularly the
mandible. This bone tumour consists of highly cellular, fibrous tissue that contains varying amounts
of calcified tissue resembling bone, cementum or both.
Case: A 41-year-old female patient was admitted to our clinic for a long time with painless swelling
in the mouth. In clinical and radiological examination of the patient, expansion was observed in the
bone in the posterior region of the lower jaw in the mouth. In CT, mixed lesion area with
intramedullary location was detected in the posterior mandible. The lesion was surgically removed
by opening a window in the bone under local anesthesia. The tissue obtained was sent for
histopathological examination and ossified fibroma was diagnosed.
Conclusion: It is possible that trauma could serve as a factor in the proliferation of ossifying
fibroma. Some authors report that infection and dental extractions stimulate the periodontal
membrane to produce and deposit cementum. It is known, most ossifying fibromas, once
completely excised, do not recur.
Keywords: Ossifying fibroma, fibro-osseous lesion, mandible
184
PP-180
Nadir görülen mandibula bukkal sulkus yerleşimli lipom: Olgu raporu
Ümit Ertaş, Eyüp Candaş Gündoğdu

Türkiye
Amaç: Lipomlar, yumuşak dokunun sık görülen benign tümörleridir. Sıklıkla gövde ve boyunda
yerleşimlidirler ancak oral kavitede çok nadir görülür. Bazen konuşma ve çiğneme güçlüğüne neden
olacak kadar büyüyebilirler. Bu olgu sunumunda erkek bir hastada ağız içerisinde bukkal sulkusda
yerleşmiş bir lipom olgusu sunulmaktadır.
Olgu: 56 yaşındaki erkek hasta uzun süreden beri ağız içerisinde büyüyen ağrısız kitle şikayetiyle
kliniğimize başvurdu. Hastanın yapılan klinik ve radyolojik muayenesinde ağız içerisinde alt çenede
posterior bölgede bukkal sulkusda büyük bir kitle görüldü. Kitlenin radyografik bulgusu yoktu.
Bukkal sulkusu dolduran kitle lokal anestezi altında submukozal insizyon ve takibinde künt
diseksiyonla cerrahi olarak çıkarıldı. Elde edilen doku histopatolojik incelemeye gönderildi ve lipom
tanısı konuldu. Hasta 6 aylık takip boyunca herhangi bir şikayet bildirmedi ve asemptomatikti.
Sonuç: Sonuç olarak, lipom benign bir tümör olup tüm vücutta yaygın görülmekle beraber oral
kavitede nispeten nadir görülür. Etyolojisi net olarak bilinmemektedir. Kesin tanı ve tedavisi için
cerrahi eksizyon uygundur. Bukkal bölgedeki lipomlar intraoral yolla güvenli bir şekilde total olarak
eksize edilebilir.
Anahtar Kelimeler: Lipom, bukkal sulkus, ağız içi
Rarely seen mandibular buccal sulcus located lipoma: A case report
Ümit Ertaş, Eyüp Candaş Gündoğdu

Turkey
Objective: Lipomas are benign tumors commonly seen on soft tissues. They are frequently found at
trunk and neck but rarely occur in oral cavity. In this case report, a case of lipoma located in the
buccal sulcus in the mouth is presented in a male patient.
Case: A 56-year-old male patient was admitted to our clinic with a complaint of painless mass
growing in the mouth for a long time. In the clinical and radiological examination of the patient, a
large mass was observed in the buccal sulcus in the posterior region of the lower jaw in the mouth.
The mass had no radiographic findings. The mass filling the buccal sulcus was surgically removed
under local anesthesia by submucosal incision and following blunt dissection. The tissue obtained
was sent for histopathological examination and a diagnosis of lipoma was made. The patient did
not report any complaints during the 6-month follow-up and was asymptomatic.
Conclusion: As a result, lipoma is a benign tumor, although it is common throughout the body, it is
relatively rare in the oral cavity. Its etiology is not clearly known. Surgical excision is suitable for
definitive diagnosis and treatment. Lipomas in the buccal region can be safely excised totally by
intraoral route.
Keywords: Lipoma, buccal sulcus, intraoral
185
PP-181
Yanakta lipom: Olgu raporu

Türkiye
Amaç: Çoğunlukla yağ dokusundan oluşan iyi huylu bir lezyon olan lipom, tüm neoplazmların en
yaygınlarından biri olmasına rağmen, ağız boşluğunda nadiren görülür. Oral lipomlar erkeklerde
kadınlardan daha sık görülür ve en sık 40 yaşından büyük hastalarda görülür. Ağız boşluğunun
herhangi bir yerinde ortaya çıkabilirler, ancak yanak en yaygın bölgedir.
Olgu: 29 yaşındaki bayan hasta uzun süreden beri ağız içerisinde büyüyen ağrısız kitle şikayetiyle
kliniğimize başvurdu. Hastanın yapılan klinik ve radyolojik muayenesinde sağ yanak bölgesinde ağız
içerisinde bir kitle görüldü. Kitlenin radyografik bulgusu yoktu. Kitle lokal anestezi altında
submukozal insizyon ve takibinde künt diseksiyonla cerrahi olarak çıkarıldı. Elde edilen doku
histopatolojik incelemeye gönderildi ve lipom tanısı konuldu.
Sonuç: Lipoma'nın etiyolojisi tam olarak bilinmemektedir. Küçük ve asemptomatik bir tümör olarak
başlasa bile, ağız içi lipomu büyük boyutta büyüyebilir ve semptomatik hale gelebilir, bu da
konuşma ve yeme zorluğuna neden olabilir. Bu nedenle, ağız içi lipomları mümkün olan en kısa
sürede cerrahi olarak yönetilmelidir. Cerrahi eksizyon önerilen tek tedavidir ve prognozu oldukça
iyidir.
Anahtar Kelimeler: Lipom, yanak, ağız içi
Lipoma on the cheek: A case report

Turkey
Objective: Although the lipoma, a benign lesion composed largely of fat tissue, is one of the most
common of all neoplasms, it is rarely seen in the oral cavity. Oral lipomas occur more often in
males than in females, and they are seen most often in patients past the age of 40 years. They
may occur anywhere in the oral cavity, but the cheek is the most common site.
Case: A 29-year-old female patient was admitted to our clinic with a complaint of painless mass
growing in the mouth for a long time. In the clinical and radiological examination of the patient, a
mass in the mouth was observed in the right cheek area. The mass had no radiographic findings.
The mass was surgically removed under local anesthesia by submucosal incision and followed by
blunt dissection. The tissue obtained was sent for histopathological examination and a diagnosis of
lipoma was made.
Conclusion: Lipoma’s etiology is not clearly known. Even if it begins as a small and asymptomatic
tumor, lipoma of the intraoral may grow to a large size and become symptomatic, causing difficulty
in speech and eating. Thus, lipomas of the intraoral should be managed surgically as soon as
possible. Surgical excision is the only treatment recommended, and the prognosis is uniformly
excellent.
Keywords: Lipoma, cheek, intraoral
186
PP-183
Maksillofasiyal travma sonucu gelişen zigomatik kompleks fraktürünün cerrahi

tedavisi: Olgu raporu
Ümit Ertaş, Kemal Karaköse, Eyüp Candaş Gündoğdu

Türkiye
Amaç: Zigoma ortayüz iskeletindeki en önemli destek yapıdır. Yanağa çıkıntılı belirgin özel formunu
verir. Yüz kemikleri arasında en sık kırılan ikinci kemik yapıdır. Deplase zigoma tripod fraktürleri
(orbito-zigomatiko-maksiller kompleks fraktürleri) güncel tedavisi şu basamakları içerir: açık
redüksiyon, orbita tabanının transkonjunktival preseptal yaklaşımla eksplorasyonu, orbita içeriği
maksiller sinüse fıtıklaşmışsa nazik biçimde kurtarılarak orbital kaviteye tekrar konulması, 1cm2
den fazla olan taban kemik defektlerinin kemik grefti/alloplastik materyal ile onarımı, ve titanyum
mini/mikroplak ile internal fiksasyon (2 veya 3 alandan: inferior orbital rim, zigomatikofrontal
butres, zigomatiko-maksiller butres).
Olgu: 18 yaşında erkek hasta yüz bölgesine basket potası düşmesi şikayeti ile kliniğimize başvurdu.
Sağ infraorbital ve periorbital bölgede şişlik ve hematom mevcuttu. Yapılan BT incelemesinde
infraorbital, zigomatikomaksiller ve zigomatikofrontal bölgede fraktür tespit edildi. Hasta genel
anestezi altında opere edildi. Açık redüksiyon yapılarak zigoma redükte edildi. İnferior orbital rim
bölgesine, zigomatikomaksiller, ve zigomatikofrontal bölgelere mini ve micro plaklar konularak
internal fiksasyon yapıldı. Ameliyat sonrası herhangi bir komplikasyon gözlenmedi.
Sonuç: İzole zigomatik ark fraktürü vakalarının çoğunda ekstraoral, intraoral veya perkütan erişim
yoluyla minimal erişim yaklaşımı kullanılır. Başarılı tedavi, doğru planlama, titiz cerrahi diseksiyon
ve rekonstrüksiyon materyalinin tip, boyut ve konturunun uygun seçimine bağlıdır. Zigomatik
fraktürlerin başarılı tedavisi ve komplikasyonları en aza indirmek için hastanın yaralanmadan önceki
kozmetik ve fonksiyonel görünümünü tam olarak yerine koymak ve bozulmuş anatominin 3 boyutlu
restorasyonu gereklidir.
Anahtar Kelimeler: Açık redüksiyon, maksillofasiyal travma, zigoma fraktürü
Surgical treatment of zygomatic complex fracture resulting from maxillofacial

trauma: A case report
Ümit Ertaş, Kemal Karaköse, Eyüp Candaş Gündoğdu

Turkey
Objective: The zygoma is a major buttress of the midfacial skeleton.It forms the malar eminence
and gives the prominance to the cheek area.The zygoma is the second most commonly broken
bone of the facial skeleton.Contemporary management of the displaced zygoma tripod
fractures(orbito-zygomatico-maxillary complex fractures) includes open reduction, exploration of
the orbital floor by using transconjunctival preseptal approach, gently replacement of the orbital
content herniated into maxillary sinus, reconstruction of the floor defects larger than 1cm2 with
bone grafts/alloplastic materials, and internal fixation (from 2 or 3 points: inferior orbital rim,
zygomaticofrontal buttress, zygomatico-maxillary buttress) with titanium mini/microplates.
Case: An 18-year-old male patient was admitted to our clinic with the complaint of falling a basket
pot to the face area.There was swelling and hematoma in the right infraorbital and periorbital
regions.In the CT examination, fractures were detected in the infraorbital, zygomaticomaxillary and
zygomaticofrontal region.The patient was operated under general anesthesia.Open reduction was
made and the zygoma was reduced.Internal fixation was performed by placing mini and micro
plaques in the inferior orbital rim region, zygomaticomaxillary and zygomaticofrontal regions. No
postoperative complications were observed.
Conclusion: Minimal access approach through extraoral, intraoral, or percutaneous accesses is used
for most cases of pure zygomatic arch fracture.Successful treatment depends on correct planning,
meticulous surgical dissection, and proper selection of type, size,and contour of the reconstruction
material.In order to successfully treat zygomatic fractures and to minimize complications, it is
necessary to fully replaced cosmetic and functional appearance of the patient before injury and 3-
dimensional restored of the disturbed anatomy.
Keywords: Open reduction, maxillofacial trauma, zygoma fracture
187
PP-184
Kirschner teli stabilizasyonu ile pediatrik mandibular kondil fraktürünün açık

redüksiyonu: Olgu raporu
Ümit Ertaş, Eyüp Candaş Gündoğdu, Tayfun Yeter

Türkiye
Amaç: Çocuklarda maksillofasiyal fraktürler en çok kondil fraktürleri olarak ortaya çıkmaktadır.
Kondil fraktürleri, en çok gözden kaçan ve tanısı en az konulan baş ve yüz bölgesi fraktürleridir. Bu
fraktürlerin; maloklüzyon, temporomandibular disfonksiyonlar, mandibular gelişimin engellenmesi
ve temporomandibular eklem ankilozu gibi sonuçları olması sebebi ile teşhis ve tedavisi büyük
önem taşımaktadır. Kondil fraktürleri için fonksiyonel ve cerrahi olmak üzere iki temel tedavi
yaklaşımı vardır.
Olgu: 11 yaşında çocuk hasta bisikletten düşme nedeniyle kliniğimize başvurdu. Hastada ağız
kısıtlılığı ve sol kulak önünde ağrı mevcuttu. Yapılan BT incelemesinde sol tarafta mediale deplase
mandibular kondil fraktürü tespit edildi. Hasta genel anestezi altında opere edildi. Preauricular
insizyon ile fraktür hattına ulaşıldı. Fraktür parçaları redükte edilip, 2 adet Kirschner teli ile tespit
edildi. Ameliyat sonrası dönemde ağız açıklığı normal, oklüzyon düzgündü. 2 hafta sonra Kirschner
telleri çıkarıldı.
Sonuç: Çocuklarda kondil fraktürlerinin tedavisinde büyüme ve gelişime olumsuz bir etki etmeden,
mandibular simetriyi koruyarak oklüzyonun ve fonksiyonun geri kazandırılması hedeflenmelidir.
Anahtar Kelimeler: Kondil fraktürü, pediatrik vaka, kirschner teli
Open reduction of fracture of the pediatric mandibular condyle with Kirschner

wire stabilization: A case report
Ümit Ertaş, Eyüp Candaş Gündoğdu, Tayfun Yeter

Turkey
Objective: Maxillofacial fractures occur most frequently as condyle fractures in children. Condyle
fractures are the most overlooked and least diagnosed head and facial fractures. In these
fractures; Diagnosis and treatment are of great importance due to their consequences such as
malocclusion, temporomandibular dysfunctions, inhibition of mandibular development and
temporomandibular joint ankylosis. There are two basic treatment approaches for condyle
fractures, functional and surgical.
Case: An 11-year-old pediatric patient applied to our clinic for falling out of the bike. The patient
had mouth limitation and pain in front of the left ear. In the CT examination, a medial displaced
mandibular condyle fracture was detected on the left side. The patient was operated under the
general anesthesia. The fracture line was reached with a preauricular incision. Broken pieces were
reduced and fixed with 2 Kirschner wires. In the post op period, the opening of the mouth was
normal and the occlusion was smooth. Kirschner wires were removed 2 weeks later.
Conclusion: In the treatment of condyle fractures in children, it should be aimed to restore
occlusion and function by preserving mandibular symmetry without adversely affecting growth and
development.
Keywords: Condyle fracture, pediatric case, kirschner wire
188
PP-185
Periferal Dentinojenik Hayal Hücreli Tümör: Nadir Bir Olgu Sunumu
Sezen Altındiş, Berkay Tokuç, Hatice Hoşgör, Fatih Mehmet Coşkunses

Kocaeli Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Kocaeli,
Türkiye
Amaç: Dentinojenik hayal hücreli tümör (DHHT), kalsifiye odontojenik kistin (KOK) solid varyantı
olarak kabul edilen nadir bir tümördür ve tüm KOK'lerin sadece % 11.5'ini oluşturur. DHHT
çoğunlukla intraosseöz bir lezyon olarak ortaya çıkar ve yumuşak doku tutulumu nadirdir. Bu
poster sunumunda, maksiller posterior bölgede ağrı ve şişliğe yol açan nadir bir periferik
dentinojenik hayalet hücre tümörü (PDHHT) olgusu sunulmaktadır.
Olgu: 59 yaşında kadın hasta sağ maksiller molar bölgede ağrı ve şişlik şikayetleri ile kliniğimize
sevk edildi. Klinik muayenede tutulan bölgede alveoler kretin ekspansiyonu ile birlikte nodüler
lezyon saptandı. Eksizyonel biyopsi, lokal anestezi altında maksiller ikinci premolar dişin çekimi ile
birlikte tamamlandı. Histopatolojik inceleme ile PDHHT tanısı konuldu.
Sonuç: PDHHT çok nadir görülen bir tümördür. Tümörün periferik varyantı, reaktif veya inflamatuar
lezyonlardan veya diğer periferik tümörlerden ayırt edilmelidir. Bu nedenle, bu antitenin
tedavisinde histopatolojik inceleme yapılması büyük önem taşımaktadır.
Anahtar Kelimeler: dentinojenik hayalet hücreli tümör, eksizyon, odontojenik tümörler, periferal
Peripheral Dentinogenic Ghost Cell Tumor: A Rare Case Report
Sezen Altındiş, Berkay Tokuç, Hatice Hoşgör, Fatih Mehmet Coşkunses

Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Kocaeli University, Kocaeli,
Turkey
Objective: Dentinogenic ghost cell tumor (DGCT) is a rare tumor considered as a solid variant of
calcifying odontogenic cyst (COC) and constitutes only 11.5% of all COCs. DGCT occurs mostly as
an intraosseous lesion and soft tissue involvement is uncommon. The aim of this poster
presentation is to present a rare case of peripheral dentinogenic ghost cell tumor (PDGCT) leading
to pain and swelling of the maxillary posterior region.
Case: A 59 year old female patient was referred to our clinic with chief complaints of pain and
swelling in the right maxillary molar region. Clinical examination revealed a nodular lesion in the
involvement area with a slight expansion of the alveolar crest. Excisional biyopsy was performed
with the extraction of maxillary second premolar tooth under local anesthesia. Histopathological
examination confirmed the diagnosis of PDGCT.
Conclusion: PDGCT is an extremely rare tumor. The peripheral variant of the tumor should be
differentiate from reactive or inflammatory lesions or other peripheral tumors. Thus,
histopathological investigation is mandatory in the treatment of this entity.
Keywords: dentinogenic ghost cell tumor, excision, odontogenic tumors, peripheral
189
PP-186
Posterior mandibula yerleşimli büyük dentigeröz kist: Olgu raporu
Ümit Ertaş, Eyüp Candaş Gündoğdu, Celal Kef

Türkiye
Amaç: Dentigeröz kistler indifa etmemiş diş kronları ile ilişkili olan, iyi huylu odontojenik
lezyonlardır. Genellikle gömülü mandibular 3. molar dişler ile ilişkili olarak görülürler. Erkeklerde
kadınlardan 2 kat daha fazla olup, en çok 20-50 yaşları arasında görülürler. Genellikle rutin
radyografilerde tesadüfen saptanır, asimetri ve şişlik oluşmadığı sürece semptom vermezler. Bu
raporun amacı, rutin radyolojik incelemenin önemini ve mandibula posterior bölgede derin
yerleşimli dev dentigeröz kistin enükleasyonunu göstermektir.
Olgu: 19 yaşında kadın hasta Atatürk Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene
Cerrahisi Anabilim Dalı’na gömülü yirmi yaş dişlerinin çekimi için başvurdu. Radyolojik muayenede
gömülü sağ mandibular 3. molar diş kronu çevresinde sınırları düzenli, uniloküler radyolusent
lezyon görüldü. Hasta genel anestezi altında opere edilerek kist enükle edildi ve ilgili diş çekildi.
Histopatolojik inceleme dentigeröz kist ön tanısını doğruladı.
Sonuç: Dentigeröz kistler asemptomatik olduğundan herhangi bir semptom olmadan çok büyük
boyutlara ulaşabilmektedir. Rutin radyografik incelemeler bu kistlerin tanısında çok önemlidir.
Dentigeröz kistlerinin çıkarılması için cerrahi tedavi, marsupializasyon veya enükleasyon ve
küretajdır. Enükleasyon, bu vakadaki gibi geniş lezyonlar için uygun tedavi seçeneğidir.
Anahtar Kelimeler: Dentigeröz kist, mandibula, enükleasyon
Large dentigerous cyst located in the posterior mandible: A case report
Ümit Ertaş, Eyüp Candaş Gündoğdu, Celal Kef

Turkey
Objective: Dentigerous cysts are benign odontogenic lesions associated with the crown of an
unerupted tooth. Usually they are associated with impacted mandibular 3rd molar teeth. It is two
times more than females in males and most commonly seen between the ages of 20-50. Usually
they are diagnosed by chance on routine radiographs and they don’t cause symptoms unless
asymmetry and swelling occur. The purpose of this report is to demonstrate the importance of
routine radiological examination and the enucleation of the giant dentigerous cyst located deep in
the posterior region of the mandible.
Case: A 19-year-old female patient applied for the extraction of impaxted teeth to Atatürk
University, Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery. Radiological
examination revealed a regular, unilocular radiolucent lesion around the right mandibular 3rd
impacted molar crown. The patient was operated under the general anesthesia and the cyst was
enucleated and the related tooth was extracted. Histopathological examination confirmed the
preliminary diagnosis of dentigerous cyst.
Conclusion: Since dentigerous cysts are asymptomatic, they can reach very large sizes without any
symptoms. Routine radiographic examinations are very important in the diagnosis of these cysts.
Surgical treatment for removal of dentigerous cysts is marsupialization or enucleation and
curettage. Enucleation is the appropriate treatment option for large lesions as in this case.
Keywords: Dentigerous cyst, mandible, enucleation
190
PP-188
Travmaya bağlı koronoid fraktürün tedavisi:Olgu Sunumu
Adnan Kılınç, Yunus Emre Aşcı, Nevzat Çakmak

Amaç: Koronoid proses fraktürleri genelde travmaya sekonder olarak görülür. Koronoid proses
fraktürleri ağız açma kısıtlılığına neden olması en spesifik teşhis bulgusudur. Kırık parçanın
anatomik boşluklara kaçma ihtimali vardır. Bu vaka raporunda, unilateral koronoid fraktürü
nedeniyle ağız kısıtlılığı bulunan 23 yaşındaki kadın hastanın intraoral koronoidektomi ile tedavisi
sunulmaktadır.
Olgu: 23 yaşında kadın hasta Atatürk Üniversitesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı'na
travmaya bağlı başvurdu. Hastanın ağız açmasında kısıtlılık mevcuttu. Radyolojik muayenelerin
ardından koronoid proses fraktürü görüldü. Kırık parçanın fossa pterigopalatina ya doğru deplase
olduğu görüldü. Hasta genel anestezi altında nazotrakeal entübasyon ile ameliyata alındı. İnsizyon,
ramus ön kenarından margo anterior boyunca aşağıda molar dişlerin vestibülüne kadar atıldı.
Masseter ve Temporal kas tendonları diseke edilerek kırık parçaya ulaşıldı. Kırık koronoid proses
çıkarıldı. İnsizyon hatları usulüne uygun suture edildi. Bölgeye bir adet penröz diren yerleştirildi.
Hastaya antibiyotik ve analjezik reçete edildi.
Sonuç: Koronoid proses fraktürüne bağlı hastada ağız açıklığı kısıtlılığı meydana gelebilir. Kırık
parçanın anatomik boşluklara kaçma ihtimali ve ağız açmaya engel olması nedeni ile alınması
gerekir. Ağız açmanın normale dönmesi için hastaya fizyoterapi de başlanması önemlidir.
Anahtar Kelimeler: Koronoid Proses, Fraktür, travma
Treatment of traumatic coronoid fracture: Case Report
Adnan Kılınç, Yunus Emre Aşcı, Nevzat Çakmak

Objective: Coronoid process fractures are generally seen secondary to trauma. The most specific
diagnostic finding is that coronoid process fractures cause mouth opening restriction. There is a
possibility that the broken part may escape into the anatomical cavities. In this case report, the
treatment of a 23-year-old woman with mouth limitation due to unilateral coronoid fracture with
intraoral coronoidectomy is presented
Case: A 23-year-old female patient applied to Atatürk University Oral and Maxillofacial Surgery
Department due to trauma. The patient had limited mouth opening. Coronary process fracture was
seen after radyological examinations. The broken piece was displaced towards fossa
pterigopalatina. The patient was operated under general anesthesia with nasotracheal intubation.
The incision was thrown from the front edge of the ramus along the margo anterior to the vestibule
of the molar teeth below. Masseter and Temporal muscle tendons were dissected and the broken
part was reached. Broken coronoid process was removed. The incision lines were duly suture. A
penrous drain was placed in the area. The patient was prescribed antibiotics and analgesics.
Conclusion: Due to coronoid process fracture, mouth opening limitation may occur in the patient.
The broken part should be removed due to the possibility of escaping into anatomical cavities and
preventing mouth opening. In order for the mouth opening to return to normal, it is important to
start physiotherapy to the patient.
Keywords: Coronoid Process, Fracture, Trauma
191
PP-192
Mandibula posteriorda Ossifiye Fibroma: Olgu Sunumu
Gelengül Urvasızoğlu, Yunus Emre Aşçı, Ömer Kocaman

Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş, Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Erzurum
Amaç: İyi huylu bir kemik neoplazmı olarak sınıflandırılır ve böyle davranır. Genellikle bir tür fibro-
osseöz lezyon olarak kabul edilir. Hem çene kemiğini hem de çeneyi, özellikle çene kemiğini
etkileyebilir. Bu tümörler, yaşamın üçüncü ve dördüncü dekatlarında ortaya çıkar.Lezyonların çoğu
mandibula'nın arka bölgesinde bulunur.Bu kemik tümörü, kemik, sementum veya her ikisine
benzeyen değişen miktarlarda kalsifiye doku içeren yüksek hücresel, lifli dokudan oluşur.
Olgu: 33 yaşında bayan hasta, son 10 gündür sol alt bölgesinde ağrı ve şişlik şikayeti ile kliniğimize
başvurdu. Klinik muayenede çenenin sol tarafında şişlik saptandı. Lezyon iyi tanımlanmış,
radyoopak bir sınır ile çevrili içinde rayooapk kitleler bulunan radyolusent bir görünümdeydi.
Lingual kortikal plaka genişlemesi veya perforasyonu ile ilgili hiçbir kanıt kaydedilmedi. Öykü ve
klinik bulgulara dayanarak osteoblastom, sementoblastom, kalsifiye epitel odontojenik tümör ve
Ossifiye fibroma ayırıcı tanısı konuldu. Lezyon cerrahi olarak enükleasyonu yapıldı.
Sonuç: Ossifiye edici fibroma sıklıkla bir tür fibro-ossseöz lezyon olarak kabul edilen iyi huylu bir
kemik neoplazmıdır. Kökeninin periodontal zardan olduğuna inanılmaktadır ve kadınlara karşı daha
fazla tercih göstermektedir. Bu kemik tümörü, değişen miktarlarda kalsifiye dokuya benzeyen
kemik, sementum veya her ikisini içeren yüksek derecede hücresel, lifli dokudan
oluşur.Radiyografik olarak, lezyonlar kalsifikasyon miktarına bağlı olarak tamamen radyoaktif veya
karıştırılır veya tamamen radyoopaktır ve çevrilidir radyolusent bir jantla. Ossifiye fibrom, nüks
eğilimi ve malign transformasyon olasılığı nedeniyle radikal cerrahi gerektirir.
Anahtar Kelimeler: Fibro-osseöz lezyon, kemik tümörü, mandibula posterior
Ossifying Fibroma in the mandible posterior: Case Report
Gelengül Urvasızoğlu, Yunus Emre Aşçı, Ömer Kocaman

Objective: Ossified fibroma is classified as a benign bone neoplasm and acts like this. The condition
is considered a type of fibro-osseous lesion. It can prefer both the jawbone and the jaw, especially
the jawbone. These tumors are made up of high-cellular, fibrous tissue that contains bone tumor,
bone, cementum, or a similar amount of calcified tissue in both.
Case: A 33-year-old female patient was admitted to our clinic with pain and swelling in her lower
left area for the last 10 days. Clinical examination revealed swelling on the left side of the chin. The
lesion was well defined, surrounded by a radiopaque border, with a radiolucent appearance with
rayooapk masses. No evidence of lingual cortical plate enlargement or perforation was recorded.
Based on history and clinical findings, osteoblastoma, cementoblastoma, calcified epithelial
odontogenic tumor and ossifying fibroma were diagnosed. The lesion was surgically enucleated.
Conclusion: Ossifying fibroma is a benign bone neoplasm often considered to be a type of fibro-
osseous lesion. Its origin is believed to be from periodontal membrane, and it shows more
predilection toward females.Mandible is more commonly affected than maxilla. This bone tumor
consists of highly cellular, fibrous tissue that contains varying amounts of calcified tissue-
resembling bone, cementum, or both.Radiographically, the lesions are either completely
radiolucent or mixed, depending on the amount of calcification, or are completely radiopaque and
surrounded by a radiolucent rim. Ossifying fibrom requires radical surgery, because of the
tendency for recurrence and possibility of malignant transformation
Keywords: Fibro-osseous lesion, bone tumor, mandible posterior
192
PP-193
Periimplant vertikal kemik kaybının I-PRF ve alloplastik kemik materyali ile

onarımı: Olgu sunumu
İrem Yaman, Müfide Bengü Erden Şahin, Yıldız Ünüvar, Yağmur Şahin
Amaç: Augmentasyon için kullanılan farklı kemik greft materyalleri literatürde iyi bir şekilde
belgelenmiştir. Bununla birlikte, dental implant çevresindeki vertikal kemik kaybı sonrası kemik
augmentasyonunda kullanılan tedavi yöntemlerinin başarısı halen tartışmalıdır. Bu sunumun amacı,
dental implant çevresinde vertikal kemik kaybı sonrası kemik doku augmentasyonunda enjekte
edilebilir trombositten zengin fibrin (I-PRF) ile birlikte kullanılan sentetik kemik materyalinin
başarısını bir olguda değerlendirmektir.
Olgu: Dış merkezde dental implant uygulanan 42 yaşındaki kadın hasta, 45-47 nolu dental implant
bölgesinde ağrı şikayeti ile başvurmuştur. Klinik muayenede 45 nolu dental implant çevresinde 2/3
alanda ve 46 nolu dişte 5 mm vertikal kemik kaybı görülmüştür. 45 nolu implant çevresinde aşırı
kemik kaybı ve pü varlığı nedeniyle implantın sökülmesine, 47 nolu implant çevresinde
augmentasyon uygulanmasına karar verilmiştir. 45 nolu diş bölgesindeki dental implant çıkarılmış,
bölge kürete edilmiştir. Vertikal kemik kazancı sağlamak için, 47 nolu implant çevresine paslanmaz
çelik vidalar alveolar kret tepesinden 2 mm süperiorda olacak şekilde yerleştirilmiştir. Hastanın
venöz kanında hazırlanan i-PRF, sentetik kemik grefti ile karıştırılmıştır. I-PRF ve sentetik kemik
grefti kombinasyonu 47 nolu implant çevresine uygulanmış ve kollajen membran ile kapatılmıştır.
Flep 3/0 ipek sütür ile primer olarak kapatılmıştır. Postoperatif 6 aylık takipten sonra yapılan
radyolojik incelemede minimal greft kaybı ile dikey kemik kazanımının sağlandığı gözlenmiş ve
iyileşme başlıkları takılmıştır.
Sonuç: Bu olgunun sınırları dahilinde, sentetik kemik grefti ile kombine kullanılan enjekte edilebilir
trombositten zengin fibrin periimplant vertikal kemik rejenerasyonu üzerinde olumlu sonuçlar
sunmuştur. Dental implant bölgesindeki fonksiyonel yükün kemik greft materyalleri üzerindeki
etkisini değerlendirmek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.
Anahtar Kelimeler: dental implant, vertikal kemik kaybı, kemik augmentasyonu
Repair of periimplant vertical bone loss with I-PRF and alloplastic bone
material: a case report
İrem Yaman, Müfide Bengü Erden Şahin, Yıldız Ünüvar, Yağmur Şahin
Objective: The different bone graft materials used for augmentation are well documented in the
literature. However, the success of the treatment methods used in bone augmentation after
vertical bone loss around the dental implant remains controversial. The aim of this presentation is
to evaluate the success of synthetic bone material used combination with injectable platelet-rich
fibrin (I-PRF) augmentation after vertical bone loss around the dental implant.
Case: A 42-year-old female patient who had a dental implant applied with a pain complaint in the
dental implant area 45-47. In the clinical examination, excessive bone loss around 45 and 5 mm
vertical bone loss around 47 was observed. Dental implant was removed in tooth 45. To provide
vertical bone gain, stainless steel screws are placed around the implant 47 so that they are 2 mm
superior from the alveolar crest. I-PRF mixed with synthetic bone graft. The combination of I-PRF
and synthetic bone graft was applied around the implant 47 and sealed with collagen membrane.
The flap was primarily closed with a 3/0 silk suture. In postoperative 6-month the radiological
examination, it was observed that vertical bone gain was achieved with minimal graft loss and
healing caps were attached.
Conclusion: Within the confines of this case, the injectable platelet-rich fibrin used in combination
with a synthetic bone graft provided positive results on periimplant vertical bone regeneration.
More studies are needed to assess the effect of functional load on bone graft materials in the
dental implant site.
Keywords: dental implant, vertical bone loss, bone augmentation
193
PP-194
Maksiller Sinüs içinde Burun Yan Duvarında İnversiyona Uğramış Ektopik Diş:
Bir Olgu Sunumu

Amaç: Diş gelişimi, intrauterin dönemin 6. haftasında oral epitel ile mezenkimal dokular arasındaki
etkileşimler ile başlamaktadır. Ektodermal dokular diş minesinin formunu oluştururken, dentin,
pulpa, sement ve çevresindeki kemik yapılar ise mezenkimal dokular tarafından şekillendirilir.
Ektopik diş gelişimine ve erüpsiyonuna ise bu odontogenesis döneminde meydana gelebilecek
anormal doku etkileşimlerinin sebep olduğu düşünülmektedir. Dişlerin ektopik erüpsiyonu sıklıkla
kesici, kanin ve molar dişlerle ilişkili olup, daha çok mandibulada ve kadın bireylerde görülmektedir.
Olgu: Bu olgu Sunumunda, maksiller sinüste burnun lateral duvarında lokalize ektopik inversiyona
uğramış köpek dişine sahip 24 yaşında erkek hasta sunulmaktadır. Ektopik diş panoramik
radyografi ile teşhis edildi ve daha sonra Caldwell-Luc yöntemi ile tedavi edildi.
Sonuç: Ektopiye uğramış dişlerde her zaman diş çekimine ihtiyaç yoktur, yıllık takipler önemlidir.
Ancak hastada semptomlar bulunuyorsa dişin alınması önerilir. Ektopik dişin konumuna göre ve
anatomik yapıların korunması amacıyla tedavi dikkatli bir şekilde planlanmalıdır.
Anahtar Kelimeler: Ektopik dişler, Caldwell Luc, Maxillar sinüs
Extraction of the Inverted Ectopic Canine Tooth Located In the Lateral Wall of
the Nose in The Maxillary Sinus: A Case Report

Objective: Dental development begins with interactions between the oral epithelium and the
mesenchymal tissues at the 6th week of the intrauterine period. Ectodermal tissues form the form
of tooth enamel, while dentin, pulp, cementum and surrounding bone structures are shaped by
mesenchymal tissues. Ectopic tooth development and eruption are thought to be caused by
abnormal tissue interactions that may occur during this period of odontogenesis. Ectopic eruption
of teeth is often associated with incisors, canines and molar teeth, and is mostly seen in mandible
and female individuals.
Case: In this case, 24-year-old male patient with ectopic inverted canine localized in the lateral
Wall of the nose in maxillary sinus is presented. The ectopic tooth was diagnosed by panoramic
radiography and later treated with Caldwell-Luc method.
Conclusion: Ectopic abnormal embedded canine teeth do not always need to be extraction, but
annual follow-up is important However, if the patient has symptoms, it should be taken under
control. Treatment should be carefully planned in order to preserve the position of the ectopic tooth
and anatomical structures.
Keywords: Ectopic Teeth, Caldwell Luc, Maxillary Sinus
194
PP-196
Marsupiyalizasyon ve Enükleasyon ile Dev Kistin Tedavisi: Bir Olgu Sunumu
Bahadır Sancar, Onur Yeşiltaş

Amaç: Çenedeki odontojenik kistik lezyonlar genellikle kemiği rezorbe ederek ve çevre dokulara
ekspanse olarak ağrısız büyürler. Radiküler kistler çenenin en yaygın kistidir ve enflamatuar
süreçlerden kaynaklanır. Bu çalışmanın amacı dekompresyon tekniğini başlangıç prosedürü olarak
göstermek ve maxillayı kırık riskine karşı korumaktır.
Olgu: 50 yaşında erkek hasta sol maksiller kanin dişi ağrısı şikayetiyle ile kliniğimize başvurdu.
Muayenede lezyonla ilgili ekstraoral bulgu saptanmadı. Panaromik radyografik bulgular, maksillada
yaklaşık 2,4 x 5,1 cm ölçülerinde düzgün, iyi sınırlı olan uniloküler radyolusent bir lezyon gösterdi.
Lezyon, maksilla'nın hem sağ hem de sol bölgelerine uzanıyordu. Burun tabanında perforasyon
mevcuttu. Lezyon kök kanal tedavili sol köpek dişi ile ilişkiliydi. Anatomik landmarklara ve alveoler
kretinin zarar görmesini önlemek için öncelikle marsupiyalizasyona karar verildi.
Sonuç: Marsupiyalizasyon, basit kistlerden odontojenik keratokistlere kadar çenelerde meydana

gelen kistlerin tedavisinde yerleşik bir tekniktir. Kistik lezyonlar önemli anatomik yapıları
içerdiğinde uygulanabilir. Odontojenik bir kistin marsupiyalizasyonu, kistik içeriğin rahatlamasından
sonra (miyofibroblast nedeniyle) doğal bir kasılma eğilimine sahip olduğundan ve endosteal kemik
oluşumunun gerçekleşmesine izin verdiği için enükleasyona göre bir avantaja sahiptir. Bu büyük
radiküler kisti, marsupiyalizasyon ve enükleasyon kombinasyonuyla birlikte başarıyla tedavi ettik.
Anahtar Kelimeler: Marsupiyalizasyon, Enükleasyon, Dev Kist, Dekompresiyon
Management of Huge Cyst with Marsupialisation and Enucleation: A Case Report
Bahadır Sancar, Onur Yeşiltaş

Objective: Odontogenic cystic lesions in the jaw usually grow large without pain by resorbing the
bone and expanding into surrounding tissues. Radicular cysts are the most common cyst of the jaw
and are caused by inflammatory processes. The objective of this study is aimed to show
decompression tecnique as a initiating procedure and protect maxilla against fracture.
Case: A 50 year old male patient applied to our clinic with complaint of left maxillar canine tooth
pain. There was no any finding as extraoral related to lesion in the examination. The panaromic
radiographic findings were showed a unilocular radiolucent lesion with well defined borders
measuring about 2,4 × 5,1 cm in maxilla. The lesion extended to both the right and left areas of
the maxilla. There were perforations at the nasal floor. It was associated with the root-canal
treated left canine. So as to prevent damage of anatomical landmarks and alveolar crestal bone
continuity, marsupialization was decided.
Conclusion: Marsupialisation is an established technique in the treatment of cysts of the jaws, from
simple cysts to odontogenic keratocysts. It could be implemented when cystic lesions included
important anatomical structures. Marsupialisation of an odontogenic cyst has an advantage over
enucleation as cystic lining has an inherent tendency to contract (due to myofibroblast) after
release of cystic content and allow endosteal bone formation to take place. We have successfully
treated this large radicular cyst in combination with marsupialisation and enucleation.
Keywords: Marsupialisation, Enucleation, Huge Cyst, Decompression
195
PP-199
Maksillada gelişen kompleks odontomanın cerrahi tedavisi: vaka raporu
Canan Gökçe Kulfel, Burak Ünlütürk, Hilal Türker Alan

Amaç: Odontomalar mine, dentin, sement ve pulpa gibi dental yapılardan oluşan, ileri derecede
diferansiyasyon gösteren ve en sık görülen benign odontojenik tümörlerdir. Kompleks ve kompaund
olarak iki tipi vardır. Etiyolojisi belirsizdir. Genelde çocuklarda ve genç erişkinlerde ağrısız sert
şişlikler olarak görülürler.
Olgu: 5 yaşında kız hasta kliniğimize yüzünde şişlik şikayetiyle başvurdu. Yapılan klinik ve
radyolojik muayenede maksillada sağ kanin bölgesinde sert şişlik yapan, 18.6 mm x 18 mm
boyutlarında oval düzensiz radyoopasiteler şeklinde görülen lezyon tespit edildi. Nonkoopere
hastanın genel anestezi altında opere edilmesine karar verildi. İlgili bölgeden tam kalınlık flep
kaldırılarak lezyona ulaşıldı ve henüz sürmemiş daimi dişler korunarak eksize edildi. Çıkarılan
lezyon histopatolojik incelemeye gönderildi. Biyopsi sonucu kompleks odontoma teşhisi kondu.
Hastanın takibi bir buçuk yıldır devam etmektedir.
Sonuç: Odontomalar semptom vermeden uzun süre kemik içinde kalabilirler. Genelde radyografide
tesadüfen teşhis konur. Büyük boyutlara ulaştığında çevre dokulara zarar verme potansiyeli vardır.
Tedavilerinde cerrahi yaklaşım önerilen tek yöntemdir. Kapsüllü oldukları için kolaylıkla enükle
edilirler ve cerrahi sonrasında nüks eğilimi göstermezler.
Anahtar Kelimeler: cerrahi, odontoma, tümör
Surgical treatment of complex odontoma developing in the maxilla: case report
Canan Gökçe Kulfel, Burak Ünlütürk, Hilal Türker Alan

Objective: Odontomas are the most common benign odontogenic tumors consisting of dental
structures such as enamel, dentin, cementum and pulp. It has two types as complex and
compound. Its etiology is unclear. They are generally seen as painless swelling in children and
young adults.
Case: A 5-year-old girl presented to our clinic with a complaint of swelling on her face. In the
clinical and radiological examination, the lesion seen as oval irregular radiopacities in the
dimensions of 18.6 mm x 18 mm was detected on the right side of the midline in the anterior
maxilla. It was decided to operate the noncooper patient under general anesthesia. The lesion was
reached by removing the full thickness flap from the relevant area and the impacted permanent
teeth were preserved while excission. The removed lesion was sent for histopathological
examination. It was diagnosed with complex odontoma. The patient's follow-up has been contuning
for a year and a half.
Conclusion: Odontomas can remain in the bone for a long time without any symptoms. It is usually
diagnosed on radiography incidentally. When it reaches large dimensions, it is possible to damage
the surrounding tissues. Surgical approach is the only method recommended in its treatment. It is
easily enucleated as they are encapsulated and do not tend to recur after surgery.
Keywords: odontoma, surgery, tumor
196
PP-214
Orofasiyal Diskineziye Sahip Hastanın Lip-Switch Vestibüloplasti ve İmplant ile

Rehabilitasyonu
Damla Torul, Mustafa Ay

Ordu Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Ordu
Amaç: Psikotropik ilaçların en önemli yan etkilerinden biri, protez kullanımını zor hale getirebilen
ekstrapiramidal sistem yan etkileridir. Diskinezi ve distoni, uzun süreli antipsikotik ilaç kullanımının
en önemli yan etkileridir ve bazen anormal çene hareketleriyle birlikte, dil ve yüz kaslarının
anormal, istem dışı hareketleriyle kendini gösterir. Bu durumda konvansiyonel protezlerde özellikle
mandibulada alveolar kemik atrofisiyle beraber çene hareketleri sırasında stabilite problemleri de
ortaya çıkmaktadır.
Olgu: Orofasiyal diskineziye sahip 64 yaşındaki kadın hasta alt çene total protezini kullanamama
şikayetiyle kliniğimize başvurdu. Hastaya lip-switch vestibuloplasti ardından implant üstü
overdenture protez planlandı. Vestibuloplasti sonrası dil ve dudak kaslarının iyileşmeyi bozmaması
için krete şeffaf plak vidalar ile uygulandı. 2 ay sonra implant cerrahisi yapıldı. Rutin kontroller
yapılarak 3 ay implantların osteointegrasyonu beklendi. Daha sonra implant üstü protezler yapıldı.
Hastanın tedavisi sorunsuz şekilde tamamlandı.
Sonuç: Diş hekimleri, orofasiyal diskinezinin; diş aşınması ve kırılması, protez hasarı ve yerinden
çıkması gibi komplikasyonlarının farkında olmalıdırlar. Bu hastaların total protez kullanmaları
neredeyse imkânsız olduğundan, hastalarda implant destekli overdenture protezler tercih
edilmelidir.
Anahtar Kelimeler: Orofasiyal diskinezi, atrofik mandibula, implant
Rehabilitation of a Orofacial Dyskinesia Patient with Lip-Switch Vestibuloplasty

and Implant
Damla Torul, Mustafa Ay

Objective: One of the important side effects of psychotropic drugs is the extrapyramidal system
side effects, which can lead to difficulties in the use of prosthetics. Dyskinesia and dystonia are the
most important side effects of long-term antipsychotic drug use, and are characterized by
abnormal involuntary movements of the tongue and facial muscles, sometimes with abnormal jaw
movements. In this case, conventional prostheses, especially in the mandible, together with
alveolar bone atrophy, stability problems arise during jaw movements.
Case: A 64-year-old woman with orofacial dyskinesia applied to our clinic with the complaint of not
being able to use the lower jaw total prosthesis. After implantation of lip-switch vestibuloplasty,
implant supported overdenture prosthesis was planned. After vestibulplasty, essix plate was
screwed to the crest in order to prevent the detrimental effect of tongue and lip muscles on
healing. Implant surgery was performed 2 months later. Routine controls were performed and
osteointegration of implants was observed for 3 months. Then implant prostheses were made. The
treatment of the patient was completed without any problems.
Conclusion: Dentists, should be aware of complications in the patients with orofacial dyskinesia,
such as tooth wear and fracture, prosthetic damage and dislocation. Since it is almost impossible
for these patients to use total prostheses, implant-supported overdentures should be preferred.
Keywords: Orofacial dyskinesia, atrophic mandible, implant
197
PP-221
Mandibula Fraktürü: Olgu Sunumu

İnönü Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş Ve Çene Cerrahisi Ana bilim Dalı
Amaç: Mandibular kırıklar, hastaların hem estetiklerini hem de fonksiyonel hareketlerini tehlikeye
atan maksillofasiyal bölgenin en sık travmatik yaralanmaları arasındadır. Mandibular kırık genellikle
16 ila 30 yaş arası erkeklerde görülür. Mandibula kırıkları kişilerarası kavga, trafik kazaları, ateşli
silah yaralanmaları, spor kazaları, iş kazaları ve düşmeler gibi birçok farklı etiyolojiye sahiptir. Bu
olguda kapalı redüksiyon yöntemi ile tedavi edilen mandibular angulus ve kontra lateral korpus
kırığını sunmayı amaçladık.
Olgu: 27 yaşındaki erkek hasta travma sonucu mandibula kırığı şüphesi ile kliniğimize yönlendirildi.
İntraoral ve radyografik incelemeden sonra hastanın oral bölgesinde yumuşak doku
yaralanmalarına ek olarak oklüzyonun kaybolduğu ve segmentlerde hareketlilik olduğu gözlendi.
Hastada mandibular sağ angulus ve sol korpus bölgesinde kırık vardı. Lokal anestezi altında
mandibular segmentler manuel olarak ideal pozisyonlarına getirildi ve arch bar uygulanarak
oklüzyon sağlandı. Bir ay sonra arch bar çıkarıldı ve hastanın 6 aylık takibinde kırık bölgesinde yeni
kemik formasyonu saptandı.
Sonuç: Mandibula kırıklarında tedavinin amacı hastanın estetik, fonksiyon ve oklüzyon gibi her
bakımdan eski sağlığına kavuşmasını sağlamaktır. Kapalı redüksiyon, intermaksiller fiksasyon (IMF)
olarak adlandırılan kırığı immobilize etmek ve doğru maxilla-mandibular ilişkiyi elde etmek için
kullanılabilir. Bu olguda arch bar kullanarak intermaksiller fiksasyon yaptığımız bilateral mandibular
kırığa sahip hastanın tedavisini sunduk.
Anahtar Kelimeler: Mandibular kırık, Kapalı redüksiyon, Travma
Mandibular Fracture: A Case Report

Objective: Mandibular fractures are among the most common traumatic injuries of the maxillofacial
region which jeopardize both esthetic and function patients. Mandibular fracture usually occurs in
men aged 16 to 30 years. Mandible fractures have many different etiologies such as interpersonal
violence, traffic accidents, gunshot wounds, sport accidents, work accidents, and falls. In this case,
we aimed to present the mandibular angulus and contralateral corpus fracture treated with closed
reduction method.
Case: A 27-year-old male patient was redirected to our clinic for suspected mandible fracture as a
result of trauma. After intraoral and radiographic examination, it was observed that in addition to
soft tissue injuries in the oral region of the patient, occlusion was lost and there was mobility in the
segments was observed. The patient had a fracture in the mandibular right angulus and left corpus
region. Under local anesthesia, the mandibular segments were manually brought to their ideal
positions and occlusion was achieved by applying an arch bar. One month later, the arc bar was
removed and 6 months follow-up of the patient revealed new bone formation in the fracture site.
Conclusion: The purpose of the treatment mandible fractures is to ensure that the patient regains
his former health in all respects such as aesthetics, function and occlusion. In closed reduction can
be used to immobilize fracture to obtain correct maxilla-mandibular relation which is called
intermaxillary fixation (IMF). In this case, we presented the treatment of the patient with bilateral
mandibular fracture, where we made intermaxillary fixation using arch bar.
Keywords: Mandibular fracture, Closed reduction, Trauma
198
PP-225
TME Osteoartrit Tedavisinde Abdominal Yağ Grefti ile Diskektomi: Olgu Sunumu

Türkiye
Amaç: Temporomandibular bozukluklar temporomandibular eklemi etkileyen heterojen bir gruptur.

Bu rahatsızlıkları olan hastaların yönetimi hakkında, büyük ölçüde koşulların teşhisi ve
sınıflandırması ile ilgili anlaşmazlıklar ve sonuç olarak tedavileri karşılaştırmadaki zorluk nedeniyle
büyük tartışmalar vardır. Bu çalışma, temporomandibular eklem osteoartritinin tedavisinde
abdominal yağ grefti ile diskektominin etkinliği üzerine bir vakayı sunmaktadır.
Olgu: 23 yaşında kadın hasta tek taraflı ağız kısıtlılığı, ağrı ve krepitasyon şikayetiyle başvurdu.
Yapılan radyolojik muayenede TME’de osteoartrit olduğu tespit edildi. Hasta yapılan konservatif
tedaviye yanıt vermediği için diskektomi planlandı. Genel anestezi altında ekstraoral lokal anestezi
yapıldı. Preauricular insizyon ile TME’ye ulaşıldı ve disk ve fibröz dokular, kondil ve artiküler
eminensten ayrılıp çıkarıldı. Daha sonra abdominal bölgeden yağ grefti alınarak TME’ye yerleştirildi
ve yaralar primer kapatıldı. Hastanın operasyon sonrasında bulgularında azalma ve ağız açıklığında
artış gözlendi.
Sonuç: TME ile ilgili şikayetlerle başvuran hastalarda öncelikle konservatif yöntemlere başvurmak
önemlidir. Ancak konservatif tedaviye yanıt veremeyen temporomandibular eklemin iç düzensizliği
olan hastalar diskektomi ve Abdominal Yağ Grefti ile tedavi edilebilir.
Anahtar Kelimeler: diskektomi, yağ grefti, osteoartrit
Discectomy with Abdominal Fat Graft for The Treatment Osteoarthritis of the
TMJ: Case Report

Turkey
Objective:: Temporomandibular disorders are a heterogeneous group of conditions that affect the
temporomandibular joint. There is a great deal of controversy about the management of patients
with these disorders, largely because of disagreements about the diagnosis and classification of the
conditions and consequently the difficulty in comparing treatments. The present study presents a
case report on the efficacy of discectomy with abdominal fat graft for the treatment of
temporomandibular joint osteoarthritis.
Case: A 23-year-old woman presented with unilateral mouth restriction, pain and crepitation. In
the radiological examination, osteoarthritis was detected in TMJ. Discectomy was planned because
the patient did not respond to conservative treatment. After general anesthesia, extraoral local
anesthesia was performed. TMJ was reached with a preauricular incision and disc and fibrous
tissues were removed from the condyle and articular eminence. Then, fat grafts were taken from
the abdominal area and placed in TMJ and the wounds were closed primary. After the operation,
the patient's symptoms decreased and her mouth opening increased.
Conclusion: It is important to resort to conservative methods in patients presenting with
complaints about TMJ. But patients with internal derangement of the temporomandibular joint who
have failed to respond to conservative treatment can be treated by discectomy and Abdominal Fat
Graft.
Keywords: discectomy, fat graft, osteoarthritis
199
PP-226
Ateşli Silah Yaralanması Sonucu Mandibulada Oluşan Doku Kayıplarının Sural

Sinir Ve İliak Greft İle Rekonstrüksiyonu: Vaka Raporu
Ümit Ertaş, Kemal Karaköse, Yunus Emre Aşçı

Türkiye
Amaç: Sural sinir, yeterli uzunluk, kraniyal sinirlerle boyut uyumu ve minimal donör bölgesi
morbiditesi gibi sayısız avantaj sağladığı için maksillofasiyal bölgenin mikro nöroşirürji
rekonstrüksiyonu için tercih edilmiştir. Alt ekstremitenin lateral kısmı boyunca uzanır ve sural sinir
grefti alınırken kolayca erişilebilir, bu da mandibula ve ilişkili inferior alveolar sinir sürekliliği
defektinin eşzamanlı rekonstrüksiyonu için idealdir. Bu raporda, ateşli silah yaralanması sonucu
mandibulada kemik ve sinir yapıların kaybı sonrası interpozisyonel sural sinir grefti ve eşzamanlı
iliak greft ile rekonstrüksiyon uygulanan hastanın değerlendirmesi anlatılmaktadır.
Olgu: Genel anestezi altında sağ lateral malleolun posteriorundan sural sinire ulaşıldı. 3cm
uzunluğunda sural sinir grefti alınarak bölge primer olarak kapatıldı. Sonra iliak graft alındı.
Submandibular insizyonun ardından kemik ve sinir defektine ulaşıldı. Loup magnifikasyonu ve
mikrocerrahi setler yardımıyla sural sinir grefti ile nervus alveolaris inferior tamir edildi. İliak
bölgeden alınan kemik greftleri ile mandibula rekonstrükte edildi. Postoperatif ikinci günde herhangi
bir problem yaşanmadı ve şaşırtıcı biçimde hastaya göre subjektif duyusal iyileşme ilk olarak
kaydedildi.
Sonuç: Mikro nöroşirurjik onarım prensipleri iyi belirlenmiştir ve periferik sinir devamlılığı defekti
için tercih edilen yöntem interpozisyonel sinir greftidir. Sonuç olarak, interpozisyonel sural sinir
grefti segmental mandibular defektlerin yeniden yapılandırılmasında etkili bir yöntem haline
gelmiştir.
Anahtar Kelimeler: sural sinir grefti, iliak greft, ateşli silah yaralanması
Reconstruction of Tissue Loss in the Mandible as a Result of Gunshot Injury

with Sural Nerve and Iliac Graft: Case Report
Ümit Ertaş, Kemal Karaköse, Yunus Emre Aşçı

Turkey
Objective: The sural nerve has been preferred for micro neurosurgery reconstruction of the
maxillofacial region because it provides numerous advantages, such as adequate length, size
matching with cranial nerves, and minimal donor site morbidity.It runs along the lateral part of the
lower limb and is easily accessible when harvesting the sural nerve graft, making it ideal for
simultaneous reconstruction of the mandible and associated lower alveolar nerve continuity
defect.In this report, the evaluation of the patient who underwent interpositional sural nerve graft
and simultaneous iliac graft reconstruction after loss of bone and nerve structures in the mandible
as a result of gunshot injury
Case: A 16-year-old female patient was reported to our clinic with damaged bones and nervous
structures in the mandible as a result of gunshot injury.Under general anesthesia, the sural nerve
was reached from the posterior of the right lateral malleolus.The 3 cm long sural nerve graft was
taken and the area was closed primarily.Then iliac graft was removed. After the submandibular
incision, bone and nerve defects were reached.The nervus alveolaris inferior was repaired with
sural nerve graft with loop magnification and microsurgical sets. The mandible was reconstructed
with bone grafts from the iliac region.There were no problems in the postoperative period and
surprisingly according to the patient subjective sensory recovery was first noted
Conclusion: Micro neurosurgical repair principles are well established and the preferred method for
peripheral nerve continuity defect is interpositional nerve graft. In conclusion, interpositional sural
nerve graft has become an effective method of reconstructing segmental mandibular defects.
Keywords: sural nerve graft, iliac graft, gunshot injury
200
PP-228
Mandibulada unikistik ameloblastoma: Vaka raporu
Ümit Ertaş, Alper Çetin, Celal Kef

Türkiye
Amaç: Ameloblastom, odontojenik epitelyal kökenli gerçek bir neoplazmdır. Unikistik

ameloblastoma (UA), ameloblastomun daha az karşılaşılan bir varyantıdır. Sıklıkla gömülü bir
mandibular üçüncü molar dişi çevreleyen uniloküler iyi tanımlanmış bir radyolusensi olarak ortaya
çıkar. Unikistik ameloblastoma lezyonun büyüklüğü ve tipine bağlı olarak küretaj veya rezeksiyon
ile tedavi edilir. Bu çalışmanın amacı, unikistik ameloblastomun en-blok (marginal) rezeksiyonunu
sunmaktır.
Olgu: 32 yaşında kadın hasta sağ mandibula bölgesinde yaygın bir şişlik ile kliniğimize
başvurdu. Radyolojik muayenede sağ mandibular 3. diş kronu çevresinde sınırları düzenli,
uniloküler radyolusent lezyon görüldü. Lezyonun sınırları oldukça belirgin ve nervus alveolaris
inferior’e oldukça yakın bir konumdaydı. Biyopsi ve patolojik inceleme sonrası lezyona unikistik
ameloblastoma tanısı konuldu. Genel anestezi altında güvenlik marjı bırakarak en-blok rezeksiyon
yapıldı. Operasyon sonrası hasta takibe alındı ve herhangi bir nüks görülmedi.
Sonuç: Unikistik ameloblastomun, çeşitli klinik, radyolojik ve histopatolojik özellikleri vardır.
Unikistik ameloblastomun çok uzun zaman sonra bile nüks riski olduğu için, tedavisinde radikal
cerrahi düşünülmeli ve uzun dönem takip edilmelidir.
Anahtar Kelimeler: unikistik ameloblastom, mandibula, en-blok rezeksiyon
Unicystic ameloblastoma in the mandible: A case report
Ümit Ertaş, Alper Çetin, Celal Kef

Turkey
Objective: Ameloblastoma is a true neoplasm of odontogenic epithelial origin.The unicystic

ameloblastoma (UA) is a less encountered variant of the ameloblastoma. lt frequently presents as a
unilocular welldefıned radiolucency surrounding the crown of an unerupted mandibular third molar.
Unicystic ameloblastoma is treated by curettage or resection depending on size and type of the
lesion.The purpose of this study is to present the en- bloc resection (marginal resection) of a
unicystic ameloblastoma
Case: 32 years old woman had been referred to our clinic with swelling with in the right posterior
mandibular region. In the radiological examination, a unilocular radiolucent lesion with regular
margins around the crown of mandibular third molar was seen. The lesion well defined and close
proximity with nervus alveolaris inferior. After biopsy and pathological examination revealed that
final diagnose was unicystic ameloblastoma. Under general anesthesia en-bloc resection was
performed with safety margins After operation period the patient is followed up and there was no
recurrence.
Conclusion: Unicystic ameloblastoma, a type of ameloblastoma, too presents with a variety of
clinical, radiological and histopathological features. Long-term follow-up is necessary because of
the recurrence risk of unicystic ameloblastoma, which may occur after a long time and radical
surgery should be considered in the treatment
Keywords: unicystic ameloblastom, mandible, en-bloc resection
201
PP-230
Mandibulada Osteomyelit: Vaka Sunumu
Ümit Ertaş, Ertan Yalçın, Celal Kef

Türkiye
Amaç: Osteomiyelit (OM) kronik odontojenik enfeksiyon, travma, diş çekimi v.b sonrası
mikroorganizmaların çene kemiklerine inokülasyonu ile gelişen kemik ve kemik iliğinin iltihabi
durumudur. OM; akut, subakut ya da kronik seyirli olabilir. Bu vaka sunumunda kronik osteomiyelit
hastasının klinik ve radyografik değerlendirmelerine yer verilmektedir.
Olgu: 35 yaşındaki kadın hasta Atatürk Üniversitesi Sağlık Uygulama Ve Araştırma Merkezi
Maksillofasial Cerrahi Servisi’ne sol mandibuler molar bölgedeki ağrı ve şişlik sebebiyle
başvurmuştur. Alınan anamnezinde şişliğin bir ay öncesinde sol mandibuler 1. premolar, 2.
premolar, 1.molar ve 2. molar dişin çekiminden sonra geliştiği ve bu süre zarfında hastanın çeşitli
antibiyotikler kullanmasına rağmen bölgenin şişliğinde herhangi bir gerileme olmadığı öğrenilmiştir.
Hastaya genel anestezi altında mandibula sol 1. premolar dişin bukkal sulkusundan başlayan linea
obliqua externa’ya uzanan insizyon yapılmış ve tam kalınlık flep kaldırılmıştır. Yumuşak doku
içerisindeki enflame alanlar ve kemik sekestrasyonları künt diseksiyonlar ile eksize edilerek
mandibulada sekestrektomi yapılmıştır. Hemostaz sağlanmasını takiben operasyon tamamlanmış ve
flep primer olarak kapatılmıştır. Histopatolojik incelemenin sonucu osteomiyelit ile uyumlu
bulunmuştur.
Sonuç: Mandibulada izlenen kronik osteomiyelit oldukça zor tedavi edilen ve ilgili bölgenin
rezeksiyonuna veya patolojik fraktürlere kadar gidebilen iltihabi bir durumdur. Bu vakada; hastada
sadece diş çekiminin yapılmış olması ve immün direncini düşüren herhangi sistemik bir
rahatsızlığının olmamasına rağmen osteomiyelit gelişmiştir.
Anahtar Kelimeler: osteomiyelit, mandibula, sekestrektomi
Osteomyelitis Of Mandible: Case Report
Ümit Ertaş, Ertan Yalçın, Celal Kef

Turkey
Objective: Osteomyelitis is an inflammatory condition of bone and bone marrow that develops in
the jaws after a chronic odontogenic infection, trauma, tooth extraction or for a variety of other
reasons.The aim of this report is to present a case of chronic suppurative osteomyelitis seen in a
male patient diagnosed by clinical and radiological examination.
Case: A 35-year-old woman applied to the Atatürk University Health Practice and Research Center
Maxillofacial Surgery Service due to pain and swelling in the left mandibular molar region.It was
learned in his anamnesis that swelling developed after the extraction of the 34,35,36,37 tooth one
month before and during this period, although the patient used various antibiotics, there was no
regression in the swelling of the region.The patient was operated under general anesthesia and the
incision was made from the buccal sulcus of the left first premolar tooth of the mandible to the
linea obliqua externa and the full thickness flap was removed.İnflamed areas and bone
sequestrations within the soft tissue were excised by blunt dissections and sequestrectomy was
performed in the mandible.Following hemostasis, the operation was completed and the flap was
primarily closed.The result of histopathological examination was found to be compatible with
osteomyelitis.
Conclusion: Chronic osteomyelitis observed in the mandible is an inflammatory condition that can
be treated quite difficult and can go up to the resection or pathological fractures of the related
area.In this case, osteomyelitis developed even though the patient had only tooth extraction and
did not have any systemic ailments that reduced immune resistance.
Keywords: osteomyelitis, mandible, sequestrectomy
202
PP-231
Rezidüel Kist İle İlişkili Patolojik Mandibula Kırığı: Vaka Raporu
Ferhat Ayrancı, Mehmet Melih Ömezli, Çağla Sunar

Ordu Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Ordu/Türkiye
Amaç: Dişsiz mandibula rezorpsiyon ile kaybettiği kemik hacminden dolayı gelen kuvvetlere karşı
dayanaksızdır. Ayrıca mandibulada bulunan patolojik durumlar kırılganlığa yatkınlığı arttırır. Bu
olgunun amacı rezidüel kist bulunan atrofik mandibulada oluşan patolojik kırığı sunmaktır.
Olgu: 85 yaşındaki kadın hasta mandibular sağ korpus bölgesinde ağrı şikâyeti ile kliniğimize
başvurdu. Radyolojik muayenede mandibular sağ korpusta nispeten iyi sınırlı uniloküler bir lezyon
ile ilişkili mandibulanın alt sınırına kadar ilerleyen kırık görüldü. Lezyona ve kırık hattına lokal
anestezi altında intraoral yaklaşımla ulaşıldı. Kist enükle edildikten sonra miniplak ile internal
fiksasyon gerçekleştirildi.
Sonuç: Kistik lezyonların tedavisindeki gecikme atrofik mandibulada patolojik kırıklara neden
olabilir. Bu nedenle, patolojik kırıkların ortaya çıkmasını önlemek için kistler erken aşamada teşhis
edilmeli ve tedavi edilmelidir.
Anahtar Kelimeler: Atrofik, Kist, Patolojik kırık
Pathologic Fracture of the Mandible Related to Residual Cyst: Case Report
Ferhat Ayrancı, Mehmet Melih Ömezli, Çağla Sunar

Ordu University, Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Ordu/Turkey
Objective: Edentulous mandible is weak against the forces due to decreased bone volume
associated with resorption. Pathological conditions in the mandible also increases the vulnerability.
The aim of this case is to present the pathological fracture of the atrophic mandible with residual
cyst.
Case: A 85-year-old woman was admitted to our clinic with persistent pain in the right mandibular
corpus region. Radiographic examination showed a unilocular lesion with a relatively well-defined
border extendint to the right mandibular corpus which is related with fracture observed in the
inferior border of the mandible. The lesion and fracture were reached under local anesthesia with
an intraoral approach. After the cyst was enucleated, internal fixation performed with miniplate.
Conclusion: Delay in terms of the treated of cystic lesion may cause pathological fractures in the
atrophic mandible. Therefore, cysts should be diagnosed and treated at the early stage to prevent
the occurence of pathological fractures.
Keywords: Atrophic, Cyst, Pathologic fracture
203
PP-232
Endodontik Kaynaklı Yabancı Cisim İle İlişkili Maksiller Sinüste Aspergillosis:

Vaka Raporu
Adnan Kılınç, Yunus Emre Aşçı, Celal Kef

Türkiye
Amaç: Üst çene posterior bölgede gerçekleşen kanal tedavileri sırasında maksiller sinüse
yabancı cisim kaçabilir ve çıkartılmadıkları takdirde maksiler sinüste ve etrafında ciddi patolojilere
sebep olabilirler. Bu vaka takdiminde endodontik kaynaklı yabancı cisim ile ilişkili maksiller sinüste
aspergillozis tablosu sunulacaktır.
Olgu: 33 yaşında bir kadın hasta rutin radyografide fark edilen sağ maksiller sinüste radyopasite
nedeniyle oral cerrahi bölümüne sevk edildi. Panoramik radyografide sağ maksiller sinüste
radyoopasite ve alveoler kemiğin hafif rezorpsiyonu izlendi. Hastanın travma öyküsü yoktu. İkinci
premolar, birinci molar ve ikinci molar dişlere birkaç yıl önce endodontik tedavi yapılmıştı. Maksiller
sinüse erişim Caldwell-Luc ile genel anestezi altında yapıldı. Sinüste koyu kahverengi bir kitle vardı
ve çevresindeki mukozada ödemli şişlik vardı. Cerrahi örnek 23 × 17 mm boyutundaydı.
Histopatolojik tanı aspergilloz gösterdi.Hastaya antifungal reçete edildi.
Sonuç: Maksiller sinüsteki yabancı cisimlerin vakit geçirilmeden çıkartılması ve gereken medikal
tedavilerin yapılması oluşabilecek daha ciddi komplikasyonların önlenmesi açısından çok önemlidir.
Anahtar Kelimeler: aspegillosis, maksiller sinüs, Caldwell-Luc
Aspergillosis Of The Maxillary Sinus Associated With Foreign Body Of

Endodontic: Case Report
Adnan Kılınç, Yunus Emre Aşçı, Celal Kef

Turkey
Objective: The foreign body can escape to the maxillary sinus during endodontic treatment in the
posterior region of the maxilla and cause serious pathologies in the maxillary sinus. In this case
report, aspergillosis of the maxillary sinus associated with foreign body of endodontic origin will be
presented.
Case: A 33-year-old woman was referred to the department of oral surgery, because of a
radiopacity in the right maxillary sinus noticed on a routine radiograph. Panoramic radiography
showed a radioopacity in the right maxillary sinus and mild resorption of the alveolar bone. The
patient had no history of trauma. The second premolar, first molar and second molar had been
endodontically treated several years before. Access to the maxillary sinus was performed under
general anesthesia by the Caldwell-Luc approach. There was a dark brown mass in the sinus, and
the mucosa around it showed edematous swelling. The surgical specimen was 23×17 mm in size.
The hislopathologic diagnosis showed aspergillosis. Patient was prescribed antifungal.
Conclusion: The removal of the foreign bodiy from the maxillary sinus without any delay is
essential for preventing more serious complications that may occur.
Keywords: aspergillosis, maxillary sinus, Caldwell-Luc
204
PP-233
Panfasial Travma: Vaka Raporu
Ümit Ertaş, Elif Banu Özkan, Celal Kef

Türkiye
Amaç: Panfasiyal kırıklarda başarılı rekonstrüksiyonlar, birkaç temel ilkeye bağlı esnek bir
yaklaşımla elde edilebilir.Tüm yüz kırıklarında olduğu gibi tedavinin amacı, hem fonksiyonları hem
de yaralanma öncesi 3 boyutlu yüz hatlarını düzeltmektir.Bu olguyu sunmanın amacı, travmatik
yaralanmalarda tedavi yönteminin seçimini ve sonucunu incelemektir.
Olgu: Kliniğimize bilateral periorbital ekimoz, subkonjonktival kanama, enoftalmi, çanak yüz
deformitesi ve çoklu yüz kırığı olan 23 yaşında erkek, künt travma hastası bildirildi.Hastada sürekli
oral kanama, hava yolu tıkanıklığı ve düşük SPO2 vardı ve bu nedenle entübe edildi.Radyografik ve
3 boyutlu BT görüntülerinde mandibular simfiz kırığı, sol tarafında maksiller sinüs ön duvar kırığı,
sol taraf inferior orbital rim kırığı ve sağda ve solda kondil boynu kırığı saptandı.Atatürk Üniversitesi
Sağlık Uygulama Ve Araştırma Merkezi Maksillofasial Cerrahi Servisi’nde Genel anestezi altında
çoklu kırıklarda açık redüksiyon ve internal fiksasyon [ORIF] planlandı.Oklüzyonu belirlemek için
intermaksiller fiksasyon yapıldı. Sol tarafta mandibular vestibüler insizyon ile parasimfiz kırığı açığa
çıkarıldı ve redükte edildi.Sağda preaurikuler insizyonla kondil kırığına ulaşıldı ve redükte edildi.
İnferior orbital rim kırığı subciliar insizyon ile açığa çıkarıldı ve redüksiyon yapıldı.Maksiller sinüs ön
duvarındaki ve zigomatik arktaki kırıklar maksiller vestibüler insizyonla açığa çıkarıldı. Fiksasyon
titanyum miniplaklar ve vidalar ile yapıldı.Postoperatif 8. aydaki kontrolde yüz hatları normal olarak
kaydedildi ve ağız açmada kısıtlılık yoktu.
Sonuç: Panfasial kırıkların iki ortak tedavi dizisi önerilmektedir:“Aşağıdan yukarıya ve içeriden
dışarıya” veya “Yukarıdan aşağıya ve dışarıdan içeri”.Uygun oklüzyon sağlandıktan sonra kırıkların
fiksasyonun yapılması başarı oranını arttıracaktır.
Anahtar Kelimeler: Panfasial travma, açık redüksiyon, internal fiksasyon
Panfacial Trauma: A Case Report
Ümit Ertaş, Elif Banu Özkan, Celal Kef

Turkey
Objective: In panfacial fractures successful reconstructions can be achieved through a flexible

approach that adheres to several key principles.The goal of treatment as with all facial fracture is
to restore both the functions and pre-injury 3-dimensional facial contours.The purpose of
presenting this case is to examine the choice and outcome of the treatment method in traumatic
injuries.
Case: A 24-year-male blunt facial trauma patient reported in our clinic, with bilateral periorbital
ecchymosis, subconjunctival haemorrhage, enophthalmos, dish face deformity and multiple facial
fractures.The patient had persistent oral bleeding, airway obstruction and low SPO2 and was
therefore intubated.Radiographic and 3-dimensional CT images revealed mandibular symphysis
fracture, maxillary sinus anterior wall fracture on left side, inferior orbital rim fracture on left side
and condyle fracture on left and right side.At Atatürk University Health Practice and Research
Center Maxillofacial Surgery Service, Open reduction and internal fixation [ORIF] of multiple
fractures was planned under general anaesthesia.Intermaxillary fixation was done to establish the
occlusion.Through left side mandibular vestibular incision, parasymphysis fracture was exposed and
reduced.Condyle fracture was reached and reduced with preauricular incision on the right. İnferior
orbital rim fracture was exposed by subciliary incision and reduction was performed.Fractures at
maxillary sinus anterior wall and zygomatic buttress were exposed by maxillary vestibular
incision.Fixation was performed with titanium miniplates and screws
Conclusion: Two common treatment sequences of panfacial fractures are recommended: “Bottom-
up and inside-out” or “Top-down and inside-out”.Fixing the fractures after proper occlusion will
increase the success rate.
Keywords: Panfacial trauma, open reduction, internal fixation
205
PP-235
Maksiller sinüsteki dev kistin Caldwell-Luc yaklaşımı ile enükleasyonu: vaka

raporu

Amaç: Paranazal sinüslerin en büyüğü olan maksiller sinüste kronik rinosinüzit, malign neoplazma,
dental enfeksiyonlara bağlı odontojenik kistler gibi bazı hastalıklar görülebilir. Çene kistleri,
odontojenik epitel kaynaklı olabilecekleri gibi, tamamen farklı bir embriyolojik kökenden de
kaynaklanabilirler.
Olgu: 69 yaşında kadın hasta kliniğimize yüzünün sol tarafında ağrı ve şişlik şikayetiyle başvurdu.
Daha önce başka bir merkezde endoskopik sinüs cerrahisi ile üç defa sinonazal bölgeden opere
edilen hastanın klinik ve radyolojik muayenesinde sol maksiller sinüsü büyük oranda doldurmuş
24.9 mm x 24.3 mm x 17 mm boyutlarında radyoopak sınırlı oval, maksiller sol taraf bukkal
sulkusta ekspansiyon yapmış lezyon tespit edildi. Hastanın lokal anestezi altında Caldwell-Luc
yaklaşımıyla opere edilmesine karar verildi. İlgili bölgeden tam kalınlık flep kaldırıldı. Cerrahi
piyasemen ile sinüs ve kist duvarından pencere açılarak kistik dokuya ulaşıldı. Kistik ve müköz sıvı
içerikli lezyon enükle edildi ve histopatolojik incelemeye gönderildi. Kistin maksiller sinüsün çoğunu
kaplaması nedeniyle bölgenin normal anatomik formasyonda iyileşmesi için kistin posterior kemik
cidarı kaldırılarak kist boşluğu sinüse dahil edildi. Hastanın takibi devam etmektedir.
Sonuç: Çenelerde gelişen kistler genellikle asemptomatik olmakla beraber, şişlik, diş veya dişetine
ait sorunlar, ağız içine akıntı, kötü tat ve koku gibi semptomlar gösterebilir. Enfekte olması
durumda ağrı da görülebilir. İleri olgularda ise trismus, his kaybı ve patolojik kırıklara
rastlanabilmektedir. Tedavisinde vakaya göre dekompresyon, marsüpyalizasyon, enükleasyon,
enükleasyonla beraber periferal ostektomi veya kimyasal koterizasyon, rezeksiyon uygulanabilir.
Biz bu vakada maxiller sinüs içerisine doğru gelişen kisti başarı ile tedavi ettik. Çenelerde gelişim
gösteren kistlerin ağız, diş ve çene cerrahlarına konsültasyonu ile tedavi yönetimi idealdir.
Anahtar Kelimeler: enükleasyon, kist, maksiller sinüs
Enucleation of a giant cyst in maxillary sinus via Caldwell-Luc approach: a case

report

Objective: Some diseases such as chronic rhinosinusitis, malignant neoplasm, and odontogenic
cysts due to dental infections can be seen in the maxillary sinus, the largest of the paranasal
sinuses.
Case: A 69-year-old female patient was admitted to our clinic with pain and swelling on left side of
her face. In clinical and radiological examination of the patient, who was previously operated
sinonasal area three times with endoscopic sinus surgery in another department, an oval lesion
with dimensions of 24.9 mm x 24.3 mm x 17 mm with radiopaque wall, expansion on maxillary left
side buccal sulcus were detected. The patient was decided to be operated under local anesthesia
via Caldwell-Luc approach. Full thickness flap was removed from relevant region. The cystic tissue
was reached by opening a window from the sinus and cyst walls with the surgical handpiece. The
cystic and mucous fluid-containing lesion was enucleated and sent for histopathological
examination. Since the cyst covers most of the maxillary sinus, the posterior bone wall of the cyst
was removed and the cyst cavity was included in the sinus for anatomical healing of the region.
Conclusion: Although cysts developing in the jaws are generally asymptomatic, they may show
symptoms such as swelling, pain, dental problems, discharge into the mouth, bad taste and smell.
In advanced cases, trismus, loss of sensation and pathological fractures can be encountered. In
this case, we successfully treated the cyst. Treatment management of cysts developing in the jaws
are ideal with consultation to oral and maxillofacial surgeons.
Keywords: enucleation, cyst, maxillary sinus
206
PP-241
Mandibulada Juvenil Ossifiye Fibroma: Olgu Sunumu
Hilal Alan, Ayşe Nur Akatlı, Ömer Faruk Boylu

Amaç: Juvenil ossifiye fibroma (JOF) terimi literatürde kraniyofasiyal iskeletin mikroskopik olarak
farklı iki fibro-osseöz lezyonunun adlandırılmasında kullanılmaktadır. Radyolograflarda, zamanla
trabeküler yapılarda matürasyon oluşmasına bağlı olarak lezyon içerisinde kalsifikasyonlar, kortikal
kemikte incelme ve perforasyonlar izlenebilir. Mandibula tutulumu olan bir JPOF olgusunu
sunuyoruz.
Olgu: 8 yaşında kız çocuğu 1 yıldan beri sol alt çenede şişlik şikayeti ile kliniğimize
başvurdu.Yapılan klinik ve radyolojik muayenede sol mandibula ramus ve angulus bölgesinde 5 x 4
cm boyutlarında, düzensiz, iyi sınırlı, multiloküler, düzensiz opasiteler içeren ekspanse lezyon,
sürmemiş 2. molar diş ile ilişkili lezyon görüldü. Genel aneztezi altında, mukoperiosteal flep
kaldırılarak bölgeye ulaşıldı. Bu kemik dokusu, kemik pensi ve cerrahi frezler yardımıyla kaldırıldı.
Lezyon sağlıklı kemik dokuya ulaşana kadar kürete edildi. Hastada, postoperatif olarak herhangi bir
komplikasyonla karşılaşılmadan iyileşme sağlandı. Hastanın periyodik takibi sırasında 1 yıl sonra
alınan panoramik radyografta lezyonun bulunduğu bölgedeki defektin iyileştiği gözlendi. Olası bir
rekürrens için hastanın periyodik olarak kontrollerine devam edilmektedir
Sonuç: Çocukluk döneminde hızlı büyüyen mandibular bir kitle “Jüvenil Ossifying Fibrom” olabilir.
Tedavisinde cerrahi tedavi önerilir. agresif lokal davranışı ve yüksek nüks oranı, erken tanı
koymanın, uygun tedaviyi uygulamanın ve özellikle hastayı uzun vadede takip etmenin önemli
olduğu anlamına gelir.
Anahtar Kelimeler: Ossifying fibroma, mandibula, radyografi
Juvenile Ossifying Fibroma of the Mandible: a Case Report
Hilal Alan, Ayşe Nur Akatlı, Ömer Faruk Boylu

Objective: The term juvenile ossifying fibroma (JOF) is used in the literature to name two
microscopically different fibro-osseous lesions of the craniofacial skeleton. In radiolographs, due to
maturation in trabecular structures over time, calcifications in the lesion, thinning and perforations
in the cortical bone can be observed. We present a JPOF case with mandible involvement
Case: An 8-year-old girl presented to our clinic with the complaint of swelling in the left lower jaw
for 1 year.In the clinical and radiological examination, an expansive lesion with an irregular, well-
circumscribed, multilocular, irregular opacities of 5 x 4 cm in size in the left mandibular ramus and
angulus region, and a lesion associated with an uncontrolled 2nd molar tooth was observed.Under
general anesthesia, the region was reached by removing the mucoperiosteal flap. This bone tissue
was removed with the help of bone forceps and surgical burs. The lesion was cured until it reached
healthy bone tissue. The patient was healed without any complications postoperatively. During the
periodic follow-up of the patient, it was observed that the defect in the area of the lesion healed on
the panoramic radiograph taken 1 year later. The patient is periodically checked for a possible
recurrence
Conclusion: A rapidly growing mandibular mass in childhood may be “Juvenile Ossifying Fibrom”. In
its treatment, surgical treatment is recommended. aggressive local behavior and high recurrence
rate mean that it is important to make an early diagnosis, to apply the appropriate treatment and
especially to follow the patient in the long term
Keywords: : Ossifying fibroma, mandible, radiograph
207
PP-245
1.Molar Diş Çekiminden Sonra Oluşan Mandibular Korpus Fraktürü: Vaka Raporu
Adnan Kılınç, Muhammed Salih Karaavcı, Alper Çetin, Celal Kef

Türkiye
Amaç: Dişlerin cerrahi olarak çıkarılması, ağrı ve trismus kadar yaygın ve mandibular kırık kadar
nadir görülen komplikasyonlarla ilişkilidir. Kemik dokusunun direnci, işlem sırasında cerrah
tarafından uygulanan kuvvetlerden daha düşük olduğunda bir kırık meydana gelebilir. Bu olgu
sunumunun amacı diş çekiminden sonra çene kırığı olgusunu ve daha sonra genel anestezi altında
kırığın cerrahi tedavisini sunmaktır.
Olgu: 25 yaşında kadın hasta 1. molar diş çekimi sonrası oluşan mandibular korpus fraktürü
sebebiyle dış merkezden kliniğimize sevk edildi. Genel anestezi altında mandibulada vestibüler
horizontal insizyonu takiben tam kalınlık flep kaldırıldı ve kırık hattına ulaşıldı. Kırığın redükte
edilmesinden sonra osteosentez için plak ve vida sistemi kullanıldı. Hemostaz sağlandıktan sonra,
yaralar primer olarak kapatıldı. Hasta ameliyattan sonraki 7 ay boyunca takip edildi ve fonksiyonel
veya estetik yakınma olmadı.
Sonuç: Mandibular kırıkların tedavisi, mümkün olan en az olumsuz sekel riski ile fonksiyonel
oklüzyon ve mandibular sürekliliği yeniden tesis etmeyi amaçlamalıdır. Her bir diş çekiminde kırık
riskini azaltmak için planlama, doğru klinik muayene ve radyolojik değerlendirme gerektirir.
Anahtar Kelimeler: mandibular korpus, fraktür, osteosentez
Mandibular Corpus Fracture After 1st Molar Tooth Extraction: Case Report
Adnan Kılınç, Muhammed Salih Karaavcı, Alper Çetin, Celal Kef

Turkey
Objective: Surgical removal of tooth is associated with complications that can be as common as
pain and trismus and as rare as mandibular fracture. A fracture can occur when the resistance of
the bone tissue is lower than the forces applied by the surgeon during the procedure. The aim of
this case report is to present a case of jaw fracture after tooth extraction and subsequent surgical
treatment of the fracture under general anesthesia.
Case: A 25-year-old woman was referred to our clinic from the outer center due to the mandibular
corpus fracture that occurred after the 1st molar tooth extraction.. In the radiographic
examination, the fracture was detected starting from the first molar tooth socket to the mandibular
basis. Under general anesthesia, following the vestibular horizontal incision in the mandible, the full
thickness flap was removed and the fracture line was reached. A plate and screw system was used
for osteosynthesis after reduction of the fracture. After hemostasis was achieved, the wounds were
closed primaryly. The patient was followed up for 7 months after surgery and reported no
functional or esthetic complaints.
Conclusion: Treatment of mandibular fractures should aim to reestablish functional occlusion and
mandibular continuity with the least possible risk of adverse sequelae. Planning for each individual
case of tooth extraction requires accurate clinical examination and radiological evaluation to lessen
the risk of fracture.
Keywords: mandibular corpus, fracture, osteosynthesis
208
PP-246
Deplase Mandibuler Simfizis Fraktürünün Tedavisi: Olgu sunumu
Ümit Ertaş, Ertan Yalçın, Elif Banu Özkan

Amaç: Burun hariç olmak üzere, mandibular kırıklar diğer yüz kemiklerinin kırılmasından iki kat
daha sık görülür. Mandbula fraktürlerinin tedavisinin önemi sadece kozmetik değildir, uygun dental
oklüzyonu ve stabil temporomandibular eklem (TME) hareketinin yanı sıra deplase fraktürün
redüksiyonunu sağlamaktır.
Olgu: Maksillofasiyal travma geçirmiş 42 yaşındaki erkek hasta kliniğimize sevk edildi. Hastanın
binicilik sporuyla uğraştığı ve cirit oynarken düşme sonucu yüz bölgesine travma aldığı
öğrenilmiştir. Hastanın intraoral ve radiolojik muayenesi sonucu deplase simfiz fraktürü saptandı.
Genel anestezi altında, intraoral yaklaşımla deplase simfizis kırığına ulaşım sağlandı. Fraktür
parçaları redükte edildikten sonra miniplak ve vidalarla rijid fiksasyon sağlandı
Sonuç: Açık redüksiyon ve ya internal fiksasyon ile tedavi yöntemi, mandibula kırığına yaklaşımda
önemli ölçüde devrim yaratmıştır.Geleneksel intermaksiller fiksasyon uygulaması ile bu yöntem
karşılaştırıldığında hava yolu problemleri, zayıf beslenme, kilo kaybı, zayıf ağız hijyeni, fonasyon
zorlukları, insomnia, sosyal rahatsızlık gibi sorunların yaşanmaması internal fiksasyon yönteminin
avantajlarıdır.
Anahtar Kelimeler: mandibula, simfiz fraktürü, internal fiksasyon
Management of displaced mandibular symphysis fracture: Case report
Ümit Ertaş, Ertan Yalçın, Elif Banu Özkan

Objective: With the exception of the nose, mandibular fractures occur twice as frequently as
fracture of other facial bones. The importance of the mandible is not only cosmetic; it also
functions in biting, chewing, and speaking.The purpose of the treatment of mandibular fractures is
to restore proper dental occlusion and stable temporomandibular joint (TMJ) movement as well as
the reduction of the displaced fracture
Case: A 42-year-old male patient with maxillofacial trauma was referred to our clinic. It was
learned that the patient was engaged in equestrian sports and traumatized the facial area as a
result of falling while playing javelin. The patient's intraoral and radiological examination revealed a
displaced symphysis fracture. Under general anesthesia, access to the displaced symphysis fracture
was achieved with an intraoral approach. After the fracture parts were reduced, rigid fixation was
achieved with miniplates and screws.
Conclusion: The method of treatment with open reduction or internal fixation has significantly
revolutionized the approach to the mandible fracture.When this method is compared with
traditional intermaxillary fixation application, problems such as airway problems, poor nutrition,
weight loss, poor oral hygiene, funding difficulties, insomnia, social discomfort are not experienced.
These are the advantages of internal fixation method.
Keywords: mandible, symphysis fracture, internal fixation
209
PP-249
Çift taraflı ektopik mandibular ikinci premolarların cerrahi yönetimi
Müfide Bengü Erden Şahin, Yıldız Ünüvar

Amaç: Ektopik dişler anormal yönlerde veya normal anatomik pozisyonun dışında olan dişlerdir.
Dişlerin migrasyonu odontomlar, kistler, süpernümerer dişler, yer darlığı gibi lokal sebepler
nedeniyle oluşabilmektedir.
Olgu: 16 yaşında kadın hasta, panoramik radyografisinde fark edilen gömülü mandibular 3. molar
dişlerin altında yer alan çift taraflı ektopik premolar dişler nedeniyle kliniğimize yönlendirilmiştir.
Gömülü premolar dişlerin foliküler aralığındaki genişleme nedeniyle Dental volumetrik tomografi
(DVT) alınmış ve foliküler aralıktaki genişleme doğrulanmıştır. Bu nedenle ilerleyen dönemde kist
oluşumunu ve olası inferior alveolar sinir hasarını önlemek için mandibular gömülü 3. molarlar ile
ektopik premolar dişlerin lokal anestezi altında iki farklı seansta cerrahi çekimi yapılmıştır. DVT'de
ektopik premolarlar ile inferior alveolar sinirin oldukça yakın konumlandığı görülmüştür; ancak diş
çekimleri sonrası hastada parestezi oluşmamıştır. Hastanın 1 yıllık takibinde sorunsuz iyileşme
olduğu görülmüştür.
Sonuç: Ektopik dişlerin etiyolojisi tam olarak bilinmemektedir ve travma, enfeksiyon, patolojik
oluşumlar, çapraşıklık ve gelişimsel anomaliler gibi faktörlerin etiyolojisinde etkili olduğu
düşünülmektedir. Daha sonra oluşabilecek komplikasyonları önlemek için ektopik dişlerin erken tanı
ve tedavisi önerilmektedir.
Anahtar Kelimeler: distal migrasyon, ektopik diş, mandibular ikinci premolar
Surgical management of bilateral ectopic mandibular second premolars
Müfide Bengü Erden Şahin, Yıldız Ünüvar

Objective: Ectopic teeth have been occasionally discovered in unusual orientations or at a distance
from their normal anatomic position. Migration may occur as a result of a localized pathologic
process, such as a cystic lesion or an odontoma, a supernumerary tooth, severe crowding, or
retained primary teeth.
Case: A 16-year old female patient was referred to our clinic due to presence of the bilateral
impacted mandibular ectopic second premolars. Ectopic teeth were noticed during routine
radiographic examination and they were bilaterally located under the mandibular third molar
germs. There were enlargement of both follicules. CBCT was revealed the enlargement, thus to
prevent cystic formation surgical extraction was conducted both ectopic premolars and impacted
third molars. Therefore, to prevent further cyst formation and any damage to inferior alveolar
nerve, surgical extraction of both ectopic premolars and impacted third molars were accomplished
under the local anesthesia in different sessions with obtaining written informed consent from her
parents. Also there were close relation between inferior alveolar nerve and ectopic premolars.
However, no paresthesia had occured after the surgery. One year follow-up examination revealed
uneventful healing.
Conclusion: The etiology of ectopic tooth is still unknown, and many theories suggested, including
trauma, infection, pathologic conditions, crowding, and developmental anomalies such as
displacement of tooth buds. Early diagnosis and treatment are suggested to prevent possible
complications.
Keywords: distal migration, ectopic tooth, mandibular second premolar
210
PP-252
Mandibulada Görülen Akantomatoz Ameloblastom: Olgu Sunum
Ferhat Ayrancı, Mehmet Melih Ömezli, Tolunay Avcı, Emine Örnek Akdoğan
Ordu Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi ABD, Ordu, Türkiye
Amaç: Ameloblastom odontojenik epitelyumdan köken alan, iyi huylu, yavaş büyüyen, lokal invaziv
bir tümördür. Oral bölgede görülen tüm tümörlerin ve kistlerin yaklaşık %1’ini ve tüm odontojenik
tümörlerin %18'ini ameloblastomlar oluşturur. Ameloblastomlar genellikle tek taraflıdır (% 95) ve
mandibula ramus ve angulus bölgesinde daha sık görülür. Her iki cinsiyette de aynı oranda görülen
ameloblastom çoğunlukla ikinci ve altıncı dekatlar arasında teşhis edilir. Histolojik olarak
ameloblastomun foliküler, pleksiform, granüler, bazal, desmoplastik ve akantomatoz olmak üzere
altı tipi vardır. Bu olguda nadir görülen akantomatoz ameloblastomun tanısı ve cerrahi tedavisi
sunulmaktadır.
Olgu: Sol mandibula premolar bölgede intraoral şişlik şikayetiyle kliniğimize başvuran 49 yaşında
kadın hastanın klinik ve radyolojik muayenesi sonucunda sol mandibula kanin-premolar dişlerinin
arasında lokalize, bukkal ve linguale ekspansiyon yapmış, radyolusent görüntü veren, sınırları
düzensiz lezyon tespit edilmiştir. Lezyonun tanısı insizyonel biyopsi sonucu akantomatoz
ameloblastom olarak konulmuştur ve en blok rezeksiyon gerçekleştirilmiştir. Postoperatif dönemde
herhangi bir komplikasyona rastlanmamıştır.
Sonuç: Ameloblastom baş ve boyun bölgesinde görülen odontojenik kistler ve tümörler ile benzer
klinik ve radyolojik özellikler gösterebildiğinden ayırıcı tanısı zor olabilir. Kesin tanı ancak tümörün
klinik, radyolojik ve histolojik özelliklerinin bütün olarak titizlikle incelenmesi ile konulabilmektedir.
Akantomatoz ameloblastom vakalarında cerrahi sonrası nüks görülebildiği için bu tümörlerin uzun
süreli takibi vakanın prognozu açısından önem taşımaktadır.
Anahtar Kelimeler: Akantomatoz, ameloblastom, en blok rezeksiyon
Acanthomatous Ameloblastoma of Mandible: Report A Case
Ferhat Ayrancı, Mehmet Melih Ömezli, Tolunay Avcı, Emine Örnek Akdoğan
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Ordu University, Ordu,Turkey
Objective: Ameloblastoma is a benign, slow growing, locally invasive tumor originating from
odontogenic epithelium. Ameloblastomas constitutes approximately 1% of all tumors and cysts
seen in the oral region, and 18% of all odontogenic tumors. Ameloblastomas are seen usually
unilateral (95%) and are more common in the mandible ramus and angulus regions.
Ameloblastoma which is seen in the same rate in both genders, is often diagnosed between the
second and sixth decades. Histologically ameloblastoma have of six types; follicular, plexiform,
granular, basal, desmoplastic and acanthomatous. In this case report, diagnosis and surgical
management of acanthomatous ameloblastoma which is seen rarely, are presented.
Case: A result of the clinical and radiological examination of a 49-year-old female patient who
referred to our clinic with intraoral swelling in the right mandible premolar region, an ill-defined,
radiolucent lesion that cause buccal and lingual expansion localized between the right mandibular
canine-premolar teeth, was detected. İncisional biopsy revealed the diagnosis of the lesion as
acanthomatous ameloblastoma, and en block resection was performed. The postoperative period of
the patient was uneventful.
Conclusion: Since ameloblastoma shows similar clinical and radiographic features with odontogenic
cysts and tumors in the head and neck region, its differential diagnosis may be difficult. The
definitive diagnosis can only be made by rigorous examination of the clinical, radiological and
histological features of the tumor. Long-term follow-up of these tumors has particular importance
regarding prognosis of the case, since acanthomatous ameloblastoma cases may recur after
surgery.
Keywords: Acanthomatous, ameloblastoma, en block resection
211
PP-254
Odontom: Vaka Serisi

Amaç: Çenelerde görülen benign tümoral oluşumların başında odontomalar gelmektedir.

Odontomalar epitel ve mezenkimal hücrelerin yanı sıra mine, dentin ve sement de içeren
farklılaşmış tümörlerdir. Odontom etiyolojisi hala belirsizdir. Lokal travmalar veya enfeksiyonlar
odontomlara neden olabilir. Genellikle rutin radyografik muayenelerde görülürler. Bu vaka
serisinde, çenelerde görülen odontomaların tedavilerini sunmayı amaçladık.
Olgu: Vaka 1: 47 yaşında kadın hasta sol mandibular bölgedeki radyoopak lezyon sebebiyle
kliniğimize yönlendirilmiştir. Yapılan ağız içi ve radyografik muayene sonucunda mandibular sol
bölgede radyoopak asemptomatik lezyon tespit edildi. Hasta ilgili bölgeden 3 yıl önce diş
çektirdiğini belirtti. Odontoma ön tanısı ile lezyon eksize edildi ve patolojik olarak tanı doğrulandı.
Vaka 2: 8 yaşındaki erkek hasta kliniğimize odontoma tanısı ile sevk edildi. Yapılan ağız içi ve
radyografik muayeneden sonra hastanın maksiller sol bölgesinde ekspansiyon yapan,
asemptomatik lezyon tespit edildi. Radyografik olarak lezyon sınırları belirgin, radyoopak
görünümde idi. Lezyon eksize edildi ve odontoma tanısı kondu.
Sonuç: Odontom genellikle asemptomatik, yavaş ilerleyen bir tümördür. Odontojenik kaynaklı hem
sert hem de yumuşak dokulardan oluşan düzensiz bir kütleden oluşan hamartomatoz
malformasyondur. Teşhis edildiklerinde cerrahi olarak çıkarılmaları konusunda fikir birliği vardır.
Bizim olgularımızda da odontoma olduğu saptanan radyoopak lezyonlar çıkarıldı.
Anahtar Kelimeler: Odontom, Hamartom, Odontojenik Tümör
Odontoma: Case Series

Objective: Odontomas are one of the primary benign tumoral formations in the jaws. Odontomas
are differentiated tumors containing enamel, dentin and cement as well as epithelial and
mesenchymal cells. The etiology of odontoma is still unclear. Local traumas or infections may cause
odontomas. They are usually seen in routine radiographic examinations. In this case series, we
aimed to present the treatments of odontomas on the jaws.
Case: Case 1: A 47 year old female patient was referred to our clinic due to radiopaque lesion in
the left mandibular region. As a result of intraoral and radiographic examination, radiopaque
asymptomatic lesion was detected in the mandible. The patient stated that he had a tooth pulled
from the relevant region 3 years ago. The lesion was excised with a preliminary diagnosis of
odontoma and the diagnosis was confirmed pathological.
Case 2: An 8-year-old male patient was referred to our clinic with a diagnosis of odontoma. After
the intraoral and radiographic examination, an asymptomatic, expansive lesion was detected in the
maxillary left region of the patient. Radiographically, the borders of the lesion were evident and
radiopaque. The lesion was excised and a diagnosis of odontoma was made.
Conclusion: Odontoma is a generally asyptomatic, slowly progressing tumor. It is hamartomatous

malformation composed of an irregular mass of both hard and soft tissues of odontogenic origin.
There is consensus about their surgical removal when they are diagnosed. Radiopaque lesions that
were found to have odontoma in our cases were also removed.
Keywords: Odontoma, Hamartoma, Odontogenic Tumor
212
PP-257
Maksiller Sinüste Lokalize Ektopik Dişe Bağlı Kronik Sinüzit: Vaka Raporu
Mehmet Melih Ömezli, Damla Torul, Ferhat Ayrancı, Kadircan Kahveci, Hasan Akpınar
Ordu Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Ordu
Amaç: Oral epitelyum ile mezenşimal dokular arasında görülen anormal etkileşimler dental gelişim
sürecinde ektopik gelişimlere neden olabilmektedir. Maksiller sinüste görülen ektopik dişlerin
etiyolojisi kesin olarak bilinmese de; travma, kist varlığı, genetik faktörler, yarık damak ve dens
kemik dokusu maksiller sinüste görülen ektopik dişlerin olası etiyolojik faktörleri arasında
gösterilmektedir. Maksiller sinüste bulunan ektopik dişler genellikle asemptomatik seyreder. Bu
dişler genellikle rutin radyolojik muayenelerde veya semptomatik hale geldiğinde teşhis edilirler.
Olgu: 32 yaşında kadın hasta kliniğimize kronik sinüzit şikayetiyle başvurdu. Panoramik radyografi
ile yapılan inceleme sonucunda sağ maksiller sinüs içerisinde, orbita tabanına yakın pozisyonda
bulunan ektopik molar diş ve dişle ilişkili sinüsü dolduran lezyon gözlemlendi. Cerrahi sahanın
anatomik yapılara yakınlığı nedeniyle operasyon öncesinde bilgisayarlı tomografi ile bölge ayrıntılı
olarak incelenerek cerrahi planlandı. Ektopik diş ve çevresindeki patolojik doku genel anestezi
altında intraoral yaklaşımla uzaklaştırıldı. Eksize edilen doku histopatolojik olarak incelendiğinde
kronik inflamasyon tanısı konuldu. Hastanın 6 aylık takibinde sinüs ve çevre yapılarda herhangi bir
semptoma rastlanmadı.
Sonuç: Maksiller sinüste bulunan ektopik dişlerin çevre anatomik yapılarla olan komşulukları
dikkate alınarak uygun görüntüleme yöntemleri ile vakanın planlaması yapılmalı, cerrahi tedavisi ve
takibi gerçekleştirilmelidir.
Anahtar Kelimeler: ektopik diş, kronik sinüzit, maksiller sinüs
Chronic Sinusitis Related to Ectopic Tooth Localized in the Maxillary Sinus: Case
Report
Mehmet Melih Ömezli, Damla Torul, Ferhat Ayrancı, Kadircan Kahveci, Hasan Akpınar
Objective: Abnormal interactions between oral epithelium and mesenchymal tissues can cause
ectopic developments along the dental development process. Although the etiology of ectopic teeth
seen in the maxillary sinus is not known precisely; trauma, presence of a cyst, genetic factors, cleft
palate and dense bone tissue are among the possible etiological factors of ectopic teeth seen in the
maxillary sinus. Ectopic teeth in the maxillary sinus generally progress asymptomatically. These
teeth are usually diagnosed during routine radiological examinations or when they become
symptomatic.
Case: A 32-year-old female patient referred to our clinic with chronic sinusitis complaints. As a
result of the panoramic radiography examination, an ectopic molar tooth located in the right
maxillary sinus, close to the orbital floor, and the lesion filling the sinus associated with the tooth
was observed. Due to the proximity of the surgical field to anatomical structures, surgery was
planned by examining the region in detail with computerized tomography before the operation. The
ectopic tooth and the surrounding pathological tissue were removed with intraoral approach under
general anesthesia. When the excised tissue was examined histopathologically, the diagnosis was
determined as chronic inflammation. No symptoms were observed in the maxillary sinus and
surrounding structures at the 6-months follow-up.
Conclusion: Considering the neighborhood of the ectopic teeth in the maxillary sinus with the
surrounding anatomical structures, the case should be planned with appropriate imaging methods,
surgical treatment and follow-up should be performed.
Keywords: chronic sinusitis, ectopic tooth, maxillary sinus
213
PP-258
Mandibulada Travmatik Kemik Kisti: Vaka Raporu
Gülce Ecem Doğancalı, Abdulkadir Burak Çankaya, Mehmet Ali Erdem

İstanbul Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, İstanbul
Amaç: Travmatik kemik kisti, epitelyal döşemesi olmaması nedeniyle “psödokist” olarak da kabul
edilen çenelerin nadir görülen neoplastik olmayan bir lezyondur. Bu lezyon genellikle
asemptomatiktir ve bu nedenle rutin dental radyografik incelemede ortaya çıkar. Çoğunlukla
mandibulada, sınırları belirgin ve tarak şeklinde dişlerin arasına girmiş, uniloküler radyolusent alan
olarak görülürler. Lezyonun kesin etyopatogenezi belirsizdir. Ancak travma hikayesi olmayan
hastalarda da görülebilir.
Olgu: 18 yaşındaki kadın hasta İstanbul Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş Çene
Hastalıkları Cerrahisi kliniğine dış merkezde rutin radyografide gözlenmiş kist şikayeti ile
başvurmuştur. Radyografik incelemede 36 ve 37 nolu dişlerin apikalinde sınırları belirgin
radyolusent bir lezyon gözlenmiştir. Vitalometrik testlerde ilgili dişlerin vital olduğu görülmüştür.
Lokal anestezi altında sağ mandibula posterior bölgede mukoperiostal flep kaldırılıp 36 ve 37 nolu
dişler bölgesinde köklere zarar vermeden 1 cm2‘lik bir kemik penceresi açılmıştır ve herhangi epitel
döşemesi olmayan boş bir kemik kavitesi görülmüştür. Küretaj ile kavite içine kanın dolması
sağlanıp, primer olarak kapatılmıştır. Hastanın 1 yıl sonraki kontrolünde ilgili bölgede
kemikleşmenin tamamen gerçekleştiği görülmüştür.
Sonuç: Travmatik kemik kistleri sıklıkla diğer kistlerle karıştırılabilinir. Radyolojik inceleme, doğru
anamnez alma, vitalite testi uygun tedavi ve prognozun doğru değerlendirilmesinde önemli role
sahiptir.
Anahtar Kelimeler: kemik, kist, travma
Traumatic Bone Cyst in the Mandible: Case Report
Gülce Ecem Doğancalı, Abdulkadir Burak Çankaya, Mehmet Ali Erdem

Istanbul University, Dentistry Faculty, Oral and Maxillofacial Surgery Department, Istanbul
Objective: Traumatic bone cyst is a rare non-neoplastic lesion of the jaws, which is also considered
a "pseudocyst" due to the absence of epithelial lining. This lesion is usually asymptomatic therefore
it can be detected in routine dental radiographic examination. They are seen as a unilocular
radiolucent area, inserted between the teeth in the form of a comb often in the mandible. However,
it can also be seen in patients without a trauma history.
Case: 18-year-old female patient was admitted to the Istanbul University Faculty of Dentistry, Oral
and Maxillofacial Surgery Clinic with the complaint of cysts observed on routine radiography in the
outer center. In radiographic examination, a radiolucent lesion with prominent borders was
observed in the apical of teeth 36 and 37. In vitalometric tests, the teeth were found to be vital.
Under local anesthesia, the mucoperiostal flap was elevated in the posterior region of the right
mandible, and a 1 cm2 bone window was opened in the teeth area without damaging the roots.
And an empty bone cavity without any epithelial flooring was seen. With curettage, blood was filled
into the cavity and closed primarily. During the patient's 1-year control, it was observed that
ossification was fully completed in the relevant region.
Conclusion: Traumatic bone cysts can often be confused with other cysts. Radiological examination,
taking an anamnesis and vitality test have an important role in proper treatment and correct
evaluation of prognosis.
Keywords: bone, cyst, trauma
214
PP-260
Submandibular Bezde Tükürük Taşı: Olgu Sunumu
Ferhat Ayrancı, Mehmet Melih Ömezli, Çağla Sunar, Leyla Koç

Ordu Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Ordu/Türkiye
Amaç: Sialolitiazis, majör veya minör tükürük bezleri kanallarında kalsifiye yapıların (tükürük
taşları) varlığı olarak tanımlanır ve tükürük bezlerinin en yaygın görülen rahatsızlığıdır. Yaşamın
üçüncü ve altıncı dekatlarında, erkek hastalarda daha sık görülür. Sialolitlerin %80-95’i
submandibular bezde görülür. Sialolit teşhisi klinik muayene ile birlikte geleneksel radyografi,
ultrasonografi ve bilgisayarlı tomografi ile yapılabilir. Bu vaka raporunda submandibular bezdeki
sialolitin klinik, radyolojik bulguları ve cerrahi tedavisi sunulmaktadır.
Olgu: Sol submandibular bölgede yemek yerken oluşan şişlik ve ağrı şikayetiyle kliniğimize
başvuran 40 yaşındaki erkek hastanın muayenesinde sol submandibular bölgede şişlik, gerginlik ve
hassasiyet mevcuttu. Yapılan radyolojik (panoramik ve oklüzal filmler) inceleme sonucu mandibular
sol premolar bölgede izlenen radyoopak oluşuma sialolit teşhisi konuldu. Sialolit intraoral
yaklaşımla cerrahi olarak çıkarıldı. 1 yıllık takip sonucu herhangi bir nüks görülmedi.
Sonuç: Sialolitiazis, özellikle submandibular bez için yaygın bir tükürük bezi bozukluğudur.
Preoperatif öykü, klinik ve radyografik incelemeler klinik tanı ve tedavi protokolünün oluşturulması
için çok önemlidir. Medikal tedavi ile kronik enfeksiyonların engellenmesi ve tükürük akışını artıran
öneriler nükslerin önlenmesinde önemli bir yere sahiptir.
Anahtar Kelimeler: Sialolitiazis, Sialolit, Submandibular bez
Saliva Stone of Submandibular Gland: Report of a Case
Ferhat Ayrancı, Mehmet Melih Ömezli, Çağla Sunar, Leyla Koç

Ordu University, Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Ordu/Turkey
Objective: Sialolithiasis is defined as the presence of calcified structures (salivary stones) in the
ducts of major or minor salivary glands and is the most common disease of the salivary glands. It
is more common in male patients in the third and sixth decades of life. 80-95% of sialolites are
occur in the submandibular gland. Diagnosis of sialolite can be made with clinical examination,
along with conventional radiography, ultrasonography and computed tomography. In this case
report, clinical, radiological findings and surgical treatment of sialolite in the submandibular gland
are presented.
Case: A 40-year-old male patient was admitted to our clinic with complaints of swelling and pain
during eating in the left submandibular region. Also she had swelling, tension and tenderness in the
left submandibular region. Radiographic (panoramic and occlusal films), examination showed
sialolite in the mandibular left submandibular region. Sialolite was surgically removed with an
intraoral approach. No recurrence was observed after 1 year of follow-up.
Conclusion: Sialolithiasis is a common salivary gland disorder, especially for the submandibular
gland. Preoperative history, clinical and radiographic examinations are very important for
establishing a clinical diagnosis and treatment protocol. Recommendations that increase the saliva
flow and prevent chronic infections with medical treatment have an important role in preventing
recurrences.
Keywords: Sialolithiasis, Sialolite, Submandibular gland
215
PP-261
Covıd-19 Pandemi Döneminde Maksillofasiyal Cerrahide Teletıp Uygulaması:

Vaka Raporu
Burak Cezairli, Damla Torul, Kadircan Kahveci, Birkan Eyüp Yılmaz

Ordu Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Ordu, Türkiye
Amaç: Dekompresyon çenedeki büyük hacimli kistlerin tedavisinde kullanılan bir cerrahi işlemdir.
Bu yöntem ile kist içi basınç azaltılarak yeni kemik oluşumuyla kist hacmi azaltılmaktadır.
Koronavirüs 2019 hastalığı (COVID-19) döneminde teletıp yöntemi hastanelere başvuru
yoğunluğunu azaltmak ve takibi yapılan hastaların doktorla iletişimini kolaylaştırmada faydalı bir
yöntemdir. Bu posterde, dekompresyon tedavisi uyguladığımız hastamızın COVID-19 pandemisi
döneminde teletıp yöntemiyle takibi sunulmuştur.
Olgu: 61 yaşındaki erkek hasta kliniğimize intraoral şişlik şikayetiyle başvurmuştur. Hastanın klinik
muayenesinde parasimfiz bölgesinde ağrısız şişlik gözlemlenmiştir. Panoramik röntgen ve
Bilgisayarlı Tomografi (BT) üzerinde yapılan radyolojik inceleme sonrasında bukkal kemiği perfore
eden, düzgün sınırlı, radyolusent lezyon tespit edilmiştir. Tanı amaçlı yapılan aspirasyonda kist
sıvısı elde edilmiş ve odontojenik kist ön tanısıyla dekompresyon yöntemiyle hastanın tedavisine
başlanmıştır. Lokal anestezi altında sol alt premolar bölgedeki kist kavitesi izotonik solüsyonla
yıkanmış, plastik tüp yerleştirilerek süture edilmiştir. COVID-19 pandemisi nedeniyle hasta takibi
WhatsApp uygulaması üzerinden yapılmıştır. Hasta takibi 1. ay itibari ile sorunsuz bir şekilde
devam etmektedir.
Sonuç: COVID-19 pandemisi döneminde hastaların tedavi ve takip yöntemine karar verilirken
içinde bulunulan duruma uygun prosedürlerin tercih edilmesi önem arz etmektedir. Teletıp yöntemi
kullanılarak hasta takibinin yapılması hastalığın hastane kaynaklı bulaş riskini minimuma
indirecektir.
Anahtar Kelimeler: COVID-19, Dekompresyon, Teletıp
Telemedicine Use in Maxillofacial Surgery During Covid-19 Pandemic: A Case

Report
Burak Cezairli, Damla Torul, Kadircan Kahveci, Birkan Eyüp Yılmaz

Objective: Decompression is a surgical procedure used to treat large cysts in the jaw. With this
method, with the formation of new bone, intra-cyst pressure reduced by means of the reducing
cyst volume. Telemedicine is a useful method in reducing the crowd in hospitals and facilitating the
communication of patients with the doctors during the coronavirus 2019 disease (COVID-19)
period. In this poster, follow-up of the patient, who is undergoing decompression therapy, with
telemedicine during the COVID-19 pandemic was presented.
Case: A 61 year-old male patient was applied to our clinic with a complaint of intraoral swelling.
Painless swelling was observed in the parasymphysis region during the clinical examination of the
patient. After radiological examination on panoramic x-ray and computed tomography (CT), a well
defined radiolucent lesion was detected. The cyst fluid was obtained during the aspiration that
performed for diagnostic purposes, and decompression treatment of the patient was initiated with a
preliminary diagnosis of odontogenic cyst. The cyst cavity was irrigated with the isotonic solution,
and a plastic tube was sutured in the lower left premolar region under local anesthesia. Due to the
COVID-19 pandemic, patient’s follow-up was performed with WhatsApp application. The follow-up
of the patient is still continues without any problems at the first month.
Conclusion: During the COVID-19 pandemic, it is substantial to choose the suitable procedures
when deciding the treatment and follow-up method of patients. The follow-up of patients using
telemedicine method would minimize the risk of hospital based transmission.
Keywords: COVID-19, Decompression, Telemedicine
216
PP-262
Psödoepitelyomatöz Hiperplazi: Nadir bir Vaka Raporu
Damla Torul, Mehmet Melih Ömezli, Ferhat Ayrancı, Mustafa Ay, Ömer Uranbey
Ordu Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Ordu
Amaç: Psödoepitelyomatöz hiperplazi(PEH) iyi huylu bir epitel hiperplazisidir. Birçok patolojiye
sekonder olarakta gelişebilmektedir. Ağız dokularında sıklıkla karşılaşılmakta olup lezyon bazı
malignitelerle benzerlik gösterebilmektedir.
Olgu: 7 yaşında kız çocuğu kliniğimize sağ üst keser diş eksikliği şikayeti ile başvurdu. Yapılan
klinik muayenede sağ maksilla anterior bölgede 53 numaralı dişten 11 numaralı dişe kadar uzanan,
ağrısız, eritemli ve ekzofitik görünümlü lezyon tespit edildi. Radyolojik muayenede herhangi bir
kemik rezorbsiyonu olmadığı ve 11 numaralı dişin süremediği tespit edildi. Lezyon eksize edilerek
patolojik inceleme gerçekleştirildi. Patoloji raporunda mikroskobik olarak belirgin akantoz ve
ekzositoz ile birlikte PEH tanısı belirtildi. Takip seanslarında yara bölgesinin komplikasyonsuz
iyileştiği ve 11 numaralı daimi dişin sürmeye başladığı görüldü.
Sonuç: PEH diş hekimlerinin rutin ağız muayenelerinde karşılaşabileceği bir lezyondur. PEH klinik ve
histolojik olarak malign lezyonlara benzerlik gösterebilmektedir. İnvaziv cerrahilerin önüne
geçilebilmesi adına PEH ayırıcı tanısı göz önünde bulundurulmalıdır.
Anahtar Kelimeler: Hiperplazi, Yassı Hücreli Karsinom, Dişeti
Pseudoepitheliomatous Hyperplasia: A Rare Case Report
Damla Torul, Mehmet Melih Ömezli, Ferhat Ayrancı, Mustafa Ay, Ömer Uranbey
Objective: Pseudoepitheliomatous Hyperplasia(PEH) is a benign hyperplasia of the epithelium. It

may occur secondary to many pathologies. It is frequently encountered in the oral tissues and the
appearance of the lesion mimics some malignancies.
Case: A 7 year-old girl presented to our clinic with the complaint of unerupted right maxillary
central incisor. Oral examination revealed a painless, erythematous and exophytic lesion extending
from tooth 53 to 11 in the right maxilla anterior region. Radiological examination showed that no
bone resorption present and tooth 11 could not erupt. The lesion excised and pathological
examination is performed. The diagnosis of PEH was identified in the pathology report and
acanthosis with exocytosis was noted microscopically. The wound area healed without
complications at follow-up and the initiation of the eruption of tooth 11 was observed.
Conclusion: PEH is a lesion that the dentists may encounter during routine oral examinations. PEH
can be similar to malignant lesions clinically and histologically. In order to prevent invasive
surgeries, diagnosis of PEH should be considered.
Keywords: Hyperplasia, Squamous Cell Carcinoma, Gingiva
217
PP-269
Odontojenik Kist Tedavisinde Endoskopik Destekli Yaklaşım
Ömür Dereci1, Nesrin Saruhan1, Görkem Tekin1, Yasin Çağlar Koşar2, Melek Kezban Gürbüz3
1
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim
Dalı, Eskişehir, Türkiye
2
Türkiye Cumhuriyeti Sağlık Bakanlığı Turgutlu Ağız ve Diş Sağlığı Merkezi, Ağız, Diş ve Çene
3
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, KBB Ana Bilim Dalı, Eskişehir, Türkiye
Amaç: Radiküler kistler çenelerin enflamatuar kistleridir ve odontojenik kistler arasında en sık
görülen kistlerdir. Apikal bölgedeki inflamatuar olayların apeks bölgesinde bulunan Malassez epitel
artıklarını stimüle ederek kist oluşumuna yol açması ile oluşurlar. Radiküler kistler 4 şekilde tedavi
edilirler: marsüpyalizasyon, enükleasyon, dekompresyon ve küretaj. Bununla birlikte, radiküler
kistin maksillanın büyük bir bölümünü kapladığı durumlarda, yeterli kesi hattının olmaması sonucu
kist sınırlarına erişim için yeterli görüş alanı oluşmamaktadır. Bu durumlarda Caldwell-Luc
prosedüründe kullanılan rijit bir endoskop ile kistin enükleasyonu oldukça kolay hale
getirilebilmektedir.
Olgu: Kırkaltı yaşındaki erkek hasta üst çenede şişlik şikayeti ile kliniğimize sevk edildi. Ağız içi
muayenede sol maksiller bölgede şişlik görüldü. Radyolojik incelemede bukkal kortikal kemik ve
palatinal kemikte genişlemeye neden olan, nazal fossa tabanında ve maksiller sinüs tabanında
yükselmeye neden olan litik lezyon görüldü. Genel anestezi altında Caldwell-Luc prosedürü ve rijit
bir endoskop kullanılarak kist enükle edildi ve lezyon histopatolojik incelemeye gönderildi.
Histopatolojik inceleme sonucu radiküler kist tanısı konuldu. 6 aylık takipte nüks görülmedi.
Sonuç: Odontojenik maksiller kistlerin tedavisinde endoskopik yaklaşımlar daha konservatif olduğu
için geleneksel yaklaşıma göre daha çok tercih edilmektedir. Bu teknik, maksiller sinüse uzanan
odontojenik kistlerin tedavisinde mantıklı ve basit bir tedavi seçeneğidir.
Anahtar Kelimeler: Enükleasyon, inflamatuvar kist, radiküler kist
Endoscopically Assisted Approach in Treatment of Odontogenıc Cyst
Ömür Dereci1, Nesrin Saruhan1, Görkem Tekin1, Yasin Çağlar Koşar2, Melek Kezban Gürbüz3
1
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Eskişehir Osmangazi
University, Eskişehir, Turkey
2
Republic of Turkey Ministry of Health Turgutlu Oral and Dental Health Center, Oral and
Maxillofacial Surgeon, Manisa, Turkey
3
Eskişehir Osmangazi University, Eskişehir, Turkey
Objective: Radicular cysts are the most frequently observed inflammatory cysts of the
maxillamandibular region.They are formed by inflammatory events in the apical region causing cyst
formation by stimulating the epithelial cell rests of Malassez in the apex region. Radicular cysts are
treated in 4 ways as marsupialization, enucleation, decompression and curettage. Moreover, in
cases where the radicular cyst covers a large part of the maxilla,as a result of a lack of a sufficient
incision line, sufficient visibility for access to the borders of the cyst is not available. In such cases,
enucleation of the cyst may readily be performed by the aid of a rigid endoscope in the Caldwell
Luc procedure.
Case: The 46-year old male patient was referred to our clinic with the complaint of swelling in the
maxilla.Swelling was observed in the left maxillary region in intraoral examination. Radiological
examination revealed a lytic lesion causing expansion in the buccal cortical and palatinal bone and
elevation in the nasal fossa and maxillary sinus base.Under general anesthesia,by using the
Caldwell-Luc procedure and a rigid endoscope, the cyst was enucleated,and the lesion was sent for
histopathological examination.The diagnosis of radicular cyst was made as a result of the
histopathological examination. No relapse was observed in the 6-month follow up period.
Conclusion: In treatment of odontogenic maxillary cysts, as endoscopic approaches are more
conservative, they are more frequently preferred in comparison to the conventional approach. This
technique is a reasonable and simple treatment option in treatment of odontogenic cysts extending
towards the maxillary sinus.
Keywords: Enucleation, inflammatory cysts, radicular cyst
218
PP-270
Ekspoze Odontoma: Nadir Bir Sunum
Ömür Dereci1, Nesrin Saruhan1, Görkem Tekin1, Yasin Çağlar Koşar2

1
2
Amaç: Odontomalar mine, dentin, sement ve pulpa dokusundan oluşan iyi huylu odontojenik
tümörlerdir. Genellikle klinik olarak asemptomatiktir, ancak sıklıkla diş sürmesi bozuklukları ile
ilişkilidir. Rutin radyografik incelemede keşfedilmektedir. İstisnai durumlarda odontoma ağız
boşluğunda ekspoze olabilmektedir. Tercih edilen tedavi, tüm vakalarda lezyonun cerrahi olarak
çıkarılması ve ardından tanıyı doğrulamak için histopatolojik incelemedir.
Olgu: Sistemik hastalığı olmayan 35 yaşındaki erkek hasta sol retromolar bölgede retansiyona
neden olan lezyonun değerlendirilmesi için Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı’na sevk edildi.
Klinik muayenede sol retromolar bölgede sert, sarımsı kahverengi ve diş dokusu benzeri bir
lezyonun ekspoze olduğu görüldü. Radyolojik incelemede kompleks odontoma ile uyumlu iyi sınırlı
radyoopak görüntü izlendi. Lezyon lokal anestezi altında çıkarılarak histopatolojik incelemeye
gönderildi. Histopatolojik inceleme sonucu odontoma tanısı konuldu.
Sonuç: Odontomalar nadiren ağız kavitesine ekspoze olur ve çoğu zaman gömülü dişlerle ilişkilidir.
Genellikle iyi huyludur ancak ağız kavitesine ekspoze olduğu durumlarda ağrı ve enfeksiyona ve
diğer çeşitli klinik görünümlere neden olabilmektedir. Odontomalar çene tümörlerinin büyük bir
bölümünü temsil ettiğinden, doğru ve erken tanı konması için özelliklerinin yeterli bilinmesi,
ardından doğru zamanda uygun bir tedavi yapılması olumlu bir prognozla sonuçlanacaktır.
Anahtar Kelimeler: Kompleks odontoma, ekspoze odontoma, odontojenik tümör
An Exposed Odontoma: A Rare Presentation
Ömür Dereci1, Nesrin Saruhan1, Görkem Tekin1, Yasin Çağlar Koşar2

1
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Eskişehir Osmangazi
University, Eskişehir, Turkey
2
Objective: Odontomas are benign odontogenic tumors consisting of enamel, dentine, cement and
pulp tissue. They are generally clinically asymptomatic but sometimes associated with tooth
eruption disorders. They are discovered in routine radiographic examination. In exceptional cases,
odontoma may be exposed in the oral cavity. The preferred treatment in all cases is surgical
removal of the lesion followed by histopathological examination to confirm the diagnosis.
Case: The 35-year-old male patient without any systemic disease was referred to the Department
of Oral and Maxillofacial Surgery for examination for the complaint of food retention in the left
retromolar region. In clinical examination, it was observed that a hard, yellowish-brown and tooth
tissue-like lesion was exposed in the left retromolar region. In radiological examination, a well-
demarcated radiopaque appearance compatible with complex odontoma was observed. The lesion
was removed under local anesthesia and sent for histopathological examination. The diagnosis of
odontoma was made as a result of the histopathological examination.
Conclusion: Odontomas are rarely exposed to the oral cavity and usually associated with impacted
teeth. They are generally benign, but in cases where they are exposed to the oral cavity, they may
lead to pain, inflammation, infection and other various clinical appearances. As odontomas
constitute a large proportion of maxilla-mandibular tumors, for an accurate and early diagnosis,
sufficient knowledge of their properties and then application of an appropriate treatment will result
in a positive prognosis.
Keywords: Complex odontoma, exposed odontoma, odontogenic tumor
219
PP-271
Mandibulada Görülen Ameloblastik Fibroma: Vaka raporu
Ömür Dereci, Nesrin Saruhan, Görkem Tekin

Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı,
Amaç: Ameloblastik fibroma, tüm odontojenik tümörlerin yaklaşık % 1.5-4.5'ini içeren, odontojenik
kaynaklı nadir bir mikst tümördür. İyi sınırlı uniloküler veya multiloküler olabilen, radyolüsent,
bazen kist görünümünde bir yapı gösterir. Hastalar genellikle ağrısız şişlik ile kliniğe başvururlar.
Lezyon bölgedeki dişlerin normal erüpsiyonunu etkileyebilmektedir. Kadın ve erkeklerde eşit sıklıkta
görülür. Ayırıcı tanısında ameloblastoma, ameloblastik fibroodontoma ve erken evre odontoma göz
önünde bulundurulmalıdır. Tedavisi enükleasyon ve küretajdır. Bu vaka raporunda mandibula
posterior bölgede görülen ameloblastik fibromun tanı ve tedavisi sunulmuştur.
Olgu: Otuzbir yaşındaki erkek hasta alt çenede büyüyen ağrısız şişlikle ağız, diş ve çene cerrahisi
kliniğine başvurdu. Radyolojik ve klinik muayenede sağ mandibular premolar-molar bölgede dişlerle
ilişkili radyolüsent multiloküle fibrotik lezyon görüldü. Hastanın onamı alındıktan sonra lokal
anestezi altında mukoperiosteal flep kaldırıldı ve lezyon eksize edildi. Histopatolojik inceleme
sonucunda ameloblastik fibrom tanısı konuldu. 6 aylık takipte nüks gözlenmedi.
Sonuç: Ameloblastik fibroma, epitelyal ve mezenşimal komponentlerden oluşan odontojenik bir
tümördür. Ameloblastomaya göre daha çok gençlerde (2. dekatta) ve alt çenede üst çeneye göre
daha sık görülür. Bizim vakamızda literatürden farklı olarak 3. dekatta ve literatürle uyumlu olarak
mandibula posterior bölgede görülmüştür. Ameloblastik fibroma, bazı patolojik durumlarla
karıştırılabilmektedir. Ayırıcı tanıda histopatolojik inceleme önemlidir.
Anahtar Kelimeler: Ameloblastik fibrom, mandibula, odontojenik tümör
Ameloblastic Fibroma in the Mandible: Case Report

Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Eskişehir Osmangazi University,
Eskişehir, Turkey
Objective: Ameloblastic fibroma is a rare mixed odontogenic tumor that contains about 1.5-4.5%
of all odontogenic tumors. It shows a radiolucent, sometimes cystic structure, which may be
unilocular or multilocular with well-defined borders. Patients usually apply to the clinic with painless
swelling. The lesion can affect the normal eruption of the teeth in the area. It occurs equally
frequently in men and women. In the differential diagnosis, ameloblastoma, ameloblastic
fibrodontoma and early stage odontoma should be considered. The treatment is enucleation and
curettage. In this case report, the diagnosis and treatment of ameloblastic fibroma in the posterior
region of the mandible is presented.
Case: A 31-year-old male patient applied to the oral and maxillofacial surgery clinic with painless
swelling in the lower jaw. Radiological and clinical examination revealed a tooth-related radiolucent
multiloculated fibrotic lesion in the right mandibular premolar-molar region. After obtaining the
patient's consent, the mucoperiosteal flap was reflected under local anesthesia and the lesion was
excised. The lesion was sent for histopathological examination. As a result of histopathological
examination, ameloblastic fibroma was diagnosed.No recurrence was observed during the 6-month
follow-up.
Conclusion: Ameloblastic fibroma is an odontogenic tumor consisting of epithelial and mesenchymal
components. It is more common in adolescents (2nd decade) and mostly seen in the lower jaw. In
our case, ameloblastic fibroma was seen in the 3rd decade and in accordance with the literature it
was seen in the posterior region of the mandible. Ameloblastic fibroma can be confused with some
pathological conditions. Histopathological examination is important in differential diagnosis.
Keywords: Ameloblastic fibroma, mandible, odontogenic tumor
220
PP-272
Akantomatöz Ameloblastoma: Nadir Görülen Bir Olgu Sunumu

Amaç: Ameloblastoma epitelyal odontojenik iyi huylu tümörlerin en bilinenidir. Yavaş büyüyen ve
lokal olarak agresif bir yapıya sahiptir. Sıklıkla mandibular ramus ve angulus bölgesinde görülür.
Çeşitli histopatolojik varyantlar mevcut olmakla birlikte akantomatöz ameloblastoma en nadir
tiplerden biridir. Bu vaka raporunda akantomatöz amelablastoma tanısı konan hastanın marjinal
rezeksiyonla tedavisi sunulmuştur.
Olgu: 32 yaşındaki kadın hasta alt çenede şişlik şikayetiyle kliniğimize sevk edildi. Klinik ve
radyolojik incelemede ağrısız şişlik ve multiloküler radyolüsensi görüldü. Lokal anestezi altında
biyopsi işemi yapıldı ve lezyon histopatolojik incelemeye gönderildi. Histopatolojik inceleme
sonucunda akantomatöz ameloblastoma tanısı konulan lezyon genel anestezi altında marjinal
rezeksiyonla çıkarıldı. 6 aylık takipte nüks gözlenmedi.
Sonuç: Akantomatöz ameloblastomanın ayırıcı tanısında histolojik ve radyografik inceleme
önemlidir. Tedavi klinik, histolojik ve radyolojik özelliklere göre yapılmaktadır. Tedavi yöntemlerini
konservatif cerrahi, radikal cerrahi, radyoterapi, kemoterapi ve kombinasyonları oluşturmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Akantomatöz ameloblastoma, odontojenik tümör, parsiyel rezeksiyon
Acanthomatous Ameloblastoma: A Rare Case Presentation

Eskişehir, Turkey
Objective: Ameloblastoma is the most well-known of epithelial odontogenic benign tumors. It has a
slow-growing and locally aggressive behaviour. It is frequently found in the mandibular ramus and
angulus region. While there are various histopathological variants, acanthomatous ameloblastoma
is one of the rarest. This case report presents the treatment by marginal resection in a patient
diagnosed with acanthomatous ameloblastoma.
Case: The 32-year-old female patient was referred to our clinic with the complaint of swelling on
the left side of her face. Radiological examination revealed multilocular radiolucency with non-
corticated borders on the left premolar-molar region. Biopsy was carried out under local anesthesia
and the specimen was sent for histopathological examination. The lesion was diagnosed as
acanthomatous ameloblastoma as a result of histopathological examination and removed by partial
resection under general anesthesia. No relapse was observed in the 6-month follow up period.
Conclusion: Histological and radiographic examination is important in the differential diagnosis of
acanthomatous ameloblastoma. Treatment is provided based on clinical, histological and
radiological characteristics. Treatment methods consist of conservative surgery, radical surgery,
radiotherapy, chemotherapy and their combinations.
Keywords: Acanthomatous ameloblastoma, odontogenic tumor, partial resection
221
PP-273
Dilate Odontoma ve Gömülü İkinci Moların Kaynaşması: Konik Işınlı Bilgisayarlı

Tomografi (KIBT) Bulgularıyla Nadir Bir Vaka Raporu

Amaç: Dilate odontoma özellikle mandibula molar bölgede oldukça nadir görülen dens
invaginatus'un (dens in dente) en şiddetli formudur. Lezyon, bir dişe benzemeyen ancak benzer
radyodensite nedeniyle radyografilerde diş gibi görünen kabaca küresel bir kitle olarak görünür.
Olgu: Yirmiyedi yaşındaki erkek hasta rutin muayene için Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Diş
Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı’na sevk edildi. Panoromik radyografide
tesadüfen gömülü ikinci molar dişin distal kökü ile kaynaşmış odontoma benzeri bir lezyon gözlendi.
Lokal anestezi altında ikinci molar dişle birlikte lezyon çıkarılarak histopatolojik incelemeye
gönderildi. Histopatolojik inceleme sonucu dilate odontoma tanısı konuldu.
Sonuç: Dilate bir odontomanın prevalansını, özelliklerini ve oluşumunu netleştirmek için geniş bir
örnek koleksiyonunun analizine ihtiyaç vardır. Histolopatolojik inceleme, dilate odontomun doğru
teşhisi için gereklidir.
Anahtar Kelimeler: Dilate odontoma, dens in dente, mandibula, molar
The Concrescence of Dilated Odontoma and Impacted Second Molar: A Unique

Case Report With Cone Beam Computerized Tomography (CBCT) Findings

Eskişehir, Turkey
Objective: Dilated odontome is the most severe form of dens invaginatus (dens in dente), which is
extremely rare in the mandible, especially in the molar region. The lesion appears as a roughly
spherical mass that does not resemble a tooth but looks like a tooth on radiographs due to similar
radiodensity.
Case: Twenty-seven years old male patient was referred to Eskişehir Osmangazi University, Faculty
of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery for routine dental examination. An
odontoma-like lesion fused with the distal root of the impacted second molar tooth was incidentally
observed in the panoromic radiography. Under local anesthesia, the lesion was removed together
with the second molar tooth and sent for histopathological examination. A diagnosis of dilated
odontoma was made on histopathological examination.
Conclusion: Analysis of a large collection of specimens is needed to clarify the prevalence,
characteristics, and occurrence of a dilated odontoma. Histolopathological examination is essential
for the correct diagnosis.
Keywords: Dilated odontoma, dens in dente, mandible, molar
222
PP-278
Çift Drenli Hareketli Aparey ile Odontojenik Keratokist Tedavisi
Ali Dinçer Bağcı1, Gamze Tanan Karaca1, Elif Usturalı Keskin2, Anıl Özyurt1
1
Trakya Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Edirne,
Türkiye
2
Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Patoloji Anabilim Dalı, Edirne, Türkiye
Amaç: Odontojenik keratokist (OKK) agresif özelliklerinden dolayı maksillofasiyal bölgenin en

tartışmalı lezyonlarından biridir. Dental lamina artıklarından kaynak alıp çenelerde görülen
odontojenijk kistlerin yaklaşık %12-14’ünü oluştururlar. Dünya Sağlık Örgütü tarafından 2017 'de
yayınlanan revize edilmiş sınıflandırmada tümör alt kategorisinden çıkarılıp yeniden kist adı altında
sınıflandırılmıştır.
Olgu: 56 yaşındaki erkek hasta sol mandibula posteriorundaki şişlik ve baskı şikayetiyle kliniğimize
başvurdu. Yapılan değerlendirmeler sonucunda kistik lezyon tespit edilip ameliyat planlandı.
Postoperatif biyopsi sonucunda odontojenik keratokist tanısı koyuldu.
Sonuç: Literatürde OKK tedavisi için marsüpializasyon/dekompresyon, enükleasyon, küretaj ile
Carnoy solüsyonu (%60 etanol - %30 kloroform - %10 glasiyal asetik asit çözeltisi) uygulanması ve
rezeksiyon gibi seçenekler tanımlanmıştır. Bu vakada uyguladığımız marsupializasyon tekniğinin, 1
yıldan az bir sürede büyük keratokistleri bile tamamen iyileştirdiği de yine gösterilmiştir.
Marsupializasyon ile tedavi edilen daha büyük odontojenik kistler ile karşılaştırıldığında; tekniğin
keratokistler için başarılı olduğu, hatta odontojenik kistler için olduğundan daha başarılı olabileceği
bildirilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Çift dren, marsupializasyon, odontojenik keratokist
Odontogenic Keratocyst Treatment with Double Drain Mobile Apparatus
Ali Dinçer Bağcı1, Gamze Tanan Karaca1, Elif Usturalı Keskin2, Anıl Özyurt1
1
Trakya University Faculty of Dentistry, Oral and Maxillofacial Surgery Department, Edirne, Turkey
2
Trakya University Medical Faculty, Department of Medical Pathology, Edirne, Turkey
Objective: Odontogenic keratocyst (OKC) has aggressive properties and therefore one of the most
controversial lesions of the maxillofacial area. The LESİONS originate from dental lamina residues
and constitute approximately 12-14% of odontogenic cysts seen in the jaws. In the revised
classification published by the World Health Organization in 2017; it was removed from the tumor
subcategory and reclassified under the name of cyst.
Case: A 56-year-old male patient was admitted to our clinic with the complaint of swelling and
pressure in the posterior of the left mandible. In the light of clinical evaluations, a cystic lesion was
detected and surgery was planned. As a result of postoperative biopsy; a diagnosis of odontogenic
keratocyst was made.
Conclusion: In the literature, options such as marsupialization / decompression, enucleation,
curettage and application of Carnoy solution (60% ethanol - 30% chloroform - 10% glacial acetic
acid solution) and resection have been described for the treatment of OKC. It has also been shown
that the marsupialization technique, we applied in this case, completely heals even large
keratocysts in less than 1 year. Compared to larger odontogenic cysts treated with
marsupialization; the technique has been reported to be successful for keratocysts, and even more
than odontogenic cysts.
Keywords: Double drain, marsupialization, odontogenic keratocyst
223
PP-279
Mandibula Ramusunu Destrükte Eden Geniş Dentigeröz Kistin Konservatif

Tedavisi
Muhammmet Ceylan1, Busem Binboğa2, Anıl Özyurt1

1
Trakya Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Edirne,
Türkiye
2
Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Patoloji Anabilim Dalı, Edirne, Türkiye
Amaç: Dentigeröz kistler, çenelerin en sık görülen odontojenik kistleridir ve bazen dişlerin
sürmesini engeller. En yaygın görüldüğü bölgeler mandibular üçüncü molar diş bölgesidir. Bunu
maksiller kanin, maksiller üçüncü molar ve nadiren maksiller santral kesici diş bölgeleri izler..
Radyografik incelemede, dentigeröz kistler genellikle iyi sınırlı uniloküler bir radyolüsensi olarak
ortaya çıkar ve diş kronunu çevreler. Geleneksel tedavi seçenekleri kistlerin enükleasyonu veya
marsupializasyonudur.
Olgu: 14 yaşındaki sağlıklı kadın hasta kliniğimize sağ alt çenesindeki şişlik ve ağrı şikayeti ile
başvurdu. Radyolojik incelemede; insisura mandibulareden 1. molar dişin mezialine uzanan,
alveolar kemikten mandibula basisine kadar kemik rezorbsiyonuna sebep olan radyoopak düzgün
sınırlı uniloküler yapıda geniş radyolüsent lezyona rastlandı. Hasta intraoral apareyle,
marsupializasyonla tedavi edildi. 9 aylık kontrol radyografisinde radyolusent lezyonun kaybolduğu,
mandibular korpusta basisin devamlılığının belirgin şekilde izlenmeye başladığı ve gömülü dişin
koronale doğru yer değiştirdiği gözlendi. 48 numaralı dişin inferior alveolar sinire olan yakınlığından
dolayı çekimi düşünülmedi ve periyodik kontrollere çağırıldı.
Sonuç: Büyük boyutlu dentigeröz kistlerde anatomik yapılara olan komşuluklar enükleasyon,
küretaj veya rezeksiyon gibi girişimsel cerrahiler sonrası nörosensöriyel disfonksiyon, patolojik kırık
riski gibi komplikasyonların oluşmasına sebep olabileceğinden dolayı marsupializasyon gibi
konservatif yaklaşımlar daha güvenli bir seçenek olabilir. Genç hasta popülasyonunda iyileşme
potansiyelinin yüksek olması, hastanın kooperasyonu, kistin türü ve kistin boyutu göz önüne
alındığında vakamızda öncelikli olarak konservatif tedavi yöntemi ilk seçenek olarak tercih
edilmiştir. Bu gibi ileri seviye vakalarda gerekli hallerde ek cerrahi işlemlere ihtiyaç duyulabileceği
de akılda tutulmalıdır.
Anahtar Kelimeler: Dentigeröz kist, marsupializasyon, enükleasyon
Conservative Treatment of Large Dentigerous Cysts Destructing Mandibular

Ramus
Muhammmet Ceylan1, Busem Binboğa2, Anıl Özyurt1

1
Trakya University Faculty Of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Edirne,
Turkey
2
Trakya University Faculty of Medicine, Department of Medical Pathology, Edirne, Turkey
Objective: Dentigerous cysts are the most common odontogenic cysts of the jaws and sometimes
obstacle tooth eruption. The most common areas are the mandibular third molar, maxillary canine,
maxillary third molar and rarely the maxillary central incisor regions. Dentigerous cysts usually
appear as a well-circumscribed unilocular radiolucency and surround the tooth crown on
radiography. Treatment options of cyst are enucleation, curettage or marsupialization.
Case: 14-year-old healthy female patient appeal to our clinic with the complaint of swelling and
pain in her right lower jaw. Radiological examination showed that a wide unilocular radiolucent
lesion with uniformly radiopaque circumscribed structure located from the incisura mandibulare to
the mesial side of the first molar tooth, which caused bone resorption extending to the basis
mandibula. The patient treated with marsupialization method via an intraoral appliance. Ninth
months control radiograph showed that the lesion started to disappear the continuity of the basis
mandibula began to be clearly observed and the impacted tooth moved towards the coronal
direction.
Conclusion: Conservative approaches such as marsupialization is suppost to be a safer option.
Aspecially, anatomical structures which is near to large sized cysts may be damaged such as nerve
sensory dysfunction hemorrhage due to enucleation, curettage or resection. Considering the high
recovery potential in the young patient, the cooperation, the type and size of the cyst;
conservative treatment was preferred as the first option in our case. It must be kept in mind that
additional surgical procedures may be required after marsupialization when it is necessary.
Keywords: Dentigerous cyst, marsupialisation, enucleation
224
PP-282
Maksillada Keratokist: Vaka Raporu
Levent Ciğerim, Zeynep Dilan Orhan, Mohammed Saleem Al Smadi

Van Yüzüncüyıl Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı, Van
Amaç: Kliniğimize maksillada şişlik ve ağrı şikayetiyle başvuran hastanın teşhis, tedavi ve klinik
takibi anlatılmaktadır.
Olgu: Bu vaka raporunda, Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene
Cerrahisi Kliniğimize başvuran 39 yaşında kadın hasta, üst çenede şişlik ve ağrıdan şikayetçiydi.
Anamneze göre şişliğin 2 yıldır var olduğu gittikçe arttığı ancak hastaneye gelmeyi ihmal ettiği
öğrenildi. Klinik muayenede maksilla vestibül ve palatinal bölgede palpasyonda sert, ağrılı şişlik
görüldü. Lokal anestezi altında tam kalınlık flep kaldırıldı ve lezyon total eksize edildi. Lezyona
histopatolojik olarak keratokist tanısı konuldu.
Sonuç: 1 yıllık takip periyodu boyunca lezyon ile ilgili herhangi bir nüks ve hasta şikayeti
görülmedi.
Anahtar Kelimeler: Maksilla, Palatinal Bölge, Keratokist
Keratocyst on Maxilla: Case Report
Levent Ciğerim, Zeynep Dilan Orhan, Mohammed Saleem Al Smadi

Department of oral and maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Van Yuzuncuyil University, Van,
Turkey
Objective: The diagnosis, treatment and clinical follow-up of patient who referred to our clinic with
complaint of pain and swelling in the maxilla are explained.
Case Presentation: In this case report, 39 years old female patient who referred to our clinic Van
Yüzüncü Yıl University, Faculty of Dentistry, Department of Oral and Maxillofacial Surgery, was
suffering from swelling and pain of upper jaw. According to anamnesis, it has been learned that the
swelling was there for two years, it expanded by the time however the patient neglected to come
the hospital. Clinical examination revealed a hard, painful swelling in palpation in the maxilla
vestibule and palatinal region.. Under local anesthesia, full thickness flap was removed and lesion
was totally excised. The lesion was histopathologically diagnosed as keratocyst.
Conclusion: During the 1-year follow-up period, no recurrency and patient complaint was observed.
Keywords: Maxilla, Palatinal Region, Keratocyst
225
PP-285
Nadir rastlanan düşük dereceli primer instraosseöz (santral) mukoepidermoid

karsinomanın marjinal rezeksiyonla tedavisi
Hüseyin Yalçınkaya, Onur Yılmaz

Karadeniz Teknik Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı,
Trabzon
Amaç: Mukoepidermoid karsinom en yaygın tükürük bezi malignitesidir. İnsidansı nadir bir
tümördür ve mandibulada maksilladan daha sık görülür. Çoğu vaka radyografik olarak iyi
tanımlanmış uniloküler veya multiloküler radyolusent lezyon olarak görülür.
Olgu: 56 yaşında kadın hasta kliniğimize mandibula sol posterior bölgede ağrı şikayetiyle başvurdu.
Alınan anamnez ve yapılan CT incelemesinde, 1x2 cm boyutlarında dışı radyoopak sınırla çevrili, içi
radyolusent, irregüler şekilde septa içeren mandibular sinirle ilişkili lezyon tespit edildi. Anamnez ve
radyografik inceleme sonucunda hastaya Keratokistik Odontojenik Kist ön tanısı kondu. Daha sonra
hastaya biyopsi ve enükleasyon randevusu verildi. Ameliyatta bölgeden flep kaldırılıp kist dokusu
temizlendi ve alınan parça biyopsiye gönderildi. Patolojik inceleme sonucunda hastaya düşük
dereceli primer instraosseöz (santral) mukoepidermoid karsinoma teşhisi kondu. Hastadan uzak
metastazın teşhisi için MR tetkiki alındı. MR neticesinde lezyonun lokal olduğu metastaza
rastlanmadığı tespit edildikten sonra mandibuler sinir korunarak hastaya segmental mandibula
rezeksiyonu yapıldı.
Sonuç: Düşük dereceli primer instraosseöz (santral) mukoepidermoid karsinoma radyografik olarak
uniloküler veya multiloküler görüntü verebilir. Radyografik olarak ayırıcı tanıda diğer kistik
lezyonlar veya ameloblastoma ile karıştırılabilir. Ayırıcı tanıda kesin tanı için histolojik inceleme
şarttır. Tedavisinde ise agresif rezeksiyona gerek yoktur basit eksizyon veya küretaj yeterli bir
tedavidir.
Anahtar Kelimeler: Malignite, Marjinal rezeksiyon, Mukoepidermoid karsinoma
Treatment of rare low-grade primary instraosseous (central) mucoepidermoid

carcinoma with marginal resection
Hüseyin Yalçınkaya, Onur Yılmaz

Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Karadeniz Technical University Faculty of Dentistry,
Trabzon, Turkey
Objective: Mucoepidermoid carcinoma is the most common salivary gland malignancy. Its incidence
is a rare tumor and is more common in the mandible than the maxilla. Most cases appear as
radiographically well-defined unilocular or multilocular radiolucent lesions.
Case: A 56-year-old woman presented to our clinic with complaints of pain in the left posterior
region of the mandible. In the anamnesis and CT examination, 1x2 cm in size, mandibular nerve-
related lesion, which is surrounded by radiopaque border, radiolucent inside and containing
irregular septa, was detected. As a result of anamnesis and radiographic examination, the patient
was diagnosed with a Keratocystic Odontogenic Cyst. Then, the patient was given a biopsy and
enucleation appointment. During the surgery, the flap was removed from the area, the cyst tissue
was cleaned and the piece was sent for biopsy. As a result of the pathological examination, the
patient was diagnosed with low grade primary instraosseous (central) mucoepidermoid carcinoma.
MR examination was taken to diagnose distant metastases. As a result of MR, it was determined
that there was no metastasis where the lesion was local, and the mandibular nerve was preserved,
and the patient underwent segmental mandible resection.
Conclusion: Low grade primary instraosseous (central) mucoepidermoid carcinoma may
radiographically give a unilocular or multilocular image. It can be mixed with other cystic lesions or
ameloblastoma in differential diagnosis. Histological examination is essential for definitive diagnosis
in differential diagnosis. In its treatment, there is no need for aggressive resection, simple excision
or curettage is an adequate treatment.
Keywords: Malignancy, Marginal resection, Mucoepidermoid carcinoma
226
PP-289
Bifosfonat kullanan hastada gelişen kemik nekrozunun Prf ve Diode lazer

uygulaması ile tedavisi
Hüseyin Yalçınkaya, Cem Üngör

Karadeniz Teknik Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı,
Trabzon
Amaç: Mronj, radyoterapi görmeyip sistemik bifosfanat türevi, antianjiojenik, antikanser ilaçlar alan
hastalarda, maksilla veya mandibulada 8 haftadan daha uzun süreli ekspoze iyileşmeyen kemik
bulunmasıdır.Bazı hastalar ekspoze kemik ve sekoder enfeksiyona bağlı ağrıya sahiptir. Aynı
zamanda bu hastalarda oral veya kutanöz fistül, mobil dişler, sinüs enfeksiyonu veya patolojik
fraktür görülebilir.
Olgu: 70 yaşında kadın hasta kliniğimize 1 ay önce dışmerkezde diş çekimi sonrası, sol premolar
bölgede gelişen ağrı ve ekspoze kemik şikayeti ile başvurdu. Alınan anamnezde 10 sene önce
meme ca kaynaklı opere olduğu ve metastaz riskine karşın her 3 ayda 1 defa İV zolendronik asit
tedavisi gördüğü öğrenilmiştir. Onkoloji ile yapılan konsültasyon sonucunda 2 haftalık antibiyotik
tedavisini takiben sekestrotomi yapılmasına karar verildi. Sekestrotomiyi takiben oluşan defekt PRF
uygulanarak kapatıldı. Daha sonra hasta 2 hafta boyunca gün aşırı diode lazer uygulanaması
yapılarak takip edildi. 2 hafta sonunda hastada bulunan defektin tamamen kapanıp yüzeyin
epiteline olduğu gözlemlendi. 2 yıllık takip sonucunda ise bölge tamamen sağlıklı olup herhangi bir
patolojiye rastlanmadı.
Sonuç: Mronj hastalarında tüm önlemlere rağmen bazı beklenmeyen komplikasyonlar meydana
gelmektedir. Bunların yönetimi konusunda kullanılabilecek stratejilerden biri de PRF uygulamasını
takiben diode lazer uygulaması ile iyileşmenin stimüle edilmesidir.
Anahtar Kelimeler: Diode Lazer, Mronj, PRF
Treatment of bone necrosis in patients using bisphosphonates with Prf and

Diode laser application
Hüseyin Yalçınkaya, Cem Üngör

Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Karadeniz Technical University Faculty of Dentistry,
Trabzon, Turkey
Objective: Mronj is a patient who has not received radiotherapy and has systemic bisphosphonate
derivative, antiangiogenic, anticancer drugs, and bone that does not heal for more than 8 weeks in
the maxilla or mandible. Some patients have pain due to exposed bone and secondary infection.
Also, these patients may have oral or cutaneous fistula, mobile teeth, sinus infection, or
pathological fracture.
Case: A 70-year-old female patient was admitted to our clinic with a complaint of pain in the left
premolar region and exposed bone after tooth extraction in the outer center 1 month ago. It was
learned in the anamnesis taken 10 years ago that she had been operated due to breast cancer and
that she received IV zolendronic acid treatment once in every 3 months despite the risk of
metastasis. As a result of consultation with oncology, it was decided to perform sequestrotomy
after 2 weeks of antibiotic treatment. The defect that occurred following sequestrotomy was closed
by applying PRF. Then, the patient was followed up for 2 weeks by applying diode laser every other
day. At the end of 2 weeks, the defect in the patient was completely closed and it was observed
that the surface was on the epithelium. As a result of the 2-year follow-up, the region was
completely healthy and no pathology was found.
Conclusion: Despite precautions, some unexpected complications occur in Mronj patients. One of
the strategies that can be used in their management is to stimulate healing by applying diode laser
following PRF application.
Keywords: Diode Laser, Mronj, PRF
227
PP-295
Maksillada Periferal Osteoma: Olgu Sunumu
Rıdvan Güler1, Bekir İlyas2

1
2
Serbest Diş Hekimi, Diyarbakır
Amaç: Osteomalar sıklıkla kraniyofasiyal bölgede ender olarak da maksilla ve mandibula gibi çene
kemiklerinde görülen ve yavaş büyüme paternine sahip iyi huylu kitleler olarak bilinmektedir.
Maksillofasiyal bölgede en sık görüldüğü yerler paranazal sinüsler ve mandibuladır. Mandibulada
oldukça sık görülmelerine rağmen maksillada yerlesimleri daha azdır. Endosteal, periferik ve ekstra
iskeletsel(iskelet dışı) olmak üzere toplamda üç tipi mevcuttur. Yavaş büyümeleri sebebiyle
maksillofasiyal bölgedeki osteomalar fonksiyonel ve estetik sorunlara neden olacak boyutlara
ulaşmayana kadar asemptomatik seyrederler.
Olgu: 54 yaşında bir kadın hasta, sol maksilla posterior bölgedeki şişliğin tedavisi amacı ile
kliniğimize başvurdu.Lezyon, konik ışınlı bilgisayarlı tomografiyle (KIBT) değerlendirildi. Lezyonun
tamamı, lokal anestezi altında eksize edilerek histolojik inceleme yapıldı. Histopatolojik inceleme
sonucunda lezyona periferal osteoma tanısı konuldu.
Sonuç: Maksillada periferal osteomun esas tedavisi eksizyonel cerrahidir. Cerrahi sırasında
konservatif olunmalı, hiçbir komşu yapıya zarar vermeden sadece osteom çıkarılmalıdır.
Anahtar Kelimeler: Kemik Neoplazileri, Maksilla, Osteoma
Peripheral Osteoma of the Maxilla: A Case Report
Rıdvan Güler1, Bekir İlyas2

1
Turkey
2
Private Practice Dentist, Diyarbakır
Objective: Osteomas are commonly seen in the craniofacial region, rarely seen in the jaw bones
such as maxilla and mandible, and have benign masses with slow growth pattern. The most
common sites in the maxillofacial region are the paranasal sinuses and the mandible. Although
they are quite common in the mandible, they are less common in the maxilla. There are three
types of osteoma: endosteal, peripheral and extra-skeletal. Because of their slow growth,
osteomas in the maxillofacial region are asymptomatic until they do not reach the extent to cause
functional and aesthetic problems.
Case: A 54 year old female patient referred to our clinic for the treatment of a swelling localized on
her left side of the posterior region of the maxilla. Cone beam computed tomography analysis was
also performed for lesion.The lesion was completely excised under local anesthesia and histological
examination was performed. The final diagnosis of the lesion was made as a peripheral osteoma.
Conclusion: The main treatment for peripheral osteoma in the maxilla is excisional surgery. During
surgery, one should be conservative and only osteoma should be removed without damaging any
adjacent structures.
Keywords: Bone Neoplasms, Maxilla, Osteoma
228
PP-296
Mandibula Ramusta Odontojenik Keratokist: Olgu Sunumu

Amaç: Keratokistik odontojenik tümör, 2005 yılında Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından
skuamöz epitelyum ile kaplı, parakeratinize özellik gösteren agresif ve infiltratif büyüme potansiyeli
olan iyi huylu, kemik içi yerleşimli odontojenik kökenli bir tümör olarak tanımlandı. Ancak, son
zamanlarda WHO, Keratokistik odontojenik tümörü odontojenik keratokist(OKK) olarak kist
kategorisine geri getirmeye karar verdi. OKK’nin çenelerde görülme sıklığı %5-17 arasında değişir.
Tedavileri küretaj, enükleasyon ve marsüpyalizasyon / dekompresyon gibi konservatif
yöntemlerden periferal ostektomi, kimyasal koterizasyon, kriyoterapi ve rezeksiyon gibi radikal
yöntemlere değişiklik gösterir.
Olgu: 33 yaşında erkek hasta sol mandibula ramus bölgesindeki ağrı şikâyeti ile Dicle Üniversitesi,
Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı'na başvurdu. Hastanın alınan
anamnezinde herhangi bir sistemik hastalık bulunmamaktadır. Ekstraoral muayenede şişlik ve
lenfadenopati izlenmedi. İntraoral muayenede sol mandibulada 20 yaş bölgesinde şişlik görüldü.
Hastanın öyküsünde bu bölgede 2-3 ay önce 20 yaş dişini çektirdiği ve devamlı olarak püy akıntısı
olduğu öğrenildi. Panoramik radyografide sol mandibula ramusta lokalize, sınırları belirgin, yuvarlak
şekilli radyolüsent görüntü veren patolojik kitle izlendi. Lokal anestezi altında kitle tümüyle eksize
edildi.
Sonuç: Odontojenik keratokistin nüks ve agresif özellikleri iyi bilinmektedir. Bu nedenle cerrahi
yaklaşım agresif olmalı ve hasta düzenli olarak takip edilmelidir.
Anahtar Kelimeler: Mandibula, Odontojenik kist, Odontojenik keratokist, Enükleasyon
Odontogenic Keratocystic of the Mandible Ramus: A Case Report

Turkey
Objective: The keratocystic odontogenic tumor was defined by the World Health Organization
(WHO) in 2005 as a benign, intrabony localized odontogenic origin tumor with an aggressive and
infiltrative growth potential, which is covered with squamous epithelium and has a paracratinizing
feature. However, WHO has decided to bring the keratocystic odontogenic tumor back into the cyst
category as an odontogenic keratocyst (OKC) recently. The incidence of OKC in jaws varies
between 5-17%. Their treatment varies from conservative methods such as curettage, enucleation
and marsupialization / decompression to radical methods such as peripheral ostectomy, chemical
cauterization, cryotherapy and resection.
Case: A 33 year old male patient applied to Dicle University, Faculty of Dentistry, Oral and
Maxillofacial Surgery Department with complaints of pain in the left mandible ramus region. There
was no systemic disease in the anamnesis of the patient. In extraoral examination, swelling and
lymphadenopathy were not observed. In the intraoral examination, swelling was observed in the
left mandible at the age of 20. In the patient's history, it was learned that she had her 20 years old
tooth removed in this area 2-3 months ago and there was a continuous flow of pus. On panoramic
radiography, a pathological mass localized in the left mandibular ramus with a clear, round-shaped
radiolucent image was observed. The mass was completely excised under local anesthesia.
Conclusion: Recurrence and aggressive properties of odontogenic keratocyst are well known.
Therefore, the surgical approach should be aggressive and the patient should be followed regularly
Keywords: Mandible, Odontogenic cyst, Odontogenic keratocyst, Enucleation
229
PP-300
Keratokistin Marsüpyalizasyonla Tedavisi: Olgu Sunumu
Ömür Dereci1, Nesrin Saruhan1, Görkem Tekin1, Yasin Çağlar Koşar2, Sadeq Taqi Fadhil3
1
2
3
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Protetik Diş Tedavisi Ana Bilim Dalı,
Amaç: Odontojenik keratokist(OKK) ilk kez 1876'da Mikulicz tarafından rapor edilmiş ve 1956'da
Philipsen tanımlamıştır. Çenelerde görülen tüm kistlerin %5 ile %11’ini oluşturmaktadır. Çoğunlukla
mandibulanın ramus ve angulus bölgesinde gömülü 3. Molar dişle birlikte bulunurlar. Radyolojik
olarak küçük, yuvarlak veya ovoid, uniloküler ya da multiloküler olabilmektedir. OKK tedavisi 4
farklı şekilde yapılabilmektedir. Bunlar; marsüpyalizasyon, enükleasyon, rezeksiyon ve
kriyoterapidir. Bu vaka raporunda marsüpyalizasyon ve enükleasyonla OKK tedavisi sunulmuştur.
Olgu: Altmış beş yaşındaki erkek hasta sol alt çenesindeki lezyon için Eskişehir Osmangazi
Üniversitesi Dİş Hekimliği Fakültesi Ağız, Diş ve Çene Cerrahi anabilim dalına sevk edildi.
Anamnezde sistemik hastalık veya travma hikayesi olmadığı öğrenildi. Ağız içi muayenede sol
mandibular bölgede şişlik görüldü. Radyolojik incelemede 15,31x30,16x19,8 mm boyutlarında
inferior alveolar siniri içine alan lezyon görüldü. Hastanın onamı alındıktan sonra lezyon
bölgesinden biopsi alındı. Histopatolojik inceleme sonucu OKK tanısı alan hastanın kist kavitesine
pencere açılarak kist içeriği boşaltıldı ve marsüpyalizasyon işlemi uygulandı. Pencerenin
kapanmaması için akrilik obturator yerleştirildi. Yeterli küçülme sağlandıktan sonra kist kavitesi
enükle edildi. 6 aylık takipte nüks gözlenmedi.
Sonuç: Geniş boyutlara ulaşmış OKK tedavisinde marsüpyalizasyon işlemine ek olarak kaviteye
yerleştirilen obturator etkili tedavi yöntemi olmaktadır. Yüksek rekürrens göstermesi nedeniyle
klinik ve radyografik kontroller sık yapılmalıdır.
Anahtar Kelimeler: Marsüpyalizasyon, Obtüratör, Odontojenik keratokist
Treatment of Keratocyst with Marsupialization: Case Presentation
Ömür Dereci1, Nesrin Saruhan1, Görkem Tekin1, Yasin Çağlar Koşar2, Sadeq Taqi Fadhil3
1
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Eskisehir Osmangazi
University, Eskisehir, Turkey
2
3
Department of Prosthodontics, Faculty of Dentistry, Eskisehir Osmangazi University, Eskisehir,
Turkey
Objective: Odontogenic keratocyst(OKC) was reported for the first time in 1876 by Mikulicz and
defined in 1956 by Philipsen.They constitute 5% to 11% of all cysts seen in the maxilla-mandibular
region.They are mostly found alongside impacted third molar teeth in the ramus and angulus
regions of the mandible.Radiologically, they may be small, round or ovoid, unilocular or
multilocular.OKC treatment may be performed in 4 different ways.These are
marsupialization,enucleation,resection and cryotherapy.This case report presents OKC treatment
with marsupialization and enucleation.
Case: The 65-year old male patient was referred to the Department of Oral and Maxillofacial
Surgery at the Faculty of Dentistry at Eskisehir Osmangazi University regarding the lesion in this
left mandible.There was no history of a systemic disease or trauma in the anamnesis. Intraoral
examination revealed swelling in the left mandibular region.In radiological examination,a lesion
with dimensions of 15,31x30,16x19,8mm containing the inferior alveolar nerve was observed.After
obtaining consent from the patient, biopsy was taken from the lesion region. The
histolopathological diagnosis was confirmed as OKC.The cyst content was removed by opening a
window into the cyst cavity, and marsupialization was applied.An acrylic obturator was placed for
the bony window to maintain the cystic opening.After sufficient shrinking was provided,the cyst
cavity was enucleated.No relapse was observed in the 6-month follow up period.
Conclusion: In treatment of OKC reaching large dimensions, an obturator placed into the cavity in
addition to the marsupialization procedure becomes an effective treatment method. Due to its high
recurrence rate, clinical and radiographic checkups should be frequently performed.
Keywords: Marsupalization, Obturator, Odontogenic Keratocysts
230
PP-301
Maksillada Görülen Dentinojenik Hayalet Hücreli Tümör: Nadir Bir Vaka
Nesrin Saruhan1, Ömür Dereci1, Melek Kezban Gürbüz2, Mustafa Fuat Açıkalın3, Yasin Çağlar
Koşar4, Görkem Tekin1
1
2
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, KBB Ana Bilim Dalı, Eskişehir, Türkiye
3
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Patoloji Ana Bilim Dalı, Eskişehir, Türkiye
4
Amaç: Dentinojenik hayalet hücreli tümör (DHHT), iyi huylu ancak lokal agresif gelişim gösteren
odontojenik epitel neoplazisidir. Tüm vakaların <% 3'ünü oluşturmaktadır ve hayalet hücre
lezyonlarının en nadir görülen tipidir. Erkeklerde kadınlardan iki kat daha fazla ortaya çıkmaktadır.
Daha çok 40-60 yaş arası hastalarda ve çenelerin ön-yan bölgelerinde görülmektedir. Histopatolojik
olarak ameloblastik epitele benzer epitelyal adalar ve hayalet hücre keratinizasyonu
göstermektedir. Hastalar kortikal kemik genişlemesinin neden olduğu şişlik ile kliniğe
başvurmaktadır. Radyografik olarak mikst görüntü vermektedir veya tamamen radyolusenttir. Bu
vaka raporunda 60 yaşındaki erkek hastada ortaya çıkan DHHT sunulmuştur.
Olgu: 60 yaşındaki erkek hasta sol maksiller bölgede şişlik ve çiğnemede zorluk şikayetiyle
kliniğimize başvurdu. Hastanın anamnezinde şişliğin yavaş ilerlediği ve ilgili bölgede ağrı şikayeti
olmadığı bildirildi. Klinik muayenede sol maksiller posterior bölgede iyi sınırlı, yer yer ülsere alanlar
gösteren şişlik görüldü. Radyolojik incelemede sol maksiller premolar-molar bölgede 31,62x32,51
mm çapında kortikal ekspansiyon görüldü. Lezyon bölgesinden insizyonel biopsi yapıldı.
Histopatolojik inceleme sonucu DHHT tanısı konuldu. Genel anestezi altında cerrahi eksizyon
planlandı. Hasta tedaviyi reddetti.
Sonuç: DHHT’nin yüksek rekürrens oranı ve lokal invaziv yapısı nedeniyle önerilen cerrahi tedavisi
segmental rezeksiyondur.
Anahtar Kelimeler: Dentinojenik, hayalet hücreli tümör, odontojenik
Dentinogenic Ghost Cell Tumor Seen in the Maxilla: A Rare Case
Nesrin Saruhan1, Ömür Dereci1, Melek Kezban Gürbüz2, Mustafa Fuat Açıkalın3, Yasin Çağlar
Koşar4, Görkem Tekin1
1
Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dentistry, Eskisehir Osmangazi
University, Eskisehir, Turkey
2
Department of Otorhinolaryngology, Faculty of Medicine, Eskisehir Osmangazi University,
Eskisehir, Turkey
3
Department of Pathology, Faculty of Medicine, Eskisehir Osmangazi University, Eskisehir, Turkey
4
Objective: Dentinogenic ghost cell tumor (DHHT) is a benign but locally aggressive odontogenic
epithelial neoplasia. It accounts for <3% of all cases and is the rarest type of ghost cell lesions. It
occurs twice as much in male than in female. It is mostly seen in patients between the ages of 40-
60 and in the anterior-lateral regions of the jaws. Histopathologically, it shows epithelial islands
similar to ameloblastic epithelium and ghost cell keratinization. Patients apply to the clinic with
swelling caused by cortical bone expansion. It gives a mixed image radiographically or is
completely radiolucent. In this case report, DHHT occurring in a 60-year-old male patient is
presented.
Case: A 60-year-old male patient was admitted to our clinic with the complaint of swelling in the
left maxillary region and difficulty in chewing. In the anamnesis of the patient, it was reported that
the swelling progressed slowly and there was no complaint of pain in the relevant area. Clinical
examination revealed a well-demarcated, locally ulcerated swelling in the left maxillary posterior
region. Radiological examination revealed cortical expansion in the left maxillary premolar-molar
region with a diameter of 31.62x32.51 mm. Incisional biopsy was performed from the lesion area.
A diagnosis of DHHT was made as a result of histopathological examination. Surgical excision was
planned with general anesthesia. The patient refused treatment.
Conclusion: The recommended surgical treatment for DHHT due to its high recurrence rate and
locally invasive nature is segmental resection.
Keywords: Dentinogenic, ghost cell tumor, odontogenic
231
PP-317
Nazopalatin Kiste Eşlik Eden Ossifiye Fibroma: Bir Olgu Sunumu
Nejdet Arkan Amjad Kocak, Sezai Çiftçi, Yavuz Tolga Korkmaz

Ktü Diş Hekimliği Fakültesi,Ağız Diş Ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı,Trabzon
Çeşitli kemik lezyonlarında kistik dejenerasyon meydana gelebilir. Epitelyal olmayan bu kistler
anevrizmal kemik kisti, soliter kemik kisti veya spesifik olmayan kistik dejenerasyondan farklıdır.
Literatürde, kistik dejenerasyonlu ossifiye fibroma (OF) olarak sadece dört vaka bildirilmiştir.
Kliniğimize başvuran 51 yaşında erkek hastada yapılan radyolojik muayene sonucu maksilla
anterior bölgede 2.5 cm çapında radyolüsent lezyona rastlanmıştır. Lezyonun eksizyonu sonrası
yapılan histopatolojik incelemede ossifiye fibroma ile beraber nazopalatin kiste rastlanmıştır.OF,
çenelerde dişli bölgelerden kaynaklanan odontojenik bir neoplazmdır. Daha çok kadınlarda,
posterior mandibulada görülür. Kistik dejenerasyon fonksiyonel ve estetik sorunlara neden
olabileceğinden lezyon cerrahi olarak tedavi edilmelidir.
Anahtar Kelimeler: Ossifiye Fibroma, Nazopalatin Kist, Kistik Dejenerasyon
Ossifying Fibroma With Nasopalatine Cyst: A Case Report
Nejdet Arkan Amjad Kocak, Sezai Çiftçi, Yavuz Tolga Korkmaz

Department Of Oral And Maxillofacial Surgery, KTÜ Faculty of Dentistry,Karadeniz Technical
University,trabzon
Cystic degeneration can occur with various bone lesions. These non-epithelial lined cysts vary from
aneurysmal bone cyst, solitary bone cyst or non specific cystic degeneration. In literature only four
cases have been reported as ossifying fibroma (OF) with cystic degeneration. Radiological
examination of a 51-year-old male patient admitted to our clinic revealed a 2.5 cm diameter
radiolucent lesion in the maxilla anterior region. Histopathological examination after excision of the
lesion revealed it to be OF with nasoplatine cyst. OF of jaws is an odontogenic neoplasm arising
from tooth bearing areas. It occurs more commonly in women in posterior mandible region. Lesion
should be treated surgically as Cystic degeneration can cause functional and aesthetic problems.
Keywords: Ossifying Fibroma, Nasopalatine Cyst, Cystic degeneration
232
PP-320
Oral Bifosfonat Kullanımına Bağlı Çene Osteonekrozu: Olgu Raporu
Mehmet Emre Benlidayı1, İlke Coşkun Benlidayı2, Aylin Sarıyıldız2

1
Çukurova Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Anabilim Dalı
2
Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı
Yetmiş dört yaşında kadın hasta çenesinde şişlik ve ağrı şikayeti ile Ağız Diş ve Çene Cerrahisi
Anabilim Dalı’na başvurdu. Anamnezinden, yaklaşık 10 yıldır postmenapozal osteoporoz tanısıyla
oral bifosfonat kullandığı ve yakın dönemde başka bir merkezde diş çekimi yapıldığı öğrenildi.
Ayrıca Parkinson hastalığının tedavisi için anti-dopaminerjik ilaç kullanmakta olduğu belirlendi.
Yapılan klinik ve radyolojik muayene sonucunda, evre 3 anti-rezorptif ilaç kullanımına bağlı çene
osteonekrozu (ARONJ) tanısı konuldu. Lokal anestezi altında sekesterektomi uygulandı. Ameliyat
sonrası antibiyotik, non-steroidal anti-inflamatuvar ilaç ve %0,02 klorheksidinli ağız gargarası
reçete edildi. Oral bifosfonatın kesilmesi ve osteoporozun tedavisi için hasta Fiziksel Tıp ve
Rehabilitasyon Anabilim Dalı’na yönlendirildi. Dual enerji x-ışını absorbsiyometre (DXA)’de, femur
boynu ve lumbar bölge (L1-L4) T-skorları, sırasıyla -3,5 ve -2,3 olarak rapor edildi. Laboratuvar
değerlendirmesinde anemi (hemoglobin=11,4 g/dl ve hematokrit= %32,8) ile birlikte, C-reaktif
protein (2,96 mg/dl) ve serum kreatinin (1,6 mg/dl) düzeyinde artış saptandı. Bifosfonat tedavisi
kesildi. Kolekalsiferol idame tedavisi verildi. Sekesterektomi sonrası iyileşme sağlandı. Oral
bifosfonat tedavisini 3 yıldan daha uzun süre kesintisiz olarak almakta olan hastalarda ARONJ riski
göz önünde bulundurulmalıdır.
Anahtar Kelimeler: oral bifosfonat, çene osteonekrozu, osteoporoz
Oral bisphosphonate related osteonecrosis of the jaw: A case report
Mehmet Emre Benlidayı1, İlke Coşkun Benlidayı2, Aylin Sarıyıldız2

1
Department of Oral and Maxillofacial Surgery Faculty of Dentistry Cukurova University
2
Department of Physical Medicine and Rehabilitation Faculty of Medicine Cukurova University
A 74-year-old female was admitted to the Department of Oral and Maxillofacial Surgery with a
complaint of jaw swelling and pain. Patient history revealed that she had been taking oral
bisphosphonates for almost 10 years with a diagnosis of postmenopausal osteoporosis and she had
undergone tooth extraction at another clinic recently. She has also been receiving anti-
dopaminergic medication for Parkinson’s disease. The patient was diagnosed with stage 3 anti-
resorptive related osteonecrosis of the jaw (ARONJ) after clinical and radiological examinations.
Sequestrectomy was performed under local anesthesia. Antibiotics, non-steroidal anti-inflammatory
drug and %0.02 chlorhexidine mouthwash were prescribed postoperatively. She was referred to
the Department of Physical Medicine and Rehabilitation for further assessment in terms of drug
cessation and management of osteoporosis. Dual-energy X-ray absorptiometry (DXA) of the
femoral neck and lumbar sites (L1-L4) revealed T-scores of -3.5 and -2.3, respectively. Laboratory
examination revealed anemia (hemoglobin= 11.4 g/dL and hematocrit= 32.8%), increased levels
of C-reactive protein (2.96 mg/dL) and serum creatinine (1.6 mg/dL). Bisphosphonate therapy was
stopped. The patient was maintained on cholecalciferol. Recovery was achieved following surgery.
Risk of ARONJ should be kept in mind in patients who have been receiving continuous oral
bisphosphonate therapy for over 3 years.
Keywords: oral bisphosphonate, osteonecrosis of the jaw, osteoporosis
233
INDEX
PRESIDENTS WELCOME 4-5
COMMITTEES 7
SCIENTIFIC PROGRAM 9-12
ORAL SESSIONS 14-25
INVITED SPEAKERS 27-56
ORAL PRESENTATIONS
OP- 38 ADALET ÇELEBİ BEKTAŞ 101-102
OP- 4 AHMED KÜRŞAD ÇUHALOĞLU 61-62
OP- 9 ANIL ÖZYURT 67-68
OP- 22 AYKUT ÇETİNDAĞ 83-84
OP- 8 BAHADIR SANCAR 66-67
OP- 58 BARÇIN DİLAVER 125-126
OP- 57 BEDRETTİN ÇAVLI 124
OP- 1 BEGÜM ELBİR 58-59
OP- 36 BEGÜM GENÇ 99-100
OP- 50 BERKAY TOKUÇ 116
OP- 54-55 BURAK ÜNLÜTÜRK 120-121-122
OP- 19 BURCU KAYA 79-80
OP- 47 CAVANŞİR ASADOV 112-113
OP- 16 CELALETTİN YİĞİT AKKÜLAH 75-76
OP- 32 ÇİĞDEM ÇETİN GENÇ 95-96
OP- 27 EFE CAN SİVRİKAYA 89
OP- 29 ELSHAN MURADOV 91
OP- 18 FAHRETTİN KALABALIK 78-79
OP- 53 FATİH TAŞKESEN 119-120
OP- 5 FERHAT MUSULLUOĞLU 62-63
OP- 41-42 GÖRKEM TEKİN 105-106-107-108
OP- 39 HACER EBERLİKÖSE 103-104
OP- 44 HASAN AKPINAR 109-110
OP- 12 HAYRUNİSA KOÇYİĞİT 70-71
OP- 6 İREM BARIŞ AKBAŞ 63-64
OP- 46 KADİRCAN KAHVECİ 111-112
OP- 56 KÜRŞAT DURAN 123
OP- 13 / 14 MEHMET EMİN TOPRAK 71-72-73-74
OP- 21 MERT KARABAĞ 82-83
OP- 33 MERT ÖZLÜ 96
OP- 24 MERVE ÇAKIR 85-86
OP- 30 MİNE CİHAN 92-93
OP- 31 MOHAMMED SAMADI 93-94
OP- 3 MUAMMER ÇAĞRI BURDURLU 60-61
OP- 37 MUAMMER OSMAN KÖKSAL 100-101
OP- 23 MUHAMMET BAHATTİN BİNGÜL 84-85
OP- 40 MUHAMMET FATİH ÇİÇEK 104-105
OP- 11 MUSTAFA YALÇIN 69-70
OP- 25 MUSTAFA ZENGİN 87
OP- 45 ONUR YEŞİLTAŞ 110-111
OP- 52 ÖZGE DOĞANAY 118-119
OP- 35 ÖZGÜN YILDIRIM 98-99
OP- 15 ÖZLEM GERGİNOK 74-75
OP- 49 REYHAN SAĞLAM 114-115
OP- 51 RIDVAN GÜLER1 117
OP- 34 SAMIRA ALIZADE 97-98
OP- 20 SARDAR FATTAHİ 80-81
OP- 26 SELİN GAŞ 88
OP- 48 SELİN KENÇ 113-114
OP- 43 SEZEN ALTINDİŞ 108-109
OP- 28 SİNAN ATEŞ 89-90
OP- 7 TAHA ÖZER 65-66
OP- 2 TOLUNAY AVCI 59-60
OP- 10 UFUK TAŞDEMİR 68-69
OP- 17 ZELİHA DEMİRPENÇE 77-78
PP-179 ADNAN KILINÇ 184
PP-278 ALİ DİNÇER BAĞCI 223
PP-129 ALPER ÇETİN 149
PP-130 BURAK ÜNLÜTÜRK 150
PP-231 ÇAĞLA SUNAR 203
PP-260 ÇAĞLA SUNAR 215
PP-134 FERHAT MUSULLUOĞLU 151
PP-172 GÖNÜL KOÇ 180
PP-269 GÖRKEM TEKİN 218
PP-258 GÜLCE ECEM DOĞANCALI 214
PP-257 HASAN AKPINAR 213
PP-148 HASAN YELER 162
PP-285 HÜSEYİN YALÇINKAYA 226
PP-289 HÜSEYİN YALÇINKAYA 227
PP-193 İREM YAMAN 193
PP-261 KADİRCAN KAHVECİ 216
PP-137 KÜRŞAT DURAN 154
PP-320 MEHMET EMRE BENLİDAYI 233
PP-282 MOHAMMED SALEEM AL SMADİ 225
PP-279 MUHAMMMET CEYLAN 224
PP-214 MUSTAFA AY 197
PP-262 MUSTAFA AY 217
PP-249 MÜFİDE BENGÜ ERDEN ŞAHİN 210
PP-317 NEJDET ARKAN AMJAD KOCAK 232
PP-194 ONUR YEŞİLTAŞ 194
PP-196 ONUR YEŞİLTAŞ 195
PP-135 ÖMER FARUK BOYLU 152
PP-241 ÖMER FARUK BOYLU 207
PP-295 RIDVAN GÜLER 228
PP-296 RIDVAN GÜLER 229
PP-95 SELİN KENÇ 128
PP-103 SEZEN ALTINDİŞ 130
PP-185 SEZEN ALTINDİŞ 189
PP-252 TOLUNAY AVCI 211
PP-155 UMİT ERTAŞ 168
PP-168 UMİT ERTAŞ 176
PP-98 ÜMİT ERTAŞ 129
PP-111 YILDIZ ÜNÜVAR 134
PP-145 YILDIZ ÜNÜVAR 161
PP-123 YUNUS EMRE AŞÇI 143

TAOMS20 Abstract Book

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

TAOMS20 Abstract Book

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

TAOMS20 Abstract Book

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

TURKISH ASSOCIATION OF ORAL AND MAXILLOFACIAL SURGERY

27 th INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONGRESS

Professor Mustafa Sancar ATAÇ

With my respect and regards

Prof. Dr. Çağrı DELİLBAŞI

President of the Association Presidents of Congress

Secretary of the Association Secrataries of Congress

Ergun YÜCEL (Başkan) Enis REDZEP (Makedonya) Nükhet KÜTÜK

Çetin KASAPOĞLU (Başkan) Hatice HOŞGÖR Ömür DERECİ

Mehmet Ali ERDEM (Başkan) Çağrı BURDURLU Sümer MÜNEVVEROĞLU

Hanife ATAOĞLU (Başkan) Nurhan GÜLER

11:00 - 11:30 Opening Ceremony

Moderator: Dr. Firdevs ŞENEL

18:45 - 19:00 Question & Answer

Moderator: Dr. Çağrı DELİLBAŞI

Dr. Ashraf MESSIHA

20:45 - 21:00 Question & Answer

28.09.2020 - CRANIOFACIAL DEFORMITY AND ORTHOGNATIC SURGERY

Moderator: Dr. Emre BENLİDAYI

Dr. Erol CANSIZ

18:50 - 19:00 Question & Answer

Moderator: Dr. Mustafa Sancar ATAÇ

Dr. Majeed RANA

Dr. Manlio GALIE

21:00 - 21:15 Question & Answer

Moderator: Dr. Ergun YÜCEL

Dr. Chingiz RAHIMOV

Dr. Siegfried JAENICKE

20:45 - 21:00 Question & Answer

30.09.2020 - IMPLANT SURGERY

Moderator: Dr. Mehmet Ali ALTAY

Dr. Tomas ALBREKTSSON

Dr. Tomas ALBREKTSSON

Dr. Henri DIEDERICH

20:45 - 21:00 Question & Answer

Tomas Albrektsson started working at Branemark’s laboratories at the University of

Osseointegration as an immune response

Osseointegration was discovered in animal experiments conducted by P-I Branemark of

Today, we have clear evidence that titanium results in a measureable immune

Shell technique for alveolar ridge augmentation

Basic principles in arthroscopic TMJ surgery

Temporomandibular disorders are a heterogeneous group of musculoskeletal and

Running his own Dental Clinic in Luxembourg since 1985

"Cortically fixed at once" concept in implantology

Evaluation of Facial Trauma

Complications in Orthognathic Surgery

1975-1984 Dental and Medical studies at the Mainz University/Germany 1981

Maxillofacial Trauma Management - Tips and Tricks, Jaenicke, S. MD, DDS

Mr Rahul Jayaram is a Consultant Oral and Maxillofacial Surgeon with a sub-speciality

Microvascular reconstruction for the Head and Neck

Orthognathic Surgery in Transversal Dimension

In orthognathic surgery, correct treatment planning in sagittal, vertical and transversal

Indications und limitations of splint-less orthognathic surgery

The benefit of computer-assisted planning in orthognathic surgery has been extensively

New refinements in facial rejuvenation: facelifts and maxillofacial remodelling

Materials / method: To assess the outcomes of this technique, we conducted a

Mr Messiha completed qualifications in Medicine and Dentistry. This was followed by

Arthroscopy of the TMJ

New Technologies in Orthognathic Surgery