------------------------------

TITLE: Royale Series 4: THROUGH THE YEARS

LENGTH: 1490
DATE: Jan 06, 2014
VOTE COUNT: 407
READ COUNT: 75235
COMMENT COUNT: 12
LANGUAGE: Filipino
AUTHOR: iamyourlovelywriter
COMPLETED: 1
RATING: 3
MODIFY DATE: 2014-07-21 06:03:19

------------------------------

####################################
Royale Series 4: THROUGH THE YEARS (SPG)
####################################

Isang curse... as in... malaking sumpa ang umibig sa bestfriend mo. At ang
sumpang ito ang naranasan ni Lei. Isang sumpang ayaw na sana niyang balikan pa
dahil ayaw na niyang maranasan uli ang paulit-ulit na sakit na dulot ng sumpang
iyon. But their paths are destined to cross again and this time may pag-asa bang
mawala ang sumpa or mas mararanasan pa niya ang malakas na bagyo na dala ng curse
ni Aiden.

But this time, makakaya pa niyang tanggapin ang sakit na dulot ng lalaking
unang minahal, mahal pa rin at maaring ang mamahalin niya bukas? Lalo na kung sa
simula pa lang ay unti-unti na pala nitong pinapatay ang sugatan niyang puso ng
harap-harapan at walang pakundangan? Na ang taong akala niya ay mahalaga siya ay
iba pala ang gusto para sa kanya... will she able to learn to forgive and to love
again when her heart was already shattered by HIM over and over again?

a/n: ang hirap palang gumawa ng teaser... happy first day of school sa mga students
at sa mga nagtatrabaho sa schools! I know how you feel, dahil iyon din ang nafefeel
ko. Ang hirap kalabanin ng gravity. But nevertheless, have a nice first day of
school and first day of upload for book 4, hindi ko pa siya tapos kasi nasa chapter
nine pa lang ako. I will update one chapter every night gaya ng ginawa ko book 3...
hehehehehe... pagbigyan niyo na ako malapit na rin akong matapos eh. Promise
matatapos ko rin ito by the end of the week or early next week.

v^___^v
####################################
PROLOGUE
####################################

Prologue

"BEST friend Lucille." Napahinto ako sa paglakad papunta sa classroom

ko ng makasalubong ko ang best friend kong si Aiden. Aiden Joshua Sebastian, mas
matanda ito sa akin ng three years pero dahil magkapitbahay kami kaya kami
masyadong malapit sa isa't isa. At ito na naman ang pasaway kong puso, ang lakas ng
tibok niya.

"Ano?" nakataas ang kilay na tanong ko.

"Ang sungit mo talaga." Syempre, kailangan koi yon para pagtakpan ang
nararamdaman ko sa iyo. Ang hirap magmahal ng bestfriend kasi nasasaktan ka na
hindi pa niya alam.

"Ano ba kasi ang kailangan mo? May class pa ako hindi naman ako katulad
mo graduating na ako kasisimula pa lang." graduating na ito at siya ay second year
college pa, may dalawang taon pa siyang bubunuin.

"Sabay tayong mag-lunch ha may sasabihin ako sa iyo." Biglang sumikdo

ang puso ko sa sinabi niya. May sasabihin daw ito sa kanya, ano naman kaya iyon?
Baka magtatapat ng pag-ibig sa kanya! Alam niyang mahirap umasa pero malay mo
naman.

"Sige ba libre mo." nakangiti ko ng sabi.

"Ang adik mo talaga sa libre."

"Mayaman ka eh."

Ginulo nito ang buhok niya. Mayaman si Aiden, mabait din ang parents
nito samantalang siya hindi na nga mayaman wala pang pamilya. Siya nalang ang nag-
iisa sa mundo at kung paano siya nakakapag-aral dahil sa matalino ako at may
scholarship akong pinanghahawakan hindi katulad nito. At ang ikinabubuhay niya? May
part time work siya. Pumasok na siya sa classroom dahil ayaw niyang ma-late at
mabad shot sa mga teachers.

"Miss Lucille Mendez?" tawag pansin ng professor niya sa isa sa mga

majors niya.

"Yes, maam?"

"Puntahan mo ako sa office ko after the class may sasabihin ko." Ayon
na naman ang kaba sa dibdib niya sa sinabi nito. Dalawang tao na ang may gustong
sabihin sa kanya.

"Y-yes, ma'am." At dahil sa isa siyang tipikal na bookworm wala siyang

gaanong friends. Loner kasi siya at si AJ lang ang maituturing na friend niya, na
naging dahilan kung bakit ang dami niyang haters. Marami kasing may crush kay Aiden
eh.

Pagkatapos ng class ay sumunod siya sa prof niya sa faculty room.

"May problema po bas a mga grades ko ma'am?" nag-aalala kong tanong.

May kinuha itong pamilyar na folder at inilapag sa harap niya. Hala, project niya
ito sa fashion management major niya. "May problem po ba?"
 "Walang problema, hija. Sa katunayan nga ay I am impressed with your
designs." Nakahinga ako ng maluwang. "And one of the judges sa contest sa isang
sikat na fashion gala, si Trinity Francois." Kilala niya ang sikat na French
fashion designer na iyon na nakabased sa London, England. "Wants you to be her
apprentice."

Nalaglag ang panga niya sa balita ng guro niya. "She wants you to work
sa line niya sa London, papag-aralin ka niya doon. All expense for free, wala ka ng
po-problemahin pa. kahit na ang papers mo for the transfer ay siya na ang bahala.
Ganyan siya ka-impressed sa iyo. This is a very rare opportunity kaya huwag mong
sasayangin hija."

Hindi siya tanga para hindi malaman iyon. That is the opportunity she
is waiting for at hindi niya papalampasin ang bagay na iyon.

"Oo naman, ma'am. Payag po ako dream come true ko po iyon."

"Mabuti naman. I will set up the meeting with Ms. Francois and you."

Ang saya-saya niya! Kailangang malaman ni Aj ang balitang iyon, oo nga

pala sabay silang mag-la-lunch. Pero saglit din siyang natigilan, kapag umalis siya
hindi na niya makakasama pa si AJ ang saklap naman. Pero saglit lang naman siya sa
London babalik din siya sa Pinas afterwards.

"Aj!" masaya kong tawag sa kanya nakabusangot kasi ito pagdating niya
dahil late siya.

"Bakit ba ang tagal mo? kanina pa ako naghihintay."

"Sorry naman pinatawag ako ni Maam, eh." paglalambing niya dito. "Oi,
fishball penge ha." Ibinigay naman niya sa akin ang mga pagkain niya.

"Bakit nga pala gusto mo akong makausap?"

"Bakit ka pinatawag ni ma'am?"

"Ako ang unang nagtanong ikaw ang unang sumagot."

Bumuntong hininga ito at tumitig sa kanya nandoon na naman ang kabang

hindi niya maintindihan. Aj naman eh, nakakatunaw ang ganyang titig. Mas lalo akong
naiinlove sa iyo.

"Kasi..." napakamot ito ng ulo.

"Spit it out."

"Si Anne." natigil siya sa pagsubo. Si Anne ang babaeng matagal na

nitong sinisinta. "Pumayag na siyang ligawan ko siya."

Si Anne Aquino, maganda, mayaman at matalino ang dream girl ni Aiden

Joshua Sebastian. Ang babaeng ang hirap pantayan. Dapat masaya ako para sa
bestfriend ko pero bakit ang sakit-sakit sa puso.

"Tapos?"

"Ahm, hindi ako marunong manligaw eh."

"Psh. Akala ko pa naman kung ano na iyang sobrang importanteng

sasabihin mo."

"Tulungan mo ako bestfriend, tulungan mo akong mapasagot siya." Feeling

ko basag na basag na ang puso ko dahil sa kanya. Dahil bestfriend lang talaga ako,
sino nga lang ba ako? Ako ang babaeng pang-bestfriend lang.

"Ilibre mo ako ng isang galong ice cream." Nakita ko ang pag-ngiti

niya. Sobrang saya niya samantalang sobrang basag na ako.

"Sus, iyon pala eh. Isang truck pa."

"Sabi mo iyan, ha."

"Ano pala ang sinabi sa iyo ni Ma'am?"

"Ha? Ah, wala naman. May nagsponsor lang ng scholarship sa akin kaya
hindi ko na kailangan pang magtrabaho habang nag-aaral." Bigla itong yumakap sa
kanya ng mahigpit.

"Ang swerte natin bestfriend."

Huh? "yeah." Malamig kong tugon.

AYOKOng magpaalam kay AJ gusto ko hindi niya malaman na aalis na ako.

Wala naman akong sinabi sa kanya kapag nagkikita kami tinutulungan ko lang siya sa
panliligaw niya kay Anne. At ngayong araw na ito ang big surprise niya para kay
Anne. Kahit na mabigat ang dala kong bagahe ay hinanap ko siya, hindi na pala
kailangan dahil nasa may quadrangle siya ng school. Kasama ang mga barkada nitong
lalaki at nanghaharana.

Walang hiya talaga si AJ ang wagas magpakilig kaya I am sure na

sasagutin na siya ni Anne. Napagod na ako sa pagtayo kaya ginawa kong upuan ang
maleta ko nasa pinakalikod ako ng mga audience na tili ng tili halatang kinikilig.
Bagay na bagay naman kasi si Aiden at si Anne. Sila na, sila na ang masaya.

Nagsimula ng kumanta si AJ, maganda ang boses nito. Nakatingin ako sa

kanya pero siya naman ay nakatitig lang sa magandang babae na nasa harapan nito.

"Siya na ba talaga Aiden?" bulong ko pigil na pigil ang pag-iyak. Ang

sakit-sakit naman kasi. "Hindi ba pwedeng ako nalang?"

Pathetic!

"Anne, alam kong corny itong ginagawa ko. Pero nagpapasalamat ako na
pinayagan mo akong manligaw sa iyo, Anne can you be my girlfriend?"

Nakita kong itinulak si Anne ng mga kaibigan nito sa stage. Kitang-kita

ko ang saya sa mukha ng lalaking mahal ko, tumayo na ako dala-dala ang maleta ko.
Naglakad na akong palayo sa kanila, sa kanya. Pumara ako ng taxi dahil ma-le-late
na ako sa flight ko at sinabi ko rin sa teacher ko na huwag sabihin kahit kanino
kung nasaan ako.

Narinig kong nagsalita si Anne na mas lalong ikinabasag ng puso ko

dahil alam ko wala na talagang pag-asa.

"Yes, Aiden. I want to be your girl." Tuluyan na akong napahikbi agad

kong pinunasan ang luha ko at ipinasok sa taxi ang maleta ko. Ewan ko ba, papasok
na sana ako sa taxi ng may parang force na nagsasabi sa akin na lumingon. And yes I
did, hindi ko inaasahan na makikita ako ni Aiden. Yakap nito si Anne pero nakatitig
naman sa kanya, kahit nasa malayo ako ay kitang-kita ko ang pagtataka sa mukha
nito.

I mouthed. "Be happy." And wave at him, natawa pa nga ako dahil may
luhang tumulo na naman sa mga mata ko agad ko iyong pinunasan at pumasok na taxi.

"Sa airport po kuya."

Pilit kong ngumiti habang nasa taxi ako, dapat matuto na ako na
nakangiti kahit na nasasaktan ako.

"Good bye, AJ." Bulong ko sa sarili ko and for the last time I shred
all the tears i have for him.

a/n: bakit ang bagal ng internet? May nakikihitch na naman sigurong kapitbahajy sa
wifi ko... ~o~ ... di bale na nga. Ayzt, oo nga pala sa wakas ay naglakas na din
ako ng loob na ipost to, ang dami ko ring pinagdaanan bago ako makapagdecide na
isettle na sa storyline na ito ang story ng dalawang ito. Banzaiiiii!!!!! palakpak
na may pasabog pa na confetti... ahehehehe... bangag ako ngayon kasi alam niyo
naman malapit na ang periodical exam AKA sakit ng ulo sa mga students at sa sakit
din sa ulo ng mga teachers kasi 'gagawa' na naman kami ng grades... huhuhuhuu...
mag-aala santa claus na naman ang peg.

STATUS UPDATE: Tulog na tayo. Bukas naman.

####################################
Chapter One
####################################

Chapter One

INIS na pinalis niya ang bangs na nakatabing sa kanyang mga mata

kailangan na uli niyang masanay sa init ng Pilipinas. It has been nine years
already since she last stepped here at marami din siyang memories na naiwan dito
and almost all of those memories ay gusto na niyang ibaon iyon sa limot.

"Dalian mo, I am excited to see Sabrina." She rolled her eyes at her
cousin Raj. Halos walong buwan din siya nitong inabala sa London at wala sana
siyang balak umuwi dito kung hindi lang ito nagpumilit. He even arranged all her
papers behind her back at hindi niya alam kung paano pakakalmahin ang init ng ulo
nito at ang panghaharass nito sa kanila.

"Yeah, right." She got her baggage and held its handle and went outside
the airport. Sunod-sunod na kislapan ng camera ang sumalubong sa kanila. She
adjusted her wide brimmed sunglasses and her bull cap to hid her face. Hindi dapat
siya makilala ng mga tao as Lei Francois the designer extraordinaire. She hates the
limelight at saka mas mabuti ng hindi siya kilala ng kanilang mga kliyente. Those
people whom knows her did signed an NDA to keep her privacy. "Once my pictures are
scattered in any newspaper and tabloid I swear I'll return to London." Banta niya
sa pinsan.

"I know ginagawan ko na iyan ng paraan just relax."

"Should I?" the thought of being here in the Philippines is indeed not
so relaxing. As much as possible ay ayaw niyang bumalik dito. Sobrang liit lang ng
mundo baka kasi magkrus uli ang landas nila ni Aiden. Wala na siyang balita sa
dating kaibigan, umiiwas siyang makarinig ng kung anong balita about him

"There are a lot of reporters here."

"I need to do that. Sab should know that I already returned." Ramdam
niya ang excitement sa boses nito ng banggitin ang pangalan ng babaeng
kinababaliwan nito. She had seen Raj playing with girls during his younger years
but she had never seen him so serious about this one damn woman. Wala yatang oras
na hindi nito binabanggit ang pangalan ni Sab kaya kahit hindi pa niya ito nakikita
o kaya naman ay nakakausap ay gusto na niya itong icongratulate for a job well done
in taming her cousin. Hindi rin niya ito nakitang nakipagdate ni minsan o kaya
naman ay tumingin sa ibang babae for the past eight months. Ika nga nila tigang na
tigang na ito sa pagmamahal ng isang babae.

"I hope hindi siya galit sa iyo." She smirks. Alam niyang magagalit sa
pinsan ang babae, ba naman ikaw ba naman ang umalis ng walang paalam.

"Just speak in English because if you speak tagalog nagiging sarcastic

ka."

"Okay fine," she shrugged.

"You will love her."

"Nah, I already like her if she is making you that crazy."

"You are a devil."

"I'll accept that as a compliment." Her smile is as wide as his height.

Inihatid na siya nito sa condo unit nina Ashley at Belle. Sabi kasi ni
Raj siya nalang ang tumira doon dahil wala na naman si Belle. May asawa na kasi ito
at siya pa mismo ang nagdesign ng suot nitong wedding gown. Hindi nga lang siya
umuwi dito akala lang nito umuwi siya pero hindi talaga. Ang sarap kaya ng buhay
niya sa London although mahirap din kasi ang mamahal ng mga bilihin. But she love
the place and the people are very accommodating and really friendly. Parang mga
Pilipino lang din pero ang mga Brit kasi ang sweet. Kaya nga nasanay na siyang
tawagin ng love, babe o kung anu-ano pang endearments doon. Dito first name basis
or worst last name basis pa.

"Leiii!" salubong ni Ashley sa kanya. Napansin niyang namamaga ang mga

mata nito na halatang galing sa pag-iyak. Narinig niya mula kay Raj ang nangyari
kay Ashley and her problems with her parents.

"Ash, I missed you girly." Bati niya kay Ashley at mahigpit na yumakap
dito. She heard buntis daw si Belle ngayon at ilang buwan nalang ay manganganak
na. She haven't seen her husband pa although she heard Claude ang pangalan nito.
May naalala tuloy siyang Claude dati, iyong gwapong tahimik at palaging may malalim
na iniisip. Isa sa mga barkad a ni Aiden.
 "I missed you too, too bad I'm going back to London in a few days
time."

"Eh? Why?" kadarating nga lang niya tapos iiwanan na siya nito.

"I need to, I already decided to go back dahil wala na naman akong
dahilan para magstay dito. Nalaman ko na ang totoo and besides I don't fit here."

"How about me? I also don't fit here, kung babalik ka sasama ako."

"No. Please stay you will love it here."

Nagdoubt siya sa sinabi nito. "Nah, I doubt it."

Pero hinayaan na nga lang niya as long as hindi siya iistorbohin sa

magiging trabaho niya ay okay lang.

"I'll respect your decision so while waiting for your return of the
comeback dapat itour mo ako sa magagandang places dito."

"No doubt."

Well, coming back might not be as hard as she thought as long as hindi
magkukrus ang landas nila ni Aiden. Aiden Joshua Sebastian. Sana nga, sana hindi
ganoon kaliit ang mundo nila.

NAPATINGIN siya kay Belle na abala sa pagpapirma ng mga papers kay

Ashley. Actually kanina pa siya gustong matawa dahil sa alam niya kung anu-ano ang
mga papel na pinipirmahan ng kaibigan. Ang tanging nakakapagpapigil lang sa kanyan
hindi umimik ay ang ice cream na dala ni buntis at ang sari-saring tsokolate na
pambribe nito sa kanya. Gusto din niyang maawa kay Ashley dahil hindi nito alam ay
pinirmahan na nito ang papel ng walang hanggan.

Patawarin niyo po si Belle, Lord. Ayoko sanang maki-join pero hindi ko

matiis ang ice cream at chocolates. You know it is my weakness.

She divulged her yummy desserts as Ashley give back the papers to Belle
na ang lapad-lapad na ng ngiti. Napabuntong-hininga siya at biglang naalala ang
meet up niya at ng asawa ng kaibigan at ang kuya nito. Noon sabi niya sana hindi
ganoon kaliit ang mundo nila ni Aiden pero nagkamali siya.

Dahil ang Claude na kaibigan nito at ang Claude na asawa ni Belle ay

iisa. At ang Jaxon na kapatid ni Belle at ang Jaxon na mahal din ni Ashley at ang
Jaxon na kaibigan ni Aiden ay iisa lang din. Mabuti nalang at ang laki ng pinagbago
niya at hindi siya nakilala ng dalawa. At mabuti nalang din at hindi kailan man
sumama si Aiden sa mga gatherings nila. If ever magkataon na sasama ito she can
easily excuse herself.

"Excited ka na bang umuwi ng London?" nakangiting tanong ni Belle kay

Ash. Tumango lang si Ash pero batid niyang kung may isang taong magtatangkang
pigilan ito ay alam niyang mananatili ito ng bansa. Kaya nga kahit kontra siya sa
ginawa ni Belle ay hindi nalang siya nagreklamo besides it's for Ash's happiness.
Kung tutuusin ay magkatulad ang kwento ng buhay nila ni Ash.

Wala na siyang parents and good thing na inampon siya ng taong

nagpaaral sa kanya. Yes, before she become Lei Francois siya muna ang simpleng si
Lucille Mendez. Isang simpleng babae na ang tanging pangarap lang ay makapagdesign
ng mga damit at ang mahalin ng bestfriend niya. Sabi nga nila hindi pwedeng
pagsabayin ang lovelife at ang career success. She is successful sa career niya
pero hindi sa pag-ibig. Napagtanto din niya na ang buhay niya ay magkahalong buhay
ni Belle when in terms with love life, minsang nasaktan at nagdusa dahil sa isang
lalaki mula sa past nito at buhay ni Ashley sa pamilya naman.

Ang pinagkaiba lang ay si Belle ng bumalik may nabalikan at ang bruha

ang swerte dahil mahal siya at sinuyo siya ng lalaking mahal nito. Siya? Hindi na
siya umaasa pero nasasaktan pa rin siya kahit ilang taon na rin ang nakakalipas.
The pain still haunt her, wala siyang pinagsabihan kahit isa maliban sa kanyang
tita Trinity. Sa kasamaang palad namatay na ito kaya namatay na rin ang lihim niya
and she swear no one would know that she loves her bestfriend and even until now
she still have feelings for him. Hindi pala ganoon kadaling magmove on no?
Nakakainis lang.

Tuluyan ng nakabalik si Ash sa London kaya siya nalang mag-isa sa condo

unit. She is even planning to ask Raj if she can buy a pet or a dog or something na
pwede niyang makasama doon. Kaso dahil palagi naman siyang abala kaya impossible
niyang maalagaan ang nilalang na isasama niya sa kanyang buhay kaya inerase nalang
niya iyon sa kanyang plano.

Months have passed by at tuluyan ng nasuyo ni Raj si Sabrina, more on

ginamitan ng dahas. Binigyan niya ito ng plano joke lang iyon pero talagang
sinunod. Kinidnap nga talaga si Sabrina and the rest is history. His history. Si
Jaxon naman at si Ash ay nagkaayos na rin, nakakainggit sila. Mabuti pa sila happy
na samantalang siya, happy din. Hindi ba pwedeng maging happy kahit na single?

Pwedeng pwede... kahit na feeling mo kulang. Feeling moa ng boring ng

buhay mo kahit ang dami mong trabaho. Kahit na ang bitter ng feeling mo kapag may
nakikita kang magkasintahan na nanonood ng movie at kahit na comedy ay
naglalambingan pa rin. Ang sarap pag-umpugin ng mga ulo. Oo, siya na ang bitter.
Kaya nga ngayon kahit hindi niya trip na lumabas ng bahay ay kailangan niyang
bumangon dahil magkikita sila ng mga kaibigan niya sa Royal's café.

Literal na hinila niya ang kanyang katawan upang pumunta sa banyo at

maligo. Nakakatamad talaga kaya sinuot niya ang pinakaunang damit na nahila niya
pagkatapos niyang maligo. And yes she might be THE designer but she doesn't wear
her own creations. Iyon ang hindi nagbago sa kanya, wala pa rin siyang hilig sa
sobrang mamahal na mga damit. But it doesn't mean she doesn't make herself
beautiful and appealing. Kahit naman papaano ay babae din siya and she loves girly
clothes... more on with masculine touch. Akala nga ng mga kakilala niya ay isa
siyang lesbian. Hinayaan nalang niya total hindi naman iyon totoo.

She is wearing an off shoulder black top na may statement na 'I'm

Fine' sa front in bold letters and a pair of faded skinny jeans. Dahil hindi naman
siya matangkad masyado kaya nagheels na lang siya and a bull cap she always wear
and her sunglasses. She is always wearing caps to hide her face She late her long
straight hair drop at her back and grab her keys. Madali lang niyang nahanap ang
Royals along the way lang kasi din. After she parked the car ay hinanap niya ang
mga kaibigan. Tamang-tama naman na dumating na din si Ashley kaya sabay na sila.
Mas lalong gumanda ang bruha, iba na talaga kapag inspired lalong bumublooming.

"Cousin." Bati ni Raj sa kanya. Agad naman niya itong yinakap at

hinalikan sa pisngi. Blooming na rin ito, siya nalang yata ang hindi pa. nadatnan
nila sa isang reserved table ang buntis na si Belle. Ang ganda talaga ng bruha
kahit na buntis na. Ang swerte ni Claude.

"Angganda mong buntis." Nakangiting sinalubong niya si Belle ng yakap. Ang ganda
talaga ng babaeng ito pwedeng pangmodel kahit na buntis. Oh, she would love to make
maternity dresses for her kung pumayag lang ito. Kaya lang masyadong maarte si
Claude ayaw ishare ang asawa nito.

"At dahil diyan ninang ka." Napapalakpak siya. She would love that.

"I'd love that, I'd love to make baby clothes for your baby. Ano ang
gender?"

"It is a boy."

"Ang swerte ni Claude may junior na agad siya. Gawa din kayo ng girl
para mas masaya tapos kikidnapin ko at hindi ko na isasauli kasi sigurado akong
maganda iyon-ouch!" nasapo niya ang ulo na binatukan ni Rajeev.

"Iyang isip mo utak criminal. Hindi ba pwedeng gumawa ka nalang ng sa

iyo?" she huffed and cross her arms over her chest.

"ANg hirap kaya noon. Paano ko naman gagawin iyong mag-isa?"

"Namiss ko talaga kayo." Napangiti siya sa sinabi ni Belle. Namiss din

naman niya ang mga ito. Sobra pa nga eh. Namimiss na rin niya ang samahan nila sa
London kahit hindi sila iyong bestfriend na bestfriend ay hindi naman maikakailang
malapit ito sa kanya. They are Filipina at mabilis silang nagkasundo lalo naman si
Ashley. Pero unlike Belle si Ash ay medyo ilag sa kanya at first tanging si Belle
lang ang kinakausap nito. Lumaon ay naging okay na sila at naging magkaibigan na
rin. Masaya na rin siya at least ngayon si Belle, natuto ng ispread ang wings nito.

"Oo nga." Hinila ni Ash ang buhok niya. "Lalo na ang bruhang adik na
ito."

"Ang brutal niyo kanina pa kayo. Raj oh." Sumbong niya kaya lang ay
tinawanan siya ng lalaki. Inis na hinampas niya ito sa dibdib. "Ang sama mo
naturingan ka pa namang pinsan hindi mo ako magawang ipagtanggol." Kunwari ay tampo
niya. At dahil ubos na ang kanyang kape kaya kinuha niya ang chance na iyon para sa
kanyang graceful exit. Tumayo siya, "Makakuha na nga ng kape." Pagtalikod niya ay
biglang tumama ang katawan niya sa isang solidong bagay. Hindi naman siya nasaktan
kasi hindi naman malakas ang impact. At may nakapulupot na braso sa beywang niya
preventing her from falling if ever. Agad niyang tiningnan ang taong iyon only to
find out na ang taong ayaw niyang makita ang kaharap niya ngayon. Napaawang ang
bibig niya and it took ages before she can finally compose herself. Mabilis niya
itong naitulak at ng makawala na siya ay saka lang siya nakahinga ng maluwang.
ANong ginagawa nila dito? Sa kaiiwas niya sa mga ito ay talagang nagkrus ang landas
nila.

Saka lang din niya napansin na nandoon ang mga kaibigan nito. Si Claude
na kausap ang asawa nito, si Jaxon na katabi si Ashley at si Landon na kausap si
Rajeev.

"Oh, Lei. Nandiyan ka pa pala? Pakikuha din ako ng kape." Nakangising

utos ni Ashley sa kanya. Kahit ayaw niyang inuutusan ay tumango nalang siya at agad
na iniwan ang mga kaibigan. Hindi niya inaasahan iyon ah, ang bilis ng mga
pangyayari. Nakakaiyak naman ito gusto niyang tumakbo at lisanin ang lugar na iyon.
But she doesn't want to look guilty dahil wala namang masama sa ginagawa niya. At
saka kung hindi siya nakilala ng mga kaibigan nito baka hindi rin siya nito
nakilala. Wala naman kasi itong sinabi sa kanya kanina.

Shit! Shit talaga, si Aiden nga iyon. Si Aiden Joshua Sebastian in

flesh hindi maikakaila na hanggang ngayon ay gwapo pa rin ito, mas lalong lumala
ang pagiging gwapo nito. Mas lumakas ang sex appeal at mas tumangkad. He also
become so manly and more matured. And knowing him malamang isa na rin ito sa
pinakamayamang tao sa bansa. May asawa na kaya ito? Sila ba ni Anne ang
nagkatuluyan?

Ipinilig niya ang ulo niya upang pawiin ang matinding atraksyon na nararamdaman
niya ng mga oras na iyon. Pero mas nanlumo siya na hanggang ngayon ang puso niya ay
ganoon pa rin. Hindi man lang nabawasan, traydor talaga.

"Miss, may I have your order?" untag ng cashier sa kanyang pananahimik.

"S-sorry." Ibinigay niya ang order at sinadya talaga niyang hindi

bumalik sa mesa habang hinihintay ang order niya. She choose to stay and wait for
it. She needs time to relax her senses dahil hanggang ngayon nanghihina pa rin ang
tuhod niya at ang lakas pa rin ng pintig ng kanyang puso.

"You are taking your time here." Nanayo ang balahibo sa likod niya ng
marinig ang boses ni Aiden sa kanyang likod. Sobrang lapit kasi nito sa teynga niya
ng sabihin nito iyon, he is almost whispering making her shivers in pleasure. Hala,
ano ba ang nangyayari sa kanya. Kung kanina ay nagdarasal siya na sana ay matagal
pa ang orders niya ngayon ay gusto niyang pabilisin ang oras. Gusto na niyang
makabalik doon sa table kasi safe siya. Safe ng aba?

Agad siyang umiwas dito ang gave him space dahil baka oorder then ito.

"Cat got your tongue Lucille?" tuluyan ng nawala ang kanyang huling
pisi ng pag-asa na sana ay hindi siya nito nakilala dahil tinawag siya nito gamit
ang kanyang tunay na pangalan. The name she used before. Wala siyang nagawa kundi
ang harapin ito. She saw anger on his eyes making her lose her confidence.

"Please Mr. Sebastian, call me Lei. Lei Francois, that's my name."

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay bumalik na ang cashier bitbit ang

kanyang mga orders. Laking pasalamat niya dahil kinaawaan pa talaga siya nito.

"Excuse me." Agad niya itong iniwan pero mabilis itong napasunod sa kanya at dahil
hindi naman hamak na mas mahaba ang mga biyas nito kaya kinailangan pa talaga
niyang bilisan ang lakad. Lakad takbo na nga siya eh para siyang paranoid na
naiisip na baka sinusundan siya nito. Paranoid nga siya.

"Bakit ka tumatakbo?" pansin ni Ash ng ibigay niya ang order nito.

"Baka kasi galit ka na." she said, umupo na siya sa kanyang upuan.
Salamat nalang at hindi sila magkatabi pero magkaharap naman. Sinulyapan niya ito
ng makaupo na ito at ang hudas lantaran ang ginawa nitong pagtitig sa kanya.

"By the way guys I want you to meet our friend from London si Lei. Lei
Francois, she designed my wedding gown." Pakilala ni Belle.

"Oh? Kapag nagbago ba ang estado sa buhay papalitan na rin ang pangalan
just to fit in?" sarcastic na tanong ni Aiden na nakatuon sa kanya ang tingin. Alam
niya ang gusto nitong ipahiwatig. "Ganyan na ba ngayon Lucille?" wala siyang
mabasang kung anumang emosyon sa mukha nito.

"You know Lucille?" takang tanong ni Raj. Tiningnan siya ni Raj, "How
come I don't know?"

Ito naman ang binalingan ni Aiden. "Bakit kailangan niyang sabihin sa

iyo?" Raj suppressed a smile for some reason. Hindi iyon nakaligtas sa mga mata
niya. She pressed her lips tightly ayaw niyang sermunan si Aiden sa hindi magandang
asal nito. At bakit ba galit nag alit ito?

"I am her cousin." Mas lalong kumunot ang noo ni Aiden.

"She doesn't have--."

"My aunt Trinity adopted her so technically we are cousins. I am her

guardian as well." Napayuko lang siya habang nakatingin sa laman ng kanyang coffee
jelly. Hindi niya maintindihan ang kinikilos ni Aiden, bakit ito galit sa kanya?
Diba dapat siya ang magalit dito dahil.. dahil... dahil sinaktan siya nito kaso
wala naman kasi siyang karapatan dahil unang-una hindi naman nito alam na may
nararamdaman siya dito.

"Wala na ba kayong pwedeng itopic kundi ako? Hindi ako magandang topic
kaya palitan niyo na." aniya.

"Scared?" si Aiden na naman.

"Saan?"

She is indeed scared. Scared na muling bumalik ang nararamdaman niya

dito. Takot nab aka mas lalo niya itong mahalin kapag hindi niya mapigilan ang
sarili. Sana lang... sana lang ay may girlfriend o asawa na ito. But base sa nakita
niya sa mga daliri nito wala ni isang singsing na makapagpapatunay sa nais niya.
Kapag kasal na kasi ito ay wala na siyang magagawa kundi ang magback off. Or kahit
na fiancé lang. because knowing that he is still single is giving her hope n asana
ay may pag-asa siya dito.

"Stop pretending like you don't know me Lucille dahil sa ating lahat
dito ikaw ang mas nakakaalam kung gaano kita kakilala." Galit na wika nito. Tension
is between the two of them.

"Fine, I know you. Aiden Joshua Sebastian. Tapos?"

Nakipagtagisan siya ng titigan sa binata. "What we have here? Are you

lovers before?" takang tanong ni Ash na mukhang naguguluhan na rin.

Lovers? Sana nga eh lovers nalang sila tapos naghiwalay at least may
rason siyang awayin ito at hindi na pansinin. Pero hindi sila naging lovers, dahil
isang dakilang tangang umiibig na bestfriend lang naman ang role niya sa buhay
nito.

"They were best of friends before Luce left." Si Claude na mukhang

nakilala nga yata siya. "I didn't know you were Lucille I mean you look different
than before."

"Nang walang paalam." Dugtong ni Aiden.

Marami siyang gustong sabihin dito pero hindi niya alam kung saan
sisimulan. This is not the right time. Galit ito at galit siya. Hindi tuloy niya
napansin na may bagong dating.

"This is interesting." Narinig niyang komento ni Landon.

Gusto na talaga niyang umalis pero hindi siya makagalaw. Ang mga titig
nito sa kanya ay parang pako na ipinako siya sa upuan niya. May narinig siyang
malakas na pagsinghap at biglang nanlaki ang kanyang mga mata ng makilala ang
bagong dating na katabi ni Rajeev. Hawak ito sa beywang ni Raj kaya malamang si
Sabrina ito. Pero...
 "Oh emm gee!" tili nito na naging dahilan kung bakit napatayo siya.
"Lucille, is that you!?"

"Coleen!" agad niya itong linapitan at yinakap. "It's nice to meet you
again, ikaw pala si Sabrina na tinutukoy ni Rajeev. Wow, ang small ng world."
Masaya siya at nagkita uli siya ng kanyang dating kaibigan. They met in the
hospital kung saan nakaconfine ito at ang nanay niya. Dahil palaging tulog ang
nanay niya kaya ang boring ng life mabuti nalang at nasa parehong room si Coleen---
Sab na pala. May sakit ito sa puso pero ang daldal pa rin and yes, maliban sa
kanyang tita Tri ay nasabihan din niya si Sab about him. Sana nga lang ay
nakalimutan na nito ang lahat.

"Ang galing dito pa tayo nagkita." Naramdaman niya ang matalim na titig
ni Aiden sa likod niya. Hindi siya manhid para hindi mapansin iyon kahit hindi niya
ito tingnan. When it comes to him ang lakas ng pakiramdam niya. biglang kumalas si
Sab ng yakap sa kanya at umupo sa tabi ni Raj, namutla kasi ito.

"Namumutla ka Sab."

"Kanina pa nga ito eh. Nahihilo ako at nasusuka na rin ako dahil sa
amoy ng kape." At base sa hitsura nito hindi nga maganda ang pakiramdam nito.
Biglang pumalatak si Belle.

"Are you pregnant?" excited na usisa nito. Napatingin naman si Sab kay
Raj. Napansin niya ang pagsigla ng mga mata ng kanyang pinsan. Biglang tumayo si
Raj at binuhat si Sab.

"Dadalhin kita sa hospital. We need to be sure."

Nagsalita si Ash about something pero napako ang atensyon niya sa

paparating na babae. Si Amber, nakasimangot ito na may hawak na maraming papel.

"Hey, I am on leave. But I can-." Landon suddenly stopped on the track

when he come face to face with the lady who loves red and black. "Oh, hell. Amber?"
magkakilala ang dalawa?

"Sino ka?" malamig na tanong ni Amber sa kaharap na para bang hindi

nito kilala.

"At talagang kinalimutan mo na ang asawa mo?" nagtagis ang bagang ng

gwapong doctor. Wait! Bakit ba ang daming nangyayari ngayong araw na ito? Biglang
nawala sina Sab at Raj na marahil ay papunta na sa hospital. Si Jax at Ash naman ay
may sarili ng mundo at si Belle at Claude ay ayon, nasa kanilang paraiso na.

And that leaves her standing awkwardly and she knew kapag pumihit siya
180 degrees ay kaharap na niya si Aiden. Humugot siya ng malalim na hininga. Hindi
pa siya handang harapin si Aiden.

"Good bye." She grabbed her keys and walk as fast as she could away
from him. from them... kaso ng akala niya ay makakaalis na siya ay nahabol siya ng
galit nag alit na si Aiden.

"Ano ba aiden?" inis na winaksi niya ang kamay nitong nakahawak sa

braso niya.

"Ako ang dapat magalit dito Lucille. Umalis ka ng hindi nagpaalam.

Bakit? Bakit hindi mo sinabi sa akin?" galit na tanong nito. Mariin itong
nakatingin sa mga mata niya at dahil hindi niya nagawang iwaksi ang braso nito
dahil sa higpit ay wala siyang ibang magagawa ngayon kundi ang harapin ang multo
niya... ang sumpa ng buhay niya... she took a deep breathe and ....

a.n/ at dahil mabait ako ngayon, ngayon lang kaya post ko chapter One, medyo mahaba
iyan... hehehhehee.. la lang.. sleep tight people!

status update: mwahhhhhhh!

####################################
Chapter Two
####################################

Chapter Two

"Ako ang dapat magalit dito Lucille. Umalis ka ng hindi nagpapaalam.

Bakit? Bakit hindi mo sinabi sa akin?" galit na tanong nito. Mariin itong
nakatingin sa mga mata niya at dahil hindi niya nagawang iwaksi ang braso nito
dahil sa higpit ay wala siyang ibang magagawa ngayon kundi ang harapin ang multo
niya... ang sumpa ng buhay niya... she took a deep breathe and stare at him. Bakas
sa mukha nito ang galit habang nakatitig sa kanya. His other hand clench into fist,
telling her that she is just controlling himself. Na galit na galit talaga ito.

"I don't need to explain myself to you, Aiden." Matigas din niyang
sabi. "Wala akong dapat iexplain sa iyo."

"Anong wala? Hindi mo ba alam kung gaano ako kagalit sa iyo ng umalis
ka?"
 "Bakit ka magagalit aber? Kaibigan mo lang ako Aiden and nothing else.
I am just a nobody to you." Pinigil niya ang sariling mapaiyak sa harap nito. "We
were just friends, yes I am about to tell you about it pero naunahan mo ako. Bakit
kung nagpaalam ba ako may magbabago ba? Wala naman di ba? At kung nagpaalam man ako
ano ang gagawin mo? Nang umalis ako you are in the middle of courting the woman you
love kapag sumali pa ako sa eksena mahahati ang attention mo. You were happy back
then kaya ano pa ang ikinagagalit mo? Kasalanan ko pa rin ba iyon? Kung hindi ako
umalis at ng naging kayo mawawala pa rin ako sa eksena Aiden. Kaya no pa baa ng
ikinagagalit mo?" bahagyang bumaba ang boses niya. "Fine, kasalanan ko na. sorry."
At bago pa siya umiyak sa harap nito ay sumakay na siya sa kanyang kotse leaving
the guy stunt.

Nang paandarin niya ang sasakyan ay doon na niya pinakawalan ang mga
luhang kanina pa niya pinipigilan. Kasanalan nga talaga niya kasi kung hindi niya
ito minahal hindi naman mahirap sa kanyang magpaalam. Natakot lang siya nab aka
kung nagpaalam siya ay buong puso pa siya nitong itulak palayo sa kanya. And that
hell hurts the most.

"WHAT?" cold na tanong niya sa mga kaibigan na isa-isang nagsipulasan sa kanyang

studio. They even caught her in the middle of putting gems on Sab's gown. Mauuna
kasi ang kasal ni Sab at ni Raj dahil buntis na ito at ayaw ni Raj na manganak ang
fiancé ng hindi pa sila kasal. He said it is improper, sana pala ay hindi na niya
binuntis pero hindi rin naman niya maidedeny na sobrang happy nito. At saka this
might be Sab's first and last chance having a baby dahil sa condition nito.

"Nanganak na si Belle punta tayo sa hospital." Excited na balita ni

Ashley. Kasama nito si Jaxon na hawak-hawak ang beywang nito. Isa pa itong mag-
asawan ito.

"Really?" \ nawalang parang bula ang mga hinanakit niya sa mundo dahil
sa balita nito. She is really excited dahil sa wakas lalabas na sa mundo ang
panganay ng kaibigan niya. And she is pretty sure that new born baby is a gem. Ang
ganda kaya ni Belle at ang gwapo din ni Claude malamang at sa malamang gwapo din
ang anak nila. She's never been thrilled, gusto na niyang gawan ng clothes ang baby
nila. Nangangati na ang kanyang mga daliri para gumawa ng mga baby clothes, that's
their new line.

"Yup, tumawag si Claude kanina." Halatang sabik na sabik na rin ang

dalawa.

"Let's go." She grab her bag and snickers chocolates and put it inside
her bag. She saw Ash rolling her eyes alam kasi nito na hindi siya mapakali kapag
hindi siya nakakakain ng tsokolate niya. She loves chocolates. Sumakay
na siya sa kotse ni Jaxon dahil masyado siyang excited na magdala ng kanyang
sariling sasakyan baka madisgrasya pa siya. Pagdating nila sa hospital ay nandoon
na ang iba sa private room ni Belle.

"Belle, Claude, Congratulations." Bati niya sa dalawa. Halata sa mukha

ni Belle ang pagod pero nakangiti pa rin ito halata din kasi ang saya nito.
Nakaramdam na siya ng lamig dahil ang lamig naman talaga sa loob ng room nito. And
she is only wearing a white night curvy top exposing too much of her skin. And an
American printed skimpy shorts and a pair of white doll shoes. Nakalimutan niyang
dalhin ang kanyang cardigan dahil sa pagmamadali. Well, panindigan nalang niya
parang hindi siya nasanay sa lamig noong nasa London palang siya.

"Thank you Lei." Nakangiting ani ni Belle na halata sa mukha nito ang
pagod at saya.

"Where is your son?" excited na tanong niya.

"Hawak ng ninong Aiden niya." she froze. Hinanap ng mga mata niya ang
tinutukoy nitong ninong Aiden ni Claude with matching kakaibang ngiti. Alam kong
alam nila na iniiwasan ko ang ex-best friend ko. At sa kasamaang palad ay palagi
nalang silang tinutukso sa isa't isa. Ilang beses na rin naman silang nagkita pero
hindi na sila uli nagka-usap pa.
 Nandoon nga si Aiden hindi agad niya napansin pagpasok niya kanina.
Hawak nito ang baby ni Belle and in faIRNESS he looks good holding a baby. Hindi
ito nakaformal suit gaya ng naunang kita nila at iba pang pagkikita. He looks
deliciously civil today with his black cardigan and white bottom up polo. And Blue
jean curving his yummy butt. Ipinilig niya ang ulo at itinigil ang pag-aassess
dito baka kasi mapansin nila.

Lumapit siya sa binata at saka niya napatunayan kung gaano na ito

katangkad lalo pa at hindi na siya nagheels ngayon. "May I?" she asked.

Natahimik ang buong paligid making her feel more awkward than before.
Para kasing nanonood ang mga ito ng isang suspense thriller na palabas. At sila ang
bida.

At isa pa that is the first time na lumapit ako kay Aiden. Iniwas ko
nga lang ang mga mata ko sa kanya at tiningnan ang baby. Ang gwapo ng batang ito he
will be a heartbreaker when he grow up she is pretty sure about it. Mamula-mula ang
cheeks ang sarap halikan at ang bango pa. Ang gwapo talaga.

"You want to carry him?" tanong nito. She nods in excitement. "Here."

He gently laid the baby on her arms at dahil sa nangyari ay nagdikit

ang mga balat nila. And weird, she felt those sweet tiny tingles when their skin
touched. It's making her weak that is why she squirm when she felt like the baby is
moving and stretching on her arms. Panandalian siyang natakot dahil sa ang lambot
nito and she might crash him. Pero nakaalalay naman si Aiden sa tabi niya. His arms
are around her and they looks like they are hugging lalo pa at magkadikit na talaga
sila.

"You look good carrying a baby Lei." Komento ni Ashley na nakangisi.

Halatang nanunukso lang, bruha talaga.
 "Really? Should I have one too?" she joke back feeling thrilled of the
idea of her having a baby. She is not getting any younger twenty eight na kaya
siya.

"Why not?"

"Hindi ba dapat mauna muna kayo kasi kayo ang mag-asawa?" turo niya kay
Ash at napatitig kay Jaxon tapos namula.

"Hey, we are trying." Si Jaxon.

"You are trying to what?" nakangiting tanong ni Sabrina na kapapasok

lang kasama si Rajeev. Nakaalalay ang future daddy at wala pang baby bump si Sab.

"Making babies. Should we try tonight baby?" mas lalong nangamatis si

Ashley sa panunukso ng asawa nito. Ako ang nagsimula ng birong iyon pero parang
siya yata ang nahihilo dahil pinatulan ng mga kaibigan niya.

"Jaxon!" naeeskandalong usal ni Ash. Yinakap lang ito ng asawa nito.

"Huwag kayong maglandian dito sa loob ng hospital room ni Belle dahil

maraming singles dito." Si Rajeev.

"I am single but always not available, I am technically married."

Singit ni Landon na doctor din ng hospital. Kahit na mukhang model ang mga lalaking
iyan ay may napatunayan na sa buhay ang mga iyan. They aren't only handsome but
they are also successful sa career na napili nila. And even this guy beside her is
a successful businessman. Kahit na hindi na sila magkaibigan ay masaya siya sa
success nito. "How about you Aiden."

"I am single." Iyon lang ang sabi nito making her stiff dahil parang
may gusto itong ipahiwatig sa tatlong salitang iyon. Ano naman ngayon kung single
ito at single siya? Does it matter kung... kung... basta!

"How about you Lei?" nasa boses ni Landon ang panunukso.

"About me?" patay malisyang tanong niya.

"Aren't you single?"

Tinaasan niya ito ng kilay and a smirk form from her lips.

"Do you think I am single?"

"Bakit hindi ba?"

"Bakit imposible bang magkaboyfriend ako?" nakataas pa rin ang kilay na

tanong niya.
 "Not really--."

"Lei is single." Singit ni Ashley. "She is." she rolled her eyes wala
talagang fun itong mga kaibigan niya.

"Ganoon naman pala eh. You are single and then Aiden's single then
bakit hindi nalang maging kayo?"

Nakangising-aso na tanong ni Landon maging ang iba pang nandoon ay

sumang-ayon sa ideya. They are feeding me false hopes and ideas and it is scaring
her.

"Nagugutom na ako." Biglang iwas niya. lumapit siya kay Rajeev at

ibinigay ang sangol napansin niyang napangiti ito. "Babalik din ako mamaya kakain
muna ako. May ipapabili ba kayo?" eating is the best way to escape from her friends
teasing game. Lantarang pag-escape.

"Meron, kahit ano basta hindi nakakalason." Si Ash.

"Sige."

"Sasamahan na kita." Mabilis na nakalapit sa kanyang tabi si Aiden.

"Ha? H-huwag na dito ka nalang-." Kaya nga siya aalis para makatakas
tapos sasamahan pa siya ng taong gusto niyang takas an. Eh siya nalang ang umalis
at saka bakit siya nito kinakausap ngayon?
 "Pasamahin mo na iyang si Aiden, Lei. Hindi pa kasi iyan kumakain ng
ilang araw kung hindi nasa opisina niya ay hindi iyan lalabas. Baka magkasakit na
iyan." Landon said seriously. Kunot-noong tiningnan niya ito.

She knew Aiden he loves to eat kagaya niya kaya nga mabilis silang
nagkakasundo kasi mahilig din siyang kumain. Kapag hindi ito kumakain ay malamang
may sakit ito o kaya naman ay may problema. Alinman doon dapat wala na sana siyang
pakialam pero hindi naman niya mapigilan ang sariling hindi mag-alala para sa
lalaking kasama.

Napatingala siya dito, keylangan eh kasi matangkad. Nakatunghay ito sa

kanya, he is still as handsome as ever pero bakas doon ang pagod. It gives her an
urge to touch his handsome face pero pinigilan niya ang kanyang sarili.

She sigh and grab his arms. "Let's go." Nang makalabas na siya ay bigla
nitong tinanggal ang pagkakahawak sa kamay niya. Parang napahiya naman siya sa
nangyari, he doesn't want her to touch him. Okay fine!

Nauna na siyang maglakad palayo dito she keep her distance because her
heart is aching at that moment.

"Sandali lang." hindi niya ito pinakinggan. "Lucille." Tawag nito sa

kanya pero hindi pa rin niya ito pinakinggan. She tried reaching out but he refused
to, mas lalo niyang binilisan ang paglakad niya. "Fvck." Tuluyan na siyang
napahinto sa paglakad at kunot-noong nilingon ito.

She hates swearing at kapag nakakarinig siya ng ganoon ay nagpapanting

ang teynga niya.
 "There huminto ka rin." Magkadugtong ang kilay nito ng makalapit sa
kanya. Bigla nitong hinawakan ang braso niya... no ang palad niya at pinagsalikop
ang mga palad niya. napamaang siya habang nakatitig sa magkasugpong nilang palad.
"Let's go."

Nawalang parang bula ang inis niya dahil sa ginawa nito hindi na nga
niya namalayan na nagpapahila na pala siya. Tapos hindi pa man sila nakakalabas ay
huminto na naman ito at tinanggal ang pagkakahugpong ng kanilang mga kamay. Nagtaka
man ay hinintay lang niya ito. Lumapit ito sa kanya at ibinigay ang hinubad nitong
cardigan.

"Wear this." Utos nito.

"Bakit?"

"Just wear this. Hindi ito London, Lucille. Kapag nakita ka nila ng
nakaganya baka mabastos ka lang." well, tama naman kasi ito. Hindi naman niya
akalain na lalabas pala siya ng kanyang studio kaya ito ang isinuot niya. tinanggap
niya iyon at isinuot. It's warm actually and it smells really nice. It smells like
him. Pagkatapos niya itong isuot ay kinuha uli nito ang palad niya at patuloy na
naglakad.

"Where do you want to eat?" tanong nito. She tried tugging her arms
away from him pero mas lalo lang nitong hinigpitan ang hawak nito sa kanya. And she
could see a flash of fear when she did that from his eyes. Fear? Pero sandali lang
iyon dahil mabilis nitong natago iyon kaya hindi niya alam kung tunay ba iyong
nakita niya o hindi.

"Anywhere." Mahinang sagot niya.

 "Saan nga?"

"Kahit saan nga di ba?"

Para silang tanga na nakatayo sa labas ng hospital na magkahawak kamay.

Nakikipagtagisan ng titigan kay Aiden at ito naman ay hindi sumusuko. Saka niya
naalala na hindi pa pala ito kumakain kaya bumuntong-hininga siya at siya na rin
mismo ang sumuko sa katigasan ng ulo ng lalaking kaharap.

"Fine." Tiningnan niya ang labas at natuon ang pansin niya sa isang
malapit na fastfood restaurant. "Kumakain ka pa rin ba ng fastfood?"

"Yes." Hinila niya ito papunta sa lugar na iyon. It is actually a bit

awkward dahil pinagtitinginan ito ng mga customers doon. Some are literally
swooning into him and it makes her irritated for some reason. She bit her lips as
she fall in line to take their orders.

Nang makarating na siya sa cashier ay mabuti nalang at lalaki ang

cashier at least wala na siyang criminal tendencies.

Si Aiden Sebastian ba iyan? Oh my, in flesh?

Ang gwapo niya.

Anong ginagawa nya dito?

 Girlfriend ba niya iyong kasama niya?

Nailing nalang ako sa mga naririnig ko sikat pala ang lalaking ito, no
wonder everyone is swooning at him. Hindi niya masisisi ang mga babae kung
mabighani man sila sa kagwapuhan ni Aiden dahil maging siya ay isa rin siya sa mga
iyon.

"May I take your order maam?" nakangiting bati ng cute na cashier.

"Two piece chicken, one large French fries, one box of peace mango pie
and..." napatingin siya kay Aiden. "You want to add something?"

"Ikaw na ang bahala I will eat whatever you order."

"Okay." Bumaling siya sa waiter. "Iyon na muna and six one piece
chicken, six large French fries and six box of peach mango pie for take out iyon."
Ngumiti lang ang cashier at saka inulit ang mga orders niya. Naramdaman niyang
humgpit ang hawak ni Aiden sa kamay niya habang masaya kaming nag-uusap ng cashier.

"Do you take credit cards?" she asks. She forgot to withdraw dahil
hindi naman siya mahilig magshopping kaya credit card ang gamit niya.

"Yes maam." She is about to give him her card when Aiden gave his. A
black credit card was given to the cashier. Mayaman talaga ang loko dahil hindi
naman siya palaging nakakakita ng black na credit card maliban ng kay Raj.
 "I can pay it." kunot-noong baling niya sa kasama.

"I can too." He shrugged na para bang sinasabi na hindi na siya dapat
pang magreklamo dahil nabayaran na nito ang orders nila. Kaya ayon hanggang sa
ibigay ng cashier ang number nila ay hindi niya ito kinibo. She keep on tugging her
hand away from him at mukhang nahalata na siguro nito na naiinis siya kaya
binitiwan na nito ang kanyang kamay. Tahimik pa rin siya hanggang sa makarating
sila sa table nila.

She bit her lips and cross her arms over her chest not hiding her
irritation sa ginawa nito. Tumingin siya sa labas ng fastfood chain while waiting
for their foods.

"Hindi mo ako kakausapin?" untag nito sa kanya. Hindi siya kumibo,

hindi na rin ito nagsalita pa. Mabuti naman dahil hindi niya alam kung paano
patitigilin ang inis niya dito.

Dumating na ang mga orders nila maliban sa mga take outs. Inis na
sinunggaban niya ang mga pagkain na nakahain sa harap niya saka lang niya napansin
na hindi kumakain si Aiden. Akala ba niya ay gutom ito dahil hindi ito kumakain ng
maayos.

Katulad ng ginawa niya kanina ay nakatingin lang ito sa labas ng

restaurant. Nakaramdam siya ng inis dahil halatang ginagawa nito iyon bilang ganti
sa hindi niya pagpansin dito. Inis na sinipa niya ito na naging dahilan kung bakit
ito napasinghap at napatingin sa kanya.

"Ano pang ginagawa mo diyan? Nasa harap na iyang mga pagkain tapos
hindi mo kakainin? Akala ko ba nagugutom ka?" inis at asar na tanong niya.
 "I lost my appetite." he said not even glancing the food. Sinong
lolokohin nito. Sinipa uli niya ito at nagdugtong na ang mga kilay nito. "What was
that for?"

"Kakain ka ba o hindi?"

"I said I lost my appetite." He is sulking like a child. Okay fine kung
ayaw nito ng mga pagkain na iyan eh di ako ang kakain.

"Bahala ka, I'll eat everything." Pambabalewala niya dito. Ang tigas
naman kasi ng ulo at kung ayaw nitong papilit ay hindi na niya ito pipilitin.
Nanatili itong nakatingin sa labas habang inuubos niya ang mga orders nila.

Kapag galit ang isang tao ay napapalakas ang kain nila. On her part
galit siya at inis siya sa pagiging isip bata nito. Kaya heto nga at inubos niya
ang lahat ng orders nila, alam niyang magugulat ang mga makakakita sa dami ng
kanyang kinakain. And actually, she isn't feeling good right now.

A.N/ Habang may internet pang malakas ang signal dahil nagkasabay-sabay ang
paggamit ko ng wifi ko at ang walang hiyang magnanakaw ng wifi na siguro kapitbahay
namin... grrrrrrr... saka ko na iibihin ang wifi password kapag na-access ko na ang
site ng smart... down dito eh. anowbeeyyann...

Ay, oo nga pala. After class ay pumunta ako sa mall para bumili ng ink para sa
printer ko. Sa kayuyuko ko dahil nalaglag ang piso na pamasahe.. hahaha.. sensya
na, taghirap ngayon eh. Ang layo pa ng sahod. Nauntog ako sa isang ...
yaaaayyyyyyhhhh! worth drooling na nilalang. Kaso foreigner eh, nakain ko iyong
dila ko ng ngumiti siya sa akin at para akong tangang nakalimutan ang piso ko!
Shucks! napahiya ako doon ah siguro napangiti siya dahil cute ako-- hindi pala
dahil natulala much akech. wahhh! so embarassing moment ko talaga iyon. Kaya ayon
naglakad ako palayo sa kanya at umalis na ng mall... saka ako nakahinga ng maluwang
pero alam niyo ba ang naramdaman ko? Feeling ko ang tanga-tanga ko at nakakahiya
talaga ang nagawa ko.
STATUS UPDATE: Makakamove on din ako, promise pa! Tulog kayong maaga kababayan may
klase pa tayo bukas. Kung kayo ay naaddict sa wattpad ako noong college pa ako eh
adik ako sa manga at anime... lalo na kay RYOMA ECHIZEN meeeeee lhabs... nagtaka
nga sila kung bakit ako nakagraduate with playeeeng kulurs eh hindi naman ako
mahilig mag-aral.. hahaha.. kaya huwag kayong gumaya sa akin maligalig at pabaya sa
pag-aaral... huhuhuhuhuhu... looking back some old putugrafs ang show!

####################################
Chapter Three
####################################

Chapter Three

KANINA pa niya gustong masuka sa dami ng kanyang kinain. Dighay lang

siya ng dighay habang naglalakad sila pabalik ng hospital. Nahihilo na rin siya at
hindi na niya kinakausap si Aiden. Hindi rin naman kasi ito kumikibo. Nang
pakiramdam niya ay lalabas na ang lahat ng kinain niya ay tumigil muna siya
pansamantala na naging dahilan kung bakit tumigil din ito at kunot noong tiningnan
siya.

"Mauna ka na." utos niya dito. "I need to call someone." Agad naman
itong tumalikod at hinintay na niya itong makapasok sa elevator bago siya tumakbo
papuntang ladies room. Mabuti nalang at walang tao kaya tumuloy siya sa isang
cubicle at isinuka ang halos kalahati ng nakain niya. Nang matapos na siya ay
naghilamos siya ng mukha, she doesn't look good at nahihilo pa rin siya. She wanted
to go home na.

Lulugo-lugong lumabas siya ng ladies room at bumangga sa isang nakawhite

robe na lalaki.

"Sorry." Hingi niya ng paumanhin dito.

"Are you okay miss?" nag-aalalang tanong nito na inalalayan siya upang
makatayo siya ng maayos. Her limbs aren't able to support her well. Katakawan kasi,
kasalanan ito ni Aiden. Kung hindi lang sana ito nag-isip bata at kinain nalang
sana ang pagkain nito ay hindi niya uubusin lahat ng iyon. At hindi siya masusuka
at mawawalan ng lakas.

"I am not okay. Do I look okay?" inis na tanong niya sa doctor na

kaharap. Well, he is one hot doctor, kakilala ba ito ni Landon? Binasa niya ang
nameplate nito. Suisse Montreal. Nice name.
 "Sorry about that. Come, dadalhin kita sa clinic." Nagpa-ubaya na rin
siya dahil hindi na rin niya kayang maglakad ng maayos. Masakit ang tiyan niya eh.
"Buhatin nalang kaya kita?" mukhang napansin na rin nitong hindi na talaga maganda
ang pakiramdam niya.

"Sorry for the hassle." She just closed her eyes.

"Let me." Sino naman kaya ito? Ibang boses na naman ang naririnig niya,
napaparanoid na ba siya dahil sa katakawan? She swear she will never eat again.
Chocolates nalang talaga siya. Pakiramdam niya ay lumipad ang katawan niya habang
karga ng kung sinumang pontio pilatong ito. And infairness, this guy smells nice.
Parang kaamoy ni Aiden, naalala na naman niya ang kolokoy na iyon. Malamang
nagpakasasa na ito sa mga pagkain sa itaas. She groaned when the wall of her
stomach tightens. Sumasakit kasi masyado kaya napasiksik siya sa dibdib ng may
karga sa kanya. Mabango!

"Doc?" she murmured.

"Yes?" Ang layo ng boses nito sa kanya.

"Matagal pa ba?"

"Malapit na."

"Okay."

May narinig siyang nagbukas at nagsara ng pinto at nakaamoy na siya ng

amoy gamot na mga gamit. That's when she opened her eyes at nanlaki ang mga mata ng
makilala kung sino ang kanina pa may buhat sa kanya. Dahan-dahan siya nitong
ibinaba sa kama doon.

"Okay, let me check my patient first but first thing is first. I need
to gather some information from you."

Halatang nainis si Aiden sa sinabi ng doctor. "Can't you check her

first before you gather her data?" pigil ang galit na tanong nito.
 "Sorry Aiden but first thing is first." Magkakilala ang dalawa? May
kinuha itong papel at ibibigay sa kanya. Tiniis muna niya ang sakit at kinuha ang
papel at ang ballpen. Some personal information lang naman iyon.

"Ako na." inagaw nito ang hawak niya. "Lay down and let that damn doctor
check you up." Tumango lang siya at bumalik sa paghiga. Mabuti nalang at suot niya
ang cardigan nito or else...

After few minutes of checking up ay ibinigay na ng doctor ang

diagnostic nito. Hindi lang talaga siya natunawan dahil sa dami ng kinain niya.
Binigyan siya nito ng gamot at vitamins na rin dahil sa nasa verge na daw siya ng
pagiging malnourished. Siya malnourished? Ang dami nga niyang kinakain tapos
malnourished siya, sa lahat ng pwedeng idiagnose nito sa kanya ay ang malnourished
pa.

After drinking thoses meds and resting for a while ay naging okay na
ang pakiramdam niya although mabigay pa rin ang kanyang sikmura. Damn it!

"I am okay now doc, can I go home na?" ngumiti ang doctor sa kanya.
Nasa sofa pa si Aiden at may tinitingnan sa cellphone nito.

"Yes, you may."

"Where's my bill?"

"Don't worry it has been taken over." Kunot noong tiningnan niya ito.

"Sino?" inginuso nito ang lalaki nan aka-upo sa sofa. Siya na naman?
"Damn him." she heard him chuckle.

"You should have seen his face when I am about to carry you. Akala ko
nga si flash kasi ang bilis niyang nakarating."

"Ikaw ba ang may sakit o ako?"

 "Ikaw."

"Ikaw yata eh kasi namamalikmata ka lang. And by the way thank you for
taking good care of me."

"Nahh, it's my job. But I would love to see you around again. I'm
Suisse by the way, you can call me Wess. The next time we meet hindi na kita
pasyente." Ngumiti ito. He have dimples, he looks cute. Gwapo naman ito eh, kung
hindi lang siya bias magkasinggwapo lang sila ni Aiden. Pero si Aiden pa rin ang
gwapo sa paningin niya.

"Okay doc Wess, aasahan ko iyan. And by the way you can call me Lei.
Lei Francois." Napangiti ito.

"Lei, so you are the famous designer then?" humigpit ang hawak nito sa
kamay niya.

"Am I that famous?"

"The mysterious and the famous. My sister loves your design and I bet
she would love to see you too."

"Ahm... can you please keep it a secret first? Ayoko kasi ng may
nakakaalam about me, I just trust you that's why I told you about me."

"It's okay I understand."

"Kung tapos na kayong mag-usap baka gusto mo ng umalis." Malamig na

untag ni Aiden sa kanya. Inikot niya ang kanyang paningin and bid her good bye to
the handsome doctor. Nagpatiuna na ito na para bang walang nangyari kanina lang.
hindi man lang ba ito hihingi ng tawad? Sabagay, sa utak niya kasalanan nito ang
nangyari sa kanya pero sa mata ng iba kasalanan niya dahil nag-asal bata din siya.

She is looking at his back while following him. Napatingin din siya sa
kamay niya na minsan ay hawak nito. Ang role niya sa buhay ni Aiden ay laging nasa
likod, taga-alalay, taga-tulong. Way back then hindi siya nakakahabol dito, palagi
itong tumatakbo habang siya ay tumatakbo din pasunod sa kanya. Hindi siya nauuna o
nakakasabay dito.
 Palagi siyang nasasaktan tuwing ngumingiti ito at hindi siya ang
dahilan ng pagngiti nito. Masaya na siya kapag naaalala siya nito kapag may
kailangan ito. Ayaw na niyang bumalik sa dating siya. Her pathetic stupid madly in
love with her best friend. Kaya nga siya umalis di ba? She stopped walking, gusto
niyang malaman kung mapapansin ba nito na hindi na siya nakasunod. Pero hindi,
hindi ito lumingon pabalik. Kaya sa halip na sundan ito, she changed her direction.
Just like what she did before, ayaw ng puso niya pero nanaig ang kanyang isip. Ang
matinong bahagi ng isip niya, ang isip niya na naaawa sa kanya. Her pride. Her
pride is what she have right now.

Kung lilingon man ito sa kanya, that would be too late.

Kahit na alam niyang hinding-hindi mangyayari ang nasa isip niya. Hindi
siya ang tipo ng tao na lilingunin ng isang tulad ni Aiden. Kung hindi nga siya
nito magawang mapansin noon paano na kaya ngayon?

She smile bitterly at herself as she continue walking the path she
thought to be the best for her. For herself.

"PUPUNTA ang mga kasali sa entourage for the final fitting." Paalala ni
Belle sa kanya na nakabalik na sa trabaho. Malapit na kasi ang kasal ni Sabrina at
minamadali na nila ang mga measurements. Sa part ng bride and groom wala ng
problema kasi pinagpuyatan niyang tapusin ang wedding gowns. Siya mismo ang gumawa
nun, sa mga abay siya ang nagdesign pero iba ang nagtahi. Hindi niya kaya kaya na
gawin ang lahat in a short span of time.

"Okay." Ibinaling niya ang kanyang pansin sa nagkalat na papel sa

sahig. Nasa gitna siya ng sahig at tinatapos ang kanyang next fashion collection
design. May naisip na siyang new motif, it's ethnic motif, pero gusto din niya ng
traditional collection. Nahahati ang desisyon niya at siya ang tipo ng designer na
palaging may plan B dahil naranasan na niyang manakawan ng ideas and it is a
disaster. Kaya nga as much as possible wala dapat makaalam na siya si Lei.

"Ayusin mo nga ang studio mo ang daming papel." Reklamo nito.

"Later."

"Lei!"
 "Hmn?"

"Arrgghh! Mabibinat ako sa iyo eh." Reklamo nito. Sinulyapan lang niya
si Belle na parang wala lang nangyari after she gave birth. Actually ang sexy pa
rin nito at mas lalong gumanda. Ang daya!

"Don't distract me now please, I am trying to finish my designs before

I fly to somewhere else to look for these materials."

Napabuntong-hininga nalang ito at iniwan siya. Sanay na ang mga ito sa

kanya dahil talagang nawiwindang ang kanyang utak kapag nasa middle na siya ng
pagdedesign. At hindi siya nakakapagtrabaho kapag sobrang linis ng lugar kaya nga
may sarili siyang studio and everyone is off limits aside from her friends and her
boss. Wala ng pwede pang pumasok doon and when she is inside no one is really
allowed to enter the room. Si Amber lang yata ang pinapayagan niya dahil assistant
ito ng lahat. And besides she is a good judge too.

"They are here." Speaking of the devil. Napasimangot siya ng makitang

hindi pa siya tapos sa kanyang ginagawa ay may istorbo na naman.

"Sino?"

"Yong kasali sa entourage."

"Darating sila ngayon? Bakit walang nagsabi sa akin?"

Napailing ito. "Nandito si Belle kanina and she told you about it. Ikaw
ang hindi nakikinig eh."

Napakamot siya ng ulo. "Geynun beh? Hindi ko narinig eh."

"Paano mo maririnig masyado kang focus sa ginagawa mo."

Napabuntong-hininga siya. "I need to do this before February fourteen."

 "May date ka?" biro nito. Tiningnan niya ito ng masama.

"Wala no, gusto ko lang magbakasyon. You know beach so I can wear two
piece and such."

"Ako rin, sama ako." Excited na saad nito.

"Paano na ang asawa mo?" nawala ang excitement nito at napalitan ng

simangot.

"Sa papel lang naman kami mag-asawa. We aren't living in the same
house, hindi rin niya ako pinapansin. Mukhang ikinakahiya niya talaga ako." Tumawa
ito. "The feeling is mutual, kung ayaw niya sa akin ayaw ko din sa kanya. Bahala na
siya sa mga babae niya anong akala niya tatakbo ako sa kandungan niya? haller, no
way."

"Bakit hindi? Asawa mo naman siya di ba?" kinuha niya ang kanyang
measuring tape at isinabit sa leeg niya.

"Asawa? Hindi ko nga alam kung bakit ko ang hinila niya sa hotel sa
Vigas para pakasalan. Umalis din siya after that damn ceremony ng walang
eksplinasyon. Hindi man lang niya sinabi na hey kasal na tayo pero sa papel lang.
Kung hindi pa kami nagkita ay hindi ko malalaman na may asawa na pala ako."

Inis na sambit nito.

"O, sige. Let's have our own single's day out on February 14."

"I love that, I know a place."

"I am so thrilled. Tara na baka naiinip na sila."

"uy, excited na makita si Aiden." Tukso nito. Malakas siyang

napasinghap.
 "Of course not," malakas na tanggi niya.

"Huwag ka ng maglie sa akin. You know I know it, pareho kasi tayo ng
nararamdaman. And it takes one to know one, and I know you are in love and
hurting."

Wala siyang masabi. Tama kasi ito but wait, she said in love and hurting.
Meaning mahal na nito ang asawa nito? "And by the way, just to warn you. May
lintang nakakapit sa boylet mo. At sag ago kong asawa." Natigil siya sa paglakad at
parang natakot siyang buksan ang pinto ng kanyang studio. Napatingin siya kay
Amber, nawala ang lakas ng loob niyang harapin sila.

Ayaw na niyang bumalik sa dati di ba? Everytime she saw Aiden with
other woman ay labis siyang nasasaktan. Ngayon hindi pa niya nakikita ay nasasaktan
na siya paano pa kaya paglabas niya.

"Kaya mo iyan. Ako nga nakaya ko kanina." Pampalakas loob nito. Natawa
siya sa sinabi nito. Bakit ba nagkasama silang parehong sawi? And she took a deep
breath and open the door and step outside just to break her heart by the scene in
front of her. May kasama nga si Aiden na babae, at hindi hamak na maganda at
matangkad. An exact opposite of her and what hurts the most ay hindi man lang siya
nito sinulyapan man lang. pinisil ni Amber ang balikat niya and even showed her
Landon talking and flirting with his date.

Kaya ko ito. Hindi naman ito bago sa kanya.

a/n: halu pow! Walang update kahapon kasi nakatulog ako habang nanonood ng TV at
naghihintay ng time. Kung gaano ako kaagang natulog ganoon naman ako kalate na
nagising kaya ayon super flash ang show ko, kaya kahit ayaw ko ay napilitan akong
magdrive ng kalawangin na sasakyan diyan sa tabi ng bahay namin. Mabuti nalang at
hindi ako natetanu... kaya eto post ko na ito. At ipopost ko na rin iyon chapter
four tomorrow morning. Wala akong masyadong ginagawa sa school kasi tapos na akong
mag-organize ng class record then sa hapon pa ang test ng mga students ko.

STATUS UPDATE: Is freezing! Ang lamig dito, hindi ko mahanap ang remote ng aircon
at hindi ko abot ang aircon dito sa bahay namin. Naman eh, hindi ba nila alam na
mahal ang kuryente ngayon? Grrrrrrrrr!
####################################
Chapter Four
####################################

Chapter Four

MABUTI nalang at hindi siya ang sumukat kay Aiden. Laking pasalamat
niya ng sinabi ni Raj na ang assistant nalang niyang si Amber ang sumukat dito. And
of course siya ang kay Landon.

"Anong gagawin niyo sa valentines day?" si Sab na katabi si Raj.

"Wala." Sagot niya. "Matutulog."

"Wala kayong date? Bakit naman? Ang boring ng life mo talaga, Luce.
Raj, tell me anong ginagawa ni Luce kapag valentines day sa London?"

"Natutulog at kumakain ng chocolates. At minsan nagdedesign."

"See, ang boring ng life mo you need to spice up your life." Ano ba ang
ibig sabihin nito. Tiningnan naman nito si Amber. "Ikaw naman Amber, don't tell me
matutulog ka rin?"

"Hindi no, gagala ako." Aba, ang babaeng ito hindi man lang itinago ang
secret nila. nagsalubong ang kanilang mga mata and she just nodded to give her the
permission to tell them their plans. At talagang iniwas niya ang tingin kay Aiden
na kanina pa pala nakatitig sa kanila, kanina pa niya nafefeel iyon. Kaya napadiin
ang sukat niya sa leeg ni Landon.

"Aw!" Hiyaw nito.

"Ay, sorry. Are you okay?" inayos niya ang collar ng suot nitong suit.
 "Yeah. I am okay." Ibinalik niya ang pagmemeasure ng katawan nito.

"Mukhang may plano kayo ah. Saan kayo gagala?" Interesadong tanong ni
Sabrina. Bakit ba ang dammi nitong tanong?

"Somewhere." Si Amber. "Sabi kasi ni Lei namimiss na niyang magsuot ng

two piece at maglakad sa buhangin."

"Bakit mo sinabi?" namumulang angil niya dito. Eh, she really love the
beach.

"No, you can't go." Pigil ni Raj sa kanya.

"And why?"

"Because the last time you went to the beach muntik na akong makapatay
ng tao. At aalis ka na kayong dalawa lang na puro babae."

"Raj, as far as I remember si Belle ang ipinagtanggol mo at hindi ako.

Duhh." Pambabalewala niya. "At pupunta ako saan ko gusto saan ko gusto." May nais
sana itong sabihin pero agad niya itong dinugtungan. "Because I am single. At
sasamahan naman ako ni Amber, it's a single ladies affair." Naramdaman niyang
napapiksi si Landon.

"She can't she is married." Bulong ni Landon sa kanya.

"Really? Kailan pa? wala naman akong nakikitang asawa na umaaligid-

aligid kay Amber so I assume wala siyang asawa. She doesn't have a wedding ring."

Nabanggit din sa kanya ni Amber na basta lang siya nitong hinila sa

judge at pinapirma without proper ceremony. No wedding ring, no reception, no kiss.
Nang matapos na ang kanyag pagmemeasure ay hinila na niya si Amber papasok sa
kanyang studio at agad iyong inilock. Iniwan nila ang mga ito sa labas.
 "Pambihira iyang si Aiden, ang lakas mambribe." Puna nito.

"Huh?"

"Aba. Itinanong kung saan tayo pupunta at kung tayong dalawa lang ba.
Sabi niya babayaran niya ako ng five million pesos para lang sa information."

"Ano na naman ang naisip niyang gawin? Gusto na naman ba niyang

manggulo? Ano naman ang isinagot mo?"

Ngumisi ito. "Sabi ko ikaw lang ang may alam sa place kahit na alam ko
talaga and we aren't alone. May kasama tayong date kaya ayon mukhang naasar."

"Sana pala ay sinabi ko rin iyan kay Landon."

Nagtinginan sila at sabay na nagtawanan. She is actually excited kahit

papaano ay natabunan ang selos na nararamdaman niya ng makitang may kasama itong
babae kanina.

"Nahh, gutom na ako. Dahil may kasama na si Sabrina wala na akong food
buddy."

"Problema ba iyon? Ano nalang ang ginagawa ko? Sana ay sinabi mo sa

akin mahilig ako sa pagkain eh."

"Apir tayo diyan. Let's go, wala na siguro sila." Tumango siya at
lumabas na ng studio niya she made sure that it's lock. Wala na nga sila sa labas
ng kanyang studio, baka umuwi na or naglunch.

"Hi, maams." Bati ng mga kasabay nilang models. Nginitian nila ang mga
ito, isa sa mga nagustuhan niya sa mga models nila ay hindi mahahangin. Merong iba
mahahangin pero hindi lahat, palabiro at down to earth pa nga iyong iba. At yummy
din. Pero mas yummy pa rin siya.

"Kakain kayo?" si Amber.

 "Yep, sama kayo?"

"Saan kayo kakain?"

"Sa may tapsilogan diyan sa unahan. Sa harap ng St. Mary's maraming

kumakain doon na magagandang teachers." Natawa siya sa trip ng mga ito.

"Overs, huwag niyong pagtripan ang mga teachers. Baka karmahin kayo."
Banta niya.

"Hindi naman naming sila pagtitripan. Si Andy may crush sa sa isa sa

mga teachers doon." Natawa siya ng biglang sikuhin ni andy si Joseph.

"Anong ako lang, crush mo kaya ang may-ari ng tapsilogan." Counterback

nito kay Joseph. Tatawa-tawa lang si Henry habang nagsisikuhan ang dalawa. "Hoy,
Henry baka akala mo. Crush mo kaya si Mam Lei." Turo nito sa kanya. Siya man ay
itinuro din ang sarili. Namula tuloy ito and that's when she laugh so hard. Maging
si Amber ay tawa din ng tawa sa reaksyon ng gwapong model nila. napakamot nalang
ito ng ulo.

"Crush lang naman po eh."

"Okay lang iyan, normal na magkacrush ka sa akin. Maganda naman ako."

Biro niya.

"Maganda po talaga kayo at saka cool."

Umabrisiete siya kay Henry. "Hay, naku. Ang bata mo para magka-crush sa
akin, sampung taon ang tanda ko sa iyong bata ka."

"Age doesn't matter po naman," si Henry kasi ang pinakabata sa mga ito.
The rest are already twenty and above.

"See pinopo mo pa ako."

 "Ehh---."

"Eherrm," isang tikhim ang nagpatigil sa kanilang lima only to find out
Aiden is looking at them. Mariin ang pagkakalapat ng mga labi nito na para bang may
hindi ito gustong makita. Hindi rin maganda ang aura nito na para bang manununtok
na. Ano na naman baa ng problema nito sa mundo?

Tumingin siya sa likod niya and saw the woman he is with a while ago.
Baka hinihintay nito ang babaeng iyon at naingayan sa kanila kaya tumikhim. Wala
naman itong ginawang move kaya sila nalang ang umalis. Sheeeyt na malagkit, ang
lakas ng tibok ng puso niya.

"Let's go?" untag ni Henry. Mabuti nalang at nakapulupot pa rin ang

braso niya dito. At parang walang nangyaring naglakad na sila palayo dito. Sa gilid
ng kanyang mga mata ay nakita niya kung paano nito akbayan ang babaeng hinihintay
nito. Palihim siyang siniko ni Amber she just bit her lips and nod. Hindi na
kailangan ng salita dahil hindi rin naman kaya ng salita i-explain ang sakit na
nararamdaman niya. And just like her normal self she just took a deep breath and
continue walking... walking away from him.

NATATAWA siya habang nakatingin kay Amber na kulang nalang ay itapon ang
mga damit na nasa loob ng maleta nito. Nasa isang private beach resort sila sa Cebu
at maaasahan talaga itong babaeng ito. Nakapunta sila doon ng walang nakakaalam,
hindi naman kasi niya inaasahan na ganito pala kayaman si Amber. Sa unang tingin
aakalain mong isang simpleng babae lang ito but hell she isn't. She owns a
freakin' private plane at doon lang niya nalaman na isa palang license pilot ang
babaeng ito. She even owns a hyatch for God sake. In short, mayaman si Amber. Anak
ito ng isang mayamang pamilya sa London at dito lumaki.

"Lei naman, wala akong makitang ni isang damit na may shade ng black
and red. These are not so mine." Turo nito sa mga nagkalat na damit sa ibabaw ng
kama nito.

"I left yours." Pag-amin niya.

"Bakiiit?" tili nito. Nakakawala talaga ng poise ang babaeng ito, sa

katunayan ay natutuwa siya sa kaibigan. Nagiging bestfriend na nga niya iyan eh
paano naman kasi sira din ang tuktok. "Ano na ang isusuot ko?"
 "Iyan. Mga damit iyan, I design those at saka bagay naman sa iyo ang
mga kulay na iyan."

"Are you crazy? These are pink and blue and yellow and white, walang
black at red."

Napakamot siya ng ulo. "Amz, I've never seen you wearing anything na
walang black and red. And to tell you the truth mas bagay sa iyo ang mga kulay na
iyan. Why don't you try it since tayo lang naman ang nandito. We already turned off
our phone so no one contact us here and your private plane makes it possible for us
to hide our destination. Walang makakakilala sa iyo dito." Kinuha niya ang yellow
na bikini two piece. "Try this one. Bagay sa iyo ang yellow mas lalong titingkad
ang kulay mo. Bobo ng asawa mo at hindi niya makikita ang ganda mo."

Kahit na naiinis ay alam niyang pumasok sa isip nito ang lahat ng

kanyang sinabi. Inagaw nito sa kanya ang two piece pero halata sa mukha nito na may
iniisip din itong hindi maganda.

"Kung isusuot ko ito dapat isuot mo rin..." nagkalkal ito sa kalat

nito. "Here." Isang blue bikini two piece na di hamak na mas sexy sa suot niya
ngayon na medyo pa-wholesome ang ipinakita nito.

"No way." Tanggi niya.

"Heh, alangan naman akong ako lang? hindi pwede iyon, you need to wear
this or else magt-tshirt ako at magmamaong sa dagat mamaya."

Well, sabi nga niya kanina... bumalik ang sinabi niya sa kanya...
walang nakakakilala sa kanila dito kaya they can be what they want to be.

"Papatalo ba naman ako sa iyo? You might be taller than me pero maganda
ako." Ibinato nito sa kanya ang two piece.

"Hahaha... bruha." See, nasanay na itong tawagin siya ng names. Kaya

nga gusto niya ito mayaman pero jologs. Kumakain nga sa tapsilogan, alam kaya ni
Landon kung ano ang pinakawalan nito? Amber is such a jewel, her name stands for it
too.
 Pagkatapos nilang magbihis ay nagpasya silang bumaba na mula sa
kanilang suite. The place is really lovely, wala masyadong tao dahil sa private
resort nga. Hindi buildings ang rooms, may iba yari sa kawayan at narra. Iyong iba
ay concrete gaya ng sa kanila pero maganda sa mata ang mga kulay. Lalo na ngayong
pagabi na, nakikita niya ang pagkislapan ng mga berdeng kahoy sa ibaba. May tatlong
pool sa resort, isa iyong nasa pinakababa maraming tao doon. Pamilya yata na
nagbabakasyon din, hindi na sila umakyat sa second pool kasi sa ibaba palang sulit
na sa laki at sa linis ng pool. Se second pool karamihan mga lovers lang, may show
kasi doon. At sa third pool itong malapit sa kanila, iilang tao lang din marahil ay
mga singles na gustong mapag-isa.

At sa di kalayuan ay ang dagat. Hindi niya alam may napakagandang lugar

pala na tulad nito sa Cebu. Sabi ni Ambz hindi daw medaling makakuha ng reservation
dito. It is indeed a hidden paradise, di baling mahaba ang kanilang biniyahe sulit
naman. At hindi lang iyon sa may beach area ay maraming cabins and cottages na
karaniwang nage-estay ay mga foreigners and...

"Ang lalim ng iniisip mo nagutom tuloy ako sa pag-arok sa iyo." Untag

ni Amber na nakalabas na pala. Tiningnan niya ito mula ulo hanggang paa. Sa wakas
ay nagsettle na rin ito sa bikini top at skimpy shorts. Ang conservative kasi ng
lola, while she on the other hand dahil expose na siya sa ganyan sa London ay semi-
conservative nalang. Natawa siya doon, ah. Meron bang ganoon?

"Let's go, I am hungry too. I want to eat chocolates, hindi kasi ako
nagdala."

"Adik ka talaga sa chocolates no? bakit ba gustong-gusto mo ng

chocolates?"

She smile at her while looking at the pavement. "Someone told me

chocolates contains happy hormones. If you are sad and hurting why don't you feed
yourself with it? That's why I ate chocolates all the time. I am not a model kaya
wala akong figure na iniingatan."

"Happy hormones, huh? Bakit nakakalimutan mo ba talaga ang pain kapag

kumakain ka na?"

"Nope, but somehow it lessens the pain. It diverts my attention to it."

"Pain... pain of loving a person who can't love you back? Matry nga
baka effective sa akin." Pabirong inuntog niya ang katawan dito. "Aww." Hiyaw pa ni
Amber.

"Kalimutan muna natin sila, and by the way happy valentine--- happy
singles day."

"Cheers to that. Should we get wine and drink while we are on the
beach?"

"Nice idea."

Iyon nga ang ginawa nila, right after eating ay bumili sila ng wine and
chocolates. Pulutan ang chocolates at saka nagpunta sa dalampasigan. Hindi sila
nakisali sa kasiyahan may fire dancing kasi doon, nasa isang tabi lang sila ay
naglatag ng towel kung saan pwede silang mahiga at magstar gazing.

"Ang sarap ng buhay."

"Sinabi mo pa." tumayo siya at dali-daling hinubad ang cover up niya.

tumakbo siya papuntang dagat at muntik ng bumalik ng maramdaman ang lamig ng dagat.
"Ang lamig." Liningon niya si Amber. "Halika dito, karera tayo." Hamon niya.

"Aba, hinahamon mo ba ako Ms. Lei Francois?" nakangiting tinanggal na

rin nito ang shorts nito.

"Tinatanggap mo ba ang hamon ko Captain Amber Tan-Gilmore?" she bit her

tongue ng banggitin niya ang surname ni Landon. Naningkit ang mga singkit nitong
mga mata at biglang pumulot ng sea shell at ibinato sa kanya. " Waahh!
Sharp shooter ka pala." Reklamo niya ng tumama sa noo niya ang shell.

"Minamaliit mo yata ang kakayahan ko Ms. Francois. Hindi lang ako

piloto, I'm also a cadette in PMA." Dahan-dahan itong lumapit sa kanya at tulad
niya kanina pagkatapak nito sa dagat ay parang gusto rin nitong umatras kaya tumawa
siya sa naging reaksyon nito. "Ang lamiig." Reklamo nito.

"Si captain takot sa lamig." Alaska nito.

 "Eh, sa malamig talaga." Kaya ang ginawa niya ay binasa niya ito kaya
wala itong nagawa kundi ang maki-join sa kanya. Nang mapagod dahil sa karera nila
sa langoy na walang kwenta dahil rematch lang sila ng rematch paano kasi panay ang
pandadaya nila sa isa't isa ay nagpasyahan na nilang bumalik sa kanilang cabin.

"Nakita mo ba ang dalawang iyon? Gosh, they are so hot. May asawa na
kaya sila?"

"Malay, sana wala."

Kunot-noong tiningnan niya ang mga babaeng may pinag-uusapang gwapo.

Kapag gwapo ay umaandar ang radar niya. nacucurious lang naman siya kasi kapag
sinasabing gwapo isang tao lang ang agad na pumapasok sa isip niya. Her ex-
bestfriend. They just continue walking dahil medyo tipsy na rin sa dalawang bote ng
wine na ininom nila. pero mas tamang sabihin na nalasing sila sa chocolates... and
as proof ay may nakikita na siyang hindi niya dapat nakikita.

"Lasing ba ako?" tanong niya kay Amber na tulad niya ay natigilan din,
pareho sila ng nakikita. Ibig sabihin hindi siya lasing at walang lasing sa kanila.
Nagkatinginan sila at kahit na walang salitang namutawi sa kanilang mga labi ay
nagkasundo sila sa kanilang gagawin.

"Hindi ka lasing bru. Bakit sila nandito?"

"Aba, malay ko. Hindi ako ang nagsabi sa kanila baka ikaw." Pumadyak
ito at naglakad sila palayo sa lugar na iyon. Ang nakita lang naman niya ay sina
Aiden at Landon na seryosong nag-uusap.

"Bakit ko naman sasabihin?" she hissed. "Baka naman nagkataon lang?"

"Sige lokohin natin ang sarili natin. May 0.000001 percent na chance na
pwedeng magkataon na nandito sila at nandito tayo sa araw na ito."

"How can you explain it? Alangan naman na sundan nila tayo." natatawang
biro niya. And then they both look at each other as they tried to decipher the
possible reason. Unti-unting gumalaw ang mga ulo nito and it is pointing at their
direction they both squirmed and ...
A.N/ Finally tapos na ang periodical exam, gagawa na ng grades. Wahhh, ang sakit sa
ulo. Kaunting a/n lang muna kasi antok na ako. ANg lamig dito sa amin....
haaaaaachhhhhhhhhhhhhhhhhhhhuuuuuuuuuuuu!

STATUS UPDATE: Still freezing to death. Bukas na ang ibang update, may class pa
kami eh. huhuhuhuhu... I hate saturday classes!

####################################
Chapter Five
####################################

Chapter Five

Pareho silang natigilan sa naisip at sabay ding napa-iling. Kung si

Landon pa malamang sundan nito ang asawa nito dahil asawa nga di ba. Baka nga iyon
na iyon at isinama lang si Aiden kasi basta...

"Balik--." Nagulantang siya ng paglingon niya ay wala na si Amber sa

tabi niya. "Amber? Hoy, bruha where are you na ba?" lumingon siya, ang bilis naman
yata nitong nakaalis. Bigla siyang kinabahan baka kasi kinidnap na iyon, baka
nalama ng mga tao na mayaman si Amber at iyon nga kinidnap. "Am-."

"Wala siya." Para siyang binuhusan ng malamig na tubig ng marinig ang

boses ni Aiden sa likod niya. Naningkit ang mga mata niya at galit na hinarap ito.
Hindi nga siya namamalikmata!

"ANong ginagawa mo dito?" she almost sucked her own breath when she saw
him scan her entire body. At kahit naman na sabihin na ex-bestfriend niya ito ay
hindi maikakailang lalaki pa rin ito. Ang men have limits too, she saw lust written
on his eyes as he looks at her. At sa halip na mandiri ay feeling niya nag-iinit
ang kanyang pakiramdam sa mga tingin nito. At kahit na sabihin na hindi siya ang
nag-iisang babae na nakatwo piece sa resort ay feeling niya siya ang pinakamaganda
at pinakasexy sa lahat sa paraan ng pagkakatingin nito sa kanya.

"Bakit ka naglalakad ng nakaganyan lang?" paanas na tanong nito at

pinasadahan uli siya ng tingin mula ulo hanggang paa. At ang bruho talagang huminto
pa ang mga mata sa bandang dibdib niya. Pasimpleng hinaplos niya ang kanyang buhok
upang bahagyang matabunan ang parteng iyon ng kanyang katawan. Nakakailang eh.

"A-ano naman ang masama sa suot ko? This is a resort and everyone is
wearing the same thing I am wearing." And she step forward and cross her arms
telling him that she isn't scared to face him at any cause. Curse that, she is
shaking inside. "And where is Amber?"

"She's of course with her husband."

"What? Nandito lang ba kayo para manggulo? Please lang, kung nandito
kayo para magbakasyon then be it. Huwag kang lalapit sa akin."

"That would be impossible, Lucille. Dahil sa cabin mo ako mage-stay."

Nanlaki ang ulo niya sa sinabi nito.

"You can't!"

"Yes, I can."

"Curse you."

"You have two options actually. Either let me inside your room or go
with me."

"Go with you? Saan?"

"I think the second one would be better. Now, go to your cabin and
change." Inis na naglakad siya palayo dito. Lakad at takbo na nga kung maituturing
kaya lang mabilis din itong nakakahabol sa kanya, fine siya na ang biniyayaan ng
mahahabang mga binti. When she got inside their cabin ay agad siyang pumunta sa
restroom at nagshower. Nagbihis na rin siya at dahil naaasar siya kay Aiden kaya sa
halip na lumabas ay nahiga siya sa kanyang kama at natulog. Bahala siyang maghintay
sa labas.
 She stretched her arms when she finally woke up, masakit ang leeg niya
dahil feeling niya ay hindi siya nagbago ng posisyon. She yawn and opened her eyes.

Huh? Nasaan ako? Sino ba ang hindi magugulat kung pagbuka mo ng iyong
mga mata ay nasa ibang lugar ka na. Agad siyang napatayo at tiningnan ang sarili,
wala namang nagbago. Ganoon pa rin ang suot niya pero nasaan siya? Sinampal-sampal
niya ang kanyang pisngi upang alamin kung siya ba ay nananaginip pa rin o gising
na.

"Aray!" hinaplos niya ang nasaktang pisngi. Gising nga siya. For God
sake nasaan na ba siya? Mabilis niyang binuksan ang pinto at napagtanto na nasa
isang malaking bahay siya. Maraming mga katulong ang paroon at parito na lalong
ikinapagtataka niya.

"Finally, you are awake." Isang may edad na babae ang biglang huminto
sa harap niya. Kahit na may edad ay bakas pa rin ang ganda nito and that smile...
that relaxing smile. "Mike, she is already awake." Isang matangkad na may edad na
lalaki ang hinila nito. Wait, they look familiar! Ang babaeng ito at ang asawa
marahil nito. Mas lalo na ang asawa ng ginang, parang older version ni... ni Aiden.

"Nasaan na ba ang anak mo?"

Mga magulang ba ito ni Aiden? Mapapatay niya mamaya ang lalaking iyon.

"Yes, dad?"

"Gising na ang fiancé mo." Napakurap siya ng ilang beses at para yatang
nasa kabilang panig na siya ng mundo. Natulog lang siya at pagising niya ay nasa
ibang lugar na siya at hindi lang iyon fiancé na siya ng kanyang ex-bestfriend?
Anong kaguluhan ito, paki-explain?

"Good morning angel." At ang bruho nakangiti pang lumapit sa kanya

samantalang siya ay tulala at naguguluhan. "Did you sleep peacefully?" napakurap
siya dahil ang mas lalong nakapagtulala sa kanya ay ang biglaang pagdampi ng mga
labi nito sa kanyang mga labi. Her knees suddenly melted and her heart race
throughout the world in a second. Lumipad din ang kaluluwa niya sa ginawa nito.
"Beautiful." Bulong nito sa kanya.
 "Good morning Lucille. Mag-usap muna kayo nitong si Aiden while
hinahanda namin ang breakfast. And by the way Aiden, your grandparents want to see
your fiancé."

"Of course mom." And he hug her from her back at hindi naman siya
makagalaw. Pinanood niya ang mga magulang nito na makababa ng hagdanan saka siya
nito biglang hinila papasok ng silid nito. Binitiwan na siya nito and walk some
distance away from her dahil alam nitong masasapok niya ito.

"Aiden Joshua Sebastian, I am giving you one minute to explain your

side bago kita suntukin." Banta niya.

"Wild babe." At ang gago nagawa pang magbiro. She is counting sixty
inside her head. "There is no need to explain actually nasabi ko sa kanila that the
next time I come I will bring my fiancé at nagkataon na ikaw ang dinala ko dito so
they assume."

Nasabunutan niya ang sariling buhok. "They assume? And you didn't even
manage to explain to them the truth. And you played along ano ito lokohan? In the
first place bakit mo ako dinala dito? Saan ba ako?"

Mataman siya nitong tinitigan na para bang natutuwa na napaparanoid

siya ng ganito. "And Amber will wonder where I am right now. Uuwi na kami dapat
ngayon eh." Marami pa siyang trabahong dapat asikasuhin.

She heard him sigh. "You are in Cebu, sa bahay ng parents ko. And Amber
knows where you are marahil nasabi na ni Landon. And Raj knows you are with me and
gave you vacation." Paliwanag nito.

"At kailan mo ako ibabalik sa atin?"

"Until I said so."

"Aiden naman eh. Nababaliw ka na talaga kung nagalit ka dahil natulog

ako kagabi then sorry. I-uwi mo na ako, please." Pakiusap niya. Lumapit siya dito
upang i-emphasize na nagsisisi na siya sa ginawa niya dito. "Aiden." Tawag niya
dito, napatingin ito sa kanya. Hinawakan nito ang kanyang baba and a smirk form
from his lips.
 "Keep begging angel." Pang-aasar pa nito.

"Aj naman eh." Bulalas niya. Mas lalong nangislap ang mga mata nito ng
tawagin niya ito sa palayaw nito na siya lang ang tumatawag. "Sige na, please." She
even used her puppy dog face to him. And she almost smile when he glared at her
dahil alam niyang may effect pa rin dito ang mukha niyang iyon. "Please."

"I will think about that if you follow my conditions."

Ay, shoot. May condition pa, the usual Aiden thing. At hindi lang iyon
may 's' meaning maraming conditions. Kailangang may kondisyon bago pa siya pumayag.
Itinaas nito ang mukha niya gamit ang daliri nitong nakapatong sa kanyang chin.
Ahm, pwedeng umatras?

"What condition?"

"Don't disobey me and just let them think that we are together."

"Anong don't disobey?"

"Do whatever I say."

"Ha? Pero-." She is cornered by him. They are like playing chess,
nagkataon lang na ang king at queen nalang ang natitira sa mga piece niya. At ito
naman, ang horse lang ang pinapagalaw nito. May chance pa ba siyang manalo kung ang
queen na kaya nga gawin ang lahat ay may one percent lang na chance na matalo ang
mga pieces nito? "Okay, fine. Ano ba ang gusto mong gawin ko?"

"Kiss me." Nanlaki ang mga mata niya sa utos nito.

"What?"

"If you want to go home then kiss me. Now." Mas lalong inilapit nito
ang mukha nito sa mukha niya. Hindi kailanman sumagi sa utak niya na uutusan siya
nitong halikan. Kahit na noon na pangarap niya na sana ay mangyari iyon. Kahit na
kanina sa harap ng mga magulang nito ay hindi niya maiisip na gagawin nito iyon.

"Hindi pwede."

"And why?"

"We were friends, best-." His thumb stops her.

"Were friends, Lucille. Ex-bestfriends to be exact. You broke our

friendship and now I can't see myself befriend with you again."

Nalunok niya yata ang lahat ng tapang niya, ang lahat ng natitirang
tapang niya na harapin ito. Naguilty siya dahil totoo naman kasi ang sinabi nito na
siya ang sumira sa maganda sanang pagkakaibigan nila. Siya ang umalis, siya ang
lumayo ng walang pasabi. Siya ang unang nagmahal sa lalaking ito. At ngayong
harapan na nitong sinasabi sa kanya na wala ng chance na pwedeng ibalik ang dati.
At lahat ng iyon ay kasalanan niya. Biglang nag-init ang kanyang mga mata at ilang
sandali nalang ay iiyak na naman siya. Kaya bago pa mangyari iyon ay siya na mismo
ang humila dito at idinikit ang mga labi niya sa labi nito.

Sandali lang dapat iyon at tatakbo na sana siya sa loob ng banyo pero
hinawakan siya nito sa balikat upang mas idiin ang labi nito sa labi niya. Napa-
ungol siya ng pinilit nitong pumasok sa loob ng kanyang bibig and he successful
invade her mouth. Hindi niya ito maitulak dahil unti-unti na ring---.

"Oopss!" iyon ang cue niya para talaga maitulak si Aiden na mukhang
nag-e-enjoy sa mga labi niya. Namumulang tinakpan niya ang kanyang mga labi at
tiningnan ang istorbo-saviour pala niya. Isang magandang dalagita ang nandoon.
"Sorry did I disturb you two?"

"Common Nikkola hindi ka ba marunong kumatok." Inis na pakli nito.

Hahawakan sana siya nito ng umiwas siya at lumapit siya sa nakakabatang kapatid
nito. Iniwas din niya ang tingin dito dahil nagpipigil lang siyang umiyak. Bakit
baa ng sensitive na niya ngayon?

"Kumatok ako no malay ko bang busy pala kayo. At saka sinabi mo sa akin
na puntahan kita dito dahil walang damit si ate Luce," agad itong yumakap sa kanya.
"At saka huwag mong solohin si ate Luce namiss ko rin siya."
 At hinila na siya ni Nikko at ipinasok siya sa silid nito. "Oh my ate
Luce, ikaw na ba talaga ito? Ang ganda mo na as in sobrang pretty talaga. Maganda
ka na naman talaga dati pero mas maganda ka ngayon. Mabuti nalang talaga at
narealize na ni kuya na ikaw talaga ang mahal niya or else ipapako ko siya sa
krus."

Ngumiti lang siya, mahal? How she wish. How she wish it is true.

"Ang laki mo na Nik." Ginulo niya ang buhok nito.

"Ikaw talaga ang pinakafavorite na ate ko sa buong mundo. Ikaw lang rin
naman ang ipinakilala niya sa amin."

"Hindi niya ipinakilala si Anne?" di ba si Anne ang babaeng gustong-

gusto nito noon? Naging sila pa nga before she left.

"Sinong Anne? Wala kaming kilalang Anne."

Oo nga pala nakaligtaan niya, bakit kaya nagkahiwalay ni Anne?

"Ate, huwag ka ng umalis uli ha. Para kasing adik si kuya noong umalis
ka. Hanap siya ng hanap sa iyo hindi na nga siya pumapasok eh. Isang sem din siyang
nagmukmok dito at hindi lumabas hanggat hindi ka niya nakikita."

Napatitig siya at pilit na inaarok kung tama ba ang narinig niyang sinabi
nito. She is speechless, she never thought Aiden would react that way. Oo nga at
magkaibigan sila pero she don't know na magkakaganoon pala ito. Baka mali siya,
maybe he does care. She is his ex-bestfriend too. Kailangan na niyang mag-apologize
at sana ay mapatawad siya nito. Kahit na hindi na sila muling maging magkaibigan
pa.

"Kung gusto niya ako na nasa tabi niya bakit hindi."

Pumalakpak ito. "I really love you ate. Ikaw lang kaya ang nagpapatino
diyan kay kuya."

Pagkatapos niyang maligo ay sinabihan siya nitong mamamasyal sila

mamaya dahil wala palang dinala ang kolokoy na iyon na kahit isang damit. Mabuti
nalang at may spare underwears si Nik kaya at least kahit papaano ay nakahinga siya
ng maayos. Sabay na rin silang bumaba ni Nikz at nadatnan niya si Aj na bored na
bored na nakatingala sa may hagdanan. Nagtama ang kanilang mga mata at agad niya
iyong iniwas. Sana ay hindi nito napapansin na namumula pa siya dahil sa condition
nitong halik kanina. Muntik na iyon... huuu... ang INIT!

"Ang tagal niyo." Reklamo nito. Nakatingin pa rin siya sa malayo na

napakagat labi. Nawala na ang galit na nararamdaman niya dito at napalitan ng
guilt.

"Paanong hindi kami matatagalan eh wala ka naman palang dinalang ni

isang gamit ni ate." Mukhang ngayon lang yata nito naalala ang bagay nito.

"Sorry," hingi nito ng paumanhin. Napatingin siya dito at sesermunan

sana ito kaya lang ay nagtama ang kanilang mga mata at ni isa sa kanila walang
nagbawi ng tingin. Bakit ba hindi niya magawang magalit sa dito? Nang ngumiti ito
ay napangiti nalang rin siya, and like an idiot that they are. They are just
staring and smiling at each other na para bang hindi na kailangan pa ng 'sorry' at
'pinapatawad na kita' dahil napatawad na nila ang isa't isa.

Hindi na rin siya tumutol ng hilahin siya nito at hawakan nito ang
palad niya. The first time he held her after they met again she felt those sweet
tiny tingles ngayon ay mas lalong lumala ang nararamdaman niya.

"Kumain na kaya muna kayo keysa magtitigan kayo diyan." Doon lang sila
nagbawi ng tingin. Shucks, ano ba iyon? "Oo na kayo na ang malapit ng ikasal kaya
sige kumain muna tayo." Hala! Oo nga pala nagpapanggap nga pala sila.

"Let's go and eat." Tumango lang siya at hawak kamay na pumunta sa

hapag. Tumabingi ang ngiti niya ng makitang nandoon nga ang lolo at lola ni Aj.
Minsan na niyang nakita ang mga ito noong bata pa siya at takot kaya siya sa
dalawang iyan. "Good morning everyone!" masiglang bati nito. Eh siya na ang masaya
samantalang siya ay nanginginig na ang tuhod sa takot. Naiihi pa nga yata siya eh.

"Siya na ba si Lucille?" tiningnan siya ng lola nito.

"G-good morning po." Act civil Lucille. Pinaghila siya ng silya ni

Aiden at umupo na siya kaso kaharap naman niya ang lola nito na masama parin ang
tingin sa kanya.
 "Nagkita na pala kayo ng apo ko." Walang kaemo-emosyon sa boses nito na
para bang galit at nanunumbat. "Saan ka nga pala pumunta noong umalis ka?"

"Lola-." Hindi nakaimik si Aiden dahil ito man ay tiningnan ng masama

ng abuela nito. And knowing him he is such a lola's boy.

"It's okay po." Aniya. "I went to London to continue my studies. May
nareceived kasi akong scholarship kaya hindi ko na po tinanggihan."

"I remembered you want to be a designer. Bakit hindi ka nagpaalam?"

interrogation mode na ito. Ang lola talaga ni Aiden scary!

"At that time po kasi busy si Aiden at naghahabol na rin kami ng oras
kaya hindi ko na magawang magpaalam." That is at least half truth and half lie.

"At kailan ka bumalik dito?"

"Mag-iisang taon na rin po."

"At hindi mo man lang kami naisipang bisitahin." Nawala ang tigas sa
boses nito at napalitan ng pagtatampo. Napatingin siya kay Aiden.

"Lola she is busy with her work at saka malayo ang Cebu sa tinitirahan
namin."

"Kahit na. And where are you working now?"

"She is the head designer in RJS. She is your favorite designer."

Nanlaki ang mga mata nito at napatingin sa kanya.

"You are Lei? As in Lei Francois." Naubo ang asawa nito sa naging
reaction ng lola ni Aj. "Oh my goodness, Aiden why didn't you tell me that your
Lucille is my favorite designer in the whole wide world?"

"Love, puso mo."

 "I want an autograph." Tatayo na sana ito ng pigilan ito ni Nikz.

"Lola, why asked for an autograph magiging part na naman si ate Luce sa
family natin di ba kuya?"

Pinatid niya si Aiden sa ilalim ng mesa.

"Nikz, just continue eating."

"Kuya kailan ang kasal ninyo? I want a niece ha."

Nahilo yata siya doon ah. Una ay naging fiancé siya, tapos ay meet with
the parents, then ikakasal na raw at ngayon ay pamangkin na?

a/n: Thank you for patiently waiting for this kaek-ekan chapter. Ako na
naiistress na sa mga grades na kaharap ko. Kung hindi ko lang mahal ang mga batang
iyon matagal ko na silang hinarakiri.... huuu..

Disappointed ba kayo sa chapter? Ako din eh, walang intense-- ano pala-- ang
boring. Hahahaha... okay lang iyan. Makakamove on din tayo.

STATUS UPDATE: Restless, moneyless, LOVELESs!

 Lapit na ang valentines, sana this year may improvement naman. At least may
mahanap naman akong crush na totoong tao at hindi cartoon at anime characters!

####################################
Chapter Six
####################################

Chapter Six

"ARE you okay?" tiningnan niya ito ng masama. Itatanong ba nito ng are
you okay samantalang hindi na niya alam kung ano ang iisipin at gagawin niya?
Mabuti nalang talaga at nagyaya itong mamasyal sa buong farm kaya sa halip na
kausapin ang pamilya nito ay mas minabuti nalang niyang umiwas.

"SIpain kaya kita uli at matanong mo pa ba kung okay lang ako. My God
Aj, ano nalang ang iisipin ng mga magulang mo sa akin kapag nalaman nila na hindi
naman talaga tayo magfiance."

"They won't get mad. I promise."

"Ang daling sabihin kasi pamilya mo sila. Ikaw talaga." May pinutol
siyang sanga ng bayabas at asar na ihahampas sana dito kung hindi lang ito agad
nakaiwas.

"Sadista ka pa rin talaga."

"And you still love seeing me in trouble." Nagpatuloy lang sila sa

paglakad at siya ay nakasunod pa dito. "Aiden."

"Hmmn."

"About what happened before. I'm sorry." Napatingin ito sa kanya.

"Sorry for leaving without telling you. I thought you won't care dahil alam kong
masaya ka na. You have Anne na di ba and you have your friends then kaya akala ko
hindi ako kawalan sa iyo." This time sincere na siya sa panghingi niya ng tawad sa
kaibigan. "Alam kong hindi na maibabalik ng sorry ko ang dati but I hope you'll be
able to somehow forgive me."

"When you leave nagalit talaga ako sa iyo. I do have friends but they
aren't you. Ikaw kasama kong lumaki, ikaw ang palagi kong nasasabihan ng mga
problema ko. Ikaw din ang inaasahan kong magtatama sa mga kagaguhan ko. When you
left half of me is paralyzed. Ang hirap magdecision, ang hirap gawin ang dati kong
ginagawa. You left me hanging. Pero doon ko rin narealize na masyado akong naging
dependent sa iyo. When you left I become independent. Natuto akong tumayo sa sarili
kong mga paa at natuto akong magdesisyon para sa sarili ko." Pag-amin nito.

"Nikkola told me everything. About you leaving school for a sem."

"Hinanap kasi kita hindi ko naman alam na sa ibang bansa ka pala

nagpunta. Walang nakakaalam at ang sinasagot lang ng teacher mo dati nasa isang
university ka lang ng bansa kaya hinanap kita. Sa anim na buwan hinanap kita sa mga
university na pwedeng mag-offer ng major mo. Hindi na ako pumapasok at wala akong
pakialam. But Landon knocked my senses, he told me to be focus. He wants me to be
successful at least kapag nagkita tayo masasabi kong nakaya ko kahit na iniwan mo
ako."

Nag-init ang bawat sulok ng kanyang mga mata sa sinabi nito. Malaki
pala talaga ang naging kasalanan niya dito.

"At alam kong nagsisinungaling ka sa dahilan kung bakit ka umalis ng

hindi nagpapaalam. Now, can you tell me the real reason?"

Tuluyan na siyang umiyak. Alam niyang hindi niya kayang sabihin dito
ang totoo kaya umiling siya at pinunasan ang kanyang mga luha. And force a smile.

"If you want my forgiveness Luce you need to tell me the real reason."

"If I have to tell you my reason, Aiden. I need to leave you again."
Ito naman ang natigilan. "I know we can't be together like before and I know that
it is my fault. I already apologize to that and let my guilt eat me but you asking
me the reason I am not yet ready to tell you the truth." Muli na namang bumalik ang
mga luha niya. "I won't force you to accept my apology dahil kasalanan ko naman
talaga. But I am hoping na sana sa puso mo may mahanap ka ring kapatawaran para sa
akin."

"If knowing the truth will separate us again I'd rather not. I'll wait
for you until you are ready to tell me the truth."

Marahan siya nitong yinakap and she could hear the fast beating of his
heart beneath her body. She loves the sound because it synchronized her own heart's
beat. Hindi niya alam kung ano ang real score nilang dalawa, they are not friends
and of course they are not lovers but she is fine with it. She doesn't want to
spoil her only chance to be with the man she loves from the start and will love
until she doesn't know.

"Are we okay now?"

"Nope."

"Akala ko ba napatawad mo na ako."

"Yup."

"Eh di we are okay now."

"Maybe."

Kainis ang mga sagot nito nahampas tuloy niya ito at itutulak sana kaya
lang ay mahigpit siya nitong yinakap. Aayaw pa ba siya kung grasya na mismo ang
lumalapit sa kanya? Hinayaan nalang niya ang kanyang sarili, minsan lang naman ito
baka magbago ang ihip ng hangin sayang naman.

"Iuuwi mo na ako?"

"If you comply with my conditions."

Iyon na ang cue para kumalas na siya sa at magpout. "Hanggang kailan pa

ba tayo dito? Kailangan ko pang tapusin ang mga designs ko sa next na fashion
collection."

"Magpahinga ka rin kapag may time Luce. Sinabi sa akin ni Rajeev na

palagi ka nalang nagtatrabaho."

"Because I need to work. Iyon ang bumubuhay sa akin."

 "I understand but no you will stay unless I said so. And by the way."
Pinisil nito ang likod nito mukhang alam na niya ang susunod na ipapagawa nito. "I
think I need a body massage." Sabi na nga ba niya. He is really easy to read.

"May kabayo kayo dito?"

"Yes, why?"

"Mawawala ang sakit niyan kapag naapakan ng kabayo."

"Ganoon ba sige maghahanap ako ng magandang kabayo at siya ang isasama

ko sa Manila."

"Hindi ka naman mabiro. Saan ba iyang likod mo at ng maapakan na iyan."

"Hindi lang pala likod ko ang masakit, pati buo kong katawan. Now I
need a full body massage."

"Hoy, bruho ka anong akala mo sa akin masahista?"

"Okay, let's stay here."

Grrrrrrrrrrrrrrrrrr! May magagawa pa ba siya? Wala siyang kakilala

dito, walang cellphone at mas lalong walang dalang pera.

GABI na at dahil magfiance naman daw sila kaya kailangan na daw nilang
magsama sa isang kwarto at ng masimulan na nila ang paggawa ng mga apo. Kung alam
lang ng mga ito na malabong mangyari ang nasa isip ng mga ito.

"Ouch, my back." Reklamo nito tinaasan lang niya ito ng kilay dahil
nagpaparinig ang loko, akala pa naman niya ay tuluyan na nitong naibaon sa limot
ang kondisyones nito pero hindi pa pala. "And my chest and my feet and my head and
my arms." Dugtong pa nito.

"Baka gusto mo ring idugtong na masakit din ang leeg mo at ang mga
daliri mo sa paa." Sarcastic na saad niya.

"Now that you mention it masakit nga."

"Ang galing ng acting." Bulong niya. Umupo ito sa comforter na inilatag

niya, ayaw kasi niyang mahiga na katabi sa kama ito. Aba naman kahit semi-
conservative siya ay never pa siyang nahiga sa tabi ng isang lalaki. She still have
her chastity to take good care of. At saka sobrang lambot ng kama nito nahihirapan
siyang huminga para siyang malulunod. Kaya sa sahig siya matutulog. At itong
lalaking ito ang comforter din niya ang pinagtitripan. He even tapped the space
beside him and by the way naka-dapa na ito doon waiting for her. Iiling-iling na
linapitan niya ito.

"Dalian mo na."

"Kung makapag-utos lang hari ka?"

"Pinsan ko si Prince William-awww!" nahampas kasi niya ito.

"Umayos ka na nga at ng matapos na ito." She just heard him chuckling

na naging dahilan kung bakit napapangiti na rin siya. Wala eh, hindi naman niya
tinatanggi na mahal niya ito and yes she is deeply in love with him. May suot itong
t-shirt kaya hindi gaanong mahirap sa kanya na imassage ang likod nito kasi walang
distraction. Iyon ang akala niya dahil nagreklamo itong mainit at basta nalang
nagstrip tease sa harap niya.

"There, much better."

Anong much better? Bahala na nga... umupo siya sa likod nito at

sinimulang hilutin ang likod nito. She heard him moaning in pleasure ang lakas ng
boses. Siya ang napapahiya sa lalaking ito baka kung ano ang isipin ng mga
nakakarinig sa labas.

"Itigil mo nga iyan Aj. Nakakahiya baka marinig nila." she hissed.
 "Bakit ba? Sa masarap naman talaga ah."

"Basta! Just lower your voice." Namumulang sita niya.

"Na-aarouse ka?" mariin niyang pinisil ang muscle nito na naging

dahilan kung bakit ito napangiwi. Hindi niya masabi na oo, naaapektuhan siya sa
paraan ng pag-ungol nito. "Awwwwwwww!"

"Sabi ko kasi huwag masyadong maingay." Bigla itong kumilos at ngayon

ay naka-upo na siya sa may bandang tiyan nito habang nakatingin sa kanya. Napalunok
siya dahil parang alam na naman niya ang gustong mangyari. Mamasahein niya ang
dibdib nito pati narin ang walong pandesal nito.

"Lotion." And he grab a lotion na inihanda nito kanina. Kinuha niya

iyon at naglagay sa mga palad niya. Dahan-dahan niya iyong ipinahid sa dibdib nito.
He just close his eyes while she is exploring I mean massaging his broad chest and
his abs. And she swear he looks so sexy in front of her. Nang umakyat sa leeg nito
ang kamay niya ay bigla siya nitong hinila kaya napahiga siya sa tabi nito.
Mahigpit siya nitong niyakap at hindi pinakawalan pero nakapikit pa rin. He seems
really tired, using a remote he turned off the lights and went back hugging her.

"You smell good." Bulong nito sa kanya, hindi man niya ito nakikita
alam niyang sobrang lapit ng mukha nito sa kanyang leeg. Nararamdaman niya ang
pagtama ng hininga nito sa bahaging iyon ng kanyang katawan. Ang masama pa ay
isiniksik pa talaga nito ang mukha nito sa leeg niya.

"Nakikiliti ako, ano ba?" he just chuckled but didn't make any move to
move away hanggang sa maramdaman niyang hindi na ito gumagalaw. Sinanay niya ang
mga mata sa dilim and look at him. Nakapikit ito and silently snoring, it is
somehow cute. Napangiti siya habang nakatitig sa gwapong mukha nito. Who'd have
thought na makakatabi niya sa pagtulog ang taong ito? Never as in never on her
entire lifetime.

Tinaas niya ang kanyang mga daliri at dinala sa mukha nito. Pinasadahan niya ang
makakapal nitong kilay hanggang sa nakapikit nitong mga mata. Sa pisngi at sa
matangos nitong ilong. She wants to memorize every part of his face. And then trace
the coutour of his lips. Ang mga labing hindi niya inaasahan na lalapat din sa mga
labi niya.

Ang kinis ng mukha nito at mas lalong nakakaakit ang nunal nito sa ibaba ng kanang
mata nito. May peklat ito sa may talukap nito. Napapansin lang kapag nakapikit,
noon ayaw nitong pinapansin iyon kasi pangit daw. Pero para sa kanya hindi iyon
kabawasan ng pagiging lalaki nito. Dahil kung hindi dahil sa kanya malamang patay
na siya ngayon. Kung hindi dahil sa pagligtas nito sa buhay niya hindi ito
magkakapeklat.

Bata pa sila noon, grade six siya samantalang third year high school na ito.
Kamamatay lang ng parents niya na cook ng mga ito. Nasa puno siya at umiiyak dahil
ayaw niyang may nakakakita sa kanyang umiiyak. Hindi niya namalayan na unti-unti na
palang nababali ang inuupuan niya. Akala nga niya ay susunod na siya sa kanyang mga
parents pero nasalo siya nito. Kahit na tumama ang kahoy sa may mata nito and even
saw it bleeding. Mas lalong lumakas ang iyak niya but he just smiled at her and
told her it is okay.

Nagamot naman ito agad pero malaki pa rin ang trauma niya sa nangyari. Kaya hindi
na siya umakyat ng puno at dahil din sa nangyari humanga siya sa binata. Paghanga
na humantong sa pagkakacrush and then sa pag-ibig.

"Good night Aj. My hero..." she whisper. "My love." She smile and close her eyes as
she turn her tired body to her peace haven.

a/n: medyo maiksi ang chapter na 'to kaya ko nga ipopost agad ang chapter 7
hehehehe... ang lamiiig, hindi ako makalabas ng bahay dahil tinatamad ang aking mga
muscle cells. Kaya heto, tinatamad na naman at pahila-hilata nalang.

####################################
Chapter Seven
####################################

Chapter 7

Nagising siya ng maaga at dahil tulog pa ang binata ay hindi na niya ito inambala
pa. Pumunta siya sa kitchen at naabutan ang lola at mama ni Aj.

"Good morning po." Bati niya sa dalawa.

"Good morning Lucille. Gutom ka na ba? Sandali lang ito at ipagluluto kita ng
bacon."
"Naku huwag na ho tutulungan ko nalang po kayong magluto. Hindi pa po naman ako
gutom."

"Nagluluto ka rin? For sure magaling ka rin sa kusina gaya ng parents mo."

Nalungkot siya ng maalala ang parents niya. "Hindi po ako kasing galing nila but i
can cook."

"Halika Lucille, nagbebake ako ng cake. Tulungan mo akong magdesign." Ibinigay sa

kanya ni lola Veronica ang isang pink na apron. Agad niya iyong isinuot at
tinulungan ito. Tinulungan din niyang magtimpla ng adobo at menudo ang tita May
niya. When she was still a child ay tinuturuan na siya ng kanyang mga magulang na
magluto para daw kapag nag-asawa na siya ay mas lalo daw siyang mamahalin. Dahil a
way to a man's heart is through his stomach. But when they died she rarely do the
cooking dahil nalulungkot siya kapag ginagawa niya iyon.

"Finally." Pumalakpak silang tatlo ng makita ang gawa nila. Everything is very
good.

"Ano itong mabangong naaamoy ko?" Si lolo na pumasok sa kitchen. "Wow, who cooked?"

"Kaming tatlo ang galing namin di ba?" Pagmamayabang ni lola.

"Dapat may price kami." Singit ni tita May na kaharap na ngayon ang asawa nito. Ang
sweet talaga nila although noong bata pa sila ay madalas niyang nakikitang nag-
aaway ang dalawa.

"Ano ba ang gusto ng maganda kong asawa?" Hala naiinggit ako.

"Have you seen my Luci-." Automatic na napangiti si Aj ng makita siya. "Good

morning." Bati nito sa kanya at saka lumapit. Napakurap siya dito at nagtaka,
nagkita naman sila kahapon. Bakit mas lalo itong gumwapo ngayon?

"Morning too." Shyet na malagkit! Bakit parang nagkakahiyaan pa sila ngayon

samantalang kahapon ay okay naman sila. Pero inaamin niya kinikilig siya ngayon.
Parang hindi siya.
"You look good with an apron around you." She just flash him a smile.

"Do I?"

"Ano ba naman ito punong-puno ng langgam ang kitchen buti at buhay pa kayo." Inis
na singit ni Nikkola na kapapasok lang ng kusina. She actually knows what she feels
right now dahil halos araw-araw niya iyang nararamdaman kapag nakikita niya sina
Belle at Claude, Jax at Ash pati narin iyong pinsan niya.

"Let's eat." Umupo siya sa tabi nito at habang pinagmamasdan ang mga ito na
kumakain ay naisip niya. Kung magkakapamilya siya gusto niya ng ganito. Okay lang
sa kanya na hindi sila sobrang yaman masikap naman siya, hindi siya titigil sa
pagtatrabaho. Batid din niya na nag-aaway ang mag-asawa hindi naman kasi perfect
ang isang relationship. Gaya ng mama at papa niya noon palagi din namang nag-aaway
ang dalawa pero agad din na nagkakaayos. Katulad din ng parents ni Aiden, nag-aaway
dahil nambababae daw si tito at sobrang selosa si tita pero nagkakaayos din sila.
At mukhang nalampasan na nga nila ang stage na iyon dahil ang cute-cute nilang
tingnan ngayon.

She is not getting any younger baka kapag nagkaanak na siya ay hindi na niya
masubaybayan ang paglaki ng mga ito. Ang problema lang ay kanino siya magsesettle
down?

"ANG lalim ng iniisip mo." Untag sa kanya ni Aiden ng yayain siya nitong mamasyal
sa farm. Sumama na rin siya dahil gusto niyang mag-isip. "May I have a penny of
your thoughts?"

"Nag-iisip lang ako..." pinatid niya ang maliit na mga bato sa harap niya. "Bakit
kayo naghiwalay ni Anne? Di ba siya ang dream girl mo?"

Natigil ito sa paglalakad.

"Natanong mo na rin lang iyan. We lasted only for a month or so."

"Eh? Bakit ang iksi naman? Everyone thought you are meant for each other." Kahit na
nga siya ay iyon din ang tingin sa dalawa. Even if it hurts. "Sino ang
nakipaghiwalay?"

"It is a mutual decision we both realized na hindi kami ang para sa isa't isa. No
hurt feelings we are still friends and she is already married right now ninong pa
nga ako."

"Sayang naman."

"Hindi ako nanghihinayang." Tinaasan niya ito ng kilay. "Kasi kung kami ang
nagkatuluyan hindi kit-hindi ako magkakaroon ng inaanak na mana sa ninong niyang
gwapo."

Lumabi siya. "Kahit kailan ka talaga mahangin. Mabuti at hindi ako linipad dito."
Sakay nalang rin niya.

"Ikaw? Kumusta ang buhay sa London?"

"Noong simula ang hirap, hindi ko sila maintindihan dahil sa accent nila. dito pa
nga lang hirap na akong mag-english doon pa kaya." She chuckle. "Mabait si akin si
tita Tri matandang dalaga kasi maligalig lang minsan. Workaholic pero malambing.
Naging nanay siya sa akin tapos ipinakilala niya ako kay Raj. Masungit iyon noon
pero mabait, mas lalong bumait ng makilala niya si Belle. Hindi naman kami close
dati kasi masungit nga siya naging close lang kami noong minsan niyang binugbog
iyong nambastos sa akin." Isa pang bato ang pinatid niya. "At noong ampunin na ako
ng tita Trinity. He become my big brother kaya lang sobrang strict niya madalas
niya akong binabakuran kaya ayon kaunti lang friends ko."

"Namimiss mo rin ba ako?"

"Ano namang klaseng tanong iyan? Bakit hindi kita mamimiss ..." samantalang mahal
na mahal kita. "Eh wala ng mas kukulit pa sa iyo."

"Kakulitan ko lang ang namimiss mo? Paano naman ang kagwapuhan ko?"

"Lol, marami kayang gwapo doon nagsasawa na nga ako eh. Araw-araw akong naeexpose
sa mga nakatopless na gwapo." Natawa siya sa naging reaksyon ng mukha nito. Bigla
nalang kasing naningkit ang mga mata nito kaya agad niya itong tinalikuran at
tumawa ng malakas. Gosh! She can't even remember the last time she laugh this much.
"Ganoon? Since sanay ka na pala eh di maghuhubad nalang ako dito total sobrang init
naman." Eksakto namang paglingon niya ay hinubad na nito ang suot nitong shirt.
Natigil siya sa pagtawa at biglang nanuyo ang kanyang lalamunan. Oo nga at sanay na
siyang nakakakita ng mga nakatopless dahil sa mga models niya pero iba pa rin ang
epekto nito sa kanya.

"Ho-hoy, magsuot ka nga ng shirt." Mabuti nalang at malayo ang distansya nito sa
kanya kaya pwede pa siyang tumakbo kapag may naisip na naman itong kalokohan. "Ang
bastos ng lalaking ito."

"Bastos pala ha. Humanda ka sa akin."

"Wahhh!" naglakad siya palayo dito, pagtingin niya sa likod ay nakasunod na ito sa
kanya at dahil sa medyo mahahaba ang mga paa nito kaya hindi ito nahirapang
humabol. Kaya para hindi ito makahabol sa kanya ay tumakbo na siya.

"Sige takbo lang, mahahabol din kita." At kalmadong naglakad lang ito na para bang
confident na mahahabol siya nito. Kaya ang ginawa niya ay nilansi niya ito at ng
makapasok na siya sa bahay ay nagmamadaling pumanhik siya sa isang kwarto doon.
Actually sa may attic siya nagpunta, siguro naman ay hindi na siya nito masusundan
doon. Habol pa ang hininga niya ng silipin niya ito sa ibaba gamit ang salamin na
nandoon. Wala na ito sa ibaba--.

Bigla siyang napatili ng biglang may pumulupot na mga braso sa beywang

niya. Ang malakas na tibok ng puso niya ay hindi dahil sa pagtakbo niya pero dahil
sa taong nakayakap sa kanya ngayon.

"Sabi ko naman sa iyo kahit saan ka pupunta mahahabol at mahahabol pa

rin kita." Pabulong na sabi nito sa kanya na tulad niya ay malakas din ang tibok ng
puso nito. Hinarap niya ito... and caught her deep dark brown eyes looking at her.
She giggle at him... for God sake kailan pa siya natuto ng ganoon?

"Sinong nagturo sa iyo na nandito ako?"

"No one." Bumaba ang mukha nito sa mukha niya, inch by inch his lips is
moving closer to her own lips and for reasons she can't move and say something to
stop him. She just stayed there waiting for him... as in kaunting-kaunti nalang--.

"Diyos kong mga batang ito ay dito pa kayo naglalambingan." Magkasabay

na lumayo sila sa isa't isa ng biglang dumating ang lola nito na may dalang mga
gamit na ilalagay yata sa attic.

"Lola!" halakta ang inis sa mukha ni Aiden.

"What?" inosenteng tanong ng matanda pero halata ang pang-aasar nito sa

apo. "Lucille, halika dito. May ipapakita ako sa iyo." Tumango lang siya at
tiningnan si Aiden na halatang masama pa rin ang timpla. Nakakaawa naman kasi ang
mukha nito para itong batang inagawan ng candy na isusubo n asana. Poor little
Aiden.

Sumama siya sa lola nito papunta yata sa silid nito. "Halika hija,
pasok ka." Tumalima naman siya kaagad. Pagpasok niya sa loob ng silid ng mga ito ay
pinaupo siya sa gilid ng kama habang siya ay naghihintay sa sasabihin nito. Sa
totoo niyan ay medyo naiilang pa rin siya sa lola ni Aiden alam kasi niya na galit
ito sa kanya dahil sa pag-alis niya.

"Hija."

"Po?"

"Gaano po kamahal ang apo ko?" napatitig siya dito. Seryosong-seryoso

kasi ito sa tanong nito. Napangiti siya ...

"I can't measure my love for your grandson lola. I've been in love with
him for the past sixteen years since I was twelve. Mahal ko siya hindi dahil sa
bestfriend ko siya, mahal ko siya dahil siya ay siya. Minahal ko siya kahit na may
mahal siyang iba, kahit na minsan lang niya ako napapansin noon lalo pa at may
kailangan siya. Minahal ko pa rin siya kahit na tinutulungan ko siyang manligaw sa
babaeng gusto niya. Minahal ko siya kahit na noong umalis ako at nagpunta ng
London. Pinilit ko siyang kalimutan pero mahal ko talaga siya eh kaya kahit na sa
pagbalik ko dito siya pa rin ang mahal ko. Mahal ko siya kahit na galit siya sa
akin, kahit na alam kong hindi ako sigurado kung mahal nga niya ako. Mahal ko siya
noon... mahal ko siya ngayon at alam ko na siya pa rin ang mamahalin ko bukas."

Lumapit ito sa kanya at hinawakan ang magkabilang pisngi niya. marahan

nitong pinunasan ang mga luhang hindi niya namalayan ay tumulo pala mula sa kanyang
mga mata. Nakita niya ang saya sa mga mata nito.

"Don't doubt my grandson's love for you, Lucille." Don't doubt? Hindi
nga niya alam kung ano talaga ang nararamdaman nito sa kanya. Napatayo siya ng
tuwid ng may ibigay ito sa kanya, isang singsing. It is a wedding ring... isang
pares ng wedding ring. It's a gold wedding ring na base sa size ay pambabae. May
half heart design doon na sa tingin niya ay nasa isang kapares ang kalahati ng
design. May maliit na diamond sa gitna. It is simple yet she know it is expensive.
"I want to give you this ring."

Napatanga siya. "Po? Pero hindi ko po ito matatanggap." Tanggi niya.

"Tanggapin mo na iyan apo. Sa iyo nababagay ang singsing na iyan, that

was my wedding ring bago nawala ang kapares niya. Aksidente ko iyong itinapon ng
magalit ako sa lolo ni Aiden dahil akala ko nambababae." Ngumiti ito. "The boys in
the Sebastian family are all chick magnet. Hindi natin iyan maitatanggi, ang
problema ko naging problema ni May na asawa ng anak ko. At marahil iyon din ang
magiging sakit mo sa ulo sa hinaharap ang mali ko noon ay hindi ko nasabihan ang
asawa ng anak ko tungkol dito. But I am telling you this, once my boys fall inlove
with someone they will only love that woman no matter what happen. You might be
hurt unexpectedly pero sa huli ikaw pa rin ang mamahalin nila. Naiintindihan mo
ba?"

Tumango siya.

"Ikaw na ang bahala sa singsing na iyan isuot mo, ibenta mo ikaw na ang
bahala. Mas mabuti sana kung makita niyo ang kapares niyan. That's the ring my
husband got from his parents. Akala ko nga magagalit siya sa akin pero hindi, he
bought me another one."

"Thank you po, lola."

"Sana mahalin mo ang apo ko dahil alam kong mahal ka rin niya."

Sana nga po eh, sana po mahal rin po niya ako.

Sabay na silang lumabas ng silid nito. Nadatnan niyang nasa labas ng

silid si Aiden na nakahalukipkip and sulking like a brat. Nakashirt na rin ito at
nakanguso habang hinihintay yata sila.

"What keeps you too long?"

"Some important matters." She said.

 "Did you cry?" napansin yata nito ang pamumula ng kanyang mga mata.
"Lola-."

"Walang ginawang masama ang lola mo ano ka ba!" palihim niya itong
piningot kaso hindi naman niya naapektuhan ang muscles nito. "Sige lola, salamat po
uli." Ngumiti ito at saka niya hinila si Aiden pababa. "Ikaw talaga kung
makapagbintang ka sa lola mo pa talaga."

"Namumula ang mga mata mo. Akala ko inaway ka niya."

"Ang bait ng lola mo Aj. Dapat maging masaya ka pa nga dahil binigyan
ka niya ng lola na kahit medyo masungit ay mabait. At saka may ibinigay lang siya
sa akin." She bit her lips as she showed the ring to her. "Ibinigay niya ito sa
akin dahil akala niya tayo talaga kaya ibinigay niya ito sa akin. Naguguilty tuloy
ako alam ko kasi hindi talaga ito para sa akin." Hinawakan niya ang kamay nito at
ibinuka ang mga palad ng binata. "You need to give this to the woman you will
choose to be forever."

"Ibinigay sa iyo ni lola ito. I can't accept this one." Kinuha nito ang
singsing at ang kamay niya tapos isinuot sa kanyang palasinsingan ang singsing.
"Just wear this ring Lucille and besides it looks good in your finger."

Napatingin siya sa singsing na nasa kamay niya. It is really

beautiful...

"Before it slip to my mind, you need to attend our grand alumni

reunion."

"What reunion?"

"High school reunion."

"Ha? When?"

"I'll tell you the details once I got the invitation. Sinabi lang sa
akin ni Jaxon. Isasama niya si Ash at si Claude naman ay of course his wife. I
don't know if Landon will bring Amber." Napasinghap siya ng maalala si Amber.

"What happen to Amber?"

"Nakabalik na siya sa RSJ ibinalik agad siya ni Landon doon."

Akala pa naman niya ay magkakaayos na ang dalawang iyon hindi pa rin

pala. Nailing na naalala niya ang kalagayan sa buhay ni Amber. She is half Chinese
kaya alam niyang hindi hahayaan ng mga magulang nito na magiging dalaga ito
forever.

"Pakisabihan moa ng kaibigan mo Aiden na don't take Amber for granted."

"What do you mean?"

"He doesn't know her, he doesn't know her family background. Baka
magising na lang si Landon isang araw na mahal na niya si Amber pero paglingon niya
ay wala na siyang malingunan dahil nag-iba na ng daan ang taong mahal niya."

"May alam ka bang hindi naming alam about his wife?"

"Kahit papaano ay naging kaibigan ko rin si Amber we become so close

dahil kami nalang ang single sa RSJ. I've got to know her, too much information
actually. Wala ako sa posisyon para sabihin sa iyo ang sekreto niya pero hindi
basta-bastang tao si Amber Tan."

"Amber seems good for Landon."

"But I doubt if Landon is good enough for her."

"Landon might be a doctor by profession but he is well off."

"I know that. What I mean is I doubt if Landon is good enough for her
to be accepted by her parents. You don't know her parents they might have problems
facing this one lalo pa at kasal sila tapos walang paalam. It sounds so illegal."
 "Landon will get there once he cross the line."

"Good luck sa kanya. And good luck to you too."

a/n: finally done making grades, preparing for the last quarter of the school year.
Sana handa na rin ang mga students. Sana handa na rin silang tanggapin ang
katotohanan na maraming babagsak. Hahaahahaha... ako kasi tanggap ko na eh. Pero
mahal ko pa rin ang mga iyon.

STATUS UPDATE: Malamig talaga! Nakakaantok!!!

####################################
Chapter Eight
####################################

Chapter Eight

KANINA pa siya palakad-lakad sa buong subdivision habang hinahanap ang

clubhouse kung saan gaganapin ang birthday ni Jaxon. Invited siya at dahil medyo
busy siya kanina kaya hindi siya sumama kay Raj. Hay naku, alam naman niya na
maglalambingan pa muna ito at si Sab bago makarating dito.

It has been few days since nakauwi na siya so far wala namang problema.
Madalas pa rin silang nagkikita ni Aiden lalo pa at may business connection pala
ito at si Raj. Akala nga ng ibang staffs nila may relasyon na sila, how she wish.

Pero madalas ay natatanong din niya iyon sa kanyang sarili. They are
not friends and they are not lovers pero ang sweet nito sa kanya. At hindi lang
iyon he even stole two kisses from her... isa lang pala dahil ang lalaking iyon
businessman nga marunong mangtrap. After those incidents ay wala na naman itong
ginawang ikinagagalit niya. It is as if they are back as being friends. Itinaas
niya ang singsing na suot niya hindi niya magawang tanggalin iyon mula sa kanyang
mga daliri. Iyon lang kasi ang bumubuhay sa pag-asa niyang sana ay may sila. Sana
ay pwedeng maging sila.

Natatakot din siya na malaman nito ang tunay na dahilan kung bakit siya
umalis noon. Ayaw niyang masira kung ano ang meron sila ngayon. She wants to be
with him for a while kahit na alam niyang darating ang oras na babalik na naman
siya sa dati. Babalik siya sa pagiging constant advisor nito, tagapayo, tagatanaw,
tagangitii kapag may mahanap na itong babaeng pwede nitong makasama habang buhay at
alam niyang hindi siya iyon.

Kapag nalaman ni Aiden na umalis siya dahil natatakot siyang masaktan

pang lalo na makita ito kasama ang babaeng mahal nito na masaya. Samantalang siya
ay masasaktan sa isang tabi at mahihirapang magmove on.

"Lei!" agad siyang nagbalik sa kanyang katawan ng ay marinig siyang

tumawag sa kanya. Pagtaas niya ng tingin ay agad niyang nakita si Ashley na
kumakaway sa kanya mula sa isang malaking covered court. Iyon baa ng clubhouse?
Akala kasi niya ay isang malaking racing arena ng mapadaan siya doon kanina. "You
are late."

"Sorry naman naligaw ako-." Nasa entrance palang siya ay may biglang
yumakap sa kanya kaya of course nagulalt siya. Pagtingin niya sa salarin ay si
Aiden iyon. Biglang nalaglag ang puso niya patungo sa kanyang mga paa sa lakas ng
tibok ng puso niya. Kasi naman ang daming tao kaya doon na nakatingin sa kanila.

Iyon na iyon eh.

Shyeeettt na malagkit kinikilig ako.

Marunong ka pala niyan Aiden.

Huuuu! New love team!

Ouch, nadurog ang puso ko.

At kung anu-anong komento pa ang naririnig niya mula sa mga ito.

Naguguluhan man ay tinitigan niya ang binata.
 "Anong nangyari sa'yo?"

"The ring."

"What ring?"

"The other pair of the ring I already found it." kumalas na ito sa
kanya ng yakap.

"Really? You found it?"

"I did alam kong matutuwa sina lola at lolo once they found out that we
already have the pair."

"Where? Asan na?"

Napakamot ito ng ulo. "Iyon ang problema. Ayaw ibigay o ipagbili ni

Jaxon prize kasi niya iyon sa game niya."

Nalungkot naman siya doon at ganoon din ang bumakas sa mukha ng

kaharap. "Huwag ka ng malungkot. Kung sinuman ang Manalo pwede mo namang pakiusapan
na sa iyo nalang iyong ring. You can buy it from them, from her or from him." pag-
alo niya dito.

"At sa tingin niyo naman ibibigay naming ang ring? No way!" singit ng
isang hindi niya kilalang lalaki na biglang tumabi sa kanila. May kasama itong
isang babae na ganoon din ang ngisi.

"See. Ang dadamot ng mga tao dito." Piksi pa ng bata este binatang
umaastang bata.

"At paano kayo nakakasure na kayo nga ang mananalo?" isa pang pares ng
babae at lalaki ang biglang sumulpot sa harap niya. "Kahit kailan ay hindi pa kami
natatalo."
 Tension is all over the place parang gusto niyang hilahin palayo doon
dahil baka masala ito sa away ng dalawang magkapares. Sino kaya ang mga ito?

"Because this game is ours." Mukhang wala naman talagang interes ang
mga ito sa mapapanalunan kundi sa outcome ng laban.

"Wait lang bakit nagkakagulo dito?" si Jaxon na nakangisi na lumapit

dito. Kung hindi lang talaga niya birthday nasuntok na niya ito. "Ang kagwapuhan ko
ba ang pinag-aawayan niyo?"

"Lol, walang mas gwapo dito maliban sa akin."

"We will see then." At sabay na umalis ang dalawang pares sa harap
nila. Naiiling na sinundan niya ng tingin ang mga ito.

"Ano naman iyon?" she asked.

"Ganoon talaga ang apat na iyon they are always up for the challenge
and true wala pang nakakatalo sa mga iyon. You wann try and beat them?"

"Anong beat them?"

"Since it is my birthday today I have this Let's get to know game. The
only allowed participants are friends, bestfriends or close friends na dapat
kilalang-kilala ang isa't isa. Not lovers but friends. Ang mananalo will have a
chance to win a trip to Disneyland for five all expense for free and that ring."
Turo nito sa isang table sa may stage. Iyon nga ang kapareha ng singsing na suot-
suot niya.

"Sali kami."

"Ha?" nagulat siya sa biglaang pagsali ni Aiden.

"We know each other that much since we are kids so I am confident that
we will answer all the questions pertaining to us." Aba ang lalaking ito super
confident.
 "That's good at least hindi puro sila ang nakikita kong sumasali."
Sobrang lapad ng ngisi nito habang pumapalakpak pa na tila ba may masamang iniisip.
Parang kinakabahan yata siya sa gagawin nila. Hindi kaya sila mapasubo? Seven naman
oh bakit ngayon pa ito nagyayang sumali sa mga ganitong game? Pwede namang bato
lata o kaya naman ay trip to Jerusalem ang game hindi n asana tulad nito. Baka nga
mapahiya pa sila, kung siya oo kilalan-kilala niya si Aiden mula ulo hanggang paa.
Eh ito? Ilang impormasyon ba ang alam nito sa kanya malamang nga wala.

"Sasali kayo?" nanunuksong tanong ni Sabrina. So far wala naman itong

binabanggit sa kanya about what she told her before. Baka nakalimutan na nito ang
kanyang madilim na sekreto. Malamang naman di ba ilang taon na kaya iyon. "Panalo
na iyan."

"Baka nga unang tanong pa lang out na kami." Aniya.

"Bakit ba ang nega mo, mananalo tayo tapos ibigay nalang natin iyong
trip to Disneyland sa kanila mukhang mas gusto nila iyon." Tiningnan niya ang mga
kalaban nilang nag-exercise pa akala mo naman tatakbo samantalang magsusulat lang
naman sa tag board.

"Sige na, sige na." ani niya.

"Ay, wait." May inilabas na camera si Sabrina.

"Pose naman kayong dalawa. I'll take a picture."

"Hindi na-."

"Dali." Bigla siyang kinabig palapit ni Aiden at inilapat ang mukha

nito sa mukha niya. Napakurap siya at hindi na magawang makangiti pa dahil mas
inaalala niya ang malakas na tibok ng puso niya ng mga sandaling iyon.

"Ang cute." Hindi narin niya magawang tumingin sa picture nila dahil
alam niya na ang pangit niya sa picture. Ayaw man niyang aminin pero hindi maganda
ang pakiramdam niya sa gagawin nila.
 "Sa lahat ng mga kasali please come forward and be recognize." Tawag ng
emcee yata ng party. Nagpahila na rin siya kay Aiden ng dalhin siya sa make shift
stage. Muli siyang napatingin sa singsing na nakadisplay doon at balik kay Aiden.
She sigh she knew he is doing this para maibalik ang nawala sa lola nito.
Napatingin siya sa suot niya, alam niyang niloloko lang din niya ang sarili pati na
ang pamilya nito. Ibabalik din naman niya ang singsing at gusto niya pati ang
kapares nun ay maibalik na rin sa tunay na may-ari kaya kahit labag man sa kanyang
kalooban ay sige, sasali na rin siya sa larong ito. What ever will be will be...
que sera sera.

Pina-upo na sila at binigyan ng tagboard at markers. Bahala na nga.

"As rule ang hindi makasagot ng tama ay out na."

Tiningnan niya si Aiden nakangiti lang ito habang nakatingin sa kanya

na para bang sinasabi nitong they need to win. She just mouthed 'okay' na naging
dahilan kung bakit tila natigilan ito. Ano na naman kaya ang problema nito?

"Game! First question is, what is the favorite food of your female
partner?"

Sabi na nga ba niya at maa-out na yata sila. Isinulat niya ang kanyang
paboritong pagkain and at the count of three showed it to the viewers.

"Everyone got it correctly." Manghang napatingin siya kay Aiden, nakuha

nito? She read his answer and it's written there tempura. Hindi pa pala nito
nakakalimutan ang paborito niyang pagkain noon na maliban sa ice cream at chocolate
ay tempura din ang paborito niya. pinakapaborito actually iyon kasi ang unang
pagkain na inilibre nito sa kanya noon.

"What is your male partner's favorite color?"

Napakagat labi siya ng makitang magflinch si Aiden. Naningkit ang mga mata nito ng
mapatingin sa kanya dahil alam niyang pinakatago-tago nito ang paboritong kulay
nito.

"Show your answer!"

And she showed the paper. YELLOW! Yumuko lang ito and read his answer yellow din.
"Akala ko green pare yellow pala ang paborito mong kulay!" Sigaw ni Landon sa
crowd.

"Bakit ikaw pink naman ang paborito mong kulay." Balik ni Aiden.

Kibit balikat lang si Landon na ngingisi-ngisi lang ito. "Walang basagan ng trip."
See, how can these men still maintain their cool while quarreling for their
favorite girly colors?

"Wala pa ring naa-out mga kaibigan. So, for our next question. Kailan... as in when
is your female partner's birthday?" Isinulat niya ang birthdate sa papel. "Show
board!"

"Out na ang second pair," napatingin siya sa kanyang papel at sa papel ni Aiden.
Pareho sila ng sagot so hindi pa sila out. Ang natanggal ay iyong unang pares na
nakausap nila kanina na ngayon ay naghahampasa na ng tagboard.

"How dare you forget my own birthday?" Inis na pinalo ng babae ang kaparehas nito.

"Sa hindi mo naman sinabi eh at saka pagtinatanong kita palagi mong ibinibigay ang
maling date kasalanan mo iyon." Ani ng lalaki na panay sangga sa pamamalo ng
partner.

"Tiningnan mo sana sa facebook ko. I hate you!" Nagtawanan ang mga tao doon ng
biglang buhatin ng babae ang lalaki at basta nalang inihagis. Siya man ay natawa at
naawa sa kawawang nabugbog ng partner nito.

"Iyan ang nangyayari sa larong ito marami ang nasisirang pagmamahalan ng

magkaibigan." Tawa ng emcee. Pambihira itong mga taong ito sa halip na tulungan ang
nabugbog na nakahiga sa sahig ay pinagtawanan pa ito ng mga iyon na para bang sanay
na sanay na makita ang ganoong eksena.

"Hindi ba nila tutulungan iyong nabugbog?" Tanong ko kay Aiden.

"Nahh, sanay ng mabugbog si Jeru kay Jehan. Paano kasi mahal niya iyang bestfriend
kaya hindi niya maiwan-iwan."
Shit! Nakakarelate siya sa pinagdadaanan ni Jeru. Naawa siya dito dahil alam niya
kung gaano kasakit mataken for granted.

"Kawawa naman siya." Bulong ko.

"May sinabi ka?"

"Wala naman."

"Tayo na ang mananalo nito. I really want to have that ring." Determinadong pahayag
nito kaya wala siyang nagawa kundi ang sundin ang nais nito.

"We are up to the next question. The most thrilling question of them all."
Nakangising ani ng emcee. "Now, for the most awaited question of the year... day
pala." Binasa nito ang nasa papel na ibinigay ng isang tao mula sa crowd. Tumikhim
pa ito.
 "Write the name of your female partner's first love."

Kulang nalang ay maubos ang dugo sa buong katawan niya. Bakas marahil ang pamumutla
sa kanyang mukha at parang nagslow motion ang lahat ng bagay. Pati ang puso niya ay
parang tumigil sa pagpintig. Heto na ba iyon? Ngayon na ba talaga niya sasabihin
ang totoo, pwede naman siyang magsinungaling pero matatalo naman sila.

At saka kung aaminin niya ay malamang mali din ang masasagot nito. Napatingin siya
kay Sabrina na nakatitig din sa kanya. She don't know if she knew what she felt
pero tumango ito. For some reason she gave her the courage to finally write his
name on the paper. It is now or never.

"Okay, show your paper." Mas malakas pa yata ang tibok ng puso niya keysa sa boses
ng emcee. Nanginginig ang mga kamay niyang ipakita sa mga tao ang papel na hawak
niya. At biglang natahimik ang lahat... "And the winner is Lei and Aiden."

Sa mga sandaling iyon tila kay hirap huminga at maging ang paglunok ng laway niya
ay parang nakalimutan na rin niya. Tiningnan niya ang tag board ni Aiden and yes,
he wrote his own name there. Parang sasabog ang puso niya, naguguluhan siya. Ang
hiyawan at ang tawanan ng mga tao ay wala siyang naiintindihan.

"Umamin ka na rin." Bulong sa kanya ni Ashley sabay bigay ng singsing sa kanya. Si

Aiden ay sinugod ng mga kaibigan nito. Bakit pareho sila ng sagot ni Aiden? Alam ba
nito? Kailan nito nalaman? Kaya ba ang sweet nito sa kanya dahil---. May pumunit na
kung ano sa puso niya habang nakatingin sa singsing na nasa mga kamay na niya ng
mga oras na iyon. She needs to stay away... to run away!

"For a while." She excused herself at nagmamadaling lumabas ng clubhouse. Isa lang
ang gusto niya ng mga oras na iyon. At iyon ay ang umalis, tumakbo at magtago. Ano
pa ang mukhang maihaharap niya sa mga ito? Ang matagal na niyang tinatago ay alam
nila! Kailan pa, nagmukha siyang tanga for God sake!

"Lucille, sandali lang!" Dinig niya ang boses ni Aiden na humahabol sa kanya. Pero
hindi siya tumigil hangga't hindi pa siya nakakalayo dito.

"Fvck Lucille I said stop." Galit na pigil nito sa kanya. "Sandali lang Lucille.
Pwede bang huminto ka muna?" bakas na bakas sa boses nito ang galit. And for
heaven's sake ito pa talaga ang galit samantalang siya itong nagmukhang tanga. But
she did stopped but didn't turned to face him. Ayaw niya itong makaharap.
"Stay a meter away from me." Malamig na tugon niya. And maybe he did dahil hindi na
niya it maramdaman na kumilos pa. Halo-hal ang emosyn na nararamdaan niya ng mga
oras na iyon. Humugot siya ng malalim na hininga bago naglakas loob na magsalita
without breaking.

"How?" she asked. "When?"

"Anong how and when?" naguguluhang tanong nito.

"Sa last question, you were being asked to write you partner's first
love at alam kong alam mo kung ano ang inilagay mo doon. Is there any chance na
nagkataon lang iyon? Dahil for pete sake I won't believe on that crap. So now tell
how did you know and when did you know?" she bit her lips to stop herself from
crying dahil sa totoo lang nag-iinit na ang bawat sulok ng kanyang mga mata. "Don't
make me feel too stupid." She hissed.

"I'm sorry."

"Palagi ka nalang hingi ng hingi ng sorry. Kung madadala lang ng sorry

ang lahat ng kasalanan sa mundo wala na sanang mga pulis ngayon. Kaya please lang
huwag mo akong pagmukhaing tanga. Huwag mong isampal sa mukha ko na tanging ako
nalang ang hindi pa nakakaalam na alam mo na."

"Lucille... alright. I already knew. Hindi ako manhid para hindi

maramdaman iyon I already knew about what you felt for me way back college. High
school ka pa lang at college na ako alam ko na iyon. Alam ko na ako ang lalaking
mahal mo." Tuluyan ng tumulo ang mga luha sa mga mata niya habang sinasabi nito
iyon. All these time alam na pala nito na mahal niya ito and all these time alam
din nito na nasasaktan siya sa tuwing may ipapakilala ito sa kanyang kadate nito or
girlfriend nito. At noong tanggihan siya nitong maging kadate niya sa prom dahil
may iba itong kadate, alam pala nito. At nagawa siya nitong saktan ng paulit-ulit?
She thought he cares, she thought... lahat akala lang. At ngayong nagkita sila
bumabawi ba ito sa kanya? Alam din nito na hanggang ngayon ay mahal pa rin niya ito
at dahil sa ipinapakita nito sa kanya ay umaasa na naman siya?

"You knew huh? And you didn't even manage to warn me na hey, huwag mong
bigyan ng malisya ang ipinapakita ko sa iyo dahil bumabawi lang ako." Sarcastic na
sambit niya.

"That's not it Lucille-."

 "Stop it! Tama na!" malamig na wika niya habang hinahayaan na tumulo
ang mga luha sa kanyang mga mata. "Alam ko na eh." Mabuti nalang at hindi pumiyok
ang boses niya ng sabihin niya iyon. "You are asking me the reason why I left you
without notice and I told you na kapag sasabihin ko iyon kailangan kong lumayo sa
iyo? Hindi na pala kailangan dahil alam kong alam mo ang totoong dahilan. Umalis
ako ng hindi mo alam dahil natatakot akong marinig mula sa iyo na masaya mo na
akong itutulak palayo sa buhay mo dahil masaya kana kay Anne. Ngayong nalaman ko na
ang totoo, masaya ka pala na nakikita akong nasaktan, nasasaktan at masasaktan pa.
I thought you care..." hinubad niya ang singsing na suot niya at ang singsing na
kapares nun. Pinunasan muna niya ang kanyang mga luha at hinarap ito.

Wala siyang mabasang kung anuman sa mga mata ni Aiden. Walang

ekspresyon ang gwapo nitong mukha, it matches her face at that time. Nanginginig
ang mga kamay na inabot niya ang kamay nito at ibinigay ang dalawang singsing.

"Thank you for you time, for your mercy and for hurting me. I hope I
won't see you again." At bago pa muling bumagsak ang mga luha mula sa kanyang mga
mata ay tinalikuran na niya ito.

HINDI alam ni Aiden kung ano ang gagawin niya ng mga oras na iyon.
Nasasaktan siya habang nakatitig sa nasasaktang mukha ni Lucille, naikuyom niya ang
kanyang mga kamao habang tinatanaw ang babaeng mahal niya na nasaktan niya na
papalayo sa kanya. Unti-unti ring nababasag ang kanyang puso.

Alam naman niyang mali siya, alam niyang nasaktan niya ito. Hindi lang
isang beses kundi maraming beses. Dahil noong una akala niya ay hanggang kapatid
lang ang turing niya dito. Naaawa siya sa dalaga dahil maaga itong nawalan ng mga
magulang, walang friends kaya siya nalang ang tumayong kaibigan nito.

Noong una ay pinilit niyang iiwas ang sarili kay Lucille dahil
nararamdaman niyang nahuhulog na ito sa kanya. At ayaw niya itong masaktan that is
why he did all his best para maturn off ito sa kanya. But he guess she didn't hindi
man ito nagsasalita, hindi man ito umiiyak sa harap niya alam niyang nasasaktan
niya ito. But she is afraid to confront her dahil ayaw niyang masira ang friendship
nila.

But his world turn to pieces when he saw her crying... for the first
time nakita niya itong umiyak habang papaalis. And even if she cried she still
managed to mouth him to be happy. Kahit nasasaktan ito ay ginagawa nito ang lahat
para mapasaya siya samantalang siya walang ginawa kundi ang saktan lang ito ng
paulit-ulit. When she left him ay saka lang niya napagtanto kung gaano kalaki ang
nawala sa kanya. Hindi niya alam kung paano at kung kailan pero tinangay din nito
palayo ang puso niya. Dahil kahit na katabi at kayakap na niya ang kanyang perfect
girl ang isip niya ay lumilipad sa malayo.

Karma na rin siguro niya iyon for being a jerk to her. Kaya nga ng
magkita uli siya ay hindi niya ay sobrang saya niya. All These time nasa malapit
lang ito hindi lang niya ito nakikita. Mukhang tama nga ang sinabi ni Lucille sa
kanya sa farm kung saan dinala niya ito. Dapat ay kay Landon iyon eh pero pagkasabi
nito ng mga iyon ay tumagos sa puso niya dahil affected siya.

One thing he learned, don't take a person for granted dahil baka
paglingon mo wala na siya, naglalakad na sa ibang daan. Iyong daan na palayo sa
iyo, daan na wala ka at daan na pwede ka na niyang kalimutan.

Katulad noong nakita niya itong umalis at papasakay ng taxi. Iyon ang
unang beses na nilingon niya ito and saw her lovely face filled with sadness and
tears. His heart stopped pero huli na ang lahat dahil may hawak na siya at aalis na
ito. The second time he looked back ay sa hospital, kasama niya ito nakasunod sa
kanya. Paglingon niya ay nakita niya itong papalayo sa kanya at wala siyang magawa
kundi ang tingnan nalang ito sa malayo hanggang sa mawala ito sa kanyang paningin.
This time, nakikita niyang umaalis ito sa harapan niya at wala siyang magawa kundi
ang sundan lang ito ng tingin dahil hindi niya magawang i-angat ang mga paa niya sa
sakit na nararamdaman niya sa puso niya.

Ganito din baa ng sakit na nararamdaman nito noon, iyong parang

mababasag na kahit wala ka pa mang ginagawa? Maisip mo lang siya ay gusto mo ng
maiyak? This sounds so gayish but it is true. Masakit pala talaga at wala siyang
pwedeng masisi kundi ang sarili niya.

Now, the big problem is how will he able to reach her kung sa bawat
paghakbang niya palapit dito ay ilang milya na ang nalakad nito at distansya nila?
Ngayon pa ba siya susuko? Ngayon pang nandiyan na si Lucille at abot kamay nalang
niya? Hindi nga siya sumuko noon na maghintay kahit umabot iyon ng halos dalawang
dekada. Hindi rin siya mapapagod na maghintay na patawarin siya ng babaeng mahal
niya.

"AYAW mo ba talagang lumabas dito sa studio mo Lei?" nag-aalalang

tanong ni Ashley sa kanya. Ilang araw na rin kasi siyang nagkukulong sa loob ng
kanyang studio at kahit na break niya ay hindi siya lumalabas. Wala siya sa mood na
makipaghalubilo ngayon kahit kanino dahil naiinis pa siya sa mundo. Mas lalo siyang
nainis at nalungkot na rin ng magpaalam si Amber. Wala na ang kaibigan niya umalis
na na tulad niya ay heartbroken din. Bwisit kasi ang mga lalaking iyan walang alam
gawin kundi saktan sila.

Divorced na sina Landon at Amber, pinapirma uli siya ng gagong iyon ng

papel and this time it is a divorce paper. Dahil wala namang say ang kaibigan kay
she signed it and now she is gone. She doesn't know where she is right now wala
siyang makausap at wala siyang masabihan ng kanyang hinanakit sa mundo. She even
changed her number and her phone dahil nalaman nila na may tracking system pala na
naka-install sa cellphone nito na naging dahilan kung bakit nahanap sila ng asawa
nito at ni... she can't even managed to say his name.

"I am fine and not hungry. I need to finish your wedding gown since
tapos na ang kay Sabrina." Malamig na tugon niya, ever since that day she stop from
talking... she is back to her normal self.

"You need to eat nangangayayat ka na at ang putla-putla mo na rin."

"I am actually fine don't worry yourself about me. Kakain din ako kapag
nagugutom na ako."

May gusto pa sana itong sabihin pero pinigil nalang nito dahil alam
nitong hindi naman siya makikinig. At wala siyang balak makinig. Sarado ang isip
niya sa mga bagay-bagay ngayon at ayaw muna niyang makaaway ang iilang tao na
nakakaintindi pa sa kanya.

"Lucille!" isang galit na galit na Landon ang biglang pumasok sa studio

niya. Biglang nag-init ang kanyang ulo ng makita ito sa loob ng kanyang studio.

"Go out." Nagpipigil pa siya sa galit.

"I won't not unless you'll tell me where's my wife." Mas lalong tumaas
ang lebel ng galit niya ng marinig niya ang sinabi nito. Mabilis niya itong
linapitan at sinuntok, and since he didn't see it coming kaya nasapo nalang nito
ang panga nitong natamaan ng kanyang kamao. She forgot when was the last time she
knock someone, siguro right after she got her taekwondo black belt. Itinulak din
niya ito palabas ng kanyang studio, it is a rule. No one should step inside her
studio unless she allowed it.

"What was that for?" galit pa rin na tanong nito but not as fury as she
is right now.

"How dare you call Amber your wife? The last time I remember you shove
a divorce paper right infront of her face and you let her sign it. Now, tell me
paano mo pang natatawag ang asawa mong basta mo nalang pinakasalan, linoko ng ilang
beses, sinaktan ng paulit-ulit, hindi tinuring na asawa worst you didn't even
treated her like a woman and let her sign a divorce paper? Alam mo ba? Marahil
hindi, dahil sa ginawa mo hindi ko na rin alam kung saan ngayon ang kaibigan ko.
Nang dahil sa selfishness mo hindi niya alam kung paano ipapaliwanag sa mga
magulang niya na basta nalang siyang ikinasal at idinivorce agad. Kaya ang nangyari
pinagtabuyan siya ng kanyang mga magulang and you still let her sign those damn
divorce papers. Pinahamak mo siya Landon kaya kung anuman ang mangyari sa kanya
kargo de konsenysa mo iyon. And I hope your conscience will eat you alive."

Humihingal na siya ng matapos niyang isigaw iyon sa mukha ng lalaking

iyan. Nagsimula na namang manakit ang ulo niya dahil sa kaiiyak at kaiisip ng mga
bagay bagay. Kaya ang nangyari ay maging siya ay naiyak na rin sa harap nito sa
harap nilang lahat. Lumapit sa kanya si Rajeev na nakikinig pala sa kanya hahawakan
sana siya ng pigilan niya.

"Please don't... please don't touch me dahil sa mga oras na ito I don't
know how stable I am." Nanghihinang naglakad siya papasok ng kanyang studio and
locked it. napaupo siya sa dahon ng pintuan at hinayaan ang sariling umiyak
hanggang sa mapagod siya. Hanggang sa makalimot siya sa sakit na nararamdaman niya.

SPELL zombie? That would be L-u-c-i-l-l-e ... nakasuot siya ng sunglass

ng pumasok siya sa loob ng kanilang opisina. Pagpasok nga niya akala niya ay namali
siya ng pasok dahil napagkamalan niyang flower shop ang buong office ni Raj. Paano
ba naman kasing hindi samantalang punong-puno ng flowers ang buong lugar. Amoy
flowers din kaya naiirita siya. Ano na namang kadramahan ito sa buhay?

"Miss Lei" masiglang bati ng mga staffs nila. nainis na naman siya sa
ganda ng mood ng mga ito.

"What?"

"Ehh, may nagpapabigay po sa inyo." May iniabot itong isang maliit na

sobre sa kanya.
 "Kanino galing?" inis pa ring tanong niya. Kahit na may palagay siya
kung kanino iyon galing. Nagsasayang lang siya ng mga bulaklak sa mundo, nakakaasar
na siya.

"Pinadeliver lang po." She opened the card and read what is written
there.

I hope you will love the flower. They are all your favorites. Please
forgive me-Aj.

Napakamot siya ng ulo ng mabasa ang note nito. Inis na kinuha niya ang
kanyang ballpen at may isinulat doon.

Fvck You!

Muli niyang ibinalik ang card sa sobre.

"Ano ang pangalan ng flower shop na nagdeliver nito?"

"Po? Ahm..."

"Tawagan mo sabihin mo sa kanila na ibalik kay Mr. Sebastian ang mga

bulaklak na iyan and I will double the payment."

"Pero po-."

"Just do what I said and." She give her the card. "Sabihin Mo sa kanila
ibigay it okay Mr. Sebastian."

"Sige po Miss Lei."

a/n: medyo mahaba ang chappy na ito supposedly kasi chap 8 at 9 siya, then i
realized masyadong maiksi ang chapter 9 and 10 kaya pinagdugtong ko nalang since
medyo may mahaba-habang chapter 10 pa...

STATUS UPDATE: Okay ba kayong araw na ito? Ako eh hindi ke aga-aga sumakit agad ang
ulo ko sa mga students kong relax-relax lang. hahahha... been there done that and I
swear I apologize sa mga teachers ko noon. Sorry po sa katamaran ko. Nakarma na po
ako eh... ;'(

####################################
Chapter Nine
####################################

Chapter Nine

"Sige na Lei sama ka na sa amin na kumain." Hindi niya tinatanggal ang suot niyang
sunglasses dahil ayaw niyang makita ng mga ito kung gaano na ka-alien ang mukha
niya. Abala siya sa paggawa ng kung anu-ano ng biglang magyaya ang buntis na sumama
siyang kumain.

"Bawal na bawal tanggihan ang buntis." Panunulak pa ni Ashley na kasama ang asawa
nitong si Jaxon. Ewan ba niya or baka hindi nasabi ni Aiden ang nangyari sa kanila
kasi parang wala lang ang mga kaibigan niya. Kahit na si Raj ay walang sinasabi
about what happened. Or maybe they are too considerate not to hurt her. It doesnt
matter anyway dahil wala ng mas sasakit pa sa nararamdaman niya ngayon. The pain is
like her poison slowly killing her.

"Sige na." Pangungulit ng mga ito.

"Oo na oo na sasama na ako." Ani niya.

"That's great I'll reserve table for us." Sabrina excused herself while she
continue to sketch something. Nag-excuse naman sina Belle at si ash. Naiwan sina
Raj, Jaxon at Claude since the day na nasapak niya si Landon ay natatakot na itong
magpakita sa kanya.

Naiilang siya sa mga titig na ipinupukol sa kanya ng tatlo. Para kasing may gustong
sabihin ang mga ito kaya lang natatakot sa kanya.

"Spill it out." She murmured.

"Si Aiden-."

"Don't say bad words." Angil niya kay Claude.

"Hindi ka ba naaawa sa kaibigan namin?" At talagang ipinagpatuloy pa ang

pagtatanong.

"Hindi bakit?" Kibit-balikat niyang tanong.

"Bakit hindi mo siya mapatawad?" Si Claude.

"Bakit ko siya papatawarin?" Nakataas ang kilay na tanong niya.

"Nagsisisi na siya sa ginawa niya Luce alam namin iyon dahil nandoon kami ng
hanapin ka niya. Iyong mga araw na sa halip na kasama niya si Anne ay wala siya
dahil pumupunta siya sa iba't ibang university kahit na umaraw at umulan ay nandoon
siya at nagbabakasakali na makita ka. Nandoon kami noong kahit na may sakit siya ay
patuloy ka pa rin niyang hinahanap kahit hirap na hirap na siyang maglakad dahil
minsang nabangga ang kotse niya dahil sa antok. Nandoon ako ng sabihin niya sa
harap ni Anne na umiiyak na hindi ka niya kayang mawala. Nandoon din kami ng unti-
unting masira ang buhay niya dahil sa paghahanap sa iyo. Kung pwede lang naming
ivideo iyon nagawa na namin para makita mo kung paano ka niya hinanap. Kung paano
ka niya hinintay na, ikaw ang pinakahihintay ni Aiden. Hindi lang kami ang may alam
niyon alam ng mga tao na nakakakilala sa kanya ang tungkol sa pinakahihintay niya
and that is you." Mahabang pahayag ni Jaxon. Half of what he said is alam na niya
nakahingi na rin siya ng tawad. Iyong iba ngayon pa lang niya nalaman.
At ayaw man niyang aminin ay umukilkil iyon sa puso niya. Lahat ng sinabi nito ay
pumasok sa isip at puso niya walang nasayang. Kaya lang namamayani pa rin sa kanya
ang galit at sama ng loob sa binata?

"Alam niyo rin kung ano ang nararamdaman ko sa kaibigan niyo." Panimula niya. "He
knew I loved him noon pa but he chose to hurt me. Lantaran ang ginawa niya wala nga
akong alam na alam na niya, paulit-ulit lang iyon. Paulit-ulit din akong umiiyak at
nasasaktan ng palihim dahil sa kanya and all those time alam niyang nasasaktan ako.
I smiled but deep inside I am tearing apart. Akala ko kaibigan ko siya pero walang
matinong kaibigan na gustong makita ang kaibigan nila na nasasaktan ng dahil sa
kanila. Now tell me? Paano ko papatawarin ang taong walang ibang gustong gawin
kundi paulit-ulit akong saktan? Na pinagmukha akong tanga?" Galit niyang sambit.

"Tao lang din si Aiden, Luce. Nasaktan ka man niya noon ay nasasaktan din siya sa
nagawa niya. Walang taong perpekto... ayaw ko siyang pangunahan. Pero mahal ka niya
Luce. Nang bumalik ka nakita namin kung gaano siya kasaya, bumalik ang dating
siya."

Mahal siya ni Aiden? May kung anong nagrambulan sa loob ng katawan niya ng marinig
iyon mula kay Claude. Kaya lang ang hirap paniwalaan. Para bang iyong may nagsabi
sa iyo na nakapasa ka sa board exam na nakita niya ang pangalan mo sa listahan pero
dahil hindi mo pa nakikita ay parang ayaw mong maniwala? Iyon ang nararamdaman niya
ngayon.

"Hindi man ngayon Luce pero sana mahanap mo ang kapatawaran sa puso mo para sa
kanya. You love him... you still love him and he loves you. Huwag mong hayaan na
mamayani ang galit diyan sa puso mo dahil sayang kayong dalawa. Don't let him go."
Bakas sa mga mukha ng mga ito na gustong-gusto na ng mga ito na patawarin niya si
Aiden. Sabagay kaibigan nito ang binata at hindi nila alam ang nararamdaman niya ng
mga sandaling iyon.

"May I speak with Lei for a while?" Si Raj. Agad namang tumalima ang dalawa sa
utos ni Raj.

"What?" Kung makatingin kasi ito sa kanya parang ewan. "Kung sasabihin mo sa akin
na patawarin na si Aiden sorry I can't do that now." Pakli niya.

"I won't tell you what to do because I know you hate being told. You are smart
enough to know what to do." At least someone knows her best. "Pero mas maganda
yatang magkaayos na kayo bago ka bumalik sa London." Nanlaki ang mga matang
napatitig siya sa kaharap. Hindi niya aakalain na masasabi nito sa kanya ang bagay
na iyon na pababalikin siya nito sa London samantalang ito pa nga ang pinakaunang
tao na humila sa kanya pabalik dito sa bansa.
"Why?" naguguluhang tanong niya. Half of her doesn't want to go and half of her
wants to. Iyong kalahati ng isip niya ang nagsasabi sa kanyang dapat na siyang
bumalik dahil kapag nandito siya sa bansa ay may malaking chance na makita at
makasalubong niya si Aiden. And half of her doesn't want to go dahil ayaw na niyang
tumakbo. Nine years siya sa London pero hindi niya nakalimutan si Aiden paano naman
kaya ngayon? Ayaw na niyang maging duwag pa so what kung pinagloloko at
pinagmukhang tanga siya ni Aiden? She have enough of her cowardy! "Ayoko!"

Bigla itong umiling na para bang sinasabi sa kanya na kailangan na

niyang bumalik doon. "Hindi ka na Filipino citizen Lei at ang visa na nasa iyo
ngayon ay working VISA sa ayaw at sa gusto mo kailangan mo ng bumalik doon. Don't
worry ipapaayos ko ang pagmigrate mo dito immediately. It will take time but I am
sure you can do it. And besides di ba ayaw mong bumalik dito sa bansa?"

"Pero nandito sina Belle at Ash." Halos pabulong na sambit niya.

"Sila lang ba ang mamimiss mo?"

"Ikaw din." And Aiden's handsome face crash into her brain and clench
her heart like hell. "Nandito na kayo eh." Naiiyak na naman siya. Bakit ba lahat ng
masasayang bagay sa mundo ay kailangan kunin sa kanya?

"Don't worry if your really want to come back here magagawan natin ng
paraan iyan." Yumakap sa kanya ang pinsan niya, agad naman niya itong sinuklian ng
yakap at iiyak sana kung hindi lang nagvibrate ang kanyang cellphone. She got her
phone at nagkasalubong ang kilay ng may isang hindi kilalang number na nakaregister
doon.

"Hello?" she answered...

SI WESS ang nakausap niya kanina, hindi niya alam kung paano nito
nakuha ang number niya pero sabi nito kailangan daw siya nitong makausap. Ayaw sana
niya dahil may lunch date siya kasama ng kanyang mga kaibigan kaso sabi nito very
urgent and really important daw it is all about Amber. Bigla siyang kinabahan at
nag-alala mula kasi mula ng umalis ito ay hindi na niya ito nakausap pa. Nasa
restroom siya ng restaurant ngayon, inayos niya ang kanyang sarili dahil kahit
papaano ay ayaw niyang magmukhang sawi.

Habang naghuhugas ng mga kamay ay napatitig siya sa kanyang daliri kung

saan dating nakalagay ang singsing na bigay ng lola ni Aiden. Muli na naman siyang
nakaramdam ng lungkot ng maalala ang panloloko ni Aiden sa kanya. Akala niya ay
pwedeng may sila pero hindi pala at bago pa man siya umiyak ay lumabas na siya.
Pagdaan niya sa hallway ay bigla siyang umatras at nagtago sa malaking halaman na
nakadisplay doon. Nakita kasi niya si Aiden na nakatayo doon at may kausap sa
phone.

She missed him, ilang araw na rin ba sila noong huling magkita. Kahit
naman na galit siya dito ay alam naman niya sa sarili niya na mahal pa rin niya
ito. He cast a curse to her and that curse is for her to love him forever and cry
for him. Ayaw sana niyang makinig at aalis na sana ng marinig niya ang pangalan
niya na binanggit nito.

"I already did my best to woe her siya lang ang ayaw. Ang taas kasi ng
pride nagsorry na ako sa kanya ng ilang beses." Siya yata ang topic nito at ang
kausap nito sa phone. "Hindi ako nabuhay sa mundo para suyuin ang isang babae kung
ayaw niya sa akin then don't. I won't force myself to her marami pang babae diyan
na nagkakandarapa na mapansin ko. I can get one and I can have a night of fun."

Ouch! Kulang nalang ay mamatay siya sa kinatatayuan niya sa sinabi

nito. Ngumiti siya ng mapait habang hinahayaan ang mga luhang kusa nalang tumulo sa
mga mata niya. Sabi ng mga kaibigan nito mahal daw siya nito, there is a slight
hope but hearing him now. Kahit naman sino masasabi na wala naman talaga itong
nararamdaman sa kanya. Iyong marinig mo mismo mula sa mga labi nito ang mga
salitang iyon... sobrang sakit, she almost died. Naglakad na ito palayo sa kanya
and she stopped herself not to reach for him and hugh him and tell him na siya
nalang ang piliin nito. Kung gagawin niya iyon ano na ang matitira sa kanya? All
she have right now is her pride.

Muli siyang bumalik sa restroom and fixed herself. Dahil halata na

kagagaling lang niyang umiyak kaya nagsuot siya ng sunglass at naglakad papunta sa
mesa na nakareserve para sa kanila. Linakasan nalang niya ang kanyang loob lalo pa
at nakita niyang nasa mesa na rin sina Landon at Aiden. And speaking of Landon
kadidivorce lang nito pero may kasama na itong babae okay lang sana kung mas
maganda kay Amber eh di hamak naman na mas maganda ang kaibigan niya diyan. At
hindi lang iyon kung kanina ay may kausap si Aiden sa phone at sinabi nitong kaya
nitong kumuha ng kung sinong Maria Mercedes diyan sa tabi aba at nakakuha agad. And
yes she is jealous lalo pa at kulang nalang ay kumandong ang lintang iyan sa tabi
nito. Gusto niya itong sabunutan at ipasagasa sa kalesa... wait, don't ayaw niyang
magkasala ang pobreng kabayo at madungisan pa ng dugong kulay brown ng lintang
iyan. Sa biseklita nalang at least kapag nabundol ito maaout balance tapos
sisiguraduhin niyang may naka-usling bato na tatama sa ulo nito.
 Calm down Lucille, it is so not you. May class ka at hindi ka kalebel
ng mga babaeng iyan. Hindi ka man lumaki sa isang Buena pamilya pero may pinag-
aralan ka. Just act natural makakaganti ka rin sa kanya.

Taas noong naglakad siya papunta sa table. "Sorry I am late." Kunwari

ay wala siyang nakitang Aiden James Sebastian at Landon Gilmore.

"Nag-order na pala kami we choose your favorites." Nginitian lang niya

si Ashley. Napansin din niya na panay ang sulyap nito sa kanya at kay Aiden. Siya
naman ay kinuha ang kanyang headphone at ipinasak iyon sa teynga niya. Hininaan
muna niya ang volume ng...

"Aiden babe saan mo ako dadalhin after lunch?" maarteng tanong ng

malanding higad na bloodsucker din. Kung makababe lang sana si Anne nalang ang
nakatuluyan nito at hindi ang isang iyon.

"Anywhere you like babe."

Pssshhh.... Inis na nilakasan niya ang volume na kahit na ang katabing

si Belle ay naririnig iyon. Alam niyang pati ng mga kaharap niya ay dinig ang heavy
metal music na pinakikinggan niya pero wala siyang pake kahit na mabutas man ang
eardrums niya. Sa paraang iyon ay hindi na niya maririnig ang landian ng mga
malalanding iyan sa harap niya. Kung pwede lang matuloy ay ginawa na niya.

"Fuck!" she hissed na naging dahilan kung bakit nanlaki ang mga mata ng
mga kasama niya, bigla kasing naputol ang pinakikinggan niya dahil tinanggal ni
Rajeev. "What?" inis na tanong niya. "Ngayon lang kayo nakarinig ng babaeng
nagmumura?" inis na tanong niya sa mga ito. Dumako ang tingin niya sa mga kaharap
na nakatingin din sa kanya bakas din sa mukha nito ang gulat at dahil nakasunglass
siya baka hindi nito alam na nakatingin din siya dito. Aside sa gulat ay wala na
siyang mabasang ibang emosyon pa sa mga mata nito. Saglit lang ang pagtitig nito sa
kanya at ibinalik sa linta nitong date ang tingin nito... shit!! Huwag sana silang
maglandian dito no?

"Ayaw mo bang kumain?" untag ni Belle sa kanya.

"I'm not hungry." Nagdududang tiningnan siya nito. Totoo naman eh

nakakawalang gana ang dalawang daga sa harap niya. nakakasura at nakakasuka...

"Huwag niyong pilitin ang ayaw kumain." Biglang singit ni Aiden.

 "Ganoon? Hindi ka na naman gutom nagpunta ka lang sa restroom ay busog
ka na kaya ba matagal kang nakabalik dahil kumain ka pa doon?" biro ni Sab.

"Yup, I've heard--- I mean I ate enough pala para hindi na magutom."
She felt her phone vibrate and saw him flinch as if it crosses his mind na may
kausap ito kanina sa may hall na malapit sa restroom at baka siguro may chance na
narinig niya ang lahat ng sinabi nito. Bakas din ang sarcasm sa boses niya.

There is an awkward silence between them, if he wants to play this game

can too. Magsakitan na ang hindi dapat nagsasakitan. Masyado nang masakit ang
pinagagawa nito sa kanya hindi na siya iyong tipong nasa isang tabi nalang at
tinatanggap ang lahat ng sakit. Marunong na rin siyang lumaban.

"Lei about the plane ticket--."

"Excuse me people, sorry to interrupt your conversation." Napatingala

siya and saw Wess standing proudly. "Hihiramin ko muna ang nag-iisang dalaga niyo
dito." Nakangiti itong tumingin sa kanya. Then there is a brilliant idea that
suddenly pop outs from her brain as she stare at the young and handsome doctor.

"And you are?" seryosong tanong ni Rajeev. Hindi kasi nito kilala ang
doctor.

"His name is Wess and he is a doctor, he saved my life from over

stuffing months ago." Pakilala niya kay Raj.

"Nice meeting you-."

"Rajeev Santillan."

"Suisse Montreal." At nagkamayan ang dalawa, tumayo na rin siya and

look at him. "It is nice to meet you, can I borrow this beautiful woman for a
while?"

"Kahit forever na huwag mo ng ibalik." Biro ni Belle.

 "Ibalik mo iyan baka may maghahanap diyan." Si Sab na ayaw sa sinabi ni
Belle.

"Wala ng maghahanap diyan kaya ikaw nalang ang mag-alaga." Kontra ni

Belle. At ano naman siya ngayon? Stuff toy lang? Maingat na inalalayan siya ni Wess
na para bang isa siyang babasaging Kristal. Ganito din naman si Aiden noong hindi
pa niya nalaman na niloko pala siya nito. Ngayon ibang babae na inalalayan nito at
siya ibang lalaki na rin ang umalalay sa kanya.

Ito na ba talaga ang sinasabi nilang slowly parting ways? Talaga bang
hindi na siya nito hahabulin at hindi na siya nito susuyuin? Sino nga ba siya para
gawin nito ang bagay na iyon? She was just his bestfriend na harap-harapan nitong
sinasaktan.

"Let's go?" tumango lang siya at tinanggap ang palad nito.

She wished na sana gaya ng mga napapanood niya sa movie na magselos din
ito at agawin siya mula kay Wess. Pero nakalabas na siya at lahat pero walang
humahabol sa kanya, walang tumatawag sa pangalan niya telling her to stop. Wala
eh... hanggang sa movies lang naman kasi iyon at sa mga romance novel.

Oh, she forgot... this is reality. Wala siya sa movie at wala siya sa
romance novel, nasa tunay na buhay siya kung saan wala siyang rich bachelor na
magmamahal sa kanya. Babae din naman siya, she also want a happy ending, a man who
will love her with all that she got, na paiiyakin siya hindi dahil sa lungkot pero
dahil sa saya.

Kaso, wala. All she got is a guy whom she still love through the years.

A/N: Everything is freaking cold!!! Ang tiles ng bahay, ang kutsara, tinidor,
plato, ang upuan, ang sink, ang ttttuuuuuuuuuuuuuuubbbbbbbbbbbbbbbbbbbiiiiiiiiigg!
Nakakasave nga ng kuryente dahil hindi na gumagamit ng elektrikpan at eyrkun kaso
ubos naman ang gas dahil sa kapapakulo ng tubig para manligo. Ang mahirap nga naman
walang heater eh... hanggang kailan pa ba ito?

Tropical depression lang ito eh mahina pa ang wind speed tapos ganito na kacold?
Hummaayghaad! Sana hindi umabot ang time na magyelo din ang mga dugo natin sa
katawan.

Sorry nga pala sa super late update... medyo busy eh... mwahhh!

STATUS UPDATE: Let it go! Let it go! Elsa of Frozen, bakit ka umalis? Ayan tuloy
ang lamiig sa US nahawa pa ang Pinas. haccchooooooooooooooooooooo!

####################################
Chapter Ten -A
####################################

Chapter Ten-A

MASAKIT ang katawan niya ng makauwi siya sa kanyang condo unit.

Talagang tinapos niya ang kanyang mga designs bago siya ipadeport pabalik ng London
three weeks from now and counting. Nasa kanya na rin ang kanyang plane tickets at
inaayos na rin niya ang kanyang mga gamit.

Isinubsob niya ang kanyang mukha sa kama niya at sumigaw ng pagkalakas-

lakas. Wala lang gusto lang niyang sumigaw dahil alam naman niyang sound proof ang
unit niya kaya walang makakarinig kahit magwala man siya. Inis na tumayo siya at
isa-isang hinubad ang kanyang mga suot na damit. She wants to be refreshed, pumasok
siya sa banyo and soak herself in a scented bath tub. She love the scent of
lavender and apple dahil nakakarelax and true, narelax nga siya. She got her phone
and played her favorite songs from her playlist.

Mahigit isang oras din siya doon bago tuluyan ng magshowe. Pakiramdam
niya ay ang gaan-gaan ng pakiramdam niya. Nawala ang inis niya sa mundo at
napangiti ng makita ang sarili sa salamin. Maganda naman siya ah, hindi niya
sasayangin ang ganda niya sa isang tao lang. Maybe she could have fun tonight.
Binuksan niya ang kanyang closet and for the first time tonight she will wear one
of her creations. She got her body hugging red tube mini dress na kaunting yuko
nalang ay hehehe.. alam na. Hinayaan niyang ilugay lang ang kanyang itim na itim at
tuwid na buhok. She also let her bangs slid over her forehead and add some make up
and of course her red lipstick. She looks hot and sizzling, bagay naman pala sa
kanya ang kanyang mga design. Isang black stiletto din ang napili niyang ipares sa
suot niyang damit.

Umikot siya sa harap ng over size mirror at sobrang lapad ng kanyang

ngiti ng makita ang hitsura niya. For the first time of her life she feels like she
is a woman and she is worth to be look upon. She wants change, maybe she could
start tonight. She grab her black purse at lumabas na ng condominium. Nagpunta siya
sa isang malapit na club slash bar she smirked when she got the attention from half
of the male population there. They can look at her but they cannot touch.

"Hey, lovely lady. New here?" isang gwapong lalaki ang biglang lumapit
sa kanya.

"Sort of." She smile at him seducing him. At mukhang nagawa naman niya
iyon dahil nakatanga lang ang lalaki sa kanya.

"I'm Fred."

"Lei." She even offered her hand for a shake na agad naman nitong
tinanggap. Kinakabahan siya actually, unang pagkakataon niyang ginawa ito.

"Hi, Lei." Dinala nito sa mga labi nito ang likod ng kanyang palad. "So
beautiful and you smell so good too."

"You are not bad yourself." She flirt back.

"Can I buy you a drink?"

She giggle and touch his left cheek. "No handsome I can buy my own
drink but I don't mind a company." Inalalayan siya nito sa braso and lead her to
the bar counter. Natawa naman siya ng pagpagan pa nito ang bar stool bago siya
alalayan nitong umupo. "Thanks and by the way as much as I would love you to stay
pero papatayin na ako ng tingin ng date mo." Bulong niya dito. She heard him
sigh...

"I hate her."

"You shouldn't. Baka kasi kapag gusto mo na siya ikaw naman ang ayaw
niya." napatingin ito sa kanya and then he smile. He bid his goodbye and she
continue enjoying herself, she ordered cocktail drinks ayaw niyang malasing. Hindi
siya ganoon Katanga para magpakalasing.

"Lei, right?" Another face eh? "I'm Glenn."

 "Hi, Glenn." Bati niya dito.

"Tama nga si Fred maganda ka nga kahit sa malapitan. Akala ko kasi sa

malayo kalang maganda." Biro nito.

"Pinagdududahan moa ng ganda ko?" she joke back.

"Nahh, punch line ko lang iyon para makalapit sa iyo." Ang galing din
ng lalaking ito.

"You are good."

"And so we are." May dalawa pang lalaki ang sumulpot sa harap niya. "I
am Eugene by the way." Pakilala ng isa. Eugene huh? napatingin siya sa lalaki gwapo
ito at mukhang mayaman din at may pinag-aralan. He is a heartbreaker but base from
what she saw mas tamang sabihin na malungkot ito. Lumalabas ang mother instinct
niya dito eh.

"And I am Gunter." Iyong isang nakaakbay kay Eugene. "Huwag mo ng

pansinin si Fred taken na iyon ayaw lang paamin. Under sa bestfriend niya eh." So,
bestfriend pala nito ang babaeng kasama nito. Maswerteng babae.

"Hi, there. I am Lei."

"We know, I mean kilala ka ni Wess. He is a friend."

"Oh, magkakilala pala kayo." May friends in common pala sila. "Don't
tell me nakita niyo na ako once kaya ang lakas ng loob niyong lapitan ako?"
nagdududang tanong niya. Tumawa lang ang tatlo sa sinabi niya.

"Aside sa sobrang ganda mo talaga at hindi kami makaresist na lapitan

ka, yes we saw you once."

"Bakit ka nga pala nag-iisa ngayon?" si Glenn.

 "Ahm... masama bang mamasyal ng mag-isa?"

"Sa gabi? Oo. Paano kung masasamang tao pala ang kausap mo ngayon?"

"Eh di end of the world ko na." tila balewalang wika niya.

In fairness nag-enjoy naman siya sa company ng tatlo, they are weird

but they are great. Masayang kausap at may tililing din sa utak, nagenjoy din
siyang pagselosin ang mga babaeng kulang nalang ay sibatin siya.

"Ayaw mong pahatid?"

"Thanks Glenn but I can really manage, hindi naman ako lasing. I can
still drive." She smiled at them and wave them good bye. Hinintay niyang makaalis
na ang mga ito bago siya papasok sana sa kotse niya.

"What the hell are you doing here Lucille?" parang robot na pinihit
niya ang kanyang katawan na tingnan ang nagsalita sa likod niya. Sa kabila ng
ingay ng bar ay nabosesan pa rin niya si Aiden. Galit na galit itong nakatunghay sa
kanya. Gusot ang suot nitong polo na bukas ang dalawang butones revealing his---
ano ba! Tama na... gusto ko ng makalimot at ngayong nasa harap na naman niya ito
muli na namang bumabalik ang sakit. Ang sakit dito sa puso niya. She bit her lips
to stop herself from tearing again.

Binuksan niya ang kanyang kotse at agad na pumasok doon. Pinaandar niya
ito at noong akala niya ay wala na ito, pero nakasunod pa rin ito sa kanya. Mas
lalo niyang binilisan ang pagtakbo ng kanyang kotse kahit na nagviolate siya sa
traffic rules. Maging ito ay ganoon din ang ginawa liliko na sana siya ng biglang
may marinig na malakas na crash. Nanlaki ang kanyang mga mata at nanlamig ang
kanyang palad. Parang huminto din ang pagtibok ng puso niya ng makita kung ano ang
pinanggalingan ng ingay na iyon. Naapakan niya ng mariin ang break ng kanyang kotse
kaya hindi nakakapagtatakang nakalikha iyon ng sobrang lakas na ingay bago ito
tuluyang huminto.

Mabilis siyang lumabas at tinakbo ang kinaroroonan ng nabanggang kotse

ni Aiden. Bawat pagtakbo niya ay parang nagslow motion ang lahat pati na nga ang
malakas na pagtibok ng puso niya. Patigil ang oras para sa kanya... binuksan niya
ang pintuan sa may driver's seat at nakitang naksubsob si Aiden sa manibela ng
kotse nito.
 "Aiden! Aiden!" yinugyog niya ang binata. May nakita siyang bahid ng
dugo ng hawakan niya ito sa may braso. Tuluyan ng naglaglagan ang mga luha sa mga
mata niya dala ng kaba at takot na baka may nangyari ng masama dito. "Please Aiden,
huwag mo naman akong biruin ng ganito. Parang awa mo na." sinubukan niyang igalaw
ang ulo nito at muntik na siyang himatayin ng may makitang dugo sa ulo nito.

"Please, Aiden gumising ka na." umiiyak na siya. Ngayon lang siya

natakot ng ganito sa tanang buhay niya. Inayos nito ang upo nito and tried asking
for help kaso wala sa kanya ang cellphone niya. Hindi niya maalala kung saan niya
iyon nilagay. Panay ang punas niya sa luha na kanina pa walang tigil sa paglandas
mula sa kanyang mga mata.

"Naman eh! Bakit ngayon pa walang dumadaan na sasakyan dito." Nag-

aaalala na talaga siya. Hindi niya kayang may mangyaring masama sa lalaking ito.
Muli niyang binalikan ang binata kung lalaki lang sana siya kanina pa niya binuhat
ito. "Aiden... please. Hindi ko kayang makita kang ganyan. Sorry na, sorry na.
Kapag nagising ka gagawin ko ang lahat ng gusto mo just please open your eyes."

Isinubsob niya ang mukha sa dibdib nito habang panay ang tulo ng
kanyang luha. Humagulgol na rin siya... naramdaman niya ang unti-unting paghinga
nito and a cold hand on her shoulder. Nag-angat siya ng tingin and saw him alive.
Kung kanina ay umiiyak siya sa takot at kaba ngayon umiiyak siya dahil sa relief.
Pinahid niya ang kanyang mga luha at hinampas ito sa dibdib.

"Bakit ka ganyan? Pinakaba mo ako ng husto." Siya naman ngayon ang

nahihirapang huminga. Inaatake yata siya ng kanyang hika pero hindi niya iyon
alintana. "K-kukunn ko ang kotse ko. Dadalhin kita sa hospital." Sinubukan niyang
tumayo pero pinigilan siya nito.

"Dito ka lang."

"No, you need to..." she took a deep breath. "go to the hospital." She
said while trying to even her breath. Hindi siya dapat atakehin ngayon may mas
nangangailangan pang... shit... sumasakit na ang dibdib niya at dumidilim na ang
paningin niya. "Dito ka muna." Nagawa niyang makaalis sa hawak nito.

Please huwag ngayon. Sabi niya sa kanyang sarili pero hindi pa man siya
nakakailang hakbang ay bumagsak na ang katawan niya sa sementadong kalsada at
tuluyan ng nagdilim ang kanyang paningin ng may sumigid na matinding kirot sa ulo
niya.
 MALABO... Bakit wala siyang nakikita? Bakit hindi niya maigalaw ang mga
kamay niya? Ang tahimik, wala bang tao dito? Masakit ang kanyang likod, masakit ang
kanyang ulo. Wala na bang mas sasakit pa dito? Teyka lang bakit wala na siyang
hangin, nahihirapan na siyang huminga. Sunod-sunod ang ginawa niyang paghinga
hanggang sa...

"Nagising na siya! Tumawag kayo ng doctor."

"Talaga? Gising na siya?"

Ilang beses niyong pinikit-pikit ang mga mata niya upang alamin kung
nasaan siya. Amoy medisina nasa hospital na yata siya pero bakit? Anong ginagawa
niya sa hospital? She closed her eyes tight to think, ang naalala niya ay nagpunta
siya sa bar at nagliwaliw ng makita siya ni Aiden. Sumakay siya ng kanyang kotse at
bumangga ang kotse nito. Nakita niya itong tuguan at walang malay sa kotse nito and
from then wala na siyang maalala.

Dapat si Aiden ang nasa hospital pero bakit siya ang nandito? May isang
lalaking nakaputi ang lumapit sa kanya. May idinamping malamig na bagay sa ibabaw
ng kanyang dibdib at kung anu-ano pa.

"Kilala mo ba ang sarili mo?" tanong ng doctor.

"Yeah. Lei." She answered. Walang tao sa hospital room bakit kaya? Wala
bang may alam na nandito siya? Bakit may narinig siyang ingay kanina?

"You are good now Lei but you still need a rest."

"Salamat doc."
 Nagpaalam na ang doctor sa kanya. Naghintay siya nagbabakasakali na may
pumasok sa loob ng kanyang silid pero wala. Ilang oras na ba siyang gising? May
namuong mga luha sa mga mata niya ng marealize na nag-iisa lang pala siya. Sabi ng
doctor okay lang daw siya, nagtanong din siya kung ano ang nangyari sa kanya. Sabi
nito tumama ang ulo niya sa isang bato at isang lingo siyang nasa coma.

Sana pala namatay nalang talaga siya.

Si Aiden kumusta na kaya ito? Sana ay nakaligtas ito. May nakita siyang
isang mansanas sa fruitstand. Tumayo siya upang kunin iyon paghawak niya ay biglang
nanginig ang kanyang mga kamay at basta nalang nahulog ang prutas. Naisip niya baka
hindi pa sanay ang mga kamay niya kaya sinubukan niya ulit. Lahat ng mahawakan niya
ay nahuhulog para bang wala ng energy ang kanyang mga daliri.

"No!" her silent weep as she stare at her dominant hand.

"Finally, you are awake." Hindi niya pinansin si Raj na nagsalita dahil
nanatili siyang nakatingin sa mga daliri niya. "Hey, are you okay?"

"Raj, bakit hindi ko mahawakan ang mga iyan? Hindi pwedeng hindi ako
makahawak." Napatingin ito sa kanya tapos sa kanyang mga daliri. "Don't tell me you
know something?"

"It's okay Lei gagaling din iyan."

"ANong gagaling din iyan? Huwag mo akong lokohin... makakapagdrawing pa

ba ako?" iyon ang tanong na ayaw sana niyang sagutin nito but she needs to know the
truth. She heard him sigh.

"Nang mabagok ang ulo mo tumama sa motor part ng brain mo. Mahihirapan
kang gawin ang mga nakasanayan mo nang gawin." Parang nawalan siya ng lakas at
biglang napaupo sa kama niya. Napayuko siya at parang namental block. Hindi niya
alam ang gagawin niya feeling kasi niya hindi fair. Ito na baa ng karma niya dahil
hindi siya marunong magpatawad? Kung pinatawad niya si Aiden hindi siya nito
hahabulin, hindi ito mababangga at hindi siya mabubuway at hindi tatama ang ulo
niya sa bato at hindi siya magkakaganito.
a/n: alam niyo ba iyong feeling na super as in super empty ng feeling mo? Na the
only way for you to feel something is when you read something funny and
heartbreaking? Iyan ang nararamdaman ko ngayon, I felt so empty. I dont understand
it... ... wahhhhhh!!!

STATUS UPDATE: feeling empty! And bored... sorry for the late update!
####################################
Chapter Ten-B
####################################

Chapter Ten-B
 "LEI, are you okay?" nag-aalalang tanong nito lalapit sana ito sa kanya
ng nagtaas siya ng tingin at titigan ito. She forced a smile, a smile to hide her
pain.

"I am okay nakakalungkot lang isipin na hindi na ako makakapagdesign pa

ng damit." Pinilit niyang pasiglahin ang boses niya ayaw nitong malaman na
nasasaktan siya sa nangyayari sa buhay niya. Na ang tanging bagay na alam niyang
gawin ay mawawala pa sa kanya. She felt so useless.

"Are you sure?" nagdududang tanong nito.

"Yup. Wala namang mangyayari kung maglulupasay ako ng iyak dito. And by
the way, how is he?" she changed topic.

"He is good as new." Nakahinga siya ng maluwang sa sinabi nito.

"Bumubisita din siya dito at binabantayan ka. Sobra ang pag-aalala niya sa iyo."
Hindi niya alam kung sinasabi lang iyon ni Raj upang kahit papaano ay umayos ang
pakiramdam niya o totoo iyon.

"Mabuti naman and can I go home now?"

"Hindi ka pa pwedeng umuwi you need to rest." She shook her head.

"Mukhang masyado ng mahaba ang two weeks para makapagpahinga ako. I am

fine and I don't want to stay here it brings me bad memories."

"You still need rest and besides you can't be on your own now. Alam moa
ng kondisyon mo-."

"Please? Nakikiusap ako sa iyo even before I fly to London I want to go

home."

"Do you really want to go back there?"

 "I need to di ba? And besides, ano pa ang gagawin ko dito. I can't even
lift a damn apple paano ko pa magagawa ang trabaho ko? Maiintindihan ko naman kung
ayaw mo na ako sa RJS wala na din akong silbe doon--."

"That's nonsense Lucille!"

"I am really tired. I want to rest at hindi ako makakapagpahinga dito.

Please let me go home now." Alam nitong hindi na magbabago ang pasya niya lalo pa
at alam din nito kahit hindi nito sabihin ang tunay na nararamdaman niya ng mga
oras na iyon.

"Kakausapin ko muna ang doctor mo." Tango lang ang isinukli niya at
muli siyang nahiga ng lumabas na ito ng silid niya.

"SA ginagawa mong iyan Aiden walang mangyayari sa iyo. Pareho niyo lang
sinasaktan ang sarili niyo." Hindi niya magawang tingnan at sulyapan man lang si
Landon. Kagagaling lang niya sa airport para sana habulin si Lucille pero nahuli na
naman siya. Alam niyang ang gago-gago niya kung bakit ba naman kasi sinunod niya
ang mga walang kwentang advice na pagselosin ang babaeng mahal niya. Nakalimutan
niyang sobrang immune na pala nito sa selos dahil simula pa lang ay iyon na ang
nararamdaman nito.

At ngayon huli na ang lahat para itama ang pagkakamali niya. Nalaman
din niya mula kay Rajeev ang nangyari dito. Ni hindi man lang niya ito nakita noong
magising ito, ni hindi man lang niya ito nadamayan at nacomfort ng... napapikit
siya at ayaw ng tapusin ang iniisip. Alam kasi niyang labis na nasasaktan ngayon si
Luce.. her angel. Designing is her life alam niya iyon dahil bata pa sila iyon na
ang pangarap nito but his foolishness grabbed it from her. Wala siyang ibang
masisisi kung hindi ang sarili niya.

Kung sana ay sinuyo nalang niya ito ng husto keysa saktan.

 Kung sana ay hindi siya tumigil.

Kung sana ay hindi siya nakinig sa mga payo ng mga ito.

Kung sana sinunod nalang niya ang utos ng kanyang puso.

Sana hindi na sana sila parehong naghihirap ngayon. Lalo na si Lucille.

God knows how much he missed her. How much he longs to kiss her hand
and wipe her tears and to tell her everything will be okay because he is there.
Kaso wala siya sa tabi nito at ilang milya ang layo nito sa kanya. And the
possibility of not seeing each other is so damn frustrating.

"Hihintayin mo lang ba si Lucille na bumalik dito? Huwag kang tanga

Aiden masyadong mahaba na ang panahon na hinintay mo para bumalik siya dito. Nakita
mo na siya pero nagawa mo siyang pakawalan. This time hindi ko sasabihin na ayusin
mo ang buhay mo ang sasabihin ko ay ayusin moa ng sa inyong dalawa. Mahal niyo
naman ang isa't isa kahit sino ay alam iyon. Masyadon matatag ang pride niyo kung
hahayaan mong bumaba ang sa kanya malamang dekada uli ang aabutin nun. Ikaw ang
lalaki ikaw ang lumaban sa kanya ipakita mong you are worth fighting for too."

Napalunok siya tama naman kasi si Landon. Kahit na gago din ang isang
ito alam niyang tama ito.

"How?"

"Nakakabobo pala ang sobrang mainlove?" panunuya nito sa kanya. "You

are not Aiden James Sebastian for nothing dude. And I am not Landon Gilmore for
nothing too." May inilapag itong papel sa harap niya. "Halos lahat ng bagay ay
nadadaan sa pera I have connections with the embassy mas madali nating maaayos ang
papers ni Lucille para makabalik dito. And I know a doctor slash therapist who can
help her with her motor problem."
 Kinuha niya ang papel at ngumiti. May alam na siyang dapat gawin at
ngayong hindi na niya hahayaan pang makawala pa si Lucille sa kanya kahit na
ipagtulakan niya ito palayo. At makakabawi din siya kay Landon sa tamang panahon.

ILANG araw na ba mula ng makabalik siya sa London ng walang nakakaalam.

She cut of her phone and any form of communication maliban ang emails mula kay
Rajeev. Kailangan niya iyon eh akala niya ay muli siyang makakabalik sa buhay na
meron siya. Gaya ng nakasanayan niya pero hindi pala. Napatingin siya sa kanyang
kanang kamay, until now mahirap pa rin sa kanyang tanggapin na hindi na niya kayang
makaguhit pa ng damit na gustong-gusto niya. Kahit na ang paghawak ng lapis ay
sobrang hirap kaya nga ginagamit na niya ang kanyang kaliwang kamay upang humawak
ng ibang bagay.

Natigilan siya ng may marinig na mga mahihinang katok. Agad niya iyong
binuksan dahil baka mga batang kapitbahay na naman niya iyon. Kahit papaano ay
natutuwa siya sa company ng mga tsikiting na iyon. At tama nga siya...

"Hello Lei!" Masayang bata ng dalawang kambal na bulilit sa harap niya.

Pinagpantay niya ang kanilang mga mukha at ngumiti.

"Hi Honey, hello Bee." Iyan talaga ang pangalan ng dalawang batang ito.
Bagay na bagay nga eh dahil they are too cheerful and it matches their honey
colored hair. "Where's your nanny?" ang nanny ng dalawang ito ay pinay kaya kasundo
niya.

"We saw a stranger looking for you so we brought him here."

 A stranger? "Kids, how many times do we need to tell you not to talk to
strangers?" ang mga batang ito kasi sobrang trustworthy. "It is dangerous."

"No, he knew you." At he pa...

"Where is that stranger right now?" biglang umalis si Bee at pumunta sa

may gilid ng hall. At napatayo siya ng tuwid at parang ipinako sa lupa ng makilala
ang lalaking tinutukoy ng kambal.

"Hi." Mahinang bati nito sa kanya napakurap siya para alamin kung totoo
ba ang nakikita niya.

"Aiden." Mahinang tawag niya dito. Para silang timang habang nakatayo
sa labas ng bahay niya at nakatitig sa isa't isa. Gustong-gusto niya itong lapitan,
yakapin at halikan pero hindi makagalaw ang mga paa niya. Miss na miss na niya ito,
hindi pa kasi ito nakakalabas ng hospital noong umalis siya at hindi na rin siya
nagtangkang bisitahin ito dahil baka maiyak lang siya. Gaya ngayon.

"Lucille, can we talk?" seryosong tanong nito. Tumango lang siya as she
opened her door for him. Wala na rin namang silbe kung magsusungit pa siya at hindi
ito kakausapin. Masyado ng marami ang nangyari sa kanila at saka hindi na sila mga
bata. Pwede naman siguro silang mag-usap as matured individuals. Pumasok ito pero
huminto rin ng tumapat sa kanya, she look at him with inquiring eyes. Iyon naman
pala gusto siya nitong paunahin kaya iyon nga ang ginawa niya. Narinig niya ang
pagsarado nito sa pinto.

"Upo ka muna, anong gusto mong inumin?"

 "Coffee." Pumasok siya sa kitchen and prepare his coffee. Medyo mabagal
dahil hindi nga niya ma-she flinch when she felt someone holding her right hand.
Based from the tingles she knew it's Aiden. "I don't want coffee anymore." Anito.
Pinilit niyang bawiin ang kamay niya pero mahigpit nitong hawak iyon.

"Let me go, Aiden." She said trying to suppress the overwhelming

emotions deep inside her. Ang sinabi niya ay may double meaning, una ay pakawalan
ang kamay niya at ang isa pa ay hayaan na siya nito.

"I can't let you go Luce. I thought I can God knows how much I tried
but I always end up falling on your feet." Napatingala siya ng maramdamang may
patak ng tubig na tumatama sa kamay niya. Aiden is crying for Pete's sake. "Please
don't let me let you go. I want to keep you here beside me I love you so much
Lucille. Hindi ko kayang mawala ka sa akin. Dati sabi mo huwag natin itake for
granted ang taong mahalaga sa atin dahil kapag lumingon tayo ay wala na sila. I've
already experienced that five times. Noong una nung umalis ka, lumingon ako pero
paalis ka na at kahit na nasasaktan ka ay nagawa mo pa akong sabihan ng be happy.
Pangalawa ay sa hospital, dapat hindi kita hinayaang nakasunod sa akin dahil hindi
ko namamalayan huminto ka na pala at ang layo mo na sa akin. Pangatlo ay noong
birthday ni Jaxon, kahit gustong-gusto na kitang sundan ay hindi ko magawa dahil
ayokong mas magalit ka sa akin. Pang-apat ay noong naaksidente ako, nakita kitang
naglalakad palayo sa akin and I felt so useless when I saw you on the street
unconscious and bleeding. Nang mga oras na iyon gustong-gusto ko ng mamatay. At ang
panghuli ay noong bumalik ka dito. Sinundan kita sa airport pero likod mo nalang
ang nakita ko. Limang beses akong namatay ng paulit-ulit dahil sa kagaguhan ko.
Dahil hindi ako marunong magpahalaga ng tao."

"Paulit-ulit mo rin akong pinatay Aiden. Simula pa hanggang ngayon,

paulit-ulit mo akong sinaktan. Kung bubuksan mo siguro ang puso ko baka matawa ka
nalang kung gaano na kadurog ang puso ko, pinong-pino na." naiiyak na rin siya.
Itinaas niya ang mga kamay niya at pinunasan ang luha sa mga mata ng lalaking mahal
niya hindi baling basang-basa na ang pisngi niya sa sariling mga luha niya. Palagi
namang ganito eh, palagi nalang niyang inuuna kung ano ang nakakabuti sa kaibigan
niya sa lalaking mahal niya.

"I love you."

"Gusto kong maniwala dahil ganoon din ang nararamdaman ko sa iyo eh.
Kaso ang hirap, sobrang hirap."

"Hindi kita pipilitin na tanggapin ako agad sa buhay mo Lucille. What I

want right now is to bring you back to my life, not as my best friend or a friend.
Because ayokong maging kaibigan ka lang, I want you to my girlfriend, my fiancé, my
lover, my wife, my children's mother, my parent's daughter-in-law, my sister's
sister-in-law, the woman I want to be forever and my life. Ang dami mong pwedeng
maging role sa buhay ko pero ang pinakamahalaga doon ay gusto kong ikaw ang maging
ilaw ko. I want you to be my light. I've been inlove with you through the years at
alam kong hindi na magbabago iyon."

Her lips quiver as he stared at her lovingly. Alam niyang totoo ang
sinasabi nito sa kanya na hindi ito nagsisinungaling ng sabihin nitong mahal siya
nito. Is is worth a risk kahit na sa parte niya ay may pagdududa pa siya. Hindi
naman siguro iyon kataka-taka knowing na ilang beses na rin siya nitong harap-
harapang niloloko at sinasaktan.

"What if you'll hurt me again?"

Dinala nito ang kamay niya sa mga labi nito. "I can't promise you a
happy ever after because we are not in fairytales. But I can assure you I won't
hurt you intentionally and you might do the same to me. Pero sapat na ang kagaguhan
ko para ipaglaban kita and I hope you'll fight for your love to me too. Aalagaan ko
ang puso mo, let me revive it. Let me love you until my last heart beat. And
besides you said you would do everything I would like magising lang ako." Kumunot
ang noo niya sa sinabi nito. "Sa aksidente." Paalala nito sa kanya and then she
remembered that. "At nagising ako at ang tanging gusto ko ngayon ay ang makasama ka
habang buhay. Kung hindi man ngayon sana sa medaling panahon dahil nanghihingi na
ng apo ang mama at lola natin." Idinikit nito ang ulo nito sa ulo niya.

"Fine, I am taking a risk." Napangiti na rin siya at dahil sa sinabi

niya ay parang nabunutan siya ng tinik sa dibdib niya. Iyon lang pala ang kailangan
eh ang acceptance ang pagtigil sa pagtakbo at ang katotohanang wala naman talaga
siyang kawala sa sumpa ni Aiden. Dahil hindi naman niya nilabanan iyon.
 "Thank you very much angel." And he pressed his lips into hers. Mabilis
lang iyon, well they have the entire lifetime a kiss. "I love you so much Lucille.
Through the years ikaw lang ang minahal ko, mamahalin ko pa."

"Same here." Nalukot ang mukha nito sa sagot niya. "Oo na I love you
too." And he showed her his beautiful smile. The smile which makes her fall for him
over and over again, there is no such thing as a perfect love story. Lahat may
flaws at lahat may ending, sa iba baka hindi happy meaning hindi pa iyon ang ending
ng kanilang story. Maaaring masaktan ng todo-todo at maaring makasakit ka rin ng
iba pero pasasaan ba at darating din ang taong alam mong hindi rin perpekto na
mamahalin ka at pwede kang saktan. But life is like a big risk hindi mo alam kung
ano ang isusugal mo pwede kang matalo pwede kang Manalo. Sa side niya ilang beses
din siyang sumugal, natalo siya, pero sumugal uli siya nanalo siya... sumugal uli
siya at natalo na naman siya pero hindi siya sumuko ngayon susugal na naman siya
and this time she is actually pretty confident dahil hindi nalang siya ang nag-
iisang maglalaro sa gamble. Dalawa na sila and her partner is pretty much tough
just like her.

"AYOKO ng mga tingin mo na iyan." Umatras siya ng isang hakbang mula

kay Aiden ng tumitig nalang itong bigla sa kanya. Dahil malakas pa rin ang
pagbagsak ng snow sa labas kaya nandoon lang sila sa loob ng bahay at nagmomovie
marathon. Kanina ay ka-skype niya sina Belle at si Ashley na masaya na ngayon dahil
masaya na siya. Pati si Sabrina ay ganoon din alam niyang inis na inis na ang mga
asawa ng mga ito dahil chika lang sila ng chika alam niya iyon dahil inis na inis
na rin si Aiden habang naghihintay sa kanilang matapos. Actually sumuko na ito at
natulog nalang sa lap niya, ng makaramdam siya ng awa ay saka siya nagpaalam sa
tatlong nasa Pilipinas. Namimiss lang talaga niya ang mga ito at saka nalaman niya
na makakabalik na siya sa Pilipinas agad dahil sa lalaking kaharap niya ngayon. Ang
lakas pala ng koneksyon nito sa embassy eh ang dahilan lang kung bakit hindi sila
nakauwi agad ay dahil ang piloto ng private plane nito ay nastranded dahil sa snow.

"What?" painosenteng tanong nito. Alam niya ang tingin na iyan ni Aiden
eh, she can see wants and needs all over his eyes as he stared at her. Kahit na
balot na balot siya ng jacket ay madalas niya itong nakikitang nakatitig sa kanya
sa kanya ng ganoon.

"Aiden." She hissed as he cornered her over the wall. Wala na siyang
takas dahil hindi siya nito hinayaan pang makaalpas. "Huwag ka ngang magbiro ng
ganyan." Pilit niya itong itinutulak kaso ang kamay niyang walang lakas ang ginamit
niyang panulak kaya parang wala lang din. Nalaman din nito ang lagay ng mga kamay
niya at sinabi nito na may kilala itong therapist sa Pilipinas na pwedeng gumamot
sa kamay niya.

"Hindi ako nagbibiro I really want you." Bulong nito at kahit anong
gawin niyang pagpupumiglas ay ayaw talaga nito. He managed to bit her earlobes
making her shiver in a very as in very very very good way she almost gave in.

"God!" anas niya. "Aiden please, I also want you but I am against sex
before marriage." Nagkakandautal-utal na sambit niya. Pilit kasi niyang linalabanan
ang desire na unti-unti nitong sinisindihan sa loob niya.

"I know." Tumitig ito sa kanya and look at her lovingly again. He kiss
her nose and her lips lightly. "But me wanting you doesn't mean I want inside you
immediately, I just want a bite." He said making her gasps as he wrapped her legs
around his waist making her feel 'his' little pet. "I want to make sure na hindi mo
na ako tatakasan. I want to make love to you now and then but I respect your
decision. I can wait until we are bounded by the holy sacrament of marriage." He
pressed his body into hers making her moan loudly.

She saw the side of his lips curve up as he heard her moan. "But I
can't wait to have a taste of you." And he began trailing kisses over her collar
bone, wet kisses actually and he even suck her skin with his sinful lips. His lips
move up to her neck and found her most sensitive spot making her moan and groan in
pleasure as he is still rocking his body into hers. Papatayin siya ba siya nito sa
excitement?

Parang gusto tuloy niyang magsisi ng sabihan niya itong maghintay until
they are married. He really knew how to tease and make her want for more.

"Hmmmmn.." nahihiya siya sa ungol niya. "Oh no please Aiden,"

 "Let's make out." He whispered to her nanlaki ang mga mata niya sa
sinabi nito. Bakas kasi sa mukha nito ang pagpipigil akala niya ay siya lang pero
ito rin pala. "Please." Sino ba siya para umayaw, make out lang naman. They full
course will be on their honeymoon.

"I don't know how." She bit her lips as she wrapped her arms around his
neck. "Will you teach me master?"

"Goodness Lucille don't tease me like that because right now I am

trying to control myself not to take you fully."

Natawa lang siya habang karga siya nito at papasok na sila sa silid
niya. She is also thrilled to have this little make out with him, hindi pa kaya
niya naranasan iyon. There is a first time of everything. She bit her lips to
suppress a giggle as he closed her door.

A/N: Kaunting kembot nalang at matatapos na rin ang story ni Lei at Aiden. Parang
gusto kong maiyak sa saya hindi ko akalain na darating sa buhay ko na may babasa
din sa mga sulat ko at hindi ko na itatago sa loob ng kahon at hahayaang ngatngatin
ng daga. Hehehe.. super thank you talaga for the support and reads. Alam kong hindi
ako on time nag-uupdate kasi alam niyo na medyo busy tapos minsan may signal at
minsan walang signal sa internet nakakaloko lang.

I will continue to write hangga't may handa pang magbasa ng mga stories ko. :-)

STATUS UPDATE: YAAAAYYYY! No more saturday classes, ipapaban na ako ng mga graduate
school profs ko dahil palagi nalang akong absent dahil sa saturday classes na iyan.

---feeling determined!
####################################
Chapter Ten-C [END]
####################################

Chapter Ten-C

Kanina pa siya naiinis, wala kasing clear itong boyfriend niya. He

called her so many times today dahil gusto nitong papuntahin siya sa office nito.
Ang problema ay hindi niya alam kung saan iyon mabuti nalang at nandoon si Sabrina
sa office kanina. Oo, ilang araw na rin mula ng makauwi sila sa bansa and so far so
good. Umaattend siya ng mga therapy sessions para sa mga ugat at muscles niya sa
kamay. And so far so good, approve din sa mga doctors ang ginawa niya. And she
could feel improvement na.

She parked her car as walk directly to the entrance when someone bumped
her. Tinaasan niya ito ng kilay she remembered this woman before. Ito iyong babaeng
kasama ni Aiden before sa fitting. Ano naman kaya ang ginagawa nito ngayon and the
bitch nagawa pa talaga siyang taasan ng kilay ng bruha.

"Huwag ka ngang pahara-hara." Mataray na parang nagtsutsupi lang ng

langaw ang bruhitang ito ah. Eh mas bruha kaya siya, ngayon pa siya tinalo
samantalang mainit ang ulo niya ngayon.

"And who are you tell me what to do?" tinaasan niya ito ng kilay. Aba't
ngumisi pa ito at lakas ng loob nagsmirk sa kanya.

"Well, ako lang naman ang future Misis Aiden James Sebastian." Parang
may nagpompiyang sa ulo niya sa sinabi nito.

"Ahm, paki-ulit nga?"

"Ano ka ba bingi? Ang sabi ko ako ang magiging asawa ni-."

"Tama nga ang narinig ko at hindi ako namalik-teynga lang kanina. Girl,
gising-gising din pag may time ha baka kasi madapa ka at aksidenteng tumama ang ulo
mo at magising ka sa katotohanan na nag-aambisyon ka lang." ang lakas ng loob ng
babaeng ito. Ang sarap ingudngod sa kalsada.
 "Ako? Ambisyosa? You wish I am pregnant at si Aiden ang ama kaya alam
kong papakasalan niya ako." Hanuraw? "Sino ka ba? Don't tell me nag-aambisy--." She
raised her fingers infront of her and showed the bitch her engagement ring na
ibinigay sa kanya ni Aiden when they are still in London. He bought it in an
expensive jewelry shop when they happened to pass by. Ayaw sana niya dahil sobrang
mahal at ang laki pa ng bato nakakaasiwa kaso binili pa rin nito at hindi
nagpaawat. Tiningnan niya ang babaeng nakatitig sa suot niyang singsing. Naningkit
ang mga mata nito and she saw envy on her eyes as she still staring at her ring.
May silbe naman pala ang pagkamahal-mahal na singsing na suot niya ngayon.

"I am the fiancé and yes you are looking at the engagement ring on my
finger na bigay niya."

"Sinungaling ka." Akmang susugurin sana siya nito ng biglang may humila
sa kanya. Napatingin siya sa kanyang hero.

"You are finally here." Nakangiting salubong sa kanya ni Aiden as he

give her a kiss on her lips. Sinamaan niya ito ng tingin. "What?" itinuro niya ang
babaeng nanggigil sa harap niya. Ewan ba niya wala siyang mahanap na simpatya sa
babaeng iyan. "Your friend?"

She snorted as she looks at like he is crazy. Hindi ba talaga nito

natatandaan ang babaeng iyan na 'binuntis' daw nito?

"No, she said she is pregnant and you are the father."

Napakunot ang noo nito at napatingin sa babae. Base sa reaksyon ng

mukha nito ay parang sinasabi nitong nababaliw na ang babaeng iyan. "Hell no! I
never slept with any woman the first time I saw you again." Depensa nito sa sarili
nito. At masyado niyang kilala si Aiden para hindi malaman kung nagsasabi ito ng
totoo at hindi.

"Anak mo ito at may nangyari sa atin." Insist nito.

"Ilang buwan na ba iyan?"

"T-two? I mean three ata." Gusto niyang matawa sa naging sagot nito. As
far as she remember the last time she saw her was around four months ago and after
that hindi na niya ito nakita pa. Kung buntis ito makikita na niya ang baby bump
nito pero sobrang impis ng tiyan nito sa suot nitong fitting na dress. And the way
she answered parang hindi sigurado.

"Kung ganoon, kung buntis ka nga pananagutan ni Aiden ang dinadala mo."
Naramdaman niya ang paghawak ni Aiden sa beywang niya. "Mali, namin pala."

"What do you mean?"

"We can support you until you gave birth to your baby, kapag
nakapanganak ka na madali nalang magpaDNA test. Kapag napatunayan natin na si Aiden
nga ang ama niyang anak na dinadala mo hindi mahirap ang bigyan siya ng magandang
buhay, you can give your baby to me as well. Aalagaan ko at ituturing na tunay na
anak ang batang dinadala mo. Pero kapag nalaman namin na niloloko mo kami at hindi
talaga si Aiden ang tatay niyan kukunin ko ang rights ng bata dahil hindi ka
mapagkakatiwalaang nanay. At babayaran mo hanggang sa pinakasentimo ang suportang
ibibigay namin sa iyo. Ano deal?"

Hindi siya tanga para basta-basta nalang isusuko si Aiden sa babaeng

iyan. Masyado ng marami ang naging paghihirap nila at ang iniyak niya. Aj's grandma
already warned her about this scenario so she is already prepared. And besides siya
ang mahal ni Aiden at mahal din niya ang lalaking ito. Kung isusuko niya si Aiden
alam niyang hindi ito magiging masaya at lalo naman siya. For some reason wala
siyang galit na nararamdaman kung totoong anak man ni Aiden ang dinadala ng babaeng
kaharap nila ngayon. Maybe because they aren't in a relationship if ever something
happened to them.

"Arrrgghhhhhhhhhh!" galit at basta nalang nagmartsa palayo ang babae.

Hinintay niyang mawala sa mga mata nila ito bago niya hinarap si Aiden.

"Hindi ako magagalit sa iyo ngayon kung totoong anak mo man iyong
dinadala niya. Tatanggapin ko kung anak mo man iyon because I love you so much.
Pero kapag mangyari na naman ito when we are in a relationship swear I'll make your
life a living hell." Banta niya sa lalaki.

"I promise."

"No promises, just do it."

"I do. I love you so much. Hindi na siguro ako makakahanap ng babaeng
kasing ganda mo, kasing talino mo."
 "Talagang wala ka ng mahahanap. Dahil kapag naghanap ka pa puputulin ko
ang dapat putulin." Natatawang kinabig siya nito at muling hinalikan sa labi. Mas
mahaba at mas-"Teyka nga pala bakit mo ako pinapunta dito?"

"I want my people to know their queen."

"Queen talaga?"

"Yep, my queen. At may gusto akong makausap mo." Bigla itong umayos.

"Who?"

"It's a surprise. Come on." Hinila siya nito papasok sa opisina nito.
Shit, kinakabahan siya this is the first time na makakapasok siya sa lungga ni
Aiden. Pagpasok niya ay agad siyang sinalubong ng masayang ngiti at kakaibang
tingin ng mga staffs ng mga ito.

"Bossing si pinakahihintay na ba iyan?" tukso ng mga staffs nito. At

ang lalaking ito ang lapad ng ngiti at proud na proud na ipakilala siya sa mga ito.

"Yup." HInawakan nito ang kamay niya at pinagsalikop ang kanilang mga
palad. "She is my queen." And kiss her knuckles.

"Hello maam." Masayang bati ng mga ito sa kanya. "Maganda po talaga

siya sa personal no mas maganda keysa malaking portrait niyo sa opisina." Singit ng
isang staff nito doon. She raised her brow at him, may malaking picture siya sa
office ni Aiden?

"Of course mas maganda talaga sa personal si Lucille."

"Heh... I want to see that picture." Napakamot ito ng ulo.

"Later." Then he roamed his eyes around the hall and nod. Hala, ano ang
nangyayari? Bakit parang may mangyayaring hindi niya alam? Baka naman ay
pagtitripan siya ng lalaking ito. "Let's go baka naiinip na ang naghihintay sa
atin." And he pulled her inside the elevator. Hindi niya alam kung anong floor ang
pinindot nito dahil nakaharang ang katawan nito eh. After a few more seconds ay
bumukas na iyon and closed her eyes ng tumama ang malakas na hangin sa mukha niya.

Ang bango naman dito... amoy roses... ano ba ang nangyayari? She tried
to open her eyes and her jaw almost dropped when she saw the reason kung bakit
malakas ang hangin at amoy rosas din. Nasa rooftop sila ng building ni Aiden at
hindi na niya makita ang tiles ng sahig dahil sa dami ng mga rose petals na
nandoon. At hindi lang iyon iba-iba ang kulay ng mga petals ang nakakalat sa buong
rooftop. May pink, yellow, red, white, blue, purple and name it she can see it all
here. Sa gitna ng floor ay may isang make shift stage at kunot-noong napatingin
siya kay Aiden ng magsimulang tumugtog ang mga tao doon, she knew them. They are
one of the most celebrated band in the Philippines.

Pamilyar sa kanya ang kantang iyon...

I can't remember when you weren't there

When I didn't care for anyone but you

I swear we've been through everything there is

Can't imagine anything we've missed

Can't imagine anything the two of us can't do

Through the years, You've never let me down

You turned my life around , The sweetest days I've found

I've found with you, Through the years

I've never been afraid, I've loved the life we've made

And I'm so glad I stayed, Right here with you

Through the years

I can't remember what I used to do

Who I trusted whom, I listened to before

I swear you've taught me everything I know

Can't imagine needing someone so

But through the years it seems to me

I need you more and more

Through the years

Through all the good and bad

I knew how much we had

I've always been so glad

To be with you

Through the years

It's better everyday

You've kissed my tears away

As long as it's okay

I'll stay with you

Through the years

Through the years

When everything went wrong

Together we were strong

I know that I belong

Right here with you

Through the years

I never had a doubt

We'd always work things out

I've learned what life's about

By loving you

Through the years

Through the years

You've never let me down

You turned my life around

The sweetest days I've found

I've found with you

Through the years

It's better everyday

You've kissed my tears away

As long as it's okay

I'll stay with you

Through the years

Naitakip niya sa ang palad sa bibig niya ng makilala ang babaeng

singer ng banda. Paano niya makakalimutan ang babaeng labis niyang pinagselosan
dati? Nakatingin ito sa kanya ng nakangiti at kumaway pa. Muli siyang napatingin
kay Aiden na sobrang lapad ng ngiti pero bakas sa mga mukha nito ang kaba.

"Aiden ano ito?"

"Sssh." He silenced her and waited until the song reach it's chorus
again and suddenly a plane arrived above them and it showered green rose petals.
Kasabay nun ang paglatag ng isang banner na may nakasulat na Will you marry me, Lei
Francois... Lucille Mendez? Tuluyan na siyang naluha ng mabasa ang nakasulat sa
banner.

Bigla siyang hinila ni Aiden sa gitna ng bed of roses at doon biglang

lumuhod sa harap niya. Hindi na niya kailangan pang manghula ng kung ano ang
susunod na gagawin nito dahil parang alam na niya. May kinuha ito sa bulsa nito,
isang kehata. Pero may singsing na siya actually suot pa nga niya.

He opened the box and saw a pair of familiar set of ring. Ang singsing
ng lolo at lola nito. "Lucille Mendez also known as Lei Francois. I know I already
asked your hand for marriage way back London but you deserves to have this. I want
to ask your permission to be my forever partner, bestfriend, lover and wife. Will
you accept me in your life and marry me?"

Pinunasan niya ang mga luha niya at yumuko para halikan ang labi ng
binata bago sumagot ng... "Ngayon pa ba ako tatanggi eh pumayag na ako. Yes, I will
marry you." Tumayo na ito at muling inilapat ang labi nito sa mga labi niya. She
doesn't care who will see them and who are their witnessed. She is just too happy
to care.

"And by the way everyone knows who you are now."

"Huh?"
 "I told you I want everyone to know that's why this proposal is
broadcasted all over the country." Nanlaki ang mga mata niya at napatanga sa sinabi
nito. Oh, shoot... again she is just too happy to care, she doesn't care if the
world will know that she is Lei Francois.

"HI." Bati ni Anne sa kanya. Nalaman niyang asawa pala ni Anne ang
manager ng banda kaya napakiusapan nitong kumanta sa kanya. Who'd have thought na
magkakabaligtad ang role nila ngayon?

"Anne."

"Mabuti naman at hindi mo pa ako nakakalimutan." Umupo ito sa tabi

niya. Dahil sa ginawang stint kasi ni Aiden ay tinawagan ito ng parents nito agad-
agad dahil hindi daw sila isinali.

' "Paano kita makakalimutan eh ikaw ang pinagselosan ko dati." Biro niya.

"Ako talaga ang pinagselosan mo? Kung tutuusin dapat nga ako ang
magselos sa iyo." Tumawa ito. "Alam mo ba kung bakit kami nagkahiwalay?"

"Isn't it a mutual decision?" iyon ang sinabi ni Aiden eh.

"Siya ang nakipaghiwalay sa akin. Sabi kasi niya hindi rin niya
magagampanan ang pagiging boyfriend niya sa akin dahil hahanapin ka niya. Sa loob
ng isang buwan na naging kami dalawang beses lang kaming nagkita at hindi na nagka-
usap pa. The third time is our break up." Tumingin ito sa kanya. "I saw you leaving
during the proposal. I saw you crying and I saw you mouthed be happy to him. Paano
ko nalaman iyon? He whispered I love you to me but he mentioned your name. Huli na
ang lahat ng sundan ka niya dahil hindi ka na niya nahanap. Kaya alam kong ikaw
talaga ang mahal niya at nabubulagan lang siya sa akin. Maybe he is just too focus
diverting his feelings from you to me dahil ayaw niyang masira ang friendship
niyo."

"I'm sorry to hear that."

 "Don't be. Nawalan man ako ng boyfriend nagkaroon naman ako ng
kaibigan, siya pa nga ang dahilan kung bakit nakilala ko ang hubby ko ngayon. And
have a handsome little boy, he is two and he loves his ninong uncle very much."
Tumawa ito. "Salamat at bumalik ka at tinanggap mo siya. Akala ko mamamatay na ako
sa guilt eh."

"Anne..."

"Be happy Lucille. This time you deserves to be happy and he deserves
to be happy too with the woman he really love. You are meant to be with each
other." Yinakap siya nito at magaan sa loob niyang tinanggap iyon.

NAPASIMANGOT siya ng makitang tulog na ang kanyang asawa. Yep, finally

she is married now with Aiden of course. It has been a month after his proposal at
talagang minadali nito ang lahat ng preparasyon para makasal na sila. And now they
arrived in Paris for their honeymoon. Kaso mukhang masyadong napagod ang asawa niya
at agad na nakahilata.

Pssshhh... weak naman pala ito.

Inis na hinubad niya ang kanyang suot na damit at kinuha ang bathrobe
niya. Since tulog na naman ang asawa niya kaya i-enjoy nalang niya ang isang
mahabang bath tub relaxation. Nasilip niya kanina ang banyo, sobrang ganda and she
is really thrilled to use it. Pagpasok niya sa banyo ay agad siyang lumusong and
swear to heavens she felt her body relaxed. She choose songs from her ipod and
played it as she close her eyes.

She is in the middle of her relaxation time when she felt someone's
presence inside the bathroom. Agad siyang nagmulat ng mata, minulat lang niya para
pumikit uli dahil pakiramdam niya ay sasabog ang pisngi niya sa nakitang ayos nito.
For God sake, he isn't wearing anything. Although they have these heated make up
sessions but they never end up staring at each other's nudity.
 "ANo ba Aiden magdamit ka nga!" hiyaw niya and covered her eyes with
her hands.

"Uh-uh, we are married now angel.. my dear wife you need to be used of
seeing your yummy husband this way." Napalunok siya ng maramdamang tumuloy ito sa
tub kung saan siya nakalublob. Bigla siyang nataranta dahil tulad ng asawa ay hubad
din siya sa ilalim ng tubig.

"Don't.. I don't have anything in me." She said trying to cover her
body kahit na hindi naman iyon nakikita dahil sa tubig. Kaso hindi naman ito
nakinig dahil tumabi na ito sa kanya and she felt his skin rubbed into hers.

"Which is good," bulong nito sa kanya. Tatayo n asana siya ng bigla

siya nitong hilahin kaya umibabaw siya sa hubad nitong katawan. "I'd love to see
your flushed face angel." He said as he began kissing her jaw line, tapos ang
walang hiyang playlist niya nagpatugtog ba naman ng careless whisper kaya ayon mas
lalong naging arousing ang buong paligid. "I've never tried making love in a bath
tub. Maybe there is first in everything." Tukso nito sa kanya.

Hell! She never made love too... tama there is a first in everything.
"A-akala ko ba tulog ka na... ahmm... baka pagod ka." Bakit ba siya kinakabahan ng
ganito? It's not like this isn't the first time they will do this... first time nga
nila ito eh. As in full course na.

"I slept well thank you and I already gained enough energy to stand the
night." Napapikit siya ng humagod ang kamay nito sa likod niya. Her bare back is
exposed to him now. Tinulungan siya nitong umayos ng upo kaya nakalitaw ang may
bandang ibabaw ng dibdib niya at ang kanyang leeg at ulo sa ibabaw ng tubig. Nasa
likod naman niya ito. Humugot siya ng malalim na hininga at hinayaan ito. He really
loves her earlobes dahil ito ang unang pinapak nito, he kissed her gently, para
bang nang-iinis at nagpapasabik. He made sure na bawat daan ng mga labi nito ay
kakagatin din nito. While his lips are doing the escapade his hand is now moving
from his tummy up... up to the sides of her breast. Pinaikot nito ang mga daliri
nito sa buong dibdib niya na para bang sinusukat iyon.

Ang lakas ng tibok ng puso niya, the anticipation is indeed killing

her. She moaned when he finally decided to bless her breasts with his hands. His
fingers played with her peaks as she moaned loudly as she can't hide the pleasure
he gaves to her nips. His other hand is traveling down... down to her thighs making
patterns. Every time his fingers move over her skin she yelp. Nakikiliti kasi
siya... it continued like that for a while until it goes deeper... between her
thighs and she writhe in blissful sensation when he found it. He found her
weakness, his fingers ignited her swollen pleasure and start to dance in rhythm
giving her more than what she needs to have right now.
 "Aiii-den." Halos putol-putol niyang tawag dito as she felt herself
releasing. It feels so damn good that it hurts. "Faster please." She begs but he
didn't changed the rhythm, he still did it too slow nakikisabay sa mahinang tugtog
ng musika. Tinigil na rin nito ang paghalik sa likod niya and claimed her lips for
a lover's kiss. He probed her mouth and tease her expertise in kissing. He is
challenging her and she isn't the person who decline the challenge so she answered
back. She kissed him back much intense, much braver, much bolder, much arousing.
Narinig niyang nagmoan ito and she smiled when his fingers starts to rub her
faster.

She continue kissing him until she arched her body when he finally give
her what she wans. Her body convulsed in unexplainable sensation. Parang nadrain
ang energy niya doon ah, she wants to rest for a while. She wants to lessen the
sensitivity she felt at the moment but he didn't let her go. She wants to protest
but his revenge is sweeter than she thought. She whimpered when he began to pressed
her sensitive sweet spot and move his fingers faster... much faster than the first.

Dahil hindi niya magawang magprotesta dahil sakop pa rin nito ang
kanyang mga labi kaya wala siyang nagawaa kundi ang mapakapit dito. He changed
their position and now she is above him giving him access to fully punished her
mounts with his lips. He bit, suck and played it while his fingers is still inside
her trying to take her to heaven for the second time... and he successfully did it
with flying colors. He drained the tub's water leaving her naked on his eyes. His
tongue wet his lips as if he saw something very delicious. Nang hindi makatiis ay
bigla itong tumayo na buhat siya at mabilis na pumasok sa silid kaya lang ay hindi
naman sila umabot sa kama. Marahang ibinaba siya nito sa ibabaw ng sofa bed, nawala
ang hiya niya ng makita kung paano nito i-admire ang kanyang katawan.

"I've been waiting for this moment Luce. Now, I can finally have you...
full." He said as he showered butterfly kisses of her face. And then his lips moves
from her head down to her neck, to the center of her chest, to her breasts, to her
belly and down... down... down... down... between her thighd. Napahawak siya sa
buhok nito as he start to crave her more. All she wants to do right now is to have
him and to be one with him. And she guess he also wants that because he suddenly
positioned his length between her tight haven.

Tumango siya bilang pagsang-ayon na handa na siya. And he did,... he

penetrated very gently. She felt a sharp uncomfortable pain between her thighs but
he whispered sweet nothings to her and even divert her attention from her pain. But
hell, it's damn so painful that she almost lost her consciousness. He attacked this
time, pero mas mabagal, mas dahan-dahan not wanting to hurt her more. Napakapikit
siya sa balikat nito na para bang iyon ang natatanging bagay na pwede niyang
hawakan ngayon dahil unti-unti na siyang nalulunod sa isang malalim... sobrang
lalim na bangin.

She felt complete and contented when he finally rest inside her. When
his movement starts to bewilder the tune of their lovemaking. It is incomparible
and the ecstacy is killing her. Nakatatak sa lahat ng skin cells niya ang lahat ng
mga ginagawa nito sa kanya ang mahina at ang pagbilis ng mga galaw nito. At ang
unti-unting pagbuild up ng kung ano sa loob ng katawan niya. Mas intense at mas
nakakawala ng ulirat, nakagat niya ang pang-ibabang labi niya ng maramdamang tila
may sasabog sa katawan niya.

"Aideeeen!" pigil ang sigaw niyang tawag sa pangalan nito as she felt
herself releasing again. She heard him groan as if nararamdaman din nito ang
nararamdaman niya ng mga oras na iyon. Itinaas nito ang dalawang kamay niya ay
pinagsalikop ang kanilang mga palad habang nakatitig ito sa kanyang mga mata.

Finally they are one and they will be forever one.

A few seconds later ay hindi na niya kayang pigilan pa ang nararamdaman

niya ng mga uras na iyon. She is about to close her eyes when he suddenly stopped
her.

"Don't close your eyes angel I want to see you coming for me."

Huh? imposible naman iyon.

"Lucille!" narinig niya ang hirap sa paghinga nito.

"Aiden!" na sinabayan niya and a few more deep thrusts he... and she...
in the world full of sadness, pain, anger, triumph, love and blissfulness share
something unique. Shared something heartwarming and completing. They finally
reached their final destination as they dance in the same music and the same
rhythm.

"I love you." Halos magkapanabay na bigkas nilang dalawa. Sabay silang
napangiti and kiss each other.

"Thank you." Bulong nito sa kanya.

"For what?" tanong niya habang bumabawi ng lakas. Masyadong

nakakapanginig tuhod ang ginawa nila.

"For loving me, for understanding me and for taking a risk."

 "You are worth loving for. I am yours."

"And so am I."

And she know may ending na ang lovestory niya, bubuksan naman niya ang
book two ng kanilang story. This time alam niyang wala ng takbuhan pa dahil may
tali ng nakapulupot sa kanilang dalawa. But this time she won't run away, she will
fight for her love... for their love. Dahil iba na talaga kung alam mong hindi one
sided ang pagmamahal kung hindi dalawa kayo. And she knew Aiden love her more than
she does.

A/N: FINALLY!

Parang kailan lang, nagsimula ako sa oneshots na akala ko hindi mapapansin. Tapos
may nagrequest ng long story kaya ipinost ko iyong nasa baul kong matagal ko ng
naitago. Then after a while, nakatapos na ako ng book 4. Gusto kong maiyak!!!
Hahahahaa, tawa nalang tayo para hindi tayo madehydrate sobrang lamig pa naman ng
panahon ngayon.

sa Pasasalamat portion na ako magdadrama.

####################################
PASASALAMAT!!!
####################################

Hindi ko lubos maisip na makakaabot ako ng book 4 as in may ending talaga. Dati
kasi sa notebook ako nagsusulat minsan natatapos ko minsan hindi ko na natatapos
dahil may ibang story line na naman ang sumasagi sa isip ko at ayun nakalimutan ko
na. Samantalang dito natatapos ko talaga at kahit na alam kong hindi siya 100%
pulido ay may bumabasa pa din at nagfafan at nagvovote at comments. Kung alam niyo
lang ang comments and votes niyo ang nagpapasaya sa akin at ginaganahan akong
magsulat at tapusin ang kwento.

I might not be a professional writer at nasa ibang propesyon ako nakalagay, hindi
man perfect ang stoy line, hindi man tama ang grammars at spelling minsan pero
pinagtiyagaan niyo talaga. Sobrang nagpapasalamat ako sa mga nagbasa and nagcritic.
Wala kasi akong editor eh ahahahah... di bale na nga.

Alam ko din minsan late akong mag-update at magpost. Pag-uwi ko kasi galing sa work
ay gumagawa ako ng powerpoints and test questions for tomorrow's activity at
nakatulog agad ako ng maaga. hehehehe.

Sa mga matagal ko ng readers hindi ko man kayo kilala ng personal pero natatandaan
ko po kayo, ang iba sa inyo malamang mas bata sa akin o kaya naman ay kasing edad
ko o mas matanda sa akin, salamat sa walang sawang pagsubaybay. Magpapasalamat ako
ng magpapasalamat every after my finish story hanggang sa magsawa na kayo.
hehehe . Sa mga new readers salamat at nabigyan niyo ng time ang mga gawa ko at
nagustuhan niyo rin. Masayang-masaya talaga ako!

I am happy knowing na may nakakaappreciate sa mga gawa ko aside sa aking mga

friends. Masaya ako at marami akong nakikilalang mga bagong kaibigan tulad niyo.

Sensya na rin kayo kung minsan ay may saltik ako sa utak.

Actually, minsan matino din ako. 50-50 ika nga. hehehehe..

Hope you'll like the next book too. It's Landon and AMber's story and book 6 will
be introduce there too.
####################################
Extra # 1: Until they meet again
####################################

Extra #1: Until they meet again

Lei lovingly stare at her lovely daughter na nasa loob ng stroller

nito. May hinihintay siyang mahalagang tao ngayon sa loob ng isang coffeeshop.
Nagpaalam siya sa kanyang asawa na dadalhin niya ang anak nilang si Xyler Faith ang
kanilang panganay. Her baby is seven months old and yes matagal silang nakabuo. It
has been three years after their marriage when she conceived at abot-abot ang saya
nilang mag-asawa sa nangyari.

Sabi kasi ng doctor mahirap siyang magbuntis dahil mababa ang matris
niya noong una ay nawalan siya ng pag-asa. Sobrang bumaba ang self-esteem niya lalo
pa at gustong-gusto na ng mga magulang at pamilya nitong magkaapo. But he never
leave her kahit na ipagtulakan na niya ito ay nanatili itong matatag para sa
kanila. And when they finally have their princess ay pakiramdam niya siya na ang
pinakaproud na babae sa buong mundo.

Alagang-alaga ang asawa niya sa kanya na kahit na ang pagbaba ng hagdan

ay kailangang nakaalalay ito sa kanya. Minsan pa nga buhat-buhat pa siya... OA na
kung OA but she find it really fascinating at mas lalo siyang napapamahal sa asawa.
Nang manganak na siya ay kulang nalang idemanda nito ang hospital ng hindi ito
pinayagang papasukin sa loob ng delivery room. Mabuti nalang at kaibigan ni Landon
ang OB niya kaya hinayaan nalang ito sa loob. Kaso ng makitang hirap na hirap siya
ay ito pa ang unang muntik ng himatayin at mawalan ng dugo. Ayaw nga siya nitong
hawakan dahil natatakot itong baka kapag hahawakan siya nito ay masasaktan siya.
Naiiling na natatawa nalang siya sa naging reaksyon ng kanyang asawa.

Marahang gumalaw ang kanyang little angel pero agad din namang bumalik
sa pagtulog. Napangiti nalang siya at binalik ang tingin sa kanyang laptop. Iba na
talaga ang nagagawa ng motherhood. Nakakablooming.

At hindi lang siya her friends were happily married na ngayon. Iyong
mga babaeng akala mo ay suko na sa buhay. Si Belle may tatlong baby na, iyong
panganay nilang si Clive and another baby boy na one year old na rin Eon and
another baby girl na Ainsley ang pangalan kasing edad lang ni Chloe at Caleb, mas
matanda ang kambal ng ilang buwan. Samantalang si Ashley naman ay may isang anak
na rin matagal din silang nagkaanak ni Jaxon and they have a boy too. Mukhang may
balak na gumawa ng girl ang dalawa. At ang kanyang pinakamamahal na pinsan? Hayun,
may kambal ng malilikot na over protective kay Xy-xy, sina Caleb at Chloe. At least
hindi na siya matatakot kapag lumaki na ang kanyang little angel.

Napangiti siya ng makita ang files sa kanyang harapan.

 Binasa niya uli iyon.

Jane Amber Tan basa niya sa files na nasa laptop niya. Namimiss na niya
ang kaibigan niya. november 20, xxxx. Birthday ngayon ng bruha at magtutwenty nine
na ito. Masyadong mabilis ang takbo ng oras parang kelan lang magkasama silang
kumakain at pumunta sa Cebu para kunwari makalimot. It has been four years since
then. At Malaki na ang ipinagbago ng kaibigan niya... paano niya nalaman?

"Ninnnnnnnnnnnnnnnnaaaaaaaaaaaannnnnnnnnnnnngggggg!" Isang bibong-

bibong gwapo na tatlong taong gulang ang patakbong nagtungo sa kanya.

"Jair baby how are you?" excited na yinakap at kinarga niya ang kanyang
inaanak. Masayang-masaya siyang makita itong malusog. Pinugpog niya ng halik ang
cheeks nito. Natawa siya sa suot nitong gray sweater na may tatak na baby boy.
Napatingin siya sa kaibigan na nakasunod sa anak nito. Binaba niya si Jair na agad
namang tiningnan ang anak niyang nasa stroller pa at mukhang nagising na. But weird
hindi man lang ito umiyak.

"Kumusta?" tanong niya sa kaibigan na matagal-tagal na rin niyang hindi

nakikita. May suot din itong gray sweater na may nakasulat na Mommy, partner ng
anak nito. Ang bruha maganda pa rin at parang kapatid lang nito ang bitbit nito.

"Maganda pa rin pero hindi kasing blooming mo." Biro pa nito sa kanya.

"Jeez, I really miss you Amber."

"Ikaw lang ba? Pero nakikita naman kita sa malayo kaya okay lang."
umupo na sila at tiningnan ang mga anak nila.

"Ninang, is she your daughter?" nangislap ang mga mata nito ng hawakan
ni Xyler ang isa sa mga daliri nito. "She is pretty." Kahit bata pa si Jair ay
matatas na itong magsalita. Ikaw nga matalino ang batang ito.

"Yes, she is my daughter and her name is Xyler."

"Hi Xyler my name is Jair. And when you grow up I will be your
boyfriend." Napatingin sila ni Amber sa isa't isa at sabay na natawa sa turan ng
anak nito. Mukhang may lovelife na ang anak niya ah.

"Wait until her father hear that baka hindi na siya makalapit kay Xy-
xy. Masyadong protective sa anak niya."

"I beat that si Aiden pa."

 Natahimik sila at napatitig siya kay Amber.

"What?" takang tanong nito.

"Hindi ba naghahanap si Jair?"

Bahagyang natigilan ito. Everytime they see each other ay iyon ang
palaging tanong niya dito.

"Sa awa ng Diyos hindi naman siya naghahanap ng daddy. And besides
hindi na niya kailangan pa ng ama nandito na ako para sa kanya."

"Pero iba pa rin kapag may daddy ang anak mo Amz." Alam nito ang gusto
niyang ipahiwatig.

"Ayokong masaktan ang anak ko. AYokong maranasan niyang ipagtabuyan."

Malungkot na saad nito. Nang malaman kasi ng mga magulang nito na nakasal ito at
nadivorce lang din kaagad ay pinagtabuyan ito. Tapos nalaman pa nitong buntis na
pala ito pero matapang si Amber kaya nga nagawa nitong buhayin ang anak nito at ang
sarili nito. And yes she knew everything dahil kay Wess. Nang malaman niyang buntis
ang kaibigan ay agad niya itong hinanap and she was lucky enough at ng puntahan
niya ito sa tinitirahan nito ay hindi pa ito nakakaalis.

Bagsak na bagsak si Amber ng mga oras na iyon and she as her only
friend serves as her pillar. Ninais niyang ipaalam kay Landon ang kalagayan nito
but she refused dahil labis itong nasaktan sa ginawa ng ex-husband nito and she
can't blame her. And when she gave birth ay nandoon din siya at inalalayan ito and
that's without their knowledge. Nagawa niyang itago ito kahit na sa asawa niya and
every year they see each other out just like this kapag birthday ni Jair. Jair
Inigo Tan na walang namana kahit na isa kay Amber dahil sa unang tingin pa lang
Landon na Landon na. Parang pinagbiyak na bunga ang dalawa.

"And besides masaya na kami ni Jair. And as much as possible ayoko

siyang ipakilala kay Landon galit pa rin ako sa kanya hanggang ngayon. At habang
tinititigan ko ang anak ko mas lalong lumalalim ang galit na nararamdaman ko sa
kanya."

"Amber I don't know what to say. Kung saan ka masaya susuportahan kita
at saka as my favorite writer hindi ko magawang magalit sa iyo. So, how's your next
book?"

"On the process pa eh. Wala pang ending."

"Dalian mo na masyado ng cliffhanger ang susunod na mangyayari." Natawa

ito sa turan niya. Amber is now a famous mystery, suspense romance novelist and yes
she is one hell of a fan and critic at the same time.
 "Excited much?" sabay silang napalingon sa stroller ni Xyler ng bigla
nalang itong umiyak. Kaya pala dahil wala na doon si Jair, agad na napatayo si
Amber at sumunod siya. Nilibot nito ang tingin sa buong paligid para hanapin ang
anak nito samantalang siya ay natulos sa kinatatayuan niya ng makita ang taong nasa
likod ngayon ni Amber na may karga sa anak nito at sa kasama nito. "Nasaan na ang
anak ko?" kinakabahan na tanong nito sa kanya.

"Behind you." Her quick response and Amber turned back and saw her son
and her ex-husband. She heard her gasps.

"Mommy, look I saw someone who looks like me." Turo ni Jair sa ama
nito. Gusto niyang maiyak sa eksenang nasa harap niya ngayon. Her poor godchild.
Bumaba ito mula kay Landon at nagpakarga kay Amber. Amber looks relief.

"Baby how many times do I need to tell you not to walk away from me?
You might meet some bad strangers."

"Sorry mommy I will not do it again." Tiningnan siya ni Amber.

"Amber?" halos hindi makapaniwalang usal ni Landon habang nakatingin sa

babaeng minsan ay naging parte ng buhay nito. "Is that you?" alam niyang hindi
napapansin ni Amber ang reaksyon ni Landon. But she saw how he moves his adam's
apple when he looks at her, ni hindi nga nitong magawang tingnan ang batang hawak
ng kanyang kaibigan. He is too focus looking at her.

Parang gusto niyang matawa. Para kasi dejavu ang nangyari, parang
kailan lang sila ni Aiden ang nagkita uli sa coffee shop at nalaman din ni Amber na
kasal na pala ito. And after years ay ganun uli, but this time ang nasa limelight
ay hindi na sila. Sila naman ang supporting actors sa story ng dalawa.

"Mommy you know him?"

"No baby mommy doesn't know him." harapang tanggi nito at hinarap siya.
"I-I need to go Lei, see you some other time... or maybe not." Nagmamadali itong
lumabas ng coffee shop and saw Aiden pushed Landon na nakatanga at nakatunganga
lang sa kanila. Agad naman itong kumilos at sinundan ang mag-ina nito. Good luck
then... pero...

"What are you doing here?" pigil ang galit na tanong niya kay Aiden.

"Coincedence?"

"Sinusundan mo ba ako Aiden?"

"Ange--."
 "Don't angel me now. Sinusundan mo ba ako?"

Marahan itong tumango.

"Kailan pa?"

"Two years ago. Nacurious ako kaya kita sinusundan." Napansin niyang
pinagtitinginan na sila ng mga tao doon.

"We will talk about this when we got home." Inis na asik niya sa asawa.
Hindi niya alam kung maaasar o matutuwa sa ginawa nitong pagsunod sa kanya at sa
katotohanan na alam na ni Landon ang totoo. Wala silang imikan hanggang sa
makapasok sila sa gate ng bahay nila. Agad niyang kinuha si Xyler na tulog na tulog
pa rin at dinala sa crib na nasa silid nito. Hindi niya inimik ang asawa at alam
nitong galit siya kaya hindi muna siya nito pinakialaman.

"Sa couch ka matutulog ngayong gabi." Deklara niya.

"What? No way!"

"Sige, ikaw sa kama at ako sa couch." Kinuha niya ang unan niya at
nagtungo sa couch.

"Dito na ako just go back to bed." Suko nito. Inirapan lang niya ito at
nagtungo sa kama upang matulog. Wala pa siya sa mood na makipag-usap dito hanggang
ngayon ay galit pa rin siya.

"Hmmmnn." Naalimpungatan siya at napaungol ng may maramdamang kakaiba

sa katawan niya. Specifically sa isang bahagi ng kanyang katawan. Ibubuka n asana
niya ang kanyang mga mata pero tamang-tama naman na kusang napaangat ang kanyang
katawan dahil... shit! Napamulat siya ng mata ng marealize na may mga kamay na
nakahawak sa magkabilang hita niya and someone is in the middle of her thighs.
Nagmamadaling iwinaksi niya ang kumot na nakatabon sa kanyang katawan and saw her
husband there... "What the... hmmm... are you doing Aiden?" itinigil nito ang
ginagawa nito and smile sheepishly at her as he trail kisses gently up to her body.
His hand slid over her nighties unti it reaches her temples and he cupped it and
tease its peak as he tried to remove the remaining cloth covering her body.

His lips descended into the crook of her neck and began to taste her
the way he likes it and the way she loves it. She could feel his poking hardness on
her entrance teasing the hell out of her.

"I'm sorry love." Bulong nito sa kanya. She sigh as their eyes met.

As always, the Aiden's way of saying sorry.

 "Now." Utos niya dito and he knows what she meant by that. He
immediately move and push his length inside her making her feel good... the best of
everything is when he is inside her making her feel this good. "Faster please." She
begs for him to take her far away from her. And lastly they are both panting when
they reach their heaven.

"I'm sorry." Ulit nito sa kanya as he brings her into his arms.

"Bakit mo dinala si Landon doon?"

"Because he is my friend and he deserves to know. Sapat na ang apat na

taon na paghihirap niya bilang parusa sa ginawa niya kay Amber. Malaki na rin ang
anak niya at hindi maikakailang anak nga ni Landon ang batang iyon. From head to
foot ay kay Landon talaga."

Isiniksik niya ang katawan sa katawan nito. "Naaawa ako kay Amber."

"Naaawa ako kay Landon." Sabi nito. "At saka tadhana na rin siguro ang
nagtulak sa akin na isama si Landon sa shop para makita niya kung ano ang
pinakawalan niya. Sabi ko sa sarili ko darating ang panahon na ako naman ang
tutulong kay Landon. And this is the right time and I am happy now. Alam kong
malungkot ang kaibigan ko lalo na at nagagathering tayo dahil siya lang ang walang
pamilya. At hindi man niya aminin gusto din niyang magkapamilya tulad namin."

"Bakit hindi niya ginawa? Pwede siyang mag-asawa kahit anong oras niya
gusto." Tinitigan niya si Aiden na marahang hinahaplos ang pisngi niya using her
thumb. Oo, na wala na siyang galit sa asawa niya.

"Because he can't."

"Why?"

"Because his heart was captured by a monster." Napatawa siya sa sinabi

nito.

"Monster?"

"Sabi kasi niya kinuha ng monster tapos kinain at hindi na ibinalik sa

kanya. He said that when we were drunk the other time."

"Hmmnn... eh di kunin niya sa monster niya."

"Mukhang iyon na ang gagawin niya." hinila siya nito upang mas maglapit
ang mukha nila saka siya nito ninakawan ng halik sa kanyang mga labi. "And besides
bahala na ang monster niyang magpahirap sa kanya gaya ng ginawa mo sa akin noon."
 "Hindi kaya kita pinahirapan." Angil niya.

"Hindi ba?" tukso nito.

"Slight lang naman." Hinalikan nito ang ilong niya. "Sana pahirapan nga
siya ng monster niya."

"That monster will and besides isa sa mga dahilan kung bakit hindi niya
magawang makalayo sa buhay niya dahil kasal pa rin sila hanggang ngayon." Nanlaki
ang mga mata niya sa ipinagtapat ng asawa niya sa kanya.

"What? Pero she already signed the divorce paper."

"She did pero hindi itinuloy ni Landon iyon, Landon didn't signed it
and burn it. That time he is already ready to take his responsibility as a husband
but she left and he can't find her."

Gosh, that's a revelation to her. Hindi niya alam! Kung alam niya sana
ay hindi nalang niya tinulungang magtago si Amber. Mukhang nabasa ni Aiden ang
iniisip niya.

"You don't have to be guilty, that's Landon's punishment for being a

jerk. Now he needs to woe not just his wife but his son too."

"Hope they'll fix it."

"I hope so and he will fix it."

Napa-isip siya at malakas na napasinghap ng may maalala kaya napaupo

siya ng wala sa oras. Agad namang bumangon ang asawa upang alamin kung ano ang
nangyari sa kanya.

"Is there something wrong?"

"Ahm, yeah. I mean not really wrong but I have something to tell you."
Naguluhan yata ito sa sinabi niya dahil nakakunot ang noo nito. Marahan niyang
hinawakan ang kamay ng asawa at dinala iyon sa kanyang mga labi. Ayaw niyang
biglain si Aiden sa balita dahil alam niyang wala pang isang taon noong huli itong
makita siyang nahihirapan. Sabi kasi nito ayaw na nitong makita siyang nahihirapan
pa kaya maingat na maingat ito para lang hindi sila makabuo agad. But they did.
They have another blessing inside her right now. Dinala niya ang palad nito sa
ibabaw ng kanyang tiyan she felt him flinch na gustong bawiin ang palad sa tiyan
niya. Mukhang alam na nito ang gusto niyang sabihin.
 "I'm pregnant again." Napalunok ito at nakita niya ang saya sa mukha at
mga mata nito pero agad na napalitan ng takot. "Huwag kang matakot Aj."

"Pero ayokong nakikita kang nasasaktan."

"My pain is worth it dahil nasa atin na si Xy-xy. This time pwede naman
akong magpaceasarian at least doon hindi ako masyadong mahirapan. At saka I am
excited to have a little angel again."

"Ako din naman." Mahigpit siya nitong yinakap. "I love you Lucille.
Thank you very much for giving me more than of what I have dreamed for."

Napangiti lang siya at yumakap na rin dito. May maihihiling pa ba siya?

Wala na... good health nalang para sa mga babies niya.

a/n: iyon na talaga iyon eh. Ending na!