007 Dronaparvam 001-204

முழுமஹாபாரதம் துரராண பர்வம் 001 - 204
கர்ணனை நினைத்த ககௌரவர்கள்!

- துரரோண பர்வம் பகுதி – 001
Kauravas remembered Karna! | Drona-Parva-Section-001 | Mahabharata In Tamil
(துரரோணோபிரேக பர்வம் – 01)
பதிவின் சுருக்கம்: ககௌரவர்களின் நினை குறித்து விைவிய ஜைரேஜயன்;

பதிைளித்த னவசம்போயைர்; ககௌரவர்களின் கசயல்போடுகனள விவரித்த சஞ்சயன்;
கர்ணைின் சூளுனர; கர்ணனை அனைத்த ககௌரவர்கள்; திருதரோஷ்டிரன் ரகள்வி…
ஓம்! நோரோயணனையும், ேைிதர்களில் ரேன்னேயோை {புருரேோத்தேைோை}

நரனையும், சரஸ்வதி ரதவினயயும் பணிந்து கஜயம் என்ற கசோல்
{ேஹோபோரதம் என்ற இதிகோசம்} கசோல்ைப்பட ரவண்டும். {இங்கு கஜயம்
என்று குறிப்பிடப்படுவது - அதர்ேத்னத தர்ேம் கவன்ற ககௌரவ ேற்றும்
போண்டவர்களின் கனதரய ஆகும்}.
{விசித்திரவரயன்
ீ ேகன் போண்டு. போண்டு ேகன் அர்ஜுைன்.
அர்ஜுைன் ேகன் அபிேன்யு. அபிேன்யு ேகன் பரிக்ஷித். பரிக்ஷித் ேகன்
ஜைரேஜயன். அந்த ஜைரேஜயன் நடத்திய நோகயோகத்தின் ரபோது,
ஜைரேஜயன் ரகட்டுக் ககோண்டதற்கிணங்க வியோசரின்
முன்ைினையிரைரய வியோசரின் சீடரோை னவசம்போயைர் உனரத்தரத
இந்த ேகோபோரதம். னவசம்போயைர் உனரத்தனதக் ரகட்ட "கசௌதி"ரய
தற்ரபோது னநேிசோரண்யத்தில் ேகோபோரதனத விவரிக்கிறோர். அதில் வரும்
ரபோர் கோட்சிகனள திருதரோஷ்டிரைிடம் சஞ்சயன் கசோல்லும் பகுதியில்
வருவரத இந்த துரரோணப் பர்வம்...}
ஜைரேஜயன் {வியோசரின் சீடரோை னவசம்போயைரிடம்}, "ஓ!
செ.அருட்செல் வப் ரபரரென் 1 http://mahabharatham.arasan.info

ேறுபிறப்போள முைிவரர {பிரோேண முைிவரர னவசம்போயைரர}, ஒப்பற்ற

வரமும்,
ீ பைமும், வைினேயும், சக்தியும், ஆற்றலும் ககோண்ட தைது
தந்னதயோை ரதவவிரதர் {பீஷ்ேர்}, போஞ்சோைர்களின் இளவரசைோை
சிகண்டியோல் ககோல்ைப்பட்டனதக் ரகட்டுக் கண்ண ீரோல் குளித்த
கண்களுடன் கூடிய வைினேேிக்க ேன்ைன் திருதரோஷ்டிரர் உண்னேயில்
என்ை கசய்தோர்? ஓ! சிறப்புேிக்கவரர {னவசம்போயைரர}, பீஷ்ேர், துரரோணர்
ேற்றும் பிற கபரும் ரதர்வரர்களின்
ீ மூைம், வைினேேிக்க
வில்ைோளிகளோை போண்டுவின் ேகன்கனள வழ்த்தி
ீ அரசுரினேனயப் கபற
விரும்பிைோன் அவரது ேகன் (துரிரயோதைன்). ஓ! தவத்னதச் கசல்வேோகக்
ககோண்டவரர {னவசம்போயைரர}, வில்ைோளிகள் அனைவரின் அந்தத்
தனைவர் {பீஷ்ேர்} ககோல்ைப்பட்ட பிறகு, அந்தக் குரு குைத்ரதோன்
{துரிரயோதைன்} கசய்த அனைத்னதயும் எைக்குச் கசோல்வரோக”
ீ என்று
ரகட்டோன் {ஜைரேஜயன்}.
னவசம்போயைர் {ஜைரேஜயைிடம்} கசோன்ைோர், “தன் தந்னத {பீஷ்ேர்}

ககோல்ைப்பட்டனதக் ரகட்ட குரு குைத்தின் ேன்ைன் திருதரோஷ்டிரன்,
கவனை ேற்றும் துயரத்தோல் நினறந்து ேை அனேதினய
அனடந்தோைில்னை. அக்கவனையோல், அந்தக் குரு குைத்ரதோன்
{திருதரோஷ்டிரன்} இவ்வோறு வருந்திக் ககோண்டிருந்தரபோது, தூய ஆன்ேோ
ககோண்ட {ரதரரோட்டி} கவல்கணன் ேகன் {சஞ்சயன்} ேீ ண்டும் அவைிடம்
{திருதரோஷ்டிரைிடம்} வந்தோன். பிறகு, ஓ! ஏகோதிபதி {ஜைரேஜயோ},
அம்பினகயின் ேகைோை திருதரோஷ்டிரன், அவ்விரவில் {குருரக்ஷத்திர}
முகோேில் இருந்து யோனையின் கபயரோல் அனைக்கப்படும் நகரத்திற்கு
{ஹஸ்திைோபுரத்திற்கு} திரும்பியிருந்த சஞ்சயைிடம் ரபசிைோன்.
பீஷ்ேரின் வழ்ச்சினயக்
ீ ரகட்டதன் வினளவோல் உற்சோகேற்ற
இதயத்துடனும், தன் ேகன்களின் கவற்றினய விரும்பியும்,
கபருந்துயரத்துடனும் அவன் {திருதரோஷ்டிரன்} இப்புைம்பல்களில்
ஈடுபட்டோன் {இவ்வோறு புைம்பிைோன்}.
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “பயங்கர ஆற்றனைப் பனடத்த

உயர் ஆன்ே பீஷ்ேருக்கோக அழுத பிறகு, ஓ! ேகரை {சஞ்சயோ}, விதியோல்
உந்தப்பட்ட ககௌவர்கள் அடுத்ததோக என்ை கசய்தைர்? கவல்ைப்பட
முடியோத அந்த உயர் ஆன்ே வரர்
ீ {பீஷ்ேர்} ககோல்ைப்பட்டதும்,
துன்பக்கடைில் மூழ்கியிருந்த அந்தக் ககௌரவர்கள் உண்னேயில் என்ை
கசய்தைர்? ஓ! சஞ்சயோ, கபருகியிருந்ததும், உயர் திறம் கபற்றதுேோை
அந்த உயர் ஆன்ே போண்டவர்களின் பனட, உண்னேயில்
மூவுைகங்களுக்கும் கூரிய {கூர்னேயோை} அச்சத்னதத் தூண்டரவ
கசய்யும். எைரவ, ஓ! சஞ்சயோ, அந்தக் குரு குைத்துக் கோனளயோை

ரதவவிரதர் {பீஷ்ேர்} வழ்ந்ததும்,
ீ ({அங்ரக} கூடியிருந்த) ேன்ைர்கள் என்ை
கசய்தைர் என்பனத எைக்குச் கசோல்வோயோக” என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “ஓ! ேன்ைோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபோரில் ரதவவிரதர் ககோல்ைப்பட்டதும் உேது
ேகன்கள் என்ை கசய்தைர் என்பனத நோன் கசோல்லும்ரபோரத சிதறோத
கவைத்துடன் ரகட்பீரோக.
ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றல்

ககோண்ட பீஷ்ேர் ககோல்ைப்பட்டதும், உேது வரர்கள்
ீ ேற்றும்
போண்டவர்கள் ஆகிய இரு தரப்பிைரும் (நினைனேனயக் குறித்து)
தைித்தைிரய சிந்திக்கைோயிைர். க்ஷத்திரிய வனகயின் கடனேகனள
நினைவுகூர்ந்த அவர்கள் {இரு தரப்பிைரும்}, ஆச்சரியத்தோலும்,
இன்பத்தோலும் நினறந்தைர்; ஆைோலும், தங்கள் {க்ஷத்திரிய} வனகயின்
கடனேகளின் படி நடக்கும் அவர்கள் அனைவரும், அந்த உயர் ஆன்ே
வரனர
ீ {பீஷ்ேனர} வணங்கிைர். பிறகு அந்த ேைிதர்களில் புைிகள்,
அளவிைோ ஆற்றனைக் ககோண்ட பீஷ்ேருக்கோக ரநரோை கனணகளோல்
ஆை தனையனணயும், படுக்னகயும் அனேத்தைர். பீஷ்ேரின்
போதுகோப்புக்கோை ஏற்போடுகனளச் கசய்து விட்டு, தங்களுக்குள் (இைிய
விவோதங்களோல்) ரபசிக்ககோண்டைர். பிறகு கங்னகயின் னேந்தரிடம்
{பீஷ்ேரிடம்} வினட கபற்றுக் ககோண்டு, அவனர வைம் வந்து, ரகோபத்தோல்
சிவந்த கண்களுடன் ஒருவனரகயோருவர் போர்த்துக் ககோண்ட அந்த
க்ஷத்திரியர்கள், விதியோல் உந்தப்பட்டு ேீ ண்டும் ஒருவனர எதிர்த்து
ஒருவர் ரபோரிட்டைர்.
பிறகு, உேது பனடயின் பிரிவுகளும், பனகவருனடயனவயும்

எக்கோளங்களின் முைக்கத்ரதோடும், ரபரினககயோைிகரளோடும் கவளிரய
அணிவகுத்து வந்தை. கங்னக னேந்தரின் {பீஷ்ேரின்} வழ்ச்சிக்குப்
ீ பிறகு,
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, நோளின் சிறந்த பகுதி கடந்த ரபோது,
ரகோபத்தின் ஆதிக்கத்திற்கு வசப்பட்டவர்களும், விதியோல் இதயம்
பீடிக்கப்பட்டவர்களும், உயர் ஆன்ே பீஷ்ேரின் ஏற்கத்தகுந்த
வோர்த்னதகனள அைட்சியம் கசய்தவர்களுேோை அந்தப் போரதக் குைத்தின்
முதன்னேயோரைோர் ஆயுதங்கனளத் தரித்துக் ககோண்டு கபரும்
ரவகத்ரதோடு கவளிரய கசன்றைர்.

உேது ேற்றும் உேது ேகைின் மூடத்தைங்களின் வினளவோலும்,

சந்தனு ேகைின் {பீஷ்ேரின்} படுககோனையோலும், ேன்ைர்கள்
அனைவருடன் கூடிய ககௌரவர்கள் கோைைோல் அனைக்கப்பட்டவர்கள்
ரபோைரவ கதரிந்தைர். ரதவவிரதனர {பீஷ்ேனர} இைந்த ககௌரவர்கள்,
கபரும் துயரத்தோல் நினறந்து, இனர ரதடும் விைங்குகள் நினறந்த
கோைகத்தில், ேந்னதயோளன் இல்ைோத கவள்ளோடு ேற்றும்
கசம்ேறியோடுகளின் ேந்னதகனளப் ரபோைத் கதரிந்தைர்.
உண்னேயில், அந்தப் போரதக் குை முதன்னேயோைவரின் {பீஷ்ேரின்}

வழ்ச்சிக்குப்
ீ பிறகு, விண்ேீ ன்களற்ற ஆகோயம் ரபோைரவோ, கோற்றில்ைோத
வோைம் ரபோைரவோ, பயிர்களற்ற பூேி ரபோைரவோ, தூய இைக்கணேில்ைோத
சினதந்த உனரனயப் ரபோைரவோ [1], பைங்கோைத்தில் பைிக்குப்
{பைிச்சக்கரவர்த்திக்குப்} பிறகு தோக்குதலுக்குட்படுத்துப்பட்டு, வழ்த்தப்பட்ட
ீ
அசுரப்பனடனயப் ரபோைரவோ, கணவனை இைந்த அைகிய கோரினகனயப்
ரபோைரவோ [2], நீர் வற்றிய ஆற்னறப் ரபோைரவோ, தன் துனணனய இைந்து,
கோட்டில் ஓநோய்களோல் சூைப்பட்ட கபண்ேோனைப் ரபோைரவோ, சரபத்தோல்
[3] ககோல்ைப்பட்ட சிங்கத்துடன் கூடிய கபரிய ேனைக்குனகனயப்
ரபோைரவோ அந்தக் குரு பனட கதரிந்தது. உண்னேயில், ஓ! போரதர்களின்
தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, கங்னக னேந்தரின் {பீஷ்ேரின்}
வழ்ச்சிக்குப்பிறகு,
ீ போரதப் பனடயோைது, கடைின் நடுவில் அனைத்துப்
புறங்களிலும் வசும்
ீ கபருங்கோற்றோல் புரட்டப்படும் சிறு படனகப் ரபோை
இருந்தது.
[1] அதோவது, தூய்னேயற்ற ரகோனவகளுடன் கூடிய

உனரனயப் ரபோன்றது எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
[2] னகம்னேயோல் {னகம்கபண் நினையோல்} ஆனடகள் ேற்றும்

ஆபரணங்கனள இைந்த கபண் ரபோைரவோ எைக் கங்குைி
இங்ரக விளக்குகிறோர்.
[3] சரபம் என்பது, எட்டுக் கோல்கனளக் ககோண்டதும்,

சிங்கத்னதவிட வலுவோைதுேோை ஓர் அற்புதேோை
விைங்கோக இருக்க ரவண்டும் என்று கருதப்படுகிறது எைக்
கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
வைினேேிக்கவர்களும், தப்போத குறி ககோண்டவர்களுேோை வரப்

ீ
போண்டவர்களோல் கபரிதும் பீடிக்கப்பட்ட அந்தக் ககௌரவப் பனட,
கைங்கியிருந்த அதன் குதினரகள், ரதர்வரர்கள்
ீ ேற்றும் யோனைகளுடன்,
ஆதரவற்றுப் பீதியனடந்து ேிகவும் கைக்கமுற்றிருந்தது.

அச்சேனடந்திருந்த ேன்ைர்களும், சோதோரணப் பனடவரர்களும்,
ீ
ரதவவிரதனர {பீஷ்ேனர} இைந்த அந்தப் பனடயில், அதற்கு ரேலும்
ஒருவனரகயோருவர் நம்போேல் உைகத்தின் போதோள ரைோகத்திற்கு
மூழ்குவதோகத் கதரிந்தது.
பிறகு அந்தக் ககௌரவர்கள், ரதவவிரதருக்கு {பீஷ்ேருக்கு}

இனணயோை கர்ணனை உண்னேயில் நினைவுகூர்ந்தைர். ஆயுதங்கனளத்
தோங்குரவோர் அனைவரிலும் முதன்னேயோைவனும், (கல்வி ேற்றும் தவத்
துறவுகளில்) விருந்திைன் ரபோை ஒளிர்பவனுேோை அவைிடம்
{கர்ணைிடம்} அனைவரின் இதயங்களும் திரும்பிை. துயனரக் கனளய
இயன்ற நண்பன் ஒருவனை ரநோக்கித் துன்பத்தில் இருக்கும் ஒரு
ேைிதன் திரும்புவனதப் ரபோை, அனைத்து இதயங்களும் அவனை
{கர்ணனை} ரநோக்கித் திரும்பிை.
ரேலும், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த ேன்ைர்கள், “கர்ணோ!

கர்ணோ!” என்று கூச்சைிட்டுக் ககோண்ரட, “நேது நண்பனும், சூதைின்
ேகனுேோை அந்த ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்} ரபோரில் உயினர விட
எப்ரபோதும் தயோரோக இருப்பவைோவோன். கபரும் புகனைக் ககோண்ட
கர்ணன், தன் கதோண்டர்களுடனும், நண்பர்களுடனும் ரசர்ந்து இந்தப் பத்து
நோட்களும் ரபோரிடோதிருந்தோன். ஓ! அவனை வினரவோக அனைப்பீரோக”
என்றைர் [4].
[4] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்தப் பத்தி ரவறு ேோதிரியோக

இருக்கிறது, “அங்கிருந்த ேன்ைர்கள், நேக்கு நன்னே
கசய்பவனும், உயினரவிடத் துணிந்தவனும், சூதைின்
ேகனுேோை ரோரதயனைக் குறித்து, “கர்ணோ! கர்ணோ” என்று
அனைத்தைர். கபரும் புகழ் ககோண்டவைோை அந்தக் கர்ணன்
தன் ேந்திரிகளுடனும், நண்பர்களுடனும் அப்ரபோது பத்து
நோட்கள் வனரயில் ரபோரிடோேரைரய இருந்து பனடனய
ேட்டும் (ரபோரில்) ஏவி ககோண்டிருந்தோன்” என்று அஃதில்
இருக்கிறது. “பனடனய ேட்டுரே ஏவிக்ககோண்டிருந்தோன் ”
என்பது ரவறு போடம் என்றும் அஃதில் அடிக்குறிப்பிருக்கிறது.
ேைிதர்களில் கோனளயோை அவன் {கர்ணன்}, இரண்டு

ேகோரதர்களுக்கு இனணயோைவைோக இருந்தோலும், க்ஷத்திரியர்கள்
அனைவரின் முன்ைினையில் வரமும்
ீ வைினேயும் ேிக்கத்

ரதர்வரர்கனளக்
ீ குறிப்பிட்டுக் ககோண்டிருந்தரபோது, பீஷ்ேரோல் அர்த்த
ரதன் {ரதர்வரர்களில்
ீ போதித் திறன் ககோண்டவன்} என்று வைிய
கரங்கனளக் ககோண்ட அந்த வரன்
ீ {கர்ணன்} வகுக்கப்பட்டோன். (ரதர்கள்
ேற்றும் அதிரதர்கள் அனைவரிலும்) முதன்னேயோை அவன் {கர்ணன்},
வரர்கள்
ீ அனைவரோலும் ேதிக்கப்படும் அவன் {கர்ணன்}, யேன், குரபரன்,
வருணன், இந்திரன் ஆகிரயோரரோடும் ரபோரிடத் துணிந்தவைோை அவன்
{கர்ணன்}, ரதர்கள், அதிரதர்கள் ஆகிரயோர் எண்ணப்பட்டரபோதும் இப்படிரய
{பீஷ்ேரோல் அர்த்த ரதன் என்று} வகுக்கப்பட்டோன்.
இதைோல் ஏற்பட்ட ரகோபத்தோல் அவன் {கர்ணன்}, ஓ! ேன்ைோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, கங்னகயின் னேந்தரிடம் {பீஷ்ேரிடம்}
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்: “ஓ! குரு குைத்தவரர {பீஷ்ேரர}, நீர்
வோழும் கோைம் வனர, நோன் ரபோரிரடன்! எைினும், கபரும்ரபோரில்
போண்டுவின் ேகன்கனளக் ககோல்வதில் நீர் கவன்றோல், ஓ! ககௌரவரர
{பீஷ்ேரர}, துரிரயோதைைின் அனுேதியுடன் நோன் கோடுகளில் ஓயச்
கசல்ரவன். ேறுபுறம், ஓ! பீஷ்ேரர, போண்டவர்களோல் ககோல்ைப்பட்டு நீர்
கசோர்க்கத்னத அனடந்தோரைோ, அதன் பிறகு, தைித்ரதரில் கசல்லும் நோன்,
கபரும் ரதர்வரர்களோக
ீ உம்ேோல் கருதப்படும் அவர்கள் {போண்டவர்கள்}
அனைவனரயும் ககோல்ரவன்” {என்றோன் கர்ணன்}. கபரும் புகனையும்
வைிய கரங்கனளயும் ககோண்ட கர்ணன், இனதச் கசோல்ைிவிட்டு, உேது
ேகைின் {துரிரயோதைைின்} அனுேதியுடன் முதல் பத்து நோட்கள்
ரபோரிடோதிருந்தோன்.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, ரபோரில் கபரும் ஆற்றலும் அளவிைோ

வைினேயும் ககோண்டவரோை பீஷ்ேர், யுதிஷ்டிரைின் பனட வரர்களில்
ீ
கபரும் எண்ணிக்னகயிைோைவர்கனளக் ககோன்றோர். எைினும், குறி
தவறோதவரும், கபரும் சக்தி ககோண்டவருேோை அந்த வரர்
ீ {பீஷ்ேர்}
ககோல்ைப்பட்ட ரபோது, ஆற்னறக் கடக்க விரும்புபவர்கள் படனக
நினைப்பனதப் ரபோை, உேது ேகன்களும் கர்ணனை நினைத்தைர். உேது
வரர்களும்,
ீ உேது ேகன்களும் ேன்ைர்கள் அனைவருடன் ரசர்ந்து
ககோண்டு “கர்ணோ!” என்று கூச்சைிட்டைர். ரேலும் அவர்கள் அனைவரும்,
“உன் ஆற்றனை கவளிப்படுத்துவதற்கோை ரநரம் இதுரவ” என்றைர்.
ஜேதக்ைியின் ேகைிடம் {பரசுரோேரிடம்} இருந்து ஆயுதங்களின்

அறினவப் கபற்றவனும், தடுக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக்
ககோண்டவனுேோை கர்ணனை ரநோக்கி எங்கள் இதயங்கள் திரும்பிை.
உண்னேயில், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும் ஆபத்துகளில் இருந்து

ரதவர்கனளக் கோக்கும் ரகோவிந்தனை {கிருஷ்ணனைப்} ரபோைரவ, கபரும்

ஆபத்துகளில் இருந்து நம்னேப் போதுகோக்க வல்ைவன் அவரை
{கர்ணரை}” {என்றோன் சஞ்சயன்}.
னவசம்போயைர் {ஜைரேஜயைிடம்} கதோடர்ந்தோர், “இப்படி ேீ ண்டும்

ேீ ண்டும் கர்ணனைப் புகழ்ந்து ககோண்டிருந்த சஞ்சயைிடம்,
கபரும்போம்கபோன்னறப் ரபோைப் கபருமூச்சு விட்டுக் ககோண்டிருந்த
திருதரோஷ்டிரன் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்.
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “நீங்கள் அனைவரும் சூத சோதினயச்

ரசர்ந்த வரைோை
ீ ரோனதயின் ேகனை {கர்ணனைப்} ரபோரில் தன்
உயினரயும் விடத் தயோரோக இருந்தவைோகக் கண்டதோல் உங்கள்
அனைவரின் இதயங்களும் னவகர்த்தைன் ேகைோை கர்ணனை ரநோக்கித்
திரும்பிை [என்று நோன் புரிந்து ககோள்கிரறன்]. கைங்கடிக்கப்பட முடியோத
ஆற்றனைக் ககோண்ட அந்த வரன்
ீ {கர்ணன்}, ஆபத்தில் இருந்து விடுபட
விரும்பியவர்களும், அச்சம் ேற்றும் துயரோல் பீடிக்கப்பட்டவர்களுேோை
துரிரயோதைன் ேற்றும் அவைது தம்பிகளின் எதிர்போர்ப்புகனளப்
கபோய்யோக்கவில்னை எை நோன் நம்புகிரறன். ககௌரவர்களின் புகைிடேோக
இருந்த பீஷ்ேர் ககோல்ைப்பட்ட ரபோது, வில்ைோளிகளில் முதன்னேயோை
கர்ணைோல் {பீஷ்ேனர இைந்ததோல் ஏற்பட்ட} அந்த இனடகவளினய
நிரப்புவதில் கவல்ை முடிந்ததோ? அந்த இனடகவளினய நிரப்பிைோலும்,
கர்ணைோல் எதிரினய அச்சத்தோல் நிரப்ப முடிந்ததோ? கவற்றி குறித்த என்
ேகன்களின் நம்பிக்னககளுக்குக் கைிகனள {பைன்கனளக்} ககோண்டு
அவைோல் {கர்ணைோல்} ேகுடம் சூட்ட முடியுேோ?” {என்று ரகட்டோன்
திருதரோஷ்டிரன்}.

கர்ணைின் புறப்போடு! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 002

The setting out of Karna! | Drona-Parva-Section-002 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ககௌரவப் பனடவரர்களுக்கு

ீ ஆறுதல் கூறிய கர்ணன்;
பனடவரர்கள்
ீ ேத்தியில் கர்ணன் கசய்த சூளுனர; ரபோருக்குப் புறப்படத் தயோரோை
கர்ணன்; ரவண்டிய உபகரணங்கனளத் தன் ரதரரோட்டியிடம் ரகட்ட கர்ணன்; பீஷ்ேர்
இருக்குேிடம் கசன்ற கர்ணன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “பிறகு, பீஷ்ேர்

ககோல்ைப்பட்டனத அறிந்த சூத சோதினயச்
ரசர்ந்த அதிரதன் ேகன் {கர்ணன்}, துயரத்தில்
விழுந்திருந்ததும், அடியற்ற கடைில் மூழ்கும்
படகுக்கு ஒப்போைதுேோை உேது ேகைின்
{துரிரயோதைைின்} பனடனய, ஒரு
சரகோதரனைப் ரபோைக் கோக்க விரும்பிைோன்.
[உண்னேயில்], ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
எதிரிகனளக் கைங்கடிப்பவனும், வில்
தரித்ரதோர் அனைவரிலும்
முதன்னேயோைவனுேோை கர்ணன்,
வைினேேிக்கத் ரதர்வரரும்,
ீ ேைிதர்களில்
முதன்னேயோைவரும், ேங்கோப் புகழ் ககோண்ட
வரருேோை
ீ சந்தனுவின் ேகன் {பீஷ்ேர்} (அவரது
ரதரிைிருந்து) வழ்த்தப்பட்டனதக்
ீ ரகள்விப்பட்டு
(ரபோர்க்களத்திற்கு) வினரந்து வந்தோன்.
ரதர்வரர்களில்
ீ சிறந்தவரோை பீஷ்ேர்
கர்ணன்
எதிரியோல் ககோல்ைப்பட்ட பிறகு, தன்
பிள்னளகனளக் கோக்க விரும்பும் தந்னதனயப் ரபோை, கடைில் மூழ்கும்
படகுக்கு ஒப்போை அந்தப் பனடனயக் கோக்க விரும்பி கர்ணன் அங்ரக
வந்தோன்.
கர்ணன் (பனடவரர்களிடம்),
ீ “உறுதி, புத்திக்கூர்னே, ஆற்றல், வரியம்,
ீ
உண்னே, தற்கட்டுப்போடு, வரர்களின்
ீ அனைத்து அறங்கள், கதய்வக
ீ
ஆயுதங்கள், பணிவு, அடக்கம், ஏற்புனடய ரபச்சு, தீனேயில் இருந்து
விடுதனை ஆகியவற்னறக் ககோண்ட அந்தப் பீஷ்ேர், சந்திரைில் ைட்சுேி
இருப்பது ரபோை இத்தனகய குணங்கனள நிரந்தரேோகப் கபற்றவரும்,
எப்ரபோதும் நன்றியுடன் இருந்தவரும், பிரோேணர்களின் எதிரிகனளக்

ககோல்பவருேோை அந்தப் பீஷ்ேர், ஐரயோ, பனக வரர்கனளக்

ீ ககோல்பவரோை
அந்தப் பீஷ்ேர் எப்ரபோது தன் விடுதனைனய {ேரணத்னத} அனடந்தோரரோ,
அப்ரபோரத பிற வரர்கள்
ீ அனைவரும் ககோல்ைப்பட்டதோகரவ நோன்
கருதுகிரறன்.
கசயலுடன் (கபோருள்கள் அனைத்தும்) ககோண்ட நினையோை

கதோடர்பின் வினளவோல், இவ்வுைகில் அைிவில்ைோதது எை எதுவும்
இருப்பதில்னை. {வினைப்பயன் என்பது நினையற்றதோனகயோல், ஒரு
கபோருளும் இவ்வுைகில் அைிவில்ைோேல் இருப்பதில்னை}. உயர்ந்த
ரநோன்புகனளக் ககோண்ட பீஷ்ேரர ககோல்ைப்பட்டோகரைில், சூரியன்
நோனள உதிப்போன் எை எவன்தோன் உறுதியோகச் கசோல்வோன்? வசுக்களின்
ஆற்றலுக்கு இனணயோை ஆற்றனைக் ககோண்டவரும், வசுக்களின்
சக்தியோல் பிறந்தவரும், பூேியின் ஆட்சியோளருேோை அவர் {பீஷ்ேர்}
ேீ ண்டும் வசுக்களுடன் இனணந்துவிட்டோர், எைரவ, உங்கள்
உனடனேகளுக்கோகவும், பிள்னளகளுக்கோகவும், இந்தப் பூேிக்கோவும்,
குருக்களுக்கோகவும், இந்தப் பனடக்கோகவும் துயரனடவரோக
ீ [1].
[1] இந்தப் பத்தி “இத்தனகய ஒருவர் ககோல்ைப்பட்டோகரைில்

இந்தப் பூேியில் அைிவுக்கு உட்படோதது எதுதோன் உள்ளது.
எைரவ, உங்கள் கசல்வங்கள், பிள்னளகள் ேற்றும்
அனைத்தும் ஏற்கைரவ அைிந்துவிட்டை என்று
கவனையனடவரோக
ீ ” என்ற கபோருனளக் ககோண்டுள்ளதோகத்
கதரிகிறது எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “கபரும்

வைினேேிக்கவரும், வரேளிக்கும் வரரும்,
ீ உைகத்தின் தனைவரும்,
கபரும் சக்தினயக் ககோண்டவருேோை சந்தனுவின் ேகன் {பீஷ்ேர்}
வழ்ந்ததும்,
ீ அதன் கதோடர்ச்சியோகப் போரதர்கள் வழ்ந்ததும்,
ீ உற்சோகேற்ற
இதயத்துடன் கூடிய கர்ணன், கண்ண ீரோல் நினறந்த கண்களுடன்
(தோர்தரோஷ்டிரர்களுக்கு) ஆறுதல் கசோல்ைத் கதோடங்கிைோன். ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, ரோனதயின் ேகனுனடய {கர்ணைின்} வோர்த்னதகனளக்
ரகட்ட உேது ேகன்களும் உேது துருப்புகளும் உரக்க அைத்கதோடங்கி,
அந்த அழுனகயின் ரபகரோைியோல் அதிக வருத்தத்னத அனடந்து
கண்ண ீனர அதிகேோக வடித்தைர் [2]. எைினும், அந்தப் பயங்கரப் ரபோர்
ேீ ண்டும் கதோடங்கி, ேன்ைர்களோல் தூண்டப்பட்ட ககௌரவப்
பனடப்பிரிவுகள் ரபகரோைிரயோடு ேீ ண்டும் முைங்கிய ரபோது,
வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களில்
ீ கோனளயோை கர்ணன், (ககௌரவப்

பனடயின்) கபரும் ரதர்வரர்களிடம்

ீ ரபசி, அவர்களுக்குப் கபரும்
ேகிழ்ச்சினய உண்டோக்கும் இந்த வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்:
[2] இந்தச் சுரைோகத்தின் பம்போய் உனரயில் சிறு

ரவறுபோடு கோணப்படுகிறது. அனைவரும் இறக்கரவண்டிய
நிர்பந்தம் இருப்பதோல், கடனேனயச் கசய்ய நோன் ஏன் அஞ்ச
ரவண்டும்? என்ற கபோருளில் அஃது இருக்கிறது என்று
இங்ரக கங்குைி விளக்குகிறோர். ரவகறோரு பதிப்பில்,
“கர்ணைின் இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்டு உேது ேகன்களும்,
பனடவரர்களும்
ீ ஒருவனரகயோருவர் அைறி அனைத்தோர்கள்;
அடிக்கடி அழுனகக்குரரைோடு கூடரவ துக்கத்திைோல்
உண்டோை கண்ண ீனரயும் கண்களோல் அப்ரபோது
வடித்தோர்கள்” என்று இருக்கிறது.
{கர்ணன்}, “நினையற்ற இந்த உைகில் (கோைைின் {ேரணத்தின்}

ரகோரப் பற்கனள ரநோக்கிரய) அனைத்தும் {அனைத்துப் கபோருட்களும்}
கதோடர்ந்து வைம் வருகின்றை. இஃனத எண்ணி, அனைத்னதயும் குறுகிய
கோைம் ககோண்டனவரய எை நோன் கருதுகிரறன். எைினும், நீங்கள்
அனைவரும் இங்கிருந்த ரபோரத, ேனைரபோை அனசயோேல் நிற்கும்
குருக்களில் கோனளயோை பீஷ்ேர் எவ்வோறு தைது ரதரில் இருந்து
வசப்பட்டோர்?
ீ வைினேேிக்கத் ரதர்வரரோை
ீ சந்தனுவின் ேகன் {பீஷ்ேர்}
வழ்த்தப்பட்டு,
ீ (ஆகோயத்தில் இருந்து) விழுந்த சூரியனைப் ரபோை
இப்ரபோது தனரயில் கிடக்கிறோர் என்றோல், ேனைக்கோற்னறத்
தோங்ககவோண்ணோ ேரங்கனளப் ரபோைரவ, குரு ேன்ைர்கள் தைஞ்சயனை
{அர்ஜுைனைக்} கிஞ்சிற்றும் தோங்க இயன்றவர்கள் இல்னை [3].
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “ேனைனயத் தூக்கிச்

கசல்லும் கோற்னற ேரங்களோல் தோங்க முடியோதனதப் ரபோை,
ேன்ைர்கள் தைஞ்சயனைத் தோங்க சக்தியற்றவர்கரள” என்று
இருக்கிறது.
எைினும், இப்ரபோது அந்த உயர் ஆன்ேோ ககோண்டவர் {பீஷ்ேர்}

கசய்தனதப் ரபோைரவ, {பனடயின்} முதன்னேயோை வரர்கள்
ீ எதிரியோல்
ககோல்ைப்பட்டதும், உற்சோகேற்ற முகங்கனளக் ககோண்டதுேோை
ஆதரவற்ற இந்தக் குரு பனடனய நோன் கோப்ரபன். இந்தச் சுனே இப்ரபோது
என் கபோறுப்போகட்டும். அந்த வரர்களில்
ீ முதன்னேயோைவர் {பீஷ்ேர்}
ரபோரில் ககோல்ைப்பட்டதோல் இந்த அண்டரே நினையற்றகதை நோன்

கோண்கிரறன். {எைரவ}, ரபோருக்கு நோன் ஏன் அஞ்ச ரவண்டும்? ஆகரவ,

களத்தில் திரிந்த படிரய என் ரநரோை கனணகளோல் அந்தக் குரு குைக்
கோனளகனள (போண்டவர்கனள) நோன் யேரைோகம் அனுப்புரவன்.
இவ்வுைகில் புகனைரய உயர்ந்த ரநோக்கேோகக் கருதும் நோன், ரபோரில்
அவர்கனள {போண்டவர்கனள} ககோல்ரவன், அல்ைது எதிரியோல்
ககோல்ைப்பட்டுக் களத்தில் உறங்குரவன்.
யுதிஷ்டிரன், உறுதியும், புத்திக்கூர்னேயும், அறமும், வைினேயும்

ககோண்டவைோவோன். விருரகோதரன் {பீேன்}, ஆற்றைில் நூறு
யோனைகளுக்கு இனணயோைவைோவோன், அர்ஜுைரைோ
இளனேயோைவைோகவும், ரதவர்கள் தனைவைின் {இந்திரைின்}
ேகைோகவும் இருக்கிறோன். எைரவ, அந்தப் போண்டவப் பனட
ரதவர்களோலும் எளிதோக வழ்த்தப்பட
ீ முடியோததோகும். யேனுக்கு நிகரோை
இரட்னடயர்கள் {நகுைனும், சகோரதவனும்} எந்தப் பனடயில்
இருக்கிறோர்கரளோ, ரதவகியின் ேகனும் {கிருஷ்ணனும்}, சோத்யகியும் எந்தப்
பனடயில் இருக்கிறோர்கரளோ, அந்தப் பனட கோைைின் {ேரணத்தின்} ரகோரப்
பற்கனளப் ரபோன்றதோகும். அஃனத அணுகும் எந்தக் ரகோனையும்
உயிருடன் திரும்ப ேோட்டோன்.
கபருகியிருக்கும் தவச் சக்தினய தவத் துறவுகளோரைரய

விரவகிகள் எதிர்ககோள்வனதப் ரபோை, பனடயும் {சக்தியும்} பனடயோரைரய
{சக்தியோரைரய} எதிர்க்கப்பட ரவண்டும். எதிரினய எதிர்த்து, என்
தரப்னபக் கோப்பதில் என் ேைத்தில் உறுதியனடந்திருக்கிரறன். ஓ!
ரதரரோட்டிரய, அன்று நோன் எதிரியின் வல்ைனேனயத் தடுத்து,
ரபோர்க்களத்னத அனடந்ததுரே அவனை வழ்த்தப்
ீ ரபோகிரறன். இந்த உள்
{குடும்பப்} பனகனய நோன் கபோறுக்க ேோட்ரடன். துருப்புகள்
பிளக்கப்படும்ரபோது, அணிவகுக்க (உதவ) முயற்சி கசய்யும் ஒருவரை
நண்பைோவோன் {நோன் அந்தச் சிறந்த நண்பைோகரவ இருப்ரபன்}.
ஒன்று, நோன் ஒரு ரநர்னேயோை ேைிதனுக்குத் தகுந்த நீதிேிக்கச்

சோதனைனய அனடரவன், அல்ைது என் உயினரத் துறந்து பீஷ்ேனரத்
கதோடர்ரவன். ஒன்று, நோன் ஒன்றோகச் ரசர்ந்திருக்கும் என் எதிரிகள்
அனைவனரயும் ககோல்ரவன், அல்ைது அவர்களோல் ககோல்ைப்பட்டு
வரர்களுக்கோக
ீ ஒதுக்கப்பட்டிருக்கும் உைகங்களுக்குச் கசல்ரவன்.
ஓ! ரதரரோட்டிரய, கபண்களும், குைந்னதகளும் உதவிக்கோகக்

கூச்சைிடும்ரபோரதோ, துரிரயோதைைின் ஆற்றல் தடுக்கப்படும்ரபோரதோ

நோன் இனதரய கசய்ய ரவண்டும் என்பனத நோன் அறிரவன் [4]. எைரவ,

எதிரினய நோன் இன்று கவல்ரவன். இந்தப் பயங்கரப் ரபோரில் என்
உயினரக் குறித்துக் கவனை ககோள்ளோேல், குருக்கனளப் போதுகோக்கும்
நோன், போண்டுவின் ேகன்கனளக் ககோல்ரவன். என் எதிரிகள்
அனைவனரயும் ஒன்றோகச் ரசர்த்துப் ரபோரில் ககோல்லும் நோன்,
திருதரோஷ்டிரர் ேகனுக்கு {துரிரயோதைனுக்கு} (ேறுப்பதற்கிடேில்ைோ)
அரசுரினேனய அளிப்ரபன்.
[4] ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், “ஓ!

ரதரரோட்டிரய, கபண்கள் ேற்றும் குைந்னதகள்
உதவிக்கோக உரக்க அைறும்ரபோதும்,
தோர்தரோஷ்டிரர்களின் {கசருக்கு} கபருனே
இைிவுபடுத்தப்படும்ரபோதும் இனதச் கசய்யரவ
நோன் கடனேப்பட்டுள்ளதோக உண்னேயில் நோன்
கருதுகிரறன். ” என்று இருக்கிறது. அம் பறாத்தூணி
தங்கத்தோைோைதும், பிரகோசேோைதும், ரத்திைங்கள் ேற்றும்

கற்கரளோடு ஒளிர்வதுேோை அைகிய என் கவசம் எைக்குப் பூட்டப்
படைோம்; சூரியனுக்கு இனணயோை பிரகோசம் ககோண்ட என்
தனைக்கவசமும் {கிரீடமும்}, விற்களும், கநருப்பு, நஞ்சு அல்ைது
போம்புகளுக்கு ஒப்போை என் கனணகளும் தரிக்கப்படைோம். (என் ரதரில்)
உரிய இடங்களில் பதிைோறு {16} அம்பறோத்தூணிகள் கட்டப்படட்டும்,
ரேலும் சிறந்த விற்கள் பைவும் ககோண்டு வரப்படட்டும். கனணகள்,
ஈட்டிகள், கைேோை கதோயுதங்கள், பல்ரவறு வண்ணங்களில் தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட என் சங்கு ஆகியனவ தயோரோகட்டும்.
பல்ரவறு வண்ணங்களிைோைதும், சிறந்ததும் தங்கத்தோைோைதும்,

தோேனரயின் பிரகோசத்னதக் ககோண்டதும், யோனை கட்டும் சங்கிைி
கபோறிக்கப்பட்ட {ககோடினயக் ககோண்டதுேோை} என் அைகிய ககோடிேரம்,
கேன்னேயோை துணியோல் துனடக்கப்பட்டு, அற்புதேோை ேோனைகளோலும்,
கேல்ைிய இனைகளோலும் அைங்கரிப்பட்டு என்ைிடம் ககோண்டு
வரப்படட்டும். ஓ! ரதரரோட்டியின் ேகரை, பழுப்பு ரேகங்களின்
நிறத்தோைோைனவயும், கேைிதோக இல்ைோதனவயும் {பருத்தனவயும்},
ேந்திரங்களோல் புைிதப்படுத்தப்பட்ட நீரில் குளித்தனவயும், பிரகோசேோை
தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை ரவகேோை குதினரகள் சிைவும்
என்ைிடம் வினரவோகக் ககோண்டுவரப்படட்டும்.

தங்க ேோனைகளோலும், ரத்திைங்களோலும் அைங்கரிக்கப்பட்டதும்,

சூரியனைரயோ, சந்திரனைரயோ ரபோைப் பிரகோசேோைதும், ஆயுதங்கள்,
ேற்றும் சிறந்த விைங்குகள் பூட்டப்பட்டுத் ரதனவயோை அனைத்னதயும்
ககோண்டதுேோை சிறந்த ரதர் ஒன்றும் என்ைிடம் வினரவோகக்
ககோண்டுவரப்படட்டும். கபரும் தோங்கும் திறனைக் ககோண்ட பை சிறந்த
விற்களும், (எதிரினயத்) தோக்க வல்ை சிறந்த நோண்கயிறுகள் பைவும்,
கபரியதும், கனணகள் நினறந்ததுேோை அம்பறோத்தூணிகள் சிைவும், என்
உடலுக்கோை கவசங்கள் சிைவும் என்ைிடம் வினரவோகக்
ககோண்டுவரப்படட்டும். தயிர்க்கனடசல்கள் நினறந்தனவயும், பித்தனள
ேற்றும் தங்கத்தோைோைனவயுேோை குடங்களும், கவளிரய கசல்லும்
சந்தர்ப்பங்களில் ரதனவப்படும் (ேங்கைேோை) கபோருட்கள் அனைத்தும்
என்ைிடம் வினரவோகக் ககோண்டுவரப்படட்டும். ேைர்களோைோை
ேோனைகள் ககோண்டுவரப்படட்டும், அனவ என் உடைின் (தகுந்த)
அங்கங்களில் சூடப்படட்டும். கவற்றிக்கோை ரபரினககள்
முைங்கப்படட்டும்.
ஓ! ரதரரோட்டிரய, கிரீடியும் (அர்ஜுைனும்), விருரகோதரனும்

{பீேனும்}, தர்ேைின் ேகனும் (யுதிஷ்டிரனும்), இரட்னடயர்களும்
{நகுைனும், சகோரதவனும்} எங்கிருக்கிறோர்கரளோ, அந்த இடத்திற்கு
வினரவோகச் கசல்வோயோக. அவர்கரளோடு ரபோரில் ரேோதி, ஒன்று நோன்
அவர்கனளக் ககோல்ரவன், அல்ைது எதிரிகளோை அவர்களோல்
ககோல்ைப்படும் நோன் பீஷ்ேனரப் பின்கதோடர்ரவன். அர்ஜுைன்,
வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்}, சோத்யகி, சிருஞ்சயர்கள் ஆகிரயோனரக்
ககோண்ட அந்தப் பனட ேன்ைர்களோல் கவல்ைப்படமுடியோதது எை நோன்
நினைக்கிரறன். அனைத்னதயும் அைிக்கும் கோைரை, முரட்டுத்தைேோை
கண்கோணிப்புடன் கிரீடினய {அர்ஜுைனைப்} போதுகோத்தோலும், அவனுடன்
ரேோதி அவனைக் ககோல்ரவன், அல்ைது பீஷ்ேரின் வைியில் நோனும்
யேனுைகு கசல்ரவன். அவ்வரர்களுக்கு
ீ ேத்தியில் நோரை கசல்ரவன்
என்று நிச்சயேோக நோன் கசோல்கிரறன். உட்பனகனயத் தூண்டோரதோரும்,
என்ைிடம் பைவைேோை
ீ பற்று ககோள்ளோரதோரும், நீதியற்ற ஆன்ேோ
ககோள்ளோரதோருரே (ேன்ைர்கரள) எைக்குக் கூட்டோளிகளோவர்[5]” {என்றோன்
கர்ணன்}.
[5] உட்பனகனயத் தூண்டுபவர்கரளோ, என்ைிடம் உறுதியோை

பற்றில்ைோதவர்கரளோ, ககட்ட எண்ணம் ககோண்டவர்கரளோ
எைக்குக் கூட்டோளிகளோக ேோட்டோர்கள் என்பது இங்ரக
கபோருள்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “சிறந்த ஏர்க்கோனைக்

ககோண்டதும், தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதும், ேங்கைகரேோைதும்,
ககோடிேரத்துடன் கூடியதும், கோற்றின் ரவகத்னதக் ககோண்ட சிறந்த
குதினரகள் பூட்டப்பட்டதும், கபரும் பைம் ககோண்டதும்,
வினையுயர்ந்ததுேோை சிறந்த ரதனரச் கசலுத்திய கர்ணன் கவற்றிக்கோக
(ரபோரிடச்) கசன்றோன்.
இந்திரனை வைிபடும் ரதவர்கனளப் ரபோைக் குரு ரதர்வரர்களில்

ீ
முதன்னேயோரைோரோல் வைிபடப்பட்டவனும், சூரியனைப் ரபோை
அளவிைோ சக்தி ககோண்டவனும், உயர் ஆன்ேோ ககோண்டவனுேோை அந்தக்
கடும் வில்ைோளி {கர்ணன்}, தங்கம், ரத்திைம் ேற்றும் கற்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டதும், சிறந்த ககோடிேரத்னதக் ககோண்டதும், சிறந்த
குதினரகள் பூட்டப்பட்டதும், ரேகங்களின் முைக்கத்திற்கு இனணயோை
சடசடப்கபோைி ககோண்டதுேோை ரதரில், ரபோர்க்களத்தின் எவ்விடத்தில்
அந்தப் போரதக் குைக்கோனள (பீஷ்ேர்) இயற்னகக்கோை தன் கடனைச்
கசலுத்திைோரரோ {ஆன்ே விடுதனைனய விரும்பி உயிர் துறந்தோரரோ} அந்த
இடத்திற்குச் கசன்றோன். கநருப்பின் பிரகோசத்னதக் ககோண்ட அைகோை
ரேைியுடன் கூடியவனும், கபரும் வில்ைோளியும், வைினேேிக்கத்
ரதர்வரனுேோை
ீ அந்த அதிரதன் ேகன் {கர்ணன்}, கதய்வகத்
ீ ரதனரச்
கசலுத்தும் ரதவர்களின் தனைவனை {இந்திரனைப்} ரபோை, கநருப்பின்
ஒளினயக் ககோண்ட தன் அைகிய ரதரில் ஏறி ஒளிர்ந்தோன்.

அர்ஜுைைின் புகழ் கசோன்ை கர்ணன்!

Karna’s eulogy on Arjuna! | Drona-Parva-Section-003 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: பீஷ்ேர் இருக்குேிடம் கசன்ற கர்ணன்; பீஷ்ேரிடம் அர்ஜுைைின்

கபருனேகனளச் கசோல்ைி, ரபோரிட அனுேதி ரவண்டிய கர்ணன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன்,

“க்ஷத்திரியர்கள் அனைவனரயும் ககோல்பவரும்,
நீதிேிக்க ஆன்ேோவும், அளவிைோ சக்தியும்
ககோண்ட வரரும்,
ீ கபரும் வில்ைோளியும், கதய்வக
ீ
ஆயுதங்கனளக் ககோண்டு சவ்யசச்சிைோல்
{அர்ஜுைைோல்} (தன் ரதரில் இருந்து)
வழ்த்தப்பட்டவருேோை
ீ ேதிப்புக்குரிய போட்டன்
பீஷ்ேர், வைினேேிக்கக் கோற்றோல் வற்ற கசய்யப்பட்ட பரந்த கபரும்
கடனைப் ரபோைக் கனணகளின் படுக்னகயில் கிடப்பனதக் கண்டு, உேது
ேகன்களுக்கு கவற்றி ேீ தோை நம்பிக்னகயும், ேை அனேதியும் அவர்களது
கவசங்கரளோடு கோணோேல் ரபோைது.
அடியற்ற கபருங்கடனைக் கடக்க முயன்று அதில்

மூழ்குபவர்களுக்கு ஒரு தீவோக எவர் இருந்தோரரோ அவனர {பீஷ்ேனர}
கண்டு, யமுனையின் ஊற்று ரபோைத் கதோடர்ச்சியோை கனணகளோல்
அனைத்துப் பக்கங்களிலும் எவர் சூைப்பட்டிருந்தோரரோ அந்த வரனர
ீ
{பீஷ்ேனர} கண்டு, கபரும் இந்திரைோல் பூேியில் தள்ளப்பட்ட தோங்க
முடியோத சக்தி ககோண்ட னேநோக ேனைனயப் ரபோை எவர் இருந்தோரரோ
அந்த வரனர,
ீ ஆகோயத்திைிருந்து பூேியில் விழுந்திருக்கும் சூரியனைப்
ரபோை எவர் கிடந்தோரரோ அந்த வரனர,
ீ பைங்கோைத்தில் விருத்திரைிடம்
வழ்ந்துக்
ீ கோணப்படோ நினையில் இருந்த இந்திரனைப் ரபோை எவர்
இருந்தோரரோ அவனர, ரபோர் வரர்கள்
ீ அனைவரின் புைன்கனளயும் எவர்
ேயங்கச் கசய்தோரரோ அவனர, ரபோரோளிகள் அனைவரிலும்
முதன்னேயோை அவனர, வில்ைோளிகள் அனைவருக்கும் அனடயோளேோை
{ககோடி ரபோன்ற} அவனர, ேைிதர்களில் கோனளயும், வரரும்,
ீ உேது
தந்னதயுேோை அந்தப் பீஷ்ேர், ரபோரில் வழ்த்தப்பட்டு,
ீ அர்ஜுைைின்
கனணகளோல் ேனறக்கப்பட்டு, வரப்
ீ படுக்னகயில் கிடக்கும் அந்தப்
போரதர்களின் போட்டனைக் கண்டு, துயரோல் நினறந்து, கிட்டத்தட்ட
உணர்வற்ற நினையில் இருந்த அந்த அதிரதன் ேகன் (கர்ணன்), கபரும்
போசத்துடன் தன் ரதரில் இருந்து இறங்கிைோன். (ரசோகத்தோல்)

பீடிக்கப்பட்டு, கண்ண ீரோல் கைங்கிய கண்களுடன் இருந்த அவன் {கர்ணன்}
கோல்நனடயோக {நடந்ரத} கசன்றோன்.
கூப்பிய கரங்களுடன் அவனர {பீஷ்ேனர} வணங்கிய அவன்

{கர்ணன்}, அவரிடம் {பீஷ்ேரிடம்}, “நோன் கர்ணன்! நீர் அருளப்பட்டிருப்பீரோக!
ஓ! போரதரர {பீஷ்ேரர}, புைிதேோை, ேங்கைகரேோை வோர்த்னதகனள
என்ைிடம் ரபசுவரோக,
ீ கண்கனளத் திறந்து என்னைக் கோண்பீரோக.
முதிர்ந்தவரும், ேரியோனதக்குரியவரும், அறத்திற்குத் தன்னை
அர்ப்பணித்துக் ககோண்டவருேோை நீரர ககோல்ைப்பட்டுத் தனரயில்
கினடப்பதோல், எந்த ேைிதனும் தன் நற்கசயல்களின் கைிகனள
{புண்ணியப் பைன்கனள} இவ்வுைகில் அனுபவிக்கேோட்டோன் என்பது
நிச்சயேோகிறது.
ஓ! குருக்களில் முதன்னேயோைவரர {பீஷ்ேரர}, அவர்களில்

{குருக்களில்} கருவூைத்னத நிரப்புவதிலும், ஆரைோசனைகள் கூறுவதிலும்,
துருப்புகனளப் ரபோர்வியூகத்தில் அணிவகுக்கச் கசய்வதிலும்,
ஆயுதங்கனளப் பயன்படுத்துவதிலும் (உம்னேப் ரபோை) ரவறு யோனரயும்
நோன் கோணவில்னை. ஐரயோ, நீதிேிக்கப் புரிதல் ககோண்ட ஒருவர்,
ஆபத்துகள் அனைத்திலும் குருக்கனள எப்ரபோதும் போதுகோக்கும் ஒருவர்,
எண்ணற்ற ரபோர்வரர்கனளக்
ீ ககோண்ட ஒருவர் பித்ருக்களின் உைகிற்குச்
கசல்கிறோர். இந்நோளிைிருந்து, ஓ! போரதர்களின் தனைவரர {பீஷ்ேரர},
ரகோபத்தில் தூண்டப்படும் போண்டவர்கள் ேோன்கனளக் ககோல்லும்
புைிகனளப் ரபோைக் குருக்கனளக் ககோல்ைப் ரபோகின்றைர்.
இன்று, கோண்டீவ நோகணோைியின் சக்தினய அறியும் ககௌரவர்கள்,

வஜ்ரதோரினய {இந்திரனை} அச்சத்துடன் கருதும் அசுரர்கனளப் ரபோை,
இன்று சவ்யசச்சினை {அர்ஜுைனைக்} ேதிக்கப் ரபோகின்றைர் [1]. இன்று
கோண்டீவத்தில் இருந்து ஏவப்படும் கனணகளின் இடிக்ககோப்போை ஒைி,
குருக்கனளயும், பிற ேன்ைர்கனளயும் கபரும் அச்சத்தில்
ஆழ்த்தப்ரபோகிறது. இன்று, ஓ! வரரர
ீ {பீஷ்ேரர}, ககோடுந்தைல்களோைோை
கநருப்பு ஒரு கோட்னட எரிப்பது ரபோை, கிரீடியின் {அர்ஜுைைின்}
கனணகள் தோர்தரோஷ்டிரர்கனள எரிக்கும்.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி பின்வருேோறு இருக்கிறது,

“சவ்யசோசியின் வரத்னத
ீ அறிந்தவர்களோை ககௌரவர்கள்,
அசுரர்கள் வஜ்ரோயுதத்தின் ஒைியிைோல் பயத்னத

அனடவனதப் ரபோை, கோண்டீவத்தின் ஒைியிைோல் இன்று

அச்சேனடயப்ரபோகிறோர்கள்”
கோற்றும் கநருப்பும் ரசர்ந்து கோட்டின் எந்தப் பகுதிகளிகைல்ைோம்

கசல்லுரேோ, அப்பகுதிகளிலுள்ள கசடிகள், ககோடிகள் ேற்றும் ேரங்கள்
அனைத்னதயும் அனவ எரிக்கின்றை. போர்த்தன் {அர்ஜுைன்},
பற்றிகயரியும் கநருப்னபப் ரபோன்றவன் என்பதில் ஐயேில்னை, ஓ!
ேைிதர்களில் புைிரய {பீஷ்ேரர}, கிருஷ்ணன் கோற்னறப் ரபோன்றவன்
என்பதிலும் ஐயேில்னை. ஓ! போரதரர {பீஷ்ேரர}, போஞ்சஜன்யத்தின்
முைக்கத்னதயும், கோண்டீவத்தின் நோகணோைினயயும் ரகட்கும் ககௌரவத்
துருப்புகள் அனைத்தும் அச்சத்தோல் நினறயப் ரபோகின்றை.
அந்த எதிரிகனளக் கைங்கடிப்பவன் {அர்ஜுைன்} (ேன்ைர்கனள

ரநோக்கி) முன்ரைறும்ரபோது, அவனுக்குச் கசோந்தேோைதும், குரங்குக்
ககோடிக் ககோண்டதுேோை அந்தத் ரதரின் சடசடப்கபோைினய {பீஷ்ேரோை}
நீரில்ைோேல் அவர்களோல் {ேன்ைர்களோல்} தோங்கிக் ககோள்ள இயைோது.
விரவகிகளோல் விவரிக்கப்படுவனதப் ரபோை ேைிசக்திக்கு அப்போற்பட்ட
சோதனைகனளக் ககோண்ட அர்ஜுைனை எதிர்க்க உம்னேத் தவிர
ேன்ைர்களில் ரவறு யோர் தகுந்தவர்?
உயர் ஆன்ேோவோை முக்கண்ணரைோடு (ேகோரதவரைோடு) அவன்

{அர்ஜுைன்} கசய்த ரபோர் ேைித சக்திக்கு அப்போற்பட்டரத. அவன்
{அர்ஜுைன்}, புைிதேற்ற ஆன்ேோக்கனளயுனடயவர்களோல் அனடயப்பட
முடியோத வரத்னத அவைிடம் {சிவைிடம்} இருந்ரத அனடந்திருகிறோன்.
ரேலும், ரபோரில் ேகிழ்பவைோை ேோதவைோல் {கிருஷ்ணைோல்} அந்தப்
போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்} போதுகோக்கப்படுகிறோன்.
ரதவர்கள் ேற்றும் தோைவர்களோல் வைிபடப்படுபவரும், க்ஷத்திரிய

குைத்னத அைித்தவரும், ரபோரில் ரோேனரரய {பரசுரோேனரரய}
வழ்த்தியவரும்,
ீ கபரும் சக்தி ககோண்டவருேோை உம்ேோரைரய எவன்
முன்பு கவல்ைப்படவில்னைரயோ, அவனை {அர்ஜுைனைப்} ரபோரில்
கவல்ை ரவறு எவன் தகுந்தவைோவோன்.
ரபோர்க்களத்தில் வரர்களில்
ீ முதன்னேயோை அந்தப் போண்டுவின்
ேகரைோடு {அர்ஜுைரைோடு} ஒப்பிடப்பட முடியோதவைோை நோன், கவறும்
போர்னவயோரைரய தன் எதிரிகனளக் ககோல்பவனும், கடும் நஞ்சுேிக்கப்
போம்புக்கு ஒப்போைவனும், துணிவுேிக்கவனுேோை அந்தக் கடும் வரனை
ீ
{அர்ஜுைனை}, என் ஆயுதங்களின் சக்தியோல் உேது அனுேதியின் ரபரில்
ககோல்ைத்தகுந்தவைோரவன்” என்றோன் {கர்ணன்}” {என்றோன் சஞ்சயன்

திருதரோஷ்டிரைிடம்}.

ககௌரவர்களுக்கு ஊக்கேளித்த கர்ணன்!

Karna encouraged the Kauravas! | Drona-Parva-Section-004 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கர்ணனுக்கு அனுேதி அளித்த பீஷ்ேர்; களத்திற்கு வந்து

ககௌரவர்களுக்கு ஊக்கேளித்த கர்ணன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “இப்படிப் ரபசிக்

ககோண்டிருந்த அவைிடம் {கர்ணைிடம்}, முதிர்ந்தவரோை குரு போட்டன்
{பீஷ்ேர்}, ேகிழ்ச்சி நினறந்த இதயத்துடன், கோைம் ேற்றும் இடம் ஆகிய
இரண்டிற்கும் ஏற்றவனகயில் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோர் {பீஷ்ேர்
கர்ணைிடம்}: “ஆறுகளுக்குப் கபருங்கடலும், அனைத்து ஒளிரும்
ரகோள்களுக்குச் சூரியனும், உண்னேக்கு ரநர்னேயோைவர்களும்
{நல்ரைோரும்}, வினதகளுக்கு வளேோை நிைமும், அனைத்து
உயிரிைங்களுக்கு ரேகங்களும் ரபோைரவ உன் உறவிைர்களுக்கும்,
நண்பர்களுக்கும் நீ இருப்போயோக. ஆயிரங்கண் ககோண்டவனை
{இந்திரனைச்} சோர்ந்த ரதவர்கள் ரபோைரவ உன் கசோந்தங்கள் உன்னைச்
சோர்ந்து இருக்கட்டும் [1]. உன் எதிரிகனள அவேதிப்பவைோகவும், உன்
நண்பர்களின் இன்பத்னத அதிகரிப்பவைோகவும் நீ இருப்போயோக.

கசோர்க்கவோசிகளுக்கு விஷ்ணுனவப் ரபோைரவ ககௌரவர்களுக்கு நீ

இருப்போயோக.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “இைிய கைியுள்ள ேரத்னத

அண்டிப் பினைக்கும் பறனவகனளப் ரபோை, பந்துக்கள் உன்னை
அண்டிப் பினைக்கட்டும்” என்றிருக்கிறது.
திருதரோஷ்டிரன் ேகனுக்கு {துரிரயோதைனுக்கு} ஏற்புனடயனதச்

கசய்ய விரும்பிய நீ, ஓ! கர்ணோ, ரோஜபுரத்திற்குச் கசன்று, உன் கரங்களின்
வல்ைனே ேற்றும் ஆற்றைிைோல் கோம்ரபோஜர்கனள வழ்த்திைோய்.
ீ
கிரிவ்ரஜத்தில் தங்கியிருந்த நக்ைஜித் முதைோை ேன்ைர்கள் பைர்,
அம்பஷ்டர்கள், விரதஹர்கள், கந்தர்வர்கள் [2] ஆகிரயோர் அனைவரும்
உன்ைோல் வழ்த்தப்பட்டைர்.
ீ ஓ! கர்ணோ, இேயத்தின் கோட்டரண்களில்
வசிப்ரபோரோை மூர்க்கேோகப் ரபோரிடும் கிரோதர்கள், உன்ைோல் முன்கபோரு
சேயம், துரிரயோதைைின் ஆளுனகக்குக் கட்டுப்பட்டவர்களோக
ஆக்கப்பட்டைர். அரத ரபோை, உத்கைர்கள், ரேகைர்கள், கபௌண்ட்ரர்கள்,
கைிங்கர்கள், ஆந்திரர்கள், நிேோதர்கள், திரிகர்த்தர்கள், போஹ்ைீ கர்கள்
ஆகிரயோர் அனைவரும் உன்ைோல் ரபோரில் வழ்த்தப்பட்டைர்.
ீ
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இது கோந்தோரர்கள் என்று

குறிப்பிடப்படுகிறது.
ஓ! கர்ணோ, துரிரயோதைனுக்கு நன்னே கசய்யும் விருப்பத்தோல்

உந்தப்பட்ட நீ, பிற நோடுகள் பைவற்றிலும், ஓ! வரோ,
ீ கபரும் சக்தி ககோண்ட
பை ேன்ைர்கனளயும், குைங்கனளயும் வழ்த்திைோய்.
ீ ஓ! குைந்தோய் {கர்ணோ},
கசோந்தங்கள், உறவிைர்கள், நண்பர்கள் ஆகிரயோருக்குத் துரிரயோதைன்
எப்படிரயோ, அப்படிரய நீயும் ககௌரவர்கள் அனைவருக்கும் புகைிடேோக
இருப்போயோக. ேங்கைகரேோை வோர்த்னதகளோல் நோன் உைக்கு
உத்தரவிடுகிரறன், ரபோ! எதிரிகளுடன் ரபோரிடுவோயோக. ரபோரில்
குருக்கனள வைிநடத்தி கவற்றினய துரிரயோதைனுக்கு அளிப்போயோக.
துரிரயோதைனைப் ரபோைரவ நீயும் எங்களது ரபரரை {எங்களுக்குப் ரபரன்
ரபோன்றவரை}. விதிப்படி துரிரயோதைனுக்கு நோங்கள் அனைவரும்
எப்படிரயோ அப்படிரய உைக்கும் ஆகிரறோம்.
ஓ! ேைிதர்களில் முதன்னேயோைவரை {கர்ணோ}, ஒரர கருவில்

பிறந்ரதோர் உறனவவிட, ரநர்னேயோளர்களிடம் ரநர்னேயோளர்கள்
{நல்ரைோருடன் நல்ரைோர்} ககோள்ளும் ரதோைனேரய ரேன்னேயோைது
என்று விரவகிகளின் கசோல்கின்றைர். எைரவ குருக்களுடன் நீ ககோண்ட
உறனவ கபோய்யோக்கோேல், ககௌரவப் பனடனய உைதோகரவ கருதி,

துரிரயோதைனைப் ரபோைரவ அனதப் போதுகோப்போயோக” {என்றோர் பீஷ்ேர்}.
இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட னவகர்த்தைன் {சூரியன்} ேகன் கர்ணன்,

பீஷ்ேரின் போதத்னத வணங்கி, (அவரிடம் வினடகபற்று) ககௌரவ
வில்ைோளிகள் அனைவரும் இருக்கும் இடத்திற்கு வந்தோன். பரந்திருந்த
அந்தப் கபரும் பனடயின் ஒப்பற்ற முகோனேக் கண்ட அவன் {கர்ணன்}, நல்ை
ஆயுதங்கனளத் தரித்ரதோரும், அகன்ற ேோர்புகனள உனடரயோருேோை அந்த
வரர்கனள
ீ (ஊக்க வோர்த்னதகளோல்) உற்சோகப்படுத்தத் கதோடங்கிைோன்.
துரிரயோதைன் தனைனேயிைோை ககௌரவர்கள் அனைவரும் ேகிழ்ச்சியோல்
நினறந்தைர்.
வைிய கரங்களும், உயர் ஆன்ேோவும் ககோண்ட கர்ணன், ரபோருக்கோக,

அந்த முழுப் பனடயின் தனைனேயில் தன்னை நிறுத்திக் ககோண்டனதக்
கண்ட ககௌரவர்கள் உரத்த கூச்சல்களோலும், {தங்கள்} கக்கங்கனளத்
{ரதோள்கனளத்} தட்டும் ஒைிகளோலும், சிங்க முைக்கங்களோலும், விற்களின்
நோகணோைிகளோலும், இன்னும் பிற பல்ரவறு ஒைிகளோலும் அவனை
{கர்ணனை} வரரவற்றைர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

துரரோணனர முன்கேோைிந்த கர்ணன்!

Karna proposed Drona! | Drona-Parva-Section-005 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: பனடத்தனைவனர நியேிப்பதில் கர்ணைின் ஆரைோசனைனயக்

ரகட்ட துரிரயோதைன்; துரரோணனர முன்கேோைிந்த கர்ணன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரன்} கசோன்ைோன்,

“ேைிதர்களில் புைியோை கர்ணன் தன் ரதரில்
ஏறுவனதக் கண்ட துரிரயோதைன், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்து
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன், “உன்ைோல்
போதுகோக்கப்படும் இந்தப் பனட, இப்ரபோது உரிய
தனைவனைக் ககோண்டிருக்கிறது எை நோன்
நினைக்கிரறன். எைினும், எது முனறயோைரதோ,
எது நேது சக்திக்குட்பட்டரதோ, அஃது இப்ரபோது
தீர்ேோைிக்கப்பட ரவண்டும்” என்றோன்
{துரிரயோதைன்}.
கர்ணன் {துரிரயோதைைிடம்}, “ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய

{துரிரயோதைோ}, ேன்ைர்களில் விரவகி என்பதோல் நீரய எங்களுக்கு அனதச்
கசோல்வோயோக. ஒருவன் எனதக் கோண்கிறோரைோ, அந்தக் கோரியத்னத,
நிச்சயம் ரவறு ஒருவைோல் சிறப்போகக் கோண முடியோது. {தனைவன் கசய்ய
ரவண்டியனத கோரியத்னத, அவனை விடச் சிறப்போக ரவறு எவனும்
அறியேோட்டோன்}. நீ என்ை கசோல்ைப் ரபோகிறோய் என்பனதக் ரகட்க
ேன்ைர்கள் அனைவரும் விரும்புகின்றைர். தகோத வோர்த்னதகள் எனதயும்
நீ உச்சரிக்க ேோட்டோய் என்ற உறுதி எைக்கு இருக்கிறது” என்றோன் {கர்ணன்}.
துரிரயோதைன் {கர்ணைிடம்}, “வயது, ஆற்றல், கல்வி ஆகியவற்னறக்

ககோண்ட பீஷ்ேர், நம் வரர்கள்
ீ அனைவரோலும் ஆதரிக்கப்பட்டு {இதுவனர}
நேது பனடயின் தனைவரோக இருந்தோர். ஓ! கர்ணோ, கபரும் ேகினேனயக்
ககோண்ட அந்த உயர் ஆன்ேோ {பீஷ்ேர்}, கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை என்
எதிரிகனளக் ககோன்று, பத்து நோட்களோக நன்றோகப் ரபோரிட்டு நம்னேக்
கோத்தோர். அனடவதற்கு ேிக அரிதோை சோதனைகனள அவர் அனடந்தோர்.
ஆைோல் இப்ரபோரதோ அவர் {பீஷ்ேர்} கசோர்க்கத்திற்கு உயர இருக்கிறோர். ஓ!

கர்ணோ, அவருக்குப் பிறகு நேது பனடத்தனைவரோக இருக்கத் தகுந்தவர் எை

யோனர நீ நினைக்கிறோய்?
கடைில் படரகோட்டி இல்ைோத படனகப் ரபோை, ஓ! ரபோரில்

முதன்னேயோைவரை {கர்ணோ}, ரபோரில் பனடத்தனைவைில்ைோத ஒரு
பனட, ரபோரில் குறுகிய கோைம் கூட நினைக்க முடியோது. உண்னேயில்,
படரகோட்டி இல்ைோத படனகப் ரபோைரவோ, ரதரரோட்டி இல்ைோத ரதர்
ரபோைரவோ தனைவைில்ைோத பனட அச்சத்தோல் பீடிக்கப்பட்டு எங்ரக
ரவண்டுேோைோலும் கசல்ைக்கூடும் {சிதறி ஓடக்கூடும்}. தோன் கசல்லும்
நோட்டின் வைிகனள அறியோத வணிகன் அனைத்து வனகத் துயர்களிலும்
விழுவனதப் ரபோைரவ, தனைவைில்ைோத பனடயும் அனைத்து வனகத்
துயருக்கும் கவளிப்பட்டு நிற்கும்.
எைரவ, நேது பனடயின் உயர் ஆன்ே வரர்களுக்கு

ீ ேத்தியில்,
சந்தனுவின் ேகனுக்குப் {பீஷ்ேருக்குப்} பின்பு தனைவரோக இருக்கத் தகுந்த
ஒருவனரக் கண்டுபிடிப்போயோக. ரபோரில் தகுந்த தனைவரோக யோனர நீ
கருதுகிறோரயோ, அவனரரய நோம் அனைவரும் ரசர்ந்து தனைவரோக்குரவோம்
என்பதில் ஐயேில்னை” என்றோன் {துரிரயோதைன்}.
கர்ணன் {துரிரயோதைைிடம்}, “ேைிதர்களில் முதன்னேயோை

இவர்கள் அனைவரும் உயர் ஆன்ேோ ககோண்ரடோரர. இவர்களில்
ஒவ்கவோருவரும் நேது தனைவரோக இருக்கத் தகுந்தவரர. {அதில்} சிறு
ரசோதனைக்குக் கூட இங்கு அவசியேில்னை. உன்ைதேோை
பரம்பனரகனளச் ரசர்ந்த இவர்கள், தோக்கும் கனைகனளயும்
அறிந்திருக்கின்றர். ஆற்றலும், புத்திக் கூர்னேயும் ககோண்ட இவர்கள்
அனைவரும், ரபோரில் பின்வோங்கோதவர்களோகவும், விரவகம்
ககோண்டவர்களோகவும், சோத்திரங்கனள அறிந்ரதோரோகவும், கவைம்
ககோண்டவர்களோகவும் இருக்கின்றைர்.
எைினும், ஒரர ரநரத்தில் அனைவரும் தனைவர்களோக இருக்க

முடியோது. எவரிடம் சிறப்புத் தகுதிகள் இருக்கின்றைரவோ, அந்த ஒருவரர
தனைவரோகத் ரதர்ந்கதடுக்கப்பட ரவண்டும். இவர்கள் அனைவரும்
தங்கனள ஒருவருக்ககோருவர் இனணயோைவர்களோகரவ கருதுகின்றைர்.
எைரவ இவர்களில் எவரோவது ஒருவர் ககௌரவிக்கப்பட்டோல்
{தனைவைோக்கப்பட்டோல்} ேற்றவர்கள் அதிருப்தி ககோள்வர்; அதற்கு ரேலும்
அவர்கள் உைக்கு நன்னே கசய்ய விரும்பி ரபோரிட ேோட்டோர்கள் என்பதும்
கதளிவோைதோகும்.

எைினும், இந்த வரர்கள்

ீ அனைவருக்கும் (ஆயுதங்களில்)
ஆசோனுேோை இவர் {துரரோணர்}, வயதில் முதிர்ந்தவரோகவும்,
ேரியோனதக்குத் தகுந்தவருேோக இருக்கிறோர். எைரவ, ஆயுதங்கள்
தரிப்ரபோர் அனைவரிலும் முதன்னேயோை இந்தத் துரரோணரர
தனைவரோக்கப்பட ரவண்டும். பிரம்ேத்னத அறிந்ரதோரில்
முதன்னேயோைவரும், சுக்ரனுக்ரகோ, பிருஹஸ்பதிக்ரகோ
இனணயோைவரோைகவல்ைப்பட முடியோத இந்தத் துரரோணர் இங்ரக
இருக்னகயில், தனைவரோகத் தகுந்தவன் ரவறு எவன் இருக்கிறோன்?
ஓ! போரதோ {துரிரயோதைோ}, உன் பனடயில் உள்ள ேன்ைர்கள்

அனைவரிலும், துரரோணனரப் பின்கதோடர்ந்து ரபோருக்குச் கசல்ைோத ஒரு
வரனும்
ீ இருக்க ேோட்டோன் [1]. பனடத்தனைவர்கள் அனைவரிலும்,
ஆயுததோரிகள் அனைவரிலும், புத்திசோைி ேைிதர்கள் அனைவரிலும் இந்தத்
துரரோணர் முதன்னேயோைவர் ஆவோர். அனதயும் தவிர, ஓ! ேன்ைோ
{துரிரயோதைோ}, இவர் (ஆயுதங்களில்) உைது ஆசோைோகவும் இருக்கிறோர்.
[1] துரரோணருக்குப் பின்ைோல் நடப்பனதத் தைக்கு

அவேோைேோக எவன் கருதுவோன்? எை இங்ரக ரேற்கண்ட
வரினய விளக்குகிறோர் கங்குைி
எைரவ, ஓ! துரிரயோதைோ, அசுரர்கனள வழ்த்துவதற்கோக,

ீ ரபோரில்
கோர்த்திரகயனை {முருகனைத்} தங்கள் தனைவைோக்கிய ரதவர்கனளப்
ரபோை, தோேதேில்ைோேல், இவனர உைது பனடகளுக்குத் தனைவரோகக்
ககோள்வோயோக” என்றோன் {கர்ணன்}” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

துரரோணனர ரவண்டிய துரிரயோதைன்!

Duryodhana requested Drona! | Drona-Parva-Section-006 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: பனடத்தனைவரோகும்படி துரரோணனர ரவண்டிய துரிரயோதைன்;

துரிரயோதைைின் வோர்த்னதகனளக் ரகட்டு ேகிழ்ந்த ககௌரவப் பனடயிைர்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “கர்ணன் கசோன்ை

வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட ேன்ைன் துரிரயோதைன், துருப்புகளுக்கு ேத்தியில்
நின்றிருந்த துரரோணரிடம் இனதச் கசோன்ைோன்.
துரிரயோதைன் {துரரோணரிடம்}, "உேது பிறப்பு வனகயின் ரேன்னே,

நீர் பிறந்த உன்ைதக் குைம், உேது கல்வி, வயது, புத்திக்கூர்னே, ஆற்றல்,
திறன், கவல்ைப்பட இயைோத தன்னே, உைகக் கோரியங்களின் உேது அறிவு,
ககோள்னக, தன்னை கவன்ற தன்னே, உேது தவத்துறவு, உேது
நன்றியறிதல், அனைத்து அறங்களிலும் ரேன்னே ஆகியவற்னறக்
ககோண்ட உம்னேப் ரபோை நல்ை தனைவரோகத் தகுந்தவர் இம்ேன்ைர்களில்
ரவறு யோருேில்னை. எைரவ, ரதவர்கனளக் கோக்கும் வோசவனை
{இந்திரனைப்} ரபோை எங்கனள நீர் கோப்பீரோக.
ஓ! பிரோேணர்களில் சிறந்தவரர {துரரோணரர}, உம்னேத் தனைவரோகக்

ககோண்டு எங்கள் எதிரிகனள வழ்த்த
ீ நோங்கள் விரும்புகிரறோம். ருத்ரர்களில்
கோபோைி ரபோைவும், வசுக்களில் போவகன் ரபோைவும், யக்ஷர்களில் குரபரன்
ரபோைவும், ேருத்துக்களில் வோசவன் {இந்திரன்} ரபோைவும், பிரோேணர்களில்
வசிஷ்டர் ரபோைவும், ஒளிக்ரகோள்களில் சூரியன் ரபோைவும், பித்ருக்களில்

யேன் ரபோைவும், நீர்வோழ்வைவற்றில் வருணன் ரபோைவும், விண்ேீ ன்களில்

நினைனவப் ரபோைவும், திதியின் ேகன்களில் உசோைஸ் ரபோைவும், பனடத்
தனைவர்கள் அனைவரிலும் முதன்னேயோைவரோக நீர் இருக்கிறீர். எைரவ,
நீர் எங்கள் தனைவரோவரோக.
ீ
ஓ! போவேற்றவரர {துரரோணரர}, இந்தப் பதிரைோரு {11}

அகக்ஷௌஹிணி பனடகளும் உேது ஆனணகளுக்குக் கீ ழ்ப்படியட்டும்.
இத்துருப்புகனள வியூகத்தில் அணிவகுத்து, தோைவர்கனளக் ககோல்லும்
இந்திரனைப் ரபோை நம் எதிரிகனள நீர் ககோல்வரோக.
ீ ரதவர்களின்
பனடகளுக்குத் தனைனேயில் கசல்லும் போவகைின் ேகனை
(கோர்த்திரகயனைப்) ரபோை, எங்கள் அனைவருக்கும் தனைனேயில் நீர்
கசல்வரோக.
ீ தனைனேக் கோனளனயப் பின்கதோடர்ந்து கசல்லும்
கோனளகனளப் ரபோை, ரபோரில் நோங்கள் உம்னேப் பின்கதோடர்ரவோம் [1].
கடுனேயோைவரும், கபரும் வில்ைோளியுேோை நீர், எங்களுக்குத்
தனைனேயில் நின்று வில்வனளப்பனதக் கண்டோல் அர்ஜுைன்
தோக்கேோட்டோன். ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய {துரரோணரர}, நீர் எங்கள்
தனைவரோைோல், கதோண்டர்கள் ேற்றும் உறவிைர்களுடன் கூடிய
யுதிஷ்டிரனை நோன் ரபோரில் வழ்த்துரவன்
ீ என்பதில் ஐயேில்னை" என்றோன்
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "பசுவின் கன்றுகள்

கோனளனயத் கதோடர்ந்து கசல்வனதப் ரபோைப் ரபோரில் உம்னே
நோங்கள் பின்கதோடர்ரவோம்" என்றிருக்கிறது.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "துரிரயோதைன்

இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை பிறகு, (ககௌரவப் பனடயின்0 ேன்ைர்கள்
அனைவரும் "துரரோணருக்கு கவற்றி" என்று கூச்சைிட்டைர். ரேலும்
அவர்கள் தங்கள் சிங்க முைக்கங்களோல் உேது ேகனை {துரிரயோதைனை}
இன்புறச் கசய்தைர். ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்த துருப்புகளும்,
துரிரயோதைனைத் தங்கள் தனைனேயில் ககோண்டு, கபரும்புகனை கவல்ை
விரும்பி, அந்த அந்தணர்களில் சிறந்தவனர {துரரோணனரப்} புகைத்
கதோடங்கிைர். பிறகு, துரரோணர், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
துரிரயோதைைிடம் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோர்.

பனடத்தனைவரோைோர் துரரோணர்!
Drona became the commander! | Drona-Parva-Section-007 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: திருஷ்டத்யும்ைனைத் தன்ைோல் ககோல்ை இயைோது என்று கசோன்ை

துரரோணர்; பனடத்தனைவரோக நிறுவப்பட்ட துரரோணர்; ேகிழ்ச்சியனடந்த ககௌரவப்
பனட; பதிரைோரோம் நோள் ரபோர் கதோடங்கியது; ககௌரவர்கள் சகட வியூகமும்,
போண்டவர்கள் கிகரௌஞ்ச வியூகமும் அனேத்துப் ரபோரிட்டது; ரபோரில்
ஒருவனரகயோருவர் ரநருக்கு ரநர் கண்ட அர்ஜுைனும் கர்ணனும்; ககௌரவத் தரப்பில்
கோணப்பட்ட தீய சகுைங்கள்; போண்டவப் பனடனய ரநோக்கி வினரந்த துரரோணர்;
ககௌரவப் பனடனயக் கைங்கடித்த திருஷ்டத்யும்ைன்; போண்டவப் பனடனய ேீ ண்டும்
ேீ ண்டும் பிளந்த துரரோணர்...
துரரோணர் {துரிரயோதைைிடம்},
“ஆறு அங்கங்களுடன் கூடிய
ரவதத்னத நோைறிரவன். ேைித
விவகோரங்களின் அறிவியனையும்
{தண்டநீதினயயும்} நோைறிரவன்.
னசப்ய ஆயுதத்னதயும், பல்ரவறு
வனககளிைோை பிற ஆயுதங்கனளயும்
நோைறிரவன். கவற்றியில் விருப்பம்
ககோண்டு, என்ைிடம் எந்தக் குணங்கள்
இருக்கின்றை எை உன்ைோல்
கூறப்பட்டைரவோ
அனவயனைத்னதயும் உண்னேயில்
கவளிப்படுத்த முயற்சி கசய்து
போண்டவர்கரளோடு நோன்
ரபோர்புரிரவன். எைினும், ஓ! ேன்ைோ {துரிரயோதைோ}, என்ைோல் பிருேதன்
ேகனை {துருபதன் ேகன் திருஷ்டத்யும்ைனைக்} ககோல்ை இயைோது. ஓ!
ேைிதர்களில் கோனளரய {துரிரயோதைோ}, அவன் {திருஷ்டத்யும்ைன்},
என்னைக் ககோல்ைரவ பனடக்கப்பட்டவைோவோன். நோன் போண்டவர்களுடன்
ரபோரிட்டுக் ககோண்ரட ரசோேகர்கனளக் ககோல்ரவன். போண்டவர்கனளப்
கபோறுத்தவனர, அவர்கள் ேகிழ்ச்சியோை இதயங்கரளோடு என்னுடன் ரபோரிட
ேோட்டோர்கள்” என்றோர் {துரரோணர்}.

சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “இப்படித்

துரரோணரோல் அனுேதிக்கப்பட்ட உேது ேகன் {துரிரயோதைோன்}, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, சோத்திரங்களில் பரிந்துனரக்குப்படும் சடங்குகளின் படி
துரரோணனரப் பனடத்தனைவரோகச் கசய்தோன். துரிரயோதைைோல்
தனைனேதோங்கப்பட்ட (ககௌரவப் பனடயின்) ேன்ைர்கள்,
பைங்கோைத்தில்இந்திரைோல் தனைனே தோங்கப்பட்ட ரதவர்கள்,
ஸ்கந்தனைப் {முருகனை ரதவர்களின் பனடத்தனைவைோகப்}
பதவிரயற்கச் {அபிரேகம்} கசய்தனதப் ரபோை, பனடகளின் தனைவரோகத்
துரரோணனரப் பதவிரயற்கச் கசய்தைர். துரரோணனரத் தனைனேயில்
நிறுவியதும், ரபரினககளின் ஒைிகளிலும், சங்குகளின் உரத்த
முைக்கத்திலும் பனடயின் ேகிழ்ச்சி கவளிப்பட்டது.
பிறகு, ஒரு பண்டினக நோளில் கோதுகளுக்கு இைினேயோை

வோழ்த்துகனளக் ரகட்பது ரபோன்ற கூச்சல்களோலும், கஜயம் என்று
கசோல்லும் பிரோேணர்களில் முதன்னேயோரைோரின் கூச்சல்களோலும், ேைம்
நினறந்த பிரோேணர்களின் ேங்கைகரேோை வைிபோட்டோலும், ரகோேோளிகளின்
{நடிகர்களின்} நடைத்தோலும் துரரோணர் முனறயோகக் ககௌரவிக்கப்பட்டோர்.
ரேலும், அந்தக் ககௌரவப் ரபோர்வரர்கள்
ீ போண்டவர்கள் ஏற்கைரவ
வழ்த்தப்பட்டதோகரவ
ீ கருதிைர்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “பிறகு, அந்த

வைினேேிக்கத் ரதர்வரரோை
ீ பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்}, தனைனேப்
கபோறுப்னப அனடந்து, ரபோருக்கோகத் துருப்புகனள வியூகத்தில்
அணிவகுக்கச் கசய்து, எதிரியுடன் ரபோரிட விரும்பி உேது ேகன்களுடன்
புறப்பட்டோர். கவசம் தரித்தவர்களோை சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன்
{கஜயத்ரதன்}, கைிங்கர்களின் தனைவன் {சுருதோயுதன்}, உேது ேகன்
விகர்ணன் ஆகிரயோர் (துரரோணரின்) வைப்பக்கத்தில் நின்றைர். சகுைி,
கோந்தோரக் குைத்னதச் ரசர்ந்ரதோரும், பளபளக்கும் ரவல்களோல்
ரபோரிடுரவோருேோை குதினர வரர்களில்
ீ முதன்னேயோரைோர் பைரரோடும்
ரசர்ந்து அவர்களுக்கு {கஜயத்ரதன் முதைோரைோருக்கு} ஆதரவோகச்
கசயல்படச் கசன்றோன். கிருபர், கிருதவர்ேன், சித்திரரசைன், துச்சோசைன்
தனைனேயிைோை விவிம்சதி ஆகிரயோர் {துரரோணரின்} இடப்பக்கத்னதப்
போதுகோக்க கடுனேயோக முயன்றைர். சுதக்ஷிணன் தனைனேயிைோை
கோம்ரபோஜர்கள், சகர்கள், யவைர்கள் ஆகிரயோர் கபரும் ரவகம் ககோண்ட
குதினரகரளோடு பின்ைவர்கனள {கிருபர் முதைோரைோனர} ஆதரிக்கச்
கசன்றைர்.

ேத்ரர்கள், திரிகர்த்தர்கள், அம்பஷ்டர்கள், ரேற்கத்தியர்கள்,

வடக்கத்தியர்கள், ேோைவர்கள், சூரரசைர்கள், சூத்ரர்கள், ேைதர்கள்,
கசௌவரர்கள்,
ீ னகதவர்கள், கிைக்கத்தியர்கள், கதற்கத்தியர்கள் ஆகிரயோர்
உேது ேகனையும் (துரிரயோதைனையும்), சூதைின் ேகனையும்
(கர்ணனையும்) தங்கள் தனைனேயில் நிறுத்தி, {பனடயின்} பின்பக்க
கோவைோக அனேந்தைர் [1]. வில்ைோளிகளின் தனைனேயில் கசன்ற
னவகர்த்தைன் ேகன் கர்ணன் (முன்ரைறும்) பனடக்குப் பைத்னதக் கூட்டி,
அந்தப் பனடயின் வரர்களுக்கு
ீ ேகிழ்ச்சினய அளித்தோன். சுடர்ேிக்கதும்,
கபரியதும், உயரேோைதும், யோனை கட்டும் கயிறு கபோறிக்கப்பட்டதுேோை
அவைது ககோடிேரம், அவைது பனடப்பிரிவுகனள ேகிழ்ச்சியூட்டும்படி,
சூரியப்பிரகோசத்துடன் ஒளிர்ந்து ககோண்டிருந்தது.
[1] வங்க ேற்றும் பம்போய் உனரகளுக்கு இனடரய வோசிப்பில்

கணிசேோை ரவறுபோடுகள் ரதோன்றுகின்றை. இரண்டிலும்
தைித்தைி குனறபோடுகள் உள்ளை. தனைவரோை துரரோணர்
பனடயின் முன்ைணியில் கசன்றதோகத் கதரிகிறது.
வில்ைோளிகள் அனைவருக்கும் தனைனேயில் கசல்வதோக
விவரிக்கப்படும் கர்ணன், பின்பகுதி பனடயின் தனைனேயில்
கசன்றதோகரவ எடுத்துக் ககோள்ளப்பட ரவண்டும்.
அப்படியிருந்தோல் அவன் துரரோணருக்கு அடுத்ததோக
இருந்திருக்க ரவண்டும் எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
ரவகறோரு பதிப்பில் இந்தப் பத்தி, “ரேற்கண்ட நோட்டிைர் உேது
ேகன் துரிரயோதைனை முன்ைிட்டுக் ககோண்டு, சூத ேகைோை
கர்ணனுக்குப் பின் உேது ேகன்கரளோடு ரசர்ந்து தங்களுனடய
பனடகனள உற்சோகப்படுத்திக் ககோண்டு கசன்றைர்” என்று
இருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், “அனைவரும்
தங்கள் தனைனேயில் உேது ேகன் துரிரயோதைனைக்
ககோண்டு, சூத ேகனை {கர்ணனைத்} தங்கள் பின்ரை ககோண்டு,
தங்கள் பனட வரர்களின்
ீ இதயங்கனள ேகிழ்ச்சிப்படுத்திய
படிரய அணிவகுத்து, (முன்ரைறிச்) கசல்லும் துருப்புகளின்
பைத்னத அதிகரித்தைர்” என்று இருக்கிறது. எைரவ மூன்று
பதிப்புகளும் மூன்று விதேோக இந்தப் பத்தினயச்
கசோல்ைியிருக்கின்றை.
கர்ணனைக் கண்ட யோரும், பீஷ்ேரின் ேரணத்தோல் ஏற்பட்ட

ரபரிடனரக் கருதவில்னை. குருக்கரளோடு ரசர்ந்த ேன்ைர்கள் அனைவரும்
துயரில் இருந்து விடுபட்டைர். கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை வரர்கள்
ீ
ஒன்றுகூடி, தங்களுக்குள், “கர்ணனைக் களத்தில் கோணும் போண்டவர்களோல்

ரபோரில் நிற்க இயைோது. உண்னேயில், கர்ணன், வோசவனைத்
{இந்திரனைத்} தங்கள் தனைனேயில் ககோண்ட ரதவர்கனளரய கூடப்
ரபோரில் வழ்த்தக்
ீ கூடியவைோவோன். எைரவ, சக்தியும் ஆற்றலுேற்ற
போண்டுவின் ேகன்கனளக் குறித்து என்ை கசோல்வது? வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்ட பீஷ்ேர், ரபோரில் போர்த்தர்கனளத் தப்ப விட்டோர்.
எைினும், கர்ணன் தன் கூரிய கனணகளோல் ரபோரில் அவர்கனளக்
ககோல்வோன்” என்றைர்.
இப்படி ஒருவரரோகடோருவர் ரபசிக்ககோண்ட அவர்கள் ேகிழ்ச்சியோல்

நினறந்து, ரோனதயின் ேகனை {கர்ணனை} வைிபட்டபடியும்,
போரோட்டியபடியும் முன்ரைறிச் கசன்றைர். நேது பனடனயப்
கபோறுத்தவனர, துரரோணரோல் அது சகட (வோகை) வடிவில்
அணிவகுக்கப்பட்டது; அரத ரவனளயில் நம் எதிரிகளின் வியூகரேோ, ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும் ேகிழ்ச்சிரயோடிருந்த நீதிேோைோை
ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைோல் அது கிகரௌஞ்ச (நோனர) வடிவத்தில்
அணிவகுக்கப்பட்டது.
அவர்களது வியூகத்தின் தனைனேயில் ேைிதர்களில்

முதன்னேயோரைோரோை விஷ்ணு {கிருஷ்ணன்}, தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}
ஆகிய இருவரும் குரங்கின் வடிவம் கபோறிக்கப்பட்ட தங்கள் ககோடினயப்
பறக்கவிட்டபடி நின்றைர். பனட முழுனேக்கும் திேினைப் ரபோன்றதும்,
வில்ைோளிகள் அனைவருக்கும் புகைிடேோைதும், அளவிைோ சக்தி
ககோண்டதுேோை போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்} அந்தக் ககோடி, வோைத்தில்
ேிதந்த ரபோரத, உயர் ஆன்ே யுதிஷ்டிரைின் பனட முழுனேக்கும்
ஒளியூட்டுவனதப் ரபோைத் கதரிந்தது. கபரும் புத்திக் கூர்னே ககோண்ட
போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்} அந்தக் ககோடி யுக முடிவில் உைகத்னத
எரிப்பதற்கோக உதிக்கும் சுடர்ேிக்கச் சூரியனை ஒத்திருப்பதோகத் கதரிந்தது.
வில்ைோளிகளுக்கு ேத்தியில் அர்ஜுைன் முதன்னேயோைவன்;

விற்களுக்கு ேத்தியில் கோண்டீவம் முதன்னேயோைது; உயிரிைங்களுக்கு
ேத்தியில் வோசுரதவரை முதன்னேயோைவன்; அனைத்து வனகச்
சக்கரங்களுக்கும் ேத்தியில் சுதர்சைரே முதன்னேயோைது. சக்தியின்
பண்புருவங்களோை இந்த நோன்னகயும் சுேந்து ககோண்டு, கவண் குதினரகள்
பூட்டப்பட்ட அந்தத் ரதர், (தோக்குவதற்கோக) உயர்த்தப்பட்ட மூர்க்கேோை
சக்கரத்னதப் ரபோை, (எதிரி) பனடயின் முன்ைணியில் தன் நினைனய
ஏற்றது.

கர்ணன் உேது பனடயின் முகப்பிலும், தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}

பனகயணியின் முகப்பிலும் எை இப்படிரய ேைிதர்களில் முதன்னேயோை
அவ்விருவரும் தங்கள் தங்கள் பனடகளின் முகப்பில் நின்றைர்.
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டவர்களும், ஒருவனர ஒருவர் ககோல்ை
விரும்பியவர்களுேோை கர்ணன் ேற்றும் அர்ஜுைன் ஆகிரயோர் அந்தப்
ரபோரில் ஒருவனரகயோருவர் போர்த்தைர்.
பிறகு, வைினேேிக்கத் ரதர்வரரோை

ீ பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்},
கபரும் ரவகத்துடன் ரபோரில் முன்ரைறியரபோது, பூேியோைது
ரபகரோைியுடன் அழுது நடுங்குவதோகத் கதரிந்தது. பழுப்பு நிறத்தோைோை
பட்டு கவினகக்கு ஒப்போைதும், கோற்றோல் எழுப்பப்பட்டதுேோை
அடர்த்தியோை புழுதியோைது வோைத்னதயும் சூரியனையும் ேனறத்தது.
ஆகோயம் ரேகேற்றதோக இருப்பினும், இனறச்சித்துண்டுகள், எலும்புகள்
ேற்றும் இரத்தத்தோைோை ேனை கபோைிந்தது. ஆயிரக்கணக்கோை கழுகுகள்
{கிருத்ரங்கள்}, பருந்துகள், ககோக்குகள், கங்கங்கள் {ஸ்ரயைங்கள் – ஒரு
வனகக் கழுகு}}, கோக்னககள் ஆகியை (ககௌரவத்) துருப்புகளின் ேீ து
கதோடர்ந்து விைத் கதோடங்கிை. ரபகரோைியுடன் நரிகள் ஊனளயிட்டை;
மூர்க்கேோைனவயும் பயங்கரேோைனவயுேோை பறனவகள் பை
இனறச்சியுண்டு, இரத்தம் குடிக்கும் விருப்பத்தோல் உேது பனடக்கு
இடதுபுறத்தில் சுற்றிை [2], ரபகரோைிரயோடும், நடுக்கத்ரதோடும்
கூடியனவயும், சுடர்ேிக்கனவயுேோை பை எரி ரகோள்கள், (வோைத்துக்கு)
ஒளியூட்டியபடி, தங்கள் வோைிைோல் கபரும் பகுதிகனளச் சூழ்ந்து ககோண்டு
பிரகோசத்துடன் களத்தில் விழுந்தை. (ககௌரவப்) பனடயின் தனைவர்
{துரரோணர்} புறப்பட்டரபோது, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, சூரியைின்
அகன்ற வட்டில் இடிரயோனசகளுடன் கூடிய ேின்ைைின் கீ ற்றுகனள
கவளியிடுவதோகத் கதரிந்தது. கடுனேயோைதும், வரர்களின்
ீ அைினவக்
குறிப்பதோை இனவயும், இன்னும் பை சகுைங்களும் ரபோரின் ரபோது
கோணப்பட்டை.
[2] “பனடனயத் தங்கள் வைப்புறம் ககோல்வது” அஃதோவது உேது

பனடக்கு இடப்புறத்தில் பறனவகள் பறப்பது தீய சகுைேோகும்
எைத் திருதரோஷ்டிரைிடம் சஞ்சயன் கசோல்வதோக இங்ரக
கங்குைி விளக்குகிறோர்.
பிறகு, ஒருவனரகயோருவர் ககோல்ை விரும்பிய குருக்கள் ேற்றும்

போண்டவர்களகின் துருப்புகளுக்கு இனடயிைோை ரேோதல் கதோடங்கியது.

அங்ரக எழுந்த ஆரவோரத்தின் ரபகரோைி முழுப் பூேினயயும் நினறப்பதோகத்

கதரிந்தது. ஒருவரரோகடோருவர் சிைம் ககோண்டவர்களும், தோக்குவதில்
திறம் ககோண்டவர்களுேோை போண்டவர்களும், ககௌரவர்களும், கவற்றியின்
ேீ து ககோண்ட விருப்பத்தோல் கூரிய ஆயுதங்கள் ககோண்டு
ஒருவனரகயோருவர் தோக்கத் கதோடங்கிைர்.
பிறகு, சுடர்ேிக்கப் பிரகோசத்னதக் ககோண்ட அந்தப் கபரும் வில்ைோளி

{துரரோணர்}, நூற்றுக்கணக்கோை கூரிய கனணகனள இனறத்தபடி கபரும்
மூர்க்கத்துடன் போண்டவத் துருப்புகனள ரநோக்கி வினரந்தோர். துரரோணர்
தங்கனள ரநோக்கி வினரவனதக் கண்ட போண்டவர்களும், சிருஞ்சயர்களும்,
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ேோரிக்கு ரேல் ேோரியோக (தைித்துவேோை
கதோகுப்புகளோைோை) கனணகனளக் ககோண்டு அவனர வரரவற்றைர்.
துரரோணரோல் கைங்கடிக்கப்பட்டு, பிளக்கப்பட்ட போண்டவர்கள் ேற்றும்
போஞ்சோைர்களின் அந்தப் கபரும்பனட, கோற்றோல் பிளக்கப்பட்ட ககோக்கு
வரினசகனளப் ரபோை உனடந்தைர். அந்தப் ரபோரில் கதய்வக
ீ ஆயுதங்கள்
பைவற்னறத் தூண்டி அனைத்த துரரோணர், குறுகிய கோைத்திற்குள்ளோகரவ
போண்டவர்கனளயும், சிருஞ்சயர்கனளயும் பீடித்தோர்.
திருஷ்டத்யும்ைன் தனைனேயிைோை போஞ்சோைர்கள், வோசவைோல்

{இந்திரைோல்} ககோல்ைப்பட்ட தோைவர்கனளப் ரபோைத் துரரோணரோல்
ககோல்ைப்பட்டு அந்தப் ரபோரில் நடுங்கிைர். பிறகு, வைினேேிக்கத்
ரதர்வரனும்,
ீ கதய்வக
ீ ஆயுதங்கனள அறிந்த வரனுேோை
ீ அந்த
யக்ஞரசைன் ேகன் (திருஷ்டத்யும்ைன்), துரரோணரின் பனடப்பிரிவில் பை
இடங்கனளத் தன் கனண ேோரியோல் பிளந்தோன். அந்த வைினேேிக்கப்
பிருேதன் ேகன் {திருஷ்டத்யும்ைன்}, தன் கனணேோரியோல் துரரோணரின்
கனண ேோரினய கைங்கடித்துக் குருக்களுக்கு ேத்தியில் கபரும்
படுககோனைகனளச் கசய்தோன்.
ரபோரில் {சிதறி ஓடிய} தன் ேக்களுக்குப் பின் கசன்ற வைினேேிக்கக்

கரங்கனளக் ககோண்ட துரரோணர், அவர்கள் அனைவனரயும்
ஒருங்கினணத்து, பிருேதன் ேகனை {திருஷ்டத்யும்ைனை} ரநோக்கி
வினரந்தோர். ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட ேகவத் {இந்திரன்}, கபரும்
சக்தியுடன் தன் கனணேோரினயத் தோைவர்கள் ேீ து கபோைிந்தனதப் ரபோை
அவர் {துரரோணர்}, பிருேதன் ேகன் {திருஷ்டத்யும்ைன்} ேீ து அடர்த்தியோை
கனணேோரினயப் கபோைிந்தோர். துரரோணரின் கனணகளோல் அனசக்கப்பட்ட
போண்டவர்களும், சிருஞ்சயர்களும், சிங்கத்தோல் தோக்கப்பட்ட சிறு
விைங்கின் கூட்டத்னதப் ரபோை ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் உனடந்தைர்.

வைினேேிக்கத் துரரோணர், அந்தப் போண்டவப் பனடனய கநருப்பு

வனளயேோகச் சுற்றிைர். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, இனவ
அனைத்னதயும் கோண அற்புதேோக இருந்தது.
வோைத்தில் கோணப்படும் {கந்தர்வ} நகரத்துக்கு ஒப்போைதும்,

(பனடகளின்) அறிவியைில் {சோத்திரங்களில்} கண்டபடி ரதனவயோை
அனைத்துப் கபோருட்களுடன் அனேக்கப்பட்டதும், கோற்றில் ேிதக்கும்
ககோடினயக் ககோண்டதும், சடசடப்கபோைினயக் களத்தில் எதிகரோைிக்கச்
கசய்வதும், (நன்கு) தூண்டப்பட்ட குதினரகனளக் ககோண்டதும், ஸ்படிகம்
ரபோன்ற பிரகோசேோை ககோடிேரத்னதக் ககோண்டதும், பனகவரின்
இதயங்களில் நடுக்கத்னத ஏற்படுத்துவதுேோை தன் சிறந்த ரதரில் கசன்ற
துரரோணர் அவர்களுக்கு {எதிரி பனடயிைரின்} ேத்தியில் கபரும்
படுககோனைகனளச் கசய்தோர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

துரரோணர் ககோல்ைப்பட்டோர்!
Drona was slained! | Drona-Parva-Section-008 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணர் உண்டோக்கிய அைிவு; துரரோணனரத் தடுக்கும்படி

போண்டவர்கனளத் தூண்டிய யுதிஷ்டிரன்; போண்டவப்பனடனயக் கைங்கடித்த துரரோணர்
திருஷ்டத்யும்ைைோல் ககோல்ைப்பட்டது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரன்}
கசோன்ைோன், “குதினரகள், {அவற்னறச்}
கசலுத்துபவர்கள், ரதர்வரர்கள்,
ீ
யோனைகள் ஆகியவற்னற இப்படிக்
ககோல்லும் துரரோணனரக் கண்ட
போண்டவர்கள், கவனைக்குள்ளோகோேல்
அவனர அனைத்துப் பக்கங்களிலும்
சூழ்ந்து ககோண்டைர் [1]. பிறகு,
திருஷ்டத்யும்ைன் ேற்றும் தைஞ்சயன்
{அர்ஜுைன்} ஆகிரயோரிடம் ரபசிய
ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், அவர்களிடம், “அந்தக் குடத்தில் பிறந்தவர்
(துரரோணர்), நம் ஆட்களோல் அனைத்துப் பக்கங்களிலும் கவைேோகச்
சூைப்பட்டுத் தடுக்கப்படட்டும்” என்றோன். இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட
வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களோை
ீ அர்ஜுைனும், பிருேதன் ேகனும்
{திருஷ்டத்யும்ைனும்}, தங்கள் கதோண்டர்களுடன் ரசர்ந்து, துரரோணர்
வந்ததும் அவர்கள் அனைவரும் பின்ைவனர {துரரோணனர} வரரவற்றைர்
{எதிர்த்தைர்}.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில், “போண்டவர்கள் ேை வருத்தத்னத

அனடந்து அவனர நோன்கு பக்கங்களிலும் சூழ்ந்து நின்று
தடுக்கவில்னை” என்றிருக்கிறது. ேன்ேதநோத தத்தரின்
பதிப்பிலும், “போண்டவர்கள் கபரிதும் பீடிக்கப்பட்டு, அவரது
முன்ரைற்றத்னதத் தடுக்க முடியோதவர்களோக இருந்தைர்”
என்ரற இருக்கிறது.
ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்திருந்த ரககய இளவரசர்கள், பீேரசைன்,

சுபத்னரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, கரடோத்கசன், யுதிஷ்டிரன், இரட்னடயர்கள்
(நகுைன் ேற்றும் சகோரதவன்), ேத்ஸ்யர்களின் ஆட்சியோளன் {விரோடன்},

துருபதன் ேகன், திகரௌபதியின் ேகன்கள் (ஐவர்), திருஷ்டரகது, சோத்யகி,

ரகோபம் நினறந்த சித்திரரசைன், வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ யுயுத்சு, ஓ!
ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, போண்டு ேகன்கனள {போண்டவர்கனளப்}
பின்கதோடர்ந்த பிற ேன்ைர்கள் ஆகிரயோர் அனைவரும் தங்கள்
குைத்துக்கும் {குைப்கபருனேக்கும்} ஆற்றலுக்கும் தக்கபடி பல்ரவறு
சோதனைகனள அனடந்தைர். அந்தப் போண்டவ வரர்களோல்
ீ அந்தப் ரபோரில்
கோக்கப்படும் பனடனயக் கண்ட பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்}, ரகோபத்தோல்
தன் கண்கனளத் திருப்பி, அதன் ேீ து தன் போர்னவனயச் கசலுத்திைோர்.
சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டவரும், ரபோரில் கவல்ைப்பட

ீ {துரரோணர்}, தன் ரதரில் நின்றபடிரய, கபரும்
முடியோதவருேோை அந்த வரர்
ரேகத்திரள்கனள அைிக்கும் சூறோவளினயப் ரபோை அந்தப் போண்டவப்
பனடனய எரித்தோர். ரதர்வரர்கள்,
ீ குதினரகள், கோைோட்பனட வரர்கள்,
ீ
யோனைகள் ஆகியவற்றின் ேீ து அனைத்துப் பக்கங்களிலும் வினரந்த
துரரோணர், வயதில் கைம் ககோண்டிருந்தோலும் ஓர் இனளஞனைப் ரபோைக்
களத்தில் மூர்க்கேோகத் திரிந்தோர். கோற்னறப் ரபோை ரவகேோைனவயும்,
அற்புத இைத்னதச் ரசர்ந்தனவயும், இரத்தத்தோல் நனைந்தனவயுேோை
அவரது {துரரோணரது} சிவந்த குதினரகள், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
அைகோை ரதோற்றத்னத அனடந்தது.
முனறயோக ரநோன்புகனள ரநோற்கும் அந்த வரர்

ீ {துரரோணர்},
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டு யேனைப் ரபோை அவர்கனள அைிப்பனதக் கண்ட
யுதிஷ்டிரைின் பனடவரர்கள்
ீ அனைத்துப்பக்கங்களிலும் தப்பி ஓடிைர்.
சிைர் தப்பி ஓடிைர், சிைர் திரும்பிைர், சிைர் அவர்கனளப் போர்த்துக்
ககோண்டிருந்தைர், ரேலும் சிைர் அந்தக் களத்திரைரய நின்றைர், அவர்கள்
உண்டோக்கிய ஒைி கடுனேயோைதோகவும், பயங்கரேோைதோகவும் இருந்தது.
வரர்களிடம்
ீ ேகிழ்ச்னசனய உண்டோக்கி, ேருண்டவர்களிடம் அச்சத்னத
உண்டோக்கிய அவ்கவோைி முழு வோைத்னதயும் பூேினயயும் நினறத்தது.
ேீ ண்டும் அந்தப் ரபோரில் தன் கபயனர அறிவித்துக் ககோண்ட

துரரோணர், எதிரிகளுக்கு ேத்தியில் நூற்றுக்கணக்கோை கனணகனள
இனறத்தபடி தன்னை ேிகக் கடுனேயோைவரோக அனேத்துக் ககோண்டோர்.
உண்னேயில், அந்த வைினேேிக்கத் துரரோணர் முதர்ந்தவரோக இருப்பினும்,
ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, இனளஞனைப் ரபோைச் கசயல்பட்டு,
போண்டுேகைின் பனடப்பிரிவுகளுக்கு ேத்தியில் கோைனைப் ரபோைத் திரிந்து
ககோண்டிருந்தோர். தனைகனளயும், ஆபரணங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட

கடங்கனளயும் துண்டித்த அந்தக் கடும் வரர்

ீ {துரரோணர்}, ரதர்த்தட்டுகள்
பைவற்னற கவறுனேயோைனவ ஆக்கி சிங்க முைக்கேிட்டோர்.
அவரது {துரரோணரது} ேகிழ்ச்சி ஆரவோரத்தின் வினளவோகவும்,

அவரது கனணகளின் சக்தியோலும், ஓ! தனைவோ {திருதரோஷ்டிரரர},
குளிரோல் பீடிக்கப்பட்ட ேோட்டு ேந்னதனயப் ரபோை (எதிரிப் பனடயின்)
ீ நடுங்கிைர். அவரது ரதரின் சடசடப்கபோைியின் வினளவோகவும்,
அவரது நோண் கயிற்றின் ஒைியோலும், அவரது வில்ைின் நோகணோைியோலும்
கேோத்த ஆகோயரே ரபகரோைியோல் எதிகரோைித்தது. அந்த வரரின்
ீ
{துரரோணரின்} கனணகள், அவரது வில்ைில் இருந்து ஆயிரக்கணக்கில்
ஏவப்பட்டு, {அடிவோைின்} தினசப்புள்ளிகள் அனைத்னதயும் நினறத்தபடி,
(எதிரியின்) யோனைகள், குதினரகள், ரதர்கள் ேற்றும் கோைோட்பனட ேீ து
கபோைிந்தை.
பிறகு, கபரும் சக்தி ககோண்ட வில்னைத் தரித்திருந்தவரும்,

தைல்கனள ஆயுதங்களோகக் ககோண்ட கநருப்புக்கு ஒப்போைவருேோை
துரரோணனரப் போஞ்சோைர்களும், போண்டவர்களும் துணிவுடன் அணுகிைர்.
அவர் {துரரோணர்}, அவர்களது யோனைகள், கோைோட்பனடவரர்கள்
குதினரகளுடன் அவர்கனள யேரைோகம் அனுப்பத் கதோடங்கிைோர். அந்தத்
துரரோணர் பூேினய இரத்தச் சகதியோக்கிைோர்.
தன் வைினேேிக்க ஆயுதங்கனள இனறத்தபடி, அனைத்துப்

பக்கங்களிலும் அடர்த்தியோை தன் கனணகனள ஏவியபடி இருந்த துரரோணர்,
வினரவில் தன் கனணேோரினயத் தவிர ரவரறதும் கதரியோதவோறு
{அடிவோைின்} தினசப்புள்ளிகள் அனைத்னதயும் ேனறத்தோர்.
கோைோட்பனடவரர்கள்,
ீ ரதர்கள், குதினரகள், யோனைகள்
ஆகியவற்றுக்கினடரய துரரோணரின் கனணகனளத் தவிர ரவரறதும்
கோணப்படவில்னை. ரதர்களுக்கு ேத்தியில் ேின்ைைின் கீ ற்றுகள்
அனசவனதப் ரபோை அவரது ரதரின் ககோடிேரம் ேட்டுரே கோணப்பட்டது [2].
தளர்வுக்கு உட்படுத்த முடியோத ஆன்ேோ ககோண்ட {ேைம் தளறோத}
துரரோணர், வில்னையும் கனணகனளயும் தரித்துக் ககோண்டு, ரககய
இளவரசர்கள் ஐவனரயும், போஞ்சோைர்களின் ஆட்சியோளனையும்
{துருபதனையும்} பீடித்து, யுதிஷ்டிரைின் பனடப்பிரினவ எதிர்த்து
வினரந்தோர்.

[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “கோைோட்பனட, ரதர்கள்,

குதினரகள், யோனைகளுக்கு ேத்தியில் திரிந்த அவரது ககோடி
ரேகங்களில் ேின்ைல் ரபோைக் கோணப்பட்டது” என்றிருக்கிறது.
பிறகு, பீேரசைன், தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி},

துருபதன் ேகன்கள், கோசியின் ஆட்சியோளைோை னசப்யன் ேகன் [3], சிபி
ேகிழ்ச்சியுடனும் உரத்த முைக்கங்களுடனும் தங்கள் கனணகளோல் அவனர
{துரரோணனர} ேனறத்தைர். தங்கச் சிறகுகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட
ஆயிரக்கணக்கோை கனணகள் துரரோணரின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்டு,
அந்த வரர்களின்
ீ இளம் குதினரகள் ேற்றும் யோனைகளின் உடனைத்
துனளத்து, தங்கள் சிறகுகனள இரத்தத்தோல் பூசிக் ககோண்டு பூேிக்குள்
நுனைந்தை. கனணகளோல் துனளக்கப்பட்டு வழ்த்திருக்கும்
ீ ரபோர்வரர்களின்
ீ
கூட்டங்கள், ரதர்கள், யோனைகள், குதினரகள் ஆகியனவ விரவிக் கிடந்த
அந்தப் ரபோர்க்களேோைது, கோர்ரேகத் திரள்களோல் ேனறக்கப்பட்ட ஆகோயம்
ரபோைத் கதரிந்தது.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் “னசப்யன் ேகனும், கோசிேன்ைனும்,

சிபியும்” என்று தைித்தைியோகரவ குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் “னசப்யன் ேகன், கோசிகளின்
ஆட்சியோளன், சிபி” என்று தைித்தைியோகரவ
ககோடுக்கப்பட்டுள்ளது. இங்ரக கங்குைி தவறியிருக்கிறோர்
என்ரற கதரிகிறது.
பிறகு துரரோணர், உேது ேகன்களின் கசைிப்னப விரும்பி, சோத்யகி,

பீேன், தைஞ்சயன், சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, துருபதன், கோசியின்
ஆட்சியோளன் ஆகிரயோரின் பனடப்பிரிவுகனள நசுக்கி, ரபோரில் பல்ரவறு
வரர்கனளத்
ீ தனரயில் வழ்த்திைோர்.
ீ உண்னேயில், அந்த உயர் ஆன்ே வரர்
ீ
{துரரோணர்} இவற்னறயும் இன்னும் பை சோதனைகனளயும் அனடந்து, ஓ!
குருக்களின் தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, யுகத்தின் முடிவில் எழும்
சூரியனைப் ரபோை உைகத்னத எரித்துவிட்டு, ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர} கசோர்க்கத்திற்குச் கசன்றோர். பனகக்கூட்டங்கனளக்
கைங்கடிப்பவரும், தங்கத் ரதனரக் ககோண்டவருேோை அந்த வரர்
ீ
{துரரோணர்}, கபரும் சோதனைகனள அனடந்து, ரபோரில் போண்டவ வரர்களின்
ீ
கூட்டத்னத ஆயிரக்கணக்கில் ககோன்று, இறுதியோகத் திருஷ்டத்யும்ைைோல்
தோரை ககோல்ைப்பட்டோர்.

உண்னேயில், துணிச்சல் ேிக்கவர்களும், புறமுதுகிடோதவர்களுேோை

இரண்டு {2} அகக்ஷௌஹிணிக்கு [4] ரேைோை பனட வரர்கனளக்
ீ
ககோன்றவரும், புத்திக்கூர்னே ேிக்கவருேோை அந்த வரர்
இறுதியோக உயர்ந்த நினைனய அனடந்தோர். உண்னேயில், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, அனடவதற்கு அரிதோை ேிகக் கடிைேோை சோதனைகனள
அனடந்த அவர் {துரரோணர்}, இறுதியில் ககோடுஞ்கசயல்புரிந்த
போஞ்சோைர்களோலும் போண்டவர்களோலும் ககோல்ைப்பட்டோர்.
[4] ரவறு பதிப்பு ஒன்றில் "ஒரு அகக்ஷௌஹிணிக்கு ரேல்"

என்ரற கசோல்ைப்பட்டுள்ளது. ேன்ேத நோத தத்தர் பதிப்பில்
கங்குைியில் உள்ளனதப் ரபோைரவ "இரண்டு
அகக்ஷௌஹிணிக்கு ரேல்" என்ரற உள்ளது.
ரபோரில் ஆசோன் {துரரோணர்} ககோல்ைப்பட்ட ரபோது, ஓ! ஏகோதிபதி

{திருதரோஷ்டிரரர}, அனைத்து உயிரிைங்கள் ேற்றும் துருப்புகள்
அனைத்தின் உரத்த ஆரவோரம் ஆகோயத்தில் எழுந்தது. “ஓ! இது
நிந்திக்கத்தக்கது” என்ற உயிரிைங்களின் கதறல் வோைத்திலும், பூேியிலும்,
இனவகளுக்கு இனடப்பட்ட இனடகவளியிலும், தினசகள் ேற்றும்
துனணத்தினசகளிலும் எதிகரோைித்துக் ரகட்கப்பட்டது. ரதவர்கள்,
பித்ருக்கள், அவரது {துரரோணரின்} நண்பர்கள் ஆகிய அனைவரும் அந்த
வைினேேிக்க வரரோை
ீ பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்} இப்படிக்
ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்டைர். கவற்றி அனடந்த போண்டவர்கள் சிங்க
முைக்கங்கள் கசய்தைர். அவர்களது உரத்த கூச்சைோல் பூேிரய நடுங்கியது”
{என்றோன் சஞ்சயன்}.

உணர்வுகனள இைந்த திருதரோஷ்டிரன்!

Dhritarashtra lost his senses! | Drona-Parva-Section-009 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணரின் கபருனேகனளச் கசோல்ைி வருந்திய திருதரோஷ்டிரன்,

தன் உணர்வுகனள இைந்து ேயங்கியது...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “ஆயுதங்கனளத் தரிப்ரபோர்

அனைவரிலும் அதிகேோக ஆயுதங்கனள அறிந்த துரரோணனரப்
போண்டவர்களும் சிருஞ்சயர்களும் ரபோரில் எவ்வோறு ககோன்றைர்?
(ரபோரிடும் சேயத்தில்) அவரது ரதர் உனடந்ததோ? (எதிரினயத்)
தோக்கும்ரபோது அவரது வில் ஒடிந்ததோ? அல்ைது, துரரோணர்
கவைக்குனறவோக இருந்த ரநரத்தில் அவர் தைது ேரண அடினயப்
கபற்றோரோ?
ஓ! குைந்தோய் {சஞ்சயோ}, எதிரிகளோல் அவேதிக்கத் தகோத வரரும்,

ீ
தங்கச் சிறகுகள் ககோண்ட அடர்த்தியோை கனணகளின் ேோரினய
இனறப்பவரும், கர நளிைம் {ைோகவம்} ககோண்டவரும், பிரோேணர்களில்
முதன்னேயோைவரும், அனைத்னதயும் சோதித்தவரும், ரபோர்க்கனையின்
அனைத்து வனககனளயும் அறிந்தவரும், கபரும் தூரத்திற்குத் தன்
கனணகனள ஏவவல்ைவரும், தற்கட்டுப்போடு ககோண்டவரும்,
ஆயுதங்களின் பயன்போட்டில் கபரும் திறம்கபற்றவரும், கதய்வக
ீ

ஆயுதங்கனளத் தரித்தவரும், ேங்கோத புகழ் ககோண்டவரும், எப்ரபோதும்

கவைம் நினறந்தவரும், ரபோரில் கடுஞ்சோதனைகனள அனடந்தவருேோை
அந்த வைினேேிக்க வரனர
ீ {துரரோணனரப்} போஞ்சோை இளவரசைோை அந்தப்
பிருேதன் ேகன் (துருபதன் ேகன் திருஷ்டத்யும்ைன்) எவ்வோறு
ககோன்றோன்?
நோல்வனக ஆயுதங்கனளக் ககோண்டவரோை அந்த வரர்,

ீ ஐரயோ! ,
வில்ைோளித்தன்னே ககோண்ட அந்தத் துரரோணர் ககோல்ைப்பட்டோர் என்று நீ
கசோல்வதோலும், உயர் ஆன்ே பிருேதன் ேகைோல் {திருஷ்டத்யும்ைைோல்},
துணிச்சல்ேிக்கத் துரரோணரர ககோல்ைப்பட்டோகரன்பதோலும், முயற்சினய
விட விதிரய வைினேயோைது எை கவளிப்பனடயோக எைக்குத் கதரிகிறது.
புைித் ரதோல்களோல் மூடப்பட்டதும், பசும்கபோன்ைோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டதுேோை தைது பிரகோசேோை ரதரில் கசல்லும் அந்த வரர்
ீ
{துரரோணர்} ககோல்ைப்பட்டனதக் ரகட்டு என்ைோல் துயனரப் ரபோக்க
முடியவில்னை.
ஓ! சஞ்சயோ, இைிந்தவைோை நோன், துரரோணர் ககோல்ைப்பட்டனதக்

ரகட்டும் உயிரரோடிருப்பதோல், பிறரின் துன்பத்தில் வினளந்த துயரத்தோல்
எவனும் இறப்பதில்னை என்பதில் ஐயேில்னை. விதிரய அனைத்திலும்
வைியது என்றும், முயற்சி கைியற்றது {பைைற்றது} என்றும் நோன்
கருதுகிரறன். துரரோணரின் ேரணத்னதக் ரகட்டும், நூறு துண்டுகளோக என்
இதயம் உனடந்து ரபோகோததோல் கடுனேயோக இருக்கும் அது {என் இதயம்}
நிச்சயம் இரும்போைோைரத. ரவதங்கள், எதிர்கோைத்னத அறியும் உளவியல்,
வில்ைோளித்தன்னே ஆகியவற்றின் கல்வினயப் கபற விரும்பி
எவருக்கோகப் பிரோேணர்களும், இளவரசர்களும் கோத்திருந்தோர்கரளோ,
ஐரயோ, அவர் {துரரோணர்} எவ்வோறு கோைைோல் எடுத்துக் ககோள்ளப்பட்டோர்?
கபருங்கடல் வறண்டு ரபோவனதப் ரபோைரவோ, ரேரு அதன் இடத்தில்

இருந்து கபயர்க்கப்படுவனதப் ரபோைரவோ, அல்ைது ஆகோயத்தில் இருந்து
சூரியன் வழ்வனதப்
ீ ரபோைரவோ ஆை துரரோணரின் வழ்ச்சினய
ீ என்ைோல்
கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியவில்னை. தீரயோனர ஒடுக்குபவரோகவும்,
நல்ரைோனரக் கோப்பவரோகவும் அவர் இருந்தோர்.
இைிந்த துரிரயோதைனுக்கோகத் தன் உயினர எவர் ககோடுத்தோரரோ,

எவருனடய ஆற்றைோல் என் தீய ேகன்களுக்கு கவற்றியில் விருப்பம்
உண்டோைரதோ, எவருனடய புத்திக்கூர்னே பிருஹஸ்பதி அல்ைது

உசோைஸுக்கு {சுக்ரோச்சோரியருக்கு} இனணயோைரதோ, ஐரயோ, அந்த

எதிரிகனளனய எரிப்பவர் {துரரோணர்} எவ்வோறு ககோல்ைப்பட்டோர்? [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இங்ரக விடுபட்ட ஒரு பத்தியும்

இருக்கிறது. அது பின்வருேோறு: “கபரும் ேகினே ககோண்ட
எவர், தைக்குக் கீ ழ் இருந்த ரபோர்வரர்கள்
ீ அனைவரும்
நினைத்திருக்கக் கோரணேோக இருந்தோரரோ, எவருக்குக் கோைன்
வசப்பட்டிருந்தோரைோ, அந்தத் துரரோணர் எவ்வோறு
ககோல்ைப்பட்டோர்?” என்று அதிக வரி இருக்கிறது.
சிவப்பு நிறத்தோைோைனவயும், தங்க வனையோல் மூடப்பட்டனவயும்,

கோற்றின் ரவகத்னதக் ககோண்டனவயும், ரபோரில் எந்த ஆயுதத்தோலும்
தோக்கப்பட முடியோதனவயும், கபரும் பைம் ககோண்டனவயும், உற்சோகேோகக்
கனைப்பனவயும், நன்கு பயிற்சியளிக்கப்பட்டனவயும், சிந்து இைத்னதச்
ரசர்ந்தனவயும், அவரது {துரரோணரின்} ரதரில் பூட்டப்பட்டிருந்தனவயும்,
அந்த வோகைத்னதச் சிறப்போக இழுத்தனவயும், ரபோர்க்களத்தின் ேத்தியில்
எப்ரபோதும் போதுகோப்போக இருந்தனவயுேோை அவரது கபரிய குதினரகள்
பைவைேனடந்து
ீ ேயக்கமுற்றைவோ? ரபோரில், சங்ககோைிகள் ேற்றும்
ரபரினககயோைிகனளக் ரகட்டு முைங்கும் யோனைகளின் பிளிறல்கனளப்
கபோறுனேயோகத் தோங்கிக் ககோண்டு, விற்களின் நோகணோைி, கனணகள்
ேற்றும் பிற ஆயுதங்களின் ேனை ஆகியவற்றோல் நடுங்கோது, தங்கள்
ரதோற்றத்தோரைரய எதிரியின் வழ்ச்சினய
ீ முன்ைறிவித்துக் ககோண்டு,
(கடும் உனைப்பின் வினளவோல்) எப்ரபோதும் கபருமூச்சு விடோேல், கனளப்பு
ேற்றும் வைிகள் அனைத்திற்கும் ரேைோக இருந்தனவயோை பரத்வோஜர்
ேகைின் {துரரோணரின்} ரதனர இழுத்த அந்த ரவகேோை குதினரகள்
எவ்வோறு வழ்த்தப்பட்டை?
ீ அத்தகு குதினரகரள அவரது தங்கத் ரதரில்
பூட்டப்பட்டிருந்தை. அத்தகு குதினரகரள அந்த நரவரர்களில்
ீ {human heroes}
முதன்னேயோைவரோல் {துரரோணரோல்} அதில் {அந்தத் ரதரில்} பூட்டப்பட்டது.
பசுந்தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட தன் சிறந்த ரதரில் ஏறிய அவரோல்

{துரரோணரோல்}, ஓ! ேகரை {சஞ்சயோ}, ஏன் போண்டவப் பனட எனும் கடனைக்
கடக்க முடியவில்னை? எந்த வரர்,
ீ பிற வரர்களிடம்
ீ எப்ரபோதும் கண்ண ீனர
வரவனைப்போரரோ, எவருனடய (ஆயுத) அறினவ உைகின் வில்ைோளிகள்
அனைவரும் நம்பி இருந்தைரரோ, அந்தப் பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்}
ரபோரில் அனடந்த சோதனை என்ை? உண்னேயில் {சத்தியத்தில்} உறுதியோை
பற்று ககோண்டவரும், கபரும் வைினே ககோண்டவருேோை துரரோணர்,
உண்னேயில் ரபோரில் என்ை கசய்தோர்?

கசோர்க்கத்தில் உள்ள சக்ரனுக்கு {இந்திரனுக்கு} ஒப்போைவரும்,

வரர்களில்
ீ முதல்வரும், வில்தரித்ரதோர் அனைவரிலும்
முதன்னேயோைவரும், கடும் சோதனைகனள அனடந்தவருேோை அவருடன்
{துரரோணருடன்} ரேோதிய ரதர்வரர்கள்
ீ யோவர்? தங்கத் ரதனரக்
ககோண்டவரும், கபரும் வைினேயும் பைமும் ககோண்டவரும், கதய்வக
ீ
ஆயுதங்கனள இருப்புக்குத் தூண்டி அனைப்பவருேோை அவனர
{துரரோணனரக்} கண்டதும் போண்டவர்கள் தப்பி ஓடிைோர்களோ? அல்ைது
நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், தன் தம்பிகளுடன் கூடி, போஞ்சோை
இளவரசனை (திருஷ்டத்யும்ைனைத்) தன் கட்டுக் கயிறோகக் ககோண்டு [2]
அனைத்துப் பக்கங்களிலும் தன் துருப்புகளோல் துரரோணனரச் சூழ்ந்து
ககோண்டு அவனரத் தோக்கிைோைோ?
[2] ஒருரவனள இது, போதுகோப்பிற்குத் தயோரோக

திருஷ்டத்யும்ைனை நிற்க னவத்தோர் என்ற கபோருனளக்
ககோண்டிருக்கைோம் எை இங்ரக கங்குைி விளக்குகிறோர்.
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, தன் ரநரோை கனணகளோல் பிற

ரதர்வரர்கனளத்
ீ தடுத்திருக்க ரவண்டும், அதன்பிறரக போவச்கசயல்கனளப்
புரியும் பிருேதன் ேகன் {திருஷ்டத்யும்ைன்} துரரோணனரச் சூழ்ந்திருக்க
ரவண்டும். அர்ஜுைைோல் போதுகோக்கப்பட்ட மூர்க்கேோை
திருஷ்டத்யும்ைனைத் தவிர அந்த வைினேேிக்க வரருக்கு
ீ {துரரோணருக்கு}
ேரணத்னதக் ககோடுக்கக்கூடிய ரவறு எந்த வரனையும்
ீ நோன் கோணவில்னை.
ரககயர்கள், ரசதிகள், கரூசர்கள், ேத்ஸ்யர்கள் ேற்றும் பிற ேன்ைர்கள்,
போம்னப கேோய்க்கும் எறும்புகனளப் ரபோை ஆசோனை {துரரோணனரச்}
சூழ்ந்திருந்த ரபோது, அவர் {துரரோணர்} ஏரதோ ஒரு கடுனேயோை சோதனையில்
ஈடுபட்டிருக்கும்ரபோரத இைிந்தவைோை திருஷ்டத்யும்ைன் அவனரக்
ககோன்றிருப்போன் என்று கதரிகிறது. இதுரவ என் எண்ணம்.
ரவதங்கனளயும், அதன் அங்கங்கனளயும், ஐந்தோவதோை (ஐந்தோவது

ரவதேோை) வரைோறுகனளயும் {புரோணங்கனளயும்} கற்று, ஆறுகளுக்குக்
கடனைப் ரபோைப் பிரோேணர்களுக்குப் புகைிடேோக இருந்த அந்த எதிரிகனள
எரிப்பவர் எவரரோ, பிரோேணர் ேற்றும் க்ஷத்திரியர் எை இருவனகயில்
வோழ்ந்தவர் எவரரோ, ஐரயோ! வயதோல் முதிர்ந்த அந்தப் பிரோேணர்
{துரரோணர்} ஆயுத முனையில் எவ்வோறு தன் முடினவச் சந்தித்திருக்க
முடியும்? கபருனேேிகுந்தவரோக இருப்பினும், என் கோரணேோக அவர்
அவேோைத்னதயும், துன்பத்னதயும் அனடய ரநர்ந்தரத. தகோதவரோக

இருப்பினும் அவர் குந்தி ேகைின் {அர்ஜுைைின்} னககளோல் தன்

நடத்னதக்கோை கைினய அனடந்தோர் [3]. உைகத்தில் வில் தரிப்ரபோர்
அனைவரும் எவரது சோதனைகனள நம்பியிருக்கிறோர்கரளோ, உண்னேனய
உறுதியோகப் பின்பற்றுபவரும், கபரும் திறன் ககோண்டவருேோை அந்த வரர்
ீ
{துரரோணர்}, ஐரயோ, கசல்வத்னத விரும்பும் நபர்களோல் எவ்வோறு
ககோல்ைப்பட முடியும்?
[3] அர்ஜுைனை ஆயுதப் பயிற்சியில் கவைேோக வளர்த்ததோல்,

தன் அக்கனற ேற்றும் உனைப்புக்கோை கைினய {பைனை}
ேரணத்தின் வடிவில், அதுவும் தன் சீடைின் னககளோரை
ேரணத்னதப் கபறும் நினைனயத் துரரோணர் அனடந்தோர் எைத்
திருதரோஷ்டிரன் கசோல்வதோகத் கதரிகிறது எைக் கங்குைி
கபரும் வைினேயும், கபரும் சக்தியும் ககோண்டு கசோர்க்கத்தில் உள்ள

சக்ரனை {இந்திரனைப்} ரபோை உைகத்தில் முதன்னேயோை அவர்
{துரரோணர்}, ஐரயோ, சிறுேீ ைோல் ககோல்ைப்படும் திேிங்கைத்னதப் ரபோைப்
போர்த்தர்களோல் {போண்டவர்களோல்} எவ்வோறு ககோல்ைப்பட முடியும்?
கவற்றினய விரும்பும் எந்த வரனும்
ீ எவரிடம் உயிரரோடு தப்ப முடியோரதோ,
ரவத அன்னப விரும்புரவோரின் ரவத ஒைி, வில்ைோளித்தன்னேயில்
திறத்னத விரும்புரவோரின் விற்களோல் உண்டோை நோகணோைி ஆகிய
இரண்டும் எவரிடம் நீங்கோதிருந்தரதோ, ஒருரபோதும் உற்சோகேிைக்கோேல்
எவர் இருந்தோரரோ, ஐரயோ, கசைிப்னபக் ககோண்டவரும், ரபோரில் வழ்த்தப்பட
ீ
முடியோதவருேோை அந்த வரர்,
ீ சிங்கத்திற்ரகோ, யோனைக்ரகோ ஒப்போை
ஆற்றனைக் ககோண்ட அந்த வரர்
ீ ககோல்ைப்பட்டிருக்கிறோர். அவர் இறந்தோர்
என்ற கருத்னதரய என்ைோல் கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியவில்னை [4].
எவருனடய புகழ் ேங்கவில்னைரயோ, எவருனடய வைினே
அவேதிக்கப்பட்டதில்னைரயோ அந்த கவல்ைப்பட முடியோத வரனர
ீ
{துரரோணனர}, ேைிதர்களில் முதன்னேயோரைோர் போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத பிருேதன் ேகைோல் {திருஷ்டத்யும்ைைோல்}
ரபோரில் எவ்வோறு ககோல்ை முடியும்?
[4] ரவறு பதிப்பில் இந்தப் பத்தியில் இதற்கு ரேலும்

இருக்கிறது. அது பின்வருேோறு: “அவர் உைகத்னதரய எதிர்த்து
ரபோரிடக்கூடியவரோயிற்ரற? எவர் பிரம்ேவர்ச்சஸில்
நோன்முகனுக்கு {பிரம்ேனுக்கு} ஒப்போைவரரோ, க்ஷத்திரிய
தர்ேத்தில் நோரோயணனுக்கு இனணயோைவரரோ, முழுனேயோை

பிரம்ேக்ஷத்திரிய ஒளிகள் ஈஸ்வரனுக்கு வசப்பட்டிருந்தது

ரபோை எவருக்கு வசப்பட்டிருந்தைரவோ, கீ ழ்ப்படுத்த முடியோத
புகழும், பைமும் உள்ளவரோை அந்தத் துரரோணனரப் ரபோரில்
கவல்வதற்கு வல்ைனேயுள்ளவன் எவன்? யுதிஷ்டிரைின்
தவத்திைோல் என்னைச் ரசர்ந்த குரு வரர்கள்
குதினரகள், ரதர்கள், யோனைகள் ஆகியவற்ரறோடு
ககோல்ைப்பட்டோர்கள் எை நோன் நினைக்கிரறன்”.
துரரோணருக்கு முன்பும், அவருக்குப் பக்கத்திலும் நின்று அவனரப்

போதுகோத்தபடி ரபோரிட்டவர்கள் யோவர்? அனடவதற்குக் கடிைேோை அந்த
முடினவ அனடயும்ரபோது, அவருக்குப் பின்புறத்தில் கசன்றவர்கள் யோவர்?
துரரோணரின் வைது ேற்றும் இடது சக்கரங்கனளப் போதுகோத்த உயர் ஆன்ே
ீ யோவர்? ரபோரில் அந்த வரர்
ீ {துரரோணர்} ரபோரோடிக்ககோண்டிருந்த
ரபோது அவருக்கு முன்ைினையில் இருந்தவர் யோவர்? அந்தச் சந்தர்ப்பத்தில்,
தங்கள் உயினரரய விடத்துணிந்து, முகத்துக்கு முகேோக ேரணத்னதச்
சந்தித்தவர்கள் யோவர்? துரரோணரின் ரபோரில் இறுதிப் பயணத்தில் கசன்ற
ீ யோவர்?
துரரோணரின் போதுகோப்பிற்கோக நியேிக்கப்பட்ட அந்த

க்ஷத்திரியர்களில் எவரோவது தங்கனளப் கபோய்யர்களோக நிரூபித்துக்
ககோண்டு அந்த வரனர
ீ {துரரோணனரப்} ரபோரில் னகவிட்டைரோ? அப்படிக்
னகவிடப்பட்டுத் தைியோக இருந்தரபோது எதிரியோல் அவர் {துரரோணர்}
ககோல்ைப்பட்டோரோ? கபரும் ஆபத்திரைரய இருந்தோலும் அச்சத்தோல்
ரபோரில் எப்ரபோதும் புறமுதுகிடோதவர் துரரோணர். அப்படியிருக்னகயில்
எதிரியோல் அவர் எவ்வோறு ககோல்ைப்பட்டோர்?
ஓ! சஞ்சயோ, கபரும் துன்பத்தில் இருந்தோலும் கூட, ஒரு சிறப்பு ேிகுந்த

ேைிதன் தன் வைினேயின் அளவுக்குத் தக்க தன் ஆற்றனைப்
பயன்படுத்துவோன். இனவயோவும் துரரோணரிடம் இருந்தை. ஓ! குைந்தோய்
{சஞ்சயோ}, நோன் என் புைனுணர்னவ இைக்கிரறன். இந்த உனரயோடல் சிறிது
ரநரம் நிற்கட்டும். என் உணர்வுகள் ேீ ண்ட பிறகு, ஓ! சஞ்சயோ, ேீ ண்டும்
உன்னை நோன் ரகட்கிரறன்” {என்றோன் திருதரோஷ்டிரன்}.

திருதரோஷ்டிரைின் விசோரனண!
Dhritarashtra’s enquiry! | Drona-Parva-Section-010 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: தன் பனடவரர்களில்

ீ யோர் யோர், போண்டவர்களில் யோர் யோனரத்
துரரோணனர அணுகவிடோேல் தடுத்தைர் எைச் சஞ்சயைிடம் ரகட்கும்
திருதரோஷ்டிரன்...
னவசம்போயைர் {ஜைரேஜயைிடம்} கசோன்ைோர், “சூத ேகைிடம்

{சஞ்சயைிடம்} இப்படிப் ரபசிய திருதரோஷ்டிரன், அதீத துயரத்தோல் இதயம்
பீடிக்கப்பட்டும், தன் ேகைின் {துரிரயோதைைின்} கவற்றியில்
நம்பிக்னகயிைந்தும் தனரயில் விழுந்தோன். உணர்வுகனள இைந்து கீ ரை
விழுந்த அவனைக் {திருதரோஷ்டிரனைக்} கண்ட அவைது பணியோட்கள்
{தோதிகள்}, அவனுக்கு விசிறிவிட்டுக் ககோண்ரட நறுேணேிக்கக் குளிர்ந்த
நீனர அவன் ேீ து கதளித்தைர். அவன் {திருதரோஷ்டிரன்} விழுந்தனதக் கண்ட
போரதப் கபண்ேணிகள், ஓ! ேன்ைோ {ஜைரேஜயோ}, அனைத்துப்
பக்கங்களிலும் அவனைச் சூழ்ந்து ககோண்டு தங்கள் னககளோல் அவனுக்கு
{திருதரோஷ்டிரனுக்கு} கேன்னேயோகத் தடவிக் ககோடுத்தைர். கண்ண ீரோல்
தனடபட்ட குரலுடன், அந்த அரசப் கபண்ேணிகள் தனரயில் இருந்த

ேன்ைனை கேதுவோக எழுப்பி அவனை {திருதரோஷ்டிரனை} அவைது

ஆசைத்தில் இருத்திைோர்கள். ேன்ைன் {திருதரோஷ்டிரன்} இருக்னகயில்
இருந்தோலும் ேயக்கத்தின் ஆதிக்கத்திரைரய கதோடர்ந்து நீடித்தோன்.
அவனைச் சுற்றி நின்று அவர்கள் விசிறிவிட்ட ரபோது, அவன்
{திருதரோஷ்டிரன்} முற்றிலும் அனசவற்று இருந்தோன். பிறகு, அந்த
ஏகோதிபதியின் {திருதரோஷ்டிரைின்} உடைில் ஒரு நடுக்கம் ஏற்பட்டு, அவன்
கேல்ை தைது உணர்வுகனள ேீ ண்டும் கபற்றோன். பிறகு, அவன்
{திருதரோஷ்டிரன்}, சூத சோதினயச் ரசர்ந்த கவல்கணன் ேகைிடம்
{சஞ்சயைிடம்}, ரபோரில் ரநர்ந்த சம்பவங்கள் குறித்து ேீ ண்டும் விசோரிக்க
ஆரம்பித்தோன்.
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “தன் ஒளியோல் இருனள விைக்கும்

உதயச் சூரியனைப் ரபோன்றவனும், ரகோபம் ககோண்ட ேதயோனைனயப்
ரபோை எதிரினய எதிர்த்து ரவகேோக வினரபவனும், கபண் யோனைரயோடு
ரசருவதற்கோகப் பனக யோனைனய எதிர்த்துச் கசல்லும் ேதயோனைனயப்
ரபோன்றவனும், பனகக்கூட்டங்களின் பனடத்தனைவர்களோல் கவல்ைப்பட
முடியோதவனுேோை அந்த அஜோதசத்ரு {யுதிஷ்டிரன்} வந்த ரபோது,
துரரோணரிடம் கசல்ை விடோேல் அவனைத் தடுத்த (என் பனடயின்) வரர்கள்
ீ
யோவர்?
ேைிதர்களில் முதன்னேயோைவனும், ரபோரில் என் பனடயின்

துணிச்சல்ேிக்க வரர்கள்
ீ பைனரக் ககோன்றவனும், வைினேேிக்கக்
கரங்கனளயும், புத்திக்கூர்னேனயயும், கைங்கடிக்கமுடியோத ஆற்றனையும்
பனடத்த வரேிக்க
ீ இளவரசனும், எவரின் துனணயுேின்றித் தன்
போர்னவயோல் ேட்டுரே துரிரயோதைைின் கேோத்த பனடனயயும்
எரிக்கவல்ைவனும், கவற்றியில் விருப்பம் ககோண்டவனும், வில்ைோளியும்,
ேங்கோப் புகழ் ககோண்ட வரனும்,
ீ முழு உைகத்திலும் தற்கட்டுப்போடு ககோண்ட
ஏகோதிபதி என்று ேதிக்கப்படுபவைோை அந்த வரனை
ீ {யுதிஷ்டிரனைச்}
சூழ்ந்து {அவனைத் தடுத்த} (என் பனடயின்) வரர்கள்
கவல்ைப்பட முடியோத இளவரசனும், ேங்கோப் புகழ் ககோண்ட

வில்ைோளியும், ேைிதர்களில் புைியும், குந்தியின் ேகனும், எதிரினய
எதிர்த்து எப்ரபோதும் கபரும் சோதனைகனளச் கசய்யும் வைினேேிக்க
வரனும்,
ீ கபரும் உடற்கட்டும், கபரும் துணிவும் ககோண்ட வரனும்,
ீ
பத்தோயிரம் {10000} யோனைகளுக்கு நிகரோை பைத்னதக் ககோண்டவனுேோை
அந்தப் பீேரசைன் கபரும் ரவகத்துடன் துரரோணரிடம் வந்த ரபோது, ஓ! என்

பனடனய ரநோக்கி வினரந்து வந்த அவனைச் சூழ்ந்து ககோண்ட என்

பனடயின் துணிச்சல்ேிக்கப் ரபோரோளிகள் யோவர்?
ரேகங்களின் திரனளப் ரபோைத் கதரிபவனும், ரேகங்கனளப்

ரபோைரவ இடிகனள கவளியிடுபவனும், ேனை கபோைியும் இந்திரனைப்
ரபோைரவ கனணேோரி கபோைிபவனும், தன் உள்ளங்னககளின் தட்டல்கள்
ேற்றும் தன் ரதர்ச்சக்கரங்களின் சடசடப்கபோைி ஆகியவற்றோல் தினசகள்
அனைத்னதயும் எதிகரோைிக்கச் கசய்பவனும், ேின்ைைின் கீ ற்னறப் ரபோன்ற
வில்னைக் ககோண்டவனும், தன் சக்கரங்களின் சடசடப்கபோைினயரய
முைக்கங்களோகக் ககோண்ட ரேகத்துக்கு ஒப்போை ரதனரக் ககோண்டவனும்,
தன் கனணகளின் “விஸ்” ஒைியோரை ேிகக் கடுனேயோைவைோகத்
கதரிபவனும், பயங்கரேோை ரேகத்துக்ககோப்போை ரகோபத்னதக்
ககோண்டவனும், புயனைப் ரபோன்ரறோ, ரேகத்னதப் ரபோன்ற ரவகத்னதக்
ககோண்டவனும், எதிரியின் முக்கிய அங்கங்கனளரய எப்ரபோதும்
துனளப்பவனும், கனணகனளத் தரித்துக் ககோண்டு பயங்கரேோகத்
ரதோன்றுபவனும், கோைனைப் ரபோைரவ தினசகள் அனைத்னதயும் ேைிதக்
குருதியோல் குளிக்க னவப்பவனும், கடுமுழுக்கம் கசய்பவனும், பயங்கர
முகத்ரதோற்றம் ககோண்டவனும், கோண்டீவத்னதத் தரித்துக் ககோண்டு,
துரிரயோதைன் தனைனேயிைோை என் வரர்களின்
ீ ரேல் கல்ைில்
கூர்த்தீட்டப்பட்டனவயும், கழுகிறகுகளோல் ஆைனவயுேோை கனணகனளத்
கதோடர்ச்சியோகப் கபோைிபவனும், கபரும் புத்திக்கூர்னே ககோண்ட வரனும்,
ீ
கபரும் சக்தி ககோண்ட ரதர்வரனுேோை
ீ அந்தப் பீபத்சு {அர்ஜுைன்}
உங்களிடம் வந்த ரபோது, ஐரயோ, உங்கள் ேைநினை எப்படி இருந்தது?
கபரும் குரங்னகத் தன் ககோடியில் ககோண்ட அந்த வரன்,

ீ
அடர்த்தியோை கனண ேனையோல் ஆகோயத்னதத் தடுத்தரபோது, அந்தப்
போர்த்தனை {அர்ஜுைனைக்} கண்ட உங்கள் ேை நினை எப்படி இருந்தது?
அர்ஜுைன், தோன் வரும் வைியிரைரய கடும் சோதனைகனள அனடந்து,
கோண்டீவத்தின் நோகணோைியோல் உங்கள் துருப்புகனளக் ககோன்றபடி
உங்கனள எதிர்த்தோைோ? சூறோவளியோைது ரசர்ந்திருக்கும் ரேகத்திரள்கனள
அைிப்பனதப் ரபோைரவோ, நோணற்கோடுகனள அவற்றின் ஊடோகப் போய்ந்து
சோய்ப்பனதப் ரபோைரவோ தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} [1] உங்கள் உயிர்கனள
எடுத்தோைோ? கோண்டீவதோரினய {அர்ஜுன்னைப்} ரபோரில் தோங்கிக் ககோள்ள
வல்ை ேைிதன் எவன் இருக்கிறோன்? (பனகயணியின்) பனடயின் முகப்பில்
இவன் {அர்ஜுைன்} இருக்கிறோன் என்று ரகட்டோரை, ஒவ்கவோரு எதிரியின்
இதயமும் இரண்டோகப் பிளந்து விடுரே!

[1] கங்குைியில் இந்த இடத்தில் துரிரயோதைன் என்ற கபயரர

இருக்கிறது. ஆைோல் இது கபோருந்தி வரோததோல் இங்ரக
தைஞ்சயன் என்று ேோற்றியிருக்கிரறன். ரவகறோரு
பதிப்பிலும், ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் இந்த இடத்தில்
தைஞ்சயன் என்ரற இருக்கிறது.
துருப்புகள் நடுங்கி, வரர்கரள

ீ கூட அச்சத்தோல் பீடிக்கப்பட்ட அந்தப்
ரபோரில், துரரோணனரக் னகவிடோேல் இருந்ரதோர் யோவர்? அச்சத்தோல்
அவனர {துரரோணனரக்} னகவிட்ட ரகோனைகள் யோவர்? ரபோரில் ேைித
சக்திக்கு அப்போற்பட்ட ரபோரோளிகனளயும் வழ்த்திய
ீ தைஞ்சயைின்
{அர்ஜுைைின்} வடிவத்தில் வந்த கோைனை {ேரணத்னத} உயிருக்குக்
கிஞ்சிற்றும் அஞ்சோேல் முகத்துக்கு முகம் ரநரோகச் சந்தித்ரதோர் யோவர்?
ரேகங்களின் முழுக்கத்திற்கு ஒப்போை கோண்டீவ ஒைினயயும்,
கவண்குதினரகள் பூட்டப்பட்ட ரதரில் வரும் அந்த வரைின்
ீ {அர்ஜுைைின்}
ரவகத்னதயும் என் துருப்புகள் தோங்க இயன்றனவயல்ை. விஷ்ணுனவ
{கிருஷ்ணனைத்} ரதரரோட்டியோகவும், தைஞ்சயனை {அர்ஜுைனைப்} ரபோர்
வரைோகவும்
ீ ககோண்ட அந்தத் ரதர், ரதவர்களும் அசுரர்களும் ஒன்று
ரசர்ந்தோலும் வழ்த்தப்பட
ீ முடியோதது என்ரற நோன் கருதுகிரறன்.
கேன்னேயோைவனும், இனளஞனும், துணிச்சல்ேிக்கவனும், ேிக

அைகிய முகத் ரதோற்றம் ககோண்டவனும், புத்திக்கூர்னே, திறம் ேற்றும்
விரவகத்னதக் ககோனடயோகக் ககோண்டவனும், ரபோரில் கைங்கடிக்கப்பட
முடியோ ஆற்றல் ககோண்டவனும், போண்டுவின் ேகனுேோை நகுைன்,
ரபகரோைியுடன் பனகவரர்கள்
ீ அனைவனரயும் பீடித்து, துரரோணனர ரநோக்கி
வினரந்த ரபோது, அவனை {நகுைனைச்} சூழ்ந்து ககோண்ட (என் பனட)
கடும் நஞ்சுேிக்கக் ரகோபக்கோரப் போம்புக்கு ஒப்போைவனும், கவண்

குதினரகனளக் ககோண்டவனும், ரபோரில் கவல்ைப்பட முடியோதவனும்,
கேச்சத்தகுந்த ரநோன்புகனள ரநோற்பவனும், தன் கோரியங்களில்
கைங்கடிக்கப்பட முடியோதவனும், அடக்கத்னதக் ககோனடயோகக்
ககோண்டவனும், ரபோரில் வழ்த்தப்பட
ீ முடியோதவனுேோை சகோரதவன்
நம்ேிடம் வந்தரபோது, அவனை {சகோரதவனைச்} சூழ்ந்து ககோண்ட (என்
பனட) வரர்கள்
கசௌவரீ ேன்ைைின் கபரும்பனடனய கநோறுக்கி, சீரோை

அங்கங்கனளக் ககோண்ட அைகிய ரபோஜக் கன்ைினகனயத் தன்

ேனைவியோகக் ககோண்டவனும், ேைிதர்களில் கோனளயும், உண்னே, உறுதி,

துணிச்சல் ேற்றும் பிரம்ேச்சரியத்னத எப்ரபோதும் ககோண்டவனும், கபரும்
வைினேனயக் ககோனடயோகக் ககோண்டவனும், எப்ரபோதும் உண்னே
பயில்பவனும், எப்ரபோதும் உற்சோகேிைக்கோதவனும், கவல்ைப்பட
முடியோதவனும், ரபோரில் வோசுரதவனுக்கு {கிருஷ்ணனுக்கு}
இனணயோைவனும், அவைோரைரய {கிருஷ்ணைோரைரய} தன்னைப்
ரபோன்ற இரண்டோேவன் என்று கருதப்பட்டவனும், தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}
அளித்த கல்வியோல் கனணகனளப் பயன்படுத்துவதில்
முதன்னேயோைவனும், ஆயுதங்களில் போர்த்தனுக்ரக {அர்ஜுைனுக்ரக}
இனணயோை ரபோர்வரனும்,
ீ யுயுதோைன் என்று அனைக்கப்பட்டவனுேோை
அந்தச் சோத்யகி, ஓ! , துரரோணனர அணுகமுடியோதபடி தடுத்த (என் பனட)
விருஷ்ணிகளில் முதன்னேயோை வரனும்,

ீ வில்ைோளிகள்
அனைவரிலும் கபரும் துணிச்சல் ககோண்டவனும், ஆயுதங்களில் (அதன்
பயன்போட்டிலும், அறிவிலும்) ரோேருக்கு {பரசுரோேருக்கு}
இனணயோைவனுேோை அந்தச் சோத்வத குைத்தவைிடம் {சோத்யகியிடம்}
ஆற்றல், புகழ், உண்னே {சத்தியம்}, உறுதி, புத்திக்கூர்னே, வரத்தன்னே,
ீ
பிரம்ேஞோைம், உயர்ந்த ஆயுதங்கள் ஆகியை ரகசவைிடம்
{கிருஷ்ணைிடம்} நினைகபற்றிருக்கும் மூவுைகங்கனளப் ரபோை
நினைகபற்றிருக்கின்றை. இந்தச் சோதனைகள் அனைத்னதயும்
ககோண்டவனும், ரதவர்களோரைரய தடுக்கப்பட முடியோதவனும், கபரும்
வில்ைோளியுேோை அந்தச் சோத்யகினயச் சூழ்ந்து ககோண்ட (என் பனட)
போஞ்சோைர்களில் முதன்னேயோைவனும், வரமும்,

ீ உயர்பிறப்பும்
ககோண்டவனும், உயர் பிறப்னபக் ககோண்ட வரர்கள்
ீ அனைவருக்கும்
பிடித்தேோைவனும், ரபோரில் நற்கசயல்கனளரய கசய்பவனும்,
அர்ஜுைைின் நன்னேயில் எப்ரபோதும் ஈடுபடும் இளவரசனும், என்
தீனேக்கோகரவ பிறந்தவனும், யேனுக்ரகோ, னவஸ்ரவணனுக்ரகோ
{குரபரனுக்ரகோ}, ஆதித்யனுக்ரகோ, ேரகந்திரனுக்ரகோ, வருணனுக்ரகோ
இனணயோைவனும், கபரும் ரதர்வரைோகக்
ீ {ேோகரதைோகக்} கருதப்படும்
இளவரசனும், ரபோரின் களத்தில் தன் உயினரரய விடத் துணிந்தவனுேோை
உத்தகேௌஜஸ்னஸ, ஓ! , சூழ்ந்து ககோண்ட (என் பனட) வரர்கள்
ரசதிகளில் தைி வரைோக

ீ கவளிப்பட்டு, அவர்கனளக் {ரசதிகனளக்}
னகவிட்டு போண்டவர்களின் தரப்னப அரவனணத்த திருஷ்டரகது,

துரரோணனர ரநோக்கி வினரந்த ரபோது, அவனை எதிர்த்தவர்கள் (என்

பனடவரர்களில்)
கிரிவ்ரோஜத்தில் [2] போதுகோப்போக இருந்த இளவரசன் துர்ஜயனைக்

ககோன்ற துணிச்சல்ேிக்கக் ரகதுேோன், துரரோணனர அணுகமுடியோதபடி
தடுத்த (என் பனட) வரர்கள்
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “அபரோந்த நோட்டில் கிரித்வோர

நகரத்தில் (எவ்விதத்தோலும்) கநருங்க முடியோத
இளவரசனைக் ககோன்ற ரகதுேோன் எனும் வரனைத்
ீ
துரரோணரிடம் நோடோேல் எவன் தடுத்தோன்?” என்று இருக்கிறது.
ேைிதர்களில் புைியும், தன் (ரேைியின்) ஆண்னே ேற்றும்

கபண்னேயின் தகுதிகனளயும், தகுதியின்னேகனளயும் அறிந்தவனும் [3],
யக்ஞரசைன் {துருபதன்} ேகனும், ரபோரில் உயர் ஆன்ே பீஷ்ேரின்
ேரணத்திற்குக் கோரணேோக அனேந்தவனுேோை சிகண்டி துரரோணனர
ரநோக்கி வினரந்த ரபோது அவனைச் சூழ்ந்து ககோண்ட (என் பனடயின்)
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “கபண் ேற்றும் ஆண்களின்

குணோ குணங்கனள அறிந்த சிறந்த ஆண்ேகன்” என்று
விருஷ்ணி குைத்தின் முதன்னேயோை வரனும்,

ீ வில்ைோளிகள்
அனைவரின் தனைவனும், தைஞ்சயனை {அர்ஜுைனை} விடப் கபரும்
அளவுக்கோை சோதனைகள் அனைத்னதயும் ககோண்ட துணிவுேிக்க வரனும்,
ீ
ஆயுதங்கள், உண்னே, பிரம்ேச்சரியம் ஆகிவற்னற எப்ரபோதும்
ககோண்டவனும், சக்தியில் வோசுரதவனுக்கும் {கிருஷ்ணனுக்கும்}, பைத்தில்
தைஞ்சயனுக்கு {அர்ஜுைனுக்கும்} இனணயோைவனும், ஆதித்யனுக்கு
இனணயோை கோந்தினயக் ககோண்டவனும், பிருஹஸ்பதிக்கு இனணயோை
புத்தினயக் ககோண்டவனும், வோனய அகைத் திறந்த கோைனுக்கு
ஒப்போைவனுேோை அந்த உயர் ஆன்ே அபிேன்யு, துரரோணனர ரநோக்கி
வினரந்த ரபோது, அவனைச் சூழ்ந்து ககோண்ட (என் பனடயின்) வரர்கள்
ீ
யோவர்? பயங்கர அறிவு ககோண்ட இனளஞனும், பனகயணி வரர்கனளக்
ீ
ககோல்பவனுேோை அந்தச் சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, ஓ! ,
துரரோணனர ரநோக்கி வினரந்த ரபோது உங்கள் ேை நினை எப்படி இருந்தது?

ேைிதர்களில் புைிகளோை திகரௌபதியின் ேகன்கள், கடனை ரநோக்கிச்

கசல்லும் ஆறுகனளப் ரபோைப் ரபோரில் துரரோணனர எதிர்த்து வினரந்த
ரபோது அவர்கனளச் சூழ்ந்து ககோண்ட வரர்கள்
பைிகரண்டு வயதிரைரய (குைந்னதத்தைேோை) வினளயோட்டுகள்

அனைத்னதயும் னகவிட்ட பிள்னளகளும், சிறப்பு ேிக்க ரநோன்புகனள
ரநோற்றவர்களும், ஆயுதங்களுக்கோகப் பீஷ்ேரிடம் கோத்திருந்தவர்களும்,
திருஷ்டத்யும்ைைின் வரீ ேகன்களுேோை க்ஷத்ரஞ்சயன், க்ஷத்ரரதவன்,
கர்வத்னதப் ரபோக்கும் க்ஷத்ரவர்ேன், ேைதன் ஆகிரயோர், ஓ, துரரோணனர
அணுகோதபடித் தடுத்தது யோர்?
ரபோரில் நூறு ரதர்வரர்களுக்கும்

ீ ரேன்னேயோைவைோக விருஷ்ணிகளோல்
கருதப்படும் ரசகிதோைன் துரரோணனர அணுகோதபடி, ஓ! , அந்தப் கபரும்
வில்ைோளினயத் தடுத்தது யோர்? [4]
[4] இங்ரக இதற்கு ரேலும் ஒரு வரி ரவகறோரு பதிப்பில்,

“கவல்ைப்பட முடியோதவனும், உதோரஸ்வோமுள்ளவனும்,
கைிங்கர்களின் கன்ைினயப் ரபோரில் கவர்ந்தவனுேோை
வோர்த்தரக்ஷேினய {சுசர்ேனைத்} துரரோணரிடம் இருந்து
தடுத்தவன் எவன்?” என்றிருக்கிறது
அறம்சோர்ந்ரதோரும், ஆற்றல் ககோண்ரடோரும், தடுக்கப்பட

முடியோரதோரும், இந்திரரகோபகம் என்றனைக்கப்படும் பூச்சிகளின் நிறத்துக்கு
ஒப்போரைோரும், சிவப்புக் கவசங்கள், சிவப்பு ஆயுதங்கள் ேற்றும் சிவப்பு
ககோடிகனளக் ககோண்ரடோரும், போண்டவர்களுக்குத் தோய்வைி முனறயில்
தம்பிகளும் [5], பின்ைவர்களின் கவற்றினய எப்ரபோதும்
விரும்புபவர்களுேோை ரககயச் சரகோதரர்கள் ஐவர், துரரோணனரக் ககோல்ை
விரும்பி அவனர ரநோக்கி வினரந்த ரபோது, அந்த வரேிக்க
ீ இளவரசர்கனள,
ஓ! , சூழ்ந்து ககோண்ட (என் பனட) வரர்கள்
[5] போண்டவர்களுக்குச் சித்தி ேகன்கள்; அதோவது குந்தியின்

தங்னக ேகன்கள்.
ரபோரின் தனைவனும், வில்ைோளிகளில் முதன்னேயோைவனும்,

குறிதவறோ வரனும்,
ீ கபரும் பைம் ககோண்டவனும், வோரணோவதத்தில்
எவனைக் ககோல்ை விரும்பி ரகோபம் நினறந்த ேன்ைர்கள் பைர் ரசர்ந்து ஆறு
ேோதங்கள் ஒன்றோகப் ரபோரிட்டும் வழ்த்தப்பட
ீ முடியோதவைோை
ேைிதர்களில் புைியும், (சுயம்வரத்தில்) ஒரு கன்ைினய ேனைவியோக

அனடய விரும்பி வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை

ீ கோசியின் இளவரசனை ஒரு
பல்ைத்திைோல் வோரணோசி ரபோரில் வழ்த்தியவனுேோை
ீ யுயுத்சுனவ, ஓ! ,
தடுத்த (என் பனடயின்) வரன்
ீ யோர்?
போண்டவர்களின் ஆரைோசகர்களின் தனைவனும்,

துரிரயோதைனுக்குத் தீனே கசய்வதில் ஈடுபடுபவனும், துரரோணரின்
அைிவுக்கோக உண்டோக்கப்பட்டவனுேோை திருஷ்டத்யும்ைன், ரபோரில் என்
ீ அனைவனரயும் எரித்து என் பனடயணிகள் அனைத்னதயும்
உனடத்துக் ககோண்டு துரரோணனர ரநோக்கிச் கசன்ற ரபோது, அந்த
வைினேேிக்க வில்ைோளினய {திருஷ்டத்யும்ைனை}, ஓ! , சூழ்ந்து ககோண்ட
(என் பனட) வரர்கள்
ஆயுதங்கனள அறிந்த ேைிதர்கள் அனைவரிலும்

முதன்னேயோைவனும், துருபதன் ேடியிரைரய வளர்க்கப்பட்டவனும்,
(அர்ஜுைைின்) ஆயுதங்களோல் போதுகோக்கப்பட்டவனுேோை சிகண்டினய [6],
ஓ! , துரரோணனர அணுகவிடோதபடித் தடுத்த (என் பனட) வரர்கள்
[6] னசகண்டிைம் என்று மூைத்தில் உள்ளதோக ரவகறோரு

பதிப்பில் கசோல்ைப்பட்டுள்ளது.
இந்தப் பூேினயத் தன் ரதரின் சடசடப்கபோைியோல் ரதோல்கச்னசயோகச்

சுற்றியவனும், வைினேேிக்கத் ரதர்வரனும்,
ீ எதிரிகனளக் ககோல்ரவோர்
அனைவரிலும் முதன்னேயோைவனும், சிறந்த உணவு, போைம் ேற்றும்
ககோனடகனள அபரிேிதேோக அளித்துப் பத்து குதினர ரவள்விகனள
{அஸ்வரேத யோகங்கனளத்} தனடயில்ைோேல் கசய்தவனும், தன்
குடிேக்கனளத் தன் பிள்னளகனளப் ரபோை எண்ணி ஆண்டவனும்,
கங்னகயின் ஓனடயில் உள்ள ேணற்துகள்கனளப் ரபோை எண்ணிைோத
பசுகனள ரவள்விகளில் தோைேோக அளித்தவனும், ரவறு யோரோலும்
கசய்யப்படோத, இைியும் கசய்ய முடியோத சோதனைகனளச் கசய்தவனும்,
கடுனேயோை சோதனைகனளச் கசய்த பிறகு “உசீநரன் ேகனுக்கு இனணயோக,
அனசயும் ேற்றும் அனசயோத உயிரிைங்கனளக் ககோண்ட மூவுைகத்திலும்
ரவறு இரண்டோம் உயிரிைத்னத நோங்கள் கோண வில்னை. ேைிதர்களோல்
அனடயப்பட முடியோத (ேறுனேயில்) உைகங்கனள அனடந்ரதோரிலும்
இவனைப் ரபோை எவனும் இல்னை. இைியும் இருக்க ேோட்டோன்” என்று
ரதவர்களோரைரய கசோல்ைப்பட்டவனும், உசீநரன் ேகைின் ரபரனுேோை
அந்தச் னசப்யன் (துரரோணரிடம்) வந்த ரபோது, ஓ, (என் பனடகளுக்கு
ேத்தியில்) தடுத்தவர் யோர்?

ேத்ஸ்யர்களின் ேன்ைைோை விரோடைின் ரதர்ப் பிரிவோைது ரபோரில்

துரரோணனர அனடந்த ரபோது, அனதச் சூழ்ந்து ககோண்ட (என் பனட) வரர்கள்
ீ
யோவர்?
என் ேகன்களுக்கு முள்ளோக இருந்தவனும், போண்டவர்களின்

கவற்றினய எப்ரபோதும் விரும்பும் வரனும்,
ீ கபரும் ேோய சக்திகனளயும்,
கபரும் பைம் ேற்றும் ஆற்றனையும் ககோண்ட வரீ ரோட்சசனும், ஒரர நோளில்
பீேனுக்குப் பிறந்தவனும் [7], யோரிடம் நோன் கபரும் அச்சங்கனளக்
ககோண்டிருந்ரதரைோ அந்தப் கபரும் உடல் ககோண்ட ரோட்சசன்
கரடோத்கசனைத் துரரோணரிடம் அணுகமுடியோதபடிச் கசய்தவன் யோர்?
[7] கரடோத்கசன் பீேரசைன் மூைம் பிறந்த ஹிடிம்னபயின்

ேகைோவோன். ரோட்சசப் கபண்கள் தோங்கள் கருவுற்ற அந்த
நோளிரைரய ஈன்கறடுப்போர்கள், அவர்களின் வோரிசுகளும்
தோங்கள் பிறந்த அந்த நோளிரைரய இளனேனய அனடவோர்கள்
எை இங்ரக விளக்குகிறோர் கங்குைி.
ஓ! சஞ்சயோ, யோருக்கோக இவர்களும் இன்னும் பைரும்

ரபோர்க்களத்தில் தங்கள் உயினரரய விடத் தயோரோக இருக்கிறோர்கரளோ
அவர்களோல் எனதத்தோன் கவல்ைமுடியோது?
சோர்ங்கம் {சோரங்கம்} என்று அனைக்கப்படும் வில்னைத் தரிப்பவனும்,

உயிரிைங்கள் அனைத்திலும் கபரியவனும் ஆைவரை {கிருஷ்ணரை}
அவர்களுக்குப் {போண்டவர்களுக்குப்} புகைிடேோகவும், நன்னே
கசய்பவைோகவும் இருக்கும்ரபோது, அந்தப் பிருனதயின் {குந்தியின்}
ேகன்கள் ரதோல்வினயச் சந்திப்பது எவ்வோறு? உண்னேயில், வோசுரதவன்
{கிருஷ்ணன்} உைகங்கங்கள் அனைத்தின் கபரும் ஆசோனும், அனைத்தின்
தனைவனும், நிச்சயேோைவனும் ஆவோன். கதய்வக
ீ ஆன்ேோவும்
எல்னையில்ைோ சக்தியும் ககோண்ட {அந்த} நோரோயணரை ரபோரில்
ேைிதர்களுக்குப் புகைிடேோவோன். விரவகிகள் அவைது கதய்வகச்
ீ
கசயல்கனள உனரக்கின்றைர். எைது உறுதினய ேீ ட்பதற்கோக நோனும்
அனவ அனைத்னதயும் அர்ப்பணிப்புடன் {பக்தியுடன்} உனரப்ரபன்”
{என்றோன் திருதரோஷ்டிரன்}.

கிருஷ்ணன் கபருனே கசோன்ை திருதரோஷ்டிரன்!

The greatness of Krishna listed by Dhritarashtra! | Drona-Parva-Section-011
| Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கிருஷ்ணைின் வரைோற்னற நினைவுகூர்ந்த திருதரோஷ்டிரன் தன்

ேகன்களின் நினைனய எண்ணி வருந்தியது...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “ஓ!

சஞ்சயோ, ரகோவிந்தன் {கிருஷ்ணன்} ரவறு
எந்த ேைிதைோலும் சோதிக்க முடியோத
அருஞ்கசயல்கனளச் கசய்தோன், அந்த
வோசுரதவைின் {கிருஷ்ணைின்}
கதய்வகச்
ீ கசயல்கனளக் ரகட்போயோக.
ஓ! சஞ்சயோ, ேோட்டினடயன் (நந்தன்)

குடும்பத்தில் வளர்க்கப்பட்ட அந்த உயர்
ஆன்ேோ ககோண்டவன் {கிருஷ்ணன்},
சிறுவைோக இருந்தரபோரத தன் கரங்களின்
வைினேனய மூவுைகங்களும் அறியச்
கசய்தோன்.
பைத்தில் (கதய்வக
ீ குதினரயோை) உச்னசஸ்வனுக்கு இனணயோைவனும்,
கோற்றின் ரவகத்னதக் ககோண்டவனும், யமுனையின் (கனரகளில் உள்ள)
கோடுகளில் வோழ்ந்தவனுேோை ஹயரோஜனைக் [1] ககோன்றோன்.
[1] ஹயரோஜன் என்போன் உண்னேயில் குதினரகளின்

இளவரசைோவோன். ரகசி என்றும் அனைக்கப்பட்ட அவன்
குதினரயின் வடிவில் இருந்த அசுரைோவோன் என்று கங்குைி
பசுக்களுக்குக் கோைைோக எழுந்தவனும், பயங்கரச் கசயல்கள்

புரிபவனும், கோனளயின் வடிவில் இருந்தவனுேோை தோைவனைத்
{ரிேபனைத்} தன் கவறும் னககள் இரண்டோல் தன் குைந்னதப்
பருவத்திரைரய ககோன்றோன்.

தோேனர இதழ்கனளப் ரபோன்ற கண்கனளக் ககோண்ட அவன்

{கிருஷ்ணன்}, பிரைம்பன், ஜம்பன், பீடன் ேற்றும் ரதவர்களுக்குப்
பயங்கரைோக இருந்த முரண் ஆகிய வைினேேிக்க அசுரர்கனளயும்
ககோன்றோன்.
அதுரபோைரவ ஜரோசந்தைோல் போதுகோக்கப்பட்ட பயங்கர சக்தி ககோண்ட

கம்சனும், அவைது கதோண்டர்களும், தன்ைோற்றைின் துனணனய ேட்டுரே
[2] ககோண்ட கிருஷ்ணைோல் ரபோரில் ககோல்ைப்பட்டைர்.
[2] எந்த ஆயுதங்களும் இல்ைோேல் எை இங்ரக விளக்குகிறோர்

கங்குைி.
ரபோரில் கபரும் வல்ைனேயும் ஆற்றலும் ககோண்டவனும், ஒரு முழு

அகக்ஷௌஹிணியின் தனைவனும், ரபோஜர்களின் ேன்ைனும், கம்சைின்
இரண்டோவது தம்பியும், சூரரசைர்களின் ேன்ைனுேோை சுநோேன்,
எதிரிகனளக் ககோல்பவனும், பைரதவனைத் தைக்கு அடுத்தவைோகக்
ககோண்டவனுேோை அந்தக் கிருஷ்ணைோல் அவனுனடய துருப்புகளுடன்
ரசர்த்துப் ரபோரில் எரிக்கப்பட்டோன்.
கபரும் ரகோபம் ககோண்ட இருபிறப்போள முைிவர் {துர்வோசர்},

{கிருஷ்ணைின்} (ஆரோதனையில் ேைம் நினறந்து) அவனுக்கு
{கிருஷ்ணனுக்கு} வரங்கனள அளித்தோர்.
தோேனர இதழ்கனளப் ரபோன்ற கண்கனளக் ககோண்டவனும், கபரும்

துணிச்சல் ேிக்கவனுேோை கிருஷ்ணன், ஒரு சுயம்வரத்தில் ேன்ைர்கள்
அனைவனரயும் வழ்த்தி,
ீ கோந்தோரர்கள் ேன்ைைின் ேகனளக் கவர்ந்தோன்.
ரகோபம் ககோண்ட அந்த ேன்ைர்கனள, ஏரதோ அவர்கள் பிறப்போல்
குதினரகனளப் ரபோை அவன் {கிருஷ்ணன்}, தன் திருேணத் ரதரில் பூட்டிச்
சோட்னடயோல் கோயப்படுத்திைோன்.
வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்},

ரவகறோருவனை {பீேனைக்} கருவியோகப் பயன்படுத்தி ஒரு முழு
அகக்ஷௌஹிணி துருப்புகளுக்குத் தனைவைோை ஜரோசந்தனைக் ககோல்ைச்
கசய்தோன் [3].
[3] ேகதர்களின் பைேிக்க ேன்ைனும், கிருஷ்ணைின்

உறுதியோை எதிரியுேோை ஜரோசந்தன், கிருஷ்ணைின்

தூண்டுதைின் ரபரில் பீேைோல் ககோல்ைப்பட்டோன் எை இங்ரக

விளக்குகிறோர் கங்குைி.
வைினேேிக்கக் கிருஷ்ணன், ேன்ைர்களின் தனைவைோை ரசதிகளின்

வரீ ேன்ைனையும் {சிசுபோைனையும்}, ஏரதோ ஒரு விைங்னக {ககோல்வனதப்}
ரபோை, ஆர்க்கியம் சம்பந்தேோகப் பின்ைவன் சச்சரனவ ஏற்படுத்திய
சந்தர்ப்பத்தில் ககோன்றோன்.
தன் ஆற்றனை கவளிப்படுத்திய ேோதவன் {கிருஷ்ணன்} ஆகோயத்தில்

இருந்ததும், சோல்வைோல் கோக்கப்பட்டதும், நோட முடியோததுேோை “கசௌபம்”
என்று அனைக்கப்பட்ட னதத்திய நகரத்னதக் கடலுக்குள் வசிைோன்.
ீ
அங்கர்கள், வங்கர்கள், கைிங்கர்கள், ேகதர்கள், கோசிகள், ரகோசைர்கள்,

வோத்சியர்கள், கோர்க்யர்கள், கபௌண்டரர்கள் ஆகிய இவர்கனள
அனைவனரயும் அவன் {கிருஷ்ணன்} ரபோரில் வழ்த்திைோன்.
ீ
அவந்திகள், கதற்கத்தியர்கள், ேனைவோசிகள், தரசரகர்கள்,

கோஸ்ேீ ரர்கள், ஔரேிகர்கள், பிசோசர்கள், சமுத்கைர்கள், கோம்ரபோஜர்கள்,
வோடதோைர்கள், ரசோைர்கள், போண்டியர்கள், ஓ! சஞ்சயோ, திர்கர்த்தர்கள்,
ேோைவர்கள், வழ்த்துவதற்குக்
ீ கடிைேோை தரதர்கள், பல்ரவறு
ஆட்சிப்பகுதிகளில் இருந்த வந்த கசர்கள், சகர்கள், கதோண்டர்களுடன்
கூடிய யவைர்கள் ஆகிரயோர் அனைவரும் அந்தத் தோேனரக் கண்ணைோல்
{கிருஷ்ணைோல்} வழ்த்தப்பட்டைர்.
ீ
பைங்கோைத்தில் அனைத்து வனக நீர்வோழ் உயிரிைங்களோலும்

சூைப்பட்ட கடைில் புகுந்து நீரின் ஆைத்திற்குள் இருந்த வருணனையும்
ரபோரில் கவன்றோன்.
அந்த ரிேிரகசன் {கிருஷ்ணன்}, போதோளத்தின் ஆைங்களில் வோழ்ந்த

பஞ்சஜன்யனைப் (பஞ்சஜன்யன் என்ற கபயர் ககோண்ட தோைவனைப்}
ரபோரில் ககோன்று போஞ்சஜன்யம் என்று அனைக்கப்படும் கதய்வக
ீ சங்னக
அனடந்தோன்.
வைினேேிக்கவைோை ரகசவன் {கிருஷ்ணன்}, போர்த்தரைோடு

{அர்ஜுைரைோடு} ரசர்ந்து கோண்டவ வைத்தில் அக்ைினய ேைம் நினறயச்
கசய்து, கவல்ைப்படமுடியோத கநருப்போயுதத்னதயும்
{ஆக்ரையோஸ்திரத்னதயும்}, (சுதர்சைம் என்றனைக்கப்படும்} சக்கரத்னதயும்
கபற்றோன்.

வரைோை
ீ கிருஷ்ணன், கருடன் ேீ ரதறிச் கசன்று அேரோவதினய
(அேரோவதிவோசிகனள} அச்சுறுத்தி ேரகந்திரைிடம் இருந்து {இந்திரைின்
அரண்ேனையில் இருந்து} போரிஜோதத்னத {போரிஜோதம் என்றனைக்கப்பட்ட
ீ ேைனரக்} [4] ககோண்டு வந்தோன். கிருஷ்ணைின் ஆற்றனை அறிந்த
கதய்வக
சக்ரன் {இந்திரன்} அச்கசயனை அனேதியோகப் கபோறுத்தோன்.
[4] அேரோவதியில் இருந்து பூேிக்குப் போரிஜோதத்னத ேறுநடவு

கசய்தோன் எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர். ரவகறோரு
பதிப்பில் “போரிஜோத ேரத்னதக் ககோண்டுவந்தோன்”
என்றிருக்கிறது.
ேன்ைர்களில், கிருஷ்ணைோல் வழ்த்தப்பட்டோத

ீ எவரும் இருப்பதோக
நோம் ரகட்டதில்னை.
ஓ! சஞ்சயோ, என் சனபயில் அந்தக் கேைக்கண்ணன் கசய்த

அற்புதேோை கசயனை அவனைத் தவிர இவ்வுைகத்தில் ரவறு எவன்
கசய்யத்தகுந்தவன்?
அர்ப்பணிப்போல் {பக்தியோல்} சரணேனடந்த நோன், கிருஷ்ணனை

ஈசுவரைோகக் கண்ட கோரணத்திைோல், (அந்த அருஞ்கசயனைக் குறித்த)
அனைத்தும் என்ைோல் நன்கு அறியப்பட்டது. ஓ! சஞ்சயோ, அனதச்
சோட்சியோக என் கண்களோல் கண்ட என்ைோல், கபரும் சக்தியும், கபரும்
புத்திக்கூர்னேயும் ககோண்ட ரிேிரகசனுனடய (முடிவற்ற) சோதனைகளின்
எல்னைனயக் கோண இயைவில்னை.
கதன், சோம்பன், பிரத்யும்ைன், விதூரதன், [5] சோருரதஷ்ணன்,

சோரணன், உல்முகன், நிசடன், வரைோை
ீ ஜில்ைிபப்ரு, பிருது, விபிருது,
சேீ கன், அரிரேஜயன் ஆகிய இவர்களும், தோக்குவதில் சோதித்தவர்களோை
இன்னும் பிற வைினேேிக்க விருஷ்ணி வரர்களும்,
ீ விருஷ்ணி வரைோை
ீ
அந்த உயர் ஆன்ே ரகசவைோல் {கிருஷ்ணைோல்} அனைக்கப்படும்ரபோது,
போண்டவப் பனடயில் தங்கள் நினைகனள எடுத்துப் ரபோர்க்களத்தில்
நிற்போர்கள். பிறகு (என் தரப்பில்) அனைத்தும் கபரும் ஆபத்துக்குள்ளோகும்.
இதுரவ என் எண்ணம்.
[5] ரவகறோரு பதிப்பில் இங்ரக அகோவஹன், அைிருத்தன்,

என்று கூடுதல் கபயர்களும் இருக்கின்றை.

ஜைோர்த்தைன் எங்ரக இருக்கிறோரைோ, அங்ரக பத்தோயிரம்

யோனைகளின் பைம் ககோண்டவனும், னகைோச சிகரத்திற்கு ஒப்போைவனும்,
கோட்டு ேைர்களோைோை ேோனைகனள அணிந்தவனும், கைப்னபனய
ஆயுதேோகத் தரித்தவனுேோை வரீ ரோேன் {பைரோேன்} இருப்போன்.
ஓ! சஞ்சயோ, அனைவருக்கும் தந்னத அந்த வோசுரதவன் எை

ேறுபிறப்போளர்கள் எவனைச் கசோல்கிறோர்கரளோ, அந்த வோசுரதவன்
{கிருஷ்ணன்} போண்டவர்களுக்கோகப் ரபோரிடுவோைோ? ஓ! ேகரை, ஓ!
சஞ்சயோ, போண்டவர்களுக்கோக அவன் கவசம் தரித்தோகைைில், அவைது
எதிரோளியோக இருக்க நம்ேில் ஒருவரும் இல்னை.
ககௌரவர்கள், போண்டவர்கனள வழ்த்த

ீ ரநர்ந்தோல், அந்த விருஷ்ணி
குைத்ரதோன் {கிருஷ்ணன்}, பின்ைவர்களுக்கோக {போண்டவர்களுக்கோக} தன்
வைினேேிக்க ஆயுதத்னத எடுப்போன். அந்த ேைிதர்களில் புைி, அந்த
வைினேேிக்கவன் {கிருஷ்ணன்}, ரபோரில் ேன்ைர்கள் அனைவனரயும்,
ககௌரவர்கனளயும் ககோன்று குந்தியின் ேகைிடம் {யுதிஷ்டிரைிடம்} முழு
உைகத்னதயும் ககோடுப்போன். ரிேிரகசனை {கிருஷ்ணனைத்}
ரதரரோட்டியோகவும், தைஞ்சயனை {அர்ஜுைனை} அதன் ரபோரோளியோகவும்
ககோண்ட ரதனர, ரவறு எந்தத் ரதரோல் ரபோரில் எதிர்க்க முடியும்?
எவ்வைியிலும் குருக்களோல் {ககௌரவர்களோல்} கவற்றினய அனடய
முடியோது. எைரவ, அந்தப் ரபோர் எவ்வோறு நனடகபற்றது என்பது
அனைத்னதயும் எைக்குச் கசோல்வோயோக.
அர்ஜுைன், ரகசவைின் {கிருஷ்ணைின்} உயிரோவோன், ரேலும்

கிருஷ்ணரை எப்ரபோதும் கவற்றியோவோன், கிருஷ்ணைிரைரய எப்ரபோதும்
புகழும் இருக்கிறது. அனைத்து உைகங்களிலும் பீபத்சு {அர்ஜுைன்}
கவல்ைப்படமுடியோதவைோவோன். ரகசவைிரைரய முடிவில்ைோத
புண்ணியங்கள் அதிகேோக இருக்கிறது. மூடைோை துரிரயோதைன் விதியின்
கோரணேோகக் கிருஷ்ணனை, அந்தக் ரகசவனை அறியோததோல், தன்
முன்ரை கோைைின் போசத்னத {சுருக்குக் கயிற்னறக்} ககோண்டிருப்பதோகத்
கதரிகிறது. ஐரயோ, தோசோர்ஹ குைத்ரதோைோை கிருஷ்ணனையும்,
போண்டுவின் ேகைோை அர்ஜுைனையும் துரிரயோதைன் அறியவில்னை.
இந்த உயர் ஆன்ேோக்கள் புரோதைத் ரதவர்களோவர். அவர்கரள நரனும்,

நோரோயணனுேோவர். உண்னேயில் அவர்கள் ஒரர ஆன்ேோனவக்
ககோண்டவர்களோகயிருப்பினும், பூேியில் அவர்கள் தைித்தைி வடிவம்
ககோண்டவர்களோக ேைிதர்களோல் கோணப்படுகிறோர்கள். உைகம் பரந்த

புகனைக் ககோண்ட இந்த கவல்ைப்பட முடியோத இனண நினைத்தோல், தங்கள்

ேைத்தோரைரய இந்தப் பனடனய அைித்துவிட முடியும். அவர்கள் ககோண்ட
ேைிதரநயத்தின் வினளவோரைரய அவர்கள் அனத {அைினவ}
விரும்பவில்னை [6].
[6] ரதவர்களோக இருப்பினும் அவர்கள் தங்கள் பிறப்னப

ேைிதர்களோகக் ககோண்டிருக்கிறோர்கள், எைரவ அவர்கள்
ேைிதர்களின் வைிகளிரைரய தங்கள் ரநோக்கங்கனள
அனடவோர்கள். இதன் கோரணேோகரவ அவர்கள் இந்தப்
பனடனய அைிக்க விரும்போேல் இருக்கிறோர்கள் எை இங்ரக
பீஷ்ேரின் ேரணம் ேற்றும், உயர் ஆன்ே துரரோணரின் ககோனை

ஆகியை யுகரே ேோறிவிட்டனதப் ரபோை உணர்வுகனளப் புரட்டுகின்றை.
உண்னேயில், பிரம்ேச்சரியத்தோரைோ, ரவதங்களின் கல்வியோரைோ, (அறச்)
சடங்குகளோரைோ, ஆயுதங்களோரைோ எவைோலும் ேரணத்னதத் தவிர்க்க
இயைோது. ரபோரில் கவல்ைப்பட முடியோதவர்களும், உைகங்கள்
அனைத்திலும் ேதிக்கப்படுபவர்களும், ஆயுதங்கனள அறிந்த வரர்களுேோை
ீ
பீஷ்ேர் ேற்றும் துரரோணரின் ககோனைனயக் ரகட்டும், ஓ! சஞ்சயோ, நோன்
இன்னும் ஏன் உயிரரோடு இருக்கிரறன்?
பீஷ்ேர் ேற்றும் துரரோணரின் ேரணத்தின் வினளவோக, ஓ! சஞ்சயோ,

யுதிஷ்டிரைின் எந்தச் கசைிப்னபக் கண்டு நோங்கள் கபோறோனே
ககோண்ரடோரேோ, அனதரய இைிரேல் நோங்கள் சோர்ந்து வோை
ரவண்டியிருக்கும். உண்னேயில், என் கசயல்களின் வினளவோரைரய
குருக்களுக்கு இந்த அைிவு ரநர்ந்திருக்கிறது. ஓ! சூதோ {சஞ்சயோ},
அைிவனடயக் கைிந்திருக்கும் இவர்கனளக் ககோல்ை புல்லும் இடியோக
ேோறும் [7]. எந்த யுதிஷ்டிரைின் ரகோபத்தோல் பீஷ்ேரும், துரரோணரும்
வழ்ந்தைரரோ
ீ அந்த யுதிஷ்டிரன் அனடயப்ரபோகும் உைகம் முடிவிைோை
கசைிப்னபக் ககோண்டது. அவைது {யுதிஷ்டிரைது} ேைநினையின்
வினளவோரைரய நல்ரைோர் யுதிஷ்டிரைின் தரப்னப அனடந்து என்
ேகனுக்கு {துரிரயோதைனுக்குப்} பனகயோகிைர்.
[7] கோைத்திைோல் பக்குவம் கசய்யப்பட்ட ேைிதர்கனளக்

ககோல்லும் விேயத்தில் புல்லும் கூட வஜ்ரோயுதம் ரபோை
ஆகிறது.

அனைத்னதயும் அைிக்க வந்த குரூரேோை அந்தக் கோைத்னத

{யோரோலும்} கவற்றி ககோள்ள முடியோது. புத்திேோன்களோல் ஒருவிதேோகக்
கணக்கிடப்பட்ட கோரியங்களும் கூட, விதியோல் ரவறு விதேோக
நிகழ்கின்றை. இதுரவ என் எண்ணம். எைரவ, தவிர்க்க முடியோததும், ேிகக்
கடுனேயோை ரசோக நினைனவத் தரக்கூடியதும், (நம்ேோல்) கடக்க
முடியோததுேோை இந்தப் பயங்கரப் ரபரிடர் நிகழ்ந்த ரபோது நடந்த
அனைத்னதயும் எைக்குச் கசோல்வோயோக” {என்றோன் திருதரோஷ்டிரன்}.

வரேளித்த துரரோணர்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 012

Drona granted boon! | Drona-Parva-Section-012 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரிரயோதைனுக்கு வரகேோன்னற அளிப்பதோகச் கசோன்ை துரரோணர்;

யுதிஷ்டிரனை உயிரரோடு பிடிக்க ரவண்டிய துரிரயோதைன்; வரேளித்த துரரோணர்;
துரரோணரின் உறுதினய பனடயிைரிடம் கவளிப்படுத்திய துரிரயோதைன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “சரி, என் கண்களோல்

அனைத்னதயும் கண்டவோரற, போண்டவர்கள் ேற்றும் சிருஞ்சயர்களோல்
ககோல்ைப்பட்ட துரரோணர் எப்படி வழ்ந்தோர்
ீ என்பனத நோன் உேக்கு
விவரிப்ரபன்.
துருப்புகளின் தனைனேப் கபோறுப்னப அனடந்த வைினேேிக்கத்

ரதர்வரரோை
ீ பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்}, உேது ேகைிடம்
{துரிரயோதைைிடம்} துருப்புகள் அனைத்தின் ேத்தியில்
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோர், “ஓ! ேன்ைோ {துரிரயோதைோ},
ககௌரவர்களில் கோனளயோை கடலுக்குச் கசல்பவள் (கங்னகயின்) ேகனுக்கு
{பீஷ்ேருக்குப்} பிறகு, துருப்புகளின் தனைனேப் கபோறுப்பில் உடரை நிறுவி
என்னை ேதித்த உைது கசயலுக்குத் தகுந்த கைினய {பயனை} நீ
அனடவோய். உைது எந்தக் கோரியத்னத நோன் இப்ரபோது அனடய ரவண்டும்?
நீ விரும்பும் வரத்னதக் ரகட்போயோக” {என்றோர் துரரோணர்}.

பிறகு, கர்ணன், துச்சோசைன் ேற்றும் பிறரிடம் ஆரைோசித்த ேன்ைன்

துரிரயோதைன், கவல்ைப்பட முடியோத வரரும்,
ீ கவற்றியோளர்கள்
அனைவரிலும் முதன்னேயோைவருேோை ஆசோைிடம் {துரரோணரிடம்}
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன், “நீர் எைக்கு ஒரு வரத்னத அளிப்பதோக
இருந்தோல், ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோை யுதிஷ்டிரனை உயிருடன்
பிடித்து, இங்ரக என்ைிடம் ககோண்டு வருவரோக”
ீ {என்றோன் துரிரயோதைன்}.
பிறகு, அந்தக் குருக்களின் ஆசோன், உேது ேகைின் {துரிரயோதைைின்}

அவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்டுத் துருப்புகள் அனைத்னதயும் ேகிழ்விக்கும்
வண்ணம் அவனுக்கு {துரிரயோதைனுக்குப்} பின்வரும் பதினைச் கசோன்ைோர்,
“எவனைக் னகப்பற்றுவனத நீ விரும்புகிறோரயோ, அந்தக் குந்தியின் ேகன்
(யுதிஷ்டிரன்) போரோட்டுக்குரியவன். ஓ! வழ்த்தப்படக்
ீ கடிைேோைவரை
{துரிரயோதைோ}, ரவறு எந்த வரத்னதரயோ, (உதரோணேோக) அவைது
ககோனைனயரயோ நீ ரகட்கவில்னை. ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய
{துரிரயோதைோ}, எக்கோரணத்திற்கோக நீ அவைது ேரணத்னத
விரும்பவில்னை? ஓ! துரிரயோதைோ, ககோள்னகயில் அறியோனே
ககோண்டவைல்ை நீ என்பதில் ஐயேில்னை. எைரவ, யுதிஷ்டிரைின்
ேரணத்னத ஏன் நீ ரவண்டவில்னை? நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன்,
அவைது ேரணத்னத விரும்பும் எந்த எதிரினயயும் ககோண்டிருக்கவில்னை
என்பது கபரும் ஆச்சரியேோைதோகும். அவன் உயிரரோடிருக்க நீ
விரும்புகிறோயோைோல், (ஒன்று) உன் குைத்னத அைிவிைிருந்து போதுகோக்க
முயல்கிறோய், அல்ைது, ஓ! போரதர்களின் தனைவோ {துரிரயோதைோ}, ரபோரில்
போண்டவர்கனள வழ்த்தி
ீ அவர்கள் நோட்னட அவர்களுக்ரக ககோடுத்து
(அவர்களுடன்) சரகோதர உறனவ நிறுவ விரும்புகிறோய். அந்தப் புத்திசோைி
இளவரசைின் {யுதிஷ்டிரைின்} பிறப்பு ேங்கைகரேோைது. நீரய கூட
அவைிடம் {யுதிஷ்டிரைிடம்} போசம் ககோண்டிருப்பதோல், அவன் அஜோதசத்ரு
(எதிரிகளற்றவன்) என்று உண்னேயோகரவ அனைக்கப்படுகிறோன்” {என்றோர்
துரரோணர்}.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணரோல் இப்படிச்

கசோல்ைப்பட்டதும், உேது ேகைின் {துரிரயோதைைின்} கநஞ்சில் எப்ரபோதும்
இருக்கும் உணர்ச்சியோைது திடீகரைத் தன்னை கவளிப்படுத்திக் ககோண்டது.
பிருஹஸ்பதினயப் ரபோன்றோரோலும் கூடத் தங்கள் முக உணர்ச்சிகனள
மூடிேனறக்க முடியோது. ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, இதைோல்,
ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்த உேது ேகன் {துரிரயோதைன்}, இந்த
வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்,

{துரிரயோதைன் துரரோணரிடம்}, “ரபோரில் குந்தியின் ேகனை

{யுதிஷ்டிரனைக்} ககோல்வதோல், ஓ! ஆசோரை {துரரோணரர}, கவற்றி
எைதோகோது. யுதிஷ்டிரன் ககோல்ைப்பட்டோல், பிறகு நம் அனைவனரயும்
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} ககோன்றுவிடுவோன் என்பதில் ஐயேில்னை. ரேலும்,
அவர்கள் {போண்டவர்கள்} அனைவனரயும் ரதவர்களோலும் ககோல்ை
முடியோது. அவ்வைக்கில், அவர்களில் பினைக்கும் ஒருவனும் கூட நம்
அனைவனரயும் அைித்துவிடுவோன் [1]. எைினும், யுதிஷ்டிரன் தன்
உறுதிகேோைிகளில் உண்னேநினறந்தவைோவோன். அவனை {யுதிஷ்டிரனை}
இங்ரக (உயிருடன்) ககோண்டு வந்து, ேீ ண்டும் ஒருமுனற பகனடயில்
வழ்த்திைோல்,
ீ போண்டவர்கள் அனைவரும் யுதிஷ்டிரனுக்குக் கீ ழ்ப்படிந்து
நடப்பவர்கள் ஆனகயோல், அவர்கள் ேீ ண்டும் ஒருமுனற கோட்டுக்குச்
கசல்வோர்கள். அப்படிப்பட்ட ஒரு கவற்றிரய நீடித்த ஒன்று எைத்
கதளிவோகத் கதரிகிறது. இதற்கோகரவ நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைின்
ககோனைனய எவ்வைியிலும் நோன் விரும்பவில்னை” {என்றோன்
துரிரயோதைன்}.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த இடம் ரவறு ேோதிரியோக

இருக்கிறது, “போண்டவர்கள் அனைவரும், தங்கள்
ேகன்கரளோடு ரபோரில் ககோல்ைப்படுவோர்களோகில், அப்ரபோது
அரசர்கள் அனைவனரயும் ேிச்சேின்றித் தன் வசப்படுத்திக்
ககோண்டு, சமுத்திரங்கள், அரண்யங்கள் ஆகியவற்னறக்
ககோண்டதும், கசைிப்புள்ளதுேோை அந்தப் பூேினய கவன்று
புருரேோத்தேோை கிருஷ்ணன் திகரௌபதிக்கோவது,
குந்திக்கோவது ககோடுத்து விடுவோன். அந்தப் போண்டவர்களுள்
இந்தக் கிருஷ்ணன் ேிச்சேோக இருப்போைோகில் இவரை நம்னே
ேிஞ்சும்படி கசய்யேோட்டோன்” என்று இருக்கிறது. ேன்ேதநோத
தத்தரின் பதிப்பில் கங்குைியில் உள்ளனதப் ரபோைரவ
கபோருளோதோய அறிவியைின் {அர்த்த தத்துவங்களின்} உண்னேகனள

அறிந்தவரும், கபரும் புத்திக்கூர்னேனயக் ககோனடயோகக்
ககோண்டவருேோை துரரோணர், துரிரயோதைைின் இந்தக் குறுக்குப் புத்தினய
உறுதிகசய்து ககோண்டு, சிறிது ரநரம் சிந்தித்துப் பின்வரும் வைியில் அந்த
வரத்னதக் கட்டுப்படுத்தி அவனுக்கு அளித்தோர்.
துரரோணர் {துரிரயோதைிடம்}, “வரைோை

ீ அர்ஜுைன், யுதிஷ்டிரனைப்
ரபோரில் போதுகோக்கவில்னை எைில், அந்த மூத்த போண்டவன் {யுதிஷ்டிரன்}

ஏற்கைரவ உன் கட்டுப்போட்டின் கீ ழ் வந்து விட்டதோக நினைத்துக்

ககோள்வோயோக. போர்த்தனை {அர்ஜுைனைப்} கபோறுத்தவனர, இந்திரைின்
தனைனேயிைோை ரதவர்கள் ேற்றும் அசுரர்களோல் கூடப் ரபோரில் அவனை
எதிர்க்க இயைோது. இதன் கோரணேோகரவ, நீ கசய்யச் கசோல்ைி என்ைிடம்
ரகட்பனத நோன் கசய்யத் துணிரயன்.
அர்ஜுைன் சீடன் என்பதிலும், ஆயுதங்களில் நோரை அவைது முதல்

ஆசோன் என்பதிலும் ஐயேில்னை. எைினும், அவன் இளனேயோைவன்,
கபரும் நற்ரபனறக் ககோண்டவன், ரேலும் (தன் ரநோக்கங்கனளச் சோதிக்க)
அதிகப்படியோக முனைபவனுேோவோன். ரேலும், அவன் {அர்ஜுைன்}
இந்திரன் ேற்றும் ருத்ரைிடேிருந்த பை ஆயுதங்கனள அனடந்திருக்கிறோன்.
{இனவ} தவிரவும், அவன் உன்ைோல் {ரகோபம்} தூண்டப்பட்டவைோகவும்
இருக்கிறோன். எைரவ, நீ என்ைிடம் ரகட்டனதச் கசய்ய நோன் துணிரயன்.
கசயல்படுத்தக்கூடிய எவ்வைியிைோவது அர்ஜுைன் ரபோரில் இருந்து

நீக்கப்படட்டும். போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} விைக்கப்பட்டதும், ேன்ைன்
யுதிஷ்டிரன் ஏற்கைரவ வழ்ந்துவிட்டதோக
ீ நீ கருதைோம். ஓ! ேைிதர்களில்
கோனளரய {துரிரயோதைோ}, அவனை {யுதிஷ்டிரனைக்} ககோல்வதில் அல்ை,
அவனைக் னகப்பற்றுவதிரைரய கவற்றி இருக்கிறது. தந்திரத்தோல் கூட
அவனைக் னகப்பற்றுவது சோதிக்கப்படைோம்.
உண்னேயில், ேைிதர்களில் புைியோை குந்திேகன் தைஞ்சயன்

{அர்ஜுைன்} களத்தில் இருந்து விைக்கப்பட்டோல், உண்னேக்கும், நீதிக்கும்
தன்னை அர்ப்பணித்திருக்கும் அம்ேன்ைன் {யுதிஷ்டிரன்} ரபோரில் என்
முன்ைினையில் ஒருக்கணம் நின்றோலும் கூட அவனைக் னகப்பற்றி
இன்ரற அவனை உன் கட்டுப்போட்டின் கீ ழ் நோன் ககோண்டு வருரவன்
என்பதில் ஐயேில்னை. எைினும், ஓ! ேன்ைோ {துரிரயோதைோ}, பல்குைைின்
{அர்ஜுைைின்} முன்ைினையில் இந்திரைின் தனைனேயிைோை ரதவர்கள்
ேற்றும் அசுரர்களோலும் கூடப் ரபோரில் யுதிஷ்டிரன் பிடிக்க
இயைோதவைோவோன்” என்றோர் {துரரோணர்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “இந்த வரம்புகளுக்கு

உடன்பட்டு ேன்ைனை {யுதிஷ்டிரனைக்} னகப்பற்றுவதோகத் துரரோணர்
உறுதியளித்தோலும், உேது முட்டோள் ேகன்கள், யுதிஷ்டிரன் ஏற்கைரவ
பிடிபட்டதோகரவ கருதிைர். போண்டவர்களிடம் துரரோணர் ககோண்ட சோர்பு
நினைனய {போரபட்சத்னத} உேது ேகன் (துரிரயோதைன்) அறிவோன். எைரவ,
துரரோணனரத் தன் உறுதிகேோைியில் நினைக்கச் கசய்யும் கபோருட்டு, அவன்

{துரிரயோதைன்} அந்த ஆரைோசனைகனள கவளியிட்டோன். பிறகு, ஓ!

எதிரிகனளத் தண்டிப்பவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணர் (மூத்த)
போண்டவனை {யுதிஷ்டிரனைக்} னகப்பற்றுவதோக வோக்குறுதி அளித்த
அந்தச் கசய்தி, துரிரயோதைைோல் அவைது துருப்பிைர் அனைவருக்கும்
அறிவிக்கப்பட்டது {பிரகடைப்படுத்தப்பட்டது}” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

அர்ஜுைைின் உறுதிகேோைி! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 013

Arjuna’s assurance! | Drona-Parva-Section-013 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணரின் உறுதிகேோைினய அறிந்த யுதிஷ்டிரன்; போண்டவர்கள்

ஆரைோசனை; யுதிஷ்டிரனைத் ரதற்றிய அர்ஜுைன்; ரபோரின் கதோடக்கமும்,
துரரோணரின் ஆற்றலும்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “அந்த வரம்புகளுக்கு

உட்பட்டு ேன்ைனை {யுதிஷ்டிரனைப்} பிடிக்கத் துரரோணர் உறுதியளித்த
பிறகு, உேது துருப்பிைர், யுதிஷ்டிரன் பிடிபடரபோவனதக் ({துரரோணரின்
அந்த உறுதிகேோைினயக்) ரகட்டுச் சங்ககோைிகள் ேற்றும் தங்கள்
கனணகளின் “விஸ்” ஒைிகள் ஆகியவற்றுடன் கைந்து தங்கள் சிங்க
முைக்கங்கனளப் பைவோறு கவளியிட்டைர். எைினும், ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, பரத்வோஜர் ேகைின் {துரரோணரின்} ரநோக்கம் குறித்த
அனைத்னதயும் நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன் தன் ஒற்றர்கள் மூைம்
வினரவில் விரிவோக அறிந்தோன்.

பிறகு தன் சரகோதரர்கள் அனைவனரயும், தன் பனடயின் பிற

ேன்ைர்கள் அனைவனரயும் அனைத்த நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன்,
தைஞ்சயைிடம் {அர்ஜுைைிடம்}, “ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய {அர்ஜுைோ},
துரரோணரின் ரநோக்கத்னதக் குறித்துக் ரகட்டோய். எைரவ, அக்கோரியம்
சோதிக்கப்படுவனதத் தடுக்கத் தக்க நடவடிக்னககனளப் பின்பற்றுரவோேோக.
எதிரிகனளக் கைங்கடிப்பவரோை துரரோணர் தன் உறுதிகேோைினய
வரம்புகளுக்குட்பட்டுச் கசய்திருக்கிறோர் என்பது உண்னேரய, எைினும், ஓ!
கபரும் வில்ைோளிரய {அர்ஜுைரை}, அனவ {அந்த வரம்புகள்} உன்னைச்
சோர்ந்தனவரய. எைரவ, ஓ! வைிய கரங்கனளக் ககோண்டவரை {அர்ஜுைோ},
துரிரயோதைன், தன் விருப்பத்தின் கைினய {பைனை} துரரோணரிடம்
அனடயோதவோறு நீ இன்று என் அருகிரைரய நின்று ரபோரிடுவோயோக”
என்றோன் {யுதிஷ்டிரன்}.
அர்ஜுைன் {யுதிஷ்டிரைிடம்}, “எப்படி ஒருரபோதும் என்ைோல் எைது

ஆசோனை {துரரோணனரக்} ககோல்ை முடியோரதோ, அப்பட்டிரய, ஓ! ேன்ைோ
{யுதிஷ்டிரரர}, உம்னேயும் என்ைோல் விட இயைோது. ஓ! போண்டுவின்
ேகரை {யுதிஷ்டிரரர}, என் ஆசோனை {துரரோணனர} எதிர்த்துப்
ரபோரிடுவனதக் கோட்டிலும் நோன் ரபோரில் என் உயினரரய விட்டுவிடுரவன்
[1]. இந்தத் திருதரோஷ்டிர ேகன் {துரிரயோதைன்}, ரபோரில் உம்னேக்
னகப்பற்றி, அரசுரினேனய அனடய விரும்புகிறோன். இவ்வுைகில் அவன்
அந்த விருப்பத்தின் கைினய {பைனை} ஒருரபோதும் அனடயப்
ரபோவதில்னை. நட்சத்திரங்களுடன் கூடிய ஆகோயம் விைைோம், பூேி
துண்டுகளோகச் சிதறிப் ரபோகைோம், எைினும், நிச்சயம் நோன்
உயிரரோடுள்ளவனர உம்னேப் பிடிப்பதில் துரரோணரோல் கவல்ைரவ
முடியோது.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “நோன் ரபோரில் உயினர

இைந்தோலுேிைப்ரபன்; ஆசோரியனர எதிர்ப்ரபன்;
எவ்விதத்தோலும் உம்னேக் னகவிரடன்” என்று இருக்கிறது.
வஜ்ரதோரி {இந்திரன்}, அல்ைது விஷ்ணுவின் தனைனேயிைோை

ரதவர்கரள அவருக்கு {துரரோணருக்குப்} ரபோரில் உதவிைோலும், களத்தில்
உம்னேக் னகப்பற்றுவதில் அவரோல் {துரரோணரோல்} கவல்ைரவ முடியோது.
நோன் உயிரரோடுள்ளவனர, ஓ! கபரும் ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரரர}, அவர்
{துரரோணர்} ஆயுததோரிகள் அனைவரிலும் முதன்னேயோைவரர ஆைோலும்,
அந்தத் துரரோணரிடம் நீர் அச்சங்ககோள்வது உேக்குத் தகோது. ஓ! ஏகோதிபதி
{யுதிஷ்டிரரர}, என் உறுதிகேோைிகள் ஒருரபோதும் நினறவனடயோேல்

இருந்ததில்னை என்பனதயும் நோன் உேக்குச் கசோல்ைிக் ககோள்கிரறன்.
எப்ரபோதும் நோன் கபோய்னே ஏதும் ரபசியிருப்பதோக எைக்கு

நினைவில்னை.
எப்ரபோதும் நோன் வழ்த்தப்பட்டதோகவும்

ீ எைக்கு நினைவில்னை.
எப்ரபோதும் நோன் ஓர் உறுதிகேோைினயச் கசய்துவிட்டு, அதில் ஒரு

பகுதினய நினறரவற்றோேல் இருந்ததோக எைக்கு நினைவில்னை” என்றோன்
{அர்ஜுைன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “ஓ! ேன்ைோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, பிறகு போண்டவ முகோேில், சங்குகள், ரபரினககள்,
படகங்கள், ேிருதங்கங்கள் ஆகியை ஒைிக்கப்பட்டு முைங்கிை. உயர் ஆன்ே
போண்டவர்கள் சிங்க முைக்கங்கனளச் கசய்தைர். இனவயும், அவர்களது
வில்ைின் பயங்கர நோகணோைிகளும், உள்ளங்னக தட்டல்களும்
கசோர்க்கத்னதரய எட்டிை. போண்டுவின் வைினேேிக்க ேகன்களின்
முகோேில் இருந்து எழுந்த உரத்த சங்ககோைிகனளக் ரகட்டு, உேது
பனடப்பிரிவுகளிலும் பல்ரவறு கருவிகள் இனசக்கப்பட்டை. பிறகு உேது
பனடப்பிரிவுகளும், அவர்களுனடயைவும் ரபோருக்கோக
அணிவகுக்கப்பட்டை. பிறகு ரபோனர விரும்பிய அவர்கள்
ஒருவனரகயோருவர் எதிர்த்து கேதுவோக முன்ரைறிைர். போண்டவர்கள்,
குருக்கள் {ககௌரவர்கள்}, துரரோணர் ேற்றும் போஞ்சோைர்களுக்கு இனடயில்
ேயிர்க்கூச்சத்னத ஏற்படுத்தும் வண்ணம் கடுனேயோை ஒரு ரபோர்
கதோடங்கியது.
சிருஞ்சயர்கள் கடுனேயோகப் ரபோரிட்டோலும், துரரோணரோல்

போதுகோக்கப்பட்ட அந்தப் பனடனய அவர்களோல் வழ்த்த
ீ முடியவில்னை.
அரத ரபோை, தோக்குவதில் திறம்கபற்ற உேது ேகைின் {துரிரயோதைைின்}
வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களோலும்,
ீ கிரீடம் தரித்தவைோல் (அர்ஜுைைோல்)
போதுகோக்கப்பட்ட போண்டவப் பனடனய வழ்த்த
ீ முடியவில்னை. துரரோணர்
ேற்றும் அர்ஜுைைோல் போதுகோக்கப்பட்ட அவ்விரு பனடகளும், இரவின்
அனேதியில் பூத்துக் குலுங்கும் இரு கோடுகனளப் ரபோைச் கசயைற்று
நிற்பதோகத் கதரிந்தது.
பிறகு, தங்கத் ரதனரக் ககோண்டவர் (துரரோணர்), சூரியனைப் ரபோன்ற

கபரும் கோந்தினயக் ககோண்டு, போண்டவர்களின் பனடயணிகனள
நசுக்கியபடி, தோன் விரும்பியவோகறல்ைோம் அவர்கள் ேத்தியில் திரிந்தோர்.

போண்டவர்களும், சிருஞ்சயர்களும், தோங்கள் ககோண்ட அச்சத்தோல், கபரும்

ரவகத்ரதோடு வினரவோக முன்ரைறி வந்த அந்தத் தைி வரனர
ீ {துரரோணனர}
பைரோகக் கருதிைர். அவரோல் ஏவப்பட்ட பயங்கரக் கனணகள், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, அனைத்துப் பக்கங்களிலும் போய்ந்து போண்டு ேகைின்
பனடனய அச்சுறுத்திை. உண்னேயில் துரரோணர், நூற்றுக்கணக்கோை
கிரணங்களுடன் கூடிய நடுநோள் சூரியனைப் ரபோைரவ கதரிந்தோர்.
இந்திரனைக் கோண இயைோத தோைவர்கனளப் ரபோை, ஓ! ஏகோதிபதி

{திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபோரில் ரகோபம் நினறந்த பரத்வோஜர் ேகனை
{துரரோணனரக்) கோண போண்டவர்களில் ஒருவரோலும் இயைவில்னை. பிறகு
பரத்வோஜரின் வரீ ேகன் {துரரோணர்}, (பனகவர்) துருப்புகனளக் குைப்பியபடி,
கூரிய கனணகளோல் திருஷ்டத்யும்ைன் பனடப்பினரனவ ரவகேோக எரிக்கத்
கதோடங்கிைோர். தன் ரநரோை கனணகளோல் தினசகள் அனைத்னதயும்
ேனறத்துத் தடுத்த அவர், பிருேதன் ேகன் {திருஷ்டத்யும்ைன்} இருந்த
போண்டவப் பனடனய நசுக்கத் கதோடங்கிைோர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

அபிேன்யுவின் ஆற்றல்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 014

The prowess of Abhimanyu! | Drona-Parva-Section-014 | The prowess of Abhimanyu!
| Drona-Parva-Section-014 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணர் கசய்த ரபோர்; வரர்களுக்கினடயில்

ீ ஏற்பட்ட
தைிப்ரபோர்கள்; கஜயத்ரதைோல் அபிேன்யுவிடம் இருந்து உயிர்தப்பிய கபௌரவன்;
கஜயத்ரதனை வழ்த்திய
ீ அபிேன்யு; அபிேன்யுவின் ஆற்றல்; சல்ைியன் அபிேன்யு
ரேோதல்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்}
கசோன்ைோன், “போண்டவப்பனடயில்
கபரும் குைப்பத்னத ஏற்படுத்திய
துரரோணர், (கோட்டு) ேரங்கனள எரிக்கும்
தீனயப் ரபோை அதனூரட
{போண்டவப்பனடயினூரட} திரிந்து
ககோண்டிருந்தோர். தங்கத்ரதனரக்
ககோண்ட அந்தக் ரகோபக்கோர வரர்
ீ
{துரரோணர்} கபருகும் கோட்டுத்தீனயப்
ரபோைத் தங்கள் பனடயணிகனள எரிப்பனதக் கண்ட சிருஞ்சயர்கள்
(அச்சத்தோல்) நடுங்கிைர். கபரும் சுறுசுறுப்புனடய அந்த வரரோல்
ீ
{துரரோணரோல்} கதோடர்ந்து வனளக்கப்பட்ட வில் உண்டோக்கிய
நோகணோைியோைது இடியின் முைக்கத்திற்கு ஒப்போக அந்தப் ரபோரில்
ரகட்கப்பட்டது. கர நளிைம் {ைோகவம்} ககோண்ட துரரோணரோல் ஏவப்பட்ட
கடுங்கனணகள், யோனைகள் ேற்றும் குதினரகளுடன் கூடிய
ரதர்வரர்கனளயும்,
ீ குதினரவரர்கனளயும்,
ீ யோனைவரர்கனளயும்,
ீ
கோைோட்பனட வரர்கனளயும்
ீ நசுக்கத் கதோடங்கிை.
ரவைிற்கோைத்தின் முடிவில் முைங்கும் ரேகங்கள் கோற்றின்

உதவிரயோடு ஆைங்கட்டிகனளப் கபோைிவனதப் ரபோைக் கனணகனளப்
கபோைிந்த அவர் {துரரோணர்}, எதிரியின் இதயங்களில் அச்சத்னத
ஏற்படுத்திைோர். (பனகயணிகளின் ஊடோகத்) திரிந்து துருப்புகனளக்
கைங்கடித்த வைினேேிக்கத் துரரோணர், எதிரியிடம் இயல்புக்குேீ றிய
அச்சத்னத அதிகேோக்கிைோர். ரவகேோக நகரும் அவரது ரதரில், தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட வில் கோர்ரேகத் திரளுக்கு ேத்தியில் ேின்ைைின்
கீ ற்றுக்கு ஒப்போக அடிக்கடி கதன்பட்டது.

உண்னேயில் {சத்தியத்தில்} உறுதியோைவரும், விரவகம்

ககோண்டவரும், நீதிக்கு எப்ரபோதும் அர்ப்பணிப்பு ககோண்டவருேோை அந்த
ீ {துரரோணர்} யுகத்தின் முடிவில் கதன்படும் ரகோப ஊற்றோைோை பயங்கர
வரர்
ஆறு ஒன்னற அங்ரக போயச் கசய்தோர். துரரோணருனடய ரகோப்பதின்
ரவகத்தில் இருந்த அந்த ஆற்றின் ஊற்றுக் கண் ஊனுண்ணும்
உயிரிைங்களோல் கேோய்க்கப்பட்டிருந்தது. ரபோரோளிகள் அதன் முழுப்
பரப்பிைோை அனைகளோக இருந்தைர். வரேிக்கப்
ீ ரபோர்வரர்கள்
ீ அதன்
ஊற்றோல் ரவர்கள் தின்ைப்பட்டு, அதன் கனரகளில் நிற்கும் ேரங்களோக
இருந்தைர்.
அந்தப் ரபோரில் சிந்தப்பட்ட குருதி அதன் நீரோைது, ரதர்கள் அதன்

நீர்ச்சுைைோகவும், யோனைகளும் குதினரகளும் அதன் கனரகளோகவும்
அனேந்தை. கவசங்கள் அதன் அல்ைிகளோகவும், உயிரிைங்களின் இனறச்சி
அதன் படுனகயில் உள்ள சகதியோகவும் இருந்தை. (வழ்ந்த
ீ விைங்குகள்
ேற்றும் ேைிதர்களின்) ககோழுப்பு, ேஜ்னஜ, எலும்புகள் அதன்
ேணற்பரப்போகவும், தனைப்போனககள் அதன் நுனரகளோகவும் அனேந்தை.
ரேலும் அங்ரக நனடகபற்ற ரபோரோைது அதன் பரப்புக்கு ரேலுள்ள
கவினகயோகியது. ரவல்கள் எனும் ேீ ன்களோல் அது நினறந்திருந்தது.
கபரும் எண்ணிக்னகயில் (ககோல்ைப்பட்ட) ேைிதர்கள், யோனைகள் ேற்றும்
குதினரகள் ஆகியவற்றின் வினளவோல் (அதில் விழுந்ததோல்) அஃது
அனடவதற்கரிதோைதோக இருந்தது.
ஏவப்பட்ட கனணயின் ரவகம் அதன் நீரூற்றோக இருந்தது.

ககோல்ைப்பட்ட உடல்கள் அதில் ேிதக்கும் ேரங்களோகிை. ரதர்கள் அதன்
ஆனேகளோகிை. தனைகள், அதன் கனரகளில் சிதறிக் கிடக்கும் கற்களோகிை,
வோள்கள் ேீ ன்களோக அபரிேிதேோக இருந்தை. ரதர்களும், யோனைகளும்,
அதன் தடோகங்களோகிை. ரேலும் அது பல்ரவறு ஒப்பனைகளோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது. வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ அதன்
நூற்றுக்கணக்கோை நீர்ச்சுைல்களோகிைர். பூேியின் புழுதி அதன்
அனைவரினசகளோகிை. கபரும் சக்தி ககோண்ரடோரோல் எளிதில்
கடக்கத்தக்கதோகவும், ேருண்டவர்களோல் கடக்கமுடியோததோகவும் அஃது
உயிரற்ற உடல்களின் குவியல்கள் அதன் ஓட்டத்னதத் தடுக்கும்

ேணற்படுனககளோகிை. கங்கங்கள், கழுகுகள் ேற்றும் இனரரதடும் பிற
பறனவகள் கேோய்க்கும் இடேோக அஃது இருந்தது. ஆயிரக்கணக்கோை
வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கனள
ீ அது யேரைோகத்திற்கு அடித்துச் கசன்றது.

நீண்ட ஈட்டிகள் அதன் போம்புகளோக அதில் பரவிக் கிடந்தை. உயிருடன்

இருந்த ரபோரோளிகள் அதன் நீர்களில் வினளயோடும் நீர்வோழ்
உயிரிகளோகிைர். கிைிந்த குனடகள் அதன் கபரிய அன்ைங்களோகிை.
கிரீடங்கள் அனத அைங்கரித்த (சிறு) பறனவகளோகிை. சக்கரங்கள் அதன்
அனேகளோகவும், கதோயுதங்கள் அதன் முதனைகளோகவும், கனணகள் அதன்
சிறு ேீ ன்களோகவும் இருந்தை. கோகங்கள், கழுகுகள் ேற்றும் நரிகளின்
கபோழுதுரபோக்கிடேோக அஃது இருந்தது.
ஓ! ேன்ைர்களில் சிறந்தவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த ஆறு ரபோரில்

துரரோணரோல் ககோல்ைப்பட்ட உயிரிைங்களில் நூற்றுக்கணக்கோை
பித்ருரைோகத்திற்கு அனைத்துச் கசன்றது. (அதில் ேிதக்கும்)
நூற்றுக்கணக்கோை உடல்களோல் தடுக்கப்பட்ட அது (ககோல்ைப்பட்ட வரர்கள்
ீ
ேற்றும் விைங்குகளின்) முடிகனளப் போசிகளோகவும், புற்களோகவும்
ககோண்டிருந்தது. துரரோணர் அங்ரக ஓடச்கசய்த ஆறு இப்படிரய
ேருண்ரடோரின் அச்சத்னத அதிகப்படுத்துவதோக இருந்தது.
அங்ரகயும் இங்ரகயும் எைத் துரரோணர் பனகயணினய இப்படிக்

கைங்கடித்துக் ககோண்டிருந்தரபோது, யுதிஷ்டிரைின் தனைனேயிைோை
போண்டவ வரர்கள்
ீ அந்த வரனர
ீ {துரரோணனர} ரநோக்கி அனைத்துப்
பக்கங்களிைிருந்தும் வினரந்து கசன்றைர். அவர்கள் இப்படி (துரரோணனர
ரநோக்கி) வினரவனதக் கண்ட உறுதியோை ஆற்றல் ககோண்ட உேது
பனடயின் துணிச்சல்ேிகு ரபோரோளிகள், அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்தும்
வினரந்தைர். அதன்பிறகு அங்ரக கதோடர்ந்த ரபோரோைது ேயிர்க்கூச்சத்னத
ஏற்படுத்தும் வனகயில் இருந்தது.
நூறு வனககளிைோை வஞ்சனைகள் நினறந்த சகுைி, சகோரதவனை

ரநோக்கி வினரந்து, கூர்முனைக் கனணகள் பைவற்றோல் பின்ைவைின்
{சகோரதவைின்} ரதரரோட்டி, ககோடிேரம் ேற்றும் ரதரினைத் துனளத்தோன்.
எைினும், அதிகேோகத் தூண்டப்படோத சகோரதவன், கூரிய கனணகளோல்
சுபைைின் ககோடிேரம், வில், ரதரரோட்டி ேற்றும் ரதர் ஆகியவற்னற கவட்டி,
அறுபது {60} கனணகளோல் சுபைனையும் {சகுைினயயும்} துனளத்தோன்.
அதன் ரபரில், சுபைைின் ேகன் {சகுைி}, கதோயுதத்னத எடுத்துக் ககோண்டு
தன் சிறந்த ரதரில் இருந்து கீ ரை குதித்து, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
சகோரதவைின் ரதரரோட்டினயப் பின்ைவைின் {சகோரதவைின்} ரதரில்
இருந்து கீ ரை வழ்த்திைோன்.
ீ பிறகு, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, தங்கள்
ரதனர இைந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களோை
ீ அவர்கள் {சகுைியும்,

சகோரதவனும்} இருவரும் கதோயுதத்னதத் தரித்துக் ககோண்டு, ேனைகளின்

முகடுகள் இரண்னடப் ரபோைப் ரபோரில் வினளயோடிைர்.
துரரோணர், போஞ்சோைர்களின் ஆட்சியோளனை {துருபதனைப்} பத்துக்

கனணகளோல் துனளத்துவிட்டுப் பதிலுக்குப் பின்ைவைோல் {துருபதைோல்}
பை கனணகளோல் துனளக்கப்பட்டோர். பிறகு, ேீ ண்டும் பின்ைவன் {துருபதன்}
துரரோணரோல் கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை கனணகளோல்
துனளக்கப்பட்டோன் [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பிை இந்தப் பத்தி, “துரரோணர் கூர்னேயோை

அம்புகளோல் போஞ்சோை ரோஜகுேோரனை {திருஷ்டத்யும்ைனை}
அடித்தோர். அந்த யுத்தகளத்தில் அவ்விருவருனடய அம்பு
ேனையோலும் ஆகோயேோைது இரவில் ேின்ேிைிப்பூச்சிகளோல்
பிரகோசிப்பனதப் ரபோைப் பிரகோசித்தது” என்று இருக்கிறது.
கங்குைியில் the ruler of Panchalas என்ரற இருக்கிறது. எைினும்
இது துருபதைில்ைோேல், திருஷ்டத்யும்ைைோகவும்
இருக்கைோம். ஏகைைில் இங்ரக குறிப்பிடப்படும்
தைிப்ரபோர்களில் துருபதன் பகதத்தரைோடு ரபோரிட்டதோக இரத
பகுதியில் பின்ைர் ஓர் இடத்தில் வருகிறது.
பீேரசைன் கூரிய கனணகளோல் விவிம்சதினயத் துனளத்தோன்.

எைினும் பின்ைவன் {விவிம்சதி}, இப்படித் துனளக்கப்பட்டோலும்
நடுங்கோதிருந்தது கபரும் ஆச்சரியேோகத் கதரிந்தது. பிறகு விவிம்சதி, ஓ!
ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, திடீகரைப் பீேரசைனை அவைது
குதினரகனளயும், ககோடினயயும், வில்னையும் இைக்கச் கசய்தோன்.
அதன்ரபரில் துருப்புகள் அனைத்தும் அந்தச் சோதனைக்கோக அவனை
{விவிம்சதினய} வைிபட்டை. எைினும், வரபீ
ீ ேரசைன், ரபோரில் தன் எதிரி
ஆற்றனை கவளிப்படுத்துவனதப் கபோறுத்துக் ககோள்ளவில்னை. எைரவ,
தன் கதோயுதத்தோல், விவிம்சதியின் நன்கு பயிற்சினயப் கபற்ற
குதினரகனளக் ககோன்றோன். பிறகு வைினேேிக்க விவிம்சதி, (வோரளோடு
கூடிய) ஒரு ரகடயத்னத எடுத்துக் ககோண்டு, குதினரகள் ககோல்ைப்பட்ட
தைது ரதரில் இருந்து கீ ரை குதித்து, ேதங்ககோண்ட எதிரோளினய
{யோனைனய} எதிர்த்து வினரயும் ேதங்ககோண்ட யோனைனயப் ரபோைப்
பீேரசைனை எதிர்த்து வினரந்தோன்.
வரீ சல்ைியன், சரசம் கசய்பவனைப் ரபோைச் சிரித்துக் ககோண்ரட தன்

அன்புக்குரிய ேருேகைோை நகுைைின் ரகோபத்னதத் தூண்டுவதற்கோகப் பை

கனணகளோல் அவனை {நகுைனைத்} துனளத்தோன். எைினும், வரீ நகுைன்,

தன் ேோேைின் {சல்ைியைின்} குதினரகள், குனட, ககோடிேரம், ரதரரோட்டி
ேற்றும் வில் ஆகியவற்னற கவட்டி தன் சங்னக முைக்கிைோன்.
{ரசதி ேன்ைன்} திருஷ்டரகது, கிருபருடன் {ரபோரில்} ஈடுபட்டு,

பின்ைவர் {கிருபர்} தன்னை ரநோக்கி ஏவிய பல்ரவறு வனககளிைோை
கனணகனள கவட்டி, பிறகு, எழுபது {70} கனணகளோல் கிருபனரத்
துனளத்தோன். பிறகும், மூன்று கனணகளோல் கிருபரின் ககோடிேரத்திலுள்ள
கபோறினய {ககோடினய} அவன் கவட்டிைோன். எைினும், கிருபர்,
அடர்த்தியோை கனண ேனையோல் அவனை {திருஷ்டரகதுனவ} எதிர்க்கத்
கதோடங்கிைோர். இவ்வைியில் திருஷ்டரகதுனவத் தடுத்த அந்தப் பிரோேணர்
{கிருபர்}, அவனுடன் {கதோடர்ந்து} ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்தோர்.
சோத்யகி, சிரித்துக் ககோண்ரட ஒரு நோரோசத்னதக் ககோண்டு

கிருதவர்ேைின் நடு ேோர்னபத் துனளத்தோன். ரேலும் எழுபது {70}
கனணகளோல் அவனைத் {கிருதவர்ேனைத்} துனளத்த அவன் {சோத்யகி}
ேீ ண்டும் பிறவற்றோல் அவனைத் {கிருதவர்ேனைத்} துனளத்தோன். எைினும்
அந்தப் ரபோஜப் ரபோர்வரன்
ீ {கிருதவர்ேன்}, கூர்முனைகனளக் ககோண்ட
எழுபது கனணகளோல் சோத்யகினயப் பதிலுக்குத் துனளத்தோன். ரவகேோகச்
கசல்லும் கோற்று ஒரு ேனைனய அனசப்பதில் ரதோற்பனதப் ரபோை,
கிருதவர்ேைோல் சோத்யகினய அனசக்கரவோ, அவனை நடுங்கச் கசய்யரவோ
இயைவில்னை.
{துரிரயோதைன் தம்பியோை} ரசைோபதி, {போண்டவத் தரப்பின்}

சுசர்ேனை அவைது முக்கிய அங்கங்களில் ஆைேோகத் தோக்கிைோன்.
சுசர்ேனும் ஒரு ரவைோல் தன் எதிரோளியின் ரதோள்ப்பூட்டில் தோக்கிைோன் [2].
[2] இந்த இடத்தில் ரவகறோரு பதிப்பில், “ரசைோதிபதியோை

திருஷ்டத்யும்ைன் {திரிகர்த்த ேன்ைன்} சுசர்ேனை
ேர்ேஸ்தோைங்களில் ேிகவும் அடித்தோன், அவனும், அவனைத்
ரதோேரோயுதத்தோல் ரதோள்பூட்டில் அடித்தோன்” என்று
விரோடன், கபரும் சக்தி ககோண்ட ேத்ஸ்ய வரர்களின்

ீ உதவியோல்,
அந்தப் ரபோரில் னவகர்த்தைன் ேகனை {கர்ணனைத்} தடுத்தோன். (ேத்ஸ்ய
ேன்ைைின்) அந்தச் சோதனை ேிகவும் அற்புதேோைதோகத் கதரிந்தது. சூத
ேகைின் {கர்ணைின்} பங்குக்கு, அவன் தைியோகரவ தன் ரநரோை

கனணகளின் மூைம் கேோத்தப்பனடனயயும் தடுத்ததோல், அது கபரும் வரச்

ீ
கசயைோகக் கருதப்பட்டது.
ேன்ைன் துருபதன், பகதத்தரைோடு {ரபோரில்} ஈடுபட்டுக்

ககோண்டிருந்தோன். அந்த இருவரர்களுக்கு
ீ இனடயில் நனடகபற்ற அந்தப்
ரபோரோைது கோண்பதற்கு ேிக அைகோக இருந்தது [3]. ேைிதர்களில்
கோனளயோை பகதத்தன், ரநரோை கனணகள் பைவற்றோல், ேன்ைன் துருபதன்,
அவைது ரதரரோட்டி, ககோடிேரம் ேற்றும் ரதர் ஆகியவற்னறத் துனளத்தோன்.
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட துருபதரைோ, ஒரு ரநரோை கனணயோல் அந்த
வைினேேிக்கத் ரதர்வரைின்
ீ {பகதத்தைின்} நடு ேோர்னபத் துனளத்தோன்.
[3] இந்தப் பகுதியில் ரேரை ஓர் இடத்தில் துரரோணரரோடு

போஞ்சோைர்களின் ஆட்சியோளன் ரபோரிட்டோன் என்ற ஒரு குறிப்பு
ஆயுதங்கனள அறிந்த பூேியின் ரபோர்வரர்களில்

ீ முதன்னேயோை
ரசோேதத்தன் ேகன் {பூரிஸ்ரவஸ்} ேற்றும் சிகண்டி ஆகிரயோர் இருவரும்
கடும்ரபோரில் ஒருவரரோடு ஒருவர் ரேோதிக்ககோண்டது உயிரிைங்கள்
அனைத்னதயும் அச்சத்தோல் நடுங்கச் கசய்தது. வரீ பூரிஸ்ரவஸ், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, யக்ஞரசைன் ேகைோை அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரன்
ீ
சிகண்டினய அடர்த்தியோை கனணேனையோல் ேனறத்தோன். பிறகு, ஓ!
ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட சிகண்டி,
கதோண்ணூறு {90} கனணகளோல் ரசோேதத்தன் ேகனை {பூரிஸ்ரவனசத்}
துனளத்து, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அவனை {பூரிஸ்ரவனச} நடுங்கச்
கடும் கசயல்கனளப் புரியும் ரோட்சசர்களோை ஹிடிம்னபயின் ேகனும்

{கரடோத்கசனும்}, அைம்புசனும், ஒருவனரகயோருவர் வழ்த்த
ீ விரும்பி, ேிக
அற்புதேோகப் ரபோரிட்டைர். நூறு ேோனயகனள உண்டோக்கவல்ைவர்களும்,
கசருக்கு கபருகியவர்களுேோைோ அவ்விருவரும், தங்கள் ேோய சக்திகனள
நம்பி ஒருவனரகயோருவர் வழ்த்த
ீ விரும்பி தங்களுக்குள் ேிக அற்புதேோகப்
ரபோரிட்டைர்.
மூர்க்கேோை ரசகிதோைன், அனுவிந்தரைோடு ரபோரிட்டோன். சிை

ரநரங்களில் ேனறந்து கபரும் அற்புதங்கனள ஏற்படுத்தியபடிரய அவர்கள்
களத்தில் திரிந்து ககோண்டிருந்தைர்.

{துரிரயோதைன் ேகன்} ைக்ஷ்ேணன், ஓ ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},

பைங்கோைத்தில் (அசுரன்) ஹிரண்யோக்ஷரைோடு ரபோரிட்ட விஷ்ணுனவப்
ரபோைரவ, {திருஷ்டத்யும்ைன் ேகன்} க்ஷத்ரரதவரைோடு கடுனேயோகப்
ரபோரிட்டோன்.
கபௌரவன், ஓ ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ரவகேோை தன்

குதினரகரளோடு கூடிய ரதரில் வந்து, அபிேன்யுனவ ரநோக்கி முைங்கிைோன்.
கபரும் வைினே ககோண்ட அந்தப் கபௌரவன் ரபோரிட விரும்பி
அபிேன்யுனவ ரநோக்கி வினரந்தோன். பிறகு எதிரிகனளத் தண்டிப்பவைோை
அபிேன்யு அந்த எதிரிரயோடு {கபௌரவரைோடு} கடுனேயோகப் ரபோரிட்டோன்.
கபௌரவன் அடர்த்தியோை கனண ேனையோல் சுபத்தினரயின் ேகனை
{அபிேன்யுனவ} ேனறத்தோன். அதன் ரபரில், அர்ஜுைைின் ேகன்
{அபிேன்யு}, தன் எதிரோளியின் {கபௌரவைின்} ககோடிேரம், குனட ேற்றும்
வில் ஆகியவற்னறப் பூேியில் வழ்த்திைோன்.
ீ பிறகு ஏழு கனணகளோல்
கபௌரவனைத் துனளத்த சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, ஐந்து
கனணகளோல் பின்ைவைின் {கபௌரவைின்} ரதரரோட்டி ேற்றும்
குதினரகனளத் துனளத்தோன். இப்படித் தன் துருப்புகனள ேகிழ்ச்சியனடயச்
கசய்த அவன் {அபிேன்யு}, சிங்கம் ரபோை ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் கர்ஜனை
பிறகு அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, கபௌரவைின் உயினர நிச்சயம்

எடுக்க வல்ை கனண ஒன்னற தன் வில்ைின் நோணில் வினரவோகப்
கபோருத்திைோன். எைினும் அபிேன்யுவின் வில்ைின் நோணில்
கபோருத்தப்பட்ட அந்தக் கனணயின் பயங்கரத் ரதோற்றத்னதக் கண்ட
ஹ்ருதிகன் ேகன் {கிருதவர்ேன்}, இரண்டு கனணகளோல் அந்த
வில்னையும், கனணனயயும் அறுத்தோன். பிறகு, பனகவர்கனளக்
ககோல்பவைோை அந்தச் சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, உனடந்த
வில்னை வசிகயறிந்து,
ீ பளபளக்கும் வோள் ஒன்னறயும், ரகடயம்
ஒன்னறயும் எடுத்துக் ககோண்டோன். பை நட்சத்திரங்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட அந்தக் ரகடயத்னதப் கபரும் ரவகத்ரதோடு சுைற்றி, அந்த
வோனளயும் சுைற்றியபடிரய தன் ஆற்றனை கவளிப்படுத்திக் ககோண்டு
அவன் {அபிேன்யு} களத்தில் திரிந்து ககோண்டிருந்தோன்.
தன் முன்ரை அவற்னற {ரகடயத்னதயும் வோனளயும்} சுைற்றிக்

ககோண்டும், பிறகு அவற்னற உயர்த்திச் சுைற்றியும், அவற்னற அனசத்தும்
{உதறியும்}, உயரக் குதித்தும் அவ்வோயுதங்கனள அவன் னகயோண்ட
விதத்தோல், தோக்கும் ேற்றும் தற்கோக்கும் அந்த ஆயுதங்களுக்கினடயில்

எந்த ரவறுபோட்னடயும் (அவைிடம்) கோண முடியவில்னை. பிறகு,

திடீகரைப் கபௌரவைின் ரதர் ஏர்க்கோைில் குதித்து ஏறிய அவன் {அபிேன்யு}
உரக்க முைங்கிைோன். பிறகு அவைது ரதரில் ஏறிய அவன் {அபிேன்யு},
கபௌரவைின் தனைேயினறப் பிடித்துக் ககோண்டு, ஓர் உனதயோல்
பின்ைவைின் {கபௌரவைின்} ரதரரோட்டினயக் ககோன்று, தன் வோள் வச்சோல்
ீ
அவைது ககோடிேரத்னதயும் வழ்த்திைோன்.
ீ அந்தப் கபௌரவனைப்
கபோறுத்தவனர, நீனரக் கைக்கி கடைின் அடியில் உள்ள போம்னப உயர்த்தும்
கருடனைப் ரபோை அபிேன்யு அவனை {கபௌரவனை} உயர்த்திைோன்.
அதன் ரபரில், ேன்ைர்கள் அனைவரும், சிங்கத்தோல் ககோல்ைப்படும்

தருணத்தில் உணர்வுகனள இைந்து நிற்கும் எருனதப் ரபோைக் கனைந்த
தனைேயிரறோடு கூடிய (ஆதரவற்று நின்ற) கபௌரவனைக் கண்டைர்.
இப்படிக் கிடத்தப்பட்ட கபௌரவன், அர்ஜுைன் ேகைின் {அபிேன்யுவின்}
வசத்தில் அகப்பட்டு, ஆதரவற்ற நினையில் இழுத்துச் கசல்ைப்படுவனதக்
கண்ட கஜயத்ரதைோல் அனதப் கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியவில்னை. ஒரு
வோனளயும், ேயில் கபோறிக்கப்பட்டு வரினசயோை சிறு ேணிகளோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த ஒரு ரகடயத்னதயும் எடுத்துக் ககோண்ட
கஜயத்ரதன், தன் ரதரில் இருந்து கீ ரை குதித்து உரக்க முைங்கிைோன். பிறகு,
சுபத்தினரயின் ேகன் (அபிேன்யு), சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை
{கஜயத்ரதனைக்} கண்டு, கபௌரவனை விட்டுவிட்டு, பின்ைவைின் ரதரில்
இருந்து ஒரு பருந்னதப் ரபோை உயரக் குதித்து, பூேியில் வினரவோக
இறங்கிைோன்.
அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, தன் எதிரிகளோல் ஏவப்பட்ட ரவல்கள்,

பட்டிசங்கள் ேற்றும் வோள்கனளத் தன் வோளிைோல் கவட்டரவோ, தன்
ரகடயத்தோல் விைக்கரவோ கசய்தோன். இப்படித் தன் கரங்களின்
வைினேனய வரர்கள்
ீ அனைவருக்கும் கோட்டிய அந்த வைினேேிக்க (வர)
ீ
அபிேன்யு, ேீ ண்டும் தன் கபரிய வோனளயும், ரகடயத்னதயும் உயர்த்தி, தன்
தந்னதயின் {அர்ஜுைைின்} உறுதியோை எதிரியோை விருத்தக்ஷத்திரன்
ேகனை {கஜயத்ரதனை} ரநோக்கி, யோனைனய எதிர்த்துச் கசல்லும் புைினயப்
ரபோைச் கசன்றோன். புைியும் சிங்கமும் தங்கள் பற்களோலும், நகங்களோலும்
தோக்கிக் ககோள்வனதப் ரபோை ஒருவனர ஒருவர் அணுகிய அவர்கள் தங்கள்
வோள்களோல் தோக்கிக் ககோண்டைர்.
சுைன்று வசுதல்
ீ {அபிகோதம்}, வோள்கனள இறக்குதல் {ஸ்ம்போதம்}
ேற்றும் ரகடயங்கனள இறக்குதல் {நிபோதம்} ஆகியவற்னறப்
கபோறுத்தவனர, அந்த ேைிதர்களில் சிங்கங்களோை இருவருக்குள்ளும் எந்த

ரவறுபோட்னடயும் யோரோலும் கோண முடியவில்னை [4]. கவளிரநோக்கியும்,

உள்ரநோக்கியும் அைகோக நகர்ந்து அந்த இரு வரர்களும்
ீ சிறகுகள் பனடத்த
இரு ேனைகனளப் ரபோைத் கதரிந்தைர். கஜயத்ரதன், புகழ்கபற்ற அபிேன்யு
அவனை ரநோக்கி வோனள வசிய
ீ ரபோது பின்ைவைின் {அபிேன்யுவின்}
ரகடயத்னதத் தோக்கிைோன். பிறகு, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர},
கஜயத்ரதைின் கபரிய வோளோைது, தங்கத் தகட்டோல் ேனறக்கப்பட்ட
அபிேன்யுவின் ரகடயத்தில் சிக்கிக் ககோண்டு, அனதச் சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} பைேோக உருவ முயற்சித்த ரபோது உனடந்தது.
[4] ரவகறோரு பதிப்பில், “ஸ்ம்போதங்களிலும் {எதிரோக வசுதல்

ீ },
அபிகோதங்களிலும் {நோன்கு பக்கத்திலும் சுைற்றியடித்தல்},
நிபோதங்களிலும் {பதுங்கி அல்ைது சோய்ந்து வசுதல்
ீ }
ேைிதர்களில் சிறந்தவர்களோை அவ்விருவருக்குமுள்ள
வித்தியோசத்னத ஒருவரும் கோணவில்னை” என்று இருக்கிறது.
தன் வோள் உனடந்தனதக் கண்ட கஜயத்ரதன், வினரவோக ஆறு

எட்டுகள் பின்வோங்கி, கண் இனேக்கும் ரநரத்திற்குள் தன் ரதரில் ஏறுவது
கதரிந்தது [5]. பிறகு, வோள் ரபோர் முடிந்ததும் அர்ஜுைைின் ேகனும்
{அபிேன்யுவும்} தன் சிறந்த ரதரில் ஏறிைோன். குரு பனடயின் ேன்ைர்கள்
பைர் ஒன்று ரசர்ந்து அனைத்துப் பக்கங்களிலும் அவனை {அபிேன்யுனவச்}
சூழ்ந்து ககோண்டைர். எைினும், அந்த வைினேேிக்க அர்ஜுைன் ேகன்
{அபிேன்யு}, கஜயத்ரதனைப் போர்த்துக் ககோண்ரட தன் வோனளயும்,
ரகடயத்னதயும் சுைற்றி உரக்க கர்ஜித்தோன். சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை
{கஜயத்ரதனை} வழ்த்தியவனும்,
ீ பனக வரர்கனளக்
ீ ககோல்பவனுேோை
சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, பிறகு, உைனக எரிக்கும் சூரியனைப்
ரபோைக் ககௌரவப் பனடயின் அந்தப் பிரினவ எரிக்கத் கதோடங்கிைோன்.
[5] ரவகறோரு பதிப்பில் ஆறு எட்டுகள் பின்ரைோக்கி முதைில்

ரதரில் ஏறியது அபிேன்யு என்று இருக்கிறது. கங்குைியின்
வர்ணனைரய இங்கு விரிவோைதோகத் கதரிகிறது.
பிறகு அந்தப் ரபோரில் சல்ைியன், முழுக்க இரும்போைோைதும்,

தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதும், கநருப்புத் தைைின் சுடருக்கு
ஒப்போைதுேோை கடும் ஈட்டி ஒன்னற அவன் {அபிேன்யு} ேீ து வசிைோன்.
ீ
அதன் ரபரில், அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, ரேைிருந்து விழும்
வைினேேிக்கப் போம்னபப் பிடிக்கும் கருடனைப் ரபோை அந்த ஈட்டினய
உயரக் குதித்துப் பிடித்தோன். இப்படி அனதப் {ஈட்டினயப்} பிடித்த அபிேன்யு

தன் வோனள உனறயில் இருந்து எடுத்தோன். அளவிைோ சக்தி ககோண்ட அந்தப்

ரபோர்வரைின்
ீ {அபிேன்யுவின்} வைினேனயயும் கபரும் சுறுசுறுப்னபயும்
சோட்சியோகக் கண்ட ேன்ைர்கள் அனைவரும் ரசர்ந்து சிங்க கர்ஜனை
கசய்தைர்.
பிறகு, பனகவரர்கனளக்
ீ ககோல்பவைோை அந்தச் சுபத்தினரயின் ேகன்
{அபிேன்யு}, தன் கரங்களின் வைினேனயக் ககோண்டு, கபரும் கோந்தியுடன்
கூடியதும், னவடூரியக் கற்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதுேோை அந்த
ஈட்டினயச் சல்ைியன் ேீ ரத ஏவிைோன். சேீ பத்தில் சட்னட உரித்த போம்புக்கு
ஒப்போை அந்த ஈட்டி, சல்ைியைின் ரதனர அனடந்து, பின்ைவைின்
{சல்ைியைின்} ரதரரோட்டினயக் ககோன்று, அவனையும் அந்த வோகைத்தின்
தட்டில் இருந்து கீ ரை விைச் கசய்தது. பிறகு, விரோடன், துருபதன்,
திருஷ்டரகது, யுதிஷ்டிரன், சோத்யகி, ரககயன், பீேன், திருஷ்டத்யும்ைன்,
சிகண்டி, இரட்னடயர்கள் (நகுைன் ேற்றும் சகோரதவன்), திகரௌபதியின்
ேகன்கள் ஐவர் ஆகிரயோர் அனைவரும், “அருனே! அருனே!” என்று
கசோல்ைி வியந்தைர். பின்வோங்கோதவைோை அர்ஜுைன் ேகனை
{அபிேன்யுனவ} ேகிழ்விக்கும் வண்ணம், கனணகள் ஏவும் பல்ரவறு
விதங்களிைோை ஒைிகளும், சிங்க முைக்கங்கள் பைவும் அங்ரக எழுந்தை.
எைினும், எதிரியின் கவற்றிக்கோை அறிகுறிகனள உேது ேகன்களோல்

கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியவில்னை. பிறகு, சுபத்தினரயின் ேகனை
{அபிேன்யுனவத்} திடீகரைச் சூழ்ந்த அவர்கள் அனைவரும், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ேனையின் சோரைில் ேனைனயப் கபோைியும்
ரேகங்கனளப் ரபோைக் கனணகளின் ேோரியோல் அவனை {அபிேன்யுனவ}
ேனறத்தைர். பிறகு எதிரிகனளக் ககோல்பவைோை அர்தோயைி {ரிதோயைன்
ேகன்} (சல்ைியன்), உேது ேகன்களுக்கு நன்னேனய விரும்பி, தன்
ரதரரோட்டி வழ்ந்தனதயும்
ீ நினைவுகூர்ந்து, சுபத்தினரயின் ேகனை
{அபிேன்யுனவ} எதிர்த்து சிைத்துடன் வினரந்தோன்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

சல்ைியனை வழ்த்திய
ீ பீேன்!
Bhima vanquished Salya! | Drona-Parva-Section-015 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: சல்ைியனை ரநோக்கி வினரந்த பீேனும், அபிேன்யுவும்;

அபிேன்யுனவ விைகி நிற்கச் கசய்த பீேன்; பீேனுக்கும் சல்ைியனுக்கும் இனடயில்
நடந்த கடும் கதோயுத்தம்; பீேைின் அடியோல் ேயக்கேனடந்த சல்ைியன்; சல்ைியனைத்
தூக்கிச் கசன்ற கிருதவர்ேன்...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “ஓ!

சஞ்சயோ, சிறந்த தைிப்ரபோர்கள் பைவற்னற
நீ எைக்கு விவரித்தோய். அவற்னறக்
ரகட்கும் நோன், கண் ககோண்ரடோரிடம்
கபோறோனே ககோள்கிரறன்.
ரதவர்களுக்கும், அசுரர்களுக்கும்
இனடயில் (பைங்கோைத்தில்) நடந்ததற்கு
ஒப்போகக் குருக்களுக்கும்,
போண்டவர்களுக்கும் இனடயில் நடக்கும்
இந்தப் ரபோர் ேிக அற்புதேோைது எை
ேைிதர்கள் அனைவரோலும் ரபசப்படும்.
கிளர்ச்சியூட்டும் இந்தப் ரபோனரக் குறித்த உைது விவரிப்னபக் ரகட்பதோல்
நோன் நினறவனடயவில்னை. எைரவ, அர்தோயைிக்கும் (சல்ைியனுக்கும்),
சுபத்தினரயின் ேகனுக்கும் {அபிேன்யுவுக்கும்} இனடயில் நனடகபற்ற
ரேோதனை எைக்குச் கசோல்வோயோக” என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “தைது ஓட்டுைர்

{ரதரரோட்டி} ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட சல்ைியன், முழுவதும்
இரும்போைோை கதோயுதம் ஒன்னற உயர்த்தியபடி, தன் சிறந்த ரதரில் இருந்து
சிைத்துடன் கீ ரை குதித்தோன். பீேன் கைேோை தன் கதோயுதத்னத எடுத்துக்
ககோண்டு, யுககநருப்புக்ரகோ, தண்டோயுதத்துடன் கூடிய கோைனுக்ரகோ
ஒப்போக இருந்த சல்ைியனை ரநோக்கி ரவகேோக வினரந்தோன்.
சுபத்தினரயின் ேகனும் {அபிேன்யுவும்} வோைத்தின் இடிக்கு
{வஜ்ரோயுதத்துக்கு} ஒப்போை தன் ேகத்தோை கதோயுதத்னத எடுத்துக் ககோண்டு,
சல்ைியைிடம், “வோரும், வோரும்!” என்று கசோன்ைோன். எைினும், பீேன்
ேிகவும் முயன்று அவனை {அபிேன்யுனவ} ஒதுங்கி நிற்கச் கசோல்ைித்
தடுத்தோன். வரீ பீேரசைன், சுபத்தினரயின் ேகனை {அபிேன்யுனவ} ஒதுங்கி

நிற்குேோறு தடுத்த பிறகு, ரபோரில் சல்ைியனை அணுகி, ேனைகயை

அனசயோது நின்றோன்.
ேத்ரர்களின் வைினேேிக்க ஆட்சியோளனும் {சல்ைியனும்},

பீேரசைனைக் கண்டு, யோனைனய ரநோக்கிச் கசல்லும் புைினயப் ரபோை
அவனை {பீேனை} ரநோக்கிச் கசன்றோன். பிறகு, ஆயிரக்கணக்கோை எக்கோள
ஒைிகளும், சங்கு முைக்கங்களும், சிங்க முைக்கங்களும்,
ரபரினககயோைிகளும் அங்ரக ரகட்டை. ஒருவனரகயோருவர் ரநோக்கி
வினரயும் நூற்றுக்கணக்கோை போண்டவ ேற்றும் ககௌரவ வரர்களுக்கு
ீ
ேத்தியில், “நன்று, நன்று” என்ற கூக்குரல்கள் எழுந்தை.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, ேன்ைர்கள் அனைவருக்கும் ேத்தியில்

ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளனை {சல்ைியனைத்} தவிரப் ரபோரில் பீேரசைைின்
வைினேனயத் தோங்கத் துணிந்தவன் ரவறு எவனும் இல்னை; அவ்வோரற
சிறப்புேிக்கச் சல்ைியைின் கதோயுத ரவகத்னதப் ரபோரில் தோங்கவும்,
விருரகோதரனைத் {பீேனைத்} தவிர இவ்வுைகில் ரவறு எவன் துணிவோன்?
தங்கக் கம்பிகள் கைந்த இனைச்சரங்களோல் கட்டப்பட்டதும், தன் அைகோல்
போர்னவயோளர்கள் அனைவனரயும் ேகிழ்வூட்டவல்ைதுேோை பீேைின்
ேகத்தோை கதோயுதம், அவைோல் {பீேைோல்} ஏந்தப்பட்டுப் பிரகோசேோக
ஒளிர்ந்து ககோண்டிருந்தது. அவ்வோரற வட்டேோகச் சுைன்று ககோண்டிருந்த
சல்ைியைின் கதோயுதமும், சுடர்ேிகும் ேின்ைைின் கீ ற்னறப் ரபோைரவ
கதரிந்தது.
கோனளகனளப் ரபோை முைங்கிய அவ்விருவரும் {பீேனும்,

சல்ைியனும்}, வட்டேோகச் சுைன்று ககோண்டிருந்தைர் {ேண்டை கதிகரளோடு
சஞ்சரித்தைர்}. சற்ரற சோய்ந்த தங்கள் கதோயுதங்களுடன் நின்று
ககோண்டிருந்த சல்ைியன் ேற்றும் விருரகோதரன் {பீேன்} ஆகிய இருவரும்
ககோம்புகள் ககோண்ட கோனளகனளப் ரபோைரவ கதரிந்தைர். வட்டேோகச்
சுைல்வனதரயோ, தங்கள் கதோயுதங்களோல் தோக்குவனதரயோ கபோறுத்தவனர
ேைிதர்களில் சிங்கங்களோை அவ்விருவருக்கும் இனடயில் நனடகபற்ற
அந்த ரேோதல் அனைத்து வைியிலும் சேேோைதோகரவ இருந்தது.
பீேரசைன் தன் கதோயுதத்னதக் ககோண்டு தோக்கியதோல், சல்ைியைின்

ேகத்தோை கதோயுதம், கடும் கநருப்புப் கபோறிகனள கவளியிட்டுக் ககோண்ரட
வினரவில் துண்டுகளோக உனடந்தது. அரத ரபோைரவ, பீேரசைைின்
கதோயுதமும், எதிரியோல் {சல்ைியைோல்} தோக்கப்பட்டு, ேனைக்கோைத்தின்

ேோனைப்கபோழுதில் ேின்ேிைிப்பூச்சிகளோல் ேனறக்கப்பட்ட அைகிய ேரம்

ரபோைத் கதரிந்தது.
அந்தப் ரபோரில் ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளைோல் {சல்ைியைோல்}

வசப்பட்ட
ீ கதோயுதம், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, (சுற்றிப் பறக்னகயில்)
அடிக்கடி கநருப்புப் கபோறிகனள கவளியிட்டபடிரய ஆகோயத்தில்
ஒளிவசியது.
ீ அரத ரபோைரவ, எதிரினய ரநோக்கி பீேரசைன் வசிய
ீ
கதோயுதம், (ஆகோயத்தில் இருந்து) கீ ரை விழும் கடும் எரிக்ரகோனளப் ரபோை
அவைது {பீேைது} எதிரிப் பனடனய எரித்தது. கதோயுதங்களில்
சிறந்தனவயோை அனவ இரண்டும் ஒன்னறகயோன்று தோக்கியபடி,
கபருமூச்சுவிடும் கபண் போம்புகளுக்கு ஒப்போக கநருப்பு கீ ற்றுகனளக்
கக்கிை.
வட்டேோகச் சுைன்று ககோண்டிருந்த வைினேேிக்க அவ்வரர்கள்

ீ
இருவரும், தங்கள் நகங்களோல் ஒன்னறகயோன்று தோக்கிக் ககோள்ளும்
கபரும் புைிகள் இரண்னடப் ரபோைரவோ, தங்கள் தந்தங்களோல் தோக்கிக்
ககோள்ளும் வைினேேிக்க யோனைகள் இரண்னடப் ரபோைரவோ
கதோயுதங்களில் முதன்னேயோை அனவ இரண்டோலும் ஒருவனரகயோருவர்
தோக்கிக் ககோண்டைர். வினரவில் இரத்தத்தோல் ேனறக்கப்பட்ட அந்தச்
சிறப்புவோய்ந்த வரர்கள்
ீ இருவரும் ேைர்ந்திருக்கும் இரண்டு பைோச
ேரங்களுக்கு ஒப்போகத் கதரிந்தைர்.
ேைிதர்களில் சிங்கங்களோை அவ்விருவரோலும் தரிக்கப்பட்ட

கதோயுதங்களின் அடிகள் {தோக்குதல்களின் ஒைி} இந்திரைின் இடினயப்
ரபோன்று அனைத்துப் பக்கங்களிலும் ரகட்கப்பட்டை. கதோயுதத்னதக்
ககோண்டு ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளைோல் {சல்ைியைோல்} இடப்பக்கத்திலும்,
வைப்பக்கத்திலும் தோக்கப்பட்ட பீேன், இடியோல் பிளக்கப்படும் ேனைனயப்
ரபோைக் கிஞ்சிற்றும் அனசயோது {நடுங்கோது} நின்றோன். அரதரபோை,
கதோயுதம் ககோண்டு பீேைோல் தோக்கப்பட்ட ேத்ரர்களின் வைினேேிக்க
ஆட்சியோளனும் {சல்ைியனும்} இடியோல் தோக்கப்படும் ேனைனயப் ரபோைப்
கபோறுனேயோக நின்றோன்.
கபரும் ரவகம் ககோண்ட அவ்விருவரும் உயர்த்தப்பட்ட தங்கள்

கதோயுதங்களுடன் கநருக்கேோை வட்டங்களில் சுைன்று ஒருவரின் ரேல்
ஒருவர் போய்ந்தைர். வினரவோக ஒருவனரகயோருவர் அணுகி, எட்டு
எட்டுகள் னவத்து, யோனைகள் இரண்னடப் ரபோை ஒருவரின் ரேல் ஒருவர்
போய்ந்த அவர்கள் முழுனேயோக இரும்போைோை அந்தத் தங்கள்

கதோயுதங்களோல் திடீகரை ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்டைர்.

அவ்வரர்கள்
ீ இருவரும், அடுத்தவரின் ரவகம் ேற்றும் தங்கள்
கதோயுதங்களின் தோக்குதல் பைம் ஆகியவற்றின் வினளவோல் ஒரர
சேயத்தில் இந்திரத்வஜங்கள் இரண்னடப் ரபோைக் கீ ரை விழுந்தைர்.
பிறகு தன் உணர்வுகனள இைந்து, கபருமூச்சுவிட்டபடி களத்தில்

கிடந்த சல்ைியனை வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ கிருதவர்ேன் வினரவோக
அணுகிைோன். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கதோயுதத்தோல் பைேோகத்
தோக்கப்பட்டு, போம்பு ரபோைப் புரண்டு ககோண்டு, உணர்வுகனள இைந்து
ேயக்கத்தில் இருந்த அவனைக் {சல்ைியனைக்} கண்ட வைினேேிக்கத்
ரதர்வரன்
ீ கிருதவர்ேன், அந்த ேத்ர ஆட்சியோளனை {சல்ைியனைத்} தன்
ரதரில் ஏற்றி, களத்னத விட்டு அவனை {சல்ைியனை} வினரவோகச் சுேந்து
கசன்றோன். குடிகோரனைப் ரபோைச் சுற்றிக் ககோண்டிருந்த வைிய கரங்கனளக்
ககோண்ட வரப்
ீ பீேன், கண் இனேக்கும் ரநரத்திற்குள், னகயில்
கதோயுதத்துடன் எழுந்து நின்றோன்.
பிறகு, உேது ேகன்கள், ரபோரில் இருந்து விைகிய ேத்ரர்களின்

ஆட்சியோளனை {சல்ைியனைக்} கண்டு தங்கள் யோனைகள்,
ீ குதினரப்பனட ேற்றும் ரதர்களுடன் ரசர்ந்து நடுங்கத்
கதோடங்கிைர். கவற்றினய விரும்பும் போண்டவர்களோல் கைங்கடிக்கப்பட்ட
உேது பனடயின் வரர்கள்,
ீ அச்சத்தோல் பீடிக்கப்பட்டு, கோற்றோல்
விரட்டப்படும் ரேகத் திரள்கனளப் ரபோை அனைத்துத் தினசகளிலும் சிதறி
ஓடிைர்.
திருதரோஷ்டிரர்கனள வழ்த்திய
ீ வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களோை
ீ
போண்டவர்கள், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, சுடர்ேிகும் கநருப்னபப் ரபோை
அந்தப் ரபோரில் பிரகோசேோகத் கதரிந்தைர். ேகிழ்ச்சியோல் குதூகைித்த
அவர்கள் சிங்க முைக்கங்கள் கசய்தபடிரய தங்கள் சங்குகனள முைக்கிைர்.
ரேலும், அவர்கள் தங்கள் ேட்டுகங்கள், ரபரினககள், ேிருதங்கங்கள் {கபரிய
முரசங்கள், பணவங்கள், ஆைகங்கள், துந்துபிகள், நிர்ஜரிகள்}
ஆகியவற்னறயும் இன்னும் பிற இனசக்கருவிகனளயும் முைக்கிைர்”

துரரோணனரத் தடுத்த அர்ஜுைன்!

Arjuna checked Drona! | Drona-Parva-Section-016 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கர்ணைின் ேகன் விருேரசைனுக்கும், நகுைைின் ேகன்

சதோை ீகனுக்கும் இனடயில் நடந்த ரபோர்; சோத்யகியின் ேகன் யுகந்தரன் துரரோணரோல்
வழ்த்தப்பட்டது;
ீ வியோக்ரதத்தன், சிங்கரசைன் ஆகிரயோர் துரரோணரோல்
ககோல்ைப்பட்டது; யுதிஷ்டிரனைப் பிடிக்க முயன்ற துரரோணர்; அனதத் தடுத்த
அர்ஜுைன்...
கசோன்ைோன், “உேது பனட அதீதேோகப்
பிளக்கப்பட்டனதக் கண்ட வரீ விருேரசைன்,
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, தன்
ஆயுதங்களின் ேோய சக்திகனள
கவளிப்படுத்திக் ககோண்டு
தைிகயோருவைோகரவ அனத {அந்தப்
பனடனயப்} போதுகோத்தோன். அந்தப் ரபோரில்
விருேரசைைோல் ஏவப்பட்ட
ஆயிரக்கணக்கோை கனணகள் அனைத்துத்
தினசகளிலும் கசன்று, ேைிதர்கள், குதினரகள்,
ரதர்கள் ேற்றும் யோனைகனளத் துனளத்தை.
அவைோல் ஏவப்பட்ட சுடர்ேிகும் பிரகோசம்
ககோண்ட வைினேேிக்கக் கனணகள், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
ரகோனட கோைத்தின் சூரியக் கதிர்கனளப் ரபோை ஆயிரக்கணக்கில் கசன்றை.
அவற்றோல் பீடிக்கப்பட்டு நசுக்கப்பட்ட ரதர்வரர்கள்
ீ ேற்றும் குதினர வரர்கள்
ீ
ஆகிரயோர், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கோற்றோல் முறிந்த ேரங்கனளப்
ரபோைத் திடீகரைக் கீ ரை பூேியில் விழுந்தைர்.
வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ விருேரசைன், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை குதினரகள், ரதர்கள்
ேற்றும் யோனைகனள அப்ரபோரில் ஆயிரக்கணக்கில் வழ்த்திைோன்.
ீ
களத்தில் அச்சேற்ற வனகயில் திரியும் அந்தத் தைி வரனைக்
ீ கண்ட
(போண்டவப் பனடயின்) ேன்ைர்கள் அனைவரும் ஒன்று ரசர்ந்து அனைத்துப்
பக்கங்களிலும் அவனைச் சூழ்ந்து ககோண்டைர். நகுைைின் ேகைோை
சதோை ீகன் விருேரசைனை ரநோக்கி வினரந்து, உயிர்நினைகனளரய

ஊடுருவவல்ை பத்து கனணகளோல் அவனைத் {விருேரசைனைத்}

துனளத்தோன்.
எைினும், கர்ணைின் ேகன் {விருேரசைன்}, அவைது {சதோை ீகைின்}

வில்னை கவட்டி, அவைது ககோடிேரத்னதயும் வழ்த்திைோன்.
ீ அதன்ரபரில்,
திகரௌபதியின் பிற ேகன்கள், தங்கள் சரகோதரனை ேீ ட்க விரும்பி அவனை
{சதோை ீகனை} ரநோக்கி வினரந்தைர். வினரவில் அவர்கள் தங்கள் கனண
ேனையோல் கர்ணைின் ேகனை {விருேரசைனை} ேனறத்தைர். (கர்ணைின்
ேகனை) இப்படித் தோக்கும் அவர்கனள எதிர்த்து, துரரோணரின் ேகன்
(அஸ்வத்தோேன்) தனைனேயிைோை ரதர் வரர்கள்
ீ பைர் வினரந்தைர்.
அவர்கள், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, ேனையின் சோரைில் ேனைனயப்
கபோைியும் ரேகங்கனளப் ரபோைப் பல்ரவறு வனககளிைோை கனணகனளக்
ககோண்டு அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களோை
ீ திகரௌபதியின் ேகன்கனள
வினரவில் ேனறத்தைர். அதன் ரபரில், போண்டவர்கள், தங்கள் ேகன்களின்
ேீ து ககோண்ட போசத்தோல், அப்படித் தோக்குபவர்கனள வினரவோக
எதிர்ககோண்டைர்.
பிறகு, உேது துருப்புகளுக்கும், போண்டவர்களின் துருப்புகளுக்கும்

இனடயில் நனடகபற்ற ரபோரோைது; ேிகக் கடுனேயோைதோகவும்,
ரதவர்களுக்கும் தோைவர்களுக்கும் இனடயில் நனடகபற்ற ரபோருக்கு
ஒப்போக ேயிர்க்கூச்சத்னத ஏற்படுத்துவதோகவும் இருந்தது. இப்படிரய,
வரர்களோை
ீ ககௌரவர்களும், போண்டவர்களும், சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டு
(மூர்க்கேோக) ஒருவனரகயோருவர் போர்த்துக் ககோண்டு, பனைய
குற்றங்களுக்கோக ஒருவர் ரேல் ஒருவர் ககோண்ட பனகயுடன் ரபோரிட்டைர்.
(அவர்கனளத் தூண்டும்) ரகோபத்தின் வினளவோக அளவற்ற சக்தியுடன்
கதன்பட்ட அந்த வரர்களின்
ீ உடல்கள், வோைத்தில் ரபோரிடும் கருடனுக்கும்,
(வைினேேிக்க) நோகங்களுக்கும் ஒப்போைனவயோக இருந்தை.
பீேன், கர்ணன், கிருபர், துரரோணர், துரரோணரின் ேகன்

{அஸ்வத்தோேன்}, பிருேதன் ேகன் {திருஷ்டத்யும்ைன்}, சோத்யகி
ஆகிரயோனரக் ககோண்ட அந்தப் ரபோர்க்களம், யுக முடிவில் அனைத்னதயும்
அைிக்க உதிக்கும் சூரியைின் பிரகோசத்னதக் ககோண்டிருப்பதோகத் கதரிந்தது.
வைினேேிக்க எதிரிகளுடன் ரபோரில் ஈடுபடும் வைினேேிக்க
ேைிதர்களுக்கு இனடயில் நடப்பதும், அனைவரும் ேிகக் கடுனேயோக
ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோள்வதுேோை அந்தப் ரபோர், பைங்கோைத்தில்
தோைவர்களுக்கும், ரதவர்களுக்கும் இனடயில் நனடகபற்ற ரபோருக்கு
ஒப்போக இருந்தது. பிறகு, கபோங்கும் கடனைப் ரபோன்ற உரத்த

முைக்கங்களுடன் கூடிய யுதிஷ்டிரைின் பனட, உேது பனடயின் கபரும்

ரதர்வரர்கள்
ீ தப்பி ஓடியதோல், உேது துருப்புகனளக் ககோல்ைத்
கதோடங்கிைர். (ககௌரவப்) பனட உனடந்தனதயும், எதிரியோல் அதீதேோகச்
சினதக்கப்பட்டனதயும் கண்ட துரரோணர், “வரர்கரள,
ீ நீங்கள் ஓட
ரவண்டோம்” என்றோர் [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த வரிக்குப் பிறகும் சிை விவரங்கள்

இருக்கின்றை, அது பின்வருேோறு: “துரரோணருக்குக் ரகோபம்
ரேைிட்டது. அம்பறோத்தூணியில் இருந்து அம்னப எடுத்து
வில்ைின் நோனண உருவித் துனடத்துப் கபரிதோை அம்னபயும்
வில்னையும் னகயில் ககோண்டு ரதரரோட்டினயப் போர்த்துப்
பின்வருேோறு கசோன்ைோர், “ரதரரோட்டிரய! பிரகோசேோை
கவள்னளக்குனட ககோண்ட ேன்ைன் {யுதிஷ்டிரன்} இருக்கும்
இடத்திற்குச் கசல்வோயோக. துரிரயோதைைின் இந்தப் பனட
பைவோறு பிளக்கப்படுகிறது. நோன் யுதிஷ்டிரனைத் தடுத்து
இந்தப் பனடனய நினைநிறுத்துரவன்.
ஐயோ, ரபோரில் கனண ேனைனயப் கபோைியும் என்னைப்

போண்டவர்களும், ரசோேகர்கரளோடு கூடிய ேத்ஸ்ய ேன்ைர்கள்
அனைவரும், போஞ்சோை ேன்ைர்களும் எதிர்க்க சக்தியற்றவர்களோவர்.
அர்ஜுைரைோ என்ைிடம் இருந்து கபரும் ஆயுதங்கனளப் கபற்றிருக்கிறோன்.
ஐயோ, பீேைோவதும், சோத்யகியோவது என்னை எதிர்க்கவல்ைவர்களல்ை.
பீபத்சுரவோ என்ைோல் வில்ைோளிகளுள் சிறந்த நினைனேனயப் கபற்றோன்.
போர்ேதைோை திருஷ்டத்யும்ைனும் என் ஆயுதங்கனள அறிந்திருக்கிறோன்.
ஐயோ, கவற்றினய விரும்புபவன் உயினரக் கோத்துக் ககோள்ள இது
சேயேன்று. கசோர்க்கத்னத முன்ைிட்டுக் ககோண்டு புகைக்கோகவும்,
கவற்றிக்கோவும் கசல்வோயோக” என்றோர்.
இவ்வோறு தூண்டப்பட்ட ரதரரோட்டி உடரை அஸ்வஹ்ருதயகேனும்

ேந்திரத்னதக் ககோண்டு குதினரகனள ேந்திரித்து வரூதத்ரதோடு கூடியதும்,
கோந்தி கபோருந்தியதும் ேிக்கப் பிரகோசமுள்ளதுேோை ரதரில் துரரோணனரக்
ககோண்டு கசன்றோன். அந்தத் துரரோணோச்சோரியனரக் கரூசர்களும், ேத்ஸ்ய
நோட்டு ேன்ைர்களும், சோத்வர்கரளோடு கூடிய ரசதி நோட்டு ேன்ைர்களும்,
போஞ்சோைர்கரளோடு கூடிய போண்டவர்களும் ஒன்று ரசர்ந்து சூழ்ந்து
ககோண்டைர்”

பிறகு, சிவப்புக் குதினரகனள உனடய அவர் (துரரோணர்), ரகோபத்தோல்

தூண்டப்பட்டு, நோன்கு {4} தந்தங்கனளக் ககோண்ட (கடும்)
யோனைகயோன்னறப் ரபோைப் போண்டவப் பனடக்குள் ஊடுருவி,
யுதிஷ்டிரனை எதிர்த்து வினரந்தோர். அப்ரபோது, யுதிஷ்டிரன், கங்க இறகுகள்
ககோண்ட கூரோை கனணகள் பைவற்றோல் ஆசோனை {துரரோணனரத்}
துனளத்தோன்; எைினும், துரரோணர், யுதிஷ்டிரைின் வில்னை கவட்டி,
அவனை ரநோக்கி மூர்க்கேோக வினரந்தோர். அப்ரபோது, யுதிஷ்டிரைின் ரதர்
சக்கரங்கனளப் போதுகோத்தப் போஞ்சோைர்களின் புகழ்கபற்ற இளவரசன்
குேோரன், அப்படி முன்ரைறி வரும் துரரோணனரப் கபோங்கும் கடனை
வரரவற்கும் கனரனயப் ரபோை வரரவற்றோன். பிரோேணர்களில் கோனளயோை
அந்தத் துரரோணர் குேோரைோல் தடுக்கப்பட்டனதக் கண்டு, “நன்று, நன்று!”
என்ற கூக்குரலுடன் கூடிய சிங்க முைக்கங்கள் அங்ரக ரகட்கப்பட்டை.
பிறகு அந்தப் கபரும் ரபோரில் சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட குேோரன், ஒரு

கனணயோல் துரரோணனர ேோர்பில் துனளத்து, சிங்க முைக்கங்கனளச்
கசய்தோன். வைினேேிக்கவனும், கபரும் கர நளிைம் ககோண்டவனும்,
கனளப்னப கவன்றவனுேோை குேோரன் இப்படிரய ரபோரில் துரரோணனரத்
தடுத்து, பல்ைோயிரக்கணக்கோை கனணகளோல் அவனரத் துனளத்தோன்.
பிறகு அந்த ேைிதர்களில் கோனள (துரரோணர்), யுதிஷ்டிரைின்
ரதர்ச்சக்கரங்கனளப் போதுகோப்பவனும், அறம்சோர்ந்த ரநோன்புகனள
ரநோற்பவனும், ேந்திரங்களிலும், ஆயுதங்களிலும் சோதித்தவனுேோை அந்த
வரன்
ீ குேோரனைக் ககோன்றோர் [2].
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் துரரோணர் குேோரனைக் ககோன்றதோகக்

குறிப்பில்னை நன்றோக அடித்ததோகரவ இருக்கிறது.
பிறகு (போண்டவப்) பனடக்கு ேத்தியில் ஊடுருவி, அனைத்துப்

பக்கங்களிலும் திரிந்த ேைிதர்களில் கோனளயோை அந்தப் பரத்வோஜர் ேகன்
{துரரோணர்} உேது துருப்புகனளப் போதுகோப்பவரோைோர். சிகண்டினயப்
பைிகரண்டு {12} கனணகளோலும், உத்தகேௌஜனச இருபதோலும் {20},
நகுைனை ஐந்தோலும் {5}, சகோரதவனை ஏைோலும் {7}, யுதிஷ்டிரனை
பைிகரண்டோலும் {12}, திகரௌபதியின் (ஐந்து) ேகன்கள் ஒவ்கவோருவனரயும்
மூன்றோலும் {3}, சோத்யகினய ஐந்தோலும் {5}, ேத்ஸ்யர்களின் ஆட்சியோளனை
பத்து {10} கனணகளோலும் துனளத்து, அந்தப் ரபோரில் கேோத்த பனடனயயும்
கைங்கடித்து, (போண்டவ) வரர்களில்
ீ முதன்னேயோரைோனர எதிர்த்து ஒருவர்
பின் ஒருவரோக வினரந்தோர். பிறகு, குந்தியின் ேகைோை யுதிஷ்டிரனைப்
பிடிக்க விரும்பி அவனை எதிர்த்து முன்ரைறிைோர்.

அப்ரபோது {சோத்யகியின் ேகன்} யுகந்தரன், ஓ! ேன்ைோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, புயைோல் கைங்கடிக்கப்பட்டு ஆத்திரத்ரதோடு கூடிய
கடலுக்கு ஒப்போகச் சிைத்தோல் நினறந்திருந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரரோை
ீ
பரத்வோஜர் ேகனை {துரரோணனரத்} தடுத்தோன். எைினும், ரநரோை கனணகள்
பைவற்றோல் யுதிஷ்டிரனைத் துனளத்த அந்தப் பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்},
ஒரு பல்ைத்திைோல் யுகந்தரனை அவைது ரதர்த்தட்டிைிருந்து விைச்
கசய்தோர்.
பிறகு, விரோடன், துருபதன், னகரகய இளவரசர்கள், சோத்யகி, சிபி,

போஞ்சோைர்களின் இளவரசைோை வியோக்ரதத்தன், வரேோை
ீ சிங்கரசைன்
ஆகிரயோரும் இன்னும் பிறரும், யுதிஷ்டிரனை ேீ ட்க விரும்பி, எண்ணிைோ
கனணகனள இனறத்து, துரரோணரின் வைியில் இனடயூறு கசய்த படி
அனைத்துப் பக்கங்களிலும் அவனரச் சூழ்ந்து ககோண்டைர்.
போஞ்சோைர்களின் இளவரசைோை வியோக்ரதத்தன், கூர்முனை

ககோண்டு ஐம்பது {50} கனணகளோல் துரரோணனரத் துனளத்ததோல், ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, துருப்புகள் கபருங்கூச்சைிட்டை.
சிங்கரசைனும், அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரரோை
ீ துரரோணனர
வினரவோகத் துனளத்து, வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களின்
ீ இதயங்கனள
அச்சத்தோல் பீடிக்கச் கசய்து ேகிழ்ச்சியோல் முைக்கேிட்டோன்; பிறகு தன்
கண்கனள அகை விரித்த துரரோணர், தன் வில்ைின் நோனணத் ரதய்த்து, தன்
உள்ளங்னககனளத் தட்டி ரபகரோைினய உண்டோக்கி பின்ைவனை
{சிங்கரசைனை} எதிர்த்து வினரந்தோர். பிறகு, தன் ஆற்றனை
கவளிப்படுத்திய பரத்வோஜரின் வைினேேிக்க ேகன் {துரரோணர்}, இரண்டு
பல்ைங்களோல் கோது குண்டைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த
சிங்கரசைன் ேற்றும் வியோக்ரதத்தன் ஆகிய இருவரின் தனைகனள
அவர்களது உடல்களிைிருந்து துண்டித்தோர்.
தன் கனணேோரிகளோல் போண்டவர்களின் வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்

ீ
பிறனரயும் பீடித்த அவர் {துரரோணர்}, அனைத்னதயும் அைிக்கும் கோைனைப்
ரபோைரவ யுதிஷ்டிரைின் ரதருக்கு முன்போக நின்றோர். பிறகு, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, முனறயோை ரநோன்புகனளக் ககோண்ட அந்தப் பரத்வோஜர்
ேகன் {துரரோணர்}, அவனுக்கு {யுதிஷ்டிரனுக்கு}, அருகில் இப்படி நின்ற
ரபோது, “ேன்ைர் ககோல்ைப்பட்டோர்” என்ற அளவுக்கு யுதிஷ்டிரைின் பனட
வரர்களுக்கு
ீ ேத்தியில் ஆரவோரம் ரகட்கப்பட்டது. அங்ரக இருந்த வரர்கள்
ீ
அனைவரும், துரரோணரின் ஆற்றனைக் கண்டு, “இன்று திருதரோஷ்டிரைின்

அரச ேகன் {துரிரயோதைன்} கவற்றி ேகுடம் சூட்டப்படுவோன். இந்தக்

கணரே யுதிஷ்டிரனைப் பிடிக்கும் துரரோணர், ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்து
நம்ேிடமும் துரிரயோதைைின் முன்ைினைக்கும் வரப் ரபோகிறோர்” என்றைர்.
உேது வரர்கள்
ீ இத்தகு ரபச்சுகளில் ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருந்த ரபோது,
குந்தியின் ேகன் (அர்ஜுைன்), தன் ரதரின் சடசடப்கபோைியோல்
(ஆகோயத்னத) நினறத்தபடி வினரவோக அங்ரக வந்தோன். அப்படி அவன்
{அர்ஜுைன்} வந்த ரபோரத, அவன் கசய்த படுககோனைகளோல் குருதிகயனும்
நீருள்ளதும், ரதர்ககளனும் சுைல்களுள்ளதும், துணிவுேிக்க வரர்களின்
ீ
எலும்புகள் ேற்றும் உடல்கள் நினறந்ததும், இறந்ரதோரின் ஆவிகள்
வசிக்கும் இடத்திற்கு உயிரிைங்கனளச் சுேந்து கசல்வதுேோை ஒரு நதினய
அங்ரக உண்டோக்கிைோன். குருக்கனள முறியடித்த படி அங்ரக வந்த
போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, கனணகளின் ேோரிககளனும் நுனர
ககோண்டதும், ஈட்டிகள் ேற்றும் பிற ஆயுதங்களின் வடிவிைோை ேீ ன்களோல்
நினறந்ததுேோை அந்த நதினய ரவகேோகக் கடந்தோன். அந்தக் கிரீடம்
தரித்தவன் (அர்ஜுைன்}, அடர்த்தியோை கனணகளின் வனையோல்
துரரோணரின் பனடப்பிரிவுகனள ேனறத்து (துரரோணனரப் பின்
கதோடர்ரவோரின்) உணர்வுகனளக் குைப்பியபடி திடீகரை அங்ரக வந்தோன்.
இனடவிடோேல் வில்ைின் நோணில் தன் கனணகனளப் கபோருத்தி,

வினரவோக அவற்னற ஏவிய குந்தியின் புகழ்கபற்ற ேகைின் {அர்ஜுைைின்}
இந்தச் கசயல்கள் இரண்டுக்கும் இனடயில் கோைங்கைிதல் எனதயும்
எவைோல் கோண முடியவில்னை. அடர்த்தியோை கனணகளின் திரள்
ஒன்றோகரவ அனைத்தும் கதரிந்ததோல், அதற்கு ரேலும் (நோன்கு முக்கிய)
தினசகளுக்ரகோ, ரேலுள்ள ஆகோயத்துக்ரகோ, பூேிக்ரகோ எந்த ரவறு
போட்னடயும் கோண முடியவில்னை. உண்னேயில், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தக் கோண்டீவதோரி {அர்ஜுைன்}, தன் கனணகளின்
மூைம் அடர்த்தியோை இருனள உண்டோக்கியரபோது, அந்தப் ரபோரில்
எனதயும் கோண முடியவில்னை. சரியோக அப்ரபோரத, புழுதி ரேகத்தோல்
சூைப்பட்ட சூரியனும் ேனறந்தோன். அதற்கு ரேலும், நண்பனுக்கும்
எதிரிக்கும் உள்ள ரவறுபோட்னடக் கோண முடியவில்னை.
பிறகு, துரரோணரும், துரிரயோதைனும் தங்கள் துருப்புகனளப் பின்

வோங்கச் கசய்தைர். எதிரி அச்சங்ககோண்டனதயும், கதோடர்ந்து ரபோரிட
விரும்போதனதயும் உறுதி கசய்து ககோண்ட பீபத்சுவும் {அர்ஜுைனும்},
கேதுவோகத் தன் துருப்புகனளப் பின்வோங்கச் கசய்தோன். பிறகு,
ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்த போண்டவர்களும், சிருஞ்சயர்களும்,

போஞ்சோைர்களும் சூரியனைப் புகழும் முைிவர்கனளப் ரபோைத் தங்கள்

இைிய உனரகளோல் போர்த்தனை {அர்ஜுைனைப்} புகழ்ந்தைர்.
இப்படித் தன் எதிரிகனள வழ்த்திய

ீ தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்},
ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்து, தன் ரதோைைோை ரகசவனுடன் {கிருஷ்ணனுடன்},
கேோத்த பனடக்கும் பின்ரை தன் போசனறக்கு ஓயச் கசன்றோன்.
இந்திரநீைங்கள், பத்ேரோகங்கள், தங்கம், கவள்ளி, னவரங்கள், பவைங்கள்,
படிகங்கள் ஆகியவற்றோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட தன் அைகிய ரதரில் நின்ற
அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, நட்சத்திரங்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட ஆகோயத்தில் உள்ள சந்திரனைப் ரபோைப் பிரகோசேோகத்
கதரிந்தோன்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.
பதிரைோரோம் நோள் ரபோர் முற்றும்
துரரோணோபிரேக பர்வம் முற்றும்

திரிகர்த்தர்களின் உறுதிகேோைி!
The oath of the Trigartas! | Drona-Parva-Section-017 | Mahabharata In Tamil
(சம்சப்தகவத பர்வம் – 01)
பதிவின் சுருக்கம்: யுதிஷ்டிரனைப் பிடிக்கும் வைி கூறிய துரரோணர்; அர்ஜுைனைத்

தோரை எதிர்ப்பதோகச் சபதரேற்ற திரிகர்த்த ேன்ைன் சுசர்ேன்; திரிகர்த்தர்களின்
உறுதிகேோைி; அர்ஜுைனைப் ரபோருக்கனைத்த திரிகர்த்தர்கள்; யுதிஷ்டிரனைக் கோக்க
சத்தியஜித்னத நிறுத்திவிட்டு ஸம்சப்தகர்கனள எதிர்த்த அர்ஜுைன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “இரண்டு பனடகளின்

துருப்புகளும் தங்கள் போசனறகளுக்குச் கசன்ற பிறகு, அவர்கள் அங்கம்
வகித்த பனடப்பிரிவுகள் ேற்றும் துனணப்பிரிவுகளுக்குத் தக்கபடி
முனறயோகத் தங்கள் தங்கள் இடங்கனள அனடந்தைர். துருப்புகனளப்
பின்வோங்கச் கசய்த பிறகு, உற்சோகேற்ற ேைத்துடன் கூடிய துரரோணர்,
துரிரயோதைனைக் கண்டு கவட்கத்தோல் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோர்:
“தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} யுதிஷ்டிரைிடம் இருக்னகயில், ரதவர்களோலும்
கூடப் ரபோரில் அவன் {யுதிஷ்டிரன்} பிடிக்கப்பட முடியோதவைோவோன் என்று
நோன் ஏற்கைரவ உன்ைிடம் கசோன்ரைன். ரபோரில் போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}
ேீ து நீங்கள் அனைவரும் போய்ந்தீர்கள், இருப்பினும் அவன் உங்கள்

முயற்சிகனள அனைத்னதயும் சைிக்கச் கசய்தோன். நோன் கசோல்வதில்

ஐயங்ககோள்ளோரத, கிருஷ்ணனும், போண்டுவின் ேகனும் (அர்ஜுைனும்)
கவல்ைப்பட முடியோதவர்கரள. எைினும், கவண்குதினரகனளக் ககோண்ட
அர்ஜுைனை எவ்வைியிைோவது (யுதிஷ்டிரைின் பக்கத்தில் இருந்து) விைக்க
முடியுகேன்றோல், ஓ! ேன்ைோ {துரிரயோதைோ}, பிறகு யுதிஷ்டிரன் வினரவில்
உன் கட்டுப்போட்டின் கீ ழ் வருவோன்.
யோரரனும் ஒருவர் அவனை (அர்ஜுைனைப்) ரபோரில்

சவோலுக்கனைத்து, களத்தின் ரவறு ஏதோவது ஒரு பகுதிக்கு அவனை
இழுத்துச் கசல்ை ரவண்டும். குந்தியின் ேகன் {அர்ஜுைன்} அவனை
வழ்த்தோேல்
ீ திரும்ப ேோட்டோன். அரத ரவனளயில், அர்ஜுைன் இல்ைோத
அந்தப் கபோழுதில், ஓ! ஏகோதிபதி {துரிரயோதைோ}, திருஷ்டத்யும்ைன் போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத போண்டவப் பனடக்குள் ஊடுருவி நீதிேோைோை
ேன்ைன் யுதிஷ்டிரனை நோன் பிடிப்ரபன். இப்படிரய, ஓ! ஏகோதிபதி
{துரிரயோதைோ}, தர்ேைின் ேகைோை யுதிஷ்டிரனையும், அவைது
கதோண்டர்கனளயும் கட்டுப்போட்டின் கீ ழ் நோன் ககோண்டு வருரவன் என்பதில்
ஐயேில்னை. அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {யுதிஷ்டிரன்}, ரபோரில்
ஒருக்கணேோவது என் முன்ைினையில் நின்றோைோைோல், களத்தில் இருந்து
அவனை நோன் சினறப்பிடித்துக் ககோண்டுவருரவன். (போண்டவப் பனடனய
வழ்த்தி
ீ அனடயும்) கவற்றினய விட அந்த அருஞ்கசயல் ேிகவும் நன்னே
தருவதோக இருக்கும் [1]” என்றோர் {துரரோணர்}.
[1] இப்பத்தி ரவகறோரு பதிப்பில் ரவறு ேோதிரியோக இருக்கிறது.

அது பின்வருேோறு, “அர்ஜுைைோல் விடப்பட்ட அந்தத்
தருேரோஜன் பக்கத்தில் கசல்லும் என்னைக் கண்டு அஞ்சி
ஓடோதிருந்தோல், போண்டு ேகைோை அவனைப்
பிடிபட்டவகைன்ரற நீ அறிந்து ககோள். ேோேன்ைோ, இவ்வோறு
ஒருக்கணேோவது என் எதிரில் யுதிஷ்டிரன் நிற்போைோைோல்
அவனைப் பரிவோரத்துடன் இப்ரபோரத உன் வசத்தில் ககோண்டு
வந்து ரசர்ப்ரபன். இதில் ஐயேில்னை. யுத்தபூேியில் இருந்து
ஓடிப் ரபோய் விடுவோைோைோல், அது (நோம் அனடயும்)
கவற்றினயக் கோட்டிலும் ரேைோைது” என்று இருக்கிறது.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “துரரோணரின்

அவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட திரிகர்த்தர்களின் ஆட்சியோளன் {சுசர்ேன்}, ஓ!
ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, தைது தம்பிகளுடன் ரசர்ந்து இந்த
வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்: “ஓ! ேன்ைோ {துரிரயோதைோ},

கோண்டீவதோரியோல் {அர்ஜுைைோல்} நோங்கள் எப்ரபோதும் அவேதிக்கப்பட்ரட

வந்திருக்கிரறோம். ஓ! போரதக் குைத்தில் கோனளரய {துரிரயோதைோ}, நோங்கள்
அவனுக்கு எத்தீங்னகயும் கசய்யோதிருப்பினும், அவன் எப்ரபோதும்
எங்கனளக் கோயப்படுத்திரய வந்தோன். அந்தப் பல்ரவறு அவேதிப்பு
நிகழ்வுகள் அனைத்னதயும் நினைத்து நினைத்து ரகோபத்தோல் எரியும்
நோங்கள் இரவில் தூங்க முடியோேல் இருக்கிரறோம்.
நற்ரபறிைோல், அந்த அர்ஜுைன் ஆயுதங்கனளத் தரித்துக் ககோண்டு

எங்கள் முன்ைினையில் நிற்போன். எைரவ, எது எங்கள் இதயத்தில்
இருக்கிறரதோ, எனதச் சோதிக்க நோங்கள் முயல்கிரறோரேோ; எது உைக்கு
ஏற்புனடயதோக இருக்குரேோ, எது எங்களுக்குப் புகனைக் ககோண்டு வருரேோ,
அனத இப்ரபோரத அனடய நோங்கள் தீர்ேோைித்திருக்கிரறோம். களத்திற்கு
கவளிரய அனைத்துச் கசன்று அவனைக் {அர்ஜுைனைக்} ககோல்ரவோம்.
இன்ரற இந்தப் பூேி அர்ஜுைன் இல்ைோததோகரவோ, அல்ைது திரிகர்த்தர்கள்
இல்ைோததோகரவோ ரபோகட்டும். உன் முன்ைினையில் இந்த
உறுதிகேோைினய நோங்கள் உண்னேயோக ஏற்கிரறோம். இந்த எங்கள் சபதம்
கபோய்க்கப்ரபோவதில்னை” என்றோன் {சுசர்ேன்}.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, சத்தியரதன், சத்தியவர்ேன்,

சத்தியவிரதன், சத்திரயேு, சத்தியகர்ேன் ஆகிய ஐந்து சரகோதரர்களும்
ஒன்று ரசர்ந்து இது ரபோைரவ கசோல்ைிப் ரபோர்க்களத்தில் உறுதிரயற்று, ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பத்தோயிரம் {10, 000} ரதர்கரளோடு (துரிரயோதைன்
முன்ைினையில்) வந்தைர். ேோைவர்களும், ஆயிரம் ரதர்கரளோடு கூடிய
துண்டிரகரர்களும், ேோரவல்ைகர்கள், ைைித்தர்கள், ேத்திரகர்கள் ேற்றும்
தன் சரகோதரர்கள், பல்ரவறு ஆட்சிப்பகுதிகனளச் ரசர்ந்த பத்தோயிரம்
ரதர்கள் ஆகியவற்றுடன் கூடிய ேைிதர்களில் புைியோை பிரஸ்தை
ஆட்சியோளன் சுசர்ேனும் உறுதிரயற்க முன்வந்தைர். பிறகு கநருப்னபக்
ககோண்டு வந்த அவர்கள் ஒவ்கவோருவரும், தைக்ககன்று ஒன்னறப் பற்ற
னவத்து, குசப்புல்ைோைோை ஆனடகனளயும், அைகிய கவசங்கனளயும்
அணிந்தைர்.
கவசந்தரித்து, கதளிந்த கநய்யில் குளித்து, குசப்புல் ஆனடகனள

அணிந்து, தங்கள் வில்ைின் நோண் கயிறுகனளக் கச்னசயோகப்
{அனரஞோணோகப்} பயன்படுத்தியவர்களும், பிரோேணர்களுக்கு
நூற்றுக்கணக்கிலும், ஆயிரக்கணக்கில் தோைங்கனள வைங்கியவர்களும்,
பை ரவள்விகனளச் கசய்தவர்களும், குைந்னதகளோல்
அருளப்பட்டவர்களும், ேறுனேயில் அருளப்பட்ட உைகங்களுக்குத்

தகுந்தவர்களும், இவ்வுைகில் கசய்ய ரவண்டியனவ

ஏதுேில்ைோதவர்களும், ரபோரில் தங்கள் உயிர்கனள விடத் தயோரோக
இருந்தவர்களும், புகனையும், கவற்றினயயும் அனடயத் தங்கள்
ஆன்ேோக்கனள அர்ப்பணித்தவர்களும், ரவள்விகளோலும்,
பிரோேணர்களுக்கு அபரிேிதேோை ககோனட அளிப்பதோலும், சடங்குகளோலும்,
இவற்றுக்ககல்ைோம் தனைனேயோகப் பிரம்ேச்சரியம் ேற்றும் ரவத
கல்வியோலும் ேட்டுரே அனடய முடிந்த (ேறுனேயின்) உைகங்கனள நல்ை
ரபோரின் மூைம் வினரவில் அனடய விரும்புபவர்களும், தங்கம், பசுக்கள்,
ஆனடகள் ஆகியவற்னறக் ககோடுத்துப் பிரோேணர்கனள ேைநினறவு
ககோள்ளச் கசய்தவர்களுேோை அவ்வரர்கள்
ீ ஒவ்கவோருவரும் தங்களுக்குள்
அன்போகப் ரபசிக் ககோண்டு கநருப்னப மூட்டி, ரபோரில் அந்தச் சபதத்னத
ஏற்றைர். அந்த கநருப்புகளின் முன்ைினையில், உறுதியோை
தீர்ேோைத்துடன் அந்தச் சபதத்னத அவர்கள் ஏற்றைர்.
தைஞ்சயனை {அர்ஜுைனைக்} ககோல்வதோகச் சபதம் கசய்த அவர்கள்

{திரிகர்த்தர்கள் [சம்சப்தகர்கள்]}, ரபகரோைியுடன், “தைஞ்சயனை
{அர்ஜுைனைக்} ககோல்ைோேல் களத்தில் இருந்து நோங்கள் திரும்பிைோரைோ,
அவைோல் வழ்த்தப்பட்டு,
ீ அச்சத்தோல் நோங்கள் புறமுதுக்கிட்டோரைோ, எந்த
ரநோன்னபயும் எப்ரபோதும் ரநோற்கோரதோர், ேது குடிப்பவன், ஆசோைின்
ேனைவியிடம் ஒழுக்கங்ககட்ட கதோடர்பு ககோண்ரடோர், பிரோேணைின்
உனடனேனயத் திருடுரவோர், ேன்ைைின் நிபந்தனைனய நினறரவற்றோேல்
அவன் தந்த பரினச அனுபவிப்பவன், போதுகோப்பு நோடியவனைக்
னகவிட்டவன், தன்ைிடம் உதவி ரகட்டவனைக் ககோல்பவன், வட்னடக்
ீ
ககோளுத்துரவோர், பசுனவக் ககோல்ரவோர், அடுத்தவருக்குத் தீங்கினைப்ரபோர்,
பிரோேணர்களிடம் பனகனே போரோட்டுரவோர், தன் ேனைவியின் பருவ
கோைத்தில் மூடத்தைத்தோல் அவளது துனணனய நோடோரதோர், தங்கள்
முன்ரைோர்களுக்கோை சிரோர்த்த திைத்தில் கபண்ணின் துனணனய
நோடுரவோர், தங்கனளத் தோங்கரள கோயப்படுத்திக் ககோள்ரவோர்,
நம்பிக்னகயுடன் அனடக்கைேோகப் பிறர் ககோடுத்த கபோருனள அபகரிப்ரபோர்,
கல்வினய அைிப்ரபோர், அைிகரளோடு {ஆண்னேயற்ரறோரரோடு}
ரபோர்புரிரவோர், இைிந்ரதோனர அண்டுரவோர், நோத்திகர்கள், (புைித)
கநருப்னபயும், தோனயயும், தந்னதனயயும் னகவிடுரவோர், போவங்கள்
நினறந்ரதோர் ஆகிரயோர் எந்த உைகங்கனள அனடவோர்கரளோ அந்த
உைகங்கள் எங்களுனடயனவயோகும். அரதரபோை, உைகில் அனடவதற்கு
ேிகக் கடிைேோை சோதனைகனளப் ரபோரில் அனடந்ரதோேோகில் ேிகவும்

விருப்பத்திற்குரிய உைகங்கனள நோங்கள் அனடரவோம் என்பதில்

ஐயேில்னை” என்றைர்.
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை அந்த வரர்கள்,

ீ ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ரபோர்க்களத்தின் கதன்பகுதினய ரநோக்கி அர்ஜுைனை
அனைத்தபடி, ரபோருக்கு அணிவகுத்துச் கசன்றைர்.
ேைிதர்களில் புைியும், பனக நகரங்கனள அடக்குபவனுேோை

அர்ஜுைன், இப்படி அவர்களோல் சவோலுக்கனைக்கப்பட்டதும், சற்றும்
தோேதிக்கோேல் நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைிடம் இவ்வோர்த்னதகனளச்
கசோன்ைோன்: {அர்ஜுைன் யுதிஷ்டிரைிடம்}, “அனைக்கப்பட்டோல், நோன்
எப்ரபோதும் புறமுதுகிடுவதில்னை. இஃது என் உறுதியோை ரநோன்போகும். ஓ!
ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரரர}, கவற்றி அல்ைது ேரணம் என்ற உறுதிரயற்றிருக்கும்
இம்ேைிதர்கள் {சம்சப்தகர்கள்} கபரும் ரபோருக்கோக என்னை
அனைக்கிறோர்கள். தன் தம்பிகரளோடு கூடிய இந்தச் சுசர்ேன் என்னைப்
ரபோருக்கு அனைக்கிறோன். அவனையும் அவைது கதோண்டர்கனளயும்
ககோல்ை எைக்கு அனுேதியளிப்பரத உேக்குத் தகும். ஓ! ேைிதர்களில்
கோனளரய {யுதிஷ்டிரரர}, இந்தச் சவோனை என்ைோல் கபோறுத்துக் ககோள்ள
முடியவில்னை. இந்த எதிரிகள் ரபோரில் (ஏற்கைரவ) ககோல்ைப்பட்டதோக
அறிவரோக
ீ என்று நோன் உேக்கு உண்னேயோகரவ கசோல்கிரறன்” என்றோன்
யுதிஷ்டிரன் {அர்ஜுைைிடம்}, “ஓ! குைந்தோய் {அர்ஜுைோ}, துரரோணர்

எனத அனடயத் தீர்ேோைித்திருக்கிறோர் என்ற விபரேோக நீ ரகட்டிருக்கிறோய்.
அந்த அவரது தீர்ேோைம் பயன்றறதோகும் வனகயில் நீ கசயல்படுவோயோக.
துரரோணர் கபரும் வைினேககோண்டவரோவோர். ஆயுதங்கனள நன்கறிந்த
அவர், கனளப்புக்கு ரேைோை {கனளப்பனடயோத} வரரோவோர்.
ீ ஓ!
வைினேேிக்கத் ரதர்வரரை
ீ {அர்ஜுைோ}, அவரர {துரரோணரர} என்னைப்
பிடிக்கச் சபதரேற்றிருக்கிறோர்” என்றோன் {யுதிஷ்டிரன்}.
அர்ஜுைன் {யுதிஷ்டிரைிடம்}, “ஓ! ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரரர}, இன்று இந்த

{போஞ்சோை இளவரசன்} சத்தியஜித் ரபோரில் உேது போதுகோவைைோவோன்.
சத்தியஜித் உயிரரோடிருக்கும்வனர, ஆசோைோல் {துரரோணரோல்} ஒருரபோதும்
தன் விருப்பத்னத அனடய முடியோது. எைினும், ஓ! தனைவோ {யுதிஷ்டிரரர},
ேைிதர்களில் புைியோை இந்தச் சத்தியஜித் ரபோரில் ககோல்ைப்பட்டோல், நேது
ீ அனைவரும் உம்னேச் சூழ்ந்திருந்தோலும் களத்தில் நீர்
நீடித்திருக்கக் கூடோது [2]” என்றோன் {அர்ஜுைன்}.

[2] இரத பத்தி ரவகறோரு பதிப்பில், “ஓ ேன்ைோ, இந்தச்

சத்தியஜித்தோைவன் ரபோரில் இப்ரபோது உம்னேக் கோப்போன்.
போஞ்சோை இளவரசன் உயிரரோடிருக்னகயில் ஆசோரியர் தம்
ேரைோரதத்னத அனடயப்ரபோவதில்னை. தனைவோ,
ேைிதர்களில் புைியோை சத்தியஜித்தோைவன் ரபோரில்
ககோல்ைப்படுவோைோைோல், அனைவரும் ஒன்றுரசர்ந்தும்
எவ்விதத்தோலும் (ரபோரில்) நிற்க முடியோது” என்று அர்ஜுைன்
கசோல்வதோக இருக்கிறது. இங்குக் கங்குைி கசோல்வரத
சரியோகத் கதரிகிறது.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “பிறகு ேன்ைன்

யுதிஷ்டிரன் (அர்ஜுைன் ரவண்டிய) விடுப்னப (அவனுக்கு) அளித்தோன்.
ரேலும் அவன் {யுதிஷ்டிரைிடம்}, அர்ஜுைனைத் தழுவி ககோண்டு
போசத்துடன் அவனைப் போர்த்தோன். ரேலும் அந்த ேன்ைன் {யுதிஷ்டிரன்}
பல்ரவறு வோழ்த்துகனள {ஆசீர்வோதங்கனள} அவனுக்குத் கதரிவித்தோன்.
(யுதிஷ்டிரைின் போதுகோப்புக்கோை) இந்த ஏற்போட்னடச் கசய்த வைினேேிக்கப்
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, பசி ககோண்ட சிங்கம் தன் பசினயப் ரபோக்குவதற்கோக
ேோன் கூட்டத்னத ரநோக்கிச் கசல்வனதப் ரபோை, திரிகர்த்தர்கனள எதிர்த்து
கவளிரய கசன்றோன். அப்ரபோது (யுதிஷ்டிரைின் பக்கத்தில்) அர்ஜுைன்
இல்ைோததோல் ேகிழ்ச்சியில் நினறந்த துரிரயோதைைின் துருப்புகள்,
யுதிஷ்டிரனைப் பிடிப்பதில் தீவிரேனடந்தை. பிறகு இரு பனடகளும்,
ேனைக்கோைத்தில் நீர் நினறந்த இரு நதிகளோை கங்னகயும் சரயுவும் ரபோைப்
கபரும் மூர்க்கத்துடன் ஒன்ரறோகடோன்று ரேோதிக்ககோண்டை” {என்றோன்
சஞ்சயன்}.

சம்சப்தகர்களுடன் ரபோரிட்ட அர்ஜுைன்!

The war between Samsaptakas and Arjuna! | Drona-Parva-Section-018 |
Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: சம்சப்தகர்கனள அணுகிய அர்ஜுைன்; அர்ஜுைைின் சங்கு

முைக்கத்னதக் ரகட்டு அஞ்சிய திரிகர்த்தர்கள்; சுதன்வோனைக் ககோன்ற அர்ஜுைன்;
பீதியனடந்த திரிகர்த்தர்கள் துரிரயோதைின் பனடனய ரநோக்கி ஓடியது;
ஓடியவர்கனளத் தடுத்து அவர்கனளப் ரபோருக்குத் திருப்பிய சுசர்ேன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “பிறகு, ேகிழ்ச்சியோல்

நினறந்த சம்சப்தகர்கள் [1], அர்த்தச்சந்திர வடிவத்தில் தங்கள் வியூகத்னத
அனேத்து, சேேோை நிைத்தில் தங்கள் ரதர்களுடன் நின்றைர். அந்த
ேைிதர்களில் புைிகள் {சம்சப்தகர்கள்}, தங்கனள ரநோக்கி கிரீடம் தரித்தவன்
(அர்ஜுைன்) வருவனதக் கண்டு, ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்து, உரக்கக்
கூச்சைிட்டைர். அவ்கவோைி வோைத்னதயும், முக்கியத் தினசகள் ேற்றும்
துனணத்தினசகள் அனைத்னதயும் நினறத்தது. ேைிதர்களோல் ேட்டும்
ேனறக்கப்பட்ட களேோக இருந்ததோல், அஃது எதிகரோைிகள் எனதயும்
உண்டோக்கவில்னை.
[1] கவற்றி அல்ைது ேரணம் என்ற உறுதினய ஏற்ற

பனடவரர்கரள
ீ சம்சப்தகர்கள் என்று கசோல்ைப்படுவோர்கள்.
இவர்கனளக் குறிக்கும் கசோல் வரும்ரபோகதல்ைோம் நீண்ட

கசோற்கறோடர்கனளச் {அதோவது, கவற்றி அல்ைது ேரணம்

என்ற உறுதினய ஏற்ற பனடவரர்கள்
ீ என்று} கசோல்வனதவிட
இந்த வடிவில் {சம்சப்தகர்கள் என்று} கசோல்வது
சிறப்போைதோகும் எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
அவர்கள் ேிகுந்த ேகிழ்ச்சிரயோடு இருப்பனத உறுதிகசய்து ககோண்ட

தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, சிறு புன்ைனகயுடன், கிருஷ்ணைிடம் இந்த
வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்: “ஓ! ரதவகினயத் தோயோகக் ககோண்டவரை
{ரதவகீ நந்தைோ, கிருஷ்ணோ}, ரபோரில் அைியப் ரபோகும் அந்தத்
திரிகர்த்தர்கள், தோங்கள் அை ரவண்டிய இந்த ரநரத்தில் ேகிழ்ச்சியோல்
நினறந்திருப்பனதப் போர். அல்ைது, ரகோனைகளோல் அனடயரவ முடியோத
சிறந்த உைகங்கனள இவர்கள் அனடயப் ரபோவதோல் இஃது அவர்கள் ேகிை
ரவண்டிய கோைரே என்பதிலும் ஐயேில்னைதோன்” {என்றோன் அர்ஜுைன்}.
வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட ரிேிரகசைிடம்

{கிருஷ்ணைிடம்} இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை அர்ஜுைன், ரபோரில்
அணிவகுத்து நிற்கும் திரிகர்த்தர்களின் பனடயணிகளிடம் வந்து,
தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதும், ரதவதத்தம் என்று
அனைக்கப்பட்டதுேோை தன் சங்னக எடுத்து கபரும்பைத்துடன் ஊதி, அதன்
ஒைியோல் தினசப்புள்ளிகள் அனைத்னதயும் நினறத்தோன். அவ்கவோைியோல்
பீதியனடந்த அந்தச் சம்சப்தகர்களின் ரதர்ப்பனட கசயைிைந்து ரபோய்,
ரபோரில் அனசவற்று நின்றது. அவர்களது விைங்குகள் {குதினரகள்}
அனைத்தும் கண்கனள அகவிரித்துக் ககோண்டு, கோதுகள், கழுத்துகள்
ேற்றும் உதடுகள் கசயைற்று, கோல்கள் அனசவற்று நின்றை. ரேலும் அனவ
சிறுநீர் கைித்தை, குருதினயயும் கக்கிை.
பிறகு சுயநினைவு ேீ ண்ட பிறகு, தங்கள் பனடயணிகனள முனறயோை

வரினசயில் நிறுத்திய அவர்கள், ஒரர சேயத்தில் தங்கள் கனணகனள
அனைத்னதயும் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்} ேீ து ஏவிைர். கபரும்
ரவகத்துடன் தன் ஆற்றனை கவளிக்கோட்டவல்ை அர்ஜுைன், அந்த
ஆயிரக்கணக்கோை கனணகளும் தன்னை வந்து அனடயும் முன்ரப
பதினைந்து [2] கனணகளோல் அவற்னற கவட்டிைோன். பிறகு அவர்கள்
ஒவ்கவோருவரும், அர்ஜுைனைப் பத்து {பத்து பத்து} கனணகளோல்
துனளத்தைர். போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} அவர்கனள மூன்று {மும்மூன்று}
கனணகளோல் துனளத்தோன். பிறகு அவர்கள் ஒவ்கவோருவரும், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோேஷ்டிரரர}, போர்த்தனை {அர்ஜுைனை} ஐந்து {ஐந்னதந்து}
கனணகளோல் துனளத்தைர். கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட அவன்

{அர்ஜுைன்}, அவர்கள் ஒவ்கவோருவனரயும் இரண்டு {இரண்டிரண்டு}

கனணகளோல் துனளத்தோன்.
[2] கங்குைியில் Five and Ten arrows என்று இருக்கிறது. ரவறு

ஒரு பதிப்பில் இனவ ஐம்பது கனணகள் என்று
குறிப்பிடப்படுகின்றை.
ேீ ண்டும் ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட அவர்கள், தடோகத்தில் ரேகங்கள்

தனடயில்ைோேல் கபோைிவனதப் ரபோை அர்ஜுைன் ேற்றும் ரகசவன்
{கிருஷ்ணன்} ேீ து எண்ணற்ற கனணகனள வினரவோகப் கபோைிந்தைர். பிறகு
அந்த ஆயிரக்கணக்கோை கனணகளும், கோட்டில் பூத்திருக்கும் ேரங்களில்
வண்டுக்கூட்டங்கள் விழுவனதப் ரபோை அர்ஜுைன் ேீ து விழுந்தை.
கடிைேோைதும், பைேோைதுேோை அர்ஜுைைின் கிரீடம் முப்பது
கனணகளோல் ஆைேோகத் துனளக்கப்பட்டது. தங்கச் சிறகுகனளக் ககோண்ட
அந்தக் கனணகள் அவைது கிரீடத்தில் இருந்ததோல், அர்ஜுைன், ஏரதோ தங்க
ஆபரணங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டவனைப் ரபோைவும், (புதிதோக) உதித்த
சூரியனைப் ரபோைவும் ஒளிர்ந்தோன்.
போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, பிறகு அந்தப் ரபோரில், சுபோகுவின்

னகயுனறனய ஒரு பல்ைத்தோல் அறுத்து, சுதர்ேன் ேற்றும் சுதன்வோனையும்
ேனறத்தோன். சுபோகுரவோ பத்து கனணகளோல் போர்த்தனை {அர்ஜுைனைத்}
துனளத்தோன் [3]. தன் ககோடியில் சிறந்த குரங்கு வடிவத்னதக் ககோண்ட
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, பதிலுக்குப் பை கனணகளோல் அவர்கள்
அனைவனரயும் துனளத்து, ரேலும் சிை பல்ைங்களோல் தங்கத்தோைோை
அவர்களது ககோடிேரங்கனளயும் கவட்டிைோன். சுதன்வோைின் வில்னையும்
அறுத்த அவன் {அர்ஜுைன்}, தன் கனணகளோல் பின்ைவைின்
{சுதன்வோைின்} குதினரகனளயும் ககோன்றோன். பிறகு, தனைப்போனகயோல்
அருளப்பட்ட பின்ைவைின் {சுதன்வோைின்} தனைனயயும் அவைது உடைில்
இருந்து கவட்டி வழ்த்திைோன்.
ீ
[3] இந்த வரி ரவகறோரு பதிப்பில் ரவறு ேோதிரி இருக்கிறது.

அது பின்வருேோறு, “போண்டவன் யுத்தத்தில்
அர்த்தசந்திரபோணத்தோல் சுபோகுவின் னகயுனறனய அறுத்து,
ேீ ண்டும் அவன் ேீ து அம்பு ேனைகனளப் கபோைிந்தோன். பிறகு,
சுசர்ேனும், சுரதனும், சுதர்ேனும், சுதனுவும், சுபோகுவும் பத்துப்
பத்துப் போணங்களோல் கிரீடினய அடித்தைர்” என்று இருக்கிறது.

அந்த வரைின்
ீ {சுதன்வோைின்} வழ்ச்சியில்,
ீ அவைது கதோண்டர்கள்
{அவனைப் பின்கதோடர்ந்து வந்தவர்கள்} பீதியனடந்தைர். பீதியோல்
தோக்குண்ட அவர்கள் அனைவரும், துரிரயோதைைின் பனடகள் இருந்த
இடத்திற்குத் தப்பி ஓடிைர். பிறகு வோசவைின் {இந்திரைின்} ேகன்
{அர்ஜுைன்}, ரகோபத்தோல் நினறந்து, சூரியன் தன் தனடயற்ற கதிர்களோல்
இருனள அைிப்பனதப் ரபோைத் தன் இனடவிடோத கனணகளின் ேனையோல்
அந்த வைினேேிக்கப்பனடனயத் தோக்கத் {அைிக்கத்} கதோடங்கிைோன். பிறகு,
அந்தப் பனட உனடந்து அனைத்துப் பக்கங்களிலும் உருகி ஓட, அர்ஜுைன்
ரகோபத்தோல் நினறந்தரபோது, திரிகர்த்தர்கள் அச்சத்தோல் தோக்குண்டைர்.
போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்} ரநரோை கனணகளோல் ககோல்ைப்பட்ட ரபோது,
பீதியனடந்த ேோன்கூட்டத்னதப் ரபோைத் தங்கள் உணர்வுகனள இைந்த
அவர்கள், தோங்கள் நின்ற இடத்திரைரய நீடித்தைர்.
பிறகு சிைத்தோல் நினறந்த திரிகர்த்தர்களின் ேன்ைன் {சுசர்ேன்}, அந்த

வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களிடம்,
ீ “வரர்கரள,
ீ தப்பி ஓடோதீர்! அச்சமுறுவது
உங்களுக்குத் தகோது. துருப்புகள் அனைத்தின் போர்னவயிலும் பயங்கர
நினைப்போடுகனள எடுத்து {சபதம் கசய்து} இங்ரக வந்த பிறகு,
துரிரயோதைைின் பனடத்தனைவர்கள ீடம் நீங்கள் என்ை கசோல்வர்கள்?
ீ
ரபோரில் இத்தகு (ரகோனைத்தைேோை) கசயனைச் கசய்வதோல், உைகத்தின்
பரிகோசத்திற்கு நோம் ஆளோக ேோட்ரடோேோ? எைரவ, அனைவரும் நிற்பீரோக.
உங்கள் பைத்துக்குத் தக்கபடி ரபோரிடுவரோக”
ீ என்றோன் {சுசர்ேன்}.
இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட அந்த வரர்கள்,

ீ ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
ஒருவனரகயோருவர் ேகிழ்ச்சியுறச் கசய்தபடி, ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் உரத்த
கூச்சைிட்டுக் ககோண்டு தங்கள் சங்குகனள முைங்கிைர். பிறகு அந்தச்
சம்சப்தகர்கள், கோைனைரய ேங்கச் கசய்யத் தீர்ேோைித்திருந்த நோரோயணக்
ரகோபோைர்களுடன் ேீ ண்டும் களத்திற்குத் திரும்பிைர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

“போர்த்தோ! நீ உயிரரோடிருக்கிறோயோ?” என்ற கிருஷ்ணன்!

“Partha! Art thou alive?” asked Krishna | Drona-Parva-Section-019 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: களத்திற்குத் திரும்பிய சம்சப்தகர்களுடன் ரபோரிட்ட அர்ஜுைன்;

அர்ஜுைனையும், கிருஷ்ணனையும் கனணகளோல் ேனறத்த நோரோயணர்கள்;
கிருஷ்ணோர்ஜுைர்கள் ேோண்டோர்கள் என்று ககோண்டோடிய நோரோயணர்கள்;
அர்ஜுைனைக் கோணோத கிருஷ்ணன் அவன் உயிரரோடிருக்கிறோைோ எை விைவியது;
களத்தில் அர்ஜுைன் ஆடிய ருத்ரதோண்டவம்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “களத்திற்கு ேீ ண்டும்

திரும்பி வந்த சம்சப்தகர்கனளக் கண்ட அர்ஜுைன், உயர் ஆன்ே
வோசுரதவைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்}, “ஓ! ரிேிரகசோ {கிருஷ்ணோ},
குதினரகனளச் சம்சப்தகர்கனள ரநோக்கித் தூண்டுவோயோக. இவர்கள்
உயிரரோடுள்ளவனர ரபோனரக் னகவிடேோட்டோர்கள். இனதரய {என்ரற}
நோன் நினைக்கிரறன். இன்று என் கரங்களின் பயங்கர வைினேனயயும்,
எைது வில்ைின் வைினேனயயும் நீ சோட்சியோகக் கோண்போயோக. (யுக
முடிவில்) உயிரிைங்கனளக் ககோல்லும் ருத்திரனைப் ரபோை, நோன் இவர்கள்
அனைவனரயும் இன்று ககோல்ரவன்” என்றோன் {அர்ஜுைன்}.
கவல்ைப்பட முடியோதவைோை கிருஷ்ணன், இவ்வோர்த்னதகனளக்

ரகட்டுப் புன்ைனகத்து, ேங்கைகரேோை ரபச்சுகளோல் அர்ஜுைனுக்கு
ேகிழ்வூட்டி, அவன் {அர்ஜுைன்} கசல்ை விரும்பிய இடங்களுக்ககல்ைோம்
அவனை இட்டுச் கசன்றோன். அந்தத் ரதரோைது, கவண்குதினரகளோல்
இழுத்துச் கசல்ைப்பட்ட ரபோது, ஆகோயத்தில் கசல்லும் கதய்வகத்
ீ ரதனரப்
{விேோைம்} ரபோைரவ ேிகவும் பிரகோசேோைதோக இருந்தது. அது {அந்தத்
ரதர்}, பைங்கோைத்தில் நடந்த ரதவோசுரப் ரபோரில் சக்ரைின் {இந்திரைின்}
ரதனரப் ரபோை வட்டேோை நகர்வுகனளயும், முன்ரைோக்கியும்,

பின்ரைோக்கியும் எைப் பல்ரவறு வனககளிைோை பிற நகர்வுகனளயும்
கவளிப்படுத்தியது.
பிறகு ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட நோரோயணர்கள், பல்ரவறு விதேோை

ஆயுதங்கனளத் தரித்துக் ககோண்டு, கனண ேனையோல் தைஞ்சயனை
{அர்ஜுைனை} ேனறத்து, அவனைச் சூழ்ந்து ககோண்டைர். ஓ! போரதக்
குைத்தின் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, வினரவில் அவர்கள் குந்தியின்
ேகனையும் {அர்ஜுைனையும்}, கிருஷ்ணனையும் ரசர்த்து அந்தப் ரபோரில்
கண்ணுக்குப் புைப்படோத வனகயில் முழுனேயோக ேனறத்துவிட்டைர்.
பிறகு, ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட பல்குைன் {அர்ஜுைன்}, தன் சக்தினய
இரட்டிப்போக்கி, (கோண்டீவத்தின்) நோனண வினரவோகத் ரதய்த்துப் ரபோரில்
கோண்டீவத்னதப் (உறுதியோகப்) பற்றிைோன்.
போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, உறுதியோை ரகோபக்குறியீடோை

சுருக்கங்கனளத் தன் புருவத்தில் ரதோன்றச் கசய்து {புருவங்கனள கநறித்து},
ரதவதத்தம் என்று அனைக்கப்படும் தன் ேகத்தோை சங்னக ஊதி, கபரும்
எண்ணிக்னகயிைோை எதிரிகனளக் ககோல்ைவல்ை துவஷ்டிரோ {துவஷ்டோ}
[1] என்று அனைக்கப்படும் ஆயுதத்னத ஏவிைோன். அதன் ரபரில்,
ஆயிரக்கணக்கோை தைித்தைி வடிவங்கள் (அர்ஜுைைோகவும்,
வோசுரதவைோகவும் {கிருஷ்ணைோகவும்} அங்ரக ரதோன்றத் கதோடங்கிை.
அர்ஜுைன் வடிவிைோை அந்தப் பல்ரவறு வடிவங்களோல் குைம்பிய
துருப்புகள், ஒவ்கவோருவனரயும் அர்ஜுைைோகரவ கருதி தங்களுக்குள்
ஒருவனரகயோருவர் தோக்கத் கதோடங்கிைர்.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த வரி, “அவன் ரகோபத்துக்கு

அனடயோளேோை புருவ கநறித்தனை முகத்தில்
உண்டுபண்ணிக் ககோண்டு ரதவதத்தம் என்கிற கபரிய சங்னக
ஊதி, சத்ரு கூட்டங்கனளக் ககோல்ைக்கூடியதும்,
த்வஷ்டோனவத் ரதவனதயோகக் ககோண்டதுேோை அஸ்திர
ேந்திரத்னத ேைத்திைோல் ஜபித்தோன்” என்று இருக்கிறது.
“இவன் அர்ஜுைன்!”, “இவன் ரகோவிந்தன்!”, “இவர்கள் போண்டுவின்

ேகனும் {அர்ஜுைனும்}, யது குைத்ரதோனும் {கிருஷ்ணனும்} ஆவர்!”
இப்படிரய கசோல்ைிக் ககோண்டு, தங்கள் புைன்கனள இைந்த அவர்கள்
{நோரோயணர்கள்}, அந்தப் ரபோரில் ஒருவனர ஒருவர் ககோன்றைர்.
உண்னேயில் அந்த வரர்கள்
ீ (ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்ட ரபோது)

பூத்திருக்கும் கின்சுகங்கனளப் {பைோச ேரங்கனளப்} ரபோை அைகோகத்

கதரிந்தைர் [2]. அவர்களோல் ஏவப்பட்ட ஆயிரக்கணக்கோை கனணகனளயும்
எரித்த அந்த (வைினேேிக்க ஆயுதம்) அவ்வரர்கனள
ீ யேரைோகம்
அனுப்பியது.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இதற்கு ரேலும் இன்னும் இருக்கிறது.

அது பின்வருேோறு: “அந்த வரர்கள்
ீ இரத்தப் கபருக்குப்
கபருகுகின்றவர்களும், இரத்தத்தோல் நன்கு
நனைக்கப்பட்டவர்களுேோகி யுத்த பூேியில் கசஞ்சந்தைக்
குைம்பிைோல் பூசப்பட்டவர்கள் ரபோை விளங்கிைோர்கள். பிறகு
பீபத்சுவோைவன் கோண்டீவகேன்கிற வில்னை வைினேயுடன்
அனசவுறச் கசய்து, சூரியன் கிரணங்களோல் இருனள அடிப்பது
ரபோைக் கூர்னேயோை அம்புகளோரை அவர்கனள அடித்தோன்.
ேோண்டவர்கள் ரபோக ேிகுந்திருக்கின்றை அந்தப் ரபோர்வரர்கள்
ீ
ேறுபடியும் தைஞ்சயனைச் சூழ்ந்து ககோண்டு அம்பு
ேனைகளோரை அவனைக் குதினரகரளோடும்,
ககோடிேரத்ரதோடும், ரதரரோடும் கூடக் கண்ணுக்குப்
புைப்படோதபடி கசய்தோர்கள். அர்ஜுைன் அவர்களோல்
விடப்பட்ட ஆயிரக்கணக்கோை அம்புகனளயும், அவர்களுனடய
அஸ்திரத்னதயும் சோம்பைோகச் கசய்து அந்த வரர்கனள
ீ
யேரைோகத்திற்கு அனுப்பிைோன்” என்று இருக்கிறது. இதில்
கபரும்பகுதி கூறியது கூறைோக இருப்பதோல் கங்குைி
விட்டிருக்கைோம்.
பிறகு பீபத்சு {அர்ஜுைன்}, சிரித்துக் ககோண்ரட தன் கனணகளோல்,

ைைித்தர்கனளயும், ேோைவர்கனளயும், ேோரவல்ைகர்கனளயும், திரிகர்த்த
வரர்கனளயும்
ீ நசுக்கிைோன். விதியோல் தூண்டப்பட்ட அந்த க்ஷத்திரியர்கள்
அந்த வரைோல்
ீ {அர்ஜுைைோல்} இப்படிக் ககோல்ைப்பட்ட ரபோது, அவர்கள்
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} ேீ து பல்ரவறு விதங்களிைோை கனண ேனைகனளப்
கபோைிந்தைர். அந்தப் பயங்கரக் கனணகளின் ேனைகளில் மூழ்கியதோல்
அர்ஜுைனைரயோ, அவைது ரதனரரயோ, ரகசவனைரயோ
{கிருஷ்ணனைரயோ} அதற்கு ரேலும் கோண முடியவில்னை.
இைக்னகத் தோக்கும் தங்கள் கனணகனளக் கண்ட அவர்கள்

{நோரோயணர்கள்} ேகிழ்ச்சி ஆரவோரம் கசய்தைர். இரு கிருஷ்ணர்களும்
{அர்ஜுைனும், கிருஷ்ணனும்} ஏற்கைரவ ககோல்ைப்பட்டு விட்டதோகக்
கருதிய அவர்கள், ேகிச்சிகரேோகத் தங்கள் ஆனடகனளக் கோற்றில்

அனசத்தைர். ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த வரர்கள்

ீ ஆயிரக்கணக்கோை
ரபரினககனளயும், ேிருதங்கங்கனளயும் அடித்துத் தங்கள் சங்குகனளயும்
ஊதி சிங்க முைக்கங்களிட்டைர்.
பிறகு கிருஷ்ணன், வியர்னவயில் நனைந்து, ேிகவும்

பைவைேனடந்து
ீ அர்ஜுைைிடம், “ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, நீ
எங்கிருக்கிறோய்? உன்னை நோன் கோணவில்னை. ஓ! எதிரிகனளக்
ககோல்பவரை {அர்ஜுைோ}, நீ உயிரரோடிருக்கிறோயோ?” என்றோன் {கிருஷ்ணன்}.
அவைது {கிருஷ்ணைின்} வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட தைஞ்சயன்

{அர்ஜுைன்}, தன் எதிரிகளோல் கபோைியப்பட்ட அந்தக் கனண ேனைனய,
வோயவ்ய ஆயுதத்தின் {வோயவ்யோஸ்திரத்தின்} மூைம் ேிக ரவகேோக
விைக்கிைோன். பிறகு (அந்த வைினேேிக்க ஆயுதத்தின் அதி ரதவனதயோை}
சிறப்புேிக்க வோயு, ஏரதோ அந்தச் சம்சப்தகர்கள் ேரங்களின் உைர்ந்த
இனைகனளப் ரபோைக் குதினரகள், யோனைகள், ரதர்கள் ேற்றும்
ஆயுதங்களுடன் கூடிய அவர்களின் கூட்டங்கனள அடித்துச் கசன்றோன்.
கோற்றோல் அடித்துச் கசல்ைப்பட்ட அவர்கள், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
ேரங்களில் இருந்து பறந்து கசல்லும் பறனவ கூட்டங்கனளப் ரபோை ேிக
அைகோகத் கதரிந்தைர்.
இப்படி அவர்கனளப் பீடித்த தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, கூரிய

கனணகளோல் அவர்கனள நூற்றுக்கணக்கிலும், ஆயிரக்கணக்கிலும் கபரும்
ரவகத்ரதோடு தோக்கிைோன். தன் பல்ைங்களின் மூைம் அவன் {அர்ஜுைன்},
அவர்களது தனைகனளயும், ஆயுதங்கனளப் பிடித்திருந்த அவர்களது
கரங்கனளயும் கவட்டிைோன். அவன் {அர்ஜுைன்} தன் கனணகளோல்
யோனைத் துதிக்னககளுக்கு ஒப்போை அவர்களது கதோனடகனளத் தனரயில்
வழ்த்திைோன்.
ீ சிைர் தங்கள் முதுகுகளிலும், கரங்களிலும், கண்களிலும்
கோயம்பட்டைர்.
இப்படிரய, தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, தன் எதிரிகளின் பல்ரவறு

அங்கங்கனளயும், வோைத்தில் இருக்கும் நீர் ேோளினககனளப் {கந்தர்வ
நகரங்கனளப் [ரேகங்கனளப்]} ரபோைத் கதரிபனவயும், விதிப்படி தயோரித்து
அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை {அவர்களின்} ரதர்கனளயும் இைக்கச்
கசய்தோன். ரேலும் அவன் {அர்ஜுைன்}, தன் கனணகளின் மூைம்
அவர்களது சோரதிகனளயும் {ரதரரோட்டிகனளயும்}, குதினரகனளயும்,
யோனைகனளயும் துண்டுகளோக கவட்டிைோன். பை இடங்களில்
ககோடிேரங்கள் கவட்டப்பட்ட ரதர்க்கூட்டங்கள் தனையற்ற பனைேரக்

கோடுகனளப் ரபோைத் கதரிந்தை. சிறந்த ஆயுதங்கள், ககோடிகள்,

அங்குசங்கள், ககோடிேரங்கள் ஆகியவற்றுடன் கூடிய யோனைகள், சக்ரைின்
{இந்திரைின்} இடியோல் பிளக்கப்பட்ட கோடுகள் நினறந்த ேனைகனளப் ரபோை
விழுந்தை. சோேரங்கள் ரபோைத் கதரியும் வோல்கள் ககோண்டனவயும்,
கவசங்களோல் ேனறக்கப்பட்டனவயும், நரம்புகளும், கண்களும் கவளிரய
புனடத்தனவயுேோை குதினரகள், போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்} கனணகளோல்
ககோல்ைப்பட்டுத் தங்கள் சோரதிகளுடன் ரசர்ந்து தனரயில் உருண்டை.
அர்ஜுைைின் கனணகள் மூைம் ககோல்ைப்பட்டு, {இதுவனர} தங்கள்

நகங்களோகரவ இருந்த வோள்கனள அதற்கு ரேலும் பிடிக்க முடியோேல்,
தங்கள் கவசங்கள் கிைிபட்டு, எலும்புகளின் இனணப்புகள் உனடபட்டு,
முக்கிய அங்கங்கள் பிளக்கப்பட்டிருந்த கோைோட்பனட வரர்கள்,
ீ
ரபோர்க்களத்தில் ஆதரவற்ற நினையில் கிடந்தைர். அந்த வரர்கள்
ீ
ககோல்ைப்பட்டதன் வினளவோல், அல்ைது அவர்கள் ககோல்ைப்படும்ரபோது,
வழ்த்தப்படும்ரபோது,
ீ வழும்ரபோது,
ீ நிற்கும்ரபோது, அல்ைது அவர்கள்
சுைற்றப்படும்ரபோது அந்தப் ரபோர்க்களம் பயங்கர வடிவத்னத ஏற்றது.
(அர்ஜுைைின் கனணகள் உண்டோக்கிய) உதிர ேனையின் மூைம் கோற்றில்
எழுந்த புழுதி தணிந்தது. நூற்றுக்கணக்கோை தனையற்ற உடல்களோல்
விரவிக்கிடந்த பூேி கடக்க முடியோததோைது.
அந்தப் ரபோரில் பீபத்சுவின் {அர்ஜுைைின்} ரதரோைது, யுக முடிவில்

அனைத்து உயிரிைங்கனளயும் அைிப்பதில் ஈடுபடும் ருத்திரைின் ரதனரப்
ரபோைக் கடுனேயோக ஒளிர்ந்தது. இப்படிப் போர்த்தைோல் {அர்ஜுைைோல்}
ககோல்ைப்படும்ரபோதும், அவ்வரர்கள்,
ீ தங்கள் குதினரகள், ரதர்கள், கபரும்
துன்பத்தில் இருந்த தங்கள் யோனைகள் ஆகியவற்றுடன் அவனை
{அர்ஜுைனை} எதிர்ப்பனத நிறுத்தவில்னை;ஒருவர் பின் ஒருவரோக உயினர
இைந்தோலும், அவர்கள் சக்ரைின் {இந்திரைின்} விருந்திைர்கள் ஆைோர்கள்.
உயிரிைந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களோல்
ீ விரவிக் கிடந்த அந்தப்
ரபோர்க்களேோைது, ஓ! போரதர்களின் தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, இறந்த
உயிரிைங்களின் ஆவிகளோல் நினறந்த யேரைோகம் ரபோைப்
பயங்கரேோைதோகத் கதரிந்தது.
அர்ஜுைன் (சம்சப்தகர்களுடன்) சீற்றத்துடன் ரபோரிட்டுக்

ககோண்டிருந்த அரத ரவனளயில், துரரோணர், ரபோருக்கோக
அணிவகுக்கப்பட்ட தன் பனடகளின் தனைனேயில் நின்றபடி,
யுதிஷ்டிரனை எதிர்த்து வினரந்தோர். தோக்குவதில் சிறந்தவர்களும்,
முனறயோக அணிவகுக்கப்பட்டவர்களுேோை பை வரர்கள்,
ீ யுதிஷ்டிரனைப்

பிடிக்கும் விருப்பத்தோல், கசயலூக்கத்துடன் அவனரப் {துரரோணனரப்}

பின்கதோடர்ந்து கசன்றைர். அதன் பிறகு ரநர்ந்த ரபோரோைது, ேிகக்
கடுனேயோைதோக இருந்தது” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

யுதிஷ்டிரனை கநருங்கிய துரரோணர்!

Drona rushed near Yudhishthira! | Drona-Parva-Section-020 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: பைிகரண்டோம் நோள் ரபோரில் கருட வியூகம் அனேத்த துரரோணர்;

அர்த்தச்சந்திர வியூகம் அனேத்த யுதிஷ்டிரன்; ககௌரவப்பனடயின் அந்த வியூகத்தில்
எந்கதந்த நினைகளில் யோர் யோர் நின்றைர் என்ற குறிப்பு; ககௌரவ வியூகத்தில்
பகதத்தன் ஏற்ற நினை; திருஷ்டத்யும்ைைிடம் ரபசிய யுதிஷ்டிரன்; யுதிஷ்டிரைிடம்
உறுதி கூறிய திருஷ்டத்யும்ைன் துரரோணனரத் தடுத்தது; திருஷ்டத்யும்ைனுக்கும்
துர்முகனுக்கும் இனடயில் நனடகபற்ற ரபோர்; களத்தின் பயங்கர நிைவரம்;
யுதிஷ்டிரனை கநருங்கிய துரரோணர்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “ஓ! ஏகோதிபதி

{திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரரோை
ீ பரத்வோஜர் ேகன்
{துரரோணர்} இரனவக் கைித்ததும், சுரயோதைைிடம் {துரிரயோதைைிடம்},
“நோன் உன்ைவன் [1]. சம்சப்தகர்களுடன் போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}
ரேோதுவதற்கோை ஏற்போடுகனள நோன் கசய்துவிட்ரடன் [2]” என்றோர்.
[1] பம்போய் உனரயில் இது ரவறு ேோதிரியோக உள்ளது எைக்

கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர். ரவறு ஒரு பதிப்பில் துரரோணர்,
துரிரயோதைனுடன் பைவோறோகப் ரபசிைோர் என்று ேட்டுரே
உள்ளது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் கங்குைியில் உள்ளது
ரபோைரவ உள்ளது.
[2] இங்ரக உள்ள உனர சரியோைதோகத் கதரியவில்னை. இது

நிச்சயம் உறுதி கசய்யப்பட ரவண்டும். இந்த ஒரு சுரைோகம்

முழுனேயும் பினையோைதோகத் கதரிகிறது எைக் கங்குைி

இங்ரக விளக்குகிறோர். ரவறு ஒரு பதிப்பில் துரரோணர்,
துரிரயோதைனுடன் பைவோறோகப் ரபசிைோர் என்று ேட்டுரே
உள்ளது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் கங்குைியில் உள்ளது
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} சம்சப்தகர்கனளக் ககோல்வதற்கோக கவளிரய

கசன்ற பிறகு, ஓ! போரதர்களின் தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணர்,
ரபோருக்கோக அணிவகுக்கப்பட்ட தன் துருப்புகளின் தனைனேயில் நின்றபடி
நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரனைப் பிடிக்க முன்ரைறிைோர். துரரோணர்
தன் பனடகனளக் கருட வடிவில் {கருட வியூகத்தில்}
அணிவகுத்திருப்பனதக் கண்ட யுதிஷ்டிரன், தன் துருப்புகனள அனர வட்ட
வடிவில் {அர்த்தச்சந்திர வியூகத்தில்} எதிரணிவகுத்தோன்.
அந்தக் கருடைின் வோய்ப்பகுதியில் வைினேேிக்கத் ரதர்வரரோை

ீ
துரரோணரர நின்றோர். தன் உடன் பிறந்த தம்பிகளோல் சூைப்பட்ட ேன்ைன்
துரிரயோதைன் அதன் தனையோக அனேந்தோன். கிருதவர்ேனும்,
சிறப்புேிக்கக் கிருபரும் அந்தக் கருடைின் இரு கண்களோக அனேந்தைர்.
பூதசர்ேன், ரக்ஷேசர்ேன், வரேிக்கக்
ீ கரகோக்ஷன், கைிங்கர்கள், சிங்களர்கள்,
கிைக்கத்தியர்கள், சூத்திரர்கள், ஆபிரர்கள், தரசரகர்கள், சகர்கள், யவைர்கள்,
கோம்ரபோஜர்கள், ஹம்சபதர்கள், சூரரசைர்கள், தரதர்கள், ேத்திரர்கள்,
கோைிரகயர்கள் ஆகிரயோரும், நூற்றுக்கணக்கோை ஆயிரக்கணக்கோை
யோனைகள், குதினரகள், ரதர்கள், கோைோட்பனடகள் ஆகியவற்றுடன் கூடி
அதன் {அந்தக் கருட வியூகத்தின்} கழுத்தில் நின்றைர்.
ஒரு முழு அகக்ஷௌஹிணியோல் சூைப்பட்ட பூரிஸ்ரவஸ், சல்ைியன்,

ரசோேதத்தன், போஹ்ைிகன் ஆகிய இந்த வரர்கள்
ீ வைது சிறகில் தங்கள்
நினைகனள எடுத்தைர். அவந்தியின் விந்தன் ேற்றும் அனுவிந்தன்,
கோம்ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளன் சுதக்ஷிணன் ஆகிரயோர் துரரோணரின்
ேகைோை அஸ்வத்தோேனுக்கு முன்பு இடது சிறகில் நின்றைர். (அந்தக்
கருடைின்) பின்புறத்தில் கைிங்கர்கள், அம்பஷ்டர்கள், ேகதர்கள்,
கபௌண்டரர்கள், ேத்ரகர்கள், கோந்தோரர்கள், சகுைர்கள், கிைக்கத்தியர்கள்,
ேனைவோசிகள் ேற்றும் வசோதிகள் ஆகிரயோர் இருந்தைர்.
{கருட வியூகத்தின்} வோைில், னவகர்த்தைன் ேகன் கர்ணன், தன்

ேகன்கள், கசோந்தங்கள், நண்பர்கள் ஆகிரயோருடன் பல்ரவறு நோடுகளோல்
உண்டோை ஒரு கபரிய பனடயோல் சூைப்பட்டு நின்றோன். ரபோரில்

சோதித்தவர்களோை கஜயத்ரதன், பீேரதன், சம்போதி, ரிேபன், ஜயன்,

ரபோஜர்கள், பூேிஞ்சயன், விருேன், கிரோதன், நிேோதர்களின் வைினேேிக்க
ஆட்சியோளன் ஆகிரயோர் ஆனைவரும் கபரிய பனட ஒன்றோல்
சூைப்பட்டவர்களோகப் பிரம்ேரைோகத்னதத் தங்கள் கண்களின் முன்
ககோண்டு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த வியூகத்தின்
இதயப்பகுதியில் நின்றைர்.
துரரோணரோல் அனேக்கப்பட்ட அந்த வியூகேோைது அதன்

ீ குதினரகள், ரதர்கள் ேற்றும் யோனைகளின்
வினளவோக (ரபோருக்கு அது முன்ரைறியரபோது) புயைோல் ககோந்தளிக்கும்
கடல் ரபோை நினையற்றதோக இருந்தது. ரகோனட கோைத்தில் {ரகோனட
கோைத்தின் முடிவில்} ேின்ைலுடன் முைங்கும் ரேகங்கள் அனைத்துப்
புறங்களில் இருந்தும் (வோைத்தில்) வினரவனதப் ரபோை, ரபோனர விரும்பிய
வரர்கள்,
ீ அந்த வியூகத்தின் சிறகுகளிைிருந்தும் பக்கங்களிைிருந்தும்
ரபோரிடத் கதோடங்கிைர்.
பிரோக்ரஜோதிேர்களின் ஆட்சியோளன் {பகதத்தன்}, முனறயோக

ஆயத்தம் கசய்யப்பட்ட தன் யோனையின் ேீ ரதறி, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, உதயச் சூரியனைப் ரபோை அந்தப் பனடயின் ேத்தியில்
பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன். ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, ேைர்
ேோனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டு, தன் தனைக்கு ரேரை கவண்குனட
ககோண்ட அவன் {பகதத்தன்} கிருத்தினக நட்சத்திரக்கூட்டத்துடன் கூடிய
முழு நிைனவப் ரபோைத் கதரிந்தோன். ேது ரபோன்ற கசிவிைோல் குருடோைதும்,
கறுேோக்கல் திரனளப் ரபோைத் கதரிந்ததுேோை அந்த யோனை கபரும்
ரேகங்களோல் (ரேகங்கள் ேனை கபோைிவதோல்) துனவக்கப்பட்ட கபரும்
ேனைனயப் ரபோைப் பிரகோசித்தது. அந்தப் பிரோக்ரஜோதிேர்களின்
ஆட்சியோளன் {பகதத்தன்}, ரதவர்களோல் சூைப்பட்ட சக்ரனை {இந்திரனைப்}
ரபோைரவ, பல்ரவறு ஆயுதங்கனளத் தரித்திருந்த ேனை நோடுகனளச்
ரசர்ந்த வரீ ேன்ைர்கள் பைரோல் சூைப்பட்டிருந்தோன்.
பிறகு யுதிஷ்டிரன், ரபோரில் எதிரிகளோல் வழ்த்தப்பட

ீ முடியோத ேைித
சக்திக்கு ேீ றிய வியூகத்னதக் கண்டு பிருேதன் ேகைிடம் {யுதிஷ்டிரன்
திருஷ்டத்யும்ைைிடம்}, “ஓ! தனைவோ, ஓ! புறோக்கனளப் ரபோன்ற
கவண்ணிற குதினரகனளக் ககோண்டவரை {திருஷ்டத்யும்ைோ}, அந்தப்
பிரோேணரோல் {துரரோணரோல்} நோன் சினறபடோதிருக்கத் தகுந்த
ஏற்போடுகனளச் கசய்வோயோக” என்றோன்.

திருஷ்டத்யும்ைன் {யுதிஷ்டிரைிடம்}, “ஓ! சிறந்த ரநோன்புகனளக்

ககோண்டவரர {யுதிஷ்டிரரர}, துரரோணர் எவ்வளவுதோன் முயன்றோலும் நீர்
அவர் வசத்னத அனடய ேோட்டீர். நோன் உயிரரோடுள்ளவனர, ஓ!
குருகுைத்தவரர {யுதிஷ்டிரரர}, நீர் எந்தக் கவனைனயயும் உணர்வது தகோது.
எந்தச் சூழ்நினையிலும் ரபோரில் என்னைத் துரரோணரோல் வழ்த்த
ீ இயைோது”
என்றோன் {திருஷ்டத்யும்ைன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “புறோக்களின்

நிறத்திைோை குதினரகனளயுனடய வைினேேிக்கத் துருபதன் ேகன்
{திருஷ்டத்யும்ைன்} இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை பிறகு, தன் கனணகனள
இனறத்தபடி துரரோணனர ரநோக்கி வினரந்தோன். தைக்கு முன்பு
திருஷ்டத்யும்ைன் வடிவில் நின்ற அந்தத் தீய சகுைத்னதக் கண்ட
துரரோணர் ேகிழ்ச்சியற்றவரோைோர் [3].
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இதற்கு ரேலும் இருக்கிறது. அது

பின்வருேோறு, “தேக்கு விருப்பேில்ைோத ரதோற்றமுள்ளவனும்,
ரபோரில் முன் நிற்பவனுேோை திருஷ்டத்யும்ைனைக் கண்டு,
துரரோணர் ஒரு கணத்திற்குள் அதிகச் சந்ரதோேேற்ற
ேைத்னதயுனடவரோைோர். ஓ! கபரும் ேன்ைோ, அந்தத்
திருஷ்டத்யும்ைன் துரரோணனரக் ககோல்வதற்கோகரவ
பிறந்தவன். அவைிடத்திைிருந்து ேரணத்னத அனடய
ரவண்டியவரோயிருப்பதோல் துரரோணர் ேதிேயங்கிைோர்; அந்தப்
ரபோர்க்களத்தில் அந்தப் பனடனய எதிரில் போர்ப்பதற்குச் சிறிது
சக்தியற்றவரோைோர். பிறகு, அவர் ரபோர்க்களத்தில்
திருஷ்டத்யும்ைனை விட்டுவிட்டுத் துருபதனுனடய
பனடயின் ேீ து கூர்னேயோை அம்புகனள இனறத்துக் ககோண்டு
சீக்கிரேோகச் கசன்றோர். அந்தப் பிரோேணர் துரரோணர்
துருபதனுனடய கபரிய பனடனயப் பிளந்தோர்” என்று
இருக்கிறது. அதற்குப் பிறகு பின்னுள்ளனதப் ரபோைரவ
கதோடர்கிறது.
எதிரிகனள நசுக்குபவைோை உேது ேகன் துர்முகன் இனதக் கண்டு,

துரரோணருக்கு ஏற்புனடயனதச் கசய்ய விரும்பி, திருஷ்டத்யும்ைனைத்
தடுக்கத் கதோடங்கிைோன். பிறகு, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, துணிச்சல்
ேிக்கப் பிருேதன் ேகனுக்கும் {திருஷ்டத்யும்ைனுக்கும்}, உேது ேகன்
துர்முகனுக்கும் இனடயில் நனடகபற்ற ரபோரோைது பயங்கரேோைதோகவும்,
கடுனேயோைதோகவும் இருந்தது. அப்ரபோது பிருேதன் ேகன்

{திருஷ்டத்யும்ைன்}, கனணகளின் ேனையோல் துர்முகனை வினரவோக

ேனறத்து அடர்த்தியோை கனண ேனையோல் பரத்வோஜரின் ேகனையும்
{துரரோணனரயும்} தடுத்தோன். துரரோணர் தடுக்கப்பட்டனதக் கண்ட உேது
ேகன் துர்முகன், பிருேதன் ேகனை {திருஷ்டத்யும்ைனை} ரநோக்கி
ரவகேோக வினரந்து பல்ரவறு விதங்களிைோை கனணகளின் ேனையோல்
அவனைக் குைப்பிைோன்.
போஞ்சோை இளவரசனும் {திருஷ்டத்யும்ைனும்}, குருகுைத்தில்

முதன்னேயோைவனும் {துர்முகனும்} ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருக்னகயில்,
துரரோணர், யுதிஷ்டிரனுனடய பனடயின் பை பகுதிகனள எரித்தோர்.
கோற்றிைோல் ரேகங்களின் திரள் பல்ரவறு தினசகளில் சிதறிப் ரபோவனதப்
ரபோைரவ, யுதிஷ்டிரைின் பனடயும் துரரோணரோல் களத்தின் பை
பகுதிகளுக்குச் சிதறடிக்கப்பட்டது. குறுகிய கோைத்திற்கு ேட்டுரே அந்தப்
ரபோர் ஒரு இயல்போை ரேோதனைப் ரபோைத் கதரிந்தது.
பிறகு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, யோருக்கும் எந்தக் கருனணயும்

கோட்டோத ேதங்ககோண்ட இரு ேைிதர்களுக்கு இனடயிைோை ரேோதைோக அது
ேோறியது. அதற்கு ரேலும் ரபோரோளிகளோல் தங்கள் ேைிதர்களுக்கும்,
எதிரிகளுக்கும் இனடயில் ரவறுபோட்னடக் கோண முடியவில்னை.
அனுேோைங்கள் ேற்றும் குறிச்கசோற்களோல் வைிநடத்தப்பட்ட
ரபோர்வரர்களோல்
ீ அந்தப் ரபோர் கதோடர்ந்து நடந்தது. அவர்களின் {அந்த
வரர்களின்}
ீ தனைப்போனககள், கழுத்தணிகள் ேற்றும் பிற ஆபரணங்களில்
உள்ள ரத்திைங்கள் {சூடோரத்திைங்கள்}, கவசங்கள் ஆகியவற்றில்
சூரியைின் ஒளிக்கதிர்கள் விழுந்து வினளயோடுவதோகத் கதரிந்தது.
படபடக்கும் ககோடிகளுடன் கூடிய ரதர்கள், யோனைகள், குதினரகள் ஆகியை
ககோக்குகளுடன் கூடிய ரேகங்களின் திரள்களுக்கு ஒப்போைனவயோக அந்தப்
ரபோரில் கதரிந்தை.
ேைிதர்கள் ேைிதர்கனளக் ககோன்றைர், கடும் உரைோகம் ககோண்ட

குதினரகள் குதினரகனளக் ககோன்றை, ரதர்வரர்கள்
ீ ரதர்வரர்கனளக்
ீ
ககோன்றைர், யோனைகள் யோனைகனளரய ககோன்றை.
வினரவில், உயர்ந்த ககோடிேரங்கனளத் தங்கள் முதுகில் ககோண்ட

யோனைகளுக்கும், (அவற்னற ரநோக்கி வினரயும்) வைினேயோை
எதிரோளிகளுக்கும் {யோனைகளுக்கும்} இனடயில் பயங்கரேோைதும்,
கடுனேயோைதுேோை ரேோதல் நடந்தது. அந்தப் கபரும் உயிரிைங்கள்
{யோனைகள்}, தங்கள் உடல்கரளோடு எதிரோளிகளின் உடனைத் ரதய்த்தது,

(தங்கள் தந்தங்களோல்) ஒன்னற ேற்கறோன்று கிைித்தது, எண்ணற்ற

தந்தங்கள் {பிற} தந்தங்கரளோடு உரோய்ந்தது ஆகிய அனைத்தின் வினளவோல்
புனகயுடன் கூடிய கநருப்பு உண்டோயிற்று. (தங்கள் முதுகில் இருந்த)
ககோடிேரங்கள் கவட்டப்பட்ட அந்த யோனைகள், அவற்றின் தந்தங்களில்
உண்டோை கநருப்புகளின் வினளவோல், ஆகோயத்தில் ேின்ைலுடன் கூடிய
ரேகங்களின் திரள்கனளப் ரபோைத் கதரிந்தை.
(பனக யோனைகளோல்) இழுக்கப்படுபனவ, முைங்குபனவ, கீ ரை

விழுபனவ ஆகிய யோனைகளோல் விரவிக் கிடந்த பூேியோைது, ரேகங்களோல்
நினறந்த கூதிர்கோை வோைத்னதப் ரபோை அைகோகத் கதரிந்தது. கனணகள்
ேற்றும் ரவல்களின் ேனையோல் ககோல்ைப்படும்ரபோது அந்த யோனைகளின்
முைக்கம், ேனைக்கோைத்தின் ரேகங்களின் முைக்கங்களுக்கு ஒப்போக
ஒைித்தை. ரவல்கள் ேற்றும் கனணகளோல் கோயம் அனடந்த கபரும்
யோனைகள் சிை பீதியனடந்திருந்தை.
அந்த உயிரிைங்களில் சிை கபரும் அைறரைோடு களத்னத விட்டு

ஓடிை. பிற யோனைகளின் தந்தங்களோல் தோக்கப்பட்ட சிை, யுக முடிவில்
அனைத்னதயும் அைிக்கும் ரேகங்களின் முைக்கத்திற்கு ஒப்போகத்
துன்பத்தில் அைறிை. கபரும் எதிரோளிகளிடம் புறமுதுகிட்ட சிை, கூரிய
அங்குசங்கள் மூைம் தூண்டப்பட்டு ேீ ண்டும் களத்திற்குத் திரும்பிை.
பனகயணிகனள நசுக்கிய அனவ தங்கள் வைியில் வந்த எவனரயும்
ககோல்ைத் கதோடங்கிை. யோனைப்போகர்களின் கனணகள் ேற்றும்
ரவல்களோல் தோக்கப்பட்ட {ேற்ற} யோனைப்போகர்கள், தங்கள் கரங்களில்
இருந்த ஆயுதங்கள் ேற்றும் அங்குசங்கள் நழுவத் தங்கள் விைங்குகளின்
முதுகுகளில் இருந்து கீ ரை விழுந்தைர்.
தங்கள் முதுகில் போகர்கள் இல்ைோத பை யோனைகள் கபரும்

திரள்களில் இருந்து பிரிந்த ரேகங்கனளப் ரபோை அங்ரகயும் இங்ரகயும்
திரிந்து ஒன்ரறோகடோன்று ரேோதி கீ ரை விழுந்தை. கபரும் யோனைகள் சிை
தங்கள் முதுகில் ககோல்ைப்பட்ட அல்ைது வழ்த்தப்பட்ட
ீ வரர்கனள,
ீ அல்ைது
ஆயுதங்கனள நழுவவிட்ரடோனரச் சுேந்து ககோண்டு தைியோக அனைத்துத்
தினசகளிலும் திரிந்து ககோண்டிருந்தை[4]. அந்தப் படுககோனைகளுக்கு
ேத்தியில், தோக்கப்பட்ரடோ, ரவல்கள், வோள்கள் அல்ைது
ரபோர்க்ரகோடரிகளோல் தோக்கப்படும்ரபோரதோ துன்பப் ரபகரோைிகனள
கவளியிட்டபடிரய அந்தப் பயங்கரப் படுககோனையில் சிை யோனைகள்
வழ்ந்தை.
ீ

[4] Ekacharas என்று இங்ரக கசோல்ைப்படுவது "தங்கள்

வனகனயச் ரசர்ந்த யோனைகனளப் போர்க்கப் கபோறுக்கோேல்,
அதோவது தைியோகத் திரிவது" என்று நீைகண்டரோல்
விளக்கப்படுகிறது. வட்டோர கேோைிகபயர்ப்போளர்கள் சிைர்
இந்த வோர்த்னத கோண்டோேிருகத்னதக் குறிக்கிறது என்று
எடுத்துக் ககோள்கின்றைர் எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
ேனைகனளப் ரபோன்ற கபரும் உடல்கனளக் ககோண்ட அந்த

உயிரிைங்கள் திடீகரைச் சுற்றிலும் விழுவதோல் தோக்கப்பட்ட பூேியோைது
நடுங்கிக் ககோண்ரட ஒைிகனள கவளியிட்டது. போகன்கரளோடு ரசர்த்துக்
ககோல்ைப்பட்ட அந்த யோனைகள், தங்கள் முதுகுகளில் ககோடிேரங்களுடன்
கிடந்த ரபோது, பூேியோைது ேனைகளோல் விரவிக் கிடப்பனதப் ரபோை
அைகோகத் கதரிந்தது. நீண்ட கனணகளோல் {நோரோசங்களோல்} தோக்கப்பட்ட
சிை யோனைகள் ககோக்குகனளப் ரபோை அைறியபடியும், நண்பர்கள் ேற்றும்
எதிரிகனளத் தங்கள் நனடயோல் நசுக்கிக் ககோன்றபடியும் அனைத்துத்
தினசகளிலும் ஓடிை.
யோனைகள், குதினரகள் ேற்றும் ரதர்வரர்கள்

ீ ஆகிரயோரின் எண்ணற்ற
உடல்களோல் ேனறக்கப்பட்டிருந்த பூேியோைது, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, இரத்தமும் சனதயும் ரசர்ந்த ரசறோைது. சக்கரங்களுடன்
கூடிய ரதர்களும், சக்கரங்களற்ற பைவும், யோனைகளின் தந்த
முனைகளோல் நசுக்கப்பட்டு, அவற்றில் {அந்தத் ரதர்களில்} இருந்த
வரர்கரளோடு
ீ ரசர்த்து அவற்றோல் {அந்த யோனைகளோல்} தூக்கி வசப்பட்டை.
ீ
ீ இைந்த ரதர்கள் கோணப்பட்டை. ஓட்டுநர்கள் இல்ைோத
குதினரகளும், யோனைகளும் கோயங்களோல் பீடிக்கப்பட்டு அனைத்துத்
தினசகளிலும் ஓடிக் ககோண்டிருந்தை.
எந்த ரவறுபோடும் கோணமுடியோத அளவுக்கு அங்ரக நடந்த ரபோர் ேிகக்

கடுனேயோைதோக இருந்ததோல் அங்ரக தந்னத தைது ேகனைக் ககோன்றோன்,
ேகன் தைது தந்னதனயக் ககோன்றோன். கணுக்கோல் ஆைம் ககோண்ட இரத்தச்
ரசற்றில் மூழ்கிய ேைிதர்கள், சுடர்ேிகும் கோட்டுத்தீயோல் விழுங்கப்பட்ட
அடிப்போகங்கனளக் ககோண்ட உயர்ந்த ேரங்கனளப் ரபோைத் கதரிந்தைர்.
ஆனடகள், கவசங்கள், குனடகள், ககோடிேரங்கள் ஆகியனவ குருதியோல்
நனைந்திருந்தை. களத்தில் இருந்த அனைத்தும் இரத்தம்
கைந்தனவயோகரவ கதரிந்தை. கபரும் எண்ணிக்னகயில் ககோல்ைப்பட்ட
குதினரகள், ரதர்கள், ேைிதர்கள் ஆகியனவ ரதர்ச்சக்கரங்கள் உருள்வதோல்
ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் துண்டுகளோக கவட்டப்பட்டை.

யோனைகனள ஓனடயோகக் ககோண்டதும், ககோல்ைப்பட்ட ேைிதர்கனள

ேிதக்கும் போசிகளோகக் ககோண்டதும், ரதர்கனளச் சுைல்களோகக்
ககோண்டதுேோை அந்தத் துருப்புகள் எனும் கடல் ேிகக் கடுனேயோைதோகவும்
பயங்கரேோைதோவும் கதரிந்தது. குதினரகள், யோனைகள் என்ற கபரிய
ேரக்கைங்கனளக் ககோண்ட வரர்கள்,
ீ தங்கள் கசல்வேோக கவற்றினய
விரும்பி, அந்தக் கடைில் குதித்து, மூழ்குவதற்குப் பதிைோக, தங்கள்
எதிரிகளின் உணர்வுகனள இைக்கச் கசய்தைர். தைிப்பட்ட
அனடயோளங்கனளக் {ககோடிகனளக்} ககோண்ட அந்த வரர்கள்
ீ அனைவரும்,
கனண ேனைகளோல் ேனறக்கப்பட்ட ரபோது, அவர்களில் எவரும் தங்கள்
அனடயோளங்கனள {ககோடிகனள} இைந்தோலும் உற்சோகத்னத
இைக்கவில்னை.
அந்தப் பயங்கரப் ரபோரில் தைது எதிரிகளின் அறினவக் குைப்பிய

துரரோணர் (இறுதியோக) யுதிஷ்டிரனை ரநோக்கி வினரந்தோர்” {என்றோன்

போஞ்சோை இளவரசர்கனளக் ககோன்ற துரரோணர்!

Drona killed Panchala princes! | Drona-Parva-Section-021 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கனண ேனையோல் யுதிஷ்டிரனை வரரவற்ற துரரோணர்;

துரரோணனரத் தடுத்த சத்யஜித்தும் விருகனும்; விருகனையும், சத்தியஜித்னதயும்
ககோன்ற துரரோணர்; விரோடைின் தம்பியோை சதோை ீகனைக் ககோன்ற துரரோணர்;
துரரோணர் உண்டோக்கிய குருதிப்புைல்; திருடரசைன் ரக்ஷேன், வசுரதவன்
{வசுதோைன்}, போஞ்சோைன்; {சுசித்ரன்}, ஆகிரயோனரக் ககோன்ற துரரோணர்;
துரரோணரிடேிருந்து தப்பி ஓடிய யுதிஷ்டிரன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “பிறகு துரரோணர்,

அச்சேற்ற வனகயில் யுதிஷ்டிரன் தன்னை கநருங்குவனதக் கண்டு,
அடர்த்தியோை கனணகளின் ேனையோல் அவனை {யுதிஷ்டிரனை}
வரரவற்றோர். யோனைக்கூட்டத்தின் தனைவன் வைினேேிக்கச் சிங்கத்தோல்
தோக்கப்படும்ரபோது, {ேற்ற} யோனைகள் அைறுவனதப் ரபோை
யுதிஷ்டிரப்பனடயின் துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் ரபகரோைி எழுந்தது.
துரரோணனரக் கண்டவனும், துணிச்சல்ேிக்கவனும், கைங்கடிக்கப்பட

முடியோத ஆற்றல் ககோண்டவனுேோை சத்தியஜித், யுதிஷ்டிரனைப் பிடிக்க
விரும்பிய ஆசோனை {துரரோணனர} ரநோக்கி வினரந்தோன். கபரும்
வைினேேிக்க ஆசோனும் {துரரோணரும்}, போஞ்சோை இளவரசனும்
{சத்தியஜித்தும்}, இந்திரனையும், பைினயயும் ரபோை அடுத்தவர்
துருப்புகனள கைங்கடித்தபடி ஒருவரரோகடோருவர் ரபோரிட்டைர். பிறகு,
கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றல் ககோண்ட சத்தியஜித் வைினேேிக்க
ஆயுதம் {அஸ்திரம்} ஒன்னறத் தூண்டிக் கூர்முனைக் கனணகளோல்
துரரோணனரத் துனளத்தோன். ரேலும் சத்தியஜித் துரரோணரின்
ரதரரோட்டியின் ேீ து, போம்பின் விேத்னதப் ரபோை ேரணத்னதத்

தரக்கூடியனவயும், கோைனைப் ரபோைத் கதரிபனவயுேோை ஐந்து

கனணகனள ஏவிைோன். இப்படித் தோக்கப்பட்ட ரதரரோட்டி தன் உணர்வுகனள
இைந்தோன்.
உடரை சத்தியஜித், துரரோணரின் குதினரகனளப் பத்து கனணகளோல்

துனளத்தோன்; ரேலும் சிைத்தோல் நினறந்த அவன் {சத்தியஜித்} அவரது
{துரரோணரின்} போர்ேிைி ஓட்டுநர்கள் [1] {இருவனரயும்}
ஒவ்கவோருவனரயும் பத்து {பத்துப் பத்து} கனணகளோல் துனளத்தோன்.
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட அவன் {சத்தியஜித்}, எதிரிகனள நசுக்குபவரோை
துரரோணரின் ககோடிேரத்னத கவட்டிைோன். பிறகு, எதிரிகனளத்
தண்டிப்பவரோை துரரோணர், ரபோரில் தன் எதிரியின் இந்த
அருஞ்கசயல்கனளக் கண்டு, அவனை {சத்தியஜித்னய} அடுத்த
உைகத்திற்கு அனுப்ப ேைத்தில் தீர்ேோைித்தோர் [2]. பிறகு தைது
துருப்புகளின் தனைனேயில் இருந்த அவன் {சத்தியஜித்} தன் ரதரில் {அந்தக்
களத்னத} வட்டேோகச் சுைன்றோன். சத்தியஜித்தின் கனண கபோருத்தப்பட்ட
வில்னை அறுத்த ஆசோன் {துரரோணர்}, வினரவோக உயிர் நினைகனளரய
ஊடுருவவல்ை பத்து கனணகளோல் அவனைத் துனளத்தோர். அதன்ரபரில்,
ேற்கறோரு வில்னை எடுத்த வரேிக்கச்
ீ சத்தியஜித், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, கங்கப் பறனவயின் இறகுகளோல் சிறகனேந்த முப்பது
கனணகளோல் துரரோணனரத் தோக்கிைோன் [3].
[1] extremity of the fore-axle to which the outside horses of a four-horse

chariot are attached = நோன்கு குதினரகள் ககோண்ட ரதரில்
கவளிப்புறத்தில் {ரவறு} குதினரகனள இனணப்பதற்கோக உள்ள
முன் அச்ரச போர்ேிைி எைப்படும். அதில் அேர்ந்திருக்கும்
அதிகப்படியோை ரதரரோட்டிகரள போர்ேிைி ஓட்டுநர்களோவர்.
[2] அஃதோவது, “அவனுனடய ரவனள வந்துவிட்டது என்று தன்

ேைத்தில் நினைத்தோர்” எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இதன் பிறகு இன்னும் ஒரு வரி

இருக்கிறது. அது பின்வருேோறு, “ரபோரில் சத்தியஜித்திைோல்
விழுங்கப்படுகிறவர் ரபோைிருக்கும் துரரோணனரப் போர்த்துப்
போஞ்சோை ரோஜகுேோரைோை விருகைோைவன் கூர்னேயுள்ள
நூறு அம்புகளோரை அடித்தோன்” என்றிருக்கிறுது. அதன் பிறகு
பின்வரும் வர்ணனையின் படிரய கதோடர்கிறது.

சத்தியஜித்தோல் ரபோரில் (இப்படி) எதிர்க்கப்பட்ட துரரோணனரக் கண்ட

போண்டவர்கள், ேகிழ்ச்சியில் ஆர்ப்பரித்துத் தங்கள் ஆனடகனள
அனசத்தைர். பிறகு, சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட வைினேேிக்க விருகன்,
அறுபது {60} கனணகளோல் துரரோணனர நடுேோர்பில் துனளத்தோன். அந்த
அருஞ்கசயல் கபரும் அற்புதேோைதோகத் கதரிந்தது.
பிறகு, கபரும் ரவகமுனடயவரும், வைினேேிக்கத் ரதர்வரரும்,

ீ (தன்
எதிரிகளின்) கனண ேனைகளோல் ேனறக்கப்பட்டவருேோை துரரோணர், தன்
கண்கனள அகை விரித்துத் தன் சக்தி அனைத்னதயும் திரட்டிைோர். பிறகு,
சத்தியஜித் ேற்றும் விருகன் ஆகிய இருவரின் விற்கனளயும் அறுத்த
துரரோணர், ஆறு கனணகளோல் விருகனை அவைது ரதரரோட்டி ேற்றும்
குதினரகளுடன் ரசர்த்துக் ககோன்றோர். கடிைேோை ேற்கறோரு வில்னை
எடுத்த சத்தியஜித், துரரோணனர அவரது குதினரகள், அவரது ரதரரோட்டி
ேற்றும் அவரது ககோடிேரம் ஆகியவற்ரறோடு ரசர்த்துத் துனளத்தோன்.
போஞ்சோைர்களின் இளவரசைோல் {சத்தியஜித்தோல்} ரபோரில் இப்படிப்

பீடிக்கப்பட்ட துரரோணரோல் அந்தச் கசயனைப் கபோறுத்துக் ககோள்ள
முடியவில்னை. அவர் {துரரோணர்}, தன் எதிரியின் அைிவுக்கோக (அவன் ேீ து)
தன் கனணகனள வினரவோக ஏவிைோர். பிறகு துரரோணர் தன் எதிரோளியின்
குதினரகள், ககோடிேரங்கள், அவைது வில்ைின் னகப்பிடி ேற்றும் அவைது
போர்ேிைி ஓட்டுநர்கள் இருவர் ஆகிரயோனர இனடயறோத கனணகளோல்
ேனறத்தோர். ஆைோல் (இப்படி) ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் அவைது வில்
கவட்டப்பட்டோலும், உயர்வோை ஆயுதங்கனள அறிந்த அந்தப் போஞ்சோை
இளவரசன் {சத்தியஜித்}, சிவப்பு குதினரகனளக் ககோண்டவரிடம்
{துரரோணரிடம்} கதோடர்ந்து ரபோரிட்டோன். அந்தப் பயங்கரப் ரபோரில் சத்யஜித்
சக்தியில் கபருகுவனதக் கண்ட துரரோணர், அந்தச் சிறப்புேிக்க வரைின்
ீ
{சத்தியஜித்தின்} தனைனய அர்த்தச்சந்திரக் கனண ஒன்றிைோல் கவட்டி
வழ்த்திைோர்.
ீ
ரபோரோளிகளில் முதன்னேயோைவனும், போஞ்சோைர்களில்

வைினேேிக்கத் ரதர்வரனுேோை
ீ அவன் {சத்தியஜித்} படுககோனை
கசய்யப்பட்டதும், துரரோணர் ேீ து ககோண்ட அச்சத்தின் கோரணேோக
ரவகேோை குதினரகளின் மூைம் (சுேக்கப்பட்ட) யுதிஷ்டிரன் தப்பி ஓடிைோன்
[4].
[4] இந்தப் பகுதியிரைரய {துரரோண பர்வம் பகுதி 21ரைரய},

ேீ ண்டும் யுதிஷ்டிரன் தப்பி ஓடுவதோக இரத ரபோன்ற
வரிகளோல் உனரக்கப்படுகிறது. இனடச்கசருகல் குறித்துச்
சந்ரதகப்பவர்களின் கவைத்னத இந்தப் பகுதி நிச்சயம்

ஈர்க்கும். சத்தயஜித் ககோல்ைப்பட்டோல் களத்னத விட்டு
விைகும்படி அர்ஜுைன் யுதிஷ்டிரனைக் ரகட்டுக் ககோண்டது,
இங்ரக நினைவுகூரத்தக்கது.
பிறகு, போஞ்சோைர்கள், ரககயர்கள், ேத்ஸ்யர்கள், ரசதிகள்,

கோரூேர்கள், ரகோசைர்கள் ஆகிரயோர் துரரோணனரக் கண்டு, யுதிஷ்டிரனை
ேீ ட்க விரும்பி, அவனர {துரரோணனர} ரநோக்கி வினரந்தைர். எைினும்,
கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை பனகவர்கனளக் ககோல்பவரோை துரரோணர்,
யுதிஷ்டிரனைப் பிடிக்க விரும்பி, பஞ்சுக் குவியனை எரிக்கும் கநருப்னபப்
ரபோை அந்தப் பனடப்பிரிவுகனள எரிக்கத் கதோடங்கிைோர்.
பிறகு, ேத்ஸ்யர்கள் ஆட்சியோளனுனடய {விரோடைின்} தம்பியோை

சதோை ீகன், அந்தப் (போண்டவப் பனட) பிரிவுகனள இப்படி இனடயறோேல்
அைிப்பதில் ஈடுபடும் துரரோணனர ரநோக்கி வினரந்தோன். சதோை ீகன்,
ககோல்ைைின் னககளோல் பளபளப்போக்கப்பட்டுச் சூரியைின் கதிர்கனளப்
ரபோைப் பிரகோசேோக இருந்த ஆறு கனணகளோல் துரரோணருடன் ரசர்த்து
அவரது ரதரரோட்டினயயும், குதினரகனளயும் துனளத்துப் கபருமுைக்கம்
அந்தக் ககோடுஞ்கசயைில் ஈடுபட்டு [5], அனடவதற்கு அரிதோைனதச்

சோதிக்க முயன்ற அவன் {சதோை ீகன்}, வைினேேிக்கத் ரதர்வரரோை
ீ
பரத்வோஜரின் ேகனை {துரரோரனண} கனணகளின் ேனைகளோல்
ேனறத்தோன். பிறகு துரரோணர், தன்னை ரநோக்கி ஆர்ப்பரிப்பவனும், கோது
குண்டைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டவனுேோை சதோை ீகைின் தனைனயக்
கத்தி ரபோன்ற கூர்னேயோைகதோரு கனணயோல் அவைது உடைிைிருந்து
வினரவோக அறுத்தோர். அதன்ரபரில், ேத்ஸ்ய வரர்கள்
ீ அனைவரும் தப்பி
ஓடிைர்.
[5] சதோை ீகன் ரபோரிட்டது ஒரு பிரோேணருடன் என்பதோல் அது

ககோடுஞ்கசயல் எைப்படுகிறது எைக் கங்குைி இங்ரக
விளக்குகிறோர்.
ேத்ஸ்யர்கனள வழ்த்திய
ீ பிறகு, அந்தப் பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்},
ரசதிகள், கோரூசர்கள், னகரகயர்கள், போஞ்சோைர்கள், சிருஞ்சயர்கள் ேற்றும்
போண்டவர்கனளயும் ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் வழ்த்திைோர்.
ீ தங்கத்ரதனரக்
ககோண்டவரும், சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டவருேோை அந்த வரர்

கோட்னட எரிக்கும் கநருப்னபப் ரபோைத் தங்கள் பனடப்பிரிவுகனள

எரிப்பனதக் கண்ட சிருஞ்சயர்கள் (அச்சத்தோல்) நடுங்கிைர்.
கபரும் சுறுசுறுப்புக் ககோண்டு எதிரினய இனடயறோேல் ககோல்லும்

அவர் {துரரோணர்} தன் வில்னை வனளக்கும்ரபோது உண்டோகும் நோகணோைி
தினசகள் அனைத்திலும் ரகட்கப்பட்டை. கபரும் கர நளிைம் {ைோவகம்}
ககோண்ட அந்த வரரோல்
ீ {துரரோணரோல்} ஏவப்பட்ட கடுங்கனணகள்
யோனைகனளயும், குதினரகனளயும், கோைோட்பனட வரர்கனளயும்,
ீ
ீ யோனைப் போகன்கனளயும் நசுக்கிை. ரகோனட கோைத்தில்
கடும் கோற்றுடன் கூடிய வைினேேிக்க ரேகத் திரள்கள் முைக்கத்துடன்
கல்ேோரினயப் கபோைிவனதப் ரபோைரவ, துரரோணரும் எதிரிகளின்
இதயத்தில் அச்சத்னத ஏற்படுத்தும் வனகயில் கனணேோரினயப்
கபோைிந்தோர். வைினேேிக்க வரரும்,
ீ கபரும் வில்ைோளியும், நண்பர்களின்
அச்சங்கனள விைக்குபவருேோை அவர் {துரரோணர்}, (பனக) கூட்டத்னதக்
(களத்தில்) கைங்கடித்தபடிரய தினசகள் அனைத்திலும் திரிந்து
ககோண்டிருந்தோர். அளக்க இயைோத சக்தி ககோண்ட துரரோணரின் தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட வில்ைோைது, ரேகங்களுடன் கூடிய ேின்ைைின்
கீ ற்றுகள் ரபோைத் தினசகள் அனைத்திலும் கோணப்பட்டது. ரபோரில் அவர்
திரிந்து ககோண்டிருந்த ரபோது, அவரது ககோடியில் உள்ள அைகிய பீடேோைது,
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, சிகரத்திற்ரகோ, இேயத்திற்ரகோ
ஒப்போைதோகத் கதரிந்தது.
போண்டவத் துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் துரரோணர் உண்டோக்கிய

படுககோனையோைது, ரதவர்கள் ேற்றும் அசுரர்கள் ஆகிய இருவரோலும்
புகைப்படும் விஷ்ணுவோல் னதத்திய பனடக்கு ேத்தியில்
ஏற்படுத்தப்பட்டனதப் ரபோைரவ கபரிதோைதோக இருந்தது. வரரும்,
ீ ரபச்சில்
உண்னேயுனடயவரும், கபரும் விரவகமும், வைினேயும் ககோண்டவரும்,
கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனையுனடயவருேோை துரரோணர்,
கடுனேயோைதும், ேருண்ரடோனர அஞ்சச் கசய்வதுேோை நதி ஒன்னற
அங்ரக போயச் கசய்தோர்.
கவசங்கரள அதன் அனைகளோகிை, ககோடிேரங்கள் அதன்

சுைல்களோகிை. (அது போய்னகயில்) கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை
ேைிதர்கனளச் சுேந்து கசன்றது. யோனைகளும், குதினரகளும் அதன் கபரும்
முதனைகளோகிை, வோள்கள் அதன் ேீ ன்களோகிை. அது {அந்த ஆறு}
கடக்கப்பட முடியோததோக இருந்தது. துணிவுேிக்க வரர்களின்
ீ எலும்புகள்
அதன் கூைோங்கற்களோகிை, ரபரினககளும், முரசங்களும் அதன்

ஆனேகளோகிை. ரகடயங்களும், கவசங்களும் அதன் படகுகளோகிை,

வரர்களின்
ீ தனைேயிர் போசியும் புற்களுேோகிை. அம்புகள் அதன்
சிற்றனைகளோகவும், விற்கள் அதன் நீரரோட்டேோகவும் அனேந்தை.
ரபோரோளிகளின் கரங்கள் அதன் போம்புகளோகிை. கடும் நீரரோட்டத்னதக்
ககோண்ட ஆறு அந்தப் ரபோர்க்களகேங்கும் ஓடி குருக்கள், சிருஞ்சயர்கள்
ஆகிய இருவனரயும் அடித்துச் கசன்றது. ேைிதர்களின் தனைகள் அதன்
கற்களோகிை, அவர்களின் கதோனடகள் அதன் ேீ ன்களோகிை. கதோயுதங்கள்
(பைர் கடக்க முயன்ற) கதப்பங்களோகிை. தனைப்போனககள் அதன் பரப்னப
ேனறத்த நுனரகளோகிை, (விைங்குகளின்) குடல்கள் அதன் போம்புகளோகிை.
கடுனேயோை (ரதோற்றத்னதக் ககோண்ட) அது வரர்கனள
ீ (அடுத்த
உைகத்திற்கு) அடித்துச் கசன்றது. குருதியும், சனதயும் அதன்
சகதிகளோகிை. யோனைகள் அதன் முதனைகளோகவும், ககோடிேரங்கள் (அதன்
கனரகளில் நிற்கும்) ேரங்களோகிை. ஆயிரக்கணக்கோை க்ஷத்திரியர்கள்
அதில் மூழ்கிைர். குதினரவரர்கள்,
ீ யோனை வரர்கள்
ீ ஆகிரயோர் அதன்
சுறோக்களோகிைர், கடுனேயோை (இறந்ரதோரின்) உடல்கள் அனடத்துக்
ககோண்டிருக்க அது கடப்பதற்கு ேிகக் கடிைேோைதோக ஆைது. அந்த ஆறு
யேரைோகத்னத ரநோக்கி ஓடிக் ககோண்டிருந்தது. ரோட்சசர்கள், நோய்கள்
ேற்றும் நரிகளோல் அது நினறந்திருந்தது. சுற்றிலும் கடுனேயோை ேைித
ஊனுண்ணிகளோல் அது கேோய்க்கப்பட்டிருந்தது.
பிறகு, குந்தி ேகைின் தனைனேயிைோை போண்டவ வரர்கள்

ீ பைர்,
கோைனைப் ரபோைரவ தங்கள் பனடப்பிரிவுகனள எரித்துக் ககோண்டிருந்த
வைினேேிக்கத் ரதர்வரரோை
ீ துரரோணனர ரநோக்கி வினரந்து, அனைத்துப்
பக்கங்களிலும் அவனரச் சூழ்ந்து ககோண்டைர். உண்னேயில், சூரியன் தன்
கதிர்களோல் உைனக எரிப்பனதப் ரபோைத் தன்னைச் சுற்றி இருக்கும்
அனைத்னதயும் எரித்துக் ககோண்டிருந்த துரரோணனர அந்தத்
துணிச்சல்ேிக்க வரர்கள்
ீ முழுனேயோகச் சூழ்ந்து ககோண்டைர்.
பிறகு, உயர்த்தப்பட்ட ஆயுதங்கனளக் ககோண்ட உேது பனடயின்

ேன்ைர்கள் ேற்றும் இளவரசர்கள் அனைவரும் கபரும் வில்ைோளியோை
அந்த வரனர
ீ {துரரோணனர} ஆதரிப்பதற்கோக அவனர ரநோக்கி வினரந்தைர்.
சிகண்டி, ஐந்து ரநரோை கனணகளோல் துரரோணனரத் துனளத்தோன்.

க்ஷத்ரதர்ேன் இருபது கனணகளோலும், வசுரதவன் [6] ஐந்தோலும் அவனரத்
துனளத்தைர். உத்தகேௌஜஸ் மூன்று கனணகளோலும், க்ஷத்ரரதவன்
ஐந்தோலும் அவனரத் துனளத்தைர். அந்தப் ரபோரில் சோத்யகி நூறு
கனணகளோலும், யுதோேன்யு எட்டோலும் அவனரத் துனளத்தைர்.

யுதிஷ்டிரன் பைிகரண்டு கனணகளோலும், திருஷ்டத்யும்ைன் பத்தோலும்,

ரசகிதோைன் மூன்றோலும் துரரோணனரத் துனளத்தைர்.
[6] ரவகறோரு பதிப்பில் இவன் வசுதோைன் என்று

குறிப்பிடப்படுகிறோன். ேன்ேதநோத தத்தரின் பதிப்பில்
கங்குைியில் உள்ளனதப் ரபோைரவ வசுரதவன் என்ரற
ேதங்ககோண்ட யோனைக்கு ஒப்போைவரும், கைங்கடிக்கப்பட முடியோத

ரநோக்னகக் ககோண்டவருேோை துரரோணர் (போண்டவர்களின்) ரதர்ப்பனடனய
அணுகி திருடரசைனை வழ்த்திைோர்.
ீ பிறகு, அச்சேற்ற வனகயில்
ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்த ேன்ைன் ரக்ஷேனை அணுகி ஒன்பது
கனணகளோல் அவனைத் தோக்கிைோர். அதன் ரபரில், உயிரிைந்த ரக்ஷேன்
தன் ரதரில் இருந்து கீ ரை விழுந்தோன். (பனக) துருப்புகளின் ேத்தியில்
கசன்ற அவர் {துரரோணர்}, அனைத்துத் தினசகளிலும் திரிந்து தோரை
போதுகோப்பில்ைோதரபோது, ேற்றவனரப் போதுகோத்தோர். பிறகு அவர் {துரரோணர்}
பைிகரண்டு கனணகளோல் சிகண்டினயயும், இருபதோல்
உத்தகேௌஜனஸயும் துனளத்தோர். ரேலும் அவர் {துரரோணர்}, பல்ைம்
ஒன்றிைோல் வசுரதவனை {வசுதோைைோக இருக்க ரவண்டும்} யேனுைகிற்கு
அனுப்பிைோர். ரேலும் அவர் {துரரோணர்}, எண்பது கனணகளோல்
ரக்ஷேவர்ேனையும், இருபத்தோறோல் சுதக்ஷிணனையும் துனளத்தோர்.
ரேலும் அவர் {துரரோணர்}, பல்ைம் ஒன்றிைோல் க்ஷத்ரரதவனை அவைது
ரதர்த்தட்டில் இருந்து வழ்த்திைோர்.
ீ தங்கத் ரதர் ககோண்ட துரரோணர்,
அறுபத்துநோன்கு கனணகளோல் யுதோேன்யுனவயும், முப்பதோல்
சோத்யகினயயும் துனளத்து, யுதிஷ்டிரனை வினரவோக அணுகிைோர்.
அப்ரபோது, ேன்ைர்களில் சிறந்த யுதிஷ்டிரன், ரவகேோை குதினரகளோல்
சுேக்கப்பட்டபடி ஆசோைிடம் இருந்து வினரவோகத் தப்பி ஓடிைோன் [7].
[7] அடிக்குறிப்பு [4]ல் கசோல்ைப்பட்ட இடரே இஃது. துரரோண

பர்வம் பகுதி 17ல் வரும் அர்ஜுைன் கூற்றுப்படி சத்தியஜித்
இறந்த உடரைரய யுதிஷ்டிரன் தப்பி இருக்க ரவண்டும்.
பிறகு, போஞ்சோைன் துரரோணனர ரநோக்கி வினரந்தோன். அந்த

இளவரசைின் வில்னை கவட்டிய துரரோணர், அவைது குதினரகளுடனும்,
ரதரரோட்டியுடனும் ரசர்த்து அவனைக் {போஞ்சோைனைக்} ககோன்றோர்.
உயிரிைந்த அந்த இளவரசன் ஆகோயத்தில் இருந்து தளர்ந்து விழும்
ஒளிக்ரகோனளப் ரபோைத் தன் ரதரில் இருந்து பூேியில் விழுந்தோன் [8].

[8] ரவகறோருபதிப்பில் இதற்கு ரேலும் கதோடர்கிறது. அது

பின்வருேோறு, “அவனைக் ககோன்ற துரரோணர் ககௌரவர்களோல்
சூைப்பட்டுப் பிரகோசித்தோர். விருஷ்ணி குைத்தில் பிறந்தவனும்,
ேன்ைனுேோை வோர்த்தரக்ஷேிரயோ அவனரச் சிறந்த ஒன்பது
கனணகளோல் அடித்து ேீ ண்டும் ஐந்து போணங்கள் அவனர
அடித்தோன். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, சோத்யகி அந்தத்
துரரோணனர அறுபத்து நோன்கு கனணகளோல் அடித்தோன்,
பைமுள்ளவைோை சுசிதரன் துரரோணனரப் பத்து கனணகளோல்
அடித்து முைங்கிைோன். ேன்ைரர, ரபோரில் துரரோணர் அந்தச்
சுசித்ரன் ேீ து அம்பு ேனைகனளப் கபோைிந்தோர். ரவந்தரர, பிறகு,
அவர் சுசித்ரனை சோரதிரயோடும், குதினரகரளோடும் விழும்படி
கசய்தோர். அவன் ரபோரில் ககோல்ைப்பட்டுப் பூேியில்
விழுந்தோன். கபரும் ேன்ைோ, தள்ளப்படும் அந்தச் சுசித்ரன்
ஆகயத்திைின்று கீ ரை விழும் நட்சத்திரம் ரபோைப்
பிரகோசித்தோன்” என்று இருக்கிறது. இதன்பிறகு, பின்வருேோரற
கதோடர்கிறது.
அந்தப் போஞ்சோைர்களின் சிறப்புேிக்க இளவரசன் விழுந்ததன் ரபரில்,

“துரரோணனரக் ககோல்லுங்கள், துரரோணனரக் ககோல்லுங்கள்” என்ற உரத்த
அைறல் அங்ரக ரகட்டது. வைினேேிக்கத் துரரோணர், சிைத்தோல்
தூண்டப்பட்டிருந்த போஞ்சோைர்கள், னகரகயர்கள், சிருஞ்சயர்கள் ேற்றும்
போண்டவர்கள் அனைவனரயும் நசுக்கத் கதோடங்கிைோர். பிறகு குருக்களோல்
ஆதரிக்கப்பட்ட துரரோணர், சோத்யகினயயும், ரசகிதோைோன் ேகனையும்,
ரசைோபிந்துனவயும், சுவர்ச்சனஸயும் இன்னும் எண்ணற்ற பிற
ேன்ைர்கனளயும் வழ்த்திைோர்.
ீ
ஓ! ேன்ைோ, அந்தப் கபரும்ரபோரில் கவற்றினய அனடந்த உேது

ீ தினசகள் அனைத்திலும் தப்பி ஓடிய போண்டவர்கனளக் {போண்டவ
வரர்கனளக்}
ீ ககோன்றைர். இந்திரைோல் ககோல்ைப்பட்ட தோைவர்கனளப்
ரபோை அனைத்துப் பக்கங்களிலும் இப்படிக் ககோல்ைப்பட்ட போஞ்சோைர்கள்,
னகரகயர்கள், ேத்ஸ்யர்கள் ஆகிரயோர் (அச்சத்தோல்) நடுங்கத்
கதோடங்கிைோர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

துரிரயோதைனைத் திருத்திய கர்ணன்!

Karna corrected Duryodhana! | Drona-Parva-Section-022 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணரின் ஆற்றனைக் கண்டு ேகிழ்ந்த துரிரயோதைன்

போண்டவர்கனள அவேதித்துப் ரபசியது; போண்டவர்கனள அவேதிப்பது தகோது என்று
கசோல்ைி அவர்கனளப் புகழ்ந்த கர்ணன்...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்},
“அந்தப் பயங்கரப் ரபோரில் பரத்வோஜர்
ேகைோல் {துரரோணரோல்} போண்டவர்களும்,
போஞ்சோைர்களும் பிளக்கப்பட்டரபோது,
யோரரனும் ஒருவைோவது ரபோரில்
துரரோணனர அணுகிைோைோ? ஐரயோ,
ககோட்டோவி விடும் புைினயப் ரபோைரவோ,
ேதப்கபருக்குக் ககோண்ட யோனைனயப்
ரபோைரவோ ரபோரில் நிற்பவரும், ரபோரில்
தன் உயினர விடத் தயோரோக இருப்பவரும்,
நன்கு ஆயுதம் தரித்தவரும், அனைத்து
வனகப் ரபோர்கனளயும் அறிந்தவரும், கபரும் வில்ைோளியும், ேைிதர்களில்
புைியும், எதிரிகளின் அச்சத்னத அதிகரிப்பவரும், உண்னேக்குத் தன்னை
அர்ப்பணித்தவரும், துரிரயோதைனுக்கு எப்ரபோதும் நன்னே கசய்ய
விரும்புபவருேோை துரரோணர் தன் துருப்புகளுக்குத் தனைனேயில்
நிற்பனதக் கண்டு, அற்பர்களோல் முடியோத, ேைிதர்களில்
முதன்னேயோரைோருக்கு ேட்டும் தைித்தன்னேயோை, க்ஷத்திரியர்களின்
புகனை ரேம்படுத்துவதோை ரபோனரச்கசய்ய, ஐரயோ கேச்சத்தகுந்த
உறுதியோை தீர்ேோைத்துடன் அவனர அணுகக்கூடிய ேைிதன் எவனும்
இல்னையோ? ஓ! சஞ்சயோ, தன் பனடகளின் தனைனேயில் நிற்கும்
பரத்வோஜரின் ேகனை {துரரோணனரக்} கண்டு, அவனர அணுகிய அந்த
ீ யோவர் என்று எைக்குச் கசோல்வோயோக [1]” என்றோன்
{திருதரோஷ்டிரன்}.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இப்பத்தி, “ஓ! சஞ்சயோ, கபரும்ரபோரில்

துரரோணரோல் போண்டவர்களும், போஞ்சோைர்களும்
ரதோற்கடிக்கப்பட்ட பிறகு, அற்பர்களோல் கசய்ய முடியோததும்,
ேைிதர்களில் சிறந்ரதோரோல் கசய்யப்படுவதும்,
க்ஷத்திரியர்களுக்குப் புகனை உண்டோக்குவதும், சிறந்ததுேோை

எண்ணத்னதச் கசலுத்தி ரபோரில் யோரோவது ஒருவன் அவனர
எதிர்த்தோைோ? எவன் கவல்ைப்பட்ட ரபோது (எதிரினய)
எதிர்க்கிறோரைோ அந்த வரைல்ைவோ
ீ வரர்களுள்
ீ சிறந்தவன்.
ஐரயோ, ரபோரில் நிற்கும் துரரோணனரக் கண்டு அவனர
எதிர்ப்பவன் ஒருவனுேில்னையோ? ககோட்டோவி விடும்
புைினயப் ரபோைவும், ேதப்கபருக்குக் ககோண்ட யோனைனயப்
ரபோைவும் இருப்பவரும், விசித்திரேோகப் ரபோரிடுபவரும்,
கபரிய வில்லுள்ளவரும், ேைிதர்களில் சிறந்தவரும்,
எதிரிகளுக்குப் பயத்னத விருத்தி கசய்பவரும்,
நன்றியறிவுள்ளவரும், சத்யத்தில் நினைகபற்றவரும்,
துரிரயோதைனுனடய நன்னேனய விரும்புகின்றவரும்,
பனடயில் நினைகபற்றிருக்கிறவரும், வரருேோை
ீ அந்தத்
துரரோணனரக் கண்டு எந்த வரர்கள்
ீ (ரபோரிடுவதற்கோகத்)
திரும்பிைோர்கள்? அதனை எைக்குச் கசோல்வோயோக” என்று
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “போஞ்சோைர்கள்,

போண்டவர்கள், ேத்ஸ்யர்கள், சிருஞ்சயர்கள், ரசதிகள், ரககயர்கள்
ஆகிரயோர் துரரோணரின் கனணகளோல் ரபோரில் பிளக்கப்பட்டு, இப்படி
முறியடிக்கப்பட்டனதக் கண்டும், புயைோல் கைங்கடிக்கப்பட்ட
கபருங்கடைின் பயங்கரேோை அனைகளோல் நினை தடுேோறும்
ேரக்கைங்கனளப் ரபோைத் துரரோணரின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட
ரவகேோை கனணகளின் ேனையோல் களத்தில் இருந்து இப்படி விரட்டப்பட்ட
அவர்கனளக் கண்டும் சிங்க முைக்கங்களோலும், பல்ரவறு கருவிகளோல்
உண்டோக்கப்பட்ட ஒைிகளோலும், (பனகவரின் {போண்டவப்} பனடயில் உள்ள)
ரதர்கள், குதினரகள் ேற்றும் கோைோட்பனட வரர்கனள
ீ அனைத்துப்
பக்கங்களிைிருந்தும் ககௌரவர்கள் தோக்கத் கதோடங்கிைர்.
(ரவகேோக ஓடும் போண்ட வரர்களோை)

ீ அவர்கனளக் கண்ட ேன்ைன்
துரிரயோதைன், தன் உறவிைர்கள் ேற்றும் கசோந்தங்கள் சூை தன்
பனடகளுக்கு ேத்தியில் நின்று ககோண்டு, ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்து, சிரித்துக்
ககோண்ரட கர்ணைிடம் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்.
துரிரயோதைன் {கர்ணைிடம்}, “ஓ! ரோனதயின் ேகரை {கர்ணோ},

“சிங்கத்தோல் அச்சுறுத்தப்பட்ட கோட்டுேோன்கூட்டத்னதப் ரபோை, அந்த உறுதி
ேிக்க வில்ைோளியின் (துரரோணரின்) கனணகளோல் பிளக்கப்பட்ட

போஞ்சோைர்கனளப் போர். இவர்கள் ேீ ண்டும் ரபோருக்கு வர ேோட்டோர்கள் எை

நினைக்கிரறன். புயைோல் பிளக்கப்பட்ட வைினேேிக்க ேரங்கனளப் ரபோைத்
துரரோணரோல் இவர்கள் பிளக்கப்பட்டிருக்கின்றைர். அந்த உயர் ஆன்ே
வரரின்
ீ {துரரோணரின்} தங்கச் சிறகுள்ள கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டவர்கள்
தப்பி ஓடுகிறோர்கள், இவர்களில் இருவரோகச் ரசர்ந்திருப்பவர் எவரும்
இல்னை. உண்னேயில், அவர்கள் சுைல்களோல் களகேங்கும் இழுத்துச்
கசல்ைப்படுவது ரபோைத் கதரிகிறது.
ககௌரவர்களோலும், உயர் ஆன்ே துரரோணரோல் தடுக்கப்படும்

அவர்கள், கோட்டுத் தீக்கு ேத்தியில் உள்ள யோனைகனளப்
(யோனைக்கூட்டத்னதப்) ரபோை ஒருவருடன் ஒருவர் கநருங்கிப்
பதுங்குகின்றைர். ேைர்ந்திருக்கும் ேரங்கள் வண்டுக்கூட்டங்களோல்
ஊடுருவப்படுவனதப் ரபோைத் துரரோணரின் கனணகளோல் துனளக்கப்பட்ட
இந்த வரர்கள்
ீ களத்னத விட்டுத் தப்பி ஓடுனகயில் ஒருவனர ஒருவர்
கநருங்கிப் பதுங்குகின்றைர். {அரதோ} ரகோபம் நினறந்த பீேன், போண்டவர்கள்
ேற்றும் சிருஞ்சயர்களோல் னகவிடப்பட்டு, அங்ரக என் வரர்களோல்
ீ
சூைப்பட்டிருப்பது எைக்குப் கபரிய ேகிழ்ச்சினய ஏற்படுத்துகிறது. ஓ! கர்ணோ,
அந்தத் தீயவன் {பீேன்}, இன்று உைகத்னதத் துரரோணர் நினறந்ததோகரவ
கோண்போன். அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, உயிர் ேற்றும் அரசோட்சியின்
ேீ தோை நம்பிக்னகனய இைந்துவிட்டோன் என்பதில் ஐயேில்னை” என்றோன்
கர்ணன் {துரிரயோதைைிடம்}, “வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட

அந்த வரன்
ீ {பீேன்}, தோன் உயிரரோடிருக்கும்வனர ரபோனர நிச்சயம் னகவிட
ேோட்டோன். ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய {துரிரயோதைோ}, இந்த (நேது) சிங்க
முைக்கங்கனளயும் அவன் {பீேன்} கபோறுக்க ேோட்டோன். அரத ரபோை,
போண்டவர்களும் ரபோரில் ரதோற்க ேோட்டோர்கள் என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்.
அவர்கள் துணிவுள்ளவர்களும், கபரும்ரகோபங்ககோண்டவர்களும்,
ஆயுதங்கனள அறிந்தவர்களும், ரபோரில் தடுக்கப்படக் கடிைேோைவர்களும்
ஆவர்.
அவர்கனள நஞ்சூட்டவும், எரிக்கவும் நோம் கசய்த முயற்சிகளோல்

அவர்களுக்கு ஏற்பட்ட துயரங்கனளயும், பகனட வினளயோட்டோல் எழுந்த
துயரங்கனளயும் நினைவுகூர்ந்தும், அவர்கள் நோடு கடத்தப்பட்டுக் கோட்டில்
இருந்தனத ேைத்தில் ககோண்டும், போண்டவர்கள் ரபோனரக்
னகவிடேோட்டோர்கள் என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்.

வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவனும், அளவிைோ சக்தி

ககோண்டவனுேோை விருரகோதரன் {பீேன்} (ரபோரிடுவதற்கோக) ஏற்கைரவ
திரும்பிவிட்டோன். அந்தக் குந்தியின் ேகன் {பீேன்}, நம் ரதர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோரைோர் பைனர நிச்சயம் ககோல்வோன். வோளோலும், வில்ைோலும்,
ஈட்டியோலும், குதினரகளோலும், யோனைகளோலும், ேைிதர்களோலும்,
ரதர்களோலும் [2], முழுக்க இரும்போைோை அவைது கதோயுதத்தோலும், (நம்
பனடவரர்கனளக்)
ீ கூட்டம் கூட்டேோக அவன் {பீேன்} ககோல்வோன்.
[2] பீேைின் வைினே ேைிதசக்திக்கு அப்போற்பட்டது என்பதோல்,

இவற்னறக் கூட அவன் கருவிகளோகப் பயன்படுத்துவோன்
என்று கர்ணன் கசோல்வதோக இங்ரக கங்குைி விளக்குகிறோர்.
சத்தியஜித்தோல் [3] தனைனே தோங்கப்பட்ட ரதர்வரர்கள்

ீ பிறர்,
போஞ்சோைர்கள், ரககயர்கள், ேத்ஸ்யர்கள், குறிப்போகப் போண்டவர்கள்
அவனை {பீேனைப்} பின்கதோடர்கிறோர்கள். அவர்கள் அனைவரும்
துணிச்சல்ேிக்கவர்களும், கபரும் வைினே ேற்றும் ஆற்றனைக்
ககோண்டவர்களுேோவர். ரேலும், ரகோபத்துடன் பீேைோல் வைிநடத்தப்படும்
அவர்கள் வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களுேோவர்.
ீ குைத்தின் கோனளகளோை
அவர்கள், சூரியனைச் சூழ்ந்திருக்கும் ரேகங்கனளப் ரபோை, அனைத்துப்
பக்கங்களிலும் விருரகோதரனைச் {பீேனைச்} சூழ்ந்து ககோண்டு, அனைத்துப்
பக்கங்களில் இருந்தும் துரரோணனர அணுகத் கதோடங்குகின்றைர் [4].
[3] துரரோண பர்வம் பகுதி 21ல் சத்தியஜித் ககோல்ைப்பட்டோன்.

ரவகறோரு பதிப்பில் இது சோத்யகி என்று கசோல்ைப்படுகிறது.
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் இது சோத்யகி என்ரற
கசோல்ைப்படுகிறது. எைரவ இங்ரக கங்குைியின் பதிப்பில்
சத்தியஜித் என்று குறிப்பிடப்படுவது பினையோகரவ இருக்க
ரவண்டும்.
[4] ரவகறோரு பதிப்பில் இன்னும் அதிகேோக இருக்கிறது. அது

பின்வருேோறு, “போண்டவர்கள் யுத்தங்களில் கிருஷ்ணனைப்
பந்துவோக உனடயவர்களோகச் கசோல்ைப்படுகின்றைர்.
போஞ்சோைர்கள், ரகயர்கள், ேோத்ஸ்யர்கள், போண்டவர்கள்
ஆகிரயோர் எல்ைோ விதத்தோலும் வரர்கள்
ீ ; பைசோைிகள்;
ஆற்றலுனடயவர்கள்; வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ ;
(அகோரியத்தில்) கவட்கமுடியவர்கள்; எதிரிகனளக்
ககோல்வதில் திறம்கபற்றவர்கள்; பரிசுத்தேோை ைக்ஷணம்

கபோருந்தியவர்கள். அரசரை, அரைக அரசர்கள் யுத்தத்தில்

அவர்களுக்கு வசப்பட்டிருக்கிறோர்கள். நோரோயணனைத்
தனைவைோகக் ககோண்ட போண்டவர்கனள நீ அவேதியோரத”
என்று இருக்கிறது. இந்தக் குறிப்புக் கங்குைியில் இல்னை.
இதற்கடுத்து பின்வருவது ரபோைரவ கதோடர்கிறது.
ேரணத் தருவோயிலுள்ள விட்டிற்பூச்சிகள், சுடர்ேிக்க விளக்னகத்

தோகுவனதப் ரபோை, ஒரர கபோருனளக் கவைேோக ரநோக்கும் இவர்கள் {ஒரர
வைியில் கசல்லும் இந்தப் போண்டவர்கள்} போதுகோப்பில்ைோத துரரோணனர
நிச்சயம் பீடிப்போர்கள். ஆயுதங்கனள நன்கறிந்தவர்களோை அவர்கள்
துரரோணனரத் தடுக்க நிச்சயம் தகுந்தவர்கரள. பரத்வோஜர் ேகைின்
{துரரோணரின்} ரேல் இப்ரபோது இருப்பது கைேோை சுனே என்ரற நோன்
நினைக்கிரறன். துரரோணர் இருக்கும் இடத்திற்கு நோம் ரவகேோகச்
கசல்ரவோேோக. வைினேேிக்க யோனைனயக் ககோல்லும் ஓநோய்கனளப்
ரபோை முனறயோை ரநோன்புகனளக் ககோண்ட அவனர {துரரோணனர}
அவர்கள் {போண்டவர்கள்} ககோல்ைோதிருக்கட்டும்” என்றோன் {கர்ணன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “ரோரதயைின்

{கர்ணைின்} இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட ேன்ைன் துரிரயோதைன், பிறகு,
தன் தம்பிகளுடன் ரசர்ந்து, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
துரரோணருனடய ரதனர ரநோக்கி முன்ரைறிைோன். துரரோணனர ேட்டுரே
ககோல்லும் விருப்பத்தோல் கசயலூக்கத்துடன் வந்த போண்டவ வரர்கள்
ீ
அனைவரும், பல்ரவறு நிறங்களிைோை சிறந்த குதினரகளோல் இழுக்கப்பட்ட
தங்கள் ரதர்களில் ரபோருக்குத் திரும்பும் ஒைி அங்ரக கசவிடோக்குவதோக
இருந்தது” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

போண்டிய ேன்ைன் சோரங்கத்வஜன்!

- துரரோண பர்வம் பகுதி – 023அ
Pandya king Sarangadhwaja! | Drona-Parva-Section-023 a | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணனர எதிர்த்துச் கசன்ரறோர் ககோண்ட குதினரகனளக்

குறித்துச் சஞ்சயன் விளக்கிச் கசோன்ைது; போண்டிய ேன்ைன் சோரங்கத்வஜைின்
வரைோறு சுருக்கம்…
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “ஓ! சஞ்சயோ, ரகோபத்தோல்

தூண்டப்பட்டு, பீேரசைைின் தனைனேயில் துரரோணனர எதிர்த்துச்
கசன்ரறோர் அனைவருனடய ரதர்களின் தைிப்பட்ட குறியீடுகனள எைக்குச்
கசோல்வோயோக” என்றோன்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “(ேோன் ரபோன்ற)

புள்ளிகளோைோை நிறத்னதக் ககோண்ட குதினரகளோல் [1] (இழுக்கப்பட்ட
ரதரில்) விருரகோதரன் {பீேன்} முன்ரைறுவனதக் கண்ட துணிச்சல் ேிக்கச்
சிநியின் ரபரன் (சோத்யகி) கவள்ளிநிறத்தோைோை குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டு
முன்ரைறிைோன்.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இனவ கரடியின் நிறம் ககோண்டனவ

எைச் கசோல்ைப்படுகிறது.

எதிர்க்கப்பட முடியோதவனும், சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டவனுேோை

யுதோேன்யு {கவண்னே, நீைம் சிவப்பு நிறங்கள் எைப்} பை வண்ண
ரவறுபோடுகனளக் ககோண்ட சிறந்த குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டுத்
துரரோணனர எதிர்த்துச் கசன்றோன்.
போஞ்சோை ேன்ைன் {துருபதன்} ேகைோை திருஷ்டத்யும்ைன்,

புறோக்களின் நிறத்னதயும் {கவண்னே ேற்றும் கருனே நிறம்}, தங்க
ஒப்பனைகனளக் ககோண்டனவயும் ேிக ரவகேோைனவயுேோை
குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டுச் கசன்றோன்.
தன் தந்னதனயக் கோக்க விரும்பியவனும், அவனுக்கு முழுனேயோை

கவற்றினய விரும்பியவனும், முனறயோை ரநோன்புகனளக்
ககோண்டவனுேோை திருஷ்டத்யும்ைைின் ேகன் க்ஷத்ரதர்ேன் சிவப்பு
குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டுச் கசன்றோன்.
சிகண்டியின் ேகன் க்ஷத்ரரதவன், நன்கு அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும்

தோேனர இதழ்களின் நிறத்னதக் ககோண்டனவயும், தூய கவண் கண்கனளக்
ககோண்டனவயுேோை குதினரகனளத் தூண்டியபடி (துரரோணனர எதிர்த்துச்)
கசன்றோன் [2].
[2] இந்தப் பதிவின் கீ ரை இன்னுகேோருமுனறயும் க்ஷத்ரரதவன்

குறிப்பிடப்படுகிறோர். [5]ம் அடிக்குறிப்பில் அனதக் கோணைோம்.
துரரோண பர்வம் பகுதி 21ல் க்ஷத்ரரதவன் துரரோணரோல்
வழ்த்தப்பட்டதோக
ீ ஒரு குறிப்பு உண்டு. அங்ரக அவன்
ககோல்ைப்பட்டோைோ என்பது கதளிவோகத் கதரியவில்னை.
கோம்ரபோஜ இைத்னதச் ரசர்ந்தனவயும், பச்னசக்கிளியின்

இறகுகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை அைகிய குதினரகள் நகுைனைச்
சுேந்தபடிரய உேது பனடனய ரநோக்கி ரவகேோக ஓடிை.
ரேகங்கனளப் ரபோன்ற கருனே நிறம் ககோண்ட ரகோபக்கோரக் குதினரகள், ஓ!

போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, கனணகளோல் குறிபோர்த்தபடி நிற்கும்
கவல்ைப்பட முடியோத துரரோணனர எதிர்த்து உத்தேகஜௌனசச் சுேந்து
கசன்றை.
கோற்னறப் ரபோன்ற ரவகம் ககோண்டனவயும், {தித்திரி என்ற

பறனவனயப் ரபோன்ற} பைவண்ண ரவறுபோடுகனளக் ககோண்டனவயுேோை

குதினரகள், உயர்த்தப்பட்ட ஆயுதங்கனளக் ககோண்ட சகோரதவனை அந்தக்

கடும்ரபோருக்குச் சுேந்து கசன்றை.
கபரும் மூர்க்கம் ககோண்டனவயும், கோற்னறப் ரபோன்ற ரவகத்னதக்

ககோண்டனவயும், தந்த நிறத்தோைோைனவயும், கழுத்தில் கருப்பு நிற பிடரி
ேயிர் ககோண்டனவயுேோை குதினரகள் அந்த ேைிதர்களில் புைியோை
யுதிஷ்டிரனைச் சுேந்து கசன்றை. கோற்றின் ரவகம் ககோண்டனவயும், தங்க
ஒப்பனையோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை தங்கள் குதினரகளில்
சுேக்கப்பட்ட வரர்கள்
ீ பைர் யுதிஷ்டிரனைப் பின்கதோடர்ந்து கசன்றைர்.
தன் தனைக்குப் பின் தங்கக் குனட ஏந்தப்பட்டவனும், (யுதிஷ்டிரனைப்

பின்கதோடர்ந்த) பனடவரர்கள்
ீ அனைவரோலும் சூைப்பட்டவனுேோை
போஞ்சோைர்களின் அரசத் தனைவன் துருபதன் ேன்ைனுக்கு
{யுதிஷ்டிரனுக்குப்} பின்ரை இருந்தோன். ேன்ைர்கள் அனைவரிலும் சிறந்த
வில்ைோளியோை கசௌதோபி {துருபதன்}, அனைத்து ஒைிகனளயும் தோங்கிக்
ககோள்ளவல்ை அைகிய குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டுச் கசன்றோன் [3].
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த வரி, “சிறந்த வில்ைோளியோை

துருபதன் கநற்றியில் கவள்னளச் சுட்டிகரளோடு
கூடியனவயும், கபோன்ேயேோை பிடரி ேயிர்களும்
ரரோேங்களும் ககோண்டனவயும், ேஞ்சள் பட்டுக்கு ஒப்போை
நிறமுள்ளனவகளும், ரபோரில் எல்ைோச் சப்தங்கனளயும்
கபோறுக்கின்றனவகளுேோை குதினரகரளோடு அரசர்களுக்கு
ேத்தியில் பயேற்றவைோக எதிர்த்து நின்றோன்” என்றிருக்கிறது.
கபரும் ரதர்வரர்கள்
ீ அனைவருடன் விரோடன் முன்ைவனை
{துருபதனைத்} கதோடர்ந்தோன்.
தங்கள் தங்கள் துருப்புகளோல் சூைப்பட்ட னகரகயர்கள், சிகண்டி,

திருஷ்டரகது ஆகிரயோர் ேத்ஸ்யர்களின் ஆட்சியோளனை {விரோடனைப்}
பின் கதோடர்ந்து வந்தைர்.
விரோடனைச் சுேந்து ககோண்டிருந்தனவயும், போதிரி ேைர்களின்

(கவளிர் சிவப்பு) வண்ணத்திைோைனவயுேோை சிறந்த குதினரகள் ேிக
அைகோகத் கதரிந்தை.
ேஞ்சள் நிறத்திைோைனவயும், தங்க ஆரங்களோல்

அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை ரவகேோை குதினரகள் ேத்ஸ்யர்களின்
அரசத் தனைவனும், எதிரிகனளக் ககோல்பவனுேோை விரோடைின் ேகனை

(உத்தரனை) ேிக ரவகேோகச் சுேந்து கசன்றை [4].
[4] பீஷ்ே பர்வம் பகுதி 47-ல் http://mahabharatham. arasan.

info/2015/10/Mahabharatha-Bhishma-Parva-Section-047b. html
சல்ைியைோல் உத்தரன் ககோல்ைப்பட்டோன். இங்ரக ேீ ண்டும்
அவன் கபயர் ேனறமுகேோகக் குறிப்பிடப்படுகிறது.
ஒருரவனள முன்பு சுேந்தது இப்ரபோது கசோல்ைப்படுகிறரதோ
என்ைரவோ…
ஐந்து ரககயச் சரகோதரர்களும் அடர் சிவப்பு {இந்திர ரகோபக பூச்சியின்}

நிறத்திைோை குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டைர். தங்கம் ரபோன்ற கோந்தினயக்
ககோண்டவர்களும், சிவப்புக் ககோடிேரங்கனளக் ககோண்டவர்களும், தங்க
ஆரேணிந்தவர்களும், ரபோரில் சோதித்தவர்களுேோை அந்த வரர்கள்
ீ {ரககயச்
சரகோதரர்கள்} அனைவரும், கவசங்கனள அணிந்து ககோண்டு ரேகங்கனளப்
ரபோைரவ கனணகளின் ேனைனயப் கபோைிந்து ககோண்டு கசன்றைர்.
தும்புருவோல் ககோனடயோக அளிக்கப்பட்டனவயும், சுடப்படோத

ேண்போனையின் நிறம் ககோண்டனவயுேோை சிறந்த குதினரகள் அளவிைோ
சக்தி ககோண்ட போஞ்சோை இளவரசன் சிகண்டினயச் சுேந்தை. கேோத்தேோக,
போஞ்சோை குைத்தின் வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ பைிகரண்டோயிரம் {12000}
ரபர் ரபோருக்குச் கசன்றைர். அவற்றில், ஆறோயிரம் {6000} ரபர் சிகண்டினயப்
பின்கதோடர்ந்தைர்.
ேோன் ரபோைப் பைவித நிறங்கனளக் ககோண்ட உற்சோகேோை

குதினரகள் ேைிதர்களில் புைியோை சிசுபோைைின் ேகனை
{திருஷ்டரகதுனவச்} சுேந்தை. கபரும் பைம் ககோண்டவனும், ரபோரில்
வழ்த்தப்படக்
ீ கடிைேோைவனும், ரசதிகளில் கோனளயுேோை திருஷ்டரகது
பல்ரவறு வண்ணங்கனளக் ககோண்ட கோம்ரபோஜக் குதினரகளோல்
சுேக்கப்பட்டோன்.
சிந்து இைத்னதச் ரசர்ந்தனவயும், அைகிய அங்கங்கனளக்

ககோண்டனவயும் னவக்ரகோலும், புனகயும் கைந்த நிறமுள்ளனவயுேோை
சிறந்த குதினரகள் னகரகய இளவரசைோை பிருஹத்க்ஷத்ரனை ரவகேோகச்
சுேந்து கசன்றை.
தூய கவண்கண்கனளக் ககோண்டனவயும், தோேனரயின் நிறத்னதக்

ககோண்டனவயும், போல்ஹீகர்களின் நோட்டில் பிறந்தனவயும்,

ஆபரணங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை குதினரகள் சிகண்டியின்

ேகைோை துணிச்சல்ேிக்க க்ஷத்ரரதவனைச் சுேந்து கசன்றை [5].
[5] சிகண்டியின் ேகன் க்ஷத்ரரதவன் இரண்டோம் முனறயோகக்

குறிப்பிடப்படுகிறோன். [2]ம் அடிக்குறிப்பில் அனதக் கோணைோம்.
தங்க ஒப்பனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டு, சிவப்புப் பட்டின் வண்ணம்

ககோண்ட அனேதியோை குதினரகள் ரபோரில் எதிரிகனளக் ககோல்பவைோை
ரசைோபிந்துனவச் சுேந்தை.
ககோக்குகளின் நிறம் ககோண்ட சிறந்த குதினரகள், இளனே

நினறந்தவனும், கேன்னேயோைவனும், வைினேேிக்கத் ரதர்வரனுேோை
ீ
கோசிகள் ேன்ைைின் {அபிபூவின்} ேகனைப் {விபுனவப்} ரபோரில் சுேந்தை.
ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, ேரைோ ரவகம் ககோண்டனவயும்,

ஓட்டுநருக்கு ேிகவும் கீ ழ்ப்படிந்து நடப்பனவயும், கருப்புக் கழுத்துகள்
ககோண்டனவயுேோை கவண்ணிறக் குதினரகள் இளவரசன்
பிரதிவிந்தியனைச் சுேந்தை.
அர்ஜுைன் ேகைோை சுதரசோேனை [6] {உளுந்துப் பூ ரபோன்ற}

கவளிர்ேஞ்சள் நிறம் ககோண்ட குதினரகள் சுேந்தை. சுதரசோேனை
அர்ஜுைன் ரசோேைிடம் {சந்திரைிடம்} இருந்து அனடந்தோன். உதரயந்து
என்ற கபயரில் அனைக்கப்படும் குருக்களின் நகரத்தில் அவன் {சுதரசோேன்}
பிறந்தோன். ஆயிரம் சந்திரன்களின் கோந்தினயக் ககோண்ட அவன்
ரசோேகர்களின் சனபயில் கபரும் புகனை கவன்றதோல் சுதரசோேன் என்று
அனைக்கப்படைோைோன்.
[6] ஆதிபர்வம் பகுதி 223ன்படி சுதரசோேன் பீேைின் ேகைோவோன்.

ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் கங்குைினயப் ரபோைரவ
இவன் போர்த்தைின் ேகன் என்ரற குறிக்கப்படுகிறது. ரவகறோரு
பதிப்பில் இந்த இடத்தில் இவன் பீேைின் ேகன் என்ரற
குறிக்கப்படுகிறோன். அந்தப் பத்தி பின்வருேோறு, “உளுந்துப்
பூவின் நிறமுள்ள குதினரகள் ரபோர்க்களத்தில் கபரும்பைம்
ககோண்டவனும், ரபோர்வரர்களுள்
ீ தனைவனும், பீேரசைைின்
ேகனுேோை அந்தச் சுதரசோேனைச் சுேந்தை. ககௌரவர்களின்
உதரயந்து எனும் கபயர் ககோண்ட அந்தப் பட்டணத்தில்
ரசோேைனதனயப் பிைியும்கபோழுது, ஆயிரம் சந்திரனுக்கு
ஒப்போைவைோகத் ரதோன்றிய கோரணத்திைோல் அந்தப் பீேைின்

ேகன் சுதரசோேன் என்ற கபயரோல் அனைக்கப்பட்டோன்” என்று

இருக்கிறது. எைரவ, கங்குைியிலும், ேன்ேதநோததத்தரின்
பதிப்பிலும் இது பினையோகச் கசோல்ைப்பட்டுள்ளது. சுதரசோேன்
பீேைின் ேகரை.
சோை ேைர்கனளப் ரபோன்ரறோ, கோனைச் சூரியனைப் ரபோன்ரறோ நிறம்

ககோண்ட குதினரகள், அனைத்துப் புகழுக்கும் தகுந்த நகுைைின் ேகன்
சதோை ீகனைச் சுேந்தை.
தங்க ஒப்பனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், ேயில் கழுத்தின்

நிறத்திைோைனவயுேோை குதினரகள் ேைிதர்களில் புைியும், (பீேைின்
மூைேோை) [7] திகரௌபதியின் ேகனுேோை சுருதகர்ேனைச் சுேந்தை.
[7] இங்கும் தவறு ரநர்ந்திருக்கிறது. ஆதிபர்வம் பகுதி 223ன் படி

சுருதகர்ேன் அர்ஜுைைின் ேகைோவோன்.
ேீ ன்ககோத்திகளின் {கோனடயுனடய சிறகின்} நிறத்திைோை சிறந்த குதினரகள்,

கல்விக்கடைோை போர்த்தனைப் ரபோன்றவைோை திகரௌபதியின் ேகன்
சுருதகீ ர்த்தினய [8] அந்தப் ரபோரில் சுேந்தை.
[8] ஆதிபர்வம் பகுதி 223ன் படி போண்டவர்கள் மூைம் திகரௌபதி

கபற்ற பிள்னளகளின் கபயர்கள் பின்வருேோறு: பிரதிவிந்தியன்
யுதிஷ்டிரனுக்கும், சுதரசோேன் விருரகோதரனுக்கும்
{பீேனுக்கும்}, சுரூதகர்ேன் அர்ஜுைனுக்கும், சதோை ீகன்
நகுைனுக்கும், சுரூதரசைன் சகோரதவனுக்கும் பிறந்தோர்கள்.
ரேரை குறிப்பிடப்படும் பட்டியைில் சகோரதவைின் ேகைோை
சுரூதரசைைின் கபயர் ேட்டும் விடுபட்டிருக்கிறது. இங்ரக
குறிப்பிடப்படும் சுருதகீ ர்த்தி அர்ஜுைைின் ேகன் என்று
இன்னும் ஒன்றிரண்டு பகுதிகளில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது.
ரபோரில் கிருஷ்ணனுக்கும், போர்த்தனுக்கும் {அர்ஜுைனுக்கும்}

ஒன்றனர ேடங்கு ரேைோைவன் என்று கருதப்பட்ட இனளஞைோை
அபிேன்யுனவப் ேஞ்சள்பழுப்பு நிறக் குதினரகள் சுேந்தை.
திருதரோஷ்டிர ேகன்களுக்கு ேத்தியில் (தன் சரகோதரர்கனளக்

னகவிட்டு) போண்டவர்களின் தரப்னப அனடந்த ஒரர வரைோை
ீ யுயுத்சுனவப்
ரபோரில் {தோேனர நிறத்தோைோை} கபரும் குதினரகள் சுேந்தை.

பருத்தனவயும், நன்கு அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும் (உைர்ந்த)

கநற்கதிரின் நிறத்தோைனவயுேோை குதினரகள் அந்தப் பயங்கரப் ரபோரில்
கபரும் சுறுசுறுப்புடன் இருந்த வோர்த்தரக்ஷேினயச் சுேந்தை.
கருப்புக் கோல்கனளக் ககோண்டனவயும், தங்கத்தோைோை ேோர்புக்

கவசங்கள் தரித்தனவயும், ஓட்டுநருக்கு ேிகவும் கீ ழ்ப்படிபனவயுேோை
குதினரகள் இளனே நிரம்பிய கசௌசித்தினயப் ரபோரில் சுேந்தை.
தங்கக் கவசங்களோல் முதுகு ேனறக்கப்பட்டனவயும், தங்க

ஆரங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், சிவப்புப் பட்டின்
நிறத்தோைோைனவயுேோை குதினரகள் ஸ்ரரணிேோனைச் சுேந்தை [9].
[9] இதன் பிறகு, ரவகறோரு பதிப்பில், “கபோன்ேோனைகள்

அணிந்தனவயும், அைகோைனவயும்,
கபோற்ரசணங்கட்டியனவயும், நன்கு
அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை குதினரகள், புகைத்தக்கவனும்,
ேைிதர்களில் சிறந்தவனுேோை கோசிரோஜனைத் {அபிபூனவத்}
தோங்கிை” என்றிருக்கிறது.
சிவப்பு நிறத்தோைோை குதினரகள், கதய்வக

ீ ரவதங்கனளயும், ஆயுத
அறிவியைிலும் சோதித்து முன்ரைறும் சத்யத்ருதினயச் சுேந்தை.
(போண்டவப் பனடயின்) பனடத்தனைவனும், துரரோணனரத் தன்

பங்கோகக் ககோண்ட போஞ்சோைனுேோை திருஷ்டத்யுேைன், புறோக்களின்
வண்ணத்திைோை குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டோன்.
சத்யத்ருதி, கசௌசித்தி, ஸ்ரரணிேோன், வசுதோைன் [10], கோசி

ஆட்சியோளைின் {அபிபூவின்} ேகன் விபு ஆகிரயோர் அவனை
{திருஷ்டத்யும்ைனைப்} பின்கதோடர்ந்தைர். இவர்கள் தங்க ஆரங்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், கோம்ரபோஜ இைத்தில் சிறந்தனவயுேோை
ரவகேோை குதினரகனளக் ககோண்டிருந்தைர்.
[10] துரரோண பர்வம் பகுதி 21ல் துரரோணர் வசுரதவனை

{வசுதோைனைக்} ககோன்றதோக குறிப்பு உண்டு. இருவரும்
ஒருவரோ என்பது கதரியவில்னை.
யேனுக்ரகோ, னவஸ்ரவணனுக்ரகோ {குரபரனுக்ரகோ} ஒப்போன்

இவர்கள் ஒவ்கவோருவரும், பனகயணியின் வரர்களின்
ீ இதயங்கனள
அச்சத்தோல் பீடித்தப்படி ரபோரில் முன்ரைறிச் கசன்றைர்.
கோம்ரபோஜ நோட்னடச் ரசர்ந்தவர்களும், எண்ணிக்னகயில் ஆறோயிரம்

{6000} ககோண்டவர்களுேோை பிரபத்ரகர்கள், ஒன்றோகரவ சோகத் தீர்ேோைித்து
ஆயுதங்கனள உயர்த்திக் ககோண்டு, தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும்,
பல்ரவறு நிறங்களிைோை சிறந்த குதினரகனளக் ககோண்டனவயுேோை
ரதர்களில், விற்கனள வனளத்துத் தங்கள் கனணகளின் ேனைகளோல்
எதிரிகனள நடுங்கச் கசய்தபடி திருஷ்டத்யும்ைனைப் பின்கதோடர்ந்தைர்.
அைகிய தங்க ஆரங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும் பழுப்புப் பட்டு

நிறம் ககோண்டனவயுேோை சிறந்த குதினரகள் ரசகிதோைனை உற்சோகேோகச்
சுேந்தை.
அர்ஜுைைின் தோய்ேோேனும், குந்தி ரபோஜன் [11] என்றும்

அனைக்கப்பட்டவனுேோை புருஜித் வோைவில்ைின் நினறத்தோைோை சிறந்த
குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டு வந்தோன்.
[11] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரிகள், “குந்திரபோஜன்

இந்திரோயுதத்துக்குச் சேேோை நிறமுள்ள சிறந்த
குதினரகரளோடு வந்தோன். சவ்யசச்சினுக்கு {அர்ஜுைனுக்குத்}
தோய்ேோேைோை புருஜித்தும் நல்ை குதினரகரளோடு வந்தோன்”
நட்சத்திரங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட வோைத்தின் நிறம் ககோண்ட

குதினரகள் ரபோரில் ேன்ைன் ரரோசேோைனைச் சுேந்தை [12].

பின்வருேோறு, “பைவித வண்ணங்கனளக் ககோண்டனவயும்,
கறுத்துக் கோல்கனளக் ககோண்டனவயும், தங்க
ரவனைப்போடுகனளக் ககோண்ட விரிப்புகனளக்
ககோண்டனவயுேோை சிறந்த குதினரகள், ஜரோசந்திைின்
ேகைோை சகோரதவனைச் சுேந்தை. தோேனரத் தண்னடகயோத்த
நிறம் ககோண்டனவயும், ரவகத்தில் பருந்துக்கு
ஒப்போைனவயுேோை சிறந்த குதினரகள் சுதர்ேனைச் சுேந்தை.
சிவப்பு ேோைின் {முயல் இரத்த} நிறத்தோைோைனவயும், தங்கள்

உடல்களில் கவள்னள இனைகனளக் ககோண்டனவயுேோை குதினரகள்,
ரகோபதியின் ேகைோை போஞ்சோை இளவரசன் சிங்கரசைனைச் சுேந்தை.

போஞ்சோைர்களில் புைியோை ஜைரேஜயன் என்ற கபயரோல்

அறியப்பட்டவன், எள்ளு ேைர்களின் நிறத்தோைோை சிறந்த குதினரகனளக்
ககோண்டிருந்தோன்.
ரவகமுள்ளனவயும், கபரியனவயும், அடர்நீை நிறம்

ககோண்டனவயும் தங்க ஆரங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், தயிர்
நிறத்தோைோை முதுனகக் ககோண்டனவயும், சந்திரைின் நிறத்தோைோை
முகங்கனளக் ககோண்டனவயுேோை குதினரகள் கபரும் ரவகத்துடன்
போஞ்சோைர்களின் ஆட்சியோளனை {துருபதனைச்} சுேந்து கசன்றை.
அைகிய தனைகனளக் ககோண்டனவயும், துணிச்சல்ேிக்கனவயும்,

நோணல் தண்டுகனளப் ரபோன்றனவயும் (கவண்னேயோைனவயும்),
ஆகோயத்துக்ரகோ, தோேனரக்ரகோ ஒப்போை கோந்தினயக் ககோண்டனவயுேோை
குதினரகள் தண்டதோரனைச் சுேந்தை.
கவளிர் பழுப்பு நிறம் ககோண்டனவயும், எைினயப் ரபோன்ற நிறத்னத

முதுகில் ககோண்டனவயும், கசருக்கோல் கழுத்துகள்
உயர்த்தப்பட்டனவயுேோை குதினரகள் ரபோரில் வியோக்கிரதத்தனைச்
கருப்புப் புள்ளிகனளக் ககோண்ட குதினரகள் ேைிதர்களில் புைியும்,

போஞ்சோை இளவரசனுேோை சுதன்வோனைச் சுேந்தை.
இந்திரைின் இடிக்கு {வஜ்ரத்துக்கு} ஒப்போகப் கபரும் மூர்க்கம் {ரவகம்}

ககோண்டனவயும், இந்திரரகோபகங்களின் நிறம் ககோண்டனவயும்,
பைவண்ணங்களில் திட்டுக்கனளக் ககோண்டனவயுேோை அைகிய
குதினரகள் சித்திரோயுதனைச் சுேந்தை.
தங்க ஆரங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், சக்கரவோகப்

பறனவயின் நிறம் ககோண்ட வயிறுகனளக் ககோண்டனவயுேோை குதினரகள்
ரகோசைர்கள் ேன்ைைின் ேகன் சுக்ஷத்திரனைச் சுேந்தை.
அைகியனவயும், கபரும் உடல்பனடத்தனவயும், பைவண்ணங்கனளக்

ககோண்டனவயும், ேிகுந்த பணிவுள்ளனவயும், தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை உயரேோை குதினரகள் ரபோரில்
சோதித்தவைோை சத்யதிருதினயச் சுேந்தை.
சுக்ைன், ஒரர கவள்ளி நிறத்தோைோை ககோடிேரம், கவசம், வில் ேற்றும்

குதினரகளுடன் ரபோரில் முன்ரைறிைோன்.
கடற்கனரப் பகுதிகளில் பிறந்தனவயும், சந்திரனைப் ரபோன்ற

கவண்ணிறம் ககோண்டனவயுேோை குதினரகள், கடும் சக்தி ககோண்டவைோை
சமுத்ரரசைன் ேகன் சந்திரரசைனைச் சுேந்தை.
நீைத் தோேனரயின் நிறம் ககோண்டனவயும், தங்க ஆபரணங்களோல்

அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், அைகிய ேைர்ேோனைகள் தரித்தனவயுேோை
ரேன்னேயோை குதினரகள் ரபோரில் அைகிய ரதனரக் ககோண்ட னசப்யனைச்
{சிபியின் ேகைோை சித்திரரதனைச்} சுேந்தை.
கைோய ேைரின் நிறம் ககோண்டனவயும், கவள்னள ேற்றும் சிவப்பு

இனைகனளக் ககோண்டனவயுேோை குதினரகள் ரபோரில் தடுப்பதற்குக்
கடிைேோை ரதரசைனைச் சுேந்தை.
ேைிதர்களில் துணிச்சல்ேிக்கவன் என்று கருதப்படுபவனும்

படச்சரர்கனள {அசுரர்கனளக்} ககோன்றவனுேோை அந்த ேன்ைனை {?}
கவள்னளக் குதினரகள் சுேந்தை.
கின்சுக {பைோச ேர} ேைர்களின் நிறம் ககோண்ட குதினரகள், அைகிய

ேோனைகள் தரித்தவனும், அைகிய கவசம், ஆயுதங்கள் ேற்றும்
ககோடிேரத்னதக் ககோண்டவனுேோை சித்திரோயுதனைச் சுேந்தை.
ஒரர நீை நிறம் ககோண்ட குதினரகள், ககோடி, வில், கவசம் ேற்றும்

ககோடிேரத்துடன் ேன்ைன் நீைன் ரபோரில் முன்ரைறிைோன்.
பல்ரவறு விதேோை ரத்திைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட வரூதம்

{ரதர்க்கூடு}, ககோடிேரம் ஆகியவற்னறக் ககோண்டவனும் அைகிய
குதினரகனளயும், ககோடினயயும் ககோண்ட சித்திரன் ரபோரில்
முன்ரைறிைோன்.
தோேனர நிறத்தோைோை சிறந்த குதினரகள், ரரோசேோைைின் ேகன்

ரஹேவர்ணனைச் சுேந்தை.
அனைத்து வனக ஆயுதங்கனளத் தோங்கவல்ைனவயும், ரபோரில்

துணிச்சல்ேிக்கச் சோதனைகனளச் கசய்தனவயும், நோணைின் நிறத்தோைோை
முதுககலும்பு பத்திகள் ககோண்டனவயும், கவண்ணிற வினறப்னபகள்
ககோண்டனவயும், ரகோைி முட்னடயின் நிறம் ககோண்டனவயுேோை
குதினரகள் தண்டரகதுனவச் சுேந்தை.

வைினேேிக்கவனும், சக்தினயச் கசல்வேோகக் ககோண்டவனுேோை

போண்டியர்களின் ேன்ைன் சோரங்கத்வஜன், னவடூரியக் கற்களோைோை
கவசத்னதத் தரித்துக் ககோண்டு, தன் சிறந்த வில்னை வனளத்தபடி, சந்திரக்
கதிர்களின் நிறத்தோைோை குதினரகளில் துரரோணனர ரநோக்கி
முன்ரைறிைோன். அவைது நோடு {போண்டிய நோடு} பனடகயடுக்கப்பட்டு,
அவைது கசோந்தங்கள் தப்பி ஓடிய ரபோது, அந்தப்ரபோரில் கிருஷ்ணைோல்
அவைது {சோரங்கத்வஜைின்} தந்னத ககோல்ைப்பட்டோன். பிறகு, பீஷ்ேர்,
துரரோணர், ரோேர் {பரசுரோேர்}, கிருபர் ஆகிரயோரிடம் இருந்து ஆயுதங்கனள
{அஸ்திரங்கனள} அனடந்த இளவரசன் சோரங்கத்வஜன், ஆயுதங்களில்
{அஸ்திரங்களில்} ருக்ேி, கர்ணன், அர்ஜுைன் ேற்றும் அச்யுதனுக்கு
{கிருஷ்ணனுக்கு} இனணயோைவைோக ஆைோன். பிறகு அவன் துவோரனக
நகரத்னத அைித்து, முழு உைகத்னதயும் {தைக்கு} அடிபணியச் கசய்ய
விரும்பிைோன். எைினும், அவனுக்கு நன்னே கசய்ய விரும்பிய
விரவகமுள்ள அவைது நண்பர்கள், அவ்வைிக்கு எதிரோக அவனுக்கு
ஆரைோசனை வைங்கிைர். அவன் {சோரங்கத்வஜன்}, பைிகயண்ணங்கள்
அனைத்னதயும் னகவிட்டுவிட்டுத் தன் ஆட்சிப்பகுதிகனள இப்ரபோது
ஆண்டுவருகிறோன். போண்டியர்களின் ேன்ைைோை அந்தச்
சோரங்கத்வஜனைப் பின்கதோடர்ந்த முக்கியத் ரதர்வரர்கள்
ீ ஒரு ைட்சத்து
நோற்பதோயிரம் {1, 40, 000} ரபனர அட்ரூஸ ேைரின் {Atrusa flower} {?} நிறம்
{பித்தனளயின் நிறேோக இருக்க ரவண்டும்} ககோண்ட குதினரகள் சுேந்தை
[13].
[13] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்தப் பத்தி, “ரகசவைோரை அரசைோை

தன் தந்னதயும் ரபோரில் ககோல்ைப்பட்டுப் பிறகு
போண்டியர்களுனடய கபோடபுரமும் பிளக்கப்பட்டு
உறவிைர்களும், தங்கள் தங்கள் இடங்கனள விட்டுத் தப்பி
ஓடிப் ரபோை சேயத்தில், பீஷ்ேரிடத்திைிருந்தும், அவ்வோரற
துரரோணரிடத்திைின்றும், பரசுரோேரிடத்திைின்றும்,
கிருபோச்சோரியரிடத்திைின்றும் அஸ்திரங்கனளப் கபற்று, அந்த
அஸ்திரங்களோரை ருக்ேி, கர்ணன், அர்ஜுைன், அச்சுதன்
இவர்கரளோடு ஒப்புனேனயப் கபற்றுத் துவோரனகனய நோசம்
பண்ணுவதற்கும், பூேி முழுனதயும் கவல்வதற்கும்
விரும்பிைவனும், கற்றறிந்தவர்களோை நண்பர்களோல்
நன்னேனயக் கருதி அவ்வித முயற்சியிைிருந்து
தடுக்கப்பட்டுத் கதோடர்ச்சியோை னவரத்னத விட்டுத் தன்
ரோஜ்யத்னத ஆண்டுவருகிறவனும், பைசோைியுேோை
சோகரத்வஜப் போண்டியன் சந்திரக் கிரணங்கள் ரபோன்ற
நிறமுள்ளனவகளும், னவடூரியேினைத்த விரிப்புகளோல்

மூடப்பட்டனவயுேோை குதினரகரளோடு, பரோக்கிரேகேன்கிற
கபோருனளக் னகப்பற்றித் திவ்யேோை தனுனச நோகணோைி
கசய்து ககோண்டு துரரோணனர எதிர்த்து வந்தோன். பித்தனள
ரபோன்ற நிறமுனடய குதினரகள், போண்டியனைப்
பின்கதோடர்ந்து வருகின்ற ைக்ஷத்து நோற்பதிைோயிரம் சிறந்த
ரதரோளிகனளத் தோங்கிை” என்றிருக்கிறது.
பல்ரவறு வண்ணங்களிைோைனவயும், பல்ரவறு விதங்களிைோை

சக்திகனளக் ககோண்டனவயுேோை குதினரகள், வரைோை
ீ கரடோத்கசனைச்
கபரும் அளவிைோைனவயும், வைினேேிக்கனவயும், அரட்டோ

இைத்னதச் ரசர்ந்தனவயுேோை குதினரகள், போரதர்கள் அனைவரின்
கருத்துகனளயும் ஒதுக்கி, யுதிஷ்டிரன் ேீ து ககோண்ட ேதிப்பின் கோரணேோகத்
தன் விருப்பங்கள் அனைத்னதயும் னகவிட்டு, அவைிடம் {யுதிஷ்டிரைிடம்}
கசன்றவனும், தங்கத் ரதரில் இருந்தவனும், கண்கள் சிவந்தவனுேோை
வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டபிருஹந்தனைச் சுேந்தை.
தங்க நிறத்திைோை ரேன்னேயோை குதினரகள் ேன்ைர்களில்

முதன்னேயோை அறம் சோர்ந்த யுதிஷ்டிரனைப் பின்கதோடர்ந்து கசன்றை.

ேன்ைர்களின் ககோடிேரங்கள்!
- துரரோண பர்வம் பகுதி – 023ஆ
The standards of kings! | Drona-Parva-Section-023 b | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: வரர்கள்

ீ ஒவ்கவோருவரும் ககோண்ட ககோடிேரங்களின் தன்னேகள்
குறித்து விவரித்துச் கசோன்ை சஞ்சயன்; போண்டவர்கள் ககோண்டிருந்த விற்களின்
கபயர்கள்; களத்தில் ஆங்கோங்ரக நனடகபற்ற தைிப்ரபோர்கள் குறித்த வர்ணனை:
நகுைைின் ேகன் சதோை ீகைோல் ககோல்ைப்பட்ட பூதகர்ேன்; துரிரயோதைைின் தம்பி
பீேரதைோல் ககோல்ைப்பட்ட சோல்வன்...
{சஞ்சயன் திருதரோஷ்டிரைிடம் கதோடர்ந்தோன்}, “கதய்வக

ீ
வடிவங்கனளக் ககோண்ட கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை பிரபத்ரகர்கள்,
பல்ரவறு சிறந்த நிறங்களிைோை குதினரகளில் ரபோரிட முன்ரைறிைர்.
தங்கக் ககோடிேரங்கனளக் ககோண்ட அவர்கள் அனைவரும், ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, மூர்க்கேோகப் ரபோரோடத் தயோரோக இந்திரைின்
தனைனேயிைோை கசோர்க்கவோசிகளின் அம்சங்கனள
அணிந்துபீேரசைனுடன் முன்ரைறிைர். ஒன்று கூடியிருந்த அந்தப்
பிரபத்ரகர்களின் கூட்டம் திருஷ்டத்யும்ைைோல் ேிகவும் விரும்பப்பட்டது.
எைினும், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, பரத்வோஜர் ேகன்

{துரரோணர்}, வரர்கள்
ீ அனைவனரயும் கோந்தியில் விஞ்சிைோர். அவரது
ககோடிேரேோைது, ரேரை கருப்பு ேோைின் ரதோல் {கிருஷ்ணோஜிைம் ககோடி}
படபடக்க, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, அதில் இருந்த அைகிய
நீர்க்குடத்துடன் {கேண்டைத்துடன்} ேிக அைகோகத் கதரிந்தது.

பீேரசைைின் ககோடிேரேோைது, னவடூரியத்தோைோை கண்கனளக்

ககோண்டதும், கவள்ளியோைோைதுேோை கபரிய சிங்கத்னதக் ககோடியில்
ககோண்டு ேிகவும் பிரகோசேோகத் கதரிந்தது.
கபரும் சக்தியுனடய யுதிஷ்டிரைின் ககோடிேரேோைது, ரகோள்கள் சூை

இருக்கும் தங்கச் சந்திரனைக் ககோடியில் ககோண்டு ேிக அைகோகத் கதரிந்தது.
நந்தம் ேற்றும் உபநந்தம் என்று அனைக்கப்பட்ட அைகிய இரண்டு கபரிய
ேிருதங்கங்கள் அதனுடன் கட்டப்பட்டிருந்தை. இயந்திரங்களோல்
இயக்கப்பட்ட இனவ [1] ரகட்பவர் அனைவரின் ேகிழ்ச்சினயயும்
அதிகரிக்கும் சிறந்த இனசனய உண்டோக்கிை.
[1] இது கவைிக்கத்தக்கது தோைியங்கி ேிருதங்கங்கள் அந்தக்

கோைத்தில் இருந்திருக்கின்றை.
எதிரிகனள அச்சுறுத்தும் வனகயில் உயரேோைதும்

கடுனேயோைதுேோை நகுைைின் ரதரில் கபோருத்தப்பட்டிருந்த
ககோடிேரேோைது, தங்கத்தோைோை முதுனகக் ககோண்ட சரபத்னதக் ககோடியில்
தோங்கியிருந்தது.
ேணிகளுடன் கூடிய அைகிய கவள்ளி அன்ைப்பறனவயும், எதிரியின்

துயரத்னத அதிகரிக்கும் பயங்கரேோை ககோடியும் சகோரதவைின்
ககோடிேரத்தில் கோணப்பட்டது.
திகரௌபதியின் ேகன்கள் ஐவரின் ககோடிேரங்களும் தர்ேன், ேோருதன்,

சக்ரன் {இந்திரன்}, அசுவிைி இரட்னடயர்கள் ஆகிரயோரின் அற்புதேோை
வடிவங்கனளக் ககோண்ட ககோடினயச் சுேந்திருந்தை.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, இனளஞைோை அபிேன்யுவின் ரதரில்

புடம்ரபோட்ட தங்கம் ரபோைப் பிரகோசிக்கும் தங்க ேயினைத் தோங்கிய
ககோடினயக் ககோண்ட அற்புதக் ககோடிேரம் ஒன்று இருந்தது.
கரடோத்கசைின் ககோடிேரத்தில், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர} ஒரு

கழுகு பிரகோசேோக ேின்ைியது, அவைது குதினரகள், பைங்கோைத்தின்
ரோவணனுனடய குதினரகனளப் ரபோை நினைத்த இடங்களுக்குச் கசல்ை
வல்ைனவயோக இருந்தை.
யுதிஷ்டிரைின் கரங்களில் ேரஹந்திரம் என்று அனைக்கப்படும்

கதய்வக
ீ வில் இருந்தது, பீேரசைைின் னககளிரைோ, ஓ! ேன்ைோ வோயவ்யம்
என்று அனைக்கப்படும் கதய்வக
ீ வில் இருந்தது. மூன்று உைகங்களின்
போதுகோப்புக்கோகப் பிரம்ேன் ஒரு வில்னைப் பனடத்தோன். அந்த

அைிக்கமுடியோத கதய்வக
ீ வில்னை {கோண்டீவத்னதப்} பல்குைன்
{அர்ஜுைன்} ககோண்டிருந்தோன். னவஷ்ணவ வில்னை நகுைன்
ககோண்டிருந்தோன், அஸ்விைம் என்றனைக்கப்படும் வில்னைச் சகோரதவன்
கபௌைஸ்தியம் என்றனைக்கப்படும் பயங்கரேோை கதய்வக

ீ
வில்னைக் கரடோத்கசன் ககோண்டிருந்தோன்.
திகரௌபதியின் ேகன்கள் ஐவரோல் ககோள்ளப்பட்ட விற்களில்

ரத்திைங்களோை ஐந்து விற்களும் முனறரய, கரௌத்ரம் {ருத்திரன்},
ஆக்ரையம் {அக்ைி}, ககௌரபரயம் {குரபரன்}, யேயம் {யேன்}, கிரிசம்
{கிரிசன்} என்று அனைக்கப்பட்டை. கரௌத்ரம் என்று அனைக்கப்பட்டதும்,
விற்களில் சிறந்ததுேோை அற்புதேோை வில்ைோைது ரரோஹிணியின்
ேகைோல் {பைரோேைோல்} கபறப்பட்டது, பின்ைவன் {பைரோேன்}, உயர் ஆன்ே
சுபத்தினரயின் ேகைிடம் {அபிேன்யுவிடம்} ேைநினறவு ககோண்டு
அவனுக்ரக {அபிேன்யுவுக்ரக} அஃனத அளித்தோன்.
துணிச்சல் ேிக்க வரர்களுக்குச்

ீ கசோந்தேோை இனவயும், தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட இன்னும் பை ககோடிேரங்கள் அனைத்தும் அவர்களது
எதிரிகளின் அச்சத்னத அதிகரிப்பைவோகரவ இருந்தை.
துரரோணரோல் தனைனேதோங்கப்பட்ட பனடயோைது, எண்ணிக்னகயில்

ஒரு ரகோனைனயரயனும் ககோள்ளோேல், ஓ! ஏகோதபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
ஆகோயத்னதத் தடுக்கும் வனகயில் ஒன்றோக உயர்ந்த எண்ணற்ற
ககோடிேரங்களுடன் இருந்தனதக் கோண, ஓவியம் தீட்டும் துணியில் உள்ள
படங்கனளப் ரபோைரவ இருந்தது. ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, ரபோரில்
துரரோணனர ரநோக்கி வினரயும் துணிச்சல் ேிக்க வரர்களின்
ீ
கபயர்கனளயும், அவர்களது வம்சோவளினயயும் {ரகோத்திரங்கனளயும்},
ஒரு சுயம்வரத்தில் ரகட்கப்படுவனதப் ரபோைரவ நோங்கள் அங்ரக
ரகட்ரடோம் [2] [3].
[2] ஒரு ரபோர்வரன்

ீ ேற்கறோருவனைத் தோக்கும்ரபோது, அப்படித்
தோக்குவதற்கு முன்போக அவைது கபயனரயும், அவைது
வம்சோவளினயயும் கசோல்ை ரவண்டியது தவிர்க்க முடியோத
சடங்கோகும் என்று கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர். ரவகறோரு
பதிப்பிலும், ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் இந்த

இடத்திரைரய இந்தப் பகுதி {துரரோண பர்வம் பகுதி 23} முடிந்து

விடுகிறது.
[3] இதன்பிறகு கங்குைியில் இல்ைோததும் ரவகறோரு

பதிப்பிலும், ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் 24வது
அத்தியோயேோகக் கோணப்படுவதுேோை வர்ணனை
பின்வருேோறு:
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “சஞ்சயோ, விருரகோதரனை

{பீேனைத்} தனைனேயோகக் ககோண்டு ரபோரிட வந்த இந்த ேன்ைர்கள்
ரதவர்களுனடய பனடனயயும் துன்பேனடயச் கசய்வோர்கள். ேைிதன்
அதிர்ஷ்டங்களுடன் கூடியவைோகப் பிறக்கிறோன். அந்த
அதிர்ஷ்டத்திரைரய பற்பைவிதேோை எல்ைோப் பயன்போடுகளும்
கோணப்படுகின்றை. யுதிஷ்டிரன் நோட்னட விட்டுத் துரத்தப்பட்டு நீண்ட
கோைம் சனடயும், ேோன்ரதோலும் தரித்து வைத்தில் திரிந்து
ககோண்டிருந்தோன்; பின்பு உைகத்தோைறியப்படவும் இல்னை. அந்த
யுதிஷ்டிரரை என் பிள்னளகளின் அைிவின் கபோருட்டுப் கபரிய பனடனயயும்
ரபோர்க்களத்திற்குத் திருப்பிக் ககோண்டு வந்துவிட்டோன். இது கதய்வ
கசயரையன்றி ரவகறன்ை?
ேைிதன் புண்ணியத்ரதோடு ரசர்ந்ரத பிறக்கிறோகைன்பது நிச்சயம்.

அந்த ேைிதன் தோன் விரும்போேரை அந்தப் புண்ணியத்திைோல்
இழுக்கப்படுகிறோன். சூதோட்டேோகிய துயரத்னத அனடந்து யுதிஷ்டிரன்
துன்பப்படுத்தப்பட்டோைல்ைவோ? அந்த யுதிஷ்டிரரை ேறுபடியும்
அதிர்ஷ்டத்திைோல் நண்பர்கனளப் கபற்றோன். ஓ! சூதோ {சஞ்சயோ},
முற்கோைத்தில் புத்தியில்ைோதவைோை துரிரயோதைன் என்னை ரநோக்கி,
“ஐயோ, ரககயர்களிற்போதியும், கோசிகளில் போதியும், ரகோசை நோட்டவரும்,
ரசதி நோட்டவரில் போதியும் இன்னும் ேற்றுள்ள நோட்டவர்களும் என்னைரய
அனடந்துவிட்டைர். எைக்கு ேிகுதியோை பூேியிருக்கிறது. தர்ேைின்
ேகனுக்கு {யுதிஷ்டிரனுக்கு} அவ்வளவு இல்னை” என்று கசோன்ைோன்.
அந்தப் பனடயோல் நன்றோகக் கோக்கப்பட்ட துரரோணர் ரபோர்க்களத்தில்
திருஷ்டத்யும்ைைோல் ககோல்ைப்பட்டோர். அதிர்ஷ்டத்னதத் தவிர
ரவகறன்ை இருக்கிறது.
கபரும் னகவன்னேயுள்ளவரும், ரபோனரக் ககோண்டோடுபவரும்,

அஸ்திரவித்னதகளின் கனரகள் அனைத்னதயும் கண்டவருேோை
துரரோணனர ேன்ைர்களுக்கினடயில் எவ்விதேோை எதிரி அனடந்தோன்?

ேிகுந்த துயரத்னத அனடந்த நோன் ேிக்க ரேோசத்னத அனடந்ரதன்.

பீஷ்ேரும் துரரோணரும் ககோல்ைப்பட்டோர்கள் என்பனதக் ரகட்டு நோன்
உயிரரோடிருப்பதற்கு விரும்பவில்னை.
அப்போ! சூத! என்னை ேகைிடம் ரபரோனசயுள்ளவன் என்று நன்கு

அறிந்த விதுரன் கசோன்ைனவகயல்ைோம் என்ைோலும், துரிரயோதைைோலும்
அனடயப்பட்டை. அப்போ! ககோடூரைோை துரிரயோதைனை ேட்டும் இைந்து
ேற்ற ேகன்கனள ேிச்சேோக்க விரும்புரவைோகில் அனைவரும் ேரணத்னத
அனடய ேோட்டோர்கள். எந்த ேைிதன் தர்ேத்னதவிட்டுப் கபோருனளப்
பிரதோைேோகக் ககோள்வோரைோ அவன் இவ்வுைகத்தில் குனறனவ
அனடகிறோன்; அற்பத்தன்னேனயயும் அனடகிறோன்.
இப்ரபோதும் அைிவனடந்த இந்த நோடு, துரரோணர் ககோல்ைப்பட்டும் கூட

ேிகுந்திருக்கப் ரபோவதோக நோன் எண்ணவில்னை.
கபோறுனேயுனடயவர்களும், ேைிதர்களில் சிறந்தவர்களுேோை எவர்கனள
எப்கபோழுதும் அண்டிப் பினைக்கிரறோரேோ அப்படிப்பட்ட கபோறுப்புள்ள
துரரோணரும் பீஷ்ேரும் கோைம் கசன்ற பிறகு, (நம்ேவர்கள்) எவ்விதேோக
ேிகுந்திருப்போர்கள்? எவ்வோறு ரபோர் நடந்தகதன்பனத விளக்கேோகரவ
எைக்குச் கசோல். எவர்கள் ரபோரிட்டோர்கள்? எவர்கள் தடுத்தைர்? எந்த
அற்பர்கள் பயத்தோல் ஓடிைர்? வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ தைஞ்சயன்
{அர்ஜுைன்} எனத எனதச் கசய்தோரைோ அனத அனதயும் எைக்குச் கசோல்.
எதிரியோய் இருக்கும் அந்த அர்ஜுைைிடத்திலும் அந்த
விருரகோதரைிடத்திலும் {பீேைிடத்திலும்} நேக்கு அதிகப் பயமுண்டு.
சஞ்சயோ! போண்டவர்கள் (ரபோரிடத்} திரும்பியவந்தவுடன் ேிகுந்திருக்கிற
என்னுனடய பனடனய ேிகவும் பயங்கரேோகக் ரகடு எவ்விதம்
வினளந்தரதோ அனதயும் எைக்குச் கசோல். அப்போ, அப்கபோழுது (பனகவர்கள்)
திரும்பி வந்திருக்கும் கோைத்தில் உங்களுனடய ேைம் எவ்விதேிருந்தது?
நம்னேச் ரசர்ந்தவர்களுள் வரர்களோை
ீ எவர்கள், அங்ரக அவர்கனள
எதிர்த்தைர்” என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.
{இதுவனர ஓர் அத்தியோயேோகவும் {24ம் அத்தியோயேோகவும்}, அடுத்து

வருவது ேற்கறோரு அத்தியோயேோகவும் {25ம் அத்தியோயேோகவும்}
ரவகறோரு பதிப்பிலும், ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் உள்ளது}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்}, “போண்டவர்கள் ரபோருக்குத் திரும்பி

வந்தவுடன், ரேகங்களோல் சூரியன் ேனறக்கப்படுவது ரபோை அந்தப்
போண்டவ வரர்களோல்
ீ துரரோணர் ேனறக்கப்படுவது கண்டு எங்களுக்குப்

கபரிய அச்சமுண்டோயிற்று. ரேலும், அவர்களோல் ரேரை

எழுப்பிவிடப்பட்ட அதிகேோை தூசியோைது உம்முனடய பனடனய
ேனறத்துவிட்டது. பிறகு, போர்னவயோைது தனடப்பட்ட கபோழுது
துரரோணனர ேோண்டவரோகரவ நோங்கள் எண்ணிரைோம். ககோடூரேோை
கோரியத்னதச் கசய்ய எண்ணங்ககோண்டவர்களும், கபரிய
வில்னையுனடயவர்களும், வரர்களுேோை
ீ அந்தப் போண்டவ வரர்கனளக்
ீ
கண்டு துரிரயோதைன், “ேன்ைர்கரள, நீங்கள் உங்களுனடய ஆற்றலுக்கும்,
ஊக்கத்துக்கும், ஆண்னேக்கும் தக்கபடி, போண்டவர்களுனடய ரசனைனயத்
தகுந்த உபோயத்ரதோடு தடுத்து யுத்தம் கசய்யுங்கள்” என்று கசோல்ைி
வினரவோகத் தன் பனடனய ஏவிைோன்.
பிறகு, உம்முனடய குேோரைோை துர்ேர்ேணன், தூரத்தில்

பீேரசைனைக் கண்டு துரரோணருனடய உயினரக் கோப்போற்ற
விரும்பியவைோக (அவன் ேீ து) அம்புகனள இனறத்துக் ககோண்டு எதிர்த்து
வந்து ரபோர்க்களத்தில் யேன் ரபோைக் ரகோபங்ககோண்டு அம்புகளோரை
அவனையும் {பீேனையும்} மூடிைோன். அந்தத் துர்ேர்ேணனையும் பீேன்
அம்புகளோல் துன்பேனடயும்படி கசய்தோன். அப்ரபோது னககைந்த கபரிய
ரபோர் நடந்தது. கற்றறிந்தவர்களும் அடிக்கும் திறனேயுள்ளவர்களுேோை
அந்தச் சூரர்கள் அரசைோை துரிரயோதைைோல் கட்டனளயிடப்பட்டு
நோட்னடயும், ேரணப் பயத்னதயும் விட்டுப் ரபோர்க்களத்தில் எதிரிகனள
எதிர்த்து நின்றைர்.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கிருதவர்ேைோவன், துரரோணனர

எதிர்க்க எண்ணங்ககோண்டு வருகின்றவனும், ரபோரில் பிரகோசிப்பவனும்,
சிைியின் ரபரனுேோை சோத்யகினயத் தடுத்தோன். ரகோபங்ககோண்டவனும்,
சிைியின் ரபரனுேோை சோத்யகி, ரகோபங்ககோண்ட அந்தக் கிருதவர்ேனை
கனணேோரியோல் தடுத்தோன். ேதங்ககோண்ட யோனை ேதங்ககோண்ட
யோனைனய எதிர்ப்பது ரபோை, கிருதவர்ேனும் சோத்யகினய எதிர்த்தோன்.
பயங்கரேோை வில்னையுனடய சிந்து ேன்ைைோை கஜயத்ரதன்,

முயற்சியுள்ளவைோக வருகின்ற ேகோவில்ைோளியோை க்ஷத்ரவர்ேனைக்
கூர்னேயோை அம்புகளோரை துரரோணரிடத்தில் கசல்ைகவோட்டோேல்
தடுத்தோன். க்ஷத்ரவர்ேரைோ, சிந்துக்களின் ேன்னுனடய
{கஜயத்ரதனுனடய} ககோடினயயும், வில்னையும் அறுத்துக்
ரகோபங்ககோண்டு பத்துக் கனணகளோரை உயிர்நினைகள் அனைத்னதயும்
அடித்தோன். பிறகு அந்தச் னசந்தவன் {கஜயத்ரதன்} னகத்ரதர்ச்சியுள்ளவன்

ரபோை ரவறு வில்னை எடுத்துப் ரபோர்க்களத்தில் முழுவதும் இரும்பிைோற்

கசய்த அம்புகளோரை க்ஷத்ரவர்ேோனவ அடித்தோன்.
போண்டவர்களின் நன்னேக்கோக முயற்சி கசய்பவனும், கபரும்

ரதர்வரனும்,
ீ பரதக் குைத்தில் ரதோன்றியவனும், வரனுேோை
ீ யுயுத்சுனவ,
சுபோகு முயற்சிரயோடு துரரோணரிடத்திைின்று தடுத்தோன். யுயுத்சு,
பிரரயோகம் கசய்கின்ற சுபோகுவின் வில்ரைோடும், அம்புகரளோடுக்
கூடியனவகளும் பரிகோயுதம் ரபோன்றனவகளுேோை இரண்டு னககனளயும்
அரோவித் துனவந்தனவகளோை இரண்டு போணங்களோல் கவட்டிைோன்.
போண்டவர்களுள் சிறந்தவனும், தர்ேோத்ேோவுேோை ேன்ைன்

யுதிஷ்டிரனை ேத்ர ேன்ைன் சல்ைியன், கபோங்கிவரும் கபருங்கடனைக்
கனர தடுப்பது ரபோைத் தடுத்தோன். யுதிஷ்டிரரைோ உயிர்நினைகனளப்
பிளக்கின்ற பை கனணகனள அவன் ேீ து இனறத்தோன். ேத்ர
ேன்ைைோைவன் அறுபத்து நோன்கு {64} கனணகளோல் அந்தத் தர்ேைின்
ேகனை அடித்து அதிகேோகச் சிம்ேநோதம் கசய்தோன். போண்டவர்களுள்
மூத்தவைோை யுதிஷ்டிரன் அடிக்கடி சிம்ேநோதம் கசய்யும் ேத்ர நோட்டு
ேன்ைைின் {சல்ைியைின்} ககோடிேரத்னதயும், வில்னையும் இரண்டு
கனணகரள அறுத்தோன். பிறகு ேக்கள் ரபகரோைி எழுப்பிைர்.
அவ்வோரற, போஹ்ைிக நோட்டு ேன்ைன், பனடரயோடு ரசர்ந்து,

பனடரயோடு கூடி ஓடி வரும் ேன்ைன் துருபதனை அம்புகளோல் தடுத்தோன்.
பனடனய உனடயவர்களும், வயதில் முதர்ந்தவர்களுேோை
அவ்விருவருக்கும் ேதப்கபருக்குள்ளனவகளும் கபரிய யூதபதிகளுேோை
இரண்டு யோனைகளுக்கு யுத்தம் ரநருவது ரபோைக் ரகோரேோை அவ்வித
யுத்தம் நடந்தது" என்று இருக்கிறது. இதன் பிறகு அடியில் உள்ள
கசய்திகரள 25ம் அத்தியோயேோக அவற்றில் கதோடர்கின்றை.
பிறகு அரசைோை துருபதன், ஒரு வைினேேிக்கப் பனடப்பிரிவின்

தனைனேயில் இருந்த அவனர {துரரோணனர} எதிர்த்து வினரந்தோன். தங்கள்
தங்கள் பனடகளின் தனைனேயில் இருந்த அந்த இரண்டு கிைவர்களுக்கும்
இனடயில் நனடகபற்ற ரேோதைோைது, இரண்டு யோனைக்கூட்டங்களில்
உள்ள ேதப்கபருக்குனடய வைினேேிக்கத் தனைனேயோனைகள்
இரண்டுக்கு இனடயில் ஏற்படும் ரேோதனைப் ரபோைப் பயங்கரேோக
அவந்தியின் விந்தனும், அனுவிந்தனும், பைங்கோைத்தில் இந்திரனும்,

அக்ைியும், (அசுரன்) பைியுடன் ரேோதியனதப் ரபோைத் தன் பனடகளுக்குத்
தனைனேயில் இருந்த ேத்ஸ்யர்களின் ஆட்சியோளன் விரோடனுடன்

ரேோதிைர். குதினரகளும், ரதர்வரர்களும்,
ீ யோனைகளும் ேிகவும் அச்சேற்ற
வனகயில் ஈடுபட்ட ரேோதைோை ேத்ஸ்யர்களுக்கும், ரககயர்களுக்கும்
இனடயில் நனடகபற்ற அந்தப் பயங்கர ரேோதல், பைங்கோைத்தில்
ரதவர்களுக்கும் அசுரர்களுக்கும் இனடயில் நடந்ததற்கு ஒப்போைதோக
நகுைைின் ேகைோை சதோை ீகன் கனணேோரினய இனறத்தபடி

முன்ரைறியரபோது, சபோபதி என்றும் அனைக்கப்பட்ட பூதகர்ேன் {!} [4]
துரரோணரிடம் இருந்து அவனை {சதோை ீகனை} விைக்கிரய னவத்தோன்.
பிறகு அந்த நகுைைின் வோரிசோைவன் {சதோை ீகன்}, கபரும் கூர்னேயுள்ள
மூன்று பல்ைங்களோல் அந்தப் ரபோரில் பூதகர்ேைின் இரு கரங்கனளயும்
அவைது தனைனயயும் இைக்கச் கசய்தோன்.
[4] இவன் யோர் என்பது கதரியவில்னை. இவைது கபயர் ரவறு

எங்கும் கோணப்படவில்னை.
கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட {பீேைின் ேகன்} சுதரசோேன்

கனணகளின் ேோரினய இனறத்தபடி துரரோணனர ரநோக்கி
முன்ரைறியரபோது, விவிம்சதி அவனைத் தடுத்தோன். எைினும்,
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட சுதரசோேன், தைது சிற்றப்பன் விவிம்சதினய
ரநரோை கனணகளோல் துனளத்து, கவசம் பூண்டு ரேோதலுக்குத் தயோரோக
நின்றோன்.
(துரிரயோதைைின் தம்பியோை) பீேரதன், முழுவதும் இரும்போைோை

ேிக ரவகேோை ஆறு கூரிய கனணகளோல் சோல்வனை{!} [5] அவைது
குதினரகரளோடும், ரதரரோட்டிரயோடும் யேனுைகு அனுப்பினவத்தோன்.
[5] கிருஷ்ணனுக்கு எதிரியோை சோல்வன் ேகோபோரதப்

ரபோருக்கும் முன்ரப, அதோவது வை பர்வத்தின் ஆரம்பக்
கட்டத்திரைரய கிருஷ்ணைோல் ககோல்ைப்பட்டோன். இது ரவறு
சோல்வைோக இருக்க ரவண்டும்.
{துரிரயோதைைின் தம்பி} சித்திரரசைைின் ேகன் [6], ஓ! ேன்ைோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, ேயில்கனளப் ரபோைத் கதரிந்த குதினரகளோல்
தோங்கப்பட்ட உேது ரபரன் சுருதகர்ேனை எதிர்த்தோன். ரபோரில் வழ்ப்பட்ட
ீ
கடிைேோைவர்களோை உேது ரபரர்கள் இருவரும், தங்கள் தங்கள்

தந்னதயரின் ரநோக்கங்களின் கவற்றிக்கோக ஒருவனர ஒருவர் ககோல்ை

விரும்பி தீவிரேோகப் ரபோரிட்டைர்.
[6] இங்ரக உேது ேகன் சித்திரரசைன் எை இருக்க ரவண்டும்

என்று நினைக்கிரறன். ரவகறோரு பதிப்பில் அப்படிரய
அந்தப் பயங்கரப்ரபோரில் முன்ைணியில் நின்று ககோண்டிருந்த

பிரதிவிந்தியனைக் கண்ட துரரோணரின் ேகன் (அஸ்வத்தோேன்), தன்
தந்னதயின் ககௌரவத்னதக் கோக்க விரும்பி, முன்ைவனை
{பிரதிவிந்தியனைத்} தன் கனணகளோல் தடுத்தோன். பிறகு, சிைத்தோல்
தூண்டப்பட்ட பிரதிவிந்தியன், சிங்க வோல் ககோடினயச் சுேந்த
ககோடிேரத்னதக் ககோண்டவனும், தன் தந்னதக்கோகப் ரபோரிடுபவனுேோை
அஸ்வத்தோேனைக் கூரிய கனணகள் பைவற்றோல் துனளத்தோன்.
திகரௌபதியின் (மூத்த) ேகன் {பிரதிவிந்தியன்}, ஓ! ேைிதர்களில் கோனளரய
{திருதரோஷ்டிரரர}, வினதக்கும் கோைத்தில் ேண்ணில் வினதகனளத் தூவும்
உைவனைப் ரபோைத் துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்} ேீ து கனணகளின்
ேோரினய இனறத்தோன்.
துச்சோசைைின் ேகன் {துர்ேர்ேைன்}, வைினேேிக்கத் ரதர்வரனும்,

ீ
திகரௌபதியின் மூைேோை அர்ஜுைன் ேகனுேோை சுருதகீ ர்த்தித் துரரோணனர
ரநோக்கி வினரந்த ரபோது, பின்ைவனை {சுருதகீ ர்த்தினயத்} தடுத்தோன்.
எைினும் அர்ஜுைனுக்ரக இனணயோைவைோை அந்த அர்ஜுைன் ேகன்
{சுருதகீ ர்த்தி}, கபரும் கூர்னே ககோண்ட பல்ைங்கள் மூன்றிைோல்
முன்ைவைின் {துச்சோசைன் ேகைின்} வில், ககோடிேரம் ேற்றும்
ரதரரோட்டினய கவட்டி துரரோணனர எதிர்த்து வினரந்தோன்.
துரிரயோதைைின் ேகன் ைக்ஷ்ேணன், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},

இரண்டு பனடகளோலும் துணிச்சல் ேிக்ரகோரில் துணிச்சல்ேிக்கவன் என்று
கருதப்பட்ட படச்சரர்கனளக் ககோன்றவனைத் {!} [7] தடுத்தோன். எைினும்,
பின்ைவன், ைக்ஷ்ேணைின் வில் ேற்றும் ககோடி ேரம் ஆகிய இரண்னடயும்
அறுத்து, அவன் ேீ து கனணகள் பைவற்னறப் கபோைிந்து கோந்தியுடன்
சுடர்விட்டோன்.
[7] இதற்கு முந்னதய பகுதியிலும் {துரரோண பர்வம் பகுதி 23அ}

இவனைக் குறித்த குறிப்கபோன்று உண்டு, அதிலும் இவைது
கபயர் இல்னை. ஒருரவனள இது அபிேன்யுனவக் குறிப்பதோக
இருக்கைோம். படச்சரர்கள் என்பதற்குத் திருடர்கள் என்ற
கபோருளும் உண்டு. அல்ைது ஒரு குறிப்பிட்ட நோட்டவர்கள்

என்றும் கபோருள் ககோள்ளைோம்.
கபரும் விரவகியோை இளனேநினறந்த விகர்ணன், அந்தப் ரபோரில்

யக்ஞரசைைின் {துருபதைின்} இளனே நினறந்த ேகன் சிகண்டி
முன்ரைறிய ரபோது பின்ைவனை {சிகண்டினயத்} தடுத்தோன். யக்ஞரசைன்
ேகரைோ கனணகளின் ேனையோல் முன்ைவனை {விகர்ணனை}
ேனறத்தோன்.
{துரிரயோதைன் தம்பியோை} அங்கதன், அந்தப் ரபோரில் துரரோணனர

ரநோக்கி வினரந்த {போஞ்சோை} வரன்
ீ உத்தகேௌஜஸ்னச கனணேோரியோல்
தடுத்தோன். ேைிதர்களில் சிங்கங்களோை அவ்விருவருக்கினடயில் நடந்த
ரேோதைோைது அச்சம்நினறந்ததோக இருந்தது, அது {அம்ரேோதல்}
அவ்விருவனரயும், துருப்புகனளயும் ரபரோர்வத்தோல் நிரப்பியது.
கபரும் வில்ைோளியும், கபரும் வைினேககோண்டவனுேோை

{துரிரயோதைன் தம்பி} துர்முகன், துரரோணனர ரநோக்கிப் புருஜித்
{குந்திரபோஜன்} முன்ரைறியரபோது, தன் கனணகளோல் பின்ைவனை
{புருஜித்னதத்} தடுத்தோன். புருஜித் ஒரு நோரோசத்தோல் {நீண்ட கனணயோல்}
துர்முகனை அவைது புருவங்களுக்கு இனடயில் தோக்கிைோன்.
அதன்ரபரில், துர்முகைின் முகேோைது தண்டுடன் கூடிய தோேனரனயப்
ரபோை அைகோகத் கதரிந்தது.
கர்ணன், சிவப்புக் ககோடிேரங்கனளக் ககோண்ரடோரும், துரரோணனர

ரநோக்கிச் கசன்ரறோருேோை, ரககயச் சரகோதரர்கள் ஐவனரத் தன்
கனணகளின் ேோரியோல் தடுத்தோன். கர்ணைின் கனண ேோரியோல்
எரிக்கப்பட்ட அந்த ஐந்து சரகோதரர்களும் தங்கள் கனணகளோல் கர்ணனை
ேனறத்தைர். பதிலுக்குக் கர்ணரைோ கனண ேோரியோல் அவர்கனள ேீ ண்டும்
ேீ ண்டும் ேனறத்தோன். கனணகளோல் ேனறக்கப்பட்ட கர்ணரைோ, அந்த ஐந்து
சரகோதரர்கரளோ அவர்களது குதினரகள், ரதரரோட்டிகள், ககோடிேரங்கள்
ேற்றும் ரதர்கள் ஆகியனவரயோ கோணப்படவில்னை {கனணகளோல்
ேனறக்கப்பட்டதோல் கண்களுக்குப் புைைோகவில்னை}.
உேது ேகன்களோை துர்ஜயன், ஜயன் ேற்றும் விஜயன் ஆகிரயோர்,

{ேகிஷ்ேதியின் ஆட்சியோளன்} நீைன், கோசிகளின் ஆட்சியோளன் {அபிபூ},
{ேகத ேன்ைன்} கஜயத்ரசைன் ஆகிய மூவனர எதிர்த்துத் தடுத்தைர். அந்த
வரர்களுக்கினடயிைோை
ீ ரேோதல் உக்கிரேனடந்து, சிங்கம், புைி ேற்றும்
ஓநோய் ஒருபுறத்திலும், கரடி, எருனேக்கடோ, கோனள ஆகியை
ேறுபுறத்திலும் இருந்து ரபோரிட்டது ரபோைப் போர்ப்பவர்களின்

இதயங்களுக்கு ேகிழ்ச்சினய ஊட்டிை.
சரகோதரர்களோை ரக்ஷேதூர்த்தி ேற்றும் பிருஹந்தன் ஆகிரயோர்,

துரரோணனர எதிர்த்துச் சோத்வத குைத்தின் சோத்யகி கசன்ற ரபோது, தங்கள்
கூரிய கனணகளோல் பின்ைவனை {சோத்யகினயச்} சினதத்தைர். அவர்கள்
இருவர் ஒரு புறத்திலும், சோத்யகி ேறுபுறத்திலும் நின்று அவர்களுக்குள்
நனடகபற்ற ரபோரோைது கோட்டில் ஒரு சிங்கத்திற்கும், இரண்டு வைினேேிக்க
யோனைகளுக்கும் இனடயில் நனடகபறும் ரேோதனைப் ரபோைக் கோண்பதற்கு
ேிக அற்புதேோக இருந்தது.
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டவனும், பை வரர்கனளத்

ீ துனளத்துக்
ககோண்டிருந்தவனுேோை ரசதிகளின் ேன்ைனை {திருஷ்டரகதுனவ},
ரபோரில் எப்ரபோதும் ேகிழ்பவைோை ேன்ைன் அம்பஷ்டன் {சுருதோயுஷ்}
துரரோணரிடம் இருந்து விைக்கி னவத்தோன். பிறகு ேன்ைன் அம்பஷ்டன்,
எலும்புகனளரய ஊடுருவவல்ை ஒரு நீண்ட கனணயோல் தன் எதிரோளினய
{திருஷ்டரகதுனவத்} துனளத்தோன். அதன் ரபரில் பின்ைவன்
{திருஷ்டரகது}, வில் ேற்றும் கனணயில் இருந்த தன் பிடி தளரத் தன் ரதரில்
இருந்து கீ ரை தனரயில் விழுந்தோன்.
சரத்வோைின் ேகைோை உன்ைதேோை கிருபர், (ரபோரில்) ரகோபத்தின்

வடிவேோை விருஷ்ணி குைத்தின் வோர்த்தரக்ஷேினய குறுங்கனணகள்
பைவற்றோல் அடித்தோர். ரபோர்க்கனையின் அனைத்து முனறகனளயும்
அறிந்த வரர்களோை
ீ கிருபரும் வோர்த்தரக்ஷேியும் ஒருவரரோகடோருவர்
ரேோதிக்ககோள்வனதக் கண்டவர்கள் அதிரைரய தங்கள் கவைம்
குவிந்ததோல் ரவறு எனதயும் கவைிக்க முடியோதவர்கள் ஆைோர்கள்.
துரரோணரின் ேகினேனய ரேம்படுத்துபவைோை ரசோேதத்தன் ேகன்

{பூரிஸ்ரவஸ்}, கபரும் சுறுசுறுப்புனடய ேன்ைன் ேணிேோன் ரபோரிட வந்த
ரபோது பின்ைவனை {ேணிேோனைத்} தடுத்தோன். பிறகு ேணிேோன், அந்தச்
ரசோேதத்தன் ேகைின் {பூரிஸ்ரவசின்} நோண்கயிறு, ககோடிேரம், ககோடி,
ரதரரோட்டி, குனட ஆகியவற்னற அறுத்து, அவற்னறப் பின்ைவைின்
{பூரிஸ்ரவசின்} ரதரில் இருந்து விைச் கசய்தோன். தன் ககோடிேரத்தில்
ரவள்விப்பீடக் ககோடினயக் ககோண்டவனும், எதிரிகனளக் ககோல்பவனுேோை
அந்தச் ரசோேதத்தன் ேகன் {பூரிஸ்ரவஸ்}, தன் ரதரில் இருந்து வினரவோகக்
கீ ரை குதித்துத் தன் கபரும் வோள்கனளக் ககோண்டு தன் எதிரோளியின்
{ேணிேோைின்} குதினரகள், ரதரரோட்டி, ககோடிேரம் ேற்றும் ரதனர கவட்டி

ீ பிறகு தன் ரதரில் ேீ ண்டும் ஏறிய அவன் {பூரிஸ்ரவஸ்},
ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக் ககோண்டு, தன் குதினரகனளத் தோரை
கசலுத்திக் ககோண்டு, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர} அந்தப் போண்டவப்
பனடனய எரிக்கத் கதோடங்கிைோன்.
சோதிக்கத் தகுதிவோய்ந்த (கர்ணைின் ேகன்) விருேரசைன்,

அசுரர்கனள அடிக்க அவர்கனளப் பின்கதோடரும் இந்திரனைப் ரபோைப்
ரபோரிட வினரயும் ேன்ைன் போண்டவனை {?} [8] கனணகளின் ேனையோல்
தடுத்தோன்.
[8] இங்கு ஏரதோ அச்சுப் பினையோக இருக்க ரவண்டும்.

ஆங்கிைத்தில் King Pandava என்ரற இருக்கிறது. ரவகறோரு
பதிப்பில் போண்டியன் என்று இருக்கிறது. எைரவ இது போண்டிய
ேன்ைன் சோரங்கத்வஜனைக் குறிப்பதோக இருக்க ரவண்டும்.
கதோயுதங்கள், பரிகங்கள், வோள்கள், ரகோடரிகள், கற்கள், குறுந்தடிகள்,

உைக்னககள், சக்கரங்கள், பிண்டிபோைங்கள் {குறுங்கனணகள்},
ரபோர்க்ரகோடரிகள் [9] ஆகியவற்னறயும், புழுதி, கோற்று, கநருப்பு, நீர்,
சோம்பல், கசங்கற்கட்டிகள், னவக்ரகோல், ேரங்கள் ஆகியவற்னறயும்
ககோண்டு பீடித்து, அடித்து, உனடத்து, ககோன்று, எதிரினய முறியடித்து,
பனகயணிகளின் ேீ து அவற்னற {ரேற்கண்ட ஆயுதங்கள்} வசிக்
ீ ககோண்டும்,
அவர்கனள அச்சுறுத்திக் ககோண்டும், துரரோணனரப் பிடிக்கும்
விருப்பத்ரதோடு அங்ரக கரடோத்கசன் வந்தோன். எைினும், சிைத்தோல்
தூண்டப்பட்ட ரோட்சசன் அைம்புசன், பல்ரவறு ஆயுதங்களோலும், பல்ரவறு
ரபோர்க்கருவிகளோலும் அவனை {கரடோத்கசனை} எதிர்ககோண்டோன்.
ரோட்சசர்களில் முதன்னேயோை அவ்விருவருக்கும் நடந்த ரபோரோைது
பைங்கோைத்தில் சம்பரனுக்கும், ரதவர்களின் தனைவனுக்கும்
{இந்திரனுக்கும்} இனடயில் நடந்த ரபோருக்கு ஒப்போைதோக இருந்தது.
[9] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வோயுதங்கள், "கதோயுதங்கள்,

பரிகங்கள், நிஸ்த்ரிம்சங்கள், பட்டசங்கள், அரயோகைங்கள்,
கற்கள், தடிகள், புசுண்டிகள், பிரோசங்கள், ரதோேரங்கள்,
அம்புகள், முசைங்கள், முத்கரங்கள், சக்கரங்கள்,
பிண்டிபோைங்கள், ரகோடோைிகள்" எைக் குறிக்கப்படுகின்றை.
நீர் அருளப்பட்டிருப்பீரோக, இப்படிரய அந்தப் பயங்கரப் ரபோருக்கு

ேத்தியில் உேது பனடனயச் ரசர்ந்த ரதர்வரர்கள்,
ீ யோனைகள், குதினரகள்,
கோைோட்பனட வரர்கள்
ீ ஆகிரயோருக்கும் அவர்களுனடயவர்களுக்கும்
இனடயில் நூற்றுக்கணக்கோை தைிப்ரபோர்கள் நடந்தை. துரரோணனர

அைிப்பது, {துரரோணனர} போதுகோப்பது என்பனதக் குறியோகக் ககோண்ட அந்த
ீ இனடயில் அப்ரபோது நடந்த இது ரபோன்ற ஒரு ரபோரோைது,
உண்னேயில், அதற்கு முன்ைர்ப் போர்க்கப்பட்டரதோ, ரகள்விப்படப்பட்டரதோ
கினடயோது. உண்னேயில், ஓ! தனைவோ {திருதரோஷ்டிரரர}, களத்தின்
பகுதிகள் அனைத்திலும் கோணப்பட்ட ரேோதல்கள் பைவோகும், அவற்றில்
சிை பயங்கரேோைதோகவும், சிை அைகோைதோகவும், சிை ேிகக்
கடுனேயோைதோகவும் இருந்தை” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

கிைவன் பகதத்தனும்! யோனை சுப்ரதீகமும்! !

Old Bhagadatta and Elephant Supratika! | Drona-Parva-Section-024 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரிரயோதைன் யோனைப்பனடயுடன் ரசர்ந்து பீேனை எதிர்த்தது;

துரிரயோதைைின் வில்னையும், ககோடினயயும் அறுத்த பீேன்; அங்க ேன்ைனைக்
ககோன்ற பீேன்; பீேனைத் தடுத்த பகதத்தன்; சுப்ரதீகத்தின் துதிக்னககளில் சிக்கிய பீேன்,
அதைிடம் இருந்து தப்பித்தது; பீேன் ககோல்ைப்பட்டதோக நினைத்த யுதிஷ்டிரன்;
தசோர்ணனைக் ககோன்ற பகதத்தன்; சோத்யகியின் ரதனரத் தூக்கி வசி
ீ பீேைின்
குதினரகனள விரட்டிய சுப்ரதீகம்; ருசிபர்வனைக் ககோன்ற பகதத்தன்...
பீமனைத் துதிக் னகயில் சுருட்டிய சுப் ரதீகம் - கர்நாடகா, பபளூரில் உள் ள

செை்ைபகெவர் பகாவில் சிற் பம்
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோன், “இப்படித் துருப்புகள்

ரபோரிட்டுக் ககோண்டு, தைித்தைிப் பிரிவுகளில் ஒன்னறகயோன்று எதிர்த்துச்
கசன்ற ரபோது, கபரும் சுறுசுறுப்புக் ககோண்ட போர்த்தனும் {அர்ஜுைனும்},
எைது பனடயின் ரபோர்வரர்களும்
ீ எவ்வோறு ரபோரிட்டைர்? ரேலும்

அர்ஜுைன், ரதர்வரர்களோை
ீ சம்சப்தகர்கனள என்ை கசய்தோன்? ரேலும், ஓ!
சஞ்சயோ, சம்சப்தகர்கள் பதிலுக்கு அர்ஜுைனை என்ை கசய்தைர்” என்றோன்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “துருப்புகள் இப்படிப்

ரபோரில் ஈடுபட்டு ஒன்னறகயோன்று எதிர்த்துச் கசன்ற ரபோது, உேது ேகன்
துரிரயோதைன் தன் யோனைப் பனடனய வைிநடத்திக் ககோண்டு
பீேரசைனைத் தோரை எதிர்த்து வினரந்தோன். யோனைகயோன்று ேற்கறோரு
யோனைனய அனைப்பது ரபோைவும், கோனளகயோன்று ேற்கறோரு கோனளனய
அனைப்பது ரபோைவும், ேன்ைைோரைரய {துரிரயோதைைோரைரய}
அனைக்கப்பட்ட பீேரசைன், ககௌரவப் பனடயின் அந்த யோனைப்பிரினவ
எதிர்த்து வினரந்தோன்.
ரபோரில் திறம் கபற்றவனும், வைினேேிக்கப் கபரும் கரங்கனளக்

ககோண்டவனுேோை பிருனதயின் ேகன் {பீேன்}, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர},
அந்த யோனைப்பிரினவ வினரவோகப் பிளந்தோன். தங்கள் உடைின்
அனைத்துப் பகுதிகளிலும் உள்ள புண்களில் ஊை ீர் வடிபனவயும், ேனை
ரபோன்றனவயுேோை அந்தப் கபரும் யோனைகள் பீேரசைைின் கனணகளோல்
சினதக்கப்பட்டுப் புறமுதுகிடச் கசய்யப்பட்டை.
உண்னேயில், கோற்று எழும்ரபோது ரேகத்திரள்கனள விரட்டுவனதப்

ரபோைரவ, அந்தப் பவைன் ேகன் {பீேன்} ககௌரவர்களின் அந்த யோனைப்
பனடனய முறியடித்தோன். அந்த யோனைகளின் ேீ து தன் கனணகனள ஏவிய
பீேன், தன் கதிர்களோல் உைகத்தில் உள்ள அனைத்னதயும் தோக்கும் உதயச்
சூரியனைப் ரபோைப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன். பீேைின் கனணகளோல்
பீடிக்கப்பட்ட யோனைகள் குருதியோல் ேனறக்கப்பட்டு, ஆகோயத்தில்
சூரியக்கதிர்களோல் ஊடுருவப்பட்ட ரேகத்திரள்கனளப் ரபோை அைகோகத்
கதரிந்தை.
பிறகு, ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட துரிரயோதைன், தன் யோனைகளுக்கு

ேத்தியில் படுககோனைகனள நிகழ்த்திக் ககோண்டிருந்த அந்த வோயுத்ரதவன்
ேகனை {பீேனைக்} கூரிய கனணகளோல் துனளத்தோன். பிறகு, ரகோபத்தோல்
கண்கள் சிவந்த பீேன், ேன்ைனை {துரிரயோதைனை} யேரைோகத்திற்கு
அனுப்ப விரும்பி, கூரிய கனணகள் பைவற்றோல் அவனை வினரவோகத்
துனளத்தோன். ரேைிகயங்கும் கனணகளோல் சினதக்கப்பட்ட துரிரயோதைன்,
சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டு, சிரித்துக் ககோண்ரட, சூரியக் கதிர்களின்
பிரகோசத்னத உனடய கனணகள் பைவற்றோல் போண்டுவின் ேகைோை
பீேனைத் துனளத்தோன். பிறகு, போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, பல்ைங்கள்

இரண்டோல் துரிரயோதைைின் வில்னையும், பல்ரவறு ரத்திைங்களோல்

அைங்கரிக்கப்பட்டதும், யோனை ஆபரணத்னதக் [1] ககோண்டதுேோை
ககோடிேரத்னதயும் வினரவோக கவட்டிவழ்த்திைோன்.
ீ
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த வரி, “போண்டவன் அந்தத்

துரிரயோதைனுனடய இரத்திைத்திைோல் சித்தரிக்கப்பட்ட
ககோடிேரத்திலுள்ள ேணிேயேோை அரவத்னதயும்
{போம்னபயும்}, வில்னையும் இரண்டு அர்த்தச்சந்திர
போணங்களோரை சீக்கிரேோக அறுத்தோன்” என்றிருக்கிறது.
அஃதோவது இந்த இரண்டு பதிப்பிற்கு இனடயில் பீேன்
பயன்படுத்திய ஆயுதமும் துரிரயோதைைின் ககோடியும்
ேோறுபடுகின்றை. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் துரரோண
பர்வம் பகுதி 26ல் இந்தச் கசய்தி, “துரிரயோதைன்
ரத்திைங்களோலும், ஆபரணங்களோலும் கபோறிக்கப்பட்ட
(கசயற்னகயோை) யோனைனயத் தன் ககோடியில்
ககோண்டிருந்தோன்; இந்த யோனைனயயும், முன்ைவைின்
{துரிரயோதைைின்} வில்னையும், அந்தப் போண்டுவின் ேகன்
{பீேன்} இரண்டு பல்ைங்களோல் வினரவோக அறுத்கதறிந்தோன்”
என்று இருக்கிறது. இந்த வர்ணனையில் கங்குைியும்,
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பும் ஒத்துப்ரபோகின்றை.
பீேைோல் துரிரயோதைன் இப்படிப் பீடிக்கப்படுவனதக் கண்டு, ஓ! ஐயோ,

அங்கர்களின் ஆட்சியோளன் [2] போண்டுவின் ேகனை {பீேனைப்}
பீடிப்பதற்கோக அங்ரக வந்தோன். அதன் ரபரில் பீேரசைன் அப்படி உரத்த
முைக்கங்களுடன் முன்ரைறி வரும் அந்த யோனைகளின் இளவரசனை ஒரு
நோரோசத்தோல் அதன் கும்பங்கள் இரண்டுக்கு இனடயில் ஆைேோகத்
துனளத்தோன். அதன் உடைினூடோக ஊடுருவிச் கசன்ற அந்தக் கனண
பூேியில் ஆைேோக மூழ்கியது. இதன் ரபரில் இடியோல் பிளக்கப்பட்ட
ேனைனயப் ரபோை அந்த யோனை கீ ரை விழுந்தது. அந்த யோனை அப்படி
விழுந்த ரபோது, அதனுடன் ரசர்ந்து அந்த ேிரைச்ச ேன்ைனும் விழுந்தோன்.
ஆைோல் கபரும் சுறுசுறுப்புனடய விருரகோதரரைோ {பீேரைோ}, தன் எதிரோளி
கீ ரை விழுவதற்கு முன்ைரர ஒரு பல்ைத்தோல் அவைது தனைனய
அறுத்தோன். அங்கர்களின் வரீ ஆட்சியோளன் விழுந்த ரபோது, அவைது
பனடப்பிரிவுகள் தப்பி ஓடிை. பீதியோல் தோக்குண்ட குதினரகள், யோனைகள்,
ீ ஆகிரயோர் அப்படித் தப்பி ஓடுனகயில் கோைோட்பனட வரர்கனள
ீ
நசுக்கிைர்.

[2] ஆதிபர்வம் பகுதி 138ல் கர்ணனை துரிரயோதைன் அங்க

ேன்ைைோக்குகிறோன். இங்ரக ரவகறோரு ேிரைச்ச ேன்ைன்
அங்க ேன்ைைோகக் கோட்டப்படுகிறோன். அப்படிகயைில்
குருரக்ஷத்திரப் ரபோர் நடக்னகயில் அங்கம் கர்ணைின்
னககளில் இல்னையோ?
இப்படிப் பிளக்கப்பட்ட அந்தத் துருப்புகள், அனைத்துத் தினசகளிலும்

தப்பி ஓடிய ரபோது, பீேனை எதிர்த்து பிரோக்ரஜோதிேர்களின் ஆட்சியோளன்
{பகதத்தன்} தன் யோனையின் ரேல் ஏறி வந்தோன். துதிக்னக ேற்றும்
(முன்ைங்) கோல்கள் இரண்டும் சுருக்கப்பட்டு, சிைத்தோல் நினறந்து,
கண்கனள உருட்டிக் ககோண்டு வந்த அந்த யோனை அந்தப் போண்டுவின்
ேகனை {பீேனை} (சுடர்ேிகும் கநருப்னபப் ரபோை) எரிப்பதோகத் கதரிந்தது.
குதினர பூட்டப்பட்ட விருரகோதரைின் {பீேைின்} ரதனர அது தூசியோகப்
கபோடி கசய்தது.
பிறகு அஞ்சைிகோரபதம் {அஞ்சைிகோ ரவதம்} என்ற அறிவியனை

அறிந்ததோல், பீேன் முன்ரைோக்கி ஓடி அந்த யோனையின் உடலுக்கு அடியில்
பதுங்கிைோன். உண்னேயில், அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்} தப்பி
ஓடவில்னை. யோனையின் உடலுக்குக் கீ ரை பதுங்கிய அவன் {பீேன்}, தன்
கவறுங்னககளோல் அனத {யோனைனய} அடிக்கடி தோக்கத் கதோடங்கிைோன்.
தன்னைக் ககோல்ை முனையும் அந்த கவல்ைப்பட முடியோத யோனைனய
அவன் அடித்தோன். அதன் ரபரில் பின்ைது {அந்த யோனை} குயவைின்
சக்கரத்னதப் ரபோை வினரவோகச் சுைைத் கதோடங்கியது.
பத்தோயிரம் {10000} யோனைகளின் பைத்னதக் ககோண்ட அருளப்பட்ட

விருரகோதரன் {பீேன்} இப்படி அந்த யோனைனயத் தோக்கிய பிறகு, அந்தச்
சுப்ரதீகத்தின் உடனை விட்டு கவளிரய வந்து, பின்ைனத {சுப்ரதீகம் என்ற
அந்த யோனைனய} எதிர்த்து நின்றோன். பிறகு {அந்த யோனை} சுப்ரதீகம்
பீேனைத் தன் துதிக்னககளோல் பிடித்துத் தன் முட்டிக்கோல்களோல் அவனைக்
கீ ரை வசி
ீ எறிந்தது. உண்னேயில், அவனைக் கழுத்ரதோடு ரசர்த்துப் பிடித்த
அந்த யோனை அவனைக் ககோல்ை விரும்பியது. அந்த யோனையின்
துதிக்னகனயத் திருகிய பீேன், அதன் கட்டில் {பிடியில்} இருந்து தன்னை
விடுவித்துக் ககோண்டு, ேீ ண்டும் அந்தப் கபரும் உயிரிைத்துனடய உடைின்
அடியில் பதுங்கிைோன். தன் பனடனயச் ரசர்ந்த பனகயோனையின்
வருனகனய எதிர்போர்த்த அவன் {பீேன்} அங்ரகரய கோத்திருந்தோன். பிறகு
அந்த விைங்கின் உடலுக்கு அடியில் இருந்து கவளிப்பட்ட பீேன், கபரும்
ரவகத்துடன் ஓடிச் கசன்றோன்.

“ஐரயோ, அந்த யோனையோல் பீேன் ககோல்ைப்பட்டோன்” என்று

துருப்புகள் அனைத்தும் ரபகரோைினய உண்டோக்கிை. ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த யோனையோல் பீதியனடந்த போண்டவப் பனட
விருரகோதரன் எங்குக் கோத்திருந்தோரைோ அங்ரக திடீகரை ஓடிை. அரத
ரவனளயில் பீேன் ககோல்ைப்பட்டோன் என்று நினைத்த ேன்ைன்
யுதிஷ்டிரன், போஞ்சோைர்களின் உதவியுடன் பகதத்தனை அனைத்துப்
பக்கங்களிலும் சூழ்ந்து ககோண்டோன். எண்ணற்ற ரதர்களோல் அவனைச்
சூழ்ந்து ககோண்டவனும், ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோைவனுேோை ேன்ைன்
யுதிஷ்டிரன், நூற்றுக்கணக்கோை ஆயிரக்கணக்கோை கூரிய கனணகளோல்
பகதத்தனை ேனறத்தோன். பிறகு, ேனையகப் பகுதிகளின் ேன்ைைோை
அந்தப் பகதத்தன், தன் இரும்பு அங்குசத்தோல் அந்தக் கனணேோரினயத்
தடுத்து, தன் யோனையின் மூைம் போண்டவர்கள், போஞ்சோைர்கள் ஆகிய
இருவனரயும் எரிக்கத் கதோடங்கிைோன்.
உண்னேயில், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, கிைவைோை பகதத்தன்

தன் யோனைனயக் ககோண்டு அனடந்த அந்தச் சோதனை ேிக அற்புதேோைதோக
நோங்கள் கண்ரடோம். பிறகு, ேதப்கபருக்குனடய ரவகேோை யோனையின் ேீ து
வந்த தசோர்ணர்களின் ஆட்சியோளன் {சுதர்ேன்}, சுப்ரதீகத்தின் விைோனவத்
தோக்குவதற்கோகப் பிரோக்ரஜோதிே ேன்ைனை {பகதத்தனை} எதிர்த்து
வினரந்தோன். பயங்கர வடிவிைோை அந்த இரு யோனைகளுக்கும் இனடயில்
நனடகபற்ற ரபோரோைது பைங்கோைத்தில் கோடுகள் அடர்ந்த சிறகு பனடத்த
ேனைகள் இரண்டுக்கு இனடயில் நனடகபற்ற ரபோருக்கு ஒப்போைதோக
இருந்தது. பகதத்தைின் யோனையோைது {சுப்ரதீகம்} சுைன்று விைகி,
தசோர்ணர்களின் ேன்ைனுனடய யோனைனயத் தோக்கி, பின்ைதன்
விைோனவப் பிளந்து அனதக் ககோன்றது. அப்ரபோது பகதத்தன் சூரியக்
கதிர்கனளப் ரபோன்று பிரகோசேோை ஏழு ரவல்கனள எடுத்து, யோனையில்
இருந்து விைப்ரபோகின்ற தைது (ேைித) எதிரினய {தசோர்ண ேன்ைன்
சுதர்ேனைக்} ககோன்றோன்.
(பை கனணகளோல்) ேன்ைன் பகதத்தனைத் துனளத்த யுதிஷ்டிரன்,

கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை ரதர்களுடன் அவனை அனைத்துப்
பக்கங்களிலும் சூழ்ந்து ககோண்டோன். அந்தத் ரதர்வரர்கள்
தன்னைச் சூைத் தன் யோனையில் இருந்த அவன் {பகதத்தன்}, அடர்ந்த
கோட்டுக்கு ேத்தியில் ேனை முகட்டில் உள்ள சுடர்ேிகும் கநருப்னபப்
ரபோைப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன். தன் ேீ து கனணகனள ேனையோகப்

கபோைிந்த கடும் வில்ைோளிகளோல் கசலுத்தப்பட்ட அந்தத் ரதர்

அணிவகுப்பின் ேத்தியில் அவன் {பகதத்தன்} அச்சேில்ைோேல் நின்றோன்.
பிறகு அந்தப் பிரோக்ரஜோதிே ேன்ைன் {பகதத்தன்}, (தன்

கட்னடவிரைோல்) தைது யோனைனய அழுத்தி, யுயுதோைனுனடய
{சோத்யகியின்} ரதனர ரநோக்கி அனதத் தூண்டிைோன் [3]. அந்த ேகத்தோை
யோனை {சுப்ரதீகம்}, சிைியின் ரபரனுனடய {சோத்யகியின்} ரதனரப் பற்றிப்
கபரும் ரவகத்துடன் தூரேோக வசி
ீ எறிந்தது. எைினும், யுயுதோைன் சரியோை
ரநரத்தில் விைகித் தப்பிைோன். அவைது ரதரரோட்டியும், அந்தத் ரதரில்
பூட்டப்பட்டிருந்த சிந்து இைத்னதச் ரசர்ந்த கபரிய குதினரகனளக்
னகவிட்டுச் சோத்யகினய வினரவோகப் பின்கதோடர்ந்து, பின்ைவன் {சோத்யகி}
எங்கு நின்றோரைோ அங்ரகரய நின்றோன்.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இதன்பிறகு இன்னும் ஒரு வரியோக,

“சோத்வதர்களுள் சிறந்த அந்த யுயுதோைனும், ரநரில் வருகின்ற
அந்த யோனைனயக் கண்டு, கூர்னேயுள்ளனவயும்,
போம்புகனளப் ரபோன்றனவயுேோை ஐந்து கனணகளோல் அனத
அடித்தோன்” என்று இருக்கிறது.
அரத ரவனளயில் அந்த யோனை அந்தத் ரதர்களின் வனளயத்திற்குள்

இருந்து கவளிரய வந்து (தன் வைினயத் தடுக்க முயன்ற) ேன்ைர்கள்
அனைவனரயும் கீ ரை வசத்
ீ கதோடங்கியது. அதிரவகேோகச் கசல்லும் அந்த
யோனையிைோல் அச்சேனடந்த அந்த ேைிதர்களில் கோனளயர்,
ரபோர்க்களத்தில் அந்த ஒரு யோனைரய பைவோகப் கபருகிவிட்டதோகக்
கருதிைர். உண்னேயில், அந்தத் தைது யோனையின் ேீ திருந்த பகதத்தன்,
ஐரோவதத்தின் ரேைிருக்கும் ரதவர்களின் தனைவன் {இந்திரன்}
(பைங்கோைத்தில்) தோைவர்கனள அடித்து வழ்த்தியனதப்
ீ ரபோைப்
போண்டவர்கனள {போண்டவ வரர்கனள}
ீ அடித்து வழ்த்தத்
ீ கதோடங்கிைோன்.
போஞ்சோைர்கள் அனைத்துத் தினசகளிலும் ஓடிய ரபோது அவர்களோலும்,
அவர்களின் யோனைகள் ேற்றும் குதினரகளோலும் எழுந்த பயங்கரேோை ஒைி
அச்சம் நினறந்த ரபகரோைியோக இருந்தது.
அந்தப் போண்டவத் துருப்புகள் இப்படிப் பகதத்தைோல் அைிக்கப்பட்ட

ரபோது, சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட பீேன், பிரோக்ரஜோதிே ஆட்சியோளனை
{பகதத்தனை} எதிர்த்து ேீ ண்டும் வினரந்தோன். பிறகு, பின்ைவைின்
{பகதத்தைின்} யோனை {சுப்ரதீகம்}, முன்ரைறி வரும் பீேைின்
குதினரகனளத் தன் துதிக்னகயோல் நீனரப் பீய்ச்சி நனைத்து அச்சுறுத்தியது.

அதன்ரபரில் அந்த விைங்குகள் {குதினரகள்} பீேனைக் களத்னதவிட்டு

கவளிரய சுேந்து கசன்றை.
பிறகு, கிருதியின் ேகைோை ருசிபர்வன் {?}, தன் ரதரில் ஏறி,

கனணேனைனய இனறத்தபடி கோைனைப் ரபோை முன்ரைறி பகதத்தனை
எதிர்த்து ரவகேோக வினரந்தோன். அப்ரபோது ேனைப்பகுதிகளின்
ஆட்சியோளனும், அைகிய அங்கங்கனளக் ககோண்டவனுேோை அந்தப்
பகதத்தன், ரநரோை கனணகயோன்றோல் ருசிபர்வனை யேனுைகிற்கு
அனுப்பிைோன். வரைோை
ீ ருசிபர்வன் வழ்ந்த
ீ பிறகு, சுபத்னரயின் ேகன்
{அபிேன்யு}, திகரௌபதியின் ேகன்கள், ரசகிதோைோன், திருஷ்டரகது, யுயுத்சு
ஆகிரயோர் அந்த யோனைனய {சுப்ரதீகத்னதப்} பீடிக்கத் கதோடங்கிைர்.
அந்த யோனைனயக் ககோல்ை விரும்பிய அந்த வரர்கள்

ரபகரோைினய எழுப்பிக் ககோண்டு, ரேகங்கள் ேனைனயப் கபோைிந்து பூேினய
நனைப்பனதப் ரபோைத் தங்கள் கனண ேனைனய அந்த விைங்கின்
{யோனையின்} ேீ து கபோைிந்தைர். திறனேேிக்கப் போகைோை பகதத்தைோல்
குதிகோைோலும், ேோகவட்டியோலும் {அங்குசத்தோலும்},
கோல்கட்னடவிரைோலும் தூண்டப்பட்ட அந்த விைங்கு {யோனை} தன்
துதிக்னகனய நீட்டிக் ககோண்டு நினைத்த {அனசவற்றிருக்கும்}
கோதுகரளோடும், கண்கரளோடும் வினரவோக ஓடியது.
யுயுத்சுவின் குதினரகனள ேிதித்துக் கீ ரை தள்ளிய அந்த விைங்கு

{யோனை சுப்தரதீகம்} {அவைது} ரதரரோட்டினயயும் ககோன்றது. அதன்ரபரில்,
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, யுயுத்சு தன் ரதனரக் னகவிட்டு வினரவோகத்
தப்பி ஓடிைோன். பிறகு அந்த யோனைகளின் இளவரசனை {சுப்ரதீகத்னதக்}
ககோல்ை விரும்பிய போண்டவ வரர்கள்
ீ ரபகரோைினய எழுப்பிக் ககோண்டு
கனணகளின் ேனையோல் அனத வினரவோக ேனறத்தைர். அந்த ரநரத்தில்
சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட உேது ேகன் {துரிரயோதைன்}, சுபத்னர ேகைின்
{அபிேன்யுவின்} ரதனர எதிர்த்து வினரந்தோன். அரதரவனளயில், தன்
யோனையில் இருந்த ேன்ைன் பகதத்தன் எதிரி ேீ து கனணகனள ஏவி
ககோண்டு, பூேினய ரநோக்கித் தன் கதிர்கனள இனறக்கும் சூரினயனைப்
ரபோைப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்.
பிறகு அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு} பைிகரண்டு கனணகளோலும்,

யுயுத்சு பத்தோலும், திகரௌபதியின் ேகன்கள் ஒவ்கவோருவரும் மூன்று
{மூன்று மூன்று} கனணகளோலும் அவனை {பகதத்தனைத்} துனளத்தைர்,
திருஷ்டரகது மூன்று கனணகளோல் அவனைத் துனளத்தோன் [4]. கபரும்

கவைத்துடன் ஏவப்பட்ட அந்தக் கனணகளோல் துனளக்கப்பட்ட அந்த

யோனை, சூரியக் கதிர்களோல் ஊடுருவப்பட்ட கபரும் ரேகத் திரனளப் ரபோைப்
பிரகோசேோகத் கதரிந்தது. எதிரியின் அந்தக் கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்ட அந்த
யோனை {சுப்ரதீகம்}, அதன் போகைோல் {பகதத்தைோல்} திறனேயுடனும்,
வரத்துடனும்
ீ தூண்டப்பட்டு, தன் விைோக்களின் பக்கம் உள்ள பனக
ீ வசத்
ீ கதோடங்கியது.
[4] ரவகறோரு பதிப்பில் இதற்குப் பிறகு, “ரசகிதோைன்

ேறுபடியும் ரேன்ரேலும் ஆயுதங்கனள ஏவும் பகதத்தனை
அறுபத்துநோன்கு கனணகளோல் அடித்தோன். பிறகு பகதத்தன்
அனைவனரயும் மும்முன்று கனணகளோல் திருப்பியடித்தோன்”
கோட்டில் தன் ேந்னதனயத் தடியோல் ஓட்டும் ேோட்டினடயனைப்

ரபோை, பகதத்தன் ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் போண்டவப் பனடனயத் தோக்கிைோன்.
பருந்துகளோல் தோக்கப்பட்டுக் கனரந்து ககோண்ரட வினரவோகப் பின்வோங்கும்
கோக்னககனளப் ரபோை, கபரும் ரவகத்ரதோடு ஓடிக் ககோண்டிருந்த
போண்டவத்துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் குைப்பேோை உரத்த ஒைி
ரகட்கப்பட்டது. தன் போகைின் {பகதத்தைின்} அங்குசத்தோல் தோக்கப்பட்ட
அந்த யோனைகளின் இளவரசன் {சுப்ரதீகம்}, முற்கோைத்தில் இருந்த சிறகுகள்
பனடத்த ேனைக்கு ஒப்போைதோக இருந்தது. ககோந்தளிக்கும் கபருங்கடனைக்
கண்டு அஞ்சும் வணிகர்கனளப் ரபோை, அப்ரபோது அது {அந்த யோனை}
எதிரியின் இதயங்கனள அச்சத்தோல் நிரப்பியது.
அச்சத்தோல் ஓடிக்ககோண்டிருந்த யோனைகள், ரதர்வரர்கள்,

ீ குதினரகள்
ஆகிரயோர் அப்படி ஓடிக் ககோண்டிருந்தரபோரத, ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, அனவ ஏற்படுத்திய பயங்கரேோை ஆரவோரம், அந்தப்
ரபோரில், பூேி, வோைம், கசோர்க்கம், தினசகள் ேற்றும் துனணத்தினசகள்
ஆகியவற்னற நினறத்தது. யோனைகளில் முதன்னேயோை அந்த
யோனையில் அேர்ந்திருந்த ேன்ைன் பகதத்தன், ரதவர்களோல் நன்கு
போதுகோக்கப்பட்ட ரபோரில், ரதவர்களின் பனடக்குள் பைங்கோைத்தில்
ஊடுருவிய அசுரன் விரரோசைனைப் ரபோைப் பனகவர்களின் பனடக்குள்
ஊடுருவிைோன். பயங்கரக் கோற்று வசத்
ீ கதோடங்கியது; புழுதி ரேகம்
வோைத்னதயும் துருப்புகனளயும் ேனறத்தை; களகேங்கும் திரிந்த அந்தத்
தைி யோனைப் பைவோகப் கபருகிவிட்டதோக ேக்கள் கருதிைர்” {என்றோன்

போர்த்தைின் கசயனை வியந்த ேோதவன்!

Madhava wondered Partha’s feat! | Drona-Parva-Section-025 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: பகதத்தனைக் ககோல்வதோக உறுதிரயற்று அவைிடம் வினரந்த

அர்ஜுைனை சம்சப்தகர்கள் ரபோருக்கு அனைப்பது; பகதத்தனை விட்டுச்
சம்சப்தகர்களிடம் திரும்பிய அர்ஜுைன்; ரபோரில் தோக்கப்பட்டு ேயக்கேனடந்த
கிருஷ்ணன்; பிரம்ேோஸ்திரத்னத ஏவிய அர்ஜுைன்; அர்ஜுைன் ஏற்படுத்திய ரபரைிவு;
அர்ஜுைைின் கசயனை எண்ணி வியந்த கிருஷ்ணன்...
கசோன்ைோன், “ரபோரில் அர்ஜுைைின்
அருஞ்கசயல்கனளக் குறித்து நீர்
என்னைக் ரகட்டீர். ஓ! வைிய
கரங்கனளக் ககோண்டவரர
{திருதரோஷ்டிரரர} ரபோரில் போர்த்தன்
{அர்ஜுைன்} எனத அனடந்தோன்
என்பனதக் ரகளும். களத்தில் பகதத்தன்
கபரும் சோதனைகனளச் கசய்த ரபோது,
துருப்புகளுக்கினடயில் ஏற்பட்ட
அைறனைக் ரகட்டும், எழுந்த
புழுதினயக் கண்டும், குந்தியின் ேகன்
{அர்ஜுைன்} கிருஷ்ணைிடம், “ஓ!
ேதுசூதைோ {கிருஷ்ணோ},
பிரோக்ரஜோதிேர்களின் ஆட்சியோளன் {பகதத்தன்} தன் யோனையில் கபரும்
ரவகத்ரதோடு ரபோருக்கு முன்ரைறுவதோகத் கதரிகிறது. நோம் ரகட்கும் இந்த
உரத்த ஆரவோரம் அவைோல் {பகதத்தைோல்} ஏற்பட்டதோகரவ இருக்க
ரவண்டும். யோனையின் முதுகில் இருந்து ரபோரிட்டு {பனகயணினயக்}
கைங்கடிக்கும் கனைனய நன்கறிந்தவனும், ரபோரில் இந்திரனுக்குச் சற்றும்
குனறயோதவனுேோை அவன் {பகதத்தன்} உைகில் உள்ள யோனை வரர்கள்
ீ
அனைவரிலும் முதன்னேயோைவன் எை நோன் நினைக்கிரறன்.
ரேலும் அவைது யோனையும் {சுப்ரதீகமும்} ரபோரில் ரேோதுவதற்கு

எதிரியற்ற முதன்னேயோை யோனையோகும். கபரும் திறனே ககோண்டதும்,
கனளப்பனைத்துக்கும் ரேைோைதுேோை அது {அந்த யோனை}, ஆயுதங்கள்
எனதயும் கபோருட்படுத்தோது. ஓ! போவேற்றவரை {கிருஷ்ணைோ}, அனைத்து

ஆயுதங்கனளயும் தோங்க வல்ைதும், கநருப்பின் தீண்டனைக்

ககோண்டதுேோை அஃது {அந்த யோனை} ஒன்ரற தைியோக இன்று போண்டவப்
பனடனய அைித்துவிடும். நம்ேிருவனரத் தவிர அந்த உயிரிைத்னதத்
தடுக்கவல்ைவர் ரவறு யோருேில்னை. எைரவ, பிரோக்ரஜோதிேர்களின்
ஆட்சியோளன் {பகதத்தன்} இருக்கும் இடத்திற்கு வினரவோகச் கசல்வோயோக.
தன் யோனையுனடய பைத்தின் வினளவோல் ரபோரில் கசருக்குனடயவனும்,
தன் வயதின் வினளவோல் ஆணவம் ககோண்டவனுேோை அவனை
{பகதத்தனை} பைனைக் {பைோசுரனைக்} ககோன்றவைிடம் {இந்திரைிடம்}
விருந்திைைோக இன்ரற அனுப்புரவன்” என்றோன் {அர்ஜுைன்}.
அர்ஜுைைின் இந்த வோர்த்னதகளோல் கிருஷ்ணன், போண்டவப்

பனடயணிகனளப் பிளந்து ககோண்டிருக்கும் பகதத்தன் இருக்கும் இடத்திற்கு
முன்ரைறத் கதோடங்கிைோன். அர்ஜுைன், பகதத்தனை ரநோக்கிச் கசன்று
ககோண்டிருந்த ரபோது, பதிைோைோயிரம் {14000} எண்ணிக்னகயிைோை
வைினேேிக்கச் சம்சப்தகத் ரதர்வரர்களும்,
ீ வோசுரதவனை {கிருஷ்ணனை}
வைக்கேோகப் பின்கதோடரும் பத்தோயிரம் ரகோபோைர்கள் அல்ைது
நோரோயணர்களும், களத்ததிற்குத் திரும்பி அவனைப் ரபோருக்கு அனைத்தைர்
[1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த வரி, “கசல்லுகின்ற அந்த

அர்ஜுைனை கபரும் ரதர்வரர்களோை
ீ பதிைோைோயிரம்
சம்சப்தகர்கள் பின்பக்கத்திைிருந்து அனைத்துக் ககோண்டு
கநருங்கி வந்தைர். அவர்களுள் கபரும் ரதர்வரர்களோை
ீ
பத்தோயிரம் திரிகர்த்தர்கள் அர்ஜுைனையும், கபரும்
ரதர்வரர்களோை
ீ நோைோயிரம் ரபர் கிருஷ்ணனையும் அனைத்துக்
ககோண்டு பின்கதோடர்ந்தைர். ேன்ேதநோத தத்தரின் பதிப்பில்
இவ்வரிகள் இன்னும் கதரிவோக இருப்பதோகத் கதரிகிறது. அது
பின்வருேோறு: “அர்ஜுைன் பகதத்தனை ரநோக்கிச் கசன்ற
ரபோது, வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களோை
ீ பதிைோைோயிரம்
சம்சப்தகர்கள் பின்புறத்தில் இருந்து அவனை ேகிழ்ச்சியோக
அனைத்தைர். பதிைோைோயிரம் ரபர்களோை இவர்களில்
பத்தோயிரம் வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ திரிகர்த்த குைத்னதச்
ரசர்ந்தவர்கள், (எஞ்சிய) நோைோயிரம் ரபர் வசுரதவர் ேகனைப்
பின்கதோடர்பவர்களோவர் {ரகோபோைர்கள் அல்ைது
நோரோயணர்கள் ஆவர்}” என்று இருக்கிறது.

{ஒருபுறம்} பகதத்தைோல் பிளக்கப்படும் போண்டவப் பனடனயக் கண்டும்,

ேறுபுறம் சம்சப்தகர்களோல் அனைக்கப்பட்டும், அர்ஜுைைின் இதயம்
இரண்டோகப் பிரிந்தது. அவன் {அர்ஜுைன்}, “சம்சப்தகர்களுடன் ரபோரிட
இந்த இடத்திற்குத் திரும்புவது, அல்ைது யுதிஷ்டிரரிடம் கசல்வது ஆகிய
இந்த இரண்டு கசயல்களில் இன்று எது எைக்குச் சிறந்தது?”என்று எண்ணத்
கதோடங்கிைோன். தன் புரிதைின் துனண ககோண்டு சிந்தித்த அவைது
{அர்ஜுைைின்} இதயம் இறுதியோக, ஓ! குரு குைத்னதத் தனைக்க
னவப்பவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, சம்சப்தகர்கனளக் ககோல்வதில் உறுதியோக
நினைத்தது.
குரங்குகளில் முதன்னேயோைனதத் தன் ககோடியில் ககோண்ட அந்த

இந்திரைின் ேகன் (அர்ஜுைன்), தைியோகப் ரபோரில் ஆயிரக்கணக்கோை
ீ ககோல்ை விரும்பித் திடீகரைத் திரும்பிைோன்.
அர்ஜுைனைக் ககோல்ை துரிரயோதைன், கர்ணன் ஆகிய இருவரும்
நினைத்ததும் இதுரவ. இதற்கோகரவ அவர்கள் இந்த இரட்னட
ரேோதலுக்கோை ஏற்போட்னடச் கசய்திருந்தைர். போண்டுவின் ேகனும் தன்
இதயத்னத அந்தப் பக்கமும் இந்தப் பக்கமும் அனைபோயவிட்டோன், ஆைோல்,
இறுதியில், ரபோர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோை சம்சப்தகர்கனளக் ககோல்ைத்
தீர்ேோைித்துத் தன் எதிரிகளின் ரநோக்கத்னதக் கைங்கடித்தோன்.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ரதர்வரர்களோை

ீ வைினேேிக்கச்
சம்சப்தகர்கள் ஆயிரக்கணக்கோை ரநரோை கனணகனள அர்ஜுைன் ேீ து
ஏவிைர். அந்தக் கனணகளோல் ேனறக்கப்பட்ட குந்தியின் ேகைோை
போர்த்தரைோ {அர்ஜுைரைோ}, ஜைோர்த்தைன் என்று அனைக்கப்படும்
கிருஷ்ணரைோ, குதினரகரளோ, அந்தத் ரதரரோ கோணப்படவில்னை
{கண்ணுக்குப் புைப்படவில்னை}. அப்ரபோது ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்}
தன் புைன்கனள இைந்து, கபரிதும் வியர்த்தோன். அதன் ரபரில்
பிரம்ேோயுதத்னத ஏவிய போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, கிட்டத்தட்ட அவர்கள்
அனைவனரயும் அைித்தோன்.
வில்ைின் நோண்கயிறுகனளப் பிடித்துக் ககோண்டும், விற்கனளயும்,

கனணகனளயும் ககோண்ட நூற்றுக்கணக்கோை கரங்களும், நூறு நூறோை
ககோடிேரங்களும், குதினரகளும் கீ ரை தனரயில் விழுந்தை, ரேலும்,
ரதரரோட்டிகளும், ரதர்வரர்களும்
ீ விழுந்தைர். கோடுகள் அடர்ந்து வளர்ந்த
முதன்னேயோை ேனைகளுக்கும், ரேகத் திரள்களுக்கும் ஒப்போைனவயும்,
நன்றோகப் பைக்கப்பட்டனவயுேோை கபரும் யோனைகள் போர்த்தைின்
{அர்ஜுைைின்} கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டும், தங்கள் போகன்கனள இைந்தும்

பூேியில் விழுந்தை. போகர்கனளத் தங்கள் முதுகுகளில் ககோண்ட பை

யோனைகள், அர்ஜுைைின் கனணகளோல் நசுக்கப்பட்டு, தங்கள் முதுகில்
உள்ள சித்திரரவனைப்போடுகனளக் ககோண்ட துணிகள் கவட்டப்பட்டு,
தங்கள் அம்போரிகள் உனடக்கப்பட்டு உயினர இைந்து கீ ரை விழுந்தை.
கிரீடியின் {அர்ஜுைைின்} பல்ைங்களோல் கவட்டப்பட்ட

ேைிதர்களுனடய கரங்கள், வோள்கள், ரவல்கள், கத்திகள், நகங்கள்,
முத்கரம், ரபோர்க்ரகோடரி ஆகியவற்னறப் பிடித்த நினையிரைரய கீ ரை
விழுந்தை. ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கோனைச்சூரியனைப் ரபோன்ரறோ,
தோேனரனயப் ரபோன்ரறோ, சந்திரனைப் ரபோன்ரறோ இருந்த அைகிய தனைகள்
அர்ஜுைைின் கனணகளோல் கவட்டப்பட்டுத் தனரயில் விழுந்தை. சிைத்தில்
இப்படிப் பல்ரவறு வனககளிைோை ேரணக் கனணகளோல் எதிரினயக்
ககோல்வதில் பல்குைன் {அர்ஜுைன்} ஈடுபட்டரபோது, அந்தப் பனட எரிவது
ரபோைத் கதரிந்தது. தண்டுகளுடன் கூடிய தோேனரகனள நசுக்கும்
யோனைனயப் ரபோை அந்தப் பனடனய நசுக்கும் தைஞ்சயனை
{அர்ஜுைனைக்} கண்ட அனைத்து உயிரிைங்களும், “நன்று, நன்று” என்று
கசோல்ைி அவனை கேச்சிை.
வோசவனுக்கு {இந்திரனுக்கு} ஒப்போை போர்த்தைின் அந்தச்

சோதனைனயக் கண்ட ேோதவன் {கிருஷ்ணன்} ேிகவும் ஆச்சரியேனடந்து,
கூப்பிய கரங்களுடன் அவைிடம் {அர்ஜுைைிடம்}, “ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ},
நீ அனடந்திருக்கும் சோதனைனயச் சக்ரைோரைோ {இந்திரைோரைோ},
யேைோரைோ, கபோக்கிேங்களின் தனைவைோரைோ {குரபரைோரைோ} கசய்ய
முடியோது என்ரற நோன் நினைக்கிரறன். இன்று வைினேேிக்கச் சம்சப்தக
ீ அனைவனரயும் நூற்றுக்கணக்கிலும், ஆயிரக்கணக்கிலும்
வழ்த்தியனத
ீ நோன் கண்ரடன்” என்றோன் {கிருஷ்ணன்}.
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, ரபோரில் ஈடுபட்ட சம்சப்தகர்கனளக் ககோன்ற

பிறகு, கிருஷ்ணைிடம், “பகதத்தைிடம் கசல்வோயோக” என்றோன்” {என்றோன்

வோய்ப்னபப் பயன்படுத்தோத அர்ஜுைன்!

Arjuna availed not the opportunity! | Drona-Parva-Section-026 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைனைச் சவோலுக்கனைத்த சுசர்ேன்; சுசர்ேைின் தம்பிகனளக்

ககோன்ற அர்ஜுைன்; சுசர்ேனை ேயக்கேனடயச் கசய்து ககௌரவர்கனள ரநோக்கி
முன்ரைறிய அர்ஜுைன்; பகதத்தன் அர்ஜுைன் ரேோதல்; ரதனரத் திருப்பி
சுப்ரதீகத்னதக் ககோல்லும் வோய்ப்னப ஏற்படுத்திக் ககோடுத்த கிருஷ்ணன்; நியோயேோை
ரபோனரக் கருதி அந்த வோய்ப்னபப் பயன்படுத்தோத அர்ஜுைன்...
கசோன்ைோன், “போர்த்தைின்
{அர்ஜுைைின்} விருப்பத்தின் ரபரில்
கிருஷ்ணன், தங்கக் கவசத்தோல்
ேனறக்கப்பட்டனவயும், ேரைோரவகம்
ககோண்டனவயுேோை அவைது
கவண்குதினரகனளத் துரரோணரின்
பனடப்பிரிவுகனள ரநோக்கித்
தூண்டிைோன். இப்படி அந்தக்
குருக்களில் முதன்னேயோைவன்
{அர்ஜுைன்}, துரரோணரோல் அதீதேோகப் பீடிகப்பட்ட தன் சரகோதரர்கனள
ரநோக்கிச் கசன்று ககோண்டிருந்த ரபோது, {அர்ஜுைரைோடு} ரபோரிட விரும்பிய
சுசர்ேன் தன் தம்பிகரளோடு அவனைப் பின்கதோடர்ந்தோன்.
பிறகு எப்ரபோதும் கவல்பவைோை அர்ஜுைன், கிருஷ்ணைிடம், “ஓ!

ேங்கோத ேகினே ககோண்டவரை {அச்யுதோ, கிருஷ்ணோ}, இங்ரக தன்
தம்பிகரளோடு கூடிய சுசர்ேன் ரபோருக்குச் சவோல் விடுக்கிறோன். ஓ!
எதிரிகனளக் ககோல்பவரை {கிருஷ்ணோ}, வடக்கில் நேது பனட
(துரரோணரோல்) பிளக்கப்படுகிறது. நோன் இனதச் கசய்ய ரவண்டுேோ, அனதச்
கசய்ய ரவண்டுேோ எை இந்தச் சம்சப்தகர்களின் வினளவோல் இன்று என்
இதயம் அனைபோய்கிறது. நோன் இப்ரபோது சம்சப்தகர்கனளக் ககோல்ரவைோ?
அல்ைது ஏற்கைரவ எதிரிகளோல் பீடிக்கப்படும் என் துருப்புகனளத்
தீங்கிைிருந்து கோப்ரபைோ? நோன், ’இவற்றில் எது எைக்குச் சிறந்தது?’ என்ரற
நினைக்கிரறன் எை அறிவோயோக” என்றோன் {அர்ஜுைன்}.

இப்படி அவைோல் {அர்ஜுைைோல்} கசோல்ைப்பட்ட தோசோர்ஹ

குைத்ரதோன் {கிருஷ்ணன்}, ரதனரத் திருப்பிக் ககோண்டு, அந்தப் போண்டுவின்
ேகனை {அர்ஜுைனைத்} திரிகர்த்தர்களின் ஆட்சியோளன் {சுசர்ேன்} இருந்த
இடத்திற்கு அனைத்துச் கசன்றோன். அப்ரபோது அர்ஜுைன் ஏழு கனணகளோல்
சுசர்ேனைத் துனளத்து, ரேலும் இரண்டு கூரிய கனணகளோல் அவைது
வில்னையும், ககோடிேரத்னதயும் அறுத்தோன். பிறகு அவன் {அர்ஜுைன்},
ஆறு கனணகனளக் ககோண்டு திரிகர்த்த ேன்ைைின் {சுசர்ேைின்} தம்பிகனள
வினரவோக யேரைோகம் அனுப்பினவத்தோன் [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த வரி சற்ரற ேோறுபடுகிறது,

“அர்ஜுைன் வினரந்து ஆறு போணங்களோரை திரிகர்த்த
ரதசோதிபனுனடய சரகோதரனைக் குதினரகரளோடும்
சோரதிரயோடும் யேரைோகத்திற்கு அனுப்பிைோன்” என்று
இருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் இப்படிரய
பிறகு சுசர்ேன், அர்ஜுைனைக் குறிபோர்த்து முழுக்க

இரும்போைோைதும், போம்பு ரபோைத் கதரிந்ததுேோை ஈட்டி ஒன்னற அவன்
{அர்ஜுைன்} ேீ து எறிந்தோன், வோசுரதவனைக் {கிருஷ்ணனைக்} குறி போர்த்து,
அவன் ேீ து ரவல் ஒன்னற எறிந்தோன். மூன்று கனணகளோல் அந்த
ஈட்டினயயும், ரேலும் மூன்று கனணகளோல் அந்த ரவனையும் அறுத்த
அர்ஜுைன், தன் கனணகளின் ேோரியோல் இருந்த சுசர்ேனை, அவனைத்
ரதரிரைரய புைன்கனள இைக்கச் கசய்தோன்.
பிறகு, ேனைனயப் கபோைியும் வோசவனை {இந்திரனைப்} ரபோைக்

கனணகளின் ேோரினய இனறத்தபடி (உேது பனடப்பிரினவ ரநோக்கி)
மூர்க்கேோக அவன் {அர்ஜுைன்} முன்ரைறியரபோது, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, உேது துருப்புகளில் எவரும் எதிர்க்கத் துணியவில்னை.
முன்ரைறிச் கசல்லும்ரபோரத னவக்ரகோல் குவியனை எரிக்கும் கநருப்னபப்
ரபோைத் தன் கனணகளோல் ககௌரவர்களின் வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ
அனைவனரயும் எரித்தபடி தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} முன்ரைறிைோன்.
உயிர்வோழும் உயிரிைகேோன்று கநருப்பின் தீண்டனைத் தோங்கிக் ககோள்ள
முடியோதனதப் ரபோை, புத்திசோைியோை அந்தக் குந்தியின் ேகனுனடய
{அர்ஜுைைின்} தடுக்கப்பட முடியோத ரவகத்னத உேது துருப்புகளோல்
தோங்கிக் ககோள்ள முடியவில்னை.

உண்னேயில், அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, தன்

கனணகளோல் பனகவரின் பனடனய மூழ்கடித்து, ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, (தன் இனரயின் ேீ து) போயும் கருடனைப் ரபோை,
பிரோக்ரஜோதிேர்களின் ேன்ைைிடம் {பகதத்தைிடம்} வந்தோன். தன் முடினவ
அனடவதற்கு வஞ்சகேோை பகனடயோட்டத்தின் உதவினய நோடிய உேது
ேகைின் {துரிரயோதைைின்} பினைக்கோகவும், க்ஷத்திரியர்கனள அைிப்பதின்
கபோருட்டும், அவன் {அர்ஜுைன்}, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, {போவேற்ற}
அப்போவிப் போண்டவர்களுக்குப் ரபோரில் நன்னேனயச் கசய்வதும், எதிரிகள்
அனைவருக்கும் ரகடுவினளவிப்பதுேோை கோண்டீவத்னதத் தன் னககளில்
பிடித்தோன்.
இப்படிப் போர்த்தைோல் {அர்ஜுைைோல்} கைங்கடிக்கப்பட்ட உேது பனட,

ஓ! ேன்ைோ, போனறயின் ேீ து ரேோதிய படனகப் ரபோைப் பிளந்தது. பிறகு,
துணிச்சல்ேிக்கவர்களும், கவற்றினயக் னகப்பற்றும் உறுதியோை
தீர்ேோைத்துடன் கூடியவர்களுேோை பத்தோயிரம் {10000} வில்ைோளிகள்
(அர்ஜுைனுடன் ரேோதுவதற்கோக) முன்ரைறிைர். அச்சேற்ற இதயங்கனளக்
ககோண்ட அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ அனைவரும் அவனை
{அர்ஜுைனைச்} சூழ்ந்து ககோண்டைர். ரபோரில் எவ்வளவு கைேோை எந்தச்
சுனேனயயும் தோங்க வல்ை போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} அந்தக் கைேோை
சுனேனய அனடந்தோன். ேதங்ககோண்ட அறுபது வயது ரகோபக்கோர யோனை
ஒன்று தோேனரக்கூட்டங்கனள நசுக்குவனதப் ரபோைரவ, போர்த்தனும்
{அர்ஜுைனும்} அந்த உேது பனடப்பிரினவ நசுக்கிைோன்.
அந்தப் பனடப்பிரிவு இப்படி நசுக்கப்பட்டரபோது, ேன்ைன் பகதத்தன்,

அரத யோனையில் {சுப்ரதீகத்தில்} அர்ஜுைனை ரநோக்கி மூர்க்கேோக
வினரந்தோன். அதன் ரபரில் ேைிதர்களில் புைியோை தைஞ்சயன்
{அர்ஜுைன்} தன் ரதரில் இருந்த படிரய பகதத்தனை வரரவற்றோன்.
அர்ஜுைன் ரதருக்கும், பகதத்தன் யோனைக்கும் இனடயில் நடந்த
ரேோதைோைது அதீத கடுனேயும் தீவிரமும் ககோண்டதோக இருந்தது.
அறிவியல் விதிகளின்படி {சோத்திர விதிப்படி} தயோரிக்கப்பட்ட தன் ரதரில்
ஒருவனும், தன் யோனையில் ேற்றவனும் எை, வரர்களோை
ீ பகதத்தன்
ேற்றும் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} ஆகிய இருவரும் களத்தில் திரிந்தைர்.
அப்ரபோது பகதத்தன், ரேகத்திரள்கனளப் ரபோைத் கதரிந்த தன்

யோனையில் இருந்து ககோண்டு, தனைவன் இந்திரனைப் ரபோைத் தைஞ்சயன்
{அர்ஜுைன்} ேீ து கனண ேோரினயப் கபோைிந்தோன். எைினும் வோசவைின்
{இந்திரைின்} வரேகன்
ீ {அர்ஜுைன்}, பகதத்தைின் அந்தக் கனண ேோரி

தன்னை அனடயும் முன்ரப அவற்னறத் தன் கனணகளோல் கவட்டிைோன்.

பிறகு பிரோக்ரஜோதிேர்களின் ேன்ைன் {பகதத்தன்} அர்ஜுைைின்
கனணேோரினயக் கைங்கடித்து, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, போர்த்தன்
{அர்ஜுைன்} ேற்றும் கிருஷ்ணன் ஆகிய இருவனரயும் கனணகள்
பைவற்றோல் தோக்கிைோன். கனணகளின் அடர்த்தியோை ேனையோல் அவர்கள்
இருவனரயும் மூழ்கடித்த பகதத்தன், கிருஷ்ணனையும் போர்த்தனையும்
{அர்ஜுைனையும்} அைிப்பதற்கோகத் தன் யோனைனயத் தூண்டிைோன்.
அந்தகனைப் ரபோை முன்ரைறி வரும் அந்தக் ரகோபக்கோர

யோனைனயக் கண்ட ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்}, அந்த யோனை தன்
இடப்பக்கத்தில் இருக்குேோறு தன் ரதனர வினரவோக நகர்த்திைோன்.
தைஞ்சயனுக்கு {அர்ஜுைனுக்கு}, அந்தப் கபரும் யோனைனய, அதன்
முதுகில் உள்ள போகரைோடு {பகதத்தரைோடு} ரசர்த்துக் ககோல்ை
இப்படிப்பட்ட வோய்ப்புக் கினடத்தோலும், நியோயேோை {நல்ை} ரபோரின்
விதிகனள நினைவுகூர்ந்த அவன் {அர்ஜுைன்}, அனத {அந்த வோய்ப்னபப்}
பயன்படுத்திக் ககோள்ள விரும்பவில்னை [2]. எைினும், அந்த யோனை
{சுப்ரதீகம்}, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பிற யோனைகனளயும்,
ரதர்கனளயும், குதினரகனளயும் அனடந்து, அனவயனைத்னதயும்
யேரைோகத்திற்கு அனுப்பியது. இனதக் கண்ட தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}
சிைத்தோல் நினறந்தோன்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த வரி, “ரகோபங்ககோண்ட அந்தகன்

ரபோை வருகின்ற அந்த யோனைனயக் கண்டு ஜைோர்த்தைன்
ரதரிைோரை அதிரவகத்ரதோரட அதனை அபஸவ்யேோகச்
சுற்றிைோன். தைஞ்சயன் யுத்ததர்ேத்னத நினைத்து
யுத்தத்திற்கோக வந்திருந்தோலும், திரும்பிய அந்தப் கபரிய
யோனைனய அதன் ேீ துள்ள பகதத்தரைோடு ேரணத்துக்கு
உட்படுத்த விரும்பவில்னை. ” என்றிருக்கிறது.

ககோல்ைப்பட்டோன் பகதத்தன்!
Bhagadatta slained! | Drona-Parva-Section-027 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கிருஷ்ணனைத் தோக்கிய பகதத்தன்; சுப்ரதீகத்தின் கவசத்னதப்

பிளந்த அர்ஜுைன்; னவஷ்ணவோஸ்திரத்னத ஏவிய பகதத்தன்; அர்ஜுைனை ேனறத்து
னவஷ்ணவோஸ்திரத்னத ேோர்பில் தோங்கிய கிருஷ்ணன்; அந்த ஆயுதம் பகதத்தனுக்குக்
கினடத்த வரைோற்னறச் கசோன்ை கிருஷ்ணன்; சுப்ரதீகத்னதக் ககோன்ற அர்ஜுைன்;
பகதத்தனைக் ககோன்ற அர்ஜுைன்...
திருதரோஷ்டிரைிடம் {சஞ்சயன்} கசோன்ைோன், “சிைத்தோல்

தூண்டப்பட்ட போண்டுவின் ேகன் போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, பகதத்தனை என்ை
கசய்தோன்? அரத ரபோை, பிரோக்ரஜோதிேர்களின் ேன்ைனும் {பகதத்தனும்}
போர்த்தனை என்ை கசய்தோன்? ஓ! சஞ்சயோ, இனவ அனைத்னதயும் எைக்குச்
கசோல்வோயோக" என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "போர்த்தனும் {அர்ஜுைனும்},

கிருஷ்ணனும் பிரோக்ரஜோதிேர்களின் ஆட்சியோளைிடம் இப்படிப் ரபோரில்
ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருந்தரபோது, அவர்கள் கோைைின் ரகோரப்
பற்களுக்கினடரய இருப்பதோகரவ உயிரிைங்கள் அனைத்தும் கருதிை.

உண்னேயில், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, தன் யோனையின் கழுத்தில்
இருந்த பகதத்தன், தங்கள் ரதரில் இருந்தகிருஷ்ணர்கள் {கருப்பர்கள்}
இருவர் ேீ தும் கனணகளின் ேோரினய இனறத்தோன்.
கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயும், தங்கச் சிறகுகனளக்

ககோண்டனவயும், முழுவதும் இரும்போைோைனவயும், முழுவதும்
வனளக்கப்பட்ட தன் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்டனவயுேோை கனணகள்
பைவற்றோல் அவன் {பகதத்தன்}, ரதவகியின் னேந்தனை {கிருஷ்ணனைத்}
துனளத்தோன். கநருப்பின் தீண்டனைக் ககோண்டனவயும், அைகிய
இறகுகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், பகதத்தைோல்
ஏவப்பட்டனவயுேோை அந்தக் கனணகள் ரதவகியின் ேகனை
{கிருஷ்ணனை} ஊடுருவி பூேிக்குள் நுனைந்தை.
அப்ரபோது, போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, அந்தப் பகதத்தைின் வில்னை

அறுத்து, அடுத்ததோக அவைது யோனைனயப் பக்கத்தில் இருந்து
{விைோப்புறத்தில்} போதுகோத்த வரனையும்
ீ ககோன்று, ஏரதோ வினளயோடிக்
ககோண்டிருப்பவனைப் ரபோை அவரைோடு {பகதத்தரைோடு} ரபோரிட்டோன்.
பிறகு பகதத்தன், சூரியக் கதிர்கனளப் ரபோன்று பிரகோசித்தனவயும்,
கூர்முனை ககோண்டனவயுேோை பதிைோன்கு ரவல்கனள அவன் {அர்ஜுைன்}
ேீ து ஏவிைோன். எைினும், அர்ஜுைன் அந்த ரவல்கள் ஒவ்கவோன்னறயும்
மூன்று {மூன்று மூன்று} துண்டுகளோக கவட்டிப் ரபோட்டோன்.
பிறகு அந்த இந்திரைின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, அடர்த்தியோை

கனணேோரியின் மூைம் அந்த யோனையின் கவசத்னதப் பிளந்து
தளர்த்திைோன். இப்படி கவட்டப்பட்ட அந்தக் கவசம் கீ ரை பூேியில்
விழுந்தது. கவசம் பிளக்கப்பட்ட அந்த யோனை {சுப்ரதீகம்}, அர்ஜுைன் ஏவிய
கனணகளோல் அதீதேோகப் பீடிக்கப்பட்டு, ேோர்பில் போயும் நீர்க்ரகோடுகளுடன்,
ரேகங்கள் எனும் ஆனடனய இைந்த ேனைகளின் இளவரசனைப் ரபோைத்
கதரிந்தது [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “சிதறிய கவசத்னதயுனடய

அந்த யோனையோைது, அம்புகளோல் ேிகவும் பீடிக்கப்பட்டு,
வர்ேதோனரயிைோல் நனைக்கப்பட்டும், ரேகேில்ைோேலும்
இருக்கிற பர்வத ரோஜனைப் ரபோை விளங்கியது”

பிறகு பிரோக்ரஜோதிேர்களின் ஆட்சியோளன் {பகதத்தன்} தங்கத்தோல்

அைங்கரிக்கப்பட்டதும் முழுதும் இரும்போைோைதுேோை ஈட்டி ஒன்னற
வோசுரதவன் ேீ து ஏவிைோன். அந்த ஈட்டினய அர்ஜுைன் இரண்டோக
கவட்டிைோன். பிறகு அந்த ேன்ைைின் {பகதத்தைின்} ககோடிேரத்னதயும்,
குனடனயயும் தன் கனணகளோல் அறுத்த அர்ஜுைன், சிரித்துக் ககோண்ரட
வினரவோக அந்த ேனைப்பகுதிகளின் ஆட்சியோளனை {[பர்வரதசுவரன்]
பகதத்தனைப்} பத்து கனணகளோல் துனளத்தோன். கங்கப்பறனவயின்
இறகுகளோைோை அைகிய சிறகுகனளக் ககோண்ட அர்ஜுைைின் அந்தக்
கனணகளோல் ஆைத்துனளக்கப்பட்ட பகதத்தன், ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் போண்டுவின் ேகைிடம் {அர்ஜுைைிடம்} அதிகக்
ரகோபம் ககோண்டோன்.
பிறகு அவன் {பகதத்தன்}, அர்ஜுைன் ேீ து சிை ரவல்கனள ஏவிவிட்டு

உரக்கக் கர்ஜித்தோன். அந்த ரவல்களின் வினளவோல் அர்ஜுைைின் கிரீடம்
{பின்புறேோகத்} திருப்பப்பட்டது. தன் கிரீடத்னதச் சரியோகப் கபோருத்திய
அர்ஜுைன், அந்தப் பிரோக்ரஜோதிேர்களின் ஆட்சியோளைிடம்
{பகதத்தைிடம்}, “இந்த உைகத்னத நன்றோகப் போர்த்துக் ககோள்” என்றோன்.
அவைோல் {அர்ஜுைைோல்} இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட பகதத்தன் சிைத்தோல்
நினறந்து, பிரகோசேோை வில்கைோன்னற எடுத்து, அந்தப் போண்டவன்
{அர்ஜுைன்} ேற்றும் ரகோவிந்தன் {கிருஷ்ணன்} ஆகிய இருவர் ேீ தும் தன்
கனணேோரினயப் கபோைிந்தோன்.
பிறகு அவைது {பகதத்தைின்} வில்னையும், அம்பறோத்தூணிகனளயும்

கவட்டிய போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, எழுபத்திரண்டு கனணகளோல் வினரவோக
அவனைத் தோக்கி, {அவற்றோல்} அவைது முக்கிய அங்கங்கனளப் பீடிக்கச்
கசய்தோன். இப்படித் துனளக்கப்பட்ட அவன் {பகதத்தன்} அதீதேோை வைினய
உணர்ந்தோன். சிைத்தோல் நினறந்த அவன் {பகதத்தன்}, தன் அங்குசத்னத
ேந்திரங்களோல் னவஷ்ணவ ஆயுதேோக ேோற்றி, அனத அர்ஜுைன் ேோர்பின்
ேீ து ஏவிைோன் [2]. ரகசவன் {கிருஷ்ணன்}, அர்ஜுைனை ேனறத்துக்
ககோண்டு, பகதத்தைோல் ஏவப்பட்ட அந்த அனைத்னதயும் ககோல்லும்
ஆயுதத்னத {னவஷ்ணவோஸ்திரத்னதத்} தன் ேோர்பிரை ஏற்றோன். அதன்
ரபரில் அந்த ஆயுதேோைது ரகசவைின் {கிருஷ்ணைின்} ேோர்பில் கவற்றி
ேோனையோக விழுந்தது.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “அடிக்கப்பட்டவனும்,

அதைோல் அதிகேோை துன்பத்னத அனடவிக்கப்பட்டவனுேோை
பகதத்தன் ரகோபம் மூண்டு னவஷ்ணவோஸ்திர ேந்திரத்னத

உச்சரித்து அங்குசத்னத அபிேந்திணஞ்கசய்து

போண்டவனுனடய ேோர்பிரை பிரரயோகித்தோன்” என்றிருக்கிறது.
பிறகு உற்சோகேற்ற அர்ஜுைன், ரகசவைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்}, “ஓ!

போவேற்றவரை, ஓ! தோேனரக்கண்ணோ {கிருஷ்ணோ}, ரபோரிடோேல் என்
குதினரகனள ேட்டுரே வைிநடத்தப் ரபோவதோக நீ கசோல்ைியிருக்கிறோய்.
பிறகு, ஏன் நீ உன் வோக்குறுதினய ேீ றுகிறோய்? நோன் துயரத்தில்
மூழ்கிைோரைோ, கைங்கடிக்க முடியோதவைோைோரைோ, எதிரினயத்
தடுக்கரவோ, ஆயுதத்னதத் தடுக்கரவோ முடியோதவைோைோரைோ, நீ அவ்வோறு
கசயல்படைோரே அன்றி நோன் இப்படி நிற்கும்ரபோதல்ை. வில்லுடனும்,
கனணகளுடனும் இருக்கும் நோன், ரதவர்கள், அசுரர்கள், ேைிதர்கள்
ஆகியவர்களுடன் கூடிய இந்த உைகங்கனளரய கவல்ைத்தகுந்தவன்
என்பனத நீ அறிவோரய” என்றோன் {அர்ஜுைன்}.
அர்ஜுைைின் இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட வோசுரதவன்

{கிருஷ்ணன்}, “ஓ! போர்த்தோ, ஓ! போவேற்றவரை {அர்ஜுைோ}, இரகசியமும்,
பனைய வரைோறுேோை இனத உள்ளபடிரய ரகட்போயோக. உைகங்கனளப்
போதுகோப்பதில் நித்தியேோக ஈடுபடும் எைக்கு நோன்கு வடிவங்கள்
இருக்கின்றை. என்னைரய பிரித்துக் ககோண்டு நோன் உைகங்களுக்கு
நன்னேனயச் கசய்கிரறன். பூேியில் தங்கி தவத்துறவுப் பயிற்சிகளில்
ஈடுபடுவது எைது வடிவத்தில் {மூர்த்திகளில்} ஒன்றோகும் [3]. உைகத்தில்
ஏற்படும் நல்ை ேற்றும் தீயச் கசயல்கனள {சோட்சியோக இருந்து} கோண்பது
{கோணும் வடிவம்} ேற்கறோன்றோகும். ேைிதர்களில் உைகத்திற்கு வந்து
கசயைில் ஈடுபடுவது எைது மூன்றோவது வடிவேோகும் [4]. எைது
நோன்கோவது வடிவம் ஆயிரம் வருடங்கள் உறங்கிக் கிடப்பதோகும் [5]. ஆயிர
வருட முடிவில் உறக்கத்தில் இருந்து விைிக்கும் எைது வடிவம், அப்படி
விைித்த உடரைரய தகுந்ரதோருக்கு சிறந்த வரங்கனள அருள்கிறது.
[3] பதரி ஆசிரேத்தில் உள்ள நோரோயணன். [4] ரோேன்,

கிருஷ்ணன் முதைிய வடிவங்கள், [5] நீரில் சயை ரகோைத்தில்
உள்ள விஷ்ணு என்பது பனைய உனர எை ரவகறோரு பதிப்பில்
கோணப்படுகிறது
(ஒரு சேயத்தில்) கோைம் வந்துவிட்டது என்பனத அறிந்த பூேோரதவி

(அவளது ேகன்) நரகனுக்கோக என்ைிடம் வரகேோன்னறக் ரகட்டோள். ஓ!
போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, அந்த வரம் யோது என்பனதக் ரகட்போயோக. “னவஷ்ணவ
ஆயுதத்னத அனடயும் எைது ேகன் {நரகன்} ரதவர்களோலும், அசுரர்களோலும்

ககோல்ைத்தகோதவன் ஆக ரவண்டும். அந்த ஆயுதத்னத எைக்கு அருள்வரத

உேக்குத் தகும்” என்று ரகட்டோள். பைங்கோைத்தில் அவளது ரவண்டுதனைக்
ரகட்ட நோனும், தனைனேயோைதும், தவறினைக்கோததுேோை
{தவறோததுேோை} னவஷ்ணவோயுதத்னதப் பூேியின் ேகனுக்கு {நரகனுக்குக்}
ககோடுத்ரதன். அந்த ரநரத்தில் நோன் இவ்வோர்த்னதகனளயும் கசோன்ரைன்,
“ஓ! பூேிரய {பூேோரதவிரய}, நரகனைப் போதுகோப்பதில் இந்த ஆயுதம்
தவறோததோக இருக்கட்டும். அவனை யோரோலும் ககோல்ை இயைோது. இந்த
ஆயுதத்தோல் போதுகோக்கப்படும் உைது ேகன் {நரகன்}, அனைத்து
உைகங்களிலும் கவல்ைப்பட முடியோதவைோக எப்ரபோதும் இருந்து
ககோண்டு, எதிரிப்பனடகள் அனைத்னதயும் நசுக்குவோன்” {என்ரறன்}. தன்
விருப்பம் ஈரடறிய அந்தப் புத்திசோைி ரதவியும் {பூேோரதவியும்}, “அப்படிரய
ஆகட்டும்” என்று கசோல்ைிச் கசன்றுவிட்டோள். நரகனும்
கவல்ைப்படமுடியோதவைோக, எப்ரபோதும் தன் எதிரிகனள எரித்தோன் [6].
[6] ரவகறோரு பதிப்பில் இரத பத்தி ரவறு ேோதிரியோக

இருக்கிறது. அது பின்வருேோறு: “பிரோணிகனளத் தரிப்பவளும்,
சர்வ பிரோணிகனளயும் ரபோேிப்பவளுேோை பூரதவியோைவள்
கோேமுனடயவளோ ரைோககர்த்தோவோை ஸ்ரீேந்நோரோயணனர
அனடந்தோள். அந்தப் பகவோன் அவளுடன் ரசர்ந்து
பிரீதியனடந்து அவளுக்கு வரத்னதயும் ககோடுக்க
ஆரம்பித்தோர். அந்தப் பூரதவி விஷ்ணு துல்யைோை
புத்திரனையும், னவஷ்ணவோஸ்திரத்னதயும் ரவண்டிைோள்.
அந்தப் பூரதவிக்கு நரகன் என்று பிரசித்தைோை ஒரு ேகன்
பிறந்தோன். அந்த நரகனுக்கு நோரோயணர் தோேோகரவ
னவஷ்ணவோஸ்திரத்னதயும் ககோடுத்தோர். இவ்வோறு
சர்வசத்ரு நோசகேோை இந்த நோரோயணோஸ்திரேோைது
நரகோசுரனுக்குக் கினடத்திருந்தது” என்றிருக்கிறது.
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் கங்குைியில் உள்ளனதப்
ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, அந்த நரகைிடம் இருந்ரத இந்த எைது

ஆயுதத்னதப் பிரோக்ரஜோதிேர்களின் ஆட்சியோளன் {பகதத்தன்}
அனடந்திருக்கிறோன். ஓ! ஐயோ {அர்ஜுைோ}, இந்திரன், ருத்ரன்
ஆகிரயோனரயும் ரசர்த்து இவ்வுைகில் இந்த ஆயுதத்தோல்
ககோல்ைத்தகோதவர் எவரும் இல்னை. எைரவ, உைக்கோகரவ நோன் என்
வோக்குறுதினய ேீ றி அனதக் {னவஷ்ணவோஸ்திரத்னதக்} கைங்கடித்ரதன்.
அந்தப் கபரும் அசுரன் {பகத்தன்} இப்ரபோது அந்தத் தனைனேயோை
ஆயுதத்னத இைந்திருக்கிறோன். ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, முன்பு,

உைகங்களின் நன்னேனயக் கருதி அசுரன் நரகனை நோன் ககோன்றது
ரபோைரவ, ரதவர்களுக்குப் பனகவனும், கவல்ைப்பட முடியோத உைது
எதிரியுேோை பகதத்தனை இப்ரபோது நீ ககோல்வோயோக” என்றோன்
{கிருஷ்ணன்}.
உயர் ஆன்ே ரகசவைோல் {கிருஷ்ணைோல்} இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட

போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, கூரோக்கப்பட்ட கனணகளோைோை ரேகத்தில்
திடீகரைப் பகதத்தனை மூழ்கடித்தோன். பிறகு, வைினேேிக்கக்
கரங்கனளயும், உயர் ஆன்ேோனவயும் ககோண்ட அர்ஜுைன், தன் எதிரியின்
யோனையுனடய முன்கநற்றிக் கும்பங்களுக்கு இனடயில் நோரோசகேோன்னற
அச்சேற்றவனகயில் அடித்தோன். ேனைனயப் பிளக்கும் இடினயப் ரபோை
யோனைனயப் பிளந்த அந்தக் கனண, எரும்புப் புற்றுக்குள் ஊடுருவும்
போம்னபப் ரபோை அதன் உடைில் ஊடருவி விைோப்புறம் வனர கசன்றது.
பகதத்தைோல் ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் தூண்டப்பட்டோலும், ஓர் ஏனை ேைிதைின்
{தரித்திரைின்} ேனைவியோைவள், அவளது தனைவனுக்குக் கீ ழ்ப்படியோதது
ரபோைரவ அந்த யோனையும் கீ ழ்ப்படி ேறுத்தது. அங்கங்கள் கசயைிைந்த அது
{அந்த யோனை}, தன் தந்தங்களோல் பூேினய முட்டியபடி கீ ரை விழுந்தது.
துன்பக்குரைில் அைறிய அந்தப் கபரும் யோனை தன் ஆவினயயும் விட்டது
[7].
[7] ரவகறோரு பதிப்பில் இதற்பிறகும் ஒரு கசய்தி இருக்கிறது.

அது பின்வருேோறு: “பிறகு, ரகசவன் {கிருஷ்ணன்},
கோண்டீவத்னத வில்ைோகக் ககோண்ட அர்ஜுைனை ரநோக்கி,
“போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, இவன் ரேன்னேகபற்றவன்;
நனரயிைோல் நன்கு மூடப்பட்டவன்; ேடித்த சனதயிைோரை
நன்றோக ேனறக்கப்பட்ட கண்களுள்ளவன்; எவ்விதத்தோலும்
கவல்ைப்பட முடியோதவன்; இவ்வரசன் கண்கள்
திறந்திருப்பதற்கோகப் பட்டுத் துணியோல் (தூக்கிக்) கட்டிக்
ககோண்டிருக்கிறோன்” என்று கசோன்ைோன். அர்ஜுைன்
கிருஷ்ணனுனடய வோக்யத்னதக் ரகட்டு அம்பிைோரை அந்தத்
துணினய நன்றோக அறுத்தோன். அஃது அறுக்கப்படவுடன்,
அந்தப் பகதத்தன் கண்கள் ேனறக்கப்பட்டவைோைோன்.
பிரதோபசோைியோை பகதத்தன் உைகத்னத இருள்ேயேோக
எண்ணிைோன்” என்று இருக்கிறது. இந்தச் கசய்தி கங்குைியில்
பதிப்பிலும் இல்னை. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும்
இல்னை. இஃது அதிகபோடேோக இருக்க ரவண்டும்.

பிறகு, அந்தப் போண்டுவின் ேகன் பினறவடிவத் தனைக் ககோண்ட

ரநரோை கனண {அர்த்தச்சந்திரக் கனண} ஒன்றோல் ேன்ைன் பகதத்தைின்
ேோர்னபத் துனளத்தோன். கிரீடம் தரித்தவைோல் (அர்ஜுைைோல்) தன் ேோர்பில்
துனளக்கப்பட்ட ேன்ைன் பகதத்தன் உயினர இைந்து தன் வில்னையும்,
கனணகனளயும் நழுவவிட்டோன். அவனுக்கு {பகதத்தனுக்குத்}
தனைப்போனகயோக இருந்த ேதிப்பு ேிக்கத் துணியோைது, தண்னடப் பைேோகத்
தோக்கியதும், தோேனரயில் இருந்து விழும் {தோேனர} இதழ் ஒன்னறப் ரபோை
அவைது தனையில் இருந்து தளர்ந்து விழுந்தது. கபோன்ேோனைகளோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட அவனும் {பகதத்தனும்}, ேைர்ந்திருக்கும் கின்சுகேோைது
{பைோச ேரேோைது}, கோற்றின் ரவகத்தில் முறிந்து ேனையின் உச்சியில்
இருந்து விழுவனதப் ரபோைத் தங்க அம்போரிகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த
அந்தப் கபரும் யோனையில் இருந்து கீ ரை விழுந்தோன். ஆற்றைில்
இந்திரனுக்கு ஒப்போைவனும், இந்திரைின் நண்பனுேோை அந்த
ஏகோதிபதினய {பகதத்தனைக்} ககோன்ற இந்திரைின் ேகன், வைினேேிக்கக்
கோற்றோைது வரினசயோை ேரங்கனள முறிப்பனதப் ரபோை கவற்றியனடயும்
நம்பிக்னகயில் இருந்து உேது பனடயின் பிற வரர்கனளயும்
ீ பிளந்தோன்”

சகுைியின் ேோனயகனள அகற்றிய அர்ஜுைன்!

Arjuna dispelled Sakuni’s illusions! | Drona-Parva-Section-028 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: பகதத்தனை வைம் வந்த அர்ஜுைன்; அர்ஜுைனைத் தோக்கிய

சகுைியின் தம்பிகளோை விருேகனும், அசைனும்; விருேகனையும் அசைனையும்
ககோன்ற அர்ஜுைன்; சகுைி கசய்த ேோனயகள்; ேோனயகனள அைித்த அர்ஜுைன்;
பின்வோங்கிய சகுைி; கோந்தோரர்கனள அைித்த அர்ஜுைன்...
கசோன்ைோன், "கபரும் சக்தி
ககோண்டவனும், இந்திரனுக்கு எப்ரபோதும்
பிடித்தேோைவனும், அவைது {இந்திரைின்}
நண்பனுேோை பகதத்தனைக் ககோன்ற
பிறகு, போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} அவனை
வைம் வந்தோன். அப்ரபோது, பனக
நகரங்கனள அடக்குபவர்களும், கோந்தோர
ேன்ைைின் {சுபைைின்} ேகன்களுேோை
விருேகன்ேற்றும் அசைன் ஆகிய
சரகோதரர்கள் இருவரும் ரபோரில்
அர்ஜுைனைப் பீடிக்கத் கதோடங்கிைர். அந்த வரீ வில்ைோளிகள் இருவரும்
ஒன்றோகச் ரசர்ந்து, கபரும் ரவகம் ககோண்டனவயும், கல்ைில்
கூரோக்கப்பட்டனவயுேோை கனணகனளக் ககோண்டு அர்ஜுைனைப்
பின்ைோைிருந்தும் முன்ைோைிருந்தும் ஆைேோகத் துனளக்க ஆரம்பித்தைர்.

அப்ரபோது அர்ஜுைன், கூரிய

கனணகளோல் சுபைைின் ேகைோை
விருேகைின் குதினரகள்,
ரதரரோட்டி, வில், குனட, ககோடிேரம்
ேற்றும் ரதர் ஆகியவற்னறத்
துண்டுகளோக கவட்டிைோன். ரேலும்
அர்ஜுைன், கனணகளின்
ரேகத்தோலும், பல்ரவறு
ஆயுதங்கள் பிறவற்றோலும்
சுபைைின் ேகனுனடய
{விருேகைின்} தனைனேயில்
இருந்த கோந்தோரத் துருப்புகனள
ேீ ண்டும் கடுனேயோகப் பீடித்தோன்.
பிறகு சிைத்தோல் நினறந்த அர்ஜுைன், உயர்த்தப்பட்ட ஆயுதங்கனளக்
ககோண்ட வரக்
ீ கோந்தோரர்கள் ஐநூறு {500} ரபனரத் தன் கனணகளின் மூைம்
யேரைோகம் அனுப்பிைோன். அப்ரபோது அந்த வைினேேிக்க வரன்
ீ
{விருேகன்}, குதினரகள் ககோல்ைப்பட்ட {தன்} ரதரில் இருந்து வினரவோகக்
கீ ைிறங்கி, தன் சரகோதரைின் {அசைைின்} ரதரில் ஏறி ேற்கறோரு வில்னை
எடுத்துக் ககோண்டோன்.
பிறகு, சரகோதரர்களோை விருேகன் ேற்றும் அசைன் ஆகிய இருவரும்

ஒரர ரதரில் ஏறிக் கனணகளின் ேனையோல் பீபத்சுனவ {அர்ஜுைனை}
இனடயறோேல் துனளக்கத் கதோடங்கிைர். திருேணப் பந்தத்தோல் {உேது
ேனைவி கோந்தோரியோல்} உேக்கு உறவிைர்களோை விருேகன் ேற்றும்
அசைன் ஆகிய அந்த உயர் ஆன்ே இளவரசர்கள், பைங்கோைத்தில்
விருத்திரரைோ, பைரைோ இந்திரனைத் தோக்கியது ரபோை ேிகக் கடுனேயோகப்
போர்த்தனை {அர்ஜுைனைத்} தோக்கிைர். குறி தவறோத அந்தக் கோந்தோர
இளவரசர்கள் இருவரும் கோயேனடயோேரைரய, வியர்னவனய
உண்டோக்கும் {சூரியக்} கதிர்களோல் உைனகப் பீடிக்கும் ரகோனட கோைத்தின்
இரண்டு ேோதங்கனளப் ரபோைப் போண்டுவின் ேகனை {அர்ஜுைனை}
ேீ ண்டும் தோக்கத் கதோடங்கிைர். அப்ரபோது அர்ஜுைன், ேைிதர்களில்
புைிகளும், ஒரர ரதரில் அருகருகில் இருந்தவர்களுேோை விருேகன்
ேற்றும் அசைன் ஆகிய அந்த இளவரசர்கனள, ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர} ஒரர கனணயோல் ககோன்றோன். பிறகு, கண்கள்
சிவந்தவர்களும், சிங்கத்னதப் ரபோன்றவர்களும், வைினேேிக்கக்
கரங்கனளயும், ஒரர குணங்கனளயும் ககோண்ட இரத்தச் சரகோதரர்களுேோை

அந்த வரர்கள்
ீ இருவரும், அந்தத் ரதரில் இருந்து ஒன்றோகரவ கீ ரை
விழுந்தைர். நண்பர்களின் அன்புக்குரிய அவர்களது உடல்கள், கீ ரை
பூேியின் ேீ து விழுந்து, சுற்றிலும் புைிதேோை புகனைப் பரப்பியபடி அங்ரக
கிடந்தை. துணிச்சல்ேிக்கவர்களும் புறமுதுகிடோதவர்களுேோை தங்கள்
தோய்ேோேன்கள் இப்படி அர்ஜுைைோல் ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட உேது
ேகன்கள், ஓ! ஏகோதிபதி, அவன் {அர்ஜுைன்} ேீ து பை ஆயுதங்கனள
ேனையோகப் கபோைிந்தைர் [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “அரசரர! (ரபோனரவிட்டு)

ஓடோதவர்களோை தம் ேோேன்ேோர்களிருவரும் யுத்தத்தில்
ககோல்ைப்பட்டது கண்டு, உம்முனடய ேகன்கள் ேிகுந்த
கண்ண ீனரச் கசோரிந்தோர்கள்” என்றிருக்கிறது.
பல்ரவறு விதங்களிைோை நூறு ேோனயகனள அறிந்தவைோை

சகுைியும், தன் சரகோதரர்கள் ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்டு அந்த இரு
கிருஷ்ணர்கனளயும் {இரு கருப்பர்கனளயும்} குைப்புவதற்கோக ேோனயகனள
உண்டோக்கிைோன். அர்ஜுைன் ேீ து அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்தும்
தடிகள், இரும்பு குண்டுகள் {பந்துகள்}, கற்கள், சதக்ைிகள், ஈட்டிகள்,
கதோயுதங்கள், பரிகங்கள், நீண்ட கத்திகள், ரவல்கள், முத்கரங்கள்,
ரகோடரிகள் {பட்டசங்கள்}, கம்பைங்கள், வோள்கள், ஆணிகள் {நகரங்கள்},
குறும் உைக்னககள், ரபோர்க்ரகோடரிகள், க்ஷுரங்கள் {கத்தி ரபோன்றனவ},
கூரிய பல்ைங்கள் {க்ஷுரப்ரங்கள்}, நோள ீகங்கள், வத்ஸதந்தங்கள்,
அஸ்திஸந்திகள் {எலும்பு ரபோன்ற தனைகனளக் கண்ட கனணகள்},
சக்கரங்கள், போம்புத் தனை ககோண்ட கனணகள், பரோசங்கள் ஆகியனவயும்
இன்னும் பை ஆயுதங்களும் விழுந்தை. கழுனதகள், ஒட்டகங்கள்,
எருனேக்கடோக்கள், புைிகள், சிங்கங்கள், ேோன்கள், சிறுத்னதகள், கரடிகள்,
ஓநோய்கள், கழுகுகள், குரங்குகள், பல்ரவறு விதங்களிைோை போம்புகள்,
பைவிதேோை ரோட்சசர்கள், கோக்னக கூட்டங்கள் ஆகியை அனைத்தும்
பசியுடனும், சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டும் அர்ஜுைனை ரநோக்கி ஓடிை.
அப்ரபோது, கதய்வக
ீ ஆயுதங்கனள அறிந்த வரனும்,
ீ குந்தியின்
ேகனுேோை தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, கனண ரேகங்கனள ஏவி அனவ
அனைத்னதயும் எதிர்த்தடித்தோன். சிறந்த பைேோை கனணகளின் மூைம்
ீ {அர்ஜுைைோல்} எதிர்த்தடிக்கப்பட்ட அவர்கள் {கோந்தோரர்கள்},
உரக்கக் கதறிய படிரய உயிரிைந்து கீ ரை விழுந்தைர். பிறகு அடர்த்தியோை
இருள் ரதோன்றி அர்ஜுைைின் ரதனர ேனறத்தது, அந்த இருளுக்குள் இருந்து
கடும் குரல்கள் அர்ஜுைனை நிந்தித்தை. எைினும், பின்ைவன் {அர்ஜுைன்},

ஜிரயோதிஷ்கம் என்ற அனைக்கப்பட்ட ஆயுதங்களின் மூைம் அந்த

அடர்த்தியோை பயங்கரேோை இருனள விைக்கிைோன். அந்த இருள்
விைக்கப்பட்ட ரபோது, பயங்கரேோை நீரனைகள் ரதோன்றிை. அந்த நீனர
வற்ற கசய்வதற்கோக அர்ஜுைன் ஆதித்யம் என்றனைக்கப்பட்ட ஆயுதத்னதப்
பயன்படுத்திைோன். அந்த ஆயுதத்தின் வினளவோக அந்த நீர் அனைத்தும்
கிட்டத்தட்ட வற்ற கசய்யப்பட்டது. சுபைைோல் {சகுைியோல்} ேீ ண்டும்
ேீ ண்டும் உண்டோக்கப்பட்ட பல்ரவறு ேோனயகனள அர்ஜுைன் சிரித்துக்
ககோண்ரட தன் ஆயுதங்களின் பைத்தோல் அைித்தோன் [2]. அவைது
{சகுைியின்} ேோனயகள் அனைத்தும் அைிக்கப்பட்டு அர்ஜுைைின்
கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டு, அச்சங்ககோண்ட சகுைி தன் ரவகேோை
குதினரகளின் உதவிரயோடு இைிந்த போவினயப் ரபோைத் தப்பி ஓடிைோன்.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இதன்பிறகு, “இவ்வோறு கசௌபைைோை

சகுைியோல் அடிக்கடி உண்டோக்கப்பட்ட பைவித ேோனயகனள
அர்ஜுைன் தன் அஸ்த்ரபைத்தோல் வினரவோக நோசஞ்கசய்து
சிரித்துக் ககோண்ரட (சகுைினய ரநோக்கி), “ஓ! ககட்ட
சூதோட்டக்கோரோ! கோந்தோரோதிபதிரய! இக்கோண்டீவேோைது
கசோக்கட்டோன் கோய்கனளப் ரபோடோது; இக்கோண்டீவரேோ
பிரகோசிப்பனவயும், தீட்டப்பட்டனவயும்,
கூர்னேயுள்ளனவயுேோை அம்புகனளப் பிரரயோகிக்கும்” என்று
கசோன்ைோன்” என்றிருக்கிறது.
அப்ரபோது, ஆயுதங்கள் அனைத்னதயும் அறிந்த அர்ஜுைன், தன்

கரங்களின் அதீத நளிைத்னத {ைோகவத்னத} எதிரிகளுக்கு எடுத்துக்
கோட்டியபடி, அந்தக் ககௌரவப் பனடயின் ேீ து அம்புகளின் ரேகங்கனளப்
கபோைிந்தோன். இப்படிப் போர்த்தைோல் {அர்ஜுைைோல்} ககோல்ைப்பட்ட உேது
ேகைின் பனட, ேனையோல் தடுக்கப்பட்ட கங்னகயின் நீரூற்று இரண்டு
ஓனடகளோகப் பிரிவனதப் ரபோைப் பிரிந்தது. அந்த ஓனடகளில் ஒன்று, ஓ!
ேைிதர்களில் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர} துரரோணனர ரநோக்கிச் கசன்றது,
ேற்கறோன்ரறோ உரத்த கதறலுடன் துரிரயோதைனை ரநோக்கிச் கசன்றது.
அப்ரபோது அடர்த்தியோக எழுந்த புழுதியோைது துருப்புகள் அனைத்னதயும்
ேனறத்தது. எங்களோல் அர்ஜுைனைக் கோண முடியவில்னை.
கோண்டீவத்தின் நோகணோைி ேட்டுரே களத்திற்கு கவளிரய {வடக்குப்
பகுதியில்} எங்களோல் ரகட்கப்பட்டது. உண்னேயில், அந்தக் கோண்டீவ
நோகணோைியோைது, சங்ககோைிகள், ரபரினககளின் ஒைிகள் ேற்றும் பிற
கருவிகளின் ஒைிகள் ஆகியவற்றுக்கும் ரேகைழுந்து எங்களுக்குக்
ரகட்டது.
பிறகு களத்தின் கதன்பகுதியில் ரபோர் வரர்களில்

ீ முதன்னேயோரைோர்
ஒரு புறமும், அர்ஜுைன் ேறுபுறமும் நிற்க ஒரு கடும்ரபோர் அங்ரக நடந்தது.
எைினும், நோன் துரரோணனரப் பின்கதோடர்ந்து கசன்ரறன். யுதிஷ்டிரைின்
பல்ரவறு பனடப்பிரிவுகள் களத்தின் அனைத்துப் பகுதிகளிலும் எதிரினய
அடித்தை. உேது பனடயின் பல்ரவறு பிரிவுகள், ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, ரகோனடகோைக் கோற்றோைது, ஆகோயத்தின்
ரேகத்திரள்கனள அைிப்பனதப் ரபோை அர்ஜுைனைத் தோக்கிை.
உண்னேயில் அடர்த்தியோை ேனைனயப் கபோைியும் வோசவனை
{இந்திரனைப்} ரபோைக் கனணகளின் ரேகங்கனள இனறத்தபடி அர்ஜுைன்
வந்த ரபோது, ேைிதர்களில் புைியோை அந்தக் கடும் வில்ைோளினய
{அர்ஜுைனைத்} தடுப்பதற்கு உேது பனடயில் எவரும் இல்னை.
போர்த்தைோல் {அர்ஜுைைோல்} தோக்கப்பட்ட உேது வரர்கள்
ீ கபரும் வைினய
உணர்ந்தைர். {அப்படி வைினய உணர்ந்த} அவர்கள் தப்பி ஓடிைர். அப்படித்
தப்பி ஓடும்ரபோது தங்கள் எண்ணிக்னகயிரைரய {தங்கள்
பனடயிைரிரைரய} அவர்கள் பைனரக் ககோன்றைர்.
கங்கப் பறனவயின் {கழுகின்} இறகுகளோல் ஆை சிறகுகனளக்

ககோண்டனவயும், அனைத்து உடல்கனளயும் ஊடுருவவல்ைனவயுேோை
கனணகள் அர்ஜுைைோல் ஏவப்பட்டு, விட்டிற்பூச்சிக்கூட்டங்கனளப் ரபோை
அனைத்துப் பக்கங்கனளயும் ேனறத்தபடி போய்ந்தை. குதினரகள்,
ரதர்வரர்கள்,
ீ யோனைகள், கோைோட்பனட வரர்கள்
ீ ஆகிரயோனரத் துனளத்த
அந்தக் கனணகள், ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, {அவற்னற ஊடுருவி}
எறும்புப் புற்றுக்களுக்குள் நுனையும் போம்புகனளப் ரபோைப் பூேிக்குள்
புகுந்தை. {அதன்பிறகு} அர்ஜுைன், யோனை, குதினர அல்ைது ேைிதன் எை
எவர் ேீ தும் {இரண்டோவது முனறயோக} கனணகனள ஏவவில்னை. ஒரர ஒரு
கனணயோல் {ேட்டும்} தோக்கப்பட்ட இனவ ஒவ்கவோன்றும் கடுனேயோகப்
பீடிக்கப்பட்டு உயிரிைந்து கீ ரை விழுந்தை.
ககோல்ைப்பட்ட ேைிதர்கள், யோனைகள், கனணகளோல் அடிக்கப்பட்ட

குதினரகள் எை அனைத்தோலும் விரவி கிடந்ததும், நோய்கள், நரிகள்
ஆகியவற்றின் ஊனளகளோல் எதிகரோைித்ததுேோை அந்தப் ரபோர்க்களம்
விசித்திரேோகவும் பயங்கரேோகவும் கோட்சியளித்தது. அந்தக் கனணகளோல்
வைினய உணர்ந்தவைோை தந்னத {தன்} ேகனைக் னகவிட்டோன், நண்பன்
ேற்கறோரு நண்பனையும், ேகன் தந்னதனயயும் னகவிட்டைர்.
உண்னேயில், ஒவ்கவோருவரும் தங்கனளப் போதுகோத்துக் ககோள்வனதரய
ரநோக்கேோகக் ககோண்டைர். போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்} கனணகளோல்

தோக்கப்பட்ட வரர்கள்
ீ பைர், தங்கனளச் சுேந்த விைங்குகனளரய கூடக்
னகவிட்டைர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

நீைனைக் ககோன்ற அஸ்வத்தோேன்!

Aswatthama killed Nila! | Drona-Parva-Section-029 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அணிபிளந்து ஓடிய ககௌரவப் பனட; துரரோணனர னேயேோகக்

ககோண்டு நனடகபற்ற ரபோர்; துரரோணருக்கும் திருஷ்டத்யும்ைனுக்கும் இனடயிைோை
பயங்கரப் ரபோர்; நீைனுக்கும் அஸ்வத்தோேனுக்கும் இனடயிைோை ரபோர்; நீைனைக்
ககோன்ற அஸ்வத்தோேன்...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "ஓ!

சஞ்சயோ, (என்னுனடய) அந்தப்
பனடப்பிரிவுகள் பிளக்கப்பட்டு,
முறியடிக்கப்பட்டு, நீங்கள் அனைவரும்
களத்தில் இருந்து ரவகேோகப்
பின்வோங்கியரபோது, உங்கள் ேைங்களின்
நினை எப்படி இருந்தது? {இப்படி}
பிளக்கப்பட்டு, நிற்பதற்குக் கூட ஓர்
இடத்னதக் கோணோேல் ஓடும்
பனடயணியிைனர ேீ ண்டும்
அணிதிரட்டுவது எப்ரபோதும் ேிகக்
கடிைேோைரத. ஓ! சஞ்சயோ, அது குறித்து
அனைத்னதயும் எைக்குச் கசோல்வோயோக”
என்றோன்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “ஓ! ஏகோதிபதி

{திருதரோஷ்டிரரர}, [உேது துருப்புகள் பிளக்கப்பட்டோலும்], உேது ேகனுக்கு
{துரிரயோதைனுக்கு} நன்னே கசய்யும் விருப்பத்தோல் ஈர்க்கப்பட்ட உைகின்
முதன்னேயோை வரர்கள்
ீ பைர், தங்கள் புகனைத் தக்க னவத்துக்
ககோள்வதற்கோகத் துரரோணனரப் பின்கதோடர்ந்தைர். அந்தப் பயங்கர
நகர்வில் உயர்த்தப்பட்ட ஆயுதங்களுடன் போண்டவத் துருப்புகனள எதிர்த்த
அவர்கள், நல்ை சோதனைகனள அனடந்து, யுதிஷ்டிரனை அணுகக்கூடிய
தூரத்திரைரய னவத்துக் ககோண்டு, அச்சேற்ற வனகயில் தங்கள்
பனடத்தனைவனரத் {துரரோணனரத்} கதோடர்ந்தைர்.
கபரும் சக்தி ககோண்ட பீேரசைன், வரீ சோத்யகி, திருஷ்டத்யும்ைன்

ஆகிரயோரின் ஒரு பினைனயக் கூடத் {தங்களுக்குச்} சோதகேோகப்

பயன்படுத்திக் ககோண்ட அந்தக் ககௌரவத் தனைவர்கள் போண்டவப்

பனடயின் ேீ து போய்ந்தைர். “துரரோணர், துரரோணர்!” என்று கசோல்ைிப்
போஞ்சோைர்கள் தங்கள் துருப்புகனளத் தூண்டிைர். எைினும், உேது
ேகன்கரளோ, “துரரோணனரக் ககோல்ைப்பட விடோதீர்” என்று கசோல்ைி
குருக்கள் அனைவனரயும் தூண்டிைர்.
“துரரோணனரக் ககோல்வர்”,
ீ “துரரோணனரக் ககோல்வர்”
ீ என்று கசோல்ைி
ஒரு தரப்பும், “துரரோணனரக் ககோல்ைப்பட விடோதீர்”, “துரரோணனரக்
ககோல்ைப்பட விடோதீர்” என்று கசோல்ைி அடுத்ததும் {அடுத்த தரப்பும்} எைத்
துரரோணனரத் தங்கள் பந்தயப் கபோருளோகக் ககோண்டு குருக்களும்,
போண்டவர்களும் சூதோடுவதோகத் கதரிந்தது. போஞ்சோைர்களின்
இளவரசைோை திருஷ்டத்யும்ைன், துரரோணர் யோனர நசுக்க முயன்றோரரோ,
அந்தப் போஞ்சோைர் ரதர்வரர்கள்
ீ அனைவரும் இருந்த தரப்புக்குச் கசன்றோன்.
இப்படிரய, ரபோரிடுதவற்கோக ஒருவன் {தன்} எதிரிகனளத்

ரதர்ந்கதடுப்பதில் எந்த விதியும் அனுசரிக்கப்படவில்னை. அந்தப் ரபோர்
பயங்கரேோக ேோறியது. வரர்கனள
ீ எதிர் ககோண்ட வரர்கள்
ீ உரத்த
முைக்கங்கனளச் கசய்தைர். போண்டவர்கனள அவர்களது எதிரிகளோல்
நடுங்கச் கசய்ய இயைவில்னை. ேறுபுறம், தங்கள் துயரங்கள்
அனைத்னதயும் நினைவுகூர்ந்த பின்ைவர்கள் {பகோண்டவர்கள்} தங்கள்
எதிரிகளின் பனடயணியிைனர நடுங்கச் கசய்தைர். தன்ேோைம்
ககோண்டவர்களோக இருப்பினும், சிைத்தோலும், பைிவோங்கும்
உணர்ச்சியோலும் உற்சோகங்ககோண்ட அவர்கள் {போண்டவர்கள்}, பைத்தோலும்
சக்தியோலும் தூண்டப்பட்டுத் துரரோணனரக் ககோல்வதற்கோகத் தங்கள்
உயினரப் பற்றியும் கவனை ககோள்ளோேல் அந்தப் பயங்கரப் ரபோனர
அணுகிைர்.
உயினரரய பணயேோகக் ககோண்டு கடும்ரபோரில் வினளயோடிய

அளவில்ைோ சக்தி பனடத்த அவ்வரர்களுக்குள்
ீ நடந்த அந்த ரேோதைோைது,
வச்சிரத்திற்கு எதிரோை இரும்பின் ரேோதனை ஒத்திருந்தது. இந்தச்
சந்தர்ப்பத்தில் நனடகபறும் கடும்ரபோனரப் ரபோை இதற்கு முன்ைர்த்
தோங்கள் போர்த்ததோகரவோ, ரகட்டதோகரவோ வயதில் ேிக முதிர்ந்த
ேைிதர்களோலும் எண்ண முடிவில்னை. கபரும் படுககோனைகனளக் கண்ட
அம்ரேோதைில், அந்தப் கபரும்பனடயின் எனடயோல் பீடிக்கப்பட்ட
பூேியோைது நடுங்கத் கதோடங்கியது. எதிரியோல் கைங்கடிக்கப்பட்டு,
தூக்கிவசப்பட்ட
ீ அந்தக் குரு பனட உண்டோக்கிய பயங்கர ஒைி,
ஆகோயத்னதரய முடக்கிப் போண்டவப்பனடக்குள்ளும் ஊடுருவியது.

ரபோர்க்களத்தில் திரிந்த துரரோணர், போண்டவப் பனடப்பிரிவுகனளச்

ரசர்ந்த ஆயிரக்கணக்கோரைோரிடம் வந்து, கூர்னேயோை தன் கனணகளோல்
அவர்கனளப் பிளந்தோர். அற்புதேோை சோதனைகனளக் ககோண்ட
துரரோணரோல் இப்படி அவர்கள் நசுக்கப்பட்ட ரபோது, போண்டவப்பனடயின்
தனைவன் திருஷ்டத்யும்ைன், சிைத்தோல் நினறந்து துரரோணனரத் தோரை
தடுத்தோன். துரரோணருக்கும், போஞ்சோைர்களின் இளவரசனுக்கும்
{திருஷ்டத்யும்ைனுக்கும்} இனடயில் நடந்த அந்த ரேோதைோைது ேிக
அற்புதேோைதோக இருந்தனத நோங்கள் கண்ரடோம். அஃது {அம்ரேோதல்} ஈடு
இனணயற்றது என்பது எைது உறுதியோை நம்பிக்னகயோகும்.
அப்ரபோது, கநருப்புக்கு ஒப்போைவைோகத் தன் கனணகனளரய

தீப்கபோறிகளோகவும், தன் வில்னைரய தீச்சுடரோகவும் ககோண்ட {அநூப
நோட்டு ஆட்சியோளன்} நீைன், உைர்ந்த புற்குவியனை எரிக்கும்
கோட்டுத்தீனயப் ரபோை, குரு பனடகனள எரிக்கத் கதோடங்கிைோன்.
துரரோணரின் வரேகன்
ீ {அஸ்வத்தோேன்}, நீைரைோடு ஒரு ரேோதனை
முன்பிைிருந்ரத விரும்பியதோல், துருப்புகனள எரித்தபடிரய பின்ைவன்
{நீைன்} வந்த ரபோது, அவைிடம் சிரித்துக் ககோண்ரட, கண்ணியேோை
வோர்த்னதகளோல், “ஓ! நீைோ, சோதோரணப் பனடவரர்கள்
ீ பைனர உன்
கனணகளின் தீச்சுடர்களோல் எரிப்பதோல் நீ ஈட்டப் ரபோவது {ஈட்டப்ரபோகும்
பயன்} என்ை? உதவியற்ற என்ைிடம் நீ ரபோரிடுவோயோக, சிைத்தோல்
நினறந்து என்னைத் தோக்குவோயோக” என்றோன் {அஸ்வத்தோேன்}.
இப்படிச் கசோல்ைப்பட்டதும், முற்றோக ேைர்ந்த தோேனரயின் கோந்திக்கு

ஒப்போை பிரகோசேோை முகத்னதக் ககோண்ட நீைன், தோேனரக்
கூட்டங்களுக்கு ஒப்போை உடனையும், தோேனர இதழ்கனளப் ரபோன்ற
கண்கனளயும் ககோண்ட அஸ்வத்தோேனைத் தன் கனணகளோல்
துனளத்தோன். திடீகரை நீைைோல் ஆைத் துனளக்கப்பட்ட துரரோணரின் ேகன்
{அஸ்வத்தோேன்}, மூன்று பல்ைங்கனளக் ககோண்டு தன் எதிரோளியின்
{நீைைின்} வில், ககோடிேரம் ேற்றும் குனடனய அறுத்தோன். அப்ரபோது, தன்
ரதரில் இருந்து வினரவோகக் குதித்த நீைன், ஒரு சிறந்த வோனளயும்
ரகடயத்னதயும் ககோண்டு, (தன் நகங்களோல், தன் இனரனயத் தூக்கிச்
கசல்லும்) ஒரு பறனவனயப் ரபோை, அஸ்வத்தோேைின் உடைில் இருந்து
அவைது தனைனயத் துண்டிக்க விரும்பிைோன். எைினும், ஓ! போவேற்றவரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}, இறகுகள் ககோண்ட
கனண ஒன்றின் மூைேோக, அைகோை மூக்கோல் அருளப்பட்டதும், சிறந்த
குண்டைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதும், உயர்ந்த ரதோள்களில்

இருந்ததுேோை தன் எதிரோளியின் {நீைைின்} தனைனய அவைது உடைில்

இருந்து அறுத்தோன்.
அப்ரபோது, முழு நிைவின் கோந்திக்கு ஒப்போை பிரகோசேோை முகமும்,

தோேனர இதழ்களுக்கு ஒப்போை கண்களும், தோேனரக்கு ஒப்போை நிறமும்
ககோண்ட அந்த உயரேோை வரன்
ீ {நீைன்} இப்படிரய ககோல்ைப்பட்டுக் கீ ரை
பூேியில் விழுந்தோன். சுடர்ேிகு சக்தி ககோண்ட நீைன், ஆசோைின் ேகைோல்
{அஸ்வத்தோேைோல்} இப்படிக் ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட போண்டவப் பனட,
கபரும் துயரத்தோல் நினறந்து நடுங்கத் கதோடங்கியது. ஓ! ஐயோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, போண்டவர்களின் கபரும் ரதர்வரர்கள்
“ஐரயோ, ரபோர்க்களத்தின் கதன்பகுதியில், இந்திரைின் ேகன் (அர்ஜுைன்),
எஞ்சியுள்ள சம்சப்தகர்கனளயும், நோரோயணப் பனடனயயும் ககோல்வதில்
ஈடுபட்டு வரும்ரபோது, எதிரியிடம் இருந்து நம்னேக் கோக்க அந்த
வைினேேிக்க வரைோல்
ீ {அர்ஜுைைோல்} எப்படி இயலும்?” என்று
நினைத்தைர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

சோத்யகியிடம் இருந்து ேீ ட்கப்பட்ட கர்ணன்!

Karna rescued from Satyaki! | Drona-Parva-Section-030 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ககௌரவர்கரளோடு ரபோரோடிய பீேன்; பீேனுக்குக் கினடத்த உதவி;

சம்சப்தகர்கனளக் ககோன்றுவிட்டுத் திரும்பி, கர்ணைின் தம்பிகளோை சத்ருஞ்சயன்
விபோடன் ஆகிரயோனரக் ககோன்ற அர்ஜுைன்; கர்ணனை ஆதரித்த ரபோரோளிகனளக்
ககோன்ற பீேன்; சர்ேவர்ேன் ேற்றும் பிருஹத்க்ஷத்ரன் ஆகிரயோனரக் ககோன்ற
திருஷ்டத்யும்ைன்; கர்ணைின் வில்னை அறுத்த சோத்யகி; சோத்யகியிடம் இருந்து
கோக்கப்பட்ட கர்ணன்; ககௌரவர்களிடம் இருந்து கோக்கப்பட்ட சோத்யகி; பைிகரண்டோம்
நோள் ரபோர் முடிவு...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "எைினும், தன் பனட

ககோல்ைப்படுவனத விருரகோதரைோல் {பீேைோல்} கபோறுத்துக் ககோள்ள
முடியவில்னை. அவன் {பீேன்}, போஹ்ைீ கனை அறுபது {60} கனணகளோலும்,
கர்ணனைப் பத்தோலும் {10} தோக்கிைோன். பிறகு துரரோணர், பீேனைக் ககோல்ை
விரும்பி, கூர்முனை ககோண்ட ரநரோை கனணகள் பைவற்றோல்
பின்ைவனை {பீேனை} அவைது உயிர் நினைகளில் தோக்கிைோர். ரநரத்னத
ரேலும் ககோடுக்க விரும்போத அவர் {துரரோணர்}, தீயின் தீண்டலுக்கு
ஒப்போைனவயும், கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புகனளப் ரபோன்றனவயுேோை
இருபத்தோறு {26} கனணகளோல் அவனை {பீேனை} ேீ ண்டும் தோக்கிைோர்.
பிறகு, கர்ணன் பைிகரண்டு {12} கனணகளோலும் அஸ்வத்தோேன் ஏைோலும்
{7}, ேன்ைன் துரிரயோதைன் ஆறோலும் {6} அவனைத் {பீேனைத்}
துனளத்தைர். வைினேேிக்கப் பீேரசைனும் பதிலுக்கு அவர்கள்
அனைவனரயும் துனளத்தோன். அவன் {பீேன்}, துரரோணனர ஐம்பது {50}
கனணகளோலும், கர்ணனைப் பத்தோலும் {10} தோக்கிைோன். துரிரயோதைனைப்

பைிகரண்டு {12} கனணகளோலும், துரரோணனர எட்டோலும் {8} துனளத்த

அவன் {பீேன்}, உரக்க முைங்கியபடிரய அந்தப்ரபோரில் ஈடுபட்டோன்.
தங்கள் உயினரக் குறித்த கவனையில்ைோேல் வரர்கள்

ீ எதில்
ரபோரிட்டோர்கரளோ, ேரணம் என்பது அனடவதற்கு எளிதோைதோக எதில்
இருந்தரதோ, அந்த ரேோதைில், அஜோதசத்ரு {யுதிஷ்டிரன்}, பீேனைக் கோக்கத்
தூண்டி பை வரர்கனள
ீ அனுப்பிைோன். அவளவிைோ சக்தி ககோண்ட
ீ ேோத்ரி ேற்றும் போண்டுவின் ேகன்கள் இருவரும் {நகுைனும்,
சகோரதவனும்}, யுயுதோைன் தனைனேயிைோை பிறரும், பீேரசைைின்
பக்கத்னத வினரவோக அனடந்தைர். சிைத்தோல் நினறந்து ஒன்றோகச் ரசர்ந்த
அந்த ேைிதர்களில் கோனளயர், வில்ைோளிகளில் முதன்னேயோரைோர்
பைரோல் போதுகோக்கப்பட்ட துரரோணரின் பனடனயப் பிளக்க விரும்பி
ரபோருக்கு முன்ரைறிைர். உண்னேயில், வைினேேிக்க சக்தி ககோண்ட
அந்தப் கபரும் ரதர்வரர்களோை
ீ பீேனும், பிறரும், துரரோணரின் பனட ேீ து
மூர்க்கேோகப் போய்ந்தைர்.
எைினும், ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோை துரரோணரரோ, ரபோரில்
சோதித்தவர்களும், கபரும்பைங்ககோண்ட வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களுேோை
ீ
அந்த வரர்கள்
ீ அனைவனரயும் எந்தக் கவனையுேின்றி வரரவற்றோர்
{எதிர்த்தோர்}. தங்கள் நோடுகனளக் கருதிப் போரோேல், ேரணத்னதக் குறித்த
அச்சங்கனள அனைத்னதயும் னகவிட்ட உேது பனடயின் வரர்களும்
ீ
போண்டவர்கனள எதிர்த்து முன்ரைறிைர். குதினரவரர்கள்
ீ
குதினரவரர்களுடன்
ீ ரேோதிைர், ரதர்வரர்கள்
ீ ரதர்வரர்களுடன்
ீ ரேோதிைர்.
அந்தப் ரபோரில் ஈட்டிகளுக்கு எதிரோக ஈட்டிகளும், வோள்களுக்கு எதிரோக
வோள்களும், ரகோடரிகளுக்கு எதிரோகக் ரகோடரிகளும் ரேோதிை.
வோள்களுக்கு இனடயில் அங்ரக நனடகபற்ற கடும் ரேோதல் பயங்கரப்
படுககோனைகனள {ரபரைிகனள} உண்டோக்கியது. யோனைகரளோடு
யோனைகள் ரேோதியதன் வினளவோக அந்தப் ரபோரோைது ேிகவும்
உக்கிரேனடந்தது.
சிைர் யோனைகளின் முதுகுகளில் இருந்து விழுந்தைர், சிைர்

குதினரகளின் முதுகுகளில் இருந்து தனை குப்புற விழுந்தைர்.
கனணகளோல் துனளக்கப்பட்ட ரவறு சிைர், ரதர்களில் இருந்து கீ ரை
விழுந்தைர். அந்தக் கடும் ரேோதைில், கவசேிைந்த ஒருவன் கீ ரை
விழுனகயில், யோனைகயோன்று அவைது ேோர்பில் தோக்குவனதரயோ,
அவைது தனைனய நசுக்குவனதரயோ கோண முடிந்தது. களத்தில் விழும்
கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை ேைிதர்கள் யோனைகளோல் நசுக்கப்படுவது

களகேங்கும் கோணப்பட்டது. பை யோனைகள் (தோங்கள் விழுனகயில்) தங்கள்

தந்தங்களோல் பூேினயத் துனளத்த ரபோது, கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை
ேைிதர்கள் அதைோல் கிைிக்கப்படுவதும் கோணப்பட்டது. கனணகளோல்
தங்கள் துதிக்னககள் தோக்கப்பட்ட பை யோனைகள், நூற்றுக்கணக்கோை
ேைிதர்கனளக் கிைித்துக் ககோண்டும், நசுக்கிக் ககோண்டும் களகேங்கும்
திரிந்தை. சிை யோனைகள், கீ ரை விழுந்த வரர்கள்,
ீ குதினரகள், கருப்பு
இரும்புக் கவசங்களோல் ேனறக்கப்பட்ட யோனைகள் ஆகியவற்னற, ஏரதோ
அனவ அடர்த்தியோை ரகோனரப்புற்கள் ேட்டுரே என்பனதப் ரபோை
நசுக்குவதும் கோணப்பட்டது.
பணிவோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட ேன்ைர்கள் பைர், தங்கள் கோைம்

வந்ததும், கழுகின் இறகுகனள ரேல்விரிப்போகக் ககோண்ட வைிநினறந்த
படுக்னககளில் (இறுதி உறக்கத்திற்கோகத்) தங்கனளக் கிடத்திக் ககோண்டைர்.
ரபோருக்குத் தன் ரதரில் முன்ரைறிய தந்னத தன் ேகனைக் ககோன்றோன்;
ேகனும், கவறியோல் ேரியோனத அனைத்னதயும் இைந்து ரபோரில் தன்
தந்னதனய அணுகிைோன். ரதர்களின் சக்கரங்கள் உனடக்கப்பட்டை;
ககோடிகள் கிைிக்கப்பட்டை; குனடகள் கீ ரை பூேியில் விழுந்தை. உனடந்த
ஏர்க்கோல்கனள இழுத்துக் ககோண்ரட குதினரகள் ஓடிை. வோள்கனளப் பிடித்த
கரங்களும், குண்டைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட தனைகளும் கீ ரை
விழுந்தை. வைினேேிக்க யோனைகளோல் இழுத்துச் கசல்ைப்பட்ட ரதர்கள்
தனரயில் வசி
ீ எறியப்பட்டுத் தூள்தூளோக ேோறிை. யோனைகளோல்
கடுனேயோகக் கோயம் பட்ட குதினரகள் தங்கள் சோரதிகளுடன் விழுந்தை.
எவனும் எவனுக்கும் எந்த ேரியோனதனயயும் கோட்டோதபடிரய அந்தக்
கடும்ரபோர் கதோடர்ந்தது.
“ஓ! தந்னதரய! ... , ஓ! ேகரை! .... நண்போ நீ எங்கிருக்கிறோய்?... நில்! .....

நீ எங்ரக கசல்கிறோய்?.... தோக்குவோயோக! .... ககோண்டுவோ… இவனைக்
ககோல்வோயோக” இவ்விதேோைனவயும், பைவிதேோைனவயுேோை
அைறல்கள், சிரிப்ரபோடும், கூச்சரைோடும், முைக்கங்கரளோடும் அங்ரக
ரகட்கப்பட்டை. ேைிதர்கள், குதினரகள், யோனைகள் ஆகிரயோரின்
இரத்தங்கள் ஒன்று கைந்தை. {அதைோல்} பூேியின் புழுதி ேனறந்தது.
ேருண்ரடோர் அனைவரின் இதயங்களும் உற்சோகேிைந்தை {அச்சம்
ககோண்ரடோர் ேயக்கேனடந்தைர்}.
இங்ரக ஒரு வரன்

ீ தன் ரதர்ச்சக்கரத்னத ேற்கறோரு வரரைின்
ீ
ரதர்ச்சக்கரத்ரதோடு சிக்கச் கசய்து, ேற்ற ஆயுதங்கனளப் பயன்படுத்த
முடியோத வனகயில் ேிக அருகில் கசன்று, தன் கதோயுதத்தின் மூைேோக

அடுத்தவைின் தனைனயச் கநோறுக்கிைோன். போதுகோப்பற்ற இடத்தில்

போதுகோப்னப விரும்பிய துணிச்சல்ேிக்கப் ரபோரோளிகரளோ,
ஒருவனரகயோருவர் ேயிர் பிடித்திழுத்து, னகமுட்டிகள், பற்கள் ேற்றும்
நகங்களோல் மூர்க்கேோகப் ரபோரிட்டைர். இங்ரக வோனள உயர்த்திப் பிடித்த
ஒரு வரைின்
ீ கரம் கவட்டப்பட்டது, அங்ரக வில் அல்ைது கனண, அல்ைது
அங்குசத்னதப் பிடித்திருந்த ேற்கறோரு வரைின்
ீ கரம் கவட்டப்பட்டது.
இங்ரக ஒருவன் ேற்கறோருவனை உரக்க அனைத்தோன். அங்ரக
ேற்கறோருவன் களத்திற்குத் தன் புறம் கோட்டிைோன். இங்ரக ஒருவன் தன்
அருகில் ேற்றவனை வர னவத்து அவைது உடைில் இருந்த தனைனய
கவட்டிைோன். அங்ரக ேற்கறோருவன் எதிரினய ரநோக்கி உரத்த
கூச்சைிட்டபடி வினரந்தோன். இங்ரக ஒருவன் ேற்றவைின் முைக்கத்தோல்
அச்சத்தோல் நினறந்தோன். அங்ரக ேற்கறோருவன் நண்பனைரயோ,
எதிரினயரயோ கூரிய கனணகளோல் ககோன்றோன். இங்ரக ேனை ரபோன்ற
கபரிய யோனை ஒன்று, நோரோசத்தோல் ககோல்ைப்பட்டுக் ரகோனட கோைத்தில்
நதியில் இருக்கும் சேேோை தீகவோன்னறப் ரபோைக் களத்தில் விழுந்து
கிடந்தது. அங்ரக யோனை ஒன்று, தன் சோரைில் சிற்ரறோனட போயும் ேனை
ஒன்னறப் ரபோைத் தன் ரேைியில் வியர்னவ வைிய குதினரகள் ேற்றும்
ரதரரோட்டியுடன் கூடிய ரதர்விரனைக் களத்தில் ேிதித்து நசுக்கியது.
ஆயுதங்களில் சோதித்த துணிச்சல்ேிக்க வரர்கள்

ீ இரத்தத்தோல்
நனைந்த படி ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோள்வனதக் கண்டு,
ேருண்டவர்களும், பைவைேோை
ீ இதயங்கனளக் ககோண்டவர்களும் தங்கள்
புைனுணர்வுகனள இைந்தைர். உண்னேயில் அனைவரும் உற்சோகம்
இைந்தைர். அதற்கு ரேலும் எனதயும் ரவறுபடுத்திக் கோண முடியவில்னை.
துருப்புகளோல் எழுப்பப்பட்ட புழுதியில் மூழ்கி அந்தப் ரபோர்
உக்கிரேனடந்தது.
அப்ரபோது, போண்டவப்பனடகளின் தனைவன் {திருஷ்டத்யும்ைன்},

“இதுரவ ரநரம்” என்று கசோல்ைி, எப்ரபோதும் கபரும் சுறுசுறுப்புனடய அந்த
வரர்களிடம்
ீ போண்டவர்கனள {போண்டவ வரர்கனள}
ீ வினரவோக வைிநடத்திச்
கசன்றோன். வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட போண்டவர்கள் அவைது
கட்டனளகளுக்குப் பணிந்து, (ககௌரவப் பனடனய) அடித்தபடிரய,
தடோகத்னத ரநோக்கிச் கசல்லும் அன்ைங்கனளப் ரபோைத் துரரோணரின்
ரதனர ரநோக்கிச் கசன்றைர். “அவனரப் பிடிப்பீரோக”, “ஓடோதீர்”, “அஞ்சோதீர்”,
“துண்டுகளோக கவட்டுவரோக”
ீ என்று ஆர்ப்பரித்த குரல்கரள துரரோணரின்
ரதர் அருகில் ரகட்கப்பட்டை. துரரோணர், கிருபர், கர்ணன், துரரோணரின்
ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}, ேன்ைன் கஜயத்ரதன், அவந்தியின் விந்தன் ேற்றும்
அனுவிந்தன், சல்ைியன் ஆகிரயோர் அந்த வரர்கனள

ீ {எதிர்த்தைர்}
வரரவற்றைர். எைினும், தடுக்கப்பட, கவல்ைப்பட முடியோத வரர்களும்,
ீ
உன்ைதேோை உணர்வுகளோல் ஈர்க்கப்பட்டவர்களுேோை {அறப்ரபோரில்
நோட்டம் ககோண்டவர்களுேோை} போஞ்சோைர்களும், போண்டவர்களும்,
கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டோலும் கூட, துரரோணனரத் தவிர்க்கோதிருந்தைர்
{துரரோணனர விடவில்னை}. அப்ரபோது, சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட
துரரோணர், நூற்றுக்கணக்கோை கனணகனள ஏவி, ரசதிகள், போஞ்சோைர்கள்
ேற்றும் போண்டவர்களுக்கு ேத்தியில் ஒரு கபரும் அைினவ உண்டோக்கிைோர்.
ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அவரது நோகணோைியும், அவரது உள்ளங்னக
தட்டல் ஒைிகளும் அனைத்துப் பக்கங்களிலும் ரகட்கப்பட்டை. இடியின்
முைக்கத்திற்கு ஒப்போக இருந்த அனவ அனைவரின் இதயங்கனளயும்
அச்சத்தோல் பீடித்தை.
அரதரவனளயில், கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை சம்சப்தகர்கனள

வழ்த்திய
ீ ஜிஷ்ணு {அர்ஜுைன்}, துரரோணர் எங்ரக போண்டவத் துருப்புகனளக்
கைங்கடித்துக் ககோண்டிருந்தோரரோ அந்த இடத்திற்கு வினரவோக வந்தோன்.
சம்சப்தகர்கனளக் ககோன்ற பல்குைன் {அர்ஜுைன்}, குருதினயரய நீரோகவும்,
கனணகனளரய சுைல்களோகவும் அனைகளோகவும் ககோண்ட கபரும்
தடோகங்கனளக் கடந்தபடிரய அங்ரக வந்தோன். சூரியனுக்கு ஒப்போை
கோந்தினயக் ககோண்ட அர்ஜுைைின் அனடயோளமும், பிரகோசத்தோல்
சுடர்விடுவதுேோை அவைது குரங்குக் ககோடினய நோங்கள் கண்ரடோம்.
யுகத்தின் முடிவில் எழும் சூரியனைப் ரபோைரவ, தன் ஆயுதங்கள் எனும்
கதிர்களின் மூைம் சம்சப்தகர்கள் எனும் கடனை வற்ற கசய்த அந்தப்
போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, பிறகு குருக்கனளயும் {ககௌரவர்கனளயும்}
தகர்த்தோன். உண்னேயில், யுகமுடிவில் ரதோன்றி அனைத்து
உயிர்கனளயும் எரிக்கும் கநருப்னபப் ரபோைரவ தன் ஆயுதங்களோல்
குருக்கள் அனைவனரயும் அர்ஜுைன் எரித்தோன்.
ஆயிரக்கணக்கோை கனணகளின் மூைம் அவைோல் {அர்ஜுைைோல்}

தோக்கப்பட்ட யோனை வரர்கள்,
ீ குதினரவரர்கள்,
ீ ரதர்வரர்கள்
ீ ஆகிரயோர்
கனைந்த ரகசங்களுடன் கீ ரை பூேியில் விழுந்தைர். அந்தக் கனண
ேோரியோல் அதீதேோகப் பீடிக்கப்பட்ட சிைர் துன்பக் குரனை கவளியிட்டைர்.
ரவறு சிைர் கபருமுைக்கம் கசய்தைர். போர்த்தைின் கனணகளோல்
தோக்கப்பட்ட சிைரரோ உயினரயிைந்து கீ ரை விழுந்தைர். (நல்ை வரர்களின்
ீ
நடத்னதகனள) நினைவில் ககோண்ட அர்ஜுைன், எதிரிகளில் கீ ரை விழுந்த
ரபோரோளினயரயோ, பின்வோங்குபவனரரயோ {புறமுதுகிடுபவனரரயோ},
ரபோரிட விரும்போதவனரரயோ தோக்கோதிருந்தோன். தங்கள் ரதர்கனள இைந்து
ஆச்சரியத்தில் நினறந்த ககௌரவர்களில் கிட்டத்தட்ட அனைவரும்,

களத்தில் இருந்து பின்வோங்கி, “ஓ” என்றும், “ஐரயோ” என்றும்
அைறிக்ககோண்டு, (போதுகோப்புக்கோகக்) கர்ணனை அனைத்தைர்.
குருக்களோல் உண்டோக்கப்பட்ட அந்த ஆரவோரத்னதக் ரகட்டு

{அவர்கனளப்} போதுகோக்க விரும்பிய அதிரதன் ேகன் (கர்ணன்), “அஞ்சோதீர்”
என்ற வோர்த்னதகனள உரக்கச் கசோல்ைித் துருப்புகளுக்கு உறுதிகூறியபடி
அர்ஜுைனை எதிர்ககோள்ளச் கசன்றோன். பிறகு, போரதர்கள் அனைவனரயும்
ேகிழ்விப்பவனும், போரதத் ரதர்வரர்களிலும்,
ீ ஆயுதங்கனள அறிந்ரதோர்
அனைவரிலும் முதன்னேயோைவனுேோை அவன் (கர்ணன்), ஆக்ரைய
ஆயுதத்னத இருப்புக்கு அனைத்தோன் {ேந்திரத்தோல் தூண்டிைோன்}. எைினும்
அர்ஜுைன், தன் கனண ேனையின் மூைேோக, சுடர்ேிக்க வில்னையும்,
பிரகோசேோை கனணகனளயும் ககோண்ட வரைோை
ீ ரோனதயின் ேகன்
{கர்ணன்} ஏவிய கனணகளின் கூட்டத்னதக் கைங்கடித்தோன் [1]. அரதரபோை,
அதிரதைின் ேகனும் {கர்ணனும்}, உயர்ந்த சக்தினயக் ககோண்ட
அர்ஜுைைின் கனணகனளக் கைங்கடித்தோன். இப்படி, அர்ஜுைைின்
ஆயுதங்கனளத் தன் ஆயுதங்களோல் தடுத்த கர்ணன், கபருமுைக்கங்கள்
கசய்தபடிரய தன் எதிரோளியின் {அர்ஜுைைின்} ேீ து கனணகள் பைவற்னற
ஏவிைோன்.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த வரி, “பிரகோசிக்கும்

போணசமூகத்னத உனடயவனும், கஜோைிக்கும் வில்னைக்
னகயிற்பிடித்தவனுேோை அந்தக் கர்ணனுனடய
அக்ரநயோஸ்திரத்னத அர்ஜுைன் வருணோஸ்திரத்திைோல்
நினைகுனையும்படி கசய்த பிறகு, அவனுனடய
{கர்ணனுனடய} போணச் சமூகங்கனளத் தன் போணச்
சமூகத்தோல் நோசஞ்கசய்தோன்” என்றிருக்கிறது. கங்குைியில்
“கர்ணைின் அக்ரநய அஸ்திரத்னத, அர்ஜுைன்
வருணோஸ்திரத்தோல் கைங்கடித்தோன்” என்ற வரி இல்னை”.
அது விடுபட்டிருக்க ரவண்டும்.
அப்ரபோது, திருஷ்டத்யும்ைன், பீேன், வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை

ீ
சோத்யகி ஆகிரயோர் அனைவரும் கர்ணனை அணுகி, மூன்று {மூன்று
மூன்று} ரநரோை கனணகளோல் அவர்கள் ஒவ்கவோருவரும் {கர்ணனைத்}
துனளத்தைர். எைினும், ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்}, தன் கனண ேனையோல்
அர்ஜுைைின் ஆயுதங்கனளத் தடுத்துவிட்டு, மூன்று கூரிய கனணகளோல்
அந்த மூன்று வரர்களின்
ீ {திருஷ்டத்யும்ைன், பீேன் ேற்றும் சோத்யகி

ஆகிரயோரின்} விற்கனள அறுத்தோன். தங்கள் விற்கள் அறுபட்ட அவர்கள்

நஞ்சற்ற போம்புகனளப் ரபோைத் கதரிந்தைர். தங்கள் தங்கள் ரதர்களில்
இருந்து எதிரினய ரநோக்கி ஈட்டிகனள வசிய
ீ அவர்கள் {மூவரும்} சிங்க
முைக்கேிட்டைர். கபரும் கோந்தியும், மூர்க்கமும் ககோண்டனவயும்,
போம்புகனளப் ரபோைத் கதரிந்தனவயுேோை அந்தக் கடும் ஈட்டிகள்,
அவர்களின் வைிய கரங்களோல் வசப்பட்டு,
ீ கர்ணைின் ரதனர ரநோக்கி
மூர்க்கேோகச் கசன்றை. மூன்று ரநரோை கனணகளோல் அந்த ஈட்டிகள்
ஒவ்கவோன்னறயும் கவட்டிய அந்த வைினேேிக்கக் கர்ணன், அரத
ரநரத்தில் போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்} ேீ தும் பை கனணகனள வினரந்து ஏவி
உரத்த முைக்கத்னதச் கசய்தோன்.
அப்ரபோது அர்ஜுைன், ஏழு கனணகளோல் கர்ணனைத் துனளத்துத் தன்

கூரிய கனணகளோல் பின்ைவைின் {கர்ணைின்} தம்பினயக் ககோன்றோன்.
இப்படிரய, ஆறு கனணகளோல் சத்ருஞ்சயனைக் ககோன்ற போர்த்தன்
{அர்ஜுைன்}, ரேலும் ஒரு பல்ைத்திைோல், தன் ரதரில் நின்று ககோண்டிருந்த
விபோடைின் தனைனய கவட்டிைோன். திருதரோஷ்டிரர்களும், சூதைின்
ேகனும் {கர்ணனும்} போர்த்துக் ககோண்டிருந்தரபோரத, எவருனடய உதவியும்
இல்ைோத {தைி ஒருவைோை} அர்ஜுைைோல் பின்ைவைின் {கர்ணைின்}
தம்பிகள் மூவர் [2] ககோல்ைப்பட்டைர்.
[2] இருவர் கபயர்தோன் குறிப்பிடப்படுகிறது. ஆைோல் பின்ரபோ

மூவர் என்று கசோல்ைப்படுகிறது. ேன்ேதநோததத்தரின்
பதிப்பிலும் இப்படிரய இருக்கிறது.
அப்ரபோது, இரண்டோவது கருடனைப் ரபோைத் தன் ரதரில் இருந்து

குதித்த பீேன், கர்ணனை ஆதரித்ரதோரில் பதினைந்து ரபோரோளிகனளத் தன்
சிறந்த வோளோல் ககோன்றோன். ேீ ண்டும் தன் ரதரில் ஏறிக் ககோண்டு ரவறு
வில்னை எடுத்த பீேன், பத்து {10} கனணகளோல் கர்ணனையும் ஐந்தோல்
அவைது ரதரரோட்டினயயும் குதினரகனளயும் துனளத்தோன்.
திருஷ்டத்யும்ைனும் ஒரு வோனளயும், பிரகோசேோை ஒரு

ரகடயத்னதயும் எடுத்துக் ககோண்டு, சர்ேவர்ேனையும் [3], நிேோதர்களின்
ஆட்சியோளைோை பிருஹத்க்ஷத்ரனையும் ககோன்றோன். பிறகு, தன் ரதரில்
ஏறிய அந்தப் போஞ்சோை இளவரசன் {திருஷ்டத்யும்ைன்} ரவறு வில்னை
எடுத்துக் ககோண்டு எழுபத்து மூன்று {73} கனணகளோல் கர்ணனைத்
துனளத்து உரக்க முைங்கிைோன்.

[3] ரவகறோருபதிப்பிலும், ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும்

இந்தப் கபயர் சந்திரவர்ேன் என்று இருக்கிறது.
இந்திரனுக்கு இனணயோை சிநியின் ரபரனும் {சோத்யகியும்}, ரவறு

வில்னை எடுத்துக் ககோண்டு அறுபத்துநோன்கு {64} கனணகளோல் சூதைின்
ேகனை {கர்ணனைத்} துனளத்து சிங்கம்ரபோைக் கர்ஜித்தோன். ரேலும், நன்கு
ஏவப்பட்ட இரண்டு கனணகளோல் கர்ணைின் வில்னை அறுத்த அவன்
{சோத்யகி}, ேீ ண்டும் மூன்று கனணகளோல் கர்ணைின் கரங்கனளயும்
ேோர்னபயும் துனளத்தோன். ேன்ைன் துரிரயோதைன், துரரோணர் ேற்றும்
கஜயத்ரதன் ஆகிரயோர், சோத்யகி எனும் கபருங்கடைில் மூழ்கும் நினையில்
இருந்த கர்ணனைக் கோப்போற்றிைர். எண்ணிக்னகயில்
நூற்றுக்கணக்கோைவர்களும், அடிப்பதில் சோதித்தவர்களுேோை உேது
பனடயின் கோைோட்பனட வரர்கள்,
ீ குதினரகள், ரதர்கள், யோனைகள் ஆகிய
அனைத்தும், (தன்னைத் தோக்குபவர்கனள) கர்ணன் அச்சுறுத்திக்
ககோண்டிருந்த இடத்திற்கு வினரந்தைர் [4]. பிறகு, திருஷ்டத்யும்ைன்,
பீேன், சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, அர்ஜுைன், நகுைன், சகோரதவன்
ஆகிரயோர் அந்தப் ரபோரில் சோத்யகினயக் கோக்கத் கதோடங்கிைர்.
[4] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த வரி, “எதிரிகனள அடிப்பவர்களோை

உம்னேச் ரசர்ந்த கோைோட்பனடகளும், குதினரகளும்,
ரதர்களும், யோனைகளும் நூற்றுக்கணக்கோை ேற்றவர்களும்
பயேனடயும்படி கசய்யப்படுகிறவர்களோகிக் கர்ணனை
ரநோக்கிரய ஓடிைோர்கள்” என்றிருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின்
பதிப்பில், “அடிப்பதில் சோதித்தவர்களோை நூற்றுக்கணக்கோை
ீ , யோனைவரர்கள்
ீ , ரதர்வரர்கள்
ீ
அனைவரும், எதிரியின் இதயங்களில் அச்சத்னதத் தூண்டும்
வனகயில் கர்ணனைப் போதுகோக்க வினரந்தைர்”
என்றிருக்கிறது. இதில் ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பு கதளிவோக
இருப்பதோகத் கதரிகிறது.
உேது பனட, எதிரியின் பனட ஆகியவற்னறச் ரசர்ந்த

வில்ைோளிகளின் அைிவுக்கோை அந்தக் கடும்ரபோர் இப்படிரய நடந்தது.
ரபோரோளிகள் அனைவரும் தங்கள் உயினரக் குறித்த கவனையில்ைோேல்
ரபோரிட்டைர். கோைோட்பனட, ரதர்கள், குதினரகள், யோனைகள் ஆகியை
ரதர்களுடனும், கோைோட்பனடயுடனும் ரபோரிட்டை. ரதர்வரர்கள்,
ீ
யோனைகரளோடும், கோைோட்பனடவரர்கரளோடும்,
ீ குதினரகரளோடும்,
ரதர்கரளோடும் ரபோரிட்டைர், கோைோட்பனட வரர்கரளோ
ீ ரதர்கரளோடும்

யோனைகரளோடும் ரபோரிட்டைர். ரேலும் குதினரகள் குதினரகரளோடும்,

யோனைகள் யோனைகரளோடும், கோைோட்பனட வரர்கள்,
ீ
கோைோட்பனடவரர்கரளோடும்
ீ ரபோரிடுவதும் கோணப்பட்டது [5]. இப்படிரய,
ேைித ஊனுண்ணிகள் ேற்றும் இனறச்சியுண்ணும் விைங்குகளின்
ேகிழ்ச்சினய அதிகரிக்கும் வனகயில், ஒருவனரகயோருவர் அச்சேற்ற
வனகயில் எதிர்த்த உயர் ஆன்ே ேைிதர்களுக்கு இனடயில் கபரும்
குைப்பத்தோல் குறிக்கப்பட்ட அந்தப் ரபோர் நனடகபற்றது. உண்னேயில் அது
யேைின் ஆட்சிப்பகுதியில் உள்ரளோர் எண்ணிக்னகனயப் கபருக்கிற்று.
[5] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த இரண்டு வரிககளும்,

“கோைோட்களும் ரதர்களும் யோனைகளும் குதினரகளும்,
யோனைகரளோடும், குதினரகரளோடும், ரதர்கரளோடும்,
கோைோட்கரளோடும் எதிர்த்தை; ரதரோளிகள் யோனைகரளோடும்
கோைோட்கரளோடும், குதினரகரளோடும் எதிர்த்தோர்கள். ரதங்கள்
ரதங்கரளோடும், கோைோட்கள் யோனைகரளோடும், குதினரகள்
குதினரகரளோடும், யோனைகள் யோனைகரளோடும், ரதரோளிகள்
ரதரோளிகரளோடும், கோைோட்கள் கோைோட்கரளோடும்
எதிர்த்ததோகக் கோணப்பட்டோர்கள்” என்று இருக்கிறது.
கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை யோனைகள், ரதர்கள், கோைோட்பனட

ீ குதினரகள் ஆகியை, ேைிதர்கள், ரதர்கள், குதினரகள், யோனைகள்
ஆகியவற்றோல் அைிக்கப்பட்டை. யோனைகள் யோனைகளோல்
ககோல்ைப்பட்டை, ரதர் வரர்கள்,
ீ உயர்த்தப்பட்ட ஆயுதங்கனளக் ககோண்ட
ரதர்வரர்களோலும்,
ீ குதினரகள் குதினரகளோலும், கபரும்
எண்ணிக்னகயிைோை கோைோட்பனடவரர்களோலும்
ீ ககோல்ைப்பட்டைர்.
யோனைகள் ரதர்களோலும், கபரும் குதினரகள் கபரும் யோனைகளோலும்,
ேைிதர்கள் குதினரகளோலும், குதினரகள் ரதர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோரைோரோலும் ககோல்ைப்பட்டை. நோக்குகள் கவளிரய
தள்ளியபடியும், பற்களும், கண்களும் தங்கள் இடங்களில் இருந்து கபயர்ந்த
நினையிலும், கவசங்களும், ஆபரணங்களும் தூசியோக நசுக்கப்பட்ட
நினையிலும் ககோல்ைப்பட்ட உயிரிைங்கள் கீ ரை களத்தில் விழுந்தை.
ரேலும், பயங்கர முகத்ரதோற்றம் ககோண்ட சிைர், பல்ரவறு சிறந்த
ஆயுதங்கனளக் ககோண்ட ரவறு சிைரோல் தோக்கபட்டும், பூேியில்
வசப்பட்டும்,
ீ குதினரகள் ேற்றும் யோனைகளின் ேிதியோல் பூேியில்
அழுத்தப்பட்டும், கைேோை ரதர்கள் ேற்றும் ரதர்ச்சக்கரங்களோல்
சினதக்கப்பட்டும் சித்திரவனதனய அனடந்தைர்.

இனரரதடும் விைங்குகள், இனறச்சியுண்ணும் பறனவகள், ேைித

ஊணுண்ணிகள் ஆகிரயோருக்கு ேகிழ்வனதத் தரும் அந்தக் கடும் ரபரைிவு
நடந்து ககோண்டிருந்த ரபோது, ரகோபத்தோல் நினறந்த வைினேேிக்கப்
ரபோரோளிகள், தங்கள் சக்தி அனைத்னதயும் கவளிப்படுத்தியபடியும்,
ஒருவனரகயோருவர் ககோன்றபடியும் களகேங்கும் திரிந்தைர். பிறகு, அந்த
இரண்டு பனடகளும் பிளக்கப்பட்டுச் சினதக்கப்பட்டதும், குருதியில்
நனைந்த ரபோர்வரர்கள்
ீ ஒருவனரகயோருவர் போர்த்துக் ககோண்டைர். ரேற்கு
{அஸ்த} ேனைகளில் உள்ள தன் அனறகளுக்குச் சூரியன் கசன்ற அரத
ரவனளயில், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் பனடகள் இரண்டும்
தங்களுக்குரிய போசனறகளில் ஓய கேதுவோகச் கசன்றைர்” {என்றோன்
பைிகரண்டோம் நோள் ரபோர் முற்றிற்று
சம்சப்தகவத பர்வம் முற்றிற்று

ரதவர்கரள ஊடுருவ முடியோத வியூகம்!

Impenetrable array to the very gods! | Drona-Parva-Section-031 | Mahabharata In Tamil
(அபிேன்யுவத பர்வம் – 01)
பதிவின் சுருக்கம்: பைிகரண்டோம் நோனள ரதோற்றதோகக் கருதிய ககௌரவ வரர்கள்;

ீ
எரிச்சலும் ரகோபமும் ககோண்ட துரிரயோதைன் துரரோணரிடம் ரபசியது;
போண்டவர்களின் வரர்களில்
ீ முதன்னேயோை ஒருவனரக் ககோல்வதோகத்
துரிரயோதைைிடம் சூளுனரத்த துரரோணர்; பதிமூன்றோம் நோள் ரபோரில் சக்கர வியூகம்
அனேத்த துரரோணர்; நோளின் இறுதியில் அபிேன்யு ககோல்ைப்பட்டதோகத்
திருதரோஷ்டிரைிடம் கசோல்லும் சஞ்சயன்; திருதரோஷ்டிரன் அனடந்த துயரம்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "முதைில் அளவிைோ

ஆற்றல் ககோண்ட அர்ஜுைைோல் {தோங்கள்} பிளக்கப்பட்டதோலும்,
யுதிஷ்டிரன் நன்கு போதுகோக்கப்பட்டதோல், துரரோணர் கசய்திருந்த சபதம்
ரதோல்வி அனடந்த கோரணத்தோலும் உேது வரர்கள்
ீ
ரதோற்கடிக்கப்பட்டதோகரவ கருதப்பட்டைர். புழுதி படிந்தும் பிளந்திருந்த
கவசங்களுடனுேிருந்த அவர்கள் அனைவரும் சுற்றிலும் தங்கள் கண்கனள
ஆவைோகச் சுைைவிட்டைர். உறுதியோை இைக்னகக் ககோண்ட தங்கள்
எதிரிகளோல் வழ்த்தப்பட்டு,
ீ ரபோரில் அவர்களோல் {எதிரிகளோல்}

அவேதிக்கப்பட்ட அவர்கள் {ககௌரவ வரர்கள்},

ீ துரரோணரின் சம்ேதத்தின்
ரபரில் களத்தில் இருந்து திரும்பிைர். அப்படித் திரும்பிக்
ககோண்டிருக்னகயில், உயிர்களனைத்தும் பல்குைைின் {அர்ஜுைைின்}
எண்ணற்ற தகுதிகனளப் புகழ்வனதயும், அனைவரும் அர்ஜுைைிடம்
ரகசவன் {கிருஷ்ணன்} ககோண்ட நட்னபப் ரபசுவனதயும் அவர்கள்
ரகட்டைர். சம்பவங்களின் ரகோர்னவனய நினைவு கூர்ந்த அவர்கள்,
சோபத்தில் வழ்ந்த
ீ ேைிதனரப் ரபோை முற்றோை அனேதி ககோண்டு அந்த
இரனவக் கைித்தைர் [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த வரி, "பிரோணிகள் பல்குைனுனடய

அளவற்ற குணங்கனளப் புகைவும், அவைிடத்திைிருக்கின்ற
கிருஷ்ணனுனடய ரநசேோைது கசோல்ைப்படவும், உம்னேச்
ரசர்ந்தவர்க் எல்ரைோரும் (பிரம்ேஹத்தி முதைோை
ரதோேத்திைோல்) நிந்திக்கப்பட்டவர்கள் ரபோைத் தியோைத்தில்
ஊனேத்தன்னேனய அனடந்தோர்கள்” என்றிருக்கிறது.
அடுத்த நோள் கோனையில், துரிரயோதைன், தங்கள் எதிரியின்

கசைிப்னபக் கண்டு இதய உற்சோகத்னதப் கபரிதும் இைந்து, எரிச்சைோலும்,
ரகோபத்தோலும் இந்த வோர்த்னதகனளத் துரரோணரிடம் கசோன்ைோன். ரபச்சில்
திறனேயுள்ள அந்த ேன்ைன் {துரிரயோதைன்}, எதிரி அனடந்த கவற்றினய
எண்ணி சிைத்தோல் நினறந்து, துருப்புகள் அனைத்தும் ரகட்டுக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன், "ஓ!
ேறுபிறப்போளர்களில் முதன்னேயோைவரர {பிரோேரணோத்தேரர}, உம்ேோல்
அைிக்கப்பட ரவண்டிய ேைிதர்களோல் இன்று நீர் எங்கனளத் தோழ்த்திவிட்டீர்
{கீ ைோை நினைக்குக் ககோண்டுவந்து விட்டீர்} என்பதில் ஐயேில்னை.
அனடயத்தக்க தூரத்தில் யுதிஷ்டிரனைக் ககோண்டிருந்தும், இன்று அவனை
நீர் பிடிக்கவில்னை. ரபோரில் உம்ேோல் பிடிக்கத்தக்க அந்த எதிரி, உேது
போர்னவயில் ஒரு முனற பட்டோரை, ரதவர்களோரைரய உதவப்பட்டு,
போண்டவர்களோல் போதுகோக்கப்பட்டோலும் கூட அவன் உம்ேிடம் இருந்து
தப்புவது இயைோரத. ேைம் நினறந்திருந்த நீர் எைக்கு ஒரு வரத்னத
அளித்தீர்; எைினும், இப்ரபோரதோ அதன் படி கசயல்படோேைிருக்கிறீர்.
(உம்னேப் ரபோன்ற) உன்ைதர்கள், தங்களிடம் அர்ப்பணிப்புக் ககோண்ட
ஒருவைின் நம்பிக்னககனள ஒருரபோதும் கபோய்யோக்குவதில்னை" என்றோன்
துரிரயோதைைோல் இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட அந்தப் பரத்வோஜர் ேகன்

{துரரோணர்} நோணிக் குறுகிைோர். ேன்ைைிடம் {துரிரயோதைைிடம்} அவர்

{துரரோணர்}, "என்னை நீ இப்படி நினைப்பது உைக்குத் தகோது. உைக்கு

ஏற்புனடயனதச் சோதிக்கரவ நோன் எப்ரபோதும் முயல்கிரறன். கிரீடம்
தரித்தவைோல் (அர்ஜுைைோல்) போதுகோக்கப்படும் பனடனயத் ரதவர்கள்,
அசுரர்கள், கந்தர்வர்கள், யக்ஷர்கள், நோகர்கள், ரோட்சசர்கள் ஆகிரயோருடன்
கூடிய மூன்று உைகங்களோலும் வழ்த்த
ீ இயைோது. அண்டத்னத
உண்டோக்கிய ரகோவிந்தன் எங்கிருக்கிறோரைோ, அர்ஜுைன் தனைவைோக
எங்கிருக்கிறோரைோ, அங்ரக முக்கண் ேகோரதவனைத் தவிர ரவறு
எவனுனடய பைம் கசல்லுபடியோகும்? ஓ! ஐயோ {துரிரயோதைோ}, நோன் இஃனத
இன்று உைக்கு உண்னேயோகரவ கசோல்கிரறன், இது ரவறுவனகயிைோகோது.
இன்று நோன், போண்டவ வரர்களில்

ீ முதன்னேயோை ஒரு
வைினேேிக்கத் ரதர்வரனைக்
ீ ககோல்ரவன். இன்று நோன், ரதவர்களோலும்
ஊடுருவமுடியோத ஒரு வியூகத்னத அனேப்ரபன். எைினும், ஓ! ேன்ைோ
{துரிரயோதைோ}, எவ்வைிகளிைோவது அர்ஜுைனை களத்திைிருந்து
{கவளிரய} ககோண்டு கசல்வோயோக. அவன் அறியோதரதோ, ரபோரில்
அனடயமுடியோதரதோ யோகதோன்றும் இல்னை. {உைகத்தோரோல்} ரபோனரக்
குறித்து {இதுவனர} அறியப்பட்ட அனைத்னதயும் அவன் பல்ரவறு
இடங்களில் இருந்து அனடந்திருக்கிறோன்" என்றோர் {துரரோணர்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "துரரோணர்

இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை பிறகு, ேீ ண்டும் ரபோரிடுவதற்கோக
அர்ஜுைனைச் சவோலுக்கனைத்த சம்சப்தகர்கள், களத்தின் கதன் பகுதிக்கு
அவனை {அர்ஜுைனைக்} ககோண்டு கசன்றைர். பிறகு, எப்ரபோதும்
போர்க்கப்படோத, ரகள்விப்படோத வனகயில் அர்ஜுைனுக்கும், அவனுனடய
எதிரிகளுக்கும் {சம்சப்தகர்களுக்கும்} இனடயிைோை அந்த ரேோதல்
ேறுபுறம், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணர் அனேத்த

வியூகேோைது பிரகோசிப்பதோகத் கதரிந்தது. உண்னேயில், உச்சினய
அனடந்து, (கீ ைிருக்கும் அனைத்னதயும்) எரிக்கும் சூரியனைப் ரபோை அந்த
வியூகேோைது போர்க்கப்பட முடியோததோக இருந்தது. ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, அபிேன்யு, தன் தந்னதயுனடய மூத்த அண்ணைின்
{யுதிஷ்டிரைின்} உத்தரவின் ரபரில், ரபோரில் ஊடுருவ முடியோத அந்தச்
சக்கர வியூகத்தின் பை இடங்கனளத் துனளத்தோன். ேிகக் கடிைேோை
அருஞ்கசயல்கனளச் கசய்து, ஆயிரக்கணக்கோை வரர்கனளக்
ீ ககோன்ற
அவன் {அபிேன்யு}, (இறுதியில்) ஒன்று ரசர்ந்திருந்த ஆறு வரர்களோல்
ீ {ஒரர
ரநரத்தில்} எதிர்க்கப்பட்டோன். ஓ! பூேியின் தனைவோ, ஓ! எதிரிகனளத்

தண்டிப்பவரர {திருதரோஷ்டிரரர} இறுதியோக அந்தச் சுபத்தினரயின் ேகன்

{அபிேன்யு}, துச்சோசைன் ேகைிடம் [2] பைியோகி தன் உயினர விட்டோன்.
இதைோல் நோங்கள் கபரும் ேகிழ்ச்சியில் நினறந்ரதோம், போண்டவர்கரளோ
கபரும் துன்பத்தில் நினறந்தைர். சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}
ககோல்ைப்பட்ட பிறகு, நம் துருப்புகள் இரவு ஓய்வுக்கோகப்
பின்வோங்கப்பட்டை {திரும்ப அனைக்கப்பட்டை} " {என்றோன் சஞ்சயன்} [3].
[2] இவன் கபயர் துர்ேோசைன் durmashana என்று

வனைத்தளங்கள் பைவற்றில் கோணப்படுகிறது.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இதன் பிறகு இன்னும் அதிகேோைனவ

இருக்கின்றை, அனவ பின்வருேோறு, "அப்ரபோது, ஜைரேஜயன்,
"ரபோரில் விடோமுயற்சியுனடயவர்களும், கசயல்களோரை
சிரேங்கனளத் கதரிவிப்பவர்களும், கிருஷ்ணரைோடு
கூடியவர்களுேோை போண்டவர்கள் அனைவரும்
ரதவர்களோலும் அணுக முடியோதவர்கள் ஆவர். அடிக்கடி
கதோடர்ச்சியோை உத்தே கோரியங்களோலும், புத்தியிைோலும்,
சுபோவத்திைோலும், கீ ர்த்தியிைோலும், ஐசுவரியத்திைோலும்,
கிருஷ்ணனுக்கு நிகரோை ஒரு ேைிதன் உண்டோைதுேில்னை;
உண்டோகப் ரபோவதுேில்னை. ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், சத்யம்,
தர்ேம், தவம், தோைம், பிரோம்ேணப் பூனஜ முதைோை
குணங்களோரை ரதகத்துடரை கசோர்க்கம் அனடந்தோைோம்.
ஊைிக்கோைத்து அந்தகன், கீ ர்த்தியுனடய ஜேதக்ைி ேகைோை
பரசுரோேர், யுத்த அரங்கத்தில் நிற்கின்ற பீேரசைன் ஆகிய
மூவரும் சேோைர்களோகச் கசோல்ைப்படுகிறோர்கள். பிரதிஜ்னஞ
கசய்த கோரியத்னத நினறரவற்றுவதில்
சோேர்த்தியமுள்ளவனும், ரணகளத்தில் கோண்டீவத்னத
வில்ைோகக் ககோண்டவனுேோை போர்த்தனுக்குச்
{அர்ஜுைனுக்குச்} சேேோை உவனேனய இப்புவியில்
அறிகிரறைில்னை. நகுைைிடத்தில் அதிகேோகக் குருபக்தி,
கசய்யப்பட்டனதயும், கசய்யத்தக்கனதயும்
கவளியிடோேைிருத்தல், வணக்கம், ேை அடக்கம்,
கசௌந்தரியம், வல்ைனே ஆகிய ஆறும் நினைகபற்றிருந்தை.
வரைோை
ீ சகரதவன் கல்வி, இைினே, கோம்பீர்யம், னதரியம்,
ரூபம், பரோக்கிரேம் இனவகளோல் அசுவிைி ரதவனதகளுக்கு
ஒப்போைவைோவோன். கிருஷ்ணைிடத்திலும்,
போண்டவர்களிடத்திலும் அதிகேோை எந்தக் குணங்களுண்ரடோ
ேங்களகரங்களோை அந்தக் குணங்கள் அபிேன்யு

ஒருவைிடத்தில் இருக்கின்றனவயோகக் கோணப்பட்டைவோம்.
பிரோம்ேரணோத்தேரர, வல்ைனேயிைோல் யுதிஷ்டிரனுக்கும்,
ஒழுக்கத்திைோல் கிருஷ்ணனுக்கும், கசய்னகயிைோல்
பயங்கரச் கசய்னகயுனடய பீேரசைனுக்கும், வடிவத்திைோல்
ேங்களகரேோை பரோக்கிரேத்திைோல் தைஞ்சயனுக்கும்,
வணக்கத்தில் சகரதவனுக்கும் நகைனுக்கும்
ஒப்போயிருக்கின்றவனும், பனகவர்களோல்
ரதோல்வியனடவிக்கத்தகோதவனும், சுபத்தினரயின்
ேகனுேோகிய {என் போட்டன்} அபிேன்யுனவப் பற்றிய
விருத்தோந்தத்னத நோன் முழுதும் ரகட்க விரும்புகிரறன்.
அவன் ரபோரில் எவ்வோறு ககோல்ைப்பட்டோன்?" என்று விைவ,
னவசம்போயைர் கசோல்ைத் கதோடங்கிைோர். "கபரும் ேன்ைோ
{ஜைரேஜயோ}, திருதரோஷ்டிர ேன்ைன், அபிேன்யு
ககோல்ைப்பட்டனதக் ரகட்டுச் சஞ்சயனைக் குறித்து
(அபிேன்யுவின் விருத்தோந்தத்னத) விஸ்தோரேோக
விைவிைோன்" என்று னவசம்போயைர் கசோன்ை பிறகு
கங்குைியில் உள்ளது ரபோைரவ பின்வரும் சம்பவங்கள்
கதோடர்கின்றை. ரேற்கசோன்ை கசய்திகள் கங்குைி ேற்றும்
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்புகளில் இல்னை. ஆைோல்
கிட்டத்தட்ட இரத கபோருனளக் ககோண்ட விவரிப்னப சஞ்சயன்
கசோல்வதோக அடுத்த பகுதியில் {துரரோண பர்வம் பகுதி 32ல்}
வருகிறது.
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "ஓ! சஞ்சயோ, இளனேனய

அனடயோதவனும், ேைிதர்களில் சிங்கத்தின் {அர்ஜுைைின்} ேகனுேோை
அவன் (அபிேன்யு) ககோல்ைப்பட்டனதக் ரகட்டு என் இதயம் தூள் தூளோக
கநோறுங்குகிறது. உண்னேயில், ஆட்சி உரினேனய விரும்பும்
துணிச்சல்ேிக்க ேைிதர்கள், ேைவுறுத்தல் ஏதுேின்றி ஒரு குைந்னதயின்
ேீ து ஆயுதங்கனள ஏவத்தக்க வனகயில் சட்டம் இயற்றுபவர்களோல்
{தர்ேகர்த்தோக்களோல்} ஏற்படுத்தப்பட்ட க்ஷத்திரியர்களின் கடனேகள்
ககோடூரேோைனவரய. ஓ! கவல்கணன் னேந்தோ {சஞ்சயோ}, ஆடம்பரேோக
வளர்க்கப்பட்டிருந்தோலும் அச்சேற்ற வனகயில் களத்தில் திரிந்த அந்தக்
குைந்னதனய {அபிேன்யுனவ}, ஆயுதங்களில் சோதித்தவர்களோை இத்தனை
பை வரர்கள்
ீ ரசர்ந்து எவ்வோறு ககோன்றோர்கள் என்பனத எைக்குச்
கசோல்வோயோக. ஓ! சஞ்சயோ, ரபோரில் நம் ரதர் அணிவகுப்பினுள் ஊடுருவிய

அளவிைோ சக்தி ககோண்ட சுபத்தினரயின் ேகைிடம் {அபிேன்யுவிடம்} நம்

ீ எவ்வோறு நடந்து ககோண்டைர் என்பனத எைக்குச் கசோல்வோயோக"
என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "ஓ! ேன்ைோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, நீர் என்ைிடம் ரகட்கும் சுபத்தினர ேகைின்
{அபிேன்யுவின்} படுககோனைனய {வதத்னத} விரிவோகச் கசோல்கிரறன், ஓ!
ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, கவைேோகக் ரகட்பீரோக. நம்
பனடயணிகளுக்குள் ஊடுருவிய அந்த இனளஞன் {அபிேன்யு}, தன்
ஆயுதங்களுடன் எவ்வோறு வினளயோடிைோன் என்பனதயும், கவற்றி கபறும்
நம்பிக்னகயோல் ஈர்க்கப்பட்ட நேது பனடயின் தடுக்கப்பட முடியோத வரர்கள்
ீ
அனைவரும் அவைோல் {அபின்யுவோல்} எவ்வோறு பீடிக்கப்பட்டைர்
என்பனதயும் இப்ரபோது நோன் உேக்குச் கசோல்கிரறன். கசடிகள்,
மூைினககள், ேரங்கள் ஆகியை நினறந்த கோட்டில், {கோட்டுத்} தீயோல்
அனைத்துப் பக்கங்களிலும் சூைப்பட்ட கோட்டுவோசிகள்
அனைவனரயும்ரபோை, உேது பனடயின் வரர்கள்
ீ அனைவரும் அச்சத்தோல்
நினறந்தைர்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

சக்கர வியூகம்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 032

The Circular array! | Drona-Parva-Section-032 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: போண்டவர்கள் ஒவ்கவோருவரின் தகுதிகனளயும், கிருஷ்ணைின்

கபருனேனயயும் எடுத்துச் கசோல்லும் சஞ்சயன்; துரரோணர் அனேத்த சக்கர {பத்ே}
வியூகம்; அந்த வியூகத்தில் ககௌரவ வரர்கள்
ீ ஒவ்கவோருவரும் நின்ற நினைகனளக்
குறித்த வர்ணனை...
கசோன்ைோன், "ரபோரில்
கடுஞ்கசயல்கனளச் கசய்பவர்களும்,
கனளப்பனைத்துக்கும்
ரேம்பட்டவர்களும், சோதனைகளோல்
தங்கனள நிரூபித்துக்
ககோள்பவர்களுேோை போண்டுவின்
ேகன்கள் {போண்டவர்கள்} ஐவரும்,
கிருஷ்ணனுடன் கூடி ரதவர்களோலும்
தடுக்கப்பட முடியோதவர்களோக
இருக்கின்றைர்.
நீதி, கசயல்கள், பரம்பனர, நுண்ணறிவு {புத்திக்கூர்னே}, சோதனைகள்,

புகழ், கசைிப்பு ஆகியவற்றில் யுதிஷ்டிரனைப் ரபோன்ற ரவகறோரு ேைிதன்
இருந்ததில்னை, இைி இருக்கப்ரபோவதுேில்னை. உண்னேக்கும்
{சத்தியத்துக்கும்}, நீதிக்கும் அர்ப்பணிப்புடன், ஆனசகனளக் கட்டுப்போட்டின்
கீ ழ் ககோண்ட ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், பிரோேணர்கனள வைிபடுவதன்
வினளவோலும், அது ரபோன்ற இயல்புனடய பிற அறங்களோலும் {சிறப்பு
குணங்களோலும்} எப்ரபோதும் கசோர்க்கத்தில் இன்புறுகிறோன்.
யுக முடிவின் {ஊைிக்கோைத்து} அந்தகன், ஜேதக்ைியின் வரீ ேகன்

(ரோேர்) {பரசுரோேர்}, தன் ரதரிலுள்ள பீேரசைன் ஆகிய மூவரும் ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, இனணயோைவர்களோகரவ கசோல்ைப்படுகின்றைர்.
ரபோரில் தன் உறுதிகேோைிகனள எப்ரபோதும் அனடயும்

கோண்டீவதோரியோை போர்த்தனுக்கு {அர்ஜுைனுக்கு} பூேியில் சரியோை
இனண {ஒப்புவனே} ஒன்னறயும் நோன் கோணவில்னை.

ரேன்னேயோைவர்களிடம் ேதிப்பு {குருபக்தி}, ஆரைோசனைகனள

கவளியிடோனே, பணிவு, சுயக்கட்டுப்போடு, கேய்ந்நைம் {ரேைியைகு},
துணிச்சல் ஆகிய ஆறும் எப்ரபோதும் நகுைைிடம் இருக்கின்றை.
சோத்திரங்களில் அறிவு, ஈர்க்கும் தன்னே {இைினே}, பண்பில் இைினே

{கம்பீரம்}, நீதி, ஆற்றல் ஆகிவற்றில் அசுவிைிகளுக்ரக இனணயோைவைோக
வரீ சகோரதவன் இருக்கிறோன்.
கிருஷ்ணைிடமும், போண்டவர்களிடம் உள்ள உன்ைதக் குணங்கள்

அனைத்தின் கூட்டும் அபிேன்யுவிடம் ேட்டுரே கோணப்படுகிறது.
உறுதியில் யுதிஷ்டிரனுக்கு இனணயோைவைோக, நடத்னதயில்
கிருஷ்ணனுக்கும், சோதனைகளில் பயங்கரச் கசயல் புரியும்
பீேரசைனுக்கும் இனணயோைவைோக இருந்த அவன் {அபிேன்யு}, ரேைி
அைகு, ஆற்றல், சோத்திர அறிவு ஆகியவற்றில் தைஞ்சயனுக்கு
{அர்ஜுைனுக்கு} இனணயோைவைோக இருந்தோன். பணிவிரைோ, அவன்
சகோரதவன் ேற்றும் நகுைனுக்கு இனணயோைவைோக இருந்தோன்” என்றோன்
{சஞ்சயன்} [1].
[1] ரேற்கண்ட வர்ணனை முழுவதும் ரவகறோரு பதிப்பில்

ஜைரேஜயன் வோயிைோக னவசம்போயைருக்குச்
கசோல்ைப்பட்டதோகச் கசன்ற பகுதியின் {துரரோண பர்வம் பகுதி
31ன்} [3]ம் அடிக்குறிப்பில் குறிப்பிட்டிருக்கிரறோம். இங்ரக
சஞ்சயரை அவற்னறச் கசோல்வதோக வருகிறது.
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “ஓ! சூதோ {சஞ்சயோ}, கவல்ைப்பட

முடியோத சுபத்தினரயின் ேகன் அபிேன்யு ரபோர்க்களத்தில் எவ்வோறு
ககோல்ைப்பட்டோன் என்பனத விரிவோகக் ரகட்க விரும்புகிரறன்” என்றோன்.

{திருதரோஷ்டிரரர}, உறுதியுடைிருப்பீரோக. தோங்க முடியோத உேது
ரசோகத்னதத் தோங்கிக் ககோள்வரோக.
ீ உேது கசோந்தங்களின்
கபரும்படுககோனைகனளக் குறித்து உம்ேிடம் நோன் கசோல்ைப் ரபோகிரறன்.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ஆசோன் {துரரோணர்} கபரும் சக்கர

வியூகத்னத [2] அனேத்தோர். அதில் சக்ரனுக்கு {இந்திரனுக்கு} இனணயோை
(நேது தரப்பின்) ேன்ைர்கள் அனைவரும் நிறுத்தப்பட்டைர். சூரியப்
பிரகோசத்னதக் ககோண்ட இளவரசர்கள் அனைவரும் {அந்த வியூகத்தின்}
நுனைவோயிைிரைரய நிறுத்தப்பட்டைர் [3]. (ஒருவரரோகடோருவர் ரசர்ந்து

நிற்ரபோம் என்று) அவர்கள் அனைவரும் உறுதி கேோைிகனள ஏற்றிருந்தைர்.

தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட ககோடிேரங்கனள அவர்கள் அனைவரும்
ககோண்டிருந்தைர். சிவப்பு ஆனடகனளயும், சிவப்பு ஆபரணங்கனளயும்
அவர்கள் அனைவரும் அணிந்திருந்தைர். சிவப்பு ககோடிகனளயும் அவர்கள்
அனைவரும் ககோண்டிருந்தைர், ரேலும் தங்க ேோனைகளோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டு, சந்தைக் குைம்னபயும், நறுேணேிக்க ரவறு
னதைங்கனளயும் {கோரகில் சோந்துகனளயும்} பூசிக் ககோண்டு பூேோனை
அணிந்தவர்களோக அவர்கள் அனைவரும் இருந்தைர். ரபோரிட விரும்பிய
அவர்கள் ஒரர அனேப்போகச் கசயல்பட்டு, அர்ஜுைன் ேகனை
{அபிேன்யுனவ} ரநோக்கி வினரந்தைர். உறுதியோை வில்ைோளிகளோை
அவர்கள் அனைவரும் எண்ணிக்னகயில் பத்தோயிரம் ரபரோக இருந்தைர்.
இன்பத்திலும் துன்பத்திலும் ஒருவரரோகடோருவர் இரக்கம் ககோண்டு,
வரச்கசயல்களில்
ீ ஒருவரரோகடோருவர் ரபோட்டி ரபோட்டுக்ககோண்டு,
ஒருவனரகயோருவர் விஞ்ச விரும்பி, ஒருவருக்ககோருவர் நன்னே கசய்யத்
தங்கனள அர்ப்பணித்துக் ககோண்ட அவர்கள் அனைவரும் உேது அைகிய
ரபரன் ைக்ஷ்ேணனைத் {துரிரயோதைன் ேகனைத்} தனைனேயில் ககோண்டு
ரபோரிடச் கசன்றைர்.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இது பத்ே வியூகம் என்று

கசோல்ைப்படுகிறது. “எக் கரமும் பனட ககோண்டு எழு
ரசனைனய, எயில்கள் வனளப்பைரபோல், சக்கரயூகம் வகுத்து
இரதத்தினட சயம் உற நின்றைரை” வில்ைிபோரதம் 3:41:4.
அரதரபோை வில்ைி போரத்தில் போண்டவர்கள் ேகர வியூகம்
வகுத்ததோகவும் கசோல்ைப்பட்டுள்ளது, “வரு பனடதன்னை
நிறுத்தி விதம்பட, ேகரவியூகம் வகுத்து, ஒரு பகல் யூகமும்
இப் பகலுக்கு இைி ஒப்பு அை என்றிடரவ, குருபதியும்
திருேோலும் ேதிக்க அணிந்து, அடு ரகோள் அரிரபோல், துருபதன்
னேந்தனும் நின்றைன், அந்தரத் துந்துபிேீ து எைரவ ”
வில்ைிபோரதம் 3:41:6. இந்தக் குறிப்புக் கங்குைியில் இல்னை.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்தப் பத்தியில் உள்ள இந்தப் பகுதி

ரவறு ேோதிரியோக இருக்கிறது, அது பின்வருேோறு,
“ேகோரோஜரர, ஆசோரியரோல் (அந்த ரணகளத்தில்) பத்ேவ்யூஹம்
அனேக்கப்பட்டது. அந்தப் பத்ே வியூகத்தில் ேன்ைர்கள்
அனைவரும் தோேனரப் பூனவப் ரபோைவும், அரசவர்க்கத்னதச்
ரசர்ந்த ேகன்கள் தோதுக்கள் ரபோைவும் அனேக்கப்பட்டைர்.
அந்தப் பத்ேவியூகத்துக்குத் துரிரயோதைன் கர்ணினக
{தோேனரப்பூவில் இருக்கும் கோயின்} ஸ்தோைத்தில்

நிற்பவைோைோன்.
ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, துரிரயோதைன் தன் பனடகளுக்கு

ேத்தியில் நின்றிருந்தோன். அந்த ேன்ைன் {துரிரயோதைன்}, வைினேேிக்கத்
ீ கர்ணன், துச்சோசைன், கிருபர் ஆகிரயோரோல் சூைப்பட்டுத் தன்
தனைக்கு ரேல் உயர்த்திப் பிடிக்கப்பட்ட குனடனயக் ககோண்டிருந்தோன்.
கோட்கடருதின் வோைோல் {சோேரம்} வசப்பட்ட
ீ அவன் {துரிரயோதைன்}
ரதவர்களின் தனைவனைப் {இந்திரனைப்} ரபோைப் பிரகோசித்தோன்.
அந்தப் பனடயின் தனைனேயில் இருந்த பனடத்தனைவரோை

துரரோணர் உதயசூரியனைப் ரபோைத் கதரிந்தோர். அங்ரக கபரும் ரேைி
அைனகக் ககோண்ட சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} ரேருவின்
முகட்னடப் ரபோை அனசயோதவைோக நின்றோன். அஸ்வத்தோேைின்
தனைனேயில் நின்றவர்களும், ரதவர்களுக்கு ஒப்போைவர்களுேோை உேது
ேகன்கள் முப்பது {30} ரபர், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனுனடய {கஜயத்ரதைின்} பக்கத்தில் நின்றைர். பிறகு,
கஜயத்ரதைின் விைோப்புறத்தில், சூதோடியோை கோந்தோர ஆட்சியோளன் (சகுைி),
சல்ைியன் ேற்றும் பூரிஸ்ரவஸ் ஆகிய வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ
நின்றைர். பிறகு, உேது பனடவரர்களுக்கும்,
ீ எதிரிகளுனடயவர்களுக்கும்
இனடயில் கடுனேயோைதும், ேயிர் சிைிர்ப்னப ஏற்படுத்துவதுேோை ரபோர்
கதோடங்கியது. ேரணத்னதரய இைக்கோகக் ககோண்டு இரு தரப்பும்
ரபோரிட்டை” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

வியூகத்னதப் பிளப்போய் அபிேன்யு!

Break the array Abhimanyu! | Drona-Parva-Section-033 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: சக்கர வியூகத்னத எதிர்த்து வினரந்து துரரோணரோல் பீடிக்கப்பட்ட

போண்டவப் பனட; அந்த வியூகத்னதப் பிளக்குேோறு அபிேன்யுனவ ஏவிய யுதிஷ்டிரன்;
வியூகத்னத விட்டு கவளிரய வரத்கதரியோது என்ற அபிேன்யு; யுதிஷ்டிரனும், பீேனும்
கூறிய உறுதிகேோைிகள்; துரரோணரின் பனடனய ரநோக்கி வினரந்த அபிேன்யு...
கசோன்ைோன், "பிறகு, பரத்வோஜர் ேகைோல்
{துரரோணரோல்} போதுகோக்கப்பட்ட அந்த
கவல்ைப்பட முடியோத வியூகத்னத
{சக்கரவியூகத்னதப்} பீேரசைைின்
தனைனேயில் போர்த்தர்கள்
{போண்டவர்கள்} அணுகிைோர்கள்.
சோத்யகி, ரசகிதோைன், பிருேதன்
{துருபதன்} ேகைோை திருஷ்டத்யும்ைன், கபரும் ஆற்றனைக்
ககோண்டகுந்திரபோஜன், வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ துருபதன், அர்ஜுைன்
ேகன் (அபிேன்யு), {திருஷ்டத்யும்ைன் ேகன்} க்ஷத்ரதர்ேன், {னகரகய
இளவரசைைோை} வரீ பிருஹத்ேத்ரன், ரசதிகளின் ஆட்சியோளன்
திருஷ்டரகது, ேோத்ரியின் இரட்னட ேகன்கள் (நகுைன் ேற்றும் சகோரதவன்),
கரடோத்கசன், பைம்நினறந்த {போஞ்சோை இளவரசன்} யுதோேன்யு,
கவல்ைப்படோத சிகண்டி, தடுக்கப்பட முடியோத {போஞ்சோை இளவரசன்}
உத்தகேௌஜஸ், வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ விரோடன், ரகோபத்தோல்
தூண்டப்பட்ட திகரௌபதியின் ேகன்கள் ஐவர், சிசுபோைைின் வரேகன்
ீ
{சுரகது}, வைினேயும் சக்தியும் ககோண்ட னகரகயர்கள், ஆயிரக்கணக்கோை
சிருஞ்சயர்கள் ஆகிய இவர்களும், ஆயுதங்களில் சோதித்தவர்களும், ரபோரில்
தடுக்கப்படக் கடிைேோைவர்களுேோை இன்னும் பிறரும், ரபோரிட விரும்பி
தங்கனளப் பின்கதோடர்ரவோருக்குத் தனைனேரயற்றுப் பரத்வோஜரின்
ேகனை {துரரோணனர} எதிர்த்து வினரந்தைர்.
எைினும், பரத்வோஜரின் வரேகரைோ

ீ {துரரோணரரோ}, அவ்வரர்கள்
ீ
தன்ைருரக வந்ததும் அடர்த்தியோை கனணகளின் ேனையோல் அச்சேற்ற
வனகயில் அவர்கள் அனைவனரயும் தடுத்தோர். நீரின் வைினேேிக்க
அனைகள், ஊடுருவமுடியோத ேனைனய எதிர்த்துச் கசல்வனதப்

ரபோைரவோ, கபோங்கி வரும் கடைோைது கனரகனள அணுகுவனதப்

ரபோைரவோ கசன்ற அந்த வரர்கள்
ீ துரரோணரோல் தடுக்கப்பட்டைர். ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணரின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட கனணகளோல்
பீடிக்கப்பட்ட போண்டவர்கள், அவரின் முன்ைினையில் நிற்க
முடியோதவர்களோைோர்கள். நோங்கள் கண்ட துரரோணரின் பைேோைது ேிக
அற்புதேோக இருந்தது, போஞ்சோைர்கள் ேற்றும் சிருஞ்சயர்கள் அவனர
{துரரோணனர} அணுகுவதில் ரதோல்வினய அனடந்தைர்.
சிைத்தோல் முன்ரைறும் துரரோணனரக் கண்ட யுதிஷ்டிரன், அவரது

முன்ரைற்றத்னதத் தடுக்கப் பல்ரவறு வைிகனளச் சிந்தித்தோன். இறுதியோக,
துரரோணர் யோரோலும் தடுப்பட முடியோதவர் என்று கருதிய யுதிஷ்டிரன்,
தோங்கிக் ககோள்ள முடியோத அந்தக் கைேோை சுனேனயச் சுபத்தினரயின்
ேகன் {அபிேன்யு} ேீ து னவத்தோன். பனகவரர்கனளக்
ீ ககோல்பவனும்,
வோசுரதவனுக்கு {கிருஷ்ணனுக்கு} குனறயோதவனும், அர்ஜுைைின்
சக்திக்கு ரேம்பட்டவனுேோை அபிேன்யுவிடம் ரபசிய ேன்ைன்
{யுதிஷ்டிரன்}, “ஓ! குைந்தோய் {அபிேன்யு}, (சம்சப்தகர்களிடம் இருந்து)
திரும்பி வரும் அர்ஜுைன் நம்னே நிந்திக்கோத வனகயில்
கசயல்படுவோயோக. சக்கரவியூகத்னதப் பிளப்பது எவ்வோறு என்பனத
நோங்கள் அறிரயோம். அவ்வியூகத்னத நீரயோ, அர்ஜுைரைோ, கிருஷ்ணரைோ,
பிரத்யும்ைரைோதோன் பிளக்க முடியும். ஓ! வைிய கரங்கனளக்
ககோண்டவரை {அபிேன்யு}, (அந்த அருஞ்கசயனைச் கசய்ய) ஐந்தோவதோக
ரவறு எந்த ேைிதனும் கோணப்படவில்னை. ஓ! குைந்தோய், ஓ! அபிேன்யு,
உைது தந்னதேோரும், உைது ேோேன்ேோரும், இந்தத் துருப்புகள் அனைத்தும்
உன்ைிடம் இருந்து ரகட்பது எதுரவோ, அந்த வரத்னத அளிப்பரத உைக்குத்
தகும். உைது ஆயுதங்கனள வினரவோக எடுத்துக் ககோண்டு, துரரோணரின்
இந்த வியூகத்னத அைிப்போயோக, இல்னைகயைில், {சம்சப்தகர்களுடைோை}
ரபோரில் இருந்து திரும்பி வரும் அர்ஜுைன் நம் அனைவனரயும்
நிந்திப்போன்” என்றோன் {யுதிஷ்டிரன்}.
அதற்கு அபிேன்யு, “என் தந்னதேோருக்கு கவற்றினய விரும்பும் நோன்,

ரபோரில் துரரோணரோல் அனேக்கப்பட்ட அந்த உறுதியோை, கடுனேயோை,
முதன்னேயோை வியூகத்தினுள் {சக்கரவியூகத்தினுள்} வினரவில்
ஊடுருவுரவன். இவ்வனக வியூகத்னதத் {சக்கரவியூகத்னதத்} தோக்கும்
(அதற்குள் ஊடுருவும்) முனற என் தந்னதயோல் எைக்குக்
கற்றுத்தரப்பட்டிருக்கிறது. எைினும், {அங்ரக} எவ்வித ஆபத்தோவது எைக்கு
ரநர்ந்தோல், என்ைோல் அனத {வியூகத்னத} விட்டு கவளிரய வர இயைோது [1]”
என்றோன் {அபிேன்யு}.
[1] ரவகறோருபதிப்பில் “என் தந்னதயோல் வியூகத்னதயுனடத்து

நோசம் கசய்வதில் நோன் உபரதசிக்கப்பட்டிருக்கிரறன். ஓர்
ஆபத்து ரநரிடும் கோைத்தில் கவளிப்படுவதற்கு நோன்
சக்தியற்றவைோயிருக்கிரறன்” என்று அபிேன்யு கசோல்வதோக
இருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், “இவ்வனக
வியூகத்னத ஊடுருவும் வைினய என் தந்னத எைக்குக் கற்றுக்
ககோடுத்திருக்கிறோர். ஆைோல், அங்ரக எைக்கு ஏதோவது ஆபத்து
ரநருேோைோல், அந்த வியூகத்திைிருந்து கவளிரய வர எைக்குத்
கதரியோது” என்று அபிேன்யு கசோல்வதோக இருக்கிறது. இங்ரக,
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பு கதளிவோக இருப்பதோகத்
கதரிகிறது.
யுதிஷ்டிரன் {அபிேன்யுவிடம்}, “ஓ! ரபோர்வரர்களில்

ீ
முதன்னேயோைவரை {அபிேன்யு} இந்த வியூகத்னத ஒரு முனற பிளந்து,
எங்களுக்கு வைினய ஏற்படுத்திவிடுவோயோக. நீ கசல்லும் போனதயிரைரய
நோங்கள் அனைவரும் உன்னைப் பின்கதோடர்ந்து வருரவோம். ரபோரில் நீ
தைஞ்சயனுக்கு {அர்ஜுைனுக்கு} இனணயோைவைோவோய். நீ உள்ரள
நுனைவனதக் கோணும் நோங்கள், உன்னைப் பின்கதோடர்ந்து வந்து,
அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்தும் உன்னைப் போதுகோப்ரபோம்” என்றோன்
{யுதிஷ்டிரன்}.
பீேன் {அபிேன்யுவிடம்}, “நோனும் உன்னைப் பின்கதோடர்ரவன்.

ரேலும், திருஷ்டத்யும்ைன், சோத்யகி, போஞ்சோைர்கள், பிரபத்ரகர்கள்
ஆகிரயோரும் பின்கதோடர்ந்து வருவோர்கள். உன்ைோல் ஒரு முனற வியூகம்
பிளக்கப்பட்ட பிறகு, ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் அதற்குள் நுனைந்து, அதனுள்
இருக்கும் ரபோர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோரைோனர நோங்கள் ககோல்ரவோம்”
என்றோன் {பீேன்}.
அபிேன்யு, “சுடர்ேிகும் கநருப்புக்குள் நுனையும் ரகோபம் நினறந்த

பூச்சினயப் ரபோை, துரரோணரின் கவல்ைப்பட முடியோத இந்த வியூகத்னத
நோன் ஊடுருவுரவன். (என் தந்னதயின் குைம் ேற்றும் தோயின் குைம் ஆகிய)
இரண்டு குைங்களுக்கும் நன்னேனயத் தரும் கசயனை நோன் இன்று
கசய்ரவன். என் தோய்க்கும் {சுபத்தினரக்கும்}, என் தோய்ேோேனுக்கும்
{கிருஷ்ணனுக்கும்} இைினேயோைனத நோன் கசய்ரவன் [2]. உதவியற்ற
{தன்ைந்தைி} சிறுவைோை என்ைோல் கதோடர்ந்து ககோல்ைப்படும் கபரும்
எண்ணிக்னகயிைோை பனக வரர்
ீ கூட்டங்கனள இன்று அனைத்து

உயிர்களும் கோணும். இன்று என்னுடன் ரேோதி, எவரோவது உயிருடன்

தப்பிைோல், போர்த்தருக்கும் {அர்ஜுைருக்கும்}, சுபத்தினரக்கும் பிறந்தவன்
எை என்னை நோன் கருத ேோட்ரடன். தைி ஒருவைோகத் ரதரில் கசல்லும்
என்ைோல், க்ஷத்திரிய குைத்னதப் ரபோரில் எட்டு துண்டுகளோக கவட்ட
முடியோேல் ரபோைோல் அர்ஜுைைின் ேகைோக என்னை நோன் கருத
ேோட்ரடன்” என்றோன் {அபிேன்யு} [3].
[2] ரவகறோரு பதிப்பிலும், ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும்,

“என் தந்னதக்கும், என் ேோேனுக்கும் இைினேயோைனத நோன்
இன்று கசய்ரவன்” என்று இருக்கிறது.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்தக் கனடசி இரு வரிகள்,

“ரபோர்க்களத்தில் இப்ரபோது ஒருவைோவது உயிரரோடு என்ைோல்
விடப்படுவோைோகில் நோன் அர்ஜுைரோல்
உண்டுபண்ணப்பட்டவனுேல்ரைன்; சுபத்திரோரதவியின்
ேகனுேல்ரைன். நோன் ஒரு ரதரரோல் எல்ைோ
க்ஷத்ரியர்களுனடய கூட்டத்னத எட்டுத் துண்டோகச்
கசய்யோேல் ரபோரவரையோகில், நோன் அர்ஜுைருக்குப்
பிள்னளயல்ரைன்” என்று இருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின்
பதிப்பில், “இன்று என்னுடன் ரேோதி எவனும் உயிருடன்
தப்பிைோல், போர்த்தரோல் {அர்ஜுைரோல்} கபறப்பட்டவைோகரவோ,
சுபத்தினரக்குப் பிறந்தவைோகரவோ என்னை நோன்
கருதேோட்ரடன். தைிகயோரு ரதரில் கசல்லும் நோன் கேோத்த
க்ஷத்திரிய குைத்னதயும் ரபோரில் எட்டு
துண்டுகளோக்கவில்னை என்றோல், அர்ஜுைரோல் கபறப்பட்ட
ேகைோக என்னை நோன் கருதேோட்ரடன்” என்று இருக்கிறது.
யுதிஷ்டிரன் {அபிேன்யுவிடம்}, “ேைிதர்களில் புைிகளும், கடும்

வைினே ககோண்ட கபரும் வில்ைோளிகளும், சோத்யர்கள், ருத்திரர்கள்,
ேருத்துக்கள் ஆகிரயோருக்கு ஒப்போைவர்களும், ஆற்றைில் வசுக்கனளரயோ,
அக்ைினயரயோ, ஆதித்தியனைரயோ ரபோன்றவர்களோல் போதுகோக்கப்படும் நீ,
துரரோணரின் கவல்ைப்பட முடியோத இந்த வியூகத்னதத் துனளக்கத்
துணிவோயோக. ரேலும், ஓ! சுபத்தினரயின் னேந்தோ {அபிேன்யு}, நீ இவ்வோறு
ரபசுவதோல் உைது பைமும் கபருகட்டும்” என்றோன் {யுதிஷ்டிரன்}.
யுதிஷ்டிரைின் இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட அபிேன்யு, தன்

ரதரரோட்டியோை சுேித்திரைிடம் “துரரோணரின் பனடனய ரநோக்கி

வினரவோகக் குதினரகனளத் தூண்டுவோயோக” என்று ஆனணயிட்டோன்”


வியூகத்னதப் பிளந்த அபிேன்யு!

Abhimanyu broke the array! | Drona-Parva-Section-034 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அபிேன்யுனவப் ரபோரிட ரவண்டோம் என்று தடுத்த ரதரரோட்டி

சுேித்ரன்; துரரோணரின் தனைனேயிைோை வரர்களுடன்
ீ ரேோதிய அபிேன்யு;
துரரோணரின் கண்கணதிரிரைரய வியூகத்னதப் பிளந்த அபிேன்யு; ககௌரவப்
பனடக்குப் ரபரைினவ ஏற்படுத்திய அபிேன்யு; களத்னதவிட்டு ஓடிய ககௌரவப்
பனடயின் ரபோர்வரர்கள்...
ீ
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "புத்திக்கூர்னே

ககோண்ட யுதிஷ்டிரைின் வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட சுபத்தினரயின் ேகன்
{அபிேன்யு}, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணரின் வியூகத்னத
ரநோக்கித் தன் ரதரரோட்டினயத் தூண்டிைோன். "கசல்வர்,
ீ கசல்வர்"
ீ என்று
அபிேன்யுவோல் தூண்டப்பட்ட அந்தத் ரதரரோட்டி {சேித்ரன்}, அவைிடம்
{அபிேன்யுவிடம்}, "ஓ! நீண்ட ஆயுனளக் ககோண்டவரை, போண்டவர்களோல்
உன் ரேல் சுேத்தப்பட்டிருக்கும் சுனேயோைது ேிகக் கைேோைதோகும்.
அஃனத உன்ைோல் தோங்க முடியுேோ? முடியோதோ? என்பனத உறுதி கசய்து
ககோண்ட பிறரக நீ ரபோரில் ஈடுபட ரவண்டும். ஆசோன் துரரோணரரோ
ரேன்னேயோை ஆயுதங்கனள ஆைப் புரிந்தவரும், (ரபோரில்)
சோதித்தவருேோவோர். நீரயோ, கபரும் ஆடம்பரத்துடன் வளர்க்கப்பட்டு,
ரபோருக்கு பைக்கேில்ைோதவைோக இருக்கிறோய்" என்றோன் {ரதரரோட்டி
சுேித்ரன்}.
இந்த வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட அபிேன்யு, தன் ரதரரோட்டியிடம்

சிரித்துக் ககோண்ரட, "ஓ! ரதரரோட்டிரய, யோர் இந்தத் துரரோணர்? ரேலும்,
க்ஷத்திரியர்களின் இந்தப் பரந்த கூட்டம்தோன் என்ை? ரதவர்கள்

அனைவரின் உதவிரயோடு, சக்ரரை {இந்திரரை} தன் ஐரோவதத்தில்

வந்தோலும், ரபோரில் நோன் ரேோதுரவன். நோன் இந்த க்ஷத்திரியர்கள்
அனைவனரயும் குறித்துச் சிறு கவனையும் ககோள்ளவில்னை. பனகவரின்
இந்தப் பனட என்ைில் பதிைோறில் ஒரு பங்குக்கும் சேேோகோது. ஓ! சூதரின்
ேகரை {சிேித்திரரர}, விஷ்ணுனவரய {கிருஷ்ணனரரய}
தோய்ேோேைோகவும், அண்டத்னத கவல்லும் அர்ஜுைனர என் தந்னதயோகவும்
ககோண்டு, ரபோரில் ஒரு பனகவைோக இருக்கும் என் இதயத்தில் அச்சம்
நுனைய முடியோது" என்றோன்.
பிறகும் அபிேன்யு, அந்தத் ரதரரோட்டியின் {சுேித்ரைின்}

வோர்த்னதகனள அைட்சியம் கசய்து, பின்ைவனைத் {ரதரரோட்டினயத்}
தூண்டும் வனகயில், "துரரோணனர ரநோக்கி ரவகேோகச் கசல்வரோக"
ீ
என்றோன். இப்படி ஆனணயிடப்பட்ட ரதரரோட்டி, சிறிதும் உற்சோகேற்ற
இதயத்துடன், தங்க இனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த அபிேன்யுவின்
மூன்று வயதோை குதினரகனளத் தூண்டிைோன். துரரோணரின் பனடனய
ரநோக்கி சுேித்ரைோல் தூண்டப்பட்ட அந்தப் புரவிகள், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும் ரவகத்துடனும், ஆற்றலுடனும் துரரோணனரரய
ரநோக்கி வினரந்தை.
(தங்கனள ரநோக்கி) அவ்வைியில் அவன் {அபிேன்யு} வருவனதக்

கண்ட துரரோணரின் தனைனேயிைோை ககௌரவர்கள் அனைவரும் அவனை
எதிர்த்துச் கசன்றைர். ரேலும், போண்டவர்களும் அவனைப்
{அபிேன்யுனவப்} பின்ைோல் கதோடர்ந்து கசன்றைர். அர்ஜுைனுக்கும்
ரேம்பட்டவனும், தங்கக் கவசம் பூண்டவனும், ரகோங்கு ேரம் கபோறித்த
சிறந்த ககோடிரேரத்னதக் ககோண்டவனுேோை அந்த அர்ஜுைன் ேகன்
{அபிேன்யு}, யோனைகளின் ேந்னதனயத் தோக்கும் சிங்கக் குட்டினயப்
ரபோைப் ரபோரிட விரும்பி, துரரோணரின் தனைனேயிைோை
ரபோர்வரர்களுடன்
ீ அச்சேற்றவனகயில் ரேோதிைோன். ேகிழ்ச்சியோல்
நினறந்த அந்தப் ரபோர் வரர்கள்,
ீ அபிேன்யு தங்கள் வியூகத்னதத்
{சக்கரவியூகத்னதத்} துனளக்க முயன்ற அந்த ரவனளயில் அவனை
{அபிேன்யுனவத்} தோக்கத் கதோடங்கிைர். கங்னகயின் நீரரோட்டம்
கபருங்கடைில் கைக்கும் இடத்தில் நீர்ச்சுைி கோணப்படுவனதப் ரபோை,
அங்ரக {ரபோர்க்களத்தில்} ஒரு கணம் ககோந்தளிப்பு உண்டோைது. ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்டு ரபோரோடும்
வரர்களினடயில்
ீ அங்ரக கதோடங்கிய ரபோரோைது, கடுனேயோைதோகவும்,
பயங்கரேோைதோகவும் ேோறியது.

அந்தப் பயங்கரப் ரபோர் நடந்து ககோண்டிருக்னகயில், அந்த அர்ஜுைன்

ேகன் {அபிேன்யு}, துரரோணர் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத அந்த
வியூகத்னதப் {சக்கரவியுகத்னதப்} பிளந்து அதற்குள் ஊடுருவிைோன். பிறகு,
ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்த {உேது பனடயின்} கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை
யோனைகள், குதினரகள், ரதர்கள் ேற்றும் கோைோட்பனடயிைர், இப்படி
எதிரியின் ேத்தியில் ஊடுருவி வந்த அந்த வைினேேிக்கப் ரபோர்வரனை
ீ
{அபிேன்யுனவச்} சூழ்ந்து ககோண்டு, அவனைத் தோக்கத் கதோடங்கிைர்.
பல்ரவறு இனசக்கருவிகளின் ஒைிகள், ககோக்கரிப்புகள், அக்குள் தட்டல்கள்,
முைக்கங்கள், கூச்சல்கள், சிம்ே கர்ஜனைகள், "நில், கோத்திரு" என்ற ஒைிகள்,
குைப்பேோை கடுங்குரல்கள், "ரபோகோரத, நில், என்ைிடம் வோ" என்ற
அைறல்கள், "இவன், இரதோ நோன், பனகவன்" என்று ேீ ண்டும் ேீ ண்டும்
கசோல்ைப்பட்ட ஒைிகள், யோனைகளின் பிளிறல்கள், ேணிகள் ேற்றும்
ஆபரணங்களின் கிங்கிணிரயோனசகள், கவடித்த சிரிப்புகள், குதினரக்
குளம்பு ேற்றும் ரதரின் {ரதர்ச்சக்கரங்களின்} சடசடப்கபோைிகள்
ஆகியவற்றுடன் [பூேினய எதிகரோைிக்கும்படி கசய்து ககோண்டு], அர்ஜுைன்
ேகனை {அபிேன்யுனவ} ரநோக்கி அந்த (ககௌரவப்) ரபோர்வரர்கள்
ீ
வினரந்தைர்.
எைினும், கபரும் கர நளிைமும் {ைோவகமும்}, உடைின் முக்கிய

அங்கங்களின் அறினவயும் ககோண்ட அந்த வைினேேிக்க வரன்
ீ {அபிேன்யு},
முக்கிய அங்கங்கனளத் துனளக்கவல்ை ஆயுதங்கனள ரவகேோக ஏவி,
முன்ரைறி வரும் அந்தப் ரபோர்வரர்கனளக்
ீ ககோன்றோன். பல்ரவறு
விதங்களிைோை கூரிய கனணகளோல் ககோல்ைப்பட்ட அந்தப் ரபோர் வரர்கள்
ீ
முற்றிலும் ஆதரவற்றவர்களோகி சுடர்ேிக்க கநருப்பில் விழும் பூச்சிகனளப்
ரபோைப் ரபோர்க்களத்தில் அபிேன்யுவிடம் கதோடர்ச்சியோக விழுந்தைர்.
பிறகு, ரவள்வி ஒன்றில், புரரோகிதர்கள் ரவள்வி ரேனடனயக்

குசப்புற்களோல் {தர்ப்னபகளோல்} பரப்புவனதப் ரபோை, அபிேன்யு,
அவர்களுனடய உடல்கனளயும், உடைின் உறுப்புகனளயும் ரபோர்க்களத்தில்
பரப்பிைோன். ரேலும் அந்த அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, அவ்வரர்களின்
ீ
கரங்கனள ஆயிரக்கணக்கில் கவட்டி வழ்த்திைோன்.
ீ அவற்றில் {அந்தக்
கரங்களில்} சிை உடும்புத்ரதோைோைோை னகயுனறகனளயும், சிை
விற்கனளயும் கனணகனளயும் ககோண்டிருந்தை, சிை {கரங்கள்}
வோள்கனளரயோ, ரகடயங்கனளரயோ, அங்குசங்கனளரயோ,
கடிவோளங்கனளரயோ ககோண்டிருந்தை; ரேலும் சிை ரவல்கனளயும்,
ரபோர்க்ரகோடரிகனளயும் ககோண்டிருந்தை. சிை கதோயுதங்கனளரயோ,
இரும்பு குண்டுகனளரயோ {பந்துகனளரயோ}, ஈட்டிகனளரயோ
ககோண்டிருந்தை; சிை ரிஷ்டிகனளயும், கனவக்ரகோல்கனளயும்,

ரகோடரிகனளயும் ககோண்டிருந்தை. சிை பிண்டிபோைங்கனளரயோ
{குறுங்கனணகனளரயோ}, பரிகங்கனளரயோ {முள் பதிக்கப்பட்ட
தண்டோயுதங்கனளரயோ}, கனணகனளரயோ, கம்பைங்கனளரயோ
பிடித்திருந்தை. சிை சோட்னடகனளயும், ேகத்தோை சங்குகனளயும்,
பரோசங்கனளயும், கசகிரகங்கனளயும் ககோண்டிருந்தை. சிை
முத்கரங்கனளயும், சிை பிறவனக ஏவுகனணகனளயும் ககோண்டிருந்தை.
சிை சுருக்குக் கயிறுகனளயும் {போசங்கனளயும்}, சிை கைேோை
தண்டங்கனளயும், சிை கற்கனளயும் ககோண்டிருந்தை. அந்தக் கரங்கள்
அனைத்தும் னகவனளயங்களோல் அைங்கரிக்கபட்டும், இைினேயோை
நறுேணப் கபோருட்கள் ேற்றும் னதைங்களோல் பூசப்பட்டுேிருந்தை. ஓ! ஐயோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, கருடைோல் ககோல்ைப்பட்ட ஐந்து தனை நோகங்கனளப்
ரபோைக் குருதி பூசப்பட்டிருந்த அந்தக் கரங்களின் பிரகோசத்தோல் அந்தப்
ரபோர்க்களரே அைகோைது.
அைகிய மூக்குகள், முகங்கள், ேயிர் ஆகியவற்னறக் ககோண்டு,

பருக்களில்ைோேல் அைகிய குண்டைங்கனளக் ககோண்ட எதிரிகளின்
எண்ணற்ற தனைகனளப் பல்குைன் ேகன் {அபிேன்யு} ரபோர்க்களத்தில்
பரப்பிைோன். ரகோபத்துடன் பற்களோல் உதடுகனளக் கடித்திருந்ததோல், அனவ
{அந்தத் தனைகள்} அனைத்திலும் அதிகேோக இரத்தம் போய்ந்து
ககோண்டிருந்தது. அைகிய ேோனைகள், கிரீடங்கள், தனைப்போனககள்,
ேணிகள், ரத்திைங்கள் ஆகியவற்றோல் அைங்கரிக்கப்பட்டுச்
சூரியச்சந்திரர்களுக்கு இனணயோை கோந்தினயக் ககோண்டு, தண்னட இைந்த
தோேனரப் ேைனரப் ரபோை அனவ {அந்தத் தனைகள்} கதரிந்தை. பை
நறுேணப்கபோருட்களோல் ேணத்துடன் இருந்த அனவ, உயிரரோடிருந்தவனர
ஏற்புனடய நன்னேயோை வோர்த்னதகனளப் ரபசிக் ககோண்டிருந்தை.
ஆகோயத்தின் நீர் ேோளினககனளப் ரபோைத் கதரிந்தனவயும், நன்கு

தயோரிக்கப்பட்டனவயும், முன்ைினையில் ஏர்க்கோல்கனளயும், சிறந்த
மூங்கில் சட்டங்கனளயும் ககோண்டனவயும், ககோடிேரங்கள் நிறுவப்பட்டு
அைகோகத் கதரிந்தனவயுேோை பல்ரவறு ரதர்கள், தங்கள் ஜங்கங்கள்
{ஏர்க்கோனைத் தோங்கும் அண்னட ேரங்கள்}, குபரங்கள் {சக்கரங்களின்
விளிம்புகள்}, ரநேிகள் {ஆரக்கோல்}, தசைங்கள் {சக்கரங்களில் உள்ள குடம்},
சக்கரங்கள், ககோடிேரங்கள் ேற்றும் ரதர்த்தட்டு ஆகியவற்னற இைந்தை.
அவற்றில் இருந்த ரபோருக்கோை கருவிகள் அனைத்தும் கநோறுக்கப்பட்டை.
அவற்னற ேனறத்த வினையுயர்ந்த விரிப்புகள் பறந்து கசன்றை, அவற்றில்
இருந்த ரபோர்வரர்கள்
ீ ஆயிரக்கணக்கில் ககோல்ைப்பட்டைர்.
{இப்படி} தன் முன் வந்த அனைத்னதயும் தன் கனணகளோல் சினதத்த

அபிேன்யுே அனைத்துப் பக்கங்களிலும் திரிவதோகத் கதரிந்தது. தன் கூரிய
கனணகளோல் யோனை வரர்கனளயும்,
ீ ககோடிேரங்கள், அங்குசங்கள்,
ககோடிகள், அம்பறோத்தூணிகள், கவசங்கள், கச்னசகள், கழுத்தணிகள்,
விரிப்புகள், ேணிகள், துதிக்னககள், தந்தங்கள் ஆகியவற்ரறோடு கூடிய
யோனைகனளயும், யோனைகனளப் பின்பக்கத்தில் இருந்து போதுகோத்த
கோைோட்பனட வரர்கனளயும்
ீ அவன் {அபிேன்யு} துண்டுகளோக கவட்டிைோன்.
வைோயு, ேனைநோடுகள், கோம்ரபோஜம், போஹ்ைீ கம் ஆகியவற்றில்

பிறந்தனவயும், அனசவற்ற வோல்கள், கோதுகள், கண்கள் ஆகியவற்னறக்
ககோண்டனவயும், உறுதியோைனவயும், கபரும் ரவகமுனடயனவயும்,
நன்கு பைக்கப்பட்டனவயும், வோள்கள், ரவல்கள் ஆகியவற்னறத் தரித்த
சோதனைவரர்களோல்
ீ கசலுத்தப்பட்டனவயுேோை குதினரகள், தங்கள் அைகிய
வோல்களில் உள்ள சிறந்த ஆபரணங்கனள இைந்தனவயோகத் கதரிந்தை.
அனவ பைவற்றில் நோக்குகள் ேற்றும் கண்கள் அவற்றின் இடத்தில் இருந்து
கதறித்து, கவளியில் நரம்புகள் புனடத்து, ஈரல்கள் பிதுங்கியிருந்தை.
அவற்றின் முதுகில் இருந்த சோரதிகள் உயிரற்று அவற்றின் பக்கத்திரைரய
கிடந்தைர். அவற்னற அைங்கரித்த ேணி வரினசகள் அனைத்தும்
கநோறுங்கிக் கிடந்தை. இப்படிக் களத்தில் பரவிக் கிடந்த அனவ {குதினரகள்},
ரோட்சசர்களுக்கும், இனரரதடும் விைங்குகளுக்கும் கபரும் ேகிழ்ச்சினய
அளித்தை. கவசங்களும், (தங்கள் உடல்கனள ேனறக்கும்)
ரதோலுனறகளும் பிளக்கப்பட்ட அனவ கைித்த ேைஜைங்களோல்
நனைந்திருந்தை. இப்படிரய உேது பனடயின் குதினரகளில்
முதன்னேயோைனவ பைவற்னறக் ககோன்ற அபிேன்யு பிரகோசேோகத்
கதரிந்தோன்.
நினைத்தும் போர்க்க முடியோத பைங்கோைத்தின் விபுனவ

{விஷ்ணுனவப்} ரபோை ேிகக் கடிைேோை சோதனைனயத் தைியோக அனடந்த
அபிேன்யு, பயங்கரேோை அசுரப் பனடனய நசுக்கிய அளவிைோ சக்தி
ககோண்ட முக்கண்ணனை (ேகோரதவனைப்) ரபோை, உேது பனடயின் மூன்று
வனக (ரதர்கள், யோனைகள், குதினரகள்) பனடனய நசுக்கிைோன்.
உண்னேயில், அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, தன் எதிரிகளோல் தோங்கிக்
ககோள்ள முடியோத சோதனைகனளப் ரபோரில் அனடந்து, உேது பனடயின்
கோைோட்பனட வரர்களின்
ீ கபரும்பிரினவ எங்கும் சினதத்தோன்.

(ரதவர்ப்பனடத்தனைவன்) ஸ்கந்தைோல் {முருகைோல்} அைிக்கப்பட்ட

அசுரப்பனடனயப் ரபோை, தைி ஒருவைோை சுபத்னர ேகைின்
{அபிேன்யுவின்} கூரிய கனணகளோல் இப்படிப் ரபரைிவுக்கு உள்ளோை உேது
ரசனைனயக் கண்ட உேது வரர்களும்,
ீ உேது ேகன்களும் அனைத்துப்
பக்கங்கனளயும் கவறித்துப் போர்த்தைர். அவர்கள் வோய்கள் வரண்டை;
அவர்களின் கண்கள் ஓய்வற்றனவயோகிை; அவர்களின் உடல்கள்
வியர்னவயோல் ேனறந்தை; அவர்களுக்கு ேயிர்ச்சிைிர்ப்பும் உண்டோயிற்று.
எதிரினய வழ்த்தும்
ீ நம்பிக்னகனய இைந்த அவர்கள், களத்னத விட்டு
ஓடுவதில் தங்கள் இதயங்கனள நினைநோட்டிைர். தங்கள் உயிர்கனளக்
கோத்துக் ககோள்ள விரும்பிய அவர்கள், ஒருவனரகயோருவர் ரபர்
கசோல்ைியும், குடும்பப் கபயர்கனளச் கசோல்ைியும் அனைத்து, கோயம்பட்டுக்
களத்தில் கிடந்த தங்கள் ேகன்கள், தந்னதேோர், சரகோதரர்கள், கசோந்தங்கள்,
திருேணத்தோல் உண்டோை உறவிைர்கள் ஆகிரயோனரக் னகவிட்டு, தங்கள்
குதினரகனளயும், யோனைகனளயும் (ேிக ரவகேோகத்) தூண்டி தப்பி ஓட
முயற்சித்தைர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

சல்ைியனை ேயக்கேனடயச் கசய்த அபிேன்யு!

Abhimanyu made Salya faint! | Drona-Parva-Section-035 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அபிேன்யுனவ எதிர்த்த துரிரயோதைன்; துரிரயோதைனைக் கோத்த

ககௌரவப் பனட; அஸ்ேகன் ேகனைக் ககோன்ற அபிேன்யு; கர்ணனை நடுங்கச்கசய்தல்;
ரேலும் மூவனரக் ககோல்வது; ேற்றும் சல்ைியரைோடு ரேோதி, அவனை ேயக்கேனடயச்
கசய்வது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "அளவிைோ சக்தி

ககோண்ட சுபத்தினரயின் ேகைோல் {அபிேன்யுவோல்} தன் பனட
முறியடிக்கப்படுவனதக் கண்ட துரிரயோதைன், சிைத்தோல் நினறந்து,
முன்ைவனை {அபிேன்யுனவ} எதிர்த்துத் தோரை கசன்றோன். ரபோரில்
சுபத்தினரயின் ேகனை {அபிேன்யுனவ} ரநோக்கி ேன்ைன் {துரிரயோதைன்}
திரும்புவனதக் கண்ட துரரோணர், (ககௌரவப்) ரபோர்வரர்கள்
ீ
அனைவரிடமும், “ேன்ைனைக் கோப்பீரோக. வரீ அபிேன்யு, நேக்கு
முன்ைினையில், தோன் குறினவக்கும் அனைவனரயும் நோம் போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத ககோன்று வருகிறோன். எைரவ, அவனை
{அபிேன்யுனவ} எதிர்த்து, அச்சேில்ைோேல் ரவகேோக வினரந்து, குரு
ேன்ைனை {துரிரயோதைனைக்} கோப்பீரோக” என்றோர் {துரரோணர்}.
எப்ரபோதும் கவற்றியோல் அருளப்பட்டவர்களும், நன்றியுணர்வும்,

வைினேயும் ேிக்கவர்களுேோை ரபோர்வரர்கள்
ீ பைர், துரிரயோதைைின்
நன்னேனயத் தங்கள் இதயத்தில் ககோண்டு, அச்சத்துடன் உேது ேகனை
{துரிரயோதைனைச்} சூழ்ந்து ககோண்டைர். துரரோணர், துரரோணரின் ேகன்
{அஸ்வத்தோேன்}, கிருபர், கர்ணன், கிருதவர்ேன், சுபைைின் ேகைோை

பிருஹத்பைன் {சகுைியின் சரகோதரன்}, ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளன்

{சல்ைியன்}, {ரசோேதத்தன் ேகன்களோை} பூரி ேற்றும் பூரிஸ்ரவஸ்,
{போஹ்ைீ க நோட்டு} சைன், கபௌரவன், {கர்ணைின் ேகன்} விருேரசைன்
ஆகிரயோர் கூரிய கனணகனள ஏவிக்ககோண்டு, சுபத்தினரயின் ேகனை
{அபிேன்யுனவ} அந்தக் கனண ேனையின் மூைம் தடுத்தைர். அந்தக் கனண
ேனையின் மூைம் அவனை {அபிேன்யுனவக்} குைப்பிய அவர்கள்
துரிரயோதைனை ேீ ட்டைர்.
எைினும் அந்த அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, {உணவுக்} கவளத்னதத்

தன் வோயிைிருந்து பறித்தது ரபோன்ற அந்தச் கசயனைப் கபோறுத்துக்
ககோள்ளவில்னை. அந்தச் சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, அந்த
வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கனளயும்,
ீ அவர்களது ரதரரோட்டிகள் ேற்றும்
குதினரகனளயும் அடர்த்தியோை கனண ேனையோல் ேனறத்து, அவர்கனளப்
புறமுதுகிடச் கசய்து சிங்க முைக்கம் கசய்தோன். இனரனயத் ரதடி பசியுடன்
கசல்லும் சிங்கத்னதப் ரபோன்ற அவைது {அபிேன்யுவின்} கர்ஜனைனயக்
ரகட்டு, துரரோணரின் தனைனேயிைோை அந்தத் ரதர்வரர்கள்,
ீ ரகோபத்துடன்
அனதப் கபோறுத்துக் ககோள்ளவில்னை. கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை
ரதர்களுடன் அவனை {அபிேன்யுனவ} அனைத்துப் பக்கங்களிலும் சூழ்ந்து
ககோண்ட அவர்கள், ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அவன் ேீ து பல்ரவறு
விதங்களிைோை கனணகனள ேனையோகப் கபோைிந்தைர். எைினும் உேது
ரபரன் {அபிேன்யு}, கூரிய கனணகளின் மூைம் அவற்னற (அவற்றில்
எதுவும் தன்னை அனடயும் முன்ரப) ஆகோயத்திரைரய கவட்டிய பிறகு, தன்
கனணகளோல் அவர்கள் அனைவனரயும் துனளத்தோன். அவைது அந்த
அருஞ்கசயனைக் கோண ேிக அற்புதேோைதோக இருந்தது.
கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புகளுக்கு ஒப்போை அவைின் {அபிேன்யுவின்}

கனணகளின் மூைம் அவைோல் இப்படித் தூண்டப்பட்ட அவர்கள்,
சுபத்தினரயின் ேகனை {அபிேன்யுனவக்} ககோல்ைவிரும்பி, புறமுதுகிடோத
அவனைச் சூழ்ந்து ககோண்டைர். எைினும், அந்த அர்ஜுைன் ேகன்
{அபிேன்யு}, கபோங்கும் கடனைத் தடுக்கும் கனரனயப் ரபோைத் தைியோகரவ,
அந்த (ககௌரவத்) துருப்புககளனும் கடனைத் தன் கனணகளின் மூைம்
தடுத்தோன். அபிேன்யுவும் அவனைச் சோர்ந்தவர்களும் ஒரு புறமும், அந்த
ீ அனைவரும் ஒரு புறமும் எை ஒருவனரகயோருவர் தோக்கி இப்படிப்
ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்த அந்த வரர்களில்
ீ ஒருவரும் களத்தில்
புறங்கோட்டவில்னை.

கடுனேயோை அந்தப் பயங்கரப் ரபோரில் துஸ்ஸகன் ஒன்பது

கனணகளோல் அபிேன்யுனவத் துனளத்தோன். துச்சோசைன் பைிகரண்டு
கனணகளோல் அவனைத் துனளத்தோன்; சரத்வோைின் ேகைோை கிருபர்
மூன்றோல் அவனைத் துனளத்தோர். துரரோணர், கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புக்கு
ஒப்போை பதிரைழு கனணகளோல் அவனைத் துனளத்தோர். விவிம்சதி எழுபது
கனணகளோலும், கிருதவர்ேன் ஏழு கனணகளோல் அவனைத் துனளத்தைர்.
பூரிஸ்ரவஸ் மூன்று கனணகளோலும், ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளன்
{சல்ைியன்} ஆறோலும் அவனைத் துனளத்தைர். சகுைி இரண்டோலும்,
ேன்ைன் துரிரயோதைன் மூன்று கனணகளோலும் அவனைத் துனளத்தைர்.
எைினும், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, தன் ரதரில் நர்த்தைம்

கசய்பவனைப் ரபோைத் கதரிந்த வரீ அபிேன்யு, அந்த வரர்கள்
ீ
ஒவ்கவோருவனரயும் மூன்று {மூன்று மூன்று} கனணகளோல் துனளத்தோன்.
பிறகு அபிேன்யு, அவனை அச்சுறுத்த முயன்ற உேது ேகன்களின்
வினளவோல், சிைத்தோல் நினறந்து, பண்போலும் பயிற்சியோலும் அவன்
அனடந்த அற்புத பைத்னத கவளிப்படுத்திைோன். கருடன் அல்ைது கோற்றின்
ரவகத்னதக் ககோண்டனவயும், கடிவோளம் பிடித்தவரின் விருப்பங்களுக்குக்
கீ ழ்ப்படிபனவயும், நன்கு பயிற்றுவிக்கப்பட்டனவயுேோை தன் குதினரகளோல்
சுேக்கப்பட்ட அவன் {அபிேன்யு}, வினரவோக அஸ்ேகைின் வோரினசத் [1]
தடுத்தோன் [2]. கபரும் பைம் ககோண்ட அந்த அைகிய அஸ்ேகன் ேகன், அவன்
{அபிேன்யுவின்} முன்ைினையிரைரய நின்று, பத்து கனணகளோல்
அவனைத் துனளத்து, “நில், நில்” என்று கசோன்ைோன். அபிேன்யுரவோ,
சிரித்துக் ககோண்ரட, பத்து கனணகனளக் ககோண்டு, முன்ைவைின்
{அஸ்ேகன் ேகைின்} குதினரகள், ரதரரோட்டி, ககோடிேரம், இரண்டு கரங்கள்,
வில், தனை ஆகியனவ கீ ரை பூேியில் விழும்படி கசய்தோன். அஸ்ேகர்களின்
வரீ அட்சியோளன் இப்படிச் சுபத்தினரயின் ேகைோல் {அபிேன்யுவோல்}
ககோல்ைப்பட்ட பிறகு, நடுக்கமுற்ற அவைது {அஸ்ேகன் ேகைின்} பனட
களத்தில் இருந்து தப்பி ஓடத் கதோடங்கியது.
[1] இவனுக்கு அஸ்ேகதோயோதன் என்று கபயர் எை Encyclopedia

of Hindu World என்ற புத்தகத்தில் 705ம் பக்கத்தில் குறிப்பு
உள்ளது. ஆதிபர்வம் பகுதி 178, 179 ஆகியவற்றில் அஸ்ேகன்
குறித்த கனதனயப் படிக்கைோம். அஸ்ேகனுக்கு மூைகன்
என்று ஒரு ேகன் இருந்ததோகவும், இவன் பின்ைோட்களில்
நோரீகவசன் என்று அனைக்கப்பட்டதோகப் போகவதம் 9. 9
கசோல்கிறது. கங்குைியில் அஸ்ேகன் ேகனுனடய கபயர்

குறிப்பிடப்படவில்னை. ரவகறோரு பதிப்பில் இவன் அஸ்ேகன்

என்ரற குறிக்கப்படுகிறோன்.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த வரி, “அஸ்ேகரோஜன்

கருடனுக்கும் கோற்றிற்கும் சேேோை ரவகமுள்ளனவயும்,
சோரதி கசோல்வனதச் கசய்கின்றனவயுேோை குதினரகரளோடு
அந்த அபிேன்யுனவ வினரவுடன் எதிர்த்து வந்தோன்” என்று
இருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் கங்குைியில்
உள்ளனதப் ரபோைரவ அஸ்ேகன் ேகன் என்ரற உள்ளது.
ரேலும் அஸ்ேகன் ேகனை அபிேன்யு எதிர்த்துச்
கசல்வதோகரவ உள்ளது.
பிறகு, கர்ணன், கிருபர், துரரோணர், துரரோணரின் ேகன்

{அஸ்வத்தோேன்}, கோந்தோரர்களின் ஆட்சியோளன் {சகுைி}, சைன், சல்ைியன்,
பூரிஸ்ரவஸ், {துரிரயோதைன் தம்பி} கிரோதன், ரசோேதத்தன், {துரிரயோதைன்
தம்பி} விவிம்சதி, {கர்ணைின் ேகன்} விருேரசைன், சுரேைன்,
குண்டரபதி, பிரதர்த்தைன், பிருந்தோரகன், ைைித்தன், பிரபோகு,
தீர்க்கரைோசைன் {தோருக்கரைோசைன்} [3], ரகோபம் ககோண்ட துரிரயோதைன்
ஆகிரயோர் அவன் {அபிேன்யு} ேீ து தங்கள் கனணகனளப் கபோைிந்தைர்.
[3] கர்ணைின் ேகன் விருேரசைனுக்குப் பிறகு

குறிப்பிடப்படுபவர்கள் யோவர் என்பது கதரியவில்னை.
அந்தப் கபரும் வில்ைோளிகளின் ரநரோை கனணகளோல் அதீதேோகத்

துனளக்கப்பட்ட அபிேன்யு, கவசேனைத்னதயும், உடனையும்
துனளக்கவல்ை கனணகனளக் கர்ணன் ேீ து ஏவிைோன். கர்ணைின்
கவசத்னதத் துனளத்து, பிறகு அவைது உடனையும் துனளத்த அந்தக்
கனண, பிறகு எறும்புப்புற்னறத் துனளத்துச் கசல்லும் போம்னபப் ரபோைப்
பூேிக்குள் நுனைந்தது. ஆைத் துனளக்கப்பட்ட கர்ணன் கபரும் வைினய
உணர்ந்து முற்றிலும் ஆதரவற்றவைோக ஆைோன்
{ேைத்தளர்ச்சியனடந்தோன்}. உண்னேயில் கர்ணன், நிைநடுக்கத்தின்
ரபோதோை ேனை ஒன்னறப் ரபோை நடுங்கத் கதோடங்கிைோன்.
பிறகு, சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட அர்ஜுைைின் வைினேேிக்க ேகன்

{அபிேன்யு}, கபரும் கூர்னேனயக் ககோண்ட ரவறு மூன்று கனணகளோல்
சுரேைன், தீர்க்கரைோசைன், குண்டரபதி ஆகிய மூன்று வரர்கனளக்
ீ
ககோன்றோன். அரத ரவனளயில், (அதிர்ச்சியில் இருந்து ேீ ண்ட) கர்ணன்,
இருபத்னதந்து கனணகளோல் அபிேன்யுனவத் துனளத்தோன்.
அஸ்வத்தோேன் இருபதோலும், கிருதவர்ேன் ஏைோலும் அவனைத் தோக்கிைர்.

சிைத்தோல் நினறந்த அந்தச் சக்ரன்ேகைின் {இந்திரன் ேகைோை
அர்ஜுைைின்} ேகன் {அபிேன்யு}, கனணகனளரய எங்கும் நினறத்தபடி
களத்தில் திரிந்து ககோண்டிருந்தோன். சுருக்குக் கயிற்னறத் {போசத்னதத்}
தரித்த யேனைப் ரபோைரவ துருப்புகள் அனைத்தும் அவனை
{அபிேன்யுனவ} கருதிை.
பிறகு அவன் {அபிேன்யு}, தன் அருரக வர ரநர்ந்த சல்ைியைின் ரேல்

தன் கனண ேனைனய இனறத்தோன். பிறகு அந்த வைினேேிக்கப் ரபோர்வரன்
ீ
{அபிேன்யு} கபருமுைக்கம் முைங்கி, அதைோல் உேது துருப்புகனள
அச்சுறுத்திைோன். அரதரவனளயில், ஆயுதங்களில் சோதித்த
அபிேன்யுவோல் துனளக்கப்பட்டு, தன் முக்கிய அங்கங்களில் ஊடுருவிய
அந்த ரநரோை கனணகரளோடு கூடிய சல்ைியன், தன் ரதர்த்தட்டில்
அேர்ந்தபடிரய ேயக்கேனடந்தோன்.
சுபத்தினரயின் ககோண்டோடப்படும் ேகைோல் {அபிேன்யுவோல்}

இப்படித் துனளக்கப்பட்ட சல்ைியனைக் கண்ட துருப்புகள் அனைத்தும்,
பரத்வோஜரின் ேகன் {துரரோணர்} போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத தப்பி
ஓடிை. வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ சல்ைியன், தங்கச் சிறகுகள் ககோண்ட
கனணகளோல் இப்படி ேனறக்கப்பட்டனதக் கண்ட உேது பனடயிைர்,
சிங்கத்தோல் தோக்கப்பட்ட ேோன்கூட்டத்னத {விைங்குகனளப்} ரபோைத் தப்பி
ஓடிை. ரபோரில் (தைது வரம்
ீ ேற்றும் திறனே ஆகியவற்றுக்கோகப்}
புகைப்பட்டு, பிதுர்கள், ரதவர்கள், சோரணர்கள், சித்தர்கள், யக்ஷர்கள்,
பூேியிலுள்ள பல்ரவறு வனகயிைோை உயிரிைங்களின் கூட்டங்களோல்
ககோண்டோடப்பட்டு, கதளிந்த கநய்யிைோல் ஊட்டப்பட்ட கநருப்பு {ரஹோேம்
கசய்யப்பட்ட அக்ைி} ரபோை அந்த அபிேன்யு ேிகப் பிரகோசேோகத்
கதரிந்தோன்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

ரதர்ப்பனடனயப் புறமுதுகிடச் கசய்த அபிேன்யு!

Car-division turned back by Abhimanyu ! | Drona-Parva-Section-036 | Mahabharata In
Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: சல்ைியைின் தம்பினயக் ககோன்ற அபிேன்யு; அபிேன்யுனவ

அச்சுறுத்திய ேத்ரர்களின் பனட; கிருஷ்ணன் ேற்றும் அர்ஜுைன் அளித்த ஆயுதங்கனள
ஏவிய அபிேன்யு; புறமுதுகிட்ரடோடிய ககௌரவர்களின் ரதர்ப்பனட...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, நம்
வில்ைோளிகளில் முதன்னேயோரைோனர இப்படித் தன் ரநரோை கனணகளோல்

கைங்கடித்துக் ககோண்டிருந்த ரபோது, அவனைத் தடுக்க முயன்ற எைது
பனடயின் வரர்கள்
ீ யோவர்?” என்று ரகட்டோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.

{திருதரோஷ்டிரரர}, பரத்வோஜரின் ேகைோல் {துரரோணரோல்} போதுகோக்கப்பட்ட
(ககௌரவத்) ரதர்ப்பனடகனளப் பிளப்பதில் ஈடுபட்டவனும் இளனே
நினறந்தவனுேோை {போைகனுேோை} அபிேன்யுவின் ரபோரோற்றல் குறித்துக்

ரகளும். சுபத்தினர ேகைின் {அபிேன்யுவின்} கனணகளோல் ேத்ரர்களின்

ஆட்சியோளன் {சல்ைியன்} முடக்கப்பட்டனதக் கண்ட சல்ைியைின் தம்பி,
ரகோபத்தோல் நினறந்து, தன் கனணகனள இனறத்தபடி அபிேன்யுனவ
எதிர்த்து முன்ரைறிைோன். எைினும், கபரும் கரநளிைம் ககோண்ட
அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, தன் எதிரோளியின் {சல்ைியன் தம்பியின்}
தனை, ரதரரோட்டி, அவைது திரிரவணு, (ரதரில் உள்ள) இருக்னக, அவைது
ரதர்ச்சக்கரங்கள், அவைது ஏர்க்கோல்கள், கனணகள், அம்பறோத்தூணி,
ரதர்த்தட்டு, அவைது ககோடி ேற்றும் அவைது ரதரில் இருந்த ரபோருக்கோை
பிற கபோருட்கள் அனைத்னதயும் தன் கனணகளின் மூைம் கவட்டிைோன்.
அவனைக் {அபிேன்யுனவக்} கோண முடியோத அளவுக்கு அவைது
இயக்கங்கள் ேிக ரவகேோக இருந்தை. ரபோர்க்களத்தின் ரத்திைங்கள்
அனைவரின் தனைவனும், முதன்னேயோைவனுேோை அவன் {சல்ைியைின்
தம்பி}, வைினேேிக்கப் புயைோல் ரவரரோடு சோய்க்கப்பட்ட கபரும்
ேனைகயை உயினர இைந்து கீ ரை தனரயில் விழுந்தோன். அவனைப்
பின்கதோடர்ந்தவர்கள் அச்சத்தோல் பீடிக்கப்பட்டு அனைத்துத் தினசகளிலும்
தப்பி ஓடிைர்.
அர்ஜுைன் ேகைின் {அபிேன்யுவின்} அந்த அருஞ்கசயனைக் கண்ட

உயிரிைங்கள் அனைத்தும் ேிகவும் ேகிழ்ந்து, ஓ போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர},
“நன்று, நன்று” என்ற ரபகரோைிகளோல் அவனை உற்சோகப்படுத்திை.
சல்ைியைின் தம்பி இப்படிக் ககோல்ைப்பட்டதும், அவனைப்

பின்கதோடர்ந்தவர்கள் {ேத்ரப் பனடவரர்கள்}
ீ பைர், தங்கள் குடும்பப்
கபயர்கள், வசிப்பிடங்கள் ேற்றும் கபயர்கனள உரக்க அறிவித்து, சிைத்தோல்
நினறந்து, பல்ரவறு ஆயுதங்கனளத் தரித்துக் ககோண்டு, அர்ஜுைன் ேகனை
{அபிேன்யுனவ} எதிர்த்து வினரந்தைர். சிைர் ரதர்களிலும், சிைர்
குதினரகளிலும், சிைர் யோனைகளிலும், இன்னும் சிைர் கோல்களோலும்
{கோைோட்பனடயோகவும்} கசன்றைர். அவர்கள் அனைவரும் கடும்பைம்
ககோண்டவர்களோக இருந்தைர். அவர்கள் {ேத்ரப் பனடயிைர்}, தங்கள்
கனணகளின் “விஸ்” ஒைி, தங்கள் ரதர்ச்சக்கரங்களின் ஆழ்ந்த முைக்கங்கள்,
கடுங்கூக்குரல்கள், கதறல்கள், கூச்சல்கள், சிங்க முைக்கங்கள்,
நோண்கயிற்றின் உரத்த நோகணோைிகள், தங்கள் உள்ளங்னகத் தட்கடோைிகள்
ஆகியவற்றோல் அர்ஜுைன் ேகனை {அபிேன்யுனவ} அச்சுறுத்தியபடிரய
{அவனை ரநோக்கி} வினரந்தைர். அவர்கள் {அபிேன்யுவிடம்}, “நீ எங்களிடம்
இருந்து இன்று உயிருடன் தப்ப ேோட்டோய்” என்றைர். இப்படி அவர்கள்
{ேத்ரப் பனடவரர்கள்}
ீ கசோன்ைனதக் ரகட்ட சுபத்தினரயின் ேகன்

{அபிேன்யு}, சிரித்துக் ககோண்ரட, அவர்களில் தன்னை முதைில்

துனளத்தவனைத் தன் கனணகளோல் துனளத்தோன்.
அர்ஜுைைின் வரீ ேகன் {அபிேன்யு}, அைகும், கபரும் ரவகமும்

ககோண்ட பல்ரவறு ஆயுதங்கனள கவளிப்படுத்திக் ககோண்டு அவர்களுடன்
ேிதேோகரவ ரபோரிட்டோன். வோசுரதவைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்} இருந்து தோன்
கபற்றிருந்த ஆயுதங்கனளயும், தைஞ்சயைிடம் {அர்ஜுைைிடம்} இருந்து
தோன் கபற்றிருந்த ஆயுதங்கனளயும், வோசுரதவனும், தைஞ்சயனும்
பயன்படுத்தும் அரத வைியில் கவளிப்படுத்திைோன். தோன் சுேக்கும் கைேோை
சுனேனய அைட்சியம் கசய்த அவன் {அபிேன்யு}, அச்சேனைத்னதயும்
விட்டுத் தன் கனணகனள ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் ஏவிைோன். குறிபோர்ப்பதற்கும்,
கனணகயோன்னற விடுவதற்கும் இனடயில் எந்த இனடகவளினயயும்
{அவைிடம்} கோண முடியவில்னை. நடுங்கிக் ககோண்டிருக்கும் அவைது
வில், கூதிர்கோைச் சூரியைின் சுடர்ேிக்க வட்டினைப் ரபோை வட்டேோக
வனளக்கப்படுவது ேட்டுரே அனைத்துப் பக்கங்களிலும் கோணப்பட்டது.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அவைது {அபிேன்யுவைது} வில்ைின்

நோகணோைி ேற்றும் அவைது உள்ளங்னககத் தட்கடோைி ஆகியவற்னற,
இடியுடன் கூடிய ரேகங்கள் முைங்கி எதிகரோைிப்பனதப் ரபோை நோங்கள்
ரகட்ரடோம். பணிவு, ரகோபம், ரேன்னேயோைவர்களுக்கு ேரியோனத, ேிகுந்த
அைகு ஆகியவற்னறக் ககோண்ட அந்தச் சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு},
பனகவரர்கள்
ீ ேீ து ககோண்ட ேரியோனதயின் கோரணேோக அவர்களுடன்
ேிதேோகரவ ரபோரிட்டோன். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ேனைக்கோைம்
முடிந்ததும் வரும் கூதிர்கோைத்தின் பகனை உண்டோக்குபவனைப் ரபோை
அவன் {அபிேன்யு}, கேன்னேயோகத் கதோடங்கிப் பின் படிப்படியோகக்
கடுனேயனடந்தோன். சூரியன் தன் கதிர்கனள கவளியிடுவனதப் ரபோைக்
ரகோபத்தோல் நினறந்த அபிேன்யு, தங்கச்சிறகுகள் ககோண்டனவயும்,
கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயுேோை நூற்றுக்கணக்கோை ஆயிரக்கணக்கோை
கனணகனள ஏவிைோன். பரத்வோஜரின் ேகன் {துரரோணர்} போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, அந்தக் ககோண்டோடப்படும் வரன்
ககௌரவப்பனடயின் ரதர்ப்பிரினவ பல்ரவறு விதங்களிைோை கனணகளோல்
ேனறத்தோன். அதன்ரபரில், இப்படிப் பீடிக்கப்பட்ட அந்தப்பனட,
அபிேன்யுவின் கனணகளோல் களத்தில் புறமுதுக்கிட்ரடோடிை” {என்றோன்

அபிேன்யுனவக் கண்டு ேகிழ்ந்த துரரோணர்!

Drona delighted with Abhimanyu ! | Drona-Parva-Section-037 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அபிேன்யு கசய்த கடும்ரபோர்; அபிேன்யுனவக் கண்டு கிருபரிடம்

கேச்சிய துரரோணர்; அபிேன்யுனவக் ககோல்ை ககௌரவர்கனளத் தூண்டிய
துரிரயோதைன்; அபிேன்யுனவக் ககோல்ைப் ரபோவதோகச் கசோன்ை துச்சோசைன்;
அபிேன்யுவுக்கும் துச்சோசைனுக்கும் இனடயில் ஏற்பட்ட ரபோர்...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “ஓ! சஞ்சயோ, சுபத்தினரயின் ேகன்

{அபிேன்யு}, என் ேகைின் பனட முழுவனதயும் தைியோளோகத் தடுத்தனதக்
ரகட்டு, கவட்கம், ேைநினறவு ஆகிய பல்ரவறு உணர்வுகளோல் என் இதயம்
கைங்குகிறது. ஓ! கவல்கணன் னேந்தோ {சஞ்சயோ}, அசுரப்பனடயுடன்
ரேோதிய ஸ்கந்தனைப் {முருகனைப்} ரபோைத் கதரியும் இளனேநினறந்த
அபிேன்யுவின் ரேோதனைக் குறித்து விவரேோக ேீ ண்டும் எைக்கு
அனைத்னதயும் கசோல்வோயோக” என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "ஒருவனுக்கும்,

பைருக்கும் இனடயில் நடந்த அந்தப் பயங்கர ரேோதனை, அந்தக்
கடும்ரபோனர அது நடந்தது ரபோைரவ நோன் உேக்கு உனரக்கிரறன்.
தன் ரதரில் ஏறிய அபிேன்யு, எதிரிகனளத் தண்டிப்பவர்களும், கபரும்

வரம்
ீ ககோண்டவர்களும், தங்கள் ரதர்களில் இருந்தவர்களுேோை உேது
பனடயின் ரபோர்வரர்கள்
ீ ேீ து தன் கனணகனளப் கபரும் துணிச்சலுடன்
கபோைிந்தோன். அவன் {அபிேன்யு}, கநருப்பு வனளயம் ரபோை ரவகேோகச்
சுைன்று, துரரோணர், கர்ணன், கிருபர், சல்ைியன், துரரோணரின் ேகன்
{அஸ்வத்தோேன்}, ரபோஜகுைத்தின் கிருதவர்ேன், பிருஹத்பைன்,
துரிரயோதைன், ரசோேதத்தன், வைினேேிக்கச் சகுைி, பல்ரவறு ேன்ைர்கள்,

பல்ரவறு இளவரசர்கள், பல்ரவறு அணிகளிைோை துருப்பிைர்

ஆகிரயோனரத் {தன் கனணகளோல்} துனளத்தோன். ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, ரேன்னேயோை ஆயுதங்களின் மூைம் தன் எதிரிகனளக்
ககோல்வதில் ஈடுபட்டவனும், வைினேயும் சக்தியும் ககோண்டவனுேோை
சுபத்தினரயின் வரேகன்
ீ {அபிேன்யு}, எங்கும் இருப்பவைோகத் கதரிந்தோன்.
அளவிைோ சக்தி ககோண்ட சுபத்தினர ேகைின் {அபிேன்யுவின்}
நடத்னதனயக் கண்ட உேது துருப்புகள் ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் நடுங்கிை.
அப்ரபோது கபரும் ஞோைியோை பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்}, ரபோரில்

கபரும் திறம் ககோண்ட அந்தப் ரபோர்வரனைக்
ீ {அபிேன்யுனவக்} கண்டு,
ேகிழ்ச்சியோல் தன் கண்கனள அகை விரித்து, கிருபரிடம் வந்து, {தன்
ரபச்சோல்} உேது ேகைின் {துரிரயோதைைின்} உயினரரய நசுக்கத்தக்க
வனகயில் அவரிடம் {கிருபரிடம்} பின்வரும் வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோர்,
“போர்த்தர்களுக்குத் தனைனேயில் நிற்கும் இளனே நினறந்த சுபத்தினர
ேகன் {அபிேன்யு}, தன் நண்பர்கள் அனைவருக்கும், ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன்,
நகுைன், சகோரதவன், போண்டுவின் ேகைோை பீேரசைன் ஆகிரயோருக்கும்,
தன் கசோந்தங்கள் அனைவருக்கும், திருேணத்தோல் உண்டோை
உறவிைர்களுக்கும், ரபோரில் கைந்து ககோள்ளோேல் போர்னவயோளர்களோக
ேட்டும் இந்தப் ரபோனரக் கண்டு வருபவர்களுக்கும் ேகிழ்வூட்டியபடிரய
அரதோ வருகிறோன். இந்தப் ரபோரில் அவனுக்கு {அபிேன்யுவிற்கு} நிகரோக
எந்த வில்ைோளினயயும் நோன் கருதவில்னை. அவன் {அபிேன்யு} ேட்டும்
விரும்பிைோகைன்றோல், இந்தப் பரந்த பனடனயரய அவைோல் ககோல்ை
முடியும். ரவறு ஏரதோ கோரணத்திற்கோக அவன் அனத விரும்பவில்னை
என்ரற கதரிகிறது” என்றோர் {துரரோணர்}.
துரரோணர், அவர் உணர்ந்த ேைநினறனவ நன்கு கவளிப்படுத்தும்படி

கசோன்ை இந்த வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட உேது ேகன் {துரிரயோதைன்},
அபிேன்யுவிடம் ககோண்ட ரகோபத்துடனும் ரைசோகச் சிரித்தபடியும்
துரரோணனரப் போர்த்தோன். உண்னேயில் துரிரயோதைன், கர்ணன், ேன்ைன்
போஹ்ைீ கன், துச்சோசைன், ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளன், உேது பனடயின்
வைினேேிக்கத்ரதர்வரர்கள்
ீ ரவறு பைர் ஆகிரயோரிடம் இந்த
வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன், “பிரம்ேத்னத அறிந்ரதோர் அனைவரிலும்
முதன்னேயோைவரோை க்ஷத்திரிய குைத்திைர் அனைவரின் ஆசோன்
{துரரோணர்}, உணர்வு ேழுக்கத்தோல் இந்த அர்ஜுைன் ேகனை
{அபிேன்யுனவக்} ககோல்ை விரும்பவில்னை. ரபோரில் ஆசோைிடம்
{துரரோணரிடம்} எவனும் உயிரரோடு தப்ப முடியோது. ஆசோனை {துரரோணனர}
எதிர்த்து யேரை அவரது எதிரியோக வந்தோலும் அவனும் {எேனும்} அவரிடம்
தப்ப முடியோது. ஓ! நண்பர்கரள, ரவறு எந்த ேைிதனையும் குறித்து நோன்

என்ை கசோல்ரவன்? இனத நோன் உண்னேயோகரவ கசோல்கிரறன். இவரைோ
அர்ஜுைன் ேகைோக இருக்கிறோன், அர்ஜுைரைோ ஆசோைின் {துரரோணரின்}
சீடைோக இருக்கிறோன். இதற்கோகரவ ஆசோன் {துரரோணர்} இந்த இனளஞனை
{சிறுவனைக்} கோக்க விரும்புகிறோர். சீடர்கள், ேகன்கள், அவர்களது
ேகன்கள் {ரபரர்கள்} ஆகிரயோர் அறம் சோர்ந்ரதோரின் {நல்ரைோரின்}
அன்புக்குரியவர்களோகரவ எப்ரபோதும் இருக்கிறோர்கள். துரரோணரோல்
போதுகோக்கப்படும் இந்த இளனேநினறந்த அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}
தன்னைப் ரபரோண்னே ககோண்டவைோகக் கருதிக் ககோள்கிறோன். தன்னைத்
தோரை உயர்வோக ேதித்துக் ககோள்ளும் அவன் {அபிேன்யு} மூடன் ேட்டுரே.
எைரவ, தோேதேில்ைோேல் அவனை நசுக்குவர்களோக”
ீ என்றோன்
குரு ேன்ைைோல் {துரிரயோதைைோல்} இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட அந்தப்

ரபோர்வரர்கள்,
ீ ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டு,
தங்கள் எதிரினயக் ககோல்ை விரும்பி, துரரோணர் போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, சோத்வத குைேகள் சுபத்தினரயின் ேகனை
{அபிேன்யுனவ} ரநோக்கி வினரந்தைர்.
குறிப்போக, குருக்களில் புைியோை துச்சோசைன், துரிரயோதைைின் அந்த

வோர்த்னதகனளக் ரகட்டு, பின்ைவைிடம் {துரிரயோதைைிடம்}, “ஓ! ஏகோதிபதி
{துரிரயோதைரர}, போண்டவர்கள் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத,
போஞ்சோைர்களின் கண்களுக்கு முன்போகரவ நோன் அவனைக் ககோல்ரவன்
என்று நோன் உேக்குச் கசோல்கிரறன். சூரியனை விழுங்கும் ரோகுனவப் ரபோை,
நோன் இன்று சுபத்தினரயின் ேகனை {அபிேன்யுனவ} நிச்சயேோக
விழுங்குரவன்” என்று பதிலுனரத்தோன் {துச்சோசைன்}.
குரு ேன்ைைிடம் {துரிரயோதைைிடம்} ேீ ண்டும் உரக்கப் ரபசிய

துச்சோசைன், “கபரும் வணர்களோை
ீ இரண்டு கிருஷ்ணர்களும்
{கருப்பர்களோை வோசுரதவனும், அர்ஜுைனும்}, என்ைோல் சுபத்தினரயின்
ேகன் {அபிேன்யு} ககோல்ைப்பட்டோன் என்பனதக் ரகட்டு, ேைிதர்களின்
உைனக விட்டு இறந்ரதோருனடய ஆவிகளின் உைகத்திற்குச்
{யேரைோகத்திற்குச்} கசல்வோர்கள் என்பதில் ஐயேில்னை. போண்டுவின்
ேனைவியருக்குப் பிறந்த பிற ேகன்களும், இரண்டு கிருஷ்ணர்களின்
ேரணத்னதக் ரகட்டுத் தங்கள் நண்பர்கள் அனைவருடன் ரசர்ந்து
துக்கத்தோல் தங்கள் உயினர ஒரர நோளில் விடுவோர்கள் என்பதும் கதளிவு.
எைரவ, இந்த உேது ஒரு பனகவன் {அபிேன்யு} ககோல்ைப்பட்டோல், உேது

எதிரிகள் அனைவரும் ககோல்ைப்படுவோர்கள் என்பது கதளிவோகிறது. ஓ!

ேன்ைோ {துரிரயோதைரர}, எைக்கு நன்னேனய விரும்புவரோக,
ீ இரதோ நோன்
உேது எதிரினயக் ககோல்ைப் ரபோகிரறன்” என்றோன் {துச்சோசைன்}.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, இந்த வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை உேது

ேகன் துச்சோசைன், சிைத்தோல் நினறந்து, உரக்க முைங்கியபடிரய
சுபத்தினரயின் ேகனை {அபிேன்யுனவ} எதிர்த்து வினரந்து கனண
ேனையோல் அவனை {அபிேன்யுனவ} ேனறத்தோன். பிறகு அபிேன்யு, ஓ!
எதிரிகனளத் தண்டிப்பவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, தன்னை ரநோக்கி
ரகோபத்துடன் முன்ரைறும் உேது ேகனை கூர் முனைகனளக் ககோண்ட
இருப்பத்தோறு கனணகளோல் வரரவற்றோன். எைினும், சிைத்தோல் நினறந்து,
ேதங்ககோண்ட யோனைனயப் ரபோைத் கதரிந்த துச்சோசைன், அந்தப் ரபோரில்
சுபத்தினரயின் ேகைோை அபிேன்யுவுடன் தீவிரேோகப் ரபோரிட்டோன்.
ரதர்ப்ரபோரில் நிபுணர்களோை அவ்விருவரும், இடப்புறம் ஒருவரும்,
வைப்புறம் ேற்றவரும் எைத் தங்கள் ரதர்களில் வட்டேோகச் சுைன்று
ரபோரிட்டைர். பிறகு அந்தப் ரபோர்வரர்கள்,
ீ தங்கள் பணவங்கள்,
ேிருதங்கம்கள், துந்துபிக்கள், கிரகசங்கள், கபரும் ஆைகங்கள், ரபரினககள்
ேற்றும் ஜர்ஜரங்கள் ஆகியவற்றுடன் தங்கள் சிங்க முைக்கங்கனளயும்
கைந்து, உப்புநீரின் ககோள்ளிடேோை கபருங்கடைில் இருந்து எழும் ஒைினயப்
ரபோைச் கசவிடோக்கும்படி ஒைினய எழுப்பிைர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

துச்சோசைனை ேயக்கேனடயச் கசய்த அபிேன்யு!

Abhimanyu made Duhsasana faint! | Drona-Parva-Section-038 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துச்சோசைனை நிந்தித்த அபிேன்யு; துச்சோசைனைத் தோக்கி

ேயக்கேனடயச் கசய்தது; கர்ணைிடம் ரபசிய துரிரயோதைன்; கர்ணனுக்கு
அபிேன்யுவுக்கும் இனடயில் ஏற்பட்ட ரபோர்; கர்ணைின் வில்னை அறுத்த அபிேன்யு;
அபிேன்யுனவ எதிர்த்த கர்ணைின் தம்பி...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "பிறகு, கனணகளோல்

சினதக்கப்பட்ட அங்கங்களுடன் கூடியவனும், நுண்ணறிவு
ககோண்டவனுேோை அபிேன்யு, தன் முன்பு நின்று ககோண்டிருந்த தன்
எதிரியோை துச்சோசைைிடம் சிரித்துக் ககோண்ரட, “தற்புகழ்ச்சிகனள
ரேோகத்துடன் சச்சரவு கசய்பவர் எவரரோ, நீதிகள் அனைத்னதயும்
எப்ரபோதும் னகவிடுபர் எவரரோ, குரூரருேோைவர் எவரரோ, அந்த வண்
ீ வரர்
ீ
ரபோரில் என் முன்பு நிற்பனத நற்ரபறோரைரய நோன் கோண்கிரறன்.
(குருக்களின்) சனபயில், ேன்ைர் திருதரோஷ்டிரர் ரகட்டுக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, உேது கடுமுனரயோல் ேன்ைர் யுதிஷ்டிரனர நீர்
ரகோபப்படுத்திை ீர். பகனடயில் ரேோசடினயயும், சுபைன் ேகைின்
{சகுைியின்} திறனையும் நம்பிய நீர், கவற்றியோல் பித்துப் பிடித்து, பீேரிடம்
பைவோறு பிதற்றிை ீர். அந்தச் சிறப்புேிக்ரகோரின் ரகோபத்திைோல், இறுதியோக
நீர் உேது நடத்னதயின் கைினய அனடயப்ரபோகிறீர். ஓ! தீய புரிதல்
ககோண்டவரர {துச்சோசைரர}, பிறர் உனடனேகனளத் திருடியது, ரகோபம்,
அனேதினய கவறுத்தது, ரபரோனச, அறியோனே, (கசோந்தங்களுடன்) பனக,
அநீதி, துன்புறுத்தல், கடும் வில்ைோளிகளோை என் தந்னதேோரின் அரனச
அவர்கனள இைக்கச் கசய்தது ேற்றும் உேது கடும் ேரைோ நினை
ஆகியவற்றிற்கோை கைினய {பைனைத்} தோேதேில்ைோேல் கபறுவரோக.
ீ

கேோத்தப் பனடயும் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும் ரபோரத இன்று என்

கனணகளோல் நோன் உம்னேத் தண்டிக்கப் ரபோகிரறன். உேக்ககதிரோகக்
ககோண்டிருக்கும் ரகோபச்சுனேனய இன்று நோன் இறக்கி னவக்கப்
ரபோகிரறன். ரகோபம் ககோண்ட கிருஷ்னணக்கும் {அன்னை திகரௌபதிக்கும்},
உம்னேத் தண்டிக்கும் சந்தர்ப்பத்திற்கோக எப்ரபோதும் ஏங்கும் என்
தந்னதக்கும் {அர்ஜுைருக்கும்} நோன் பட்ட கடைிைிருந்து இன்று நோன்
விடுபடப் ரபோகிரறன். ஓ! ககௌரவரர {துச்சோசைரர}, பீேருக்கு நோன் பட்ட
கடைிைிருந்தும் இன்று நோன் விடுபடுரவன். உண்னேயில் ரபோனர நீர்
னகவிடவில்னைகயைில், உயிரரோடு என்ைிடம் இருந்து தப்ப ேோட்டீர்”
என்றோன் {அபிேன்யு}.
இந்த வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைவனும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்

ககோண்டவனும், பனகவரர்கனளக்
ீ ககோல்பவனுேோை அந்த வரன்
ீ
{அபிேன்யு}, துச்சோசைனை அடுத்த உைகத்திற்கு அனுப்பவல்ைதும், யேன்,
அல்ைது அக்ைி, அல்ைது வோயுத்ரதவைின் கோந்தினயக் ககோண்டதுேோை
கனணகயோன்னற குறிபோர்த்தோன். துச்சோசைைின் ேோர்னப வினரவோக
அணுகிய அந்தக் கனண, அவைது ரதோள்ப்பூட்டில் போய்ந்து, எறும்புப்
புற்றுக்குள் கசல்லும் போம்னபப் ரபோை, {கனணயின்} சிறகுகள் வனர
அவைது உடலுக்குள் ஊடுருவியது. ரேலும் வினரவோக அபிேன்யு
கநருப்பின் தீண்டனைக் ககோண்டனவயும், முழுனேயோக வனளக்கப்பட்ட
வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்டனவயுேோை இருபத்னதந்து கனணகளோல்
ேீ ண்டும் அவனைத் தோக்கிைோன். ஆைேோகத் துனளக்கப்பட்டுப் கபரும்
வைினய உணர்ந்த துச்சோசைன், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, தன்
ரதர்த்தட்டில் அேர்ந்தவோரற ேயக்கேனடந்தோன். இப்படிச் சுபத்தினர
ேகைின் {அபிேன்யுவின்} கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டுத் தன் உணர்வுகனள
இைந்த துச்சோசைன், அவைது ரதரரோட்டியோல் ரபோருக்கு ேத்தியில் இருந்து
ரவகேோக கவளிரய சுேந்து கசல்ைப்பட்டோன்.
இனதக் கண்டவர்களோை போண்டவர்கள், திகரௌபதியின் ேகன்கள்

ஐவர், விரோடன், போஞ்சோைர்கள், ரககயர்கள் ஆகிரயோர் சிங்க முைக்கம்
கசய்தைர். ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்த போண்டவத் துருப்புகள் பல்ரவறு
இனசக்கருவிகனள அடிக்கவும் முைக்கவும் கசய்தைர். சுபத்னர ேகைின்
{அபிேன்யுவின்} அந்த அருஞ்கசயனைக் கண்ட அவர்கள் ேகிழ்ச்சியோல்
சிரித்தைர். யேன், ேோருதன், சக்ரன் {இந்திரன்}, அசுவிைி இரட்னடயர்
ஆகிரயோரின் உருவங்கனளத் தங்கள் ககோடிகளில் ககோண்ட (ஐந்து)
திகரௌபதி ேகன்கள், சோத்யகி, ரசகிதோைன், திருஷ்டத்யும்ைன், சிகண்டி,
ரககயர்கள், திருஷ்டரகது, ேத்ஸ்யர்கள், போஞ்சோைர்கள், சிருஞ்சயர்கள்
ேற்றும் யுதிஷ்டிரைின் தனைனேயிைோை போண்டவர்கள் ஆகிய அந்த

வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்,
ீ தீரோச்சிைமும், கசருக்குமுனடய தங்கள் எதிரி
{துச்சோசைன்} இப்படி வழ்த்தப்பட்டனதக்
ீ கண்டு ேகிழ்ச்சியில் நினறந்தைர்.
ரேலும் அவர்கள் அனைவரும் துரரோணரின் வியூகத்னதத் துனளக்கும்
விருப்பத்துடன் ரவகேோக வினரந்தைர். பிறகு, கவற்றி அனடயும்
விருப்பத்தோல் தூண்டப்பட்டவர்களும், புறமுதுகிடோதவர்களுேோை அந்தப்
ரபோர்வரர்களுக்கும்,
ீ எதிரியின் ரபோர்வரர்களுக்கும்
ீ இனடயில் பயங்கரப்
ரபோர் ஒன்று நனடகபற்றது.
அந்தப் பயங்கரப் ரபோர் நனடகபற்றுக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, ஓ!

ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, ரோனதயின் ேகனுடன் {கர்ணனுடன்} ரபசிய
துரிரயோதைன், “எரிக்கும் சூரியனுக்கு ஓப்போை வரத்
ீ துச்சோசைன், ரபோரில்
எதிரினயக் ககோல்ை முயன்று இறுதியில் அபிேன்யுவுக்கு அடிபணிந்தனதப்
போர். சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டு வைினேேிக்கக் கடுஞ்சிங்கங்களோகத்
கதரியும் போண்டவர்களும், சுபத்தினரயின் ேகனை {அபிேன்யுனவக்} கோக்க
விரும்பி நம்னே ரநோக்கி வினரகின்றைர்” என்றோன்.
இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட கர்ணன் சிைங்ககோண்டு, உேது ேகனுக்கு

{துரிரயோதைனுக்கு} நன்னே கசய்ய விரும்பி, கவல்ைப்பட முடியோத
அபிேன்யுவின் ரேல் கூரிய கனணகனள ேனையோகப் கபோைிந்தோன். வரக்
ீ
கர்ணன், தன் எதிரினய {அபிேன்யுனவ} அவேதிக்கும் வனகயில்,
ரபோர்க்களத்தில் பின்ைவனை {எதிரியோை அபிேன்யுனவப்} பின் கதோடர்ந்து
வருவனரயும் கபரும் கூர்னே ககோண்ட சிறந்த கனணகள் பைவற்றோல்
துனளத்தோன். எைினும், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணனர
எதிர்த்துச் கசல்ை விரும்பிய உயர் ஆன்ே அபிேன்யு, எழுபத்துமூன்று
கனணகளோல் ரோனதயின் ேகனை {கர்ணனைத்} துனளத்தோன்.
ககௌரவப் பனடயின் ரதர்வரர்களில்

அனைவனரயும் பீடித்துக் ககோண்டிருந்தவனும், இந்திரைின் ேகனுக்கு
{அர்ஜுைனுக்கு} ேகனுேோை அபிேன்யு, துரரோணரிடம் கசல்வனதத்
தடுப்பதில் உேது பனடயில் எந்தத் ரதர்வரனும்
ீ அந்ரநரத்தில்
கவல்ைவில்னை. வில்ைோளிகள் அனைவரிலும் கபருேதிப்புக்கு
உரியவைோை கர்ணன், கவற்றியனடய விரும்பி, தன் சிறந்த ஆயுதங்கனள
எடுத்து நூற்றுக்கணக்கோை கனணகளோல் சுபத்தினரயின் ேகனை
{அபிேன்யுனவத்} துனளத்தோன். ஆயுதங்கனள அறிந்ரதோர் அனைவரிலும்
முதன்னேயோைவனும், {பரசு} ரோேரின் வரச்
ீ சீடனுேோை அவன் {கர்ணன்},

எதிரிகளோல் ரதோற்கடிக்கப்பட முடியோத அபிேன்யுனவத் தன் ஆயுதங்களின்

மூைம் இப்படிப் பீடித்தோன்.
ஆயுத ேனையோல் ரோனதயின் ேகைோல் {கர்ணைோல்} ரபோரில்

பீடிக்கப்பட்டோலும், (ஆற்றைில்) ரதவர்கனளரய ஒத்திருந்த அந்தச்
சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு} எந்த வைினயயும் உணரவில்னை. அந்த
அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, கல்ைில் கூர்த்தீட்டப்பட்டனவயும்,
கூர்முனைகனளக் ககோண்டனவயுேோை தன் கனணகனளக் ககோண்டு வரப்
ீ
ரபோர்வரர்கள்
ீ பைரின் விற்கனள கவட்டி, பதிலுக்குக் கர்ணனைப் பீடிக்கத்
கதோடங்கிைோன். அபிேன்யு சிரித்துக் ககோண்ரட, கடும் நஞ்சுேிக்கப்
போம்புகளுக்கு ஒப்போைனவயும், வட்டேோக வனளக்கப்பட்ட வில்ைில்
இருந்து ஏவப்பட்டனவயுேோை கனணகளோல் கர்ணைின் குனட, ககோடிேரம்,
ரதரரோட்டி ேற்றும் குதினரகனள வினரவோக கவட்டிைோன்.
பிறகு கர்ணன் அபிேன்யுவின் ரேல் ஐந்து ரநரோை கனணகனள

ஏவிைோன். எைினும், பல்குைன் ேகரைோ {அபிேன்யுரவோ} அவற்னற
அச்சேற்றவனகயில் வரரவற்றோன். கபரும் வரமும்
ீ தீரமும் ககோண்ட
பின்ைவன் {அபிேன்யு}, ஒரர ஒரு கனணயோல் கர்ணைின் வில் ேற்றும்
ககோடிேரத்னத கவட்டி ஒரு கணத்தில் அவற்னறக் கீ ரை தனரயில் விைச்
கசய்தோன். இத்தகு துயரில் இருக்கும் கர்ணனைக் கண்ட அவைது தம்பி
{கர்ணைின் தம்பி}, கபரும் பைத்துடன் வில்னை வனளத்துக் ககோண்டு,
சுபத்தினரயின் ேகனை எதிர்த்து ரவகேோகச் கசன்றோன். பிறகு
போர்த்தர்களும், அவர்கனளப் பின்கதோடர்பவர்களும், உரக்க கர்ஜித்துத்
தங்கள் இனசக்கருவிகனள முைக்கி சுபத்தினரயின் ேகனை {அபிேன்யுனவ}
(அவைது வரத்திற்கோக}
ீ கேச்சிைோர்கள்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

கர்ணனைப் புறமுதுகிடச் கசய்த அபிேன்யு!

Abhimanyu made Karna flee! | Drona-Parva-Section-039 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கர்ணைின் தம்பினயக் ககோன்று, கர்ணனைப் புறமுதுகிடச் கசய்த

அபிேன்யு; அபிேன்யு கசய்த கடும்ரபோர்; ரபோர்க்களத்தின் நிைவரம்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடன்} கசோன்ைோன், "உரக்க முைங்கி வந்த

கர்ணைின் தம்பி [1], னகயில் வில்லுடன், ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் நோண் கயிற்னற
இழுத்த படிரய வினரவோகத் தன்னை அந்தச் சிறந்த இரு வரர்களுக்கு
ீ
ேத்தியில் நிறுத்திக் ககோண்டோன். ரேலும் அந்தக் கர்ணைின் தம்பி, சிரித்துக்
ககோண்ரட, கவல்ைப்பட முடியோத அபிேன்யுவின் குனட, ககோடிேரம்,
ரதரரோட்டி ேற்றும் குதினரகனளப் பத்து கனணகளோல் துனளத்தோன். ேைித
சக்திக்கு அப்போற்பட்ட சோதனைகனள அபிேன்யு தன் தந்னதனய
{அர்ஜுைனைப்} ரபோைவும், போட்டனைப் ரபோைவும் ஏற்கைரவ
அனடந்திருந்தோலும், அந்தக் கனணகளோல் அவன் {அபிேன்யு} இப்படிப்
பீடிக்கப்பட்டனதக் கண்ட உேது பனடயின் ரபோர்வரர்கள்
ீ ேகிழ்ச்சியோல்
[1] விரோட பர்வம் பகுதி 54ல் கர்ணைின் தம்பியோை

சங்கிரோேஜித் அர்ஜுைைோல் ககோல்ைப்பட்டதோக ஒரு குறிப்பு
வருகிறது. விரோட பர்வம் பகுதி 60ல் கர்ணனுக்கு அர்ஜுைன்
இனதச் சுட்டிக் கோட்டுகிறோன். இஃனத உத்ரயோக பர்வம் பகுதி
49ல் சுட்டிக் கோட்டிப் பீஷ்ேர் கர்ணனைக் கண்டிக்கிறோர். இங்ரக
சுட்டப்படும் கர்ணைின் தம்பி கபயர் இன்ைகதன்று
கதரியவில்னை.

அப்ரபோது, வில்னைப் பைேோக வனளத்த அபிேன்யு, சிரித்துக்

ககோண்ரட, தன் எதிரோளியின் {கர்ணன் தம்பியின்} தனைனயச் சிறகு
பனடத்த கனண ஒன்றோல் அறுத்தோன். உடைில் இருந்து அறுக்கப்பட்ட
அந்தத் தனை கீ ரை பூேியில் விழுந்தது. ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
ரகோங்கு ேரம் ஒன்று உலுக்கப்பட்டு, ேனையின் உச்சியிைிருந்து கோற்றோல்
தூக்கி வசப்பட்டனதப்
ீ ரபோைத் தன் தம்பி ககோல்ைப்பட்டு வழ்த்தப்படுவனதக்
ீ
கண்ட கர்ணன் வைியோல் நினறந்தோன். அரதரவனளயில், சுபத்தினரயின்
ேகன் {அபிேன்யு}, தன் கனணகளின் மூைம் கர்ணனைக் களத்தில் இருந்து
ஓடச் கசய்து கபரும் வில்ைோளிகள் பிறனர எதிர்த்து ரவகேோக வினரந்தோன்
[2]. பிறகு, கடும் சக்தியும், கபரும் புகழும் ககோண்ட அபிேன்யு, ரகோபத்தோல்
நினறந்து, யோனைகள், குதினரகள், ரதர்கள், கோைோட்கள் நினறந்த பல்ரவறு
பனடயணிகனளக் ககோண்ட அந்தப் பனடனயப் பிளந்தோன். கர்ணனைப்
கபோறுத்தவனர, அபிேன்யுவின் எண்ணிைடங்கோ கனணகளோல்
பீடிக்கப்பட்ட அவன், ரவகேோை குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டுக் களத்தில்
இருந்து தப்பி ஓடிைோன். பிறகு அந்தக் ககௌரவப்பனட உனடந்தது [3].
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த வரி, “கோற்றிைோல் நோன்கு

பக்கத்திலும் அனசக்கப்பட்டு ேனையிைிருந்து தள்ளப்பட்ட
ரகோங்கு ேரம் ரபோன்ற கர்ணனுனடய இனளய சரகோதரனைக்
கண்டு, உம்னேச் ரசர்ந்தவர்கள் ேைவருத்தமுற்றைர்.
கர்ணனும், ககோல்ைப்பட்ட சரகோதரனைக் கண்டு
திரும்பிைோன். சுபத்தினரயின் ேகைோை அபிேன்யு
கழுகிறகுகள் அணிந்த அம்புகளோரை கர்ணனைப்
புறங்கோட்டிரயோடும்படி கசய்து, ேற்ற சிறந்த
வில்ைோளிகனளயும் சீக்கிரேோகரவ எதிர்த்துச் கசன்றோன்”
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இதற்கு ரேலும், “ஓ திருதரோஷ்டிரரர,

துரரோணோசோரியர், “ேகோவில்ைோளியோை கர்ணோ! கிருபரர!
துரிரயோதைோ! நில்லுங்கள்” என்று அனைத்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத அந்தச் ரசனை நோசம்பண்ணப்பட்டது”
என்றிருக்கிறது. கங்குைியின் பதிப்பிலும்,
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் இந்த வரிகள்
கோணப்படவில்னை.
விட்டிற்பூச்சிகளின் கூட்டத்னதப் ரபோைரவோ, அடர்த்தியோை

ேனைப்கபோைினவப் ரபோைரவோ இருந்த அபிேன்யுவின் கனணகளோல்

ஆகோயம் ேனறக்கப்பட்ட ரபோது, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},

{யோரோலும்} எனதயும் ரவறுபடுத்திப் போர்க்க முடியவில்னை. ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, அபிேன்யுவின் கூரிய கனணகளோல் இப்படிக்
ககோல்ைப்பட்ட உேது ரபோர்வரர்களில்
ீ சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை
{கஜயத்ரதனைத்} தவிரப் ரபோர்க்களத்தில் ரவறு எவனும் நீடிக்கவில்னை.
பிறகு, ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர},

ேைிதர்களில் கோனளயோை சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, தன் சங்னக
முைக்கியபடி போரதப் பனடயின் ேீ து ரவகேோகப் போய்ந்தோன். உைர்ந்த
னவக்ரகோலுக்கு ேத்தியில் வசப்பட்ட
ீ எரியும் ககோள்ளினயப் ரபோை, அந்த
அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, ககௌரவப் பனடயினூடோக வினரவோகத்
திரிந்து தன் எதிரிகனள எரிக்க ஆரம்பித்தோன். அவர்களின் வியூகத்னதத்
{சக்கரவியூகத்னதத்} துனளத்த அவன் {அபிேன்யு}, தன் கூரிய கனணகளோல்
ரதர்கனளயும், யோனைகனளயும், குதினரகனளயும், ேைிதர்கனளயும்
சினதத்து, ரபோர்க்களத்னதத் தனையற்ற முண்டங்களோல் நினறத்தோன்.
சுபத்தினர ேகைின் {அபிேன்யுவின்} வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட

சிறந்த கனணகளோல் கவட்டப்பட்ட ககௌரவப் ரபோர்வரர்கள்
ீ தப்பி ஓடிைர்,
அப்படி ஓடுனகயில், தங்கள் முன்பு நின்ற தங்கள் ரதோைர்கனளக்
ககோன்றபடிரய ஓடிைர். கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயும், பயங்கர
வினளவுகனள ஏற்படுத்துபனவயுேோை அந்த எண்ணற்றக் கடுங்கனணகள்,
ீ யோனைகனளயும், குதினரகனளயும் ககோன்றபடி
களத்தில் ரவகேோகப் போய்ந்தை.
அங்கதங்களுடனும், தங்க ஆபரணங்கள் பிறவற்றுடனும் இருந்த

ரதோள்களும், ரதோலுனறகளோல் ேனறக்கப்பட்ட கரங்களும், கனணகளும்,
விற்களும், உடல்களும், குண்டைங்கள் ேற்றும் ேைர்ேோனைகளோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட தனைகளும் களத்தில் ஆயிரக்கணக்கில் கிடந்தை.
ஆயிரக்கணக்கோை உபஷ்கரங்கள் {கருவிகள்}, அதிஸ்தோைங்கள்
{இருக்னகப் பீடங்கள்}, நீண்ட ஏர்க்கோல்கள், முறிந்த அக்ஷங்கள் {அச்சுகள்},
உனடந்த சக்கரங்கள், நுகத்தடிகள் ஆகியவற்றோல் தடுக்கப்பட்டு, ஈட்டிகள்,
விற்கள், வோள்கள், விழுந்த ககோடிேரங்கள், ரகடயங்கள், விற்கள் ஆகியனவ
எங்கும் கிடக்க, ககோல்ைப்பட்ட க்ஷத்திரியர்கள், குதினரகள், யோனைகள்
ஆகியவற்றின் உடல்களுடன் ேிகப் பயங்கரேோகத் கதரிந்த அந்தப்
ரபோர்களேோைது வினரவில் கடக்கப்பட முடியோததோக ேோறியது.

ஒருவனர ஒருவர் அனைத்த இளவரசர்கள், அபிேன்யுவோல்

ககோல்ைப்பட்ட ரபோது உண்டோகிய ஒைி கசவிடோக்குவதோகவும்,
ேருண்ரடோரின் அச்சங்கனள அதிகப்படுத்துவதோகவும் இருந்தது. ஓ!
போரதர்களில் தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த ஒைிகள் தினசப்புள்ளிகள்
அனைத்னதயும் நினறத்தை. (ககௌரவத்) துருப்புகனள எதிர்த்து வினரந்த
சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, முதன்னேயோை ரதர்வரர்கனளயும்,
ீ
குதினரகனளயும், யோனைகனளயும் ககோன்றோன். தன் எதிரிகனள
வினரவோக எரித்த அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, உைர்ந்த னவக்ரகோலுக்கு
ேத்தியில் வினளயோடும் கநருப்னபப் ரபோைப் போரதப் பனடக்கு ேத்தியில்
திரிவது கதரிந்தது.
நம் துருப்புகளோல் சூைப்பட்டுப் புழுதியோல் ேனறக்கப்பட்ட அவன்

{அபிேன்யு}, களத்தில் முக்கிய ேற்றும் துனணத் தினசகள் அனைத்திலும்
திரிந்து ககோண்டிருக்னகயில், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர} எங்களில்
எவரோலும் அந்தப் ரபோர் வரனை
ீ {அபிேன்யுனவப்} போர்க்க முடியவில்னை.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அவன் {அபிேன்யு}, கிட்டத்தட்ட
கதோடர்ச்சியோகக் குதினரகள், யோனைகள் ேற்றும் ேைிதப் ரபோர்வரர்கள்
ீ
ஆகிரயோரின் உயினர எடுத்தோன். அதன் பிறகு உடரை (அங்கிருந்து
கவளிப்படும்) அவனை நோங்கள் கண்ரடோம். உண்னேயில், ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, (தன் கதிர்களோல் அனைத்னதயும் எரிக்கும்)
உச்சிவோைத்துச் சூரியனைப் ரபோை அவன் {அபிேன்யு} தன் எதிரிகனள
எரித்துக் ககோண்டிருப்பனத நோங்கள் கண்ரடோம். வோசவனுக்கு
{இந்திரனுக்கு} இனணயோைவனும், வோசவைின் ேகனுக்கு ேகனுேோை
அபிேன்யு (பனகவரின்) பனடக்கு ேத்தியில் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்”

கஜயத்ரதனுக்கு வரேளித்த ேகோரதவன் !

The boon by Mahadeva to Jayadratha! | Drona-Parva-Section-040 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அபிேன்யுனவப் பின்கதோடர்ந்து கசன்ற போண்டவ வரர்கள்;

ீ
போண்டவர்கனளத் தடுத்த கஜயத்ரதன்; முற்கோைத்தில் கஜயத்ரதன் கசய்த தவம்;
கஜயத்ரதனுக்கு வரேளித்த ேகோரதவன்; முந்னதய வரத்தின் பைைோகப்
போண்டவர்கனளப் ரபோர்க்களத்தில் தடுத்த கஜயத்ரதன்...
“வயதோல் கவறும் குைந்னதயும்
{போைனும்}, கபரும் ஆடம்பரத்துடன்
வளர்க்கப்பட்டவனும், தன் கரங்களின்
வைினேயில் கசருக்குனடயவனும்,
ரபோரில் சோதித்தவனும், கபரும் வரம்
ீ
ககோண்டவனும், தன் குைத்னதத்
தனைக்க னவப்பவனும், தன்
உயினரவிடத் தயோரோக
இருந்தவனுேோை அந்த அபிேன்யு,
உற்சோகமும் தீரமும் ககோண்ட அவைது மூன்று வயது குதினரகளோல்
சுேக்கப்பட்டுக் ககௌரவப் பனடக்குள் ஊடுருவிய ரபோது, அந்த அர்ஜுைன்
ேகனை {அபிேன்யுனவ} யுதிஷ்டிரப் பனடயின் கபரும் ரதர்வரர்கள்
ீ
எவரரனும் பின்கதோடர்ந்து கசன்றைரோ?” என்று ரகட்டோன்
{திருதரோஷ்டிரன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "யுதிஷ்டிரன்,

பீேரசைன், சிகண்டி, சோத்யகி, இரட்னடயர்களோை நகுைன் ேற்றும்
சகோரதவன், திருஷ்டத்யும்ைன், விரோடன், துருபதன், ரககயன் {ர்கள்},
திருஷ்டரகது ஆகிரயோர் அனைவரும், ேத்ஸ்ய வரர்களும்
ீ ரகோபத்தோல்
நினறந்து ரபோருக்கு வினரந்தைர். உண்னேயில், எதிரிகனளத்
தோக்குபவர்களோை அபிேன்யுவின் தந்னதேோரும், தோய்ேோேன்களும்,
அபிேன்யுனவக் கோக்க விரும்பி, ரபோருக்கோக அணிவகுத்து, அவன்
{அபிேன்யு, வியூகத்னதப் பிளந்து} உண்டோக்கிய அரத போனதயில்
கசன்றைர். அவ்வரர்கள்
ீ வினரந்து வருவனதக் கண்ட உேது துருப்புகள்
ரபோரில் இருந்து பின்வோங்கிை.

அப்ரபோது, கபரும் சக்தி ககோண்ட உேது ேருேகன் {கஜயத்ரதன்},

ரபோரில் இருந்து உேது அந்தப் கபரும்பனட திரும்புவனதக் கண்டு,
அவர்கனள அணிதிரட்டுவதற்கோக வினரந்தோன். உண்னேயில்,
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளைோை ேன்ைன் கஜயத்ரதன், தங்கள் ேகனைக்
கோக்க விரும்பிய போர்த்தர்கனளயும், அவர்கனளப் பின் கதோடர்பவர்கள்
அனைவனரயும் தடுத்து நிறுத்திைோன். கடுனேயோைவனும், கபரும்
வில்ைோளியுேோை அந்த விருத்தக்ஷத்திரன் ேகன் {கஜயத்ரதன்}, கதய்வக
ீ
ஆயுதங்கனள இருப்புக்கு அனைத்து, பள்ளத்தோக்கில் வினளயோடும்
யோனைனயப் ரபோைப் போண்டவர்கனளத் தடுத்தோன்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “சஞ்சயோ, தங்கள் ேகனைக் கோக்க

விரும்பிய ரகோபக்கோரப் போண்டவர்கனளத் தைி ஒருவைோகத் தடுத்து நின்ற
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் ேீ து கைேோை சுனே ஏற்றப்பட்டதோகரவ நோன்
நினைக்கிரறன். சிந்துக்கள் ஆட்சியோளனுனடய {கஜயத்ரதைின்}
வைினேயும், வரமும்
ீ ேிக அற்புதேோைது என்று நோன் நினைக்கிரறன். அந்த
உயர் ஆன்ே வரைின்
ீ ஆற்றனையும், அவன் அந்த முதன்னேயோை
அருஞ்கசயல்கனள எப்படிச் சோதித்தோன் என்பனதயும் எைக்குச்
கசோல்வோயோக. அவன் {கஜயத்ரதன்}, ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டிருந்த
போண்டவர்கனளத் தடுப்பதில் கவன்றது எதன் வினளவோக? அவன் என்ை
தோைங்கனளச் கசய்தோன்? என்ை நீர்க்கோணிக்னககனள ஊற்றிைோன் {என்ை
ஆகுதி கசய்தோன்}? என்ை ரவள்விகனளச் கசய்தோன்? என்ை
தவத்துறவுகனள ரேற்ககோண்டோன்? [1]” என்று ரகட்டோன்.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரிகள், “கபரும் பைவோைோை அந்த

ஜயத்ரதனுனடய வர்யத்னதயும்
ீ , உத்தேேோை
கசய்னகனயயும் எைக்கு நீ கசோல்லு. அந்த ஜயத்ரதன் என்ை
ஜபம், ரஹோேம், அல்ைது யோகம் கசய்தோன்? என்ை தவம்
கசய்தோன்? உத்தேரை! ஐம்கபோறி அடக்கைோ? பிரம்ேசர்யேோ?
அல்ைது இவன் ரவறு என்ை கசய்தோன்? விஷ்ணு, ஈசோைர்,
பிரம்ேோ (இம்மூவருள்) எந்தத் ரதவனதனய ஆரோதித்து,
சிந்துரோஜன், ேகைிடம் பற்றுள்ளவர்களும்,
ரகோபம்முள்ளவர்களுேோை போர்த்தர்கனளச் சிந்துரோஜன்
தடுத்தோன்? அவர் ஒருவைோகரவ இருந்து ககோண்டு
போண்டவர்கனளத் தடுத்தது ரபோன்ற கபரிய கோரியேோைது,
பீஷ்ேரோலும் அவ்வோறு கசய்யப்படவில்னை; நோன் அறிரவன்”
என்று திருதரோஷ்டிரன் ரகட்பதோக இருக்கிறது.

சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “கஜயத்ரதன்,

திகரௌபதினய அவேதித்த நிகழ்வின் ரபோது, பீேரசைைோல் அவன்
வழ்த்தப்பட்டோன்.
ீ தோன் பட்ட அவேோைத்னத ஆைேோக உணர்ந்த அந்த
ேன்ைன் {கஜயத்ரதன்}, ஒரு வரத்னத விரும்பி கடும் தவத்னதச் கசய்தோன்.
புைன்களுக்கு விருப்பேோை கபோருட்களில் இருந்து அவற்னற {புைன்கனள}
விைக்கி, பசி, தோகம் ேற்றும் கவப்பத்னதத் தோங்கிக் ககோண்ட அவன்
{கஜயத்ரதன்}, புனடக்கும் நரம்புகள் கதரியும்வண்ணம் தன் உடனைக்
குனறத்தோன். ரவதங்களின் அைியோத வோர்த்னதகனள உச்சரித்த அவன்
{கஜயத்ரதன்}, கதய்வேோை ேகோரதவனுக்கு {சிவனுக்குத்} தன்
வைிபோட்னடச் கசலுத்திைோன். தன்னை வைிபடுரவோரிடம் {தன்
பக்தர்களிடம்} எப்ரபோதும் கருனண ககோண்ட அந்தச் சிறப்புேிக்கத் ரதவன்
{சிவன்}, இறுதியோக அவைிடம் {கஜயத்ரதைிடம்} அன்புகூர்ந்தோன்.
உண்னேயில், சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனுனடய {கஜயத்ரதனுனடய}

கைவில் ரதோன்றிய ஹரன் {சிவன்}, அவைிடம் {கஜயத்ரதைிடம்}, “நீ
விரும்பும் வரத்னதக் ரகட்போயோக. ஓ! கஜயத்ரதோ, நோன் உன்ைிடம்
ேைம்நினறந்ரதன். நீ எனத விரும்புகிறோய்?” என்று ரகட்டோன்.
ேஹோரதவைோல் {சிவைோல்} இப்படிக் ரகட்கப்பட்ட சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளன் கஜயத்ரதன், கூப்பிய கரங்களுடனும், ஒடுங்கிய
ஆன்ேோவுடனும் அவனை {சிவனைப்} பணிந்து, “தைித்ரதரில் ஒருவைோக
இருக்கும் நோன், பயங்கர சக்தியும் ஆற்றலும் ககோண்ட போண்டு ேகன்கள்
அனைவனரயும் ரபோரில் தடுக்க ரவண்டும்” என்று ரகட்டோன். ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர} அவன் ரகட்ட வரம் இதுரவயோகும்.
இப்படி ரவண்டப்பட்டதும், கஜயத்ரதைிடம் அந்த முதன்னேயோை ரதவன்

{சிவன்}, “ஓ! இைியவரை, நோன் {அந்த} வரத்னத அளிக்கிரறன். பிருனதயின்
{குந்தியின்} ேகைோை தைஞ்சயனை {அர்ஜுைனைத்} தவிர, போண்டுவின்
ேற்ற நோன்கு ேகன்கனளயும் ரபோரில் நீ தடுப்போய் [2]” என்றோன். “அப்படிரய
ஆகட்டும்” என்று ரதவர்களின் தனைவைிடம் {சிவைிடம்} கசோன்ை
கஜயத்ரதன், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, பிறகு தன் குனறத்தூக்கத்தில்
இருந்து விைித்கதழுந்தோன்.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரிகள், “கசௌம்ய, பிருனதயின்

ேகைோை தைஞ்சயனைத் தவிர ேற்ற போண்டவர்கள்
நோர்வனரயும் ரபோரில் ஒரு திைம் நீ தடுப்போய்; இந்த வரத்னத
உைக்கு யோன் ககோடுக்கிரறன்” என்று இருக்கிறது. ஒரு திைம்

என்ற வோர்த்னத கங்குைியிலும், ேன்ேதநோததத்தரின்

பதிப்பிலும் இல்னை.
தோன் கபற்ற வரம் ேற்றும் தன் கதய்வக

ீ ஆயுதங்களின் பைம்
ஆகியவற்றின் வினளவோக, அந்த கஜயத்ரதன், தைிகயோருவைோகரவ,
போண்டவர்களின் கேோத்தப்பனடனயயும் தடுத்து நிறுத்திைோன். அவைது
நோண்கயிற்றின் நோகணோைியும், உள்ளங்னககளின் தட்கடோைியும்
{தைத்வைியும்} பனகவரின் பனடயில் அச்சத்னதத் ரதோற்றுவித்த அரத
ரவனளயில், உேது துருப்புகனள ேகிழ்ச்சியில் நினறத்தை. சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} ஏற்றுக் ககோண்ட சுனேனயக் கண்ட (குரு
பனடயின்) க்ஷத்திரியர்கள், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, களத்தில்
யுதிஷ்டிரைின் பனட இருந்த இடத்திற்கு உரத்த ஆரவோரத்துடன்
வினரந்தைர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

உனடந்த வியூகத்னத அனடத்த கஜயத்ரதன்!

Jayadratha filled up the broken array! | Drona-Parva-Section-041 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கஜயத்ரதைின் அற்றல் குறித்து விவரித்த சஞ்சயன்;

கஜயத்ரதரைோடு ரேோதிய யுதிஷ்டிரனும் பீேனும்; அபிேன்யுவோல் பிளக்கப்பட்ட
வியூகத்னத அனடத்த கஜயத்ரதன்...
கசோன்ைோன், "ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனுனடய
{கஜயத்ரதனுனடய} ஆற்றனைக்
குறித்து நீர் என்னைக் ரகட்டீர். அவன்
{கஜயத்ரதன்} போண்டவர்கரளோடு
எவ்வோறு ரபோரிட்டோன் என்பனத
விவரிக்கிரறன் ரகளும். நன்கு
பைக்கப்பட்டனவயும், ேரைோரவகம் ககோண்டனவயும், ரதரரோட்டியின்
கட்டனளகளுக்குக் கீ ழ்படிபனவயும் சிந்து இைத்னதச் ரசர்ந்தனவயுேோை
கபரிய குதினரகள் (அச்சந்தர்ப்பத்தில்} அவனைச் சுேந்தை. முனறயோகத்
தயோரிக்கப்பட்டிருந்த அவைது ரதர், ஆகோயத்தின் நீர் ேோளினகனய
{ரேகத்னதப்} ரபோைத் கதரிந்தது. கவள்ளியிைோை கபரிய பன்றியின்
உருவத்னதத் தோங்கியிருந்த அவைது ககோடிேரம் ேிக அைகோகத் கதரிந்தது.
அரசக் குறியீடுகளோை கவண் குனட, ககோடிகள், அவனுக்கு
{கஜயத்ரதனுக்கு} விசிறுவதற்கோகப் பயன்பட்ட கோட்கடருதின் வோல்கள்
{சோேரங்கள்} ஆகியவற்ரறோடு அவன் ஆகோயத்தில் இருக்கும் சந்திரனைப்
ரபோை ஒளிர்ந்தோன். இரும்போைோை அவைது ரதர்க்கூடு முத்துக்களோலும்,
னவரங்களோலும், ரத்திைங்களோலும், தங்கத்தோலும்
அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆகோயத்தில் சிதறிக் கிடக்கும் ஒளிக்ரகோள்கள்
ரபோை அது பிரகோசோேோகத் கதரிந்தது.
தன் கபரிய வில்னை வனளத்து எண்ணற்ற கனணகனள இனறத்த

அவன் {கஜயத்ரதன்}, எங்ககல்ைோம் அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு} அந்த
வியூகத்தில் {சக்கரவியூகத்தில்} பிளவுகனள {திறப்புகனள}
உண்டோக்கிைோரைோ, அந்த இடங்கனள ேீ ண்டும் அனடத்தோன். அவன்
{கஜயத்ரதன்}, மூன்று கனணகளோல் சோத்யகினயயும், விருரகோதரனை
{பீேனை} எட்டோலும் துனளத்தோன்; திருஷ்டத்யும்ைனை அறுபது

கனணகளோல் துனளத்த அவன், கூரிய கனணகள் ஐந்தோல் துருபதனையும்,
பத்தோல் சிகண்டினயயும் துனளத்தோன். இருபது கனணகளோல்
னகரகயர்கனளத் துனளத்த கஜயத்ரதன், திகரௌபதி ேகன்கள் ஐவரில்
ஒவ்கவோருவனரயும் மூன்று கனணகளோல் துனளத்தோன். ரேலும் எழுபது
கனணகளோல்யுதிஷ்டிரனைத் துனளத்த சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன்
{கஜயத்ரதன்}, அடர்த்தியோை கனண ேனையோல் போண்டவப் பனடயின் பிற
வரர்கனளத்
ீ துனளத்தோன். அவைது {கஜயத்ரதைின்} அந்த அருஞ்கசயல்
ேிக அற்புதேோைதோகத் கதரிந்தது.
பிறகு, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, கஜயத்ரதைின் வில்னைக்

குறிபோர்த்த தர்ேைின் வரீ ேகன் {யுதிஷ்டிரன்}, நன்கு கடிைேோகப்பட்ட
பளபளக்கும் கனணகயோன்றோல் அஃனத அறுத்தோன். எைினும்,
கண்ணினேக்கும் ரநரத்திற்குள் ேற்கறோரு வில்னை எடுத்த சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்}, போர்த்தனை (யுதிஷ்டிரனைப்) பத்து
கனணகளோல் துனளத்து, ேற்றவர்கள் ஒவ்கவோருவனரயும் மூன்று
கனணகளோல் தோக்கிைோன்.
கஜயத்ரன் கவளிப்படுத்திய கரநளிைத்னதக் குறித்துக் ககோண்ட

பீேன், மூன்று பல்ைங்களோல் அவைது {கஜயத்ரதைது} வில், ககோடிேரம்
ேற்றும் குனடனய அறுத்தோன். பிறகு ேற்கறோரு வில்னை எடுத்த
வைினேேிக்க கஜயத்ரதன், அதில் நோரணற்றி பீேைின் ககோடிேரம், வில்
ேற்றும் குதினரகனள வழ்த்திைோன்.
ீ ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர},
வில்ைறுந்த பீேரசைன், குதினரகள் ககோல்ைப்பட்ட அந்தச் சிறந்த ரதரில்
இருந்து கீ ரை குதித்து, ேனையின் உச்சிக்குக் குதித்து ஏறும் சிங்கத்னதப்
ரபோை, சோத்யகியின் ரதரில் ஏறிைோன்.
இனதக் கண்ட உேது துருப்புகள் ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்தை. அவர்கள்,

“நன்று! நன்று” என்று உரக்க முைங்கிைோர்கள். ரேலும் அவர்கள் சிந்துக்கள்
ஆட்சியோளைின் {கஜயத்ரதைின்} அந்த அருஞ்கசயனை ேீ ண்டும் ேீ ண்டும்
கேச்சிைோர்கள். உண்னேயில், ரசர்ந்திருக்கும் போண்டவர்கள்
அனைவனரயும், ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டுத் தைி ஒருவைோகத் தடுத்த
அவைது அந்த அருஞ்கசயனை உயிர்களனைத்தும் உயர்வோக கேச்சிை.
சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு} எண்ணற்ற ரபோர்வரர்கனளயும்

ீ
யோனைகனளயும் ககோன்று போண்டவர்களுக்கோக ஏற்படுத்திய போனத,
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளைோல் {கஜயத்ரதைோல்} நிரப்பப்பட்டது

{அனடக்கப்பட்டது}. உண்னேயில், வரர்களோை

ீ ேத்ஸ்யர்கள்,
போஞ்சோைர்கள், னகரகயர்கள், போண்டவர்கள் ஆகிரயோர் தீவிரேோக முயன்று
கஜயத்ரதைின் முன்ைினைனய அனடந்தோலும், அவர்கள் ஒருவரோலும்
அவனைத் தோங்கிக் ககோள்ள முடியவில்னை. துரரோணரோல் அனேக்கப்பட்ட
அந்த வியூகத்னதத் {சக்கரவியூகத்னதத்} துனளக்க முயன்ற உேது
எதிரிகளில் ஒவ்கவோருவரும், (ேகோரதவைிடம்) கபற்ற வரத்தின்
வினளவோல் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளைோல் {கஜயத்ரதைோல்}
தடுக்கப்பட்டைர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

வசோதீயனைக் ககோன்ற அபிேன்யு!

Abhimanyu killed Vasatiya! | Drona-Parva-Section-042 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ரதரரோட்டினயக் ககோன்று விருேரசைனைக் களத்னத விட்டு

விரட்டிய அபிேன்யு; வசோதீயனைக் ககோன்றது; ககௌரவ வரர்கனள
ீ மூர்க்கேோகத்
தோக்கி களத்னத உயிரற்ற சடைங்களோலும் ரபோர்க்கருவிகளோலும் நினறத்தது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "கவற்றினய விரும்பிய

போண்டவர்கனளச் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} தடுத்தரபோது,
உேது துருப்புகளுக்கும், எதிரியின் துருப்புகளுக்கும் இனடயில் நனடகபற்ற
ரபோரோைது அச்சந்தரும் வனகயில் இருந்தது. கவல்ைப்பட முடியோதவனும்,
இைக்கில் துல்ைியம், வைினே, சக்தி ஆகியவற்னறக் ககோண்டவனுேோை
அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, கபருங்கடனைக் கைங்கடிக்கும் ேகரத்னதப்
ரபோைக் (ககௌரவ) வியூகத்திற்குள் {சக்கரவியூகத்திற்குள} ஊடுருவி அனதக்
கைங்கடித்தோன். எதிரிகனளத் தண்டிப்பவனும், தன் கனண ேனையோல்
இப்படிப் பனகவரின் பனடனயக் கைங்கடித்துக் ககோண்டிருந்தவனுேோை
சுபத்தினரயின் ேகனை {அபிேன்யுனவ}, ககௌரவப் பனடயின் முக்கிய
ீ ஒவ்கவோருவரும் தங்கள் தரத்துக்கும், முன்னுரினேக்கும் தக்கபடி
{வரினச முனறப்படி} எதிர்த்து வினரந்தைர்.
கபரும் பைத்துடன் தங்கள் கனண ேனைனய இனறத்த அந்த

அளவிைோ சக்தி ககோண்டவர்கள் ஒரு புறமும், தைியைோை அபிேன்யு
ஒருபுறமும் எை நடந்த அந்த ரேோதல் அச்சந்தருவதோகரவ இருந்தது.
ரதர்க்கூட்டங்களுடன் கூடிய அவ்கவதிரிகளோல் அனைத்துப்
பக்கங்களிலும் சூைப்பட்ட அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, {கர்ணன் ேகைோை}
விருேரசைைின் ரதரரோட்டினயக் ககோன்று, அவைது வில்னையும்

அறுத்தோன். பிறகு, வைினேேிக்க அந்த அபிேன்யு தன் ரநரோை
கனணகளோல் விருேரசைைின் குதினரகனளத் துனளத்தோன். கோற்றின்
ரவகத்னதக் ககோண்ட அந்தக் குதினரகள், இதைோல், ரபோர்க்களத்திற்கு
கவளிரய விருேரசைனைச் சுேந்து கசன்றை.
இந்தச் சந்தர்ப்பத்னதப் பயன்படுத்திக் ககோண்ட அபிேன்யுவின்

ரதரரோட்டி, அந்த கநருக்கேோை ரபோரில் இருந்து, களத்தின் ரவறு பகுதிக்குக்
ககோண்டு கசன்று அவைது ரதனர விடுவித்துக் ககோண்டோன். (இந்த
அருஞ்கசயனைக்) கண்ட எண்ணற்ற ரதர்வரர்கள்
ீ ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்து
"நன்று! நன்று!" என்றைர்.
சிங்கத்னதப் ரபோன்ற அபிேன்யு, தன் கனணகளோல் எதிரிகனளக்

ரகோபத்துடன் ககோல்வனதக் கண்ட வசோதீயன் {வஸோதீயன்} [1], தூரத்தில்
இருந்து முன்ரைறி வந்து, கபரும்பைத்துடன் அவன் ேீ து ரவகேோகப்
போய்ந்தோன். பின்ைவன் {வசோதீயன்}, தங்கச் சிறகுகள் ககோண்ட அறுபது
கனணகளோல் அபிேன்யுனவத் துனளத்து, அவைிடம் {வசோதீயன்
அபிேன்யுவிடம்}, "நோன் உயிரரோடு உள்ளவனர, உன்ைோல் உயிருடன் தப்ப
முடியோது" என்றோன். அவன் {வசோதீயன்} இரும்புக் கவசத்னத
அணிந்திருந்தோலும், சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு} நீண்ட தூரம்
கசல்லும் கனண ஒன்றோல் அவைது ேோர்னபத் துனளத்தோன். அதன் ரபரில்
வசோதீயன் உயினர இைந்து கீ ரை பூேியில் விழுந்தோன்.
[1] இவன் யோகரைத் கதரியவில்னை.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர} வசோதீயன் ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட

க்ஷத்திரியக் கோனளயர் பைர், ரகோபத்தோல் நினறந்து, உேது ரபரனை
{அபிேன்யுனவக்} ககோல்ை விரும்பி, அவனைச் சூழ்ந்து ககோண்டைர்.
அவர்கள், பல்ரவறு விதங்களிைோை தங்கள் எண்ணற்ற விற்கனள
வனளத்தபடிரய அவனை அணுகிைர். அதன் பிறகு, சுபத்தினரயின்
ேகனுக்கும் {அபிேன்யுவுக்கும்}, அவைது எதிரிகளுக்கும் இனடயில்
நனடகபற்ற ரபோரோைது ேிகக் கடுனேயோைதோக இருந்தது.
ரகோபத்தோல் நினறந்த பல்குைன் ேகன் {அபிேன்யு}, அவர்களின்

விற்கள், கனணகள், அவர்களது உடைின் பல்ரவறு அங்கங்கள்,
குண்டைங்களோலும், ேைர்ேோனைகளோலும் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த
அவர்களது தனைகள் ஆகியவற்னற கவட்டி வழ்த்திைோன்.
ீ

பல்ரவறு தங்க ஆபரணங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்தனவயும்,

வோள்கள், பரிகங்கள், ரபோர்க்ரகோடரிகள் ஆகியவற்னறக் ககோண்டனவயும்,
ரதோல் னகயுனறகள் அணிந்த விைர்களுடன் கூடியனவயுேோை {வரர்களின்}
ீ
கரங்கள் கவட்டப்படுவது அங்ரக கோணப்பட்டது. ேைர்ேோனைகள்,
ஆபரணங்கள், ஆனடகள், விழுந்திருக்கும் ககோடிேரங்கள், கவசங்கள்,
ரகடயங்கள, தங்க ஆரங்கள், கிரீடங்கள், குனடகள், சோேரங்கள்,
உபஷ்கரங்கள் {பிற கருவிகள்}, அதிஸ்தோைங்கள் {ரதர்வரர்
ீ அேரும்
பீடங்கள்}, தண்டகங்கள் {ஏர்க்கோல்கள்}, வந்தூரங்கள் {ரதரரோட்டி அேரும்
பீடங்கள்}, கநோறுக்கப்பட்ட அக்ஷங்கள் {அச்சுக்கள்}, ஆயிரக்கணக்கில்
உனடந்து கிடந்த சக்கரங்கள் ேற்றும் நுகத்தடிகள், அனுகரேங்கள்
{அண்னடேரங்கள்}, ககோடிகள், ரதரரோட்டிகள், குதினரகள், உனடக்கப்பட்ட
ரதர்கள், ககோல்ைப்பட்ட யோனைகள் ேற்றும் குதினரகள் ஆகியனவ பூேியில்
பரவிக் கிடந்தை.
கவற்றியில் உள்ள விருப்பத்தோல் ஈர்க்கப்பட்டவர்களும், (உயிரரோடு

இருந்த ரபோது) வரத்துடன்
ீ கூடிய க்ஷத்திரியர்களுேோை பல்ரவறு
ேோநிைங்களின் ஆட்சியோளர்கள் ககோல்ைப்பட்டு {அவர்களின் உடல்களோல்}
பரவிக் கிடந்த ரபோர்க்களேோைது அச்சந்தரும் கோட்சினய அளித்தது.
அபிேன்யு ரகோபத்துடன் ரபோர்க்களத்தின் அனைத்துத் தினசகளிலும்

திரிந்த ரபோது, அவைது வடிவரே கோணப்படோேல் ரபோைது. தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட அவைது கவசம், அவைது ஆபரணங்கள், வில்,
கனணகள் ஆகியனவ ேட்டுரே கோணப்பட்டை. உண்னேயில், அவன் தன்
கனணகளோல் பனக வரர்கனளக்
ீ ககோன்று வருனகயில், அவர்களுக்கு
ேத்தியில் சூரியனைப் ரபோைச் சுடர்ேிகும் பிரகோசத்துட்ை இருந்த அவனை,
எவரோலும் தங்கள் கண்களோல் கோண முடியவில்னை" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

அபிேன்யுவிடம் புறமுதுகிட்ட துரிரயோதைன்!

Duryodhana turned back from fighting Abhimanyu! | Drona-Parva-Section-043 |
பதிவின் சுருக்கம்: சத்தியசிரனசப் பீடித்த அபிேன்யு; அபிேன்யுனவ ரநோக்கி வினரந்த

ருக்ேரதன்; அபிேன்யுனவப் பீடித்த ருக்ேரதைின் நண்பர்கள்; நூற்றுக்கணக்கோை
இளவரசர்கனளக் ககோன்ற அபிேன்யு; அச்சத்தோல் நினறந்து அபிேன்யுனவ எதிர்த்த
துரிரயோதைன் புறமுதுகிட ரவண்டிவந்தது...
கசோன்ைோன், "துணிவுேிக்க வரர்களின்
ீ
உயினர எடுப்பதில் ஈடுபட்டுக்
ககோண்டிருந்த அர்ஜுைன் ேகன்
{அபிேன்யு}, அண்ட அைிவின்
கதோடக்கத்தில் அனைத்து
உயிரிைங்களின் உயினரயும் எடுக்கும்
யேனுக்கு ஒப்போைவைோக இருந்தோன்.
சக்ரனுக்கு {இந்திரனுக்கு} ஒப்போை
ஆற்றனைக் ககோண்ட சக்ரைின்
ேகனுக்கு ேகைோை அந்த வைினேேிக்க அபிேன்யு, ககௌரவப் பனடனயக்
கைங்கடித்துக் ககோண்டு ேிகப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ககௌரவப் பனடக்குள்

ஊடுருவியவனும், யேனுக்கு ஒப்போைவனும், க்ஷத்திரியர்களில்
முதன்னேயோரைோனர அைிப்பவனுேோை அவன் {அபிேன்யு}, சீற்றேிக்கப்
புைிகயோன்று ேோகைோன்னறப் பிடிப்பனதப் ரபோைச் சத்தியசிரவனசப்
பிடித்தோன். சத்தியசிரவஸ் [1] அவைோல் {அபிேன்யுவோல்}
பிடிக்கப்பட்டனதக் கண்ட வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ பைர் பல்ரவறு
விதங்களிைோை ஆயுதங்கனள எடுத்துக் ககோண்டு அவனை {அபிேன்யுனவ}
ரநோக்கி வினரந்தைர்.
[1] இவன் யோர் என்பது கதரியவில்னை. இவன் இங்ரக

அபிேன்யுவோல் ககோல்ைப்பட்டிருக்க ரவண்டும்.
உண்னேயில், க்ஷத்திரியர்களில் கோனளயரோை அவர்கள்,

பனகயுணர்வின் கோரணேோக, அர்ஜுைன் ேகனை {அபிேன்யுனவக்} ககோல்ை

விரும்பி, “நோன் முதைில் கசல்கிரறன், நோன் முதைில் கசல்கிரறன்” என்று

கசோல்ைிக் ககோண்டு அவனை ரநோக்கி வினரந்தைர். கடைில் உள்ள
திேிங்கைம் ஒன்று சிறுேீ ன்களின் கூட்டத்னத ேிக எளினேயோகப்
பிடிப்பனதப் ரபோைரவ, அபிேன்யுவும் வினரந்துவரும் அந்த
க்ஷத்திரியர்களின் கேோத்த பனடயணினயயும் வரரவற்றோன் {எதிர்த்தோன்}.
கடனை அனடயும் நதிகள் திரும்போதனதப் ரபோைரவ, பின்வோங்கோத அந்த
க்ஷத்திரியர்களில் எவரும் அபிேன்யுனவ அனடந்த பிறகு திரும்பவில்னை.
வைினேேிக்கச் சூறோவளியில் அகப்பட்டு, பைேோை கோற்றோல் உண்டோை
பீதியோல் பீடிக்கப்பட்டுப் கபருங்கடைில் தூக்கி வசப்படும்
ீ (படகு
குழுவிைருடன்) படனகப் ரபோை அந்தப் பனட சுைன்றது.
அப்ரபோது, ேத்ரர்கள் ஆட்சியோளனுனடய {சல்ைியைின்} ேகைோை

வைினேேிக்க ருக்ேரதன், பீதியனடந்த துருப்புகளுக்கு
நம்பிக்னகயளிப்பதற்கோக அச்சேற்ற வனகயில், “வரர்கரள,
ீ அஞ்சோதீர்! நோன்
இங்கிருக்கும்ரபோது, அபிேன்யுவிைோல் என்ை {கசய்ய முடியும்}? இவனை
நோன் உயிருடன் பிடிப்ரபன் என்பதில் ஐயங்ககோள்ளோதீர்” என்றோன்.
இவ்வோர்த்னதகனளக் கசோன்ை அந்த வரீ இளவரசன் {ருக்ேரதன்}, நன்கு
தயோரிக்கப்பட்ட தன் அைகோை ரதரோல் சுேக்கப்பட்டு அபிேன்யுனவ ரநோக்கி
வினரந்தோன். மூன்று கனணகளோல் அபிேன்யுவின் ேோர்னபயும், மூன்றோல்
வைது கரத்னதயும், ரேலும் மூன்றோல் இடது கரத்னதயும் துனளத்த அவன்
கபருமுைக்கம் முைங்கிைோன். எைினும் பல்குைன் ேகரைோ
{அபிேன்யுரவோ}, அவைது {ருக்ேரதைின்} வில்னையும், அவைது வைது
ேற்றும் இடது கரங்கனளயும், அைகோை கண்களும், புருவங்களும் கூடிய
அவைது {ருக்ேரதைது} தனைனயயும் வினரவோகப் பூேியில் வழ்த்திைோன்.
ீ
தன் எதிரினய {அபிேன்யுனவ} எரிக்கரவோ, உயிருடன் பிடிக்கரவோ

சபதம் கசய்திருந்தவனும், சல்ைியைின் ேதிப்பு ேிக்க ேகனுேோை அந்த
ருக்ேரதன், சுபத்தினரயின் சிறப்புேிக்க ேகைோல் {அபிேன்யுவோல்}
ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்டு, தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட
ககோடிேரங்கனளக் ககோண்டவர்களும் ரபோரில் எளிதோக வழ்த்தப்பட
ீ
முடியோதவர்களும், சல்ைியன் ேகைின் {ருக்ேரதைின்} நண்பர்களுேோை
இளவரசர்கள் பைர் {அபிேன்யுனவ எதிர்த்துப்} ரபோரிட வந்தைர். முழுதோக
ஆறு முைம் நீளமுள்ள தங்கள் விற்கனள வனளத்த அந்த வைினேேிக்கத்
ீ அர்ஜுைைின் ேகன் {அபிேன்யு} ேீ து தங்கள் கனணேோரினயப்
கபோைிந்த படி அவனைச் சூழ்ந்து ககோண்டைர்.

தைியோக இருப்பவனும், துணிவுேிக்கவனும், கவல்ைப்பட

முடியோதவனுேோை சுபத்தினரயின் ேகனுடன் {அபிேன்யுவுடன்},
இளனேயும், பைமும், பயிற்சியோல் அனடயப்பட்ட திறனும், வரமும்
ீ
ககோண்ட அந்தக் ரகோபக்கோர இளவரசர்கள் அனைவரும் ரேோதி
கனணகளின் ேனையோல் அவனை ேனறப்பனதக் கண்டு கபரிதும் ேகிழ்ந்த
துரிரயோதைன், ஏற்கைரவ யேைின் வசிப்பிடத்திற்குச் கசன்ற ஒரு
விருந்திைன் என்ரற அபிேன்யுனவக் கருதிைோன். கண்ணினேக்கும்
ரநரத்திற்குள்ளோகரவ, அந்த இளவரசர்கள், பல்ரவறு வடிவங்களும், கபரும்
ரவகமும், தங்கச் சிறகுகளும் ககோண்ட தங்கள் கனணகளின் மூைம்
அர்ஜுைன் ேகனை {அபிேன்யுனவக்} கோண முடியோதபடி கசய்தைர்
{ேனறத்தைர்}. ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அவனையும்
{அபிேன்யுனவயும்}, அவைது ககோடிேரத்னதயும், அவைது ரதனரயும்
கவட்டுக்கிளிகள் நினறந்த ேரங்கனளப் ரபோைக் கண்ரடோம் [2].
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “அம்புகளோல் நோன்கு

பக்கங்களிலும் நினறக்கப்பட்டிருக்கிற அந்த அபிேன்யுனவ,
முட்களோரை நோன்கு பக்கங்களிலும் வியோபிக்கப்பட்டிருக்கிற
கோட்டுப் பன்றினயப் ரபோைக் கண்ரடோம்” என்று இருக்கிறது.
ஆைத்துனளக்கப்பட்ட அவன் {அபிேன்யு}, அங்குசத்தோல் தோக்கப்பட்ட

யோனை ஒன்னறப் ரபோைச் சிைத்தோல் நினறந்தோன். ஓ போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, பிறகு அவன் {அபிேன்யு}, கோந்தர்வ ஆயுதத்னதயும்,
அதன் கதோடர்ச்சியோை ேோனயனயயும் {கோந்தர்வோஸ்திரத்னதயும், ரதம்
சம்பந்தேோை ேோனயனயயும்} பயன்படுத்திைோன். தவத்துறவுகள் பயின்ற
அர்ஜுைன், அந்த ஆயுதத்னதக் கந்தர்வைோை தும்புருவிடம் இருந்தும்,
{கந்தர்வர்கள்} பிறரிடம் இருந்தும் {தும்புரு முதைோை கந்தர்வர்களிடம்
இருந்து} அனடந்திருந்தோன். அபிேன்யு, இப்ரபோது அந்த ஆயுதத்னதக்
ககோண்ரட தன் எதிரிகனளக் குைப்பிைோன்.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, தன் ஆயுதங்கனள வினரவோக

கவளிப்படுத்திய அவன் {அபிேன்யு}, அந்தப் ரபோரில் கநருப்பு வனளயம்
ரபோைச் சுைன்று, சிை ரநரங்களில் தைி நபரோகவும், சிை ரநரங்களில்
நூற்றுக்கணக்கோரைோரோகவும், சிை ரநரங்களில்
ஆயிரக்கணக்கோரைோரோகவும் கோட்சியளித்தோன். ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, தன் ஆயுதங்களுனடய வினளவின் மூைம் உண்டோை
ேோனயக் ககோண்டு வைிநடத்தப்பட்ட தன் ரதரின் திறனேயோல் தன்
எதிரிகனளக் குைப்பிய அவன் {அபிேன்யு}, (தன்னை எதிர்த்த) ேன்ைர்களின்

உடல்கனள நூறு துண்டுகளோக கவட்டிைோன். அவைது {அபிேன்யுவைது}

கூரிய கனணகளின் வினளவோல், உயிரிைங்களின் உயிர்கள்
வோங்கப்பட்டை. ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அவர்களின் உடல்கள் கீ ரை
பூேியில் விழுனகயில், அனவ {உயிர்கள்} ேறு உைகத்னத அனடந்தை.
அவர்களின் விற்கள், குதினரகள், ரதரரோட்டிகள், ககோடிேரங்கள்,

அங்கதங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட கரங்கள், தனைகள் ஆகியவற்னறப்
பல்குைன் ேகன் {அபிேன்யு} தன் கூரிய கனணகளோல் அறுத்தோன். ஐந்து
வயதோை ேோேரங்கனளக் ககோண்ட {ேோேரத்} ரதோப்பு ஒன்று, சரியோகக் கைி
தோங்கும் சேயத்தில் (புயைோல்) வழ்த்தப்படுவனதப்
ீ ரபோை, அந்த நூறு
இளவரசர்களும் சுபத்தினரயின் ேகைோல் {அபிேன்யுவோல்} ககோன்று
வழ்த்தப்பட்டைர்.
ீ
அனைத்து ஆடம்பரங்களுடன் வளர்க்கப்பட்டவர்களும், கடும்

நஞ்சுேிக்கக் ரகோபக்கோரப் போம்புகளுக்கு ஒப்போைவர்களும்
இளனேநினறந்தவர்களுேோை அவ்விளவரசர்கள் அனைவரும் தைி
ஒருவைோை அபிேன்யுவோல் ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட துரிரயோதைன்
அச்சத்தோல் நினறந்தோன். (தன்) ரதர்வரர்கள்,
ீ யோனைகள், குதினரகள்,
ீ ஆகிரயோர் கநோறுக்கப்பட்டனதக் கண்ட அந்தக் குரு
ேன்ைன் {துரிரயோதைன்}, ரகோபத்துடன் அபிேன்யுனவ எதிர்த்து ரவகேோகச்
கசன்றோன். அவர்களுக்கினடயில் குறுகிய கோைரே நீடித்த அந்த
முடிக்கப்படோத ரபோர் ேிக உக்கிரேனடந்தது. பிறகு, அபிேன்யுவின்
கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்ட உேது ேகன் {துரிரயோதைன்} ரபோரில் இருந்து
புறமுதுகிட ரவண்டியிருந்தது” {என்றோன் சஞ்சயன்} [3].
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி "அவ்விருவருக்கும் க்ஷண

கோைரே அபூர்வேோை யுத்தம் ரநர்ந்தது. பிறகு, உம்முனடய
ேகன் அபிேன்யுவின் அரநக அம்புகளோல் அடிக்கப்பட்டுப்
புறங்கோட்டிரயோடிைோன்" என்று இருக்கிறது.

ைக்ஷ்ேணனைக் ககோன்ற அபிேன்யு!

Abhimanyu killed Lakshmana! | Drona-Parva-Section-044 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அபிேன்யுனவ எதிர்த்த எட்டு வரர்கள்;

ீ அவர்கனளத் தோக்கிய
அபிேன்யு; துரிரயோதைனையும், துரிரயோதைன் ேகனையும் ரசர்த்து பத்து வரர்களோக
ீ
அபிேன்யுனவத் தோக்கிய ககௌரவர்கள்; துரிரயோதைன் ேகன் ைக்ஷ்ேணனைக் ககோன்ற
அபிேன்யு; அபிேன்யுனவச் சூழ்ந்த ககோண்ட ஆறு வரர்கள்;
ீ அவர்கனள வழ்த்தி
ீ
கஜயத்ரதைிடம் கசன்ற அபிேன்யு; அபிேன்யுனவத் தடுத்த கிரோதன்; அபிேன்யுவோல்
ககோல்ைப்பட்ட கிரோதைின் ேகன்...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “ஓ! சூதோ {சஞ்சயோ}, {தைி}

ஒருவனுக்கும் பைருக்கும் இனடயில் நடந்த அந்தப் பயங்கரேோை
கடும்ரபோனரக் குறித்தும், சுபத்தினர ேகைின் {அபிேன்யுவின்} ஆற்றனைச்
கசோல்லும் நிகழ்வோை அந்தச் சிறப்புேிக்கவைின் கவற்றினயக் குறித்தும் நீ
எவற்னறச் கசோல்கிறோரயோ, அனவ ேிக அற்புதேோைகதைவும், கிட்டத்தட்ட
நம்பமுடியோதகதைவும் நீ எைக்குச் கசோல்கிறோய். எைினும், நீதினய
{அறத்னதத்} தங்கள் புகைிடேோகக் ககோண்ரடோரின் வைக்கில், அவற்னற
நம்பிக்னகக்கு அப்போற்பட்ட அற்புதேோக நோன் கருதவில்னை. நூறு
இளவரசர்கள் ககோல்ைப்பட்டு, துரிரயோதைன் அடித்து விரட்டப்பட்ட பிறகு,
சுபத்தினரயின் ேகனுக்கு {அபிேன்யுவுக்கு} எதிரோக என் பனடனயச் ரசர்ந்த
ீ என்ை வைினய ரேற்ககோண்டைர்?” என்று ரகட்டோன்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “அவர்களின் வோய்கள்

உைர்ந்தை; கண்கள் ஓய்வற்றதோகிை {சஞ்சைேனடந்தை} ; அவர்களது
உடனை வியர்னவ மூடியது; அவர்களின் ேயிர்கள் சில்ைிட்டு நின்றை
{அவர்களுக்கு ேயிர்க்கூச்சம் ஏற்பட்டது}. தங்கள் எதிரினய வழ்த்துவதில்
ீ

நம்பிக்னகயிைந்த அவர்கள் களத்னத விட்டு ஓடத் தயோரோைோர்கள்.

கோயம்பட்ட தங்கள் சரகோதரர்கள், தந்னதேோர், ேகன்கள், நண்பர்கள்,
திருேணத்தோல் ஏற்பட்ட உறவிைர்கள், கசோந்தங்கள் ஆகிரயோனரக்
னகவிட்டுத் தங்கள் குதினரகனளயும் யோனைகனளயும் ேிக ரவகேோகச்
கசலுத்தி தப்பி ஓடிைர்.
அவர்கள் பிளக்கப்பட்டு முறியடிக்கப்பட்டனதக் கண்ட துரரோணர்,

துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}, பிருஹத்பைன், கிருபர்,
துரிரயோதைன், கர்ணன், கிருதவர்ேன், சுபைைின் ேகன் (சகுைி) ஆகிரயோர்
கவற்றி ககோள்ளப்பட முடியோத சுபத்தினரயின் ேகனை {அபிேன்யுனவ}
எதிர்த்து கபரும் ரகோபத்துடன் வினரந்தைர். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
கிட்டத்தட்ட இவர்கள் அனைவருரே உேது ரபரைோல் {அபிேன்யுவோல்}
தோக்கப்பட்டு, விரட்டப்பட்டைர்.
ஆடம்பரத்தில் வளர்ந்தவனும், கனணகளில் சோதித்தவனும், கபரும்

சக்தி ககோண்டவனும், அனுபவேின்னே ேற்றும் கசருக்கின் வினளவோல்
அச்சேற்றவைோக இருந்தவனுேோை ைக்ஷ்ேணன் ேட்டுரே, தைி ஒரு
வரைோக
ீ அர்ஜுைன் ேகனை {அபிேன்யுனவ} அப்ரபோது எதிர்த்துச்
கசன்றோன். தன் ேகனைக் {ைக்ஷ்ேணனைக்} குறித்துக் கவனைப்பட்ட
அவைது தந்னத (துரிரயோதைன்) அவனைப் பின்கதோடர்ந்து கசல்வதற்கோகத்
திரும்பிைோன். வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களோை
ீ பிறரும் துரிரயோதைனைப்
பின்கதோடர்வதற்கோகத் திரும்பிைர். பிறகு, அவர்கள் அனைவரும்,
ேனையின் சோரைில் ேனைனயப் கபோைியும் ரேகங்கனளப் ரபோைக்
கனணேனையோல் அபிேன்யுனவ நனைத்தைர். எைினும், அபிேன்யு,
தன்ைந்தைியோகரவ, அனைத்துத் தினசகளிலும் வசும்
ீ உைர்ந்த கோற்று,
கூடியிருக்கும் ரேகங்களின் திரள்கனள அைிப்பனதப் ரபோை அவர்கனள
நசுக்கத் கதோடங்கிைோன்.
சிைங்ககோண்ட யோனைகயோன்று ேற்கறோரு யோனைரயோடு

ரேோதுவனதப் ரபோைரவ அந்த அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, கபரும் அைகு
ககோண்டவனும், கபரும் துணிவு ககோண்டவனும், தன் தந்னதயின் அருரக
வனளக்கப்பட்ட வில்லுடன் நின்றவனும், அனைத்து ஆடம்பரங்களுடனும்
வளர்க்கப்பட்டவனும், யக்ஷர்களின் இரண்டோவது இளவரசனுக்கு
{குரபரைின் ேகனுக்கு} ஒப்போைவனும், கவல்ைப்பட முடியோதவனுேோை
உேது ரபரன் ைக்ஷ்ேணனுடன் ரேோதிைோன். பனகவரர்கனளக்
ீ
ககோல்பவைோை சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, ைக்ஷ்ேணரைோடு

ரேோதித் தன் கூரிய கனணகளோல் அவைது கரங்கள் இரண்னடயும்

ேோர்னபயும் தோக்கிைோன்.
உேது ரபரைோை வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட அந்த

அபிேன்யு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, (தடியோல்) தோக்கப்பட்ட போம்னபப்
ரபோைச் சிைத்தோல் நினறந்து, உேது (ேற்கறோரு ரபரைிடம்
{ைக்ஷ்ேணைிடம்} “(வினரவில் அடுத்த உைகத்திற்குச் கசல்ைவிருப்பதோல்,
நீ இவ்வுைனக நன்றோகப் போர்த்துக் ககோள்வோயோக. உன் கசோந்தங்களின்
போர்னவக்கு முன்போகரவ, நோன் உன்னை யேரைோகத்திற்கு அனுப்புரவன்”
பனகவரர்கனளக்
ீ ககோல்பவனும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவனுேோை அந்தச் சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, இப்படிச்
கசோல்ைிவிட்டு, அப்ரபோதுதோன் சட்னட உரித்து வந்த போம்புக்கு ஒப்போை
ஒரு பல்ைத்னத எடுத்தோன். அபிேன்யுவின் கரங்களோல் ஏவப்பட்ட அந்தக்
கனணயோைது, அைகிய மூக்கு, அைகிய புருவங்கள், அைகோகத் கதரியும்
சுருள் முடி ஆகியவற்னறக் ககோண்டவனும், குண்டைங்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டதுவனுேோை ைக்ஷ்ேணைின் அைகிய தனைனயத்
துண்டித்தது. ைக்ஷ்ேணன் ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட உேது துருப்புகள்,
“ஓ” என்றும், “ஐரயோ” என்றும் கூச்சைிட்டை.
தன் அன்புக்குரிய ேகன் ககோைப்பட்டதோல் துரிரயோதைன் சிைத்தோல்

நினறந்தோன். க்ஷத்திரியர்களில் கோனளயோை அவன் {துரிரயோதைன்},
“இவனைக் ககோல்வர்”
ீ எை உரக்கச் கசோல்ைி, தைக்குக் கீ ைிருந்த
க்ஷத்திரியர்கனளத் தூண்டிைோன். பிறகு, துரரோணர், கிருபர், கர்ணன்,
துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}, பிருஹத்பைன், ஹிருதிகைின்
ேகைோை கிருதவர்ேன் ஆகிய ஆறு வரர்கள்
ீ அபிேன்யுனவச் சூழ்ந்து
ககோண்டைர். அவர்கனளக் கூரிய கனணகளோல் துனளத்துத் தன்ைிடம்
இருந்து விரட்டிய {அவர்கனளப் புறங்கோட்டி ஓடச் கசய்த} அந்த அர்ஜுைன்
ேகன் {அபிேன்யு}, கஜயத்ரதைின் பரந்த பனடயின் ரேல் கபரும்
ரவகத்துடனும் மூர்க்கத்துடனும் போய்ந்தோன்.
அதன்ரபரில், கவசேணிந்தவர்களோை கைிங்கர்கள், நிேோதர்கள்,

கிரோதைின் வரீ ேகன் [1] ஆகிரயோர் தங்கள் யோனைப் பனடயின் மூைம்
அவைது போனதனயத் தடுத்து, அவனைச் சூழ்ந்து ககோண்டைர். அதன்பிறகு,
பல்குைன் ேகனுக்கும் {அபிேன்யுவுக்கும்}, அந்த வரர்களுக்கும்
ீ இனடயில்
நனடகபற்ற ரபோரோைது மூர்க்கேோைதோகவும், கடுனேயோைதோகவும்

இருந்தது. பிறகு, அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, ஆகோயத்தில்

திரண்டிருக்கும் ரேகக்கூட்டங்கனள அனைத்துத் தினசயிலும் கசல்லும்
கோற்றோைது அைிப்பனதப் ரபோை அந்த யோனைப் பனடனய அைிக்கத்
கதோடங்கிைோன்.
[1] சுபர்ச நோட்டு ேன்ைன் கிரோதன் பீேைோல் திக்விஜயத்தின்

ரபோது வழ்த்தப்பட்டதோகச்
ீ சபோபர்வம் பகுதி 29ல் ஒரு குறிப்பு
இருக்கிறது. http://mahabharatham.
arasan.
info/2013/09/Mahabharatha-Sabhaparva-Section29.html
கிரோதனுனடய ேகைின் கபயர் என்ை என்பது கதரியவில்னை.
இவைது தந்னதயோை கிரோதன் கர்ண பர்வம் பகுதி 51ல்
பீேைோல் ககோல்ைப்படுகிறோன். விதர்பைின் ேகன் கிரோதன்
என்றும் கிரோதனுக்குக் குந்தி என்ற ேகன் இருந்ததோகவும்,
அவனுக்குத் திருஷ்டி பிறந்ததோகவும், அதன்பிறகு நிர்விருத்தி
வந்ததோகவும் போகவதம் 9:24 கசோல்கிறது. இந்தக் கிரோதனும்
அந்தக் கிரோதனும் ஒன்றோ என்பது கதரியவில்னை.
அப்ரபோது அந்தக் கிரோதன் {கிரோதன் ேகன்}, கனணகளின் ேனையோல்

அர்ஜுைன் ேகனை {அபிேன்யுனவ} ேனறத்தோன். அரதரவனளயில்,
துரரோணர் தனைனேயிைோை பிற ரதர்வரர்களும்
ீ களத்திற்குத் திரும்பி
கூர்னேயும் வைினேயும் ேிக்க ஆயுதங்கனள இனறத்தபடி அவனை
{அர்ஜுைனை} ரநோக்கி வினரந்தைர். அவ்வோயுதங்கள் அனைத்னதயும் தன்
கனணகளோல் தடுத்த அர்ஜுைன் ேகன், தன் எதிரோளினயக் ககோல்லும்
விருப்பத்தோல் தூண்டப்பட்டு, கபரும் ரவகத்ரதோடு ஏவப்பட்ட தனடயற்ற
கனணகளின் ேனையோல் கிரோதைின் ேகனைப் பீடிக்கத் கதோடங்கிைோன்.
பின்ைவைின் {கிரோதன் ேகைின்} வில், கனணகள், ரதோள்வனளகள்,

ஆயுதங்கள், கிரீடத்துடன் கூடிய தனை, குனட, ககோடிேரம், ரதரரோட்டி,
குதினரகள் ஆகிய அனைத்னதயும் அபிேன்யு கவட்டி வழ்த்திைோன்.
ீ
உன்ைதப் பரம்பனர, நன்ைடத்னத, சோத்திர அறிவு, கபரும் பைம், புகழ், ஆயுத
பைம் ஆகியவற்னறக் ககோண்ட அந்தக் கிரோதைின் ேகன் ககோல்ைப்பட்ட
ரபோது, வரப்
ீ ரபோரோளிகள் பிறரில் கிட்டத்தட்ட அனைவரும் ரபோனரவிட்டுத்
திரும்பி ஓடிைர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

பிருஹத்பைனைக் ககோன்ற அபிேன்யு!

Abhimanyu killed Vrihadvala! | Drona-Parva-Section-045 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அபிேன்யுனவச் சூழ்ந்து ககோண்ட ஆறுவரர்கள்;

ீ கஜயத்ரதன்
தனைனேயில் யுதிஷ்டிரனை எதிர்த்த ககௌரவவரர்கள்;
ீ பிருந்தோரகனைக் ககோன்ற
அபிேன்யு; தன்னைச் சூழ்ந்து ககோண்ட ஆறு வரர்கனளயும்
ீ தோக்கியது; ரகோசை ேன்ைன்
பிருஹத்பைனைக் ககோன்ற அபிேன்யு...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “கவல்ைப்பட முடியோதவனும்,

ரபோரில் புறமுதுகிடோதவனுேோை அந்த இளனேநினறந்த சுபத்தினரயின்
ேகன் {அபிேன்யு}, மூன்று வயரத ஆை கபரும் பைம் ககோண்ட சிறந்த
குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டு, நேது வியூகத்னதப் பிளந்த பின்பு,
கவளிப்பனடயோக ஆகோயத்தில் நடப்பவன் ரபோைத் தன் பரம்பனரக்குத்
தகுந்த சோதனைகனள அனடவதில் ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருந்த ரபோது,
அவனைச் {அபிேன்யுனவச்} சூழ்ந்து ககோண்ட என்பனடயின் வரர்கள்
ீ
யோவர்?” என்று ரகட்டோன்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “போண்டு குைத்தின்

அபிேன்யு, நம் வியூகத்தில் ஊடுருவிய பிறகு, தன் கூரிய கனணகளோல்
ேன்ைர்கள் அனைவனரயும் ரபோரில் இருந்து புறமுதுகிடச் கசய்தோன்.
அப்ரபோது, துரரோணர், கிருபர், துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்},
பிருஹத்பைன், ஹிருதிகைின் ேகைோை கிருதவர்ேன் ஆகிய ஆறு
வரர்களும்
ீ அவனைச் {அபிேன்யுனவச்} சூழ்ந்து ககோண்டைர். உேது
பனடயின் ேற்ற ரபோரோளிகனளப் கபோறுத்தவனர, (போண்டவர்கனளத்
தடுக்கும்) கைேோை சுனேனய ஏற்றுக் ககோண்ட கஜயத்ரதனைக் கண்ட
அவர்கள், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அவனை ஆதரிப்பதற்கோக

யுதிஷ்டிரனை எதிர்த்து வினரந்தைர். கபரும் பைம் ககோண்ட அவர்களில்
பைர், முழுனேயோக ஆறு முைம் நீளம் ககோண்ட தங்கள் விற்கனள
வனளத்தபடி, ேனைத்தோனரகனளக் ககோட்டுவனதப் ரபோைச் சுபத்தினரயின்
ேகன் {அபிேன்யு} ேீ து தங்கள் கனண ேனைனயப் கபோைிந்தைர். எைினும்,
ீ ககோல்பவைோை அந்தச் சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு},
கல்வியின் அனைத்துக்கினளகனளயும் அறிந்த அந்தப் கபரும்
வில்ைோளிகள் அனைவனரயும் தன் கனணகளோரைரய முடக்கிைோன்.
அவன் {அபிேன்யு}, ஐம்பது கனணகளோல் துரரோணனரயும், இருபதோல்

பிருஹத்பைனையும் துனளத்தோன். எண்பது கனணகளோல்
கிருதவர்ேனையும், அறுபதோல் கிருபனரயும் அவன் துனளத்தோன். ரேலும்
அந்த அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, முழுதோக வனளக்கப்பட்ட தன் வில்ைில்
இருந்து ஏவப்பட்டனவயும், தங்கச் சிறகுகளும், கபரும் ரவகமும்
ககோண்டனவயுேோை பத்து கனணகளோல் அஸ்வத்தோேனைத் துனளத்தோன்.
ரேலும், அந்தப் பல்குைன் ேகன் {அபிேன்யு}, பிரகோசேோைதும், நன்கு
கடிைேோக்கப்பட்டதும், கபரும் சக்தி ககோண்டதுேோை கர்ணி {சிறகுகனளக்
ககோண்ட கனண} ஒன்றோல் தன் எதிரிகளின் ேத்தியில் இருந்த
கர்ணனுனடய கோதுகளில் ஒன்னறத் [1] துனளத்தோன். கிருபரின் ரதரில்
பூட்டப்பட்டிருந்த குதினரகனளயும், அவரது போர்ேிைி ரதரரோட்டிகனளயும்
வழ்த்திய
ீ அபிேன்யு, பத்து கனணகளோல் கிருபரின் நடுேோர்னபத்
[1] கங்குைியில் இது "ரதர்களில் ஒன்னற" என்ரற இருக்கிறது.

அதோவது, "And the son of Phalguni pierced Karna, in the midst of his
foes, in one of his cars, with a bright, well-tempered, and bearded arrow of
great force. "என்ரற இருக்கிறது. எைினும், ரவகறோரு
பதிப்பிலும், ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும், "கோதுகளில்
ஒன்று" என்ரற இருக்கிறது. கங்குைியில் அச்சுப்பினை
ஏற்பட்டிருக்க ரவண்டும் என்று கருதி, ரேரை கோதுகள் என்ரற
இட்டிருக்கிரறன்.
பிறகு வைினேேிக்க அந்த அபிேன்யு, உேது வரீ ேகன்கள் போர்த்துக்

ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, குருக்களின் புகனை அதிகரிப்பவனும்,
துணிவுேிக்கவனுேோை பிருந்தோரகனைக் [2] ககோன்றோன். இப்படி அபிேன்யு,
அவைது எதிரிகளில் முதன்னேயோை வரர்கனள
ீ ஒருவர் பின் ஒருவரோக
அச்சேற்ற வனகயில் ககோன்று வரும்ரபோது, துரரோணரின் ேகைோை

அஸ்வத்தோேன் இருபத்னதந்து க்ஷுத்ரகங்களோல் {குறுங்கனணகளோல்}

அவனைத் {அபிேன்யுனவத்} துனளத்தோன். எைினும், அந்த அர்ஜுைன்
ேகன் {அபிேன்யு} தோர்தரோஷ்டிரர்கள் அனைவரும் போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கூர்னேயோக்கப்பட்ட
கனணகளோல் அஸ்வத்தோேனை பதிலுக்கு வினரவோகத் துனளத்தோன்.
எைினும் துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்} கபரும் ரவகமுனடய ேிகக்
கூர்னேயோை அறுபது கடுங்கனணகளோல் அபிேன்யுனவத் துனளத்தோலும்,
பின்ைவன் {அபிேன்யு} னேநோக ேனைனயப் ரபோை அனசயோேல் நின்றதோல்
அவனை நடுங்கச் கசய்வதில் ரதோல்வியுற்றோன். கபரும் சக்தியும்
வைினேயும் ககோண்ட அபிேன்யு, தங்கச் சிறகுகனளக் ககோண்ட ரநரோை
எழுபத்து மூன்று கனணகளோல் தன் எதிரோளினய {அஸ்வத்தோேனைத்}
[2] இவன் யோகரைத் கதரியவில்னை. துரரோண பர்வம் பகுதி

124ல் பீேன், ேற்கறோரு பிருந்தோரகனைக் ககோல்வதோக
வருகிறது.
அப்ரபோது, தன் ேகனைக் கோக்கவிரும்பிய துரரோணர், நூறு

கனணகளோல் அபிேன்யுனவத் துனளத்தோர். அஸ்வத்தோேன், தன்
தந்னதனயக் கோக்க விரும்பி அறுபது கனணகளோல் அவனைத்
{அபிேன்யுனவத்} துனளத்தோன். இருபத்திரண்டு பல்ைங்களோல் கர்ணன்
அவனைத் துனளத்தோன். பதிைோன்கோல் கிருதவர்ேன் அவனைத்
துனளத்தோன். அது ரபோன்ற ஐம்பது கனணகளோல் பிருஹத்பைன் அவனைத்
துனளத்தோன். சரத்வோைின் ேகைோை கிருபரரோ பத்து கனணகளோல்
துனளத்தோர். எைினும், அபிேன்யு, அவர்கள் ஒவ்கவோனரயும் பத்து {பத்து
பத்து} கனணகளோல் துனளத்தோன்.
ரகோசைத்தின் ஆட்சியோளன் {பிருஹத்பைன்} ஒரு கர்ணியோல்

அபிேன்யுனவ அவைது ேோர்பில் அடித்தோன். எைினும் அபிேன்யுரவோ, தன்
எதிரோளியின் குதினரகள், ககோடிேரம், வில் ேற்றும் ரதரரோட்டினய
வினரவோகப் பூேியில் சோய்த்தோன். இப்படித் தன் ரதனர இைந்த அந்தக்
ரகோசை ஆட்சியோளன் {பிருஹத்பைன்}, குண்டைங்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட அபிேன்யுவின் அைகிய தனைனய அவைது உடைில்
இருந்து துண்டிக்க விரும்பி ஒரு வோனள எடுத்தோன். அப்ரபோது அபிேன்யு,
ரகோசைர்களின் ஆட்சியோளைோை ேன்ைன் பிருஹத்பைைின் ேோர்னப ஒரு
பைேோை கனணயோல் துனளத்தோன். இதைோல் பின்ைவன் {பிருஹத்பைன்}
இதயம் பிளக்கப்பட்டுக் கீ ரை விழுந்தோன். இனதக் கண்டு, அணிவகுப்புப்

பிளக்கப்பட்ட சிறப்புேிக்க ேன்ைர்கள் பத்தோயிரம் ரபர் தப்பி ஓடிைர்.

வோள்கள், விற்கள் ஆகியவற்னறத் தரித்திருந்த அம்ேன்ைர்கள், (ேன்ைன்
துரிரயோதைைின் விருப்பத்திற்கு) ேோறோை {அேங்கைேோை}
வோர்த்னதகனளச் கசோல்ைிக் ககோண்ரட தப்பி ஓடிைர். இப்படிப்
பிருஹத்பைனைக் ககோன்ற சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, ேனைனயப்
ரபோன்ற அடர்த்தியோை தன் கனண ேனையோல் உேது வரர்களோை
ீ அந்தப்
கபரும் வில்ைோளிகனள முடக்கியபடி ரபோரில் திரிந்து ககோண்டிருந்தோன்”

ரதனர இைந்த அபிேன்யு! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 046

Abhimanyu deprived of car! | Drona-Parva-Section-046 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ககௌரவ வரர்கள்

ீ பைனரக் ககோன்ற அபிேன்யு; அபிேன்யுவிடம்
இருந்து துச்சோசைன் ேகனைக் கோத்த அஸ்வத்தோேன்; துரரோணருடன் கர்ணன் கசய்த
ஆரைோசனை; வில், ரதர், வோள், ரகடயம் ஆகியவற்னற இைந்த அபிேன்யு,
ரதர்ச்சக்கரத்துடன் துரரோணரிடம் வினரந்தது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “பல்குைன் ேகன்

{அபிேன்யு}, கர்ணைின் கோனத [1] ேீ ண்டும் ஒரு கர்ணியோல் துனளத்து,
ரேலும் அவனைக் {கர்ணனைக்} ரகோபமூட்டும் வனகயில் ஐம்பது பிற
கனணகளோல் அவனைத் துனளத்தோன். ரோனதயின் ேகனும் {கர்ணனும்}
பதிலுக்குப் பை கனணகளோல் அபிேன்யுனவத் துனளத்தோன். அம்புகளோல்
முழுவதும் ேனறக்கப்பட்ட அபிேன்யு, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ேிக
அைகோகத் கதரிந்தோன். சிைத்தோல் நினறந்த அவன் {அபிேன்யு} கர்ணனைக்
குருதியில் குளிக்க னவத்தோன். கனணகளோல் சினதக்கப்பட்டுக் குருதியோல்
ேனறக்கப்பட்டிருந்த துணிவுேிக்கக் கர்ணனும் ேிகவும் பிரகோசித்தோன்.
கனணகளோல் துனளக்கப்பட்டு, குருதியில் குளித்திருந்த அவ்விரு
சிறப்புேிக்க வரர்களும்,
ீ ேைர்ந்திருக்கும் இரண்டு கின்சுகங்கனள {பைோச
ேரங்கனளப்} ரபோை இருந்தைர்.
[1] முந்னதய பகுதியில் உள்ளனதப் ரபோைரவ இங்கும் அச்சுப்

பினை ஏற்பட்டிருக்க ரவண்டும். இங்ரகயும் கங்குைியில் ரதர்
என்ரற இருக்கிறது. ரவறு ஒரு பதிப்பில் இது, “கர்ணம்” என்று
உள்ளனதப் ரபோன்ரற “Car” என்ரற இருக்கிறது. “ேீ ண்டும் ”
என்ற கசோல் இந்த வரியில் வருவதோல், நோம் இங்ரக இது

“கர்ணைின் கோனதரய” குறிக்கிறது என்று ககோள்கிரறோம்.
பிறகு, சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, ரபோர்க்கனையின் அனைத்து

வனககனளயும் அறிந்தவர்களோை கர்ணைின் துணிச்சல் ேிக்க
ஆரைோசகர்கள் அறுவனர, அவர்களது குதினரகள், ரதரரோட்டி ேற்றும்
ரதர்கள் ஆகியவற்ரறோடு ரசர்த்துக் ககோன்றோன். கபரும் வில்ைோளிகளோை
பிறனரப் கபோறுத்தவனர, அபிேன்யு, பதிலுக்கு அவர்கள்
ஒவ்கவோருவனரயும் பத்து கனணகளோல் அச்சேற்றவனகயில்
துனளத்தோன். அவைது அந்த அருஞ்கசயல் ேிக அற்புதேோைதோகத்
அடுத்ததோக ேகதர்களின் ஆட்சியோளனுனடய ேகனைக் ககோன்ற

அபிேன்யு, ரநரோை ஆறு கனணகளோல் இளனேநினறந்த அஸ்வரகதுனவ
அவைது நோன்கு குதினரகள் ேற்றும் ரதரரோட்டிரயோடு ரசர்த்துக் ககோன்றோன்
[2]. பிறகு, யோனைப் கபோறிக்கப்பட்ட ககோடி ககோண்டவனும், ரபோஜ
இளவரசனுேோை ேோர்த்திகோவதனை {ேோர்த்திகோவதகனை} க்ஷுரப்ரம்
ஒன்றிைோல் ககோன்ற அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, அனைத்துப்
பக்கங்களிலும் தன் கனணகனள இனறத்தபடிரய உரத்த ஆரவோரம்
கசய்தோன். அப்ரபோது துச்சோசைன் ேகன் [3], நோன்கு கனணகளோல்
அபிேன்யுவின் நோன்கு குதினரகனளயும், ஒன்றோல் ரதரரோட்டினயயும்,
பத்து கனணகளோல் அபிேன்யுனவயும் துனளத்தோன். அர்ஜுைன் ேகன்
{அபிேன்யு}, ரவகேோை பத்து கனணகளோல் துச்சோசைன் ேகனைத்
துனளத்து, ரகோபத்தோல் கண்கள் சிவந்து, அவைிடம் உரத்த குரைில், “உன்
தந்னத {துச்சோசைன்} ரபோனரக் னகவிட்டு ரகோனைனயப் ரபோை ஓடிைோர்.
ரபோரிடுவது எவ்வோறு என்பனத நீ அறிந்திருப்பது நன்ரற. எைினும், நீ இன்று
உயிருடன் தப்பேோட்டோய்” என்றோன் {அபிேன்யு}.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “ேகதரதசோதிபதியின் ேகனும்,

இளனேயுள்ளவனுேோை அஸ்வரகதுனவக் குதினரகரளோடும்,
சோரதிரயோடும் ஆறு போணங்களோல் ககோன்று தள்ளிைோன்”
என்று இருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் ரேரை
உள்ள வரிகளில் கங்குைியில் உள்ளனதப் ரபோன்ரற உள்ளது.
[3] இவன் கபயர் துர்ேோசைன் என்று இனணயதளங்களில்

கோணப்படுகின்றது. http://religion. answers. wikia.
com/wiki/Who_is_the_son_of_Dushasana_who_killed_abhimanyu

இனதச் கசோன்ை அபிேன்யு, ககோல்ைன் னகயோல் பளபளப்போக்கப்பட்ட

நோரோசம் {நீண்ட கனண} ஒன்னற, எதிரியின் {துச்சோசைன் ேகன்} ேீ து
ஏவிைோன். துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்} அந்தக் கனணனயத் தன்
கனணகள் மூன்னறக் ககோண்டு அறுத்தோன். அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு},
அஸ்வத்தோேனை விட்டுவிட்டுச் சல்ைியனைத் தோக்கிைோன். அவரைோ
{சல்ைியரைோ} பதிலுக்கு அச்சேற்றவனகயில், கழுகிறகுகள் ககோண்ட
ஒன்பது கனணகளோல் அவனை {அபிேன்யுனவ} ேோர்பில் துனளத்தோன் [4].
இந்த அருஞ்கசயல் ேிக அற்புதேோைதோகத் கதரிந்தது. பிறகு, அர்ஜுைன்
ேகன் {அபிேன்யு}, சல்ைியைின் வில்னை அறுத்து, அவைது போர்ேிைி
ரதரரோட்டிகள் இருவனரயும் ககோன்றோன். ரேலும் அபிேன்யு, முழுவதும்
இரும்போைோை அறுபது கனணகளோல் சல்ைியனையும் துனளத்தோன். அதன்
ரபரில் பின்ைவன் {சல்ைியன்}, குதினரகளற்ற தன் ரதனரவிட்டுவிட்டு
ேற்கறோரு ரதரில் ஏறிைோன்.
[4] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “அர்ஜுைன் ேகன் அந்தத்

துரரோணேகனுனடய {அஸ்வத்தோேைின்} ககோடினய அறுத்துச்
சல்யனை மூன்று போணங்களோல் அடித்தோன். சல்யன்
ரகோபேில்ைோதவன் ரபோைரவ அந்த அபிேன்யுனவக்
கழுகிறகுகள் கட்டிை ஒன்பது போணங்களோல் ேோர்பிைடித்தோன்”
என்றிருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் இஃது இல்னை.
பிறகு அபிேன்யு, ரபோர்வரர்களோை

ீ சத்ருஞ்சயன், சந்திரரகது,
ேகோரேகன் {ரேகரவகன்}, சுவர்ச்சஸ், சூர்யபோசன் ஆகிய ஐவனரக்
ககோன்றோன். பிறகு அவன் சுபைைின் ேகனையும் {சகுைினயயும்}
துனளத்தோன். அபிேன்யுனவ மூன்று கனணகளோல் துனளத்த பின்ைவன்
{சகுைி}, துரிரயோதைைிடம், “நோம் அனைவரும் ரசர்ந்து இவனை
கநோறுக்குரவோம், இல்னைகயைில், தைியோகரவ இவன் நம்
அனைவனரயும் ககோன்றுவிடுவோன். ஓ! ேன்ைோ {துரிரயோதைோ}, துரரோணர்,
கிருபர் ேற்றும் பிறரின் ஆரைோசனைகனளக் ரகட்டு இவனைக் ககோல்லும்
வைி குறித்துச் சிந்திப்போயோக” என்றோன் {சகுைி}.
னவகர்த்தைன் {சூரியன்} ேகைோை கர்ணன், துரரோணரிடம்,

“அபிேன்யு எங்கள் அனைவனரயும் கநோறுக்குகிறோன். அவனைக்
ககோல்லும் வைினய எங்களுக்குச் கசோல்லும்” என்று ரகட்டோன். இப்படிக்
ரகட்கப்பட்டவரும், வைினேேிக்க வில்ைோளியுேோை துரரோணர், அவர்கள்
அனைவரிடமும், “விைிப்புணர்வுடன் அவனைக் கவைித்ததில், உங்களில்
எவரோலும் அந்த இனளஞைிடம் {அபிேன்யுவிடம்} எந்தக் குனறனயயும்

{தவனறயும்} கண்டுபிடிக்க முடிந்ததோ? அவன் {அபிேன்யு} அனைத்துத்

தினசகளிலும் திரிந்து ககோண்டிருக்கிறோன். இருப்பினும், உங்களில்
எவரோலும் அவைிடம் ஒரு சின்ை ஓட்னடனயயோவது கண்டுபிடிக்க
முடிந்ததோ? ேைிதர்களில் சிங்கேோை இந்த அர்ஜுைன் ேகைின்
{அபிேன்யுவின்} கர நளிைத்னதயும், நகர்வு ரவகத்னதயும் போருங்கள்.
அவைது ரதர்த்தடத்தில், வட்டேோக வனளக்கப்பட்ட அவனுனடய வில்னை
ேட்டுரே கோண முடிகிறது, அவ்வளவு வினரவோக அவன் தன் கனணகனளக்
குறிப் போர்க்கிறோன், அவ்வளவு ரவகேோக அவன் அவற்னற ஏவுகிறோன்.
ீ ககோல்பவைோை இந்தச் சுபத்தினரயின் ேகன்
{அபிேன்யு}, தன் கனணகளோல் என் உயிர் மூச்னசரய பீடித்துப் பிரம்ேிக்கச்
கசய்தோலும், உண்னேயில், அவன் என்னை ேைம்நினறயச் கசய்கிறோன்.
ரகோபத்தோல் நினறந்தவர்களோை வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களோல்
ீ கூட,
அவைிடம் எந்தக் குனறனயயும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்னை. எைரவ,
ரபோர்க்களத்தில் திரிந்து ககோண்டிருக்கும் இந்தச் சுபத்தினரயின் ேகன்
{அபிேன்யு}, என்னைப் கபரிதும் ேைம் நினறயச் கசய்கிறோன்.
கோண்டீவதோரிக்கும் {அர்ஜுைனுக்கும்}, ரபோரில் தன் வைினேேிக்கக்
கனணகளோல் அடிவோைத்தின் புள்ளிகள் அனைத்னதயும் நிரப்பிப் கபரும்
கரநளிைத்னத கவளிப்படுத்தும் இவனுக்கும் {அபிேன்யுவுக்கும்} இனடயில்
நோன் எந்த ரவறுபோட்னடயும் கோணவில்னை” என்றோர் {துரரோணர்}.
இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட கர்ணன், அர்ஜுைன் ேகைின்

{அபிேன்யுவின்} கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டுத் துரரோணரிடம் ேீ ண்டும்
ஒருமுனற, “அபிேன்யுவின் கனணகளோல் அதீதேோகப் பீடிக்கப்பட்டிருக்கும்
நோன், (ஒரு ரபோர் வரைோக)
ீ இங்கு நிற்க ரவண்டும் என்பதற்கோகரவ ரபோரில்
நிற்கிரறன். உண்னேயில், கபரும் சக்தி ககோண்ட இவைது கனணகள் ேிக
மூர்க்கேோைனவயோக இருக்கின்றை. கநருப்பின் சக்தினயக் ககோண்ட
இந்தப் பயங்கரேோை கனணகள் என் இதயத்னதப் பைவைப்படுத்துகின்றை”
ீ
என்றோன் {கர்ணன்}.
பிறகு ஆசோன் {துரரோணர்}, புன்ைனகயுடன், கேதுவோகக் கர்ணைிடம்,

“அபிேன்யு இனளஞன், அவன் ஆற்றல் கபரியரத. அவைது கவசரேோ
ஊடுருவப்பட முடியோததோக {பிளக்கப்பட முடியோததோக} இருக்கிறது.
தற்கோப்புக்கோகக் கவசம் அணியும் முனறனய, இவைது தந்னதக்கு
{அர்ஜுைனுக்கு} நோன் புகட்டியிருக்கிரறன். பனக நகரங்கனள அடிபணியச்
கசய்யும் இவன் {அபிேன்யு}, (கவசேணியும்) கேோத்த அறிவியனையும்
{சோத்திரத்னதயும்} நிச்சயேோக அறிந்திருக்கிறோன். எைினும், நன்றோக

ஏவப்படும் கனணகளோல், அவைது வில்னையும், நோண்கயிற்னறயும்,

குதினரகளின் கடிவோளங்கனளயும், குதினரகனளயும், இரண்டு போர்ேிைி
ரதரரோட்டிகனளயும் நீ கவட்டைோம். ஓ! வைினேேிக்க வில்ைோளிரய, ஓ!
ரோனதயின் ேகரை {கர்ணோ}, உன்ைோல் முடியும் என்றோல் நீ இனதச்
கசய்யைோம். (இவ்வைிகளோல்) அவனைப் ரபோரிைிருந்து புறங்கோட்டச் கசய்த
பிறகு {பின்ைோைிருந்து} [5] அவனைத் தோக்கைோம். னகயில் வில்லுடன்
கூடிய அவனைத் ரதவர்களும், அசுரர்களும் ரசர்ந்து வந்தோலும் வழ்த்த
ீ
முடியோது. நீ விரும்பிைோல் அவனைத் ரதனரயும், வில்னையும் இைக்கச்
கசய்வோயோக” என்றோர் {துரரோணர்}.
[5] ரவகறோரு பதிப்பில் “பின்ைோைிருந்து” என்ற வோர்த்னத

ேனறமுகேோக இல்ைோேல் கதளிவோகரவ இருக்கிறது.
ரபோன்ரற உள்ளது.
ஆசோைின் {துரரோணரின்} இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட னவகர்த்தைன்

ேகன் {கர்ணன்}, கபரும் சுறுசுறுப்புடன் {கனணகனள} ஏவிக் ககோண்டிருந்த
அபிேன்யுவின் வில்னை {அவன் போர்க்கோத ரபோது பின்புறத்தில் இருந்து} [6],
தன் கனணகளோல் வினரவோக கவட்டிைோன். ரபோஜ குைத்னதச் ரசர்ந்தவன்
(கிருதவர்ேன்} [7], அவைது குதினரகனளக் ககோன்றோன், கிருபரரோ அவைது
போர்ேிைி ரதரரோட்டிகள் இருவனரக் ககோன்றோர். பிறரரோ, அவன்
{அபிேன்யு} தன் வில்னை இைந்த பிறகு, அவன் ரேல் தங்கள் கனண
ேனைனயப் கபோைிந்தைர்.
[6] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “அந்த ஆசோரியருனடய

வோர்த்னதனயக் ரகட்டு, சூர்யைின் ேகைோை கர்ணன் வினரந்து
கனண கதோடுப்பவனும், ஹஸ்தைோகவமுள்ளவனுேோை
அபிேன்யுவின் வில்னைப் பின்புறத்திைிருந்து அறுத்தோன்”
என்று {ேனறமுகேோக இல்ைோேல்} கதளிவோகரவ உள்ளது.
[7] ரவகறோரு பதிப்பில் இது “துரரோணர்” என்று இருக்கிறது.
ரவகம் ேிக அவசியேோகத் ரதனவப்பட்ட ரநரத்தில், கபரும்

ரவகத்ரதோடு ரபோரிட்ட அந்தப் கபரும் ரதர்வரர்கள்
ீ அறுவரும்,
அவர்கரளோடு தைி ஒருவைோகப் ரபோரோடிக் ககோண்டு, கவைேற்று இருந்த
அந்த இனளஞனை {அபிேன்யுனவத்} தங்கள் கனண ேோரியோல் வினரவோக
ேனறத்தைர். வில்ைற்றவைோக, ரதரற்றவைோக இருப்பினும்,
(ரபோர்வரைோகத்)
ீ தன் கடனேயில் கண்ககோண்ட அைகிய அபிேன்யு, ஒரு
வோனளயும், ஒரு ரகடயத்னதயும் எடுத்துக் ககோண்டு வோைத்தில்

குதித்தோன். அந்த அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு}, கபரும் பைத்னதயும்,
கபரும் சுறுசுறுப்னபயும் கோட்டிக் ககோண்டு, ககௌசிகம் என்று
அனைக்கப்பட்ட நனடனயயும், பிறவற்னறயும் {பிற நனடகனளயும்}
விளக்கிக் ககோண்டு, சிறகு பனடத்த உயிரிைங்களின் இளவரசனை
{கருடனைப்} ரபோை வோைத்தில் மூர்க்கேோகத் திரிந்தோன் [8].
[8] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரிகள், “வில்ைற்றவனும்,

ரதரிைந்தவனுேோை அந்த அபிேன்யு, தைக்குரிய தர்ேத்னதப்
போதுகோப்பவைோகக் கத்தினயயும், ரகடகத்னதயும் னகயில்
ககோண்டு ேிக்கக் கோந்தியுடன் ஆகோயத்தில் கிளம்பிைோன்.
அந்த அர்ஜுைகுேோரன் சர்வரதோபத்ரம் {ககௌசிகம் என்பது
மூைம்} முதைோை ேோர்க்கங்களோலும், ைோகவத்திைோலும்,
பைத்திைோலும் ஆகோயத்தில் கருடன் ரபோை ேிக ரவகேோகச்
சஞ்சோரம் கசய்தோன்” என்று இருக்கிறது.
அபிேன்யுவின் {சிறு} தோேதத்னத எதிர்போர்த்துக் கோத்திருந்த அந்த

வைினேேிக்க வில்ைோளிகள், “னகயில் வோரளோடு என் ேீ து இவன் போயப்
ரபோகிறோன்” என்ற எண்ணத்ரதோடு, தங்கள் போர்னவனய ரேரை
கசலுத்தியபடிரய, அந்தப் ரபோரில் அவனைத் துனளக்கத் கதோடங்கிைர்.
வைினேயும், சக்தியும் ககோண்டவரும், எதிரிகனள கவல்பவருேோை

துரரோணர் ஒரு கூரிய கனணனயக் ககோண்டு ரத்திைங்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த அபிேன்யுவின் வோள் னகப்பிடினய வினரவோக
அறுத்தோர். ரோனதயின் ேகைோை கர்ணன், கூரிய கனணகளோல் அவைது
அற்புத ரகடயத்னத அறுத்தோன். இப்படித் தன் வோனளயும் ரகடயத்னதயும்
இைந்த அவன், பைேோை உடல் உறுப்புகளுடரை ஆகோயத்தில் இருந்து கீ ரை
பூேிக்கு வந்தோன். பிறகு ஒரு ரதர்ச்சக்கரத்னத எடுத்துக் ககோண்ட அவன்
{அபிேன்யு}, ரகோபத்துடன் துரரோணனர எதிர்த்து வினரந்தோன்.
ரதர்ச்சக்கரங்களில் உள்ள புழுதியோல் பிரகோசித்த உடலுடன், உயர்த்தப்பட்ட
தன் கரங்களில் ரதர்ச்சக்கரத்னதப் பிடித்துக் ககோண்டு, (சக்கரத்துன் கூடிய)
வோசுரதவனைப் ரபோைரவ ேிக அைகோகத் கதரிந்த அந்த அபிேன்யு, சிறிது
ரநரத்திரைரய அந்தப் ரபோரில் பயங்கர மூர்க்கேோக ேோறிைோன். (அவைது
கோயங்களில் இருந்து) வடிந்த குருதியோல் நனைந்த தன் ஆனடகளுடன்,
சுருக்கேற்ற புருவங்களுடன், சிங்க முைக்கம் முைங்கியவனும், அளவிைோ
சக்தி ககோண்டவனுேோை தனைவன் அபிேன்யு, அந்தப் ரபோர்க்களத்தில்

அந்த ேன்ைர்களுக்கு ேத்தியில் ேிகப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்” {என்றோன்


அதர்ேேோகக் ககோல்ைப்பட்ட வரீ அபிேன்யு!

Valiant Abhimanyu was slained unrighteously! | Drona-Parva-Section-047 |
பதிவின் சுருக்கம்: அபிேன்யு ககோண்டிருந்த சக்கரம் உனடக்கப்பட்டது; கதோயுதத்துடன்

ரபோரோடிய அபிேன்யு; அஸ்வத்தோேைின் குதினரகனளயும், ரதரரோட்டிகனளயும்
ககோன்ற அபிேன்யு; சகுைியின் ேகன் கோளிரகயனைக் ககோன்ற அபிேன்யு; துச்சோசைன்
ேகைின் ரதனர கநோறுக்கி குதினரகனளக் ககோன்ற அபிேன்யு; அபிேன்யுவுக்கும்,
துச்சோசைன் ேகனுக்கும் இனடயில் நனடகபற்ற கதோயுத்தம்; கனளத்துப் ரபோயிருந்த
அபிேன்யுனவக் ககோன்ற துச்சோசைன் ேகன்; அநீதினய உணர்த்திய அசரீரி; பனடனயத்
தூண்டிய யுதிஷ்டிரன்…
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "விஷ்ணுவின்

தங்னகக்கு {சுபத்தினரக்கு} ேகிழ்ச்சினய அளிப்பவனும், விஷ்ணுவின்
ஆயுதங்கனளத் தரித்துக் ககோண்டவனுேோை {விஷ்ணுவின் ஆயுதேோை
சக்கரத்னதப் ரபோன்று, ரதர்ச்சக்கரத்னத ஆயுதேோகக் ககோண்டவனுேோை}
அந்த அதிரதன் {கபரும் ரதர் வரன்
ீ அபிேன்யு}, ரபோர்க்களத்தில் ேிக
அைகோகத் கதரிந்தோன், ரேலும் அவன் இரண்டோவது ஜைோர்த்தைனை
{கிருஷ்ணனைப்} ரபோைரவ கதரிந்தோன். ேயிர் நுைிகள் கோற்றில் ஆட, அந்த
உயர்ந்த ஆயுதத்னதக் {ரதர்ச்சக்கரத்னதக்} னகயில் உயர்த்தியபடி இருந்த
அவைது {அபிேன்யுவின்} உடல், ரதவர்கரள கூடப் போர்க்க முடியோததோக
{பிரகோசேோக} இருந்தது. னகயில் சக்கரத்துடன் கூடிய அவனைக் கண்ட
ேன்ைர்கள், கவனையோல் நினறந்து அந்தச் சக்கரத்னத நூறு துண்டுகளோக
கவட்டிப் ரபோட்டைர் [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "கோற்றிைோல் அனைக்கப்பட்ட

நுைிேயிருள்ளதும், னகயில் எடுக்கப்பட்ட சிறந்த
சக்ரோயுதத்னதயுனடயதும், ரதவர்களோரையும் போர்க்க

முடியோததுேோை அந்த அபிேன்யுவின் சரீரத்னத அரசர்கள்

போர்த்து, "பல்குை குேோரன், னகயிைிருந்து இந்தச் சக்கரத்னத
எறிவோைோகில், அம்ேோைோை விஷ்ணுவினுனடய
வரதோைத்திைோரை விஷ்ணுசக்ரம் ரபோைரவ விழும்" என்று
ேிகவும் ேைக்கைக்கமுற்றவர்களோகி அந்தச் சக்ரோயுதத்னதப்
பைவோறு துண்டோடிைோர்கள்" என்று இருக்கிறது.
பிறகு, கபரும் ரதர்வரைோை

ீ அந்த அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு},
வைினேேிக்கக் கதோயுதம் ஒன்னற எடுத்துக் ககோண்டோன். எதிரிகளோல், தன்
வில், ரதர், வோள் ஆகியவற்னற இைந்து, அவர்களோரைரய தைது
சக்கரத்னதயும் இைந்தவைோை வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட
அபிேன்யு (னகயில் கதோயுதத்துடன்) அஸ்வத்தோேனை ரநோக்கி
வினரந்தோன்.
சுடர்ேிக்க வஜ்ரத்னதப் ரபோன்று கதரிந்த அந்த உயர்த்தப்பட்ட

கதோயுதத்னதக் கண்ட ேைிதர்களில் புைியோை அஸ்வத்தோேன், தன் ரதரில்
இருந்து ரவகேோக இறங்கி, (அபிேன்யுனவத் தவிர்ப்பதற்கோக) மூன்று
(நீண்ட) எட்டுகனள {நனட அடிகனள} னவத்தோன். அஸ்வத்தோேைின்
குதினரகனளயும், போர்ேிைி ரதரரோட்டிகள் இருவனரயும் அந்தக்
கதோயுதத்தோல் ககோன்ற சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, எங்கும்
கனணகளோல் துனளக்கப்பட்டு, ஒரு முள்ளம்பன்றினயப் ரபோைக்
கோட்சியளித்தோன். பிறகு அந்த வரன்
ீ {அபிேன்யு}, சுபைைின் ேகைோை
கோளிரகயனை பூேியில் அழுத்தி {ககோன்று}, அவனைப் பின்கதோடர்ந்து வந்த
எழுபத்ரதழு கோந்தோர வரர்கனளயும்
ீ ககோன்றோன். அடுத்ததோக அவன்
{அபிேன்யு}, பிரம்ே வசோதீய குைத்னதச் ரசர்ந்த பத்து ரதர்வரர்கனளயும்,
ீ
அதன் பிறகு பத்து கபரிய யோனைகனளயும் ககோன்றோன்.
அடுத்ததோகத் துச்சோசைன் ேகைின் ரதனர ரநோக்கிச் கசன்ற அவன்

{அபிேன்யு}, அவைது ரதனர கநோறுக்கி, குதினரகனளயும் பூேியில்
நசுக்கிைோன். பிறகு, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, துச்சோசைைின் அந்த
கவல்ைப்பட முடியோத ேகன், ஒரு கதோயுதத்னத எடுத்துக் ககோண்டு
அபிேன்யுனவ ரநோக்கி "நில், நில்" என்று கசோல்ைிக் ககோண்ரட வினரந்தோன்.
சரகோதரர்களோை அந்த வரர்கள்
ீ இருவரும் உயர்த்தப்பட்ட
கதோயுதங்களுடன், பைங்கோைத்தின் முக்கண்ணனையும்
(ேகோரதவனையும்), (அசுரன்) அந்தகனையும் ரபோை, ஒருவனரகயோருவர்
ககோல்ை விரும்பி ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்டைர். எதிரிகனளத்
தண்டிப்ரபோரோை அவ்விருவரும், தங்கள் கதோயுத நுைிகளோல்

ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்டு, இந்திரனை ேகிழ்விக்க எழுப்பட்ட

இரண்டு ககோடிேரங்கள் விழுவனதப் ரபோைப் பூேியில் விழுந்தைர்.
குருக்களின் புகனை ரேம்படுத்துபவைோை அந்தத் துச்சோசைன் ேகன்,

முதைில் எழுந்து, எழும்பும் நினையில் இருந்த அபிேன்யுவின்
உச்சந்தனையில் தன் கதோயுதத்தோல் அடித்தோன். அந்த அடியின் பைத்தோல்
நினை குனைந்ததோலும், இதுவனர அவன் அனடந்திருந்த கனளப்பிைோலும்,
பனகவரின் பனடயிைனரக் ககோல்லும் அந்தச் சுபத்தினரயின் ேகன்
{அபிேன்யு}, தன் உணர்வுகனள இைந்து பூேியில் விழுந்தோன். தடோகத்தில்
உள்ள தோேனரத் தண்டுகனள யோனைகயோன்று கைங்கடிப்பது ரபோை,
கேோத்த பனடனயயும் கைங்கடித்த ஒருவன் {அபிேன்யு}, இப்படிரய, அந்தப்
ரபோரில் பைரோல் ககோல்ைப்பட்டோன். ககோல்ைப்பட்டுக் களத்தில் கிடந்த
அந்த வரீ அபிேன்யு, ரவடர்களோல் ககோல்ைப்பட்ட கோட்டு யோனைனயப்
ரபோைத் கதரிந்தோன். பிறகு, உேது துருப்பிைர் விழுந்த அந்த வரனை
ீ
{அபிேன்யுனவச்} சூழ்ந்து ககோண்டைர்.
ரகோனட கோைத்தில் முழுக் கோட்னடயும் எரித்துவிட்டுத் கவப்பம்

தணிந்த கநருப்னபப் ரபோைரவோ, ேனையின் முகடுகனள கநோறுக்கிவிட்டுச்
சீற்றம் தணிந்த புயனைப் ரபோைரவோ, போரதப் பனடனய கவப்பத்தோல்
எரித்துவிட்டு, ரேற்கு ேனைகனள {அஸ்த ேனைனய} அனடந்திருக்கும்
சூரியனைப் ரபோைரவோ, ரோகுவோல் விழுங்கப்பட்ட ரசோேனை {சந்திரனைப்}
ரபோைரவோ, நீர் வற்றிப் ரபோை கபருங்கடனைப் ரபோைரவோ அவன்
{அபிேன்யு} கதரிந்தோன். முழு நிைவின் கோந்தியுடன் கூடிய முகத்னதக்
ககோண்டவனும், அண்டங்கோக்னகயின் இறகுகனளப் ரபோன்ற கருப்புநிற
இனே ேயிர்களின் வினளவோல் அைகிய கண்கனளக் ககோண்டவனுேோை
அபிேன்யு, கவறுந்தனரயில் விழுந்து கிடப்பனதக் கண்ட உேது பனடயின்
வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ கபரும் ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்தைர். ரேலும்
அவர்கள் ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் சிங்க முைக்கம் முைங்கிைர். உண்னேயில், ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, போண்டவ வரர்களின்
ீ கண்களில் கண்ண ீர் கபருகி
வைிந்த அரத ரவனளயில், உேது துருப்பிைர் ேகிழ்ச்சிப் பரவசத்தில்
தினளந்தைர்.
ஆகோயத்தில் இருந்து விழுந்த நிைனவப் ரபோைக் களத்தில் கிடக்கும்

வரீ அபிேன்யுனவக் கண்ட பல்ரவறு உயிரைங்கள், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ஆகோயத்தில் இருந்தபடிரய, “ஐரயோ, இவன் {அபிேன்யு}
தைி ஒருவைோகப் ரபோரிடுனகயில், துரரோணரோலும், கர்ணைோலும்
தனைனே தோங்கப்பட்ட தோர்தரோஷ்டிரப் பனடயின் வைினேேிக்கத்

ீ அறுவரோல் ககோல்ைப்பட்டுக் களத்தில் கிடக்கிறோரை. நோங்கள்
கோணும் இந்தச் கசயல் அநீதியோைரத {அறேன்று}” என்றை. அவ்வரன்
ீ
ககோல்ைப்பட்டதும், நட்சத்திரங்கள் சிதறிக் கிடக்கும் ஆகோயம் நிைவுடன்
இருப்பனதப் ரபோைப் பூேியோைது ேிகப் பிரகோசேோக இருந்தது.
உண்னேயில், பூேியோைது இரத்த அனைகளோல் ேனறக்கப்பட்டுத் தங்கச்
சிறகுகள் ககோண்ட கனணகளோல் விரவி கிடந்தது.
குண்டைங்களோலும், கபரும் ேதிப்புேிக்கப் பல்ரவறு

தனைப்போனககளோலும் அைங்கரிக்கப்பட்ட வரர்களின்
ீ அைகிய தனைகள்,
ககோடிகள், சோேரங்கள், அைகிய விரிப்புகள், ரத்திைங்கள் கபோறிக்கப்பட்ட
கபரும் திறன்வோய்ந்த ஆயுதங்கள், ரதர்கள், குதினரகள், ேைிதர்கள் ேற்றும்
யோனைகளின் பிரகோசேோை ஆபரணங்கள், சட்னடயுரிந்த போம்புகனளப்
ரபோைத் கதரிந்தனவயும், நன்கு கடிைேோக்கப்பட்டனவயுேோை கூரிய
வோள்கள், விற்கள், உனடந்த ஈட்டிகள், ரிஷ்டிகள், ரவல்கள், கம்பைங்கள்
ேற்றும் பல்ரவறு ஆயுதங்களோல் பரவிக் கிடந்த அவள் {பூேி} அைகிய
வடிவத்னத ஏற்றோள்.
சுபத்தினரயின் ேகைோல் வழ்த்தப்பட்டு,

ீ உயினரயிைந்ரதோ,
உயினரயிைக்கும் தருவோயிரைோ தங்கள் சோரதிகளுடன் இரத்தத்தில் புரண்டு
கிடந்த குதினரகளின் வினளவோகப் பை இடங்களில் பூேி கடக்க
முடியோததோக இருந்தது. கவசங்கள், ஆயுதங்கள் ேற்றும் ககோடிேரங்கள்
தரித்தனவயும், ேனைகனளப் ரபோன்றனவயுேோை யோனைகள், இரும்பு
அங்குசங்களோலும், கனணகளோலும் கநோறுக்கப்பட்டுக் கிடக்க, குதினரகள்,
ரதரரோட்டிகள், ரதர்வரர்கள்
ீ ஆகிரயோனர இைந்த சிறந்த ரதர்கள்,
யோனைகளோல் நசுக்கப்பட்டுப் பரவிக் கிடக்க, பூேியோைது கைக்கப்பட்ட
தடோகங்கனளப் ரபோைத் கதரிய, பல்ரவறு ஆயுதங்கனளத் தரித்த கபரும்
எண்ணிக்னகயிைோை கோைோட்பனட வரர்கள்
ீ தனரயில் இறந்து கிடக்க,
அந்தப் ரபோர்க்களேோைது பயங்கரத் ரதோற்றத்னத ஏற்று, ேருண்ரடோரின்
இதயங்களில் அச்சத்னத ஏற்படுத்தியது. சூரியனைப் ரபோன்ரறோ, நிைனவப்
ரபோன்ரறோ பிரகோசேோை அபிேன்யு தனரயில் கிடப்பனதக் கண்ட உேது
துருப்புகள் ேகிழ்ச்சிப் பரவசத்தில் தினளத்தை, அரத ரவனளயில்
போண்டவர்கள் துயரோல் நினறந்தைர்.
போைகரை ஆை இளனே நினறந்த அபிேன்யு வழ்ந்த

ீ ரபோது, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத
போண்டவப் பனடயணிகள் தப்பி ஓடிை. சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}
வழ்ந்ததும்
ீ பிளந்து ஓடிய தன் பனடனயக் கண்ட யுதிஷ்டிரன், துணிவுேிக்கத்

தன் வரர்களிடம்,
ீ “ரபோரில் பின்வோங்கோது உயினர இைந்த வரீ அபிேன்யு
நிச்சயம் கசோர்க்கத்னதரய அனடந்திருக்கிறோன். எைரவ நில்லுங்கள்,
அஞ்சோதீர், நோம் நம் எதிரிகனள வழ்த்துரவோம்”
ீ என்றோன் {யுதிஷ்டிரன்}.
கபரும் சக்தியும், கபரும் கோந்தியும் ககோண்டவனும், வரர்களில்

ீ
முதன்னேயோைவனும், நீதிேோனுேோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், துயரில்
இருந்த தன் வரர்களிடம்
ீ இந்த வோர்த்னதகனளச் கசோல்ைி அவர்களது
தினகப்னப அகற்ற முயன்றோன். ேன்ைன் {யுதிஷ்டிரன் கதோடர்ந்தோன்},
“ரபோரில் கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புகளுக்கு ஒப்போை பனக இளவரசர்கனள
முதைில் ககோன்று, அதன் பிறரக அர்ஜுைன் ேகன் {அபிேன்யு} தன் உயினர
விட்டோன். ரகோசை ேன்ைைின் பத்தோயிரம் வரர்கனளக்
ீ ககோன்றவனும்,
கிருஷ்ணனைரயோ, அர்ஜுைனைரயோ ரபோன்றவனுேோை அபிேன்யு
நிச்சயம் இந்திரைின் உைகத்திற்குச் கசன்றிருப்போன். ரதர்கள், குதினரகள்,
ேைிதர்கள், யோனைகனள ஆயிரக்கணக்கில் ககோன்ற அவன் {அபிேன்யு},
தோன் கசய்ததில் ேைம் நினறயரவயில்னை. எைரவ, அவனைப் ரபோைரவ
புண்ணியேிக்கச் கசயல்கனள நோம் கசய்ய ரவண்டுரேயன்றி, நிச்சயம்
அவனுக்கோக வருந்தக் கூடோது. நீதிேோன்களின் பிரகோசேோக
உைகங்களுக்கும், புண்ணியச் கசயல்களோல் ேைிதர்கள் அனடயும்
உைகங்களுக்குரே அவன் கசன்றிருக்கிறோன்” என்றோன் {யுதிஷ்டிரன்}”

பயங்கரப் ரபோர்க்களம்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 048

Terrible Battlefield! | Drona-Parva-Section-048 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அபிேன்யு இறந்ததும் பனடகள் போசனறக்குத் திரும்பியது;

ரபோர்க்களத்தின் வர்ணனை...
கசோன்ைோன், "அவர்களின்
{போண்டவர்களின்} முதன்னேயோை
வரர்களில்
ீ ஒருவனை {அபிேன்யுனவ}
இப்படிக் ககோன்ற பிறகு, அவர்களின்
கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டிருந்த
நோங்கள், குருதியில் நனைந்தபடிரய
ேோனை ரவனளயில் எங்கள் போசனறக்குத் திரும்பிரைோம். எதிரியோல்
உறுதியோக கவறித்துப் போர்க்கப்பட்ட நோங்கள், ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, கடும் இைப்னப அனடந்து, கிட்டத்தட்ட நினைவுகனள
இைக்கும் தருவோயில் ரபோர்க்களத்னதவிட்டு கேல்ை கவளிரயறிரைோம்.
அப்ரபோது பகலுக்கும் இரவுக்கும் இனடப்பட்ட அற்புதேோை ரநரமும் வந்தது.
நரிகளின் அேங்கைேோை ஊனளகனளயும் நோங்கள் ரகட்ரடோம்.
ரேற்கு ேனைகனள {அஸ்த ேனைனய} அனடந்த சூரியன், தோேனர

இதழ்கனளப் ரபோன்ற கவளிர் சிவப்பு நிறத்தில் கீ ரை அடிவோைத்தில் மூழ்கிக்
ககோண்டிருந்தோன். அவன் {சூரியன்}, எங்கள் வோள்கள், கனணகள், ரிஷ்டிகள்,
ரதரின் வரூதங்கள், ரகடயங்கள் ேற்றும் ஆபரணங்களில் இருந்த
கோந்தினயயும் தன்ரைோடு எடுத்துச் கசன்றுவிட்டோன். ஆகோயத்னதயும்,
பூேினயயும் ஒரர நிறம் ககோள்ளச் கசய்த சூரியன் தைக்குப் பிடித்தேோை
கநருப்பின் வடிவத்னத ஏற்றோன் {அக்ைி ஸ்வரூபேோை சரீரத்னத
அனடந்தோன்}.
தங்கள் முதுகில் இருந்த ககோடிேரங்கள், அங்குசங்கள் ேற்றும்

போகர்கள் விழுந்து கிடக்க, இடியோல் பிளக்கப்பட்ட ரேகமுடி ககோண்ட
ேனைமுகடுகனளப் ரபோை, உயினர இைந்து கிடந்த எண்ணற்ற
யோனைகளின் அனசவற்ற உடல்கள் ரபோர்களகேங்கும் பரவிக் கிடந்தை.
தங்கள் வரர்கள்,
ீ ரதரரோட்டிகள், ஆபரணங்கள், குதினரகள், ககோடிேரங்கள்,
ககோடிகள் ஆகியனவ நசுங்கி, உனடந்து, கிைிந்து ரபோய்த் துண்டுகளோக
கநோறுங்கிக் கிடக்கும் கபருந்ரதர்களுடன் பூேியோைது அைகோகத் கதரிந்தது.

ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் கபருந்ரதர்கள், எதிரியின்

கனணகளோல் தங்கள் உயிர்கனள இைந்த உயிரிைங்கனளப் ரபோைத்
கதரிந்தை.
வினையுயர்ந்த கபோறிகள் ேற்றும் பல்ரவறு விதங்களிைோை

விரிப்புகளுடன் கூடிய கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை குதினரகள் ேற்றும்
சோரதிகள் தங்கள் கண்கள், பற்கள், நரம்புகள், கண்கள் ஆகியை தங்கள்
இடங்களில் இருந்து பிதுங்கி உயிரற்றுக் கிடந்ததோல் அந்தப் ரபோர்க்களம்
ககோடூரேோை பயங்கரத் தன்னேனய அனடந்தது. வினையுயர்ந்த
கவசங்கள், ஆபரணங்கள், ஆனடகள், ஆயுதங்கள் ஆகியவற்றோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த உயிரிைந்த ேைிதர்கள், வினையுயர்ந்த
படுக்னககள் ேற்றும் விரிப்புகளுக்குத் தோங்கள் தகுந்ரதோகரைினும்,
ககோல்ைப்பட்ட குதினரகள், யோனைகள் ேற்றும் உனடந்த ரதர்களுடன்
முற்றிலும் ஆதரவற்ரறோரோக கவறுந்தனரயில் கிடந்தைர்.
அந்தப் ரபோர்க்களத்தில் நோய்கள், நரிகள், கோக்னககள், ககோக்குகள்,

ஊனுண்ணும் பிற பறனவகள், ஓநோய்கள், கழுனதப்புைிகள்,
அண்டங்கோக்னககள், உணனவக் குடிக்கும் பிற உயிரிைங்கள், பல்ரவறு
இைங்கனளச் ரசர்ந்த அனைத்து ரோட்சசர்கள், கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை
பிசோசங்கள் ஆகியை, பிணங்களின் ரதோனைக் கிைித்து, அவற்றின்
ககோழுப்னபயும், இரத்தத்னதயும், ேஜ்னஜனயயும் குடித்து, அவற்றின்
இனறச்சினய உண்ணத் கதோடங்கிை. ரேலும் அனவ, அழுகிய பிணங்களின்
சுரப்புகனள உறிஞ்சத் கதோடங்கும் அரத ரவனளயில், ஆயிரக்கணக்கோை
சடைங்கனள இழுத்துச் கசன்ற ரோட்சசர்கள் ககோடூரேோகச் சிரித்துக்
ககோண்ரட உரக்கப் போடிைர்.
முதன்னேயோை ரதர்வரர்களோல்,
ீ னவதரண ீனயப் ரபோைக்
கடப்பதற்குக் கடிைேோை பயங்கர நதிகயோன்று அங்ரக உண்டோக்கப்பட்டது.
அதன் நீர் (விழுந்த உயிரிைங்களின்) குருதியோல் அனேந்தது. ரதர்கள் அதன்
கதப்பங்களோகிை, யோனைகள் அதன் போனறகளோகிை, ேைிதர்களின்
தனைகள் அதன் சிறு கற்களோகிை. (ககோல்ைப்பட்ட குதினரகள், யோனைகள்,
ேைிதர்கள் ஆகிரயோரின்) சனதகள் அதன் ரசறோைது. பல்ரவறு
விதங்களிைோை வினையுயர்ந்த ஆயுதங்கள் (அந்த ஆற்றில் ேிதக்கரவோ,
அதன் கனரகளில் கிடக்கரவோ கசய்யும்) ேைர் ேோனைகளோகிை.
இறந்ரதோரின் உைங்கங்களுக்கு உயிரிைங்கனள இழுத்துச் கசல்லும் அந்தப்
பயங்கர ஆறோைது ரபோர்க்களத்தின் நடுவில் மூர்க்கேோகப் போய்ந்து
ககோண்டிருந்தது.

கவறுப்பூட்டும் பயங்கரத் ரதோற்றங்கனளக் ககோண்ட கபரும்

எண்ணிக்னகயிைோை பிசோசங்கள், அந்த ஓனடயில் குடித்தும், உண்டும்
ேகிழ்ந்தை. அரத உணனவ உண்ட நோய்கள், நரிகள் ேற்றும் ஊனுண்ணும்
பறனவகள் ஆகியை, {ேற்ற} உயிரிைங்களின் அச்சத்னதத் தூண்டும்
வனகயில் தங்கள் கபரும் களியோட்டத்னத அங்ரக நிகழ்த்திை.
ேைிதச் சடைங்கள் எழுந்து நடைேோடத் கதோடங்கும் இடமும்,

யேனுனடய ஆட்சிப்பகுதினயப் கபருகச் கசய்வதும், இப்படிப்
பயங்கரேோகக் கோட்சயளிப்பதுேோை அந்தப் ரபோர்க்களத்னத கவறித்துப்
போர்த்தப் ரபோர்வரர்கள்,
ீ வினையுயர்ந்த தன் ஆபரணங்கள் சிதறிக்கிடக்க,
கதளிந்த கநய்யோல் ரேலும் நனைக்கப்படோத பீடத்தில் உள்ள ரவள்வி
கநருப்னபப் ரபோைக் களத்தில் கிடப்பவனும், சக்ரனுக்கு ஒப்போைவனும்,
ீ அபிேன்யுனவக் கண்டவோரற அனதவிட்டு
{ரபோர்க்களத்னதவிட்டு} கேதுவோக கவளிரயறிைர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.
பதிமூன்றோம் நோள் ரபோர் முற்றும்

யுதிஷ்டிரைின் புைம்பல்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 049

The lamentation of Yudhishthira! | Drona-Parva-Section-049 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அபிேன்யு இறந்ததும் ரபோர்க்களத்னத விட்டு அகன்ற வரர்கள்

ீ
யுதிஷ்டிரனைச் சூழ்ந்து அேர்தல்; யுதிஷ்டிரைின் புைம்பல்…
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "ரதர்ப்பனடகளின்

தனைவனும், சுபத்தினரயின் ேகனுேோை அந்த வரன்
ீ {அபிேன்யு}
ககோல்ைப்பட்ட பிறகு, போண்டவ வரர்கள்
ீ தங்கள் ரதர்கனள விட்டு, தங்கள்
கவசங்கனளக் கனளந்து, தங்கள் விற்கனள ஒருபுறேோக வசிவிட்டு
ீ ேன்ைன்
யுதிஷ்டிரனைச் சூழ்ந்து அேர்ந்தைர். (இறந்து ரபோை) அபிேன்யுவின் ேீ து
தங்கள் இதயங்கனள நினைக்கச் கசய்து, தங்கள் ரசோகத்னதரய அவர்கள்
சிந்தித்துக் ககோண்டிருந்தைர்.
உண்னேயில், தன் தம்பியின் {அர்ஜுைைின்} வரேகைோை

ீ
வைினேேிக்கத் ரதர்வரன்
ீ அபிேன்யுவின் வழ்ச்சியோல்
ீ ரசோகத்தோல்
நிரம்பிய ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், (இப்படிப்பட்ட) புைம்பல்களிரைரய
ஈடுபட்டோன்: “ஐரயோ, என் நைனை அனடய விரும்பிய அபிேன்யு, பனட
வரர்களோல்
ீ நினறந்ததும், துரரோணரோல் அனேக்கப்பட்டதுேோை அந்த
வியூகத்னதப் பிளந்தோரை. கபரும் துணிவுள்ளவர்களும், ஆயுதங்களில்
சோதித்தவர்களும், ரபோரில் எளிதோக கவல்ைப்பட முடியோதவர்களும்,
ரபோரில் அவனுடன் {அபிேன்யுவுடன்} ரேோதியவர்களுேோை வைினேேிக்க
வில்ைோளிகள் முறியடிக்கப்பட்டு, புறமுதுகிடச் கசய்யப்பட்டைரர.
கருனணயற்ற நம் எதிரியோை துச்சோைனுடன் ரபோரில் ரேோதிய அவன்

{அபிேன்யு}, அந்த வரைின்

ீ {துச்சோசைைின்} புைன்கனள இைக்கச் கசய்து
{ேயக்கேனடயச் கசய்து}, களத்தில் இருந்ரத அவனை ஓடச் கசய்தோரை.
ஐரயோ, அர்ஜுைைின் வரேகன்

ீ {அபிேன்யு}, துரரோணப் பனட எனும்
பரந்த கடனைக் கடந்த பிறகு, துச்சோசைன் ேகனுடன் ரேோதி யேைின்
வசிப்பிடத்திற்கு விருந்திைைோகச் கசன்றுவிட்டோரை. அபிேன்யு
ககோல்ைப்பட்ட பிறகு, அர்ஜுைன் ேீ தும், தைக்குப் பிடித்த ேகனை இைந்த
அருளப்பட்ட சுபத்தினர ேீ தும் நோன் எவ்வோறு என் கண்கனளச்
கசலுத்துரவன். கபோருளற்ற {முட்டோள் தைேோை}, ஒத்தினசவற்ற,
முனறயற்ற எந்த வோர்த்னதகனள நோம் இன்று ரிேிரகசைிடமும்
{கிருஷ்ணைிடமும்}, தைஞ்சயைிடமும் {அர்ஜுைைிடமும்} கசோல்ைப்
ரபோகிரறோம்? நன்னேனய அனடய விரும்பியும், கவற்றினய எதிர்போர்த்தும்
சுபத்தினரக்கும், ரகசவனுக்கும், அர்ஜுைனுக்கும் நோரை இந்தப் கபரும்
தீங்னகச் கசய்துவிட்ரடரை.
ரபரோனச ககோண்ட ஒருவன், தைது தவறுகனள ஒருரபோதும்

கோணேோட்டோன். ரதனைச் ரசகரிப்ரபோர் தங்களுக்கு முன் இருக்கும்
வழ்ச்சினய
ீ {கபரும் பள்ளத்னதக்} கோண்பதில்னை; நோனும் அவர்கனளப்
ரபோைரவ இருக்கிரறன். எவன் போைகரைோ, எவனுக்கு (நல்ை) உணவு,
வோகைங்கள், படுக்னககள், ஆபரணங்கள் ககோடுக்கப்பட்டிருக்க
ரவண்டுரேோ, அவனைரய நம் பனடயின் முன்ைினையில் நிறுத்திரைோரே.
இளம் வயதுனடயவனும், ரபோரில் ரதர்ச்சி அனடயோதவனுேோை ஒரு
போைகனுக்குப் கபரும் ஆபத்தோை இது ரபோன்ற ஒரு சூைைில் நன்னே எப்படி
வினளயும்? தன் தனைவைின் ஏவனைச் கசய்ய ேறுக்கோேல், திறனேயில்
{ேைவுறுதியில்} கசருக்குனடய ஒரு குதினரனயப் ரபோை, அவன்
{அபிேன்யு} தன்னைரய தியோகம் கசய்து ககோண்டோரை.
ஐரயோ, ரகோபத்தோல் நினறந்திருக்கும் அர்ஜுைைின் ரசோகப்

போர்னவயில் கவடித்து, நோமும் இன்று கவறுந்தனரயில் நம்னேக் கிடத்திக்
ககோள்ளப் ரபோகிரறோம். பரந்தேைம், நுண்ணறிவு, பணிவு, ேன்ைிக்கும்
தன்னே {கபோறுனே}, அைகு, வைினே, நன்கு வளர்க்கப்பட்ட அைகிய
அங்கங்கள், உயர்ந்ரதோரிடம் ேரியோனத, வரம்,
ீ அன்பு, உண்னேயில்
அர்ப்பணிப்பு, ேகத்தோை சோதனைகள் ஆகியவற்னறக் ககோண்ட
தைஞ்சயைின் {அர்ஜுைைின்} அருஞ்கசயல்களுக்கோகத் ரதவர்கரள கூட
அவனைப் புகழ்கின்றைர். அந்த வரன்
ீ {அர்ஜுைன்}, இந்திரைின் எதிரிகளும்,
ஹிரண்யபுரத்னதத் தங்கள் வசிப்பிடேோகக் ககோண்டவர்களுேோை
நிவோதகவசர்கனளயும், கோைரகயர்கனளயும் ககோன்றோன்.

கண்ணினேக்கும் ரநரத்திற்குள் அவன் {அர்ஜுைன்}, கபௌரைோேர்கனளயும்

அவர்கனளப் பின்கதோடர்ந்து வந்ரதோனரயும் ககோன்றோன். கபரும்
வைினேனயக் ககோண்ட அவன் {அர்ஜுைன்}, புகைிடம் ரகட்பவர்களோை
தீரோச் சிைமுனடய எதிரிகளுக்கும் புகைிடத்னத அளிப்பவன் ஆவோன் [1].
ஐரயோ, அப்படிப்பட்ட ஒருவைின் ேகனை {அபிேன்யுனவ} இன்று நம்ேோல்
ஆபத்தில் இருந்து கோக்க முடியவில்னைரய.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “அபயத்னத விரும்பும்

எதிரிக்கும் அபயத்னதக் ககோடுப்பவன்” என்று இருக்கிறது.
தோர்தரோஷ்டிரர்கள் கபரும் பைத்னதக் ககோண்டவர்களோக இருப்பினும்

ஒரு கபரும் அச்சம் அவர்கனள நினறக்கிறது. தன் ேகைின்
{அபிேன்யுவின்} ககோனையோல் சிைமூளும் போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, இந்தக்
ககௌரவர்கனள நிர்மூைேோக்கப் ரபோகிறோன். தன் கசோந்த குைம் ேற்றும் தன்
ஆதரவோளர்கனள அைிப்பவனும், தீய ஆரைோசகர்கள் ேற்றும் தீய ேைம்
ககோண்டவனுேோை துரிரயோதைன், ககௌரவப்பனட
நிர்மூைேோக்கப்படுவனதக் கண்டு கவனையோல் தன் உயினர விடப்
ரபோகிறோன் என்பது கதளிவோகத் கதரிகிறது.
ஒப்பற்ற சக்தி ேற்றும் ஆற்றனைக் ககோண்டவனும், இந்திரைின்

ேகனுக்கு ேகனுேோை இவன் {அபிேன்யு} ரபோர்க்களத்தில் கிடப்பனதக்
கோணும் எைக்கு, கவற்றிரயோ, அரசுரினேரயோ, சோகோத்தன்னேரயோ,
ரதவர்களுடன் வசிப்பரதோ கூடச் சிறு ேகிழ்ச்சினயயும் தரோது” என்றோன்
{யுதிஷ்டிரன்}” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

யுதிஷ்டிரனைத் ரதற்ற வந்த வியோசர்!

Vyasa came to console Yudhishthira! | Drona-Parva-Section-050 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: யுதிஷ்டிரைிடம் வந்த வியோசர்; அபிேன்யுனவக் குறித்துச் கசோல்ைிப்

புைம்பி, ேரணத்னதக் குறித்த தன் சந்ரதகத்னத வியோசரிடம் ரகட்ட யுதிஷ்டிரன்;
நோரதருக்கும் அகம்பைனுக்கும் இனடயில் நடந்த உனரயோடனை யுதிஷ்டிரனுக்குச்
கசோல்ைத் கதோடங்கிய வியோசர்; ேகனை இைந்த ேன்ைன் அகம்பைன்; அகம்பைைின்
துயர் நீக்க வந்த நோரதர்; ேரணத்னதக் குறித்து அகம்பைனுக்கு விளக்குவதற்கோகப்
பிரம்ேன் ேற்றும் சிவன் குறித்த நிகழ்கவோன்னற நோரதர் கசோல்ை ஆரம்பித்தது...
கசோன்ைோன், "குந்தியின் ேகைோை
யுதிஷ்டிரன், இத்தகு புைம்பல்களில்
ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருந்த ரபோது, கபரும்
முைிவரோை கிருஷ்ண துனவபோயைர்
{வியோசர்} அவைிடம் வந்தோர். முனறயோக
வணங்கி அவனர அேரச் கசய்த
யுதிஷ்டிரன், தன் தம்பி ேகைின் {அபிேன்யுவின்} ேரணத்தோல் ரசோகத்தில்
பீடிக்கப்பட்டு, “ஐரயோ, வைினேேிக்க வில்ைோளிகள் பைருடன் ரபோரோடிய
சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, அநீதியில் {ேறத்தில்} பற்றுனடய கபரும்
ீ பைரோல் சூைப்பட்டுக் களத்திரை ககோல்ைப்பட்டோரை.
ீ ககோல்பவைோை அந்தச் சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு},
வயதோல் குைந்னதயோகவும் {போைகைோகவும்}, குைந்னதத்தைேோை புரிதல்
ககோண்டவைோகவுரே இருந்தோன். கவறிககோண்ட முரண்களுக்கு
{எதிரிகளுக்கு} எதிரோக அவன் ரபோரில் ஈடுபட்டோன்.
ரபோரில் எங்களுக்கு ஒரு போனதனயத் திறக்குேோறு {துரரோணரின்

வியூகத்னதப் பிளக்குேோறு} நோரை அவனைக் ரகட்டுக் ககோண்ரடன்.
பனகவரின் பனடயினுள் அவன் ஊடுருவிைோன். ஆைோல், சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளைோல் {கஜயத்ரதைோல்} தடுக்கப்பட்ட எங்களோல் அவனை
{அபிேன்யுனவப்} பின்கதோடர்ந்து கசல்ை முடியவில்னை. ஐரயோ, ரபோனரத்
தங்கள் கதோைிைோகக் ககோண்ரடோர், தங்களுக்கு இனணயோை
எதிரோளிகளுடரைரய எப்ரபோதும் ரபோரிடுவர். எைினும், பனகவர்கள்
அபிேன்யுவுடன் ரேோதிய ரபோரரோ, ேிகவும் சேேற்ற ஒன்றோக இருந்தது.
அதுரவ என்னைப் கபரிதும் ரசோகத்தில் ஆழ்த்தி, என்ைிடம் கண்ண ீனர

வரவனைக்கிறது. இனதச் சிந்திக்கும் நோன், என் ேை அனேதினய ேீ ட்பதில்

ரதோற்கிரறன்” என்றோன் {யுதிஷ்டிரன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “சிறப்புேிக்க வியோசர்,

துன்பத்னத ஏற்று, இருப்னப இைந்து இத்தகு புைம்பல்களில் ஈடுபட்டுக்
ககோண்டிருந்த யுதிஷ்டிரைிடம், இவ்வோர்த்னதச் கசோன்ைோர். வியோசர்
{யுதிஷ்டிரைிடம்}, “ஓ! யுதிஷ்டிரோ, ஓ! கபரும் விரவகிரய, அறிவின்
கினளகள் அனைத்திலும் ரதர்ச்சியுனடயவரை, உன்னைப் ரபோன்ரறோர்,
ரபரிடர்களோல் ேனைப்பதில்னை. இந்தத் துணிவுேிக்க இனளஞன்
{அபிேன்யு}, எண்ணற்ற எதிரிகனளக் ககோன்றுவிட்டுச் கசோர்க்கத்திற்கு
உயர்ந்திருக்கிறோன். உண்னேயில், அந்த ேைிதர்களில் சிறந்தவன்
{அபிேன்யு}, (குைந்னதயோகரவ இருப்பினும்), வயதோல் முதிர்ந்தவனைப்
ரபோைரவ கசயல்பட்டிருக்கிறோன். ஓ! யுதிஷ்டிரோ, இவ்விதியோைது ேீ றப்பட
முடியோததோகும். ஓ! போரதோ {யுதிஷ்டிரோ}, கோைைோைவன், ரதவர்கள்,
தோைவர்கள், கந்தர்வர்கள் ஆகிரயோர் அனைவனரயும் (எந்த
விதிவிைக்குேில்ைோேல்) எடுத்துக் ககோள்கிறோன்” என்றோர் {வியோசர்}.
அதற்கு யுதிஷ்டிரன் {வியோசரிடம்}, “ஐரயோ, உணர்வுகனள இைந்து,

தங்கள் பனடகளுக்கு ேத்தியில் ககோல்ைப்பட்டு கவற்றுப் பூேியில் கிடக்கும்
இந்தப் பூேியின் தனைவர்கள் கபரும் வைினேனயக் ககோண்டிருந்தைரர.
(இவர்களின் வர்க்கத்னதச் ரசர்ந்த {க்ஷத்திரியர்கள்}) பிறரும் பத்தோயிரம்
யோனைகளின் பைத்திற்கு இனணயோை பைத்னதக் ககோண்டிருந்தைரர.
ரேலும் பிறரரோ, கோற்றின் ரவகத்னதயும் பைத்னதயும் ககோண்டிருந்தைரர.
அவர் அனைவரும் தங்கள் கசோந்த வர்க்கத்திைரோரைரய
{க்ஷத்திரியர்களோரைரய} ககோல்ைப்பட்டுப் ரபோரில் அைிந்தைர். (தங்கள்
கசோந்த வர்க்கத்னதத் தவிர) இவர்கனளப் ரபோரில் ககோல்லும் ரவறு எந்த
ேைிதனையும் நோன் கோணவில்னை. கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட இவர்கள்
கபரும் சக்தினயயும் கபரும் வைினேனயயும் ககோண்டிருந்தைர்.
ஐரயோ, தோங்கள் கவல்ரவோம் என்று தங்கள் இதயங்களில் கபோதிந்த

உறுதியோை நம்பிக்னகயுடன் திைமும் ரபோருக்கு வந்தவர்களோை இவர்கள்,
ஐரயோ கபரும் விரவகிகளோக இருந்திருப்பினும், (ஆயுதங்களோல்)
தோக்கப்பட்டு உயினர இைந்து களத்தில் கிடக்கின்றைரர. பயங்கர
ஆற்றனைக் ககோண்ட இந்தப் பூேியின் தனைவர்களில் கிட்டத்தட்ட
அனைவரும் இறந்துவிட்டதோல், ேரணம் என்ற வோர்த்னதயின்
முக்கியத்துவம் இன்று புரிந்துககோள்ளக் கூடியதோக இருக்கிறது.
கசருக்கிைந்து எதிரிகளுக்கு அடிபணிந்த இந்த வரர்கள்
ீ இப்ரபோது

அனசவற்று கிடக்கின்றைர். பை இளவரசர்கள், ரகோபத்தோல் நினறந்து,

(தங்கள் எதிரிகளின் ரகோபம் என்ற) கநருப்புக்கு முன்பு பைியோகிைர்.
’ேரணம் {ேிருத்யு} எங்ரக இருக்கிறது?’ என்ற கபரும் ஐயம் என்னை

ஆட்ககோள்கிறது. ேரணம் {ேிருத்யு} யோருனடயது (யோருனடய வோரிசு)?
ேரணம் என்பது எது? ஏன் ேரணம் உயிரிைங்கனள எடுத்துக் ககோள்கிறது?
ஓ! போட்டோ, ஓ! ரதவனுக்கு ஒப்போைவரர {வியோசரர}, இனவ அனைத்னதயும்
எைக்குச் கசோல்வரோக”
ீ என்றோன் {யுதிஷ்டிரன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “அவரிடம் இப்படிக்

ரகட்ட குந்தியின் ேகைோை யுதிஷ்டிரனுக்கு ஆறுதல் அளிப்பதற்கோக, அந்தச்
சிறப்புேிக்க முைிவர் {வியோசர்}, அவைிடம் இவ்வோர்த்னதகனளச்
கசோன்ைோர். வியோசர் {யுதிஷ்டிரைிடம்}, “னகயிைிருக்கும் இந்தக் கோரியம்
கதோடர்போக, ஓ! ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரோ}, பைங்கோைத்தில் நோரதர் அகம்பைைிடம்
கசோன்ை இந்தப் புரோதைக் கனதரய ரேற்ரகோளோகச் சுட்டப்படுகிறது.
ேன்ைன் அகம்பைன் [1] இவ்வுைகில் இருந்த ரபோது, ஓ! ேன்ைோ

{யுதிஷ்டிரோ}, தன் ேகைின் ேரணத்தோல் தோங்கமுடியோத ரசோகத்தில்
கபரிதும் பீடிக்கப்பட்டனத நோன் அறிந்திருக்கிரறன். ேரணத்தின் ரதோற்றம்
குறித்த இந்த அற்புதக் கனதனய நோன் இப்ரபோது கசோல்ைப் ரபோகிரறன். ஓ!
ஐயோ, இந்தப் புரோதை வரைோற்னற நோன் உனரக்னகயில் நீ ரகட்போயோக.
இவ்வரைோறோைது உண்னேயில் அற்புதேோைதோகும். இது வோழ்வின்
கோைத்னத அதிகரிக்கிறது, ரசோகத்னதக் ககோல்கிறது, உடல் நைத்துக்கும்
{ஆரரோக்கியத்திற்கும்} உகந்ததோக இருக்கிறது. புைிதேோை இது, கபரும்
எண்ணிக்னகயிைோை எதிரிகனள {போவங்கனள} அைித்து, ேங்கைேோை
கபோருட்கள் அனைத்திலும் ேங்கைேோைதோக இருக்கிறது. உண்னேயில்,
இந்த வரைோறும் ரவதங்கனளப் படிப்பது ரபோன்றரத ஆகும். ஓ! ஏகோதிபதி
{யுதிஷ்டிரோ}, நீண்ட வோழ்நோள் ககோண்ட பிள்னளகனளயும், தங்கள்
நன்னேனயயும் விரும்பும் முதன்னேயோை ேன்ைர்களோல், கோனையில்
திைந்ரதோறும் இது {இவ்வரைோறு} ரகட்கப்பட ரவண்டும்.
[1] இரோேோயணத்தில் வரும் அகம்பைன் என்ற அசுரனும் இந்த

ேன்ைனும் கவவ்ரவறோைவர்கள்.
ஓ! ஐயோ {யுதிஷ்டிரோ}, பைங்கோைத்தில், அகம்பைன் என்ற கபயர்

ககோண்ட ேன்ைன் ஒருவன் இருந்தோன். ஒருமுனற, ரபோர்க்களத்தில், தன்
எதிரிகளோல் சூைப்பட்ட அவன் {அகம்பைன்}, கிட்டத்தட்ட அவர்களோல்
அடக்கப்பட்டோன். அவனுக்கு, ஹரி என்று அனைக்கப்பட்ட ஒரு ேகன்
இருந்தோன். வைினேயில் நோரோயணனுக்ரக இனணயோை பின்ைவன் {ஹரி},

ேிக அைகோைவைோகவும், ஆயுதங்களில் சோதித்தவைோகவும், கபரும்
நுண்ணறினவக் ககோனடயோகக் ககோண்டவைோகவும், வைினே
ககோண்டவைோகவும், ரபோரில் சக்ரனுக்கு {இந்திரனுக்கு}
இனணயோைவைோகவும் இருந்தோன் [2].
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இதற்கு ரேலும் இருக்கிறது, “ேிகுந்த

கோந்தியுள்ள அந்த ஹரி, ரபோரில் அந்த நினைனேனய
அனடந்திருக்கும் தன் தந்னதனயக் கண்டு, ேரணத்னதக்
குறித்துச் சிந்தியோேல் எதிரிகளுக்கு ேத்தியில் நுனைந்தோன்”
என்று இருக்கிறது. அந்தப் பதிப்பில் இன்னும் அதிேோகரவ
இருக்கிறது. அவசியேோை ஒரு வரினய ேட்டுரே இங்ரக
குறிப்பிட்டிருக்கிரறன்.
ரபோர்க்களத்தில் எண்ணற்ற எதிரிகளோல் சூைப்பட்ட அவன் {ஹரி},

அவ்வரர்கள்
ீ ேீ தும், தன்னைச் சூழ்ந்து ககோண்ட யோனைகளின் ேீ தும்
ஆயிரக்கணக்கோை கனணகனள ஏவிைோன். ரபோரில் கடிைேோை பை
சோதனைகனள அனடந்த அந்த எதிரிகனளக் ககோல்பவன் {ஹரி}, ஓ!
யுதிஷ்டிரோ, பனடக்கு ேத்தியிரைரய இறுதியில் ககோல்ைப்பட்டோன்.
ேன்ைன் அகம்பைன், தன் ேகனுக்கோை ஈேக்கடன்கனளச் கசய்து

தன்னைச் சுத்தப்படுத்திக் ககோண்டோன் [3]. எைினும், தன் ேகனுக்கோகப்
பகலும் இரவும் வருந்திய அந்த ேன்ைன் {அகம்பைன்}, தன் ேை
ேகிழ்ச்சினய ேீ ண்டும் அனடவதில் ரதோல்வியுற்றோன். தன் ேகைின்
ேரணத்தோல் அவன் அனடந்திருக்கும் துயரம் குறித்துத் கதரிந்து ககோண்ட
ீ முைிவர் நோரதர் அவைிடம் {அகம்பைைிடம்} வந்தோர். கதய்வக
கதய்வக ீ
முைிவனரக் கண்ட அந்த அருளப்பட்ட ேன்ைன் {அகம்பைன்}, எதிரிகளிடம்
தோன் அனடந்த ரதோல்வினயயும், தன் ேகைின் ககோனைனயயும், தைக்கு
ரநர்ந்த அனைத்னதயும் பின்ைவருக்கு {நோரதருக்குச்} கசோன்ைோன்.
[3] “துக்க நோட்களின் ரபோது ஒரு ேைிதன் சுத்தேற்றவைோகக்

கருதப்படுகிறோன். எைரவ, அவைோல் சோதோரண
வைிபோடுகனளயும், பிற அறச்சடங்குகனளயும் கசய்ய
முடியோது. ஈேச்சடங்குகனளச் கசய்து முடித்ததும் அவன்
சுத்தேனடகிறோன்” எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
ேன்ைன் {அகம்பைன் நோரதரிடம்}, “என் ேகன் கபரும் சக்தி

ககோண்டவைோகவும், கோந்தியில் இந்திரனுக்ரகோ, விஷ்ணுவுக்ரகோ
இனணயோைவைோகவும் இருந்தோன். வைினேேிக்க என் ேகன், எண்ணற்ற

எதிரிகனள எதிர்த்துக் களத்தில் தன் ஆற்றனை கவளிப்படுத்திய பிறகு
இறுதியில் ககோல்ைப்பட்டோன். ஓ! சிறப்புேிக்கவரர, இந்த ேரணம் {ேிருத்யு}
என்பது யோர்/எது? அதன் சக்தி, பைம் ேற்றும் ஆற்றைின் அளவுதோன் என்ை?
ஓ! புத்திசோைிகளில் முதன்னேயோைவரர {நோரதரர}, இது குறித்த
அனைத்னதயும் நோன் உண்னேயோகக் ரகட்க விரும்புகிரறன்” என்றோன்
{அகம்பைன்}.
அவைது இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்டவரும், வரங்ககோடுக்கும்

ரதவருேோை அந்த நோரதர், ேகைின் ேரணத்தோல் உண்டோகும் துயனர
அைிப்பதற்கோை பின்வரும் விரிவோை வரைோற்னற உனரத்தோர்.
நோரதர் {அகம்பைைிடம்} கசோன்ைோர், “ஓ! வைினேேிக்க ேன்ைோ, ஓ!

ஏகோதிபதி {அகம்பைோ}, என்ைோல் ரகட்கப்பட்டனதப் ரபோைரவ சரியோக {நோன்
உனரக்கப்ரபோகும்} இந்த நீண்ட வரைோற்னறக் ரகட்போயோக. கதோடக்கத்தில்
போட்டைோை பிரம்ேன் அனைத்து உயிர்கனளயும் பனடத்தோன். வைிய சக்தி
பனடத்த அவன் {பிரம்ேன்}, பனடப்புகளோைனவ அைிவின் எந்தக்
குறியீடுகனளயும் ககோண்டிருக்கவில்னை என்பனதக் கண்டோன். எைரவ,
ஓ! ேன்ைோ {அகம்பைோ}, அண்டத்தின் அைினவக் குறித்துப் பனடப்போளன்
{பிரம்ேன்} சிந்திக்கத் கதோடங்கிைோன். ஓ! ஏகோதிபதி {அகம்பைோ},
அக்கோரியம் குறித்துச் சிந்திந்த பனடப்போளன் {பிரம்ேன்}, அைிவுக்கோை எந்த
வைினயயும் கண்டுபிடிக்கத் தவறிைோன். அப்ரபோது அவன்
ரகோபேனடந்தோன். அந்தக் ரகோபத்தின் வினளவோக வோைத்தில் இருந்து ஒரு
கநருப்பு எழுந்தது. அந்த கநருப்பு, அண்டத்தில் உள்ள அனைத்னதயும்
எரிப்பதற்கோக அனைத்துத் தினசகளிலும் பரவியது. பிறகு, கசோர்க்கம்,
வோைம், பூேி ஆகிய அனைத்தும் கநருப்போல் நினறந்தை. இப்படிரய,
பனடப்போளன் {பிரம்ேன்}, அனசவை ேற்றும் அனசயோை ஆகியவற்னறக்
ககோண்ட இந்த அண்டம் முழுனேனயயும் எரிக்கத் கதோடங்கிைோன்.
அதன்கோரணேோக, அனசவை, அனசயோதை ஆகிய உயிரிைங்கள்
அனைத்தும் அைிக்கப்பட்டை.
உண்னேயில், வைினேேிக்க அந்தப் பிரம்ேன், தன் ரகோபத்தின்

பைத்தோல் அனைத்னதயும் அச்சுறுத்தும்வனகயில் இனவ அனைத்னதயும்
கசய்தோன். பிறகு, தனையில் சடோமுடி ககோண்டவனும், இரவு உைோவிகள்
அனைவரின் தனைவனும், ஸ்தோணு அல்ைது சிவன் என்றும்
அனைக்கப்பட்டவனுேோை ஹரன், ரதவர்களுக்குத் தனைவைோை கதய்வகப்
ீ
பிரம்ேனை ரவண்டிைோன். அனைத்து உயிர்களுக்கும் நன்னே கசய்யும்

விருப்பத்தோல் (பிரம்ேைின் கோைில்) அந்த ஸ்தோணு விழுந்த ரபோது[3],

துறவிகளில் சிறந்தவர்களின் உயர்ந்த ரதவைோை அவன் {பிரம்ேன்},
சுடர்ேிக்கக் கோந்தியுடன், “ஓ! விருப்பங்கள் அனைத்தும் நினறரவறத்
தகுந்தவரை {ஸ்தோணுரவ}, உன் எந்த விருப்பத்னத நோம் சோதிக்க
ரவண்டும்? ஓ! எம் விருப்பத்தில் பிறந்தவரை, உைக்கு ஏற்புனடய
அனைத்னதயும் நோம் கசய்ரவோம். ஓ! ஸ்தோணுரவ, உன் விருப்பகேன்ை?
எேக்குச் கசோல்வோயோக” என்றோன் {பிரம்ேன்}.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில், “பிறகு, சனட முடியுள்ளவரும்,

ஸ்திரரும், பூதகணங்களுக்குப் பதியும், ஹரருேோை அந்த
ருத்திரர், சத்தியரைோகவோசியோை பிரம்ேரதவனரச்
சரணேனடந்தோர். பிரனஜகளுனடய நன்னேனய விரும்பி
அந்த ஸ்தோணுவோைவர் வந்திருக்னகயில், ரதவர்களுள்
சிறந்தவரும், ரிேிகளுள் உத்தேருேோை அந்தப் பிரம்ே ரதவர்,
ஜ்வைிக்கின்றவர் ரபோைிருந்து ககோண்டு, “குைந்தோய்! நீ
கோேத்திைோல் உண்டோைவைோயிருக்கிறோய். விரும்பிவற்னற
அனடவதற்குத் தகுந்தவரை! நீ விரும்பிய கோரியம் யோது?
ஸ்தோணுரவ! விரும்பியனதச் கசோல். உைக்குப் பிரியேோை
எல்ைோவற்னறயும் யோன் கசய்ரவன்” என்று கூறிைோர்” என்று

ேரணரதவியோை ேிருத்யுவின் ரதோற்றம்!

The birth of Goddess Mrithyu! | Drona-Parva-Section-051 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ரகோபத்னதத் தணிக்கும்படி பிரம்ேைிடம் ரகோரிய ஸ்தோணு;

பிரம்ேைின் புைன்வோசல்களில் இருந்து கவளிப்பட்ட ேரணரதவி; கதன்தினச ரநோக்கிச்
கசன்ற ேரணரதவி அழுதது; அவளது கண்ணனரக்
ீ னககளில் ஏந்திய பிரம்ேன்...
ஸ்தோணு {சிவன் பிரம்ேைிடம்}, "ஓ! தனைவோ {பிரம்ேரை}, பல்ரவறு

உயிரிைங்கனள நீ கபரும் கவைத்துடன் பனடத்திருக்கிறோய். உண்னேயில்
பல்ரவறு விதங்களிைோை உயிரிைங்களும் உன்ைோரைரய பனடக்கப்பட்டு,
உன்ைோரைரய வளர்க்கப்பட்டு வருகின்றை. அந்த உயிரிைங்கரள
இப்ரபோது உன் கநருப்பின் மூைம் எரிக்கப்படுகின்றை. இனதக் கோணும் நோன்
இரக்கத்தோல் {கருனணயோல்} நினறகிரறன். ஓ! ஒப்பற்ற தனைவோ
{பிரம்ேரை}, அருள் போைிப்போயோக" என்றோன் {ஸ்தோணு-சிவன்}.
அதற்குப் பிரம்ேன் {சிவைிடம்}, "அண்டத்னத அைிக்க ரவண்டும் என்ற

எந்த விருப்பமும் எைக்கில்னை, நோன் பூேியின் நன்னேனயரய
விரும்பிரைன், அதற்கோகரவ இந்தக் ரகோபம் என்னை ஆட்ககோண்டது.
உயிரிைங்களின் போரத்தோல் பீடிக்கப்பட்ட பூேோரதவி, தன்ைில் இருக்கும்
உயிரிைங்கனள அைிக்கும்படி என்னை எப்ரபோதும் தூண்டிவந்தோள்.
எைினும், அவளோல் தூண்டப்பட்ட என்ைோல் எல்னையற்ற பனடப்னப

அைிப்பதற்கோை எந்த வைிகனளயும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்னை.

அதைோரை இந்தக் ரகோபம் என்னை ஆட்ககோண்டது" என்றோன் {பிரம்ேன்}.
ருத்ரன் {சிவன் பிரம்ேைிடம்}, "அருள்போைிப்போயோக. ஓ! அண்டத்தின்

தனைவோ {பிரம்ேரை}, உயிரிைங்களின் அைிவுக்கோகக் ரகோபத்னத
வளர்க்கோரத. உயிர்களில் அனசவை, அனசயோதை எதுவும் இைியும் அைிய
ரவண்டோம். ஓ! ஒப்பற்றவரை, வரப்ரபோவது {எதிர்கோைம்}, வந்தது {கடந்த
கோைம்}, இருப்பது {நிகழ்கோைம்} ஆகிய மூன்று பகுதிகனளக் ககோண்ட இந்த
அண்டம் உன் கருனணயோல் நீடிக்கட்டும். ஓ! தனைவோ {பிரம்ேரை},
ரகோபத்தோல் நீ சுடர்விட்கடரிகிறோய். அந்த உைது ரகோபத்தில் இருந்து
கநருப்பு ரபோன்ற ஒரு கபோருள் இருப்பில் எழுந்தது {ரதோன்றியது}.
அந்கநருப்ரப இப்ரபோது ேனைகனளயும், ேரங்கனளயும், ஆறுகனளயும்,
அனைத்து வனக மூைினககனளயும் {தோவரங்கனளயும்} புற்கனளயும்
எரிக்கிறது. உண்னேயில், அந்கநருப்பு, அனசவை, அனசயோதை
ஆகியவற்னறக் ககோண்ட அண்டத்னத நிர்மூைேோக்குகிறது. அண்டத்தின்
அனசவை ேற்றும் அனசயோதை ஆகியனவ சோம்பைோகக்
குனறக்கப்படுகின்றை. ஓ! ஒப்பற்றவரை அருள்போைிப்போயோக.
ரகோபப்படோரத. நோன் ரகட்கும் வரம் இதுரவ.
ஓ! கதய்வகேோைவரை
ீ {பிரம்ேரை}, உைக்குச் கசோந்தேோைனவயும்
பனடக்கப்பட்டனவயுேோை இந்தப் கபோருட்கள் அனைத்தும்
அைிக்கப்படுகின்றை. எைரவ, உன் ரகோபம் தணியட்டும். அஃது {ரகோப
கநருப்பு} உைக்குள்ரளரய அைிந்து ரபோகட்டும். நன்னே கசய்யும்
விருப்பத்துடன் உைது கண்கனள உன் உயிரிைங்களின் ரேல்
கசலுத்துவோயோக. உயினரக் ககோண்ட உயிரிைங்கள் அைிந்துவிடோதபடி
கசயல்படுவோயோக. தங்கள் உற்பத்தி சக்திகள் பைவைப்பட்டு
ீ இந்த
உயிரிைங்கள் அைிந்து ரபோக ரவண்டோம். ஓ! உைகங்கனளப் பனடத்தவரை
{பிரம்ேரை} நீரய என்னை அவர்களது போதுகோவைைோக நியேித்தோய். ஓ!
அண்டத்தின் தனைவோ {பிரம்ேரை}, அனசவை ேற்றும் அனசயோதை
ஆகியவற்னறக் ககோண்ட இந்த அண்டம் அைியோதிருக்கட்டும். நீ
அருள்போைிப்பவைோரவ இருக்கிறோய், அதற்கோகரவ நோன்
இவ்வோர்த்னதகனள உன்ைிடம் கசோல்கிரறன்" என்றோன் {ருத்ரன்}.
நோரதர் {அகம்பைைிடம்} கதோடர்ந்தோர், "(ேகோரதவைின்)

இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட கதய்வகப்
ீ பிரம்ேன், உயிரிைங்களுக்கு
நன்னே கசய்ய விரும்பி, தன்னுள் எழுந்த ரகோபத்னதத் தைக்குள்ரளரய
நிறுத்திைோன். அந்த கநருப்னப அனணத்தவனும், உைகத்திற்கு நன்னே

கசய்யும் கதய்வகேோைவனும்,
ீ கபரும் தனைவனுேோை அவன் {பிரம்ேன்},
உற்பத்திக்கும், விடுதனைக்கும் {முக்திக்கும்} உண்டோை கடனேகனள
அறிவித்தோன் {சிருஷ்டிக்கும், ரேோக்ஷத்திற்கும் கோரணேோை கர்ேோனவ
உண்டோக்கிைோன்}.
அந்த உயர்ந்த ரதவன் {பிரம்ேன்}, தன் ரகோபத்திைோல் உண்டோை

கநருப்னப அனணத்த ரபோது, அவைது பல்ரவறு புைன்களின் கதவுகளில்
இருந்து, கருப்பு, சிவப்பு, பழுப்பு ஆகிய நிறங்கனளக் ககோண்டவளோகவும்,
நோக்கு, முகம் ேற்றும் கண்கள் சிவந்தவளோகவும், இரண்டு சிறந்த
குண்டைங்களோலும், பல்ரவறு பிரகோசேோை ஆபரணங்களோலும்
அைங்கரிக்கப்பட்டவளுேோக ஒரு கபண் ரதோன்றிைோள். அவைது
{பிரம்ேைின்} உடைில் இருந்து கவளிப்பட்ட அவள், அண்டத்தின்
தனைவர்களோை அவ்விருவனரயும் கண்டு சிரித்தபடிரய, கதன்பகுதினய
ரநோக்கிச் கசன்றோள். அப்ரபோது உைகங்களின் பனடப்னபயும், அைினவயும்
கட்டுப்படுத்துபவைோை பிரம்ேன், அவனள ேரணம் {ேிருத்யு} என்ற
கபயரோல் அனைத்தோன்.
ஓ! ேன்ைோ {அகம்பைோ}, பிரம்ேன் அவளிடம் {ேிருத்யுவிடம்}, "இந்த

என் உயிரிைங்கனளக் ககோல்வோயோக. (அண்டத்தின்) அைிவுக்கோக உண்டோை
என் ரகோபத்தில் இருந்ரத நீ பிறந்திருக்கிறோய். எைரவ என் கட்டனளயின்
ரபரில் இனதச் கசய்து, முட்டோள்களும், ஞோைிகளும் அடங்கிய
உயிரிைங்கள் அனைத்னதயும் ககோல்வோயோக. இனதச் கசய்வதோல் நீ
நன்னேனய அனடவோய்" என்றோன் {பிரம்ேன்}.
அவைோல் {பிரம்ேைோல்} இப்படிச் கசோல்ைப்பட்டதும், ேரணம்

{ேிருத்யு} என்று அனைக்கப்பட்ட அந்தத் தோேனரப் கபண் {ேிருத்யு}
ஆைேோகச் சிந்தித்து, பிறகு ஆதரவற்றவளோக இைினேயோை குரைில் உரக்க
அழுதோள். போட்டன் {பிரம்ேன்}, அவள் உதிர்த்த கண்ண ீனர உயிரிைங்கள்
அனைத்தின் நன்னேக்கோகத் தன் னககள் இரண்டோல் பிடித்துக் ககோண்டு,
இந்த வோர்த்னதகளோல் அவளிடம் ேன்றோடத் கதோடங்கிைோன்" {என்றோர்
நோரதர்}.

பிரம்ேன் ேரணரதவி உனரயோடல்!

The colloquy between Brahma and Mrityu! | Drona-Parva-Section-052 |
பதிவின் சுருக்கம்: பிரம்ேைிடம் உயிர்கனளக் ககோல்ை முடியோது என்று கசோன்ை

ேரணரதவி; பை ரகோடி வருடங்களோகக் கடுந்தவம் கசய்த ேரணரதவி; போவம் ரசரோத
வரத்னத பிரம்ேைிடம் கபற்ற ேரணரதவி உயிரிைங்களின் உயினர எடுக்க ஒப்புக்
ககோண்டது; நோரதர் கசோன்ை கனதனயக் ரகட்டு அகம்பைன் ேைம் நினறந்தது;
யுதிஷ்டிரனை அறிவுறுத்திய வியோசர்...
நோரதர் {அகம்பைைிடம்} கசோன்ைோர், "அந்த

ஆதரவற்ற கபண் {ேிருத்யு}, தன் கவனைனயத்
தைக்குள்ரளரய னவத்துக் ககோண்டு, ககோடிரபோை
அடக்கத்துடன் பணிந்து, பனடப்பின் தனைவைிடம்
{பிரம்ேைிடம்} கூப்பிய கரங்களுடன் ரபசிைோள்.
அவள் {ேிருத்யு, பிரம்ேைிடம்}, “ஓ! ரபசுபவர்களில்
முதன்னேயோைவரர, உம்ேோல் பனடக்கப்பட்ட
கபண்ணோை நோன், இந்தச் கசயல் குரூரேோைது,
தீனேயோைது எைத் கதரிந்திருந்தும் இத்தகு
கசயனை நோன் எவ்வோறு கசய்ரவன்? அநீதிக்கு
{அதர்ேத்திற்கு} நோன் கபரிதும் அஞ்சுகிரறன். ஓ!
கதய்வகத்
ீ தனைவரர {பிரம்ேரர},
அருள்போைிப்பீரோக. ேகன்கள், நண்பர்கள்,
சரகோதரர்கள், தந்னதேோர், கணவன்ேோர் ஆகிரயோர் எப்ரபோதும்
ஒருவருக்ககோருவர் அன்புக்குரியவர்களோக இருக்கின்றைர்; (நோன்
அவர்கனளக் ககோன்றோல்), இந்த இைப்புகளோல் போதிக்கப்படுரவோர் எைக்குத்
தீங்கினைக்க முயல்வர் {தீனேனய நினைப்போர்கள்}. அதற்கோகரவ நோன்
அஞ்சுகிரறன். துக்கத்தோல் பீடிக்கப்பட்ட கண்களில் இருந்து வடியும்
கண்ண ீரும், அழுது புைம்புரவோரும் எைக்கு அச்சத்னதரய ஊட்டுகின்றைர்.
ஓ! தனைவோ {பிரம்ேரர}, நோன் உேது போதுகோப்னப நோடுகிரறன். ஓ!
கதய்வகேோைவரர,
ீ ஓ! ரதவர்களில் முதன்னேயோைவரர {பிரம்ேரர}, நோன்
யேைின் வசிப்பிடத்திற்குச் கசல்ை ேோட்ரடன். ஓ! வரங்கனள அளிப்பவரர,
நோன் என் சிரம் தோழ்த்திக் கரங்கனளக் கூப்பி உேது கருனணனய
ரவண்டுகிரறன். ஓ! உைகங்களின் போட்டரை {பிரம்ேரர}, இந்த {என்}
விருப்பத்னத (சோதிக்கரவ} நோன் உம்ேிடம் ரவண்டுகிரறன். ஓ!

பனடக்கப்பட்ட கபோருள்களின் தனைவரர {பிரம்ேரர}, உேது அனுேதியுடன்

நோன் தவத்துறவுகனள ரேற்ககோள்ள விரும்புகிரறன். ஓ!
கதய்வகேோைவரர,
ீ ஓ! கபரும் தனைவோ {பிரம்ேரர}, இந்த வரத்னத எைக்கு
அருள்வரோக.
ீ உம்ேோல் அனுேதிக்கப்படும் நோன், ரதனுகரின் அற்புத
ஆசிரேத்திற்குச் கசல்ரவன். உம்னேத் துதிப்பதில் ஈடுபட்டு, அங்ரக நோன்
கடுந்தவங்கனள ரேற்ககோள்ரவன். ஓ! ரதவர்களின் தனைவோ {பிரம்ேரர},
கவனையோல் அழும் உயிரிைங்களுனடய அன்புக்குரிரயோரின் உயிர்
மூச்னச என்ைோல் எடுக்க இயைோது. அநீதியில் {அதர்ேத்தில்} இருந்து
என்னைக் கோப்பீரோக” என்றோள் {ேரணரதவி ேிருத்யு}.
பிரம்ேன் {ேரணரதவி ேிருத்யுவிடம்}, “ஓ! ேரணரே {ேிருத்யுரவ},

உயிரிைங்களின் அைினவ அனடவதற்கோகரவ நீ கருதப்பட்டோய்
{பனடக்கப்பட்டோய்}. எனதயும் சிந்திக்கோேல் கசன்று உயிரிைங்கள்
அனைத்னதயும் ககோல்வோயோக. இதுரவ கசய்யப்பட ரவண்டும், இது
ரவறுவிதேோகோது. என் உத்தரவின் படிரய கசய்வோயோக. இவ்வுைகத்தில்
எவரும் உன்ைிடம் எந்தக் குனறயும் கோணேோட்டோர்கள்” என்றோன்.
நோரதர் {யுதிஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோர், “இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட

அந்தப் கபண் {ேிருத்யு}, ேிகவும் அச்சேனடந்தவளோைோள். பிரம்ேைின்
முகத்னதப் போர்த்தவோரற அவள் கூப்பிய கரங்களுடன் நின்று
ககோண்டிருந்தோள். உயிரிைங்களுக்கு நன்னே கசய்ய விரும்பிய அவள்
{ேிருத்யு}, அவர்களின் அைிவில் தன் இதயத்னத நினைநிறுத்தவில்னை.
அனைத்து உயிர்களின் தனைவனுக்கும் தனைவைோை அந்தத் கதய்வகப்
ீ
பிரம்ேனும் அனேதியுடரை நீடித்தோன். பிறகு அந்தப் போட்டன் {பிரம்ேன்}
தன்ைிடரே ேைநினறவு ககோண்டோன். அவன், பனடப்புகள் அனைத்தின்
ேீ தும் தன் கண்கனளச் கசலுத்திப் புன்ைனகத்தோன். எைரவ, உயிரிைங்கள்
அகோை ேரணத்தோல் போதிக்கப்படோேல் முன்பு ரபோைரவ வோைத் கதோடங்கிை.
கவல்ைப்பட முடியோத அந்தச் சிறந்த தனைவன் {பிரம்ேன்}, தன் ரகோபத்னத
விட்டதன் ரபரில், அந்தக் கோரினக, விரவகமுள்ள அந்தத் ரதவைின்
முன்ைினையில் இருந்து கசன்றோள்.
உயிரிைங்கனள அைிக்க ஒப்போேல் பிரம்ேனை விட்டகன்றவளும்,

ேரணம் {ேிருத்யு} என்று அனைக்கப்பட்டவளுேோை அந்தக் கோரினக
{ேிருத்யு}, ரதனுகம் என்று அனைக்கப்பட்ட ஆசிரேத்திற்கு வினரவோகச்
கசன்றோள். அங்ரக கசன்ற அவள் {ேிருத்யு}, சிறந்த ேற்றும் உயர்ந்த தவ
ரநோன்புகனளப் பயின்றோள். அங்ரக அவள், உயிரிைங்களின் ரேல் ககோண்ட
கருனணயோலும், அவற்றுக்கு நன்னே கசய்யும் விருப்பத்தோலும், தன்

புைன்களுக்குப் பிடித்தேோை கபோருட்களில் இருந்து அவற்னற முழுதும்

விைக்கி, ஆயிரத்து அறுநூறு ரகோடி {Sixteen Billion = 1, 600, 00, 00, 000}
வருடங்களும், அதற்கு ரேலும் ஐயோயிரம் ரகோடி {five times ten billions = 5,
000, 00, 00, 000} வருடங்களும் ஒற்னறக்கோைில் நின்றோள். ஓ! ேன்ைோ
{அகம்பைோ}, ரேலும் அவள், இருபத்ரதோரோயிரம் ரகோடி {one and twenty times
ten billions = 21, 000, 00, 00, 000} வருடங்களுக்கு ேீ ண்டும் ஒற்னறக் கோைில்
{ேற்கறோரு கோைில்} நின்றோள். பிறகு அவள் {ேிருத்யு}, நூறு ைட்சம் ரகோடி
வருடங்கள் {ten times ten thousand billions = 100, 00, 000, 00, 00, 000} (பூேியின்)
உயிரிைங்கரளோடு உைவிக் ககோண்டிருந்தோள். அடுத்ததோக, குளிர்ந்த தூய
நீனரக் ககோண்ட நந்னதனய {நந்னத நதினய} அனடந்து, அந்நீரிரைரய
எட்டோயிரம் {8, 000} வருடங்கனளக் கடத்திைோள். நந்னதயில் கடும்
ரநோன்புகனள ரநோற்ற அவள், தன் போவங்கள் அனைத்தில் இருந்தும்
தன்னைச் சுத்தப்படுத்திக் ககோண்டோள் [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்தப் பத்தி, “அப்ரபோது அந்த

ேிருத்யுரதவி பிரோணி வதத்னத ஏற்றுக் ககோள்ளோேல்
வினரந்து விைகித் ரதனுகோஸ்ரேம் கசன்று, அந்த
ஆசிரேத்தில் ேிக்க உக்கிரமும், உத்தமுேோை விரதத்னத
அனுஷ்டித்துக் ககோண்டு கருனணயிைோரை பிரனஜகளுக்கு
நன்னேனய விரும்பி, விரும்பப்படும் புைன்களில் இருந்து
கபோறிகனளத் திருப்பி இருப்பத்கதோரு பத்ே சங்கினயயுள்ள
வருேங்கள் ஒரு கோைோல் நின்றோள். ேறுபடியும் ேற்கறோரு
கோைோல் இருபத்கதோரு பத்ேகோைம் நின்றோள். பிறகு, அந்தக்
கன்ைினக ேிருகங்கரளோடு பதிைோயிரம் பத்ேகோைம் வனரயில்
சஞ்சோரஞ்கசய்தோள்; பிறகு, குளிர்ந்ததும், நிர்ேைமுேோை
தீர்த்தமுள்ள பரிசுத்தேோை நந்னத என்கிற நதினய அனடந்து
அதன் ஜைத்தில் எண்ணோயிரம் வருேங்கனளத் தவத்திைோல்
கைித்தோள்” என்றிருக்கிறது.
அடுத்ததோக அவள், ரநோன்புகனள ரநோற்பதற்கோகப் புைிதேோை

அனைத்திலும் முதன்னேயோை ககௌசிகிக்கு {ககௌசிகி நதிக்குச்} கசன்றோள்.
கோற்னறயும், நீனரயும் ேட்டுரே ககோண்டு வோழ்ந்து, அங்ரக தவம் பயின்று,
பிறகு, பஞ்சகங்னகக்கும், அடுத்ததோக ரவதசகத்திற்கும் கசன்ற அந்தத்
தூய்னேயனடந்த கோரினக {ேிருத்யு}, பல்ரவறு விதங்களிைோை
கடுந்தவங்களோல் தன் உடனை கேைியச் கசய்தோள். அடுத்ததோகக்
கங்னகக்கும், அங்கிருந்து கபரும் ரேருவுக்கும் கசன்ற அவள் {ேிருத்யு}, தன்
உயிர்மூச்னச நிறுத்தி, கல்னைப் ரபோை அனசவற்றவளோக இருந்தோள்.
பிறகு, இைினேயோைவளும், ேங்கைேோைவளுேோை அந்தப் கபண்,

(பைங்கோைத்தில்) ரதவர்கள் தங்கள் ரவள்வினயச் கசய்த இேயத்தின்
உச்சிக்குச் கசன்று, நூறு ரகோடி {a billion = 100, 00, 00, 000} வருடங்களுக்குத்
தன் போதத்தின் கட்னடவிரைில் நின்றிருந்தோள். அதன்பிறகு, புஷ்கனர,
ரகோகர்ணம், னநேிசம், ேனையம் ஆகியவற்றுக்குச் கசன்ற அவள் {ேிருத்யு},
தன் இதயத்துக்கு ஏற்புனடய தவங்கனளப் பயின்று தன் உடனை கேைியச்
கசய்தோள். ரவறு எந்தத் ரதவனையும் ஏற்கோேல், போட்டைிடம்
{பிரம்ேைிடம்} உறுதியோை அர்ப்பணிப்புடன் இருந்த அவள் {ேிருத்யு},
அனைத்து வைிகளிலும் பிரம்ேனை நினறவுககோள்ளச் கசய்ரத வோழ்ந்தோள்.
பிறகு உைகங்களின் ேோறோத பனடப்போளன் {பிரம்ேன்}, ேைநினறவு

ககோண்டு, ேகிழ்ச்சியோை கேல்ைிய இதயத்துடன் அவளிடம் {பிரம்ேன்
ேிருத்யுவிடம்}, “ஓ! ேரணரே {ேிருத்யு}, இவ்வளவு கடுனேயோை
தவங்கனள நீ ஏன் ரேற்ககோள்கிறோய்?” என்று ரகட்டோன்.
இப்படிச்கசோல்ைப்பட்ட ேரணரதவி {ேிருத்யு}, கதய்வகப்
ீ போட்டைிடம்
{பிரம்ேைிடம்}, “ஓ தனைவோ {பிரம்ேரர}, உயிரிைங்கள் உடல் நைத்துடன்
வோழ்கின்றை. அனவ ஒன்றுக்ககோன்று கசோற்களோலும் தீங்கினைப்பதில்னை.
அவற்னற நோன் ககோல்ை முடியோது. ஓ! தனைவோ {பிரம்ேரர}, நோன்
இவ்வரத்னத உம்ேிடம் கபற விரும்புகிரறன். நோன் போவத்துக்கு
அஞ்சுகிரறன். அதற்கோகரவ நோன் தவத்துறவுகளில் ஈடுபடுகிரறன். ஓ!
அருளப்பட்டவரர {பிரம்ேரர}, எப்ரபோதும் என் அச்சங்கள் விைகுேோறு
கசய்யும். துயரத்தில் இருக்கும் கபண்ணோை நோன், எந்தக் குற்றமும்
இல்ைோதிருக்கிரறன். நோன் உம்னே இரந்து ரகட்கிரறன் என்னைப்
போதுகோப்பீரோக” என்றோள் {ேிருத்யு}.
கடந்த கோைம், நிகழ்கோைம், எதிர்கோைம் ஆகியவற்னற அறிந்த

கதய்வகப்
ீ பிரம்ேன் அவளிடம் {ேிருத்யுவிடம்}, “ஓ! ேரணரே {ேிருத்யுரவ},
இந்த உயிரிைங்கனளக் ககோல்வதோல் நீ எந்தப் போவத்னதயும் கசய்தவள்
ஆகேோட்டோய். ஓ! இைியவரள, என் வோர்த்னதகள் கபோய்க்கோது. எைரவ, ஓ!
ேங்கைக்கோரினகரய {ேிருத்யுரவ}, இந்த நோல்வனக உயிரிைங்கனளயும்
ககோல்வோயோக. நினைத்த அறம் எப்ரபோதும் உைதோகட்டும். ரைோகபோைைோை
யேனும், பல்ரவறு ரநோய்களும் உைக்கு உதவி கசய்பவர்களோகட்டும்.
போவத்தில் இருந்து விடுபட்டு, முற்றிலும் தூய்னேயனடயும் நீ ேகினே
அனடயும் வனகயில் நோனும், ரதவர்களனைவரும் உைக்கு வரங்கனள
அளிப்ரபோம்” என்றோன் {பிரம்ேன்}.

இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட அந்த ேங்னக {ேிருத்யு}, ஓ! ஏகோதிபதி

{அகம்பைோ}, தன் கரங்கனளக் கூப்பியபடி, தைக்கு அருள் ரவண்டி,
அவைிடம் {பிரம்ேைிடம்} தன் சிரம் தோழ்த்தி, “ஓ! தனைவோ {பிரம்ேரர}, “இது
நோைில்ைோேல் நனடகபறோது என்றோல், உேது உத்தரவு என் சிரம் ரேல்
னவக்கப்படட்டும். எைினும், நோன் கசோல்வனதக் ரகளும். ரபரோனச, ரகோபம்,
வன்ேம் {தீய ரநோக்கம்}, கபோறோனே, சண்னட, மூடத்தைம், கவட்கேின்னே
ஆகியைவும் ேற்றும் இன்னும் பிற கடுனேயோை உணர்வுகளும்,
உடல்ககோண்ட அனைத்து உயிரிைங்களின் உடல்கனளயும் பிளக்கட்டும்”
என்றோள் {ேிருத்யு} [2].
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்தப் பத்தி, “இது இவ்விதேோகத்

தர்ேத்திைோல் கசய்யத்தக்கதோயிருந்தோல் இதிைிருந்து
பயேில்னை. உம்முனடய கட்டனளயோைது என்னுனடய
சிரசில் னவக்கப்பட்டது. ஆைோலும், நோன் உம்ேிடத்தில்
கசோல்வனதக் ரகளும். ரைோபம், குரரோதம், அசூனய,
கபோறோனே, துரரோகம், ரேோகம், கவட்கேில்ைோனே,
ஒருவனரகயோருவர் குரூரேோகச் கசோல்லுதல் ஆகிய
இனவகள் தைித்தைி விதேோகிப் பிரோணிகளுனடய ரதகத்னதப்
ரபதிக்கட்டும்” என்று இருக்கிறது.
பிரம்ேன் {ேரணரதவி ேிருத்யுவிடம்}, "ஓ! ேரணரே {ேிருத்யுரவ}, நீ

கசோன்ைது ரபோைரவ இருக்கும். அரதரவனளயில், உயிரிைங்கனள
முனறயோகக் ககோல்வோயோக. ஓ! ேங்கைேோைவரள, போவம் உைதோகோது, அது
ரபோைரவ உன்னைக் கோயப்படுத்த நோன் முயை ேோட்ரடன் {உைக்கு நோன்
தீங்கினைக்க ேோட்ரடன்}. என் கரங்களில் இருக்கும் உைது கண்ண ீர்த்
துளிகரள, உயிரிைங்களில் ரநோய்களோக எழும். அனவ ேைிதர்கனளக்
ககோல்லும்; ேைிதர்கள் ககோல்ைப்பட்டோல், அந்தப் போவம் உைதோகோது.
எைரவ, அஞ்சோரத, உண்னேயில், போவம் உைதோகோது. நீதிக்கு {அறத்திற்கு}
அர்ப்பணிப்புடன், உன் கடனேனய ரநோற்று {கசய்து}, (உயிரிைங்கள்)
அனைத்னதயும் நீ ஆள்வோயோக. எைரவ, நீ இந்த உயிரிைங்களின்
உயிர்கனள எப்ரபோதும் எடுப்போயோக. ஆனச, ரகோபம் ஆகிய இரண்னடயும்
விட்டுவிட்டு, உயிரிைங்கள் அனைத்தின் உயினரயும் நீ எடுப்போயோக.
இதுரவ உைது நினைத்த {அைியோ} அறேோகட்டும். தீய நடத்னத
ககோண்ரடோனர போவரே ககோல்லும். கன் கட்டனளயின்படி கசயல்பட்டு,
உன்னை நீ சுத்த படுத்திக் ககோள்வோயோக. தீரயோனர அவர்களது போவங்களில்
மூழ்கடிப்பவள் நீயோகரவ இருப்போய். எைரவ, ஆனச, ரகோபம் ஆகிய

இரண்னடயும் விட்டுவிட்டு, உயிர் ககோண்ட இந்த உயிரிைங்கனளக்

ககோல்வோயோக" என்றோன் {பிரம்ேன்}.
நோரதர் {அகம்பைைிடம்} கதோடர்ந்தோர், "அந்தக் கோரினக {ேிருத்யு},

தோன் ேரணம் என்ற கபயரோல் (கதோடர்ந்து) அனைக்கப்படுவனதக் கண்டு
(ரவறுவிதேோகச் கசயல்பட) அஞ்சிைோள். ரேலும், பிரம்ேைின் சோபத்துக்கும்
அஞ்சிய அவள், "சரி" என்று கசோன்ைோள். ரவறுவிதேோகச் கசய்ய முடியோத
அவள், ஆனச, ரகோபம் ஆகியவற்னறத் துறந்து, உயிரிைங்களின் (அைிவுக்)
கோைம் வந்த ரபோது, அவற்றின் உயினர எடுக்கத் கதோடங்கிைோள்.
உயிரிைங்களுக்கு ேட்டுரே ேரணம் ஏற்படுகிறது. வோழும்
உயிரிைங்களிைிருந்து ரநோய்களும் எழுகின்றை. ரநோய் என்பது
உயிரிைங்களின் இயல்பற்ற நினைரய. அதைோல் {ரநோயோல்} அனவ
வைினய உணர்கின்றை {துன்புறுகின்றை}. எைரவ, உயிரிைங்கள் இறந்த
பிறகு, கைியற்ற {பைைற்ற} துயரத்தில் நீ ஈடுபடோரத. உயிரிைங்கள்
இறந்ததும், புைன்களும் அவற்ரறோடு (அடுத்த உைகத்திற்குச்) கசல்கின்றை.
தங்களுக்கு உரிய இயக்கங்கனள அனடயும் அனவ (அந்த உயிரிைங்கள்
ேீ ண்டும் பிறக்கும் ரபோது) ேீ ண்டும் வருகின்றை. இப்படிரய, ஓ!
உயிரிைங்களில் சிங்கரே {அகம்பைோ}, ரதவர்கள் உட்பட அனைத்து
உயிரிைங்களும் அங்ரக கசன்று ேைிதர்கனளப் ரபோைரவ கசயல்படும் [3].
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரிகள், "ஆயுள் முடிவில், எல்ைோ

இந்திரியங்களும் ஜீவன்கரளோடு கசன்று பரரைோகத்தில்
நினைகபற்றிருந்து அப்படிரய திரும்பி வந்துவிடுகின்றை.
இம்ேோதிரி எல்ைோப் பிரோணிகளும் ேைிதர்கனளப் ரபோைரவ
அந்தப் பரரைோகத்னத அனடந்து அவ்விடத்தில் இந்திரோதி
ரதவர்களோக நினைகபற்று நிற்கின்றை" என்று இருக்கின்றை.
இவ்வரிகரள கதளிவோக இருப்பதோகத் கதரிகிறது.
பயங்கர முைக்கங்களும், கபரும் பைமும் ககோண்டு, அச்சுறுத்தும்

வனகயில் உள்ள கோற்றோைது, எங்கும் இருக்கிறது, எல்னையில்ைோ
சக்தினயக் ககோண்டிருக்கிறது. வோழும் உயிரிைங்களின் உடல்கனள இந்தக்
கோற்ரற பிளக்கின்றது. இக்கோரியத்தில் அது {கோற்று}, எந்தச்
கசயைோற்றனையும் கவளிப்படுத்தோது, அரத ரபோை அதன் {உடைின்}
இயக்கங்கனளயும் நிறுத்திவிடோது; (ஆைோல் அஃனத {உடைின் இயக்கத்னத
நிறுத்துவனத} இயல்போகரவ கசய்யும்). ரதவர்கள் அனைவரும் கூட
ேைிதர்களின் கபயர்கனளத் தங்கரளோடு இனணத்துள்ளைர் [4].

[4] ரவகறோரு பதிப்பில் இது, "பயங்கரேோைதும், பயங்கர

நோதமுள்ளதும், ேகோபைமுள்ளதும், எங்கும் கசல்லுகிறதுேோை
அந்தப் பிரோணவோயுவோைது, பிரோணிகளுனடய ரதகங்கனள
உனடக்கிறது. உக்ரேோைதும், அளவில்ைோ ரதஜசுள்ளதுேோை
வோயுவோைது ஒரு கபோழுதும் ஓரிடத்திைோவது நினைனயயும்,
நினையில்ைோனேனயயும் அனடகிறதில்னை. எல்ைோத்
ரதவர்களும் ேர்த்யர்ககளன்று கபயருள்ளவர்கரள" என்று
எைரவ, ஓ! ேன்ைர்களில் சிங்கரே {அகம்பைோ}, உன் ேகனுக்கோக

வருந்தோரத! உன் ேகன் {ஹரி}, வரர்களுக்குச்
ீ கசோந்தேோை ேகிழ்ச்சிகரேோை
உைகங்கனள அனடந்து, நித்திய ேகிழ்ச்சியில் தன் நோட்கனளக் கடத்திக்
ககோண்டிருக்கிறோன். ரசோகங்கள் அனைத்னதயும் துறந்த அவன்,
நீதிேோன்களின் {தர்ேவோன்களின்} ரதோைனேனய அனடந்திருக்கிறோன்.
ேரணம் என்பது பனடப்போளைோரைரய உயிரிைங்கள் அனைத்திற்கும்
விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது. அவற்றின் கோைம் வந்ததும், உயிரிைங்கள்
முனறயோகக் ககோல்ைப்படுகின்றை. உயிரிைங்களின் ேரணம் என்பது அந்த
உயிரிைங்களிரைரய எழுகிறது. உயிரிைங்கள் தங்கனளத் தோங்கரள
ககோல்கின்றை. தண்டத்னதத் தரித்து வந்து ேரணரதவி யோனரயும்
ககோல்வதில்னை. எைரவ, பிரம்ேைோரைனய விதிக்கப்பட்டது என்பதோல்
ேரணம் தவிர்க்க முடியோதரத என்பனத அறிந்த ஞோைியர், இறந்து ரபோை
உயிரிைங்களுக்கோக எப்ரபோதும் வருந்துவதில்னை. உயர்ந்த
ரதவைோரைரய {பிரம்ேைோரைரய} இந்த ேரணம் விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது
என்பனத அறிந்துககோண்டு, இறந்து ரபோை உன் ேகனுக்கோக வருந்துவனதத்
தோேதேில்ைோேல் விடுவோயோக" {என்றோர் நோரதர்}.
வியோசர் {யுதிஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோர், "நோரதரோல் கசோல்ைப்பட்ட

இந்தப் பயங்கர வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட ேன்ைன் அகம்பைன், தன்
நண்பரிடம் {அகம்பைன், நோரதரிடம்}, "ஓ! சிறப்புேிக்கவரர, ஓ!
முைிவர்களில் முதன்னேயோைவரர {நோரதரர} என் கவனை தீர்ந்தது. நோன்
ேைநினறனவ அனடந்ரதன். இந்த வரைோற்னற உம்ேிடம் இருந்து ரகட்ட
நோன், உம்ேிடம் நன்றியுள்ளவைோக உம்னே வைிபடுகிரறன்" என்றோன்
{அகம்பைன்}. ேன்ைைோல் இப்படிச் கசோல்ைப்பட்டவரும், ரேன்னேயோை
முைிவர்களில் முதன்னேயோைவரும், அளவிைோ ஆன்ேோக்
ககோண்டவருேோை அந்தத் கதய்வகத்
ீ துறவி {நோரதர்}, பிறகு, நந்தவக்
கோட்டுக்குச் {அரசோக வைத்திற்குச்} கசன்றோர்.

அடுத்தவர் ரகட்பதற்கோக இந்த வரைோற்னற அடிக்கடி உனரத்தலும்,

இந்த வரைோற்னற அடிக்கடி ரகட்டலும், தூய்னேப்படுத்துவதோகவும்,
புகழுக்கும், கசோர்க்கத்திற்கும் வைிநடத்துவதோகவும், போரோட்டத்
தகுந்ததோகவும் கருதப்படுகிறது. ரேலும் இது, {ரகட்பவர் [அ] கசோல்பவரின்}
வோழ்நோளின் கோைத்னதயும் {ஆயுனளயும்} அதிகரிக்கிறது.
ஓ! யுதிஷ்டிரோ, கபோருளுள்ள இந்தக் கனதனயக் ரகட்டு,

க்ஷத்திரியர்களின் கடனேகனளயும், வரர்களோல்
ீ அனடயத்தக்க உயர்ந்த
(அருள்) நினைகனளயும் எண்ணி உைது துயரத்னதவிடுவோயோக.
வைினேேிக்கத் ரதர்வரனும்,
ீ கபரும் சக்தி ககோண்டவனுேோை அந்த
அபிேன்யு, வில்ைோளிகள் அனைவரும் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத,
(எண்ணிைோ) எதிரிகளோல் ககோல்ைப்பட்டுச் கசோர்க்கத்னதரய
அனடந்திருக்கிறோன். கபரும் வில்ைோளியோை அந்த வைினேேிக்கத்
ீ {அபிேன்யு}, களத்தில் ரபோரோடியபடிரய, வோள், கதோயுதம், ஈட்டி
ேற்றும் வில்ைோல் தோக்குண்டு வழ்ந்தோன்.
ீ ரசோேைிைிருந்து எழுந்த அவன்,
தன் அசுத்தங்கள் அனைத்தும் சுத்தப்படுத்தப்பட்டதோல், சந்திரைின்
சோரத்தில் ேனறந்துவிட்டோன். எைரவ, ஓ! போண்டுவின் ேகரை {யுதிஷ்டிரோ},
உன் ேரைோபைம் அனைத்னதயும் திரட்டிக் ககோண்டு, உன் புைன்கனளச்
கசயைிைக்க விடோேல், உன் தம்பிகளுடன் கூடி ஊக்கத்துடனும்
வினரவோகவும் ரபோரிடச் கசல்வோயோக" {என்றோர் வியோசர்}.
கனதக்குள் கனத அனேப்பு:

1. வியோசர் முன்ைினையில் வியோசரின் சீடர் னவசம்போயைர்,
அபிேன்யுவின் ரபரன் ஜைரேஜயைிடம் ேகோபோரதத்தினைச்
கசோல்கிறோர்.
2. இப்படிச் கசோல்ைப்படுவனதக் ரகட்ட சூதர் கசௌதி னநேிசோரண்யத்தில்
முைிவர்களிடம் ேீ ண்டும் ேகோபோரதத்னத கசோல்கிறோர்.
3. அப்படிச் கசௌதி கசோல்ைி வரும் நிகழ்வுகளில், சஞ்சயன்
திருதரோஷ்டிரைிடம் ரபோர்கோட்சிகனள விவரிக்கிறோன்.
4. அந்த விவரிப்பின் படி, அபிேன்யு ககோல்ைப்பட்ட பிறகு, யுதிஷ்டிரைிடம்
வியோசர் உனரயோடும் நிகழ்வு கசோல்ைப்படுகிறது.
5. அந்த உனரயோடலுக்குள், நோரதர் முைிவர் அகம்பைன் என்பவைிடம்
கசோன்ை கனத கசோல்ைப்படுகிறது.
6. நோரதர் அகம்பைன் உனரயோடைில், பிரம்ேன் ேரணரதவியோை
ேிருத்யுவிடம் ரபசிய நிகழ்ரவ இப்படி விரிந்து வருகிறது.....

ேரணத்திற்கு வருந்தோரத! - துரரோண பர்வம் பகுதி

– 053, 054, 055
Don’t grieve for death! | Drona-Parva-Section-053, 054, 055 | Mahabharata In Tamil
(அபிேன்யுவத பர்வம் – 23, 24, 25)
பதிவின் சுருக்கம்: ேரண ரதவியின் கனதனயக் ரகட்டு திருப்தியனடயோத

யுதிஷ்டிரனுக்கு வியோசர் ரேலும் ஒரு நிகழ்னவச் கசோல்வது; ேன்ைன்
சிருஞ்சயனுக்குப் பிறந்த சுவர்ணஷ்டீவின்; சுவர்ணஷ்டீவினைக் ககோன்ற கள்வர்கள்;
ேகைின் ேனறவோல் வருந்திய சிருஞ்சயன், சிருஞ்சயனுக்கு ேன்ைன் ேருத்தைின்
கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்; ேரணத்னதக் குறித்து ஏன் வருந்தக்கூடோது என்பதற்குச்
சிருஞ்சயைிடம் நோரதர் கசோன்ை விளக்கம்...

"ேரணத்தின் {ேரணரதவியின்} பிறப்னபயும்,
அவளது விசித்திரேோை கசயல்போடுகனளயும்
ரகட்ட ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், ேீ ண்டும்
வியோசரிடம் பணிவுடன் இந்த வோர்த்னதகனளப்
ரபசிைோன்.
யுதிஷ்டிரன் {வியோசரிடம்}, “நற்ரபறுகபற்ற

நோடுகளில், நீதிேிக்கச் கசயல்கனளச்
கசய்பவர்களும், ஆற்றைில் இந்திரனுக்ரக
நிகரோைவர்களுேோகப் பை ேன்ைர்கள்
இருந்திருக்கின்றைர். ஓ! ேறுபிறப்போளரர
{பிரோேணரர, வியோசரர}, அரசமுைிகளோை அவர்கள்
போவேற்றவர்களோகவும், உண்னேனயப் ரபசுபவர்களோகவும் இருந்தைர்.
பைங்கோைத்தின் அந்த அரச முைிகளோல் கசய்யப்பட்ட சோதனைகனளக்
கைேோை வோர்த்னதகளோல் கசோல்ைி என்னை ஆறுதைனடயச் கசய்வரோக.
ீ
அவர்களோல் அளிக்கப்பட்ட ரவள்விக் ககோனடகள் என்ை? அனதச்
கசய்தவர்களோை அறம்கசய்யும் உயர் ஆன்ே அரச முைிகள் யோவர்? ஓ!
சிறப்புேிக்கவரர {வியோசரர}, இனவயோனவயும் எைக்குச் கசோல்வரோக”
ீ
என்றோன் {யுதிஷ்டிரன்} [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்தப் பத்தி, “பிரோம்ேணரர! ககௌரவம்

உள்ளவர்களும், பரிசுத்தேோை கசய்னகனய உனடயவர்களும்,
இந்திரனுக்குச் சேேோை பரோக்ரேத்னத உனடயவர்களுேோை
எத்தனை ரோஜரிேிகள் முன்பு ேிருத்யுவிைோல்

ககோல்ைப்பட்டைர்? ேறுபடியும் என்னை நீர் உண்னேயோை

வோர்த்னதகளோல் விருத்தியனடயும்படி கசய்யும்.
முற்கோைத்தில் இருந்த ரோஜரிேிகளுனடய கசய்னககளோரை
என்னை ஆறுதைனடயும்படி கசய்ய ரவண்டும்.
ேகோத்ேோக்களும், புண்ணியத்னதச் கசய்தவர்களுேோை
ரோஜரிேிகளோரை எவ்வளவு தக்ஷினணகள் ககோடுக்கப்பட்டை?
எனவகள் ககோடுக்கப்பட்டை? அவற்னற எைக்கு நீ
கசோல்ைரவண்டும்” என்று இருக்கிறது.
வியோசர் {யுதிஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோர், “சுவித்யன் என்ற கபயரில்

ஒரு ேன்ைன் இருந்தோன். அவனுக்குச் சிருஞ்சயன் என்று அனைக்கப்பட்ட
ஒரு ேகன் இருந்தோன். முைிவர்களோை நோரதரும், பர்வதரும் அவைது
நண்பர்களோக இருந்தைர். ஒருநோள், அந்தத் துறவிகள் இருவரும்,
சிருஞ்சயனைச் சந்திப்பதற்கோக அவைது அரண்ேனைக்கு வந்தைர்.
சிருஞ்சயைோல் முனறயோக வைிபடப்பட்ட அவர்கள் அவைிடம்
{சிருஞ்சயைிடம்} ேைம்நினறந்து அவனுடரைரய ேகிழ்ச்சியோக வோழ்ந்து
வந்தைர்.
ஒரு சேயம், அந்த இரு துறவிகளுடனும் சிருஞ்சயன் சுகேோக

அேர்ந்திருந்த ரபோது, இைிய புன்ைனக ககோண்ட அவைது அைகிய ேகள்
அவைிடம் வந்தோள். தன் ேகளோல் ேரியோனதயுடன் வணங்கப்பட்ட
சிருஞ்சயன், அந்தப் கபண்ணின் அருகில் நின்று ககோண்டு அவள் விரும்பிய
வனகயிரைரய முனறயோை வோழ்த்துகனளச் கசோன்ைோன். அந்தக்
கன்ைினகனயக் கண்ட பர்வதர் புன்ைனகயுடன் சிருஞ்சயைிடம், “துருதுரு
போர்னவனயயும், ேங்கைக் குறிகள் அனைத்னதயும் ககோண்ட இந்தக்
கன்ைினக யோருனடய ேகள்? இவள் சூரியைின் ஒளியோ? அல்ைது
அக்ைியின் தைைோ? அல்ைது ஸ்ரீரதவி, ஹ்ரீரதவி, கீ ர்த்தி, த்ருதி, புஷ்டி,
சித்தி ஆகிரயோரோ? அல்ைது ரசோேைின் ஒளியோ?” என்று ரகட்டோர்.
ீ முைிவர் (பர்வதர்) இந்த வோர்த்னதகனளக் ரகட்டதும்,

அந்தத் கதய்வக
ேன்ைன் சிருஞ்சயன் {பர்வத முைிவரிடம்}, “ஓ! சிறப்புேிக்கவரர {பர்வதரர},
இந்தப் கபண் எைது ேகளோவோள். இவள் என் ஆசிகனள இரந்து ரகட்கிறோள்”
என்று பதிலுனரத்தோன். அப்ரபோது நோரதர் ேன்ைன் சிருஞ்சயைிடம், “ஓ!
ஏகோதிபதி {சிருஞ்சயோ}, (உைக்கு) கபரும் நன்னேனய நீ விரும்பிைோல், இந்த
உன் ேகனள ேனைவியோக எைக்கு அளிப்போயோக” என்றோர். (முைிவரின்
முன்கேோைிவோல்) ேகிழ்ந்த சிருஞ்சயன், நோரதரிடம், “நோன் உேக்கு அவனள
அளிக்கிரறன்” என்றோன்.

இதற்கு, ேற்கறோரு முைிவரோை பர்வதர், நோரதரிடம் ரகோபத்துடன்,

“என் இதயத்துக்குள் ஏற்கைரவ ரதர்ந்கதடுக்கப்பட்ட இந்தக் கோரினகனய,
உேது ேனைவியோக நீர் ககோள்கிறீர். ஓ! பிரோேணரர, இனத நீர் கசய்ததோல்,
உம் விருப்பப்படி உம்ேோல் கசோர்க்கத்திற்குச் கசல்ை முடியோது” என்றோர்.
இப்படி அவரோல் {பர்வதரோல்} கசோல்ைப்பட்ட நோரதர், “கணவைின்
{ேணேகைின்} இதயம் {ேைம்}, (அது சம்பந்தேோை) ரபச்சு, (ககோடுப்பவரின்)
சம்ேதம், (இருவரின்) ரபச்சுகள், நீர் கதளித்துக் ககோடுக்கப்படும்
உண்னேயோை தோைம், (ேணேகளின் னகப்) பற்றுவதற்கு விதிக்கப்பட்டனவ
(ேந்திரங்கனள உனரத்தல்) – ஆகிய இந்த அறிகுறிகரள ஒரு கணவனை
அனேக்கின்றை என்று தீர்ேோைிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இந்தச் சடங்ரக கூட
முழுனேயோகோது. ஏழு எட்டுகள் {அடிகள்} னவத்து (ஒரு ேணேகள்,
ேணேகனை வைம் வருதல்) இவற்றில் (இனவ அனைத்திற்கும் ரேைோக)
முக்கியத்துவம் வோய்ந்ததோகும். இனவயில்ைோேல் (திருேணம் குறித்த)
உேது கோரியம் அனடயப்பட்டதோகோது. {இவற்னற அறிந்தும்} நீர்
சபித்திருக்கிறீர். எைரவ, நீரும் என்னை விட்டுவிட்டுச் கசோர்க்கத்திற்குச்
கசல்ை முடியோது [2]” என்று பதிலுக்குச் சபித்தோர் {நோரதர்}. இப்படி
ஒருவனரகயோருவர் சபித்துக் ககோண்ட அந்த முைிவர்கள் இருவரும்
கதோடர்ந்து அங்ரகரய வோழ்ந்தைர்.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இது, “ேைம், வோக்கும், புத்தி,

சம்போேணம், சத்தியம், ஜைம், அக்ைிகள், போணிக்ரஹணம்,
ேந்திரங்கள் இனவகளல்ைரவோ பிரசித்தேோை தோரத்தின்
ைட்சணம்; இந்தத் தோரைட்சணங்களில் பூர்த்தி ஏற்படவில்னை;
ேைத்திைோரை ேோத்திரம் உம்ேோல் அவள் போர்னயயோக
எண்ணப்பட்டோள். நீர் அறிந்திருந்தும் என்னை இவ்வோறு
சபித்ததைோல் நீரும் என்னைவிட்டு ஸ்வர்க்கம் ரபோகக்கூடோது”
என்று பிரதி சோபத்னதக் கூறிைோர்” என்று இருக்கிறது.
அரத ரவனளயில், ஒரு ேகனை (அனடய) விரும்பிய ேன்ைன்

சிருஞ்சயன், சுத்தப்படுத்தப்பட்ட ஆன்ேோவுடன், தன் சக்தியோல்
முடிந்தவனர, உணவும், ஆனடகளும் கவைத்துடன் வைங்கி
பிரோேணர்கனள ேகிழ்ச்சிப்படுத்தத் கதோடங்கிைோன். ஒரு குறிப்பிட்ட
கோைத்திற்குப் பிறகு, ரவதங்கனளப் படிப்பதில் அர்ப்பணிப்புனடயவர்களும்,
சோத்திரங்கனள அவற்றின் பிரிவுகளுடன் முழுவதும் அறிந்தவர்களுேோை
அந்தப் பிரோேணர்களில் முதன்னேயோரைோர், ேகனை அனடய விரும்பிய
அந்த ஏகோதிபதியிடம் {சிருஞ்சயைிடம்} ேைம் நினறந்தைர். அவர்கள்

அனைவரும் ஒன்றோக நோரதரிடம் வந்து, அவரிடம், “இந்த ேன்ைன்

விரும்பியவோறு அவனுக்கு ஒரு ேகனைக் ககோடுப்பீரோக” என்றைர். இப்படி
அந்தப் பிரோேணர்களோல் கசோல்ைப்பட்ட நோரதர், அவர்களிடம், “அப்படிரய
ஆகட்டும்” என்று கசோன்ைோர். பிறகு, அந்தத் கதய்வக
ீ முைிவர் {நோரதர்}
சிருஞ்சயைிடம், “ஓ! அரசமுைிரய {சிருஞ்சயோ}, பிரோேணர்கள் ேைம்
நினறந்து உைக்கு ஒரு ேகனை விரும்புகிறோர்கள். நீ
அருளப்பட்டிருப்போயோக, நீ விரும்பும் வனகயிைோை ேகனை வரேோகக்
ரகட்போயோக” என்றோர்.
இப்படி அவரோல் கசோல்ைப்பட்ட அந்த ேன்ைன், கூப்பிய கரங்களுடன்,

அனைத்னதயும் சோதிப்பவனும், புகழ்கபற்றவனும், ேகினே நினறந்த
சோதனைகனளச் கசய்பவனும், கபரும் சக்தி ககோண்டவனும், எதிரிகள்
அனைவனரயும் தண்டிக்க இயன்றவனுேோை ஒரு ேகனைக் ரகட்டோன்.
ரேலும், அவன் {சிருஞ்சயன்}, அந்தக் குைந்னதயின் சிறுநீர், ேைம், சளி,
வியர்னவ ஆகியனவ தங்கேோக இருக்க ரவண்டும் என்றும் ரகட்டோன்.
சரியோை கோைத்தில் அந்த ேன்ைனுக்கு ஒரு ேகன் பிறந்தோன், அவன்
சுவர்ணஷ்டீவின் என்று பூேியில் கபயரிடப்பட்டோன் {அனைக்கப்பட்டோன்}.
ரேலும் அந்த வரத்தின் வினளவோக அந்தக் குைந்னத (தன் தந்னதயின்)
எல்னைகள் அனைத்னதயும் ேீ றி கசல்வத்னதப் கபருக்கத் கதோடங்கிைோன்.
ேன்ைன் சிருஞ்சயன் தைக்கு விருப்பப்பட்ட கபோருட்கள் அனைத்னதயும்
தங்கத்திரைரய கசய்தோன். அவைது வடுகள்,
ீ சுவர்கள், ரகோட்னடகள்,
(அவைது ஆட்சிப்பகுதிக்குள் உள்ள) பிரோேணர்கள் அனைவரின் வடுகள்,
ீ
அவைது படுக்னககள், வோகைங்கள், தட்டுகள், குடங்கள், குடுனவகள்,
அவனுக்குச் கசோந்தேோை இடங்கள், ரேலும் அவைது கருவிகள்
அனைத்தும், அரண்ேனைக்கு உள்ளும் புறமும் இருந்த போத்திரங்கள் ஆகிய
அனைத்தும் தங்கத்தோரைரய கசய்யப்பட்டை. அந்த ரநரத்தில் அவைது
{தங்க} னகயிருப்பும் அதிகரித்தது.
இளவரசனைக் குறித்துக் ரகள்விப்பட்ட சிை கள்வர்கள் ஒன்றுகூடி,

அவன் அப்படி {கசைிப்போக} இருப்பனதக் கண்டு, அந்த ேன்ைனுக்குத்
தீங்கினைக்க முனைந்தைர். அவர்களில் சிைர், “நோம் ேன்ைைின் ேகனைரய
னகப்பற்றுரவோம். அவரை அவைது தந்னதயின் தங்கச்சுரங்கேோவோன்.
எைரவ, அனத {அவனை} ரநோக்கிய நோம் முயல்ரவோம்" என்றைர். பிறகு,
ரபரோனசயோல் தூண்டப்பட்ட அந்தக் கள்வர்கள் ேன்ைைின்
அரண்ேனைக்குள் ஊடுருவி, இளவரசன் சுவர்ணஷ்டீவினைப்
பைவந்தேோகத் தூக்கிச் கசன்றைர்.

இப்படி அவனைக் னகப்பற்றிய பிறகு கோட்டுக்குத் தூக்கிச் கசன்ற

அந்த அறிவற்ற மூடர்கள், ரபரோனசயோல் உந்தப்பட்டு, அவனை னவத்துக்
ககோண்டு என்ை கசய்வது என்பனத அறியோேல், அவன் உடனைத் துண்டு
துண்டோக கவட்டி அவனை {சுவர்ணஷ்டீவினை} அங்ரகரய ககோன்றைர்.
எைினும், அவைிடம் தங்கம் எனதயும் அவர்கள் கோணவில்னை. இளவரசன்
ககோல்ைப்பட்ட பிறகு, முைிவரின் வரத்தோல் அனடயப்பட்ட தங்கம்
அனைத்தும் ேனறந்தை. அறியோனே ககோண்டவர்களும்,
அறிவற்றவர்களுேோை அந்தக் கள்வர்கள் ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக்
ககோண்டைர். இப்படி ஒருவனர ஒருவர் அடித்துக் ககோண்ட அவர்கள்
அைிந்தைர், அவர்கரளோடு ரசர்ந்து பூேியில் இருந்த அந்த அற்புத
இளவரசனும் அைிந்தோன். தீச்கசயல்கனளச் கசய்த அம்ேைிதர்கள்
கற்பனைக்ககட்டோத பயங்கர நரகத்தில் மூழ்கிைர்.
முைிவரின் வரத்தோல் அனடயப்பட்ட தன் ேகன் ககோல்ைப்பட்டனதக்

கண்ட கபரும் துறவியோை ேன்ைன் சிருஞ்சயன், கவனையோல் ஆைப்
பீடிக்கப்பட்டு, பரிதோபகரேோை குரைில் அழுது புைம்பத் கதோடங்கிைோன். தன்
ேகைின் நிேித்தேோகப் பீடிக்கப்பட்ட ேன்ைன் {சிருஞ்சயன்}, இப்படி
அழுவனதக் கண்ட கதய்வக
ீ முைிவரோை நோரதர், அவன் முன்ைினையில்
தன்னை கவளிப்படுத்திக் ககோண்டோர். ஓ! யுதிஷ்டிரோ, துயரத்தோல்
பீடிக்கப்பட்டு, புைன்கனள இைந்து இப்படிப்பட்ட பரிதோபகரேோை
புைம்பல்களில் ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருந்த ேன்ைனை {சிருஞ்சயனை}
அணுகி, அந்தச் சிருஞ்சயைிடம் நோரதர் என்ை கசோன்ைோர் என்பனதக்
ரகட்போயோக.
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்}, “சிருஞ்சயோ, பிரம்ேத்னத

உச்சரிப்பவர்களோை நோங்கள் உன் இல்ைத்தில் வோழ்ந்தும், உன் விருப்பங்கள்
ஈரடறோேல் இறக்கப் ரபோகிறோய். ஓ! சிருஞ்சயோ, அவிக்ஷித்தின் ேகன்
ேருத்தனும் இறக்க ரவண்டியிருந்தது என்று நோம் ரகள்வி படுகிரறோம்.
பிருஹஸ்பதியிடம் ரகோபம் ககோண்ட அவன் {ேருத்தன்} சம்வர்த்தனரக்
ககோண்டு தன் கபரும் ரவள்விகனளச் கசய்தோன். அந்த அரசமுைியிடம்
{ேருத்தைிடம்}, சிறப்பு ேிக்கத் தனைவரை (ேகோரதவரை), இேயத்தின்
தங்கப் பீடபூேியின் வடிவில் கசல்வத்னதக் ககோடுத்தோன். (அந்தச்
கசல்வத்னதக் ககோண்டு) ேன்ைன் ேருத்தன் பல்ரவறு ரவள்விகனளச்
இந்திரைின் துனணயுடனும், பிருஹஸ்பதியின் தனைனேயிலும்

ரதவர்களில் பல்ரவறு இைங்களோை அந்த அண்டப் பனடப்போளர்கள், தன்

ரவள்விகனள முடித்த அவைிடம் வைக்கேோக வந்து ககோண்டிருந்தைர்.

அவைது ரவள்வி ேண்டபத்தில் இருந்த விரிப்புகள் ேற்றும் அனறகைன்கள்
அனைத்தும் தங்கத்தோல் கசய்யப்பட்டனவயோக இருந்தை. உணனவ
விரும்பிய ேறுபிறப்போள {பிரோேண} வர்க்கங்கள் அனைவரும், தங்கள்
விருப்பத்துக்கு உகந்த சுத்தேோை உணனவ ேைநினறவுடன் அவைது
ரவள்விகளில் உண்டைர். அவைது ரவள்விகள் அனைத்திலும், போல், தயிர்,
கதளிந்த கநய், ரதன், பிற வனககளிைோை உணவுகள், உண்ணக்கூடியனவ
அனைத்திலும் சிறந்தனவ, ஆனடகள், வினைேதிப்பின் கோரணேோக
{தவறோக} விரும்பப்படும் ஆபரணங்கள் ஆகியனவ ரவதங்கனள
முழுனேயோக அறிந்த பிரோேணர்கனள ேைம்நினறயச் கசய்தை. ேன்ைன்
ேருத்தைின் அரண்ேனையில் ரதவர்கரள உணனவப் பரிேோறுபவர்களோக
இருந்தைர். அவிக்ஷித்தின் ேகைோை அந்த அரசமுைிக்கு {ேருத்தனுக்கு},
விஸ்வரதவர்கரள ரசவகர்களோக இருந்தைர். கதளிந்த கநய்யோல்
கோணிக்னகயளிக்கப்பட்ட கசோர்க்கவோசிகள் அவைிடம் ேைநினறவு
ககோண்டைர். (அதைோல்) ேைம் நினறந்த அவர்கள், தங்கள் பங்குக்கு, அந்தப்
பைேிக்க ஆட்சியோளைின் {ேருத்தைின்} பயிர் கசல்வத்னத அபரிேிதேோை
ேனைப்கபோைிவோல் அதிகரித்தைர்.
அவன் {ேருத்தன்} எப்ரபோதும், முைிவர்கள், பிதுர்கள், ரதவர்கள்

ஆகிரயோர் நினறவனடயும் வனகயில் கோணிக்னககனள அளித்தும்,
பிரம்ேச்சரியம், ரவத கல்வி, ஈேக்கடன் சடங்குகள் ஆகியவற்னற
ரநோற்றும் அனைத்து விதேோை தோைங்கனள அளித்தும் அவர்கனள
ேகிழ்வூட்டிைோன். அவைது படுக்னககள், விரிப்புகள், வோகைங்கள்,
ககோடுப்பதற்குக் கடிைேோை அவைது பரந்த தங்கக் கிடங்குகள்
ஆகியனவயும், உண்னேயில் கசோல்ைப்படோத அவைது கசல்வங்களும்
தன்ைோர்வத்துடன் பிரோேணர்களுக்குக் ககோடுக்கப்பட்டதோல் சக்ரரை
{இந்திரரை} அவனுக்கு நன்னேனய விரும்பிைோன். அவைது குடிகள்
{குடிேக்கள்} (அவைோல்) ேகிழ்ச்சிப்படுத்தப்பட்டைர். எப்ரபோதும்
அர்ப்பணிப்ரபோடு {பக்திரயோடு} கசயல்பட்ட அவன் {ேருத்தன்}, (இறுதியில்)
தோன் அனடந்த அறத் தகுதிகளின் மூைம் அைியோேல் நினைக்கும் அருள்
உைகங்கனள அனடந்தோன். ேன்ைன் ேருத்தன், தன் பிள்னளகள்,
அனேச்சர்கள், ேனைவியர், வைித்ரதோன்றல்கள், கசோந்தங்கள்
ஆகிரயோருடனும், இளனேயுடனும் ஆயிரம் வருடங்களுக்குத் தன் நோட்னட
ஆண்டோன். ஓ! சிருஞ்சயோ, நோன்கு முக்கிய அறங்களோல் (தவத்துறவுகள்,
உண்னே, கருனண, ஈனக ஆகியவற்றில்) உைக்கும் உன் ேகனுக்கும்
{சுவர்ணஷ்டீக்கும்} ேிக ரேன்னேயோை அத்தகு ேன்ைரை {ேருத்தரை}

இறந்தோன் எனும்ரபோது, ஓ! சுனவத்யோ {சுவித்யைின் ேகரை சிருஞ்சயோ},

எந்த ரவள்விரயோ, எந்த ரவள்விக் ககோனடரயோ கசய்யோத உன் ேகனைக்
குறித்து வருந்தோரத” என்றோர் {நோரதர்}.
“பகுதிகள் 54 ேற்றும் 55 ஆகியனவ மூைப்பதிப்பில் கோணப்படவில்னை.

ஒருரவனள இந்தப் பகுதிகளின் உனரகள், கவளியீட்டோளரோல் பகுதி 53ல்
இனணக்கப்பட்டிருக்கைோம். எைரவ இந்தப் பகுதிக்குப் பிறகு, நேது பகுதி
எண் வரினசயோைது, பகுதி 56க்குச் கசல்கிறது” எை Sacredtexts
வனைத்தளத்தில் குறிப்பிட்டிருக்கிறோர்கள். எைரவ நோமும் அடுத்ததோகப்
பகுதி 56க்குச் கசல்கிரறோம்.

ேன்ைன் சுரஹோத்திரன்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 056

King Suhotra! | Drona-Parva-Section-056 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ேன்ைன் சுரஹோத்திரைின் கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்;

சுரஹோத்திரன் கசய்த ரவள்விகள் ேற்றும் ககோனடகள்; அவன் நோட்டின் கசைிப்பு;
அவைது ேரணம்…
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோர், "ஓ! சிருஞ்சயோ, ேன்ைன்

சுரஹோத்ரனும் [1] ேரணத்துக்கு இனரயோைதோகரவ நோம் ரகட்டிருக்கிரறோம்.
அவன் {ேன்ைன் சுரஹோத்திரன்} வரர்களில்
ீ முதன்னேயோைவைோகவும்,
ரபோரில் கவல்ைப்பட முடியோதவைோகவும் இருந்தோன். அவனைக் கோண
ரதவர்கரள வந்தைர். அறத்தோல் தன் அரனச அனடந்த அவன்
{சுரஹோத்திரன்}, தன் நன்னேக்கோக ரித்விக்குகள், அரண்ேனைப்
புரரோகிதர்கள் ேற்றும் பிரோேணர்களின் அறிவுனரகனள நோடி, அவர்கனள
விசோரித்து, அவர்களது உத்தரவுகளுக்குக் கீ ழ்ப்படிந்து நடந்து வந்தோன். தன்
குடிகனளக் கோக்கும் கடனேனய நன்கு அறிந்த ேன்ைன் சுரஹோத்திரன்
அறம் ேற்றும் ஈனகயுடன், ரவள்விகள் கசய்து, எதிரிகனள அடக்கித் தன்
கசல்வத்னதப் கபருக்க விரும்பிைோன்.

[1] இந்தச் சுரஹோத்திரனைப் பற்றி ஆதிபர்வம் பகுதி 94ல்

குறிப்பு இருக்கிறது. இவன் பரதைின் ரபரைோவோன்.
அவன் சோத்திர விதிகனளப் பின்பற்றித் ரதவர்கனள வணங்கிைோன்.

தன் கனணகளின் மூைம் அவன் {சுரஹோத்ரன்} தன் எதிரிகனள
ீ தன் சிறந்த சோதனைகளின் மூைம் அவன் உயிரிைங்கள்
அனைத்னதயும் நினறவு ககோள்ளச் கசய்தோன். அவன் {சுரஹோத்ரன்},
ேிரைச்சர்களிடம் இருந்தும், கோட்டுக் கள்வர்களிடமும் இருந்தும்
பூேோரதவினய விடுவித்து, அவனள ஆண்டோன்.
ரேகங்களின் ரதவன் {இந்திரன்}, அவைிடம் {அவைது நோட்டில்}

வருடோ வருடம் தங்கத்னதரய ேனையோகப் கபோைிந்தோன். எைரவ, அந்தப்
பைங்கோைத்தில், (அவனுனடய நோட்டில் உள்ள) ஆறுகளில் தங்கரே (நீரோகப்)
போய்ந்தது. ரேலும் அஃது {ஆறுகளில் உள்ள தங்கம்} அனைவரும்
பயன்படுத்தும்படி திறந்ரத இருந்தது. ரேகங்களின் ரதவன் {இந்திரன்}
அவைது {சுரஹோத்ரைின்} நோட்டில் {குருஜோங்கைத்தில்}, கபரும்
எண்ணிக்னகயிைோை முதனைகள், நண்டுகள், பல்ரவறு இைங்களிைோை
ேீ ன்கள், விருப்பத்துக்குகந்த எண்ணற்ற பல்ரவறு கபோருட்கள் ஆகியனவ
அனைத்னதயும் தங்கேயேோகரவ கபோைிந்தோன்.
அந்த ேன்ைைின் {சுரஹோத்ரைின்} ஆட்சிப் பகுதிகளில் இருந்த

கசயற்னகத் தடோகங்கள் ஒவ்கவோன்றும் இரண்டு னேல்கள் நீளத்திற்கு [2]
இருந்தை. ேன்ைன் சுரஹோத்திரன், ஆயிரக்கணக்கோை குள்ளர்கள்,
கூன்முதுகர்கள் [3], முதனைகள், ேகரங்கள், ஆனேகள் ஆகியனவ
அனைத்தும் தங்கேயேோகரவ இருப்பனதக் கண்டு அதிசயித்தோன்.
அரசமுைியோை அந்தச் சுரஹோத்ரன்,
குருஜோங்கைத்தில் ஒரு ரவள்வினயச்
கசய்து தங்கத்தோைோை அந்த அளவற்ற
கசல்வத்னத, ரவள்வி முடியுமுன்ரப
பிரோேணர்களுக்குத் தோைேோகக்
ககோடுத்தோன்.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் ஒரு

குரரோசம் நீளம் என்று
இருக்கிறது. பிரம் மசரராவர் தடாகம் (ஹரியானா)
குருரசத்திரத்தில் உள் ள சசயற் ககத் தடாகம்
நீ ளம் 3600அடி X அகலம் 1500 அடி
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் குள்ளர் ஆசியாவிரலரய மிகப் சபரிய சசயற் ககத் தடாகம்
ேற்றும் கூன்முதுகர்கள் பற்றிய குறிப்ரபதும் இல்னை.


ரபோன்ரற அவர்கனளப் பற்றிய குறிப்பு இருக்கிறது. ஆைோல்
அஃது இங்குப் கபோருள் தருவதோகத் கதரியவில்னை.
ஆயிரம் குதினர ரவள்விகள் {அஸ்வரேதயோகங்கள்}, நூறு

ரோஜசூயங்கள், பை புைிதேோை க்ஷத்திரிய ரவள்விகள் ஆகியவற்னறச்
கசய்து, பிரோேணர்களுக்கு அபரிேிதேோை ககோனடகனள அளித்து,
குறிப்பிட்ட விருப்பங்களுக்கோகச் கசய்பனவயும் கிட்டத்தட்ட
எண்ணற்றனவயுேோைத் தன் திைச் சடங்குகனளச் கசய்த அந்த ேன்ைன்
{சரஹோத்ரன்}, இறுதியில் ேிகவும் விரும்பத்தக்க ஒரு முடினவ
அனடந்தோன்.
ஓ சிருஞ்சயோ, நோன்கு முக்கிய அறங்கனள {தவத்துறவுகள், உண்னே,

கருனண, ஈனக ஆகியவற்னறப்} கபோறுத்தவனர, உைக்கு ரேம்பட்டவனும்,
உன் ேகனுக்கு {சுவர்ணஷ்டீவினுக்கு} ேிகவும் ரேம்பட்டவனுேோை அந்த
ேன்ைரை {சுரஹோத்திரரை} இறந்தோன் எனும்ரபோது, எந்த ரவள்வினயயும்
கசய்யோத, ரவள்விக் ககோனட எனதயும் அளிக்கோத உன் ேகனுக்கோக, “ஓ
சுனவதியோ, ஓ சுனவதியோ {சுவித்யைின் ரபரரை}” என்று கசோல்ைி நீ
வருந்தைோகோது” {என்றோர் நோரதர்}.

ேன்ைன் கபௌரவன்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 057

King Paurava! | Drona-Parva-Section-057 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ேன்ைன் கபௌரவைின் கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்; கபௌரவன்

கசய்த ரவள்விகள் ேற்றும் ககோனடகள்; அவைது ேரணம்…
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோர், "ஓ! சிருஞ்சயோ, வரீ ேன்ைன்

கபௌரவனும் ேரணத்துக்கு இனரயோைதோகரவ நோம் ரகட்டிருக்கிரறோம்.
அந்த ேன்ைன் {கபௌரவன்}, கவண்ணிறம் ககோண்ட ஆயிரம் {1000}
குதினரகனள ஆயிரம் {1000} முனற தோைேளித்திருக்கிறோன். அந்த
அரசமுைியோல் {கபௌரவைோல்} நடத்தப்பட்ட குதினரரவள்வியில், சினக்ஷ
ேற்றும் அக்ஷரங்களின் விதிகனள நன்கறிந்தவர்களோை [1] எண்ணற்ற
பிரோேணக் கல்விேோன்கள் பல்ரவறு நோடுகளிைிருந்து வந்திருந்தைர்.
ரவதங்கள், அறிவு, ரநோன்புகள் ஆகியவற்றோல் தூய்னேயனடந்து, பரந்த
ேைப்போன்னேயும், இைிய ரதோற்றமும் ககோண்ட இந்தப் பிரோேணர்கள்,
ேன்ைைிடம் இருந்து, ஆனடகள், வடுகள்,
ீ சிறந்த படுக்னககள், விரிப்புகள்,
வோகைங்கள், இழுனவக் கோல்நனடகள் ஆகியனவ ரபோன்ற வினையுயர்ந்த
தோைங்கனளப் கபற்று, ரதர்ந்தவர்களும், ரவடிக்னக கசய்ய எப்ரபோதும்
முனைபவர்களும், (தங்களுக்குரிய கனைகனள) நன்கறிந்தவர்களுேோை

நடிகர்கள், ஆடற்கனைஞர்கள், போடகர்கள் ஆகிரயோரோல் எப்ரபோதும்

ேகிழ்விக்கப்பட்டைர்.
[1] “சினக்ஷ என்பது ரவதங்களின் ஆறு கினளகளில்

ஒன்றோகும்; அது ரவதங்கனளச் சரியோக உச்சரிப்பது என்று
அனைக்கப்படும். அக்ஷரம் என்பது எழுத்துகளின்
கநடுங்கணக்கோகும். இந்தப் பிரோேணர்கள் ரவதங்கனள நன்கு
படித்தவர்கள் என்று இந்த வரியில் கபோருள்படுகிறது” எை
இங்ரக விளக்குகிறோர் கங்குைி.
அவன் {கபௌரவன்}, தைது ஒவ்கவோரு ரவள்வியிலும், தங்கள்

உடல்களில் ேதநீர் ஒழுகுபனவயும், கபோன்ேயேோை பிரகோசம்
ககோண்டனவயுேோை பத்தோயிரம் {10000} யோனைகனளயும், ககோடிேரங்கள்
ேற்றும் ககோடிகளுடன் கூடிய தங்கத்தோைோை ரதர்கனளயும் சரியோை
ரநரத்தில் ரவள்விக் ககோனடகளோகக் ககோடுத்தோன்.
தங்க ஆபரணங்கள் பூண்ட ஆயிரம் {1000} கன்ைியர், ஏறி பயணிக்கத்

ரதர்கள், குதினரகள், யோனைகள் ஆகியனவ, வடுகள்,
ீ வயல்கள்,
நூற்றுக்கணக்கோகவும், ஆயிரக்கணக்கோகவும், நூற்றுக்கணக்கோை பசுக்கள்,
கபோன்ைோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட ஆயிரக்கணக்கோை இனடயர்கள்
ஆகியவற்னறயும் ரவள்விப் பரிசுகளோக அவன் {கபௌரவன்}
தோைேளித்தோன். கடந்த கோை வரைோற்னற அறிந்ரதோர், “தங்கக் ககோம்புகள்,
கவள்ளிக் குளம்புகள், கவண்கைப் போல்குடங்கள் ஆகியவற்னறக்
ககோண்டனவயும், கன்றுகளுடன் கூடியனவயுேோை பசுக்கள், எண்ணற்ற
வனகயில், ரவனைக்கோரிகள், ரவனைக்கோரர்கள், கழுனதகள், ஒட்டகங்கள்,
ஆடுகள் ஆகியவற்னறயும், பல்ரவறு வனக ரத்திைங்கள், ேனைரபோன்ற
பைவனக உணவுகனளயும் ேன்ைன் கபௌரவன் அந்த ரவள்வியில்
அளித்தோன்” என்ற இந்தப் போடனைப் போடுகின்றைர் [2].
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “அந்த அரசன், கபோன்ைோல்

அைங்கரிக்கப்பட்டவர்களும், ரதர், குதினர, யோனை
இவர்களின் ேீ து ஏறிைவர்களும், வோஸஸ்தோைங்கள்,
ரக்ஷத்திரங்கள், அரநகம்பசுக்கள்
இனவகனளயுனடயவர்களுேோை பத்துைக்ஷம்
கன்ைிகனளயும், கபோன்ேோனைகனள அணிந்தனவகளும்
ஆயிரம் பசுக்கனளப் பின்கதோடர்ந்தனவயுேோை நூறு ைக்ஷம்
கோனள ேோடுகனளயும், கபோன்ேயேோை ககோம்புகனளயும்,
கவள்ளிேயேோை குளம்புகனளயும்
இளங்கன்றுகனளயுமுனடய பசுக்கனளயும் கறப்பதற்கு
கவண்கைப் போத்திரங்கரளோடு தக்ஷினணயோகக் ககோடுத்தோன்”
ரவள்விகள் கசய்பவைோை அந்த அங்கர்களின் ேன்ைன் {கபௌரவன்},

விருப்பத்திற்குரிய கபோருள்கள் அனைத்னதயும் தரவல்ைனவயும், தன்
கசோந்த வர்க்கத்திற்குத் தகுந்தனவயும், அவற்றின் தன்னேயின்
வரினசப்படியும் பை ேங்கை ரவள்விகனளச் கசய்தோன்.
ஓ! சிருஞ்சயோ, நோன்கு முக்கிய அறங்கனள {தவத்துறவுகள், உண்னே,

கருனண, ஈனக ஆகியவற்னறப்} கபோறுத்தவனர, உைக்கும்
ரேம்பட்டவைோை அத்தகு ேன்ைரை {அந்தப் கபௌரவரை} இறந்தோன்.
அவன் உைக்கும் ரேம்பட்டவன் ஆதைோல், உன் ேகனுக்கு
{சுவர்ணஷ்டீவினுக்கும்} ேிகவும் ரேம்பட்டவைோவோன். உன் ேகன்
{சுவர்ணஷ்டீவின்} எந்த ரவள்வினயயும் கசய்ததில்னை, ரவள்விக்
ககோனட எனதயும் அளித்ததும் இல்னை எனும்ரபோது, “ஓ! சுனவதியோ, ஓ
சுனவதியோ {சுவித்யைின் ரபரரை}” என்று கசோல்ைி நீ வருந்தைோகோது”
{என்றோர் நோரதர்}.

ேன்ைன் சிபி! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 058

King Sivi! | Drona-Parva-Section-058 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: உசீநரைின் ேகைோை ேன்ைன் சிபியின் கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்;

சிபி கசய்த ரவள்விகள் ேற்றும் ககோனடகள்; அவன் ருத்ரைிடம் அனடந்த வரம்;
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோர், "ஓ! சிருஞ்சயோ, உசீநரைின்

ேகைோை சிபியும் ேரணத்துக்கு இனரயோைதோகரவ நோம் ரகட்டிருக்கிரறோம்.
அந்த ேன்ைன் {சிபி}, பூேினயச் சுற்றிலும் ரதோல் கச்னசயோல் சுற்றியனதப்
ரபோை, ேனைகள், தீவுகள், கடல்கள், கோடுகள் ஆகியவற்றுடன் கூடிய
பூேினயத் தன் ரதரின் சடசடப்கபோைியோல் எதிகரோைிக்கச் கசய்தோன்.
எதிரிகனள கவல்பவைோை ேன்ைன் சிபி, எப்ரபோதும் தன் முதன்னேயோை
எதிரிகனளக் ககோன்று வந்தோன். அவன் {சிபி}, பிரோேணர்களுக்கு
அபரிேிதேோை பரிசுகனள அளித்துப் பை ரவள்விகனளச் கசய்தோன். கபரும்
ஆற்றலும், கபரும் நுண்ணறிவும் ககோண்ட அந்த ஏகோதிபதி {சிபி} ேகத்தோை
கசல்வத்னத அனடந்தோன். ரபோரிரைோ அவன் க்ஷத்திரியர்கள் அனைவரின்
போரோட்டுதனையும் கவன்றோன்.

முழுப் பூேினயயும் தன் கட்டுப்போட்டுக்குள் ககோண்ட வந்த அவன்

{சிபி}, ஆயிரங்ரகோடி தங்க நிக்ஷங்கனளயும், பை யோனைகள், குதினரகள்
ேற்றும் பிற வனக விைங்குகனளயும், ேினகயோை தோைியங்கனளயும், பை
ேோன்கள் ேற்றும் ஆடுகனளயும் (ரவள்விக் ககோனடயோகக்) ககோடுத்து
கபரும் புண்ணியத்னத அனடயச்கசய்யும் குதினர ரவள்விகள் பைவற்னற
எந்தத் தடங்கலுேின்றிச் கசய்தோன். ேன்ைன் சிபி, பல்ரவறு வனக
நிைங்கனளக் ககோண்ட புைிதேோை பூேினய பிரோேணர்களுக்குக்
ககோடுத்தோன்.
உண்னேயில் உசீநரைின் ேகைோை சிபி, பூேியில் விழுந்த

ேனைத்துளிகளின் எண்ணிக்னக அளவுக்ரகோ, ஆகோயத்திலுள்ள
நட்சத்திரங்களின் எண்ணிக்னக அளவுக்ரகோ, ேணற்துகள்களின்
எண்ணிக்னகயின் அளவுக்ரகோ, ரேரு என்று அனைக்கப்படும் ேனையில்
அனேந்த போனறகளின் எண்ணிக்னகயின் அளவுக்ரகோ, ரத்திைங்களின்
அளவுக்ரகோ, கபருங்கடைில் உள்ள (நீர்வோழ்) விைங்குகள் அளவுக்ரகோ
பசுக்கனளத் தோைேளித்தோன். ேன்ைன் சிபி சுேந்தனதப் ரபோன்ற
சுனேகனளச் சுேக்க இயன்ற ரவறு எந்த ேன்ைனையும் பனடப்போளரை
சந்தித்ததில்னை; அல்ைது கடந்த கோைத்திரைோ, நிகழ்கோைத்திரைோ,
எதிர்கோைத்திரைோ கூடச் சந்திக்கேோட்டோன்.
அனைத்துவனகச் சடங்குகனளயும் ககோண்ட ரவள்விகள் பைவற்னற

ேன்ைன் சிபி கசய்தோன். அவ்ரவள்விகளில், யூபஸ்தம்பங்கள், விரிப்புகள்,
வடுகள்,
ீ சுவர்கள், வனளவுகள் அனைத்தும் தங்கத்தோல்
கசய்யப்பட்டனவயோக இருந்தை. {அங்ரக} இைினேயோை சுனவயும்,
முற்றோை தூய்னேயும் ககோண்ட உணவும் நீரும் அபரிேிதேோக
னவக்கப்பட்டிருந்தை. அங்ரக கசன்ற பிரோேணர்களின் எண்ணிக்னக
ஆயிரேோயிரேோகரவ எண்ணப்பட முடியும். அனைத்து வனக உணவுப்
கபோருட்களும் நிரம்பியிருந்த அந்த இடத்தில், தோைேளிக்கப்படுகிறது,
எடுத்துக் ககோள்ளுங்கள் என்ற ஏற்புனடய வோர்த்னதகள் ேட்டுரே
ரகட்கப்பட்டை. போலும், தயிரும், கபரும் தடோகங்களில் திரட்டப்பட்டை.
“விரும்பியவோறு குளியுங்கள், குடியுங்கள், உண்ணுங்கள்” என்ற

வோர்த்னதகள் ேட்டுரே அங்ரக ரகட்கப்பட்டை. அவைது நீதிேிக்கச்
கசயல்களோல் {தர்ே கசயல்களோல்} ேைம் நினறந்த ருத்ரன் {சிவன்}, சிபிக்கு,
“ககோடுக்கக் ககோடுக்க, உன் கசல்வமும், உன் அர்ப்பணிப்பும், உன் புகழும்,
உன் அறச்கசயல்களும், உயிரிைங்கள் அனைத்திடமும் நீ கோட்டும் அன்பும்,
(நீ அனடயப் ரபோகும்) கசோர்க்கமும் வற்றோததோக {குனறயோததோக}

இருக்கட்டும்” என்ற வரத்னத அளித்தோன். விரும்பக்கூடிய இந்த வரங்கள்

அனைத்னதயும் அனடந்த சிபியும் கூட, அவன் கோைம் வந்ததும், இந்த
உைகத்னதவிட்டுச் கசோர்க்கம் கசன்றோன்.
ஓ! சிருஞ்சயோ, உைக்கு ரேம்பட்டவன் ஆதைோல், உன் ேகனுக்கு

{சுவர்ணஷ்டீவினுக்கு} ேிகவும் ரேம்பட்டவைோை அவரை {அந்தச் சிபிரய}
இறந்தோன் எனும்ரபோது. எந்த ரவள்வினயயும் கசய்யோத, ரவள்விக் ககோனட
எனதயும் அளிக்கோத உன் ேகனுக்கோக {சுவர்ணஷ்டீவினுக்கோக}, “ஓ!
சுனவதியோ, ஓ! சுனவதியோ {சுவித்யைின் ரபரரை}” என்று கசோல்ைி நீ
வருந்தைோகோது” {என்றோர் நோரதர்}.

ரோேரோஜ்ஜியம்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 059

The Kingdom of Rama! | Drona-Parva-Section-059 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: தசரதைின் ேகைோை ரோேைின் கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்;

அசுரர்கனளயும் ரோவணனையும் ககோன்ற ரோேன்; அவன் கசய்த ரவள்விகள்;
அநீதியோை ரபோக்கு, ரபரோனச, அறியோனே, பிணி ஆகியனவயற்ற ரோேரோஜ்ஜியத்தின்
ேகினே; ரோேன் கசோர்க்கம் புகுந்தது…
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோர், "ஓ! சிருஞ்சயோ, தசரதைின்

ேகைோை ரோேனும் ேரணத்துக்கு இனரயோைதோகரவ நோம்
ரகட்டிருக்கிரறோம்.
தன் ேடியில் பிறந்த ேக்களிடம் {பிள்னளகளிடம்} ேகிழ்ச்சி ககோள்ளும்

ஒரு தந்னதனயப் ரபோை அவைது குடிேக்கள் அவைிடம் ேகிழ்ச்சி
ககோண்டைர். அளவிைோ சக்தி ககோண்ட அவைிடம் {ரோேைிடம்} எண்ணற்ற
நற்குணங்களும் இருந்தை. ைக்ஷ்ேணைின் அண்ணைோை அந்த ேங்கோப்
புகழ் ககோண்ட ரோேன், தைது தந்னதயின் கட்டனளயின் ரபரில், தன்
ேனைவியுடன் {சீனதயுடன்} பதிைோன்கு ஆண்டுக் கோைம் கோட்டில்

வோழ்ந்தோன். அந்த ேைிதர்களில் கோனள {ரோேன்}, துறவிகளின்

போதுகோப்புக்கோக ஜைஸ்தோைத்தில் பதிைோைோயிரம் ரோட்சசர்கனளக்
ககோன்றோன். அங்ரக {ஜைஸ்தோைத்தில்} வசித்தரபோது, ரோவணன் என்று
அனைக்கப்பட்ட ரோட்சசன், அவனையும் {ரோேனையும்}, அவைது
ரதோைனையும் (ைக்ஷ்ேணனையும்) வஞ்சித்து, விரதஹ இளவரசியோை
அவைது {ரோேைது} ேனைவினய {சீதோனவ} அபகரித்துச் கசன்றோன்.
முக்கண்ணன் (ேகோரதவன்), பைங்கோைத்தில் (அசுரன்) அந்தகனைக்

ககோன்றனதப் ரபோைக் ரகோபத்தில் ரோேன், அதற்கு முன் எந்த எதிரியிடமும்
வைோத
ீ புைஸ்திய குைத்தின் குற்றவோளினயப் {இரோவணனைப்} ரபோரில்
ககோன்றோன். உண்னேயில் வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட ரோேன்,
ரதவர்களும் அசுரர்களும் ரசர்ந்தோலும் ககோல்ைப்பட முடியோதவனும்,
ரதவர்கள் ேற்றும் பிரோேணர்களுக்கு முள்ளோக இருந்த இைிந்தவனும்,
புைஸ்திய குைத்தின் வைித்ரதோன்றலுேோை அந்த ரோட்சசனை
{இரோவணனை}, அவைது கசோந்தங்கள், அவனைப் பின்கதோடர்பவர்கள்
ஆகிரயோரரோடு ரசர்த்துப் ரபோரில் ககோன்றோன்.
தன் குடிகனளக் கருனணரயோடு நடத்தியதன் வினளவோக, ரோேனைத்

ரதவர்களும் வைிபட்டைர். தன் சோதனைகளோல் முழுப் பூேினயயும் நினறத்த
அவன் {ரோேன்} கதய்வக
ீ முைிவர்களோலும் ேிகவும் புகைப்பட்டோன்.
அனைத்து உயிரிைங்களிடமும் கருனணரயோடிருந்த அந்த ேன்ைன்
{ரோேன்}, பல்ரவறு நோடுகனள அனடந்து, தன் குடிகனள அறத்ரதோடு
போதுகோத்து, எந்தத் தடங்கலும் இல்ைோத ஒரு கபரும் ரவள்வினய
நடத்திைோன். அந்தத் தனைவன் ரோேன், நூறு குதினர ரவள்விகனளயும்,
ஜோரூத்யம் என்றனைக்கப்படும் கபரும் ரவள்வினயயும் நடத்திைோன்.
கதளிந்த கநய்னய நீர்க்கோணிக்னகயோகச் கசலுத்தி இந்திரனை அவன்
ேகிழ்வித்தோன் [1]. இப்படிப்பட்ட தன் கசயல்களோல் ரோேன்,
உயிரிைங்களுக்கு ரநரும் பசி, தோகம் ேற்றும் அனைத்து ரநோய்கனளயும்
கவன்றோன். அனைத்துச் சோதனைகனளயும் ககோண்ட அவன் {ரோேன்}, தன்
சக்தியோரைரய எப்ரபோதும் சுடர்விட்டுப் பிரகோசித்தோன். உண்னேயில்,
தசரதைின் ேகைோை அந்த ரோேன், உயிரிைங்கள் அனைத்னதயும் விடப்
கபரிதும் பிரகோசித்தோன்.
[1] “Havisha mudamavahat; அல்ைது havisham udam avahat, என்று

மூைத்தில் உள்ளது. இரண்டோம் முனறயில் படித்தோல், ’அவன்
{ரோேன்}, நீனரப் ரபோை அபரிேிதேோகக் கோணிக்னககனள

இந்திரனுக்கு அளித்தோன்’ என்று கபோருள்படும்” எை இங்ரக

ரோேன் தன் நோட்னட ஆண்டரபோது, முைிவர்கள், ரதவர்கள், ேைிதர்கள்

ஆகிரயோர் அனைவரும் பூேியில் ஒன்றோகரவ வோழ்ந்தைர். உயிரிைங்களின்
வோழ்வும் ரவறுேோதிரியோகவில்னை {பைவைேனடயவில்னை}.
ீ ரோேன் தன்
நோட்னட ஆண்ட ரபோது, பிரோணன், அபோைன், சேோைன் என்றனைக்கப்படும்
உயிர்மூச்சுகளும், இன்னும் பிறவும் [2] தங்கள் கசயல்போடுகனள {சரியோகச்}
கசய்தை. ஒளிக்ரகோள்கள் அனைத்தும் பிரகோசேோக ஒளிர்ந்தை. ரபரிடர்
ஏதும் ரநரவில்னை.
[2] ேைித உடைில் இருக்கும் ஐந்து வோயுக்கள்:-

வியோணன்: இரத்தத்னத எங்கும் பரவச் கசய்து ரதகத்னதத்
தோங்கி நிற்கும்.
பிரோணன்: இருதயத்திைிருந்து சைித்துக்ககோண்ரட பசி,
தோகங்கனள உண்டோக்கும்.
அபோைன்: உடைிைிருந்து ேைஜைங்கனள கவளித்தள்ளும்.
சேோைன்: நோபியிடேிருந்து உண்ட அன்ைபோைோதிகனளச்
சேோைம் கசய்யும்.
உதோைன்: இது கண்டத்திைிருந்து உஸ்வோசம், நிஸ்வோசம்
கசய்யும்
தவிர ஐந்து உப வோயுக்களும் உண்டு:
நோகன்: ரதகத்னத முறுக்கிக் ககோட்டோவி விடச் கசய்யும்.
கூர்ேன்: விக்கனையும், ஏப்பத்னதயும் உண்டோக்கும்.
கிரிகரன்: தும்ேனை உண்டோக்கும்.
ரதவநந்தன்: சிரித்தல், ரசோகம் முதைியவற்னற உண்டோக்கும்.
தைஞ்கசயன்: இது பிரோணன் நீங்கிய பின் ரதகத்தில் 5 நோள்
தங்கியிருந்து சனத வங்கி
ீ கவடிக்கச் கசய்யும்.
- 1943-ல் கவளிவந்த, திருச்சி கதன்னூர் தி. அர. நரடசன்
பிள்னள எழுதிய
‘தேிைர் (திரோவிடர்) ேதச்சுருக்கம்’ நூைிைிருந்து...
அவைது குடிேக்கள் நீண்ட வோழ்நோரளோடு வோழ்ந்தைர். இளனேயில்

எவரும் ேோளவில்னை. இதைோல் ேிக்க நினறவு ககோண்ட கசோர்க்கவோசிகள்
{ரதவர்கள்}, நோன்கு ரவதங்களின் {விதிகளின்} படி, ேைிதர்களோல்
அவர்களுக்குக் கோணிக்னக அளிக்கப்படும் கநய், உணவு ஆகியவற்னற
அனடந்தைர். அவைது {ரோேைின்} ஆட்சிப் பகுதிகளில் ஈக்கரளோ,

ககோசுக்கரளோ, இனரரதடும் விைங்குகரளோ, நஞ்சுேிக்க ஊர்வைரவோ

எதுவும் இல்னை [3]. அநீதியோை ரபோக்கு, ரபரோனச, அறியோனே
ஆகியவற்னறக் ககோண்ட எவரும் அங்கு இல்னை. அனைத்து (நோன்கு)
வனகக் குடிேக்களும், நீதிேிக்க இைினேயோை கசயல்போடுகளிரைரய
ஈடுபட்டைர்.
[3] ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் இன்னும் சற்றுக் கூடுதைோக

"உயிரிைங்கள் எதுவும் நீரில் மூழ்கி இறக்கவில்னை; கநருப்பு
எந்த உயிரிைத்னதயும் எரிக்கவில்னை" என்று இருக்கிறது.
அரத ரவனளயில், ஜைஸ்தோைத்தில் பிதுர்களுக்கு வைங்கப்படும்

கோணிக்னககனளயும், ரதவர்கனள வைிபடுவனதயும் தடுத்துக்
ககோண்டிருந்த ரோட்சசர்கனளக் ககோன்ற தனைவன் ரோேன், அந்தக்
கோணிக்னககளும், வைிபோடுகளும் ேீ ண்டும் பிதுர்களுக்கும், ரதவர்களுக்கும்
அளிக்கப்படும்படி ஆவை கசய்தோன். ேைிதர்கள் ஒவ்கவோருவரும் ஆயிரம்
பிள்னளகளோல் அருளப்பட்டு, ஆயிரம் ஆண்டுகனளத் தங்கள் வோழ்நோளோகக்
ககோண்டு வோழ்ந்தைர். முதியவர்கள் தங்களின் இனளயவர்களுக்கு
எப்ரபோதும் சிரோத்தம் கசய்ததில்னை [4].
[4] அப்படிச் கசய்ய ரவண்டிய நினை ஏற்படவில்னை.

அஃதோவது இளவயது ேரணங்கள் ஏற்படவில்னை.
இளனேயோை வடிவமும், அடர்நீை நிறமும், சிவந்த கண்களும்,

ேதயோனையின் நனடயும், கோல் முட்டுகனள அனடயும் கரங்களும் {ேிக
நீண்ட னககள்}, சிங்கம் ரபோன்ற அைகிய, கபரிய ரதோள்களும், கபரும்
பைமும் ககோண்ட ரோேன், அனைத்து உயிர்களோலும் அன்புடன்
விரும்பப்பட்டு, பதிரைோரோயிரம் {11, 000} ஆண்டுகளுக்குத் தன் நோட்னட
ஆண்டோன். அவைது {ரோேைது} குடிேக்கள் எப்ரபோதும் அவைது கபயனர
உச்சரித்தைர். ரோேன் தன் நோட்னட ஆண்டுககோண்டிருந்த ரபோது உைகரே
ேிக அைகோக ஆைது. இறுதியோகப் பூேியில் தன் குைவைினயக் ககோண்ட
எட்டு வடுகனள
ீ நிறுவிய பிறகு [5], தன் நோல்வனகக் குடிகனளயும் [6]
தன்னுடன் அனைத்துக் ககோண்டு கசோர்க்கத்திற்குச் கசன்றோன்.
[5] எட்டுவிதேோை ரோஜவம்சத்னதப் பூேியில் நிறுவிைோன்

என்று கபோருள் ககோள்ள ரவண்டும்.
[6] “ரோேைின் ஆளுனகக்குள் இருந்த நோல்வனக

உயிரிைங்களோவை (1) முட்னடயிட்டுக் குஞ்சு கபோறிப்பனவ

{Oviparous} (2) குட்டினய ஈன்று கபறுபனவ {Viviparous} (3)

வியர்னவ ரபோன்று கைிவுப்கபோருள்களில் இருந்து பிறப்பனவ
(4) தோவரங்கள் ஆகியனவரய” எைக் கங்குைி இங்ரக

உன் ேகனுக்கு {சுவர்ணஷ்டீவினுக்கு} ேிகவும் ரேம்பட்டவனுேோை அவரை
{ரோேரை} இறந்தோன் எனும்ரபோது, எந்த ரவள்வினயயும் கசய்யோத,
ரவள்விக் ககோனட எனதயும் அளிக்கோத உன் ேகனுக்கோக
{சுவர்ணஷ்டீவினுக்கோக}, “ஓ! சுனவதியோ, ஓ! சுனவதியோ {சுவித்யைின்
ரபரரை}” என்று கசோல்ைி நீ வருந்தைோகோது” {என்றோர் நோரதர்}.
ரவகறோரு பதிப்பில் இப்பகுதி இன்னும் சற்று விரிவோகச்

கசோல்ைப்பட்டுள்ளது. கங்குைியிலும், ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும்
இவ்வளரவ உள்ளது.

ேன்ைன் பகீ ரதன்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 060

King Bhagiratha! | Drona-Parva-Section-060 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: பகீ ரதைின் கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்; கங்னகனய ேகளோய்

அனடந்த பகீ ரதன்; அவன் அளித்த ககோனடகள்; அவைது ேரணம்…

பகீ ரதனும் இறந்ததோகரவ நோம் ரகட்டிருக்கிரறோம். கங்னகயின் கனரகனளத்
தங்கத்தோல் ஆை படித்துனறகளோல் ேனறத்து, அவற்னறத் தன் கபயரோல்
“போகீ ரதம்” [1] என்று அனைக்கச் கசய்தோன்.
[1] “பகீ ரதப் படித்துனற {Bhagirath Ghat} எை அனைக்கப்படும்

இனவ, அந்தப் புைிதேோை ஓனடனய எளிதோக அனடயக்கூடிய
வைிகளோகும் {படித்துனறகளோகும்}” எைக் கங்குைி இங்ரக
ேன்ைர்கள் ேற்றும் இளவரசர்கள் அனைவனரயும் விஞ்சிய அவன்

{பகீ ரதன்}, தங்க ஆபரணங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த ஆயிரம் {1000}
கோரினகயனர பிரோேணர்களுக்கு ஆயிரம் முனற தோைேளித்தோன். அந்தக்
கோரினகயர் அனைவரும் ரதர்களில் இருந்தைர். ஒவ்கவோரு ரதரிலும்
நோன்கு குதினரகள் பூட்டப்பட்டிருந்தை. ஒவ்கவோரு ரதருக்குப் பின்பும் நூறு

{100} பசுக்கள் இருந்தை. ஒவ்கவோரு பசுக்கு பின்பும் (பை) கசம்ேறி

ஆடுகளும், கவள்ளோடுகளும் இருந்தை.
ேன்ைன் பகீ ரதன், தன் ரவள்விகளில் அபரிேிதேோை பரிசுகனளக்

ககோடுத்தோன். அந்தக் கோரணத்துக்கோகரவ கபரும் ேைிதக் கூட்டம் அங்ரக
கூடியது. இதைோல் பீடிக்கப்பட்ட கங்னக வைினய ேிகுதியோக உணர்ந்து,
“என்னைக் கோப்போயோக” என்று கசோல்ைி அவைது {பகீ ரதைின்} ேடியில்
அேர்ந்தோள். பைங்கோைத்தில் இப்படிக் கங்னக அவைது ேடியில்
அேர்ந்ததோல், எப்படித் கதய்வக
ீ நர்த்தகி ஊர்வசி அவைது ேகளோக
அறியப்பட்டோரளோ, அரத ரபோை அவளும் {கங்னகயும்} அவைது {பகீ ரதைது}
கபயரோல் {போகீ ரதி என்று} அனைக்கப்பட்டோள். ேன்ைைின் ேகளோை அவள்
{கங்னக}, (ஒரு ேகனைப் ரபோை அவைது மூதோனதயருக்கு முக்தி
அளித்ததன் வினளவோக) அவைது ேகைோகவும் [2] ஆைோள்.
[2] பகீ ரதன் கங்னகனயப் பூேிக்குக் ககோண்டு வந்த நிகழ்னவ

வைபர்வம் பகுதி 108 ேற்றும் 109ல் கோணைோம்
இைினேயோை ரபச்சும், கதய்வக

ீ ஒளியும் ககோண்ட கந்தர்வர்கள்
ேைம்நினறந்து ரபோய், முைிவர்கள், ரதவர்கள், ேைிதர்கள் ஆகிரயோர்
ரகட்டுக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத இனவ யோனவயும் போடிைர். இப்படிரய, ஓ!
சிருஞ்சயோ, கபருங்கடனை அனடயும் கங்கோ ரதவி, (பிரோேணர்களுக்கு)
அபரிேிதேோை பரிசுகளுடன் ரவள்விகனள நடத்தியவனும், இக்ஷ்வோகுவின்
வைித்ரதோன்றலுேோை தனைவன் பகீ ரதனைத் தன் தந்னதயோகத்
ரதர்ந்கதடுத்தோள்.
அவைது ரவள்விகள் எப்ரபோதும் இந்திரைின் தனைனேயோை

ரதவர்களோல் (அவர்களின் இருப்போல்) அருளப்பட்டிருந்தை. ரதவர்கள்,
அந்த ரவள்விகளுக்கு உதவும் கபோருட்டுத் தனடகள் அனைத்னதயும்
அகற்றித் தங்களுக்குரிய பங்குகனளப் கபற்றுக் ககோண்டைர்.
கபரும் தவத்தகுதினயக் ககோண்ட பகீ ரதன், பிரோேணர்கள் விரும்பிய

நன்னேகனள, அவர்கனள அனசயவிடோேல், அவர்கள் எங்கிருந்து
ரகட்டைரரோ அங்ரகரய ககோடுத்தோன். பிரோேணர்களுக்குக்
ககோடுக்கமுடியோதது எை அவைிடம் ஏதும் இருக்கவில்னை. அனைவரும்
தோங்கள் ஆனசப்பட்ட அனைத்னதயும் அவைிடம் கபற்றுக் ககோண்டைர்.
இறுதியோக அந்த ேன்ைன் {பகீ ரதன்}, பிரோேணர்களின் அருள்

மூைேோகப் பிரம்ே ரைோகத்திற்கு உயர்ந்தோன். சூரியைின் கதிர்களிரைரய

வோழ்ந்த முைிவர்கள் எந்ரநோக்கத்திற்கோகச் சூரியைிடமும், சூரியைின்

அதிரதவனதயிடமும் {பணிவினட கசய்யக்} கோத்திருந்தைரரோ, அரத
ரநோக்கத்திற்கோக மூவுைங்களின் ரத்திைேோை தனைவன் பகீ ரதனுக்கோகவும்
அவர்கள் கோத்திருந்தைர் [3].
[3] ரவகறோரு பதிப்பில், பின்வருவது ரவறு போடேோகச்

கசோல்ைப்பட்டுள்ளது: “எந்த ேரங்கள் கசோர்க்கத்னத ரநோக்கிப்
பகீ ரதனைத் கதோடர்ந்து கசன்றைரவோ, அனவகள் இன்ைமும்
ஈசுவரைோை அவ்வரசனை அனுசரித்து வருவதற்கு
விருப்பமுள்ளனவகளும் வணங்கிைனவகளுேோக
நிற்கின்றை”

உன் ேகனுக்கு {சுவர்ணஷ்டீவினுக்கும்} ேிகவும் ரேம்பட்டவனுேோை
அவரை {பகீ ரதரை} இறந்தோன் எனும்ரபோது, எந்த ரவள்வினயயும்
கசய்யோத, ரவள்விக் ககோனட எனதயும் அளிக்கோத உன் ேகனுக்கோக

ேன்ைன் திைீ பன்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 061

King Dilipa! | Drona-Parva-Section-061 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ேன்ைன் திைீ பைின் கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்; திைீ பைின்
கபருனே; அவன் அளித்த ககோனடகள்; அவைது ேரணம்…
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோர், "ஓ! சிருஞ்சயோ, ஹபிைைின்

{Havila or Hvala} ேகைோை திைீ பனும் [1] ேரணத்துக்கு இனரயோைதோகரவ
நோம் ரகட்டிருக்கிரறோம். அவைது {திைீ பைின்} நூற்றுக்கணக்கோை
ரவள்விகளில், உண்னே அறினவ உறுதியோகக் ககோண்டவர்களும்,
ரவள்விகள் கசய்வதில் அர்ப்பணிப்புள்ளவர்களும், குைந்னதகளோலும்,
பிள்னளகளின் குைந்னதகளோலும் அருளப்பட்டவர்களுேோை பிரோேணர்கள்
எண்ணிக்னகயில் ஆயிரேோயிரேோக இருந்தைர்.
[1] இந்தத் திைீ பனைக் குறித்து வைபர்வம் பகுதி 107ல்

ரபசப்படுகிறது. வைபர்வத்தின் அந்தப் பகுதியில் திைீ பைின்
தந்னத அன்சுேோன் என்றும், திைீ பைின் பிள்னள பகீ ரதன்
என்றும் இருக்கிறது. விஷ்ணு புரோணத்தில் இவைது
தந்னதயின் கபயர் விசுவஸஹன் என்றும், அவைது ேகைின்
கபயர் தீர்க்கபோகு என்றும் இருக்கிறது. Puranic
Encyclopediaவிரைோ இவைது தந்னதயின் கபயர் மூைகன்
என்றும், இவைது பிள்னளயின் கபயர் ரகு என்றும் பகீ ரதன்
திைீ பைின் மூதோனதயரில் ஒருவைோகவும்

கசோல்ைப்பட்டுள்ளது.
பல்ரவறு ரவள்விகனளச் கசய்த ேன்ைன் திைீ பன், புனதயல்களோல்

{கசல்வங்களோல்} நினறந்த இந்தப் பூேினயப் பிரோேணர்களுக்குத்
தோைேளித்தோன். திைீ பைின் ரவள்விகளில் அனேக்கப்பட்ட சோனைகள்
அனைத்தும் தங்கத்தோைோைனவயோக இருந்தை [2]. இந்திரைின்
தனைனேயிைோை ரதவர்கரள கூட, அவனைரய {திைீ பனைரய} தர்ேைோகக்
கருதி அவைிடம் வந்தைர். அவைது {திைீ பைது} ரவள்விக்கம்புகளின் ரேல்
ேற்றும் கீ ழ் வனளயங்கள் {யூபத்தின் சேோைம் ப்ரேோைம் என்ற இரண்டு
வனளயங்களும்} தங்கத்தோைோைனவயோக இருந்தை. அவைது
ரவள்விகளில் சர்க்கனரப் கபோங்கல் ேற்றும் பிற உணவுகனள {ரகக்
கோண்டவங்கனள Raga-Khandavas} உண்ட பைர் சோனையில் படுத்துக்
கிடந்தைர் [3].
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “திைீ பனுனடய யோகங்களில்

(“ஹிரண்ேய்ய:” என்று கதோடங்கும் ரவத வோக்கியத்திைோல்)
யோகபோத்திரங்கள் எல்ைோம் தங்கத்தோரைரய கசய்யப்பட
ரவண்டும் என்று கசோல்ைப்பட்ட விதிேோர்க்கேோைது
(முதன்முதைில்) ஆரம்பிக்கப்பட்டது” என்றிருக்கிறது.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “சர்க்கனரப் கபோங்கல்

முதைோை உணவுகளோல் ேதேனடந்தவர்கள் ேோர்க்கங்களில்
படுத்திருந்தோர்கள்” என்று இருக்கிறது.
திைீ பன் நீரில் ரபோரிடும்ரபோது, அவைது ரதர்ச்சக்கரங்கள் இரண்டும்

எப்ரபோதும் நீரில் மூழ்கியதில்னை. இது ேிக ஆச்சரியேோைதோகவும் ரவறு
எந்த ேன்ைர்களுக்கும் ரநரோததோகவும் இருந்தது. உறுதிேிக்க
வில்ைோளியும், எப்ரபோதும் உண்னே ரபசுபவனும், தன் ரவள்விகளில்
அபரிேிதேோை பரிசுகனளத் தோைேளிப்பவனுேோை ேன்ைன் திைீ பனை
எவரும் கண்டோரை கூட, அவர்கள் கசோர்க்கத்திற்கு உயர்வதில் கவன்றைர்
{கசோர்க்கத்னதரய அனடந்தைர்}. கட்வோங்கன் {Khattanga or Khattwanga
என்றும் அனைக்கப்பட்ட திைீ பைின் வசிப்பிடத்தில், “ரவதம் ஓதும் ஒைி,
விற்களின் நோகணோைி, குடிப்பீர், ேகிழ்வர்,
ீ உண்பீர்” என்ற இந்த ஐந்து
ஒைிகள் எப்ரபோதும் ரகட்டுக் ககோண்ரட இருந்தை.


{திைீ பரை} இறந்தோன் எனும்ரபோது, எந்த ரவள்வினயயும் கசய்யோத,

ேன்ைன் ேோந்தோதோ! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 062

King Mandhatri {Mandhata} ! | Drona-Parva-Section-062 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ேன்ைன் ேோந்தோதோவின் கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்; ேோந்தோதோ

பிறந்த விதம்; அவன் கசய்த ரவள்விகள்; அவன் அளித்த ககோனடகள்; அவைது
ேரணம்…
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோர், "ஓ! சிருஞ்சயோ, யுவைோஸ்வன்

ேகைோை ேோந்தோதோவும் [1] ேரணத்துக்கு இனரயோைதோகரவ நோம்
ரகட்டிருக்கிரறோம். அந்த ேன்ைன் ரதவர்கனளயும், அசுரர்கனளயும்,
ேைிதர்கனளயும் வழ்த்தியவைோவோன்.
ீ ரதவர்களோை அசுவிைி
இரட்னடயர்கள், அவனை {ேோந்தோதோனவ} அவைது தந்னதயின்
{யுவைோஸ்வைின்} கருவனறயில் இருந்து அறுனவ சிகிச்னசயின் மூைம்
கவளிரய எடுத்தைர்.
[1] ேோந்தோதோனவக் குறித்து வைபர்வம் பகுதி 126ல்

குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
ஒரு சேயம் ேன்ைன் யுவைோஸ்வன், கோட்டில் ேோனைத் துரத்திச்

கசன்ற ரபோது, ேிகவும் தோகேனடந்தோன், அவைது குதினரகளும் ேிகவும்

கனளத்துப் ரபோயிருந்தை. {தூரத்தில்} புனகச்சுருனளக் கண்ட அம்ேன்ைன்

{யுவைோஸ்வன்}, (அதனைப் பின்பற்றி) ஒரு ரவள்விசோனைனய அனடந்து,
அங்ரக சிதறிக் கிடந்த புைிதேோை ரவள்வி கநய்னயக் குடித்தோன் [2].
(இதைோல் அந்த ேன்ைன் கருவுற்றோன்). குைந்னதனயக் ககோண்டிருக்கும்
ரதவர்களில் சிறந்த ேருத்துவர்களோை அசுவிைி இரட்னடயர்கள், அந்த
ேன்ைன் யுவைோஸ்வனைக் கண்டு, அவைது கருவனறயில் இருந்து அந்தக்
குைந்னதனய கவளிக்ககோணர்ந்தைர்.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "புனகனயக் கண்டு கசன்று

ஒரு யோகசோனைனய அனடந்து, தயிர்த்துளிகள் கைந்த
கநய்னயப் போைஞ்கசய்தோன்" என்று இருக்கிறது.
தன் தந்னதயின் {யுவைோஸ்வைின்} ேடியில் கதய்வகப்

ீ
பிரகோசத்துடன் இருந்த அந்தக் குைந்னதனய {ேோந்தோதோனவக்} கண்ட
ரதவர்கள், தங்களுக்குள் ஒருவருக்ககோருவர், "இந்தக் குைந்னத எதைோல்
{எனத உண்டு} வோழும்?" என்று விைவிைர். அப்ரபோது வோசவன் {இந்திரன்},
"குைந்னத என் விரல்கனள உறிஞ்சட்டும்" என்றோன். அதன் ரபரில், அமுதம்
ரபோன்ற இைினேயோை போனை இந்திரைின் விரல்கள் சுரந்தை. இந்திரன் தன்
கருனணயோல், "இவன், தன் பைத்னத என்ைிடரே கபற்றுக் ககோள்வோன்"
என்று கசோல்ைி அவைிடம் {ேந்தோதோவிடம்} அன்பு ககோண்டதோல் ரதவர்கள்
அந்தக் குைந்னதக்கு ேோந்தோதோ என்று கபயரிட்டைர் [3]. பிறகு, உயர் ஆன்ே
இந்திரைின் கரங்களில் இருந்து யுவைோஸ்வன் ேகனுனடய
{ேந்தோதோவினுனடய} வோயில் தோனர தோனரயோகப் போலும், கதளிந்த
கநய்யும் ககோட்டிை.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "இந்திரன் கருனணயிைோல்,

"என்னை அனடந்து போைஞ்கசய்யப்ரபோகிறோன்" என்று
அன்ரபோடு கூறியதோல், "ேோந்தோதோ" என்ரற அக்குைந்னதக்கு
அற்புதேோை கபயர் ஏற்படுத்தப்பட்டது" என்று இருக்கிறது.
அந்தச் சிறுவன் {ேோந்தோதோ}, இந்திரைின் கரத்னதத் கதோடர்ச்சியோக

உறிஞ்சி, அதன் மூைரே வளர்ந்தோன். பைிகரண்டு {12} நோட்களிரைரய
அவன் {ேந்தோதோ} பைிகரண்டு {12} முை உயரத்னதயும், கபரும்
ஆற்றனையும் அனடந்தோன் [4]. அவன் முழு உைகத்னதயும் ஒரர நோளில்
கவன்றோன். அறம் சோர்ந்த ஆன்ேோவும், கபரும் புத்திக்கூர்னேயும் ககோண்டு,
வரைோகவும்,
ீ உண்னேக்கு அர்ப்பணிப்புள்ளவைோகவும், தன் ஆனசகனளக்
கட்டுப்படுத்தியவனுேோக இருந்த அந்த ேோந்தோதோ, தன் வில்னைக் ககோண்டு,

ஜைரேஜயன், சூதன்வோன், ஜயன் {கயன்}, சுைன் {பூரு} [5], பிருஹத்ரதன்,

நிருகன் ஆகிரயோனர கவன்றோன். சூரியன் உதிக்கும் ேனைக்கும் {உதய
ேனைக்கும்}, அவன் {சூரியன்} ேனறயும் ேனைக்கும் {அஸ்த ேனைக்கும்}
இனடயில் கிடக்கும் நிைம் ேோந்தோதோவின் ஆட்சிப்பகுதி
{ேோந்தோதோரக்ஷத்ரம்} என்ரற இந்நோள் வனர அறியப்படுகிறது.
[4] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "வரியமுள்ள

ீ அக்குைந்னத
பைிகரண்டு நோளில் பைிகரண்டு வயதுனடயவனுக்குச்
சேைோக ஆயிற்று" என்று உள்ளது.
[5] பம்போய் பதிப்பில் இது பூரு என்றிருப்பதோகக் கங்குைி இங்ரக

விளக்குகிறோர். அப்படிகயைில் ரேற்கண்டது வங்கப் பதிப்பில்
உள்ளதோக இருக்க ரவண்டும்.
நூறு குதினர ரவள்விகனளயும், நூறு ரோஜசூய ரவள்விகனளயும்

கசய்த அவன் {ேோந்தோதோ}, ஓ! ஏகோதிபதி {சிருஞ்சயோ}, பத்து ரயோஜனை
நீளமும், ஒரு ரயோஜனை அகைமும் உள்ள தங்கத்தோைோை ரரோகித
ேீ ன்கனளக் பிரோேணர்களுக்குத் தோைேளித்தோன் [6]. பிரோேணர்கனள
உபசரித்த பிறகு, (அவைது ரவள்விகளுக்கு வந்த) பிறர், சுனவயோை உணவு
ேற்றும் பை வனகத் தின்பண்டங்களோைோை ேனைகனள உண்டு, ரேலும்
{தங்களுக்குக் கினடத்த} பங்களிப்புகளோலும் ேைம் நினறந்தைர். கபரும்
அளவிைோை உணவு, தின்பண்டங்கள், போைங்கள் ஆகியனவயும்,
அரிசிகளோைோை {ரசோற்று} ேனைகளும் போர்ப்பதற்கு அைகோகத் கதரிந்தை.
கதளிந்த கநய்னயத் தடோகங்களோகவும், பல்ரவறு வனககளிைோை
ரசங்கனளத் தங்கள் ரசறோகவும், தயினரத் தங்கள் நுனரயோகவும்,
போயசங்கனளத் தங்கள் நீரோகவும் ககோண்டு அைகோகத் கதரிந்த பை {போை}
ஆறுகள், ரதனையும் போனையும் வசிக்ககோண்டு,
ீ உணவுப்
கபோருள்களோைோை திடேோை ேனைகனளச் சுற்றி வனளத்தை.
[6] ரவகறோரு பதிப்பில், "நூறு அஸ்வரேதங்களோலும், நூறு

ரோஜசூய யோகங்களோலும் ரதவர்கனளப் பூஜித்த அந்த அரசன்,
பத்ேரோகரத்ைம் வினளயக்கூடியதும், கபோன்னுக்கு
வினளவிடேோயுள்ளதும், ரேன்னே தங்கிய ஜைங்களுக்கு
இருப்பிடேோைதும் நூறு ரயோசனை தூரம் நீண்டிருக்கிறதுேோ
ேத்ஸ்ய ரதசத்னதப் பிரோேணர்களுக்குத் தோைஞ்கசய்தோன்"
என்று இருக்கிறது.

ரதவர்கள், அசுரர்கள், ேைிதர்கள், யக்ஷர்கள், கந்தர்வர்கள், போம்புகள்

ேற்றும் பறனவகளும், ரவதங்கனளயும் அவற்றின் கினளகனளயும்
{அங்கங்கனளயும்} அறிந்த பிரோேணர்கள் பைரும், முைிவர்கள் பைரும்
அவைது {ேோந்தோதோவின்} ரவள்விக்கு வந்தைர். அங்ரக இருந்தவருள்
கற்றறியோதவர்களோக எவரும் இல்னை. ஆைி சூழ் உைனகயும் {கடல்களோல்
சூைப்பட்ட உைகத்னதயும்}, கசல்வங்கள் அனைத்னதயும் பிரோேணர்களுக்கு
அளித்த ேன்ைன் ேோந்தோதோ, இறுதியோகத் தினசப்புள்ளிகள் அனைத்னதயும்
தன் புகைோல் நினறத்தபடி, அறரவோர் உைகங்கனள அனடந்து, சூரியனைப்
ரபோை ேனறந்து ரபோைோன்.

{ேோந்தோதோரவ} இறந்தோன் எனும்ரபோது, எந்த ரவள்வினயயும் கசய்யோத,

ேன்ைன் யயோதி! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 063

King Yayati! | Drona-Parva-Section-063 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ேன்ைன் யயோதின் கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்; அவன் கசய்த

ரவள்விகள்; அவன் அளித்த ககோனடகள்; ஆனசகனளத் துறந்த யயோதி கோட்டுக்குச்
கசன்றது; அவைது ேரணம்…
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோர், "ஓ! சிருஞ்சயோ, நகுேைின்

ேகைோை யயோதியும் [1] ேரணத்துக்கு இனரயோைதோகரவ நோம்
ரகட்டிருக்கிரறோம். நூறு ரோஜசூயங்கனளயும், நூறு குதினர
ரவள்விகனளயும், ஆயிரம் கபௌண்டரீகங்கனளயும், நூறு
வோஜரபயங்கனளயும், ஆயிரம் அதிரோத்திரங்கனளயும், எண்ணிைடங்கோ
சோதுர்ேோஸ்யங்கனளயும், பல்ரவறு அக்நிஷ்ரடோேங்கனளயும், இன்னும்

பைவித ரவள்விகள் பிறவற்னறயும் அவன் கசய்தோன். அனவ

அனைத்திலும் பிரோேணர்களுக்கு அபரிேிதேோை பரிசுகனளக் ககோடுத்தோன்.
[1] யயோதியின் கனத ேகோபோரதத்தில் பை இடங்களில்

கசோல்ைப்பட்டுள்ளது.
ேிரைச்சர்கள், பிரோேணர்கனள கவறுப்ரபோர் ஆகிரயோரிடம் பூேியில்

நினைத்திருந்த கசல்வங்கள் அனைத்னதயும் முதைில் எண்ணிப் போர்த்த
அவன் {யயோதி}, {அவற்னறக் கவர்ந்து} பிரோேணர்களுக்கு அவற்னறத்
தோைேோகக் ககோடுத்தோன். ரதவர்களும் அசுரர்களும் ரபோருக்கோக
அணிவகுத்த ரபோது, ேன்ைன் யயோதி ரதவர்களுக்கு உதவி கசய்தோன்.
பூேினய நோன்கு பகுதிகளோகப் பிரித்த அவன் {யயோதி}, அவற்னற

நோன்கு ேைிதர்களுக்குத் தோைேளித்தோன். பல்ரவறு ரவள்விகனளச் கசய்து,
(தன் ேனைவியரோை) உஸோைசின் {சுக்கிரைின்} ேகளோை
ரதவயோைியிடமும், சர்ேிஷ்னடயிடமும் சிறந்த வோரிசுகனளப்
கபற்றவனும், ரதவனைப் ரபோன்றவனுேோை ேன்ைன் யயோதி, கதய்வகச்
ீ
ரசோனைகளில் இரண்டோவது வோசவனை {இந்திரனைப்} ரபோைத் தன்
விருப்பப்படித் திரிந்தோன்.
ரவதங்கள் அனைத்னதயும் அறிந்த அவன் {யயோதி}, ஆனசகளில்

ஈடுபட்டோலும் கூட நினறவனடயோத நினைனயக் கண்டு, தன்
ேனைவியரிடம், “இந்தப் பூேியில் கநல், ரகோதுனே {தோைியம்}, தங்கம்,
விைங்குகள், கபண்கள் ஆகியனவ எவ்வளவு உண்ரடோ, அவ்வளவும் கூட
{எதுவும்} ஒரு ேைிதனுக்குப் ரபோதுேோைதோக இருக்கோது {நினறனவத்
தரோது}. இனதகயண்ணும் ஒருவன், ேைநினறனவ வளர்த்துக் ககோள்ள
ரவண்டும்” என்று கசோல்ைிக் கோட்டுக்குச் கசன்றோன். இப்படிரய தன்
விருப்பங்கள் அனைத்னதயும் துறந்து ேைநினறனவ அனடந்த தனைவன்
யயோதி, (தன் ேகனை {பூருனவ}), அரியோசைத்தில் நிறுவி விட்டுக் கோட்டுச்
கசன்றோன்.

{யயோதிரய} இறந்தோன் எனும்ரபோது, எந்த ரவள்வினயயும் கசய்யோத,
ேன்ைன் அம்பரீேன்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 064

King Amvarisha! | Drona-Parva-Section-064 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ேன்ைன் அம்பரீேன் கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்; அவன் கசய்த

ரபோர்; அவன் கசய்த ரவள்விகள்; அவன் அளித்த ககோனடகள்; அவைது ேரணம்…
நோரதர் {சஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோர், "ஓ!

சிருஞ்சயோ, நோபோகைின் ேகைோை
அம்பரீேனும் ேரணத்துக்கு
இனரயோைதோகரவ நோம் ரகட்டிருக்கிரறோம்.
அவன் {அம்பரீேன்} தைி ஒருவைோகரவ
ஆயிரம் ேன்ைர்களுடன் ஆயிரம் முனற
ரபோரிட்டிருக்கிறோன். கவற்றினய
விரும்பியவர்களும், ஆயுதங்கனள
அறிந்தவர்களுேோை அந்த எதிரிகள்,
கடுஞ்கசோற்கனளக் கூறிக்ககோண்டு
அனைத்துப் புறங்களில் இருந்தும் அவனை
{அம்பரீேனை} எதிர்த்துப் ரபோருக்கு
அவன் {அம்பரீேன்}, தன் பைம், சுறுசுறுப்பு, பயிற்சியின் மூைம் தோன்

அனடந்த திறம் ஆகியவற்றின் துனணயோலும், தன் ஆயுதங்களின்
சக்தியோலும், அந்த எதிரிகளின் குனடகள், ஆயுதங்கள், ககோடிேரங்கள்,
ரதர்கள், ரவல்கள் ஆகியவற்னற கவட்டித் தன் துயனரக் கனளந்து
ககோண்டோன். தங்கள் உயிர்கனளப் போதுகோத்துக் ககோள்ள விரும்பிய
அம்ேைிதர்கள் {அந்த எதிரிகள்}, தங்கள் கவசங்கனளக் கனளந்து,
(கருனணக்கோக) அவனை {அம்பரீேனை} ரவண்டிக் ககோண்டைர்.
"எங்கனள நோங்கள் உம்ேிடம் அளிக்கிரறோம் {சரணனடகிரறோம்}" என்று
கசோல்ைி அவர்கள் அவைது போதுகோப்னப ரவண்டிைர்.
அவர்கனள அடக்கி, முழு உைகத்னதயும் கவன்ற அவன்

{அம்பரீேன்}, ஓ! போவேற்றவரை {சிருஞ்சயோ}, சிறந்த வனகயிைோை நூறு
ரவள்விகனளச் சோத்திரங்களில் விதிக்கப்பட்ட சடங்குகளின்படி கசய்தோன்.
(அவ்ரவள்விகளில்) அனைத்து வனகயிலும் இைினேயோை தரம் ககோண்ட
உணவுவனககள், கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை ேக்களோல் உண்ணப்பட்டது.
அவ்ரவள்விகளில், பிரோேணர்கள் ேரியோனதயுடன் வைிபடப்பட்டு, கபரிதும்

நினறவு கசய்யப்பட்டைர். இன்பண்டங்கள் {ரேோதகங்கள்}, பூரிகள்,

அப்பளங்கள், சுனவேிகுந்த கபரிய முறுக்குகள், ரதன்குைல்கள், ேோக்கைந்த
தயிர்ப்பச்சடிகள், பல்ரவறு ருசியுள்ள தின்பண்டங்கள், பல்ரவறு
வனககளிைோை ரசங்கள், பல்ரவறு தோைியங்கள் கைந்த ரசோறு, சர்க்கனரப்
கபோங்கல், நன்கு தயோரிக்கப்பட்ட வோசனைேிகுந்த கேன்னேயோை
பணியோரங்கள், கதளிந்த கநய், ரதன், போல், நீர், இைிய ரேோர், இைினேயோை
சுனவ ககோண்ட கைிகள் ேற்றும் கிைங்குகள் ஆகியவற்னற ேறுபிறப்போள
{பிரோேண} வர்க்கத்திைர் உண்டைர்.
ரேலும் ேது பைக்கம் ககோண்டவர்கள், இன்பேனடயரவண்டி

பல்ரவறு வனககளில் தயோரிக்கப்பட்டிருந்த ரபோனதயூட்டும் போைங்கனள
அதற்குரிய ரநரத்தில் குடித்துத் தங்கள் இனசக்கருவிகனள இனசத்துக்
ககோண்டு போடிைர். தோங்கள் குடித்தவற்றோல் அதீதேோகப் ரபோனதயுண்ட
சிைனரத் தவிர ஆடிக் ககோண்டிருந்த ஆயிரக்கணக்கோரைோர் அம்பரீேனைப்
புகழ்ந்து போடிக் ககோண்டுேிருந்தைர். அரதரவனளயில் பிறரரோ {அதீத
ரபோனதயுண்டவர்கள்}, தங்கனள நினையோக நிறுத்திக் ககோள்ள முடியோேல்
பூேியில் விழுந்தைர் [1].
[1] ரவறு ஒரு பதிப்பில் இவ்வரிகள், "குடிப்பவர்கள் ேயக்கத்னத

உண்டு பண்ணக்கூடிய சோரோய முதைோைனவகனளப்
போவத்துக்குக் கோரணேோயிருப்பனவககளன்று அறிந்தும்,
தங்களுக்கு சுககரகேன்று எண்ணிப் போட்டுக்கரளோடும்,
வோத்தியங்கரளோடும் இஷ்டபடி குடித்தோர்கள். அவ்விடத்தில்,
குடிகவறி ககோண்ட சிைர் கோனதகனளக் கோைஞ்கசய்தோர்கள்;
களித்தவர்களோகிப் படிக்கவும் படித்தோர்கள்" என்று
இருக்கின்றை.
அவ்ரவள்விகளில் ேன்ைன் அம்பரீேன், நூற்றுக்கணக்கோை,

ஆயிரக்கணக்கோை ேன்ைர்களின் நோடுகனள (தன்ைோல் ரவள்விகளில்
நியேிக்கப்பட்டிருந்த) நூறு ைட்சம் {10 Million - 10, 000, 000}
புரரோகிதர்களுக்குத் தோைேளித்தோன். பல்ரவறு வனகயோை ரவள்விகனளச்
கசய்து முடித்த அந்த ேன்ைன் {அம்பரீேன்}, புைித நீரோடிய ேணிமுடி
ககோண்டவர்களும், தங்கக் கவசேணிந்திருந்தவர்களும், தங்கள்
தனைக்குரேரை கவண்குனட ககோண்டவர்களும், தங்கத் ரதரில்
அேர்ந்திருந்தவர்களும், அற்புத ஆனடகள் அணிந்திருந்தவர்களும்,
கதோண்டர்கள் பைனரக் ககோண்டவர்களும், கசங்ரகோனைக்
ககோண்டவர்களும், கபோக்கிேங்கனளயுனடயவர்களுேோை கபரும்

எண்ணிக்னகயிைோை இளவரசர்கனளயும், ேன்ைர்கனளயும்

பிரோேணர்களுக்குத் தோைேோக அளித்தோன்.
அவன் கசய்தனதக் கண்டப் கபரும் முைிவர்கள் ேிகவும் ேகிழ்ந்து,

"தோரோளக் ககோனட தரும் ேன்ைன் அம்பரீேன் இப்ரபோது கசய்வனதப்
ரபோை, கடந்த கோைத்து ேைிதர்களில் எவரும் கசய்ததில்னை,
எதிர்கோைத்திலும் எவரோலும் கசய்ய முடியோது" என்றைர்.

{அம்பரீேரை} இறந்தோன் எனும்ரபோது, எந்த ரவள்வினயயும் கசய்யோத,

ேன்ைன் சசபிந்து! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 065

King Sasavindu! | Drona-Parva-Section-065 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ேன்ைன் சசபிந்துவின் கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்; அவனுனடய

ேனைவிகளும், பிள்னளகளும்; அவன் கசய்த ரவள்விகள்; அவன் அளித்த ககோனடகள்;

சசபிந்துவும் {Sasavindu} [1] ேரணத்துக்கு இனரயோைதோகரவ நோம்
ரகட்டிருக்கிரறோம். கபரும் அைகும், கைங்கடிக்கமுடியோத ஆற்றலும்
ககோண்ட அவன் {சசபிந்து}, பல்ரவறு ரவள்விகனளச் கசய்தோன். அந்த உயர்
ஆன்ே ஏகோதிபதி {சசபிந்து} நூறோயிரம் {ஒரு ைட்சம்- 100, 000}
ேனைவியனரக் ககோண்டிருந்தோன். அந்த ேனைவியர் ஒவ்கவோருவருக்கும்
ஆயிரம் {1000} ேகன்கள் பிறந்தைர்.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்தப் கபயர் சசிபிந்து என்று

அந்த இளவரசர்கள் அனைவரும் கபரும் ஆற்றல் ககோண்டவர்களோக

இருந்தைர். அவர்கள் ரகோடிக்கணக்கோை ரவள்விகனளச் கசய்தைர்.
ரவதங்கனள அறிந்ரதோரோை அம்ேன்ைர்கள் {சசபிந்துவின் பிள்னளகள்}
முதன்னேயோை ரவள்விகள் பைவற்னறச் கசய்தைர். (ரபோர் ரநரும்

ரபோகதல்ைோம்) அவர்கள் அனைவரும் தங்கக் கவசங்கனளப் பூண்டைர்.

அவர்கள் அனைவரும் சிறந்த வில்ைோளிகளோகவும் இருந்தைர்.
சசபிந்துவுக்குப் பிறந்த இந்த இளவரசர்கள் அனைவரும் குதினர
ரவள்விகனளயும் கசய்தைர்.
அவர்களது தந்னதயோை {சசபிந்து}, தோன் கசய்த குதினர

ரவள்விகளில், தன் ேகன்களோை அவர்கள் அனைவனரயும் (ரவள்விக்
ககோனடகளோக) பிரோேணர்களுக்குத் தோைம் கசய்தோன். அந்த இளவரசர்கள்
ஒவ்கவோருவருக்கும் பின்ைோல் நூறு நூறோகத் ரதர்களும், யோனைகளும்,
தங்க ஆபரணங்கள் பூண்ட அைகிய கன்ைினகயரும் இருந்தைர். ஒவ்கவோரு
கன்ைினகயுடன் நூறு யோனைகளும்; ஒவ்கவோரு யோனையுடன் நூறு
ரதர்களும், ஒவ்கவோரு ரதருடன் தங்க ேோனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட
நூறு குதினரகளும் இருந்தை. அந்தக் குதினரகள் ஒவ்கவோன்றுடனும்
ஆயிரம் பசுக்களும், ஒவ்கவோரு பசுவுடன் ஐம்பது ஆடுகளும் இருந்தை.
உயர்வோக அருளப்பட்டிருந்த சசபிந்து, அந்தப் கபரும் குதினர

ரவள்வியில் தன் அளவிைோ கசல்வங்கனளப் பிரோேணர்களுக்குத்
தோைேளித்தோன். அவனுனடய பிற குதினர ரவள்விகளில், ேரத்திைோல்
எவ்வளவு ரவள்விக்கம்புகள் {யூபஸ்தம்பங்கள்} இருந்தைரவோ, அவற்னற
விட எண்ணிக்னகயில் இரண்டு ேடங்கு அதிகேோக, தங்கத்தோைோை
ரவள்விக்கம்புகனள அந்தப் கபரும் குதினர ரவள்வியில் ஊன்றச்
கசய்தோன். இரண்டு னேல்கள் உயரத்திற்கு உணவுகளோலும்,
போைகங்களோலும் ஆை ேனைகள் அங்ரக இருந்தை. அவைது குதினர
ரவள்வி முடிந்த ரபோது, உணவோலும், போைகங்களோலும் ஆை அது ரபோன்ற
பதிமூன்று ேனைகள் (னகப்படோேல்) ேிஞ்சிை [2]. அவைது நோடு, நன்கு
உண்டு, ேைநினறவுடன் இருந்த ேக்களோல் நினறந்திருந்தது. அது {அந்த
நோடு} தீனேயோை அத்துேீ றல்கள் அனைத்தில் இருந்தும் விடுபட்டிருந்தது,
ேக்களும் முற்றோை ேகிழ்ச்சியுடன் வோழ்ந்தைர். {தன் நோட்னடப்} பை நீண்ட
வருடங்களுக்கு ஆட்சி கசய்த சசபிந்து, இறுதியோகச் கசோர்க்கத்திற்கு
உயர்ந்தோன்.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில், "அந்த அரசனுனடய அஸ்வரேதயோகம்

முடிந்த பிறகும், ஒரு குரரோச உயரமுள்ளனவகளும், பர்வதம்
ரபோைப் பிரகோசிக்கின்றனவகளுேோை பக்ஷ்யங்கள்,
அன்ைபோைோதி வஸ்துக்கள் இவற்றின் பதின்மூன்று
குவியல்கள் ேிகுந்தை" என்று இருக்கிறது.


{சசபிந்துரவ} இறந்தோன் எனும்ரபோது, எந்த ரவள்வினயயும் கசய்யோத,

ேன்ைன் கயன்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 066

King Gaya! | Drona-Parva-Section-066 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ேன்ைன் கயைின் கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்; அவன் கசய்த

ரவள்விகள்; அவன் அளித்த ககோனடகள்; அவைது ேரணம்…
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோர், "ஓ! சிருஞ்சயோ,

அேோர்த்தரயசின் {Amartarayas} [1] ேகன் கயனும் [2] ேரணத்துக்கு
இனரயோைதோகரவ நோம் ரகட்டிருக்கிரறோம். அந்த ேன்ைன் {கயன்}, ரவள்வி
கநருப்பில் கோணிக்னகயோக ஊற்றப்படும் கதளிந்த கநய்யில் எஞ்சுவனதத்
தவிர ரவறு எனதயும் நூறு ஆண்டுகள் உண்ணோதிருந்தோன். (அவைது
கபரும் அர்ப்பணிப்பின் சோன்றோல் ேைம் நினறந்த) அக்ைி அவனுக்கு ஒரு
வரத்னத அளிக்க முன்வந்தோன்.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவைது கபயர் அதூர்த்தரஜஸ் என்று

குறிக்கப்பட்டுள்ளது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் இவன்
கபயர் அமூர்த்தரஜஸ் {Amurtarajas} என்று இருக்கிறது. Puranic
Encyclopedia புத்தகத்தில் இவன் கபயர் அமூர்த்தரயஸ்
{AmUrtarayas} என்றிருக்கிறது.

[2] வைபர்வம் பகுதி 95லும், பகுதி 121லும் கயன் கசய்த

ரவள்விகள் பற்றிய குறிப்புகள் இருக்கின்றை.
கயன், "தவத்துறவுகளோலும், பிரம்ேச்சரியம் பயில்வதன் மூைமும்,

ரநோன்புகள், விதிகள் ேற்றும் எைக்கு ரேன்னேயோைவர்களின் அருளின்
மூைமும் ரவதங்கனளக் குறித்த முற்றோை அறினவ நோன் அனடய
விரும்புகிரறன் [3]. என் வனகக்குரிய {க்ஷத்திரியக்} கடனேகனளச் கசய்து,
பிறருக்கு எந்தத் தீங்னகயும் கசய்யோேல் வற்றோத கசல்வத்னத அனடய
விரும்புகிரறன். பிரோேணர்களுக்கு அர்ப்பணிப்புடன் எப்ரபோதும்
பரிசளிக்கவும் விரும்புகிரறன். என் வனகனயச் ரசர்ந்த {க்ஷத்திரிய}
ேனைவியரிடரே நோன் ேகன்கனளப் கபற ரவண்டுரே அன்றி
ரவகறோவரிடமும் ரவண்டோம். அர்ப்பணிப்புடன் {பக்தியுடன்} உணனவத்
தோைேளிக்க என்ைோல் இயை ரவண்டும். என் இதயம் எப்ரபோதும்
அறத்திரைரய {நீதியிரைரய} ேகிழ்வனடய ரவண்டும். ஓ! உயர்வோை
தூய்னேயோளரை (அக்ைிரய), அறத்தகுதினய {புண்ணியங்கனள} ஈட்ட
நோன் கசயல்களில் ஈடுபடும்ரபோது எந்த இனடயூறும் என்னை
அணுகோதிருக்கட்டும்" என்று ரகட்டோன் {கயன்}. "அப்படிரய ஆகட்டும்"
என்று கசோன்ை அக்ைி அங்ரகரய அப்ரபோரத ேனறந்தோன்.
[3] ரவத அறினவ அனடய அவன் விரும்பிய வைிமுனறகள்

இனவ எை இங்ரக விளக்குகிறோர் கங்குைி.
தோன் ரகட்ட அனைத்னதயும் அனடந்த கயன், நியோயேோை ரபோரில்

தன் எதிரிகனள அடக்கிைோன். பிறகு ேன்ைன் கயன், முழுனேயோக நூறு
வருடங்களுக்கு, பிரோேணர்களுக்கு அபரிேிதேோை பரிசுகளுடனும்,
சோதுர்ேோஸ்யங்கள் என்று அனைக்கப்படும் ரநோன்புகளுடனும் இன்னும்
பிறவற்றுடனும் பல்ரவறு வனககளிளோை ரவள்விகனளச் கசய்தோன்.
ஒரு நூற்றோண்டில் ஒவ்கவோரு வருடமும், அந்த ேன்ைன் {கயன்}

(தன் ரவள்விகளின் முடிவில்) எழுந்து (பிரோேணர்களுக்கு) நூற்று
அறுபதோயிரம் {1, 60, 000 ஒரு ைட்சத்து அறுபதோயிரம்} பசுக்கனளயும்,
பத்தோயிரம் குதினரகனளயும், ஒரு ரகோடி தங்கத்னதயும் (நிஷ்கங்கனளயும்)
ககோடுத்தோன். ஒவ்கவோரு நட்சத்திரத்தின் ரபோதும் அவன் {கயன்} அந்தச்
சந்தர்ப்பத்திற்கு விதிக்கப்பட்ட பரிசுகனளத் தோைேளித்தோன். உண்னேயில்
அந்த ேன்ைன் {கயன்} ேற்கறோரு ரசோேனைப் ரபோைரவோ, ேற்றுகேோரு
அங்கீ ரனசப் ரபோைரவோ பல்ரவறு ரவள்விகனளச் கசய்தோன்.

ேன்ைன் கயன், அவைது கபரும் குதினர ரவள்வியில் ஒரு தங்கப்

பூேினய உண்டோக்கி அவனள {அந்தப் பூேினயப்} பிரோேணர்களுக்குத்
தோைேளித்தோன். அவ்ரவள்வியில் ேன்ைன் கயைின் ரவள்விக்கம்புகள்
{யூபஸ்தூபங்கள்} அனைத்தும் தங்கத்தோைோைனவயோக, ேிகுந்த
வினைேதிப்புள்ளைனவயோக, அனைத்து உயிர்களுக்கும் இன்பேளிக்கும்
ரத்திைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயோக இருந்தை. அனைத்து
ஆனசகனளயும் ககோல்ை {அைிக்க} இயன்ற கயன், ேைம் நினறந்திருந்த
பிரோேணர்களுக்கும், பிற ேக்களுக்கும் அந்த ரவள்விக்கம்புகனள
{யூபஸ்தம்பங்கனளக்} ககோடுத்தோன்.
கபருங்கடல், கோடுகள், தீவுகள், ஆறுகள், நீர்நினைகள், நகரங்கள்,

ேோகோணங்கள், கசோர்க்கம் ஆகியவற்றில் வசித்த ஆண் ேற்றும் கபண்
உயிரிைங்களில் பல்ரவறு வர்க்கங்கனளச் சோர்ந்தவர் அனைவரும் கயைின்
ரவள்விகளில் விநிரயோகிக்கப்பட்ட கசல்வத்தோலும் உணவோலும் ேிகவும்
ேைம் நினறந்தைர். அவர்கள் அனைவரும், "கயைின் இந்த ரவள்வினயப்
ரபோை ரவறு எந்த ரவள்வியும் கினடயோது" என்றைர். கயைின்
ரவள்விப்பீடேோைது முப்பது ரயோஜனைகள் நீளமும், இருபத்தோறு
ரயோஜனைகள் அகைமும், இருபது ரயோஜனைகள் உயரமும் ககோண்டதோக
இருந்தது. ரேலும் அது முற்றிலும் தங்கத்தோைோைதோகவும், முத்துகள்,
னவரங்கள் ேற்றும் ரத்திைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதோகவும் இருந்தது.
அவன் {கயன்} இந்த ரவள்விப்பீடத்னதயும், ஆனடகனளயும்,
ஆபரணங்கனளயும் பிரோேணர்களுக்குத் தோைேளித்தோன்.
அந்த ேகத்தோை ஏகோதிபதி {கயன்} (சோத்திரங்களில்)

கசோல்ைப்பட்டுள்ள பிறவனகப் பரிசுகனளயும் பிரோேணர்களுக்குத்
தோைேளித்தோன். அந்த ரவள்வியின் முடிவில், ஆனடகனளயும்,
ஆபரங்கனளயும் தவிர, இருபத்னதந்து உணவு ேனைகளும், பை
தடோகங்களும், சுனவேிக்கச் சோறுகள் ககோண்ட போைகங்களோல் அைகோகப்
போய்ந்து ககோண்டிருந்த பை ஓனடகளும் கதோடப்படோேல் எஞ்சிை. அந்த
ரவள்வியின் புண்ணியத்தின் வினளவோக, மூவுைகிலும் கயன் நன்றோக
அறியப்பட்டோன். அந்த ரவள்வியின் கோரணேோகரவ நித்தியேோை
ஆைேரமும், புைிதேோை பிரம்ேசரசும் இருக்கின்றை.

{கயரை} இறந்தோன் எனும்ரபோது, எந்த ரவள்வினயயும் கசய்யோத,



ேன்ைன் ரந்திரதவன்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 067

King Rantideva! | Drona-Parva-Section-067 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ேன்ைன் ரந்திரதவைின் கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்; அவன் கசய்த

ரவள்விகள்; அவன் அளித்த ககோனடகள்; அவைது ேரணம்…
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோர், "ஓ! சிருஞ்சயோ, சங்கிருதியின்

[1] ேகன் ரந்திரதவனும் [2] ேரணத்துக்கு இனரயோைதோகரவ நோம்
ரகட்டிருக்கிரறோம். அந்த உயர் ஆன்ே ேன்ைன் {ரந்திரதவன்}, தன் வட்டுக்கு
ீ
{அரண்ேனைக்கு} விருந்திைர்களோக வரும் பிரோேணர்களுக்கு,
அேிர்தத்னதப் ரபோன்ற சிறந்த உணனவ இரவிலும், பகைிலும்
பரிேோறுவதற்கோக இருநூறோயிரம் {இரண்டு ைட்சம் 2, 00, 000}
சனேயற்கனைஞர்கனளக் ககோண்டிருந்தோன்.
[1] கங்குைியில் இங்ரக பினையோகச் சிருஞ்சயன்

என்றிருக்கிறது. ரவகறோரு பதிப்பில் இந்தப் கபயர் சங்கிருதி
என்றிருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் இந்தப் கபயர்
கசௌகிருதி {Saukriti} என்றிருக்கிறது. Puranic Encyclopediaவில்
இந்தப் கபயர் சங்கிருதி {Sankrti} என்று இருக்கிறது. நோமும்
சங்கிருதி என்ரற ககோள்கிரறோம்.
[2] வைபர்வம் பகுதி 207ல் ரந்திரதவனைக் குறித்த சிறு குறிப்பு

உள்ளது. பின்ைோல் வரப்ரபோகும் சோந்தி பர்வம் ேற்றும்
அனுசோசைப் பர்வங்களிலும் இவனைப் பற்றிய குறிப்புகள்
உண்டு.
அந்த ேன்ைன் {ரந்திரதவன்}, நியோயேோை வைிகளில் ஈட்டிய தன்

கசல்வத்னதப் பிரோேணர்களுக்குத் தோைேளித்தோன். ரவதங்கனளக் கற்ற
அவன், தன் எதிரிகனள நியோயேோை ரபோரின் மூைம் அடக்கிைோன். கடும்
ரநோன்புகனள ரநோற்று, முனறயோை ரவள்விகனளச் கசய்வதில் எப்ரபோதும்
ஈடுபடும் அவைிடம் {ரந்திரதவைிடம்}, கசோர்க்கத்திற்குச் கசல்ை விரும்பும்

எண்ணற்ற விைங்குகள் தோைோக வந்து ரசர்ந்தை [3]. அந்த ேன்ைைின்
{ரந்திரதவைின்} அக்ைிரஹோத்ரத்தில் பைியிடப்படும் விைங்குகளின்
கபரும் எண்ணிக்னகயோல், அவைது ேனடப்பள்ளியில் {சனேயைனறயில்}
ரதக்கப்படும் ரதோற்குவியல்களில் இருந்து போயும் சுரப்புகள் உண்னேயோை
ஆறு ஒன்னறரய உண்டோக்கிய கோரணத்தோல், அது {அந்த ஆறு} சர்ேண்வதி
என்று அனைக்கப்படைோயிற்று [4].
[3] “ரவள்விகளில் ககோல்ைப்படும் விைங்குகள்

கசோர்க்கத்திற்குச் கசல்வதோக நம்பப்படுகிறது” எை இங்ரக
[4] “இது நவை

ீ சம்பல் நதி” என்று கங்குைி இங்ரக
விளக்குகிறோர். ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “அந்த
அரசனுனடய யோகசோனையிலுள்ள ரதோற்குவியைிைிருந்து
கபருகி ஓடிய பரிசுத்தேோை உத்தே நதியோைது சர்ேண்வதி
என்று பிரசித்தி கபற்றது” என்றிருக்கிறது.
“நோன் உேக்கு நிஷ்கங்கனளக் ககோடுக்கிரறன்”, “நோன் உேக்கு

நிஷ்கங்கனளக் ககோடுக்கிரறன்” என்ற வோர்த்னதகனளரய அவன்
இனடயறோது உச்சரித்துக் ககோண்டு, பிரோேணர்களுக்குப் பிரகோசேோை
தங்கத்தோைோை நிஷ்கங்கனள {கபோன் நோணயங்கனள} இனடயறோேல்
தோைேளித்துக் ககோண்டிருந்தோன். “நோன் உேக்குக் ககோடுக்கிரறன்”, “நோன்
உேக்குக் ககோடுக்கிரறன்” என்ற இந்த வோர்த்னதகனளச் கசோல்ைிக்
ககோண்ரட ஆயிரக்கணக்கோை நிஷ்கங்கனள அவன் தோைேளித்தோன்.
பிரோேணர்களிடம் கேன்னேயோை வோர்த்னதகனளப் ரபசும் அவன், ேீ ண்டும்
ேீ ண்டும் நிஷ்கங்கனளத் தோைேளித்தோன்.
ஒரர நோளில் இது ரபோன்ற ஒரு ரகோடி நோணயங்கனளத் தோைேளித்த

பிறகு, தோன் ேிகக் குனறவோகரவ தோைேளித்திருப்பதோக அவன்
எண்ணிைோன். எைரவ, ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் அவன் தோைேளித்துக்
ககோண்டிருந்தோன். அவன் தோைேளித்த அளவுக்குத் தோைேளிக்க
இயன்றவன் ரவறு எவன் இருக்கிறோன்? அந்த ேன்ைன் {ரந்திரதவன்},
“பிரோேணர்களின் னககளில் நோன் கசல்வத்னதக் ககோடுக்கவில்னை
என்றோல் [5], நினையோை கபரும் துயரம் எைதோகும் என்பதில் ஐயேில்னை”
என்று எண்ணிரய கசல்வத்னதத் தோைேளித்தோன்.

[5] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “பிரோேணர்களின் னக என்

சேீ பத்னதவிட்டு விைகிைோல் எைக்கு நீங்கோத கபரிய துக்கம்
வந்துவிடும் என்பதில் ஐயேில்னை என்று கசோல்ைிக்
ககோண்ரட தைங்கனளக் ககோடுத்தோன்” என்றிருக்கிறது.
அவன் {ரந்திரதவன்}, நூறோண்டுகளில் ஒவ்கவோரு

அனரத்திங்களிலும் {பக்ஷத்திலும்}, ஆயிரம் பிரோேணர்களில்
ஒவ்கவோருவருக்கும் ஒரு தங்கக் கோனளனயயும், அனதத் கதோடர்ந்து நூறு
பசுக்கனளயும், நிஷ்கங்களில் எண்ணூறு துண்டுகனளயும் ககோடுத்தோன் [6].
அவைது அக்ைிரஹோத்ரத்திற்குத் ரதனவப்பட்ட கபோருட்கள்
அனைத்னதயும், அவைது பிற ரவள்விகளுக்குத் ரதனவப்பட்டனவ
அனைத்னதயும், கோருகங்கள் {கேண்டைங்கள்}, நீர்க்குடங்கள், தட்டுகள்,
படுக்னககள், விரிப்புகள், வோகைங்கள், ேோளினககள், வடுகள்,
ீ பல்ரவறு
விதங்களிைோை ேரங்கள், பல்ரவறு விதங்களிைோை உணவுப் கபோருட்கள்
உட்பட அனைத்னதயும் அவன் {ரந்திரதவன்} முைிவர்களுக்குத்
தோைேளித்தோன். ரந்திரதவன் ககோண்டிருந்த உனடனேகள் ேற்றும்
கபோருட்கள் அனைத்தும் தங்கத்தோைோைனவயோகரவ இருந்தை.
[6] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “நூறு பசுக்களோல் பின்கதோடரப்

கபற்றனவயும், சுவர்ணத்திைோல் நினறக்கப்பட்டனவயுேோை
விருேபங்கனளயும் ஆயிரேோயிரேோகத் தோைஞ்கசய்தோன்,
நூற்கறட்டு ஸ்வர்ணங்ககோண்ட தைத்னத நிஷ்ககேன்று
கசோல்கிறோர்கள்” என்று இருக்கிறது. இந்த விவரிப்ரப
சரியோைதோகப் படுகிறது.
பைங்கோைத்து வரைோறுகனள அறிந்ரதோர், ேைிதசக்திக்கு அப்போற்பட்ட

ரந்திரதவைின் கசல்வோக்னகக் கண்டு, “இப்படித் திரண்டிருக்கும்
கசல்வத்னத நோங்கள் குரபரைின் வசிப்பிடத்திலும் கண்டதில்னை
எனும்ரபோது, ேைிதர்கனளக் குறித்துச் கசோல்வதற்கு என்ை இருக்கிறது?”
என்ற போடனைப் போடிைர். வியந்து ரபோை ேக்களும், “ரந்திரதவைின் நோடும்
தங்கத்தோைோைதுதோன் ஐயேில்னை” என்று ரபசிக் ககோண்டைர் [7].
[7] Vaswoksara என்பதற்கு “தங்கத்தோைோைது” என்று கபோருள்.

இது கபண்போற்கபயருக்கோை உரிச்கசோல்ைோகும்.
தைியியல்னபத் தவிர்த்துப் போர்த்தோல் இந்த வரி,
“ரந்திரதவைின் நகரம் தங்கத்தோைோைதோகும்” என்ற
கபோருனளத் தரும் எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.

ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி “அந்த ஐஸ்வர்யத்தில்

வியப்புற்றவர்கள், ’நிச்சயேோக இந்நகரியோைது அளனகதோன்’
எைச் கசோன்ைோர்கள்” என்று இருக்கிறது.
ரந்திரதவைின் வசிப்பிடத்தில் விருந்திைர்கள் கூடியிருக்கும் அத்தகு

இரவுகளில், (அவர்களுக்கு உணவிடுவதற்கோக) இருபத்ரதோரோயிரம்
பசுக்கள் [8] பைியிடப்பட்டை. எைினும், குண்டைங்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த அரச சேயற்கனைஞர்கள், “நீங்கள் விரும்பிய
அளவுக்கு ரசத்னதப் பருகுங்கள், பிற நோட்களில் உள்ளனதப் ரபோை இன்று
இனறச்சி அதிகேில்னை” என்று கசோல்ை ரவண்டியிருந்தது.
[8] கங்குைியின் பதிப்பில் இங்ரக Kine என்று இருப்பதோல்

இனதப் பசுக்கள் என்று நோன் கேோைிகபயர்த்திருக்கிரறன்.
ரவகறோரு பதிப்பிலும் இங்ரக பசுக்கள் என்ற கசோல்ரை
பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. சம்ஸ்க்ருத மூை வரிகளில்
Alabhyanta tadA gAvaH sahasrANyekaviMshatiH. tatra sma sUdAH
kroshanti sumR^iShTamaNikuNDalAH.. 7-67-17 என்பதில் கோவ: gAvaH
(பசுக்கள்) என்ற கசோல் உள்ளது. சம்ஸ்க்ருத மூை வரிகனள
ஒப்பு ரநோக்கித் கதளிவுப்படுத்திய ஜடோயு அவர்களுக்கு நன்றி.
ேன்ைன் ரந்தரதவன் இனறச்சியுண்டதில்னை என்ற குறிப்பு
அனுசோசை பர்வத்தில் கோணக்கினடக்கிறது. இங்ரகயும்
ரந்திரதவன், தன் விருந்திைர்களுக்கு இனறச்சினயப்
பனடத்தோன் {பிரோேணர்களுக்கு அல்ை} என்பனத நோம்
கவைத்தில் ககோள்ள ரவண்டும். குைப்பத்னத
ஏற்படுத்திவிடக்கூடோரத என்பதற்கோகரவ இவ்வளவு
விளக்கமும்...
ரந்திரதவனுக்குச் கசோந்தேோக எஞ்சியிருந்த தங்கத்னதயும், தன்

ரவள்விகளில் ஒன்று நடந்து ககோண்டிருந்த ரபோது, அந்த எஞ்சியனதயும்
பிரோேணர்களுக்குத் தோைேளித்தோன். கநருப்பில் கோணிக்னகயோகத் கதளிந்த
கநய் ஊற்றப்படும்ரபோது, அவன் {ரந்திரதவன்} போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத அவற்னறத் ரதவர்களும், சிரோத்தங்களில்
அளிக்கப்படும் உணனவப் பிதுர்களும் கபற்றுக் ககோண்டைர். ரேன்னேயோை
பிரோேணர்கள் அனைவரும் அவர்களது விருப்பங்கள் அனைத்னதயும்
{அவற்றோல் நினறவனடயும் வைிகனள} அவைிடம் அனடந்தைர்.


{ரந்திரதவரை} இறந்தோன் எனும்ரபோது, எந்த ரவள்வினயயும் கசய்யோத,

ேோேன்ைன் பரதன்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 068

Imperial Bharata! | Drona-Parva-Section-068 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துஷ்யந்தைின் ேகைோை ேோேன்ைன் பரதைின் கனதனயச் கசோன்ை

நோரதர்; அவன் கசய்த ரவள்விகள்; அவன் அளித்த ககோனடகள்; அவைது ேரணம்…
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோர்,

"ஓ! சிருஞ்சயோ, துஷ்யந்தைின் [1] ேகன்
பரதனும் ேரணத்துக்கு இனரயோைதோகரவ
நோம் ரகட்டிருக்கிரறோம். குைந்னதயோக
அவன் {பரதன்} கோட்டில் வோழும் ரபோரத,
பிறரோல் கசய்ய முடியோத சோதனைகனளச்
கசய்தோன். கபரும் பைம் ககோண்ட அவன்
{பரதன்}, பைி ரபோன்று கவள்னளயோகவும்,
பற்கனளயும், நகங்கனளயும்
ஆயுதங்களோகக் ககோண்டனவயுேோை
சிங்கங்களின் ஆற்றனை இைக்கச் கசய்து,
அவற்னற இழுத்து வந்து (தன் விருப்பப்படி)
கட்டிப்ரபோட்டோன். ரேலும் அவன் {பரதன்},
(சிங்கங்கனள விட) இரக்கேற்றனவயும், மூர்க்கேோைனவயுேோை
புைிகனளயும் அடக்கி, அவற்னறத் தன் கட்டுப்போட்டுக்குள் ககோண்டு
[1] துஷ்யந்தனைக் குறித்து ஆதிபர்வம் பகுதி 68 முதல் பகுதி 74

வனர கசோல்ைப்பட்டுள்ளது.
கபரும் வைினேேிக்க இனரரதடும் பிற விைங்குகனளயும்,

ேரைோசினை {சிவப்பு ஈயம் [அ] அரிதோரம்} பூசப்பட்டு, பிற திரவக்
கைிேங்களோல் கனறரயறிய பற்களுடனும், தந்தங்களுடனும் கூடிய
கபரும் யோனைகனளயும் பிடித்து, அவற்னறத் தன் கட்டுக்குள்
ககோண்டுவந்து, அவற்றின் வோய்கனள வறண்டு ரபோகச்கசய்தோன், அல்ைது
அவற்னறப் புறமுதுகிட்ரடோடும்படி விரட்டிைோன். கபரும் வைினே
ககோண்ட அவன் {பரதன்}, எருனேகளில் வைினேேிக்க எருனேகனள
இழுத்து வந்தோன். தன் பைத்தின் வினளவோல் அவன் {பரதன்},
கசருக்குேிக்கச் சிங்கங்கனளயும், வைினேேிக்கச் சிருேரங்கனளயும்
{ேோன்கனளயும்}, ககோம்பு பனடத்த கோண்டோேிருகங்கனளயும், இன்னும் பிற

விைங்குகனளயும் நூற்றுக்கணக்கில் அடக்கிைோன். அவற்றின் கழுத்னதக்

கட்டி, கிட்டத்தட்ட அனவ உயினரவிடும் அளவுக்கு நசுக்கிய பிறகு,
அவற்னற அவன் விட்டோன் {விடுவித்தோன்}. அவைது அந்தச்
சோதனைகளுக்கோகரவ (அவரைோடு வோழ்ந்த) ேறுபிறப்போள {பிரோேண}
முைிவர்கள் அவனைச் சர்வதேைன் (அனைத்னதயும் கட்டுப்படுத்துவபன்)
என்று அனைத்து வந்தைர். இறுதியில், அவன் அவ்வைியில்
விைங்குகளுக்குக் ககோடுனே கசய்வனத அவைது தோய் {சகுந்தனை}
தடுத்தோள்.
கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட அவன் {பரதன்},

யமுனையோற்றங்கனரயில் நூறு குதினர ரவள்விகனளச் கசய்தோன், பிறகு,
சரஸ்வதி ஆற்றங்கனரயில் அது ரபோன்ற முன்னூறும், கங்னக
ஆற்றங்கனரயில் நோனூறும் {குதினர ரவள்விகளும்} கசய்தோன்.
இவ்ரவள்விகனளச் கசய்த பிறகு, அவன் {பரதன்}, பிரோேணர்களுக்கு
அபரிேிதேோை பரிசுகனள வைங்கி, ேீ ண்டும் ஆயிரம் குதினர
ரவள்விகனளயும், நூறு ரோஜசூயங்கனளயும், கபரும் ரவள்விகனளயும்
கசய்தோன். ரேலும், பிற ரவள்விகளோை அக்நிஷ்ரடோேம், அதிரோத்ரம்,
உக்தியம், விஸ்வஜித் ஆகியவற்னறயும், அனவகளுடன் ஆயிரேோயிரம்
{பத்து ைட்சம்} வோஜரபயங்கனளயும் எந்த இனடயூறுேின்றிச் கசய்து
முடித்தோன். இனவ அனைத்னதயும் கசய்து முடித்த அந்தச் சகுந்தனையின்
ேகன் {பரதன்}, பிரோேணர்கனளக்குச் கசல்வங்கனளப் பரிசளித்து
அவர்கனள ேைம்நினறயச் கசய்தோன்.
கபரும் புகழ் பனடத்த அந்தப் பரதன், (தன் தோயோை சகுந்தனைனயத்

தன் ேகளோகரவ வளர்த்த) கண்வருக்கு, ேிகத் தூய்னேயோை {ஜம்பூநதம்
என்ற} தங்கத்தோைோை பத்து ைட்சம் ரகோடி {பத்தோயிரம் பில்ைியன் 10000, 000,
000, 000} நோணயங்கனளக் ககோடுத்தோன். இந்திரைின் தனைனேயிைோை
ரதவர்களும், பிரோேணர்களும் அவைது ரவள்விக்கு வந்து, நூறு
வியோேங்கள் [2] அகைம் ககோண்டதும் முற்றிலும் தங்கத்தோைோைதுேோை
அவைது ரவள்விக்கம்னப {யூபஸ்தம்பத்னத} நிறுவிைர்.
[2] இரண்டு கரங்கனளயும் அகை நீட்டிைோல் வரும் அளரவ

வியோேேோகும் என்று கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
உன்ைத ஆன்ேோ ககோண்டவனும், எதிரிகள் அனைவனரயும்

கவல்பவனும், எதிரியோல் கவல்ைப்பட முடியோத ஏகோதிபதியும்,
ரபரரசனுேோை அந்தப் பரதன், அைகிய குதினரகனளயும், யோனைகள்,

ரதர்கள், தங்கத்தோலும், அனைத்து வனக அைகிய ரத்திைங்களோலும்

அைங்கரிக்கப்பட்ட ரதர்கள், ஒட்டகங்கள், ஆடுகள், கசம்ேறியோடுகள்,
ரவனைக்கோரர்கள், ரவனைக்கோரிகள், கசல்வங்கள், தோைியங்கள்,
கன்றுகளுடன் கூடிய கறனவ ேோடுகள், கிரோேங்கள், வயல்கள், பல்ரவறு
விதங்களிைோை ஆனடகள் ஆகியவற்னறயும், ைட்சக் கணக்கோகவும்
ரகோடிக்கணக்கோவும் பிரோேணர்களுக்குத் தோைேளித்தோன்.

{ேோேன்ைன் பரதரை} இறந்தோன் எனும்ரபோது, எந்த ரவள்வினயயும்
கசய்யோத, ரவள்விக் ககோனட எனதயும் அளிக்கோத உன் ேகனுக்கோக
{சுவர்ணஷ்டீவினுக்கோக}, “ஓ! சுனவதியோ, ஓ சுனவதியோ {சுவித்யைின்

ேோேன்ைன் பிருது! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 069

Emperor Prithu! | Drona-Parva-Section-069 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ரவைைின் ேகைோை ேன்ைன் பிருதுவின் கனதனயச் கசோன்ை

நோரதர்; உைவற்ற புரோதைச் சமுதோயம்; பிருது கசய்த கபரும் குதினர ரவள்வி; அவன்
அளித்த ககோனடகள்; அவைது ேரணம்…
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோர்,

"ஓ! சிருஞ்சயோ, ரவைைின் ேகைோை
ேன்ைன் பிருதுவும் ேரணத்துக்கு
இனரயோைதோகரவ நோம் ரகட்டிருக்கிரறோம்.
அவன் கசய்த ரோஜசூய ரவள்வியில், கபரும்
முைிவர்கள் அவனை (உைகின்) ரபரரசைோக
நிறுவிைோர்கள். அவன் {பிருது}
அனைவனரயும் வழ்த்திைோன்,
ீ அவைது
சோதனைகள் (உைககேங்கிலும்)
அறியப்பட்டை. இதன் கோரணேோக அவன்
பிருது (ககோண்டோடப்படுபவன்) என்று
அனைக்கப்பட்டோன். ேைிதர்கள்
அனைவனரயும் கோயங்கள் ேற்றும்
தீங்குகளில் இருந்து கோத்ததைோல், அவன் உண்னேயோை
க்ஷத்திரியைோைோன் [1]. ரவைைின் ேகைோை பிருதுனவக் கண்ட அவைது
குடிகள் அனைவரும், “நோங்கள் இவைிடம் ேிகவும் ேகிழ்ச்சியனடகிரறோம்”
என்றைர். தன் குடிேக்களிடம் அவன் அனடந்த இந்தப் போசத்தின்
வினளவோல் அவன் “ரோஜோ” என்று அனைக்கப்பட்டோன் [2].
[1] உண்னேயில், ஒரு க்ஷத்திரியன் என்பவன்,

ேற்கறோருவனைக் கோயங்களில் இருந்தும், தீனேயில்
இருந்தும் விடுவிப்பவைோவோன் என்று இங்ரக கங்குைி
விளக்குகிறோர். ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி,
“’நம்ேனைவனரயும், க்ஷதத்திைிருந்து
{ஆயுதங்களிைோலுண்டோை புண்; ேற்ற துன்பங்களில் இருந்து}
கோப்போன்’ என்றதிைோல் க்ஷத்திரியனுேோைோன்” என்று

[2] "ஒரு ரோஜோ என்பவன், தன்ைோல் ேகிழ்ச்சி அனடந்த

ேக்களின் போசத்னதப் கபறுபவைவோன்" எைக் கங்குைி இங்ரக
பிருதுவின் கோைத்தில், உைோேரை பூேியோைது ரபோதுேோை பயிர்கனள

வினளவித்தது. ரேலும் பசுக்கள் அனைத்தும், அவற்னறத்
கதோடும்ரபோகதல்ைோம் போனைச் சுரந்தை. தோேனரகள் அனைத்தும் ரதைோல்
நிரம்பியிருந்தை. குசப் புற்கள் {தர்ப்னப} அனைத்தும்
தங்கத்தோைோைனவயோக, தீண்டுதற்கு இைினேயோைனவயோக, பின்னும்
கோண்பதற்கும் இைினேயோைனவயோக இருந்தை. பிருதுவின் குடிகள்
அனைவரும் தங்கள் ஆனடகனளயும், தோங்கள் கிடக்கும் படுக்னககனளயும்
அந்தப் புற்களிரைரய உண்டோக்கிைர் [3]. கைிகள் அனைத்தும்
கேன்னேயோைனவயோகவும், இைினேயோைனவயோகவும், (சுனவயில்)
அமுதத்துக்கு நிகரோைனவயோகவும் இருந்தை. இனவயனைத்தும் அவைது
குடிகளின் உணவோகிை. அவர்களில் யோரும் பட்டிைியோல் வோடவில்னை.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி ரவறு ேோதிரியோக,

“ேரங்ககளல்ைோம் கபோன்ேயேோகவும்,
கதோடுதற்கிைியனவயோகவும், சுகத்னத உண்டு
பண்ணுகின்றனவயோகவும் இருந்தை. ஜைங்கள்
அம்ேரங்களினுனடய பட்னடகனள ஆனடகளோக
உபரயோகித்தோர்கள். அனவகளின் ேீ திரைரய சயைித்தோர்கள்”
பிருதுவின் கோைத்தில் ேைிதர்கள் அனைவரும் {உடல்} நைம்

ககோண்டவர்களோகவும், இதயம் ேகிழ்ந்தவர்களோகவும் இருந்தைர்.
அவர்களது விருப்பங்கள் அனைத்தும் நினறரவற்றத்தில் ேகுடம் சூடிை
{நினறரவறிை}. அவர்கள் அஞ்சுவதற்கு ஏதும் இருக்கவில்னை.
ேரங்களிரைோ, குனககளிரைோ அவர்கள் விரும்பியபடிரய வசித்தைர்.
அவைது {பிருதுவின்} ஆட்சிப்பகுதிகள் ேோகோணங்களோகவும்,
நகரங்களோகவும் பிரிக்கப்படோேல் இருந்தை. ேக்கள் தோங்கள்
ஒவ்கவோருவரும் விரும்பியபடி ேகிழ்ச்சியோகவும், இன்பேோகவும்
வோழ்ந்தைர்.
ேன்ைன் பிருது கடலுக்குச் கசன்ற ரபோது, அனைகள் {கல்னைப்

ரபோைத்} திடேோகிை. ேனைகளும், அவன் அவற்னறக் கடந்து

கசல்வதற்கோகத் திறப்புகனள {வைிகனள} அளித்தை. அவைது ரதரின் ககோடி

ேரம் (எதைோலும் தடுக்கப்பட்டு) எப்ரபோதும் உனடந்ததில்னை.
ஒரு சேயம், கோட்டிலுள்ள உயர்ந்த ேரங்கள், ேனைகள், ரதவர்கள்,

அசுரர்கள், ேைிதர்கள், போம்புகள், முைிவகரழுவர் {சப்தரிேிகள்},
அப்சரசுகள், பிதுர்கள் ஆகிரயோர் அனைவரும் ரசர்ந்து, சுகேோக வற்றிருந்த
ீ
பிருதுவிடம் வந்து, அவைிடம், “நீரய எங்கள் ரபரரசன், நீரய எங்கள்
ேன்ைன், நீரய எங்கனளப் போதுகோப்பவனும், தந்னதயும் ஆவோய். நீரய
எங்கள் தனைவன். எைரவ, ஓ! கபரும் ேன்ைோ {பிருதுரவ}, ேை நினறவுடன்
நோங்கள் எப்ரபோதும் ேகிழ்ந்திருக்கும்படி எங்கள் இதயங்கள் விரும்பும்
வரங்கனள அளிப்போயோக” என்றைர். அவர்களிடம் ரவைைின் ேகைோை
பிருது, “அப்படிரய ஆகட்டும்” என்றோன் [4].
[4] ரவகறோரு பதிப்பில், இதற்கடுத்து கங்குைியின் பதிப்பில்

இல்ைோத இன்னும் அதிக கசய்திகள் இருக்கின்றை. அனவ
பின்வருேோறு: “குடிகளோல் ரவண்டப்பட்ட பைசோைியோை
ரபரரசன் பிருது, தன் குடிகளுக்கு நன்னே கசய்யக் கருதி
வில்னையும், கனணகனளயும் னகயில் ககோண்டு பூேினய
ரநோக்கி ஓடி வந்தோன். பிறகு பூேியோைது அவைிடத்தில்
உண்டோை அச்சத்தோல், ஒரு பசுவின் வடிவத்னதக் ககோண்டு
ரவகேோக ஓடியது.
பிருதுரவோ, னகயில் வில்னை எடுத்துக் ககோண்டு பூேினயப்

பின்கதோடர்ந்து ஓடிைோன். பிரம்ேரைோகம் முதைோை உைகங்கனள
அனடந்தும் விடோேல் விரட்டிய பிருதுனவக் கண்ட பூேி, பிருதுவிடரே
சரணனடந்து, அவைிடம், “ேன்ைோ, இந்த அநீனய நீ கசய்யத்தக்கவைல்ை.
நோைில்ைோேல் உன் குடிகனள நீ எப்படிக் கோக்கப் ரபோகிறோய்?” என்று
கசோன்ைோள். அதற்குப் பிருது, “ஒருவன் தைக்கோகரவோ, பிறனுக்கோகரவோ,
ஒன்னறரயோ, பை உயிர்கனளரயோ வோங்கிைோல் {ககோன்றோல்}, அதில்
போதகம் ஒன்றுேில்னை. கபண்ரண, எவன் ககோல்ைப்பட்டோல் பைர்
ேகிழ்வுடன் கசைிப்போர்கரளோ, அவன் ககோல்ைப்பட்டோல் களங்கேில்னை.
அவனைக் ககோன்றவைோல் போவம் அனுபவிக்கப்பட ேோட்டோது. நோன்
கசோல்லும்படி நீ கசய்யவில்னை என்றோல், குடிகனளக் கோப்பதற்கோக நோன்
உன்னைக் ககோல்ரவன். நோரை குடிகனளக்கோத்துக் ககோள்ரவன்.
சிறந்தவரள, நீ சக்தியுனடயவள் என்றோல், என் நல்ை வோர்த்னதகனள
ஏற்றுக் ககோண்டு எப்ரபோதும் குடிகள் கோப்போற்றுவோயோக. எைக்கு ேகளோக

இருக்கும் நினைனேனயயும் நீ அனடவோயோக. இப்படி நீ கசய்வோயோகில்

நோன் இந்தப் பயங்கரக் கனணனய விைக்கிக் ககோள்ரவன்” என்றோன்.
பூரதவி, “ஓ! பனகவனரக் ககோல்பவரை, கபரும் ேன்ைோ,

அனைத்னதயும் கசய்ரவன். அன்புனடய நோன், எந்தக் கன்றின் வைியோகப்
போனைப் கபருக்குரவரைோ, அப்படிப்பட்ட கன்னற நீ போர்ப்போயோக. ஓ!
அனைத்னதயும் அறிந்தவரை, எப்படி நோன் என்ைிடம் சுரக்கும் போனை
அனைத்து இடங்களுக்கும் பரவும்படி கசய்ரவரைோ, அவ்வோரற என்
ரதோற்றத்னதயும் சேேோகச் கசய்வோயோக” என்றோள்.
அப்ரபோது பிருது நோன்கு பக்கங்களிலும் கற்குவியல்கனள விைக்கித்

தள்ளிைோன். அதைோல் ேனைகள் உனடக்கப்பட்டை. ஓ! ேன்ைோ {சிருஞ்சயோ},
பனடப்பின் கதோடக்கத்தில் பூேண்டைம் ரேடு பள்ளேோயிருக்கும்
கோைத்தில், நகரங்களும், கிரோேங்களும் பிரிப்பு ஏற்படவில்னை. பயிர்கள்,
பசுகோத்தல், உைவு, வர்த்தகம் ஆகியனவ இல்னை. அந்தப் பிருது ஆளும்
கோைத்திரைரய இனவயனைத்தும் உண்டோகிை. எந்த இடத்தில் பூேி
சேேோகியரதோ, அந்த இடத்தில் எல்ைோம் குடிகள் தங்கள் முயற்சியிைோல்
குடியிருப்புகனள அனேத்துக் ககோள்ள விரும்பிை. அதைோல், “அவ்வோரற
ஆகட்டும்” என்று கசோன்ை பிருது அஜகவகேனும் வில்னையும்,
ஒப்பற்றனவயும், ரகோரமுேோை கனணகனளயும் எடுத்து ஆரைோசித்துபடி
பூேினயப் போர்த்து, “பூேிரய! இங்கு வோ; இனவகளுக்கு {இந்த என் குடிகள்}
விருப்பப்பட்ட போனைச் சீக்கிரேோகக் கறப்போயோக. என் கட்டனளனய ேீ றி
நடந்தோல், உன்னை நோன் என் கனணகளோல் அைிப்ரபன்” என்றோன்.
பூரதவி, தன் நன்னேனய ஆரைோசித்து, “கன்னறயும்,

போத்திரங்கனளயும், போனைகள் நீ கட்டனளயிடுவோயோக. ஐயோ, எவனுக்கு
எது விருப்பரேோ, அஃது அனைத்னதயும் பிறகு நோன் ககோடுப்ரபன். வரரை,
ீ
நோன் உைக்கு ேகளோக ரவண்டும்” என்று கசோன்ைோள். பிருதுவும்,
“அவ்வோரற ஆகட்டும்” என்றோன்” என்றிருக்கிறது.
பிறகு அஜகவம் [5] என்ற தன் வில்னை எடுத்த அவன் {பிருது},

அதுவனர இல்ைோத பயங்கரேோை சிை கனணகனள எடுத்துக் ககோண்டு
ஒருக்கணம் சிந்தித்தோன். பிறகு அவன் பூேியிடம், “ஓ! பூேிரய, வினரவோக
வந்து, இவர்கள் {இந்தக் குடிகள்} விரும்பும் போனைத் தருவோயோக. அதன்
மூைம் நோன் அவர்கள் ரகட்கும் உணனவக் ககோடுப்ரபன். நீ
அருளப்பட்டிருப்போயோக.” என்று கசோன்ைோன். அவைோல் இப்படிக்
ரகட்கப்பட்ட பூேி, “ஓ! வரரை,
ீ நீ என்னை உைது ேகளோகக் கருதுவரத தகும்”

என்றோள். பிருது, “அப்படிரய ஆகட்டும்” என்றோன். பிறகு அந்தப் கபரும் தவசி

{பிருது}, தன் ஆனசகனளக் கட்டுக்குள் ககோண்டு, (பூேினயக் கறப்பதற்கு)
அனைத்து ஏற்போடுகனளயும் கசய்தோன். (உயிரிைங்களின் கேோத்தக்
கூட்டமும் பூேினயக் கறக்கத் கதோடங்கிை).
[5] இது பிநோனக என்றும் அனைக்கப்படும் சிவைின் வில் என்று

கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர். அஜகவம் என்ற வில் ஆடு
ேற்றும் ேோடு ஆகிவற்றின் ககோம்புகளோல் கசய்யப்பட்டதோகும்
என்றும், பிருது ரதோன்றிய ரபோது வோைத்தில் இருந்து
விழுந்தது என்றும் விஷ்ணு புரோணம் கசோல்கிறது.
அனைத்திலும் முதைோக, கோட்டில் உள்ள கநடும் ேரங்கள் அவனளக்

கறப்பதற்கோக எழுந்தை. அப்ரபோது, பூேி, ஒரு கன்னறயும், கறப்பவனையும்,
(போனைப் பிடிக்க) போத்திரத்னதயும் எதிர்போர்த்து முழுப் போசத்துடன்
நின்றோள். அப்ரபோது, பூத்திருக்கும் ஆச்சோ {சோை} ேரம் கன்றோைது, ஆை
{இறைி} ேரம் கறப்பவரோைது, பிளக்கும் கேோட்டுகள் போைோைது, ேங்கைேோை
அத்திேரம் போத்திரேோைது.
(அடுத்ததோக, ேனைகள் அவனள {பூேினயக்} கறந்தை). சூரியன்

உதிக்கும் கிைக்கு ேனை {உதய ேனை} கன்றோைது; ேனைகளின்
இளவரசைோை ரேரு கறப்பவைோைது; பல்ரவறு ரத்திைங்களும்,
மூைினககளும் போைோகிை; கற்கள் {போனறகள்} (அந்தப் போனைத் தோங்கும்)
போத்திரங்களோகிை.
அடுத்ததோக, ரதவர்களில் ஒருவன் கறப்பவைோைோன். சக்தினயயும்,

பைத்னதயும் அளிக்கவல்ை அனைத்துப் கபோருட்களும் ஆனசப்பட்ட
போைகிை [6].
[6] ரவகறோரு பதிப்பில், “ரதவர்களுக்கு இந்திரன் கன்றோகவும்,

தோருேயம் போத்திரமும், சூரியன் கறப்பவைோகவும்,
பைத்னதயுண்டோக்கும் கபோருட்கள் போலுேோகிை” என்று
பிறகு, அசுரர்கள் பூேினயக் கறந்தைர். ேதுனவத் தங்கள் போைோகப் கபற்றைர்.

சுடப்படோத போனைனயத் தங்கள் போத்திரேோகப் பயன்படுத்திைர். அந்தச்
கசயல்போட்டில் துவிமுர்தன் கறப்பவைோைோன். விரரோசைன் கன்றோைோன்
[7].

[7] ரவகறோரு பதிப்பில், “அசுரர்கள் அப்ரபோது இரும்புப்

போத்திரத்தில் அந்தப் பசுவிடம் இருந்து ேோனயனயக்
கறந்தோர்கள். சுக்கிரோச்சோரியோர் அனதக் கறந்தோர்,
விரரோணைன் கன்றோைோன்” என்று இருக்கிறது.
ேைிதர்கள், பூேினய உைவுக்கோகவும் {ரவளோண்னேக்கோகவும்},

பயிர்களுக்கோகவும் கறந்தைர். சுயம்புவோை ேனு அவர்களது கன்றோைோன்,
பிருதுரவ கறப்பவைோைோன்.
அடுத்ததோகப் போம்புகள் நஞ்னசரய போைோகப் பூேியிடம் கறந்தை.

சுனரக்கோனயப் போத்திரேோகப் பயன்படுத்திை. திருதரோஷ்டிரன்
கறப்பவைோகவும், தக்ஷகன் கன்றோகவும் இருந்தோன்.
தங்கள் ஆனணயோரைரய [8] அனைத்னதயும் உண்டோக்கவல்ை

முைிவகரழுவர் {சப்தரிேிகள்}, ரவதங்கனளரய போைோகப் பூேியிடம்
கறந்தைர். பிருஹஸ்பதி கறப்பவைோைோன், சந்தஸ் போத்திரேோைது,
சிறப்புேிக்கச் ரசோேன் கன்றோைோன்.
[8] “Aklishtakarman என்பது உனைப்போல் எப்ரபோது கனளக்கோத

நினைனயக் குறிக்கிறது. எைரவ ஒருவர் கவறும்
விருப்பத்தோல் ேட்டுரே கசயல்களின் வினளனவ அனடவனத
இது குறிக்கும். களங்கேற்ற கசயல்கள் என்றும் இதற்குப்
கபோருளோகக் ககோள்ளைோம்” எைக் கங்குைி இங்ரக
யக்ஷர்கள் [9], தோங்கள் விரும்பும் ரபோது கோட்சியில் இருந்து ேனறயும்

{அந்தர்த்தோை} சக்தினய சுடப்படோத போனையில் பூேியிடம் இருந்து
கறந்தைர். னவஸ்ரவணன் (குரபரன்) கறப்பவைோைோன், விருேத்வஜன்
அவர்களது கன்றோன்.
[9] ரவகறோரு பதிப்பில் இது ரோட்சசர்கள் என்று

கசோல்ைப்படுகிறது.
கந்தர்வர்களும், அப்சரசுகள் தோேனர இனைனயப் போத்திரேோகக்

ககோண்டு நறுேணத் திரவியங்கள் அனைத்னதயும் கறந்தைர். சித்திரரதன்
அவர்களது கன்றோன், வைினேேிக்க விஸ்வருசி கறப்பவைோைோன்.

பிதுர்கள், கவள்ளிப்போத்திரத்தில் சுவோகோனவத் தங்கள் போைோகக்

கறந்தைர். விவஸ்வோைின் {சூரியைின்} ேகன் யேன் அவர்களது
கன்றோைோன், (அைிப்பவைோை) அந்தகரை கறப்பவைோைோன்.
இப்படி அந்த உயிரிைங்களின் கூட்டங்கள், தோங்கள் ஒவ்கவோருவரும்

விரும்பிய போனை பூேியிடம் கறந்தைர். அவர்களோல் நியேிக்கப்பட்ட
கன்றுகளும், போத்திரங்களும் எப்ரபோதும் கதரியும் வனகயில், இந்நோள் வனர
அப்படிரய நீடிக்கின்றை.
ரவைைின் ேகைோை வைினேேிக்கப் பிருது, உயிரிைங்கள்

அனைத்தும் தங்கள் இதயங்களோல் விரும்பிய பரிசுகனளக் ககோடுத்து,
அவற்னற ேைம் நினறயச் கசய்து, பல்ரவறு ரவள்விகனளச் கசய்தோன்.
பூேியில் ேண்ணோல் கசய்யப்பட்ட அனைத்னதயும் தங்கேோகச் கசய்து,
அனவகனள ஒரு கபரும் குதினர ரவள்வியில் பிரோேணர்களுக்குத்
தோைேளித்தோன். அந்த ேன்ைன் {பிருது} அறுபத்தோறோயிரம் யோனைகனளத்
தங்கத்தோல் கசய்து, அனவ அனைத்னதயும் பிரோேணர்களுக்குத்
தோைேளித்தோன். அந்த ேன்ைன் {பிருது}, ேணிகள், ரத்திைங்கள், தங்கம்
ஆகியவற்றோல் இந்த முழுப் பூேினயயும் அைங்கரித்து, அவனளயும்
பிரோேணர்களுக்குத் தோைேளித்தோன்.

{பிருதுரவ} இறந்தோன் எனும்ரபோது, எந்த ரவள்வினயயும் கசய்யோத,

பரசுரோேரும் இறப்போர்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 070

Even Parashurama will die! | Drona-Parva-Section-070 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ஜேதக்ைியின் ேகைோை பரசுரோேரின் கனதனயச் கசோன்ை நோரதர்;

இருபத்ரதோரு முனற உைனக க்ஷத்திரியர்களற்றதோகச் கசய்த பரசுரோேர்; அவர் கசய்த
ரவள்விகள்; அவர் அளித்த ககோனடகள்; அவரும் இறப்போர் என்று கசோன்ை நோரதர்…
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்} கசோன்ைோர், "வரர்கள்

ீ அனைவரோலும்
வைிபடப்படும் வரரும்,
ீ கபரும் புகனைக் ககோண்டவரும், ஜேதக்ைியின்
ேகனும், கபரும் தவசியுேோை ரோேரும் {பரசுரோேரும்} (தன் வோழ்நோள்
கோைத்தில்) ேைநினறவனடயோேரை உயினர இைக்கப் ரபோகிறோர். அவர்
{பரசுரோேர்}, பூேியில் உள்ள தீனேகள் அனைத்னதயும் ரவரரோடு
அைித்துவிட்டு, புரோதை யுகத்னத {ேீ ண்டும்} ஏற்படச் கசய்தவரோவோர்.
நிகரற்ற கசைிப்னப அனடந்த அவரிடம் எந்தக் களங்கமும்
கோணப்படவில்னை. க்ஷத்திரியர்களோல் தன் தந்னத ககோல்ைப்பட்டு, தன்
கன்று திருடப்பட்ட பிறகு, அதுவனர எந்த எதிரியிடமும் ரதோற்கோத
கோர்த்தவரியனை
ீ எந்தத் தற்புகழ்ச்சியும் கசய்யோேல் ககோன்றோர்.
ஏற்கைரவ ேரணத்தின் ரகோரப்பற்களுக்கினடயில் இருந்த ஆறு

ைட்சத்து நோற்பதோயிரம் {6, 40, 000} க்ஷத்திரியர்கனளத் தன் வில்ைோல்
ககோன்றோர். அந்தப் படுககோனையில், பிரோேணர்கனள கவறுப்பவர்களோை

தந்தகூர நோட்னடச் ரசர்ந்த பதிைோைோயிரம் க்ஷத்திரியர்கனளக் ககோன்றோர்.

உைக்னகயிைோல் ஆயிரம் ரபனரயும், வோளோல் ஆயிரம் ரபனரயும்,
தூக்கிட்டு {ேரத்தில் சுருக்கிட்டு} ஆயிரம் ரபனரயும் ககோன்றோர் [1].
[1] பம்போய்ப் பதிப்பில் இன்னும் அதிகம் இருக்கிறது என்றும்,

வங்கப் பதிப்புகளில் அனவ இல்னை என்றும் கங்குைி இங்ரக
விளக்குகிறோர். ரவகறோரு பதிப்பில் இன்னும் அதிகேோக
இருக்கிறது, அது பின்வருேோறு: “அவர் ேீ ண்டும்
தந்தகூரகேன்கிற ரதசத்தில் பிரோேணர்கனள
கவறுப்பவர்களோை ரவறு பதிைோைோயிரம் க்ஷத்திரியர்கனள
நிக்ரஹித்துச் சம்ஹோரம் கசய்தோர்; உைக்னகயிைோல் ஆயிரம்
ரபர்கனள அடித்தோர்; ஆயிரம் ரபர்கனளக் கத்தியிைோல்
கவட்டிைோர்; ஆயிரம் ரபர்கனள ேரத்தில் சுருக்கிட்டுத்
தூக்கிைோர்; ஆயிரம் கபயர்கனள ஜைத்தில் அேிழ்த்திைோர்;
ஆயிரம் ரபர்கனளப் பற்கனளயுனடத்து அவ்வோரற
கோதுகனளயும் இைந்தவர்களோச் கசய்தோர். பிறகு, ஏைோயிரம்
ரபர்கனள உக்கிரேோை புனகனயக் குடிக்கும்படி கசய்தோர்.
ேீ தியுள்ள எதிரிகனளக் கட்டி னவத்துக் ககோன்றும்,
அவர்களுனடய தனைனயப் பிளந்தோர். குணோவதிக்கு
வடபுறத்தில் கோண்டவ வைத்திற்குத் கதற்கிலும்
ேனைச்சோர்பில் ைட்சக்கணக்கோை ரஹஹய ரதசத்து வரர்கள்
ீ
யுத்தத்தில் ககோல்ைப்பட்டைர்” என்று இருக்கிறது.
விரவகியோை ஜேதக்ைி ேகன் {பரசுரோேர்}, தன் தந்னதயின்

படுககோனைனயக் கண்டு சிைம் ககோண்டதோல், தங்கள் ரதர்கள், குதினரகள்
ேற்றும் யோனைகளுடன் கூடிய வரேிக்கப்
ீ களத்தில்
ககோல்ைப்பட்டுக் கிடந்தைர். அந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் ரோேர் {பரசுரோேர்},
பத்தோயிரம் {10000} க்ஷத்திரியர்கனளத் தன் ரகோடரியோல் ககோன்றோர். (தன்
எதிரிகள்) ரபசிய மூர்க்கேோை ரபச்சுகனள அவரோல் அனேதியோகத் தோங்கிக்
ககோள்ள முடியவில்னை.
பிரோேணர்களில் முதன்னேயோரைோரில் பைர், எப்ரபோகதல்ைோம்

பிருகு குைத்தின் ரோேர் கபயனரச் கசோல்ைித் துன்பக் குரனை எழுப்பிைரரோ,
அப்ரபோகதல்ைோம் அந்த ஜேதக்ைியின் வரீ ேகன் {பரசுரோேர்},
ஆயிரேோயிரேோக இருந்த கோஸ்ேீ ரர்கள், தரதர்கள், குந்திகள், க்ஷுத்ரகர்கள்,
ேோைவர்கள், அங்கர்கள், வங்கர்கள், கைிங்கர்கள், விரதஹர்கள்,
தோம்ரைிப்தகர்கள், ரரக்ஷோவோஹர்கள், வதரஹோத்ரர்கள்,
ீ திரிகர்த்தர்கள்,

ேோர்த்திகோவதர்கள், சிபிக்கள் ஆகிரயோர் அனைவனரயும் தன் கூர்னேயோை

கனணகளோல் ககோன்றோர்.
ேோகோணத்துக்கு ேோகோணம் அடுத்தடுத்து கசன்று க்ஷத்திரியர்கனள

ஆயிரக்கணக்கிலும் ரகோடிக்கணக்கிலும் இப்படிரய ககோன்றோர்.
குருதிப்கபருகவள்ளத்னத உண்டோக்கி, இந்திரரகோபங்கனளப் ரபோைரவோ,
பந்துஜீவம் {Vandujiva} என்ற கோட்டுப் பைத்னதப் ரபோைரவோ சிவப்போை
குருதியோல் பை தடோகங்கனள நினறத்து [2], (பூேியின்) பதிகைட்டுத் தீவுகள்
அனைத்னதயும் தன் ஆளுனகக்குள் ககோண்டு வந்த அந்தப் பிருகுகுை ேகன்
{பரசுரோேர்}, பிரோேணர்களுக்கு அபரிேிதேோை பரிசுகனள வைங்கிப் கபரும்
புண்ணியத்னதத் தரும் நூறு ரவள்விகனளச் கசய்தோர்.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “ரகோடிக்கணக்கோகவும்,

ைட்சக்கணக்கோகவும், ஆயிரக்கணக்கோகவும் ககோல்ைப்பட்ட
க்ஷத்ரியர்களுனடய பட்டுப்பூச்சிக்கும், கசம்பருத்திப்
பூவிற்கும் சேேோை நிறமுள்ள ரத்த கவள்ளங்களோல்
தடோகங்கனள நிரப்பிைர்” என்று இருக்கிறது.
ஜேதக்ைியின் ேகைோை ரோேர் {பரசுரோேர்}, விதிப்படி

அனேக்கப்பட்டதும், முழுவதும் தங்கத்தோைோைதும், பதிகைட்டு நோளங்கள்
உயரம் {முப்பத்திரண்டு முைம்} ககோண்டதுேோை ரவள்விப் பீடத்னதயும்,
பல்ரவறு விதங்களிைோை ரத்திைங்கள் ேற்றும் கற்கள் நினறந்ததும்,
நூற்றுக்கணக்கோை ககோடிேரங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதும், வட்டு
ீ
ேற்றும் கோட்டு விைங்குகளோல் நினறந்ததுேோை இந்தப் பூேினயயும்
கசியபருக்கு ரவள்விக் ககோனடயோக அளித்தோர். ரேலும் ரோேர் {பரசுரோேர்},
அவருக்கு {கசியபருக்கு} தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட
பல்ைோயிரக்கணக்கோை ேகத்தோை யோனைகனளயும் அளித்தோர்.
உண்னேயில், பூேினயக் கள்வர்கள் அனைவரிடமும் இருந்து விடுவித்து,
அவனள {பூேோரதவினய} அருள் நினறந்த ரநர்னேயோை ேைிதர்களோல்
நினறத்த ரோேர் {பரசுரோேர்}, தைது கபரும் குதினர ரவள்வியில் கசியபருக்கு
அவனள {பூேினயத்} தோைேோக அளித்தோர்.
இருபத்ரதோரு முனற பூேினய க்ஷத்திரியர்களற்றதோக்கி,

நூற்றுக்கணக்கோை ரவள்விகனளச் கசய்த அந்தப் பைங்ககோண்ட வரர்
ீ
{பரசுரோேர்}, அவனள {பூேினயப்} பிரோேணர்களுக்குத் தோைேளித்தோர். ஏழு
தீவுகளுடன் கூடிய இந்தப் பூேினய ேரீசிக்குக் {ேரீசியின் ேகைோை
கசியபருக்குக்} ககோடுத்தோர். அப்ரபோது கசியபர் ரோேரிடம் {பரசுரோேரிடம்},

“என் உத்தரவின் ரபரில் இந்தப் பூேினய விட்டுப் ரபோவோயோக” என்றோர்.

கசியபரின் வோர்த்னதயின் ரபரில், அந்தப் பிரோேணரின் {கசியபரின்}
உத்தரவுக்குக் கீ ழ்ப்படிய விரும்பிய அந்தப் ரபோர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோைவர் {பரசுரோேர்}, தன் கனணகளோல் கபருங்கடனைரய
ஒதுங்கச் கசய்து, ேரகந்திரம் என்று அனைக்கப்பட்ட ேனைகளில் சிறந்த
ேனைக்குச் கசன்று அங்ரகரய கதோடர்ந்து வோைத் கதோடங்கிைோர்.
இத்தகு எண்ணிைோ குணங்கனளக் ககோண்டவரும், கபரும்

கோந்தினயக் ககோண்டவரும், பிருகுக்களின் {பிருகு குைத்தவரின்} புகனை
அதிகரித்தவருேோை அந்தப் புகழ்கபற்ற ஜேதக்ைியின் ேகரை கூட
இறக்கரவ கசய்வோர். அவர் உன் ேகனுக்கும் {சுவர்ணஷ்டீவினுக்கும்}
ரேம்பட்டவரோவோர் (ரேம்பட்டவரோை அவரும் இறப்போர்). எைரவ, எந்த
ரவள்வினயயும் கசய்யோத, ரவள்விக் ககோனட எனதயும் அளிக்கோத உன்
ேகனுக்கோக {சுவர்ணஷ்டீவினுக்கோக} நீ வருந்தோரத. நோன்கு முக்கிய
அறங்கனள {தவத்துறவுகள், உண்னே, கருனண, ஈனக ஆகியவற்னறப்}
கபோறுத்தவனர, உைக்கு ரேம்பட்டவர்களும், ேைிதர்களில்
முதன்னேயோரைோருேோை இவர்கள் யோவரும் இறந்தோர்கள், ஓ! சிருஞ்சயோ,
இவர்கனளப் ரபோன்ரறோரும் இறப்போர்கள்” {என்றோர் நோரதர்}.

யுதிஷ்டிரைின் கவனை! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 071

The melancholy of Yudhishthira! | Drona-Parva-Section-071 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: நோரதரின் விளக்கத்தோல் நினறவனடந்த சிருஞ்சயன்; சிருஞ்சயன்

ேகனை உயிர்ேீ ட்டளித்த நோரதர்; அபிேன்யுவின் நற்கதினயச் கசோல்ைி அவனை ேீ ட்க
முடியோது எை யுதிஷ்டிரைிடம் கசோன்ை வியோசர்; தைஞ்கசயனை நினைத்து வருந்திய
யுதிஷ்டிரன்…
வியோசர் {யுதிஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோர், "(ரகட்பவரின்) வோழ்நோனள

அதிகரிக்க வல்ைனவயோை இந்தப் பதிைோறு {16} ேன்ைர்களின் புைிதேோை
வரைோற்னறக் ரகட்ட பிறகு, ேன்ைன் சிருஞ்சயன் எனதயும் கசோல்ைோேல்
அனேதியோக இருந்தோன். சிறப்புேிக்க முைிவரோை நோரதர், இப்படி
அனேதியோக அேர்ந்திருந்த அவைிடம் {சிருஞ்சயைிடம்}, "ஓ! கபரும்
பிரகோசம் ககோண்டவரை {சிருஞ்சயோ}, என்ைோல் உனரக்கப்பட்ட
வரைோறுகனளக் ரகட்டோயோ? அவற்றின் கருத்துகனள நீ புரிந்து
ககோண்டோயோ? அல்ைது சூத்திர ேனைவினயக் ககோண்ட ேறுபிறப்போளர்
{பிரோேணர்} ஒருவரோல் கசய்யப்பட்ட சிரோத்தம் ரபோை அனவ அனைத்தும்
கதோனைந்தைவோ?" என்று ரகட்டோர் {நோரதர்}.
இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட சிருஞ்சயன் கூப்பிய கரங்களுடன்

{நோரதரிடம்}, "ஓ! தவத்னதச் கசல்வேோகக் ககோண்டவரர {நோரதரர},
பிரோேணர்களுக்கு அபரிேிதேோை பரிசுகனள வைங்கிப் கபரும்
ரவள்விகனளச் கசய்திருக்கும் பைங்கோைத்தின் இந்த அரச முைிகள்
அனைவரின் புகைத்தக்க அற்புதேோை வரைோறுகனளயும் ரகட்டுச் சூரியைின்
கதிர்களோல் விைகிய இருனளப் ரபோை என் துன்பேனைத்தும் அற்புதேோை

வனகயில் ேனறந்தை. நோன் இப்ரபோது என் போவங்களனைத்தில் இருந்தும்

தூய்னேயனடந்ரதன், இப்ரபோது நோன் எந்த வைினயயும் உணரவில்னை
{துன்பேனடயவில்னை}. நோன் இப்ரபோது என்ை கசய்ய ரவண்டும் என்பனத
எைக்குச் கசோல்வரோக"
ீ என்று {நோரதரிடம்} பதிலுனரத்தோன் {சிருஞ்சயன்}.
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்}, "உன் துன்பம் விைகியது நற்ரபறோரைரய. நீ

விரும்பும் வரத்னதக் ரகட்போயோக. நீ ரகட்கும் அனைத்னதயும் நீ
அனடவோய். உண்னேயற்ற எனதயும் நோம் கசோல்வதில்னை" என்றோர்.
சிருஞ்சயன் {நோரதரிடம்}, "ஓ! புைிதேோைவரர {நோரதரர}, நீர் என்ைிடம்

நினறவுடன் இருக்கிறீர் என்பதிரைரய நோன் ேகிழ்கிரறன்
{நினறவனடகிரறன்}. ஓ! புைிதேோைவரர, நீர் எவனுடன் நினறவுடன்
இருக்கிறீரரோ, அவைோல் இங்ரக அனடயமுடியோதது எதுவுேில்னை"
நோரதர் {சிருஞ்சயைிடம்}, "ரவள்வியில் ககோல்ைப்படும் விைங்னகப்

ரபோைக் கள்வர்களோல் வணோகக்
ீ ககோல்ைப்பட்ட உன் ேகனைக்
{சுவர்ணஷ்டீவினைக்} கடிைேோை நரகத்தில் இருந்து ேீ ட்டு ேீ ண்டும்
உைக்குத் தருகிரறன்" என்று கசோன்ைோர்.
வியோசர் {யுதிஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோர், "பிறகு, (துயரில் வோடும்

தந்னதயிடம் {சிருஞ்சயைிடம்}) ேைம் நினறந்த முைிவரோல் {நோரதரோல்}
அளிக்கப்பட்ட பிள்னளயோை அந்தச் சிருஞ்சயன் ேகன் {சுவர்ணஷ்டீவின்}
அற்புதேோை கோந்தி ககோண்டவைோக, குரபரைின் ேகனுக்கு
ஒப்போைவனுேோகத் ரதோன்றிைோன். ேன்ைன் சிருஞ்சயன் ேீ ண்டும் தன்
ேகனைச் சந்தித்ததோல் ேிகவும் ேகிழ்ந்தோன். ரேலும் அவன்
புண்ணியத்னதத் தரும் பை ரவள்விகனளச் கசய்து அந்த ரவள்விகளின்
முடிவில் அபரிேிதேோை ரவள்விக் ககோனடகனளத் தோைேளித்தோன்.
அந்தச் சிருஞ்சயன் ேகன் {சுவர்ணஷ்டீவின்} தோன் பிறந்த ரநோக்கத்னத

நினறரவற்றவில்னை. அவன் எந்த ரவள்வினயயும் கசய்யவில்னை,
ரேலும் அவனுக்குப் பிள்னளயும் இல்னை. துணிச்சைற்ற நினையில்,
ரபோரில் அல்ைோேல் இரங்கத்தக்க வனகயில் அவன் அைிந்தோன். இதன்
கோரணேோகரவ அவனை ேீ ண்டும் உயிரரோடு ககோண்டு வர முடிந்தது.
அபிேன்யுனவப் கபோறுத்தவனர அவன் துணிச்சல்ேிக்கவைோகவும், வரம்
ீ
நினறந்தவைோகவும் இருந்தோன். தன் வோழ்வின் ரநோக்கங்கனள நினறவு
கசய்த அந்தச் சுபத்தினரயின் துணிச்சல் ேிக்க ேகன் {அபிேன்யு}, தன்

எதிரிகனள ஆயிரக்கணக்கில் சிதறடித்து, ரபோர்க்களத்தில் விழுந்து இந்த

உைகத்னதவிட்டுச் கசன்றோன் [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்தப் பத்தி, "புருேோர்த்தங்கனள

இைந்தவனும், பயப்படுகிறவனும், யுத்தஸன்ைோஹத்னத
அறியோதவனும், யோகஞ்கசய்யோதவனும்,
குைந்னதயில்ைோதவனுேோை அந்தச் சிருஞ்சய குேோரன்
அவரோல் திரும்பவும் பினைத்தோன். சூரனும், வரனும்
ீ
கிருதோர்த்தனுேோை அபிேன்யுரவோ ஆயிரக்கணக்கோை
சத்துருக்கனளக் ககோன்று யுத்தரங்கத்தில் முன்புறத்தில்
அடிக்கப்பட்டுச் சுவர்க்கத்னத அனடந்தோன்" என்று இருக்கிறது
{ரவறு எதைோலும்} அனடவதற்கரியதும், பிரம்ேச்சரியம், ஞோைம்,

சோத்திர அறிவு, முதன்னேயோை ரவள்விகள் ஆகியவற்றோல்
அனடயத்தக்கதுேோை உைகங்கனள உன் ேகன் {அபிேன்யு} அனடந்தோன்.
தங்கள் அறச்கசயல்களின் மூைம் கசோர்க்கத்னத அனடயரவ எப்ரபோதும்
அறிவோளிகள் விரும்புவர். கசோர்க்கத்தில் வோழ்பவர்கள் இந்த உைகத்னத
விரும்ப ேோட்டோர்கள். எைரவ, விரும்பிய எந்தப் கபோருளும் அர்ஜுைன்
ேகைோல் {அபிேன்யுவோல்} அனடயப்படோேல் இல்னை ஆனகயோல், ரபோரில்
ககோல்ைப்பட்டு இப்ரபோது கசோர்க்கத்தில் வசித்து வரும் அவனை
{அபிேன்யுனவ} ேீ ண்டும் உைகத்திற்குக் ககோண்டு வர முடியோது.
கண்கனள மூடி ஆைேோை சிந்தனையில் உள்ள ரயோகியரரோ, கபரும்

ரவள்விகனளச் கசய்தவர்கரளோ, கபரும் தவத்தகுதினயக் ககோண்ரடோரரோ
அனடயும் நினையோை இைக்னக உன் ேகன் {அபிேன்யு} அனடந்துவிட்டோன்.
ேரணத்திற்குப் பிறகு புது உடனை அனடந்த அந்த வரன்
அைியோத கதிர்களோல் ஆை தன்கைோளியுடன் ஒரு ேன்ைனைப் ரபோைப்
பிரகோசித்துக் ககோண்டிருக்கிறோன். உண்னேயில், ேறுபிறப்போளர்கள்
{பிரோேணர்கள்} அனைவரோலும் விரும்பப்படுவதும் சந்திரைின் சோரம்
ககோண்டதுேோை தன் கசோந்த உடனைரய அபிேன்யு ேீ ண்டும்
அனடந்திருக்கிறோன். உன் துயரத்திற்கு அவன் தகுந்தவைல்ை. இஃனத
அறிந்து, அனேதியனடந்து உன் எதிரிகனளக் ககோல்வோயோக. ேரைோபைம்
உைதோகட்டும்.
ஓ! போவேற்றவரை {யுதிஷ்டிரோ}, உயிரரோடு வோழ்ந்து

ககோண்டிருப்பவர்களுக்ரக நேது துயரம் ரதனவப்படுகிறது, கசோர்க்கத்னத
அனடந்தவர்களுக்கு அது ரதனவப்படோது. ஓ! ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரோ}, வோழ்ந்து

ககோண்டிருப்ரபோர் எவனுக்கோக {இறந்து ரபோை யோருக்கோக}

வருந்துகிறோர்கரளோ, அவைது போவங்கள் அதிகரிக்கின்றை. எைரவ,
விரவகியோை ஒருவன், வருந்துவனதக் னகவிட்டு, (இறந்து ரபோைவரின்)
நன்னேக்கோை முயற்சிகளில் ஈடுபட ரவண்டும். வோழ்ந்து ககோண்டிருக்கும்
ேைிதன், (இறந்தவைின்) இன்பம், ேகினே ேற்றும் ேகிழ்ச்சினயக் குறித்ரத
சிந்திக்க ரவண்டும். இஃனத அறிந்த ஞோைியர், துயரம் வைி ேிகுந்தது
என்பதோல் துயருறுவதில் ஈடுபடுவதில்னை. இஃனத உண்னேகயை அறிந்து
ககோண்டு எழுவோயோக! (உன் ரநோக்கத்னத அனடய) முயற்சிப்போயோக!
வருந்தோரத.
ேரணத்தின் {ேரணரதவியின்} ரதோற்றத்னதயும், அவளது ஒப்பற்ற

ரநோன்புகனளயும், அனைத்து உயிர்களிடமும் அவள் ககோண்ட
போரபட்சேற்ற நடத்னதனய நீ ரகட்டோய். கசைிப்பு நினையில்ைோதது
என்பனத நீ ரகட்டோய். சிருஞ்சயைின் இறந்த ரபோை ேகன்
{சுவர்ணஷ்டீவின்} ேீ ட்கப்பட்டோன் என்பனதயும் நீ ரகட்டோய். ஓ!
கல்விேோைோை ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரோ}, வருந்தோரத. அனேதி உைதோகட்டும்.
நோன் கசல்கிரறன்!" என்று கசோன்ை அந்தப் புைிதேோை வியோசர், அங்ரகரய
அப்ரபோரத ேனறந்து ரபோைோர்.
ரபச்சின் தனைவரும், ரேகமூண்ட ஆகோயத்தின் நிறத்னதக்

ககோண்டவரும், புத்திேோன்களுள் முதன்னேயோைவரும்,
புைிதேோைவருேோை அந்த வியோசர் கசன்றதும், யுதிஷ்டிரன், அறவைிகளில்
கசல்வத்னத அனடந்தவர்களும், சக்தியில் கபரும் இந்திரனுக்ரக
நிகரோைவர்களுேோை பைங்கோைத்தின் கபரும் ஏகோதிபதிகளோை இவர்கள்
அனைவரின் ரவள்வித்தகுதி ேற்றும் கசைிப்னபக் ரகட்டதன் வினளவோக
ஆறுதனை அனடந்து, அந்த ஒப்பற்ற ேைிதர்கனள ேைப்பூர்வேோகப்
போரோட்டி துன்பத்தில் இருந்து விடுபட்டோன். எைினும், துக்கம் நினறந்த
இதயத்ரதோடு கூடிய அவன் {யுதிஷ்டிரன்}, "தைஞ்சயைிடம் {அர்ஜுைைிடம்}
என்ை கசோல்ைப் ரபோகிரறோம்?" என்று தன்னைத்தோரை ரகட்டுக்
ககோண்டோன்" {என்றோன் சஞ்சயன் திருதரோஷ்டிரைிடம்}.
******************அபிேன்யுவத பர்வம் முற்றும்******************

அர்ஜுைைின் அழுனகயும்! ரகோபமும்! !

The weep and wrath of Arjuna! | Drona-Parva-Section-072 | Mahabharata In Tamil
(பிரதிஜ்ஞோ பர்வம் – 01)
பதிவின் சுருக்கம்: போசனறக்குத் திரும்புனகயில் தீய சகுைங்கனள உணர்ந்த அர்ஜுைன்

கிருஷ்ணைிடம் அச்சத்துடன் விைவியது; தன்னை வோழ்த்த அபிேன்யு வரதோதனதக்
கண்டு நினைனேனயப் புரிந்து ககோண்டு புைம்பிய அர்ஜுைன்; அர்ஜுைனுக்கு ஆறுதல்
கசோல்ைித் ரதற்றிய கிருஷ்ணன்; தன் சரகோதரர்களிடம் ரகோபித்துக் ககோண்ட
அர்ஜுைன்; யுதிஷ்டிரன் ரபச ஆரம்பித்தது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "உயிரைங்களின்

படுககோனை நினறந்த அந்தப் பயங்கர நோள் முடிந்து சூரியன் ேனறந்த ரபோது,
ேோனைரவனளயின் அைகிய அந்திப் கபோழுது தன்னைப் பரப்பிக் ககோண்டது.
ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, இருதரப்பின்
துருப்புகளும் தங்கள் போசனறகளுக்கு ஓயச் கசன்றை. அப்ரபோது குரங்குக்
ககோடி ககோண்ட ஜிஷ்ணு {அர்ஜுைன்} தன் கதய்வக
ீ ஆயுதங்களோல் கபரும்
எண்ணிக்னகயிைோை சம்சப்தகர்கனளக் ககோன்ற பிறகு, தைது அந்த
கவற்றித் ரதரில் ஏறித் தன் போசனறனய ரநோக்கிச் கசன்றோன்.
அப்படி அவன் {அர்ஜுைன்} கசன்று ககோண்டிருக்னகயிரைரய,

கண்ண ீரோல் தனடபட்ட குரலுடன் ரகோவிந்தைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்} அவன்
{அர்ஜுைன்}, "ஓ! ரகசவோ {கிருஷ்ணோ}, என் இதயம் ஏன் அஞ்சுகிறது? என்
ரபச்சு ஏன் தடுேோறுகிறது? தீச்சகுைங்கள் என்னைச் சந்திக்கின்றை, என்
அங்கங்களும் பைவைேோக
ீ இருக்கின்றை. ரபரைிவு குறித்த எண்ணங்கள்,
அஃனத அனுபவிக்கோேரை என் ேைத்னதப் பீடிக்கின்றை. பூேியின்
அனைத்துப் பக்கங்களிலும் பல்ரவறு சகுைங்கள் எைக்கு அச்சத்னத

ஏற்படுத்துகின்றை. பை வனககளிைோை அந்தச் சகுைங்களும்,

அறிகுறிகளும் ககோடிய ரபரைினவரய முன்ைறிவிக்கும் வனகயில் எங்கும்
கோணப்படுகின்றை. என் ேதிப்பிற்குரிய மூத்தவரோை ேன்ைன் {யுதிஷ்டிரர்}
தன் நண்பர்கள் அனைவருடன் நைேோக இருக்கிறோரோ?" என்றோன்
வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன் அர்ஜுைைிடம்}, "உன் சரகோதரரும், அவரது

நண்பர்களும் அனைத்து வனகயிலும் நைேோக இருப்போர்கள் என்பது
கதளிவோகத் கதரிகிறது. வருந்தோரத, ரவறு தினசயில் அற்பேோை
தீனேரயதும் நனடகபற்றிருக்கைோம்" என்றோன்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "பிறகு அந்த வரர்கள்

ீ
இருவரும் (கிருஷ்ணனும், அர்ஜுைனும்), அந்திப் கபோழுனதப்
ரபோற்றிவிட்டுத் தங்கள் ரதரில் ஏறி, வரர்களுக்கு
ீ அைினவத் தந்த அந்த
நோளின் ரபோனரக் குறித்துப் ரபசிக் ககோண்ரட கசன்றைர். அனடவதற்கு
அரிதோை ேிகக் கடிைேோை சோதனைகனள அனடந்த வோசுரதவனும்,
அர்ஜுைனும் இறுதியோக (போண்டவ) கூடோரத்னத அனடந்தைர்.
ீ ககோல்பவைோை பீபத்சு {அர்ஜுைன்}, முகோம்
ேகிழ்ச்சியற்று, துக்கத்துடன் இருப்பனதயும், அனைத்தும் குைம்பிப் ரபோய்
இருப்பனதயும் கண்டு, இதய ரவதனையுடன் கிருஷ்ணைிடம், "ஓ!
ஜைோர்த்தைோ, துந்துபி ேற்றும் உரத்த சங்ககோைிகளுடன் கைந்த ேங்கை
எக்கோளம் எதுவும் இன்று முைக்கப்படவில்னை. னகத்தோளத்துடன் கூடிய
இைிய வனணயின்
ீ இனசயும் எங்கும் இனசக்கப்படவில்னை.
துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் உள்ள நேது போணர்களோல் துதி நினறந்த
ேங்கைேோை இைிய போடல்கள் எங்கும் உனரக்கப்படரவோ, போடப்படரவோ
இல்னை.
ீ அனைவரும் கூட, தங்கள் தனைகனளத் கதோங்கப்
ரபோட்டபடிரய கனைந்து கசல்கின்றைர். முன்பு ரபோை, என்னைக் கண்டதும்,
தோங்கள் அனடந்த சோதனைகனள அவர்கள் என்ைிடம் கசோல்ைவில்னை. ஓ!
ேோதவோ {கிருஷ்ணோ}, என் சரகோதரர்கள் நைேோக இருக்கிறோர்களோ? நம்
ேைிதர்கள் துயரத்தில் மூழ்கி இருப்பனதக் கண்டு நோன் அனேதினய
அனடயவில்னை.
ஓ! ேரியோனதகனளத் தருபவரை, ஓ! ேங்கோப் புகழ் ககோண்டவரை

{கிருஷ்ணோ}, போஞ்சோைர்களின் ஆட்சியோளன் {துருபதன்}, விரோடன்
ஆகிரயோரும், நம் வரர்கள்
ீ அனைவரும் நைமுடன் இருக்கிறோர்களோ?
ஐரயோ, எப்ரபோதும் ேகிழ்ச்சியோக இருக்கும் சுபத்தினரயின் ேகன்

{அபிேன்யு}, ரபோர்க்களத்தில் இருந்து திரும்பி வரும் என்னைப்
புன்ைனகரயோடு வரரவற்கத் தன் சரகோதரர்கரளோடு இன்று
கவளிவரவில்னைரய" என்றோன் {அர்ஜுைன்}.
சஞ்சயன் கசோன்ைோன், "இப்படிப் ரபசிக் ககோண்ட அவ்விருவரும்

(கிருஷ்ணனும், அர்ஜுைனும்) தங்கள் முகோமுக்குள் நுனைந்தைர். அவர்கள்,
கபரும் துயரத்தில் மூழ்கி உற்சோகேற்று அேர்ந்திருக்கும் போண்டவர்கள்
அனைவனரயும் கண்டைர். தன் சரகோதரர்கனளயும், ேகன்கனளயும் கண்ட
குரங்குக் ககோடிரயோன் அர்ஜுைன் கபரிதும் உற்சோகேிைந்தவைோைோன்.
சுபத்தினரயின் ேகனைக் {அபிேன்யுனவக்} கோணோத அர்ஜுைன்,

"உங்கள் அனைவரின் முகங்களும் ேங்கிய நிறத்தில் இருப்பனதக்
கோண்கிரறன். ரேலும் நோன் அபிேன்யுனவக் கோணவில்னை. என்னை
வோழ்த்தவும் அவன் வரவில்னை. துரரோணர் இன்று சக்கர வியூகத்னத
அனேத்தோர் என்று நோன் ரகட்விப்பட்ரடன். சிறுவன் அபிேன்யுனவத் தவிர
உங்களில் எவரோலும் அந்த வியூகத்னத உனடக்க முடியோது. எைினும்,
அவ்வியூகத்னதப் பிளந்த பிறகு, அதிைிருந்து கவளிரயறுவது எப்படி
என்பனத நோன் அவனுக்குக் கற்பிக்கவில்னைரய. அந்தச் சிறுவனை
{அபிேன்யுனவ} அந்த வியூகத்தில் நீங்கள் நுனையச் கசய்தீர்களோ?
ீ ககோல்பவனும், வைினேேிக்க வில்ைோளியுேோை
சுபத்தினரயின் ேகன் {அபிேன்யு}, அந்த வியூகத்னதப் பிளந்து,
ரபோர்க்களத்தில் எண்ணிைோ பனக வரர்கனளக்
ீ கடந்து, இறுதியோக அந்தப்
ரபோரில் விழுந்தோைோ? ேனைச்சோரைில் சிங்கத்னதப் ரபோை (நம்
பரம்பனரயில்) பிறந்தவனும், இந்திரைின் தம்பிக்கு {விஷ்ணுவுக்கு}
இனணயோைவனும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளயும், சிவந்த கண்கனளயும்
ககோண்டவைோை அந்த வரன்
ீ ரபோர்க்களத்தில் எவ்வோறு விழுந்தோன்? ஓ!
எைக்குச் கசோல்வரோக.
ீ
சுபத்தினரயின் அன்பு ேகனும், ரகசவனுக்கும், திகரௌபதிக்கும்

பிடித்தேோைவனும், குந்தியோல் எப்ரபோதும் அன்புடன்
விரும்பப்பட்டவனுேோை அந்தக் குைந்னதனயக் கோைைோல் அறினவ இைந்த
எந்த வரன்
ீ ககோல்ைத் துணிந்தோன்? ஆற்றல், கல்வி, கண்ணியம்
ஆகியவற்றில் விருஷ்ணி வரைோை
ீ உயர் ஆன்ே ரகசவனுக்கு
{கிருஷ்ணனுக்கு} இனணயோை அவன் ரபோர்க்களத்தில் எவ்வோறு
ககோல்ைப்பட்டோன்?

விருஷ்ணி குைேகளுக்கு {சுபத்தினரக்குப்} பிடித்தேோை ேகனும்,

ஐரயோ, எப்ரபோதும் என்ைோல் ரபணி வளர்க்கப்பட்டவனுேோை அவனை
{அபிேன்யுனவக்} கோணவில்னைகயைில் நோன் யேரைோகம் கசல்ரவன்.
சுருள்முனை ரகசம் ககோண்டவனும், இளம் வயதிைனும், இளம் ேோனைப்
ரபோன்ற கண்கனளக் ககோண்டவனும், ேதம்ககோண்ட யோனையின்
நனடனயக் ககோண்டவனும், சோை ேரத்னதப் ரபோன்று கநடிந்து
வளர்ந்தவனும், புன்ைனகயுடன் கூடிய இைிய ரபச்னசக் ககோண்டவனும்,
அனேதியோைவனும், மூத்ரதோரின் உத்தரவுகளுக்கு எப்ரபோதும்
கீ ழ்ப்படிபவனும், வயதோல் இனளயவகைைினும் முதிர்ச்சியுடன்
கசயல்படுபவனும், ஏற்புனடய ரபச்சு ககோண்டவனும், கசருக்கற்றவனும்,
கபரும் வரமும்,
ீ கபரும் சக்தியும் ககோண்டவனும், தோேனர இதழ்கனளப்
ரபோன்ற கபரிய கண்கனளக் ககோண்டவனும், தைக்கு
அர்ப்பணிப்புள்ரளோரிடம் அன்பு ககோண்டவனும், தற்கட்டுப்போடு
ககோண்டவனும், இைிகவனதயும் {இைிவோைவர்கள் எவனரயும்}
பின்பற்றோதவனும், நன்றிேிக்கவனும், அறிவுனடயவனும், ஆயுதங்களில்
சோதித்தவனும், ரபோரில் பின்வோங்கோதவனும், ரபோரில் எப்ரபோதும்
ேகிழ்பவனும், எதிரிகளின் அச்சத்னத அதிகரிப்பவனும், கசோந்தங்களின்
நன்னேயில் ஈடுபடுபவனும், தந்னதேோரின் கவற்றினய விரும்பியவனும்,
எப்ரபோதும் முதைில் தோக்கோதவனும், ஐரயோ, ரபோரில் முற்றோக
அச்சேற்றவனுேோை அந்த ேகனை {அபிேன்யுனவக்}
கோணவில்னைகயைில் நோன் யேரைோகம் கசல்ரவன்.
ீ கணக்கிடுனகயில் எப்ரபோதும் ேகோரதைோகக்
கருதப்பட்டவனும், என்னைவிட ஒன்றனர ேடங்கு ரேன்னேயோைவனும்,
இளம் வயதிைனும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவனும், ஐரயோ,
பிரத்யும்ைன், ரகசவன் {கிருஷ்ணன்} ேற்றும் எைது அன்புக்கும்
போத்திரேோை அந்த ேகனை {அபிேன்யுனவக்} கோணவில்னைகயைில் நோன்
யேரைோகம் கசல்ரவன்.
அைகிய மூக்கு, அைகிய கநற்றி, அைகிய கண்கள், புருவங்கள், இதழ்கள்

ஆகியவற்னறக் ககோண்ட அம்முகத்னதக் கோணோது என் இதயத்துக்கு
அனேதிரயது? ஆண் குயிைின் குரனைப் ரபோை ேதுரேோைதும், ேகிழ்ச்சி
நினறந்ததும், வனணயின்
ீ அதிர்வுகனளப் ரபோை இைினேயோைதுேோை
அவைது {அபிேன்யுவின்} குரனைக் ரகட்கோது என் இதயத்துக்கு
அனேதிரயது? ரதவர்களில் கூட அரிதோை ஒப்பற்ற அைனகக் ககோண்ட அந்த
வடிவத்தின் ேீ து என் கண்கனளச் கசலுத்தோது என் இதயத்துக்கு
அனேதிரயது? (தைக்கு மூத்தவர்கனள) ேரியோனதயுடன் வணங்குபவனும்,
ஐரயோ, தன் தந்னதேோரின் உத்தரவுகளுக்கு எப்ரபோதும் கீ ழ்ப்படிபவனுேோை

அவனை {அபிேன்யுனவக்} கோணோது என் இதயத்துக்கு அனேதிரயது?
ரபோரில் துணிச்சல் ககோண்டவனும், அனைத்து வசதிகளுக்கும்

பைக்கப்பட்டவனும், ேிருதுவோை படுக்னகக்குத் தகுந்தவனுேோை அவன்
{அபிேன்யு}, தன்னைப் போர்த்துக் ககோள்ளப் போதுகோவைர்கனளக்
ககோண்ரடோரில் முதன்னேயோைவைோக இருந்தும், ஏரதோ தன்னைக்
கவைிக்க யோரும் இல்ைோதனதப் ரபோை, ஐரயோ, இன்று கவறுந்தனரயில்
உறங்குகிறோன். தன் படுக்னகயில் கிடக்கும்ரபோது, அைகிய கபண்களில்
முதன்னேயோரைோரோல் பணிவினட கசய்யப்பட்ட அவன் {அபிேன்யு},
ஐரயோ, கனணகளோல் சினதக்கப்பட்டுப் ரபோர்க்களத்தில் அேங்கைேோை
நரிகளோல் இன்று சூைப்பட்டிருப்போன். முன்பு தன் குனறத் தூக்கத்தில்
சூதர்கள், ேோகதர்கள், வந்திகள் ஆகியவர்களோல் எழுப்பப்படும் அவன்
{அபிேன்யு}, ஐரயோ, இனரரதடும் ககோடூர விைங்குகளோல் இன்று நிச்சயம்
எழுப்பப்படுவோன். குனடயின் நிைைில் இருக்கத்தக்க அந்த அைகிய முகம்,
ஐரயோ, இன்று ரபோர்க்களத்தின் புழுதியோல் நிச்சயம் அைனக இைந்திருக்கும்.
ஓ! குைந்தோய், உன்னைப் போர்ப்பதில் எப்ரபோதும் நினறவுறோத என்ைிடம்

இருந்து ேரணம் உன்னைப் பைவந்தேோக எடுத்துச் கசல்கிறரத, நோன்
போக்கியேற்றவரை. அறச்கசயல்கள் கசய்ரவோரின் இைக்கோக எப்ரபோதும்
இருப்பதும், ேகிழ்ச்சி ேிக்க ேோளினகயுேோை அந்த யேைின் வசிப்பிடம், உன்
கோந்தியோல் இன்று ஒளியூட்டப்பட்டு, உன்ைோல் ேிக அைகோகப்ரபோகிறது
என்பதில் ஐயேில்னை. யேன், வருணன், சதக்ரது, குரபரன் ஆகிரயோர்
உன்னைப் பிடித்தேோை விருந்திைைோக அனடந்து, வரைோை
ீ உன்னைப்
புகழ்வோர்கள் என்பதில் ஐயேில்னை" என்றோன் {அர்ஜுைன்}.
கப்பல் மூழ்கிப் ரபோை வணிகன் ஒருவனைப் ரபோைரவ, இப்படிப்

பல்ரவறு புைம்பல்களில் ஈடுப்பட்ட அர்ஜுைன், கபரும் துயரோல்
பீடிக்கப்பட்டு, யுதிஷ்டிரைிடம், "ஓ! குரு குைத்தவரர {யுதிஷ்டிரரர},
ரபோர்க்களத்தில் முதன்னேயோை வரர்களுடன்
ீ ரேோதி, எதிரியின் ேத்தியில்
கபரும் படுககோனைனய நிகழ்த்திய பிறகு அவன் கசோர்க்கத்திற்குச்
கசன்றோைோ? தீர்ேோைத்ரதோடு வரேோகப்
ீ ரபோரிட்டு, ரபோர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோரைோர் எண்ணற்ரறோருடன் தைிகயோருவைோக ரேோதிக்
ககோண்டிருந்த ரபோது, உதவினய விரும்பி அவைது இதயம் என்ைிடம்
திரும்பியிருக்கும் {என்னை நினைத்திருப்போன்} என்பதில் ஐயேில்னை.
கர்ணன், துரரோணர், கிருபர் ேற்றும் இன்னும் பிறர் ஆகிரயோரின் கூரிய
ஒளிேிக்க முனை ககோண்ட பல்ரவறு கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்ட ரபோது,

பைம் குனறந்த என் ேகன் "இந்கநருக்கடியில் என் தந்னதரய என்னைக்

கோப்போர்" என்று ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் நினைத்திருப்போரை” என்றோன்
இத்தகு புைம்பல்களில் ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, “ககோடூர

ீ அவன் தனரயில் வழ்த்தப்பட்டிருக்க
ீ ரவண்டும் எை நோன்
நினைக்கிரறன். அல்ைது, என்ைோல் கபறப்பட்டவனும், ேோதவைின்
{கிருஷ்ணைின்} ேருேகனும், சுபத்தினரக்குப் பிறந்தவனுேோை அவன்
{அபிேன்யு} அரநகேோக அப்படிப் புைம்பியிருக்க ேோட்டோன்.
கண்கள் சிவந்த, வைிய கரங்கனளக் ககோண்ட அந்த வரனை

ீ நோன்
கோணவில்னை எைினும், உனடயோேல் இருப்பதோல், என் இதயம் இடியின்
சோரத்னதக் ககோண்டதோக இருக்க ரவண்டும் என்பதில் ஐயேில்னை.
ககோடூர இதயம் ககோண்ட அந்த வைினேேிக்க வில்ைோளிகள், என்

ேகனும், வோசுரதவைின் ேருேகனும், வயதில் இனளரயோனுேோை அந்தப்
பிள்னளயின் ேீ து கனணகனள எவ்வோறு ஏவ முடியும்? உன்ைத இதயம்
ககோண்ட அந்த இனளஞன் வைக்கேோகத் திைமும் என்னை வோழ்த்துவோன்,
ஐரயோ, எதிரினயக் ககோன்று திரும்பும் என்ைிடம் அவன் {அபிேன்யு} இன்று
ஏன் வரவில்னை? வழ்த்தப்பட்டுக்
ீ குருதியில் குளித்து கவறுந்தனரயில்
இன்று கிடக்கிறோன் அவன் என்பதில் ஐயேில்னை. (ஆகோயத்தில் இருந்து)
விழுந்த சூரியனைப் ரபோைத் தன் உடைோல் பூேினய அழுகூட்டியபடி
கிடக்கிறோன்.
எவள், பின்வோங்கோத தன் ேகன் ரபோரில் இறந்தோன் எைக் ரகட்டு,

கவனையோல் பீடிக்கப்பட்டு, உயினர இைப்போரளோ, அந்தச் சுபத்தினரக்கோக
நோன் வருந்துகிரறன். அபிேன்யுனவத் கதோனைத்த சுபத்தினர என்ைிடம்
என்ை கசோல்வோள்? திகரௌபதி என்ைிடம் என்ை கசோல்வோள்? துயரத்தில்
பீடிக்கப்படும் அவர்களிடம் நோன் என்ை கசோல்ரவன்?
துயரத்தோல் துனளக்கப்பட்டு அழுது ககோண்டிருக்கும் என்

ேருேகனளக் {உத்தினரனயக்} கண்டும் ஆயிரம் துண்டுகளோக
உனடயோததோல் என் இதயம் இடியின் சோரத்தோைோைது என்பதில்
ஐயரேயில்னை.
உண்னேயில், கசருக்கோல் கபருகும் திருதரோஷ்டிரர்களின் சிங்க

முைக்கங்கள் என் கோதுகளில் நுனைந்தை. வரர்கனள
ீ நிந்தித்த யுயுத்சு,
(திருதரோஷ்டிரப் பனடயிைரிடம் இந்த வோர்த்னதகளில்) "வைினேேிக்கத்

ரதர்வரர்கரள,
ீ பீபத்சுனவ {அர்ஜுைனை} வழ்த்த
ீ முடியோேல், ஒரு
குைந்னதனயக் ககோன்றுவிட்டு ஏன் ேகிழ்கிறீர்கள்? ரபோரில் ரகசவனுக்கும்,
அர்ஜுைனுக்கும் ஏற்பில்ைோதனதச் கசய்துவிட்டு, உண்னேயில் துன்பம்
வரப்ரபோகும் ரநரத்தில், ேகிழ்ச்சியோல் சிங்கங்கனளப் ரபோை ஏன்
முைங்குகிறீர்கள்? உங்கள் போவச்கசயல்களின் கைிகள் வினரவில்
உங்கனள வந்தனடயும். நீங்கள் ககோடிய குற்றத்னதப் புரிந்திருக்கிறீர்கள்.
எவ்வளவு கோைம் அது கைிகனளக் ககோடோேல் இருக்கும்?" என்று {யுயுத்சு}
ரபசுவனதக் கிருஷ்ணனும் ரகட்டிருக்கிறோன். இவ்வோர்த்னதகளோல்
அவர்கனள நிந்தித்தவனும், னவசிய ேனைவி மூைம் திருதரோஷ்டிரருக்குப்
பிறந்த உயர் ஆன்ே ேகனுேோை அவன் {யுயுத்சு}, சிைத்தோலும்,
துயரத்தோலும் பீடிக்கப்பட்டுத் தன் ஆயுதங்கனள வசிகயறிந்துவிட்டு
ீ
அங்கிருந்து கசன்றிருக்கிறோன். ஓ! கிருஷ்ணோ, ரபோரின் ரபோது
இனவயோனவயும் நீ ஏன் என்ைிடம் கசோல்ைவில்னை? ககோடூர
இதயங்கனளக் ககோண்ட அந்தத் ரதர்வரர்கள்
ீ அனைவனரயும் நோன்
அப்ரபோரத எரித்திருப்ரபரை" என்றோன் {அர்ஜுைன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "பிறகு வோசுரதவன்

{கிருஷ்ணன்}, தன் ேகன் {அபிேன்யு} நிேித்தேோகத் துயரில்
பீடிக்கப்பட்டிருந்தவனும், ேிகுந்த துன்பத்தில் இருந்தவனும், கண்ண ீரோல்
குளித்த கண்கனளக் ககோண்டவனும், உண்னேயில், தன் பிள்னளயின்
படுககோனையோல் ரவதனையில் மூழ்கியிருந்தவனுேோை போர்த்தனுக்கு
{அர்ஜுைனுக்கு} ஆறுதல் கசோல்லும் வனகயில் அவைிடம் {அர்ஜுைைிடம்},
"துயருக்கு ஆட்படோரத. துணிச்சல் ேிக்கவர்களும், புறமுதுகிடோதவர்களும்,
குறிப்போகப் ரபோனரத் கதோைிைோகக் ககோண்ட க்ஷத்திரிய வரர்கள்
ீ
அனைவரின் வைியும் இதுரவ. ஓ! புத்திசோைிகளில் முதன்னேயோைவரை
{அர்ஜுைோ}, ரபோரில் ஈடுபட்டுப் புறமுதுகிடோத வரர்களுக்கு,
ீ நேது
சோத்திரங்களின் ஆசிரியர்களோல் விதிக்கப்பட்ட இைக்கும் இதுரவ.
புறமுதுகிடோத வரர்களுக்கு
ீ ேரணம் உறுதியோைரத. அபிேன்யு, அறச்கசயல்
கசய்ரதோருக்கோக ஒதுக்கப்பட்ட உைகங்கனள அனடந்திருக்கிறோன்
என்பதில் எந்த ஐயமுேில்னை. ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய {அர்ஜுைோ},
ரபோரில் இறக்கும் துணிவுடன் எதிரிகனள முகமுகேோகச் சந்திக்கும்
அனைவரும் விரும்புவது இனதரய.
அபிேன்யுனவப் கபோறுத்தவனர, ரபோரில் பை வரர்கனளயும்,

ீ
வைினேேிக்க இளவரசர்கனளயும் ககோன்ற பிறகு, வரர்களோல்
ீ
விரும்பப்படுவனதப் ரபோைரவ ேரணத்னத முகமுகேோகச்
சந்தித்திருக்கிறோன். ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய {அர்ஜுைோ}, வருந்தோரத.
பைங்கோைத்தில் விதினய உண்டோக்கியவர்கள், க்ஷத்திரியர்களின் நினைத்த

தகுதியோக {புண்ணியேோக} ரபோரில் ேரணம் என்பனதரய
அறிவித்திருக்கிறோர்கள். ஓ! போரதர்களில் சிறந்தவரை {அர்ஜுைோ}, இந்த
உன் சரகோதரர்கள், ேன்ைர் {யுதிஷ்டிரர்}, இந்த உன் நண்பர்கள் ஆகிரயோர்
அனைவரும், துயரில் மூழ்கியிருக்கும் உன்னைக் கண்டு கபரிதும்
உற்சோகேிைந்திருக்கின்றைர். ஓ! ேரியோனதகனள அளிப்பவரை {அர்ஜுைோ},
ஆறுதல் தரும் வோர்த்னதகளோல் அவர்கனளத் ரதற்றுவோயோக.
அறியத்தக்கது உன்ைோல் அறியப்பட்டிருக்கிறது. வருந்துவது உைக்குத்
தகோது" என்றோன் {கிருஷ்ணன்}.
அற்புதச் கசயல்கனளப் புரியும் கிருஷ்ணைோல் இப்படித் ரதற்றப்பட்ட

போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, தன் சரகோதரர்கள் அனைவரிடமும், ரசோகத்தோல்
தனடபட்ட குரலுடன் அந்த வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்: "ஓ! பூேியின்
தனைவோ {யுதிஷ்டிரரர}, வைினேேிக்கக் கரங்கனளயும், தோேனர
இதழ்களுக்கு ஒப்போை கபரிய கண்கனளயும் ககோண்ட அந்த வரன்
ீ அபிேன்யு
எவ்வோறு ரபோரிட்டோன் என்பனத நோன் ரகட்க விரும்புகிரறன்.
எதிரினய அவர்களது யோனைகள், ரதர்கள், குதினரகள்

ஆகியவற்ரறோடு நோன் அைிக்கப்ரபோவனதயும், என் ேகனைக்
ககோன்ரறோனரயும் அவர்கனளப் பின்கதோடர்ரவோர் ேற்றும்
கசோந்தங்களுடன் ரசர்த்துப் ரபோரில் அைிக்கப்ரபோவனதயும் நீங்கள்
கோண்பீர்கள்.
நீங்கள் அனைவரும் ஆயுதங்களில் சோதித்தவர்கரள. சுபத்தினரயின்

ேகன் {அபிேன்யு} வஜ்ரதோரியுடரைரய {இந்திரனுடரைரய}
ரபோரிட்டிருந்தோலும், நீங்கள் அனைவரும் ஆயுதம் தரித்திருக்கும்ரபோது
அவனை எப்படிக் ககோல்ை முடியும்?
ஐரயோ, போண்டவர்களோலும், போஞ்சோைர்களோலும் ரபோரில் என்

ேகனைக் கோக்க முடியோது என்று அறிந்திருந்தோல், நோரை அவனைக்
{அபிேன்யுனவக்} கோத்திருப்ரபரை. அப்ரபோது நீங்கள் உங்கள் ரதர்களில்
இருந்தீர்கள், நீங்கள் உங்கள் கனணகனள ஏவி ககோண்டிருந்தீர்கள். ஐரயோ,
உங்கள் பனடயணிகளில் கபரும் அைினவ ஏற்படுத்தி எதிரியோல்
அபிேன்யுனவ எவ்வோறு ககோல்ை முடியும்?
ஐரயோ, நீங்கள் அனைவரும் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத

அபிேன்யு ககோல்ைப்பட்டதோல், உங்களுக்கு ஆண்னேரயோ ஆற்றரைோ
இல்னை. அல்ைது, நீங்கள் அனைவரும் பைேற்றவர்கள், ரகோனைகள்,
உறுதியற்றவர்கள் என்பனத அறிந்தும் நோன் கசன்றுவிட்டதோல்

என்னைரயதோன் நோன் கடிந்து ககோள்ள ரவண்டும்.
ஐரயோ, (நீங்கள் கவசங்கனள அணிந்திருந்தோலும், தனையில் இருந்து

போதம் வனர ஆயுதம் தரித்திருந்தோலும், வோர்த்னதகளோல் உங்கள்
தகுதிக்ரகற்ப எைக்கு நீங்கள் உறுதியளித்திருந்தோலும்) என் ேகனைக்
கோக்கத் தவறிை ீர்கரள, உங்கள் கவசங்களும், அனைத்து வனக
ஆயுதங்களும் உங்கள் ரேைிகனள அைங்கரிக்கும் ஆபரணங்கள்தோைோ?
சனபகளில் ரபசுவதற்கோக ேட்டுரே உங்களுக்கு வோர்த்னதகளோ?" என்று
ரகட்டோன் {அர்ஜுைன்}.
இந்த வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, வில்னையும்,

தன் சிறந்த வோனளயும் பிடித்தபடி அேர்ந்தோன். உண்னேயில், அந்த
ரநரத்தில், ரகோபத்தில் அந்தகனுக்கு ஒப்போைவைோக ேீ ண்டும் ேீ ண்டும்
நீண்ட மூச்சுகனள விட்டுக் ககோண்டிருந்த பீபத்சுனவ {அர்ஜுைனை}
யோரோலும் போர்க்கவும் முடியவில்னை. தன் ேகன் {அபிேன்யு} நிேித்தேோக
அதீத துயரில் பீடிக்கப்பட்டவனும், கண்ண ீரோல் குளித்த முகத்னதக்
ககோண்டவனுேோை அர்ஜுைனைப் போர்க்கரவோ, அவைிடம் ரபசரவோ
அவைது நண்பர்கள், கசோந்தங்கள் ஆகிரயோரில் எவரும் துணியவில்னை.
உண்னேயில் வோசுரதவனைரயோ, யுதிஷ்டிரனைரயோ தவிர ரவறு

எவரோலும் அவனை {அர்ஜுைனை} அணுக முடியவில்னை. இந்த இருவரும்
அனைத்து சந்தர்ப்பங்களிலும் அர்ஜுைனுக்கு ஏற்புனடயவர்களோக
இருந்தைர். அவர்கள் ேிக உயர்வோக ேதிக்கப்பட்டதோலும், அன்புடன்
ரநசிக்கப்பட்டதோலும், அவர்களோல் ேட்டுரே அத்தகு ரநரங்களில்
அவனைத் தைியோக அணுக முடிந்தது. பிறகு, தோேனர இதழ்கனளப் ரபோன்ற
கண்கனளக் ககோண்டவனும், ரகோபத்தோல் நினறந்திருந்தவனும், தன்
ேகைின் {அபிேன்யுவின்} ேரணத்தோல் துயரில் பீடிக்கப்பட்டிருந்தவனுேோை
போர்த்தைிடம் {அர்ஜுைைிடம்} ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன் இவ்வோர்த்னதகளில்
ரபசிைோன்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

அர்ஜுைன் ஏற்ற உறுதிகேோைி!

The oath of Arjuna! | Drona-Parva-Section-073 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அபிேன்யு ககோல்ைப்பட்ட விதத்னத அர்ஜுைைிடம் கசோன்ை

யுதிஷ்டிரன்; அர்ஜுைன் உனரத்த கவஞ்சிைம்; அவன் ஏற்றுக் ககோண்ட உறுதிகேோைி;
கிருஷ்ணனும், அர்ஜுைனும் தங்கள் சங்குகனள முைக்கியது…
யுதிஷ்டிரன் {அர்ஜுைைிடம்}, "ஓ! வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்

ககோண்டவரை {அர்ஜுைோ}, நீ சம்சப்தகர்கனள ரநோக்கிச் கசன்ற பிறகு,
ஆசோன் துரரோணர் என்னைப் பிடிப்பதற்கோகக் கடும் முயற்சிகனள
ரேற்ககோண்டோர். எைினும், அந்தப் ரபோரில், தீவிரேோகப் ரபோரோடும்
ரதர்ப்பனடப்பிரினவ எதிரணியோக வகுத்து, வியூகத்தின் தனைனேயில்
நின்ற துரரோணனர அனைத்துப் புள்ளிகளிலும் தடுப்பதில் நோங்கள்
கவன்ரறோம்.
கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை வரர்களோல்

ீ தடுக்கப்பட்டிருந்த
துரரோணர், நன்றோகப் போதுகோக்கப்பட்டிருந்த என்னையும், {நம்னேச் ரசர்ந்த}
அனைவனரயும் தன் கூரிய கனணகளோல் பீடித்துப் கபரும் சுறுசுறுப்புடன்
தோக்க ஆரம்பித்தோர். இப்படி அவரோல் {துரரோணரோல்} பீடிக்கப்பட்ட
எங்களோல், அவரது பனடனய எதிர்ககோள்ள ேட்டுேல்ை, போர்க்கக்கூட
முடியவில்னை. பிறகு, ஓ! தனைவோ {அர்ஜுைோ}, நோங்கள் அனைவரும்,
ஆற்றைில் உைக்குச் சேேோை சுபத்தினரயின் ேகைிடம் {அபிேன்யுவிடம்}
கசன்று “ஓ! ேகரை {அபிேன்யு}, துரரோணரின் இந்த வியூகத்னதப்
பிளப்போயோக” என்று ரகட்ரடோம். வரியேிக்க
ீ அந்த வரன்
ீ {அபிேன்யு}, இப்படி
எங்களோல் தூண்டப்பட்டு, சுனே எவ்வளவு கடிைேோைதோக இருந்தோலும்

அனத ஏற்கும் நல்ை குதினரனயப் ரபோை, அந்தச் சுனேனயத் தோரை ஏற்றுக்

ககோண்டோன்.
உைது சக்தினயயும், உன்ைிடம் இருந்து கபறப்பட்ட ஆயுத அறிவின்

துனணனயயும் ககோண்ட அந்தப் பிள்னள {அபிேன்யு}, கபருங்கடலுக்குள்
ஊடுருவும் கருடனைப் ரபோை அந்த வியூகத்தினுள் ஊடுருவிைோன்.
(திருதரோஷ்டிரப் பனடக்குள்) ஊடுருவ விரும்பிய எங்கனளப்
கபோறுத்தவனர, அந்தப் ரபோரில், சுபத்தினரயின் ேகைோை அந்த வரன்
ீ
அபிேன்யு அதற்குள் {வியூகத்தில்} நுனைந்த அரத போனதயில் அவனைரய
{அபிேன்யுனவரய} பின் கதோடர்ந்து கசன்ரறோம். அப்ரபோது, ஓ! ஐயோ
{அர்ஜுைோ}, சிந்துக்களின் இைிந்த ேன்ைைோை கஜயத்ரதன், ருத்ரைோல்
{சிவைோல்} அருளப்பட்ட வரத்தின் வினளவோல் எங்கள் அனைவனரயும்
பிறகு, துரரோணர், கிருபர், கர்ணன், துரரோணரின் ேகன்

{அஸ்வத்தோேன்}, ரகோசைர்களின் ேன்ைன் {பிருஹத்பைன்}, கிருதவர்ேன்
ஆகிய இந்த ஆறு ரதர்வரர்களும்
ீ சுபத்தினரயின் ேகனை {அபிேன்யுனவச்}
சூழ்ந்து ககோண்டைர். இப்படி அந்தப் கபரும் ரதர்வரர்கள்
பிள்னளனயச் சூழ்ந்து ககோண்ட பிறகு, அவர்கள் பைரோக இருப்பினும், தன்
சக்தி முழுவனதயும் பயன்படுத்திப் ரபோரிட்ட அவைது ரதனர அவர்கள்
இைக்கச் கசய்தைர். அபிேன்யு ரதனர இைந்ததும், அவைிடேிருந்து
ேயிரினையில் உயிர்தப்பிய துச்சோசைன் ேகன் [1], சந்தர்ப்பவசத்தோல்
அவனை {அபிேன்யுனவ} அவைது முடினவ அனடயச் கசய்வதில்
{அவனைக் ககோல்வதில்} கவன்றோன்.
[1] ரவறு வனைத்தளங்களில் {கங்குைியில் அல்ை} இவைது

கபயர் துர்ேோசைன் என்றிருப்பதோகத் துரரோண பர்வம் பகுதி
46ல் உள்ள 3வது அடிக்குறிப்பில் கண்ரடோம். ரவகறோரு
பதிப்பில் இந்த இடத்தில் இவன் துச்சோசைன் ேகன் என்ற
வனகயில் கதௌச்சோசைி என்று கசோல்ைப்படுகிறோன்.
அபிேன்யுனவப் கபோறுத்தவனர, பல்ைோயிரம் ேைிதர்கள், குதினரகள்,

ேற்றும் யோனைகனளயும் ககோன்று, எட்டோயிரம் ரதர்கனள அைித்து, ரேலும்
கதோள்ளோயிரம் யோனைகள், இரண்டோயிரம் {2000} இளவரசர்கள், புகனை
அறியோத கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை வரர்கள்
ீ பைர் ஆகிரயோனரயும்
ககோன்று, அந்தப் ரபோரில் {ரகோசை} ேன்ைன் பிருஹத்பைனையும்
கசோர்க்கத்திற்கு அனுப்பிவிட்டு, இறுதியோகத் தீயூைின் கோரணேோகத் தன்

ேரணத்னதச் சந்தித்தோன். நம் வருத்தத்னத அதிகரிக்கும் இந்த நிகழ்வு

இப்படிரய நடந்தது! அந்த ேைிதர்களில் புைி {அபிேன்யு}, இப்படிரய
கசோர்க்கத்திற்கு உயர்ந்தோன்” என்றோன் {யுதிஷ்டிரன்}.
ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைோல் கசோல்ைப்பட்ட இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட

அர்ஜுைன், “ஓ… ேகரை” என்று கசோல்ைி கபருமூச்சுவிட்டபடி, கபரும்
வைிரயோடு பூேியில் விழுந்தோன். பிறகு போண்டவர்கள் அனைவரும்
துயரோல் நினறந்து, உற்சோகேிைந்த முகங்களுடன், தைஞ்சயனை
{அர்ஜுைனைச்} சூழ்ந்து ககோண்டு, கண்ணினேக்கோேல் ஒருவனரகயோருவர்
போர்த்துக் ககோண்டைர். சுயநினைவு ேீ ண்ட வோசவைின் ேகன் {இந்திரைின்
ேகன் அர்ஜுைன்}, சிைத்தோல் நினறந்து மூர்க்கேனடந்தோன். அடிக்கடி
கபருமூச்சுவிட்ட அவன் {அர்ஜுைன்}, கோய்ச்சைில் நடுங்கிக்
ககோண்டிருந்தவன் ரபோைரவ கதரிந்தோன். தன் னககனளப் பினசந்து
ககோண்டு, ஆழ்ந்த மூச்சுகனள விட்டு, கண்ண ீரோல் குளித்த கண்களுடன் ஒரு
னபத்தியக்கோரனைப் ரபோைப் போர்த்துக் ககோண்ரட இருந்த அவன்
{அர்ஜுைன்} இந்த வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்.
அர்ஜுைன், "நோனள நோன் கஜயத்ரதனைக் ககோல்ைப் ரபோகிரறன்

என்று நோன் உண்னேயோகரவ உறுதிகூறுகிரறன் {சத்தியம் கசய்கிரறன்}.
ேரணப் பயத்தோல் அவன் {கஜயத்ரதன்} திருதரோஷ்டிரர்கனளக்
னகவிடோதிருந்தோரைோ, நேது போதுகோப்னபயும், ேைிதர்களில்
முதன்னேயோை கிருஷ்ணன் அல்ைது {யுதிஷ்டிரரோகிய} உேது
போதுகோப்னபயும் அவன் ேன்றோடிக் ரகட்கோதிருந்தோரைோ, ஓ! ேன்ைோ
{யுதிஷ்டிரரர}, நோனள அவனை {கஜயத்ரதனை} நோன் நிச்சயம் ககோல்ரவன்!
என்ைிடம் ககோண்ட நட்னப ேறந்து, திருதரோஷ்டிரன் ேகனுக்கு

{துரிரயோதைனுக்கு} ஏற்புனடயனதச் கசய்வதில் ஈடுபடும் அந்த
இைிந்தவரை {கஜயத்ரதரை} என் பிள்னளயின் {அபிேன்யுவின்}
படுககோனைக்குக் கோரணேோைோன்! {எைரவ} நோனள நோன் அவனைக்
{கஜயத்ரதனைக்} ககோல்ரவன். நோனளய ரபோரில் அவனை {கஜயத்ரதனைப்}
போதுகோப்பதற்கோகத் துரரோணரரோ, கிருபரரோ, எவகரல்ைோம் என்னுடன்
ரேோதுவோர்கரளோ, ஓ! ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரரர}, அவர்கள் அனைவனரயும் என்
கனணயோல் நோன் ேனறப்ரபன். ேைிதர்களில் கோனளயரர, வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோரைோரர, (நோனளய) ரபோரில் இனத நோன்
அனடயவில்னைகயைில், அறரவோருக்கு ஒதுக்கப்படும் நல்லுைகங்கனள
நோன் அனடயோதிருப்ரபைோக!

தங்கள் தோய்ேோனரக் ககோன்றவர்கள், தங்கள் தந்னதேோனரக்

ககோன்றவர்கள், தங்கள் ஆசோன்களின் படுக்னகனயக்
களங்கப்படுத்துபவர்கள் {குருதோரகேைம் கசய்பவர்கள்}, தீயவர்கள்,
ககோடூரர்கள், அறரவோரிடம் பனகனே போரோட்டுபவர்கள், பிறர் ேீ து
பைிகூறுபவர்கள், அனடக்கைப் கபோருட்கனளக் கவர்பவர்கள், நம்பிக்னக
துரரோகிகள், முன்பு தோங்கள் யோவரிடம் இன்புற்றைரரோ அந்த
ேனைவிேோனர நிந்திப்பவர்கள், பிரோேணர்கனளக் ககோன்றவர்கள்
{பிரம்ேஹத்தி கசய்தவர்கள்}, பசுனவக் ககோன்றவர்கள், சர்க்கனர கைந்த
போல் ேற்றும் அரிசி {போயோசம்}, வோற்ரகோதுனே {போர்ைி}, கீ னர வனககளோல்
கசய்யப்பட்ட உணவு, போல், எள்ளுப்கபோடி, அரிசி ஆகியவற்றோல்
கசய்யப்பட்ட பண்டங்கள், ரகோதுனே ேோனவ கநய்யில் வறுத்துச்
கசய்யப்படும் அப்பங்கள், பிறவனக அப்பங்கள், இனறச்சி ஆகியவற்னறத்
ரதவர்களுக்கு அர்ப்பணிக்கோேல் கோரணேின்றி உண்ரபோர் ஆகிரயோர் எந்த
உைகங்கனள அனடவோர்கரளோ அந்த உைகங்கள், நோன் கஜயத்ரதனைக்
ககோல்ைோவிடில் வினரவோக எைதோகட்டும்.
ரவத கல்விக்குத் தங்கனள அர்ப்பணித்திருக்கும் பிரோேணர்கள்,

ேரியோனதக்குரியவர்கள், தங்கள் ஆசோன்கனள அவேதிப்ரபோர் ஆகிரயோர்
எந்த உைகங்கனள அனடவோர்கரளோ (அந்த உைகங்கள், நோன்
கஜயத்ரதனைக் ககோல்ைோவிடில் எைதோகட்டும்). பிரோேணர்கனளரயோ,
கநருப்னபரயோ தங்கள் கோைோல் தீண்டுபவர்கள் எந்த முடினவ {கதினய}
அனடவோர்கரளோ, சளி {கபம்}, ேைம் ேற்றும் சிறுநீனர நீர்நினையில்
கைிப்பவர்கள் எந்த முடினவ அனடவோர்கரளோ, அந்தத் துன்பகரேோை முடிவு
{அந்தத் துன்பகதி}, நோன் கஜயத்ரதனைக் ககோல்ைோவிடில் எைதோகட்டும்.
நிர்வோணேோக (நீர்நினையில்) குளிப்பவனும், விருந்திைனர

உபசரிக்கோதவனும் எந்த முடினவ அனடவோரைோ, னகயூட்டு கபறுரவோர்,
கபோய்னே ரபசுரவோர், பிறனர வஞ்சித்து ஏேோற்றுரவோர் ஆகிரயோர் எந்த
முடினவ அனடவோர்கரளோ, தங்கள் ஆன்ேோவுக்குக் குற்றேினைத்ரதோர்
{தற்புகழ்ச்சி கசய்ரவோர்}, (பிறனரப்) கபோய்யோகத் துதிப்ரபோர், பணியோட்கள்,
ேகன்கள், ேனைவியர், தன்னை அண்டியிருப்பவர்கள் {நம்பியிருப்பவர்கள்}
ஆகிரயோருக்குக் ககோடோேல், அவர்கள் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத
இைிய பண்டங்கனள உண்ணும் {ம்ருஷ்டோன்ைரபோஜைம் கசய்யும்} இைிந்த
போவிகள் ஆகிரயோர் எந்த முடினவ {கதினய} அனடவோர்கரளோ அந்தப்
பயங்கர முடிவு, நோன் கஜயத்ரதனைக் ககோல்ைோவிடில் எைதோகட்டும்!

அறம்சோர்ந்து கீ ழ்ப்படியும் சீடனை {அல்ைது தன்னை அண்டியவனை}

ஆதரிக்கோேல் னகவிடும் இரக்கேற்ற ஆன்ேோ ககோண்ட இைிந்த போவியும்,
சிரோத்தங்களின் கோணிக்னககனளத் தகுந்த அண்னட வட்டோருக்குக்
ீ
ககோடோேல், அவற்னறத் தகோதவர்களுக்கு அளிப்பவனும் எந்த முடினவ
அனடவோரைோ, ேது குடிப்பவன், ேரியோனதக்குத் தகுந்தவர்கனள
அவேதிப்பவன், நன்றி ேறந்தவன், தன் சரகோதரர்கனளப் பைிப்பவன் எந்த
முடினவ அனடவோரைோ அந்த முடிவு, நோன் கஜயத்ரதனைக்
ககோல்ைோவிடில் எைதோகட்டும் [2]. நோன் குறிப்பிட்ட போவிகளும், குறிப்பிடோத
போவிகளும் எந்த முடினவ {கதினய} அனடவோர்கரளோ அந்த முடிவு, இந்த
இரவு கடந்ததும் நோனள நோன் கஜயத்ரதனைக் ககோல்ைோவிடில் வினரவில்
எைதோகட்டும்.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இன்னும் அதிகம் இருக்கிறது. அனவ

பின்வருேோறு: "இடக்னகயில் உண்பவர்கள், ேடியில் உணனவ
னவத்துண்பவர்கள், பைோசத்தோல் ஆசைத்னதயும், தும்னபச்
கசடியிைோல் பல்துைக்குவனதயும் விடோதவர்கள்,
விடியற்கோனையில் உறங்குபவர்கள், குளிருக்குப் பயப்படும்
பிரோேணர்கள், ரபோரில் பயப்படும் க்ஷத்திரியர்கள், ஒரர
கிணற்று நீரரோடு கூடியதும், ரவதத்வைி விடுபட்டதுேோை
கிரோேத்தில் ஆறு ேோதம் வசிக்கிறவர்கள், சோத்திரங்கனள
நிந்திக்கின்றவர்கள், பகைில் கபண்ணிடத்தில் ரசர்பவர்கள்,
பகைில் உறங்குபவர்கள், வட்டுக்கு
ீ கநருப்பு னவப்பவர்கள்,
விேத்னதக் ககோடுப்பவர்கள், அக்ைி கோரியம் கசய்யோதவர்கள்,
அதிதிசத்கோரம் கசய்யோதவர்கள், பசுக்கள் குடிக்கும் நீரில்
இனடயூற்னறச் கசய்கின்றவர்கள், ரஜஸ்வனைனயப்
{ேோதவிடோயில் இருக்கும் கபண்னணப்} புணர்பவர்கள்,
பைருக்கும் யோகஞ்கசய்பவர்கள், நோய் ரபோை விருத்தியுள்ள
பிரோேணர்கள், பிரோேணர்களுக்கு உறுதி கூறிவிட்டு பிறகு
ரைோபத்திைோல் ககோடோதவன் ஆகிரயோருக்கு எந்தக்
கதியுண்ரடோ, அந்தக் கதினய நோனளய திைத்தில்
கஜயத்ரதனைக் ககோல்ைோவிடில் நோன் அனடரவன்” என்று
எைது ேற்கறோரு உறுதிகேோைினயயும் ரகட்பீரோக! நோனள நோன் அந்த

இைிந்தவனைக் ககோல்ைோேல் சூரியன் ேனறவோகைைில், அப்ரபோது இங்ரக
நோன் சுடர்ேிகும் கநருப்புக்குள் நுனைரவன். அசுரர்கரள, ரதவர்கரள,
ேைிதர்கரள, பறனவகரள, போம்புகரள, பிதுர்கரள, இரவு உைோவிகரள,
ேறுபிறப்போள {பிரோேண} முைிவர்கரள, கதய்வக

ீ முைிவர்கரள, அனசயும்
ேற்றும் அனசயோத உயிரிைங்கரள, இன்னும் நோன் குறிப்பிடோதவர்கரள,
என் எதிரினய என்ைிடம் இருந்து கோப்பதில் நீவிர் கவல்ை ேோட்டீர்! அவன்
போதோளத்திற்ரக கசன்றோலும், ஆகோயத்திற்கு உயர்ந்தோலும், ரதவர்களிடம்
கசன்றோலும், னதத்தியர்களின் ேோநிைங்களுக்குச் கசன்றோலும், இந்த இரவு
கைிந்ததும், நூற்றுக்கணக்கோை கனணகளோல் அபிேன்யுவின் எதிரியுனடய
{அந்த கஜயத்ரதன்} தனைனய நிச்சயம் நோன் துண்டிப்ரபன்” என்றோன்
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “இந்த

வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை அர்ஜுைன், தன் இரு னககளோலும்
கோண்டீவத்னத வனளக்கத் கதோடங்கிைோன். அர்ஜுைைின் குரனையும் ேீ றி
எழுந்த அந்த நோகணோைி கசோர்க்கங்கனளரய {வோைத்னதரய} எட்டியது.
அர்ஜுைன் இந்த உறுதிகேோைினய ஏற்றதும், ரகோபத்தோல் நினறந்த
ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்}, தன் சங்கோை போஞ்சஜன்யத்னத முைக்கிைோன்.
பல்குைரைோ {அர்ஜுைரைோ} ரதவதத்தத்னத முைக்கிைோன். கபரும் சங்கோை
போஞ்சஜன்யம், கிருஷ்ணைின் வோய்க்கோற்றோல் நன்கு நிரப்பப்பட்டுப் கபரும்
ஒைினய உண்டோக்கியது. யுக முடிவில் ரநர்வனதப் ரபோை அவ்கவோைி,
முக்கிய ேற்றும் துனணத் தினசகளின் ஆட்சியோளர்கள் {திக்போைர்கள்},
போதோள உைகங்கள் ேற்றும் கேோத்த அண்டத்னதயும் அதிரச் கசய்தது.
உண்னேயில், உயர் ஆன்ே அர்ஜுைன் அந்த உறுதிகேோைினய ஏற்றதும்,
ஆயிரக்கணக்கோை இனசக்கருவிகளின் ஒைிகளும், உரத்த சிங்க
முைக்கங்களும் அந்தப் போண்டவ முகோேிைிருந்து எழுந்தை” {என்றோன்

கஜயத்ரதனுக்கு ஆறுதல் கசோன்ை துரரோணர்!

Drona consoled Jayadratha! | Drona-Parva-Section-074 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைைின் சபதத்னதக் ரகட்டு அஞ்சிய கஜயத்ரதன் களத்னத

விட்டு வட்டுக்குச்
ீ கசல்வதோகச் கசோன்ைது; கஜயத்ரதனுக்குத் னதரியமூட்டிய
துரிரயோதைன்; துரரோணரிடம் கசன்ற கஜயத்ரதன்; அவனுக்கு ஆறுதல் கசோன்ை
துரரோணர்…
கசோன்ைோன், "(துரிரயோதைைின்) ஒற்றர்கள்
{சோரர்கள்}, கவற்றினய விரும்பிய
போண்டவர்களோல் உண்டோக்கப்பட்ட அந்த
உரத்த ஆரவோரத்னதக் ரகட்டு, (அதன்
கோரணத்னதக் குறித்துத் தங்கள்
தனைவர்களுக்கு) தகவல் கசோன்ை ரபோது,
அடியற்ற கபருங்கடைில் மூழ்குபவனைப்
ரபோைத் துயரத்தோல் இதயம் நினைகுனைந்து,
ரசோகத்தில் மூழ்கிய கஜயத்ரதன், கேதுவோக எழுந்து, நீண்ட ரநரம் சிந்தித்த
பிறகு, ேன்ைர்களின் சனபக்குச் கசன்றோன்.
ேைிதர்களில் ரதவர்களோை அவர்களின் முன்ைினையில் சிறிது

ரநரம் சிந்தித்த கஜயத்ரதன், அபிேன்யுவின் தந்னதயின் {அர்ஜுைன்} ேீ து
ககோண்ட அச்சத்தோல் கவட்கேனடந்து இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்,
"போண்டுவின் ேண்ணில் {ேனைவியிடத்தில்}, ஆனசயின் ஆதிக்கத்தின் கீ ழ்
இந்திரைோல் கபறப்பட்ட அந்த இைிந்தவன் {அர்ஜுைன்} என்னை
யேனுைகுக்கு அனுப்ப நினைக்கிறோன். நீங்கள் அருளப்பட்டிருப்பீரோக.
எைரவ, உயிர் ேீ து ககோண்ட விருப்பத்தோல் நோன் என் வட்டுக்குத்

ீ
திரும்புகிரறன். அல்ைது, க்ஷத்திரியரில் கோனளயரர, உங்கள் ஆயுதங்களின்
பைத்தோல் என்னைப் போதுகோப்பீரோக. போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} என்னைக்
ககோல்ை முயல்கிறோன், வரர்கரள,
ீ என்னை அச்சேற்றவைோக்குங்கள்.
துரரோணர், துரிரயோதைன், கிருபர், கர்ணன், ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளன்
{சல்ைியன்}, போஹ்ைீ கர், துச்சோைன் ேற்றும் பிறர், யேைோல்
பீடிக்கப்பட்டவனைரய கோக்க இயன்றவர்களோவர். எைினும், பல்குைைோல்
{அர்ஜுைைோல்} ேட்டுரே நோன் அச்சுறுத்தப்படுகிரறன் எனும்ரபோது,

பூேியின் தனைவர்களோை இவர்கள் அனைவரும், ேற்றும் நீங்கள்

அனைவரும் ஒன்றோகச் ரசர்ந்து என்னைக் கோக்க இயைோதோ?
போண்டவர்களின் ேகிழ்ச்சி ஆரவோரத்னதக் ரகட்ட பிறகு எைது அச்சம்

கபரிதோக இருக்கிறது. பூேியின் தனைவர்கரள, ேரணத்தின் விளிம்பில்
நிற்கும் ேைிதர்கனளப் ரபோை எைது அங்கங்கள் பைேற்றைவோகின்றை.
கோண்டீவதோரி {அர்ஜுைன்} என் ேரணத்துக்கோக உறுதிரயற்றிருக்கிறோன்
என்பதில் ஐயேில்னை. இதன்கோரணேோகரவ போண்டவர்கள், தோங்கள்
அைரவண்டிய இந்ரநரத்தில் ேகிழ்ச்சி ஆரவோரம் கசய்கின்றைர். ேைித
ஆட்சியோளர்கனள விட்டுத் தள்ளுங்கள், ரதவர்கள், கந்தர்வர்கள், அசுரர்கள்,
உரகர்கள், ரோட்சசர்கள் ஆகிரயோர் கூட அர்ஜுைைின் சூளுனரனயக்
கைங்கடிக்கத் துணியேோட்டோர்கள்.
எைரவ, ேைிதர்களில் கோனளயரர, அருளப்பட்டிருப்பீரோக, (குரு

முகோனே விட்டு அகை) எைக்கு அனுேதி அளிப்பீரோக. என்னை நோன்
ேனறத்துக் ககோள்ள ரவண்டுகிரறன். போண்டவர்களோல் இதற்கு ரேல்
என்னைக் கோண முடியோது!" என்றோன் {கஜயத்ரதன்}.
அச்சத்தோல் இதயம் நடுங்க இத்தகு புைம்பல்களில் ஈடுபட்டுக்

ககோண்டிருந்தவைிடம், ரவறு அனைத்னதயும் விடத் தன் கசோந்த
ரவனைனயச் கசய்து முடிப்பனதரய எப்ரபோதும் ரநோக்கும் துரிரயோதைன்,
“ஓ ேைிதர்களில் புைிரய {கஜயத்ரதோ}, அஞ்சோரத. ஓ! ேைிதர்களில்
கோனளரய, இந்த க்ஷத்திரிய வரர்களுக்கு
ீ ேத்தியில் இருக்கும் உன்னுடன்
ரபோரில் ரேோத யோரோல் முடியும். {துரிரயோதைைோகிய} நோன், னவகர்த்தைன்
ேகன் கர்ணன், சித்திரரசைன், விவிம்சதி, பூரிஸ்ரவஸ், சைன், சல்ைியன்,
கவல்ைப்பட முடியோத விருேரசைன், புருேித்ரன், ஜயன், ரபோஜன்,
கோம்ரபோஜன், சுதக்ஷிணன், கபரும்பைமுள்ள சத்யவிரதன், விகர்ணன்,
துர்முகன், துச்சோசைன், சுபோஹு, தன் ஆயுதங்கனள உயர்த்தியிருக்கும்
கைிங்கர்களின் ஆட்சியோளன், அவந்தியின் விந்தன் ேற்றும் அனுவிந்தன்,
துரரோணர், துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}, சுபைைின் ேகன் (சகுைி)
ஆகிய இவர்களும், எண்ணற்ற பிற ேன்ைர்களும் தங்கள் பனடகளுடன்
அனைத்துப் புறங்களிலும் உன்னைச் சூழ்ந்து ககோண்டு ரபோனரச்
சந்திக்கின்றைர். எைரவ, உைது இதய ரநோய் அகைட்டும்!
ரேலும், நீரய ரதர்வரர்களில்

ீ முதன்னேயோைவைோகவும்
இருக்கிறோய். ஓ! அளவிைோ கோந்தி ககோண்டவரை, நீரய வரைோகவும்
ீ
இருக்கிறோய். ஓ! சிந்துக்களின் ேன்ைோ {கஜயத்ரதோ}, இப்படிப்பட்ட நீ

அச்சத்திற்கோை கோரணத்னத எவ்வோறு கோண முடியும்? எைக்குச்

கசோந்தேோை பதிரைோரு அகக்ஷௌஹணி பனடகளும் உன்னைப்
போதுகோப்பதற்கோகக் கவைத்துடன் ரபோரோடும். எைரவ, ஓ! சிந்துக்களின்
ேன்ைோ {கஜயத்ரதோ}, அச்சங்ககோள்ளோரத. உன் அச்சங்கள் விைகட்டும்”
என்றோன் {துரிரயோதைன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “ஓ! ஏகோதிபதி

{திருதரோஷ்டிரரர}, இப்படி உேது ேகைோல் {துரிரயோதைைோல்} ரதற்றப்பட்ட
சிந்துக்களின் ேன்ைன் {கஜயத்ரதன்}, துரிரயோதைன் துனணயுடன்
அன்றிரரவ (குரு பனடத்தனைவர்) துரரோணரிடம் கசன்றோன். பிறகு, ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ேரியோனதயுடன் துரரோணரின் கோல்கனளத்
கதோட்டுப் பணிவுடன் தன் இருக்னகயில் அேர்ந்த அவன் {கஜயத்ரதன்},
ஆசோைிடம் {துரரோணரிடம்} இந்த வோர்த்னதகளில், “இைக்னக அடித்தல்,
கதோனைவிைிருந்து அஃனத {இைக்னக} அடித்தல், கரங்களின் உறுதி,
தோக்குதைின் பைம் ஆகியவற்றில் எைக்கும் பல்குைனுக்கும்
{அர்ஜுைனுக்கும்} இனடயில் உள்ள ரவறுபோட்னட எைக்குச் கசோல்வரோக!
ீ
ஓ! ஆசோரை {துரரோணரர}, (ஆயுத அறிவியைில் உள்ள) திறனைப்
கபோறுத்தவனர எைக்கும் அர்ஜுைனுக்கும் இனடயில் உள்ள
ரவறுபோட்னடத் துல்ைியேோக நோன் அறியவிரும்புகிரறன்! அஃனத
என்ைிடம் உண்னேயோகச் கசோல்வரோக!"
ீ என்று ரகட்டோன் {கஜயத்ரதன்}.
துரரோணர் {கஜயத்ரதைிடம்}, “ஓ! ேகரை {கஜயத்ரதோ}, நீ ேற்றும்

அர்ஜுைன் ஆகிய இருவரும் ஒரர அளவு கல்வினயரய பயின்றீர்கள்.
எைினும், ரயோகம் {அர்ப்பணிப்புடன் கூடிய பயிற்சி} ேற்றும் அவன் ஏற்ற
கடிை வோழ்வு {கடிை முயற்சி} ஆகியவற்றின் வினளவோல் அவன் உைக்கு
ரேம்பட்டவைோக இருக்கிறோன்! எைினும், எக்கோரணத்திற்கோகவும் நீ
போர்த்தைிடம் {அர்ஜுைைிடம்} அஞ்சைோகோது. ஓ! ேகரை {கஜயத்ரதோ},
இவ்வச்சத்தில் இருந்து நோன் உன்னைப் போதுகோப்ரபன் என்பதில்
ஐயேில்னை. என் கரங்களோல் போதுகோக்கப்படுபவனைத் ரதவர்கரள கூடத்
தீங்கு கசய்ய முடியோது.
போர்த்தைோல் {அர்ஜுைைோல்} துனளக்க {கடக்க [அ] பிளக்க} முடியோத

வியூகம் ஒன்னற நோன் அனேக்கப் ரபோகிரறன். எைரவ, உன் கசோந்த
வனகயின் {க்ஷத்திரியக்} கடனேகனள ரநோற்றபடி அஞ்சோேல் நீ ரபோரில்
ஈடுபடுவோயோக. ஓ! வைினேேிக்கத் ரதர்வரரை
ீ {கஜயத்ரதோ}, உன்
தந்னதேோர்கள் ேற்றும் போட்டன்ேோர்களின் வைியில் நீ நடப்போயோக.
ரவதங்கனள முனறயோகக் கற்ற பிறகு நீ விதிப்படி கநருப்பில்

கோணிக்னககனளச் கசலுத்தியிருக்கிறோய் {அக்ைியில் ரஹோேம்

கசய்திருக்கிறோய்}. பல்ரவறு ரவள்விகனளயும் நீ கசய்திருக்கிறோய்.
எைரவ, ேரணம் என்பது உைக்கு அச்சத்னதத் தரும் கபோருளோகோது. (ஒரு
ரவனள நீ இறந்தோலும்) தீய ேைிதர்களோல் அனடய முடியோத கபரும்
நற்ரபனறப் கபற்று, கர வைினேயோல் ஒருவன் அனடயும்
கசோர்க்கத்திலுள்ள அற்புத உைகங்கள் அனைத்னதயும் நீ அனடவோய்.
ககௌரவர்கள், போண்டவர்கள், விருஷ்ணிகள், பிற ேைிதர்கள், நோன்,

என் ேகன் ஆகிரயோரும் குறுகிய வோழ்நோனளக் ககோண்ட ேைிதர்கரள.
இஃனத எண்ணிப் போர்ப்போயோக. அனைத்திலும் சக்தி வோய்ந்த கோைத்தோல்,
ஒருவர் பின் ஒருவரோகக் ககோல்ைப்படப் ரபோகும் நோம் அனைவரும்,
தத்தேது வினைனயரய {கசயற்பைனைரய} அடுத்த உைகத்திற்கு எடுத்துச்
கசல்ைப் ரபோகிரறோம். கடும் ரநோன்புகனள ரநோற்று துறவியர் எந்த
உைகங்கனள அனடவோர்கரளோ, அரத உைகங்கனளத் தங்கள் வனகக்கோை
கடனேகனள ரநோற்ரற க்ஷத்திரியர்கள் அனடகிறோர்கள்” என்றோர்
{துரரோணர்}.
இவ்வோரற சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்}, பரத்வோஜர்

ேகைோல் {துரரோணரோல்} ஆறுதல் கசோல்ைப்பட்டோன். போர்த்தனைக்
{அர்ஜுைனைக்} குறித்த அச்சத்னத {தன்ைிடேிருந்து} கவளிரயற்றிய
அவன் {கஜயத்ரதன்}, தன் இதயத்னதப் ரபோரில் நினைநிறுத்திைோன். பிறகு,
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது துருப்புகள் கபரும் ேகிழ்ச்சினய
அனடந்தை. சிங்க முைக்கங்களுடன் கைந்து, இனசக்கருவிகளின் உரத்த
ஒைி அங்ரக ரகட்கப்பட்டது” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

கிருஷ்ணன் கசோன்ை தகவல்!

The information of Krishna! | Drona-Parva-Section-075 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ஒற்றர்கள் மூைம் அறிந்த தகவனை கிருஷ்ணன் அர்ஜுைனுக்குச்

கசோன்ைது; கஜயத்ரதன் துரிரயோதைைிடம் ரபசியது; துரரோணர் அனேக்கப்ரபோகும்
வியூகம் குறித்த தகவல்கள் ஆகியவற்னறச் கசோன்ை கிருஷ்ணன் ேீ ண்டும்
ேந்திரிகளுடன் ஆரைோசிக்க ரவண்டும் என்று அர்ஜுைனை முடுக்கியது…
கசோன்ைோன், "போர்த்தன் {அர்ஜுைன்},
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனுனடய
{கஜயத்ரதனுனடய} ேரணத்னதக்
குறித்துச் சூளுனரத்த பிறகு,
வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட
வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்}
தைஞ்சயைிடம் {அர்ஜுைைிடம்} “உன்
சரகோதரர்களின் சம்ேதத்துடன் (ேட்டுரே, என்ைிடம் ஆரைோசியோேல்),
“சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்} ககோல்ரவன்” என்று
உறுதிரயற்றிருக்கிறோய்! இஃது (உன் தரப்பில்) கபரும் அசட்னடத் துணிவு
ககோண்ட ஒரு கசயைோகும். என்ைிடம் ஆரைோசியோேரை, நீ கபரும் கைத்னத
(உன் ரதோள்களில்) ஏற்றிருக்கிறோய். ஐரயோ, அனைவரின் ஏளைத்தில்
இருந்து நோம் எப்படித் தப்பிக்கப் ரபோகிரறோம்? [1]
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த வரிகள், “சரகோதரர்களின்

சம்ேதத்னதயறியோேல், ‘னசந்தவனை யோன் ககோல்ரவன்’
என்று உன் வோக்கிைோல் பிரதிஜ்னஞ கசய்யப்பட்டது. இப்படிச்
கசய்யப்பட்ட அந்தப் பிரதிஜ்னஞ சோகசரே; என்ரைோடு கூட
ஆரைோசியோேரை இந்தப் கபரிய போரத்னத நீ சுேக்க
ஆரம்பித்தோய். எவ்வோறு நோம் எல்ைோவுைகத்ரதோர்களோலும்
பரிஹஸிக்கத் தகோதவர்களோரவோம்” என்று இருக்கிறது.
நோன் திருதரோஷ்டிரன் ேகைின் {துரிரயோதைைின்} முகோமுக்கு சிை

ஒற்றர்கனள அனுப்பினவத்ரதன். அந்த ஒற்றர்கள் வினரவோக என்ைிடம்
வந்து இந்தத் தகவனை எைக்கு அளித்தைர். அஃதோவது, ஓ! தனைவோ
{அர்ஜுைோ}, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்} குறித்து நீ

உறுதிரயற்ற பிறகு, சிங்க முைக்கங்களுடன் கைந்த (நேது)

இனசக்கருவிகளின் ஒைி, திருதரோஷ்டிரர்களோல் ரகட்கப்பட்டது.
அந்த ஆரவோரத்தின் வினளவோக, அந்தத் திருதரோஷ்டிரர்கள், தங்கள்

நைன்விரும்பிகளுடன் கூடி அச்சேனடந்து, “இந்தச் சிங்க முைக்கங்கள்
கோரணேற்றனவயல்ை” என்று நினைத்து (அடுத்தது என்ை நடக்கும் என்று)
கோத்திருந்தைர். ஓ! வைிய கரங்கனளக் ககோண்டவரை {அர்ஜுைோ},
ககௌரவர்களின் யோனைகள், குதினரகள் ேற்றும் கோைோட்பனடக்கு ேத்தியில்
இருந்து உரத்த முைக்கங்கனளக் ககோண்ட ஆரவோரம் எழுந்தது. அவர்களது
ரதர்களில் இருந்து பயங்கரச் சடசடப்கபோைிகளும் ரகட்கப்பட்டது.
“அபிேன்யுவின் ேரணத்னதக் ரகட்கும் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, ஆைேோகத்
துன்புற்றுக் ரகோபத்தில் இரவிரைரய கூடப் ரபோரிடப் புறப்பட்டு வருவோன்”
என்று நினைத்து (ரபோருக்குத் தயோரோக) அவர்கள் கோத்திருந்தைர்.
அப்படி அவர்கள் தயோரோகிக் ககோண்டிருக்னகயில், ஓ! தோேனர

இதழ்கனளப் ரபோன்ற கண்கனளக் ககோண்டவரை {அர்ஜுைோ}, உண்னேயில்
பினணப்புள்ள நீ, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்} ககோல்ை
ஏற்றிருக்கும் உறுதினய உண்னேயில் அறிந்து ககோண்டைர். பிறகு,
சுரயோதைைின் ஆரைோசகர்கள் அனைவரும் உற்சோகேிைந்து சிறு
விைங்குகனளப் ரபோை அச்சமுற்றைர்.
ேன்ைன் கஜயத்ரதனைப் கபோறுத்தவனர, சிந்துக்கள் ேற்றும்

கசௌவரர்களின்
ீ ஆட்சியோளைோை அவன், துயரத்தில் மூழ்கி, முற்றிலும்
உற்சோகத்னத இைந்து எழுந்து நின்று, தன் ஆரைோசகர்கள் அனைவருடன்
தன் போசனறக்குள் நுனைந்தோன். ஆரைோசனை ரதனவப்பட்டு நிற்கும்
அந்ரநரத்தில், தைக்கு நன்னேனயத் தரும் அனைத்துத் தீர்வுகனளயும்
குறித்து (அவர்களுடன்) கைந்தோரைோசித்த பிறகு, (கூட்டணியில் உள்ள)
ேன்ைர்களின் சனபக்குச் கசன்று சுரயோதைைிடம் {துரிரயோதைைிடம்}
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்.
{அவன் கஜயத்ரதன்}, “தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, அவைது ேகனைக்

ககோன்றவன் நோரை என்று நினைத்து, நோனள என்னுடன் ரபோரில்
ரேோதுவோன்! தன் பனடக்கு ேத்தியில் அவன் {அர்ஜுைன்} என்னைக்
ககோல்வதோகச் சபதரேற்றிருக்கிறோன். ரதவர்கள், கந்தர்வர்கள், அசுரர்கள்,
உரகர்கள், ரோட்சசர்கள் ஆகிரயோரும் கூடச் சவ்யசச்சிைின் {அர்ஜுைைின்}
அந்த உறுதிகேோைியில் அவனைச் சைிப்பனடயச் கசய்யத்
துணியேோட்டோர்கள். எைரவ, நீங்களனைவரும் ரபோரில் என்னைப்

போதுகோக்க ரவண்டும். தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} உங்கள் தனையில் தன்

கோனை னவத்து இைக்னக {அவைது இைக்கோை என்னை} அடிப்பதில்
கவல்ைோதிருக்கட்டும். இக்கோரியம் குறித்து உரிய ஏற்போடுகள் கசய்யப்பட
ரவண்டும். அல்ைது, ஓ! குருக்கனள ேகிழ்விப்பவரை {துரிரயோதைோ},
ரபோரில் என்னைக் கோப்பதில் நீ கவல்ை முடியோது எை நீ நினைத்தோல், ஓ!
ேன்ைோ {துரிரயோதைோ}, நோன் வட்டுக்குச்
ீ கசல்ை அனுேதிப்போயோக”
என்றோன் {கஜயத்ரதன்}.
இப்படி (கஜயத்ரதைோல்} கசோல்ைப்பட்ட சுரயோதைன் {துரிரயோதைன்}

உற்சோகேற்றவைோக அேர்ந்து தன் தனைனயத் கதோங்கப்ரபோட்டோன்.
கஜயத்ரதன் கபரும் அச்சத்தில் இருக்கிறோன் என்பனத உறுதி கசய்து
ககோண்ட சுரயோதைன் {துரிரயோதைன்} அனேதியோகச் சிந்திக்கத்
கதோடங்கிைோன். குரு ேன்ைன் {துரிரயோதைன்} கபரிதும் துயருறுவனதக்
கண்ட சிந்துக்களின் ஆட்சியோளைோை ேன்ைன் கஜயத்ரதன், தன்
நன்னேனயக் குறிப்பிட்டு கேதுவோக இந்த வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்,
“கபரும்ரபோரில் அர்ஜுைைின் ஆயுதங்கனளத் தன் ஆயுதங்களோல்
கைங்கடிக்கும் ரேன்னேயோை சக்தி ககோண்ட எந்த வில்ைோளினயயும் நோன்
இங்ரக கோணவில்னை. சதக்ரதுரவ {இந்திரரை} ஆைோலும், வோசுரதவனை
{கிருஷ்ணனைத்} தன் கூட்டோளியோகக் ககோண்டு கோண்டீவ வில்லுடன்
நிற்கும் அர்ஜுைன் முன்பு எவைோல் நிற்க முடியும்?
முற்கோைத்தில், இேயேனையில், உயர்ந்த சக்தினயக் ககோண்ட

தனைவன் ேரகஸ்வரரை {சிவரை} கோைோளோக நின்றிருந்த போர்த்தனுடன்
{அர்ஜுைனுடன்} ரேோதிைோன் என்று ரகள்விப்படுகிரறோம். ரதவர்கள்
தனைவைோல் {இந்திரைோல்} தூண்டப்பட்ட அவன் {அர்ஜுைன்}, தைித்ரதரில்
கசன்று, ஹிரண்யபுரத்தில் வசித்த ஆயிரம் தோைவர்கனளக் ககோன்றோன்.
அந்தக் குந்தியின் ேகன் {அர்ஜுைன்} இப்ரபோது கபரும் ேதிநுட்பம் ககோண்ட
வோசுரதவனுடன் {கிருஷ்ணனுடன்} கூட்டுச் ரசர்ந்திருக்கிறோன். அவன்
{அர்ஜுைன்}, ரதவர்களுடன் ரசர்ந்த இந்த மூவுைகங்கனளயும் அைிக்கத்
தகுந்தவகைை நோன் நினைக்கிரறன். (ரபோர்க்களத்னத விட்டு என்
வட்டுக்குச்
ீ கசல்ை) எைக்கு நீ அனுேதியளிக்க ரவண்டும், அல்ைது உயர்
ஆன்ே வரத்
ீ துரரோணர் தன் ேகனுடன் {அஸ்வத்தோேனுடன்} ரசர்ந்து
என்னைப் போதுகோக்க ரவண்டும் என்று நோன் விரும்புகிரறன். அல்ைது, உன்
விருப்பத்துக்கோக நோன் கோத்திருப்ரபன்” என்றோன் {கஜயத்ரதன்}.
ஓ! அர்ஜுைோ, (கஜயத்ரதைோல் இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட) ேன்ைன்

சுயரதோைன் இக்கோரியம் குறித்து ஆசோைிடம் பணிவுடன் ரவண்டிைோன் [2].

அனைத்து நிவோரண நடவடிக்னககளும் ரேற்ககோள்ளப்பட்டுள்ளது.

ரதர்களும், குதினரகளும் அணிவகுக்கப்பட்டிருக்கின்றை. கர்ணன்,
பூரிஸ்ரவஸ், துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}, கவல்ைப்பட முடியோத
விருேரசைன், கிருபர், ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளன் {சல்ைியன்} ஆகிரயோர்
முன்ைணியில் (கஜயத்ரதனுக்கு முன்போக) நிற்போர்கள்.
[2] துரரோணர் தன்னைப் போதுகோக்க ரவண்டும் என்ற

கஜயத்ரதைின் ரகோரிக்னகனயத் துரரோணரிடம் துரிரயோதைன்
வைிகேோைிந்தோன் எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
அனரப்பங்கு சகடமும் {ரதர்ரபோன்ற வோகைம்}, அனரப்பங்கு

தோேனரயும் {பத்மும்} ககோண்ட வியூகம் ஒன்னற துரரோணர்
அனேக்கப்ரபோகிறோர். அந்தத் தோேனரயின் இதழ்களின் நடுவில் சூசிமுக
{ஊசி வோய்} வியூகமும் இருக்கும். சிந்துக்களின் ஆட்சியோளைோை அந்த
கஜயத்ரதன் அதற்குள் ரபோரில் கவல்ைப்பட முடியோத படி கடிைேோக
ீ போதுகோக்கப்படுவோன். வில் (பயன்போடு), ஆயுதங்கள், ஆற்றல்,
பைம், குைவைி [3] ஆகியவற்றில் இந்த ஆறு ரதர்வரர்களும்
ீ தோங்கிக்
ககோள்ள ேிகக் கடிைேோைவர்கள் என்பதில் ஐயேில்னை. இந்த ஆறு
ரதர்வரர்கனளயும்
ீ முதைில் வழ்த்தோேல்
ீ கஜயத்ரதனை அனடயமுடியோது.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இது ேரைோனதரியம் என்று இருக்கிறது.

இஃரத இங்குச் சரியோைதோகவும் படுகிறது.
ஓ! அர்ஜுைோ, அந்த அறுவரில் ஒவ்கவோருவரின் ஆற்றனையும்

நினைத்துப் போர். ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய {அர்ஜுைோ} அவர்கள்
ஒன்றுரசர்ந்து நிற்கும்ரபோது எளிதில் வழ்த்தப்பட
ீ முடியோதவர்களோக
இருப்போர்கள். எைரவ, நோம், நேது நன்னேக்கோகவும், நேது ரநோக்கத்தில்
கவற்றியனடவதற்கோகவும், நம் நன்னேனய விரும்புபவர்களும்,
ககோள்னககனள {ஆரைோசனைகனள} அறிந்தவர்களுேோை
ஆரைோசகர்களுடன் ேீ ண்டும் ஆரைோசிக்க ரவண்டும்” என்றோன்

அர்ஜுைைின் தன்ைம்பிக்னக!
The self-confidence of Arjuna! | Drona-Parva-Section-076 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைன் தன் வல்ைனேனயயும், கிருஷ்ணைின்

கபருனேனயயும், தன் ஆயுதங்களின் சக்தினயயும் கிருஷ்ணனுக்கு எடுத்துச்
கசோன்ைது…
அர்ஜுைன் {கிருஷ்ணைிடம்}, "நீ

பைேோகக் கருதும் திருதரோஷ்டிரப் பனடயின்
இந்த ஆறு ரதர்வரர்களின்
ீ (ஒன்றுபட்ட)
சக்தியும் என் சக்தியின் போதி அளவுக்கும்
இனணயோகோது என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்!
ஓ! ேதுசூதைோ {கிருஷ்ணோ}, கஜயத்ரதனைக்
ககோல்ை அவர்கனள எதிர்த்து நோன்
கசல்லும்ரபோது, அவர்கள் அனைவரின்
ஆயுதங்களும் என்ைோல் கவட்டப்பட்டுக்
கைங்கடிக்கப் படுவனத நீ கோண்போய்!
துரரோணரும், இந்த ேைிதர்கள்

அனைவரும் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும் ரபோரத சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனுனடய {கஜயத்ரதைின்} தனைனய நோன் பூேியில்
வழ்த்துவனதக்
ீ கண்டு அவர்கள் புைம்பப் ரபோகிறோர்கள். சித்தர்கள்,
ருத்ரர்கள், வசுக்கள், அசுவிைிகள், இந்திரனைத் தங்கள் தனைனேயில்
ககோண்ட ேருத்துக்கள், பிற ரதவர்களுடன் கூடிய விஸ்வரதவர்கள்,
பிதுர்கள், கந்தர்வர்கள், கருடன், கபருங்கடல், ேனைகள், ஆகோயம்,
கசோர்க்கம், பூேி, (முக்கிய ேற்றும் துனணத்) தினசகள், அவற்றின்
ஆட்சியோளர்கள் {திக்போைர்கள்}, வட்டு
ீ ேற்றும் கோட்டு உயிரிைங்கள்
அனைத்தும், உண்னேயில், அனசவை, அனசயோதை ஆகிய அனைவரும்
ரசர்ந்து சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனைப் {கஜயத்ரதனைப்} போதுகோத்தோலும்,
ஓ! ேதுசூதைோ {கிருஷ்ணோ}, நோனளய ரபோரில் என் கனணகளோல்
கஜயத்ரதன் ககோல்ைப்படுவனத நீ கோண்போய்!
ஓ! கிருஷ்ணோ, உண்னேயின் கபயரோல் நோன் உறுதிகூறுகிரறன், ஓ!

ரகசவோ {கிருஷ்ணோ}, இைிந்த போவியோை கஜயத்ரதைின் போதுகோவைரோக
இருக்கும் அந்த வைினேேிக்க வில்ைோளியோை துரரோணருடன்

கதோடக்கத்திரைரய ரேோதுரவன் என்று கசோல்ைி என் ஆயுதங்கனளத்

கதோடுகிரறன் ({ஆயுதங்கனளத்} கதோட்டு அவற்றின் கபயரோல்
உறுதிகூறுகிரறன்). இந்த ஆட்டம் (ரபோர்) துரரோணரின் கட்டுப்போட்டில்
இருக்கிறது எைச் சுரயோதைன் {துரிரயோதைன்} நினைக்கிறோன். எைரவ,
துரரோணரோல் வைிநடத்தப்படும் பனடயின் முகப்னபத் துனளத்துச் கசன்று
நோன் கஜயத்ரதனை அனடரவன்!
இடியோல் {வஜ்ரத்தோல்} பிளக்கப்படும் ேனை முகட்னடப் ரபோை, ேிக

வைினேேிக்க வில்ைோளியோை அவர் {துரரோணர்}, ரபோரில் கடும் சக்தி
ககோண்ட என் கனணகளின் மூைம் என்ைோல் பிளக்கப்படுவனத நோனள நீ
கோண்போய். கூரிய கனணகள் தங்கள் ரேல் போய்ந்து, அதைோல் பிளக்கப்பட்டு
வழ்ந்த
ீ ேைிதர்கள், யோனைகள், குதினரகள் ஆகியவற்றின் ேோர்புகளில்
இருந்து குருதி (தோனரத்தோனரயோகப்) போயும்! ேைம் அல்ைது கோற்றின்
ரவகத்னதக் ககோண்ட கோண்டீவத்தில் இருந்து ஏவப்பட்ட கனணகளோல்
ேைிதர்கள், யோனைகள் ேற்றும் குதினரகளின் உயிர்கள் ஆயிரக்கணக்கில்
பறிக்கப்படும்!
நோனளய ரபோரில், யேன், குரபரன், வருணன், இந்திரன் ேற்றும்

ருத்ரன் ஆகிரயோரிடம் நோன் கபற்ற ஆயுதங்கனள ேைிதர்கள் கோண்போர்கள்.
நோனளய ரபோரில், சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைப்}
போதுகோக்க வருரவோர் அனைவரின் ஆயுதங்களும் என்னுனடய பிரம்ே
ஆயுதத்தோல் கைங்கடிக்கப்படுவனத நீ கோண்போய்! நோனளய ரபோரில், ஓ!
ரகசவோ {கிருஷ்ணோ}, என் கனணகளின் சக்தியோல் கவட்டப்பட்டு விழும்
ேன்ைர்களின் தனைகள் இந்தப் பூேியில் விரவிக் கிடப்பனத நீ கோண்போய்!
எதிரினய முறியடித்து, என் நண்பர்களுக்கு ேகிழ்வூட்டி, சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதரனை} நசுக்கி, ஊனுண்ணிகள் அனைவனரயும்
(நோனள) நோன் ேைம்நினறயச் கசய்ரவன்!
கபரும் குற்றவோளியும், ஓர் உறவிைனைப் ரபோை நடந்து

ககோள்ளோதவனும், போவம் நினறந்த நோட்டில் பிறந்தவனுேோை சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} என்ைோல் ககோல்ைப்பட்டுத் தன்
உறவிைர்கனளத் துக்கேனடயச் கசய்யப் ரபோகிறோன். போவகர நடத்னத
ககோண்டவனும், அனைத்து வசதிகளுடனும் வளர்க்கப்பட்டவனுேோை
அந்தச் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்}, என் கனணகளோல்
துனளக்கப்படுவனத நீ கோண்போய்! நோனள, ஓ! கிருஷ்ணோ, எைக்கு நிகரோை
வில்ைோளி எவனும் இந்தப் பூேியில் இல்னை என்று சுரயோதைனை
{துரிரயோதைனை} நோன் சிந்திக்க னவக்கப் ரபோகிரறன்.

ீ வில்ைோகும் {இந்த} என் கோண்டீவம்! ரபோர்வரன்

கதய்வக ீ நோரை! ஓ!
ேைிதர்களில் கோனளரய, ஓ! ரிேிரகசோ {கிருஷ்ணோ}, ரதரரோட்டி நீரய!
{அப்படியிருக்க} என்ைோல் எனதத்தோன் வழ்த்த
ீ முடியோது? ஓ!
புைிதேோைவரை {கிருஷ்ணோ} உன் அருளோல், ரபோரில் நோன் அனடய
முடியோததுதோன் எது? ஓ! ரிேிரகசோ {கிருஷ்ணோ}, என் ஆற்றல் தடுக்கப்பட
முடியோதது எை அறிந்தும், ஏன் என்னை நீ நிந்திக்கிறோய்? ரசோேத்தில்
எப்ரபோதும் ைக்ஷ்ேி இருப்பனதப் ரபோை, கபருங்கடைில் எப்ரபோதும் நீர்
இருப்பனதப் ரபோை, ஓ! ஜைோர்த்தைோ {கிருஷ்ணோ} என் சபதம் எப்ரபோதும்
சோதனையில் இருக்கும் என்பனதயும் அறிவோயோக!
என் ஆயுதங்கனள எளிதோக எண்ணோரத! உறுதியோை என் வில்னை

எளிதோக எண்ணோரத! என் கரங்களின் வைினேனய எளிதோக எண்ணோரத!
தைஞ்சயனை {அர்ஜுைன் ஆகிய என்னை} எளிதோைவைோக {எண்ணரவ}
எண்ணோரத! நோன் உண்னேயில் கவல்ரவன், ரதோற்கேோட்ரடன் எனும்
அத்தகு வைியிரைரய நோன் ரபோரிடச் கசல்ரவன். நோன் உறுதிரயற்ரறன்
என்றதும், ரபோரில் அந்த கஜயத்ரதன் ஏற்கைரவ ககோல்ைப்பட்டதோகரவ
அறிவோயோக!
உண்னேயில், பிரோேணைிடத்தில் உண்னே இருக்கிறது;

உண்னேயில், அறரவோரிடம் பணிவு இருக்கிறது; உண்னேயில்,
ரவள்வியிரைரய கசைிப்பு இருக்கிறது; உண்னேயில், நோரோயணைிடரே
கவற்றியும் இருக்கிறது” என்றோன் {அர்ஜுைன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “வசுரதவர் ேகைோை

ரிேிரகசைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்} இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை பிறகு,
தைக்குத் தோரை அனதச் கசோல்ைிக் ககோண்ட அர்ஜுைன், ஆழ்ந்த குரைில்
ேீ ண்டும் ஒருமுனற தனைவன் ரகசவைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்} ரபசிைோன்,
“ஓ! கிருஷ்ணோ, னகயில் இருக்கும் கோரியம் பயங்கரேோைது. ஆனகயோல்
இந்த இரவு விடிவதற்குள், என் ரதர் நல்ை தயோர் நினையில் இருக்கும்படி
கசய்வோயோக” {என்றோன் அர்ஜுைன்}.

சுபத்தினரக்கு ஆறுதல் கூறிய கிருஷ்ணன்!

Krishna consoled Subhadra! | Drona-Parva-Section-077 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைனும், கிருஷ்ணனும் ரகோபேோக இருப்பனத நினைத்துக்

கவனையனடந்த ரதவர்கள்; ககௌரவர்களுக்குத் கதரிந்த தீய சகுைங்கள்; சுபத்தினரக்கு
ஆறுதைளிக்கக் கிருஷ்ணனை அனுப்பிய அர்ஜுைன்; கிருஷ்ணைின் ஆறுதல்
வோர்த்னதகள்…
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "வோசுரதவன்

{கிருஷ்ணன்} ேற்றும் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} ஆகிய இருவரும், கவனை
ேற்றும் துயரத்தோல் பீடிக்கப்பட்டு, இரு போம்புககளை அடிக்கடி
கபருமூச்னசவிட்டுக் ககோண்ரட இரவில் தூங்கோதிருந்தைர். நரன் ேற்றும்
நோரோயணன் ஆகிய அந்த இருவரும் சிைத்தில் இருப்பனத அறிந்த
ரதவர்களும், வோசவனும் {இந்திரனும்} “என்ை ஆகப்ரபோகிறரதோ?”
என்கறண்ணி ேிகவும் கவனையனடந்தைர்.
வறண்ட கோற்று ஆபத்னத முன்ைறிவித்தபடிரய கடுனேயோக வசத்

ீ
கதோடங்கியது. சூரிய வட்டிைில் தனையற்ற முண்டமும், கதோயுதமும்
{பரிகமும்} ரதோன்றிை. ரேகேற்றிருந்தோலும், ேின்ைைின் கீ ற்றுகரளோடு
கைந்த உரத்த இடிமுைக்கங்கள் அடிக்கடி ரகட்கப்பட்டை. ேனைகள்,
நீர்நினைகள் ேற்றும் கோடுகளுடன் கூடிய பூேோரதவி குலுங்கிைோள்.
ேகரங்களின் வசிப்பிடேோை கடல்கள், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}
ககோந்தளித்துப் கபருகியது. வைக்கேோக ஓடும் தினசக்கு எதிரோக ஆறுகள்

போய்ந்தை. ரதர்வரர்கள்,
ீ குதினரகள் ேற்றும் யோனைகளின் கீ ழ் உதடுகளும்,
ரேல் உதடுகளும் துடிக்கத் கதோடங்கிை. ேைித ஊனுண்ணிகனள
ேகிழ்ச்சிப்படுத்தும்படியும், யேைின் ஆட்சிப்பகுதியில் உள்ரளோர்
கபருேளவில் அதிகரிக்கப் ரபோவனத முன்ைறிவித்தபடியும், விைங்குகள்
(ரபோர்க்களத்தில்) ேைமும் சிறுநீரும் கைித்தவோரற துன்பத்துடன் உரக்கக்
கதறிை. ேயிர்க்கூச்சத்னத ஏற்படுத்த கசய்யும் இந்தக் கடும் சகுைங்கனளக்
கண்டும், வைினேேிக்க அர்ஜுைைின் கடும் சபதத்னதக் ரகட்டும், ஓ! போரதக்
குைத்தின் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர} உேது வரர்கள்
ேிகவும் கைக்கேனடந்தைர்.
அப்ரபோது, வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட போகசோசைைின்

{இந்திரன்} ேகன் {அர்ஜுைன்} கிருஷ்ணைிடம், “தன் ேருேகரளோடு
{உத்தனரரயோடு} இருக்கும் உன் தங்னக சுபத்தினரனயத் ரதற்றச்
கசல்வோயோக. ஓ! ேோதவோ {கிருஷ்ணோ} ேருேகனளயும் {உத்தனரனயயும்},
அவளது ரதோைிகனளயும் ரதற்றுவோயோக. ஓ! தனைவோ {கிருஷ்ணோ},
உண்னே நினறந்த ஆறுதல் வோர்த்னதகளோல் அவர்கனளத் ரதற்றுவோயோக”
என்றோன் {அர்ஜுைன்}. இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்}
உற்சோகேற்ற இதயத்ரதோடு அர்ஜுைன் வசிப்பிடத்திற்குச் கசன்று, தன்
ேகைின் {அபிேன்யுவின்} ேரணத்தோல் ஏற்பட்ட துயரோல் பீடிக்கப்பட்டுக்
கவனையில் இருந்த தன் தங்னகனயத் {சுபத்தினரனயத்} ரதற்றத்
வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன் சுபத்தினரயிடம்}, ”ஓ! விருஷ்ணி குைத்துப்

கபண்ரண {சுபத்தினரரய}, உைது ேருேகளுடன் {உத்தனரயுடன்} ரசர்ந்து
உன் ேகனுக்கோகத் {அபிேன்யுவிற்கோகத்} துயரப்படோரத. ஓ! ேருண்டவரள,
அனைத்து உயிரிைங்களுக்கும் கோைத்தோல் நிர்ணயிக்கப்பட்ட ஒரு முடிவு
உண்டு. கபருனேேிக்கப் பரம்பனரயில் பிறந்த வரனுக்கு,
ீ அதிலும் குறிப்போக
க்ஷத்திரியனுக்கு உரிய முடினவரய உன் ேகன் அனடந்திருக்கிறோன்.
எைரவ நீ வருந்தோரத. கபரும் விரவகமும், தன் தந்னதக்கு இனணயோை
ஆற்றனையும் ககோண்ட அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரன்
க்ஷத்திரிய வைக்கத்தின்படிரய, வரர்கள்
ீ ஆனசப்படும் ஒரு முடினவ
அனடந்திருப்பது நற்ரபறோரைரய.
எண்ணற்ற எதிரிகனள வழ்த்தி,

ீ அவர்கனள யேைின் முன்ைினைக்கு
அனுப்பி னவத்த அவன் {அபிேன்யு}, அனைத்து விருப்பங்கனளயும்
அருள்பனவயும், அறரவோருக்கு உரியனவயுேோை நித்தியேோை
உைகங்கனள அனடந்திருக்கிறோன். தவம், பிரம்ேச்சரியம், சோத்திர அறிவு,

ஞோைம் ஆகியவற்றோல் அறரவோர் அனடயும் முடினவரய உன் ேகனும்

அனடந்திருக்கிறோன். வரைின்
ீ தோயும், வரைின்
ீ ேனைவியும், வரைின்
ீ
ேகளும், வரர்களுக்கு
ீ உறவிைருேோை நீ, ஓ! இைியவரள {சுபத்தினரரய},
உயர்ந்த முடினவ அனடந்திருக்கும் உன் ேகனுக்கோக {அபிேன்யுவிற்கோக}
வருந்தைோகோது.
ஓ! அைகோை கபண்ரண, ஒரு குைந்னதனயக் ககோன்றவனும், போவகரக்

கோரியத்னதச் கசய்தவனுேோை அந்தச் சிந்துக்களின் இைிந்த ஆட்சியோளன்
{கஜயத்ரதன்}, இந்த இரவு கடந்ததும், தன் நண்பர்கள் ேற்றும் உறவிைருடன்
ரசர்ந்து தன் கவறியின் கைினய அனடயப்ரபோகிறோன். அவன் {கஜயத்ரதன்},
இந்திரைின் வசிப்பிடத்திற்ரக கசன்றோலும், போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்}
கரங்களில் இருந்து தப்ப ேோட்டோன். அந்தச் சிந்துவின் {னசந்தவைின்} தனை
அவைது உடைில் இருந்து கவட்டப்பட்டுச் சேந்தபஞ்சகத்திற்கு
{குருரசத்திரத்திற்கு} கவளிரய உருண்டது என்பனத நோனள நீ ரகட்போய்!
உன் கவனைனய விடுவோயோக; வருந்தோரத.
க்ஷத்திரியன் ஒருவைின் கடனேகனளத் தன் முன் ககோண்ட உன் வரீ

ேகன் {அபிேன்யு}, ஆயுதம் தோங்குவனதத் கதோைிைோகக் ககோண்ட பிறரும்,
அறரவோரும் அனடயும் முடினவரய {கதினயரய} அனடந்திருக்கிறோன். ஓ!
அைகோை கபண்ரண, அகன்ற ேோர்பு ேற்றும் வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவனும், பின்வோங்கோதவனும், ரதர்வரர்கனள
ீ நசுக்குபவனுேோை
உன் ேகன் {அபிேன்யு} கசோர்க்கத்திற்குச் கசன்றிருக்கிறோன். (உன்
இதயத்திைிருந்து) இந்ரநோனய விரட்டுவோயோக.
தன் தந்னதேோர், தோய்வைி உறவிைர், கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட

ீ ஆகிரயோருக்கு கீ ழ்ப்படிந்த அந்த வரன்
ீ
{அபிேன்யு}, ஆயிரக்கணக்கோை எதிரிகனளக் ககோன்ற பிறரக ேரணத்துக்கு
இனரயோைோன். ஓ! ரோணி {சுபத்தினரரய}, உன் ேருேகனள {உத்தனரனயத்}
ரதற்றுவோயோக. ஓ! க்ஷத்திரியப் கபண்ரண, அதிகேோக வருந்தோரத. ஓ!
ேகரள {தங்னக சுபத்தினரரய}, நோனள நீ இைிய கசய்தினயக்
ரகட்கவிருப்பதோல் உன் துயனர விரட்டுவோயோக.
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} ஏற்ற உறுதிகேோைி {சபதம்} சோதிக்கப்பட

ரவண்டும். அது ரவறுவனகயிைோகோது. உன் கணவன் {அர்ஜுைன்} கசய்ய
முயன்றது எதுவும் சோதிக்கப்படோேல் நீண்டதில்னை. ேைிதர்கள்
அனைவரும், போம்புகள், பிசோசங்கள், இரவுைோவிகள் அனைவரும்,
பறனவகள், ரதவர்கள் அனைவரும், அசுரர்கள் ஆகிரயோரும்

ரபோர்க்களத்தில் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனுக்கு {கஜயத்ரதனுக்கு}

உதவிைோலும் கூட, அவன் {கஜயத்ரதன்} நோனள இருக்கேோட்டோன்”
என்றோன் {கிருஷ்ணன்}.

சுபத்தினரயின் புைம்பல்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 078

The lament of Subhadra! | Drona-Parva-Section-078 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கிருஷ்ணைின் ஆறுதல் வோர்த்னதகனளக் ரகட்டுப் புைம்பத்

கதோடங்கிய சுபத்தினர; சுபத்தினர, திகரௌபதி, உத்தனர ஆகிரயோர் அழுது புைம்பி
ேயங்கி விழுந்தது; நீர் கதளித்து அவர்களின் ேயக்கத்னதத் கதளிவித்த கிருஷ்ணன்
ேீ ண்டும் அர்ஜுைைிடம் வந்தது…
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "உயர் ஆன்ே

ரகசவைின் {கிருஷ்ணைின்} வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட சுபத்தினர, தன்
ேகைின் {அபிேன்யுவின்} ேரணத்தோல் துயரில் பீடிக்கப்பட்டு இந்தப்
பரிதோபகரேோை புைம்பல்களில் ஈடுபடத் கதோடங்கிைோள்: “ஓ!
ரபறற்றவளோை என் ேகரை, ஓ! உன் தந்னதக்கு {அர்ஜுைனுக்கு}
இனணயோை ஆற்றல் ககோண்டவரை, ஓ! குைந்தோய் {அபிேன்யு}, ரபோருக்குச்
கசன்ற நீ எவ்வோறு அைிந்தோய்? ஓ! குைந்தோய் {அபிேன்யு}, அைகோை பற்கள்
ேற்றும் சிறந்த கண்களோல் அருளப்பட்டதும், நீைத் தோேனரக்கு
{கருகநய்தலுக்கு} [1] ஒப்போைதுேோை உன் முகம், ஐரயோ, ரபோர்க்களத்தின்
புழுதியோல் ேனறக்கப்பட்டு இப்ரபோது எவ்வோறு கோணப்படும்?
[1] அபிேன்யுவும் கரிய நிறம் ககோண்டவைோக

இருந்திருக்கைோம். ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "கருகநய்தல்
ரபோைக் கறுப்பு நிறமுள்ள அைகோை முகம்” என்று இருக்கிறது.
ஐயேில்ைோத துணிவுடன் புறமுதுகிடோத உன்னை, ஆபரணங்களோல்

அைங்கரிக்கப்பட்ட அைகிய தனை, கழுத்து, கரங்கள், ேோர்பு, அடிவயிறு
ேற்றும் அங்கங்களுடன் களத்தில் விழுந்த உன்னை, அைகிய கண்கனளக்
ககோண்ட உன்னை, ஆயுதக் கோயங்களுடன் சினதந்து ரபோயிருக்கும்
உன்னை உதிக்கும் சந்திரனைப் ரபோைரவ அனைத்து உயிரிைங்களும்

கோண்கின்றை. ஐரயோ, வினையுயர்ந்த ேிக கவண்னேயோை படுக்னகயில்

கிடப்பவைோை நீ, அனைத்து ஆடம்பரங்களுக்கும் தகுந்தவைோை நீ, ஐரயோ,
கனணகளோல் துனளக்கப்பட்ட உன் உடலுடன் கவறும் பூேியில் {தனரயில்}
எவ்வோறு இன்று உறங்குகிறோய்?
முன்ைர், அைகிகளில் முதன்னேயோரைோரோல் பணிவினட

கசய்யப்பட்ட வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட அந்த வரன்
ஐரயோ, ரபோர்க்களத்தில் விழுந்து, நரிகளின் துனணயுடன் தன் கோைத்னத
எவ்வோறு கைிக்கிறோன்? முன்ைர், சூதர்கள், ேோகதர்கள், வந்திகள்
ஆகிரயோரோல் போடிப் புகைப்பட்டவன், ஐரயோ, ரகோரேோக ஊனளயிடும்
ஊனுண்ணும் விைங்குகளோல் இன்று வரரவற்கப்படுவோரை. ஓ! தனைவோ
{அபிேன்யு}, போண்டவர்கனளயும், போஞ்சோைர்கள் அனைவனரயும் உன்
போதுகோவைர்களோகக் ககோண்டும், ஐரயோ, ஆதரவற்ற நினையில் நீ யோரோல்
ககோல்ைப்பட்டோய்?
ஓ! ேகரை, ஓ! போவேற்றவரை {அபிேன்யு}, உன்னைக் கண்டு நோன்

இன்னும் நினறவு ககோள்ளவில்னைரய. ரபறற்றவளோை நோன் யேைின்
வசிப்பிடத்திற்குச் கசல்ரவன் என்பது நிச்சயேோகத் கதரிகிறது. கபரிய
கண்கள் ேற்றும் அைகிய குைல்கனளக் ககோண்டதும், இைிய வோர்த்னதகள்,
களிப்புேிக்க நறுேணம் ஆகியவற்னற கவளியிடுவதுேோை பருக்களற்ற
உன் ேிருதுவோை முகத்னத என் கண்களோல் ேீ ண்டும் எப்ரபோது நோன் கோணப்
ரபோகிரறன்? பீேரசைரின் பைத்திற்கும், போர்த்தரின் {அர்ஜுைரின்}
வில்வித்தகத்திற்கும், விருஷ்ணி வரர்களின்
ீ ஆற்றலுக்கும்,
போஞ்சோைர்களின் பைத்திற்கும் ஜரயோ {இஃது இைிரவ}! ஓ! வரோ
ரபோரில் ஈடுபடுனகயில் உன்னைப் போதுகோக்க இயைோத னகரகயர்கள்,
ரசதிகள், ேத்ஸ்யர்கள், சிருஞ்சயர்கள் ஆகிரயோருக்கும் ஐரயோ {இஃது
இைிரவ}!
நோன் இந்தப் பூேினய கவறுனேயோைதோகவும், உற்சோகேற்றதோகவும்

இன்று கோண்கிரறன். என் அபிேன்யுனவக் கோணோது என் கண்கள் துயரோல்
அல்ைலுறுகின்றை. நீ வோசுரதவைின் {கிருஷ்ணைின்} தங்னக
{சுபத்தினரயின்} ேகனும், கோண்டீவதோரியின் {அர்ஜுைைின்} ேகனும்,
வரனும்,
ீ அதிரதனும் ஆவோய். ஐரயோ, ககோல்ைப்பட்ட உன்னை நோன்
எவ்வோறு கோண்ரபன்? ஐரயோ ஓ! வரோ
ீ {அபிேன்யு}, கைவில் கோணப்பட்ட
கபோக்கிேேோகத் ரதோன்றி ேனறந்தோரய. ேைிதனரச் ரசர்ந்த அனைத்தும்
நீர்க்குேிைினயப் ரபோை நினையற்றைரவ.

உைக்கு ரநர்ந்த தீங்கோல் இந்த உன் இளம் ேனைவி {உத்தனர} துயரில்

மூழ்கியிருக்கிறோள். ஐரயோ, கன்றில்ைோ பசுனவப் ரபோை இருக்கும் அவனள
நோன் எவ்வோறு ரதற்றுரவன்? ஐரயோ, ஓ! ேகரை {அபிேன்யு}, உன்னைக்
கோண ஏங்கி, கபருனேயின் கைினயத் தோங்கப் ரபோகும் சேயத்தில், குறித்த
கோைத்திற்கு முன்ரப என்ைிடம் இருந்து கசன்றுவிட்டோரய. ரகசவனர
{கிருஷ்ணனர} உன் போதுகோவைரோகக் ககோண்டும், ஆதரவற்றவனைப் ரபோை
நீ ககோல்ைப்பட்டதோல், ஞோைியரோலும் யேைின் நடத்னதனயப் புரிந்து
ககோள்ள முடியவில்னை என்பதில் ஐயேில்னை.
ஓ! ேகரை {அபிேன்யு}, ரவள்விகள் கசய்ரவோர், தூய்னேயனடந்த

ஆன்ேோ ககோண்ட பிரோேணர்கள், பிரம்ேச்சரியம் பயின்ரறோர், புைித
நீர்நினைகளில் நீரோடிரயோர், நன்றிேிக்ரகோர், கதோண்டோற்றுரவோர், தங்கள்
ஆசோன்களுக்குச் ரசனவ கசய்யத் தங்கனள அர்ப்பணித்துக் ககோண்ரடோர்,
அபரிேிதேோை ரவள்விக் ககோனட அளித்ரதோர் ஆகிரயோரின் உைகங்கள்
உைதோகட்டும்.
ரபோரிடுனகயில் துணிச்சலுடன் புறமுதுகிடோதவர்கள், தங்கள்

எதிரிகனளக் ககோன்றுவிட்டுப் ரபோரில் வழ்ந்தவர்கள்
ீ ஆகிரயோர் எந்த
முடினவ அனடவோர்கரளோ அரத முடினவ {கதினய} நீயும் அனடவோயோக.
ஆயிரம் பசுக்கனளத் தோைேளித்தவர்கள், ரவள்விகளில்

தோைேளித்தவர்கள், தகுந்ரதோருக்கு வடுகள்
ீ ேற்றும் ேோளினககனளத்
தோைேளித்தவர்கள் ஆகிரயோர் எந்த ேங்கை முடினவ அனடவோர்கரளோ,
ரத்திைங்கனளயும், நனககனளயும் தகுந்த பிரோேணர்களுக்குத்
தோைேளித்ரதோர், குற்றவோளிகனளத் தண்டிப்ரபோர் ஆகிரயோர் எந்த முடினவ
அனடவோர்கரளோ அரத முடினவ நீயும் அனடவோயோக.
பிரம்ேச்சரியத்துடன் கடும் ரநோன்புகனள ரநோற்ற முைிவர்கள், ஒரர

கணவனுடன் வோழ்ந்த கபண்கள் ஆகிரயோர் எந்த முடினவ அனடவோர்கரளோ
அரத முடினவ நீயும் அனடவோயோக.
ஓ! ேகரை {அபிேன்யு}, நன்ைடத்னதக் ககோண்ட ேன்ைர்கள்,

கடனேகனள முனறயோக ரநோற்று, ஒன்றன்பின் ஒன்றோக வோழ்வின் நோன்கு
நினைகனளயும் வோழ்ந்தவர்கள் ஆகிரயோர் எந்த முடினவ அனடவோர்கரளோ
ஓ! ேகரை {அபிேன்யு}, ஏனைகளிடமும், துயருற்ரறோரிடமும்

கருனண ககோண்ரடோர், தங்களிடமும், தங்கனள அண்டியிருப்ரபோரிடமும்

எந்தப் போகுபோடுேின்றிச் சேேோக இைிப்புகனளப் பகிர்ந்து ககோள்ரவோர்,

வஞ்சகம் ேற்றும் ககோடுனே ஆகியவற்னற எப்ரபோதும் கசய்யோரதோர்
ஆகிரயோர் எந்த முடினவ அனடவோர்கரளோ அரத முடினவ நீயும்
அனடவோயோக.
ஓ! ேகரை {அபிேன்யு}, ரநோன்புகள் ரநோற்பவர்கள், அறம் சோர்ந்ரதோர்,

ஆசோன்களின் ரசனவக்குத் தன்னை அர்ப்பணித்துக் ககோண்ரடோர்,
விருந்ரதோம்போேல் எவ்விருந்திைனரயும் அனுப்போரதோர் ஆகிரயோர் எந்த
முடினவ அனடவோர்கரளோ அரத முடினவ நீயும் அனடவோயோக.
ஓ! ேகரை {அபிேன்யு}, துன்பத்திலும், ேிகக் கடுனேயோை இக்கட்டோை

சூைல்களிலும் துன்பத்தீயில் எவ்வளவு அதிகேோக எரிக்கப்பட்டோலும்,
தங்கள் ஆன்ேோக்களின் சேநினைனய {ேை அனேதினய} இைக்கோரதோர்
ஆகிரயோர் எந்த முடினவ அனடவோர்கரளோ அரத முடினவ நீயும்
அனடவோயோக.
ஓ ேகரை {அபிேன்யு}, தங்கள் தந்னதேோர், தோய்ேோர் ேற்றும் பிறரின்

ரசனவக்கு எப்ரபோதும் தன்னை அர்ப்பணித்துக் ககோண்ரடோர், தங்கள்
ேனைவியரிடம் ேட்டுரே அர்ப்பணிப்பு ககோண்ரடோர் ஆகிரயோர் எந்த
ஓ! ேகரை {அபிேன்யு}, பிறர் ேனைவியரிடம் தங்கனளத் தோங்கரள

தடுத்துக் ககோள்ரவோர், பருவ கோைங்களில் தங்கள் ேனைவியரிடம் ேட்டும்
ரதோைனேனய நோடுரவோர் ஆகிய ஞோைியர் எந்த முடினவ அனடவோர்கரளோ
ஓ! ேகரை {அபிேன்யு}, அனைத்து உயிரிைங்கனளயும் சேோதோைக்

கண்ணுடன் ரநோக்குரவோர், பிறருக்கு எப்ரபோதும் துன்பத்னத அளிக்கோரதோர்,
எப்ரபோதும் ேன்ைிப்ரபோர் {கபோறுனேயுடன் இருப்ரபோர்} ஆகிரயோர் எந்த
ஓ! ேகரை {அபிேன்யு}, ரதன், இனறச்சி, ேது, கசருக்கு, கபோய்னே

ஆகியவற்றில் இருந்து விைகியிருப்ரபோர், பிறருக்குத் துன்பம் தருவனதத்
தவிர்ப்ரபோர் ஆகிரயோர் எந்த முடினவ அனடவோர்கரளோ அரத முடினவ
{கதினய} நீயும் அனடவோயோக.
அடக்கமுனடரயோர், அனைத்து சோத்திரங்களின் அறிவு ககோண்ரடோர்,

அறிவில் நினறவு ககோண்ரடோர், ஆனசகனளக் கட்டுக்குள் னவத்ரதோர்

ஆகிரயோர் அனடயும் இைக்னக நீயும் அனடவோயோக” என்றோள் {சுபத்தினர}.
{இப்படி சுபத்தினர} துயரத்தில் பீடிக்கப்பட்டு இத்தகு புைம்பல்களில்

ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருந்த ரபோது, போஞ்சோை இளவரசி (திகரௌபதி), விரோடன்
ேகளுடன் {உத்தனரயுடன்} உற்சோகேற்ற அந்தச் சுபத்தினரயிடம் வந்தோள்.
கபரும் துன்பத்தோல் அவர்கள் அனைவரும், இதயத்னதப் பிளக்கும்
புைம்பல்களில் ஈடுபட்டு அதிகேோக அழுதைர். ரசோகத்தோல் நினைவிைந்த
ேைிதர்கனளப் ரபோை, அவர்கள் அனைவரும் ேயங்கிப் பூேியில்
விழுந்தைர்.
நீருடன் தயோரோக நின்ற கிருஷ்ணன், இதயம் துனளக்கப்பட்டவளும்,

அழுது, சுயநினைனவ இைந்து, நடுங்கிக் ககோண்டிருந்தவளுேோை தன்
தங்னகயின் {சுபத்தினரயின்} ரேல் நீனரத் கதளித்து, ஆைேோகத் துன்புற்று,
அத்தகு சந்தர்ப்பத்தில் என்ை கசோல்ை ரவண்டுரேோ அனதச் கசோன்ைோன்.
அந்தத் தோேனரக் கண்ணன் {கிருஷ்ணன்}, "ஓ! சுபத்தினரரய, துன்புறோரத!
ஓ! போஞ்சோைி {திகரௌபதிரய}, உத்தனரனயத் ரதற்றுவோயோக! க்ஷத்திரியரில்
கோனளயோை அபிேன்யு கேச்சத்தகுந்த இைக்னகரய அனடந்திருக்கிறோன்.
ஓ! அைகிய முகம் ககோண்டவரள {சுபத்தினரரய}, கபரும்புகழ்

ககோண்ட அபிேன்யு அனடந்த இைக்னகரய நம் குைத்தில் உயிருடன்
இருப்ரபோர் அனைவரும் அனடயட்டும். ஓ! கபண்ரண {சுபத்தினரரய},
எவருனடய உதவியுேில்ைோேல் அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரன்
ீ
{அபிேன்யு} அனடந்த சோதனைனயரய, எங்கள் நண்பர்களுடன் ரசர்ந்த
நோங்கள் அனைவரும் இந்தப் ரபோரில் அனடய விரும்புகிரறோம்” என்றோன்
தன் தங்னகனயயும் {சுபத்தினரனயயும்}, திகரௌபதினயயும்,

உத்தனரனயயும் இப்படித் ரதற்றிய பிறகு, எதிரிகனளத் தண்டிப்பவைோை
அந்த வைினேேிக்கக் கரத்னதக் ககோண்ரடோன் (கிருஷ்ணன்} போர்த்தைிடம்
{அர்ஜுைைிடம்} கசன்றோன். அப்ரபோது, கிருஷ்ணன், அங்கிருந்த ேன்ைர்கள்,
நண்பர்கள் ேற்றும் அர்ஜுைனை வணங்கியபடிரய (பின்ைவைின்
{அர்ஜுைைின்}) அந்தப்புரத்திற்குள் நுனைந்தோன். பிறகு அந்த ேன்ைர்கள்
அனைவரும் தங்கள் வசிப்பிடங்களுக்குத் திரும்பிைர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.

தோருகைிடம் ரபசிய கிருஷ்ணன்!

The speech of Krishna to Daruka! | Drona-Parva-Section-079 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைைின் படுக்னகனயத் தயோரித்து, சிவனுக்கோை அவைது

இரவுப்பைினய முடிக்கச் கசய்த கிருஷ்ணன்; நடு இரவில் தோருகைிடம் ரபசிய
கிருஷ்ணன்…

"பிறகு, தோேனரயின் இதழ்கனளப் ரபோன்ற
கண்கனளக் ககோண்ட தனைவன் ரகசவன்
{கிருஷ்ணன்}, அர்ஜுைைின் ஒப்பற்ற ேோளினகக்குள்
நுனைந்து நீனரத் கதோட்டு {ஆசேைம் கசய்து} [1],
ேங்கைகரேோை சே தனரயில், னவடூரியத்திற்கு
ஒப்போை குச {தர்ப்னபப்} புற்கனளப் படுக்னகயோகப்
பரப்பிைோன். அந்தப் படுக்னகனயச் சுற்றிலும் சிறந்த
ஆயுதங்கனள னவத்த அவன் {கிருஷ்ணன்}, ரேலும்
அனத ேைர்ேோனைகள், அவல் {fried paddy},
நறுேணத் திரவியங்கள், பிற ேங்கைப் கபோருட்கள்
ஆகியவற்றோல் முனறயோக அைங்கரித்தோன்.
போர்த்தனும் நீனரத் கதோட்ட {ஆசேைம் கசய்த} [1]
பிறகு, அனேதியும், பணிவும் ககோண்ட பணியோட்கள்
முக்கண்ணனுக்கு (ேஹோரதவனுக்கு) உரிய
வைக்கேோை இரவு பைினயக் ககோண்டு வந்தைர்.
அப்ரபோது, ேகிழ்ச்சியோை ஆன்ேோ ககோண்ட போர்த்தன்
{அர்ஜுைன்}, நறுேணப்கபோருட்கனள ேோதவன்
{கிருஷ்ணன்} ரேல் பூசி, ேைர் ேோனைகளோல்
அைங்கரித்து, ேகோரதவனுக்கு இரவுப்பைினயச் கசய்தோன் [2]. பிறகு,
ரகோவிந்தன் {கிருஷ்ணன்} ேங்கிய புன்ைனகயுடன் போர்த்தைிடம், “நீ
அருளப்பட்டிருப்போயோக, ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, படுத்துக் ககோள்வோயோக,
நோன் உன்ைிடம் வினடகபறுகிரறன்” என்றோன். பிறகு நன்கு ஆயுதம் தரித்த
வோயில் கோப்ரபோனரயும், கோவைோளிகனளயும் நிறுத்திய அந்த அருளப்பட்ட
ரகசவன் {கிருஷ்ணன்} (தன் ரதரரோட்டியோை) தோருகன் பின் கதோடரத் தன்
போசனறக்குச் கசன்றோன்.

[1] ஆசேைம்: ேந்திரப்பூர்வேோக வைது உள்ளங்னகயோல்

{குடம்ரபோைக் னகனயக் குவித்து} மும்முனற நீனர
உட்ககோள்தல்.
[2] இந்த வரியில் tasmai என்று குறிப்பிடப்படுவது

முக்கண்ணனைத்தோரை ஒைிய கிருஷ்ணனை அல்ை என்று
நீைகண்டர் கசோல்வதோகவும், அது சரியோகரவ படுவதோகவும்
கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர். ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி,
“போர்த்தன் சந்ரதோேேனடந்து, ேோதவனரக் கந்தங்களோலும்,
பூேோனைகளோலும் அைங்கோரஞ்கசய்து, இரோத்திரியில்
கசய்வதோை அந்தப் பைினய அந்தத் திரியம்பகருக்கு
நிரவதைஞ்கசய்தோன்” என்று இருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின்
பதிப்பிலும் கிட்டத்தட்ட இரத ரபோன்ற வரிதோன் இருக்கிறது.
கவண்படுக்னகயில் தன்னைக் கிடத்திக் ககோண்ட அவன்

{கிருஷ்ணன்}, பின்பற்றப்பட ரவண்டிய பல்ரவறு திட்டங்கனளக் குறித்து
ஆரைோசித்தோன். பிறகு, தோேனர இதழ்கனளப் ரபோன்ற கண்கனளக் ககோண்ட
அவன் (ரகசவன்), (போர்த்தைின்) துயனரயும், கவனைனயயும்
கனளவதற்கோகவும், அவைது {அர்ஜுைைின்} ஆற்றனையும் கோந்தினயயும்
அதிகரிப்பதற்கோகவும் பல்ரவறு வைிகனளக் குறித்துப் போர்த்தனுக்கோக
{அர்ஜுைனுக்கோகச்} சிந்தித்தோன். ரயோகத்தில் கபோதிந்த ஆன்ேோ
ககோண்டவனும், அனைவரின் உயர்ந்த தனைவனும், பரந்த புகனைக்
ககோண்டவனும், ஜிஷ்ணுவுக்கு {அர்ஜுைனுக்கு} ஏற்புனடயனதரய
எப்ரபோதும் கசய்பவனுேோை அந்த விஷ்ணு {கிருஷ்ணன்}, (அர்ஜுைனுக்கு)
நன்னே கசய்ய விரும்பி, ரயோகத்திலும், தியோைத்திலும் ையித்தோன்.
போண்டவ முகோேில் அவ்விரவில் உறங்கியவர் எவரும் இல்னை. ஓ!

ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, விைிப்புணர்ரவ அனைவனரயும்
ஆட்ககோண்டது. (போண்டவ முகோேில்) அனைவரும் இனதரய சிந்தித்தைர்,
“தன் ேகைின் ேரணத்தோல் துயரில் எரியும் உயர் ஆன்ே கோண்டீவதோரி
{அர்ஜுைன்}, சிந்துனவ {கஜயத்ரதனைக்} ககோல்வதோகத் திடீகரை
உறுதிகேோைி ஏற்றுவிட்டோன். உண்னேயில், பனகவரர்கனளக்
ீ
ககோல்பவனும், வோசவைின் {அர்ஜுைைின்} ேகனும், வைினேேிக்க
வரனுேோை
ீ அவன் எவ்வோறு தைது உறுதி கேோைினயச் சோதிக்கப்
ரபோகிறோன்? உயர் ஆன்ேப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்} உண்னேயில்
ேிகக் கடிைேோை தீர்ேோைத்னத எடுத்திருக்கிறோன்.

ேன்ைன் கஜயத்ரதன் வைினேயும் சக்தியும் ககோண்டவைோவோன். ஓ! ,

அர்ஜுைன் தன் உறுதி கேோைினய நினறரவற்றுவதில் கவல்ைட்டும். தன்
ேகைின் {அபிேன்யுவின்} நிேித்தேோகத் துயரில் பீடிக்கப்பட்ட அவன்
{அர்ஜுைன்}, அந்தக் கடிை உறுதிகேோைினய ஏற்றுவிட்டோன்.
துரிரயோதைைின் தம்பியர் அனைவரும் கபரும் ஆற்றனைக்
ககோண்டவர்களோக இருக்கின்றைர். அவைது பனடகளும்
எண்ணற்றனவயோக இருக்கின்றை. திருதரோஷ்டிரன் ேகன் {துரிரயோதைன்},
இவர்கள் அனைவனரயும் கஜயத்ரதனுக்கு (அவைது போதுகோவர்களோக)
ஒதுக்கியிருக்கிறோன். ஓ! , சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்}
ககோன்று, தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} (முகோமுக்குத்) திரும்பட்டும். தன்
எதிரிகனள வழ்த்தி
ீ அர்ஜுைன் தைது உறுதிகேோைினயச் சோதிக்கட்டும்.
நோனள சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்} ககோல்வதில்

அவன் {அர்ஜுைன்} ரதோற்றோல், சுடர்ேிகும் கநருப்புக்குள் நிச்சயம் அவன்
நுனைவோன். பிருனதயின் {குந்தியின்} ேகைோை தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்},
தன் உறுதிகேோைினயப் கபோய்யோக்க ேோட்டோன். அர்ஜுைன் இறந்தோல்,
தர்ேைின் ேகன் {யுதிஷ்டிரன்} எவ்வோறு தன் நோட்னட ேீ ட்போன்?
உண்னேயில், அந்தப் போண்டுவின் ேகன் (யுதிஷ்டிரன்), (தன் நம்பிக்னககள்
அனைத்திலும்) அர்ஜுைைின் கவற்றினயரய சோர்ந்திருக்கிறோன். நோம்
ஏதோவது (அறத்) தகுதினய அனடந்திருந்தோல், நோம் கநருப்பில் கதளிந்த
கநய்னயக் கோணிக்னகயோக எப்ரபோதோவது ஊற்றியிருந்தோல், அவற்றின்
கைிகளின் துனணரயோடு சவ்யசச்சின் {அர்ஜுைன்} தன் எதிரிகனள
அனைவனரயும் வழ்த்தட்டும்”
ீ {என்ரற போண்டவ முகோேில் உள்ள
அனைவரும் சிந்தித்தைர்}. ஓ! தனைவோ, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}
இவ்வோறு (நோனளய) கவற்றி குறித்து ஒருவருக்ககோருவர் ரபசிக் ககோண்ரட
அவர்களது நீண்ட இரவு கடந்து ரபோைது.
நடு இரவில் விைித்த ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்}, போர்த்தைின்

{அர்ஜுைைின்} உறுதிகேோைினய நினைவுகூர்ந்து, (தன் ரதரரோட்டியோை)
தோருகைிடம், “அர்ஜுைன், தன் ேகைின் ேரணத்தோல் ஏற்பட்ட துயரோல்
உறுதிகேோைி கசய்தோன். இனதக் ரகட்ட துரிரயோதைன், போர்த்தன்
{அர்ஜுைன்} எவ்வோறு தன் ரநோக்கத்னத அனடவதில் ரதோல்வியுறுவோன்
என்று தன் அனேச்சர்களிடம் நிச்சயம் ஆரைோசித்திருப்போன். அவைது
{துரிரயோதைைின்} பை அகக்ஷௌஹிணி துருப்புகள் கஜயத்ரதனைப்
போதுகோக்கும். ஆயுதங்கள் அனைத்னதயும் ஏவும் வைிகனள முழுனேயோக
அறிந்த துரரோணரும், அவரது ேகனும் {அஸ்வத்தோேனும்} அவனைப்
{கஜயத்ரதனைப்} போதுகோப்போர்கள். ஒப்பற்ற வரனும்,
ீ னதத்தியர்கள் ேற்றும்
தோைவர்களின் கசருக்னக அைித்தவனுேோை ஆயிரம் கண்ணரை

{இந்திரரை} கூட, ரபோரில் துரரோணரோல் போதுகோக்கப்படும் ஒருவனைக்
ககோல்ைத் துணியேோட்டோன்.
எைரவ, குந்தியின் ேகைோை அர்ஜுைன், சூரியன் ேனறவதற்குள்

கஜயத்ரதனைக் ககோல்ை என்ை கசய்ய ரவண்டுரேோ, அனத நோன்
கசய்ரவன். என் ேனைவியர், என் கசோந்தங்கள், என் உறவிைர்கள்
ஆகிரயோரிலும் கூட அர்ஜுைனை விட ேிகுந்த அன்புக்குரியவர்
எவருேில்னை. ஓ! தோருகோ, அர்ஜுைன் இல்ைோத பூேியில் ஒரு கணமும்
நோன் என் கண்கனளச் கசலுத்த ேோட்ரடன். பூேி அர்ஜுைன் அற்றதோகோது எை
நோன் உைக்குச் கசோல்கிரறன். குதினரகரளோடும், யோனைகரளோடும்,
யோனைகரளோடும் கூடியவர்கள் அனைவனரயும், அர்ஜுைனுக்கோக நோரை
என் பைத்னதப் பயன்படுத்தி வழ்த்தி,
ீ அவர்கரளோடு ரசர்த்து கர்ணனையும்,
சுரயோதைனையும் {துரிரயோதைனையும்} ககோல்ரவன்.
ஓ! தோருகோ, கபரும்ரபோரில் தைஞ்சயனுக்கோக {அர்ஜுைனுக்கோக}

நோனள என் வரத்னத
ீ நோன் கவளிப்படுத்தும்ரபோது, என் ஆற்றனை மூன்று
உைகங்களும் கோணட்டும். ஓ! தோருகோ, நோனள ஆயிரக்கணக்கோை
ேன்ைர்களும், நூற்றுகணக்கோை இளவரசர்களும், தங்கள் குதினரகள்,
ரதர்கள் ேற்றும் யோனைகளுடன் ரபோரில் இருந்து ஓடப் ரபோகின்றைர். ஓ!
தோருகோ, போண்டுவின் ேகனுக்கோகக் ரகோபத்துடன் உள்ள நோன், நோனள
ேன்ைர்களின் பனடனய வழ்த்தி,
ீ என் சக்கரத்தோல் அவற்னற நசுக்கப்
ரபோவனதக் கோண்போய். ஓ! தோருகோ, ரதவர்கள், கந்தர்வர்கள், பிசோசங்கள்,
போம்புகள், ரோட்சசர்கள் ஆகியவர்களுடன் கூடிய (மூன்று) உைகங்கள்
என்னைச் சவ்யசச்சிைின் {அர்ஜுைைின்} (உண்னே) நண்பைோக நோனள
அறியும். எவன் அவனை {அர்ஜுைனை} கவறுக்கிறோரைோ, அவன்
{கிருஷ்ணைோகிய} என்னை கவறுக்கிறோன். எவன் அவனைப்
பின்பற்றுகிறோரைோ, அவன் என்னைப் பின்பற்றுகிறோன். புத்திக்கூர்னே
ககோண்ட நீ, அர்ஜுைன் என்ைில் போதியோைவன் என்பனத அறிவோயோக.
ஓ! தோருகோ, இரவு கைிந்து கோனை வந்ததும், என் சிறந்த ரதரில்

ககௌரேோதகி என்றனைக்கப்படும் என் கதய்வகக்
ீ கதோயுதத்னதயும், என்
ஈட்டி ேற்றும் சக்கரத்னதயும், என் வில் ேற்றும் கனணகனளயும், இன்னும்
ரதனவயோை பிற அனைத்னதயும் பனட அறிவியைின் படி தரிக்கச் கசய்து,
கவைத்துடன் என்ைிடம் ககோண்டு வருவோயோக. ஓ! சூதோ {தோருகோ}, என்
ரதர்த்தட்டில் எைது குனடனய அைங்கரிக்கும் என் ககோடி ேரத்துக்கும்,
அதில் இருக்கும் கருடனுக்குேோை இடத்னத ஒதுக்கி, வைோஹம்,

ரேகபுஷ்பம், னசப்யம், சுக்ரீவம் என்று அனைக்கப்படும் என் முதன்னேயோை

குதினரகனள அதில் பூட்டி, சூரியன் ேற்றும் கநருப்பின் கோந்தியுடன் கூடிய
தங்கக் கவசத்தோல் அவற்னற அைங்கரித்து, நீயும் உன் கவசத்னத அணிந்து
ககோண்டு, கவைேோக அதில் நிற்போயோக. ரிேப சுரத்தின் [3] ஒைினய உேிழும்
என் சங்கோை போஞ்சஜன்யத்தின் உரத்த, பயங்கரேோை கவடிப்கபோைினயக்
ரகட்டதும் வினரவோக நீ என்ைிடம் வருவோயோக.
[3] இஃது, இந்து வண்ணத்தில் இரண்டோவது இனசச்சுரம் எைக்

ஓ! தோருகோ, ஒரர நோளில் என் தந்னதவைி அத்னதயின் {வசுரதவர்

தங்னக குந்தியின்} ேகைோை என் னேத்துைைின் {அர்ஜுைைின்} பல்ரவறு
துயரங்கனளயும் ரகோபத்னதயும் நோன் விைக்கப் ரபோகிரறன்.
திருதரோஷ்டிரர்கள் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத பீபத்சு {அர்ஜுைன்}
ரபோரில் கஜயத்ரதனைக் ககோல்வதற்கோக அனைத்து வைிகளிலும் நோன்
முயல்ரவன். ஓ! ரதரரோட்டிரய {தோருகோ}, பீபத்சு இவர்களில்
யோனரகயல்ைோம் ககோல்ை முயல்வோரைோ, அவர்கனளக் ககோல்வதில்
நிச்சயம் கவல்வோன் என்று நோன் உைக்குச் கசோல்கிரறன்” என்றோன்
தோருகன் {கிருஷ்ணைிடம்}, “ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய {கிருஷ்ணோ}, நீ

யோருனடய ரதனரச் கசலுத்துகிறோரயோ, அவைது கவற்றி உறுதிரய.
உண்னேயில், அவனுக்கு எவ்விடத்தில் இருந்து ரதோல்வி வரும்? என்னைப்
கபோறுத்தவனர, நீ என்ை உத்தரவிடுகிறோரயோ, அனதரய நோன் கசய்ரவன்.
இந்த இரவு (அதன் கதோடர்ச்சியோக) அர்ஜுைைின் கவற்றிக்கோக ேங்கைேோை
கோனைப் கபோழுனதக் ககோண்டுவரும்” என்றோன் {தோருகன்}.

சிவனைத் துதித்த கிருஷ்ணனும்! அர்ஜுைனும்!!

Arjuna and Krishna adored Siva! | Drona-Parva-Section-080 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைைின் கைவில் கிருஷ்ணன் ரதோன்றியது; சிவனை

நினைக்கச் கசோன்ை கிருஷ்ணன் அர்ஜுைனைக் னகைோசத்திற்கு அனைத்துச் கசன்றது;
சிவனைப் ரபோற்றிய கிருஷ்ணனும், அர்ஜுைனும்…
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "நினைத்துப் போர்க்க

முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்ட குந்தியின் ேகன் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்},
தன் உறுதிகேோைினய எப்படி நினறரவற்றுவது என்பது குறித்துச் சிந்தித்து,
(வியோசரோல் அவனுக்குக் ககோடுக்கப்பட்ட) ேந்திரங்கனள
நினைவுகூர்ந்தோன். வினரவில் அவன் {அர்ஜுைன்} உறக்கத்தின் கரங்களில்
அனேதியனடந்தோன் [1]. துயரில் எரிந்து ககோண்டிருந்தவனும்,
சிந்தனையில் மூழ்கியிருந்தவனுேோை அந்தக் குரங்குக் ககோடி வரைின்
ீ

{அர்ஜுைைின்) கைவில், கருடனைத் தன் ககோடியோகக் ககோண்ட ரகசவன்

{கிருஷ்ணன்} ரதோன்றிைோன்.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் ேதிேயக்கேனடந்தோன் என்று

அற ஆன்ேோ ககோண்ட தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, ரகசவன்

{கிருஷ்ணன்} ேீ து ககோண்ட அன்பு ேற்றும் ேரியோனதயின் வினளவோல்
எப்ரபோதும் எழுந்து நின்று, ஒரு சிை எட்டுகள் முன்ரைறிச் கசன்று
கிருஷ்ணனை வரரவற்பனத எந்தச் சூழ்நினையிலும் தவிர்த்ததில்னை.
எைரவ, இப்ரபோது அவன் {அர்ஜுைன்}, (தன் கைவிலும்) எழுந்து நின்று
ரகோவிந்தனுக்கு {கிருஷ்ணனுக்கு} ஓர் இருக்னகனயக் ககோடுத்தோன்.
எைினும் அவன் {அர்ஜுைன்}, அந்ரநரத்தில் இருக்னகயில் தோனும் அேர்ந்து
ககோள்ளத் தன் இதயத்னத நினைநிறுத்தவில்னை. வைினேயும் சக்தியும்
ககோண்ட கிருஷ்ணன், போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்} தீர்ேோைத்னத அறிந்து,
இருக்னகயில் அேர்ந்து, பின்ைவன் {அர்ஜுைன்} நின்று
ககோண்டிருக்னகயிரைரய அந்தக் குந்தியின் ேகைிடம் {அர்ஜுைைிடம்}
இந்த வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்: “ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, துயரில் உன்
இதயத்னத நினைநிறுத்தோரத.
கோைம் கவல்ைப்பட முடியோததோகும். கோைம், அனைத்து

உயிரிைங்கனளயும் தவிர்க்க முடியோத வைியில் பைவந்தேோகத்
தள்ளுகிறது. ஓ! ேைிதர்களில் முதன்னேயோைவரை {அர்ஜுைோ},
{அப்படியிருக்னகயில்}, இந்த உைது துயரம் எதற்கோக? ஓ!
கற்றறிந்தவர்களுள் முதன்னேயோைவரை {அர்ஜுைோ}, துயரில்
ஈடுபடக்கூடோது! கசயல்போட்டுக்குத் துயரம் ஒரு தனடயோகும். சோதிக்கப்பட
ரவண்டிய கசயனைச் சோதிப்போயோக. ஓ! தைஞ்சயோ {அர்ஜுைோ}, ஒருவைின்
முயற்சிகள் அனைத்னதயும் துறக்கச் கசய்யும் துயரேோைது உண்னேயில்
அவைது எதிரியோகும். துயரில் ஈடுபடும் ஒருவன், தன் எதிரிகனள
ேகிழ்வித்து, தன் நண்பர்கனளக் கவனைககோள்ளச் கசய்து, தன்னையும்
பைவைேோக்கிக்
ீ ககோள்கிறோன். எைரவ, துயருறோேல் இருப்பரத உைக்குத்
தகும்” என்றோன் {கிருஷ்ணன்}.
அப்ரபோது, வோசுரதவைோல் {கிருஷ்ணைோல்} இப்படிச்

கசோல்ைப்பட்டவனும், எவரோலும் கவல்ைப்படோதவனும், கபரும்
கல்வினயக் ககோண்டவனுேோை பீபத்சு {அர்ஜுைன்}, இந்தப் பயங்கர
வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்: “கஜயத்ரதன் படுககோனைனயக் குறித்து

நோன் கசய்த உறுதிகேோைி பயங்கரேோைது. ஓ ரகசவோ {கிருஷ்ணோ},

நோனளரய என் ேகனைக் ககோன்ற அந்த இைிந்தவனை {கஜயத்ரதனை} நோன்
ககோல்ரவன் என்பரத எைது உறுதிகேோைியோகும். என் உறுதிகேோைியில்
என்னைச் சைிக்கச் கசய்வதற்கோக, வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ
அனைவரோலும் போதுகோக்கப்படும் கஜயத்ரதனைத் தோர்தரோஷ்டிரர்கள்
தங்கள் பின்ைோல் நிறுத்திக் ககோள்வோர்கள்.
ஓ! ேோதவோ {கிருஷ்ணோ}, பதிரைோரு அகக்ஷௌஹிணி துருப்புகளில்,

படுககோனைக்குப் பிறகு எஞ்சியவர்கனளத் தன் எண்ணிக்னகயோகக்
ககோண்டுள்ள அவர்களது பனட வழ்த்துவதற்குக்
ீ கடிைேோைரத ஆகும்.
கபரும் ரதர்வரர்கள்
ீ அனைவரோலும் சூைப்பட்ட சிந்துக்களின் தீய
ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனை} நோம் எவ்வோறு கோண்ரபோம்? ஓ! ரகசவோ,
என் உறுதிகேோைி நினறரவறப் ரபோவதில்னை. உறுதிகேோைினய
நினறரவற்றுவதில் ரதோற்ற என்னைப் ரபோன்ற ஒருவைோல் எவ்வோறு
ீ {கிருஷ்ணோ}, இது (இந்த என் உறுதி கேோைி)
உயிர்வோை முடியும்? ஓ! வரோ
சோதிக்கப்பட முடியோதது என்று கதளிவோகத் கதரிகிறது. அதுரவ (என்)
கபரும் துயரத்தின் ஊற்றுக்கண்ணோக இருக்கிறது. (வருடத்தின் இந்தப்
பருவக் கோைத்தில்) சூரியன் வினரவோக ேனறகிறோன் என்பனத நோன்
உைக்குச் கசோல்கிரறன்” என்றோன் {அர்ஜுைன்}.
பறனவ {கருடக்} ககோடி ககோண்ட கிருஷ்ணன், போர்த்தனுனடய

{அர்ஜுைனுனடய} துயரின் கோரணத்னதக் ரகட்டு, நீனரத் கதோட்டு, கிைக்கு
ரநோக்கி அேர்ந்தோன். தோேனர இதழ்கனளப் ரபோன்ற கண்கனளயும், கபரும்
சக்தினயயும் ககோண்ட அந்த வரன்
ீ {கிருஷ்ணன்}, சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனுனடய {கஜயத்ரதைின்} படுககோனைனயத் தீர்ேோைித்துப்
போண்டுவின் ேகனுனடய {அர்ஜுைனுனடய} நன்னேக்கோக
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்: “ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, போசுபதம் என்ற
கபயரில் அைிக்கப்பட முடியோத ஓர் உயர்ந்த ஆயுதம் இருக்கிறது. அனதக்
ககோண்டு ரதவன் ேரகஸ்வரன் {சிவன்}, னதத்தியர்கள் அனைவனரயும்
ரபோரில் ககோன்றோன். அனத இப்ரபோது நீ நினைவு கூர்ந்தோல், நோனள
கஜயத்ரதனை உன்ைோல் ககோல்ை முடியும். அனத நீ (இப்ரபோது)
அறியவில்னைகயைில், உன் இதயத்திற்குள், கோனளனயத் தன்
அனடயோளேோகக் {கோனளக் ககோடி} ககோண்ட ரதவனை {சிவனைத்}
துதிப்போயோக. ஓ! தைஞ்சயோ {அர்ஜுைோ} ேைத்தில் அந்தத் ரதவனைச்
சிந்தித்து, அவனை {சிவனை} நினைவுகூர்வோயோக. நீ அவைது பக்தைோவோய்.
அவைது {சிவைின்} அருளோல் நீ அந்த ேகினேயோை உனடனேனய
{போசுபதத்னத} அனடவோய்” என்றோன் {கிருஷ்ணன்}.
கிருஷ்ணைின் இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்},

நீனரத் கதோட்டுக் குவிந்த ேைத்ரதோடு பூேியில் அேர்ந்து, பவ ரதவனை
{சிவனை} நினைத்தோன். அப்படி அவன் குவிந்த ேைத்துடன் அேர்ந்ததும்,
ேங்கைக் குறியீடுகனளக் ககோண்ட பிரம்ேம் என்று அனைக்கப்படும்
கோைத்தில் {பிரம்ே முகூர்த்தத்தில்}, அர்ஜுைன், தோனும் ரகசவனுடன்
{கிருஷ்ணனுடன்} வோைத்தில் பயணித்துக் ககோண்டிருப்பனதக் கண்டோன்.
ேரைோரவகத்னதக் ககோண்ட போர்த்தனுக்கு {அர்ஜுைனுக்குக்} ரகசவனுடன்
{கிருஷ்ணனுடன்} தோனும் ரசர்ந்து புைிதேோை இேயேனையின்
அடிவோரத்னதயும், பை பிரகோசேோை ரத்திைங்கள் நினறந்ததும், சித்தர்கள்
ேற்றும் சோரணர்களோல் அடிக்கடி அனடயப்பட்டதுேோை ேணிேோன்
ேனைனயயும் அனடந்ததோகத் கதரிந்தது. தனைவன் ரகசவன் அவைது
{அர்ஜுைைது} இடது னகனயப் பற்றியிருந்ததோகவும் [2] கதரிந்தது. (அந்த
இடத்னத அனடனகயில்) பை அற்புதக் கோட்சிகனளக் கண்டதோகவும்
அவனுக்குத் ரதோன்றியது.
[2] ஆைோல், ரேலுள்ள படத்தில் கிருஷ்ணன் அர்ஜுைைின்

வைக்னகனயப் பிடித்திருக்கிறோன். ரவகறோரு பதிப்பில்,
"சர்வவியோபியோை ரகசவரோல் வைக்னகயில் பிடிக்கப்பட்டு
அந்தப் போர்த்தன் அவரரோடு வோயுரவகம் ரபோன்ற
ரவகத்துனடய கதியுனடயவைோக ஆகோயத்னத அனடந்தோன்"
என்று இருக்கிறது. ேன்ேதநோத தத்தரின் பதிப்பிலும்
கிருஷ்ணன் அர்ஜுைைின் வைக்னகனயப்
பிடித்திருந்ததோகரவ இருக்கிறது.
பிறகு, அற ஆன்ேோ ககோண்ட அர்ஜுைனுக்குத் தோன் வடக்கின்

கவண்ேனைனய அனடந்ததோகத் கதரிந்தது. பிறகு அவன் {அர்ஜுைன்},
குரபரைின் ேகிழ்ச்சியோை நந்தவைங்களில் {னசத்ரரதத்தில்} தோேனரகள்
நிறந்த அைகிய தடோகத்னதக் கண்டோன். ரேலும் அவன் நதிகளில்
முதன்னேயோை கங்னக முழுனேயோை நீருடன் கசல்வனதயும் கண்டோன்.
பிறகு அவன் {அர்ஜுைன்} ேந்தர ேனைகளின் பகுதிகனள அனடந்தோன்.
அந்தப் பகுதிகள் எப்ரபோதும் ேைர்கனளயும் கைிகனளயும் தோங்கியிருக்கும்
ேரங்களோல் நினறந்திருந்தது. அவற்றில் ஸ்படிகக் கற்கள் எங்கும் விரவிக்
கிடந்தை. அவற்றில் சிங்கங்களும், புைிகளும் வசித்தை, பல்ரவறு
வனககளிைோை விைங்குகளும் நினறந்திருந்தை. அனவ, ேகிழ்ச்சிேிக்கப்
பறனவகளின் இைிய சுரங்கனள எதிகரோைித்தபடி முைிவர்களின் அைகிய
ஆசிரேங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்தை. கின்ைரர்களின் போடல்களும்

அங்ரக எதிகரோைித்தை. தங்க ேற்றும் கவள்ளி முகடுகளோல் அருளப்பட்ட

அனவ, பல்ரவறு மூைினக கசடிகளோலும் ஒளியூட்டப்பட்டிருந்தை. ேந்தர
ேரங்கள் பை அபரிேிதேோை ேைர்களோல் தங்கனள அைங்கரித்துக்
ககோண்டிருந்தை.
பிறகு அரஜுைன், னேக்குவியல்கனளப் ரபோைத் கதரியும், கோைம்

என்றனைக்கப்படும் ேனைகனள {கோைபர்வதத்னத} அனடந்தோன். பிறகு
அவன் பிரம்ேதுங்கம் என்றனைக்கப்படும் ககோடு முடினயயும், பிறகு பை
நதிகனளயும், வசிப்ரபோரற்ற பை ேோகோணங்கனளயும் அனடந்தோன்.
சதசிருங்கத்னத அனடந்த அவன், சர்யோதி என்ற கபயரில் அறியப்படும்
கோடுகனளயும் {சர்யோதி வைத்னதயும்} அனடந்தோன். பிறகு குதினரத் தனை
{அஸ்வசிரஸ்} என்று அறியப்படும் ஒரு புைிதேோை இடத்னதயும், பிறகு
அதர்வணம் என்ற பகுதினயயும் அவன் கண்டோன். விருதம்சம்
என்றனைக்கப்படும் ேனைகளின் இளவரசனையும், அப்சரசுகளோல்
நினறந்ததும், கின்ைரர்களின் இருப்போல் அருளப்பட்டதுேோை கபரும்
ேந்தரத்னதயும் {ேகோேந்தரத்னதயும்} அவன் கண்டோன். அந்த ேனையில்
கிருஷ்ணனுடன் உைவிய போர்த்தன், சிறந்த நீரூற்றுகளோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டும், தங்கத் தோது நிரம்பியதும், சந்திரக் கதிர்களின்
கோந்தினயக் ககோண்டதும், பை கபருநகரங்கனளயும், நகரங்கனளயும்
ககோண்டதுேோை பூேியின் ஒரு பகுதினயக் கண்டோன். பை அற்புத
வடிவங்கனளயும் பை கசல்வச் சுரங்கங்கனளயும் ககோண்ட பை
கடல்கனளயும் அவன் கண்டோன். வோைம், ஆகோயம் ேற்றும் பூேியில்
இப்படிச் கசன்று ககோண்டிருந்த அவன் விஷ்ணுபதம் என்றனைக்கப்படும்
இடத்னத அனடந்தோன். கிருஷ்ணைின் துனணயுடன் உைவிய அவன்
(வில்ைில் இருந்து) ஏவப்பட்ட கனணனயப் ரபோைப் கபரும் ரவகத்துடன்
கீ ரை இறங்கிைோன். வினரவில் போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, ரகோள்கள்,
நட்சத்திரங்கள் அல்ைது கநருப்புக்கு இனணயோை கோந்தினயக் ககோண்ட
சுடர் ேிகும் ேனைகயோன்னற {னகைோசத்னதக்} கண்டோன்.
அந்த ேனைனய அனடந்த அவன் {அர்ஜுைன்}, அதன் உச்சியில்,

கோனளனயத் தன் அனடயோளேோகக் {கோனளக்ககோடி} ககோண்டவனும்,
தவத்துறவுகளில் {தரபோநிஷ்னடயில்} எப்ரபோதும் ஈடுபடுபவனும், ஆயிரம்
சூரியன்கள் ஒன்றோகச் ரசர்ந்தனதப் ரபோை இருப்பவனும்,
தன்கைோளியோரைரய சுடர்விடுபவனுேோை அந்த உயர் ஆன்ேத் ரதவனை
{சிவனைக்} கண்டோன். னகயில் திரிசூைமும், தனையில் சடோ முடியும்,
கவண்பைியின் நிறமும் ககோண்ட அவன் {சிவன்}, ேரப்பட்னட ேற்றும்
ரதோைோைோை ஆனடனய அணிந்திருந்தோன். கபரும் சக்தினயக் ககோண்ட
அவைது உடல் ஆயிரம் கண்களுடன் சுடர்விட்டு எரிவதோகத் கதரிந்தது.

அவன் {சிவன்} (தன்னைச் சுற்றி) பை வடிவங்களிைோை உயிரிைங்களோல்
சூைப்பட்டுப் போர்வதியுடன் அேர்ந்திருந்தோன். அவனுடன் இருப்ரபோர்
போடுவதிலும், இனசக்கருவிகனள இனசப்பதிலும், சிரிப்பதிலும்,
ஆடுவதிலும், அனசவதிலும், தங்கள் னககனள நீட்டுவதிலும், உரத்த
முைக்கங்கனளச் கசய்வதிலும் ஈடுபட்டிருந்தைர். நறுேணச் சுகந்தங்களோல்
அந்த இடம் ேணமூட்டப்பட்டிருந்தது. பிரம்ேத்னத வைிபடும்
{பிரம்ேவோதிகளோை கதய்வக}
ீ முைிவர்கள், அனைத்து உயிர்கனளக்
கோப்பவனும், (பிைோனக என்றனைக்கப்படும் கபரும்) வில்னைக்
ககோண்டவனுேோை அந்தத் ரதவனை ேங்கோ ேகினே ககோண்ட அற்புதப்
போடல்களோல் துதித்தைர்.
அற ஆன்ேோ ககோண்ட வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்}, போர்த்தரைோடு

{அர்ஜுைரைோடு} ரசர்ந்து அவனைக் {சிவனைக்} கண்டு, தன் தனையோல்
பூேினயத் கதோட்டு, ரவதங்களின் அைியோச் கசோற்கனள உனரத்தோன் [3].
அண்டத்தின் மூை முதல்வனும், சுயம்புவும், ேங்கோப்புகழ் ககோண்டவனும்,
உயர்ந்தத் தனைவனுேோை அந்தத் ரதவனை {சிவனைக்} கிருஷ்ணன், தன்
ரபச்சோலும், ேைத்தோலும், அறிவோலும், கசயல்களோலும் துதித்தோன்.
ேைத்தின் உயர்ந்த கோரணனும், கவளியும், கோற்றும், (ஆகோயத்திலுள்ள)
ஒளிக்ரகோள்கள் அனைத்தின் கோரணனும், ேனைனய உண்டோக்குபவனும்,
உயர்ந்தவனும், பூேியின் மூைப் கபோருளும், ரதவர்கள், தோைவர்கள்,
யக்ஷர்கள், ேைிதர்கள் ஆகிரயோரின் துதிக்குத் தகுந்தவனும், ரயோகியரோல்
கோணப்படும் உயர்ந்த பிரம்ேமும், சோத்திரங்கள் அறிந்ரதோரின் புகைிடமும்,
உயிரிைங்களில் அனசவை, அனசயோத ஆகியனவ அனைத்னதயும்
பனடத்தவனும், அவர்கனள அைிப்பவனும், யுக முடிவில் ரகோபத்துடன்
அனைத்னதயும் அைிப்பவனும், உயர்ந்த ஆன்ேோவும், சக்ரைோகவும்,
சூரியைோகவும் இருப்பவனும், குணங்கள் அனைத்தின் மூைமும் ஆை
அவனைக் கிருஷ்ணன் துதித்தோன்.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில், “தர்ேோத்ேோவோை வோசுரதவரரோ

போத்தரைோடு கூட அவனரப் போர்த்து, சோஸ்வதேோை ரவத
ேந்திரத்னத உச்சரித்துக் ககோண்டு சிரசிைோல் வணங்கிைோர்.
நுட்பேோைது, ஆன்ேிகேோைது என்று அனைக்கப்படுவனத {முக்தினய}

[4] அனடய விரும்பும் ஞோைியரோல் கோணப்படுபவனும், அனைத்துக்
கோரணங்களுக்கு ஆன்ேோவோை சுயம்புவோை அந்தப் பவைின் {சிவைின்}
போதுகோப்னபக் கிருஷ்ணன் ரவண்டிைோன். அந்தத் ரதவரை {சிவரை}

அனைத்து உயிர்களின் மூைம் என்றும், கடந்த கோைம், எதிர்கோைம் ேற்றும்

நிகழ் கோைத்திற்குக் கோரணம் என்றும் அறிந்த அர்ஜுைன் அவனை ேீ ண்டும்
ேீ ண்டும் துதித்தோன்.
[4] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி “சூக்ஷ்ேேோை

அத்யோத்ேஸ்தோைத்னத விரும்பும் ஞோைிகள் எவனரச்
சரணேனடகிறோர்கரளோ, பிறப்பில்ைோதவரும்,
கோரணஸ்வரூபியுேோை அந்தச் சங்கரனர அவ்விருவரும்
சரணேனடந்தைர்” என்று இருக்கிறது.
நரனும், நோரோயணனும் வந்திருப்பனதக் கண்ட பவன் {சிவன்} உற்சோக

ஆன்ேோவுடன் {ேகிழ்ச்சியுடன்} புன்ைனகத்துக் ககோண்ரட அவர்களிடம்,
“ேைிதரில் முதன்னேயோரைோரர, உங்களுக்கு நல்வரவு. உங்கள் பயணக்
கனளப்பு நீங்கி எழுவரோக.
ீ ஓ வரர்கரள,
ீ உங்கள் இதய விருப்பம் என்ை?
அனத வினரவோகச் கசோல்லுங்கள். எக்கோரியம் உங்கனள இங்ரக அனைத்து
வந்தது? அனத அனடயும் நோன் உங்களுக்கு எது நன்னேரயோ அனதச்
கசய்கிரறன். நீங்கள் விரும்பும் அனைத்னதயும் நோன் அருள்ரவன்” என்றோன்
{சிவன்}.
பிறகு கூப்பிய கரங்களுடன், களங்கேற்ற வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்}

ேற்றும் அர்ஜுைன் ஆகிய கபரும் விரவகிகள் இருவரும் அந்த உயர்
ஆன்ேத் ரதவனை {சிவனை} ஒரு சிறந்த போடைோல் நினறவனடயச்
கசய்யத் கதோடங்கிைர். கிருஷ்ணனும், அர்ஜுைனும், “பவனை {உைகங்கள்
அனைத்தின் தனைவனை}, சர்வனை {உயிரிைங்கனளக் ககோல்பவனை},
ருத்ரனை {அைச் கசய்பவனை}, வரேளிக்கும் ரதவனை நோங்கள்
வணங்குகிரறோம். உயிருடன் கூடிய உயிரிைங்கள் அனைத்திற்கும்
தனைவனை {பசுபதினய}, எப்ரபோதும் கடுனேயோக இருக்கும் ரதவனை,
கபோர்தின் {கபோர்தி – சனட ககோண்டவன்} என்று அைக்கப்படுபவனை நோங்கள்
வணங்குகிரறோம். ேகோரதவனை {ரதவர்களுள் சிறந்தவனை}, பீேனை
{பயங்கரேோைவனை}, முக்கண்ணனை, அனேதியும் சேோதமுேோைவனை
நோங்கள் வணங்குகிரறோம். (தக்ஷைின்) ரவள்வினய அைித்த ஈசோைனை
நோங்கள் வணங்குகிரறோம்.
அந்தகனை {அந்தகோசுரனை} அைித்தவனுக்கு, குேரைின் {முருகைின்}

தந்னதக்கு, நீைகண்டனுக்கு, பனடப்போளனுக்கு எங்கள் வணக்கங்கள்.
பிைோனகதோரிக்கு, கதளிந்த கநய்யிைோைோை கோணிக்னகனய {ஹவினஸப்}
கபறத் தகுந்தவனுக்கு, உண்னேயோைவனுக்கு, அனைத்திலும்

இருப்பவனுக்கு வணக்கம். கவல்ைப்படோதவனை, எப்ரபோதும் நீைக்

குைல்கனளக் ககோண்டவனை, திரிசூைம் தரித்தவனை, கதய்வகப்
ீ போர்னவ
ககோண்டவனை, அனைவனரயும் போதுகோக்கும் ரஹோத்ரினய,
முக்கண்ணனை, ரநோயோக இருப்பவனை [5], உயிர்வித்னத கநருப்பில்
விட்டவனை, நினைத்துப் போர்க்க முடியோதவனை, அம்பினகயின்
தனைவனை, ரதவர்கள் அனைவரோலும் வைிபடப்படுபவனை, கோனளனயத்
தன் அனடயோளேோகக் {கோனளக் ககோடி} ககோண்டவனை,
னதரியேோைவனை, சடோமுடி தரித்தவனை, பிரம்ேச்சோரினய, நீரில் தவம்
கசய்து நிற்பவனை, பிரம்ேத்துக்கு அர்ப்பணிப்புடன் உள்ளவனை,
கவல்ைப்பட முடியோதவனை, அண்டத்தின் ஆன்ேோனவ, அண்டத்னதப்
பனடத்தவனை, அண்டம் முழுனேயும் வியோபித்திருப்பவனை, அனைத்து
உயிர்களின் உண்னேக் கோரணனை, அனைவரின் ேரியோனதக்குத்
தகுந்தவைோை உன்னை நோங்கள் வணங்குகிரறோம். பிரம்ேச்சக்கரம்
என்றனைக்கப்படும் உன்னை, சர்வன், சங்கரன், சிவன் என்று
அனைக்கப்படும் உன்னை, ரபருயிர்கள் அனைத்தின் தனைவைோை உன்னை
நோங்கள் வணங்குகிரறோம். ஆயிரம் சிரங்கனளயும், ஆயிரம் கரங்கனளயும்
ககோண்ட உன்னை, ேரணம் என்று அனைக்கப்படும் {ேிருத்யு ஸ்வரூபியோை}
உன்னை நோங்கள் வணங்குகிரறோம். ஆயிரம் கண்கள் ேற்றும் ஆயிரம்
கோல்கள் ககோண்ட உன்னை, எண்ணிைோ கசயல்கனளச் கசய்யும் உன்னை,
தங்க நிறம் ககோண்ட உன்னை, தங்கக் கவசம் பூண்ட உன்னை, பக்தர்களிடம்
எப்ரபோதும் கருனண ககோண்ட உன்னை நோங்கள் வணங்குகிரறோம். ஓ!
தனைவோ, எங்கள் விருப்பம் நினறரவறட்டும்” என்றைர் {அர்ஜுைனும்,
கிருஷ்ணனும்}.
[5] கங்குைியில் இங்ரக Disease என்ரற இருக்கிறது.

ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் அவ்வோரற இருக்கிறது,
ரவகறோரு பதிப்பிரைோ இனதகயோட்டிய வரிகள், “ேங்கைோை
கோந்தியுனடயவரும், ரவட வடிவம் பூண்டவரும், பிறரோல்
ஜயிக்கப்படோதவரும், எப்ரபோதும் கறுத்த சினகயுனடயவரும்,
சூைத்னதயுனடவரும், ஞோைக்கண்னணயுனடயவரும்,
தீனக்ஷயுனடயவரும், ரக்ஷகரும், மூன்று
கண்கனளயுனடயவரும், அக்ைியிடத்தில் இந்திரியத்னத
விட்டவரும்” என்றிருக்கிறது. கங்குைியிலும்,
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் ரநோய் என்ற கபோருள்
ககோண்ட கசோல் வருவதற்கோை கோரணம் யோகதன்று

சஞ்சயன் கதோடர்ந்தோன், “இம்முனறயில் ேகோரதவனை வைிபட்ட

வோசுரதவனும் {கிருஷ்ணனும்}, அர்ஜுைனும் (போசுபதம் என்றனைக்கப்படும்
கபரும்) ஆயுதத்னத அனடவதற்கோக அவனை {சிவனை} நினறவு கசய்யத்
கதோடங்கிைர்” என்றோன் {சஞ்சயன்}.

சிவன் அளித்த வரம்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 081

The boon granted by Siva! | Drona-Parva-Section-081 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: சிவனும் கிருஷ்ணனும் ஒன்கறைக் கண்டு ேனைத்த அர்ஜுைன்;

கிருஷ்ணனையும் அர்ஜுைனையும் ஒரு தடோகத்திற்கு அனுப்பிய சிவன்; வில்னையும்
அம்னபயும் சிவைிடம் ககோடுத்த கிருஷ்ணோர்ஜுைர்கள்; ஆயுதம் பயன்படுத்த
ரவண்டிய முனறனய அறிந்து ககோண்ட அர்ஜுைன்…
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "அப்ரபோது போர்த்தன்

{அர்ஜுைன்}, ேகிழ்ச்சிேிக்க ஆன்ேோவுடன் கரங்கனளக் குவித்து,
கோனளனயத் தன் அனடயோளேோக {கோனளனயக் ககோடியோகக்}
ககோண்டவனும், அனைத்து சக்திகளின் ககோள்ளிடமுேோை அந்தத்
ரதவனை (ஆச்சரியத்தில்) கண்கனள விரித்துப் போர்த்தோன். ஒவ்கவோரு

இரவும் வோசுரதவனுக்கு {கிருஷ்ணனுக்கு} அவன் கசலுத்திய

கோணிக்னககனள, அந்த முக்கண் ரதவைின் {சிவைின்} அருகில் கண்டோன்.
பிறகு அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்} ேைப்பூர்வேோகக் கிருஷ்ணன்,
சர்வன் {சிவன்} ஆகிய இருவனரயும் வணங்கிப் பின்ைவைிடம் {சிவைிடம்},
“கதய்வக
ீ ஆயுதத்னத (அனடய) விரும்புகிரறன்” என்றோன்.
விரும்பிய வரத்னத ரவண்டிய போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்}

இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட ரதவன் சிவன், புன்ைனகயுடன்
வோசுரதவைிடமும், அர்ஜுைைிடமும், "ஓ! ேைிதர்களில்
முதன்னேயோைவர்கரள, உங்களுக்கு நல்வரவு. உங்கள் ேைத்தின்
விருப்பத்னதயும், நீங்கள் இங்ரக வந்த கோரியத்னதயும் நோன் அறிரவன்.
நீங்கள் விரும்பியனத நோன் தருரவன். ஓ! எதிரிகனளக் ககோல்பவர்கரள,
இந்த இடத்திற்கு கவகு அருகில், அேிர்தம் நினறந்த கதய்வகத்
ீ தடோகம்
ஒன்று இருக்கிறது. சிை கோைத்திற்கு முன்பு, அந்த எைது கதய்வக
ீ வில்லும்,
கனணயும் அங்ரக னவக்கப்பட்டை. அனதக் ககோண்ரட ரதவர்களின்
எதிரிகள் அனைவனரயும் ரபோரில் நோன் ககோன்ரறன். கிருஷ்ணோ, அந்தச்
சிறந்த வில்ைில் கனணனயப் கபோருத்தி இங்ரக ககோண்டு வருவோயோக"
என்றோன் {சிவன்}. சிவைின் இந்த வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட வோசுரதவன்
{கிருஷ்ணன்}, அர்ஜுைனுடன் ரசர்ந்து "அப்படிரய ஆகட்டும்" என்றோன்.
பிறகு, நூற்றுக்கணக்கோை கதய்வக

ீ அற்புதங்கனளக் ககோண்டதும்,
அனைத்துப் கபோருனளயும் அருள வல்ைதும், கோனளனயத் தன்
அனடயோளேோகக் {கோனளக்ககோடி} ககோண்ட ரதவைோல் {சிவைோல்}
குறிப்பிடப்பட்டதுேோை அந்தப் புைிதத் தடோகத்திற்குச் சிவைின்
துனணவர்கள் அனைவரின் துனணயுடன் அந்த வரர்கள்
ீ இருவரும்
புறப்பட்டுச் கசன்றைர். முைிவர்களோை நரனும், நோரோயணனும் (அஃதோவது,
அர்ஜுைனும், வோசுரதவனும் {கிருஷ்ணனும்}) அந்தத் தடோகத்திற்கு
அச்சேில்ைோேல் கசன்றைர்.
சூரியவட்டினைப் ரபோன்றப் பிரோகோசமுடன் இருந்த அந்தத்

தடோகத்னத அனடந்த அர்ஜுைனும், அச்யுதனும் {கிருஷ்ணனும்}, அதன்
நீருக்குள் ஒரு பயங்கரப் போம்னபக் கண்டைர். ரேலும் அங்ரக ஆயிரம் {1000}
தனைகனளக் ககோண்ட ேற்றுகேோரு போம்னபயும் கண்டைர். கநருப்பின்
பிரகோசத்னதக் ககோண்ட அந்தப் போம்பு {கநருப்பின்} கடுந்தைல்கனளக் கக்கிக்
ககோண்டிருந்தது. அப்ரபோது, கிருஷ்ணனும், அர்ஜுைனும், நீனரத் கதோட்டுத்
தங்கள் கரங்கனளக் குவித்து, கோனளனயத் தன் அனடயோளேோகக்
{கோனளக்ககோடி} ககோண்ட ரதவனை {சிவனை} வணங்கி அந்தப் போம்புகனள

அணுகிைர். ரவதங்கனள அறிந்தவர்களோை அவர்கள் அந்தப் போம்புகனள

அணுகும்ரபோரத, அளவிைோ சக்தி ககோண்ட பவனை {சிவனைத்} தங்கள்
ரநர்னேயோை ஆன்ேோக்களோல் வணங்கியபடிரய, ருத்ரனைப் புகழ்ந்து
ரவதங்களில் உள்ள {சதருத்ரியம் என்ற} நூறு பத்திகனள
{ஸ்ரைோகங்கனள} உனரத்தைர்.
அந்த ருத்ரத் துதிகளுனடய சக்தியின் வினளவோல் அந்தப் பயங்கரப்

போம்புகள் இரண்டும், தங்கள் போம்பு வடிவங்கனளத் துறந்து, எதிரிகனளக்
ககோல்லும் வில் ேற்றும் கனணயின் வடினவ ஏற்றை. (தோங்கள் கண்டதில்)
நினறவுற்ற கிருஷ்ணனும், அர்ஜுைனும் கபரும் பிரகோசம் ககோண்ட அந்த
வில்னையும் கனணனயயும் னகப்பற்றிைர். பிறகு அந்த உயர் ஆன்ே
ீ {கிருஷ்ணனும், அர்ஜுைனும்} சிறப்புேிக்க ேஹோரதவைிடம்
{சிவைிடம்} அவற்னறக் ககோண்டு வந்து ககோடுத்தைர். அப்ரபோது
சிவனுனடய உடைின் ஒருபகுதியில் இருந்து பழுப்பு நிறக் கண்கனளக்
ககோண்ட ஒரு பிரம்ேச்சோரி கவளிவந்தோன். தவத்தின் புகைிடேோக அவன்
கதரிந்தோன். நீைத் கதோண்னடயும், சிவப்பு குைல்களும் ககோண்ட அவன்
கபரும் பைம் ககோண்டவைோகவும் இருந்தோன்.
அந்தச் சிறந்த வில்னை எடுத்த அந்தப் பிரம்ேச்சோரி (வில் ேற்றும்

தைது போதம் ஆகிய இரண்னடயும் முனறயோக னவத்துக் ககோண்டு)
நினையோக நின்றோன் [1]. கனணனய வில்ைின் நோணில் கபோருத்திய அவன்,
பின்ைனத {வில்னை} முனறயோக வனளக்கத் கதோடங்கிைோன். நினைத்துப்
போர்க்க முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்ட அந்தப் போண்டுவின் ேகன்
{அர்ஜுைன்}, அவன் {அந்த பிரம்ேச்சோரி} விற்பிடினயப் பிடித்திருக்கும்,
நோனண வனளக்கும், போதங்கனள நினைநிறுத்தும் முனறகனளக் கண்டும்,
பவைோல் {சிவைோல்} உச்சரிக்கப்பட்ட ேந்திரங்கனளக் ரகட்டும்
அனைத்னதயும் முனறயோகக் கற்றோன். வைினேயும், பைமும் ேிக்க அந்தப்
பிரம்ேச்சோரி அந்தக் கனணனய அரத தடோகத்தில் ஏவிைோன். ரேலும் அவன்
அந்த வில்னையும் அரத தடோகத்தில் ேீ ண்டும் வசிகயறிந்தோன்.
ீ
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "அவர் அந்த உத்தேேோை

வில்னைக் னகயிகைடுத்து ஏகோக்ரசித்தரோகி வரன்
ீ நிற்கும்
நினைனேரயோடு நின்றோர்" என்றிருக்கிறது.
நல்ை நினைவுத்திறனைக் ககோண்ட அர்ஜுைன், தன்ைிடம் பவன்

{சிவன்} ேைம்நினறந்தோன் என்பனத அறிந்தும், கோட்டில் தைக்குப்
பின்ைவன் {சிவன்} அளித்த வரத்னதயும், தைிப்பட்ட முனறயில் தைக்குக்

கோட்சியளித்தனதயும் நினைவுகூர்ந்தும், "இனவ அனைத்தும் கைினய

{பைனை} உண்டோக்குவதோக அனேயட்டும்" என்று ேைப்பூர்வேோக
விரும்பிைோன். அவைது விருப்பத்னதப் புரிந்து ககோண்ட பவன் {சிவன்},
அவைிடம் நினறவனடந்து அவனுக்கு வரத்னத அளித்தோன். ரேலும் அந்தத்
ரதவன் {சிவன்}, பயங்கரப் போசுபதோயுதத்னதயும் [2], உறுதிகேோைியின்
நினறரவற்றத்னதயும் அவனுக்கு {அர்ஜுைனுக்கு} அருளிைோன். இப்படிரய
உயர்ந்த ரதவைிடம் {சிவைிடம்} இருந்து ேீ ண்டும் போசுபதோயுதத்னத
அனடந்தவனும், கவல்ைப்பட முடியோதவனும், {தோன் கண்ட கோட்சியோல்}
ேயிர் சிைிர்ப்னப அனடந்தவனுேோை அர்ஜுைன், ஏற்கைரவ தன் கோரியம்
சோதிக்கப்பட்டதோகரவ கருதிைோன்.
[2] வைபர்வம் பகுதி 166ல் அர்ஜுைன் சிவைிடம்

முதல்முனறயோகப் போசுபதத்னதப் கபற்றது
குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. வைபர்வம் 172ல் அர்ஜுைன்
போசுபதத்னத முதல்முனறயோகத் தோைவர்கள்
{கபௌரைோேர்கள் ேற்றும் கோைரகயர்கள்} ேீ து பயன்படுத்துவது
குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இப்ரபோது கைவில் ேீ ண்டும் சிவைிடம்
இருந்து அரத போசுபத ஆயுதத்னதப் கபறுகிறோன்.
பிறகு ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்த அர்ஜுைனும், கிருஷ்ணனும், தங்கள்

தனைகனளத் தோழ்த்தி, அந்தப் கபரும் ரதவைிடம் {சிவைிடம்} தங்கள்
வைிபோட்னடச் கசலுத்திைர். பவைோல் {சிவைோல்} அனுேதிக்கப்பட்ட
அர்ஜுைன், ரகசவன் {கிருஷ்ணன்} ஆகிய வரர்கள்
ீ இருவரும் ேகிழ்ச்சியின்
வரத்தோல் நினறந்து கிட்டத்தட்ட உடரைரய தங்கள் முகோமுக்குத்
திரும்பிைர். ஜம்பனைக் ககோல்ை விரும்பிய இந்திரன், விஷ்ணு ஆகிய
ரதவர்கள் இருவரும், கபரும் அசுரர்கனளக் ககோல்பவைோை பவைின்
{சிவைின்} அனுேதினயப் கபற்று ேகிழ்ச்சினய அனடந்தனதப் ரபோைரவ
உண்னேயில் அவர்களது {கிருஷ்ணோர்ஜுைர்களின்} ேகிழ்ச்சியும் இருந்தது"

யுதிஷ்டிரைின் அைங்கோரம்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 082

The decoration of Yudhishthira! | Drona-Parva-Section-082 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: சூதர்களோல் எழுப்பப்பட்ட யுதிஷ்டிரன் நீரோடச் கசன்றது;

மூைினககளோலும், நறுேணப்கபோருட்களோலும் பூசப்பட்ட யுதிஷ்டிரன்; நன்கு
அைங்கரித்துக் ககோண்டு, தியோைித்த பிறகு கநருப்புக்கு ஆகுதி கசலுத்திப்
பிரோேணர்கனளச் சந்தித்துத் தோைேளித்தது; கவளியனறக்கு வந்து அேர்ந்த அவைிடம்
கிருஷ்ணைின் வரவு அறிவிக்கப்பட்டது; கிருஷ்ணனை வரரவற்ற யுதிஷ்டிரன்...
கசோன்ைோன், "ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, கிருஷ்ணனும்
தோருகனும் அப்படிப் ரபசிக்
ககோண்டிருக்னகயிரைரய அந்த இரவு
கடந்து ரபோைது. (கோனை விடிந்த ரபோது),
ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன் தன் படுக்னகயில்
இருந்து எழுந்தோன். பைிஸ்வோைிகர்கள்
{Paniswanikas}, ேோகதர்கள் [1],
ேதுபர்க்கிகர்கள் {Madhuparkikas}, சூதர்கள்
[2] ஆகிரயோர் (போடல்களோலும்,
இனசயோலும்) ேன்ைனை {யுதிஷ்டிரனை}
நினறவு கசய்தைர். ஆடற்கனைஞர்கள்
தங்கள் ஆடனைத் கதோடங்கிைர், இைிய குரல் ககோண்ட போடகர்கள் குரு
குைத்தின் புகைோல் நினறந்த தங்கள் இைிய போடல்கனளப் போடிைர் [3].
(தங்கள் தங்கள் இனசக்கருவிகளில்) நன்கு பைக்கப்பட்ட திறம்வோய்ந்த
இனசக்கனைஞர்கள், ேிருதங்கங்கள், ஜர்ஜரங்கள், ரபரினககள்,
பணவங்கள், ஆைகங்கள், ரகோமுகங்கள், அடம்பறங்கள் {சிறு பனறகள்},
சங்குகள், ரபகரோைியுள்ள துந்துபிகள், பல்ரவறு வனகயிைோை பிற
இனசக்கருவிகள் ஆகியவற்னற இனசத்தைர். ரேகங்களின் முைக்கத்னதப்
ரபோை ஆைேோை அந்தப் ரபகரோைி கசோர்க்கங்கனளரய {வோைத்னதரய}
கதோட்டது. ேன்ைர்களில் முதன்னேயோை யுதிஷ்டிரனை அஃது உறக்கத்தில்
இருந்து எழுப்பியது.
[1], [2] ேோகதர்கள் = அேர்ந்து ஏத்துரவோர், சூதர்கள் = நின்று

ஏத்துரவோர் என்ற விளக்கம்

http://www.tamilvu.org/slet/l5920/l5920sel.jsp?x=322 என்ற சுட்டியில்

[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "ஸ்ரதோத்திரங்கனளப் போடும்

ேோகதர்கள் னகத்தோளத்ரதோடும், னவதோளிகர்கள், சூதர்கள்
ஆகிரயோரும் தர்ேபுத்திரனர ஸ்ரதோத்திரஞ்கசய்தோர்கள்.
நர்த்தகர்கள் நோட்டியேோடிைோர்கள். இைிய குரலுள்ள
போடகர்கள் குருவம்சத்தின் ஸ்ரதோத்திரத்னதப் கபோருளோகக்
ககோண்ட போட்டுக்கனள இைினேயோகப் போடிைோர்கள்" என்று
தன் படுக்னகயில் இருந்து எழுந்த அந்த ஏகோதிபதி {யுதிஷ்டிரன்},

அவசியம் ரதனவயோை கசயல்கனளச் கசய்வதற்கோக ேஞ்சைசோனைக்கு
{குளியைனறக்குச்} கசன்றோன். நீரோடி கவள்ளுனடத் தரித்திருந்த
நூற்றிகயட்டு இளம் பணியோளர்கள் {ஸ்நோபகர்கள்}, விளிம்பு வனர {நீர்}
நினறந்திருந்த தங்கக் குடங்கள் பைவற்றுடன் ேன்ைனை {யுதிஷ்டிரனை}
அணுகிைர். கேன்துணி உடுத்தித் தன் அரச இருக்னகயில் [4] சுகேோக
வற்றிருந்த
ீ ேன்ைன் {யுதிஷ்டிரன்}, சந்தைம் ேற்றும் தூய ேந்திரங்களுடன்
பல்ரவறு வனககளிைோை நீரில் குளித்தோன். நன்கு பயிற்றுவிக்கப்பட்ட
பைேோை பணியோட்கள், பல்ரவறு வனககளிைோை ேருத்துவ மூைினககளில்
ஊறிய நீனரக்ககோண்டு அவைது {யுதிஷ்டிரைது} உடனைப் ரதய்த்தைர்.
பின்ைர்ப் பல்ரவறு நறுேணப் கபோருட்களோல் ேணமூட்டப்பட்ட அதிவோச
நீரில் அவன் {யுதிஷ்டிரன்} நீரோட்டப்பட்டோன். பிறகு அவனுக்கோகத் தளர்வோக
னவக்கப்பட்டிருந்ததும், அன்ைங்களின் இறகுகனளப் ரபோன்ற
கவண்னேயோைதுேோை நீண்ட துணினயப் கபற்றுக் ககோண்ட ேன்ைன்
{யுதிஷ்டிரன்}, நீர் உைர்வதற்கோகத் தன் தனைனயச் சுற்றி அனதக் கட்டிக்
ககோண்டோன்.
[4] ரவகறோரு பதிப்பில் இது, "நோன்கு பக்கங்களில் சேேோை

ஆசைம் என்று இருக்கிறது.
அந்த வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட ஏகோதிபதி {யுதிஷ்டிரன்},

தன் உடைில் சிறந்த சந்தைக்குைம்னபப் பூசிக்ககோண்டு, ேைர்ேோனைகனள
அணிந்து ககோண்டு, தூய ஆனடகனள உடுத்திக் ககோண்டு தன் கரங்கனளக்
கூப்பிய படி கிைக்னக ரநோக்கி அேர்ந்தோன். அறரவோரின் வைினயப்
பின்பற்றுபவைோை அந்தக் குந்தியின் ேகன் {யுதிஷ்டிரன்}, ேைப்பூர்வேோகத்
தன் ரவண்டுதல்கனளச் கசோன்ைோன். பிறகு, (வைிபோட்டுக்கோகச்) சுடர்ேிக்க

கநருப்பு னவக்கப்பட்டிருந்த அனறக்குள் கபரும் பணிவுடன் நுனைந்தோன்.

அவன் {யுதிஷ்டிரன்}, புைித ேரத்தோைோை விறகுகளோலும், ேந்திரங்களோல்
தூய்னேயோக்கப்பட்ட கதளிந்த கநய்யின் கோணிக்னககளோலும் கநருப்னப
வைிபட்ட பிறகு அந்த அனறனய விட்டு கவளிவந்தோன் [5].
[5] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்தப் பத்தி, "இந்திரியங்கனளயும்

ேைத்னதயும் ஒருனேப்படுத்தி ஜபிக்கத்தக்க ேந்திரத்னத
ஜபித்து அச்சேயத்தில் வணக்கமுனடயவரோகி, ஜ்வைிக்கின்ற
அக்நிரயோடு கூடிய அக்நி கிருஹத்தில் பிரரவசித்துப்
பரிசுத்தேோை சேித்துக்களோலும், ேந்திரங்களோல் பரிசுத்தேோை
ஆஹுதிகளோலும் அக்கிைினயப் பூஜித்து அந்தக்
கிருஹத்திைின்று கவளியில் வந்தோர்" என்றிருக்கிறது.
பிறகு, இரண்டோவது அனறக்குள் நுனைந்த அந்த ேைிதர்களில் புைி

{யுதிஷ்டிரன்}, ரவதங்கனள அறிந்த பிரோேணர்களில் கோனளகள் பைனர
அங்ரக கண்டோன். அவர்கள் அனைவரும் தன்கைோடுக்கம் {புைைடக்கம்}
ககோண்டவர்களோகவும், ரவதகல்வியிலும், ரநோன்புகளிலும்
தூய்னேயனடந்தவர்களோகவும் இருந்தைர். அவர்கள் அனைவரும்
தங்களோல் கசய்யப்பட்ட ரவள்விகளின் நினறவில் நீரோடனை {அவபிருத
ஸ்நோைத்னத} முடித்திருந்தைர். சூரியனை வைிபடுபவர்களோை அவர்கள்
எண்ணிக்னகயில் ஆயிரேோக இருந்தைர். அவர்கனளத் தவிர அரத
வர்க்கத்னதச் ரசர்ந்த {பிரோேணர்கள்} எட்டோயிரம் {8000} ரபரும் அங்ரக
வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட அந்தப் போண்டுவின் ேகன்

{யுதிஷ்டிரன்}, அவர்களுக்குத் ரதன், கதளிந்த கநய், சிறந்த வனகயிைோை
ேங்கைகரேோை கைிகள் ஆகியவற்னறத் தோைேோகக் ககோடுத்து, ஏற்புனடய
நல்வோர்த்னதகனளத் தைித்துவேோை குரல்களில் {கதளிவோை ஒைியில்}
அவர்கனளச் கசோல்ை னவத்து, அவர்கள் {பிரோேணர்கள்} ஒவ்கவோருக்கும்
ஒரு நிஷ்கம் தங்கத்னதயும், ஆபரணங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட நூறு
குதினரகனளயும், வினைேதிப்புேிக்க ஆனடகனளயும், ஏற்புனடய பிற
பரிசுகனளயும் ககோடுத்தோன். ரேலும், அந்தப் போண்டுவின் ேகன்
{யுதிஷ்டிரன்}, தீண்டும்ரபோகதல்ைோம் போனைத் தருபனவயும்,
கன்றுகளுடன் கூடியனவயும், தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட
ககோம்புகனளயும், கவள்ளியோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட குைம்புகனளயும்
ககோண்ட கோரோம்பசுக்கனளயும் {அவர்களுக்குக்} ககோடுத்து அவர்கனள
வைம் வந்தோன்.

பிறகு அந்தக் குந்தியின் ேகன் {யுதிஷ்டிரன்}, நற்ரபற்னற

அதிகரிப்பதும் நினறவோைதுேோை சுவஸ்திகங்கள் [6], தங்கத்தோைோை
நந்தியோவர்த்தங்கள் [7], ேைர் ேோனைகள், நீர்க்குடங்கள், சுடர்ேிகும் கநருப்பு,
கவயிைில் கோய்ந்த அரிசியோல் நினறந்த {அக்ஷதப்} போத்திரங்கள், பிற
ேங்கைகரேோை கபோருட்கள், பசுவின் சிறுநீரில் இருந்து தயோரிக்கப்பட்ட
ேஞ்சள் வண்ணப்கபோருள் {ரகோரரோசனை}, ேங்கைகரேோைவர்களும், நன்கு
அைங்கரிக்கப்பட்டவர்களுேோை கன்ைியர், தயிர், கதளிந்த கநய், ரதன்,
ேங்கைகரேோை பறனவகள், புைிதேோகக் கருதப்படும் பல்ரவறு பிற
கபோருட்கள் ஆகியவற்னறக் கண்டும் கதோட்டும் கவளியனறக்கு வந்தோன்.
[6] சுவஸ்திகங்கள் = கபண்கள் வைக்னகனய இடத்ரதோளிலும்,

இடக்னகனய வைத்ரதோளிலும் ேோற்றிக் கட்டிக்ககோள்ளும்
ேங்கைக் குறி.
[7] ரேல்மூடியுள்ள அர்க்கிய போத்திரங்கள்
அப்ரபோது, ஓ! வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவரர

{திருதரோஷ்டிரரர}, வட்ட வடிவில் தங்கத்தோைோை வினைேதிப்புேிக்கச்
சிறந்த இருக்னக ஒன்னற, ஊைியர்கள் அந்த அனறக்குக் ககோண்டு வந்தைர்.
முத்துக்கள், னவடூரியங்கள் ஆகியவற்றோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதும்,
வினைேதிப்புேிக்க விரிப்புக்கு ரேல் கேல்ைிய இனை ககோண்ட ேற்கறோரு
துணியோலும் ேனறக்கப்பட்ட அந்த இருக்னகரதவதச்சைின்
{விஸ்வகர்ேோவின்} னககளோல் உருவோைதோகரவ கதரிந்தது.
அந்த உயர் ஆன்ே ஏகோதிபதி {யுதிஷ்டிரன்}, தன் இருக்னகயில்

அேர்ந்ததும், வினைேதிப்புேிக்கதுேோைப் பிரகோசேோை ஆபரணங்கனளப்
பணியோட்கள் அவைிடம் ககோண்டு வந்தைர். அந்த உயர் ஆன்ேக் குந்தியின்
ேகன் {யுதிஷ்டிரன்}, ரத்திைங்களோைோை அந்த ஆபரணங்கனள அணிந்து
ககோண்டதும், அவைது அைகு, அவைது எதிரிகளின் துயனர அதிகரித்தது.
தங்கப் பிடினயயும், சந்திரைின் பிரகோசத்னதயும் ககோண்ட
கவண்சோேரங்கனளப் பணியோட்கள் வசிய
ீ ரபோது, அந்த ேன்ைன்
{யுதிஷ்டிரன்}, ேின்ைலுடன் கூடிய ரேகங்களின் திரனளப் ரபோைப்
பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்.
சூதர்கள் அவைது புகனைப் போடவும், வந்திகள் அவைது புகனை

உனரக்கவும் கதோடங்கிைர். போடகர்கள் அந்தக் குரு குைத்னத
ேகிழ்ப்பவைிடம் {யுதிஷ்டிரைிடம்} போடத் கதோடங்கிைர். ஒருக்கணத்தில்

வந்திகளின் குரல்கள் ரபகரோைியோகப் கபருகிற்று. அப்ரபோது,

ரதர்ச்சக்கரங்களின் சடசடப்கபோைியும், குதினரக்குளம்படிகளும்
ரகட்கப்பட்டை. யோனை ேணிகளின் கிங்கிணி, சங்குகளின் முைக்கம்
ேற்றும் ேைிதர்கள் நடக்கும் ஒைிகள் ஆகியவற்றுடன் கைந்ததன்
வினளவோக அந்த ஒைியோல் பூேிரய நடுங்குவதோகத் கதரிந்தது.
அப்ரபோது, கவசம் பூண்டவனும், வயதோல் இனளஞனும், கோது

குண்டைங்களோலும், தன் இனடயில் கதோங்கும் வோளோலும்
அைங்கரிக்கப்பட்டவனுேோை வோயில்கோப்ரபோன் ஒருவன், அந்தத்
தைிப்பட்ட அனறக்குள் நுனைந்து, தனரயில் ேண்டியிட்டு, அனைத்து
வைிபோட்டுக்கும் தகுந்தவைோை அந்த ஏகோதிபதிக்கு {யுதிஷ்டிரனுக்குத்}
தனைவணங்கி, உயர் ஆன்ேோ ககோண்ட அந்தத் தர்ேைின் அரசேகைிடம்
{யுதிஷ்டிரைிடம்}, ரிேிரகசன் {கிருஷ்ணன்} வந்து கோத்திருப்பதோகச்
கசோன்ைோன். அந்த ேைிதர்களில் புைி {யுதிஷ்டிரன்}, "சிறந்த இருக்னக
ஒன்னறயும், ஆர்க்கியத்னதயும் அவனுக்கோகத் தயோரோக னவப்பீரோக" என்று
தன் பணியோட்களுக்கு உத்தரவிட்டு, விருஷ்ணி குைத்ரதோனை
{கிருஷ்ணனை} வரச்கசய்து அவனை வினைேதிப்புேிக்க இருக்னகயில்
அேரச் கசய்தோன். நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், வைக்கேோை
விசோரனணகளோல் ேோதவனை {கிருஷ்ணனை} வரரவற்றுப் ரபசி, அந்தக்
ரகசவனை {கிருஷ்ணனை} முனறயோக வைிபட்டோன்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

கிருஷ்ணைின் கசோற்கள்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 083

The words of Krishna! | Drona-Parva-Section-083 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கிருஷ்ணனையும், ேற்றப் போண்டவவரர்கனளயும்

ீ வரரவற்ற
யுதிஷ்டிரன்; கிருஷ்ணைிடம் தன் கவனைனயச் கசோன்ை யுதிஷ்டிரன்; கிருஷ்ணன்
கசோன்ை ஆறுதல் வோர்த்னதகள்...
கசோன்ைோன், "பிறகு, குந்தியின் ேகைோை
ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், ரதவகியின்
ேகைோை ஜைோர்த்தைனை
{கிருஷ்ணனை} வணங்கி, ேகிழ்ச்சியுடன்
அவைிடம், "ஓ! ேதுசூதைோ {கிருஷ்ணோ},
இரனவ வசதியோகக் கடத்திைோயோ? ஓ!
ேங்கோ ேகினே ககோண்டவரை, உன்
ரநோக்கங்கள் அனைத்தும் கதளிவோக இருக்கின்றைவோ?" என்று ரகட்டோன்.
வோசுரதவனும் {கிருஷ்ணனும்} அரத ரபோன்ற விசோரிப்புகனள
யுதிஷ்டிரைிடம் கசய்தோன். அப்ரபோது வோயில் கோப்ரபோன் வந்து, பிற
க்ஷத்திரியர்கள் {பிரகிருதிகள் = அரசு அங்கத்திைர்} வந்து கோத்திருப்பதோகச்
கசோன்ைோன்.
ேன்ைைோல் {யுதிஷ்டிரைோல்} ஆனணயிடப்பட்ட அந்த ேைிதன்

{வோயில்கோப்ரபோன்}, {வந்திருந்த} அந்த வரர்களின்
ீ கூட்டத்தில் அடங்கிய
விரோடன், பீேரசைன், திருஷ்டத்யும்ைன், சோத்யகி, ரசதிகளின் ஆட்சியோளர்
திருஷ்டரகது, வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களோை
ீ துருபதன் ேற்றும் சிகண்டி,
இரட்னடயர் (நகுைன் ேற்றும் சகோரதவன்), ரககயர்களின் ஆட்சியோளன்
ரசகிதோைன், குரு குைத்தின் யுயுத்சு, போஞ்சோைர்களின் உத்தகேௌஜஸ்,
யுதோேன்யு, சுபோகு, திகரௌபதியின் ேகன்கள் (ஐவர்) ஆகிரயோனர உள்ரள
அனுேதித்தோன். இவர்களும், க்ஷத்திரியர்கள் பிறரும் க்ஷத்திரியர்களில்
கோனளயோை அந்த உயர் ஆன்ேோனவ {யுதிஷ்டிரனை} அணுகி சிறந்த
இருக்னககளில் அேர்ந்தைர். வைினேேிக்கவர்களும், கபரும் கோந்தி
ககோண்ட உயர் ஆன்ே வரர்களுேோை
ீ கிருஷ்ணன் ேற்றும் யுயுதோைன்
{சோத்யகி} ஆகிய இருவரும் ஒரர இருக்னகயில் அேர்ந்தைர்.
அவர்கள் அனைவரும் ரகட்டுக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, யுதிஷ்டிரன்,

தோேனரக்கண்ணைோை ேதுசூதைைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்} இைிய

வோர்த்னதகளில், "ஆயிரங்கண் ரதவைோை கதய்வகேோைவனை

ீ
{இந்திரனைப்} ரபோை உன்னை ேட்டுரே நம்பி நோங்கள் ரபோரில்
கவற்றிக்கும், நித்தியேோை ேகிழ்ச்சிக்கும் முயற்சி கசய்கிரறோம். ஓ!
கிருஷ்ணோ, எங்கள் நோட்னட இைக்கச்கசய்து எதிரிகளோல் நோங்கள்
நோடுகடத்தப்பட்டனதயும், எங்களது பல்ரவறு துன்பங்கனளயும் நீ
அறிவோய். ஓ! அனைவருக்கும் தனைவரை, ஓ! உன்ைிடம் அர்ப்பணிப்புக்
ககோண்ரடோரிடம் கருனண ககோண்டவரை, ஓ! ேதுசூதைோ, எங்கள்
அனைவரின் ேகிழ்ச்சியும், எங்கள் இருப்பும் கூட உன்ைிடரே {உன்னை
நம்பிரய} இருக்கிறது. ஓ! விருஷ்ணி குைத்ரதோரை {கிருஷ்ணோ}, என்
இதயம் உன்ைிரைரய நினைத்திருக்க எனதச் கசய்ய ரவண்டுரேோ அனதச்
கசய்வோயோக. ஓ! தனைவோ, அர்ஜுைன் ஏற்ற உறுதி கேோைி எதைோல்
நினறரவறுரேோ அனதயும் கசய்வோயோக. ஓ! , துன்பம் ேற்றும் சிைம்
ஆகியவற்றின் இந்தக் கடைில் இருந்து எங்கனள இன்று ேீ ட்போயோக. ஓ!
ேோதவோ, (அந்தக் கடனைக்) கடக்க விரும்பும் எங்களுக்கு இன்று நீ ஒரு
படகோவோயோக.
ரபோரில் எதிரினயக் ககோல்ைவிரும்பும் ரதர்வரர்களுக்கு,

ீ ஒரு
ரதரரோட்டியோைவன் கவைேோக முயன்றோல் என்ை கசய்ய முடியுரேோ,
அஃனத (அவைது ரநோக்கத்தின் கவற்றிக்கோகச்) கசய்வோயோக. ஓ!
ஜைோர்த்தைோ, ரபரிடர்கள் அனைத்திலும் இருந்து நீ விருஷ்ணிகனள
எப்ரபோதும் கோப்பனதப் ரபோைரவ, ஓ! வைிய கரங்கனளக் ககோண்டவரை,
இந்தத் துயரில் இருந்து எங்கனளக் கோப்பரத உைக்குத் தகும். ஓ! சங்கு,
சக்கரம் ேற்றும் கதோயுதத்னதத் தோங்குபவரை, அடியற்ற குரு கடைில்
படகற்று மூழ்கும் போண்டுவின் ேகன்களுக்கு ஒரு படகோகி, அவர்கனள
ேீ ட்போயோக. ஓ! ரதவர்களின் தனைவனுக்குத் ரதவரை {ரதவரதரவசரை},
ஓ! நித்தியேோைவரை, ஓ! அைிப்பவர்களில் உயர்ந்தவரை, ஓ! விஷ்ணுரவ,
ஓ! ஜிஷ்ணுரவ, ஓ! ஹரிரய, ஓ! கிருஷ்ணோ, ஓ! னவகுண்டோ, ஓ!
ேைிதர்களில் சிறந்தவரை {புருரேோத்தேோ} உன்னை வணங்குகிரறன்.
வரங்கனள அளிப்பவரும், சோரங்க வில்னைத்தரிப்பவரும், அனைவரில்
முதன்னேயோைவருேோை (நோரோயணன் என்று அனைக்கப்படும்)
புரோதைேோை சிறந்த முைிவர் என்று நோரதர் உன்னைச் கசோல்ைியிருக்கிறோர்.
ஓ! ேோதவோ, அவ்வோர்த்னதகனள கேய்யோக்குவோயோக" என்றோன்
அந்தச் சனபக்கு ேத்தியில் நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைோல்

இப்படிச் கசோல்ைப்பட்டவனும், ரபசுவபவர்களில்
முதன்னேயோைவனுேோை ரகசவன் {கிருஷ்ணன்} ேனை நினறந்த
ரேகங்களின் ஆழ்ந்த குரைில் யுதிஷ்டிரைிடம், "ஓ! பிருனதயின் ேகரை

{யுதிஷ்டிரரர}, ரதவர்கனளயும் ரசர்த்து அடங்கிய உைகங்கள்
அனைத்திலும், தைஞ்சயனுக்கு {அர்ஜுைனுக்கு} நிகரோை எந்த
வில்ைோளியும் கினடயோது. ேைிதர்களில் முதன்னேயோை அர்ஜுைன்,
கபரும் சக்தி, ஆயுதங்களில் சோதனை, கபரும் ஆற்றல், கபரும்பைம்,
ரபோரில் ககோண்டோடப்படுதல், எப்ரபோதும் ரகோபம் நினறந்திருத்தல், கபரும்
சக்தி ஆகியவற்னறக் ககோண்டவைோவோன். வயதில் இளனேனயயும்,
கோனளயின் கழுத்னதயும், நீண்ட கரங்கனளயும் ககோண்ட அவன்
{அர்ஜுைன்}, கபரும் பைத்னதக் ககோண்டவன் ஆவோன். சிங்கத்னதப்
ரபோைரவோ, கோனளனயப் ரபோைரவோ நடப்பவனும், கபரும் அைகனுேோை
அவன் {அர்ஜுைன்}, உேது எதிரிகள் அனைவனரயும் ககோல்வோன்.
என்னைப் கபோறுத்தவனர, கபருகும் கோட்டுத்தீனயப் ரபோைக்

குந்தியின் ேகைோை அர்ஜுைன், திருதரோஷ்டிர ேகைின் {துரிரயோதைைின்}
துருப்புகனள எரிக்கச்கசய்யும்படி கசய்ரவன். போவச் கசயல்கனளச்
கசய்தவனும், சுபத்தினரயின் ேகனைக் {அபிேன்யுனவக்}
ககோன்றவனுேோை அந்த இைிந்த ஈைனை (கஜயத்ரதனை), தன்
கனணகளோல், எந்தச் சோனையில் இருந்து பயணிகள் எவரும்
திரும்புவதில்னைரயோ அங்ரக இந்நோரள அர்ஜுைன் அனுப்புவோன். இன்று,
கழுகுகளும், பருந்துகளும், மூர்க்கேோை நரிகளும், ஊனுண்ணும் பிற
உயிரிைங்களும் அவைது {கஜயத்ரதைது} சனதனய உண்ணப்ரபோகின்றை.
ஓ! யுதிஷ்டிரரர, அவைது போதுகோவைர்களோக இந்திரனுடன் கூடிய

அனைத்துத் ரதவர்களும் வந்தோலும் கூட, கநருக்கேோைப் ரபோரில்
ககோல்ைப்படும் கஜயத்ரதன் யேைின் தனைநகரத்திற்குச் கசல்வோன்.
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனைக் {கஜயத்ரதனைக்} ககோன்ற பிறகு,
(ேோனையில்) ஜிஷ்ணு {அர்ஜுைன்} உம்ேிடம் வருவோன். ஓ! ேன்ைோ
{யுதிஷ்டிரரர}, உேது துயனரயும் (உேது இதய) ரநோனயயும் னகவிட்டுச்
கசைிப்போல் அருளப்பட்டிருப்பீரோக" என்றோன் {கிருஷ்ணன்}.

அர்ஜுைைின் கசோற்கள்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 084

The words of Arjuna! | Drona-Parva-Section-084 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: யுதிஷ்டிரைிடம் வந்த அர்ஜுைன் தோன் கண்ட கைனவச் கசோன்ைது;

போண்டவ வரர்கள்
ீ ஆச்சரியேனடந்து உற்சோகம் ககோண்டது; அர்ஜுைனுக்குத்
ரதோன்றிய ேங்கைச் சகுைங்கள்; சோத்யகிக்கு அர்ஜுைன் இட்ட பணி...
கசோன்ைோன், "யுதிஷ்டிரன், வோசுரதவன்
{கிருஷ்ணன்}, ேற்றும் பிறர் இப்படிப்
ரபசிக் ககோண்டிருந்த ரபோது, போரதக்
குைத்தின் முதன்னேயோைவைோை அந்த
ேன்ைனையும் {யுதிஷ்டிரனையும்}, தைது
நண்பர்கனளயும், நைன்விரும்பிகனளயும்
கோண விரும்பி தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}
அங்ரக வந்தோன். அவன் {அர்ஜுைன்},
அந்த ேங்கைகரேோை அனறக்குள்
நுனைந்து, ேன்ைனை {யுதிஷ்டிரனை} வணங்கி, அவனுக்கு முன்பு நின்ற
பிறகு, அந்தப் போண்டவர்களில் கோனள (ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன்) தன்
இருக்னகயில் இருந்து எழுந்து, கபரும் போசத்துடன் அர்ஜுைனைத் தழுவிக்
ககோண்டோன். தன் கரங்களோல் அவனை அனணத்துக் ககோண்டு, அவைது
தனைனய முகர்ந்த ேன்ைன் {யுதிஷ்டிரன்}, அவனை {அர்ஜுைனை}
இதயப்பூர்வேோக வோழ்த்திைோன்.
பிறகு அவன் {யுதிஷ்டிரன்}, அவைிடம் {அர்ஜுைைிடம்} சிரித்துக்

ககோண்ரட, "ஓ! அர்ஜுைோ, (பிரகோசேோை, ேகிழ்ச்சியோை) உன் முகம் ேற்றும்
உன்ைிடம் ேிகவும் நினறவுடன் இருக்கும் ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்}
என்ற உண்னேச் கசய்திகனளக் ககோண்டு தீர்ேோைிக்னகயில், ரபோரில்
உைக்கு கவற்றிரய நிச்சயம் கோத்திருக்கிறது என்பது
கதளிவோகத்கதரிகிறது" என்றோன் {யுதிஷ்டிரன்}.
அப்ரபோது ஜிஷ்ணு {அர்ஜுைன்}, "ஓ! ஏகோதிபதி {யுதிஷ்டிரரர},

அருளப்பட்டிருப்பீரோக. ரகசவைின் {கிருஷ்ணைின்} அருளோல், ேிக
ஆச்சரியேோை ஒன்னற நோன் கண்ரடன்" என்று கசோல்ைி தைக்கு ரநர்ந்ததும்,
ேிக உயர்ந்த அற்புதமுேோை அந்தச் சம்பவத்னத அவைிடம்
{யுதிஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன். பிறகு தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, முக்கண்

ரதவனுடன் {சிவனுடன்} ஏற்பட்ட தைது சந்திப்னபத் தன் நண்பர்களுக்கு

உறுதி கசய்யும் வனகயில், தோன் கண்டவோரற அனைத்னதயும்
கசோன்ைோன். அப்ரபோது அனதக் ரகட்டவர்கள் அனைவரும் ஆச்சரியத்தோல்
நினறந்து, தங்கள் தனைகனளத் தனரவனர தோழ்த்திைர். ரேலும்
கோனளனயத் தன் அனடயோளேோகக் ககோண்ட அந்தத் ரதவனை {சிவனை}
வணங்கியபடிரய அவர்கள், "நன்று, நன்று!" என்றைர்.
பிறகு (போண்டவர்களின்) நண்பர்களும், நைன்விரும்பிகள்

அனைவரும், தர்ேன் ேகைின் {யுதிஷ்டிரைின்} ஆனணக்கிணங்க, தங்கள்
இதயங்களில் (எதிரிக்கு எதிரோக) சிைத்தோல் நினறந்து, வினரவுடனும்,
கவைத்துடனும் ரபோருக்குச் கசன்றைர். ேன்ைனை {யுதிஷ்டிரனை}
வணங்கிய யுயுதோைன் {சோத்யகி}, ரகசவன் {கிருஷ்ணன்}, அர்ஜுைன்
ஆகிரயோர், ேகிழ்ச்சியுடன் யுதிஷ்டிரைின் வசிப்பிடத்னத விட்டுப்
புறப்பட்டைர். கவல்ைப்பட முடியோத இரு வரர்களோை
ீ யுயுதோைன் ேற்றும்
ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்} ஆகிரயோர் இருவரும் ஒரர ரதரில் கசன்று
அர்ஜுைைின் போசனறனய அனடந்தைர். அங்ரக வந்த கிருஷ்ணன்,
(கதோைிைோல்) ஒரு ரதரரோட்டினயப் ரபோைரவ, அந்தத் ரதர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோைவனுக்கு (அர்ஜுைனுக்குச்) கசோந்தேோைதும், குரங்குகளின்
இளவரசனை {அனுேனை} அனடயோளேோகத் தோங்குவதுேோை {குரங்குக்
ககோடினயக் ககோண்டதுேோை} அந்தத் ரதனரத் தயோர்ப்படுத்தத்
கதோடங்கிைோன். புடம்ரபோட்ட தங்கத்தின் பிரகோசத்னதக் ககோண்டதும்,
ரேகங்களுக்கு ஒத்த ஆைேோை முைக்கத்துடன் கூடிய சடசடப்கபோைினயக்
ககோண்டதும், (கிருஷ்ணைோல்} தயோர் நினையில் நிறுத்தப்பட்டதுேோை அந்த
முதன்னேயோை ரதர், கோனைச் சூரியனைப் ரபோைப் பிரகோசேோக ஒளிர்ந்தது.
அப்ரபோது கவசம் பூண்ட அந்த ேைிதர்களில் புைி (வோசுதரவன்), கோனை
ரவண்டுதல்கனள முடித்திருந்த போரத்தைிடம், அவைது ரதர் முனறயோகத்
தயோரிக்கப்பட்டு விட்டது என்ற கசய்தினயச் கசோன்ைோன். பிறகு, இவ்வுைக
ேைிதர்களில் முதன்னேயோைவைோை அந்தக் கிரீடம் தரித்தவன்
(அர்ஜுைன்), தங்கக் கவசம் பூண்டு, னகயில் தன் வில் ேற்றும்
கனணகளுடன் அந்தத் ரதனர வைம் வந்தோன்.
தவத்துறவுகள், அறிவு ேற்றும் வயது ஆகிவற்றில் முதிர்ந்ரதோரும்,

அறச்சடங்குகள் ேற்றும் ரவள்விகள் கசய்வதில் எப்ரபோதும்
ஈடுபடுபவர்களும், தங்கள் ஆனசகனளக் கட்டுப்படுத்தியவர்களுேோை
பிரோேணர்களோல் கவற்றி குறித்த வோழ்த்தும், அருளும் ஆசிகளுடன்
கசோல்ைப்பட்ட பின்பு, ரபோரில் கவற்றினயத் தரவல்ை ேந்திரங்களோல்
முன்ரப தூய்னேயோக்கப்பட்டிருந்த அற்புத வோகைேோை அந்தத் ரதரில்,
சுடர்ேிகும் கதிர்கனளக் ககோண்ட சூரியன் கிைக்கு ேனையில் ஏறுவனதப்

ரபோைரவ அர்ஜுைன் ஏறிைோன். தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட
ீ முதன்னேயோை அவன் {அர்ஜுைன்}, தன் தங்க
ஆபரணங்களின் வினளவோல், ரேருவின் சோரைில் சுடர்ேிகும் கோந்தி
ககோண்ட சூரியனைப் ரபோைரவ அந்தத் ரதரில் கதரிந்தோன். சர்யோதி
ரவள்விக்கு இந்திரனுடன் ஒரர ரதரில் கசன்ற அசுவிைி
இரட்னடயர்கனளப் ரபோை, போர்த்தனுக்கு {அர்ஜுைனுக்குப்} பிறகு,
யுயுதோைனும் {சோத்யகியும்}, ஜைோர்த்தைனும் {கிருஷ்ணனும்}, அந்தத்
ரதரில் ஏறிைர். ரபோரில் விருத்திரனைக் ககோல்வதற்கோக இந்திரன் கசன்ற
ரபோது, அவைது ரதரின் கடிவோளங்கனளப் பிடித்த ேோதைினயப் ரபோைரவ,
ரதரரோட்டிகளில் சிறந்தவைோை ரகோவிந்தன் (அந்தக் குதினரகளின்)
கடிவோளங்கனளப் பிடித்தோன்.
அந்த இரு நண்பர்களுடன் {கிருஷ்ணன் ேற்றும் சோத்யகியுடன்} சிறந்த

ரதரில் ஏறியவனும், எதிரிகளின் கபரும் பனடகனளக் ககோல்பவனுேோை
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, புதனுடனும், சுக்கிரனுடனும் கூடி இரவின் இருனள
அைிப்பதற்கோக (ஆகோயத்தில்) எழும் ரசோேனைப் ரபோைரவோ,
(பிருஹஸ்பதியின் ேனைவியோை) தோரனக கடத்தப்பட்ட நிகழ்வின் ரபோது,
வருணன் ேற்றும் சூரியனுடன் கூடி (அசுரர்களுக்கு எதிரோகப்)
கபரும்ரபோருக்குச் கசன்ற இந்திரனைப் ரபோைரவோ கசன்றோன். அப்படிப்
புறப்பட்ட வரீ அர்ஜுைனை, இனசக்கருவிகளின் ஒைியோலும், நற்சகுைம்
குறித்த ேங்கைப் போடல்களோலும், ேோகதர்களும், இனசவல்லுைர்களும்
நினறவு ககோள்ளச் கசய்தைர். கவற்றிக்கோை வோழ்த்னதயும், {அந்த நோள்}
நல்ை நோளோக அனேவதற்கோை வோழ்த்னதயும் போடிய சூதர்கள் ேற்றும்
ேோகதர்களின் குரல்கள் இனசக்கருவிகளின் ஒைிரயோடு கைந்து
அவ்வரர்கனள
ீ நினறவு ககோள்ளச் கசய்தை.
போர்த்தனை {அர்ஜுைனை} ேகிழ்வித்து, அவைது எதிரிகளின்

சக்திகனள உறிஞ்சியபடிரய நறுேணம் ேிக்க ேங்கைேோை கதன்றல்
போர்த்தனுக்கு {அர்ஜுைனுக்குப்} பின்ைோல் இருந்து வசியது.
ீ அந்ரநரத்தில்,
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, போண்டவர்களின் கவற்றினயயும், உேது
ீ ரதோல்வினயயும் குறிக்கும் வனகயில், ஓ! ஐயோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, பல்ரவறு வனககளிைோை பை ேங்கைச் சகுைங்கள்
அங்ரக ரதோன்றிை. கவற்றியின் அந்தக் குறியீடுகனளக் கண்ட அர்ஜுைன்,
தன் வைப்பக்கத்தில் இருந்த கபரும் வில்ைோளியோை யுயுதோைைிடம்
{சோத்யகியிடம்}, இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்: "ஓ! யுயுதோைோ
{சோத்யகி}, (ேங்கைகரேோை) சகுைங்களோக இனவ அனைத்தும்
கோணப்படுவதோல், ஓ! சிைி குைத்தின் கோனளரய {சோத்யகி}, இன்னறய

ரபோரில் என் கவற்றி உறுதியோைதோகரவ கதரிகிறது. எைரவ, என்
சக்திக்கோகவும் (என் சக்தி கவளிப்படுவனதப் போர்ப்பதற்கோகவும்),
யேரைோகம் கசல்வதற்கோகவும் கோத்திருக்கும் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன்
{கஜயத்ரதன்} எங்கிருக்கிறோரைோ அங்ரக நோன் கசல்ரவன்.
ஓ! வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவரை {சோத்யகி}, இன்று

ேன்ைரின் {யுதிஷ்டிரரின்} போதுகோவைைோக நீ இருப்போயோக. நோன்
போதுகோப்பனதப் ரபோைரவ நீயும் அவனரப் போதுகோப்போயோக. உன்னை
கவல்ைக்கூடிய ேைிதர் எவனரயும் நோன் இவ்வுைகில் கோணவில்னை.
ரபோரில் நீ வோசுரதவனுக்ரக {கிருஷ்ணனுக்ரக} நிகரோைவைோவோய்.
ரதவர்களின் தனைவரை {இந்திரரை கூட} உன்னை வழ்த்த
ீ இயைோது.
இந்தச் சுனேனய உன் ேீ ரதோ, வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ பிரத்யும்ைன்
ேீ ரதோ னவத்துவிட்டு, ஓ! ேைிதர்களில் கோனளரய {சோத்யகி},
கவனையில்ைோேல் என்ைோல் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை
{கஜயத்ரதனைக்} ககோல்ை முடியும்.
ஓ! சோத்வத குைத்ரதோரை {சோத்யகி}, என்னைக் குறித்த எந்தக்

கவனையும் ககோள்ள ரவண்டியதில்னை. உன் முழு இதயத்ரதோடு நீ
ேன்ைனர {யுதிஷ்டிரனரப்} போதுகோப்போயோக. வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்ட வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்} எங்கிருக்கிறோரைோ, நோன்
எங்கிருக்கிரறரைோ, அங்ரக அவனுக்ரகோ, எைக்ரகோ சிறு ஆபத்தும் ஏற்பட
முடியோது என்பதில் ஐயேில்னை" என்றோன் {அர்ஜுைன்}. இப்படிப்
போர்த்தைோல் {அர்ஜுைைோல்} கசோல்ைப்பட்டவனும், பனகவரர்கனளக்
ீ
ககோல்பவனுேோை சோத்யகி, "அப்படிரய ஆகட்டும்" என்று ேறுகேோைி
கூறிைோன். பிறகு, பின்ைவன் {சோத்யகி}, ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன் இருந்த
இடத்திற்குச் கசன்றோன்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.
பிரதிஜ்ஞோ பர்வம் முற்றிற்று

திருதரோஷ்டிரைின் பின்ைிரக்கம்!
The repentance of Dhritarashtra! | Drona-Parva-Section-085 | Mahabharata In Tamil
(ஜயத்ரதவத பர்வம் – 01)
பதிவின் சுருக்கம்: அபிேன்யுவின் ேனறவுக்கு இரங்கி, துரிரயோதைைின் நடத்னதக்கோக

வருந்திய திருதரோஷ்டிரன் அதன்பிறகு நடந்த ரபோர்ச்கசய்திகனளச் கசோல்லும்படி
சஞ்சயனைத் தூண்டியது...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "அபிேன்யுவின் படுககோனைக்கு

அடுத்த நோள், துயரோலும் கவனையோலும் பீடிக்கப்பட்ட போண்டவர்கள் என்ை
கசய்தைர்? என் வரர்களில்
ீ அவர்கரளோடு {போண்டவர்கரளோடு ரபோரிட்டவர்
யோவர்? சவ்யசச்சிைின் {அர்ஜுைைின்} சோதனைகனள அறிந்தவர்களும்,
தீங்னகச் கசய்தவர்களுேோை அந்தக் ககௌரவர்கள் எவ்வோறு
அச்சேற்றிருந்தைர் எை எைக்குச் கசோல்வோயோக.
தன் ேகன் ககோல்ைப்பட்டதன் கோரணேோகத் துயரில் எரிந்து,

அனைத்னதயும் அைிக்க மூர்க்கேோக வினரயும் கோைனைப் ரபோை வந்த அந்த
ேைிதர்களில் புைினய (அர்ஜுைனைப்) ரபோரில் அவர்கள் எவ்வோறு போர்க்கத்
துணிந்தைர்? குரங்குகளின் இளவரசனை {அனுேனைத்} தன் ககோடியில்
ககோண்ட அந்த வரன்,
ீ தன் ேகைின் ேரணத்திற்கோகத் துயருற்றுப் ரபோரில்
தன் கபரும் வில்னை அனசத்த ரபோது, என் வரர்கள்
ீ என்ை கசய்தைர்?
ஓ! சஞ்சயோ, துரிரயோதைனுக்கு என்ை ரநர்ந்தது? இன்று ஒரு கபரும்

ரசோகம் எங்கனளப் பீடித்திருக்கிறது. ேகிழ்ச்சிக் குரல்கனள நோன் இப்ரபோது
ரகட்கவில்னை. சிந்து ேன்ைைின் {கஜயத்ரதைின்} வசிப்பிடத்தில்

கோதுகளுக்கு ேிகவும் ஏற்புனடய எந்த உற்சோகக் குரல்கள் முன்பு

ரகட்கப்பட்டைரவோ, ஐரயோ, இன்று அனவ ரகட்கப்படவில்னைரய. ஐரயோ,
என் ேகன்களின் முகோேில் அவர்களது புகனைப் போடும் எண்ணற்ற சூதர்கள்
ேற்றும் ேோகதர்களின் போடல்களும், ஆடல்களும் ரகட்கப்படவில்னைரய.
முன்கபல்ைோம் அத்தகு ஒைிகள் அடிக்கடி என் கோதுகனள எட்டிை. ஐரயோ,
அவர்கள் துயரில் மூழ்கியிருப்பதோரைரய (அவர்களின் முகோேில்) அத்தகு
ஒைிகனள நோன் ரகட்கவில்னை.
முன்ைர், ஓ! சஞ்சயோ, உண்னேக்குத் தன்னை அர்ப்பணித்திருந்த

ரசோேதத்தைின் வசிப்பிடத்தில் அேர்ந்திருந்தரபோது, ேகழ்ச்சிகரேோை
ஒைிகனளரய நோன் ரகட்ரபன். ஐரயோ, இன்று என் ேகன்களின் வசிப்பிடம்
துயர ஒைிகள், புைம்பல்கள் ஆகியவற்னற எதிகரோைித்து, உயினரயும்,
சக்தினயயும் ககோண்ட அனைத்து ஒைிகனளயும் இைந்திருப்பதோல், நோன்
இைந்த (அறத்) தகுதிகள் எவ்வளவு?விவிம்சதி, துர்முகன், சித்திரரசைன்,
விகர்ணன் ேற்றும் என் பிற ேகன்களின் வடுகளிலும்
ீ முன்பு நோன்
வைக்கேோகக் ரகட்கும் ஒைிகள் ரகட்கப்படவில்னைரய.
என் ேகன்களின் முக்கியப் புகைிடமும், துரரோணரின் ேகனுேோை

எந்தப் கபரும் வில்ைோளியிடம் {அஸ்வத்தோேைிடம்}, பிரோேணர்கள்,
க்ஷத்திரியர்கள், னவசியர்கள் ேற்றும் கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை சீடர்கள்
கோத்திருந்தோர்கரளோ {பணி கசய்தோர்கரளோ}, சர்ச்னசக்குரிய விவோதங்கள் [1],
ரபச்சுகள், உனரயோடல்கள் [2], கிளர்ச்சி தரும் பல்ரவறு இனசக்கருவிகள்
ேற்றும் பல்ரவறு விதங்களிைோை ேகிழ்ச்சிகரேோை போடல்களில் இரவும்
பகலும் எவன் இன்புறுவோரைோ, குருக்கள், போண்டவர்கள், சோத்வதர்கள்
ஆகிரயோர் பைரோல் எவன் வைிபடப்படுகிறோரைோ, ஐரயோ, ஓ சூதோ {சஞ்சயோ},
அந்தத் துரரோண ேகைின் {அஸ்வத்தோேைின்} வசிப்பிடத்தில் முன்பு ரபோை
ஒைிகள் ரகட்கப்படவில்னைரய. கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை
போடகர்களும், ஆடற்கனைஞர்களும் அந்த வைினேேிக்க வில்ைோளியோை
துரரோண ேகைிடம் {அஸ்வத்தோேைிடம்} கநருக்கேோகக் கோத்திருப்போர்கரள
{பணி கசய்வோர்கரள}. ஐரயோ, அவைது வசிப்பிடத்தில் அவர்களது ஒைி
ரகட்கப்படவில்னைரய.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில், இது விதண்னட என்று

கசோல்ைப்படுகிறது. ரேலும் இதன் கபோருள், தன் தரப்னபச்
சோதிக்க யுக்தினயச் கசோல்ைோேல் பிறர் தரப்னப ேட்டும்
கண்டிக்கிற வோதம் என்று கசோல்ைப்படுகிறது.

[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இது சல்ைோபம் என்று

கசோல்ைப்படுகிறது. ரேலும் இதன் கபோருள், இருவர் தைித்துப்
ரபசுவது என்று கசோல்ைப்படுகிறது.
ஒவ்கவோரு ேோனைப்கபோழுதிலும், விந்தன் ேற்றும் அனுவிந்தன்

ஆகிரயோரின் முகோேில் எழும் அந்தப் ரபகரோைி, ஐரயோ இப்ரபோது அங்ரக
ரகட்கப்படவில்னைரய. னகரகயர்களின் முகோம்களில் வைக்கேோக நடைம்
ேற்றும் களியோட்டங்களில் ஈடுபடும் அவர்களுனடய வரர்களின்
ீ கபரிய
னகத்தடல்களும், போடைின் ரபகரோைியும் இன்று ரகட்கப்படவில்னைரய.
சோத்திரச் சடங்குகளின் புகைிடேோை ரசோேதத்தன் ேகைிடம்

{பூரிஸ்ரவசிடம்} கோத்திருப்ரபோரும் {பணி கசய்ரவோரும்}, ரவள்விகனளச்
கசய்யத்தக்ரகோருேோை புரரோகிதர்களின் ஒைிகள் இப்ரபோது
ரகட்கப்படவில்னைரய. விற்கயிறின் நோகணோைி, ரவத உனரப்கபோைி,
ஈட்டிகள் வோள்கள் ஆகியவற்றின் 'விஸ்' {என்ற} ஒைி, ரதர்ச்சக்கரங்களின்
சடசடப்கபோைி ஆகிய ஒைிகள் துரரோணரின் வசிப்பிடத்தில் இனடயறோேல்
ரகட்கப்படுரே. ஐரயோ, அவ்கவோைிகள் இப்ரபோது ரகட்கப்படவில்னைரய.
வைக்கேோக அங்ரக எழும் பல்ரவறு நோட்டுப் போடல்களின் கபருக்கம்,
இனசக்கருவிகளின் ரபகரோைி ஆகியனவ, ஐரயோ, இன்று
ரகட்கப்படவில்னைரய.
ேங்கோப்புகழ் ககோண்ட ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்}, அனேதினய

விரும்பியும், அனைத்து உயிரிைங்களிடம் கருனண ககோண்டும்
உபப்ைோவ்யத்தில் இருந்து வந்த ரபோது, ஓ! சூதோ {சஞ்சயோ}, தீய
துரிரயோதைைிடம் நோன் இனதச் கசோன்ரைன்: "ஓ! ேகரை {துரிரயோதைோ},
வோசுரதவனை {கிருஷ்ணனை} வைியோகக் ககோண்டு, போண்டவர்களுடன்
சேோதோைத்னத அனடவோயோக. ஓ! ேகரை, (சேோதோைம் கசய்து
ககோள்வதற்கோை) ரநரம் வந்துவிட்டதோகரவ நோன் நினைக்கிரறன். ஓ!
துரிரயோதைோ, என் ஆனணனய ேீ றோரத. சேோதோைம் ரவண்டியும், என்
நன்னேக்கோகவும் உன்ைிடம் ரபசிக் ககோண்டிருக்கும் வோசுதரவனை
{கிருஷ்ணனை} நீ ஒதுக்கிைோல், ரபோரில் உைக்கு கவற்றி கிட்டோது"
என்ரறன்.
எைினும், துரிரயோதைைின் நன்னேக்கோகப் ரபசியவனும்,

வில்ைோளிகள் அனைவரில் கோனளயுேோை அந்தத் தோசோர்ஹனைத்
துரிரயோதைன் புறக்கணித்தோன். இதன் மூைம், தைக்கு அைினவத் தரக்கூடிய
ஒன்னற அவரை தழுவி ககோண்டோன். கோைைின் பிடியில் அகப்பட்ட அந்த

எைது தீய ேகன் {துரிரயோதைன்}, துச்சோசைன் ேற்றும் கர்ணனைப் பின்பற்றி

என் ஆரைோசனைகனள நிரோகரித்தோன்.பகனடயோட்டத்னத நோன்
அங்கீ கரிக்கவில்னை. விதுரன் அஃனத அங்கீ கரிக்கவில்னை. ஓ! சஞ்சயோ,
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளரைோ {கஜயத்ரதரைோ}, பீஷ்ேரரோ, சல்ைியரைோ,
பூரிஸ்ரவரசோ, புருேித்ரரைோ, ஜயரைோ, அஸ்வத்தோேரைோ, கிருபரரோ,
துரரோணரரோ அஃனத அங்கீ கரிக்கவில்னை. இம்ேைிதர்களின்
ஆரைோசனைகளின்படி என் ேகன் நடந்து ககோண்டிருந்தோல், அவன் தன்
கசோந்தங்களுடனும், நண்பர்களுடனும் எப்ரபோதும் ேகிழ்ச்சியுடனும்,
அனேதியுடனும் வோழ்ந்திருப்போன். ேகிழ்ச்சிகரேோை இைிய ரபச்னசத்
தங்கள் கசோந்தங்களுக்கும், உயர் பிறப்போளர்களுக்கும் {நற்குைத்தில்
பிறந்ரதோர்களுக்கும்} ஏற்புனடய வனகயில் எப்ரபோதும் ரபசுபவர்களும்,
அனைவரோலும் விரும்பப்படுபவர்களும் விரவகிகளுேோை போண்டுவின்
ேகன்கள் ேகிழ்ச்சினய அனடயப்ரபோவது உறுதி.
"அறத்தில் தன் கண்னணச் கசலுத்தும் ஒரு ேைிதன் எங்கும்

எப்ரபோதும் ேகிழ்ச்சினயரய அனடவோன். அப்படிப்பட்ட ேைிதன் தன்
ேரணத்திற்குப் பிறகு நன்னேனயயும் அருனளயும் கவல்வோன்.
ரதனவயோை வைினேனயப் கபற்றிருக்கும் போண்டவர்கள் போதிப் பூேினய
அனுபவிக்கத் தகுந்தவர்கரள. கடல்கனளக் கச்னசயோகக் ககோண்ட பூேி
(குருக்கனளப் ரபோைரவ) அவர்களுக்கும் பரம்பனர உனடனேயோகும்.
அரசுரினேனயக் ககோண்ட போண்டவர்கள் நீதியின் போனதயில் {அறவைியில்}
இருந்து எப்ரபோதும் விைகேோட்டோர்கள்.
ஓ! குைந்தோய் {துரிரயோதைோ}, போண்டவர்கள் யோருனடய ரபச்னச

எப்ரபோதும் ரகட்போர்கரளோ அப்படிப்பட்டவர்களோக, உதோரணத்திற்குச்
சல்ைியன், ரசோேதத்தன், உயர் ஆன்ே பீஷ்ேர், துரரோணர், விகர்ணன்,
போஹ்ைீ கர், கிருபர் ேற்றும் வயதோல் ேதிக்கத்தக்க போரதர்களில்
சிறந்தவர்களோை பிறனரயும் நோன் என் கசோந்தங்களோகக்
ககோண்டிருக்கிரறன். உன் சோர்போகப் போண்டவர்களிடம் இவர்கள் ரபசிைோல்,
நன்னேதரும் அந்தப் பரிந்துனரகளின் படி அவர்கள் {போண்டவர்கள்} நிச்சயம்
கசயல்படுவோர்கள். அல்ைது இவர்களில் அவர்களின் தனரப்னபச் சோர்ந்து,
ரவறுேோதிரியோகப் ரபசுகிறவர் எை எவனர நினைக்கிறோய். கிருஷ்ணன்
ஒருரபோதும் அறரவோரின் போனதனயக் னகவிடேோட்டோன். போண்டவர்கள்
அனைவரும் அவனுக்குக் கீ ழ்ப்படிந்தவர்களோக இருக்கிறோர்கள். நோன்
ரபசும்அறவோர்த்னதகளுக்கு அவ்வரர்கள்
ீ கீ ழ்ப்படியோேல் இருக்க
ேோட்டோர்கள், ஏகைைில், போண்டவர்கள் அனைவரும் அற ஆன்ேோக்கள்'
என்ற இந்த வோர்த்னதகனளயும், ஓ! சூதோ {சஞ்சயோ}, இது ரபோன்ற
வோர்த்னதகனளயும் என் ேகைிடம் பரிதோபகரேோகப் புைம்பிரைன்.

மூடைோை அவன் {துரிரயோதைன்} நோன் கசோன்ைனதக் ரகட்கவில்னை.
இனவயோவும் கோைத்தின் ரகோைகேைரவ நோன் நினைக்கிரறன்.
விருரகோதரன் {பீேன்}, அர்ஜுைன், விருஷ்ணி வரைோை

ீ சோத்யகி,
போஞ்சோைர்களின் உத்தகேௌஜஸ், கவல்ைப்பட முடியோத யுதோேன்யு,
தடுக்கப்படமுடியோத திருஷ்டத்யும்ைன், வழ்த்தப்படோத
ீ சிகண்டி,
அஸ்ேகர்கள், ரககயர்கள், ரசோேகர்களின் க்ஷத்ரதர்ேன், ரசதிகளின்
ஆட்சியோளன் {திருஷ்டரகது}, ரசகிதோைன், கோசி ஆட்சியோளைின் ேகைோை
விபு, திகரௌபதியின் ேகன்கள், விரோடன், வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ
துருபதன், ேைிதர்களில் புைிகளோை இரட்னடயர்கள் (நகுைன் ேற்றும்
சகோரதவன்) ஆகிரயோரும், ஆரைோசனை வைங்க ேதுசூதைனும்
{கிருஷ்ணனும்} எங்கிருக்கிறோர்கரளோ, அவர்களுடன் ரபோரிட்டு உயிரரோடு
வோழ்வனத எதிர்போர்க்கும் எவன் இவ்வுைகில் இருக்கிறோன்?
ரேலும், என் எதிரிகள் கதய்வக

ீ ஆயுதங்கனள கவளிப்படுத்துனகயில்
துரிரயோதைன், கர்ணன், சுபைைின் ேகைோை சகுைி, நோன்கோேவைோை
துச்சோசைன் ஆகிரயோனரத் தவிர்த்து ஐந்தோவதோக ரவறு எவனரயும் நோன்
கோணோததோல், அவர்கனள {என் எதிரிகனளத்} தடுப்பதற்கு ரவறு எவன்
இருக்கிறோன்? கவசம் பூண்டு, னகயில் கடிவோளத்துடன் விஷ்ணுனவரய
தங்கள் ரதரில் ககோண்டவர்களும், அர்ஜுைனைத் தங்கள் ரபோர்வரைோகக்
ீ
ககோண்டவர்களும் ஒரு ரபோதும் ரதோற்க முடியோது. அந்த என்
புைம்பல்கனளத் துரிரயோதைன் இப்ரபோதும் நினைத்துப் போர்க்க ேோட்டோைோ?
ேைிதர்களில் புைியோை பீஷ்ேர் ககோல்ைப்பட்டதோக நீ கசோன்ைோய்.

கதோனைரநோக்குப் போர்னவ ககோண்ட விதுரன் கசோன்ை வோர்த்னதகளின்
கைிகனளக் கண்டு என் ேகன்கள் இப்ரபோது புைம்பல்களில் ஈடுபட்டுக்
ககோண்டிருப்போர்கள் என்ரற நோன் நினைக்கிரறன். சிைியின் ரபரைோலும்
{சோத்யகியோலும்}, அர்ஜுைைோலும் தன் பனட மூழ்கடிக்கப்பட்டனதக்
கண்டும், தன் ரதர்களின் தட்டுகள் கவறுனேயோக இருப்பனதக் கண்டும் என்
ேகன்கள் புைம்பல்களில் ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருப்போர்கள் என்ரற நோன்
நினைக்கிரறன். பைிக்கோைத்தின் முடிவில், கோற்றோல் உந்தப்பட்டுப்
கபருகும் கோட்டுத்தீயோைது, உைர்ந்த புற்குவியனை எரிப்பனதப் ரபோைரவ
தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} என் துருப்புகனள எரிக்கப்ரபோகிறோன்.
ஓ! சஞ்சயோ, விவரிப்பதில் நீ நினறவோைவைோக இருக்கிறோய்.

ேோனையில் போர்த்தனுக்கு {அர்ஜுைனுக்கு} இனைத்த கபரும் தீங்குக்குப்

பிறகு நடந்த அனைத்னதயும் எைக்குச் கசோல்வோயோக. அபிேன்யு

ககோல்ைப்பட்ட ரபோது உங்களின் ேைநினை எவ்வோறு இருந்தது? ஓ! ேகரை
{சஞ்சயோ}, கோண்டீவதோரிக்கு {அர்ஜுைனுக்குக்} கபரும் குற்றேினைத்த என்
ீ அவைது சோதனைகனளப் ரபோரில் தோங்க இயன்றவர்களோக
இல்னை. துரிரயோதைைோல் தீர்ேோைிக்கப்பட்ட திட்டங்கள் என்ை?
கர்ணைோல் {தீர்ேோைிக்கப்பட்ட திட்டங்கள்} என்ை? துச்சோசைனும்,
சுபைைின் ேகனும் {சகுைியும்} என்ை கசய்தைர்?
ஓ! ேகரை, ஓ! சஞ்சயோ, ரபரோனசயின் போனதயில் பயணிப்பவனும்,

தீய புரிதல் ககோண்டவனும், ரகோபத்திைோல் ேைம் பிறழ்ந்தவனும்,
அரசுரினேனய இச்சிப்பவனும், மூடனும், ரகோபத்தோல் அறினவ
இைந்தவனுேோை தீய துரிரயோதைைின் தீச்கசயல்களோரைரய இந்தப் ரபோர்
என் பிள்னளகள் அனைவரின் ரேலும் விழுந்திருக்கிறது.
ஓ! சஞ்சயோ, பிறகு துரிரயோதைைோல் ஏற்கப்பட்ட நடவடிக்னககள்

என்ை என்பனத எைக்குச் கசோல்வோயோக. அனவ தவறோை தீர்ேோைங்களோ?
இல்னை நல்ை தீர்ேோைங்களோ?" {என்று ரகட்டோன் திருதரோஷ்டிரன்}.

சஞ்சயைின் நிந்தனை! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 086

The reproach of Sanjaya! | Drona-Parva-Section-086 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ரபோருக்கோை கோரணேோகத் தன் ேகனைப் பைித்த திருதரோஷ்டிரனை

சஞ்சயன் நிந்தித்தது; அதன் பிறகு நடந்த ரபோனரக் குறித்து விவரிக்கத் கதோடங்கியது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "என் கண்களோல்

சோட்சியோகக் கண்ட அனைத்னதயும் நோன் உேக்குச் கசோல்ரவன்.
அனேதியோகக் ரகட்பீரோக. உேது தவறு கபரியது. (வயைின்) நீர் போய்ந்து
ரபோை பிறகு, அனணயோைது பயைற்றுப் ரபோவனதப் ரபோைரவ, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, உேது இந்தப் புைம்பல்களும் பயைற்றனவரய. ஓ!
போரதக் குைத்தின் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, கவனைப்படோதீர்.
அந்தகைின் ஆச்சரியேோை இந்தச் கசயல்கள், ேீ றப்படமுடியோதனவயோகும்.
ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, இது புதிதல்ை என்பதோல்
கவனைப்படோதீர்.
குந்தியின் ேகைோை யுதிஷ்டிரனையும், உேது ேகன்கனளயும்

பகனடயோட்டத்தில் இருந்து நீர் முன்ைர்த் தடுத்திருந்தோல், இந்தப் ரபரிடர்
உம்னே ஒருரபோதும் அணுகியிருக்கோது.
அரத ரபோை, ரபோருக்கோை ரநரம் வந்த ரபோது, சிைத்தில் எரிந்த இரு

தரப்னபயும் நீர் தடுத்திருந்தோல், இந்தப் ரபரிடர் உம்னே ஒருரபோதும்
அணுகியிருக்கோது.

அரத ரபோை, கீ ழ்ப்படியோத துரிரயோதைனைக் ககோல்லும்படி

குருக்கனள நீர் முன்ைர்த் தூண்டியிருந்தோல், இந்தப் ரபரிடர் உம்னே
ஒருரபோதும் அணுகியிருக்கோது [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "ககௌரவர்களின் நன்னேனயக்

கருதி மூர்க்கைோை துரிரயோதைனை முந்திச்
சினறப்படுத்தியிருப்பீரோகில், நீர் கபரும்புகனைப் கபற்றிருப்பீர்"
என்றிருக்கிறது. கங்குைியில் இருந்து இது முற்றிலும்
ேோறுபட்டிருக்கிறது. ேன்ேதநோத தத்தரின் பதிப்பிரைோ, "அரத
ரபோை, சீருக்கு இடம் ககோடுக்கோத துரிரயோதைைின் இருப்புக்கு
ஒரு முற்றுப்புள்ளி னவக்கப் பிற குருக்கனள நீர்
தூண்டியிருந்தோல், இந்தப் ரபரிடர் உம்னே ஒருரபோதும்
அணுகியிருக்கோது" என்று இருக்கிறது.
(இச்கசயல்களில் ஏரதனும் ஒன்னற நீர் கசய்திருந்தோலும்),

போண்டவர்கள், போஞ்சோைர்கள், விருஷ்ணிகள் ேற்றும் பிற ேன்ைர்கள்
ஆகிரயோர் உேது ரநர்னேயற்ற புத்தினய {பிடிவோதத்னத} ஒருரபோதும்
அறிந்திருக்க ேோட்டோர்கள்.
அரத ரபோை, ஒரு தந்னதயின் கடனேயோகத் துரிரயோதைனை

அறவைியில் நிறுத்தி, அதன்வைிரய அவனை {துரிரயோதைனை} நடக்கச்
கசய்திருந்தோல், இந்தப் ரபரிடர் உம்னே ஒருரபோதும் அணுகியிருக்கோது.
இந்தப் பூேியில் ஞோைிகளில் சிறந்தவரோக நீர் இருக்கிறீர்.

{அப்படிப்பட்ட நீர்}, நித்தியேோை அறத்னதக் னகவிட்டு, துரிரயோதைன்,
கர்ணன், சகுைி ஆகிரயோரின் ஆரைோசனைகனள எவ்வோறு பின்பற்றிை ீர்.
எைரவ, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, (இவ்வுைக) கசல்வத்தில் பற்றுள்ள
உேது இந்தப் புைம்பல்கள், ரதனுடன் கைந்த நஞ்சோகரவ எைக்குத்
கதரிகிறது. முன்பு, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, போண்டுவின் ேகைோை
ேன்ைன் யுதிஷ்டிரனைரயோ, துரரோணனரரயோ கூட உம்னே ேதிக்கும்
அளவுக்குக் கிருஷ்ணன் ேதித்ததில்னை. எைினும், எப்ரபோது ேன்ைரின்
கடனேகளில் இருந்து நீர் வழுவிை ீர் என்பனத அவன் {கிருஷ்ணன்}
அறிந்தோரைோ அப்ரபோதிைிருந்து உம்னே {அந்த அளவுக்கு} ேரியோனதயோகக்
கருதுவனத நிறுத்திக் ககோண்டோன். பிருனதயின் {குந்தியின்} ேகன்களிடம்
{போண்டவர்களிடம்} பல்ரவறு கடும் கசோற்கனள உேது ேகன்கள்
ரபசியிருக்கின்றைர்.

ஓ! அரசுரினேனயக் ககோண்டவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப்

ரபச்சுகளின் ரபோது, நீர் உேது ேகன்களுக்கோகப் போகுபோடு கோட்டிை ீர். அந்த
உேது போகுபோட்டின் வினளரவ உம்னே இப்ரபோது பீடிக்கிறது. ஓ!
போவேற்றவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, பரம்பனர அரசுரினே இப்ரபோது
ஆபத்திைிருக்கிறது {சந்ரதகத்திற்கிடேோைதோக இருக்கிறது}.
(இல்னைகயைில்), பிருனதயின் {குந்தியின்} ேகன்களோல் அடக்கப்பட்ட
முழு உைனகயும் இப்ரபோது அனடவரோக
ீ [2]. குருக்கள் அனுபவிக்கும்
அரசும், அவர்களின் {குருக்களின்} புகழும் போண்டுக்களோல் {போண்டு ேற்றும்
போண்டவர்களோல்} அனடயப்பட்டரத. போண்டுவின் அறம்சோர்ந்த ேகன்கரள
அந்த அரனசயும், புகனையும் ரேலும் கபருக்கிைர். எைினும், உம்முனடய
கதோடர்போலும், ரபரோனச ககோண்ட நீர் அவர்களது பரம்பனர அரனச
அபகரித்துக் ககோண்டதோலும், அவர்களது அந்தச் சோதனைகள்
(அவர்களுக்குக்) கைியற்றனவயோகிை [3].
[2] "Apavrittam என்பதற்கு ஆபத்துக்குள்ளோைது,

சந்ரதகத்திற்கிடேோைது என்று கபோருள் எை நீைகண்டரோல்
விளக்கப்படுகிறது. அதோவது, சஞ்சயன் என்ை கசோல்கிறோன்
என்றோல் அஃது அப்படி இல்னைகயன்றோல், போண்டவர்களோல்
உேக்கு அளிக்கப்படும் முழு உைனகயும் ஆளும் கசப்னப
அனடய ரவண்டியிருக்கும். ஒன்று போண்டவர்கள் உேது
நோட்னடப் பறித்துக் ககோள்வோர்கள், அல்ைது உேது
ேகன்கனளக் ககோன்ற பிறகு முழுவதற்கும் உம்னேரய
ஆட்சியோளரோக்குவோர்கள். இந்த இரண்டில் எதுவும் உேக்குக்
கசப்னபரய தரும் என்பது கபோருள்" எைக் கங்குைி இங்ரக
[3] ரவகறோரு பதிப்பில், "தகப்பன் போட்டன் வைியோகக்

கினடத்திருந்த ரோஜ்யத்னத நீர் சந்ரதகத்துக்குள்ளோக்கிவிட்டீர்.
ஏகைைில், போர்த்தர்களோல் ஜயிக்கப்பட்ட பூேி முழுனேயும்
நீரர அனடந்தீர். முன்பு ககௌரவர்களின் ரோஜ்யமும், கீ ர்த்தியும்
போண்டுவிைோரைரய ரதடப்பட்டை. தர்ேத்னத
அனுஷ்டிக்கின்றவர்களோை போண்டவர்களோரை ேறுபடியும்
அவ்விரண்டும் அதிகேோக்கப்பட்டை. இவ்வுைகில்
ரோஜ்யரபோகத்தில் ரபரோனசயுள்ளவரோை உம்ேோரை பிதோனவச்
ரசர்ந்த ரோஜ்யத்திைிருந்து போண்டவர்கள் விைகும்படி
கசய்யப்பட்டனேயோல், அவர்களுனடய அந்தக் கோரியேோைது
உம்னே அனடந்து ேிகவும் பயைற்றதோகிவிட்டது." என்று
இருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிரைோ, "உேது

மூதோனதயரிடம் இருந்து நீரனடந்த அரசுரினே இப்ரபோது
உேது கரங்களில் இருந்து நழுவப் ரபோகிறது; அல்ைது
பிருனதயின் ேகன்களிடம் இருந்து அனத நீர் கபறுவர்ீ
(போண்டவர்கள் உேது ேகன்கனளக் ககோன்று அவர்களிடம்
இருந்து அனத நிச்சயம் பறிப்போர்கள்). குருக்களின்
ஆட்சிப்பகுதிகளும், அவற்றின் புகழும் போண்டுவோல்
அனடயப்பட்டு, நன்ைடத்னதக் ககோண்ட போண்டுவின்
ேகன்களோல் புகழும், ஆட்சிப்பகுதிகளும் ரேலும் கபருகிை.
உம்முனடய கதோடர்போல் அவர்களது முயற்சிகளனைத்தும்
கைியற்றனவயோகிை. ரேலும், ரபரோனச ககோண்ட உம்ேோல்
அவர்களது பரம்பனர அரசுரினேனயயும் இைந்தைர்" என்று
இப்ரபோரதோ, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ரபோர் கதோடங்கிய பிறகு,

உேது ேகன்களின் பல்ரவறு தவறுகனளச் சுட்டிக்கோட்டி நீர் அவர்கனள
நிந்திக்கிறீர். இஃது உேக்குத் தகோது. ரபோரிடும்ரபோது, க்ஷத்திரியர்கள் தங்கள்
உயிர்கனளக் குறித்துக் கவனை ககோள்வதில்னை. உண்னேயில் அந்த
க்ஷத்திரியர்களில் கோனளகள், போர்த்தர்களின் வியூகத்னதத் துனளத்துப்
ரபோரிடுகின்றைர். உண்னேயில், கிருஷ்ணன், அர்ஜுைன், சோத்யகி ேற்றும்
விருரகோதரன் {பீேன்} ஆகிரயோரோல் போதுகோக்கப்படும் அந்தப் பனடயுடன்
ககௌரவர்கனளத் தவிர ரவறு யோர் ரபோரிடத் துணிவர்?
அர்ஜுைனைத் தங்கள் ரபோர்வரைோகவும்,

ீ ஜைோர்த்தைனை
{கிருஷ்ணனைத்} தங்கள் ஆரைோசகரோகவும், சோத்யகி ேற்றும்
விருரகோதரனை {பீேனைத்} தங்கள் போதுகோவைர்களோகவும் ககோண்ரடோனர,
ககௌரவர்கனளயும், அவர்களின் தனைனேயில் பின்கதோடர்ரவோனரயும்
தவிர ரவறு எந்த ேைித வில்ைோளி எதிர்க்கத் துணிவோன்? வரத்னதக்
ீ
ககோண்டு, க்ஷத்திரியக் கடனேகனள ரநோற்கும் நட்பு ேன்ைர்களோல்
அனடயத்தக்க அனைத்னதயும், ககௌரவர்கள் தரப்பில் உள்ள வரர்களும்
ீ
கசய்கின்றைர். எைரவ, குருக்கள் ேற்றும் போண்டவர்கள் ஆகிய அந்த
ேைிதர்களில் புைிகளுக்கு இனடயில் நடந்த பயங்கரப் ரபோனரக் குறித்த
அனைத்னதயும் இப்ரபோது ரகட்பீரோக" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

துரரோணர் அனேத்த கைப்பு வியூகம்!

The inter-array formed by Drona! | Drona-Parva-Section-087 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: பதிைோன்கோம் நோள் ரபோர்த்கதோடக்கம்; துரரோணர் வியூகம் வகுத்துக்

ககோண்டிருந்தரபோது இருந்த வரர்களின்
ீ நினை; வரர்களும்
ீ கஜயத்ரதனும் ஏற்க
ரவண்டிய நினைகனள அவர்களுக்குச் கசோன்ை துரரோணர்; சகட, சக்கர, பத்ே ேற்றும்
சூசிமுக வியூகங்கள் கைந்த புது வியூககேோன்னற வகுத்த துரரோணர்; அந்த வியூகத்தில்
ீ ஏற்றுக் ககோண்ட நினைகள்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "அந்த இரவு கடந்ததும்,

ஆயுதங்கள் தோங்குரவோர் அனைவரிலும் முதன்னேயோை துரரோணர், தன்
பனடப்பிரிவுகள் அனைத்னதயும் ரபோருக்கு அணிவகுக்கத் கதோடங்கிைோர்.
அப்ரபோது, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, சிைத்துடன் கதறியவர்களும்,
ஒருவனரகயோருவர் ககோல்ை விரும்பியவர்களுேோை ரகோபக்கோர
ீ பல்ரவறு ஒைிகள் அங்ரக ரகட்கப்பட்டை. சிைர் தங்கள்
விற்கனள வனளத்தைர், சிைர் தங்கள் கரங்கனள வில்ைின்
நோண்கயிறுகளில் ரதய்த்தைர். அவர்களில் பைர் ஆழ்ந்த
மூச்சுகனளவிட்டபடிரய "அந்தத் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} எங்ரக?" என்று
கதறிைர்.
சிைர் நன்கு கடிைேோக்கப்பட்டனவயும், வோைத்தின் நிறத்னதக்

ககோண்டனவயும், கபரும் கூர்னே ககோண்டனவயும் அைகிய
பிடிகளுள்ளனவயும், உனறயிைிருந்து எடுக்கப்பட்டனவயுேோை வோள்கனள
ீ (உயர வசவும்,
உயர வச ீ அனத ேீ ண்டும் பிடிக்கவும்) கதோடங்கிைர். ரபோனர
விரும்பிய துணிச்சல்ேிக்க வரர்கள்
ீ பைர், பயிற்சியோல் அனடயப்பட்ட
திறனுடன், வோள்வசுரவோர்
ீ ேற்றும் வில்ைோளிகளின் படிமுனற

வளர்ச்சினய அங்ரக கசயல்போட்டில் கோட்டிைர். சிைர், ேணிகள்

நினறந்தனவயும், சந்தைக்குைம்போல் பூசப்பட்டனவயும், தங்கம் ேற்றும்
னவரங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை தங்கள் கதோயுதங்கனளச்
சுைற்றியபடிரய போண்டுவின் ேகன்கனளக் குறித்து விசோரித்தைர்.
கசருக்கோல் ரபோனதயுண்டவர்களும், பருத்த கரங்கனளக்

ககோண்டவர்களுேோை சிைர், இந்திரனைக் ககௌரவிக்க உயர்த்தப்பட்ட
கம்பங்களுக்கு ஒப்போை பரிகங்களோல் (ககோடிக்கம்பங்களின் கோட்னடக்
ககோண்டு ேனறப்பனதப் ரபோை) ஆகோயத்னதத் தடுத்தைர். அைகிய
ேைர்ேோனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டவர்களும், ரபோனர
விரும்பியவர்களுேோை பிறர், பல்ரவறு ஆயுதங்களுடன், களத்தின்
பல்ரவறு பகுதிகளில் நின்றைர். அவர்கள், "அர்ஜுைன் எங்ரக? அந்தக்
ரகோவிந்தன் {கிருஷ்ணன்} எங்ரக? கசருக்குள்ள பீேன் எங்ரக? அவர்களது
கூட்டோளிகள் எங்ரக?" என்றபடிரய அவர்கனளப் ரபோருக்கு அனைத்தைர்.
அப்ரபோது தன் சங்னக முைக்கி, தன் குதினரகனள ேிக வினரவோகத்

தூண்டிய துரரோணர் தன் தருப்புகனள அணிவகுத்தபடிரய கபரும்
ரவகத்துடன் இங்குேங்கும் திரிந்தோர். ரபோரில் களிப்புற்ற அந்தப்
பனடப்பிரிவுகள் அனைத்தும் தங்கள் நினைகனள ஏற்ற பிறகு, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்} கஜயத்ரதைிடம், "நீ,
ரசோேதத்தன் ேகன் {பூரிஸ்ரவஸ்}, வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ கர்ணன்,
அஸ்வத்தோேன், சல்ைியன், விருேரசைன், கிருபர் ஆகிரயோர், நூறோயிரம்
{100, 000} குதினரகள், அறுபதோயிரம் {60, 000} ரதர்கள், ேதங்ககோண்ட
பதிைோைோயிரம் {14, 000} யோனைகள், கவசம் பூண்ட நூற்று இருபதோயிரம்
{120, 000} கோைோட்பனட வரர்கள்
ீ ஆகியவற்றுடன் எைக்குப் பின்புறத்தில்
இருபது னேல்கள் {ஆறு குரரோசங்கள்} கதோனைவில் உங்கள் நினைகள்
ஏற்பீர்களோக. அங்ரக வோசவைின் {இந்திரைின்} தனைனேயிைோை
ரதவர்களோலும் கூட உன்னைத் தோக்க இயைோது, எைரவ, போண்டவர்கனளக்
குறித்து என்ை கசோல்ைப்பட ரவண்டும். ஓ! சிந்துக்களின் ஆட்சியோளோ
{கஜயத்ரதோ}, ஆறுதைனடவோயோ" என்ற வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோர்
{துரரோணர்}.
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் கஜயத்ரதன், (துரரோணரோல்) இப்படிச்

கசோல்ைப்பட்டதும் ஆறுதனை அனடந்தோன். அவன் {கஜயத்ரதன்}, கபரும்
ரதர்வரர்களோலும்,
ீ கவசம்பூண்டு, னகயில் சுருக்குக் கயிறுகனளக்
{போசங்கனளக்} ககோண்டு மூர்க்கேோகப் ரபோரிடத் தீர்ேோைித்திருந்த
ீ பைரோலும் சூைப்பட்டு, துரரோணரோல் சுட்டப்பட்ட

பகுதிக்கு கோந்தோர வரர்கள்

ீ பைருடன் கசன்றோன் [1]. ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, சோேரங்களோலும், தங்க ஆபரணங்களோலும்
அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த கஜயத்ரதைின் குதினரகள் அனைத்தும் நன்றோக
இழுக்கும் திறன் ககோண்டனவயோகவும் இருந்தை. ஏைோயிரம் {7000} அத்தகு
குதினரகளும், சிந்து இைத்தில் மூவோயிரம் {3000} குதினரகள் பிறவும்
அவனுடன் இருந்தை.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "ேைத்ரதறுதனையனடந்த

சிந்து ரதசோதிபதியோை ஜயத்ரதன், அந்த ேகோரதர்களோலும்,
கவசேணிந்தவர்களும், சன்ைதர்களும் ஈட்டினயக் னகயில்
பிடித்துக் குதினரயின் ரேல் ஏறியிருக்கின்றவர்களுேோை
குதினர வரர்களோலும்
ீ சூைப்பட்டுக் கோந்தோரர்களுடன் ரசர்ந்து
அவ்விடம் கசன்றோன்" என்றிருக்கிறது.
ரபோரிட விரும்பிய உேது ேகன் துர்ேர்ேணன், கவசம் பூண்டனவயும்,

கபரும் அளவிைோைனவயும், கடும் கசயல்கள் கசய்யக்கூடியனவயும்,
நன்கு பயிற்சி கபற்ற போகர்கரளோடு கூடியதுேோை ேதங்ககோண்ட ஆயிரத்து
ஐநூறு யோனைகளுடன் {1500} துருப்புகள் அனைத்துக்கும் முன்ைினையில்
தன்னை நிறுத்திக் ககோண்டோன். உேது ேற்ற ேகன்களோை துச்சோசைன்
ேற்றும் விகர்ணன் ஆகிரயோர் இருவரும், கஜயத்ரதைின் ரநோக்கங்கனளச்
சோதிப்பதற்கோக முன்ரைறிச் கசல்லும் பனடகளுக்கு ேத்தியில் தங்கள்
நினைகனளக் ககோண்டைர்.
பரத்வோஜர் ேகைோல் {துரரோணரோல்}, {ஒரு} பகுதி சகடேோகவும், {ஒரு}

பகுதி சக்கரேோகவும் அனேக்கப்பட்ட வியூகேோைது, முழுனேயோக நோற்பத்து
எட்டு னேல்கள் நீளமும், அதன் பின்புறத்தின் இருபது னேல்கள் [2]
அகைமும் ககோண்டிருந்தது. அந்த வியூகத்தின் பின்புறத்தில் தோேனர
வடிவித்தில் துனளக்கப்பட முடியோத ேற்கறோரு வியூகம் {பத்ே வியூகம்}
அனேக்கப்படிருந்தது. அந்தத் தோேனரக்குள், சூசீ {ஊசி} என்று
அனைக்கப்படும் ேற்றுகேோரு அடர்த்தியோை {கநருக்கேோை} வியூகம்
அனேக்கப்பட்டிருந்தது. துரரோணர், தன் வைினேேிக்க வியூகத்னத இப்படி
அனேத்த பிறகு, தைது நினைனய ஏற்றோர்.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இது, "பைிகரண்டு கவ்யூதி நீளமும்,

ஐந்து கவ்யூதி அகைமும் ககோண்டது" எைக்
குறிப்பிடப்படுகிறது. ஒரு கவ்யூதி என்பது இரண்டு
குரரோசங்கனளக் ககோண்டதோகும். ஒரு குரரோசம் என்பது

இரண்டு னேல்கள் எைச் கசோல்ைப்படுகிறது. எைரவ ஒரு

கவ்யூதி நோன்கு னேல்கனளக் ககோண்ட அளவோகும். நோன்கு
குரரோசங்கள் ரசர்ந்தது ஒரு ரயோஜனையோகும்.
ரபோைரவ னேல்கணக்கிரைரய கசோல்ைப்பட்டிருக்கிறது.
அந்தச் சூசியின் {ஊசியின்} வோய்ப்பகுதியில் வைினேேிக்க

வில்ைோளியோை கிருதவர்ேன் தன் நினைனய எடுத்துக் ககோண்டோன்.
கிருதவர்ேனுக்கு அடுத்ததோக, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர},
கோம்ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளனும் {சுதக்ஷிணனும்}, ஜைசந்தனும் [3]
நின்றைர். இவர்களுக்கு அடுத்ததோகத் துரிரயோதைனும், கர்ணனும்
நின்றைர். அவர்களுக்குப் பின்ைோல், அந்தச் சகட வியூகத்தில், அதன் {அந்த
வியூகத்தின்} தனைனயப் போதுகோப்பதற்கோகப் புறமுதுகிடோத வரர்கள்
ீ
நூற்றுக்கணக்கிலும், ஆயிரக்கணக்கிலும் அதில் {அந்த வியூகத்தில்}
இருந்தைர். ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, அவர்கள் அனைவருக்கும்
பின்புறத்தில், ஒரு கபரும் பனட சூை ேன்ைன் கஜயத்ரதன் அந்தச் சூசீ {ஊசி}
வடிவ வியூகத்தின் ஒரு புறத்தில் நின்றோன்.
[3] துரிரயோதைன் தம்பியருள் ஜைசந்தன் என்ற ஒருவன் பீஷ்ே

பர்வம் பகுதி 64அ-ல் பீேைோல் ககோல்ைப்பட்டோன். இங்ரக
குறிப்பிடப்படும் இந்த ஜைசந்தன் ரவகறோருவைோக இருக்க
ரவண்டும். இவன் துரரோண பர்வம் பகுதி 114ல் சோத்யகியோல்
ககோல்ைப்படுகிறோன். இவன் பூரு குைத்தவன் என்றும், குரு
வரன்
ீ என்றும் துரரோணபர்வம், கர்ண பர்வம் ேற்றும் சல்ைிய
பர்வங்களில் நினைவுகூரப்படுகிறோன்.
அந்தச் சகடத்தின் {சகட வியூகத்தின்} நுனைவோயிைில் பரத்வோஜரின்

ேகன் {துரரோணர்} இருந்தோர். துரரோணருக்குப் பின்ைோல்
அவனரப்போதுகோக்கும் ரபோஜர்களின் தனைவன் {கிருதவர்ேன்} இருந்தோன்.
கவண்கவசமும், சிறந்த தனைப்போனகயும், அகன்ற ரதோளும்,
வைினேேிக்கக் கரங்கனளயும் ககோண்ட துரரோணர் தன் கபரிய வில்னை
வனளத்தபடி சிைத்தில் இருக்கும் அந்தகனைப் ரபோை நின்றோர். அைகிய
ககோடிேரம், சிவப்பு ரவள்விப்பீடம், கருப்பு ேோன் ரதோல் ஆகியவற்றுடன்
அருளப்பட்டிருந்த துரரோணரின் ரதனரக் கண்டு ககௌரவர்கள் ேகிழ்ச்சியோல்

துரரோணரோல் அனேக்கப்பட்ட அந்த வியூகம் ககோந்தளிக்கும்

கடலுக்கு ஒப்போைதோக இருந்ததோல், சித்தர்கள், சோரணர்கள் ஆகிரயோர்
ஆச்சரியத்தோல் நினறந்தைர். அந்த வியூகேோைது, தன் ேனைகள், கடல்கள்,
கோைகங்கள் ேற்றும் பை கபோருட்கள் நினறந்த முழு உைகத்னதரய
விழுங்கிவிடும் எை அனைத்து உயிர்களும் எண்ணிை. ரதர்கள், ேைிதர்கள்,
குதினரகள் ேற்றும் யோனைகள் நினறந்ததும், அற்புதவடிவில் பயங்கரேோக
முைங்குவதும், எதிரிகளின் இதயங்கனளப் பிளக்கவல்ைதும், சகட
வடிவிைோைதுேோை [5] அந்த வைினேேிக்க வியூகத்னதக் கண்ட ேன்ைன்
துரிரயோதைன் ேகிழ்ச்சியனடயத் கதோடங்கிைோன்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.
[5] வில்ைி போரதம் இவ்வியூகத்னத இப்படிச் கசோல்கிறது.

அணிகனளந்னதந்தோனைவனகவியூகேோகியரசனையின்சிரத்து,
ேணிமுடிபுனைந்துனவத்கதைவைங்கல் வைம்புரிேோர்
பனைநிறுத்திப்,
பணிவுறுேவுணர்பதோகிைிவகுத்தபோர்க்கவைிவகைைப்பயில்
ரபோர்த்,
துணிவுடன்பஃரறோர்சூழ்வரச்சகடதுண்டத்துநின்றைன்றுரரோணன்.
- வில்ைி 13:42:7
கபோருள்: சதுரங்கங்கள்கூடிை தைது

கபருஞ்ரசனைத்கதோகுதினயத் தைித்தைிஐந்தோகப்பிரித்து,
அவற்னற ஐந்துவியூகேோக அனேத்து, அவற்றிற்ககல்ைோம்
ஒருேகுடம்னவத்தோற்ரபோை அைங்கோரேோயனேயும்படி
துரிரயோதைனைத் தனைனேயோகநிறுத்தித் தோன் அவ்னவந்து
வியூகங்களுட் பிரதோைேோைதும் ேற்னற நோன்னகயுந்
தைக்குள்ரளககோண்ட ேகோவியூகேோை சகடவியூகத்தின்
முன்ைிடத்திரை நின்றைகைன்பதோம். ஐந்துவியூகம் - சகடம்,
பதுேம், கர்ப்பம், சூசீ, கூடம் என்பை.

அர்ஜுைன் கசய்த ரபோர்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 088

The fight of Arjuna! | Drona-Parva-Section-088 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைன் தரப்பிலும் ககௌரவர் தரப்பிலும் ரநர்ந்த சகுைங்கள்;

அர்ஜுைனை எதிர்த்த துர்ேர்ேணன்; அர்ஜுைன் கசய்த ரபோர்; அச்சத்தோல் ஓடிய
ககௌரவர்கள்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "ஓ! ஐயோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, குரு பனடப்பிரிவுகள் (இப்படி) அணிவகுக்கப்பட்டுப்
கபரும் ஆரவோரம் எழுந்த பிறகு; ரபரினககளும், ேிருதங்கங்களும்
இனசக்கத்கதோடங்கி, வரர்களின்
ீ கூச்சலும், இனசக்கருவிகளின்
இனரச்சலும் ரகட்கத் கதோடங்கிய பிறகு; சங்குகள் முைங்கி,
ேயிர்ச்சிைிர்ப்னப ஏற்படுத்தும் பயங்கர ஆரவோரம் எழுந்த பிறகு;
ரபோரிடுவதில் விருப்பமுள்ள போரத வரர்களோல்
ீ ரபோர்க்களம் கேதுவோக
ேனறக்கப்பட்ட பிறகு; ருத்ரம் என்று அனைக்கப்பட்ட கோைம் கதோடங்கிய
பிறகு, அங்ரக சவ்யசச்சின் {அர்ஜுைன்} ரதோன்றிைோன்.

ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, பல்ைோயிரக்கணக்கோை கோக்னககளும்

கருங்கோக்னககளும் அர்ஜுைைின் ரதருக்கு முன்போக வினளயோடிக்
ககோண்ரட கசன்றை. ரபோருக்கு நோம் கசல்லும் ரபோது பயங்கரேோகக் கதறும்
பல்ரவறு விைங்குகளும், அேங்கைேோகக் கோட்சி தரும் நரிகளும் நம்
வைப்பக்கத்திைிருந்து ஊனளயிட்டை. ஆயிரக்கணக்கோை
எரிநட்சத்திரங்கள் ரபகரோைியுடன் விழுந்தை. அந்தப் பயங்கர நிகழ்வின்
ரபோது, கேோத்த பூேியும் குலுங்கியது. ரபோரின் கதோடக்கத்தில் குந்தியின்
ேகன் {அர்ஜுைன்} வந்த ரபோது, கூைோங்கற்கள் ேற்றும் சரனளக் கற்கள்
ஆகியவற்னற இனறத்தபடி, தினசகள் அனைத்திலும் இடியுடன் கூடிய
வறண்ட கோற்று வசியது.
ீ
பிறகு, நகுைைின் ேகன் சதோை ீகன், பிருேதன் ேகன்

திருஷ்டத்யும்ைன் ஆகிய கபரும் ஞோைம் ககோண்ட அந்த வரர்கள்
ீ
இருவரும், போண்டவர்களின் பல்ரவறு பனடப்பிரிவுகனள அணிவகுத்தைர்.
அப்ரபோது, நூறு ரதர்கள், நூறு யோனைகள், மூவோயிரம் வரர்கள்,
ீ பத்தோயிரம்
ீ ஆகிரயோரரோடு ஆயிரத்து ஐநூறு {1500} விற்களின்
நீளம் அளவு ககோண்ட நிைத்னத ேனறத்துக் ககோண்ட {தன் பனடகளுக்கு
எடுத்துக் ககோண்ட} உேது ேகன் துர்ேர்ேணன், துருப்புகள் அனைத்தின்
முன்ைணியில் நின்று ககோண்டு, "எதிரிகனள எரிப்பவனும், ரபோரில் தோங்கிக்
ககோள்ளபட முடியோத வரனுேோை
ீ அந்தக் கோண்டீவதோரினய {அர்ஜுைனை},
கபோங்கும் கடனைத் தடுக்கும் கனரனயப் ரபோைரவ இன்று நோன் தடுக்கப்
ரபோகிரறன். போனறத்திரனள எதிர்க்கும் ேற்கறோரு போனறத்திரனளப் ரபோை,
சிைம் நினறந்த தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} என்ரைோடு ரேோதுவனத இன்று
ேக்கள் கோணட்டும். ரபோனர விரும்பும் ரதர்வரர்கரள,
ீ நீங்கள் (சோட்சியோக)
இருப்பீர்களோக. என் ேதிப்னபயும் புகனையும் ரேம்படுத்தும் வனகயில்
ஒன்றோகத் ரசர்ந்திருக்கும் போண்டவர்கள் அனைவனரயும் எதிர்த்து நோன்
தைி ஒருவைோகரவ ரபோரிடுரவன்" என்றோன் {துர்ேர்ேணன்}. உயர் ஆன்ேோ
ககோண்ட உேது உன்ைத ேகைோை அந்தப் கபரும் வில்ைோளி {துர்ேர்ேணன்}
இனதச் கசோல்ைிவிட்டு, கபரும் வில்ைோளிகள் பைரோல் சூைப்பட்டு
அங்ரகரய நின்றோன்.
சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டு நிவோதகவசர்கனளக் ககோன்றவனும், பைம்

கபருகியவனும், எப்ரபோதும் கவல்லும் ஜயனும், உண்னேக்கு
அர்ப்பணிப்புள்ளவனும், தன் கபரும் சபதத்னத அனடய விரும்பியவனும்,
கவசம் பூண்டு வோள் தரித்தவனும், தங்கக் கீ ரடத்னத அணிந்தவனும்,
கவண்ேைர்ேோனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டவனும், கவள்ளுனட
தரித்தவனும், அைகிய அங்கதங்களோல் ரதோள்கள்
அைங்கரிக்கப்பட்டவனும், கோதுகளில் சிறந்த குண்டைங்கனளக்

ககோண்டவனும், தன் முதன்னேயோை ரதரில் ஏறியவனுேோை நரன்,
நோரோயணின் துனணயுடன், சிைங்ககோண்ட அந்தகன் ரபோைரவோ, இடியுடன்
கூடிய வோசவனை {இந்திரனைப்} ரபோைரவோ, கோைத்தோல் உந்தப்பட்டுத் தன்
தண்டோயுதத்துடன் இருக்கும் தடுக்கப்பட முடியோத யேனைப் ரபோைரவோ,
ரகோமூட்டப்பட இயைோதவனும், திரிசூைம் தரித்தவனுேோை ேகோரதவனை
{சிவனைப்} ரபோைரவோ, தன் சுருக்குக் கயிற்றுடன் {போசத்துடன்} கூடிய
வருணனைப் ரபோைரவோ, யுக முடிவின் ரபோது, பனடப்புகனள எரிக்க எழுந்த
சுடர்ேிக்க கநருப்னபப் ரபோைரவோ ரபோரில் தன் கோண்டீவத்னத அனசத்தபடி
எழுஞோயினற {உதயச் சூரியனைப்} ரபோைப் பிரகோசேோக ஒளிர்ந்தோன்.
கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, ஓ! ேன்ைோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, அடர்த்தியோை கனணேோரி எங்கு விழுரேோ, அந்த
இடேோை தன் பனடக்கு முன்ைணியில் தன் ரதனர நிறுத்தித் தன் சங்னக
முைக்கிைோன் [1]. ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, போர்த்தன் {தன் சங்னக}
முைக்கியதும், கிருஷ்ணனும், போஞ்சஜன்யம் என்றனைக்கப்படும் தன்
முதன்னேயோை சங்னகப் கபரும்பைத்துடன் அச்சேற்றவனகயில்
முைக்கிைோன். ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர} அந்தச் சங்குகளின்
முைக்கத்திைோல், உேது பனடனயச் ரசர்ந்த வரர்கள்
உற்சோகத்னத இைந்து நடுங்கிைர். அவ்கவோைியின் முடிவில் அவர்களுக்கு
ேயிர்ச்சிைிர்ப்பு ஏற்பட்டது. இடியிகைோைினயக் ரகட்டு அனைத்துயிர்களும்
அச்சத்தோல் ஒடுங்குவனதப் ரபோைரவ, அந்தச் சங்குகளின் ஓனசயோல் உேது
ீ அனைவரும் அச்சத்னத அனடந்தைர். விைங்குகள் அனைத்தும்
ேைமும், சிறுநீரும் கைித்தை. ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த (இரு)
சங்குகளின் முைக்கத்தோல் கவனையில் நினறந்த உேது கேோத்தப் பனடயும்,
அதன் விைங்களுடன் ரசர்த்துத் தங்கள் பைத்னத இைந்தை. ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, அவர்களில் சிைர் பயத்தோல் தங்கள் புைன்கனள
இைந்தைர் {ேயக்கமுற்றைர்}.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "பிரதோபசோைியோை அந்த

அர்ஜுைன் முன்ைணிக்ககதிரில் எய்த அம்பு ரபோய்
விழுந்தூரத்துக்கு ஒன்றனர ேடங்கு தூரத்திரைரய ரதத்னத
நிறுத்திச் சங்கத்னத ஊதிைோன்" என்றிருக்கிறது.
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிரைோ கங்குைியில் உள்ளனதப்
ரபோைரவ இருக்கிறது.

அர்ஜுைைின் ககோடியில் இருந்த குரங்கு {அனுேன்} தன் வோனய அகை

விரித்து, அதனுடன் {அந்தக் ககோடியுடன்} கூடிய பிற உயிரிைங்களுடன்
பயங்கர ஒைினய உண்டோக்கி உேது துருப்புகனள அச்சுறுத்தியது
{அச்சுறுத்திைோன்}. பிறகு, உேது வரர்கனள
ீ உற்சோகப்படுத்துவதற்கோக
ேீ ண்டும் சங்குகள், ககோம்புகள், னகத்தோளங்கள் ேற்றும் அைகங்கள்
ஆகியை முைக்கப்பட்டை. (பிற) இனசக்கருவிகளின் பல்ரவறு ஒைிகள்,
ீ கூச்சல்கள், அவர்களின் ரதோள்தட்டல்கள், (தங்கள் எதிரிகனளச்)
சவோல் விட்டு அனைத்த கபரும் ரதர்வரர்களோல்
ீ கசய்யப்பட்ட சிங்க
முைக்கங்கள் ஆகியவற்ரறோடு அவ்கவோைிகளும் கைந்தது.
ேருண்ரடோரின் அச்சத்னத அதிகரிக்கும் அந்தப் பயங்கர ஆரவோரம்

எழுந்த ரபோது, ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்த அந்தப் பகோசைன் {இந்திரைின்} ேகன்
{அர்ஜுைன்}, தோசோர்ஹ குைத்ரதோைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்}
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன். அர்ஜுைன், "ஓ! ரிேிரகசோ {கிருஷ்ணோ},
துர்ேர்ேணன் இருக்கும் இடத்திற்குக் குதினரகனளச் கசலுத்துவோயோக.
அந்த யோனைப்பனடயினூடோகப் பிளந்து பனகவரின் பனடக்குள் நோன்
ஊடுருவப் ரபோகிரறன்" என்றோன்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "சவ்யசச்சிைோல்

{அர்ஜுைைோல்} இப்படிச் கசோல்ைப்பட்டவனும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவனுேோை ரகசவன், துர்ேர்ேணன் இருக்கும் இடத்திற்குக்
குதினரகனளத் தூண்டிைோன். ரதர்கள், யோனைகள் ேற்றும் ேைிதர்களுக்குப்
ரபரைினவத் தந்ததும், ஒருவனுக்கும் பைருக்கும் இனடயில்
கதோடங்கியதுேோை அந்த ரேோதல் கடுனேயோைதோகவும்,
பயங்கரேோைதோகவும் இருந்தது. அப்ரபோது, கபோைியும் ரேகத்திற்கு ஒப்போை
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, ேனைச்சோரைில் ேனைனயப் கபோைியும் ரேகங்களின்
திரனளப் ரபோைக் கனணகளின் ேோரியோல் தன் எதிரிகனள ேனறத்தோன்.
பனகவரின் ரதர்வரர்களும்,
ீ கபரும் கரநளிைத்னத கவளிப்படுத்தி,
கனணகளின் ரேகங்களோல் கிருஷ்ணன் ேற்றும் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}
ஆகிய இருவனரயும் வினரவோக ேனறத்தைர்.
அப்ரபோது தன் எதிரிகளோல் ரபோரில் இப்படி எதிர்க்கப்பட்டவனும்,

வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவனுேோை போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}
ரகோபத்தோல் நினறந்து, தன் கனணகளோல் ரதர்வரர்களின்
ீ தனைகனள
அவர்களது உடல்களில் இருந்து கவட்டத் கதோடங்கிைோன். ரேல்
உதடுகளோல் கடிக்கப்பட்ட கீ ழுதடுகளுடனும், ரகோபத்தோல் கைங்கிய
கண்களுடனும் இருந்த முகங்கனளக் ககோண்டனவயும், கோதுகுண்டைங்கள்

ேற்றும் தனைப்போனககளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோக அைகிய

தனைகள் பூேியில் விரவிக் கிடந்தை. உண்னேயில் அப்படிச் சிதறிக் கிடந்த
ீ தனைகளோைனவ, பறிக்கப்பட்டு, நசுக்கப்பட்டுக் களத்தில்
விரவிக் கிடக்கும் தோேனரக் கூட்டத்னதப் ரபோைப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தை.
குருதியின் நிறரேறி (களகேங்கும் அடர்த்தியோகக்) கிடந்த தங்கக்
கவசங்கள், ேின்ைலுடன் கூடிய ரேகங்களின் திரள்கனளப் ரபோைத்
கதரிந்தை. ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கவட்டப்பட்டுப் பூேியில் விழும்
தனைகளின் ஒைி, உரிய கோைத்தில் பழுத்து விழும் பைம்பைங்களுக்கு
ஒப்போைதோக இருந்தது. தனையற்ற முண்டங்கள் சிை னகயில்
வில்லுடனும், உனறயில் இருந்து உருவி உயர்த்தப்பட்ட வோள்களுடன்
{தனையற்ற முண்டங்கள்} சிைவும் தோக்குவதற்கோக எழுந்தை. அர்ஜுைைின்
சோதனைகனளப் கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியோதவர்களும், அவனை வழ்த்த
ீ
விரும்பியவர்களுேோை அந்தத் துணிச்சல் ேிக்க வரர்கள்,
ீ அர்ஜுைைோல்
எப்ரபோது தங்கள் தனைகள் கவட்டப்பட்டை என்பனதத் தோங்கள்
அறியோதிருந்தைர் [2].
[2] ரவகறோரு பதிப்பில், "ஒரு தனையில்ைோ முண்டேோைது

எழுந்திருந்து அம்புடன் கூடிை வில்னை இழுத்து நோகணோைி
கசய்து ககோண்டு கிளம்பிற்று. ேற்ரறோர் உடற்குனறயோைது
னகயிைோல் ஒரு கத்தினய உருவி ஓங்கிக் ககோண்டு நின்றது.
ேற்கறோரு கம்பந்தேோைது ரவகறோருவனுனடய தனைனய
ேயிர்களில் பிடித்துக் ககோண்டு கூத்தோடியது. யுத்தத்தில்
ஜயத்னத விரும்புகின்ற புருேஸ்ரரஷ்டர்கள், அர்ஜுைனைப்
கபோறோதவர்களோகித் தனைகள் வழ்ந்தனதயும்
ீ கதரிந்து
ககோள்ளவில்னை" என்றிருக்கிறது.
குதினரகளின் தனைகள், யோனைகளின் துதிக்னககள், துணிச்சல்ேிக்க

ீ னககள் ேற்றும் கோல்கள் ஆகியவற்றோல் பூேி விரவி கிடந்தது.
"இவரை போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} ", "போர்த்தன் எங்ரக?", "இரதோ போர்த்தன்!" எை
இப்படிரய, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது பனடயின் வரர்கள்
ீ
போர்த்தனைக் {அர்ஜுைனைக்} குறித்த சிந்தனையில் ேட்டுரே நினறந்தைர்.
கோைத்தோல் புைன்கனள இைந்த {ேயக்கேனடந்த} அவர்கள், கேோத்த
உைகமும் போர்த்தைோல் நினறந்ததோகரவ கருதிைர். எைரவ, அவர்களில்
பைர் ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்டும், சிைர் தங்கனளரய தோக்கிக்
ககோண்டும் அைிந்தைர். துயரக் குரல் எழுப்பிய வரர்கள்
ீ பைர், குருதியோல்
நனைந்து, தங்கள் புைன்கனள இைந்து, கபரும் துன்பத்தோல் தங்கள்

நண்பர்கனளயும், கசோந்தங்கனளயும் அனைத்தபடிரய பூேியில் விழுந்து

கிடந்தைர்.
பிண்டிபோைங்கள் {குறுங்கனணகள்}, ரவல்கள், ஈட்டிகள், வோள்கள்,

ரபோர்க்ரகோடரிகள், நிர்வியூகங்கள் {கூரோை கழுேரம் ரபோன்ற ஆயுதங்கள்},
கூன்வோள்கள், விற்கள், ரதோேரங்கள், கனணகள், கதோயுதங்கள்
ஆகியவற்னறக் ககோண்டனவயும், கவசம்பூண்டு அங்கதங்கள் ேற்றும் பிற
ஆபரணங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், கபரும்போம்புகனளப் ரபோைத்
கதரிந்தனவயும், கபரும் கதோயுதங்களுக்கு ஒப்போைனவயும், வைினேேிக்க
ஆயுதங்களோல் (உடைில் இருந்து) கவட்டப்பட்டனவயுேோை கரங்கள்,
கபரும்பைத்துடன் அனசந்து, துடித்து, சிைத்தில் குதிப்பதோகத் கதரிந்தது.
அந்தப் ரபோரில் ரகோபம் நினறந்து போர்த்தனை {அர்ஜுைனை}

எதிர்த்துச் கசன்ரறோர் ஒவ்கவோருவரும், அந்த வரைோல்
ீ ேரணத்துக்கு
ஒப்போை சிை கனணகளோல் தங்கள் உடல் துனளக்கப்பட்டு அைிந்தைர். தன்
ரதர் கசன்ற ரபோது, தன் வில்னை வனளத்துக் ககோண்டு அதில்
ஆடுபவனைப் ரபோைத் கதரிந்த அவனை {அர்ஜுைனைத்} தோக்குவதற்கோை
ஒரு சிறு வோய்ப்னபயும் அங்கிருந்த யோரோலும் கணிக்க முடியவில்னை.
அவன் {அர்ஜுைன்} தன் கனணகனள எடுத்து, அவற்னற வில்ைில்
கபோருத்தி, அவற்னற ஏவும் ரவகம் அவைது எதிரிகள் அனைவனரயும்
ஆச்சரியத்தில் நினறத்தது.
உண்னேயில், பல்குைன் {அர்ஜுைன்}, தன் கனணகளோல் யோனைகள்,

யோனைப் போகர்கள், குதினரகள், குதினரரயோட்டிகள், ரதர்வரர்கள்,
ீ
ரதரரோட்டிகள் ஆகிரயோனரத் துனளத்தோன். அவைது எதிரிகளில், அவன்
எதிரில் நின்றவர்கனளரயோ, ரபோரில் ரபோரோடியவர்கனளரயோ,
சுைன்றவர்கனளரயோ, எவனரயும் அந்தப் போண்டுவின் ேகன் ககோல்ைோேல்
விடவில்னை. அடர்த்தியோை இருனள அைித்த படி ஆகோயத்தில் எழும்
சூரியனைப் ரபோைரவ, அர்ஜுைனும் கங்க இறகுகளின் சிறகுகனளக்
ககோண்ட தன் கனணகளின் மூைம் அந்த யோனைப்பனடனய அைித்தோன்.
யோனைகள் பிளக்கப்பட்டு அதில் விழுந்ததோல், உேது துருப்புகள் நின்ற
அந்தக் களேோைது, பிரளயத்தின் ரபோது கபரும் ேனைகளோல்
விரவிக்கிடக்கும் பூேினயப் ரபோைத் கதரிந்தது.
எப்படி நடுப்பகல் சூரியனை அனைத்து உயிரிைங்களோலும் கோண

இயைோரதோ, அப்படிரய ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட தைஞ்சயனும்
{அர்ஜுைனும்}, ரபோரில் தன் எதிரிகளோல் கோணப்பட முடியோதவைோக

இருந்தோன். ஓ! எதிரிகனளத் தண்டிப்பவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது

ேகைின் துருப்புகள் (தைஞ்சயைின் {அர்ஜுைைின்} கனணகளோல்)
பீடிக்கப்பட்டு, அச்சத்தோல் சிதறி ஓடிை. வைினேேிக்கக் கோற்றோல்
ரேகங்களின் திரள்கள் பிளக்கப்பட்டு விரட்டப்படுவனதப் ரபோைரவ, அந்தப்
பனடயும், போர்த்தைோல் துனளக்கப்பட்டு முறியடிக்கப்பட்டது. அந்த வரன்
ீ
எதிரினயக் ககோன்று ககோண்டிருந்த ரபோது, யோரோலும் அவனைப் போர்க்க
{கசோற்கள் ேற்றும் கசயல்களோைோை} உந்துதல்கள், தங்கள் விற்களின்

நுைிகள், ஆைேோை உறுேல்கள், உத்தரவோல் ஊக்குவிப்பது, கனசகள்,
அவர்களது விைோக்களில் கவட்டுகள், பயமுறுத்தும் ரபச்சு ஆகியவற்றோல்
தங்கள் வரர்கனளப்
ீ கபரும் ரவகம் ககோள்ளச் கசய்த உேது ேைிதர்கள்,
அஃதோவது உேது குதினரப்பனட, உேது ரதர்வரர்கள்,
ீ ேற்றும் உேது
ீ ஆகிரயோர், அர்ஜுைைின் கனணகளோல் தோக்கப்பட்டுக்
களத்திைிருந்து தப்பிை ஓடிைர்.
(யோனைகளில் கசன்ற) சிைர், தங்கள் அங்குசங்களோல் அந்தப் கபரும்

விைங்குகளின் விைோப்புறங்கனளத் தூண்டிய பிறரும், போர்த்தைின்
கனணகளோல் தோக்கப்பட்ட இன்னும் பை வரர்களும்,
ீ ஓடுனகயில்
போர்த்தனைரய {அர்ஜுைனைரய} எதிர்த்துச் கசன்றைர். உண்னேயில் உேது
ீ அனைவரும் உற்சோகேற்று, சிந்தனை குைம்பியவர்களோகிைர்"

அர்ஜுைனை எதிர்த்த துச்சோசைன்!

Duhsasana rushed against Arjuna! | Drona-Parva-Section-089 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைனை எதிர்த்த துச்சோசைன்; அர்ஜுைன் கசய்த ரபோர்;

ேைிதர்களும், யோனைகளும், குதினரகளும் ககோல்ைப்பட்ட விதம்; துச்சோசைைின்
பனடப்பிரிவு ரதோற்ரறோடி துரரோணரிடம் தஞ்சத்னத அனடந்தது...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "கிரீடம் தரித்தவைோல் (கிரீடியோை

அர்ஜுைைோல்) இப்படிக் ககோல்ைப்பட்ட என் பனடயின் முன்ைணியிைர்
பிளந்து ஓடிய ரபோது, அர்ஜுைனை எதிர்த்துச் கசன்ற வரர்கள்
(அவர்களில் யோரரனும் அர்ஜுைைிடம் உண்னேயில் ரபோரிட்டைரோ?
அல்ைது) அனைவரும் தங்கள் தீர்ேோைத்னதத் துறந்து, சகட வியூகத்துக்குள்
நுனைந்து, கற்சுவனரப் ரபோன்றவரும் அச்சேற்றவருேோை துரரோணனரத்
தஞ்சேனடந்தைரோ?" என்றோன்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "ஓ! போவேற்றவரர

{திருதரோஷ்டிரரர}, இந்திரைின் ேகைோை அர்ஜுைன், தன் சிறந்த
கனணகனளக் ககோண்டு எங்கள் பனடனயப் பிளந்து கதோடர்ச்சியோகக்
ககோல்ைத் கதோடங்கிய ரபோது, வரர்களில்
ீ பைர் ஒன்று ரசர்ந்து
ககோல்ைப்பட்டைர், அல்ைது உற்சோகேிைந்து தப்பி ஓடிைர். அர்ஜுைனைப்
போர்க்கத் திறனுள்ள எவனும் அந்தப் ரபோரில் இல்னை.
அப்ரபோது, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, துருப்புகளின் அந்நினைனயக்

கண்ட உேது ேகன் துச்சோசைன், ரகோபத்தோல் நினறந்து, அர்ஜுைனை
எதிர்த்துப் ரபோரிட வினரந்தோன். கடும் ஆற்றனைக் ககோண்டவனும்,
தங்கத்தோைோை அைகிய கவசம் தரித்தவனும், தங்கத்தோல்

அைங்கரிக்கப்பட்ட தனைப்போனகயோல் தன் தனை ேனறக்கப்பட்டவனுேோை

ீ {துச்சோசைன்}, கேோத்த உைனகரய விழுங்கவல்ைது ரபோைத்
கதரிந்த கபரிய யோனைப் பனட ஒன்னற அர்ஜுைனைச் சூைச் கசய்தோன்.
யோனைகளின் ேணி ஒைியோலும், சங்குகளின் முைக்கத்தோலும், வில்

நோண்கயிறுகளின் நோகணோைியோலும், யோனைகளின் பிளிறைோலும் பூேி,
ஆகோயம், தினசகள் ஆகியை அனைத்தும் முழுனேயோக நினறந்ததோகத்
கதரிந்தது. அந்தக் கோைக்கட்டம் மூர்க்கேோைதோகவும், பயங்கரேோைதோகவும்
இருந்தது. அங்குசங்களோல் தூண்டப்பட்ட சிறகுகள் ககோண்ட ேனைகனளப்
ரபோை, ரகோபத்தோல் நினறந்து, துதிக்னககனள நீட்டியிருந்த அந்தப் கபரும்
விைங்குகள் {யோனைகள்} தன்னை ரநோக்கி ரவகேோக வினரவனதக் கண்ட
ேைிதர்களில் சிங்கேோை அந்தத் தைஞ்சயன், சிங்கமுைக்ககேோன்னறச்
கசய்து, தன் கனணகளோல் அந்த யோனைப்பனடனயத் துனளக்கவும்
ககோல்ைவும் கதோடங்கிைோன்.
அந்தக் கிரீடம் தரித்தவன் (கிரீடியோை அர்ஜுைன்), ேனை ரபோன்ற

அனைகனளக் ககோண்டனவயும், கபருங்கோற்றோல் ககோந்தளித்தனவயுேோை
ஆழ்ந்த கடனைத் துனளத்துச் கசல்லும் ேகரத்னதப் ரபோை, அந்த
யோனைப்பனடனயத் துனளத்துச் கசன்றோன். உண்னேயில்,
அண்டப்ரபரைிவின் நோளன்று {பிரளயத்தின் ரபோது}, தினச ேற்றும் கோை
விதிகனள ேீ றி எழுந்து அனைத்னதயும் எரிக்கும் சூரியனுக்கு ஒப்போகப்
பனகவரின் நகரங்கனள அடக்குபவைோை போர்த்தன் அனைத்துப்
பக்கங்களிலும் கோணப்பட்டோன்.
குதினரகளின் குளம்கபோைிகள், ரதர்ச்சக்கரங்களின் சடசடப்கபோைி,

ரபோரோளிகளின் கூச்சல், வில் நோண்கயிறுகளின் நோகணோைி, பல்ரவறு
இனசக்கருவிகளின் ஒைி, போஞ்சஜன்யம், ரதவதத்தம் ேற்றும்
கோண்டீவத்தின் முைக்கம் ஆகியவற்றின் வினளவோல் ேைிதர்களும்
யோனைகளும் உற்சோகேிைந்து, தங்கள் புைன் உணர்வுகனளயும் இைந்தைர்.
கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புகளுக்கு ஒப்போை தீண்டனைக் ககோண்ட
சவ்யசச்சிைின் {அர்ஜுைைின்} கனணகளோல் ேைிதர்களும், யோனைகளும்
பிளக்கப்பட்டைர். அந்தப் ரபோரில் எண்ணிக்னகயில் ஆயிரேோயிரேோகக்
கோண்டீவத்தில் இருந்து ஏவப்பட்ட கனணகளோல், அந்த யோனைகள் தங்கள்
உடகைங்கும் துனளக்கப்பட்டை. கிரீடம் தரித்தவைோல் (கிரீடியோை
அர்ஜுைைோல்) இப்படிச் சினதக்கப்பட்ட ரபோது, அனவ {அந்த யோனைகள்}
சிறகுகனள இைந்த ேனைகனளப் ரபோைப் பூேியில் ரபகரோைியுடன்
இனடயறோேல் விழுந்து ககோண்டிருந்தை. தோனட, அல்ைது கும்பங்கள்,

அல்ைது கன்ைப்கபோட்டு ஆகியவற்றில் நோரோசங்களோல் தோக்கப்பட்ட அனவ,

நோனரகளின் அைறலுக்கு ஒப்போக அைறிை.
அப்ரபோது, கிரீடம் தரித்தவன் (அர்ஜுைன்), யோனைகளின் கழுத்தில்

நின்ற வரர்களின்
ீ தனைகனளத் தன் ரநரோை கனணகளோல் அறுக்கத்
கதோடங்கிைோன். குண்டைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட அத்தனைகள்,
போர்த்தைோல் ரதவர்களுக்குக் கோணிக்னகயளிக்கப்படும் தோேனரகளின்
கூட்டத்துக்கு ஒப்போக இனடயறோேல் பூேியில் விழுந்து ககோண்டிருந்தை.
யோனைகள் களத்தில் திரினகயில், கவசேிைந்து, கோயங்களோல் பீடிக்கப்பட்டு,
குருதியோல் நனைந்து, தீட்டப்பட்ட ஓவியங்கனளப் ரபோைத் கதரிந்த பை
ீ அவற்றின் {அந்த யோனைகளின்} உடல்களில் கதோங்கிக்
ககோண்டிருப்பது கதரிந்தது. சிை சந்தர்ப்பங்களில், (கோண்டீவத்திைிருந்து)
நன்கு ஏவப்பட்டனவயும், அைகிய இறகுகளுடன் கூடிய சிறகு பனடத்த ஒரர
கனணயோல் துனளக்கப்பட்டு, இரண்டு அல்ைது மூன்று வரர்கள்
ீ பூேியில்
நோரோசங்களோல் ஆைத்துனளக்கப்பட்ட பை யோனைகள், ஏரதோ சிை

இயற்னக ேீ றைிைோல் கோடுகள் நினறந்த ேனைகள் விழுவனதப் ரபோை,
தங்கள் முதுகுகளில் இருந்த போகர்கரளோடும், தங்கள் வோயில் இரத்தம்
கக்கியபடியும் கீ ரை விழுந்தை. போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, தன்னை எதிர்த்த
ரதர்வரர்களின்
ீ வில்ைின் நோண்கயிறுகள், ககோடிேரங்கள், விற்கள்,
ஏர்க்கோல்கள், நுகத்தடிகள் ஆகியவற்னறத் தன் ரநரோை கனணகளோல்
சுக்குநூறோக கவட்டிைோன். அர்ஜுைன் எப்ரபோது தன் கனணகனள எடுத்தோன்,
அவற்னற எப்ரபோது வில்ைின் நோணில் கபோருத்திைோன், எப்ரபோது நோனண
இழுத்தோன், எப்ரபோது அனத விடுத்தோன் என்பனத யோரோலும் கோண
முடியவில்னை. கோணப்பட்டகதல்ைோம், எப்ரபோதும் வட்டேோக
வனளக்கப்பட்ட வில்லுடன் அந்தப் போர்த்தன் தன் ரதரில் ஆடுவனதப்
ரபோைத் கதரிந்ததுதோன். நோரோசங்களோல் ஆைத்துனளக்கப்பட்ட யோனைகள்,
தோங்கள் தோக்கப்பட்ட உடரைரய, தங்கள் வோய்களில் இருந்து இரத்தத்னதக்
கக்கியபடி பூேியில் விழுந்தை.
ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் கபரும் அைிவுக்கும் ேத்தியில்,

எண்ணிைடங்கோ தனையற்ற முண்டங்கள் எழுந்து நிற்பது கதரிந்தது.
விற்கனளப் பிடித்திருந்தனவயும், ரதோலுனற அணிந்த விரல்கனளக்
ககோண்டனவயும், வோள்கனளப் பிடித்திருந்தனவயும், அங்கதங்கள் ேற்றுப்
பிற தங்க ஆபரணங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை கரங்கள்,
உடல்களில் இருந்து கவட்டப்பட்டுச் சிதறிக் கிடப்பது கதரிந்தது.

எண்ணிைடங்கோ உபஷ்கரங்கள், அதிஸ்தோைங்கள், ஏர்க்கோல்கள்,

கிரீடங்கள், உனடந்த ரதர்ச்சக்கரங்கள், கநோறுங்கிய அக்ஷகள் {அச்சுகள்},
நுகத்தடிகள், ரகடயங்கள் ஆகியனவயும், விற்கனளத் தரித்திருந்த வரர்கள்,
ீ
ேைர்ேோல்கனள, ஆபரணங்கள், ஆனடகள் ேற்றும் விழுந்த ககோடிேரங்கள்
ஆகியனவயும் அந்தப் ரபோர்க்களத்தில் விரவிக் கிடந்தை.
ககோல்ைப்பட்ட யோனைகள் ேற்றும் குதினரகள், க்ஷத்திரியர்களின்

விழுந்த உடல்கள் ஆகியவற்றின் வினளவோல் பூேியோைது பயங்கரேோகக்
கோட்சியளித்தது. ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கிரீடம் தரித்தவைோல்
(அர்ஜுைைோல்) இப்படிக் ககோல்ைப்பட்ட துச்சோசைைின் பனடகள் தப்பி
ஓடிை. அந்தக் கனணகளோல் கபரிதும் பீடிக்கப்பட்ட அவர்களது தனைவன்
துச்சோசைரை, அச்சத்தோல் பீடிக்கப்பட்டுச் சகட வியூகத்தில் தன்
பனடப்பிரிவுடன் நுனைந்து, துரரோணனரத் தன்னைக் கோப்பவரோகக்
ககோண்டோன்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

நோண்கயிறு அறுபட்ட அர்ஜுைன்!

Arjuna had his bowstring cut! | Drona-Parva-Section-090 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணரிடம் ஆசிகனள ரவண்டி அனுேதி ரகோரிய அர்ஜுைன்;

அர்ஜுைைின் நோண்கயினற அறுத்த துரரோணர்; துரரோணருடன் ரபோரிட்டு
வியூகத்துக்குள் நுனைந்தது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "துச்சோசைன் பனடனய

அைித்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ சவ்யசச்சின் {அர்ஜுைன்},
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனை} அனடய விரும்பி
துரரோணரின் பனடப்பிரினவ எதிர்த்து வினரந்தோன். வியூகத்தின் முகப்பில்
நின்று ககோண்டிருந்த துரரோணனர அணுகிய போர்த்தன், கிருஷ்ணைின்
ரவண்டுரகோளுக்கிணங்கி, கரங்கனளக் கூப்பியபடி துரரோணரிடம்
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்: "ஓ! பிரோேணரர, என் நன்னேனய
விரும்பி, சுவஸ்தி என்று கசோல்ைி என்னை ஆசீர்வதிப்பீரோக. உேது
அருளோல் நோன் இந்தப் பிளக்கமுடியோத வியூகத்னதப் பிளக்க
விரும்புகிரறன். நீர் எைக்குத் தந்னதனயப் ரபோன்றவர், அல்ைது
நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரனரரயோ, கிருஷ்ணனைரயோ ரபோன்றவர்.
இனத நோன் உேக்கு உண்னேயோகரவ கசோல்கிரறன். ஓ! ஐயோ, ஓ!
போவேற்றவரர, ஓ! ேறுபிறப்போளர்களில் {பிரோேணர்களில்}

முதன்னேயோைவரர, அஸ்வத்தோேன் எவ்வோறு உம்ேோல் போதுகோக்கத்
தகுந்தவரரோ, அவ்வோரற நோனும் உம்ேோல் போதுகோக்கப்படத் தகுந்தவரை. ஓ!
ேைிதர்களில் முதன்னேயோைவரர {துரரோணரர}, உேது அருளோல் ரபோரில்
நோன் சிந்து ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்} ககோல்ை விரும்புகிரறன். ஓ!
தனைவரர {துரரோணரர}, என் உறுதிகேோைி நினறரவறும்படி கசய்வரோக"
ீ
என்றோன் {அர்ஜுைன்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "இப்படி அவைோல்

{அர்ஜுைைோல்} கசோல்ைப்பட்ட ஆசோன் {துரரோணர்} புன்ைனகயுடரை, "ஓ!
பீபத்சு {அர்ஜுைோ}, என்னை கவல்ைோேல், உன்ைோல் கஜயத்ரதனை கவல்ை
இயைோது" என்று ேறுகேோைி கூறிைோர். இவ்வளரவ கசோன்ை துரரோணர்,
புன்ைனகத்தபடிரய அவைது {அர்ஜுைனுனடய} ரதர், குதினரகள்,
ககோடிேரம் ஆகியவற்னறயும் ேற்றும் ரதரரோட்டினயயும்
{கிருஷ்ணனையும்} கூரிய கனணகளின் ேனையோல் ேனறத்தோர்.
துரரோணரின் கனணேனைனயத் தன் கனணகளோல் கைங்கடித்த அர்ஜுைன்,
ரேலும் வைினேேிக்கப் பயங்கரக் கனணகனள ஏவியபடிரய துரரோணனர
எதிர்த்து வினரந்தோன். க்ஷத்திரியக் கடனேகனள ரநோற்ற அர்ஜுைன், அந்தப்
ரபோரில் ஒன்பது கனணகளோல் துரரோணனரத் துனளத்தோன்.
அர்ஜுைைின் கனணகனளத் தன் கனணகளோல் அறுத்த துரரோணர்,

பிறகு, விேத்திற்ரகோ, கநருப்புக்ரகோ ஒப்போை பை கனணகளோல்
கிருஷ்ணன் ேற்றும் அர்ஜுைன் ஆகிய இருவனரயும் துனளத்தோர். பிறகு
அர்ஜுைன், தன் கனணகளோல் துரரோணரின் வில்னை அறுக்க நினைத்துக்
ககோண்டிருந்த ரபோது, கபரும் வரம்
ீ ககோண்ட பின்ைவர் {துரரோணர்},
சிறப்புேிக்கப் போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்} வில்ைின் நோண்கயிற்னற
அச்சேற்றவனகயில் வினரவோக அறுத்தோர். ரேலும் பல்குைைின்
{அர்ஜுைைின்} குதினரகனளயும், ககோடிேரத்னதயும், ரதரரோட்டினயயும்
துனளத்தோர். வரேிக்கத்
ீ துரரோணர் சிரித்துக் ககோண்ரட தன் கனணகளோல்
பல்குைனையும் {அர்ஜுைனையும்} ேனறத்தோர்.
அரதரவனளயில், ஆயுதங்கனள அறிந்ரதோர் அனைவரிலும்

முதன்னேயோை அந்தப் போர்த்தன், தன் கபரிய வில்ைில் புதிய நோரணற்றி,
தன் ஆசோனுக்கும் ரேம்பட்டவைோக, ஏரதோ ஒரர ஒரு கனணனய
ஏவுபவனைப் ரபோை அறுநூறு {600} கனணகனள வினரவோக ஏவிைோன்.
ரேலும் அவன் எழுநூறு {700} கனணகனளயும், பிறகு தடுக்கப்படமுடியோத
ஆயிரம் {1000} கனணகனளயும் அதன் பிறகு பத்தோயிரம் {10000} பிற

கனணகனளயும் ஏவிைோன். இனவ அனைத்தும் துரரோணரின் வியூகத்தில்

இருந்த வரர்கள்
ீ பைனரக் ககோன்றை. வைினேேிக்கவும், சோதித்தவனும்,
ரபோர்க்கனையின் அனைத்து வைிமுனறகனளயும் அறிந்தவனுேோை அந்தப்
போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்} கனணகளோல் ஆைத் துனளக்கப்பட்ட பை
ேைிதர்களும், குதினரகள் ேற்றும் யோனைகள் பைவும் உயிரிைந்து
விழுந்தை.
இடியோல் தளர்ந்த ேனைகளின் ககோடுமுடிகனளப் ரபோைரவோ,

கோற்றோல் விரட்டப்படும் ரேகங்களின் திரள்கனளப் ரபோைரவோ, கநருப்போல்
எரிந்துவிழும் கபரிய வடுகனளப்
ீ ரபோைரவோ யோனைகள் கீ ரை விழுந்தை.
அர்ஜுைைின் கனணகளோல் தோக்கப்பட்டு, இேயச்சோரைில் நீரூற்றின்
பைத்தோல் தோக்கப்பட்டு விழும் அன்ைங்கனளப் ரபோைரவ,
ஆயிரக்கணக்கோை குதினரகள் விழுந்தை. யுக முடிவில் எழும் சூரியன் தன்
கதிர்களோல் கபரும் அளவு நீனர வற்ற கசய்வனதப் ரபோைரவ, அந்தப்
போண்டுவின் ேகனும் {அர்ஜுைனும்}, தன் ஆயுதங்கள் ேற்றும் கனணகளின்
ேனையோல் கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை ரதர்வரர்கள்,
ீ குதினரகள்,
யோனைகள் ேற்றும் கோைோட்பனட வரர்கனளக்
ீ ககோன்றோன்.
பிறகு சூரியனை ேனறக்கும் ரேகங்கனளப் ரபோைரவ, அந்தத்

துரரோண ரேகம், தன் கனணகளின் ேனையோல், கதிர்கள் என்ற
அடர்த்தியோை கனண ேனையோல் குருக்களில் முதன்னேயோரைோனர அந்தப்
ரபோரில் எரித்துக் ககோண்டிருந்த அந்தப் போண்டவச் சூரியனை {அர்ஜுைனை}
ேனறத்தது. அப்ரபோது ஆசோன் {துரரோணர்}, எதிரியின் உயிர்க்குருதினயக்
குடிக்க வல்ை ஒரு நோரோசத்தோல் கபரும் பைத்துடன் தைஞ்சயைின்
{அர்ஜுைைின்} ேோர்னபத் தோக்கிைோர். பைேிைந்த அர்ஜுைன்,
நிைநடுக்கத்தின் ரபோது நடுங்கும் ஒரு ேனைனயப் ரபோைரவ
அங்ககேல்ைோம் நடுக்கேனடந்தோன். எைினும், ேீ ண்டும் துணினவ அனடந்த
பீபத்சு {அர்ஜுைன்} சிறகு பனடத்த கனணகள் பைவற்றோல் துரரோணனரத்
துனளத்தோன். பிறகு துரரோணர் ஐந்து கனணகளோல் வோசுரதவனை
{கிருஷ்ணனைத்} தோக்கிைோர். ரேலும் அவர் எழுபத்து மூன்று கனணகளோல்
அர்ஜுைனையும், மூன்றோல் அவைது ககோடிேரத்னதயும் தோக்கிைோர். பிறகு,
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, வரேிக்கத்
ீ துரரோணர் தம் சீடனைவிட
ரேம்பட்டவரோகக் கண்ணினேப்பதற்குள் தம் கனணேோரியோல்
அர்ஜுைனைக் கண்ணுக்குப் புைப்படோதபடி கசய்தோர். துரரோணரின்
கனணகள் கதோடர்ச்சியோை சரேோகப் போய்வனதயும், அவரது வில்ைோைது
கதோடர்ச்சியோக வட்டேோக வனளக்கப்பட்டு அற்புதேோகக்
கோட்சியளிப்பனதயும் நோங்கள் கண்ரடோம். அந்தப் ரபோரில் துரரோணரோல்
ஏவப்பட்டனவயும், கங்க இறகுகளோல் சிறகனேந்தனவயுேோை அந்த

எண்ணற்ற கனணகள் தைஞ்சயன் ேீ தும், வோசுரதவன் ேீ தும் இனடயறோேல்
போய்ந்தை. துரரோணருக்கும், போண்டுவின் ேகனுக்கும் {அர்ஜுைனுக்கும்}
இனடயில் நடந்த அந்தப் ரபோனரக் கண்டவனும், கபரும் புத்திசோைியுேோை
வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்} (முக்கியப்) பணி நினறரவறச் சிந்திக்கத்
கதோடங்கிைோன் [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இன்னும் அதிகேிருக்கிறது, அதில்,

"போர்த்தன் போைைோயிருந்தும் வயதிைோல் முதிர்ந்த வரரோை
ீ
துரரோணனரப் பைத்திைோல் ேிஞ்சோேைிருந்தனத நோங்கள்
ேனைகளினுனடய சஞ்சோரத்னதப்ரபோல் ஆச்சரியேோகக்
கண்ரடோம். விருஷ்ணி குைத்தில் ரதோன்றியவரோை ஸ்ரீ
கிருஷ்ணர், துரரோணரின் பரோக்கிரேத்னதக் கண்டு,
"ேகோசமுத்திரம் எவ்வோறு கனரனயத் தோண்டிச் கசல்ை
ேோட்டோரதோ அவ்வோரற அர்ஜுைன் இந்தத் துரரோணனர ேீ றிச்
கசல்ைப் ரபோகிறதில்னை" என்று எண்ணிைோர்" எை
இருக்கிறது. அதன் பிறகு பின்வரும்படிரய கதோடர்கிறது.
பிறகு வோசுரதவன் தைஞ்சயைிடம் இந்த வோர்த்னதகளில், "ஓ!

போர்த்தோ, ஓ! வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவரை, நோம் கோைத்னத
வணடிக்கக்கூடோது.
ீ இனதவிட ேிக முக்கியப் பணி நேக்கோகக்
கோத்திருப்பதோல் நோம் துரரோணனரத் தவிர்த்துவிட்டுச் கசல்ை ரவண்டும்"
என்றோன். அதற்கு ேறுகேோைியோகப் போர்த்தன் கிருஷ்ணைிடம், "ஓ! ரகசவோ
{கிருஷ்ணோ} நீ விரும்பியவோரற ஆகட்டும்" என்றோன். பிறகு அர்ஜுைன்.
வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட துரரோணனரத் தங்கள் வைப்புறம்
நிறுத்தி அங்கிருந்து நகர்ந்து கசன்றோன்.
அப்ரபோது துரரோணர் அர்ஜுைைிடம், "ஓ! போண்டுவின் ேகரை

{அர்ஜுைோ}, நீ எங்ரக கசல்கிறோய். உன் எதிரினய கவல்லும் வனர நீ
(ரபோனர) நிறுத்துவதில்னை என்பது உண்னேயில்னையோ?" என்று ரகட்டோர்.
அதற்கு அர்ஜுைன், "நீர் என் எதிரியல்ை எைது ஆசோைோவர்.
ீ நோன் உேது
சீடன், எைரவ, உேது ேகனைப் ரபோன்றவன். ரேலும், ரபோரில் உம்னே
கவல்லும் ேைிதன் எவனும் இந்த கேோத்த உைகிலும் இல்னை" என்றோன்
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "இவ்வோர்த்னதகனளச்

கசோன்ை வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட பீபத்சு {அர்ஜுைன்},

கஜயத்ரதனைக் ககோல்ை விரும்பி, (ககௌரவத்) துருப்புகனள எதிர்த்து

ரவகேோகச் கசன்றோன். அப்படி அவன் உேது பனடயில் ஊடுருவிய ரபோது,
உயர் ஆன்ே போஞ்சோை இளவரசர்களோை யுதோேன்யுவும், உத்தகேௌஜசும்
அவைது {அர்ஜுைைது} சக்கரங்களின் போதுகோவைர்களோக அவனைப்
பின்கதோடர்ந்து கசன்றைர். பிறகு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, சோத்வத
குைத்துக் கிருதவர்ேன், கோம்ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளன் {சுதக்ஷிணன்},
சுருதோயுஸ் [2] ஆகிரயோர் முன்ரைறிச் கசல்லும் தைஞ்கசயனை
{அர்ஜுைனை} எதிர்க்கத் கதோடங்கிைர். ரேலும் இவர்கள் தங்கனளப்
பின்கதோடர்ந்து வருபவர்களோகப் பத்தோயிரம் ரதர்வரர்கனளக்
ீ
ககோண்டிருந்தைர்.
[2] கைிங்கர்களின் ேன்ைைோை சுருதோயுஷ் என்பவன் பீஷ்ே

பர்வம் பகுதி 54ஆவில் பீேைோல் ககோல்ைப்பட்டோன். இது ரவறு
ஒருவைோக இருக்க ரவண்டும். பீ.ப.54ஆவுக்குப் பிறகு,
பீ.ப.59ஆ, 59ஈ, 75, 85, 100, துரரோண பர்வம் பகுதி 90, 91, 92 ஆகிய
பகுதிகளிலும் சுருதோயுஸ், சுருதோயுஷ், சுருதோயுதன் என்ற
வரும் கபயர்கள் வருகின்றை. இவர்கள் கவவ்ரவறு
நபர்களோகரவோ அல்ைது பீ.ப.67ஆக்கு பீ.ப.54ஆவில்
ககோல்ைப்பட்ட கைிங்க ேன்ைன் சுருதோனேத் தவிர ரவறு
ஒரர ஒரு நபரோகரவோ இருக்க ரவண்டும்.
அபீேோஹர்கள், சூரரசைர்கள், சிபிக்கள், வசோதிகள் ேோரவல்ைகர்கள்,

ைைித்தர்கள், னகரகயர்கள், ேத்ரகர்கள், நோரோயணக் ரகோபோைர்கள்
ஆகிரயோரும், கபரும் துணிச்சல்ேிக்கவர்கள் என்று கருதப்பட்டவர்களும்,
தங்கள் உயிர்கனளத் துச்சேோக ேதித்தவர்களும், முன்பு கர்ணைோல்
கவல்ைப்பட்டவர்களுேோை கோம்ரபோஜர்களின் பல்ரவறு இைங்களும்,
பரத்வோஜரின் ேகனை {துரரோணனரத்} தங்கள் தனைனேயில் நிறுத்திக்
ககோண்டு, தன் ேகைின் ேரணத்தோல் துயரில் எரிபவனும், அனைத்னதயும்
அைிக்கும் யேனுக்கு ஒப்போைவனும், கவசம் பூண்டவனும், ரபோர்முனறகள்
அனைத்னதயும் அறிந்தவனும், அடர்ந்த ரபோரில் உயினர விடத்
துணிந்தவனும், கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட வைினேேிக்க வில்ைோளியும்,
ேைிதர்களில் புைியும், யோனை ேந்னதயின் ேதங்ககோண்ட தனைவனுக்கு
ஒப்போைவனும், பனகவர் பனட கேோத்தத்னதயும் விழுங்கத் தயோரோக
இருப்பவைோகத் கதரிந்தவனுேோை அந்தக் ரகோபக்கோர வரைோை
ீ
அர்ஜுைனைத் தடுப்பதற்கோக வினரந்தைர். பிறகு, ஒரு புறம் அந்தப்
ரபோரோளிகள் அனைவரும், ேறுபுறம் அர்ஜுைன் எை அவர்களுக்கினடயில்
கதோடங்கிய ரபோரோைது ேிகக் கடுனேயோைதோகவும், ேயிர்ச்சிைிர்ப்னப
ஏற்படுத்துவதோகவும் இருந்தது. கஜயத்ரதனைக் ககோல்ைச்கசல்லும் அந்த

ேைிதர்களில் கோனளனய {அர்ஜுைனை}, கடும் ரநோனயத் தடுக்கும்
ேருந்துகனளப் ரபோை அவர்கள் அனைவரும் ஒன்று ரசர்ந்து தடுத்தைர்"

சுருதோயுதைின் வரம்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 091

The boon of Srutayudha! | Drona-Parva-Section-091 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: எதிரிகளின் பனடனய நடுங்கச் கசய்த அர்ஜுைன்;

பிரம்ேோஸ்திரத்னதப் பயன்படுத்தியது; கிருதவர்ேனுடன் ரேோதி வோய்ப்பிருந்தும்
அவனைக் ககோல்ைோேல் விட்டது; ேன்ைன் சுருதோயுதைின் வரைோறு; சுருதோயுதன்
கபற்றிருந்த வரம்; சுருதோயுதன் ககோல்ைப்பட்டது; அர்ஜுைனை ேயக்கேனடயச் கசய்த
கோம்ரபோஜ ேன்ைன் சுதக்ஷிணன்; சுதக்ஷிணன் ககோல்ைப்பட்டது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "அவர்களோல் தடுத்து

நிறுத்தப்பட்டவனும், கபரும் வைினேயும் ஆற்றலும் ககோண்டவனுேோை
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} துரரோணரோல்
பின்கதோடரப்பட்டோன். எைினும் அந்தப்
போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்},
எண்ணற்ற ஒளிக்கதிர்கனள இனறக்கும்
சூரியனுக்கு ஒப்போகத் தன் கூரிய
கனணகனள இனறத்து, உடனை எரிக்கும்
ரநோய்கனளப் ரபோை அந்தப் பனடனயச்
சிதறடித்தோன். குதினரகள்
துனளக்கப்பட்டை, ரதர்கள்
உனடக்கப்பட்டு, ரதரரோட்டிகள்
சினதக்கப்பட்டு, யோனைகள்
வழ்த்தப்பட்டை.
ீ குனடகள் கவட்டித்
தள்ளப்பட்டை, வோகைங்கள் தங்கள்
சக்கரங்கனள இைந்தை. கனணகளோல்
ேிகவும் பீடிக்கப்பட்ட ரபோரோளிகள் வருண பதவை்
அனைத்துப் பக்கங்களிலும் தப்பி ஓடிைர்.
ஒருவரரோகடோருவர் ரேோதும்படியோக அந்த வரர்களுக்கும்
ீ அர்ஜுைனுக்கும்
இனடயில் நடந்த அந்தக் கடும்ரபோர் இப்படிரய நடந்தது. எனதயும்
ரவறுபடுத்திப் போர்க்க முடியவில்னை. ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
அர்ஜுைன் தன் ரநரோை கனணகளோல் பனகவரின் பனடனயத்
கதோடர்ச்சியோக நடுங்கச் கசய்தோன். உண்னேயில் உறுதியோை அர்ப்பணிப்பு
ககோண்டவனும், கவண் குதினரகனளக் ககோண்டவனுேோை அர்ஜுைன், தன்
உறுதிகேோைினய நினறரவற்றும் கபோருட்டுத் ரதர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோைவரும், சிவப்பு குதினரகனளக் ககோண்டவருேோை
துரரோணனர எதிர்த்து வினரந்தோன்.

அப்ரபோது ஆசோன் துரரோணர், உயிர்நினைகனளரய அனடயவல்ை

இருபத்னதந்து ரநரோை கனணகளோல் வைினேேிக்க வில்ைோளியோை தன்
சீடன் அர்ஜுைனைத் தோக்கிைோர். அதன்ரபரில் ஆயுதங்கள் தோங்குரவோர்
அனைவரிலும் முதன்னேயோை பீபத்சு {அர்ஜுைன்}, தன்னை ரநோக்கி
ஏவப்பட்ட எதிர்க்கனணகனளக் கைங்கடிக்கவல்ை கனணகனள ஏவியபடி
துரரோணனர எதிர்த்து வினரந்தோன். அளவிைோ ஆன்ேோ ககோண்ட அர்ஜுைன்
பிரம்ே ஆயுதத்னத இருப்புக்கு அனைத்துத் துரரோணரோல் தன் ேீ து
வினரவோக ஏவப்பட்ட கனணகனள {பல்ைங்கனளத்} தன் ரநரோை
கனணகளோல் {பல்ைங்களோல்} கைங்கடித்தோன் [1]. அர்ஜுைன் இளனே
ககோண்டவைோக, ேிக மூர்க்கேோகப் ரபோரோடுபவைோக இருந்தோலும், ஒரு
கனணயோலும் துரரோணனரத் துனளக்க முடியோததோல் நோங்கள் கண்ட
துரரோணரின் திறம் ேிக அற்புதேோைதோக இருந்தது. ரேகங்களின் திரள்கள்
ேனைத்தோனரகனளப் கபோைிவனதப் ரபோைத் துரரோண ரேகேோைது, போர்த்த
ேனையின் ேீ து ேனைனயப் கபோைிந்தது. கபரும் சக்தினயக் ககோண்ட
அர்ஜுைன், பிரம்ேோயுதத்னத அனைத்து, அந்தக் கனண ேனைனய
வரரவற்று, அந்தக் கனணகனளத் தன் கனணகளோல் அறுத்தோன்.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில், இவ்வரி, "ரவகேோகத் கதோடுக்கின்ற

அந்த அர்ஜுைனுனடய பல்ைங்கனள, ேைத்திைோல் எண்ண
முடியோத பரோக்கிரேத்னதயுனடய துரரோணோசோரியர்
பிரம்ேோஸ்திர ேந்திரத்னத உச்சரித்துக் ககோண்டு கணுக்கள்
பதிந்த பல்ைங்களோரை திருப்பியடித்தோர்" என்று இருக்கிறது.
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், "பரந்த ேைம் ககோண்ட
அர்ஜுைன், பிரம்ே ஆயுதத்னத கவளியிட்டு, கநருக்கேோை
கணுக்கள் ககோண்ட பல்ைங்கனளக் ககோண்டு, தன் ேீ து
துரரோணரோல் ேிக வினரவோக ஏவப்பட்ட பல்ைங்கனள
விரட்டிைோன்" என்று இருக்கிறது. இதில் ேன்ேதநோததத்தரின்
பதிப்பும், கங்குைியின் பதிப்பும் ஒத்துப் ரபோகின்றை.
பிறகு துரரோணர், கவண் குதினரகனளக் ககோண்ட போர்த்தனை

இருபத்னதந்து கனணகளோல் பீடித்தோர். ரேலும் அவர் {துரரோணர்}, எழுபது
கனணகளோல் வோசுரதவனை {கிருஷ்ணனை} அவைது கரங்களிலும்
ேோர்பிலும் தோக்கிைோர். கபரும் நுண்ணறிவு ககோண்ட போர்த்தன்,
கதோடர்ச்சியோகக் கூரிய கனணகனள ஏவிக்ககோண்டிருந்த ஆசோனை
{துரரோணனர} அந்தப் ரபோரில் சிரித்துக் ககோண்ரட தடுத்தோன். துரரோணரோல்
இப்படித் தோக்கப்பட்ட ரபோது, ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோை அந்த

இருவரும், கபருகும் யுக கநருப்புக்கு ஒப்போை அந்த கவல்ைப்படமுடியோத

வரனர
ீ {துரரோணனரத்} தவிர்த்தைர். துரரோணரின் வில்ைில் இருந்து
ஏவப்பட்ட அந்தக் கூரிய கனணகனளத் தவிர்த்தவனும், ேைர்ேோனைகனள
அணிந்தவனும், குந்தியின் ேகனுேோை அந்தக் கிரீடம் தரித்தவன்
{கிரீடியோை அர்ஜுைன்}, ரபோஜர்களின் பனடனயப் படுககோனை கசய்யத்
கதோடங்கிைோன். உண்னேயில், அனசயோத னேநோக ேனைனயப் ரபோை
நின்ற கவல்ைப்பட முடியோத அந்தத் துரரோணனரத் தவிர்த்த அர்ஜுைன்,
கிருதவர்ேனுக்கும், கோம்ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளன் சுதக்ஷிணனுக்கும்
இனடயில் தன் நினைனய எடுத்துக் ககோண்டோன்.
அப்ரபோது ேைிதர்களில் புைியோை அந்தப் ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளன்

{கிருதவர்ேன்}, கவல்ைப்பட முடியோதவனும், குரு வைித்ரதோன்றல்களில்
முதன்னேயோைவனுேோை அவன் {அர்ஜுைன்} ேீ து கங்க இறகுகளோல் சிறகு
அனேந்த பத்து கனணகளோல் நிதோைேோகத் துனளத்தோன். பிறகு அர்ஜுைன்,
ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபோரில் நூறு கனணகளோல்
அவனைத் {கிருதவர்ேனைத்} துனளத்தோன். ரேலும் மூன்று பிற
கனணகளோல் அவனை {கிருதவர்ேனைத்} துனளத்த அவன் {அர்ஜுைன்},
அந்தச் சோத்வத குைத்து வரனை
ீ {கிருதவர்ேனைப்} பிரம்ேிக்கச் கசய்தோன்.
ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளன் {கிருதவர்ேன்}, சிரித்துக் ககோண்ரட போர்த்தன்
ேற்றும் வோசுரதவன் ஆகிரயோர் ஒவ்கவோருவனரயும் இருபத்னதந்து
கனணகளோலும் துனளத்தோன். அப்ரபோது கிருதவர்ேைின் வில்னை
கவட்டிய அர்ஜுைன், சுடர்ேிக்கத் தைல்கனளக் ககோண்ட கநருப்புக்ரகோ,
கடும் நஞ்சு ககோண்ட ரகோபக்கோரப் போம்புகளுக்ரகோ ஒப்போை இருப்பத்கதோரு
கனணகளோல் அவனைத் {கிருதவர்ேனைத்} துனளத்தோன். பிறகு, ஓ!
போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர} வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ கிருதவர்ேன்,
ேற்கறோரு வில்னை எடுத்து ஐந்து கூரிய கனணகளோல் அர்ஜுைனை
ேோர்பில் துனளத்தோன். பிறகு ரேலும் ஐந்து கூரிய கனணகளோல் ேீ ண்டும்
போர்த்தனைத் துனளத்தோன். போர்த்தனும் {அர்ஜுைனும்} பதிலுக்கு ஒன்பது
கனணகளோல் அவைது {கிருதவர்ேைின்} நடுேோர்பில் துனளத்தோன்.
குந்தியின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, கிருதவர்ேைின் ரதருக்கு முன்பு

தடுக்கப்பட்டிருப்பனதக் கண்ட விருஷ்ணி குைத்ரதோன் {கிருஷ்ணன்},
கோைரேதும் வணோகக்
ீ கூடோது என்று நினைத்தோன். பிறகு கிருஷ்ணன்,
போர்த்தைிடம் {அர்ஜுைைிடம்}, "கிருதவர்ேனுக்கு எந்தக் கருனணயும்
கோட்டோரத! (அவனுடன் ககோண்ட) உறவுமுனறனயக் கருதோேல் அவனை
கநோறுக்கிக் ககோல்வோயோக!" என்றோன். பிறகு அர்ஜுைன் தன் கனணகளோல்
கிருதவர்ேனை ேனைக்கச் கசய்து, தன் ரவகேோை குதினரகளோல்
கோம்ரபோஜ பனடப்பிரிவிைரிடம் கசன்றோன். கவண்குதினரகனளக் ககோண்ட

அர்ஜுைன் கோம்ரபோஜப் பனடக்குள் ஊடுருவியனதக் கண்ட கிருதவர்ேன்
ரகோபத்தோல் நினறந்தோன். பிறகு அவன் {கிருதவர்ேன்}, தன் வில்னை
எடுத்து அதில் கனணகனளப் கபோருத்திப் போஞ்சோை இளவரசர்கள்
இருவருடன் ரேோதிைோன். உண்னேயில் கிருதவர்ேன், அர்ஜுைைின்
சக்கரங்கனளப் போதுகோத்துப் பின்கதோடர்ந்த இரு போஞ்சோை
இளவரசர்கனளயும் தன் கனணகளோல் தடுத்து நிறுத்திைோன்.
பிறகு, ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளைோை கிருதவர்ேன் யுதோேன்யுனவ

மூன்று கனணகளோலும், உத்தகேௌஜனச நோன்கு கனணகளோலும் அவர்கள்
இருவனரயும் கூரியக் கனணகளோல் துனளத்தோன். பதிலுக்கு அந்த
இளவரசர்கள் இருவரில் ஒவ்கவோருவரும் அவனைப் {கிருதவர்ேனைப்}
பத்து கனணகளோல் துனளத்தைர். அதற்கு ரேலும், யுதோேன்யு மூன்று
கனணகனளயும், உத்தகேௌஜஸ் மூன்று கனணகனளயும் ஏவி
கிருதவர்ேைின் ககோடிேரத்னதயும் வில்னையும் அறுத்தைர். அப்ரபோது
ேற்கறோரு வில்னை எடுத்த அந்த ஹிருதிகன் ேகன் {கிருதவர்ேன்},
சிைத்தோல் ேதங்ககோண்டு, அவ்விரு வரர்களின்
ீ விற்கனளயும் இைக்கச்
கசய்து, அவர்கனளக் கனணகளோல் ேனறத்தோன். பிறகு ரவறு இரு
விற்கனள எடுத்து நோரணற்றிய அந்த இரு வரர்களும்
ீ கிருதவர்ேனைத்
துனளக்கத் கதோடங்கிைர்.
அரத ரவனளயில் பீபத்சு {அர்ஜுைன்} பனகவரின் பனடக்குள்

ஊடுருவிைோன். ஆைோல் கிருதவர்ேைோல் தடுக்கப்பட்ட அந்த இளவரசர்கள்
இருவரும் கடுனேயோகப் ரபோரோடிைோலும் திருதரோஷ்டிரப் பனடக்குள்
நுனைய முடியவில்னை. கவண்குதினரகனளக் ககோண்ட அர்ஜுைன், அந்தப்
ரபோரில் தன்னை எதிர்த்த பனடப்பிரிவுகனள வினரவோகப் பீடித்தோன்.
எைினும் அந்த எதிரிகனளக் ககோல்பவன் {அர்ஜுைன்}, தன் அருகில்
அகப்பட்டிருந்த கிருதவர்ேனைக் ககோல்ைவில்னை.
அப்படிச் கசல்லும் போர்த்தனைக் {அர்ஜுைனைக்} கண்ட ேன்ைன்

சுருதோயுதன், ரகோபத்தோல் நினறந்து, தன் கபரிய வில்னை அனசத்துக்
ககோண்டு அவனை {அர்ஜுைனை} ரநோக்கி வினரந்தோன். அவன்
{சுருதோயுதன்} போர்த்தனை மூன்று கனணகளோலும், ஜைோர்த்தைனை
எழுபதோலும் துனளத்தோன். ரேலும் அவன் {சுருதோயுதன்} கத்தி ரபோன்ற
தனை ககோண்ட ேிகக் கூரிய கனண ஒன்றோல் போர்த்தைின் ககோடிேரத்னதத்
தோக்கிைோன். பிறகு, ரகோபத்தோல் நினறந்த அர்ஜுைன், (போகன் ஒருவன்)
அங்குசத்தோல் வைினேேிக்க யோனைனயத் தோக்குவனதப் ரபோை, தன்

எதிரோளினய ரநரோை கதோண்ணூறு {90} கனணகளோல் ஆைத் துனளத்தோன்.

எைினும், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, சுருதோயுதைோல், போண்டு ேகைின்
ஆற்றல்ேிக்க அந்தச் கசயல்போட்னடப் கபோறுத்துக் ககோள்ள
முடியவில்னை. அவன் பதிலுக்கு அர்ஜுைனை எழுபத்ரதழு கனணகளோல்
{நோரோசங்களோல்} துனளத்தோன்.
அப்ரபோது அர்ஜுைன், சுருதோயுதைைின் வில்னையும், அதன் பிறகு

அவைது அம்பறோத்தூணினயயும் அறுத்து, ரேலும் ரகோபத்துடன் ரநரோை
எழுபது கனணகளோல் அவைது ேோர்னபத் தோக்கிைோன். பிறகு, ரகோபத்தோல்
தன் புைன்கனள இைந்த ேன்ைன் சுருதோயுதன், ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக்
ககோண்டு, ஒன்பது கனணகளோல் வோசவன் ேகைின் {இந்திரன் ேகன்
அர்ஜுைைின்} கரங்களிலும், ேோர்பிலும் அடித்தோன். ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, எதிரிகனளத் தண்டிப்பவைோை அர்ஜுைன் சிரித்துக்
ககோண்ரட பல்ைோயிரம் கனணகளோல் சுருதோயுதனைப் பீடித்தோன். ரேலும்
அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரன்
ீ {அர்ஜுைன்}, பின்ைவைின்
{சுருதோயுதைின்} குதினரகனளயும், ரதரரோட்டினயயும் வினரவோகக்
ககோன்றோன். கபரும் பைம் ககோண்ட அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்},
எழுபது கனணகளோல் தன் எதிரினயத் துனளத்தோன். பிறகு வரேன்ைன்
ீ
சுருதோயுதன் குதினரகளற்ற அந்தத் ரதனரக் னகவிட்டு, அம்ரேோதைில் தன்
கதோயுதத்னத உயர்த்திக் ககோண்டு போர்த்தனை {அர்ஜுைனை} எதிர்த்து
வருணைின் ேகைோை வரீ ேன்ைன் சுருதோயுதன், குளிர்ந்த நீனரக்

ககோண்டதும், பர்ணோனச [2] என்றனைக்கப்படுவதுேோை கபரும் நதினயரய
தன் தோயோகக் ககோண்டவனும் ஆவோன். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
அவைது {சுருதோயுதன்} அன்னை தன் ேகனுக்கோக வருணைிடம், "இந்த
எைது ேகன் {சுருதோயுதன்} பூேியில் ககோல்ைப்படோதவைோக இருக்கட்டும்"
என்று ரவண்டிைோள். (அவளிடம்) ேைம் நினறந்த வருணன், "எதன்
கோரணேோக இந்த உைது ேகன் எதிரிகளோல் பூேியில் ககோல்ைப்பட
முடியோதவைோக ஆவோரைோ, அந்த வரேோக உயர்ந்த நன்னேனயச் கசய்யும்
ீ ஆயுதத்னத நோன் அவனுக்கு {சுருதோயுதனுக்கு} அளிக்கிரறன்.
ஒரு கதய்வக
எந்த ேைிதனும் ேரணேில்ைோ நினைனயப் கபற முடியோது. ஓ! ஆறுகளில்
முதன்னேயோைவரள {பர்ணோனசரய}, பிறந்த ஒவ்கவோருவரும் இறக்க
ரவண்டும் என்பது தவிர்க்க முடியோதது. எைினும் இந்தப் பிள்னள, இந்த
ஆயுதத்தின் சக்தியோல் ரபோரில் தன் எதிரிகளோல் கவல்ைப்பட
முடியோதவைோக எப்ரபோதும் இருப்போன். எைரவ, உைது இதய ரநோய்
அகைட்டும்" என்றோன் {வருணன்}. இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை வருணன்
ேந்திரங்களுடன் ரசர்த்து ஒரு கதோயுதத்னதக் ககோடுத்தோன். அந்தக்

கதோயுதத்னத அனடந்த சுருதோயுதன் பூேியில் கவல்ைப்பட முடியோதவைோக
இருந்தோன். எைினும், சிறப்புேிக்கவைோை நீர்நினைகளின் தனைவன்
{வருணன்}, அவைிடம் {சுருதோயுதைிடம்}, "இந்தக் கதோயுதம் ரபோரில்
ஈடுபடோதவன் ேீ து ஏவப்படக்கூடோது. அத்தகு ேைிதன் ரேல் ஏவப்பட்டோல்,
அது திரும்பி, உன் ேீ ரத போயும். ஓ! சிறப்புேிக்கப் பிள்ளோய், (அப்படி
ஏவப்பட்டோல்), அஃது எதிர்த்தினசயில் கசன்று, ஏவிய ேைிதனைரய
ககோல்லும்" என்றோன் {வருணன்}.
[2] பர்ணோனச நதியோைது, ரோஜஸ்தோைில் ஓடும் சம்பல் நதியின்

கினள நதியோகக் கருதப்படுகிறது.
அவனுனடய ரவனள வந்ததோல், சுருதோயுதன் அந்தக் கட்டனளனய

ேீ றியதோகத் கதரிந்தது. வரர்கனளக்
ீ ககோல்லும் அந்தக் கதோயுதத்தோல் அவன்
{சுருதோயுதன்} ஜைோர்த்தைனை {கிருஷ்ணனைத்} தோக்கிைோன். வரக்
ீ
கிருஷ்ணன் அந்தக் கதோயுதத்னத நன்கு வளர்ந்த தன் பருத்த ரதோள்கள்
ஒன்றில் ஏற்றோன். விந்திய ேனைனய அனசக்கத் தவறிய கோற்னறப் ரபோை,
அது கசௌரினய {கிருஷ்ணனை} அனசக்கத் தவறியது. அந்தக் கதோயுதம்
ஸ்ருதோயுதனைரய ரநோக்கித் திரும்பி, ேந்திரவோதியின் தவறோை ேந்திரம்
அவரைரய கோயப்படுத்துவனதப் ரபோை, தன் ரதரில் நின்றிருந்த அந்தத்
துணிச்சல்ேிக்கக் ரகோபக்கோர ேன்ைனைத் தோக்கிக் ககோன்றதோல் அந்த வரன்
ீ
பூேியில் விழுந்தோன். கதோயுதம் திரும்பி சுருதோயுதனைக் ககோன்றனதயும்,
எதிரிகனளத் தண்டிப்பவைோை சுருதோயுதன் தன் ஆயுதத்தோரைரய
ககோல்ைப்பட்டனதயும் கண்ட துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் "ஐரயோ" என்றும்,
"ஓ" என்றும் கூச்சல்கள் எழுந்தை [3].
[3] ஒரர கபோருனளக் ககோண்ட இனணவோக்கியங்களோக

மூைத்தில் இவ்வோக்கியம் இருப்பதோகக் கங்குைி இங்ரக
விளக்குகிறோர். பீஷ்ே பர்வம் பகுதி 54ஆவில் பீேைோல்
ககோல்ைப்பட்ட சுருதோயுேும், இங்ரக அர்ஜுைோைோல்
ககோல்ைப்படும் சுருதோயுதனும் கவவ்ரவறோைவர்களோக
இருக்க ரவண்டும். இனதயும் தவிர துரரோண பர்வம் பகுதி
92லும் ஒரு சுருதோயுஸ் வருகிறோன். சுருதோயுஷ், சுருதோயுதன்,
சுருதோயுஸ் எை மூன்று கபயர்கள் ேோறி ேோறிக்
கோணக்கினடக்கின்றை.

ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, சுருதோயுதன், ரபோரில் ஈடுபடோத

ஜைோர்த்தன் ேீ து அந்தக் கதோயுதத்னத ஏவியதோல், ஏவிய அவனைரய அது
ககோன்றுவிட்டது. ரேலும் அந்தச் சுருதோயுதன் வருணன் கசோன்ை
விதத்திரைரய களத்தில் அைிந்தோன். உயினர இைந்த அவன் வில்ைோளிகள்
அனைவரின் கண்கள் முன்போகரவ பூேியில் விழுந்தோன். அப்படி விழுந்த
ரபோது, பர்ணோனசயின் அன்புக்குரிய அந்த ேகன் {சுருதோயுதன்}, கினள
பரப்பியிருந்த ஒரு கநடும் ஆைேரம் கோற்றோல் விழுந்து கிடந்தனதப் ரபோைப்
பிரகோசேோக ஒளிர்ந்தோன். எதிரிகனளத் தண்டிப்பவைோை அந்தச்
சுருதோயுதன் ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்டு துருப்புகள் அனைத்தும், முக்கிய
ீ அனைவரும் அங்கிருந்து ஓடிைர்.
அப்ரபோது கோம்ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளனுனடய ேகைோை

துணிச்சல்ேிக்கச் சுதக்ஷிணன், தன் ரவகேோை குதினரகனள எதிரிகனளக்
ககோல்பவைோை பல்குைனுக்கு {அர்ஜுைனுக்கு} எதிரோக வினரவோகச்
கசலுத்திைோன். ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} அவன்
{சுதேிணன்} ேீ து ஏழு கனணகனள ஏவிைோன். அந்த வரைின்
ீ உடனைக்
கடந்து கசன்ற அந்தக் கனணகள் பூேியில் நுனைந்தை. ரபோரில்
கோண்டீவத்தில் இருந்து ஏவப்பட்ட அந்தக் கனணகளோல் ஆைத்
துனளக்கப்பட்ட சுதக்ஷிணன், பதிலுக்கு அர்ஜுைனைக் கங்க இறகுகளோல்
சிறகனேந்த பத்துக் கனணகளோல் துனளத்தோன். வோசுரதவனை மூன்று
கனணகளோல் துனளத்த அவன், ரேலும் ஐந்தோல் போர்த்தனைத்
அப்ரபோது போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர},

சுதக்ஷிணைின் வில்னை அறுத்துப் பின்ைவைின் {சுதக்ஷிணைின்}
ககோடிேரத்னதயும் கவட்டி வழ்த்திைோன்.
ீ போண்டுவின் ேகன், கபரும்
கூர்னே ககோண்ட பல்ைங்கள் இரண்டோல் தன் எதிரோளினயத் துனளத்தோன்.
எைினும், சுதக்ஷிணன், ேீ ண்டும் மூன்று கனணகளோல் போர்த்தனைத்
துனளத்து சிங்க முைக்கம் கசய்தோன். பிறகு, ரகோபத்தோல் நினறந்த
துணிச்சல் ேிக்கச் சுதக்ஷிணன், முழுக்க இரும்போைோைதும், ேணிகளோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டதுேோை ஒரு பயங்கர ஈட்டினயக் கோண்டீவதோரியின்
{அர்ஜுைன்} ேீ து ஏவிைோன். கபரும் எரிநட்சத்திரத்னதப் ரபோைச் சுடர்விட்ட
அந்த ஈட்டி, தீப்கபோறிகனளக் கக்கிக் ககோண்டு வைினேேிக்க அந்தத்
ரதர்வரனை
ீ {அர்ஜுைனைத்} துனளத்துச் கசன்று பூேியில் விழுந்தது. அந்த
ஈட்டியோல் ஆைேோகத் தோக்கப்பட்டு ேயக்கேனடந்த அர்ஜுைன், ேிக
வினரவோகரவ {ேயக்கத்திைிருந்து} ேீ ண்டோன்.

பிறகு வைினேயும், சக்தியும், கோண இயைோ சோதனைகளும் ககோண்ட

வரைோை
ீ அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, தன் கனடவோனய நோவோல்
நனைத்தபடி, கங்க இறகுகளோல் சிறகனேந்த பதிைோன்கு கனணகளோல் தன்
எதிரினய அவைது குதினரகள், ககோடிேரம், வில், ரதரரோட்டி
ஆகியவற்ரறோடு துனளத்தோன். ரேலும் போர்த்தன், எண்ணற்ற பிற
கனணகளோல் சுதக்ஷிணைின் ரதனரச் சுக்குநூறோக கவட்டிைோன். பிறகு
அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, தன் கோரியமும், ஆற்றலும்
கைங்கடிக்கப்பட்டவைோை கோம்ரபோஜர்களின் இளவரசைோை சுதக்ஷிணைின்
ேோர்னப ஒரு கனணயோல் துனளத்தோன். கோம்ரபோஜர்களின் துணிச்சல்ேிக்க
அந்த இளவரசன் {சுதக்ஷிணன்}, தன் கவசம் பிளக்கப்பட்டு, அங்கங்கள்
பைவைேனடந்து,
ீ தன் கிரீடமும், அங்கதங்களும் நழுவ, இயந்திரத்தில்
இருந்து வசப்பட்ட
ீ இந்திரக் கம்பம் {இந்திரத்வஜம்} ரபோைத் தனை குப்புற
பூேியில் விழுந்தோன்.
வசந்தகோைத்தில், ேனைமுகட்டில், அைகிய கினளகளுடன் நன்கு

வளர்ந்திருக்கும் அைகிய கர்ணிகோர (ரகோங்கு) ேரம், கோற்றிைோல்
ஒடிக்கப்பட்டுக் கீ ரை விழுந்து கிடப்பனதப் ரபோை, வினைேதிப்புேிக்கப்
படுக்னகனயயும், வினையுயர்ந்த ஆபரணங்களோல் அைங்கரிக்கப்படத்
தகுந்த அந்தக் கோம்ரபோஜர்களின் இளவரசன் {சுதக்ஷிணன்} உயினர இைந்து
கவறுந்தனரயில் கிடந்தோன். அைகுேிக்கவனும், தோேிர நிறக் கண்கனளக்
ககோண்டவனும், கநருப்பின் கோந்தினயக் ககோண்ட தங்க ேோனைனயத்
தனையில் சூடியவனும், கோம்ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளனுனடய ேகனுேோை
அந்த வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட சுதக்ஷிணன், போர்த்தைின்
கனணகளோல் வழ்த்தப்பட்டு,
ீ சேமுகடு ககோண்ட அைகிய ேனைனயப் ரபோை
உயினரயிைந்து பூேியில் கிடந்தோன். சுருதோயுதனும், கோம்ரபோஜ
இளவரசைோை சுதக்ஷிணனும் ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட உேது ேகைின்
துருப்புகள் அனைத்தும் தப்பி ஓடிை" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

அம்பஷ்டர்களின் ேன்ைன் சுருதோயுஸ்!

Srutayus, the king of Amvashthas! | Drona-Parva-Section-092 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைனை ேயக்கேனடயச் கசய்த சுருதோயுசும், அச்யுதோயுசும்;

சுருதோயுஸ், அச்யுதோயுஸ் அவர்களது ேகன்கள் ஆகிரயோனர அர்ஜுைன் ககோன்றது;
ேிரைச்சர்கனளக் ககோன்று விரட்டிய அர்ஜுைன்; அம்பேடர்களின் ேன்ைைோை
ேற்கறோரு சுருதோயுனசக் ககோன்றது...
கசோன்ைோன், "சுதக்ஷிணன் ேற்றும் வரச்
ீ
சுருதோயுதன் ஆகிரயோர் வழ்ந்த
ீ பிறகு, ஓ!
ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, ரகோபத்தோல்
நினறந்த உேது வரர்கள்
ீ போர்த்தனை
{அர்ஜுைனை} ரநோக்கி ரவகேோக
வினரந்தைர். அப்ரபோது, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, அபிேோஹர்கள்,
சூரரசைர்கள், சிபிக்கள், வசோதிகள்ஆகிரயோர் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} ேீ து
கனணேோரினய இனறக்கத் கதோடங்கிைர். பிறகு போண்டுவின் ேகன்
{அர்ஜுைன்}, அறுநூறு கனணகளின் மூைம் அவர்கனள எரித்தோன்.
அதன்ரபரில் அந்த வரர்கள்
ீ புைினயக் கண்ட சிறு விைங்குகனளப் ரபோை
அச்சத்தோல் தப்பி ஓடிைர். ேீ ண்டும் திரும்பி வந்த அவர்கள், ரபோரில்
தங்கனள வழ்த்துபவனும்,
ீ எதிரிகனளக் ககோல்பவனுேோை போர்த்தனைச்
சூழ்ந்து ககோண்டைர். தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, தன்னை ரநோக்கி இப்படி
வினரந்து வந்த ரபோரோளிகளின் தனைகனளயும், கரங்கனளயும்
கோண்டீவத்தில் இருந்து ஏவப்பட்ட கனணகளோல் வினரவோக அறுத்தோன்.
வழ்ந்த
ீ தனைகளோல் நிரப்பப்படோத இடகேன்று அந்தப் ரபோர்க்களத்தில் ஓர்
அங்குைம் கூடக் கோணப்படவில்னை. களத்தில் பறந்து திரிந்த கோக்னககள்,
கழுகுகள், அண்டங்கோக்னககள் ஆகியவற்றின் கூட்டங்கள் ஒரு
ரேகத்தினரனய ஏற்படுத்திை. இப்படித் தங்கள் ேைிதர்கள்
ககோல்ைப்படுவனதக் கண்ட சுருதோயுஸ் ேற்றும் அச்யுதோயுஸ்
{அசுருதோயுஸ்} ஆகிய இருவரும் ரகோபத்தோல் நினறந்தைர். அவர்கள்
தைஞ்சயனுடன் {அர்ஜுைனுடன்} மூர்க்கேோக ரேோதுவனதத் கதோடர்ந்தைர்.
கபரும் வைினேயும், கசருக்கும், வரமும்,

ீ நல்ை பிறப்பும், கரங்களில்
பைமும் ககோண்ட அந்த வில்ைோளிகள் இருவரும் {சுருதோயுஸ் ேற்றும்

அச்யுதோயுஸ் ஆகிரயோர்}, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும் புகனை

கவல்ை விரும்பியும், உேது ேகைின் {துரிரயோதைைின்} நிேித்தேோகவும்,
அர்ஜுைைின் அைிவுக்கோகவும், வைது புறத்திைிருந்தும், இடது
புறத்திைிருந்து பின்ைவன் {அர்ஜுைன்} ரேல் தங்கள் கனணேோரினயப்
கபோைிந்தைர். இரு ரேகத்திரள்கள் ஒரு தடோகத்னத நினறப்பனதப் ரபோை,
அந்தக் ரகோபக்கோர வரர்கள்,
ீ ரநரோை ஓரோயிரம் கனணகளோல் அர்ஜுைனை
ேனறத்தைர். பிறகு ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோைவைோை அந்தச்
சுருதோயுஸ் ரகோபத்தோல் நினறந்து, நன்கு கடிைேோக்கப்பட்ட ரவல் ஒன்றோல்
தைஞ்சயனைத் தோக்கிைோன்.
எதிரிகனள கநோறுக்குபவைோை அர்ஜுைன், தன் வைினேேிக்க

எதிரியோல் {சுருதோயுஸோல்} அந்தப் ரபோரில் ஆைத் துனளக்கப்பட்டு,
(அதைோல்) ரகசவனையும் {கிருஷ்ணனையும்} ேனைக்கச் கசய்யும்
வனகயில் ேயக்கேனடந்தோன். அரதரவனளயில், வைினேேிக்கத்
ரதர்வரைோை
ீ அச்யுதோயுஸ் கூர்முனை ககோண்ட சூைகேோன்றோல் அந்தப்
போண்டுவின் ேகனை {அர்ஜுைனைப்} பைேோகத் தோக்கிைோன். அதைோல்
ஆைத் துனளக்கப்பட்ட போர்த்தன், தன் ககோடிக்கம்பத்னதப் பற்றியபடி
தன்னைத் தோங்கிக் ககோண்டோன். அப்ரபோது, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} உயிரிைந்தோன் என்ற நம்பிக்னகயில் துருப்புகள்
அனைத்தும் சிங்க முைக்கேிட்டை. புைன்கனள இைந்த போர்த்தனைக் கண்டு
கிருஷ்ணனும் துயரத்தோல் எரிந்தோன். பிறகு ரகசவன் ஆறுதல்
வோர்த்னதகளோல் தைஞ்சயனைத் {அர்ஜுைனைத்} ரதற்றிைோன்.
அப்ரபோது, ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோை அவர்கள் (சுருதோயுசும்,
அச்யுதோயுசும்) சரியோை இைக்குடன் அந்தப் ரபோரில் அனைத்துப்
பக்கங்களில் இருந்தும் தங்கள் கனண ேோரினயப் கபோைிந்து, தங்கள் ரதர்,
ரதர் சக்கரங்கள், கூபரங்கள், குதினரகள், ககோடிக்கம்பம், ககோடி
ஆகியவற்ரறோடு கூடிய தைஞ்சயனையும், விருஷ்ணி குைத்து
வோசுரதவனையும் {கிருஷ்ணனையும்} கண்ணுக்குப் புைப்படோேல்
ஆகும்படி கசய்தோர்கள். இனவயோவும் அற்புதேோகத்கதரிந்தை.
அரதரவனளயில், பீபத்சு {அர்ஜுைன்}, யேைின் வசிப்பிடத்தில் இருந்து
திரும்பி வந்தவனைப் ரபோை கேதுவோகத் தன்னுணர்வு ேீ ண்டோன்.
கனணகளோல் ேனறக்கப்பட்ட ரகசவரைோடு கூடிய தன் ரதனரயும்,
சுடர்ேிக்க இரு கநருப்புகனளப் ரபோைத் தன் முன் நின்ற அந்த எதிரோளிகள்
இருவனரக் கண்டவனும், வைினேேிக்கத் ரதர்வரனுேோை
ீ போர்த்தன்,
சக்ரைின் {இந்திரைின்} கபயனரக் ககோண்ட ஆயுதத்னத {ஐந்திரோயுதத்னத}
இருப்புக்கு அனைத்தோன். அவ்வோயுதத்தில் இருந்து ஆயிரக்கணக்கோை
ரநர்க்கனணகள் போய்ந்தை. அந்தக் கனணகள் வைினேேிக்க

வில்ைோளிகளோை அந்தச் சுருதோயுனசயும், அச்யுதோயுனசயும் தோக்கிை.
போர்த்தைோல் துனளக்கப்பட்ட பின்ைவர்களோல் {சுருதோயுஸ் ேற்றும்

அச்யுதோயுசோல்} ஏவப்பட்ட கனணகளும் ஆகோயத்தில் போய்ந்தை. அந்தப்
போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, அக்கனணகனளத் தன் கனணகளின்
பைத்தோல் வினரவோகக் கைங்கடித்து, வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களுடன்
ீ
ரேோதியபடிரய களத்தில் திரியத் கதோடங்கிைோன். அரத ரவனளயில்
சுருதோயுசும், அச்யுதோயுசும் அர்ஜுைைின் கனண ேோரியோல் தங்கள்
கரங்கனளயும் தனைகனளயும் இைந்தைர். அவர்கள், கோற்றோல் முறிந்து
விழுந்த இரண்டு கநடுேரங்கனளப் ரபோைப் பூேியில் விழுந்தைர். கடல்
வற்றிப் ரபோைனதக் கண்டோல் ேைிதர்கள் என்ை உணர்ச்சினய
அனடவோர்கரளோ அரத ரபோன்ற ஆச்சரியத்னதச் சுருதோயுசின் ேரணமும்,
அச்யுதோயுசின் படுககோனையும் ஏற்படுத்திை.
பிறகு அந்த இளவரசர்கள் இருவனரயும் பின்கதோடர்ந்து வந்த ஐம்பது

ீ ககோன்ற போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, ரதர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோரைோர் பைனரக் ககோன்ற படிரய போரதப் பனடனய எதிர்த்துச்
கசன்றோன். சுருதோயுசும், அச்யுதோயுசும் ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட
அவர்களது ேகன்களும், ேைிதர்களில் முதன்னேயோரைோருேோை
நியோதோயுஸ் {நியுதோயு} ேற்றும் தீர்க்கோயுஸ் {தீர்க்கோயு} ஆகிரயோர், ஓ!
போரதரர, சிைத்தோல் நினறந்து, தங்கள் தந்னதேோருக்கு ரநர்ந்த ரபரைிவோல்
ேிகவும் துன்புற்று, பல்ரவறு வனககளிைோை கனணகனள இனறத்தபடிரய
குந்தியினை ேகனை {அர்ஜுைனை} எதிர்த்து வினரந்தைர். சிைத்தோல்
தூண்டப்பட்ட அர்ஜுைன், ரநரோை கனணகளின் மூைம் ஒருக்கணத்தில்
அவர்கள் இருவனரயும் யேைின் வசிப்பிடத்திற்கு அனுப்பினவத்தோன்.
தோேனரகள் நினறந்த தடோகத்தின் நீனரக் கைங்கடிக்கும் ஒரு

யோனைனயப் ரபோைத் தோர்தரோஷ்டிரப் பனடயணிகனளக் கைங்கடித்துக்
ககோண்டிருந்த போர்த்தனை {அர்ஜுைனை} (குரு பனடயில் இருந்த)
க்ஷத்திரியக் கோனளயரோல் தடுக்க முடியவில்னை. பிறகு, ஓ ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, அங்கர்களில் நன்கு பயிற்றுவிக்கப்பட்டவர்களோை
ஆயிரக்கணக்கோை யோனைப்போகர்கள், சிைத்தோல் நினறந்து, தங்கள்
யோனைப் பனடயுடன் போண்டுவின் ேகனைச் சூழ்ந்து ககோண்டைர்.
துரிரயோதைைோல் தூண்டப்பட்ட ரேற்கு ேற்றும் கதற்கின் ேன்ைர்கள்
பைரும், கைிங்கர்களின் ஆட்சியோளைோல் [1] தனைனே தோங்கப்பட்ட ரவறு

பைரும் ேனைகனளப் ரபோன்ற தங்கள் யோனைகளுடன் அர்ஜுைனைச்

சூழ்ந்து ககோண்டைர்.
[1] கைிங்க ேன்ைன் சுருதோயுஷ் இரண்டோம் நோள் ரபோரிரைரய

பீேைோல் ககோல்ைப்பட்டோன். இப்ரபோது இங்குத் தனைனே
தோங்கு கைிங்க ேன்ைன் ரவறு ஒருவைோக இருக்க ரவண்டும்.
எைினும் போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, கோண்டீவத்தில் இருந்து ஏவப்பட்ட

கனணகளோல், அப்படி முன்ரைறி வருபவர்களும் ஆபரணங்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டவர்களுேோை அந்தப் ரபோரோளிகளின் தனைகனளயும்,
கரங்கனளயும் வினரவோக அறுத்தோன். அந்தத் தனைகளோலும்,
அங்கதங்களோல் அைங்கரிக்கபட்ட கரங்களோலும் விரவிக் கிடந்த
ரபோர்க்களேோைது, போம்புகளோல் பின்ைிப் பினணக்கப்பட்ட தங்கக் கற்கனளப்
ரபோைத் கதரிந்தது. வரர்களின்
ீ கரங்கள் அப்படி கவட்டப்பட்டு வழ்ந்த
ீ ரபோது,
ேரங்களில் இருந்து விழும் பறனவகனளப் ரபோை அனவ கதரிந்தை.
ஆயிரக்கணக்கோை கனணகளோல் துனளக்கப்பட்ட யோனைகள், (தங்கள்
கோயங்களில்) குருதி கபருக்கியபடி, ேனைக்கோைங்களில் கசம்ேண் கைந்த
நீர் வைியும் ேனைகனளப் ரபோைத் கதரிந்தை. போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்}
கூரிய கனணகளோல் ககோல்ைப்பட்ட பிறர் அந்தக் களத்தில் விழுந்து
கிடந்தைர்.
பல்ரவறு வனககளிைோை ரகோர வடிவங்களுடனும், பல்ரவறு

ஆனடகனள உடுத்தி, பல்ரவறு வனககளிைோை ஆயுதங்கனளத் தரித்துக்
ககோண்டும், யோனைகளில் இருந்த ேிரைச்சர்கள் பைர், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, பல்ரவறு வனககளிைோை கனணகளோல் உயினர இைந்து
தோங்கள் கிடந்த களத்தில் பிரகோசேோகத் கதரிந்தைர். போதங்களோல் முடுக்கிய
தங்கள் போகர்களுடன் ஆயிரக்கணக்கோை யோனைகள், போர்த்தைின்
{அர்ஜுைைின்} கனணகளோல் தோக்கப்பட்டு இரத்தம் கக்கிை, அல்ைது
வைியோல் பிளிறிை, அல்ைது கீ ரை விழுந்தை, அல்ைது அனைத்துத்
தினசகளிலும் கட்டுப்போடில்ைோேல் ஓடிை. கபரும் அச்சேனடந்த பை
யோனைகள், தங்கள் ேைிதர்கனளரய ேிதித்து நசுக்கிக் ககோன்றை. கடும்
நஞ்னசக் ககோண்ட போம்புகனளப் ரபோைக் கடுனேயோைனவயும்,
அதிகப்படியோக னவக்கப்படிருந்தனவயுேோை இன்னும் பை யோனைகளும்
அனதரய கசய்தை.
யவைர்கள், போரடர்கள் [2], சகர்கள், போஹ்ைிகர்கள், கடும் கண்கனளக்

ககோண்டவர்களும், யேைின் தூதுவர்கள் ரபோன்றவர்கள், தோக்குவதில்

சோதித்தவர்களும், அசுரர்களின் ேோய சக்திகனள அறிந்தவர்களும்,

(வசிஷ்டருனடய) பசுக்குப் பிறந்தவர்களுேோை ேிரைச்சர்கள்,
தோர்வோதிசோரர்கள், தரதர்கள், புண்டரர்கள் ஆகிரயோர் ஆயிரக்கணக்கோரைோர்
கூட்டேோகச் ரசர்ந்து எண்ணற்ற பனடனய அனேத்துக் ககோண்டு தங்கள்
கூரிய கனண ேனைனயப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்} ேீ து கபோைியத்
கதோடங்கிைர். ரபோர்க்கனையின் பல்ரவறு முனறகனள அறிந்தவர்களோை
அந்த ேிரைச்சர்கள் தங்கள் கனணகளோல் அர்ஜுைனை ேனறத்தைர்.
அர்ஜுைனும் அவர்கள் ேீ து தன் கனணகனள வினரவோகப் கபோைிந்தோன்.
கோண்டீவத்தில் இருந்து ஏவப்பட்ட அந்தக் கனணகள் ஆகோயத்தில் கசன்ற
ரபோது கவட்டுக்கிளிக் கூட்டங்கனளப் ரபோைத் கதரிந்தை. உண்னேயில்
தைஞ்சயன், ரேகங்கள் உண்டோக்குவனதப் ரபோன்ற ஒரு நிைனை
துருப்புகளின் ேீ து உண்டோக்கி, தனைனய முழுனேயோக ேைித்தவர்களும்,
போதி ேைித்தவர்களும், சடோமுடியோல் ேனறத்துக் ககோண்டவர்களும்,
தூய்னேயற்ற பைக்கங்கனளக் ககோண்டவர்களும், ரகோணல் முகம்
ககோண்டவர்களுேோை ேிரைச்சர்கள் அனைவனரயும் தன் ஆயுதங்களின்
பைத்தோல் ககோன்றோன். அந்தக் கனணகளோல் துனளக்கப்பட்ட அந்த
ேனைவோசிகளும், அந்த ேனைக் குனக வோசிகளும் அச்சத்தோல் தப்பி
ஓடிைர்.
[2] கங்குைியில் இங்ரக Paradas என்று இருக்கிறது. ரவறு ஒரு

பதிப்பில் இங்குப் போரதர்கள் என்ரற இருக்கிறது. இவர்கள்
பரதவம்சத்தவர் அல்ை. இன்னறய பலுச்சிஸ்தோன் பகுதினயச்
ரசர்ந்தவர்கள் இந்தப் போரடர்கள் என்று புரோைிக்
என்னசக்ரளோபீடியோ கசோல்கிறது.
அண்டங்கோக்னககள், கங்கங்கள் {கழுகுகள்}, ஓநோய்கள் ஆகியை

கபரும் ேகிழ்ச்சியுடன் போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்} கூரிய கனணகளோல்
களத்தில் வழ்த்தப்பட்ட
ீ யோனைகள், குதினரகள் ேற்றும் அவற்றின் ேிரைச்ச
சோரதிகளின் குருதினயக் குடித்தை. உண்னேயில் அர்ஜுைன், குருதினய
ஓனடயோகக் ககோண்ட ஒரு கடும் நதினய அங்ரக போயச் கசய்தோன்.
(ககோல்ைப்பட்ட) கோைோட்பனடயிைர், குதினரகள், ரதர்கள், யோனைகள்
ஆகியை அதன் கனரகளோக அனேந்தை. கபோைியப்பட்ட கனணேோரிகள்
அதன் படகுகளோகிை, ரபோரோளிகளின் ேயிர்கள் அதன் போசிகளோகவும்,
புல்தனரகளோகவும் அனேந்தை. வரர்களின்
ீ கரங்களில் இருந்து
கவட்டப்பட்ட விரல்கள் அதன் சிறு ேீ ன்களோக அனேந்தை. அந்த ஆறோைது
யுக முடிவில் உள்ள பயங்கர யேனைப் ரபோைத் கதரிந்தது. அந்தக் குருதிப்
புைல் யேரைோகத்னத ரநோக்கிரய போய்ந்தது. ககோல்ைப்பட்ட யோனைகளின்
உடல்கள் அதில் ேிதந்திருந்தபடிரய அதன் ஓட்டத்னதத் தடுத்தை. இந்திரன்,

கபருேனைனயப் கபோைியும் கோைத்தில் ரேடு பள்ளங்கனளச் சேேோக
ேனறப்பனதப் ரபோைரவ, க்ஷத்திரியர்கள், யோனைகள், குதினரகள்,
அவற்றின் சோரதிகளின் இரத்தம் பூேி முழுவனதயும் ேனறத்தது.
அந்த க்ஷத்திரியர்களில் கோனள {அர்ஜுைன்}, ஆறோயிரம்

குதினரவரர்கனளயும்,
ீ க்ஷத்திரியர்களில் முதன்னேயோரைோர் ஆயிரம்
ரபனரயும் அப்ரபோரில் ேரணத்தின் ரகோரப் பற்களுக்கினடரய அனுப்பி
னவத்தோன். நன்கு தயோரிக்கப்பட்ட ஆயிரக்கணக்கோை யோனைகள்
கனணகளோல் துனளக்கப்பட்டு, இடியோல் தோக்கப்பட்ட ேனைகனளப் ரபோைக்
களத்தில் கநடுஞ்சோண் கினடயோகக் கிடந்தை. ரேலும் அர்ஜுைன்,
ேதங்ககோண்ட யோனைகயோன்று கோட்டுச் கசடிகனள நசுக்குவனதப் ரபோைக்
குதினரகள், ரதர்வரர்கள்
ீ ேற்றும் யோனைகனளக் ககோன்றபடிரய களத்தில்
திரிந்து ககோண்டிருந்தோன். கோற்றோல் உந்தப்பட்ட கோட்டுத் தீயோைது,
ேரங்கள், ககோடிகள், கசடிகள், விறகு, புற்கள் ஆகியவற்றுடன் கூடிய
அடர்ந்த கோட்னட எரிப்பனதப் ரபோைரவ, போண்டுவின் ேகன் தைஞ்சயன்
{அர்ஜுைன்} எனும் கநருப்போைவன், கனணகனளத் தன் {அந்கநருப்பின்}
தைல்களோகக் ககோண்டு, கோற்றோை கிருஷ்ணைோல் தூண்டப்பட்டு,
ரகோபத்துடன் உேது வரர்கள்
ீ எனும் கோட்னட எரித்தோன். ரதர்களின்
தட்டுகனள கவறுனேயோக்கி, பூேினய ேைித உடல்களோல் விரவச் கசய்த
தைஞ்சயன், கபரும் ேைிதக் கூட்டத்திற்கு ேத்தியில் னகயில் வில்லுடன்
ஆடுபவனைப் ரபோைத் கதரிந்தோன். இடியின் பைத்னதக் ககோண்ட தன்
கனணகளோல் பூேினய இரத்தத்தோல் நனைத்த தைஞ்சயன் ரகோபத்தோல்
தூண்டப்பட்டுப் போரதப் பனடக்குள் ஊடுருவிைோன்.
அப்படி அவன் கசல்னகயில் அம்பஷ்டர்களின் ஆட்சியோளைோை

சுருதோயுஸ் அவனைத் தடுத்தோன். அப்ரபோது அர்ஜுைன், ஓ! ஐயோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ரபோரில் ரபோரோடிக்ககோண்டிருந்த சுருதோயுசின்
குதினரகனளக் கங்க சிறகுகனளக் ககோண்ட கூர்னேயோை கனணகளோல்
வினரவோக வழ்த்திைோன்.
ீ ரேலும் போர்த்தன், பிற கனணகளோல் தன்
எதிரோளியின் வில்னையும் கவட்டிவிட்டுக் களத்தில் திரிந்து
ககோண்டிருந்தோன். ரகோபத்தோல் நினைகுனைந்த கண்கனளக் ககோண்ட அந்த
அம்பஷ்டர்களின் ஆட்சியோளன் {சுருதோயுஸ்}, ஒரு கதோயுதத்னத எடுத்துக்
ககோண்டு வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ போர்த்தனையும் {அர்ஜுைனையும்},
ரகசவனையும் {கிருஷ்ணனையும்} ரபோரில் அணுகிைோன். பிறகு
ரகோபத்தோல் நினறந்த அவன் {சுருதோயுஸ்}, தன் கதோயுதத்னத உயர்த்திக்

ககோண்டு. அதன் வச்சுகளோல்

ீ (அர்ஜுைன் கசல்லும்) ரதனரத் தடுத்து,
ரகசவனையும் {கிருஷ்ணனையும்} தோக்கிைோன்.
பிறகு, பனகவர்கனளக் ககோல்பவைோை அர்ஜுைன், அந்தக்

கதோயுதத்தோல் ரகசவன் தோக்கப்பட்டனதக் கண்டு ரகோபத்தோல் நினறந்தோன்.
அப்ரபோது, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த வரன்
ீ {அர்ஜுைன்}, உதயச்
சூரியனை ேனறக்கும் ரேகங்கனளப் ரபோைத் ரதர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோைவனும், கதோயுததோரியுேோை அந்த அம்பஷ்டர்களின்
ஆட்சியோளனை {சுருதோயுனசத்} தங்கச் சிறகுகனளக் ககோண்ட தன்
கனணகளோல் ேனறத்தோன். பிறகு போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, அந்த உயர் ஆன்ே
வரைின்
ீ கதோயுதத்னதக் கனணகள் பிறவற்றோல் தூள்தூளோக கவட்டி
கிட்டத்தட்ட அனதத் தூசோக்கிைோன். இனவ அனைத்னதயும் கோண ேிக
அற்புதேோகத் கதரிந்தது.
அந்தக் கதோயுதம் சுக்குநூறோக கவட்டப்பட்டனதக் கண்ட அந்த

அம்பஷ்டர்களின் ஆட்சியோளன் {சுருதோயுஸ்}, ேற்கறோரு கபரிய
கதோயுதத்னத எடுத்துக் ககோண்டு அர்ஜுைனையும், ரகசவனையும் ேீ ண்டும்
ேீ ண்டும் தோக்கிைோன். அப்ரபோது அர்ஜுைன், கதோயுதத்னத உயர்த்திப்
பிடித்திருந்தனவயும், இந்திரைின் ககோடிேரங்கனளப் ரபோன்றனவயுேோை
சுருதோயுசின் கரங்கனளக் கூரிய அர்த்தச்சந்திர கனணகள் இரண்டோல்
கவட்டி, சிறகுபனடத்த ேற்கறோரு கனணயோல் அந்த வரைின்
ீ {சுருதோயுசின்}
தனைனயயும் அறுத்தோன். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, இப்படிக்
ககோல்ைப்பட்ட சுருதோயுஸ் [3], இந்திரைின் கநடும் ககோடிேரேோைது
இயந்திரத்தில் கட்டப்பட்டிருக்கும் நோண்கள் கவட்டப்பட்டு விழுவனதப்
ரபோைப் ரபகரோைியோல் பூேினய நினறத்தபடிரய கீ ரை விழுந்தோன். அப்ரபோது
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, ரதர்க்கூட்டங்களோலும், நூற்றுக்கணக்கோை
யோனைகள் ேற்றும் ரதர்களோலும் சூைப்பட்ட போர்த்தன், ரேகங்களோல்
ேனறக்கப்பட்ட சூரியனைப் ரபோைக் கோணப்பட முடியோதவைோைோன்"
[3] பீஷ்ே பர்வம் பகுதி 54ஆவில் பீேைோல் ககோல்ைப்பட்ட

கைிங்க ேன்ைன் சுருதோயுேும், துரரோண பர்வம் பகுதி 91ல்
அர்ஜுைைோல் ககோல்ைப்படும் சுருதோயுதனும், இப்ரபோது பகுதி
92ல் வரும் இரு சுருதோயுஸ்களும் கவவ்ரவறோைவர்களோக
இருக்க ரவண்டும். பீஷ்ே பர்வம், துரரோண பர்வம்
ஆகியவற்றில் சுருதோயுஷ், சுருதோயுதன், சுருதோயுஸ் எை
மூன்று கபயர்கள் ேோறி ேோறிக் கோணக்கினடக்கின்றை. கர்ண

பர்வத்தில் ஒரு சுருதோயுஸ் அஸ்வத்தோேைோல்

ககோல்ைப்படுகிறோன். ஆக கேோத்தம் சுருதோயுஸ் என்ற
கபயரில் ஐந்து ரபர் இருந்திருக்க ரவண்டும். அதில் ஒருவன்
கைிங்க ேன்ைன், ஒருவன் அம்பஷ்டர்களின் ேன்ைன்,
ஒருவன் கோம்ரபோஜ ேன்ைைோகரவோ, கோம்ரபோஜ
நோட்டிைைோகரவோ இருந்திருக்கரவண்டும். ேற்றவர்கள்
பற்றிய விவரம் கதரியவில்னை.

துரிரயோதைனுக்கு கவசம் பூட்டிய துரரோணர்!

Drona tied an armour on Duryodhana! | Drona-Parva-Section-093 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணனர நிந்தித்த துரிரயோதைன்; அவைது கவனை; தன்

நினைனய விளக்கிய துரரோணர்; அவர் கசோன்ை விருத்திரன் கனத; தோன் அந்தக்
கவசத்னத அனடந்த கனதனயச் கசோன்ைது; கவசத்னத துரிரயோதைனுக்கு அளித்து
அவனை அர்ஜுைனுக்கு எதிரோக அனுப்பியது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "குந்தியின் ேகன்

{அர்ஜுைன்}, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்} ககோல்லும்
விருப்பத்தோல் உந்தப்பட்டு, துரரோணர் ேற்றும் ரபோஜர்களின்
தடுக்கப்படமுடியோத பனடப்பிரிவுகனளப் பிளந்து கசன்ற பிறகு, கோம்ரபோஜ
ஆட்சியோளைின் வோரிசோை இளவரசன் சுதக்ஷிணன் ககோல்ைப்பட்ட பிறகு,
அந்தச் சவ்யசச்சின் {அர்ஜுைன்} வரசுருதோயுதனைக்
ீ ககோன்ற பிறகு, (குரு)
பனடயணியிைர் தப்பி ஓடி அனைத்துப் பக்கங்களிலும் குைப்பம் ரநரிட்ட
ரபோது, அப்படிப் பிளக்கப்பட்ட தன் பனடனயக் கண்ட உேது ேகன்
{துரிரயோதைன்} துரரோணரிடம் கசன்றோன்.
துரரோணரிடம் வினரவோக வந்த துரிரயோதைன், "அந்த ேைிதர்களில்

புைி (அர்ஜுைன்), இந்தப் பரந்த பனடனய கநோறுக்கிவிட்டு, ஏற்கைரவ
அனதக் கடந்து கசன்றுவிட்டோன். உேது அறிவின் துனண ககோண்டும்,

{நேக்கு ஏற்பட்ட} பயங்கரேோை ரபரைினவக் கருத்தில் ககோண்டும்,

அர்ஜுைனைக் ககோல்வதற்கு அடுத்ததோக என்ை கசய்ய ரவண்டும்
என்பனதச் சிந்திப்பீரோக. நீர் அருளபட்டிருப்பீரோக, அந்த ேைிதர்களில் புைி
{அர்ஜுைன்} கஜயத்ரதனைக் ககோல்வதில் கவல்ைோத வனகயில்
நடவடிக்னககனள எடுப்பீரோக. நீரர எங்கள் ஒரர புகைிடம்.
சீற்றம் ககோண்ட கோட்டுத்தீயோைது உைர்ந்த புற்கள் ேற்றும்

னவக்ரகோல் குவியல்கனள எரிப்பது ரபோை, தைஞ்சய கநருப்போைது,
அவைது ரகோபம் என்ற கோற்றோல் உந்தப்பட்டு, புற்கனளயும்,
னவக்ரகோனையும் ரபோை என் துருப்புகனள எரிக்கிறது. ஓ! எதிரிகனள
எரிப்பவரர, குந்தியின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, இந்தப் பனடனயப் பிளந்து
அனதக் கடந்து ரபோவனதக் கண்டு, கஜயத்ரதனைப் போதுகோத்துவரும்
ீ (போர்த்தனைத் தடுக்கும் தங்கள் திறைில்) ஐயமுறுகின்றைர். ஓ!
பிரம்ேத்னத அறிந்ரதோரில் முதன்னேயோைவரர {துரரோணரர}, துரரோணனர
ேீ றித் தைஞ்சயைோல் உயிருடன் கசல்வதில் கவல்ை முடியோது என்பரத
ேன்ைர்களின் முடிவோை தீர்ேோைேோக இருந்தது. எைினும், ஓ! கபரும் கோந்தி
ககோண்டவரர, நீர் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத உேது பனடப்பிரினவப்
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} பிளந்து கசல்கிறோன் என்றோல், நோன் என் பனடனய
ேிகப் பைவைேோைதோகரவ
ீ கருதுகிரறன். உண்னேயில் எைக்குத்
துருப்புகரள இல்னை என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்.
ஓ! உயர்ந்த அருனளக் ககோண்டவரர {துரரோணரர}, போண்டவர்களின்

நன்னேயில் நீர் அர்ப்பணிப்பு ககோண்டவர் என்பனத நோன் அறிரவன். ஓ!
ேறுபிறப்போளரர {பிரோேணரர}, என்ை கசய்ய ரவண்டும் என்று
நினைப்பதில் நோன் என் அறினவ இைக்கிரறன். என் பைத்தில் சிறந்தனதப்
பயன்படுத்தி நோன் உம்னே நினறவு ககோள்ளச் கசய்யவும் முயல்கிரறன்.
எைினும், நீர் இனவயோனவயும் ேைத்தில் தோங்கவில்னை {நினைத்துப்
போர்க்கவில்னை}. ஓ! அளவிைோ ஆற்றலுனடயவரர, நோங்கள் உேக்கு
அர்ப்பணிப்புடன் இருந்தோலும், நீர் எங்கள் நன்னேனய நோட ேறுக்கிறீர். நீர்
எப்ரபோதும் போண்டவர்களிடம் ேகிழ்ந்து, எப்ரபோதும் எங்களுக்குத் தீனே
கசய்வதிரைரய ஈடுபடுகிறீர். உேது வோழ்வோதோரத்னத எங்களிடம்
கபற்றோலும், எங்களுக்குத் தீனே கசய்வதிரைரய நீர் ஈடுபடுகிறீர். ரதைில்
முக்கியக் கத்தி நீர் என்பனத நோன் அறியோேல் இருந்துவிட்ரடன்.
போண்டவர்கனள அவேதித்துத் தடுப்பதோக நீர் எைக்கு

வரேளித்திருக்கோவிடில், சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்}, தன்
கசோந்த நோட்டுக்குத் திரும்பிப் ரபோவனத நோன் தடுத்திருக்கரவ ேோட்ரடன்.

உேது போதுகோப்னப எதிர்போர்த்து, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனுக்கு

உறுதியளித்த நோன் மூடரை, ரேலும், என் ேடனேயோல், நோன் அவனை
{கஜயத்ரதனை} யேனுக்குப் பைியோகக் கோணிக்னக அளித்துவிட்ரடன்.
யேைின் ரகோரப்பற்களுக்கினடரய நுனைந்த ேைிதன் கூடத் தப்பைோம்,
ஆைோல் எப்ரபோது தைஞ்சயைின் {அர்ஜுைைின்} கரங்களுக்கு அருகில்
வருகிறோரைோ, அப்ரபோது கஜயத்ரதைோல் தப்ப முடியோது. ஓ! சிவப்பு
குதினரகனளக் ககோண்டவரர, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்}
கோக்கப்படத் ரதனவயோைவற்னறச் கசய்வரோக.
ீ அல்ைலுற்றவைோை என்
பிதற்றல்கனளக் ரகட்டு ரகோபங்ககோள்ளோதீர், ஓ! , சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனைப் போதுகோப்பீரோக" என்றோன் {துரிரயோதைன்}.
அதற்குத் துரரோணர் {துரிரயோதைைிடம்}, "உன் வோர்த்னதகளில் நோன்

எந்தக் குற்றத்னதயும் கோணவில்னை. அஸ்வத்தோேனைப் ரபோைரவ நீ
எைது அன்புக்குரியவன். இனத நோன் உைக்கு உண்னேயோகரவ
கசோல்கிரறன். எைினும், ஓ! ேன்ைோ {துரிரயோதைோ}, என் கசோற்களின்படி
இப்ரபோது கசயல்படுவோயோக. கிருஷ்ணன், ரதரரோட்டிகள் அனைவரிலும்
முதன்னேயோைவன் ஆவோன். அவைது குதினரகரளோ, அவ்விைத்தில்
முதன்னேயோைனவயோகும். சிறு இனடகவளி கினடத்தோலும், தைஞ்சயன்
{அர்ஜுைன்} அதன் வைியோக கவகு வினரவோகக் கடந்து விடுவோன். கிரீடம்
தரித்தவன் (அர்ஜுைன்) அப்படிச் கசல்னகயில், அவைது {அர்ஜுைைது}
வில்ைில் இருந்து ஏவப்படும் எண்ணற்ற கனணகள் அவைது ரதரிைிருந்து
முழுனேயோக இரண்டு னேல்கள் கதோனைவுக்குச் கசல்வனத நீ
கோணவில்னையோ [1]? வயது முதிர்ந்ததைோல், அவ்வளவு ரவகேோகச்
கசல்ை என்ைோல் முடியவில்னை.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி,

"பிரரயோகிக்கப்பட்டனவகளும், ரதத்திற்குப் பின்புறத்தில் ஒரு
குரரோச தூரம் வந்து விழுகின்றனவகளும், வினரவோகச்
கசல்லுகின்றனவகளுேோை கிரீடியினுனடய போணச்
சமூகங்கனள நீ போர்க்கவில்னையோ?" என்று இருக்கிறது.
குரரோசம் என்ற அளரவ மூைத்தில் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்க
ரேலும், போர்த்தர்களின் கேோத்தப் பனடயும் இப்ரபோது நேக்கு

முன்ைினையில் கநருங்கி இருக்கிறது. யுதிஷ்டிரனும் என்ைோல் பிடிக்கப்பட
ரவண்டும். ஓ! வைிய கரங்கனளக் ககோண்டவரை, அப்படிரய வில்ைோளிகள்
அனைவருக்கு முன்ைினையிலும், க்ஷத்திரியர்கள் அனைவருக்கு

ேத்தியிலும் என்ைோல் உறுதிகேோைி ஏற்கப்பட்டது. ஓ! ேன்ைோ,

தைஞ்சயைோல் {அர்ஜுைைோல்} னகவிடப்பட்டுத் தன் துருப்புகளின்
முகப்பில் இப்ரபோது அவன் {யுதிஷ்டிரன்} இருக்கிறோன். எைரவ, நோன் நேது
வியூகத்தின் வோயினைக் னகவிட்டு பல்குைனுடன் {அர்ஜுைனுடன்}
ரபோரிட ேோட்ரடன். குைத்திலும், கசயல்போடுகளிலும் உைக்கு
இனணயோைவனும், தைியனுேோை அந்த உன் எதிரியுடன் {அர்ஜுைனுடன்},
முனறயோை உதவி கபற்றவைோை நீரய ரபோரிட ரவண்டும். அஞ்சோரத.
கசன்று அவனுடன் ரபோரிடுவோயோக. நீ உைகத்தின் ஆட்சியோளன். நீரய
ேன்ைன், நீரய வரன்.
ீ புகனைக் ககோண்ட நீ, (உன் எதிரிகனள) கவல்வதில்
சோதித்தவைோவோய். ஓ! பனக நகரங்கனள அடக்கும் துணிவுள்ளவரை,
பிருனதயின் ேகைோை தைஞ்சயன் இருக்கும் இடத்திற்கு நீரய
கசல்வோயோக" என்றோர் {துரரோணர்}.
அதற்குத் துரிரயோதைன் {துரரோணரிடம்}, "ஓ! ஆசோரை, ஆயுதம்

தரித்ரதோர் அனைவரிலும் முதன்னேயோை உம்னேரய ேீ றிச் கசன்ற
தைஞ்சயனை {அர்ஜுைனை} என்ைோல் எவ்வோறு தடுக்க முடியும்?
வஜ்ரதோரியோை ரதவர்களின் தனைவரை {இந்திரன்} கூடப் ரபோரில்
கவல்ைப்படைோரேயன்றி, பனகநகரங்கனள அடக்குபவைோை
அர்ஜுைனைப் ரபோரில் கவல்ை முடியோது. ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளைோை
ஹிருதிகைின் ேகன் (கிருதவர்ேன்), ரதவனுக்கு இனணயோை நீர் ஆகிய
இருவரும் எவனுனடய ஆயுதங்களின் பைத்தோல் கவல்ைப்பட்டீர்கரளோ,
எவைோல் சுருதோயுசும், சுதக்ஷிணனும், ேன்ைன் சுருதோயுசும்
ககோல்ைப்பட்டைரரோ, எவைோல் சுருதோயுசும் [2], அச்யுதோயுசும்,
ேிரைச்சர்களின் கூட்டமும் ககோல்ைப்பட்டைரரோ, அனைத்னதயும் எரிக்கும்
கநருப்புப் ரபோன்றவனும், ஆயுதங்களின் தனைவைோகச் சோதித்தவனுேோை
அந்தச் சிறப்புேிக்கப் போண்டுவின் ேகனுடன் {அர்ஜுைனுடன்} ரபோரில்
எவ்வோறு நோன் ரேோதுரவன்? ரேலும் இன்று அவரைோடு {அர்ஜுைரைோடு}
ரபோரிடத் தகுந்தவன் என்று என்னை எவ்வோறு நீர் நினைக்கிறீர்? ஓர்
அடினேனயப் ரபோை நோன் உம்னேரய நம்பி இருக்கிரறன். என் புகனைக்
கோப்பீரோக [3]" என்றோன் {துரிரயோதைன்}.
[2] மூன்று சுருதோயுஸ்கள் அர்ஜுைைோல் ககோல்ைப்பட்டதோகத்

துரிரயோதைைோல் இங்ரகரய கசோல்ைப்படுகின்றைர்.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில், "இப்ரபோது அவரைோடு எைக்கு யுத்தம்

ரநருவது தகுதியோைகதன்று எண்ணுவரோகில்
ீ என்னைக்
கட்டனளயிடும். கிங்கனைப் ரபோல் உேக்கு நோன்

உடன்பட்டிருக்கிரறன். என்னுனடய கீ ர்த்தினயக்

கோப்போற்றுவரோக
ீ " என்று இருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின்
பதிப்பில் கங்குைியில் உள்ளனதப் ரபோைரவ இருக்கிறது.
துரரோணர் {துரிரயோதைைிடம்}, "ஓ! குரு குைத்ரதோரை

{துரிரயோதைோ}, தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} தடுக்கப்பட முடியோதவன் என்று நீ
கசோல்வது உண்னேரய. எைினும், நீ அவனைத் தோங்க இயலும்படி நோன்
கசய்யப் ரபோகிரறன். வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்} போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்
ரபோரத, குந்தியின் ேகன் {அர்ஜுைன்} உன்ைோல் தடுக்கப்படும் அந்த அற்புத
கசயனை இவ்வுைகில் உள்ள வில்ைோளிகள் அனைவரும் கோணட்டும். ஓ!
ேன்ைோ {துரிரயோதைோ}, ேைிதைோல் பயன்படுத்தும் எந்த ஆயுதத்தோலும்
ரபோரில் உன்னைத் தோக்க முடியோதவோறு இந்த உைது தங்கக் கவசத்னத
உன் உடைில் நோன் கட்டப்ரபோகிரறன். அசுரர்கள், ரதவர்கள், யக்ஷர்கள்,
உரகர்கள், ரோட்சசர்கள் ஆகிரயோருடனும், ேைிதர்கள் அனைவருடனும்
கூடிய மூன்று உைகங்களும் இன்று உன்னுடன் ரபோரிட்டோலும், உைக்கு
அச்சம் ரதனவயில்னை. கிருஷ்ணைோரைோ, குந்தியின் ேகைோரைோ
{அர்ஜுைைோரைோ}, ரபோரில் ஆயுதம் தரித்த பிறர் எவரோரைோ இந்த உைது
கவசத்னதக் கனணகளோல் பிளக்க முடியோது. இந்தக் கவசத்னதத் தரித்துக்
ககோண்டு, ரகோபக்கோர அர்ஜுைனை இன்னறய ரபோரில் வினரவோக
எதிர்த்துச் கசல்வோயோக. அவைோல் உன்னைத் தோங்கிக் ககோள்ள இயைோது"
என்றோர் {துரரோணர்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "இவ்வோர்த்னதகனளச்

கசோன்ைவரும், பிரம்ேத்னத அறிந்ரதோரில் முதன்னேயோைவருேோை
துரரோணர், நீனரத் கதோட்டு, முனறயோை ேந்திரங்கனள உச்சரித்து, அந்தப்
பயங்கரப் ரபோரில் உேது ேகன் துரிரயோதைைின் கவற்றிக்கோக அவைது
உடைில் ேிக அற்புதேோை பிரகோசேோை கவசத்னத வினரவோகக் கட்டி
(அச்கசயைோல்) ேைிதர்கள் அனைவனரயும் வியப்பில் ஆழ்த்திைோர் [4].
[4] ரவகறோரு பதிப்பில், "பிரம்ே வித்துக்களுள் உத்தேரோை

துரரோணர் இவ்வோறு கசோல்ைிவிட்டு உைகங்கனள
வித்னதயிைோல் ஆச்சரியப்படும்படி கசய்பவரோகி அந்தப்
கபரிய யுத்தத்தில் உேது குேோரனுனடய ஜயத்னத ரவண்டி
வினரவுடரை தீர்த்தத்னதத் கதோட்டு ஆசேைஞ்கசய்து
அத்யோச்சரியகரேோை ேந்திரத்னத முனறப்படி ஜபித்துப்
பிரகோசிக்கின்ற கவசத்னதத் துரிரயோதைனுக்குப் பூட்டிைோர்"

துரரோணர் {துரிரயோதைைிடம்}, "ரவதங்களும், பிரம்ேனும்,

பிரோேணர்களும் உன்னை ஆசீர்வதிக்கட்டும். ஓ! போரதோ {துரிரயோதைோ},
ஊர்வைவற்றில் அனைத்து உயர்ந்த வகுப்புகளும் {ரேன்னேயோை
போம்புகளும்} ஆசீர்வோதத்திற்கு ஆதோரேோக உைக்கு அனேயட்டும். யயோதி,
நகுேன், துந்துேோரன், பகீ ரதன் ேற்றும் பிற அரச முைிகளும் உைக்கு எனவ
நன்னேரயோ, அனவயனைத்னதயும் கசய்யட்டும். ஒரு கோனை ேட்டுரே
ககோண்ட உயிரிைங்களிடேிருந்தும், பை கோல்கனளக்
ககோண்டவற்றிடேிருந்து உைக்கு ஆசிகள் கினடக்கட்டும். கோல்கரள
இல்ைோத உயிரிைங்களிடம் இருந்தும் இந்தப் கபரும்ரபோரில் உைக்கு
ஆசிகள் கினடக்கட்டும். சுவோஹோ, சுவோதோ, சச்சி ஆகிரயோர் அனைவரும்
உைக்கு எது நன்னேரயோ அனதச் கசய்யட்டும்.
ஓ! போவேற்றவரை, ைட்சுேியும், அருந்ததியும் உைக்கு எது

நன்னேரயோ அனதச் கசய்யட்டும். அசிதர், ரதவைர், விஸ்வோேித்ரர்,
அங்கிரஸ், வசிஷ்டர், கசியபர் ஆகிரயோரும் உைக்கு எது நன்னேரயோ
அனதச் கசய்யட்டும். தோத்ரி, உைகங்களின் தனைவன், தினசகள் ேற்றும்
அதன் ஆட்சியோளர்கள் {திக்போைர்கள்}, ஆறு முகம் ககோண்ட கோர்த்திரகயன்
{முருகன்} ஆகிரயோர் அனைவரும் உைக்கு எது நன்னேரயோ அனத
அளிக்கட்டும். கதய்வக
ீ விவஸ்வோன் உைக்கு முழுனேயோை நன்னேனயச்
கசய்யட்டும். நோன்கு திக்குகளின் நோன்கு யோனைகளும் {திக் கஜங்களும்},
பூேியும், ஆகோயமும், ரகோள்களும், பூேிக்கு அடியில் அவனளத் (தன்
தனையில்) தோங்கும் போம்புகளில் முதன்னேயோை ரசேனும் உைக்கு எது
நன்னேரயோ அனத அளிக்கட்டும்.
ஓ! கோந்தோரியின் ேகரை {துரிரயோதைரை}, முன்கபோரு கோைத்தில்

விருத்திரன் என்ற கபயர் ககோண்ட அசுரன் ரபோரில் தன் ஆற்றனை
கவளிப்படுத்தித் ரதவர்களில் சிறந்தவர்கனளப் ரபோரில் கவன்றோன்.
ஆயிரேோயிரேோக எண்ணிக்னகயில் இருந்தவர்களும்,
கசோர்க்கரைோகவோசிகளுேோை பின்ைவர்கள் {ரதவர்கள்} அனைவரும்,
சினதந்த உடல்களுடன், பைத்னதயும் சக்தினயயும் இைந்து, கபரும்
அசுரைோை விருத்திரனுக்கு அஞ்சி, இந்திரனைத் தங்கள் தனைனேயில்
ககோண்டு பிரம்ேைிடம் கசன்று அவைது போதுகோப்னப நோடிைோர்கள். அந்தத்
ரதவர்கள், "ஓ! ரதவர்களில் சிறந்தவரர, ஓ! ரதவர்களில்
முதன்னேயோைவரர {பிரம்ேரர}, விருத்திரைோல் இப்ரபோது கநோறுக்கப்படும்
ரதவர்களுக்கு நீர் புகைிடேோவரோக.
ீ உண்னேயில் இந்தப் கபரும்
அச்சத்திைிருந்து எங்கனளப் போதுகோப்பீரோக" என்றைர்.

அதற்குப் பிரம்ேன் தன்ைருரக இருந்த விஷ்ணுவிடமும்,

உற்சோகேற்றிருந்தவர்களும், சக்ரைின் {இந்திரைின்} தனைனேயில்
இருந்தவர்களுேோை அந்தத் ரதவர்களில் சிறந்தவர்களிடமும் உண்னே
நினறந்த இவ்வோர்த்னதகனளப் ரபசிைோன்: "உண்னேயில், இந்திரனைத்
தங்கள் தனைனேயில் ககோண்ட ரதவர்களும், பிரோேணர்களும் எப்ரபோதும்
என்ைோல் போதுகோக்கப்பட ரவண்டும். விருத்திரன் எதிைிருந்து
உண்டோக்கப்பட்டோரைோ அந்தத் துவஷ்டிரியின் {த்வஷ்டோவின்} சக்தி
கவல்ைப்பட முடியோததோகும். ரதவர்கரள, முற்கோைத்தில் பத்து ைட்சம்
வருடங்களுக்குத் தவத்துறவுகனளச் கசய்த துவஷ்டிரி, ேரகஸ்வரைிடம்
அனுேதி கபற்று விருத்திரனை உண்டோக்கிைோன். உங்களுனடய அந்த
வைினேேிக்க எதிரி {விருத்திரன்}, ரதவர்களுக்குத் ரதவைின் {சிவைின்}
அருளிைோல் உங்கனளத் தோக்குவதில் கவன்றோன். சங்கரைிருக்கும் {சிவன்}
இடத்திற்குச் கசல்ைோேல் உங்களோல் கதய்வக
ீ ஹரனைக் கோண முடியோது.
அந்தத் ரதவனைக் {சிவனைக்} கண்ட பிறரக உங்களோல் விருத்திரனை
கவல்ை முடியும். எைரவ நீங்கள் தோேதிக்கோேல் ேந்தர ேனைகளுக்குச்
ீ தவத்துறவுகளின் ரதோற்றேோைவனும் {தவத்துறவுனகளத்
ரதோற்றுவித்தவனும்}, தக்ஷைின் ரவள்வினய அைித்தவனும்,
பிநோனகனயத் தோங்குபவனும், உயிரிைங்கள் அனைத்தின் தனைவனும்,
பகரைத்திரன் [5] என்று அனைக்கப்பட்ட அசுரனைக் ககோன்றவனுேோை
அவன் {சிவன்} அங்ரகரய இருக்கிறோன்" என்றோன் {பிரம்ேன்}.
[5] ரவகறோரு பதிப்பில், "தவங்களுக்குக் கோரணரும்,

தக்ஷனுனடய யோகத்னத அைித்தவரும், பிநோககேன்கிற
வில்னைக் னகயிகைடுத்தவரும், சர்வபூதங்களுக்கும்
நோதரும், பகனுனடய ரநத்திரத்னதக் {கண்கனள} கீ ரை
தள்ளிைவருேோை அந்த ஈஸ்வரர் வோசம் பண்ணுகிற ேந்தரப்
பர்வதத்துக்குச் கசல்லுங்கள்" என்றிருக்கிறது.
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், "தவத்துறவுகளின்
ரதோற்றேோைவனும், தக்ஷைின் ரவள்வினய அைித்தவனும்,
பிநோனகனயத் தோங்கியவனும், உயிரிைங்கள் அனைத்தின்
தனைவனும், அசுரர்கனளக் ககோல்பவனுேோை அந்தப்
பகரநத்திரன் அங்ரகரய வசிக்கிறோன்" என்றிருக்கிறது. எைரவ
கங்குைியில் உள்ளனதப் ரபோை "பகரைத்திரன் என்ற
அனைக்கப்பட்ட அசுரனைக் ககோன்றவன்" என்று கசோல்வது
பினையோகரவ இருக்கும்.

பிரம்ேைோல் இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட ரதவர்கள், பிரம்ேைின்

துனணயுடன் ேந்தரத்திற்குச் கசன்று, சக்தியின் குவியலும், ரகோடி
சூரியன்களின் பிரகோசத்னதக் ககோண்டவனுேோை அந்த உயர்ந்த ரதவனை
{ஈஸ்வரனைக்} கண்டைர். ரதவர்கனளக் கண்ட ேரகஸ்வரன், அவர்கனள
வரரவற்று, தோன் அவர்களுக்கு என்ை கசய்ய ரவண்டுகேை விசோரித்தோன்.
"ரஜோதியோைவனைக் {ray person} கண்டது ஒருரபோதும் கைியற்றதோகோது.
உங்கள் விருப்பங்கள் கைிவது இதிைிருந்து கதோடங்கட்டும் [6]" என்றோன்.
இப்படி அவைோல் கசோல்ைப்பட்ட கசோர்க்கவோசிகள், "விருத்திரைோல் எங்கள்
சக்தினய நோங்கள் இைந்ரதோம். நீ கசோர்க்கவோசிகளின் புகைிடேோவோயோக. ஓ!
தனைவோ, அவைது அடிகளோல் தோக்கப்பட்டு, கோயம்பட்ட எங்களது
உடல்கனளக் கோண்போயோக. ஓ! ேரகஸ்வரோ, நீ எங்களது புகைிடேோவோயோக"
என்றைர் {ரதவர்கள்}.
[6] ரவகறோரு பதிப்பில், "என்னுனடய தர்சைேோைது பயரைோடு

கூடியது. ஆதைோல், உங்களுக்கு அபீஷ்டசித்தி உண்டோகட்டும்"
என்றிருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், "என்னைக்
கோண்பது பைைற்றதோக இருக்க முடியோது. எைரவ, உங்கள்
ஆனசகள் ஈரடறுவது இதில் இருந்து கதோடரட்டும்"
ரதவர்களுக்குத் ரதவன் என்று கசோல்ைப்படும் சர்வன் {சிவன்},

"ரதவர்கரள, கபரும் பைம் நினறந்ததும், பயங்கரேோைதும்,
தவத்தகுதியற்றவர்களோல் தடுக்கப்படமுடியோததுேோை இந்தச் கசயல்போடு
{விருத்திரன்} எவ்வோறு (ரதவ தச்சைோை) துவஷ்டிரியின் சக்தியில் இருந்து
உதித்துத் ரதோன்றியது என்பனத நீங்கள் அறிவர்கள்.
ீ என்னைப்
கபோறுத்தவனர, கசோர்க்கவோசிகளுக்கு என் உதவினயக் ககோடுப்பது நிச்சயம்
என் கடனேயோகும். ஓ! சக்ரோ {இந்திரோ}, என் உடைில் இருந்து இந்தப்
பிரோகசேிக்கக் கவசத்னத எடுப்போயோக. ஓ! ரதவர்களின் தனைவோ {இந்திரோ},
ேைத்தில் இந்த ேந்திரங்கனளச் கசோல்ைி அஃனத அணிந்து ககோள்வோயோக"
என்றோன் {சிவன்}.
துரரோணர் {துரிரயோதைைிடம்} கதோடர்ந்தோர், "இந்த வோர்த்னதகனளச்

கசோன்ை வரேளிப்பவன் (சிவன்), (அணிந்து ககோள்பவன் உச்சரிக்க
ரவண்டிய) ேந்திரங்களுடன் அந்தக் கவசத்னத அளித்தோன். அந்தக்
கவசத்தோல் போதுகோக்கப்பட்ட சக்ரன் {இந்திரன்}, ரபோரில் விருத்திரனை
எதிர்த்துச் கசன்றோன். அந்தப் பயங்கரப் ரபோரில் பல்ரவறு விதங்களிைோை
ஆயுதங்கள் அவன் {இந்திரன்} ேீ து ஏவப்பட்டோலும், அந்தக் கவசத்தின்

இனணப்புகள் பிளக்கப்படவில்னை. அதன்பிறகு, ரதவர்களின் தனைவன்

{இந்திரன்} விருத்திரனைக் ககோன்றதும், ேந்திரங்களோல் அனேக்கப்பட்ட
இனணப்புகனள உனடய அந்தக் கவசத்னத அங்கிரசிடம் ககோடுத்தோன்.
அங்கிரஸ், தன் ேகனும், ேந்திரங்கள் அனைத்னதயும் அறிந்தவருேோை
பிருஹஸ்பதியிடம் அந்த ேந்திரங்கனளக் ககோடுத்தோர். பிருஹஸ்பதி அந்த
அறினவப் கபரும் நுண்ணறிவு ககோண்ட அக்ைிரவஸ்யரிடம் அளித்தோர்.
அக்ைிரவஸ்யர் அஃனத எைக்கு அளித்தோர், அந்த ேந்திரங்களின் துனண
ககோண்ரட, ஓ! ேன்ைர்களில் சிறந்தவரை {துரிரயோதைோ}, நோன் உன்
உடனைப் போதுகோப்பதற்கோக, இந்தக் கவசத்னத உன் உடைில் பூட்டுகிரறன்"
{என்றோர் துரரோணர்}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "இந்த

வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைவரும், ஆசோன்களில் கோனளயுேோை துரரோணர்,
கபரும் பிரகோசம் ககோண்ட உேது ேகைிடம் ேீ ண்டும் ரபசிைோர், "ஓ! ேன்ைோ
{துரிரயோதைோ}, இந்தக் கவசத்தின் துண்டுகனளப் பிரம்ே நோணின் துனண
ககோண்டு இனணத்து, உன் உடைில் நோன் பூட்டுகிரறன். பைங்கோைத்தில்,
ரபோரில் பிரம்ேரை இனத விஷ்ணுவுக்குப் பூட்டியிருக்கிறோன். தோரனகனயக்
கடத்தியதன் வினளவோக ஏற்பட்ட ரபோரில் இந்திரனுக்கு இந்தக் கவசத்னதப்
பூட்டிய பிரம்ேனைப் ரபோைரவ, நோன் இஃனத உைக்குப் பூட்டுகிரறன்"
என்றோர் {துரரோணர்}.
இப்படிரய, துரரோணர் அந்தக் கவசத்னத ேந்திரங்களுடன்

துரிரயோதைன் ரேல் பூட்டி, அம்ேன்ைனை {துரிரயோதைனைப்} ரபோருக்கு
அனுப்பிைோர். வைினேேிக்கக் கரங்கனளயும், தோக்குவதில் சோதனையும்
ககோண்ட அம்ேன்ைன் {துரிரயோதைன்}, உயர் ஆன்ே ஆசோைோல்
{துரரோணரோல்} கவசம்பூட்டப்பட்டு, கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட
ேதங்ககோண்ட ஆயிரம் யோனைகள், நூறோயிரம் குதினரகள் ேற்றும் பை
வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களுடன்
ீ அர்ஜுைைின் ரதனர ரநோக்கிச் கசன்றோன்.
வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட ேன்ைன், பல்ரவறு விதங்களிைோை
இனசக்கருவிகளின் ஒைியுடன், விருரசோைைின் ேகனைப் (பைங்கோைத்தின்
பைி சக்கரவர்த்தினயப்) ரபோைத் தன் எதிரினய எதிர்த்துச் கசன்றோன்.
அப்ரபோது, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, ஆைங்கோண இயைோத கடனைப்
ரபோைச் கசல்லும் குரு ேன்ைனை {துரிரயோதைனைக்} கண்ட உேது
துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் கபரும் ஆரவோரம் எழுந்தது" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

சஞ்சயனும் ரபோரிட்டோன்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 094

Sanjaya did fought! | Drona-Parva-Section-094 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணரின் பனடக்கும் போண்டவப்பனடக்கும் இனடயில் நடந்த

ரேோதல்; துரரோணரரோடு ரேோதிய திருஷ்டத்யும்ைன் ககௌரவப் பனடனய மூன்றோகப்
பிரித்தது; ரபோர்க்களத்தில் நடந்த நூற்றுக்கணக்கோை தைிப்ரபோர்கள்; இனத விவரித்துக்
ககோண்டிருந்த சஞ்சயனும், ரசகிதோைனுடன் தோன் ரபோரிட்டதோகச் கசோல்வது;
பனடயின் பின்புறத்தில் அஸ்வத்தோேைோலும், கர்ணைோலும் போதுகோக்கப்பட்ட
கஜயத்ரதன்...

{திருதரோஷ்டிரரர}, ககௌரவப் பனடனயப் பிளந்து கசன்ற போர்த்தன்
{அர்ஜுைன்} ேற்றும் விருஷ்ணிகுைத்ரதோன் {கிருஷ்ணன்} ஆகிய
இருவனரயும் ேைிதர்களில் கோனளயோை அந்தத் துரிரயோதைன் பின்
கதோடர்ந்து கசன்ற பிறகு, போண்டவர்கள் ரசோேகர்களுடன் ரசர்ந்து ககோண்டு,
கபரும் ஆரவோரத்துடன் துரரோணனர எதிர்த்து ரவகேோக வினரந்தைர். பிறகு
(அவர்களுக்கும் துரரோணரின் துருப்புகளுக்கும் இனடயில்) ரபோர்
கதோடங்கியது. குருக்கள் ேற்றும் போண்டவர்களுக்கு இனடரய வியூகத்தின்
முகப்பில் நடந்த அந்தப் ரபோரோைது, கடுனேயோைதோகவும்,
பயங்கரேோைதோகவும், ேயிர்க்கூச்சத்னத ஏற்படுத்துவதோகவும் இருந்தது.
அக்கோட்சி கோண்ரபோனர வியக்கச் கசய்தது. ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
சூரியன் அப்ரபோது உச்சிவோைில் இருந்தோன். ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, உண்னேயில் அம்ரேோதைோைது இதற்கு முன்ைர் நோம்
கோணோதவோறும், ரகட்கோதவோறும் இருந்தது.

திருஷ்டத்யும்ைன் தனைனேயிைோைவர்களும், தோக்குவதில்

சோதித்தவர்களுேோை போர்த்தர்கள் அனைவரும், முனறயோக அணிவகுத்துச்
கசன்று, துரரோணரின் துருப்புகனளக் கனணேோரியோல் ேனறத்தைர்.
ஆயுததோரிகள் அனைவரிலும் முதன்னேயோைவரோை துரரோணனர
எங்களுக்கு முன்பு நிறுத்திக் ககோண்ட நோங்களும், பிருேதன் ேகைோல்
{திருஷ்டத்யும்ைைோல்} திரட்டப்பட்டிருந்த அந்தப் போர்த்தர்கனள எங்கள்
கனணகளோல் ேனறத்ரதோம். ரதர்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும்,
அைகோகத் கதரிந்தனவயுேோை அந்தப் பனடகள் இரண்டும், ரகோனடகோை
வோைில், எதிர்க்கோற்றுகளோல் ஒன்னறகயோன்று ரநோக்கி ஈர்க்கப்படும் இரு
கபரும் ரேகத் திரள்கனளப் ரபோைத் ரதோன்றிை. தங்களுக்குள் ரேோதிக்
ககோண்ட அவ்விரு பனடகளும், ேனைக்கோைத்தில் நீர் கபருகும் கங்னக
ேற்றும் யமுனை ஆறுகனளப் ரபோைத் தங்கள் ரவகத்னத அதிகரித்தை.
தன் முன் வசும்

ீ பல்ரவறு விதங்களிைோை ஆயுதங்கனளக் கோற்றோகக்
ககோண்டதும், யோனைகள், குதினரகள், ரதர்கள் ஆகியவற்றுடன் கூடியதும்,
ீ தரித்த கதோயுதங்கனள ேின்ைைோகக் ககோண்டதுேோை குரு
பனடயோைோை அந்த வைினேேிக்கக் கடும் ரேகம், துரரோணப் புயைோல்
உந்தப்பட்டு, இனடயறோத கனணப் கபோைிகவனும் தன் ேனைத்தோனரகனளப்
கபோைிந்து, எரிந்து ககோண்டிருந்த போண்டவ கநருப்னப அனணக்க
முற்பட்டது. ரகோனடகோைத்தில் கடனைக் கைங்கடிக்கும் ஒரு பயங்கரச்
சூறோவளினயப் ரபோைப் பிரோேணர்களில் சிறந்த அந்தத் துரரோணர்
போண்டவப்பனடனயக் கைங்கடித்தோர். கபரும் ஆரவசத்துடன் தங்கனள
{ரபோரில்} ஈடுபடுத்திக் ககோண்ட போண்டவர்கள், பைேோை அனணனயத்
துனடத்தைிப்பதற்கோக அனத ரநோக்கிப் போயும் வைினேேிக்க
நீர்த்தோனரகனளப் ரபோைத் துரரோணரின் பனடனயப் பிளப்பதற்கோக,
அவனரரய ரநோக்கி வினரந்தைர். எைினும் துரரோணர், அந்தப் ரபோரில்
சீற்றத்துடன் {தம் பனடனய ரநோக்கி} வந்த போண்டவர்கள், போஞ்சோைர்கள்
ேற்றும் ரககயர்கனள ேிகக் கடும் நீரரோட்டத்னதத் தடுத்து நிற்கும்
அனசயோத ேனைகயோன்னறப் ரபோைத் தடுத்தோர். கபரும் பைத்னதயும்,
வரத்னதயும்
ீ ககோண்ட பிற ேன்ைர்கள் பைரும் அனைத்துப் பக்கங்களில்
இருந்தும் போண்டவர்கனளத் தோக்கி, அவர்கனளத் தடுக்கத் கதோடங்கிைர்.
ேைிதர்களில் புைியோை பிருேதன் ேகன் {திருஷ்டத்யும்ைன்},

பனகவர் பனடனயப் பிளப்பதற்கோகப் போண்டவர்களுடன் ரசர்ந்து
துரரோணனரத் கதோடர்ச்சியோகத் தோக்கத் கதோடங்கிைோன். உண்னேயில்
துரரோணர், தம் கனணகனளப் பிருேதன் ேகன் ேீ து கபோைிந்த ரபோது,
பின்ைவனும் {திருஷ்டத்யும்ைனும்} துரரோணரின் ரேல் தன் கனணகனளப்
கபோைிந்தோன். தன் முன் வசும்

ீ கத்திகள் ேற்றும் வோள்கள் எனும் கோற்ரறோடு
கூடியதும், ஈட்டிகள், ரவல்கள், ரிஷ்டிகள் ஆகியவற்றோல் சூைப்பட்டதும்,
நோண்கயிறு எனும் ேின்ைனைக் ககோண்டதும், (நோகணோைியோகிய)
வில்கைோைினயத் தன் முைக்கங்களோகக் ககோண்டதுேோை திருஷ்டத்யும்ை
ரேகேோைது, அனைத்துப் பக்கங்களிலும் ஆயுதங்களின் தோனரககளனும்
கல்ேனைனயப் கபோைிந்தது.
ீ முதன்னேயோைவர்கனளயும், கபரும்
எண்ணிக்னகயிைோை குதினரகனளயும் ககோன்ற அந்தப் பிருேதன் ேகன்
{திருஷ்டத்யும்ைன்}, (தன் கனணேோரியோல்) பனகவரர்களின்
ீ
பனடப்பிரிவுகளுக்குள் பிரளயத்னதத் ரதோற்றுவிப்பதோகத் கதரிந்தது.
ரேலும் அந்தப் பிருேதன் ேகன், தன் கனணகளோல் வரர்கனளத்
ீ தோக்கி,
எதன் வைியோகச் கசல்ை விரும்பிைோரைோ, போண்டவப்
பனடப்பிரிவிைருக்கும் ேத்தியில் இருந்த அந்தப் போனதகள் அனைத்தில்
இருந்தும் துரரோணனர விரட்டிைோன். அந்தப் ரபோரில் துரரோணர் கடுனேயோக
முயன்றோலும், அவரது பனடயோைது திருஷ்டத்யும்ைரைோடு ரேோதி மூன்று
வரினசகளோகப் பிரிந்தது. அதில் ஒன்று ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளைோை
கிருதவர்ேனை ரநோக்கியும், ேற்கறோன்று ஜைசந்தனை ரநோக்கியும்,
{மூன்றோவதகோப்} போண்டவர்களோல் கடுனேயோகத் தோக்கப்பட்டவர்கள்
துரரோணனர ரநோக்கியும் கசன்றைர். ரதர்வரர்களில்
துரரோணர் தம் துருப்புகனள ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் ஒருங்கினணத்தோர்.
வைினேேிக்க வரரைோை
ீ திருஷ்டத்யும்ைரைோ அடிக்கடி தோக்கி அவற்னறப்
பிரித்துக் ககோண்டிருந்தோன்.
உண்னேயில் மூன்று பிரிவுகளோகப் பிரிந்திருந்த தோர்தரோஷ்டிரப்

பனட, ேந்னதயோளைோல் போதுகோக்கப்படோத பசு ேந்னதயோைது இனர ரதடும்
விைங்குகளோல் ககோல்ைப்படுவனதப் ரபோைப் போண்டவர்களோலும்,
சிருஞ்சயர்களோலும் மூர்க்கேோகக் ககோல்ைப்பட்டது. அந்தப் பயங்கரப்
ரபோரில், திருஷ்டத்யும்ைைோல் ேனைக்கச் கசய்யப்பட்ட வரர்கனளக்
ீ
கோைன் ஏற்கைரவ விழுங்கிவிட்டதோகரவ ேக்கள் நினைத்தைர்.
தீய ேன்ைைின் நோட்னடப் பஞ்சம், ரநோய்கள் ஆகியனவயும்,

திருடர்களும் அைிப்பனதப் ரபோைரவ, உேது பனடயும் போண்டவர்களோல்
பீடிக்கப்பட்டது. ஆயுதங்கள் ேற்றும் வரர்களின்
ீ ரேல் சூரியக் கதிர்கள்
விழுந்ததோலும், பனடவரர்களோல்
ீ எழுப்பப்பட்ட புழுதியோலும், அனைவரின்
கண்களும் துன்புற்றை. அந்தப் பயங்கரப் ரபோரில் ககௌரவப் பனடயோைது
போண்டவர்களோல் மூன்று பிரிவுகளோகப் பிரிக்கப்பட்டதோல், ரகோபத்தில்

நினறந்த துரரோணர், தம் கனணகளோல் போஞ்சோைர்கனள எரிக்கத்

கதோடங்கிைோர். இந்தப்பனடயணிகனள நசுக்குவதிலும், தம் கனணகளோல்
{அவற்னறக்} ககோல்வதிலும் ஈடுபட்டிருந்த துரரோணரின் வடிவேோைது
சுடர்ேிக்க யுககநருப்னபப் ரபோன்றோகியது. அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்
ீ
{துரரோணர்}, அந்தப் ரபோரில் ரதர்கள், யோனைகள், குதினரகள், கோைோட்பனட
ீ ஒவ்கவோருவனரயும் ஒவ்கவோரு கனணயோல் ேட்டுரே
துனளத்தோர். அப்ரபோதங்ரக, ஓ! தனைவோ {திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணரின்
வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட கனணகனளத் தோங்கிக்ககோள்ளவல்ை வரர்கள்
ீ
எவரும் போண்டவப் பனடயில் இல்னை.
சூரியைின் கதிர்களோல் எரிக்கப்பட்டும், துரரோணரின் கனணகளோல்

கவடித்தும், அந்தப் போண்டவப் பனடப்பிரிவுகள் களத்திரைரய சுைைத்
கதோடங்கிை. அரத ரபோை உேது பனடயும், பிருேதன் ேகைோல்
ககோல்ைப்பட்டு கநருப்பில் இருக்கும் உைர்ந்த கோட்னடப் ரபோை அனைத்து
இடங்களிலும் எரிவதோகத் கதரிந்தது. துரரோணர், திருஷ்டத்யும்ைன் ஆகிய
இருவரும், அந்த இரு பனடகனளயும் ககோன்று ககோண்டிருந்தரபோது, தங்கள்
உயிர்கனளத் துச்சேோக ேதித்த இரு பனடயின் வரர்களும்,
ீ தங்கள்
ஆற்றைின் எல்னை வனர கசன்று எங்கும் ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்தைர். ஓ!
போரதக் குைத்தின் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது பனடயிரைோ,
எதிரியின் பனடயிரைோ அச்சத்தோல் ரபோரில் இருந்து ஓடிய ஒரு வரனும்
ீ
இருக்கவில்னை.
விவிம்சதி, சித்திரரசைன் ேற்றும் வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை

ீ
விகர்ணன் ஆகிய உடன்பிறந்த சரகோதரர்கள், குந்தியின் ேகைோை
பீேரசைைோல் அனைத்துப் பக்கங்களிலும் சூைப்பட்டைர். அவந்தியின்
விந்தன் ேற்றும் அனுவிந்தன், கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட ரக்ஷேதூர்த்தி
ஆகிரயோர் (பீேரசைனுக்கு எதிரோகப் ரபோரிட்ட) உேது ேகன்கள் மூவனரயும்
ஆதரித்தைர்.
கபரும் சக்தியும், உன்ைதக் குை பிறப்பும் ககோண்ட ேன்ைன்

போஹ்ைீ கன், தன் துருப்புகளுடனும், ஆரைோசகர்களுடனும்
{அனேச்சர்களுடனும்} ரசர்ந்து திகரௌபதியின் ேகன்கனளத் தடுத்தோன்.
னசப்யன், ரகோவோசைர்களின் தனைவைோை னசப்யன் [1], ஆயிரம்
முதன்னேயோை வரர்களுடன்
ீ ரசர்ந்து ககோண்டு, கபரும் ஆற்றனைக்
ககோண்டவைோை கோசிகளின் ேன்ைனுனடய ேகனை எதிர்த்து அவனைத்
தடுத்தோன். ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளைோை ேன்ைன் சல்ைியன், சுடர்ேிக்க

கநருப்புக்கு ஒப்போைவனும் குந்தியின் ேகனுேோை அரசன் யுதிஷ்டிரனைச்

சூழ்ந்து ககோண்டோன்.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "சிபி வம்சத்தவைோை

ரகோவோசைரோஜன் சற்ரறறக்குனறய ஆயிரத்துக்கும் ரேற்பட்ட
யுத்தவரர்கரளோடு
ீ ரசர்ந்து பரோக்கிரேமுள்ள கோசி
ரதசத்தரசைோை அபிபூவினுனடய குேோரனைத் தடுத்தோன்"
துணிச்சலும், ரகோபமும் நினறந்தவைோை துச்சோசைன், தன்

பனடப்பிரிவுகளோல் முனறயோக ஆதரிக்கப்பட்டு, ரதர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோை சோத்யகினய அந்தப் ரபோரில் ரகோபத்துடன் எதிர்த்து
கசன்றோன். என் துருப்புகளுடன் கூடிய நோன், கவசம்பூண்டு ககோண்டு,
ஆயுதங்கனளத் தரித்துக் ககோண்டு, நோனூறு முதன்னேயோை
வில்ைோளிகளோல் ஆதரிக்கப்பட்டுச் ரசகிதோைனைத் தடுத்ரதன்
[2].சகுைிரயோ, விற்கள், ஈட்டிகள், வோள்கள் தரித்த எழுநூறு கோந்தோர
வரர்களுடன்
ீ ேோத்ரியின் ேகனை (சகோரதவனைத்) தடுத்தோன்.
[2] "இந்த ஸ்ரைோகம் அனைத்து உனரகளிலும் கோணப்படுகிறது.

எைரவ, ரபோரில் தோன் சோட்சியோகக் கண்டவற்னறத்
திருதரோஷ்டிரைிடம் கசோல்வனத ேட்டுரே சஞ்சயன்
எப்ரபோதும் கசய்து ககோண்டிருக்கவில்னை, ஆைோல் சிை
சேயங்களில் ரபோரிலும் அவன் பங்ரகற்றோன் என்பது இங்ரக
கதரிகிறது" எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர். ரவகறோரு
பதிப்பில் இவ்வரி, "நோன் யுத்தசன்ைத்தைோகிக்
கவசத்னதயணிந்து ககோண்டு என்னுனடய பனடரயோடும்
நோனூறு சிறந்த வில்ைோளிகரளோடும் ரசகிதோைனை
எதிர்த்ரதன்" என்று இருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில்
இவ்வரி கோணப்படவில்னை.
இருகபரும் வில்ைோளிகளோை அவந்தியின் விந்தனும் அனுவிந்தனும்

தங்கள் நண்பனுக்கோக (துரிரயோதைனுக்கோகத்) தங்கள் ஆயுதங்கனள
உயர்த்திக் ககோண்டு, தங்கள் உயிர்கனளத் துச்சேோகக் கருதி,
ேத்ஸ்யர்களின் ேன்ைைோை விரோடனுடன் ரேோதிைோர்கள். மூர்க்கேோக
முயன்ற ேன்ைன் போஹ்ைீ கன் [3], எதிரிகள் அனைவனரயும் தடுக்க வல்ை
வரனும்,
ீ கவல்ைப்படோதவனுே, வைினேேிக்கவனுேோை யக்ஞரசைன்
ேகன் சிகண்டினயத் தடுத்தோன். அவந்தியின் தனைவன் [4],

கசௌவரர்கரளோடும்,
ீ குரூரேோை பிரபத்ரகர்கரளோடும் ரசர்ந்து,
போஞ்சோைர்களின் இளவரசைோை ரகோபக்கோரத் திருஷ்டத்யும்ைனைத்
தடுத்தோன். அைம்புசன், குரூர கசயல்கனளச் கசய்பவனும்,
துணிவுேிக்கவனும், ரகோபத்ரதோடு ரபோரிடச் கசன்றவனுேோை ரோட்சசன்
கரடோத்கசனை எதிர்த்து ரவகேோக வினரந்தோன். வைினேேிக்கத்
ீ குந்திரபோஜன், ஒரு கபரும் பனடயின் துனண ககோண்டு, கடும்
முகம் ககோண்டவனும், ரோட்சசர்களின் இளவரசனுேோை அைம்புசனைத்
[3] போஹ்ைீ கன் திகரௌபதியின் ேகன்கரளோடு ரபோரிட்டதோகவும்

ரேரை கண்ரடோம்.இங்கு சிகண்டிரயோடும் ரபோரிடுகிறோன். இது
பின்ைர் விவரிக்கப்படைோம்.
[4] இது அவந்தியின் விந்தோனுவிந்தர்களில் ஒருவரோ, ரவறு

எவருேோ என்பது கதரியவில்னை.
இப்படிரய, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது பனட வரர்களுக்கும்

ீ
அவர்களது பனடவரர்களுக்கும்
ீ இனடயில் நூற்றுக்கணக்கோை தைிப்
ரபோர்கள் நனடகபற்றை. சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைப்}
கபோறுத்தவனர, வில்ைோளிகளில் முதன்னேயோரைோர் பைரோலும்,
எண்ணிக்னகயில் தங்களுடன் கிருபனரயும் ககோண்ட ரதர்வரர்களோலும்
ீ
போதுகோக்கப்பட்டு, கேோத்தப் பனடயின் பின்புறத்திரைரய அவன்
{கஜயத்ரதன்} கதோடர்ந்து நீடித்தோன். ரேலும், அந்தச் சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளன், முதன்னேயோை இருவரர்களோை
ீ துரரோணரின் ேகனை
{அஸ்வத்தோேனைத்} தன் வைப்புறத்திலும், சூதைின் ேகனை {கர்ணனைத்}
தன் இடப்புறத்திலும் தன் சக்கரங்களின் போதுகோவைர்களோகக்
ககோண்டிருந்தோன். ரேலும் தன் பின்புறத்னதப் போதுகோப்பதற்கோகச்
ரசோேதத்தன் தனைனேயிைோைவர்களும், நீதி அறிந்தவர்களும், ரபோரில்
சோதித்த வைினேேிக்க வில்ைோளிகளுேோை கிருபர், விருேரசைன், சைன்
ேற்றும் கவல்ைப்பட முடியோத சல்ைியன் [5] முதைிய எண்ணற்ற
வரர்கனளக்
ீ ககோண்டிருந்தோன். குருவரர்கள்,
ீ சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனைப்
போதுகோப்புக்கோக இவ்ரவற்போடுகனளச் கசய்துவிட்டு (போண்டவர்களுடன்)
ரபோரிட்டைர்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.
[5] சல்ைியன் யுதிஷ்டிரரைோடு ரபோரிட்டதோக ரேரை ஒரு

குறிப்னபக் கண்ரடோம், இங்ரக கஜயத்ரதனைப் போதுகோப்ரபோர்
பட்டியைிலும் அவன் இருக்கிறோன். ஒரு ரவனள அவன்

பதிைோன்கோம் நோள் ரபோரில் பின்ைர் யுதிஷ்டிரரைோடு

ரபோரிட்டிருக்கைோம். ரேலும் துரரோண பர்வம் பகுதி 93 ேற்றும்
94 ஆகியை 14ம் நோள் ரபோரில் அர்ஜுைனைத் தவிர ரவறு
பகுதிகளில் நனடகபற்ற ரபோர்களின் முன்கனத சுருக்கேோக
இருக்க ரவண்டும்.

புறமுதுகிட்ட சகுைி! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 095

Sakuni turned his back! | Drona-Parva-Section-095 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணரரோடு ரேோதிய போண்டவப்பனடயிைர்; விரோடனுடன்

விந்தோனுவிந்தர்களும், சிகண்டி ேற்றும் திகரௌபதியின் ேகன்கரளோடு போஹ்ைீ கனும்,
கோசி இளவரசரைோடு னசப்யனும், சோத்யகிரயோடு துச்சோசைனும், குந்திரபோஜன் ேற்றும்
கரடோத்கசரைோடு அைம்புசனும், நகுைன் ேற்றும் சகோரதவரைோடு சகுைியும்,
யுதிஷ்டிரரைோடு சல்ைியனும், பீேரசைனுடன் விவிம்சதி, சித்திரரசைன் ேற்றும்
விகர்ணன் ஆகிரயோர் ரேோதியது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "ஓ! ேன்ைோ,

குருக்களுக்கும், போண்டவர்களுக்கும் இனடயில் நனடகபற்ற அந்த
அற்புதேோை ரபோனர விவரேோகச் கசோல்கிரறன் ரகளும். தேது வியூகத்தின்
வோயிைில் {முகப்பில்} நின்று ககோண்டிருந்த பரத்வோஜரின் ேகனை
{துரரோணனர} அணுகிய போர்த்தர்கள், துரரோணரின் பனடப்பிரினவப்
பிளப்பதற்கோக மூர்க்கேோகப் ரபோரிட்டைர். துரரோணரும் தம் பனடகளின்
துனணயுடன், தேது வியூகத்னதப் போதுகோக்க விரும்பி, புகைனடய முயன்று
ககோண்டிருந்த போர்த்தர்களுடன் ரபோரிட்டோர்.
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட அவந்தியின் விந்தனும், அனுவிந்தனும்,

உேது ேகனுக்கு {துரிரயோதைனுக்கு} நன்னே கசய்ய விரும்பி, பத்து
கனணகளோல் விரோடனைத் தோக்கிைர். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
விரோடனும், ரபோரில் கபரும் ஆற்றலுடன் திகழ்ந்த அவ்வரர்கள்
ீ
இருவனரயும் அணுகி, அவர்களுடனும், அவர்கனளப் பின்கதோடர்ந்து
வந்தவர்களுடனும் ரபோரிட்டோன். அவர்களுக்குள் நனடகபற்றதும்,
எல்னைகடந்த கடுனே ககோண்டதுேோை அந்தப் ரபோரில் இரத்தம் தண்ண ீரோக
ஓடியது. கோட்டில் சிங்கத்திற்கும், ேதங்ககோண்ட, வைினேேிக்க இரு
யோனைகளுக்கு இனடயில் ரநரும் ரேோதலுக்கு ஒப்போக அஃது இருந்தது.
யக்ஞரசைைின் {துருபதைின்} வைினேேிக்க ேகன் {சிகண்டி},

உயிர்நினைகனளரய துனளக்கவல்ை, கடுனேயோை, கூரிய கனணகளோல்
அந்தப் ரபோரில் ேன்ைன் போஹ்ைீ கனைப் பைேோகத் தோக்கிைோன்.
ரகோபத்தோல் நினறந்த போஹ்ைீ கனும், தங்கச் சிறகுகனளக்
ககோண்டவனரயும், கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயுேோை ஒன்பது ரநரோை
கனணகளோல் யக்ஞரசைன் ேகனை {சிகண்டினய} ஆைேோகத் துனளத்தோன்.
அடர்த்தியோை கனணகள் ேற்றும் ஈட்டிகளின் ேனையுடன் அவ்வரர்கள்
ீ
இருவருக்கும் இனடயில் நனடகபற்ற அந்தப் ரபோரோைது ேிகக்
கடுனேயனடந்தது. ேருண்ரடோரின் அச்சங்கனளயும், வரர்களின்
ீ
இன்பத்னதயும் அஃது அதிகரித்தது. அவர்களோல் ஏவப்பட்ட கனணகள்
ஆகோயத்னதயும், தினசப்புள்ளிகள் அனைத்னதயும் முழுனேயோக
ேனறத்து, எதுவும் கதளிவோகக் கோணமுடியோதபடி ஆக்கிை.
துருப்புகளுக்குத் தனைனேயில் நின்ற ரகோவோசைர்களின் ேன்ைன்

னசப்பியன், அந்தப் ரபோரில், யோனைகயோன்று ேற்கறோரு யோனைரயோடு
ரபோரிடுவனதப் ரபோை வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ கோசிகளின்
இளவரசரைோடு ரபோரிட்டோன். போஹ்ைீ கர்களின் ேன்ைன் ரகோபத்தோல்
தூண்டப்பட்டு, ஐந்து புைன்களுக்கு எதிரோகப் ரபோரோடும் ேைத்னதப் ரபோை
ீ திகரௌபதியின் ேகன்கள் ஐயவனர
எதிர்த்துப் ரபோரிட்டோன். அந்த இளவரசர்கள் ஐவரும், ஓ!
உடல்பனடத்ரதோரில் முதன்னேயோைவரர, உடரைோடு எப்ரபோதும்
ரபோரோடும் புைன்நுகர்கபோருட்கனளப் ரபோை அனைத்துப் பங்கங்களில்
இருந்தும் தங்கள் கனணகனள ஏவி, அந்த எதிரிரயோடு {போஹ்ைீ கரைோடு}
ரபோரிட்டைர்.
உேது ேகன் துச்சோசைன், கூர்முனைகள் ககோண்ட ஒன்பது ரநரோை

கனணகளோல் விருஷ்ணி குைத்து சோத்யகினயத் தோக்கிைோன். கபரும்
வில்ைோளியோை அந்தப் பைவோைோல் {துச்சோசைைோல்} ஆைத்
துனளக்கப்பட்டவனும், கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றல்
ககோண்டவனுேோை சோத்யகி தன் புைனுணர்னவ ஓரளவுக்கு இைந்தோன்
{சிறிது ேயக்கேனடந்தோன்}. வினரவில் ரதற்றேனடந்த அந்த விருஷ்ணி
குைத்ரதோன் {சோத்யகி}, கங்க இறகுகளிைோை சிறகனேந்த பத்து
கனணகளோல் அந்த வைினேேிக்க வில்ைோளியோை உேது ேகனை
{துச்சோசைனை} வினரவோகத் துனளத்தோன். ஒருவனரகயோருவர் ஆைேோகத்
துனளத்துக் ககோண்டு, தங்கள் ஒவ்கவோருவரின் கனணகளோலும்
பீடிக்கப்பட்ட அவர்கள், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ேைர்களோல்

அைங்கரிக்கப்பட்ட இரண்டு கின்சுகங்கனள {பைோச ேரங்கனளப்} ரபோை

அபோரேோகத் கதரிந்தைர்.
குந்திரபோஜைின் கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்ட {ரோட்சசன்} அைம்புசன்,

ரகோபத்தோல் நினறந்து அைகோகப் பூத்துக் குலுங்கும் கின்சுகத்னத {பைோச
ேரத்னதப்} ரபோைத் கதரிந்தோன். பிறகு அந்த ரோட்சசன், பை கனணகளோல்
குந்திரபோஜனைத் துனளத்துத் தன் பனடயின் தனைனேயில் நின்று
பயங்கரக் கூச்சல்கனளயிட்டோன். அந்த வரர்கள்
ீ அந்தப் ரபோரில்
தங்களுக்குள் ரேோதிக் ககோண்ட ரபோது, பைங்கோைத்தின் சக்ரனையும்
{இந்திரனையும்}, அசுரன் ஜம்பனையும் ரபோைத் துருப்புகள் அனைத்திற்கும்
கதரிந்தைர். ேோத்ரியின் ேகன்கள் இருவரும் {நகுைனும், சகோரதவனும்},
ரகோபத்தோல் நினறந்து, தங்களுக்கு எதிரோகப் கபரும் குற்றேினைத்திருந்த
கோந்தோர இளவரசன் சகுைினயத் தங்கள் கனணகளோல் கடுனேயோகத்
தோக்கிைர்.
ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, அங்ரக நடந்த படுககோனைகள்

பயங்கரேோைனவயோக இருந்தை. ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, உம்ேோல்
ரதோற்றுவிக்கப்பட்டு, கர்ணைோல் வளர்க்கப்பட்டு, உேது ேகன்களோல்
போதுகோக்கப்பட்டதுேோை (போண்டவர்களின்) ரகோப கநருப்பு இப்ரபோது கபருகி
கேோத்த உைகத்னதயும் எரிக்கத் தயோரோக இருக்கிறது. போண்டு ேகன்கள்
இருவரின் கனணகளோல் களத்னதவிட்டு புறங்கோட்டி ஓட நிர்ப்பந்திப்பட்ட
சகுைி தன் ஆற்றனை கவளிப்படுத்த இயைோேல் அடுத்து என்ை கசய்ய
ரவண்டும் என்பனத அறியோதிருந்தோன். அவன் புறமுதுகிட்டனதக்
கண்டவர்களும் வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களுேோை
ீ அந்தப் போண்டுவின்
ேகன்கள் இருவரும் {நகுை, சகோரதவர்கள்}, கபரும் ேனையின் ேீ து
ேனைத்தோனரகனளப் கபோைியும் இரு ரேகத் திரள்கனளப் ரபோை அவன்
{சகுைி} ேீ து ேீ ண்டும் தங்கள் கனணகனளப் கபோைிந்தைர். எண்ணற்ற
ரநரோை கனணகளோல் தோக்கப்பட்ட அந்தச் சுபைைின் ேகன் {சகுைி},
ரவகேோை தன் குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டுத் துரரோணரின் பனடப்பிரினவ
ரநோக்கி ஓடிைோன்.
துணிச்சல்ேிக்கக் கரடோத்கசன், அந்தப் ரபோரில் ரோட்சசன்

அைம்புசனை ரநோக்கி தன்ைோல் இயன்றனதவிடச் சற்ரற குனறவோை
மூர்க்கத்துடன் வினரந்தோன். பைங்கோைத்தில் ரோேனுக்கும், ரோவணனுக்கும்
இனடயில் நடந்தனதப் ரபோை அந்த இருவருக்கினடயில் நடந்த அந்தப்
ரபோர் கோண்பதற்கு அச்சமூட்டுவதோக இருந்தது. ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன்,
அந்தப் ரபோரில் ஐநூறு கனணகளோல் ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளனைத்

{சல்ைியனைத்} துனளத்துவிட்டு, ரேலும் ஏைோலும் அவனை ேீ ண்டும்

துனளத்தோன். அதன்பிறகு, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, பைங்கோைத்தில்
அசுரன் சம்பரனுக்கும் ரதவர்கள் தனைவனுக்கும் {இந்திரனுக்கும்}
இனடயில் நனடகபற்றதற்கு ஒப்போக அவர்களுக்குள் நடந்த ேிக
அற்புதேோை ரபோரோைது கதோடங்கியது. உேது ேகன்களோை விவிம்சதி,
சித்திரரசைன் ேற்றும் விகர்ணன் ஆகிரயோர் கபரும் பனட சூை
பீேரசைனுடன் ரபோரிட்டைர்" {என்றோன் சஞ்சயன்} [1].
[1] கபரும்போலும் பகுதி 94ல் கசோல்ைப்பட்ட கசய்திகரள பகுதி

95லும் ேீ ண்டும் கூறப்பட்டிருக்கிறது. ஒருரவனள பகுதி 94
இனடகசருகைோக இருக்கைோம். இஃது ஆய்வுக்குரியரத.

திருஷ்டத்யும்ைனைக் கோத்த சோத்யகி!

Satyaki rescued Dhrishtadyumna! | Drona-Parva-Section-096 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: பீேரசைன் ஜைசந்தனையும், யுதிஷ்டிரன் கிருதவர்ேனையும்,

திருஷ்டத்யும்ைன் துரரோணனரயும் எதிர்த்து வினரந்தது. துரரோணரும்
திருஷ்டத்யும்ைனும் ஏற்படுத்திய ரபரைிவு; ரபோர்க்களத்தின் வர்ணனை; துரரோணரின்
ேரணக்கனணயில் இருந்து திருஷ்டத்யும்ைனைக் கோத்த சோத்யகி...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "ேயிர்க்கூச்சத்னத

ஏற்படுத்தும் அந்தக் கடும்ரபோர் கதோடங்கிய ரபோது, மூன்று பிரிவுகளோகப்
பிரிந்திருந்த ககௌரவர்கனள எதிர்த்துப் போண்டவர்கள் வினரந்தைர். அந்தப்
ரபோரில் பீேரசைன் வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட ஜைசந்தனை
எதிர்த்தும், யுதிஷ்டிரன் தன் துருப்புகளின் தனைனேயில் நின்று
கிருதவர்ேனை எதிர்த்தும் வினரந்தைர். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
திருஷ்டத்யும்ைன், சூரியன் தன் கதிர்கனள ஏவுவனதப் ரபோரை தன்
கனணகனள இனறத்தபடி துரரோணனர எதிர்த்து வினரந்தோன். அப்ரபோது,
ரபோரிடும் ஆவலுடன் ரகோபத்தோல் நினறந்திருந்த குருக்கள் ேற்றும்
போண்டவர்களின் வில்ைோளிகள் அனைவருக்கும் இனடயில் அந்தப் ரபோர்
ீ அனைவரும் அச்சேற்ற வனகயில் ஒருவருடன் ஒருவர்
ரபோரிட்டதோல் பயங்கரப் படுககோனைகள் ரநர்ந்த ரபோது, வைினேேிக்கத்

துரரோணர் போஞ்சோைர்களின் வைினேேிக்க இளவரசனுடன்

{திருஷ்டத்யும்ைனுடன்} ரபோரிட்டோர். அம்ரேோதைில் அவர் {துரரோணர்}
ஏவிய கனணகளின் ரேகங்கள் கோண்ரபோர் அனைவனரயும் ஆச்சரியத்தில்
நினறத்தை. துரரோணரும், போஞ்சோைர்களின் இளவரசனும்,
தோேனரக்கோட்டுக்கு ஒப்போகத் கதரியும்படி ஆயிரக்கணக்கில் ேைிதர்களின்
தனைகனள கவட்டி ரபோர்க்களத்தில் அவற்னற {தனைகனள} இனறத்தைர்.
ஒவ்கவோரு பனடப்பிரிவிலும், ஆனடகள், ஆபரணங்கள், ஆயுதங்கள்,

ககோடிேரங்கள், கவசங்கள் ஆகியை வினரவில் தனரயில் விரவிக் கிடந்தை.
குருதிக் கனற படிந்த தங்கக் கவசங்கள் ேின்ைலுடன் கூடிய ரேகங்கனளப்
ரபோைத் கதரிந்தை. வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ பிறர், முழுனேயோக ஆறு
முை நீளம் ககோண்ட தங்கள் கபரிய விற்கனள வனளத்தபடி தங்கள்
கனணகளோல் யோனைகள், குதினரகள் ேற்றும் ேைிதர்கனள வழ்த்திைர்.
ீ
துணிவுள்ள உயர் ஆன்ே வரர்களுக்கு
ீ இனடயில் நனடகபற்ற அந்தப்
பயங்கர ஆயுத ரேோதைில், வோள்கள், ரகடயங்கள், விற்கள், தனைகள்,
கவசங்கள் ஆகியை எங்கும் விரவி கிடப்பது கோணப்பட்டது. ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர} எண்ணற்ற தனையில்ைோ முண்டங்கள், ரபோர்க்களத்தின்
ேத்தியில் எழும்புவது கோணப்பட்டது. ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கழுகுகள்,
கங்கங்கள், நரிகள் ஆகியனவயும், ஊனுண்ணும் விைங்குகள் பிறவும்,
வழ்ந்துவிட்ட
ீ ேைிதர்கள், குதினரகள் ேற்றும் யோனைகளின் சனதனய
உண்டு, அவற்றின் குருதினயக் குடித்து, அல்ைது அவற்றின் ேயிர்கனளப்
பிடித்து இழுத்து, அல்ைது அவற்றின் ேஜ்னஜனய நக்கி, அல்ைது அவற்னறக்
ககோத்தி, அவற்றின் உடல்கனளயும், அறுபட்ட அங்கங்கனளயும் இழுத்துக்
ககோண்டு, அல்ைது அவற்றின் தனைகனளத் தனரயில் உருட்டிக் ககோண்டும்
அங்ரக இருந்தை.
ரபோரில் திறம்வோய்ந்தவர்களும், ஆயுதங்களில் சோதித்தவர்களுேோை

ீ ரபோரிட உறுதியோகத் தீர்ேோைித்து, புகனை ேட்டுரே ரவண்டி
அந்தப் ரபோரில் தீவிரேோகப் ரபோரிட்டைர். களத்ததில் திரிந்த ரபோரோளிகள்
பைர், வோள்வரர்களின்
ீ பல்ரவறு பரிேோணங்கனளச் கசய்து கோட்டிைர்.
ரபோர்க்களத்தில் நுனைந்த ேைிதர்கள் சிைத்தோல் நினறந்து, கத்திகள்,
ஈட்டிகள், ரவல்கள், சூைங்கள், ரபோர்க்ரகோடரிகள், கதோயுதங்கள், பரிகங்கள்
ேற்றும் பிற வனக ஆயுதங்கள் ஆகியவற்னறப் பயன்படுத்தியும்,
கவறுங்னககளோலும் கூட ஒருவனரகயோருவர் ககோன்றைர். ரதர்வரர்கள்
ீ
ரதர்வரர்களுடனும்,
ீ குதினரவரர்களுடனும்,
ீ யோனைகள்,
முதன்னேயோை யோனைகளுடனும், கோைோட்பனட வரர்கள்
ீ
கோைோட்பனடவரர்களுடனும்
ீ ரபோரிட்டைர். முற்றிலும் பித்துப் பிடித்த
ேதங்ககோண்ட யோனைகள் பை உரக்கப் பிளிறிக் ககோண்டு,

வினளயோட்டுக்களங்களில் கசய்வனதப் ரபோை ஒன்னறகயோன்று
ககோன்றை.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ஒருவனரகயோருவர் கருதிப்போரோேல்

ரபோரோளிகளுக்குள் நனடகபற்ற அந்தப் ரபோரில், திருஷ்டத்யும்ைன் தன்
குதினரகரளோடு துரரோணரின் குதினரகனளக் கைக்க {ரேோதச்} கசய்தோன்.
கோற்றின் ரவகத்னதக் ககோண்டனவயும், புறோக்களின் கவண்னேனயக்
ககோண்டனவயும் {திருஷ்டத்யும்ைைின் குதினரகளும்}, இரத்தச்
சிவப்போைனவயுேோை {துரரோணரின் குதினரகளுேோை} அந்தக் குதினரகள்
ரபோரில் ஒன்ரறோகடோன்று கைந்து ேிக அைகோகத் கதரிந்தை. உண்னேயில்
அனவ, ேின்ைரைோடு கூடிய ரேகங்கனளப் ரபோைப் பிரகோசேோகத்
கதரிந்தை. ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, பனகவரர்கனளக்
பிருேதன் ேகனுேோை வரீ திருஷ்டத்யும்ைன், ேிக அருரக வந்துவிட்ட
துரரோணனரக் கண்டு, தன் வில்னை விட்டுவிட்டு, கடுஞ்சோதனைனயச்
கசய்வதற்கோகத் தன் வோனளயும் ரகடயத்னதயும் எடுத்துக் ககோண்டோன்.
அவன் {திருஷ்டத்யும்ைன்} துரரோணருனடய ரதரின் ஏற்கோனைப் பிடித்து
அதற்குள் {துரரோணரின் ரதருக்குள்} நுனைந்தோன். அவன் சிை ரவனளகளில்
நுகத்தடியின் ேத்தியிலும், சிை ரவனளகளில் அதன் இனணப்புகளிலும்,
சிை ரவனளகளில் குதினரகளுக்குப் பின்பும் நின்றோன். அப்படி அவன்
{திருஷ்டத்யும்ைன்} னகயில் வோளுடன், துரரோணரின் சிவப்பு குதினரகளின்
முதுகில் வினரவோக ஏறி நகர்ந்து ககோண்டிருந்த ரபோது, பின்ைவரோல்
{துரரோணரோல்} அவனைத் தோக்குவதற்குத் தகுந்த வோய்ப்னபக்
கண்டறியமுடியவில்னை. இனவ அனைத்தும் எங்களுக்கு அற்புதம்
நினறந்ததோகத் கதரிந்தை. உண்னேயில், உணவு ேீ து ககோண்ட
விருப்பத்தின் கோரணேோகப் பருந்தோைது கோட்டுக்குள் போய்வனதப் ரபோைரவ
துரரோணரின் அைிவுக்கோகத் தன் ரதரில் இருந்து போய்ந்த
திருஷ்டத்யும்ைைின் போய்ச்சலும் கதரிந்தது.
அப்ரபோது துரரோணர், நூறு சந்திரன்களுடன் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த

துருபதன் ேகைின் {திருஷ்டத்யும்ைைின்} ரகடயத்னத ஒரு நூறு
கனணகளோல் அறுத்து, ரேலும் பத்து கனணகளோல் அவைது வோனளயும்
அறுத்தோர். பிறகு அந்த வைினேேிக்கத் துரரோணர், அறுபத்துநோன்கு
கனணகளோல் தம் எதிரோளியின் குதினரகனளக் ககோன்றோர். ரேலும் இரண்டு
பல்ைங்களோல் பின்ைவைின் {திருஷ்டத்யும்ைைின்} ககோடிேரத்னதயும்
குனடனயயும் அறுத்து, பிறகு அவைது போர்ேிைி ரதரரோட்டிகள்
இருவனரயும் ககோன்றோர். ரேலும் கபரும் ரவகத்ரதோடு தம் வில்ைின்
நோனணத் தேது கோது வனர இழுத்து, (எதிரியின் ேீ து) வஜ்ரத்னத வசும்

ீ
வஜ்ரதோரினயப் ரபோை அவன் {திருஷ்டத்யும்ைன்} ேீ து ேரணக்
கனணகயோன்னற ஏவிைோர்.
ஆைோல், சோத்யகி, பதிைோன்கு கூரிய கனணகளோல் துரரோணரின் அந்த

ேரணக்கனணனய அறுத்தோன். இப்படிரய அந்த விருஷ்ணி வரன்
ீ {சோத்யகி},
ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கோட்டு ேன்ைைிடம் {சிங்கத்திடம்} அகப்பட்ட
ேோனைப் ரபோை, ஆசோன்களில் முதன்னேயோை அந்த ேைிதர்களில்
சிங்கத்திடம் {துரரோணரிடம்} அகப்பட்ட திருஷ்டத்யும்ைனை ேீ ட்டோன்.
இப்படிரய அந்தச் சிநிக்களின் கோனள {சோத்யகி}, போஞ்சோைர்களின்
இளவரசனை {திருஷ்டத்யும்ைனைக்} கோத்தோன். அந்தப் பயங்கரப் ரபோரில்
போஞ்சோைர்களின் இளவரசனைக் கோத்த சோத்யகினயக் கண்ட துரரோணர்,
அவன் {சோத்யகி} ேீ து இருபத்தோறு கனணகனள வினரவோக ஏவிைோர்.
சிநியின் ரபரனும் {சோத்யகியும்}, துரரோணர் சிருஞ்சயர்கனள விழுங்குவதில்
ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருந்தரபோது, பதிலுக்கு இருபத்தோறு கனணகளோல்
பின்ைவரின் {துரரோணரின்} நடுேோர்பில் துனளத்தோன். அப்ரபோது
துரரோணனர அந்தச் சோத்வத வரன்
ீ {சோத்யகி} எதிர்த்துச் கசன்ற ரபோது,
கவற்றினய விரும்பிய போஞ்சோைத் ரதர்வரர்கள்
திருஷ்டத்யும்ைனைப் ரபோரில் இருந்து வினரவோக விைக்கிச் கசன்றைர்"

சோத்யகியின் ஆற்றனை வியந்த துரரோணர்!

Drona admired the prowess of Satyaki! | Drona-Parva-Section-097 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: சோத்யகிக்கும் துரரோணருக்கும் இனடயில் நடந்த ரேோதல்;

துரரோணரின் விற்கனள ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் கவட்டிய சோத்யகி; சோத்யகியின் திறனை
ேைத்தில் கேச்சிய துரரோணர்; துரரோணரும் சோத்யகியும் கதய்வக
ீ ஆயுதங்கனளப்
பயன்படுத்தியது; கடுனேயோக நடந்த ரபோர்; சோத்யகினயக் கோக்க போண்டவர்களும்,
துரரோணனரக் கோக்க ககௌரவர்களும் வினரந்தது...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "அப்படி விருஷ்ணி குைத்தில்

முதன்னேயோைவைோை யுயுதோைைோல் {சோத்யகியோல்} துரரோணரின்
கனணகள் கவட்டப்பட்டு, திருஷ்டத்யும்ைன் கோக்கப்பட்ட பிறகு, ஓ!
சஞ்சயோ, கபரும் வில்ைோளியும், ஆயுததோரிகள் அனைவரிலும்
முதன்னேயோைவருேோை துரரோணர், ேைிதர்களில் புைியோை சிநியின்
ரபரனை {சோத்யகினய} என்ை கசய்தோர்?" என்று ரகட்டோன்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "பிறகு, ரகோபத்னதத் தன்
நஞ்சோகவும், வனளக்கப்பட்ட வில்னை தன் அகன்று விரிந்த வோயோகவும்,
கூரிய கனணகனளத் தன் பற்களோகவும், நோரோசங்கனளத் தன் நச்சுப்
பற்களோகவும் ககோண்டு, சிைத்தோல் தோேிரேோகக் கண்கள் சிவந்து, நீண்ட

மூச்சுகனள விடும் ஒரு கபரும் போம்னபப் ரபோை இருந்தவரும்,

ேைிதர்களில் வைினேேிக்க வரருேோை
ீ துரரோணர், தங்கச் சிறகுகள்
ககோண்ட கனணகனள இனறத்தபடி, வோைத்திரைோ, கபரும்
ேனைகயோன்றின் உச்சியிரைோ எழுவனதப் {பறப்பனதப்} ரபோை கபரும்
ரவகம் ககோண்ட தேது சிவப்புக் குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டு, யுயுதோைனை
{சோத்யகினய} ரநோக்கி வினரந்தோர்.
பனக நகரங்கனள அடக்குபவனும், ரபோரில் கவல்ைப்பட

முடியோதவனுேோை அந்த சிநி குைத்து வரன்
ீ {சோத்யகி}, கனணேோரினய
ேனையோகவும், ரதர்ச்சக்கரங்களின் சடசடப்கபோைினய முைக்கேோகவும்,
நன்கு வனளக்கப்பட்ட வில்னை ஒைியோகவும், நோரோசங்கனள ேின்ைல்
கீ ற்றுகளோகவும், ஈட்டிகனளயும் வோள்கனளயும் இடியோகவும், ரகோபத்னதக்
கோற்றோகவும் ககோண்ட அந்தத் துரரோண ரேகேோைது, குதினரககளனும்
புயைோல் தூண்டப்பட்டுத் தன்னை ரநோக்கி வருவனதக் கண்டு
புன்ைனகத்தபடிரய தன் ரதரரோட்டியிடம், "ஓ! சூதோ, தன் {பிரோேண}
வனகக்கோை கடனேகளில் இருந்து நழுவியவரும், திருதரோஷ்டிரர் ேகைின்
{துரிரயோதைைின்} புகைிடம் ஆைவரும், (குரு) ேன்ைர்களின் துயரங்கள்
ேற்றும் அச்சங்கனளப் ரபோக்குபவரும், இளவரசர்கள் அனைவரின்
ஆசோனும், தன் ஆற்றைில் எப்ரபோதும் தற்புகழ்ச்சி கசய்யும் வரருேோை
ீ அந்த
வரப்
ீ பிரோேணனர {துரரோணனர} எதிர்த்து, குதினரகனள ேிக ரவகேோக
முடுக்கியபடி ேகிழ்ச்சியோகவும், ரவகேோகவும், கசல்வோயோக" என்றோன்.
அப்ரபோது அந்த ேதுகுைத்தவனுக்கு {சோத்யகிக்கு}

கசோந்தேோைனவயும், கவள்ளிநிறமும், கோற்றின் ரவகமும்
ககோண்டனவயுேோை அந்தச் சிறந்த குதினரகள் துரரோணனர ரநோக்கி
வினரவோகச் கசன்றை. பிறகு, எதிரிகனளத் தண்டிப்பவர்களோை துரரோணர்
ேற்றும் சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி} ஆகிய அவ்விருவரும் ஆயிரக்கணக்கோை
கனணகளோல் ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்டு தங்களுக்குள்
ரபோரிட்டைர். ேைிதர்களில் கோனளயரோை அவ்விருவரும் தங்கள் கனண
ேனையோல் ஆகோயத்னத நினறத்தைர். உண்னேயில் அவ்வரர்கள்
ீ
இருவரும் தங்கள் கனணகளோல் தினசப்புள்ளிகள் பத்னதயும் {10}
ேனறத்தைர். ரேலும் அவர்கள் ரகோனட கோைத்தின் முடிவில் (பூேியில்)
தங்கள் உள்ளடக்கம் முழுவனதயும் கபோைியும் இரு ரேகங்கனளப் ரபோைத்
தங்கள் கனணகனள ஒருவரின் ரேகைோருவர் கபோைிந்தைர். அப்ரபோது
சூரியன் கோணப்படவில்னை. கோற்றும் வசவில்னை.
ீ ஆகோயத்னத அந்தக்
கனணேோரி நினறத்ததன் வினளவோக அவ்வரர்களோல்
ீ உண்டோக்கப்பட்ட
அடர்த்தியோை இருள் கதோடர்ந்து நீடித்தது. அவ்விருள், துரரோணர் ேற்றும்
சிநியின் ரபரைோல் {சோத்யகியோல்} அங்ரக உண்டோக்கப்பட்ட ரபோது,

கனணரயவுதனை இருவரில் எவரும் நிறுத்தியனத யோரும் கோணவில்னை.
ஆயுதங்கனள ஏவுவதில் அவ்விருவரும் ரவகம் ககோண்டவர்களோக
இருந்தைர், ரேலும் அவ்விருவரும் ேைிதர்களில் கோனளயரோகரவ
கோணப்பட்டைர். அந்த இருவரோலும் ஏவப்பட்ட கனணத்தோனரகளோல்
உண்டோை ஒைியோைது, சக்ரைோல் {இந்திரைோல்} ஏவப்பட்ட வஜ்ரத்துக்கு
{இடிக்கு} ஒப்போைதோகக் ரகட்கப்பட்டது.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, நோரோசங்களோல் துனளக்கப்பட்ட

ீ வடிவங்களோைனவ, கடும் நஞ்சுேிக்க போம்புகளோல் கடிக்கப்பட்ட
ரவறு போம்புகனளப் ரபோைரவ கதரிந்தை [1]. துணிச்சல்ேிக்க வரர்கள்,
ீ ேனை
முகடுகளில் விழும் இடியின் ஒைிக்கு ஒப்போக, விற்களின்
நோகணோைிகனளயும், தங்கள் உள்ளங்னகயின் ஒைிகனளயும்
கதோடர்ச்சியோகக் ரகட்டைர். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அவ்விரு
ீ ரதர்களும், குதினரகளும், ரதரரோட்டிகளும் தங்கச்சிறகுகள்
ககோண்ட கனணகளோல் துனளக்கப்பட்டுக் கோண்பதற்கு அைகோகத் கதரிந்தை.
சட்னடயுரித்த, கடும் நஞ்சுேிக்க போம்புகனளப் ரபோைத் கதரிந்தனவயும், ஓ!
ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, பிரகோசேோக, ரநரோக இருந்தனவயுேோை
கனணகளின்ேோரி கடுனேயோைதோக இருந்தது. அவ்விருவரின் குனடகளும்,
ககோடிேரங்களும் கவட்டப்பட்டை. குருதியில் நனைந்த அவ்விருவரும்
கவற்றியின் நம்பிக்னகயோல் தூண்டப்பட்டிருந்தைர். அங்கங்கள்
ஒவ்கவோன்றிலும் குருதி வைிந்த அவர்கள், உடல்களில் ேதநீர் வைியும் இரு
யோனைகளுக்கு ஒப்போகத் கதரிந்தைர். ரேலும் அவர்கள் ேரணக்
கனணகனளக் ககோண்டு ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோள்வனதயும்
கதோடர்ந்தைர்.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "நோரோசங்களோல் எதிர்த்து

அடிக்கப்பட்ட போணங்களின் ரூபேோைது சர்ப்பங்களோல்
நன்றோகக் கடிக்கப்பட்ட சர்ப்பங்களுனடய ரூபம் ரபோை
விளங்கியது என்றிருக்கிறது. கங்குைியிலும்,
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் ரேற்கண்டவோரற
இருக்கின்றை.
எவரும் எந்த ஒைினயயும் கவளிடோததோல், ஓ! ேன்ைோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, பனடவரர்களின்
ீ முைக்கங்கள், கூச்சல்கள் ேற்றும் பிற
ஒைிகள், சங்ககோைிகள், துந்துபிகளின் ஒைிகள் ஆகியனவ நின்றை.
உண்னேயில் அனைத்துப் பனடப்பிரிவுகளும் அனேதியனடந்தை, வரர்கள்
ீ

அனைவரும் ரபோரிடுவனத நிறுத்திைர். ஆவல் ககோண்ட ேக்கள், அந்தத்

தைிப்ரபோரின் போர்னவயோளர்களோைோர்கள்.ரதர்வரர்கள்,
ீ யோனைப்போகர்கள்,
குதினரவரர்கள்,
ீ கோைோட்பனடவரர்கள்
ீ ஆகிரயோர் ேைிதர்களில்
கோனளயரோை அவ்விருவனரயும் சூழ்ந்து ககோண்டு அம்ரேோதனைரய
நினைத்த கண்களுடன் சோட்சியோகக் கண்டைர். யோனை பனடப்பிரிவுகளும்,
குதினரப்பனடப்பிரிவுகளும், ரதர்ப்பிரிவுகளும் அனசயோேல் நின்றை.
வியூகத்தில் நின்றிருந்தோலும் அனைவரும் அனசயோேரைரய நின்றைர்.
பைவண்ணங்களிைோை முத்துக்கள், பவளங்கள் ஆகியவற்னறக்

ககோண்டனவயும், தங்கத்தோல் நினறந்தனவயும், ககோடிேரங்கள்,
ஆபரணங்கள், தங்கத்தோைோை கவசங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும்,
கவற்றிக் ககோடிகளுடனும், யோனைகளின் அைங்கோரத்துணிகளுடனும்,
கேல்ைிய கம்பளங்கள், தீட்டப்பட்ட பளபளப்போை ஆயுதங்கள்,
குதினரகளின் தனையில் அைங்கோரேோக தங்கம் ேற்றும் கவள்ளியோைோை
சோேரங்கள், யோனையின் ேத்தகத்திலுள்ள ேோனைகள், தந்தவனளயங்கள்
ஆகியவற்றுடன் இருந்தனவயுேோை குரு ேற்றும் போண்டவப் பனடகள், ஓ!
போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர} ரகோனடயின் கநருக்கத்தில் ககோக்கு
வரினசகளோலும், விட்டில்பூச்சிக் கூட்டங்களோலும் நினறந்து,
வோைவில்ரைோடும், ேின்ைல்கரளோடும் இருந்த ரேகக்கூட்டங்கனளப்
ரபோைக் கோணப்பட்டை. நம் ேைிதர்கள் ேற்றும் யுதிஷ்டிரனுனடரயோர்
ஆகிய இரு தரப்பிைரும், யுயுதோைன் {சோத்யகி} ேற்றும் துரரோணருக்கு
இனடயிைோை அந்தப் ரபோனரக் கண்டைர்; பிரம்ேைின் தனைனேயிைோை
ரதவர்களும், ரசோேனும், சித்தர்களும், சோரணர்களும், வித்யோதரர்களும்,
கபரும்போம்புகளும் கூட வோனுைோவும் ரதர்களோை முதன்னேயோை தங்கள்
ரதர்களில் இருந்தபடிரய அந்தப் ரபோனரக் கண்டைர்.ேைிதர்களில்
சிங்கங்களோை அவர்கள், ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்டு பல்ரவறு
வனககளில் முன் நகர்ந்தும், பின்நகர்ந்தும் ரபோரிடுவனதக் கண்ட
போர்னவயோளர்கள் ஆச்சரியத்தோல் நினறந்தைர்.
கபரும் பைம் ககோண்ட துரரோணர் ேற்றும் சோத்யகி ஆகிய இருவரும்,

ஆயுதப் பயன்போட்டில் தங்கள் கரங்களின் நளிைத்னத கவளிக்கோட்டியபடி
கனணகளோல் ஒருவனரகயோருவர் தோக்கத் கதோடங்கிைர். அப்ரபோது
தோசோர்ஹ குைத்ரதோன் {சோத்யகி} அந்தப் ரபோரில் தன் வைினேேிக்க
கனணகளோல், சிறப்புேிக்க துரரோணரின் கனணகனளயும், ரேலும் ஒரர
கணத்தில் அவரது வில்னையும் அறுத்தோன். எைினும், கண் இனேக்கும்
ரநரத்திற்குள்ளோக, பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்} ேற்கறோரு வில்னை
எடுத்து அதற்கு நோண்பூட்டிைோர். அந்த வில்லும் சோத்யகியோல்
கவட்டப்பட்டது. துரரோணர் ரேலும் வினரவோக னகயில் ரவகறோரு

வில்லுடன் கோத்திருந்தோர். எைினும் எப்ரபோதும் ரபோைரவ துரரோணர் தன்
வில்ைில் நோண்பூட்டியதும் சோத்யகி அனத கவட்டிைோன். இப்படிரய அவன்
{சோத்யகி} பதிைோறு முனற கசய்தோன் {துரரோணரின் விற்கனள
கவட்டிைோன்}.
ரபோரில் ேைித கசயலுக்கு அப்போற்பட்ட யுயுதோைைின் கசயனைக்

கண்ட துரரோணர், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, தன் ேைத்திற்குள்,
"சோத்வதர்களில் முதன்னேயோைவைிடம் {சோத்யகியிடம்} நோன் கோணும்
இந்த ஆயுத பைேோைது, ரோேன் {பரசுரோேர்?}, தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்},
கோர்த்தவரியன்
ீ ேற்றும் ேைிதர்களில் புைியோை பீஷ்ேர் ஆகிரயோரிடம்
ேட்டுரே உள்ள பைேோகும்" என்று நினைத்தோர். எைரவ, பரத்வோஜரின் ேகன்
{துரரோணர்}, சோத்யகியின் ஆற்றனை ேைத்துக்குள் கேச்சிைோர்.
வோசவனுக்கு {இந்திரனுக்கு} இனணயோை கர நளிைத்னதக் ககோண்டவரும்,
ஆயுதங்கனள அறிந்ரதோர் அனைவரிலும் தனையோைவருேோை அந்த
ேறுபிறப்போளர்களில் {பிரோேணர்களில்} முதன்னேயோைவர் {துரரோணர்},
ேோதவைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்} ேிகவும் ேைம் நினறந்தோர். வோசவனைத்
தங்கள் தனைனேயில் ககோண்ட ரதவர்களும் அதைோல் ேைம் நினறந்தைர்.
ஓ! ஏகோதிபதி, ரதவர்கள், கந்தர்வர்கள் ஆகிரயோரும், சித்தர்கள் ேற்றும்
சோரணர்களும், என்ைதோன் துரரோணரோல் இயன்ற சோதனைகனள
அறிந்திருந்தோலும் வினரவோக நகரும் யுயுதோைைின் கர நளிைத்னதப் ரபோை
அதற்கு முன் கண்டரத இல்னை.
பிறகு, க்ஷத்திரியர்கனளக் கைங்கடிப்பவரும், ஆயுதங்கனள

அறிந்ரதோரில் முதன்னேயோைவருேோை துரரோணர் ேற்றுகேோரு வில்னை
எடுத்துக் ககோண்டு சிை ஆயுதங்கனளக் குறி போர்த்தோர். எைினும், சோத்யகி,
அவ்வோயுதங்கள் அனைத்னதயும் தன் ஆயுதங்களின் ேோனயயோலும்,
சிைவற்னறத் தன் கூரிய கனணகளோலும் கைங்கடித்தோன். இனவயோவும்
ேிக அற்புதேோகத் கதரிந்தை. உேது ரபோர்வரர்களுக்கு
ீ ேத்தியில், திறனைத்
தீர்ேோைிக்கும் வரர்களோக
ீ இருப்ரபோர், ரபோரில் ரவறு எவரோலும் கசய்ய
இயைோததும், ேைித சக்திக்கு அப்போற்பட்டதும், கபரும் திறனை
கவளிப்படுத்துவதுேோை அவைது {சோத்யகியின்} சோதனைனயக் கண்டு
கேச்சிைர்.
சோத்யகி, துரரோணர் ஏவிய அரத கனணகனளரய ஏவிைோன். இனதக்

கண்டவரும், எதிரிகனள எரிப்பவருேோை ஆசோன் {துரரோணர்},
எப்ரபோனதயும் விட குனறந்த துணிவுடரைரய ரபோரிட்டோர். பிறகு, ஓ!

ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பனடயறிவியைின் ஆசோைோை அவர் {துரரோணர்},

ரகோபத்தோல் நினறந்து, யுயுதோைைின் அைிவுக்கோகத் கதய்வக
ீ ஆயுதங்கனள
இருப்புக்கு அனைத்தோர். எதிரினயக் ககோல்லும் பயங்கரேோை ஆக்ரநய
ஆயுதத்னதக் கண்ட வைினேேிக்க வில்ைோளியோை சோத்யகி வருணோயுதம்
என்ற ேற்கறோரு கதய்வக
ீ ஆயுதத்னத இருப்புக்கு அனைத்தோன். இருவரும்
ீ ஆயுதங்கனள எடுப்பனதக் கண்டு "ஓ", என்றும் "ஐரயோ" என்றும்
கதய்வக
அைறல்கள் அங்ரக எழுந்தை. வோைில் கசல்லும் உயிரிைங்களும் கூட
அதன் ஊடோகச் கசல்ைவில்னை {பறனவகளும் வோைத்தில்
பறக்கவில்னை}. வோருணம் ேற்றும் ஆக்ரநயம் ஆகிய இரண்டு
ஆயுதங்களும் கனணகரளோடு ஒட்டி ஏவப்பட்டு ஒன்னறகயோன்று எதிர்த்து
பயைற்றதோகிை [2]. சரியோக அரத ரவனளயில் சூரியன் தன் வைினயக்
கீ ழ்ரநோக்கிக் கடந்தோன் {உச்சியில் இருந்து சோய்ந்தோன்}.
[2] "கதய்வக
ீ ஆயுதங்கள் என்பை ேந்திரங்கனளச் சோர்ந்த
சக்திகளோக இருந்தை. இந்த ேந்திரங்களோல் ஈர்க்கப்பட்ட
சோதோரணக் கனணகரள கதய்வக
ீ ஆயுதங்களோக
ேோற்றப்பட்டை" என்று இங்ரக விளக்குகிறோர் கங்குைி.
அப்ரபோது போண்டுவின் ேகன்களோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், பீேரசைன்,

நகுைன் ேற்றும் சகோரதவன் ஆகிரயோர் சோத்யகினயப் போதுகோக்க விரும்பி,
ேத்ஸ்யர்கள் ேற்றும் சோல்ரவய துருப்புகளுடன் {சோல்வத் துருப்புகளுடன்}
ரசர்ந்து துரரோணனர ரநோக்கி ரவகேோக வினரந்தைர் [3]. பிறகு துச்சோசைன்
தனைனேயிைோை ஆயிரம் இளவரசர்கள், எதிரிகளோல் சூைப்பட்ட
துரரோணனர ரநோக்கி (அவனரப் போதுகோப்பதற்கோக) ரவகேோக வினரந்தைர்.
அப்ரபோது, ஓ ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அவர்களுக்கும், உேது
வில்ைோளிகளுக்கும் இனடயில் ஒரு கடும்ரபோர் கதோடங்கியது. பூேியோைது
புழுதியோலும், (இருதரப்பிலும்) ஏவப்பட்ட கனணகளின் ேனையோலும்
ேனறந்தது. அனைத்தும் இப்படி ேனறக்கப்பட்டதோல், அதற்கு ரேல்
எனதயும் ரவறுபடுத்திப் போர்க்க முடியவில்னை. உண்னேயில், துருப்புகள்
புழுதியில் மூழ்கியரபோது, ரபோரோைது (ேைிதர்கனளரயோ, விதிகனளரயோ)
முற்றிலும் கருதிப்போரோேல் நடந்தது" {என்றோன் சஞ்சயன்}.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில், "பிறகு, யுதிஷ்டிரரோஜரும்,

பீேரசைனும், நகுைனும், ஸஹரதவனும் நோன்குபக்கமும்
சூழ்ந்து சோத்யகினயக் கோப்போற்றிைோர்கள். திருஷ்டத்யும்ைன்
முதைோைவர்கரளோடும், ரககயர்கரளோடும் கூடிய விரோட

ரோஜனும், சோல்வனுனடய னசைிகர்களும் ரவகேோகத்

துரரோணனர எதிர்த்தோர்கள்" என்று இருக்கிறது.

விந்தோனுவிந்தர்கனளக் ககோன்ற அர்ஜுைன்!

Arjuna killed Vinda and Anuvinda! | Drona-Parva-Section-098 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கஜயத்ரதன் இருந்த இடத்னத ரநோக்கிச் கசன்ற

கிருஷ்ணோர்ஜுைர்கள்; அர்ஜுைைின் குதினரகள் கனளப்பனடந்திருப்பனதக் கண்டு
அர்ஜுைனை அணுகிய விந்தனும், அனுவிந்தனும்; விந்தனையும், அனுவிந்தனையும்
ககோன்ற அர்ஜுைன்; குதினரகளின் கனளப்னபப் ரபோக்கத் ரதரிைிருந்து கிருஷ்ணன்
அவற்னற அவிழ்த்தது; க்ஷத்திரியர்கள் பைனர எதிர்த்துத் தனரயில் நின்று தைியோகப்
ரபோரோடிய அர்ஜுைன், குதினரகளுக்கோக ஒரு தடோகத்னதயும், அம்புகளோைோை ஒரு
கூடத்னதயும் உண்டோக்கியது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "சூரியன் அஸ்த

ேனைகளின் முகடுகனள ரநோக்கித் தன் கீ ழ்ரநோக்குப் பயணத்திற்குத்
திரும்பிய ரபோது, ஆகோயரே புழுதியோல் ேனறந்திருந்த ரபோது, சூரியக்
கதிர்களின் கவப்பம் தணிந்த ரபோது, அந்தப் பகல் கபோழுது ரவகேோக ேங்கத்
{ேனறயத்} கதோடங்கியது. பனடவரர்கனளப்
ீ கபோறுத்தவனர, கவற்றினய
விரும்பிய அவர்களில் சிைர் ஓய்ந்திருந்தைர், சிைர் ரபோரிட்டைர், சிைர்
ரேோதலுக்குத் திரும்பிைர். கவற்றி நம்பிக்னகயோல் தூண்டப்பட்ட
துருப்புகள் இப்படிப் ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்தரபோது, அர்ஜுைனும்,
வோசுரதவனும் {கிருஷ்ணனும்}, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்}
இருந்த இடத்னத ரநோக்கிச் கசன்றைர்.
குந்தியின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, தன் கனணகளின் மூைம், (எதிரி

பனடவரர்களின்
ீ ஊடோக) தன் ரதருக்கு ரவண்டிய அளவு ரபோதுேோை
வைினய உண்டோக்கிைோன். இவ்வைியிரைரய ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்}
(ரதனர வைிநடத்திச்) கசன்றோன். போண்டுவின் உயர் ஆன்ே ேகன்

{அர்ஜுைன்} எங்ரக கசன்றோரைோ, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, அங்ரக

உேது துருப்புகள் பிளந்து வைிவிட்டை. கபரும் சக்தினயக் ககோண்ட
தோசோர்ஹ குைத்ரதோன் {கிருஷ்ணன்} பல்ரவறு வனகயோை சுைல்
நகர்வுகனள {ேண்டைகதிகனளக்} கோட்டித் தன் ரதரரோட்டும் திறனை
கவளிப்படுத்திைோன்.
{அர்ஜுைைின்} கபயர் கபோறிக்கப்பட்டனவயும், நன்கு

கடிைேோக்கப்பட்டனவயும், யுககநருப்புக்கு ஒப்போைனவயும், நரம்புகளோல்
{இனைகளோல்} கட்டப்பட்டனவயும், ரநரோை முட்டுகள் {அழுந்திய கணுக்கள்}
ககோண்டனவயும், கதோனைதூரம் கசல்ைக்கூடியனவயும், மூங்கிைோரைோ
(மூங்கில்பிளவுகள் அல்ைது அவற்றின் கினளகளோரைோ), முழுக்க
இரும்பிைோரைோ ஆைனவயுேோை அர்ஜுைைின் கனணகள், அந்தப் ரபோரில்,
பல்ரவறு எதிரிகளின் உயினர எடுத்து, (அங்ரக இனர ரதடி கூடியிருந்த)
பறனவகளுடன் ரசர்ந்து உயிரிைங்களின் குருதினயக் குடித்தை. அர்ஜுைன்
தன் ரதரில் நின்று தன் கனணகனள முழுனேயோக இரண்டு னேல்கள் {ஒரு
குரரோச} தூரம் ஏவி, அந்தக் கனணகள் தன் எதிரிகனளத் துனளத்து,
{அவர்கனள ரேலுைகத்திற்கு} அனுப்பிய ரபோது அந்த இடத்திற்கு அந்தத்
ரதரர வந்துவிட்டது [1]. கருடன், அல்ைது கோற்றின் ரவகத்னதக்
ககோண்டனவயும், நுகத்தடிகனளச் சுேந்தனவயுேோை அந்தக் குதினரகளோல்
சுேக்கப்பட்ட ரிேிரகசன் {கிருஷ்ணன்}, உைகரே வியக்கும் வனகயில்
ரதனர ரவகேோகச் கசலுத்திைோன். உண்னேயில், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, சூரியைின் ரதரரோ, ருத்திரனுனடயரதோ,
னவஸ்ரவணனுனடயரதோ {குரபரனுனடய ரதரரோ} கூட அவ்வளவு ரவகம்
கசன்றதில்னை. ேைம் விரும்பிய ரவகத்தில் அர்ஜுைைின் ரதர்
கசன்றனதப் ரபோை, ரபோரில் ரவறு யோருனடய ரதரும் அதற்கு முன்பு
கசன்றதில்னை.
[1] "ரவறு வோர்த்னதகளில் கசோல்ை ரவண்டுகேைில்,

அர்ஜுைைின் ரதரோைது, தன்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட
கனணகள் எதிரினய அனடயும்ரபோரத எதிரி இருந்த இடத்னத
அனடந்தது" எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர். அஃதோவது
அந்தத் ரதரோைது அர்ஜுைைின் அம்பின் ரவகத்திற்கு
இனணயோை ரவகத்தில் கசன்றது.
ஓ! ேன்ைோ, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, பனகவர்கனளக்

ககோல்பவைோை ரகசவன் {கிருஷ்ணன்}, அந்தப் ரபோருக்கோை ரதனர
எடுத்துக் ககோண்டு குதினரகனள முடுக்கி (பனகவரின்)

துருப்புகளினூடோகரவ கசன்றோன். அந்தத் ரதர்க்கூட்டங்களுக்கு ேத்தியில்

கபரும் சிரேத்ரதோடு அர்ஜுைைின் ரதனர இழுத்து வந்த அந்தச் சிறந்த
குதினரகள், ரபோரில் ேகிழும் பை வரர்களின்
ீ ஆயுதங்களோல்
சினதக்கப்பட்டுப் பசி, தோகம் ேற்றும் கனளப்பு ஆகியவற்றோல்
பீடிக்கப்பட்டிருந்தை. எைினும் அனவ, இறந்த குதினரகள் ேற்றும்
ேைிதர்களின் உடல்கள், உனடந்த ரதர்கள், ஆயிரக்கணக்கோை
ேனைகனளப் ரபோைத் கதரிந்த இறந்த யோனைகளின் உடல்கள்
ஆகியவற்றின் ரேல் ஏறிச் கசன்றோலும், அடிக்கடி அைகோக வனளயேோகச்
சுைன்றை {ேண்டை கதிகனள கவடிக்கோட்டிை}.
அரத ரவனளயில், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அவந்தியின் வரச்

ீ
சரகோதரர்கள் இருவரும் (விந்தனும், அனுவிந்தனும்), தங்கள் பனடகளின்
தனைனேயில் நின்று ககோண்டு, அர்ஜுைைின் குதினரகள்
கனளத்திருப்பனதக் கண்டு அவனுடன் ரேோதிைர். ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்த
அவர்கள், அர்ஜுைனை அறுபத்துநோன்கு {64} கனணகளோலும்,
ஜைோர்த்தைனை எழுபதோலும் {70}, (அர்ஜுைைின் ரதரிைிருந்த) நோன்கு
குதினரகனள ஒரு நூறு {70} கனணகளோலும் துனளத்தைர். ஓ! ேன்ைோ,
ரகோபத்தோல் நினறந்தவனும், உடைின் முக்கியப் பகுதிகனளக் குறித்த
அறிவுனடயவனுேோை அர்ஜைன், உயிர்நினைகனளரய
ஊடுருவவல்ைனவயோை ஒன்பது ரநரோை கனணகளோல் அந்தப் ரபோரில்
அவ்விருவனரயும் தோக்கிைோன். அதன்ரபரில், அந்தச் சரகோதரர்கள்
இருவரும், சிைத்தோல் நினறந்து, பீபத்சு {அர்ஜுைன்} ேற்றும் ரகசவனைக்
கனணேோரியோல் ேனறத்து சிங்க முைக்கம் கசய்தைர்.
கவண்குதினரகனளக் ககோண்ட போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, அப்ரபோது இரு

பல்ைங்கனளக் ககோண்டு, அவ்விரு சரகோதரர்களின் அைகிய விற்கனளயும்,
தங்கம் ரபோைப் பிரகோசிக்கும் அவர்களது ககோடிேரங்கனளயும் அந்தப்
ரபோரில் வினரவோக அறுத்தோன். ஓ! ேன்ைோ, ரவறு விற்கனள எடுத்துக்
ககோண்ட விந்தனும், அனுவிந்தனும், ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டுத் தங்கள்
கனணகளோல் போண்டுவின் ேகனை {அர்ஜுைனைக்} கைங்கடிக்கத்
கதோடங்கிைர். போண்டுவின் ேகைோை தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்},
கபருங்ரகோபத்னத அனடந்து, இரு கனணகனளக் ககோண்டு தன் எதிரிகளின்
இரு விற்கனளயும் ேீ ண்டும் ரவகேோக கவட்டிைோன். ரேலும் அர்ஜுைன்,
கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயும், தங்கச் சிறகுகனளக் ககோண்டனவயுேோை
ரேலும் சிை கனணகளோல் அவர்களது குதினரகள், ரதரரோட்டிகள் ேற்றும்
அவர்களது பின்புறத்னதப் போதுகோத்த ரபோரோளிகள் இருவர் ேற்றும்
அவர்கனளத் கதோடர்ந்து வந்ரதோர் ஆகிரயோனரக் ககோன்றோன். பிறகு, கத்தி
ரபோன்ற கூர்னேயுள்ள ரேலும் ஒரு பல்ைத்திைோல் {அவர்களில்} மூத்த

சரகோதரைின் {விந்தைின்} தனைனய கவட்டியதோல், அவன் {விந்தன்},
கோற்றிைோல் முறிந்த ேரத்னதப் ரபோை உயினர இைந்து கீ ரை பூேியில்
விழுந்தோன்.
கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்டவனும், வைினேேிக்கவனுேோை

அனுவிந்தன், குதினரகளற்ற ரதரில் ககோல்ைப்பட்டுக் கிடக்கும் விந்தனைக்
கண்டு ஒரு கதோயுதத்னத எடுத்துக் ககோண்டோன். பிறகு, விந்தைின்
தம்பியோை அந்தத் ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோைவன் {அனுவிந்தன்}, தன்
அண்ணைின் ககோனைக்குப் பைிவோங்குவதற்கோகக் னகயில் கதோயுதத்துடன்
ஆடிக் ககோண்ரட கசன்றோன். சிைத்தோல் நினறந்த அனுவிந்தன், அந்தக்
கதோயுதத்னதக் ககோண்டு வோசுரதவைின் முன் கநற்றினயத் தோக்கிைோன்.
எைினும் நடுங்கோத பின்ைவன் {கிருஷ்ணன்}, னேநோக ேனைனயப் ரபோை
அனசயோதிருந்தோன். அப்ரபோது அர்ஜுைன், ஆறு கனணகனளக் ககோண்டு,
அவைது கழுத்து, இரு கோல்கள், இரு கரங்கள் ேற்றும் சிரம் ஆகியவற்னற
அறுத்தோன். இப்படி (துண்டுகளோக அறுபட்ட) அனுவிந்தைின் அங்கங்கள் பை
ேனைகனளப் ரபோைக் கீ ரை விழுந்திருந்தை.
அவ்விருவனரயும் பின்கதோடர்ந்து வந்தவர்கள், அவர்கள்

ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்டு, சிைத்தோல் நினறந்து, நூற்றுக்கணக்கோை
கனணகனள இனறத்தபடி (அர்ஜுைனை ரநோக்கி) வினரந்தைர். அவர்கனள
வினரவோகக் ககோன்ற அர்ஜுைன், ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய
{திருதரோஷ்டிரரர}, பைிக்கோைத்தின் முடிவில் கோட்னட எரிக்கும் கநருப்னபப்
ரபோைப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன். சற்ரற சிரேத்துடன் அத்துருப்புகனளக்
கடந்த தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, ரேகங்களுக்கினடயில் ேனறந்திருந்து,
அவற்னற ேீ றி கவளிவந்த உதயச் சூரியனைப் ரபோைப் பிரகோசேோக
ஒளிர்ந்தோன். அவனைக் {அர்ஜுைனைக்} கண்ட ககௌரவர்கள் அச்சத்தோல்
நினறந்தைர். ஆைோல் வினரவோக ேீ ண்ட அவர்கள், ஓ! போரதக் குைத்தின்
கோனளரய, அவன் {அர்ஜுைன்} கனளத்திருப்பனதயும், சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} இன்னும் கதோனைவிரைரய இருப்பனதயும்
புரிந்து ககோண்டு, அவனை ரநோக்கி ேீ ண்டும் ேகிழ்ச்சியோக வினரந்து,
அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்தும் அவனைச் சூழ்ந்து ககோண்டு சிங்க
முைக்கேிட்டைர்.

ரகோபத்தில் நினறந்திருந்த
அவர்கனளக் கண்டவனும்,
ேைிதர்களில் கோனளயுேோை
அர்ஜுைன் புன்ைனகத்தபடிரய,
தோசோர்ஹ குைத்ரதோைிடம்
{கிருஷ்ணைிடம்} கேன் கசோற்களில்,
"நம் குதினரகள் கனணகளோல்
பீடிக்கப்பட்ட கனளத்திருக்கின்றை.
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன்
{கஜயத்ரதன்} இன்னும் கதோனைவிரைரய இருக்கிறோன். இப்ரபோது
கசய்வதற்குச் சிறந்தது எை நீ எனத நினைக்கிறோய்? ஓ! கிருஷ்ணோ, எைக்கு
உண்னேயோகச் கசோல்வோயோக. ேைிதர்களில் நீரய எப்ரபோதும்
விரவகியோவோய். போண்டவர்கள் உன்னைரய தங்கள் கண்களோகக் ககோண்டு,
ரபோரில் தங்கள் எதிரிகனள கவல்வோர்கள். அடுத்துச் கசய்ய ரவண்டியது
என்ை என்று நோன் நினைப்பனத உண்னேயோக நோன் உைக்குச் கசோல்கிரறன்.
ஓ! ேோதவோ, குதினரகனள நுகத்தடியில் இருந்து அவிழ்த்து, அவற்றின்
{உடல்களில் னதத்திருக்கும்} கனணகனளப் பிடுங்குவோயோக" என்றோன்
{அர்ஜுைன்}. போர்த்தைோல் இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட ரகசவன், "ஓ! போர்த்தோ
{அர்ஜுைோ}, நோனும் நீ கவளிப்படுத்திய கருத்னதரய ககோண்டிருக்கிரறன்"
என்றோன். அப்ரபோது அர்ஜுைன், "ஓ! ரகசவோ {கிருஷ்ணோ}, கேோத்த
பனடனயயும் நோன் தடுத்துக் ககோண்டிருக்கிரறன். அடுத்ததோகச் கசய்யப்பட
ரவண்டியது எதுரவோ, அனத நீ முனறயோகச் கசய்வோயோக" என்றோன்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "தன் ரதர்த்தட்டில்

இருந்து இறங்கிய தைஞ்சயன், தன் வில்ைோை கோண்டீவத்னத எடுத்துக்
ககோண்டு அனசயோத ேனைகயை அங்ரக நின்றோன். தைஞ்சயன் தனரயில்
நிற்பனதக் கண்டு, அனத ஒரு நல்ை வோய்ப்போகக் கருதிய க்ஷத்திரியர்கள்,
கவற்றியின் ேீ து ககோண்ட விருப்பத்தோல் உரக்க முைங்கியபடிரய அவனை
{அர்ஜுைனை} ரநோக்கி வினரந்தைர். தைியோக நின்று ககோண்டிருந்த
அவனைப் கபரும் ரதர்க்கூட்டங்களோல் சூழ்ந்து ககோண்ட அனைவரும்,
தங்கள் விற்கனள வனளத்து, அவன் {அர்ஜுைன்} ேீ து தங்கள் கனணகனள
ேனையோகப் கபோைிந்தைர். ரகோபத்தில் நினறந்திருந்த அவர்கள் பல்ரவறு
வனககளிைோை ஆயுதங்கனள ஏவி சூரியனை ேனறக்கும் ரேகங்கனளப்
ரபோைத் தங்கள் கனணகளோல் போர்த்தனை முழுனேயோக ேனறத்தைர்.
சிங்கத்னத ரநோக்கி வினரயும் ேதங்ககோண்ட யோனைகனளப் ரபோைப் கபரும்

க்ஷத்திரியர்கள் அனைவரும் ேைிதர்களில் சிங்கேோை அந்த க்ஷத்திரியக்

கோனளனய {அர்ஜுைனை} எதிர்த்து மூர்க்கேோக வினரந்தைர்.
சிைத்தோல் நினறந்த போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, எண்ணற்ற வரர்கனளத்

ீ
தடுப்பதில் தைியோக கவன்ற ரபோது, நோங்கள் கண்ட அவைது கர வைினே
ேிகப் கபரியதோக இருந்தது. பைம் நினறந்த போர்த்தன், தன் ஆயுதங்களோல்
எதிரியின் ஆயுதங்கனளக் கைங்கடித்து, எண்ணற்ற கனணகளோல் அவர்கள்
அனைவனரயும் வினரவோக ேனறத்தோன். ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
அந்த அடர்த்தியோை கனணகள் ேனையோகப் கபோைிந்து ரேோதியதன்
வினளவோக, ஆகோயத்தின் அந்தப் பகுதியில், தீப்கபோறிகனள இனடயறோது
கவளியிடும் கநருப்கபோன்று உண்டோைது. ரபோரில் கவற்றினய
விரும்பியவர்களும், குருதியில் நனைந்து கபருமூச்சுவிட்டுக்
ககோண்டிருந்த குதினரகள் ேற்றும் ரபகரோைியுடன் பிளிறியபடிரய
எதிரிகனளக் கைங்கடிக்கும் ேதங்ககோண்ட யோனைகள் ஆகியவற்றின்
துனணயுடன் கூடியவர்களும், ரகோபத்தோல் நினறந்தவர்களும், ஒரு
கபோதுரநோக்கில் ஒன்றினணந்தவர்களும், கபரும் வில்ைோளிகளுேோை அந்த
எண்ணற்ற பனகவரர்கள்
ீ அனைவரோலும் அங்ரக அந்தச் சூைல் ேிகவும்
கவப்பேனடந்தது [2].
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "இரத்தத்தோல்

நனைக்கப்பட்டவர்களும், கபருமூச்சு விடுகின்றவர்களுேோை
ேகோவில்ைோளிகளோலும், நன்றோகப் பிளக்கப்பட்டனவகளும்,
கனைக்கின்றனவகளுேோை குதினரகளோலும், யோனைகளோலும்
முயற்சியுள்ளவர்களும் யுத்தத்தில் ஜயத்னத
விரும்புகிறவர்களும், ஒரர கோரியத்தில்
பற்றுதலுள்ளவர்களும், ரகோபம் ககோண்டவர்களுேோை அரநக
சத்ரு வரர்களோலும்
ீ அந்த இடத்தில் தோபமுண்டோைது ரபோை
இருந்தது" என்றிருக்கிறது.
கனணகனள நீரரோட்டேோகவும், ககோடிேரங்கனளச் சுைல்களோகவும்,

யோனைகனள முதனைகளோகவும், கோைோட்பனட வரர்கனள
ீ எண்ணற்ற
ேீ ன்களோகவும், சங்ககோைிகள் ேற்றும் ரபரினக ஒைிகனள முைக்கேோகவும்,
ரதர்கனளப் கபோங்கும் அனைகளோகவும், ரபோரோளிகளின்
தனைக்கவசங்கனள ஆனேகளோகவும், குனடகள் ேற்றும் ககோடிகனள
நுனரயோகவும், ககோல்ைப்பட்ட யோனைகளின் உடல்கனளத் தன்
போனறகளோகவும் ககோண்டிருப்பதும், அகன்றதும், கடக்க முடியோததும்,
கைங்கடிக்கப்பட முடியோததுேோை அந்தத் ரதர்களின் எல்னையற்ற

கபருங்கடனைத் தன் கனணகளோல் ஒரு கனரனயப் ரபோைத் தடுத்துக்

பிறகு, அந்தப் ரபோர் நடந்து

ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்ட ஜைோர்த்தைன்
{கிருஷ்ணன்}, தன் அன்பு நண்பனும்,
ேைிதர்களில் முதன்னேயோைவனுேோை
அர்ஜுைைிடம் அச்சேற்ற வனகயில், "ஓ!
அர்ஜுைோ, குதினரகள் நீரருந்த இங்ரக இந்தப்
ரபோர்க்களத்தில் எந்தக் கிணறும் இல்னை.
குதினரகள் குடிப்பதற்ரக நீனர
விரும்புகின்றை, குளிப்பதற்கோக அல்ை"
என்றோன். வோசுரதவைோல் {கிருஷ்ணைோல்}
இப்படிச் கசோல்ைப்பட்டதும், அர்ஜுைன் ேகழ்ச்சியோக, "இரதோ இருக்கிறது"
என்று கசோல்ைி, ஓர் ஆயுதத்னதக் ககோண்டு பூேினயத் துனளத்து,
குதினரகள் நீரருந்த ஒரு சிறந்த தடோகத்னத உண்டோக்கிைோன்.
சக்கரவோகங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட அத்தடோகத்தில்

அன்ைங்களும், வோத்துகளும், நினறந்திருந்தை. அகைேோகவும், கதளிந்த நீர்
நினறந்திருந்ததோகவும் இருந்த அது, முழுதும் ேைர்ந்த நல்ை வனகத்
தோேனரகளோல் நினறந்திருந்தது. ரேலும் அதில் பல்ரவறு வனககளிைோை
ேீ ன்களும் இருந்தை. ஆைத்தில் அடியற்றதோை அது, பை முைிவர்களோல்
அனடயப்படுவதோக இருந்தது. ஒரு கணத்தில் அங்ரக உண்டோக்கப்பட்ட
அத்தடோகத்னதக் கோண கதய்வக
ீ முைிவரோை நோரதர் வந்தோர்.
(கதய்வகத்
ீ தச்சைோை) துவஷ்டிரினய {த்வஷ்டோனவப்} ரபோை
அற்புதச் கசயல்கனளச் கசய்யவல்ை போர்த்தன் {அர்ஜுைன்},
கனணகனளரய விட்டங்களோகவும், ேச்சுகளோகவும் {னகேரங்களோகவும்},
தூண்களோகவும், ரேற்கூனரகளோகவும் ககோண்ட கனணேயேோை ஒரு
கூடத்னதயும் அங்ரக உண்டோக்கிைோன். போர்த்தைோல் உண்டோக்கப்பட்ட
கனணேயேோை அந்தக் கூடத்னதக் கண்டு ேகிழ்ச்சியனடந்த ரகோவிந்தன்
{கிருஷ்ணன்}, புன்ைனகத்தபடிரய, "நன்று, நன்று" என்று கசோன்ைோன்"

குதினரகளின் கனளப்பகற்றிய கிருஷ்ணன்!

Krishna removed fatigue of the steeds! | Drona-Parva-Section-099 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கோைோளோகத் தைியோக நின்று பனகவரர்கனளத்

ீ தடுத்த அர்ஜுைன்;
குதினரகளில் னதத்த கனணகனளப் பிடுங்கி, அவற்றின் கனளப்னபயும், வைினயயும்
ரபோக்கி ேீ ண்டும் ரதரில் பூட்டிய கிருஷ்ணன்; ரவகேோகச் கசன்ற
கிருஷ்ணோர்ஜுைர்கனளத் தடுக்க முடியோத ககௌரவர்கள்; அர்ஜுைனைப்
பின்கதோடர்ந்து கசன்ற துரிரயோதைன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "உயர் ஆன்ேக்

குந்தியின் ேகன் {அர்ஜுைன்} நீனர உண்டோக்கிய பிறகு, பனகவரின்
பனடனய அவன் {அர்ஜுைன்} தடுக்கத் கதோடங்கி, கனணேயேோை
கூடத்னதக் கட்டியதும், கபரும் கோந்தி ககோண்ட வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்},
ரதரில் இருந்து இறங்கி, கனணகளோல் துனளத்துச் சினதக்கப்பட்ட
குதினரகனள நுகத்திைிருந்து அவிழ்த்தோன். எப்ரபோதும் கண்டிரோத
அக்கோட்சினயக் கண்டதோல், சித்தர்கள், சோரணர்கள் ேற்றும் ரபோர்வரர்கள்
ீ
அனைவரோலும் கரகவோைியுடன் எழுப்பப்பட்ட ஆரவோரப் ரபகரோைி அங்ரக

ரகட்கப்பட்டது. கோைோளோக நின்று ரபோரிட்ட குந்தியின் ேகனை

{அர்ஜுைனை} (ஒன்றுகூடியிருந்த) வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களோல்
ீ எதிர்க்க
இயைவில்னை. இனவயோவும் ேிக அற்புதேோகத் கதரிந்தது.
கூட்டம் கூட்டேோகத் ரதர்களும், எண்ணற்ற யோனைகளும்,

குதினரகளும் தன்னை ரநோக்கி வினரந்தோலும், தன் எதிரிகள் அனைவருடன்
ரபோரில் ஈடுபட்ட போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} எந்த அச்சத்னதயும் உணரவில்னை.
(பனக) ேன்ைர்கள், அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்} ேீ து தங்கள்
கனணேோரினயப் கபோைிந்தைர். எைினும், பனகவரர்கனளக்
அற ஆன்ேோ ககோண்டவனுேோை அந்த வோசவன் ேகன் {அர்ஜுைன்} எவ்வித
கவனைனயயும் உணரவில்னை. உண்னேயில் அந்த வரப்
ீ போர்த்தன்
{அர்ஜுைன்}, கபருங்கடைோைது, தன்ைில் போயும் நூற்றுக்கணக்கோக
ஆறுகனள ஏற்பனதப் ரபோைத் தன்னை ரநோக்கி வரும் நூற்றுக்கணக்கோை
கனணேோரிகனளயும், கதோயுதங்கனளயும், ரவல்கனளயும் ஏற்றோன்.
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, அந்த முதன்னேயோை ேன்ைர்களோல் தன்னை

ரநோக்கி ஏவப்பட்ட முதன்னேயோை கனணகனள மூர்க்கேோை வைினே
ககோண்ட தன் ஆயுதங்கள் ேற்றும் தன் கரப் பைத்தின் மூைம் வரரவற்றோன்.
அவன் {அர்ஜுைன்}, தனரயில் தைியோக நின்றிருந்தோலும், ரபரோனச எனும்
ஒரு தவறோைது சோதனைகள் அனைத்னதயும் அைிப்பனதப் ரபோைத்
ரதர்களில் இருந்த அந்த ேன்ைர்கள் அனைவனரயும் கைங்கடிப்பதில்
கவன்றோன். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்}
ேற்றும் போர்த்தன் ஆகிய இருவரின் அற்புதம் நினறந்த ஆற்றனைக் கண்டு
புகழ்ந்த ககௌரவர்கள், "ரபோரில் போர்த்தனும் {அர்ஜுைனும்}, ரகோவிந்தனும்
{கிருஷ்ணனும்} குதினரகனள நுகத்திைிருந்து அவிழ்த்தனதக் கோட்டிலும்
அற்புதம் நினறந்த கசயல் உைகில் ரவறு எது இருக்கிறது? அல்ைது
இருக்கப் ரபோகிறது? ரபோரில் கடும் சக்தினயயும், கபரும் நம்பிக்னகனயயும்
கோட்டும் இந்த ேைிதர்களில் சிறந்தவர்கள் நம்னேப் கபரும் எண்ணங்களோல்
ஊக்கப்படுத்துகின்றைர்" என்றைர் [1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இதன் பிறகு இன்னும் அதிகம்

இருக்கிறது. அனவ பின்வருேோறு: "பிரபுரவ,
புருரேோத்தேர்களோை அவ்விருவரும் நம் விேயத்தில்
அதிகப் பயத்னத உண்டு பண்ணிைோர்கள். உக்ரேோை
சக்தினயயும் கவளிப்படுத்திைோர்கள். கபோங்கி வருகின்ற
சமுத்திரத்னதக் கனர தடுப்பது ரபோை ரணகளத்தில் போர்த்தன்
ஒருவரை உம்முனடய ரசனைனயத் தடுத்தோன். போரதரர,

போர்த்தனுனடய அம்புகளோல் ரவயப்பட்ட அந்த வட்டில்

ீ ,
பக்ஷிகள் ஆகோயத்னத அனடந்து சஞ்சரிப்பது ரபோைச்
சஞ்சரித்தை. ஐயோ, யுத்தத்தில் நிற்கின்ற அந்த அர்ஜுைனை
ரநோக்கி உம்முனடய பனடகளுள் உம்னேச் ரசர்ந்தவன் ஒரு
ேைிதைோவது ேிகுந்த ரகோபத்ரதோடு எதிர்த்துச்
கசல்ைவில்னை. உம்முனடய யுத்தவரர்கள்
அந்த யுத்தகளத்தில் ரகோவிந்தனரயும் போண்டு குேோரைோை
தைஞ்சயனையும் போர்த்து ேைநினைனேனய
இைந்தவர்களோைோர்கள்" என்று இருக்கிறது. அதன் பிறகு
பின்வருேோரற கதோடர்கிறது.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, தோேனர

இதழ்கனளப் ரபோன்ற கண்கனளக் ககோண்ட
ரிேிரகசன் {கிருஷ்ணன்}, அந்தப்
ரபோர்க்களத்தில் கனணகளோைோை
கூடத்னத அர்ஜுைன் உண்டோக்கியபிறகு,
உேது துருப்புகள் அனைத்தும் போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, ஏரதோ கபண்களின்
சனபயில் தோன் இருப்பனதப் ரபோை ேிகுந்த
நம்பிக்னகயுடன் புன்ைனகத்தபடிரய
குதினரகனள அதற்குள் அனைத்துச்
கசன்றோன். குதினரகனளச் சீர்கசய்வதில்
நல்ை திறம்கபற்ற கிருஷ்ணன், அவற்றின்
{குதினரகளின்} கனளப்பு, வைி, நுனர
தள்ளுதல், நடுக்கம், கோயங்கள் ஆகியவற்னற நீக்கிைோன். பிறகு அவற்றில்
இருந்த கனணகனளப் பிடுங்கி, தன் னககளோல் அக்குதினரகனளத் ரதய்த்து,
அவற்னற முனறயோகத் துள்ளி நடக்கச் கசய்து, அவற்னற {நீனரக்} குடிக்க
னவத்தோன். அவற்னறக் குடிக்கச் கசய்து, அவற்றின் கனளப்பு ேற்றும்
வைினயப் ரபோக்கிய அவன் {கிருஷ்ணன்}, ேீ ண்டும் அவற்னற
{குதினரகனளத்} ரதர்களில் முதன்னேயோை அந்தத் ரதரின் நுகத்தில்
கவைேோகப் பூட்டிைோன்.
பிறகு, ஆயுததோரிகள் அனைவரிலும் முதன்னேயோைவனும், கபரும்

சக்தி ககோண்டவனுேோை அந்தச் கசௌரி {கிருஷ்ணன்}, அர்ஜுைரைோடு
ரசர்ந்து அந்தத் ரதரில் ஏறி கபரும் ரவகத்தில் கசன்றோன். ரதர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோைவனுக்கு {அர்ஜுைனுக்குச்} கசோந்தேோைதும், தோகம்
தணிக்கப்பட்ட குதினரகள் ேீ ண்டும் பூட்டப்பட்டதுேோை அந்தத் ரதனரக்
கண்ட குருபனடயின் முதன்னேயோைவர்கள் ேீ ண்டும் உற்சோகேிைந்தைர்.

ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, நச்சுப்பற்கள் பிடுங்கப்பட்ட போம்புகனளப்
ரபோைரவ அவர்கள் கபருமூச்சுவிட்டைர். அவர்கள், "ஓ! , ஐரயோ, நேக்கு
ஐரயோ {நோம் ககட்ரடோம்} ! க்ஷத்திரியர்கள் அனைவரும் போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, கவசம் பூண்ட போர்த்தன் ேற்றும் கிருஷ்ணன்
ஆகிய இருவரும், ேரப்போனவயுடன் {கபோம்னேயுடன்} வினளயோடும்
பிள்னளனயப் ரபோை ேிக எளிதோக அரத ரதரில் கசன்றுவிட்டைரர.
உண்னேயில், எதிரிகனள எரிப்பவர்களோை அவர்கள், ேன்ைர்கள்
அனைவரும் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, தங்கள் ஆற்றனை
கவளிப்படுத்தி, நம் முைக்கங்களோலும், ரபோரிடும் ரபோரோளிகளோலும்
தடுக்கப்படோேல் கசன்றுவிட்டைரர" என்றைர்.
அவர்கள் கசன்றுவிட்டனதக் கண்ட ரபோர் வரர்கள்

"ககௌரவர்கரள, கிருஷ்ணனையும், கிரீடம் தரித்தவனையும் ({கிரீடியோை}
அர்ஜுைனையும்) ககோல்ை வினரவரோக.
ீ (நம்) வில்ைோளிகள் அனைவரும்
போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும் ரபோரத குதினரகனளத் தன் ரதரில் பூட்டிய
தோசோர்ஹ குைத்ரதோன் {கிருஷ்ணன்} ரபோரில் நம்னேக் ககோன்று
கஜயத்ரதனை ரநோக்கிச் கசல்கிறோன்" என்றைர். ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, அவர்களில் பூேியின் சிை தனைவர்கள், ரபோரில் இதற்கு
முன் எப்ரபோதும் கண்டிரோத ேிக அற்புதேோை நிகழ்னவக் கண்டு, "ஐரயோ,
துரிரயோதைைின் தவறோல், ேன்ைன் திருதரோஷ்டிரரின் ரபோர்வரர்களோை
ீ
இந்த க்ஷத்திரியர்களும், கேோத்த உைகமும், கபரும் துயரில் விழுந்து
அைினவ அனடகின்றைரர.ேன்ைன் துரிரயோதைன் இனதப் புரிந்து
ககோள்ளவில்னைரய" என்றைர். இப்படிரய பை க்ஷத்திரியர்கள் ரபசிைர். ஓ!
போரதரர, இன்னும் பிறரரோ, "சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்}
ஏற்கைரவ யேனுைகு அனுப்பப்பட்டுவிட்டோன். குறுகிய போர்னவ
ககோண்டவனும், வைிமுனறகனள அறியோதவனுேோை துரிரயோதைன், அந்த
ேன்ைனுக்கு {கஜயத்ரதனுக்கு} என்ை கசய்ய ரவண்டுரேோ அனத இப்ரபோது
கசய்யட்டும் [2]" என்றைர்.
[2] "அதோவது, கஜயத்ரதைின் ஈேச்சடங்குகனளத்

துரிரயோதைன் கசய்யட்டும் என்பது இங்ரக கபோருள். வட்டோர
கேோைி சோர்ந்த கேோைிகபயர்ப்போளர்கள், இதில்
பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கும் நனகச்சுனவனயக் கோண்பதில்னை"
எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர். ரவகறோரு பதிப்பில்
இவ்வரி, "யேைின் வட்னட
ீ அனடந்தபின் சிந்துரோஜைோை
ஜயத்ரதன் விேயத்தில் கசய்ய ரவண்டிய கோரியத்னத,
வணோை
ீ எண்ணமுள்ளவனும், உபோயங்கனள
அறியோதவனுேோை துரிரயோதைன் கசய்யட்டும்"
என்றிருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், "தவறோை
போர்னவ ககோண்டவனும், கசயல்போடுகளில் அற்ப புத்தி
ககோண்டவனுேோை திருதரோஷ்டிரன் ேகன் {துரிரயோதைன்},
யேனுைகுக்கு அனுப்ப ஏற்கைரவ எடுக்கப்பட்ட சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனுக்கோக {கஜயத்ரதனுக்கோக}, இறந்ரதோருக்குச்
கசய்யும் சடங்குகனள இப்ரபோது கசய்யட்டும்" என்றிருக்கிறது.
அரத ரவனளயில், ரேற்கு {அஸ்த} ேனைகனள ரநோக்கி நகரும்

சூரியனைக் கண்ட போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, தோகம் தணிக்கப்பட்ட
தன் குதினரகளில், சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனை} ரநோக்கி
கபரும் ரவகத்துடன் கசன்றோன். ஆயுததோரிகள் அனைவரிலும்
முதன்னேயோைவனும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவனுேோை
ீ {அர்ஜுைன்}, அந்தகனைப் ரபோைக் ரகோபத்துடன் கசன்ற ரபோது,
(குரு) வரர்களோல்
ீ அவனைத் தடுக்க முடியவில்னை. எதிரிகனள
எரிப்பவைோை அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, கஜயத்ரதனை
அனடயச் கசன்ற ரபோது, (தன் முன்ைிருந்த) வரர்கனள
ீ முறியடித்து,
ேோன்கூட்டத்னதக் கைங்கடிக்கும் ஒரு சிங்கத்னதப் ரபோை அந்தப்
பனடனயக் கைங்கடித்தோன்.
பனகவரின் பனடக்குள் ஊடுருவிய தோசோர்ஹ குைத்ரதோன்,

குதினரகனளப் கபரும் ரவகத்தில் தூண்டி, ரேகங்களின் நிறத்னதக்
ககோண்ட தன் சங்கோை போஞ்சஜன்யத்னத முைக்கிைோன். கோற்றின் ரவகம்
ககோண்ட குதினரகள் அந்தத் ரதனர வினரவோக இழுத்ததோல், குந்தியின்
ேகைோல் {அர்ஜுைைோல்} எதிரில் ஏவப்பட்ட கனணகள் அவனுக்குப்
பின்ைோல் விைத் கதோடங்கிை [3]. சிைத்தோல் நினறந்த ேன்ைர்கள் ேற்றும்
க்ஷத்திரியர்கள் பைரும், கஜயத்ரதனைக் ககோல்ை விரும்பிய தைஞ்சயனை
{அர்ஜுைனைச்} சூழ்ந்து ககோண்டைர். அந்தப் கபரும் ரபோரில் ஒருக்கணம்
நின்ற அந்த ேைிதர்களில் கோனளனய (அர்ஜுைனை) ரநோக்கி (குரு) வரர்கள்
ீ
இப்படி வினரந்தரபோது, துரிரயோதைனும் போர்த்தனை {அர்ஜுைனும்}
வினரவோகப் பின்கதோடர்ந்து கசன்றோன். ரேகங்களின் முைக்கங்களுக்கு
ஒப்போை சடசடப்கபோைி ககோண்டதும், குரங்னகத் தோங்கியிருக்கும்
பயங்கரக் ககோடி ேரம் கபோருத்தப்பட்டிருந்ததும், கோற்றில் ேிதக்கும்
ககோடினயக் ககோண்டதுேோை {அர்ஜுைைின்} ரதனரக் கண்ட {பனக} வரர்கள்
ீ
பைரும் ேிகவும் உற்சோகேிைந்தைர். (ரபோரோளிகளோல் எழுப்பப்பட்ட)
புழுதியோல் கிட்டத்தட்ட முழுனேயோகச் சூரியன் ேனறக்கப்பட்ட ரபோது,
கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்ட (குரு) வரர்களோல்,

ீ அந்தப் ரபோரில் இரு
கிருஷ்ணர்கனளயும் {கிருஷ்ணனையும், அர்ஜுைனையும்} போர்க்கக்கூட
முடியவில்னை" {என்றோன் சஞ்சயன்}.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "ககௌந்ரதயைோரை எதிரில்

பிரரயோகிக்கப்படுகிற அம்புகள் பின்புறத்தில் விழுந்தை.
ஏகைைில், கோற்றின் ரவகம் ரபோன்ற ரவகமுனடய குதினரகள்
போண ரவகத்னதக் கோட்டிலும் அதிக ரவகத்ரதோடு (ரதத்னத)
இழுத்துச் கசன்றை" என்றிருக்கிறது.

கஜயத்ரதனைக் கண்ட கிருஷ்ணோர்ஜுைர்கள்! - துரரோண பர்வம்

பகுதி – 100
Krishna and Arjuna saw Jayadratha! | Drona-Parva-Section-100 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைனைக் கண்டு தப்பி ஓடிய ககௌரவர்கள் கவட்ேனடந்து

திரும்பி வந்தது; ரதர்க்கூட்டத்தில் இருந்து கவளிரய வந்த கிருஷ்ணோர்ஜுைர்கள்;
நம்பிக்னகயிைந்த ககௌரவர்கள்; கஜயத்ரதனைக் ரநோக்கி கிருஷ்ணனும்
அர்ஜுைனும் வினரந்தது; வினரந்து வந்த துரிரயோதைன்
கிருஷ்ணனைத் தோண்டி கசன்று திரும்பிப் போர்த்தது; ககௌரவர்களின்
ேகிழ்ச்சி...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "ஓ! ஏகோதிபதி

{திருதரோஷ்டிரரர}, வோசுரதவனும் {கிருஷ்ணனும்}, தைஞ்சயனும்
{அர்ஜுைனும்}, ஏற்கைரவ பை பனடப்பிரிவுகனளப் பிளந்துத் தங்கள்
பனடக்குள்ளும் ஊடுருவிவிட்டனதக் கண்ட உேது பனடயின்
{ககௌரவப்பனடயின்} ேன்ைர்கள் அச்சத்தோல் தப்பி ஓடிைர். எைினும் அந்த
உயர் ஆன்ேோ ககோண்டவர்கள், சிறிது ரநரத்திரைரய, சிைத்தோலும்,
கவட்கத்தோலும் நினறந்து, தங்கள் வைினேயோல் உந்தப்பட்டு, நிதோைேோக
குவிந்த ேைத்னத அனடந்து தைஞ்சயனை {அர்ஜுைனை} ரநோக்கிச்
கசன்றைர். ஆைோல், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, சிைத்தோலும்,
பைியுணர்ச்சியோலும் நிரம்பிப் ரபோரில் போண்டுவின் ேகனை எதிர்த்துச்
கசன்ற அவர்கள் கபருங்கடைில் இருந்து ஆறுகள் திரும்போதனதப் ரபோைத்
திரும்பவில்னை. இனதக் கண்டு ரபோரிைிருந்து ஓடிய இைிந்த

க்ஷத்திரியர்கள் பைர், ரவதங்களிடேிருந்து விைகிச் கசல்லும்

நோத்திகர்கனளப் ரபோைப் போவத்துக்கும், நரகத்துக்கும் ஆட்பட்டைர் [1].
[1] "இவ்வரினய கநருக்கேோை வனகயில் ரநரடியோக

கேோைிகபயர்க்கோேல், அதன் கபோருனளரய
ககோடுத்திருப்பதோகக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
ரவகறோரு பதிப்பில், "நோஸ்திகர்கள் ரவதங்களிடத்திைிருந்து
திரும்புவது ரபோைச் சிை அஸத்துக்கள் (யுத்தத்திைின்று)
திரும்பிைோர்கள். அந்த வரர்கள்
ீ நரகத்னத அனடவதற்கோை
போவத்னதப் கபற்றோர்கள்" என்று இருக்கிறது.
ரபோைரவ இருக்கிறது.
ரதர்களின் கூட்டத்னத ேீ றிய ேைிதர்களில் கோனளயரோை

அவ்விருவரும் {கிருஷ்ணனும், அர்ஜுைனும்}, ரோகுவின் வோயிைிருந்து
விடுபட்ட சூரியனையும் சந்திரனையும் ரபோை அனத {ரதர்க்கூட்டத்னத}
விட்டு இறுதியோக கவளிரய வந்தைர். உண்னேயில், தங்கள் கனளப்பு
விைகி, அந்தப் பரந்த பனடனயப் பிளந்த அந்த இரு கிருஷ்ணர்களும் {இரு
கருப்பர்களும்}, பைேோை வனைனயக் கடந்த இரு ேீ ன்கனளப் ரபோைத்
கதரிந்தைர். அடர்த்தியோை ஆயுத ேனையோல் தடுக்கப்பட்டதும், ஊடுருவ
முடியோததுேோை துரரோணரின் பனடப்பிரிவின் ஊடோகப் பைத்துடன் கடந்து
கசன்ற அந்த உயர் ஆன்ே வரர்கள்
ீ இருவரும், (ஆகோயத்தில் ரதோன்றும்)
யுகச் சூரியன்கனளப் ரபோைத் கதரிந்தைர். ஆயுதங்களின் அடர்த்தியோை
ேனையின் ஊடோகப் பிளந்து கசன்று, உடைடி ஆபத்திைிருந்து விடுபட்ட
அந்த உயர் ஆன்ே வரர்கள்,
ீ அடர்த்தியோை தங்கள் ஆயுதங்களின்
ரேகங்களோல் ஆகோயத்னத ேனறத்து, கோட்டுத் தீயில் இருந்து தப்பியவர்கள்
ரபோைரவோ, ேகரத்தின் வோயில் இருந்து தப்பிய இரு ேீ ன்கனளப் ரபோைரவோ
கதரிந்தைர். ரேலும் அவர்கள் கபருங்கடனைக் கைங்கடிக்கும் இரு
ேகரங்கனளப் ரபோை அந்த (குரு) பனடனயக் கைங்கடித்தைர்.
போர்த்தனும் {அர்ஜுைனும்}, கிருஷ்ணனும் துரரோணரின்

பனடப்பிரிவுக்கு ேத்தியில் இருக்னகயில், உேது வரர்களும்,
ீ உேது
ேகன்களும் அவ்விருவரோலும் அனத விட்டு கவளிவர இயைோது என்ரற
நினைத்தைர். எைினும், ஓ! ஏகோதிபதி, கபரும் கோந்தி ககோண்ட அவ்விரு
ீ துரரோணரின் பனடப்பிரினவ விட்டு கவளிவந்தனதக் கண்ட
பிறகு, கஜயத்ரதைின் உயிரில் {கஜயத்ரதன் உயிர்வோழ்வோன் என்று} அதற்கு
ரேலும் அவர்கள் நம்பிக்னக ககோள்ளவில்னை. அந்த இரு கிருஷ்ணர்களும்

துரரோணரிடேிருந்தும், ஹிருதிகன் ேகைிடம் {கிருதவர்ேைிடம்} இருந்தும்

தப்ப முடியோது என்று அவர்கள் நம்பியதோல், ஓ! ேன்ைோ, அதுவனர
அவர்களுக்கு கஜயத்ரதைின் உயிர் ேீ து பைேோை நம்பிக்னகயிருந்தது. ஓ!
ஏகோதிபதி, எதிரிகனள எரிப்பவர்களோை அவ்விருவரும், கிட்டத்தட்ட
கடக்கப்பட முடியோத துரரோணரின் பனடப்பிரினவயும், ரபோஜர்களின்
பனடப்பிரினவயும் கடந்து அந்த நம்பிக்னகனயத் தகர்த்தைர். எைரவ,
அந்தப் பனடகனளக் கடந்து கசன்று சுடர்விடும் இரு கநருப்புகனளப் ரபோை
இருந்த அவர்கனளக் கண்ட உம்ேவர்கள் நம்பிக்னக இைந்து, அதற்கு
ரேலும் கஜயத்ரதன் உயிரின் ேீ து நம்பிக்னக ககோள்ளவில்னை.
பிறகு, அச்சேற்ற வரர்களும்,

ீ எதிரிகளின் அச்சத்னத
அதிகரிப்பவர்களுேோை கிருஷ்ணன் ேற்றும் தைஞ்சயன் ஆகிய இருவரும்,
கஜயத்ரதனைக் ககோல்வது குறித்துத் தங்களுக்குள் ரபசத் கதோடங்கிைர்.
அர்ஜுைன் {கிருஷ்ணைிடம்}, "தோர்தரோஷ்டிரத் ரதர்வரர்களில்

ீ
முதன்னேயோை ஆறு ரபருக்கு ேத்தியில் கஜயத்ரதன்
நிறுத்தப்பட்டிருக்கிறோன். எைினும், அந்தச் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன்
{கஜயத்ரதன்} என்ைோல் கோணப்பட்டதும், அவன் என்ைிடம் இருந்து
தப்பேோட்டோன். ரதவர்கள் அனைவருடன் கூடிய சக்ரரை {இந்திரரை}
ரபோரில் அவனுக்கு {கஜயத்ரதனுக்குப்} போதுகோவைைோக இருந்தோலும்
நம்ேோல் அவன் ககோல்ைப்படுவோன்" என்றோன் {அர்ஜுைன்}. இப்படிரய அந்த
இரு கிருஷ்ணர்களும் ரபசிக்ககோண்டைர். ஓ! வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனைத்
{கஜயத்ரதனைத்} ரதடிக் ககோண்டிருக்னகயில் இப்படிரய அவர்களுக்குள்
ரபசிக் ககோண்டைர். (அவர்கள் கசோன்ைனதக் ரகட்ட) உேது ேகன்கள் உரக்க
ஓைேிட்டைர் [2].
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "இவ்வோறு ேிக்கப்

புஜபைமுனடயவர்களோை கிருஷ்ணோர்ஜுைர்கள்
சிந்துரோஜனுனடய வதத்னத எதிர்போர்த்து ஒருவரரோகடோருவர்
சம்போேித்துக் ககோண்டிருக்கும் சேயத்தில் உம்முனடய
புத்திரர்கள் பைவோறோக ஆரோவோரஞ்கசய்தோர்கள்" என்று
உள்ளனதப் ரபோைரவ இருக்கிறது.
ரவக நனட ககோண்ட தோகேிக்க இரு யோனைகள், போனைவைத்னதக்

கடந்து, நீர் குடித்துப் புத்துணர்ச்சியனடந்தனதப் ரபோைரவ எதிரிகனளத்

தண்டிப்பவர்களோை அவ்விருவரும் இருந்தைர். ேரணத்திற்கு

எட்டோதவர்களும், முதுனே தளர்ச்சிக்கு ரேம்பட்டவர்களுேோை
{இனளஞர்களுேோை} அவர்கள், புைிகள், சிங்கங்கள் ேற்றும் யோனைகள்
நினறந்த ஒரு ேனைநோட்னடக் கடந்த இரு வணிகர்கனளப் ரபோைத்
கதரிந்தைர் [3]. உண்னேயில் (துரரோணர் ேற்றும் கிருதவர்ேைிடம் இருந்து)
விடுபட்ட அவர்கனளக் கண்ட உேது வரர்கள்,
ீ போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} ேற்றும்
கிருஷ்ணன் ஆகிரயோரின் முக நிறத்னதப் பயங்கரேோகக் கருதிைர்;
உம்ேவர்கள் அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்தும் உரக்க ஓைேிட்டைர்.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "கயௌவைமுள்ளவர்களோை

அவ்விருவரும், புைிகளும், சிங்கங்களும், யோனைகளுேோகிய
இனவகளோல் நோன்கு பக்கங்களிலும் சூைப்பட்ட ேனைகனளத்
தோண்டி ேரணப் பயத்னத விட்டவர்களோை இரண்டு
வர்த்தகர்கனளப் ரபோைக் கோணப்பட்டோர்கள்" என்றிருக்கிறது.
ரபோைரவ இருக்கிறது. அப்ரபோது கிருஷ்ணன் ேற்றும்
அர்ஜுைன் ஆகிய இருவரும் ேரணமும், முதுனேயும்
கநருங்கோத இளனேயுடன் இருந்தைர் என்பது இங்ரக கபோருள்.
கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புக்ரகோ, சுடர்ேிக்க கநருப்புக்ரகோ ஒப்போை

துரரோணரிடம் இருந்தும், பூேியின் தனைவர்களோை பிறரிடேிருந்தும்
விடுபட்ட போர்த்தனும், கிருஷ்ணனும், சுடர்ேிக்க இரு சூரியன்கனளப்
ரபோைத் கதரிந்தைர். உண்னேயில், எதிரிகனளத் தண்டிப்பவர்களோை
அவ்விருவரும், கபருங்கடலுக்கு ஒப்போை துரரோணரின் பனடப்பிரிவில்
இருந்து விடுபட்டு, ேிக ஆைேோை கடனைக் கடந்து இன்பத்தில்
நினறந்திருக்கும் ேைிதர்கனளப் ரபோைத் கதரிந்தைர். துரரோணர் ேற்றும்
ஹிருதிகன் ேகைோல் {கிருதவர்ேைோல்} போதுகோக்கப்பட்ட
பனடப்பிரிவுகளின் அடர்த்தியோை ஆயுத ேனையில் இருந்து விடுபட்ட
ரகசவனும் {கிருஷ்ணனும்}, அர்ஜுைனும், இந்திரனைரயோ, அக்ைினயரயோ
ரபோைச் சுடர்ேிகும் பிரகோசத்துடன் கதரிந்தைர். பரத்வோஜர் ேகைின்
{துரரோணரின்} கூரிய கனணகளோல் துனளக்கப்பட்ட இரு கிருஷ்ணர்களும்,
தங்கள் உடல்களில் இரத்தம் வைிய, ேைர்ந்திருக்கும் கர்ணிகரங்களோல்
{ரகோங்கு ேரங்கள்} நினறந்த இரு ேனைகனளப் ரபோைத் கதரிந்தைர்.
துரரோணனர முதனையோகவும், ஈட்டிகனளச் சீற்றேிக்கப்

போம்புகளோகவும், கனணகனள ேகரங்களோகவும், க்ஷத்திரியர்கனள
ஆைேோை நீரோகவும் ககோண்ட அகைேோை தடோகத்னதக் கடந்து, விற்களின்

நோகணோைிகனளயும், உள்ளங்னக ஒைிகனளயும் இடிகளோகக் ககோண்டதும்,

கதோயுதங்கனளயும், வோள்கனளயும் ேின்ைல்கீ ற்றுகளோகக் ககோண்டதும்,
துரரோணரின் ஆயுதங்களோல் ஆைதுேோை அந்த ரேகத்தில் இருந்து
கவளிரய வந்த போர்த்தனும் {அர்ஜுைனும்}, கிருஷ்ணனும், இருளில்
இருந்து விடுபட்ட சூரியனையும், சந்திரனையும் ரபோைத் கதரிந்தைர்.
வைினேேிக்கவர்களும், புகழ்ேிக்க வில்ைோளிகளுேோை அவ்விரு
கிருஷ்ணர்களும் துரரோணரின் ஆயுதங்களோல் தடுக்கப்பட்ட பகுதிகனளக்
கடந்ததும், ேனைக்கோைங்களில் நீர் நினறந்திருப்பனவயும், முதனைகள்
நினறந்தனவயும், கபருங்கடனைத் தங்களில் ஆறோவதோகக்
ககோண்டனவயுேோை (சதத்ரூ, விபோனச, இரவி {இரோவதீ}, சந்திரபோனக,
விதஸ்னத ஆகிய) ஐந்து ஆறுகனளத் தங்கள் கரங்களின் உதவியோல் கடந்து
வந்த ேைிதர்கனளப் ரபோை அனைத்து உயிர்களும் அவர்கனளக்
{கிருஷ்ணனையும், அர்ஜுைனையும்} கருதிை[4].
[4] ரவகறோரு பதிப்பில், "ேனைக்கோைத்தில் நினறந்தனவயும்,

கபரிய முதனைகளோல் சூைப்பட்டனவயும், சிந்து நதினய
ஆறோவதோக உனடயனவகளுேோை சமுத்திரகோேிகளோை ஐந்து
நதிகனளக் னககளோல் நீந்தித் தோண்டிைவர்கள் ரபோைவும்,
கபரு ேனைகளோைடர்ந்த ரகோரேோை ேகோநதினயத் தோண்டி
கனரகண்டவர்களோை வைிப்ரபோக்கர்கள் ரபோைவும் யுத்தத்தில்
துரரோணருனடய அஸ்திரபந்தத்னதத் தோண்டிைோர்கள்"
என்றும் எல்ைோப் பிரோணிகளும் எண்ணிை" என்று இருக்கிறது.
தங்களுக்கு அதிகத் கதோனைவில் இல்ைோத கஜயத்ரதனைக் ககோல்ை

விரும்பி {அவன் ேீ து} கண்கனளச் கசலுத்திய அவ்விரு வரர்களும்,
ீ ருரு
ேோைின் ேீ து போயும் விருப்பத்தில் கோத்திருந்த புைிகனளப் ரபோைத்
கதரிந்தைர். ஓ! ஏகோதிபதி, கஜயத்ரதரன் ஏற்கைரவ ககோல்ைப்பட்டவன்
என்று உேது வரர்கள்
ீ கருதுேளவிற்கு அவர்களது {கிருஷ்ணன் ேற்றும்
அர்ஜுைனுனடய} முகத்தின் நிறம் இருந்தது. ஓ! வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்டவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, சிவந்த கண்கனளக்
ககோண்டவர்களும், ஒன்றோக இருந்தவர்களுேோை கிருஷ்ணனும்,
போண்டுவின் ேகனும் {அர்ஜுைனும்} கஜயத்ரதனைக் கண்டதும்
ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்து ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் முைங்கிைர். உண்னேயில், ஓ!
ஏகோதிபதி, னகயில் கடிவோளத்துடன் நின்ற கசௌரி {கிருஷ்ணன்} ேற்றும்
வில்லுடன் இருந்த போர்த்தன் ஆகிரயோரின் கோந்தி சூரியனைரயோ,
கநருப்னபரயோ ரபோன்றிருந்தது. துரரோணரின் பனடப்பிரிவில் இருந்து
விடுபட்டு, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனைக் கண்டதோல்,
சனதத்துண்டுகனளக் கண்ட இரு பருந்துகனளப் ரபோை அவர்கள்

இன்புற்றைர். சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} கவகுகதோனைவில்
இல்னை என்பனதக் கண்ட அவர்கள், இனறச்சித் துண்னட ரநோக்கிப் போயும்
பருந்துகள் இரண்னடப் ரபோை அவனை {கஜயத்ரதனை} ரநோக்கிக்
ரகோபத்துடன் வினரந்தைர்.
ஓ! தனைவோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ரிேிரகசனும் {கிருஷ்ணனும்},

தைஞ்சயனும் (துரரோணரின் பனடப்பிரினவ) ேீ றியனதக் கண்டவனும்,
துரரோணரோல் கவசம் பூட்டப்பட்டவனும், குதினரகனளச் சீரோக்குவனதயும்,
அவற்னற வைிநடத்துவனதயும் நன்கறிந்தவனும், உேது வரீ ேகனுேோை
ேன்ைன் துரிரயோதைன், சிந்துக்களின் போதுகோப்புக்கோகத் தைித்ரதரில்
வினரந்தோன். ஓ! ேன்ைோ, வைினேேிக்க வில்ைோளிகளோை
கிருஷ்ணனையும், போர்த்தனையும் {அர்ஜுைனையும்} தோண்டிச் கசன்ற
உேது ேகன் {துரிரயோதைன்}, தோேனரக் கண்கனளக் ககோண்ட ரகசவனை
{கிருஷ்ணனை} ரநோக்கித் திரும்பிைோன். தைஞ்சயனை {அர்ஜுைனை}
உேது ேகன் {துரிரயோதைன்} தோண்டிச் கசன்றதும், உேது துருப்புகளுக்கு
ேத்தியில் பல்ரவறு இனசக்கருவிகளும் ேகிழ்ச்சிகரேோக முைக்கப்பட்டை.
இரு கிருஷ்ணர்களின் எதிரர நின்ற துரிரயோதைனைக் கண்டு
சங்ககோைிகளுடன் கைந்து சிங்க முைக்கங்கள் கசய்யப்பட்டை. ஓ! ேன்ைோ,
சுடர்ேிக்க கநருப்புகளுக்கு ஒப்போக கஜயத்ரதைின் போதுகோவைர்களோக
நின்றவர்களும், ரபோரில் உேது ேகனை {துரிரயோதைனைக்} கண்டு
ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்தைர். ஓ! ஏகோதிபதி, துரிரயோதைன் தன்னைப்
பின்கதோடர்பவர்களுடன் ரசர்ந்து தங்கனளக் கடந்து {ேீ றிச்} கசன்றனதக்
கண்ட கிருஷ்ணன், அந்தச் சந்தர்ப்பத்திற்குத் தகுந்த வோர்த்னதகனள
அர்ஜுைைிடம் கசோன்ைோன்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

துரிரயோதைைின் கசருக்கு! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 101

The pride of Duryodhana! | Drona-Parva-Section-101 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரிரயோதைைின் பைத்னதயும், அவன் போண்டவர்களுக்குச் கசய்த

தீனேகனளயும் அர்ஜுைனுக்குக் கிருஷ்ணன் நினைவுப்படுத்தியது; துரிரயோதைனைக்
ககோல்ை அர்ஜுைனை ஏவிய கிருஷ்ணன்; அர்ஜுைைிடம் துரிரயோதைன் ரபசியது...
வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன் - அர்ஜுைைிடம்}, "ஓ! தைஞ்சயோ

{அர்ஜுைோ}, நம்னேக் கடந்து கசல்லும் இந்தச் சுரயோதைனைப்
{துரிரயோதைனைப்} போர். நோன் இனத உயர்ந்த அற்புதேோகக் கருதுகிரறன்.
இவனுக்கு {துரிரயோதைனுக்கு} இனணயோை ரதர்வரன்
ீ எவனும் இல்னை.
இவைது கனணகள் கதோனைதூரம் கசல்கின்றை. இவன் கபரும்
வில்ைோளியோக இருக்கிறோன். இவன் ஆயுதங்கனள அறிந்தவகைன்பதோல்,
ரபோரில் இவனை கவல்வது ேிகக் கடிைேோகும். திருதரோஷ்டிரரின்
வைினேேிக்க ேகன் {துரிரயோதைன்} தோக்குவதில் கடுனே
ககோண்டவைோவோன், ரேலும் அனைத்து ரபோர்முனறகனளயும்
அறிந்தவனும் ஆவோன். கபரும் ஆடம்பரத்தில் வளர்ந்த இவன்
ீ முதன்னேயோைவர்களோலும் உயர்வோகக் கருதப்படுகிறோன்
[1].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இப்பத்தி, "தைஞ்சய, ரசனைகனளத்

தோண்டிவருகிற இந்தத் துரிரயோதைனைப் போர். இவனை
ஆபத்னத அனடந்தவகைன்று நினைக்கிரறன். இவனுக்குச்
சேோைைோை ரதிகன் கினடயோன். இவன் தூரத்திைிருந்ரத

போயும் ஸ்வபோவமுள்ளவம்; கபரிய வில்னையுனடயவன்;

அஸ்திரங்களில் ரதர்ச்சிகபற்றவன்; யுத்தத்தில் ககட்ட
ேதங்ககோண்டவன்; உறுதியோை னகப்பிடியுள்ளவன்;
விசித்திரேோக யுத்தம் கசய்யும் தன்னேயுள்ளவன்;
த்ருதரோஷ்டிர புத்திரைோை இவன் ேிக்கப் பைசோைி; ேிக்கச்
சுகத்துடன் வளர்ந்தவன்; சேர்த்தன்" என்று இருக்கிறது.
ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, நன்கு சோதித்தவைோை இவன் {துரிரயோதைன்}

எப்ரபோதும் போண்டவர்கனள கவறுக்கிறோன். ஓ! போவேற்றவரை {அர்ஜுைோ},
இந்தக் கோரணங்களுக்கோகரவ நீ இவனுடன் {துரிரயோதைனுடன்} இப்ரபோது
ரபோரிட ரவண்டும் எை நோன் நினைக்கிரறன். பகனடயில் பணயம் ரபோை,
{ரபோரில்} கவற்றிரயோ, ரதோல்விரயோ அஃது இவனைச் சோர்ந்ரத இருக்கிறது.
ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, நீ நீண்ட நோட்களோகக் ககோண்டிருக்கும்
ரகோபகேனும் நஞ்னச இவன் {துரிரயோதைன்} ேீ து கக்குவோயோக.
போண்டவர்களுக்கு இனைக்கப்பட்ட தவறுகள் அனைத்திற்கும் ரவர் இந்த
வைினேேிக்கத் ரதர்வரரை
ீ {துரிரயோதைரை} ஆவோன். இவன் இப்ரபோது
உன் கனணகள் அனடயும் கதோனைவிற்குள் இருக்கிறோன். உன்
கவற்றினயக் கவைிப்போயோக.
அரசோட்சினய விரும்புபவைோை ேன்ைன் துரிரயோதைன் உன்னுடன்

ரபோருக்கு ஏன் வந்தோன்? இவன் உன் கனணகள் அனடயும் கதோனைவில்
இப்ரபோது வந்திருப்பது நற்ரபறோரைரய. ஓ! தைஞ்சயோ {அர்ஜுைோ}, எதைோல்
இவைது உயினர எடுக்கமுடியுரேோ அனதச் கசய்வோயோக. கசைிப்பில்
கசருக்குக் ககோண்டு உணர்வுகனள இைந்திருக்கும் இவன் {துரிரயோதைன்},
எந்தத் துயனரயும் எப்ரபோதும் உணர்ந்ததில்னை. ஓ! ேைிதர்களில்
கோனளரய {அர்ஜுைோ}, இவன் {துரிரயோதன்} ரபோரில் உன் ஆற்றனை
அறியேோட்டோன். உண்னேயில் ரதவர்கள், அசுரர்கள் ேற்றும் ேைிதர்கள்
ஆகிரயோருடன் கூடிய மூன்று உைகங்களும் ரபோரில் உன்னை கவல்ைத்
துணியோது. எைரவ, தைியைோை துரிரயோதைனைக் குறித்து என்ை
கசோல்வது?
ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, உன் ரதரின் அருரக இவன் வந்திருப்பது

நற்ரபறோரைரய. ஓ! வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவரை
{அர்ஜுைரை} விருத்திரனைக் ககோன்ற புரந்திரனை {இந்திரனைப்} ரபோை
இவனைக் {துரிரயோதைனைக்} ககோல்வோயோக. ஓ! போவேற்றவரை, இந்தத்
துரிரயோதைரை உைக்குத் தீனே கசய்ய முயன்றவன். ேன்ைர் யுதிஷ்டிரனர
இவன் வஞ்சகத்தோல் ஏேோற்றிைோன்.ஓ! ேரியோனதகனள அளிப்பவரை

{அர்ஜுைோ}, நீங்கள் அனைவரும் போவேற்றவர்களோக இருப்பதோல், போவ

ஆன்ேோ ககோண்ட இந்த இளவரசன் {துரிரயோதைன்} எப்ரபோதும் அவருக்கு
{யுதிஷ்டிரருக்குப்} பல்ரவறு தீச்கசயல்கனளச் கசய்தோன். ஓ! போர்த்தோ,
ரபோரில் உன்ைதத் தீர்ேோைத்னதக் ககோண்ட நீ, ரபரோனசயின்
வடிவேோைவனும், எப்ரபோதும் ரகோபம் நினறந்தவனும், எப்ரபோதும்
ககோடூரேோக இருப்பவனுேோை இந்தத் தீயவனை எந்த ேைவுறுத்தலும்
இல்ைோேல் ககோல்வோயோக. ஓ! போண்டுவின் ேகரை {அர்ஜுைோ},
வஞ்சகத்தோல் உங்கள் அரனச இைந்தனதயும், கோடுகளுக்கு நோடு
கடத்தப்பட்டனதயும், கிருஷ்னணக்கு {கருப்பியோை திகரௌபதிக்கு} ரநர்ந்த
தீங்குகனளயும் நினைவுகூர்ந்து உைது ஆற்றனை கவளிப்படுத்துவோயோக.
உன் ரநோக்கத்னதத் தடுக்க முயலும் இவன் {துரிரயோதைன்} உன்

எதிரர நிற்பது நல்ரபறோரைரய. இவன் ரபோரில் உன்னுடன் ரபோரிட
ரவண்டும் என்பனத இன்று இவன் அறிந்ததும் நற்ரபறோரைரய. நீ
விரும்போேரை உன் ரநோக்கங்கள் அனைத்தும் கைிந்து ேகுடம்
சூடப்ரபோவதும் நற்ரபறோரைரய. எைரவ, போர்த்தோ {அர்ஜுைோ},
பைங்கோைத்தில் ரதவர்களுக்கும் அசுரர்களுக்கும் இனடயில் நனடகபற்ற
ரபோரில், அசுரன் ஜம்பனை {ஜம்போசுரனைக்} ககோன்ற இந்திரனைப் ரபோை நீ,
தன் குைத்தில் இைிந்தவைோை இந்தத் திருதரோஷ்டிர ேகனை
{துரிரயோதைனைக்} ககோல்வோயோக. இவனை {துரிரயோதைனை} நீ
ககோன்றுவிட்டோல், தனைவைில்ைோத இப்பனடனயப் பிளந்துவிடைோம். தீய
ஆன்ேோக் ககோண்ட இைிந்தவர்களின் இந்த ரவனர அறுத்துவிடுவோயோக.
இந்தப் பனகனேயில் அவப்ரீதம் [2]இப்ரபோது கசய்யப்படட்டும்" என்றோன்
[2] "Avabhritha என்பது ரவள்வினயச் கசய்யும் ஒரு ேைிதன்

அவ்ரவள்வியின் நினறவில் இறுதியோக நீரோடுவனதக் {இறுதிக்
குளியனைக்} குறிக்கும். கிருஷ்ணைின் கூற்றுப்படி,
துரிரயோதைனைக் ககோல்வது ரபோகரனும் ரவள்வியின்
அவப்ரீதேோகும்" எை இங்ரக விளக்குகிறோர் கங்குைி.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "இப்படிச்

கசோல்ைப்பட்ட போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, ரகசவைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்},
"அப்படிரய ஆகட்டும். இஃது என்ைோல் கசய்யப்பட ரவண்டும். பிற
அனைத்னதயும் அைட்சியம் கசய்துவிட்டு, துரிரயோதைன்
எங்கிருக்கிறோரைோ அங்ரக கசல்வோயோக. ரபோரில் என் ஆற்றனை
கவளிப்படுத்தி, தன் பக்கத்தில் ஒரு முள்ளும் இல்ைோேல் இவ்வளவு நீண்ட

கோைத்திற்கு அரசோட்சினய அனுபவித்த அந்த இைிந்தவைின்

{துரிரயோதைைின்} தனைனய நோன் அறுப்ரபன். ஓ! ரகசவோ, தனைேயினரப்
பிடித்து இழுத்து வந்த வடிவில், அந்தத் தீங்குக்குத் தகோத திகரௌபதிக்கு
இனைக்கப்பட்ட அவேோைத்திற்குப் பைி தீர்ப்பதில் நோன் கவல்ை
ேோட்ரடைோ?" என்று ேறுகேோைி கூறிைோன் {அர்ஜுைன்}.
இப்படித் தங்களுக்குக்குள் ரபசிக்ககோண்ட இரு கிருஷ்ணர்களும் {இரு

கருப்பர்களும்}, ேன்ைன் துரிரயோதைனைப் பிடிக்க விரும்பி, ேகிழ்ச்சியோல்
நினறந்து, தங்கள் சிறந்த கவண்குதினரகனளத் தூண்டிைர். உேது ேகனை
{துரிரயோதைனைப்} கபோறுத்த வனர, ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய
{திருதரோஷ்டிரரர}, அனைத்துச் சூழ்நினையிலும் அச்சத்திற்கு ஆட்படுவோன்
என்று கணிக்கப்பட்ட அவன் {துரிரயோதைன்}, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர},
போர்த்தன் ேற்றும் கிருஷ்ணன் ஆகிரயோரின் முன்ைினைக்கு வந்தும் எந்த
அச்சமும் ககோள்ளவில்னை. அர்ஜுைனையும், ரிேிரகசனையும்
{கிருஷ்ணனையும்} தடுப்பதற்கோக அவன் {துரிரயோதைன்} எதிர்த்துச்
கசன்றதோல், உேது தரப்பில் அங்ரக இருந்த க்ஷத்திரியர்கள் அப்ரபோது
அவனை கேச்சிைர். உண்னேயில், ரபோரில் ேன்ைனைக் கண்டதும், ஓ!
ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, கேோத்த குரு பனடயும் ரபகரோைியுடன் கசய்த
ஆரவோரம் அங்ரக ரகட்கப்பட்டது. பயங்கரேோை ஆரவோரம் அங்ரக எழுந்த
ரபோது, தன் எதிரினயக் கடுனேயோக ஒடுக்கிய உேது ேகன் {துரிரயோதைன்},
அவைது {அர்ஜுைைின்} முன்ரைற்றத்னதத் தடுத்தோன்.
வில்தரித்திருந்த உேது ேகைோல் தடுக்கப்பட்ட குந்தியின் ேகன்

{அர்ஜுைன்}, சிைத்தோல் நினறந்தோன். எதிரிகனளத் தண்டிப்பவைோை அந்தத்
துரிரயோதைனும் போர்த்தைிடம் {அர்ஜுைைிடம்} கபரும் ரகோபம்
ககோண்டோன். ஒருவர் ரேகைோருவர் ரகோபம் ககோண்ட துரிரயோதைன்
ேற்றும் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} ஆகிய இருவனரயும் கண்டவர்களும்,
கடும் வடிவங்கனளக் ககோண்டவர்களுேோை க்ஷத்திரியர்கள் அனைவரும்,
அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்தும் அவர்கனளரய போர்க்கத் கதோடங்கிைர்.
ஓ! ஐயோ, போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} ேற்றும் வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்} ஆகிய
இருவரும் சிைத்தோல் நினறந்திருப்பனதக் கண்டவனும், ரபோனர
விரும்பியவனுேோை உேது ேகன் {துரிரயோதைன்}, புன்ைனகத்தபடிரய
அவர்கனளச் சவோலுக்கனைத்தோன்.
அப்ரபோது தோசோர்ஹ குைத்ரதோன் {கிருஷ்ணன்} ேகிழ்ச்சியோல்

நினறந்தோன், ரேலும் போண்டுவின் ேகைோை தைஞ்சயனும் {அர்ஜுைனும்}
உற்சோகேனடந்தோன். ரபகரோைியுடன் முைங்கிய அவ்விருவரும் தங்கள்

முதன்னேயோை சங்குகனள முைக்கிைர். அவர்கள் இப்படி

உற்சோகங்ககோள்வனதக் ககோண்ட ககௌரவர்கள் அனைவரும் உேது
ேகைின் உயிரில் {உேது ேகன் துரிரயோதைன் உயிர்வோழ்வோன் என்பதில்}
நம்பிக்னகயிைந்தைர். உண்னேயில் ககௌரவர்கள் அனைவரும், ரேலும்
எதிரிகளில் பைரும், துயரத்னத அனடந்து, (புைித) கநருப்பின் வோயில்
ஏற்கைரவ ஊற்றப்பட்ட ஆகுதியோகரவ உேது ேகனைக் கருதிைர்.
கிருஷ்ணனும், அந்தப் போண்டவனும் {அர்ஜுைனும்} இவ்வளவு
உற்சோகங்ககோள்வனதக் கண்ட உேது ரபோர்வரர்கள்,
ீ அச்சத்தோல்
பீடிக்கப்பட்டு, "ேன்ைன் ேோண்டோன்", "ேன்ைன் ேோண்டோன்" என்று உரக்கக்
கதறிைர். வரர்களின்
ீ உரத்த கதறனைக் ரகட்ட துரிரயோதைன், "உங்கள்
அச்சங்கள் விைகட்டும். இவ்விரு கிருஷ்ணர்கனளயும் நோன்
ேரணரைோகத்திற்கு அனுப்புரவன்" என்றோன்.
தன் வரர்கள்
ீ அனைவரிடமும் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைவனும்,
கவற்றினய எதிர்போர்த்தவனுேோை ேன்ைன் துரிரயோதைன், போர்த்தைிடம்
{அர்ஜுைைிடம்} ரகோபத்துடன் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்: "ஓ!
போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, நீ போண்டுவோல் கபறப்பட்டவைோைோல், நீயும்
ரகசவனும் {கிருஷ்ணனும்} ககோண்ட கதய்வக
ீ ேற்றும் உைகம் சோர்ந்த
ஆயுதங்கள் அனைத்னதயும் கோைந்தோழ்த்தோேல் என் ேீ து கசலுத்துவோயோக.
நோன் உன் ஆண்னேனயக் கோண விரும்புகிரறன். நோங்கள் கோணோத உன்
சோதனைகள் பைவற்னறக் குறித்து ேக்கள் ரபசுகிறோர்கள். கபரும் வரம்
ீ
ககோண்ட பைரோல் போரோட்டப்பட்டனவயும், நீ அனடந்தனவயுேோை அந்தச்
சோதனைகனள என்ைிடம் கோட்டுவோயோக" என்றோன் {துரிரயோதைன்}.

துரிரயோதைனை கவன்ற அர்ஜுைன்!

Arjuna Vanquished Duryodhana! | Drona-Parva-Section-102 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கிருஷ்ணனையும் அர்ஜுைனையும் தோக்கிய துரிரயோதைன்;

அர்ஜுைைின் கனணகள் துரிரயோதைைின் கவசத்னதத் துனளக்கோதது; அர்ஜுைனைத்
தூண்டிய கிருஷ்ணன்; துரிரயோதைன் ேீ து கதய்வகக்
ீ கனணகனள அர்ஜுைன் ஏவவும்
அனத கவட்டிய அஸ்வத்தோேன்; துரிரயோதைனைத் ரதரிைந்தவைோக்கி அந்தக்
கூட்டத்தில் இருந்து கிருஷ்ணனும் அர்ஜுைனும் கவளிப்பட்டது; அவர்கனளக் கண்டு
ரகோபம் ககோண்ட கஜயத்ரதைின் போதுகோவைர்கள்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "இந்த வோர்த்னதகனளச்

கசோன்ை ேன்ைன் துரிரயோதைன், கபரும் ரவகம் ககோண்டனவயும்,
உயிர்நினைகனளரய ஊடுருவவல்ைனவயுேோை மூன்று கனணகளோல்
அர்ஜுைனைத் துனளத்தோன். ரேலும் நோன்னகக் ககோண்டு {நோன்கு
கனணகளோல்} தன் எதிரியின் நோன்கு குதினரகனளயும் துனளத்தோன்.
ரேலும் அவன் {துரிரயோதைன்} வோசுரதவைின்{கிருஷ்ணைின்}
நடுேோர்னபப் பத்து கனணகளோல் துனளத்து, ஒரு பல்ைத்னதக் [1] ககோண்டு
பின்ைவைின் {கிருஷ்ணைின்} னகயிைிருந்த சோட்னடனயத் தனரயில்
ீ நிதோைேோக இருந்த போர்த்தன் {அர்ஜுைன்},

ஒருக்கணத்னதயும் இைக்கோேல், கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயும், அைகிய

இறகுகனளக் ககோண்டனவயுேோை பதிைோன்கு கனணகனள அவன்
{துரிரயோதைன்} ேீ து ஏவிைோன். எைினும், அந்தக் கனணகள்
அனைத்னதயும், துரிரயோதைைின் கவசம் தடுத்து நிறுத்தியது. அனவ
கைியற்று {பைைற்றுப்} ரபோைனதக் கண்ட போர்த்தன் கூர்முனை ககோண்ட
பதிைோன்கு கனணகனள ேீ ண்டும் அவன் {துரிரயோதைன்} ேீ து ஏவிைோன்.
இனவயும் துரிரயோதைைின் கவசத்தோல் தடுக்கப்பட்டை.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் துரிரயோதைன் அர்த்தச்சந்திர

போணத்தோல் கிருஷ்ணன் னகயிைிருந்த சவுக்னகத் தனரயில்
வழ்த்தியதோக
ீ இருக்கிறது.
பனக வரர்கனளக்
ீ ககோல்பவைோை அந்தக் கிருஷ்ணன் இருபத்கதட்டு
கனணகளும் பைைற்றுப் ரபோைனதக் கண்டு, அர்ஜுைைிடம்
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்: "ேனைகள் அனசவனதப் ரபோை இதற்கு
முன் கோணோத ஒரு கோட்சினய நோன் கோண்கிரறன். ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ},
உன்ைோல் ஏவப்படும் கனணகள் பைைற்றுப் ரபோகின்றை. ஓ! போரதக்
குைத்தின் கோனளரய {அர்ஜுைோ}, உன் கோண்டீவம் சக்தினய
இைந்துவிட்டதோ? உைது {னகப்} பிடியின் வைினேயும், உைது கரங்களின்
பைமும் எப்ரபோனதயும் விடக் குனறந்துவிட்டதோ? இது
துரிரயோதைனுடைோை இறுதிச் சந்திப்போக ஆகோதோ? ஓ! போர்த்தோ, நோன்
உன்ைிடம் ரகட்பனத எைக்குச் கசோல்வோயோக. ஓ! போர்த்தோ, ஒரு சிறு
போதிப்னபயும் ஏற்படுத்தோேல் துரிரயோதைைின் ரதர் முன்பு விழும் உன்
கனணகள் அனைத்னதயும் கண்டு நோன் கபரிதும் ஆச்சரியப்படுகிரறன்.
ஐரயோ, இடியின் வைினேனயக் ககோண்டனவயும், எதிரிகளின் உடல்கனள
எப்ரபோதும் துனளப்பனவயுேோை இந்த உன் பயங்கரக் கனணகள்
அனைத்தும் எந்தப் போதிப்னபயும் ஏற்படுத்தத் தவறுகின்றை என்றோல் என்ை
ரபறின்னேயோக {துரதிர்ஷ்டேோக} இஃது இருக்கும்?" {என்றோன் கிருஷ்ணன்}.
அர்ஜுைன், "ஓ! கிருஷ்ணோ, துரிரயோதைன் உடைில் உள்ள இந்தக்

கவசம் துரரோணரோல் பூட்டப்பட்டிருக்க ரவண்டும் எை நோன் நினைக்கிரறன்.
இது ரபோைப் பூட்டப்பட்டிருக்கும் கவசத்னத என் ஆயுதங்களோல் ஊடுருவ
முடியோது. ஓ! கிருஷ்ணோ, இந்தக் கவசத்தில், மூன்று உைகங்களின்
வைினேயும் உட்கபோதிந்திருக்கிறது {ேனறந்திருக்கிறது}. இனதத் துரரோணர்
ேட்டுரே அறிவோர், ேைிதர்களில் சிறந்த அவரிடம் இருந்ரத நோனும் அனதக்
கற்ரறன். இந்தக் கவசேோைது என் ஆயுதங்களோல்
துனளக்கப்படக்கூடியதல்ை. ஓ! ரகோவிந்தோ {கிருஷ்ணோ}, ேகவத்தோரைரய

{இந்திரைோரைரய} தன் இடினயக் {வஜ்ரத்னதக்} ககோண்டு இனதப்

பிளந்துவிட முடியோது. ஓ! கிருஷ்ணோ, இனவ அனைத்னதயும்
அறிந்தவைோை நீ, என்னை ஏன் குைப்ப முயல்கிறோய்? ஓ! ரகசவோ
{கிருஷ்ணோ}, மூவுைகங்களிலும் ரநர்ந்தனவ, {அவற்றில்} இப்ரபோது
இருப்பனவ, எதிர்கோைத்தின் கருவனறயில் இருப்பனவ ஆகிய
அனைத்னதயும் நீ அறிவோய். உண்னேயில், ஓ! ேதுசூதைோ {கிருஷ்ணோ},
இவற்னற உன்னைவிடச் சிறப்போக அறிந்தவன் ரவறு எவனும் இல்னை.
ஓ! கிருஷ்ணோ, துரரோணரோல் பூட்டப்பட்ட கவசத்துடன் இருக்கும்

இந்தத் துரிரயோதைன், இந்தக் கவசத்னத அணிந்திருப்பதோரைரய ரபோரில்
அச்சேற்றவைோக நிற்கிறோன். எைினும், ஓ! ேோதவோ, இந்தக் கவசத்னத
அணிந்தவன் என்ை கசய்ய ரவண்டும் என்பனத இவன் அறியவில்னை.
ஒரு கபண்னணப் ரபோைரவ இவன் அஃனத அணிந்திருக்கிறோன். ஓ!
ஜைோர்த்தைோ {கிருஷ்ணோ}, என் கரங்களின் வைினேனயயும், என் வில்ைின்
வைினேனயயும் இப்ரபோது போர். அத்தகு கவசத்தோல்
போதுகோக்கப்பட்டிருந்தோலும் இந்தக் குரு இளவரசனை {துரிரயோதைனை}
நோன் கவல்ரவன்.
ரதவர்களின் தனைவர் {பிரம்ேன்}, இந்தப் பிரகோசேிக்கக் கவசத்னத

அங்கிரசுக்குக் ககோடுத்தோர். பின்ைவரிடம் இருந்து பிருஹஸ்பதி அனத
அனடந்தோர். பிருஹஸ்பதியிடேிருந்து அனதப் புரந்தரன் {இந்திரன்}
அனடந்தோன் [2]. ரதவர்களின் தனைவன், அஃனத அணியும்ரபோது
கசோல்ைப்பட்ட ரவண்டிய ேந்திரங்களுடன் என்ைிடம் ககோடுத்தோன்.
பிரம்ேரோல் உண்டோக்கப்பட்ட இந்தக் கவசம் கதய்வகேோைதோக
ீ
இருந்தோலும், என் கனணகளோல் தோக்கப்படும் இந்த இைிந்த துரிரயோதைன்
அதைோல் {அந்தக் கவசத்தோல்} போதுகோக்கப்படேோட்டோன்" என்றோன்
[2] துரரோண பர்வம் பகுதி 93ல் துரரோணரோல் கசோல்ைப்படும்

கவச வரைோறும், இங்ரக அர்ஜுைைோல் கசோல்ைப்படும்
வரைோறும் ேோறுபடுகிறது.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "இவ்வோர்த்னதகனளச்

கசோன்ை அர்ஜுைன் {ேோைவோயுத} ேந்திரங்களோல் சிை கனணகனள
ஊக்கப்படுத்தி அவற்னறத் தைது வில்ைின் நோணில் கபோருத்தி {வில்னை}
வனளக்கத் கதோடங்கிைோன். அப்படி அவன் {அர்ஜுைன்} வில்ைின் நோனண
இழுத்த ரபோது, துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}, அனைத்து

ஆயுதங்கனளயும் கைங்கடிக்கவல்ை ஓர் ஆயுதத்தோல் அவற்னற

கவட்டிைோன் [3]. பிரம்ேத்னத உச்சரிப்பவைோல் (அஸ்வத்தோேைோல்} அந்தக்
கனணகள் கதோனைவிைிருந்து இப்படிச் கசயைிைக்கச் கசய்யப்பட்டனதக்
கண்டவனும், கவண்ணிறக் குதினரகனளக் ககோண்டவனுேோை அர்ஜுைன்,
ஆச்சரியத்தோல் நினறந்து, ரகசவைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்} "ஓ! ஜைோர்த்தைோ,
இந்த ஆயுதத்னத இருமுனற என்ைோல் பயன்படுத்த முடியோது, ஏகைைில்,
என்னையும், என் துருப்புகனளயுரே அது ககோல்லும்" என்றோன்.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில், "ககௌரவிக்கத்தக்க அர்ஜுைன்

இவ்வோறு கசோல்ைிவிட்டுத் தீக்ஷ்ணேோை
கவசத்னதயுனடக்கும் தன்னேயுள்ள (ேனுனவத்
ரதவனதயோகக் ககோண்ட) ேோைவோஸ்திரத்திைோரை
போணங்கனள அபிேந்திரணம் பண்ணி நோண்கயிற்றில் னவத்து
இழுத்தோன். அர்ஜுைைோரை இழுக்கப்படுகின்றனவயும்
வில்ைிைடுனவ அனடந்திருக்கின்றனவயுேோை அந்த
அர்ஜுைனுனடய போணங்கனளத் துரரோணபுத்திரர் எல்ைோ
அஸ்திரங்கனளயும் அைிக்குந்தன்னேயுள்ள ஓர்
அஸ்திரத்திைோல் அறுத்தோர்" என்றிருக்கிறது.
வில்ைி போரதத்தில் இப்படியிருக்கிறது.
வரன்விட்டை
ீ சரங்களவகைோண்கவச
ரேலுறப்படுதைின்றி விழுகின்றநினை,
ரயோரினேப்பிைிைறிந்து குேரன்னகயயிரைோ
டுனரக்கவுவேம் கபறுவிடங்ககோளயி,
ரறரிைிற்கபோைிய நின்றிருனகககோண்டு நைிசீறிகேய்ப்பட
கவறிந்தைகைறிந்தளவில்,
வோர்சினைக்குருவின்னேந்தைது கண்டதனை
வோளியிற்றுணிபடும் படி ேனைந்தைரை. - வில்ைி 13:42:85
கபோருள்: சிறந்தவரைோை
ீ அர்ஜுைன் கதோடுத்த கனணகள்,
துரிரயோதைைது ஒளியுள்ள கவசத்தின்ரேல் உட்கசல்லும்படி
தோக்கிக் கீ ழ்விழும் நினைனய, ஒரு கநோடிப் கபோழுதிரை
அறிந்து, முருகைின் னகயிலுள்ள ரவைோயுதத்துக்கு
ஒப்போைதும், சிறப்புனடயதும், விேத்னதப் ரபோன்றதுேோை
ஒரு ரவைோயுதத்னதத் தன் இரண்டு னககளோலும் எடுத்து
தைது ரதரிரை நின்று ககோண்டு, துரிரயோதைன் ரேல்
ேிகக்ரகோபித்து, அவைது உடனைத் னதக்கும்படி வசிைோன்
ீ .
அப்படி வசும்ரபோது
ீ , நீண்ட வில்லுக்கு ஆசிரியைோை
துரரோணரின் ேகன் அசுவத்தோேன் அனதக் கண்டு,

அவ்ரவனைத் தைது அம்புகளிைோல் துண்டோகும்படி ேனைக்கச்
அரத ரவனளயில் துரிரயோதைன், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரோ}, அந்தப்

ரபோரில் கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புகளுக்கு ஒப்போை ஒன்பது கனணகளோல்
அந்தக் கிருஷ்ணர்கள் {கருப்பர்கள்} ஒவ்கவோருவனரயும் துனளத்தோன்.
ரேலும் அந்தக் குரு ேன்ைன் {துரிரயோதைன்}, தைது கனணகனளக்
கிருஷ்ணன் ேற்றும் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்} ேீ து ேனையோகப்
கபோைிந்தோன். (தங்கள் ேன்ைைோல் ஏவப்பட்ட) கனணேோரினயக் கண்ட
ீ ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்தைர். அவர்கள் இனசக்கருவிகனள
இனசத்து, சிங்க முைக்கங்கனளச் கசய்தைர்.
அப்ரபோது அந்தப் ரபோரில் சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட போர்த்தன்

{அர்ஜுைன்}, தன் கனடவோனய நோவோல் நனைத்தோன். தன் கண்கனளத் தன்
எதிரியின் உடல் ேீ து கசலுத்தியும், அந்த ஊடுவப்பட முடியோத கவசத்தில்
நன்கு ேனறக்கப்படோத எந்த ஒரு பகுதினயயும் அவன் கோணவில்னை.
பிறகு, ேரணத்திற்கு ஒப்போைனவயும் கூர்முனை ககோண்டனவயுேோை சிை
கனணகனளத் தன் வில்ைில் இருந்து நன்கு ஏவிய அர்ஜுைன், தன்
எதிரோளியின் {துரிரயோதைைின்} குதினரகனளயும், அதற்கடுத்த அவைது
போர்ேிைி ரதரரோட்டிகள் இருவனரயும் ககோன்றோன். அதன் பிறகு வரப்
ீ
போர்த்தன், துரிரயோதைைின் வில்னையும், அவைது விரல்களில் உள்ள
ரதோலுனறகனளயும் அறுத்தோன். பிறகு அந்தச் சவ்யசச்சின் {அர்ஜுைன்} தன்
எதிரியின் ரதனரத் துண்டு துண்டோக கவட்டத் கதோடங்கிைோன். ரேலும்
அவன் {அர்ஜுைன்}, கூரிய கனணகள் இரண்டோல் துரிரயோதைனைத்
ரதரற்றவைோக்கிைோன். பிறகு அர்ஜைன், அந்தக் குருேன்ைைின்
உள்ளங்னககள் இரண்னடயும் துனளத்தோன்.
அந்தப் கபரும் வில்ைோளியோைவன் {துரிரயோதைன்}, தைஞ்சயைின்

{அர்ஜுைைின்} கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டுப் கபரும் துயரில் விழுவனதக்
கண்ட வரர்கள்
ீ பைர், அவனை ேீ ட்க விரும்பி அந்த இடத்திற்கு வினரந்தைர்.
பல்ைோயிரம் ரதர்கள், ஆயுதங்களுடன் கூடிய யோனைகள் ேற்றும்
குதினரகள், ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டவர்களும், கபரும்
எண்ணிக்னகயிைோைவர்களுேோை கோைோட்பனட வரர்கள்
ீ எைப் கபரும்
கூட்டத்தோல் சூைப்பட்டதோல், அவர்களின் ரதரரோ, அர்ஜுைன் ேற்றும்
ரகோவிந்தன் {கிருஷ்ணன்} ஆகிரயோர் இருந்த ரதரரோ அதற்கு ரேலும்
கோணப்படவில்னை.

அப்ரபோது அர்ஜுைன், தன் ஆயுதங்களின் வைினேயோல் அந்தக்

கூட்டத்னதக் ககோல்ைத் கதோடங்கிைோன். நூற்றுக்கணக்கோை
ரதர்வரர்களும்,
ீ யோனைகளும் அங்கங்கனள இைந்து களத்தில் கவகு
வினரவோக விழுந்தைர். ககோல்ைப்பட்ரடோ, ககோல்ைப்படுவதோரைோ அந்தச்
சிறந்த ரதனர அனடய அவர்கள் தவறிைர். உண்னேயில், அர்ஜுைன் கசன்ற
ரதரோைது, அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்தும் இரண்டு னேல்கள்
நீளத்திற்குப் பனடகளோல் முற்றுனகயிடப்பட்டதோல் அனசவில்ைோேல்
நின்று ககோண்டிருந்தது.
அப்ரபோது அந்த விருஷ்ணி வரன்

ீ (கிருஷ்ணன்), ரநரத்னத எடுத்துக்
ககோள்ளோேல் அர்ஜுைைிடம் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்: "நோன் என்
சங்னக முைக்கப் ரபோகிரறன்; நீ வினரவோக உைது வில்னைப்
கபரும்பைத்துடன் வனளப்போயோக" {என்றோன் கிருஷ்ணன்}. அப்படிச்
கசோல்ைப்பட்ட அர்ஜுைன் தன் வில்ைோை கோண்டீவத்னதப்
கபரும்பைத்துடன் வனளத்து, தன் விரல்களோல் வில்ைின் நோனண இழுத்து
ரபரரோைினய உண்டோக்கி, அடர்த்தியோை கனண ேனைகனளப் கபோைிந்து
எதிரிகனளக் ககோல்ைத் கதோடங்கிைோன். அரதரவனளயில், புழுதியோல்
முகம் ேனறக்கப்பட்டிருந்த ரகசவன் {கிருஷ்ணன்}, தன் சங்கோை
போஞ்சஜன்யத்னதப் ரபகரோைியுடன் ேிகப் பைேோக முைக்கிைோன்.
பைேோகரவோ, பைவைேோகரவோ
ீ இருந்த குருவரர்கள்
ீ அனைவரும், அந்தச்
சங்ககோைியோலும், கோண்டீவத்தின் நோகணோைியோலும் கீ ரை தனரயில்
அந்த ரேோதைில் இருந்து விடுபட்ட அர்ஜுைைின் ரதரோைது, கோற்றோல்

இயக்கப்பட்ட ரேகத்னதப் ரபோைப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தது. கஜயத்ரதைின்
போதுகோவைர்களும், அவர்கனளப் பின்கதோடர்பவர்களும் (அர்ஜுைனைக்
கண்டு) சிைத்தோல் நினறந்தைர். உண்னேயில் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை
{கஜயத்ரதனைப்} போதுகோப்பவர்களோை அந்த வைினேேிக்க வில்ைோளிகள்,
போர்த்தனைத் திடீகரைக் கண்டதோல், ரபகரோைினய எழுப்பி அவ்கவோைியோல்
பூேினய நினறத்தைர். அவர்களது கனணகளின் "விஸ்" என்ற ஒைி கடும்
ஒைிகள் பிறவற்ரறோடும், அவர்களது சங்ககோைிகரளோடும் கைந்து
ஒைித்தை. ரேலும் அந்த உயர் ஆன்ே வரர்கள்
ீ சிங்க முைக்கங்கனளயும்
கசய்தைர்.
உேது துருப்புகளோல் எழுப்பப்பட்ட பயங்கர ஆரவோரத்னதக் ரகட்ட

வோசுரதவனும் {கிருஷ்ணனும்}, தைஞ்சயனும் {அர்ஜுைனும்} தங்கள்

சங்குகனள முைக்கிைர். ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, ேனைகள்,

கடல்கள், தீவுகள், போதோள உைகங்கள் ஆகியவற்னறக் ககோண்ட பூேோரதவி
அவர்களது (சங்குகளின்) ரபகரோைியோல் நினறந்ததோகக் கோணப்பட்டது.
உண்னேயில், ஓ! போரதர்களில் சிறந்தவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த
ஒைியோைது தினசப்புள்ளிகள் அனைத்னதயும் நினறத்து, இருபனடகளிலும்
எதிகரோைித்தது. பிறகு, கிருஷ்ணனையும், தைஞ்சயனையும் கண்ட உேது
ீ ேிகவும் அச்சேனடந்தைர். எைினும் வினரவோக ேீ ண்ட
அவர்கள் தங்கள் கசயல்போடுகனள கவளிப்படுத்திைர். உண்னேயில், உேது
பனடயின் கபரும் ரதர்வரர்கள்,
ீ ேிகவும் அருளப்பட்ட ேைிதர்களோை அந்த
இரு கிருஷ்ணர்கனளயும் {இரு கருப்பர்கனளயும்} கண்டு, கவசம்
பூண்டவர்களோை அவர்கள் வினரந்தைர். இப்படி முன்வந்த கோட்சி ேிகவும்
அற்புதேோை ஒன்றோக இருந்தது" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

கஜயத்ரதைின் போதுகோவைர்களுடன் கடும்ரபோர்! -

துரரோண பர்வம் பகுதி – 103
Arjuna's fight against the protectors of Jayadratha! | Drona-Parva-Section-103 |
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைனை எதிர்த்த எட்டு ேகோரதர்கள்; பயங்கரச் சங்ககோைிகள்;

கிருஷ்ணோர்ஜுைர்களின் சங்ககோைிகள் ககௌரவர்கனள அச்சுறுத்தியது; கோயம்பட்ட
கிருஷ்ணனைக் கண்டு ரகோபமூண்ட அர்ஜுைன் ககௌரவர்கனளத் துனளத்தது;
ககௌரவர்கனளப் பந்தோடிய அர்ஜுைன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "விருஷ்ணி ேற்றும்

அந்தகருள் முதன்னேயோைவனையும் {கிருஷ்ணனையும்}, குரு
குைத்தவரில் முதன்னேயோைனவயும் {அர்ஜுைனையும்} கண்ட
உடரைரய, உேது வரர்களில்
ீ முதன்னேயனடய முயன்ற
ஒவ்கவோருவரும் ரநரத்னத இைக்கேோல், அவர்கனளக் ககோல்லும்
விருப்பத்தில் எதிர்த்துச் கசன்றைர்.
விஜயனும் {அர்ஜுைனும்} அந்தத் தன் எதிரிகனள எதிர்த்து

வினரந்தோன். தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், புைித்ரதோைோல்
ேனறக்கப்பட்டனவயும், ஆழ்ந்த சடசடப்கபோைினய உண்டோக்குபனவயும்,

சுடர்ேிக்க கநருப்புக்கு ஒப்போைனவயுேோை தங்கள் கபரும் ரதர்களில்

கசன்ற அவர்கள், தங்கப்பிடி ககோண்டனவயும், பிரகோசத்தோல் போர்க்கப்பட
முடியோதனவயுேோை விற்கனள ஏந்தி, உரக்க கூச்சைிட்டுக் ககோண்டு,
ரகோபக்கோர குதினரகளோல் இழுக்கப்பட்டுத் தினசகளின் பத்துப்
புள்ளிகளுக்கும் ஒளியூட்டியபடி வினரந்தைர்.
பூரிஸ்ரவஸ், சைன், கர்ணன், விருேரசைன், கஜயத்ரதன், கிருபர்,

ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளன் {சல்ைியன்} ேற்றும் ரதர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோை துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்} ஆகிய அந்தப் கபரும்
ீ எட்டு ரபரும், ஏரதோ வோைத்னத விழுங்கிவிடுவனதப்
ரபோை, புைித்ரதோைோல் ேனறக்கப்பட்டனவயும், தங்கச் சந்திரன்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை தங்கள் அற்புதத் ரதர்களோல் தினசகளில்
பத்து புள்ளிகளுக்கும் ஒளியூட்டியபடிய கசன்றைர்.
கவசம் பூண்டு, ரகோபத்தோல் நினறந்து, ரேகங்களின் திரள்களின்

முைக்கங்களுக்கு ஒப்போை சடசடப்கபோைி ககோண்ட தங்கள் ரதர்களில் ஏறி,
கூரிய கனணகளின் ேனையோல் அனைத்துப் பக்கங்களிலும் அர்ஜுைனை
ேனறத்தைர். கபரும் ரவகம் ககோண்டனவயும், சிறந்த இைத்னதச்
ரசர்ந்தனவயுேோை அைகிய குதினரகளோல் தோங்கப்பட்ட அந்தப் கபரும்
ீ தினசப்புள்ளிகனள ஒளியூட்டியரபோது பிரகோசேோகத்
கதரிந்தைர்.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரோ}, ேனைப்பகுதிகனளச் ரசர்ந்த சிைவும்,

நதிகனளச் ரசர்ந்த சிைவும், சிந்துக்களின் நோட்னடச் ரசர்ந்த சிைவும் எைப்
பல்ரவறு நோடுகள், பல்ரவறு இைங்கனளச் ரசர்ந்தனவயும், கபரும் ரவகம்
ககோண்டனவயுேோை முதன்னேயோை குதினரகளோல் இழுக்கப்பட்ட
ரதர்கனளக் ககோண்ட குருக்களில் முதன்னேயோை ரதர்வரர்கள்
ீ பைர், உேது
ேகனை {துரிரயோதைனை} ேீ ட்க விரும்பி அனைத்துப் பக்கங்களிைிருந்தும்
தைஞ்சயைின் {அர்ஜுைைின்} ரதனர ரநோக்கி வினரந்தைர். ஓ! ேன்ைோ,
ேைிதர்களில் முதன்னேயோை அவர்கள், தங்கள் சங்குகனள எடுத்து
முைக்கி, ஆகோயத்னதயும், கடல்களுடன் கூடிய பூேோரதவினயயும்
{அவற்றின் ஒைியோல்} நினறத்தைர்.
அப்ரபோது ரதவர்களில் முதன்னேயோரைோரோை அந்த வோசுரதவனும்

{கிருஷ்ணனும்}, தைஞ்சயனும் {அர்ஜுைனும்} கூடப் பூேியில்
முதன்னேயோை தங்கள் சங்குகனள முைக்கிைர். குந்தியின் ேகன்
{அர்ஜுைன்} ரதவதத்தத்னதயும், ரகசவன் போஞ்சஜன்யத்னதயும்

முைக்கிைர். தைஞ்சயைோல் {அர்ஜுைைோல்} கவளியிடப்பட்ட

ரதவதத்தத்தின் கவடிப்கபோைியோைது, பூேினயயும், ஆகோயத்னதயும்,
தினசகளின் பத்து புள்ளிகனளயும் நினறத்தது. வோசுரதவைோல்
முைக்கப்பட்ட போஞ்சஜன்யமும் அனைத்து ஒைிகனளயும் விஞ்சி
வோைத்னதயும் பூேினயயும் நினறத்தது.
ேருண்ரடோருக்கு அச்சத்னதயும், துணிவுள்ரளோருக்கு

உற்சோகத்னதயும் தூண்டிய அந்தக் கடுனேயோை பயங்கரேோை ஒைி
கதோடர்ந்த ரபோது, ரபரினககள், ஜர்ஜரங்கள், ஆைகங்கள், ேிருதங்கம்கள்
ஆகியை ஆயிரக்கணக்கில் முைகப்பட்ட ரபோது, ஓ! கபரும் ேன்ைோ, குரு
தரப்போல் அனைக்கப்பட்டவர்களும், தைஞ்சயைின் நன்னேயில்
அக்கனரயுள்ளவர்களும், சிைத்தோல் நினறந்தவர்களுேோை அந்தப் கபரும்
வில்ைோளிகளோரைரய கூட அர்ஜுைன் ேற்றும் கிருஷ்ணன் ஆகிரயோரின்
சங்குகளின் உரத்த கவடிப்கபோைிகனளத் தோங்கிக் ககோள்ள முடியவில்னை.
தங்கள் தங்கள் துருப்புகளோல் ஆதரிக்கப்பட்ட பல்ரவறு

ேோகோணங்கனளச் ரசர்ந்த ேன்ைர்களும், ரகசவன் ேற்றும் அர்ஜுைைின்
கவடிப்கபோைிகளுக்குத் தங்கள் கவடிப்கபோைிகளோல் பதில் கசோல்ை
விரும்பி, சிைத்தோல் தங்கள் கபரும் சங்குகனள முைக்கிைர். அந்தச்
சங்ககோைிகளோல் தூண்டப்பட்டு முன் நகர்ந்த குரு பனடயின் ரதர்
ீ யோனைகளும், குதினரகளும், கவனையோலும், அச்சத்தோலும்
நினறந்திருந்தை. உண்னேயில், ஓ! தனைவோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப்
பனடயில் இருந்ரதோர் ஏரதோ ரநோயுற்றவர்கனளப் ரபோைரவ {ேந்தேோகக்}
கோணப்பட்டைர்.
துணிவுேிக்க அந்த வரர்களோல்

ீ {கிருஷ்ணன் ேற்றும் அர்ஜுைைோல்}
முைக்கப்பட்ட அந்தச் சங்ககோைியின் எதிகரோைியோல் கைங்கடிக்கப்பட்ட
குரு பனடயோைது, இடிகயோைியின் எதிகரோைியோல் (ஏரதோ ஓர்
இயற்னகயோை நடுக்கத்தின் மூைம்) கீ ரை விழுந்த ஆகோயம் ரபோை இருந்தது
[1]. ஓ! ஏகோதிபதி, அந்த உரத்த ஆரவோரேோைது, பத்து புள்ளிகளிலும்
எதிகரோைித்து, யுக முடிவின் ரபோது அனைத்துயிர்கனளயும் அச்சுறுத்தும்
முக்கிய நிகழ்வுகனளப் ரபோை அந்த {ககௌரவப்} பனடனய அச்சுறுத்தியது.
[1] "இங்ரக Praviddham கசோல்ைப்படும் என்பது தன் வைக்கேோை

இடத்தில் இருந்து தளர்ந்தது, அல்ைது விழுந்தது என்று
கபோருள் படும். இப்படிரய நீைகண்டர் விளக்குகிறோர்" எைக்
கங்குைி இங்ரக கசோல்கிறோர்.

பிறகு துரிரயோதைன், கஜயத்ரதைின் போதுகோப்புக்கோக நியேிக்கப்பட்ட

அந்த எட்டு கபரும் ரதர்வரர்கள்
ீ ஆகிய அனைவரும் போண்டுவின் ேகனை
{அர்ஜுைனைச்} சூழ்ந்து ககோண்டைர். துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}
எழுபத்துமூன்று கனணகளோல் வோசுரதவனையும், மூன்று பல்ைங்களோல்
அர்ஜுைனையும், ரேலும் ஐந்து பிற கனணகளோல் அவைது
ககோடிேரத்னதயும், (நோன்கு) குதினரகனளயும் தோக்கிைோன்.
ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்} துனளக்கப்பட்டனதக் கண்ட அர்ஜுைன்,

சிைத்தோல் நினறந்து, நூறு கனணகளோல் அஸ்வத்தோேனைத் தோக்கிைோன்.
பிறகு கர்ணனைப் பத்து கனணகளோலும், விருேரசைனை மூன்றோலும்
துனளத்த வரத்
ீ தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, சல்ைியனுக்குச் கசோந்தேோைதும்,
நோணில் கபோருத்தப்பட்ட கனணகளுடன் கூடியதுேோை வில்னையும்
னகப்பிடிக்கும் இடத்தில் அறுத்தோன். பிறகு சல்ைியன், ேற்கறோரு வில்னை
எடுத்துக் ககோண்டு போண்டுவின் ேகனை {அர்ஜுைனைத்} துனளத்தோன்.
பூரிஸ்ரவஸ், கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயும், தங்கச் சிறகுகனளக்

ககோண்டனவயுேோை மூன்று கனணகளோல் அவனை {அர்ஜுைனைத்}
துனளத்தோன். கர்ணன், இருபத்துமூன்று கனணகளோலும், விருேரசைன்
ஏழு கனணகளோலும் அவனைத் துனளத்தைர். கஜயத்ரதன் எழுபத்து மூன்று
கனணகளோலும், கிருபர் பத்தோலும் அர்ஜுைனைத் துனளத்தைர். அந்தப்
ரபோரில் ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளனும் {சல்ைியனும்} பத்துக் கனணகளோல்
பல்குைைனைத் {அர்ஜுைனைத்} துனளத்தோன். துரரோணரின் ேகன்
{அஸ்வத்தோேன்} அறுபது கனணகளோல் அவனைத் துனளத்தோன். அவன்
ேீ ண்டும் ஒரு முனற போர்த்தனை ஐந்து கனணகளோலும், வோசுரதவனை
இருபது கனணகளோலும் துனளத்தோன்.
ேைிதர்களில் புைியும், கவண்குதினரகனளக் ககோண்டவனும்,

கிருஷ்ணனைத் தன் ரதரரோட்டியோகக் ககோண்டவனுேோை அர்ஜுைன், தன்
கரநளிைத்னத கவளிக்கோட்டும்படி அவ்வரர்கள்
ீ ஒவ்கவோருவனரயும்
பதிலுக்குத் துனளத்தோன். கர்ணனை பைிகரண்டு கனணகளோலும்,
விருேரசைனை மூன்றோலும் துனளத்த போர்த்தன், சல்ைியைின் வில்னை
அதன் னகப்பிடியில் அறுத்தோன். ரேலும் ரசோேதத்தன் ேகனை
{பூரிஸ்ரவனச} மூன்று கனணகளோலும், சல்ைியனைப் பத்தோலும் துனளத்த
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, கிருபனர இருபத்னதந்து கனணகளோலும்,
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனை} நூறோலும் துனளத்தோன்,
ரேலும் அவன் எழுபது கனணகளோல் துரரோணரின் ேகனையும்
{அஸ்வத்தோேனையும்} தோக்கிைோன்.

அப்ரபோது சிைத்தோல் நினறந்த பூரிஸ்ரவஸ், கிருஷ்ணைின் னகயில்

இருந்த சோட்னடனய அறுத்து, இருபத்து மூன்று கனணகளோல்
அர்ஜுைனைத் தோக்கிைோன். பிறகு கவண்குதினரகனளக் ககோண்ட
அர்ஜுைன், சிைத்தோல் நினறந்து, வைினேேிக்கச் சூறோவளிகயோன்று
ரேகத்திரள்கனளக் கிைிப்பனதப் ரபோை நூற்றுக்கும் நூற்றுக்கணக்கோை
கனணகளோல் தன் எதிரிகளோை அவர்கனளச் சினதத்தோன்" {என்றோன்

பத்துக் ககோடிேரங்கள்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 104

The ten standards! | Drona-Parva-Section-104 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைன், அஸ்வத்தோேன், கர்ணன், கிருபர், விருேரசைன்,

சல்ைியன், கஜயத்ரதன், பூரிஸ்ரவஸ், சைன், துரிரயோதைன் ஆகிய பத்து வரர்களின்
ீ
ககோடிேரங்கள் குறித்த வர்ணனை; அவர்களுக்கினடயில் மூண்ட ரபோர்...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "ஓ! சஞ்சயோ, கபரும் அைகுடன்

பிரகோசித்தனவயும், (அந்தப் ரபோரில்) போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} ேற்றும் நேது
வரர்களுக்குச்
ீ கசோந்தேோைனவயுேோை பல்ரவறு வனககளிைோை
ககோடிேரங்கனளக் குறித்து எைக்கு விவரிப்போயோக" என்றோன்.

{திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த உயர் ஆன்ே வரர்களின்
ீ பல்ரவறு வனககளிைோை
ககோடிேரங்கனளக் குறித்துக் ரகளும். அவற்றின் வடிவங்கனளயும்,
கபயர்கனளயும் நோன் விவரிப்பனதக் ரகளும். உண்னேயில், ஓ! ேன்ைோ,
அந்த முதன்னேயோை ரதர்வரர்களின்
ீ ரதர்களில் கநருப்புத் தைல்கனளப்
ரபோைச் சுடர்விட்டு ஒளிர்ந்த பல்ரவறு வனககளிைோை ககோடிேரங்கள்
கோணப்பட்டை. தங்கத்தோல் ஆைனவயோகரவோ, தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்
பட்டனவயோகரவோ, தங்க இனைகளோல் இனைக்கப்பட்டனவயோகரவோ

இருந்தனவயும், தங்க ேனைனய (ரேருனவப்) ரபோைத் கதரிந்தனவயுேோை

பல்ரவறு வனககளிைோை ககோடிேங்கள் அங்ரக உயர்ந்த அைகுடன்
கோணப்பட்டை.
வரர்களுனடய
ீ அந்தக் ககோடிேரங்கள் அனைத்திலும் சிறந்த
ககோடிகளும் இனணக்கப்பட்டிருந்தை. உண்னேயில், சுற்றிலும் பல்ரவறு
வண்ணங்களிைோை ககோடிகனளக் ககோண்ட ககோடிேரங்களோை அனவ,
ேிகவும் அைகோகத் கதரிந்தை. ரேலும், கோற்றோல் அனசந்த அந்தக் ககோடிகள்,
வினளயோட்டரங்கில் ஆடும் அைகிய கபண்கனளப் ரபோைத் கதரிந்தை.
வோைவில்ைின் கோந்தினயக் ககோண்டனவயும், அந்தத் ரதர்வரர்களுக்குச்
ீ
கசோந்தேோைனவயுேோை ககோடிகள், ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய
{திருதரோஷ்டிரரர}, கதன்றைில் அனசந்தபடிரய அவர்களின் ரதர்கனள
அைங்கரித்தை.
சிங்கத்னதப் ரபோைக் கடுமுகமுனடய குரங்கின் அனடயோளத்னதக்

தோங்கிய அர்ஜுைைின் ககோடிேரேோைது, அந்தப் ரபோரில் அச்சத்னத
ஊட்டுவதோக இருந்தது. ஓ! ேன்ைோ, முதன்னேயோை குரங்னகத்
தோங்கியதும், பல்ரவறு ககோடிகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதுேோை
கோண்டீவதோரியின் {அர்ஜுைைின்} அந்தக் ககோடிேரம் குரு பனடனய
அச்சுறுத்திக் ககோண்டிருந்தது.
அரத ரபோை, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, சிங்கவோனை உச்சியில்

ககோண்டதும், உதயச் சூரியைின் பிரகோசத்துடன் கூடியதும், தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டதும், வோைவில்ைின் கோந்தினயக் ககோண்டதுேோை
துரரோண ேகைின் {அஸ்வத்தோேைின்} ககோடிேரேோைது, கதன்றைில்
ேிதந்தபடியும், குரு வரர்களில்
ீ முதன்னேயோரைோரின் ேகிழ்ச்சினயத்
தூண்டியபடியும் உயரத்தில் இருப்பனத நோங்கள் கண்ரடோம்.
அதிரதன் ேகைின் {கர்ணைின்} ககோடிேரேோைது, தங்கத்தோைோை

யோனை வடத்னத அனடயோளேோக {ககோடியோகத்} தோங்கியிருந்தது. ஓ!
ேன்ைோ, அந்தப் ரபோரில் அஃது {அந்தக் ககோடியோைது} ஆகோயம்
முழுனேனயயும் நினறப்பதோகத் கதரிந்தது. தங்கத்தோலும், ேோனைகளோலும்
அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த அந்தக் ககோடியோைது, ரபோரில் கர்ணைின்
ககோடிேரத்தில் இனணக்கப்பட்டு, கோற்றோல் அனசக்கப்பட்டு, அவைது
ரதரில் நடைேோடுவனதப் ரபோைத் கதரிந்தது.
போண்டவர்களின் ஆசோனும், தவத்துறவுகளுக்குத் தன்னை

அர்ப்பணித்த பிரோேணரும், ககௌதேரின் ேகனுேோை கிருபர், சிறந்த
கோனளேோடு ஒன்னறத் தம் அனடயோளேோகக் {ககோடியோகக்}

ககோண்டிருந்தோர். ஓ! ேன்ைோ, மூன்று நகரங்கனள அைித்தவன் [1] தன்
கோனளயுடன் பிரகோசிப்பனதப் ரபோைக் கோனளேோட்டுடன் கூடிய அந்த உயர்
ஆன்ேோ {கிருபர்} பிரகோசேோகத் கதரிந்தோர்.
[1] "திரிபுரம் என்பது, அசுரத்தச்சன் ேயைோல் கட்டப்பட்ட

மூன்று நகரங்கனளக் குறிப்பதோகும். எைினும், அந்த
நகரங்கனள உனடனேயோகக் ககோண்ட அசுரைின் கபயரும்
திரிபுரரை ஆகும். ஹரிவம்சத்தின் இறுதியில், அந்த மூன்று
நகரங்கனளயும், அதில் வசித்ரதோர் அனைவருடன் ரசர்த்து
ேகோரதவரை {சிவரை} அைித்தோன்" எை இங்ரக விளக்குகிறோர்
விருேரசைன், {தன் ரதரில் உள்ள ககோடிேரத்தில்}

தங்கத்தோைோைதும், ரத்திைங்கள் ேற்றும் ேணிகளோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டதுேோை ஒரு ேயினைக் ககோண்டிருந்தோன். அது {அந்த
ேயில்} எப்ரபோதும் பனடயின் முகப்னப அைங்கரித்துக் கனரந்து
ககோண்டிருப்பனதப் ரபோை அவைது {விருேரசைைது} ககோடிேரத்தில்
இருந்தது. அந்த ேயிரைோடு கூடிய உயர் ஆன்ே விருேரசைைின்
ரதரோைது, ஓ! ேன்ைோ, ஒப்பற்ற ேயிரைோடு கூடியதும், தங்கத்தோைோை
அைகிய கைப்னப முனைரயோடு {ககோழுரவோடு} கூடியதும், கநருப்புத்
தைனைப் ரபோைத் கதரிந்ததுேோை (ரதவர்களின் பனடத்தனைவன்)
ஸ்கந்தைின் {முருகைின்} ரதனரப் ரபோை ஒளிர்ந்தது. ஓ! ஐயோ, அந்த
உழுமுனையோைது {கைப்னப முனையோைது} அவைது ரதரில் பிரகோசேோகத்
ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளைோை சல்ைியன், தன் ககோடிேர உச்சியில்

அைகுடன் கூடியவளும், அனைத்து வித்துகனளயும்
உண்டோக்கவல்ைவளுேோை ரசோளத்தின் தனைனேத் ரதவியின் உருவம்
கபோறிக்கப்பட்டிருப்பனத நோங்கள் கண்ரடோம் [2].
[2] ரவகறோரு பதிப்பில், "சுப்ரேண்யரின் ரதம் பிரகோசிக்கின்ற

ேயிைோல் விளங்குவது ரபோை, ேகோத்ேோவோை அந்த
விருேரசைனுனடய ரதேோைது அந்த ேயிைிைோல்
விளங்கியது. ேத்ரரதசத்தரசைோை சல்ைியனுனடய
த்வஜத்தின் நுைியில் ஸ்வர்ணேயேோை, நிகரில்ைோத,
ேங்கைகரேோை அக்ைிஜ்வோனைனயப் ரபோன்ற

உழுபனடச்சோல் ஒன்னறக் கண்ரடோம். அந்தப்

பனடச்சோைோைது அவனுனடய ரதத்னத அனடந்து
விளங்கியது. அஃது எல்ைோ வித்துக்களும் முனளத்ததும்,
அைகியதுேோை பனடச்சல் ரபோை விளங்கியது" என்று
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், "அந்த ேயிரைோடு கூடிய அந்தச் சிறந்த

வரைின்
ீ {விருேரசைைின்} ரதரோைது அைகோகத் கதரிந்தது. ேயிைோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டதோல், ஓ ேன்ைோ, அது ஸ்கந்தைின் ரதனரப் ரபோைத்
ரதோன்றியது. ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளன் {சல்ைியன்}, தன் ககோடிேரத்தின்
உச்சியில், ஒப்பற்றதும், அைகோைதும், தங்கத்தோைோைதும், கநருப்புத்
தைனைப் ரபோைத் கதரிந்ததுேோை ஒரு ககோழு {உழுமுனை, கைப்னப
முனை} கபோறிக்கப்பட்டிருப்பனத நோங்கள் கண்ரடோம். அவைது ரதரில்
இருந்த அந்தக் ககோழுவோைது, அைகனைத்னதயும் ககோண்டவளும்,
அனைத்து வித்துக்கனளயும் உண்டோக்கவல்ைவளுேோை ரசோள ரதவியின்
அவதோரத்னதப் ரபோை அைகோகத் கதரிந்தது" என்று இருக்கிறது. கங்குைியின்
பதிப்புக்கும், ரேற்கண்ட இரண்டு பதிப்பிற்கும் இனடயில் சல்ைியைின்
ரதர்க்ககோடி வர்ணனையில் கபரும் ரவறுபோடு இருக்கிறது.
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனுனடய {கஜயத்ரதனுனடய}

ககோடிேரத்தின் உச்சினய ஒரு கவள்ளிப் பன்றி அைங்கரித்திருந்தது. தங்க
ஆரங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த அது, கவண்னேயோை ஸ்படிகத்தின்
கோந்தினயக் ககோண்டிருந்தது. தன் ககோடியில் அந்த கவள்ளி
அனடயோளத்னதக் ககோண்ட சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்},
பைங்கோைத்தில் ரதவர்களுக்கும் அசுரர்களுக்கும் இனடயில் நடந்த ரபோரில்
ஈடுபட்டிருந்த சூரியனைப் ரபோைப் பிரகோசித்தோன் [3].
[3] "இங்ரக lohita என்றில்ைோேல் alohita என்பரத சரியோை

வோசிப்போகும். இங்ரக Arka என்பது ஸ்படிகரே அன்றிச்
சூரியைல்ை. அது கவள்ளிப் பன்றி என்பதோல் சூரியைோக
இருக்க முடியோது என்பது இங்ரக கதளிவு" எைக் கங்குைி
இங்ரக விளக்குகிறோர். ரவகறோரு பதிப்பில், "சிந்துரோஜனுனடய
த்வஜத்தின் நுைியில் கவள்ளிேயேோை பன்றியோைது
கபோன்ைணிகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டு அங்கோரகனுனடய
{கசவ்வோய் கிரகத்தின்} கோந்தினயப் ரபோன்ற
கோந்தினயயுனடயதோக நோன்கு பக்கமும் பிரகோசித்தது.
கவள்ளிேயேோை அந்த த்வஜத்திைோல் ஜயத்ரதன்,

முற்கோைத்தில் ரதவோசுர யுத்தத்தில் பூேோ என்பவன்

விளங்கியனதப் ரபோை விளங்கிைோன்" என்றிருக்கிறது.
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், "சிந்து ேன்ைைின் ககோடிேரேோைது

கவள்ளிப் பன்றி கபோறிக்கப்பட்டு ஒளிர்ந்தது; தங்க ேோனைகளோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட அஃது, உதயசூரியைின் கோந்தினயக் ககோண்டிருந்தது.
தன் ககோடிேரத்தில் உள்ள அந்தக் ககோடியின் கோரணேோக கஜயத்ரதன்,
பைங்கோைத்தில் நடந்த ரதவோசுரப் ரபோரின் பூேனைப் ரபோை அைகோகத்
ரதோன்றிைோன்" என்று இருக்கிறது. இப்படி மூன்று பதிப்புகளும் ஒவ்கவோரு
வனகயில் ரவறுபடுகின்றை.
ரவள்விகளுக்கு அர்ப்பணிப்புடன் இருந்த ரசோேதத்தன் ேகனுனடய

{பூரிஸ்ரவஸின்} ககோடிேரேோைது, ரவள்வி ேரத்னத {யூபத்னத}
அனடயோளேோகத் தோங்கியிருந்தது. அது சூரியனைப் ரபோரறோ, சந்திரனைப்
ரபோன்ற ஒளிர்ந்து ககோண்டிருப்பது கதரிந்தது. ஓ! ேன்ைோ, தங்கத்தோைோை
ரசோேதத்த ேகைின் ரவள்விேரேோைது, ரோஜசூயம் என்றனைக்கப்படும்
முதன்னேயோை ரவள்வியின் ரபோது எழுப்பப்படும் உயரேோை ேரத்னதப்
{யூபத்னதப்} ரபோன்ரற பிரகோசேோகத் கதரிந்தது.
ஓ! ஏகோதிபதி, சைைின் ககோடிேரேோைது [4], தங்கத்தோைோை

ேயில்களோல் அனைத்துப் பக்கங்களிலும் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த ஒரு
கபரும் கவள்ளி யோனைனயத் தோங்கியிருந்தது. ஓ! போரதக் குைத்தின்
கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தக் ககோடிேரேோைது, ரதவேன்ைைின்
{இந்திரைின்} பனடனய அைங்கரிக்கும் கபரிய கவள்னள யோனைனய
{ஐரோவதத்னதப்} ரபோை உேது துருப்புகனள அைங்கரித்தது.
[4] கங்குைியின் பதிப்பில் சல்ைியைின் ககோடிேரம் எை

இரண்டோவது முனறயோகக் இங்ரக குறிப்பிடப்படுகிறது.
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் இது சல்ைியன் என்ரற
குறிப்பிடப்படுகிறது. ரவகறோரு பதிப்பில், "கவள்ளிேயேோை
சைனுனடய கபரிய யோனைக் ககோடியோைது பக்கங்களில்
ஸ்வர்ணத்திைோல் சித்தரிக்கப்பட்ட அங்கங்களுள்ள
ேயில்களோல் விளங்கியது" என்று இருக்கிறது. எைரவ இது
சைைோகரவ இருக்கக்கூடும் என்ற ஐயத்தில் ரேரை சைன்
என்ரற குறிப்பிட்டிருக்கிரறன்.
தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த ேன்ைன் துரிரயோதைைின்

ககோடிேரத்தில், ரத்திைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட யோனை ஒன்று
இருந்தது. அவ்வரைின்
ீ {துரிரயோதைைின்} சிறந்த ரதரில் ஓ! ேன்ைோ, ஒரு
நூறு ேணிகளின் கிண்கிணி ஒைியுடன் கூடிய அந்தக் ககோடிேரம் இருந்தது.
ஓ! ேன்ைோ, ஓ! ஏகோதிபதி, குருக்களில் கோனளயோை உேது ேகன்
{துரிரயோதைன்}, உயரேோை அந்தக் ககோடிேரத்துடன் ரபோரில் பிரகோசேோகத்
கதரிந்தோன். உேது பனடப்பிரிவுகளில் இந்த ஒன்பது ககோடிேரங்கரள [5]
உயர நின்றை. அங்ரக கதரிந்த பத்தோவது ககோடிேரேோைது, கபரும்
குரங்கோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட அர்ஜுைைின் ககோடிேரரே ஆகும். அந்தக்
ககோடிேரத்னதக் ககோண்ட அர்ஜுைன், (தன் சிகரத்தில்) சுடர்ேிக்க
கநருப்னபக் ககோண்ட இேயத்னதப் ரபோை ேிகப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்.
[5] அஸ்வத்தோேன், கர்ணன், கிருபர், விருேரசைன்,

சல்ைியன், கஜயத்ரதன், பூரிஸ்ரவஸ், சைன், துரிரயோதைன்
ஆகிரயோரின் ககோடிேரங்கரள இனவ.
பிறகு, எதிரிகனளத் தண்டிப்பவர்களோை வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்

ீ
பைர், அர்ஜுைனைத் தடுப்பதற்கோகத் தங்கள் அைகிய, பிரகோசேோை, கபரிய
விற்கனள எடுத்துக் ககோண்டைர். அரதரபோை, ஓ! ேன்ைோ, கதய்வக
ீ
சோதனைகனளச் கசய்தவைோை போர்த்தனும் {அர்ஜுைன்}, உேது தீய
ககோள்னகயின் வினளவோல் எதிரிகனள அைிக்கும் வில்ைோை தன்
கோண்டீவத்னத எடுத்துக் ககோண்டோன். உேது குற்றத்தின் கோரணேோக, ஓ!
ேன்ைோ, அரசவரர்கள்
ீ பைர் அந்தப் ரபோரில் ககோல்ைப்பட்டைர். (உேது
ேகைின்) அனைப்போல் பல்ரவறு பகுதிகளில் இருந்து ேைிதர்களின்
ஆட்சியோளர்கள் வந்திருந்தைர். அவர்கரளோடு ரசர்த்து பை குதினரகளும்,
பை யோனைகளும் அைிந்தை.
(ஒரு புறத்தில்) துரிரயோதைைின் தனைனேயிைோை அந்த

வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களும்,
ீ ேறுபுறத்தில் அந்தப் போண்டவர்களில்
கோனளயும் {அர்ஜுைனும்} உரக்க முைங்கியபடி ரேோதனைத் கதோடங்கிைர்.
ஒன்றோகச் ரசர்ந்திருந்த அந்த வரர்கள்
ீ அனைவருடன், அச்சேற்ற
வனகயில் தைியோக ரேோதியவனும், கிருஷ்ணனைத் தன் ரதரரோட்டியோகக்
ககோண்டவனுேோை அந்தக் குந்தி ேகைோல் அங்ரக அனடயப்பட்ட சோதனை
ேிக அற்புதேோைதோக இருந்தது. சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை
{கஜயத்ரதனைக்} ககோல்வதற்கோக, ேைிதர்களில் புைிகளோை அவர்கள்
அனைவனரயும் வழ்த்த
ீ விரும்பியவனும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவனுேோை அவ்வரன்
ீ {அர்ஜுைன்}, தன் வில்ைோை கோண்டீவத்னத
வனளத்த ரபோது பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்.

ஆயிரக்கணக்கில் கனணகனள ஏவியவனும், எதிரிகனள

எரிப்பவனும், ேைிதர்களில் புைியுேோை அந்த அர்ஜுைன், (தன்
கனணேோரியின் மூைம்) அந்த வரர்கள்
ீ அனைவனரயும் ேனறயச்
கசய்தோன். ேைிதர்களில் புைிகளோை அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களும்
ீ
தங்கள் பங்குக்கு, அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்து ஏவப்பட்ட தங்கள்
கனணகளின் ரேகங்களோல் போர்த்தனை {அர்ஜுைனை} ேனறயச் கசய்தைர்.
குருகுைத்துக் கோனளயோை அர்ஜுைன், ேைிதர்களில் சிங்கங்களோை
அவர்களின் கனணகளோல் ேனறக்கப்பட்டனதக் கண்டு, உேது துருப்புகளோல்
ஆரவோரப் ரபகரோைி எழுப்பப்பட்டது" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

பின்வோங்கிய யுதிஷ்டிரன்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 105

Yudhishthira retreated! | Drona-Parva-Section-105 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணனர எதிர்த்த போஞ்சோைர்கள்; வரர்களுக்கினடயில்

ீ ஏற்பட்ட
தைிப்ரபோர்கள்; யுதிஷ்டிரனுக்கும் துரரோணருக்கும் இனடயில் ஏற்பட்ட ரபோர்;
யுதிஷ்டிரைின் குதினரகனளக் ககோன்ற துரரோணர்; களத்னதவிட்டுப் பின்வோங்கிய
யுதிஷ்டிரன்...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "ஓ!

சஞ்சயோ, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை
{கஜயத்ரதனைத்}, தன் போர்னவ படும்
கதோனைவில் அர்ஜுைன் அனடந்த பிறகு,
குருக்களுடன் ரேோதிய போஞ்சோைர்கள்,
பரத்வோஜர் ேகனை {துரரோணனரத்}
தோக்கிைோர்களோ?" என்று ரகட்டோன்.
கசோன்ைோன், "அந்த நோளின் பிற்பகல்
ரவனளயில், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
போஞ்சோைர்களுக்கும், குருக்களுக்கும்
இனடயில் நனடகபற்ற அந்தப் ரபோரில்
{அந்தப் ரபோர் எனும் சூதோட்டத்தில்}, (ஒவ்கவோருவரும் ரபோரிட்டு
கவல்வதற்ரகோ, ரதோற்பதற்ரகோ ஏற்ற வனகயில்) துரரோணரர பந்தயப்
கபோருளோைோர். ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, போஞ்சோைர்கள் உற்சோகத்துடன்
உரக்க முைங்கியபடிரய அடர்த்தியோை கனண ேனைகனள ஏவிைர்.
உண்னேயில், போஞ்சோைர்களுக்கும், குருக்களுக்கும் இனடயில் நடந்த அந்த
ரேோதைோைது, பைங்கோைத்தில் ரதவர்களுக்கும், அசுரர்களுக்கும் இனடயில்
நனடகபற்றதற்கு ஒப்போைதோகவும், கடுனேயோைதோகவும்,
பயங்கரேோைதோகவும், ேிக அற்புதேோைதோகவும் இருந்தது.
போண்டவர்களுடன் கூடிய போஞ்சோைர்கள் அனைவரும் துரரோணரின்
வியூகத்னதப் பிளக்க விரும்பி, அவரது ரதனர அனடந்து, வைினேேிக்க
ஆயுதங்கள் பைவற்னறப் பயன்படுத்திைர். ரதர்வரர்கள்,
ீ தங்கள் ரதர்களில்
நின்றபடிரய, தங்களுக்கு அடியில் இருந்த பூேினய நடுங்கச் கசய்து, கனண
ேனைனயப் கபோைிந்து, துரரோணரின் ரதனர ரநோக்கிப் கபரும் ரவகத்துடன்

னகரகயர்களில் வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை

ீ பிருஹத்க்ஷத்ரன்,
இடிக்கு ஒப்போை பைத்னதக் ககோண்ட கூரிய கனணகனள இனடயறோேல்
இனறத்தபடிரய துரரோணனர ரநோக்கிச் கசன்றோன். கபரும் புகனைக் ககோண்ட
ரக்ஷேதூர்த்தி [1], ஆயிரக்கணக்கோை கூரிய கனணகனள ஏவியபடிரய
பிருஹத்க்ஷத்ரனை எதிர்த்து ரவகேோக வினரந்தோன். இனதக் கண்டவனும்,
கபரும் வைினே ககோண்டவனும், ரசதிக்களில் கோனளயுேோை
திருஷ்டரகது, அசுரன் சம்பரனை எதிர்த்துச் கசல்லும் ேரகந்திரனைப் ரபோை
ரக்ஷேதூர்த்தினய எதிர்த்து வினரந்தோன். வோனய அகை விரித்த யேனைப்
ரபோை, கபரும் மூர்க்கத்துடன் வினரயும் அவனை {திருஷ்டரகதுனவக்}
கண்ட வைினேேிக்க வில்ைோளியோை வரதன்வோன்[2]
ீ கபரும் ரவகத்துடன்
அவனை {திருஷ்டரகதுனவ} எதிர்த்துச் கசன்றோன்.
[1] இங்ரக குறிப்பிடப்படும் ரக்ஷேதூர்த்தி,

ககௌரவப்பனடனயச் ரசர்ந்த ஒரு வரைோவோன்
ீ . இவன்
துரரோண பர்வம் பகுதி 106ல் பிருஹத்க்ஷத்ரைோல்
ககோல்ைப்படுகிறோன். இவனைத் தவிர்த்து இன்னும் இரண்டு
ரக்ஷேதூர்த்திகள் இருக்கின்றைர். ஒருவன் குளூட்ட நோட்னட
ஆண்ட ேன்ைன் ஆவோன். குளூ என்று அனைக்கப்படும் அந்தப்
பள்ளத்தோக்கு {குளூட்ட நோடு} இன்னறய இேோச்சைப்
பிரரதசத்தில் இருக்கிறது. ககௌரவர் தரப்பில் நின்று ரபோரிட்ட
இம்ேன்ைன் குரரோதவோசன் என்றனைக்கப்பட்ட அசுரைின்
உயிர்ப்பகுதியோகக் கருதப்பட்டோன். இவன் கர்ண பர்வம் பகுதி
12ல் பீேரசைைோல் ககோல்ைப்படுகிறோன். ேற்கறோருவன்
துரரோண பர்வம் பகுதி 23ல் கோணப்படுபவன் ஆவோன்.
பிருஹந்தன் என்பவன் இவனுனடய சரகோதரைோகச்
கசோல்ைப்படுகிறோன். சல்ைிய பர்வம் பகுதி 21லும்
சோத்யகியுடன் இவன் ரபோரிடுகிறோன். எைரவ ேஹோபோரதப்
ரபோரில் மூன்று ரக்ஷேதூர்த்திகள் இருந்திருக்க ரவண்டும்.
[2] வரதன்வோன்
ீ திரிகர்த்த நோட்னடச் ரசர்ந்த ஒரு வரைோவன்
ீ .
இவன் ககௌரவத் தரப்பில் இருந்து ரபோரிட்டவைோவோன்.
துரரோண பர்வம் பகுதி 106ல் இவன் திருஷ்டரகதுவோல்
ககோல்ைப்படுகிறோன்.
கவற்றியில் உள்ள விருப்பத்தோல், தன் பனடப்பிரிவின் தனைனேயில்

நின்ற ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், வரத்
ீ துரரோணரோல் தடுக்கப்பட்டோன். ஓ!
தனைவோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட உேது ேகன்

விகர்ணன், ரபோரில் சோதித்தவனும், கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட

ீ நகுைனை எதிர்த்து வினரந்தோன். எதிரிகனள
எரிப்பவைோைதுர்முகன், முன்ரைறி வரும் சகோரதவனை ரவகேோகச்
கசல்லும் பல்ைோயிரம் கனணகளோல் ேனறத்தோன். வரீ வியோக்ரதத்தன் [3],
ேைிதர்களில் புைியோை சோத்யகினயத் தன் கூர்முனைக் கனணகளோல்
ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் நடுங்கச் கசய்தோன். ரகோபத்துடன் கூடிய ரசோேதத்தன்
ேகன் {சைன்} [4], ேைிதர்களில் புைிகளும், கபரும்
ரதர்வரர்களுேோைதிகரௌபதியின்
ீ ேகன்கனள (ஐவனர) வைினேேிக்கக்
கனணகனள ஏவி தடுத்தோன். வைினேேிக்கத் ரதர்வரனும்,
ீ பயங்கர முகத்
ரதோற்றம் ககோண்டவனுேோை ரிஷ்யசிருங்கன் ேகன் {ஆர்ஸ்யசிருங்கியின்
ேகைோை} (ரோட்சசன் அைம்புசன்), ரகோபத்தோல் நினறந்து முன்ரைறிவரும்
பீேரசைனைத் தடுத்தோன். ேைிதனுக்கும், ரோட்சசனுக்கும் இனடயில்
நனடகபற்ற அந்த ரேோதைோைது, பைங்கோைத்தில் ரோேனுக்கும்,
ரோவணனுக்கு இனடயில் நடந்த ரபோருக்கு ஒப்போைதோக இருந்தது.
[3] கங்குைியின் இந்தப் பகுதியில் {துரரோண பர்வம் 105ல்}

Vyughradatta என்றும், அடுத்த பகுதியில் {துரரோண பர்வம் 106ல்}
Vyaghradatta என்றும் ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் Vyaghradanta
என்றும் அனைக்கப்படும் இவன், ரவகறோரு பதிப்பில்,
"வியோக்ரதத்தன்" என்று அனைக்கப்படுகிறோன். இவன் ேகத
நோட்டு இளவரசைோவோன். ககௌரவத் தரப்பில் இருந்து ரபோரிட்ட
இவன், துரரோண பர்வம் பகுதி 106ல் சோத்யகியோல்
ககோல்ைப்படுகிறோன். வியோக்ரதத்தன் என்ற கபயரில்
போண்டவத் தரப்பில் நின்று ரபோரிட்ட ேற்கறோரு ேன்ைனும்
உண்டு. போஞ்சோை இளவரசைோை அவன் துரரோண பர்வம் பகுதி
16ல் துரரோணரோல் ககோல்ைப்பட்டோன்.
[4] பூரிஸ்ரவஸ் அல்ை; இவன் சைன். ரசோேதத்தனுக்குப்

பூரிஸ்ரவசும், சைனும் ேகன்களோவர்.
அப்ரபோது, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, போரதர்களின் தனைவைோை

யுதிஷ்டிரன், கதோண்ணூறு ரநரோை கனணகளோல் துரரோணரின் முக்கிய
அங்கங்கள் அனைத்திலும் தோக்கிைோன். குந்தியின் புகழ்கபற்ற ேகைோல்
{யுதிஷ்டிரைோல்} சிைமூட்டப்பட்ட துரரோணர், ஓ! போரதர்களின் தனைவோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, பதிலுக்கு, இருபத்னதந்து கனணகளோல் அவைது
நடுேோர்னபத் தோக்கிைோர். துரரோணர், அனைத்து வில்ைோளிகளும் போர்த்துக்

ககோண்டிருக்கும்ரபோரத அவைது {யுதிஷ்டிரைின்} குதினரகள், ரதரரோட்டி,

ககோடிேரம் ஆகியவற்னற இருபது கனணகளோல் ேீ ண்டும் தோக்கிைோர்.
கபரும் கரநளிைத்னத கவளிப்படுத்தியவனும், அற ஆன்ேோ

ககோண்டவனுேோை போண்டுவின் ேகன் {யுதிஷ்டிரன்}, துரரோணரோல்
ஏவப்பட்ட கனணேோரினயத் தன் கனணேோரியோல் கைங்கடித்தோன்.
அப்ரபோது கபரும் வில்ைோளியோை துரரோணர், சிைத்தோல் நினறந்து, உயர்
ஆன்ேோக் ககோண்டவனும் நீதிேோனுேோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைின் வில்னை
கவட்டிைோர். பிறகு அந்தப் கபரும் வில்ைோளி (பரத்வோஜரின் ேகன்
{துரரோணர்}), வில்ைற்ற யுதிஷ்டிரனை பல்ைோயிரம் கனணகளோல்
வினரவோக ேனறத்தோர். பரத்வோஜர் ேகைின் {துரரோணரின்} கனணகளோல்
ேன்ைன் {யுதிஷ்டிரன்} ேனறக்கப்பட்டனதக் கண்ட அனைவரும்,
யுதிஷ்டிரன் இறந்தோன் என்று நினைத்தைர், சிைரரோ துரரோணருக்கு
முன்ைினையில் ேன்ைன் {யுதிஷ்டிரன்} தப்பிவிட்டோன் என்று நினைத்தைர்.
ஓ! ேன்ைோ, பைர், "ஐரயோ, அந்த உயர் ஆன்ே பிரோேணரோல் {துரரோணரோல்}
ேன்ைன் {யுதிஷ்டிரன்} ககோல்ைப்பட்டோன்" என்று கதறிைர்.
அப்ரபோது, நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், கபரும் துயரத்தில்

வழ்ந்து,
ீ அந்தப் ரபோரில் பரத்வோஜர் ேகைோல் {துரரோணரோல்} கவட்டப்பட
அந்த வில்னை எறிந்துவிட்டு, சிறந்ததும், பிரகோசேோைதும்,
கடிைேோைதுேோை ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக் ககோண்டோன். ரேலும் அந்த
வரன்
ீ {யுதிஷ்டிரன்}, ஆயிரக்கணக்கில் துரரோணரோல் ஏவப்பட்ட கனணகள்
அனைத்னதயும் அம்ரேோதைில் அறுத்தோன். இனவயோவும் அற்புதேோகத்
கதரிந்தை. அந்தக் கனணகனள கவட்டிய யுதிஷ்டிரன், ஓ! ேன்ைோ,
ரகோபத்தோல் கண்கள் சிவந்து, அந்தப் ரபோரில் ேனைனயரய பிளக்கவல்ை
ஓர் ஈட்டினய எடுத்துக் ககோண்டோன். தங்கப்பிடி ககோண்டதும், அச்சந்தரும்
ரதோற்றத்னதக் ககோண்டதும், தன்னுடன் எட்டு ேணிகள்
இனணக்கப்பட்டதும், ேிகப் பயங்கரேோைதுேோை அஃனத {அந்த ஈட்டினய}
யுதிஷ்டிரன் எடுத்துக் ககோண்டு உரக்க முைங்கிைோன். ஓ! போரதரர, அந்த
முைக்கத்தோல், அந்தப் போண்டுவின் ேகன் அனைத்து உயிரிைங்கனளயும்
அச்சேனடயச் கசய்தோன். நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைோல்
உயர்த்தப்பட்ட அந்த ஈட்டினயக் கண்ட உயிரிைங்கள் அனைத்தும், ஒரர
ேைத்துடன், "துரரோணருக்கு நன்னே வினளயட்டும்" என்றை.
ேன்ைைின் கரங்களில் இருந்து வசப்பட்ட

ீ அந்தக் கனணயோைது,
சட்னடயுரித்து விடுபடும் போம்புக்கு ஒப்போக, ஆகோயத்னதயும், தினசகள்
ேற்றும் துனணத்தினசகள் அனைத்துக்கும் ஒளியூட்டியபடிரய கடும் வோய்க்

ககோண்ட ஒரு கபண்போம்னபப் ரபோைத் துரரோணனர ரநோக்கிச் கசன்றது.

தன்னை ரநோக்கி மூர்க்கேோக வரும் அனதக் கண்டவரும், ஆயுதங்கனள
அறிந்ரதோர் அனைவரிலும் முதன்னேயோைவருேோை துரரோணர், ஓ!
ேன்ைோ, பிரம்ேம் என்றனைக்கப்பட்ட ஆயுதத்னத {பிரம்ேோயுதத்னத}
இருப்புக்கு அனைத்தோர். பயங்கரத் ரதோற்றம் ககோண்ட அந்த ஈட்டினயத்
தூசியோகப் கபோடி கசய்த அவ்வோயுதம் {பிரம்ேோஸ்திரம்}, போண்டுவின்
ஒப்பற்ற ேகனுனடய {யுதிஷ்டிரைின்} ரதனர ரநோக்கிச் கசன்றது. அப்ரபோது,
ஓ! ஐயோ, கபரும் விரவகம் ககோண்ட ேன்ைன் யுதிஷ்டிரனும் {ேற்கறோரு}
பிரம்ேோயுதத்னத அனைத்துத் தன்னை ரநோக்கி வரும் அவ்வோயுதத்னத
{துரரோணரின் பிரம்ேோயுதத்னதக்} கைங்கடித்தோன்.
பிறகு அந்தப் ரபோரில் துரரோணனர ஐந்து ரநரோை கனணகளோல்

துனளத்த அவன் {யுதிஷ்டிரன்}, கத்தி முனை ககோண்ட கனண ஒன்றோல்,
துரரோணரின் கபரும் வில்னையும் அறுத்தோன். க்ஷத்திரியர்கனளக்
கைங்கடிப்பவரோை துரரோணர், அந்த உனடந்த வில்னை எறிந்துவிட்டு, ஓ!
ஐயோ, தர்ேைின் ேகனை {யுதிஷ்டிரனை} ரநோக்கி கதோயுதம் ஒன்னறப்
கபரும் சக்தியுடன் வசிைோர்.
ீ தன்னை ரநோக்கி மூர்க்கேோக வினரந்து வந்த
அந்தக் கதோயுதத்னதக் கண்ட யுதிஷ்டிரன், ஓ! எதிரிகனளத் தண்டிப்பவரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, சிைத்தோலும் நினறந்து தோனும் ஒரு கதோயுதத்னத
எடுத்துக் ககோண்டோன். கபரும் சக்தியுடன் வசப்பட்ட
ீ அவ்விரு
கதோயுதங்களும் நடுவோைில் ஒன்ரறோகடோன்று ரேோதிக் ககோண்டு, தங்கள்
ரேோதைோல் தீப்கபோறிகனள உண்டோக்கியபடி கீ ரை பூேியில் விழுந்தை.
ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அப்ரபோது சீற்றத்தோல் நினறந்த துரரோணர்,

கூர்முனை ககோண்ட நோன்கு சிறந்த கனணகளோல் யுதிஷ்டிரைின்
குதினரகனளக் ககோன்றோர். இந்திரன் ேீ து ககோண்ட ேதிப்போல் நடப்பட்ட
ேரத்திற்கு {இந்திரத்வஜத்திற்கு} இனணயோை ேன்ைைின் {யுதிஷ்டிரைின்}
வில்னையும் ேற்கறோரு பல்ைத்தோல் அறுத்தோர். ஓ! போரதக் குைத்தின்
கோனளரய, குதினரகளற்ற அந்தத் ரதரில் இருந்து கீ ரை ரவகேோகக் குதித்த
ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், னககனள உயர்த்தியபடி ஆயுதரேதும் இல்ைோேல்
நின்றோன். ரதரற்றவைோகவும், குறிப்போக ஆயுதங்களற்றவைோகவும் இருந்த
அவனை {யுதிஷ்டிரனைக்} கண்ட துரரோணர், ஓ! தனைவோ, தேது
எதிரிகனளயும், கேோத்த பனடனயயும் ேனைக்கச் கசய்தோர். தன்
வோக்குறுதியில் உறுதியோைவரும், கபரும் கரநளிைம் ககோண்டவருேோை
துரரோணர், ேோனை ரநோக்கிச் கசல்லும் சீற்றேிக்கச் சிங்கத்னதப் ரபோைக்
கூரிய கனணேோரினய ஏவியபடி ேன்ைனை ரநோக்கி வினரந்தோர்.

எதிரிகனளக் ககோல்பவரோை துரரோணர், அவனை {யுதிஷ்டிரனை}

ரநோக்கி வினரவனதக் கண்டு, "ஓ" என்றும், "ஐரயோ" என்றும் போண்டவப்
பனடயில் கூச்சல்கள் எழுந்தை. பைர், "பரத்வோஜர் ேகைோல் {துரரோணரோல்}
ேன்ைன் {யுதிஷ்டிரன்} ககோல்ைப்பட்டோன்" என்று கதறிைர். ஓ! போரதரர,
இவ்வனகயோை உரத்த ஓைங்கரள போண்டவத் துருப்புகளுக்கு ேத்தியில்
ரகட்கப்பட்டை. அரத ரவனளயில், குந்தியின் ேகைோை ேன்ைன்
யுதிஷ்டிரன், சகோரதவைின் ரதரில் ஏறிக்ககோண்டு, ரவகேோை
குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டுக் களத்னதவிட்டுப் பின்வோங்கிைோன்" {என்றோன்

சோத்யகிக்கு அஞ்சிய வரர்கள்!

ீ
Warriors frightened by Satyaki! | Drona-Parva-Section-106 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ரக்ஷேதூர்த்தினயக் ககோன்ற னகரகயப் பிருஹத்க்ஷத்ரன்;

திரிகர்த்த வரதன்வோனைக்
ீ ககோன்ற திருஷ்டரகது; துரிரயோதைைின் தம்பியோை
துர்முகனைத் ரதரிைக்கச் கசய்த சகோரதவன், திரிகர்த்த ேன்ைன் சுசர்ேைின் ேகைோை
நிரேித்ரனைக் ககோன்றது; விகர்ணனை கவன்ற நகுைன்; ேகத வியோக்ரதத்தனைக்
ககோன்ற சோத்யகி, ேகத வரர்கள்
ீ அனைவனரயும் ககோன்றது; சோத்யகியுடன் ரபோரிட
அஞ்சிய வரர்கள்;
ீ சோத்யகினய ரநோக்கி வினரந்த துரரோணர்...

{திருதரோஷ்டிரரர}, ரக்ஷேதூர்த்தி [1], {தன்னை ரநோக்கி} முன்ரைறி
வருபவனும், கபரும் வரம்
ீ ககோண்டவனும், னகரககயர்களின்
இளவரசனுேோை பிருஹத்க்ஷத்ரனைப் பை கனணகளோல் ேோர்பில்
துனளத்தோன். அப்ரபோது ேன்ைன் பிருஹத்க்ஷத்ரன், ஓ! ஏகோதிபதி,
துரரோணரின் பனடப்பிரிவின் ஊடோகப் பிளந்து கசல்ை விரும்பி,
கதோண்ணூறு ரநரோை கனணகளோல் தன் எதிரோளினய {ரக்ஷேதூர்த்தினய}
ரவகேோகத் தோக்கிைோன். எைினும், சிைத்தோல் நினறந்த ரக்ஷேதூர்த்தி நன்கு

கடிைேோக்கப்பட்ட கூரிய பல்ைம் ஒன்றோல் னகரகயர்களின்

இளவரசனுனடய {பிருஹத்க்ஷத்ரைின்} வில்னை அறுத்தோன். அப்படி
அவைது வில்னை கவட்டிய ரக்ஷேதூர்த்தி, அம்ரேோதைில், ரநரோை கூரிய
கனண ஒன்றோல் வில்ைோளிகள் அனைவரிலும் முதன்னேயோை அவனை
{பிருஹத்க்ஷத்ரனை} ரவகேோகத் துனளத்தோன்.
[1] துரரோண பர்வம் பகுதி 105ல் குறிப்பு [1]ல் ரக்ஷேதூர்த்திப்

பற்றிய அடிக்குறிப்பு இருக்கிறது.
அப்ரபோது ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக் ககோண்டு, (தன் எதிரினயப்

போர்த்துப்) புன்ைனகத்த பிருஹத்க்ஷத்ரன், வினரவில், வைினேேிக்கத்
ீ ரக்ஷேதூர்த்தினயக் குதினரகளற்றவைோகவும்,
ரதரரோட்டியற்றவைோகவும், ரதரற்றவைோகவும் ஆக்கிைோன். ரேலும் அவன்
{பிருஹத்க்ஷத்ரன்}, நன்கு கடிைேோக்கப்பட்டதும், கூர்னேயோைதுேோை
ேற்கறோரு பல்ைத்னதக் ககோண்டு, கோது குண்டைங்களோல் சுடர்விட்ட தன்
அரகசதிரோளியின் {ரக்ஷேதூர்த்தியின்} தனைனய உடைில் இருந்து
கவட்டிைோன். ரகசத்தோலும், கிரீடத்தோலும் அருளப்பட்ட அந்தத் தனை
திடீகரை கவட்டப்பட்டுப் பூேியில் விழுந்த ரபோது, வோைத்தில் இருந்து
விழுந்த நட்சத்திரத்னதப் ரபோைப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தது. வைினேேிக்கத்
ீ பிருஹத்க்ஷத்ரன் தன் எதிரினயக் ககோன்று ேகிழ்ச்சியோல்
நினறந்து, போர்த்தர்களின் நிேித்தேோக உேது துருப்புகளின் ரேல் கபரும்
சக்தியுடன் போய்ந்தோன்.
கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்டவனும், கபரும் வில்ைோளியுேோை

வரதன்வோன்
ீ [2] துரரோணனர ரநோக்கி முன்ரைறிக் ககோண்டிருந்த
திருஷ்டரகதுனவத் தடுத்தோன். கனணகனளரய தங்கள் நச்சுப் பற்களோகக்
ககோண்டு, ஒருவரரோகடோருவர் ரேோதிக்ககோண்ட அந்த வரர்கள்
ீ இருவரும்,
கபரும் சுறுசுறுப்புடன் பல்ைோயிரம் கனணகளோல், ஒருவனரகயோருவர்
தோக்கிக் ககோண்டைர். உண்னேயில், ேைிதர்களில் புைிகளோை
அவ்விருவரும், ஆழ்ந்த கோடுகளுக்குள் இரு தனைனே யோனைகள்
சீற்றத்துடன் ரேோதிக்ககோள்வனதப் ரபோைத் தங்களுக்குள் ரபோரிட்டைர்.
கபரும் சக்தினயக் ககோண்ட அவர்கள் இருவரும், ேனைக்குனககயோன்றில்
ரேோதிக் ககோள்ளும் ரகோபம்ககோண்ட இரு புைிகனளப் ரபோை ேற்றவனைக்
ககோல்ை விரும்பத்துடரை ரபோரிட்டைர். ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
அம்ரேோதல் ேிகக் கடுனேயோைதோக இருந்தது. கோணத்தகுந்த அது
{அம்ரேோதல்} ேிக அற்புதேோைதோக இருந்தது. கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை

சித்தர்களும், சோரணர்களுரே கூட அற்புதத்திற்கோகக் கோத்திருக்கும்

கண்களுடன் அனதக் கண்டைர்.
[2] துரரோண பர்வம் பகுதி 105ல் குறிப்பு [2]ல் இவனைப் பற்றிய

அடிக்குறிப்பு இருக்கிறது.
அப்ரபோது வரதன்வோன்,
ீ ஓ! போரதரர, சிைத்துடன் சிரித்தவோரற,
பல்ைங்கனளக் ககோண்டு திருஷ்டரகதுவின் வில்னை இரண்டோக
அறுத்தோன். ரசதிகளின் ஆட்சியோளைோை அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரன்
ீ
{திருஷ்டரகது}, உனடந்த வில்னை எறிந்துவிட்டு, இரும்போைோைதும்,
தங்கப் பிடினயக் ககோண்டதுேோை கடும் ஈட்டி ஒன்னற எடுத்துக்
ககோண்டோன். ஓ! போரதரர, கடும் சக்தி ககோண்ட அந்த ஈட்டினயத் தன்
கரங்களோல் வரதன்வோைின்
ீ ரதனர ரநோக்கிச் சோய்த்த திருஷ்டரகது அனதக்
கவைேோகவும், கபரும் பைத்துடனும் ஏவிைோன். வரர்கனளக்
ீ ககோல்லும்
அந்த ஈட்டியோல் கபரும்பைத்துடன் தோக்கப்பட்டு, இதயம் துனளக்கப்பட்ட
வரதன்வோன்,
ீ ரவகேோகத் தன் ரதரில் இருந்து கீ ரை பூேியில் விழுந்தோன்.
திரிகர்த்தர்களில் வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ அவ்வரன்
ீ {வரதன்வோன்}
ீ
வழ்ந்ததும்,
ீ ஓ! தனைவோ, போண்டவர்களோல் உேது பனட பிளக்கப்பட்டது.
(உேது ேகன்) துர்முகன், அறுபது கனணகனளச் சகோரதவன் ேீ து ஏவி,

அந்தப் ரபோரில் போண்டுவின் ேகனை {சகோரதவனைச்}
சவோலுக்கனைப்பதற்கோக உரக்க முைங்கிைோன். அப்ரபோது, சிைத்தோல்
நினறந்த ேோத்ரியின் ேகன் {சகோரதவன்}, சிரித்துக் ககோண்ரட சரகோதரனைத்
தோக்கும் சரகோதரைோகக் கூரிய கனணகள் பைவற்றோல் துர்முகனைத்
துனளத்தோன். வைினேேிக்கத் துர்முகன், மூர்க்கத்துடன் ரபோரிடுவனதக்
கண்ட சகோரதவன், ஓ! போரதரர, ஒன்பது கனணகளோல் ேீ ண்டும் அவனைத்
{துர்முகனைத்} தோக்கிைோன். கபரும்பைம் ககோண்ட சகோரதவன், ஒரு
பல்ைத்தோல் துர்முகைின் ககோடிேரத்னத கவட்டி, ரேலும் நோன்கு
கனணகளோல் அவைது நோன்கு குதினரகனளயும் தோக்கி வழ்த்திைோன்.
ீ
ரேலும் நன்கு கடிைேோக்கப்பட்ட, கூரிய ேற்கறோரு பல்ைத்னதக் ககோண்டு,
கோதுகுண்டைங்களோல் ஒளிர்ந்து ககோண்டிருந்த துர்முகைின்
ரதரரோட்டியுனடய தனைனய அவைது உடைில் இருந்து அறுத்தோன்.
ரேலும் ஒரு க்ஷுரப்ரத்தோல் துர்முகைின் கபரிய வில்னை அறுத்த
சகோரதவன், அந்தப் ரபோரில் ஐந்து கனணகளோல் துர்முகனையும்

குதினரகளற்ற அந்தத் ரதரில் இருந்து அச்சேற்றவனகயில் கீ ரை

குதித்த துர்முகன், ஓ! போரதரர, நிரேித்ரைின் ரதரில் ஏறிக் ககோண்டோன்.
பிறகு சிைத்தோல் நினறந்தவனும், பனகவரர்கனளக்
ீ ககோல்பவனுேோை
அந்தச் சகோரதவன், அந்தப் கபரும்ரபோரில் தன் பனடக்கு ேத்தியில் இருந்த
நிரேித்ரனை ஒரு பல்ைத்தோல் ககோன்றோன். அதன்ரபரில், திரிகர்த்தர்களின்
ஆட்சியோளனுனடய {சுசர்ேைின்} ேகைோை நிரேித்ரன், உேது பனடனயப்
கபரும் துயரத்தில் பீடிக்கச் கசய்து தன் ரதரில் இருந்து கீ ரை விழுந்தோன்.
அவனைக் {நிரேித்ரனைக்} ககோன்றதும், வைினேேிக்க (ரோட்சசன்) கரனைக்
ககோன்ற தசரதன் ேகன் ரோேனைப் ரபோை வைினேேிக்கச் சகோரதவன்
பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன். வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ அந்த இளவரசன்
நிரேித்ரன் ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்டு, ஓ! ஏகோதிபதி, திர்கர்த்த வரர்களுக்கு
ீ
ேத்தியில் "ஓ!" என்றும், "ஐரயோ!" என்றும் உரத்த கதறல்கள் எழுந்தை.
நகுைன், ஓ! ேன்ைோ, கபரிய கண்கனளக் ககோண்ட உேது ேகன்

விகர்ணனை ஒருக்கணத்தில் கவன்றோன். இது ேிக அற்புதேோைதோகத்
வியோக்ரதத்தன் [3], தன் பனடப்பிரிவுக்கு ேத்தியில் இருந்த

சோத்யகியின் குதினரகள், ரதரரோட்டி ேற்றும் ககோடிேரம் ஆகியவற்னறத்
தன் ரநரோை கனணகளோல் கண்ணுக்குப் புைப்படோதபடி ேனறத்தோன்.
சிநியின் துணிச்சல்ேிக்கப் ரபரன், கபரும் கரநளிைத்துடன்
அக்கனணகனளக் கைங்கடித்துத் தன் கனணகளின் மூைம்
வியோக்ரதத்தனை, அவைது குதினரகள், ரதரரோட்டி ேற்றும்
ககோடிேரத்ரதோடு ரசர்த்து வழ்த்திைோன்.
ீ ஓ!தனைவோ {திருதரோஷ்டிரோ}, அந்த
ேகதர்களின் இளவரசனுனடய {வியோக்ரதத்தைின்} வழ்ச்சிக்குப்
தீவிரத்துடன் ரபோரோடிக் ககோண்டிருந்த ேகதர்கள் அனைத்துப் பக்கங்களில்
இருந்தும் யுயுதோைனை {சோத்யகினய} எதிர்த்து வினரந்தைர்.
[3] துரரோண பர்வம் பகுதி 105ல் குறிப்பு [3]ல் இவனைப் பற்றிய

அடிக்குறிப்பு இருக்கிறது.
அந்தத் துணிச்சல்ேிக்க வரர்கள்,

ீ தங்கள் கனணகனளயும்,
ரவல்கனளயும் ஆயிரக்கணக்கில் இனறத்தபடியும், அந்தப் ரபோரில்
பிண்டிபோைங்கள், பரோசங்கள், முத்கரங்கள், உைக்னககள் ஆகியவற்னறக்
ககோண்டும், சோத்வத குைத்தின் கவல்ைப்பட முடியோத அந்த வரனுடன்
ீ
{சோத்யகியுடன்} ரபோரிட்டைர். கபரும் வைினேனயக் ககோண்டவனும்,
ேைிதர்களில் கோனளயும், கவல்ைப்படமுடியோதவனுேோை சோத்யகி,

சிரித்துக் ககோண்ரட ேிக எளினேயோக அவர்கள் அனைவனரயும் கவன்றோன்.

ேகதர்கள் கிட்டத்தட்ட அைிக்கப்பட்டைர். எஞ்சிய ேிகச் சிைரும்
களத்னதவிட்டுத் தப்பி ஓடிைர்.
ஓ! தனைவோ, ஏற்கைரவ யுயுதோைைின் {சோத்யகியின்} கனணகளோல்

பீடிக்கப்பட்டிருந்த உேது பனடயோைது, இனதக் கண்டு பிளந்து ஓடியது. ேது
குைத்தில் முதன்னேயோைவனும், சிறந்த வரனுேோை
ீ அவன் {சோத்யகி},
அந்தப் ரபோரில் அனைத்துப் பக்கங்களிலும் உேது துருப்பிைனரக் ககோன்று,
தன் வில்னை அனசத்தபடிரய பிரகோசித்துக் ககோண்டிருந்தோன். ஓ! ேன்ைோ,
இப்படிரய அந்தப் பனட, சோத்வத குைத்னதச் ரசர்ந்த அந்த உயர்
ஆன்ேோவோல் {சோத்யகியோல்} முறியடிக்கப்பட்டது. உண்னேயில், நீண்ட
கரங்கனளக் ககோண்ட அந்த வரன்
ீ {சோத்யகியின்} ேீ து ககோண்ட அச்சத்தோல்,
ரபோரிடுவதற்கோக எவனும் அவனை அணுகவில்னை. அப்ரபோது சிைத்தோல்
நினறந்த துரரோணர், தன் கண்கனள உருட்டியபடி, கைங்கடிக்கப்பட
முடியோத சோதனைகனளக் ககோண்ட சோத்யகினய ரநோக்கி மூர்க்கேோக
வினரந்தோர்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

அைம்புசனை விரட்டிய பீேன்!

Bhima drove out Alamvusha! | Drona-Parva-Section-107 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ரசோேதத்தன் ேகன் சைனுக்கும், திகரௌபதியின் ேகன்கள்

ஐவருக்கும் இனடயில் ஏற்பட்ட ரேோதல்; சைனைக் ககோன்ற சகோரதவன் ேகன்
சுருதரசைன்; பீேனைத் தோக்கி ேயக்கேனடயச் கசய்த ரோட்சசன் அைம்புசன்; ரசதிகள்,
போஞ்சோைர்கள், சிருஞ்சயர்கள் ஆகிரயோனரக் ககோன்ற அைம்புசன்; பீேன் பயன்படுத்திய
த்வஷ்டோஸ்த்திரம்; பீேைிடம் இருந்து தப்பி ஓடிய அைம்புசன்; ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்த
போண்டவப் பனட...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "ரசோேதத்தைின்

சிறப்புேிக்க ேகன் {சைன்}, கபரும் வில்ைோளிகளோை திகரௌபதி ேகன்கள்
ஒவ்கவோருவனரயும் ஐந்து கனணகளோலும், ேீ ண்டும் ஏழு கனணகளோலும்
துனளத்தோன். ஓ! தனைவோ, அந்தக் கடும் வரைிைோல்
ீ ேிகவும் பீடிக்கப்பட்ட
அவர்கள், என்ை கசய்வகதன்று அறியோேல் சிறிது ரநரம் ேனைத்தைர்.
பிறகு எதிரிகனள நசுக்குபவனும், நகுைைின் ேகனுேோை சதோை ீகன்,
ேைிதர்களில் கோனளயோை அந்தச் ரசோேதத்தன் ேகனை {சைனை} இரண்டு
கனணகளோல் துனளத்து, ேகிழ்ச்சியோல் உரக்க முைக்கேிட்டோன். தீவிரேோகப்
ரபோரோடிக் ககோண்டிருந்த பிற சரகோதரர்கள் ஒவ்கவோருவரும் மூன்று
{மும்மூன்று} ரநரோை கனணகளோல் அந்தக் ரகோபக்கோர ரசோேதத்தன்
ேகனை {சைனை} ரவகேோகத் துனளத்தைர்.

அப்ரபோது, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, ரசோேதத்தைின்

சிறப்புேிக்க ேகன் {சைன்}, அவர்கள் ேீ து ஐந்து கனணகனள ஏவி, அவர்கள்
ஒவ்கவோருவனரயும் ஒரு கனணயோல் ேோர்பில் துனளத்தோன். பிறகு, இப்படி
அந்த உயர் ஆன்ே வரைின்
ீ {சைைின்} கனணகளோல் துனளக்கப்பட்ட அந்தச்
சரகோதரர்கள் ஐவரும் அனைத்துப் பக்கங்களிலும் அவனைச் {சைனைச்}
சூழ்ந்து ககோண்டு, தங்கள் கனணகளோல் அவனை ஆைேோகத் துனளக்கத்
கதோடங்கிைர்.
சிைத்தோல் நினறந்த அர்ஜுைைின் ேகன் {சுருதகர்ேன்}, கூரிய

கனணகளோல், கசௌேதத்தியின் {சைைின்} நோன்கு குதினரகனளயும்
யேரைோகம் அனுப்பிைோன். பீேரசைைின் ேகன் {சுதரசோேன்}, சிறப்புேிக்கச்
ரசோேதத்த ேகைின் {சைைின்} வில்னை அறுத்து உரக்க முைங்கியபடிரய,
தன் எதிரினயக் கூரிய கனணகள் பைவற்றோல் துனளத்தோன். யுதிஷ்டிரைின்
ேகன் {பிரதிவிந்தியன்}கசௌேதத்தியின் {சைைின்} ககோடிேரத்னத அறுத்து,
பூேியில் வழ்த்திய
ீ அரத ரநரத்தில், நகுைைின் ேகன் {சதோை ீகன்}, எதிரியின்
ரதரரோட்டினய அவைது {சைைது} இருக்னகயில் இருந்து கீ ரை வழ்த்திைோன்.
ீ
பிறகு, சகோரதவன் ேகன் {சுருதரசைன்}, தன் சரகோதரர்களின் வினளவோல்
எதிரி களத்னத விட்டு நகரப்ரபோவனத உறுதிகசய்து ககோண்டு, க்ஷுரப்ரம்
ஒன்றோல் அந்தச் சிறப்புேிக்க வரைின்
ீ {சைைின்} தனைனய அறுத்தோன்.
தங்கத்தோைோை கோது குண்டைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த அந்தத்
தனை, பூேியில் விழுந்து, யுக முடிவின் ரபோது எழும் பிரகோசேோை
சூரியனைப் ரபோை அந்தக் களத்னத அைங்கரித்தது. ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, உயர் ஆன்ே ரசோேதத்தன் ேகனுனடய {சைைின்} தனை
இப்படித் தனரயில் விழுந்தனதக் கண்ட உேது துருப்புகள் அச்சேனடந்து
அனைத்துத் தினசகளிலும் தப்பி ஓடிை.
அந்தப் ரபோரில், சிைத்தோல் நினறந்திருந்த ரோட்சசன் அைம்புசன்,

(ரோேைின் தம்பியோை) ைக்ஷ்ேணனுடன் ரபோரிட்ட ரோவணைின் ேகனை
(இந்திரஜித்னதப்) ரபோை, வைினேேிக்கப் பீேரசைனுடன் ரபோரிட்டோன்.
ரோட்சசனும் {அைம்புசனும்}, ேைித வரனும்
ீ {பீேரசைனும்} ரபோரில்
ஈடுபடுவனதக் கண்ட அனைத்து உயிரிைங்களும் ேகிழ்ச்சி ேற்றும்
ஆச்சரியம் ஆகிய இரண்னடயும் அனடந்தை. ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
சிரித்துக் ககோண்டிருந்த பீேன், ரகோபம் நினறந்த ரோட்சச இளவரசைோை அந்த
ரிஷ்யசிருங்கன் ேகனை (அைம்புசனை) ஒன்பது கூரிய கனணகளோல்
துனளத்தோன். இப்படிப் ரபோரில் துனளக்கப்பட்ட அந்த ரோட்சசன், உரத்த
பயங்கர ஒைினய எழுப்பி, தன்னைப் பின்கதோடர்பவர்கள் அனைவருடன்
ரசர்ந்து பீேனை எதிர்த்து வினரந்தோன்.
ரநரோை ஐந்து கனணகளோல் பீேனைத் துனளத்த அவன் {அைம்புசன்},

அந்தப் ரபோரில் பீேனை ஆதரித்த முப்பது ரதர்கனள ரவகேோக அைித்தோன்.
ரேலும் பீேரசைைின் நோைோறு {400} ரதர்கனள அைித்த அந்த ரோட்சசன்
{அைம்புசன்}, சிறகுகள் ககோண்ட கனணகளோல் பீேரசைனையும்
துனளத்தோன். அந்த ரோட்சசைோல் ஆைத்துனளக்கப்பட்டவைோை
வைினேேிக்கப் பீேன், ேயக்கேனடந்து கீ ரை தன் ரதர்த்தட்டில் அேர்ந்தோன்.
பிறகு, தன் உணர்வுகள் ேீ ண்ட அந்தக் கோற்று ரதவைின் ேகன் {வோயுவின்
ேகைோை பீேன்}, சிைத்தோல் நினறந்தோன். ேிகக் கடியனதயும்
தோங்கவல்ைதும், சிறப்போைதும், பயங்கரேோைதுேோை தன் வில்னை
வனளத்த அவன் {பீேன்}, கூரிய கணங்களோல் அைம்புசைின் உடைில் உள்ள
அனைத்துப் பகுதிகனளயும் பீடித்தோன். அதன்ரபரில், கறுத்த கபரும்
னேக்குவியலுக்கு ஒப்போை அந்த ரோட்சசன் {அைம்புசன்}, ஓ! ேன்ைோ,
ேைர்ந்திருக்கும் கின்சுகத்னதப் {பைோச ேரத்னதப்} ரபோைப் பிரகோசேோகத்
அந்தப் ரபோரில் பீேைின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட அந்தக்

கனணகளோல் தோக்கப்படும்ரபோது, சிறப்புேிக்கப் போண்டவைோல் {பீேைோல்}
தன் சரகோதரன் (பகன்) ககோல்ைப்பட்டனத அந்த ரோட்சசன் {அைம்புசன்}
நினைவுகூர்ந்தோன். பிறகு பயங்கர வடிவத்னத ஏற்ற அவன் {அைம்புசன்},
பீேைிடம், "ஓ! போர்த்தோ {பீேோ}, இந்தப் ரபோரில் சிறிது ரநரம் கோத்திரு
{நிற்போயோக}. என் ஆற்றனை இன்று போர்ப்போயோக. ஓ! தீய புரிதல் {ககட்ட
புத்தி} ககோண்டவரை, ரோட்சசர்களில் முதன்னேயோை வைினேேிக்கப் பகன்
என் சரகோதரைோவோன். அவன் உன்ைோல் ககோல்ைப்பட்டோன் என்பது
உண்னேரய. ஆைோல், அஃது என் கண்களுக்கு அப்போல் நடந்தது" என்றோன்.
பீேைிடம் இந்த வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை அைம்புசன், கண்ணுக்குப்
புைப்படோத நினைனய அனடந்து, அடர்த்தியோை கனணேோரியோல்
பீேரசைனை ேனறக்கத் கதோடங்கிைோன். இப்படி ரோட்சசன் {அைம்புசன்}
ேனறந்து ரபோைதோல், ஓ! ஏகோதிபதி, ரநரோை கனணகளோல் ஆகோயத்னதரய
ேனறத்தோன் பீேன்.
இப்படிப் பீேைோல் பீடிக்கப்பட்ட அைம்புசன், வினரவில் தன் ரதருக்குத்

திரும்பிைோன். ேீ ண்டும் வினரவில் பூேியின் குடல்களுக்குள் நுனைந்த
அவன் {அைம்புசன்}, ேீ ண்டுகேோருமுனற சிறுத்து {வடிவம் சுருங்கி}
திடீகரை வோைத்தில் பறந்தோன். கணக்கிைடங்கோ வடிவங்கனள அைம்புசன்
ஏற்றோன். இரதோ நுட்பேோைவைோக {சிறிய உருவம் ககோண்டவைோக}, இரதோ
கபரியவைோக, இரதோ ஒட்டுகேோத்தேோை திரளோக எை ேோறிய அவன்

{ரோட்சசன் அைம்புசன்} ரேகங்கனளப் ரபோை முைங்கத் கதோடங்கிைோன்.

ரேலும் அவன் பல்ரவறு வனககளோை வோர்த்னதகனளயும், ரபச்சுகனளயும்
சுற்றிலும் உதிர்த்தோன். ஆகோயத்தில் இருந்து ஆயிரக்கணக்கோை
கனணத்தோனரகள், ஈட்டிகள், குணபங்கள், ரவல்கள், பரிகங்கள்,
பிண்டிபோைங்கள், பட்டசங்கள், வோள்கள், இடிகள் {வஜ்ரங்கள்}
ஆகியனவயும் விழுந்தை.
ரோட்சசைோல் {அைம்புசைோல்} உண்டோக்கப்பட்ட அந்தப் பயங்கரக்

கனண ேனையோைது, ரபோர்க்களத்தில் போண்டு ேகைின் {பீேைின்}
துருப்புகனளக் ககோன்றது. அந்தக் கனண ேனையின் வினளவோல்
யோனைகள் பைவும், குதினரகள் பைவும் ககோல்ைப்பட்டை, ஓ! ேன்ைோ,
ீ பைரும் ககோல்ைப்பட்டைர். குருதினய நீரோகவும்,
ரதர்கனள நீர்ச்சுைல்களோகவும் ககோண்ட ஆறு ஒன்று அங்ரக உண்டோைது.
அதில் நினறந்திருந்த யோனைகள் அதன் முதனைகளோகிை. ரதர்வரர்களின்
ீ
குனடகள் அதன் அன்ைங்களோகிை, விைங்குகளின் சனதயும், ஊை ீரும்
அதன் சகதிகளோகிை. (கவட்டப்பட்டு) அங்ரக நினறந்திருந்த ேைிதர்களின்
கரங்கள் அதன் போம்புகளோகிை. பை ரோட்சசர்களோலும், பிற ேைித
உன்ைிகளோலும் அது கேோய்க்கப்பட்டது. ஓ! ேன்ைோ, ரசதிகனளயும்,
போஞ்சோைர்கனளயும், சிருஞ்சயர்கனளயும் அது {அந்த ஆறு} அடித்துக்
ககோண்டு ரபோைது.
ஓ! ஏகோதிபதி, அந்தப் ரபோரில் அச்சேற்று உைவும் அவனையும்

{அைம்புசனையும்}, அவைது ஆற்றனையும் கண்ட போண்டவர்கள்
கவனையோல் நினறந்தைர்; அப்ரபோது உேது துருப்புகளின் இதயங்கள்
ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்தை. உேது துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் எழுந்த
இனசக்கருவிகளின் பயங்கரேோை உரத்த ஒைிகள் ேயிர்ச்சிைிர்ப்னப
உண்டோக்குவதோக இருந்தை. ேைிதர்களின் உள்ளங்னக ஒைிகனளத்
தோங்கிக் ககோள்ள முடியோத போம்னபப் ரபோை, உேது துருப்புகளின் அந்த
ஆரவோரப் ரபகரோைினய போண்டுவின் ேகைோல் {பீேைோல்} தோங்கிக் ககோள்ள
சிைத்தோல் தோேிரேோகக் கண்கள் சிவந்து, அனைத்னதயும்

எரித்துவிடும் கநருப்பு ரபோன்ற போர்னவயுடன் கூடிய அந்தக் கோற்று
ரதவைின் ேகன் {பீேன்}, துவஷ்ட்ரி என்ற கபயர் ககோண்ட ஆயுதத்னதத்
துவஷ்ட்ரினயப் ரபோைரவ குறி போர்த்தோன் [1]. அவ்வோயுதத்தின் அனைத்துப்
பக்கங்களில் இருந்தும் ஆயிரக்கணக்கோை கனணகள் உண்டோகிை.
அக்கனணகளின் வினளவோக, உேது துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் ஓர்

உைகளோவிய அைிவு கதன்பட்டது. ரபோரில் பீேரசைைோல் ஏவப்பட்ட

அவ்வோயுதம், ரோட்சசைோல் {அைம்புசைோல்} உண்டோக்கப்பட்ட திறன்ேிக்க
ேோனயனய அைித்து, அந்த ரோட்சசனையும் கபரிதும் பீடித்தது. பீேரசைைோல்
தன் உடைின் அனைத்துப் பகுதிகளிலும் தோக்கப்பட்ட அந்த ரோட்சசன்
{அைம்புசன்}, பீேரசைனைக் னகவிட்டுவிட்டுத் துரரோணரின்
பனடப்பிரினவ ரநோக்கித் தப்பி ஓடிைோன். அந்த ரோட்சச இளவரசன்
{அைம்புசன்}, உயர் ஆன்ே பீேைோல் ரதோற்கடிக்கப்பட்டதும், போண்டவர்கள்
தங்கள் சிங்க முைக்கங்களோல் தினசகளின் புள்ளிகள் அனைத்னதயும்
எதிகரோைிக்கச் கசய்தைர். ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்த அவர்கள், ரபோரில்
பிரகைோதன் ரதோற்றதும், சக்ரனை {இந்திரனை} வைிபட்ட ேருத்துக்கனளப்
ரபோை, ேருத்தைின் வைினேேிக்க ேகனை {பீேனை} வைிபட்டைர்"
[1] ரவகறோரு பதிப்பில், "வோயுபுத்திரைோை பீேரசைன்,

எரிக்கின்ற அக்ைி ரபோன்றவைோகிக் ரகோபத்திைோல் கண்கள்
சிவந்து த்வஷ்டோனவப் ரபோல் த்வஷ்டோனவத் ரதவனதயோகக்
ககோண்ட அஸ்திரத்னதத் தோரை சந்தோைம் கசய்தோன்"

அைம்புசனைக் ககோன்ற கரடோத்கசன்!

Ghatotkacha killed Alamvusha! | Drona-Parva-Section-108 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கரடோத்கசனுக்கும் அைம்புசனுக்கும் இனடயில் ஏற்பட்ட ரபோர்;

ேோனயகனளப் பயன்படுத்திப் ரபோரிட்ட ரோட்சசர்கள்; அந்த ரோட்சசர்களுக்கினடயில்
நனடகபற்ற ரபோரில் தனையிட்ட போண்டவ வரர்கள்;
ீ தன் ரதரில் இருந்து அைம்புசைின்
ரதருக்குப் பறந்து கசன்ற கரடோத்கசன்; அைம்புசன் ககோல்ைப்பட்டது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "பீேைிடம் இருந்து தப்பி

ஓடிய அைம்புசன், களத்தின் ேற்கறோரு பகுதியில் ரபோரில் அச்சேற்று
உைவிைோன். இப்படி அவன் {அைம்புசன்} ரபோரில் அச்சேற்று உைவி

ககோண்டிருந்த ரபோது, ஹிடிம்னபயின் ேகன் {கரடோத்கசன்} அவனை

ரநோக்கி மூர்க்கேோக வினரந்து, கூரிய கனணகளோல் அவனைத்
துனளத்தோன். ரோட்சசர்களில் சிங்கங்களோை அவ்விருவருக்கினடயில்
நனடகபற்ற ரபோரோைது ேிகப் பயங்கரேோக ேோறியது. (பைங்கோைத்தின்)
சக்ரனையும் {இந்திரனையும்}, சம்பரனையும் ரபோை அவ்விருவரும்
ேோனயகனள இருப்புக்கு அனைத்தைர்.
சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட அைம்புசன், கரடோத்கசனைத் தோக்கிைோன்.

உண்னேயில், ஓ! தனைவோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பைங்கோைத்தில் ரோேனுக்கும்
ரோவணனுக்கும் இனடயில் நனடகபற்றதற்கு ஒப்போக ரோட்சசர்களில்
முதன்னேயோை அவ்விருவருக்கும் இனடயிைோை ரேோதல் இருந்தது.
கரடோத்கசன், இருபது நோரோசங்களோல் அைம்புசைின் ேோர்னபத் துனளத்து
ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் ஒரு சிங்கத்னதப் ரபோை முைங்கிைோன். ஓ! ேன்ைோ,
சிரித்துக் ககோண்ரட அைம்புசனும், கவல்ைப்படோத ஹிடிம்னபயின் ேகனை
{கரடோத்கசனை} ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் துனளத்து கேோத்த ஆகோயத்னதயும்
நினறக்கும்படி ேகிழ்ச்சியோல் உரத்த முைக்கங்கனள இட்டோன்.
பிறகு, கபரும் வைினே ககோண்டவர்களும் ரோட்சசர்களில்

முதன்னேயோைவர்களுேோை அவ்விருவரும் சிைத்தோல் நினறந்தைர்.
தங்கள் ேோய சக்திகனள கவளிப்படுத்தியபடி தங்களுக்குள்
ரபோரிட்டுக்ககோண்ட அவர்களில் ஒருவரோலும் தங்களில் ேற்றவன் ரேல்
ஆதிக்கம் கசலுத்த முடியவில்னை. அவர்கள் ஒவ்கவோருவரும் நூறு
ேோனயகனள உண்டோக்கி ேற்றவனை ேனைக்கச் கசய்தைர். ேோனயகனள
உண்டோக்குவதில் சோதித்தவர்களோை அவ்விருவரில், ஓ! ேன்ைோ,
கரடோத்கசன் கவளிப்படுத்திய ேோனயகள் அனைத்தும் அப்ரபோரில், அது
ரபோன்ரற ேோனயகனள உண்டோக்கிய அைம்புசைோல் அைிக்கப்பட்டை.
ேோனயகனள உண்டோக்குவதில் சோதித்தவைோை ரோட்சச இளவரசன்
அைம்புசன், அப்படிப் ரபோரிடுவனதக் கண்ட போண்டவர்கள் கவனையோல்
நினறந்து, அவனைச் சுற்றி ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோரைோர் பைனர
நிற்கச் கசய்தைர்.
ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, பீேரசைனும், பிறர் அனைவரும்,

அவனை {அைம்புசனை} எதிர்த்துக் சிைத்துடன் வினரந்தைர். ஓ! ஐயோ,
எண்ணற்ற ரதர்களோல் அனைத்துப் பக்கங்களிலும் அவனைச் சுற்றி
வனளத்த அவர்கள், கோட்டில் ேைிதர்கள் ககோள்ளிக்கட்னடகளுடன் ஒரு
யோனைனயச் சூழ்ந்து ககோள்வனதப் ரபோை அனைத்துப் பக்கங்களிலும்
கனணகளோல் அவனை அனடத்தைர். அவரைோ {அைம்புசரைோ}, தன்

ஆயுதங்களின் ேோனயயோல் அந்தக் கனண ேனைனயக் கைங்கடித்து,

கோட்டுத்தீயில் இருந்து விடுபட்ட யோனைனயப் ரபோை, அந்தத் ரதர்களின்
கநருக்கத்தில் இருந்து தன்னை விடுவித்துக் ககோண்டோன்.
அப்ரபோது, இந்திரைின் வஜ்ரத்துக்கு ஒப்போை நோகணோைினயக்

ககோண்ட தன் பயங்கர வில்னை வனளத்த அவன் {அைம்புசன்}, வோயுத்
ரதவைின் ேகனை {பீேனை} இருபத்னதந்து கனணகளோலும், பீேைின்
ேகனை {கரடோத்கசனை} ஐந்தோலும், யுதிஷ்டிரனை மூன்றோலும்,
சகோரதவனை ஏைோலும், நகுைனை எழுபத்துமூன்றோலும், திகரௌபதி
ேகன்கள் ஐவரில் ஒவ்கவோருவனரயும் ஐந்து கனணகளோலும் துனளத்து
உரத்த முைக்கம் கசய்தோன். பிறகு, பீேரசைன் ஒன்பது கனணகளோலும்,
சகோரதவன் ஐந்தோலும் பதிலுக்கு அவனைத் துனளத்தைர். யுதிஷ்டிரன் அந்த
ரோட்சசனை {அைம்புசனை} ஒரு நூறு கனணகளோல் துனளத்தோன். நகுைன்
அவனை மூன்று கனணகளோல் துனளத்தோன்.
ஹிடிம்னபயின் ேகன் {கரடோத்கசன்}, ஐநூறு கனணகளோல் அவனை

{அைம்புசனைத்} துனளத்தோன். அந்த வைினேேிக்க வரன்
ீ {கரடோத்கசன்},
எழுபது கனணகளோல் ேீ ண்டும் ஒரு முனற அைம்புசனைத் துனளத்து உரக்க
முைங்கிைோன். ஓ ேன்ைோ, கரடோத்கசைின் அந்த உரத்த முைக்கத்தோல்,
ேனைகள், கோடுகள், ேரங்கள் ேற்றும் நீர்நினைகளுடன் கூடிய பூேோரதவி
நடுங்கிைோள். கபரும் வில்ைோளிகளும், வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களுேோை
ீ
அவர்களோல் அனைத்துப் பக்கங்களிலும் ஆைத் துனளக்கப்பட்ட அைம்புசன்,
பதிலுக்கு அவர்கள் ஒவ்கவோருவனரயும் ஐந்து கனணகளோல் துனளத்தோன்.
அப்ரபோது, ஓ! போரதர்களில் தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, ரோட்சசைோை அந்த
ஹிடிம்னபயின் ேகன் {கரடோத்கசன்}, அந்தப் ரபோரில் ரகோபக்கோர
ரோட்சசைோை ேற்கறோருவனை {அைம்புசனை} பை கனணகளோல்
துனளத்தோன். ஆைத் துனளக்கப்பட்டவனும், ரோட்சசர்களில் வைினேேிக்க
இளவரசனுேோை அந்த அைம்புசன், தங்கச் சிறகுகள் ககோண்டனவயும்,
கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயுேோை கணக்கிைடங்கோக் கனணகனள
வினரவோக ஏவிைோன். முற்றிலும் ரநரோக இருந்த அந்தக் கனணகள்
அனைத்தும், ேனைச்சிகரத்திற்குள் நுனையும் கபரும்பைங்ககோண்ட
ரகோபக்கோரப் போம்புகனளப் ரபோைக் கரடோத்கசைின் உடலுக்குள் நுனைந்தை.
அப்ரபோது துயரத்தோல் நினறந்த போண்டவர்களும், ஹிடிம்னபயின்

ேகைோை கரடோத்கசனும், ஓ! ேன்ைோ, தங்கள் எதிரியின் ேீ து அனைத்துப்
பக்கங்களில் இருந்து கூரிய கனண ரேகங்கனள ஏவிைர். கவற்றினய
விரும்பிய போண்டவர்களோல் அந்தப் ரபோரில் இப்படித் தோக்கப்பட்ட

அைம்புசன் அைிவுனடயவரை, ஆனகயோல் அவனுக்கு {அைம்புசனுக்கு}

என்ை கசய்வகதன்று கதரியவில்னை. அப்ரபோது, ரபோரில் ேகிழ்பவைோை
வைினேேிக்கப் பீேரசைன் ேகன் {கரடோத்கசன்}, அைம்புசைின்
அந்நினைனயக் கண்டு, அவனுனடய அைிவில் தன் இதயத்னத
நிறுத்திைோன். அவன் {கரடோத்கசன்}, எரிந்த ேனைச்சிகரத்திற்ரகோ,
சிதறிப்ரபோை கறுத்த னேக்குவியலுக்ரகோ ஒப்போக இருந்த அந்த ரோட்சச
இளவரசனுனடய {அைம்புசனுனடய} ரதனர ரநோக்கி ேிக மூர்க்கேோக
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட ஹிடிம்னபயின் ேகன் {கரடோத்கசன்}, தன்

ரதரில் இருந்து அைம்புசைின் ரதருக்குப் பறந்து கசன்று, பின்ைவனை
{அைம்புசனைப்} பிடித்தோன். பிறகு அவன் {கரடோத்சகசன்}, கருடன்
போம்கபோன்னறத் தூக்குவது ரபோை அவனை {அைம்புசனைத்} ரதரில்
இருந்து தூக்கிைோன். இப்படித் தன் கரங்களோல் அவனை {அைம்புசனை}
இழுத்த அவன் {கரடோத்கசன்}, ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் சுைற்றத் கதோடங்கி, ஒரு
ேைிதன் போனைகயோன்னறப் போனற ேீ து வசித்
ீ துண்டுகளோக
கநோறுக்குவனதப் ரபோை, அவனைப் பூேியில் வசிச்
ீ சிதறச் கசய்தோன். பைம்,
சுறுசுறுப்பு, கபரும் ஆற்றல் ஆகியவற்னறக் ககோண்ட அந்தப் பீேரசைன்
ேகன் {கரடோத்கசன்}, ரபோரில் ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டுத் துருப்புகள்
அனைத்தின் அச்சத்னதயும் தூண்டிைோன்.
இவ்வோறு அச்சந்தரும் ரோட்சசைோை அைம்புசன், அங்கங்கள்

அனைத்தும் உனடக்கப்பட்டு, எலும்புகள் துண்டு துண்டோகப் ரபோகும்படி
வரக்
ீ கரடோத்கசைோல் ககோல்ைப்பட்டது, கநடிய சோை ேரம் ஒன்று கோற்றோல்
ரவரரோடு சோய்க்கப்பட்டதற்கு ஒப்போக இருந்தது. அந்த இரவு உைோவியின்
{அைம்புசைின்} படுககோனையோல் போர்த்தர்கள் ேிகவும் ேகிழ்ச்சி
அனடந்தைர். அவர்கள் சிங்க முைக்கங்கனளச் கசய்தபடி தங்கள்
ஆனடகனள அனசத்தைர். எைினும், ஓ! ஏகோதிபதி, ரோட்சசர்களில்
வைினேேிக்க இளவரசைோை அைம்புசன் ககோல்ைப்பட்டு, கநோறுங்கிய
ேனை ரபோைக் கிடப்பனதக் கண்ட துணிச்சல்ேிக்க உேது வரர்கள்,
ீ "ஓ!"
என்றும், "ஐரயோ!" என்றும் கதறிைர்.
ஆவல் ககோண்ட ேைிதர்கள், (ரேலும் எரிய முடியோத) கரித்துண்னடப்

ரபோை, பூேியில் ஆதரவற்றுக் கிடக்கும் அந்த ரோட்சசனைக் கோணச்
கசன்றைர். அப்ரபோது, வைினேேிக்க உயிரிைங்களில்
முதன்னேயோைவனும், ரோட்சசனுேோை கரடோத்கசன், இப்படித் தன்
எதிரினயக் ககோன்றதும், (அசுரன்) வைனைக் ககோன்ற வோசவனை
{இந்திரனைப்} ரபோை உரக்க முைங்கிைோன். ேிகக் கடிைேோை சோதனைனயச்
கசய்த கரடோத்கசன், தன் தந்னதேோரோலும், தன் உறவிைர்களோலும் ேிகவும்

புகைப்பட்டோன். உண்னேயில் அைம்புசக் கைிகயோன்னறப் ரபோை அந்த
அைம்புசனை வழ்த்திய
ீ அவன் {கரடோத்கசன்} தன் நண்பர்கரளோடு ரசர்ந்து
ேிகவும் ேகிச்சியனடந்தோன். அங்ரக (போண்டவப் பனடயில்), பல்ரவறு
வனககளிைோை கனணகளின் ஒைிகளோலும், சங்ககோைிகளோலும் கபரும்
ஆரவோரம் எழுந்தது. அவ்கவோைினயக் ரகட்ட ககௌரவர்களும் பதிலுக்கு
உரத்த முைக்கங்கனளச் கசய்து, அதன் எதிகரோைிகளோல் முழுப் பூேினயயும்
நினறத்தைர்" {என்றோன் சஞ்சயன்} [1].
[1] இந்தப் பகுதினயப் கபோறுத்தவனர, கங்குைியின் பதிப்பும்,

ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பும் வரிகளோலும்,
வர்ணனைகளோலும் ஒத்துப் ரபோகின்றை. ரவகறோரு பதிப்பில்
முற்றிலும் ரவறு வனகயில், அதிக விவரங்கனளக் ககோண்ட
வர்ணனைகளும், அதிக வரிகளும் இருக்கின்றை.

சோத்யகியின் கபருனேனயச் கசோன்ை யுதிஷ்டிரன்!

Yudhishthira said the greatness of Satyaki! | Drona-Parva-Section-109 |
பதிவின் சுருக்கம்: சோத்யகிக்கும் துரரோணருக்கும் இனடயில் நடந்த ரபோர்; சோத்யகினய

ேீ ட்க திருஷ்டத்யும்ைனையும், தன் பனட வரர்கனளயும்
ீ ஏவிய யுதிஷ்டிரன்;
துரரோணரின் பரோக்கிரேம்; போஞ்சஜன்யத்தின் ஒைினயக் ரகட்டும், கோண்டீவத்தின்
ஒைினயக் ரகட்கோததோல் அர்ஜுைைின் நினையறியோது கைக்கமுற்ற யுதிஷ்டிரன்;
சோத்யகியின் கபருனேகனளப் பட்டியைிட்ட யுதிஷ்டிரன், அர்ஜுைைின் உதவிக்குச்
கசல்லுேோறு அவனைப் பணித்தது...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "ஓ! சஞ்சயோ, ரபோரில் பரத்வோஜர்
ேகனை {துரரோணனர} எதிர்த்து யுயுதோைன் {சோத்யகி} எவ்வோறு வினரந்தோன்

என்பனத எைக்குச் கசோல்வோயோக. அனதக் ரகட்பதற்கு நோன் கபரும் ஆவல்
ககோண்டிருக்கிரறன்" என்றோன்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "ஓ! ரபரறிவோளரர

{திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணருக்கும், யுயுதோைன் {சோத்யகி}

தனைனேயிைோை போண்டவர்களுக்கும் இனடயில் நனடகபற்றதும்,

ேயிர்க்கூச்சத்னத ஏற்படுத்துவதுேோை ரபோனரக் குறித்துக் ரகட்பீரோக.
ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, யுயுதோைைோல் (குரு) பனடயிைர்

ககோல்ைப்படுவனதக் கண்ட துரரோணர், சோத்யகி என்ற கபயரோலும்
அனைக்கப்படும் அந்த வரனை
ீ ரநோக்கி வினரந்தோர். சோத்யகி, இப்படித்
தன்னை ரநோக்கி வரும் வைினேேிக்க வரரோை
ீ பரத்வோஜர் ேகனை
{துரரோணனர} இருபத்னதந்து க்ஷுத்ரகங்களோல் {சிறு கனணகளோல்}
துனளத்தோன். ரபோரில் கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட துரரோணரும், தங்கச்
சிறகுகனளக் ககோண்டனவயும், கூரோைனவயுேோை ஐந்து கனணகளோல்
தீர்ேோைேோை குறிரயோடு யுயுதோைனை வினரவோகத் துனளத்தோர். கபரும்
வைினே ககோண்ட அந்தப் கபரும் வில்ைோளி {துரரோணர்}, சிைத்தோல்
நினறந்து, ரநரோை கனணகள் பைவற்றோல் அந்தச் சோத்வத குை வரனை
ீ
{சோத்யகினய} ேீ ண்டும் பீடித்தோர்.
ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, இப்படி அந்தப் ரபோரில் பரத்வோஜர்

ேகைோல் {துரரோணரோல்} தோக்கப்பட்ட சோத்யகி, {அடுத்ததோக} தோன் என்ை
கசய்ய ரவண்டும் என்பனத அறியோதவைோக இருந்தோன். பிறகு, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, கணக்கற்ற கூர்முனை கனணகனள ஏவிய பரத்வோஜர்
ேகனைக் {துரரோணனரக்} கண்டு யுயுதோைைின் முகம் ேகிழ்ச்சியற்றதோக
ஆைது. ஓ! ேன்ைோ, சோத்யகி அந்நினையிைிருப்பனதக் கண்ட உேது
ேகன்களும், {உேது} துருப்பிைரும், ேிகவும் ேகிழ்ச்சியனடந்து ேீ ண்டும்
ேீ ண்டும் சிங்க முைக்கம் கசய்தைர்.
ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் பயங்கர ஆரவோரத்னதக்

ரகட்டும், இப்படிப் பீடிக்கப்படும் ேதுகுைத்து வரனை
ீ {சோத்யகினயக்}
கண்டும், ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், தன் பனடவரர்களிடம்,
ீ "விருஷ்ணிகளுள்
முதன்னேயோைவனும், கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக்
ககோண்டவனும், துணிச்சல் ேிக்கவனுேோை சோத்யகினயச் சூரியனை
விழுங்கும் ரோகுனவப் ரபோை வரத்
ீ துரரோணர் விழுங்கப் ரபோகிறோர். சோத்யகி
ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருக்கும் இடத்திற்கு வினரந்து கசல்வரோக"
ீ என்றோன்.
பிறகு, ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், போஞ்சோை குைத்துத்

திருஷ்டத்யும்ைைிடம், "துரரோணனர ரநோக்கி ரவகேோக வினரவோயோக. ஓ!
பிருேதன் ேகரை {திருஷ்டத்யும்ைோ}, ஏன் நிற்கிறோய்? துரரோணரிடேிருந்து
நேக்கு எழுந்திருக்கும் கபரும் ஆபத்னத நீ கோணவில்னையோ? துரரோணர்
கபரும் வில்ைோளியோவோர். கயிற்றில் கட்டப்பட்ட பறனவயுடன்

வினளயோடும் ஒரு சிறுவனைப் ரபோை அவர் யுயுதோைனுடன்

{சோத்யகியுடன்} ரபோரில் வினளயோடிக் ககோண்டிருக்கிறோர். பீேரசைன்
தனைனேயிைோை நீங்கள் அனைவரும், பிறரின் துனணயுடன் சோத்யகியின்
ரதர் எங்கிருக்கிறரதோ அங்ரக கசல்வரோக.
ீ உைக்குப் பின்ைோல் நோன் என்
துருப்புகளுடன் பின்கதோடர்ந்து வருரவன். யேைின்
ரகோரப்பற்களுக்கினடயில் ஏற்கைரவ இருக்கும் சோத்யகினய இன்று
ேீ ட்போயோக" என்றோன்.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை

ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், யுயுதோைனுக்கோகத் துரரோணனர ரநோக்கி தன்
அனைத்துத் துருப்புகளுடன் வினரந்தோன். {திருதரோஷ்டிரரர} நீர்
அருளப்பட்டிருப்பீரோக, துரரோணருடன் ேட்டுரே ரபோரிட்ட போண்டவர்கள்
ேற்றும் சிருஞ்சயர்கள் ஆகிரயோர் அனைவரோலும் அங்ரக உண்டோக்கப்பட்ட
ஆரவோரேோைது கபரிதோக இருந்தது. ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய
{திருதரோஷ்டிரரர}, வைினேேிக்கத் ரதர்வரரோை
ீ அந்தப் பரத்வோஜர் ேகனை
{துரரோணனர}, ஒன்றோகச் ரசர்ந்து அணுகிய அவர்கள், கங்கங்கள் ேற்றும்
ேயில்களில் இறகுகனளக் ககோண்டனவயும், கூர்முனைனயக்
ககோண்டனவயுேோை கனணகளின் ேனையோல் {அவனர} ேனறத்தைர்.
எைினும் துரரோணர், ஓர் இல்ைறத்தோன், தங்கள் சுயவிருப்பத்துடன்

வரும் விருந்திைனர ஆசைத்துடனும், நீருடனும் வரரவற்பனதப் ரபோைரவ
புன்ைனகயுடன் அவர்கள் அனைவனரயும் வரரவற்றோர். ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர], (விருந்து ககோடுக்கும் நல்ரைோரின்) வடுகளில்
ீ
விருந்ரதோம்பலுடன் வரரவற்கப்படும் விருந்திைனரப் ரபோைரவ, வில்
தரித்திருக்கும் பரத்வோஜர்ேகைின் {துரரோணரின்} கனணகளோல் அவ்வரர்கள்
ீ
நினறவுற்றைர்.
ஓ! தனைவோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ஆயிரம் கதிர்களுடன் கூடிய

நடுப்பகல் சூரியனுக்கு ஒப்போை அந்தப் பரத்வோஜர் ேகனை {துரரோணனர},
அவர்களில் எவரோலும் போர்க்கக்கூட முடியவில்னை. உண்னேயில்,
ஆயுததோரிகள் அனைவரிலும் முதன்னேயோை அந்தத் துரரோணர், எரியும்
கதிர்களோல் (கீ ரை உள்ள அனைத்னதயும்) எரிக்கும் சூரியனைப் ரபோை அந்த
வில்ைோளிகள் அனைவனரயும் தேது கனணகளின் ேோரியோல் எரித்தோர்.
இப்படித் துரரோணரோல் தோக்கப்பட்ட போண்டவர்களும், சிருஞ்சயர்களும், ஓ!
ேன்ைோ, புனதக் குைியில் மூழ்கும் யோனைகனளப் ரபோை எந்தப்
போதுகோவைனரயும் கோணவில்னை.

துரரோணரின் வைினேேிக்கக் கனணகள் (ஆகோயத்தின் ஊடோகச்)

கசல்லும்ரபோது, சுற்றிலும் உள்ள அனைத்னதயும் கவடிக்கச் கசய்யும்
சூரியைின் கதிர்கனளப் ரபோைத் கதரிந்தை. அந்த ரேோதைில்,
போஞ்சோைர்களில் ேகோரதர்களோக அறியப்பட்டவர்களும்,
திருஷ்டத்யும்ைைோல் (அவ்வோரற) அங்கீ கரிக்கப் பட்டவர்களுேோை
இருபத்னதந்து ரபோர்வரர்கள்
ீ துரரோணரோல்
ககோல்ைப்பட்டைர்.துணிச்சல்ேிக்கத் துரரோணர், அந்த முதன்னேயோை
ீ அடுத்தடுத்துக் ககோல்வனதப் போண்டவர்கள் ேற்றும்
போஞ்சோைர்களின் துருப்புகளில் இருந்த ேைிதர்கள் அனேதியோகப் போர்த்துக்
ககோண்டிருந்தைர். ரககயர்களில் ரபோர்வரர்கள்
ீ நூறு ரபனரக் ககோன்று,
அனைத்துப் பக்கங்களிலும் அவர்கனள முறியடித்த துரரோணர், ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, வோனய அகைேோக விரித்திருக்கும் யேனைப் ரபோை
நின்றோர். வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட துரரோணர், ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, நூற்றுக்கணக்கோை, ஆயிரக்கணகோை போஞ்சோைர்கள்,
சிருஞ்சயர்கள், ேத்ஸ்யர்கள், ரககயர்கள் ஆகிரயோனர கவன்றோர்.
துரரோணரின் கனணகளின் மூைம் துனளக்கப்பட்ட அவர்களோல் உண்டோை
ஆரவோரேோைது, கோட்டுத்தீயோல் சூைப்பட்ட கோட்டுவோசிகள் உண்டோக்கும்
ஆரவோரத்துக்கு ஒப்போைதோக இருந்தது. ரதவர்கள், கந்தர்வர்கள் ேற்றும்
பித்ருக்கள் ஆகிரயோர், "போஞ்சோைர்களும், போண்டவர்களும் தங்கள்
அனைத்துத் துருப்புகளுடனும் தப்பி ஓடுவனதப் போருங்கள்" என்று
கசோன்ைோர்கள். உண்னேயில், ரபோரில் துரரோணர் ரசோேகர்கனளக்
ககோல்வதில் ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருந்தரபோது, அவனர எதிர்த்துச் கசல்ை
எவனும் துணியவில்னை, அவனரத் {துரரோணனரத்} துனளப்பதில் எவனும்
கவல்ைவில்னை.
கபரும் வரர்களுக்கு
ீ அைினவத் தரும் அந்தப் பயங்கர ரேோதல்
கதோடர்ந்த ரபோது, பிருனதயின் ேகன் (யுதிஷ்டிரன்), போஞ்சஜன்யத்தின்
ஒைினயத் திடீகரைக் ரகட்டோன். வோசுரதவைோல் {கிருஷ்ணைோல்}
முைக்கப்பட்ட அந்தச் சிறந்த சங்கு {போஞ்சஜன்யம்} உரத்த
கவடிப்கபோைிகனள கவளியிட்டது. உண்னேயில், சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைப்} போதுகோப்ரபோர் {அனைவரும்} ரபோரிட்டுக்
ககோண்டிருந்த ரபோது, அர்ஜுைைின் ரதருக்கு முன்போகத் தோர்தரோஷ்டிரர்கள்
முைங்கிக் ககோண்டிருந்த ரபோது, கோண்டீவத்தின் நோகணோைி
ரகட்கப்படவில்னை. போண்டுவின் அரச ேகன் {யுதிஷ்டிரன்} ேீ ண்டும்
ேீ ண்டும் ேயங்கி, "சங்குகளின் இளவரசன் (போஞ்சஜன்யம்) இத்தகு
கவடிப்கபோைிகனள கவளியிடுவதோலும், ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்த

ககௌரவர்களும் இனடயறோேல் இத்தகு கூச்சல்களில் ஈடுபடுவதோலும்,

போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} முற்றிலும் நைேோக இல்னை என்பதில் ஐயேில்னை"
என்று நினைத்தோன்.
கவனையோை இதயத்துடன் இப்படி நினைத்த குந்தியின் ேகன்

அஜோதசத்ரு {யுதிஷ்டிரன்}, கண்ண ீரோல் தனடப்பட்ட குரலுடன், சோத்வத
குைத்ரதோைிடம் (சோத்யகியிடம்) இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்.
ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் ேனைப்பனடந்தோலும், அடுத்து
என்ை கசய்ய ரவண்டும் என்பதில் போர்னவனய {அறினவ} இைக்கவில்னை.
சிநியின் ரபரைிடம் {சோத்யகியிடம்} ரபசிய அந்தக் குைக்கோனள
(யுதிஷ்டிரன்), "ஓ! சிநியின் ரபரரை {னசரநய, சோத்யகி}, துயரில் இருக்கும்
நண்பர்களுக்கு எது நித்திய கடனேகயன்று {அறகேன்று} பைங்கோைத்தில்
நல்ரைோர் (நண்பர்களுக்குக்) குறிப்பிட்டைரரோ, அதற்கோை கோைம் இப்ரபோது
வந்திருக்கிறது. ஓ! சிைிக்களில் கோனளரய {சிநிபுங்கவ}, ஓ! சோத்யகி,
என்னுள் நினைத்துப் போர்க்னகயில், என் ரபோர்வரர்கள்
ீ அனைவருக்கு
ேத்தியிலும், எங்களுக்கு நன்னேனய விரும்புவதில் உன்னைவிடப்
கபரியவன் எவனையும் நோன் கோணவில்னை.
எவன் எப்ரபோதும் போசத்துடன் இருக்கிறோரைோ, எவன் எப்ரபோதும்

கீ ழ்ப்படிகிறோரைோ, அவரை துயர கோைங்களில் முக்கியேோை
கோரியங்களுக்கு நியேிக்கப்பட ரவண்டும் எை நோன் நினைக்கிரறன்.
போண்டவர்களின் புகைிடேோக எப்ரபோதும் இருக்கும் ரகசவன் {கிருஷ்ணன்}
எப்படிரயோ, ஓ! விருஷ்ணி குைத்ரதோரை {சோத்யகி}, ஆற்றைில் ரகசவனைப்
ரபோை இருக்கும் நீயும் {எங்களுக்கு} அப்படிரய. எைரவ, {இப்ரபோது} உன் ேீ து
சுனே ஒன்னறக் கிடத்தப் ரபோகிரறன். என் ரநோக்கத்னத வணோக்குவது
ீ
உைக்குத் தகோது. அர்ஜுைன், உைக்குச் சரகோதரனும், நண்பனும்,
ஆசோனுேோவோன், ஓ! ேைிதர்களில் கோனளரய {சோத்யகி}, இந்தப் ரபோரில்,
துயரேோை இந்தக் கோைத்தில், அவனுக்கு {அர்ஜுைனுக்கு} {உன்}
உதவினயக் ககோடுப்போயோக.
நீ உண்னேக்கு {சத்தியத்துக்கு} அர்ப்பணிப்புள்ளவன். நீ ஒரு வரன்.

ீ
நண்பர்களின் அச்சங்கனளப் ரபோக்குபவைோகவும் நீ இருக்கிறோய். ஓ! வரோ,
ீ
உன் கசயல்களின் வினளவோல், நீ ரபச்சில் உண்னே நினறந்தவைோக
இவ்வுைகில் ககோண்டோடப்படுகிறோய். ஓ! சிநியின் ரபரரை {சோத்யகி},
ரபோரில் நண்பர்களுக்கோகப் ரபோரிட்டுத் தன் உடனைத் துறப்பவன் எவரைோ,
அவன் முழு உைனகயும் பிரோேணர்களுக்குத் தோைேளித்தவனுக்கு
இனணயோைவன் ஆவோன். முனறயோை சடங்குகளுடன் முழுப் பூேினயயும்

பிரோேணர்களுக்குத் தோைேோக அளித்துச் கசோர்க்கத்திற்குச் கசன்ற பல்ரவறு

ேன்ைர்கனளக் குறித்து நோம் ரகட்டிருக்கிரறோம். ஓ! நல்ைோன்ேோ
ககோண்ரடோரை, ஓ! தனைவோ {சோத்யகி}, நீ அர்ஜுைனுக்கு உதவி உன்
உயினர ஆபத்துக்குள்ளோக்குவதோல், முழுப் பூேினயயும்
(பிரோேணர்களுக்குத்) தோைேளித்தவரைோ, அனதவிட உயர்ந்தனதச்
கசய்தவரைோ அனடயும் கைினய {பைனை} அனடவோயோக எைக் கரங்கள்
கூப்பி உன்னை இரந்து ரகட்கிரறன்.
(நண்பர்களுக்கோக) எப்ரபோதும் ரபோரில் தன் உயினர விட

விரும்புபவைோை கிருஷ்ணன் ஒருவரை, நண்பர்களின் அச்சங்கனள
விைக்குபவைோக இருக்கிறோன். {அவ்வனகயில்}, ஓ! சோத்யகி, நீரய
இரண்டோேவன். புகைில் ககோண்ட விருப்பத்தோல் ரபோரில் வரேோக
ீ முயலும்
வரனுக்கு,
ீ ேற்கறோரு வரைோரைரய
ீ உதவ முடியும். சோதோரண ேைிதைோல்
அப்படிச் கசய்ய முடியோது. இக்கோரியத்தில், உன்னைத்தவிர ரவறு யோர்
அர்ஜுைனைக் கோக்க முடியும்? ஒரு சந்தர்ப்பத்தில், உைது எண்ணிைடங்கோ
சோதனைகனள கேச்சிய அர்ஜுைன், ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் அவற்னற உனரத்து
எைக்குப் கபரும் இன்பத்னத அளித்தோன். கபரும் கரநளிைம் ககோண்டவன் நீ
என்றும், ரபோர்க்கனையின் வனககள் அனைத்னதயும் அறிந்தவன் நீ
என்றும், கபரும் சுறுசுறுப்னபயும், கபரும் ஆற்றனையும் ககோண்டவன் நீ
என்றும் உன்னைக் குறித்து அவன் {அர்ஜுைன்} கசோல்ைியிருக்கிறோன்.
அவன் {அர்ஜுைன்}, "சோத்யகி கபரும் ஞோைம் ககோண்டவைோவோன்,

அனைத்து ஆயுதங்கனளயும் அறிந்தவைோவோன், ஒரு வரைோவோன்,
எப்ரபோதும் அவன் ேனைக்கேோட்டோன். அகன்ற கழுத்னதயும், அகன்ற
ேோர்னபயும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளயும், அகன்ற தோனடகனளயும்
{ரேோவோய்கனளயும்}, கபரும் பைத்னதயும், கபரும் ஆற்றனையும்
ககோண்டவைோை சோத்யகி ஓர் உயர் ஆன்ே ேகோரதைோவோன். அவன்
{சோத்யகி} எைது சீடனும், நண்பனுேோவோன்; நோன் அவைது
அன்புக்குரியவைோகவும், அவன் எைது அன்புக்குரியவைோகவும்
இருக்கிரறோம். என் கூட்டோளியோகும் அந்த யுயுதோைன் {சோத்யகி},
ககௌரவர்கனள கநோறுக்கப் ரபோகிறோன். ஓ! ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரரர},
ரபோர்க்களத்தில் நேக்குத் துனணயோகக் கவசம்பூண்டவர்களோை ரகசவன்
{கிருஷ்ணன்}, ரோேர் {பரசுரோேர்}, அநிருத்தன், வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ
பிரத்யும்ைன், கதன், சோரணன், சோம்பன் ஆகிரயோரும், விருஷ்ணிகள்
அனைவரும் இருந்தோலும், நோன், தைக்கு இனணயில்ைோதவனும்,
கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்டவனும், ேைிதர்களில்

புைியுேோை அந்தச் சோத்யகினயரய நேக்குத் துனணயோக நியேிப்ரபன்"

துனவத வைத்தில், நீ இல்ைோத நினையில், உன்னுனடய தகுதிகனள

நல்ரைோரின் சனபயில் உண்னேயோக விவரித்தரபோது, இனதரய
தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} என்ைிடம் கசோன்ைோன். ஓ! விருஷ்ணி
குைத்ரதோரை {சோத்யகி}, தைஞ்சயன், நோன் ேற்றும் பீேன் ஆகிரயோரின்
எதிர்போர்ப்னபப் கபோய்ப்பிப்பது உைக்குத் தகோது. பல்ரவறு தீர்த்தங்களுக்குச்
கசன்று திரும்பிக் ககோண்டிருந்தரபோது, நோன் துவோரனகக்குச் கசன்ரறன்;
அங்ரக அர்ஜுைைிடம் நீ ககோண்டிருக்கும் ேரியோனதனயக் கண்ரடன். ஓ!
சிநியின் ரபரரை, உபப்ைோவ்யத்தில் நோங்கள் இருந்த ரபோது, உன்னைப்
ரபோை எங்களிடம் அத்தகு போசம் கோட்டியவர் ரவறு எவனரயும் நோன்
கோணவில்னை. நீ நற்குைத்தில் பிறந்தவைோகவும், எங்களிடம் ேரியோனத
ககோண்டவைோகவும் இருக்கிறோய். எைரவ, எவன் உைக்கு நண்பைோகவும்,
ஆசோைோகவும் இருக்கிறோரைோ அவனுக்கு அன்பு கோட்டுதற்கு, ஓ! வைிய
கரங்கனளக் ககோண்டவரை, ஓ! கபரும் வில்ைோளிரய, உைது நட்போலும்,
ஆற்றைோலும், உயர்குடி பிறப்போலும், உண்னேயோலும் தகுந்த வைியில்
கசயல்படுவரத உைக்குத் தகும்.
ஓ! ேது குைத்ரதோரை {சோத்யகிரய}, துரரோணரோல் கவசம்

அணிவிக்கப்பட்ட துரிரயோதைன், திடீகரை அர்ஜுைனைப் பின்கதோடர்ந்து
கசன்றிருக்கிறோன். அதற்கு முன்ைரர, ககௌரவர்களில் கபரும் ரதர்வரர்கள்
ீ
பிறரும் அர்ஜுைனைப் பின்கதோடர்ந்து கசன்றிருக்கின்றைர். அர்ஜுைைின்
ரதருக்கு எதிரோக உரத்த ஆரவோரம் ரகட்கப்படுகிறது. ஓ! சிநியின் ரபரரை,
ஓ! ேரியோனதகனள அளிப்பவரை, வினரவோக அங்ரக கசல்வரத உைக்குத்
தகும்.
துரரோணர் உன்னை எதிர்த்து வந்தோல், நன்கு ஆயுதம் தரித்திருக்கும்

பீேரசைனும் நோங்களும், எங்கள் அனைத்துப் பனடகளும் ரசர்ந்து அவனரத்
தடுப்ரபோம். ஓ! சிநியின் ரபரரை, ரபோரில் போரதத் துருப்புகள் ஓடுவனதயும்,
அப்படி அவர்கள் ஓடுனகயில், உரத்த ஓைங்களிடுவனதயும் கோண்போயோக.
அனைகள் நினறந்த கபருங்கடனைரய கைங்கடிக்கும் வைினேேிக்கச்
சூறோவளினயப் ரபோை, ஓ! ஐயோ, அந்தத் தோர்தரோஷ்டிரப் பனட
சவ்யசச்சிைோல் {அர்ஜுைைோல்} கைங்கடிக்கப்படுகிறது. எண்ணற்ற ரதர்கள்,
ேைிதர்கள் ேற்றும் குதினரகள் ஆகியனவ ரவகேோக நகர்வதோல்,
(களகேங்கும்) தூசிப்படைம் படிப்படியோக எழுவனதப் போர். பனகவர்களின்
கூட்டத்னதக் ககோல்பவைோை பல்குைன் {அர்ஜுைன்}, பரிகங்கள், ரவல்கள்

ஆகியவற்னறத் தரித்தவர்களும், தங்கள் பனடயணிகளில் பை

குதினரகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டவர்களுேோை சிந்து-கசௌவரர்களோல்
ீ
சூைப்படுவனதப் போர். இந்தப் பனடனய கவல்ைோேல், கஜயத்ரதனை
கவல்வது முடியோது. இந்த வரர்கள்,
ீ சிந்துக்களின் அட்சியோளனுக்கோகத்
{கஜயத்ரதனுக்கோகத்} தங்கள் உயினர விடவும் தயோரோக இருக்கின்றைர்.
கனணகள், ஈட்டிகள், கநடிய ககோடிேரங்கள் ஆகியவற்றோல் தடித்து,
குதினரகளும், யோனைகளும் நினறந்திருப்பதுேோை கவல்ைப்பட முடியோத
தோர்தரோஷ்டிரப்பனட அங்ரக நிற்பனதப் போர்.
அவர்களது ரபரினககளின் ஒைிகனளயும், அவர்களது சங்குகளின்

உரத்த முைக்கத்னதயும், அவர்களோல் முைங்கப்படும் ரபரோற்றல்ேிக்கச்
சிங்க முைக்கத்னதயும், அவர்களது ரதர்ச்சக்கர்களின்
சடசடப்கபோைிகனளயும் ரகட்போயோக. அவர்களது யோனைகளின்
பிளிறல்கனளயும், அவர்களது கோைோட்பனட வரர்களின்
ீ கைேோை
நனடகயோைிகனளயும், பூேினயனயக் குலுக்குவதோகத் கதரியுேளவுக்கு
வினரந்து வரும் அவர்களது குதினரப்பனடயின் நனடகயோைிகனளயும்
ரகட்போயோக. அவனுக்கு {அர்ஜுைனுக்கு} முன்ைோல் கஜயத்ரதைின்
பனடப்பிரிவும், பின்ைோல் துரரோணரின் பனடப்பிரிவும் நிற்கின்றை.
ரதவர்களின் தனைவனைரய பீடிக்க வல்ை அவைது {அர்ஜுைைது}
எதிரிகளின் எண்ணிக்னக கபரிதோக இருக்கிறது. அடியற்ற ஆைம் ககோண்ட
அந்தப் பனடயில் மூழ்கும் அர்ஜுைன், தன் உயினரரய இைக்கக்கூடும்.
ரபோரில் அவன் {அர்ஜுைன்} ககோல்ைப்பட்டோல், என்னைப் ரபோன்ற
ஒருவைோல் எப்படி வோை முடியும்? நீ உயிரரோடிருக்னகயில் இத்தகு ரபரிடர்
எைக்கு வரைோேோ?
கருநீை நிறமும், வயதோல் இளனேயும், சுருள் முடியும் ககோண்ட

அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்} ேிக அைகோைவைோவோன். ஓ! ஐயோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ஆயுதங்களின் பயன்போட்டில் சுறுசுறுப்போைவனும்,
ரபோர்க்கனையின் ஒவ்கவோரு வனகனய அறிந்தவனும், வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்டவனுேோை அர்ஜுைன், சூரிய உதயத்தின் ரபோது அந்தப்
போரதப் பனடக்குள் ஊடுருவிைோன். இரதோ பகல் முடியப் ரபோகிறது. ஓ!
விருஷ்ணி குைத்ரதோரை, அவன் உயிரரோடு இருக்கிறோைோ, இல்னையோ
என்பனத நோன் அறியவில்னை. பரந்த குருப் பனட கபருங்கடனைப் ரபோை
இருக்கிறது. ஓ! ஐயோ, பீபத்சு {அர்ஜுைன்} அதற்குள் தன்ைந்தைியோகரவ
நுனைந்தோன். அந்தப் பனடயோைது, ரபோரில் ரதவர்களோலும் தடுக்கப்பட
முடியோததோக இருக்கிறது. இன்னறய ரபோரில், என் தீர்ேோைத்னதத்
கதளிவோகக் ககோள்வதில் நோன் தவறுகிரறன் {ரபோரில் எைக்குப் புத்தி
கசல்ைவில்னை}. கபரும் வைினே ககோண்ட துரரோணரும் எைது

பனடகனளப் பீடிக்கிறோர். ஓ வைிய கரங்கனளக் ககோண்டவரை, அந்த
ேறுபிறப்போளர் {பிரோேணரோை துரரோணர்} எவ்வோறு ரபோரில் உைவுகிறோர்
என்பனத நீரய போர்க்கிறோய்.
ஒன்றோகத் திரண்டு நிற்கும் பை பணிகளில், எனத முதைில் கவைிக்க

ரவண்டும் என்பனதத் ரதர்ந்கதடுப்பதில் நீ நல்ை திறம்கபற்றவைோகவும்
இருக்கிறோய். ஓ! ேரியோனதகனள அளிப்பவரை {சோத்யகி}, அனைத்திலும்
எது முக்கியேோை பணிரயோ, அனதச் சுறுசுறுப்புடன் சோதிப்பரத உைக்குத்
தகும். இந்தப் பணிகள் அனைத்திலும், நம் கவைத்னதக் ரகோரும் இதுரவ
(அர்ஜுைனுக்கு உதவும் பணிரய) முதன்னேயோைது எை நோன்
நினைகிரறன். ரபோரில் அர்ஜுைனை ேீ ட்பனதரய முதைில் ரேற்ககோள்ள
ரவண்டும். தோசோர்ஹ குரைோத்தனை {கிருஷ்ணனைக்} குறித்து நோன்
வருந்தவில்னை. இந்த அண்டத்தின் தனைவனும், போதுகோவைனும் அவரை
{கிருஷ்ணரை}. ஓ! ஐயோ, ஒன்றோகச் ரசர்ந்திருக்கும் மூன்று
உைகங்கனளயும், அந்த ேைிதர்களில் புைியோல் {கிருஷ்ணைோல்} கவல்ை
முடியும்என்பனத நோன் உைக்கு உண்னேயோகரவ கசோல்கிரறன். எைரவ,
பைவைேோை
ீ இந்தத் திருதரோஷ்டிரப் பனடனயக் குறித்து நோன் என்ை
கசோல்ை ரவண்டும்?
எைினும், ஓ! விருஷ்ணி குைத்ரதோரை {வோர்ஷ்ரணய, சோத்யகி},

அர்ஜுைன் இந்தப் ரபோரில் கணக்கிைடங்கோதவர்களோல் பீடிக்கப்படுகிறோன்.
அவன் உயினர விடக்கூடும். அதற்கோகரவ நோன் இவ்வளவு
உற்சோகேற்றவைோக இருக்கிரறன். ஓ!, உன்னைப் ரபோன்ற ேைிதர்கள்,
அவனைப் ரபோன்றவனைப் பின் கதோடர ரவண்டும் என்பதோல், இத்தகு
கோைத்தில் என்னைப் ரபோன்ற ஒருவைோல் தூண்டப்பட்டு, அவன்
{அர்ஜுைன்} கசன்ற போனதயிரைரய கசல்வோயோக. விருஷ்ணி குைத்தின்
முதன்னேயோரைோரில் இருவர் அதிரதர்களோகக் கருதப்படுகிறோர்கள்.
அவர்கள், ஓ! சோத்வதோ {சோத்யகி}, வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட
பிரத்யும்ைனும், இவ்வளவு புகனைப் கபற்ற நீயுரே ஆவர்கள்.
ீ ஆயுதங்களில்
நோரோயணனுக்கும், பைத்தில் சங்கர்ேணருக்கும் {பைரோேருக்கும்} நீ
இனணயோைவைோவோய். துணிச்சைில், ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய, நீ
பீஷ்ேனரயும், துரரோணனரயும், ரபோரில் சோதித்த அனைவனரயும் விஞ்சி,
தைஞ்சயனுக்கு இனணயோைவைோக இருக்கிறோய். ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய,
ஓ! ேோதவோ {சோத்யகி}, ஞோைிகள், "சோத்யகியோல் அனடயப்பட முடியோதது
எதுவுேில்னை" என்று உன்னைக் குறித்துப் ரபசுகின்றைர்.

எைரவ, ஓ! கபரும்பைம் ககோண்டவரை {சோத்யகி}, அர்ஜுைன், நோன்

ேற்றும் இங்ரக இருக்கும் அனைவரது விருப்பங்களுக்குக் கீ ழ்ப்படிந்து, நோன்
உன்ைிடம் கசோன்ைனதச் கசய்வோயோக. ஓ !வைிய கரங்கனளக்
ககோண்டவரை, அந்த விருப்பத்னத வணோக்குவது
ீ உைக்குத் தகோது. உன்
உயினரரய துச்சேோக ேதித்து, ரபோரில் ஒரு வரனைப்
ீ ரபோை நீ
உைவுவோயோக. ஓ! சிநியின் ரபரரை, தோசோர்ஹ குைத்தின் ககோழுந்துகள்
ரபோரில் உயிர்கனளக் குறித்து எப்ரபோதும் கவனைப் பட்டதில்னை.
ரகோனைகள் ேற்றும் இைிந்தவர்களின் நனடமுனறகளோை ரபோனரத்
தவிர்ப்பது, அல்ைது ேண்ேதில்களுக்குப் பின்ைோைிருந்து ரபோரிடுவது,
அல்ைது ரபோரில் இருந்து ஓடுவது {புறங்கோட்டுவது} ஆகியவற்னறத்
தோசோர்ஹர்கள் ஒருரபோதும் கசய்ததில்னை.
ஓ! சிநிக்களில் கோனளரய, நல்ைோன்ேோ {அற ஆன்ேோ} ககோண்ட

அர்ஜுைன் உைக்கு மூத்தவைோவோன். வோசுரதவரைோ {கிருஷ்ணரைோ},
உைக்கும், புத்திசோைியோை அர்ஜுைனுக்கும் மூத்தவைோவோன். இவ்விரு
கோரணங்களில் என் கண்கனளச் கசலுத்திரய நோன் உன்ைிடம் இந்த
வோர்த்னதகனளச் கசோல்கிரறன். நோன் கசோல்லும் வோர்த்னதகனள
அைட்சியம் கசய்யோரத, நோன், உைக்கு மூத்ரதோருக்ககல்ைோம்
மூத்தவைோரவன். நோன் உன்ைிடம் எனதச் கசோல்கிரறரைோ,
அர்ஜுைைோலும் அஃது அங்கீ கரிக்கப்பட்டரத ஆகும். இனத நோன் உைக்கு
உண்னேயோகரவ கசோல்கிரறன். தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} எந்த இடத்தில்
இருக்கிறோரைோ அங்ரக கசல்வோயோக. ஓ! கைங்கடிக்கப்பட முடியோத
ஆற்றனைக் ககோண்டவரை, இந்த என் வோர்த்னதகனளக் ரகட்டு,
திருதரோஷ்டிரரின் தீய ேகனுனடய {துரிரயோதைைின்} இந்தப் பனடக்குள்
ஊடுருவுவோயோக. முனறயோக இதனுள் ஊடுருவி, ஓ! சோத்வதோ {சோத்யகி},
கபரும் ரதர்வரர்களுடன்
ீ ரேோதி, உைக்குத் தகுந்த அருஞ்கசயல்கனள
கவளிப்படுத்துவோயோக" என்று {யுதிஷ்டிரன்} கசோன்ைோன்" {என்றோன்

சோத்யகி, யுதிஷ்டிரன் உனரயோடல்!

The conversation of Satyaki and Yudhishthira! | Drona-Parva-Section-110 |
பதிவின் சுருக்கம்: யுதிஷ்டிரைின் போதுகோப்புக்கோகரவ அர்ஜுைைோல் தோன்

நியேிக்கப்பட்டிருப்பதோக யுதிஷ்டிரைிடம் கசோன்ை சோத்யகி; யுதிஷ்டிரைின்
போதுகோப்னப உறுதி கசய்யோேல் அர்ஜுைனை ரநோக்கிச் கசல்ைப்ரபோவதில்னை என்ற
சோத்யகி; யுதிஷ்டிரன் கசோன்ை சேோதோைம்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "முழுப் போசத்னதக்

ககோண்டதும், ஏற்புனடயதும், இைியகவோைிகளோல் நிரம்பியதும்,
ேைத்திற்கு உகந்ததும், ேகிழ்ச்சிகரோேைதும், நியோயேோைதுேோை
இவ்வோர்னதகனள நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன் கசோன்ைதும், ஓ!
போரதர்களில் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, அவனுக்கு {யுதிஷ்டிரனுக்கு}
ேறுகேோைியோக, சிநிக்களில் கோனளயோை அந்தச் சோத்யகி, "ஓ! ேங்கோ ேகினே
ககோண்டவரர {யுதிஷ்டிரரர}, நீதி நினறந்ததும் {நியோயேோைதும்},
ேகிழ்ச்சிகரேோைதும், பல்குைரின் {அர்ஜுைரின்} புகழுக்கு ஏற்றதுேோை நீர்

கசோன்ை வோர்த்னதகள் அனைத்னதயும் ரகட்ரடன். உண்னேயில் இத்தகு

ரநரத்தில், ஓ! ேன்ைர்களின் ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரரர}, (உேக்கு)
அர்ப்பணிப்புள்ள என்னைப் ரபோன்ற ஒருவனைக் கோண்னகயில்,
போர்த்தருக்கு நீர் கட்டனளயிடுவனதப் ரபோைரவ அவனுக்கும்
கட்டனளயிடுவரத உேக்குத் தகும். என்னைப் கபோறுத்தவனர,
தைஞ்சயருக்கோக {அர்ஜுைருக்கோக} என் உயினரயும் விட நோன் தயோரோக
இருக்கிரறன். ரேலும், நீர் கட்டனளயிட்டோல், இந்தப் ரபோரில் எந்தக்
கோரினயத்னதத் தோன் நோன் கசய்யேோட்ரடன்? இந்தப் பைவைேோை
ீ
(திருதரோஷ்டிரப்) பனடனயக் குறித்து நோன் என்ை கசோல்ரவன்? ஓ!
ேைிதர்களில் சிறந்தவரர{யுதிஷ்டிரரர}, உம்ேோல் தூண்டப்பட்டோல்,
ரதவர்கள், அசுரர்கள் ேற்றும் ேைிதர்களுடன் கூடிய மூன்று
உைகங்கரளோடும் ரபோரிட நோன் தயோரோக இருக்கிரறன்.
இன்று நோன் சுரயோதைைின் கேோத்தப் பனடயுடனும் ரபோரிட்டுப்

ரபோரில் அனத கவல்ரவன். ஓ! ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரரர}, இனத நோன் உேக்கு
உண்னேயோகரவ கசோல்கிரறன். போதுகோப்புடன் இருக்கும் தைஞ்சயனர
{அர்ஜுைனர}, போதுகோப்போக அனடயும் நோன், ஓ! ேன்ைோ, கஜயத்ரதன்
ககோல்ைப்பட்ட பிறரக உேது முன்ைினைக்குத் திரும்புரவன். எைினும், ஓ!
ேன்ைோ, வோசுரதவர் {கிருஷ்ணர்} ேற்றும் புத்திசோைியோை அர்ஜுைர்
ஆகிரயோர் கசோன்ை வோர்த்னதகனளக் குறித்து நோன் உேக்குச் கசோல்ை
ரவண்டும். நேது ரபோர்வரர்கள்
ீ அனைவரின் ேத்தியிலும், வோசுரதவர்
{கிருஷ்ணர்} ரகட்டுக் ககோண்டிருக்கும்ரபோது, அர்ஜுைர் என்னை
உறுதியுடன் (உறுதிேிக்க இவ்வோர்த்னதகளோல்) ேீ ண்டும் ேீ ண்டும்
ரவண்டிக் ககோண்ரடோர்.
{அர்ஜுைர்}, "ஓ! ேோதவோ {சோத்யகி}, இன்று நோன் கஜயத்ரதனைக்

ககோல்லும் வனர, ரபோரில் ரேன்னேயோை தீர்ேோைத்துடன் ேன்ைனர
{யுதிஷ்டிரனரக்} கவைேோகப் போதுகோப்போயோக. ஓ! வைிய கரங்கனளக்
ககோண்டவரை {சோத்யகி}, உன்ைிடரேோ, கபரும் ரதர்வரைோை
ீ
பிரத்யும்ைைிடரேோ ஏகோதிபதினய {யுதிஷ்டிரரின் போதுகோப்னப}
ஒப்பனடத்தோல், கவனையற்ற இதயத்துடன் கஜயத்ரதனை ரநோக்கிச்
கசல்ரவன். குருக்களில் முதன்னேயோைவரோகக் கருதப்படும்
ரபோர்வரரோைத்
ீ துரரோணர் எவ்வோறு ரபோரிடுவோர் என்பனத நீ அறிவோய். ஓ!
தனைவோ {சோத்யகி}, அனைவருக்கு முன்ைினையிலும் அவர் ஏற்ற
உறுதிகேோைினயயும் நீ அறிவோய். அந்தப் பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்},
ேன்ைனர {யுதிஷ்டிரனரக்} னகப்பற்ற எப்ரபோதும் ஆவைோக இருக்கிறோர்.
ரபோரில் அவர் {துரரோணர்}, ேன்ைர் யுதிஷ்டிரனரப் பீடிக்கத் தகுந்தவரோவோர்.
ேைிதர்களில் சிறந்தவரும், நீதிேோனுேோை ேன்ைர் யுதிஷ்டிரரின்

போதுகோப்பில் உன்னை நியேித்துவிட்டு, நோன் இன்று கஜயத்ரதனை அைிக்கச்
கசல்ரவன். ஓ! ேோதவோ {சோத்யகி}, கஜயத்ரதனைக் ககோன்றுவிட்டு நோன்
வினரவில் திரும்புரவன். நீதிேோைோை ேன்ைர் யுதிஷ்டிரனரப்
பைவந்தேோகக் னகப்பற்றுவதில் துரரோணர் கவல்ைோதவோறு நீ போர்த்துக்
ககோள்வோயோக. ஓ! ேோதவோ, பரத்வோஜர் ேகைோல் {துரரோணரோல்} யுதிஷ்டிரர்
னகப்பற்றப்பட்டோல், கஜயத்ரதனைக் ககோல்வதில் என்ைோல் கவல்ை
முடியோது, என் துயரமும் அதிகேோகும். ேைிதர்களில் சிறந்தவரும்,
போண்டுவின் உண்னே நினறந்த ேகனுேோை அவர் {யுதிஷ்டிரர்}
னகப்பற்றப்பட்டோல், நோன் ேீ ண்டும் கோட்டுக்ரக கசல்ரவன் என்பது
கதளிவோைதோகும் {நிச்சயேோகும்}. எைரவ, சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட
துரரோணர், ரபோரில் யுதிஷ்டிரனரப் பிடிப்பதில் கவன்றுவிட்டோல்,
கஜயத்ரதனை நோன் கவன்றோலும், அஃது எந்தப் பைனையும் உண்டோக்கோது
என்பது கவளிப்பனடயோைது. ஓ! வைிய கரங்கனளக் ககோண்டவரை, ஓ!
ேோதவோ {சோத்யகி}, எைரவ, எைக்கு ஏற்புனடயனதச் கசய்வதற்கோகவும்,
எைது கவற்றி ேற்றும் புகழுக்கோவும், ரபோரில் ேன்ைனர {யுதிஷ்டிரனரக்}
கோப்போயோக" என்றோர் {அர்ஜுைர்}.
எைரவ, ஓ! ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரரர}, பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்}

மூைம் கதோடரும் அச்சத்தின் வினளவோக, சவ்யசச்சின் {அர்ஜுைர்} உம்னே
{போதுகோப்பனத} என்ைிடம் நம்பிக்னகயின் ரபரில் ஒப்பனடத்தோர். ஓ! வைிய
கரங்கனளக் ககோண்டவரர, ஓ! தனைவோ {யுதிஷ்டிரரர}, ருக்ேிைியின்
ேகனை (பிரத்யும்ைனைத்) தவிரப் ரபோரில் துரரோணருக்குப் கபோருத்தேோை
ரவறு எவனும் இல்னை என்பனத நோரை திைமும் போர்க்கிரறன்.
புத்திசோைியோை பரத்வோஜரின் ேகனுக்குப் ரபோரில் நோனும்
கபோருத்தேோைவைோகரவ கருதப்படுகிரறன். எைரவ, ஓ! ேன்ைோ
{யுதிஷ்டிரரர}, என் ேதிப்னப நோரை கபோய்த்துக் ககோள்வரதோ, எைது ஆசோன்
(அர்ஜுைரின்) கட்டனளகனள அைட்சியம் கசய்வரதோ, உம்னே விட்டு
அகல்வரதோ கூடோது என்பது கதளிவோகிறது. ஊடுருவமுடியோத
கவசம்பூண்டிருக்கும் ஆசோன் (துரரோணர்), தன் கரநளிைத்தின் வினளவோல்
ரபோரில் உம்னே அனடந்து, சிறு பறனவயுடன் {வினளயோடும்} சிறுவனைப்
ரபோை உம்முடன் வினளயோடுவோர்.
ேகரக் ககோடி தோங்கிய கிருஷ்ணரின் ேகன் {பிரத்யும்ைன்} இங்ரக

இருந்தோல், அர்ஜுைனரப் ரபோைரவ அவன் உம்னேப் போதுகோப்போன்
என்பதோல், அவைிடம் {உம்னே போதுகோக்கும் பணினய} ஒப்பனடத்திருக்க

முடியும். {ஆைோல் இப்ரபோரதோ}, நீரர உம்னேப் போதுகோத்துக் ககோள்ள

ரவண்டியிருக்கும். நோன் கசன்றுவிட்டோல், உம்னேப் போதுகோப்பது யோர்?
நோன் அர்ஜுைரிடம் கசல்லும்ரபோது, துரரோணனர எதிர்த்துச்
கசல்ைக்கூடியவர் யோர்? ஓ! ேன்ைோ, அர்ஜுைனைக் குறித்த அச்சரேதும்
இன்று உேதோக ரவண்டோம். எந்தச் சுனே எவ்வளவு கைேோைதோக
இருந்தோலும் அவர் ஒருரபோதும் {அர்ஜுைர்} உற்சோகேிைப்பதில்னை.
அவருக்கு {அர்ஜுைருக்கு} எதிரோை ரபோர்வரர்களோை

ீ கசௌவரகர்கள்,
ீ
சிந்தவப் கபௌரவர்கள், வடக்கத்தியர், கதற்கத்தியர், கர்ணைின்
தனைனேயிைோரைோர் ஆகிரயோரின் ரதர்வரர்களில்
அனைவரும் ஒன்றோகச் ரசர்ந்து வந்தோலும் அர்ஜுைருக்குப் பதிைோறில் ஒரு
பங்குக்கும் அவர்கள் ஈடோகேோட்டோர்கள். ரதவர்கள், அசுரர்கள், ேைிதர்கள்,
அனைத்து ரோட்சச இைங்கள், கின்ைரர்கள், கபரும்போம்புகள், உண்னேயில்
அனசவை, அனசயோதை ஆகிய அனைத்னதயும் ககோண்ட கேோத்த
உைகமும் அவருக்கு எதிரோக ஒன்றோகத் திரண்டு எழுந்தோலும், ரபோரில்
அர்ஜுைருக்கு அவர்கள் ஈடோகேோட்டோர்கள். ஓ! ேன்ைோ, இஃனத அறிந்து
ககோண்டு தைஞ்சயர் நிேித்தேோை உேது அச்சத்னத விைக்குவரோக.
ீ
கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்டவர்களும், கபரும்
வில்ைோளிகளுேோைவரக்
ீ கிருஷ்ணர்கள் {வரீ கருப்பர்கள்} இருவரும்
எங்கிருக்கிறோர்கரளோ, அங்ரக அவர்களது ரநோக்கத்திற்குச் சிறு தடங்கலும்
ஏற்பட முடியோது.
உேது தம்பியின் {அர்ஜுைரின்} கதய்வக

ீ வைினே, ஆயுதங்களில்
சோதனை, வளம், ரபோரில் ரகோபம், நன்றியுணர்வு ேற்றும் கருனணனய
நினைத்துப் போரும். ஓ! ேன்ைோ, அர்ஜுைரிடம் கசல்வதற்கோக நோன் இந்த
இடத்னதவிட்டு அகன்றோல், ரபோரில் துரரோணர் கவளிக்கோட்டப் ரபோகும்
ஆயுதங்களின் அற்புத அறினவயும் நினைத்துப் போரும். ஓ! ஏகோதிபதி
{யுதிஷ்டிரரர}, ஆசோன் {துரரோணர்} உம்னேக் னகப்பற்றுவதில் ரபரோவல்
ககோண்டிருக்கிறோர். ரேலும், ஓ! ேன்ைோ, ஓ! போரதரர, தன் உறுதிகேோைிக்கு
நன்னே கசய்வனதயும் ஆவலுடன் விரும்புகிறோர். ஓ! ேன்ைோ, உேது
போதுகோப்பில் கவைேோக இருப்பீரோக. நோன் கசன்ற பிறகு உம்னேப்
போதுகோப்பவர் யோர்? யோரிடம் நம்பிக்னக னவத்து, பிருனதயின் ேகைோை
பல்குைனர {குந்தியின் ேகன் அர்ஜுைனர} ரநோக்கி நோன் கசல்வது? {அந்த
நம்பிக்னகக்குரிய} அவர் யோர்? ஓ! கபரும் ேன்ைோ, ஓ! குரு குைத்தவரர
{யுதிஷ்டிரரர}, இந்தப் கபரும்ரபோரில் உம்னே எவரிடேோவது
ஒப்பனடக்கோேல், நிச்சயம் நோன் அர்ஜுைரிடம் கசல்ை ேோட்ரடன் என்பனத
நோன் உேக்கு உண்னேயோகரவ கசோல்கிரறன். ஓ! புத்திசோைி ேைிதர்கள்
அனைவரிலும் முதன்னேயோைவரர, ஓ! ேன்ைோ, உேது நுண்ணறிவின்

துனண ககோண்டு, அனைத்துக் கண்ரணோட்டங்களில் இருந்தும் சிந்தித்து,
உயர்ந்த நன்னேனயத் தரவல்ைது எது என்பனத உறுதி கசய்த பிறகு
எைக்குக் கட்டனளயிடுவரோக"
ீ என்றோன் {சோத்யகி}.
இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட யுதிஷ்டிரன் {சோத்யகியிடம்}, "ஓ! வைிய

கரங்கனளக் ககோண்டவரை, ஓ! ேோதவோ, நீ கசோன்ைது ரபோைரவ தோன்
இருக்கிறது. எைினும், ஓ! ஐயோ, இனவயனைத்தோலும் கூட, என் இதயம்
அர்ஜுைன் நிேித்தேோக அனேதினய அனடயவில்னை. என்னைப்
போதுகோத்துக் ககோள்வதில் கபரும் முன்கைச்சரிக்னககனள நோன் எடுத்துக்
ககோள்ரவன். என்ைோல் ஆனணயிடப்படும் நீ தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} எங்ரக
கசன்றோரைோ அங்ரக கசல்வோயோக. ரபோரில், என் போதுகோப்புடன்,
அர்ஜுைனை ரநோக்கி நீ கசல்ை ரவண்டிய அவசியத்னத {ஒப்பிட்டு} என்
புத்தியோல் ஆரோய்ந்தோல் பின்ைரத எைக்கு விரும்பத்தக்கதோக இருக்கிறது.
எைரவ, தைஞ்சயன் எங்குச் கசன்றோரைோ அங்ரக கசல்ை நீ தயோரோவோயோக.
வைினேேிக்கப் பீேன் என்னைப் போதுகோப்போன். தன் உடன் பிறந்த

தம்பிகளுடன் கூடிய பிருேதன் ேகனும் {திருஷ்டத்யும்ைனும்},
வைினேேிக்க ேன்ைர்கள் அனைவரும், திகரௌபதியின் ேகன்களும்
என்னைப் போதுகோப்போர்கள் என்பதில் ஐயேில்னை. ஓ! ஐயோ, ரககயச்
சரகோதரர்கள் ஐவர், ரோட்சசன் கரடோத்கசன், விரோடன், துருபதன்,
ீ சிகண்டி, கபரும் பைத்னதக் ககோண்ட
திருஷ்டரகது, குந்திரபோஜன், நகுைன், சகோரதவன், போஞ்சோைர்கள்,
சிருஞ்சயர்கள் ஆகிய இவர்கள் அனைவரும் என்னை ேிகக் கவைேோகப்
போதுகோப்போர்கள் என்பதிலும் ஐயேில்னை. தன் துருப்புகளுக்குத்
தனைனேயில் இருக்கும் துரரோணரோலும், கிருதவர்ேைோலும் கூட, ரபோரில்
நம்னேத் தோக்குவதிரைோ, என்னைப் பீடிப்பதிரைோ கவல்ை முடியோது.
எதிரிகனள எரிப்பவைோை திருஷ்டத்யும்ைன், தன் ஆற்றனை

கவளிப்படுத்தி, கடனைத் தடுக்கும் கனரனயப் ரபோைக் ரகோபக்கோரத்
துரரோணனரத் தடுப்போன். பனகவர்கனளக் ககோல்பவைோை பிருேதன் ேகன்
எங்கிருக்கிறோரைோ, அங்ரக துரரோணரோல் நேது துருப்புகனளப் பைவந்தேோக
ேீ றிச் கசல்ை முடியோது. இந்தத் திருஷ்டத்யும்ைன், கவசம் பூண்டவரும்,
வில், கனணகள், வோள் ஆகியவற்னறத் தரித்தவரும், வினையுயர்ந்த
ஆபரணங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டவருேோை துரரோணரின்
அைிவுக்கோகரவ கநருப்பில் இருந்து உதித்தவைோவோன். ஓ! சிநியின் ரபரரை
{சோத்யகி}, என்னைக் குறித்து வருத்தப்படோேல், கவனையற்ற இதயத்துடன்

கசல்வோயோக. ரபோரில் திருஷ்டத்யுேைன், ரகோபக்கோரத் துரரோணனரத்

தடுப்போன்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

னகரோதகேது உண்ட சோத்யகி!

Satyaki drunk kairata! | Drona-Parva-Section-111 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: யுதிஷ்டிரைின் வோர்த்னதகனள ஏற்ற சோத்யகி; தோன் கடக்க

ரவண்டிய கதோனைனவயும், வரர்கனளயும்,
ீ பனடகனளயும் யுதிஷ்டிரனுக்குச் சுட்டிக்
கோட்டியது; தைக்கு ரவண்டிய ஆயுதங்கள் ேற்றும் ஏற்போடுகனள யுதிஷ்டிரைிடம்
ரகட்டது; நீரோடி, ேங்கைச் சடங்குகனளச் கசய்து, னகரோதகம் ேற்றும் ரதன் குடித்து
ஸ்நோதக பிரோேணர்களின் ஆசிகனளப் கபற்றுப் புறப்பட்ட சோத்யகி; சோத்யகினயப்
பின்கதோடர்ந்து கசன்ற பீேன்; பீேனைத் தடுத்து யுதிஷ்டிரைின் போதுகோப்புக்கு
நிற்குேோறு சோத்யகி ரவண்டியது; பீேன் திரும்பியது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "நீதிேோைோை ேன்ைன்

யுதிஷ்டிரைின் இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட அந்தச் சிநி குைத்துக் கோனள
{சோத்யகி}, ேன்ைனை {யுதிஷ்டிரனை} விட்டு தோன் நீங்கிச் கசன்றோல்
அர்ஜுைன் கசய்யப்ரபோகும் கண்டைத்திற்கு அஞ்சிைோன். எைினும்,
(யுதிஷ்டிரனுக்குக் கீ ழ்ப்படியோவிட்டோல்) ேக்கள் நிச்சயம் அனதக்
ரகோனைத்தைகேைச் சுட்டிக்கோட்டுவோர்கள், என்பனதக் கண்ட அவன்
{சோத்யகி}, தைக்குள்ரளரய, "அர்ஜுைரிடம் கசல்வதற்கு நோன் அஞ்சுகிரறன்
எை ேக்கள் கசோல்ை ரவண்டோம்" என்று கசோன்ைோன்.
இனதக் குறித்து ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் சிந்தித்தவனும், ரபோரில்

கவல்ைப்பட முடியோதவனும், ேைிதர்களில் கோனளயுேோை அந்தச் சோத்யகி,
நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைிடம் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்,
"ஓ! ஏகோதிபதி {யுதிஷ்டிரரர}, உேது போதுகோப்பிற்கு இவ்ரவற்போடுகள்
ரபோதுேோைது எைத் தோம் கருதிைோல், உேது உத்தரனவ ஏற்று நோன்
பீபத்சுவிடம் {அர்ஜுைரிடம்} கசல்ரவன். ஓ! ேன்ைோ, எைக்குப் பல்குைனர

{அர்ஜுைனர} விட அன்புக்குரிய ரவறு எவரும் இந்த மூன்று உைகத்தில்

இல்னை என்பனத நோன் உேக்கு உண்னேயோகரவ கசோல்கிரறன். ஓ! ேதிப்பு
அளிப்பவரர, {உேது} உத்தரவின் ரபரில், நோன் அவரது போனதனயத்
கதோடர்ந்து கசல்ரவன். உேக்கோக என்ைோல் கசய்யத்தகோதது என்று
எதுவுேில்னை. ஓ! ேைிதர்களில் சிறந்தவரர, என் ஆசோைின் {அர்ஜுைரின்}
கட்டனளகள் எைக்கு எப்ரபோதும் கைேோைரத.
ஆைோல், ஓ! தனைவோ {யுதிஷ்டிரரர}, உேது கட்டனளகரளோ, எைக்கு

அனதவிடக் கைேோரத {ரேன்னேயோைரத}. உேது சரகோதரர்களோை [1]
கிருஷ்ணரும், தைஞ்சயரும் {அர்ஜுைரும்}, உேக்கு ஏற்புனடயனதரய
எப்ரபோதும் கசய்கின்றைர். ஓ! தனைவோ, அர்ஜுைருக்கோக உேது
உத்தரவுகனள என் சிரம் ரேல் ககோண்டு, ஓ! ேைிதர்களில் கோனளரய,
ஊடுருவமுடியோத இந்தப் பனடனய நோன் பிளந்து கசல்ரவன். கடலுக்குள்
உைோவும் ேீ னைப் ரபோை, துரரோணரின் இந்தப் பனடக்குள் ரகோபத்துடன்
உைவும் நோன், ஓ! ஏகோதிபதி {யுதிஷ்டிரரர}, துரரோணரின் ேகன்
{அஸ்வத்தோேன்}, கர்ணன் ேற்றும் கிருபர் ஆகிய முதன்னேயோை
ரதர்வரர்களோல்
ீ போதுகோக்கப்பட்டு, தன் துருப்புகனள நம்பிக்ககோண்டு,
போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைர்} ேீ து ககோண்ட அச்சத்துடன் கஜயத்ரதன்
எங்ரக நிற்கிறோரைோ அங்ரக நோன் கசல்ரவன்.
[1] னேத்துைன் ஆைதோல், கிருஷ்ணனும் யுதிஷ்டிரனுக்குச்

சரகோதரனைப் ரபோன்றவரை.
ஓ! ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரோ}, இங்கிருந்து கசல்லும் கதோனைவு மூன்று

ரயோஜனைகளோகும் [2]. போர்த்தர் {அர்ஜுைர்}, கஜயத்ரதனைக் ககோல்ைத்
தயோரோக இருக்கும் அந்த இடத்னத நினைத்துப் போர்க்கிரறன். போர்த்தர்
மூன்று ரயோஜனைகள் கதோனைவில் இருந்தோலும், அவரது போனதனய நோன்
கநஞ்சுரத்துடன் கதோடர்ந்து கசன்று, கஜயத்ரதன் ககோல்ைப்படும் வனர
அவருடரைரய {அர்ஜுைருடரைரய} இருப்ரபன். மூத்தவர்களின்
கட்டனளகள் இல்ைோேல் ரபோரிடச் கசல்பவன் எவன் இருக்கிறோன்? ரேலும்
உம்ேோல் கட்டனளயிடப்பட்டனதப் ரபோைக் கட்டனளயிடப்பட்டும்,
ரபோரிடேோல் இருக்க என்னைப் ரபோன்ற ஒருவைோல் எப்படி முடியும்?
[2] ஒரு ரயோஜனை என்பது 8 கி.ேீ . அளவுக்கு இனணயோைது

என்பது ஆர்யபட்டரின் குறிப்பு. பக்திரவதோந்த சுவோேி
பிரபுபோதர் 13 கி.ேீ க்கு இனணயோைது என்கிறோர். The Ancient
Geography of Indiaவில் அகைக்சோண்டர் கன்ைிங்ஹோம் {Alexander

Cunningham) 13.2 கி.ேீ . என்கிறோர். ஒரு ரயோஜனை என்பது 1.6

கி.ேீ . தோன் என்று சிைர் வோதிடுகின்றைர். தகவல்:
https://en.wikipedia.org/wiki/Yojana. ஆக இந்தத் கதோனைவு 24 கி.ேீ .
- 40 கி.ேீ . இருக்கைோம்.
ஓ! தனைவோ, நோன் எந்த இடத்திற்குச் கசல்ை ரவண்டும் என்பனத

நோன் அறிரவன். கபருங்கடனைப் ரபோன்றதும், கைப்னபகள், ஈட்டிகள்,
கதோயுதங்கள், பரோசங்கள், ரகடயங்கள், வோள்கள், ரிஷ்டிகள், ரவல்கள்,
முதன்னேயோை கனணகள் ஆகியவற்றோல் நினறந்த இந்தப் பனட எனும்
கபருங்கடனை நோன் இன்று கைங்கடிப்ரபன். இரதோ நீர் கோணும் இந்த
யோனைப்பனட, ஓ! ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரரர}, அஞ்சைம் என்ற இைப்கபயனரக்
ககோண்டனவயும், கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்டனவயும், கபரும்
எண்ணிக்னகயிைோை ேிரைச்சர்களோல் நடத்தப்படுபனவயும் {ேிரைச்ச
போகர்கனளக் ககோண்டனவயும்}, தோக்குவதில் சிறந்தனவயும், ரபோரில்
ேகிழ்ச்சி ககோள்பனவயும், ரேகங்களில் இருந்து கபோைியும் ேனைனயப்
ரபோைத் தங்கள் ேதநீனர கபருக்குபனவயும், தங்கள் முதுகில் இருப்ரபோரோல்
தூண்டப்பட்டோலும் எப்ரபோதும் பின்வோங்கோதனவயுேோை ஆயிரம்
யோனைகனளக் ககோண்டதோகும். ஓ! ேன்ைோ, ககோல்ைப்படோேல் இவற்னற
கவல்ை முடியோது.
ரேலும், இரதோ நீர் கோணும் ஆயிரக்கணக்கோை ரதர் வரர்கள்

ீ
அனைவரும், அரசப் பரம்பனரயில் பிறந்தவர்களும், ேகோரதர்களுேோவர்.
இவர்கள் ருக்ேரதர்கள் [3] என்று அனைக்கப்படுகிறோர்கள். ஓ! ஏகோதிபதி,
ஆயுதங்களிலும், ரதரில் இருந்து ரபோரிடுவதிலும், யோனைகளின் முதுகில்
இருந்து ரபோரிடுவதிலும் இவர்கள் சோதித்தவர்களோவர். ஆயுத அறிவியைில்
ரேன்னேயோை ரதர்ச்சி கபற்ற இவர்கள், தங்கள் முஷ்டிகளோல்
ரபோரிடுவதிலும் சோதித்தவர்களோவர். கதோயுதம் ககோண்டு ரபோரிடுவதில்
திறம்கபற்ற இவர்கள், னகச்சண்னடக் கனையிலும் ரேன்னேயோை ரதர்ச்சி
கபற்றவர்களோவர். ரேலும் இவர்கள் கத்தினயக் ககோண்டு தோக்குவதிலும்,
வோள் ேற்றும் ரகடயத்ரதோடு எதிரியின் ேீ து போய்வதிலும் இனணயோை
சோதுர்யம் ககோண்டவர்களோவர்.
[3] தங்கத் ரதர்கனளக் ககோண்டவர்கள் என்பது கபோருள் எைக்

துணிச்சலும், கல்வியும் ககோண்ட இவர்கள் பனகனேயோல்

தூண்டப்பட்டவர்களோக இருக்கின்றைர். ஓ! ேன்ைோ, ஒவ்கவோரு நோளும்

இவர்கள் கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை ேைிதர்கனளப் ரபோரில்

கவல்கின்றைர். கர்ணைோல் ஆனணயிடப்படும் இவர்கள், துச்சோசைனுக்கு
அர்ப்பணிப்புள்ளவர்களோக இருக்கின்றைர். வோசுரதவரர {கிருஷ்ணரர} கூட
இவர்கனளப் கபரும் ரதர்வரர்ககளை
ீ கேச்சுகிறோர். எப்ரபோதும் கர்ணைின்
நன்னேனய ரவண்டும் இவர்கள், அவனுக்குக் {கர்ணனுக்குக்}
கீ ழ்ப்படிந்தவர்களோகரவ இருக்கிறோர்கள். ஓ! ேன்ைோ, கர்ணைின் உத்தரவின்
ரபரோல், அர்ஜுைருடன் ரபோரிடுவதில் இருந்து இவர்கள்
திரும்பியிருப்பதோல், கனளப்பில்ைோதவர்களோக, சிரேத்னத
அனடயோதவர்களோக, ஊடுருவ முடியோத கவசங்கனளப் பூண்டு, வலுவோை
விற்கனளத் தரித்துக் ககோண்டு, துரிரயோதைைோலும் ஆனணயிடப்பட்டு
வந்திருக்கும் இந்தத் துணிச்சல்ேிக்க வரர்கள்,
ீ நிச்சயம் எைக்கோகரவ
கோத்திருக்கிறோர்கள். ஓ! ககௌரவரர, உேது நன்னேக்கோக இவர்கனள
கநோறுக்கிய பிறகு, சவ்யசச்சினுனடய {அர்ஜுைருனடய} போனதனய நோன்
பின்கதோடர்ந்து கசல்ரவன்.
கவசம்பூண்டனவயும், கிரோதர்களோல் கசலுத்தப்படுபனவயும்,

ஆபரணங்கள் பூண்டனவயுேோக அரதோ நீர் கோணும் எழுநூறு {700} பிற
யோனைகளும், ஓ! ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரோ}, முன்கபோரு சேயம், தன் உயினர
விரும்பிய கிரோதர்களின் ேன்ைைோல் {சுேணைோல்} [4], பை
ரவனைக்கோரர்கனளயும் அவற்றின் வரினசயில் ரசர்த்துச் சவ்யசச்சிைிடம்
{அர்ஜுைைிடம்} ககோடுக்கப்பட்டனவயோகும். ஓ! ேன்ைோ, முன்ைர் இனவ
உேது பணியில் ஈடுபட நியேிக்கப்படிருந்தை. உேக்கு எதிரோக இனவ
இப்ரபோது ரபோரிடுவதோல், கோைம் ககோண்டுவரும் ஏற்றத்தோழ்வுகனளக்
கோண்பீரோக. ரபோரில் வழ்த்துவதற்குக்
ீ கடிைேோை கிரோதர்களோல் இந்த
யோனைகள் கசலுத்தப்படுகின்றை. அக்ைி குைத்தில் உதித்த இவர்கள்
அனைவரும் யோனைகளில் இருந்து ரபோரிடுவதில் சோதித்தவர்களோவர்.
முன்ைர் இவர்கள் அனைவரும் ரபோரில் சவ்யசச்சிைோல் {அர்ஜுைைோல்}
கவல்ைப்பட்டவர்களுேோவர். இப்ரபோது அவர்கள், துரிரயோதைைின்
உத்தரவுகளின் ரபரில் எைக்கோகக் கவைேோகக் கோத்திருக்கின்றைர். ஓ!
ேன்ைோ {யுதிஷ்டிரோ}, ரபோரில் வழ்த்தக்
ீ கடிைேோை இந்தக் கிரோதர்கனள என்
கனணகளோல் ககோன்ற பிறகு, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை
{கஜயத்ரதனைக்} ககோல்லும் ரநோக்ரகோடு உள்ள அர்ஜுைரின் போனதனய
நோன் பின்கதோடர்ந்து கசல்ரவன்.
[4] சபோபர்வம் பகுதி 4ல் யுதிஷ்டிரைின் அனவயில் வற்றிருந்த

ீ
கிரோதர்களின் ேன்ைைோகச் சுேணன் என்போன்
குறிப்பிடப்படுகிறோன். அதற்கு முன்பு புளிந்தன் என்பவனும்
குறிக்கப்படுகிறோன். ரேலும் சபோபர்வம் பகுதி 29ல்

கிரோதர்களில் ஏழு ேன்ைர்கள் இருந்ததோகக்
அஞ்சைம் [5] என்ற குைத்தில் உதித்தனவயும், ஊடுருவ முடியோத

ரதோனைக் ககோண்டனவயும், நன்கு பயிற்சியளிக்கப்பட்டனவயும்,
அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், வோயில் ேத நீர் ஒழுகுபனவயும், முழுதோகத்
தங்கக்கவசத்தோல் நன்கு அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், ஐரோவதத்திற்ரக
ஒப்போைனவயுேோை அந்தப் கபரும் யோனைகள் (ரவறு யோனைகள்), ரபோரில்
கபரும் வல்ைனேேிக்கனவயோகும். வடக்கு ேனைகளில் இருந்து
வந்திருக்கும் இனவ, உறுதியோை அங்கங்கனளக் ககோண்டவர்களும்,
ீ அனைவரிலும் முதன்னேயோைவர்களும், எஃகு கவசங்கனள
அணிந்தவர்களும், சீற்றேிக்கவர்களுேோை கள்வர்களோல்
கசலுத்தப்படுகின்றை. அங்ரக அவர்களில், பசுவுக்குப் பிறந்தவர்களும்,
குரங்குக்குப் பிறந்தவர்களும், பல்ரவறு பிற உயிரிைங்களுக்குப்
பிறந்தவர்களும், ேைிதர்களுக்குப் பிறந்தவர்களும் இருக்கின்றைர்.
போவம்நினறந்தவர்களோை ேிரைச்சர்களோைோை அந்தப் பனடப்பிரிவு,
புனகயின் நிறத்னதக் ககோண்டதோகத் தூரத்தில் கதரிகிறது.
[5] கங்குைியின் பதிப்பில் இவ்விைம் {sprung from the race of

Arjuna} அர்ஜுைம் எைக் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது. ரவகறோரு
பதிப்பிலும், ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும், இந்த
யோனைகளில் இைமும் அஞ்சைம் என்ரற குறிக்கப்படுகிறது.
ஒருரவனள கங்குைியின் பதிப்பில் தட்டச்சுப்பினையோக
ஏற்பட்டிருக்க ரவண்டும்.
இவர்கனளயும், எண்ணிைடங்கோ க்ஷத்திரியர்கனளயும், கிருபனரயும்,

ீ முதன்னேயோை துரரோணனரயும், சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனையும் {கஜயத்ரதனையும்}, கர்ணனையும் அனடந்த அவன்
{துரிரயோதைன்}, போண்டவர்கனள ேிக எளிதோக நினைக்கிறோன். விதியோல்
உந்தப்பட்ட அவன் {துரிரயோதைன்}, கவற்றியோல் ேகுடம்
சூட்டப்பட்டவைோக {கிருதோர்த்தைோகத்} தன்னைக் கருதிக் ககோள்கிறோன்.
எைினும், என்ைோல் கபயர் குறிப்பிட்ட இவர்கள் அனைவரும் இன்று எைது
கனணகள் அனடயும் கதோனைவிரைரய இருப்போர்கள். ஓ! குந்தியின் ேகரை
{யுதிஷ்டிரரர}, அவர்கள் ேரைோரவகம் ககோண்டவர்களோகரவ இருந்தோலும்
என்ைிடம் இருந்து அவர்கள் தப்ப ேோட்டோர்கள். பிறரின் ஆற்றனைச் சோர்ந்ரத
இருக்கும் இளவரசைோை அந்தத் துரிரயோதைைோல் எப்ரபோதும்

ேதிக்கப்படும் இந்த வரர்கள்,

ீ என் கனண ரேகங்களோல் பீடிக்கப்பட்டு
அைினவச் சந்திப்போர்கள்.
ஓ! ேன்ைோ, தங்கக் ககோடிேரங்கனளக் ககோண்டவர்களோக,

தடுப்பதற்குக் கடிைேோைவர்களோக அரதோ நீர் கோணும் அந்தத் ரதர்வரர்கள்
ீ
பிறர் கோம்ரபோஜர்கள் என்று அனைக்கப்படுகிறோர்கள். அவர்கள்,
துணிச்சல்ேிக்கவர்களோகவும், சோதித்தவர்களோகவும், ஆயுதங்களின்
அறிவியைில் உறுதியோை அர்ப்பணிப்பு ககோண்டவர்களோகவும்
இருக்கிறோர்கள். ஒருவருக்ககோருவர் நன்னேனய விரும்பும் அவர்கள்
அனைவரும் ஒற்றுனேயோகவும் உறுதியுடனும் இருக்கிறோர்கள். ஓ!
போரதரர, முழுனேயோக ஓர் அகக்ஷௌஹிணி அளவுக்கு இருக்கும் அந்தக்
ரகோபக்கோரப் ரபோர்வரர்கள்,
ீ குருவரர்களோல்
ீ நன்கு போதுகோக்கப்பட்டு,
எைக்கோகரவ கவைேோக நிற்கின்றைர் {கோத்திருக்கின்றைர்}. ஓ! ேன்ைோ,
அவர்கள் தங்கள் கண்கனள என்ரேல் ககோண்டு விைிப்புடரை
இருக்கின்றைர். னவக்ரகோல் குவியனை அைிக்கும் கநருப்னபப் ரபோைரவ
அவர்கள் அனைவனரயும் நோன் நிச்சயம் அைிப்ரபன்.
எைரவ, ஓ! ேன்ைோ, ரதர்கனளத் தயோர் கசய்ரவோர், என் ரதரில் உரிய

இடங்களில் அம்பறோத்தூணிகனளயும், ரதனவயோை அனைத்னதயும்
னவப்போர்களோக. உண்னேயில், இத்தகு பயங்கரப் ரபோரில் பல்ரவறு
வனககளிைோை ஆயுதங்கனள நிச்சயம் எடுத்துச் கசல்ை ரவண்டும். கடும்
நஞ்சுேிக்கப் போம்புகளுக்கு ஒப்போை கோம்ரபோஜர்களுடன் நோன் ரேோதப்
ரபோவதோல், பனட அறிவியைின் ரபரோசிரியர்கள் அறிவுறுத்துவனத விட
ஐந்து ேடங்கு அளவுக்கு (ரதனவயோை ஆயுதங்களோல்) ரதர் நிரப்பப்பட
ரவண்டும். ரபோர்க்கனையின் பல்ரவறு ஆயுதங்கனளக் ககோண்டவர்களும்,
கடும் நஞ்சுக்கு ஒப்போைவர்களும், தோக்குவதில் சோதித்தவர்களும்,
துரிரயோதைைோல் எப்ரபோதும் நன்கு நடத்தப்படுபவர்களும்,
துரிரயோதைைின் நன்னேனயரய ரநோக்கேோகக் ககோண்டவர்களுேோை
கிரோதர்களுடன் நோன் ரேோத ரவண்டும். சக்ரைின் {இந்திரைின்} ஆற்றலுக்கு
நிகரோை ஆற்றனைக் ககோண்டவர்களும், கநருப்னபப் ரபோன்ற கடூரம்
ககோண்டவர்களும் சுடர்ேிக்கக் கோட்டுகநருப்னபப் ரபோை அனணப்பதற்குக்
கடிைேோைவர்களுேோை சகர்கரளோடும் நோன் ரேோத ரவண்டும்.
உண்னேயில், தடுப்பதற்குக் கடிைேோை பை ரபோர்வரர்களுடன்
ீ இந்தப்
ரபோரில் நோன் ரேோத ரவண்டும். இதைோல், நல்ை இைத்னதச்
ரசர்ந்தனவயும், ேங்கைக் குறிகனளக் ககோண்டனவயும், நன்கு
அறியப்பட்டனவயுேோை குதினரகள், அவற்றின் தோகம் தணிக்கப்பட்டு,

முனறயோகச் சீரனேக்கப்பட்ட பிறகு என் ரதரில் பூட்டப்பட ரவண்டும்"

என்றோன் {சோத்யகி}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "இதன் பிறகு

யுதிஷ்டிரன், கனணகளோலும், பல்ரவறு வனகயோை ஆயுதங்களோலும்
நினறந்த அம்பறோத்தூணிகனளயும், உண்னேயில், ரதனவயோை
அனைத்னதயும், சோத்யகியின் ரதரில் இடம்கபறச் கசய்தோன். பிறகு, நன்கு
ரசணம்பூட்டப்பட்ட அவைது சிறந்த குதினரகள் நோன்னகயும், நுகத்தில்
இருந்து விடுவித்த ேைிதர்கள், தங்க நிறம் ககோண்டனவயும், நன்கு பயிற்சி
அளிக்கப்பட்டனவயும், கபரும் ரவகம் ககோண்டனவயும்,
உற்சோகேோைனவயும், நன்கு அடிபணிபனவயுேோை அவ்விைங்குகனளக்
{நீர்} குடிக்கவும், நடக்கவும், குளிக்கவும், உண்ணவும் கசய்து, தங்க
ஆரங்களோல் அவற்னற அைங்கரித்து, அவற்றின் {உடல்களிைிருந்த}
கனணகனளப் பிடுங்கி ேீ ண்டும் அவைது ரதரின் நுகத்தில் முனறயோகப்
பூட்டிைர். அந்தத் ரதரில்தங்கப் பிடரிேயிர்கனளக் ககோண்ட சிங்கம்
கபோறிக்கப்பட்ட ஒரு கநடிய ககோடிேரம் நிறுவப்பட்டது. ஆயுதங்களின்
அதிக எனடனயத் தோங்கிக் ககோண்டிருந்த அந்த வோகைத்தில் அந்தக்
ககோடிேரத்னதச் சுற்றி கவண்ரேகங்கனளப் ரபோன்ற நிறத்தில் ககோடிகளும்
கபோருத்தப்பட்டை. தங்க இனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட அந்தக்
குதினரகனள அந்தத் ரதரின் நுகத்தில் பூட்டிய பிறகு, ரதரரோட்டியும்,
சோத்யகியின் அன்புக்குரிய {உயிர்} நண்பனுேோை தோருகன் தம்பி {முகுந்தன்}
[6] வந்து, வோசவைிடம் {இந்திரன்} ரதர் தயோரோக இருப்பதோகச் கசோல்ைவந்த
ேோதைி ரபோைப் பின்ைவைிடம் {சோத்யகியிடம்} ரதர் தயோரோக இருப்பதோகச்
கசோன்ைோன்.
[6] கிருஷ்ணைின் ரதரரோட்டியோை தோருகனுக்கு முகுந்தன்

என்ற ஒரு தம்பி உண்டு. தகவல்:
http://www.jatland.com/home/Daruka
பிறகு நீரோடி தன்னைத் தூய்னேப்படுத்திக் ககோண்டு, ேங்கைச்

சடங்குகள் அனைத்னதயும் கசய்த சோத்யகி, தைக்கு ஆசிகள் கூறிய
ஸ்நோதகப் பிரோேணர்கள் ஆயிரம்ரபருக்கு தங்க நிஷ்கங்கனளக்
ககோடுத்தோன். அந்த ஆசிகளோல் அருளப்பட்டவனும், அைகர்களில்
முதன்னேயோைவனும், வைிபடத்தகுந்த வரனுேோை
ீ அந்தச் சோத்யகி,
னகரோதம் {னகரோதகம்} [7] ேற்றும் ரதனைக் குடித்து, ரபோனதயோல் சிவந்த
கண்கள் உருளப் பிரகோசேோக ஒளிர்ந்தோன். பிறகு, கவண்கைக்
கண்ணோடினய [8] கதோட்டு, கபரும் ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்து, தன் சக்தி

இரட்டிப்பனடந்தவைோை அவன் {சோத்யகி} சுடர்ேிக்க கநருப்போகத்

கதரிந்தோன். தன் ரதோள்களில் வில்னையும் கனணகனளயும் எடுத்துக்
ககோண்ட அந்த முதன்னேயோை ரதர்வரன்
ீ {சோத்யகி}, கவசம்பூண்டு,
ஆபரணங்களோல் அைங்கரித்துக் ககோண்டு, ேறுபிறப்போளர்கனளக்
{பிரோேணர்கனளக்} ககோண்டு நிவர்த்திச் சடங்குகனளயும் கசய்து
ககோண்டோன். அைகோை கன்ைியர் அவன் {சோத்யகி} ேீ து கபோரிகனளயும்
நறுேணப் கபோருட்கனளயும், ேைர் ேோனைகனளயும் கபோைிந்து அவனைக்
ககௌரவித்தைர். பிறகு அந்த வரன்,
ீ தன் கரங்கனளக் கூப்பி யுதிஷ்டிரைின்
போதங்கனள வணங்கிைோன், பின்ைவனும் {யுதிஷ்டிரனும்} அவனை உச்சி
முகர்ந்தோன். இந்த முனறனேகள் அனைத்னதயும் கசய்த அவன் {சோத்யகி}
தன் முதன்னேயோை ரதரில் ஏறிைோன்.
[7] ரவகறோரு பதிப்பில் இது னகரோதக ேது என்று

குறிப்பிடப்படுகிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் இது
Kailataka honey னகைோதகத் ரதன் என்று கசோல்ைப்படுகிறது.
[8] கங்குைியின் பதிப்பிலும், ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும்

இது Brazen Mirror என்றிருக்கிறது. ரவகறோரு பதிப்பில் இது
வரோகோம்ஸ்யம்
ீ என்றிருக்கிறது. கோம்ஸ்யம் என்பது
கவண்கைம் என்ற கபோருனளத் தருவதோல் நோன் கவண்கைக்
கண்ணோடி என்று கேோைிகபயர்த்திருக்கிரறன். உண்னேயில்
இது முகம் போர்க்கும் கண்ணோடி ரபோன்ற ஏதோவது கவண்கைப்
கபோருளோக இருந்திருக்க ரவண்டும்.
அப்ரபோது, உற்சோகேோைனவயும், வலுவோைனவயும், கோற்றின்

ரவகத்னதக் ககோண்டனவயும், கவல்ைப்பட முடியோதனவயும், சிந்து
இைத்னதச் ரசர்ந்தனவயுேோை குதினரகள், அவனை {சோத்யகினய} அந்த
கவற்றித் ரதரில் சுேந்து கசன்றை. அரதரபோைப் பீேரசைனும், நீதிேோைோை
ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைோல் ககௌரவிக்கப்பட்டு, அந்த ஏகோதிபதினய
{யுதிஷ்டிரனை} ேரியோனதயோக வணங்கிய பிறகு சோத்யகியுடன்
புறப்பட்டோன். எதிரிகனளத் தண்டிப்பவர்களோை அவ்விருவரும் உேது
பனடக்குள் ஊடுருவப் ரபோகும் ரவனளயில், அவர்களது எதிரிகளோை உேது
துருப்புகள், துரரோணனரத் தங்கள் தனைனேயில் ககோண்டு
அனசயோதிருந்தை.
அப்ரபோது சோத்யகி, கவசம்பூண்டு தன்னைப் பின்கதோடர்ந்து வரும்

பீேனைக் கண்டு, அந்த வரனை
ீ {பீேனை} வணங்கி, அவைிடம் இந்த

இைினேயோை வோர்த்னதகனளப் ரபசிைோன். உண்னேயில், வரச்

ீ சோத்யகி
ஒவ்கவோரு அங்கத்திலும் இன்பத்தோல் நினறந்து பீேைிடம், "ஓ! பீேரர,
ேன்ைனர நீர் போதுகோக்க ரவண்டும். அனைத்னதயும் விட இதுரவ உேது
ரேைோை கடனேயோகும். கோைம் வந்துவிட்ட பனடயோை இனத {இந்த எதிரிப்
பனடனய} நோன் பிளந்து கசல்ைப் ரபோகிரறன். இப்ரபோதும், எப்ரபோதும்
ேன்ைரின் போதுகோப்ரப உேது ரேைோை கடனேயோகும். ஓ! பீேரர, நீர் எைது
ீ {எைரவ} எைது நன்னேனய விரும்பித் திரும்புவரோக"
ஆற்றனை அறிவர், ீ
என்றோன் {சோத்யகி}. சோத்யகி இப்படிச் கசோன்ைனதக் ரகட்ட பீேன்,
"{அப்படிகயைில்} உன் ரநோக்கத்தின் கவற்றிக்கோக நீ கசல்வோயோக. ஓ!
ேைிதர்களில் சிறந்தவரை {சோத்யகிரய}, நோன் ேன்ைனரப் போதுகோப்ரபன்"
என்று ேறுகேோைி கூறிைோன். இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட அந்த ேதுகுைத்ரதோன்
{சோத்யகி}, பீேைிடம், "ஓ! பிருனதயின் ேகரை {பீேரர}, திரும்பிச் கசல்வரோக.
ீ
இப்படி என் தகுதிகளோல் {புண்ணியங்களோல்} கவல்ைப்பட்ட நீர் இன்று என்
விருப்பங்களுக்குக் கீ ழ்ப்படிவதோல் எைது கவற்றி உறுதியோைதோகும்.
உண்னேயில், ஓ! பீேரர, இந்த ேங்கைச் சகுைங்கள் அனைத்தும் என்
கவற்றினய உறுதி கசய்கின்றை. போண்டுவின் உயர் ஆன்ே ேகைோல்
{அர்ஜுைரோல்} சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} ககோல்ைப்பட்ட
பிறகு நோன் அற ஆன்ேோ ககோண்ட ேன்ைர் யுதிஷ்டிரனரத் தழுவுரவன்"
என்று பதில் கூறிைோன் {சோத்யகி}.
பீேைிடம் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோல்ைி, அந்தச் சிறந்த

ரபோர்வரனைத்
ீ தழுவி வினடகபற்றுக் ககோண்ட அவன் {சோத்யகி},
ேோன்கூட்டத்னதக் கோணும் ஒரு புைினயப் ரபோை உேது துருப்புகளின் ரேல்
கண்கனளச் கசலுத்திைோன். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது பனடனய
இப்படிப் போர்த்த அவனைக் கண்ட உேது துருப்புகள் ேீ ண்டும்
ேனைப்பனடந்து, பயங்கரேோக நடுங்கத் கதோடங்கிை. பிறகு, ஓ! ேன்ைோ,
நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைின் ஆனணக்கிணங்க அர்ஜுைனைக்
கோண விரும்பிய சோத்யகி, தீடீகரை உேது துருப்புகனள எதிர்த்து
ரேோதிைோன்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

கிருதவர்ேனைக் கடந்த சோத்யகி!

Satyaki passed over Kritavarma! | Drona-Parva-Section-112 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: சோத்யகிக்கு வைி ஏற்படுத்திக் ககோடுத்த வரர்கள்;

ீ சோத்யகினயக்
கண்டு ஓடிய ககௌரவ வரர்கள்;
ீ சோத்யகியுடன் ரேோதிய துரரோணர்; துரரோணனரத்
தவிர்த்துச் கசன்ற சோத்யகி, சோத்யகிக்கும் கிருதவர்ேனுக்கும் இனடயில் ஏற்பட்ட
ரேோதல்; கிருதவர்ேைின் ரதரரோட்டினயக் ககோன்று ரபோஜர்களின் பனடப்பிரிவில்
இருந்து கவளிரயறிய சோத்யகி; துரரோணர் சோத்யகினயப் பின்கதோடர்ந்தது;
கோம்ரபோஜர்கனள அனடந்த சோத்யகி...

{திருதரோஷ்டிரரர}, யுயுதோைன் {சோத்யகி}, ரபோரிடும் விருப்பத்தோல் உேது
துருப்புகனள எதிர்த்துச் கசன்றரபோது, ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், துரரோணரின்
ரதனர அனடவதற்கோக, யுயுதோைனைத் தன் பனட சூைப் பின்கதோடர்ந்து
கசன்றோன். பிறகு, போஞ்சைர்களின் ேன்ைனுனடய ேகனும் கவல்ைப்பட
முடியோத வரனுேோை
ீ திருஷ்டத்யும்ைனும், ேன்ைன் வசுதோைனும் [1],
போண்டவப் பனடயிடம் ரபகரோைியுடன், "ரபோரில் கவல்ைப்பட முடியோத
வரைோை
ீ சோத்யகி (ககௌரவப் பனடயின் ஊடோகக்) எளினேயோகக் கடந்து
கசல்வதற்கு ஏதுவோக {உதவிட} வோருங்கள், வினரவோகத் தோக்குங்கள்,
எதிரினய எதிர்த்து வினரயுங்கள். வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ பைர்
அவனை கவல்ைப் ரபோரோடுவோர்கள்" என்று கசோன்ைோர்கள். இனதச்
கசோன்ை (போண்டவப் பனடயின்) கபரும் ரதர்வரர்கள்,
ீ தங்கள் எதிரிகளின்
ேீ து மூர்க்கேோகப் போய்ந்தைர். உண்னேயில் அவர்கள் அனைவரும்,
"சோத்யகினய கவல்ை முயல்ரவோனர நோங்கள் கவல்ரவோம்" என்று
கசோல்ைிக் ககோண்ரட வினரந்தைர்.

[1] இவன் போம்சு நோட்னடச் ரசர்ந்தவன் எைச் சபோபர்வம் பகுதி

51ல் குறிப்பு இருக்கிறது. உத்ரயோக பர்வம் பகுதி 4லும் போம்சு
நோட்டு ஆட்சியோளனைப் பற்றிய ஒரு குறிப்பு இருக்கிறது.
துரரோண பர்வம் பகுதி 190ல் இவன் துரரோணரோல்
ககோல்ைப்படுகிறோன்.
அப்ரபோது சோத்யகியின் ரதரருரக உரத்த ஆரவோரம் ரகட்டது.

எைினும், உேது ேகைின் {துரிரயோதைைின்} பனடயோைது சோத்யகியின்
கனணகளோல் ேனறக்கப்பட்டுத் தப்பி ஓடியது. உண்னேயில், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, சோத்வத குைத்ரதோைோல் {சோத்யகியோல்} அந்தப் பனட,
ரபோரோடும் நூறு குழுக்களோகப் பிளக்கப்பட்டது. அந்தப் பனட அப்படிப் பிளந்த
ரபோது, வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ சிநி (சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}),
எதிரியின் பனடப்பிரிவின் முகப்பில் இருந்த வரேிக்கப்
ீ கபரும்
வில்ைோளிகள் எழுவனர கநோறுக்கிைோன். ரேலும், ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, சுடர்விடும் கநருப்பின் தைல்களுக்கு ஒப்போை தன்
கனணகளோல் அவன் {சோத்யகி} பல்ரவறு நோடுகனளச் ரசர்ந்த
ேன்ைர்கனளயும், பிற வரர்கள்
ீ பைனரயும் யேரைோகத்திற்கு அனுப்பி
னவத்தோன். சிைரநரங்களில் அவன் {சோத்யகி}, ஒரர கனணயோல் நூறு
வரர்கனளயும்,
ீ சிை ரநரங்களில் நூறு கனணகளோல் ஒரர ஒரு வரனையும்
ீ
உயிரிைங்கனள அைிக்கும் கபரும் ருத்ரனைப் ரபோை அவன் {சோத்யகி}

யோனைப் போகர்கனளயும், குதினரகள் ேற்றும் ரதரரோட்டிகளுடன் கூடிய
ீ ககோன்றோன். இத்தகு கரநளிைத்னத கவளிக்கோட்டி,
இத்தகு கனண ரேகங்கனளப் கபோைிந்த சோத்யகினய எதிர்த்துச் கசல்ை
உேது துருப்புகளில் எவரும் துணியவில்னை. நீண்ட கரங்கனளக் ககோண்ட
ீ {சோத்யகியோல்} தனரயில் நசுக்கப்பட்டுப் பீதியனடந்திருந்த
அந்தத் துணிச்சல்ேிக்க வரர்கள்
ீ அனைவரும், கசருக்கு ேிக்க அந்த வரன்
ீ
{சோத்யகி} போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத களத்னதவிட்டுச் கசன்றைர்.
அவன் {சோத்யகி} தைி ஒருவைோக இருந்தோலும், பைரோகக் கண்ட அவர்கள்,
அவைது சக்தியோல் ேனைப்பனடந்தைர்.
ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ரபோர்க்களத்தில் பரவிக்கிடந்தனவயோை

கநோறுங்கிய ரதர்கள், உனடந்த நீடங்கள் [2] ேற்றும் சக்கரங்கள், விழுந்த
குனடகள், ககோடிேரங்கள், இருசுக்கட்னடகள், ககோடிகள், தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட தனைப்போனககள், ரதோள்வனளகளோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், சந்தைம் பூசப்பட்டனவயுேோை கரங்கள், ஓ!

ேன்ைோ, யோனையின் துதிக்னகக்கு ஒப்போைனவயும், போம்புகளின் ஒடுங்கிய

உடனைப் ரபோன்றனவயுேோை ேைிதத் கதோனடகள், கோதுகுண்டைங்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், அகன்ற கபரிய கண்கனளயும் சந்திரனுக்கு
ஒப்போை அைனகயும் ககோண்ட வரர்களின்
ீ முகங்கள் ஆகியவற்றோல் பூேி
ேிக அைகோகத் கதரிந்தது. பல்ரவறு முனறகளில் அறுக்கப்பட்டு விழுந்து
கிடக்கும் கபரும் உடல் ககோண்ட யோனைகளுடன், ேனைகளோல்
பரவியிருக்கும் ஒரு கபரிய சேகவளினயப் ரபோன்று அந்தத் தனரயோைது
ேிக அைகோகத் கதரிந்தது. நீண்ட கரங்கனளக் ககோண்ட அந்த வரைோல்
ீ
{சோத்யகியோல்} கநோறுக்கப்பட்டு, ககோல்ைப்பட்டு, தனரயில் விழுந்து
கிடக்கும் குதினரகள், தங்கத்தோல் கேருகூட்டப்பட்டனவயும், முத்துக்களின்
வரினசகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை தங்கள் அைகிய
கடிவோளங்கரளோடும், அைகிய வடிவம் ேற்றும் அனேப்புடன் கூடிய தங்கள்
கவசங்கரளோடும் ேிக அைகோகத் கதரிந்தை. பல்ரவறு வனககளிைோை உேது
துருப்பிைனரக் ககோன்ற அந்தச் சோத்வத குைத்ரதோன் {சோத்யகி}, உேது
பனடனயக் கைங்கடித்து முறியடித்த படிரய உேது பனடக்குள் நுனைந்தோன்.
[2] நீடம் என்பது, ரதர்வரன்

ீ ஒருவன் தன்னைக் கோப்போற்றிக்
ககோள்வதற்கு ஏதுவோகத் ரதரில் ஏற்படுத்தப்பட்ட ஓர்
இடேோகும்.
சோத்யகி, முன்பு தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} கசன்ற அரத வைியில்

தோனும் கசல்ை விரும்பிைோன். அப்ரபோது துரரோணர் வந்து அவனைத்
{சோத்யகினயத்} தடுத்தோர். பரத்வோஜர் ேகனுடன் {துரரோணருடன்} ரேோதிய
யுயுதோைன் {சோத்யகி}, சிைத்தோல் நினறந்து, கனரயில் ரேோதியும் நிற்கோத
கபரும் கவள்ளகேை நிற்கோேல் கசன்றோன். எைினும் துரரோணர்,
ீ யுயுதோைனை அந்தப் ரபோரில் தடுத்து, உயிர்
நினைகனளரய ஊடுருவவல்ை ஐந்து கூரிய கனணகளோல் அவனைத்
துனளத்தோர். இருப்பினும், அந்தப் ரபோரில் சோத்யகி, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயும், கங்கம் ேற்றும்
ேயிைின் இறகுகனளக் ககோண்டனவயும், தங்கச் சிறகுகனளத்
தரித்தனவயுேோை ஏழு கனணகளோல் துரரோணனரத் துனளத்தோன். பிறகு
துரரோணர், சோத்யகினயயும், அவைது குதினரகனளயும்,
ரதரரோட்டிகனளயும் ஆறு கனணகளோல் பீடித்தோர்.
ீ யுயுதோைைோல் துரரோணரின் அந்தச்
சோதனைனயப் கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியவில்னை. சிங்க முைக்கேிட்ட
அவன் {சோத்யகி}, பத்துக் கனணகளோலும், பிறகு ஆறோலும், பிறகும் ரவறு

எட்டு கனணகளோலும் துரரோணனரத் துனளத்தோன். ரேலும் யுயுதோைன்,

ேீ ண்டும் துரரோணனரப் பத்துக் கனணகளோலும், அவரது ரதரரோட்டினய
ஒன்றோலும், அவரது நோன்கு குதினரகனள நோன்கு கனணகளோலும்
துனளத்தோன். ரேலும் சோத்யகி, ேற்றுகேோரு கனணயோல், ஓ! ஐயோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணரின் ககோடிேரத்னதயும் தோக்கிைோன். பிறகு
துரரோணர், ரவகேோகச் கசல்பனவயும், விட்டில் பூச்சிகனளப் ரபோை
எண்ணிக்னகயில் கணக்கற்றனவயுேோை கனணகளோல் சோத்யகினயயும்,
அவைது ரதர், குதினரகள், ரதரரோட்டி, ககோடிேரம் ஆகியவற்னறயும்
வினரவோக ேனறத்தோர். அரத ரபோை யுயுதோைனும், கபரும் ரவகம் ககோண்ட
கணக்கற்ற கனணகளோல் அச்சேற்ற வனகயில் துரரோணனர ேனறத்தோன்.
அப்ரபோது துரரோணர், யுயுதோைைிடம், "உன் ஆசோன் (அர்ஜுைன்),

அவனுடன் ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்த என்னைத் தவிர்த்துவிட்டு, என்
பக்கவோட்டின் வைியோக ஒரு ரகோனைனயப் [3] ரபோைப் ரபோனர விட்டுச்
கசன்றுவிட்டோன். ஓ! ேது குைத்ரதோரை {சோத்யகி}, உன் ஆசோனைப்
ரபோைரவ நீயும் இந்தப் ரபோரில் என்னை வினரவோகத்
தவிர்க்கவில்னைகயைில், என்னுடன் ரபோரிடும் நீ இன்று உயிருடன் தப்ப
முடியோது" என்றோர். இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட சோத்யகி {துரரோணரிடம்},
"நீதிேோைோை ேன்ைர் யுதிஷ்டிரரின் உத்தரவின் ரபரில் தைஞ்சயரின்
போனதனய நோன் பின்கதோடர்ந்து கசல்கிரறன். ஓ! பிரோேணரர, நீர்
அருளப்பட்டிருப்பீரோக, (நோன் உம்முடன் ரபோரிட்டோல்) நோன் ரநரத்னத
இைக்க ரநரிடும். ஒரு சீடைோைவன் தன் ஆசோன் நடந்த வைியிரைரய
எப்ரபோதும் நடக்க ரவண்டும். எைரவ, நோன் என் ஆசோன் நடந்த
போனதனயரய பின்பற்றிச் கசல்ரவன்" என்றோன்.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் அற்ப ேைிதனைப் ரபோை என்று

கசோல்ைப்பட்டிருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில்
கங்குைியில் உள்ளனதப் ரபோைரவ ரகோனை என்ற
வோர்த்னதரய பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "இவ்வளரவ கசோன்ை

அந்தச் சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}, ஓ! ேன்ைோ, ஆசோனை {துரரோணனரத்}
தவிர்த்துவிட்டுத் திடீகரை முன்ரைறிச் கசன்றோன். அவன் {சோத்யகி} தன்
ரதரரோட்டியிடம் {முகுந்தைிடம்}, துரரோணர் அனைத்து வனககளிலும்
எைது முன்ரைற்றத்னதத் தடுக்கரவ முனைவோர். ஓ! சூதோ, இந்த என்
முக்கியேோை வோர்த்னதகனளக் ரகட்டுப் ரபோரில் கவைேோகச் கசல்வோயோக.
அங்ரக கபரும் கோந்திேிக்க அவந்திகளின் பனட கதரிகிறது. அதற்கு

அடுத்ததோகத் கதற்கத்தியரின் வைினேேிக்கப் பனட இருக்கிறது. அதற்கு

அடுத்து, போஹ்ைீ கர்களின் கபரும்பனட இருக்கிறது. போஹ்ைீ கர்களுக்குப்
பக்கத்தில், கர்ணைின் உத்தரவின் ரபரில் ரபோரிடும் தீர்ேோைத்துடன்
இருக்கும் வைினேேிக்கப் பனட இருக்கிறது.
ஓ! ரதரரோட்டிரய இந்தப் பனடகள் அனைத்தும் தங்களுக்குள்

ஒவ்கவோரு வனகயில் ரவறுபோடுகனளக் ககோண்டனவ, ஆைோல்
ஒன்னறகயோன்று சோர்ந்திருக்கும் அனவ ரபோர்க்களத்தில் ஒன்னறகயோன்று
கோத்துக் ககோள்ளவும் கசய்கின்றை. இந்தப் பனடப்பிரிவுகளுக்கு ேத்தியில்
உள்ள இனடகவளிகனள அனடந்து குதினரகனள உற்சோகேோகச்
கசலுத்துவோயோக. உண்னேயில், குதினரகள் சகித்துக்ககோள்ளக்கூடிய
ரவகத்தில் அவற்னறச் கசலுத்தி, ஓ! ரதரரோட்டிரய, ஆயுதங்கனள
உயர்த்திய கரங்களுடன் கூடிய போஹ்ைீ கர்களும், பைரவறு நோடுகனளச்
ரசர்ந்த கோைோட்பனட வரர்கள்,
ீ வரினசயோக நிற்கும் யோனைகள், குதினரகள்
ேற்றும் ரதர்களுடன் கூடிய பனடப்பிரிவுகளுடன், சூதன் ேகைின்
{கர்ணைின்} தனைனேயில் நிற்கும் எண்ணற்ற கதற்கத்தியர்களும் எங்ரக
இருக்கிறோர்கரளோ, அங்ரக என்னைக் ககோண்டு கசல்வோயோக" என்றோன்
{சோத்யகி}.
தன் ரதரரோட்டியிடம் இவ்வளரவ கசோல்ைி, அந்தப் பிரோேணனர

(துரரோணனரத்) தவிர்த்துவிட்டுச் கசன்ற அவன் {சோத்யகி}, கடுனேயோைதும்,
வைினேயோைதுேோை கர்ணைின் இரு பனடப்பிரிவுகளுக்கு ஊடோை
திறந்தகவளியின் வைிரய கடந்து கசல்லும்படி தன் ரதரரோட்டியிடம்
கசோன்ைோன். எைினும் ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட துரரோணர், எண்ணற்ற
கனணகனள அவன் {சோத்யகி} ேீ து ஏவிபடிரய பின்ைோல் இருந்து அவனைத்
கதோடர்ந்து கசன்றோர். உண்னேயில் அந்த ஆசோன் {துரரோணர்}, திரும்பிப்
போர்க்கும் விருப்பம் ஏதும் இல்ைோேல் கசன்று ககோண்டிருந்தவனும்,
உயர்ந்த அருனளக் ககோண்டவனுேோை யுயுதோைனை கநருக்கேோகரவ
பின்கதோடர்ந்தோர்.
கர்ணைின் கபரும்பனடனயத் தன் கூரிய கனணகளோல் தோக்கிய

சோத்யகி, அளவில்ைோததும், பரந்திருந்ததுேோை போரதர்களின் பனடக்குள்
ஊடுருவிைோன். எைினும் யுயுதோைன் {சோத்யகி}, அந்தப் பனடக்குள் நுனைந்த
ரபோது (அவனை எதிர்த்து நின்ற) துருப்புகள் தப்பி ஓடிை. இதன்கோரணேோகக்
ரகோபம் நினறந்த கிருதவர்ேன், சோத்யகினயத் தடுப்பதற்கோக முன்வந்தோன்.
முன்ரைறிவரும் கிருதவர்ேனை ஆறு கனணகளோல் தோக்கிய வரச்
ீ சோத்யகி,
ரேலும் நோன்கு கனணகளோல் அவைது நோன்கு குதினரகனளயும்

வினரவோகக் ககோன்றோன் [4]. ேீ ண்டும் அவன் {சோத்யகி}, ரவறு நோன்கு

கனணகளோல் கிருதவர்ேைின் நடுேோர்னபத் துனளத்தோன். அவன், கபரும்
ரவகம் ககோண்ட, ரநரோை பதிைோறு கனணகளோல் ேீ ண்டும் கிருதவர்ேைின்
நடுேோர்னபத் துனளத்தோன்.
[4] ரவகறோரு பதிப்பில் குதினரகனள அடித்தோன்

ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, இப்படி அந்தச் சோத்வத

குைத்ரதோைின் {சோத்யகியின்} கடும் சக்தி ககோண்ட பை கனணகளோல்
ரேோதப்பட்ட கிருதவர்ேைோல் அவற்னறப் கபோறுத்துக் ககோள்ள
முடியவில்னை. கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புக்கு ஒப்போைதும், கோற்றின்
ரவகத்னதக் ககோண்டதுேோை வத்ஸதந்தத்னத {கன்றின் பல்லுக்கு ஒப்போை
முனை ககோண்ட கனணனயக்} குறி போர்த்த அவன் {கிருதவர்ேன்}, தன்
வில்ைின் நோனணத் தன் கோது வனர இழுத்து சோத்யகியின் ேோர்னபத்
துனளத்தோன். அைகிய சிறகுகனளக் ககோண்ட அந்தக் கனண, அவைது
கவசத்னதயும், உடனையும் ஊடுருவிச் கசன்று இரத்தக் கனறயுடன்
பூேிக்குள் நுனைந்தது. பிறகு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உயர்ந்த
ஆயுதங்கனளக் ககோண்ட வரைோை
ீ அந்தக் கிருதவர்ேன், கனணகள்
பைவற்னற ஏவி, கனணகள் கபோருத்தப்பட்ட சோத்யகியின் வில்னை
அறுத்தோன். அந்தப் ரபோரில், சிைத்தோல் நினறந்த அவன் {கிருதவர்ேன்}, ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும் கூர்னேனயக் ககோண்ட பத்து
கனணகளோல் கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்ட
சோத்யகியின் நடுேோர்னபத் துனளத்தோன்.

தன் வில் உனடந்த கோரணத்தோல்,

வைினேேிக்க ேைிதர்களில்
முதன்னேயோை சோத்யகி, கிருதவர்ேைின்
வைது னக ேீ து ஓர் ஈட்டினய ஏவிைோன்.
வலுவோை {ரவகறோரு} வில்கைோன்னற
எடுத்து வனளத்த யுயுதோைன்,
நூற்றுக்கணக்கோை, ஆயிரக்கணக்கோை
கனணகனளத் தன் எதிரியின் ேீ து
வினரவோக ஏவி, அந்தக் கனண ேனையோல்
கிருதவர்ேனையும், அவைது ரதனரயும்
முழுனேயோக ேனறத்தோன். இப்படி
ஹிருதிகைின் ேகனை {கிருதவர்ேனை}
ேனறத்த சோத்யகி, ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, ஒரு பல்ைத்தோல் எதிரியின் ரதரரோட்டியுனடய
தனைனய அவைது உடைில் இருந்து துண்டித்தோன். இப்படிக் ககோல்ைப்பட்ட
அந்த ஹிருதிகன் ேகனுனடய ரதரரோட்டி அந்தப் கபரும் ரதரில் இருந்து
கீ ரை விழுந்தோன். இதன் கோரணேோக, ரதரரோட்டினய இைந்த கிருதவர்ேைின்
குதினரகள் [5] கபரும் ரவகத்துடன் தப்பி ஓடிை.
[5] ரேரை கிருதவர்ேைின் நோன்கு குதினரகள்

ககோல்ைப்பட்டதோகக் குறிப்பு இருக்கிறது. ஒருரவனள
கிருதவர்ேன் நோன்குக்கும் ரேற்பட்ட குதினரகனளக்
ககோண்டிருக்க ரவண்டும் என்றும் இங்ரக ஊகிக்கைோம்.
அல்ைது ரேரை அடிக்குறிப்பு [4]ல் சுட்டப்பட்டுள்ளனதப் ரபோை
அங்ரக அந்த இடத்தில் குதினரகள் "ககோல்ைப்பட்டை"
என்பதற்குப் பதில் "தோக்கப்பட்டை" என்பரத கபோருந்தும்.
கபரும் கைக்கேனடந்த அந்தப் ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளன்

{கிருதவர்ேன்} தோரை அக்குதினரகனளத் தடுத்தோன். வரம்
ீ ககோண்ட அந்தப்
ரபோர்வரன்
ீ {கிருதவர்ேன்}, னகயில் வில்லுடன் தன் ரதரில் (ரபோருக்குத்
தயோரோக) நின்றோன். இந்தச் சோதனைனயக் கண்ட அவைது {கிருதவர்ேைது}
துருப்புகள் அஃனத உயர்வோகப் போரோட்டிை. குறுகிய கோைத்திற்கு
ஓய்ந்திருந்த கிருதவர்ேன், பிறகு தன் நல்ை குதினரகனளத் தூண்டிைோன்.
அச்சேற்ற அவன் {கிருதவர்ேன்}, தன் எதிரிகனளப் கபரும் அச்சங்ககோள்ளச்
கசய்தோன். எைினும், அந்ரநரத்தில் சோத்யகி அவனைத் தோண்டிச்
கசன்றுவிட்டோன். எைரவ இப்ரபோது கிருதவர்ேன், சோத்யகினயத் கதோடர்ந்து
கசல்ைோேல் பீேரசைனை எதிர்த்து வினரந்தோன்.
இப்படிரய ரபோஜர்களின் பனடப்பிரினவ விட்டு கவளிரயறிய

சோத்யகி, கோம்ரபோஜர்களின் வைினேேிக்கப் பனடப்பிரினவ ரநோக்கிப் கபரும்
ரவகத்ரதோடு கசன்றோன். அங்ரக துணிச்சல்ேிக்கவர்களும்,
வைினேேிக்கவர்களுேோை அந்தத் ரதர்வரர்களோல்
ீ தடுக்கப்பட்டவனும்,
தடுக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்டவனுேோை யுயுதோைைோல் ஓர்
அடியும் நகர முடியவில்னை. அரதரவனளயில், தன் துருப்புகனள உரிய
இடங்களில் நிறுத்திய துரரோணர், அவர்கனளப் போதுகோக்கும் சுனேனயப்
ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளைிடம் {கிருதவர்ேைிடம்} ஒப்பனடத்துவிட்டு,
ரபோரிடும் ஆனசயோல் உறுதியோை தீர்ேோைத்னதச் கசய்து ககோண்டு,
யுயுதோைனை ரநோக்கி கபரும் ரவகத்துடன் வினரந்தோர்.
இப்படித் யுயுதோைனைப் பின்ைோைிருந்து கதோடர்ந்து கசல்லும்

துரரோணனரக் கண்ட போண்டவப் பனடயின் முதன்னேயோை வரர்கள்
ீ
உற்சோகத்துடன் அவனரத் தடுக்கத் கதோடங்கிைர். எைினும் பீேரசைைின்
தனைனேயிைோை போஞ்சோைர்கள் அனைவரும், ரதர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோை ஹிருதிகன் ேகனை {கிருதவர்ேனை} அணுகி
ேகிழ்ச்சியற்றவர்களோக ஆைோர்கள். ஓ! ேன்ைோ, தன் ஆற்றனை
கவளிப்படுத்திய வரக்
ீ கிருதவர்ேன், சிறிது உற்சோகேற்றவர்களோக
இருந்தோலும், கபரும் வரியத்துடரைரய
ீ ரபோரிட்டு வந்த அந்த வரர்கள்
ீ
அனைவனரயும் தடுத்தோன். அச்சேற்ற அவன் {கிருதவர்ேன்}, தன்
கனணேனையின் மூைம் தன் எதிரிகளின் விைங்குகனளப் பைவைேனடயச்
ீ
கசய்தோன். எைினும், (போண்டவப் பனடயின்) துணிச்சல்ேிக்கப்
ீ ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளைோல் {கிருதவர்ேைோல்} இப்படிப்
பீடிக்கப்பட்டோலும், கபரும்புகழுக்கோகப் ரபோரோடும் உயர் பிறப்புக் ககோண்ட
பனடவரர்கனளப்
ீ ரபோை அந்தப் ரபோஜப்பனடனய எதிர்த்துப் ரபோரிடத்
தீர்ேோைித்தைர்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

கிருதவர்ேனைக் கடக்க முடியோத போண்டவர்கள்!

Pandavas not able to pass over Kritavarma! | Drona-Parva-Section-113 |
பதிவின் சுருக்கம்: தன் பனடகளின் ரதோல்வினயக் ரகட்டுத் துயரனடந்த

திருதரோஷ்டிரன்; திருதரோஷ்டிரனை நிந்தித்த சஞ்சயன்; போண்டவர்கள் அனைவனரயும்
தைி ஒருவைோகரவ தடுத்த கிருதவர்ேைின் ஆற்றல்; பீேைின் வில்னையும்
ககோடிேரத்னதயும் கவட்டி அவனைத் தோக்கி நடுங்கச் கசய்த கிருதவர்ேன்;
சிகண்டியின் வில்னை அறுத்து, அவனைத் தோக்கி ேயக்கேனடயச் கசய்து
களத்னதவிட்ரட விரட்டியது; போண்டவப் பனட சிதறி ஓடியது...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "நேது பனடயும் தனையோயச்

சிறப்புகள் பைவற்னறக் ககோண்டுள்ளது. ரேன்னேயோைதோகவும் அது
கருதப்படுகிறது. ஓ! சஞ்சயோ, அறிவியைின் விதிகளின் படி சேேோக
அணிவகுக்கப்பட்டுள்ள அதுவும் {பனடயும்} எண்ணற்றவர்கனளக்
ககோண்டதோகரவ இருக்கிறது [1]. எப்ரபோதும் நம்ேோல் நன்றோக நடத்தப்படும்
அது, நேக்கு அர்ப்பணிப்புள்ளதோகரவ எப்ரபோதும் இருக்கிறது. பரந்த

எண்ணிக்னகயின் பைம், அதற்கு ஓர் அற்புதத் தன்னேனய அளிக்கிறது.

முன்ரப அதன் ஆற்றல் ரசோதிக்கப்பட்டுள்ளது.
[1] இந்தப் பகுதியின் கதோடக்க ஸ்ரைோகங்களில் பை,

கிட்டத்தட்ட பீஷ்ே பர்வம் பகுதி 76ல் உள்ளனதப் ரபோைரவ
இருக்கின்றை எைவும், இங்ரக சிை இடங்களில் தோம் பம்போய்ப்
பதிப்பின் உனரகனளரய பின்பற்றியிருப்பதோகவும் கங்குைி
இங்ரக விளக்குகிறோர். ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், "நேது
பனட பை தனையோயச் சிறப்புகனளக் ககோண்டுள்ளது; அது
பல்ரவறு வனககளிைோை துருப்புகளோல் ஆைதோக இருக்கிறது;
அதன் திறன் கபரியதோக இருக்கிறது. ஓ சஞ்சயோ,
பனடயறிவியைின் விதிகளுக்கு இணங்க
அணிவகுக்கப்பட்டிருக்கும் அஃது, எண்ணிக்னகயிலும்
பைேோக இருக்கிறது" என்றிருக்கிறது.
ீ ேிக முதிர்ந்தவர்களோகரவோ, ேிக
இளனேயோைவர்களோகரவோ இல்னை. அவர்கள் கேைிவோகரவோ,
பருேைோகரவோ இல்னை. நன்கு வளர்க்கப்பட்ட பைேோை
உடற்கட்டுகனளயும், சுறுசுறுப்னபயும் ககோண்ட அவர்கள், ரநோயிைிருந்து
விடுபட்டவர்களோகரவ இருக்கின்றைர். கவசம் பூண்டிருக்கும் அவர்கள்,
நன்கு ஆயுதங்கனளத் தரித்திருக்கின்றைர். அனைத்து வனகயோை ஆயுதப்
பயிற்சிகளிலும் அவர்கள் அர்ப்பணிப்புள்ளவர்களோகரவ இருக்கின்றைர்.
அவர்கள், யோனைகளின் முதுகுகளில் ஏறவும், இறங்கவும், முன் நகரவும்,
பின்நகரவும், திறனுடன் தோக்கவும், அணிவகுக்கவும், பின்வோங்கவும்
திறன்ேிக்கவர்களோகரவ இருக்கின்றைர். யோனைகள், குதினரகள் ேற்றும்
ரதர்கனள நடத்துவதில் அவர்கள் அடிக்கடி ரசோதிக்கப்பட்டுள்ளைர்.
அவர்கள், பரம்பனரக்கோரவோ {பிறப்பின் அடிப்பனடயிரைோ},

உதவிகசய்வதற்கோகரவோ, உறவுமுனறக்கோகரவோ இல்ைோேல்
{ரதர்ந்கதடுக்கப்படோேல்}, முனறயோக ஆய்வு கசய்யப்பட்ட
{ரதர்ந்கதடுக்கப்பட்ட} பிறரக ஊதியத்தோல் ேகிழ்விக்கப்படுகின்றைர்.
அவர்கள், தோைோக வந்த கும்பைல்ை, ஊதியேில்ைோேல் என் பனடக்குள்
அனுேதிக்கப்பட்டவர்களுேல்ை. நல்ை பிறப்பு ககோண்டவர்கனளயும்,
ேரியோனதக்குரிய ேைிதர்கனளயும் ககோண்டிருக்கும் எைது பனட, நன்கு
உண்டு, ேைநினறவுடனும், பணிவுடனும் இருக்கிறது. அவர்களுக்குப்
ரபோதுேோை அளவுக்கு கவகுேதிகள் அளிக்கப்படுகின்றை. அவர்கள்
அனைவரும் புகழ்கபற்றவர்களோகவும், நுண்ணறிவு ேிக்கவர்களோகவும்

இருக்கின்றைர். ரேலும் அவர்கள், ஓ! ேகரை {சஞ்சயோ},

ரைோகபோைர்களுக்கு ஒப்போைவர்களும், ேைிதர்களில் சிறந்தவர்களுேோை
நேது முதன்னேயோை ஆரைோசகர்கள் ேற்றும் நியோயேோை கசயல்கனளச்
கசய்யும் பிறரோல் போதுகோக்கப்படுகின்றைர். நேக்கு ஏற்புனடயனதச் கசய்ய
முயலும் எண்ணற்ற பூேியின் ஆட்சியோளர்களும், தங்கள் பனடகள் ேற்றும்
கதோண்டர்களுடன் நேது தரப்னப அனடந்தவர்களும் அவர்கனளப்
போதுகோக்கின்றைர்.
உண்னேயில், நேது பனடயோைது, அனைத்துத் தினசகளில் இருந்து

போயும் எண்ணற்ற ஆறுகளின் நீரோல் நினறந்த பரந்த கபருங்கடலுக்கு
ஒப்போைதோகும். குதினரகள், ரதர்கள் நினறந்த அது {நேது பனட},
சிறகுகளற்றதோக இருப்பினும், சிறகு பனடத்த கோற்று வோசிகளுக்கு
{பறனவகளுக்கு} ஒப்போகரவ இருக்கிறது. குேடுகளில் ேதநீர் ஒழுகும்
யோனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருப்பதோகவும் அது கதரிகிறது. எைரவ,
இத்தகு பனடரய ககோல்ைப்படுகிறகதைில், விதினயத் தவிர இது ரவறு
என்ைவோக இருக்க முடியும்?
(கபருங்கடனைப் ரபோன்ற அதற்கு) கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை

ரபோரோளிகள் ஓயோேோல் போயும் அதன் நீரோகவும், குதினரகளும், பிற
விைங்குகளும் அதன் பயங்கர அனைகளோவும் ஆகின்றை. எண்ணற்ற
வோள்கள், கதோயுதங்கள், ஈட்டிகள், கனணகள் ேற்றும் ரவல்கள், அதன்
(அந்தப் கபருங்கடைில் கசயல்படும்) துடுப்புகளோகின்றை. (ரபோர்வரர்களின்)
ீ
ககோடிேரங்கள், ஆபரணங்கள், முத்துக்கள், இரத்திைங்கள் ஆகியை அனத
அைங்கரிக்கும் தோேனரகளோகின்றை. வினரந்து கசல்லும் குதினரகளும்,
யோனைகளும், மூர்க்கத்துடன் அனதக் கைங்கடிக்கும் கோற்றோகின்றை.
துரரோணர் அந்தப் கபருங்கடைின் அடியற்ற குனகயோகவும் {ஆைேோை
போதோளேோகவும்}, கிருதவர்ேன் அதன் சுைைோகவும் ஆகின்றைர். ஜைசந்தன்
அதன் வைினேேிக்க முதனையோகிறோன், கர்ணன் சக்தியோலும்
கசருக்கோலும் அனதப் கபருக னவக்கும் சந்திரரோதயம் ஆகிறோன்.
அந்தப் போண்டவக் கோனள {அர்ஜுைன்}, கபருங்கடனைப் ரபோைப்

பரந்திருக்கும் எைது பனடயின் ஊடோக அனதப் பிளந்து தைது தைித்ரதரில்
ரவகேோகச் கசன்றோன், யுயுதோைனும் {சோத்யகியும்} அவனைப்
பின்கதோடர்ந்து கசன்றோன் எனும்ரபோது, ஓ! சஞ்சயோ, சவ்யசச்சினும்
{அர்ஜுைனும்}, சோத்வத குைத்தின் அந்த முதன்னேயோை ரதர்வரனும்
ீ
{சோத்யகியும்}, எஞ்சியிருக்கும் என் துருப்புகனளக்கூட உயிரரோடு விடும்
எந்த வோய்ப்னபயும் நோன் கோணவில்னை. ேிகவும் சுறுசுறுப்போை அந்த

ீ இருவரும் (முன்ைணியில் நிறுத்தப்பட்டிருந்த
பனடப்பிரிவுகனளப்) பிளந்து கசன்றனதக் கண்டும், கோண்டீவத்தின்
கனணகள் அனடயும் கதோனைவுக்குள் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன்
{கஜயத்ரதன்} இருப்பனதப் போர்த்தும், விதியோல் உந்தப்பட்ட ககௌரவைோல்
{துரிரயோதைைோல்} உண்னேயில் என்ை நடவடிக்னக எடுக்கப்பட்டது?
அந்ரநரத்தில், அனைவரும் தீவிரேோகப் ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்த ரபோது
அவர்களுக்கு {ககௌரவர்களுக்கு} என்ை ரநர்ந்தது?
ஓ! ஐயோ {சஞ்சயோ}, கூடியிருக்கும் குருக்கனளக் கோைைோல்

விழுங்கப்பட்டவர்களோகரவ நோன் கருதுகிரறன். உண்னேயில், ரபோரில்
அவர்களது ஆற்றைோைது, முன்கபோருகோைத்தில் இருந்தனதப் ரபோை
இப்ரபோது கோணப்படரவ இல்னை. கிருஷ்ணன் ேற்றும் போண்டுவின் ேகன்
{ஆர்ஜுைன்} ஆகிய இருவரும் கோயம் படோேரை (குரு) பனடக்குள்
நுனைந்துவிட்டைர். ஓ! சஞ்சயோ, அவர்கனளத் தடுக்கவல்ைவர்கள் எவனும்
அந்தப் பனடயில் இல்னை. கபரும் ரதர்வரர்களோக
ீ இருக்கும் ரபோரோளிகள்
பைரும், ஆய்வுக்குப் பிறரக எங்களோல் அனுேதிக்கப்பட்டைர். அவர்கள்
அனைவரும் அவரவருக்குத் தகுந்த ஊதியத்தோலும், ேற்றும் பிறர் இைிய
ரபச்சோலும் (எங்களோல்) ககௌரவிக்கப்பட்டைர். ஓ! ேகரை, என் துருப்புகளில்
நல்ை பதவிகளோல் (அவனுக்குக் ககோடுக்கப்பட்டு) ககௌரவிக்கப்படோதவன்
எவனும் இல்னை. ஒவ்கவோருவனும் தைக்கு நிர்ணயிக்கப்பட்ட
ஊதியத்னதயும், அவைது ரசனவகளின் தன்னேக்ரகற்ற பங்கீ டுகனளயும்
கபறுகிறோன்.
என் பனடயில், ஓ! சஞ்சயோ, ரபோரில் திறனேயற்ற எவனும் இல்னை,

{அவனுக்குத்} தகுந்த ஊதியத்னத விடக் குனறவோகப் கபறுபவன் எவனும்
இல்னை, அல்ைது எந்த ஊதியமும் கபறோதவன் எை எவனும் இல்னை.
பனடவரர்கள்,
ீ என் சக்திக்குத் தக்கபடி பரிசுகளோலும், ககௌரவங்களோலும்,
ஆசைங்களோலும் எப்ரபோதும் வணங்கப்படுகின்றைர். என் ேகன்களோலும்,
என் உறவிைர்களோலும், என் நண்பர்களோலும் இரத நடத்னதரய
அவர்களிடம் பின்பற்றப்படுகின்றை. எைினும், சவ்யசச்சின் {அர்ஜுைன்}
வந்த உடரைரய, அவைோலும், சிநியின் ரபரைோலும் {சோத்யகியோலும்}
அவர்கள் கவல்ைப்படுகின்றைகரைில் விதினயத் தவிர ரவறு என்ை
இருக்க முடியும்? அவர்கனளப் போதுகோப்பவர்களும், போதுகோவைர்களோல்
போதுகோக்கப்படுபவர்களும் அரத வைியில் பின்கதோடர்ந்து கசல்கின்றைர்.
கஜயத்ரதனுக்கு முன்போக அர்ஜுைன் வந்தனதக் கண்டு, மூடைோை என்
ேகைோல் {துரிரயோதைைோல்} என்ை நடவடிக்னக ரேற்ககோள்ளப்பட்டது?
சோத்யகியும் பனடக்குள் நுனைவனதக் கண்ட துரிரயோதைன், அந்தச்
சந்தர்ப்பத்திற்குத் தகுந்தது எை எந்த நடவடிக்னகனயச் சிந்தித்தோன்?

உண்னேயில், அனைத்து ஆயுதங்களின் தீண்டலுக்கும்
அப்போற்பட்டவர்களும், ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோைவர்களுேோை
அவ்விருவரும் என் பனடக்குள் நுனைவனதக் கண்டு, ரபோரில் என்
ரபோர்வரர்களோல்
ீ என்ை தீர்ேோைம் எடுக்கப்பட்டது?
தோசோர்ஹ குைத்ரதோைோை கிருஷ்ணன், சிநி குைத்துக் கோனள

{சோத்யகி} ஆகிய இருவரும் அர்ஜுைைின் கோரியத்தில் ஈடுபடுவனதக் கண்ட
என் ேகன்கள் துயரோல் நினறந்திருப்போர்கள் என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்.
சோத்வதன் {சோத்யகி}, அர்ஜுைன் ஆகிய இருவரும் என் பனடயின் ஊடோகக்
கடந்து கசல்வனதயும், குருக்கள் தப்பி ஓடுவனதயும் போர்த்த என் ேகன்கள்
துயரோல் நினறந்திருப்போர்கள் என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்.
தங்கள் ரதர்வரர்கள்
ீ எதிரினய அடக்குவதில் நம்பிக்னக இைந்து
திரும்புவனதயும், களத்தில் இருந்து ஓடுவதற்கு அவர்களது இதயத்னத
நினைநிறுத்துவனதயும் போர்த்த என் ேகன்கள் துயரோல் நினறந்திருப்போர்கள்
என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்.
தங்கள் ஆயிரக்கணக்கோை குதினரகள், யோனைகள், ரதர்கள்

ஆகியைவும், வரப்
ீ ரபோரோளிகளும் களத்னதவிட்டுக் கவனையுடன்
ஓடுவதோல் என் ேகன்கள் துயரோல் நினறந்திருப்போர்கள் என்ரற நோன்
நினைக்கிரறன்.
அர்ஜுைைின் கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டு ஓடும் கபரும் யோனைகள்

பைவற்னறயும், வழ்ந்தனவ
ீ ேற்றும் விழுபனவ ஆகிய பிறவற்னறயும்
போர்த்து என் ேகன்கள் துயரோல் நினறந்திருப்போர்கள் என்ரற நோன்
நினைக்கிரறன்.
சோத்யகி ேற்றும் போர்த்தைோல் சோரதிகனள இழுந்த குதினரகனளயும்,

ரதர்கனள இைந்த ரபோர்வரர்கனளயும்
ீ கண்டு, என் ேகன்கள் துயரோல்
நினறந்திருப்போர்கள் என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்.
ேோதவன் {கிருஷ்ணன்} ேற்றும் போர்த்தைோல் {அர்ஜுைன்} கபரும்

எண்ணிக்னகயிைோை குதினரகள் ககோல்ைப்படுவதோலும்,
முறியடிக்கப்படுவதோலும் என் ேகன்கள் துயரோல் நினறந்திருப்போர்கள்
என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்.
கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை கோைோட்பனட வரர்கள்

ீ அனைத்துத்

தினசகளிலும் ஓடுவனதக் கண்டு, கவற்றியில் நம்பிக்னகயிைந்த என்

ேகன்கள் துயரோல் நினறந்திருப்போர்கள் என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்.
ஒருக்கணமும் கவல்ைப்படோேல், துரரோணரின் பனடப்பிரிவின்

ஊடோகக் கடந்து கசன்ற அவ்விரு வரர்கனளயும்
ீ கண்ட என் ேகன்கள்
துயரோல் நினறந்திருப்போர்கள் என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்.
ஓ ேகரை {துரிரயோதைோ}, ேங்கோ ேகினே ககோண்ட இரு வரர்களோை

ீ
அந்தக் கிருஷ்ணன், தைஞ்சயன் ஆகிய இருவரும் சோத்வதனும்
{சோத்யகியும்} ரசர்ந்து என் பனடக்குள் ஊடுருவியனதக் ரகட்டு நோன்
ேனைத்திருக்கிரறன்.
சிநிக்களில் முதன்னேயோை அந்தத் ரதர்வரன்

ீ {சோத்யகி}, என்
பனடக்குள் நுனைந்து, ரபோஜர்களின் பனடப்பிரினவக் கடந்து கசன்றதும்
ககௌரவர்கள் என்ை கசய்தைர்? ஓ! சஞ்சயோ, களத்தில் போண்டவர்கனளப்
பீடித்த துரரோணர் எங்ரக இருந்தோரரோ, அவ்விடத்தில் ரபோர் எவ்வோறு
நடந்தது என்பனத எைக்குச் கசோல்வோயோக. வைினேேிக்கத் துரரோணர்,
ேைிதர்கள் அனைவரிலும் முதன்னேயோைவரும், ஆயுதங்களில்
சோதித்தவரும், ரபோரில் வழ்த்தப்பட
ீ முடியோதவரும் ஆவோர். ரபோரில் அந்தப்
கபரும் வில்ைோளினயப் போஞ்சோைர்களோல் எவ்வோறு துனளக்க முடிந்தது?
தைஞ்சயைின் {அர்ஜுைைின்} கவற்றினய விரும்பும் போஞ்சோைர்கள்,
துரரோணனரக் கண்மூடித்தைேோக எதிர்க்கும் எதிரிகளோவர். வைினேேிக்கத்
ீ துரரோணரும் [2] அவர்கனளக் கண்மூடித்தைேோக எதிர்க்கும்
எதிரியோவோன். ஓ! சஞ்சயோ, விவரித்துக் கூறுவதில் நீ திறனேேிக்கவைோக
இருக்கிறோய். எைரவ, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்}
ககோல்வதற்கு அர்ஜுைன் என்ை கசய்தோன் என்பனதக் குறித்த
அனைத்னதயும் எைக்குச் கசோல்வோயோக" என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.
[2] கங்குைியில் இங்ரக "Desirous of Dhananjaya's victory, the

Panchalas are inveterate foes of Drona. The mighty car-warrior Drona also
is an inveterate foe of theirs" என்று துரரோணரின் கபயரர
ரநரடியோகவும் கதளிவோகவும் குறிப்பிடப்படுகிறது. ஆைோல்,
ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்விடத்தில், "அந்த ேகோவில்ைோளினய,
தைஞ்சயனுக்கு கவற்றினயத் ரதடுவதில்
விருப்பமுள்ளவர்களும், அதைோல் துரரோணரிடத்தில் பனக
ககோண்டவர்களுேோை போஞ்சோைர்கள் ரபோர்க்களத்தில்
எவ்வோறு எதிர்த்துப் ரபோர் புரிந்தைர்? அவர்களிடத்தில்
ஊன்றிய பனகனேயுனடயவரும் ேகோரதரும்
போரத்வோஜகுேோரருேோை அசுவத்தோேன் யுத்தத்தில் யோது

கசய்தோர்?" என்றிருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும்,
"தைஞ்சயைின் கவற்றினய விரும்பிய போஞ்சோைர்கள்,
துரரோணர் ரேல் தணியோச் சிைம் ககோண்ட எதிரிகளோவர், அரத
ரபோை வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ பரத்வோஜர் ேகனும்
{துரரோணரும்} அவர்கனளக் கண்மூடித்தைேோக எதிர்க்கும்
{அவர்களின்} எதிரியோவோர்" என்ரற இருக்கிறது.
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் வரும் பரத்வோஜர் ேகன் என்ை
வோர்த்னத அஸ்வத்தோேனுக்கும் கபோருந்தும் என்ரற
நினைக்கிரறன். ஆைோல், துரரோணர் ேன்ைிக்கும் குணம்
ககோண்டவர் என்பதோலும், போஞ்சோைர்களுக்கு அவரர
நோட்னடக் ககோடுத்தோர் என்பதோலும், இங்ரக
கண்மூடித்தைேோகப் போஞ்சோைர்கனள எதிர்க்க ரவண்டிய
அவசியம் அவருக்கு இல்னை என்பதோலும், இஃது
அஸ்வத்தோேைோகரவ இருக்க ரவண்டும்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "ஓ! போரதக் குைத்தின்

கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது குற்றத்தின் வினளவோகரவ இந்தத்
துயரத்னத அனடந்திருக்கும் நீர், ஓ! வரரர,
ீ அற்ப ேைிதனைப் ரபோை இத்தகு
புைம்பல்களில் ஈடுபடக்கூடோது. முன்ைர், விதுரருடன் ரசர்த்து, உேது நைன்
விரும்பிகள் பைரும், "ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, போண்டுவின்
ேகன்கனளக் னகவிடோதீர்" என்று உம்ேிடம் கசோன்ைோர்கள். அவர்களின்
வோர்த்னதகனள நீர் கருதிப் போர்க்கவில்னை {ரகட்கவில்னை}. நைன்
விரும்பிகளோை நண்பர்களின் ஆரைோசனைகனளக் கருத்தில் ககோள்ளோத
ஒரு ேைிதன், கபரும் துயரத்தில் விழுந்து உம்னேப் ரபோைரவ அழுவோன்.
முன்ைர்த் தோசோர்ஹ குைத்ரதோன் {கிருஷ்ணன்}, சேோதோைத்னத உம்ேிடம்
இரந்து ரவண்டிைோன். இனவயனைத்துக்குப் பிறகும், உைகப்புகழ்கபற்ற
கிருஷ்ணன் தைது ரவண்டுதனை அனடயவில்னை. ஓ! ேன்ைர்களில்
சிறந்தவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அனைத்து உைகங்களின் பைேிக்கத்
தனைவனும் {இனறவனும்}, அனைத்து உைகங்களிலும் உள்ள அனைத்தின்
உண்னேனய அறிந்தவனுேோை வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்}, உேது
ேதிப்பற்ற தன்னேனயயும், போண்டவர்களிடம் நீர் ககோண்ட
கபோறோனேனயயும் உறுதி கசய்து ககோண்டு, போண்டவர்களிடம் நீர் ககோண்ட
தீய ரநோக்கங்கனளப் புரிந்து ககோண்டு, ேைக் குைப்பத்துடன் கூடிய உேது
புைம்பல்கனளயும் ரகட்டு, குருக்களுக்கு ேத்தியில் ரபோரின் தைனைச்

சுடர்விட்டு எரியச் கசய்தோன். உேது குற்றத்தோரைரய {முற்றோக

அனைத்னதயும் அைிக்கும்} இந்தப் ரபரைிவு உம்னே அனடந்திருக்கிறது.
ஓ! ககௌரவங்கனள அளிப்பவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, துரிரயோதைன்

ரேல் குற்றத்னத சுேத்துவது உேக்குத் தகோது. இந்த நிகழ்வுகளின்
வளர்ச்சியில், கதோடக்கத்திரைோ, நடுவிரைோ, முடிவிரைோ உேது நல்ை
தகுதிகள் {உம்முனடய நல்ை கசய்னககள் என்று} ஏதும் கோணப்படவில்னை.
இந்தத் ரதோல்வி முற்றிலும் உம்ேோல் ஏற்பட்டரத ஆகும். எைரவ,
இவ்வுைகின் உண்னேனய அறியும் நீர் அனேதினய அனடந்து,
ரதவர்களுக்கும் அசுரர்களுக்கும் இனடயில் ஏற்பட்டதற்கு ஒப்போை இந்தக்
கடும்ரபோர் எப்படி நடந்தது என்பனதக் ரகட்பீரோக.
கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்ட அந்தச் சிநியின்

ரபரன் {சோத்யகி} உேது பனடக்குள் நுனைந்ததும், பீேரசைைின்
தனைனேயிைோை போர்த்தர்களும் உேது துருப்புகனள எதிர்த்து வினரந்தைர்.
எைினும், அந்தப் ரபோரில் போண்டவர்கள் சீற்றத்துடனும், ரகோபத்துடனும்,
தங்கனளப் பின்கதோடர்ரவோருடன் ரசர்ந்து உேது பனடனய இப்படி
எதிர்த்தரபோது, வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ கிருதவர்ேன் அவர்கனளத்
தைி ஒருவைோகரவ தடுத்தோன். துள்ளும் அனைகனளத் தடுக்கும் கனரனயப்
ரபோைரவ ஹிருதிகன் ேகனும் {கிருதவர்ேனும்} அந்தப் ரபோரில்
போண்டவர்களின் துருப்புகனளத் தடுத்தோன். ஒன்றோகச் ரசர்ந்திருக்கும்
போர்த்தர்களோல், தைி ஒருவைோை தன்னைக் கடக்க முடியோேல் கசய்த அந்த
ஹிருதிகன் ேகைின் {கிருதவர்ேைின்} ஆற்றனை அற்புதேோைதோக நோங்கள்
கண்ரடோம்.
அப்ரபோது வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட பீேன், மூன்று

கனணகளோல் கிருதவர்ேனைத் துனளத்துத் தன் சங்னக முைக்கி
போண்டவர்கள் அனைவனரயும் ேகிைச் கசய்தோன். பிறகு சகோரதவன்,
இருபது கனணகளோலும், நீதிேோைோை யுதிஷ்டிரன் ஐந்தோலும், நகுைன்
நூறோலும் அந்த ஹிருதிகன் ேகனைத் துனளத்தைர். திகரௌபதியின்
ேகன்கள் எழுபத்து மூன்று கனணகளோலும், கரடோத்கசன்ஏைோலும்
அவனைத் துனளத்தைர். விரோடன், துருபதன், துருபதன் ேகன்
(திருஷ்டத்யும்ைன்) ஆகிரயோர் ஒவ்கவோருவரும் அவனை ஐந்து
கனணகளோல் துனளத்தைர். சிகண்டி ஐந்தோல் ஒரு முனறயும், ேீ ண்டும்
சிரித்துக் ககோண்ரட இருபத்னதந்து கனணகளோல் ஒரு முனறயும்
அவனைத் {கிருதவர்ேனைத்} துனளத்தோன்.

அப்ரபோது கிருதவர்ேன், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் கபரும்

ீ ஒவ்கவோருவனரயும் ஐந்து கனணகளோலும், பீேனை ஏைோலும்
துனளத்தோன். ரேலும் அந்த ஹிருதிகன் ேகன் பீேைின் ரதரில் இருந்து
பின்ைவைின் {பீேைின்} ககோடிேரம் ேற்றும் வில் ஆகிய இரண்னடயும்
ீ பிறகு, கபரும் ரவகம் ககோண்ட அந்த வைினேேிக்கத்
ீ {கிருதவர்ேன்}, வில்ைறுபட்ட பீேனை எழுபது கூரிய
கனணகளோல் ரகோபத்துடன் அவைது ேோர்னபத் தோக்கிைோன். வைினேேிக்கப்
பீேன், ஹிருதிகன் ேகைின் {ஹோர்த்திக்யைோை கிருதவர்ேைின்}
சிறப்புேிக்கக் கனணகளோல் ஆைத்துனளக்கப்பட்டு, நிைநடுக்கத்தில்
நடுங்கும் ேனை ஒன்னறப் ரபோைத் தன் ரதரில் நடுங்கிைோன். பீேரசைனை
அந்நினையில் கண்டவர்களும், நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைின்
தனைனேயிைோைவர்களுேோை போர்த்தர்கள், ஓ! ேன்ைோ, கிருதவர்ேைின்
ேீ து பை கனணகனள ஏவி அவனைப் பீடித்தைர். ரதர்க்கூட்டங்களோல் அந்தப்
ரபோர்வரனை
ீ {கிருதவர்ேனைச்} சூழ்ந்து ககோண்ட அவர்கள், ஓ! ஐயோ, அந்தப்
ரபோரில் வோயுத் ரதவைின் ேகனை {பீேனைக்} கோக்க விரும்பி
ேகிழ்ச்சியோகத் தங்கள் கனணகளோல் அவனை {கிருதவர்ேனைத்}
துனளக்கத் கதோடங்கிைர்.
சுயநினைவு ேீ ண்ட வைினேேிக்கப் பீேரசைன், அந்தப் ரபோரில்

எஃகோல் ஆைதும், தங்கப்பிடினயக் ககோண்டதுேோை ஓர் ஈட்டி எடுத்துக்
ககோண்டு, தன் ரதரில் இருந்து, கிருதவர்ேைின் ரதர் ேீ து கபரும்
ரவகத்துடன் வசிைோன்.
ீ சட்னட உரிந்த போம்புக்கு ஒப்போைதும்,
கடுனேயோகத் கதரிந்ததுேோை அந்த ஈட்டி, பீேைின் கரங்களில் இருந்து
வசப்பட்டதும்,
ீ அது கிருதவர்ேனை ரநோக்கிச் சுடகரோளியுடன் கசன்றது.
யுககநருப்பின் கோந்தினயக் ககோண்ட அந்த ஈட்டி, தன்னை ரநோக்கி
வருவனதக் கண்ட ஹிருதிகன் ேகன் {கிருதவர்ேன்}, இரண்டு கனணகளோல்
அனத இரண்டோகத் துண்டித்தோன். தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த
அந்த ஈட்டி, இப்படித் துண்டிக்கப்பட்டதும், ஓ! ேன்ைோ, ஆகோயத்தில் இருந்து
விழும் கபரிய விண்கல்னைப் ரபோைப் பத்துத் தினசப்புள்ளிகளுக்கும்
ஒளியூட்டியபடி கீ ரை பூேியில் அது விழுந்தது. தன் ஈட்டி
கைங்கடிக்கப்பட்டனதக் கண்ட பீேன் ரகோபத்தோல் சுடர்விட்டு எரிந்தோன்.
பிறகு ரேலும் கடிைேோைதும், உரத்த நோகணோைி ககோண்டதுேோை

ேற்கறோரு வில்னை எடுத்த பீேரசைன், ரகோபத்தோல் நினறந்து, அந்தப்
ரபோரில் ஹிருதிகன் ேகனை {கிருதவர்ேனைத்} தோக்கிைோன். பிறகு, ஓ!
ேன்ைோ, பயங்கர வைினே ககோண்ட பீேன், ஓ! ஏகோதிபதி, உேது தீய
ககோள்னகயின் {ஆரைோசனையின்} வினளவோல், ஐந்து கனணகனளக்
ககோண்டு கிருதவர்ேைின் நடுேோர்னபத் தோக்கிைோன். பிறகு, பீேரசைைோல்

அங்கங்ககளங்கும் சினதக்கப்பட்ட அந்தப் ரபோஜ ஆட்சியோளன்
{கிருதவர்ேன்}, ஓ! ஐயோ, ேைர்களோல் நினறந்த சிவப்பு அரசோகத்னத
{அரசோக ேரத்னதப்} ரபோை அந்தக் களத்தில் ஒளிர்ந்தோன். வைினேேிக்க
வில்ைோளியோை அந்தக் கிருதவர்ேன், சிைத்தோல் நினறந்து, புன்ைனகத்துக்
ககோண்ரட, மூன்று கனணகளோல் பீேரசைனை வலுவோகத் தோக்கிய பிறகு,
ரபோரில் தீவிரேோகப் ரபோரோடிக் ககோண்டிருந்த அந்தப் கபரும் ரதர்வரர்கள்
ீ
ஒவ்கவோருவனரயும் பதிலுக்கு மூன்று {மும்மூன்று} கனணகளோல்
துனளத்தோன். பின்ைவர்களில் ஒவ்கவோருவரும் அவனை
{கிருதவர்ேனைப்} பதிலுக்கு ஏழு {ஏழு ஏழு} கனணகளோல் துனளத்தைர்.
அப்ரபோது வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை

ீ அந்தச் சோத்வத குைத்ரதோன்
{கிருதவர்ேன்}, சிைத்தோல் நினறந்து, அந்தப் ரபோரில் புன்ைனகத்துக்
ககோண்ரட ஒரு க்ஷுரப்ரத்திைோல் சிகண்டியின் வில்னை அறுத்தோன். பிறகு
சிகண்டி, கவட்டப்பட்ட தன் வில்னைக் கண்டு, ஒரு வோனளயும், நோறு
நிைவுகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த ஒரு பிரகோசேோை ரகடயத்னதயும்
வினரவோக எடுத்துக் ககோண்டோன். தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட தன்
கபரிய ரகடயத்னதச் சுைற்றிய சிகண்டி, அந்த வோனள கிருதவர்ேைின்
ரதனர ரநோக்கி எறிந்தோன். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கனண
கபோருத்தப்பட்ட கிருதவர்ேைின் வில்னை கவட்டிய அந்தப் கபரிய
வோளோைது, ஆகோயத்திைிருந்து தளர்ந்து விழுந்த பிரகோசேோை
ஒளிக்ரகோனளப் ரபோைக் கீ ரை பூேியில் விழுந்தது. அரதரவனளயில், அந்த
ீ அந்தப் ரபோரில் கிருதவர்ேனைத் தங்கள்
கனணகளோல் வினரவோகவும் ஆைேோகவும் துனளத்தைர். பிறகு
ீ ககோல்பவைோை ஹிருதிகன் ேகன் {கிருதவர்ேன்}, ஒடிந்த
வில்னை வசி
ீ எறிந்துவிட்டு, ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக் ககோண்டு,
போண்டவர்களில் ஒவ்கவோருவனரயும் மூன்று ரநரோை கனணகளோல்
துனளத்தோன். அவன், சிகண்டினய முதைில் மூன்று கனணகளோலும், பிறகு
ஐந்தோலும் துனளத்தோன். பிறகு சிறப்புேிக்கச் சிகண்டி ேற்கறோரு வில்னை
எடுத்துக் ககோண்டு, ரவகேோகச் கசல்ைக் கூடியனவயும், ஆனேயின்
நகங்கனளப் ரபோன்ற [3] தனைகனளக் ககோண்டனவயுேோை பை
கனணகளோல் ஹிருதிகன் ேகனைத் தடுத்தோன்.
[3] கங்குைியில் ஆனேயின் நகம் என்றும் ேன்ேதநோதத்தரின்

பதிப்பில் ஆனேயின் வோய் என்றும் கசோல்ைப்பட்டுள்ளது.
ரவகறோரு பதிப்பிலும் கங்குைினயப் ரபோைரவ ஆனேயின்
நகம் என்ரற குறிக்கப்பட்டுள்ளது.
அப்ரபோது அந்தப் ரபோரில் சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட ஹிருதிகன் ேகன்

{கிருதவர்ேன்}, ஓ! ேன்ைோ, வைினேேிக்கத் ரதர்வரனும்,
சிறப்புேிக்கப் பீஷ்ேரின் வழ்ச்சிக்குக்
ீ கோரணேோைவனுேோை அந்த
யக்ஞரசைன் ேகனை {சிகண்டினய} ரநோக்கி மூர்க்கேோக வினரந்தோன்.
உண்னேயில், வரக்
ீ கிருதவர்ேன் தன் வைினேனய கவளிக்கோட்டியபடி ஒரு
புைியோைது யோனை ஒன்னற ரநோக்கிச் கசல்வனதப் ரபோைச் சிகண்டினய
ரநோக்கி வினரந்தோன். பிறகு, கபரும் யோனைகள் இரண்டிற்ரகோ, சுடர்ேிக்க
கநருப்புக்ள இரண்டிற்ரகோ ஒப்போைவர்களும், எதிரிகனளத்
தண்டிப்பவர்களுேோை அந்த இருவரும் கனணகளின் ரேகங்களோல்
ஒருவருக்ககோருவர் ரேோதிக் ககோண்டைர். அவர்கள் தங்கள் விற்களில்
சிறந்த வில்னை எடுத்துக் ககோண்டு, தங்கள் கனணகனளக் குறிபோர்த்து,
கதிர்கனளப் கபோைியும் இரு சூரியன்கனளப் ரபோை
நூற்றுக்கணக்கோைவற்னற {கனணகனள} ஏவிைர். வைினேேிக்கத்
ீ அவ்விருவரும் தங்கள் கூரிய கனணகளோல்
ஒருவனரகயோருவர் எரித்து, யுக முடிவில் ரதோன்றும் இரு சூரியன்கனளப்
ரபோைப் பிரகோசத்துடன் ஒளிர்ந்தைர்.
கிருதவர்ேன் அந்தப் ரபோரில், வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை

ீ
யக்ஞரசைன் ேகனை {சிகண்டினய} எழுபத்துமூன்று கனணகளோலும்,
பிறகும் ஏழு கனணகளோலும் துனளத்தோன். இப்படி ஆைத்துனளக்கப்பட்ட
சிகண்டி, தன் வில்னையும், கனணகனளயும் வசிவிட்டு,
ீ ேயக்கத்துக்கு
ஆட்பட்டு, கீ ரை தன் ரதர்த்தட்டில் வைியுடன் அேர்ந்தோன். அந்த வரன்
ீ
{சிகண்டி} ேயங்கியனதக் கண்ட உேது துருப்பிைர், ஓ! ேைிதர்களில்
கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, தங்கள் ஆனடகனளக் கோற்றில் அனசத்தைர்.
ஹிருதிகன் ேகைின் {கிருதவர்ேைின்} கனணகளோல் இப்படிப் பீடிக்கப்பட்ட
சிகண்டினயக் கண்ட அவைது ரதரரோட்டி, வினரவோக அவனைக் களத்திற்கு
கவளிரய {ரதரில்} சுேந்து கசன்றோன். சிகண்டி தன் ரதர்த்தட்டில்
உணர்வற்றுக் கிடப்பனதக் கண்ட போர்த்தர்கள், அந்தப் ரபோரில்
கிருதவர்ேனை ரதர்க்கூட்டங்களோல் வினரவோகச் சூழ்ந்து ககோண்டைர்.
ீ கிருதவர்ேன், தைிகயோருவைோகப்
போர்த்தர்கள் அனைவனரயும், அவர்கனளப் பின்கதோடர்ந்தவர்கனளயும்
தடுத்து ேிக அற்புதேோை சோதனைனய அனடந்தோன். இப்படிரய
போர்த்தர்கனள கவன்ற அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரன்
ீ {கிருதவர்ேன்},
அதன் பிறகு, ரசதிகனளயும், போஞ்சோைர்கனளயும், சிருஞ்சயர்கனளயும்,
ரககயர்கனளயும் எைப் கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட அனைவனரயும்

கவன்றோன். இப்படி ஹிருதிகன் ேகைோல் {கிருதவர்ேைோல்} ககோல்ைப்பட்ட

அந்தப் போண்டவப் பனடகள், ரபோரில் நிதோைேோக நிற்க இயைோேல்
அனைத்துத் தினசகளிலும் ஓடத் கதோடங்கிை. பீேரசைன்
தனைனேயிைோை போண்டுவின் ேகன்கனள கவன்ற ஹிருதிகன் ேகன்,
ரபோரில் சுடர்ேிக்க கநருப்னபப் ரபோை நின்றோன். கனணத்தோனரகளோல்
பீடிக்கப்பட்டவர்களும், ரபோரில் ஹிருதிகன் ேகைோல் {கிருதவர்ேைோல்}
வழ்த்தப்பட்டவர்களுேோை
ீ அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ அவனைச்
{கிருதவர்ேனை} ரநரில் சந்திக்கத் துணியவில்னை" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

ஜைசந்தனைக் ககோன்ற சோத்யகி!

Satyaki killed Jalasandha! | Drona-Parva-Section-114 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: போண்டவர்கனளப் பீடித்த கிருதவர்ேனைக் கண்டு திரும்பி வந்த

சோத்யகி கிருதவர்ேனை வழ்த்தியது;
ீ யோனைப்பனடயுடன் சோத்யகினயச் சூழ்ந்து
ககோண்ட ஜைசந்தன்; ஜைசந்தைின் கரங்கனளயும் தனைனயயும் கவட்டிக் ககோன்ற
சோத்யகி...

{திருதரோஷ்டிரரர}, சிதறோத கவைத்துடன் ரகட்பீரோக. அந்தப்பனட உயர்
ஆன்ே ஹிருதிகன் ேகைோல் {கிருதவர்ேைோல்} முறியடிக்கப்பட்டு,
போர்த்தர்கள் கவட்கத்தோல் அவேோைேனடந்து, உேது துருப்புகள்
ேகிழ்ச்சியில் குதூகைித்த ரபோது, அடியற்றத் துன்பக் கடைில் மூழ்கிப்
போதுகோப்னப ரவண்டிக் ககோண்டிருந்த போண்டவர்களுக்கு எவன்
போதுகோவைைோவோரைோ அந்த வரைோை
ீ சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}, அந்தப்
பயங்கரப் ரபோரில் உேது பனடயோல் உண்டோக்கப்பட்ட அந்தக் கடும்
ஆரவோரத்னதக் ரகட்டு வினரவோகத் திரும்பி கிருதவர்ேனை எதிர்த்து
ஹிருதிகன் ேகைோை கிருதவர்ேன், ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டுக்

கூரிய கனண ரேகங்களோல் சிநியின் ரபரனை {சோத்யகினய} ேனறத்தோன்.
இதைோல் சோத்யகியும் சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டோன். பிறகு அந்தச் சிநியின்
ரபரன் அம்ரேோதைில் ஒரு கூரிய பல்ைத்னதயும், நோன்கு பிற

கனணகனளயும் கிருதவர்ேைின் ேீ து வினரவோக ஏவிைோன். அந்த நோன்கு
கனணகள் கிருதவர்ேைின் குதினரகனளக் [1]ககோன்றை, ேற்கறோன்று
{பல்ைம்} கிருதவர்ேைின் வில்னை அறுத்தது. பிறகு சோத்யகி தன் எதிரியின்
ரதரரோட்டினயத் துனளத்து, தன் எதிரோளியின் பனடகனளப் பீடிப்பதற்கோகப்
பின்ைவைின் {கிருதவர்ேைின்} பின்புறத்னதக் கோத்தவர்கனளக் கூரிய
கனணகள் பைவற்றோல் துனளத்தோன். சோத்யகியின் கனணகளோல்
பீடிக்கப்பட்ட அந்தப் பனகவரின் பனடப்பிரிவுகள் சிதறிை. அதன்ரபரில்
கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்ட சோத்யகி தன் வைிரய
வினரவோகச் கசன்றோன்.
[1] துரரோண பர்வம் 112ல் கிருதவர்ேைின் நோன்கு

குதினரகனளச் சோத்யகி ககோன்றதோகவும், பிறகு சோத்யகியோல்
வழ்த்தப்பட்ட
ீ கிருதவர்ேன் குதினரகளோல்
இழுத்துச்கசல்ைப்பட்டதோகவும் குறிப்புகள் இருக்கின்றை.
அந்தப் பகுதியின் அடிக்குறிப்புகள் [4] ேற்றும் [5] கோணவும்.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும் வரம்

ீ ககோண்ட அந்த வரன்
ீ
{சோத்யகி} உேது துருப்புகனள என்ை கசய்தோன் என்பனதக் ரகட்பீரோக. ஓ!
ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணரின் பனடப்பிரிவோைோை
கபருங்கடனைக் கடந்து, ரபோரில் கிருதவர்ேனை கவன்றதோல்
ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்த அந்த வரன்
ீ {சோத்யகி}, தன் ரதரரோட்டியிடம்,
"அச்சேில்ைோேல் கேதுவோகச் கசல்வோயோக" என்றோன். எைினும், ரதர்கள்,
குதினரகள், யோனைகள், கோைோட்பனடவரர்கள்
ீ ஆகியவற்றோல் நினறந்த
அந்த உேது பனடனயக் கண்ட சோத்யகி, ேீ ண்டும் தன் ரதரரோட்டியிடம்,
"துரரோணரின் பனடக்கு இடது பக்கத்தில் நீ கோண்பதும், ரேகங்கனளப்
ரபோன்ற கரிய நிறத்தில் கதரிவதுேோை கபரிய பனடப்பிரிவோைது
(எதிரியின்) யோனைகனளக் ககோண்டிருக்கிறது. ருக்ேரதன் [2] அதன்
தனைவைோக இருக்கிறோன். ஓ!ரதரரோட்டிரய {முகுந்தோ}, அதிகம் இருக்கும்
அந்த யோனைகள் ரபோரில் தடுப்பதற்கு ேிகக் கடிைேோைனவயோகும்.
துரிரயோதைைோல் தூண்டப்பட்ட அவர்கள், தங்கள் உயினரயும் விடத்
துணிந்து எைக்கோகக் கோத்திருக்கின்றைர். திரிகர்த்தர்களின் நோட்னடச்
ரசர்ந்த அந்தப் ரபோரோளிகள் அனைவரும், அரச பிறவி ககோண்டவர்களும்,
கபரும் வில்ைோளிகளும், ரபோரில் கபரும் ஆற்றனை கவளிப்படுத்த
வல்ைவர்களும், தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட ககோடிேரங்கனளயுனடய
சிறப்புேிக்கத் ரதர்வரர்களுேோவர்.
ீ துணிச்சல்ேிக்க அந்தவரர்கள்
ீ என்னுடன்
ரபோரிடும் விருப்பத்தோல் கோத்திருக்கின்றைர். ஓ! ரதரரோட்டிரய {முகுந்தோ},
வினரவோகக் குதினரகனளத் தூண்டி, என்னை அங்ரக ககோண்டு

கசல்வோயோக. பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்} போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத திரிகர்த்தர்களுடன் நோன் ரபோரிடுரவன்" என்றோன்
{சோத்யகி}.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இது துரரோணர் என்ரற இருக்கிறது.

ரபோைரவ ருக்ேரதன் என்ரற இருக்கிறது. சல்ைியன்
ேகனுனடய கபயரும் ருக்ேரதன்தோன். ஆைோல் அவன்
துரரோண பர்வம் பகுதி 43ல் அபிேன்யுவோல்
ககோல்ைப்படுகிறோன். எைரவ இங்ரக குறிப்பிடப்படுபவன்
திரிகர்த்தர்கனளச் ரசர்ந்த ரவகறோரு ருக்ேரதைோக இருக்க
இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட அந்தத் ரதரரோட்டியோைவன் {முகுந்தன்},

சோத்வதைின் {சோத்யகியின்} விருப்பத்திற்குக் கீ ழ்ப்படிந்து கேதுவோகச்
கசன்றோன். ககோடிேரம் கபோருத்தப்பட்டதும், சூரியைின் கோந்தினயக்
ககோண்டதுேோை அந்தப் பிரகோசேோை ரதரில் பூட்டப்பட்டிருந்தனவயும்,
சோரதிக்கு முற்றிலும் கீ ழ்ப்படிந்தனவயும், கோற்றின் ரவகத்னதக்
ககோண்டனவயும், குந்த {குருக்கத்தி} ேைர், அல்ைது நிைவு, அல்ைது
கவள்ளினயப் ரபோன்று கவண்னேயோக இருந்தனவயுேோை அந்தச் சிறந்த
குதினரகள் அவனை {சோத்யகினய} (அந்த இடத்திற்குச்) சுேந்து கசன்றை.
சங்கின் நிறத்திைோை அந்த அற்புதக் குதினரகளோல் இழுக்கப்பட்டு அவன்
ரபோரிட முன்ரைறிய ரபோது, அந்தத் துணிச்சல்ேிக்க வரர்கள்,
ீ எளிதோக
அனைத்னதயும் துனளக்கவல்ைனவயும், பல்ரவறு வனககளிைோை
கனணகனள இனறத்தபடி தங்கள் யோனைகளுடன் அவனை {சோத்யகினய}
அனைத்துப் பக்கங்களிலும் சூழ்ந்து ககோண்டைர்.
ரகோனடயின் முடிவில் ேனைச்சோரைில் ேனைத்தோனரகனளப்

கபோைியும் கபரிய ரேகங்கனளப் ரபோை அந்தச் சோத்வதனும் {சோத்யகியும்},
தன் கூரிய கனணகனள ஏவியபடி அந்த யோனைப் பனடப்பிரிவுடன்
ரபோரிட்டோன். சிநிக்களில் முதன்னேயோைவைோல் {சோத்யகியோல்}
ஏவப்பட்டனவயும், இடியின் தீண்டலுக்கு ஒப்போைனவயுேோை அந்தக்
கனணகளோல் ககோல்ைப்பட்ட அந்த யோனைகள், தங்கள் தந்தங்கள் முறிந்து,
உடல்கள் குருதியோல் நனைந்து, தனைகளும், ேத்தகங்களும் பிளக்கப்பட்டு,
கோதுகள், முகங்கள் ேற்றும் துதிக்னககள் துண்டிக்கப்பட்டு, போகர்கனள
இைந்து களத்தில் இருந்து தப்பி ஓடத் கதோடங்கிை. அனவ, ஓ! ேன்ைோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, ககோடிேரங்கள் கவட்டப்பட்டு, போகர்கள் ககோல்ைப்பட்டு,

கம்பளங்கள் தளர்ந்து அனைத்துத் தினசகளிலும் ஓடிச்கசன்றை. அவற்றில்
பை, ஓ! ஏகோதிபதி, சோத்வதைின் {சோத்யகியின்} நோரோசங்கள் [3],
வத்சதந்தங்கள் [4], பல்ைங்கள் [5], அஞ்சைிகங்கள், க்ஷுரப்ரங்கள் [6],
அர்த்தச்சந்திரக்கனணகள் [7] ஆகியவற்றோல் சினதக்கப்பட்டுத் தங்கள்
உடல்களில் குருதி போய, ேைமும் சிறுநீரும் கைித்து, பைவிதங்கள் கதறி,
ரேகங்களின் ஆழ்ந்த முைக்கத்னதப் ரபோைப் ரபகரோைிகனள
கவளியிட்டபடிரய ஓடிை. அவற்றில் சிை சுைன்றை, சிை கநோண்டிை
{தடுேோறிை}, சிை கீ ரை விழுந்தை, சிை உற்சோகேற்று வோட்டேனடந்தை.
சூரியன், அல்ைது கநருப்புக்கு ஒப்போை யுயுதோைைின் {சோத்யகியின்}
கனணகளோல் இப்படிப் பீடிக்கப்பட்ட அந்த யோனைப்பனடப்பிரிவு
அனைத்துத் தினசகளிலும் தப்பி ஓடியது.
[3] நோரோசங்கள் - நீண்ட கனணகள்,

[4] வத்சதந்தங்கள் - கன்றின் பல் ரபோன்ற தனை ககோண்ட
கனணகள்}
[5] பல்ைங்கள் - அகன்ற தனை ககோண்ட கனணகள்},
[6] க்ஷுரப்ரங்கள் - கத்தி ரபோன்ற தனை ககோண்ட கனணகள்}
[7] அர்த்தச்சந்திரக்கனணகள் - பினறச்சந்திரன் ரபோன்ற தனை
ககோண்ட கனணகள்}
அந்த யோனைப்பனடப்பிரிவு அைிக்கப்பட்ட பிறகு, வைினேேிக்க

ஜைசந்தன், நிதோைேோக முயன்று, கவண்குதினரகளோல் இழுக்கப்பட்ட
யுயுதோைைின் ரதரின் முன்பு தன் யோனைனய வைிநடத்திச் கசன்றோன். தங்க
அங்கதங்கள், கோது குண்டைங்கள், கிரீடம் ஆகியவற்னறச் சூடியவனும்,
சிவந்த சந்தைக் குைம்னப {ரேைியில்} பூசியிருந்தவனும், சுடர்ேிக்கத் தங்க
ஆரத்னதத் தன் தனையில் சூடியிருந்தவனும், ேோர்புக் கவசத்தோல் ேோர்பு
ேனறக்கப்பட்டவனும், தன் கழுத்தில் (பிரகோசேோை) தங்க ஆரத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டவனும், போவேற்ற ஆன்ேோ ககோண்டவனுேோை அந்த
வரன்
ீ {ஜைசந்தன்}, ஓ! ேன்ைோ, தன் யோனையின் தனையில் அேர்ந்து,
தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட தன் வில்னை அனசத்துக் ககோண்டு,
ேின்ைைின் சக்தி ஊட்டப்பட்ட ரேகத்னதப் ரபோைப் பிரகோசேோகத்
துள்ளும் கடனைத் தடுக்கும் கனரனயப் ரபோைச் சோத்யகி, இத்தகு

சீற்றத்துடன் தன்னை அணுகிய அந்த ேகதர்களின் ஆட்சியோளனுனடய
{ஜைசந்தனுனடய} சிறந்த யோனைனயத் தடுத்தோன். வைினேேிக்க

ஜைசந்தன், யுயுதோைைின் சிறந்த கனணகளோல் யோனை தடுக்கப்பட்டனதக்

கண்டு சிைத்தோல் நினறந்தோன். அப்ரபோது, ஓ ேன்ைோ, ரகோபமூட்டப்பட்ட
அந்த ஜைசந்தன், சிை கனணகளோல் சிநியின் ரபரனுனடய அகன்ற ேோர்னபப்
கபரும்பைத்துடன் துனளத்தோன். அந்த விருஷ்ணி வரன்
ீ {சோத்யகி} வில்னை
வனளத்துக் ககோண்டிருந்த ரபோது, அவன் {ஜைசந்தன்} நன்கு
கடிைேோக்கப்பட்ட ேற்கறோரு கூரிய பல்ைத்தோல் அனத அறுத்தோன். பிறகு,
ஓ! போரதரர, சிரித்துக் ககோண்ரட இருந்த ேகதர்களின் வரீ ஆட்சியோளன்
{ஜைசந்தன்}, வில்ைற்ற சோத்யகினய ஐந்து கூரிய கனணகளோல்
துனளத்தோன். எைினும், வரத்னதயும்,
ீ வைினேேிக்கக் கரத்னதயும் கண்ட
சோத்யகி, ஜைசந்தைின் கனணகள் பைவற்றோல் துனளக்கப்பட்டோலும்,
கிஞ்சிற்றும் நடுங்கவில்னை. இனவயோவும் அற்புதேோகத் கதரிந்தை.
அப்ரபோது வைினேேிக்க யுயுதோைன் எவ்வித அச்சமுேின்றி (தோன்

பயன்படுத்த ரவண்டிய) கனணகனளக் குறித்துச் சிந்தித்தோன். ேற்கறோரு
வில்னை எடுத்துக் ககோண்ட அவன் {சோத்யகி}, ஜைசந்தைிடம், "நில்,
நிற்போயோக!" என்றோன். இவ்வளரவ கசோன்ை சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி},
சிரித்துக் ககோண்ரட அறுபது {60} கணகளோல் அவைது {ஜைசந்தைின்}
அகன்ற ேோர்னப ஆைத் துனளத்தோன்.ரேலும் கபருங்கூர்னே ககோண்ட
ேற்கறோரு க்ஷுரப்ரத்தோல் ஜைசந்தைின் வில்னைக் னகப்பிடியில் அறுத்து,
ரேலும் மூன்று கனணகளோல் அவன் ஜைசந்தனையும் துனளத்தோன். பிறகு
ஜைசந்தன் கனண கபோருத்தப்பட்ட அந்த வில்னை எறிந்துவிட்டு, ஓ! ஐயோ,
சோத்யகியின் ேீ து ரவல் ஒன்னற வசிைோன்.
ீ அந்தக் கடும்ரபோரில்
ேோதவைின் {சோத்யகியின்} இடது கரத்னதத் துனளத்துச் கசன்ற அந்தப்
பயங்கர ரவைோைது, சீறும் கபரும் போம்கபோன்னறப் ரபோைப் பூேிக்குள்
நுனைந்தது. இப்படி இடது கரத்தில் துனளக்கப்பட்டவனும், கைங்கடிக்கப்பட
முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்டவனுேோை சோத்யகி, முப்பது கூரிய
கனணகளோல் ஜைசந்தனைத் தோக்கிைோன். பிறகு வைினேேிக்க ஜைசந்தன்
தன் கத்தினயயும், கோனளத் ரதோைோைோைதும், நூறு நிைவுகளோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டதுேோை கபரிய ரகடயத்னதயும் எடுத்துக் ககோண்டு,
கத்தினயச் சிறிது ரநரம் சுைற்றிய பிறகு அந்தச் சோத்வதைின் ரேல் அனத
வசிைோன்.
ீ சிநியின் ரபரனுனடய {சோத்யகியின்} வில்னை அறுத்த அந்தக்
கத்தி, கநருப்புக்ரகோளத்தின் பிரகோசத்துடன் கீ ரை பூேியில் விழுந்து கிடப்பது
பிறகு அந்த யுயுதோைன் {சோத்யகி}, எவனரயும் துனளக்கவல்ைதும்,

சோைேரத்தின் கினளனயப் ரபோைப் கபரிதோைதும், இந்திரைின் வஜ்ரத்திற்கு
ஒப்போை நோகணோைினயக் ககோண்டதுேோை ேற்கறோரு வில்னை எடுத்து
வனளத்து, சிைத்தோல் நினறந்து, ஜைசந்தனை ஒற்னறக் கனணயோல்

துனளத்தோன். ேது குைத்தில் முதன்னேயோைவைோை அந்தச் சோத்யகி,
சிரித்துக் ககோண்ரட, ஆபரணங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த
ஜைசந்தைின் கரங்களிரண்னடயும் இரு க்ஷுரப்ரங்களோல் அறுத்தோன்.
அதன்ரபரில், இரு பரிகங்கனளப் {முள் பதித்த கதோயுதங்கள்} ரபோைத்
கதரிந்த அந்தக் கரங்கள் இரண்டும், ேனையில் இருந்து விழும் ஐந்து தனை
போம்புகனளப் ரபோை அந்த முதன்னேயோை யோனையிைிருந்து கீ ரை
விழுந்தை. பிறகு சோத்யகி, அைகிய பற்கனளக் ககோண்டதும், அைகிய
கோதுகுண்டைகள் இரண்டோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்ததுேோை தன்
எதிரோளியின் {ஜைசந்தைின்} கபரிய தனைனய மூன்றோவது க்ஷுரப்ரத்தோல்
அறுத்தோன். அச்சத்னத ஏற்படுத்தும் வனகயில் சிரம் ேற்றும் கரங்களற்ற
உடல் ஜைசந்தைின் யோனைனயக் குருதியில் நனைய கசய்தது.
ஓ! ேன்ைோ, ரபோரில் ஜைசந்தனைக் ககோன்ற அந்தச் சோத்வதன்

{சோத்யகி}, வினரவோக அந்த யோனையின் முதுகில் இருந்த ேர அனேப்னப
{அம்போரினயக்} கீ ரை தள்ளிைோன். குருதியில் குளித்த ஜைசந்தைின் யோனை,
தன் முதுகில் கதோங்கும் அந்த வினைேதிப்புேிக்க ஆசைத்னதச் சுேந்து
கசன்றது. சோத்வதைின் கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்ட அந்தப் கபரும் விைங்கு,
வைியோல் கடுனேயோகப் பிளிறிக் ககோண்ரட மூர்க்கேோக ஓடி நட்புப்
பனடப்பிரிவுகனள நசுக்கியது. பிறகு, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த
விருஷ்ணிகளில் கோனளயோல் {சோத்யகியோல்} ஜைசந்தன்
ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட உேது துருப்புகளுக்குள் ஓைங்கள் எழுந்தை.
ீ புறமுதுகிட்டு அனைத்துத் தினசகளிலும் ஓடிைர்.
உண்னேயில் எதிரியின் கவற்றியோல் கவனையனடந்த அவர்கள் தங்கள்
இதயங்கனளத் தப்பி ஓடுவதில் நினைநிறுத்திைர். அரதரவனளயில், ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, வில் தரிப்ரபோர் அனைவரிலும் முதன்னேயோை
துரரோணர், ரவகேோை குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்ட வைினேேிக்கத்
ீ யுயுதோைனை {சோத்யகினய} அணுகிைோர். குருக்களில்
கோனளயர் {ககௌரவர்கள்} பைர், (சிைத்திலும் கசருக்கிலும்) கபருகும்
சிநிக்களின் கோனளனயக் {சோத்யகினயக்} கண்டு துரரோணருடன் ரசர்ந்து
சீற்றத்துடன் அவனை ரநோக்கி வினரந்தைர். அப்ரபோது, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, பைங்கோைத்தில் ரதவர்களுக்கும் அசுரர்களுக்கும்
இனடயில் நடந்த பயங்கரப் ரபோருக்கு ஒப்போக, (ஒரு புறத்தில்)
குருக்கனளயும், துரரோணனரயும், ேற்றும் (ேறுபுறத்தில்) யுயுதோைனையும்
ககோண்ட ஒரு ரபோர் {அங்ரக} கதோடங்கியது" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

கிருதவர்ேனை வழ்த்திய
ீ சோத்யகி!
Satyaki defeated Kritavarma! | Drona-Parva-Section-115 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: சோத்யகினயத் தோக்கிய ககௌரவ வரர்கள்;

ீ அனைவனரயும்
பதிலுக்குத் துனளத்த சோத்யகி; துரிரயோதைனுக்கும் சோத்யகிக்கும் இனடயில் ஏற்பட்ட
ரபோர்; துரிரயோதைைின் வில்னை இருமுனற கவட்டி, ககோடிேரத்னதயும் கவட்டி,
குதினரகனளயும் ரதரரோட்டினயயும் ககோன்று அவனை வழ்த்திய
ீ சோத்யகி;
கிருதவர்ேனுக்கும் சோத்யகிக்கும் இனடயில் ஏற்பட்ட ரபோர்; கிருதவர்ேனை வழ்த்தி
ீ
முன்ரைறிச் கசன்ற சோத்யகி...

{திருதரோஷ்டிரரர}, தோக்குவதில் சிறந்த அந்த வரர்கள்
கனணகளின் ரேகங்கனளக் கவைேோக ஏவியபடிரய யுயுதோைனுடன்
{சோத்யகியுடன்} ரேோதிைர். துரரோணர், கபரும் கூர்னே ககோண்ட எழுபத்ரதழு
{77} கனணகளோல் அவனைத் {சோத்யகினயத்} தோக்கிைோர். துர்ேர்ேணன்
பைிகரண்டோலும் {12}, துஸ்ஸஹன் [1] பத்து {10} கனணகளோலும் அவனை
{சோத்யகினயத்} தோக்கிைர். விகர்ணனும், கங்க {பறனவயின்} இறகுகனளக்
ககோண்ட முப்பது {30} கூரிய கனணகளோல் அவைது {சோத்யகியின்}
இடப்பக்கத்திலும், நடுேோர்பிலும் துனளத்தோன். துர்முகன் பத்து {10}
கனணகளோலும், துச்சோசைன் எட்டோலும் {8}, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர},
சித்திரரசைன் இரண்டு {2} கனணகளோலும் அவனை {சோத்யகினயத்}
துனளத்தைர். அந்தப் ரபோரில், ஓ! ேன்ைோ, துரிரயோதைனும், பிற வரர்கள்
ீ
பைரும் அந்த வைினேேிக்க வில்ைோளினய {சோத்யகினய} அடர்த்தியோை
கனணேோரியோல் துனளத்தைர்.

[1] கங்குைியின் பதிப்பில், இது துச்சோசைன் என்ரற இருக்கிறது.

ஆைோல், அடுத்தும் துச்சோசைன் கபயர் ேீ ண்டும் வருவதோல்,
இது துஸ்ஸஹைோகரவ இருக்க ரவண்டும். ரவகறோரு
துஸ்ஸஹன் என்ரற குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது.
வைினேேிக்க வில்ைோளிகளோை உேது ேகன்களோல் அனைத்துப்

பக்கங்களிலும் தடுக்கப்பட்டோலும், அந்த விருஷ்ணி குைத்து யுயுதோைன்,
அவர்கள் ஒவ்கவோருவனரயும் தைித்தைியோகத் தைது ரநரோை
கனணகளோல் துனளத்தோன். உண்னேயில் அவன் {சோத்யகி}, பரத்வோஜர்
ேகனை {துரரோணனர} மூன்று கனணகளோலும், துஸ்ஸஹனை [2]
ஒன்பதோலும், விகர்ணனை இருபத்னதந்தோலும், சித்திரரசைனை ஏைோலும்,
துர்ேர்ேணனை பைிகரண்டோலும், விவிம்சதினய எட்டோலும்,
சத்தியவிரதனை ஒன்பதோலும், விஜயனைப் பத்துக் கனணகளோலும்
துனளத்தோன். வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ ருக்ேோங்கதனையும் துனளத்த
சோத்யகி, தன் வில்னை அனசத்துக் ககோண்ரட உேது ேகனை
(துரிரயோதைனை) எதிர்த்து ரவகேோகச் கசன்றோன். யுயுதோைன், ேைிதர்கள்
அனைவரும் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, கேோத்த உைகிலும் உள்ள
ீ கபரியவைோை அந்த ேன்ைனை {துரிரயோதைனைத்} தன்
கனணகளோல் ஆைத் துனளத்தோன். பிறகு அவ்விருவருக்கும் இனடயில் ஒரு
ரபோர் கதோடங்கியது.
[2] கங்குைியில் ேீ ண்டும் இங்ரக துச்சோசைன் என்ரற

இருக்கிறது. ரவறு இரு பதிப்புகளிலும் துஸ்ஸஹன் என்ரற
இருக்கிறது. கங்குைி இங்ரக பினை கசய்திருக்க ரவண்டும்
என்று கருதி ரேரை துஸ்ஸஹன் என்ரற
திருத்தியிருக்கிரறன்.
அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களில்

ீ {இருவரில்} ஒவ்கவோருவனும்
அந்தப் ரபோரில் எண்ணற்ற கனணகனளக் குறி போர்த்தும், கூரிய கனணகனள
ஏவியும், ேற்றவனை ேனறத்தைர். குரு ேன்ைைோல் {துரிரயோதைைோல்}
துனளக்கப்பட்ட சோத்யகி, சந்தை ேரம் ஒன்று போனைச் சுரப்பது ரபோை, தன்
ரேைிகயங்கும் குருதி கபருகிரயோட ேிகப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன். உேது
ேகனும் {துரிரயோதைனும்}, அந்தச் சோத்வதைின் {சோத்யகியின்}
கனணரேகங்களோல் துனளக்கப்பட்டு, தங்கத்தோல் முழுவதும்
அைங்கரிக்கப்பட்டு, (ரவள்வியில்) நிறுவப்பட்ட ஒரு ரவள்விக் கம்னப
{யூபஸ்தம்பத்னதப்} ரபோைரவ அைகோகத் கதரிந்தோன்.

அப்ரபோது, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபோரில் ேோதவன்

{சோத்யகி}, சிரித்துக் ககோண்ரட குரு ேன்ைைின் {துரிரயோதைைின்} வில்னை
ஒரு க்ஷுரப்ரத்திைோல் கவட்டிைோன். அதன் பிறகு அவன் {சோத்யகி},
வில்ைற்ற அம்ேன்ைனை எண்ணற்ற கனணகளோல் துனளத்தோன். கபரும்
சுறுசுறுப்புக் ககோண்ட அந்த எதிரியின் {சோத்யகியின்} கனணகளோல்
துனளக்கப்பட்ட அந்த ேன்ைைோல் {துரிரயோதைைோல்}, எதிரியின் இந்த
கவற்றிக் குறியீட்னடப் கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியவில்னை. அப்ரபோது
துரிரயோதைன், தங்கப் பிடி ககோண்ட ேற்கறோரு உறுதியோை வில்னை
எடுத்துக் ககோண்டு, சோத்யகினய ஒரு நூறு கனணகளோல் ரவகேோகத்
துனளத்தோன். வில்தரித்த உேது வைினேேிக்க ேகைோல் {துரிரயோதைைோல்}
ஆைத் துனளக்கப்பட்ட யுயுதோைன், ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டு உேது
ேகனைப் பீடிக்கத் கதோடங்கிைோன்.
ேன்ைன் {துரிரயோதைன்} இப்படிப் பீடிக்கப்படுவனதக் கண்ட

ீ உேது ேகன்கள், கபரும் பைத்துடன்
அடர்த்தியோை கனணேோரிகனள ஏவியபடிரய சோத்யகினய ேனறத்தைர்.
அந்த வைினேேிக்க வில்ைோளிகளோை உேது ேகன்களின் கூட்டத்தோல்
யுயுதோைன் {சோத்யகி} இப்படி மூழ்கடிக்கப்பட்டரபோது, அவர்கள்
ஒவ்கவோருவனரயும் ஐந்துகனணகளோலும், ேீ ண்டுகேோருமுனற ஏழு
கனணகளோலும் அவன் {சோத்யகி} துனளத்தோன். அவன், எட்டு ரவகேோைக்
கனணகளோல் துரிரயோதைனைத் துனளத்த பிறகு, சிரித்துக் ககோண்ரட,
எதிரிகள் அனைவனரயும் அச்சுறுத்தும் வனகயில் பின்ைவைின்
{துரிரயோதைைின்} வில்னை அறுத்தோன். ரேலும் சிை கனணகளோல் அவன்
{சோத்யகி}, ஆபரணங்கரளோடு கூடிய யோனையோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டிருக்கும் ேன்ைைின் {துரிரயோதைைின்}
ககோடிேரத்னதயும் வழ்த்திைோன்.
ீ பிறகு, நோன்கு கனணகளோல்
துரிரயோதைைின் குதினரகள் நோன்னகயும் ககோன்ற அந்தச் சிறப்புவோய்ந்த
சோத்யகி, ேன்ைைின் ரதரரோட்டினயயும் ஒரு க்ஷுரப்ரத்தோல் வழ்த்திைோன்.
ீ
யுயுதோைன், இன்பத்தில் நினறந்த அரதரவனளயில், உயிர்நினைகனளரய
ஊடுருவவல்ை பை கனணகனளக் ககோண்டு வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ
குரு ேன்ைனை {துரிரயோதைனைத்} துனளத்தோன். பிறகு, ஓ! ேன்ைோ, உேது
ேகன் {துரிரயோதைன்}, அந்தப் ரபோரில் சிநியின் ரபரனுனடய {சோத்யகியின்}
அந்தச் சிறந்த கனணகளோல் இப்படித் தோக்கப்பட்ட ரபோது திடீகரைத் தப்பி
ஓடிைோன். அம்ேன்ைன் {துரிரயோதைன்}, வில்தரித்த சித்திரரசைைின்
ரதரில் ரவகேோக ஏறிக் ககோண்டோன். ரபோரில் சோத்யகியோல் இப்படித்
தோக்கப்பட்டு, ரோகுவோல் விழுங்கப்படும்ரபோது ஆகோயத்தில் சிறுக்கும்
ரசோேனை {சந்திரனை} ரபோன்ற நினைனய அனடந்த ேன்ைனைக் கண்டு

குரு பனடயின் அனைத்துப் பகுதிகளிலும் துயரக் குரல்கள் எழுந்தை.
அந்த ஆரவோரத்னதக் ரகட்ட வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை

ீ
கிருதவர்ேன், பைேிக்க ேோதவன் {சோத்யகி} ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்த
இடத்திற்கு ரவகேோகச் கசன்றோன். கிருதவர்ேன், தன் வில்னை அனசத்துக்
ககோண்டும், தன் குதினரகனளத் தூண்டிக் ககோண்டும், தன் ரதரரோட்டினய,
"ரவகேோகச் கசல்வோயோக, ரவகேோகச் கசல்வோயோக" என்று கசோல்ைி
தூண்டிக் ககோண்டும் கசன்றோன். வோனய அகை விரித்த யேனைப் ரபோைத்
தன்னை ரநோக்கி வினரயும் கிருதவர்ேனைக் கண்ட யுயுதோைன் {சோத்யகி},
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, தன் ரதரரோட்டியிடம் {முகந்தைிடம்},
"கனணகனளத் தரித்திருக்கும் அந்தக் கிருதவர்ேன், என்னை ரநோக்கிரய
தன் ரதரில் ரவகேோக வினரந்து வருகிறோன்" என்றோன் [3]. பிறகு, ேிக
ரவகேோகத் தூண்டப்பட்ட தன் குதினரகளுடன் முனறயோகத்
தயோரிக்கப்பட்டிருந்த தன் ரதரில் கசன்ற சோத்யகி, வில்ைோளிகள்
அனைவரிலும் முதன்னேயோை அந்தப் ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளைிடம்
{கிருதவர்ேைிடம்} வந்தோன்.

பின்வருேோறு: "இந்தக் கிருதவர்ேன் அம்புகளுடன்
கூடியவைோகத் ரதருடன் வினரவோக வருகிறோன்.
வில்ைோளிகள் அனைவரிலும் சிறந்த அந்தக் கிருதவர்ேனை
ரநோக்கித் ரதருடன் எதிர்த்துச் கசல்வோயோக. சூதோ, ேிகச் சிறந்த
ரதனரத் ரதருடன் வினரவோக எதிர்த்துச் கசல்வோயோக.
எதிரிகனள அடக்குபவைோை அந்த விருஷ்ணி வரனைப்
ீ
ரபோரில் ககோல்ைப்ரபோகிரறன்" என்று சோத்யகி தன்
ரதரரோட்டியிடம் கசோன்ைதோக இருக்கிறது.
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், "அரதோ வரக்
ீ கிருதவர்ேன்
என்னை எதிர்த்துத் தன் ரதரில் வினரந்து வருகிறோன்.
வில்தரித்ரதோர் அனைவரிலும் முதன்னேயோை அவைிடம்
ரேோத உன் ரதனர அவனுக்கு எதிரில் கசலுத்துவோயோக" என்று
அப்ரபோது, ேைிதர்களில் புைிகளும், சிைத்தோல்

தூண்டப்பட்டவர்களும், கநருப்புக்குக்கு ஒப்போைவர்களுேோை
அவ்விருவரும், கபரும் சுறுசுறுப்னபக்ககோண்ட இரு புைிகனளப் ரபோை
ஒருவரரோகடோருவர் ரேோதிைர். கிருதவர்ேன், சிநியின் ரபரனை

{சோத்யகினயக்} கூர் தீட்டப்பட்டனவயும், கூர்முனைகனளக்

ககோண்டனவயுேோை இருபத்தோறு கனணகளோலும், பின்ைவைின்
ரதரரோட்டினய {முகுந்தனை} ஐந்து கனணகளோலும் துனளத்தோன். ரபோரில்
திறம்வோய்ந்தவைோை அந்த ஹிருதிகன் ேகன் {கிருதவர்ேன்},
சிறந்தனவயும், சிந்து இைத்னதச் ரசர்ந்தனவயும், நன்கு
பைக்கப்பட்டனவயுேோை சோத்யகியின் நோன்கு குதினரகனளயும்
வைினேேிக்க நோன்கு கனணகளோல் துனளத்தோன்.
தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட ககோடிேரத்னதக் ககோண்டவனும்,

தங்கக் கவசம் பூண்டவனுேோை கிருதவர்ேன், தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட பிடி ககோண்ட தன் உறுதியோை வில்னை அனசத்துக்
ககோண்டு, தங்கச் சிறகுகள் ககோண்ட கனணகளோல் யுயுதோைனைத்
தடுத்தோன். அப்ரபோது அந்தச் சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}, தைஞ்சயனைக்
கோணவிரும்பி, கபரும் சுறுசுறுப்புடன் கிருதவர்ேன் ேீ து எட்டுக்
கனணகனள ஏவிைோன். எதிரிகனள எரிப்பவனும், கவல்ைப்பட முடியோத
ீ அவன் {கிருதவர்ேன்}. வைினேேிக்க அந்த எதிரியோல்
{சோத்யகியோல்} ஆைத்துனளக்கப்பட்டு, நிைநடுக்கத்தில் நடுங்கும்
ேனைகயோன்னறப் ரபோை நடுங்கத் கதோடங்கிைோன். இதன்பிறகு,
கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்ட சோத்யகி, அறுபத்துமூன்று
கனணகளோல் கிருதவர்ேைின் நோன்கு குதினரகனளயும், ஏைோல் அவைது
ரதரரோட்டினயயும் வினரவோகத் துனளத்தோன். பிறகு சோத்யகி,
யேதண்டத்திற்ரகோ, ரகோபம் ககோண்ட போம்புக்ரகோ ஒப்போைதும், தங்கச்
சிறகுகனளக் ககோண்டதுேோை ேற்கறோரு கனணனயக் குறிபோர்த்துக்
கிருதவர்ேனைத் துனளத்தோன். அந்தப் பயங்கரக் கனணயோைது, தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த தன் எதிரியின் பிரகோசேோை கவசத்னதத் துனளத்து
ஊடுருவி, இரத்தக் கனறயுடன் பூேிக்குள் நுனைந்தது.
சோத்வதைின் {சோத்யகியின்} கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டு, அந்தப்

ரபோரில் குருதியில் குளித்த கிருதவர்ேன், கனணரயோடு கூடிய தன்
வில்னை எறிந்துவிட்டுத் தன் ரதரிரைரய விழுந்தோன். அளவற்ற
ஆற்றனைக் ககோண்டவனும், ேைிதர்களில் கோனளயுேோை அந்தச் சிங்கப்
பல் வரன்
ீ {கிருதவர்ேன்}, சோத்யகியின் கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டு,
முைங்கோைோல் ேண்டியிட்டு கீ ரை தன் ரதர்த்தட்டில் விழுந்தோன். சோத்யகி,
பைங்கோைத்தின் ஆயிரங்னக அர்ஜுைனுக்ரகோ
{கோர்த்தவரியோர்ஜுைனுக்ரகோ},
ீ அளவிைோ வல்ைனே ககோண்ட
கபருங்கடலுக்ரகோ ஒப்போை அந்தக் கிருதவர்ேனைத் தடுத்துவிட்டு
முன்ரைறிச் கசன்றோன்.
வோள்கள், ஈட்டிகள், விற்கள், யோனைகள், குதினரகள் ேற்றும் ரதர்கள்

ஆகியவற்றோல் நினறந்த கிருதவர்ேைின் பனடப்பிரினவக் கடந்து,
நூற்றுக்கணக்கிைோை முதன்னேயோை க்ஷத்திரியர்களின் குருதி சிந்திய
வினளவோல் பயங்கரேோக இருந்த அந்தக் களத்னதவிட்டு கவளிரயறிய
அந்தச் சிநிக்களில் கோனள {சோத்யகி}, அசுரவியூகத்தினூடோகச் கசல்லும்
விருத்திரனைக் ககோன்றவனைப் {இந்திரனைப்} ரபோைத் துருப்புகள்
அனைத்தும் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத முன்ரைறிச் கசன்றோன்.
அரதரவனளயில், வைினேேிக்க ஹிருதிகன் ேகன் {கிருதவர்ேன்},
ேற்கறோரு கபரிய வில்னை எடுத்துப் ரபோரில் போண்டவர்கனளத் தடுத்துக்
ககோண்டு, தோன் இருந்த இடத்திரைரய நின்று ககோண்டோன்" {என்றோன்

துரரோணனர கவன்ற சோத்யகி!

Satyaki vanquished Drona! | Drona-Parva-Section-116 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணருக்கும் சோத்யகிக்கும் இனடயில் ஏற்பட்ட ரேோதல்;

சோத்யகியின் வில்னை அறுத்த துரரோணர்; சோத்யகியின் ரதரரோட்டினய ேயக்கேனடயச்
கசய்தது; தன் ரதனரத் தோரை கசலுத்திய சோத்யகி, துரரோணரின் ரதரரோட்டினயக்
ககோன்றது; துரரோணனர வியூகத்தின் வோயிலுக்ரக ேீ ண்டும் இட்டுச் கசன்ற குதினரகள்;
துரரோணர் சோத்யகினயப் பின்கதோடரோேல் அங்ரகரய நினைககோண்டது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "இந்த இடங்களில்

சிநியின் ரபரைோல் {சோத்யகியோல்} (குரு) பனட துரத்தியடிக்கப்படும்ரபோது,
அவனைப் பரத்வோஜர்ேகன் {துரரோணர்} அடர்த்தியோை கனணேனையோல்
ேனறத்தோர். துருப்புகள் அனைத்தும் போர்த்துக் ககோண்டிருக்னகயில்
துரரோணருக்கும், சோத்வதனுக்கும் {சோத்யகிக்கும்} இனடயில் நடந்த
ரேோதைோைது, (பைங்கோைத்தில்) பைிக்கும் {பைிச்சக்கரவர்த்திக்கும்}
வோசவனுக்கும் {இந்திரனுக்கும்} இனடயில் நடந்தனதப் ரபோை ேிகக்
கடுனேயோைதோக இருந்தது. அப்ரபோது துரரோணர், முழுக்க
இரும்போைோைனவயும், கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புகளுக்கு

ஒப்போைனவயுேோை மூன்று அைகிய கனணகளோல் சிநியின் ரபரனுனடய

{சோத்யகியின்} கநற்றினயத் துனளத்தோர். இப்படி அந்த ரநரோை கனணகளோல்
கநற்றியில் துனளக்கப்பட்ட யுயுதோைன் {சோத்யகி}, ஓ! ேன்ைோ, மூன்று
முகடுகனளக் ககோண்ட ேனைகயோன்னறப் ரபோை அைகோகத் கதரிந்தோன்.
{ஏதோவகதோரு} சந்தர்ப்பத்திற்கோக எப்ரபோதும் விைிப்புடன் இருக்கும்

அந்தப் பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்}, இந்திரனுனடய வஜ்ரத்தின்
முைக்கத்திற்கு ஒப்போைனவயோை பிற கனணகள் பைவற்னற அந்தப்
ரபோரில் சோத்யகியின் ேீ து ஏவிைோர். உயர்ந்த ஆயுதங்கனள அறிந்தவைோை
அந்தத் தோசோர்ஹ குைத்ரதோன் {சோத்யகி}, துரரோணரின் வில்ைில் இருந்து
ஏவப்பட்ட அந்தக் கனணகள் அனைத்னதயும், அைகிய சிறகுகள் ககோண்ட
தன் இரண்டு கனணகளோல் கவட்டிைோன். (சோத்யகியின்) அந்தக்
கரநளிைத்னதக் கண்ட துரரோணர், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, திடீகரை
முப்பது {30} கனணகளோல் அந்தச் சிநிக்களின் கோனளனய {சோத்யகினயத்}
துனளத்தோர். யுயுதோைைின் கரநளிைத்னதத் தேது கரநளிைத்தோல் விஞ்சிய
துரரோணர், ேீ ண்டுகேோரு முனற பின்ைவனை {சோத்யகினய} ஐம்பது {50}
கனணகளோலும், ரேலும் ஒரு நூறு {100} கனணகளோலும் துனளத்தோர். ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உண்னேயில் {உடனைச்} சினதப்பனவயோை
அக்கனணகள், எறும்புப் புற்றில் இருந்து ரகோபத்துடன் கவளிரயறும்
சீற்றேிக்கப் போம்புகனளப் ரபோைத் துரரோணரின் ரதரில் இருந்து
கவளிரயறிை. அரத ரபோை, யுயுதோைைோல் {சோத்யகியோல்}
நூற்றுக்கணக்கிலும், ஆயிரக்கணக்கிலும் ஏவப்பட்டனவயோை குருதினயக்
குடிக்கும் கனணகளும் துரரோணனர ேனறத்தை. எைினும்,
ேறுபிறப்போளர்களில் {பிரோேணர்களில்} முதன்னேயோைவரோல்
{துரரோணரோல்} கவளிப்படுத்தப்பட்ட கரநளிைத்திற்கும், சோத்வத
குைத்ரதோைோல் {சோத்யகியோல்} கவளிப்படுத்தப்பட்டதற்கும் இனடயில் எந்த
ரவறுபோட்னடயும் நோங்கள் கோணவில்னை. உண்னேயில் ேைிதர்களில்
கோனளயரோை அவ்விருவரும் ஒரு வனகயில் இனணயோைவரோகரவ
அப்ரபோது, ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட சோத்யகி, ரநரோை ஒன்பது

கனணகளோல் துரரோணனரத் தோக்கிைோன். ரேலும் அவன் {சோத்யகி} கூரிய
கனணகள் பைவற்றோல் துரரோணரின் ககோடிேரத்னதயும் தோக்கிைோன்.
பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்} போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, அவன்
{சோத்யகி} பின்ைவரின் {துரரோணரின்} ரதரரோட்டினய நூறு கனணகளோல்
துனளத்தோன். யுயுதோைைோல் கவளிப்படுத்தப்பட்ட கரநளிைத்னதக்
கண்டவரும், வைினேேிக்கத் ரதர்வரருேோை
ீ துரரோணர், எழுபது
கனணகளோல் யுயுதோைைின் ரதரரோட்டினயத் துனளத்து, மூன்றோல்

அவைது (நோன்கு) குதினரகனளயும் துனளத்து, ஒற்னறக் கனண ஒன்றோல்
ேோதவைின் {சோத்யகியின்} ரதரில் நின்ற ககோடிேரத்னதயும் கவட்டிைோர்.
இறகுகனளயும், தங்கத்தோைோை சிறகுகனளயும் ககோண்ட ேற்கறோரு
பல்ைத்தோல் அந்தப் ரபோரில் ேதுகுைத்தின் சிறப்புேிக்க வரனுனடய
ீ
{சோத்யகியின்} வில்னையும் அறுத்தோர்.
அதன்ரபரில் வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை

ீ சோத்யகி, ரகோபத்தோல்
தூண்டப்பட்டு, அவ்வில்னை வசிவிட்டு,
ீ ஒரு கபரிய கதோயுதத்னத அந்தப்
பரத்வோஜரின் ேகன் ேீ து வசிைோன்.
ீ எைினும் துரரோணர், இரும்போைோைதும்,
இனைகளோல் கட்டப்பட்டதும், தன்னை ரநோக்கி மூர்க்கேோக வந்ததுேோை
அந்தக் கதோயுதத்னதப் பல்ரவறு வடிவங்களிைோை கனணகள் பைவற்றோல்
தடுத்தோர். அப்ரபோது கைங்கடிக்கப்பட முடியோதவைோை சோத்யகி ேற்கறோரு
வில்னை எடுத்துக் ககோண்டு, கல்ைில் கூரோக்கப்பட்ட கனணகள்
பைவற்றோல் பரத்வோஜரின் வரீ ேகனை {துரரோணனரத்} துனளத்தோன். அந்தப்
ரபோரில் அனதக் ககோண்டு துரரோணனரத் துனளத்த யுயுதோைன்
சிங்கமுைக்கமும் கசய்தோன். எைினும், ஆயுததோரிகள் அனைவரிலும்
முதன்னேயோை துரரோணரோல் அந்த முைக்கத்னதப் கபோறுத்துக் ககோள்ள
இரும்போைோைதும் தங்கக் னகப்பிடி ககோண்டதுேோை ஓர் ஈட்டினய

எடுத்த துரரோணர், அனத ேோதவனுனடய {சோத்யகியின்} ரதரின் ேீ து
ரவகேோக ஏவிைோர். எைினும், கோைனைப் ரபோை ேரணத்னதக் ககோடுக்கும்
அந்த ஈட்டியோைது, சிநியின் ரபரனைத் {சோத்யகினயத்} தீண்டோேல்,
பின்ைவைின் {சோத்யகியின்} ரதனரத் துனளத்துச் கசன்று, கடும் ஒைியுடன்
பூேிக்குள் நுனைந்தது. பிறகு அந்தச் சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}, ஓ! ேன்ைோ,
சிறகுகள் ககோண்ட கனணகள் பைவற்றோல் துரரோணனரத் துனளத்தோன்.
அவரது வைக்கரத்னதத் தோக்கிய அந்தச் சோத்யகி, ஓ! போரதக் குைத்தின்
கோனளரய, உண்னேயில் அவனரப் கபரிதும் பீடித்தோன். அந்தப் ரபோரில்
துரரோணரும், ஓ! ேன்ைோ, அர்த்தச்சந்திரக் கனணகயோன்றோல் ேோதவைின்
{சோத்யகியின்} கபரிய வில்னை கவட்டி, பின்ைவைின் ரதரரோட்டினய ஓர்
ஈட்டியோல் [1] தோக்கிைோர். அந்த ஈட்டியோல் தோக்கப்பட்ட யுயுதோைைின்
ரதரரோட்டி ேயக்கேனடந்து, சிறிது ரநரத்திற்குத் ரதர்த்தட்டில்
அனசவற்றவைோகக் கிடந்தோன்.

[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வோயுதம் ரதசக்தி

என்றனைக்கப்படுகிறது. அது தோனை ேடல் ரபோன்ற வோயுள்ள
சக்தி {ஈட்டி} என்றும் அங்ரக விளக்கப்படுகிறது.
அப்ரபோது, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, தைக்குச் சோரதியோகத்

தோரை கசயல்பட்ட சோத்யகி, கடிவோளங்கனளயும் தோரை பிடித்துக் ககோண்டு
துரரோணருடனும் கதோடர்ந்து ரபோரிட்டத்தோல், ேைிதசக்திக்கு அப்போற்பட்ட
சோதனைனய அனடந்தோன். பிறகு, வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ
யுயுதோைன், அந்தப் ரபோரில் ஒரு நூறு கனணகளோல் அந்தப் பிரோேணனர
{துரரோணனரத்} தோக்கி, ஓ! ஏகோதிபதி, தோன் அனடந்த சோதனையோல் ேிகவும்
ேகிழ்ந்தோன். அப்ரபோது துரரோணர், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர},
சோத்யகியின் ேீ து ஐந்து கனணகனள ஏவிைோர். அந்தப் ரபோரில், சோத்யகியின்
கவசத்னதத் துனளத்த அந்தக் கடுங்கனணகள் அவைது குருதினயக்
குடித்தை. அச்சந்தரும் அந்தக் கனணகளோல் இப்படித் துனளக்கப்பட்ட
சோத்யகி ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டோன். பதிலுக்கு அந்த வரன்
தங்கத் ரதனரக் ககோண்ட அவர் {துரரோணர்} ேீ து கனணகள் பைவற்னற
பிறகு ஓர் ஒற்னறக் கனணயோல் துரரோணரின் ரதரரோட்டினயப்

பூேியில் வழ்த்திய
ீ அவன் {சோத்யகி}, தன் கனணகளோல் தன் எதிரோளியின்
சோரதியற்றக் குதினரகனளத் தப்பி ஓடும்படி கசய்தோன். அதன் ரபரில் அந்தத்
ரதரோைது, ஒரு குறிப்பிட்ட கதோனைவிற்கு {அந்தக் குதினரகளோல்} இழுத்துச்
கசல்ைப்பட்டது. உண்னேயில், துரரோணரின் பிரகோசேோை ரதரோைது, ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, சூரியைின் நகர்னவப் ரபோை அந்தப்
ரபோர்க்களத்தில் ஆயிரம் முனற சுைைத் கதோடங்கியது. அப்ரபோது,
(ககௌரவப் பனடயின்) ேன்ைர்கள் ேற்றும் இளவரசர்கள் அனைவரும்,
"ஓடுவர், ீ துரரோணரின் குதினரகனளப் பிடிப்பீர்" என்று உரக்க
ீ வினரவர்,
ஆரவோரம் கசய்தைர். அந்தப் ரபோரில் சோத்யகினய வினரவோகத் தவிர்த்த
அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ அனைவரும், ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணர் எங்கிருந்தோரரோ அந்த இடத்திற்கு
வினரந்தைர். சோத்யகியின் கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டு ஓடிச் கசல்லும்
அந்தத் ரதர்வரர்கனளக்
ீ கண்ட உேது துருப்புகள் ேீ ண்டும் பிளந்து, ேிகவும்
உற்சோகேற்றனவயோக ஆகிை.
அரதரவனளயில், துரரோணர், விருஷ்ணி வரைின்

ீ {சோத்யகியின்}
கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டனவயும், கோற்றின் ரவகத்னதக்
ககோண்டனவயுேோை அந்தக் குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டு, வியூகத்தின்

வோயிலுக்ரக ேீ ண்டும் கசன்று அங்ரகரய நினையோக நின்று ககோண்டோர்.

பரத்வோஜரின் வரேகன்
ீ {துரரோணர்}, (தோேில்ைோத ரபோது)
போண்டவர்களோலும், போஞ்சோைர்களோலும் பிளக்கப்பட்ட வியூகத்னதக்
கண்டு, சிநியின் ரபரனைப் பின்கதோடர எந்த முயற்சியும் கசய்யோேல்,
(பிளக்கப்பட்ட) தேது வியூகத்னதத் தோரே கோப்பதில் தம்னே ஈடுபடுத்திக்
ககோண்டோர். பிறகு, போண்டவர்கனளயும், போஞ்சோைர்கனளயும் தடுத்த அந்தத்
துரரோண கநருப்பு, ரகோபத்தோல் சுடர்விட்கடரிந்து அங்ரகரய நின்று, யுக
முடிவில் எழும் சூரியனைப் ரபோை அனைத்னதயும் எரித்தது" {என்றோன்

சுதர்சைனைக் ககோன்ற சோத்யகி!

Satyaki killed Sudarsana! | Drona-Parva-Section-117 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ககௌரவர்கள் எவரோலும் தடுக்கப்பட முடியோேல் களத்தில்

முன்ரைறிய சோத்யகி; இனடயில் வந்த ேன்ைன் சுதர்சைன்; சுதர்சைைின்
ரதரரோட்டினயயும், சுதர்சைனையும் ககோன்ற சோத்யகி; வரர்களின்
ீ அனைவரின்
போரோட்டுகனளயும் கபற்றது...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "துரரோணனரயும்,

ஹிருதிகன் ேகன் {கிருதவர்ேன்} தனைனேயிைோை உேது பனடயின்
ீ பிறனரயும் கவன்றவனும், ேைிதர்களில்
முதன்னேயோைவனுேோை அந்தச் சிநிக்களில் கோனள {சோத்யகி}, சிரித்துக்
ககோண்ரட தன் ரதரரோட்டியிடம் {முகந்தைிடம்}, "ஓ! சூதோ {முகுந்தோ},
ரகசவரோலும் {கிருஷ்ணரோலும்}, பல்குைரோலும் {அர்ஜுைரோலும்}
ஏற்கைரவ நேது எதிரிகள் எரிக்கப்பட்டிருக்கின்றைர். (ேீ ண்டும்) அவர்கனள
கவல்வதற்கோை (ரேம்ரபோக்கோை) ஒரு வைியோக ேட்டுரே நோம்
இருக்கிரறோம். ரதவர்களுனடய தனைவைின் {இந்திரைின்} ேகைோை அந்த
ேைிதர்களில் கோனளயோல் {அர்ஜுைரோல்} ஏற்கைரவ ககோல்ைப்பட்டு
ேோண்டவர்கனளரய நோம் ககோல்கிரறோம்" என்றோன்.
சிநிக்களில் கோனளயும், வில்ைோளிகளில் முதன்னேயோைவனும்,

ீ ககோல்பவனுேோை அந்த வைினேேிக்க வரன்

தன் ரதரரோட்டியிடம் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோல்ைிவிட்டு, சுற்றிலும் தன்

கனணகனளப் கபரும்பைத்துடன் இனறத்து, அந்தப் பயங்கரப் ரபோரில்
இனரரதடிச் கசல்லும் பருந்னதப் ரபோைரவ கசன்றோன். குரு வரர்கள்,
ீ
அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்தும் அவனைத் {சோத்யகினயத்}
தோக்கிைோலும், சந்திரன் அல்ைது சங்கின் கவண்னேனயக் ககோண்ட அந்தச்
சிறந்த குதினரகளோல் தோங்கப்பட்டு, ககௌரவப்பனடப்பிரிவுகனளத்
துனளத்துச் கசன்றவனும், ஆயிரங்கதிரரோைோை சூரியனுக்கு
ஒப்போைவனும், ேைிதர்களில் முதன்னேயோைவனுேோை அந்தத்
ீ முதன்னேயோைவனை {சோத்யகினயத்} தடுப்பதில்
அவர்களோல் {குரு வரர்களோல்}
ீ கவல்ை முடியவில்னை. உண்னேயில்,
குனறயற்ற வைினே ககோண்டவனும், ஆயிரம் கண்கனளக்
ககோண்டவனுக்கு {இந்திரனுக்கு} இனணயோை வரம்
ீ ககோண்டவனும், கூதிர்
கோைச் சூரியனைப் ரபோை ஆகோயத்தில் கதரிபவனும், தடுக்கப்பட முடியோத
ஆற்றனைக் ககோண்டவனுேோை சோத்யகினய, ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, உேது தரப்பில் ரபோரிட்டவர்களில் ஒருவைோலும் தடுக்க
அப்ரபோது, ரபோர்க்கனையின் அனைத்து முனறகனள அறிந்தவனும்,

தங்கக் கவசம் அணிந்திருந்தவனும், வில் ேற்றும் கனணகனளத்
தரித்திருந்தவனும், சிைத்தோல் நினறந்தவனும், ேன்ைர்களில்
முதன்னேயோைவனுேோை சுதர்சைன் [1], வினரந்து வரும் சோத்யகினய
எதிர்த்து, அவன் {சோத்யகி} கசல்வனதத் தடுக்க முயன்றோன். பிறகு
அவர்களுக்கு ஏற்பட்ட ரேோதைோைது ேிகக் கடுனேயோைதோக இருந்தது.
ீ ேற்றும் ரசோேகர்கள் ஆகிய இருதரப்பிைரும் அந்த
ரேோதனை விருத்திரனுக்கும் வோசவனுக்கும் இனடயிைோை ரேோதனைப்
ரபோைப் புகழ்ந்தைர். அந்தப் ரபோரில் சுதர்சைன், நூற்றுக்கணக்கோை
கூர்னேயோை கனணகளோல் அந்தச் சோத்வதர்களில் முதன்னேயோைவனை
{சோத்யகினயத்} துனளக்க முயன்றோன். அனவ சோத்யகினய அனடவதற்கு
முன்ரப {சோத்யகியோல்} கவட்டப்பட்டை. அரத ரபோைத் தன் முதன்னேயோை
ரதரில் நின்ற சுதர்சைனும், இந்திரனுக்கு ஒப்போை சோத்யகியோல் அவன் ேீ து
ஏவப்பட்ட கனணகள் அனைத்னதயும் தன் சிறந்த கனணகளோல் இரண்டு
மூன்று துண்டுகளோக கவட்டிைோன்.
[1] இவன் திருதரோஷ்டிரன் ேகனும், துரிரயோதைைின்

தம்பியுேோை சுதர்சைன் அல்ை. இவன் ரவறு ஒருவன்.
நக்ைஜித்திடம் இருந்து கிருஷ்ணைோல் விடுவிக்கப்பட்ட
ேன்ைன் சுதர்சைன் என்று ஒருவன் உத்ரயோக பர்வம் பகுதி
48ல் குறிப்பிடப்படுகிறோன். இவன் அவைோகவும் இருக்கைோம்,

அல்ைது ரவறு ஒருவைோகவும் இருக்கைோம். போண்டவத்
தரப்னபச் ரசர்ந்த சுதர்சைன் என்ற ேற்கறோரு ேோைவ ேன்ைன்
துரரோண பர்வம் பகுதி 199ல் குறிப்பிடப்படுகிறோன்.
சோத்யகியுனடய கனணகளின் சக்தியோல் தன் கனணகள்

கைங்கடிக்கப்படுவனதக் கண்டவனும், கடும் சக்தி ககோண்டவனுேோை
சுதர்சைன், (தன் எதிரினய) எரித்துவிடுபவனைப் ரபோைக் ரகோபத்துடன்,
தங்கச் சிறகுகள் ககோண்ட அைகிய கனணகனள எவிைோன். பிறகும் அவன்
{சுதர்சைன்}, கநருப்புக்கு ஒப்போைனவயும், தங்கச் சிறகுகள்
ககோண்டனவயும், தன் வில்ைின் நோனணக் கோதுவனர இழுத்து
ஏவப்பட்டனவயுேோை மூன்று அைகிய கனணகளோல் தன் எதிரினய ேீ ண்டும்
துனளத்தோன். சோத்யகியின் கவசத்னதப் பிளந்த அனவ, பின்ைவைின்
{சோத்யகியின்} உடலுக்குள் ஊடுருவிை.
அரத ரபோைரவ அவன் (இளவரசைோை சுதர்சைன்), சுடர்ேிக்க நோன்கு

பிற கனணகனளக் குறிபோர்த்து, அவற்னறக் ககோண்டு, கவள்ளிநிறம் ரபோை
கவண்னேயோக இருந்த சோத்யகியின் நோன்கு குதினரகனளத் தோக்கிைோன்.
அவைோல் {சுதர்சைைோல்} இப்படிப் பீடிக்கப்பட்டவனும், இந்திரனுக்கு
இனணயோை ஆற்றனையும் கபரும் சுறுசுறுப்னபயும் ககோண்டவனுேோை
சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}, தன் கூரிய கனணகளோல் சுதர்சைைின்
குதினரகனளக் ககோன்று உரக்க முைங்கிைோன். பிறகு சக்ரைின் {இந்திரைின்}
வஜ்ரத்துக்கு ஒப்போை ஒரு பல்ைத்தோல் சுதர்சைைின் ரதரரோட்டியுனடய
தனைனய கவட்டிய அந்தச் சிநிக்களில் கோனள {சோத்யகி}, யுக கநருப்புக்கு
ஒப்போை க்ஷுரப்ரம் ஒன்றோல், ஓ! ேன்ைோ, பைங்கோைத்தில் ரபோரில்
வைினேேிக்கப் பைைின் தனைனயப் பைவந்தேோக கவட்டியவஜ்ரதோரினயப்
{இந்திரனைப்} ரபோைக் கோது குண்டைங்கனளக் ககோண்டதும், முழு
நிைவுக்கு ஒப்போைதும், ேிகப் பிரகோசேோை முகத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டதும் சுதர்சைைின் தனைனய அவைது உடைில் இருந்து
கவட்டிைோன். கபரும் சுறுசுறுப்னபக் ககோண்ட அந்த யது குைத்து உயர்
ஆன்ேக் கோனள {சோத்யகி}, இப்படி அந்த அரசரபரனை {சுதர்சைனைக்}
ககோன்று, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்து,
ரதவர்களின் தனைவனை {இந்திரனைப்} ரபோைப் பிரகோசேோக ஒளிர்ந்தோன்.
பிறகு, ேைிதர்களில் வரைோை

ீ அந்த யுயுதோைன் {சோத்யகி}, தைக்கு
முன் கசன்ற அர்ஜுைைின் போனதயிரைரய கசன்று, (அப்படிச் கசல்னகயில்)
உேது துருப்புகள் அனைத்னதயும் தன் கனணகளின் ரேகங்களோல் தடுத்து,

ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அனைவனரயும் ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியபடி

அந்தச் சிறந்த குதினரகள் பூட்டப்பட்ட அரத ரதரில் கசன்றோன். அவன்
{சோத்யகி}, தன் வைியில் உள்ள அனைத்னதயும் எரித்துச் கசல்லும் கோட்டுத்
தீனயப் ரபோைத் தன் கனணகள் அனடயும் கதோனைவில் இருந்த எதிரிகள்
அனைவனரயும் எரித்ததோல், அங்ரக இருந்த முதன்னேயோை வரர்கள்
ீ
அனைவரும் ஒன்றோகக் கூடி, அவைோல் {சோத்யகியோல்} அனடயப்பட்ட
முதன்னேயோை அதிசய சோதனைகனளப் போரோட்டிைர்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

யவைர்கனள வழ்த்திய
Satyaki defeated the Yavanas! | Drona-Parva-Section-118 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அச்சேில்ைோேல் முன்ரைறுேோறு ரதரரோட்டினய அறிவுறுத்திய

சோத்யகி; சோத்யகியின் கபருனேகனளச் கசோன்ை ரதரரோட்டி; யவைர்களின் ரதோற்றம்
பற்றிய குறிப்புகள்; யவைர்கள், கோம்ரபோஜர்கள் முதைிரயோனர வழ்த்திய
ீ சோத்யகி...
கசோன்ைோன், "[1] விருஷ்ணி
குைத்துவரனும்,
ீ கபரும் நுண்ணறிவு
ககோண்டவனுேோை உயர் ஆன்ே சோத்யகி,
சுதர்சைனைக் ககோன்ற பிறகு ேீ ண்டும்
தன் ரதரரோட்டியிடம் {முகுந்தைிடம்},
"ரதர்கள், குதினரகள், யோனைகள்
ஆகியவற்றோல் நினறந்ததும், கனணகள்
ேற்றும் ஈட்டிகளோைோை அனைகனளக்
ககோண்டதும், வோள்கள், கத்திகளோைோை ேீ ன்கனளக் ககோண்டதும்,
கதோயுதங்களோைோை முதனைகனளக் ககோண்டதும், கனணகளின் 'விஸ்'
ஒைிகனளயும், பல்ரவறு ஆயுதங்களின் ரேோதனையும் முைக்கேோகக்
ககோண்டதும், உயினர அைிக்கக்கூடிய கடுனேயோை கபருங்கடைோைதும்,
பல்ரவறு இனசக்கருவிகளின் ஒைிகளோல் எதிகரோைிக்கப்படுவதும்,
கவற்றிவரர்களுக்கு
ீ இைினேயற்றதும் தோங்க முடியோததுேோை தீண்டனைக்
ககோடுப்பதும், ஜைசந்தைின் பனடனயச் ரசர்ந்த கடுனேயோை ேைித
ஊனுண்ணிகளோல் [2] போதுகோக்கப்பட்ட வரம்புகனளக் ககோண்டதும்,
கிட்டத்தட்ட கடக்க முடியோத கபருங்கடலுேோை துரரோணரின்
பனடப்பிரினவரய கடந்த பிறகு, ஆைேற்ற நீனரக் ககோண்ட சிறு ஓனடனயப்
ரபோை வியூகத்தில் எஞ்சியிருக்கும் பகுதினயக் கடப்பது எளிதோைது என்ரற
நோன் நினைக்கிரறன்.
[1] ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் கங்குைியில் உள்ளனதப்

ரபோைரவ இந்தப் பகுதி கதோடங்கிைோலும், ரவகறோரு பதிப்பில்
இதற்கு முன்ரப நினறய விபரங்கள்
கசோல்ைப்பட்டிருக்கின்றை. அனவ பின்வருேோறு: "ஓ ேன்ைோ,
உண்னேயோை வரமுள்ளவனும்
ீ , உயர் ஆன்ேோவுனுேோை
அந்தச் சோத்யகி ரபோரில் கிருதவர்ேனையும், போரத்வோஜனரயும்
{துரரோணனரயும்}, சூரனும், நன்கு ரபோர் புரிபவனுேோை

துரிரயோதைனையும் கவன்று, ஜைசந்தனையும்,
சூரரசைகைன்கிற {சுதர்சைைோக இருக்க ரவண்டும்}
ேன்ைனையும் ரபோரில் ககோன்று, பைவனகப்பட்ட
ேிரைச்சர்கனளயும், கோசி இளவரசனையும், நிேோதர்கனளயும்,
தங்கணர்கனளயும், கைிங்கர்கனளயும், ேகதர்கனளயும்,
ரககயர்கனளயும், சூரரசைர்கனளயும், ேனைநோட்டு
ீ , கோம்ரபோஜர்கனளயும், யவைர்கனளயும்,
வசோதிகனளயும், சிபிக்கனளயும், ரகோசைர்கனளயும் ேற்ற
ீ ரபோரில் ககோன்றபடிரய ரபோர்க்களத்தில்
கசன்றோன். ஓ ேன்ைோ, அந்தச் சோத்யகி ேயிர்களோகிற
போசிக்ககோத்துக்களும், புல்தனரகளும் உள்ளதும், சக்திகளோகிற
முதனைகளோல் நோன்கு பக்கங்களிலும் சூைப்பட்டதும்,
குனடகளோகிய அன்ைப்பறனவகனளக் ககோண்டதும்,
ரகோரேோயிருப்பதும், பயந்தவர்களோல் எப்ரபோதும்
தோண்டமுடியோததும், வரேக்களிடம்
ீ கபருகுவதுேோை
ரத்தகவள்ளேயேோை நதினய உண்டோக்கி ேகிழ்ச்சியோக
ேீ ண்டும் சோரதினய ரநோக்கி...'' என்று இருக்கிறது. இதற்குப்
பின்ைர்க் கிட்டத்தட்ட கங்குைியின் பதிப்பில் வருவனதப்
ரபோைரவ கதோடர்கிறது.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இது சற்ரற ேோறுபடுகிறது. அது

பின்வருேோறு: "இந்தப் ரபோர்க்களத்தில் ரோட்சசர்கள் ரபோன்ற
ஜைசந்தனுனடய பனடயிலுள்ளவர்களோல் சூைப்பட்ட இந்தத்
துரரோணச் ரசனைனயத் தவிர ேிச்சேிருக்கிற ேற்ற
ரசனைனயத் தோண்டத்தக்கதும் ஸ்வல்பஜைம் உள்ளதுேோை
சிற்றோற்னறப் ரபோை எண்ணுகிரறன்" என்றிருக்கிறது.
எைரவ, அச்சேில்ைோேல் குதினரகனளச் கசலுத்துவோயோக. நோன்

சவ்யசச்சினுக்கு {அர்ஜுைருக்கு} ேிக அருகில் இருப்பதோகரவ
நினைக்கிரறன். கவல்ைப்பட முடியோத துரரோணனரயும், அவனரப்
பின்கதோடர்பவர்கனளயும், ரபோர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோை அந்த
ஹிருதிகன் ேகனையும் {கிருதவர்ேனையும்} கவன்ற பிறகு தைஞ்சயரிடம்
{அர்ஜுைரிடம்} இருந்து நோன் கதோனைவில் இருக்க முடியோது என்ரற நோன்
நினைக்கிரறன். எண்ணற்ற எதிரிகனள என் எதிரில் கண்டோலும் என்
இதயத்திற்கு அச்சரேற்படுவதில்னை. எைக்கு இவர்கள் சுடர்ேிகும்

கோட்டுத்தீயில் உள்ள னவக்ரகோல், அல்ைது புற்குவியனைப்

ரபோன்றவர்கரள.
போண்டவர்களில் முதன்னேயோை அந்தக் கிரீடம் தரித்தவர்

(அர்ஜுைர்) கசன்ற போனதயோைது, கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை
கோைோட்பனட வரர்கள்,
ீ குதினரகள், ரதர்வரர்கள்,
ீ யோனைகள் ஆகியை
ககோல்ைப்பட்டு கிடப்பதோல் சேேற்றிருப்பனதக் கோண்போயோக. அந்த உயர்
ஆன்ேப் ரபோர்வரரோல்
ீ {அர்ஜுைரோல்} முறியடிக்கப்பட்ட ககௌரவப்
பனடயோைது ஓடுவனதக் கோண்போயோக. ஓ! ரதரரோட்டிரய,
புறமுதுக்கிட்ரடோடும் ரதர்கள், யோனைகள் ேற்றும் குதினரகளோல்
எழுப்பப்படும் கரும்பழுப்புப் புழுதினயக் கோண்போயோக. கிருஷ்ணனரத் தன்
ரதரரோட்டியோகக் ககோண்டவரும், கவண்குதினரகனளக் ககோண்டவருேோை
அர்ஜுைர் எைக்கு ேிக அருகில் இருப்பதோகரவ நோன் நினைக்கிரறன்.
அளவற்ற சக்தினயக் ககோண்டதும், புகழ்கபற்றதுேோை கோண்டீவத்தின்
நோகணோைி ரகட்கப்படுவனத உற்றுக் ரகட்போயோக. என் போர்னவயில்
ரதோன்றும் சகுைங்களின் தன்னேகளோல், சூரியன் ேனறவதற்குள்
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனை} அர்ஜுைர் ககோல்வோர்
என்பதில் நோன் உறுதியோக இருக்கிரறன்.
எங்ரக பனகவர்களின் பனடயணிகள் இருக்கின்றைரவோ, எங்ரக

துரிரயோதைனைத் தனைவைோகக் ககோண்டவர்களும், தங்கள் கரங்களில்
ரதோலுனறக் கவசம் பூண்டவர்களும் இருக்கின்றைரரோ, எங்ரக, கவசம்
பூண்டவர்களும், குரூரேோை கசயல்கனளச் கசய்பவர்களும், ரபோரில்
வழ்த்துவதற்குக்
ீ கடிைேோைவர்களுேோை கோம்ரபோஜர்களும்,
கனணகனளயும், விற்கனளயும், தரித்துத் தோக்குவதில்
திறன்வோய்ந்தவர்களோை யவைர்களும், சகர்களும், தரதர்களும்,
பர்ப்பரர்களும், தோம்ரைிப்தர்கர்களும், பற்பை ஆயுதங்கனளக் னகயில்
ககோண்ட பை ேிரைச்சர்களும் இருக்கின்றைரரோ அங்ரக, (ேீ ண்டும்
கசோல்கிரறன்) எங்ரக துரிரயோதைனைத் தனைவைோகக் ககோண்டவர்களும்,
தங்கள் கரங்களில் ரதோலுனறக் கவசம் பூண்டவர்களும் என்னுடன்
ரபோரிடும் விருப்பத்தோல் தூண்டப்பட்டு என்னை எதிர்போர்த்துக் கோத்து
நிற்கின்றைரரோ அங்ரக {அவ்விடத்திற்கு} குதினரகளின் வைினேனயக்
குன்றச் கசய்யோதபடிக்கு கேதுவோக அவற்னற {குதினரகனளத்}
தூண்டுவோயோக. ஓ! சூதோ, ரதர்கள், யோனைகள், குதினரகள், கோைோட்பனட
ீ ஆகிரயோரில் உள்ள இந்தப் ரபோரோளிகள் அனைவனரயும் நோன்
ரபோரில் ககோன்றதும், இந்தக் கடுங்கோட்னட ஏற்கைரவ கடந்துவிட்டதோகக்
கருதுவோயோக" என்றோன் {சோத்யகி}.
இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட அந்தத் ரதரரோட்டி {முகுந்தன்}, "ஓ! விருஷ்ணி

குைத்ரதோரை {சோத்யகிரய}, ஓ! கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக்
ககோண்டவரை {சோத்யகிரய}, நோன் அச்சரேதும் ககோள்ளவில்னை. நீ
கடுங்ரகோபத்னதக் ககோண்ட ஜேதக்ைியின் ேகனைரயோ {பரசுரோேனரரயோ},
ீ முதன்னேயோை துரரோணனரரயோ, ேத்ரர்களின்
ஆட்சியோளனைரயோ {சல்ைியனைரயோ}உன்கைதிரில் ககோண்டிருந்தோலும்,
ஓ! வைிய கரங்கனளக் ககோண்டவரை, நோன் உைது போதுகோப்பு நிைைின் கீ ழ்
இருக்கும்வனர என் இதயத்துக்குள் அச்சம் நுனையோது. ஓ! எதிரிகனளக்
ககோல்பவரை {சோத்யகி}, கவசம் பூண்டவர்களும், குரூரேோை கசயல்கனளச்
கசய்பவர்களும், ரபோரில் வழ்த்துவதற்குக்
ீ கடிைேோைவர்களுேோை
கோம்ரபோஜர்களும், கனணகனளயும், விற்கனளயும், தரித்துத் தோக்குவதில்
திறன்வோய்ந்தவர்களோை யவைர்களும், சகர்களும், தரதர்களும்,
பர்ப்பரர்களும், தோம்ரைிப்தர்கர்களும், பற்பை ஆயுதங்கனளக் னகயில்
ககோண்ட பை ேிரைச்சர்களும் உன்ைோல் ஏற்கைரவ வழ்த்தப்பட்டுவிட்டைர்.
ீ
எந்தப் ரபோரிலும் இதற்கு முன்ைர் நோன் ஒருரபோதும் அச்சத்னத
உணர்ந்ததில்னை. எைரவ, ஓ! கபரும் துணிவு ககோண்டவரை, துயர்ேிகுந்த
இப்பிணக்கில் [3] நோன் ஏன் அச்சகேனதயும் அனடயப் ரபோகிரறன்? நீண்ட
{வோழ்} நோட்களோல் அருளப்பட்டவரை {சோத்யகி}, நோன் உன்னைத்
தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} இருக்குேிடத்திற்கு எவ்வைியில் அனைத்துச்
கசல்ை ரவண்டும்? ஓ! விருஷ்ணி குைத்ரதோரை, யோவரின் ரேல் நீ ரகோபம்
ககோண்டிருக்கிறோய்? (எதிரினய எதிர்த்து) உைது ஆற்றனை
கவளிப்படுத்துபவனும், யுகத்தின் முடிவில் ரதோன்றும் அந்தகனுக்கு
ஒப்போை ஆற்றனைக் ககோண்டவனுேோை உன்னைக் கண்டு இந்தப்ரபோரில்
இருந்து ஓடப்ரபோகிறவர்கள் யோவர்? ஓ! வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவரை, ேன்ைன் னவவஸ்வதன் இன்று யோவனர நினைக்கிறோன்?"
என்று ரகட்டோன் {ரதரரோட்டி முகுந்தன்}.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில், "அவ்வோறிருக்க, பசுவின் குளம்படி

ரபோன்ற இந்தப் ரபோனர அனடந்து நோன் எப்படிப்
பயப்படுரவன்?" என்றிருக்கிறது.
சோத்யகி {ரதரரோட்டி முகுந்தைிடம்}, "தோைவர்கனள அைிக்கும்

வோசவனை {இந்திரனைப்} ரபோை, நோன் சிரங்கள் ேைிக்கப்பட்ட {கேோட்னடத்
தனையர்களோை} இந்தப் ரபோர்வரர்கனளக்
ீ ககோல்ரவன். இந்தக்
கோம்ரபோஜர்கனளக் ககோல்வதோல் நோன் எைது உறுதிகேோைினய
நினறரவற்றுரவன். அங்ரக {யவைர்களிடமும், கோம்ரபோஜர்களிடமும்}

என்னை அனைத்துச் கசல்வோயோக. இவர்களுக்கு ேத்தியில் ஒரு ரபரைினவ

உண்டோக்கிவிட்டு, இன்று நோன் போண்டுவின் அன்பு ேகைிடம்
{அர்ஜுைரிடம்} கசல்ரவன். ேைிக்கப்பட்ட சிரங்கனளக் ககோண்ட
{கேோட்னடயர்களோை} இந்த ேிரைச்சர்களின் பனடப்பிரினவ முற்றோக
அைித்து, கேோத்த ககௌரவப்பனடனயயும் நோன் இன்று கபரும் துன்பத்தில்
ஆழ்த்தும்ரபோது, சுரயோதைனைத் {துரிரயோதைனைத்} தங்கள்
தனைனேயில் ககோண்ட ககௌரவர்கள் எைது ஆற்றனை கோண்போர்கள்.
ரபோரில் என்ைோல் சினதக்கப்பட்டு, பிளக்கப்படும் ககௌரவப்பனடயின்
உரத்த ஓைங்கனளக் ரகட்டு சுரயோதைன் {துரிரயோதைன்} இன்று
வருந்துவோன். எைது ஆசோனும், கவண்குதினரகனளக் ககோண்டவருேோை
உயர் ஆன்ே போண்டவரிடம் {அர்ஜுைரிடம்}, அவரிடேிருந்து நோன் அனடந்த
ஆயுதத் திறனை இன்று கோட்டுரவன். என் கனணகளோல் இன்று
ககோல்ைப்படும் ஆயிரக்கணக்கோை முதன்னேயோை ரபோர்வரர்கனளக்
ீ
கண்டு ேன்ைன் துரிரயோதைன் கபரும் துயரில் மூழ்குவோன்.
என் எதிரிகளின் ேீ து கனணகனள ஏவுவதற்கோக நோனண நோன்

இழுக்கும்ரபோது, என் கரங்களில் கநருப்புக்ரகோளத்திற்கு
{ககோள்ளிவட்டத்திற்கு} ஒப்போை வில்னைக் ககௌரவர்கள் இன்று
கோண்போர்கள். ரகோபத்துடன் கூடிய நோன், முதன்னேயோை குரு வரர்கனளக்
ீ
ககோல்லும்ரபோது, சுரயோதைன் இரண்டு அர்ஜுைர்கனள இன்று கோண்போன்.
இன்னறய கபரும்ரபோரில் என்ைோல் ககோல்ைப்படும் ஆயிரக்கணக்கோை
ேன்ைர்கனளக் கண்டு, ேன்ைன் துரிரயோதைன் துயரோல் நினறயப்
ரபோகிறோன். இன்று ஆயிரக்கணக்கோை ேன்ைர்கனளக் ககோன்று, உயர்
ஆன்ேோக்களோை போண்டுவின் அரச ேகன்கள் {போண்டவர்கள்} ேீ து ககோண்ட
என் அன்னபயும், அர்ப்பணிப்னபயும் {பக்தினயயும்} நோன் கோட்டப்
ரபோகிரறன். எைது வைினே, சக்தி, (போண்டவர்களிடம்) நோன் ககோண்ட
நன்றியுணர்வு ஆகியவற்றின் அளனவ இன்று ககௌரவர்கள் அறிந்து
ககோள்வோர்கள்" என்றோன் {சோத்யகி}.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "இப்படிச்

கசோல்ைப்பட்ட அந்தத் ரதரரோட்டி, இைிய நனடனயயும், சந்திரைின்
நிறத்னதயும் ககோண்ட அந்த நன்கு பைக்கப்படுத்தப்பட்ட குதினரகனள
அவற்றின் உச்சபட்ச ரவகத்திற்குத் தூண்டிைோன். கோற்று, அல்ைது
ேைத்தின் ரவகத்னதக் ககோண்ட அந்தச் சிறந்த விைங்குகள் வோைத்னதரய
விழுங்கிவிடுவனதப் ரபோை அந்த யவைர்கள் இருந்த இடத்திற்கு
யுயுதோைனை {சோத்யகினயச்} சுேந்து கசன்றை. கபரும்
எண்ணிக்னகயிைோைவர்களும், கரநளிைம் ககோண்டவர்களுேோை
யவைர்கள், புறமுதுகிடோதவைோை சோத்யகினய அணுகி கனணேோரியோல்

அவனை ேனறத்தைர். எைினும், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, வினரவோகச்
கசன்ற சோத்யகி, யவைர்களின் அந்தக் கனணகள் ேற்றும் ஆயுதங்கள்
அனைத்னதயும் தன் ரநரோை கனணகளோல் கவட்டிைோன்.
பிறகு ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட யுயுதோைன் {சோத்யகி},

கபருங்கூர்னேயும், தங்கச் சிறகுகளும், கழுகின் இறகுகளும்
ககோண்டனவயுேோை தன் ரநரோை கனணகளோல் யவைர்களின்
கரங்கனளயும், சிரங்கனளயும் அறுத்தோன். ரேலும் அக்கனணகளில் பை,
இரும்பு ேற்றும் பித்தனளயோல் ஆை அவர்களின் கவசங்கனளத்
துனளத்துச்கசன்று பூேிக்குள் நுனைந்தை. அந்தப் ரபோரில் துணிச்சல்ேிக்கச்
சோத்யகியோல் தோக்கப்பட்ட ேிரைச்சர்கள், உயினர இைந்து நூற்றுக்கணக்கில்
கீ ரை பூேியில் விைத் கதோடங்கிைர். தன் வில்னை முழுனேயோக வனளத்த
ீ {சோத்யகி}, கதோடர்ச்சியோை சரேோகத் தன் கனணகனள ஏவி,
ஐந்து, ஆறு, ஏழு அல்ைது எட்டு யவைர்கனள ஒரர ரநரத்தில் ககோல்ைத்
கதோடங்கிைோன். ஆயிரக்கணக்கோை கோம்ரபோஜர்களும், சகர்களும்,
பரப்பரர்களும் அரத ரபோைரவ சோத்யகியோல் ககோல்ைப்பட்டைர்.
உண்னேயில் உேது துருப்புகளில் ரபரைினவ உண்டோக்கிய அந்தச் சிநியின்
ரபரன் {சோத்யகி}, சனதயோலும் குருதியோலும் ரசறோக்கியபடி பூேினயக்
கடக்கமுடியோததோகச் கசய்தோன்.
அந்தக் கள்வர்களின் தனைப்போனகளும், நீண்ட தோடிகளின்

வினளவோல் இறகுகளற்ற பறனவனயப் ரபோைத் கதரிந்த அவர்களின்
ேைிக்கப்பட்ட தனைகளும், ரபோர்க்களகேங்கும் விரவிக் கிடந்தை.
உண்னேயில், எங்கும் குருதிக் கனறகனளக் ககோண்ட தனையற்ற
உடல்களோல் ேனறக்கப்பட்டிருந்த அந்தப் ரபோர்க்களேோைது, தோேிர
ரேகங்களோல் ேனறக்கப்பட்ட ஆகோயத்னதப் ரபோை அைகோகத் கதரிந்தது.
இந்திரைின் வஜ்ரத்திற்கு ஒப்போை தீண்டனைக் ககோண்ட அந்தச்
சோத்வதைின் {சோத்யகியின்} ரநரோை கனணகளோல் ககோல்ைப்பட்ட அந்த
யவைர்கள் பூேியின் பரப்னபரய ேனறத்தைர். சோத்வதைோல் ரபோரில்
கவல்ைப்பட்டவர்களும் கவசம் தரித்தவர்களுேோை துருப்பிைரில்
எஞ்சியிருந்ரதோர் சிைர், தங்கள் உயிர்கள் பறிக்கப்படும் சேயத்தில்
உற்சோகேற்றவர்களோகி, பிளந்து, சவுக்குகளோலும், சோட்னடகளோலும் தங்கள்
குதினரகனள உச்சபட்ச ரவகத்தில் தூண்டி அச்சத்துடன் அனைத்துத்
தினசகளிலும் தப்பி ஓடிைர்.

ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, கவல்ைப்பட முடியோத கோம்ரபோஜப்

பனடனயயும், யவைர்களின் பனடனயயும், சகர்களின் கபரும்பனடனயயும்
முறியடித்து உேது பனடக்குள் ஊடுருவியவனும், ேைிதர்களில் புைியும்,
கைங்கடிக்கப்பட முடியோத அற்றனைக் ககோண்டவனுேோை சோத்யகி,
"{வினரந்து} கசல்வோயோக" என்று கசோல்ைி தன் ரதரரோட்டினயத்
தூண்டிைோன். ரவறு எவரோலும் இதற்கு முன்ைர் அனடயமுடியோத அவைது
சோதனைனய அந்தப் ரபோரில் கண்ட சோரணர்களும், கந்தர்வர்களும் அவனை
ேிகவும் போரோட்டிைர். உண்னேயில், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
சோரணர்களும், ஏன் உேது ரபோர்வரர்கரள
ீ கூட அர்ஜுைனுக்கு உதவி கசய்ய
முன்ரைறிச் கசல்லும் யுயுதோைனைக் (அவைது வரத்னதக்)
ீ கண்டு
ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்தைர்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

துரிரயோதைனை வழ்த்திய
Satyaki defeated Duryodhana! | Drona-Parva-Section-119 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ககௌரவத் துருப்புகனள அச்சுறுத்திய சோத்யகி; சோத்யகினயச் சூழ்ந்து

ககோண்ட ககௌரவர்கள்; தன் ரதரரோட்டியிடம் ேீ ண்டும் ரபசிய சோத்யகி; பயங்கரப் ரபோர்;
அர்ஜுைரை ஏற்படுத்தோத ரபரைினவ ஏற்படுத்திய சோத்யகி; துரிரயோதைைின்
ரதரரோட்டினயக் ககோன்றது; துரிரயோதைைின் ரதர் களத்னதவிட்டு கவளிரய இழுத்துச்
கசல்ைப்பட்டது; சோத்யகினய வைிபட்ட ககௌரவத் துருப்புகள்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "யவைர்கள் ேற்றும்

கோம்ரபோஜர்கனள வழ்த்தியவனும்,
ீ ரதர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோைவனுேோை யுயுதோைன் {சோத்யகி}, ரநரோக உேது
துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் அர்ஜுைனை ரநோக்கிச் கசன்றோன். அைகிய
பற்கனளக் ககோண்டவனும், சிறந்த கவசத்னதப் பூண்டிருந்தவனும், அைகிய
ககோடிேரத்னதக் ககோண்டிருந்தவனுேோை அந்த ேைிதர்களில் புைி (சோத்யகி),
ேோன்கனளக் ககோல்லும் ரவடுவனைப் ரபோைக் ககௌரவத் துருப்புகனளக்
ககோன்று அவர்கனள அச்சங்ககோள்ளச் கசய்தோன்.
தன் ரதரில் கசன்ற அவன் {சோத்யகி}, தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட

னகப்பிடி ககோண்டதும், ேிகக் கடிைேோைதும், தங்க நிைவுகள் பைவற்றோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டதுேோை தன் வில்னைப் கபரும் பைத்துடன் அனசத்தோன்.
தங்க அங்கதங்கனளக் ககோண்ட தன் கரங்களுடனும், தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட தன் தனைப்போனகயுடனும், தங்கக் கவசம் அணிந்த தன்
உடலுடனும், தங்கத்தோல் கேருகூட்டப்பட்ட தன் ககோடிேரம் ேற்றும்
வில்லுடனும் ரேருவின் சிகரத்னதப் ரபோை அவன் ஒளிர்ந்தோன். இப்படி
ஒளிர்ந்த அவன், தன் னகயில் அந்த வட்டேோை வில்லுடன் கூதிர் கோைத்தில்

ரதோன்றிய ேற்கறோரு சூரியனைப் ரபோைத் கதரிந்தோன். கோனளயின் கண்கள்,

நனட ேற்றும் ரதோள்கனளக் ககோண்ட அந்த ேைிதர்களில் கோனள {சோத்யகி},
ேோட்டுக் ககோட்டனகயில் உள்ள ஒரு கோனளனயப் ரபோை உேது
துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் கதரிந்தோன்.
தன் ேந்னதயின் ேத்தியில் கசருக்குடன் நிற்கும் ேதங்ககோண்ட

யோனைக்கு ஒப்போைவனும், அதன் நனடனயக் ககோண்டவனுேோை அவனை
{சோத்யகினயக்} ககோல்ை விரும்பி, யோனை ேந்னதயின் ேதங்ககோண்ட
தனைவனை {தனைனே யோனைனய} அணுகும் ஒரு புைினயப் ரபோை உேது
ீ அவனை அணுகிைர். உண்னேயில், அவன் {சோத்யகி}
துரரோணரின் பனடப்பிரினவயும், கடக்க முடியோத ரபோஜர்களின்
பனடப்பிரினவயும் கடந்த பிறகு, ஜைசந்தைின் துருப்புகள், கோம்ரபோஜர்கள்
பனட ஆகியவற்னறக் ககோண்ட கடனை அவன் {சோத்யகி} கடந்த பிறகு,
ஹிருதிகன் ேகன் {கிருதவர்ேன்} எனும் முதனையிடேிருந்து அவன்
தப்பிய பிறகு, கபருங்கடனைப் ரபோன்ற அந்தப் பனடனய அவன் கடந்த
பிறகு, உேது பனடயின் ரதர்வரர்கள்
ீ பைர் ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டு அந்தச்
சோத்யகினயச் சூழ்ந்து ககோண்டைர்.
சோத்யகி முன்ரைறிச் கசல்னகயில், துரிரயோதைன், சித்திரரசைன்,

துச்சோசைன், விவிம்சதி, சகுைி, துஸ்ஸஹன், இளனே நினறந்த
துர்த்தர்ேணன், கிரோதன் ேற்றும் ஆயுதங்கனள நன்கறிந்தவர்களும்,
வழ்த்துவதற்குக்
ீ கடிைேோைவர்களுேோை பிற துணிச்சல் ேிக்கவர்கள்
பைரும் அவனைப் {சோத்யகினயப்} பின்ைோல் இருந்து கதோடர்ந்து கசன்றைர்.
ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அப்ரபோது உேது துருப்புகளுக்கு ேத்தியில்
எழுந்த ஆரவோரேோைது, கபருங்கோற்றோல் சீறும் முழு அனைகனளக்
ககோண்ட கபருங்கடனைப் ரபோைப் ரபகரோைி ககோண்டதோக இருந்தது.
தன்னை ரநோக்கி வினரயும் அந்தப் ரபோர்வரர்கள்

கண்ட அந்தச் சிநிக்களில் கோனள {சோத்யகி} தன் ரதரரோட்டியிடம்
{முகுந்தைிடம்}, "கேதுவோகச் கசல்வோயோக. ஓ! சோரதிரய, கபௌர்ணேியில்
உச்சபட்ச உயரத்னத அனடந்து கபருகி வரும் கபருங்கடனைத் தடுக்கும்
கனரனயப் ரபோை, ஓ! ரதரரோட்டிரய, இந்தப் கபரும்ரபோரில் (சிைமும்,
கசருக்கும்) கபருகியதும், யோனைகள், குதினரகள், ரதர்கள், கோைோட்பனட
ீ நினறந்ததும், தன் ரதர்களின் ஆழ்ந்த முைக்கத்தோல் தினசகளின்
பத்து புள்ளிகனளயும் நினறத்தபடி என்னை ரநோக்கி ரவகேோக வினரவதும்,
பூேி, வோைம், ஏன் கடல்கனளரய நடுங்கச் கசய்வதுேோை இந்தத்
துருப்புகளின் கடனை நோன் தடுப்ரபன். ஓ! ரதரரோட்டிரய, இந்திரனுக்கு

இனணயோை என் ஆற்றனை இந்தப் கபரும்ரபோரில் நீ கோண்போயோக. என்

கூரிய கனணகளோல் இந்தப் பனகவரின் பனடனய நோன் எரிக்கப் ரபோகிரறன்.
இந்தக் கோைோட்பனட வரர்கள்,
ீ ரதர்வரர்கள்,
ீ யோனைகள்
ஆகியை ஆயிரக்கணக்கில் என்ைோல் ககோல்ைப்படுவனதயும், சீற்றேிக்க
என் கனணகளோல் அவர்களது உடல்கள் துனளக்கப்படுவனதயும்
கோண்போயோக" என்றோன் {சோத்யகி}.
இவ்வோர்த்னதகனளச் சோத்யகி (தன் ரதரரோட்டியிடம்) கசோன்ை ரபோது,

ரபோரிட விரும்பிய அந்தப் ரபோரோளிகள், அளவிைோ ஆற்றனைக் ககோண்ட
அவனுக்கு முன்போக ரவகேோக வந்தைர். அவர்கள், "ககோல்வர்,
ீ வினரவர்,
ீ
நிற்பீர், கோண்பீர், கோண்பீர்" என்று கசோல்ைிக் ககோண்ரட ரபகரோைினய
உண்டோக்கிைர். இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை அந்தத் துணிச்சல்ேிக்கப்
ரபோர்வரர்களில்,
ீ சோத்யகி, தன் கூரிய கனணகளின் மூைம் முன்னூறு {300}
குதினரவரர்கனளயும்,
ீ நோனூறு {400} யோனை வரர்கனளயும்
ீ ககோன்றோன்.
(ஒரு பக்கத்தில்) ஒன்று ரசர்ந்திருந்த வல்ைோளிகள்,
ீ (ேறு பக்கத்தில்)
சோத்யகி ஆகிரயோருக்கினடயில் இருந்த ஆயுதங்களின் போனதயோைது
{ரபோரோைது}, (பைங்கோைதில்) ரதவர்களுக்கு அசுரர்களுக்கும் இனடயில்
நடந்ததற்கு ஒப்போக ேிகவும் மூர்க்கேோைதோக இருந்தது. {அப்ரபோது} ஒரு
பயங்கரப் ரபோர் கதோடங்கியது.
சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}, ரேகங்களின் திரள்கனளப் ரபோைத் கதரிந்த

உேது ேகைின் {துரிரயோதைைின்} பனடனய, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர},
கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புகளுக்கு ஒப்போை தன் கனணகளோல் வரரவற்றோன்.
அந்தப் ரபோரில் தன் கனண ேனையோல் அனைத்துப் பக்கங்கனளயும்
நினறந்தவனும், வரேிக்கவனுேோை
ீ அந்த வரன்
ீ {சோத்யகி}, ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, அச்சேற்றவனகயில் கபரும் எண்ணிக்னகயில் உேது
துருப்புகனளக் ககோன்றோன். ஓ! தனைவோ {திருதரோஷ்டிரரர}, சோத்யகியின்
எந்தக் கனணயும் {இைக்னக} தவறவில்னை, ஓ! ேன்ைோ, அங்ரக நோன் கண்ட
கோட்சி ேிக அற்புதேோைதோக இருந்தது. ரதர்கள், யோனைகள், குதினரகள்
ஆகியவற்றோல் நினறந்ததும், கோைோட்பனட வரர்கள்
ீ என்ற முழு
அனைகளோல் ஆைதுேோை அந்தத் துருப்புகளின் கடைோைது, சோத்யகி என்ற
அந்தக் கனரனயத் கதோட்டதும் அனசயோேல் நின்றது.
சோத்யகியின் கனணகளோல் ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் அனைத்துப்

பக்கங்களில் இருந்தும் ககோல்ைப்பட்டதும், பீதியனடந்திருந்த ரபோரோளிகள்,
யோனைகள், குதினரகள் ஆகியவற்னறக் ககோண்டதுேோை அந்தப்
பனடயோைது, குளிர்கோைத்தின் உனறய னவக்கும் கவடிப்புகளோல்

பீடிக்கப்பட்டனதப் ரபோை அங்ரகயும், இங்ரகயும் திரிந்தது. யுயுதோைைோல்

தோக்கப்படோத கோைோட்பனட வரர்கனளரயோ,
ீ ரதர்வரர்கனளரயோ,
ீ
யோனைகனளரயோ, குதினரவரர்கனளரயோ,
ீ குதினரகனளரயோ நோங்கள்
கோணவில்னை. ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது துருப்புகளுக்குச்
சோத்யகி ஏற்படுத்திய ரபரைினவப் ரபோை, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
பல்குைன் {அர்ஜுைன்} கூட ஏற்படுத்தவில்னை. கபரும் கரநளிைம்
ககோண்டவனும், ேைிதர்களில் கோனளயும், களங்கேற்றவனுேோை அந்தச்
சிநியின் ரபரன், தன் உச்சபட்ச திறனை கவளிப்படுத்திபடி அர்ஜுைனைரய
விஞ்சிப் ரபோரிட்டோன்.
அப்ரபோது ேன்ைன் துரிரயோதைன், மூன்று கூரிய கனணகளோல்

அந்தச் சோத்வதைின் {சோத்யகியின்} ரதரரோட்டினயயும் {முகுந்தனையும்},
நோன்கு கனணகளோல் அவைது {சோத்யகியின்} நோன்கு குதினரகனளயும்
துனளத்தோன். ரேலும் அவன் {துரிரயோதைன்} மூன்று கனணகளோலும்,
ேீ ண்டும் எட்டு கனணகளோலும் சோத்யகினயயும் துனளத்தோன். துச்சோசைன்,
பதிைோறு கனணகளோல் அந்தச் சிநிக்களில் கோனளனயத் துனளத்தோன்.
சகுைி, இருபத்னதந்து கனணகளோலும், சித்திரரசைன் ஐந்தோலும்
சோத்யகினயத் துனளத்தைர். துஸ்ஸஹன், பதினைந்து கனணகளோல்
சோத்யகியின் ேோர்னபத் துனளத்தோன். பிறகு, இப்படி அவர்களின்
கனணகளோல் தோக்கப்பட்ட அந்த விருஷ்ணிகளில் கோனள {சோத்யகி}, ஓ!
ஏகோதிபதி, அவர்களில் ஒவ்கவோருவனரயும் மூன்று கனணகளோல்
கசருக்குடன் துனளத்தோன்.
கபரும் சக்தி ககோண்ட கனணகளோல் தன் எதிரிகள் அனைவனரயும்

ஆைத் துனளத்தனும், கபரும் சுறுசுறுப்னபயும் ஆற்றனையும்
ககோண்டவனுேோை அந்தச் சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}, ஒரு பருந்தின்
ரவகத்துடன் அந்தக் களத்தில் திரிந்தோன். சுபைன் ேகைின் {சகுைியின்}
வில்னையும், அவைது னகனய ேனறத்த ரதோலுனறனயயும் அவன்
கவட்டிைோன். யுயுதோைன் {சோத்யகி}, மூன்று கனணகளோல் துரிரயோதைைின்
நடுேோர்னபத் துனளத்தோன். ரேலும், அவன் {சோத்யகி} சித்திரரசைனை நூறு
கனணகோளலும், துஸ்ஸஹனை பத்தோலும் துனளத்தோன். பிறகு அந்தச் சிநி
குைத்துக் கோனள இருபது கனணகளோல் துச்சோசைனைத் துனளத்தோன்.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக் ககோண்ட

உேது னேத்துைன் (சகுைி), எட்டு கனணகளோலும், ஐந்தோல் ேீ ண்டுகேோரு
முனறயும் சோத்யகினயத் துனளத்தோன். துச்சோசைன் மூன்று கனணகளோல்
அவனைத் {சோத்யகினயத்} துனளத்தோன். ஓ! ேன்ைோ, துர்முகன் பைிகரண்டு

கனணகளோல் சோத்யகினயத் துனளத்தோன்., எழுபத்துமூன்று கனணகளோல்

ேோதவனை {சோத்யகினயத்}துனளத்த துரிரயோதைன், மூன்று கூரிய
கனணகளோல் அவைது ரதரரோட்டினய {முகுந்தனைத்} துனளத்தோன்.
அப்ரபோது சோத்யகி, ரபோரில் ஒன்றோக மூர்க்கத்துடன் ரபோரிட்ட அந்தத்
துணிச்சல்ேிக்க, வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ ஒவ்கவோருவனரயும் மூன்று
{மும்மூன்று} கனணகளோல் பதிலுக்குத் துனளத்தோன்.
பிறகு, அந்தத் ரதர்வரர்களில்

ீ முதன்னேயோைவன் (யுயுதோைன்
{சோத்யகி}) ஒரு பல்ைத்தோல் உேது ேகைின் {துரிரயோதைைின்}
ரதரரோட்டினய வினரவோகத் தோக்கிைோன், அதன் ரபரில், பின்ைவன்
{ரதரரோட்டி} உயினரயிைந்து கீ ரை பூேியில் விழுந்தோன். ஓ! தனைவோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ரதரரோட்டி வழ்ந்ததும்,
ீ உேது ேகைின் {துரிரயோதைைின்}
ரதரோைது அதில் பூட்டப்பட்டிருந்தனவயும், கோற்றின் ரவகத்னதக்
ககோண்டனவயுேோை குதினரகளோல் ரபோர்க்களத்திற்கு கவளிரய இழுத்துச்
கசல்ைப்பட்டது. அப்ரபோது, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது
ேகன்களும், பிற வரர்களும்,
ீ ேன்ைைின் {துரிரயோதைைின்} ரதரில் தங்கள்
கண்கனள நினைக்கச் கசய்து, நூற்றுக்கணக்கில் தப்பி ஓடிைர். உேது பனட
தப்பி ஓடுவனதக் கண்ட சோத்யகி, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, தங்கச்
சிறகுகனளக் ககோண்டனவயும், கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டு, கூர்முனை
ககோண்ட கனணகளின் ேனையோல் அந்தப் பனடனய ேனறத்தோன்.
எண்ணிக்னகயில் ஆயிரக்கணக்கில் இருந்த உேது ரபோரோளிகள்

அனைவனரயும் முறியடித்த சோத்யகி, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
அர்ஜுைைின் ரதனர ரநோக்கி முன்ரைறிச் கசன்றோன். உண்னேயில்,
யுயுதோைன் {சோத்யகி} கனணகனள ஏவுவனதயும், தைது ரதரரோட்டினயப்
போதுகோப்பனதயும், ரபோரில் தோரை ரபோரிடுவனதயும் கண்ட உேது
துருப்புகள் அவனை {சோத்யகினய} வைிபட்டை"{என்றோன் சஞ்சயன்}.

ேனைவோசிகனள வழ்த்திய
Satyaki defeated the mountaineers! | Drona-Parva-Section-120 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: சோத்யகியின் திறனை வியந்த திருதரோஷ்டிரன்; சோத்யகிக்கு எதிரோக

ேனைநோட்டிைனரத் தூண்டிய துச்சோசைன்; சோத்யகியோல் ககோல்ைப்பட்ட யோனைகளும்,
குதினரகளும், வரர்களும்;
ீ கற்கனளக் ககோண்டு ரபோரிடும் ேனைவோசிகளின்
ரபோர்முனற; சோத்யகியோல் ககோல்ைப்பட்ட ேனைவோசிகள்; துரரோணரும் அவரது
ரதரரோட்டியும் ரபசிக்ககோண்டது; சோத்யகிக்கு அஞ்சி துரரோணனர ரநோக்கி ஓடி வந்த
ககௌரவர்கள்...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}, அந்தப்

கபரும்பனடனயக் கைங்கடித்தபடிரய அர்ஜுைனை ரநோக்கிச் கசல்வனதக்
கண்டு, ஓ! சஞ்சயோ, உண்னேயில் கவட்கங்ககட்டவர்களோை என் ேகன்கள்
என்ை கசய்தைர்? சவ்யசச்சினுக்கு {அர்ஜுைனுக்கு} இனணயோைவைோை
அந்த யுயுதோைன் {சோத்யகி} தங்கள் எதிரில் இருந்த ரபோது, உண்னேயில்
ேரணத்தின் விளிம்பில் இருந்த அந்த இைிந்தவர்களோல் ரபோரில் எப்படித்
தங்கள் இதயங்கனள நினைக்கச் கசய்ய முடிந்தது? ரபோரில் கவல்ைப்பட்ட
அந்த க்ஷத்திரியர்கள் அனைவரும் என்ை கசய்தைர்? உைகம் பரந்த புகனைக்
ககோண்ட சோத்யகியோல், உண்னேயில், ரபோரில் எப்படி அவர்கனளக் கடந்து
கசல்ை முடிந்தது? ஓ! சஞ்சயோ, என் ேகன்கள் உயிரரோடிருக்னகயிரைரய
அந்தச் சிநியின் ரபரைோல் {சோத்யகியோல்} எப்படிப் ரபோரிட முடிந்தது? இனவ
யோனவயும் எைக்குச் கசோல்வோயோக. ஓ! ஐயோ {சஞ்சயோ}, உன்ைிடேிருந்து
ரகட்டவோரற, ஒருவனுக்கும், வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களோை
ீ பைருக்கும்
இனடயில் நடந்த அம்ரேோதல் ேிக அற்புதேோைோதோகரவ இருக்கிறது.

ஓ! சூதோ {சஞ்சயோ}, சோத்வத குை வரைோை

ீ தைி ஒருவைோல்
{சோத்யகியோல்}, வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ பைர் ககோல்ைப்பட்டதோல்
விதியோைது இப்ரபோது என் ேகன்களுக்குச் சோதேோைதோக இல்னை என்ரற
நோன் நினைக்கிரறன். ஐரயோ, ஓ! சஞ்சயோ, ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட
யுயுதோைன் {சோத்யகி} என்ற ஒற்னற வரனுக்குக்கூட
ீ என் பனட
இனணயோைதோக இல்னைரய. {அப்படியிருக்னகயில்} போண்டவர்கள்
அனைவரும் தங்கள் ஆயுதங்கனளப் பயன்படுத்த ரவண்டியதில்னை.
ஆயுதங்களில் திறன்ேிக்கவரும், ரபோர்க்கனையின் முனறகள்
அனைத்னதயும் அறிந்தவரோை துரரோணனரரய ரபோரில் கவன்ற சோத்யகி,
சிறு {அற்ப} விைங்குகனளக் ககோல்லும் ஒரு சிங்கத்னதப் ரபோை என்
ேகன்கனளக் ககோன்றுவிடுவோன். ரபோரில் மூர்க்கேோகப் ரபோரிட்டும்
கிருதவர்ேன் முதைிய எண்ணற்ற வரர்களோல்
ீ யுயுதோைனைக் ககோல்ை
முடியவில்னைரய. பின்ைவன் {சோத்யகி} என் ேகன்கனளக்
ககோன்றுவிடுவோன் என்பதில் ஐயேில்னை. சிநியின் புகழ்கபற்ற ரபரன்
ரபோரிட்டது ரபோைப் பல்குைரைகூட {அர்ஜுைரைகூட} ரபோரிடவில்னை"
என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.

{திருதரோஷ்டிரரர}, உேது தீய ஆரைோசனைகளோலும், துரிரயோதைைின்
கசயல்களோலுரே இனவ யோவும் வந்தை. ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர},
நோன் உம்ேிடம் கசோல்ைப் ரபோவனதக் கவைேோகக் ரகட்பீரோக.
உேது ேகைின் {துரிரயோதைைின்} கட்டனளயின் ரபரில்,

சம்சப்தகர்கள் அனைவரும் கடுனேயோகப் ரபோரிடத் தீர்ேோைித்து ேீ ண்டும்
திரண்டைர். துரிரயோதைன் தனைனேயில் மூவோயிரம் {3000}
வில்ைோளிகளும், சகர்கள், கோம்ரபோஜர்கள், போஹ்ைீ கர்கள், யவைர்கள்,
போரடர்கள் [1], கைிங்கர்கள், தங்கணர்கள், அம்பஷ்டர்கள், பிசோசர்கள்
{னபசோசர்கள்}, பர்ப்பரர்கள், சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டு, கற்கனள ஆயுதேோக
ஏந்திய ேனை நோட்டிைர் ஆகிரயோர் அனைவரும், ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, சுடர்ேிக்க கநருப்னப எதிர்க்கும் விட்டிற்பூச்சிகனளப்
ரபோை அந்தச் சிநியின் ரபரனை {சோத்யகினய} எதிர்த்து வினரந்தைர். அரத
ரபோை, ஓ! ேன்ைோ, ஐநூறு {500} வரர்களோை
ீ பிறரும் சோத்யகினய எதிர்த்து
வினரந்தைர். ஆயிரம் {1000} ரதர்கனளயும், கபரும் ரதர்வரர்களோை
ீ நூறு
ரபனரயும், ஆயிரம் {1000} யோனைகனளயும், இரண்டோயிரம் {2000}
வரர்கனளயும்,
ீ எண்ணற்ற கோைோட்பனட வரர்கனளயும்
ீ ககோண்ட ேற்கறோரு
கபரிய பனடயும் சிநியின் ரபரனை எதிர்த்து வினரந்தது.

[1] கங்குைியில் இங்ரக Paradas என்று இருக்கிறது. ரவறு ஒரு

பதிப்பில் இங்குப் {ரவறு} போரதர்கள் என்று இருக்கிறது.
இவர்கள் பரதவம்சத்தவர் அல்ை. இன்னறய பலுச்சிஸ்தோன்
பகுதினயச் ரசர்ந்தவர்கரள இந்தப் போரடர்கள் என்று புரோைிக்
என்னசக்ரளோபீடியோ கசோல்கிறது.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, துச்சோசைன், "அவனை {சோத்யகினயக்}

ககோல்வரோக"
ீ என்று கசோல்ைி அந்த வரர்கள்
தூண்டியபடிரய சோத்யகினயச் சூழ்ந்து ககோண்டோன். அந்த எண்ணிைடங்கோ
எதிரிகளுடன், தைி ஒருவைோக அச்சேற்றவனகயில் ரபோரோடிய சிநியின்
ரபரனுனடய நடத்னத ேகத்தோைதோகவும், அற்புதேோைதோகவும் இருப்பனத
நோங்கள் கண்ரடோம். அவன் {சோத்யகி}, ரதர்வரர்கள்
ீ அடங்கிய அந்த கேோத்த
பனடனயயும், அந்த யோனைப் பனடனயயும், அந்தக் குதினரவரர்கள்
ீ
அனைவனரயும், கள்வர்களின் அந்தப் பனட முழுவனதயும் ககோன்றோன். ஓ!
ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, நட்சத்திரங்களோல் ேினுேினுக்கும் கூதிர்கோைத்து
ஆகோயத்னதப் ரபோை, அந்தப் ரபோர்க்களேோைது, உனடந்த ரதர்ச்சக்கரங்கள்,
அவைது {சோத்யகியின்} வைினேேிக்க ஆயுதங்களோல் கநோறுக்கப்பட்ட
எண்ணற்ற அக்ஷங்கள் {ஏர்க்கோல்கள்}, துண்டுகளோகக் குனறக்கப்பட்ட
அைகிய ரதர் அச்சுக்கள், நசுங்கிய யோனைகள், வழ்ந்த
ீ ககோடிேரங்கள், சிதறிக்
கிடக்கும் கவசங்கள் ேற்றும் ரகடயங்கள், ேோனைகள், ஆபரணங்கள்,
ஆனடகள், அனுஷ்கரங்கள் {இருசுக்கட்னடகள்} ஆகியவற்றோல் விரவி
கிடந்தது [2].
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இதற்குப் பிறகு இன்னும் அதிகேோக,

"ேனைகளின் வடிவம் ரபோன்ற வடிவத்னதயுனடனவயும்,
ேிரைச்சர்களோல் ஏறப்பட்டனவயும், விள்ளப்பட்ட {கட்டிச்
ரசர்க்கப்பட்ட} னேக்கட்டி ரபோன்றனவயும், கீ ரை
விழுந்திருப்பனவயுேோை கபரும் யோனைகளோலும்,
பருத்திருக்கும் ேனை ரபோன்றனவயோை விைங்குகளோலும்,
ேந்தரங்களோலும், பத்ரங்களோலும், ேிருகேந்தரங்களோலும்,
ேந்தரபத்ரங்களோலும், ேந்தரேிருகங்களோலும்,
ேிருகபத்ரங்களோலும், பத்ரேிருகங்களோலும் ஆங்கோங்கு யுத்த
பூேியோைது வியோபிக்கப்பட்டிருந்தது" என்று இருக்கிறது.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, யோனைகளில் முதன்னேயோைனவ

பைவும், ஓ! ேன்ைோ, ேனைகனளப் ரபோைப் கபரியனவயும், அஞ்சைம்,
வோேைம், ேற்றும் பிற இைங்களில் பிறந்த முதன்னேயோை யோனைகள்

பைவும், உயினரயிைந்து தனரயில் கிடந்தை [3]. ஓ! ஏகோதிபதி

{திருதரோஷ்டிரரர], சோத்யகியோல், வைோயு, ேனைநோடு, கோம்ரபோஜம்,
போஹ்ைீ க இைங்கனளச் ரசர்ந்த முதன்னேயோை பை குதினரகள்
ககோல்ைப்பட்டை. அந்தச் சிநியின் ரபரன், பல்ரவறு ேோநிைங்களில்
பிறந்தவர்களும், பல்ரவறு நோடுகனளச் ரசர்ந்தவர்களுேோை கோைோட் பனட
ீ நூற்றுக் கணக்கிலும், ஆயிரக்கணக்கிலும் ககோன்றோன்.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில், "அஞ்சைத்தின் வம்சத்திற்

பிறந்தனவயும், வோேைத்தினுனடய குைத்தில்
ரதோன்றியனவயும், சுப்ரதீகத்தின் குைத்தில்
ரதோன்றியனவயும், குமுதத்தினுனடய வம்சத்தில்
ரதோன்றியனவயும், ஐரோவதத்தின் குைத்தில் பிறந்தனவயும்,
அவ்வோரற ேற்றத்திக்கஜங்களுனடய குைங்களில்
ரதோன்றியனவயுேோை பை சிறந்த யோனைகள் அடிக்கப்பட்டு
விழுந்தை" என்று இருக்கிறது
அந்தப் பனடவரர்கள்
ீ இப்படிக் ககோல்ைப்பட்டு வருனகயில்
கள்வர்களிடம் ரபசிய துச்சோசைன், "அறகநறியறியோ வரர்கரள
ீ
ரபோரிடுவரோக!
ீ ஏன் பின்வோங்குகிறீர்?" என்றோன். தன் வோர்த்னதகனளக்
ரகளோேல் ஓடிச் கசல்லும் அவர்கனளக் கண்டவனும், உேது ேகனுேோை
துச்சோசைன், கற்கனளக் ககோண்டு ரபோரிடுவதில் திறம்கபற்றவர்களோை
துணிச்சல் ேிக்க அந்த ேனைவோசிகளிடம், "கற்கனளக் ககோண்டு
ரபோரிடுவதில் நீங்கள் சோதித்தவர்களோக இருக்கிறீர்கள். எைரவ நிற்பீரோக.
ீ {சோத்யகி} ரபோரிடும் விருப்பத்துடன் இருப்பினும், அவன்
{சோத்யகி} உங்கள் ரபோர் முனறனய அறியோதவைோவோன். ககௌரவர்கள்
அனைவரும் இந்தப் ரபோர்முனறனய அறியோதவர்களோகரவ
ீ அஞ்சோதீர். சோத்யகியோல்
இருக்கின்றைர். சோத்யகினய ரநோக்கி வினரவர்.
உங்கனள அணுக இயைோது" என்று கசோல்ைி அவர்கனளத்
{ேனைவோசிகனளத்} தூண்டிைோன்.
இப்படித் தூண்டப்பட்டவர்களும், கற்கனளக் ககோண்டு ரபோரிடும்

முனறனய அறிந்தவர்களும், ேனைவோசிகளுேோை அந்த க்ஷத்திரியர்கள்
அனைவரும், ேன்ைனை ரநோக்கி வினரயும் அனேச்சர்கனளப் ரபோைரவ
அந்தச் சிநியின் ரபரனை {சோத்யகினய} ரநோக்கி வினரந்தைர். பிறகு அந்த
ேனைவோசிகள், யோனைகளின் தனைனயப் ரபோன்று கபரிய அளவிைோை
கற்கனளத் தங்கள் கரங்களில் உயர்த்தியபடிரய அந்தப் ரபோரில்
யுயுதோைனுக்கு எதிரோக நின்றைர். உேது ேகைோல் {துச்சோசைைோல்}

தூண்டப்பட்ட பிறரும், ஏவுகனணகனளத் தரித்துக் ககோண்டு அந்தச்

சோத்வதனை {சோத்யகினயக்} ககோல்லும் விருப்பத்தில், பின்ைவனை
{சோத்யகினய} அனைத்துப் பக்கங்களிலும் சூழ்ந்து ககோண்டைர்.
அப்ரபோது சோத்யகி, கற்கனளக் ககோண்டு ரபோரிடும் விருப்பத்தோல்

தன்னை ரநோக்கி வினரந்து வரும் அவ்வரர்கனளக்
ீ குறிபோர்த்து, அவர்கள்
ரேல் கூரிய கனணகனள ஏவிைோன். அந்தச் சிநிக்களில் கோனள {சோத்யகி},
போம்புகனளப் ரபோன்று கதரிந்த அந்தக் கனணகளோல், அந்த ேனைவோசிகள்
வசிய
ீ கற்களின் அடர்த்தியோை ேனைனயத் துண்டுகளோக கவட்டிைோன்.
சுடர்ேிக்க விட்டிற்பூச்சிகனளப் ரபோைத் கதரிந்த அந்தக் கற்களின்
துண்டுகள், பை ரபோரோளிகனளக் ககோன்றை. அதன்ரபரில், ஓ! ஐயோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, "ஓ!" என்றும், "ஐரயோ" என்றும் அந்தக் களத்தில்
கதறல்கள் எழுந்தை. பிறகு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, தங்கள்
கரங்களில் கபரும் கற்கனள உயர்த்திப் பிடித்திருந்த துணிச்சல் ேிக்க ஐநூறு
{500} ரபோர் வரர்களின்
ீ கரங்களும் கவட்டப்பட்டுக் கீ ரை தனரயில் கிடந்தை.
ரேலும் முழுனேயோக ஆயிரம் {1000} ரபரும், அதன் பிறகு ஒரு நூறோயிரம்
{1, 00, 000} ரபரும், கற்கனளப் பிடித்திருந்த நினையிரைரய தங்கள் கரங்கள்
கவட்டப்பட்டுச் சோத்யகினய அணுகமுடியோேல் கீ ரை விழுந்தைர்.
உண்னேயில் சோத்யகி, கற்கனளக் ககோண்டு ரபோரிட்ட அந்த வரர்களில்
ீ
பல்ைோயிரக் கணக்கோரைோனரக் ககோன்றோன். இனவயோவும் ேிக
அற்புதேோகத் கதரிந்தது.
பிறகு அவர்களில் பைர் ேீ ண்டும் ரபோரிடத் திரும்பி கற்களின்

ேோரினயச் சோத்யகியின் ேீ து கபோைிந்தைர். வோள்கள் ேற்றும் ரவல்கள்
தரித்த தரதர்கள், தங்கணர்கள், கசர்கள், ைம்பகர்கள், புளிந்தர்கள்
ஆகிரயோரில் பைர் அவன் {சோத்யகியின்} ேீ து தங்கள் ஆயுதங்கனள வசிைர்.
ீ
எைினும், ஆயுதப் பயன்போடுகனள நன்கறிவந்தைோை சோத்யகி, அந்தக்
கற்கனளயும், ஆயுதங்கனளயும் தன் கனணகளோல் கவட்டிைோன்.
சோத்யகியின் கூரிய கனணகள் துனளத்து, ஆகோயத்தில் உனடக்கப்பட்ட
அந்தக் கற்கள் உண்டோக்கிய அந்தக் கடும் ஒைியோல் அச்சேனடந்த பை
ீ குதினரகளும், யோனைகளும் ரபோரில் இருந்து ஓடிை. அந்தக்
கற்களின் துண்டுகளோல் தோக்கப்பட்ட ேைிதர்கள், யோனைகள், குதினரகள்
ஆகியை, குளவிகளோல் கடிபட்டனதப் ரபோை உணர்ந்து ரபோரில் நிற்க
முடியோதவர்களோக ஆைோர்கள். (சோத்யகினயத் தோக்கிய) யோனைகளில்
எஞ்சியனவ சிை குருதியோல் நனைந்து, தங்கள் தனைகளும், கும்பங்களும்
பிளக்கப்பட்டு யுயுதோைனுனடய ரதரின் அருகில் இருந்து தப்பி ஓடிை.
அப்ரபோது, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ேோதவைோல் {சோத்யகியோல்} இப்படிக்
கைங்கடிக்கப்பட்ட உேது துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் அனைகள் நிரம்பிய

கபருங்கடனைப் ரபோை ஆரவோரம் எழுந்தது.
அந்தப் கபரும் ஆரவோரத்னதக் ரகட்ட துரரோணர், தன்

ரதரரோட்டியிடம், "ஓ! சூதோ, சோத்வத குைத்னதச் ரசர்ந்த அந்தப் கபரும்
ீ {சோத்யகி}, ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டு நம் பனடனயப் பல்ரவறு
துண்டுகளோகச் சிதறடித்து, அந்தகனைப் ரபோைரவ களத்தில் திரிந்து
ககோண்டிருக்கிறோன். இந்தச் சீற்றேிகு ஆரவோரம் வரும் இடத்திற்குத்
ரதனரச் கசலுத்துவோயோக. யுயுதோைன், கற்கனளக் ககோண்டு ரபோரிடும்
ேனைவோசிகளுடன் ரபோரிடுகிறோன் என்பதில் ஐயேில்னை. நேது
ீ மூர்க்கேோக ஓடும் குதினரகளோல் சுேந்து கசல்ைப்படுவது
கோணப்படுகிறது. ஆயுதங்களற்றவர்களோகவும், கவசேற்றவர்களோகவும்
கோயேனடந்தவர்களோகவும் இருக்கும் அவர்களில் பைர் கீ ரை விழுகின்றைர்.
இந்தக் குதினரகள் மூர்க்கேோக ஓடிக் ககோண்டிருப்பதோல் ரதரரோட்டிகள்
அவற்னறத் தடுக்க முடியோதவர்களோக இருக்கிறோர்கள்" என்றோர் {துரரோணர்}.
பரத்வோஜர் ேகைின் {துரரோணரின்} இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட

ரதரரோட்டி, ஆயுதங்கள் தரிப்ரபோர் அனைவரிலும் முதன்னேயோை அந்தத்
துரரோணரிடம், "ஓ! நீண்ட நோட்களோல் {ஆயுளோல்} அருளப்பட்டவரர,
ககௌரவத் துருப்புகள் ஓடுகின்றை. (எதிரியோல்) முறியடிக்கப்பட்டு
அனைத்துத் தினசகளிலும் ஓடிக்ககோண்டிருக்கும் நேது ரபோர்வரர்கனளக்
ீ
கோண்பீரோக. ரேலும், ஒன்று கூடியிருப்பவர்களோை போஞ்சோைர்களும்,
போண்டவர்களும் உம்னேக் ககோல்லும் விருப்பத்தோல் அனைத்துப்
பக்கங்களில் இருந்தும் வினரந்து வருகின்றைர். ஓ! எதிரிகனளத்
தண்டிப்பவரர, இப்பணிகளில் {இவ்விரு பணிகளில்}, கவைத்னதக் ரகோரும்
முதன்னேயோை பணி யோது என்பனத நீர் தீர்ேோைிப்பீரோக. (முன்ரைறி வரும்)
போண்டவப் பனடனயச் சந்திக்க நோம் இங்ரக நிற்க ரவண்டுேோ? அல்ைது
(சோத்யகினய ரநோக்கிச்) நோம் கசல்ை ரவண்டுேோ? சோத்யகினயப்
கபோறுத்தவனர, இப்ரபோது அவன் நம்ேிடம் இருந்து கவகு கதோனைவில்
இருக்கிறோன்" என்றோன் {துரரோணரின் ரதரரோட்டி}.
ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தத் ரதரரோட்டி இப்படிப் பரத்வோஜர்

ேகைிடம் {துரரோணரிடம்} ரபசிக் ககோண்டிருக்னகயில், கபரும்
எண்ணிக்னகயிைோை ரதர்வரர்கனளக்
ீ ககோன்றபடி சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}
அங்ரக திடீகரைத் ரதோன்றிைோன். அந்தப் ரபோரில் உேது துருப்புகள் இப்படி
யுயுதோைைோல் ககோல்ைப்படுனகயில், யுயுதோைனுனடய ரதரின் அருரக
இருந்து துரரோணரின் பனடப்பிரினவ ரநோக்கி அனவ ஓடிை. அரதரபோைரவ,

எந்தப் (பிற) ரதர்வரர்கரளோடு

ீ ரசர்ந்து துச்சோசைன் கசன்றோரைோ, அவர்கள்
அனைவரும், துரரோணரின் ரதர் கோணப்பட்ட அந்த இடத்திற்ரக
பீதியனடந்து வினரந்து வந்தைர்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

துரரோணரின் தனைனயச் சீவப் போய்ந்த

திருஷ்டத்யும்ைன்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 121
Dhrishtadyumna fell on to cut the head of Drona! | Drona-Parva-Section-121 |
பதிவின் சுருக்கம்: துச்சோசைன் கசய்த தீனேகனளச் கசோல்ைி அவனை நிந்தித்த

துரரோணர்; சோத்யகினய எதிர்த்துச் கசன்ற துச்சோசைன்; போஞ்சோை இளவரசன்
வரரகதுனவக்
ீ ககோன்ற துரரோணர்; போஞ்சோை இளவரசர்களோை ரேலும் நோல்வனர
ககோன்ற துரரோணர்; துரரோணனர ேயக்கேனடயச் கசய்த திருஷ்டத்யும்ைன்;
துரரோணரின் தனைனய கவட்டி வழ்த்த
ீ எண்ணியது; ேயக்கத்தில் இருந்து ேீ ண்ட
துரரோணர் னவதஸ்திகக் கனணகளோல் திருஷ்டத்யும்ைனைப் பீடித்தது;
திருஷ்டத்யும்ைைின் ரதரரோட்டினயக் ககோன்று, அவனைக் களத்னதவிட்ரட விரட்டிய
துரரோணர்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "துச்சோசைைின் ரதர்

தன்ைருரக நிற்பனதக் கண்ட பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்}, துச்சோசைைிடம்
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோர், "ஓ! துச்சோசைோ, இந்தத் ரதர்கள்
அனைத்தும் ஏன் {தப்பி} ஓடுகின்றை? ேன்ைன் {துரிரயோதைன்} நைேோக
இருக்கிறோைோ? சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} உயிருடன்
இருக்கிறோைோ? நீரயோ ஓர் இளவரசன். நீ ேன்ைைின் தம்பியுேோவோய்.

ரேலும் நீ ஒரு வைினேேிக்கத் ரதர்வரனும்

ீ ஆவோய். {அப்படியிருக்க}
ரபோரில் இருந்து ஏன் நீ ஓடுகிறோய்? (உன் அண்ணைின் அரியனணனயப்
போதுகோத்து) பட்டத்து இளவரசைோவோயோக. {உன் அண்ணனை ரோஜைோக்கி, நீ
யுவரோஜைோவோயோக}.
திகரௌபதியிடம் நீ முன்ைர், "பகனடயில் எங்களோல் கவல்ைப்பட்ட நீ

எங்களின் அடினேயோவோய். உன் கணவர்களுக்குக் கட்டுப்பட்டிரோேல்
கற்னப நீ ஒதுக்கித் தள்ளுவோயோக. என் அண்ணைோை ேன்ைைின்
{துரிரயோதைைின்} ஆனடகனளச் சுேப்பவளோக இருப்போயோக. உன்
கணவர்கள் அனைவரும் இறந்துவிட்டைர். அவர்கள் எள்ளுப்பதர்கனளப்
ரபோைப் பயைற்றவர்கரளயோவர்" என்று கசோன்ைோய். துச்சோசைோ,
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை நீ, இப்ரபோது ரபோரில் இருந்து ஏன்
ஓடுகிறோய்? போஞ்சோைர்களுடனும், போண்டவர்களுடனும் கடும்
பனகனேனய நீரய தூண்டிவிட்டு விட்டு, தைி ஒருவைோை சோத்யகியின்
முன்ைோல் ரபோரிட ஏன் அஞ்சுகிறோய்? சூதோட்ட நிகழ்வில் பகனடனய எடுத்த
ரபோது, உன்ைோல் னகயோளப்பட்ட பகனடயோைது வினரவில் கடும்
நஞ்சுேிக்கப் போம்புகளுக்கு ஒப்போை கடுங்கனணகளோக ேோறும் என்பனத நீ
உணரவில்னையோ? தூற்றும் அனடகேோைிகள் பைவற்னற முன்ைர்ப்
போண்டவர்களுக்கு எதிரோகப் பயன்படுத்தியவன் நீரய. திகரௌபதியின்
துயரங்கள் உன்னைரய ரவரோகக் {ரவர்} ககோண்டிருக்கின்றை
{திகரௌபதியின் துயரங்களுக்குக் கோரணேோைவன் நீரய}.
உைது கசருக்கும், திேிரும், தற்கபருனேயும் இப்ரபோது எங்ரக? கடும்

நஞ்சுேிக்கப் பயங்கரப் போம்புகளோை அந்தப் போண்டவர்கனளச்
சிைமூட்டிவிட்டு ஏன் நீ ஓடுகிறோய்? சுரயோதைைின் {துரிரயோதைைின்}
துணிச்சல்ேிக்கத் தம்பியோை நீ ஓடுவதில் தீவிரேோய் இருக்கிறோய் என்பதில்
ஐயரேயில்னை. ஓ! வரோ
ீ {துச்சோசைோ}, முறியடிக்கப்பட்டுப்
பீதியனடந்திருக்கும் இந்தக் ககௌரவப் பனடனய உன் கசோந்தக் கரங்களின்
சக்தினய நம்பி நீரய இன்று போதுகோக்க ரவண்டும் [1]. எைினும், இனதச்
கசய்யோேல் அச்சத்தோல் ரபோனரக் னகவிட்டு உன் எதிரிகளின்
இன்பத்னதரய நீ அதிகரிக்கிறோய். ஓ! எதிரிகனளக் ககோல்பவரை, உன்
பனடக்குத் தனைவைோை நீரய இப்படி ஓடும்ரபோது, ரவறு யோர்தோன் ரபோரில்
நினைப்போர்கள்? புகைிடேோக இருக்க ரவண்டிய நீரய அஞ்சிைோல், யோர்தோன்
அஞ்சோேைிருப்போர்கள்?
[1] ரவகறோரு பதிப்பில், "கடுங்குணம் ககோண்டவனும்,

ஓடுவதில் ரநோக்கம் ககோண்டவனுேோை உன்னுனடய

சரகோதரைோை அந்தத் துரிரயோதைனும், ரோஜ்யமும் இந்தப்

போரதச் ரசனையும் கோக்கப்படத்தக்கை. வரரை
ீ ,
பிளக்கப்படுவதும், பயத்தோல் பீடிக்கப்பட்டதுேோை
ரசனையோைது உன் னகவன்னேனயக் ககோண்டு உன்ைோல்
போதுகோக்கப்படத்தக்கதல்ைவோ?" என்று இருக்கிறது.
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், "போரதர்களின் இந்தப் பனட
ேற்றும் ேன்ைன் சுரயோதைன் ஆகிய இருவரும்
பரிதோபத்துக்குரியவர்கரள. ஓடிக்ககோண்டிருக்கும் உன்னைப்
பின்ைவன் {துரிரயோதைன்} தன் துணிச்சல்ேிக்கத் தம்பியோகக்
ககோண்டிருக்கிறோன். உண்னேயில், ஓ வரோ
ீ , சிதறடிக்கப்பட்டு,
அச்சத்தோல் பீடிக்கப்பட்டிருக்கும் இந்தப் பனட உன்ைோலும்,
உன் ஆயுதபைத்தோலும் போதுகோக்கப்பட ரவண்டும்"
சோத்வத குைத்தின் தைிகயோரு ரபோர்வரனுடன்

ீ {சோத்யகியிடம்}
ரபோரிட்ட பிறகு, ரபோரில் இருந்து ஓடுவதற்ரக உன் இதயம் விரும்புகிறது.
எைினும், ஓ! ககௌரவோ {துச்சோசைோ}, ரபோரில் கோண்டீவதோரினய
{அர்ஜுைனை}, அல்ைது பீேரசைனை, அல்ைது இரட்னடயர்கனள (நகுைன்
ேற்றும் சகோரதவனை) நீ கோண ரநர்ந்தோல் என்ை கசய்வோய்? எதற்கு அஞ்சி
நீ ஓடுவதில் போதுகோப்னபத் ரதடுகிறோரயோ, அந்தச் சோத்யகியின் கனணகள்,
சூரியனுக்ரகோ, கநருப்புக்ரகோ ஒப்போை கோந்தி ககோண்ட
பல்குைனுனடயனவக்கு {அர்ஜுைைின் கனணகளுக்கு} ரபோரில்
ஒருரபோதும் ஈடோைனவயல்ை. ஓடுவதில் உன் இதயம் உறுதியோக
இருக்கிறது என்றோல், சேோதோைத்னத ஏற்படுத்திக் ககோண்ட பிறகு,
நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரனுக்கு இந்தப் பூேியின் அரசுரினே
ககோடுக்கப்படட்டும்.
தங்கள் சட்னடகளில் இருந்து விடுபட்ட போம்புகளுக்கு ஒப்போை

பல்குைைின் {அர்ஜுைைின்} கனணகள் உன் உடலுக்குள் நுனையும் முன்
போண்டவர்களுடன் சேோதோைத்னத அனடவோயோக. உயர் ஆன்ே போர்த்தர்கள்,
ரபோரில் உன் நூறு சரகோதரர்கனளக் ககோன்று பைவந்தேோகப் பூேினயப்
பறிப்பதற்கு முன் போண்டவர்களுடன் சோேோதோைத்னத அனடவோயோக.
ேன்ைன் யுதிஷ்டிரனும், ரபோரில் ேகிழ்பவைோை கிருஷ்ணனும்
ரகோபேனடவதற்கு முன் போண்டவர்களுடன் சேோதோைத்னத அனடவோயோக.
வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட பீேன் இந்தப் பரந்த பனடக்குள்
ஊடுருவி, உன் சரகோதரர்கனளப் பிடிப்பதற்கு முன் போண்டவர்களுடன்
சேோதோைத்னத அனடவோயோக.
முன்ைர்ப் பீஷ்ேர் உன் அண்ணைோை சுரயோதைைிடம்

{துரிரயோதைைிடம்}, "போண்டவர்கள் ரபோரில் கவல்ைப்பட
முடியோதவர்களோவர். ஓ! இைியவரை, அவர்களுடன் சேோதோைத்னத
அனடவோயோக" என்றோர் [2]. எைினும், தீயவைோை உன் அண்ணன்
சுரயோதைன் அனதச் கசய்யவில்னை [3]. எைரவ, உன் இதயத்னதப் ரபோரில்
உறுதியோக நினைக்கச் கசய்து போண்டவர்களுடன் கடுனேயோகப்
ரபோரிடுவோயோக. சோத்யகி இருக்கும் இடத்திற்கு உன் ரதரில் வினரந்து
கசல்வோயோக. ஓ! போரதோ {துச்சோசைோ}, நீ இல்ைோேல் இந்தப் பனட ஓடிவிடும்.
ரபோரில் கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்ட சோத்யகியுடன்
உைக்கோக {உன் நைனுக்கோகப்} ரபோரிடுவோயோக" என்றோர் {துரரோணர்}.
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இன்னும் அதிகேோக, "சேோதோைத்தில்

ரநோக்கமுள்ள என்ைோலும் {துரரோணரோலும்}, "ஏ! துரிரயோதைோ!
ேிகுந்திருப்பனதக் கோப்போற்று; போர்த்தர்களுடன் நீ
சேோதோைஞ்கசய்து ககோள். வரீ ! எல்ைோ அரசர்கனளயும்
கோப்போற்று" என்று கசோல்ைப்பட்டிருக்கிறோன்" என்று
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இன்னும் அதிகேோக, "நீயோவது ரபோரில்

னதரியேனடந்து முயற்சியுள்ளவைோகிப் போண்டவர்களுடன்
யுத்தஞ்கசய். உன்னுனடய ரத்தத்னதயும் பீேரசைன் குடிக்கப்
ரபோகிறோன் என்று ரகட்டிருக்கிரறன். அவனுனடய அந்த
வசைமும் கபோய்யன்று. அஃது அவ்வோரற ஆகும். அதிமூடரை,
யுத்தத்தில் ஓடுந்தன்னேயுள்ள நீ யோது கோரணத்தோல்
னவரத்னதத் கதோடங்கிைோய்? நீ பீேனுனடய ரபரோண்னேனய
அறியவில்னையோ?" என்று இருக்கிறது.
(துரரோணரோல்) இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட உேது ேகன் {துச்சோசைன்}

ேறுகேோைியோக ஒரு வோர்த்னதனயயும் கசோல்ைவில்னை. துச்சோசைன்,
(பரத்வோஜர் ேகைின் {துரரோணரின்}) வோர்த்னதகனளக் ரகட்கோதது ரபோைப்
ரபோைியோகக் கோட்டிக் ககோண்டு, சோத்யகி இருக்கும் இடத்திற்குச் கசன்றோன்.
புறமுதுகிடோத ேிரைச்சர்களின் கபரும்பனடயுடன் ரபோரில் சோத்யகியிடம்
வந்த துச்சோசைன், அவ்வரனுடன்
ீ கடுனேயோகப் ரபோரிட்டோன்.
ீ முதன்னேயோை துரரோணரும் ரகோபத்தோல்
தூண்டப்பட்டு, போஞ்சோைர்கனளயும், போண்டவர்கனளயும் எதிர்த்து ேிதேோை
ரவகத்துடன் வினரந்தோர். அந்தப் ரபோரில் போண்டவப்பனடயின் ேத்தியில்
ஊடுருவிய துரரோணர், அவர்களது ரபோர்வரர்கனள,

ீ நூற்றுக்கணக்கிலும்,
ஆயிரக்கணக்கிலும் நசுக்கிைோர். அந்தப் ரபோரில் துரரோணர், தன் கபயனர
அறிவித்துக் ககோண்டு போண்டவர்கள், போஞ்சோைர்கள் ேற்றும்
ேத்ஸ்யர்களுக்கு ேத்தியில் கபரும் அைினவ ஏற்படுத்திைோர்.
போஞ்சோைர்களின் ஆட்சியோளனுனடய {துருபதைின்} ேகைோை

சிறப்புேிக்க வரரகது,
ீ போண்டவப் பனடயணிகனள கவல்வதில்
ஈடுபட்டிருந்த பரத்வோஜர் ேகனை {துரரோணனர} எதிர்த்து வினரந்தோன்.
துரரோணனர ஐந்து கனணகளோல் துனளத்த அவ்விளவரசன் {வரரகது},
ீ ஒரு
கனணயோல் துரரோணரின் ககோடிேரத்னதயும், ஏைோல் அவரது
ரதரரோட்டினயயும் துனளத்தோன். துரரோணர் ேிகக் கடுனேயோக
முயன்றோலும், போஞ்சோைர்களின் இளவரசனை {வரரகதுனவ}
ீ அணுக
முடியோதபடிக்கு, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, அப்ரபோரில் நோன் கண்ட
கோட்சி ேிக அற்புதேோைதோக இருந்தது. பிறகு, ஓ! ஐயோ, போஞ்சோைர்கள்,
ரபோரில் துரரோணர் தடுக்கப்பட்டனதக் கண்டு, ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைின்
கவற்றினய விரும்பி, அவனர {துரரோணனர} அனைத்துப் பக்கங்களிலும்
சூழ்ந்து ககோண்டைர். ஓ! ேன்ைோ, கநருப்பு ரபோன்ற கனணகள், பைேோை
ரவல்கள் ேற்றும் பல்ரவறு விதங்களிைோை ஆயுதங்களின் ேனையோல்
அந்தப் ரபோர்வரர்கள்
ீ துரரோணனர ேனறத்தைர். ஆகோயத்தில்
ரேகத்திரள்கனள விரட்டும் கோற்னறப் ரபோன்ற தன் எண்ணற்ற
கனணகளோல் அந்த அடர்த்தியோை ஆயுத ேனைனயக் கைங்கடித்த
துரரோணர் ேிகப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோர்.
பிறகு பனகவரர்கனளக்
ீ ககோல்பவரோை அவர் (பரத்வோஜரின் ேகன்),
சூரியன் அல்ைது கநருப்பின் பிரகோசத்னதக் ககோண்ட கடுங்கனண ஒன்னற
வரரகதுவின்
ீ ரதனர ரநோக்கிக் குறினவத்தோர். அந்தக் கனணயோைது, ஓ!
ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, போஞ்சோை இளவரசனை {வரரகதுனவத்}
ீ
துனளத்துச் கசன்று, குருதியில் குளித்து, கநருப்பின் தைனைப் ரபோைச்
சுடர்விட்டுக் ககோண்டு ரவகேோகப் பூேிக்குள் நுனைந்தது. போஞ்சோைர்களின்
இளவரசன் {வரரகது},
ீ கோற்றோல் ரவரரோடு முறிந்து ேனைச்சிகரத்தில்
இருந்து கீ ரை விழும் சண்பக ேரத்னதப் ரபோைத் தைது ரதரில் இருந்து கீ ரை
ரவகேோக விழுந்தோன். கபரும் வில்ைோளியும், கபரும் வைினே
ககோண்டவனுேோை அந்த இளவரசைின் {வரரகதுவின்}
ீ வழ்ச்சினய
ீ அடுத்து,
துரரோணனர அனைத்துப் பக்கங்களிலும் போஞ்சோைர்கள் வினரவோகச் சூழ்ந்து
ககோண்டைர்.

சித்திரரகது, சூதன்வோன், சித்திரவர்ேன், சித்திரரதன் ஆகிரயோர்

அனைவரும், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர], (ககோல்ைப்பட்ட) தங்கள்
சரகோதரைின் {வரரகதுவின்}
ீ நிேித்தேோகத் துயரோல் பீடிக்கப்பட்டு,
ரகோனடயின் முடிவில் (கபோைியும்) ரேகங்கனளப் ரபோை (அவனர ரநோக்கி)
கனணகனள ஏவியபடி, அந்தப் பரத்வோஜர் ேகனுடன் {துரரோணருடன்}
ரபோரிடும் விருப்பத்தோல் ஒன்றோகச் ரசர்ந்து அவனர {துரரோணனர} எதிர்த்து
வினரந்தைர். அரச பரம்பனரனயச் ரசர்ந்த வைினேேிக்க அந்தத்
ீ அனைத்துப் பக்கங்களிலும் தோக்கப்பட்ட அந்தப்
பிரோேணர்களில் கோனள {துரரோணர்}, தன் சக்தி ேற்றும் ரகோபம்
அனைத்னதயும், அவர்களின் அைிவுக்கோக ஒன்றோகத் திரட்டிைோர். பிறகு
துரரோணர் அவர்கள் ேீ து கனணகளின் ேோரினய ஏவிைோர். முற்றோக
வனளந்திருந்த துரரோணரின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட அவரது
கனணகளோல் தோக்கப்பட்ட அந்த இளவரசர்கள், ஓ! ஏகோதிபதிகளில்
சிறந்தவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, குைம்பிப் ரபோய் என்ை கசய்வது என்பனத
அறியோதிருந்தோர்கள்.
ஓ! போரதரர, ரகோபக்கோரத் துரரோணர், அந்த இளவரசர்கள் ேனைத்துப்

ரபோயிருப்பனதக் கண்டு, புன்ைனகத்துக் ககோண்ரட அந்தப் ரபோரில்
அவர்களது குதினரகள், ரதரரோட்டிகள், ரதர்கள் ஆகியவற்னற அவர்கனள
இைக்கச் கசய்தோர். பிறகு பரத்வோஜரின் சிறப்புேிக்க ேகன் {துரரோணர்}, தேது
கூரிய கனணகளோலும், பல்ைங்களோலும், ேரத்தில் இருந்து ககோய்யப்படும்
ேைர்கனளப் ரபோை அவர்களது தனைகனளக் ககோய்தோர். உயினர இைந்த
அந்த இளவரசர்கள், ஓ! கபருங்கோந்தி ககோண்ட ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
பைங்கோைத்தில் ரதவர்களுக்கும், அசுரர்களுக்கும் இனடயில் நடந்த ரபோரில்
ககோல்ைப்பட்டு விழுந்த னதத்தியர்கனளயும், தோைவர்கனளயும் ரபோைத்
தங்கள் ரதர்களில் இருந்து கீ ரை பூேியில் விழுந்தைர். ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, பரத்வோஜரின் அந்த வரேகன்
ீ {துரரோணர்} ரபோரில்
அவர்கனளக் ககோன்ற பிறகு கவல்ைப்பட முடியோததும், தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட னகப்பிடி ககோண்டதுேோை தேது வில்னை அனசத்தோர்.
போஞ்சோைர்களில் ரதவர்களுக்ரக ஒப்போைவர்களும், வைினேேிக்கத்

ரதர்வரர்களுேோை
ீ அவர்கள் {சரகோதரர்கள்} ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட
திருஷ்டத்யும்ைன் சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டு அந்தப் ரபோரில் கண்ண ீனரச்
சிந்திைோன். ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட அவன் {திருஷ்டத்யும்ைன்}
அம்ரேோதைில் துரரோணரின் ரதனர எதிர்த்து வினரந்தோன். அப்ரபோது, ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் போஞ்சோை இளவரசைின் கனணகளோல்
ேனறக்கப்பட்ட துரரோணனரக் கண்டு அங்ரக திடீகரைத் துன்பக் கதறல்கள்
எழுந்தை. உயரோன்ே பிருேதன் ேகைோல் {திருஷ்டத்யும்ைைோல்} முற்றோக

ேனறக்கப்பட்டோலும், துரரோணர் எந்த வைினயயும் உணரவில்னை.
ேறுபுறம் சிரித்துக் ககோண்ரட ரபோரிடுவனதரய அவர் கதோடர்ந்தோர். பிறகு
சிைத்தோல் சீறிய அந்தப் போஞ்சோைர்களின் இளவரசன்{திருஷ்டத்யும்ைன்},
ரநரோை கனணகள் பைவற்றோல் துரரோணரின் ேோர்னபத் தோக்கிைோன்.
அந்த வைினேேிக்க வரைோல்

ீ {திருஷ்டத்யும்ைைோல்} ஆைத்
துனளக்கப்பட்ட பரத்வோஜரின் சிறப்புேிக்க ேகன் {துரரோணர்}, கீ ரை தன்
ரதர்த்தட்டில் அேர்ந்து ேயக்கத்தில் வழ்ந்தோர்.
ீ அவனர {துரரோணனர}
அந்நினையில் கண்டவனும், கபரும் ஆற்றனையும், சக்தினயயும்
ககோண்டவனுேோை திருஷ்டத்யும்ைன் தன் வில்னை னவத்துவிட்டு,
வினரவோக ஒரு வோனள எடுத்துக் ககோண்டோன். அந்த வைினேேிக்கத்
ீ ரவகேோகத் தன் ரதரில் இருந்து கீ ரை குதித்து, ரகோபத்தில் கண்கள்
சிவந்து, துரரோணரின் தனைனய அவரது உடைில் இருந்து கவட்டி வழ்த்தும்
ீ
விருப்பத்தோல் உந்தப்பட்டு, அந்தப் பரத்வோஜரின் {துரரோணரின்} ரதரில்
ஏறிைோன். அரதரவனளயில் தன் புைனுணர்வு ேீ ண்டு, தேது வில்னை
எடுத்துக் ககோண்ட வரத்
ீ துரரோணர், ககோல்லும் விருப்பத்தோல் தேக்கு கவகு
அருகில் வந்துவிட்ட திருஷ்டத்யும்ைனைக் கண்டு, ஒரு சோண் அளவு
நீளரே ககோண்டனவயும், கநருக்கத்தில் உள்ரளோரிடம் ரபோரிடத்
தகுந்தனவயுேோை கனணகளோல் {னவதஸ்திகம் என்ற கனணகளோல்} அந்த
வைினேேிக்கத் ரதர்வரனைத்
ீ துனளக்கத் கதோடங்கிைோர். ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ஒரு சோண் அளவு நீளரே ககோண்டனவயும்,
கநருக்கேோை ரபோருக்குத் தகுந்தனவயுேோை அந்தக் கனணகனளத்
துரரோணர் அறிந்திருந்தோர். அவற்னறக் ககோண்டு திருஷ்டத்யும்ைனை
பைவைேனடயச்
ீ கசய்வதிலும் கவன்றோர்.
வைினேேிக்கத் திருஷ்டத்யும்ைன், கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை

அந்தக் கனணகளோல் தோக்கப்பட்டுத் துரரோணரின் ரதரில் இருந்து கீ ரை
வினரவோகக் குதித்தோன். பிறகு தன் ரவகம் கைங்கடிக்கப்பட்டவனும்,
கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்டவனுேோை அந்த வரன்
ீ {திருஷ்டத்யும்ைன்},
தன் ரதரில் ஏறிக்ககோண்டு ேீ ண்டும் தன் கபரிய வில்னை எடுத்துக்
ககோண்டோன். பிறகு வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ திருஷ்டத்யும்ைன்
ேீ ண்டும் அந்தப் ரபோரில் துரரோணனரத் துனளக்கத் கதோடங்கிைோன்.
துரரோணரும், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, தேது கனணகளோல்
பிருேதன் ேகனைத் {துருபதன் ேகன் திருஷ்டத்தும்ைனைத்} துனளக்கத்
கதோடங்கிைோர்.

ரபோர் வைிமுனறகனள அறிந்த அந்த இருவரும், தங்கள் ரதர்களில்

பல்ரவறு அனசவுகனள கவளிக்கோட்டியபடியும், தங்கள் கனணகளோல்
ஒருவனரகயோருவர் சினதத்தபடியும் களத்தில் திரிந்தைர். ரபோர்வரர்களின்
ீ
ேைங்கனள ேனைக்கச் கசய்த துரரோணரும், பிருேதன் ேகனும்
ேனைக்கோைத்தில் (ேனைத்தோனரகனளப் கபோைியும்) வைினேேிக்க இரு
ரேகங்கனளப் ரபோைத் தங்கள் கனண ேோரினயப் கபோைிந்தைர். ரேலும்
அந்தச் சிறப்புேிக்க வரர்கள்
ீ தங்கள் கனணகளோல் ஆகோயத்னதயும்,
தினசப்புள்ளிகனளயும், பூேினயயும் நினறத்தைர். அனைத்து
உயிரிைங்களும், க்ஷத்திரியர்களும், அங்ரக இருந்த பிற ரபோரோளிகள்
அனைவரும், ஓ! ேன்ைோ, அவர்களுக்கினடயில் நனடகபற்ற ரபோனர
உயர்வோகப் போரோட்டிைர்.
ஓ! ேன்ைோ, போஞ்சோைர்கள், "துரரோணர் ரபோரில்

திருஷ்டத்யும்ைனுடன் ரேோதி நேக்கு அடிபணியப் ரபோகிறோர் என்பதில்
ஐயேில்னை" என்று உரக்கப் ரபசிைர். அப்ரபோது துரரோணர், கைிந்த
கைிகயோன்னற ேரத்தில் இருந்து ககோய்யும் ஒரு ேைிதனைப் ரபோை அந்தப்
ரபோரில் திருஷ்டத்யும்ைைின் ரதரரோட்டியின் தனைனய ரவகேோகக்
ககோய்தோர். பிறகு, ஓ! ேன்ைோ, உயர் ஆன்ேதிருஷ்டத்யும்ைைின் குதினரகள்
{களத்னதவிட்டு} ஓடிச் கசன்றை. அந்தக் குதினரகள் திருஷ்டத்யும்ைனைக்
களத்னதவிட்டு சுேந்து கசன்றதும், கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட துரரோணர்,
அந்தப் ரபோரில் போஞ்சோைர்கனளயும், சிருஞ்சயர்கனளயும் முறியடிக்கத்
கதோடங்கிைோர். போண்டுக்கனளயும், போஞ்சோைர்கனளயும் கவன்றவரும்,
கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்டவரும், எதிரிகனளத் தண்டிப்பவருேோை அந்தப்
பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்} ேீ ண்டும் வியூகத்தின் ேத்தியில் தன் நினைரய
ஏற்று நின்றோர். ஓ! தனைவோ {திருதரோஷ்டிரரர}, போண்டவர்களும் ரபோரில்
அவனர {துரரோணனர} கவல்ைத் துணியவில்னை" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

துச்சோசைனைக் ககோல்ைோேல் விட்ட சோத்யகி!

Satyaki slew not Duhsasana! | Drona-Parva-Section-122 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: சோத்யகினய எதிர்த்துச் கசன்ற துச்சோசைன்; சோத்யகிக்கும்

துச்சோசனுக்கும் இனடயில் ஏற்பட்ட கடும்ரபோர்; திரிகர்த்தர்கனளச் சோத்யகிக்கு
எதிரோகத் தூண்டிய துரிரயோதைன்; பீேரசைைின் சபதத்னத நினைவுகூர்ந்து
துச்சோசைனைக் ககோல்ைோேல் விட்ட சோத்யகி...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "அரதரவனளயில்

துச்சோசைன், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ேனைத்தோனரகனளப் கபோைியும்
கபரும் ரேகத்னதப் ரபோை ஆயிரக்கணக்கோை கனணகனள இனறத்தபடி
சிநியின் ரபரனை {சோத்யகினய} எதிர்த்து வினரந்தோன். அறுபது
கனணகளோலும், பிறகு பதிைோறு கனணகளோலும் சோத்யகினயத் துனளத்த
அவன் {துச்சோசைன்}, ரபோரில் னேநோக ேனைனயப் ரபோை அனசயோேல்
நின்ற அந்த வரனை
ீ {சோத்யகினய} நடுங்கச் கசய்வதில் தவறிைோன்.
பல்ரவறு ேோநிைங்களில் இருந்து வந்த கபரும் ரதர்க்கூட்டங்களின்
துனணயுடன் கசன்ற அந்தப் போரதக் குைத்தின் முதன்னேயோைவன்
{துச்சோசைன்}, எண்ணற்ற கனணகனள ஏவியபடி ரேகங்கனளப் ரபோன்ற

ஆழ்ந்த முைக்கங்களோல் தினசகளின் அனைத்துப் புள்ளிகனளயும்

நினறத்தோன்.
ரபோரிட வரும் அந்தக் ககௌரவனை {துச்சோசைனைக்} கண்டவனும்,

வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவனுேோை சோத்யகி, அவனை
{துச்சோசைனை} ரநோக்கி வினரந்து, தன் கனணகளோல் அவனை ேனறத்தோன்.
துச்சோசைனுக்கு முன்ைணியில் இருந்ரதோர் அனைவரும் இப்படி அந்தக்
கனண ேனையோல் ேனறக்கப்பட்டு உேது ேகன் போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத அச்சத்தோல் தப்பி ஓடிைர். அவர்கள் ஓடிய பிறகு, ஓ!
ஏகோதிபதி, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது முகன் துச்சோசைன், ரபோரில்
அச்சேற்று நீடித்தபடிரய கனணகளோல் சோத்யகினயப் பீடிக்கத்
கதோடங்கிைோன். அந்தப் ரபோரில் துச்சோசைன், நோன்கு கனணகளோல்
சோத்யகியின் நோன்கு குதினரகனளயும், மூன்றோல் அவைது
ரதரரோட்டினயயும், ஒரு நூறு கனணகளோல் சோத்யகினயயும் துனளத்து
முைக்கம் கசய்தோன்.
அப்ரபோது, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட

ேோதவன் {சோத்யகி}, தன் ரநரோை கனணகளின் மூைேோகத் துச்சோசைைின்
ரதனரயும், சோரதினயயும், ககோடிேரத்னதயும், துச்சோசைனையும்
வினரவோகக் கண்ணுக்குப் புைப்படோதபடி கசய்தோன். உண்னேயில் சோத்யகி,
துணிச்சல்ேிக்கத் துச்சோசைனை கனணகளோரைரய ேனறத்துவிட்டோன்.
ஒரு சிைந்தியோைது தன் இனைகளின் மூைம் ஒரு ககோசுனவத், தோன்
அனடயும் கதோனைவிற்குள் சிக்கச் கசய்வனதப் ரபோைரவ அந்த எதிரிகனள
கவல்பவனும் {சோத்யகியும்} தன் கனணகளோல் துச்சோசைனை ரவகேோக
ேனறத்தோன்.
அப்ரபோது, ேன்ைன் துரிரயோதைன், இப்படிக் கனணகளோல்

ேனறக்கப்பட்ட துச்சோசைனைக் கண்டு, யுயுதோைைின் {சோத்யகியின்} ரதனர
ரநோக்கித் திரிகர்த்தர்களின் பனட ஒன்னறத் தூண்டிைோன். கடுஞ்கசயல்
புரிபவர்களும், ரபோரில் சோதித்தவர்களும், எண்ணிக்னகயில் மூவோயிரேோக
இருந்தவர்களுேோை அந்தத் திரிகர்த்த ரதர்வரர்கள்
ீ யுயுதோைனை ரநோக்கிச்
கசன்றைர். ரபோரிட உறுதியோகத் தீர்ேோைித்தவர்களும்,
புறமுதுகிடுவதில்னை என்று உறுதிரயற்றவர்களுேோை அவர்கள்
அனைவரும் கபரும் ரதர்க்கூட்டங்களுடன் யுயுதோைனைச் சூழ்ந்து
ககோண்டைர். எைினும், யுயுதோைன், தன்னை ரநோக்கிப் ரபோரிட வந்த அந்தப்
பனடயின் முன்ைணியில் இருந்தவர்களும், தன் ேீ து கனணேோரிகனள
ஏவியவர்களுேோை ஐநூறு முதன்னேயோை வரர்கனளத்
ீ தோக்கி

ீ சிநிக்களில் முதன்னேயோைவைின் {சோத்யகியின்}
கனணகளோல் வினரவோகக் ககோல்ைப்பட்ட அவர்கள் {திரிகர்த்தர்கள்},
சூறோவளியோல் ரவருடன் சோய்க்கப்பட்டு ேனையுச்சியில் இருந்து விழும்
கநடிய ேரங்கனளப் ரபோைக் கீ ரை விழுந்தைர்.
ஓ! ஏகோதிபதி, சிநியின் ரபரனுனடய {சோத்யகியின்} கனணகளோல்

சினதக்கப்பட்ட யோனைகளோலும், வழ்ந்த
ீ ககோடிேரங்களோலும்,
கிைிக்கப்பட்டு, குதறப்பட்டு, குருதியில் புரண்டு ககோண்டிருந்தனவயும், தங்க
இனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை குதினரகளோலும் விரவிக்
கிடந்த அந்தப் ரபோர்க்களேோைது, ஓ! ேன்ைோ, ேைர்ந்திருக்கும்
கின்சுகங்களோல் {பைோச ேரங்களோல்} நினறந்திருக்கும் ஒரு சேகவளினயப்
ரபோை அைகோகத் கதரிந்தது. இப்படி யுயுதோைைோல் {சோத்யகியோல்}
ககோல்ைப்பட்ட உேது ரபோர்வரர்கள்,
ீ ரசற்றில் {புனதகுைியில்} மூழ்கும்
யோனைகனளப் ரபோை ஒரு போதுகோவைனை அறியத் தவறிை. பிறகு
அவர்களில் அனைவரும், பறனவகளின் இளவரசன் {கருடன்} ேீ து ககோண்ட
அச்சத்தோல் கபோந்துகனள ரநோக்கித் திரும்பும் கபரும்போம்புகனளப் ரபோைத்
துரரோணரின் ரதர் இருந்த இடத்னத ரநோக்கித் திரும்பிைர். கடும் விேேிக்கப்
போம்புகளுக்கு ஒப்போை தன் கனணகளோல் அந்த ஐநூறு {500} துணிச்சல்ேிக்க
வரர்கனளக்
ீ ககோன்ற பிறகு, அந்த வரன்
ீ {சோத்யகி}, தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}
இருந்த இடத்னத ரநோக்கி கேதுவோகச் கசன்றோன்.
அந்த ேைிதர்களில் முதன்னேயோைவன் {சோத்யகி} இப்படிச் கசன்ற

ரபோது, உேது ேகன் துச்சோசைன் ஒன்பது ரநரோை கனணகளோல் அவனை
{சோத்யகினய} ரவகேோகத் துனளத்தோன். பிறகு அந்த வைினேேிக்க
வில்ைோளி (யுயுதோைன்) கழுகின் இறனகயும், தங்கச் சிறகுகனளயும்,
ககோண்ட ஐந்து ரநரோை கூரிய கனணகளோல் துச்சோசைனைப் பதிலுக்குத்
துனளத்தோன். அப்ரபோது, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, துச்சோசைன்
சிரித்துக் ககோண்ரட மூன்று கனணகளோலும், ேீ ண்டும் ஐந்து கனணகளோலும்
சோத்யகினயத் துனளத்தோன். ஐந்து கனணகளோல் உேது ேகனைத்
{துச்சோசைனைத்} தோக்கிய அந்தச் சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}, அவைது
வில்னையும் கவட்டிவிட்டு அர்ஜுைனை ரநோக்கிச் சிரித்துக் ககோண்ரட
கசன்றோன். பிறகு, ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட துச்சோசைன், அப்படிச் கசன்று
ககோண்டிருந்த அந்த விருஷ்ணி வரனை
ீ {சோத்யகினயக்} ககோல்ை விரும்பி,
முழுக்க இரும்போைோை ஓர் ஈட்டினய அவன் ேீ து வசிைோன்.
ீ எைினும்
சோத்யகி, கங்க இறகுகனளக் ககோண்ட தன் கனணகளோல் உேது ேகைின்
{துச்சோசைைின்} அந்தக் கடும் ஈட்டினய கவட்டிைோன்.

ஓ! ேைிதர்களின் ஆட்சியோளரர {திருதரோஷ்டிரரர}, பிறகு ேற்கறோரு

வில்னை எடுத்த உேது ேகன் {துச்சோசைன்}, சிை கனணகளோல்
சோத்யகினயத் துனளத்து விட்டு உரத்த முைக்கம் கசய்தோன். அப்ரபோது
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட சோத்யகி, அந்தப் ரபோரில் உேது ேகனை
ேனைக்கச்கசய்து, கநருப்பின் தைல்களுக்கு ஒப்போை சிை கனணகளோல்
அவைது {துச்சோசைைின்} நடு ேோர்னபத் துனளத்தோன். ரேலும் முழுக்க
இரும்போைோைனவயும், கூர்முனை ககோண்டனவயுேோை எட்டு
கனணகளோல் துச்சோசைனைத் துனளத்தோன். எைினும் துச்சோசைன்,
பதிலுக்கு இருபது கனணகளோல் சோத்யகினயத் துனளத்தோன்.
அப்ரபோது, உயர்ந்த அருனளக் ககோண்ட சோத்யகி, ஓ! ஏகோதிபதி

{திருதரோஷ்டிரரர}, மூன்று ரநரோை கனணகளோல் துச்சோைைின் நடுேோர்னப
{ேீ ண்டும்} துனளத்தோன். பிறகு அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ
யுயுதோைன் சிை ரநரோை கனணகளோல் துச்சோசைைின் குதினரகனளக்
ககோன்றோன்; ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட அவன் {சோத்யகி} ரேலும் சிை
ரநரோை கனணகோல் பின்ைவைின் {துச்சோசைைின்} ரதரரோட்டினயயும்
ககோன்றோன். பிறகு அவன் {சோத்யகி} ஒரு பல்ைத்னதக் ககோண்டு உேது
ேகைின் வில்னை கவட்டி, ஐந்து கனணகனளக் ககோண்டு ரதோைோைோை
அவைது {துச்சோசைைின்} னகயுனறகனளயும் அறுத்தோன். உயர்ந்த
ஆயுதங்கனள அறிந்தவைோை சோத்யகி, இரு பல்ைங்கனளக் ககோண்டு
துச்சோசைைின் ககோடிேரத்னதயும், அவைது ரதரில் உள்ள ேரத்தோைோை
சுைல்தண்டுகனளயும் {ரதசக்திகனளயும்} கவட்டிைோன். பிறகு அவன்
எண்ணற்ற கூரிய கனணகளோல் உேது ேகைின் {துச்சோசைைின்}போர்ேிைி
ரதரரோட்டிகள் இருவனரயும் ககோன்றோன்.
அப்ரபோது, வில்ைற்று, ரதரற்று, குதினரகளற்று, சோரதிகளற்று இருந்த

பின்ைவன் {துச்சோசைன்}, திரிகர்த்தப் ரபோர்வரர்களின்
ீ தனைவைோல்
அவைது ரதரில் ஏற்றிக் ககோள்ளப்பட்டோன். பிறகு, வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்ட வரைோை
ீ அந்தச் சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி},
ஒருக்கணம் அவனைப் {துச்சோசைனைப்} பின்கதோடர்ந்து கசன்று, பின்ைர்ப்
பீேரசைைின் வோர்த்னதகனள நினைவுகூர்ந்து அவனைக் {துச்சோசைனைக்}
ககோல்ைோேல் நின்றோன். உண்னேயில், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர},
ரபோரில் உேது ேகன்கள் அனைவனரயும் அைிப்பதோகச் சனபக்கு ேத்தியில்
பீேரசைன் உறுதிரயற்றிருந்தோன். பிறகு, ஓ! தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர},
இப்படித் துச்சோசைனை கவன்ற சோத்யகி, ஓ! ேன்ைோ, தைக்கு முன்ரப
தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} கசன்ற போனதயின் வைிரய வினரவோகச்
கசன்றோன்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.
துரிரயோதைைின் ஆற்றல்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 123

The prowess of Duryodhana! | Drona-Parva-Section-123 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ககௌரவர்கனளத் திக்குமுக்கோடச் கசய்த போண்டவ வரர்கள்;

ீ
போண்டவப் பனடக்குள் ஊடுருவி, அப்பனடனயக் கைங்கடித்த துரிரயோதைன்;
துரிரயோதைைின் வில்னை அறுத்த யுதிஷ்டிரன்; போஞ்சோைர்களுடன் ரேோதிய
துரரோணர்; அர்ஜுைன் இருந்த இடத்தில் எழுந்த ஆரவோரம்...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "ஓ! சஞ்சயோ, (அர்ஜுைனை ரநோக்கிச்)

சோத்யகி கசன்ற ரபோது, அவனைக் ககோல்வதற்ரகோ, தடுப்பதற்ரகோ என்
பனடயில் வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ எவரும் இல்னையோ?
கைங்கடிக்கப்பட இயைோத ஆற்றனையும், சக்ரனுக்கு {இந்திரனுக்கு}
நிகரோை ஆற்றனையும் ககோண்ட அவன் {சோத்யகி}, தோைவர்களுக்கு
ேத்தியில் கபரும் இந்திரனைப் ரபோைத் தைிகயோருவைோகரவ ரபோரில்
சோதனைகனள அனடந்துவிட்டோன். அல்ைது, ஒருரவனள சோத்யகி கசன்ற
போனத கவறுனேயோக இருந்ததோ? ஐரயோ, உண்னேயோை ஆற்றனைக்
ககோண்ட அவன் {சோத்யகி} தைி ஒருவைோகரவ எண்ணற்ற ரதர்கனள
நசுக்கிவிட்டோரை! ஓ! சஞ்சயோ, சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}, ரபோரில்
தன்ரைோடு ரபோரோடிக் ககோண்டிருந்த பரந்த பனடயின் ஊடோகத்

தைிகயோருவைோக எப்படிக் கடந்து கசன்றோன் என்பனத எைக்குச்

கசோல்வோயோக" என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.

{திருதரோஷ்டிரரர}, ரதர்கள், யோனைகள், குதினரகள், கோைோட்பனடவரர்கள்
ீ
ஆகியவற்றோல் நினறந்த உேது பனடயின் கடும் முயற்சிகளும்
ஆரவோரமும் யுக முடிவில் கோணப்படுவதற்கு ஒப்போக இருந்தை. ஓ!
ககௌரவங்கனள அளிப்பவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, கூடியிருந்த உேது
பனடயோைது (திைமும்) கூட்டேோகத் திரளும் ரபோது, அந்த உேது பனடனயப்
ரபோன்று ேற்கறோரு கூட்டேோைது பூேியில் இதற்கு முன் இருந்ததில்னை
என்ரற எைக்குத் ரதோன்றியது. அங்ரக வந்த ரதவர்களும், சோரணர்களும்,
"இந்தக் கூட்டம் இதன் வனகயில் பூேியில் இறுதியோைதோக இருக்கும்"
என்றைர். உண்னேயில், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கஜயத்ரதன்
ககோல்ைப்பட்ட நோளில் துரரோணரோல் அனேக்கப்பட்டனதப் ரபோை அதற்கு
முன் அப்படிகயோரு வியூகம் அனேக்கப்பட்டதில்னை. ரபோரில்
ஒருவனரகயோருவர் எதிர்த்து வினரந்த ரபோது, கபரும் கூட்டேோக இருந்த
அந்தப் பனடவரர்களின்
ீ ஆரவோரேோைது சூறோவளியோல் ககோந்தளித்த
கபருங்கடலுக்கு ஒப்போைதோக இருந்தது. ஓ! ேைிதர்களில் சிறந்தவரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, உேது பனடயிலும், போண்டவர்களின் பனடயிலும்
நூற்றுக்கணக்கிலும், ஆயிரக்கணக்கிலும் ேன்ைர்கள் இருந்தைர். ரபோரில்
ஈடுபடும்ரபோது கடும் கசயல்கனளச் கசய்யும் அந்தக் ரகோபக்கோர வரர்களோல்
ீ
உண்டோக்கப்பட்ட ஒைியோைது பிரேோண்டேோைதோகவும், ேயிர்ச்சிைிர்ப்னப
ஏற்படுத்துவதோகவும் இருந்தது.
அப்ரபோது, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பீேரசைன், திருஷ்டத்யும்ைன்,

நகுைன், சகோரதவன், நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன் ஆகிரயோர்,
"வருவரோக,
ீ தோக்குவரோக,
ீ வினரவரோக.
ீ துணிச்சல்ேிக்க ேோதவனும்
{சோத்யகியும்}, அர்ஜுைனும் பனகவரின் பனடக்குள் நுனைந்து விட்டைர்.
கஜயத்ரதைின் ரதர் அருரக அவர்கள் எளிதில் கசல்ை என்ை கசய்ய
ரவண்டுரேோ அனதச் கசய்வரோக"
ீ என்று உரக்கக் கூச்சைிட்டைர். இனதச்
கசோல்ைிரய அவர்கள் பனடவரர்கனளத்
ீ தூண்டிைர். ரேலும் அவர்கள்,
"சோத்யகியும், அர்ஜுைனும் ககோல்ைப்பட்டோல், குருக்கள் தங்கள்
ரநோக்கங்கனள அனடவர், நோரேோ வழ்த்தப்படுரவோம்.
ீ எைரவ அனைவரும்
ஒன்று ரசர்ந்து கபருங்கடனைப் ரபோன்ற இந்த (எதிரிப்) பனடனயக் கடனைக்
கைங்கடிக்கும் மூர்க்கேோை கோற்னறப் ரபோை ரவகேோகக் கைங்கடிப்பீரோக"
என்றைர்.

ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பீேரசைன், போஞ்சோைர்களின்

இளவரசன் {திருஷ்டத்யும்ைன்} ஆகிரயோரோல் தூண்டப்பட்ட ரபோர்வரர்கள்,
ீ
தங்கள் உயிர்கனளத் துச்சேோக ேதித்துக் ககௌரவர்கனளத் திக்குமுக்கோடச்
கசய்தைர். கபரும் சக்தினயக் ககோண்ட அவர்கள் அனைவரும் ரபோரில்
ேரணத்னத விரும்பி, ஆயுதங்களின் விளிம்பிரைோ, முனையிரைோ
கசோர்க்கத்னத எதிர்போர்த்துத் தங்கள் நண்பர்களுக்கோகப் ரபோரிடுவதில்
தங்கள் உயிர்கனளக் குறித்துக் கிஞ்சிற்றும் கருதிப்போர்க்கவில்னை.
அரதரபோை, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது ரபோர்வரர்களும்

ீ
கபரும் புகனை விரும்பியும், ரபோரில் உன்ைதத் தீர்ேோைத்னதக் ககோண்டும்,
ரபோரிடும் உறுதியுடன் களத்தில் நின்றைர். கடுனேயோைதும்,
பயங்கரேோைதுேோை அந்தப் ரபோரில் சோத்யகி அனைத்துப்
ரபோரோளிகனளயும் கவன்று அர்ஜுைனை ரநோக்கிச் கசன்றோன்.
ரபோர்வரர்களின்
ீ கவசங்களில் பிரதிபைித்த சூரியைின் கதிர்களோல்
ரபோரோளிகள் தங்கள் விைிகனள அவற்றில் இருந்து விைக்கோேல் இருந்தைர்.
துரிரயோதைனும், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர} ரபோரில் கடுனேயோகப்

ரபோரோடிக் ககோண்டிருந்த உயர் ஆன்ே போண்டவர்களின் வைினேேிக்கப்
பனடக்குள் ஊடுருவிைோன். ஒரு பக்கத்தில் அவனையும்
{துரிரயோதைனையும்}, ேறுபக்கத்தில் பிறனரயும் ககோண்டு
அவர்களுக்கினடயில் நடந்த அந்த ரேோதல் ேிகக் கடுனேயோைதோக
இருந்தது. அந்நிகழ்வின் ரபோது ரநர்ந்த ரபரைிவு கபரியதோக இருந்தது"
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "அந்தப் போண்டவப் பனட இப்படிப்

ரபோருக்குச் கசன்ற ரபோது, அதற்குள் ஊடுருவிய துரிரயோதைன் கபரும்
துயரில் நிறுத்தப்பட்டிருக்க ரவண்டும். ஓ! சூதோ, அவன் {துரிரயோதைன்}
களத்தில் புறமுதுகிடவில்னை எை நோன் நம்புகிரறன். பயங்கரப் ரபோரில்
தைி ஒருவனுக்கும் பைருக்கும் இனடயில் நடந்த அம்ரேோதல், அதிலும்
அந்தத் தைி ஒருவன் {துரிரயோதைன்} ேன்ைன் எனும்ரபோது அஃது
{அம்ரேோதல்} ஒவ்வோதது எைரவ எைக்குத் ரதோன்றுகிறது. அனதயும்தவிர,
கபரும் ஆடம்பரத்திலும், கசல்வத்திலும், உனடனேகளிலும் வளர்க்கப்பட்ட
துரிரயோதைன் ேைிதர்களின் ேன்ைனுேோவோன். தைிகயோருவைோகப்
பைருடன் ரேோதிய அவன் {துரிரயோதைன்} ரபோரிடுவதில் இருந்து
புறமுதுகிடவில்னை என்ரற நோன் நம்புகிரறன்" என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.


{திருதரோஷ்டிரரர}, தைி ஒருவனுக்கும், பைருக்கும் இனடயில் நடந்த
அம்ரேோதைில், உேது ேகன் {துரிரயோதைன்} கசய்த அற்புதேோை ரபோனர
நோன் உனரக்னகயில் நீர் ரகட்பீரோக. உண்னேயில், ஒரு யோனையோல்
தடோகத்தில் உள்ள தோேனரக்கூட்டங்கள் கைங்கடிக்கப்படுவனதப் ரபோை
அந்தப் ரபோரில் துரிரயோதைைோல் போண்டவப்பனட கைங்கடிக்கப்பட்டது.
அந்தப் பனட உேது ேகைோல் {துரிரயோதைைோல்} இப்படிக்
கைங்கடிக்கப்படவனதக் கண்ட போஞ்சோைர்கள், பீேரசைைின் தனைனேயில்
அங்ரக வினரந்தைர்.
துரிரயோதைன், பத்து கனணகளோல் பீேரசைனையும், மூன்றோல்

{மும்மூன்றோல்} இரட்னடயர்கள் {நகுைன் ேற்றும் சகோரதவன் ஆகிய}
ஒவ்கவோருவனரயும், ஏைோல் ேன்ைன் யுதிஷ்டிரனையும் துனளத்தோன்.
ரேலும் அவன் விரோடனையும், துருபதனையும் ஆறு கனணகளோலும்,
சிகண்டினய நூறோலும் துனளத்தோன். திருஷ்டத்யும்ைனை இருபது
கனணகளோல் துனளத்த அவன் {துரிரயோதைன்}, திகரௌபதியின் ேகன்கள்
ஐவரில் ஒவ்கவோருவனரயும் மூன்று {மும்மூன்று} கனணகளோல்
தோக்கிைோன். அவன் {துரிரயோதைன்}, உயிரிைங்கனளக் ரகோபத்தில்
ககோல்லும் யேனைப் ரபோைரவ அந்தப் ரபோரில் யோனைகள் ேற்றும்
ீ உள்ளடங்கிய, நூற்றுக்கணக்கோை பிற ரபோரோளிகனளத் தன்
கடுங்கனணகளோல் கவட்டிைோன். பண்பட்ட பயிற்சியோல் ஏற்பட்ட தன்
திறைின் வினளவோகவும், தன் ஆயுதங்களின் பைத்தோலும் அவன்
{துரிரயோதைன்} தைது எதிரிகனளத் தோக்கி வழ்த்துவதில்
ீ
ஈடுபட்டிருக்னகயில், குறிபோர்க்கும்ரபோரதோ, தன் கனணகனளத்
கதோடுக்கும்ரபோரதோ இனடயறோேல் தன் வில்னை வட்டேோக வனளத்துக்
ககோண்டிருக்கும் நினையிரைரய அவன் {துரிரயோதைன்} கதரிந்தோன்.
உண்னேயில் அவன் {துரிரயோதைன்} தன் எதிரிகனளக் ககோல்வதில்
ஈடுபட்டிருக்னகயில், தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட னகப்பிடினயக்
ககோண்ட அவைது உறுதிேிக்க வில்ைோைது, எப்ரபோதும் வட்டேோக
வனளக்கப்பட்ட நினையிரைரய ேக்களோல் கோணப்பட்டது.
அப்ரபோது ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், உேது ேகன் {துரிரயோதைன்} ரபோரில்

ரபோரோடிக் ககோண்டிருந்தரபோது, ஓ! குரு குைத்தவரர {திருதரோஷ்டிரரர},
பின்ைவைின் வில்னை இரு பல்ைங்களோல் அறுத்தோன். ரேலும்
யுதிஷ்டிரன் சிறப்போைனவயும், முதன்னேயோைனவயுேோை பத்து
கனணகளோல் அவனையும் {துரிரயோதைனையும்} ஆைத் துனளத்தோன்.
எைினும் அந்தக் கனணகள் துரிரயோதைைின் கவசங்கனளத் [1] கதோட்டதும்
வினரவில் துண்டுகளோக கநோறுங்கிை. பிறகு, விருத்திரனைக் ககோன்ற

சக்ரனைப் பைங்கோைத்தில் ரதவர்களும், கபரும் முைிவர்களும் சூழ்ந்து
ககோண்டனதப் ரபோை ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்த போர்த்தர்கள் யுதிஷ்டிரனைச்
சூழ்ந்து ககோண்டைர்.
[1] அது துரரோணரோல் பூட்டப்பட்ட கவசேோகும். போர்க்க:

துரிரயோதைனுக்குக் கவசம் பூட்டிய துரரோணர்
பிறகு, உேது வரீ ேகன் {துரிரயோதைன்} ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக்

ககோண்டு, போண்டுவின் ேகைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைிடம், "நில்,
நிற்போயோக" என்று கசோல்ைி அவனை {யுதிஷ்டிரனை} எதிர்த்து வினரந்தோன்.
கபரும்ரபோரில் இப்படி முன்ரைறும் உேது ேகனை {துரிரயோதைனைக்}
கண்ட போஞ்சோைர்கள், ேகிழ்ச்சியோக, கவற்றியில் நம்பிக்னகயுடன் அவனை
வரரவற்க முன்ரைறிைர். அப்ரபோது (குரு) ேன்ைனை {துரிரயோதைனைக்}
கோக்க விரும்பிய துரரோணர், வினரந்து வருபவர்களோை போஞ்சோைர்கனளச்
சூறோவளியோல் விரட்டப்படும் ேனைநினறந்த ரேகத் திரள்கனள ஏற்கும் ஒரு
ேனைனயப் ரபோை வரரவற்றோர்.
பிறகு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, போண்டவர்களுக்கும், உேது

வரர்களுக்கும்
ீ இனடயில் அங்ரக நிகழ்ந்த ரபோரோைது, ஓ! வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்டவரர, ேிகக் கடுனேயோைதோகவும், ேயிர்ச்சிைிர்ப்னப
ஏற்படுத்துவதோகவும் இருந்தது. (யுக முடிவில் ஏற்படும்) ருத்ரைின்
வினளயோட்டுக்கு ஒப்போக அனைத்து உயிரிைங்களுக்கும் அங்ரக ஏற்பட்ட
ரபரைிவு பயங்கரேோைதோக இருந்தது.அப்ரபோது, தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}
இருந்த இடத்தில் கபரும் ஆரவோரோம் ஒன்று எழுந்தது. அவ்வோரவோரேோைது,
ஓ! தனைவோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பிற ஒைிகளுக்ககல்ைோம் ரேைோக எழுந்து
ேயிர்ச்சிைிர்ப்னப உண்டோக்கியது. இப்படிரய, ஓ! வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்டவரர, அர்ஜுைனுக்கும், உேது வில்ைோளிகளுக்கும்
இனடயிைோை ரபோர் நடந்தது. இப்படிரய உேது பனடக்கு ேத்தியில்
சோத்யகிக்கும், உம்ேவர்களுக்கும் இனடயிைோை ரபோரும் நடந்தது. ரேலும்
இப்படிரய துரரோணருக்கும், அவரது எதிரிகளுக்கும் இனடயிைோை ரபோரும்
வியூகத்தின் வோயிைில் கதோடர்ந்தது. உண்னேயில், ஓ! பூேியின் தனைவரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, அர்ஜுைன், துரரோணர், வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ
சோத்யகி ஆகிரயோர் அனைவரும் ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டிருந்த ரபோது
இப்படிரய அந்தப் ரபரைிவும் பூேியில் கதோடர்ந்தது" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

துரரோணரின் ஆற்றல்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 124

The prowess of Drona! | Drona-Parva-Section-124 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணனரத் தோக்கிய ரககய இளவரசன் பிருஹத்க்ஷத்திரன்

ககோல்ைப்பட்டது; துரரோணனர எதிர்த்துத் தோக்கிய சிசுபோைன் ேகைோை
திருஷ்டரகதுவும், திருஷ்டத்யும்ைன் ேகைோை க்ஷத்திரதர்ேனும் ககோல்ைப்பட்டது;
ரதரரோட்டினய இைந்த ரசகிதோைன் குதினரகளோல் களத்திைிருந்து ககோண்டு
கசல்ைப்பட்டது; துரரோணரின் வயது ேற்றும் நிறம் பற்றிய குறிப்பு; துரிரயோதைனை
நிந்தித்த துருபதன்...

{திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த நோளின் பிற்பகைில் ரேகங்கனளப் ரபோன்ற ஆழ்ந்த
முைக்கங்களோல் வனகப்படுத்தபட்ட ஒரு பயங்கரப்ரபோரோைது
துரரோணருக்கும், ரசோேகர்களுக்கும் இனடயில் ேீ ண்டும் நடந்தது.
ேைிதர்களில் முதன்னேயோை துரரோணர், சிவப்புக் குதினரகளுடன் கூடிய
தேது ரதரில் ஏறிப் ரபோரிடும் ரநோக்ரகோடு போண்டவர்கனள எதிர்த்து
ேிதேோை ரவகத்தில் வினரந்தோர். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும்
வில்ைோளியும், வைினேயும், பைமும் ககோண்டவரும், சிறப்புேிக்கக் குடம்
ஒன்றில் பிறந்த வரரும்,
ீ உேக்கு ஏற்புனடயனதச் கசய்வதில்
ஈடுபடுபவருேோை பரத்வோஜரின் வரீ ேகன் {துரரோணர்}, ஓ! போரதரர

{திருதரோஷ்டிரரர}, அைகிய சிறகுகனளக் ககோண்ட தேது கூரிய
கனணகளோல், முதன்னேயோை ரதர்வரர்கள்
ீ பைனரத் தோக்கி வழ்த்தியபடி
ீ
அந்தப் ரபோரில் வினளயோடுவதோகரவ கதரிந்தது.
அப்ரபோது, னகரகயர்களில் வைினேேிக்கத் ரதர்வரனும்,

ீ ஐந்து
சரகோதரர்களில் மூத்தவனும், ரபோரில் தடுக்கப்பட முடியோதவனுேோை
பிருஹத்க்ஷத்திரன் அவனர {துரரோணனர} எதிர்த்து வினரந்தோன். கூரிய
கனணகள் பைவற்னற ஏவிய அவன் {பிருஹத்க்ஷத்திரன்}, கந்தேோதை
ேனையின் ேீ து ேனைத்தோனரகனளப் கபோைியும் கபரும் ரேகத் திரள்கனளப்
ரபோை ஆசோனை {துரரோணனரப்} கபரிதும் பீடித்தோன். அப்ரபோது, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட துரரோணர், தங்கச்
சிறகுகனளக் ககோண்டனவயும், கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயுேோை
பதினைந்து கனணகனள அவன் {பிருஹத்க்ஷத்திரன்} ேீ து ஏவிைோர்.
எைினும், அந்தக் ரககயர்களின் இளவரசன் {பிருஹத்க்ஷத்திரன்}, கடும்
நஞ்சுேிக்கக் ரகோபக்கோரப் போம்புகனளப் ரபோன்றனவயும், துரரோணரோல்
ஏவப்பட்டனவயுேோை அந்தக் கனணகள் ஒவ்கவோன்னறயும் தன் ஐந்து
கனணகளோல் ேகிழ்ச்சியோக கவட்டிைோன். அவைோல்
{{பிருஹத்க்ஷத்திரைோல்} கவளிப்படுத்தப்பட்ட கரநளிைத்னதக் கண்ட
அந்தப் பிரோேணர்களில் கோனள {துரரோணர்}, எட்டு ரநரோை கனணகனள
அவன் {பிருஹத்க்ஷத்திரன்} ேீ து ஏவிைோர். துரரோணரின் வில்ைில் இருந்து
ஏவப்பட்ட அந்தக் கனணகள், தன்னை ரநோக்கி ரவகேோக வருவனதக் கண்ட
பிருஹத்க்ஷத்திரன், அந்தப் ரபோரில் தன் கூரிய கனணகள் பைவற்றோல்
அவற்னறத் தடுத்தோன். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
பிருஹத்க்ஷத்திரைோல் ேிகக் கடிைேோை கோரியம் அனடயப்பட்டனதக்
கண்ட உேது துருப்புகள் ஆச்சரியத்தில் நினறந்தை.
அப்ரபோது பிருஹத்க்ஷத்திரனை கேச்சிய துரரோணர், அந்தப் ரபோரில்,

தடுக்கப்பட முடியோத, பிரம்ேம் என்று அனைக்கப்பட்ட கதய்வக
ீ ஆயுதத்னத
{பிரம்ேோஸ்திரத்னத} இருப்புக்கு அனைத்தோர். ரககயர்களின் இளவரசன்
{பிருஹத்க்ஷத்திரன்} ரபோரில் துரரோணரோல் பிரம்ேோயுதம் ஏவப்பட்டனதக்
கண்டு, ஓ! ஏகோதிபதி, அனதத் தன் பிரம்ேோயுதத்தோல் கைங்கடித்தோன். இப்படி
அவ்வோயுதம் கைங்கடிக்கப்பட்ட பிறகு, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர},
பிருஹத்க்ஷத்திரன், தங்கச் சிறகுகனளக் ககோண்டனவயும், கல்ைில்
கூரோக்கப்பட்டனவயுேோை அறுபது கனணகளோல் அந்தப் பிரோேணனர
{துரரோணனரத்} துனளத்தோன். அப்ரபோது, ேைிதர்களில்
முதன்னேயோைவரோை துரரோணர், பைேிக்கக் கனணகயோன்றோல்
ரககயர்களின் இளவரசனை துனளத்ததில், அது

பின்ைவைின்{பிருஹத்க்ஷத்திரைின்} கவசத்னத ஊடுருவி (அவைது
உடனைக்கடந்து) பூேிக்குள் நுனைந்தது. அந்தப் ரபோரில், ஓ! ேன்ைர்களில்
சிறந்தவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, கருநோககேோன்று எறும்புப் புற்னறத்
துனளத்துச் கசல்வனதப் ரபோைரவ, அந்தக் கனண ரககய இளவரசைின்
உடனைத் துனளத்துச் கசன்று பூேிக்குள் நுனைந்தது.
ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணரின் கனணகளோல்

ஆைத்துனளக்கப்பட்ட அந்தக் ரககயர்களின் இளவரசன்
{பிருஹத்க்ஷத்திரன்}, சிைத்தோல் நினறந்து, தன் அைகிய கண்கனள
உருட்டியபடி, தங்கச் சிறகுகனளக் ககோண்டனவயும் கல்ைில்
கூரோக்கப்பட்டனவயுேோை எழுபது கனணகளோல் துரரோணனரத்
துனளத்தோன். ேற்கறோரு கனணயோல் துரரோணரின் ரதரரோட்டியுனடய
முக்கியப் பகுதிகனளப் கபரிதும் பீடித்தோன். ஓ! ஐயோ, பிருஹத்க்ஷத்திரைின்
கனணகளோல் துனளக்கப்பட்ட துரரோணர், ரககயர்களின் இளவரசனுனடய
ரதரின் ேீ து கூரிய கனணகளின் ேனைனயப் கபோைிந்தோர். வைினேேிக்கத்
ீ பிருஹத்க்ஷத்திரனை நிதோைத்னத இைக்கச் கசய்த துரரோணர்,
பிறகு சிறகுகள் பனடத்த நோன்கு கனணகளோல் முன்ைவைின்
{பிருஹத்க்ஷத்திரைின்} நோன்கு குதினரகனளக் ககோன்றோர். ேற்கறோரு
கனணயோல் அவர், பிருஹத்க்ஷத்திரைின் ரதரரோட்டினய அவைது
ரதர்த்தட்டில் இருந்து விைச் கசய்தோர். ரேலும் இரு கனணகளோல் தம்
எதிரியின் ககோடிேரம், குனட ஆகியவற்னறப் பூேியில் வழ்த்திய
பிரோேணர்களில் கோனள {துரரோணர்}, தேது வில்ைில் இருந்து நன்கு
ஏவப்பட்ட மூன்றோவது கனணகயோன்றோல் பிருஹத்க்ஷத்திரனையும்
ேோர்பில் துனளத்தோர். அதன்ரபரில், இப்படி ேோர்பில் தோக்கப்பட்ட பின்ைவன்
{பிருஹத்க்ஷத்திரன்} தன் ரதரில் இருந்து கீ ரை விழுந்தோன்.
பிருஹத்க்ஷத்திரைின் படுககோனையின் ரபரில் சிைத்தோல் நினறந்த

னகரகயர்களில் வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ சிசுபோைன் ேகன்
{திருஷ்டரகது}, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, தன் ரதரரோட்டியிடம், "ஓ!
ரதரரோட்டிரய, கவசம் தரித்தவரும், னகரகய ேற்றும் போஞ்சோைப்
பனடகனளக் ககோல்வதில் ஈடுபடுபவருேோை துரரோணர் இருக்கும்
இடத்திற்குச் கசல்வோயோக" என்றோன். அவைது {திருஷ்டரகதுவின்}
இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட அந்தத் ரதரரோட்டி, வினரவில் அந்தத்
ீ முதன்னேயோைவனைக் கோம்ரபோஜ இைத்னதச் ரசர்ந்த
ரவகேோை குதினரகளில் துரரோணரிடம் அனைத்துச் கசன்றோன். அப்ரபோது
ரசதிகளில் கோனளயோை அந்தத் திருஷ்டரகது, வைினேயில் கபருகி,
சுடர்ேிக்க கநருப்னப ரநோக்கிச் கசல்லும் பூச்சினயப் ரபோைரவ தன்

அைிவுக்கோகத் துரரோணனர ரநோக்கி வினரந்தோன். வினரவில் அவன்
துரரோணனரயும், அவரது குதினரகனளயும், ரதனரயும், ககோடிேரத்னதயும்
அறுபது கனணகளோல் துனளத்தோன். உறங்கும் புைினய எழுப்பும்
ஒருவனைப் ரபோை ேீ ண்டும் அவன் {திருஷ்டரகது}, பிற கூரிய கனணகள்
பைவற்றோல் அவனர ேீ ண்டும் தோக்கிைோன். பிறகு துரரோணர், கழுகின்
இறகுகனளக் ககோண்ட கூரிய க்ஷுரப்ரம் ஒன்றோல் அந்தப் ரபோரில் ரபோரோடிக்
ககோண்டிருந்த அந்தப் ரபோர்வரைின்
ீ {திருஷ்டரகதுவின்} வில்னை நடுவில்
அறுத்தோர். அப்ரபோது ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக் ககோண்ட பைேிக்கத்
ீ அந்தச் சிசுபோைன் ேகன் {திருஷ்டரகது}, கங்கங்கள் ேற்றும்
ேயில்களின் இறகுகளோைோை சிறகுகள் ககோண்ட கனணகள் பைவற்றோல்
துரரோணனரத் துனளத்தோன். பிறகு துரரோணர் நோன்கு கனணகளோல்
திருஷ்டரகதுவின் நோன்கு குதினரகனளக் ககோன்று, சிரித்துக் ககோண்ரட
பின்ைவைின் {திருஷ்டரகதுவின்} ரதரரோட்டியுனடய தனைனய அவைது
உடைில் இருந்து அறுத்தோர். பிறகும் அவர் இருபத்னதந்து கனணகளோல்
திருஷ்டரகதுனவயும் துனளத்தோர்.
அப்ரபோது, அந்தச் ரசதிகளின் இளவரசன் {திருஷ்டரகது},

வினரவோகத் தன் ரதரில் இருந்து கீ ரை குதித்து ஒரு கதோயுதத்னத எடுத்துக்
ககோண்டு, ஒரு ரகோபக்கோரப் போம்னபப் ரபோை அனதப் பரத்வோஜரின் ேகன்
{துரரோணர்} ேீ து வசிைோன்.
ீ இரும்பின் பைத்னதக் ககோண்டதும், தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டதுேோை அந்தக் கைேோை கதோயுதம், ேரணத்னதப் ரபோைத்
தன்னை ரநோக்கி வருவனதக் கண்ட பரத்வோஜர் ேகன் {துரரோணர்},
பல்ைோயிரம் கூரிய கனணகளோல் அனத கவட்டிைோர். பை கனணகனளக்
ககோண்டு பரத்வோஜர் ேகைோல் {துரரோணரோல்} கவட்டப்பட்ட அந்தக்
கதோயுதம், ஓ! ஐயோ, ஓ! ககௌரவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, தன்கைோைியோல்
பூேியில் எதிகரோைித்தபடி கீ ரை விழுந்தது. தன் கதோயுதம்
கைங்கடிக்கப்பட்டனதக் கண்டவனும், ரகோபம் நினறந்தவனும்,
துணிச்சல்கோரனுேோை திருஷ்டரகது ஒரு ரவனையும் {ரவல்}, தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட ஈட்டினயயும் ஏவிைோன். அந்த ரவனை ஐந்து
கனணகளோல் கவட்டிய துரரோணர், ரேலும் ஐந்து கனணகளோல் அந்த
ஈட்டினயயும் கவட்டிைோர். அந்த ஏவுகனணகள் இரண்டும் இப்படி
கவட்டப்பட்டு, கருடைோல் கிைித்துச் சினதக்கப்பட்ட இரு போம்புகனளப்
ரபோைக் கீ ரை பூேியில் விழுந்தை.
அப்ரபோது பரத்வோஜரின் வரீ ேகன் {துரரோணர்}, அந்தப் ரபோரில்,

பரத்வோஜரின் அைிவுக்கோகரவ ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்த திருஷ்டரகதுனவ
அைிப்பதற்கோக அவன் ரேல் கூரிய கனண ஒன்னற ஏவிைோர். அந்தக்

கனணயோைது, அளவிைோ சக்தி ககோண்ட திருஷ்டரகதுவின் கவசத்னதயும்,
ேோர்னபயும் துனளத்துக் கடந்து, தோேனரகள் நினறந்த தடோகத்தில் போயும்
ஓர் அன்ைத்னதப் ரபோைப் பூேிக்குள் நுனைந்தது. பசியுடன் கூடிய
கோனடயோைது சிறு பூச்சி ஒன்னற விழுங்குவனதப் ரபோைரவ வரத்
ீ
துரரோணரும் அந்தப் ரபோரில் திருஷ்டரகதுனவ விழுங்கிைோர் {ககோன்றோர்}.
ரசதிகளின் ஆட்சியோளனுனடய {திருஷ்டரகதுவின்} ககோனைனய அடுத்து,
உயர்ந்த ஆயுதங்கனள அறிந்தவைோை அவைது ேகன், ரகோபத்தோல்
தூண்டப்பட்டு, தன் தந்னதயின் சுனேனயச் சுேக்க முனைந்தோன். துரரோணர்
சிரித்துக் ககோண்ரட, வைினேேிக்கப் கபரிய புைிகயோன்று ஆழ்ந்த
கோைகத்தில் ஒரு ேோன்குட்டினயக் ககோல்வனதப் ரபோைத் தன் கனணகளோல்
அவனையும் யேரைோகம் அனுப்பி னவத்தோர்.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, இப்படிப் போண்டவர்கள் {அளவில்}

குனறக்கப்பட்டரபோது, ஜரோசந்தைின் வரீ ேகன் {சகோரதவன்} துரரோணனர
ரநோக்கி வினரந்தோன். சூரியனை ேனறக்கும் ரேகங்கனளப் ரபோை அவன்
தன் கனணகளின் ேோரியோல் வினரவோக வைினேேிக்கத் துரரோணனர
கண்ணுக்குப் புைப்படமுடியோதவரோகச் கசய்தோன். அவைது கரநளிைத்னதக்
கண்டவரும், க்ஷத்திரியர்கனளக் கைங்கடிப்பவருேோை துரரோணர், தம்
கனணகனள நூற்றுக் கணக்கிலும், ஆயிரக்கணக்கிலும் ஏவிைோர். அந்தப்
ரபோரில் தைது ரதரில் நின்றிருந்த, அந்த முதன்னேயோை ரதர்வரனை
ீ
{ஜரோசந்தன் ேகைோை சகோரதவனை} (தேது கனணகளோல்) ேனறத்த அந்தத்
துரரோணர், வில்ைோளிகள் அனைவரும் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத
ஜரோசந்தன் ேகனை {சகோரதவனை} வினரவோகக் ககோன்றோர்.உண்னேயில்,
யேனுக்கு ஒப்போை அந்தத் துரரோணர், உயிரிைங்களுக்கு ரநரம் ரநர்னகயில்
அவற்னற விழுங்கும் அந்தகனைப் ரபோைரவ தன்னை அணுகிய
அனைவனரயும் விழுங்கிைோர் {ககோன்றோர்}.
பிறகு, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபோரில் தன் கபயனர

அறிவித்துக் ககோண்ட துரரோணர், பல்ைோயிரம் கனணகளோல்
போண்டவர்கனள ேனறத்தோர். துரரோணரோல் ஏவப்பட்டனவயும், கல்ைில்
கூரோக்கப்பட்டவனரயும், அவரது கபயர் கபோறிக்கப்பட்டனவயுேோை அந்தக்
கனணகள், ரபோரில் நூற்றுக்கணக்கோை ேைிதர்கனளயும், யோனைகனளயும்,
குதினரகனளயும் ககோன்றை. சக்ரைோல் {இந்திரைோல்} ககோல்ைப்பட்ட
அசுரர்கனளப் ரபோைத் துரரோணரோல் இப்படிக் ககோல்ைப்பட்ட போஞ்சோைர்கள்,
குளிரோல் பீடிக்கப்பட்ட பசுேந்னதனயப் ரபோை நடுங்கத் கதோடங்கிை.
உண்னேயில், ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப்
போண்டவப்பனட இப்படித் துரரோணரோல் ககோல்ைப்பட்ட ரபோது, ேிகப்

பரிதோபகரேோை துயர ஓைம் அங்கிருந்து எழுந்தது. சூரியைோல்
சுட்கடரிக்கப்பட்டும், அந்தக் கனணகளோல் ககோல்ைப்பட்டும் போஞ்சோைர்கள்
கவனையில் நினறந்தைர். அந்தப் ரபோரில் பரத்வோஜர் ேகைின்
{துரரோணரின்} கனணேனையோல் ேனைத்துப்ரபோை போஞ்சோைர்களில்
ீ முதனைகளோல் கதோனட
கவ்வப்பட்டவர்கனளப் ரபோைரவ தங்கனள உணர்ந்தைர்.
அப்ரபோது, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ரசதிகள், சிருஞ்சயர்கள்,

கோசிகள், ரகோசைர்கள் ஆகிரயோர் ரபோரிடும் விருப்பத்தோல் பரத்வோஜர்
ேகனை எதிர்த்து ேகிழ்ச்சியோக வினரந்தைர். ரசதிகள், போஞ்சோைர்கள்
ேற்றும் சிருஞ்சயர்கள் தங்களுக்குள் ஒருவருக்ககோருவர், "துரரோணர்
ககோல்ைப்படுகிறோர், துரரோணர் ககோல்ைப்படுகிறோர்" என்றைர்.
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோல்ைிக் ககோண்ரட அவர்கள் அந்த வரனர
ீ
{துரரோணனர} ரநோக்கி வினரந்தைர். உண்னேயில், அந்தச் சிறப்புேிக்கத்
துரரோணனர யேனுைகுக்கு அனுப்ப விரும்பிய அந்த ேைிதர்களில் புைிகள்
அனைவரும் தங்கள் உச்சபட்ச வைினேனய அவர் {துரரோணரின்} ரேல்
கசலுத்திைர். அப்ரபோது பரத்வோஜரின் ேகன் {துரரோணர்}, ரபோரில்
மூர்க்கேோகப் ரபோரோடிக் ககோண்டிருந்த துணிச்சல் ேிக்க வரர்கனள,
ீ அதிலும்
குறிப்போகச் ரசதிகளில் முதன்னேயோரைோனரத் தேது கனணகளோல்
இறந்ரதோருனடய ேன்ைைின் {யேைின்} முன்ைினைக்கு அனுப்பிைோர்.
ரசதிகளில் முதன்னேயோரைோர் அைிக்கப்பட்ட பிறகு, துரரோணரின்

கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்ட போஞ்சோைர்கள் நடுங்கத் கதோடங்கிைர்.
துரரோணரின் அந்த அருஞ்கசயல்கனளக் கண்ட அவர்கள், ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, பீேரசைனையும், திருஷ்டத்யும்ைனையும் உரக்க
அனைத்து, "இந்தப் பிரோேணர் {துரரோணர்} கடுனேயோை தவங்கனளப்
பயின்று, கபரும் தவத்தகுதினய அனடந்திருக்கிறோர் என்பதில் ஐயேில்னை.
ரபோரில் சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டிருக்கும் இவர் {துரரோணர்}
க்ஷத்திரியர்களில் முதன்னேயோரைோனர எரிக்கிறோர். ஒரு க்ஷத்திரியைின்
கடனே ரபோரோகும்; ஒரு பிரோேணருக்கு {அந்தக் கடனேயோைது} உயர்ந்த
தவேோகும். தவத்தகுதியும், கல்வியும் ககோண்ட ஒரு பிரோேணர், தன்
போர்னவயோரைரய அனைத்னதயும் எரிக்கும் வல்ைனே கபற்றவரோவோர்.
க்ஷத்திரியர்களில் முதன்னேயோரைோர் பைர், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர},
கடக்க முடியோதனவயும், கடுனேயோை கநருப்னபப் ரபோன்றனவயுேோை
துரரோணரின் ஆயுதங்கனள அனடந்து கவடித்து எரிகின்றைர். சிறப்புேிக்கத்
துரரோணர், தேதளவிைோை வைினே, துணிவு ேற்றும் விடோமுயற்சி
ஆகியவற்றோல் அனைத்து உயிரிைங்கனளயும் ேனைக்கச் கசய்து, நேது

துருப்புகனளக் ககோன்று வருகிறோர்" என்றைர் {போஞ்சோை வரர்கள்}.
ீ
அவர்களின் இந்த வோர்த்னதகனளக் ரகட்டவனும், க்ஷத்திரியக்

கடனேகனள முனறயோகப் பின்பற்றுபவனுேோை வைினேேிக்க
க்ஷத்திரதர்ேன், அம்பு கபோருத்தப்பட்ட துரரோணரின் வில்னை
அர்த்தச்சந்திரக் கனணகயோன்றோல் ரகோபத்துடன் அறுத்தோன்.
க்ஷத்திரியர்கனளக் கைங்கடிப்பவரோை துரரோணர், ரேலும் ரகோபேனடந்து,
தோம் எறிந்த {முறிந்த} வில்னை விடக் கடிைேோைதும், பிரகோசேோைதுேோை
ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக் ககோண்டோர். பனகவரின்
பனடயணிகனள அைிக்கும் கூர்முனைக் கனணகயோன்னற அதில்
கபோருத்திய ஆசோன் {துரரோணர்}, கபரும்பைத்துடன் தேது வில்ைின்
நோனணக் கோதுவனர இழுத்து அந்த இளவரசைின் ேீ து ஏவிைோர். அந்தக்
கனணயோைது க்ஷத்திரதர்ேனைக் ககோன்றுவிட்டு பூேிக்குள் நுனைந்தது.
ேோர்பு பிளக்கப்பட்ட அவன் {க்ஷத்திரதர்ேன்} தைது வோகைத்தில் இருந்து
கீ ரை பூேியில் விழுந்தோன். திருஷ்டத்யும்ைனுனடய ேகைின் ககோனைனய
அடுத்து (போண்டவத்) துருப்புகள் நடுங்கத் கதோடங்கிை.
அப்ரபோது வைினேேிக்கச் ரசகிதோைன் துரரோணரின் ேீ து போய்ந்தோன்.

பத்து கனணகளோல் துரரோணனரத் துனளத்த அவன், ரேலும் ஒரு
கனணயோல் அவரது நடுேோர்னபத் துனளத்தோன். ரேலும் அவன்
{ரசகிதோைன்} நோன்கு கனணகளோல் துரரோணரின் ரதரரோட்டினயயும்,
ரேலும் நோன்கோல் அவரது நோன்கு குதினரகனளயும் துனளத்தோன். பிறகு
ஆசோன் {துரரோணர்} பதிைோறு கனணகளோல் ரசகிதோைைின் வைக்கரத்னதத்
துனளத்து, பதிைோறோல் அவைது ககோடிேரத்னதயும், ஏைோல் அவைது
ரதரரோட்டினயயும் துனளத்தோர். ரதரரோட்டி ககோல்ைப்பட்டதும்,
ரசகிதோைைின் குதினரகள் அந்தத் ரதனரத் தங்களுக்கும் பின்ைோல்
இழுத்துக் ககோண்டு தப்பி ஓடிை. ரசகிதோைைின் குதினரகள் பரத்வோஜர்
ேகைின் {துரரோணரின்} கனணகளோல் துனளக்கப்பட்டனதயும், சோரதினய
இைந்த அவைது ரதனரயும் கண்ட போஞ்சோைர்களும், போண்டவர்களும்
கபரும் அச்சத்தோல் நினறந்தைர். பிறகு துரரோணர், ஓ! ஐயோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ரபோரில் ஒன்றுரசர்ந்திருந்த போஞ்சோைர்கனளயும்,
சிருஞ்சயர்கனளயும் அனைத்துப் பக்கங்களிலும் முறியடித்துக் ககோண்டு
ேிகப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோர்.
முழுதோக எண்பத்னதந்து வயதும், கரிய நிற ரேைியும், கோது வனர

கதோங்கிய கவண்ேயிரும் ககோண்டவரோை ேதிப்புக்குரிய துரரோணர், தன்

ரதரில் ஏறி பதிைோறு வயது இனளஞனைப் ரபோைப் ரபோரில் திரிந்து

ககோண்டிருந்தோர் [1]. உண்னேயில் எதிரிகள், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
ரபோரில் அச்சேற்று திரிந்து எதிரினயக் ககோல்லும் துரரோணனர,
வஜ்ரதோரியோை இந்திரரையன்றி ரவறு யோருேில்னை என்ரற கருதிைர்.
அப்ரபோது, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும் நுண்ணறினவக்
ககோண்டவனும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவனுேோை துருபதன்,
"பசியுடன் கூடிய புைிகயோன்று சிறு விைங்குகனளக் ககோல்வனதப் ரபோை
இவர் {துரரோணர்} க்ஷத்திரியர்கனளக் ககோன்றுவருகிறோர். போவியும், தீய
ஆன்ேோ ககோண்டவனுேோை துரிரயோதைன், (தைது அடுத்த உைகோக) ேிக
ரேோசேோை உைகங்கனளரய அனடவோன் என்பது உறுதியோைதோகும்.
அவைது ரபரோனசயின் கோரணேோகரவ க்ஷத்திரியர்களில்
முதன்னேயோரைோர் பைர், ரபோரில் ககோல்ைப்பட்டுக் குருதியில் புரண்டு,
நோய்களுக்கும் நரிகளுக்கும் உணவோகிச் சினதந்த கோனளகனளப் ரபோைக்
களத்தில் கிடக்கின்றைர்" என்றோன். இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைவனும்,
ஓர் அகக்ஷௌஹிணி துருப்புகளுக்குத் தனைவனுேோை துருபதன், ஓ!
ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, போர்த்தர்கனளத் தைக்குத் தனைனேயில்
நிறுத்திக் ககோண்டு, துரரோணனர ரநோக்கி ரவகேோக வினரந்தோன்" {என்றோன்
[1] ரவகறோரு பதிப்பில், "கோது வனரயில் நனரத்த

ேயிருள்ளவரும், கரிய நிறமுள்ளவரும், நோனூறு
பிரோயமுள்ளவரும், கிைவருேோை துரரோணர் பதிைோறு
வயதுள்ளவன் ரபோை ரணகளத்தில் நோற்புறங்களிலும்
சஞ்சரித்தோர்" என்றிருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின்
பதிப்பிரைோ, "கோது வனர கதோங்கும் நனரத்து கவளுத்த
ேயிருடனும், நீை நிறத்துடனும், முழுனேயோக எண்பத்னதந்து
வயதுடனும் கூடிய ேதிப்புக்குரிய துரரோணர், அதிக வயனதரய
சுேந்து ககோண்டிருந்தோலும், பதிைோறு வயது இனளஞனைப்
ரபோைக் களத்தில் நகர்ந்து ககோண்டிருந்தோர்" என்றிருக்கிறது.
துரரோணரின் வயது எண்பத்னதந்தோ? நோனூறோ?, அவரது நிறம்
கருப்போ? நீைேோ? என்பனவ ஒவ்கவோரு பதிப்பிலும்
முரண்பட்ரட இருக்கின்றை. கங்குைியின் பதிப்பில் விரோட
பர்வம் பகுதி 43ல்விரோடப் ரபோரின் ரபோது அர்ஜுைன் 65
ஆண்டுகளோக கோண்டீவத்னத னவத்திருந்ததோக ஒரு குறிப்பு
இருக்கிறது. அர்ஜுைன் ஆயுள் முழுவதும் னவத்திருந்தரத

அந்த 65 ஆண்டுகள் என்று ககோண்டோலும் துரரோணருக்கு வயது

85 என்பது இதைோல் ரகள்விக்குரியதோகரவ ஆகிறது.

"நோன் உன் அண்ணன்!" என்ற யுதிஷ்டிரன்!

"I am thy eldest brother!" said Yudhishthira! | Drona-Parva-Section-125 |
பதிவின் சுருக்கம்: ரபோரின் நினை கண்டு கைங்கிய யுதிஷ்டிரன் சிந்திக்கத்

கதோடங்கியது; அர்ஜுைனையும், சோத்யகினயயும் கோணோேல் கவனையனடந்த
யுதிஷ்டிரன் பீேைின் கபருனேகனள நினைத்துப் போர்த்தது; யுதிஷ்டிரனைக் கண்டு
கைங்கிய பீேன்; அர்ஜுைனையும், சோத்யகினயயும் ரதடிச் கசல்லுேோறு பீேனைப்
பணித்த யுதிஷ்டிரன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "போண்டவர்களின் பனட

இப்படி அனைத்துப் பக்கங்களிலும் கைங்கடிக்கப்பட்ட ரபோது,
போர்த்தர்களும், போஞ்சோைர்களும் கவகு கதோனைவுக்குத் திரும்பி ஓடிைர்.
ேயிர்ச்சிைிர்ப்னப ஏற்படுத்துவதும், யுக முடிவில் ஏற்படுவனதப் ரபோை
உைகளோவிய ரபரைினவ ஏற்படுத்திய அந்தக் கடும்ரபோர் நடந்து
ககோண்டிருந்த ரபோது, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, உண்னேயில்
துரரோணர் ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் சிங்க முைக்கங்களிட்ட ரபோது, போஞ்சோைர்கள்
பைவைப்படுத்தப்பட்டுப்
ீ போண்டவர்கள் ககோல்ைப்பட்ட ரபோது, அந்தப்
ரபோரில் ஏற்படும் துயருக்கு எந்தப் புகைிடத்னதயும் கோணத்தவறிய
நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கோரியம்
எப்படி முடியப்ரபோகிறது எைச் சிந்திக்கத் கதோடங்கிைோன்.
சவ்யசச்சினை {அர்ஜுைனைக்} கோண எதிர்போர்த்துச் சுற்றிலும்

கண்கனளச் கசலுத்திைோலும், யுதிஷ்டிரன், அந்தப் பிருனதயின் {குந்தியின்}
ேகனைரயோ {அர்ஜுைனைரயோ}, ேோதவனைரயோ {சோத்யகினயரயோ}
கோணவில்னை. ேைிதர்களில் புைியும், குரங்குக் ககோடிரயோனுேோை அந்த

அர்ஜுைனைக் கோணோேல், கோண்டீவத்தின் நோகணோைினயக் ரகட்கோேல்
அந்த ஏகோதிபதி {யுதிஷ்டிரன்} கவனையில் நினறந்தோன். ரேலும்,
விருஷ்ணிகளின் ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோை சோத்யகினயயும்
கோணோேல், ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன் அரத ரபோன்ற கவனைனயரய
அனடந்தோன். உண்னேயில், ேைிதர்களில் முதன்னேயோை
அவ்விருவனரயும் கோணோத யுதிஷ்டிரன் அனேதி எனதயும்
அனடயவில்னை. உயர் ஆன்ேோவும், வைினேேிேிக்கக் கரங்கனளயும்
ககோண்டவனும், நீதிேோனுேோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், உைகின்
தீச்கசோல்ைிற்கு அஞ்சி சோத்யகியின் ரதனர நினைக்கத் கதோடங்கிைோன்.
'உண்னேயோை ஆற்றனைக் ககோண்டவனும், நண்பர்களின்

அச்சங்கனள விைக்குபவனும், சிநியின் ரபரனுேோை சோத்யகி, என்ைோல்
அர்ஜுைைின் போனதயில் {அவனைப் பின்கதோடர்ந்து} அனுப்பப்பட்டோன்.
முன்பு எைக்கு ஒரு கவனைரய இருந்தது, இப்ரபோது இரண்னடக்
ககோண்டிருக்கிரறன். சோத்யகி ேற்றும் போண்டுவின் ேகைோை தைஞ்சயன்
{அர்ஜுைன்} ஆகிய இருவனரக் குறித்த கசய்திகனளயும் நோன் கபற
ரவண்டும். அர்ஜுைைின் போனதயில் பின்கதோடர்ந்து கசல்ை சோத்யகினய
அனுப்பிய பிறகு, இப்ரபோது சோத்யகியின் போனதயில் யோனர அனுப்புரவன்?
நோன் யுயுதோைனை {சோத்யகினயக்} குறித்து விசோரிக்கோேல் {ரதடோேல்}, என்
தம்பி {அர்ஜுைன்} குறித்து ேட்டுரே அனைத்து வைிகளிலும் அறிய
முயன்றோல் {ரதடிைோல்} உைகத்ரதோர் என்னை நிந்திப்பர்.
அவர்கள், "தர்ேைின் ேகைோை யுதிஷ்டிரன், தன் தம்பினய

{அர்ஜுைனை ேட்டும்} விசோரித்தோன், தவறோத ஆற்றனைக் ககோண்டவனும்,
விருஷ்ணி குைத்து வரனுேோை
ீ சோத்யகினய விதியின் வசத்தில்
விட்டுவிட்டோன்" என்போர்கள். எைரவ, உைக்கத்ரதோர் நிந்தனைக்கு அஞ்சும்
நோன், பிருனதயின் {குந்தியின்} ேகைோை விருரகோதரனை {பீேனை} உயர்
ஆன்ே சோத்யகியின் போனதயில் அனுப்ப ரவண்டும். சோத்வத குைத்தின்
கவல்ைப்படோத விருஷ்ணி வரைின்
ீ {சோத்யகியின்} ரேல் நோன் ககோண்ட
அன்பு, எதிரிகனளக் ககோல்பவைோை அர்ஜுைன் ரேல் ககோண்ட என்
அன்புக்குச் சற்றும் குனறந்ததல்ை. ரேலும் சிநிக்கனள ேகிழ்விப்பவைோை
அவன், கபரும் பணியில் என்ைோல் ஈடுபடுத்தப்பட்டோன். எைினும் அந்த
வைினேேிக்க வரன்
ீ {சோத்யகி}, ஒரு நண்பைின் ரவண்டுரகோளுக்கோகரவோ,
ககௌரவத்திற்கோகரவோ கபருங்கடலுக்குள் புகும் ஒரு ேகரத்னதப் ரபோைப்
போரதப் பனடக்குள் ஊடுருவிைோன். கபரும் நுண்ணறிவு ககோண்ட அந்த
விருஷ்ணி வரனை
ீ எதிர்த்து ஒன்றுகூடிப் ரபோரிடும் பின்வோங்கோத
ீ ஒைி கபரிதோக இருப்பனத நோன் ரகட்கிரறன். அவனுக்கு
அவர்கள் அதிகேோைவர்கரள என்பதில் ஐயேில்னை. எைரவ, அவனைக்
கோக்க நோன் நினைக்க ரவண்டிய ரநரம் வந்துவிட்டது.
வைினேேிக்கவர்களோை அவ்விரு ரதர் வரர்களும்

ீ
எங்கிருக்கிறோர்கரளோ அங்ரக வில்தரித்தவனும், போண்டுவின் ேகனுேோை
பீேரசைன் கசல்ை ரவண்டும் என்ரற எைக்குத் கதரிகிறது. பீேைோல்
தோங்கிக் ககோள்ள முடியோதது எை இவ்வுைகில் ஏதும் இல்னை.
தீர்ேோைத்துடன் அவன் {பீேன்} ரபோரோடிைோல், உைகில் உள்ள வில்ைோளிகள்
அனைவருக்கும் ரபோரில் அவன் இனணயோைவைோவோன். தன் கரத்தின்
பைத்னத நம்பிரய அவைோல் {பீேைோல்} அனைத்து எதிரிகனளயும் எதிர்த்து
நிற்க முடியும். அந்த உயர்ஆன்ே ரபோர்வரனுனடய
ீ {பீேனுனடய}
கரங்களின் பைத்னதக் ககோண்ரட நோம் வைவோசத்தில் இருந்து ேீ ண்டு
வந்ரதோம். ரபோரில் நோம் எப்ரபோதும் கவல்ைப்பட முடியோதவர்களோக
இருக்கிரறோம். எைரவ, போண்டுவின் ேகைோை பீேரசைன் சோத்யகியிடம்
கசன்றோல், சோத்யகி ேற்றும் பல்குைன் {அர்ஜுைன்} ஆகிய இருவரும்
உண்னேயோை உதவினயப் கபறுவோர்கள். சோத்யகி ேற்றும் பல்குைனைக்
{அர்ஜுைனைக்} குறித்து நோன் எந்தக் கவனையும் அனடய
ரவண்டியதில்னை என்பதிலும் ஐயேில்னை. அவ்விருவரும் ஆயுதங்களில்
சோதித்தவர்களோவர், ரேலும் வோசுரதவரை {கிருஷ்ணரை} அவர்கனளப்
போதுகோக்கிறோன். (இவ்வளவு இருந்தும், அவர்கள் குறித்து நோன்
கவனைனயயனடகிரறன்). நிச்சயம் நோன் என் கவனைனய விைக்க
முயைரவண்டும். எைரவ, சோத்யகினயப் பின்கதோடர்ந்து கசல்லும்படி
பீேனை நோன் அனுப்ப ரவண்டும். இனதச் கசய்த பிறரக, சோத்யகினயக்
கோக்கும் என் ஏற்போடுகள் முழுனேயனடந்ததோக என்ைோல் கருத முடியும்"
என்று நினைத்தோன் {யுதிஷ்டிரன்}.
ேைதில் இனதத் தீர்ேோைித்துக் ககோண்ட தர்ேைின் ேகைோை

யுதிஷ்டிரன், தன் ரதரரோட்டியிடம், "பீேைிடம் என்னை அனைத்துச்
கசல்வோயோக" என்றோன். குதினரகளின் தன்னேகள் நன்கறிந்தவைோை
அந்தத் ரதரரோட்டி, நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைின் ஆனணனயக்
ரகட்டதும், தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட அந்தத் ரதனர பீேன் இருக்கும்
இடத்திற்குக் ககோண்டு கசன்றோன். பீேைின் முன்ைினைனய அனடந்த
ேன்ைன் {யுதிஷ்டிரன்}, அத்தருணத்னத நினைத்து துயரோல் நினையைிந்து,
பல்ரவறு ரகோரிக்னககளோல் பீேனை கநருக்கிைோன். உண்னேயில், துயரில்
நினறந்த அந்த ஏகோதிபதி {யுதிஷ்டிரன்} பீேைிடம் ரபசிைோன். ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, குந்தியின் ேகைோை யுதிஷ்டிரன், இந்த
வோர்த்னதகனளரய அவைிடம் {பீேைிடம் கசோன்ைோன்}, "ஓ! பீேோ, ரதவர்கள்,

கந்தர்வர்கள் ேற்றும் அசுரர்கள் ஆகிய அனைவனரயும் எதிர்த்து ஒரர
ரதரில் கசன்று கவன்ற அர்ஜுைைின் ககோடிேரத்னத நோன் கோணவில்னை"
அப்ரபோது பீேரசைன், இத்தகு பரிதோப நினையில் இருந்த நீதிேோைோை

ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைிடம், "இப்படி உற்சோகேற்றதன்னேயோல் பீடிக்கப்பட்ட
உேது வோர்த்னதகனள இதற்கு முன்ைர் எப்ரபோதுரே நோன் ரகட்டரதோ,
கண்டரதோ இல்னை. உண்னேயில், முன்ைர் நோம் துயரோல் பீடிக்கப்பட்ட
ரபோது, நீரர எங்களுக்கு ஆறுதைளித்தீர். எழுவர்,
ீ ஓ! ேன்ைர்களின் ேன்ைோ
{யுதிஷ்டிரோ}, எழுவரோக,
ீ நோன் உேக்கு என்ை கசய்ய ரவண்டும்? ஓ!
ககௌரவங்கனள அளிப்பவரர, என்ைோல் கசய்ய முடியோதகதை ஏதுேில்னை.
ஓ! குருகுைத்தின் முதன்னேயோைவரர {யுதிஷ்டிரரர}, உேது ஆனணகள்
யோனவ என்பனத எைக்குச் கசோல்வரோக.
ீ உேது இதயத்னதத் துயரில்
நினைக்கச் கசய்யோதீர்" என்றோன்.
கவனை நினறந்த முகத்துடனும், கண்ண ீரில் குளித்த கண்களுடனும்

கூடிய ேன்ைன் {யுதிஷ்டிரன்}, கருநோககேோன்னறப் ரபோைப்
கபருமூச்சுவிட்டுக் ககோண்ரட பீேரசைைிடம், "உைகம் பரந்த புகனைக்
ககோண்ட வோசுரதவைோல் ரகோபத்துடன் முைக்கப்படும் சங்கோை
போஞ்சஜன்யத்தின் கவடிப்கபோைிகள் ரகட்கப்படுகின்றை. இதன் மூைம், உன்
தம்பியோை தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, களத்தில் உயினரயிைந்து கிடக்கிறோன்
என்ரற கதரிகிறது. அர்ஜுைன் ககோல்ைப்பட்டதும் ஜைோர்த்தைரை
{கிருஷ்ணரை} ரபோரிடுகிறோன் என்பதில் ஐயேில்னை. எவனுனடய
ஆற்றைோல் போண்டவர்கள் உயிரரோடிருக்கிறோர்கரளோ, ரதவர்கள்,
ஆயிரங்கண்கனளக் ககோண்ட தங்கள் தனைவனை {இந்திரனை} ரநோக்கித்
திரும்புவனதப் ரபோை, நேக்கு அச்சம் ரநரும் கோைங்களிகைல்ைோம் நோம்
எவனை ரநோக்கித் திரும்புரவோரேோ அந்தப் கபரும் வைினேேிக்க வரன்
ீ
{அர்ஜுைன்}, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைத்} ரதடி போரதப்
பனடக்குள் ஊடுருவிைோன்.
அவன் {அர்ஜுைன்} கசன்றோன் என்பனத நோன் அறிரவன், ஓ! பீேோ,

ஆைோல் அவன் {அர்ஜுைன்} இன்னும் திரும்பவில்னை. நிறத்தோல்
கறுனேயும், வயதோல் இளனேயும், சுருள் முடியும் ககோண்டவனும்,
வைினேேிக்க ேிக அைகிய ரதர்வரனும்,
ீ அகன்ற ேோர்பு, நீண்ட கரங்கள்,
ேதயோனைக்கு ஒப்போை நனட ஆகியவற்னறக் ககோண்டவனும்,
சக்கரத்னதப் ரபோன்றனவயும், புடம்ரபோட்ட தோேிரத்தின்

நிறத்தோைோைனவயுேோை கண்கனளக் ககோண்டவனுேோை அந்த உன் தம்பி

{அர்ஜுைன்} எதிரிகளின் அச்சங்கனள அதிகரித்தோன். நீ
அருளப்பட்டிருப்போயோக, ஓ! எதிரிகனளத் தண்டிப்பவரை, இதுரவ என்
துயரின் கோரணம். ஓ! வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவரை,
அர்ஜுைனுக்கோகவும், சோத்வதனுக்கோகவும், கதளிந்த கநய் கோணிக்னகயோல்
ஊட்டப்படும் சுடர்ேிக்க கநருப்னபப் ரபோை என் துன்பம் அதிகரிக்கிறது. நோன்
அவைது {அர்ஜுைைது} ககோடிேரத்னதக் கோணவில்னை. இதைோரைரய
நோன் கவனையோல் ேனைத்துப் ரபோகிரறன். அவன் {அர்ஜுைன்}
ககோல்ைப்பட்டிருப்போன் என்பதிலும், ரபோரில் திறன்ேிக்கக் கிருஷ்ணன்
ரபோரிடுகிறோன் என்பதிலும் ஐயேில்னை. ேைிதர்களில் புைியும்,
ீ சோத்வதனும் {சோத்யகியும்}
ககோல்ைப்பட்டிருப்போன் என்பதிலும் ஐயேில்னை. ஐரயோ, சோத்யகி,
ீ உன் தம்பினயப் பின்கதோடர்ந்ரத கசன்றோன்.
சோத்யகினயக் கோணோேலும் துயரோல் நோன் ேனைத்துப் ரபோகிரறன்.
எைரவ, ஓ! குந்தியின் ேகரை {பீேோ}, உண்னேயில், என்

வோர்த்னதகளுக்குக் கீ ழ்ப்படிவது உன் கடனே எை நீ நினைத்தோல்,
வைினேயும், சக்தியும் ககோண்ட தைஞ்சயனும் {அர்ஜுைனும்}, சோத்யகியும்
எங்கிருக்கின்றைரரோ அங்ரக கசல்வோயோக. நோன் உன் அண்ணன் என்பனத
நினைவில் ககோள்வோயோக. அர்ஜுைனை விடச் சோத்யகிரய உைக்கு
அன்புக்குரியவன் எை நீ நினைப்போயோக. ஓ! பிருனதயின் ேகரை {குந்தியின்
ேகரை பீேோ}, சோத்யகி எைக்கு நன்னே கசய்ய விரும்பி இைிந்ரதோரோல்
நடக்க முடியோத அர்ஜுைைின் போனதனயப் பின்கதோடர்ந்து
கசன்றிருக்கிறோன். இரு கிருஷ்ணர்கனளயும் {அர்ஜுைன் ேற்றும்
கிருஷ்ணன் ஆகிய இரு கருப்பர்கனளயும்} சோத்வத குைத்தின்
சோத்யகினயயும் நைேோகவும், முழுனேயோகவும் கண்டதும், ஓ! போண்டுவின்
ேகரை {பீேோ} சிங்க முைக்கம் எழுப்பிச் கசய்தினய எைக்கு அனுப்புவோயோக"

தம்பிகள் பதிகைோருவனரக் ககோன்ற பீேன்!

Bhima killed eleven brothers! | Drona-Parva-Section-126 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: யுதிஷ்டிரைின் போதுகோப்னப திருஷ்டத்யும்ைைிடம் ஒப்பனடத்த

பீேன்; கவற்றிக் குறிக்கும் சகுைங்கனளக் கண்ட பீேன்; துரரோணனர அனடந்த பீேன்
அவனர அவேதித்த பீேன்; பீேனை எதிர்த்த ககௌரவச் சரகோதரர்கள்; துரிரயோதைன்
தம்பிகளில் பதிரைோரு ரபனரக் ககோன்ற பீேன்; துரரோணரின் பனடப்பிரினவ ேீ ண்டும்
அனடந்த பீேன்...
பீேன் {யுதிஷ்டிரைிடம்}, "முன்ைர் எந்தத் ரதர் பிரம்ேன், ஈசோைன்,

இந்திரன், வருணன் ஆகிரயோனர (ரபோருக்குத்) தோங்கிச்கசன்றரதோ, அரத
ரதரில் ஏறிரய இரு கிருஷ்ணர்களும் {இரு கருப்பர்களோை, அர்ஜுைன்
ேற்றும் கிருஷ்ணன்} கசன்றிருக்கின்றைர். {எைரவ} அவர்களுக்கு எந்த
ஆபத்திலும் அச்சரேற்படோது. எைினும், உேது ஆனணனய என் சிரம் ரேல்
ககோண்டு இரதோ நோன் கசல்கிரறன். வருந்தோதீர். அந்த ேைிதர்களில்
புைிகனளச் சந்தித்ததும், உேக்குத் தகவனை அனுப்புகிரறன்" என்றோன்
{பீேன்}.

சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "இந்த வோர்த்னதகனளச்

கசோன்ை வைினேேிக்கப் பீேன், திருஷ்டத்யும்ைைிடமும், (போண்டவக்
கோரியத்திற்கோகப் ரபோரோடும்) இன்னும் பிற நண்பர்களிடமும் ேீ ண்டும்
ேீ ண்டும் {கசோல்ைி} யுதிஷ்டிரனை {யுதிஷ்டிரைின் போதுகோப்னப}
ஒப்பனடத்துவிட்டுப் புறப்படத் கதோடங்கிைோன். உண்னேயில், வைினேயும்
பைமும் ககோண்ட அந்தப் பீேரசைன், திருஷ்டத்யும்ைைிடம், "ஓ! வைிய
கரங்கனளக் ககோண்டவரை {திருஷ்டத்யும்ைோ}, வைினேேிக்கத்
ீ துரரோணர், தன் சக்திக்குட்பட்ட அனைத்து வைிகளிலும் எப்படி
நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரனரப் பிடிக்க எப்ரபோதும் விைிப்புடரை
இருக்கிறோர் என்பது நீ அறிந்தரத. உண்னேயில், ஓ! பிருேதன் ேகரை
{திருஷ்டத்யும்ைோ}, ேன்ைனரக் {யுதிஷ்டிரனரக்} கோக்கும் என் கடனேக்கு
ரேைோக (அர்ஜுைன் ேற்றும் சோத்யகியிடம்) நோன் கசல்ைரவ கூடோது.
எைினும், ேன்ைர் யுதிஷ்டிரரர என்னைப் ரபோகுேோறு
உத்தரவிட்டிருக்கிறோர், {எைரவ} நோன் அவருடன் {யுதிஷ்டிரருடன்}
முரண்படத் துணிய ேோட்ரடன். ேரணத்தின் விளிம்பில் உள்ள சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} எங்கிருக்கிறோரைோ அங்ரக நோன் கசல்ரவன்.
முழுனேயோை வோய்னேயுடன் {ேைரநர்னேயுடன்} [1]என் தம்பி
(அர்ஜுைன்) ேற்றும் கபரும் நுண்ணறினவக் ககோண்ட சோத்யகி ஆகிரயோரின்
வோர்த்னதகளின் படிரய நோன் கசயல்பட ரவண்டும். எைரவ, இன்று நீ
பிருனதயின் {குந்தியின்} ேகைோை யுதிஷ்டிரனரப் போதுகோக்க
கடுந்தீர்ேோைத்துடன் ரபோரிட ரவண்டும். அனைத்துப் பணிகனள விடவும்
ரபோரில் இதுரவ உைது உயர்ந்த கடனேயோகும்" என்றோன் {பீேன்}.
[1] இங்ரக என் அண்ணன் யுதிஷ்டிரன் என்றிருக்க ரவண்டும்

எை நினைக்கிரறன். ரவகறோரு பதிப்பில், "தர்ேரோஜரின்
கசோற்படி சந்ரதகேின்றி இருக்க ரவண்டும். நோன்
சரகோதரைோை அர்ஜுைன், புத்திசோைியோை சோத்வதன்
இவர்களுனடய வைியிற்கசல்ரவன்" என்றிருக்கிறது.
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும், "அறம்சோர்ந்த ேன்ைரோை
யுதிஷ்டிரருனடய ஆனணயின் ஒவ்கவோரு எழுத்னதயும்
பின்பற்றுவது எைது கடனேயோகும். என் தம்பியும்
{அர்ஜுைனும்}, சோத்வத குைத்தின் நுண்ணறிவு ககோண்ட
வோரிசோை சோத்யகியும் கசன்ற போனதயில் நோன் கசல்ைப்
ரபோகிரறன்" என்றிருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின்
வோர்த்னதகரள சரியோைனவயோக இருக்க ரவண்டும்.

ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, விருரகோதரைோல் {பீேைோல்} இப்படிச்

கசோல்ைப்பட்ட திருஷ்டத்யும்ைன், "உேது விருப்பத்னத நோன் கசய்ரவன். ஓ!
பிருனதயின் ேகரை {பீேரர}, எவ்வனகயிைோை கவனையுேில்ைோேல்
ீ ரபோரில் திருஷ்டத்யும்ைனைக் ககோல்ைோேல், துரரோணரோல்
ேன்ைர் யுதிஷ்டிரனரப் ரபோரில் அவேதிக்க {கீ ழ்ப்படுத்த} முடியோது"
இப்படிரய போண்டுவின் அரச ேகனை {யுதிஷ்டிரனை}

திருஷ்டத்யும்ைைிடம் ஒப்பனடத்துவிட்டு, தன் அண்ணனை வணங்கிய
பீேரசைன், பல்குைன் {அர்ஜுைன்} எங்கிருந்தோரைோ அவ்விடத்னத
ரநோக்கிச் கசன்றோன். எைினும், அவனை {பீேனை} அனுப்புவதற்கு முன்ைர்,
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர} நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன்,
பீேரசைனைக் கட்டித்தழுவி, அவைது உச்சினய முகர்ந்து, அவனுக்கு
நல்ைோசிகனள வைங்கிைோன். பிறகு அந்த வரன்
ீ {பீேன்}, பிரோேணர்கள்
பைனர வைம் வந்து, வைிபோட்டோலும், தோைங்களோலும் {பிரோேணர்கனள}
ேைநினறவு கசய்து, எட்டு ேங்கைப் கபோருட்கனளத் [2] கதோட்டு, னகரோதகத்
ரதனைப் பருகியதோல், ரபோனதயோல் கனடக்கண்கள் சிவந்து, தன் வைினே
இரட்டிப்போைனத உணர்ந்தோன் [3]. பிரோேணர்கள் அவனுக்குப் {பீேனுக்குப்}
பரிகோரச் சடங்குகனளச் கசய்தைர். கவற்றினயக் குறிக்கும் பல்ரவறு
சகுைங்கள் அவனை {பீேனை} வரரவற்றை. அவற்னறக் கண்ட அவன்
{பீேன்} தோன் எதிர்போர்க்கும் கவற்றியோல் ேகிழ்ச்சினய உணர்ந்தோன்.
அவைது கவற்றினயக் குறிக்கும்படி சோதகேோை கோற்றும் வசத்
ீ
[2] எட்டு ேங்கைேோை கபோருட்களோவை: கநருப்பு, பசு, தங்கம்,

அறுகம்புல், ரகோரரோசனை {ேோட்டின் வயிற்றில் உள்ள
பித்தப்னப கல்}, அேிருதம் {பசுவின் போல்}, அக்ஷதம் {அரிசி},
தயிர் ஆகியைவோகும்.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, "குந்தியிைடத்தில்

வோயுவிைோல் உண்டுபண்ணப்பட்டவனும், ரதிகர்களுள்
உத்தேனும், வரனும்
ீ , ேகோபோகுபைமுள்ளவனுேோை
பீேரசைன், தர்ேரோஜரோல் கட்டித்தழுவி அவ்வோரற
உச்சிரேோந்து ேங்களகரேோை ஆசீர்வோதங்கள் கசய்யப்கபற்று,
அர்ச்சிக்கப்பட்டவர்களும் சந்ரதோேமுள்ள
ேைத்னதயுனடயவர்களுேோை பிரோம்ேணர்கனளப்
பிரதிக்ஷிணம் கசய்து எட்டு ேங்களத் திரவியங்கனளத்

கதோட்டு னகரோதகேன்கிற ேதுனவப் போைஞ்கசய்து,

ேதத்திைோல் கனடக்கண்கள் சிவந்து இரண்டு ேடங்கு
பைமுள்ளவைோன்" என்றிருக்கிறது.
ீ முதன்னேயோைவனும், கவசந்தரித்தவனும்,
கோதுகுண்டைங்கள் ேற்றும் அங்கதங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டவனும்,
ரதோலுனரகளோல் தன் னககள் ேனறக்கப்பட்டவனும், வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்டவனுேோை பீேரசைன் தன் அற்புதத் ரதரில் ஏறிைோன்.
எஃகோல் ஆைதும், தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதுேோை அவைது {பீேைது}
வினையுயர்ந்த கவசேோைது, ேின்ைைின் சக்தியூட்டப்பட்ட ரேகத்னதப்
ரபோைரவ கதரிந்தது. ேஞ்சள், சிவப்பு, கருப்பு ேற்றும் கவள்னள
ஆனடகளோல் அவைது {பீேைது} உடல் அைகோக ேனறக்கப்பட்டிருந்தது.
கழுத்னதயும் போதுகோத்த வண்ணேயேோை ேோர்புக்கவத்னத
{கண்டஸூத்திரத்னத} அணிந்திருந்த பீேரசைன், வோைவில்ைோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட ரேகத்னதப் ரபோைப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்.
ரபோரிடும் விருப்பத்தோல் உேது துருப்புகளுக்கு எதிரோகப் பீேரசைன்
புறப்படும் சேயத்தில், {கிருஷ்ணைின் சங்கோை} போஞ்சஜன்யத்தின் கடும்
கவடிப்கபோைிகள் ேீ ண்டும் ரகட்கப்பட்டை.
மூவுைகங்கனளயும் அச்சத்தில் நினறக்க வல்ை பயங்கரேோை

கவடிப்கபோைிகனள உரக்கக் ரகட்ட தர்ேைின் ேகன் {யுதிஷ்டிரன்}, ேீ ண்டும்
பீேரசைைிடம், "அங்ரக, விருஷ்ணி வரன்
ீ {கிருஷ்ணன்} தன் சங்னகக்
கடுனேயோக முைங்குகிறோன். உண்னேயில் அந்தச் சங்குகளின் இளவரசன்
{போஞ்சஜன்யம்} தன்கைோைியோல் பூேினயயும் ஆகோயத்னதயும்
நினறக்கிறோன். சவ்யசச்சின் {அர்ஜுைன்} கபரும் துயரில் வழ்ந்திருக்கிறோன்
ீ
என்பதிலும், சங்கு ேற்றும் கதோயுதம் தரித்தவன் {கிருஷ்ணன்} குருக்கள்
அனைவருடனும் ரபோரிடுகிறோன் என்பதிலும் ஐயேில்னை. ேதிப்புக்குரிய
குந்தியும், திகரௌபதியும், சுபத்தினரயும், தங்கள் உறவிைர்கள் ேற்றும்
நண்பர்களுடன் ரசர்ந்து இன்று ேங்கைேற்ற சகுைங்கனளரய அதிகேோகக்
கோண்போர்கள் என்பதில் ஐயேில்னை. எைரவ, ஓ! பீேோ, தைஞ்சயன்
{அர்ஜுைன்} எங்கிருக்கிறோரைோ அங்ரக ரவகேோகச் கசல்வோயோக.
தைஞ்சயனைக் கோண ரவண்டும் என்ற என் (நினறவற்ற) விருப்பத்தோலும்,
சோத்வதைின் {சோத்யகியின்} கோரணேோகவும், ஓ! போர்த்தோ {பீேோ}, தினசகளின்
புள்ளிகள் அனைத்தும் என் கண்களுக்கு கவறுனேயோகத் கதரிகின்றை"

தைக்கு மூத்தவைோல் {யுதிஷ்டிரைோல்} ேீ ண்டும் ேீ ண்டும்

தூண்டப்பட்டவனும், போண்டுவின் வரீ ேகனுேோை பீேரசைன், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, தன் னககளில் ரதோலுனறனய அணிந்து ககோண்டு தன்
வில்னை எடுத்துக் ககோண்டோன். தன் அண்ணைின் {யுதிஷ்டிரைின்}
நன்னேயில் அர்ப்பணிப்புள்ளவனும், தன் அண்ணைோல் தூண்டப்பட்ட
தம்பியுேோை பீேரசைன் துந்துபிகனள முைக்கச் கசய்தோன். தன் சங்னகயும்
பைேோக ஊதிய பீேன், சிங்க முைக்கங்கனளச் கசய்தபடிரய தன் வில்ைில்
நோகணோைினய எழுப்பத் கதோடங்கிைோன். அந்தச் சிங்க முைக்கங்களோல்
பனக வரர்களுனடய
ீ இதயங்களின் ஊக்கத்னதக் ககடுத்த அவன் {பீேன்},
பயங்கரேோை வடிவத்னத ஏற்றுத் தன் எதிரிகனள ரநோக்கி வினரந்தோன்.
ரவகேோைனவயும், நன்கு பைக்கப்பட்டனவயும், கடுனேயோை
கனைப்கபோைிகனளக் ககோண்டனவயும், முதன்னேயோை இைத்னதச்
ரசர்ந்தனவயுேோை குதினரகள் அவனைச் {பீேனைச்} சுேந்து கசன்றை.
கோற்று அல்ைது ேரைோ ரவகத்னதக் ககோண்ட அவற்றின் கடிவோளங்கள்
{பீேைின் ரதரரோட்டியோை} விரசோகைோல் பற்றப்பட்டிருந்தை. அப்ரபோது
அந்தப் பிருனதயின் ேகன் {குந்தியின் ேகன் பீேன்}, தன் வில்ைின் நோனண
கபரும் பைத்துடன் இழுத்து, அங்ரக இருந்த ரபோரோளிகனளத் துனளத்தும்,
சினதத்தும், பனகவருனடய வியூகத்தின் தனைனய {முகப்னப} நசுக்கத்
கதோடங்கிைோன். அப்படி அந்த வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட வரன்
ீ
{பீேன்} கசன்ற ரபோது, ேகவத்னத {இந்திரனைப்} பின்கதோடரும்
ரதவர்கனளப் ரபோைத் துணிச்சல்ேிக்கவர்களோை போஞ்சோைர்களும்,
ரசோேகர்களும் அவனுக்குப் {பீேனுக்குப்} பின்ைோல் கதோடர்ந்து கசன்றைர்.
அப்ரபோது சரகோதரர்களோை துச்சோசைன், சித்திரரசைன், குண்டரபதி,

விவிம்சதி, துர்முகன், துஸ்ஸஹன், {விகர்ணன்}, சைன், விந்தன்,
அனுவிந்தன், சுமுகன், தீர்க்கபோகு, சுதர்சைன், {பிருந்தோரகன் [ேந்துரகஸ்]},
சுஹஸ்தன், சுரேணன், தீர்க்கரைோசைன், அபயன், கரௌத்ரகர்ேன்,
சுவர்ேன், துர்விரேோசைன் ஆகிரயோர் {21 இருபத்கதோருவரும்} [4]
பீேரசைனைச் சூழ்ந்து ககோண்டைர்.முதன்னேயோை ரதர்வரர்களும்,
ீ
பிரகோசேோகத் கதரிந்தவர்களுேோை இந்த வரர்கள்
ீ அனைவரும், உறுதியுடன்
ரபோரிடும் தீர்ேோைத்துடன், தங்கள் துருப்புகள் ேற்றும் கதோண்டர்கள்
ஆகிரயோருடன் ரசர்ந்து பீேரசைனை எதிர்த்து வினரந்தைர்.
[4] கங்குைியில் விகர்ணன் ேற்றும் பிருந்தோகரைின் கபயர்கள்

விடுபட்டிருக்க ரவண்டும். ரவகறோரு பதிப்பில் அவர்களது
கபயரும் இடம்கபறுகின்றை. ேன்ேதநோத தத்தரின் பதிப்பில்

விகர்ணைின் கபயர் இருக்கிறது, ஆைோல் பிருந்தோரகனுக்குப்

பதில் ேந்துரகஸ் என்ற கபயர் இருக்கிறது.
வைினேேிக்கத் ரதர்வரனும்,
ீ கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்டவனும்,
குந்தியின் ேகனுேோை அந்த வரப்
ீ பீேரசைன் இப்படிச் சூைப்பட்டதும்,
அவர்கள் ேீ து தன் கண்கனளச் கசலுத்தி, சிறு விைங்குகனள எதிர்க்கும்
சிங்கத்தின் ரவகத்துடன் அவர்கனள எதிர்த்து வினரந்தோன். அவ்வரர்கள்,
ீ
வைினேேிக்க கதய்வக
ீ ஆயுதங்கனள கவளிப்படுத்தி உதயச் சூரியனை
ேனறக்கும் ரேகங்கனளப் ரபோைக் கனணகளோல் பீேனை ேனறத்தைர்.
ரவகத்துடன் அவ்வரர்கள்
ீ அனைவனரயும் கடந்த பீேரசைன், துரரோணரின்
பனடப்பிரினவ எதிர்த்து வினரந்து, தன் எதிரர இருந்த யோனைப் பனடனயக்
கனணேோரியோல் ேனறத்தோன். வோயு ரதவைின் ேகன் {பீேன்} தன்
கனணகளோல் சினதத்ததும், அந்த யோனை பனடப்பிரிவு கிட்டத்தட்ட
ரநரரேதும் எடுத்துக் ககோள்ளோேல் அனைத்துத் தினசகளிலும் சிதறியது.
உண்னேயில், கோட்டில் சரபத்தின் முைக்கத்னதக் ரகட்டு அஞ்சும்
விைங்குகனளப் ரபோை, அந்த யோனைகள் அனைத்தும் பயங்கரேோகப்
பிளிறிக் ககோண்ரட தப்பி ஓடிை. அந்தக் களத்னத ரவகேோகக் கடந்த அவன்
{பீேன்} துரரோணரின் பனடப்பிரினவ அனடந்தோன்.
அப்ரபோது அந்த ஆசோன் {துரரோணர்}, கபோங்கும் கடனைத் தடுக்கும்

கனரனயப் ரபோை அவைது {பீேைது} வைினயத் தடுத்தோர். சிரித்துக்
ககோண்ரட அவர் {துரரோணர்}, ஒரு கனணயோல் போண்டுவின் ேகனுனடய
முன்கநற்றினயத் தோக்கிைோர். அதன்ரபரில், அந்தப் போண்டுவின் ேகன்
ரேல்ரநோக்குக் கதிர்கனளக் ககோண்ட சூரியனைப் ரபோைப் பிரகோசேோகத்
கதரிந்தோன். அந்த ஆசோன் {துரரோணர்}, முன்ைர்ப் பல்குைன் {அர்ஜுைன்}
கசய்தனதப் ரபோைப் பீேனும் தன்ைிடம் ேரியோனத கோட்டுவோன் என்று
நினைத்தோர். விருரகோதரைிடம் {பீேைிடம்} ரபசிய அவர் {துரரோணர்}, "ஓ!
பீேரசைோ, ரபோரில் உன் எதிரியோை என்னை கவல்ைோேல், பனகவரின்
பனடக்குள் நுனைவது உன் சக்திக்கு அப்போற்பட்டது. கிருஷ்ணனுடன் கூடிய
உன் தம்பி {அர்ஜுைன்} என் அனுேதியுடன் இந்தப் பனடக்குள்
நுனைந்தோலும், அப்படிச் கசய்வதில் உன்ைோல் கவல்ை முடியோது" என்றோர்.
ஆசோைின் இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட அச்சேற்ற பீேன், ரகோபத்தோல்

தூண்டப்பட்டு, ரத்தம், அல்ைது புடம்ரபோட்ட தோேிரத்னதப் ரபோன்ற சிவந்த
கண்களுடன் துரரோணரிடம் ேறுகேோைியோக, "ஓ! இைிந்த பிரோேணரர
{பிரம்ேபந்துரவ}, உேது அனுேதியுடன் இந்தப் பனடக்குள் நுனையும்
அவசியம் அர்ஜுைனுக்கு இல்னை. அவன் கவல்ைப்பட

முடியோதவைோவோன். சக்ரைின் {இந்திரைின்} தனைனேயிைோை

பனடக்குள்ரளரய அவைோல் {பீேைோல்} ஊடுருவ முடியும். அவன்
{அர்ஜுைன்} உம்னே ேரியோனதயுடன் வணங்கியிருந்தோல், அஃது உம்னேக்
ககௌரவப் படுத்துவதற்கோக ேட்டுரே ஆகும். ஆைோல், ஓ! துரரோணரர, நோன்
அர்ஜுைனைப் ரபோன்று கருனணயுள்ளவன் அல்ை எை நீர் என்னை
அறிவரோக.
ீ ேறுபுறம் நோன் உேது எதிரியோை பீேரசைன் ஆரவன். நோங்கள்
உம்னேத் தந்னதயோகவும், ஆசோைோகவும், நண்பரோகவும் கருதுகிரறோம்.
எங்கனள நோங்கள் உேது ேகன்களோகரவ கோண்கிரறோம். அப்படி நினைத்ரத
நோங்கள் உம்ேிடம் எப்ரபோதும் பணிவோக நடக்கிரறோம். எைினும், இன்று
இத்தகு வோர்த்னதகனள நீர் எங்களிடம் பயன்படுத்தும்ரபோது, அனவ
அனைத்தும் ேோறிவிட்டதோகரவ கதரிகிறது. நீர் உம்னே எங்களது
எதிரியோகக் கருதிக் ககோண்டோல், நீர் நினைப்பது ரபோை அப்படிரய ஆகட்டும்.
பீேனைத் தவிர ரவறு எவனுேோக இல்ைோத நோன், ஓர் எதிரியிடம் எப்படி
நோன் நடந்து ககோள்ள ரவண்டுரேோ அப்படிரய தற்ரபோது உம்ேிடம் நடந்து
ககோள்ரவன்" என்றோன்.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, இனதச் கசோன்ை பீேன், தன்

கதோயுதத்னதச் சுைற்றிக் ககோண்டு, ேரணக்ரகோனைச் சுைற்றும் யேனைப்
ரபோை அனதத் துரரோணரின் ேீ து வசிைோன்.
ீ எைினும், துரரோணர் (தன்
போதுகோப்னப நிச்சயித்துக் ககோள்ளும் வனகயில்) வினரவோகத் தன் ரதரில்
இருந்து கீ ரை குதித்தோர். அந்தக் கதோயுதரேோ குதினரகள், ரதரரோட்டி ேற்றும்
ககோடிேரத்துடன் கூடிய துரரோணரின் ரதனரப் பூேியில் நசுக்கித்
தனரேட்டேோக்கியது. பிறகு ேரங்கனளப் பைத்துடன் நசுக்கும்
சூறோவளினயப் ரபோை அந்தப் பீேன் எண்ணற்ற ரபோர்வரர்கனள
ீ நசுக்கிைோன்.
அப்ரபோது உேது ேகன்கள், அந்த முதன்னேயோை ரதர்வரனை
ீ {பீேனை}
ேீ ண்டும் சூழ்ந்து ககோண்டைர். அரதரவனளயில், தோக்குபவர்களில்
முதன்னேயோை துரரோணர் ேற்கறோரு ரதரில் ஏறிக் ககோண்டு, வியூகத்தின்
வோயிலுக்குச் கசன்று ரபோரில் அங்ரகரய நினைககோண்டோர். பிறகு, ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட ரகோபக்கோர பீேன்,
தன் முன்ரை இருந்த ரதர்ப்பனடனயத் தன் கனண ேோரியோல் ேனறத்தோன்.
பிறகு, ரபோரில் இப்படித் தோக்கப்பட்டவர்களும், கபரும் பைத்னதக்
ககோண்டவர்களும், வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களுேோை
ீ உேது ேகன்கள்
கவற்றி ேீ து ககோண்ட விருப்பத்தோல் பீேனுடன் ரபோரிட்டைர்.
அப்ரபோது ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட துச்சோசைன், பீேரசைனைக்

ககோல்ை விரும்பி, முழுக்க இரும்போைோை கூரிய ஈட்டி ஒன்னற அந்தப்
போண்டுவின் ேகன் {பீேன்} ேீ து வசிைோன்.
ீ எைினும் பீேன், உேது ேகைோல்
{துச்சோசைைோல்} ஏவப்பட்டுத் தன்னை ரநோக்கி வந்த அந்தக் கடும் ஈட்டினய

இரண்டோக கவட்டிைோன். இச்கசயல் ேிக அற்புதேோைதோகத் கதரிந்தது.
பிறகு அந்த வைினேேிக்கப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, மூன்று கூரிய
கனணகள் பிறவற்றோல் குண்டரபதி, சுரேணன், தீர்க்கரநத்திரன் ஆகிய
மூன்று சரகோதரர்கனளக் ககோன்றோன். ரேலும் அவனுடன் {பீேனுடன்}
ரபோரிட்ட உேது வரீ ேகன்களுக்கு ேத்தியில், குருக்களின் புகனை
அதிகரிப்பவைோை வரப்
ீ பிருந்தோரகனைப் பீேன் ககோன்றோன். பிறகு பீேன்,
ரேலும் மூன்று கனணகள் பிறவற்றோல், அபயன், கரௌத்ரகர்ேன் ேற்றும்
துர்விரேோசைன் ஆகிய உேது மூன்று ேகன்கனளக் ககோன்றோன்.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த வைினேேிக்க வரைோல்

ீ இப்படிக்
ககோல்ைப்பட்ட உேது ேகன்கள், எதிரிகனளத் தோக்குபவைோை பீேனை
அனைத்துப் பக்கங்களிலும் சூழ்ந்து ககோண்டைர். பிறகு அவர்கள்,
ரகோனடயின் முடிவில் ேனைச் சோரைில் ேனைத்தோனரகனளப் கபோைியும்
ரேகத்னதப் ரபோை அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்} ேீ து தங்கள்
கனணகனளப் கபோைிந்தைர். பனடகனளக் ககோல்பவைோை அந்தப்
போண்டுவின் வோரிசு {பீேன்}, கல்ேனைனய ஏற்கும் ஒரு ேனைனயப் ரபோை
அந்தக் கனண ேோரினய ஏற்றோன். உண்னேயில் அந்த வரப்
ீ பீேன் எந்த
வைினயயும் உணரவில்னை. பிறகு அந்தக் குந்தியின் ேகன் {பீேன்} சிரித்துக்
ககோண்ரட, உேது ேகன்களோை விந்தன், அனுவிந்தன், சுவர்ேன்
ஆகிரயோனரத் தன் கனணகளின் மூைம் யேரைோகத்திற்கு அனுப்பி
னவத்தோன்.ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, பிறகு அந்தப்
போண்டுவின் ேகன் {பீேன்} உேது வரீ ேகன் சுதர்சனை அந்தப் ரபோரில்
வினரவோகத் துனளத்தோன். அதன்ரபரில் பின்ைவன் கீ ரை விழுந்து
இறந்தோன் [5].
[5] ரசைோதிபதி, ஜைசந்தன், சுரேணன், உக்கிரன், வரபோகு

ீ ,
பீேன், பீேரதன், சுரைோசைன் ஆகிய 8 ரபனர பீஷ்ே பர்வம் பகுதி
64ல் நோன்கோம் நோள் ரபோரிலும், சுநோபன், ஆதித்யரகது,
பஹ்வோசி, குண்டதோரன், ேரஹோதரன், அபரோஜிதன்,
பண்டிதகன், விசோைோக்ஷன் ஆகிய 8 ரபனர பீஷ்ே பர்வம் பகுதி
89ல் எட்டோம் நோள் ரபோரிலும், வியுரதோரரோஷ்கன்,
அநோதிருஷ்டி, குண்டரபதின், விரோஜன், தீர்கரைோசைன்
{தீப்தரைோசைன்}, தீர்க்கபோகு, சுபோகு, கன்யோகத்யஜன்
{ேகரத்வஜன்}, ஆகிய 8 ரபனர பீஷ்ே பர்வம் பகுதி 97ல் எட்டோம்
நோள் ரபோரிலுேோக எைப் பீேன் இதற்கு முன் துரிரயோதைன்
தம்பிகளில் கேோத்தம் 24 ரபனரக் ககோன்றிருக்கிறோன்.
இப்ரபோது துரரோண பர்வம் பகுதி 126ல் குண்டரபதி, சுரேணன்,

தீர்க்கரநத்திரன், பிருந்தோரகன், அபயன், கரௌத்ரகர்ேன்,
துர்விரேோசைன், விந்தன், அனுவிந்தன், சுவர்ேன், சுதர்சன்
ஆகிய 11 ரபனரக் ககோன்றிருப்பரதோடு ரசர்த்தோல், இதுவனர
திருதரோஷ்டிரன் ேகன்களில் 35 ரபனரக் ககோன்றிருக்கிறோன்
பீேன்.
குறுகிய கோைத்திற்குள் அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, தன்

போர்னவகனள அந்தத் ரதர்பனடயின் ேீ து கசலுத்தி, தன் கனணகளின்
மூைம் அஃனத அனைத்துத் தினசகளிலும் ஓடச் கசய்தோன்.
ரதர்ச்சக்கரங்களின் சடசடப்கபோைினயரயோ, உரத்த முைக்கத்னதரயோ
ரகட்டு அஞ்சும் ேோன்கூட்டத்னதப் ரபோை, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
அந்தப் ரபோரில் உேது ேகன்கள், பீேரசைன் ேீ து ககோண்ட அச்சத்தோல்
பீடிக்கப்பட்டுத் திடீகரைப் பிளந்து தப்பி ஓடிைர். எைினும் அந்தக் குந்தியின்
ேகன் {பீேன்} உேது ேகன்களின் அந்தப் கபரும்பனடனயத் கதோடர்ந்து
கசன்று, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ஒவ்கவோரு பக்கத்தில் இருந்தும்
ககௌரவர்கனளத் துனளக்கத் கதோடங்கிைோன்.
ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, பீேரசைைோல் இப்படிக்

ககோல்ைப்பட்ட உேது பனடவரர்கள்,
ீ அந்தப் போண்டுவின் ேகனை {பீேனைத்}
தவிர்த்துவிட்டுத் தங்கள் சிறந்த குதினரகனள ேிக ரவகேோகத் தூண்டி
ரபோனரவிட்டுத் தப்பி ஓடிைர். பிறகு, வைினேேிக்கப் பீேரசைன், ரபோரில்
அவர்கனள கவன்று சிங்க முைக்கங்கள் கசய்து, தன் அக்குள்கனள
{ரதோள்கனளத்} தட்டி ரபகரோைினய உண்டோக்கிைோன். ரேலும்
வைினேேிக்கப் பீேரசைன், தன் உள்ளங்னககளோலும் கடும் ஒைினய
உண்டோக்கி, அதைோல் ரதர்ப்பனடனயயும், அதிைிருந்த முதன்னேயோை
ீ அச்சுறுத்தி (அவைோல் கவல்ைப்பட்ட) அந்தத்
ரதர்ப்பனடனயக் கடந்து துரரோணரின் பனடப்பிரினவ ரநோக்கிச் கசன்றோன்"

அர்ஜுைனைக் கண்ட பீேன்!

Bhima beheld Arjuna! | Drona-Parva-Section-127 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணரின் கனணேோரினயக் கைங்கடித்துக் ககௌரவப்

பனடயிைனர அைித்த பீேன்; துரரோணரின் ரதனர வசிகயறிந்து
ீ உனடத்தது;
கிருதவர்ேைின் பனடனயக் கைங்கடித்துக் கடந்து கசன்றது; ரபோரில் ஈடுபட்டுக்
ககோண்டிருந்த சோத்யகினயக் கண்டது; அர்ஜுைன் ரபோர்புரிந்து ககோண்டிருப்பனதக்
கண்ட பீேன் ேோமுைக்கம் கசய்தது; பீேன் ேற்றும் அர்ஜுைைின் முைக்கங்கனளக்
ரகட்டுச் கசய்தினய உணர்ந்து ககோண்ட யுதிஷ்டிரன் பீேனை கேச்சி சிந்தனையில்
ஆழ்ந்து அந்த எண்ணங்கனள வோர்த்னதகளோக்கியது...
கசோன்ைோன், "போண்டுவின் ேகன்
{பீேன்} அந்தத் ரதர்ப்பனடனயக்
கடந்ததும், அவைது வைினயத் தடுக்க
விரும்பிய ஆசோன் துரரோணர்,
சிரித்துக் ககோண்ரட கனண
ேோரிகளோல் அவனை {பீேனை}
ேனறத்தோர். துரரோணரின் வில்ைில்
இருந்து ஏவப்பட்ட அந்தக்
கனணகனளக் குடித்து விடுபவனைப்
ரபோைத் தன் ேோய சக்திகளோல்
ேனைக்கச் கசய்த பீேரசைன், தன்
தம்பியனர (உேது ேகன்கனள) எதிர்த்து வினரந்தோன். பிறகு, உேது
ேகன்களோல் தூண்டப்பட்ட கபரும் வில்ைோளிகளோை ேன்ைர்கள் பைர்
மூர்க்கேோக வினரந்து அவனை {பீேனைச்} சூழ்ந்து ககோண்டைர்.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அவர்களோல் சூைப்பட்ட பீேன் சிரித்துக்

ககோண்டும், சிங்க முைக்கம் கசய்து ககோண்டும், பனடயணிகனள
அைிக்கவல்ை ஒரு கடும் கதோயுதத்னத எடுத்து அவர்கள் ேீ து வசிைோன்.
ீ ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, இந்திரைோல் வசப்பட்ட
ீ இந்திரைின் வஜ்ரத்னத
{இடினயப்} ரபோைரவ கடிைேோை பைத்னதக் ககோண்ட அந்தக்
கதோயுதேோைது, ரபோரில் உேது பனடவரர்கனள
ீ நசுக்கியது. ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, அது ரபகரோைியோல் கேோத்த உைனகயும் நினறப்பதோகத்

கதரிந்தது. கோந்தியோல் சுடர்விட்ட அந்தக் கடும் கதோயுதேோைது உேது

ேகன்கனள அச்சுறுத்தியது. மூர்க்கேோகச் கசல்வதும், ேின்ைைின்
கீ ற்றுகனளக் ககோண்டதுேோை அந்தக் கதோயுதம் தங்கனள ரநோக்கி
வருவனதக் கண்ட உேது வரர்கள்
ீ பயங்கரேோகக் கதறியபடிரய தப்பி
ஓடிைர். ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தக் கடும் கதோயுதத்தின் கபோறுத்துக்
ககோள்ள முடியோத ஒைியோல் ேைிதர்கள் பைர் தோங்கள் எங்ரக நின்றைரரோ
அங்ரகரய விழுந்தைர், ரதர்வரர்கள்
ீ பைரும் தங்கள் ரதர்களில் இருந்து கீ ரை
விழுந்தைர். கதோயுதம் தரித்த பீேரசைைோல் ககோல்ைப்பட்ட உேது வரர்கள்,
ீ
புைியோல் தோக்கப்பட்ட ேோன்கனளப் ரபோை அச்சங்ககோண்டு ரபோரிடுவதில்
இருந்து தப்பி ஓடிைர்.
குந்தியின் ேகன் {பீேன்}, வரேிக்கத்

ீ தன் எதிரிகனளப் ரபோரில்
முறியடித்து, அைகிய இறகுகனளக் ககோண்ட கருடனைப் ரபோை அந்தப்
பனடனய ரவகேோகக் கடந்து கசன்றோன். ரதர்ப்பனடத் தனைவர்களின்
தனைவைோை அந்தப் பீேரசைன், இத்தகு ரபரைிவில் ஈடுபட்டுக்
ககோண்டிருக்னகயில், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பரத்வோஜர் ேகன்
{துரரோணர்} அவனை {பீேனை} ரநோக்கி வினரந்தோர். துரரோணர் தன் கனண
ேோரிகளோல் பீேனைத் தடுத்து, போண்டவர்கனள அச்சுறுத்தும் வனகயில்
திடீகரைச் சிங்க முைக்கம் கசய்தோர். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
துரரோணருக்கும், உயர் ஆன்ே பீேனுக்கும் இனடயில் நனடகபற்ற
ரபோரோைது உக்கிரேோைதோகவும், பயங்கரேோைதோகவும், பைங்கோைத்தில்
ரதவர்களுக்கும், அசுரர்களுக்கும் இனடயில் நடந்த ரேோதலுக்கு
ஒப்போைதோகவும் இருந்தது. துரரோணரின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட
கூரிய கனணகளோல், அந்தப் ரபோரில் வரேிக்கப்
ீ
நூற்றுக்கணக்கிலும், ஆயிரக்கணக்கிலும் ககோல்ைப்பட்டைர்.
தன் ரதரில் இருந்து கீ ரை குதித்த அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, ஓ!

ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, தன் கண்கனள மூடிக் ககோண்டு, துரரோணரின்
ரதனர ரநோக்கிப் கபரும் ரவகத்துடன் கோைோளோகரவ வினரந்தோன்.
உண்னேயில், ஒரு கோனளயோைது கடும் ேனைப்கபோைினவ எளிதோகத்
தோங்கிக் ககோள்வனதப் ரபோைரவ அந்த ேைிதர்களில் புைியோை பீேனும்,
துரரோணரிை வில்ைில் இருந்து வந்த அந்தக் கனண ேனைனயப் கபோறுத்துக்
ககோண்டோன் [1]. ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபோரில் துரரோணரோல்
தோக்கப்பட்ட அந்த வைினேேிக்கப் பீேன், துரரோணருனடய ரதரின்
ஏர்க்கோனைப் பிடித்துப் கபரும் பைத்துடன் கீ ரை வசி
ீ எறிந்தோன். ஓ! ேன்ைோ,
ரபோரில் துரரோணர் இப்படிக் கீ ரை தூக்கி வசப்பட்டோலும்
ீ ேற்கறோரு ரதரில்
வினரவோக ஏறிக் ககோண்டு, அந்ரநரத்தில் தன் ரதரரோட்டினயப் கபரும்
ரவகத்துடன் தன் குதினரகனளத் தூண்டச்கசய்து, வியூகத்தின் வோயினை

ரநோக்கிச் கசன்றோர். ஓ! குரு குைத்தவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, பீேரசைைோல்
அனடயப்பட்ட அந்தச் சோதனை ேிக அற்புதேோைதோகத் கதரிந்தது[2].
[1] ரவகறோரு பதிப்பில், "பைவோனும், நரசிரரஷ்டனுேோை

பீேரசைன் தனைனயத் ரதோளில் சோய்த்துக் ககோண்டும்,
னககனள ஸ்திரேோக ேோர்பில் னவத்துக் ககோண்டும், ேைம்,
கோற்று, கருடன் இனவகளுனடய ரவகத்னதயனடந்து,
கோனளயோைது வர்ேதோனரனய வினளயோட்டுடன் தோங்குவது
ரபோை அம்பு ேனைனய ஏற்றுக் ககோண்டோன்" என்றிருக்கிறது.
[2] இதன் பிறகு ரவகறோரு பதிப்பில் இன்னும் விரிவோக

இருக்கிறது. அது பின்வருேோறு, "அவ்வோறு வருகின்றவரும்,
உத்ஸோகத்னதயிைந்தவருேோை அந்தத் துரரோணோசோரியனரப்
பீேன் அப்கபோழுது போர்த்து ரவகத்ரதோடு ேறுபடியும் கசன்று
ரதரினுனடய ஏர்க்கோனைப் பிடித்து ேிக்கக் ரகோபத்துடன்
அந்தப் கபரிய ரதத்னதயும் எறிந்தோன். இவ்வோரற
பீேரசைைோல் வினளயோட்டோகரவ எட்டு ரதங்கள்
எறியப்பட்டை. அவன் திரும்பவும், திரும்ப வரும் ஒரு
கண்ணினேப்கபோழுதுக்குள் தன் ரதத்னதயனடந்தவைோகக்
கோணப்பட்டோன். ஆச்சர்யத்திைோல் ேைர்ந்த
கண்கனளயுனடயவர்களோை உம்முனடய யுத்த வரர்களும்
ீ
(அவனைப்) போர்த்தோர்கள். அந்த க்ஷணத்தில் அந்தப்
பீேரசைனுனடய சோரதியோைவன் குதினரகனள வினரவோக
ஓட்டிைோன். அஃது ஆச்சரியேோயிருந்தது" என்றிருக்கிறது.
கங்குைியிலும், ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் ரேற்படி
வர்ணனை இல்னை.
பிறகு, அந்த வைினேேிக்கப் பீேன் தன் ரதரில் ஏறிக் ககோண்டு, உேது

ேகைின் பனடனய ரநோக்கி ரவகேோக வினரந்தோன். வரினசயோை ேரங்கனள
நசுக்கும் சூறோவளினயப் ரபோைரவ அவன் {பீேன்} ரபோரில் க்ஷத்திரியர்கனள
நசுக்கிைோன். உண்னேயில் பீேன், கபோங்கும் கடனைத் தடுக்கும் ேனைனயப்
ரபோைரவ பனகவரின் ரபோர்வரர்கனளத்
ீ தடுத்தோன். ஹிருதிகன் ேகைோல்
{கிருதவர்ேைோல்}கோக்கப்பட்ட ரபோஜத் துருப்புகளிடம் வந்த பீேரசைன், ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அனதப் கபரிதும் தனரேட்டேோக்கிவிட்டு அனதக்
கடந்து கசன்றோன். பனகவரின் பனடவரர்கனளத்
ீ தன் உள்ளங்னககளின்
தட்கடோைிகளோல் அச்சுறுத்திய பீேன், ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர},

கோனளக்கூட்டத்னத கவல்லும் ஒரு புைினயப் ரபோை அவர்கள்

அனைவனரயும் கவன்றோன். ரபோஜப்பனடப் பிரினவயும்,
கோம்ரபோஜர்களுனடயனவனயயும், ரபோரில் சோதித்தவர்களோை எண்ணற்ற
ேிரைச்ச இைங்கனளயும் கடந்து கசன்று, வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ
சோத்யகி ரபோரில் ஈடுபடுவனதக் கண்ட அந்தக் குந்தியின் ேகைோை
பீேரசைன், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, தைஞ்சயனைக்
{அர்ஜுைனைக்} கோணும் விருப்பத்தோல் கபரும் ரவகத்துடனும்,
தீர்ேோைத்துடனும் முன்ரைறிச் கசன்றோன்.
அந்தப் ரபோரில் உேது வரர்கள்

ீ அனைவனரயும் ேீ றிச் கசன்ற அந்தப்
போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, பிறகு வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ அர்ஜுைன்
ரபோரில் ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருப்பனதக் கண்டோன். ேைிதர்களில் புைியோை
ீ பீேன், சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்} ககோல்ைத்
அந்த வரப்
தன் ஆற்றனை கவளிப்படுத்திக் ககோண்டிருந்த அர்ஜுைனைக் கண்டு, ஓ!
ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, ேனைக்கோைங்களில் முைங்கும்
ரேகங்கனளப்ரபோை ேோமுைக்கம் கசய்தோன். முைங்கிக் ககோண்டிருந்த
அந்தப் பீேரசைைின் ரபகரோைியோைது, ஓ! குரு குைத்தவரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, ரபோருக்கு ேத்தியில் இருந்த அர்ஜுைன் ேற்றும்
வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்} ஆகிய இருவரோலும் ரகட்கப்பட்டது.
வைினேேிக்கப் பீேைின் அந்த முைக்கங்கனள அடுத்தடுத்துக் ரகட்ட அந்த
ீ இருவரும், விருரகோதரனை {பீேனைக்} கோணும் விருப்பத்தோல்
ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் முைங்கிைர். பிறகு, அர்ஜுைனும், ேோதவனும்
{கிருஷ்ணனும்}, முைங்கிக் ககோண்டிருக்கும் இரு கோனளகனளப் ரபோைப்
கபருமுைக்கம் கசய்தபடிரய ரபோரில் திரிந்தைர்.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பீேரசைைின் அம்முைக்கத்னதயும்,

வில் தரித்த பல்குைைின் {அர்ஜுைைின்} முைக்கத்னதயும் ரகட்ட தர்ேைின்
ேகைோை யுதிஷ்டிரன், கபரும் ேைநினறனவ அனடந்தோன். பீேன் ேற்றும்
அர்ஜுைன் ஆகிரயோரின் இவ்கவோைிகனளக் ரகட்டு ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன்
தன் துயரத்தில் இருந்து விடுபட்டோன். ரேலும் அந்தத் தனைவைோை
யுதிஷ்டிரன், ரபோரில் தைஞ்சயன் கவற்றியனடய ேீ ண்டும் ேீ ண்டும்
வோழ்த்திைோன். மூர்க்கேோை பீேன் இப்படி முைங்கிக் ககோண்டிருந்த ரபோது,
வைிய கரங்கனளக் ககோண்டவனும், அறம்சோர்ந்த ேைிதர்களில்
முதன்னேயோைவனும், தர்ேைின் ேகனுேோை யுதிஷ்டிரன், சிறிது ரநரம்
புன்ைனகத்தபடிரய சிந்தித்து, தன் இதயத்தில் எழுந்த எண்ணங்களுக்கு
{பின்வரும்} இந்த வோர்த்னதகனளக் ககோடுத்தோன், "ஓ! பீேோ, நீ எைக்கு
உண்னேயோகரவ கசய்தினய அனுப்பிவிட்டோய். உைக்கு மூத்தவைின் {உன்
அண்ணைின்} கட்டனளகளுக்கு உண்னேயில் நீ கீ ழ்ப்படிருந்திருக்கிறோய். ஓ!

போண்டுவின் ேகரை {பீேரை}, உன்னை எதிரியோகக் ககோண்ரடோர்
கவற்றினய அனடயரவ முடியோது.
இடது னகயோலும் வில் ஏவவல்ை தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}

நற்ரபறோரைரய உயிரரோடிருக்கிறோன். கைங்கடிக்கப்பட முடியோத
ஆற்றனைக் ககோண்ட வரச்
ீ சோத்யகியும் நற்ரபறோரைரய போதுகோப்போகவும்,
நைேோகவும் இருக்கிறோன். வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்} ேற்றும் தைஞ்சயன்
{அர்ஜுைன்} ஆகிய இருவரின் இந்த முைக்கங்கனள நற்ரபறோரைரய நோன்
ரகட்கிரறன். ரபோரில் சக்ரனைரய {இந்திரனைரய} கவன்று, ரவள்விக்
கோணிக்னககனளத் தோங்கிச் கசல்பவனை {அக்ைினய} ேைம் நினறயச்
கசய்தவனும், எதிரிகனளக் ககோல்பவனுேோை அந்தப் பல்குைன்
{அர்ஜுைன்} நற்ரபறோரைரய இந்தப் ரபோரில் உயிருடன் இருக்கிறோன்.
எவனுனடய கரங்களின் வைினேயோல் நோம் அனைவரும் உயிருடன்
இருக்கிரறோரேோ, எதிரிப் பனடகனளக் ககோல்பவைோை அந்தப் பல்குைன்
நற்ரபறோரைரய உயிரரோடிருக்கிறோன். ஒரர வில்ைின் துனணனயக்
ககோண்ட எவைோல் ரதவர்களோலும் வழ்தப்பட
ீ முடியோத தோைவர்களோை
நிவோதகவசர்கள் கவல்ைப்பட்டைரரோ அந்தப் போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}
நற்ரபறோரைரய உயிருடன் இருக்கிறோன். விரோடைின் பசுக்கனளப் பிடித்துச்
கசல்ை ேத்ஸ்ய நகரத்தில் ஒன்று கூடிய ககௌரவர்கள் அனைவனரயும்
எவன் கவன்ரறோரைோ அந்தப் போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} நற்ரபறோரைரய
உயிரரோடிருக்கிறோன். பதிைோைோயிரம் {14000} கோைரகயர்கனளத் தன்
கரங்களின் வைினேயோல் எவன் ககோன்றோரைோ அந்தப் போர்த்தன்
நற்ரபறோரைரய உயிருடன் இருக்கிறோன். துரிரயோதைனுக்கோகக்
கந்தர்வர்களின் வைினேேிக்க ேன்ைனை {சித்திரரசைனைத்} தன்
ஆயுதங்களின் சக்தியோல் எவன் கவன்றோரைோ அந்தப் போர்த்தன்
நற்ரபறோரைரய உயிரரோடிருக்கிறோன். கிரீடத்தோலும், (தங்க)
ேோனைகளோலும் அைங்கரிக்கப்பட்டவனும், கபரும் பைத்னதக்
ககோண்டவனும், (தன் ரதரில் பூட்டப்பட்ட) கவண்குதினரகனளக்
ககோண்டவனும், கிருஷ்ணனைரய தன் ரதரரோட்டியோகக் ககோண்டவனும்,
எப்ரபோதும் எைது அன்புக்குரியவனுேோை அந்தப் பல்குைன் {அர்ஜுைன்}
நற்ரபறோரைரய உயிருடன் இருக்கிறோன்.
தன் ேகைின் {அபிேன்யுவின்} ேரணத்தோல் துயரில் எரிபவனும், ேிகக்

கடிைேோை சோதனைனயச் கசய்து ககோண்டிருப்பவனும், ஐரயோ, கசய்த
சபதத்தோல் கஜயத்ரதனைக் ககோல்ை எவன் இப்ரபோதும் முயல்கிறோரைோ,
அந்தத் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, ரபோரில் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை
{கஜயத்ரதனைக்} ககோல்வதில் கவல்வோைோ? வோசுரதவைோல்

{கிருஷ்ணைோல்} போதுகோக்கப்பட்டு, சூரியன் ேனறவதற்குள் தன் சபதத்னத
நினறரவற்றப் ரபோகும் அர்ஜுைனை நோன் ேீ ண்டும் கோண்ரபைோ?
துரிரயோதைைின் நன்னேயில் அர்ப்பணிப்புள்ள சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன்
{கஜயத்ரதன்}, பல்குைைோல் {அர்ஜுைைோல்} ககோல்ைப்பட்டுத் தன்
எதிரிகனள ேகிழ்விப்போைோ? ரபோரில் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன்
ககோல்ைப்படுவனதக் கோணும் ேன்ைன் துரிரயோதைன் நம்முடன்
சேோதோைத்னத ஏற்படுத்திக் ககோள்வோைோ? ரபோரில் பீேரசைைோல் தன்
தம்பிகள் ககோல்ைப்படுவனதக் கோணும் தீய துரிரயோதைன் நம்முடன்
சேோதோைத்னத ஏற்படுத்திக் ககோள்வோைோ? கபரும் ரபோர் வரர்கள்
ீ பிறர்
பூேியின் பரப்பில் விழுந்து கிடப்பனதக் கண்டு தீய துரிரயோதைன்
வருத்தத்னத அனடவோைோ? பீஷ்ேர் ஒருவரின் தியோகத்ரதோடு நேது
பனகனேகள் ஒைியோதோ? (அவைிடமும், நம்ேிடமும் இன்னும் ேீ ந்து)
எஞ்சியிருப்பவர்கனளக் கோப்பதற்கோகச் சுரயோதைன் {துரிரயோதைன்}
நம்முடன் சேோதோைத்னத ஏற்படுத்திக் ககோள்வோைோ?" {என்றோன்
யுதிஷ்டிரன்}. கருனணயோல் நினறந்திருந்த ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைின் ேைனத
இவ்வனகயோை பல்ரவறு எண்ணங்கரள கடந்து கசன்றை. அரத
ரவனளயில், (போண்டவர்களுக்கும், ககௌரவர்களுக்கும்) இனடயில்
கடுஞ்சீற்றத்துடனும், உக்கிரேோகவும் ரபோர் நடந்தது" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

கர்ணனை கவன்ற பீேன்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 128

Bhima vanquished Karna! | Drona-Parva-Section-128 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அனைவனரயும்விடப் பீேனுக்ரக அதிகம் அஞ்சிய திருதரோஷ்டிரன்;

பீேனை எதிர்த்த கர்ணன்; கர்ணைின் வில்னை அறுத்தது; கர்ணைின் குதினரகனளயும்,
ரதரரோட்டினயயும் ககோன்றது; விருேரசைைின் ரதரில் ஏறிக்ககோண்ட கர்ணன்;
பீேைோல் கவல்ைப்பட்ட கர்ணன் ேீ ண்டும் பீேைிடம் ரேோதியது...
"ரேகங்கள், அல்ைது இடியின்
முைக்கத்னதப் ரபோை, வைினேேிக்கப்
பீேரசைன் ஆைேோக முைங்கியரபோது,
(நேது தரப்பில்) எந்த வரர்கள்
ீ அவனைச்
சூழ்ந்து ககோண்டைர்? ரபோரில்
சீற்றமுள்ள பீேரசைைின் முன்பு
நிற்கவல்ை எந்தப் ரபோர்வரனையும்
ீ
மூவுைகங்களிலும் நோன்
கோணவில்னை. ஓ! ேகரை {சஞ்சயோ},
கோைனுக்கு ஒப்போகக் கதோயுதத்னதத்
தரித்து நிற்கும் பீேரசைனுக்கு எதிரில்
ரபோர்க்களத்தில் நினைக்கவல்ை
எவனையும் நோன் கோணவில்னை.
ரதனரத் ரதரோலும், யோனைனய யோனையோலும் [1] அைிக்கும் அந்தப் பீேனை
எதிர்த்துச் சக்ரனை {இந்திரனைத்} தவிர ரவறு எவைோல் நிற்க முடியும்?
சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டு, என் ேகன்கனளக் ககோல்வதில் ஈடுபடும்
பீேரசைனை எதிர்த்துத் துரிரயோதைைின் நன்னேயில்
அர்ப்பணிப்புள்ரளோரில் எவைோல் ரபோரில் நிற்க முடியும்? உைர்ந்த
இனைகனளயும், னவக்ரகோனையும் எரிக்கும் கோட்டுத்தீனயப் ரபோை என்
ேகன்கனள எரிப்பதில் ஈடுபடும் பீேரசைைின் முன்பு நின்ற ேைிதர்கள்
யோவர்? அனைத்து உயிரிைங்கனளயும் கவட்டி வழ்த்தும்
ீ ேற்கறோரு
கோைனைப் ரபோைப் பீேன் என் ேகன்கனள ஒருவர் பின் ஒருவரோகக்
ககோல்வனதக் கண்டு அவனைப் ரபோரில் சூழ்ந்து ககோண்டவர் யோவர்? நோன்
பீேைிடம் ககோள்ளும் அச்சத்னதப் ரபோை அர்ஜுைைிடரேோ,
கிருஷ்ணைிடரேோ, சோத்யகியிடரேோ, அல்ைது ரவள்வி கநருப்பில்
பிறந்தவைிடரேோ (திருஷ்டத்யும்ைைிடரேோ) கபரும் அச்சத்னதக்
ககோள்ளவில்னை. ஓ! சஞ்சயோ, என் ேகன்கனள எரிக்கும் பீேகைனும்
சுடர்ேிகும் கநருப்னப எதிர்த்து வினரந்த அந்த வரர்கள்

ீ யோவர் என்பனத
எைக்குச் கசோல்வோயோக" என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.
[1] ரதர்கனளயும், யோனைகனளயும் கூடப் ரபோர்க்கருவிகளோகப்

பீேரசைன் பயன்படுத்திைோன் என்று கபோருள் ககோள்ள
ரவண்டுகேைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "வைினேேிக்கத்

ீ பீேரசைன் இப்படி முைக்கங்கனள கவளியிட்டரபோது,
அவற்னறத் தோங்கிக் ககோள்ள முடியோத வைினேேிக்கக் கர்ணன், தன்
வில்னைப் கபரும் பைத்துடன் வனளத்து, கபருங்கூச்சைிட்டபடி அவனை
{பீேனை} ரநோக்கி வினரந்தோன். உண்னேயில், ரபோனர விரும்பிய
வைினேேிக்கக் கர்ணன், தன் பைத்னத கவளிப்படுத்திச் சூறோவளினயத்
தோக்குப்பிடிக்கும் கநடிய ேரகேோன்னறப் ரபோைப் பீேைின் வைினயத் தனட
கசய்தோன். வரப்
ீ பீேனும், தன் முன்ைினையில் னவகர்த்தைன் ேகனை
{கர்ணனைக்} கண்டு திடீகரைக் ரகோபத்தில் சுடர்விட்டு, கல்ைில்
கூரோக்கப்பட்ட கனணகள் பைவற்னறப் கபரும்பைத்துடன் அவன் {கர்ணன்}
ேீ து ஏவிைோன். அந்தக் கனணகள் அனைத்னதயும் ஏற்ற கர்ணன் பதிலுக்குப்
பைவற்னறயும் ஏவிைோன். பீேனுக்கும், கர்ணனுக்கும் இனடயிைோை
அம்ரேோதைில், அவர்களது உள்ளங்னககளின் தட்டல் ஒைிகனளக் ரகட்ட
ரபோரோளிகள், ரதர்வரர்கள்,
ீ குதினரவரர்கள்
ீ ஆகிரயோர் அனைவரின்
அங்கங்களும் நடுங்கத் கதோடங்கிை. உண்னேயில், அந்தப் ரபோர்க்களத்தில்
பீேரசைைின் பயங்கர முைக்கங்கனளக் ரகட்டு, அவ்கவோைிகள் கேோத்த
பூேினயயும், ஆகோயத்னதயும் நினறப்பதோக க்ஷத்திரியர்களில்
முதன்னேயோை அனைவரும் கருதிைர்.
உயர் ஆன்ே போண்டு ேகைோல் {பீேைோல்} கவளியிடப்பட்ட

கடுமுைக்கங்களோல், அந்தப் ரபோரில் ரபோர்வரர்கள்
ீ அனைவரின் விற்களும்
பூேியில் விழுந்தை. ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, துணிச்சனையிைந்த
குதினரகளும், யோனைகளும் சிறுநீரும், ேைமும் கைித்தை [2].
அச்சம்நினறந்த பல்ரவறு தீய சகுைங்கள் அப்ரபோது ரதோன்றிை.
பீேனுக்கும், கர்ணனுக்கும் இனடயிைோை அந்தப் பயங்கர ரேோதைின் ரபோது,
கழுகுகள் ேற்றும் கங்கங்களின் {பருந்துகளின்} கூட்டங்களோல் ஆகோயம்
ேனறக்கப்பட்டது. கர்ணன் இருபது கனணகளோல் பீேனைத் தோக்கி, ஐந்தோல்
பின்ைவைின் ரதரரோட்டினய {விரசோகனை} ரவகேோகத் துனளத்தோன்.
வைினேேிக்கவனும், சுறுசுறுப்போைவனுேோை பீேன் அந்தப் ரபோரில்
புன்ைனகத்தபடிரய, கர்ணைின் ேீ து அறுபத்துநோன்கு {64} கனணகனள

ஏவிைோன். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பிறகு கர்ணன் அவன் ேீ து நோன்கு

கனணகனள ஏவிைோன். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பீேன் அவற்னறத்
தன் ரநரோை கனணகளோல் பை துண்டுகளோக கவட்டித் தன் கரநளிைத்னத
கவளிக்கோட்டிைோன். பிறகு கர்ணன் அடர்த்தியோை கனணகளின் ேோரியோல்
அவனை {பீேனை} ேனறத்தோன். எைினும், இப்படிக் கர்ணைோல்
ேனறக்கப்பட்ட வைினேேிக்கப் போண்டு ேகன் {பீேன்}, கர்ணைின் வில்னைக்
னகப்பிடியில் அறுத்து, பிறகு பத்து ரநரோை கனணகளோல் கர்ணனைத்
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்விடத்தில், "ரதிகர்கள்,

குதினரவரர்கள்
ீ இவர்களுனடய சப்தத்னதயும், பீேன், கர்ணன்
இவ்விருவர்களுனடய தைத்வைினயயும் யுத்தரங்கத்தில்
பயங்கரேோை பீேனுனடய சப்தத்னதயுங்ரகட்டு க்ஷத்திரிய
சிரரஷ்டர்கள் ஆகோயத்னதயும், பூேினயயும் நன்கு
நினறக்கப்பட்டவைோக எண்ணிைோர்கள். ேறுபடியும்,
ேகோத்ேோவோை போண்டவனுனடய ரகோரேோை சப்தத்திைோரை
யுத்தகளத்தில் எல்ைோ வரர்களுனடய
ீ விற்களும் பூேியில்
நழுவி விழுந்தை. சிை வரர்களுனடய
ீ னககளிைிருந்து
சஸ்திரங்கள் கீ ரை விழுந்தை. சிை வரர்களுக்கு
ீ உயிர்களும்
ரபோயிை. எல்ைோம் பயந்து ககோண்டு ஜைேைங்கனளப்
கபருக்கிை. எல்ைோ வோகைங்களும் ேைவருத்தத்னத
அனடந்தனவயோயிை" என்று இருக்கிறது. கங்குைியின்
இவ்விவரங்கள் இல்னை.
பயங்கரச் கசய்னககனளச் கசய்யும் வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை

ீ
அந்தச் சூத ேகன் {கர்ணன்}, ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக் ககோண்டு அதில்
வினரவோக நோரணற்றி அந்தப் ரபோரில் பீேனை (பை கனணகளோல்)
துனளத்தோன். அப்ரபோது சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட பீேன், மூன்று ரநரோை
கனணகளோல் சூத ேகைின் {கர்ணைின்} ேோர்னப கபரும்பைத்துடன்
தோக்கிைோன். ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, மூன்று
கநடிய சிகரங்கனளக் ககோண்ட ஒரு ேனைனயப் ரபோைக் கர்ணன், தன்
ேோர்பில் ஒட்டிய அந்தக் கனணகளுடன் அைகோகத் கதரிந்தோன்.
வைினேேிக்கக் கனணகளோல் இப்படித் துனளக்கப்பட்டதும், ேனையின்
சோரைில் வைியும் கசஞ்சுண்ணோம்பின் நீர்த்தோனரகனளப் ரபோை அவைது
{கர்ணைது} கோயங்களில் இருந்து குருதி போயத் கதோடங்கியது.
கபரும்பைத்துடன் ஏவப்பட்ட அந்தக் கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்ட கர்ணன்
சற்ரற கைக்கேனடந்தோன். தன் வில்ைில் ஒரு கனணனயப் கபோருத்திய

அவன் {கர்ணன்}, ஓ! ஐயோ, ேீ ண்டும் பீேனைத் துனளத்தோன். பிறகு ேீ ண்டும்
நூற்றுக்கணக்கோை ஆயிரக்கணக்கோை கனணகனளயும் அவன் ஏவத்
அந்த உறுதிேிக்க வில்ைோளியோை கர்ணைின் கனணகளோல் திடீகரை

ேனறக்கப்பட்ட அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, சிரித்துக் ககோண்ரட
கர்ணனுனடய வில்ைின் நோனண அறுத்தோன். பிறகு அவன் {பீேன்}, ஒரு
பல்ைத்தோல், கர்ணைின் ரதரரோட்டினய யேனுைகு அனுப்பிைோன்.
ீ பீேன், கர்ணைின் நோன்கு குதினரகனளயும்
உயிரிைக்கச் கசய்தோன். பிறகு வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ கர்ணன், ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, குதினரகளற்ற தன் ரதரில் இருந்து ரவகேோகக்
கீ ரை குதித்து, விருேரசைைின் ரதரில் ஏறிக் ககோண்டோன்.
அப்ரபோது, வரப்
ீ பீேரசைன், ரபோரில் கர்ணனை கவன்ற பிறகு,
ரேகங்களின் முைக்கத்னதப் ரபோன்ற ஆைேோை கபருங்கூச்சனையிட்டோன்.
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அம்முைக்கத்னதக் ரகட்ட யுதிஷ்டிரன்,
பீேரசைைோல் கர்ணன் கவல்ைப்பட்டனத அறிந்து ேிகவும் ேைம்
நினறந்தோன். அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்தும் போண்டவப் பனடயின்
ரபோரோளிகள் தங்கள் சங்குகனள ஊதிைர். அவர்களது எதிரிகளோை உேது
ீ அவ்கவோைினயக் ரகட்டு உரக்க முைங்கிைர். அர்ஜுைன்
கோண்டீவத்னத வனளத்தோன், கிருஷ்ணன் போஞ்சஜன்யத்னத ஊதிைோன்.
எைினும் இவ்கவோைிகள் அனைத்னதயும் மூழ்கடித்த பீேைின் முைக்கம், ஓ!
ேன்ைோ, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ரபோரோளிகள் அனைவரோலும்
ரகட்கப்பட்டது. பிறகு, கர்ணன் ேற்றும் பீேன் ஆகிய அந்தப் ரபோர்வரர்கள்
ீ
இருவரும் ரநரோை கனணகளோல் ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்டைர்.
எைினும் ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்} கேன்னேயோகக் கனணகனள
ஏவிைோன், போண்டுவின் ேகரைோ {பீேரைோ}, கபரும்பைத்துடன் ஏவிைோன்"
{என்றோன் சஞ்சயன்} [3].
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இதன் பிறகும் இன்னும் அதிகம்

இருக்கிறது. அது பின்வருேோறு, "ேகோரோஜரர, அசுரர்களுனடய
கபரிய ரசனையிைிருந்த தோரகோசுரனை ரநோக்கி சுப்ரம்ேண்யர்
எதிர்த்தது ரபோைப் பீேனும் சூரியகுேோரைோை கர்ணனை
எதிர்த்தோன். பயங்கரேோை கசய்னகயுள்ளவர்களோை
அவ்விருவருக்கும் இவ்வோறோை கபரும்ரபோர் நடந்தது.
பீேரசைன் கபரிதோை அம்புேனையிைோல் அவனைத் தடுத்துக்

ககோண்டு அம்புகளோல் அவனுனடய சோரதினயயும், நோன்கு

குதினரகனளயும் அடித்தோன். ஐயோ, பீேன் கணுக்கள் படிந்துள்ள
பல்ைங்களோல் அவனுனடய துவசத்னதயும்,
ககோடிச்சீனைனயயும் அறுத்து ரதத்னதயும்
சக்ரரக்ஷகர்கனளயும் நோசஞ்கசய்தோன். அரசரர, ரதிகர்களுள்
சிறந்தவனும், பைசோைியுேோை கர்ணனும், பீேரசைைோல்
நடுங்கும்படி கசய்யப்பட்டவைோகக் கத்தியும் ரகடகத்னதயும்
னகயிற்பிடித்துப் பீேனை எதிர்த்தோன். ஐயோ, பீேன் அந்தக்
கத்தினயக் ரகடகத்ரதோடு கவட்டிைோன். ேகோரோஜரர,
துரிரயோதைன், பீேைோல் கர்ணன் அரைக அம்புகளோரை
பீடிக்கப்பட்டனதக் கண்டு துச்சைனைப் போர்த்து, "கர்ணன்
கஷ்டேோை நினைனேனய அனடந்துவிட்டனதப் போர்.
சீக்கிரேோக அவனுக்கு ரதத்னதக் ககோடு" என்று கசோன்ைோன்.
இவ்வோறு அரசன் கசோல்ைியனதக் ரகட்ட துச்சைன், பிறகு,
கர்ணனுனடய சேீ பத்தில் ஓடிவந்தோன். ேகோரதைோை
கர்ணனும், துச்சைனுனடய ரதத்தில் ஏறிக் ககோண்டோன்.
அவ்விருவனரயும் பிருனதயின் புத்ரைோை பீேன் வினரவோக
கநருங்கிப் பத்துப் போணங்களோைடித்து ேறுபடியும் கர்ணனை
அடித்துத் துச்சைனுனடய தனைனயயுேறுத்தோன். ஐயோ,
பீேரசைைோல் துச்சைன் ககோல்ைப்பட்டனதப் போர்த்துக் கர்ணன்
அவனுனடய வில்னை எடுத்துப் போண்டவனையடித்தோன்.
ீ ேகோபைசோைிகளும், சத்துருக்களுனடய ேத்தியில்
பைனும் இந்திரனும் ரபோைப் பரஸ்பரம் ரபோர்புரிந்தோர்கள்.
ேகோபைசோைியும் பிருதோ புத்திரனுேோை பீேன்
அட்டகோசஞ்கசய்து ககோண்டு குதினரகனளயும்
சோரதினயயுேடித்த அடிக்கடி கர்ணனைகயதிர்த்தோன். பிறகு,
யுத்த பூேியில் பீேன் ரபோர் புரினகயில் அச்ரசனை
குைப்பமுற்றது. யோகதோன்றும் அறியப்படவில்னை"
என்றிருக்கிறது. கங்குைியின் பதிப்பிலும், ேன்ேதநோததத்தரின்
பதிப்பிலும் இந்த இடத்தில் இவ்விவரங்கள் இல்னை.

துரிரயோதைனும், போஞ்சோை இளவரசர்களும்!

Duryodhana and the Panchala princes! | Drona-Parva-Section-129 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரரோணனர ரநோக்கிச் கசன்ற துரிரயோதைன், அவரிடம் னவத்த

ரகோரிக்னக; கஜயத்ரதனைப் போதுகோக்கத் துரிரயோதைனை ஏவிய துரரோணர்;
துரிரயோதைனுக்கும், போஞ்சோை இளவரசர்களுக்கும் இனடயில் நனடகபற்ற ரபோர்;
போஞ்சோை இளவரசர்களின் ரதனரத் தன் கதோயுதத்தோல் கநோறுக்கிய துரிரயோதைன்,
சல்ைியைின் ரதரில் ஏறிச் கசன்றது; போஞ்சோை இளவரசர்கள் அர்ஜுைனை ரநோக்கிச்
கசன்றது.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "(இப்படி) அந்தப் பனட

முறியடிக்கப்பட்டு, அர்ஜுைன், பீேரசைன் ஆகிய அனைவரும் சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனை} ரநோக்கிச் கசன்ற பிறகு, உேது ேகன்
(துரிரயோதைன்) துரரோணனர ரநோக்கிச் கசன்றோன். தைி ஒருவைோகத் தன்
ரதரில் ஆசோைிடம் {துரரோணரிடம்} கசன்ற துரிரயோதைன், வைிகயங்கும்
பல்ரவறு கடனேகனளக் குறித்துச் சிந்தித்தபடிரய கசன்றோன். கோற்று
அல்ைது ேரைோ ரவகம் ககோண்ட உேது ேகைின் {துரிரயோதைைின்}
ரதரோைது, துரரோணனர ரநோக்கிப் கபரும் ரவகத்ரதோடு கசன்றது.
ரகோபத்தோல் சிவந்த கண்களுடன் கூடிய உேது ேகன் {துரிரயோதைன்},

ஆசோைிடம் {துரரோணரிடம்}, "ஓ! எதிரிகனளக் கைங்கடிப்பவரர
{துரரோணரர}, அர்ஜுைன், பீேரசைன் ேற்றும் கவல்ைப்படோத சோத்யகி

ஆகிரயோரும், வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ பைரும், நேது துருப்புகள்
அனைத்னதயும் வழ்த்தி,
ீ சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனை}
அணுகுவதில் கவன்றுவிட்டைர். உண்னேயில்,
கவல்ைப்படோதவர்களோகரவ இருக்கும் வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களோை
ீ
அவர்கள் துருப்புகள் அனைத்னதயும் கவன்ற பிறகு அங்ரகயும்
ரபோரிடுகின்றைர். ஓ! ககௌரவங்கனள அளிப்பவரர {துரரோணரர}, சோத்யகி
ேற்றும் பீேன் ஆகிய இருவரோலும் உம்னே எப்படிக் கடக்க முடிந்தது? ஓ!
பிரோேணர்களில் முதன்னேயோைவரர {துரரோணரர}, சோத்வதன் {சோத்யகி},
அர்ஜுைன் ேற்றும் பீேரசைைிடம் நீர் அனடந்த ரதோல்வியோைது
இவ்வுைகில் கடல் வறண்டு ரபோவனதப் ரபோை ேிக ஆச்சரியேோைதோகும்.
ேக்கள், "ஆயுத அறிவியைில் கனரகண்டவரோை துரரோணர் உண்னேயில்
எவ்வோறு கவல்ைப்பட முடியும்?" என்று உரக்கக் ரகட்கின்றைர். இவ்வோரற
ீ அனைவரும் உம்னே ேதிப்பு குனறவோகப் ரபசுகின்றைர்.
ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய {துரரோணரர}, கதோடர்ச்சியோக மூன்று

ீ உம்னேக் கடந்து கசன்றைர் என்றோல், நல்லூைற்ற எைக்குப்
ரபோரில் அைிவு நிச்சயரே. எைினும், இனவயோவும் நடந்தும், இக்கோரியத்தில்
எங்களுக்குக் கோத்திருப்பது என்ை என்பதில் நீர் கசோல்ைரவண்டியனத
எங்களுக்குச் கசோல்வரோக.
ீ எது நடந்தரதோ அது கடந்து ரபோைதோகும் {கடந்த
கோைேோகும்}. ஓ! ககௌரவங்கனள அளிப்பவரர, எஞ்சியிருப்பது {இைி கசய்ய
ரவண்டியது} என்ை என்பனத இப்ரபோது சிந்திப்பீரோக. அடுத்ததோக,
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனுக்கோக {கஜயத்ரதனுக்கோகத்} தற்சேயம் என்ை
கசய்ய ரவண்டும் என்பனத வினரவோகச் கசோல்வரோக,
ீ நீர் எனதச்
கசோல்வரரோ,
ீ அது ரவகேோகவும், முனறயோகவும் கசய்யப்படும்" என்றோன்
துரரோணர் {துரிரயோதைைிடம்}, "ஓ! கபரும் ேன்ைோ {துரிரயோதைோ},

இப்ரபோது எது கசய்யப்பட ரவண்டும் என்பனத ேிகவும் சிந்தித்து, நோன்
உன்ைிடம் கசோல்வனதக் ரகட்போயோக. இப்ரபோது வனர போண்டவர்களின்
கபரும் ரதர்வரர்களில்
ீ மூவர் ேட்டுரே நம்னேக் கடந்து
கசன்றிருக்கின்றைர். அந்த மூவருக்கு முன்ைோல் நேக்கு எவ்வளவு
அச்சேிருந்தரதோ, அவர்களுக்குப் பின்ைோலும் நோம் அவ்வளவு
அஞ்சரவண்டியிருக்கிறது [1]. எைினும், எங்ரக கிருஷ்ணனும்,
தைஞ்சயனும் {அர்ஜுைனும்} இருக்கின்றைரரோ, அங்ரக நேது அச்சம்
கபரிதோக இருக்க ரவண்டும். போரதப் பனடயோைது முன்ைோலும், பின்ைோலும்
எை இருபுறமும் தோக்கப்படுகிறது. இந்ரநரத்தில் சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனுனடய {கஜயத்ரதனுனடய} போதுகோப்ரப நேது முதல் கடனே

எை நோன் நினைக்கிரறன். தைஞ்சயனுக்கு {அர்ஜுைனுக்கு} அஞ்சுபவைோை
கஜயத்ரதன் நம்ேோல் போதுகோக்கப்படுவரத அனைத்னதயும் விடத்
தகுந்ததோகும்.
[1] அவர்களுக்குப் பின்ைோல் இருந்த அச்சம் என்பது போண்டவப்

பனடயிைரோவர். அவர்களுக்கு முன்ைோல் இருந்த அச்சம்
என்பது குரு பனடக்குள் ஊடுருவுவதில் கவன்ற
ரதர்வரர்களோவர்
ீ எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
வரீ யுயுதோைன் {சோத்யகி} ேற்றும் விருரகோதரன் {பீேன்} ஆகிய

இருவரும் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனை} எதிர்த்துச்
கசன்றிருக்கின்றைர். இனவயோவும் சகுைியின் புத்தியில் ரதோன்றிய
பகனடயோட்டத்தோரைரய வந்திருக்கின்றை. (சூதோட்ட) சனபயில்
கவற்றிரயோ, ரதோல்விரயோ ஏற்படவில்னை. இப்ரபோது நோம் ஈடுபடும்
இவ்வினளயோட்டில் கவற்றியும், ரதோல்வியும் ஏற்படும். சகுைி,
குற்றேில்ைோத எந்தப் கபோருட்கனளக் ககோண்டு குருக்களின் சனபயில்
முன்பு வினளயோடிைோரைோ, எனத அவன் {சகுைி} பகனடரய என்று
கருதிைோரைோ, அனவரய உண்னேயில் கவல்ைப்பட முடியோதனவயோை
கனணகளோக இருக்கின்றை. உண்னேயில், ஓ! ஐயோ {துரிரயோதைோ},
ககௌரவர்கள் கூடியிருந்த அந்த இடத்தில் இருந்தது பகனடயல்ை, ஆைோல்
அஃது உங்கள் உடல்கனளச் சினதக்கவல்ை பயங்கரேோை கனணகளோகும்.
எைினும், ஓ! ேன்ைோ {துரிரயோதைோ}, தற்ரபோது இந்தப் ரபோர்

வினளயோட்டில், ரபோரோளிகரள சூதோடிகள் என்றும், இந்தக் கனணகரள
பகனடகயன்றும், ஓ! ஏகோதிபதி {துரிரயோதைோ}, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளரை
பணயம் என்றும் ஐயேில்ைோேல் அறிவோயோக. உண்னேயில் எதிரியுடைோை
நேது இன்னறய வினளயோட்டில், கஜயத்ரதரை கபரும்பணயேோவோன்.
எைரவ, இந்தச் சந்தர்ப்பத்தில், நோம் அனைவரும் நம் உயினரரய துச்சேோக
ேதித்து, ரபோரில் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனுனடய போதுகோப்புக்கோை
முனறயோை ஏற்போடுகனளச் கசய்ரவோேோக. தற்ரபோது நோம் ஈடுபடும்
வினளயோட்டில், எங்குச் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} கபரும்
வில்ைோளிகளோல் போதுகோக்கப்படுகிறோரைோ, அங்ரகரய நோம்
கவற்றினயரயோ, ரதோல்வினயரயோ அனடரவோம். எைரவ, ரவகேோக
அங்ரக கசன்று (கஜயத்ரதைின்) போதுகோவைர்கனளக் கோப்போயோக. என்னைப்
கபோறுத்தவனர, பிறனர (கஜயத்ரதைின் முன்ைினைக்கு) அனுப்பவும்,

ஒன்றுகூடியிருக்கும் போஞ்சோைர்கள், போண்டுக்கள், சிருஞ்சயர்கள்

ஆகிரயோனரத் தடுக்கவும் நோன் இங்ரகரய நிற்ரபன்" என்றோர் {துரரோணர்}.
ஆசோைோல் {துரரோணரோல்} இப்படி ஆனணயிடப்பட்ட துரிரயோதைன்,

கடும் பணிக்கோை (சோதனைக்கோக) உறுதியோை தீர்ேோைத்னத எடுத்து,
தன்னைப் பின்கதோடர்பவர்களுடன் ({துரரோணரோல்} சுட்டிக்கோட்டப்பட்ட
இடத்திற்கு) ரவகேோகச் கசன்றோன். அர்ஜுைைின் ரதர்ச்சக்கரங்கனளப்
போதுகோப்பவர்களும், போஞ்சோை இளவரசர்களுேோை யுதோேன்யு ேற்றும்
உத்தகேௌஜஸ் ஆகிய இருவரும், அந்ரநரத்தில் சவ்யசச்சினை
{அர்ஜுைனை} ரநோக்கி குரு அணிவகுப்பின் ஓரங்களில் முன்ரைறிச்
கசன்றைர். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, முன்பு ரபோரிடும் விருப்பத்தோல்
அர்ஜுைன் உேது பனடக்குள் ஊடுருவிய ரபோது, ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, இளவரசர்களோை அந்த இருவரின் முன்ரைற்றத்னதக்
கிருதவர்ேன் தடுத்தோன் என்பனத நீர் நினைவில் ககோண்டிருக்கைோம்.
இப்ரபோரதோ குரு ேன்ைன் {துரிரயோதைன்} தன் பனடயின் ஓரங்களில்
கசல்லும் அவர்கனளக் கண்டோன். போரதக் குைத்தின் வைினேேிக்கத்
துரிரயோதைன், இப்படி மூர்க்கேோக வினரந்து வரும் அவ்விரு
சரகோதரர்களுடனும் கடும்ரபோரில் ஈடுபடச் சற்றும் தோேதிக்கவில்னை.
க்ஷத்திரியர்களில் முதன்னேயோரைோரும், புகழ்கபற்றவர்களும்,

வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களுேோை
ீ அவ்விருவரும், வனளக்கப்பட்ட தங்கள்
விற்களுடன் அந்தப் ரபோரில் துரிரயோதைனை எதிர்த்து வினரந்தைர்.
யுதோேன்யு இருபது {20} கனணகளோல் துரிரயோதைனையும், நோன்கு
கனணகளோல் அவைது நோன்கு குதினரகனளயும் துனளத்தோன். எைினும்,
துரிரயோதைன் ஒரர கனணயோல் யுதோேன்யுவின் ககோடிேரத்னத
அறுத்தோன். பிறகு உேது ேகன் {துரிரயோதைன்} ேற்கறோரு கனணயோல்
முன்ைவைின் {யுதோேன்யுவின்} வில்னையும் அறுத்தோன். அதன் பிறகும்
அந்தக் குரு ேன்ைன் {துரிரயோதைன்}, ஒரு பல்ைத்னதக் ககோண்டு
யுதோேன்யுவின் ரதரரோட்டினய அவைது ரதர்த்தட்டில் இருந்து
ீ பிறகும் அவன் நோன்கு கனணகளோல் பின்ைவைின்
{யுதோேன்யுவின்} நோன்கு குதினரகனளத் துனளத்தோன். அப்ரபோது
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட யுதோேன்யு, அந்தப் ரபோரில் உேது ேகைின்
{துரிரயோதைைின்} நடு ேோர்பில் முப்பது {30} கனணகனள ரவகேோக
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட உத்தகேௌஜஸும் தங்கத்தோல்

அைங்கரிக்கப்பட்ட கனணகனளக் ககோண்டு துரிரயோதைைின்

ரதரரோட்டினயத் துனளத்து, அவனை {ரதரரோட்டினய} யேனுைகு அனுப்பி

னவத்தோன். பிறகு துரிரயோதைனும், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
போஞ்சோைர்களின் இளவரசைோை உத்தகேௌஜஸின் நோன்கு
குதினரகனளயும், இரண்டு போர்ேிைி ரதரரோட்டிகனளயும் ககோன்றோன்.
அப்ரபோது அந்தப் ரபோரில் குதினரகளற்றவைோகவும், சோரதியற்றவைோகவும்
ஆை உத்தகேௌஜஸ் தன் சரகோதரைோை யுதோேன்யுவின் ரதரில் ரவகேோக
ஏறிைோன். தன் சரகோதரைின் ரதரில் ஏறிய அவன் {உத்தகேௌஜஸ்},
கனணகள் பைவற்றோல் துரிரயோதைைின் குதினரகனளத் தோக்கிைோன்.
இதைோல் ககோல்ைப்பட்ட அக்குதினரகள் கீ ரை பூேியில் விழுந்தை. அவைது
{துரிரயோதைைின்} குதினரகள் விழுந்ததும், வரீ யுதோேன்யு ஒரு
வைினேேிக்க ஆயுதத்தோல் துரிரயோதைைின் வில்னை வினரவோக அறுத்து,
ரேலும் (ேற்கறோரு கனணயோல்) ரதோைோைோை அவைது னகயுனறகனளயும்
அறுத்தோன்.
ேைிதர்களில் கோனளயோை உேது ேகன் {துரிரயோதைன்},

குதினரகளற்ற, சோரதியற்ற ரதரில் இருந்து கீ ரை குதித்து ஒரு கதோயுதத்னத
எடுத்துக் ககோண்டு போஞ்சோை இளவரசர்கள் இருவனரயும் எதிர்த்துச்
கசன்றோன். இப்படிக் ரகோபத்தில் முன்ரைறி வரும் பனக நகரங்கனள
அைிப்பவனை {துரிரயோதைனைக்} கண்டு, யுதோேன்யு ேற்றும்
உத்தகேௌஜஸ் ஆகிய இருவரும் தங்கள் ரதர்த்தட்டில் இருந்து கீ ரை
குதித்தைர். அப்ரபோது கதோயுதம் தரித்த துரிரயோதைன், தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கபட்டதும், குதினரகள், ரதரரோட்டி ேற்றும் ககோடிேரத்துடன்
கூடியதுேோை அந்தத் ரதனர அக்கதோயுதத்தோல் பூேிக்குள் அழுத்திைோன்.
எதிரிகனள எரிப்பவைோை உேது ேகன் {துரிரயோதைன்}, அந்தத் ரதனர
கநோறுக்கிய பிறகு, குதினரகளும், சோரதியுேற்ற அவன், ேத்ரர்களின்
ேன்ைனுனடய {சல்ைியைின்} ரதரில் வினரவோக ஏறிைோன். அரத
ரவனளயில், வைினேேிக்க இரு ரதர்வரர்களோை,
ீ அந்தப் போஞ்சோை
இளவசர்களில் முதன்னேயோை இருவரும் ரவறு இரு ரதர்களில் ஏறிக்
ககோண்டு அர்ஜுைனை ரநோக்கிச் கசன்றைர்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.

ேீ ண்டும் பீேைிடம் ரதோற்ற கர்ணன்!

Karna defeated again by Bhima! | Drona-Parva-Section-130 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கர்ணனுக்கு அஞ்சி உறங்கோேல் தவித்த யுதிஷ்டிரன்; அர்ஜுைைிடம்

கசன்ற பீேனை ேீ ண்டும் தடுத்து, அவனுக்கு அனறகூவல் விடுத்த கர்ணன்; கர்ணைின்
அைட்சியம்; மூர்க்கத்துடன் ரபோரிட்ட பீேன்; கர்ணைின் வில்னை ேீ ண்டும் அறுத்தது;
கர்ணைின் குதினரகனளயும், ரதரரோட்டினயயும் ககோன்று அவனையும் ேோர்பில்
துனளத்தது; ேற்கறோரு ரதனர அனடந்த கர்ணன்...
கசோன்ைோன், "ேயிர்ச்சிைிர்ப்னப
ஏற்படுத்துவதோை அந்தப் ரபோரில்
ரபோரோளிகள் அனைவரும் கவனையில்
நினறந்து, கபரிதும் பீடிக்கப்பட்டிருந்த
ரபோது, ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய
{திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த ரோனதயின்
ேகன் {கர்ணன்}, கோட்டில் ேதங்ககோண்ட
யோனைனய எதிர்த்துச் கசல்லும்
ேற்கறோரு யோனைனயப் ரபோைப்
பீேனை எதிர்த்துச் கசன்றோன்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "கபரும்பைம் ககோண்டவர்களோை

பீேன் ேற்றும் கர்ணன் ஆகிய வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ
இருவருக்கினடயில் அர்ஜுைைின் ரதருக்கு அருகில் நடந்த அந்தப் ரபோர்
எவ்வோறு நடந்தது? இதற்கு முன்பு ஒரு முனற கர்ணன் ரபோரில்
பீேரசைைோல் கவல்ைப்பட்டோன். எைரவ, வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ
கர்ணைோல் ேீ ண்டும் பீேனை எதிர்த்து எவ்வோறு கசல்ை முடிந்தது? பூேியின்
ீ ேிகப் கபரியவைோக அறியப்படும் வைினேேிக்கப் ரபோர்
வரைோை
ீ சூதைின் ேகனை {கர்ணனை} எதிர்த்து பீேைோலும் எவ்வோறு
கசல்ை முடியும்? தர்ேைின் ேகைோை யுதிஷ்டிரன், பீஷ்ேனரயும்,
துரரோணனரயும் கவற்றிககோண்ட நினையில், வில்ைோளியோை கர்ணைிடம்
ககோண்ட அச்சத்திைளவிற்கு ரவறு எவரிடமும் அச்சம்ககோள்ளவில்னை.
உண்னேயில், அவன் {யுதிஷ்டிரன்}, வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ
கர்ணனை நினைத்துக் ககோண்ரட, அச்சத்தோல் தன் இரவுகனள
உறக்கேில்ைோேல் கைிக்கிறோன். பிறகு, ரபோரில் அந்தச் சூதைின் ேகைிடம்

{கர்ணைிடம்} பீேைோல் எவ்வோறு ரேோத முடியும்? உண்னேயில், ஓ!

சஞ்சயோ, ரபோரில் பின்வோங்கோதவனும், சக்தியுடன் கூடிய
பிரோேணர்களுக்கு அர்ப்பணிப்புள்ள வரனும்,
ீ ரபோர்வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோைவனுேோை அந்தக் கர்ணரைோடு பீேைோல் எவ்வோறு ரபோரிட
முடியும்?
உண்னேயில், அர்ஜுைைின் ரதரருரக நடந்த அம்ரேோதைில் சூதைின்

ேகன் {கர்ணன்} ேற்றும் விருரகோதரன் {பீேன்} ஆகிய அவ்விரு வரர்களும்,
ீ
எவ்வோறு ஒருவரரோகடோருவர் ரபோரிட்டைர்? ரேலும்,
(போண்டவர்களுடைோை) தன் சரகோதரநினை குறித்து முன்ரப
கதரிவிக்கப்பட்ட அந்தச் சூதைின் ேகன் {கர்ணன்}
கருனணயுள்ளவனுேோவோன்.குந்தியிடம் தோன் கசோன்ை வோர்த்னதகனள
நினைவுகூர்ந்தோல் [1], அவைோல் {கர்ணைோல்} எவ்வோறு பீேனுடன் ரபோரிட
முடியும்? பீேனைப் கபோறுத்தவனரயும் கூட, முன்பு சூதைின் ேகைோல்
{கர்ணைோல்} தன் ேீ து திணிக்கப்பட்ட தீங்குகள் அனைத்னதயும்
நினைவுகூர்ந்த அந்த வரன்
ீ {பீேன்}, ரபோரில் கர்ணனுடன் எவ்வோறு
ரபோரிட்டோன்? ஓ! சூதோ {சஞ்சயோ}, என் ேகன் துரிரயோதைன், கர்ணன்
போண்டவர்கள் அனைவனரயும் ரபோரில் கவன்று விடுவோன் எை
நம்புகிறோன். இைிந்தவைோை என் ேகன் ரபோரில் எவைிடம் கவற்றி
இருக்கிறது எை நம்புகிறோரைோ அவன் {கர்ணன்}, பயங்கரச் கசயல்கனளச்
கசய்யும் பீேரசைனுடன் எவ்வோறு ரபோரிட்டோன்? என் ேகன்கள் எவனை
நம்பி அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களுடன்
ீ (போண்டுவின் ேகன்களுடன்
{போண்டவர்களுடன்}) பனகனே ககோண்டைரரோ, அந்தச் சூதைின் ேகனுடன்
{கர்ணனுடன்} பீேன் எவ்வோறு ரபோரிட்டோன்? உண்னேயில் அவைோல்
{கர்ணைோல்} கசய்யப்பட்ட பல்ரவறு தீங்குகள் ேற்றும் கோயங்கனள
நினைவுகூர்ந்த பீேன் அந்தச் சூதைின் ேகனுடன் {கர்ணனுடன்} எவ்வோறு
ரபோரிட்டோன்? உண்னேயில், முன்ைர் ஒரர ரதரில் தைியோகச் கசன்று
கேோத்த உைனக அடக்கியவனும், கபரும் வரம்
ீ ககோண்டவனுேோை அந்தச்
சூதைின் ேகனுடன் {கர்ணனுடன்} பீேைோல் எவ்வோறு ரபோரிட முடிந்தது?
(இயற்னகயோை) இரு கோதுகுண்டைங்களுடன் பிறந்தவைோை அந்தச்
சூதைின் ேகனுடன் பீேன் எவ்வோறு ரபோரிட்டோன்? ஓ! சஞ்சயோ, விவரிப்பதில்
நீ திறனுள்ளவைோக இருக்கிறோய். எைரவ, அவ்விருவருக்கும் இனடயில்
நனடகபற்ற ரபோனரயும், அவர்களில் கவற்றி அனடந்தவர் யோர்
என்பனதயும் எைக்கு விரிவோகச் கசோல்வோயோக" என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.
[1] உத்திரயோக பர்வம் பகுதி 146ஐ போர்க்கவும்.

சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "ரதர்வரர்களில்

ீ
முதன்னேயோை அந்தப் பீேரசைன், ரோனதயின் ேகனை {கர்ணனை}
விட்டுவிட்டு, கிருஷ்ணன் ேற்றும் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} ஆகிய இரு
ீ எங்குள்ளைரரோ அங்ரக கசல்ை விரும்பிைோன். எைினும்,
ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்}, அவனை {பீேனை} ரநோக்கி வினரந்து கசன்ற
ரபோரத, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ேனையின் ேீ து ேனைத்தோனரகனளப்
கபோைியும் ரேகங்கனளப் ரபோை அடர்த்தியோை கனணேோரியோல் அவனை
{பீேனை} ேனறத்தோன்.
முழுதும் ேைர்ந்த முளரினய {தோேனரனயப்} ரபோை அைகிய

முகமுனடயவனும், முறுவைோல் ேிளிர்ந்தவனுேோை {சிரிப்போல்
பிரகோசித்தவனுேோை} வைினேேிக்க அந்த அதிரதன் ேகன் {கர்ணன்},
பீேரசைன் கசன்றரபோது பின்ைவனை {பீேனை} அனறகூவி அனைத்தோன்.
கர்ணன், "ஓ! பீேோ, ரபோரிடுவது எவ்வோறு என்பனத நீ அறிவோய் எை நோன்
கைவிலும் நினைக்கவில்னை. பிறகு, அர்ஜுைனைச் சந்திக்கும்
விருப்பத்தோல் ஏன் எைக்கு நீ முதுனகக் கோட்டுகிறோய்? ஓ! போண்டவர்கனள
ேகிழ்விப்பவரை, குந்தியின் ேகன் ஒருவனுக்கு இது சற்றும் கபோருந்தோது.
எைரவ, நீ எங்கிருக்கிறோரயோ அங்ரகரய நின்று உன் கனணகளோல் என்னை
ேனறப்போயோக" என்றோன் {கர்ணன்}.
கர்ணைின் அந்த அனறகூவனைக் ரகட்ட பீேரசைன் அனதப்

கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியோேல், தன் ரதனர சற்ரற நகர்த்தி, அந்தச்
சூதைின் ேகனுடன் {கர்ணனுடன்} {ேீ ண்டும்} ரபோரிடத் கதோடங்கிைோன்.
சிறப்புேிக்கப் பீேரசைன் ரநரோை கனணரேகங்கனளப் கபோைிந்தோன்.
கர்ணனைக் ககோல்வதோல் அந்தப் பனகனேகளுக்கு முடினவக் ககோண்டு வர
விரும்பிய பீேன், கவசம் பூண்டவனும், அனைத்து ஆயுதங்கனளயும்
அறிந்தவனும், தைக்கு எதிரில் நின்று தைிப்ரபோரில் ஈடுபடுபவனுேோை
அந்த வரனை
ீ {கர்ணனை} பைவைேனடயச்
ீ கசய்யத் கதோடங்கிைோன்.
எண்ணற்ற ககௌரவர்கனளக் ககோன்ற பிறகு, ஓ! ஐயோ, எதிரிகனள
எரிப்பவனும், போண்டுவின் ரகோபக்கோர ேகனும், வைினேேிக்கவனுேோை
பீேன், கர்ணைின் ேீ து பல்ரவறு கடும் கனணேோரிகனளப் கபோைிந்தோன்.
கபரும்பைம் ககோண்ட அந்தச் சூதைின் ேகன் {கர்ணன்}, ேதயோனையின்
நனடனயக் ககோண்ட அந்ந வரைோல்
ீ {பீேைோல்} கதோடுக்கப்பட்ட
கனணேோரிகள் அனைத்னதயும் தன் ஆயுதங்களின் சக்தியோல்
விழுங்கிைோன்.

அறிவின் உதவினயக் ககோண்டவனும், கபரும் வில்ைோளியுேோை

அந்தக் கர்ணன், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, (பனட அறிவியைின்)
ஆசோனைப் ரபோை அந்தப் ரபோரில் திரியத் கதோடங்கிைோன். ரோனதயின்
ரகோபக்கோர ேகன் {கர்ணன்}, சிரித்துக் ககோண்ரட இருந்தது, கபரும்
சீற்றத்துடன் ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்த பீேரசைனுக்குத் தன்னைக் ரகைி
கசய்வனதப் ரபோைத் கதரிந்தது.தங்களுக்கினடயிைோை அந்தப் ரபோனர
அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்தும் போர்த்துக் ககோண்டிருந்த துணிச்சல்ேிக்க
ீ பைருக்கு ேத்தியில் குந்தியின் ேகைோல் {பீேைோல்} கர்ணைின்
சிரிப்னபப் கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியவில்னை. கபரும் யோனைனய
அங்குசத்தோல் தோக்கும் போகனைப் ரபோைச் சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட
வைினேேிக்கப் பீேன், அனடயும் கதோனைவுக்குள் தன்ைோல்
ககோண்டுவரப்பட்ட கர்ணைின் நடுேோர்னப வத்சதந்தங்கள் {கன்றின்
பற்கனளப் ரபோன்ற தனை ககோண்ட கனணகள்} பைவற்றோல் துனளத்தோன்.
ேீ ண்டும் பீேரசைன், தங்கேயேோைனவயும், அைகிய

சிறகுகளுனடயனவயும், கூர்முனை ககோண்டனவயும், நன்கு
ஏவப்பட்டனவயுேோை எழுபத்துமூன்று [?] கனணகளோல் சூத ேகைின்
வண்ணேயேோை கவசத்னதத் துனளத்தோன். {பிறகு அந்த வரக்
ீ கர்ணன்,
தங்க விரிப்புகளுடன் கூடியனவயும், கோற்றின் ரவகத்னதக்
ககோண்டனவயுேோை பீேைின் குதினரகள்} ஒவ்கவோன்னறயும் ஐந்து
கனணகளோல் {துனளத்தோன்} [2]. வினரவில் கண்ணினேப்பதற்குள்
கர்ணைோல் உண்டோக்கப்பட்ட கனணகளின் வனை பீேைின் ரதரில்
கோணப்பட்டது. உண்னேயில், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, கர்ணைின்
வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட அக்கனணகளோைனவ, ககோடிேரம், ரதரரோட்டி
ேற்றும் அந்தப் போண்டவனுடன் {பீேனுடன்} கூடிய அந்தத் ரதனர
முழுனேயோக ேனறத்தது. பிறகு கர்ணன், பீேைின் ஊடுருவமுடியோத
கவசத்னத அறுபத்துநோன்கு கனணகளோல் துனளத்தோன். சிைத்தோல்
தூண்டப்பட்ட அவன் {கர்ணன்}, உயிர்நினைகனளரய ஊடுருவவல்ை
ரநரோை கனணகள் பைவற்றோல் போர்த்தனைரய {பீேனைரய} துனளத்தோன்.
[2] இங்ரக கங்குைியில் each with five shafts என்று வோக்கியம்

முழுனே கபறோேரைரய இருக்கிறது. [?] கனணகளின்
எண்ணிக்னகயும் தவறோக இருப்பதோகரவ கதரிகிறது.
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், "பீேரசைன், சிறகுகளுடன்
கூடியனவயும், முனறயோக ஏவப்பட்டனவயுேோை
இருபத்ரதோரு கூரிய கனணகளோல் சூதன் ேகனுனடய
வண்ணேயேோை கவசத்னதத் துனளத்தோன். பிறகு அந்த வரக்
ீ
கர்ணன், தங்க விரிப்புகளுடன் கூடியனவயும், கோற்றின்

ரவகத்னதக் ககோண்டனவயுேோை பீேைின் குதினரகள்
ஒவ்கவோன்னறயும் ஐந்து {ஐந்து ஐந்து} கனணகளோல்
துனளத்தோன்" என்றிருக்கிறது. ரவகறோரு பதிப்பிலும்
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் உள்ளனதப் ரபோைரவ
எைினும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட விருரகோதரன்

{பீேன்}, கர்ணைின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட அக்கனணகனள
அைட்சியம் கசய்தபடிரய அச்சேில்ைோேல் அந்தத் சூதைின் ேகனை
{கர்ணனை} தோக்கிைோன். கர்ணைின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்டனவயும்,
கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புகளுக்கு ஒப்போைனவயுேோை கனணகளோல்
துனளக்கப்பட்ட பீேன், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபோரில் எந்த
வைினயயும் உணரவில்னை. பிறகு அந்த வரப்
ீ பீேன், அம்ரேோதைில் கடும்
சக்தி ககோண்டனவயும், கூர்முனைகனளக் ககோண்டனவயுேோை
முப்பத்திரண்டு பல்ைங்களோல் கர்ணனைத் துனளத்தோன். எைினும், கர்ணன்,
கஜயத்ரதனைக் ககோல்ை விரும்பியவனும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவனுேோை பீேரசைனைத் தன் கனணகளோல் பதிலுக்குப் கபரும்
அைட்சியத்துடரைரய ேனறத்தோன். உண்னேயில் அம்ரேோதைில்,
ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்}, பீேனுடன் கேன்னேயோகரவ ரபோரிட்டோன்,
அரத ரவனளயில் பீேரைோ, அவைது {கர்ணைின்} முந்னதய தீங்குகனள
நினைவுகூர்ந்து அவனுடன் மூர்க்கேோகப் ரபோரிட்டோன்.
ரகோபக்கோர பீேைோல் கர்ணைின் அைட்சியத்னதப் கபோறுத்துக் ககோள்ள

முடியவில்னை. உண்னேயில் அந்த எதிரிகனளக் ககோல்பவன் {பீேன்},
ரோனதயின் ேகன் ேீ து கனண ேோரிகனள வினரவோக ஏவிைோன்.
அம்ரேோதைில் பீேரசைைோல் ஏவப்பட்ட அந்தக் கனணகள், ககோஞ்சும்
பறனவகனளப் ரபோைக் கர்ணைின் அங்கங்கள் யோவிலும் போய்ந்தை.
பீேைின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்டனவயும், கூர்முனை ேற்றும் தங்கச்
சிறகுகனளக் ககோண்டனவயுேோை அக்கனணகள், சுடர்ேிக்க கநருப்னப
ேனறக்கும் பூச்சிகளின் கூட்டத்னதப் ரபோை ரோனதயின் ேகனை {கர்ணனை}
ேனறத்தை. எைினும் கர்ணன், ஓ! ேன்ைோ, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர},
பதிலுக்குக் கடுங்கனணகளின் ேோரினயப் கபோைிந்தோன். அப்ரபோது
விருரகோதரன் {பீேன்}, அந்தப் ரபோர்க்கள ரத்திைத்தோல் {கர்ணைோல்}
ஏவப்பட்டனவயும், வஜ்ரத்திற்கு ஒப்போைனவயுேோை அந்தக் கனணகள்
தன்னை அனடவதற்கு முன்ரப பல்ைங்கள் பைவற்றோல் அவற்னற
கவட்டிைோன். எதிரிகனளத் தண்டிப்பவனும், னவகர்த்தைன் {சூரியன்}
ேகனுேோை கர்ணன், ஓ! போரதரர, ேீ ண்டும் பீேரசைனைத் தன்

கனணேோரியோல் ேனறத்தோன்.
அப்ரபோது ஓ! போரதரர, அம்ரேோதைில் கனணகளோல் துனளக்கப்பட்ட

பீேனை, தன் உடைில் நிேிர்ந்து நிற்கும் முட்களுடன் கூடிய
முள்ளம்பன்றிக்கு ஒப்போக நோங்கள் கண்ரடோம். தன் கதிர்கனளப்
பிடித்திருக்கும் சூரியனைப் ரபோைரவ அந்தப் ரபோரில் வரப்
ீ பீேன், கர்ணைின்
வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்டனவயும், தங்கச் சிறகுகனளக்
ககோண்டனவயும், கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயுேோை அக்கனணகனளப்
பிடித்திருந்தோன். குருதியில் குளித்த அனைத்து அங்கங்களுடன் கூடிய
பீேரசைன், வசந்தகோைத்தில் ேைர்களின் சுனேயோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட ஓர்
அரசோக ேரத்னதப் ரபோைப் பிரகோசத்துடன் கதரிந்தோன். அந்தப் ரபோரில்
வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட கர்ணைின் அந்த நடத்னதனய
வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட பீேைோல் கபோறுத்துக் ககோள்ள
ரகோபத்தில் சுைன்ற கண்களுடன் கூடிய அவன் {பீேன்} இருபத்னதந்து

நோரோசங்களோல் கர்ணனைத் துனளத்தோன். அதன்ரபரில் கர்ணன், (தன்
பக்கங்களில் கதோங்கும்) கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புகள் பைவற்றுடன் கூடிய
ஒரு கவண்ேனைனயப் ரபோைத் கதரிந்தோன். கதய்வக
ீ ஆற்றனைக் ககோண்ட
பீேரசைன், அப்ரபோரில் தன் உயினரயும் விடத் தயோரோக இருந்த சூதைின்
ேகனை {கர்ணனை} ஆறு கனணகளோலும், பிறகு எட்டு கனணகளோலும்
துனளத்தோன். பிறகு வரப்
ீ பீேரசைன் சிரித்துக் ககோண்ரட ேற்கறோரு
கனணயோல் கர்ணைின் வில்னை ேீ ண்டும் வினரவோக அறுத்தோன். ரேலும்
அவன் {பீேன்} தன் கனணகளோல் கர்ணைின் நோன்கு குதினரகனளயும், பிறகு
அவைது ரதரரோட்டினயயும் ககோன்று, அதன் பிறகு, சூரியப்பிரகோசம்
ககோண்ட எண்ணற்ற நோரோசங்களோல் கர்ணைின் ேோர்னபயும் துனளத்தோன்.
சிறகுகள் பனடத்த அக்கனணகள் கர்ணைின் உடைினூடோக ஊடுருவி,
ரேகங்களின் ஊடோகத் துனளத்துச் கசல்லும் சூரியைின் கதிர்கனளப்
ரபோைப் பூேிக்குள் நுனைந்தை. தன் ஆண்னேயில் கசருக்குக்
ககோண்டிருந்தோலும், கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டு, தன் வில்லும் அறுபட்ட
கர்ணன் கபரும் வைினய உணர்ந்து ேற்கறோரு ரதருக்குச் கசன்றோன்"

கர்ணன் பீேனுக்கினடயில் பயங்கரப் ரபோர்!

A terrible war between Karna and Bhima! | Drona-Parva-Section-131 | Mahabharata In
Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: ேற்கறோரு ரதரில் ஏறி பீேனை எதிர்த்து ேீ ண்டும் வினரந்த கர்ணன்;
கர்ணனுக்கும், பீேனுக்கும் இனடயில் நடந்த பயங்கரப் ரபோர்; கர்ணைோலும்,
திருதரோஷ்டிரன் ேகன்களோலும் போண்டவர்கள் இதுவனர அனடந்த துன்பங்கனள
எண்ணிப் போர்த்து மூர்க்கத்துடன் ரபோரிட்ட பீேன்; ககௌரவப் பனடயில் ஏற்பட்ட
ரபரைிவு...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "ஓ! சஞ்சயோ, என் ேகன்கள்

எவைிடம் கவற்றிக்கோை தங்கள் நம்பிக்னககள் அனைத்னதயும்
ககோண்டுள்ளைரரோ அந்தக் கர்ணன் களத்தில் இருந்து புறங்கோட்டிச்
கசல்வனதக் கண்டு, உண்னேயில் துரிரயோதைன் என்ை கசோன்ைோன்?(1)
உண்னேயில், தன் சக்தியில் கபருனே ககோண்ட பீேன் எவ்வோறு
ரபோரிட்டோன்? கர்ணனும் இதன் பிறகு, ஓ! ேகரை {சஞ்சயோ}, அந்தப் ரபோரில்
சுடர்ேிக்க கநருப்புக்கு ஒப்போை பீேரசைனைக் கண்டு என்ை கசய்தோன்?"
என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.(2)
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "முனறயோக

அனேக்கப்பட்ட ேற்கறோரு ரதரில் ஏறிய கர்ணன், சூறோவளியோல்
ககோந்தளிக்கும் கடைின் சீற்றத்துடன் போண்டுவின் ேகனை {பீேனை}
எதிர்த்து ேீ ண்டும் வினரந்தோன்.(3) சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட அந்த அதிரதன்
ேகனை {கர்ணனைக்} கண்ட உேது ேகன்கள், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},

(கர்ண) கநருப்பில் ஏற்கைரவ ஊற்றப்பட்ட கோணிக்னகயோகரவ

{ஆகுதியோகரவ) பீேரசைனைக் கருதிைர்.(4) வில்நோண் கயிற்றின்
சீற்றேிக்க நோகணோைி ேற்றும் தன் உள்ளங்னககளின் பயங்கர ஒைிகள்
ஆகியவற்றுடன் கூடிய ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்}, பீேரசைைின் ரதனர
ரநோக்கி அடர்த்தியோை கனணேோரினய ஏவிைோன்.(5)
ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, வரக்

ீ கர்ணனுக்கும், உயர் ஆன்ே
பீேனுக்கும் இனடயில் ேீ ண்டும் ஒரு பயங்கரேோை ரேோதல் நடந்தது.(6)
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டவர்களும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவர்களும், ஒருவனரகயோருவர் ககோல்ை விரும்பியவர்களுேோை
அவ்விரு ரபோர் வரர்களும்,
ீ (ரகோபம்நினறந்த) தங்கள் போர்னவயோரைரய
ஒருவனரகயோருவர் எரித்துவிடத் தீர்ேோைித்தவர்கனளப் ரபோை
ஒருவனரகயோருவர் போர்த்துக் ககோண்டைர்.(7) ரகோபத்தோல் சிவந்திருந்த
கண்களுடன் கூடிய அவ்விருவரும், இரண்டு போம்புகனளப் ரபோைச்
சீற்றத்துடன் மூச்சுவிட்டைர். எதிரிகனளத் தண்டிப்பவர்களும், கபரும் வரம்
ீ
ககோண்டவர்களுேோை அவ்விருவரும் ஒருவனரகயோருர் அணுகி
சினதத்தைர்.(8) உண்னேயில் அவர்கள், கபரும் சுறுசுறுப்புக் ககோண்ட இரு
பருந்துகனளப் ரபோை, அல்ைது ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட இரு
சரபங்கனளப் ரபோை ஒருவரரோகடோருவர் ரபோரிட்டைர்.(9)
அப்ரபோது எதிரிகனளத் தண்டிப்பவைோை பீேன், பகனடயோட்டத்தின்

ரபோதும், நோடுகடத்தப்பட்டுக் கோட்டில் இருந்தரபோதும், விரோடைின்
நகரத்தில் வசித்த ரபோதும் தோன் பட்ட துன்பங்கள் அனைத்னதயும்
நினைவுகூர்ந்தும், (10) கசைிப்பிலும், ரத்திைங்களிலும் கபருகியிருந்த
தங்கள் அரசு உேது ேகன்களோல் களவோடப்பட்டது, உம்ேோலும், சூதைின்
ேகைோலும் {கர்ணைோலும்} போண்டவர்களுக்கு எண்ணற்ற தீங்குகள்
இனைக்கப்பட்டது ஆகியவற்னற ேைதில் ககோண்டும், (11) அப்போவியோை
குந்தினய நீர் அவளது ேகன்களுடன் ரசர்த்து எரிக்கச் சதி கசய்த
உண்னேனய நினைத்தும், சனபக்கு ேத்தியில் அந்த இைிந்தவர்களின்
{திருதரோஷ்டிரன், திருதரோஷ்டிரன் ேகன்கள் ேற்றும் கர்ணன் ஆகிரயோரின்}
னககளில் கிருஷ்னண {திகரௌபதி} அனடந்த இன்ைல்கள், (12)
துச்சோசைைோல்அவளது குைல்கள் பற்றப்பட்டது, ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, கர்ணன், "உன் கணவர்கள் இறந்துவிட்டதோல்
{கணவன்றறவளோைதோல்}, நீ ேற்கறோரு கணவனைக் ககோள்வோயோக;
நரகத்தில் மூழ்கிவிட்ட பிருனதயின் {குந்தியின்} ேகன்கள்
எள்ளுப்பதர்கனளப் ரபோன்றவர்களோவர்" என்ற அளவுக்குப் ரபசிய ரபச்சு
ஆகியவற்னற நினைவுப்படுத்திக் ககோண்டும், (13, 14) ஓ! குருவின் ேகரை
{திருதரோஷ்டிரரர}, உேது முன்ைினையில் ககௌரவர்கள் உதிர்த்த பிற

வோர்த்னதகள், உேது ேகன்கள் கிருஷ்னணனயத் {திகரௌபதினயத்} தங்கள்
அடினேயோய் அனடந்து அனுபவிக்க விரும்பிய உண்னே, (15) போண்டுவின்
ேகன்கள் ேோன் ரதோலுடுத்தி கோட்டுக்குச் கசல்ை முற்படுனகயில், கர்ணன்
அவர்களிடம் ரபசிய கடுஞ்கசோற்கள், (16) ரகோபம் நினறந்தவனும்,
கசைிப்போக இருந்தவனும், மூடனுேோை உேது ேகன் {துரிரயோதைன்},
வருந்திக்ககோண்டிருந்த பிருனதயின் {குந்தியின்} ேகன்கனள கவறும்
புற்களோக நினைத்து ேகிழ்ச்சிரயோடு தற்புகழ்ச்சியில் ஈடுபட்டது
ஆகியவற்னற நினைவுகூர்ந்தும், (17) உண்னேயில் அறம்சோர்ந்தவனும்,
எதிரிகனளக் ககோல்பவனுேோை அந்தப் பீேன் இவற்னறயும், குைந்னத
பருவத்தில் இருந்து தோைனடந்த இன்ைல்கள் அனைத்னதயும்
நினைவுகூர்ந்து, தன் உயினரரய துச்சேோக ேதித்தோன்.(18)
போரதக் குைத்தின் புைியோை அந்த விருரகோதரன் {பீேன்},

தங்கேயேோை னகப்பிடி ககோண்டதும், கவல்ைமுடியோததும்,
வல்ைனேேிக்கதுேோை தைது வில்னை வனளத்து, தன் உயினர முற்றிலும்
துச்சேோக ேதித்து, கர்ணனை எதிர்த்து வினரந்தோன்.(19) அந்தப் பீேன்,
கல்ைில் கூரோக்கப்பட்ட பிரகோசேோை கனணேோரினய ஏவி சூரியைின்
ஒளினயரய ேனறத்தோன்.(20) எைினும் அந்த அதிரதன் ேகன் {கர்ணன்}
சிரித்துக் ககோண்ரட, கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயும்,
சிறகுபனடத்தனவயுேோை தன் கனணகளோல், பீேரசைைின் அந்தக்
கனணேோரினய வினரவோகக் கைங்கடித்தோன்.(21) பிறகு, கபரும் பைமும்,
வைினேேிக்கக் கரங்களும் ககோண்ட அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ
அதிரதன் ேகன் {கர்ணன்}, ஒன்பது கூரிய கனணகளோல் பீேனைத்
துனளத்தோன்.(22) அங்குசத்தோல் தோக்கப்பட்ட யோனைனயப் ரபோை அந்தக்
கனணகளோல் தோக்கப்பட்ட விருரகோதரன் {பீேன்}, அச்சேற்ற வனகயில்
அந்தச் சூதைின் ேகனை {கர்ணனை} எதிர்த்து வினரந்தோன்.(23) எைினும்
ரகோபத்துடன் கூடிய கர்ணன், ேதம் ககோண்ட யோனைனய எதிர்த்து
வினரயும் ேற்கறோரு ேதங்ககோண்ட யோனைனயப் ரபோை, ரவகேோகவும்,
சக்தியுடனும் தன்னை ரநோக்கி இப்படி வினரந்துவரும் அந்தப் போண்டவக்
கோனளனய {பீேனை} எதிர்த்து வினரந்தோன்.(24)
நூறு ரபரினககளின் ஒைிக்கு ஒப்போை கவடிப்கபோைி ககோண்ட தன்

சங்னக முைங்கிய கர்ணன், ஆர்ப்பரிக்கும் கடனைப் ரபோைப் பீேனை
ஆதரித்து வந்த பனடனய ேகிழ்ச்சியோகக் கைங்கடித்தோன்.(25) யோனைகள்,
குதினரகள், ரதர்கள் ேற்றும் கோைோட்பனட வரர்கனளக்
ீ ககோண்ட தைது
பனட கர்ணைோல் இப்படிக் கைங்கடிக்கப்படுவனதக் கண்ட பீேன்,
முன்ைவனை {கர்ணனை} அணுகி தன் கனணகளோல் அவனை

ேனறத்தோன்.(26) பிறகு கர்ணன் அன்ைங்களின் நிறங்ககோண்ட தன்
குதினரகனள, கரடிகளின் நிறங்ககோண்ட பீேனுனடயனவயுடன் {பீேைின்
குதினரகளுடன்} கைக்கச் கசய்து, தன் கனணகளோல் அந்தப் போண்டுவின்
ேகனை {பீேனை} ேனறத்தோன்.(27) கரடிகளின் நிறத்னதயும், கோற்றின்
ரவகத்னதயும் ககோண்ட அக்குதினரகள், அன்ைங்களின் நிறத்னதக்
ககோண்ட கர்ணனுனடயனவயுடன் {கர்ணைின் குதினரகளுடன்}
கைந்தனதக் கண்டு உேது துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் "ஓ" என்றும், "ஐரயோ"
என்றும் கூச்சல்கள் எழுந்தை.(28) கோற்றின் ரவகத்னதக் ககோண்ட
அக்குதினரகள் இப்படி ஒன்றோகக் கைந்து, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
ஆகோயத்தில் ஒன்று கைந்திருக்கும் கவள்னள ேற்றும் கருப்பு ரேகங்கனளப்
ரபோை ேிக அைகோகத் கதரிந்தை.(29)
கர்ணன் ேற்றும் விருரகோதரன் {பீேன்} ஆகிய இருவரும் ரகோபத்தோல்

தூண்டப்பட்டிருப்பனதக் கண்ட உேது பனடயின் கபரும் ரதர்வரர்கள்
ீ
அச்சத்தோல் நடுங்கத் கதோடங்கிைர்.(30) அவர்கள் ரபோரிட்ட
ரபோர்க்களேோைது வினரவில் யேைின் ககோற்றங்கனளப் ரபோைப்
பயங்கரேோக ேோறியது. உண்னேயில் அஃது, ஓ! போரதர்களில் சிறந்தவரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, இறந்ரதோரின் ேன்ைனுனடய {யேைின்} நகரத்னதப்
ரபோைக் கோண்பதற்கு ேிகப் பயங்கரேோக ேோறியது.(31) உேது பனடயின்
கபரும் ரதர்வரர்கள்,
ீ ஏரதோ வினளயோட்டுக் களத்தின் போர்னவயோளர்கனளப்
ரபோை அக்கோட்சினயப் போர்த்தும், அந்தப் பயங்கர ரேோதைில் அந்த
இருவரில் எவரும் ேற்றவர் ரேல் ஆதிக்கம் கபறுவனதக்
கோணவில்னை.(32) ஓ! ேன்ைோ, ஓ ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, அவர்கள்,
உம்முனடய ேற்றும் உேது ேகன்களின் தீய ககோள்னகயின் வினளவோல்
அவ்விரு வரர்களின்
ீ வைினேேிக்க ஆயுதங்களின் ரேோதல்கனளயும்,
அந்தக் கைப்னபயும் ேட்டுரே கண்டைர்.(33) எதிரிகனளக் ககோல்பவர்களோை
அவ்விருவரும் தங்கள் கூரிய கனணகளோல் ஒருவனரகயோருவர்
ேனறப்பனதரய கதோடர்ந்தைர். அற்புத ஆற்றனைக் ககோண்ட
அவ்விருவரும் தங்கள் கனணேோரியோல் ஆகோயத்னதரய நினறத்தைர்.(34)
வைினேேிக்க அவ்விரு ரதர்வரர்களும்

ீ ஒருவனரகயோருவர் உயினர
எடுக்க விரும்பி ஒருவரின் ரேல் ஒருவர் கூரிய கனணகனள ஏவி ககோண்டு,
ேனைத்தோனரகனளப் கபோைியும் இரு ரேகங்கனளப் ரபோைப் போர்ப்பதற்கு ேிக
அைகோக ேோறிைர்.(35) எதிரிகனளத் தண்டிப்பவர்களோை அவ்விருவரும்,
தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட கனணகனள ஏவி, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, சுடர்ேிக்க விண்கற்கனளக் ககோண்டுள்ளனதப் ரபோை
ஆகோயத்னதப் பிரகோசேோக்கிைர்.(36) அவ்விரு வரர்களோலும்

ீ
ஏவப்பட்டனவயும், கழுகின் இறகுகனளக் ககோண்டனவயுேோை
அக்கனணகள், கூதிர்கோைத்து வோைில் திரியும் உற்சோகேோை நோனரகளின்
வரினசகனளப் ரபோைத் கதரிந்தை.(37)
அரதரவனளயில், , கிருஷ்ணனும், தைஞ்சயனும் {அர்ஜுைனும்},

அந்த எதிரிகனளத் தண்டிப்பவன் {பீேன்}, சூதைின் ேகனுடன் {கர்ணனுடன்}
ரபோரில் ஈடுபடுவனதக் கண்டு, அந்தச் சுனேயோைது பீேன் தோங்கிக்
ககோள்வதற்கு ேிகப் கபரியது எைக் கருதிைர்.(38) ஒருவரின் கனணகனள
ேற்றவர் கைங்கடிப்பதற்கோகக் கர்ணனும், பீேனும் ஒருவர் ரேல் ஒருவர்
இக்கனணகனள ஏவியரபோது, யோனைகள், குதினரகள் ேற்றும் ேைிதர்கள்
பைர் இதைோல் தோக்கப்பட்டு உயினர இைந்து கீ ரை விழுந்தைர்.(39)
எண்ணிக்னகயில் ஆயிரக்கணக்கில் அப்படி விழுந்ததன் வினளவோலும்,
விழுந்த உயிரிைங்கள் உயினர இைந்ததோலும், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, உேது ேகன்களின் பனடயில் ஒரு ரபரைிவு
ஏற்பட்டது.(40) வினரவில் அந்தப் ரபோர்க்களேோைது, ஓ! போரதக் குைத்தின்
கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, ேைிதர்கள், குதினரகள் ேற்றும் யோனைகள்
ஆகியவற்றின் உயிரற்ற உடல்களோல் ேனறக்கப்பட்டது" {என்றோன்
சஞ்சயன்}.(41)
துரரோண பர்வம் பகுதி – 131ல் வரும் கேோத்த சுரைோகங்களின்

எண்ணிக்னக 41.
குறிப்பு: ஆசிரியரோை கங்குைியின் கபயரில்ைோேல்,

பதிப்போளரோை பிரதோப சந்திர ரோய் அவர்களின் கபயரரோடு
பைிகரண்டு புத்தகங்களோக வந்த The Mahabharata of Krishna-
Dwaipayana Vyasa இரண்டோம் பதிப்பின் பிடிஎஃப் ரகோப்புகள்
இன்று கினடத்தை. இந்தக் ரகோப்புகளில் துரரோண பர்வத்தில்
இருந்து உள்ள கேோைிகபயர்ப்பு சுரைோக எண்களுடன்
கூடியதோக இருக்கிறது. ரேலும் சிை ஆயுதங்களின்
கபயர்களும், சிை கபயர்ச்கசோற்களும் ரநரடியோை சம்ஸ்க்ருதச்
கசோற்களோகரவ, தேிழ் வோசகருக்குப் புரியும் வனகயில்
இருக்கின்றை. நோன் இதுவனர Sacred Texts வனைத்தளத்தில்
கவளிவந்தவற்னறரய கேோைிகபயர்த்து வந்ரதன். அஃது
ஆங்கிை வோசகருக்கோகச் சிை ேோற்றங்களுடன் வந்ததோகத்
கதரிகிறது. ேற்றபடி இரண்டு பதிப்புகளுக்கும் கபரிய

ரவறுபோடுகள் ஏதும் இல்னை. எைரவ, இன்று கினடத்த இந்தப்

பிடிஎஃப் ரகோப்புகளின் உதவியுடன் இைி கேோைிகபயர்க்கைோம்
என்றிருக்கிரறன். சுரைோக எண்களுடன் இருப்பது,
பிற்கோைத்தில் மூைத்துடன் ஒப்பு ரநோக்க ஏதுவோக இருக்கும்.
எைரவ இப்பதிவில் இருந்து சுரைோக எண்கள்
குறிக்கப்படுகின்றை. ஏற்கைரவ கசய்யப்பட்ட
கேோைிகபயர்ப்னபயும் இந்தக் ரகோப்புகளுடன் ஒப்புரநோக்கி
சுரைோக எண்கனளக் குறிக்க ரவண்டும். முடியுேோ என்று

பீேைோல் ேனைத்த கர்ணன்!

Karna stupefied by Bhima! | Drona-Parva-Section-132 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: பீேனைப் புகழ்ந்த திருதரோஷ்டிரன்; கர்ணனை ேீ ண்டும்

குதினரகளற்றவைோகவும், சோரதியற்றவைோகவும் ஆக்கிய பீேன்; கர்ணனைக் கோக்கத்
தன் தம்பி துர்ஜயனை அனுப்பிய துரிரயோதைன்; கர்ணன் போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத துர்ஜயனைக் ககோன்ற பீேன்; துயரோல் அழுத கர்ணன்...
"பீேரசைன், கர்ணனுடன் ரபோரிடுவதில்
கசயல்போட்டு ஒருனேயுடனும்,
சக்தியுடனும் கவன்றதோல், நோன்
அவைது ஆற்றனை ேிக
அற்புதேோைதோகக் கருதுகிரறன்.(1)
உண்னேயில், ஓ! சஞ்சயோ, யக்ஷர்கள்,
அசுரர்கள் ேற்றும் ேைிதர்களுடன் கூடிய
ரதவர்கனளரய தடுக்க வல்ைவனும்,
அனைத்து வனக ஆயுதங்கனளயும்
தரித்தவனுேோை அந்தக் கர்ணைோல்,
சுடர்ேிகு பிரகோசத்துடன் கூடியவனும்,
போண்டுவின் ேகனுேோை பீேனைப்
ரபோரில் ஏன் கவல்ை முடியவில்னை என்பனத எைக்குச் கசோல்வோயோக.(2, 3)
உயினரரய பணயேோக னவத்த அவர்களுக்குள் அந்தப் ரபோர் எவ்வோறு
நடந்து என்பனதச் கசோல்வோயோக. அவ்விருவருக்குள்ளோை ரேோதைில்,
உண்னேயில், இருவருக்கும் கவற்றி அனடயத்தக்க கதோனைவிரைரய
இருக்கிறது, அரத ரபோை இருவரும் ரதோற்கவும் வோய்ப்பிருக்கிறது [1].(4)
[1] "4ஆம் சுரைோகத்தின் இரண்டோம் வரினய ேிகச்

சோதோரணேோக வைங்கியிருக்கிரறன். இரு ேைிதர்கள்
ரபோரிடும்ரபோது, எவர் கவல்வோர் என்பனத ஒருவைோல்
முன்கூட்டிரய கசோல்ை முடியோது. கவல்வதற்கும்,
ரதோற்பதற்கு இருவருக்கும் சேேோை வோய்ப்புகள்
இருக்கின்றை என்பரத கபோருளோக இங்ரக கதரிகிறது" எை

ஓ! சூதோ {சஞ்சயோ}, ரபோரில் கர்ணனை அனடந்த என் ேகன்

சுரயோதைன் {துரிரயோதைன்}, ரகோவிந்தன் {கிருஷ்ணன்} ேற்றும்
சோத்வதர்களுடன் கூடிய பிருனதயின் {குந்தியின்} ேகன்கனள எப்ரபோதும்
கவல்ைத் துணிகிறோன்.(5) எைினும், பயங்கரச் கசயல்கனளச் கசய்யும்
பீேரசைைோல் ரபோரில் கர்ணன் அனடயும் கதோடர் ரதோல்விகனளக் ரகட்டு,
எைக்கு ேயக்கரே வருவதோகத் கதரிகிறது.(6) என் ேகைின்
{துரிரயோதைைின்} தீய ககோள்னகயின் வினளவோல் ககௌரவர்கள்
ஏற்கைரவ ககோல்ைப்பட்டுவிட்டதோகரவ நோன் நினைக்கிரறன்.
வைினேேிக்க வில்ைோளிகளோை பிருனதயின் {குந்தியின்} ேகன்கனள
கவல்வதில் கர்ணன் கவற்றி அனடயரவ ேோட்டோன்.(7) கர்ணன்,
போண்டுவின் ேகன்களுடன் ரபோரிட்ட அனைத்துப் ரபோர்களிலும்,
பின்ைவர்கரள {போண்டவர்கரள} அவனை {கர்ணனை} எந்த ேோற்றமும்
இல்ைோேல் களத்தில் ரதோல்வியனடயச் கசய்திருக்கின்றைர்.(8)
உண்னேயில் அந்தப் போண்டவர்கள், ஓ! ேகரை {சஞ்சயோ}, வோசவனை
{இந்திரனைத்} தங்கள் தனைனேயில் ககோண்ட ரதவர்களோலும் கவல்ைப்பட
முடியோதவர்களோவர். ஐரயோ, என் தீய ேகன் துரிரயோதைன் இஃனத
அறியவில்னைரய.(9) கருவூைங்களின் தனைவனை {குரபரனைப்} ரபோை
இருக்கும் பிருனதயின் {குந்தியின்} ேகனுனடய {யுதிஷ்டிரனுனடய}
கசல்வத்னதக் களவோடிய சிறுேதி ககோண்ட என் ேகன் {துரிரயோதைன்},
(ேனைகளில்) ரதனைத் ரதடுபவனைப் ரபோை வழ்ச்சினயக்
ீ
கோணோதிருக்கிறோன்.(10) வஞ்சகம் அறிந்த அவன் {துரிரயோதைன்}, அனதத்
திரும்பப் கபற இயைோத அளவுக்குத் தன்னுனடயது எைக் கருதி, எரபோதும்
போண்டவர்கனள அவேதிக்கிறோன் [2].(11) தூய்னேயற்ற ஆன்ேோ ககோண்ட
நோனும், உயர் ஆன்ே போண்டுவின் ேகன்கள் அறகநறி ரநோற்பவர்களோக
இருப்பினும், என் பிள்னளகளின் ேீ து ககோண்ட போசத்தோல் ேைவுறுத்தல்
ககோள்ளவில்னை.(12)
[2] ரவகறோரு பதிப்பில், "வஞ்சனையில் புத்தியுள்ளவைோை என்

புத்திரன் ேகோத்ேோக்களோை போண்டவர்களுனடய ரோஜ்யத்னதக்
கபடத்தோல் கவர்ந்து ககோண்டு, "ஜயம் அனடயப்பட்டது" என்ரற
எண்ணிக் ககோண்டு போண்டவர்கனள அவேதிக்கிறோன்"
கபரும் கதோனைரநோக்குப் போர்னவ ககோண்டவனும், பிருனதயின்

ேகனுேோை யுதிஷ்டிரன், சேோதோைத்னத விரும்புபவைோகரவ தன்னை
எப்ரபோதும் கோட்டிக் ககோண்டோன். எைினும் என் ேகன்கள் அவனைத்
{யுதிஷ்டிரனைத்} திறைற்றவைோகக் கருதி, அவனை இகழ்ந்தைர்.(13)
வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட பீேரசைன், அந்தத் துயரங்கள்

அனைத்னதயும் (போண்டவர்களோல் தோக்குப்பிடிக்கப்பட்ட) தீங்குகள்
அனைத்னதயும் ேைத்தில் ககோண்டு, சூதன் ேகனுடன் {கர்ணனுடன்}
ரபோரிட்டோன்.(14) எைரவ, ஓ! சஞ்சயோ, ரபோர்வரர்களில்
பீேன் ேற்றும் கர்ணன் ஆகிய இருவரும், ஒருவர் உயினர ேற்றவர் எடுக்க
விரும்பி, தங்களுக்குள் எவ்வோறு ரபோரிட்டைர் என்பனத எைக்குச்
கசோல்வோயோக" என்று ரகட்டோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.(15)

{திருதரோஷ்டிரரர}, ஒன்னறகயோன்று ககோல்ைவிரும்பிய இரண்டு கோட்டு
யோனைகளுக்கு ஒப்போகக் கர்ணனுக்கும், பீேனுக்கும் இனடயிைோை ரபோர்
எவ்வோறு நடந்தது என்பனதக் ரகட்பீரோக.(16) ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட னவகர்த்தைன் ேகன் {கர்ணன்}, தன் ஆற்றனை
முன்கைடுத்து, எதிரிகனளத் தண்டிப்பவனும், கபரும் ஆற்றனைக்
ககோண்டவனுேோை ரகோபக்கோர பீேனை முப்பது கனணகளோல்
துனளத்தோன்.(17) உண்னேயில், ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய
{திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த னவகர்த்தைன் ேகன் {கர்ணன்}, கூர்முனை
ககோண்டனவயும், தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், கபரும் ரவகம்
ககோண்டனவயுேோை கனணகள் பைவற்றோல் பீேனைத் தோக்கிைோன்.(18)
எைினும், பீேன், தன்னைத் தோக்குவதில் கர்ணன் ஈடுபட்டுக்
ககோண்டிருந்தரபோது, மூன்று கனணகளோல் பின்ைவைின் {கர்ணைின்}
வில்னை அறுத்தோன். ரேலும் அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, ஒரு
பல்ைத்னதக் ககோண்டு கர்ணைின் ரதரரோட்டினய அவைது ரதர்த்தட்டில்
இருந்து கீ ரை பூேியில் விை னவத்தோன்.(19)
அப்ரபோது, பீேனைக் ககோல்ை விரும்பிய னவகர்த்தைன் ேகன், தங்கம்

ேற்றும் னவடூரியக் கற்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட ஈட்டி ஒன்னற
ஏந்திைோன்.(20) கோைைின் இரண்டோவது ஈட்டினயப் ரபோை இருந்த அந்தக்
கடும் ஈட்டினயப் பிடித்து உயர்த்திக் குறி போர்த்த ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்},
பீேைின் உயினர எடுக்கப் ரபோதுேோை பைத்துடன் அனதப் பீேரசைன் ேீ து
ஏவிைோன். கபரும்பைம் ககோண்ட அந்த ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்},
வஜ்ரத்னத {இடினய} ஏவும் இந்திரனைப் ரபோை அந்த ஈட்டினய ஏவி
கபருமுைக்கம் கசய்தோன். அம்முைக்கத்னதக் ரகட்ட உேது ேகன்கள்
ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்தைர்.(21-23) எைினும் பீேன், கர்ணைின் கரங்களில்
இருந்து வசப்பட்டதும்,
ீ கநருப்பு, அல்ைது சூரியைின் பிரகோசத்னதக்
ககோண்டதுேோை அவ்வட்டினய
ீ ஏழு கனணகனளக் ககோண்டு
ஆகோயத்திரைரய கவட்டிைோன்.(24) அப்ரபோதுதோன் சட்னடயுரிந்து வந்த
போம்புக்கு ஒப்போை அவ்வட்டினய

ீ கவட்டிய பீேன், ஓ! ஐயோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, சூதன் ேகனுனடய உயினர எடுக்கப் போர்ப்பவனைப்
ரபோைப் கபரும் ரகோபத்துடன் அந்தப் ரபோரில், ேயிைின் இறகுகள் ேற்றும்
தங்கச் சிறகுகனளக் ககோண்டனவயும், கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயும்,
ஒவ்கவோன்றும் யேைின் ரகோலுக்கு ஒப்போைனவயுேோை பை கனணகனள
ஏவிைோன்.(25, 26)
கபரும் சக்தினயக் ககோண்ட கர்ணனும், தங்கத்தோல்

அைங்கரிக்கப்பட்ட னகப்பிடி ககோண்ட ேற்கறோரு உறுதியோை வில்னை
எடுத்துக் ககோண்டு, அனதப் பைத்துடன் வனளத்துக் கனணகள் பைவற்னற
ஏவிைோன்.(27) எைினும், போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, ஒன்பது ரநரோை
கனணகளோல் அக்கனணகள் அனைத்னதயும் கவட்டிைோன். ஓ!
ேைிதர்களின் ஆட்சியோளரர {திருதரோஷ்டிரரர}, வசுரசைைோல் {கர்ணைோல்}
ஏவப்பட்ட அந்த வைினேேிக்கக் கனணகனள கவட்டிரய பீேன், ஓ!
ஏகோதிபதி, ஒரு சிங்கத்னதப் ரபோைப் கபருமுைக்கம் கசய்தோன். பருவ
கோைத்தில் பசுவுக்கோக முைங்கும் வைினேேிக்க இரு கோனளகனளப் ரபோை,
அல்ைது ஒரர இனறச்சித் துண்டுக்கோக முைங்கும் இரு புைிகனளப் ரபோை,
அடுத்தவைின் ேட்டுேீ றிய தோேதத்னதக் கோண விரும்பி அவர்கள்,
ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்டைர்.(28-30) சிை ரநரங்களில் அவர்கள்
ேோட்டுக் ககோட்டனகயிலுள்ள இரு வைினேேிக்கக் கோனளகனளப் ரபோை
ஒருவனரகயோருவர் ரகோபக் கண்களோல் போர்த்துக் ககோண்டைர். பிறகு இரு
கபரும் யோனைகள் தங்கள் தந்தங்களின் கூர்முனறகனளக் ககோண்டு
ஒன்னறகயோன்று தோக்கிக் ககோள்வனதப் ரபோை, முழுதோக வனளத்து
இழுக்கப்பட்ட தங்கள் வில்ைில் இருந்து கனணகனள ஏவி
ஒருவரரோகடோருவர் ரேோதிக் ககோண்டைர். ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
தங்கள் கனண ேோரியோல் ஒருவனரகயோருவர் எரித்த அவர்கள், கபரும்
ரகோபத்துடன் ஒருவனரகயோருவர் போர்த்துக் ககோண்டு, ஒருவரின்
ரேகைோருவர் தங்கள் ஆற்றனைச் கசலுத்திைர். (31, 32) சிைரநரங்களில்
ஒருவனர ரநோக்கி ஒருவர் சிரித்துக் ககோண்டும், சிை ரநரங்களில்
ஒருவனரகயோருவர் நிந்தித்துக் ககோண்டும், சிை ரநரங்களில் தங்கள்
சங்குகனள முைங்கிக் ககோண்டும் அவர்கள் ஒருவரரோகடோருவர் ரபோர்
புரிந்தைர்.(33)
அப்ரபோது பீேன், கர்ணைின் வில்னைக் னகப்பிடியில் அறுத்து, சங்கு

ரபோன்ற கவண்னேயோக இருந்த பின்ைவைின் {கர்ணைின்} குதினரகனளத்
தன் கனணகளின் மூைம் யேனுைகு அனுப்பிைோன்.(34) ரேலும் அந்தப்
போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, தன் எதிரியின் {கர்ணைின்} ரதரரோட்டினயயும்
அவைது ரதர்த்தட்டில் இருந்து வழ்த்திைோன்.

ீ பிறகு, குதினரகளற்றவைோக,
சோரதியற்றவைோக ஆக்கப்பட்டு, அந்தப் ரபோரில் (கனணகளோல்)
ேனறக்கப்பட்டிருந்த னவகர்த்தைன் ேகன் கர்ணன், கபரும் துன்பத்தில்
மூழ்கிைோன். பீேைின் கனணேோரியோல் ேனைத்துப் ரபோை அவன் {கர்ணன்},
என்ை கசய்வது என்பனத அறியோதிருந்தோன்.(35, 36)
துன்பம் நினறந்த அவை நினையில் கர்ணன் நிறுத்தப்பட்டனதக்

கண்ட ேன்ைன் துரிரயோதைன், ரகோபத்தோல் நடுங்கி, (தன் தம்பியோை)
துர்ஜயைிடம், "ஓ! துர்ஜயோ, கசல்வோயோக. அங்ரக அந்தப் போண்டுவின் ேகன்
{பீேன்}, ரோனதயின் ேகனை {கர்ணனை} விழுங்கப் ரபோகிறோன். அந்தத்
தோடியற்ற அைினய {பீேனை} வினரவோகக் ககோன்று, கர்ணனை
வலுப்படுத்துவோயோக" என்றோன்.(37, 38) இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட உேது ேகன்
துர்ஜயன், துரிரயோதைைிடம், "அப்படிரய ஆகட்டும்" என்று கசோல்ைி
(கர்ணனுடன்) ரபோரில் ஈடுப்பட்டுக் ககோண்டிருந்த பீேரசைனை ரநோக்கி
வினரந்து கனணகளோல் அவனை {பீேனை} ேனறத்தோன்.(39) அந்தத்
துர்ஜயன், பீேனை ஒன்பது கனணகளோலும், அவைது குதினரகனள
எட்டோலும், அவைது சோரதினய ஆறோலும், அவைது ககோடிேரத்னத
மூன்றோலும் தோக்கி, ேீ ண்டும் பீேனை ஏைோலும் {ஏழு கனணகளோலும்}
தோக்கிைோன்.(40)
அப்ரபோது, ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட பீேரசைன், தன் கனணகளோல்

துர்ஜயைின் உயிர் நினைகனளயும், அவைது குதினரகனளயும்,
சோரதினயயும் துனளத்து, அவர்கனள யேனுைகு அனுப்பி னவத்தோன் [3].(41)
அப்ரபோது துயரோல் அழுத கர்ணன், ஆபரணங்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டவனும், போம்னபப் ரபோை கநளிந்தபடி பூேியில் கிடந்த
அந்த உேது ேகனை {துர்ஜயனை} வைம்வந்தோன்.(42) பீேன், தைது ககோடிய
எதிரியோை கர்ணனைத் ரதரற்றவைோகச் கசய்த பிறகு, சிரித்துக் ககோண்ரட
கனணகளோல் அவனை ேனறத்து, எண்ணற்ற கூர்முனைகனளக் ககோண்ட
சதோக்ைினயப் ரபோை அவனை ஆக்கிைோன்.(43) எைினும், எதிரிகனளத்
தண்டிப்பவைோை அந்தத் அதிரதன் கர்ணன், இப்படிக் கனணகளோல்
துனளக்கப்பட்டிருந்தோலும், அந்தப் ரபோரில் தன்னுடன் ரபோரிடும் பீேனைத்
தவிர்க்கவில்னை" {என்றோன் சஞ்சயன்}.(44)
[3] இந்தத் துர்ஜயரைோடு ரசர்த்து, இதுவனர பீேன்,

துரிரயோதைன் தம்பிகளில் 36 ரபனரக் ககோன்றிருக்கிறோன்.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
துரரோண பர்வம் பகுதி – 132ல் வரும் கேோத்த சுரைோகங்கள் 44

ரபோனர விட்ரடோடிய கர்ணன்!

Karna fled forsaking the battle! | Drona-Parva-Section-133 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: பீேைோல் ரதோற்கடிக்கப்பட்டுத் ரதனர இைந்த கர்ணன், ேற்கறோரு

ரதரில் ஏறி வந்து ேீ ண்டும் பீேனுடன் ரேோதியது; ேீ ண்டும் ரதனரயிைந்த கர்ணன்;
துரிரயோதைன் தன் தம்பி துர்முகைிடம் கர்ணனுக்குத் ரதரளிக்கும்படி அனுப்பியது;
துர்முகனைக் ககோன்ற பீேன்; கர்ணனுக்கும் பீேனுக்கும் இனடயில் நடந்த கடும்ரபோர்;
பீேைின் வைினேயோல் பீடிக்கப்பட்டுப் ரபோர்க்களத்னத விட்டு ஓடிய கர்ணன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "பீேைோல் முற்றிலும்

ரதோற்கடிக்கப்பட்டவைோை ரதரற்ற கர்ணன், ேற்கறோரு ரதரில் ஏறிக்
ககோண்டு, போண்டுவின் ேகனை {பீேனை} ரவகேோகத் துனளக்க
ஆரம்பித்தோன். (1) தங்கள் தந்தங்களோல் ஒன்ரறோகடோன்று ரேோதிக்
ககோள்ளும் இரு கபரும் யோனைகனளப் ரபோை அவர்கள், முழுதோக
வனளத்து இழுக்கப்பட்ட தங்கள் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட கனணகளோல்
ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்டைர்.(2) அப்ரபோது கனணப்கபோைிவோல்
பீேனைத் தோக்கி கபருமுைக்கம் கசய்த கர்ணன், ேீ ண்டும் அவனை {பீேனை}
ேோர்பில் தோக்கிைோன்.(3) எைினும் பதிலுக்குப் பீேன், பத்து ரநரோை
கனணகளோல் கர்ணனைத் தோக்கி, ேீ ண்டும் அவனை {கர்ணனை} இருபது
ரநரோை கனணகளோல் தோக்கிைோன்.(4) பிறகு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},

கர்ணன் ஒன்பது கனணகளோல் பீேைின் நடுேோர்னபத் துனளத்து, ஒரு கூரிய

கனணயோல் பின்ைவைின் {பீேைின்} ககோடிேரத்னதயும் தோக்கிைோன்.(5)
பதிலுக்குப் பிருனதயின் ேகன் {குந்தியின் ேகன் பீேன்}, வைினேேிக்க
யோனைனய அங்குசத்தோல் தோக்கும் போகனைப் ரபோை, அல்ைது குதினரனயச்
சோட்னடயோல் தோக்கும் சோரதினயப் ரபோைக் கர்ணனை அறுபத்து மூன்று {63}
கனணகளோல் துனளத்தோன்.(6)
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, போண்டுவின் சிறப்புேிக்க ேகைோல்

{பீேைோல்} ஆைத்துனளக்கப்பட்ட வரக்
ீ கர்ணன், நோவோல் தன் கனடவோனய
நனைத்து, சிைத்தோல் கண்கள் சிவந்தோன்.(7) பிறகு, ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, கர்ணன், வஜ்ரத்னத ஏவும் இந்திரனைப் ரபோை,
பீேரசைைின் அைிவுக்கோக அனைத்னதயும் துனளக்கவல்ை ஒரு கனணனய
அவன் {பீேன்} ேீ து ஏவிைோன்.(8) அைகிய இறகுகனளக் ககோண்டதும், சூதன்
ேகைின் {கர்ணைின்} வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்டதுேோை அந்தக் கனண,
அந்தப் ரபோரில் போர்த்தனை {பீேனைத்} துனளத்துச் கசன்று பூேிக்குள் ஆை
மூழ்கியது.(9)
அப்ரபோது ரகோபத்தோல் கண்கள் சிவந்தவனும், வைினேேிக்கக்

கரங்கனளக் ககோண்டவனுேோை பீேன் ஒருக்கணமும் சிந்தியோேல்,
தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதும், முழுதோக நோன்கு முைம் நீளம்
ககோண்டதும், சக்தியில் இந்திரைின் வஜ்ரத்துக்கு ஒப்போைதும், ஆறு
பக்கங்கனளக் ககோண்டதுேோை கைேிக்க ஒரு கதோயுதத்னத அந்தச் சூதைின்
ேகன் {கர்ணன்} ேீ து வசிைோன்.
ீ உண்னேயில், இந்திரன் தன் வஜ்ரத்தோல்
அசுரர்கனளக் ககோல்வனதப் ரபோைக் ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட அந்தப்
போரதக் குைத்துக் கோனள {பீேன்}, நன்கு பயிற்றுவிக்கப்பட்டனவயும்,
முதன்னேயோை இைத்னதச் ரசர்ந்தனவயுேோை அதிரதன் ேகைின்
{கர்ணைின்} குதினரகனள அக்கதோயுதத்தோரைரய ககோன்றோன். பிறகு, ஓ!
போரதக் குைத்தின் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்ட பீேன், க்ஷுரப்ரங்கள் இரண்னடக் ககோண்டு கர்ணைின்
ககோடிேரத்னத அறுத்தோன்.(10-12) பிறகு அவன் {பீேன்}, கபரும்
எண்ணிக்னகயிைோை கனணகனளக் ககோண்டு தன் எதிரியின் {கர்ணைின்}
ரதரரோட்டினயக் ககோன்றோன். குதினரகளற்ற, சோரதியற்ற, ககோடிேரேற்ற
அந்தத் ரதனரக் னகவிட்ட கர்ணன், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர},
ேகிழ்ச்சியற்ற நினையிரைரய தன் வில்னை வனளத்தபடி பூேியில்
நின்றோன். ரதனர இைந்தோலும் கதோடர்ந்து எதிரினயத் தடுத்த அந்த
ரோனதயின் ேகைிடம் {கர்ணைிடம்} நோங்கள் கண்ட ஆற்றைோைது ேிக
அற்புதேோைதோக இருந்தது.(13-14)
ேைிதர்களில் முதன்னேயோை அந்த அதிரதன் ேகன் {கர்ணன்}

ரதரிைந்து இருப்பனதக் கண்ட துரிரயோதைன், ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, (தன் தம்பியோை) துர்முகைிடம், “ஓ! துர்முகோ, ரோனதயின்
ேகன் {கர்ணன்}, பீேரசைைோல் தன் ரதனர இைந்திருக்கிறோன்.(15-16) ஓ!
போரதோ {துர்முகோ} அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரனுக்கு
ீ {கர்ணனுக்கு} ஒரு
ரதனர அளிப்போயோக” என்றோன். துரிரயோதைைின் இவ்வோர்த்னதகனளக்
ரகட்ட உேது ேகன் துர்முகன், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}(17), கர்ணனை
ரநோக்கி ரவகேோக வினரந்து, தன் கனணகளோல் பீேனை ேனறத்தோன்.
அந்தப் ரபோரில் துர்முகன், சூதைின் ேகனை ஆதரிக்க விரும்புவனதக்
கண்ட(18) வோயு ரதவைின் ேகன் {பீேன்} ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்து தன்
கனடவோனய {நோவோல்} நனைக்கத் கதோடங்கிைோன். பிறகு தன் கனணகளோல்
சிறிது ரநரம் கர்ணனைத் தடுத்த(19) அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்},
வினரவோகத் துர்முகனை ரநோக்கித் தன் ரதனரச் கசலுத்திைோன்.
அக்கணத்தில், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கூர் முனை ககோண்ட ஒன்பது
ரநரோை(20) கனணகளோல் பீேன் துர்முகனை யேரைோகம்
அனுப்பினவத்தோன் [1].
[1] ரசைோதிபதி, ஜைசந்தன், சுரேணன் {?}, உக்கிரன், வரபோகு

ீ ,
64ல் 4ம் நோள் ரபோரிலும், சுநோபன், ஆதித்யரகது, பஹ்வோசி,
குண்டதோரன், ேரஹோதரன், அபரோஜிதன், பண்டிதகன்,
விசோைோக்ஷன் ஆகிய 8 ரபனர பீஷ்ே பர்வம் பகுதி 89ல் 8ம் நோள்
ரபோரிலும், வியுரதோரரோஷ்கன், அநோதிருஷ்டி, குண்டரபதின்
{?}, விரோஜன், தீர்கரைோசைன் {தீப்தரைோசைன்}, தீர்க்கபோகு,
சுபோகு, கன்யோகத்யஜன் {ேகரத்வஜன்}, ஆகிய 8 ரபனர பீஷ்ே
பர்வம் பகுதி 97ல் அரத 8ம் நோள் ரபோரிலும், குண்டரபதி {?},
சுரேணன் {?}, தீர்க்கரநத்திரன், பிருந்தோரகன், அபயன்,
கரௌத்ரகர்ேன், துர்விரேோசைன், விந்தன், அனுவிந்தன்,
சுவர்ேன், சுதர்சன் ஆகிய 11 ரபனர துரரோண பர்வம் பகுதி 126ல்
14ம் நோள் ரபோரிலும், துர்ஜயன் என்று ஒருவனைத்
துரரோணபர்வம் பகுதி 132ல் அரத 14ம் நோள் ரபோரிலும்,
துர்முகன் என்ற ஒருவனைத் துரரோணபர்வத்தின் இந்தப்
பகுதியில் அரத 14ம் நோள் ரபோரிலும் ககோன்றிருப்பரதோடு
ரசர்த்தோல், பீேன் இதுவனர திருதரோஷ்டிரன் ேகன்களில் 37
ரபனரக் ககோன்றிருக்கிறோன். {?} என்ற அனடப்புக்குறிகளுக்குள்
ேீ ண்டும் கூறப்பட்ட கபயர்கள் இடம்கபற்றிருக்கின்றை.
துர்முகன் ககோல்ைப்பட்டதும், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த

இளவரசைின் {துர்முகைின்} ரதரில் ஏறிய அதிரதன் ேகன் {கர்ணன்}
சூரியனைப் ரபோைச் சுடர்விட்டபடி பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்.
(கனணகளோல்) தன் முக்கிய அங்கங்கள் துனளக்கப்பட்டு, குருதியோல்
குளித்த ரேைியுடன் களத்தில் கிடக்கும் துர்முகனைக் கண்ட கர்ணன்,
கண்ண ீர் நினறந்த கண்களுடன் ரபோரிடுவதிைிருந்து ஒருக்கணம்
விைகிைோன். வழ்ந்த
ீ அந்த இளவரசனை {துர்முகனை} வைம்வந்து, அவனை
{துர்முகனை} அங்ரகரய விட்ட(21-23) வரக்
ீ கர்ணன், நீண்ட கநடிய
அைல்மூச்சுகனள விட்டு {அடுத்து} என்ை கசய்வது என்பனத
அறியோதிருந்தோன். அந்தச் சந்தர்ப்பத்னதப் பயன்படுத்திக் ககோண்ட
பீேரசைன், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கழுகின் இறகுகனளக் ககோண்ட
பதிைோன்கு {14} நோரோசங்கனளச் சூதைின் ேகன் {கர்ணன்} ேீ து ஏவிைோன்.
தங்கச் சிறகுள் ேற்றும் கபரும் சக்தி ஆகியவற்னறக் ககோண்டைவும்,
குருதினயக் குடிப்பைவுேோை அக்கனணகள், பத்து தினசப்புள்ளிகளுக்கும்
ஒளியூட்டியபடிரய ஆகோயத்தில் பறந்து கசன்று சூதன் ேகைின் {கர்ணைின்}
கவசத்னதத் துனளத்து அவைது உயிர்க்குருதினயக் குடித்து, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, (24-26) கோைைோல் ஏவப்பட்டுப் கபோந்துக்குள் தங்கள் போதி
உடல்கள் நுனைந்த நினையிைிருக்கும் ரகோபக்கோரப் போம்புகனளப் ரபோை, ஓ!
ஏகோதிபதி, அனவ {அந்தக் கனணகள்} அவைது உடனை ஊடுருவி பூேிக்குள்
மூழ்கிப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தை.(27)
அப்ரபோது அந்த ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்} ஒருக்கணமும்

சிந்தியோேல், தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட பதிைோன்கு கடுங்கனணகளோல்
பதிலுக்குப் பீேனைத் துனளத்தோன். கடும் சிறகுகனளக் ககோண்ட அந்தக்
கனணகள் பீேைின் வைக்கரத்னதத் துனளத்தபடி(28, 29) ேரத்ரதோப்புக்குள்
நுனையும் பறனவகனளப் ரபோைப் பூேிக்குள் நுனைந்தை. பூேினயத்
அக்கனணகள், அஸ்த ேனைகளுக்குச் கசல்லும் சூரியைின் சுடர்ேிக்கக்
கதிர்கனளப் ரபோை ேிகப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தை.(30) அந்தப் ரபோரில்
அனைத்னதயும் துனளக்கவல்ை அக்கனணகளோல் துனளக்கப்பட்ட
பீேன்(31), நீரரோனடகனள கவளியிடும் ஒரு ேனைனயப் ரபோை
அபரிேிதேோை இரத்த ஓனடகனளச் சிந்தத் கதோடங்கிைோன். பிறகு பீேன்
கருடைின் ரவகத்னதக் ககோண்ட மூன்று கனணகளோல் சூதன் ேகனை
{கர்ணனைப்} பதிலுக்குத் துனளத்து, ரேலும் பின்ைவைின் {கர்ணைின்}
ரதரரோட்டினயயும் ஏழு கனணகளோல் துனளத்தோன்.

அப்ரபோது, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பீேைின் வைினேயோல்

இப்படிப் பீடிக்கப்பட்ட கர்ணன், ேிகவும் துன்புற்றவைோைோன்.(32-33) பிறகு
அந்தச் சிறப்புேிக்கப் ரபோர்வரன்
ீ {கர்ணன்}, ரபோனரக் னகவிட்டு, ரவகேோை
தன் குதினரகளோல் சுேக்கப்பட்டுத் தப்பி ஓடிைோன் [2]. எைினும், அதிரதைோை
பீேன், தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட தன் வில்னை வனளத்தபடிரய அந்தப்
ரபோரில் நினைத்து, சுடர்ேிக்க கநருப்னபப் ரபோைப் பிரகோசேோகத்
கதரிந்தோன்” {என்றோன் சஞ்சயன்}(34)
[2] ரவகறோரு பதிப்பில், “பீேனுனடய அம்புகளோல்

அடிக்கப்பட்டுத் தளர்ச்சியனடந்தவைோை அந்தக் கர்ணன்
ரவகமுள்ள குதினரகரளோடு கபரும்பயத்திைோல்
யுத்தரங்கத்னதவிட்டு ஓடிைோன்” என்றிருக்கிறது.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ககௌரவர்கள் ஐவனரக் ககோன்ற பீேன்!

Bhima killed five kauravas! | Drona-Parva-Section-134 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கர்ணன் ேற்றும் அவனை நம்பிய துரிரயோதைன் ஆகிரயோனரக்

குறித்து சஞ்சயைிடம் புைம்பி, பீேைின் ஆற்றனை வியந்த திருதரோஷ்டிரன்;
திருதரோஷ்டிரனை நிந்தித்த சஞ்சயன்; கர்ணைின் ரதோல்வினயக் கண்டு கபோறுத்துக்
ககோள்ள முடியோத துரிரயோதைின் தம்பிகள் ஐவர் பீேனை எதிர்த்துச் கசன்றது;
அவர்கனளக் கண்ட கர்ணன் ேீ ண்டும் திரும்பிப் பீேனுடன் ரபோரிட்டது; கர்ணனைத்
தடுத்துக் ககோண்ரட அந்தக் ககௌரவர்கள் ஐவனரயும் ககோன்ற பீேன்; கர்ணனைக்
ரகோபத்துடன் கவறித்துப் போர்த்த பீேன்...
"விதிரய உயர்ந்தது எை நோன்
நினைக்கிரறன். அதிரதன் ேகன் {கர்ணன்}
தீர்ேோைத்துடன் ரபோரிட்டோலும்,
போண்டுவின் ேகனை {பீேனை} கவல்ை
முடியோததோல், அந்தப் பயைற்ற முயற்சிக்கு
ஐரயோ.(1) ரகோவிந்தரைோடு
{கிருஷ்ணரைோடு} கூடிய போர்த்தர்கள்
அனைவனரயும் ரபோரில்
கவல்ைத்தக்கவைோகக் கர்ணன் தற்புகழ்ச்சி
கசய்கிறோன். "கர்ணனைப் ரபோன்ற
ேற்கறோரு ரபோர்வரனை
ீ இவ்வுைகில் நோன்
கண்டதில்னை" என்று துரிரயோதைன் ரபசுவனத நோன் அடிக்கடி
ரகட்டிருக்கிரறன். (2)
உண்னேயில், ஓ! சூதோ {சஞ்சயோ}, முன்ைர்த் துரிரயோதைன்

என்ைிடம், "கர்ணன், வைினேேிக்க வரனும்,
ீ உறுதிேிக்க வில்ைோளியும்,
கனளப்பனைத்திற்கும் அப்போற்பட்டவனுேோவோன். அந்த வசுரசைனை
{கர்ணனை} நோன் என் கூட்டோளியோகக் ககோண்டோல், ரதவர்கரள எைக்கு
ஈடோகேோட்டோர்கள் எனும்ரபோது, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
பைவைேோைவர்களும்,
ீ ககோடூரர்களுேோை போண்டுவின் ேகன்கனளக்
குறித்து என்ை கசோல்ை ரவண்டும்?" என்று {துரிரயோதைன்} கசோல்வது
வைக்கம். எைரவ, ஓ! சஞ்சயோ, ரதோற்கடிக்கப்பட்டு, விேத்னத இைந்த
போம்னபப் ரபோைத் கதரிந்த கர்ணன், ரபோரில் இருந்து ஓடியனதக் கண்ட

துரிரயோதைன் என்ை கசோன்ைோன் என்பனத எைக்குச் கசோல்வோயோக. ஐரயோ,

உணர்வுகனள இைந்தவைோை துரிரயோதைன், சுடர்ேிக்க கநருப்புக்குள்
அனுப்பப்படும் ஒரு பூச்சினயப் ரபோை, ரபோனர அதிகம் அறியோதவனும்,
உதவியற்றவனுேோை துர்முகனை அந்தப் பயங்கர ரேோதலுக்குள்
அனுப்பிைோரை.
ஓ! சஞ்சயோ, அஸ்வத்தோேன், ேத்ர ஆட்சியோளன் {சல்ைியன்}, கிருபர்

ஆகிரயோர் ஒன்றுரசர்ந்தோலும், பீேரசைைின் எதிரர நிற்க முடியோரத.
பத்தோயிரம் {10000} யோனைகளுக்கு இனணயோை பயங்கர வைினே ேற்றும்
ேருத்தைின் சக்தி ஆகியவற்னறக் ககோண்ட பீேனையும், அவைது ககோடூர
ரநோக்கங்கனளயும் அவர்களும் {அஸ்வத்தோேன், சல்ைியன் ேற்றும் கிருபர்
ஆகிரயோரும்} அறிவோர்கள். பீேைின் வைினே, ரகோபம், சக்தி ஆகியவற்னற
அறிந்த அந்தப் ரபோர் வரர்கள்,
ீ யுக முடிவில் ரதோன்றும் யேனுக்கு
ஒப்போைவனும், ககோடூர கசயல்கனளச் கசய்பவனுேோை அந்த வரைின்
ீ
{பீேைின்} ரகோபத்னதத் தூண்டுவோர்களோ? சூதைின் ேகனும், வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்டவனுேோை கர்ணன் ேட்டுரே, தன் கரங்களின்
ஆற்றனை நம்பி, பீேரசைனை அைட்சியேோகக் கருதி அவனுடன்
ரபோரிட்டதோகத் கதரிகிறது.(3-10)
புரந்தரன் {இந்திரன்} ஓர் அசுரனை கவன்றனதப் ரபோைக் கர்ணனைப்

ரபோரில் கவன்ற அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, ரபோரில் ரவறு எவரோலும்
கவல்ைப்பட முடியோதவைோகரவ இருக்கிறோன். துரரோணனரரய
கைங்கடித்து, அர்ஜுைனைத் ரதடி என் பனடக்குள் தைியோக நுனைந்த அந்தப்
பீேனை, உயிர்வோழும் நம்பிக்னக ககோண்ட எவன் அணுகுவோன்?
உண்னேயில், ஓ! சஞ்சயோ, பீேைின் முகத்துக்கு ரநரோக நிற்கும் துணிவு
ககோண்ட ரவறு எவன் இருக்கிறோன்?(11-13) னகயில் உயர்த்தப்பட்ட
வஜ்ரத்துடன் கூடிய கபரும் இந்திரைின் முன்பு நிற்க அசுரர்களில் எவன்
துணிவோன்? [1] ஒரு ேைிதன், இறந்தவர்களின் ேன்ைனுனடய {யேைின்}
வசிப்பிடத்தில் நுனைந்த பிறகும் திரும்பைோம்.(14) ஆயினும், எவைோலும்
பீேரசைைிடம் ரேோதிவிட்டு திரும்ப முடியோது. பைவைேோை
ீ
ஆற்றலுடனும், அறிவில்ைோேலும், ரகோபக்கோர பீேரசைனை எதிர்த்துச்
கசல்ரவோர் சுடர்ேிக்க கநருப்பில் விழும் பூச்சிகனளப் ரபோன்றவரோவர்.
[1] "இரு கேோைிகளின் ேோண்புகளும் முற்றிலும் ரவறோக

இருப்பதோல், பதிைோைோம் சுரைோகத்தின் முதல் வரியின்
கபோருனள, பதிமூன்றோம் சுரைோகத்தின் இரண்டோம் போதியுடன்
உறுதியோை வடிவத்தில் இனணக்க முயைோேல் தைியோகரவ

ககோடுத்திருக்கிரறன்" எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.

ரவகறோரு பதிப்பில், "சஞ்சய, வஜ்ரோயுதத்னதக் னகயில்
பிடித்த ேரகந்திரனுக்கு எதிரில் அசுரன் ரபோைப்
பீேனுக்ககதிரில் எவன் நிற்க சக்தியுள்ளவன்?" என்றிருக்கிறது.
ேன்ேதநோததத்தரிலும் ரேற்கண்ட பதிப்பில் உள்ளனதப்
ரகோபமும், மூர்க்கமும் ககோண்ட பீேன், என் ேகன்கனளக் ககோல்வது

குறித்துக் குருக்கள் ரகட்டுக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத சனபயில் கசோன்ைனத
நினைவுகூர்ந்தும், கர்ணைின் ரதோல்வினயக் கண்டும், அச்சத்தோரைரய
துச்சோசைனும், அவைது தம்பிகளும் பீேனுடன் ரேோதவில்னை என்பதில்
ஐயேில்னை.(15-17) ஓ! சஞ்சயோ, "கர்ணனும், துச்சோசைனும், நோனும் ரபோரில்
போண்டவர்கனள கவல்ரவோம்" என்று (இவ்வோர்த்னதகனள) ேீ ண்டும்
ேீ ண்டும் சனபயில் கசோன்ை அந்த என் தீய ேகன் {துரிரயோதைன்},
கிருஷ்ணனுக்குப் கபோருத்தேோைனத [2] ேறுத்ததன் வினளவோல், பீேைோல்
கர்ணன் வழ்த்தப்பட்டனதயும்,
ீ அவைது ரதனர இைக்கச் கசய்தனதயும்
கண்டு துயரோல் எரிக்கப்படுகிறோன் என்பதில் ஐயேில்னை.(18, 19)
கவசம்பூண்ட தைது தம்பிகள், தன் குற்றத்தின் வினளவோல் ரபோரில்
பீேரசைைோல் ககோல்ைப்படுவனதக் கண்டு, என் ேகன் {துரிரயோதைன்}
துயரோல் எரிகிறோன் என்பதில் ஐயேில்னை.(20)
[2] உண்னேயில், "கிருஷ்ணனை அவேதித்ததோல்" என்பரத

இங்ரக கபோருளோகும் எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.
ரவகறோரு பதிப்பில், "ேதிரகடனும், ககௌரவச் சனபயில்
'கர்ணனும், துச்சோசைனும், நோனும் யுத்தத்தில்
போண்டவர்கனள ஜயிப்ரபோம்' என்று அடிக்கடி
கசோன்ைவனுேோை என்னுனடய இைிகுணமுள்ள புதல்வன்,
பீேைோரை கர்ணன் ரதோல்வியனடவிக்கப்பபட்டு ரதத்னத
இைந்தனதக் கண்டும் (முன்பு தோன்) கிருஷ்ணனை
அவேதித்தனத நினைத்தும் நிச்சயேோக ேிகுந்த ேை
வருத்தத்னத அனடவோன்" என்றிருக்கிறது.
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டவனும், பயங்கர ஆயுதங்கனளத்

தரித்தவனும், ரபோரில் கோைனைப் ரபோைரவ நிற்பவனும், போண்டுவின்
ேகனுேோை பீேனை உயிரில் விருப்பமுள்ள எவன்தோன் பனகனேயுடன்
எதிர்த்துச் கசல்வோன்?(21) வடவோக்ைியின் ரகோரப்பற்களுக்கினடயில்
இருந்து ஒரு ேைிதன் தப்பிவிடைோம், ஆைோல், பீேைின் முகத்துக்கு எதிரில்

இருந்து எவைோலும் தப்ப முடியோது என்ரற நோன் நம்புகிரறன்.(23)

உண்னேயில், போர்த்தரைோ, போஞ்சோைர்கரளோ, ரகசவரைோ, சோத்யகிரயோ
ரபோரில் ரகோபத்தோல் தூண்டப்படும்ரபோது, அவர்கள் (தங்கள்) உயினரக்
குறித்துக் கிஞ்சிற்றும் கவனை ககோள்வதில்னை. ஐரயோ, ஓ! சூதோ {சஞ்சயோ}
என் ேகன்களின் உயிர்கள் ஆபத்தில் இருக்கின்றரவ" என்றோன்
{திருதரோஷ்டிரன்}.(24)
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், "ஓ! ககௌரவ்யரர

{திருதரோஷ்டிரரர}, தற்ரபோனதய ரபரைினவக் கருத்தில் ககோண்டு இப்படித்
துயருறும் நீரர இவ்வுைகத்தின் அைிவுக்கோை ரவர் {கோரணம்} என்பதில்
ஐயேில்னை.(25) உேது ேகன்களின் ஆரைோசனைகளுக்குக் கீ ழ்ப்படிந்த நீரர
இந்தக் கடும் பனகனேனயத் தூண்டியவரோவர்.
ீ (நைம் விரும்பும்
நண்பர்களோல்) தூண்டப்பட்டோலும், ேரணேனடய விதிக்கப்பட்ட
ேைிதனைப் ரபோை உகந்த ேருந்னத நீர் ஏற்க ேறுத்தீர்.(26) ஓ! ஏகோதிபதி, ஓ!
ேைிதர்களில் சிறந்தவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, கசரிக்கப்பட முடியோத ேிகக்
கடுனேயோை நஞ்னசப் பருகிய நீர், இப்ரபோது அதன் வினளவுகள்
அனைத்னதயும் ஏற்றுக் ககோள்வரோக.(27)
ீ ரபோரோளிகள் தங்களோல் முடிந்த
வனர சக்தியுடன் ரபோரிடுகின்றைர்; இருப்பினும் அவர்கனள நீர்
நிந்திக்கிறீரர. எைினும், ரபோர் எவ்வோறு நடந்தது என்பனத விளக்கிச்
கசோல்கிரறன் ரகளும்.(28)
ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பீேரசைைோல் கர்ணன் வழ்த்தப்பட்டனதக்

ீ
கண்டவர்களும், கபரும் வில்ைோளிகளும், உடன் பிறந்தவர்களுேோை உேது
ஐந்து ேகன்களோல் அனதப் கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியவில்னை.(29)
அவர்கள், துர்ேர்ேணன், துஸ்ஸஹன், துர்ேதன், துர்த்தரன், ஜயன் ஆவர்.
அைகிய கவசங்கனளப் பூண்டிருந்த அவர்கள் அனைவரும் போண்டுவின்
ேகனை எதிர்த்து வினரந்தைர்.(30) அனைத்துப் பக்கங்களிலும்
விருரகோதரனை {பீேனைச்} சூழ்ந்து ககோண்ட அவர்கள், கவட்டுக்கிளிகளின்
கூட்டங்கனளப் ரபோைத் கதரிந்த தங்கள் கனணகளோல் தினசப்புள்ளிகள்
அனைத்னதயும் ேனறத்தைர்.(31) எைினும், பீேன் அந்தப் ரபோரில் இப்படித்
திடீகரைத் தன்னை எதிர்த்து வினரபவர்களும், கதய்வக
ீ
அைகுனடயவர்களுேோை அந்த இளவரசர்கனளச் சிரித்துக் ககோண்ரட
வரரவற்றோன்.(32)
பீேரசைனை எதிர்த்து முன்ரைறும் உேது ேகன்கனளக் கண்டவனும்,

ரோனதயின் ேகனுேோை கர்ணன், தங்கச் சிறகுகனளக் ககோண்டனவயும்,
கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயும், கூர் முனை ககோண்டனவயுேோை

கனணகனள ஏவியபடிரய அந்த வைினேேிக்கப் ரபோர்வரனை

ீ {பீேனை}
எதிர்த்து வினரந்தோன்.(33) பீேன், உேது ேகன்களோல் தடுக்கப்பட்டோலும்
கர்ணனை எதிர்த்து ரவகேோக வினரந்தோன்.(34) பிறகு கர்ணனைச் சூழ்ந்து
ககோண்ட குருக்கள் {ககௌரவர்கள்}, ரநரோை கனணகளின் ேனையோல்
பீேரசைனை ேனறத்தைர்.(35) ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உறுதிேிக்க
வில்னைத் தரித்திருந்த பீேன், ேைிதர்களில் கோனளயரோை அவர்கள்
அனைவனரயும், அவர்களது, குதினரகள் ேற்றும் ரதரரோட்டிகளுடன்
ரசர்த்து இருபத்னதந்து {25} கனணகளோல் யேனுைகுக்கு அனுப்பி
னவத்தோன் [3].(36) தங்கள் ரதரரோட்டிகளுடன் தங்கள் ரதர்களில் இருந்து
விழுந்த அவர்களது உயிரற்ற வடிவங்கள் {உடல்கள்}, சூறோவளியோல்
ரவருடன் சோய்க்கப்பட்டனவயும், பல்ரவறு நிறங்களிைோை கைேோை
ேைர்களுடன் கூடியனவயுேோை கபரிய ேரங்கனளப் ரபோைத் கதரிந்தை.(37)

ீ ,
துர்முகன் என்ற ஒருவனைத் துரரோணபர்வம் பகுதி 133ல் அரத
14ம் நோள் ரபோரிலும், துர்ேர்ேணன், துஸ்ஸஹன், துர்ேதன்,
துர்த்தரன், ஜயன் ஆகிய ஐவனர இப்ரபோது இந்தப் பதிவில்
{துரரோண பர்வம் பகுதி 134ல்} அரத 14ம் நோள் ரபோரில்
ககோன்றிருப்பரதோடு ரசர்த்தோல், பீேன் இதுவனர
திருதரோஷ்டிரன் ேகன்களில் 42 ரபனரக் ககோன்றிருக்கிறோன். {?}
என்ற அனடப்புக்குறிகளுக்குள் ேீ ண்டும் கூறப்பட்ட கபயர்கள்
இடம்கபற்றிருக்கின்றை.

அதிரதன் ேகனை {கர்ணனைத்} தடுத்துக் ககோண்ரட உேது

ேகன்கனளக் ககோன்ற பீேரசைைின் ஆற்றனை நோங்கள் ேிக
அற்புதேோைதோகக் கண்ரடோம்.(38) கூரிய கனணகனளக் ககோண்டு பீேைோல்
அனைத்துப் பக்கங்களிலும் தடுக்கப்பட்ட சூதைின் ேகன் {கர்ணன்}, ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பீேனைப் போர்க்க ேட்டுரே கசய்தோன்.(39)
ரகோபத்தோல் கண்கள் சிவந்த பீேரசைனும், உறுதிேிக்கத் தன் வில்னை
வனளத்தபடிரய கர்ணைின் ேீ து தன் ரகோபப் போர்னவகனளச் கசலுத்தத்
கதோடங்கிைோன்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.(40)
------------------------------------------------------------------------------------------------

பீேைிடம் ேீ ண்டும் புறமுதுகிட்ட கர்ணன்!

Karna once more turned his back upon Bhima! | Drona-Parva-Section-135 |
பதிவின் சுருக்கம்: தன்னைரய குற்றவோளியோகக் கருதிய கர்ணன்; கர்ணைின் வில்னை

அறுத்து, அவைது குதினரகனளயும், ரதரரோட்டினயயும் ககோன்ற பீேன்; ேீ ண்டும்
கர்ணைின் வில்னை அறுத்தது; பீேைின் கவசத்னத அறுத்த கர்ணன்; பீேரசைைிடம்
ேீ ண்டும் புறமுதுகிட்ட கர்ணன்; பீேன் ேீ து தன் தம்பிகனள ஏவிய துரிரயோதைன்;
அவர்களில் எழுவனரக் ககோன்ற பீேன்; விதுரைின் வோர்த்னதகனள நினைத்த கர்ணன்;
கர்ணைின் கவசத்னத அறுத்த பீேன்;பீேனுக்கும் கர்ணனுக்கும் இனடயில் ேீ ண்டும்
ஏற்பட்ட கடும் ரேோதல்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “உேது ேகன்கள்

(களத்தில்) கநடுஞ்சோண் கினடயோகக் கிடப்பனதக் கண்டு, கபரும்
ஆற்றனைக் ககோண்ட கர்ணன், கபரும் ரகோபத்தோல் நினறந்து, தன் உயிரில்
நம்பிக்னகயற்றவைோைோன்.(1) அந்த அதிரதன் ேகன் {கர்ணன்}, பீேைோல் தன்
கண்களுக்கு எதிரிரைரய ரபோரில் ககோல்ைப்பட்ட உேது ேகன்கனளக்
கண்டு தன்னைரய குற்றவோளியோகக் கருதிைோன்.(2) அப்ரபோது பீேரசைன்,
முன்ைர்க் கர்ணைோல் இனைக்கப்பட்ட தீனேகனள நினைவுகூர்ந்து,
சிைத்தோல் நினறந்து, திட்டேிட்ட கவைத்ரதோடு {போதுகோப்ரபோடு} கூரிய
கனணகள் பைவற்றோல் கர்ணனைத் துனளக்கத் கதோடங்கிைோன்.(3)
பிறகு கர்ணன், சிரித்துக் ககோண்ரட ஐந்து கனணகளோல் பீேனைத்

துனளத்து, தங்கச் சிறகுகள் ககோண்டனவயும், கல்ைில்
கூரோக்கப்பட்டனவயுேோை எழுபது கனணகளோல் ேீ ண்டும் அவனை
{பீேனைத்} துனளத்தோன்.(4) கர்ணைோல் ஏவப்பட்ட அக்கனணகனள
அைட்சியம் கசய்த விருரகோதரன் {பீேன்}, ரநரோை ஒரு நூறு {100}

கனணகளோல் அந்தப் ரபோரில் ரோனதயின் ேகனை {கர்ணனைத்}

துனளத்தோன்.(5) ேீ ண்டும் ஐந்து கூரிய கனணகளோல் அவைது முக்கிய
அங்கங்கனளத் துனளத்த பீேன், ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ஒரு
பல்ைத்னதக் ககோண்டு அந்தச் சூத ேகைின் {கர்ணைின்} வில்னை
அறுத்தோன்.(6) பிறகு ேகிழ்ச்சியற்றவைோை கர்ணன், ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக் ககோண்டு, தன்
கனணகளோல் அனைத்துப் பக்கங்களிலும் பீேரசைனை ேனறத்தோன்.(7)
அப்ரபோது பீேன், கர்ணைின் குதினரகள் ேற்றும் ரதரரோட்டினயக்

ககோன்று, இப்படிரய கர்ணைின் அருஞ்கசயல்களுக்கு எதிர்வினையோற்றி
உரத்த சிரிப்கபோன்னறச் சிரித்தோன்.(8) பிறகு ேைிதர்களில் கோனளயோை
அந்தப் பீேன், தன் கனணகளோல் கர்ணைின் வில்னை அறுத்தோன். ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, உரத்த நோகணோைி ககோண்டதும், னகப்பிடியில்
தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதுேோை அந்த வில்ைோைது (அவைது
{கர்ணைின்} கரங்களில் இருந்து) கீ ரை விழுந்தது.(9) அப்ரபோது
ீ கர்ணன் தன் ரதரில் இருந்து இறங்கி அந்தப்
ரபோரில் ஒரு கதோயுதத்னத எடுத்து, அனதப் பீேைின் ேீ து ரகோபத்துடன்
வசிைோன்.(10)
ீ ஓ ேன்ைோ, தன்னை ரநோக்கி ரவகேோக வரும் அந்தக்
கதோயுதத்னதக் கண்ட விருரகோதரன் {பீேன்}, துருப்புகள் அனைத்தும்
போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத அனதத் தன் கனணகளோல் தடுத்தோன்.(11)
பிறகு, கபரும் ஆற்றனைக் ககோனடயோகக் ககோண்ட அந்தப்

போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, சூதன் ேகைின் {கர்ணைின்} உயினர எடுக்க
விரும்பி, கபரும் சுறுசுறுப்புடன் முயன்று, பின்ைவன் {கர்ணன்} ேீ து
ஓரோயிரம் கனணகனள ஏவிைோன்.(12) எைினும் கர்ணன், அந்தப் ரபோரில்,
அந்தக் கனணகள் அனைத்னதயும் தடுத்து, தன் கனணகளோல் பீேைின்
கவசத்னத அறுத்தோன்.(13) பிறகு அவன் {கர்ணன்}, துருப்புகள் அனைத்தும்
போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத இருபத்னதந்து குறுங்கனணகளோல்
பீேனைத் துனளத்தோன். இனவ யோவும் கோண ேிக அற்புதேோக இருந்தை.(14)
பிறகு, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட பீேன்,
ஒன்பது ரநரோை கனணகனள அந்தச் சூதைின் ேகன் {கர்ணன்} ேீ து
ஏவிைோன்.(15) கர்ணைின் கவசத்னதயும், வைக்கரத்னதயும் துனளத்துச்
கசன்ற அந்தக் கூரிய கனணகள், எறும்புப் புற்றுக்குள் நுனையும்
போம்புகனளப் ரபோைப் பூேிக்குள் நுனைந்தை. (16) பீேரசைின் வில்ைில்
இருந்து ஏவப்பட்ட அந்தக் கனணேோரியோல் ேனறக்கப்பட்ட கர்ணன்,
ேீ ண்டும் பீேரசைைிடம் புறமுதுகிட்டோன்.(17)

சூதைின் ேகன் {கர்ணன்} புறமுதுகிடுவனதயும், குந்தியின்

ேகனுனடய {பீேைின்} கனணகளோல் எங்கும் ேனறக்கப்பட்டுக் கோைோளோக
ஓடுவனதயும் கண்ட துரிரயோதைன், (18) {தன் தம்பிகளிடம்} “ரோனதயின்
ேகனுனடய {கர்ணைின்} ரதனர ரநோக்கி அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்து
வினரந்து கசல்வரோக”
ீ என்றோன். பிறகு, ஓ! ேன்ைோ, தங்கள் அண்ணைின்
இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்டு ஆச்சரியேனடந்த உேது ேகன்கள், கனண
ேோரினய ஏவியபடிய ரபோரில் போண்டுவின் ேகனை {பீேனை} ரநோக்கி
வினரந்தைர்.(19) அவர்கள் {துரிரயோதைைின் அந்தத் தம்பிகள்}, சித்ரன்,
உபசித்ரன், சித்ரோக்ஷன் [1], சோருசித்ரன், சரோஸைன், சித்ரோயுதன்,
சித்ரவர்ேன் ஆகிரயோரோவர். அவர்கள் அனைவரும் ரபோர்க்கனையின்
அனைத்து முனறகனளயும் அறிந்தவர்களோக இருந்தைர். எைினும்,
ீ பீேரசைன், இப்படித் தன்னை எதிர்த்து
வினரந்து வரும் அந்த உேது ேகன்கள் ஒவ்கவோருவனரயும் ஒரர
கனணயோல் {ஒவ்கவோரு கனணகளோல்} வழ்த்திைோன்.
ீ உயினர இைந்த
அவர்கள், சூறோவளியோல் ரவரரோடு சோய்க்கப்பட்ட ேரங்கனளப் ரபோைக் கீ ரை
பூேியில் விழுந்தைர் [2].(20-22)
[1] கங்குைியின் பதிப்பில் இப்கபயர் விடுபட்டிருக்கிறது.

ரவகறோரு பதிப்பிலும், ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும்
இப்கபயர் இடம்கபற்றிருக்கிறது.
[2] கசன்ற பதிவின் அடிக்குறிப்பு [3]ல், ரபோர் கதோடங்கிய நோளில்

இருந்து, துரிரயோதைின் தம்பிகளில் 42 ரபனரப் பீேன்
ககோன்றிருப்பதோகக் கண்ரடோம். இப்ரபோது இந்தப்பதிவில்
ககோல்ைப்பட்ட சித்ரன், உபசித்ரன், சித்ரோக்ஷன், சோருசித்ரன்,
சரோஸைன், சித்ரோயுதன், சித்ரவர்ேன் ஆகிய எழுவனரச்
ரசர்த்து இதுவனர பீேன், திருதரோஷ்டிரன் ேகன்களில் 49
ரபனரக் ககோன்றிருக்கிறோன்.
ீ அந்த உேது ேகன்கள் அனைவரும்
இப்படிக் ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட கர்ணன், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
அழுனக நினறந்த முகத்துடன், விதுரைின் வோர்த்னதகனள
நினைவுகூர்ந்தோன்.(23) முனறயோை சோதைங்களுடன் கூடிய ேற்கறோரு
ரதரில் ஏறியவனும், கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்டவனுேோை கர்ணன்,
ரபோரில் போண்டுவின் ேகனை {பீேனை} எதிர்த்து ரவகேோகச் கசன்றோன்.(24)
தங்கச் சிறகுகளுடன் கூடிய கூரிய கனணகளோல் ஒருவனரகயோருவர்

துனளத்துக் ககோண்ட அவ்விரு வரர்களும்,

ீ சூரியைின் கதிர்கள் ஊடுருவிய
இரு ரேகத் திரள்கனளப் ரபோைப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தைர்.(25)
அப்ரபோது சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, கபரும்

கூர்னே ேற்றும் கடும் சக்தினயக் ககோண்ட முப்பத்தோறு {36} பல்ைங்களோல்
சூதன் ேகைின் {கர்ணைின்} கவசத்னத அறுத்தோன்.(26) வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்ட சூதைின் ேகனும் {கர்ணனும்}, ஓ! போரதக் குைத்தின்
கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, ஐம்பது ரநரோை கனணகளோல் குந்தியின்
ேகனை {பீேனைத்} துனளத்தோன்.(27) கசஞ்சந்தைக் குைம்னபத் தங்கள்
ரேைியில் பூசியிருந்த அவ்விரு வரர்களும்,
ீ கனணகளோல்
ஒருவருக்ககோருவர் பை கோயங்கனள உண்டோக்கி சிந்திய குருதியோல்
ேனறக்கப்பட்டு, உதயச் சூரியனையும், சந்திரனையும் ரபோைப் பிரகோசேோகத்
கதரிந்தைர்.(28) கனணகளோல் அறுக்கப்பட்ட கவசங்களுடன் தங்கள்
உடல்கள் குருதியோல் ேனறக்கப்பட்டிருந்த கர்ணனும், பீேனும், தங்கள்
சட்னடகளில் இருந்து அப்ரபோதுதோன் விடுபட்ட இரு போம்புகனளப் ரபோைத்
கதரிந்தைர்.(29) உண்னேயில், தங்கள் பற்களோல் ஒன்னறகயோன்று
சினதத்துக் ககோள்ளும் இரு புைிகனளப் ரபோை ேைிதர்களில் புைிகளோை
அவ்விருவரும், தங்கள் கனணகளோல் ஒருவனரகயோருவர் சினதத்துக்
ககோண்டைர். ேனைத்தோனரகனளப் கபோைியும் இரு ரேகத் திரள்கனளப்
ரபோை அவ்விரு வரர்களும்
ீ தங்கள் கனணகனள இனடயறோேல்
கபோைிந்தைர்.(30)
எதிரிகனளத் தண்டிப்பவர்களோை அவ்விருவரும், தங்கள் தந்த

முனைகளோல் ஒன்னறகயோன்று கிைித்துக் ககோள்ளும் இரு யோனைகனளப்
ரபோைத் தங்கள் கனணகளோல் தங்கள் ஒவ்கவோருவரின் உடல்கனளயும்
கிைித்துக் ககோண்டைர்.(31) ஒருவனர ரநோக்கி ஒருவர் முைங்கி தங்கள்
கனணகனள ஒருவர் ரேல் ஒருவர் கபோைிந்த முதன்னேயோை அவ்விரு
ீ தங்கள் ரதர்கனளக் ககோண்டு வட்டங்களோைோை அைகிய
தடங்கனள உண்டோக்கச் கசய்து ஒருவரரோகடோருவர் வினளயோடுவதோகத்
கதரிந்தது.(32) அவர்கள், பருவகோைத்தில் உள்ள பசுவின் முன்ைினையில்
ஒன்னற ரநோக்கி ஒன்று முைங்கும் வைினேேிக்க இரு கோனளகளுக்கு
ஒப்போக இருந்தைர். உண்னேயில், ேைிதர்களில் சிங்கங்களோை
அவ்விருவரும், கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட வைினேேிக்க இரு
சிங்கனளப் ரபோைரவ கதரிந்தைர்.(33) ரகோபத்தோல் சிவந்த தங்கள்
கண்களோல் ஒருவனரகயோருவர் ரநோக்கியவர்களும், கபரும் சக்தினயக்
ககோண்டவர்களுேோை அவ்விரு ரபோர்வரர்களும்,
ீ சக்ரனையும்

{இந்திரனையும்}, விரரோசைன் ேகனையும் {பிரகைோதனையும்} ரபோைப்

ரபோரிட்டைர்.(34)
அப்ரபோது, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்

ககோண்ட பீேன், வில்னைத் தன்ைிரு கரங்களோல் வனளத்தரபோது,
ேின்ைைின் சக்தியூட்டப்பட்ட ரேகம் ஒன்னறப் ரபோைரவ கதரிந்தோன்.(35)
பிறகு வில்ைின் நோகணோைினயத் தன் இடிகயோைியோகவும், இனடயறோத
கனண ேோரினயத் தன் ேனைப்கபோைிவோகவும் ககோண்ட அந்த
வைினேேிக்கப் பீே ரேகம், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தக் கர்ண
ேனைனய ேனறத்தது.(36) பயங்கர ஆற்றனைக் ககோண்டவனும்
போண்டுவின் ேகனுேோை அந்தப் பீேன், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர},
ேீ ண்டும் ஒரு முனற தன் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட ஓரோயிரம்
கனணகளோல் கர்ணனை ேனறத்தோன்.(37) கங்க இறகுகளோல் அனேந்த
சிறகுகனளக் ககோண்ட கனணகனளக் ககோண்டு அவன் {பீேன்} கர்ணனை
ேனறத்த ரபோது, உேது ேகன்கள் இயல்புக்கு ேீ றிய அவைது ஆற்றனைக்
கண்டைர்.(38)
போர்த்தனுக்கும் {அர்ஜுைனுக்கும்}, சிறப்புேிக்கக் ரகசவனுக்கும்

{கிருஷ்ணனுக்கும்}, சோத்யகிக்கும், (அர்ஜுைன் ரதருனடய இரண்டு)
சக்கரங்கனளப் போதுகோப்பவர்களோை இருவருக்கும் (யுதோேன்யு ேற்றும்
உத்தகேௌஜஸ் ஆகிரயோருக்கும்) ேகிழ்ச்சினய ஊட்டியபடி, இப்படிரய
பீேன் கர்ணனுடன் ரபோரிட்டோன்.(39) பீேைின் ஆற்றல், கரங்களின் வைினே,
விடோமுயற்சி ஆகியவற்னற அறிந்தவர்களோை உேது ேகன்கள்
அனைவரும் ேகிழ்ச்சியற்றவர்களோைோர்கள்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.(40)
--------------------------------------------------------------------------------------------

விகர்ணனுக்கோக ேிகவும் வருந்திய பீேன்!

Bhima grieved bitterly for Vikarna! | Drona-Parva-Section-136 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கடுனேயோகப் ரபோரிட்ட பீேனும், கர்ணனும்; பீேைின் ஆற்றனைக்

கண்டு ககௌரவர்களும், போண்டவர்களும் கேச்சியது; கர்ணனைக் கோக்க தன்
தம்பிகளில் எழுவனர அனுப்பிய துரிரயோதைன்; அந்த எழுவனரயும் ககோன்ற பீேன்,
விகர்ணனுக்கோக வருந்தியது; பீேைின் முைக்கத்னதக் ரகட்டு கசய்தினய அறிந்து
ேகிழ்ந்த யுதிஷ்டிரன்; விதுரைின் வோர்த்னதகனள நினைவுகூர்ந்த துரிரயோதைன்;
திருதரோஷ்டிரனை நிந்தித்த சஞ்சயன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “பீேரசைனுனடய

வில்ைின் நோகணோைினயயும், அவைது உள்ளங்னககயோைிகனளயும்
ரகட்டு, ேதங்ககோண்ட எதிரோளியின் முைக்கங்கனளப் கபோறுத்துக் ககோள்ள
முடியோத ேற்கறோரு ேதங்ககோண்ட யோனைனயப்ரபோை ரோனதயின்
ேகைோல் {கர்ணைோல்} அனதப் கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியவில்னை.(1)
பீேரசைைின் முன்ைினையில் இருந்து ஒரு கணம் அகன்ற கர்ணன்,
பீேரசைைோல் ககோல்ைப்பட்ட உேது ேகன்களின் ேீ து கண்கனளச்
கசலுத்திைோன்.(2) ஓ! ேைிதர்களில் சிறந்தவரர {திருதரோஷ்டிரரர}
அவர்கனளக் கண்ட கர்ணன் உற்சோகத்னத இைந்து துயரில் மூழ்கிைோன்.
கநடிய கபரும் அைல் மூச்சுகனளவிட்ட அவன் {கர்ணன்}, ேீ ண்டும்
போண்டுவின் ேகனை {பீேனை} எதிர்த்துச் கசன்றோன்.(3)
தோேிரம் ரபோன்ற சிவந்த கண்களுடன், வைினேேிக்கப்

போம்கபோன்னறப் ரபோைக் ரகோபத்தில் கபருமூச்சுவிட்ட கர்ணன் தன்

கனணகனள ஏவிய ரபோது, கதிர்கனள இனறக்கும் சூரியனைப் ரபோைரவ

ேிகப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்.(4) உண்னேயில், ஓ! போரதக் குைத்தின்
கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, சூரியைில் இருந்து பரவும் கதிர்களுக்கு
ஒப்போகக் கர்ணைின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட கனணகளோல்
விருரகோதரன் {பீேன்} ேனறக்கப்பட்டோன்.(5) ேயிைின் இறகுகனளக்
ககோண்ட அந்த அைகிய கனணகள், கர்ணைின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்டு,
உறங்குவதற்கோக ேரத்திற்குள் நுனையும் பறனவகனளப் ரபோை,
பீேனுனடய உடைின் ஒவ்கவோரு பகுதியிலும் ஊடுருவிை.(6)
உண்னேயில், தங்கச் சிறகுகனளக் ககோண்ட அந்தக் கனணகள்,

கர்ணைின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்டு, நோனரகளின் கதோடர்ச்சியோை
வரினசகளுக்கு ஒப்போக இனடயறோேல் போய்ந்தை.(7) அதிரதன் ேகைோல்
ஏவப்பட்ட கனணகள் ஒரு வில்ைில் இருந்து ேட்டும் கவளிரயறுவதோகத்
கதரியோேல், ககோடிேரம், குனட, ஏர்க்கோல், நுகத்தடி ேற்றும் ரதர்த்தட்டு
ஆகியவற்றில் இருந்தும் போய்வனதப் ரபோைத் கதரியும் அளவுக்குப் கபரும்
எண்ணிக்னகயில் இருந்தை.(8) உண்னேயில், அந்த அதிரதன் ேகன்
{கர்ணன்}, மூர்க்கேோை சக்தி ககோண்டனவயும், தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், கழுகின் இறகுகனளக் ககோண்டனவயுேோைத்
தன் வோனுைோவும் கனணகளோல் கேோத்த ஆகோயத்னதயும் நினறக்கும்
வனகயில் அவற்னற ஏவிைோன்.(9)
(இப்படி) கவறியோல் தூண்டப்பட்டு, கோைனைப் ரபோைத் தன்னை

ரநோக்கி வினரந்து வரும் அவனை {கர்ணனைக்} கண்ட விருரகோதரன்
{பீேன்}, தன் உயினரக் குறித்து முற்றிலும் கவனைப்படோேல், தன்
எதிரியிலும் ரேன்னேயனடந்து ஒன்பது கனணகளோல் அவனைத்
{கர்ணனைத்} துனளத்தோன்.(10) கர்ணைின் தடுக்கப்பட முடியோத
மூர்க்கத்னதயும், அந்த அடர்த்தியோை கனணேனைனயயும் கண்ட பீேன்,
கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்டவைோதைோல், அச்சத்தோல் நடுங்கவில்னை.(11)
பிறகு அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, அதிரதன் ேகைின்

{கர்ணைின்} கனணப்கபோைிவுக்கு எதிர்வினையோக, இருபது கூரிய
கனணகளோல் கர்ணனைத் துனளத்தோன்.(12) உண்னேயில், பிருனதயின்
ேகன் {பீேன்} முன்ைர்ச் சூதைின் ேகைோல் {கர்ணைோல்} எப்படி
ேனறக்கப்பட்டோரைோ, அரத ரபோைரவ பின்ைவன் {கர்ணன்} இப்ரபோது
அந்தப் ரபோரில் முன்ைவைோல் {பீேைோல்} ேனறக்கப்பட்டோன்.(13) ரபோரில்
பீேரசைைின் ஆற்றனைக் கண்ட உேது ரபோர்வரர்களும்,
ீ சோரணர்களும் கூட
ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்து அவனைப் புகழ்ந்தைர்.(14) ககௌரவர்கள் ேற்றும்

போண்டவர்கள் ஆகிய இரு தரப்பிைிருந்தும், பூரிஸ்ரவஸ், கிருபர்,

துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}, ேத்ர ஆட்சியோளன் {சல்ைியன்},
கஜயத்ரதன், உத்தகேௌஜஸ், யுதோேன்யு, சோத்யகி, ரகசவன் {கிருஷ்ணன்},
அர்ஜுைன்(15) ஆகிய இந்தப் கபரும் ரதர்வரர்கள்,
ீ ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, “நன்று, நன்று” என்று கசோல்ைி சிங்க முைக்கம்
கசய்தைர்.(16)
ேயிர்ச்சிைிர்ப்னப ஏற்படுத்தும் அந்தக் கடுமுழுக்கம் எழுந்தரபோது, ஓ!

ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது ேகைோை துரிரயோதைன், ேன்ைர்கள்
ேற்றும் இளவரசர்கள் அனைவரிடமும், குறிப்போகத் தன்னுடன் பிறந்த
தம்பிகளிடம் இவ்வோர்த்னதகனள வினரவோகச் கசோன்ைோன்.
“அருளப்பட்டிருப்பீரோக, விருரகோதரைிடம் {பீேைிடேிருந்து} இருந்து
கர்ணனைக் கோப்பதற்கோக அவைிடம் {கர்ணைிடம்} வினரவரோக,
ீ
இல்னைகயைில், பீேைின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்படும் கனணகரள
ரோனதயின் ேகனை {கர்ணனைக்} ககோன்றுவிடும். வைினேேிக்க
வில்ைோளிகரள சூதைின் ேகனை {கர்ணனைக்} கோக்க முயல்வரோக”
ீ
{என்றோன் துரிரயோதைன்}.(17-19).
இப்படித் துரிரயோதைைோல் கட்டனளயிடப்பட்டதும், அவைது

{துரிரயோதைைின்} தம்பியரில் எழுவர், ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர},
ரகோபத்தில் பீேரசைனை ரநோக்கி வினரந்து, அனைத்துப் பக்கங்களிலும்
அவனை {பீேனைச்} சூழ்ந்து ககோண்டைர்.(20) குந்தியின் ேகனை அணுகிய
அவர்கள், ேனைக்கோைங்களில் ேனையின் சோரைில் ேனைத்தோனரகனளப்
கபோைியும் ரேகங்கனளப் ரபோைக் கனணேோரிகளோல் அவனை {பீேனை}
ேனறத்தைர்.(21) ரகோபத்தில் தூண்டப்பட்டவர்களோை அந்தப் கபரும்
ீ எழுவரும், ஓ! ேன்ைோ, பிரளயத்தின் ரபோது சந்திரனைப்
பீடிக்கும் ஏழு ரகோள்கனளப் ரபோைப் பீேரசைனைப் பீடிக்கத்
கதோடங்கிைர்.(22)
அப்ரபோது குந்தியின் ேகன் {பீேன்}, ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},

தன் அைகிய வில்னைப் கபரும்பைத்துடன் வனளத்து, அனத உறுதியோகப்
பிடித்து, (23) தன் எதிரிகளும் ேைிதர்கள்தோன் என்பனத அறிந்து, ஏழு
கனணகனளக் குறி போர்த்தோன். கபருஞ்சிைத்துடன் கூடிய அந்தத் தனைவன்
பீேன், சூரியக் கதிர்கனளப் ரபோன்ற அந்தப் பிரகோசேோை கனணகனள
அவர்கள் ேீ து ஏவிைோன்.(24) உண்னேயில், முந்னதய தீங்குகனள
நினைவுகூர்ந்த பீேரசைன், உேது ேகன்களோை அவர்களின் உடல்களில்

இருந்து உயினரப் பிரித்கதடுக்கும் வனகயில் அந்தக் கனணகனள

ஏவிைோன்.(25)
ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயும், தங்கச்

சிறகுகனளக் ககோண்டனவயுேோை அந்தக் கனணகள், பீேரசைைோல்
ஏவப்பட்டு, அந்தப் போரத இளவரசர்களின் உடல்கனளத் துனளத்து
வோைத்தில் பறந்து கசன்றை.(26) உண்னேயில், தங்கச் சிறகுகனளக்
ககோண்ட அந்தக் கனணகள், உேது ேகன்களின் இதயங்கனளத் துனளத்து
ஆகோயத்தில் கசன்ற ரபோது, சிறந்த இறகுகனளக் ககோண்ட பறனவகனளப்
ரபோை அைகோகத் கதரிந்தை.(27) தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டு, குருதியோல்
எங்கும் நனைந்திருந்த அக்கனணகள், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது
ேகன்களின் குருதினயக் குடித்த பிறகு, அவர்களின் உடனைக் கடந்து
கசன்றை.(28) அந்தக் கனணகளோல் முக்கிய உறுப்புகள் துனளக்கப்பட்ட
அவர்கள், ேனைகளின் கசங்குத்துப் போனறகளில் வளரும் கநடிய ேரங்கள்
யோனைகளோல் முறிக்கப்பட்டனதப் ரபோைத் தங்கள் ரதர்களில் இருந்து கீ ரை
பூேியில் விழுந்தைர்.(29) இப்படிக் ககோல்ைப்பட்ட உேது ஏழு ேகன்கள்,
சத்ருஞ்சயன், சத்ருஸஹன், சித்ரன், சித்ரோயுதன். த்ருடன், சித்ரரசைன்,
விகர்ணன் ஆகிரயோரோவர் [1].(30)

ீ ,
துர்முகன் என்ற ஒருவனைத் துரரோணபர்வம் பகுதி 133ல் அரத
14ம் நோள் ரபோரிலும், துர்ேர்ேணன், துஸ்ஸஹன், துர்ேதன்,
துர்த்தரன், ஜயன் ஆகிய ஐவனர துரரோண பர்வம் பகுதி 134ல்
அரத 14ம் நோள் ரபோரிலும், சித்ரன், உபசித்ரன், சித்ரோக்ஷன்,
சோருசித்ரன், சரோஸைன், சித்ரோயுதன், சித்ரவர்ேன் ஆகிய

எழுவனரதுரரோண பர்வம் பகுதி 135ல் அரத 14ம் நோள்
ரபோரிலும், சத்ருஞ்சயன், சத்ருஸஹன், சித்ரன், சித்ரோயுதன்.
த்ருடன், சித்ரரசைன், விகர்ணன் ஆகிய எழுவனர இப்ரபோது
இந்தத் துரரோண பர்வம் பகுதி 136ல் அரத 14ம் நோள் ரபோரில்
ககோன்றிருப்பரதோடு ரசர்த்தோல், பீேன் இதுவனர
திருதரோஷ்டிரன் ேகன்களில் 56 ரபனரக் ககோன்றிருக்கிறோன்.
இந்தப் பதிைோன்கோம் நோள் ரபோரில் ேட்டும் இதுவனர 32
ரபனரக் ககோன்றிருக்கிறோன்
போண்டுவின் ேகைோை விருரகோதரன் {பீேன்}, இப்படிக் ககோல்ைப்பட்ட

உேது ேகன்கள் அனைவரிலும், தன் அன்புக்குரிய விகர்ணனுக்கோக வருந்தி,
கடும் துக்கத்னத அனடந்தோன்.(31) அந்தப் பீேன், “ரபோரில் என்ைோல் நீங்கள்
அனைவரும் ககோல்ைப்பட ரவண்டும் என்று இப்படிரய என்ைோல்
சபதரேற்கப்பட்டது. ஓ! விகர்ணோ, அதற்கோகரவ, நீயும்
ககோல்ைப்படைோயிற்று. {இங்ரக} என் சபதரே
ீ {விகர்ணோ}, ஒரு க்ஷத்திரியைின்
நினறரவற்றப்பட்டதோயிற்று.(32) ஓ! வரோ
கடனேகனள ேைதில் தோங்கிரய நீ ரபோரிட வந்தோய். எங்களுக்கு, அதிலும்
குறிப்போக ேன்ைனுக்கு (எங்கள் அண்ணனுக்கு) {யுதிஷ்டிரனுக்கு} நன்னே
கசய்வதில் நீ எப்ரபோதும் ஈடுபட்டு வந்தோய்.(33) எைரவ, ஒப்பற்றவைோை
உைக்கோக நோன் வருந்துவது முனறயோதல் அரிரத {முனறயோகோது}”
என்றோன் {பீேன்} [2].
[2] ரவகறோரு பதிப்பில், “விகர்ணோ, என்ைோல் இந்தப்

பிரதிஜ்னஞ கசய்யப்பட்டது யுத்தத்தில் நீங்கள் ககோல்ைப்படத்
தக்கவர்களல்ைரரோ? ஆதைோல், நீ ககோல்ைப்பட்டோய். என்ைோல்
பிரதிஜ்னஞ கோக்கப்பட்டது. வரரை
ீ , க்ஷத்திரிய தர்ேத்னத
நினைத்துக் ககோண்டு நீ யுத்தத்திற்கு வந்தோய். ஆதைோல்,
யுத்தகளத்தில் நீ ககோல்ைப்பட்டோய். யுத்தமுனறயோைது
ககோடியதன்ரறோ? எங்களுனடய நன்னேயிலும், விரசேேோக
(எங்கள்) அரசருனடய நன்னேயிலும் பற்றுள்ளவனும், அதிகத்
ரதஜனஸயுனடயவனுேோை விகர்ணன் நியோயத்திைோரைோ
அநியோயத்திைோரைோ அடிக்கப்பட்டுப் படுத்திருக்கிறோன்.
ஆழ்ந்த புத்தியுள்ளவரும் பூேியில் பிருகஸ்பதிக்குச்
சேேோைவரும், கோங்கோபுத்ரருேோை பீஷ்ேரும் யுத்தத்தில்
பிரோணனையிைக்கும்படி கசய்விக்கப்பட்டோர். ஆதைோல்

யுத்தேோைது ககோடியதன்ரறோ?” என்று கூறிைோன்” எை

அவ்விளவரசர்கனளக் ககோன்ற பிறகு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},

ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்} போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, அந்தப்
போண்டுவின் ேகன் {பீேன்} பயங்கரேோை சிங்கமுைக்கம் ஒன்னறச்
கசய்தோன்.(34) வரப்
ீ பீேைின் அந்தப் கபருங்கூச்சைோைது, ஓ! போரதரர, அந்தப்
ரபோரில் அவைது கவற்றினய நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரனுக்குத்
கதரிவித்தது. உண்னேயில், வில் தரித்த அந்தப் பீேைின் ேகத்தோை
கூச்சனைக் ரகட்ட ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், அந்தப் ரபோருக்கு ேத்தியில்
கபரும் ேகிழ்ச்சினய உணர்ந்தோன்.(35, 36) ேகிழ்ச்சியனடந்த அந்தப்
போண்டுவின் ேகன் {யுதிஷ்டிரன்} பிறகு, ஓ! ேன்ைோ, தன் தம்பியின் சிங்க
முைக்கத்னத, துந்துபிகள் ேற்றும் பிற இனசக்கருவிகளின் ஒைிகரளோடு
வரரவற்றோன். ஏற்றுக் ககோள்ளப்பட்ட குறியீட்டடின்படி விருரகோதரன்
{பீேன்} அந்தச் கசய்தினய அனுப்பிய பிறகு, ஆயுதங்கனள அறிந்ரதோரில்
முதன்னேயோை அந்த யுதிஷ்டிரன், ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்து ரபோரில்
துரரோணனர எதிர்த்து வினரந்தோன்.
ேறுபுறம், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது ேகன்கள்

முப்பத்கதோருவர் [3] ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட துரிரயோதைன், “விதுரர்
ரபசிய நன்னேயோை வோர்த்னதகள் இப்ரபோது உணரப்படுகின்றை” என்று
விதுரரின் வோர்த்னதகனள நினைவுகூர்ந்தோன்.(37-40) இப்படி நினைத்த
ேன்ைன் துரிரயோதைைோல் தோன் என்ை கசய்ய ரவண்டுரேோ அனதச் கசய்ய
முடியவில்னை. பகனடயோட்டத்தின் ரபோது, மூடனும், தீயவனுேோை உேது
ேகன் {துரிரயோதைன்}, (தன் பக்கத்தில் இருந்த) கர்ணனுடன் ரசர்ந்து,
போஞ்சோை இளவரசினய {திகரௌபதினயச்} சனபக்கு அனைத்துவரச் கசய்து,
அவளிடம் ரபசியதும், அரத இடத்தில் உேது முன்ைினையில்(41, 42)
கிருஷ்னணயிடம் {திகரௌபதியிடம்}, “ஓ! கிருஷ்னணரய {திகரௌபதிரய},
போண்டவர்கள் கதோனைந்தைர், அவர்கள் நினையோை நரகத்திற்குள்
மூழ்கிவிட்டைர். எைரவ நீ ரவறு கணவர்கனளத் ரதர்ந்கதடுப்போயோக” என்ற
அளவுக்குக் கர்ணைோல் ரபசப்பட்ட கடும் வோர்த்னதகளும், ஐரயோ, அனவ
அனைத்தின் கைியும் {பைனும்} இப்ரபோது கவளிப்படுகின்றை.(43, 44)
[3] 14ம் நோள் ரபோரில் ேட்டும் பீேரசைைோல்

ககோல்ைப்பட்டவர்கள் 32 ரபரோவர். ரேரை முப்பத்கதோன்று
என்று குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது. துர்முகன், துர்ஜயன்
இருவரும் ஒருவரோக இருப்பின் கணக்குச் சரியோகரவ வரும்.

ககோல்ைப்பட்ரடோரின் கபயர் விபரங்கனள அறிய இரத

பதிவின் அடிக்குறிப்பு [1] ஐ கோணவும்.
ரேலும், ஓ! குரு குைத்தவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, ரகோபம் நினறந்த

உேது ேகன்கள், அந்த உயர் ஆன்ேோ ககோண்ரடோரோை போண்டுவின்
ேகன்களிடம் எள்ளுப்பதர்கள் ரபோன்ற பல்ரவறு கடுஞ்கசோற்கனளப்
பயன்படுத்திைர். (இப்படி வினளந்த) ரகோப கநருப்னபப் பதிமூன்று {13}
வருடங்கள் தடுத்திருந்த பீேரசைன் இப்ரபோது அனத {ரகோப கநருப்னபக்}
கக்கியபடிரய, உேது ேகன்களுக்கு அைினவ ஏற்படுத்துகிறோன்.(45-46)
ஏரோளேோகப் புைம்பிய விதுரர், சேோதோைத்னத ரநோக்கி உம்னே இட்டுச்
கசல்வதில் தவறிைோர். ஓ! போரதர்களின் தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர},
அனவ அனைத்தின் கைினயயும் உேது ேகன்களுடன் ரசர்ந்து
அனுபவிப்பீரோக.(47) நீர் முதியவரோகவும், கபோறுனேயுள்ளவரோகவும்,
அனைத்துச் கசயல்களின் வினளவுகனள முன்ைறியவல்ைவரோகவும்
இருக்கிறீர். அப்படியிருந்தும், நீர் உேது நைன்விரும்பிகளின்
ஆரைோசனைகனளப் பின்பற்ற ேறுத்ததோல், இனவயோவும் விதியின் பயன்
என்ரற கதரிகிறது.(48) ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய {திருதரோஷ்டிரரர}
வருந்தோதீர். இனவயோவும் உேது கபரும் தவறோல் வினளந்தனவரய. உேது
ேகன்களின் அைிவுக்கு நீரர கோரணேோவர்ீ என்பரத எைது கருத்தோகும்.(49)
ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, விகர்ணனும், கபரும் ஆற்றனைக்

ககோண்ட சித்திரரசைனும் வழ்ந்துவிட்டைர்.
ீ உேது ேகன்களில்
முதன்னேயோை பை வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களும்
ீ கூட
வழ்ந்துவிட்டைர்.(50)
ீ ஓ! வைிய கரங்கனளக் ககோண்டவரர, பீேன், தன்
போர்னவ கசல்லும் கதோனைவில் வந்த உேது பிற ேகன்கனளயும்
வினரவோகக் ககோன்றோன்.(51) போண்டுவின் ேகைோை பீேைோலும்,
விருேைோலும் (கர்ணைோலும்) ஏவப்பட்ட கனணகளோல் நேது பனடயில்
ஆயிரக்கணக்கோரைோர் எரிக்கப்படுவனத உம்ேோல் ேட்டுரே நோன் கோண
ரநர்ந்தது” {என்றோன் சஞ்சயன்}.(52)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------

கர்ணனும் பீேனும் ஏற்படுத்திய ரபரைிவு!

The great carnage caused by Karna and Bhima! | Drona-Parva-Section-137 |
பதிவின் சுருக்கம்: பீேனுக்கும் கர்ணனுக்கும் இனடயில் கதோடர்ந்த ரபோர்; இருவரோலும்

உண்டோக்கப்பட்ட ரபரைிவு; சோரணர்களும் சித்தர்களும் அவ்விரு ரபோர்வரர்களின்
ீ
வரத்னதயும்,
ீ திறனையும் வியந்து போரோட்டியது...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “ஓ! சூதோ, ஓ! சஞ்சயோ, இந்தத்

துன்பகரேோை வினளவு, நிச்சயேோக என் தீய ககோள்னகயின் கோரணேோக
எங்கனள அனடந்தது என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்.(1) நடந்தது நடந்ததுதோன்
என்ரற இதுவனர நோன் நினைத்து வந்ரதன். ஆைோல், ஓ! சஞ்சயோ, இப்ரபோது
நோன் ரேற்ககோள்ள ரவண்டிய நடவடிக்னககள் என்ை?[1](2) ஓ சஞ்சயோ, நோன்
ேீ ண்டும் அனேதினய அனடகிரறன். எைரவ, என் தீய ககோள்னககனளக்
கோரணேோகக் ககோண்ட இந்த வரர்களின்
ீ படுககோனை எவ்வோறு நடந்து
ககோண்டிருக்கின்றை என்பனத எைக்குச் கசோல்வோயோக” என்றோன்.(3)
[1] ரவகறோரு பதிப்பில், “அந்த அநீதியோைது இப்ரபோது

பைித்துவிட்டகதன்று நோன் நினைக்கிரறன். சஞ்சய, கசன்றது
கசன்றரதகயன்று என் ேைத்தில் உறுதியுண்டோகிவிட்டது”
என்றிருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், “இதுவனர
நடந்தகதல்ைோம் நன்னேக்ரக என்ரற நோன் நினைத்ரதன்.
ஆைோல், ஓ! சஞ்சயோ, இப்ரபோது எந்த நடவடிக்னககள்
ரேற்ககோள்ளப்பட்டைரவோ அனவரய பின்பற்றப்பட
ரவண்டும்” என்று இருக்கிறது. இப்படி மூன்று பதிப்புகளும்
மூன்று விதேோகச் கசோல்கின்றை.

சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “உண்னேயில், ஓ!

ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்டவர்களோை கர்ணன்
ேற்றும் பீேன் ஆகிய இருவரும் ேனை நினறந்த இரு ரேகங்கனளப் ரபோைத்
தங்கள் கனணேோரிகனளப் கபோைிவனதத் கதோடர்ந்தைர்(4) தங்கச்
சிறகுகனளக் ககோண்டனவயும், கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயும், பீேைின்
கபயர் கபோறிக்கப்பட்டனவயுேோை அந்தக் கனணகள் கர்ணனை அணுகி,
அவைது உயினரரய துனளத்துவிடுவை ரபோை, அவைது உடலுக்குள்
ஊடுருவிை.(5) அரத ரபோை அந்தப் ரபோரில் பீேனும், கடும் நஞ்சுேிக்கப்
போம்புகளுக்கு ஒப்போைனவயும், நூற்றுக்கணக்கிலும் ஆயிரக்கணக்கிலும்
இருந்தனவயுேோை கர்ணைின் கனணகளோல் ேனறக்கப்பட்டோன்.(6)
அவர்களது கனணகனள அனைத்துப் பக்கங்களிலும் போயும் ரவனளயில், ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கபருங்கடலுக்கு ஒப்போகத் துருப்புகளுக்கு
ேத்தியில் கைக்கம் உண்டோைது.(7) ஓ! எதிரிகனளத் தண்டிப்பவரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புகளுக்கு ஒப்போகப் பீேைின்
வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட கனணகளோல் உேது பனடயின் ரபோரோளிகளில்
பைர் உயினர இைந்தைர்.(8)
ேைிதர்களின் உடல்கரளோடு கைந்து விழுந்து கிடந்த யோனைகள்,

குதினரகள் ஆகியவற்றோல் பரவிக் கிடந்த ரபோர்க்களேோைது, சூறோவளியோல்
முறிக்கப்பட்ட ேரங்கள் சிதறிக் கிடக்கும் ஒரு போனதனயப் ரபோைத்
கதரிந்தது.(9) பீேைின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட கனணகளோல் ரபோரில்
ீ “இஃது என்ை?” என்று கசோன்ைபடிரய
தப்பி ஓடிைர்.(10) உண்னேயில், சிந்துக்கள், கசௌவரர்கள்,
ீ ககௌரவர்கள்
ஆகிரயோனரக் ககோண்ட அந்தப் பனட, கர்ணன் ேற்றும் பீேன் ஆகிய
இருவரின் மூர்க்கேோை கனணகளோலும் பீடிக்கப்பட்டு, கபரும்
கதோனைவிற்கு அகற்றப்பட்டைர்.(11) துணிச்சல்ேிக்க அந்தப்
பனடவரர்களில்
ீ எஞ்சிரயோரும், தங்கள் குதினரகள் ேற்றும் யோனைகள்
ககோல்ைப்பட்டு, கர்ணன் ேற்றும் பீேன் ஆகிய இருவரின் அருகோனேனய
விட்டகன்று, அனைத்துத் தினசகளிலும் தப்பி ஓடிைர்.(12) (ரேலும்
அவர்கள்), “பீேன் ேற்றும் கர்ணன் ஆகிய இருவரோல் ஏவப்பட்ட கனணகளும்
நம் பனடகனளரய ககோல்வதோல், உண்னேயில், போர்த்தர்களுக்கோகத்
ரதவர்கரள நம்னே ேனைக்கச் கசய்கின்றைர்” என்றைர்.(13)
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை உேது துருப்பிைர், அச்சத்தோல் பீடிக்கப்பட்டு
(கர்ணன் ேற்றும் பீேன் ஆகிரயோரின்) கனணகள் அனடயும் கதோனைனவத்
தவிர்த்து, கவகுகதோனைவில் இருந்து அந்த ரேோதனைக் கண்டைர்.(14)

அப்ரபோது, வரர்களின்
ீ ேகிழ்ச்சினயயும், ேருண்ரடோரின்
அச்சத்னதயும் அதிகரிக்கும் வனகயில் அந்தப் ரபோர்க்களத்தில் ஒரு பயங்கர
ஆறு போயத் கதோடங்கியது.(15) ரேலும் அது யோனைகள், குதினரகள் ேற்றும்
ேைிதர்களின் குருதியோல் உண்டோைதோக இருந்தது. ேைிதர்கள், யோனைகள்
ேற்றும் குதினரகளின் உயிரற்ற உடல்கள், (16) ககோடிக்கம்பங்கள்,
ரதர்த்தட்டுகள் {இருசுக்கட்னடகள்} ஆகியவற்றோலும், ரதர்கள், யோனைகள்
ேற்றும் குதினரகளின் அைங்கோரப் கபோருட்கள், உனடந்து ரபோை ரதர்கள்,
சக்கரங்கள், அக்ஷங்கள் {அச்சுகள்}, கூபரங்கள் {ஏர்க்கோல்கள்}(17)
ஆகியவற்றோலும், தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், கபரும்
நோகணோைி ககோண்டனவயுேோை விற்கள், கர்ணன் ேற்றும் பீேைோல்
ஏவப்பட்டனவயும், சட்னடயுதிர்த்த போம்புகளுக்கு ஒப்போைனவயும், தங்கச்
சிறகுகனளக் ககோண்டனவயுேோை ஆயிரக்கணக்கோை கனணகள்,
நோரோசங்கள், எண்ணற்ற ரவல்கள், ஈட்டிகள், கத்திகள், ரபோர்க்ரகோடரிகள்,
(18, 19) கதோயுதங்கள், தண்டங்கள், தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட
ரகோடரிகள், பல்ரவறு வடிவங்களிைோை தண்டங்கள், ஈட்டிகள், பரிகங்கள்,
(20), அைகிய சதோக்ைிகள் ஆகியவற்றோலும் ேனறக்கப்பட்டுப் பூேியோைது
பிரகோசேோகத் கதரிந்தது. தங்கத்தோைோை கோது குண்டைங்கள், ஆரங்கள்,
(ேணிக்கட்டுகளில் இருந்து) தளர்ந்து விழுந்த னகவனளகள், வனளயங்கள்,
கிரீடங்களில் அணியப்படும் ேதிப்புேிக்க ரத்திைங்கள், தனைப்போனககள்,
தனைக்கவசங்கள், பல்ரவறு வனககளிைோை தங்க ஆபரணங்கள், ஓ ஐயோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, கவசங்கள், ரதோலுனறகள், யோனைகளின் கயிறுகள்,
(தங்கள் நினைகளில் இருந்து தவறிய) குனடகள், சோேரங்கள், விசிறிகள்,
யோனைகள், குதினரகள் ேற்றும் ேைிதர்களின் துனளக்கப்பட்ட உடல்கள்,
குருதிக் கனறயுடன் கூடிய கனணகள், தங்கள் நினைகளில் இருந்து தளர்ந்து
விழுந்து கிடந்த பல்ரவறு பிற கபோருட்கள் ஆகியவற்றோல் விரவிக் கிடந்த
அந்தப் ரபோர்க்களேோைது, நட்சத்திரங்கள் சிதறிக்கிடக்கும் ஆகோயத்னதப்
ரபோை ேிகப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தது.
அற்புதம் நினறந்தனவயும், நினைத்துப் போர்க்க முடியோதனவயும்,

ேைித சக்திக்கு அப்போற்பட்டனவயுேோை அவ்விரு வரர்களின்
ீ
சோதனைகனளக் கண்டு சோரணர்களும், சித்தர்களும் ேிகவும்
ஆச்சரியேனடந்தைர். கோற்னறத் தன் கூட்டோளியோகக் ககோண்ட சுடர்ேிக்கக்
கோட்டுத் தீயோைது (பரந்து கிடக்கும்) உைர்ந்த புற்குவியைின் ஊடோகச்
கசல்வனதப் ரபோைரவ பீேைிடம் சிைம் ககோண்ட அதிரதன் ேகனும்
{கர்ணனும்}, அந்தப் ரபோரில் சீற்றத்துடன் திரிந்தோன் [2]. அவ்விருவரும்
ஒருவரரோகடோருவர் ரேோதிக் ககோண்டிருந்தரபோது, நோணற்கோடுகனள

நசுக்கும் இரு யோனைகனளப் ரபோை எண்ணற்ற ககோடிேரங்கனளயும்,

ரதர்கனளயும் வழ்த்தி,
ீ குதினரகள், ேைிதர்கள் ேற்றும் யோனைகள்
ஆகியவற்னறக் ககோன்றைர்.(21-27) ஓ! ேைிதர்களின் ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, உேது பனடயோைது ரேகத் திரள்கனளப் ரபோைத்
கதரிந்தது, ரேலும், கர்ணன் ேற்றும் பீேைோல் அந்தப் ரபோரில் வினளந்த
ரபரைிவு கபரியதோக இருந்தது” {என்றோன் சஞ்சயன்}.(28)
[2] கர்ணனும் பீேனும் கநருப்போகவும் கோற்றோகவும் கபோருள்

ககோள்ளப்படுவதோகத் கதரிகிறது எை இங்ரக விளக்குகிறோர்

ரதருக்குள் ஒளிந்து ககோண்ட கர்ணன்!

- துரரோண பர்வம் பகுதி – 138அ
Karna concealed himself inside the car! | Drona-Parva-Section-138a | Mahabharata In
Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: பீேைின் குதினரகனளக் ககோன்ற கர்ணன், கர்ணைோல்

துனளக்கப்பட்டு யுதோேன்யுவின் ரதரில் தஞ்சேனடந்த பீேைின் ரதரரோட்டி; பீேைின்
ஆயுதங்கனள அறுத்த கர்ணன்; கர்ணனைப் பிடிப்பதற்கோக அவைது ரதர் ேீ து போய்ந்து
ஏறிய பீேன்; ரதருக்குள் ஒளிந்து ககோண்ட கர்ணன்; அனைவரோலும் பீேைின் சோதனை
கேச்சப்படுவது...
கசோன்ைோன், “பிறகு கர்ணன், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, மூன்று கனணகளோல்
பீேனைத் துனளத்து, அவன் ேீ து எண்ணற்ற
அைகிய கனணகனளப் கபோைிந்தோன்.(1)
போண்டுவின் ேகனும், வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்டவனுேோை பீேரசைன்,
இப்படிச் சூதன் ேகைோல் {கர்ணைோல்}
தோக்கப்பட்டோலும், வைிக்கு உண்டோை எந்த
அறிகுறிகனளயும் கோட்டோேல், (கனணகளோல்)
துனளக்கப்பட்ட ேனைனயப் ரபோை
அனசயோதிருந்தோன்.(2) பதிலுக்கு அந்தப்
ரபோரில் அவன் {பீேன்}, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, எண்கணய்
ரதய்க்கப்பட்டதும், கபரும் கூர்னே ககோண்டதும், சிறப்போை கடிைத்தன்னே
ககோண்டதுேோை ஒரு கர்ணினய {முட்கள் பதிக்கப்பட்ட கனண} கர்ணைின்
கோதில் ஆைத் துனளத்தோன்.(3) (அக்கனணயோல்) அவன் {பீேன்}, அைகியதும்
கபரியதுேோை கர்ணைின் கோதுகுண்டைங்கனளப் பூேியில் வழ்த்திைோன்.
ீ
அது {கோது குண்டைம்}, ஓ ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும் பிரகோசம்
ககோண்ட நட்சத்திரம் ஒன்று ஆகோயத்தில் இருந்து விழுவனதப் ரபோைக் கீ ரை
விழுந்தது.(4)
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட விருரகோதரன் {பீேன்}, பிறகு சிரித்துக்

ககோண்ரட, ேற்கறோரு பல்ைத்தோல் சூதன் ேகைின் {கர்ணைின்} நடுேோர்னப
ஆைத் துனளத்தோன்.(5) ேீ ண்டும், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர},

வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட பீேன், அந்தப் ரபோரில், சற்று முன்ரப

சட்னடயுரித்த கடும் நஞ்சுேிக்கப் போம்புகனளப் ரபோைத் கதரிந்தனவயோை
பத்து நோரோசங்கனள வினரவோக ஏவிைோன்.(6) ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர},
பீேைோல் ஏவப்பட்ட அக்கனணகள், கர்ணைின் கநற்றினயத் தோக்கி, எறும்புப்
புற்றுக்குள் நுனையும் போம்புகனளப் ரபோை அதற்குள் {கநற்றிக்குள்}
நுனைந்தை.(7) கநற்றில் ஒட்டிக் ககோண்ட {னதத்திருந்த} கனணகளோல்
அந்தச் சூதைின் ேகன் {கர்ணன்}, முன்பு கருகநய்தல்ேைர்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட புருவங்கரளோடு கூடியவைோக இருந்தனதப் ரபோைரவ
அைகோகத் கதரிந்தோன் [1].(8)
[1] ரவகறோரு பதிப்பில், “பிறகு, சூதபுத்திரன், கநற்றியில்

னதத்திருக்கின்ற போணங்களோரை முன்பு கருகநய்தல்
புஷ்பேோனைனயத் தரித்துக் ககோண்டு விளங்கியனதப் ரபோை
விளங்கிைோன்” என்றிருக்கிறது.
சுறுசுறுப்போை குந்தியின் ேகைோல் {பீேைோல்} ஆைத்துனளக்கப்பட்ட

கர்ணன், ரதரின் ஏர்க்கோனைப் பிடித்துக் ககோண்டு தன் கண்கனள மூடிைோன்
{ேயங்கிைோன்}.(9) எைினும், வினரவில் சுயநினைவு ேீ ண்டவனும்,
எதிரிகனள எரிப்பவனுேோை அந்தக் கர்ணன், குருதியில் குளித்த தன்
உடலுடன், சிைத்தோல் கவறிபிடித்தவைோைோன்.(10) அந்த உறுதிேிக்க
வில்ைோளியோல் {பீேைோல்} இப்படிப் பீடிக்கப்பட்டதன் வினளவோல்
சிைத்தோல் ேதங்ககோண்டவனும், கபரும் மூர்க்கம் ககோண்டவனுேோை
கர்ணன், பீேரசைைின் ரதனர ரநோக்கி மூர்க்கேோக வினரந்தோன்.(11)
பிறகு, ஓ! ேன்ைோ, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர},

வைினேேிக்கவனும், ரகோபம் நினறந்தவனுேோை கர்ணன், சிைத்தோல்
ேதங்ககோண்டு, கழுகின் இறகுகளோல் சிறகனேந்த நூறு கனணகனளப்
பீேரசைைின் ேீ து ஏவிைோன்.(12) எைினும் அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்},
தன் எதிரினய {கர்ணனை} அைட்சியம் கசய்து, அவைது சக்தினய
கவறுனேயோக்கி, அவன் ேீ து கடுங்கனணகளின் ேனைனயப் கபோைியத்
கதோடங்கிைோன்.(13) அப்ரபோது கர்ணன், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டு, ஓ! எதிரிகனள எரிப்பவரர, ரகோபத்தின் வடிவேோக
இருந்த அந்தப் போண்டுவின் ேகனுனடய {பீேனுனடய} ேோர்பில் ஒன்பது
கனணகளோல் தோக்கிைோன்.(14) ககோடூரப் பற்கனளக் ககோண்ட இரு
புைிகளுக்கு ஒப்போக (கனணகள் தரித்திருந்த) ேைிதர்களில் புைிகளோை
அவ்விருவரும் அப்ரபோரில் வைினேேிக்க இரு ரேகத் திரள்கனளப் ரபோைத்
தங்கள் கனணேோரினய ஒருவரின் ரேல் ேற்றவர் கபோைிந்தைர்.(15)

அவர்கள், தங்கள் உள்ளங்னக ஒைிகளோலும், பல்ரவறு வனககளிைோை

கனணேோரிகளோலும் ஒருவனரகயோருவர் அச்சுறுத்த முயன்றைர்.(16)
சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட அவ்விருவரும், அந்தப் ரபோரில் அடுத்தவரின்
சோதனைகளுக்கு எதிர்வினையோற்ற முனைந்தைர். அப்ரபோது
ீ ககோல்பவனும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவனுேோை பீேன், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, ஒரு
க்ஷுரப்ரத்னதக் ககோண்டு சூதன் ேகைின் வில்னை அறுத்துப் கபருங்கூச்சல்
கசய்தோன் [2]. உனடந்த அவ்வில்னை எறிந்தவனும், வைினேேிக்கத்
ரதர்வரனுேோை
ீ அந்தச் சூதைின் ேகன் {கர்ணன்}, இன்னும் பைேோை,
கடிைேோை ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக்ககோண்டோன்.(17, 18)
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இதன்பிறகு இன்னும் அதிகம்

இருக்கிறது, அது பின்வருேோறு, "ேகோரதைோை சூதபுத்ரன்
அறுக்கப்பட்ட அந்த வில்னைகயறிந்துவிட்டுப் பனகவர்
கூட்டத்னத அைிப்பதும் ேிக்க ரவகமுள்ளதுேோை ரவறு
வில்னைக் னகயிகைடுத்தோன். பிறகு விருரகோதரன்
கர்ணனுனடய அந்த வில்னையும் அனரநிேிேத்திற்குள்
அறுத்தோன். இவ்வோறு விருரகோதரன் கர்ணனுனடய
மூன்றோவதும், நோன்கோவதும், ஐந்தோவதும், ஆறோவதும்,
ஏைோவதும், எட்டோவதும், ஒன்பதோவதும், பத்தோவதும்,
பதிரைோறோவதும், பன்ைிகரண்டோவதும், பதிமூன்றோவதும்,
பதிைோன்கோவதும், பதினைந்தோவதும், பதிைோறோவதும்,
பதிரைைோவதும், பதிகைட்டோவதும் ேற்றும் பைவுேோை
விற்கனள அறுத்தோன். பிறகு கர்ணன், அனர நிேிேத்தினுள்
வில்னைக் னகயிற்ககோண்டு எதிர்நின்றோன்" என்றிருக்கிறது.
இது கங்குைியிலும், ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் இல்னை.
குரு, கசௌவரீ ேற்றும் சிந்து வரர்கள்

ீ ககோல்ைப்படுவனதக் கண்டும்,
சிதறிக் கிடக்கும் கவசங்கள், ககோடிேரங்கள், ஆயுதங்கள் ஆகியவற்றோல்
அந்தப் பூேியோைது ேனறக்கப்பட்டிருப்பனதக் குறித்துக் ககோண்டும்,
அனைத்துப் பக்கங்களிலும், யோனைகள், கோைோட்பனட வரர்கள்,
ீ
குதினரவரர்கள்
ீ ேற்றும் ரதர்வரர்களின்
ீ உயிரற்ற உடல்கனளயும் கண்டும்
அந்தச் சூத ேகைின் {கர்ணைின்} உடைோைது ரகோபத்தோல் பிரகோசத்துடன்
சுடர்விட்டு எரிந்தது.(19, 20) தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட தன் உறுதியோை
வில்னை வனளத்த அந்த ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்}, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, பீேைின் ேீ து தன் ரகோபப் போர்னவகனள வசிைோன்.(21)
ீ
சிைத்தோல் ேதங்ககோண்ட அந்தச் சூதைின் ேகன் {கர்ணன்}, தன் கனணகனள
ஏவிய ரபோது, நடுப்பகைில் பளபளக்கும் கதிர்கனளக் ககோண்ட

கூதிர்கோைத்துச் சூரியனைப் ரபோைப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்.(22) தன்
கரங்களோல் கனணனய எடுக்கும்ரபோதும், அனத வில்ைின் நோணில்
கபோருத்தும்ரபோதும், நோண்கயிற்னற இழுக்கும்ரபோதும், அனத {கனணனய}
விடுக்கும்ரபோதும், அந்தச் கசயல்களுக்கு இனடயில் எவரோலும் எந்த
இனடகவளினயயும் கோண முடியவில்னை. இப்படிக் கர்ணன்
வைப்பக்கேோகவும், இடப்பக்கேோகவும் கனணகனள ஏவுவதில் ஈடுபட்டுக்
ககோண்டிருந்தரபோது, அவைது வில்ைோைது ஒரு பயங்கர கநருப்பு
வனளயத்னதப் ரபோை இனடயறோேல் வட்டேோக வனளக்கப்பட்டிருந்தது.
கர்ணைின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்டனவயும், தங்கச் சிறகுகனளக்
ககோண்டனவயும், கூர்முனைகனளக் ககோண்டனவயுேோை கனணகள், ஓ!
ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர} தினசகளின் அனைத்துப் புள்ளிகனளயும்
ேனறத்து சூரியைின் ஒளினயரய இருளச் கசய்தை.(23-26)
கர்ணைின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்டனவயும், தங்கச் சிறகுகனளக்

ககோண்டனவயுேோை அந்தக் கனணகளின் எண்ணற்ற கூட்டங்கள்
ஆகோயத்தில் கோணப்பட்டை. உண்னேயில், அதிரதன் ேகைின் {கர்ணைின்}
வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட கனணகள் நோனரகளின் வரினசகனளப் ரபோை
ஆகோயத்தில் அைகோகத் கதரிந்தை.(27-28) அந்த அதிரதன் ேகன் ஏவிய
கனணகள் அனைத்தும், கழுகின் இறகுகனளக் ககோண்டனவயோகவும்,
கல்ைில் கூரோக்கப்பட்டனவயோகவும், தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டனவயோகவும், சுடர்ேிக்க முனைகனளக்
ககோண்டனவயோகவும் இருந்தை. அவைது வில்ைின் சக்தியோல்
உந்தப்பட்டனவயும், தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை அந்தக்
கனணகள் பீேைின் ரதனர ரநோக்கி இனடயறோேல் போய்ந்து
ககோண்டிருந்தை.(29-30) உண்னேயில், கர்ணைோல் ஏவப்பட்டனவயும்,
தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை அந்தக் கனணகள், ஆகோயத்தில்
ஆயிரக்கணக்கில் போய்ந்த ரபோது, அடுத்தடுத்துச் கசல்லும் கவட்டுக்
கிளிகளின் {விட்டிற்பூச்சிக்} கூட்டங்கனளப் ரபோை அைகோகத் கதரிந்தை.
அதிரதன் ேகைின் {கர்ணைின்} வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட கனணகள்,
ஆகோயத்தில் கசன்றரபோது, கதோடர்ந்து கசல்லும் ஒரர நீண்ட கனண
ஒன்னறப் ரபோை வோைத்தில் கதரிந்தை. ேனைத்தோனரகளோல் ேனைனய
ேனறக்கும் ரேககேோன்னறப் ரபோை, சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட கர்ணன்,
கனணேோரியோல் பீேனை ேனறத்தோன்.(31-33)
அப்ரபோது கபோங்கும் கடலுக்கு ஒப்போை அந்தக் கனணேோரினய

அைட்சியம் கசய்துவிட்டுக் கர்ணனை எதிர்த்து பீேன் வினரந்ததோல், ஓ!
போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, தங்கள் துருப்புகளுடன் கூடிய உேது ேகன்கள்,

பின்ைவைின் {பீேைின்} வைினே, சக்தி, ஆற்றல் ேற்றும் விடோமுயற்சி
ஆகியவற்னறக் கண்டைர். ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, பீேன்,
தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட னகப்பிடி ககோண்ட உறுதிேிக்க வில்னைத்
தரித்திருந்தோன்.(34-36)
அவன் {பீேன்}, கதோடர்ந்து வட்டேோக வனளக்கப்பட்ட இந்திரைின்

வில்னைப் ரபோைத் கதரியும்படி அனத {வில்னை} வினரவோக வனளத்தோன்.
அதிைிருந்து கதோடர்ச்சியோக கவளிவந்த கனணகள் கேோத்த
ஆகோயத்னதயும் நினறப்பைவோகத் கதரிந்தை.(37)
பீேைின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்டனவயும், தங்கச் சிறகுகனளக்

ககோண்டனவயுேோை அந்த ரநரோை கனணகள், வோைத்தில் ஒரு
கதோடர்ச்சியோை ரகோடு ஒன்னற உண்டோக்கியதோல் அனவ தங்க
ேோனைகயோன்னறப் ரபோை ேிகப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தை.(38)
ஆகோயத்தில் பரவியிருந்த (கர்ணைின்) கனணேோரியோைது,

பீேரசைைின் கனணகளோல் தோக்கப்பட்டு, துண்டுகளோகச் சிதறடிக்கப்பட்டுக்
கீ ரை பூேியில் வழ்ந்தை.(39)
ீ அப்ரபோது, தங்கச் சிறகுகள் ககோண்டனவயும்,
ரவகேோகச் கசல்பனவயும், ஒன்ரறோடு ஒன்று ரேோதி கநருப்புப் கபோறிகனள
உண்டோக்குபனவயும், கர்ணன் ேற்றும் பீேரசைன் ஆகிய
இருவருனடயனவயுேோை அந்தக் கனண ேோரிகளோல் வோைம்
ேனறக்கப்பட்டது. அப்ரபோது சூரியன் ேனறக்கப்பட்டது, கோற்றும் வசோேல்
ீ
நின்றது.(40, 41) உண்னேயில், இப்படி அந்தக் கனணகளோல் ஆகோயம்
ேனறக்கப்பட்ட ரபோது, எனதயுரே கோணமுடியவில்னை. பிறகு அந்தச்
சூதைின் ேகன் {கர்ணன்}, உயர் ஆன்ேப் பீேைின் சக்தினய அைட்சியம்
கசய்து, பிற கனணகனளக் ககோண்டு பீேனை முழுனேயோக ேனறத்து,
அவைிலும் ரேன்னேயனடய முயன்றோன். பிறகு, ஓ! ஐயோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, அவ்விருவரோல் ஏவப்பட்ட கனணேோரிகள் எதிர்
கோற்றுகள் இரண்னடப் ரபோை ஒன்ரறோகடோன்று ரேோதுவதோகத்
கதரிந்தை.(42, 43) ேைிதர்களில் சிங்கங்களோை அவ்விருவரின்
கனணேோரிகளும் ரேோதிக் ககோண்டதன் வினளவோல், ஓ! போரதர்களின்
தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, வோைத்தில் ஒரு கோட்டுத் தீ உண்டோைதோகத்
கதரிந்தது.(44)
அப்ரபோது கர்ணன், பீேனைக் ககோல்ைவிரும்பி,

கூரோக்கப்பட்டனவயும், தங்கச் சிறகுகனளக் ககோண்டனவயும்,

ககோல்ைைின் கரங்களோல் பளபளப்போக்கப் பட்டனவயுேோை பை

கனணகனளச் சிைத்தோல் அவன் {பீேன்} ேீ து ஏவிைோன். எைினும் பீேன்,
அக்கனணகள் ஒவ்கவோன்னறயும் தன் கனணகளோல் மூன்று துண்டுகளோக
அறுத்து, கர்ணைினும் ரேன்னேயனடந்து, "நில், நில்!" என்று
கூச்சைிட்டோன்.(45, 46) ரகோபம் நினறந்தவனும், வைினேேிக்கவனுேோை
போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, அனைத்னதயும் எரிக்கும் கோட்டுத்தீனயப்
ரபோைச் சிைத்தோல் ேீ ண்டும் கடும் கனணகனள ஏவிைோன். அவர்களது
ரதோல் னகயுனறகளின் ேீ து வில்ைின் நோண்கயிறுகள் தோக்கியதன்
வினளவோகப் ரபகரோைிகள் உண்டோகிை.(47, 48) அவர்களது உள்ளங்னக
ஒைிகளும் ரபகரோைிகளோகிை, அவர்களது சிங்க முைக்கங்கள்
பயங்கரேோகிை, அவர்களது ரதர்ச்சக்கரங்களின் சடசடப்கபோைிகளும்,
அவர்களது வில்ைின் நோகணோைிகளும் கடுனேயோகிை.(49)
ஒருவனரகயோருவர் ககோல்ை விரும்பிய கர்ணன் ேற்றும் போண்டுவின்
ேகன் {பீேன்} ஆகிரயோரது ஆற்றல்கனளக் கோணவிரும்பிய ரபோரோளிகள்
அனைவரும் ரபோரிடுவனத நிறுத்திைர்.(50) கதய்வக
ீ முைிவர்கள்,
சித்தர்கள், கந்தர்வர்கள் ஆகிரயோர், "நன்று, நன்று!" என்று கசோல்ைி
போரோட்டிை. வித்யோதரர்களின் இைக்குழுக்கள் அவர்கள் ேீ து ேைர்ேோரினயச்
கசோரிந்தைர்.(51)
அப்ரபோது, வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவனும், கடும்

ஆற்றனைக் ககோண்டவனுேோை பீேன், தன் ஆயுதங்களோல், எதிரியின்
ஆயுதங்கனளக் கைங்கடித்துப் பை கனணகளோல் சூதைின் ேகனை
{கர்ணனைத்} துனளத்தோன்.(52) கபரும் வைினேனயக் ககோண்ட கர்ணனும்,
பீேரசைைின் கனணகனளக் கைங்கடித்து, அந்தப் ரபோரில் அவன் {பீேன்}
ேீ து ஒன்பது நோரோசங்கனள ஏவிைோன்.(53) எைினும் பீேன், அரத
அளவிைோை பை கனணகளோல் அக்கனணகனள ஆகோயத்தில் கவட்டி,
அவைிடம் {கர்ணைிடம்}, "நில், நில்" என்றோன்.(54)
பிறகு வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட அந்த வரப்

ீ பீேன்,
சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டு, யேன் அல்ைது கோைைின் தண்டத்திற்கு ஒப்போை
கனணகயோன்னற அதிரதன் ேகன் {கர்ணன்} ேீ து ஏவிைோன்.(55) எைினும்,
கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்} சிரித்துக்
ககோண்ரட போண்டுேகைின் அந்தக்கனண ஆகோயத்தில் வரும்ரபோரத அனத
மூன்று கனணகளோல் கவட்டிைோன்.(56) போண்டுவின் ேகன் {பீேன்},
கடுங்கனணகளின் ேனைனய ேீ ண்டும் கபோைிந்தோன். எைினும் கர்ணன்,
பீேைின் அந்தக் கனணகள் அனைத்னதயும் அச்சேற்ற வனகயில்
ஏற்றோன்.(57)
சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டவனும், சூதைின் ேகனுேோை கர்ணன், தன்

ஆயுதங்களின் சக்தியோலும், தன் ரநரோை கனணகனளக் ககோண்டும்
அம்ரேோதைில் ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்த பீேைின் அம்பறோத்தூணிகள்
இரண்னடயும், வில்ைின் நோண்கயிற்னறயும், அவைது {பீேைது}
குதினரகளின் கடிவோளங்கனளயும் அறுத்தோன். பிறகு அவைது {பீேைது}
குதினரகனளயும் ககோன்ற கர்ணன், ஐந்து கனணகனளக் ககோண்டு பீேைின்
ரதரரோட்டினயயும் துனளத்தோன்.(58, 59) அந்தத் ரதரரோட்டி ரவகேோக
யுதோேன்யுவின் ரதனர ரநோக்கி ஓடிச் கசன்றோன். அப்ரபோது சிைத்தோல்
தூண்டப்பட்டவனும், யுக கநருப்பின் கோந்திக்கு ஒப்போைவனுேோை
ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்}, சிரித்துக் ககோண்ரட பீேைின்
ககோடிக்கம்பத்னதயும், அவைது ககோடினயனயயும் வழ்த்திைோன்.
ீ
தன் வில்னை இைந்தவனும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்

ககோண்டவனுேோை பீேன் ரதர்வரர்கள்
ீ பயன்படுத்தும் ஓர் ஈட்டினய
எடுத்துக் ககோண்டோன்.(60, 61) ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட அவன் {பீேன்},
அனதத் தன் கரங்களில் சுைற்றியபடிரய கபரும் பைத்துடன் கர்ணைின் ரதர்
ேீ து எறிந்தோன். பிறகு, இப்படி அவ்வட்டி
ீ {பீேைோல்} வசப்பட்டதும்,
ீ அந்த
அதிரதன் ேகன் {கர்ணன்}, தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதும்,
விண்ரகோனளப் ரபோைப் பிரகோசத்துடன் தன்னை ரநோக்கி வந்ததுேோை
அனதப் பத்து கனணகளோல் அறுத்தோன். அதன்ரபரில் அவ்வட்டி,
ீ
ரபோர்க்கனையின் அனைத்து முனறகனளயும் அறிந்தவனும், தன்
நண்பர்களுக்கோகப் ரபோரிடுபவனும், சூதைின் ேகனுேோை கர்ணைின் அந்தக்
கூரிய கனணகளோல் பத்து துண்டுகளோக கவட்டப்பட்டுக் கீ ரை விழுந்தது.
பிறகு ேரணம் அல்ைது கவற்றினய அனடய விரும்பிய குந்தியின்

ேகன் {பீேன்}, தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட ரகடயம் ஒன்னறயும், வோள்
ஒன்னறயும் எடுத்துக் ககோண்டோன்.(62-64) எைினும் கர்ணன், ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, சிரித்துக் ககோண்ரட பீேைின் அந்தப் பிரகோசேோை
ரகடயத்னதக் கடும் கனணகள் பைவற்றோல் கவட்டிைோன். ரதரிைந்த பீேன்,
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ரகடயத்னதயும் இைந்து, சிைத்தோல்
கவறிபிடித்தவைோைோன்.(65, 66) ரவகேோக அவன் {பீேன்}, வைினேயோை தன்
வோனளக் கர்ணைின் ரதர் ேீ து ஏறிந்தோன். அந்தப் கபரிய வோளோைது, நோண்
கபோருத்தப்பட்ட சூதன் ேகைின் வில்னை அறுத்து, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, வோைத்தில் இருந்து விழும் ரகோபக்கோரப் போம்னபப்
ரபோைக் கீ ரை பூேியில் விழுந்தது.(67)

அந்தப் ரபோரில் சிைத்தோல் தூண்டப்பட்ட அந்த அதிரதன் ேகன்

{கர்ணன்}, சிரித்துக் ககோண்ரட, எதிரினய அைிப்பதும், வலுவோை நோண்கயிறு
ககோண்டதும், தோன் இைந்தனத {முந்னதய வில்னை} விடக்
கடிைேோைதுேோை ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக் ககோண்டோன். குந்தியின்
ேகனை {பீேனைக்} ககோல்ை விரும்பிய கர்ணன், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, தங்கச் சிறகுகனளயும், கபரும் சக்தினயயும் ககோண்ட
ஆயிரக்கணக்கோை கனணகனள ஏவத் கதோடங்கிைோன்.(68, 69)
கர்ணைின் வில்ைில் இருந்து ஏவப்பட்ட அக்கனணகளோல்

தோக்கப்பட்டவனும் வைினேேிக்கவனுேோை பீேன், கர்ணைின் இதயத்னத
ரவதனையோல் நினறக்கும்படி வோைத்தில் எம்பி {கர்ணைின் ரதரின் ரேல்}
குதித்தோன்.(70) ரபோரில் கவற்றினய விரும்பிய பீேைின் நடத்னதனயக்
கண்ட ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்}, ரதருக்குள் ஒளிந்து ககோண்டு அவனை
{பீேனை} ஏேோற்றிைோன்.(71)கைங்கிய {பயந்த} இதயத்துடன் கர்ணன்
ரதர்த்தட்டில் தன்னை ேனறத்துக் ககோண்டனதக் கண்ட பீேன், கர்ணைின்
ககோடிக்கம்பத்னதப் பிடித்துக் ககோண்டு பூேியில் {தனரயில் அவனுக்கோகக்}
கோத்திருந்தோன் [3].(72) கருடன் ஒரு போம்னபக் கவர்ந்து கசல்வனதப்
ரபோைரவ கர்ணனை அவைது ரதரில் இருந்து கவரச் கசன்ற பீேைின் அந்த
முயற்சினயக் குருக்கள் {ககௌரவர்கள்} ேற்றும் சோரணர்கள் அனைவரும்
போரோட்டிைர். பீேன் தன் ரதனர இைந்து, தன் வில்லும்
கவட்டப்பட்டிருந்தோலும், (உனடந்த) தன் ரதனர விட்டு, தன் வனகக்கோை
{க்ஷத்திரியக்} கடனேகனள ரநோற்றுப் ரபோரில் நினையோக நின்றோன்"
{என்றோன் சஞ்சயன்}.(73, 74)
[3] ரவகறோரு பதிப்பில், "கர்ணனுனடய வில்ைிைின்று

விடுபடுகின்ற அம்புகளோரை பீடிக்கப்படுகின்ற பைசோைியோை
அந்தப் பீேன் ஆகோயத்தில் கிளம்பிக் கர்ணனுனடய ரதத்தில்
பிரரவசித்தோன். யுத்தரங்கத்தில் ஜயத்னத விரும்புகிற அந்தப்
பீேனுனுனடய கசய்னகனயக் கண்டு அந்த ரோரதயன்
ககோடிேரமுள்ளவிடத்தில் ஒளிந்து ககோண்டு பீேரசைனை
வஞ்சித்தோன். துன்பத்னதயனடந்திருக்கின்ற இந்திரியங்கனள
உனடயவைோகித் ரதரின் நடுவில் பதுங்கிக் ககோண்டிருக்கின்ற
அந்தக் கர்ணனைக் கோணோேல், பீேரசைன் அந்தத் ரதரின்
ககோடிேரத்தில் ஏறிப் பின்பு பூேியில் இறங்கி அவனை
எதிர்போர்த்து நின்றோன்" என்றிருக்கிறது.

கர்ணனையும், அஸ்வத்தோேனையும் விரட்டிய

அர்ஜுைன்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 138ஆ
Arjuna drove away Karna and Aswathama! | Drona-Parva-Section-138b |
பதிவின் சுருக்கம்: ஆயுதங்கள் தீர்ந்து ரபோைதோல் கர்ணைிடம் இருந்து பின்வோங்கிய

பீேன்; ககோல்ைப்பட்ட யோனைகளின் உடல்கனளக் ககோண்டு கர்ணைிடம் தன்னைத்
தற்கோத்துக் ககோண்ட பீேன்; அர்ஜுைைின் சபதத்திற்கோகப் பீேனும், குந்தியின்
வோர்த்னதகளுக்கோகக் கர்ணனும் ஒருவனரகயோருவர் ககோல்ைோேல் விட்டது; வில்ைின்
நுைியோல் பீேனைத் தீண்டிய கர்ணன்; பீேனை நிந்தித்த கர்ணன்; பீேைின் ேறுகேோைி;
கர்ணனையும், அஸ்வத்தோேனையும் விரட்டிய அர்ஜுைன்...
{சஞ்சயன் திருதரோஷ்டிரைிடம் கதோடர்ந்தோன்}, “பிறகு ரோனதயின்

ேகன் {கர்ணன்}, ரகோபத்தோல் அம்ரேோதைில் ரபோருக்கோகக் கோத்திருந்த
போண்டுவின் ேகனை {பீேனை} எதிர்த்துச் கசன்றோன். பிறகு, அனறகூவி
அனைத்து ஒருவனரகயோருவர் அணுகிய அந்த வைினேேிக்கப்
ீ இருவரும், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர} அந்த ேைிதர்களில்
கோனளயரோை இருவரும், ரகோனடயின் முடிவில் ரதோன்றும் ரேகங்கனளப்

ரபோை ஒருவனரகயோருவர் ரநோக்கி முைங்கிைர்.(75, 76) ரேலும் ரபோரில்

ஒருவனரகயோருவர் கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியோேல், அங்ரக அந்தச்
சிைங்ககோண்ட சிங்கங்கள் இருவருக்கும் ேத்தியில் ரதோன்றிய ஆயுதப்
போனதயோைது {ரபோரோைது}, பைங்கோைத்தில் ரதவர்களுக்கும்,
தோைவர்களுக்கும் இனடயில் நனடகபற்றதற்கு ஒப்போக இருந்தது.
எைினும் ஆயுதக் னகயிருப்புத் தீர்ந்து ரபோை குந்தியின் ேகன் {பீேன்},

(பின்வோங்க ரவண்டிய கட்டோயரேற்பட்டதோல்) கர்ணைோல்
கதோடரப்பட்டோன். அர்ஜுைைோல் ககோல்ைப்பட்டுப் கபரும் ேனைகனளப்
ரபோை (அருகில்) கிடக்கும் யோனைகனளக் கண்ட ஆயுதங்களற்ற பீேரசைன்,
கர்ணைின் ரதருனடய முன்ரைற்றத்னதத் தடுப்பதற்கோக அவற்றின்
{ககோல்ைப்பட்ட யோனைகளின்} ேத்தியில் நுனைந்தோன்.(79) அந்த யோனைத்
திரனள அணுகி, ரதர் அணுக முடியோத வனகயில் அவற்றுக்கு ேத்தியில்
கசன்று தன்னுயினரக் கோத்துக் ககோள்ள விரும்பிய போண்டுவின் ேகன்
{பீேன்}, ரோனதயின் ேகனைத் {கர்ணனைத்} தோக்குவதிைிருந்து விைகிைோன்
(80). உனறவிடத்னத விரும்பியவனும், பனக நகரங்கனள
அடக்குபவனுேோை அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, தைஞ்சயைோல்
{அர்ஜுைைோல்} ககோல்ைப்பட்ட ஒரு யோனைனயக் கந்தேோதை சிகரத்னதத்
தூக்கிய ஹனுேனைப் ரபோை உயரத் தூக்கி அங்ரகரய கோத்திருந்தோன்.(81)
எைினும் கர்ணன், பீேன் பிடித்திருந்த அந்த யோனைனயத் தன் கனணகளோல்
கவட்டிைோன்.(82) அதன்ரபரில் அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, அந்த
யோனையின் பிணத்துனடய துண்டுகனளயும், ரதர்ச்சக்கரங்கனளயும்,
குதினரகனளயும் கர்ணைின் ேீ து வசிைோன்.
ீ உண்னேயில், சிைத்தோல்
தூண்டப்பட்ட அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, களத்தில் கிடப்பவற்றில்
தோன் கண்ட அனைத்னதயும் எடுத்து கர்ணைின் ேீ து வசிைோன்.(83)
ீ எைினும்
கர்ணன், இப்படித் தன் ேீ து வசப்பட்ட
ீ அந்தப் கபோருட்கள் ஒவ்கவோன்னறயும்
தன் கூரிய கனணகளோல் கவட்டிைோன்.(84)
பீேனும், இடியின் பைத்னதக் ககோண்ட தன் கடும் னகமுட்டிகனள

உயர்த்திக் ககோண்டு சூதைின் ேகனை {கர்ணனைக்} ககோல்ை விரும்பிைோன்.
எைினும் வினரவில் அர்ஜுைைின் சபதத்னத நினைவுகூர்ந்தோன்.(85)
எைரவ, அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேன்}, திறன்ககோண்டவைோகரவ
இருப்பினும், சவ்யசச்சின் {அர்ஜுைன்} ஏற்ற உறுதிகேோைினயப்
கபோய்ப்பிக்கோதிருக்க விரும்பி கர்ணனை உயினர எடுக்கோேல் இருந்தோன்.
எைினும், சூதைின் ேகன் {கர்ணன்}, துன்புற்றுக் ககோண்டிருந்த பீேனைத் தன்
கூரிய கனணகளோல் ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் உணர்னவ இைக்கச் கசய்தோன்.(87)
ஆைோல், குந்தியின் வோர்த்னதகனள நினைவுகூர்ந்த கர்ணன், ஆயுதேற்ற
பீேைின் உயினர எடுக்கோேல் இருந்தோன். ரவகேோக {பீேனை} அணுகிய

கர்ணன், தன் வில்ைின் நுைியோல் அவனை {பீேனைத்} தீண்டிைோன்
{கதோட்டோன்}.(88) எைினும் வில்ைோல் தீண்டப்பட்ட ரபோது, சிைத்தோல்
தூண்டப்பட்டு ஒரு போம்னபப் ரபோைப் கபருமூச்சு விட்ட அவன் {பீேன்},
கர்ணைின் வில்னைப் பறித்து, அனதக் ககோண்ரட அவைது {கர்ணைின்}
தனைனயத் தோக்கிைோன்.(89)
பீேரசைைோல் தோக்கப்பட்ட ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்}, ரகோபத்தோல்

கண்கள் சிவந்து, சிரித்துக் ககோண்ரட, “தோடியற்ற அைிரய”, “அறியோனே
ககோண்ட மூடோ”, கபருந்தீைிக்கோரோ” என்ற இவ்வோர்த்னதகனள ேீ ண்டும்
ேீ ண்டும் கசோன்ைோன்.(90) ரேலும் கர்ணன், “ஆயுதங்களில் திறைில்ைோேல்
என்னுடன் ரபோரிடோரத. ரபோரில் பின்தங்கியிருக்கும் நீ ஒரு
குைந்னதரய.(92) ஓ! போண்டுவின் ேகரை {பீேோ}, எங்ரக உணவும், போைமும்
அதிகம் இருக்கிறரதோ, ஓ! இைிந்தவரை, அங்ரக நீ இருக்க ரவண்டுரேயன்றி
ரபோரில் ஒருக்கோலும் இல்னை.(92) நீ ரபோரில் திறைற்றவைோக இருப்பதோல்,
ஓ! பீேோ, கிைங்குகள், ேைர்கள் ேற்றும் கைிகனள உண்டு, ரநோன்புகனளயும்,
தவங்கனளயும், பயின்று கோடுகளிரைரய உன் வோழ்னவக் கைிப்போயோக.(93)
ரபோருக்கும், முைி வோழ்வின் தவத்தன்னேக்கு இனடயில் கபரும் ரவறுபோடு
இருக்கிறது. எைரவ, ஓ! விருரகோதரோ {பீேோ}, கோட்டுக்குச் கசல்வோயோக. ஓ!
குைந்தோய், ரபோரில் ஈடுபடும் தகுதி உைக்கில்னை. கோடுகளில்
வோழ்வதற்கோை இயல்போை திறரை உைக்கு இருக்கிறது.(94) ஓ!
விருரகோதரோ, வட்டிலுள்ள
ீ சனேயற்கனைஞர்கள், பணியோட்கள்,
அடினேகள் ஆகிரயோனர ரவகேோகத் தூண்டி, உன் விருந்துக்கோகக்
ரகோபத்துடன் அவர்கனள நிந்திக்க ேட்டுரே நீ தகுந்தவைோவோய்.(95)
அல்ைது, ஓ! பீேோ, ஓ! மூட அறிவு ககோண்டவரை, முைிவர்களின் வோழ்வு
முனறனய ஏற்றுக் ககோண்டு, (உன் உணவுக்கோக) உன் கைிகனளச்
ரசகரிப்போயோக. ஓ! குந்தியின் ேகரை {பீேோ}, ரபோரில் நீ திறைற்றவைோக
இருப்பதோல் கோடுகளுக்குச் கசல்வோயோக.(96) கைிகனளயும்,
கிைங்குகனளயும் ரதர்ந்கதடுத்தல் {உண்பது}, அல்ைது, விருந்திைருக்குப்
பணிவினட கசய்தல் ஆகியவற்றில் ஈடுபடுபவைோை நீ, ஓ! விருரகோதரோ
{பீேோ}, எந்த ஆயுத வைியிலும் {எந்தப் ரபோரிலும்} பங்ககடுப்பதற்குத்
திறன்றறவைோவோய் என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்” என்று கசோன்ைோன்
{கர்ணன்}.(97)
ரேலும், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, அவைது {பீேைின்}

இளவயதில் அவனுக்கு {பீேனுக்கு} இனைக்கப்பட்ட தீங்குகள்
அனைத்னதயும் கடுஞ்கசோற்களோல் கர்ணன் நினைவுப்படுத்திைோன்.(98)
ரேலும் அவன் {பீேன்} அங்ரக பைவைேோக

ீ நிற்னகயில், கர்ணன் ேீ ண்டும்
அவனை {பீேனை} வில்ைோல் தீண்டிைோன். விருேன் {கர்ணன்} சிரித்துக்
ககோண்ரட ேீ ண்டும் பீேைிடம் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்.(99) “ஓ!
ஐயோ {பீேோ}, நீ பிறரிடம் ரபோரிடைோம், ஆைோல் என் ரபோன்றவைிடம்
ஒருரபோதும் முடியோது. எங்கனளப் ரபோன்ரறோரிடம் ரபோரிட ரநருரவோர்
இனதயும், இன்னும் பிறவற்னறயும் சந்திக்க ரவண்டிவரும்.(100)
கிருஷ்ணர்கள் {கருப்பர்களோை அர்ஜுைனும், கிருஷ்ணனும்} இருவரும்
எங்கிருக்கிறோர்கரளோ அங்ரக கசல்வோயோக. ரபோரில் அவர்கள் உன்னைக்
கோப்போர்கள்.அல்ைது, ஓ! குந்தியின் ேகரை {பீேோ}, வட்டுக்குச்
ீ கசல்வோயோக.
உன்னைப் ரபோன்ற ஒரு குைந்னதக்குப் ரபோரில் என்ை ரவனை இருக்கிறது?”
{என்றோன் கர்ணன்}.(101)
கர்ணைின் கடுஞ்கசோற்கனளக் ரகட்டு உரக்கச் சிரித்த பீேரசைன்,

அனைவரும் ரகட்டுக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத இவ்வோர்த்னதகனள
அவைிடம் {கர்ணைிடம்} கசோன்ைோன்.(102) “ஓ! கபோல்ைோதவரை {கர்ணோ},
என்ைோல் நீ ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் கவல்ைப்பட்டோய். இத்தகு வணோை
ீ
தற்புகழ்ச்சியில் உன்ைோல் எவ்வோறு ஈடுபட முடிகிறது? பைங்கோைத்தவர்கள்
இவ்வுைகில் கபரும் இந்திரைின் கவற்றினயயும் ரதோல்வினயயும் கூடக்
கண்டிருக்கின்றைர்.(103) ஓ! இைி பிறப்பு ககோண்டவரை, கவறுங்னகயோல்
தடகள {உடல்திறன்} ரேோதைில் {ேல்யுத்தத்தில்} என்னுடன்
ஈடுபடுவோயோக. கபரும் உடற்கட்னடக் ககோண்ட வைினேேிக்கக் கீ சகனைக்
ககோன்றவோரற, ேன்ைர்கள் அனைவரும் போர்த்துக்ககோண்டிருக்கும்ரபோது
நோன் உன்னையும் ககோல்ரவன்” {என்றோன் பீேன்}. (104)
பீேைின் ரநோக்கத்னதப் புரிந்து ககோண்டவனும், நுண்ணறிவு ககோண்ட

ேைிதர்களில் முதன்னேயோைவனுேோை கர்ணன், வில்ைோளிகள்
அனைவரும் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத அம்ரேோதைில் இருந்து
விைகிைோன்.(105) உண்னேயில், பீேனைத் ரதரற்றவைோகச் கசய்த கர்ணன்,
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, விருஷ்ணிகளில் சிங்கம் (கிருஷ்ணன்)
ேற்றும் உயர் ஆன்ே போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} ஆகிரயோர் போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத இத்தகு தற்புகழ்ச்சி கேோைியில் அவனை {பீேனை}
நிந்தித்தோன்.(106)
அப்ரபோது அந்தக் குரங்குக் ககோடிரயோன் (அர்ஜுைன்), ரகசவைோல்

{கிருஷ்ணைோல்} தூண்டப்பட்டு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கல்ைில்
கூரோக்கப்பட்ட கனணகள் பைவற்னறச் சூதைின் ேகன் {கர்ணன்} ேீ து
ஏவிைோன். தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், போர்த்தைின்

{அர்ஜுைைின்} கரங்களோல் ஏவப்பட்டனவயும், கோண்டீவத்தில் இருந்து

கவளிப்பட்டனவயுேோை அக்கனணகள், கிகரௌஞ்ச ேனைகளுக்குள்
கசல்லும் நோனரகனளப் ரபோைக் கர்ணைின் உடலுக்குள் நுனைந்தை.
கோண்டீவத்தில் இருந்து ஏவப்பட்டனவயும், பை போம்புகனளப் ரபோைக்
கர்ணைின் உடலுக்குள் நுனைந்தனவயுேோை அக்கனணகளுடன்கூடிய
அந்தச் சூதைின் ேகனை {கர்ணனைப்} பீேரசைைின் அருகில் இருந்து
தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} விரட்டிைோன்.(107-109) பீேைோல் வில்
கவட்டப்பட்டவனும், தைஞ்சயைின் {அர்ஜுைைின்} கனணகளோல்
பீடிக்கப்பட்டவனுேோை கர்ணன், பீேைிடேிருந்து தன் கபரும் ரதரில் தப்பி
ஓடிைோன்.(110) பீேரசைனும், ஓ! ேைிதர்களில் கோனளரய
{திருதரோஷ்டிரரர}, சோத்யகியின் ரதரில் ஏறிக் ககோண்டு, தன் தம்பியும்,
போண்டுவின் ேகனுேோை சவ்யசச்சிைின் {அர்ஜுைைின்} ஆற்றனை
நினைத்து அந்தப் ரபோரில் முன்ரைறிச் கசன்றோன்.(111)
அப்ரபோது ரகோபத்தோல் கண்கள் சிவந்த தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்},

கர்ணனைக் குறி போர்த்து, ேரணத்னதத்தூண்டும் கோைனைப் ரபோன்ற ஒரு
கனணனய ரவகேோக ஏவிைோன். கோண்டீவத்தில் இருந்து ஏவப்பட்ட அந்தக்
கனண, கபரும்போம்னபத் ரதடி ஆகோயத்தில் கசல்லும் கருடனைப் ரபோைக்
கர்ணனை ரநோக்கி ரவகேோகச் கசன்றது. எைினும் வைினேேிக்கத்
ீ துரரோண ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}, தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}
ேீ து ககோண்ட அச்சத்தில் இருந்து கர்ணனைக் கோக்க விரும்பி அனத
நடுவோைிரைரய கவட்டிைோன். அப்ரபோது ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்ட
அர்ஜுைன், அறுபத்து நோன்கு {64} கனணகளோல் துரரோண ேகனை
{அஸ்வத்தோேனைத்} துனளத்து, அவைிடம், “ஓ! அஸ்வத்தோேரர,
ஒருக்கணம் நிற்பீரோக. தப்பி ஓடோதீர்” என்றோன்.(112-115) எைினும், அந்தத்
துரரோண ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}, தைஞ்சயைின் {அர்ஜுைைின்}
கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டு, ேதங்ககோண்ட யோனைகளும்,
ரதர்க்கூட்டங்களும் நினறந்த ககௌரவப் பனடப்பிரிவுக்குள் ரவகேோக
நுனைந்தோன்.
அப்ரபோது அந்த வைினேேிக்கக் குந்தியின் ேகன் {அர்ஜுைன்},

கோண்டீவத்தின் நோகணோைியோல், தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட
னகப்பிடிகனளக் ககோண்ட ேற்ற விற்களின் நோகணோைிகனள மூழ்கடித்தோன்.
பிறகு வைினேேிக்கத் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, கவகு கதோனைவுக்குப்
பின்வோங்கிச் கசன்றிரோத துரரோண ேகனை {அஸ்வத்தோேனைப்}
பின்ைோரை கதோடர்ந்து கசன்று, வைிகயங்கும் தன் கனணகளோல் அவனை
அச்சுறுத்திைோன். கங்கங்கள் ேற்றும் ேயில்களின் இறகுகளோைோை
சிறகுகனளக் ககோண்ட தன் கனணகளோல் ேைிதர்கள், யோனைகள் ேற்றும்

குதினரகளின் உடல்கனளத் துனளத்த அர்ஜுைன், அந்தப் பனடனயரய
கைங்கடிக்கத் கதோடங்கிைோன். உண்னேயில், ஓ! போரதர்களின் தனைவரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, இந்திரைின் ேகைோை போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, குதினரகள்,
யோனைகள் ேற்றும் ேைிதர்களோல் நினறந்த அந்தப் பனடனய அைிக்கத்
கதோடங்கிைோன்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.(116-120)

ேன்ைன் அைம்புசனைக் ககோன்ற சோத்யகி!

Satyaki killed King Alamvusha! | Drona-Parva-Section-139 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: திருதரோஷ்டிரன் கவனை; சோத்யகிக்கும் அைம்புசனுக்கும் இனடயில்

நடந்த ரேோதல்; அைம்புசனைக் ககோன்ற சோத்யகி; துச்சோசைன் தனைனேயிைோை
திருதரோஷ்டிர ேகன்கள் சோத்யகினய எதிர்த்து வினரந்தது; அவர்கள் அனைவனரயும்
தடுத்த சோத்யகி, துச்சோசைனைக் குதினரகளற்றவைோக ஆக்கியது...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "ஓ! சஞ்சயோ, சுடர்ேிக்க என்புகழ்

நோளுக்கு நோள் ேங்குகிறது. என் ரபோர்வரர்களில்
ீ ேிகப் பைர்
வழ்ந்துவிட்டைர்.
ீ இனவயோவும் கோைத்தோல் ககோண்டுவரப்பட்ட
எதிர்வினைகளோல் ஏற்படுகின்றை எை நோன் நினைக்கிரறன்.(1)
துரரோணரோலும், கர்ணைோலும் போதுகோக்கப்படுவதும், அதன் கோரணேோகத்
ரதவர்களோலும் ஊடுருவப்பட முடியோததுேோை என் பனடக்குள் சிைத்தோல்
தூண்டப்பட்ட தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} நுனைந்துவிட்டோன்.(2) கிருஷ்ணன்
ேற்றும் பீேன் என்ற சுடர்ேிக்க இரு சக்திகளுடனும், சிநிக்களின்
கோனளயுடனும் {சோத்யகியுடனும்} இனணந்ததோல், அவைது {அர்ஜுைைின்}
ஆற்றல் கபருகியிருக்கிறது.(3) தைஞ்சயைின் {அர்ஜுைைின்} நுனைனவக்
ரகட்டதில் இருந்து, உைர்ந்த புற்குவியனை எரிக்கும் கநருப்னபப் ரபோைத்
துயரம் என் இதயத்னத எரிக்கிறது.
இந்தப் பூேியின் ேன்ைர்கள் அனைவரும், அவர்கரளோடு கூடிய

சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனும் {கஜயத்ரதனும்} கபோல்ைோத விதியோல்

{தீயூைோல்} போதிக்கப்படுவனத நோன் கோண்கிரறன்.(4) கிரீடத்தோல்

அைங்கரிக்கப்பட்டவனுக்கு (அர்ஜுைனுக்குத்) தீங்கினைத்துவிட்டு, அந்தச்
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} அர்ஜுைைின் போர்னவயில்
படும்ரபோது, தன் உயினர {அவைோல்} எவ்வோறு கோத்துக் ககோள்ள
முடியும்?(5) இந்தச் சூழ்நினைனயப் போர்க்னகயில், ஓ! சஞ்சயோ, சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளன் ஏற்கைரவ இறந்துவிட்டதோகரவ நோன் ஊகிக்கிரறன்.
எைினும், அந்தப் ரபோர் எவ்வோறு நடந்தது என்பனத எைக்குச் கசோல்வோயோக.
விவரிப்பதில் நீ திறன்ககோண்டவைோக இருக்கிறோய், ஓ! சஞ்சயோ,
தோேனரகள் நினறந்த தடோகத்துக்குள் போயும் ஒரு யோனைனயப் ரபோைத்
திடேோை தீர்ேோைத்துடன் தைஞ்சயனுக்கோகப் {அர்ஜுைனுக்கோக} ரபோரோட,
அந்தப் பரந்த பனடக்குள் ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் அதனைக் கைங்கடித்தபடி
நுனைந்தவனும், விருஷ்ணி வரனுேோை
ீ சோத்யகி எவ்வோறு ரபோரிட்டோன்
என்பனத எைக்கு உண்னேயோகச் கசோல்வோயோக” என்றோன்
{திருதரோஷ்டிரன்}.(7, 8)

{திருதரோஷ்டிரரர}, ேைிதர்களில் முதன்னேயோை அந்தப் பீேன், பை
ீ ேத்தியில் கர்ணைின் கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டுச் கசன்று
ககோண்டிருப்பனதக் கண்ட அந்தச் சிநிக்களில் முதன்னேயோை ரபோர்வரன்
ீ
{சோத்யகி}, தன் ரதரில் அவனைப் {பீேனைப்} பின் கதோடர்ந்து கசன்றோன்.(9)
ரகோனடயின் முடிவில் {ரதோன்றும்} கோர்முகில்கனளப் ரபோைக் கர்ஜித்துக்
ககோண்டும், கூதிர்கோைத்துக் கதிரவனைப் ரபோைக் கதிகரோளி வசிக்
ீ
ககோண்டும் கசன்ற அவன் {சோத்யகி}, தன் உறுதிேிக்க வில்ைோல் உேது
ேகைின் {துரிரயோதைைின்} பனடனயத் ககோல்ைத் கதோடங்கி, அனத {அந்தப்
பனடனய} ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் நடுங்கச் கசய்தோன்.(10) ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர} அந்த ேதுகுைத்தின் முதன்னேயோைவன் {சோத்யகி},
கவள்ளி நிறக் குதினரகளோல் இழுக்கப்பட்ட ரதரில், முைங்கிக் ககோண்ரட
களத்தில் இப்படிச் கசன்று ககோண்டிருந்தரபோது, உேது ரபோர்வரர்களில்
ீ
எவரோலும் அவைது {சோத்யகியின்} முன்ரைற்றத்னதத் தடுத்து நிறுத்த
முடியவில்னை.(11)
அப்ரபோது ேன்ைர்களில் முதன்னேயோைவனும், ரபோரில் எப்ரபோதும்

பின்வோங்கதவனும், வில் தரித்துத் தங்கக் கவசம் பூண்டவனுேோை
அைம்புசன் [1], சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டு, ேதுகுைத்தின் முதன்னேயோை
ரபோர்வரைோை
ீ அந்தச் சோத்யகியின் முன்ரைற்றத்னத வினரந்து கசன்று
தடுத்தோன்.(12) பிறகு அவர்களுக்கினடயில் ஏற்பட்ட ரேோதைோைது, ஓ!
போரரத {திருதரோஷ்டிரரர}, இது வனர எப்ரபோதும் நடக்கோதனதப் ரபோை
இருந்தது. ரபோரிடுவனத நிறுத்திய எதிரிகளும், உேது வரர்கள்

ரபோரின் ரத்திைங்களோை அவ்விருவரின் ரேோதனைக் கோணும்
போர்னவயோளர்கள் ஆைோர்கள்.(13)
[1] துரரோண பர்வம் பகுதி 108ல் கரடோத்கசைோல் ககோல்ைப்பட்ட

ரோட்சசன் அைம்புசன் ரவறு, இவன் ரவறு, இவன் ககௌரவர்
தரப்பில் ரபோரிட்ட ரவகறோரு ேன்ைைோவோன். இந்த
இருவனரயும் தவிரத் துரரோண பர்வம் பகுதி 164ல் ரோட்சச
இளவரசைோை ேற்கறோரு அைம்புசனும் வருகிறோன். இந்த
மூவனரயும் தவிரத் துரரோண பர்வம் பகுதி 174ல் ரோட்சசன்
ஜடோசுரைின் ேகைோை அைம்புசன் என்று ேற்கறோருவனும்
வருகிறோன். எைரவ ேகோபோரதத்தில் குனறந்தது நோன்கு
அைம்புசர்களோவது குறிப்பிடப்படுகின்றைர்.
அப்ரபோது ேன்ைர்களில் முதன்னேயோைவைோை அந்த அைம்புசன்,

பத்து கனணகளோல் ேிகப் பைேோகச் சோத்யகினயத் துனளத்தோன். எைினும்,
அந்தச் சிநி குைத்துக் கோனள {சோத்யகி}, அந்தக் கனணகள் யோவும் தன்னை
அனடயும் முன்ரப அவற்னறத் தன் கனணகளோல் கவட்டிைோன்.(14)
ேீ ண்டும் அைம்புசன், அைகிய சிறகுகனளக் ககோண்டனவயும், கநருப்பு
ரபோைச் சுடர்விடுபனவயும், கோதுவனர இழுக்கப்பட்டுத் தன் வில்ைில்
இருந்து ஏவப்பட்டனவயுேோை மூன்று கூரிய கனணகளோல் சோத்யகினயத்
தோக்கிைோன். இனவ சோத்யகியின் கவசத்னதத் துனளத்து, அவைது
உடலுக்குள் ஊடுருவிை.(15) கநருப்பு அல்ைது கோற்றின் சக்தியுடன் கூடிய
அந்தச் சுடர்ேிக்கக் கூரிய கனணகளோல் சோத்யகினயத் துனளத்த பிறகு,
அந்த அைம்புசன், கவள்ளினயப் ரபோை கவண்னேயோக இருந்த சோத்யகியின்
குதினரகனள நோன்கு கனணகளோல் ேிகப்பைேோகத் தோக்கிைோன்.
அவைோல் {அைம்புசைோல்} இப்படித் தோக்கப்பட்டவனும், கபரும்

சுறுசுறுப்னபக் ககோண்டவனும், சக்கரதோரினய (ரகசவனை
{கிருஷ்ணனைப்}) ரபோன்றவனுேோை அந்தச் சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி},
கபரும் ரவகம் ககோண்ட நோன்கு கனணகளோல் அைம்புசைின் நோன்கு
குதினரகனளக் ககோன்றோன்.(17) அைம்புசைது ரதரரோட்டியின் தனைனய
கவட்டிய பிறகு, அவன் {சோத்யகி}, யுக கநருப்னபப் ரபோன்ற கடுனேயோை
ஒரு பல்ைத்தோல், முழு நிைனவப் ரபோை அைகோைதும், சிறந்த கோது
குண்டைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டுேோை அைம்புசைின் தனைனயப்
பின்ைவைின் {அைம்புசைின்} உடைில் இருந்து கவட்டிைோன்.(18) பை
ேன்ைர்களின் வைித்ரதோன்றைோை {ரோஜவம்சத்தில் பிறந்தவைோை} அவனை

{அைம்புசனைக்} ககோன்ற பிறகு, பனகவரின் பனடகனளக்

கைங்கடிக்கவல்ை வரைோை
ீ அந்த யதுக்களின் கோனள {சோத்யகி}, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, எதிரியின் துருப்புகனளத் தடுத்தபடிரய அர்ஜுைனை
ரநோக்கிச் கசன்றோன்.(19)
உண்னேயில், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அப்படி அந்த விருஷ்ணி

வரன்
ீ {சோத்யகி}, அர்ஜுைனை அடுத்து எதிரியின் ேத்தியில் கசன்ற ரபோது,
ரசர்ந்திருக்கும் ரேகத் திரள்கனளச் சிதறடிக்கும் சூறோவளினயப் ரபோைத்
தன் கனணகளோல் குரு பனடனய ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் அைித்தபடிரய
கோணப்பட்டோன்.(20) அந்த ேைிதர்களில் கோனள {சோத்யகி} எங்ககல்ைோம்
கசல்ை விரும்பிைோரைோ அங்ககல்ைோம், சிந்து இைத்னதச் ரசர்ந்தனவயும்,
நன்கு பயிற்சி அளிக்கப்பட்டனவயும், வசப்படுத்தப்பட்டனவயும், பசுவின்
போல், அல்ைது குருக்கத்தி ேைர், அல்ைது நிைவு, அல்ைது பைினயப் ரபோன்ற
கவண்னேயோைனவயும், தங்க இனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயுேோை
குதினரகளோல் அவன் {சோத்யகி} சுேந்து கசல்ைப்பட்டோன்.(21)
அப்ரபோது, ஓ! அஜேீ ட குைத்னதச் ரசர்ந்தவரர {திருதரோஷ்டிரரர},

உேது பனடயின் பிற வரர்கரளோடு
ீ ஒன்று ரசர்ந்த உேது ேகன்கள்,
ரபோர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோை அந்தத் துச்சோசைனைத் தங்கள்
தனைனேயோகக் ககோண்டு, சோத்யகினய எதிர்த்து ரவகேோக வினரந்தைர்.(22)
பனடப்பிரிவுகளின் தனைவர்களோை அவர்கள், அந்தப் ரபோரில் சிநியின்
ரபரனை {சோத்யகினய} அனைத்துப் பக்கங்களிலும் சூழ்ந்து ககோண்டு,
அவனைத் தோக்கத் கதோடங்கிைர். சோத்வதர்களில் முதன்னேயோை அந்த
வரச்
ீ சோத்யகியும், கனண ேோரிகளோல் அவர்கள் யோவனரயும் தடுத்தோன்.(23)
தன் கடுங்கனணகளோல் அவர்கள் அனைவனரயும் தடுத்தவனும்,
எதிரிகனளக் ககோல்பவனுேோை அந்தச் சிநியின் ரபரன், ஓ! அஜேீ டரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, தன் வில்னைப் பைேோக உயர்த்தி, துச்சோசைைின்
குதினரகனளக் ககோன்றோன். அப்ரபோது அந்தப் ரபோரில் அர்ஜுைனும்,
கிருஷ்ணனும், அந்த ேைிதர்களில் முதன்னேயோைவனை {சோத்யகினயக்}
கண்டு ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்தைர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.(24)

சோத்யகினயக் கண்ட கிருஷ்ணோர்ஜுைர்கள்!

Krishna and Arjuna beheld Satyaki! | Drona-Parva-Section-140 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: சோத்யகியிடம் இருந்து தப்பி ஓடிய திரிகர்த்தர்கள்; சூரரசைர்கள்,

கைிங்கர்கள் ஆகிரயோனரக் கடந்து அர்ஜுைனை ரநோக்கிச் கசன்ற சோத்யகி;
சோத்யகினயப் புகழ்ந்த கிருஷ்ணன்; யுதிஷ்டிரன் ேீ து ககோண்ட கவனையின்
நிேித்தேோகச் சோத்யகியின் வருனகயோல் ேகிைோத அர்ஜுைன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “அப்ரபோது, தங்கக்

ககோடிேரங்கனளக் ககோண்டவர்களோை திரிகர்த்த நோட்டின் கபரும்
வில்ைோளிகள், சோதனைக்குத் தகுந்த அனைத்து கபரும் கசயல்கனளயும்
சோதித்த ரபோர்வரனும்,
ீ தைஞ்சயைின் {அர்ஜுைைின்} கவற்றினய விரும்பி,
கடல் ரபோன்று எல்னையற்ற அந்தப் பனடக்குள் ஊடுருவி, துச்சோசைைின்
ரதனர எதிர்த்து வினரந்து வருபவனும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவனுேோை சோத்யகினய அனைத்துப் பக்கங்களிலும் சூழ்ந்து
ககோண்டைர் .(1, 2)
ரதர்களின் கபருங்கூட்டத்தோல் அனைத்துப் பக்கங்களிலும் அவைது

{சோத்யகியிைது} வைினயத் தடுத்த அந்தப் கபரும் வில்ைோளிகள், சிைத்தோல்

தூண்டப்பட்டுக் கனணேோரியோல் அவனை {சோத்யகினய} ேனறத்தைர்.(3)
கனரகளற்ற கடலுக்கு ஒப்போைதும், உள்ளங்னககயோைிகளோல்

நினறக்கப்பட்டதும், வோள்கள், ஈட்டிகள் ேற்றும் கதோயுதங்கள் ஆகியனவ
நிரம்பியதுேோை அந்தப் போரதப் பனடக்கு ேத்தியில் ஊடுருவிச்
கசன்றவனும், கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்டவனுேோை
சோத்யகி, அந்தப் ரபோரில் பிரகோசேோக ஒளிர்ந்தவர்களும், தன் எதிரிகளுேோை
அந்த ஐம்பது {50} (திரிகர்த்த) இளவரசர்கனளயும் தைியோகரவ
கவன்றோன்.(4, 5)
ரபோரில், அந்நிகழ்வின் ரபோது, சிநியின் ரபரனுனடய {சத்யகியின்}

நடத்னத ேிக அற்புதேோக இருந்தனத நோங்கள் கண்ரடோம். ரேற்கில்
அவனைக் {சோத்யகினயக்} கண்டவுடரைரய கிைக்கிலும் அவனைக்
கண்ரடோம் என்ற அளவுக்கு அவைது (நகர்வுகளின்) நளிைம் ேிகச் சிறப்போக
இருந்தது.(6)
நூறு ரபோர்வர்கனளத்
ீ தைக்குள் ககோண்டவனைப் ரபோை, வடக்கிலும்,
கதற்கிலும், கிைக்கிலும் ரேற்கிலும், இன்னும் பிற துனணத் தினசகளிலும்
ஆடிக்ககோண்ரட திரிபவைோக அந்த வரன்
ீ {சோத்யகி} கதரிந்தோன்.(7)
சிங்கத்தின் வினளயோட்டு நனடயுடன் கூடிய சோத்யகினயக் கண்ட

திரிகர்த்த வரர்கள்,
ீ அவைது ஆற்றனைத் தோங்கிக் ககோள்ள முடியோேல்,
தங்கள் பனடனய (தங்கள் நோட்டிைரின் பனடப்பிரிவுகனள) ரநோக்கி தப்பி
ஓடிைர்.(8)
அப்ரபோது சூரரசைர்களில் துணிச்சல்ேிக்கப் ரபோர்வரர்கள்

ீ
யோனைனய அங்குசத்தோல் தோக்கும் போகனைப் ரபோைத் தங்கள்
கனணேோரிகளோல் சோத்யகினயத் தோக்கி அவனைத் தடுக்க முயன்றைர்.(9)
நினைத்துப் போர்க்க முடியோத அளவு ஆற்றனைக் ககோண்ட வரைோை

ீ
அந்த உயர் ஆன்ே சோத்யகி, அவர்களுடன் குறுகிய கோைம் ரபோரோடிய பிறகு,
கைிங்கர்களுடன் ரபோரிடத் கதோடங்கிைோன்.(10)
பிறகு, வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட சோத்யகி, கடக்கப்பட

முடியோத அந்தக் கைிங்கப் பனடப்பிரினவக் கடந்து, பிருனதயின் {குந்தியிப்}
ேகைோை தைஞ்சயைின் {அர்ஜுைைின்} அருரக கசன்றோன்.(11) நீரில் நீந்திக்
கனளத்தவன் நிைத்னத அனடவனதப் ரபோை யுயுதோைன் {சோத்யகி},

ேைிதர்களில் புைியோை தைஞ்சயனை {அர்ஜுைனைக்} கண்டு ஆறுதல்

அனடந்தோன்.(12)
அவன் {சோத்யகி} வருவனதக் கண்ட ரகசவன் {கிருஷ்ணன்},

போர்த்தைிடம் {அர்ஜுைைிடம்}, “ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, அரதோ சிநியின்
ரபரன் {சோத்யகி} உன்னைத் ரதடி வருகிறோன்.(13)
ஓ! கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்டவரை {அர்ஜுைோ},

அவன் {சோத்யகி] உன் சீடனும், நண்பனுேோவோன். அந்த ேைிதர்களில் கோனள
{சோத்யகி}, ரபோர் வரர்கள்
ீ அனைவனரயும் துரும்போகக் கருதி அவர்கனள
கவன்றிருக்கிறோன்.(14)
உன் உயினரப் ரபோை உன் அன்புக்குரியவைோை அந்தச் சோத்யகி, ஓ!

கிரீடி {அர்ஜுைோ}, ககௌரவப் ரபோர்வரர்களுக்குப்
ீ பயங்கரக் கோயங்கனள
ஏற்படுத்தியபடிரய உன்ைிடம் வருகிறோன்.(15)
இந்தச் சோத்யகி, ஓ! பல்குைோ {அர்ஜுைோ}, தன் கனணகளோல்

துரரோணனரயும், ரபோஜ குைத்தின் கிருதவர்ேனையும் நசுக்கிய பிறகு
உன்ைிடம் வருகிறோன்.(16)
ஓ! பல்குைோ {அர்ஜுைோ}, ஆயுதங்களில் திறன் ககோண்டவனும்,

துணிச்சல்ேிக்கவனுேோை இந்தச் சோத்யகி, யுதிஷ்டிரரின் நன்னேனயக்
கருதி, ரபோர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோரைோர் பைனரக் ககோன்றுவிட்டு
உன்ைிடம் வருகிறோன்.(17)
ஓ! போண்டுவின் ேகரை {அர்ஜுைோ}, வைினேேிக்கச் சோத்யகி,

(ககௌரவத்) துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் அனடவதற்கு ேிக அரிய
சோதனைகனளச் கசய்துவிட்டு, உன்னைக் கோணவிரும்பி இரதோ உன்ைிடம்
வருகிறோன்.(18)
ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, ரபோரில் தைித்ரதரில் {தைியோக} வந்த

சோத்யகி, ஆசோைின் {துரரோணரின்} தனைனேயிைோை வைினேேிக்கத்
ீ பைருடன் ரபோரிட்டுவிட்டு உன்ைிடம் வருகிறோன்.(19)
ஓ! போர்த்தோ, தர்ேைின் ேகைோல் {யுதிஷ்டிரரோல்} அனுப்பப்பட்ட இந்தச்

சோத்யகி, தன் கசோந்த கரங்களின் வைினேனய நம்பி ககௌரவப் பனடனயப்
பிளந்து ககோண்டு உன்ைிடம் வருகிறோன்.(20)
ஓ! குந்தியின் ேகரை {அர்ஜுைோ}, எவனுக்கு ஒப்போகக் ககௌரவர்களில்

எந்தப் ரபோர்வரனும்
ீ இல்னைரயோ, ரபோரில் கவல்ைப்பட முடியோதவைோை
அந்தச் சோத்யகி உன்ைிடம் வருகிறோன்.(21)
இந்தச் சோத்யகி, ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, கணக்கற்ற ரபோர்வரர்கனளக்

ீ
ககோன்றுவிட்டு, பசுக்கூட்டத்தின் ேத்தியில் இருந்து வரும் சிங்கத்னதப்
ரபோை, ககௌரவத் துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் இருந்து விடுபட்டு உன்ைிடம்
வருகிறோன்(22).
இந்தச் சோத்யகி, ஓ! போர்த்தோ{அர்ஜுைோ}, ஆயிரக்கணக்கோை

ேன்ைர்களின் தோேனர ேைர்கனளப் ரபோன்ற அைகோை முகங்கனளப்
பூேியில் பரவச் கசய்தபடி உன்ைிடம் வருகிறோன்.(23)
தம்பிகளுடன் கூடிய துரிரயோதைனைப் ரபோரில் கவன்ற சோத்யகி,

ஜைசந்தனைக் ககோன்றுவிட்டு வினரவோக வருகிறோன்.(24) ககௌரவர்கனளத்
துரும்போகக் கருதிய சோத்யகி, குருதினயச் ரசறோகக் ககோண்ட இரத்த
ஆற்னற உண்டோக்கிவிட்டு உன்ைிடம் வருகிறோன்” என்றோன்
{கிருஷ்ணன்}.(25)
ேகிழ்ச்சியற்ற அந்தக் குந்தியின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, ரகசவைிடம்

{கிருஷ்ணைிடம்} இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன். “ஓ! வைிய
கரங்கனளக் ககோண்டவரை {கிருஷ்ணோ}, சோத்யகியின் வருனக எைக்குச்
சிறிதும் ஏற்புனடயதோக இல்னை.(26)
ஓ! ரகசவோ {கிருஷ்ணோ}, நீதிேோைோை ேன்ைர் யுதிஷ்டிரர் எவ்வோறு

இருக்கிறோர் என்பனத நோன் அறியவில்னை. இப்ரபோது அவர் {யுதிஷ்டிரர்}
சோத்வதைிடம் {சோத்யகியிடம்} இருந்து பிரிந்திருப்பதோல், அவர் {யுதிஷ்டிரர்}
உயிருடன் இருக்கிறோரோ, இல்னையோ என்று நோன் ஐயுறுகிரறன்.(27)
ஓ! வைிய கரங்கனளக் ககோண்டவரை {கிருஷ்ணோ}, இந்தச் சோத்யகி

ேன்ைனர {யுதிஷ்டிரனரப்} போதுகோத்திருக்க ரவண்டும். ஓ! கிருஷ்ணோ,
அப்படியிருக்னகயில் யுதிஷ்டிரனர விட்டு விட்டு என்னைத் ரதடி இவன்
ஏன் வருகிறோன்?(28)
ஆகரவ, ேன்ைர் {யுதிஷ்டிரர்} துரரோணரிடம் னகவிடப்பட்டிருக்கிறோர்.

சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} இன்னும் ககோல்ைப்படவில்னை.
அரதோ, பூரிஸ்ரவஸ் சோத்யகினய எதிர்த்துப் ரபோரிடச் கசல்கிறோன்.(29)
கஜயத்ரதன் நிேித்தேோக என்ேீ து கைேோை சுனே உள்ளது. ேன்ைர்

{யுதிஷ்டிரர்} எவ்வோறு இருக்கிறோர் என்பனத நோன் அறியரவண்டும்,

சோத்யகினயயும் நோன் போதுகோக்க ரவண்டும்.(30)
ரேலும், கஜயத்ரதனையும் நோன் ககோல்ை ரவண்டும். சூரியரைோ கீ ரை

சோய்கிறோன். வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட சோத்யகினயப்
கபோறுத்தவனர, அவன் கனளத்திருக்கிறோன், அவைது ஆயுதங்களும்
தீர்ந்துவிட்டை.(31)
ஓ! ேோதவோ {கிருஷ்ணோ}, அவைது குதினரகளும், அவற்றின் சோரதியும்

கூடக் கனளத்துப் ரபோயிருக்கின்றைர். ேறுபுறம், பூரிஸ்ரவரசோ
கனளப்பற்றவைோக இருக்கிறோன். ஓ! ரகசவோ {கிருஷ்ணோ}, அவன்
{பூரிஸ்ரவஸ்} தைக்குப் பின்ைோல் அவனை ஆதரிப்பவர்கனளயும்
ககோண்டிருக்கிறோன்.(32)
இம்ரேோதைில் சோத்யகிக்கு கவற்றி அனடவோைோ? கைங்கடிக்கப்பட

முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்டவனும், சிநிக்களில் கோனளயும், கபரும் சக்தி
ககோண்டவனுேோை அந்தச் சோத்யகி, கபருங்கடனைரய கடந்த பிறகு,
பசுவின் குளம்படினய [1] (தன் முன்} அனடந்து அடிபணிந்துவிடுவோைோ?(33)
[1] பசுவின் கோல் குளம்படியோல் ஏற்படும் சிறு தடம் எைக்

குருக்களில் முதன்னேயோைவனும், ஆயுதங்களில் திறம்

ககோண்டவனுேோை அந்தப் பூரிஸ்ரவசுடன் ரேோதி, சோத்யகி நற்ரபனற
அனடவோைோ? ஓ! ரகசவோ, நீதிேோைோை ேன்ைர் யுதிஷ்டிரர் கசய்த பினை
என்ரற இனத நோன் கருதுகிரறன்.(34, 35)
அவர் {யுதிஷ்டிரர்}, ஆசோனை {துரரோணனரக்} குறித்த

அச்சேனைத்னதயும் னகவிட்டு (தன் பக்கத்தில் இருந்த) சோத்யகினய
அனுப்பியிருக்கிறோர். வோனுைோவும் பருந்கதோன்று இனறச்சித் துண்னட
ரநோக்கி கசல்வனதப் ரபோைரவ, நீதிேோைோை ேன்ைர் யுதிஷ்டிரனரப்
பிடிக்கரவ துரரோணர் எப்ரபோதும் முயல்வோர். ஆபத்துகள் அனைத்தில்
இருந்தும் ேன்ைர் {யுதிஷ்டிரர்} விடுபட்டிருப்போரோ?” {என்றோன்
அர்ஜுைன்}.(36)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

பூரிஸ்ரவஸின் கரத்னதத் துண்டித்த அர்ஜுைன்!

Arjuna cut off the arm of Bhurisravas! | Drona-Parva-Section-141 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: சோத்யகினய எதிர்த்த பூரிஸ்ரவஸ்; சோத்யகியிடம் ரபசிய

பூரிஸ்ரவஸ்; பூரிஸ்ரவஸுக்கு சோத்யகியின் ேறுகேோைி; பூரிஸ்ரவஸுக்கும்,
சோத்யகிக்கும் இனடயில் ஏற்பட்ட ரேோதல்; கனளத்துப் ரபோயிருந்தவனும்,
புத்துணர்வுடன் கூடிய பூரிஸ்ரவனஸ எதிர்த்துப் ரபோரிட்டவனுேோைச் சோத்யகினயக்
கோக்க அர்ஜுைனைத் தூண்டிய கிருஷ்ணன்; பூரிஸ்ரவஸிடம் அடங்கிய சோத்யகி;
பூரிஸ்ரவஸின் ஒரு கரத்னதத் துண்டித்த அர்ஜுைன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “ரபோரில் கவல்ைப்பட

முடியோத அந்தச் சோத்வதன் {சோத்யகி} (அர்ஜுைனை ரநோக்கி) வருவனதக்
கண்டவனும், சிைேனடந்தவனுேோை பூரிஸ்ரவஸ், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, திடீகரை அவனை {சோத்யகினய} ரநோக்கிச் கசன்றோன்.(1)
பிறகு அந்தக் குரு குைத்ரதோன் {பூரிஸ்ரவஸ்}, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
அந்தச் சிநி குைத்துக் கோனளயிடம்{சோத்யகியிடம்}, “நற்ரபறின்
நிேித்தேோகரவ இன்று நீ என் போர்னவ அனடயும் கதோனைவுக்குள்
வந்திருக்கிறோய்.(2) எப்ரபோதும் என் ேைதில் ககோண்டிருந்த விருப்பத்னத
இந்தப் ரபோரில் நோன் இன்று அனடயப் ரபோகிரறன். நீ ரபோரில் இருந்து

ஓடோேைிருந்தோல், நீ உயிருடன் தப்ப ேோட்டோய்.(3) {நீ ககோண்ட} வரத்தில்

ீ
எப்ரபோதும் கசருக்குனடயவைோை உன்னை இன்று ரபோரில் ககோன்று, ஓ!
தோசோர்ஹ குைத்ரதோரை {சோத்யகி}, குரு ேன்ைன் சுரயோதைனை
{துரிரயோதைனை} நோன் ேகிைச் கசய்யப் ரபோகிரறன்.(4)
என் கனணகளோல் எரிக்கப்பட்டுப் ரபோர்க்களத்தில் கிடக்கும் உன்னை

ீ ரகசவனும் {கிருஷ்ணனும்}, அர்ஜுைனும் இன்று ரசர்ந்திருந்து
கோண்போர்கள்.(5) உன்னை இந்தப் பனடக்குள் ஊடுருவச் கசய்தவைோை
தர்ேைின் அரச ேகன் {யுதிஷ்டிரன்}, என்ைோல் நீ ககோல்ைப்பட்டனதக்
ரகட்டு, கவட்கத்தில் மூழ்கப் ரபோகிறோன்.(6) இன்று நீ ககோல்ைப்பட்டு,
குருதியோல் ேனறக்கப்பட்டு, பூேியில் கிடப்பனதப் போர்க்னகயில்,
பிருனதயின் {குந்தியின்} ேகைோை தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, என் ஆற்றனை
அறிந்து ககோள்வோன்.(7) பைங்கோைத்தில் ரதவர்களுக்கும், அசுரர்களுக்கும்
இனடயிைோை ரபோரில், சக்ரன் ேற்றும் பைியின் ரேோதனைப் ரபோைரவ
உன்னுடன் {இப்ரபோது} ரநரப்ரபோகும் இந்த ரேோதனை எப்ரபோதுரே நோன்
விரும்பி வந்ரதன்.(8) ஓ! சோத்வதோ {சோத்யகி} இன்று நோன் உைக்குப் பயங்கரப்
ரபோனரத் தருரவன். அப்ரபோதுதோன், உண்னேயில் என் சக்தி, வைினே
ேற்றும் ஆண்னே ஆகியவற்னற நீ புரிந்து ககோள்வோய்.(9)
ரபோரில் என்ைோல் ககோல்ைப்படும் நீ, ரோேைின் தம்பியோை

ைட்சுேணைோல் ககோல்ைப்பட்ட ரோவணைின் ேகனை (இந்திரஜித்னதப்)
ரபோை இன்று யேனுைனக அனடயப் ரபோகிறோய்.(10) இன்று உன்
ககோனைனயப் போர்க்கும் கிருஷ்ணன், போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} ேற்றும்
நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன் ஆகிரயோர், ஓ! ேது குைத்ரதோரை
{சோத்யகி}, ேைத்தளர்ச்சியனடந்து ரபோனரக் னகவிடுவோர்கள் என்பதில்
ஐயேில்னை.(11) கூரிய கனணகளோல் இன்று உைக்கு ேரணத்னத
ஏற்படுத்தி, ஓ! ேோதவோ {சோத்யகி}, ரபோரில் உன்ைோல் ககோல்ைப்பட்ரடோர்
அனைவரின் ேனைவிேோனரயும் ேகிைச் கசய்யப் ரபோகிரறன்.(12) என்
போர்னவயின் இைக்குக்குள் வந்த நீ, சிங்கத்தின் போர்னவ கதோனைவுக்குள்
வந்த சிறு ேோனைப் ரபோை என்ைிடம் இருந்து தப்ப ேோட்டோய்” என்றோன்
{பூரிஸ்ரவஸ்}.(13)
அவைது {பூரிஸ்ரவஸ்ஸின்} இந்த வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட

யுயுதோைன் {சோத்யகி}, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, சிரித்துக் ககோண்ரட
அவனுக்குப் {பூரிஸ்ரவஸ்ஸுக்குப்} பதிைளிக்கும் வனகயில், “ஓ! குரு
குைத்ரதோரை {பூரிஸ்ரவஸ்ரஸ}, ரபோரில் நோன் எப்ரபோதும்
அச்சங்ககோண்டதில்னை.(14) உன் வோர்த்னதகளோல் ேட்டுரே என்னை

அச்சுறுத்துவதில் உன்ைோல் கவல்ை முடியோது. எவன் என்னை

ஆயுதங்கனள இைக்கச் கசய்வதில் கவல்வோரைோ, அவைோரைரய ரபோரில்
என்னைக் ககோல்ை முடியும்.(15) எவன் ரபோரில் என்னைக் ககோல்வோரைோ,
அவன் இைி வரப்ரபோகும் கோைம் முழுவதும் (எதிரிகனளக்) ககோன்று
ககோண்டிருப்போன் [1]. வணோை
ீ வோர்த்னதகனளக் ககோண்டு நீண்ட மூச்சுடன்
தற்கபருனே ரபசுபவது எதற்குப் பயன்படும்? நீ கசோல்வனதச் கசயைில்
சோதிப்போயோக.(16) கூதிர்கோைத்துக் கோர்முகில்களின் கர்ஜனைனயப்
ரபோைரவ உன் கசோற்களும் கைியற்றனவயோகரவ கதரிகின்றை. ஓ! வரோ
ீ
{பூரிஸ்ரவஸ்}, உன் முைக்கங்கனளக் ரகட்டு, என்ைோல் சிரிப்னப அடக்க
முடியவில்னை.(17) ஓ குரு குைத்ரதோரை {பூரிஸ்ரவஸ்} நீண்ட நோட்களோக
உன்ைோல் விரும்பப்பட்ட அந்த ரேோதல் இன்று நடக்கட்டும். ஓ! ஐயோ
{பூரிஸ்ரவஸ்} உன்னுடைோை ரேோதனை விரும்பும் என் இதயத்தோல்,
தோேதத்னதப் கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியவில்னை.(18) ஓ! இைிந்தவரை,
உன்னைக் ககோல்ைோேல் நோன் ரபோரில் இருந்து திரும்ரபன்” என்றோன்
{சோத்யகி}. இத்தகு வோர்த்னதகளோல் ஒருவனரகயோருவர் நிந்தித்துக்
ககோண்ட ேைிதர்களில் கோனளயரோை அவ்விருவரும், கபருங்ரகோபத்தோல்
தூண்டப்பட்டு, ஒருவரின் உயினர ேற்றவர் எடுக்க விரும்பி,
ஒருவனரகயோருவர் ரபோரில் தோக்கிக் ககோண்டைர்.(19)
[1] “எவன் என்னைக் ககோல்வோரைோ அவன் ரபோரில் எப்ரபோதும்

கவற்றியோளைோக இருந்து, ரபோரில் ஈடுபடும் ரபோர் வரர்கனள
ீ
எப்ரபோதும் ககோல்வோன். எப்ரபோதும் ரதோல்வி
அவனுனடயதோகோது” என்பரத இங்குப் கபோருள் என்று இங்ரக
கபரும் வைினே ககோண்ட அந்தப் கபரும் வில்ைோளிகள் இருவரும்,

ஒருவனரகயோருவர் அனறகூவியனைத்து, பருவ கோைத்தில் உள்ள
கபண்யோனைக்கோக ேதங்ககோண்ட இரண்டு ரகோபக்கோர யோனைகள்
ரேோதுவனதப் ரபோைப் ரபோரில் ஒருவரரோகடோருவர் ரேோதிக்
ககோண்டைர்.(20) எதிரிகனளத் தண்டிப்பவர்களோை பூரிஸ்ரவஸ் ேற்றும்
சோத்யகி ஆகிய இருவரும், ரேகத்திரள்கள் இரண்னடப் ரபோை ஒருவர்
ேீ கதோருவர் அடர்த்தியோை கனணேோரிகனளப் கபோைிந்தைர்.(21) அப்ரபோது,
அந்தச் ரசோேதத்தன் ேகன் {பூரிஸ்ரவஸ்}, ரவகேோகச் கசல்லும்
கனணகளோல் சிநியின் ரபரனை {சோத்யகினய} ேனறத்து, ஓ! போரதர்களின்
தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, பின்ைவனை {சோத்யகினயக்} ககோல்லும்
விருப்பத்தோல் ேீ ண்டும் அவனைப் {சோத்யகினயப்} பை கனணகளோல்
துனளத்தோன்.(22)
பத்து கனணகளோல் சோத்யகினயத் துனளத்த அந்தச் ரசோேதத்தன்

ேகன் {பூரிஸ்ரவஸ்}, அந்தச் சிநிக்களின் கோனளக்கு {சோத்யகிக்கு} அைினவ
ஏற்படுத்தும் விருப்பத்தோல் அவன் ேீ து கூரிய கனணகள் பைவற்னற
ஏவிைோன். எைினும் சோத்யகி, ஓ! தனைவோ {திருதரோஷ்டிரரர}, தன்
ஆயுதங்களின் சக்தியோல், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உண்னேயில்
பூரிஸ்ரவஸின் கனணகளில் எனவயும் தன்னை அனடயும் முன்ரப அனவ
அனைத்னதயும் ஆகோயத்திரைரய அறுத்தோன். நற்குைத்தில்
பிறந்தவர்களும், முனறரய குருக்கள் ேற்றும் விருஷ்ணிகள் ஆகிரயோரின்
புகனை அதிகரித்தவர்களுேோை அவ்விரு ரபோர்வரர்களும்
ீ இப்படிரய
ஒருவர் ேீ கதோருவர் தங்கள் கனண ேோரினயப் கபோைிந்தைர். தங்கள்
நகங்கனளக் ககோண்டு ரபோரிடும் இரு புைிகள், அல்ைது தங்கள்
தந்தங்கனளக் ககோண்டு ரபோரிடும் இரு கபரும் யோனைகனளப் ரபோன்ரற
அவர்கள், ரதர்வரர்கள்
ீ பயன்படுத்துபனவயோை கனணகளோலும்,
ஈட்டிகளோலும் ஒருவனரகயோருவர் சினதத்துக் ககோண்டைர்.(23-26)
ஒருவனரகயோருவர் அங்கங்கனளச் சினதத்துக் ககோண்டு, தங்கள்
கோயங்களில் குருதிப் கபருக்ககடுத்த அந்தப் ரபோர்வரர்கள்
தங்கள் உயினரரய பணயம் னவத்து சூதோடி, ஒருவனரகயோருவர் தடுத்துக்
ககோண்டும், ஒருவனரகயோருவர் குைப்பிக் ககோண்டும் இருந்தைர்.(27)
சிறந்த சோதனைகனளக் ககோண்டவர்களும், முனறயோகக் குருக்கள்

ேற்றும் விருஷ்ணிகளின் புகனை அதிகரிப்பவர்களுேோை அந்த வரர்கள்,
ீ
யோனைக் கூட்டங்களின் தனைனேயோனைகளில் இரண்னடப் ரபோை
இப்படிரய ஒருவருடகைோருவர் ரபோரிட்டைர்.(28) உண்னேயில், உயர்ந்த
உைகங்கனள அனடய ஆனசப்பட்ட ரபோர்வரர்களோை
ீ அவ்விருவரும்,
பிரம்ே ரைோகத்னத வினரவில் அனடய விரும்பி ஒருவனரகயோருவர்
எதிர்த்து முைங்கிைர். உண்னேயில் ேகிழ்ச்சியில் நினறந்திருந்த
சோத்யகியும், ரசோேதத்தன் ேகனும் {பூரிஸ்ரவஸும்}, திருதரோஷ்டிரர்கள்
போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத தங்கள் கனணேோரிகளோல்
ஒருவனரகயோருவர் ேனறக்கத் கதோடங்கிைர். அங்ரக இருந்த ேக்கள்,
அவ்விரு ரபோர்வரர்களுக்கு
ீ இனடயில் நடந்த அந்த ரேோதல், பருவ
கோைத்தில் உள்ள கபண் யோனைக்கோக இரு தனைனே யோனைகள்
ரபோரிடுவனதப் ரபோைரவ இருப்பனதக் கண்டைர் [2].(29-31)
[2] ரவகறோரு பதிப்பில் இதன் பிறகு இன்னும் அதிகேோக

இருக்கிறது. அது பின்வருேோறு, "அரசரர,
ரகோபேிகுந்தவர்களோை அவ்விருவரும் அடிக்கடி அம்புகளோல்

அடித்துக் ககோண்டு கோட்டில் இரண்டு சிங்கங்கள்

சண்னடயிடுவது ரபோைப் கபரிதோை யுத்தரங்கத்தில் சண்னட
கசய்தோர்கள். ேர்ேஸ்தோைத்னதயறிந்தவர்களும், ேிகுந்த
ரகோபத்துடன் வதஞ்கசய்யக் கருதியவர்களுேோை
அவ்விருவரும், பைனும் வஜ்ரதரைோை இந்திரனும் ரபோை
ஒருவனரகயோருவர் அடித்துக் ககோண்டு கர்ஜித்தோர்கள். பிறகு,
ஒருவனரகயோருவர் எதிர்த்து வருகின்ற அவ்விருவரும் படிந்த
கணுக்களுள்ள அம்புகளோரை அந்ரயோன்யம் ககோடிகனளயும்,
ரதத்திலுள்ள எல்ைோ உபகரணங்கனளயும் நன்றோக
அறுத்தோர்கள். பின்னும் அவ்விருவரும் அம்பு ேனைகளோல்
ஒருவனரகயோருவர் வர்ேித்துக் ககோண்டு வினரவோக ஒருவர்
ேற்றவருனடய சோரதிகனளக் ககோன்றோர்கள்" என்றிருக்கிறது.
இதன்பின்ைர் பின்வருவனதப் ரபோைரவ கதோடர்கிறது.
ரேற்கண்ட நிகழ்வுகள் கங்குைியிரைோ, ேன்ேதநோததத்தரின்
பதிப்பிரைோ இல்னை.
பிறகு அந்தத் ரதரற்ற ரபோரோளிகள் ஒவ்கவோருவரும் ேற்றவரின்

குதினரகனளக் ககோன்று, ேற்றவரின் விற்கனள அறுத்த பிறகு, வோள்கனளக்
ககோண்டு அந்தப் பயங்கரப்ரபோரில் ஒருவரரோகடோருவர் ரேோதிக்
ககோண்டைர்.(32) அவர்கள், அைகியனவயும், கபரியனவயும்,
பிரகோசேோைனவயும், கோனளயின் ரதோைோல் கசய்யப்பட்டனவயுேோை
இரண்டு அைகிய ரகடயங்கனள எடுத்துக் ககோண்டும், உனறயிைிருந்து இரு
வோள்கனள உருவிக் ககோண்டும் ரபோர்க்களத்தில் திரிந்து
ககோண்டிருந்தைர்.(33) எதிரிகனளக் கைங்கடிப்பவர்களும், சிைத்தோல்
தூண்டப்பட்டவர்களுேோை அவர்கள், ேண்டைகதிகனளப் பின்பற்றியும்,
பிறவனககளிைோை முனறயோை நகர்வுகனளச் கசய்தும், கதோடர்ந்து
ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்டைர்.(34) வோள்கனள ஏந்தி,
பிரகோசேோை கவசம் பூண்டு, ேோர்புக்கவசங்கள் ேற்றும் அங்கதங்களோல்
{ரதோள்வனளகளோல்} அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்தவர்களோை புகழ்கபற்ற அந்தப்
ீ இருவரும், பல்ரவறு வனககளிைோை நகர்வுகனள
கவளிப்படுத்திைர்.(35) அவர்கள் சக்கரேோகச் சுைன்று, உயரக் குதித்து,
பக்கவோட்டில் உந்தித் தள்ளி, முந்தித் தோவி, முன்ரைோக்கியும்
ரேல்ரநோக்கியும் வினரந்தைர் [3].(36) எதிரிகனளத் தண்டிப்பவர்களோை
அவர்கள், தங்கள் வோள்கனளக் ககோண்டு ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக்
ககோண்டைர். அவர்கள் ஒவ்கவோரும் ேற்றவைின் தவறுகளுக்கோக
ஆவைோகக் கோத்திருந்தைர். அைகோகத் தோவிய அவ்வரர்கள்

தங்கள் பயிற்சி, நகர்வு நளிைம் ேற்றும் திறம் ஆகியவற்னற

கவளிக்கோட்டிைர்.(37) ரபோர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோை அவர்கள், அந்தப்
ரபோரில் திறம்பட ஒருவனரகயோருவர் குத்த கதோடங்கிைர்.(38)
ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்ட அவர்கள், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, துருப்புகள் அனைத்தும் போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத ஒருக்கணம் ஓய்கவடுத்தைர்.(39)
[3] ரவகறோரு பதிப்பில், "கீ ர்த்திேோன்களோை அவ்விரு

ீ , ப்ரோந்தம், உத்பிரோந்தம், ஆவித்தம், ஆப்லுதம்,
விப்லுதம், ஸ்ருதம், ஸம்போதம், ஸமுதீர்ணம் எனும் கத்தி
சுைற்றும் வனககனளக் கோண்பித்துக் ககோண்டும், கத்திகளோல்
பரஸ்பரம் கவட்டிக் ககோண்டும் ஆச்சரியகரேோக
ஸஞ்சோரஞ்கசய்தோர்கள். யுத்தஞ்கசய்கிறவர்களுள்
சிறந்தவர்களோை அவ்விருவரும் யுத்தரங்கத்தில்
சினக்ஷனயயும் ைோகவத்னதயும் அவ்வோரற ரதர்ச்சினயயும்
கோண்பித்துக் ககோண்டு ஒருவனரகயோருவர் குத்திக்
ககோண்டைர்" என்றிருக்கிறது.
அந்த ேைிதர்களில் புைிகளோை இருவரும், ஓ! ேன்ைோ

{திருதரோஷ்டிரரர} நூறு நிைவுகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த தங்கள்
ஒவ்கவோருவரின் ரகடயங்கனளயும் தங்கள் வோள்களோல் துண்டு துண்டோக
கவட்டி ேற்ரபோரில் ஈடுபட்டைர்.(40) அகன்ற ேோர்புகள் ேற்றும் நீண்ட
கரங்கனளக் ககோண்டவர்களும், ேற்ரபோரில் திறம் ககோண்டவர்களுேோை
அவர்கள் இருவரும், பரிகோயுதங்களுக்கு ஒப்போை இரும்பு ரபோன்ற தங்கள்
கரங்கனளக் ககோண்டு ஒருவரரோகடோருவர் ரேோதிக் ககோண்டைர்.(41)
தங்கள் கரங்களோல் ஒருவனரகயோருவர் தோக்கிக் ககோண்டும், தங்கள்
ஒவ்கவோருவரின் கரங்கனளப் பற்றிக் ககோண்டும் இருந்த அவர்கள் தங்கள்
கரங்களோல் ேற்றவரின் கழுத்னதயும் பிடித்தைர்.(42) அப்படி அந்த வரர்கள்
ீ
ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்தரபோது, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
ேனைச்சோரைில் விழும் இடிக்கு ஒப்போக அந்தப் ரபோரில் அவர்களோல்
உண்டோக்கப்பட்ட ஒைி பயங்கரேோை ரபகரோைியோக இருந்தது.(43)
முனறப்படி குருக்கள் ேற்றும் சோத்வத குைங்களின் ரபோர்வரர்களில்

ீ
முதன்னேயோைவர்களும், சிறப்புேிக்கவர்களுேோை அவ்விருவரும், தங்கள்
தந்தங்களின் முனைகனளக் ககோண்டு ஒன்ரறோகடோன்று ரேோதும் இரு
யோனைகள், அல்ைது தங்கள் ககோம்புகனளக் ககோண்டு ரேோதும் இரு
கோனளகனளப் ரபோைரவ, சிை ரநரங்களில் ஒருவனரகயோருவர் கரங்களோல்

கட்டியும், சிை ரநரங்களில் தங்கள் தனைகளோல் ஒருவனரகயோருவர்

தோக்கியும், சிை ரநரங்களில் தங்கள் கோல்களோல் ஒருவனரகயோருவர்
பின்ைியும், சிை ரநங்களில் தங்கள் நகங்களோல் ஒருவனரகயோருவர்
கிள்ளியும், சிை ரநரங்களில் ஒருவனரகயோருவர் இறுக்கேோகக் கட்டியும்,
சிை ரநரங்களில் தங்கள் கோல்களோல் ேற்றவரின் இடுப்னபச் சுற்றிப்
பின்ைியும், சிை ரநரங்களில் தனரயில் உருண்டும், சிை ரநரங்களில்
முன்ரைறியும், சிை ரநரங்களில் பின்வோங்கியும், சிைரநரங்களில்
ஒருவனரகயோருவர் அனறகூவி அனைத்தும், சிை ரநரங்களில்
ஒருவனரகயோருவர் கீ ரை தூக்கி வசியும்,
ீ சிை ரநரங்களில் எழுந்து
ககோண்டும், சிை ரநரங்களில் உயரத் தோவிக் ககோண்டும் இருந்தைர்.(44-46)
உண்னேயில், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, வைினேேிக்கப்
ரபோரோளிகளோை அவ்விருவரும் அவ்வனக ரேோதல்களின் இயல்புக்குத்
தகுந்த முப்பத்திரண்டு விதேோை தைிப்பட்ட திறன்கள் ேற்றும் கசயல்கள்
ஆகிய {கசயல்திறன்கள்} அனைத்னதயும் அந்தப் ரபோரில்
கவளிக்கோட்டிைர்.(47)
பூரிஸ்ரவஸுடைோை ரேோதைில் அந்தச் சோத்வதைின் {சோத்யகியின்}

ஆயுதங்கள் தீர்ந்து ரபோை ரபோது, அர்ஜுைைிடம் வோசுரதவன் {கிருஷ்ணன்},
"வில்ைோளிகள் அனைவரிலும் முதன்னேயோைவனும், ரதனர
இைந்தவனுேோை சோத்யகி ரபோரில் ஈடுபடுவனதப் போர்.(48) ஓ! போண்டுவின்
ேகரை {அர்ஜுைோ}, அவன் {சோத்யகி}, உன்னைத் ரதடிரய போரதப்
பனடகனளப் பிளந்து அதற்குள் நுனைந்தோன். கபரும் சக்தி ககோண்ட போரத
ீ அனைவருடனும் அவன் ரபோரிட்டோன்.(49)
ரவள்விக்ககோனடகனளப் கபருேளவில் அளிப்பவைோை பூரிஸ்ரவஸ்,
அந்தப் ரபோர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோைவன் {சோத்யகி} ரசோர்வும், கனளப்பும்
அனடந்திருக்கும்ரபோது ரேோதுகிறோன். ரபோரிடும் விருப்பம் ககோண்ட
பூரிஸ்ரவஸ், முன்ரைறி வரும் சோத்யகிரயோடு [4] ரேோதப் ரபோகிறோன்
{பீேரைோடும் என்றிருக்கிறது}. ஓ! அர்ஜுைோ, இம்ரேோதல் சேேற்றதோரவ
{நியோயேற்றதோகரவ} இருக்கும்" என்றோன் {கிருஷ்ணன்}.(50)
[4] ரவகறோரு பதிப்பில், "அர்ஜுைோ, சோத்யகி கனளத்துப்

ரபோைனதப் போர். இவனை நீ கோப்போற்ற ரவண்டும். போண்டவோ,
இவன் போரதச் ரசனைனய உனடத்துக் ககோண்டு உன்
பின்புறத்திரை நுனைந்துவிட்டோன். போரத! ேிக்க
வர்யமுனடயவர்களோை
ீ எல்ைோப் போரதர்களோலும்
ரபோர்புரியும்படி கசய்யப்பட்டோன். ககௌரவச் ரசனையில்
முக்கியர்களும், தனைனேயோைவர்களுேோை ேகோரதர்கள்
நூறு நூறோகவும், ஆயிரேோயிரேோகவும் (இந்த) விருஷ்ணி

வரைோல்
ீ ககோல்ைப்பட்டோர்கள். அர்ஜுை,
யுத்தஞ்கசய்கிறவர்களுள் சிறந்தவனும்,
கனளப்பனடந்தவனும் இங்கு வருகின்றைவருேோை இந்தச்
சோத்யகினய ேிக்கத் தக்ஷினண ககோடுப்பவைோை பூரிஸ்ரவஸ்
யுத்தத்தில் விருப்பமுள்ளவைோக எதிர்த்தோன். இது
சேேோைதன்று" என்று இருக்கிறது. இதிலும்,
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் பீேனைப் பற்றிய குறிப்பு
இல்னை.
அப்ரபோது ரபோரில் கவல்ைப்பட முடியோத ரபோர்வரைோை

ீ
பூரிஸ்ரவஸ், சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
ேதங்ககோண்ட எதிரோளினயத் தோக்கும் ேற்கறோரு ேதங்ககோண்ட
யோனைனயப் ரபோைச் சோத்யகினய மூர்க்கேோகத் தோக்கிைோன் [5].(51)
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டுத் தங்கள் ரதர்களிைிருந்த அந்த முதன்னேயோை
ீ இருவரும், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ரகசவனும்
{கிருஷ்ணனும்}, அர்ஜுைனும் தங்கள் ரேோதனைக் கண்டு ககோண்டிருந்த
ரபோரத ரபோரிட்டைர் [6].(52)
[5] ேன்ேதநோத தத்தரின் பதிப்பில் 51வது ஸ்ரைோகம், "அப்ரபோது

கட்டுக்கடங்கோத பூரிஸ்ரவஸ், சிைத்தோல் தூண்டப்பட்டு, தன்
வோனள உயர்த்தி, ேதங்ககோண்ட யோனைகயோன்று அரத
நினையிலுள்ள ேற்கறோன்னறத் தோக்குவனதப் ரபோைச்
சோத்யகினயத் தோக்கிைோன்" என்றிருக்கிறது. பூரிஸ்ரவஸ்
சோத்யகினயக் கத்தியோல் தோக்கிைோன் என்பது கங்குைியிலும்,
ரவகறோரு பதிப்பிலும் இல்னை.
[6] இப்படிரய ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் இருக்கிறது.

ஆைோல் ரவகறோரு பதிப்பிரைோ, "யுத்தத்தில்
ரகோபங்ககோண்டவர்களும், வரர்களுள்
ீ தனைவர்களும்,
ரதத்தில் வற்றிருப்பவர்களுேோை
ீ ரகசவரும், அர்ஜுைனும்
யுத்தகளத்தில் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்கபோழுரத
புஜபைமுள்ளவைோை பூரிஸ்ரவஸ் சோத்யகினயத் தூக்கிப்
பூேியில் அடித்தனேயோல் பக்கத்ததிலுள்ள
னசைிகளர்களுக்கும் ரேகத்தின் இடிமுைக்கம் ரபோன்ற
கபரிதோை ஆரவோரம் உண்டோயிற்று" என்றிருக்கிறது.
பூரிஸ்ரவசும், சோத்யகியும் தங்கள் ரதர்களில் இருந்து

ரபோரிட்டைர் என்பது இல்ைோேல், கிருஷ்ணனும், அர்ஜுைனும்

ரதரில் இருந்து கண்டதோகச் கசோல்ைப்பட்டுள்ளது.
அப்ரபோது வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட கிருஷ்ணன்,

அர்ஜுைைிடம், "விருஷ்ணிகள் ேற்றும் அந்தகர்களில் புைியோைவன்
{சோத்யகி}, ரசோேதத்தன் ேகனுக்கு {பூரிஸ்ரவஸுக்கு} அடங்குவனதப்
போர்.(53) ேிகக் கடிைேோை சோதனைகனள அனடந்த அவன் {சோத்யகி},
முயற்சியோல் கனளத்துப்ரபோய்த் தன் ரதனர இைந்தோன். ஓ! அர்ஜுைோ, உன்
வரச்
ீ சீடன் சோத்யகினயக் கோப்போயோக.(54) ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய
{அர்ஜுைோ}, ேைிதர்களில் முதன்னேயோை அவன் {சோத்யகி}, ரவள்விகளில்
அர்ப்பணிப்புள்ள பூரிஸ்ரவஸுக்கு உன் நிேித்தேோக
அடிபணியோதிருக்கும்படி போர்த்துக் ககோள்வோயோக. ஓ! பைம் வோய்ந்தவரை
{அர்ஜுைோ}, ரதனவயோைனத வினரந்து கசய்வோயோக" என்றோன்
தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, ேகிழ்ச்சி நினறந்த இதயத்துடன்,

வோசுரதவைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்}, "கோட்டில் ேதங்ககோண்ட
யோனைகயோன்று வைினேேிக்கச் சிங்கத்துடன் வினளயோடுவனதப் ரபோை
அந்தக் குருக்களில் கோனளயும் {பூரிஸ்ரவஸும்}, அந்த விருஷ்ணிகளில்
முதன்னேயோைவனும் {சோத்யகியும்} ஒருவருடகைோருவர்
வினளயோடுவனதப் போர்" என்றோன்.(56) போண்டுவின் ேகைோை தைஞ்சயன்
இப்படிப் ரபசிக் ககோண்டிருந்த ரபோரத, ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய
{திருதரோஷ்டிரரர}, வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட பூரிஸ்ரவஸ்
தீவிரேோக முயன்று, சோத்யகினயத் தோக்கி, அவனைத் தனரயில்
கிடத்தியதோல், துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் "ஓ" என்றும், "ஐரயோ" என்றும்
கூச்சல்கள் எழுந்தை.(57, 58) யோனைனய இழுத்துச் கசல்லும் சிங்கத்னதப்
ரபோை, குரு குைத்தில் முதன்னேயோைவனும், ரவள்விகளில்
அபரிேிதேோகக் ககோனடயளிப்பவனுேோை அந்தப் பூரிஸ்ரவஸ், அந்தச்
சோத்வதர்களில் முதன்னேயோைவனை {சோத்யகினய} இழுத்துச் கசன்ற
ரபோது, அந்தப் ரபோரில் ேிகப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்.(59)
பிறகு அம்ரேோதைில் தன் உனறயில் இருந்து வோனள உருவிய

பூரிஸ்ரவஸ், சோத்யகியின் தனைமுடினயப் பிடித்திழுத்து, தன் கோைோல்
அவைது ேோர்னபத் தோக்கிைோன்.(60) பிறகு பூரிஸ்ரவஸ், கோது
குண்டைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட சோத்யகியின் தனைனய அவைது
உடைில் இருந்து துண்டிக்க எத்தைித்தோன். அப்ரபோது அந்தச் சோத்வத
வரைின்
ீ {சோத்யகியின்} தனையோைது, அதன் முடினய {குடுேினயப்}

பிடித்திருந்த பூரிஸ்ரவஸின் கரத்ரதோடு ரசர்ந்து கைினயச் சுற்றும்

குயவைின் {ேண் போண்டம் கசய்பவரின்} சக்கரம் ரபோைச் சிறிது ரநரம்
ரவகேோகச் சுைன்றது.(61, 62)
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தச் சோத்வதன் {சோத்யகி}, ரபோரில்

பூரிஸ்ரவஸோல் இப்படி இழுத்துச் கசல்ைப்படுவனதக் கண்ட வோசுரதவன்
{கிருஷ்ணன்} ேீ ண்டும் அர்ஜுைைிடம், "ஓ! வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவரை {அர்ஜுைோ}, விருஷ்ணிகள் ேற்றும் அந்தகர்களில் புைியும்,
உன் சீடனும், வில்ைோளித்தன்னேயில் {விற்திறனேயில்} உைக்குச் சற்றும்
குனறவில்ைோதவனுேோை அவன்{சோத்யகி}, ரசோேதத்தன் ேகனுக்கு
{பூரிஸ்ரவஸுக்கு} அடங்கிவிட்டோன்.(64) ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, இந்தப்
பூரிஸ்ரவஸ், கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக் ககோண்ட விருஷ்ணி
வரன்
ீ சோத்யகினய இப்படி ேீ றியிருப்பதோல், பின்ைவைின் {சோத்யகியின்}
கபயரர கபோய்யோகப் ரபோகிறது [7]" என்றோன் {கிருஷ்ணன்}.(65)
[7] "65ம் சுரைோகத்னத நோன் சரியோக வைங்கவில்னை.

"சத்யவிகர்ேன்" என்று சோத்யகி அனைக்கப்படுகிறோன்,
அஃதோவது "உண்னேயோை ஆற்றல் ககோண்டவன்", அல்ைது
"கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றல் ககோண்டவன்" என்பது
அதன் கபோருள். இவன் இன்று பூரிஸ்ரவஸிடம் ரதோல்வினய
அனடந்தோல், அவைது அந்தப் பட்டப் கபயர் கபோய்யோகிவிடும்.
இனதரய கிருஷ்ணன் கசோல்ை வருகிறோன்" எை இங்ரக
வோசுரதவைோல் {கிருஷ்ணைோல்} இப்படிச் கசோல்ைப்பட்டவனும்,

வைிய கரங்கனளக் ககோண்டவனுேோை அந்தப் போண்டுவின் ேகன்
{அர்ஜுைன்}, அந்தப் ரபோரில் பூரிஸ்ரவனஸ ேைதிைோல் வைிபட்டோன்.(66)
அவன் {அர்ஜுைன்} "குருக்களின் புகனை அதிகரிப்பவைோை பூரிஸ்ரவஸ்,
வினளயோட்டில் இழுப்பனதப் ரபோைப் ரபோரில் சோத்யகினய இழுக்கிறோன்
என்பதில் நோன் ேகிழ்கிரறன்.(67) விருஷ்ணி குை வரர்களில்
ீ
முதன்னேயோைவைோை சோத்யகினயக் ககோல்ைோேல், கபரும் யோனைனய
இழுத்துச் கசல்லும் வைினேேிக்கச் சிங்கத்னதப் ரபோை இந்தக் குரு
ீ {பூரிஸ்ரவஸ்} அவனை {சோத்யகினய} இழுத்துச்கசல்ை
ேட்டுரே கசய்கிறோன்" என்று நினைத்தோன் {அர்ஜுைன்}.(68)
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, பிருனதயின் {குந்தியின்} ேகனும்,

வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவனுேோை அர்ஜுைன், அந்தக் குரு

{ககௌரவப்} ரபோர்வரனை
ீ {பூரிஸ்ரவனஸ} இப்படிரய ேைதோல்
போரோட்டிவிட்டு, வோசுரதவைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்}(69), "ஓ! ேோதவோ
{கிருஷ்ணோ}, என் கண்கள் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} ேீ து
நினைத்திருந்ததோல், என்ைோல் சோத்யகினயக் கோண முடியவில்னை.
எைினும், அந்த யோதவப் ரபோர்வரனுக்கோக
ீ {சோத்யகிக்கோக} நோன் ேிகக்
கடிைேோை சோதனைனயயும் கசய்ரவன்" என்று ேறுகேோைி கூறிைோன்.(70)
வோசுரதவனுக்கு {கிருஷ்ணனுக்குப்} பணிந்து இவ்வோர்த்னதகனளச்

கசோன்ை அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, கூரிய க்ஷுரப்ரம் {கத்தி
ரபோன்ற தனை ககோண்ட கனண} ஒன்னறக் கோண்டீவத்தில்
கபோருத்திைோன்.(71) போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்} கரங்களோல் ஏவப்பட்டதும்,
ஆகோயத்தில் இருந்து சுடர்விட்டபடி விழும் கண்கவரும் விண்கல்லுக்கு
ஒப்போைதுேோை அந்தக் கனண, வோனளத் தன் பிடியில் ககோண்டிருந்ததும்,
அங்கதத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்ததுேோை அந்தக் குரு ரபோர்வரைின்
ீ
{பூரிஸ்ரவஸின்} கரத்னதத் துண்டித்தது" என்றோன் {சஞ்சயன்}.(72)

பூரிஸ்ரவனஸக் ககோன்ற சோத்யகி!

Satyaki killed Bhurisravas! | Drona-Parva-Section-142 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: நியோயேற்ற கோரியத்னதச் கசய்ததோக அர்ஜுைனைக் கடிந்து

ககோண்ட பூரிஸ்ரவஸ்; தன் கசயல்போட்னட நியோயப்படுத்திய அர்ஜுைன்; அர்ஜுைைின்
நியோயத்னதக் ரகட்டு அனேதியனடந்த பூரிஸ்ரவஸ்; பூரிஸ்ரவஸுக்கு அருள்
வைங்கிய கிருஷ்ணன்; பிரோரயோபரவசத்தில் அேர்ந்திருந்த பூரிஸ்ரவனஸக் ககோன்ற
சோத்யகி; தன் கசய்னகனய நியோயப்படுத்திய சோத்யகி...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “அங்கதத்தோல்

அைங்கரிக்கப்பட்டதும், வோனளத் தன் பிடியில் ககோண்டிருந்ததுேோை
(பூரிஸ்ரவஸின்) அந்தக் கரம் (இப்படி கவட்டப்பட்டு), அனைத்து
உயிரிைங்களுக்கும் கபரும் துயரத்னத அளிக்கும் வனகயில் கீ ரை பூேியில்
விழுந்தது.(1) உண்னேயில், சோத்யகியின் தனைனய கவட்ட இருந்த

{பூரிஸ்ரவஸின்} அந்தக் கரம், {பூரிஸ்ரவஸின் கண்களுக்குக்} கோணப்படோத

அர்ஜுைைோல் கவட்டப்பட்டு, ஐந்து தனை ககோண்ட போம்கபோன்னறப்
ரபோைக் கீ ரை பூேியில் விழுந்தது.(2) போர்த்தைோல் {அர்ஜுைைோல்} தோன்
திறைறுபட்டனதக் கண்ட அந்தக் குரு {ககௌரவப்} ரபோர்வரன்
ீ {பூரிஸ்ரவஸ்},
சோத்யகியிடம் இருந்த பிடினயக் னகவிட்டுக் ரகோபத்தோல் நினறந்து
போண்டுவின் ேகைிடம் {அர்ஜுைைிடம்} கடிந்து ரபசிைோன்.(3)
பூரிஸ்ரவஸ் {அர்ஜுைைிடம்}, “ஓ! குந்தியின் ேகரை {அர்ஜுைோ},

என்ைோல் கோணப்படோதவைோகவும், என்னுடன் (ரபோரில்) ஈடுபடோதவனுேோக
இருந்த நீ, என் கரத்னத கவட்டியதோல் ஈவிரக்கேற்ற ககோடூரேோை
கோரியத்னதச் கசய்திருக்கிறோய்.(4) தர்ேைின் அரசேகைோை யுதிஷ்டிரைிடம்,
“பூரிஸ்ரவஸ், ரபோரில் ரவகறோருவனுடன் ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருக்னகயில்
என்ைோல் ககோல்ைப்பட்டோன்”என்று நீ கசோல்ை ரவண்டியிருக்கோதோ?(5)
உயர் ஆன்ே இந்திரைோரைோ, ருத்ரைோரைோ, துரரோணரோரைோ, கிருபரோரைோ
உைக்கு இப்படிப்பட்ட ஆயுதப் பயன்போடு கற்றுக் ககோடுக்கப்பட்டதோ?(6)
இவ்வுைகில் யோவனரயும் விட ஆயுதங்களின் பயன்போடு குறித்த விதிகனள
நன்கறிந்தவன் நீரய. அப்படியிருக்னகயில், ரபோரில் உன்னுடன் ஈடுபடோத
ஒரு ரபோர்வரைின்
ீ கரத்னத ஏன் நீ கவட்டிைோய்?(7)கவைிக்கோதவனைரயோ,
பயந்தவனைரயோ, ரதரற்றவைோக ஆக்கப்பட்டவனைரயோ, உயினர,
அல்ைது போதுகோப்னப இரந்து {ககஞ்சிக்} ரகட்பவனைரயோ, துயரில்
வழ்ந்தவனைரயோ
ீ நீதிேோன்கள் ஒரு ரபோதும் தோக்குவதில்னை.(8)
அப்படியிருக்னகயில், ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, இைிந்தவனுக்ரக தகுந்ததும்,
கபோல்ைோதவைோல் ேட்டுரே கசய்யப்படுவதுேோை இந்தப் போவம் நினறந்த,
ேிகவும் தகுதியற்ற கசயனை ஏன் நீ கசய்தோய்?(9) ஓ! தைஞ்சயோ {அர்ஜுைோ},
ேரியோனதக்குரிய ஒருவன், ேரியோனதக்குரிய கசயனை எளிதோகச்
கசய்துவிடுவோன். எைினும், ேதிப்பற்ற ஒரு கசயனைச் கசய்வது
ேதிப்புேிக்க ஒருவனுக்கு ேிகக் கடிைேோகும்.(10) யோருடன் ஒரு ேைிதன்
திரிகிறோரைோ, அவைது நடத்னதனயரய அவன் வினரவில் பிடித்துக்
ககோள்வோன். ஓ! போர்த்தோ, இதுரவ உன்ைில் கோணப்படுகிறது.(11) நல்ை
நடத்னதனயக் ககோண்டவைோக, சிறந்த ரநோன்புகனள ரநோற்றவைோக,
அரசபரம்பனரனயச் ரசர்ந்தவைோக, அதிலும் குறிப்போக குரு குைத்தில்
பிறந்தவைோக இருப்பினும், க்ஷத்திரிய கடனேகளில் இருந்து எவ்வோறு நீ
விைகிைோய்?(12) விருஷ்ணி ரபோர்வரனுக்கோக
ீ {சோத்யகிக்கோக} நீ கசய்த
இந்த அற்பச் கசயல் வோசுரதவைின் {கிருஷ்ணைின்} ஆரைோசனைகளுக்கு
இணக்கேோகரவ கசய்யப்பட்டிருக்கும் என்பதில் ஐயேில்னை. உன்னைப்
ரபோன்ற ஒருவனுக்கு இத்தகு கசயல் கபோருந்தோது.(13) ரவகறோருவனுடன்

ரபோரில் ஈடுபட்டுக் கவைேற்று இருக்கும் ஒருவனுக்கு, கிருஷ்ணைின்

நண்பனைத் தவிர ரவறு எவைோல் இத்தகு குற்றத்னத இனைக்க
முடியும்?(14) போவச்கசயல்களிரைரய எப்ரபோதும் ஈடுபடுபவர்களோை
விருஷ்ணிகளும், அந்தகர்களும், நிந்திக்கத்தக்க நடத்னதக்கு
இயல்பிரைரய அடினேயோை தீய க்ஷத்திரியர்களோவர். ஓ! போர்த்தோ
{அர்ஜுைோ}, உைக்கு முன்ேோதிரியோக அவர்கனள ஏன் நீ ககோண்டோய்? [1] [2]"
என்றோன் {பூரிஸ்ரவஸ்}.15
[1] "வங்க உனரகளில் முவ்வரியோக (triplet) இவ்வோரற

அச்சிடப்பட்டுள்ளது. தீய க்ஷத்திரியர்கள் என்பது மூைத்தில்
விரோத்யர்கள் {Vratas) என்று இருக்கிறது. முனறயோை ரநரத்தில்
சோத்திரப்பூர்வேோை வைக்கேோை சடங்குகனளச் கசய்து
ககோள்ளோத ஒரு பிரோேணரைோ, க்ஷத்திரியரைோ, னவசியரைோ
விரோத்யைோகிறோன். வழ்ந்த
ீ {தவறு கசய்த} ேைிதன் என்று
அனைக்கப்படும் நினைக்கு அவன் ஆளோகிறோன்" எைக் கங்குைி
[2] ரவகறோரு பதிப்பில், "போர்த்தோ, விரோத்யர்களும், ேிகவும்

இகைத்தக்க கசய்னகனய உனடயவர்களும், இயற்னகயோகரவ
நிந்திக்கப்பட்டவர்களுேோை விருஷ்ணிகளும், அந்தகர்களும்
உன்ைோல் எவ்வோறு நிர்ணயம் கசோல்லுகிறவர்களோகச்
கசய்யப்பட்டோர்கள்?" என்றிருக்கிறது.
ரபோரில் இப்படிக் ரகட்கப்பட்ட போர்த்தன் {அர்ஜுைன்},

பூரிஸ்ரவஸுக்கு ேறுகேோைியோக, "ஓ! தனைவோ {பூரிஸ்ரவஸ்},
மூடத்தைேோை இவ்வோர்த்னதகள் யோவும் உன்ைோல் கசோல்ைப்படுவதோல்,
உடல் பைவைத்திைோல்
ீ ஒருவைது அறிவும் சினதகிறது என்பது
கதளிவோகத் கதரிகிறது [3].(16) ரிேிரகசனையும் {கிருஷ்ணனையும்},
என்னையும் நீ நன்றோக அறிந்தோலும், உன்ைோல் எவ்வோறு எங்கனள இப்படிக்
கடிந்து ககோள்ள முடிகிறது? ரபோர்விதிகனளயும், சோத்திரங்களின் கபோருள்
அனைத்னதயும் அறிந்த நோன், போவச்கசயல் எனதயும் கசய்ய ேோட்ரடன்.(17)
இனத நன்றோக அறிந்தும், என்னை நீ நிந்திக்கிறோய். கதோண்டர்கள்,
சரகோதரர்கள், தந்னதேோர், ேகன்கள், உறவிைர்கள், கசோந்தங்கள்,
ரதோைர்கள், நண்பர்கள் ஆகிரயோரோல் சூைப்பட்டவர்களோகரவ
க்ஷத்திரியர்கள் பனகவரரோடு ரபோரிடச் கசல்வோர்கள்.(18) அப்படித்
தங்கனளப் பின்கதோடர்ரவோனர (பின்கதோடர்ரவோரின் பைத்னத) நம்பிரய
அவர்கள் ரபோரிடவும் கசய்வோர்கள்.(19) அப்படியிருக்னகயில், என் சீடனும்,

அன்புக்குரிய கசோந்தக்கோரனும், விடுவதற்கு அரிதோை உயினரரய துச்சேோக

ேதித்து எங்களுக்கோகப் ரபோரிடுபவனுேோை சோத்யகினய நோன் ஏன் கோக்கக்
கூடோது? [4](20) ஓ! ேன்ைோ {பூரிஸ்ரவஸ்}, ரபோரில் கவல்ைப்பட
முடியோதவைோை சோத்யகி என் வைக்கரேோவோன்.
[3] ரவகறோரு பதிப்பில், "முதுனேயனடந்த ேைிதன்

தன்புத்தினயயும் முதுனேயனடயச் கசய்து ககோள்கிறோன்; இது
கவளிப்பனட" என்று இருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின்
பதிப்பில், "பயைற்ற வனகயில் என்னை நீ இப்படி நிந்திப்பதோல்,
உடைின் சினதவு ேைிதர்களின் அறினவயும் சினதக்கிறது
என்பது கதளிவோகிறது" என்று இருக்கிறது.
ேன்ேதநோததத்தரின் வரிகரள கதளிவோக இருப்பதோகத்
கதரிகிறது.
[4] "20ம் சுரைோகம் முழுனேயனடயோேல் இருக்கிறது. கபோருள்

புரிந்து ககோள்ளத்தக்க வனகயில், 'நோன் ஏன் கோக்கக் கூடோது'
என்ற வோர்த்னதகனள நோரை ரசர்த்திருக்கிரறன். 21வது
சுரைோகத்தின் முதல் வரி 20வது சுரைோகத்துடன் இைக்கண
ரீதியோக இனணப்புனடயதோகும். ரேோசேோை வோக்கியக்
கட்டுேோைத்னதத் தவிர்க்கும்கபோருட்ரட இவற்னறத் தைி
வோக்கியங்களோக வோசகருக்கு நோன் அளிக்கிரறன்" எைக்
ரபோருக்குச் கசல்லும் ஒருவன் தன்னை ேட்டுரே போதுகோத்துக்

ககோள்வது தகோது.(21) ஓ! ேன்ைோ {பூரிஸ்ரவஸ்}, ரவகறோருவைின்
கோரியத்தில் ஈடுபடும் ஒருவன், (அந்த ரவகறோருவைோல்) போதுகோக்கப்பட
ரவண்டும். அப்படிப்பட்ட ேைிதர்கள் போதுகோக்கப்படுவதோல், ரபோரின்
கதோடர்ச்சியில் ேன்ைனும் போதுகோக்கப்படுகிறோன்.(22) கபரும்ரபோரில்,
சோத்யகி ககோல்ைப்படப்ரபோகும் தருணத்தில், (அவனைக் கோக்க முயற்சி
கசய்யோேல்) நோன் அனேதியோகப் போர்த்துக் ககோண்டிருந்தோல், என்னுனடய
அத்தனகய புறக்கணிப்பின் கோரணேோக ஏற்படும் சோத்யகியின் ேரணத்தோல்
நோன் போவத்னதரய அனடரவன்.(23) நோன் சோத்யகினயக் கோத்ததற்கோக
என்ைிடம் ஏன் நீ ரகோபம் ககோள்கிறோய்? ஓ! ேன்ைோ {பூரிஸ்ரவஸ்},
“ரவகறோருவைிடம் ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்தோலும், உன்ைோல் நோன்
அங்கம் சினதக்கப்பட்ரடன்” என்று நீ என்னைக் கடிந்து ககோள்கிறோய்.
அக்கோரியத்தில் தவறோகத் தீர்ேோைித்ரதன் என்ரற நோன் பதிைளிப்ரபன்.

ரதர்கள் ேற்றும் யோனைகள் நிரம்பியதும், குதினரகள் ேற்றும்

ீ ேிகுந்ததும், கடும் சிங்க முைக்கங்கனள
எதிகரோைிப்பதும், அகன்ற கடலுக்கு ஒப்போைதுேோை பனடக்கு ேத்தியில்,
சிை ரநரங்களில் என் கவசத்னத அனசத்துக் ககோண்டும், சிை ரநரங்களில்
என் ரதரில் ஏறிச் கசன்றும், சிை ரநரங்களில் வில்ைின் நோனண இழுத்துக்
ககோண்டும், நோன் என் எதிரிகரளோடு ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்ரதன்.
ஒருவரரோகடோருவர் ரபோரில் ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருந்த நண்பர்கள் ேற்றும்
எதிரிகளுக்கு ேத்தியில், அந்தச் சோத்வத வரன்
ீ {சோத்யகி} ஒரர ஒருவனுடன்
ேட்டுரே ரபோரில் ஈடுபடுவது எப்படிச் சோத்தியம் [5]? பைருடன் ரபோரிட்ட
அந்தச் சோத்யகி, வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ பைனர கவன்று கனளத்துப்
ரபோயிருந்தோன்.(24-28) அவைது விைங்குகளும் {குதினரகளும்}
கனளத்திருந்தை. ஆயுதங்களோல் பீடிக்கப்பட்டிருந்த அவனும் {சோத்யகியும்}
உற்சோகேற்றவைோகரவ இருந்தோன். வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ
சோத்யகினய அப்படிப்பட்ட சூழ்நினையில் கவன்று, அவனை உன்
கட்டுப்போட்டில் ககோண்டு வந்து, உைது ரேன்னேனய நீ கவளிக்கோட்ட
முனைந்தோய்.(29) அந்தப் ரபோரில் உன் வோளோல் சோத்யகியின் தனைனய
கவட்டவும் நீ விரும்பிைோய்.(30) அந்நினைக்குக் குனறக்கப்பட்ட
சோத்யகினய என்ைோல் அைட்சியேோகப் போர்க்க முடியோது [6].
(அடுத்தவனுக்குத் தீங்கினைக்னகயில்) உன்னைக் குறித்துக் {உன்
போதுகோப்பில்} கவைேில்ைோேல் இருந்ததோல், உன்னைரய நீ நிந்தித்துக்
ீ {பூரிஸ்ரவஸ்}, உன்னைச் சோர்ந்த
ககோள்ள ரவண்டும். உண்னேயில், ஓ! வரோ
ஒருவைிடம் நீ எவ்வோறு நடந்து ககோள்வோய்?” என்று ரகட்டோன்
{அர்ஜுைன்}.(31)
[5] ரவகறோரு பதிப்பில், “குதினரகளோலும், கோைோட்களோலும்

கநருங்கியதும், ரதர்ப்பனடகளும்,
யோனைப்பனடகளுமுள்ளதும், சிம்ேநோதத்திைோல் அதிகேோை
சப்தத்துடன் கூடியதும், ஆழ்ந்திருக்கின்றதுேோை இந்தச்
ரசைோசமுத்திரத்தில் கவசம்பூண்டவனும், ரதரின்
ேீ ரதறியிருக்கின்றவனும், எல்ைோ ஆயுதங்கனளயும்
உனடயவனும், எதிர்த்துப் ரபோர் கசய்யும் வரனை
ீ
எதிர்போர்த்திருக்கின்றவனும், தன்னைச் ரசர்ந்த வரர்கரளோடு
ீ
கூடியவனும், அவ்வோரற ரணகளத்தில்
பரோக்ரேேிக்கவனுேோை உைக்குச் சோத்யகிரயோடு
சண்னடயிடுவது எவ்வோறு தகுந்ததோகும்?” என்றிருக்கிறது.
கங்குைியில் அர்ஜுைன் தன்னைக் குறித்துச் கசோல்வனதப்

ரபோலுள்ளனவ அனைத்தும் இதில் பூரிஸ்ரவஸ்

குறித்தனவயோகச் கசோல்ைப்பட்டுள்ளை. ேன்ேதநோததத்தரின்
பதிப்பிரைோ, "குதினரகளும், கோைோட்பனட வரர்களும்
ீ
நினறந்ததும், ரதர்கனளயும் யோனைகனளயும் ககோண்டதும்,
ரபோரோளிகளின் ரபோர்க்கூச்சல்கனள எதிகரோைித்துக்
ககோண்டிருந்ததுேோை தைது எதிரிகளின் பனடக்கு ேத்தியில்,
உைக்கு எதிரோகத் தன் கவசத்னத அனசத்த சோத்யகி, தன்
ரதரில் ஏறிச் கசன்று, தன் வில்ைின் நோனண இழுத்து அந்த
எதிரிகளுடன் ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்தோன்.
ஒருவரரோகடோருவர் ரபோரில் ஈடுபட்டுக் ககோண்டிருந்த
நண்பர்களுக்கும், எதிரிகளுக்கும் ேத்தியில், அந்தச் சோத்வத
வரன்
ீ {சோத்யகி}, ஒருவரைோடு ேட்டுரே ரபோரிடுவது எப்படிச்
சோத்தியேோகும்?" என்றிருக்கிறது. இந்த மூன்றிலும், முழுவதும்
சோத்யகினயரய குறிக்கும் ேன்ேதநோததத்தரின் வரிகரள
கதளிவோக இருப்பதோகத் கதரிகிறது.
[6] “உண்னேயில், ’இந்த நினைக்குக் குனறக்கப்பட்ட

சோத்யகினய அைட்சியேோகக் கோண எவைோல் முடியும்?’ என்ற
கபோருள் படும்” எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர். ரவகறோரு
பதிப்பில், “அவ்வோறு கஷ்டநினைனேனய அனடந்திருக்கும்
சோத்யகினயப் போர்த்து எவன் கபோறுப்போன்?” என்றிருக்கிறது.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “இப்படி

(அர்ஜுைைோல்) கசோல்ைப்பட்டவனும், வைிய கரங்ககோண்ட வனும்,
சிறப்போைவனும், ரவள்விக்கம்பத்னத {யூபத்னதத்} தன் ககோடியில்
கபோறித்திருந்தவனுேோை பூரிஸ்ரவஸ், யுயுதோைனை {சோத்யகினயக்}
னகவிட்டு, பிரோயம் என்ற ரநோன்பின்படி {பிரோரயோபரவசம் கசய்து} [7]
இறக்க விரும்பிைோன்.(32) பை நற்கசயல்களோல் புகழ்கபற்றவைோை அவன்
{பூரிஸ்ரவஸ்}, பிரம்ே ரைோகத்னத அனடய விரும்பி தன் இடக்னகயோல்
அம்புப்படுக்னகனயப் {கனணகளோைோை ஆசைத்னதப்} பரப்பி, அவற்னறப்
{அம்புகனளப்} போதுகோக்கும் கதய்வத்தின் ேீ து கவைேோகத் தன்
உணர்வுகனள நினைக்கச் கசய்தோன்.(33) தன் போர்னவனயச் சூரியைிலும்,
தூய்னேயோை தன் இதயத்னதச் சந்திரைிலும் நினைக்கச் கசய்து, கபரும்
உபநிேதத்னத (ேஹோ உபநிேத் ேந்திரங்கனள) நினைத்த பூரிஸ்ரவஸ்
ரயோகத்னத ரேற்ககோண்டு ரபசுவனத நிறுத்திைோன் [8].(34)

[7] “கபோதுவோக உணவனைத்னதயும் விைக்கிச் சோவது. பிரோயம்

என்பது ரயோகத்தோல் உடைில் இருந்து ஆன்ேோனவ
விடுவித்துக் ககோள்ளும் ஒரு வைிமுனறயோகும்” எை இங்ரக
[8] ரவகறோரு பதிப்பில், "புண்யேோை ைக்ஷணங்கனளயுனடய

பூரிஸ்ரவஸ் இடக்னகயிைோல் அம்புகனளப் பரப்பிப்
பிரம்ேரைோகத்னதயனடய எண்ணங்ககோண்டு பிரோணன்கனள
வோயுக்களில் ஒடுக்கிச் சூரியைிடத்தில் கண்னணச் கசலுத்திப்
பிரஸன்ைேோை ேைத்னத ஜைத்தில்ரசர்த்து
ேரகோபநிேத்னதத் தியோைஞ்கசய்து ககோண்டு
ரயோகோப்பியோஸத்துடன் பிரம்ேத்னத ேைைம்
கசய்யைோைோன்” என்றிருக்கிறது.
அப்ரபோது பனடகள் அனைத்திலும் இருந்த ேைிதர்கள் யோவரும்

கிருஷ்ணனையும், தைஞ்சயனையும் {அர்ஜுைனையும்} நிந்தித்து,
ேைிதர்களில் கோனளயோை அந்தப் பூரிஸ்ரவனஸப் போரோட்டிைர்.(35)
நிந்திக்கப்பட்டோலும், அந்தக் கிருஷ்ணர்கள் {கருப்பர்கள்} இருவரும் (இறந்து
ககோண்டிருக்கும் அந்த வரனுக்கு
ீ {பூரிஸ்ரவஸுக்கு}) ஏற்பில்ைோத எந்த ஒரு
வோர்த்னதனயயும் ரபசவில்னை. யூபக்ககோடி ககோண்ட பூரிஸ்ரவஸும்,
தோன் இப்படிப் புகைப்படுவதோல் எந்த இன்பத்னதயும் உணரவில்னை.(36)
அப்ரபோது, பல்குைன் என்றும் அனைக்கப்படும் போண்டுவின் ேகைோை
தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, உேது ேகன்கள் இவ்வனகயில் ரபசுவனதப்
கபோறுத்துக் ககோள்ள இயைோதவைோகவும், அவர்களின் வோர்த்னதகனளயும்,
பூரிஸ்ரவஸின் வோர்த்னதகனளயும் ேைத்தில் ககோண்டும், துயரத்துடனும்,
ரகோபேற்ற இதயத்துடனும், அவர்கள் அனைவருக்கும் நினைவூட்டும்படி
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன்.{37, 38) அவன் {அர்ஜுைன்}, “ேன்ைர்கள்
அனைவரும், என் கபருரநோன்போை {ேகோவிரதேோை} ‘எங்கள் தரப்பிைர்
எவரும் என் கனணகளின் எல்னைக்குள் உள்ள வனரயில், அவர்கனளக்
ககோல்வதில் எவரோலும் கவல்ை முடியோது’ என்பனத {என்ற என் சபதத்னத}
அறிவர்.(39) ஓ யூபக் ககோடிரயோரை {பூரிஸ்ரவஸ்}, இனத நினைவுகூரும் நீ
என்னை நிந்தித்தல் தகோது. அறகநறி எதுகவை அறியோத ஒருவன், பிறனர
நிந்திப்பது முனறயோகோது.(40) ரபோரில் நன்கு ஆயுதம் தரித்திருந்த நீ,
(ஆயுதேற்ற) சோத்யகினய ககோல்ைப்ரபோகும் தருணத்தில், நோன் உைது
கரத்னத கவட்டியது அறகநறிக்கு முரணோைதல்ை.(41) ஆைோல், ஓ! ஐயோ
{பூரிஸ்ரவஸ்}, ஆயுதேற்றவனும், ரதனர இைந்தவனும், கவசம்
நழுவியவனும், கவறும் போைகரை ஆைவனுேோை அபிேன்யுவின்
ககோனைனய ரநர்னேயோை எந்த ேைிதன்தோன் போரோட்டுவோன்?” என்றோன்

{அர்ஜுைன்}.(42)
இப்படிப் போர்த்தைோல் {அர்ஜுைைோல்} கசோல்ைப்பட்ட பூரிஸ்ரவஸ்

தன் தனையோல் தனரனயத் கதோட்டு, (கவட்டப்பட்டிருந்த தன்
வைக்கரத்னத) தன் இடக்கரத்தோல் கோணிக்னகயளித்தோன் {அர்ஜுைன்
எதிரில் ரபோட்டோன்}.(43) கண்கவரும் பிரகோசத்னதக் ககோண்டவனும், யூபக்
ககோடிரயோனுேோை பூரிஸ்ரவஸ், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, போர்த்தைின்
{அர்ஜுைைின்} இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்டுத் தன் தனைனயத் கதோங்கப்
ரபோட்டவோரற அனேதியோக இருந்தோன்.(44) அப்ரபோது அர்ஜுைன், “ஓ!
சைைின் அண்ணரை, நீதிேோைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரரிடரேோ,
வைினேேிக்ரகோர் அனைவரிலும் முதன்னேயோை அந்தப் பீேரிடரேோ,
நகுைைிடரேோ, சகோரதவைிடரேோ நோன் ககோண்டுள்ள அன்புக்கு
இனணயோகரவ நோன் உன்ைிடமும் {அன்பு} ககோண்டுள்ரளன்.(45)
என்ைோலும், சிறப்புேிக்கக் கிருஷ்ணைோலும் கட்டனளயிடப்படும் நீ,
உசீநரைின் ேகைோை சிபி எங்ரக இருக்கிறோரைோ, அந்த நல்ரைோரின்
உைகங்களுக்குச் கசல்வோயோக” என்றோன் {அர்ஜுைன்}.(46) வோசுரதவனும்
{கிருஷ்ணனும்}, “ரவள்விகனளயும், அக்ைிரஹோத்திரங்கனளயும் நீ
கதோடர்ச்சியோகச் கசய்திருக்கிறோய். எைரவ, கோந்தியோல் எப்ரபோதும்
சுடர்விடுவதும், பிரம்ேனைத் தனைனேயோகக் ககோண்ட முதன்னேயோை
ரதவர்களோலும் விரும்பப்படுவதுேோை என் தூய உைகங்களுக்குத்
தோேதேில்ைோேல் கசன்று, எைக்கு இனணயோைவைோகி, கருடைோல்
சுேக்கப்படுவோயோக” என்றோன்.(47)
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "ரசோேதத்தன்

ேகைோல் {பூரிஸ்ரவஸோல்} விடுவிக்கப்பட்ட சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி},
எழுந்திருந்து, தன் வோனள உருவி ககோண்டு, பூரிஸ்ரவஸின் சிரத்னதக்
ககோய்ய விரும்பிைோன்.(48) உண்னேயில், ரவள்விகளில் அபரிேிதேோகக்
ககோனடயளித்தவனும், ரபோரில் உணர்வுகள் அற்றுப் ரபோைவனும்,
போண்டுவின் ேகைோல் முன்ரப கிட்டத்தட்ட ககோல்ைப்பட்டவனும்,
கவட்டப்பட்ட னகயுடன் அேர்ந்திருந்தவனும், துதிக்னகயற்ற யோனைக்கு
ஒப்போக இருந்தவனும், சைைின் அண்ணனுேோை போவேற்ற அந்தப்
பூரிஸ்ரவனஸச் சோத்யகி ககோல்ை விரும்பிைோன்.(49) ரபோர்வரர்கள்
ீ
அனைவரும் (அவைது ரநோக்கத்திற்கோகப்) அவனை உரக்க நிந்தித்தைர்.
ீ ேறுத்துக் கூச்சைிட்டுக் ககோண்டிருந்த ரபோதும், கிருஷ்ணன்,
உயர் ஆன்ே போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, பீேன், (அர்ஜுைனுனடய ரதரின்)
இருசக்கரங்கனளயும் போதுகோத்தவர்கள் (யுதோேன்யு ேற்றும்
உத்தகேௌஜஸ்), அஸ்வத்தோேன், கிருபர், கர்ணன், விருேரசைன்

ஆகிரயோரோலும், சிந்துக்களின் ஆட்சியோளைோலும் {கஜயத்ரதைோலும்} கூடத்
தடுக்கப்பட்ட ரபோதிலும், அறினவ இைந்தவைோை சோத்யகி, ரநோன்னப
ரநோற்றுக் ககோண்டிருந்த பூரிஸ்ரவனஸக் ககோன்றோன்.(50-52)உண்னேயில்,
போர்த்தைோல் {அர்ஜுைைோல்} னக அறுபட்டவனும், தன் ஆன்ேோனவ
உடைில் இருந்து விடுவிக்கப் பிரோயத்தில் {பிரோயம் என்ற ரநோன்பில்}
அேர்ந்திருந்தவனுேோை அந்தக் குரு ரபோர்வரைின்
ீ தனைனயத் தன்
வோளோல் அறுத்தோன் சோத்யகி.(53)
போர்த்தைோல் முன்ரப கிட்டத்தட்ட ககோல்ைப்பட்டவைோை அந்தக்

குருகுைத்னதத் தனைக்க னவத்தவனை {பூரிஸ்ரவனஸக்}
ககோன்றதற்கோகச் சோத்யகினயப் ரபோர்வரர்கள்
ீ கேச்சவில்னை.(54) அந்தப்
ரபோரில் சக்ரனை {இந்திரனைப்} ரபோன்ற பூரிஸ்ரவஸ், பிரோய ரநோன்னப
ரநோற்று அேர்ந்திருக்னகயில் ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்டும், அவைோல்
சோதிக்கப்பட்ட கசயல்களோல் வியப்பனடந்தும், சித்தர்கள், சோரணர்கள்,
அங்ரக இருந்த ேைிதர்கள், ஏன் ரதவர்களும் கூட அவனை
{பூரிஸ்ரவனஸப்} புகைத் கதோடங்கிைர்.(55) உேது வரர்களும்
ீ
இக்கோரியத்னத வோதிட்டுக் ககோண்ரட, "இது விருஷ்ணி வரைின்
ீ
{சோத்யகியின்} தவறன்று. ஏற்கைரவ விதிக்கப்பட்டரத நடந்திருக்கிறது.
எைரவ, நோம் ரகோபேனடய ரவண்டோம். ரகோபரே ேைிதர்களின்
கவனைகளுக்குக் கோரணேோக இருக்கிறது.(56, 57) விருஷ்ணி வரைோல்
ீ
{சோத்யகியோல்} பூரிஸ்ரவஸ் ககோல்ைப்பட ரவண்டும் என்று
விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இது {இக்குற்றம்} யோருனடயது, அல்ைது
யோருனடயதில்னை என்று ஆரோய்வது பயைற்றதோகும். சோத்யகிரய ரபோரில்
பூரிஸ்ரவஸின் ேரணத்திற்குக் கோரணேோக இருக்க ரவண்டும் என்று
பனடப்போளன் {பிரம்ேன்} விதித்திருக்கிறோன்" என்றைர்.(58)
சோத்யகி, "போவிகளோை ககௌரவர்கரள, நீதி {அறம் / தர்ேம்} என்ற

ஆனடனய ரேலுக்குப் ரபோர்த்திக் ககோண்டு, இந்தப் பூரிஸ்ரவஸ்
ககோல்ைப்படத்தகோதவன் என்று என்ைிடம் நீங்கள் அறச்கசோற்களில் {தர்ே
வோதங்கள்} ரபசுகிறீர்கள்.(59) எைினும், ஆயுதங்கனள இைந்திருந்த
போைகைோை சுபத்தினரயின் னேந்தனை {அபிேன்யுனவ} நீங்கள் ககோன்ற
ரபோது உங்கள் நீதி {அறம்} எங்ரக கசன்றது?(60) 'ரபோரில், உயிரரோடு
என்னைக் கீ ரை தூக்கிப் ரபோட்டுச் சிைத்துடன் தன் கோைோல் எவன் என்னைத்
தோக்குவோரைோ, அவன் தவத்னதச் கசய்பவைோகரவ இருப்பினும், அந்தப்
பனகவன் என்ைோல் ககோல்ைப்படுவோன்' எை நோன் ஒரு குறிப்பிட்ட அளவு
அகந்னதரயோடு சபதம் கசய்திருக்கிரறன்.(61) னககரளோடும், கண்கரளோடும்,
முழுவதும் நைேோக ரேோதைில் ரபோரோடிக் ககோண்டிருந்த என்னை

இறந்தவன் என்ரற நீங்கள் கருதிை ீர்கள். அஃது உங்கள் மூடத்தைரே.
குருக்களில் கோனளயரர, என்ைோல் சோதிக்கப்பட்ட பூரிஸ்ரவஸின்
படுககோனை முற்றிலும் முனறயோைரத. எைினும் போர்த்தர் {அர்ஜுைர்}, என்
ேீ து ககோண்ட பற்றோலும், (தன் தரப்பில் உள்ள அனைவனரயும்
போதுகோக்கும்படி) தோன் கசய்திருந்த சபதத்னத நினறரவற்றும்கபோருட்டும்
வோனளப் பிடித்திருந்த இவைது {பூரிஸ்ரவஸின்} கரத்னத கவட்டி என்
புகனைக் களவோடிவிட்டோர்.(64) எது விதிக்கப்பட்டுள்ளரதோ அது நடக்கரவ
ரவண்டும். இங்ரக விதிரய ரவனை கசய்கிறது. ரபோர் நடந்து
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத பூரிஸ்ரவஸ் ககோல்ைப்பட்டிருக்கிறோன். {இதில்}
நோன் என்ை போவத்னத இனைத்துவிட்ரடன்?(65) பைங்கோைத்தில் பூேியில்
வோல்ேிகி "ஓ! குரங்ரக, கபண்கள் ககோல்ைப்படக்கூடோது எை நீ
கசோல்கிறோய்.(66) எைினும், ேைிதர்கள் எப்ரபோதும் எதிரிகளுக்கு வைினய
{துன்பத்னதக்} ககோடுப்பனத உறுதியோை கவைத்துடன் {போதுகோப்புடன்}
எக்கோைத்திலும் சோதிக்க ரவண்டும்" எை இவ்வரிகனளப் போடியுள்ளோர்"
என்றோன் {சோத்யகி} [9].(67)
[9] வோைி ரோேைோல் ேனறந்திருந்து ககோல்ைப்பட்டோன். அரத

ரபோை பூரிஸ்ரவஸும், தன்ைோல் கோணப்படோத அர்ஜுைைோல்
ககோல்ைப்பட்டோன். எைரவ, வோைியிடம் ரோேன் கசோன்ைதோக
கசோல்லும் வோல்ேிகியின் வோர்த்னதகனள இங்ரக சோத்யகி
ககௌரவர்களிடம் கசோல்வதோகத் கதரிகிறது. "ஓ குரங்ரக"
என்பது வோைினயச் சுட்டும் கசோல்ைோகரவ இருக்க ரவண்டும்.
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், "சோத்யகி

இவ்வோர்த்னதகனளப் ரபசிய பிறகு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
போண்டவர்களிரைோ, ககௌரவர்களிரைோ எவரும் எனதயும் ரபசவில்னை.
ேறுபுறம் அவர்கள் பூரிஸ்ரவனஸ ேைத்தோல் புகழ்ந்தைர்.(68) கோட்டில்
வோழும் தவசிக்ரகோ, கபரும் ரவள்வியில் ேந்திரங்களோல் தூய்னேயனடந்த
ஒருவனுக்ரகோ ஒப்போைவனும், ஆயிரக்கணக்கோை தங்க நோணயங்கனளக்
ககோனடயோக அளித்தவனுேோை சிறப்புேிக்கச் ரசோேதத்தன் ேகைின்
{பூரிஸ்ரவஸின்} படுககோனைனய எவரும் கேச்சவில்னை.(69) அைகிய நீைக்
குைல்களோல் அருளப்பட்டதும், புறோக்கனளப் ரபோைச் சிவந்த கண்கனளக்
ககோண்டதுேோை அவ்வரைின்
ீ {பூரிஸ்ரவஸின்} தனையோைது, குதினர
ரவள்வியில் {அஸ்வரேதயோகத்தில்} அறுக்கப்பட்டு ரவள்விப்பீடத்தில்
னவக்கப்பட்டிருக்கும் குதினரயின் தனைனயப் ரபோைத் கதரிந்தது [10].(70)
தன் ஆற்றைோலும், ஆயுத முனையில் தோன் அனடந்த ேரணத்தோலும்
புைிதேனடந்தவனும், எவ்வரத்துக்கும் தகுந்தவனும், வரங்கனள

அளிப்பவனுேோை பூரிஸ்ரவஸ், அந்தப் கபரும்ரபோரில் தன் உடனைத்
துறந்து, தன் அறங்களோல் {நற்பண்புகளோல்} ஆகோயத்னத நினறத்தபடிரய
உயர்ந்த உைகங்களுக்குச் கசன்றோன்" {என்றோன் சஞ்சயன்}.(71)
[10] "உண்னேயில், 'ரவள்வி கநய் னவக்கப்படும் இடத்திற்கு

அருரக' என்பதோகும்" எைக் கங்குைி இங்ரக விளக்குகிறோர்.

ரதவகியின் சுயம்வரத்தோல் ஏற்பட்ட பனக!

The hostility from the self choice of Devaki! | Drona-Parva-Section-143 |
பதிவின் சுருக்கம்: பூரிஸ்ரவஸிடம் சோத்யகி அனடந்த ரதோல்வியின் கோரணத்னத

விசோரித்த திருதரோஷ்டிரன்; ரதவகியின் சுயம்வரத்தில் சிநியோல் அவேதிக்கப்பட்ட
ரசோேதத்தன்; சிநியின் வைித்ரதோன்றனைத் தன் வைித்ரதோன்றல் அவேதிக்க
ேகோரதவைிடம் வரம் கபற்ற ரசோேதத்தன்; விருஷ்ணி வரர்களின்
ீ புகனைச் கசோன்ை
சஞ்சயன்...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “துரரோணர், ரோனதயின் ேகன்

{கர்ணன்}, விகர்ணன், கிருதவர்ேன் ஆகிரயோரோல் கவல்ைப்படோதவனும்,
ரபோரில் எப்ரபோதும் தடுக்கப்படோதவனும், யுதிஷ்டிரைிடம்
உறுதியளித்துவிட்டுக் ககௌரவத் துருப்புகளின் கடனைக் கடந்தவனுேோை
வரச்
ீ சோத்யகி, குரு ரபோர்வரைோை
ீ பூரிஸ்ரவசோல் அவேதிக்கப்பட்டு,
பைவந்தேோக எவ்வோறு தனரயில் தூக்கி வசி
ீ எறியப்பட்டோன்?” என்று
ரகட்டோன்.(1, 2)

{திருதரோஷ்டிரரர}, பைங்கோைத்தில் சிநியின் ரபரைின் {சோத்யகியின்}
ரதோற்றத்னதயும், பூரிஸ்ரவஸ் எவ்வோறு ரதோன்றிைோன் என்பனதயும்
ரகட்பீரோக. இஃது உேது ஐயங்கனள விளக்கும்.(3) அத்ரி, ரசோேனை
ேகைோகக் ககோண்டோர். ரசோேைின் ேகன் புதன் என்று அனைக்கப்பட்டோன்.
புதனுக்கு, கபரும் இந்திரைின் கோந்தினயக் ககோண்டவனும், புரூரவஸ்
என்று அனைக்கப்பட்டவனுேோை ஒரு ேகன் இருந்தோன்.(4) புரூரவஸுக்கு
ஆயுஷ் என்று அனைக்கப்பட்ட ஒரு ேகன் இருந்தோன். ஆயுஷ், நகுேனை

ேகைோகக் ககோண்டோன். நகுேன், ரதவர்களுக்கு இனணயோை
அரசமுைியோை யயோதினயத் தன் ேகைோகக் ககோண்டோன்.(5) யயோதி,
ரதவயோைியின் மூைம் யதுனவத் தன் மூத்த ேகைோகக் ககோண்டோன். இந்த
யதுவின் குைத்தில்ரதவேீ டன் [1] என்ற கபயரில் ஒரு ேகன் இருந்தோன்.(6)
யது குைத்தின் ரதவேீ டனுக்கு மூவுைகங்களிலும் புகைப்பட்ட சூரன் என்ற
கபயரில் ஒரு ேகன் இருந்தோன். சூரன், ேைிதர்களில்
முதன்னேயோைவனும், ககோண்டோடப்படுபவனுேோை வசுரதவனைத் தன்
ேகைோகக் ககோண்டோன்.(7) விற்திறைில் முதன்னேயோை சூரன், ரபோரில்
கோர்த்தவரியனுக்கு
ீ இனணயோைவைோக இருந்தோன். அந்தச் சூரைின்
குைத்தில், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, சூரைின் பைத்துக்கு இனணயோை
சிநி பிறந்தோன்.(8)
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் இஃது அஜேீ டன் என்று இருக்கிறது.

ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் கங்குைினயப் ரபோைரவ
ரதவேீ டன் என்ரற இருக்கிறது.
அந்த ரநரத்தில்தோன், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஸ்டிரரர}, க்ஷத்திரியர்கள்

அனைவரும் இருந்த, உயர் ஆன்ே ரதவகனுனடய ேகளின் {ரதவகியின்}
சுயம்வரம் நடந்தது.(9) அந்தச் சுயம்வரத்தில் ேன்ைர்கள் அனைவனரயும்
கவன்ற சிநி, வசுரதவனுக்கோக இளவரசி ரதவகினயத் தன் ரதரில்
வினரவோகக் கடத்திச் கசன்றோன்.(10) இளவரசி ரதவகினய சிநியின் ரதரில்
கண்டவனும், ேைிதர்களில் கோனளயும், துணிச்சல்ேிக்கவனும்,
வைினேயும், சக்தியும் ககோண்டவனுேோை ரசோேதத்தைோல் அந்தக்
கோட்சினயப் கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியவில்னை.(11) ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, அவ்விருவருக்கும் இனடயில் அனர நோள் நீடித்ததும்,
போர்ப்பதற்கு அைகோைதும், அற்புதேோைதுேோை ரபோகரோன்று நடந்தது.
வைினேேிக்க அவ்விரு ேைிதர்களுக்கும் இனடயில் நனடகபற்ற
ரபோரோைது ேற்ரபோர் ரேோதைோக இருந்தது. ேைிதர்களில் கோனளயோை
ரசோேதத்தன், சிநியோல் பைவந்தேோகப் பூேியில் தூக்கி வசப்பட்டோன்.(12)
ீ தன்
வோனள உயர்த்தி, அவைது முடினயப் பற்றிய சிநி, சுற்றிலும்
போர்னவயோளர்களோக நின்றுககோண்டிருந்த ஆயிரக்கணக்கோை
ேன்ைர்களுக்கு ேத்தியில், தன் எதிரினய {ரசோேதத்தனைத்} தன் கோைோல்
தோக்கிைோன் {ேிதித்தோன்}.(13) பிறகு இறுதியோகக் கருனணயோல் அவன்{சிநி},
“பினைப்போயோக” என்று கசோல்ைி அவனை {ரசோேதத்தனை} விட்டோன்.(14)

சிநியோல் அந்நினைக்குக் குனறக்கப்பட்ட ரசோேதத்தன், ஓ! ஐயோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, ரகோபவசப்பட்டு, ேகோரதவைின் அருனள ரவண்டி,
அவனுக்குத் தன் துதிகனளச் கசலுத்தத் கதோடங்கிைோன். வரேளிக்கும்
கதய்வங்கள் அனைத்திலும் கபரும் தனைவைோை ேகோரதவன் {சிவன்},
அவைிடம் {ரசோேதத்தைிடம்} ேைம் நினறந்து, அவன் விரும்பிய வரத்னத
ரவண்டும்படி ரகட்டுக் ககோண்டோன். அரசைோை ரசோேதத்தன் பிறகு
பின்வரும் வரத்னத ரவண்டிைோன், (16) அஃதோவது, “ஓ! கதய்வகத்
ீ தனைவோ
{ேகோரதவோ}, ஆயிரக்கணக்கோை ேன்ைர்களுக்கு ேத்தியில் சிநியின்
ேகனைத் தோக்கி, ரபோரில் அவனைத் தன் கோைோல் தோக்கும் ஒரு ேகனை
நோன் விரும்புகிரறன்” என்றோன்.(17) ரசோேதத்தைின் இவ்வோர்த்னதகனளக்
ரகட்ட அந்தத் கதய்வம் {சிவன்}, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, “அப்படிரய
ஆகட்டும்” என்று கசோல்ைி அங்ரகரய அப்ரபோரத ேனறந்துவிட்டோன்.(18)
அவ்வரக் ககோனடயின் வினளவோக, அதன் கதோடர்ச்சியோக, ேிக உயர்ந்த
தர்ே சிந்தனையுள்ள பூரிஸ்ரவனஸ ேகைோக அனடந்தோன், இதன்
கோரணேோகரவ, ரசோேதத்தன் ேகன் {பூரிஸ்ரவஸ்}, சிநியின்
வைித்ரதோன்றனை {சோத்யகினயப்} ரபோரில் தூக்கி வசி,
ீ கேோத்த பனடயின்
கண்களுக்கு எதிரோகரவ அவனைத் தன் கோைோல் தோக்கிைோன்
{ேிதித்தோன்}.(19) ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, நீர் ரகட்டது குறித்து நோன்
இப்ரபோது உேக்குச் கசோல்ைிவிட்ரடன்.(20)
உண்னேயில், அந்தச் சோத்வத வரன்

ீ {சோத்யகி}, ேைிதர்களில்
முதன்னேயோரைோரோலும் கூட கவல்ைப்பட்ட முடியோதவரை. விருஷ்ணி
ீ அனைவரும், ரபோரில் துல்ைியேோை குறி ககோண்டவர்களோவர்,
ரேலும் அவர்கள் ரபோர்க்கனையின் அனைத்து வைிமுனறகனளயும்
அறிந்தவர்களுேோவர்.(21) அவர்கள் ரதவர்கனளயும், தோைவர்கனளயும்,
கந்தர்வர்கனளயும் கவல்பவர்களோவர். அவர்கள் ஒருரபோதும்
கைக்கேனடவதில்னை. அவர்கள் தங்கள் கசோந்த சக்தினய நம்பிரய
எப்ரபோதும் ரபோரிடுபவர்களோவர். அவர்கள் ஒருரபோதும் பிறனரச்
சோர்ந்திருப்பதில்னை.(22) ஓ! தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, இவ்வுைகில்
விருஷ்ணிகளுக்கு இனணயோக எவரும் கோணப்படவில்னை. ஓ! போரதக்
குைத்தின் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, விருஷ்ணிகளின் வைினேக்கு
இனணயோைவர்களோக ஒருவரும் இருந்ததுேில்னை, இருக்கவும் இல்னை,
இருக்கப் ரபோவதும் இல்னை.(23) அவர்கள் தங்கள் கசோந்தங்கனள ஒரு
ரபோதும் அவேதிப்பதில்னை. வயதோல் ேதிப்புனடயவர்களின்
கட்டனளகளுக்கு அவர்கள் எப்ரபோதும் கீ ழ்ப்படிபவர்களோகரவ
இருக்கின்றைர்.

ரதவர்களும், அசுரர்களும், கந்தர்வர்களும், யக்ஷர்களும்,

உரகர்களும், ரோட்சசர்களும் கூட விருஷ்ணி வரர்கனள
ீ கவல்ை முடியோது
எனும்ரபோது, ரபோரில் ேைிதர்கனளக் குறித்து என்ை கசல்ைப்பட
முடியும்?(24) பிரோேணர்கள், அல்ைது தங்கள் ஆசோன்கள், அல்ைது தங்கள்
கசோந்தங்களின் உனடனேகளில் அவர்கள் ஒருரபோதும் ஆனச
ககோண்டதில்னை.(25) துயர்ேிக்க எந்தச் சந்தர்ப்பத்திைோவது அவர்களுக்கு
உதவி கசய்ரவோரின் உனடனேகளிலும் அவர்கள் ஒருரபோதும் ஆனச
ககோண்டதில்னை. பிரோேணர்களுக்கு அர்ப்பணிப்புடனும், ரபச்சில்
உண்னேயுடனும் உள்ள அவர்கள், கசல்வந்தர்களோக இருப்பினும்
ஒருரபோதும் கசருக்னக கவளிக்கோட்டுவதில்னை.(26)
பைவோன்கனளயும் பைவைர்களோகக்
ீ கருதும் விருஷ்ணிகள்,
அவர்கனளத் துயரங்களில் இருந்து ேீ ட்கிறோர்கள். ரதவர்களுக்கு எப்ரபோதும்
அர்ப்பணிப்புடன் இருக்கும் விருஷ்ணிகள் சுயக்கட்டுப்போடு ேற்றும் தர்ே
சிந்தனை ககோண்டவர்களோகவும், கசருக்கில் இருந்து
விடுபட்டவர்களோகவும் இருக்கின்றைர்.(27) இதன் கோரணேோகரவ
விருஷ்ணிகளின் ஆற்றல் ஒருரபோதும் கைங்கடிக்கப்படுவதில்னை. ஒரு
ேைிதன் ரேரு ேனைகனள அகற்றிவிடைோம், அல்ைது கபருங்கடனைரய
கூடக் கடந்து விடைோம்.(28) ஆைோல், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}
விருஷ்ணிகளிடம் ரேோதி, அவர்கனள ேீ றுதல் எவைோலும் முடியோது. ஓ!
தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, எனதக் குறித்து உேக்கு ஐயங்கள்
இருந்தைரவோ, அனதக் குறித்த அனைத்னதயும் நோன் உேக்குச்
கசோல்ைிவிட்ரடன். எைினும், ஓ! குருக்களின் ேன்ைோ, ஓ! ேைிதர்களில்
சிறந்தவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது தீய ககோள்னககளின் வினளவோகரவ
இனவ யோவும் நனடகபறுகின்றை” {என்றோன் சஞ்சயன்}.(29)

கர்ணனைக் கோத்த அஸ்வத்தோேன்!

Aswatthaman rescued Karna! | Drona-Parva-Section-144 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கஜயத்ரதைின் ரதனர ரநோக்கி முன்ரைறிய அர்ஜுைன்;

கஜயத்ரதனைப் போதுகோக்கக் கர்ணனைத் தூண்டிய துரிரயோதைன்; அர்ஜுைனைச்
சூழ்ந்து ககோண்ட கஜயத்ரதன் உள்ளிட்ட ககௌரவர்கள்; அர்ஜுைனுக்கும்
ககௌரவர்களுக்கும் இனடயிைோை கடும் ரேோதல்; கர்ணனைக் குதினரகளற்றவைோக,
ரதரற்றவைோக, சோரதியற்றவைோக ஆக்கிய அர்ஜுைன்; கர்ணனைக் கோத்த
அஸ்வத்தோேன்; தன் எதிரிகள் அனைவனரயும் தடுத்துப் ரபரைினவ ஏற்படுத்திய
அர்ஜுைன்...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “அந்தச் சூழ்நினையில் குரு

ரபோர்வரைோை
ீ பூரிஸ்ரவஸ் ககோல்ைப்பட்ட பிறகு, ஓ! சஞ்சயோ, எவ்வோறு
ரபோர் நடந்தது என்பனத எைக்குச் கசோல்வோயோக” என்றோன்.(1)
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “பூரிஸ்ரவஸ் ேறு

உைகத்திற்குச் கசன்ற பிறகு, ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்ட அர்ஜுைன், வோசுரதவைிடம், (2) “ஓ! கிருஷ்ணோ,
குதினரகனளப் கபரும் ரவகத்தில் தூண்டி ேன்ைன் கஜயத்ரதன்
இருக்குேிடத்திற்கு என்னை அனைத்துச் கசல்வோயோக. ஓ! போவேற்றவரை
{கிருஷ்ணோ}, என் சபதத்னத உண்னேயோக்குவரத உைக்குத் தகும்.(3) ஓ!

வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவரை {கிருஷ்ணோ}, சூரியன் அஸ்த

ேனைகனள ரநோக்கி ரவகேோகச் கசல்கிறோன். ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய
{கிருஷ்ணோ}, இந்தப் கபரும் பணினய நோன் அனடய ரவண்டும். ரேலும்
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளரைோ {கஜயத்ரதரைோ}, குரு பனடயின்
ீ பைரோல் போதுகோக்கப்படுகிறோன். எைரவ, ஓ!
கிருஷ்ணோ, சூரியன் ேனறவதற்குள் கஜயத்ரதனைக் ககோல்லும் வனகயில்
குதினரகனளத் தூண்டி, என் சபதத்னத உண்னேயோக்குவோயோக” என்று
கசோல்ைி {கிருஷ்ணனைத்} தூண்டிைோன்.
பிறகு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, துரிரயோதைன், கர்ணன்,

விருேரசைன், ேத்ர ஆட்சியோளன் {சல்ைியன்}, அஸ்வத்தோேன், கிருபர்
ரபோன்ற குரு {ககௌரவப்} பனடயின் தனைவர்கள் பைர், எவனுனடய
கனணகள் எப்ரபோதும் கைங்கடிக்கப்பட்டதில்னைரயோ, எவன் கபரும்
ரவகம் ககோண்ட குதினரகளோல் இழுக்கப்பட்ட ரதரில் கசல்கிறோரைோ அந்த
அர்ஜுைனை ரநோக்கி ரவகேோக வினரந்தைர். எைினும் பீபத்சு {அர்ஜுைன்},
தன் எதிரில் நின்று ககோண்டிருந்த சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை
{கஜயத்ரதனை} அனடந்து, அவன் ேீ து தன் போர்னவனயச் கசலுத்தி,
ரகோபத்தோல் சுடர்விட்ட தைது கண்களோல் அவனை எரிக்கப்ரபோவது
ரபோைத் கதரிந்தோன்.(4-9)
அப்ரபோது ேன்ைன் துரிரயோதைன், ரோனதயின் ேகைிடம்

{கர்ணைிடம்} வினரவோகப் ரபசிைோன். உண்னேயில், ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, உேது ேகன் சுரயோதைன் {துரிரயோதைன்}, கர்ணைிடம்,
(10, 11) “ஓ! னவகர்த்தைன் ேகரை {கர்ணோ}, இறுதியோகப் ரபோருக்கோை அந்தக்
கோைம் வந்துவிட்டது. ஓ! உயர் ஆன்ேோரவ, உன் வைினேனய
கவளிப்படுத்துவோயோக. ஓ! கர்ணோ, அர்ஜுைைோல் கஜயத்ரதன்
ககோல்ைப்படோதவோறு கசயல்படுவோயோக.(12) ஓ! ேைிதர்களில்
முதன்னேயோைவரை, பகல் முடியப் ரபோகிறது. எதிரினயக் கனண
ரேகங்களோல் தோக்குவோயோக. பகல் கபோழுது முடிந்தோல், ஓ! கர்ணோ, நிச்சயம்
கவற்றி நேரத.(13) சூரியன் ேனறவது வனர சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன்
போதுகோக்கப்பட்டோல், பிறகு சபதம் கபோய்யோக்கப்பட்ட போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}
சுடர்ேிக்க கநருப்பில் நுனைவோன்.(14)
பிறகு, ஓ! ககௌரவங்கனள அளிப்பவரை {கர்ணோ}, அர்ஜுைைின்

சரகோதரர்களோல், அர்ஜுைன் இல்ைோத உைகில் ஒருக்கணமும் வோை
இயைோது.(15) போண்டுவின் ேகன்கள் இறந்ததும், ஓ! கர்ணோ, ேனைகள்,
நீர்நினைகள், கோடுகளுடன் கூடிய கேோத்த பூேினயயும், நம் தரப்பில் எந்த

முள்ளும் இல்ைோேல் நோன் அனுபவிக்கைோம்.(16) ஓ! ககௌரவங்கனள

அளிப்பவரை, எனதச் கசய்ய முடியும், எனதச் கசய்ய முடியோது என்பனத
உறுதி கசய்து ககோள்ளோேரை, ரபோரில் இச்சபதத்னதச் கசய்த போர்த்தன்
{அர்ஜுைன்}, தவறோை வைினயத் தீர்ேோைித்ததோல் விதியோரைரய
பீடிக்கப்பட்டிருப்பதோகத் கதரிகிறது.(17) ஓ! கர்ணோ, கிரீடத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, தன்
அைிவுக்கோகரவ கஜயத்ரதனைக் ககோல்வது குறித்த இந்தச் சபதத்னதச்
கசய்திருக்கிறோன் என்பதில் ஐயேில்னை.(18)
ஓ! ரோனதயின் ேகரை {கர்ணோ}, நீ உயிரரோடிருக்னகயில், சிந்துக்களின்

ஆட்சியோளனைச் சூரியன் அஸ்த ேனைகனள அனடவதற்கு முன்
பல்குைைோல் {அர்ஜுைைோல்} எவ்வோறு ககோல்ை முடியும்?(19)
ேத்ர ேன்ைைோலும், சிறப்புேிக்கக் கிருபரோலும் கஜயத்ரதன்

போதுகோக்கப்படும்ரபோது, பின்ைவனை {கஜயத்ரதனைத்} தைஞ்சயைோல்
{அர்ஜுைைோல்} எவ்வோறு ககோல்ை முடியும்?(20)
துரரோணரோலும், என்ைோலும், துச்சோசைைோலும் போதுகோக்கப்படும்

கஜயத்ரதனை அனடய விதியோல் தூண்டப்பட்டவைோகத் கதரியும்
பீபத்சுவோல் {அர்ஜுைைோல்} எவ்வோறு முடியும்?(21)
ரபோரில் ஈடுபடும் வரர்கள்

ீ பைரோவர். சூரியரைோ வோைத்தின் கீ ரை
சோய்கிறோன். ஓ! ககௌரவங்கனள அளிப்பவரை {கர்ணோ}, போர்த்தைோல்
{அர்ஜுைைோல்} ரபோரில் கஜயத்ரதனை கநருங்கக்கூட முடியோது.(22)
எைரவ, ஓ! கர்ணோ, என்ரைோடும், துணிவும், வைினேயும் ேிக்கப் பிற

ரதர்வரர்கரளோடும்,
ீ துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}, ேத்ரர்களின்
ஆட்சியோளன் {சல்ைியன்}, கிருபர் ஆகிரயோரரோடும் ரசர்ந்து, கபரும்
உறுதிரயோடும், தீர்ேோைத்ரதோடும் முயற்சி கசய்து ரபோரில் போர்த்தரைோடு
{அர்ஜுைரைோடு} ரபோரிடுவோயோக” என்றோன் {துரிரயோதைன்}.(23)
ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர}, இப்படி உேது ேகைோல் கசோல்ைப்பட்ட

ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்}, குருக்களில் முதன்னேயோை துரிரயோதைைிடம்
இவ்வோர்த்னதகனள ேறுகேோைியோகக் கூறிைோன்:(24) “மூர்க்கேோகத்
தோக்கவல்ைவனும், துணிவுேிக்க வில்ைோளியுேோை பீேரசைைின்
கதோடர்ச்சியோை கனணேோரியோல் ரபோரில் எைது உடல் ஆைேோகத்
துனளக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஓ! ககௌரவங்கனள அளிப்பவரை {துரிரயோதைோ},
என்னைப் ரபோன்ற ஒருவன் இங்ரக இருக்க ரவண்டும் என்பதற்கோகரவ

இன்னும் நோன் ரபோரில் இருக்கிரறன்.(25, 26) பீேரசைைின் பைேிக்கக்

கனணகளோல் எரிக்கப்பட்ட என் அங்கங்கள் அனைத்தும் சித்திரவனதனய
அனுபவிக்கின்றை. எைினும், இனவயோவும் இருந்தோலும், நோன் என்
சக்திகளில் சிறந்தனதப் பயன்படுத்திப் ரபோரிடுரவன். என் வோழ்ரவ {நோன்
வோழ்வரத} உைக்கோகத்தோன்.(27) போண்டுவின் ேகன்களில் முதன்னேயோை
இவன் {அர்ஜுைன்}, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனைக் ககோல்ைோத வனகயில்
நோன் சிறப்போக முயற்சி கசய்ரவன். என் கூரிய கனணகனள நோன் ஏவிப்
ரபோரிடும் வனரயில், தன் இடது னகயோலும் வில்னை வனளக்கவல்ை வரத்
ீ
தைஞ்சயைோல் {அர்ஜுைைோல்} சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை
{கஜயத்ரதனை} அனடவதில் கவல்ை முடியோது.(28) ஓ! குரு குைத்ரதோரை
{துரிரயோதைோ}, உன்ைிடம் அன்பும் பற்றும் ககோண்டவனும், எப்ரபோதும்
உைது நன்னேனய ரவண்டுபவனுேோை ஒருவன் என்ைகவல்ைோம்
கசய்வோரைோ, அனவ அனைத்தும் என்ைோல் கசய்யப்படும்.(29) கவற்றினயப்
கபோறுத்தவனர, அது விதினயப் கபோறுத்ரத அனேயும். இன்னறய ரபோரில்
நோன், ஓ! ேன்ைோ {துரிரயோதைோ}, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனுக்கோகவும்
{கஜயத்ரதனுக்கோகவும்}, உைது நன்னேனய அனடவதற்கோகவும் என்ைோல்
முடிந்த ேட்டும் முயல்ரவன்.(30) எைினும், கவற்றியோைது விதினயப்
கபோறுத்ரத அனேயும். ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய {துரிரயோதைோ}, என்
ஆண்னேனயச் சோர்ந்து உைக்கோக நோன் இன்று அர்ஜுைனுடன்
ரபோரிடுரவன்.(31) எைினும், கவற்றியோைது விதினயப் கபோறுத்ரத
அனேயும். ஓ குருக்களின் தனைவோ {துரிரயோதைோ}, ேயிர்க்கூச்சத்னத
ஏற்படுத்தும் வனகயில் எைக்கும், அர்ஜுைனுக்கும் இனடயில்
நனடகபறப்ரபோகும் கடும்ரபோனர இன்று துருப்புகள் அனைத்தும்
கோணட்டும்” என்றோன் {கர்ணன்}.
இப்படிப் ரபோரில் கர்ணனும், குரு ேன்ைனும் {துரிரயோதைனும்}

ஒருவரரோகடோருவர் ரபசிக் ககோண்டிருக்கும்ரபோது, அர்ஜுைன், தன் கூரிய
கனணகளோல் உேது பனடனயக் ககோல்ைத் கதோடங்கிைோன்.(32, 33)
கபருங்கூர்னே ககோண்ட தன் பல்ைங்களோல் அவன் {அர்ஜுைன்}, பரிகங்கள்
{முள் பதித்த தண்டோயுதங்கள்}, அல்ைது யோனைகளின் துதிக்னககனளப்
ரபோைிருக்கும் பின்வோங்கோத வரர்களின்
ீ கரங்கனள அந்தப் ரபோரில் கவட்டத்
கதோடங்கிைோன். ரேலும் அந்த வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட வரன்
ீ
{அர்ஜுைன்}, தன் கூரிய கனணகளோல் அவர்களது சிரங்கனளயும்
அறுத்தோன்.(34, 35) ரேலும் அந்தப் பீபத்சு {அர்ஜுைன்}, யோனைகளின்
துதிக்னககனளயும், குதினரகளின் கழுத்துகனளயும், சுற்றிலும் உள்ள
ரதர்களின் அக்ஷங்கனளயும் {ஏர்க்கோல்கனளயும்}, ஈட்டிகள் ேற்றும்

ரவல்கனள ஏந்திய இரத்தக் கனற ககோண்ட குதினரவரர்கனளயும்

ீ
க்ஷுரப்ரங்களோல் இரண்டு அல்ைது மூன்று துண்டுகளோக அறுத்தோன்.
குதினரகள், முதன்னேயோை யோனைகள், ககோடிேரங்கள், குனடகள்,
விற்கள், சோேரங்கள், தனைகள் ஆகியை அனைத்துப் பக்கங்களிலும்
ரவகேோக விைத்கதோடங்கிை.(36, 37) னவக்ரகோல் கபோதினய எரிக்கும்
சுடர்ேிக்க கநருப்னபப் ரபோை உேது பனடனய எரித்த போர்த்தன் {அர்ஜுைன்},
வினரவில் பூேினயக் குருதியோல் ேனறத்தோன்.(38) வைினேேிக்கவனும்,
கவல்ைப்பட முடியோதவனும், கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றனைக்
ககோண்டவனுேோை போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, அந்த உேது பனடயில்
ேிகப்கபரிய படுககோனைகனளச் கசய்து வினரவில் சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனை அனடந்தோன்.
பீேரசைன் ேற்றும் சோத்வதைோல் {சோத்யகியோல்} போதுகோக்கப்பட்ட

பீபத்சு {அர்ஜுைன்}, ஓ! போரதர்களின் தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர},
சுடர்ேிக்க கநருப்னபப் ரபோைப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்.(39, 40)
பல்குைனை {அர்ஜுைனை} அந்நினையில் கண்ட ேைிதர்களில்
கோனளயரோை உேது பனடயின் வைினேேிக்க வில்ைோளிகளோல் அவனை
{அர்ஜுைனைப்} கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியவில்னை. அப்ரபோது,
ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டவர்களும், சிந்து ேன்ைனுக்கோக
{கஜயத்ரதனுக்கோகப்} ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்தவர்களுேோை
துரிரயோதைன், கர்ணன், விருேரசைன், ேத்ரர்களின் ஆட்சியோளன்
{சல்ைியன்}, அஸ்வத்தோேன், கிருபர் ஆகிரயோரும், ஏன் சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனும் {கஜயத்ரதனும்} கூடக் கிரீடம் தரித்தவைோை அர்ஜுைனை
அனைத்துப் பக்கங்களிலும் சூழ்ந்து ககோண்டைர்.(41-43)ரபோரில்
திறன்வோய்ந்த அந்தப் ரபோர்வரர்கள்
ீ அனைவரும், சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைத்} தங்கள் பின்ைோல் நிறுத்திக் ககோண்டு,
அர்ஜுைனையும், கிருஷ்ணனையும் ககோல்ை விரும்பி, ரபோனர நன்கறிந்த
வரனும்,
ீ தன் ரதர் கசல்லும் வைிகயங்கும் நர்த்தைம் கசய்து
ககோண்டிருந்தவனும், வில்ைின் நோகணோைியோலும், தன் உள்ளங்னகயோலும்
கடும் ஒைிகனள உண்டோக்கியவனும், வோனய அகை விரித்திருக்கும்
யேனுக்கு ஒப்போைவனுேோை போர்த்தனை {அர்ஜுைனை} அச்சேற்ற
வனகயில் சூழ்ந்து ககோண்டைர்.(44, 45)
அப்ரபோது வோைத்தில் சூரியன் சிவப்பு நிறத்னத ஏற்றோன். அவன்

{சூரியன்} (ரவகேோக) ேனறய விரும்பிய ககௌரவ வரர்கள்,
ீ போம்பின்
உடல்களுக்கு ஒப்போை (கூம்பு ரபோன்ற) கரங்களோல் தங்கள் விற்கனள
வனளத்து, சூரியைின் கதிர்களுக்கு ஒப்போை தங்கள் நூற்றுக்கணக்கோை
கனணகனளப் பல்குைனை {அர்ஜுைனை} ரநோக்கி ஏவிைர்.(46) இப்படித்

தன்னை ரநோக்கி ஏவப்பட்ட கனணகள் அனைத்னதயும், இரண்டு, மூன்று
அல்ைது எட்டு துண்டுகளோக கவட்டியவனும், கிரீடத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டவனும், ரபோரில் கவல்ைப்படோதவனுேோை அர்ஜுைன்,
அம்ரேோதைில் அவர்கள் அனைவனரயும் துனளத்தோன். சிங்கத்தின்
வோனைத் தன் ககோடியில் அனடயோளேோகப் கபோறித்திருக்கும்
அஸ்வத்தோேன், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, தன் வைினேனய
கவளிக்கோட்டிக்ககோண்டு அர்ஜுைனைத் தடுக்கத் கதோடங்கிைோன்.(47, 48)
உண்னேயில் அந்தச் சரத்வோன் ேகளின் {கிருபியின்} ேகன்
{அஸ்வத்தோேன்}, போர்த்தனைப் பத்து கனணகளோலும், வோசுரதவனை
{கிருஷ்ணனை} ஏைோலும் துனளத்து, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை
{கஜயத்ரதனைப்} போதுகோத்தபடிரய, அர்ஜுைைின் போனதயில் நின்றோன்.
பிறகு, குருக்களில் முதன்னேயோைவர்கள் பைரும், கபரும்

ீ அனைவரும் கபரும் ரதர்க்கூட்டங்களோல் அர்ஜுைனை
அனைத்துப் பக்கங்களிலும் சூழ்ந்து ககோண்டைர். தங்கள் விற்கனள
வனளத்து, கணக்கிைடங்கோ கனணகனள ஏவிய அவர்கள், உேது ேகைின்
{துரிரயோதைைின்} கட்டனளயின் ரபரில், சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனைக்
கோக்கத் கதோடங்கிைர்.(50, 51) அப்ரபோது நோங்கள் துணிச்சல்ேிக்கப்
போர்த்தைின் கர வைினேனயயும், அவைது கனணகளின் வற்றோத
தன்னேனயயும், அவைது கோண்டீவத்தின் வைினேனயயும் நோங்கள்
கண்ரடோம்.(52) தன் ஆயுதங்களோல் துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}
ேற்றும் கிருபரின் ஆயுதங்கனளக் கைங்கடித்த அவன் {அர்ஜுைன்}, அந்தப்
ரபோர்வரர்களில்
ீ ஒவ்கவோருவனரயும் ஒன்பது கனணகளோல்
துனளத்தோன்.(53)
அப்ரபோது அவனைத் {அர்ஜுைனைத்} துரரோணரின் ேகன்

{அஸ்வத்தோேன்} இருபத்னதந்து கனணகளோலும், விருேரசைன் ஏைோலும்,
துரிரயோதைன் இருபதோலும், கர்ணனும் சோல்வனும் {சல்ைியனும்}
மூன்றோலும் துனளத்தைர்.(54) அவர்கள் அனைவரும் அவனை
{அர்ஜுைனை} ரநோக்கி முைங்கி, அடிக்கடி அவனைத் துளப்பனதத்
கதோடர்ந்தைர்.(55) தங்கள் விற்கனள அனசத்துக் ககோண்ரட அவர்கள்
அவனை அனைத்துப் பக்கங்களிலும் சூழ்ந்து ககோண்டைர். வினரவில்
அவர்கள் தங்கள் ரதர்கனள அர்ஜுைனைச் சுற்றி வரினசயோக
நிறுத்திைர்.(56) சூரியன் (ரவகேோக) ேனறய விரும்பியவர்களும், கபரும்
சுறுசுறுப்னபக் ககோண்டவர்களுேோை ககௌரவப் பனடயின் அந்த
ீ அர்ஜுைனை ரநோக்கி முைங்கத் கதோடங்கி,
தங்கள் விற்கனள அனசத்துக் ககோண்ரட ேனையில் ேனைனயப் கபோைியும்

ரேகங்கனளப் ரபோைக் கூரிய கனணேோரியோல் அவனை ேனறத்தைர்.(57)
கைேோை தண்டோயுதங்களுக்கு ஒப்போை கரங்கனளக் ககோண்ட அந்தத்
துணிச்சல்ேிக்க வரர்கள்,
ீ ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, தங்கள் கதய்வக
ீ
ஆயுதங்கனளத் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்} உடைின் ேீ து அந்தச் சந்தர்ப்பத்தில்
கவளிக்கோட்டிைர். வைினேேிக்கவனும் கவல்ைப்பட முடியோதவனும்,
கைங்கடிக்கப்பட முடியோதவனுேோை தைஞ்சயன், உேது பனடயில்
ேிகப்கபரிய படுககோனைகனள நிகழ்த்தியபடிரய சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளைிடம் {கஜயத்ரதைிடம்} வந்தோன்.(58, 59) எைினும் கர்ணன், ஓ!
போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர} பீேரசைனும், சோத்வதனும் {சோத்யகியும்}
போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத அந்தப் ரபோரில் தன் கனணகளோல்
அவனை {அர்ஜுைனைத்} தடுத்தோன்.(60)
வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட போர்த்தன் {அர்ஜுைன்},

துருப்புகள் அனைத்துப் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத, அந்தப்
ரபோர்க்களத்தில் சூதன் ேகனை {கர்ணனைப்} பத்து கனணகளோல் பதிலுக்குத்
துனளத்தோன். அப்ரபோது சோத்வதன் {சோத்யகி}, ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர},
மூன்று கனணகளோல் கர்ணனைத் துனளத்தோன்.(61, 62) பீேரசைன் மூன்று
கனணகளோலும், போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} ேீ ண்டும் ஏழு கனணகளோலும்
அவனைத் {கர்ணனைத்} துனளத்தைர். வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ
கர்ணன், பிறகு, அந்த மூன்று ரபோர்வரர்களில்
ீ ஒவ்கவோருவனரயும் அறுபது
{60} கனணகளோல் துனளத்தோன்.(63) இப்படிரய, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, (ஒரு புறத்தில்) கர்ணன் தைியோகவும், (ேறுபுறத்தில்)
பைருக்கும் இனடயில் அந்தப் ரபோர் நடந்தது. அந்தப் ரபோரில் ரகோபத்தோல்
தூண்டப்பட்டு மூன்று கபரும் ரதர்வரர்கனளயும்
ீ தைியோக அவன் {கர்ணன்}
தடுத்ததோல், அப்ரபோது நோங்கள் கண்ட சூதன் ேகைின் {கர்ணைின்} ஆற்றல்
ேிக அற்புதேோைதோக இருந்தது.(64)
அப்ரபோது வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட பல்குைன்

{அர்ஜுைன்}, அந்தப் ரபோரில், ஒரு நூறு {100} கனணகளோல், னவகர்த்தைன்
ேகைோை கர்ணைின் அங்கங்கள் அனைத்னதயும் துனளத்தோன். குருதியில்
குளித்த அனைத்து அங்கங்களுடன் கூடியவனும், கபரும் ஆற்றலும்,
துணிச்சலும் ககோண்டவனுேோை அந்தச் சூதன் ேகன் {கர்ணன்}, பதிலுக்கு
ஐம்பது {50} கனணகளோல் போர்த்தனைத் {அர்ஜுைனைத்} துனளத்தோன்.(65,
66) அந்தப் ரபோரில் அவைோல் {கர்ணைோல்} கவளிக்கோட்டப்பட்ட கர
நளிைத்னதக் கண்டு அனத அர்ஜுைைோல் கபோறுத்துக் ககோள்ள
முடியவில்னை.(67) அவைது வில்னை அறுத்த வரைோை
ீ பிருனதயின் ேகன்
தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, கர்ணைின் நடு ேோர்பில் ஒன்பது கனணகளோல்

வினரவோகத் துனளத்தோன். பிறகு தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, அந்தப் ரபோரில்
ரவகம் ரதனவப்பட்ட ரநரத்தில் சூரியப் பிரகோசம் ககோண்ட
கனணகயோன்னறப் கபரும் ரவகத்ரதோடு கர்ணைின் அைிவுக்கோக
ஏவிைோன்.(68, 69) எைினும், துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}, அந்தக்
கனண (கர்ணனை ரநோக்கி) மூர்க்கேோகச் கசன்ற ரபோது,
அர்த்தச்சந்திரக்கனண ஒன்றோல் அனத கவட்டிைோன். இப்படி
அஸ்வத்தோேைோல் கவட்டப்பட்ட அந்தக் கனண கீ ரை பூேியில்
விழுந்தது.(70)
பிறகு கபரும் ஆற்றனைக் ககோண்ட சூதைின் ேகன் {கர்ணன்},

ேற்கறோரு வில்னை எடுத்துக் ககோண்டு, பல்ைோயிரம் கனணகளோல்
போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைனை} ேனறத்தோன்.(71) எைினும் போர்த்தன்
{அர்ஜுைன்}, விட்டிற்பூச்சிகனள விரட்டும் கோற்னறப் ரபோைக் கர்ணைின்
வில்ைில் இருந்து வந்த அந்த அசோதோரணக் கனண ேோரினயத் தன்
கனணகளோல் விைக்கிைோன்(72). அப்ரபோது அர்ஜுைன், தன் கரநளிைத்னத
கவளிப்படுத்தித் துருப்புகள் அனைத்தும் போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத
தன் கனணகளோல் அந்தப் ரபோரில் கர்ணனை ேனறத்தோன்.(73) பனடகனளக்
ககோல்பவைோை கர்ணனும், அர்ஜுைைின் அருஞ்கசயலுக்கு
எதிர்வினையோற்ற விரும்பி, பல்ைோயிரம் கனணகளோல் அர்ஜுைனை
ேனறத்தோன்.(74) ஒன்னறகயோன்று ரநோக்கி முைங்கும் இரு கோனளகனளப்
ரபோை ேைிதர்களில் சிங்கங்களோை அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்,
ீ
ரநரோை கனணகளின் ரேகங்களோல் ஆகோயத்னதரய ேனறத்தைர்.(75)
அடுத்தவர் கனண ேோரியோல் கண்ணுக்குப் புைப்படோேல் ரபோை அவர்கள்
ஒவ்கவோருவரும் ஒருவனரகயோருவர் தோக்குவனதத் கதோடர்ந்தைர்.
ஒருவனரகயோருவர் ரநோக்கி முைங்கி, “நோன் போர்த்தன், கோத்திருப்போயோக”,
அல்ைது “நோன் கர்ணன், ஓ! பல்குைோ {அர்ஜுைோ}, கோத்திருப்போயோக” என்ற
வோர்த்னதக் கனணகளோல் அவர்கள் ஒருவனரகயோருவர் துனளத்துக்
ககோண்டைர். உண்னேயில், அவ்விரு வரர்களும்
ீ ஒருவருடகைோருவர்
அைகோகப் ரபோரிட்டு, தங்கள் கபரும் சுறுசுறுப்னபயும், திறனையும்
கவளிக்கோட்டிைர்.(76, 77) அவர்களோல் அளிக்கப்பட்ட கோட்சியோல், அந்தப்
ரபோரில் ரபோர்வரர்கள்
ீ அனைவரும் போர்னவயோளர்களோக ஆைோர்கள்.
சித்தர்கள், சோரணர்கள், பன்ைகர்கள் ஆகிரயோரோல் கேச்சப்பட்ட அவர்கள்,
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ஒருவனரகயோருவர் ககோல்ை விரும்பி,
ஒருவரரோகடோருவர் ரபோரிட்டைர்.(78)

அப்ரபோது துரிரயோதைன், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது

ரபோர்வரர்களிடம்,
ீ “ரோனதயின் ேகனை {கர்ணனைக்} கவைேோகப்
போதுகோப்பீரோக. அர்ஜுைனைக் ககோல்ைோேல் அவன் ரபோரில் இருந்து விைக
ேோட்டோன். இது விருேரை {கர்ணரை} என்ைிடம் கசோன்ைதோகும்”
என்றோன்.(79, 80) அரத ரவனளயில், ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர},
கர்ணைின் ஆற்றனைக் கண்டவனும், கவண்குதினரகனளக்
ககோண்டவனுேோை அர்ஜுைன், கோதுவனர இழுக்கப்பட்ட வில்ைில் இருந்து
ஏவப்பட்ட நோன்கு கனணகளோல், கர்ணைின் நோன்கு குதினரகனள யேைின்
ஆட்சிப்பகுதிக்கு அனுப்பி னவத்தோன். ரேலும் அவன், ஒரு பல்ைத்தோல்
கர்ணைின் ரதரரோட்டினயயும் அவைது ரதரில் இருந்து வழ்த்திைோன்.(81,
ீ 82)
உேது ேகன் {துரிரயோதைன்} போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத
கனணகளின் ரேகங்களோல் அவன் கர்ணனை ேனறத்தோன். இப்படிக்
கனணகளோல் ேனறக்கப்பட்டு, குதினரகளற்று, சோரதியற்றுப் ரபோை கர்ணன்,
அந்தக் கனணேோரியோல் ேனைப்பனடந்து, என்ை கசய்வது என்பனத
அறியோதிருந்தோன்.(83)
அவன் {கர்ணன்} ரதரற்றவைோக்கப்பட்டனதக் கண்ட அஸ்வத்தோேன்,

ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அவனைத் {கர்ணனைத்} தன் ரதரில் ஏறச்
கசய்து அர்ஜுைனுடைோை ரபோனரத் கதோடர்ந்தோன். பிறகு ேத்ரர்களின்
ஆட்சியோளன் {சல்ைியன்}, குந்தியின் ேகனை {அர்ஜுைனை} முப்பது
கனணகளோல் துனளத்தோன்.(84, 85) சரத்வோைின் ேகன் {கிருபர்}, இருபது
கனணகளோல் வோசுரதவனை {கிருஷ்ணனைத்} துனளத்தோர். ரேலும் அவர்
{கிருபர்}, பைிகரண்டு கனணகளோல் தைஞ்சயனையும் {அர்ஜுைனையும்}
தோக்கிைோர். சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்}, கிருஷ்ணனையும்,
போர்த்தனையும் {அர்ஜுைனையும்} நோன்கு கனணகளோலும், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, விருேரசைன் அவர்கள் ஒவ்கவோருவனரயும் ஏழு
கனணகளோலும் துனளத்தைர்.(87) குந்தியின் ேகைோை தைஞ்சயன்
{அர்ஜுைன்} அவர்கள் அனைவனரயும் பதிலுக்குத் துனளத்தோன்.
உண்னேயில் போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, துரரோணரின் ேகனை
{அஸ்வத்தோேனை} அறுபத்துநோன்கு {64} கனணகளோலும், ேத்ரர்களின்
ஆட்சியோளனை {சல்ைியனை} நூறோலும் {100}, சிந்து ேன்ைனை
{கஜயத்ரதனை} பத்து பல்ைங்களோலும், விருேரசைனை மூன்று
கனணகளோலும், சரத்வோைின் ேகனை {கிருபனர} இருபதோலும் {20}
துனளத்துப் கபருங்கூச்சைிட்டோன்.(88, 89) சவ்யசச்சிைின் {அர்ஜுைைின்}
சபதத்னதக் கைங்கடிக்க விரும்பிய உேது ரபோர்வரர்கள்,
ீ ரகோபத்தோல்

தூண்டப்பட்டு, அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்தும் தைஞ்சயனை

{அர்ஜுைனை} ரநோக்கி ரவகேோக வினரந்தைர்.(90)
அப்ரபோது அர்ஜுைன், தோர்தரோஷ்டிரர்கனள அச்சுறுத்தும் வனகயில்,

அனைத்துப் பக்கங்களில் இருந்தும் வோருண ஆயுதத்னத இருப்புக்கு
அனைத்தோன். எைினும், வினைேதிப்புேிக்கத் ரதர்களில் இருந்த
ககௌரவர்கள், கனணேோரிகனளப் கபோைிந்து ககோண்டு போண்டுவின் ேகனை
{அர்ஜுைனை} எதிர்த்துச் கசன்றைர்.(91) ஆைோல், ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, கிரீடத்தோலும், தங்க ேோனையோலும் அைங்கரிக்கப்பட்ட
இளவரசைோை அந்த அர்ஜுைன், கபரும் குைப்பத்துடன் கூடியதும்,
ேனைக்கச் கசய்வதுேோை அந்தக் கடுனேயோை ரபோரின் ரபோது ஒரு ரபோதும்
தன் உணர்வுகனள இைக்கவில்னை. ேறுபுறம், அவன் {அர்ஜுைன்}
கதோடர்ந்து தன் கனணகளின் ேோரினயப் கபோைிந்து ககோண்டிருந்தோன்.(92)
அரசோங்கத்னத ேீ ட்க விரும்பி, குருக்களின் வினளவோகப் பைிகரண்டு {12}
வருடங்கள் அனுபவித்த தீங்குகள் அனைத்னதயும் நினைவுகூர்ந்தவனும்,
உயர் ஆன்ேோ ககோண்டவனும், அளவிட முடியோதவனுேோை அர்ஜுைன்,
கோண்டீவத்தில் இருந்து ஏவப்பட்ட கனணகளோல் தினசகளின் அனைத்துப்
புள்ளிகனளயும் இருளச் கசய்தோன்.(93) ஆகோயம் எரிகற்களோல் எரிந்து
ககோண்டிருப்பதோகத் கதரிந்தது. வோைத்தில் இருந்து இறங்கிய எண்ணற்ற
கோகங்கள் (இறந்து ரபோை ரபோரோளிகளின்) உடல்கனளக் ககோத்திை. அரத
ரவனளயில் அர்ஜுைன், பழுப்பு நிற நோண் ககோண்டு பிைோனகயோல்
அசுரர்கனளக் ககோன்ற ேகோரதவனை {சிவனைப்} ரபோைக் கோண்டீவத்தோல்
எதிர்கனளக் ககோல்வனதத் கதோடர்ந்தோன்.(94)
அப்ரபோது எதிரிகனள அடக்குபவைோை சிறப்புேிக்கக் கிரீடி

{அர்ஜுைன்}, தன் உறுதிேிக்க வில்ைோல் எதிரியின் கனணகனள விைக்கி,
முதன்னேயோை தங்கள் குதினரகளிலும், யோனைகளிலும் ஏறியிருந்த
குருக்களில் முதன்னேயோரைோர் பைனரத் தன் கனணகளோல்
ககோன்றோன்.(95) பிறகு, கைேோை கதோயுதங்கள், இரும்போைோை
தண்டோயுதங்கள், வோள்கள், ஈட்டிகள் ேற்றும் பல்ரவறு விதங்களிைோை பிற
பைேிக்க ஆயுதங்கள் ஆகியவற்னற எடுத்துக் ககோண்ட ேன்ைர்கள் பைர்,
பயங்கரத் ரதோற்றங்கனள ஏற்று, அந்தப் ரபோரில் போர்த்தனை {அர்ஜுைனை}
எதிர்த்துத் திடீகரை வினரந்தைர்.(96) பிறகு அர்ஜுைன், , இந்திரைின்
வில்லுக்கு ஒப்போைதும், யுக முடிவின் ரபோது திரளும் ரேகங்களின்
முைக்கங்கனளப் ரபோை உரத்த நோகணோைி ககோண்டதும், தன் உறுதிேிக்க
வில்லுேோை கோண்டீவத்னதத் தன் கரங்களோல் வனளத்துச் சிரித்துக்
ககோண்ரட உேது துருப்புகனள எரித்தபடிரய யேனுனடய அரசோங்கத்தின்
ேக்கள் கதோனகனய அதிகரித்தோன்.(97) உண்னேயில் அந்த வரன்

ீ
{அர்ஜுைன்}, அப்படிக் ரகோபத்துடன் வந்த அந்தப் ரபோர்வரர்கனள,
ீ
அவர்களது ரதர்கள், யோனைகள், கோைோட்பனட வரர்கள்
ீ ேற்றும் அவர்கனள
ஆதரித்த வில்ைோளிகரளோடு ரசர்த்து கரங்களற்றவர்களோகவும்,
உயிரற்றவர்களோகவும் கசய்து, இப்படிரய யேைின் ஆட்சிப் பகுதிகளுனடய
ேக்கள் கதோனகனய அதிகரித்தோன்” {என்றோன் சஞ்சயன்} [1].(98)
[1] ரவகறோரு பதிப்பில், இந்தப் பகுதி முழுவதும் ரவறு

ேோதிரியோக இருக்கிறது. கர்ணனுடன் சோத்யகி ரபோரிட்டதோகச்
கசோல்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில் கங்குைியில்
உள்ளனதப் ரபோைரவ உள்ளது.
--------------------------------------------------------------------------------------

கஜயத்ரதனைக் ககோன்ற அர்ஜுைன்!

Arjuna killed Jayadratha! | Drona-Parva-Section-145 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைனுடன் துணிச்சரைோடு ரபோரிட்ட கஜயத்ரதன்;

கஜயத்ரதைின் ககோடிேரத்னத கவட்டி, அவைது சோரதினயக் ககோன்ற அர்ஜுைன்;
வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களுக்கு
ீ ேத்தியில் நிறுத்தப்பட்ட கஜயத்ரதன்; ரயோக
சக்தியோல் சூரியனை ேனறத்த கிருஷ்ணன்; கஜயத்ரதைின் தனைனய கவட்ட
அர்ஜுைனைத் தூண்டிய கிருஷ்ணன்; ேைித சக்திக்கு அப்போற்பட்ட அர்ஜுைைின் வரம்;
ீ
விருத்தக்ஷத்திரைின் கனதனய அர்ஜுைனுக்குச் கசோன்ை கிருஷ்ணன்; கஜயத்ரதைின்
தனைனய கவட்டிய அர்ஜுைன்; விருத்தக்ஷத்திரைின் தனை சுக்குநூறோகச் சிதறியது;
இருனள விைக்கியக் கிருஷ்ணன்; பயங்கரக் கூச்சைோல் யுதிஷ்டிரனுக்குச் கசய்தி
அனுப்பிய பீேரசைன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “தைஞ்சயன்

{அர்ஜுைன்} தன் வில்னை வனளத்தரபோது யேைின் உரத்த அனைப்புக்ரகோ,
இந்திரனுனடய வஜ்ரத்தின் பயங்கர முைக்கத்துக்ரகோ ஒப்போை
நோகணோைினயக் ரகட்ட அந்த உேது பனட, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},

ேீ ன்கள் ேற்றும் ேகரங்களுடன் கூடிய கடல் நீரோைது, யுக முடிவில் எழும்

சூறோவளியோல் சீற்றத்துடன் அடிக்கப்பட்டு, ேனை ரபோன்ற அனைகளோக
உனடவனதப் ரபோை ேிகவும் கைங்கியது. அப்ரபோது பிருனதயின் ேகைோை
தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, ஒரர ரநரத்தில் தினசகள் அனைத்திலும்
இருப்பவனைப் ரபோைத் தன் அற்புத ஆயுதங்கனள கவளிப்படுத்தியபடிரய
அந்தப் ரபோரில் திரிந்து ககோண்டிருந்தோன்.(1-3) உண்னேயில், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, அவன் {அர்ஜுைன்} எப்ரபோது தன் கனணகனள
எடுக்கிறோன், எப்ரபோது அவற்னற வில்ைின் நோணில் கபோருத்துகிறோன்,
எப்ரபோது வில்னை வனளக்கிறோன், எப்ரபோது அவற்னற விடுகிறோன்
என்பனத நோங்கள் கோண முடியோத அளவுக்கு அவைது கரநளிைம்
{கரைோகவம்} இருந்தது. பிறகு அந்த வைிய கரங்கனளக் ககோண்டவன்
{அர்ஜுைன்}, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டு,
கவல்ைப்பட முடியோத ஐந்திர ஆயுதத்னத {ஐந்திரோஸ்திரத்னத} இருப்புக்கு
அனைத்துப் போரதர்கள் அனைவனரயும் அச்சுறுத்திைோன். கதய்வக
ீ
ஆயுதங்களின் சக்தியுள்ள ேந்திரங்களோல் ஈர்க்கப்பட்டு, கநருப்பு ரபோன்ற
வோய்கனளக் ககோண்ட நூற்றுக்கணக்கோை, ஆயிரக்கணக்கோை சுடர்ேிக்கக்
கனணகள் அதிைிருந்து {அந்த ஐந்திரோஸ்திரத்தில் இருந்து} போய்ந்தை.
கநருப்புக்ரகோ, சூரியைின் கதிர்களுக்ரகோ ஒப்போை அந்தக் கனணகள், கடும்
மூர்க்கத்துடன் வினரந்ததோல், ேின்னும் எரிக்ரகோள்களோல்
நினறந்திருப்பனதப் ரபோை ஆகோயம் கோண முடியோததோக ஆைது.(4-7)
ககௌவர்களின் கனணகளோல் உண்டோைதும், ேற்றவரோல்

கற்பனையிலும் கூட அகற்றப்பட முடியோததுேோை அந்த இருனள
{சஸ்திரோந்தகோரத்னத}, களத்தில் தன் ஆற்றனை கவளிப்படுத்தியபடி
திரிந்து ககோண்டிருந்த அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்},
அதிகோனையில் சூரியன் இரவின் இருனளத் தன் கதிர்களோல் வினரவோக
அகற்றுவனதப் ரபோைத் கதய்வக
ீ ஆயுதங்களின் சக்தியுடன் கூடிய
ேந்திரங்களோல் ஈர்க்கப்பட்ட தன் கனணகளோல் {அந்த இருனள}
அைித்தோன்.(8, 9) , சூரியன் தன் கவப்பக் கதிர்களோல் குளங்கள் ேற்றும்
தடோகங்களில் உள்ள நீனர உறிஞ்சுவனதப் ரபோை அந்தப் பைேிக்க
அர்ஜுைன், சுடர்ேிக்கத் தன் கனணகளோல் உேது ரபோர்வரர்களின்
ீ
உயிர்கனள உறிஞ்சிைோன்.(10) உண்னேயில், சூரியைின் கதிர்கள் பூேினய
ேனறப்பனதப் ரபோை (அர்ஜுைைோல் ஏவப்பட்ட) கதய்வக
ீ ஆயுதங்களின்
சக்தியுடன் கூடிய அந்தக் கனணகளின் ேோரி அந்தப் பனகவரின் பனடனய
ேனறத்தை.(11) (தைஞ்சயைோல்) ஏவப்பட்ட கடுஞ்சக்தி ககோண்ட பிற
கனணகள் உயிர் நண்பர்கனளப் ரபோை (பனக) வரர்களின்
ீ இதயங்களுக்குள்

ரவகேோக நுனைந்தை.(12) உண்னேயில், அந்தப் ரபோரில் அர்ஜுைனுக்கு

எதிரில் வந்த அந்தத் துணிச்சல்ேிக்கப் ரபோர்வரர்கள்
சுடர்ேிக்க கநருப்னப அணுகிய பூச்சிகனளப் ரபோை அைிந்தைர்.(13) இப்படித்
தன் எதிரிகளின் உயிர்கனளயும், அவர்களது புகனையும் நசுக்கிய போர்த்தன்
{அர்ஜுைன்}, உடல் ககோண்டு வந்த யேனைப் ரபோைரவ அந்தப் ரபோரில்
திரிந்து ககோண்டிருந்தோன்.(14)
போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, கிரீடங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட தன்

எதிரிகளின் தனைகள், அங்கதங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட அவர்களின்
பருத்த கரங்கள், கோது குண்டைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட கோதுகள்
ஆகியவற்னறத் தன் கனணகளோல் அறுத்தோன்.(15) யோனைப்போகர்களின்
ஈட்டிகளுடன் கூடியனவயும், குதினரவரர்களின்
ீ ரவல்களுடன்
கூடியனவயும், கோைோட்பனடவரர்களின்
ீ ரகடயங்களுடன் கூடியனவயும்,
ரதர்வர்களின்
ீ விற்களுடன் கூடியனவயும், ரதரரோட்டிகளின் சவுக்கு
ேற்றும் சோட்னடகளுடன் கூடியனவயுேோை கரங்கனள அந்தப் போண்டுவின்
ேகன் {அர்ஜுைன்} அறுத்தோன்.(16, 17) உண்னேயில், தன்கைோளியுடன்
சுடர்விடும் முனை ககோண்ட கனணகளுடன் கூடிய அந்தத் தைஞ்சயன்
{அர்ஜுைன்}, இனடயறோத கபோறிகள் ேற்றும் எழுதைல்களுடன் கூடிய
சுடர்ேிக்க கநருப்னபப் ரபோைப் பிரகோசேோகத் கதரிந்தோன்.(18)
ஆயுதங்கனளத் தரிப்ரபோர் அனைவரிலும் முதன்னேயோைவனும்,
ரதவர்களின் தனைவனுக்ரக {இந்திரனுக்ரக} இனணயோை வரனும்,
ீ
ேைிதர்களில் கோனளயும், ஒரர ரநரத்தில் அனைத்துத் தினசகளிலும் தன்
வைினேேிக்க ஆயுதங்கனள இனறத்தபடிரய தன் ரதரில் தோன் கசல்லும்
வைிகயங்கும் நர்த்தைம் கசய்தபடி கோணப்படுபவனும், தன் வில்ைின்
நோண்கயிறோலும் உள்ளங்னககளோலும் கசவிடோகும்படி
ஒைிகயழுப்பக்கூடியவனும், எரிக்கும் கதிர்களுடன் ஆகோயத்தில் இருக்கும்
நடுப்பகல் சூரியனுக்கு ஒப்போைவனுேோை அந்தத் தைஞ்சயனைப்
{அர்ஜுைனைத்} தங்கள் பைம் அனைத்னதயும் திரட்டிக் ககோண்ட பனக
ேன்ைர்கள் அனைவரோலும், போர்க்க கூட முடியவில்னை.(19-21)
சுடர்ேிக்க முனைகனளக் ககோண்ட தன் கனணகளுடன் கூடியவனும்,

கிரீடத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டவனுேோை அர்ஜுைன், ேனைக்கோைங்களில்
வோைவில்ைோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட ேனைநினறந்த ரேகங்களின்
வைினேேிக்கத் திரனளப் ரபோை அைகோகத் கதரிந்தோன்.(22) வைினேேிக்க
ஆயுதங்களின் அந்தப் பைேோை கவள்ளத்னத ஜிஷ்ணு {அர்ஜுைன்} போயச்
கசய்த ரபோது, ரபோர்வரர்களின்
ீ கோனளயரோை பைர் தோங்க முடியோத அந்தப்
பயங்கரேோை கவள்ளத்தில் மூழ்கிைர்.(23) துதிக்னககரளோ, தந்தங்கரளோ
கவட்டப்பட்ட ேதங்ககோண்ட யோனைகள், குளம்புகனளரயோ,

கழுத்துகனளரயோ இைந்த குதினரகள், துண்டு துண்டோகக் குனறந்து ரபோை
ரதர்கள், குடல்கள் கவளிரயறிய ரபோர்வரர்கள்,
ீ கோல்கரளோ, பிற
அங்கங்கரளோ கவட்டப்பட்ட பிறர், முற்றிலும் அனசயோேரைோ,
சுயநினைவின்றி அனசந்து ககோண்ரடோ கிடந்த நூற்றுக்கணக்கோை,
ஆயிரகணக்கோை உடல்கள் ஆகியனவ விரவி கிடந்ததும், போர்த்தன்
{அர்ஜுைன்} ரபோரிட்டுக் ககோண்டிருந்ததும், யேரை ஆனசப்படும்
இடத்துக்கு ஒப்போைதும், ேருண்ரடோரின் அச்சத்னத அதிகப்படுத்துவதும்,
பைங்கோைத்தில் ருத்ரன் {சிவன்} உயிரிைங்கனள அைித்த ரபோது, அவன்
{சிவன்} வினளயோடிய னேதோைம் ரபோன்றதுேோை அந்தப் பரந்த களத்னத
நோங்கள் கண்ரடோம்.(24-27) க்ஷுரப்ரங்களில் {கத்தி ரபோன்ற முனை ககோண்ட
கனணகளில்} கவட்டப்பட்ட யோனைகளின் துதிக்னககளோல் விரவிக் கிடந்த
அந்தக் களத்தில் சிை பகுதிகள், போம்புகளோல் விரவிக் கிடப்பனதப் ரபோைத்
கதரிந்தை. அரத ரபோை கவட்டப்பட்ட ரபோர்வரர்களின்
ீ தனைகளோல்
ேனறக்கப்பட்ட பகுதிகள், தோேனர ேைர் ேோனைகளோல் விரவிக் கிடப்பனதப்
ரபோைத் கதரிந்தை. பை வண்ணங்களிைோை அைகிய தனைக்கவசங்கள்,
ேகுடங்கள், ரகயூரங்கள், அங்கதங்கள், கோது குண்டைங்களுடனும்,
தங்கத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்டட கவசங்களுடனும், யோனைகள், குதினரகள்
ஆகியவற்றின் {தங்க} இனைகள், பிற ஆபரணங்களுடனும், அங்ரகயும்
இங்ரகயும் சிதறிக் கிடந்த நூற்றுக்கணக்கோை கிரீடங்களுடனும்
பூேியோைவள் புதுேணப்கபண்னணப் ரபோை ேிக அைகோகத் கதரிந்தோள்.
அப்ரபோது தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, அச்சேிக்கப் கபோருள்களோல் நினறந்து,

ேருண்ரடோரின் அச்சங்கனள அதிகரிக்கும் வனகயில் னவதரண ீக்கு
ஒப்போகப் போய்வதும், சீற்றேிக்கதுேோை ஒரு பயங்கர ஆற்னற {நதினய}
அங்ரக உண்டோக்கிைோன். (ேைிதர்கள் ேற்றும் விைங்குகளின்) ேஜ்னஜயும்
ககோழுப்பும் அதன் சகதியோகிை. குருதி அதன் ஓனடயோகியது.
உறுப்புகளோலும், எலும்புகளோலும் நினறந்திருந்த அஃது அடியற்ற ஆைம்
ககோண்டதோக இருந்தது. உயிரிைங்களின் ேயிர்கள் அதன் போசிகளும்,
புற்களுேோகிை. சிரங்களும், கரங்களும் அதன் கனரகளில் உள்ள
கற்களோகிை. ககோடிேரங்கள், பைவண்ணங்களிைோை ககோடிகள்
ஆகியவற்றோல் அஃது அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது. குனடகளும், விற்களும்
அதன் அனைகளோகிை. உயிரிைந்த கபரும் யோனைகளின் உடல்களோல் அது
நினறந்திருந்தது. ரதர்க்கூட்டங்கள் அதன் பரப்பில் ேிதக்கும்
நூற்றுக்கணக்கோை கதப்பங்களோகிை. கணக்கிைடங்கோ குதினரகளின்
சடைங்கள் அதன் கனரகளோகிை. போம்புகனளப் ரபோைத் கதரிந்த ரதர்களின்

அக்ஷங்கள், கூபரங்கள், ரதோேரங்கள், வோள்கள், ஈட்டிகள்,

ரபோர்க்ரகோடரிகள், கனணகள் ஆகியவற்றின் வினளவோல் அது
கடப்பதற்குக் கடிைேோைதோக இருந்தது. அண்டங்கோக்னககளும், கங்கப்
பறனவகளும் அதன் முதனைகளோகிை. நரிகள் அதன் ேகரங்களோக
அனேந்து அனதப் பயங்கரேோக்கிை. கடும் கழுகுகள் அதன் சுறோக்களோகிை.
துள்ளித் திரியும் ரபய்களோலும், பிசோசங்களோலும், ஆயிரக்கணக்கோை
பிறவனக ஆவிகளோலும் அது நினறந்திருந்தது [1]. ரேலும் அதில் உயிரற்ற
ீ கணக்கிைடங்கோ உடல்கள் ேிதந்தை. யேனுக்கு ஒப்போை
முகத்ரதோற்றம் ககோண்ட அந்த அர்ஜுைைின் ஆற்றனைக் கண்டு, அந்தப்
ரபோர்க்களத்தில் இதற்கு முன் எப்ரபோதும் ரநரோத அளவுக்குக் குருக்கள்
பீதினய அனடந்தைர்.(28-38)
[1] ரவகறோரு பதிப்பில், “ஆயிரக்கணக்கோகக் கூத்தோடும்

பிரரதம் {சடைம்}, பிசோசம் முதைோை பூதங்களோல் நோன்கு
பக்கங்களும் சூைப்பட்டிருந்தது” என்றிருக்கிறது. ரபய், ஆவி
ரபோன்ற கசோற்கள் பயன்படுத்தப்படோதது இங்ரக
கவைிக்கத்தக்கது.
பிறகு, அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, தன் ஆயுதங்களோல்

ீ கைங்கடித்துக் கடும் சோதனைகனள அனடவதில் ஈடுபட்டு,
அவன் {அர்ஜுைன்} கடுஞ்சோதனைகனளச் கசய்யும் ரபோர்வரன்
ீ எை
அனைவனரயும் உணரச் கசய்தோன்.(39) அப்ரபோது, அர்ஜுைன்
ீ முதன்னேயோை அனைவனரயும் விஞ்சி நின்றோன்.(40)
ஆகோயத்தில் எரிக்கும் கதிர்கனளக் ககோண்ட நடுப்பகல் சூரியனைப் ரபோை,
உயிரைங்கள் ஏதோலும் அவனைப் போர்க்கக்கூட முடியவில்னை.(41) அந்தப்
ரபோரில் அந்தச் சிறப்புேிக்க வரைின்
ீ {அர்ஜுைைின்} வில்ைோை
கோண்டீவத்திைிருந்து கவளிப்பட்ட கனணகள், ஆகோயத்தில் நோனரகளின்
வரினசக்கு ஒப்போக எங்களுக்குத் கதரிந்தை.(42) அந்த வரர்கள்
ீ அனைவரின்
ஆயுதங்கனளயும் தன் ஆயுதங்களோல் கைங்கடித்து, தோன் ஈடுபட்ட
பயங்கரச் சோதனைகளோல் தன்னைக் கடுஞ்சோதனைகள் ககோண்ட
ரபோர்வரைோகக்
ீ கோட்டிக் ககோண்ட அர்ஜுைன், கஜயத்ரதனைக் ககோல்ை
விரும்பி, ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோரைோர் அனைவனரயும் விஞ்சி
அவர்கள் அனைவனரயும் தன் கனணகளோல் ேனைக்கச் கசய்தோன்.(44)
கிருஷ்ணனைத் தன் ரதரரோட்டியோகக் ககோண்ட தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்},
அனைத்துப் பக்கங்களிலும் தன் கனணகனள ஏவியபடி, அந்தப்
ரபோர்க்களத்தில் கபரும் ரவகத்துடன் திரிந்து அைகோகக்
கோட்சியளித்தோன்.(45) அந்தச் சிறப்புேிக்க வரைின்
ீ {அர்ஜுைைின்}
நூற்றுக்கணக்கோை, ஆயிரக்கணக்கோை கனணகள் வோைத்தினூடோகத்

கதோடர்ந்து கசல்வது ஆகோயத்தில் கோணப்பட்டது.(46) அந்த வைினேேிக்க
வில்ைோளி {அர்ஜுைன்} எப்ரபோது தன் கனணகனள எடுத்தோன், உண்னேயில்
அந்தப் போண்டுவின் ேகன் எப்ரபோது அனதக் குறிபோர்த்தோன், எப்ரபோது அனத
விடுத்தோன் என்பனத எங்களோல் கவைிக்கரவ முடியவில்னை.(47)
அப்ரபோது, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, தன் கனணகளோல்

தினசகளின் அனைத்துப் புள்ளிகனளயும் நினறத்து, ரபோரில் ரதர்வரர்கள்
ீ
அனைவனரயும் பீடித்த அந்தக் குந்தியின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, கஜயத்ரதனை
ரநோக்கிச் கசன்று, அவனை {கஜயத்ரதனை} அறுபத்துநோன்கு {64} ரநரோை
கனணகளோல் துனளத்தோன்.(48) பிறகு, கஜயத்ரதனை ரநோக்கிச் கசன்ற
அந்தப் போண்டுவின் ேகனை {அர்ஜுைனைக்} கண்ட குருவரர்கள்
ீ
அனைவரும் ரபோரில் இருந்து விைகிைர்.(49) உண்னேயில், அந்த வரர்கள்
ீ
கஜயத்ரதைின் உயிரில் {கஜயத்ரதன் உயிருடன் தப்புவோன் என்ற}
நம்பிக்னகயற்றுப் ரபோைோர்கள். அந்தக் கடும்ரபோரில் போண்டுவின் ேகனை
{அர்ஜுைனை} எதிர்த்து வினரந்த உேது வரர்களில்
ீ ஒவ்கவோருவரும், ஓ!
தனைவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அர்ஜுைைின் கனணயோல் தங்கள் உடைில்
ஆைத் துனளக்கப்பட்டைர்.(50) வைினேேிக்கத் ரதர்வரனும்,
ீ
கவற்றியோளர்களில் முதன்னேயோைவனுேோை அர்ஜுைன், கநருப்பு ரபோைச்
சுடர்விட்ட தன் கனணகளோல், உேது பனடனயத் தனைகளற்ற உடல்களின்
{கபந்தங்களின்} [2] கூட்டேோக ேோற்றிைோன். உண்னேயில், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, குந்தியின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, இப்படிரய நோல்வனகப்
பனடப்பிரிவுகளுடன் கூடிய உேது பனடயில் முழுக் குைப்பத்னத ஏற்படுத்தி,
கஜயத்ரதனை ரநோக்கி முன்ரைறிைோன். ரேலும் அவன் {அர்ஜுைன்}
துரரோணரின் ேகனை {அஸ்வத்தோேனை} ஐம்பது கனணகளோலும்,
விருேரசைனை {கர்ணைின் ேகனை} மூன்றோலும் துனளத்தோன்.(51-53)
அந்தக் குந்தியின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, ஒன்பது கனணகளோல் கிருபனர
கேன்னேயோகத் தோக்கிைோன். ரேலும் அவன், சல்ைியனைப் பதிைோறு
கனணகளோலும், கர்ணனை முப்பத்திரண்டோலும் துனளத்தோன்.(54) அதற்கு
ரேலும் அவன், சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனை}
அறுபத்துநோன்கு கனணகளோல் துனளத்து சிங்க முைக்கம் கசய்தோன்.
[2] “ஒரு கபந்தம் என்பது உயிருடன் கூடியதும்,

நடக்கக்கூடியதுேோை தனையற்ற உடைோகும். இந்தத்
தனையற்ற முண்டங்கள் தங்கள் பிடிக்குள் அகப்பட்டு
இனரயோரவோரின் குருதினயக் குடிக்கும் என்று கனதகள்
கசோல்ைப்படுகின்றை” எை இங்ரக விளக்குகிறோர் கங்குைி.
எைினும், கோண்டீவதோரியின் {அர்ஜுைைின்} கனணகளோல் இப்படித்

துனளக்கப்பட்ட சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்}, அங்குசத்தோல்
துனளக்கப்பட்ட யோனைகயோன்னறப் ரபோை அனதப் கபோறுத்துக் ககோள்ள
முடியோேல் சிைத்தோல் நினறந்தோன்.(55) பன்றிக் ககோடினயத் தோங்கிய
அவன் {கஜயத்ரதன்}, முழுதோக வனளக்கப்பட்ட தன் வில்ைில் இருந்து
ஏவப்பட்டனவயும், ககோல்ைைின் னககளோல் பளபளப்போக்கப்பட்டனவயும்,
கடும் நஞ்சுேிக்கக் ரகோபக்கோரப் போம்புகளுக்கு ஒப்போைனவயும், கழுகின்
சிறகுகனளக் ககோண்டனவயுேோை ரநரோை கனணகள் பைவற்னறப்
பல்குைைின் {அர்ஜுைைின்} ரதர் ேீ து வினரவோக ஏவிைோன்.(56, 57) பிறகு
ரகோவிந்தனை {கிருஷ்ணனை} மூன்று கனணகளோல் துனளத்த அவன்
{கஜயத்ரதன்}, அர்ஜுைனை ஆறோல் {6 கனணகளோல்} தோக்கிைோன்.பிறகு
அவன் {கஜயத்ரதன்} எட்டு கனணகளோல் அர்ஜுைைின் குதினரகனளயும்,
ேற்கறோன்றோல் அவைது ககோடிேரத்னதயும் துனளத்தோன்.(58) அப்ரபோது
அர்ஜுைன், சிந்துக்களின் ஆட்சியோளைோல் {கஜயத்ரதைோல்} ஏவப்பட்ட
கூரிய கனணகனளக் கைங்கடித்த அரத ரவனளயில், இரண்டு கனணகளோல்
கஜயத்ரதனுனடய ரதரரோட்டியின் தனைனயயும், நன்கு அைங்கரிக்கப்பட்ட
ககோடிேரத்னதயும் அறுத்தோன். கவட்டப்பட்டு, துனளக்கப்பட்டு,
கனணகளோல் தோக்கப்பட்ட அந்தக் ககோடிேரம், கநருப்பின் தைல் ஒன்னறப்
ரபோைக் கீ ரை விழுந்தது. அரத ரவனளயில் சூரியனும் ரவகேோகக் கீ ரை
இறங்கிைோன்.(59-61)
அப்ரபோது ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்}, போண்டுவின் ேகைிடம்

{அர்ஜுைைிடம்} வினரவோக, “ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, வைினேயும், வரமும்
ீ
ேிக்க ஆறு ரதர்வரர்களுக்கு
ீ ேத்தியில் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன்
{கஜயத்ரதன்} நிறுத்தப்பட்டிருப்பனதப் போர்.(62) ஓ! வைினேேிக்கக்
கரங்கனளக் ககோண்டவரை {அர்ஜுைோ}, அந்த கஜயத்ரதனும், அங்ரக
அச்சத்துடன் கோத்திருக்கிறோன். ஓ! ேைிதர்களில் கோனளரய {அர்ஜுைோ},
தனடயின்றி நீ முயன்றோலும், அந்த ஆறு ரதர்வரர்கனளயும்
கவல்ைோேல் உன்ைோல் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்}
ககோல்ைரவ முடியோது. எைரவ, நோன் ரயோகத்னத {ரயோக சக்தினயப்}
பயன்படுத்திச் சூரியனை ேனறக்கப் ரபோகிரறன். (அதன் வினளவோக)
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} ேட்டுரே சூரியன் ேனறவனதக்
கோண்போன்.ஓ! தனைவோ {அர்ஜுைோ}, உயினர விரும்புபவைோை அந்தப்
கபோல்ைோதவன், தன் அைிவுக்கோகரவ ேகிழ்ச்சினய அனடந்து, அதற்கு
ரேலும் தன்னை ேனறத்துக் ககோள்ள ேோட்டோன். அந்தச் சந்தர்ப்பத்னதப்

பயன்படுத்தி, ஓ! குருக்களில் சிறந்தவரை {அர்ஜுைோ}, நீ அவனைத்

{கஜயத்ரதனைத்} தோக்க ரவண்டும்.(65-66)
சூரியன் உண்னேயோகரவ ேனறந்துவிட்டோன் என்று எண்ணி நீ உன்

ஊக்கேோை முயற்சினயக் னகவிட்டுவிடோரத” என்றோன் {கிருஷ்ணன்}. இந்த
வோர்த்னதகனளக் ரகட்ட பீபத்சு {அர்ஜுைன்}, ரகசவைிடம்
{கிருஷ்ணைிடம்}, “அப்படிரய ஆகட்டும்” என்றோன்.(67)
அப்ரபோது ஹரி என்றும் அனைக்கப்படுபவனும், தவச் சக்திகனளக்

ககோண்டவனும், தவசிகள் அனைவரின் தனைவனுேோை கிருஷ்ணன்,
ரயோகத்னதப் பயன்படுத்தி, சூரியனை ேனறப்பதற்கோக இருனள
உண்டோக்கிைோன் [3].(68)
கிருஷ்ணன் இருனள உண்டோக்கிய ரபோது, ஓ! ேன்ைோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, உேது ரபோர்வரர்கள்,
ீ சூரியன் ேனறந்துவிட்டதோக
நினைத்துக் ககோண்டு, போர்த்தன் {அர்ஜுைன்} தன் உயினர விடப்ரபோகிறோன்
என்ற ேகிழ்ச்சியில் நினறந்தைர்.(69)
உண்னேயில், உேது ரபோர்வரர்கள்,

ீ சூரியனைக் கோணோது
ேகிழ்ச்சியிரைரய நினறந்தைர். அவர்கள் அனைவரும் தங்கள்
தனைகனளத் திருப்பிக் ககோண்டு நின்றைர். ேன்ைன் கஜயத்ரதனும் அரத
ேைநினையில்தோன் இருந்தோன். இப்படி அந்தச் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன்
சூரியனைப் போர்த்துக் ககோண்டிருந்தரபோது, கிருஷ்ணன் ேீ ண்டும்
தைஞ்சயைிடம் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன், “ஓ! போரதர்களில்
முதன்னேயோைவரை {அர்ஜுைோ}, உன் ேீ து ககோண்ட அச்சத்னத விட்டு,
சிந்துக்களின் வரீ ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} சூரியனைப் போர்த்துக்
ககோண்டிருப்பனதக் கோண்போயோக.(72) ஓ! வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவரை, கபோல்ைோத ஆன்ேோ ககோண்ட அவனை {கஜயத்ரதனைக்
ககோல்ை} இதுரவ தகுந்த ரநரம். வினரவோக அவைது தனைனய அறுத்து
உைது சபதத்னத உண்னேயோக்குவோயோக” என்றோன் [4].(73)
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்த இடத்தில் ஒரு அடிக்குறிப்பு

இருக்கிறது. அது பின்வருேோறு, "இங்ரக சிை புஸ்தகங்களில்
பை போட ரபதங்கள் கோணப்படுகின்றை. "வோசுரதவர்
சக்ரத்திைோல் சூரியனை ேனறத்தோர்" என்பது அனவகளுள்
முக்கியேோைது" என்று இருக்கிறது. இந்தக் குறிப்பு
கங்குைியிரைோ, ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிரைோ இல்னை.

[4] ரவகறோரு பதிப்பில் இதன் பிறகு ரநரடியோக கஜயத்ரதன்

ககோல்ைப்படும் கோட்சிக்ரக கசல்கிறது. கங்குைியில்
பின்வருவை, கிருஷ்ணன் இருனள உண்டோக்கிய ரபோது
நடந்ததோக அந்தப் பதிப்பில் விவரிக்கப்படுகிறது.
இப்படிக் ரகசவைோல் {கிருஷ்ணைோல்} கசோல்ைப்பட்ட அந்தப்

போண்டுவின் வரீ ேகன் {அர்ஜுைன்}, கோந்தியில் சூரியனுக்ரகோ,
கநருப்புக்ரகோ ஒப்போை தன் கனணகளோல் உேது பனடனயக் ககோல்ைத்
கதோடங்கிைோன்.(74) ரேலும் அவன் {அர்ஜுைன்} கிருபனர இருபது
கனணகளோலும், கர்ணனை ஐம்பதோலும் துனளத்தோன். சல்ைியன்,
துரிரயோதைன் ஆகிரயோர் ஒவ்கவோருவனரயும் ஆறு கனணகளோல் அவன்
தோக்கிைோன்.(75) ரேலும் அவன் {அர்ஜுைன்} விருேரசைனை எட்டு
கனணகளோலும், சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனை} அறுபது {60}
கனணகளோலும் துனளத்தோன். ரேலும் அந்த வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்ட போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
உேது பனடயின் பிற ரபோர்வரர்கனளத்
ீ தன் கனணகளோல் தோக்கியபடிரய
கஜயத்ரதனை எதிர்த்து வினரந்தோன். தைல் நோக்னக விரித்துப் பரவும்
கநருப்னபப் ரபோைத் தங்கள் முன்ைினையில் அவனைக் {அர்ஜுைனைக்}
கண்ட கஜயத்ரதைின் போதுகோவைர்கள் ேிகவும் குைம்பிைர்.(76, 77) பிறகு
கவற்றினய விரும்பிய உேது ரபோர்வரர்கள்
ீ அனைவரும், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபோரில் இந்திரைின் ேகனை {அர்ஜுைனைக்}
கனணத்தோனரகளோல் குளிப்போட்டிைர்.(78) வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவனும், குருவின் கவற்றிககோள்ளப்படோத வைித்ரதோன்றலுேோை
அந்தக் குந்தியின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, இனடவிடோத கனண ேனையோல்
ேனறக்கப்பட்டுச் சிைத்தோல் நினறந்தோன்.(79)
அப்ரபோது, ேைிதர்களில் புைியோை அந்த இந்திரைின் ேகன்

{அர்ஜுைன்}, உேது பனடனயக் ககோல்ை விரும்பி, அடர்த்தியோை கனண
வனைகனள உண்டோக்கிைோன். பிறகு, அவ்வரைோல்
ீ {அர்ஜுைைோல்} ரபோரில்
ீ ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
அச்சத்தோல் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்}
னகவிட்டுவிட்டுத் தப்பி ஓடிைர்.(80, 81)
இரு ேைிதர்களோகச் ரசர்ந்து ஓடும் எவனரயும் கோண முடியோத

வனகயில் அவர்கள் அப்படி {தைித்தைியோகத்} தப்பி ஓடிைர். குந்தியின்
ேகைிடம் {அர்ஜுைைிடம்} நோங்கள் அப்ரபோது கண்ட ஆற்றல் ேிக
அற்புதேோைதோக இருந்தது.(82) உண்னேயில் அந்தச் சிறப்புேிக்கப்

ீ {அர்ஜுைன்} அப்ரபோது கசய்தனதப் ரபோை இதுவனர
கசய்யப்பட்டதும் இல்னை, இைி கசய்யப்படப் ரபோவதும் இல்னை.
உயிரிைங்கனளக் ககோல்லும் ருத்ரனைப் ரபோைத் தைஞ்சயன், யோனைகள்,
யோனைப் போகர்கள், குதினரகள், குதினர சோரதிகள், (ரதர்வரர்கள்)
ரதரரோட்டிகள் ஆகிரயோனரக் ககோன்றோன். போர்த்தைின் {அர்ஜுைைின்}
கனணகளோல் தோக்கப்படோத எந்த ஒரு யோனைனயரயோ, குதினரனயரயோ,
ேைிதப் ரபோர்வரனைரயோ
ீ நோன் அந்தப் ரபோரில் கோணவில்னை.(83-84)
புழுதியோலும், இருளோலும் போர்னவ தனடபட்ட உேது வரர்களோல்

ீ
ஒருவனரகயோருவர் ரவறுபடுத்திக்கோண முடியோேல் முற்றிலும்
உற்சோகத்னத இைந்தைர்.(85)
விதியோல் உந்தப்பட்டும், கனணகளோல் தங்கள் அங்கங்கள்

சினதக்கப்பட்டும், கவட்டப்பட்டும் இருந்த உேது பனட வரர்கள்,
ீ விைரவோ,
கநோண்டித் திரியரவோ கதோடங்கிைர்.(86) அவர்களில் சிைர், ஓ! போரதரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, கசயல் இைந்தைர், சிைரரோ ேரணம் ஏற்பட்டனதப் ரபோை
இருண்டைர் {நிறம் ேங்கிைர்}. யுக முடிவில் உயிரிைங்கள்
ககோல்ைப்படுவதற்கு ஒப்போக நடந்த அந்தப் பயங்கரப் ரபரைிவின் ரபோது,
கவகுசிைரர தப்ப முடிந்த மூர்க்கேோை அந்தக் ககோடூரப் ரபோரில் சிந்திய
குருதி பூேினய நனைத்தது, பூேியில் எழுந்த புழுதியோைது அப்படிச் சிந்திய
குருதி ேனை ேற்றும் களத்தில் வசிய
ீ ரவகேோை கோற்று ஆகியவற்றின்
வினளவோல் ேனறந்து ரபோைது. ரதர்ச்சக்கரங்களின் ேத்திய பகுதி வனர
மூழ்கும் அளவுக்கு அந்த இரத்த ேனை ஆைேோக இருந்தது.(88, 89)
கபரும் ரவகத்னதக் ககோண்டனவயும், ேதங்ககோண்டனவயுேோை

உேது பனடயின் ஆயிரக்கணக்கோை யோனைகள், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, தங்கள் போகர்கள் ககோல்ைப்பட்டு, அங்கங்கள்
சினதக்கப்பட்டு, வைியோல் கதறிக்ககோண்டு நட்புப் பனடயணிகனளத் தங்கள்
நனடயோல் நசுக்கியபடிரய தப்பி ஓடிை.(90) ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர},
சோரதிகனள இைந்த குதினரகளும், கோைோட்பனட வரர்களும்,
ீ ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, தைஞ்சயைின் {அர்ஜுைைின்} கனணகளோல்
தோக்கப்பட்டு, அச்சத்துடன் தப்பி ஓடிைர்.(91) உண்னேயில் உேது
பனடவரர்கள்,
ீ கனைந்த ரகசங்களுடன், தங்கள் கவசங்கனள இைந்து,
தங்கள் கோயங்களில் இரத்தப் கபருக்ககடுத்து, அச்சத்தோல் ரபோர்க்களத்னத
விட்ரட தப்பி ஓடிைர். ஒரு சிைர், ஏரதோ தங்கள் கீ ழ் உறுப்புகள் {கோல்கள்}
முதனைகளோல் பற்றப்பட்டனதப் ரபோை அனசயும் சக்தினய இைந்து

களத்தில் கிடந்தைர்.(92, 93) ரவறு சிைரரோ, ககோல்ைப்பட்ட யோனைகளின்

உடல்களுக்குப் பின்ைோல் ஒளிந்து ககோண்டைர்.
இப்படி உேது பனடனய முறியடித்த தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, ஓ!

ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைப்}
போதுகோத்ரதோனரப் பயங்கரக் கனணகளோல் தோக்கத் கதோடங்கிைோன். அந்தப்
போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்} தன் கனண ேோரியோல் கர்ணன், துரரோணரின்
ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}, கிருபர், சல்ைியன், விருேரசைன், துரிரயோதைன்
ஆகிரயோனர ேனறத்தோன். எப்ரபோது அர்ஜுைன் தன் கனணகனள எடுத்தோன்,
எப்ரபோது அவற்னற வில்ைின் நோணில் கபோருத்திைோன், எப்ரபோது வில்னை
வனளத்தோன், எப்ரபோது அவற்னறத் கதோடுத்தோன் என்பனத எவரோலும்
கவைிக்க முடியோத அளவுக்கு அவனுனடய {அர்ஜுைைின்} ரவகம்
இருந்தது. உண்னேயில் எதிரினயத் தோக்கும்ரபோது, அவைது வில்ைோைது
இனடவிடோேல் வட்டேோக வனளக்கப்பட்ட நினையிரைரய
கோணப்பட்டது.(95-97) அவைது கனணகளும் இனடவிடோேல் அவைது
வில்ைில் இருந்து கவளிப்பட்டு அனைத்துத் தினசகளிலும்
இனறக்கப்படுவதும் கோணப்பட்டது.
அப்ரபோது கர்ணைின் வில்னையும், விருேரசைனுனடயனதயும் கவட்டிய

அர்ஜுைன், ஒரு பல்ைத்தோல் சல்ைியைின் ரதரரோட்டியும் அவைது
ரதர்த்தட்டில் இருந்து வழ்த்திைோன்.(98)
ீ பிறகு கவற்றியோளர்களில்
முதன்னேயோை அந்தத் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்}, ேோேனும்
னேத்துைனுேோக உறவுமுனற ககோண்ட கிருபனரயும்,
அஸ்வத்தோேனையும் பை கனணகளோல் ஆைேோகத் துனளத்தோன்.இப்படி
உேது பனடயின் அந்த வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கனள
ீ ேிகவும் பீடித்த
அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்}, கநருப்பு ரபோன்ற கோந்தி ககோண்ட
பயங்கரக் கனணகயோன்னற எடுத்தோன்.(99, 100) இந்திரைின் வஜ்ரத்னதப்
ரபோைத் கதரிந்ததும், கதய்வக
ீ ேந்திரங்களோல் ஈர்க்கப்பட்டதுேோை அந்த
உறுதி ேிக்கக் கனண, எந்தக் கடுனேனயயும் தோங்கவல்ைதோக
இருந்தது.(101) ரேலும் அது நறுேணப் கபோருட்களோலும்,
ேைர்ேோனைகளோலும் எப்ரபோதும் வைிபடப்பட்டதோக இருந்தது.
(ேந்திரங்களின் துனணயுடன்) வஜ்ரத்தின் சக்தியோல் அனத ஈர்த்தவனும்,
குருவின் வைித்ரதோன்றலும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவனுேோை அந்த அர்ஜுைன், கோண்டீவத்தில் அனதப்
கபோருத்திைோன்.(102) கநருப்பின் பிரகோசத்னதக் ககோண்ட அந்தக் கனண
வில்ைின் நோணில் கபோருத்தப்பட்டரபோது, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}
ஆகோயத்தில் உரத்த கூச்சல்கள் ரகட்கப்பட்டை.(103)
அப்ரபோது ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்},

ேீ ண்டும் அர்ஜுைைிடம் வினரவோகப்
ரபசிைோன், “ஓ! தைஞ்சயோ {அர்ஜுைோ}, தீய
ஆன்ேோ ககோண்ட சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} தனைனய
வினரவோக அறுப்போயோக. சூரியன் அஸ்த
ேனைகனள அனடயப் ரபோகிறோன்.
எைினும், கஜயத்ரதைின் ககோனை குறித்து
நோன் கசோல்ைப்ரபோகும் வோர்த்னதகனளக்
ரகட்போயோக. உைகம் அனைத்திலும்
அறியப்படும் விருத்தக்ஷத்திரன்
கஜயத்ரதைின் தந்னதயோவோன்.(105)
கநடுங்கோைத்திற்குப் பிறரக அவன்
{விருத்தக்ஷத்திரன்}, எதிரிகனளக் ககோல்பவைோை கஜயத்ரதனைத் தன்
ேகைோக அனடந்தோன். (அந்த ேகன் பிறந்த ரபோது) வடிவேற்ற கண்ணுக்குத்
கதரியோத குரல் ஒன்று, ரேகங்கள் அல்ைது துந்துபினயப் ரபோன்ற ஆழ்ந்த
ஒைியுடன் விருத்தக்ஷத்திரைிடம், “இந்த உைது ேகன் {கஜயத்ரதன்}, ஓ!
தனைவோ {விருத்தக்ஷத்திரோ}, குருதியோலும், நடத்னதயோலும்,
சுயக்கட்டுப்போட்டோலும், இன்னும் பிற குணங்களோலும், இவ்வுைகின் இரு
குைங்களுக்கு (சூரியன் ேற்றும் சந்திர குைங்களுக்குத்) தகுந்தவைோவோன்.
க்ஷத்திரியர்களில் முதன்னேயனடயும் அவன் {கஜயத்ரதன்}, வரர்களோல்
ீ
எப்ரபோதும் வைிபடப்படுபவைோக இருப்போன்.(107-109) ஆைோல் ரபோரில்
ரபோரோடிக் ககோண்டிருக்னகயில், க்ஷத்திரியர்களில் கோனளயும், உைகில்
பகட்டோைவனுேோை ஒருவன், ரகோபத்தோல் தூண்டப்பட்டு இவைது
தனைனய அறுப்போன்” என்றது.(110) பனகவர்கனளத் தண்டிப்பவைோை
அந்தச் சிந்துக்களின் (பனைய) ஆட்சியோளன் {விருத்தக்ஷத்திரன்}
இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்டுச் சிை கோைம் சிந்தித்தோன். தன் ேகன் ேீ து
ககோண்ட அளவுகடந்த போசத்தோல் அவன் {விருத்தக்ஷத்திரன்} தன்
கசோந்தங்கள் அனைவனரயும் அனைத்து அவர்களிடம், (111) “எந்த ேைிதன்
ரபோரில் ரபோரோடிக் ககோண்டிருக்கும் என் ேகைின் {கஜயத்ரதைின்}
தனைனயப் பூேியில் விைச் கசய்வோரைோ, அவன் கபரும் சுனேனயச்
சுேப்போன், அந்த ேைிதைின் தனை நிச்சயம் நூறு துண்டுகளோகச் சிதறும் எை
நோன் கசோல்கிரறன்” என்றோன்.(12)
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோல்ைி, கஜயத்ரதனை அரியனணயில்

நிறுவிய விருத்தக்ஷத்திரன் கோடுகளுக்குச் கசன்று தவத்துறவுகளுக்குத்
தன்னை அர்ப்பணித்துக் ககோண்டோன்.(113) ஓ! குரங்குக் ககோடிரயோரை

{அர்ஜுைோ}, கபரும் சக்தி ககோண்ட அவன் {விருத்தக்ஷத்திரன்} இப்ரபோதும்
கூட இரத சேந்தபஞ்சகத்துக்கு {குருரசத்திரத்திற்கு} கவளிரய
கடுந்தவத்னதச் கசய்து ககோண்டிருக்கிறோன். எைரவ, ஓ! எதிரிகனளக்
ககோல்பவரை {அர்ஜுைோ}, இந்தப் பயங்கரப் ரபோரில் கஜயத்ரதைின்
தனைனய கவட்டும் நீ, ஓ! போரதோ {அர்ஜுைோ}, அற்புதச் கசயல்கனளச்
கசய்யும் உைது கடுனேயோை கதய்வக
ீ ஆயுதத்னதக் ககோண்டு, ஓ! வோயு
ரதவன் ேகைின் {பீேைின்} தம்பிரய {அர்ஜுைோ}, கோது குண்டைங்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட அந்தத் தனைனய {கஜயத்ரதைின் தனைனய}
வினரவோக அந்த விருத்தக்ஷத்திரைின் ேடியிரைரய விைச் கசய்வோயோக.
கஜயத்ரதைின் தனைனய நீ பூேியில் வழ்த்திைோல்,
ீ உன் தனை நூறு
துண்டுகளோகச் சிதறும் என்பதில் ஐயேில்னை.(116, 117) கதய்வக
ீ
ஆயுதத்தின் துனண ககோண்டு, பூேியின் தனைவைோை அந்த முதிய சித்து
ேன்ைன் {விருத்தக்ஷத்திரன்} அறியோத வண்ணம் இச்கசயனைச்
கசய்வோயோக. உண்னேயில், ஓ! வோசவைின் {இந்திரைின்} ேகரை, ஓ!
அர்ஜுைோ, மூன்று உைகங்களிலும் உன்ைோல் அனடய முடியோதரதோ, கசய்ய
முடியோதரதோ எதுவுேில்னை” என்றோன் {கிருஷ்ணன்}.
(கிருஷ்ணைின்) இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்டத் தைஞ்சயன்

{அர்ஜுைன்}, தன் கனடவோனய நோவோல் நனைத்தபடி, இந்திரைின்
வஜ்ரத்துக்கு ஒப்போை தீண்டனைக் ககோண்டதும், ேந்திரங்களோல்
ஈர்க்கப்பட்டதும், கதய்வக
ீ ஆயுதேோக {அஸ்திரேோக} ேோற்றப்பட்டதும்,
கடிைங்கள் எனதயும் தோங்கவல்ைதும், நறுேணப் கபோருட்கனளயும்,
ேோனைகனளயும் ககோண்டு எப்ரபோதும் வைிபடப்பட்டதும் கஜயத்ரதனைக்
ககோல்ைத் தன்ைோல் எடுக்கப்பட்டதுேோை அந்தக் கனணனய வினரவோக
ஏவிைோன். கோண்டீவத்தில் இருந்து ஏவப்பட்ட அந்தக் கனண ரவகேோகச்
கசன்று, ேரத்தின் உச்சியில் இருக்கும் சிறு பறனவனயக் கவர்ந்து கசல்லும்
ஒரு பருந்னதப் ரபோை கஜயத்ரதைின் தனைனயக் கவர்ந்து கசன்றது.
அப்ரபோது தைஞ்சயன்{அர்ஜுைன்} தன் கனணகனளக் ககோண்டு அந்தத்
தனைனய (கீ ரை விைோதபடிக்கு) ஆகோயத்திரைரய கசலுத்திக்
ககோண்டிருந்தோன்.(118-123) தன் எதிரிகள் கவனைனயயும், தன் நண்பர்கள்
ேகிழ்ச்சினயயும் அனடயும்படி கசய்த அந்தப் போண்டுவின் ேகன்
{அர்ஜுைன்}, தன் கனணகனள ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் அந்தத் தனையின் ேீ து
ஏவி அனத {அந்தத் தனைனயச்} சேந்தபஞ்சகத்தின் எல்னைகளுக்கு
அப்போல் கசலுத்திைோன்.(124)

அரதரவனளயில் உேது ேருேகைின் {கஜயத்ரதைின்} தந்னதயும்,

கபரும் சக்தினயக் ககோண்டவனுேோை ேன்ைன் விருத்தக்ஷத்திரன், ஓ! ஐயோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, தன் ேோனைரவனள ரவண்டுதல்களில் ஈடுபட்டுக்
ககோண்டிருந்தோன்.(125) அேர்ந்த நினையில் தன் ரவண்டுதல்கனளச்
கசோல்ைிக் ககோண்டிருந்த விருத்தக்ஷத்திரைின் ேடியில்
கருங்குைல்களோலும், கோது குண்டைங்களோலும் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த
அந்த கஜயத்ரதைின் தனை விழுந்தது. ஓ! எதிரிகனளத் தண்டிப்பவரர
{திருதரோஷ்டிரரர}, கோதுகுண்டைங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டிருந்த அந்தத்
தனை தன் ேடியில் வசப்பட்டது
ீ ேன்ைன் விருத்தக்ஷத்திரைோல்
கோணப்படவில்னை. எைினும், பின்ைவன் {விருத்தக்ஷத்திரன்} தன்
ரவண்டுதனைகள் முடித்து எழுந்த ரபோது, திடீகரை அது கீ ரை பூேியில்
விழுந்தது.கஜயத்ரதைின் தனையோைது கீ ரை பூேியில் விழுந்தரபோது, ஓ!
எதிரிகனளத் தண்டிப்பவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த முதிய
விருத்தக்ஷத்திரைின் தனை நூறு துண்டுகளோகச் சிதறியது. இந்தக்
கோட்சினயக் கண்ட உயிரிைங்கள் அனைத்தும் ஆச்சரியத்தோல்
நினறந்தை.(126-130). அவர்கள் அனைவரும் வோசுரதவனையும்
{கிருஷ்ணனையும்}, வைினேேிக்கப் பீபத்சுனவயும் {அர்ஜுைனையும்}
புகழ்ந்தைர்.
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, கிரீடத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட

அர்ஜுைைோல் அந்தச் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்}
ககோல்ைப்பட்டதும், ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர},
வோசுரதவைோல் {கிருஷ்ணைோல்} அந்த இருள் விைக்கிக்
ககோள்ளப்பட்டது.(131) அதன் பிறரக கதோண்டர்கரளோடு கூடிய உேது
ேகன்கள், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர} தோங்கள் கண்ட அந்த இருள்
வோசுரதவைோல் உண்டோக்கப்பட்ட ேோனயரய என்பனத அறியவந்தைர்.
இப்படிரய, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது ேருேகைோை சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்}, எட்டு அகக்ஷௌஹிணிகனளக் ககோல்ைச்
கசய்து {ககோல்ைப்பட கோரணேோக அனேந்து}, நினைத்துப் போர்க்க முடியோத
சக்தினயக் ககோண்ட போர்த்தைோல் {அர்ஜுைைோல்} ககோல்ைப்பட்டோன்.
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளைோை கஜயத்ரதன் ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்டு
கவனையனடந்த உேது ேகன்களின் கண்களில் கண்ண ீர் வைிந்தது.(132-134)
போர்த்தைோல் {அர்ஜுைைோல்} கஜயத்ரதன் ககோல்ைப்பட்டதும், ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ரகசவன் {கிருஷ்ணன்} தன் சங்னக முைக்கிைோன்,
எதிரிகனள எரிப்பவனும், வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவனுேோை
அந்த அர்ஜுைனும் தைது சங்னக முைக்கிைோன்.(135) பீேரசைனும், அந்தப்

ரபோரில் யுதிஷ்டிரனுக்குச் கசய்தினய அனுப்புபவனைப் ரபோை,

ரபரோற்றலுடன் கூடிய சிங்க முைக்கத்தோல் ஆகோயத்னத நினறத்தோன்.(136)
அந்தப் பிரம்ேோண்டேோை கூச்சனைக் ரகட்டவனும், தர்ேைின் ேகனுேோை
யுதிஷ்டிரன், உயர் ஆன்ே பல்குைைோல் {அர்ஜுைைோல்} சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} ககோல்ைப்பட்டனதப் புரிந்து ககோண்டோன்.(137)
துந்துபி ஒைிகளோலும், பிற கருவிகளோலும் தன் பனடயின் ரபோர்வரர்களுக்கு
ீ
ேகிழ்ச்சியூட்டிய அவன் {யுதிஷ்டிரன்} ரபோரிடும் விருப்பத்தோல் பரத்வோஜர்
ேகனை {துரரோணனர} எதிர்த்துச் கசன்றோன்.(138)
அதன் பிறகு, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, சூரியன் ேனறந்ததும்,

துரரோணருக்கும், ரசோேகர்களுக்கும் இனடயில் ேயிர்க்கூச்சத்னத
ஏற்படுத்தும் வனகயில் ஒரு பயங்கரப் ரபோர் கதோடங்கியது. பரத்வோஜரின்
ேகனை {துரரோணனரக்} ககோல்ை விரும்பிய அந்த வைினேேிக்கத்
ீ {ரசோேகர்கள்}, கஜயத்ரதன் வழ்ந்த
ீ பிறகு, முடிந்த ேட்டும்
முயன்று அவருடன் {துரரோணருடன்} ரபோரிட்டைர். உண்னேயில்,
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்} ககோன்று கவற்றியனடந்த
பிறகு, அந்த கவற்றியோல் ரபோனத ககோண்டு துரரோணருடன்
ரபோரிட்டைர்.(139-141) அர்ஜுைனும், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ேன்ைன்
கஜயத்ரதனைக் ககோன்ற பிறகு, உேது பனடயின் வைினேேிக்கத்
ீ பைருடன் ரபோரிட்டோன்.(142) உண்னேயில், கிரீடத்தோலும்,
ேோனைகளோலும் அைங்கரிக்கப்பட்ட அந்த வரன்
ீ {அர்ஜுைன்}, தன் முந்னதய
சபதத்னதச் சோதித்த பிறகு, தோைவர்கனள அைிக்கும் ரதவர்களின்
தனைவனை {இந்திரனைப்} ரபோைரவோ, இருனள அைிக்கும் சூரியனைப்
ரபோைரவோ தன் எதிரிகனள அைிக்கத் கதோடங்கிைோன்” {என்றோன்
சஞ்சயன்}.143
-----------------------------------------------------------------------------------------

கர்ணனை கவன்ற சோத்யகி!

Satyaki vanquishes Karna! | Drona-Parva-Section-146 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: அர்ஜுைனுடன் ரகோபத்ரதோடு ரேோதிய கிருபர்; இறந்தனதப் ரபோைத்

ரதரில் ேயங்கிக் கிடந்த கிருபனரக் கண்டு வருந்திய அர்ஜைன்; அர்ஜுைைிடம் இருந்து
தப்பி ஓடிய அஸ்வத்தோேன்; கர்ணனுக்கும், சோத்யகிக்கும் இனடயிைோை ரேோதல்;
கர்ணைின் ரதரரோட்டினயயும் குதினரகனளயும் ககோன்ற சோத்யகி; கர்ணனைக் கோக்க
வினரந்ரதோர் அனைவனரயும் கவன்ற சோத்யகி, அர்ஜுைைின் சபதத்னத
நினைவுகூர்ந்து கர்ணனைக் ககோல்ைோேல் விட்ட சோத்யகி...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, "ஓ! சஞ்சயோ, சிந்துக்களின் வரீ

ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} அர்ஜுைைோல் ககோல்ைப்பட்ட பிறகு எைது ரபோர்
ீ என்ை கசய்தைர் என்பனத எைக்குச் கசோல்வோயோக" என்றோன்.(1)
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “சிந்துக்களின்

ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்}, ரபோரில் போர்த்தைோல் {அர்ஜுைைோல்}
ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட சரத்வோைின் ேகன் கிருபர், ரகோபவசப்பட்டு,
அடர்த்தியோை கனண ேனையோல் அந்தப் போண்டுவின் ேகனை
ேனறத்தோர்.(2) துரரோணரின் ேகனும் {அஸ்வத்தோேனும்}, பிருனதயின்
{குந்தியின்} ேகைோை பல்குைனை {அர்ஜுைனை} எதிர்த்துத் தன் ரதரில்
வினரந்தோன்.(3) ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோை அவ்விருவரும், தங்கள்
ரதர்களில் எதிர்த்தினசயில் இருந்து தங்கள் கூரிய கனணகனளப்
போண்டுவின் ேகன் {அர்ஜுைன்} ேீ து கபோைியத் கதோடங்கிைர்.(4)

ீ முதன்னேயோை அந்த வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட
அர்ஜுைன், (கிருபர் ேற்றும் துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்}
ஆகிரயோரின்) கனண ேனைகளோல் பீடிக்கப்பட்டுப் கபரும் வைினய
உணர்ந்தோன்.(5) எைினும், தன் ஆசோனையும் (கிருபனரயும்), (ேற்கறோரு
ஆசோைோை) துரரோணரின் ேகனையும் {அஸ்வத்தோேனையும்} ககோல்ை
விரும்போதவனும், குந்தியின் ேகனுேோை அந்தத் தைஞ்சயன் {அர்ஜுைன்},
தோரை ஆயுதங்களின் ஆசோனைப் ரபோைச் கசயல்படத் கதோடங்கிைோன்.(6)
தன் ஆயுதங்களோல் அஸ்வத்தோேன் ேற்றும் கிருபர் ஆகிய இருவரின்

ஆயுதங்கனளக் கைங்கடித்த அவன் {அர்ஜுைன்}, அவர்கனளக் ககோல்ை
விரும்போேல் கேதுவோகச் கசல்லும் கனணகனள அவர்கள் ேீ து
ஏவிைோன்.(7) எைினும், கஜயைோல் {அர்ஜுைோல்} (கேதுவோகரவ) ஏவப்பட்ட
அக்கனணகள், கிருபனரயும், அவரது ேருேகனையும்
{அஸ்வத்தோேனையும்} கபரும்பைத்துடன் தோக்கித் தங்கள்
எண்ணிக்னகயில் வினளவோக அவ்விருவருக்கும் கபரும் வைினய உண்டு
பண்ணிை.(8) பிறகு, சரத்வோைின் ேகன் {கிருபர்}, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, இப்படி அர்ஜுைைின் கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டு, பைம்
அனைத்னதயும் இைந்து, தன் ரதர்த்தட்டில் ேயங்கி விழுந்தோர்.(9)
கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்ட தன் தனைவர் உணர்வுகனள இைந்தனதப் புரிந்து
ககோண்டு, அவர் {கிருபர்} இறந்துவிட்டோர் என்று நம்பிய கிருபரின்
ரதரரோட்டி, கிருபனர ரபோருக்கு {ரபோர்க்களத்திற்கு} கவளிரய ரதரில்
ககோண்டு கசன்றோன்.(10) சரத்வோைின் ேகைோை கிருபர் இப்படிப் ரபோருக்கு
கவளிரய ககோண்டு கசல்ைப்பட்ட பிறகு, அஸ்வத்தோேனும், போண்டுவின்
ேகைிடம் {அர்ஜுைைிடம்} ககோண்ட அச்சத்தோல் அவைிடம் இருந்து தப்பி
ஓடிைோன்.(11)
அப்ரபோது வைினேேிக்க வில்ைோளியோை போர்த்தன் {அர்ஜுைன்},

சரத்வோைின் ேகன் {கிருபர்} கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டு ேயங்கியனதக்
கண்டு, தன் ரதரில் பரிதோபகரேோை புைம்பல்களில் ஈடுபடத்
கதோடங்கிைோன்.(12) கண்ண ீர் நினறந்த முகத்துடனும், இரக்கம் ககோண்ட
இதயத்துடனும் கூடிய அவன் {அர்ஜுைன்} இந்த வோர்த்னதகனளச்
கசோன்ைோன்: “கபரும் ஞோைம் ககோண்ட விதுரர், இைிந்தவனும், தன்
குைத்னத அைிப்பவனுேோை சுரயோதைன் {துரிரயோதைன்} பிறந்த ரபோது,
திருதரோஷ்டிரரிடம், “தன் குைத்தின் இைிந்தவைோை இவன் {துரிரயோதைன்}
வினரவில் ககோல்ைப்பட ரவண்டும்.(13, 14) இவைோல் குருகுைத்தில்
முதன்னேயோரைோருக்கு ரபரிடர் ரநரப்ரபோகிறது” என்றோர். ஐரயோ,
உண்னேனயப் ரபசும் விதுரரின் வோர்த்னதகள்
உண்னேயோகவிட்டைரவ.(15) அவைது {துரிரயோதைின்} நிேித்தேோகரவ

என் ஆசோன் {பீஷ்ேர்} அம்புப்படுக்னகயில் கிடப்பனத நோன் கோண்கிரறன்.
க்ஷத்திரிய நனடமுனறக்கு ஐரயோ. என் வைினேக்கும், ஆற்றலுக்கும்
ஐரயோ.(16) என்னைப் ரபோை ரவறு எவன் தோன் ஒரு பிரோேணரிடம், அதுவும்
தன் ஆசோைிடரே ரபோரிடுவோன்? கிருபர் ஒரு முைிவரின் ேகைோவோர்; அவர்
எைது ஆசோனுேோவர்; ரேலும் அவர் துரரோணரின் அன்பு நண்பருேோவோர்.(17)
ஐரயோ, அவர் என் கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டுத் தன் ரதர்த்தட்டில்
கநடுஞ்சோண் கினடயோகக் கிடக்கிறோரர. விரும்போேரை நோன் என்
கனணகளோல் அவனர நசுக்கிவிட்ரடரை.(18) தன் ரதர்த்தட்டில்
உணர்வற்றுக் கிடக்கும் அவர் {கிருபர்} {கிருபர்}, என் இதயத்னத ேிகவும்
வைிக்கச் கசய்கிறோர். கனணகளோல் அவர் என்னைப் பீடித்திருந்தோலும்,
பளபளக்கும் கோந்தி ககோண்ட அந்தப் ரபோர் வரனர
ீ (பதிலுக்குத் தோக்கோேல்,
அவனர) நோன் போர்த்துக் ககோண்டு ேட்டுரே இருந்திருக்க ரவண்டும்.(19)
எண்ணற்ற என் கனணகளோல் தோக்கப்பட்ட அவர் {கிருபர்}, அனைத்து
உயிரிைங்களின் வைியிரைரய கசன்றுவிட்டோர். அதைோல் என் ேகைின்
{அபிேன்யுவின்} ககோனைனயவிட எைக்கு அதிக வைினயத்
தந்துவிட்டோர்.(20)
ஓ! கிருஷ்ணோ, இப்படிப் பரிதோபகரேோகத் தன் ரதரில் உணர்வற்று

கிடக்கும் அவர் எந்நினைக்குக் குனறக்கப்பட்டுவிட்டோர் என்பனதப் போர்.
தங்கள் ஆசோன்களிடம் அறினவ அனடந்த பிறகு விருப்பத்திற்குரிய
கபோருட்கனள அவர்களுக்குக் ககோடுக்கும் ேைிதர்களில் கோனளயர்
கதய்வகத்
ீ தன்னேனய அனடகின்றைர். ேறுபுறம், தங்கள் ஆசோன்களிடம்
அறினவ அனடந்துவிட்டு, அவர்கனளத் தோக்கும் ேைிதர்களில்
இைிந்ரதோரோை அந்தத் தீய ேைிதர்கள் நரகத்திற்ரக கசல்வோர்கள்.(21, 22)
நோன் கசய்திருக்கும் இச்கசயல் என்னை நரகத்திற்ரக வைிநடத்தும்
என்பதில் ஐயேில்னை.(23) கிருபரின் போதங்களில் ஆயுத அறிவியனை நோன்
படித்துக் ககோண்டிருந்த அந்நோட்களில், அவர் {கிருபர்} என்ைிடம், (24) “ஓ!
குரு குைத்ரதோரை {அர்ஜுைோ}, உன் ஆசோனை ஒரு ரபோதும் தோக்கோரத”
என்று கசோன்ைோர். என் கனணகளோல் கிருபனர நோன் தோக்கியதோல்,
நீதிேோனும், உயர் ஆன்ேோ ககோண்டவருேோை என் ஆசோைின் {கிருபரின்}
அந்தக் கட்டனளக்கு நோன் கீ ழ் படியவில்னை.(25) பின்வோங்கோதவரும்,
ககௌதேரின் வைிபடத்தகுந்த ேகனுேோை அந்த வரனர
ீ {கிருபனர} நோன்
வணங்குகிரறன்.(26) ஓ! விருஷ்ணி குைத்ரதோரை {கிருஷ்ணோ}, நோன்
அவனரத் தோக்கியதோல் எைக்கு ஐரயோ {என்னை இகைரவ ரவண்டும்}”

இப்படிச் சவ்யசச்சின் {அர்ஜுைன்}, கிருபருக்கோகப் புைம்பிக்

ககோண்டிருந்த ரபோது, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்}
ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்ட ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்} அவனை
{அர்ஜுைனை} ரநோக்கி வினரந்தோன்.(27) இப்படி ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்},
அர்ஜுைைின் ரதனர ரநோக்கி வினரவனதக் கண்ட போஞ்சோை
இளவரசர்களும், சோத்யகியும் திடீகரை அவனை {கர்ணனை} ரநோக்கி
வினரந்தைர்.(28) வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ போர்த்தன் {அர்ஜுைன்},
ரோனதயின் ேகன் {கர்ணன்} முன்ரைறி வருவனதக் கண்டு, ரதவகியின்
ேகைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்} புன்ைனகத்துக் ககோண்ரட, (29) “அரதோ அதிரதன்
ேகன் {கர்ணன்}, சோத்யகியின் ரதனர எதிர்த்து வருகிறோன்.(30) ரபோரில்
பூரிஸ்ரவஸின் ககோனைனய அவைோல் {கர்ணைோல்} தோங்கிக் ககோள்ள
முடியவில்னை என்பதில் ஐயேில்னை [1]. ஓ! ஜைோர்த்தைோ, கர்ணன் எங்ரக
வருகிறோரைோ, அங்ரக என் குதினரகனளத் தூண்டுவோயோக.(31) அந்த
விருேன் (கர்ணன்), சோத்வத வரனை
ீ {சோத்யகினயப்} பூரிஸ்ரவஸின்
வைினய அனடயச் கசய்ய ரவண்டோம்” என்றோன் {அர்ஜுைன்}.
[1] ரவகறோரு பதிப்பில் சோத்யகிக்கும் கர்ணனுக்கு இனடயில்

ரநரப்ரபோகும் இந்த ரேோதல் பூரிஸ்ரவஸின் ககோனைக்குப்
பிறகு வருகிறது. கங்குைியிலும், ேன்ேதநோததத்தரின்
பதிப்பிலும் இங்ரகரய வருகிறது. ரவகறோரு பதிப்பில்
உள்ளவோரற துரரோண பகுதி 144ல் வரும் அர்ஜுைன் கர்ணன்
ரேோதல் கோட்சிகள் இந்த 146ம் பகுதியிலும், இந்த 146ல் வரும்
சோத்யகி கர்ணன் கோட்சிகள் 144லும் இருந்திருக்க ரவண்டும்
எைத் ரதோன்றுகிறது.
சவ்யசச்சிைோல் {அர்ஜுைைோல்} இவ்வோறு கசோல்ைப்பட்டவனும்

வைினேேிக்கக் கரங்கனளயும், கபரும் சக்தினயயும் ககோண்டவனுேோை
ரகசவன் {கிருஷ்ணன்} சந்தர்ப்பத்திற்கு ஏற்ற இவ்வோர்த்னதகனள
ேறுகேோைியோகக் கூறிைோன்(32): “ஓ! போண்டுவின் ேகரை {அர்ஜுைோ},
வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்ட சோத்யகியோைவன், தைியோகரவ
கர்ணனுக்கு இனணயோைவைோவோன்.(33) அப்படியிருக்னகயில் துருபதைின்
இரு ேகன்களுடன் ரசர்ந்திருக்கும் இந்தச் சோத்வதர்களில் கோனள {சோத்யகி}
எவ்வளவு ரேன்னேயோக இருப்போன்? ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ}, தற்ரபோது நீ
கர்ணனுடன் ரபோரிடுவது முனறயோகோது.(34) பின்ைவன் {கர்ணன்}, வோசவன்
{இந்திரன்} அவனுக்குக் ககோடுத்த கடும் எரிக்ரகோனளப் ரபோன்ற சுடர்ேிக்க
ஈட்டி {சக்தி} ஒன்னறத் தன்ைிடம் னவத்திருக்கிறோன்.ஓ! பனகவரர்கனளக்
ீ
ககோல்பவரை {அர்ஜுைோ}, அவன் {கர்ணன்} அனத ேரியோனதயுடன்
வைிபட்டு உைக்கோகரவ அனதத் தன்ைிடம் னவத்திருக்கிறோன்.(35) எைரவ

கர்ணன் சோத்வத வரனை
ீ {சோத்யகினய} எதிர்த்துச்
சுதந்திரேோகச்கசல்ைட்டும். ஓ! குந்தியின் ேகரை {அர்ஜுைோ}, எப்ரபோது நீ
உன் கூரிய கனணகளோல் அவனை {கர்ணனை} அவைது ரதரில் இருந்து
தள்ள ரவண்டுரேோ அந்தக் கோைத்னத, அந்தப் கபோல்ைோதவைின் ரநரத்னத
நோன் அறிரவன்” என்றோன் {கிருஷ்ணன்} [2]” {என்றோன் சஞ்சயன்}.(36)
[2] ரவகறோரு பதிப்பில், கர்ணைின் புகனையும்,

ரேன்னேனயயும் கிருஷ்ணன் கசோல்ைி அர்ஜுைனைக்
கோத்திருக்கப் பணிப்பதோக வருகிறது. கங்குைியிலும்,
ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பிலும் அவ்வோறு இல்னை.
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “ஓ சஞ்சயோ, பூரிஸ்ரவஸ் ேற்றும்

சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் ஆகிரயோரின் வழ்ச்சிக்குப்
ீ பிறகு, வரக்
ீ
கர்ணனுக்கும், விருஷ்ணி குைத்ரதோைோை சோத்யகிக்கும் இனடயில் ரபோர்
எவ்வோறு நடந்தது என்பனத எைக்குச் கசோல்வயோக. சோத்யகிரயோ
{பூரிஸ்ரவஸோல்} ரதரற்றவைோக்கப்பட்டோன். {அப்படியிருக்னகயில்} அவன்
எந்தத் ரதரில் ஏறிச் கசன்றோன்? (அர்ஜுைைின் ரதர்ச்) சக்கரங்கனளப்
போதுகோப்ரபோரோை அந்தப் போஞ்சோை இளவரசர்கள் இருவரும்
(யுதோேன்யுவும், உத்தகேௌஜஸும்} எவ்வோறு ரபோரிட்டைர்?” என்று
ரகட்டோன்.(37, 38)
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “அந்தப் பயங்கரப்

ரபோரில் நனடகபற்ற யோனவயும் உேக்கு விளக்கிச் கசோல்கிரறன். உேது தீய
நடத்னதனய (தீய நடத்னதயின் வினளகனளப்) கபோறுனேயோகக்
ரகட்பீரோக.(39) ரேோதல் நனடகபறுவதற்கு கவகு முன்ரப, யூபக்
ககோடிரயோைோல் (பூரிஸ்ரவஸோல்) வரச்
ீ சோத்யகி கவல்ைப்படுவோன்
என்பனதக் கிருஷ்ணன் தன் இதயத்தில் அறிந்திருந்தோன்.(40)
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, நடந்தனதயும், நடக்கப்ரபோவனதயும்

ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்} அறிவோன். அதன் கோரணேோக, தன்
ரதரரோட்டியோை தோருகனை அனைத்த அவன் {கிருஷ்ணன்}, அவைிடம்
{தோருகைிடம்}, “நோனள என் ரதர் தயோரோக இருக்கட்டும்” என்றோன்.(41)
இனதரய அந்த வைினேேிக்கவன் {கிருஷ்ணன்} கட்டனளயிட்டோன்.
ரதவர்கரளோ, கந்தர்வர்கரளோ, யக்ஷர்கரளோ, உரகர்கரளோ, ரோட்சசர்கரளோ,
ேைிதர்கரளோ அந்த இரு கிருஷ்ணர்கனளயும் {இரு கருப்பர்கனளயும்}
கவல்ைத் தகுந்தவர்கள் அல்ை.(42) போட்டனை {பிரம்ேனைத்} தங்கள்

தனைனேயில் ககோண்ட ரதவர்களும், சித்தர்களும், இவ்விருவரின்

ஒப்பிைோ ஆற்றனை அறிவோர்கள்.(43) எைினும், ரபோனர நடந்தவோரற
இப்ரபோது ரகட்பீரோக.
ரதரற்ற சோத்யகினயயும், ரபோருக்குத் தயோரோக இருக்கும்

கர்ணனையும் கண்ட ேோதவன் {கிருஷ்ணன்}, ரிேப ஸ்வரத்தில் [3]
ரபகரோைியுடன் சங்னக முைக்கிைோன்.(44) (ரகசவைின்) சங்ககோைினயக்
ரகட்டுப் கபோருனளப் புரிந்து ககோண்ட தோருகன், கபரிய ககோடிேரத்னதக்
ககோண்ட அந்தத் ரதனரக் ரகசவைிடம் ககோண்டு கசன்றோன்.(45)
சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}, ரகசவைின் {கிருஷ்ணைின்}

அனுேதியுடன், பிரகோசத்தில் சுடர்ேிக்க கநருப்புக்ரகோ, சூரியனுக்ரகோ
ஒப்போைதும், தோருகைோல் வைிநடத்தப்பட்டதுேோை அந்தத் ரதரில்
ஏறிைோன்.(46) கதய்வக
ீ வோகைத்திற்கு ஒப்போைதும், விரும்பிய இடத்திற்குச்
கசல்ைவல்ைதும், னசப்யம், சுக்ரீவம், ரேகபுஸ்பம் ேற்றும் வைோஹகம்
ஆகிய முதன்னேயோை குதினரகள் பூட்டப்பட்டதும், தங்க இனைகளோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டதுேோை அந்தத் ரதரில் ஏறிய சோத்யகி, கணக்கிைடங்கோ
கனணகனள இனறத்தபடி ரோனதயின் ேகனை {கர்ணனை} எதிர்த்து
வினரந்தோன்.(47, 48) (அர்ஜுைைின்) ரதர்ச்சக்கரங்களின் இரு
போதுகோவைர்களோை யுதோேன்யுவும், உத்தகேௌஜஸும் தைஞ்சயைின்
{அர்ஜுைைின்} ரதனரக் னகவிட்டு, ரோனதயின் ேகனை {கர்ணனை}
எதிர்த்துச் கசன்றைர்.(49) ரோனதயின் ேகனும் {கர்ணனும்}, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ரகோபத்துடன் கனணேோரினய ஏவியபடி, கவல்ைப்படோத
சிநியின் ரபரனை எதிர்த்து அந்தப் ரபோரில் வினரந்தோன்.(50)
[3] ஏழு ஸ்வரங்களுக்குள் இரண்டோவது ஸ்வரம் இஃது எைக்

அவர்களுக்கினடயில் நனடகபற்ற ரபோரோைது இதற்கு முன்ைர்ப்

பூேியிரைோ, கசோர்க்கத்திரைோ, ரதவர்கள், கந்தர்வர்கள், அசுரர்கள், உரகர்கள்
அல்ைது ரோட்சசர்களுக்கு ேத்தியிரைோ கூட நனடகபற்றதோகக்
ரகள்விப்பட்டதில்னை என்ற அளவக்கு இருந்தது. ரதர்கள், குதினரகள்,
ேைிதர்கள், யோனைகள் ஆகியவற்னறக் ககோண்ட கேோத்த பனடயும், ஓ!
ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த இரு ரபோர்வரர்களின்
ீ ேனைக்கத்தக்க
கசயல்கனளக் கண்டு ரபோரிடுவனதக் னகவிட்டது.(51, 52) அவர்கள்
அனைவரும், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த இரு ேோனுட வரர்களுக்கு
ீ
இனடயில் நனடகபற்ற ேைித சக்திக்கு அப்போற்பட்ட அந்தப் ரபோனரயும்,

ரதனர வைிநடத்தும் தோருகைின் திறனையும் கண்டு அனேதியோை

போர்னவயோளர்களோக இருந்தைர்.(53) உண்னேயில் தோருகன், ரதரில் நின்று
ககோண்டு, அந்த வோகைத்னத முன்ரைோக்கியும், பின்ரைோக்கியும்,
பக்கவோட்டில் கசன்றும், வட்டேோகச் சுைன்றும், ஒரர அடியோக நிறுத்தியும்
வைிநடத்திய ரபோது, அவைது திறனைக் கண்ட அனைவரும்
வியப்பனடந்தைர். ஆகோயத்திைிருந்த ரதவர்கள், கந்தர்வர்கள், தோைவர்கள்
ஆகிரயோர், கர்ணனுக்கும் சிநியின் ரபரனுக்கும் {சோத்யகிக்கும்} இனடயில்
நனடகபற்ற ரபோனர ஊன்றிக் கவைித்து வந்தைர்.(54, 55) கபரும் வைினே
ககோண்ட அந்தப் ரபோர்வரர்கள்
ீ இருவரும், ஒருவனரகயோருவர்
அனறகூவியனைத்து, தங்கள் ஒவ்கவோருவரின் நண்பர்களுக்கோகவும்
தங்கள் ஆற்றனை கவளிப்படுத்திைர்.(56)
ரதவனைப் ரபோைத் கதரிந்த கர்ணனும், யுயுதோைனும் {சோத்யகியும்},

ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, ஒருவரின்ரேல் ஒருவர் கனணேோரிகனளப்
கபோைிந்தைர்.(57) உண்னேயில், தன் கனணப்கபோைிவோல் சிநியின் ரபரனை
{சோத்யகினயக்} கைங்கடித்த கர்ணைோல், (சோத்யகியோல்} குரு வரன்
ீ
ஜைசந்தைின் [4] ககோனைனயப் கபோறுத்துக் ககோள்ள முடியவில்னை.(58)
துயரோல் நினறந்து, கபரும்போம்கபோன்னறப் ரபோைப் கபருமூச்சு விட்ட
கர்ணன், ஓ! எதிரிகனளத் தண்டிப்பவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபோரில்
சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி} ேீ து ரகோபப் போர்னவகனள வசிக்ககோண்டு,
ீ
அதைோரைரய அவனை எரித்து விடுபவனைப் ரபோை அவனை ரநோக்கி
மூர்க்கேோக ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் வினரந்தோன்.(59) சிைத்தோல் நினறந்திருந்த
அவனை {கர்ணனைக்} கண்ட சோத்யகி, (பனக யோனைனயத்) தன்
தந்தங்களோல் துனளக்கும் யோனைகயோன்னறப் ரபோை, அடர்த்தியோை
கனணேோரிகனள ஏவி பதிலுக்கு அவனைத் {கர்ணனைத்} துனளத்தோன்.(60)
புைிகளின் சுறுசுறுப்னபயும், ஒப்பற்ற ஆற்றனையும் ககோண்ட ேைிதர்களில்
புைிகளோை அவ்விருவரும், அந்தப் ரபோரில் ஒருவனரகயோருவர்
மூர்க்கேோகச் சினதத்துக் ககோண்டைர்.(61)
[4] துரரோண பர்வம் பகுதி 114ல் ஜைசந்தனைச் சோத்யகி

ககோன்றோன்.
அந்தச் சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}, முழுக்க இரும்போைோை

கனணகளோல், எதிரிகனளத் தண்டிப்பவைோை கர்ணைின்
அங்கங்களனைத்திலும் ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் துனளத்தோன். ரேலும் ஒரு
பல்ைத்தோல் அவன் கர்ணைின் ரதரரோட்டினய அவைது ரதர்த்தட்டில்
இருந்து வழ்த்திைோன்.(62,
ீ 63) ரேலும் அவன் {சோத்யகி} தன் கூரிய

கனணகளோல், கவண்ணிறத்னதக் ககோண்ட அதிரதன் ேகைின் {கர்ணைின்}

நோன்கு குதினரகனளயும் ககோன்றோன். ரேலும் ஒரு நூறு கனணகளோல்
கர்ணைின் ககோடிேரத்னத நூறு துண்டுகளோக அறுத்த அந்த ேைிதர்களில்
கோனள {சோத்யகி}, உேது ேகன் {துரிரயோதைன்} போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத கர்ணனைத் ரதரற்றவைோகச் கசய்தோன். அப்ரபோது,
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது ரபோர்வரர்கள்
உற்சோகத்னத இைந்தைர்.(64, 65)
அப்ரபோது கர்ணைின் ேகைோை விருேரசைன், ேத்ர ஆட்சியோளைோை

சல்ைியன், துரரோணரின் ேகன் {அஸ்வத்தோேன்} ஆகிரயோர் அந்தச் சிநியின்
ரபரனை {சோத்யகினய} அனைத்துப் பக்கங்களிலும் சூழ்ந்து ககோண்டைர்.(66)
பிறகு எனதயும் கோண முடியோத ஒரு குைப்பம் ரதோன்றியது. உண்னேயில்,
வரக்
ீ கர்ணன், சோத்யகியோல் ரதரற்றவைோக்கப்பட்ட ரபோது, துருப்புகள்
அனைத்தின் ேத்தியிலும், “ஓ” என்றும், “ஐரயோ” என்றும் கூச்சல்கள்
எழுந்தை(67).
சோத்வதைின் {சோத்யகியின்} கனணகளோல் துனளக்கப்பட்ட கர்ணனும்,

ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, குைந்னத பருவத்தில் இருந்து உேது
ேகனுடன் ககோண்ட தன் நட்னப நினைவு கூர்ந்து, துரிரயோதைனுக்கு
அரசுரினேனய அளிப்பதோகத் தோன் கசய்த உறுதிகேோைினய உண்னேயோக்க
முயன்று, ேிகவும் பைவைேனடந்து,
ீ கபருமூச்சுவிட்டுக் ககோண்ரட
துரிரயோதைைின் ரதரில் ஏறிைோன்.(68, 69)
கர்ணன் ரதரற்றவைோக்கப்பட்ட பிறகு, ஓ! ேன்ைோ, சுயக்கட்டுப்போடு

ககோண்டவனும், பீேரசைைின் சபதத்னதப் கபோய்யோக்க
விரும்போதவனுேோை சோத்யகியோல், துச்சோசைன் தனைனேயிைோை உேது
துணிச்சல்ேிக்க ேகன்கள் ககோல்ைப்படோதிருந்தைர். முன்ைர்ப் போர்த்தைோல்
{அர்ஜுைைோல்} (கர்ணனைக் ககோல்வது குறித்து) கசய்யப்பட்ட
சபதத்னதயும் கபோய்யோக்க விரும்போத சோத்யகி, கவறுேரை அவர்கனளத்
ரதரற்றவர்களோக்கி ேிகவும் பைவைர்களோக்கிைோரை
ீ ஒைிய அவர்கனளக்
ககோல்ைவில்னை.(70, 71) உண்னேயில், உேது ேகன்கனளக் ககோல்வதோகப்
பீேன் சபதம் கசய்திருந்தோன், ரேலும் இரண்டோம் பகனடயோட்டத்தின் ரபோது
கர்ணனைக் ககோல்வதோகப் போர்த்தனும் {அர்ஜுைனும்} சபதம்
கசய்திருந்தோன்.(72) கர்ணைின் தனைனேயிைோை அந்தப் ரபோர் வரர்கள்
ீ
அனைவரும், சோத்யகினயக் ககோல்ைப் பைேோை முயற்சிகனளச்
கசய்தோலும், அந்தத் ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோரைோர் அவனைக்
{சோத்யகினயக்} ககோல்வதில் ரதோற்றைர்.(73) துரரோணரின் ேகன்

{அஸ்வத்தோேன்}, கிருதவர்ேன், வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்

நூற்றக்கணக்கோை க்ஷத்திரியர்களின் முதன்னேயோரைோர் ஆகிரயோர்
அனைவனரயும் தன் ஒரர வில்னைக் ககோண்டு சோத்யகி கவற்றி
ககோண்ரடோன்.(74) அந்த வரன்
ீ {சோத்யகி}, நீதிேைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைின்
நைனையும், கசோர்க்கத்னதயும் அனடய விரும்பிரய ரபோரிட்டோன்.(75)
உண்னேயில், எதிரிகனள நசுக்குபவைோை அந்தச் சோத்யகி, சக்தியில் இரு
கிருஷ்ணர்களுக்கும் {இரு கருப்பர்களுக்கும்} இனணயோைவைோக
இருந்தோன். ஓ! ேைிதர்களில் சிறந்தவரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அவன்
{சோத்யகி} சிரித்துக் ககோண்ரட உேது துருப்புகள் அனைத்னதயும் கவற்றி
ககோண்டோன்.(76) இவ்வுைகில், கிருஷ்ணன், போர்த்தன் {அர்ஜுைன்}, சோத்யகி
ஆகிய மூவர் ேட்டுரே வைினேேிக்க வில்ைோளிகளோவர். நோன்கோவதோக
ஒருவன் கோணப்படவில்னை” {என்றோன் சஞ்சயன்}.(77)
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “தோருகனைச் சோரதியோகக்

ககோண்டதும் கவல்ைப்பட முடியோததுேோை வோசுரதவைின் {கிருஷ்ணைின்}
ரதரில் ஏறியவனும், தன் கரவைினேயில் கசருக்குனடயவனும், ரபோரில்
வோசுரதவனுக்ரக {கிருஷ்ணனுக்ரக} நிகரோைவனுேோை சோத்யகி
கர்ணனைத் ரதரற்றவைோகச் கசய்தோன். சோத்யகி (கர்ணைனுடைோை
ரேோதல் முடிந்த பிறகு) ரவறு ஏரதனும் ரதரில் ஏறிைோைோ?(78, 79) ஓ!
சஞ்சயோ, நோன் இனதக் ரகட்க விரும்புகிரறன். உனரப்பதில் நீ
திறனுள்ளவைோக இருக்கிறோய். தோங்கிக் ககோள்ளப்பட முடியோத
ஆற்றனைக் ககோண்டவைோகச் சோத்யகினய நோன் கருதுகிரறன். ஓ! சஞ்சயோ
அனைத்னதயும் எைக்குச் கசோல்வோயோக” என்றோன் {திருதரோஷ்டிரன்}.(80)

{திருதரோஷ்டிரரர}, அஃது எப்படி நடந்தது என்பனதக் ரகட்பீரோக. நுண்ணறிவு
ககோண்ட தோருகைின் தம்பி, ரதனவக்குரிய அனைத்னதயும் ககோண்ட
ேற்கறோரு ரதனரச் சோத்யகியிடம் ககோண்டு வந்தோன்.(81) இரும்பு, தங்கம்
ேற்றும் பட்டுப் பட்னடகளில் இனணக்கப்பட்ட ஏர்க்கோனைக் ககோண்டதும்,
ஆயிரம் நட்சத்திரங்களோல் அைங்கரிக்கப்பட்டதும், ககோடிகளோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டதும், சிங்க வடிவம் கபோறிக்கப்பட்ட ககோடிேரம்
ககோண்டதும், தங்க இனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும் கோற்றின்
ரவகத்னதக் ககோண்டனவயுேோை குதினரகள் பூட்டப்பட்டதும், ரேக
முைக்கத்னதப் ரபோை ஆைேோை சடசடப்கபோைி ககோண்டதுேோை ரதர்
அவைிடம் {சோத்யகியிடம்} ககோண்டு வரப்பட்டது.(82, 83) அதில் ஏறிய
சிநியின் ரபரன் {சோத்யகி}, உேது துருப்புகளுக்கு எதிரோக வினரந்தோன். அரத

ரவனளயில் தோருகன் முன்னபப் ரபோைரவ ரகசவன் {கிருஷ்ணன்}

பக்கத்தில் கசன்றோன்.(84)
கர்ணனுக்கும், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரோ}, சிறந்த இைத்தில்

பிறந்தனவயும், தங்க இனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டனவயும், சங்கு,
அல்ைது பசுவின் போல் ரபோன்ற கவண் நிறத்னதக் ககோண்டனவயுேோை
ரவகேோைக் குதினரகள் பூட்டப்பட்ட ஒரு புதிய ரதர் ககோண்டு வரப்பட்டது.
அதன் கோக்ஷமும், ககோடிேரமும் தங்கத்தோைோைனவயோக இருந்தை.
ககோடிகள், இயந்திரங்கள் ஆகியவற்னறக் ககோண்ட அந்த முதன்னேயோை
ரதர் ஒரு சிறந்த சோரதினயயும் ககோண்டிருந்தது. ரேலும் அஃது அனைத்து
வனக ஆயுதங்கனளயும் தன்ைகத்ரத அபரிேிதேோகக் ககோண்டிருந்தது.
அந்தத் ரதரில் ஏறி, கர்ணனும் தன் எதிரிகனள எதிர்த்து வினரந்தோன். நீர்
ரகட்ட அனைத்னதயும் நோன் இப்ரபோது கசோல்ைிவிட்டரை.(85-87)
எைினும், ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, உேது தீய ககோள்னகயோல்

வினளந்த அைினவ (அைிவின் அளனவ) அறிந்து ககோள்வரோக.
ீ உேது
ேகன்களில் முப்பரதோரு {31} ரபர் பீேரசைைோல் ககோல்ைப்பட்டைர் [5].(88)
துர்முகனை முதன்னேயோகக் ககோண்ட அவர்கள் அனைவரும்
ரபோர்க்கனையின் அனைத்து முனறகனளயும் அறிந்தவர்களோக இருந்தைர்.
சோத்யகியும், அர்ஜுைனும், ஓ! ஐயோ {திருதரோஷ்டிரரர} பீஷ்ேர் ேற்றும்
பகதத்தன் முதைோை நூற்றுக்கணக்கோை வரர்கனளக்
ீ ககோன்றிருக்கின்றைர்.
இப்படிரய, ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர} உேது தீய ஆரைோசனைகளின்
கோரணேோக அைிவு கதோடங்கியது” {என்றோன் சஞ்சயன்}.(89, 90)
[5] பீேன் இதுவனர திருதரோஷ்டிரன் ேகன்களில் 56 ரபனரக்

ககோன்றிருக்கிறோன். இந்தப் பதிைோன்கோம் நோள் ரபோரில் ேட்டும்
நோம் போர்த்தவனர இதுவனர 32 ரபனரக் ககோன்றிருக்கிறோன்.
துர்ஜயன், துர்முகன் இருவரும் ஒருவரரகயைில்
ரேற்கசோன்ை படி 31 என்ற கணக்கு சரியோகரவ வரும்.
ரேைதிக விவரங்களுக்குத் துரரோண பர்வம் பகுதி 136ன்
அடிக்குறிப்பு [1] ஐக் கோண்க...
--------------------------------------------------------------------------------------------

அர்ஜுைன் ஏற்ற ேற்கறோரு சபதம்!

Another vow by Arjuna! | Drona-Parva-Section-147 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கர்ணைோல் அவேதிக்கப்பட்ட பீேன், அவனைக் ககோல்ை ரவண்டி

அர்ஜுைைிடம் ரகட்டது; ஆண்னே நினறந்த வோர்த்னதகளோல் கர்ணனை நிந்தித்த
அர்ஜுைன்; கர்ணைின் முன்ைினையில் கர்ணைின் ேகனைக் ககோல்வதோகச்
சபதரேற்ற அர்ஜுைன்; கஜயத்ரதன் ககோனைக்கோக அர்ஜுைனை வோழ்த்திய
கிருஷ்ணன்; கிருஷ்ணைின் ேகினேக்கு தன் கவற்றினய அர்ப்பணித்த அர்ஜுைன்;
அந்த நோளின் வினளவுகனள அர்ஜுைனுக்குச் சுட்டிக் கோட்டிய அர்ஜுைன்...
திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “ரபோரில், அவர்கள் {போண்டவர்கள்}

தரப்பிலும், என் தரப்பிலும் {ககௌரவர்கள் தரப்பிலும்} உள்ள வரர்களின்
ீ
நினை இவ்வோறு இருந்த ரபோது, பீேன் என்ை கசய்தோன்? ஓ! சஞ்சயோ,
யோனவயும் எைக்குச் கசோல்வோயோக” என்றோன்.(1)
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “பீேரசைன்

ரதரற்றவைோக்கப்பட்ட பிறகு, கர்ணைின் வோர்த்னதகளோல் பீடிக்கப்பட்ட

ீ {பீேன்}, சிைத்தோல் நினறந்து பல்குைைிடம் {அர்ஜுைைிடம்}, “ஓ!
தைஞ்சயோ {அர்ஜுைோ}, நீ போர்த்துக் ககோண்டிருக்கும்ரபோரத கர்ணன்
என்ைிடம் ேீ ண்டும் ேீ ண்டும், “அைிரய, மூடரை, கபருந்தீைிக்கோரோ,
ஆயுதங்களில் திறைற்றவரை, குைந்தோய், ரபோரின் சுனேனயத் தோங்கிக்
ககோள்ள முடியோத நீ ரபோரிடோரத” என்று கசோன்ைோன். என்ைிடம் அப்படிச்
கசோல்பவன் என்ைோல் ககோல்ைப்பட ரவண்டும். ஓ! போரதோ {அர்ஜுைோ},
கர்ணன் அந்த வோர்த்னதகனள என்ைிடம் கசோல்ைியிருக்கிறோன்.(2-4) ஓ!
வைிய கரங்கனளக் ககோண்டவரை, நோன் உன்னுடன் ரசர்ந்து ஏற்ற
உறுதிகேோைினய {சபதத்னத} நீ அறிவோய். என்ைோல் அப்ரபோது
கசோல்ைப்பட்ட வோர்த்னதகனள நினைவுகூர்வோயோக. ஓ! ேைிதர்களில்
சிறந்தவரை, ஓ! குந்தியின் ேகரை {அர்ஜுைோ}, உன் சபதத்னதப் ரபோைரவ
என் சபதமும் கபோய்யோக்கப்படோதவோறு நடந்து ககோள்வோயோக. ஓ!
தைஞ்சயோ {அர்ஜுைோ} எதைோல் என் சபதம் உண்னேயோகுரேோ அனதச்
கசய்வோயோக.(5, 6)
பீேைின் இவ்வோர்த்னதகனளக் ரகட்டவனும், அளக்க முடியோத

ஆற்றனைக் ககோண்டவனுேோை அர்ஜுைன், அந்தப் ரபோரில் கர்ணைின்
அருகில் கசன்று, (7) “ஓ! கர்ணோ, நீ தவறோை போர்னவனயக்
ககோண்டிருக்கிறோய். ஓ! சூதைின் ேகரை {கர்ணோ}, உன்னை நீரய புகழ்ந்து
ககோள்கிறோய். தீய புரிதல் ககோண்டவரை, இப்ரபோது நோன் உன்ைிடம்
கசோல்வனதக் ரகட்போயோக.(8) வரர்கள்
ீ ரபோரில் கவற்றி, அல்ைது ரதோல்வி
என்ற இரண்னடரய அனடகிறோர்கள். ஓ! ரோனதயின் ேகரை {கர்ணோ},
இனவகளில் இரண்டும் நிச்சயேற்றனவரய. ரபோரில் ஈடுபடும்
இந்திரனுக்ரக ரவறு கதி கினடயோது. யுயுதோைைோல் {சோத்யகியோல்}
ரதரற்றவைோக்கப்பட்டு, உணர்வுகனள இைந்த நீ கிட்டத்தட்ட
ேருணத்தருவோயில் இருந்தோய். எைினும், உன்னைக் ககோல்வதோக நோன்
ஏற்றிருந்த சபதத்னத நினைவுகூர்ந்த அந்த வரன்
ீ {சோத்யகி}, உன் உயினர
எடுக்கோேரைரய உன்னை விட்டோன்.(10) பீேரசைனர
ரதரற்றவைோக்குவதில் நீ கவன்றோய் என்பது உண்னேரய. எைினும், ஓ!
ரோனதயின் ேகரை {கர்ணோ}, அவ்வரனர
ீ {பீேனர} நீ இகழ்ந்தது போவச்
கசயைோகும்.(11) உண்னேயோை ரநர்னேயும், துணிச்சலும் ககோண்ட
ேைிதர்களில் கோனளயர், ஓர் எதிரினய கவற்றிக் ககோண்டோல், தற்புகழ்ந்து
ககோள்ளரவோ, எவனரயும் இகழ்ந்து ரபசரவோ ேோட்டோர்கள்.(12) எைினும்,
உன் அறிவு அற்பேோைரத. இதன் கோரணேோகரவ, ஓ! சூதைின் ேகரை
{கர்ணோ}, நீ இத்தகு ரபச்சுகளில் ஈடுபடுகிறோய். ரேலும், கபரும் ஆற்றல்
ேற்றும் வரம்
ீ ககோண்டவரும், ரநர்னேயோை கசயல்போடுகளுக்கு எப்ரபோதும்

அர்ப்பணிப்புடன் இருப்பவரும், ரபோரோடிக் ககோண்டிருந்தவருேோை

பீேரசைர் குறித்த உன் தூற்றும் அனடகேோைிகள் எதுவுரே உண்னேக்கு
இனயந்தனவயோக இல்னை. ரகசவனும் {கிருஷ்ணனும்}, நோனும், இந்தத்
துருப்புகள் அனைத்தும் போர்த்துக் ககோண்டிருந்தரபோரத, பீேரசைரோல்
ரபோரில் நீ பை முனற ரதரற்றவைோகச் கசய்யப்பட்டோய்.(13, 14) எைினும்
அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {பீேர்}, உன்ைிடம் கடுனேயோை வோர்த்னத
ஒன்னறக் கூடச் கசோல்ைவில்னை.(15)
எைினும், விருரகோதரிடம் {பீேரிடம்} நீ கடுனேயோை வோர்த்னதகள்

பைவற்னறச் கசோன்ைதோலும், என் போர்னவக்கு அப்போல் பிறருடன் ரசர்ந்து
சுபத்தினரயின் ேகனைக் {அபிேன்யுனவக்} ககோன்றதோலும், அந்த உன்
குற்றங்களுக்கோை கைினய {பைனை} நீ இன்ரற அனடயப் ரபோகிறோய்.(16)
ஓ! கபோல்ைோதவரை {கர்ணோ}, உன் அைிவுக்கோகத்தோன் நீ

அபிேன்யுவின் வில்னை அறுத்தோய்.(17) ஓ! அற்ப அறினவக் ககோண்டவரை
{கர்ணோ}, அதற்கோகரவ நீ, உன் கதோண்டர்கள், பனடகள், விைங்குகள்
அனைத்துடன் ரசர்த்து என்ைோல் ககோல்ைப்படுவோய். ரபரிடர் உைக்கு
ரநரப்ரபோவதோல், நீ கசய்ய ரவண்டிய அனைத்துச் கசயல்கனளயும்
இப்ரபோரத கசய்து ககோள்வோயோக.(18) ரபோரில் நீ போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத விருேரசைனை {உன் ேகனை} நோன் ககோல்ரவன்.
மூடத்தைத்தோல் என்னை எதிர்க்கப்ரபோகும் ேன்ைர்கள் அனைவனரயும்
நோன் யேனுைகுக்கு அனுப்பி னவப்ரபன்.(19) என் ஆயுதத்தின் ேீ து
னகனயனவத்து இனத நோன் உண்னேயோகரவ {சத்தியேோகச்} கசோல்கிரறன்.
ஞோைேற்றவனும், அகங்கோரம் நினறந்தவனும், மூடனுேோை நீ
ரபோர்க்களத்தில் {வழ்ந்து}
ீ கிடக்கும் ரபோது, உன்னைக் கண்டு, ேைங்கசந்து
தீயத் துரிரயோதைன் புைம்பல்களில் ஈடுபடுவோன் என்று நோன் கசோல்கிரறன்”
கர்ணைின் ேகனை {விருேரசைனைக்} ககோல்வதோக அர்ஜுைன்

சபதரேற்றரபோது, ரதர்வரர்களுக்கு
ீ ேத்தியில் ரபரரோைியுடன் கூடிய ேிகப்
கபரிய ஆரவரோம் எழுந்தது.(20, 21) அச்சம் நினறந்த அவ்ரவனளயில் எங்கும்
குைப்பம் நிைவியரபோது, ஆயிரம் கதிர்கனளக் ககோண்ட சூரியன், ஒளியிைந்த
கதிர்களுடன் அஸ்த ேனைக்குள் நுனைந்தோன்.(22) அப்ரபோது, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, ரபோரின் முன்ைணியில் நின்ற ரிேிரகசன் {கிருஷ்ணன்},
சபதத்னத நினறரவற்றிய அர்ஜுைனை வோரி அனணத்துக் ககோண்டு, (23)
அவைிடம் இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன், “ஓ! ஜிஷ்ணு {அர்ஜுைோ}, உன்
கபரும் சபதம் நினறரவற்றப்பட்டது நற்ரபறோரைரய.(24)

கபோல்ைோதவைோை விருத்தக்ஷத்திரனும், அவைது ேகனும் {கஜயத்ரதனும்}

ககோல்ைப்பட்டது நற்ரபறோரைரய. ஓ! போரதோ {அர்ஜுைோ}, இந்தத்
தோர்தரோஷ்டிரப் பனடயுடன் ரதவர்களின் பனடத்தனைவரை {முருகரை}
ரபோரிட்டோலும், ஓ! ஜிஷ்ணு {அர்ஜுைோ}, அவன் தன் உணர்வுகனள
இைந்திருப்போன்.(25) இதில் எந்த ஐயமும் இல்னை. ஓ! ேைிதர்களில் புைிரய
{அர்ஜுைோ}, மூவுைகிலும் இந்தப் பனடயுடன் ரபோரிடக்கூடியவைோக
உன்னைத் தவிர ரவறு எவனையும் என்ைோல் நினைத்துக் கூடப் போர்க்க
உைக்கு இனணயோகரவோ, ரேன்னேயோகரவோ கபரும் ஆற்றனைக்

ககோண்டவர்களோை அரசப் ரபோர்வரர்கள்
ீ பைர், துரிரயோதைைின்
கட்டனளயின் ரபரில் ஒன்று ரசர்ந்திருக்கின்றைர். கவசம் பூண்டவர்களோை
அவர்களோலும் ரபோரில் ரகோபம் நினறந்த உன்னை அணுகரவ முடியோது.(26-
28) உன் சக்தியும், வைினேயும், ருத்ரனுக்ரகோ, சக்ரனுக்ரகோ
{இந்திரனுக்ரகோ}, யேனுக்ரகோ நிகரோைனவ. ஓ! ஏதிரிகனள எரிப்பவரை,
யோருனடய ஆதரவும் இல்ைோேல், தைியோகப் ரபோரில் இன்று நீ
கவளிப்படுத்திய இத்தகு ஆற்றனை கவளிப்படுத்த இயன்றவன் ரவறு
எவனும் இல்னை.(29) தீய ஆன்ேோ ககோண்ட கர்ணன் தன் கதோண்டர்களுடன்
ககோல்ைப்படும்ரபோது ேீ ண்டும் உன்னை நோன் இப்படிப் போரோட்டுரவன். உன்
எதிரி கவல்ைப்பட்டுக் ககோல்ைப்படும்ரபோது, நோன் இப்படிரய உன்னைப்
ரபோற்றுரவன்” என்றோன் {கிருஷ்ணன்}.
அவைிடம் {கிருஷ்ணைிடம்} ேறுகேோைியோக அர்ஜுைன், “ஓ! ேோதவோ

{கிருஷ்ணோ}, ரதவர்களும் சோதிக்கக் கடிைேோை இந்தச் சபதேோைது, உன்
அருளோரைரய என்ைோல் நினறரவற்றப்பட்டது.(30, 31) ஓ! ரகசவோ
{கிருஷ்ணோ}, உன்னைத் தனைவைோகக் ககோண்ரடோரின் கவற்றியோைது
ஆச்சரியப்பட ரவண்டிய ஒன்ரற அல்ை.(32) உன் அருளோல் யுதிஷ்டிரர்
முழுப் பூேினயயும் அனடவோர். ஓ! விருஷ்ணி குைத்ரதோரை {கிருஷ்ணோ},
இனவ யோவும் உன் சக்தியோரைரய நடக்கின்றை. ஓ! தனைவோ {கிருஷ்ணோ},
இந்த கவற்றி உைதோகும்.(33) ஓ! ேதுசூதைோ {கிருஷ்ணோ}, எங்கள் கசைிப்பு
உைது கபோறுப்பு, நோங்கள் உன் பணியோட்கரள” என்றோன் {அர்ஜுைன்}.
இப்படிச் கசோல்ைப்பட்ட கிருஷ்ணன் கேல்ைப் புன்ைனகத்தபடிரய
கேதுவோகக் குதினரகனளத் தூண்டிைோன். ரேலும் அவன் கசன்ற
வைிகயங்கும் போர்த்தனுக்கு {அர்ஜுைனுக்குக்} ககோடூரக் கோட்சிகள் நினறந்த
ரபோர்க்களத்னதக் கோட்டிக் ககோண்ரட வந்தோன்.(34)

அப்ரபோது கிருஷ்ணன் {அர்ஜுைைிடம்}, “ரபோரில் கவற்றினயரயோ,

உைகப்புகனைரயோ விரும்பிய வரீ ேன்ைர்கள் பைர் கனணகளோல்
தோக்கப்பட்டுப் பூேியில் கிடக்கின்றைர்.(35) அவர்களது ஆயுதங்களும்,
ஆபரணங்களும் சிதறடிக்கப்பட்டும், அவர்களது குதினரகள், ரதர்கள்,
யோனைகள் ஆகியனவ சினதக்கப்பட்டும், உனடக்கப்பட்டும் கிடக்கின்றை.
கவசங்கள் துனளக்கப்பட்ரடோ, பிளக்கப்பட்ரடோ அவர்கள் கபரும் துன்பத்னத
அனடந்தைர்.(36) அவர்களில் சிைர் இன்னும் உயிருடன் இருக்கின்றைர்,
சிைரரோ இறந்து விட்டைர். எைினும் அப்படி ேோண்ரடோரும் கூடத் தங்கள்
கோந்தியின் வினளவோல் இன்னும் உயிருடன் இருப்பவர்கனளப் ரபோைரவ
கதரிகின்றைர்.(37) தங்கச் சிறகுகனளக் ககோண்ட அவர்களது
கனணகளோலும், தோக்குவதற்கும், தற்கோத்துக் ககோள்வதற்கும் பயன்படும்
அவர்களது எண்ணற்ற பிற ஆயுதங்களோலும், (உயினர இைந்த) அவர்களது
விைங்குகளோலும் பூேியோைது ேனறக்கப்பட்டிருப்பனதப் போர்.(38)
உண்னேயில், கவசங்கள், ரத்திை ஆரங்கள், கோது குண்டைங்களோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட அவர்களது தனைகளோலும், தனைக்கவசங்கள்,
கிரீடங்கள், ேைர் ேோனைகள், ேகுடங்களில் உள்ள கற்கள், கண்டசூத்ரங்கள்
{கழுத்தணிகள்}, அங்கதங்கள் {ரதோள்வனளகள்}, தங்கப்பட்னடகள் ேற்றும்
பல்ரவறு பிற அைகிய ஆபரணங்களோலும் பூேியோைது பிரகோசேோகத்
கதரிகிறது.(39, 40)
அனுகர்ேங்கள் {இருசுக்கட்னடகள்}, அம்பறோத்தூணிகள்,

ககோடிேரங்கள், ககோடிகள், உபஷ்கரங்கள் {ரதரிலுள்ள பிற கபோருட்கள்},
அதிஷ்தோைங்கள் {பீடங்கள்}, கனணகள், ரதர்களின் {ரகோபுர} முகடுகள்,
உனடந்த சக்கரங்கள், கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை அைகிய அக்ஷங்கள்
{ஏர்க்கோல்கள்}, நுகத்தடிகள், குதினரகளின் கடிவோளங்கள், கச்னசகள்,
விற்கள், அம்புகள், யோனைகளின் அம்போரிகள், பரிங்கங்கள், அங்குசங்கள்,
ஈட்டிகள், பிண்டிபோைங்கள் {குறுங்கனணகள்}, ரதோேரங்கள், சூைங்கள்,
குந்தங்கள், தண்டோயுதங்கள், சதோக்ைிகள், புசுண்டிகள், வோள்கள்,
ரகோடரிகள், குறுகிய கைேோைத் தண்டோயுதங்கள், உைக்னககள்,
கதோயுதங்கள், குணபங்கள் {ஒரு வனக ஈட்டிகள்}, தங்கத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்ட சோட்னடகள், ஓ! போரதக் குைத்தின் கோனளரய
{திருதரோஷ்டிரரர}, ேணிகள், கபரும் யோனைகளின் பல்ரவறு விதேோை
ஆபரணங்கள், ேைிதர்கள் ேற்றும் விைங்குகளின் உடல்களில் இருந்து
நுழுவிய ேைர்ேோனைகள், வினையுயர்ந்த ஆனடகள், ஆபரணங்கள்
ஆகிவற்றோல் விரவிக் கிடந்த பூேியோைது, ரகோள்கள் ேற்றும் நட்சத்திரங்கள்
விரவிக்கிடக்கும் கூதிர்கோைத்து ஆகோயத்னதப் ரபோைப் பிரகோசேோக

ஒளிர்ந்தது. பூேிக்கோகக் ககோல்ைப்பட்ட பூேியின் தனைவர்கள், அன்புக்குரிய

ேனைவினய அனணத்துக் ககோள்வனதப் ரபோைப் பூேினயத் தங்கள்
அங்கங்களோல் தழுவியபடி உறங்கிக் ககோண்டிருந்தைர்.
ேனைகள் தங்கள் குனககள் ேற்றும் பிளவுகளில் சுண்ணோம்னப

உதிர்ப்பனதப் ரபோை, ஐரோவதத்திற்கு ஒப்போைனவயும், ேனைகனளப்
ரபோைப் கபரியனவயுேோை இந்த யோனைகள், ஆயுதங்களோல் தங்கள்
உடல்களில் உண்டோை பிளவுகளில் அபரிேிதேோகக் குருதினயச்
சிந்துகின்றை.(41-49) ஓ! வரோ
ீ {அர்ஜுைோ}, கனணகளோல் பீடிக்கப்பட்டுத்
தனரயில் கிடக்கும் அந்தப் கபரும் உயிரிைங்கள் நடுங்கிக்
ககோண்டிருப்பனதப் போர். தங்க இனைகளோல் அைங்கரிக்கப்பட்டுத் தனரயில்
கிடக்கும் அந்தக் குதினரகனளயும் போர்.(50) ஓ! போர்த்தோ {அர்ஜுைோ},
சோரதியற்றனவயும், ரதரரோட்டியற்றனவயும், ஒரு கோைத்தில் கதய்வக
ீ
வோகைங்களுக்ரகோ, ேோனை வோைில் ரதோன்றும் ஆவி வடிவங்களுக்ரகோ
{கந்தர்வ ேோளினககளுக்ரகோ} ஒப்போக இருந்தனவயுேோை அந்தத் ரதர்கள்,
ஓ! தனைவோ {அர்ஜுைோ}, துண்டுகளோக கவட்டப்பட்ட ககோடிேரங்கள்,
ககோடிகள், அக்ஷங்கள், நுகத்தடிகள் ஆகியவற்றுடனும், உனடந்த
ஏர்க்கோல்கள் ேற்றும் முகடுகளுடனும் இப்ரபோது தனரயில் கிடப்பனதப்
போர்.(51, 52) ஓ! வரோ
ீ {அர்ஜுைோ}, விற்கள் ேற்றும் ரகடயங்கனளத் தோங்கிய
கோைோட்பனட வரர்களும்,
ீ நூற்றுக் கணக்கிலும், ஆயிரக்கணக்கிலும்
ககோல்ைப்பட்டுக் குருதியில் குளித்துப் புழுதி படிந்த தங்கள் குைல்களுடன்
{ரகசங்களுடன்}, தங்கள் அனைத்து அங்கங்களோலும் பூேினயத் தழுவியபடி
பூேியில் கிடப்பனதப் போர்.(53)
ஓ! வைினேேிக்கக் கரங்கனளக் ககோண்டவரை {அர்ஜுைோ}, அந்தப்

ீ உடல்கள் உன் ஆயுதங்களோல் சினதக்கப்பட்டிருப்பனதப்
போர்.(54) சோேரங்கள், விசிறிகள், குனடகள், ககோடிேரங்கள், குதினரகள்,
ரதர்கள், யோனைகள், பல்ரவறு வனகயோை விரிப்புகள், குதினரகளின்
கடிவோளங்கள், அைகிய ஆனடகள், வினைேதிப்புேிக்க (ரதர்களின்)
வரூதங்கள், சித்திர ரவனைப்போடுகளுள்ள தினரச்சீனைகள் ஆகியவற்றோல்
விரவிக் கிடக்கும் இந்தப் பூேினயப் போர்.(55, 56) இடியோல் தோக்கப்பட்டு
ேனையின் முகடுகளில் இருந்து விழும் சிங்கங்கனளப் ரபோை, ரபோர்வரர்கள்
ீ
பைர், நன்கு ஆயுதம் தரிக்கப்பட்ட யோனைகளின் முதுகுகளில் இருந்து
விழுந்து, தோங்கள் ஏறி வந்த அந்த விைங்குகளுடரைரய கிடப்பனதப்
போர்.(57) (தோங்கள் ஏறி வந்த) குதினரகள், (தோங்கள் பிடித்திருந்து) விற்கள்
ஆகியவற்ரறோடு கைந்து கபரும் எண்ணிக்னகயிைோை குதினரவரர்களும்,
ீ

கோைோட்பனட வரர்கள்,
ீ குருதியோல் ேனறக்கப்பட்டுக் களத்தில் விழுந்து
கிடப்பனதப் போர்.(58)
ஓ! ேைிதர்களில் முதன்னேயோைவரை {அர்ஜுைோ}, கபரும்

எண்ணிக்னகயில் ககோல்ைப்பட்ட யோனைகள், குதினரகள் ேற்றும்
ீ ேனறக்கப்பட்டதும், அபரிேிதேோை இரத்தம், ககோழுப்பு
ேற்றும் அழுகிய இனறச்சியிைோல் உண்டோை ரசறில் ேகிழும் நோய்கள்,
ஓநோய்கள், பிசோசங்கள் ேற்றும் பல்ரவறு இரவு உைோவிகள் திரிவதுேோை
பூேியின் பரப்புப் பயங்கரேோக இருப்பனதப் போர்.(59) ஓ! பைேிக்கவரை
{அர்ஜுைோ}, புகனை அதிகரிப்பதோை இந்தப் ரபோர்க்கள அருஞ்கசயைோைது
உன்ைோரைோ, கபரும் ரபோரில் னதத்தியர்கனளயும், தோைவர்கனளயும்
ககோல்லும் ரதவர்களின் தனைவைோை இந்திரைோரைோ ேட்டுரே
அனடயத்தக்கதோகும்” என்றோன் {கிருஷ்ணன்}.(60)
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “கிரீடத்தோல்

அைங்கரிக்கப்பட்டவைோை அர்ஜுைனுக்கு இப்படிரய ரபோர்க்களத்னதக்
கோட்டிவந்த கிருஷ்ணன், தன் சங்கோை போஞ்சஜன்யத்னத முைக்கி,
(பதிலுக்குத் தங்கள் தங்கள் சங்குகனள முைக்கிய) போண்டவப்பனடயின்
ீ ேகிழ்ச்சியில் ஆழ்த்திைோன்.(61) கிரீடத்தோல் அைங்கரிக்கப்பட்ட
வரனுக்கு
ீ {அர்ஜுைனுக்குப்} ரபோர்க்களத்னதக் கோட்டியதும், எதிரிகனளக்
ககோல்பவைோை அந்த ஜைோர்த்தைன் {கிருஷ்ணன்}, போண்டுவின் ேகைோை
அஜோதசத்ருவிடம் {யுதிஷ்டிரைிடம்} வினரவோகச் கசன்று, கஜயத்ரதைின்
ககோனைனயக் குறித்து அவனுக்குத் கதரிவித்தோன்” {என்றோன்
சஞ்சயன்}.(62)
--------------------------------------------------------------------------------------------

யுதிஷ்டிரைின் ஆைந்தக் கண்ண ீர்!

Yudhishthira in tears of joy! | Drona-Parva-Section-148 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: யுதிஷ்டிரைிடம் திரும்பி வந்த கிருஷ்ணனும் அர்ஜுைனும்;

யுதிஷ்டிரைின் கவற்றிக்கோக வோழ்த்திய கிருஷ்ணன்; கிருஷ்ணைின் அருளோல் கவற்றி
கிட்டியதோகக் கூறிய யுதிஷ்டிரன்; யுதிஷ்டிரைின் கிருஷ்ணத் துதி; பீேனையும்,
சோத்யகினயயும் ஆரத்தழுவி, வோழ்த்தி, ஆைந்தக் கண்ணனர
ீ வடித்த யுதிஷ்டிரன்...
சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “சிந்துக்களின்

ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} போர்த்தைோல் {அர்ஜுைைோல்} ககோல்ைப்பட்ட
பிறகு, கிருஷ்ணன், தர்ேைின் ேகைோை ேன்ைன் யுதிஷ்டிரைிடம் கசன்று,
ேகிழ்ச்சியோை இதயத்துடன் பின்ைவனை {யுதிஷ்டிரனை} வைிபட்டோன்.(1)

ரேலும் அவன் {கிருஷ்ணன் யுதிஷ்டிரைிடம்}, “ஓ! ேன்ைர்களின் ேன்ைோ
{யுதிஷ்டிரரர}, உேது வளம் அதிகரிப்பது நற்ரபறோரைரய. ஓ! ேைிதர்களில்
சிறந்தவரர, உேது எதிரி {கஜயத்ரதன்} ககோல்ைப்பட்டோன். உேது தம்பி
{அர்ஜுைன்} அவைது சபத்னத நினறரவற்றியது நற்ரபறோரைரய”
என்றோன்.(2)
பனக நகரங்கனள அடக்குபவைோை கிருஷ்ணைோல் இப்படிச்

கசோல்ைப்பட்ட ேன்ைன் யுதிஷ்டிரன், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர},
ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்து, தன் ரதரில் இருந்து கீ ரை இறங்கிைோன்.(3)
ஆைந்தக் கண்ணரோல்
ீ நிரம்பிய கண்களுடன் இரு கிருஷ்ணர்கனளயும் {இரு
கருப்பர்களோை வோசுரதவன் ேற்றும் அர்ஜுைனையும்} தழுவி ககோண்ட
அவன் {யுதிஷ்டிரன்}, பிரகோசேோைதும், தோேனர ரபோன்றதுேோை தன்
முகத்னதத் துனடத்துக் ககோண்டு, (4) வோசுரதவைிடமும்
{கிருஷ்ணைிடமும்}, போண்டுவின் ேகைோை தைஞ்சயைிடமும்
{அர்ஜுைைிடமும்} இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோன், “வைினேேிக்கத்
ரதர்வரர்கரள,
ீ பணினய நினறரவற்றிய உங்கள் இருவனரயும்
நற்ரபறோரைரய நோன் கோண்கிரறன்.(5) போவம் நினறந்த இைிந்தவைோை
அந்தச் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} ககோல்ைப்பட்டது
நற்ரபறோரைரய. கிருஷ்ணர்கரள, கபரும் ேகிழ்ச்சியோல் என்னை நினறய
னவக்கும் கசயனை நற்ரபறோரைரய நீங்கள் கசய்தீர்கள்.(6)
நம் எதிரிகள் துன்பக்கடைில் மூழ்கியிருப்பது நற்ரபறோரைரய. ஓ!

ேதுசூதைோ {கிருஷ்ணோ}, அனைத்து உைகங்களின் தனைவன் {இனறவன்}
நீரய. உன்னைத் தங்கள் போதுகோவைரோகக் ககோண்ரடோரோல் இந்த
மூவுைகிலும் அனடய முடியோத சோதனை எதுவும் இல்னை. ஓ! ரகோவிந்தோ
{கிருஷ்ணோ}, பைங்கோைத்தில் தோைவர்கனள கவன்ற இந்திரனைப் ரபோை,
உன் அருளோல் நோங்கள் எங்கள் எதிரிகனள கவல்ரவோம்.(7, 8)
ஓ! விருஷ்ணி குைத்ரதோரை {கிருஷ்ணோ}, நீ எவரிடம் ேைநினறவு

ககோள்கிறோரயோ, ஓ! ககௌரவங்கனள அளிப்பவரை, அவர்கள் உைகத்னத
கவல்வரதோ, மூவுைகங்கனள கவல்வரதோ நிச்சயம் சோத்தியரே.(9) ஓ!
ரதவர்களின் தனைவோ {கிருஷ்ணோ}, நீ யோரிடம் ேைநினறவு
ககோண்டுள்ளோரயோ, ஓ! ககௌரவரங்கனள அளிப்பவரை, அவர்கள் ரபோரில்
ரதோல்வினயரயோ எந்தப் போவத்னதரயோ அனடய ேோட்டோர்கள்.(10)

ஓ! ரிேிரகசோ {கிருஷ்ணோ}, சக்ரன் {இந்திரன்} ரதவர்களின்

தனைவைோைது உன் அருளோரைரய.(11) அந்த அருளப்பட்டவன் {இந்திரன்},
ரபோர்க்களத்தில் மூவுைகங்களின் அரசுரினேனயயும் அனடந்தது உன்
அருளோரைரய. ஓ! ரதவர்களின் தனைவோ {கிருஷ்ணோ}, பின்ைவன்
{இந்திரன்} இறவோ நினைனய அனடந்ததும், ஓ! கிருஷ்ணோ, நித்தியேோை
(அருள்) உைகங்கனள அனுபவிப்பதும் உன் அருளோரைரய (12) ஓ!
எதிரிகனளக் ககோல்பவரை, உன் அருளோல் உண்டோை ஆற்றனைக் ககோண்டு
ஆயிரக்கணக்கோை னதத்தியர்கனளக் ககோன்ற சக்ரன் {இந்திரன்},
ரதவர்களின் தனைனேப் கபோறுப்னப அனடந்தோன்.(13) ஓ! ரிேிரகசோ
{கிருஷ்ணோ}, அனசவை ேற்றும் அனசயோதை ஆகியவற்னறக் ககோண்ட
ீ {கிருஷ்ணோ} அதன் போனதயில் இருந்து நழுவோேல்
இந்த அண்டம், ஓ! வரோ
ரவண்டுதல்களிலும், ரஹோேங்களிலும் ஈடுபட்டுக்ககோண்டிருப்பது உன்
அருளோரைரய.(14) கதோடக்கத்தில் இருளில் முழ்கியிருந்த இந்த அண்டம்
முழுவதுே ஒரர நீர்ப்பரப்ரப இருந்தது.(15) ஓ! வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவரை, ஓ! ேைிதர்களில் சிறந்தவரை {கிருஷ்ணோ}, இந்த அண்டம்
உன் அருளோரைரய கவளிப்பட்டது.
உைகங்கள் அனைத்தின் பனடப்போளன் நீரய, பரேோத்ேோ நீரய,

ேோற்றேில்ைோதவன் நீரய.(16) ஓ! ரிேிரகசோ {கிருஷ்ணோ}, உன்னைக்
கண்டவர் எவரும் ஒருரபோதும் குைம்புவதில்னை. பரம்கபோருள் நீரய,
ரதவர்களின் ரதவன் நீரய, அைிவற்றவன் நீரய.(17) ஓ! ரதவர்களின்
தனைவோ {கிருஷ்ணோ}, உன்னைப் புகைிடேோகக் ககோண்ரடோர் ஒரு ரபோதும்
குைம்புவதில்னை. அனைத்து உைகங்கனளயும் பனடப்பவனும்,
ேோற்றேில்ைோதவனும், ஆதி அந்தம் இல்ைோதவனுேோை கதய்வகேோைவன்
ீ
நீரய.(18) ஓ! ரிேிரகசோ {கிருஷ்ணோ}, உைக்கு அர்ப்பணிப்புடன்
இருப்பவர்கள் எப்ரபோதும் அனைத்துச் சிரேங்கனளயும் கடப்போர்கள்.
பரேனும் {ஆதி முதல்வனும்}, பைனேயோைவனும், கதய்வகேோைவனும்
ீ
{கதய்வகப்
ீ புருேனும்}, உயர்ந்தனவயனைத்திலும் உயர்ந்தவனும்
நீரய.(19) பரேைோை உன்னை அனடந்தவன் எவரைோ, அவன் உயர்ந்த
வளத்னத அனடய விதிக்கப்பட்டிருக்கிறோன். நோன்கு ரவதங்களிலும்
போடப்படுபவன் நீரய. நோன்கு ரவதங்களும் உன்னைரய போடுகின்றை.(20)

ஓ! உயர் ஆன்ேோ
ககோண்ரடோரை {கிருஷ்ணோ},
உன் உனறவிடத்னத நோடி
ஒப்பற்ற வளத்னத நோன்
அனடரவன். பரம்கபோருள் நீரய,
உயர்ந்த ரதவர்களின் ரதவன்
நீரய, சிறகு பனடத்த
உயிரிைங்களின் தனைவன்
நீரய, ேைிதர்கள் அனைவரின்
சிறகு பகடத்த பறவகளின் தகலவன் கருடன்
தனைவன் நீரய.(21)
அனைத்தினுக்கும் உயர்ந்த தனைவன் நீரய. ஓ! இருப்ரபோரில்

சிறந்தவரை {கிருஷ்ணோ}, நோன் உன்னை வணங்குகிரறன். ஓ!
பைேிக்கவரை, தனைவனும், தனைவர்களுக்குத் தனைவன் நீரய. ஓ!
ேோதவோ {கிருஷ்ணோ}, வளரே உைதோகட்டும்.(22)
ஓ! அகன்ற கண்கனள உனடயவரை, ஓ! அண்ட ஆன்ேோரவ,

அனைத்துப் கபோருட்களின் கதோடக்கம் நீரய. எவன் தைஞ்சயைின்
{அர்ஜுைைின்} நண்பரைோ, எவன் தைஞ்சயைின் நன்னேயில்
ஈடுபடுபவரைோ அவன், தைஞ்சயைின் போதுகோவைைோை உன்னைரய
அனடந்து ேகிழ்ச்சினய அனடவோன்” என்றோன் {யுதிஷ்டிரன்}.(23)
இப்படி அவைோல் கசோல்ைப்பட்டவர்களும், உயர் ஆன்ேோ

ககோண்டவர்களுேோை ரகசவனும் {கிருஷ்ணனும்}, அர்ஜுைனும், பூேியின்
தனைவைோை அந்த ேன்ைைிடம் {யுதிஷ்டிரைிடம்} ேகிழ்ச்சியோக, (24)
“போவம் நினறந்த ேன்ைைோை கஜயத்ரதன், உேது ரகோபம் எனும்
கநருப்போரைரய எரிக்கப்பட்டோன்.(25) ஓ! பைேிக்கவரர, தோர்தரோஷ்டிரப்
பனடயோைது கபரியதோகவும், கசருக்கு நினறந்ததோகவும் இருப்பினும், ஓ!
போரதரர {யுதிஷ்டிரரர}, தோக்குதலுக்குள்ளோகியும், ககோல்ைப்பட்டும்
அைிக்கப்பட்டு வருகிறது.(26) ஓ! எதிரிகனளக் ககோல்பவரர {யுதிஷ்டிரரர},
உேது ரகோபத்தின் வினளவோரைரய ககௌரவர்கள் அைிக்கப்பட்டு
வருகின்றைர். ஓ! வரரர,
ீ கண்களோல் ேட்டுரே ககோன்றுவிடக்கூடியவரோை
உம்னேக் ரகோபமூட்டிய தீய ேைம் ககோண்ட சுரயோதைன் {துரிரயோதைன்},
தன் நண்பர்களுடனும், தன் கசோந்தங்களுடனும் ரசர்ந்து ரபோரில் உயினர
விடப் ரபோகிறோன்.

உேது ரகோபத்தின் வினளவோல் முன்ரப ககோல்ைப்பட்டவரும்,

ரதவர்களரைரய தோக்கப்பட்டவரும், குருக்களின் போட்டனுேோை
கவல்ைப்பட முடியோத பீஷ்ேர், இப்ரபோது கனணப்படுக்னகயில்
கிடக்கிறோர்.(27, 28) ஓ! எதிரிகனளக் ககோல்பவரர {யுதிஷ்டிரரர}, உம்னே
எதிரியோகக் ககோண்டோரோல் ரபோரில் கவற்றியனடயமுடியோது, ஓ!
போண்டுவின் ேகரை {யுதிஷ்டிரரர}, ேரணமும் அவர்களுக்கோகக்
கோத்திருக்கிறது.(29) ஓ! எதிரிகனள எரிப்பவரர {யுதிஷ்டிரரர}, எவைிடம் நீர்
ரகோபம் ககோள்கிறீரரோ, அவன் தன் உயிர், அன்புக்குரிரயோர், பிள்னளகள்,
பல்ரவறு வனகயோை அருள்நினைகள் ஆகியவற்னற வினரவில்
இைப்போன்.(30) ஓ! எதிரிகனள எரிப்பவரர, ேன்ைர்களின் கடனேகனள
ரநோற்பவரோை நீர் ககௌரவர்களிடம் ரகோபம் ககோண்டிருக்கிறீர் எனும்ரபோது,
அவர்கள் {ககௌரவர்கள்}, தங்கள்
ேகன்கள், விைங்குகள் ேற்றும்
கசோந்தங்கரளோடு ஏற்கைரவ
வழ்ந்து
ீ விட்டைர் என்ரற நோன்
கருதுகிரறன்” என்றோன்
அப்ரபோது, ஓ! ேன்ைோ
{திருதரோஷ்டிரரர}, கனணகளோல்
சினதக்கப்பட்டவர்களோை பீேன்
ேற்றும் வைினேேிக்கத்
ீ சோத்யகி ஆகிய
இருவரும் தங்களுக்கு அம் புப் படுக்ககயில் பீஷ்மர்
மூத்தவனை {யுதிஷ்டிரனை} வணங்கிைர். வைினேேிக்க வில்ைோளிகளோை

அவ்விருவரும், போஞ்சோைர்கள் சூை கீ ரை தனரயில் அேர்ந்தைர்.(32, 33)
அவ்விரு வரர்களும்
ீ ேகிழ்ச்சியோல் நினறந்திருப்பனதயும், வந்திருந்து
கூப்பிய கரங்களுடன் இருப்பனதயும் கண்ட குந்தியின் ேகன் {யுதிஷ்டிரன்},
அவர்கள் இருவனரயும் வோழ்த்தி, (34) “வரர்கரள,
ீ துரரோணரர கவல்ைப்பட
முடியோத முதனையோகவும், ஹிருதிகன் ேகரை {கிருதவர்ேரை} கடும்
சுறோவோகவும் உள்ள கடகைனும் (பனகவரின்) துருப்புகளில் இருந்து நீங்கள்
இருவரும் உயிரரோடு தப்பி வந்தது நற்ரபறோரைரய. பூேியின் ேன்ைர்கள்
அனைவரும் (உங்கள் இருவரோலும்) கவல்ைப்பட்டது நற்ரபறோரைரய.(35)
கவற்றிகரேோைவர்களோக உங்கள் இருவனரயும் நோன் கோண்பது
நற்ரபறோரைரய. துரரோணரும், வைினேேிக்கத் ரதர்வரைோை
ீ ஹிருதிகன்
ேகனும் {கிருதவர்ேனும்} ரபோரில் கவல்ைப்பட்டதும் நற்ரபறோரைரய.(36)

விகர்ணிகளோல் {முள் பதிக்கப்பட்ட கனணகளோல்} ரபோரில் கர்ணன்

கவல்ைப்பட்டது நற்ரபறோரைரய. ேைிதர்களில் கோனளயரர, உங்கள்
இருவரோலும் ரபோரில் இருந்து சல்ைியன் புறமுதுகிடச் கசய்யப்பட்டது
நற்ரபறோரைரய. (37) ரதர்வரர்களில்
ீ முதன்னேயோைவர்களும், ரபோரில்
நல்ை திறம் ககோண்டவர்களுேோை நீங்கள் இருவரும், ரபோரில் இருந்து
போதுகோப்போகவும், நைேோகவும் திரும்பி வந்தனத நோன் கோண்பது
நற்ரபறோரைரய.(38) வரர்கரள,
ீ என்னைக் ககௌரவிக்கும் விருப்பத்தோல்
உந்தப்பட்டு, ரபோருக்குச் கசன்றவர்களோை நீங்கள், என் உத்தரவுக்குக்
கீ ழ்ப்படிந்து, கடகைனும் துருப்புகனளக் கடந்து வந்திருப்பனத நோன்
கோண்பது நற்ரபறோரைரய.(39) ரபோரில் ேகிழ்பவர்கள் நீங்கள். ரபோரில்
புறமுதுகிடோதவர்கள் நீங்கள். எைக்கு உயினரப் ரபோன்றவர்கள் நீங்கள்.
உங்கள் இருவனரயும் நோன் கோண்பது நற்ரபறோரைரய” என்றோன்
{யுதிஷ்டிரன்}.(40)
இனதச் கசோன்ை அந்தப் போண்டுவின் ேகன் {யுதிஷ்டிரன்}, ஓ! ேன்ைோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, ேைிதர்களில் புைிகளோை அந்த யுயுதோைன் {சோத்யகி},
ேற்றும் விருரகோதரன் {பீேன்} ஆகிய இருவனரயும் ஆரத் தழுவி ககோண்டு
ஆைந்தக் கண்ணனர
ீ உதிர்த்தோன்.(41) அப்ரபோது, ஓ! ஏகோதிபதி
{திருதரோஷ்டிரரர}, கேோத்த போண்டவப் பனடயும் உற்சோகேனடந்து
ேகிழ்ச்சியில் நினறந்தை. ரேலும் அவர்கள் அனைவரும் ேீ ண்டும் தங்கள்
இதயங்கனளப் ரபோரில் நினைநிறுத்திைர்” {என்றோன் சஞ்சயன்}.(42)
--------------------------------------------------------------------------------------------

துரிரயோதைைின் கண்ண ீர்! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 149

The tears of Duryodhana! | Drona-Parva-Section-149 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: கஜயத்ரதன் ககோனையோல் துரிரயோதைன் அனடந்த ேைச்ரசோர்வு;

அர்ஜுைனுக்கு ஒப்போை வரன்
ீ ஒருவனும் இவ்வுைகில் இல்னை என்று கருதிய
துரிரயோதைன் கர்ணைிடம் நம்பிக்னக இைந்தது; உற்சோகேற்றவைோகக் கண்ணருடன்
ீ
துரரோணரிடம் ரபசிய துரிரயோதைன்...

{திருதரோஷ்டிரரர}, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} வழ்ந்த
கண்ண ீர்த்துளிகளோல் நனைந்த தன் முகத்துடன், உற்சோகத்னத இைந்த
உேது ேகன் சுரயோதைன் {துரிரயோதைன்}, தன் எதிரிகனள கவல்வதில்
நம்பிக்னகயிைந்தோன்.(1) துயரோல் நினறந்து, பற்கள் உனடந்த
போம்கபோன்னறப் ரபோை கவப்பப் கபருமூச்சுகனள விட்டவனும், உைகம்
முழுனேக்கும் குற்றேினைத்தவனுேோை உேது ேகன் {துரிரயோதைன்},
ேைங்கசந்து சிறுனேனய அனுபவித்தோன்.(2) அந்தப் ரபோரில், ஜிஷ்ணு
{அர்ஜுைன்}, பீேரசைன், சோத்வதன் {சோத்யகி} ஆகிரயோர் கசய்த
பயங்கரேோை கபரிய படுககோனைகனளக் கண்டு, நிறம் ேங்கியவனும்,
இனளத்தவனும், ேைந்தளர்ந்தவனுேோை அவைது {துரிரயோதைைின்}
கண்கள் கண்ண ீரோல் நினறந்தை.(3) அப்ரபோது அவன் {துரிரயோதைன்}
அர்ஜுைனுக்கு ஒப்போக இவ்வுைகில் எந்த வரனும்
ீ இல்னை என்று
நினைத்தோன்.(4) ரகோபேனடந்திருக்கும் அர்ஜுைனுக்கு எதிரில், ஓ! ஐயோ

{திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணரரோ, ரோனதயின் ேகரைோ {கர்ணரைோ},

அஸ்வத்தோேரைோ, கிருபரரோ நிற்கத்தகுந்தவர்கள் அல்ை.(5)
சுரயோதைன் {துரிரயோதைன்} தைக்குள்ரளரய, “போர்த்தன் {அர்ஜுைன்},

என் பனடயின் வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்கள்
ீ அனைவனரயும் ரபோரில்
கவன்று, சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்} ககோன்றோன்.
அவனை {அர்ஜுைனை} எவரோலும் தடுக்க முடியவில்னை.(6) இந்த எைது
பரந்த பனடயோைது, போண்டவர்களோல் கிட்டத்தட்ட அைிக்கப்பட்டுவிட்டது.
எவரோலும், ஏன் புரந்தரைோலும் {இந்திரைோலும்} கூட என் பனடனயக் கோக்க
முடியோது என்ரற நோன் நினைக்கிரறன்.(7) எவனை நம்பி நோன் இந்தப்
ரபோர்ப்போனதயில் ஈடுபட்ரடரைோ, ஐரயோ, அந்தக் கர்ணன் ரபோரில்
வழ்த்தப்பட்டு
ீ கஜயத்ரதனும் ககோல்ைப்பட்டோன்.(8) என்ைிடம் சேோதோைம்
ரபச வந்த கிருஷ்ணனை, நோன் எவனுனடய சக்தினய நம்பி துரும்போகக்
கருதிரைரைோ அந்தக் கர்ணன், ஐரயோ அந்தக் கர்ணன் ரபோரில்
கவல்ைப்பட்டோன்” என்று நினைத்தோன்.(9)
ஓ! ேன்ைோ {திருதரோஷ்டிரரர}, தன் இதயத்துக்குள்ரளரய இப்படி

வருந்தியவனும், கேோத்த உைகத்திற்கும் எதிரோகக்
குற்றேினைத்தவனுேோை அவன் {துரிரயோதைன்}, ஓ! போரதக் குைத்தின்
கோனளரய {திருதரோஷ்டிரரர}, துரரோணனரக் கோண்பதற்கோக அவரிடம்
கசன்றோன்.(10) துரரோணரிடம் கசன்ற அவன் {துரிரயோதைன்}, குருக்களின்
ரபரைினவயும், தன் எதிரிகளின் கவற்றினயயும், தோர்தரோஷ்டிரர்கள்
அனடந்திருக்கும் படுபயங்கர ஆபத்னதயும் அவரிடம் கசோன்ைோன்.(11)
சுரயோதைன் {துரிரயோதைன்}, “ஓ! ஆசோரை {துரரோணரர}, இந்த

ேன்ைர்களின் ேோகபரும் அைினவக் கோண்பீரோக. என் போட்டைோை வரப்
ீ
பீஷ்ேனர நேது தனைனேயில் நிறுத்தி நோன் ரபோரிட வந்ரதன்.(12) அவனரக்
{பீஷ்ேனரக்} ககோன்ற சிகண்டி, தைது ஆனச நினறவனடந்து, ேற்கறோரு
கவற்றிக்கோை ரபரோனசயில் துருப்புகள் அனைத்திற்கும் முன்ைணியில்
நின்று ககோண்டிருக்கிறோன் [1].(13) உேது ேற்கறோரு சீடனும், கவல்ைப்பட
முடியோதவனுேோை சவ்யசச்சின் {அர்ஜுைன்}, ஏழு அகக்ஷௌஹிணி
துருப்புகனளக் [2] ககோன்று, ேன்ைன் கஜயத்ரதனையும் யேனுைகுக்கு
அனுப்பிவிட்டோன்.(14) ஓ! ஆசோரை {திருதரோஷ்டிரரர}, எைக்கு கவற்றினய
விரும்பி, எைக்கு நன்னே கசய்வதிரைரய எப்ரபோதும் ஈடுபட்டு, யேைின்
வசிப்பிடத்திற்குச் கசன்ற என் கூட்டோளிகளுக்கு நோன் பட்ட கடைில் இருந்து
எப்படி நோன் ேீ ளப்ரபோகிரறன்?(15)

[1] “இங்ரக Praluvdhas என்பனத நீைகண்டர் ரவறு ேோதிரியோக

விளக்குகிறோர். இங்ரக துரிரயோதைன், சிகண்டினய வஞ்சகம்
நினறந்த ரவடைோகவும், அந்த வஞ்சகத்தின் வினளவோல்
அவன் பீஷ்ேனர வழ்த்தியதோகவும்
ீ விளக்குவதோக அவர்
{நீைகண்டர்} நினைக்கிறோர். இஃது ஏற்புனடயதோக இல்னை” எை
[2] துரரோண பர்வம் பகுதி 145ல் எட்டு அகக்ஷௌஹிணிகள்

ககோல்ைப்பட்டை என்று சஞ்சயன் கசோல்வதோகக்
குறிப்பிடப்படுகிறது. ஒருரவனள அர்ஜுைன் ேட்டுரே ஏழு
அகக்ஷௌஹிணிகனளயும், பீேன், சோத்யகி முதைிய பிறர் ஓர்
அகக்ஷௌணினயயும் ககோன்றிருக்கைோம்.
தங்கள் உைக வளத்னதகயல்ைோம் னகவிட்டு, பூேியின்

அரசுரினேனய எைக்களிக்க விரும்பிய அந்தப் பூேியின் தனைவர்கள்,
இப்ரபோது பூேியில் கிடக்கின்றைர்.(16) உண்னேயில், நோகைோரு ரகோனைரய.
நண்பர்களின் இத்தகு படுககோனைக்குக் கோரணேோை நோன், நூறு குதினர
ரவள்விகனளச் கசய்தோலும் புைிதேனடரவன் என்று நினைக்கவும் துணிய
ேோட்ரடன்.(17) நோன் ரபரோனசக்கோரன், போவம் நினறந்தவன், ரேலும் நீதிக்கு
எதிரோக நடந்தவனுேோரவன். கவற்றியனடயும் விருப்பம் ககோண்டிருந்த
இந்தப் பூேியின் தனைவர்கள், என் கசயல்களோல் ேட்டுரே யேைின்
வசிப்பிடத்னத அனடந்தைர்.(18) நடத்னதயில் போவியும், உட்பனகனயத்
ரதோற்றுவித்தவனுேோை எைக்கு, பூேியோைவள் இந்த ேன்ைர்களுக்கு
முன்ைினையில் (மூழ்கும் வனகயில்) ஏன் ஒரு துனளனயத் தர
ேறுக்கிறோள் [3].(19)
[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “நல்கைோழுக்கத்திைிருந்து

தவறியவனும், நண்பர்களுக்குத் துரரோகம் கசய்பவனுேோை
என் விேயத்தில் பூேியோைவள் ரோஜசனபயில் பிளந்து என்னை
உட்ககோள்ள ஏன் சக்தியுள்ளவளோக இல்னை” என்றிருக்கிறது.
ஐரயோ, இரத்தச்சிவப்புனடய கண்கனளக் ககோண்டவரும், ேறு

உைனக கவற்றிக் ககோண்ட கவல்ைப்பட முடியோத வரருேோை
ீ போட்டன்
{பீஷ்ேர்} என்னைச் சந்திக்கும்ரபோது, ேன்ைர்களுக்கு ேத்தியில் என்ைிடம்
என்ை கசோல்வோர்.(20) வைினேேிக்க வில்ைோளியோை அந்த ஜைசந்தன்,
சோத்யகியோல் ககோல்ைப்பட்டனதப் போரும். அந்தப் கபரும் ரதர்வரன்
ீ
{ஜைசந்தன்}, தன் உயினர விடத் தயோரோக, என் நிேித்தேோகப் ரபோருக்குச்

கசருக்குடன் வந்தோன்.(21) கோம்ரபோஜர்களின் ஆட்சியோளனும்

{சுதக்ஷிணனும்}, அைம்புசனும், என்னுனடய இன்னும் பை கூட்டோளிகளும்
ககோல்ைப்பட்டனதக் கண்டும் என் உயினரப் போதுகோத்துக் ககோள்வதோல்
எனத நோன் அனடயப் ரபோகிரறன்?(22)
அந்தப் புறமுதுகிடோத வரர்கள்,

ீ என் நிேித்தேோகப் ரபோரிட்டு, என்
எதிரிகனள கவல்வதற்கோகத் தங்களோல் முடிந்த அளவு சக்தியுடன் ரபோரோடி
தங்கள் உயினரரய விட்டைர்.(23) ஓ! எதிரிகனள எரிப்பவரர {துரரோணரர},
நோன் இன்று என் முழு வைினேனயப் பயன்படுத்தி அவர்களிடம் பட்ட
கடைிைிருந்து விடுபட்டு, யமுனைக்குச் கசன்று நீர்க்கோணிக்னககள்
கசலுத்தி அவர்கனள நினறவு கசய்யப் ரபோகிரறன்.(24) ஓ! ஆயுதம்
தரித்ரதோர் அனைவரிலும் முதன்னேயோைவரர {துரரோணரர}, ஒன்று
போஞ்சோைர்கனளயும், போண்டவர்கனளயும் ககோன்று ேை அனேதினய
அனடரவன், அல்ைது ரபோரில் அவர்களோல் ககோல்ைப்பட்டு, என்
கூட்டோளிகள் கசன்ற உைகங்களுக்ரக நோனும் கசல்ரவன் என்று நோன்
கசய்திருக்கும் நற்கசயல்கள் ேீ தும், நோன் ககோண்டிருக்கும் ஆற்றைின்
ேீ தும், என் ேகன்களின் ேீ தும் ஆனணயிட்டு உேக்கு நோன் உண்னேயோகரவ
கசோல்கிரறன்.(25, 26) என் கபோருட்டுப் ரபோரில் ஈடுபட்ட அந்த ேைிதர்களில்
கோனளயர், அர்ஜுைைோல் ககோல்ைப்பட்டு எங்ரக கசன்றோர்கரளோ அங்ரக
நிச்சயம் நோனும் கசல்ரவன்.(27) நோம் நேது கூட்டோளிகனள நன்கு
போதுகோக்கவில்னை என்பனதக் கண்டு, நம்ரேோடு நீடித்திருக்க அவர்கள்
{நேது கூட்டோளிகள்} விரும்பவில்னை.ஓ! வைினேேிக்கக் கரங்கனளக்
ககோண்டவரர, இப்ரபோது அவர்கள் நம்னேவிடப் போண்டவர்கனளரய
உகந்தவர்களோகக் கருதுகின்றைர் [4].(28) அர்ஜுைன் உேது சீடன்
என்பதோலும், அவைிடம் நீர் கைிவுடன் நடந்து ககோள்வதோலும், துல்ைிய
இைக்னகக் ககோண்ட நீரர ரபோரில் நேக்கு அைினவ விதித்திருக்கிறீர்.(29)
இதன் கோரணேோகரவ, நேக்கு கவற்றினயப் கபற்றுத் தர முயன்ரறோர்
அனைவரும் ககோல்ைப்பட்டைர். இப்ரபோது நேது கவற்றினயக் கர்ணன்
ேட்டுரே விரும்புவதோகத் கதரிகிறது.(30)
[4] ரவகறோரு பதிப்பில், “என்ைோல் (யுத்தத்தில்)

உதவிகசய்யப்படோேைிருக்கின்ற ேித்ரர்கள் இப்கபோழுது
என்னை அனடயப் பிரிேற்றவர்களோயிருக்கிறோர்கள்;
போண்டவர்கனள விரசேேோக ேதிப்பது ரபோை நம்னே
ேதிக்கவில்னை” என்றிருக்கிறது.

முனறயோகச் ரசோதிக்கோேல் ஒருவனை நண்பைோக ஏற்று,

நண்பர்களோல் சோதிக்கப்பட ரவண்டிய கோரியங்களில் அவனை ஈடுபடுத்தும்
பைவைேோை
ீ {ேந்த} அறினவக் ககோண்ட ேைிதன் தீங்னக அனடவது
நிச்சயம்.(31) இப்படிரய எைது இந்த விவகோரமும் என் நண்பர்களில்
சிறந்ரதோரோல் நிர்வகிக்கப்பட்டது [5]. நோன் ரபரோனசக்கோரன், போவம்
நினறந்தவன், ரகோணல் புத்தி ககோண்டவன் ேற்றும் தணிக்க முடியோத
கபோருளோனச ககோண்டவனுேோைரவன்.(32) ஐரயோ, ேன்ைன் கஜயத்ரதன்
ககோல்ைப்பட்டோன், ரேலும் கபரும் சக்தி ககோண்ட ரசோேதத்தன் ேகனும்
{பூரிஸ்ரவஸும்}, அபிேோஹர்களும், சூரரசைர்களும், சிபிக்களும்,
வசோதிகளும் ககோல்ைப்பட்டைர்.(33) அந்த ேைிதர்களில் கோனளயர்
எைக்கோகப் ரபோரில் ஈடுபட்டிருந்த ரபோது அர்ஜுைைோல் ககோல்ைப்பட்டு
எங்குச் கசன்றோர்கரளோ அங்ரகரய நோனும் இன்று கசல்ைப் ரபோகிரறன்.(34)
அந்த ேைிதர்களில் கோனளயர் இல்ைோத நினையில் உயிர்வோழும்
ரதனவரயதும் எைக்கு இல்னை. ஓ! போண்டு ேகன்களின் ஆசோரை
{துரரோணரர}, எைக்கு இதில் {இக்கோரியத்தில்} அனுேதி அளிப்பீரோக”
என்றோன் {துரிரயோதைன்}” {என்றோன் சஞ்சயன்}.(35)
[5] “31வது சுரைோகத்னதயும், 32வது சுரைோகத்தின் போதினயயும்

நோன் சரியோக உனரத்திருக்கிரறைோ என்பது கதரியவில்னை.
வட்டோர கேோைிகபயர்ப்போளர்கள் இந்தப் பத்தினய ேிகவும்
குைப்பியிருக்கின்றைர். இங்ரக Surhittamais என்பது கபோருள்
ககோள்ளக் கடிைேோை ஒன்றோக இருக்கிறது. துரிரயோதைன், ‘ஓ!
ஆசோரை {துரரோணரர}, கர்ணன், சகுைி, துச்சோசைன்
ஆகிரயோரும், நோனும் உம்னே நண்பரோக ஏற்று இந்தப் ரபோரில்
உம்னே ஈடுபடுத்திரைோம். எைினும், நண்பரின் ரபோர்னவயில்
இருக்கும் ஓர் எதிரி என்று அப்ரபோது உம்னே நோங்கள்
அறியவில்னை’ என்று கசோல்வதோக இங்ரக நோன் கபோருள்
ககோள்கிரறன்” எை இங்ரக விளக்குகிறோர் கங்குைி. ரவகறோரு
பதிப்பில், “ேந்த புத்தியோை எவன், உண்னேயோை ேித்ரகைன்று
கதரிந்து ககோள்ளோேல் ஒருவனை ேித்திரன் கசய்ய ரவண்டிய
கோரியத்தில் ஏவுகிறோரைோ அவனுனடய அந்தக் கோரியம்
அைிந்து விடுகிறது. ரேோகத்திைோரை ரபரோவல் ககோண்டவனும்
போவியும், ரகோணைோை தன்னேயுள்ளவனும், தைத்னத
விரும்புகிறவனுேோை என்னுனடய இந்தக் கோரியேோைது
ேிக்கச் சிரைகமுள்ளவர்களோரை அவ்விதேோகச்
கசய்யப்பட்டுவிட்டது” என்று இருக்கிறது. ேன்ேதநோததத்தரின்

பதிப்பில், “ேந்தேோை புத்தி ககோண்ட எந்த ேைிதன், சரியோகத்

தீர்ேோைிக்கேோரைரய ஒருவனை நண்பைோக ஏற்று,
உண்னேயோை நண்பர்களோல் ேட்டுரே கசய்யக்கூடிய
கசயல்களில் அவனை ஈடுபடுத்துவோரைோ, அவைது ரநோக்கம்
அைிந்துவிடும். ரபரோனச, ரகோணல் புத்தி, வளங்களில் ரபரோனச
ககோண்ட போவியோை என்னுனடய இந்த விவகோரம் சிறந்த
நண்பர்களோரை (சிறந்த நண்பர்கள் என்று
அனைக்கப்படுரவோரோல்) இவ்வைியில் நிர்வகிக்கப்பட்டது"
--------------------------------------------------------------------------------------------

துரரோணரின் ேறுகேோைி! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 150

The reply of Drona! | Drona-Parva-Section-150 | Mahabharata In Tamil
பதிவின் சுருக்கம்: துரிரயோதைனுக்குத் துரரோணர் கசோன்ை ேறுகேோைி; கவசத்னதக்

கனளயும் முன் போஞ்சோைர்கள் அனைவனரயும் ககோல்வதோகச் சபதரேற்ற துரரோணர்;
அஸ்வத்தோேனுக்குத் தன் இறுதிச் கசய்தினயச் கசோல்லுேோறு துரிரயோதைனைப்
பணித்த துரரோணர்...
திருதரோஷ்டிரன், “சவ்யசச்சிைோல் {அர்ஜுைைோல்} சிந்துக்களின்

ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} ரபோரில் ககோல்ைப்பட்ட பிறகு, பூரிஸ்ரவஸ்
வழ்ச்சிக்குப்
ீ பிறகு, உங்கள் ேைநினை எப்படி இருந்தது?(1) குருக்களின்
ேத்தியில் துரிரயோதைன் இப்படித் துரரோணரிடம் ரபசியபிறகு, ஆசோன்
{துரரோணர்} அவைிடம் {துரிரயோதைைிடம்} என்ை கசோன்ைோர்? ஓ சஞ்சயோ
இனவ யோனவயும் எைக்குச் கசோல்வோயோக” என்றோன்.(2)
சஞ்சயன், “ஓ போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, பூரிஸ்ரவஸ் ேற்றும்

சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் {கஜயத்ரதன்} ஆகிரயோர் ககோல்ைப்பட்ட பிறகு,
உேது துருப்புகளுக்கு ேத்தியில் உரத்த ஓைம் எழுந்தது.(3) எந்த
ஆரைோசனைகளின் வினளவோல் நூற்றுக்கணக்கோை ேைிதத் தனைவர்கள்
ககோல்ைப்பட்டைரரோ, உேது ேகைின் அந்த ஆரைோசனைகனள அவர்கள்
அனைவரும் அைட்சியம் கசய்தைர்.(4) துரரோணனரப் கபோறுத்தவனர, அவர்
உேது ேகைின் அந்த வோர்த்னதகனளக் ரகட்டுத் துயரோல் நினறந்தோர். சிறிது
ரநரம் சிந்தித்த அவர், ஓ ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, கபரும் துன்பத்துடன்
இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ைோர்.(5)

துரரோணர், “ஓ துரிரயோதைோ, வோர்த்னதக் கனணகளோல் என்னை ஏன்

இப்படித் துனளக்கிறோய்? அர்ஜுைனைப் ரபோரில் வழ்த்துவது
ீ இயைோது எை
முன்ரப நோன் உன்ைிடம் கசோன்ரைன்.(6) கிரீடத்தோல்
அைங்கரிக்கப்பட்டவைோல் {அர்ஜுைைோல்} போதுகோக்கப்பட்ட சிகண்டி
பீஷ்ேனரக் ககோன்றோன். ஓ குரு குைத்ரதோரை {துரிரயோதைோ}, அந்த
அருஞ்கசயைோல் ரபோரில் அர்ஜுைைின் ஆற்றல் நன்கு ரசோதிக்கப்பட்டது.(7)
ரதவர்களோலும் வழ்த்தப்பட
ீ முடியோத பீஷ்ேர் உண்னேயில் ரபோரில்
எப்ரபோது ககோல்ைப்பட்டோரரோ, அப்ரபோரத போரதப் பனட அைிந்து விட்டது
என்பனத நோன் அறிரவன்.(8) மூவுைகில் உள்ரளோர் அனைவரிலும் ேிக
முதன்னேயோை வரர்
ீ எை நோம் கருதிய அவரர {பீஷ்ேரர} வழ்ந்த
ரவறு யோனர நோம் நம்ப முடியும்?
ஓ ஐயோ {துரிரயோதைோ}, முன்ைர்க் குருக்களின் சனபயில் சகுைி

வினளயோடியது பகனடகளல்ை, அனவ எதிரிகனளக் ககோல்ைவல்ை கூரிய
கனணகள்.(10) ஓ ஐயோ, கஜயைோல் {அர்ஜுைைோல்} ஏவப்படும் அந்தக்
கனணகரள {பகனடக் கனணகரள} இப்ரபோது நம்னேக் ககோல்கின்றை.
அவற்னற அப்படிரய விதுரன் உருவகப்படுத்தியிருந்தோலும், நீ இன்னும்
அவற்னற அவ்வோறு புரிந்து ககோள்ளவில்னை.(11) ஞோைியும், உயர் ஆன்ேோ
ககோண்டவனுேோை விதுரன், கண்ண ீர் நினறந்த கண்களுடன் உன்ைிடம்
கசோன்ை அந்த வோர்த்னதகனள, அனேதினயப் பரித்துனரத்த அந்த
நன்னேயோை வோர்த்னதகனள அப்ரபோது நீ ரகட்கவில்னை.(12) அவன்
{விதுரன்} முன்ைறிவித்த அந்தப் ரபரிடர் இப்ரபோது வந்திருக்கிறது. ஓ
துரிரயோதைோ, விதுரைின் வோர்த்னதகளுக்கு நீ கீ ழ்ப்படியோததன்
வினளவோரைரய, {அவன் முன்ைறிவித்த} அந்தப் பயங்கரேோை
படுககோனைகள் இப்ரபோது ரநருகின்றை.(13) மூட புத்தி ககோண்ட எந்த
ேைிதன், நம்பிக்னகக்குரிய நண்பர்களின் வணங்கத்தக்க கசோற்கனள
அைட்சியம் கசய்து, தன் கசோந்தக் கருத்னதப் பின்பற்றுவோரைோ, அவன்
வினரவில் இைிந்த பரிதோப நினையில் வழ்வோன்.(14)
ீ
ஓ கோந்தோரியின் ேகரை {துரிரயோதைோ}, நற்குைத்தில் பிறந்தவளும்,

அனைத்து அறங்கனளயும் பயில்பவளுேோை கிருஷ்னணனய
{திகரௌபதினய} எங்கள் கண்களுக்கு முன்போகரவ குருக்களின் சனபக்கு
இழுத்து வந்த உைது அந்தப் போவகரச் கசயைின் கைிரய உைக்கு
ரநர்ந்திருக்கும் இந்தப் கபருந்தீனேயோகும். கிருஷ்னண {திகரௌபதி} அப்படி
நடத்தப்படத் தகோதவளோவோள்.(15-16) வஞ்சகத்தோல் பகனடயில்
போண்டவர்கனள கவன்ற நீ, அவர்கனள ேோன் ரதோல் உடுத்தச் கசய்து
கோடுகளுக்குள் அனுப்பிைோய்.(17) எப்ரபோதும் அறப்பயிற்சிகளில் {நல்ை
கசயல்களில்} ஈடுபடுபவர்களும், என் கசோந்த ேகன்கனளரய

ரபோன்றவர்களுேோை அந்த இளவரசர்களுக்கு {போண்டவர்களுக்கு}
என்னைத்தவிர இவ்வுைகில் ரவறு எந்தப் பிரோேணன் தீங்கினைக்க
முனைவோன்?(18)
திருதரோஷ்டிரன் சம்ேதத்துடன், குரு சனபயின் ேத்தியில் சகுைினய

உன் உதவியோளோைோகக் ககோண்ட நீ, போண்டவர்களின் கடுஞ்சிைத்னதத்
தூண்டிைோய்.(19) துச்சோசைனுடன் ரசர்ந்து ககோண்டு கர்ணனும் அந்தக்
ரகோபத்னத அதிகரிக்கச் கசய்தோன். விதுரைின் வோர்த்னதகனள அைட்சியம்
கசய்து நீரயகூட ேீ ண்டும் ேீ ண்டும் அனத அதிகரிக்கச் கசய்தோய்.(20) நீங்கள்
அனைவரும் சிந்துக்களின் ஆட்சியோளைின் அருகில் நிற்கத் தீர்ேோைித்து
உறுதியோை போதுகோப்புடன் அர்ஜுைனைச் சூழ்ந்து ககோண்டீர்கள். பிறகு ஏன்
நீங்கள் அனைவரும் கவல்ைப்பட்டீர்கள்? ரேலும் ஏன் கஜயத்ரதன்
ககோல்ைப்பட்டோன்?(21) ஓ ககௌரவ்யோ {துரிரயோதைோ}, நீயும், கர்ணன்,
கிருபர், சல்ைியன், அஸ்வத்தோேன் ஆகிரயோரும் உயிருடன் இருக்னகயில்
சிந்துக்களின் ஆட்சியோளன் எவ்வோறு ககோல்ைப்பட்டோன்.(22) (உன் தரப்பில்
உள்ள) ேன்ைர்கள், சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனைக் கோப்பதற்கோகச்
சீற்றத்துடன் தங்கள் சக்தி அனைத்னதயும் கவளிப்படுத்திைர். பிறகு ஏன்
அவர்களுக்கு ேத்தியிரைரய கஜயத்ரதன் ககோல்ைப்பட்டோன்?(23)
அர்ஜுைைின் னககளில் இருந்து தன்னைப் போதுகோக்க கஜயத்ரதன் என்னை
நம்பி எதிர்போர்த்தோன்.(24) எைினும், அவன் எதிர்போர்த்த போதுகோப்னப அவன்
அனடயவில்னை. எைக்ரக எந்தப் போதுகோபும் இருப்பதோக எைக்குத்
கதரியவில்னை.(25)
சிகண்டிரயோடு கூடிய போஞ்சோைர்கனளக் ககோல்வதில்

கவல்ைோதவனர, திருஷ்டத்யும்ைப் புழுதியில் மூழ்குபவனைப் ரபோைரவ
என்னை நோன் உணர்கிரறன்.(26) {இப்படி} நோனும் துயரில் எரிந்து
ககோண்டிருப்பனதக் கண்டும், ஓ போரதோ {துரிரயோதைோ}, சிந்துக்களின்
ஆட்சியோளனை {கஜயத்ரதனைக்} கோப்பதில் தவறி விட்டு, உன் வோர்த்னதக்
கனணகளோல் என்னை ஏன் நீ துனளக்கிறோய்?(27) ரபோரில் கனளக்கோதவரும்,
துல்ைியேோை இைக்னகக் ககோண்டவருேோை பீஷ்ேரின் தங்கக்
ககோடிேரத்னத இைி உன்ைோல் கோண முடியோது. அப்படியிருக்னகயில்
எப்படி நீ கவற்றியில் நம்பிக்னகக் ககோள்கிறோய்?(28) இந்த அளவுக்கு நினறய
வைினேேிக்கத் ரதர்வரர்களுக்கு
ீ ேத்தியில், சிந்துக்களின் ஆட்சியோளனும்,
பூரிஸ்ரவஸும் ககோல்ைப்பட்டிருக்கும் ரபோது, முடிவு எவ்வோறு இருக்கும்
எை நீ நினைக்கிறோய்?(29) ஓ ேன்ைோ {துரிரயோதைோ}, கவல்ைப்படக்
கடிைேோை கிருபர் இன்னும் உயிரரோடிருக்கிறோர். கஜயத்ரதைின்
போனதனயப் பின்பற்றோேல் இருந்ததற்கோக நோன் அவனர உயர்வோகப்

ரபோற்றுகிரறன்.(30) (ரபோரில்) ேிகக் கடிைேோை சோதனைகனள அனடயும்
வரரும்,
ீ வோசவைின் {இந்திரைின்} தனைனேயிைோை ரதவர்களோரைரய
ரபோரில் ககோல்ைப்பட முடியோதவருேோை பீஷ்ேர், ஓ ககௌரவ்யோ
{துரிரயோதைோ}, நீயும், உன் தம்பி துச்சோசைனும் போர்த்துக்
ககோண்டிருக்கும்ரபோரத ககோல்ைப்பட்ட ரபோது, ஓ ேன்ைோ, பூேிரய
உன்னைக் னகவிட்டதோக நோன் நினைத்ரதன்.(31, 32)
ஓ திருதரோஷ்டிரன் ேகரை {துரிரயோதைோ}, ரபோரில் உன் நன்னேனய

அனடவதற்கோகரவ, போஞ்சோைர்கள் அனைவனரயுே ககோல்ைோேல் நோன் என்
கவசத்னதக் கனளய ேோட்ரடன்.(34) ஓ ேன்ைோ {துரிரயோதைோ}, ரபோரிட்டுக்
ககோண்டிருக்கும் என் ேகன் அஸ்வத்தோேைிடம் கசன்று, அவைது உயிரர
ஆபத்துக்குள்ளோைோலும், ரசோேகர்கனள ேட்டும் அவன் விட்டு
விடக்கூடோது என்று கசோல்வோயோக [2].(35) ரேலும் அவைிடம்
{அஸ்வத்தோேைிடம்}, “உன் தந்னதயிடம் கபற்ற ஆனணகள்
அனைத்னதயும் நீ கனடப்பிடிப்போயோக. பணிவு, சுயக்கட்டுப்போடு, உண்னே
ேற்றும் {கபடேற்ற} ரநர்னே ஆகிய கசயல்களில் நீ உறுதியோக
இருப்போயோக.(36) அறம், கபோருள், இன்பம் ஆகியவற்னறக்
கனடப்பிடிப்பதில், அறத்னதயும், கபோருனளயும் புறக்கணிக்கோேல், அற
ஆதிக்கம் ககோண்ட கசய்கனளரய எப்ரபோதும் நீ கசய்வோயோக.(37)
பிரோேணர்கனள எப்ரபோதும் பரிசுகளோல் நினறவு கசய்வோயோக. அவர்கள்
அனைவரும் உன் வைிபோட்டுக்குத் தகுந்தவர்களோவர். அவர்களுக்குத்
தீங்கினைக்கும் வனகயில் எனதயும் நீ கசய்யோதிருப்போயோக. அவர்கள்
கநருப்பின் தைல்கனளப் ரபோன்றவர்களோவர்” என்றும் {அஸ்வத்தோேைிடம்
நீ} கசோல்ை ரவண்டும்.(38)
[2] அஃதோவது, “அவன் {அஸ்வத்தோேன்}, என் எதிரிகளோை

ரசோேகர்கனளத் தன் சக்திக்குட்பட்ட அனைத்து வைிகளிலும்
பைிதீர்க்கரவண்டும்” என்பது கபோருள் எைக் கங்குைி இங்ரக
என்னைப் கபோறுத்தவனர, ஓ எதிரிகனளக் ககோல்பவரை

{துரிரயோதைோ}, வோர்த்னதக் கனணகளோல் உன்ைோல் துனளக்கப்படும் நோன்,
கபரும்ரபோர் புரிவதற்கோகப் பனகவரின் பனடக்குள் ஊடுருவுரவன்.(39)
உன்ைோல் முடியுகேன்றோல், ஓ துரிரயோதைோ, ரபோய் அந்தத் துருப்புகனளக்
கோப்போயோக. குருக்கள் ேற்றும் சிருஞ்சயர்கள் ஆகிய இருவரும் ரகோபேோக
இருக்கின்றைர். அவர்கள் இரவிலும் ரபோர்புரிவோர்கள்” என்றோர்

{துரரோணர்}.(40) இவ்வோர்த்னதகனளச் கசோன்ை துரரோணர், விண்ேீ ன்களின்

ஒளினயத் தன் ஒளியோல் ேீ றி ேனறக்கும் சூரியனைப் ரபோை
க்ஷத்திரியர்களின் சக்தினயத் தன் சக்தியோல் ேீ றுவதற்கோகப்
போண்டவர்கனள எதிர்த்துச் கசன்றோர்” என்றோன் {சஞ்சயன்}.(41)

“விதி வலியது!” எை்ற கர்ணை்!

- துபராண பர்வம் பகுதி – 151
Karna said, “Fate is all-powerful!” | Drona-Parva-Section-151 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : துபராணரிை் பநர்னமனயெ் ெந் பதகித்துக் கர்ணைிடம்
பபசிய துரிபயாதைை்; துரிபயாதைைிை் ெந் பதகங் கனள நீ க்கிய கர்ணை்;
குருக்களிை் பதால் விக்கு விதிபய காரணம் எை்று சொை்ை கர்ணை்...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் }, “இப்படித் துரராணரால்

தூண்டப் பட்ட மன்னன் துரிரயாதனன், சினத்தால் தூண்டப் பட்டுப் ரபாரில்
தன் இதயத்கத நிகலநிறுத்தினான்.(1) பிறகு உமது மகன் துரிபயாதைை்
கர்ணைிடம் , “ரபாரில் ரபாராடிக் சகாண்டிருந்த சிறப் புமிக்கத்
துபராணரும் , இன்னும் பல முதன்கமயான ரபார்வீரர்களும் பார்த்துக்
சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, கிருஷ்ணனை மட்டுரம உதவிக்குக்
சகாண்டவனும் , பாண்டுவின் மகனுமான கிரீடத்தால்
அலங் கரிக்கப் பட்டவன் {கிரீடியாை அர்ஜுைை்}, ரதவர்களாலும்
ஊடுருவ முடியாத அளவுக்கு, ஆசானால் {துபராணரால் } அனமக்கப் பட்ட
வியூகத்னதப் பிளந் து, சிந் துக்களிை் ஆட்சியாளனை
{சஜயத்ரதனைக் } சகாை்றுவிட்டனதக் காண்பாயாக.(2, 3)
ஓ! ரானதயிை் மகபை {கர்ணா}, மூர்க்கமாக முயன்று

சகாண்டிருந்த சிறப் புமிக்கத் துரராணரும் , நானும் பார்த்துக்
சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, சிங் கத்தால் சகால் லப் பட்ட சிறு விலங் குகளின்
கூட்டத்கதப் ரபால, எவருகடய உதவியுமில் லாத பார்த்தனால்
{அர்ஜுனனால் } ரபாரில் சகால் லப்பட்டு, பூமியில் கிடக்கும் பல
முதன்கமயான மன்னர்ககளப் பார்ப்பாயாக.(4, 5) சக்ரனின் {இந்திரனின்}
மகன் {அர்ஜுைை்} எை் பனடனயெ் சிறிபத எஞ் சியிருக்கும் அளவுக்குக்
குனறத்துவிட்டாை். உண்கமயில் , ரபாரில் துரராணரால் தடுக்கப் பட்டும் ,
சிந்துக்களின் ஆட்சியாளகனக் சகான்று பல் குனனால் {அர்ஜுைைால் }
தை் ெபதத்னத எப் படி நினறபவற் ற முடிந் தது?(6) துரராணர்
விரும் பவில் கலசயனில் , ஓ! வீரா {கர்ணா}, ரபாராடிக் சகாண்டிருக்கும்
தன் ஆசாகன {துரராணகர} மீறி, ஊடுருவ முடியாத அந்த வியூகத்கதப்
பாண்டுவின் மகனால் {அர்ஜுனனால் } எவ் வாறு பிளக்க முடியும் ?
உண்கமயில் , பல் குனன் {அர்ஜுனன்}, சிறப் பு மிக்க ஆசானின்

{துரராணரின்} சபரும் அன்புக்குரியவனாவான்.(7,8) இதன் காரணமாகரவ
பின்னவர் {துரராணர்}, அவனுடன் ரபாரிடாமரலரய அவகன நுகைய

அனுமதித்திருக்கிறார். என் ரபறின்கமகயப் பார். எதிரிககள
எரிப் பவரான துரராணர், முதலில் சிந்துக்களின் ஆட்சியாளகன
{சஜயத்ரதகனப் } பாதுகாப் பதாக உறுதியளித்துவிட்டுக் கிரீடத்தால்
அலங் கரிக்கப் பட்ட அர்ஜுனகன வியூகத்துக்குள் நுகைய
அனுமதித்துவிட்டார். சதாடக்கத்திபலபய சிந் துக்களிை் ஆட்சியாளை்
{சஜயத்ரதை்} அவைது வீட்டுக்குத் திரும் பிெ் செல் ல அனுமதி
அளித்திருந் தால் , இத்தகு பயங் கரப் பபரழிவு நடந் திருக்காது
{சஜயத்ரதன் அழிந்திருக்க மாட்டான்}. ஐரயா, தன் உயிகரக் காத்துக்
சகாள் ளும் நம் பிக்ககயில் சஜயத்ரதன் வீடு திரும் ப விரும் பினான்.(9-11)
ரபாரில் பாதுகாப்பதாகத் துரராணரிடம் வாக்குறுதி சபற் ற மூடனான
நாரன அவன் {சஜயத்ரதன்} சசல் வகதத் தடுத்ரதன் [1]. ஐரயா, இன்று
சித்திரபெைைிை் தகலகமயிலான என் சரகாதரர்கள் அகனவரும் ,
இழிந்தவர்களான நாம் பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத அழிந்து
விட்டனர்” என்றான் {துரிரயாதனன்}.(12)
[1] ரவசறாரு பதிப்பில் இன் னும் அதிகமாக, “என் கசனியம்

அழிவதற் காகப் பிராமணரால் கசந்தவன் தடுக்கப் பட்டான் .
பாக்யஹீனனும் , யுத்தத்தில் முயற் சி சசய் கின் றவனுமான
அப் படிப்பட்ட என் னுகடய எல் லாச் கசனியங் களும்
சகால் லப் பட்டன. ராஜாவான சஜயத்ரதனும்
சகால் லப் பட்டான் . கர்ண, பார்த்தனுகடய ரபரால்
அகடயாளமிடப்பட்ட அம் புகளாரல உத்தமர்களான
யுத்தவீரர்களகனவரும் நூறு நூறாகவும் ,
ஆயிரமாயிரமாகவும் யமன் வீட்டுக்கு
அனுப்பப்பத்திருப்பகதப் பார். யுத்தகளத்தில் நாமகனவரும்
பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, ஒரர ரதத்கத உதவியாகக்
சகாண்ட அர்ஜுனனாரல எவ் வாறு ராஜாவான கசந்தவன்
சகால் லப் பட்டான் ? ஆயிரமாயிரமாக யுத்த வீரர்களும்
எவ் வாறு சகால் லப் பட்டார்கள் ? இப் ரபாது துராத்மாக்களான
நாம் பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, யுத்தத்தில்
பீசமரசனகனசயதிர்த்துச் சித்திரரசனன் முதலான
என் னுகடய பிராதாக்கள் மண்டார்கள் ” என் று இருக்கிறது.
அதற் குக் கர்ணை் {துரிபயாதைைிடம் }, “ஆசாகன {துரராணகரப் }

பழிக்காரத. அந்தப் பிராமணர் தன் சக்தி, பலம் ஆகியவற் கற
முழுகமயாகப் பயன்படுத்தித் தன் உயிகரயும் துச்சமாக மதித்துப்
ரபாராடிவருகிறார்.(13) சவண்குதிகரககளக் சகாண்ட அர்ஜுனன்
ஆசாகன {துரராணகர} மீறி நம் வியூகத்கதப் பிளந்ததில் அவரிடம்
{துரராணரிடம் } சிறு குற் றமும் இருக்க முடியாது.(14) ஆயுதங் ககள
{அஸ்திரங் ககள} அறிந்தவனும் , சபரும் சுறுசுறுப் கபக்
சகாண்டவனுமான பல் குைை் {அர்ஜுைை்} இளனமயுடை் கூடியவை்;
அவன் ஆயுதங் கள் அகனத்திலும் ரதர்ச்சியுகடய வீரன்; அவன் தன்
ரவகமான இயக்கத்துக்காகத் தனித்தன்கமயுடன்
அறியப் படுபவனுமாவான். சதய் வீக ஆயுதங் ககளத் தரித்தவனும் ,

கிருஷ்ணைிை் கககளில் இருக்கும் கடிவாளங் களுடன் கூடிய குதிகரகள்

பூட்டப் பட்டதும் , குரங் குக் சகாடி சகாண்டதுமான தன் ரதரில் ஏறியவனும் ,
ஊடுருவ முடியாத கவசம் பூண்டவனும் , மங் கா வலிகம சகாண்ட தன்
சதய் வீக வில் லாை காண்டீவத்னத எடுத்துக் சகாண்டவனுமான வீர
அர்ஜுனன், தன் கரங் களின் வலிகமயில் உண்டான சசருக்குடன், கூரிய
ககணககள இகறத்தபடிரய துரராணகர மீறினான். இஃதில் எந்த
ஆச்சரியமுமில் கல.(15-17)
மறுபுறம் ஆசாரனா {துரராணரரா}, ஓ! மன்னா {துரிரயாதனா},

வயதால் முதிர்ந்தவரும் , ரவகமாகச் சசல் ல முடியாதவரும் ஆவார். ரமலும்
அவர் {துரராணர்}, ஓ! மன்னா {துரிரயாதனா}, நீ ண்ட ரநரம் கரங் ககளப்
பயன்படுத்த முடியாதவராவார்.(18) இதனாரலரய, சவண் குதிகரககளக்
சகாண்டவனும் , கிருஷ்ணகனத் தன் ரதரராட்டியாகக் சகாண்டவனுமான
பல் குனன் {அர்ஜுனன்}, ஆசாகன மீறிச் சசல் வதில் சவன்றான். இந்தக்
காரணத்திற் காகரவ, துரராணரிடம் நான் எந்தக் குற் றத்கதயும்
காணவில் கல.(19) இகவ யாகவயும் பார்த்தால் , சவண் குதிகரககளக்
சகாண்ட அர்ஜுனன், நமது வியூகத்கதப் பிளந்து துரராணகர மீறிச்
சசன்றதில் , பின்னவர் {துபராணர்} எை்ைதாை் ஆயுதங் களில் திறை்
சபற் றவராக இருப் பினும் , பபாரில் பாண்டவர்கனள சவல் ல
இயலாதவர் எை்பது சதரிகிறது.(20)
விதியால் நிர்ணயிக்கப் பட்டது எதுவும் மாறாக நடக்காது எை்பற நாை்

நினைக் கிபறை். எனரவ, ஓ! சுரயாதனா {துரிரயாதனா}, நமது சக்தியால்
எவ் வளவு முடியுரமா அவ் வளகவயும் பயன்படுத்தி நாம்
ரபாரிட்டிருந்தாலும் , ரபாரில் சிந்துக்களின் ஆட்சியாளன் {சஜயத்ரதன்}
சகால் லப் பட்டதால் விதிரய அகனத்திலும் வலியது என்பது
சதரிகிறது.(21) உன்ரனாடு ரசர்ந்து நாம் அகனவரும் நம் மால் முடிந்த
அளவு சக்திகயப் பயன்படுத்திப் ரபார்க்களத்தில் முயன்ரறாம் .(22)
எனினும் நம் முயற் சிககளக் கலங் கடித்த விதியானது நம் மிடம்
புன்னககக்கவில் கல.
வஞ் ெகம் , ஆற் றல் ஆகிய இரண்னடயும் பயை்படுத்திப்

பாண்டவர்களுக்குத் தீங் கினைக்க நாம் எப் பபாதும்
முயை்றிருக்கிபறாம் .(23) விதியால் பீடிக்கப் பட்ட மனிதன் எந்தக்
காரியத்கதச் சசய் தாலும் , ஓ! மன்னா {துரிரயாதனா}, அம் மனிதன்
எவ் வளவுதான் முயன்றாலும் விதியால் அது {அக்காரியம் }
கலங் கடிக்கப்படும் .(24) உண்னமயில் , விடாமுயற் சியுடை் கூடிய ஒரு
மைிதை் எை்ைசவல் லாம் செய் ய முடியுபமா அஃது அனைத்னதயும்
எப் பபாதும் அெ்ெமற் ற வனகயில் செய் ய பவண்டும் . சவற் றி விதிகயச்
சார்ந்ரத இருக்கும் .(25)
ஓ பாரதா {துரிரயாதனா}, வஞ் சககதக் சகாண்டும் , நஞ் கசப்

பயன்படுத்தியும் பிருகதயின் மகன்கள் {குந்தியின் மகன்கள்
பாண்டவர்கள் } வஞ் சிக்கப்பட்டார்கள் . அவர்கள் அரக்கு மாளினகயில்
எரிக் கப் பட்டார்கள் . அவர்கள் பகனடயில் சவல் லப் பட்டார்கள் .(26)
ஆட்சிக்ககலகளின் ஆகணகளுக்கிணங் க {ராஜநீ திக்கிணங் க}
அவர்கள் காடுகளுக்குள் நாடு கடத்தப் பட்டார்கள் . இகவ யாகவயும்

நம் மால் கவனமாகச் சசய் யப்பட்டாலும் , விதியால் அகவ
கலங் கடிக்கப்படுகின்றன.(27) ஓ! மன்னா {துரிரயாதனா}. விதிகய
ஒன்றுமில் லாததாக்கி உறுதியான தீர்மானத்துடன் ரபாரிடுவாயாக.
சிறந்த ஆற் றலுடன் ரபாராடும் உனக்கும் அவர்களுக்கு இகடயில் ,

எத்தரப் பு மற் றகத விஞ் சுகிறரதா அதற் கு விதி அனுகூலமாகலாம் .(28)
ரமன்கமயான அறிவின் உதவியுடன் பாண்டவர்களால் எந்த விரவகமான
வழிகளும் பின்பற் றப் படவில் கல. அல் லது, ஓ! வீரா {துரிரயாதனா},
அறிவில் லாத எந்தக் காரியத்கதயும் விரவகமில் லாமல் நீ யும்
சசய் யவில் கல. (29)
செயல் களிை் வினளவுகனள விபவகமாைது, அல் லது விபவகமற் றது
எை்று விதிபய நிர்ணயிக்கிறது. தன் காரியங் ககளரய ரநாக்கமாகக்
சகாண்ட விதியானது, அகனத்தும் உறங் கும் ரபாது விழித்துக்
சகாண்டிருக்கிறது.(30)
உன் பகட சபரியது, உனது ரபார்வீரர்களும் பலராவர். இப் படிரய

ரபார் சதாடங் கியது.(31) அவர்களது பகட சிறியதாக இருந்தும் , நன்கு
தாக்கக்கூடிய மனிதர்களுடன் கூடிய உனது சபரிய பகட மிகவும்
குகறக்கப் பட்டது. நம் முயற் சிகள் அகனத்கதயும் கலங் கடிப்பது
விதியின் சசயரல என நான் அஞ் சுகிரறன்” என்றான் {கர்ணன்}.(32)
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான், “அவர்கள் இப் படிப்

ரபசிக் சகாண்டிருந்த ரபாது, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
ரபாரிடுவதற் காகப் பாண்டவப் பகடப்பிரிவுகள் சதன்பட்டன.(33) பிறகு,
உமது வீரர்களுக்கும் , அவர்களுக்கும் இகடயில் ரதர்களும் , யாகனகளும்
ஒன்றுடசனான்று ரமாதிய பயங் கரமான ரபார் ஒன்று நடந்தது. எனினும் ,
ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, இகவயாவும் உமது தீய
சகாள் ககயினாரலரய நடந்தன” {என்றான் சஞ் சயன்}.(34)
*********ஜயத்ரதவத பர்வம் முற் றும் *********

--------------------------------------------------------------------------------------------------
துரராண பர்வம் பகுதி – 151ல் வரும் சமாத்த சுரலாகங் கள் 34

துரிபயாதைனை சவை்ற யுதிஷ்டிரை்!

Yudhishthira vanquished Duryodhana! | Drona-Parva-Section-152 | Mahabharata In Tamil
(கரடாத்கசவத பர்வம் – 014)
பதிவிை் சுருக்கம் : பாஞ் ொலர்களுக்கும் , சகௌரவர்களுக் கும் இனடயில்
நனடசபற் ற பயங் கரப் பபார்; பாண்டவப் பனடக் கு மத்தியில் ஊடுருவிெ் செை்ற
துரிபயாதைை்; துரிபயாதைைிை் இயல் புக் கு மீறிய வீரம் ; அவைால் ஏற் பட்ட
பபரழிவு; துரிபயாதைனை மயக்கமனடயெ் செய் த யுதிஷ்டிரை்; துரிபயாதைனை
மீட்கெ் செை்ற துபராணர்...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “பலத்தில்
சபருகியிருந்த உமது யாகனப் பகட, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},

பாண்டவப் பகடகய மீறி எங் கும் ரபாரிட்டுக் சகாண்டிருந்தது.(1) மறு
உலகம் சசல் லத் தீர்மானித்த பாஞ் சாலர்களும் , சகௌரவர்களும் ,
சபருகிவந்த யமைிை் ஆட்சிப் பகுதிகளுக்குள் நுனைவதற் காக
ஒருவபராசடாருவர் பபாரிட்டைர்.(2) துணிவுமிக்க எதிராளிகளுடன்
ரமாதிய துணிவு மிக்கப் ரபார்வீரர்கள் , ககணகளாலும் , ரவல் களாலும் ,
ஈட்டிகளாலும் துகளத்து யமனின் வசிப் பிடத்திற் கு ஒருவகரசயாருவர்
அனுப் பிக் சகாண்டிருந்தனர்.(3) ஒருவகரசயாருவர் தாக்கிக் சகாண்ட
ரதர்வீரர்களுக்கிகடயில் நடந்த ரபாரானது குருதியின் கடும் பாய் ச்சலால்
பயங் கரமாக இருந்தது.(4) மதங் சகாண்ட எதிராளிகளுடன் ரமாதிய
மதங் சகாண்ட யாகனகள் , தங் கள் தந்தங் களால் ஒன்கறசயான்று
பீடித்தன.(5)
புகை் ரவண்டிய குதிகர வீரர்கள் அந்தக் கடும் ரமாதலில்

சூலங் களாலும் , ஈட்டிகளாலும் , ரபார்க்ரகாடரிகளாலும் {பககவரணிகயச்
ரசர்ந்த} குதிகர வீரர்ககளத் துகளத்து சவட்டி வீை் த்தினர்.(6) நூற் றுக்

கணக்கான காலாட்பகட வீரர்களும் , ஓ! வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக்

சகாண்டவரர, ஓ! எதிரிககள எரிப் பவரர {திருதராஷ்டிரரர},
ஆயுதங் ககளத் தரித்துக் சகாண்டு, உறுதியான தீர்மானத்துடன்
ஒருவகரசயாருவர் எதிர்த்து விகரந்தனர்.(7) பாஞ் சாலர்களுக்கும் ,
குருக்களுக்கும் இகடயில் அவர்கள் ஒவ் சவாருவரும் சொை்ை இைம் ,
குலம் மற் றும் தைிப் பட்ட சபயர்கனளக் பகட்டு மட்டுபம எங் களால்
பவறுபாட்னடக் காண முடிந் தது என்ற அளவுக்கு அங் ரக சபருங் குைப்பம்
நிலவியது.(8) ககணகளாலும் , ஈட்டிகளாலும் , ரகாடரிகளாலும்
ஒருவகரசயாருவர் மறு உலகத்திற் கு அனுப் பியபடிரய ரபார்வீரர்கள்
அச்சமற் றவககயில் களத்தில் திரிந்து சகாண்டிருந்தனர்.(9) எனினும் , ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, சூரியன் மகறந்ததன் விகளவாக,
ரபாராளிகளால் ஏவப் பட்ட ஆயிரக்கணக்கான ககணகளால் பத்து
திகசப் புள் ளிகளும் முன்கபப் ரபால ஒளிரவில் கல.(10)
பாண்டவர்கள் இப் படிப் ரபாரிட்டுக் சகாண்டிருந்தரபாது, ஓ!

பாரதரர, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அவர்களின் பகடகளுக்கு
மத்தியில் துரிபயாதைை் ஊடுருவினான்.(11) சிந்துக்களின் ஆட்சியாளன்
{சஜயத்ரதை்} சகால் லப் பட்டதில் சபரும் ரகாபத்தால் நிகறந்த அவன்
{துரிரயாதனன்}, தன் உயிகரரய விடத் தீர்மானித்துப் பககவரின்
பகடக்குள் ஊடுருவினான்.(12) உமது மகன் {துரிரயாதனன்}, தன்
ரதர்ச்சக்கரங் களின் சடசடப் சபாலியால் பூமிகய நிகறத்து, அவகள
{பூமிகய} நடுங் கச் சசய் தபடிரய பாண்டவப் பகடகய அணுகினான்.(13)
ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, அவனுக்கும் {துரிரயாதனனுக்கும் }
அவர்களுக்கும் {பாண்டவப் பகடயினருக்கும் } இகடயில் நடந்த
பயங் கரமான ரபாரானது, துருப் புகளுக்கு மத்தியில் சபரும் அழிகவ
உண்டாக்கியது.(14) நடுப்பகலில் தன் கதிர்களால் அகனத்கதயும்
எரிக்கும் சூரியகனப் ரபால உமது மகன் {துரிரயாதனன்}, தன்
ககணமாரியால் [1] பககவரின் பகடகய எரித்தான்.(15) பாண்டவர்கள்
தங் கள் சரகாதரகன (துரிரயாதனகனப் ) பார்க்கவும்
இயலாதவர்களானார்கள் . தங் கள் எதிரிகய சவல் வதில் ககயறு
நிகலகய {விரக்திகய} அகடந்த அவர்கள் , களத்கதவிட்டு ஓடுவதில்
தங் கள் இதயங் ககள நிகலநிறுத்தினர்.(16)
[1] உண்கமயில் , "சூரியனின் கதிர்களுக்கு ஒப் பான

ககணகள் " என் பது சபாருள் எனக் கங் குலி இங் ரக
விளக்குகிறார்.
சுடர்மிக்க முகனகளுடனும் , தங் கச் சிறகுகளுடனும் கூடிய

ககணககளக் சகாண்டு, வில் தரித்த உமது சிறப் புமிக்க மகனால்
{துரிபயாதைைால் } சகால் லப் பட்ட பாஞ் ொலர்கள் அனைத்துத்
தினெகளிலும் தப் பி ஓடிைர்.(17) அந்தக் கூரிய ககணகளால்
பீடிக்கப் பட்ட பாண்டவத் துருப் புகள் கீரை தகரயில் விைத் சதாடங் கின.
உண்கமயில் , ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, உமது அரச மகன்
{துரிபயாதைை்} அனடந் தனதப் பபாை்ற இத்தகு ொதனைனய
அனடவதில் பாண்டவர்கள் எப் பபாதும் சவல் லவில் னல [2].(18) ஒரு
யாகனயினால் நசுக்கப்பட்டுக் கலக்கப் படும் தாமகரக் கூட்டத்கதப்
ரபால அந்தப் ரபாரில் உமது மகனால் பாண்டவப்பகட நசுக்கப் பட்டுக்

கலங் கடிக்கப்பட்டது [3].(19) ரமலும் , உமது மகனுகடய ஆற் றலின்
விகளவால் , சூரியனாலும் , காற் றாலும் நீ ர் வற் றி அைகக இைந்த
தாமகரக் கூட்டத்கதப் ரபாலரவ பாண்டவப் பகடயும் ஆனது.(20)
[2] கங் குலியில் பாண்டவர்கள் சசய் யவில் கல

என் றிருக்கிறது. மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பிலும்
பாண்டுவின் மகன் கள் என் ரற இருக்கிறது. ரவசறாரு
பதிப் பில் இவ் வரி, "ராஜாவான உமது குமாரன்
சசய் ததுரபான் ற சசய் கககய யுத்தத்தில் உம் கமச்
ரசர்ந்தவர்களில் ஒருவரும் சசய் யவில் கல" என் றிருக்கிறது.
இதுரவ சரியானதாக இருக்க ரவண்டும் .
[3] "அல் லது, 'தாமகரகள் நிகறந்து வளர்ந்த தடாகசமான் று

ஒரு யாகனயால் அகனத்துப் பக்கங் களிலும்
கலக்கப் படுவகதப் ரபால' என் றும் சகாள் ளலாம் " எனக்
கங் குலி இங் ரக விளக்குகிறார்.
ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, உமது மகனால் {துரிரயாதனனால் }

பாண்டவப் பகடக் சகால் லப் படுவகதக் கண்டவர்களும் , பீமபெைனைத்
தங் கள் தகலகமயில் சகாண்டவர்களுமான பாஞ் சாலர்கள் அவகன
{துரிரயாதனகன} ரநாக்கி மூர்க்கமாக விகரந்தனர்.(21) அப் ரபாது அவன்
{துரிரயாதனன்}, பீமரசனகனப் பத்து ககணகளாலும் , மாத்ரியிை்
மகை்கள் {நகுலை் மற் றும் ெகாபதவை் ஆகிரயார்} ஒவ் சவாருவகரயும்
மூன்றாலும் , விராடை் மற் றும் துருபதை் ஆகிரயார் ஒவ் சவாருவகரயும்
ஆறாலும் , சிகண்டினய நூறாலும் , திருஷ்டத்யும் ைனை எழுபதாலும் ,
யுதிஷ்டிரனை ஏைாலும் , ககரகயர்ககளயும் , ரசதிககளயும் எண்ணற் ற
கூரிய ககணகளாலும் , ொத்வதனை {ொத்யகினய} ஐந்தாலும் ,
திசரௌபதியின் மகன்கள் (ஐவரில் ) ஒவ் சவாருவகரயும் மூன்றாலும் ,
கபடாத்கெனை சிலவற் றாலும் {சில ககணகளாலும் } துகளத்துச் சிங் க
முைக்கம் சசய் தான்.(22-24) அந்தப் சபரும் ரபாரில் நூற் றுக்கணக்கான பிற
ரபார்வீரர்ககளயும் , யாகனகள் மற் றும் குதிகரகளின் உடல் ககளயும்
தன் கடுங் ககணகளால் சவட்டி வீை் த்திய அவன் {துரிரயாதனன்},
பகடக்கப் பட்ட உயிரினங் கள் அகனத்கதயும் அழிக்கும் அந்தககனப்
ரபாலரவ நடந்து சகாண்டான் [4].
[4] "இதன் பிறகு பம் பாய் பதிப் பில் வரும் பதினாறு வரிகள் ,
கல் கத்தா பதிப் பில் தவிர்க்கப் பட்டிருக்கின் றன" எனக்
கங் குலி இங் ரக விளக்குகிறார். கங் குலியும் அவற் கறத்
தவிர்த்ரத இருக்கிறார். ரவசறாரு பதிப் பில் அதிகமாக
இருக்கும் வரிகள் பின் வருமாறு, "நராதிபரர, உமது
புத்திரனான அந்தத் துரிரயாதனனால் அம் புகளால்
வகதக்கப் படுகிற அந்தப் பாண்டவ ரசகனயானது
யுத்தத்தில் ஓடியது. அரசரர, மகாயுத்தத்தில் சூரியகனப்
ரபால ஜ் வலிக்கின் ற அந்தக் குருராஜகனப் பாண்டு
புத்திரனுகடய பகடவீரர்கள் பார்ப்பதற் கு
சக்தியற் றவர்களானார்கள் . ராஜசிரரஷ்டரர, பிறகு,

ரகாபங் சகாண்ட யுதிஷ்டிரராஜர் குருராஜனான உம் முகடய
குமாரகனக் சகால் லும் எண்ணத்துடன் எதிர்த்து வந்தார்.
சத்துருக்ககள அடக்குகிறவர்களும் , குரு குலத்தில்
ரதான் றியவர்களும் , பராக்ரமசாலிகளுமான துர்ரயாதனன் ,
யுதிஷ்டிரர் இருவரும் யுத்தத்தில் தத்தம் பிரரயாஜனத்கதக்
கருதி எதிர்த்தார்கள் . பிறகு, துரிரயாதனன் , ரகாபங் சகாண்டு
உட்படிந்த கணுக்களுள் ள பத்தம் புகளாரல (தர்மபுத்திரகர)
அடித்து ஒரு பாணத்தினால் விகரவாகக் சகாடிகயயும்
அறுத்தான் . மன் னரர, மகாத்மாவும் அரசருமான
பாண்டவருக்குப் பிரியமான சாரதியான இந்திரசனகன
மூன் று பாணங் களால் சநற் றியில் அடித்தான் . மகாரதனான
துரிரயாதனன் ரவசறாரு பாணத்தால் அவருகடய
வில் கலயும் அறுத்து நான் கு பாணங் களால் அவருகடய
நான் கு குதிகரககளயும் அடித்தான் . பிறகு, யுதிஷ்டிரர்
ரகாபங் சகாண்டு ஒரு நிமிஷத்திற் குள் ரவறு வில் கலக்
ககயிசலடுத்து ரவகத்ரதாடு சகௌரவகன எதிர்த்தார்"
என் றிருக்கிறது. ரமற் கண்டகவ கங் குலியிலும் ,
மன் மதநாததத்தரின் பதிப்பிலும் இல் கல.
எனினும் , தன் எதிரிககள இப்படிக் சகால் வதில் அவன்

{துரிரயாதனன்} ஈடுபட்டுக் சகாண்டிருந்த ரபாது, தங் கத்தால்
அலங் கரிக்கப் பட்ட பின்புறம் சகாண்ட அவனது சபரிய வில் கல, ஓ! ஐயா
{திருதராஷ்டிரரர}, பாண்டுவின் மகனான யுதிஷ்டிரன் இரண்டு
பல் லங் களால் மூன்று துண்டுகளாக சவட்டினான். பமலும் யுதிஷ்டிரை்
பத்து கனணகனளப் சபரும் பலத்துடை் ஏவி துரிபயாதைனையும்
துனளத்தாை்.(25-27) துரிரயாதனனின் முக்கிய அங் கங் ககளத்
துகளத்துக் கடந்த அகவ, சதாடர் ரகாடாகப் பூமிக்குள் நுகைந்தன.
அப் ரபாது சுற் றியிருந்த துருப் பினர் விருத்திரகனக் சகால் வதற் காகப்
புரந்தரகன {இந்திரகனச்} சூை் ந்து நின்ற ரதவர்ககளப் ரபால
யுதிஷ்டிரகனச் சூை் ந்து நின்றனர். அப் ரபாது எளிதாக வீை் த்தப்பட
முடியாத மன்னன் யுதிஷ்டிரன், ஓ! ஐயா {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபாரில்
உமது மககன ரநாக்கி கடுங் ககண ஒன்கற ஏவினான். அதனால்
ஆைத்துனளக்கப் பட்ட துரிபயாதைை் தை் சிறந் த பதரில் கீபை
{பதர்த்தட்டில் } அமர்ந்தாை்.(28-30) அப்ரபாது பாஞ் சாலத் துருப் புகளுக்கு
மத்தியில் ரபசராலி எழுந்தது. ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர} "மை்ைை்
{துரிபயாதைை்} சகால் லப் பட்டாை்" என்பரத அந்த மிகப் சபரிய
ஆரவாரமாக இருந்தது.(31) ஓ பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, ககணகளின்
கடும் விஸ் ஒலிகளும் அங் ரக ரகட்கப்பட்டன.
அந்தப் ரபாரில் துபராணர் வினரவாகத் தை்னை அங் பக

சவளிப் படுத்திக் சகாண்டார்.(32) அரத ரவகளயில் உணர்வுகள் மீண்ட
துரிரயாதனன் வில் கல உறுதியாகப் பிடித்துக் சகாண்டான். அப் ரபாது
அவன் {துரிரயாதனன்}, "நில் , நில் " என்று சசால் லி பாண்டுவின்
அரசமககன {யுதிஷ்டிரகன} ரநாக்கி விகரந்து சசல் பவனாகக்

காணப் பட்டான்.(33) சவற் றிகய ரவண்டிய பாஞ் சாலர்களும் ரவகமாக

முன்ரனறத் சதாடங் கினர். குரு இளவரசகன {துரிபயாதைனைக் } காக்க
விரும் பிய துபராணர் அவர்கள் அனைவனரயும் வரபவற் றார்
{எதிர்சகாண்டார்}.(34) பிரகாசமான கதிர்ககளக் சகாண்டவனான
நாகள உண்டாக்குபவன் {சூரியன்}, சூறாவளியால் சகாந்தளிக்கும்
ரமகங் ககள அழிப் பகதப் ரபால, ஆசான் {துரராணர்} அவர்ககள
அழிக்கத் சதாடங் கினார். அப் ரபாது, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
ரபாரிடும் விருப் பத்தால் ஒருவரராசடாருவர் ரமாதிக்சகாண்ட
உம் மவர்களுக்கும் , அவர்களுக்கும் இகடயில் சபரும் படுசகாகலகள்
நிகறந்த ஒரு கடும் ரபார் நடந்தது" {என்றான் சஞ் சயன்}.(35)
-------------------------------------------------------------------------------------------
துரராண பர்வம் பகுதி – 152-ல் வரும் சமாத்த சுரலாகங் கள் -35

இரவுபநரப் பபார்க்களம் ! - துபராண பர்வம் பகுதி – 153

Battlefield on the night! | Drona-Parva-Section-153 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக் கம் : துபராணர் செய் த பபார் குறித்துெ் ெஞ் ெயைிடம் விொரித்த
திருதராஷ்டிரை்; இரவு பநரப் பபார்க்களத்னத வர்ணித்த ெஞ் ெயை்; பாண்டவத்
தனலவர்கள் அனைவனரயும் இயல் புக் கு மீறிய துணிவுடை் எதிர்சகாண்ட
துபராணர்...
திருதராஷ்டிரை் {ெஞ் ெயைிடம் }, “என் ஆகணகளுக்கு எப் ரபாதும்

கீை் ப்படியாதவனான என் மகன் துரிபயாதைைிடம் இவ் வார்த்கதகள்
அகனத்கதயும் சசால் லிவிட்டு, சபரும் பலம் சகாண்டவரும் ,
வலிகமமிக்க வில் லாளியும் ஆசானுமான அந்த வீரத் துபராணர்,
ரகாபத்துடன் பாண்டவப் பகடக்குள் ஊடுருவியபடி களத்தில் தன் ரதரில்
திரிந்து சகாண்டிருந்த ரபாது, அவரது பாகதகயப் பாண்டவர்கள்
எவ் வாறு தடுத்தனர்?(1, 2) அந்தப் பயங் கரப் ரபாரில் ஆசானுகடய
{துரராணருகடய} ரதரின் வலது சக்கரத்கதப் பாதுகாத்தது யார்?
எதிரிகய அவர் {துரராணர்} கடுகமயாகக் சகான்ற ரபாது, அவரது இடது
சக்கரத்கதப் பாதுகாத்தது யார்?(3) ரபாரிட்டுக் சகாண்டிருந்த அந்த
வீரரின் {துரராணரின்} பின்புறத்தில் , அவகரத் சதாடர்ந்து சசன்ற
துணிவுமிக்கப் ரபார்வீரர்கள் யாவர்? அந்தத் ரதர்வீரருக்கு முன்பு
நின்றவர்கள் யாவர்?(4) சவல் லப் படாத சபரும் வில் லாளியும் , ஆயுதங் கள்

தாங் குரவார் அகனவரிலும் முதன்கமயானவருமான அவர், தன் ரதரில்

சசல் லும் வழிசயங் கும் நர்த்தனம் சசய் தபடிரய பாண்டவப் பகடக்குள்
நுகைந்த ரபாது, பருவகாலமற் ற மிதமிஞ் சிய குளிகர அவரது எதிரிகள்
உணர்ந்திருப்பார்கள் என நான் நிகனக்கிரறன். குளிர்கால
சவடிப் புகளுக்கு சவளிப் பட்ட பசுகவப் ரபால அவர்கள்
நடுங் கியிருப் பார்கள் என நான் நிகனக்கிரறன்.(5, 6) பரவும் காட்டுத்
தீகயப் ரபாலப் பாஞ் சாலர்களின் துருப் புகள் அகனத்கதயும்
எரித்தவரும் , ரதர்வீரர்களில் காகளயுமான அவர் {துபராணர்} தை்
மரணத்னத எப் படிெ் ெந் தித்தார்?” என்று ரகட்டான்.(7]
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “மாகலப் சபாழுதில்

சிந்துக்களின் ஆட்சியாளகனக் {சஜயத்ரதனைக் } சகான்ற பார்த்தை்
{அர்ஜுைை்}, யுதிஷ்டிரனையும் , சபரும் வில் லாளியான அந்தச்
ொத்யகினயயும் சந்தித்த பிறகு, அந்த இருவரும் துரராணகர ரநாக்கிச்
சசன்றனர்.(8) அப்ரபாது யுதிஷ்டிரன் மற் றும் பாண்டுவின் மகனான
பீமபெைை் ஆகிரயார் ஒரு தனிப் பகடப் பிரிவுடன், துரராணகர எதிர்த்து
ரவகமாக விகரந்தனர்.(9) அரத ரபால, நுண்ணறிவு சகாண்ட நகுலை்,
சவல் லப் பட முடியாத ெகாபதவை், தன் சசாந்தப் பகடப் பிரிவுடன் கூடிய
திருஷ்டத்யும் ைை், விராடை், ஒரு சபரும் பகடயுடன் கூடிய
சால் வர்களின் ஆட்சியாளன் ஆகிரயார் ரபாரில் துரராணகர எதிர்த்துச்
சசன்றனர். அரத ரபால, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, பாஞ் சாலர்களால்
பாதுகாக்கப் பட்டவனும் , திருஷ்டத்யும் ைைிை் தந்கதயுமான மன்னன்
துருபதனும் , துரராணகர எதிர்த்துச் சசன்றான். திசரௌபதியின்
மகன்கள் , ராட்ெெை் கபடாத்கெை் ஆகிரயாரும் தங் கள் பகடகளுடன்
ரசர்ந்து சபரும் பிரகாசம் சகாண்ட துரராணகர எதிர்த்துச் சசன்றனர்.(10,
12) திறனுடன் தாக்குபவர்களும் , பலம் நிகறந்தவர்களுமான ஆறாயிரம்
பிரபத்ரகப் பாஞ் சாலர்களும் , சிகண்டினயத் தங் கள் தகலகமயில்
நிறுத்திக் சகாண்டு துரராணகர எதிர்த்துச் சசன்றனர்.(13) மனிதர்களில்
முதன்கமயான பிறரும் , ஓ! மனிதர்களில் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர},
பாண்டவர்களில் வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களும் ஒன்றாகச் ரசர்ந்து
துரராணகர எதிர்த்துச் சசன்றனர்.(14)
ஓ! பாரதர்களில் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர}, வீரமிக்க அந்தப்

ரபார்வீரர்கள் ரபாரிடச் சசன்ற ரபாது, மருண்ரடாரின் அச்சங் ககள
அதிகரிக்கும் வககயில் அந்த இரவானது மிகுந்த இருளகடந்தது.(15) அந்த
இருண்ட ரநரத்தில் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, உயிகரவிட்ட ரபார்
வீரர்கள் பலராவர்.(16) அந்த இரவில் , பல யாகனகள் , குதிகரகள் , மற் றும்
காலாட்பகட வீரர்கள் சகால் லப் பட்டனர். கும் மிருட்டான அவ் விரவில்
ஒளிரும் வாய் களுடன் கூடிய நரிகள் சபரும் அச்சத்கதத் தூண்டும்
வககயில் எங் கும் ஊகளயிட்டுக் சகாண்டிருந்தன. சகௌரவர்களின்
சகாடிமரங் ககள அகடந்த ஆந்கதகள் {ரகாட்டான்கள் } அங் கிருந்து
அலறி அச்சங் ககள {ஆபத்துககள} முன்னறிவித்தன. அப் ரபாது, ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, துருப் புகளுக்கு மத்தியில் ஒரு கடும் ஆரவாரம்
எழுந்தது.(17-19) ரபரிகககள் , மிருதங் கங் கள் ஆகியவற் றின் உரத்த
ஒலியுடன் யாகனகளின் பிளிறல் கள் , குதிகரகளின் ககனப் சபாலிகள் ,

குதிகரலாடங் களின் தடசவாலிகள் ஆகியகவயும் கலந்த அந்த ஆரவாரம்

எங் கும் பரவியது.(20)
பிறகு, அந்த மானல {இரவு} பவனளயில் , ஓ! மை்ைா

{திருதராஷ்டிரபர}, துபராணருக்கும் , சிருஞ் ெயர்கள் அனைவருக்கும்
இனடயில் கடும் பபாசராை்று நனடசபற் றது.(21) உலகரம இருளில்
மூை் கியிருந்ததால் எகதயும் பார்க்க முடியவில் கல.(22) ரபாராளிகளால்
எழுப் பப் பட்ட புழுதியால் ஆகாயம் மகறக்கப் பட்டது. மனிதன், குதிகர
மற் றும் யாகனகளின் குருதிகள் ஒன்றாகக் கலந்தன.(23) அப் ரபாது
பூமியின் புழுதி மகறந்து ரபானது. நாங் கள் அகனவரும் முற் றிலும்
உற் சாகமற் றவர்களாக ஆரனாம் . மகலயில் மூங் கில் காடு ஒன்று எரியும்
ஒலிகயப் ரபால, ஆயுத ரமாதல் களின் பயங் கர ஒலிகள் அந்த இரவு
சபாழுதில் ரகட்கப் பட்டன.(24) ஓ! தகலவா {திருதராஷ்டிரரர}
மிருதங் கங் கள் , அனகங் கள் , வல் லகிகள் , படகங் கள் [1] ஆகியவற் றின்
ஒலிகரளாடு, (மனிதர்களின்) கூச்சல் களும் , (குதிகரகளின்)
ககனப் சபாலிகளும் கலந்து எங் கும் பயங் கரக் குைப்பத்கத
உண்டாக்கின.(25)
[1] பல் ரவறு வகககளிலும் , அளவுகளிலுமான ரபரிகககள் .

எ.கா. ரமளம் , மத்தளம் , முரசு, துந்துபி முதலியன.
அந்தக் களம் இருளில் மூை் கியிருந்த ரபாது, ஓ! மன்னா

{திருதராஷ்டிரரர}, நண்பர்களுக்கும் எதிரிகளுக்கும் இகடயில் எந்த
ரவறுபாட்கடயும் காண முடியவில் கல.(26) அந்த இரவின் மதத்கதரய
{சவறிகயரய} அகனவரும் பூண்டு சகாண்டனர். ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, அங் ரக எழும் பிய பூமியின் புழுதி இரத்த மகையால்
தணிக்கப் பட்டது.(27) பிறகு தங் கக் கவசங் கள் மற் றும் ரபார்வீரர்களின்
பிரகாசமான ஆபரணங் களின் விகளவால் அந்த இருள் அகன்றது.
அப் ரபாது தங் கத்தாலும் ரத்தினங் களாலும் அலங் கரிக்கப் பட்டிருந்ததும் ,
ஈட்டிகளும் சகாடிமரங் களும் நிகறந்ததுமான அந்தப் பாரதப் பகட, ஓ!
பாரதக் குலத்தின் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர}, நட்சத்திரங் கள்
சிதறிக்கிடக்கும் இரவு வானத்கதப் ரபாலத் சதரிந்தது. அப் ரபாது அந்தப்
ரபார்க்களம் நரிகளின் ஊகளககளயும் , காகங் களின் ககரதல் ககளயும் ,
யாகனகளின் பிளிறல் ககளயும் , ரபார்வீரர்களின் கூக்குரல் கள் மற் றும்
கதறல் ககளயும் எதிசராலித்துக் சகாண்டிருந்தது. அந்த ஒலிகள் யாவும்
ஒன்றாகக் கலந்து மயிர்க்கூச்சத்கத ஏற் படுத்தும் ஒரு சபரும்
ஆரவாரத்கத உண்டாக்கியது.(28-30) இந்திரனின் வஜ் ரத்கதப் ரபால
அந்தப் ரபராரவாரம் அகனத்துத் திகசப் புள் ளிககளயும் நிகறத்தது.
அந்த நடு இரவில் , அந்தப் பாரதப் பகடயானது, ரபாராளிகளின்

அங் கதங் கள் , காது குண்டலங் கள் . மார்புக் கவசங் கள் மற் றும்
ஆயுதங் களால் ஒளிர்வதாகத் சதரிந்தது. தங் கத்தால் அலங் கரிக்கப்பட்ட
யாகனகளும் , ரதர்களும் மின்னலின் சக்தியூட்டப் பட்ட ரமகங் ககளப்
ரபால அந்த இரவில் சதரிந்தன. வாள் கள் , ஈட்டிகள் , கதாயுதங் கள் ,
கத்திகள் , தண்டாயுதங் கள் , ரவல் கள் , ரகாடரிகள் ஆகியன விழுககயில் ,
திககப் பூட்டும் சநருப் புக் கீற் றுககளப் ரபாலத் சதரிந்தன.
முன்ரனாடியாக இருந்த துரிரயாதனரன அதன் (புயல் ரபான்ற பகடயின்)

பலமான காற் றாக இருந்தான். ரதர்களும் யாகனகளும் அதன்
உலர்ரமகங் களாகின.(31-34) ரபரிகககள் மற் றும் பிற கருவிகளின் உரத்த
ஒலிகள் அதன் சபருத்த இடிமுைக்கங் களாகின. சகாடிமரங் களும் ,
விற் களும் அதன் மின்னல் கீற் றுகளாகின. துரராணரும் , பாண்டவர்களும்
அதன் {அந்தப் புயல் ரபான்ற பகடயின்} சபாழியும் ரமகங் களாகினர்.
வாள் கள் , ஈட்டிகள் , கதாயுதங் கள் அதன் இடிகளாகின.(35) ககணகள்
அதன் மகைப் சபாழிவாகின, (பிற வகககளிலான) ஆயுதங் கள் அதன்
வன்காற் றுகளாகின. ரமலும் அங் ரக வீசிய காற் றுகள் மிக சவப் பமாகவும் ,
மிகக் குளிர்ந்ததாகவும் இருந்தன.
பயங் கரமானதும் , அதிர்ச்சியளிப் பதும் , கடுகமயானதுமான அது

{புயல் ரபான்ற அந்தப் பாரதப் பகட} உயிகர அழிப்பதாக இருந்தது.
{பாதுகாப் பான} உகறவிடமாகக் சகாள் ள அதில் {அந்தப் பகடயில் } ஏதும்
இல் கல.(36) மருண்ரடாரின் அச்சங் ககள அதிகப் படுத்துவதும் , வீரர்ககள
மகிை் சசி ் ப்படுத்துவதும் , பயங் கரமான ஒலிககள எதிசராலிப் பதுமான
அந்தப் பயங் கர இரவில் ரபாகர விரும் பிய ரபாராளிகள் அச்சந்தரும்
அந்தப் பகடக்குள் {பாரதப் பகடக்குள் } நுகைந்தனர்.(37) இரவில் அந் தக்
கடுனமயாை, பயங் கரமாை பபார் நடந் து சகாண்டிருந் த பபாது,
பாண்டுக்களும் , சிருஞ் ெயர்களும் ஒை்றாகெ் பெர்ந்து துபராணனர
எதிர்த்து பகாபத்துடை் வினரந் தைர்.(38) எனினும் , சிறப் புமிக்கத்
துரராணகர எதிர்த்துச் சசன்ற அவர்கள் அகனவரும் , ஒன்று
புறமுதுகிடச்சசய் யப் பட்டனர், அல் லது யமனின் வசிப் பிடத்திற் கு
அனுப் பபட்டனர்.(39) உண்கமயில் , அந்த இரவில் , துரராணர் மட்டுரம
தனியாகத் தன் ககணகளால் , ஆயிரம் {1000} யாகனககளயும் ,
பத்தாயிரம் {10,000} ரதர்ககளயும் , பத்து லட்சம் {10,00,000} காலாட்பகட
வீரர்கள் மற் றும் குதிகரககளயும் துகளத்தார்" {என்றான் சஞ் சயன்}.(40,
41)
--------------------------------------------------------------------------------------------

பீமபெைைிை் ருத்ரதாண்டவம் !
The Rudrathandava of Bhimasena! | Drona-Parva-Section-154 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : சிபினயக் சகாை்ற துபராணர்; கலிங் கர்களிை் இளவரெை்,
துருவை், ஜயராதை் ஆகிபயானரக் சகாை்ற பீமை்; திருதராஷ்டிரை் மகை்களாை
துர்மதை், துஷ்கர்ணை் ஆகிபயானரத் துரிபயாதைை் பார்த்துக்
சகாண்டிருக் கும் பபாபத சகாை்ற பீமை்; குரு பனடனய விரட்டியடித்த
பீமபெைை்...
திருதராஷ்டிரை் {ெஞ் ெயைிடம் }, “சவல் லப் பட முடியாதவரும் ,

அளவிலா சக்தி சகாண்டவரும் , (சஜயத்ரதை் சகானலனயப் } சபாறுத்துக்
சகாள் ள முடியாதவருமான துபராணர், ரகாபத்துடன் சிருஞ் சயர்களுக்கு
மத்தியில் நுகைந்த ரபாது நீ ங் கள் யாவரும் என்ன நிகனத்தீர்கள் ?(1)
அளவற் ற ஆன்மா சகாண்ட அந்தப் ரபார்வீரர் {துரராணர்},
கீை் ப்படியாதவனான என் மகன் துரிபயாதைைிடம் இவ் வார்த்கதககளச்
சசால் லி விட்டு, (பககவரின் பகடயணிகளுக்குள் ) நுகைந்த ரபாது,
பார்த்தை் {அர்ஜுைை்} என்ன நடவடிக்ககககள எடுத்தான்?(2) வீர
சஜயத்ரதை் மற் றும் பூரிஸ்ரவஸ் ஆகிபயாரிை் வீை் ெ்சிக்குப் பிை்ைர்,
சபரும் சக்தி சகாண்டவரும் , சவல் லப் படாத ரபார்வீரரும் , எதிர்ககள
எரிப் பவரும் , சவற் றிசகாள் ளப் பட முடியாதவருமான துரராணர்
பாஞ் சாலர்ககள எதிர்த்துச் சசன்ற ரபாது, அர்ஜுனன் என்ன
நிகனத்தான்? சந்தர்ப்பத்திற் குத் தக்க தான் பின்பற் ற ரவண்டிய
நடவடிக்கககள் என்று துரிரயாதனனும் எவற் கற நிகனத்தான்?(3, 4)
வரமளிக்கும் வீரரும் , மறுபிறப்பாளர்களில் {பிராமணர்களில் }

முதன்கமயானவருமான அவகர {துரராணகரப் } பின்சதாடர்ந்து
சசன்றவர்கள் யாவர்? ஓ! சூதா {சஞ் சயா}, ரபாரில் ஈடுபடும் ரபாது, அந்த
வீரருக்கு {துரராணருக்குப் } பின்னால் நின்ற வீரர்கள் யாவர்? ரபாரில்
எதிரிககளக் சகால் வதில் அவர் {துரராணர்} ஈடுபட்டுக்
சகாண்டிருக்கும் ரபாது அவருக்கு முன்னணியில் நின்று ரபாரிட்டது
யார்?(5) குளிர் கால வானத்தின் கீை் நடுங் கிக் சகாண்டிருக்கும் சமலிந்த
பசுக்ககளப் ரபால, ஓ! சூதா {சஞ் சயா}, பரத்வாஜர் மகனின் {துரராணரின்}
ககணகளால் பாண்டவர்கள் அகனவரும் பீடிக்கப்பட்டிருப் பர் என்ரற
நான் நிகனக்கிரறன்.(6) பாஞ் சாலர்களுக்கு மத்தியில் ஊடுருவிய பிறகு,
மனிதர்களில் புலியும் , எதிரிககள எரிப் பவருமான அந்தப் சபரும்
வில் லாளி {துபராணர்}, தை் மரணத்னத எவ் வாறு ெந் தித்தார்? (7)
அந்த இரவில் ஒன்றாகச் ரசர்ந்திருந்த துருப் புகள் அகனத்தும் , ஒன்று

ரசர்ந்திருந்த சபரும் ரதர்வீரர்கள் அகனவரும் , (துரராணரால் )
தனித்தனியாகக் கலங் கடிக்கப் பட்ட ரபாது, உங் களில் புத்திசாலியான
எந்த மனிதர்கள் அங் ரக இருந்தனர்?(8) என் துருப் புகள்
சகால் லப் பட்டதாக, அல் லது ஒன்றாக சநருக்கப்பட்டதாக, அல் லது
சவல் லப் பட்டனர் என்றும் , அம் ரமாதல் களின் என் ரதர்வீரர்கள்
ரதரிைந்தவர்களாகச் சசய் யப்பட்டனர் என்றும் நீ சசால் கிறாய் .
பாண்டவர்களால் கலங் கடிக்கப்பட்ட அந்தப் ரபாராளிகள்
உற் சாகமற் றவர்களாக ஆன ரபாது, அந்த இருண்ட இரவில் இப் படிப் பட்ட
துன்பத்தில் மூை் கிய அவர்கள் என்ன நிகனத்தனர்?(9,10) பாண்டவர்ககள
உற் சாகமானவர்களாகவும் , நம் பிக்கக மிகுந்தவர்களாகவும் ,
என்னுகடயவர்ககள மனச்ரசார்வகடந்தவர்களாகவும் ,
உற் சாகமற் றவர்களாகவும் , பீதியால் தாக்கப்பட்டவர்களாகவும் நீ
சசால் கிறாய் .(11) ஓ! சஞ் சயா, அந்த இரவில் குருக்களுக்கும் , புறமுதுகிடாத
பார்த்தர்களுக்கும் இகடயில் உள் ள ரவறுபாடுககள எப்படி நீ
அகடயாளம் கண்டாய் ?” என்றான் {திருதராஷ்டிரன்}.(12)
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “ஓ! மன்னா

{திருதராஷ்டிரரர}, அந்தக் கடுகமயான இரவு ரபார் நடந்து சகாண்டிருந்த
ரபாது, பாண்டவர்களும் அவர்கரளாடு கூடிய ரசாமகர்கள் அகனவரும்
துரராணகர எதிர்த்து விகரந்தனர்.(13) அப் ரபாது துரராணர் ரவகமாகச்
சசல் லும் தமது ககணகளால் ககரகயர்கள் அகனவகரயும் ,
திருஷ்டத்யும் ைைிை் மகை்கனளயும் ஆவிகளின் உலகத்திற் கு [1]
அனுப் பி கவத்தார்.(14) உண்கமயில் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
துரராணகர எதிர்த்து வந்த வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களான அந்தப்
பூமியின் தகலவர்கள் அகனவரும் இறந்ரதாரின் உலகத்திற் குள்
(அவரால் ) அனுப்பப் பட்டனர்.(15) அப் ரபாது சபரும் ஆற் றகலக்
சகாண்டவனான மை்ைை் சிபி, சினத்தால் நிகறந்து, (பககவர் தரப் பு
ரபாராளிககள) இப் படிக் கலங் கடிப்பதில் ஈடுபட்டிருந்த வலிகமமிக்கத்
ரதர்வீரரான அந்தப் பரத்வாஜர் மககன {துரராணகர} எதிர்த்துச்
சசன்றான்.(16)

[1] கங் குலியின் பதிப் பில் world of spirits என் றும் ,

மன் மதநாதத்தரின் பதிப் பில் region of the departed spirits என் றும்
இருக்கிறது. ரவசறாரு பதிப் பில் , “பிரரதரலாகத்திற் கு
அனுப் பி கவத்தார்” என் றிருக்கிறது.
பாண்டவர்களின் அந்தப் சபரும் ரதர்வீரன் {சிபி} முை்பைறுவனதக்

கண்ட துபராணர், முழுவதும் இரும் பாலாை பத்து கனணகளால்
அவனைத் துனளத்தார்.(17) எனினும் சிபி, கங் க இறகுகளாலகமந்த
சிறகுககளக் சகாண்ட முப் பது ககணகளால் பதிலுக்குத் துரராணகரத்
துகளத்தான். ரமலும் சிரித்துக் சகாண்ரடயிருந்த அவன் {சிபி}, ஒரு
பல் லத்தால் , துரராணருகடய ரதரின் சாரதிகயயும் வீை் த்தினான்.(18)
பிறகு துரராணர் சிறப் புமிக்க அந்தச் சிபியின் குதிகரககளக் சகான்று,
அவனது ரதரின் சாரதிகயயும் சகான்று, தனலக்கவெத்துடை் கூடிய
சிபியிை் தனலனய அவைது உடலில் இருந் து சவட்டிைார்.(19) பிறகு
துரிரயாதனன், துரராணரின் ரதருக்கு ஒரு சாரதிகய விகரவாக
அனுப் பினான். அவரது குதிகரகளின் கடிவாளங் ககளப் புதிய மனிதன்
ஏற் றதும் , துரராணர் தம் எதிரிககள எதிர்த்து மீண்டும் விகரந்தார்.(20)
கலிங் கத்துருப் புகளால் ஆதரிக்கப் பட்ட கலிங் கர்களின்

ஆட்சியாளனுகடய [2] மகன், பீமபெைைால் தன் தந்கத
சகால் லப் பட்டதால் சினத்தால் நிகறந்து பின்னவகன {பீமகன} எதிர்த்து
விகரந்தான்.(21) ஐந்து ககணகளால் பீமகனத் துகளத்த அவன்
{சுருதாயுஷிை் மகை்}, ஏைால் {எழு ககணகளால் } மீண்டும் அவகன
{பீமகனத்} துகளத்தான். ரமலும் அவன் (பீமனுகடய ரதரின் சாரதியான)
விபொகனை மூன்று ககணகளாலும் , பின்னவனின் {பீமனின்}
சகாடிமரத்கத ஒன்றாலும் தாக்கினான்.(22) அப் ரபாது சினத்தால்
நிகறந்த விருரகாதரன் {பீமன்}, தன் ரதரில் இருந்து, எதிரியின் ரதருக்குக்
குதித்து, கலிங் கர்களின் அந்தக் ரகாபக்கார வீரகன {சுருதாயுஷிை்
மகனைத்} தை் னக முட்டிகனள மட்டுபம சகாண்டு சகாை்றாை்.(23)
பாண்டுவின் வலிகமமிக்க மகனால் {பீமனால் }, அவனது கக முட்டிககள
மட்டுரம சகாண்டு இப் படிப் ரபாரில் சகால் லப் பட்ட அந்த இளவரசனின்
எலும் புகள் ஒன்றிலிருந்து ஒன்று பிரிந்து தனித்தனியாகக் கீரை பூமியில்
விழுந்தன.(24)
[2] கலிங் க மன் னன் சுருதாயுஷ் பீஷ்ம பர்வம் பகுதி 54ல்

விவரிக்கப் படும் இரண்டாம் நாள் ரபாரில் பீமனால்
சகால் லப் பட்டான் . இப் ரபாது நடப் பது பதிைாை்காம்
நாளிை் இரவு பநரப் பபாராகும் .
கர்ணை் மற் றும் சகால் லப் பட்ட அந்த இளவரசனின் சரகாதரன்

ஆகிரயாரால் , (இன்னும் பிறராலும் ) பீமனின் அந்தச் சசயகலப்
சபாறுத்துக் சகாள் ள முடியவில் கல. அவர்கள் அகனவரும் , கடும்
நஞ் சுமிக்கப் பாம் புகளுக்கு ஒப் பான கூரிய ககணகளால் பீமரசனகனத்
தாக்கத் சதாடங் கினர்.(25) (தான் நின்று சகாண்டிருந்த) எதிரியின்
ரதகரக் ககவிட்ட பீமன், துருவைிை் {துருமைிை்} [3] ரதருக்குச் சசன்று,
இகடவிடாமல் தன்கனத் தாக்கிக் சகாண்டிருந்த அந்த இளவரசகனத்
{துருமனைத்} தை் னக முட்டியால் அடித்து நசுக்கிைாை்.(26)

பாண்டுவின் வலிகமமிக்க மகனால் இப் படித் தாக்கப் பட்ட துருவன் கீரை
விழுந்தான். அவகனக் {துருமகனக்} சகான்ற பிறகு, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, சபரும் பலம் சகாண்ட பீமரசனன், சஜயராதைிை்
ரதருக்குச் சசன்று, ஒரு சிங் கத்கதப் ரபால மீண்டும் மீண்டும்
முைங் கினான்.(27) முைங் கிக் சகாண்ரட தன் இடது கரத்தால்
சஜயராதகன இழுத்து வந்த அவன் {பீமன்}, கர்ணை் பார்த்துக்
சகாண்டிருக்கும் பபாபத, தை் உள் ளங் னகயிை் ஒபர அனறயால்
அந் தப் பபார் வீரனை {சஜயராதனைக் } சகாை்றாை்.(28)
[3] இவன் கலிங் க இளவரசனின் சரகாதரன் எனக் கங் குலி

இங் ரக விளக்குகிறார். ரவசறாரு பதிப் பில் இவன் துருமன்
என் று அகைக்கப் படுகிறான் . ரமலும் துருமனும் ,
சஜயராதனும் கர்ணனின் சரகாதரர்கள் என் றும்
சசால் லப் படுகிறார்கள் .
அப் ரபாது கர்ணன் தங் கத்தால் அலங் கரிக்கப்பட்ட ஈட்டிசயான்கற

அந்தப் பாண்டுவின் மகன் மீது வீசினான்.(29) எனினும் அந்தப் பாண்டவன்
{பீமன்} சிரித்துக் சகாண்ரட தன் கரத்தால் அந்த ஈட்டிகயப் பிடித்தான்.
சவல் லப் படாத விருரகாதரன் {பீமன்}, அரத ஈட்டிகய அந்தப் ரபாரில்
கர்ணன் மீரத திரும் ப வீசினான்.(30) அப் ரபாது ெகுைி, எண்சணய் குடித்த
ககணசயான்றால் கர்ணகன ரநாக்கிச் சசன்ற அந்த ஈட்டிகய
சவட்டினான். ரபாரில் இந்த வலிகமமிக்கச் சாதகனககளச் சசய் தவனும் ,
அற் புதமான ஆற் றகலக் சகாண்டவனுமான பீமன், தன் ரதருக்ரக திரும் பி
வந்து, உமது துருப்புககள எதிர்த்து விகரந்தான்.(31)
சினத்துடன் கூடிய பீமன் யமகனப் ரபால (உமது துருப்புககளக்)

சகான்றபடிரய அப் படி முன்ரனறிச் சசல் ககயில் , ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர} அந்த வலிகமமிக்க வீரகன உமது மகன்கள் தடுக்க
முயன்றனர்.(32) உண்கமயில் அந்த வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்கள் அவகன
{பீமகன} அடர்த்தியான ககண மகையால் மகறத்தனர்.(33) அப் ரபாது
பீமன், சிரித்துக் சகாண்ரட, அந்தப் ரபாரில் தன் ககணகளால்
துர்மதைிை் சாரதிகயயும் , குதிகரககளயும் யமனுலகுக்கு அனுப் பி
கவத்தான்.(34) இதன் காரணமாகத் துர்மதன் ரவகமாகத்
துஷ்கர்ணைிை் ரதரில் ஏறிக் சகாண்டான். அப் ரபாது ஒரர ரதரில் ஏறிச்
சசன்ற எதிரிககள எரிப் பவர்களான அந்த இரு சரகாதரர்களும் ,
கதத்தியர்களில் முதன்கமயான தாரககன எதிர்த்து விகரயும் , நீ ர்
நிகலகளின் தகலவன் {வருணன்} மற் றும் சூரியன் ஆகிரயாகரப் ரபாலப்
ரபாரின் முன்னணியில் இருந்த பீமகன எதிர்த்து விகரந்தனர்.(35, 36)
அப் ரபாது உமது மகன்களான துர்மதனும் , துஷ்கர்ணனும் , ஒரர

ரதரில் இருந்து சகாண்டு ககணகளால் பீமகனத் துகளத்தனர்.(37) பிறகு,
கர்ணை், அஸ்வத்தாமை், துரிபயாதைை், கிருபர், பொமதத்தை்,
பாஹ்லீகை் ஆகிரயார் பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, எதிரிககளத்
தண்டிப் பவனான அந்தப் பாண்டுவின் மகன் {பீமை்}, தை் பாதத்தால்
மிதித்பத வீரத் துர்மதை் மற் றும் துஷ்கர்ணைிை் அந் தத் பதனர
பூமிக் குள் மூை் கெ் செய் தாை்.(38, 39) சினத்தால் நிகறந்த அவன் {பீமன்},
வலிகமயும் , துணிவும் மிக்க உமது மகன்களான துர்மதன் மற் றும்
துஷ்கர்ணன் ஆகிரயாகரத் தன் கக முட்டிகளால் தாக்கி நசுக்கி உரக்க
முைங் கினான் [4].(40) அப் ரபாது துருப்புகளுக்கு மத்தியில் “ஓ” என்றும் ,
“ஐரயா” என்றும் கூச்சல் கள் எழுந்தன. பீமகனக் கண்ட மன்னர்கள் ,
“தார்தராஷ்டிரர்களுக்கு மத்தியில் பீமனின் வடிவில் ரபாரிட்டுக்
சகாண்டிருப் பது ருத்ரரன” என்றனர்.(41) இந்த வார்த்கதககளச் சசான்ன
அந்த மன்னர்கள் அகனவரும் தங் கள் உணர்வுககள இைந்து, தங் கள்
விலங் குககளப் சபரும் ரவகத்தில் தூண்டி அங் கிருந்த தப் பி ஓடினர்.
உண்கமயில் , அவர்களில் இருவராகச் ரசர்ந்து ஓடுவதாக எவரும்
சதன்படவில் கல {அகனவரும் தனித்தனியாகச் சிதறி ஓடினர்}.(42)
[4] இந்தத் துர்மதன் மற் றும் துஷ்கர்ணன் ஆகிரயாகரச்

ரசர்த்து பீமன் இதுவகர திருதராஷ்டிரன் மகன் களில் 58
ரபகரக் சகான் றிருக்கிறான் . இந்தப் பதினான் காம் நாள்
ரபாரில் மட்டும் 34 ரபகரக் சகான் றிருக்கிறான் . துரராண
பர்வம் பகுதி 136ல் சகால் லப் பட்ட துர்ஜயன் , துர்முகன்
இருவரும் ஒருவரரசயனில் 33 ரபகரக் சகான் றிருக்கிறான் .
ரமலதிக விவரங் களுக்குத் துரராண பர்வம் பகுதி 136ன்
அடிக்குறிப்பு [1] மற் றும் [3] ஐ காண்க.
அப் ரபாது, அந்த இரவில் (சகௌரவப் ) பகடக்கு மத்தியில் ரபரழிவு

உண்டான ரபாது, முழுதும் மலர்ந்த தாமகரகயப் ரபான்ற அைகான
கண்ககளக் சகாண்டவனும் , வலிகமமிக்கவனுமான விருரகாதரன்
{பீமன்}, மன்னர்களில் காகளயர் பலரால் உயர்வாகப் புகைப் பட்டு
யுதிஷ்டிரனிடம் சசன்று அவனுக்குத் தன் மரியாகதககளச்
சசலுத்தினான்.(43) அப் ரபாது, இரட்கடயர் (நகுலை் மற் றும் ெகாபதவை்),
துருபதை், விராடை், ககரகயர்கள் ஆகிரயாரும் , யுதிஷ்டிரனும் சபரும்
மகிை் சசி ் கய உணர்ந்தனர். ரமலும் அவர்கள் அகனவரும் , அந்தகன்
சகால் லப் பட்ட பிறகு மகாரதவகனப் புகை் ந்த ரதவர்ககளப் ரபாலரவ
விருரகாதரனுக்குத் தங் கள் துதிககளச் சசலுத்தினர்.(44) பிறகு
வருணனின் மகன்களுக்கு ஒப்பானவர்களான உமது மகன்கள்
அகனவரும் , சினத்தால் நிகறந்து, சிறப் புமிக்க ஆசானின் {துரராணரின்}
துகணயுடன், சபரும் எண்ணிக்ககயிலான ரதர்கள் , காலாட்பகட
வீரர்கள் , யாகனகள் ஆகியவற் றுடன் ரசர்ந்து ரபாரிடும் விருப் பத்தால்
அகனத்துப் பக்கங் களிலும் விருரகாதரகன {பீமகனச்} சூை் ந்து
சகாண்டனர்.(45) அப் ரபாது, ஓ! மன்னர்களில் சிறந்தவரர
{திருதராஷ்டிரரர}, அந் தப் பயங் கர இரவில் , அனைத்தும் பமகத்னதப்
பபாை்ற அடர்ந்த இருட்டில் மூை் கியிருந் த பபாது, ஓநாய் கள் , காகங் கள்
மற் றும் கழுகுகள் ஆகியவற் றுக்கு மகிை் ெ்சினய உண்டாக்கும்
வனகயில் அெ்ெந் தரும் பபாசராை்று அந்தச் சிறப் புமிக்க வீரர்களுக்கு
மத்தியில் நகடசபற் றது” {என்றான் சஞ் சயன்}.(46)
---------------------------------------------------------------------------------------

ொத்யகியிை் ஆண்னம! - துபராண பர்வம் பகுதி – 155அ

The manliness of Satyaki! | Drona-Parva-Section-155a | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : ொத்யகியிடம் பொமதத்தைிை் பபெ்சு; ொத்யகியிை்
ஆண்னமநினறந் த மறுசமாழி; பொமதத்தனுக் கும் ொத்யகிக்கும் இனடயில்
ஏற் பட்ட பமாதல் ; மயங் கி விழுந் த பொமதத்தனைெ் சுமந் து செை்ற அவைது
பதபராட்டி; ொத்யகினயக் சகால் ல வினரந் த துபராணர்...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “பிராயத்தில்

அமர்ந்திருந்த {பிராரயாபரவசம் சசய் த} தன் மகன் (பூரிஸ்ரவஸ்)
ொத்யகியால் சகால் லப் பட்ட பிறகு, சினத்தால் நிகறந்த பொமதத்தை்
சாத்யகியிடம் இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னான்,(1) “ஓ! சாத்வதா
{சாத்யகி}, உயர் ஆன்ம ரதவர்களால் விதிக்கப்பட்ட க்ஷத்திரியக்
கடகமககளக் ககவிட்டுக் கள் வர்களின் நகடமுகறகய ஏன் நீ
ககக்சகாண்டாய் ?(2) க்ஷத்திரியக் கடனமகனள பநாற் பவனும் ,
விரவகியுமான ஒருவன், ரபாரில் இருந்து திரும் புபவகனரயா
{பின்வாங் குபவகனரயா}, ஆதரவற் றவகனரயா, தை் ஆயுதங் கனளக்
கீபை னவத்து விட்டவனைபயா, இடத்கத ரவண்டுபவகனரயா ரபாரில்
தாக்குவானா?(3) உண்கமயில் , ஓ! சாத்யகி, விருஷ்ணிகளில் வலிகமயும்
சக்தியும் சகாண்ட பிரத்யும் ைனும் , நீ யும் சபரும் ரதர்வீரர்களில்
முதன்கமயானவர்கள் என்று புகை் சபற் றவர்கள் .(4) அப் படியிருக்ககயில்
பிராயத்தில் அமர்ந்தவனும் , பார்த்தைால் {அர்ஜுைைால் } தை் கரம்
சவட்டப் பட்டவனுமாை ஒருவைிடம் பாவம் நிறுந்த சகாடூரமாக ஏன் நீ
நடந்து சகாண்டாய் ?(5)
ஓ! தீய நடத்கத சகாண்டவரன, உனது அந்தச் சசயலின் விகளகவ

இப் ரபாது ரபாரில் சபறுவாயாக. ஓ! இழிந்தவரன {சாத்யகி}, என் ஆற் றகல
சவளிப் படுத்தும் நான், சிறகு பகடத்த ககணசயான்றால் உன் தகலகய
இன்று சவட்டப் ரபாகிரறன்.(6) ஓ! சாத்வதா {சாத்யகி}, என்னிரு மகன்கள்

மீதும் , எனக்குப் பிடித்த எதன் மீதும் , என் புண்ணியச் சசயல் கள்

அகனத்தின் மீதும் ஆகணயாகச் சசால் கிரறன், ஓ! விருஷ்ணி குலத்தில்
இழிந்தவரன {சாத்யகி}, இன்றிரவு கடப் பதற் குள் , பிருகதயின் {குந்தியின்}
மகனான ஜிஷ்ணு {அர்ஜுனன்} உன்கனக் காக்கவில் கலசயனில் ,
வீரத்தில் சசருக்குக் சகாண்ட உன்கன, உன் மகன்கள் , தம் பி
ஆகிரயாரராடு ரசர்த்துக் சகால் லாதிருந்தால் நான் பயங் கர
நரகத்திற் குள் மூை் குரவனாக” என்றான் {பொமதத்தை்}.(7,8)
இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னவனும் , வலிகமமிக்கவனுமான
ரசாமதத்தன், சினத்தால் நிகறந்து தன் சங் கக உரக்க முைங் கி சிங் க
முைக்கம் சசய் தான்.(9)
அப் ரபாது, தாமகர இதை் ககளப் ரபான்ற கண்ககளயும் , சிங் கம்

ரபான்ற பற் ககளயும் , சபரும் பலத்கதயும் சகாண்ட சாத்யகி, சினத்தால்
நிகறந்து, ரசாமதத்தனிடம் இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னான்,(10) “ஓ!
குரு குலத்தவரர {ரசாமதத்தரர}, உம் ரமாடு ரபாரிட்டாலும் , பிறரராடு
ரபாரிட்டாலும் , என் இதயத்தில் கிஞ் சிற் றும் நான் அச்சத்கத
உணர்வதில் கல.(11) ஓ! குரு குலத்தவரர {ரசாமதத்தரர}, துருப் புகள்
அகனத்தாலும் பாதுகாக்கப் பட்டு நீ ர் என்ரனாடு ரபாரிட்டாலும் , உம் மால்
எந்த வலிகயயும் நான் அகடயமாட்ரடன்.(12) நான் எப்ரபாதும் க்ஷத்திரிய
நகடமுகறகரளரய பயில் பவனாரவன். எனரவ, ரபார்மணம் சகாண்ட
வார்த்கதகள் , அல் லது நல் ரலாகர அவமதிக்கும் ரபச்சுகள்
ஆகியவற் றால் மட்டுரம உம் மால் என்கன அச்சுறுத்த முடியாது.(13) நீ ர்
இன்று என்ரனாடு ரபாரிட விரும் பினால் , ஓ! மன்னா {ரசாமதத்தரர}, கூரிய
ககணகளால் சகாடூரமாக என்கனத் தாக்குவீராக, நானும் உம் கமத்
தாக்குரவன்.(14) ஓ! மன்னா {ரசாமதத்தரர}, உமது மகனும் , வலிகமமிக்கத்
ரதர்வீரனுமான பூரிஸ்ரவஸ் சகால் லப்பட்டான். ெலனும் , விருஷபெைனும்
எை்ைால் நசுக்கப் பட்டைர் [1].(15) உமது மகன்களுடனும் ,
சசாந்தங் களுடனும் கூடிய உம் கமயும் கூட இன்று நான் சகால் ரவன். ஓ!
சகௌரவரர {ரசாமதத்தரர}, சபரும் பலங் சகாண்டவர் நீ சரன்பதால் ,
ரபாரில் உறுதிரயாடு இருப் பீராக.(16)
[1] ரவசறாரு பதிப் பில் , "வீரனும் , மகாரதனுமான உனது

புத்திரனான பூரிஸ்ரவஸ் சகால் லப் பட்டான் .
பிராதாவினுகடய (பிரிவின் ) துக்கத்தால் பீடிக்கப்பட்ட
சலனும் சகால் லப் பட்டான் " என் று இருக்கிறது. விருஷரசனன்
பற் றிய குறிப் ரபதும் இல் கல. மன் மதநாததத்தரின் பதிப்பில்
“வீரர்களான சலனும் விருஷரசனனும் சகால் லப் பட்டனர்"
என் று இருக்கிறது.
சகாகட, புலனடக்கம் , இதயத் தூய் கம, கருகண, பணிவு,

நுண்ணறிவு, மன்னிக்கும் தன்கம {சபாறுகம} ஆகியவற் கறயும் ,
அழிவில் லாத அகனத்கதயும் சகாண்டவரும் , முரகச {முரசு} சகாடியில்
சகாண்டவருமாை மை்ைர் யுதிஷ்டிரரிை் சக்தியால் நீ ர் ஏற் கனரவ
சகால் லப் பட்டவரர. நீ ர் கர்ணபைாடும் , சுபலைிை் மகபைாடும்
{ெகுைிபயாடும் } ரசர்ந்து அழிகவரய அகடவீர்.(17, 18) கிருஷ்ணைிை்
பாதங் களின் மீதும் , என் நற் சசயல் கள் அகனத்தின் மீதும் ஆகணயிட்டுச்
சசால் கிரறன், சினத்தால் நிகறயும் நான் உம் கமயும் உமது

மகன்ககளயும் என் ககணகளால் ரபாரில் சகால் ரவன்.(19) ரபாகரவிட்டு
ஓடிவிட்டால் மட்டுரம நீ ர் பாதுகாப் பாக இருக்கலாம் " என்றான் (சாத்யகி).
ரகாபத்தால் சிவந்த கண்களுடன் ஒருவரராசடாருவர் இப் படிப் ரபசிக்
சகாண்டவர்களான அந்த மனிதர்களில் முதன்கமயாரனார்
{ரசாமதத்தனும் , சாத்யகியும் }, தங் கள் ககணககள ஒருவரின் மீசதாருவர்
ஏவத் சதாடங் கினர்.(20)
அப் ரபாது துரிபயாதைை், ஆயிரம் பதர்களுடனும் , பத்தாயிரம்

குதினரகளுடனும் வந் து பொமதத்தனைெ் சூை் ந் து நிை்றாை். சினத்தால்
நிகறந்த சகுனியும் , அகனத்து ஆயுதங் ககளயும் தரித்துக் சகாண்டு,
இந்திரனுக்கு நிகரான ஆற் றகலக் சகாண்ட தன் மகன்கள் , ரபரர்கள்
மற் றும் தன் சரகாதரர்கள் சூை (அகதரய சசய் தான் {ரசாமதத்தகனச்
சூை் ந்து}) நின்றான்.(21, 22) வயதால் இளகமயுகடயவனும் , வஜ் ரத்கதப்
ரபான்ற உடகலக் சகாண்டவனும் , ஞானம் சகாண்டவனுமான உமது
கமத்துனன் {சகுனி} முதன்கமயான தீரம் சகாண்ட நூறாயிரம் {ஒரு
லட்சம் } குதிகரககளத் தன்னிடம் சகாண்டிருந்தான். அவற் றுடரனரய
அவன் {சகுனி}, வலிகமமிக்க வில் லாளியான ரசாமதத்தகனச் சூை் ந்து
நின்றான்.(23, 24) அந்த வலிகமமிக்கப் ரபார்வீரர்களால் பாதுகாக்கப் பட்ட
ரசாமதத்தன் (ககண ரமகங் களால் ) சாத்யகிகய மகறத்தான். ரநரான
ககணகளின் ரமகங் களால் இப் படி மகறக்கப் பட்ட சாத்யகிகயக் கண்ட
திருஷ்டத்யும் ைை், ஒரு சபரும் பனடயிை் துனணயுடனும்
சிைத்துடனும் அவனை {ொத்யகினய} பநாக்கிெ் செை்றாை்.(25)
அப் ரபாது, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, ஒன்கறசயான்று தாக்கிக்
சகாண்ட அந்தப் சபரும் பகடகள் இரண்டிலும் எழுந்த ரபரராலியானது,
பயங் கரச் சூறாவளியால் சீற் றத்துடன் தாக்கப் பட்டும் சபருங் கடல் களுக்கு
ஒப் பாக இருந்தது.
அப் ரபாது ரசாமதத்தன் ஒன்பது ககணகளால் சாத்யகிகயத்

துகளத்தான்.(26, 27) பதிலுக்குச் சாத்யகி, ஒன்பது ககணகளாரலரய குரு
ரபார்வீரர்களில் முதன்கமயான அவகன {ரசாமதத்தகனத்}
துகளத்தான். வலிகமமிக்கவனும் , உறுதிமிக்கவனுமான அந்த
வில் லாளியால் (சாத்யகியால் ) ஆைத் துகளக்கப்பட்ட பொமதத்தை்,
மயக் கத்தால் உணர்வுகனள இைந் து தை் பதர்த்தட்டில் அமர்ந்தாை்.(28)
அவன் {ரசாமதத்தன்} உணர்வுககள இைந்தகதக் கண்ட அவனது சாரதி,
சபரும் ரதர்வீரனான அந்தச் ரசாமதத்தகனப் ரபாரில் இருந்து சவளிரய
சபரும் ரவகத்துடன் சுமந்து சசன்றான்.(29) யுயுதாைைிை் {ொத்யகியிை்}
ககணகளால் பீடிக்கப் பட்ட ரசாமதத்தன் தனது உணர்வுககள
இைந்தகதக் கண்ட துரராணர், அந்த யது வீரகன {சாத்யகிகயக்}
சகால் லும் விருப் பத்தால் சபரும் ரவகத்துடன் விகரந்து சசன்றார்.(30)
ஆசான் {துரராணர்} முன்ரனறுவகதக் கண்டவர்களும் , யுதிஷ்டிரனின்
தகலகமயில் இருந்தவர்களுமான பாண்டவ வீரர்கள் பலர், யது
குலத்கதத் தகைக்க கவப்பவனான அந்தச் சிறப் புமிக்கவகன
{சாத்யகிகயக்} காக்கும் விருப்பத்தால் அவகனச் சூை் ந்து சகாண்டனர்"
{என்றான் சஞ் சயன்}.31

----------------------------------------------------------------------------------------
துரராண பர்வம் பகுதி – 155அ-ல் வரும் சமாத்த சுரலாகங் கள் -31

கபடாத்கெை் அஸ்வத்தாமை் பமாதல் !

- துபராண பர்வம் பகுதி – 155ஆ
The encounter between Ghatotkacha and Aswatthama! | Drona-Parva-Section-155b |
பதிவிை் சுருக் கம் : பாண்டவப் பனடயிைனரக் சகாை்ற துபராணர்;
பாண்டவப் பனட தப் பி ஓடியது; துபராணனர எதிர்த்த அர்ஜுைனும் , பீமனும் ;
மீண்டும் திரண்ட பாண்டவப் பனட; அஸ்வத்தாமனை பநாக்கி வினரந் த
கபடாத்கெை்; கபடாத்கெைிை் பதர் குறித்த வர்ணனை; கபடாத்கெனுக் கும் ,
அஸ்வத்தாமனுக் கும் இனடயில் நடந் த கடும் பமாதல் ...
{ெஞ் ெயை் திருதராஷ்டிரைிடம் சதாடர்ந்தான்}, “அப் ரபாது

துபராணருக்கும் பாண்டவர்களுக்கும் இகடயில் , மூவுலகங் களுக்கான
ஆட்சி உரிகமயில் உள் ள விருப் பத்தால் பலிக்கும் {மகா பலிக்கும் },
ரதவர்களுக்கும் இகடயில் நடந்த ரபாருக்கு ஒப் பாக ஒரு ரபார்
சதாடங் கியது.(32) சபரும் சக்தி சகாண்ட பரத்வாஜரின் மகன் {துரராணர்},
ககண ரமகங் களால் பாண்டவப் பகடகய மூை் கடித்து,
யுதிஷ்டிரனையும் துகளத்தார். ரமலும் துரராணர் ொத்யகினயப் பத்து
ககணகளாலும் , பிருஷதை் மகனை {திருஷ்டத்யும் ைனை} இருபதாலும்
துகளத்தார்.(33, 34) பிறகு அவர் பீமபெைனை ஒன்பது ககணகளாலும் ,
நகுலனை ஐந்தாலும் , ெகாபதவனை எட்டாலும் , சிகண்டினய நூறு
ககணகளாலும் துகளத்தார்.(35) பிறகு அந்த வலிய கரங் ககளக் சகாண்ட
வீரர் {துரராணர்} திசரௌபதியின் மகன்கள் (ஐவரில் ) ஒவ் சவாருவகரயும்

ஐந்து ககணகளால் துகளத்தார். ரமலும் அவர் {துரராணர்}, விராடனை
எட்டு ககணகளாலும் , துருபதனை பத்தாலும் துகளத்தார்.(36) பிறகு
அவர் {துரராணர்} அம் ரமாதலில் யுதாமை்யுனவ மூன்று ககணகளாலும் ,
உத்தசமௌஜனஸ ஆறாலும் துகளத்தார். ரமலும் பல ரபாராளிககளயும்
துகளத்த அவர் {துரராணர்}, பிறகு யுதிஷ்டிரகன ரநாக்கி விகரந்தார்.(37)
ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, துரராணரால் சகால் லப் பட்ட

பாண்டுமகனின் துருப் புகள் அச்சத்தால் , உரத்த ஓலங் களுடன்
அகனத்துத் திகசகளிலும் ஓடின.(38) துரராணரால் அப் படிக்
சகால் லப் பட்ட அந்தப் பகடகயக் கண்டவனும் , பிருகதயின் {குந்தியின்}
மகனுமான பல் குைை் {அர்ஜுைை்}, சற் ரற ரகாபத்தால் தூண்டப்பட்டு,
ஆசாகன {துரராணகர} ரநாக்கி ரவகமாகச் சசன்றான்.(39) அந்தப்
ரபாரில் துரராணரும் அர்ஜுனகன ரநாக்கிச் சசல் வகதக் கண்ட
யுதிஷ்டிரனின் பகட, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, மீண்டும்
அணிதிரண்டது.(40) அப் ரபாது துரராணருக்கும் பாண்டவர்களுக்கும்
இகடயில் மீண்டும் ரபார் ரநர்ந்தது.
உமது மகன்களால் அகனத்துப் பக்கங் களிலும் சூைப்பட்ட

துரராணர், ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, பஞ் சுப் சபாதிகய எரிக்கும்
சநருப் கபப் ரபாலப் பாண்டவப் பகடகய எரிக்கத் சதாடங் கினார்.(41)
சூரியகனப் ரபால ஒளிர்ந்தவரும் , சுடர்மிக்க சநருப் கபப் ரபாலப்
பிரகாசம் சகாண்டவருமான அவர் {துரராணர்}, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, இகடயறாமல் வட்டமாக வகளக்கப்பட்ட தம்
வில் லிலிருந்து கடுகமயாகவும் , சதாடர்ச்சியாகவும் , கதிர்ககளப் ரபான்ற
ககணககள சவளியிட்டுக் சகாண்டும் , சூரியகனப் ரபாலச் சுற் றிலும்
உள் ள அகனத்கதயும் எரித்தபடிரய தமது எதிரிககள
எரிப் பகதக்கண்டும் கூட, அவகரத் {துரராணகரத்} தடுக்கக்கூடியவர்
எவரும் அந்தப் பகடயில் இல் கல.(42, 43) துரராணரின் ககணகள் , அவரது
முகத்துக்கு ரநரர அணுகத் துணிந்ரதார், அகனவரின் தகலககளயும்
சவட்டிவிட்டு, பூமிக்குள் நுகைந்தன. அந்தச் சிறப்புமிக்கப் ரபார் வீரரால்
இப் படிக் சகால் லப்பட்ட அந்தப் பாண்டவப் பகட, அர்ஜுனன் பார்த்துக்
சகாண்டிருக்கும் ரபாரத மீண்டும் தப்பி ஓடியது.(44, 45) ஓ! பாரதரர
{திருதராஷ்டிரரர}, அந் த இரவில் துபராணரால் இப் படி
முறியடிக்கப் பட்ட அந் தப் பனடனயக் கண்ட ஜிஷ்ணு {அர்ஜுைை்},
துபராணரிை் பதனர பநாக்கிெ் செல் லுமாறு பகாவிந் தனை
{கிருஷ்ணனைக் } ரகட்டுக் சகாண்டான்.(46) அப் ரபாது தாசார்ஹ
குலத்ரதான் {கிருஷ்ணன்} சவள் ளி, அல் லது, பசுவின் பால் , அல் லது குந்த
{குறுக்கத்தி} மலர், அல் லது சந்திரனின் நிறம் சகாண்ட அந்தக்
குதிகரககளத் துரராணரின் ரதகர ரநாக்கித் தூண்டினான்.
பல் குைை் {அர்ஜுைை்} துரராணகர ரநாக்கிச் சசல் வகதக்

கண்டு, பீமபெைனும் தன் ரதரராட்டியிடம் ,(47, 48) “துரராணரின்
பகடப் பிரிகவ ரநாக்கி என்கனச் சுமந்து சசல் வாயாக” என்றான்.
பீமனின் அந்த வார்த்கதககளக் ரகட்ட அவனது ொரதி விபொகை்,
துல் லியமான இலக்ககக் சகாண்ட ஜிஷ்ணுனவ {அர்ஜுைனைப் }
பின்சதாடர்ந்து சசல் லும் படி தன் குதிகரககளத் தூண்டினான்.(49)

உறுதியான தீர்மானத்துடன் துரராணரின் பகடப் பிரிகவ ரநாக்கிச்
சசல் லும் அந்த இரு சரகாதரர்ககளக் கண்டவர்களும் , பாஞ் சாலர்கள் ,
சிருஞ் சயர்கள் , மத்ஸ்யர்கள் , ரசதிகள் , காருஷர்கள் , ரகாசலர்கள் மற் றும்
ககரகயர்கள் ஆகிரயாரில் வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்கள் அகனவரும்
அவர்ககளப் பின்சதாடர்ந்து சசன்றனர்.(50, 51)
பிறகு, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, மயிர்க்கூச்சத்கத

ஏற் படுத்தும் பயங் கரப் ரபார் ஒன்று நகடசபற் றது. வலிகமமிக்க இரு
ரதர்க்கூட்டங் களுடன் சசன்ற பீபத்சுவும் {அர்ஜுைனும் }, விருரகாதரனும்
{பீமனும் }, முன்னவன் {அர்ஜுனன்} வலப் புறத்திலும் , பின்னவன் {பீமன்}
முன்புறத்திலும் என உமது பகடககளத் தாக்கினர் [2]. ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, (இப் படிப் ரபாரிட்டுக் சகாண்டிருந்த) மனிதர்களில்
புலிகளான பீமரசனகனயும் , தைஞ் ெயனையும் {அர்ஜுைனையும் }
கண்டவர்களான திருஷ்டத்யும் னனும் , சபரும் பலமுகடய சாத்யகியும்
அவர்ககளப் பின்னால் சதாடர்ந்து சசன்றனர்.(52, 53) அப் ரபாது, ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, ஒன்கறசயான்று தாக்கிக் சகாள் ளும் இரு
பகடகளின் விகளவாக அங் ரக எழுந்த ஆரவாரமானது, புயசலான்றால்
சீற் றத்துடன் தாக்கப் படும் பல கடல் களின் ஒலிக்கு ஒப் பானதாக இருந்தது.
ரபாரில் ொத்யகினயக் கண்ட அஸ்வத்தாமை், பொமதத்தை் மகைிை்
{பூரிஸ்ரவஸிை்} சகானலயால் சிைத்தால் நினறந் து, ரபாரின்
முன்னணியில் இருந்த அந்தச் சாத்வத வீரகன {சாத்யகிகய} எதிர்த்து
மூர்க்கமாக விகரந்தான்.
[2] ரவசறாரு பதிப்பில் , “சதன் பக்கத்கத அர்ஜுனனும் , வட

பக்கத்கதப் பீமனும் தாக்கினார்கள் ” என் று இருக்கிறது.
மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பில் , “பீபத்சு வலப் புறத்கதயும் ,
விருரகாதரன் இடப்புறத்கதயும் தாக்கினர்” என் றிருக்கிறது.
சினியின் ரபரனுகடய {சாத்யகியின்} ரதகர எதிர்த்து அந்தப்

ரபாரில் விகரயும் அவகன {அஸ்வத்தாமகனக்} கண்டவனும் ,
பீமபெைைிை் மகனும் , சபரும் ராட்ெெனும் , சபரும் பலத்னதக்
சகாண்டவனுமாை கபடாத்கெை், கரடித் ரதால் களால்
மகறக்கப் பட்டதும் , உருக்காலானதும் , சபரியதுமான ஒரு பயங் கரத்
ரதரில் ஏறி அவகன {அஸ்வத்தாமகன} ரநாக்கி விகரந்தான். அந்தப்
சபரிய பதரிை் உயரம் மற் றும் அகலம் இரண்டும் அளவில் முப் பது
நல் வங் கள் [3] இருந்தன. சரியான இடங் களில் இயந்திரங் கள்
சபாருத்தப் பட்டுத் தயாரிக்கப் பட்டிருந்த அதன் சடசடப் சபாலி சபரும்
ரமகத்திரள் களுக்கு ஒப் பானதாக இருந்தது.(54-58) அதில் குதிகரகரளா,
யாகனகரளா பூட்டப் படவில் கல, ஆனால் , யானைகனளப் பபாை்ற
உயிரிைங் கள் [4] பூட்டப் பட்டிருந் தை. அதன் சநடிய சகாடிமரத்தில் ,
சிறகுககளயும் , கால் ககளயும் விரித்தபடியும் , கண்ககள அகல விரித்த
படியும் , பயங் கரமாகக் கூச்சலிட்டபடியும் கழுகுகளின் இளவரசன்
அமர்ந்திருந்தான். ரமலும் சிவப் புக் சகாடிகளுடன் கூடிய அது பல் ரவறு
விலங் குகளின் உள் ளுறுப் புகளால் அலங் கரிக்கப் பட்டிருந்தது.(59, 60)
அந்தப் சபரும் வாகனம் எட்டுச் சக்கரங் ககள உகடயதாக இருந்தது.
[3] ஒரு நல் வம் என் பது நானூறு முைம் எனக் கங் குலி இங் ரக
[4] நீ லகண்டர் இவற் கறப் பிசாசங் கள் என் று விளக்குவதாகக்

கங் குலி இங் ரக குறிப் பிடுகிறார். ரவசறாரு பதிப் பிலும் ,
பகைய உகரயில் பிசாசங் கள் என் றிருப் பதாக அடிக்குறிப் பு
ஒன் று இருக்கிறது.
அதில் {அந்தத் ரதரில் } ஏறிச் சசன்ற கரடாத்கசன், ரவல் கள்

{சூலங் கள் }, கனமான தண்டாயுதங் கள் {உலக்கககள் }, பாகறகள்
{மகலகள் }, மரங் கள் ஆகியவற் கற ஆயுதமாகக் சகாண்டிருந்தவர்களும் ,
கடுந்ரதாற் றும் சகாண்டவர்களும் , முழுனமயாக ஓர் அசக்ஷௌஹிணி
அளவுக் கு இருந் தவர்களுமாை ராட்ெெர்களால் சூைப் பட்டிருந் தாை்.
பிரளய காலத்தில் தண்டாயுதத்துடன் கூடிய யமனுக்கு ஒப் பாக உயர்த்திப்
பிடிக்கப் பட்ட வில் லுடன் முன்ரனறி வரும் அவகன {கரடாத்கசகனக்}
கண்ட பகக மன்னர்கள் அச்சத்தால் பீடிக்கப் பட்டனர். மகலச்சிகரத்கதப்
ரபாலத் சதரிந்தவனும் , அச்சந்தரும் வககயில் பயங் கரத்ரதாற் றம்
சகாண்டவனும் , பயங் கரப் பற் கள் , கடும் முகம் , அம் பு ரபான்ற காதுகள் ,
உயர்ந்த தாகட எலும் புகள் , ரமல் ரநாக்கி நிற் கும் விகறப் பான முடி,
பயங் கரக் கண்கள் , சுடர்விடும் வாய் , ஆைமான வயிறு, குறுகிய திறப் புக்
சகாண்ட ஆைமான பள் ளத்கதப் ரபால அகன்ற உணவுக்குைாய்
ஆகியவற் கறக் சகாண்டவனும் , தகலயில் கிரீடம் தரித்தவனும் ,
அகனத்து உயிரினங் ககளயும் அச்சத்தால் பீடிக்கவல் லவனும் , யமகனப்
ரபால அகல விரிந்த வாய் சகாண்டவனும் , சபரும் காந்தி சகாண்டவனும் ,
எதிரிகள் அகனவகரயும் கலங் கடிக்கவல் லவனும் , ராட்சசர்களின்
இளவரசனுமான அந்தக் கரடாத்கசன் தங் ககள ரநாக்கி வருவகதக்
கண்ட உமது மகனின் {துரிரயாதனனின்} பகடயானது, காற் றினால்
(அகசவால் ) உண்டாகும் கடும் அகலகளால் கலங் கடிக்கப்படும்
கங் ககயின் ஓகடகயப் ரபாலப் சபரும் கலக்கமகடந்து அச்சத்தால்
பீடிக்கப் பட்டது.(61-67) கரடாத்கசனால் சசய் யப்பட்ட
சிங் கமுைக்கங் களால் பீதியகடந்த யாகனகள் சிறுநீ ர்
கழிக்கத்சதாடங் கின, மன்னர்கள் நடுங் கத் சதாடங் கினர்.(68)
இரவிை் வினளவால் மிகப் பலமகடந்த ராட்சசர்களால்

சபாழியப் பட்ட அடர்த்தியான கற் களின் மகைசயான்று அந்தப்
ரபார்க்களத்தில் விைத் சதாடங் கியது.(69) இரும் புச்சக்கரங் கள் ,
புசுண்டிகள் , ஈட்டிகள் , ரவல் கள் , சூலங் கள் , சதாக்னிகள் மற் றும்
ரகாடரிகள் ஆகியவற் றின் தகடயற் ற மகை அங் ரக சபாழிந்தது.(70)
அச்சந்தருவதும் , கடுகமயானதுமான அந்தப் ரபாகரக் கண்ட மன்னர்கள் ,
உமது மகன்கள் ஆகிரயாரும் , கர்ணனும் கூட வலிகய மிகவும் உணர்ந்து
தப் பி ஓடினர்.(71) தன் ஆயுத வலிகமயில் எப் ரபாதும் தற் சபருகம
சகாண்டவனான துரராணரின் சபருகமமிக்க மகன் {அஸ்வத்தாமை்}
மட்டுபம அெ்ெமில் லாமல் நிை்றாை். பமலும் அவை் {அஸ்வத்தாமை்}
வினரவில் கபடாத்கெைால் உண்டாக்கப் பட்ட அந் த மானய
விலக் கிைாை்.(72)
தன் மாகய அழிக்கப்பட்டதும் சினமகடந்த கரடாத்கசன்,

(அஸ்வத்தாமன் மீது) கடுங் ககணககள ஏவினான். ரகாபக்காரப்
பாம் புகள் எறும் புப்புற் று ஒன்கற ரவகமாகத் துகளத்துச் சசல் வகதப்
ரபாலரவ அகவ துரராணரின் மககன {அஸ்வத்தாமகனத்}
துகளத்தன.(73) அஸ்வத்தாமனின் உடகலத் துகளத்துச் சசன்ற
அக்ககணகள் குருதியால் நகனந்து, எறும் புப் புற் றுக்குள் சசல் லும்
பாம் புககளப் ரபால ரவகமாகப் பூமிக்குள் நுகைந்தன.(74) எனினும் ,
ரவகமான கரங் ககளயும் , சபரும் ஆற் றகலயும் சகாண்ட அஸ்வத்தாமன்,
ரகாபத்தால் நிகறந்து, பத்து ககணகளால் கரடாத்கசகனத்
துகளத்தான்.(75) துரராணரின் மகனால் {அஸ்வத்தாமைால் } தை்
முக் கிய அங் கங் களில் ஆைத் துனளக்கப் பட்ட கபடாத்கெை், சபரும்
வலிகய உணர்ந்து, ஆயிரம் ஆரங் ககளக் சகாண்ட சக்கரம் ஒன்கற
எடுத்துக் சகாண்டான்.(76)
உதயச் சூரியனின் பிரகாசத்கதக் சகாண்ட அதன் {அந்தச்

சக்கரத்தின்} முகன கத்திகயப் ரபான்று கூர்கமயானதாக இருந்தது.
ரமலும் அது பல் ரவறு ரத்தினங் களாலும் , கவரங் களாலும்
அலங் கரிக்கப் பட்டிருந்தது.(77) அஸ்வத்தாமகனக் சகால் ல விரும் பிய
பீமரசனன் மகன் {கரடாத்கசன்}, அந்தச் சக்கரத்கத அவன் மீது வீசினான்.
அது ரவகமாகத் துரராணரின் மககன {அஸ்வத்தாமகன} ரநாக்கிச்
சசன்ற ரபாது, பின்னவன் {அஸ்வத்தாமன்}, தன் ககணகளால் அகதத்
துண்டுகளாக சவட்டினான்.(78) இப்படிக் கலங் கடிக்கப் பட்ட அது, ரபறற் ற
மனிதினால் ரபணிவளர்க்கப் பட்ட நம் பிக்கககயப் ரபாலக் கீரை பூமியில்
விழுந்தது. தன் சக்கரம் கலங் கடிக்கப் பட்டகதக் கண்ட கரடாத்கசன்,
சூரியகன விழுங் கும் ராகுகவப் ரபாலத் தன் ககணகளால் துரராணரின்
மககன {அஸ்வத்தாமகன} ரவகமாக மகறத்தான்” {என்றான்
சஞ் சயன்}.(79)
-----------------------------------------------------------------------------------
துரராண பர்வம் பகுதி – 155ஆ-ல் வரும் சமாத்த சுரலாகங் கள் -48

கபடாத்கெைிை் மகனைக் சகாை்ற அஸ்வத்தாமை்!

- துபராண பர்வம் பகுதி – 155இ
Aswatthama killed Ghatotkacha's son! | Drona-Parva-Section-155c | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : அஸ்வத்தாமனை எதிர்த்த கபடாத்கெை் மகை்
அஞ் ெைபர்வை்; அஞ் ெைபர்வனைக் சகாை்ற அஸ்வத்தாமை்; கபடாத்கெனுக் கும்
அஸ்வத்தாமனுக் கு இனடயில் நடந் த பபெ்சு; அர்ஜுைனை எதிர்த்துெ் செல் ல
ெகுைினயத் தூண்டிய துரிபயாதைை்...
{ெஞ் ெயை்
திருதராஷ்டிரைிடம் சதாடர்ந்தான்},
“அரதரவகளயில் , சபரும் காந்தி
சகாண்டவனும் , கரிய
கமக்குவியலுக்கு ஒப் பானவனுமான
கபடாெ்கெைிை் மகை்
{அஞ் ெைபர்வை்}, முன்ரனறி வந்து
சகாண்டிருந்த துபராணரிை்
மகனை {அஸ்வத்தாமனைக் }
காற் றின் வழிகயத் தடுக்கும்
மகலகளின் அரசகன (ரமருகவப் )
ரபாலத் தடுத்தான்.(80) பீமபெைைிை்
பபரைாை அஞ் ெைபர்வைிை்
ககணகளால் பீடிக்கப்பட்ட
அஸ்வத்தாமன், சபரும்
ரமகத்திலிருந்து சகாட்டும்
மகைத்தாகரககளத் தாங் கிக் சகாள் ளும் ரமரு மகலகயப் ரபாலத்
சதரிந்தான். ஆற் றலில் ருத்ரனுக்ரகா, உரபந்திரனுக்ரகா இகணயான
அஸ்வத்தாமன், அப் ரபாது சினத்தால் நிகறந்தான்.(81,82) ஒரு ககணயால்
அவன் {அஸ்வத்தாமன்} அஞ் சனபர்வனின் சகாடிமரத்கத சவட்டினான்;
ரமலும் இரண்டால் அவனது {அஞ் சனவர்வனின்} இரு சாரதிககளயும் ,
ரமலும் மூன்றால் அவனது திரிரவணுகத்கதயும் [5] சவட்டினான்.(83)
பிறகும் அவன் {அஸ்வத்தாமன்} அந்த ராட்சசனின் {அஞ் சனபர்வனின்}
வில் கலத் தன் ககண ஒன்றாலும் , நான்கு பிற ககணகளால் அவனது
குதிகரகள் நான்ககயும் சவட்டினான்.
[5] ரதர், வண்டி முதலியவற் றில் சாரதி அமர்வதற் கு உள் ள

இடம் .
ரதரற் றவனாகச் சசய் யப் பட்ட அஞ் சனபர்வன் ஒரு கத்திகய

எடுத்துக் சகாண்டான். அந்த ராட்சசன் கககளில் இருந்ததும் , தங் க
நட்சத்திரங் களால் அலங் கரிக்கப்பட்டிருந்ததுமான அந்தக் கத்திகய
மற் சறாரு கூரிய ககணயால் அஸ்வத்தாமன் இரண்டு துண்டுகளாக
சவட்டினான். அப் ரபாது அந்த ஹிடிம் னபயிை் பபரை் {அஞ் ெைபர்வை்},
தங் கத்தால் அலங் கரிக்கப்பட்ட ஒரு கதாயுதத்கதச் சுைற் றி

அஸ்வத்தாமன் மீது வீசினான். எனினும் , துரராணரின் மகன்

{அஸ்வத்தாமன்}, அகதத் தன் ககணகளால் தாக்கி, பூமியில் விைச்
சசய் தான். உயரப் பறந்து வானத்கத அகடந்த அஞ் சனபர்வன், கரிய
ரமகம் ஒன்கறப் ரபால முைங் கத் சதாடங் கினான்.(84-86) அங் ரக
ஆகாயத்தில் இருந் த படிபய அவை் {அஞ் ெைபர்வை்} தை் எதிரியிை்
மீது மரங் கனளப் சபாழிந் தாை். ரமகத் திரள் ககளத் தன் கதிர்களால்
துகளக்கும் சூரியகனப் ரபாலரவ, மாகயகளின் சகாள் ளிடமாக
ஆகாயத்தில் இருந்த அந்தக் கரடாத்கசன் மககன {அஞ் சனபர்வகன}
அஸ்வத்தாமன் தன் ககணகளால் துகளத்தான். சபரும் சக்திகயக்
சகாகடயாகக் சகாண்ட அந்த ராட்சசன் {அஞ் சனபர்வன்} தங் கத்தால்
அலங் கரிக்கப் பட்ட தன் ரதருக்கு மீண்டும் கீழிறங் கி வந்தான்.(87,88) பிறகு
அவன் {அஞ் சனபர்வன்} பூமியின் பரப் பில் உள் ள சநடிய அைகிய கம
மகல ஒன்கற {மகல ரபான்ற கமக்குவியவகலப் } ரபாலத் சதரிந்தான்.
அப் ரபாது, பைங் காலத்தில் அசுரன் அந்தககனக் சகான்ற மகாரதவகனப்
ரபால, இரும் பு கவசத்துடன் கூடிய பீமனுனடய மகைிை்
{கபடாத்கெைிை்} மகனை {அஞ் ெைபர்வனைத்} துபராணரிை் மகை்
{அஸ்வத்தாமை்} சகாை்றாை்.
வலிகமமிக்கத் தனது மகன் {அஞ் சனபர்வன்}, அஸ்வத்தாமனால்

சகால் லப் பட்டகதக் கண்ட கரடாத்கசன், துரராணரின் மகனிடம்
{அஸ்வத்தாமனிடம் } வந்து, காட்டுத்தீகயப் ரபாலப் பாண்டவத்
துருப் புககள எரித்து வந்த அந்தச் ெரத்வாை் மகளிை் {கிருபியிை்} வீர
மகைிடம் {அஸ்வத்தாமைிடம் } இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னான்.(89-91)
கரடாத்கசன், “நில் லும் , ஓ! துரராண மகரன {அஸ்வத்தாமா} நில் லும் .
என்னிடம் இருந்து நீ ர் உயிருடன் தப்ப முடியாது. கிசரௌஞ் ெனை அழித்த
அக் ைியிை் மகனை {கார்த்திபகயனைப் } ரபால இன்று நான் உம் கமக்
சகால் லப் ரபாகிரறன்” என்றான்.(92) அதற் கு அஸ்வத்தாமன், “ஓ! மகரன
{கரடாத்கஜா}, சசல் வாயாக, ஓ! சதய் வீக ஆற் றல் சகாண்டவரன
{கரடாத்கசா}, பிறருடன் ரபாரிடுவாயாக. ஓ! ஹிடிம் னபயிை் மகபை
{கபடாத்கொ}, தந் னத மகனுடை் பபாரிடுவது முனறயாகாது [6].(93) ஓ!
ஹிடிம் கபயின் மகரன, நான் உன்னிடம் எந்தக் ரகாபமும்
சகாள் ளவில் கல. எனினும் , ஒருவனது ரகாபம் தூண்டப் படும் ரபாது,
ஒருவன் தன்கனரய கூடக் சகான்று சகாள் ளக் கூடும் [7]” என்றான்
{அஸ்வத்தாமன்}.(94)
[6] “பாண்டவர்களும் அஸ்வத்தாமனும் துரராணரின் சீடர்கள்

என் பதால் அவர்கள் சரகாதரர்ககளப் ரபான் றவர்கரள.
எனரவ, கரடாத்கசன் பீமனின் மகன் என் பதால் , அவன்
அஸ்வத்தாமனுக்குச் சரகாதரனின் மகனாவான் ” என இங் ரக
விளக்குகிறார் கங் குலி.
[7] ரவசறாரு பதிப்பில் , “ரராஷத்துடன் கூடிய பிராணியானது

தன் கனக் கூட ஹிம் சித்துக் சகாள் ளுமல் லவா?”
என் றிருக்கிறது. மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பில் , “ஓர்
உயிரினம் சினத்தால் தூண்டப் படும் ரபாது, (அப் ரபாது) அது
தன் கனரய சகான் று சகாள் ளக்கூடும் ” என் றிருக்கிறது.
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான், “இந்த

வார்த்கதககளக் ரகட்ட கரடாத்கசன், தன் மகனின் வீை் சசி ் யால்
துயரத்தில் நிகறந்து, ரகாபத்தால் தாமிரம் ரபால் கண்கள் சிவந்து,
அஸ்வத்தாமகன அணுகி,(95) “ஓ! துரராண மகரன {அஸ்வத்தாமா}, நான்
ரபாருக்குப் பயந்த இழிந்தவன் என்பகதப் ரபால இவ் வார்த்கதகளால்
என்கன அச்சுறுத்துகிறீரா? இந்த உமது வார்த்கதகள்
முகறயற் றனவாகும் .(96) உண்கமயில் , சகாண்டாடப்படும் குருக்களின்
குலத்தில் பீமரால் சபறப் பட்டவன் நான். ரபாரில் ஒருரபாதும்
புறமுதுகிடாத வீரர்களான பாண்டவர்களின் மகன் நான்.(97) பலத்தில்
பத்து கழுத்பதானுக்கு (ராவணனுக்கு) இனணயாை ராட்ெெர்களிை்
மை்ைை் நாை். நில் லும் , ஓ! துரராண மகரன நில் லும் . நீ ர் என்னிடம்
இருந்து உயிரராடு தப் ப முடியாது.(98) நான் இன்கறய ரபார்க்களத்தில்
ரபாரிடும் உமது விருப் பத்கத அகற் றுரவன்” என்றான் {கரடாத்கசன்}.
சினத்தால் கண்கள் சிவக்க அஸ்வத்தாமனுக்கு இப்படி

மறுசமாழிகூறிய அந்த வலிகமமிக்க ராட்சசன் {கரடாத்கசன்},
யாகனகளின் இளவரசகன எதிர்த்துச் சசல் லும் சிங் கம் ஒன்கறப் ரபாலத்
துரராணரின் மககன எதிர்த்து மூர்க்கமாக விகரந்தான்.(99) பிறகு
கரடாத்கசன், ரபாரில் பயன்படும் ரதசரான்றின் அக்ஷத்தின் {ஏர்க்காலின்}
அளவுகடய ககணககள, ரதர்வீரர்களில் காகளயான அந்தத்
துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமன்} மீது மகைத்தாகரககளப் சபாழியும்
ஒரு ரமகத்கதப் ரபாலப் சபாழிந்தான். எனினும் , துரராணரின் மகன்
{அஸ்வத்தாமன்}, அந்தக் ககண மகை தன்கன அகடயும் முன்ரப
அவற் கறத் தன் ககணகளால் விலக்கினான்.(100, 101) அந்ரநரத்தில்
ஆகாயத்தில் ககணகளுக்கிகடய (ரபாராளிககளப் ரபால) ஒரு ரமாதல்
நகடசபற் றுக் சகாண்டிருந்தது.
அப் பபாது அந் த இரவு ஆகாயம் , விட்டில்

பூச்சிககளப் (கூட்டங் ககளப் ) ரபால அந்த ஆயுதங் களின் ரமாதலால்
உண்டான சபாறிகளால் பிரகாசமாக ஒளிர்ந்தது. அந்தப் ரபாரில் தன்
ஆற் றலில் சசருக்குகடய துரராணரின் மகனால் {அஸ்வத்தாமனால் } தன்
மாகய விலக்கப் பட்டகதக் கண்ட கரடாத்கசன், மீண்டும் தன்கனக்
கண்களுக்குப் புலப் படாதவனாக ஆக்கிக் சகாண்டு {மீண்டும் } ஒரு
மாகயகய உண்டாக்கினான்.(102,103) சிகரங் களும் , மரங் களும்
நிகறந்ததும் , சூலங் கள் , ரவல் கள் , வாள் கள் , கனமான தண்டங் கள்
ஆகியன தகடயில் லாமல் பாயும் படியான ஓர் அருவிகயக்
சகாண்டதுமான ஒரு மகலயின் வடிவத்கத அவன் {கரடாத்கசன்}
ஏற் றான்.(104) கரிய கமத் திரகளப் ரபாலிருந்த அந்த மகலகயயும் ,
அதிலிருந்து பாயும் எண்ணற் ற ஆயுதங் ககளயும் கண்ட துரராணரின்
மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, சற் றும் அகசயவில் கல. அப் ரபாது பின்னவன்
{அஸ்வத்தாமன்} வஜ் ர ஆயுதத்கத {வஜ் ராஸ்திரத்கத} [8] இருப் புக்கு
அகைத்தான்.(105,106) அவ் வாயுதத்தால் தாக்கப் பட்ட அந்த மகலகளின்
இளவரசன் ரவகமாக அழிந்தான்.

[8] “இடியின் சக்திகயக் சகாண்ட ஆயுதம் {அஸ்திரம் }” எனக்

பிறகு அந்த ராட்சசன் {கரடாத்கசன்}, ஆகாயத்தில் வானவில் லுடன்

கூடிய நீ ல ரமகங் களாகி அந்தப் ரபாரில் துரராணரின் மகன் மீது கற் கள்
மற் றும் பாகறகளாலான மகைகய மூர்க்கமாகப் சபாழியத்
சதாடங் கினான்.(107) அப் ரபாது ஆயுதங் ககள அறிந்த மனிதர்களில்
அகனவரிலும் முதன்கமயான அந்த அஸ்வத்தாமன், வாயவ் ய
ஆயுதத்னதக் குறி பார்த்து, ஆகாயத்தில் எழுந்த அந்த நீ ல ரமகத்கத
அழித்தான்(108) மனிதர்களில் முதன்கமயான அந்தத் துரராண மகன்
{அஸ்வத்தாமன்} திகசகளின் புள் ளிகள் அகனத்கதயும் தன்
ககணகளால் மகறத்து, நூறாயிரம் {100,000} ரதர்வீரர்ககளக் சகான்றான்.
பிறகு அவன் {அஸ்வத்தாமன்}, சிங் கங் கள் , அல் லது புலிகள் , அல் லது
மதங் சகாண்ட ஆற் றகலக் சகாண்ட யாகனகளுக்கு ஒப்பான
ராட்சசர்களில் , சிலர்கள் யாகனகளில் ஏறியும் , சிலர் ரதர்களிலும் , சிலர்
குதிகரகளிலும் எனப் சபரும் எண்ணிக்ககயில் வந்தவர்களின்
துகணயுடன், வில் கல வகளத்துக் சகாண்டு தன்கன ரநாக்கி வரும்
கரடாத்கசகனக் கண்டான்.(109-111) அந்த ஹிடிம் கபயின் மகன்
{கரடாத்கசன்}, பயங் கர முகங் கள் , தகலகள் மற் றும் கழுத்துகள் சகாண்ட
தன் சதாண்டர்கள் துகணயுடன் இருந்தான்.(112) அந்த ராட்சசர்களில்
சபௌலஸ்தியர்கள் மற் றும் யாதுதானர்களும் இருந்தனர் [9]. அவர்கள்
ஆற் றலில் இந்திரனுக்கு இகணயானவர்களாக இருந்தனர். அவர்கள்
பல் ரவறு வகககளிலான ஆயுதங் ககள ஏந்தியவர்களாகவும் , பல் ரவறு
விதங் களிலான கவசங் ககளப் பூண்டவர்களாகவும் இருந்தனர்.(113)
பயங் கர முகத்ரதாற் றங் ககளக் சகாண்ட அவர்கள் சினத்தில்
சபருகியவர்களாகவும் இருந்தனர். உண்கமயில் ரபாரில் எளிதில்
சவல் லப் பட முடியாதவர்களான அந்த ராட்சசர்களின் துகணயுடரனரய
ரபாருக்கு கரடாத்கசன் வந்தான்.(114)
[9] இவர்கள் ராட்சசர்களில் ரவறு வககயினர் என் று இங் ரக

கங் குலி விளக்குகிறார். ரவசறாரு பதிப் பில் இவர்கள் ,
“புலஸ்திய வம் சத்தில் ரதான் றியவர்களும் , தரமா
குணத்தினால் மூடப் பட்டவர்களும் ஆவர்” என் று
சசால் லப் பட்டுள் ளது.
அவர்ககளக் கண்ட உமது மகன் துரிரயாதனன் மிகவும்

உற் சாகமற் றவனாக ஆனான். அவனிடம் {துரிபயாதைைிடம் } துபராண
மகை் {அஸ்வத்தாமை்}, “ஓ! துரிரயாதனா, சபாறுப்பாயாக. உனக்கு
அச்சம் ரதகவயில் கல.(115) உனது இந்த வீரச் சரகாதரர்களுடனும் ,
இந்திரனின் ஆற் றகலக் சகாண்ட இந்தப் பூமியின் தகலவர்களுடனும்
ஒருபுறமாக நிற் பாயாக. நீ ரதால் வியகடய மாட்டாய் . நான் உனக்கு
உண்கமயாகரவ சசால் கிரறன். அரத ரவகளயில் உன் துருப் புகளுக்கும்
நீ உறுதியளிப் பாயாக {ஆறுதலளிப் பாயாக}” என்றான்
{அஸ்வத்தாமன்}.(116) அதற் குத் துரிரயாதனன், “உமது இதயம்
சபரியசதன்பதால் , நீ ர் சசால் வகத நான் அற் புதமாகக் கருதவில் கல. ஓ!

சகௌதமர் மகைிை் {கிருபரிை்} மகபை {அஸ்வத்தாமபர}, நீ ர்

எங் களிடம் சகாண்ட மதிப் பு சபரியரத” என்றான் {துரிரயாதனன்}.(117)
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான்,

“அஸ்வத்தாமனிடன் இவ் வார்த்கதககளச் சசான்ன அவன்
{துரிபயாதைை்}, பிறகு சுபலைிை் மகைிடம் {ெகுைியிடம் }, “சபரும்
வீரமிக்க நூறாயிரம் ரதர்வீரர்கள் சூைத் தனஞ் சயன் {அர்ஜுனன்} ரபாரில்
ஈடுபடுகிறான். அறுபதாயிரம் ரதர்களுடன் நீ ர் அவகன எதிர்த்துச்
சசல் வீராக. கர்ணை், விருஷபெைை், கிருபர், நீ லை், வடக்கத்தியர்
{வடநாட்டு அரசர்கள் }, கிருதவர்மை், புருமித்ரைிை் மகை்கள் ,
துெ்ொெைை், நிகும் பை், குண்டபபதி, புரஞ் ெயை், திருடரதை், பதாகிை்,
பஹமபுஞ் ெகை் {பஹமகம் பைை், [பஹமபுஷ்யகை்]}, ெல் லியை்,
ஆருணி, இந் திரபெைை், ெஞ் ெயை், விஜயை், சஜயை், கமலாக்ஷை்,
பரகிராதிை், சஜயதர்மை் {சஜயவர்மை்}, சுதர்ெைை் ஆகிரயாரும் [10]
ரமலும் அறுபதாயிரம் காலாட்பகட வீரர்களுடன் உம் கமத் சதாடர்ந்து
வருவார்கள் .(118-122)
[10] ரவசறாரு பதிப் பில் இந்தப்பட்டியலில் கூடுதலாகச்

சுதாபனன் , பராக்கிரமன் ஆகிரயார் இருக்கின் றனர்.
மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பில் புருகிரமன் என் ற ஒருவன்
மட்டுரம கூடுதலாக இருக்கிறான் . கங் குலியில் வரும்
ரஹமபுஞ் சகன் என் ற சபயர் ரவசறாரு பதிப்பில்
ரஹமகம் பனன் என் றும் , மன் மதநாததத்தரின் பதிப்பில்
ரஹமபுஷ்யகன் என் றும் இருக்கிறது.
அம் மாரன {ெகுைிபய}, பதவர்களிை் தனலவை் அசுரர்கனளக்

சகால் வனதப் பபாலபவ, பீமை், இரட்னடயர் {நகுலை் மற் றும்
ெகாபதவை்} மற் றும் நீ திமாைாை மை்ைை் யுதிஷ்டிரை் ஆகிபயானர
நீ ர் சகால் வீராக. உம் மிடரம சவற் றி குறித்த நம் பிக்கக எனக்கு
இருக்கிறது.(123) ஏற் கனரவ துரராணர் மகனின் {அஸ்வத்தாமனின்}
ககணகளால் ஆைத்துகளக்கப்பட்ட அவர்களின் அங் கங் கள் அகனத்தும்
மிகவும் சிகதக்கப்பட்டுள் ளன. ஓ! மாமரன {சகுனிரய}, அக்னியின் மகன்
(கார்த்திரகயன்) அசுரர்ககளக் சகான்றகதப் ரபாலரவ குந்தியின்
மகன்ககளக் சகால் வீராக” என்றான் {துரிரயாதனன்}.(124) உமது மகனால்
{துரிரயாதனனால் } இப்படிச் சசால் லப் பட்ட சகுனி, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, பாண்டவர்ககள அழிப் பதற் காக ரவகமாகச் சசன்று,
உமது மகன்ககள மகிை் சசி ் யில் ஆை் ததி ் னான்” {என்றான் சஞ் சயன்}.(125)
----------------------------------------------------------------------------------------
துரராண பர்வம் பகுதி – 155இ-ல் வரும் சமாத்த சுரலாகங் கள் -46

அனைவராலும் புகைப் பட்ட அஸ்வத்தாமை்!

- துபராண பர்வம் பகுதி – 155ஈ
Aswatthama applauded by all! | Drona-Parva-Section-155d | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : அஸ்வத்தாமைிை் வில் னல சவட்டிய கபடாத்கெை்;
கபடாத்கெைிை் பதனர அழித்த அஸ்வத்தாமை்; திருஷ்டத்யும் ைைிை் பதரில்
ஏறிய கபடாத்கெை்; ராட்ெெக் கூட்டத்னத அழித்த அஸ்வத்தாமை்; அஸ்வத்தாமை்
உண்டாக் கிய குருதிப் புைல் ; துருபதை் மகை்கனளயும் , குந் திபபாஜை்
மகை்கனளயும் சகாை்ற அஸ்வத்தாமை்; மயக் கமனடந் த கபடாத்கெனை பவறு
பதரில் ஏற் றிய திருஷ்டத்யும் ைை்; அனைவராலும் புகைப் பட்ட அஸ்வத்தாமை்...
{ெஞ் ெயை் திருதராஷ்டிரைிடம்

சதாடர்ந்தான்}, “அரதரவகளயில் , ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
(பைங் காலத்தில் ) ெக்ரனுக்கும்
{இந் திரனுக்கும் }, பிரகலாதனுக்கும்
இகடயில் நடந்தகதப் ரபால
அவ் விரவில் , அந்த ராட்சசனுக்கும்
{கபடாத்கெனுக்கும் }, துபராணரிை்
மகனுக்கும் {அஸ்வத்தாமனுக்கும் }
இகடயிலான ரபார்
நகடசபற் றது.(126) சினத்தில்
நிகறந்த கரடாத்கசன், நஞ் கசரயா,
சநருப் கபரயா ரபான்ற பத்து
கடுங் ககணகளால் துரராணர்
மகனின் {அஸ்வத்தாமனின்}
மார்கபத் தாக்கினான்.(127)
பீமரசனன் மகனால்
{கபடாத்கெைால் } ஏவப் பட்ட அந் தக்
கனணகளால் ஆைத்
துனளக் கப் பட்ட அஸ்வத்தாமை், புயலால் அனெக்கப் பட்ட சநடிய மரம்
ஒை்னறப் பபாலத் தை் பதர்த்தட்டில் நடுங் கிக் சகாண்டிருந் தாை்.(128)
கரடாத்கசன் மீண்டும் ஒரு பல் லத்கதக் சகாண்டு துரராண மகனின்
{அஸ்வத்தாமனின்} கககளில் இருந்த பிரகாசமான வில் கல
சவட்டினான்.(129) பிறகு சபருங் கடினத்கதத் தாங் கவல் ல மற் சறாரு
வில் கல எடுத்துக் சகாண்ட பின்னவன் {அஸ்வத்தாமன்}, (தன் எதிரியின்
மீது) மகைத்தாகரககளப் சபாழியும் ரமகங் ககளப் ரபாலக் கூரிய
ககணககளப் சபாழிந்தான்.(130) பிறகு அந்தச் ெரத்வாை் மகளிை்
{கிருபியிை்} மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர},
வானுலாவுபகவயும் , எதிரிககளக் சகால் பகவயும் , தங் கச் சிறகுககளக்
சகாண்டகவயுமான ககணகள் பலவற் கற வானுலாவும் அந்த ராட்சசன்
{கரடாத்கசன்} மீது ஏவினான்.(131)
அப் ரபாது அஸ்வத்தாமனின் அந்தக் ககணகளால்

பீடிக்கப் பட்டகவயும் , அகன்ற மார்பினரான ராட்சசர்ககளக்
சகாண்டகவயுமான அந்தப் சபரிய பகட, சிங் கங் களால் பீடிக்கப்பட்ட

மதயாகனக் கூட்டத்கதப் ரபாலத் சதரிந்தது.(132) குதிகரகள் , சாரதிகள் ,
யாகனகள் ஆகியவற் றுடன் கூடிய அந்த ராட்சர்ககளத் தன் ககணகளால்
எரித்த அவன் {அஸ்வத்தாமன்}, யுக முடிவில் உயிரினங் ககள எரிக்கும்
புகைத்தக்க அக்னிகயப் ரபாலச் சுடர்விட்சடரிந்தான்.(133) தை்
கனணகளால் ஒரு முழு அசக்ஷௌஹிணி ராட்ெெத் துருப் புகனள எரித்த
அஸ்வத்தாமை், முந்நகரத்கத {திரிபுரத்கத} [11] எரித்த சதய் வீக
மரகஸ்வரகனப் ரபாலப் பிரகாசமாக ஒளிர்ந்தான்.(134)
சவற் றியாளர்களில் முதன்கமயான அந்தத் துரராணர் மகன்
{அஸ்வத்தாமன்}, உமது எதிரிககள எரித்து, யுகமுடிவின் ரபாது
உயிரினங் கள் அகனத்கதயும் எரிக்கும் யுக சநருப் கபப் ரபாலப்
பிரகாசமாக ஒளிர்ந்தான்.(135)
[11] “திரிபுராசுரனின் நகரமான திரிபுரம் ” எனக் கங் குலி

இங் ரக விளக்குகிறார்.
அப் ரபாது சினத்தால் நிகறந்த கரடாத்கசன், “துரராணரின்

மககனக் சகால் வீராக” என்று சசால் லி அந்தப் பரந்த ராட்சசப் பகடகயத்
தூண்டினான்.(136) பிரகாசமான பற் ககளயும் , சபரிய முகங் ககளயும் ,
பயங் கரத் தன்கமககளயும் , அகன்ற வாய் ககளயும் , நீ ண்ட
நாக்குககளயும் , ரகாபத்தால் சிவந்த கண்ககளயும் சகாண்ட அந்தப்
பயங் கர ராட்சசர்கள் , கரடாத்கசனின் அந்தக் கட்டகளக்குக்
கீை் ப்படிந்தனர்.(137) தங் கள் சிங் க முைக்கங் களால் பூமிகய நிகறத்து,
பல் ரவறு வகக ஆயுதங் ககள எடுத்துக் சகாண்ட அவர்கள் துரராணரின்
மககன {அஸ்வத்தாமகனக்} சகால் வதற் காக அவகன எதிர்த்து
விகரந்தனர்.(138) பயங் கர ஆற் றகலக் சகாண்ட அந்த ராட்ெெர்கள் ,
பகாபத்தால் கண்கள் சிவந் து, அஸ்வத்தாமைிை் தனல மீது நூற் றுக்
கணக் காை, ஆயிரக்கணக்காை ஈட்டிகள் , ெதக்ைிகள் , பரிகங் கள் ,
அசனிகள் , நீ ண்ட ரவல் கள் {சூலங் கள் }, ரகாடரிகள் , கத்திகள் ,
கதாயுதங் கள் , குறுங் ககணகள் {பிண்டிபாலங் கள் }, கனமான
தண்டாயுதங் கள் , ரபார்க்ரகாடரிகள் , பராசங் கள் , வாள் கள் , ரவல் கள்
{ரதாமரங் கள் }, குணபங் கள் , பளபளப் பான கம் பனங் கள் , ஸ்தூலங் கள்
{புசுண்டிகள் }, ஏவுககணகள் , கற் கள் , (சூடான) பாகு நிகறந்த
பாத்திரங் கள் , எஃகால் ஆன ஸ்தூணங் கள் {தூண்கள் }, உலக்கககள்
மற் றும் பயங் கரமான வடிவத்துடன் கூடியகவயும் எதிரிககள
அழிக்கவல் லகவயான அகனத்கதயும் வீசினார்கள் .(139-142)
துரராணர் மகனின் {அஸ்வத்தாமனின்} தகலயில் விழுந்து

சகாண்டிருந்த, அந்த ஆயுதங் களின் அடர்த்தியான ககணமாரிகயக்
கண்ட உமது ரபார்வீரர்கள் மிகவும் துன்புற் றனர்.(143) எனினும் , துரராணர்
மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, ஆகாயத்ததில் எழுந்த ரமகத்கதப் ரபாலத்
சதரிந்ததும் , இடியின் பலத்கதக் கண்டதுமான அந் தப் பயங் கர ஆயுத
மனைனயத் தை் கூரிய கனணகளால் அெ்ெமற் றவனகயில்
அழித்தாை்.(144) பிறகு அந்த உயர் ஆன்ம துரராணர் மகன்
{அஸ்வத்தாமன்}, தங் கச் சிறகுககளக் சகாண்டகவயும் , சதய் வீக
ஆயுதங் களின் சக்திகய மந்திரங் களால் ஈர்த்திருந்தகவயுமான பிற
ஆயுதங் களால் ரவகமாக ராட்சசர்களில் பலகரக் சகான்றான்.(145) அந்தக்

ககணகளால் பீடிக்கப்பட்டவர்களும் , அகலமான மார்கபக்
சகாண்டவர்களுமான அந்த ராட்சசர்களின் சபரும் பகட, சிங் கங் களால்
பீடிக்கப் பட்ட மதங் சகாண்ட யாகனகளின் கூட்டத்கதப் ரபாலத்
சதரிந்தது.(146)
அப் ரபாது, துரராணர் மகனால் {அஸ்வத்தாமனால் } இப் படிப்

பீடிக்கப் பட்ட அந்த வலிகமமிக்க ராட்சசர்கள் , சீற் றத்தால் நிகறந்து,
முன்னவகன {அஸ்வத்தாமகன} எதிர்த்து விகரந்தனர்.(147) அந்த
ராட்சசர்களின் இளவரசன் {கரடாத்கசன்} பார்த்துக் சகாண்டிருந்தரபாரத,
தன் சுடர்மிக்கக் ககணகளால் அந்த ராட்சசப் பகடகய எரித்தவனும் ,
உயர்ந்த வலிகமமிக்க ஆயுதங் ககள அறிந்தவனுமான அந்தப் ரபார்வீரன்
{அஸ்வத்தாமன்}, தனியாகவும் , ஆதரவற் றவனாகவும் இருந்து சகாண்ரட,
உயிருடன் கூடிய ரவறு எந்த உயிரினங் களும் சசய் ய முடியாத
அருஞ் சசயல் ககளச் சசய் ததால் , அப் ரபாது துரராணரின் மகனால்
சவளிக்காட்டப்பட்ட ஆற் றலானது மிக அற் புதமானதாக இருந்தது.(148,149)
ராட்சசப் பகடகய எரித்துக் சகாண்டிருந்த ரபாது, அந்தத் துபராணரிை்
மகை் {அஸ்வத்தாமை்}, யுகமுடிவில் அனைத்னதயும் எரிக்கும்
ெம் வர்த்தக சநருப் னபப் பபால அந் தப் பபாரில் பிரகாெமாக
ஒளிர்ந்தாை்.(150)
உண்கமயில் , ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, அந்த

ஆயிரக்கணக்கான மன்னர்கள் மற் றும் பாண்டவர்களுக்கு மத்தியில் ,
கடும் நஞ் சுமிக்கப் பாம் புகளுக்கு ஒப் பான தன் ககணகளால் , அந்தப்
ரபாரில் அவர்களது பகடககள எரிப் பதில் ஈடுபட்டுக் சகாண்டிருந்த
துரராணரின் மககன {அஸ்வத்தாமனைப் } பார்க்கவல் ல ெக்தி,
வலினமமிக்க ராட்ெெ இளவரெைாை அந் த வீர கபடாத்கெனைத் தவிர
பவறு எவைிடமும் இல் னல.(151,152) ஓ! பாரதர்களின் தகலவரர
{திருதராஷ்டிரரர}, ரகாபத்தால் கண்ககள உருட்டிக் சகாண்டும் ,
உள் ளங் ககககளத் தட்டிக் சகாண்டும் , தன் (கீை் ) உதட்கடக் கடித்துக்
சகாண்டும் இருந்த அந்த ராட்சசன் {கரடாத்கசன்}, தன் ரதரராட்டியிடம் ,
“துரராணர் மகனிடம் {அஸ்வத்தாமரிடம் } என்கனச் சுமந்து சசல் வாயாக”
என்றான்.(153)
சவற் றிக் சகாடிககளக் சகாண்ட அந்த உறுதிமிக்கத் ரதரில் ஏறிச்

சசன்ற அந்த எதிரிககளக் சகால் பவன் {கரடாத்கசன்}, துரராணரின்
மகனுடன் {அஸ்வத்தாமனுடன்} மீண்டும் ஒரு தனி ரமாதகல விரும் பி,
பின்னவகன {அஸ்வத்தாமகன} எதிர்த்துச் சசன்றான். பயங் கர
ஆற் றகலக் சகாண்ட அந்த ராட்சசன் {கரடாத்கசன்}, சிங் க
முைக்கசமான்கற முைங் கி, அந்த ரமாதலில் துரராணரின் மகன்
{அஸ்வத்தாமன்} மீது, சதய் வீகக் ககவண்ணம் {ரவகலப்பாடு}
சகாண்டதும் , எட்டு மணிகளுடன் கூடியதுமான ஒரு பயங் கர
அெைினய[12] ஏவினான்.(154-156) எனினும் துரராணரின் மகன்
{அஸ்வத்தாமன்}, தன் வில் கல விட்டுவிட்டுத் ரதரில் இருந்து கீரை குதித்து,
அகத {அந்த அசனிகயப் } பிடித்து, மீண்டும் கரடாத்கசன் மீரத அகதத்
திருப் பி வீசினான். அரத ரவகளயில் கரடாத்கசன், தன் ரதரில் இருந்து
ரவகமாகக் கீரை இறங் கினான்.(157) பளபளக்கும் பிரகாசம் சகாண்ட

அந்த உறுதி மிக்க அசனியானது, குதிகரகள் , சாரதி, சகாடிமரம்
ஆகியவற் ரறாடு கூடிய அந்த ராட்சசனின் வாகனத்கதச் சாம் பலாக்கி,
பூமிகயத் துகளத்து அவளுக்குள் {பூமிக்குள் } நுகைந்தது.(158) தன் ரதரில்
இருந்து கீரை குதித்து, சதய் வீகக் ககவண்ணம் சகாண்ட அந்தப் பயங் கர
அசனிகயப் பிடித்த அந்தத் துரராணர் மகனின் {அஸ்வத்தாமனின்}
அருஞ் சசயகலக் கண்டு உயிரினங் கள் அகனத்தும் சமச்சின.(159)
[12] “அசனி என் றால் உண்கமயில் இடி அல் லது வஜ் ரம் என் று
சபாருள் . ஒருரவகள இஃது ஒரு வகக இரும் பு கதாயுதமாக
இருக்கலாம் ” என் று கங் குலி இங் ரக விளக்குகிறார்.
அப் ரபாது, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, திருஷ்டத்யும் னன்

ரதருக்குச் சசன்ற அந்தப் பீமரசனன் மகன் {கரடாத்கசன்}, இந்திரனின்
சபரிய வில் லுக்கு ஒப் பான ஒரு பயங் கர வில் கல எடுத்துக் சகாண்டு,
சிறப் புமிக்கத் துரராணரின் மகன் மீது கூரிய ககணகள் பலவற் கற
ஏவினான்.(160) திருஷ்டத்யும் ைனும் , கடும் நஞ் சுமிக்கப் பாம் புகளுக்கு
ஒப் பானகவயும் , தங் கச் சிறகுககளக் சகாண்டகவயுமான
முதன்கமயான ககணகள் பலவற் கற அஸ்வத்தாமனின் மார்பில்
ஏவினான். பிறகு துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமன்} ஆயிரக்கணக்கான
குறுங் ககணககளயும் {பிண்டிபாலங் ககளயும் }, நீ ண்ட ககணககளயும்
{நாராசங் ககளயும் } ஏவினான்.(161,162) எனினும் , கபடாத்கெை் மற் றும்
திருஷ்டத்யும் ைை் ஆகிய இருவரும் , சநருப் பிை் தீண்டலுக்கு ஒப் பாை
தங் கள் கனணகளால் அஸ்வத்தாமைிை் கனணகனளத் தாக்கி
அவற் னறக் கலங் கடித்தைர். (ஒரு புறத்தில் ) மனிதர்களில் சிங் கங் களான
அந்த இருவர், (மறுபுறத்தில் ) துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமன்} என
அவர்களுக்கு இகடயில் மிகக் கடுகமயாக நகடசபற் ற அந்தப்
ரபாரானது, ஓ! பாரதக் குலத்தவரர {திருதராஷ்டிரரர}, ரபாராளிகள்
அகனவகரயும் மகிை் சசி ் யில் ஆை் த்தியது. அப் ரபாது, ஆயிரம் ரதர்கள் ,
முன்னூறு யாகனகள் மற் றும் ஆறாயிரம் குதிகரகள் ஆகியவற் றுடன்
அந் த இடத்திற் குப் பீமபெைை் வந் தாை்.(163, 164) எனினும் , துரராணரின்
அற மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, ககளப் பறியா ஆற் றலுடன் சதாடர்ந்து
பீமனின் வீர மகனுடனும் {கரடாத்கசனுடனும் }, {பின் சதாடர்ந்து வரும் }
சதாண்டர்களுடன் கூடிய திருஷ்டத்யும் னனுடனும் ரபாரிட்டான்.
ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, அந்ரநரத்தில் அத்தகு

அருஞ் சசயல் ககள உயிரினங் கள் அகனத்தில் எகவயும் சசய் ய முடியாது
எனும் அளவுக்குத் துரராணர் மகனால் {அஸ்வத்தாமனால் }
சவளிக்காட்டப்பட்ட ஆற் றல் மிக அற் புதமானதாக இருந்தது.(165-167)
பீமரசனன், ஹிடிம் கபயின் மகன் {கரடாத்கசன்}, பிருஷதன் மகன்
{திருஷ்டத்யும் னன்}, இரட்கடயர் {நகுலை் மற் றும் ெகாபதவை்},
தர்மைிை் மகை் {யுதிஷ்டிரை்}, விஜயை் {அர்ஜுைை்} மற் றும் அச்யுதன்
{கிருஷ்ணன்} ஆகிரயார் பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, குதிகரகள் ,
சாரதிகள் , ரதர்கள் , யாகனகள் ஆகியவற் றுடன் கூடிய ஒரு முழு
அசக்ஷௌஹிணி ராட்சசத் துருப் புககளக் கண்ணிகமக்கும் ரநரத்திற் குள்
தன் கூரிய ககணகளால் அவன் {அஸ்வத்தாமன்} அழித்தான்.(168,169)
ரநராகச் சசல் லும் (அஸ்வத்தாமனின்) ககணகளால் ஆைத்

துகளக்கப் பட்ட யாகனகள் , சிகரங் களற் ற மகலககளப் ரபாலக் கீரை
பூமியில் விழுந்தன. சவட்டப் பட்டு நடுங் கிக் சகாண்டிருந்த
துதிக்கககளால் விரவிக் கிடந்த பூமியானது சநளியும் பாம் புகளால்
நிகறந்திருப் பகதப் ரபால அைகாகத் சதரிந்தது. தங் கத் தண்டுகள்
மற் றும் அரசக் குகடகளால் விரவிக் கிடந்த பூமியானது, யுக முடிவின்
ரபாது ரகாள் கள் , நட்சத்திரங் கள் , நிலவுகள் மற் றும் சூரியன்கள்
பலவற் றால் விரவிக்கிடக்கும் ஆகாயத்கதப் ரபால மிகப் பிரகாசமாகத்
சதரிந்தது.(170, 171)
அப் ரபாது துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, ரவகமான

ஓகடயுடன் கூடிய குருதிப் புனல் ஒன்கற அங் ரக ஓடச் சசய் தான்.
யாகனகள் , குதிகரகள் மற் றும் ரபாராளிகளின் குருதிரய அதன் {அந்த
ஆற் றின்} நீ ரானது. சநடிய சகாடிமரங் கள் அதன் தவகளகளாகின.
ரபரிகககள் அதன் சபரும் ஆகமகளாகின; குகடகள் அதன் அன்ன
{அன்னப் பறகவ} வரிகசயாகின; அபரிமிதமான சாமரங் கள் அதன்
நுகரகளாகின; கங் கங் கள் , கழுகுகள் ஆகியன அதன் முதகலகளாகின;
அபரிமிதமான ஆயுதங் கள் அதன் மீன்களாகின; சபரும் யாகனகள்
ககரயில் கிடக்கும் அதன் கற் கள் மற் றும் பாகறகளாகின; யாகனகளும் ,
குதிகரகளும் அதன் சுறாக்களாகின; ரதர்கள் அதன் நிகலயில் லாத
ககரகளாகின; சகாடிகள் அதன் அைகிய மர வரிகசகளாகின.
ககணககளத் தன் (சிறு) மீன்களாகக் சகாண்ட அந்தப் பயங் கர ஆறு,
ரவல் கள் , ஈட்டிகள் , வாள் கள் ஆகியவற் கறத் தன் பாம் புகளாகக்
சகாண்டிருந்தது; மஜ் கஜ மற் றும் இகறச்சிகயச் ரசறாகவும் , தகலயற் ற
உடல் ககள மிதக்கும் சதப் பங் களாகவும் சகாண்டிருந்தது. (மனிதர்கள்
மற் றும் விலங் குகளின்) மயிர்களால் அகடக்கப் பட்ட அஃது அவற் கறப்
பாசியாகக் சகாண்டிருந்தது. ரமலும் அது மருண்ரடாகர
அச்சங் சகாள் ளவும் , உற் சாகமிைக்கவும் சசய் தது. ரபாராளிகளின் ஓலம்
அதன் பயங் கர முைக்கமாக இருந்தது. இரத்த அகலகரள அதன் பரப் பில்
சதரிந்தன.(172-177) காலாட்பகட வீரர்களால் நிகறந்து பயங் கரமாக
இருந்த அது, கடலான யமனின் வசிப் பிடத்கத ரநாக்கிப் பாய் ந்து
சகாண்டிருந்தது.
ராட்சசர்ககளக் சகான்ற துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமன்},

பிறகு, தன் ககணகளால் ஹிடிம் கபயின் மககன {கரடாத்கசகனப் }
பீடிக்கத் சதாடங் கினான்.(178) மீண்டும் சினத்தால் நிகறந்தவனும் ,
பலமிக்கவனுமான அந்தத் துரராணர் மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, ககணகள்
பலவற் றால் , விருரகாதரன் {பீமன்} மற் றும் பிருஷதன் {துருபதன்} மகன்கள்
உள் ளிட்ட வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களான பார்த்தர்ககளத் துகளத்த
பிறகு, துருபதை் மகை்களில் ஒருவைாை சுரதனைக் {சுருதனைக் }
சகாை்றாை். பிறகும் அவன் {அஸ்வத்தாமன்}, ெத்ருஞ் ெயை் எை்ற சபயர்
சகாண்ட சுரதைிை் தம் பினயயும் சகாை்றாை்.(179,180) ரமலும் அவன்
{அஸ்வத்தாமன்}, பலாைீகை், ஜயாைீகை், ஜயை் ஆகிபயானரயும்
சகாை்றாை். சிங் க முைக்கம் சசய் த துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமன்},
மீண்டும் கூரிய ககணசயான்றால் பிருஷத்ரனையும் , அதன் பிறகு

சசருக்குமிக்கச் ெந் திரபெைனையும் சகான்றான். பிறகும் அவன்

{அஸ்வத்தாமை்} பத்து கனணகளால் குந் திபபாஜைிை் பத்து
மகை்கனளக் சகாை்றாை்.(181,182) ரமலும் அந்தத் துரராணரின் மகன்
{அஸ்வத்தாமன்}, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, சுருதாயுனஷ யமனின்
வசிப் பிடத்திற் கு அனுப் பிகவத்தான். அவன் {அஸ்வத்தாமன்}, அைகிய
சிறகுககளயும் , கண்ககளயும் {!} சகாண்ட மூன்று பிற கூரிய
ககணகளால் வலிகமமிக்கச் ெத்ருஞ் ெயனைெ் {!} சக்ரனின் {இந்திரனின்}
வசிப் பிடத்திற் கு அனுப் பினான் [13].
[13] “இதற் கு முந்கதய மூன் று சுரலாகங் ககளப்

சபாறுத்தவகர, வங் கம் மற் றும் பம் பாய் ப்
பதிப் புகளுக்கிகடரய சில ரவறுபாடுகள்
காணப் படுகின் றன” என இங் ரக விளக்குகிறார் கங் குலி.
அதனால் தான் சத்ருஞ் சயன் இருமுகற சசால் லப் படுகிறான்
ரபாலும் . இகவயும் , சுருதாயுஷ் பற் றிய குறிப்பும் ரவறு
பதிப் பில் இல் கல. மன் மதநாததத்தரின் பதிப்பில்
கங் குலியில் உள் ளகதப் ரபாலரவ இருக்கிறது.
பிறகு சினத்தால் நிகறந்த அஸ்வத்தாமன், கடுகமயானதும் ,

ரநரானதுமான ஒரு ககணகயத் தன் வில் லின் நாணில்
சபாருத்தினான்.(183,184) பிறகு அவன் {அஸ்வத்தாமன்}, அந்த நாகணத்
தன் காது வகர இழுத்து, கடுகமயானதும் , யமனின் தண்டத்திற் கு
ஒப் பானதுமான அந்தச் சிறந்த ககணயால் கரடாத்கசகனக் குறிபார்த்து
ரவகமாக ஏவினான்.(185) அைகிய சிறகுககளக் சகாண்ட அந்த
வலிகமமிக்கக் ககண, ஓ! பூமியின் தகலவா {திருதராஷ்டிரரர}, அந்த
ராட்சசனின் {கபடாத்கெைிை்} மார்னபத் துனளத்துக் கடந் து செை்று
பூமிக் குள் நுனைந் தது. அதை்பபரில் கபடாத்கெை் அந் தத் பதரிபலபய
கீபை விழுந் தாை். அவன் விழுவகதக் கண்டு, அவன் இறந்துவிட்டான்
என்று நம் பியவனும் , வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனுமான திருஷ்டத்யும் னன்,
துரராணர் மகனின் {அஸ்வத்தாமனின்} முன்னிகலயில் இருந்து அவகன
{கரடாத்கசகன} அகற் றி, மற் சறாரு ரதரில் அவகனக் கிடத்தச்
சசய் தான்.(187)
இப் படிரய, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, யுதிஷ்டிரைிை்

பதர்ப்பனடயாைது பபாரில் இருந் து புறமுதுகிட்டது. அப் ரபாது, தன்
எதிரிககள சவன்ற துரராணரின் வீர மகன் {அஸ்வத்தமான்} உரக்கச்
சிங் க முைக்கமிட்டான். ஓ! ஐயா {திருதராஷ்டிரரர}, உமது மகன்கள்
அகனவராலும் , மனிதர்கள் அகனவராலும் அவன் {அஸ்வத்தாமன்}
வழிபடப் பட்டான்.(188) நூற் றுக்கணக்கான ககணகளால்
துகளக்கப் பட்டும் , சிகதக்கப் பட்டும் இறந்து கிடந்த ராட்சசர்களின்
உடல் களால் விரவிக் கிடந்த பூமியானது, மகலச் சிகரங் களால் விரவிக்
கிடப் பகதப் ரபாலப் பயங் கரத் ரதாற் றத்கத அகடந்து
கடக்கமுடியாததாக ஆனது.(189) சித்தர்கள் , கந்தர்வர்கள் , பிசாசர்கள் ,
நாகர்கள் , பறகவகள் , பித்ருக்கள் , அண்டங் காக்கககள் , அங் ரக சபரும்
எண்ணிக்ககயிலான மனித ஊனுண்ணிகள் , ரபய் கள் , அப்சரஸ்கள் ,
ரதவர்கள் ஆகிரயார் அகனவரும் துரராணரின் மககன
{அஸ்வத்தாமனைப் } புகை் வதில் ஒை்று பெர்ந்தைர்” {என்றான்

சஞ் சயன்}.(190)
----------------------------------------------------------------------------------------
துரராண பர்வம் பகுதி – 155ஈ-ல் வரும் சமாத்த சுரலாகங் கள் -65

யுதிஷ்டிரனை வீை் த்த முடியாத துபராணர்!

Drona not able to defeat Yudhishthira! | Drona-Parva-Section-156 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : பொமதத்தனை மயக் கமனடயெ் செய் த ொத்யகியும் ,
பீமபெைனும் ; பொமதத்தைிை் தந் னதயாை பாஹ்லீகனைக் சகாை்ற பீமை்;
திருதராஷ்டிரை் மகை்கள் பத்து பபனரக் சகாை்றது; கர்ணைிை் தம் பி
விருகரதனைக் சகாை்றது; காந் தார இளவரெர்கனளயும் ெதெந் திரனையும்
சகாை்றது; நடுங் கத் சதாடங் கிய சகௌரவ மை்ைர்கள் ; எதிரி பனடயிைனரக்
சகாை்ற யுதிஷ்டிரை்; யுதிஷ்டிரனுக் கும் துபராணருக்கும் இனடயிலாை பமாதல் ;
பிரம் மாயுதத்னதப் பயை்படுத்திய துபராணர்; யுதிஷ்டிரனை வீை் த்த முடியாத
துபராணர் அவனைக் னகவிட்டது...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “துருபதைிை்

மகன்களும் , குந் திபபாஜைிை் மகன்களும் , ஆயிரக்கணக்கான
ராட்சசர்களும் துபராணரிை் மகைால் {அஸ்வத்தாமைால் }
சகால் லப் படுவகதக் கண்ட யுதிஷ்டிரை், பீமபெைை், பிருஷதை்
மகைாை திருஷ்டத்யும் ைை், யுயுதாைை் {ொத்யகி} ஆகிரயார்
ஒன்றாகத் திரண்டு தங் கள் இதயங் ககளப் ரபாரில் உறுதியாக
நிறுத்தினர்.(1,2) அப் ரபாது அந்தப் ரபாரில் சாத்யகிகயக் கண்ட
பொமதத்தை், ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, மீண்டும் சினத்தால்
நிகறந்து, பின்னவகன {சாத்யகிகய} அடர்த்தியான ககணமாரியால்
மகறத்தான்.(3) சவற் றிகய விரும் பிய இரு தரப் பினரான உமது
ரபார்வீரர்களுக்கும் , எதிரியுகடவர்களுக்கும் இகடயில் கடுகமயானதும் ,

காண்பதற் கு மிக அற் புதமானதுமான ஒரு ரபார் நடந்தது.(4) ொத்யகியிை்

ொர்பாகப் பபாரிட்ட பீமை், அந் தக் சகௌரவ வீரனை
{பொமதத்தனைப் } பத்து கனணகளால் துனளத்தாை். எனினும்
ரசாமதத்தன் பதிலுக்கு ஒரு நூறு ககணகளால் அந்த வீரகன {பீமகனத்}
துகளத்தான்.(5)
அப் ரபாது சினத்தால் நிகறந்த ொத்வதை் {ொத்யகி}, நகுஷைிை்

மகைாை யயாதியிை் உயரிய நற் குணங் கள் அகனத்கதயும்
சகாண்டவனும் , தன் மகனின் மரணத்தால் பீடிக்கப் பட்டிருந்தவனுமான
அந் த முதிய பபார்வீரனை {பொமதத்தனை}, இடியின் சக்திகயக்
சகாண்ட பத்து கூரிய ககணகளால் , துகளத்தான். சபரும் பலத்துடன்
அவகன {ரசாமதத்தகனத்} துகளத்த அவன் {சாத்யகி}, மீண்டும் ஏழு
ககணகளால் அவகனத் தாக்கினான்.(6,7) பிறகு சாத்யகிக்காகப்
ரபாரிட்ட பீமரசனன், புதியதும் , கடினமானதும் , பயங் கரமானதுமான
பரிகம் ஒன்கற ரசாமதத்தனின் தகல மீது வீசினான்.(8) சாத்யகியும்
சினத்தால் நிகறந்து, அந்தப் ரபாரில் சநருப் புக்கு ஒப்பான காந்திகயயும் ,
தங் கச் சிறகுககளயும் சகாண்ட ஒரு கூரிய ககணகயச் ரசாமதத்தனின்
மார்பில் ஏவினான்.(9) பரிகம் மற் றும் ககண ஆகிய இரண்டும்
அடுத்தடுத்து வீர ரசாமதத்தனின் உடலில் பாய் ந்தன. அதன்ரபரில்
வலிகமமிக்க அந்தத் ரதர்வீரன் கீரை விழுந்தான்.(10)
பாஹ்லீகை், தை் மகை் (பொமதத்தை்) மயக்கத்தில் வீை் ந் தனதக்

கண்டு, மகைக்காலத்து ரமகத்கதப் ரபாலக் ககண மாரிககள
இகறத்தபடி சாத்யகிகய ரநாக்கி விகரந்தான்.(11) அப் ரபாது பீமன்,
சாத்யகிக்காக ஒன்பது ககணகளால் சிறப் புமிக்கப் பாஹ்லீககனப்
பீடித்து, ரபாரின் முன்னணியில் இருந்த அவகனத் {பாஹ்லீககனத்}
துகளத்தான்.(12) அப் ரபாது, பிரதீபைிை் வலினமமிக்க மகை்
(பாஹ்லீகை்) ரகாபத்தால் நிகறந்து, இடிகய வீசும் புரந்தரகன
{இந்திரகனப் } ரபாலப் பீமனின் மார்பில் ஈட்டி ஒன்கற வீசினான்.
அதனால் தாக்கப் பட்ட பீமன் (தன் ரதரில் ) நடுங் கியபடிகய
மயக்கமகடந்தான். பிறகு, தன் உணர்வுகள் மீண்ட அந்த வலிகமமிக்க
வீரன் {பீமன்}, தன் எதிராளியின் {பாஹ்லீகனின்} மீது ஒரு கதாயுதத்கத
வீசினான்.(14) பாண்டுவின் மகனால் {பீமைால் } வீெப் பட்ட அந் தக்
கதாயுதம் பாஹ்லீகைிை் தனலனயக் சகாய் ததால் , மிை்ைல் தாக்கி
வீை் த்தப் பட்ட மரம் ஒை்னறப் பபால அவை் {பாஹ்லீகை்} பூமியில்
உயிரற் று கீபை விழுந் தாை்.(15)
மனிதர்களில் காகளயான அந்த வீரப் பாஹ்லீகன்

சகால் லப் பட்டதும் , ஆற் றலில் தெரதை் மகைாை ராமனுக்கு
இகணயானவர்களான உமது மகன்களில் பத்து ரபர் பீமகனப் பீடிக்கத்
சதாடங் கினர்.(16) அவர்கள் நாகதத்தை், திருதரதை் {த்ருடரதை்},
வீரபாகு {மஹாபாகு}, அபயாபுஜை், திருதை் {த்ருடை்}, சுஹஸ்தை்,
விரஜஸ், பிரமாதை் {பிரமாதி}, உக்ரை், அனுயாயி ஆகிரயாராவர்.(17)
அவர்ககளக் கண்ட பீமரசனன் சினத்தால் நிகறந்தான். பிறகு அவன்
{பீமன்}, சபரும் கடினத்கதத் தாங் கவல் ல ககணகள் பலவற் கற எடுத்துக்
சகாண்டான். அடுத்தடுத்து அவர்களில் ஒவ் சவாருவகரயும் குறிபார்த்த
அவன் {பீமன்}, அவர்கள் மீது அந்தக் ககணகளால் ஏவி, அவர்கள்

ஒவ் சவாருவரின் முக்கிய அங் கங் ககளயும் தாக்கினான்.(18) அவற் றால்
துகளக்கப் பட்ட அவர்கள் , சக்திகயயும் உயிகரயும் இைந்து,
சூறாவளியால் முறிக்கப் பட்டு மகலயின் முகடுகளில் இருந்து விழும்
சநடிய மரங் ககளப் ரபாலத் தங் கள் ரதர்களில் இருந்து கீரை விழுந்தனர்
[1].(19)
[1] ரசனாதிபதி, ஜலசந்தன் , சுரஷணன் {?}, உக்கிரன் , வீரபாகு,

பீமன் , பீமரதன் , சுரலாசனன் ஆகிய 8 ரபகர பீஷ்ம பர்வம்
பகுதி 64ல் 4ம் நாள் ரபாரிலும் , சுநாபன் , ஆதித்யரகது,
பஹ்வாசி, குண்டதாரன் , மரஹாதரன் , அபராஜிதன் ,
பண்டிதகன் , விசாலாக்ஷன் ஆகிய 8 ரபகர பீஷ்ம பர்வம்
பகுதி 89ல் 8ம் நாள் ரபாரிலும் , வியுரதாரராஷ்கன் ,
அநாதிருஷ்டி, குண்டரபதின் {?}, விராஜன் , தீர்கரலாசனன்
{தீப் தரலாசனன் }, தீர்க்கபாகு, சுபாகு, கன் யாகத்யஜன்
{மகரத்வஜன் }, ஆகிய 8 ரபகர பீஷ்ம பர்வம் பகுதி 97ல் அரத
8ம் நாள் ரபாரிலும் , குண்டரபதி {?}, சுரஷணன் {?},
தீர்க்கரநத்திரன் , பிருந்தாரகன் , அபயன் , சரௌத்ரகர்மன் ,
துர்விரமாசனன் , விந்தன் , அனுவிந்தன் , சுவர்மன் , சுதர்சன்
ஆகிய 11 ரபகர துரராண பர்வம் பகுதி 126ல் 14ம் நாள்
ரபாரிலும் , துர்ஜயன் என் று ஒருவகனத் துரராணபர்வம் பகுதி
132ல் அரத 14ம் நாள் ரபாரிலும் , துர்முகன் என் ற ஒருவகனத்
துரராணபர்வம் பகுதி 133ல் அரத 14ம் நாள் ரபாரிலும் ,
துர்மர்ஷணன் , துஸ்ஸஹன் , துர்மதன் , துர்த்தரன் , ஜயன்
ஆகிய ஐவகர துரராண பர்வம் பகுதி 134ல் அரத 14ம் நாள்
ரபாரிலும் , சித்ரன் , உபசித்ரன் , சித்ராக்ஷன் , சாருசித்ரன் ,
சராஸனன் , சித்ராயுதன் , சித்ரவர்மன் ஆகிய எழுவகர
துரராண பர்வம் பகுதி 135ல் அரத 14ம் நாள் ரபாரிலும் ,
சத்ருஞ் சயன் , சத்ருஸஹன் , சித்ரன் , சித்ராயுதன் . த்ருடன் ,
சித்ரரசனன் , விகர்ணன் ஆகிய எழுவகர துரராண பர்வம்
பகுதி 136ல் அரத 14ம் நாள் ரபாரிலும் , துர்மதன் மற் றும்
துஷ்கர்ணன் ஆகி இருவகர துரராண பர்வம் பகுதி 154ல் அரத
14ம் நாள் இரவு ரபாரிலும் , நாகதத்தன் , திருடரதன் , வீரபாகு
{மஹாபாகு}, அரயாபுஜன் , திருதன் , சுஹஸ்தன் , விரஜஸ்,
பிரமாதன் , உக்ரன் , அனுயாயி ஆகிரயாகர இப்ரபாது
துரராணபர்வம் பகுதி 156ல் அரத 14ம் நாள் இரவுப்
பபாரிலும் பெர்த்து பீமை் இதுவனர திருதராஷ்டிரை்
மகை்களில் 68 பபனரக் சகாை்றிருக்கிறாை். இந்தப்
பதினான் காம் நாள் ரபாரில் மட்டும் 44 ரபகரக்
சகான் றிருக்கிறான் . துரராண பர்வம் பகுதி 132 மற் றும் 133ல்
சகால் லப் பட்ட துர்ஜயன் , துர்முகன் இருவரும்
ஒருவரரசயனில் பீமன் 14-நாள் ரபாரில் சமாத்தமாக 67
ரபகரயும் 14ம் நாள் ரபாரில் மட்டும் இதுவகர 43 ரபகரயும்
சகான் றிருக்கிறான் .

அந் தப் பத்து கனணகளால் உமது மகை்கள் பத்து பபனரக்

சகாை்ற பீமை், ககணகளின் மாரியால் கர்ணனுக்குப் பிடித்தமாை
மகனை {விருஷபெைனை} மகறத்தான்.(20) அப் ரபாது கர்ணனின்
தம் பியும் , சகாண்டாடப்படுபவனுமான விருகரதை், பீமகனப் பல
ககணகளால் துகளத்தான். எனினும் அந்த வலிகமமிக்கப் பாண்டவன்
{பீமை்} அவனை {விருகரதனை} சவற் றிகரமாக சவளிபயற் றிைாை்
{சகாை்றாை்}.(21) அடுத்ததாக உமது கமத்துனர்களில் {சகுனியின்
சரகாதரர்களில் } ஏழு ரதர்வீரர்ககளத் தன் ககணகளால் சகான்ற வீரப்
பீமன், ெதெந் திரனை பூமியில் நசுக்கினான் {சகான்றான்}.(22)
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான சதசந்திரனின் சகாகலகயப் சபாறுத்துக்
சகாள் ள முடியாதவர்களான ெகுைியிை் ெபகாதரர்கள் , கவாக்ஷை்,
ெரபை், விபு, சுபகை், பானுதத்தை் ஆகிய ஐந்து வலிகமமிக்கத்
ரதர்வீரர்கள் பீமரசனகன ரநாக்கி விகரந்து, கூரிய ககணகளால்
அவகனத் தாக்கினர். மகையால் தாக்கப் படும் மகல ஒன்கறப் ரபால
இப் படி அந்தக் ககணகளால் தாக்கப் பட்ட பீமை் தை் ஐந் து
கனணகளால் அந் த வலினமமிக்க ஐந் து மை்ைர்கனளயும்
சகாை்றாை்.(24) அவ் வீரர்கள் சகால் லப் பட்டகதக் கண்ட மன்னர்களில்
முதன்கமயாரனார் பலர் நடுங் கத் சதாடங் கினர்.(25)
அப் ரபாது ரகாபத்தால் நிகறந்த யுதிஷ்டிரன், குடத்தில் பிறந்தவரும்

(துரராணரும் ), உமது மகன்களும் பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத
உமது பகடயணிககள அழிக்கத் சதாடங் கினான்.(26) உண்கமயில்
யுதிஷ்டிரன், தன் ககணகளால் , அம் பஷ்டர்கள் , மாலவர்கள் ,
துணிவுமிக்கத் திரிகர்த்தர்கள் மற் றும் சிபிக்கள் ஆகிரயாகர யமனின்
உலகங் களுக்கு அனுப்பத் சதாடங் கினான்.(27) அபிஷாஹர்கள் ,
சூரரசனர்கள் , பாஹ்லீகர்கள் , வசாதிகள் ஆகிரயாகர சவட்டிய அவன்
{யுதிஷ்டிரன்}, பூமிகய சகதயாலும் , குருதியாலும் சகதியாக்கினான்.(28)
ரமலும் அவன் ஒரு சநாடிப் சபாழுதிற் குள் ரளரய, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, சபரும் எண்ணிக்ககயிலான சயௌரதயர்கள் ,
மாலவர்கள் , மத்ரகர்கள் ஆகிரயாகரக் ககணகள் பலவற் றின் மூலம்
யமனின் ஆட்சிப் பகுதிகளுக்குள் அனுப் பினான்.(29) அப் ரபாது
யுதிஷ்டிரனின் ரதரருரக, “சகால் வீர், பிடிப் பீர், ககப்பற் றுவீர், துகளப்பீர்,
துண்டுகளாக சவட்டுவீர்” என்று எழுந்த உரத்த ஆரவராம்
ரகட்கப் பட்டது.(30)
இப் படி உமது துருப் புககள முறியடித்துக் சகான்றுவரும் அவகன

{யுதிஷ்டிரகனக்} கண்ட துரராணர், உமது மகனால் {துரிரயாதனனால் }
தூண்டப் பட்டுக் ககண மாரியால் யுதிஷ்டிரகன மகறத்தார்.(31)
சபருங் ரகாபத்தில் நிகறந்திருந்த துரராணர், வாயவ் ய ஆயுதத்தால்
யுதிஷ்டிரகனத் தாக்கினார். எனினும் அந்தப் பாண்டுவின் மகன்
{யுதிஷ்டிரன்}, அரத ரபான்ற தன் ஆயுதத்தால் அந்தத் சதய் வீக
ஆயுதத்கதக் கலங் கடித்தான். தமது ஆயுதம் கலங் கடிக்கப் பட்டகதக்
கண்ட பரத்வாஜர் மகன் {துரராணர்}, ரகாபத்தால் நிகறந்து, பாண்டுவின்
மககன {யுதிஷ்டிரகனக்} சகால் ல விரும் பி வாருணம் , யாம் யம் ,
ஆக் பநயம் , துவாஷ்டரம் , ொவித்ரம் ஆகிய பல் பவறு சதய் வீக

ஆயுதங் கனள யுதிஷ்டிரை் மீது ஏவிைார். எனினும் , அறசநறி

அறிந்தவனான அந்த வலிய கரங் ககளக் சகாண்ட பாண்டவன்
{யுதிஷ்டிரன்}, குடத்தில் பிறந்தவரால் {துரராணரால் } ஏவப் பட்டகவரயா,
அல் லது தன்கன ரநாக்கி ஏவப் பட இருந்தகவரயாவான அந்த ஆயுதங் கள்
அகனத்கதயும் அச்சமற் ற வககயில் கலங் கடித்தான். அப் ரபாது தன்
சபதத்கத நிகறரவற் ற முயன்று சகாண்டிருந்த அந்தக் குடத்தில்
பிறந்தவர் {துரராணர்}, ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, உமது மகனின்
{துரிபயாதைைிை்} நை்னமக்காகத் தர்மைிை் மகனை
{யுதிஷ்டிரனைக் } சகால் ல விரும் பி ஐந் திரம் , பிராஜாபத்ய
ஆயுதங் கனள இருப் புக்கு அனைத்தார்.(32-36)
யாகன, அல் லது சிங் கத்தின் நகடகயயும் , அகன்ற மார்கபயும் ,

அகன்ற சிவந்த கண்ககளயும் , (துரராணரின் சக்திக்கு) சற் றும் குகறயாத
சக்திகயயும் சகாண்ட அந்தக் குரு குலத்தில் முதன்கமயானவன்
{யுதிஷ்டிரன்}, மாபஹந் திர ஆயுதத்கத இருப் புக்கு அகைத்தான்.
அகதக்சகாண்ரட துரராணரின் ஆயுதத்கத அவன் கலங் கடித்தான்.(37)
தன் ஆயுதங் கள் அகனத்தும் கலங் கடிக்கப் படுவகதக் கண்ட துரராணர்,
ரகாபத்தால் நிகறந்து, யுதிஷ்டிரனின் அழிகவ அகடய விரும் பி,
பிரம் மாயுதத்னத இருப் புக்கு அகைத்தார்.(38) அடர்த்தியான இருளில்
மூை் கி இருந்த எங் களால் என்ன நடக்கிறது என்பகதப் பார்க்க
முடியவில் கல. அகனத்து உயிரினங் களும் கூட, ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, சபரும் அச்சத்தில் நிகறந்தன.(39) பிரம் மாயுதம்
உயர்த்தப் படுவகதக் கண்ட குந்தியின் மகன் யுதிஷ்டிரன், ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, தன் பிரம் மாயுதத்கதக் சகாண்டு அகதக்
கலங் கடித்தான்.(40) அப் ரபாது அகனத்து வககப் ரபார்முகறககளயும்
அறிந்த மனிதர்களில் காகளயரான அந்தப் சபரும் வில் லாளிகள்
துரராணர் மற் றும் யுதிஷ்டிரன் ஆகிய இருவகரயும் ரபார்வீரர்களில்
முதன்கமயான அகனவரும் பாராட்டினர்.(41)
பிறகு, சினத்தால் தாமிரமாகக் கண்கள் சிவந்த துபராணர்,

யுதிஷ்டிரனைக் னகவிட்டு வாயவ் யா ஆயுதத்தால் துருபதைிை்
பனடப் பிரினவ எரிக்கத் சதாடங் கிைார்.(42) பீமரசனனும் ,
சிறப் புமிக்கப் பார்த்தனும் {அர்ஜுனனும் } பார்த்துக் சகாண்டிருந்த ரபாரத
துரராணரால் சகால் லப் பட்ட பாஞ் சாலர்கள் , அச்சத்தால் தப் பி ஓடினர்.(43)
அப் ரபாது கிரீடத்தால் அலங் கரிக்கப் பட்டவனும் (அர்ஜுனனும் ),
பீமரசனனும் தங் கள் துருப் புகள் ஓடுவகதத் தடுத்து, இரு சபரும்
ரதர்க்கூட்டங் களுடன் பககவரின் பகடரயாடு திடீசரன ரமாதினர்.(44)
பீபத்சு {அர்ஜுைை்} வலகத {வலது பக்கத்கதத்} தாக்க, விருரகாதரன்
{பீமன்} இடகத {இடது பக்கத்கதத்} தாக்க [2] எனப் பரத்வாஜரின் மகன்
{துரராணர்}, இரு வலிகமமிக்கக் ககண மாரிகளுடன் ரமாதினார்.(45)
[2] ரவசறாரு பதிப் பில் , “பீபத்சு சதன் புறத்திலும் ,

விருரகாதரன் வடபுரத்திலும் பாரத்வாஜர் மீது சபரிய இரண்டு
அம் பு சவள் ளங் ககள வர்ஷித்தார்கள் ” என் றிருக்கிறது.
மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பில் கங் குலியில் உள் ளகதப்
ரபாலரவ இருக்கிறது.
அப் ரபாது ககரகயர்கள் , சிருஞ் சயர்கள் , சபரும் சக்தி சகாண்ட

பாஞ் சாலர்கள் ஆகிரயார், ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, மத்ஸ்யர்கள்
மற் றும் சாத்வதர்கள் ஆகிரயாரராடு கூடி அந்தச் சரகாதரர்கள்
இருவகரயும் பின்சதாடர்ந்து சசன்றனர்.(46) பிறகு கிரீடத்தால்
அலங் கரிக்கப் பட்டவனால் (அர்ஜுனனால் ) சகால் லப் பட்ட அந்தப் பாரதப்
பகட உறக்கத்தாலும் , இருளாலும் பீடிக்கப் பட்டுப் பிளக்கத்
சதாடங் கியது.(47) துரராணரும் உமது மகனும் {துரிரயாதனனும் },
அவர்ககள அணிதிரட்ட முயன்றனர். எனினும் , ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, ஓடிக்சகாண்டிருந்த அந்தப் ரபாராளிகள் தடுக்கப்பட
முடியாதவர்களாக இருந்தனர்” {என்றான் சஞ் சயன்}.(48)
---------------------------------------------------------------------------------------

“உமது நானவ அறுப் பபை்!” எை்ற கர்ணை்!

“I shall cut off thy tongue!” said Karna! | Drona-Parva-Section-157 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : பாண்டவர்கனள வீை் த்த கர்ணனைத் தூண்டிய
துரிபயாதைை்; அர்ஜுைனைக் சகால் ல ெபதபமற் ற கர்ணை்; கர்ணனைக்
கண்டித்த கிருபர்; கர்ணைிை் மறுசமாழி; பாண்டவர்களிை் பலத்னத
எடுத்துனரத்த கிருபர்; இந் திரை் சகாடுத்த ெக்தி ஆயுதத்னதக் கிருபருக் கு
நினைவுப் படுத்திய கர்ணை்; கிருபரிை் நானவ அறுப் பபை் எை்று சொை்ை
கர்ணை்; பமலும் கிருபனர நிந் தித்த கர்ணை்...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “சினத்தில்

சபருகியிருந்த பாண்டவர்களின் அந்தப் பரந்த பகடகயக் கண்டு, அகதத்
தடுக்கப் பட முடியாததாகக் கருதிய உமது மகன் துரிபயாதைை்,
கர்ணைிடம் இவ் வார்த்கதகளில் ரபசினான்:(1) “ஓ! நண்பர்களிடம்
அர்ப்பணிப் பு சகாண்டவரன, உன் நண்பர்ககளப் சபாறுத்தவகர
இப் ரபாது (உன் உதவி மிகவும் ரதகவப் படும் ) ரநரம் வந்துவிட்டது. ஓ!
கர்ணா, என் ரபார்வீரர்கள் அகனவகரயும் ரபாரில் காப் பாயாக.(2)
சினத்தில் நிகறந்தவர்களும் , சீறும் பாம் புகளுக்கு ஒப்பானவர்களுமான
பாஞ் சாலர்கள் , ககரகயர்கள் , மத்ஸ்யர்கள் , வலிகமமிக்கத்
ரதர்வீரர்களான பாண்டவர்கள் ஆகிரயார் அகனவராலும் இப் ரபாது நமது
ரபாராளிகள் அகனத்துப் பக்கங் களிலும் சூைப்பட்டிருக்கின்றனர்.(3)
அரதா {பார்}, சவற் றிகய விரும் பும் பாண்டவர்கள் மகிை் சசி
் யில் முைங் கிக்
சகாண்டிருக்கின்றனர். பாஞ் ொலர்களிை் பரந் த பதர்ப்பனடயாைது

ெக் ரைிை் {இந் திரைிை்} ஆற் றனலக் சகாண்டுள் ளதாகும் ” எை்றாை்

{துரிபயாதைை்}.(4)
கர்ணை் {துரிபயாதைைிடம் }, “பார்த்தனை {அர்ஜுைனைக் }

காப் பதற் காகப் புரந்தரரன {இந்திரரன} இங் கு வந்தாலும் , ரவகமாக
அவகனயும் {இந்திரகனயும் } சவன்று, அந்தப் பாண்டுவின் மககன
{அர்ஜுனகன} நான் சகால் ரவன்.(5) {இகத} நான் உண்கமயாகரவ
சசால் கிரறன். ஓ! பாரதா {துரிரயாதனா}, உற் சாகங் சகாள் வாயாக.
பாண்டுவின் மகன்ககளயும் , கூடியிருக்கும் அகனத்துப்
பாஞ் சாலர்ககளயும் நான் சகால் ரவன்.(6) பாவகைிை் {அக்ைியிை்}
மகை் {கார்த்திபகயை்} வாெவனுக்கு {இந் திரனுக்கு} சவற் றினயப்
சபற் றுத் தருவனதப் பபாலபவ நானும் உைக்கு சவற் றினயப் சபற் றுத்
தருபவை். எதிர்வந்திருக்கும் இந்தப் ரபாரில் உனக்கு ஏற் புகடயது
எதுரவா, அகதரய நான் சசய் ரவன்.(7) பார்த்தர்கள் அகனவரிலும்
பல் குனரன {அர்ஜுனரன} பலவானாவான். சக்ரனின் {இந்திரனின்}
ககவண்ணம் {ரவகலப் பாடு} சகாண்ட மரண ஈட்டினய {ெக்தி
ஆயுதத்னத} அவன் மீது வீசுரவன்.(8) ஓ! சகௌரவங் ககள அளிப்பவரன
{துரிரயாதனா}, அந்தப் சபரும் வில் லாளி {அர்ஜுைை்} இறந் ததும் ,
அவைது ெபொதரர்கள் உை்ைிடம் ெரணனடவார்கள் , அல் லது மீண்டும்
காட்டுக்குச் சசல் வார்கள் .(9) ஓ! சகௌரவ் யா {துரிரயாதனா}, நான்
உயிரராடிருக்ககயில் எந்தத் துயரிலும் ஒருரபாதும் ஈடுபடாரத. ஒன்று
ரசர்ந்திருக்கும் பாண்டவர்கள் அகனவகரயும் , ஒன்றுகூடியிருக்கும்
பாஞ் சாலர்கள் , ககரகயர்கள் மற் றும் விருஷ்ணிகள் அகனவகரயும்
ரபாரில் நான் சவல் ரவன். என் ககணமாரிகளின் மூலம் அவர்ககள
முள் ளம் பன்றிகளாக்கி, பூமிகய நான் உனக்கு அளிப் ரபன்” என்று
மறுசமாழி கூறினான் {கர்ணன்}.(11)
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான், “கர்ணன்

இவ் வார்த்கதககளச் சசால் லிக் சகாண்டிருக்கும் ரபாது, வலிகமமிக்கக்
கரங் ககளக் சகாண்ட ெரத்வாை் மகை் {கிருபர்}, சிரித்துக் சகாண்ரட
சூதனின் மகனிடம் {கர்ணனிடம் } இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னார்:(12)
“ஓ! கர்ணா, உை் பபெ்சு நை்றாக இருக்கிறது. வார்த்னதகள் மட்டுபம
சவற் றிக்கு வழிவகுக்கும் எை்றால் , ஓ! ராகதயின் மகரன {கர்ணா},
உன்கனப் பாதுகாவலனாகக் சகாள் ளும் இந்தக் குருக்களில் காகள
{துரிரயாதனன்}, ரபாதுமான அளவு பாதுகாப் பு சகாண்டவனாகரவ
கருதப் படுவான்.(13) ஓ! கர்ணா, குரு தனலவைிை் {துரிபயாதைைிை்}
முை்ைினலயில் நீ அதிகமாகத் தற் புகை் ெ்சி செய் து சகாள் கிறாய் .
ஆனால் உண்கமயில் உன் ஆற் றரலா, (தற் புகை் சசி ் நிகறந்த உனது
ரபச்சுகளின்) எந்த விகளவுகரளா எப் ரபாதும் காணப்பட்டதில் கல.(14)
பாண்டுவின் மகன்களுடன் ரபாரில் நீ ரமாதுவகதப் பல ரநரங் களில்
நாங் கள் கண்டிருக்கிரறாம் . அந்தச் சந்தர்ப்பங் கள் ஒவ் சவான்றிலும் , ஓ!
சூதனின் மகரன {கர்ணா}, பாண்டவர்களால் நீ சவல் லப் பட்டாய் .(15)
கந் தர்வர்களால் திருதராஷ்டிரை் மகை் {துரிபயாதைை்} (னகதியாகக் )
சகாண்டு செல் லப் பட்ட பபாது, அந் தெ் ெந் தர்ப்பத்தில் முதல் ஆளாக

ஓடிய ஒபர ஆளாை உை்னைத் தவிரத் துருப் புகள் அனைத்தும்

பபாரிடபவ செய் தை [1].(16)
[1] ரவசறாரு பதிப் பில் , “கந்தர்வர்களால் திருதராஷ்டிர

புத்திரன் கவரப் பட்ட காலத்தில் எல் லாச் ரசகனகளும்
ரபார்புரிந்தன. அப் ரபாது நீ ஒருவன் மாத்திரம் முந்தி
ஓடிவிட்டாய் ” என் றிருக்கிறது.
விராடைிை் நகரத்திலும் , நீ யும் , உன் தம் பியும் உள் பட ஒன்று

ரசர்ந்திருந்த சகௌரவர்கள் அகனவரும் ரபாரில் பார்த்தனால்
சவல் லப் பட்டனர்.(17) பாண்டுவின் மகன்களில் பல் குனன் {அர்ஜுனன்}
என்ற ஒரர ஒருவனுக்குக் கூடப் ரபார்க்களத்தில் நீ இகணயாகமாட்டாய் .
அப் படியிருக்ககயில் , கிருஷ்ணனைத் தங் களின் தகலகமயில் சகாண்ட
பாண்டு மகன்கள் அகனவகரயும் நீ எவ் வாறு சவல் லத் துணிவாய் ?(18) ஓ!
சூதனின் மகரன {கர்ணா}, நீ மிகவும் அதிகமாகத் தற் புகை் ெ்சியில்
ஈடுபடுகிறாய் . எனதயும் சொல் லாமல் நீ பபாரில் உை்னை
ஈடுபடுத்திக் சகாள் வாயாக. தற் சபருகமயில் ஈடுபடாமல் ஆற் றகல
சவளிப் படுத்துவரத நல் ரலாரின் கடகமயாகும் .(19) ஓ! சூதனின் மகரன,
ஓ! கர்ணா கூதிர்காலத்தின் வறண்ட ரமகங் ககளப் ரபால எப் ரபாதும்
முைங் கிக் சகாண்டு, சபாருட்படுத்த தகாதவனாகரவ உன்கன நீ
காட்டிக்சகாள் கிறாய் . எனினும் , இகத மன்னன் {துரிரயாதனன்} புரிந்து
சகாள் ளவில் கல.(20)
ஓ! ராகதயின் மகரன {கர்ணா}, பிருகதயின் மககன

{அர்ஜுனகனக்} காணும் வகரதான் நீ முைங் கிக் சகாண்டிருப் பாய் .
பார்த்தன் {அர்ஜுனன்} அருகில் வருவகதக் கண்டதும் உன் முைக்கங் கள்
அகனத்தும் மகறந்துவிடும் .(21) உண்கமயில் நீ பல் குனனின்
{அர்ஜுனனின்} ககணகள் அகடயும் சதாகலவுக்கு சவளிரய இருக்கும்
வகரரய முைங் கிக் சகாண்டிருக்கிறாய் . பார்த்தைிை் {அர்ஜுைைிை்}
கனணகளால் நீ துனளக்கப் படும் பபாது, இந் த உைது முைக்கங் கள்
மனறந் துவிடுகிை்றை.(22) க்ஷத்திரியர்கள் தங் கள் கரங் களின் மூலம்
தங் கள் மாண்கபக் காட்டுவர். பிராமணர்கள் பபெ்சு மூலமாக {தமது
மாண்னபக் காட்டுவர்}; அர்ஜுனன் தன் வில் லின் மூலமாக {தன்
மாண்கபக்} காட்டுவான்; ஆனால் கர்ணரனா, ஆகாயத்தில் அவன் கட்டும்
ரகாட்கடகளின் மூலம் {தன் மாண்கபக்} காட்டுவான்.(23) (ரபாரில் )
ருத்ரகனரய மன நிகறவு சகாள் ளச் சசய் த அந்தப் பார்த்தகன
{அர்ஜுனகனத்} தடுக்கவல் லவன் எவன் இருக்கிறான்?” என்றார் {கிருபர்}.
இப் படிச் சரத்வான் மகனால் {கிருபரால் } ரகாபம்

தூண்டப் பட்டவனும் , அடிப்பவர்களில் முதன்கமயானவனுமான கர்ணன்,
கிருபருக்குப் பின்வரும் விதத்தில் பதிலளித்தான்:(24) “வீரர்கள் எப் ரபாதும்
மகைக்காலத்து ரமகங் ககளப் ரபால முைங் கி, நிலத்தில் இடப்பட்ட
விகதககளப் ரபால ரவகமாகக் கனிககள {பலன்ககளத்}
தருவார்கள் .(25) ரபார்க்களத்தில் சபரும் சுகமககளத் தங் கள்
ரதாள் களில் ஏற் கும் வீரர்கள் , தற் புகை் சசி
் நிகறந்த ரபச்சுகளில்
ஈடுபடுவதில் நான் எக்குகறயும் காணவில் கல. சுகமகயத் தாங் கிக்
சகாள் ள மனதால் தீர்மானிக்கும் ஒருவனது சசயல் நிகறரவறுவதில்

விதிரய அவனுக்கு உதவி சசய் கிறது.(26,27) சபரும் சுகமகயச் சுமக்க
இதயத்தால் விரும் பும் நான், ரபாதுமான உறுதிகய எப் ரபாதும்
ஒன்றுதிரட்டுகிரறன்.(28)
ஓ! பிராமணரர {கிருபரர}, ரபாரில் கிருஷ்ணன் மற் றும்

சாத்வதர்களுடன் கூடிய பாண்டுவிை் மகை்கனளக் சகாை்ற பிறகு
இத்தகு முைக்கங் களில் நாை் ஈடுபட்டால் உமக்சகை்ை?(29) வீரர்கள்
எவரும் கூதிர்க்காலத்து ரமகங் ககளப் ரபாலக் கனியற் ற {பலன்றற}
வககயில் முைங் குவதில் கல. தன் சசாந்த வலிகமகய அறிந்ரத
விரவகிகள் முைக்கங் களில் ஈடுபடுகின்றனர்.(30) ஒன்றாகச் ரசர்ந்து,
உறுதியுடன் ரபாரிட்டு வரும் கிருஷ்ணன் மற் றும் பார்த்தகன
{அர்ஜுனகன} இன்கறய ரபாரில் சவல் ல என் இதயத்தில்
தீர்மானித்திருக்கிரறன். ஓ! சகௌதமரின் மகரன {கிருபரர}, அதற் காகரவ
நான் முைங் குகிரறன்.(31) ஓ! பிராமணரர {கிருபரர}, என் இந்த
முைக்கங் களின் கனிகயப் பார்ப்பீராக. ரபாரில் தங் ககளப்
பின்சதாடர்பவர்கள் {சதாண்டர்கள் }, கிருஷ்ணன் மற் றும் சாத்வதர்கள்
ஆகிய அகனவரராடும் ரசர்ந்த பாண்டுவின் மகன்ககளக் சகான்று, ஒரு
முள் ளும் {எந்த எதிரியும் } இல் லாத முழுப் பூமிகய நான் துரிரயாதனனுக்கு
அளிப் ரபன்” என்றான் {கர்ணன்}. (32)
கிருபர் {கர்ணைிடம் }, “சசயல் கள் இல் லாமல் உன்

சிந்தகனககளரய கண்டுபிடித்துச் சசால் லும் உனது இந்தப்
பிதற் றல் ககள நான் சிறிதும் கணக்கில் சகாள் ளவில் கல. நீ எப் பபாதும்
கிருஷ்ணர்கள் {கருப் பர்களாை கிருஷ்ணை், அர்ஜுைை்}
இருவனரயும் , நீ திமாைாை மை்ைை் யுதிஷ்டிரனையும் மதிப் பு
குனறவாகபவ பபசுகிறாய் .(33) ஓ! கர்ணா, ரபாரில் திறம் சபற் ற அவ் விரு
வீரர்ககளத் தன் தரப் பில் எவன் சகாண்டிருக்கிறாரனா, அவன் சவற் றி
அகடவது உறுதி. உண்கமயில் , ரதவர்கள் , கந்தர்வர்கள் , யக்ஷர்கள் ,
மனிதர்கள் , நாகர்கள் , பறகவகள் ஆகிய அகனவரும் கவசம் பூண்டு
வந்தாலும் , கிருஷ்ணனும் , அர்ஜுனனும் வீை் த்தப்பட முடியாதவர்கரள.
தர்மைிை் மகைாை யுதிஷ்டிரை், பிராமணர்களிடம் அர்ப்பணிப்பு
சகாண்டவனாவான். அவன் உண்கமநிகறந்த ரபச்சு
சகாண்டவனாகவும் , தற் கட்டுப்பாடு சகாண்டவனாகவும் இருக்கிறான்.
பித்ருக்ககளயும் , ரதவர்ககளயும் அவன் துதிக்கிறான். அவன்
{யுதிஷ்டிரன்} உண்கம மற் றும் அறப் பயிற் சிகளில் அர்ப்பணிப் புடன்
இருக்கிறான்.
ரமலும் அவன் {யுதிஷ்டிரன்} ஆயுதங் களில் திறம் சபற் றவனாகவும்

இருக்கிறான். சபரும் நுண்ணறிவு சகாண்ட அவன்,
நன்றியறிவுள் ளவனாகவும் இருக்கிறான்.(34-36) அவனது {யுதிஷ்டிரனது}
தம் பியர் அகனவரும் சபரும் வலிகம சகாண்டவர்களாகவும் , அகனத்து
ஆயுதங் ககளயும் நன்கு பயின்றவர்களாகவும் இருக்கின்றனர். அவர்கள்
தங் கள் மூத்ரதாரின் ரசகவயில் அர்ப்பணிப் புடன் இருக்கின்றனர்.
ஞானமும் , புகழும் சகாண்ட அவர்கள் தங் கள் சசயல் பாடுகளில்
நீ தியுள் ளவர்களாக {அறரவாராக} இருக்கின்றனர்.(37) அவர்களது
சசாந்தங் கள் மற் றும் உறவினர்கள் அகனவரும் இந்திரனின் ஆற் றகலக்

சகாண்டவர்களாக இருக்கின்றனர். தாக்குவதில் திறகமயான அவர்கள்
அகனவரும் பாண்டவர்களிடம் மிகவும் அர்ப்பணிப்புடன் இருக்கின்றனர்.
திருஷ்டத்யும் ைை், சிகண்டி, துர்முக்ஷை் மகைாை ஜைபமஜயை்

{சதௌர்முகி}(38), ெந் திரபெைை், மத்திரபெைை், கீர்த்திவர்மை்,
துருவை், தரை், வசுெந் திரை், சுபதஜைை்,(39) துருபதனின் மகன்கள் ,
வலிகமமிக்க உயர்ந்த ஆயுதங் ககள அறிந்தவனான துருபதை்,
மத்ஸ்யர்களின் மன்னன் {விராடை்}, அவர்களுக்காக
{பாண்டவர்களுக்காக} உறுதியுடன் ரபாராடும் அவனது {விராடனின்}
தம் பியர்(40) அகனவரும் , கஜாைீகை், சுருதாைீகை், வீரபத்திரை்,
சுதர்ெைை், சுருதத்வஜை், பலாைீகை், ஜயாைீகை், ஜயப் பிரியை்,(41)
விஜயை், லப் தலாக்ஷை், ஜயாஸ்வை், காமராஷை், விராடனின் அைகிய
சரகாதரர்கள் ,(42) இரட்கடயர் (நகுலன் மற் றும் சகாரதவன்),
திசரௌபதியிை் மகை்கள் (ஐவர்), ராட்ெெை் கபடாத்கெை் ஆகிபயார்
அனைவரும் பாண்டவர்களுக்காகபவ பபாரிடுகிை்றைர். எனரவ,
பாண்டுவின் மகன்கள் அழிகவச் சந்திக்கமாட்டார்கள் .(43)
இவர்களும் , இன்னும் பிற (வீரர்களின்) கூட்டத்தினர் பலரும்

பாண்டுவின் மகன்களுக்காகரவ ரபாரிடுகின்றனர். ரதவர்கள் , அசுரர்கள்
மற் றும் மனிதர்களுடன் கூடியதும் , யக்ஷர்கள் மற் றும் ராட்சசர்களின்
குழுக்கள் அகனத்துடன் கூடியதும் , யாகனகள் , பாம் புகள் மற் றும் பிற
உயிரினங் கள் அகனத்துடன் கூடியதுமான சமாத்த அண்டரம, பீமன்
மற் றும் பல் குனன் {அர்ஜுனன்} ஆகிரயாரின் ஆயுத ஆற் றலில்
அழிக்கப்படும் என்பதில் ஐயமில் கல.(44,45) யுதிஷ்டிரகனப்
சபாறுத்தவகர, ரகாபம் நிகறந்த தன் கண்களால் மட்டுரம அவனால்
சமாத்த உலககயும் எரித்துவிட முடியும் . ஓ! கர்ணா, அளவிலா வலிகம
சகாண்ட செௌரிபய {கிருஷ்ணபை} யாவருக்காகக் கவசம் பூண்டாரனா
அந்த எதிரிககள எவ் வாறு நீ சவல் லத் துணிவாய் ? ஓ! சூதனின் மகரன
{கர்ணா}, நீ எப்ரபாதும் சசௌரியுடன் {கிருஷ்ணனுடன்} ரபாரில் ரமாதத்
துணிகிறாய் என்பது உன் பங் குக்குப் சபரும் மடகமயாகும் ” என்றார்
{கிருபர்}.(46,47)
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான், “(கிருபரால் )

இப் படிச் சசால் லப்பட்ட ராகதயின் மகனான கர்ணன், ஓ! குரு குலத்தின்
காகளரய {திருதராஷ்டிரரர}, சிரித்துக் சகாண்ரட சரத்வானின் மகனான
ஆசான் கிருபரிடம் இந்த வார்த்கதககளச் சசான்னான்:(48) “ஓ!
பிராமணரர {கிருபரர}, பாண்டவர்கனளக் குறித்து நீ ர் சொை்ை
வார்த்னதகள் அனைத்தும் உண்னமபய. இகவயும் , இன்னும் பிற
நற் குணங் களும் பாண்டு மகன்களிடம் காணப் படரவ சசய் கின்றன.(49)
பார்த்தர்கள் , வாசவனின் {இந்திரனின்} தகலகமயிலான ரதவர்களாலும் ,
கதத்தியர்களாலும் , யக்ஷர்களாலும் , ராட்சசர்களாலும் சவல் லப்பட
முடியாதவர்களாகரவ இருக்கின்றனர்.(50) ஆனாலும் , வாசவன் {இந்திரன்}
என்னிடம் சகாடுத்துள் ள ஈட்டியின் {சக்தியின்} உதவியால் நான்
பார்த்தர்ககள சவல் ரவன். ஓ! பிராமணரர {கிருபரர}, சக்ரனால்
{இந்திரனால் } எனக்குக் சகாடுக்கப் பட்டுள் ள ஈட்டியானது
கலங் கடிக்கப்பட முடியாதது என்பகத நீ ர் அறிவீர்.(51) அகதக் சகாண்டு

ரபாரில் நான் சவ் யசச்சிகன {அர்ஜுனகனக்} சகால் ரவன். அர்ஜுனனின்
வீை் சசி
் க்குப் பிறகு, கிருஷ்ணனும் , அர்ஜுனரனாடு பிறந்த
சரகாதரர்களும் , அர்ஜுனன் (அவர்களுக்கு உதவி சசய் ய) இல் லாமல்
பூமிகய {பூமியின் அரசுரிகமகய} அனுபவிக்க முடியாதவர்களாகரவ
இருப் பார்கள் .(52) எனரவ, அவர்கள் அகனவரும் அழிகவரய
அகடவார்கள் . கடல் களுடன் கூடிய இந்தப் பூமியானவள் , குருக்களின்
தகலவன் {துரிரயாதனன்} எந்த முயற் சிகயயும் சசய் யாமரலரய
அவனுகடய உகடகமயாகரவ இருப்பாள் .(53) {நல் ல} சகாள் ககயால்
இவ் வுலகில் அகனத்தும் அகடயத்தக்கரத என்பதில் ஐயமில் கல.(54) ஓ!
சகௌதமரர {கிருபரர}, இகத அறிந்ரத நான் இந்த முைக்கங் களில்
{கர்ஜகனகளில் } ஈடுபடுகிரறன்.
உம் கமப் சபாறுத்தவகர, நீ ர் முதியவராகவும் , பிறப் பால்

பிராமணராகவும் , பபாரில் திறைற் றவராகவும் இருக்கிறீர்.(55)
பாண்டவர்களிடம் நீ ர் மிகுந்த பாசம் சகாண்டிருக்கிறீர். இதன்
காரணமாகரவ நீ ர் என்கன இப்படி அவமதிக்கிறீர். ஓ! பிராமணரர,
மீண்டும் இதுரபான்ற வார்த்கதககள என்னிடம் சசான்னீசரனில் , ஓ!
இழிந்தவரர {கிருபரர}, எை் கத்தினய உருவி உமது நானவ
அறுத்துவிடுபவை்.(56) ஓ! பிராமணரர {கிருபரர}, ஓ! தீய புரிதல்
சகாண்டவரர, துருப் புகள் அகனத்கதயும் , சகௌரவர்ககளயும்
அச்சுறுத்தரவ நீ ர் பாண்டவர்ககளப் புகை விரும் புகிறீர்.(57) ஓ! சகௌதமரர
{கிருபரர}, இகதப் சபாறுத்தவகர, நான் என்ன சசால் கிரறன் என்பகதக்
ரகளும் .(58) ரபாரில் திறனுகடயவர்களான துரிரயாதனன், துபராணர்,
ெகுைி, துர்முகை், ஜயை், துெ்ொெைை், விருஷபெைை், மத்ரர்களின்
ஆட்சியாளர் {சல் லியர்}, {கிருபராகிய} நீ ர், பொமதத்தர், பீமை்,
துபராணரிை் மகை் {அஸ்வத்தாமை்}, விவிம் ெதி ஆகிய அகனவரும்
இங் ரக கவசமணிந்து நிற் கின்றனர்.(59,60) சக்ரனின் {இந்திரனின்}
ஆற் றகலக் சகாண்டிருந்தாலும் , ரபாரில் இவர்ககள சவல் லத்தக்க எந்த
எதிரி இருக்கிறான்? நான் சபயர் சசான்ன வீரர்கள் அகனவரும் ,
ஆயுதங் களில் திறனுகடயவர்களும் , சபரும் வலிகம சகாண்டவர்களும் ,
சசார்க்கத்தில் அனுமதி ரவண்டுபவர்களும் [2], அறசநறியறிந்தவர்களும் ,
ரபாரில் திறம் சபற் றவர்களுமாவர்.(61) ரபாரில் அவர்கள் ரதவர்ககளரய
சகால் லவல் லவர்களாவர். சவற் றிகய விரும் பும் துரிரயாதனனுக்காகக்
கவசமணிந்து பாண்டவர்ககளக் சகால் வதற் காகப் ரபார்க்களத்தில்
தங் கள் நிகலககள இவர்கள் ஏற் பார்கள் .(62) வலிகமமிக்க மனிதர்களின்
வைக்கில் கூட சவற் றிசயன்பது விதிகயச் சார்ந்ரத இருக்கிறது என்று
நான் கருதுகிரறன்.(63)
[2] ரபார்க்களத்தில் வீை் ந்து சசார்க்கத்தில் அனுமதி

ரவண்டுபவர்கள் என் று சபாருள் சகாள் ள ரவண்டுசமனக்
வலிய கரங் ககளக் சகாண்ட பீஷ்மபர நூற் றுக்கணக்காை

கனணகளால் துனளக்கப் பட்டுக் கிடக்கிறார் எனும் ரபாதும் ,
விகர்ணை், சஜயத்ரதை்,(64) பூரிஸ்ரவஸ், ஜயை், ஜலெந் தை்,
சுதக்ஷிணை், ரதர்வீரர்களில் முதன்கமயான ெலை், சபரும் சக்தி

சகாண்ட பகதத்தை்(65) ஆகிய இவர்களும் , ரதவர்களாலும் சவல் லப் பட
முடியாதவர்களும் , (பாண்டவர்ககளவிட) வலிகமமிக்கவர்களுமான
வீரர்கள் அகனவரும் , பாண்டவர்களால் சகால் லப் பட்டுப் ரபார்க்களத்தில்
கிடக்கின்றனர்(66) எனும் ரபாதும் , ஓ! மனிதர்களில் இழிந்தவரர,
இகவயாவும் விதியின் விகளவு என்பகதவிட நீ ர் ரவறு என்ன
நிகனக்கிறீர்? ஓ! பிராமணரர, யாகர நீ ர் புகழுகிறீரரா, அந்தத்
துரிரயாதனனின் எதிரிககளப் சபாறுத்தவகரயும் கூட, அவர்களில்
துணிச்சல் மிக்க வீரர்கள் நூற் றுக்கணக்கிலும் , ஆயிரக்கணக்கிலும்
சகால் லப் பட்டிருக்கின்றனர்.(67) குருக்கள் மற் றும் பாண்டவர்கள் ஆகிய
இரு பகடகளும் எண்ணிக்ககயில் குகறந்துவருகின்றன.(68) நான் இதில்
பாண்டவர்களின் ஆற் றகலக் காணவில் கல. ஓ! மனிதர்களில்
இழிந்தவரர, யாகர நீ ர் வலிகமமிக்கவர்களாக எப் ரபாதும்
கருதுகிறீரரா,(69) அவர்களுடன் நான் என் முழு வலிகமகயப்
பயன்படுத்தித் துரிரயாதனனின் நன்கமக்காகப் ரபாரில் ரபாராடுரவன்.
சவற் றினயப் சபாறுத்தவனர, அது விதினயெ் ொர்ந்தபத” எை்றாை்
{கர்ணை்}.(70)
------------------------------------------------------------------------------

பகாபம் நினறந் த அஸ்வத்தாமை்!

- துபராண பர்வம் பகுதி – 158அ
The wrathful Aswatthama! | Drona-Parva-Section-158a | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : சிைம் சகாண்ட அஸ்வத்தாமை் கத்தினய ஓங் கி கர்ணனை
நிந் திப் பது; அஸ்வத்தாமனைத் தணிவனடயெ் செய் த துரிபயாதைை்;
கர்ணனைெ் சீற் றத்துடை் தாக் கிய பாண்டவர்கள் ; தை் எதிரிகளுக் குப் பபரழினவ
ஏற் படுத்திய கர்ணை்; கர்ணனுடை் பமாத வினரந் து வந் த அர்ஜுைை்;
கர்ணனைக் காக்க சகௌரவர்கனள ஏவிய துரிபயாதைை்...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் }

சசான்னான், “தன் மாமன் {கிருபர்},
கடுகமயான மற் றும் அவமதிக்கும்
வககயிலான வார்த்கதளில் சூதனின்
மகனால் {கர்ணைால் } இப் படிச்
சசால் லப் படுவகதக் கண்ட
அஸ்வத்தாமை், தை் கத்தினய
உயர்த்திக் சகாண்டு, பிை்ைவனை
{கர்ணனை} பநாக்கி மூர்க்கமாக
வினரந் தாை்.(1) சீற் றத்தால்
நிகறந்திருந்த அந்தத் துரராணரின்
மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, குரு மன்னன்
{துரிபயாதைை்} பார்த்துக்
சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, மதங் சகாண்ட
யாகனகய ரநாக்கிச் சசல் லும் சிங் கம்
ஒன்கறப் ரபாலக் கர்ணகன ரநாக்கி
விகரந்தான்.(2)
அஸ்வத்தாமை் {கர்ணைிடம் }, “ஓ! மனிதர்களில் இழிந்தவரன

{கர்ணா}, அர்ஜுனனிடம் உண்கமயில் உள் ள குணங் ககளரய கிருபர்
சசால் லிக் சகாண்டிருந்தார். எனினும் , தீய புரிதல் சகாண்டவனான நீ ,
துணிவுமிக்க எை் மாமனை {கிருபனர} வை்மத்துடை் {சகட்ட
பநாக் கத்துடை்} நிந் திக்கிறாய் .(3) சசருக்கும் , துடுக்கும் சகாண்ட நீ ,
உலகத்தின் வில் லாளிகள் எவகரயும் ரபாரில் கருதிப் பாராமல்
{மதிக்காமல் } உன் ஆற் றகல இன்று தற் புகை் சசி ் சசய் கிறாய் .(4) ரபாரில்
உன்கன சவன்ற அந்தக் காண்டீவந் தாங் கி {அர்ஜுைை்}, நீ பார்த்துக்
சகாண்டிருந்த ரபாரத சஜயத்ரதனைக் சகான்றரபாது, உன் ஆற் றல்
எங் ரக சசன்றது? உன் ஆயுதங் கள் எங் ரக சசன்றன?(5) ஓ! சூதர்களில்
இழிந்தவரன, முன்னர்ப் ரபாரில் மகாரதவகனரய எதிர்த்தவகன
{அர்ஜுனகன} சவல் லப் ரபாவதாக உன் மனதில் வீணான நம் பிக்கக
சகாள் கிறாய் .(6) பதவர்களும் , அசுரர்களும் ஒை்று பெர்ந்து இந் திரனைத்
தங் கள் தனலனமயில் சகாண்டு வந் த பபாதும் , கிருஷ்ணனை மட்டுபம
தை் கூட்டாளியாகக் சகாண்டவனும் , ஆயுததாரிகள் அனைவரிலும்
முதை்னமயாைவனுமாை அர்ஜுைனை சவல் ல முடியவில் னல.(7) ஓ!

சூதா {கர்ணா}, இந்த மன்னர்களுடன் கூடிய நீ , உலக வீரர்களில்

முதன்கமயானவனும் , சவல் லப் படாதவனுமான அர்ஜுனகன ரபாரில்
சவல் வாய் என எவ் வாறு நம் பிக்கக சகாள் கிறாய் ?(8) ஓ! தீய ஆன்மா
சகாண்ட கர்ணா, இன்று (நான் உன்கன என்ன சசய் யப் ரபாகிரறன்
என்பகதப் ) பார். ஓ! மனிதர்களில் இழிந்தவரன, ஓ! இழிந்த அறிவு
சகாண்டவரன, நாை் இப் பபாது உை் உடலிலிருந் து உை் தனலனய
சவட்டப் பபாகிபறை்” எை்றாை் {அஸ்வத்தாமை்}.(9)
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான், “இப்படிச் சசான்ன

அஸ்வத்தாமன் கர்ணகன ரநாக்கி மூர்க்கமாக விகரந்தான். அப் ரபாது,
சபரும் சக்தி சகாண்ட மன்னனும் {துரிரயாதனனும் }, மனிதர்களில்
முதன்கமயானவரான கிருபரும் அவகன {அஸ்வத்தாமகனப் } பிடித்துக்
சகாண்டனர்.(10)
அப் ரபாது கர்ணை் {துரிபயாதைைிடம் }, “தீய புரிதல்

சகாண்டவனான இந்த இழிந்த பிராமணன் {அஸ்வத்தாமன்}, தன்கனத்
துணிச்சல் மிக்கவனாக நிகனத்துக் சகாண்டு, ரபாரில் தன் ஆற் றல்
குறித்துத் தற் புகை் சசி
் சசய் கிறான். ஓ! குருக்களின் தகலவா
{துரிரயாதனா}, அவகன {அஸ்வத்தாமகன} விடு. அவன் என்
வலிகமகயச் சந்திக்கட்டும் ” என்றான்.(11)
அஸ்வத்தாமை் {கர்ணைிடம் }, “ஓ! சூதன் மகரன {கர்ணா}, ஓ! தீய

புரிதல் சகாண்டவரன, (உை் குற் றமாை) இஃது எங் களால்
மை்ைிக் கப் படுகிறது. எனினும் , உன்னில் எழுந்திருக்கும் இந்தச்
சசருக்ககப் பல் குனன் {அர்ஜுனன்} தணிப் பான்” என்றான்.(12)
துரிபயாதைை் {அஸ்வத்தாமைிடம் } , “ஓ! அஸ்வத்தாமரர, உமது

ரகாபத்கதத் தணிப் பீராக. ஓ! சகௌரவங் ககள அளிப்பவரர, மன்னிப் பரத
உமக்குத் தகும் . ஓ! பாவமற் றவரர, சூதன் மகனிடம் {கர்ணனிடம் } நீ ர்
ரகாபங் சகாள் ளக் கூடாது.(13) உம் மீதும் , கர்ணன், கிருபர், துரராணர்,
மத்ரர்களின் ஆட்சியாளன் {சல் லியர்}, சுபலனின் மகன் {சகனி} ஆகிரயார்
மீதும் சபரும் சுகம இருக்கிறது. ஓ! பிராமணர்களில் சிறந்தவரர
{அஸ்வத்தாமரர}, உமது ரகாபத்கத விடுவீராக.(14) அரதா, ராகதயின்
மகனுடன் {கர்ணனுடன்} ரபாரிட விரும் பி பாண்டவத் துருப் புகள்
அகனத்தும் வந்து சகாண்டிருக்கின்றன. உண்கமயில் , ஓ! பிராமணரர,
அரதா நம் அகனவகரயும் அகறகூவி அகைத்துக் சகாண்ரட அவர்கள்
வருகின்றனர்” என்றான் {துரிரயாதனன்}.(15)
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான், “கடுஞ் சினம்

சகாண்டிருந்தவனும் , இப்படி மன்னனால் தணிக்கப் பட்டவனுமான அந்த
உயர் ஆன்ம துரராணர் மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, தன் ரகாபத்கத அடக்கிக் சகாண்டு (கர்ணகன)
மன்னித்தான்.(16) அகமதியான மனநிகலகயயும் , உன்னத
இதயத்கதயும் சகாண்ட கிருபர், ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர},
சமன்தன்கம சகாண்டவராததால் , மீண்டும் அவனிடம் {கர்ணனிடம் }
வந்து இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னார்.(17) கிருபர், “ஓ! தீய இதயம்
சகாண்ட சூதன் மகரன {கர்ணா}, (உை் குற் றமாை) இஃது எங் களால்
மை்ைிக் கப் படுகிறது. எனினும் , உன்னில் எழுந்திருக்கும் இந்தச்
சசருக்ககப் பல் குனன் {அர்ஜுனன்} தணிப் பான்” என்றார்.(18)
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான், “அப் ரபாது

பாண்டவர்களும் , ஆற் றலுக்காகக் சகாண்டாடப் படுபவர்களான
பாஞ் சாலர்களும் ஒன்று ரசர்ந்து உரக்கக் கூச்சலிட்டபடிரய
ஆயிரக்கணக்கில் வந்து சகாண்டிருந்தனர்.(19) ரதர்வீரர்களில்
முதன்கமயானவனும் , சபரும் சக்தி சகாண்டவனும் , ரதவர்களுக்கு
மத்தியில் உள் ள சக்ரகனப் ரபால முதன்கமயான குருவீரர்கள் பலரால்
சூைப் பட்டவனுமான கர்ணனும் , தன் கரங் களின் வலிகமகய நம் பி
வில் கல வகளத்துக் சகாண்டு காத்திருந்தான். உரத்த சிங் க
முைக்கங் களால் வககப் படுத்தப் படுவதும் , மிகப் பயங் கரமானதுமான
ஒரு ரபார் கர்ணனுக்கும் , பாண்டவர்களுக்கும் இகடயில் அப் ரபாது
சதாடங் கியது.(20,21)
பிறகு, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, பாண்டவர்களும் , தங் கள்

ஆற் றலுக்காகக் சகாண்டாடப்படுபவர்களான பாஞ் சாலர்களும் ,(22)
வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக் சகாண்ட கர்ணகனக் கண்டு, “அரதா
கர்ணன் இருக்கிறான்”, “இந்தக் கடும் ரபாரில் கர்ணன் எங் குப்
ரபானான்”,(23) “ஓ! தீய புரிதல் சகாண்டவரன, ஓ! மனிதர்களில்
இழிந்தவரன, எங் களுடன் ரபாரிடுவாயாக” என்று உரத்தக் கூச்சலிட்டனர்.
ராகதயின் மககன {கர்ணகனக்} கண்ட பிறர், ரகாபத்தால் தங் கள்
கண்ககள அகல விரித்துக் சகாண்டு,(24) “சிறு மதியும் , திமிரும்
சகாண்ட இழிந் தவைாை இந் தெ் சூதை் மகை் {கர்ணை்}, கூடியிருக்கும்
மை்ைர்களால் சகால் லப் பட பவண்டும் . இவை் வாை பவண்டிய
அவசியம் இல் னல.(25) பாவம் நிகறந்த இந்த மனிதன், பார்த்தர்களுடன்
எப் ரபாதும் மிகுந்த பககயுடன் இருக்கிறான். துரிரயாதனனின்
ஆரலாசகனகளுக்குக் கீை் ப்படியும் இவரன இந்தத் தீகமகள்
அகனத்திற் கும் ரவராக இருப் பவன்.(26) இவகனக் சகால் வீராக” என்றனர்.
இத்தகு வார்த்கதககளச் சசான்ன சபரும் க்ஷத்திரியத் ரதர்வீரர்கள் ,

பாண்டுவின் மகனால் தூண்டப் பட்டு, அவகனக் {கர்ணகனக்}
சகால் வதற் காக அவகன ரநாக்கி விகரந்து, அடர்த்தியான
ககணமாரியால் அவகன மகறத்தனர். வலிகமமிக்கப் பாண்டவர்கள்
அகனவரும் வருவகதக் கண்ட சூதன் மகன் {கர்ணன்} அப் ரபாது
நடுங் காதவனாகவும் , அச்சங் சகாள் ளாதவனுமாக இருந்தான்.(27,28)
உண்கமயில் , ஓ! பாரதக் குலத்தின் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர},
யமனுக்கு ஒப் பான துருப் புகளின் அற் புதக் கடகலக் கண்டவனும் ,
வலிகமமிக்கவனும் , ரவகமான கரங் ககளக் சகாண்டவனும் , ரபாரில்
சவல் லப் படாதவனும் , உமது மகன்களுக்கு நன்கம சசய் பவனுமான
அந்தக் கர்ணன், ககணகளின் ரமகங் களால் அந்தப் பகடகய
அகனத்துப் பக்கங் களிலும் தடுக்கத் சதாடங் கினான். பாண்டவர்களும் ,
ககணமாரிகய ஏவியபடி அந்த எதிரியுடன் ரபாரிட்டனர்.(29-31)
நூற் றுக்கணக்காகவும் , ஆயிரக்கணக்காகவும் தங் கள் விற் ககள
அகசத்து வந்த அவர்கள் , பைங் காலத்தில் சக்ரனுடன் ரபாரிட்ட
கதத்தியர்ககளப் ரபாலரவ அந்த ராகதயின் மகனுடன் {கர்ணனுடன்}

ரபாரிட்டனர்.(32) எனினும் , வலிகமமிக்கக் கர்ணன், அகனத்துப்
பக்கங் களிலும் பூமியின் தகலவர்களால் சபாழியப் பட்ட ககணககள,
அடர்த்தியான தன் ககணமாரியால் விலக்கினான்.(33) ஒவ் சவாருவரின்
அருஞ் சசயல் களுக்கும் எதிர்விகனயாற் றிய அந்த இரு தரப் புக்கும்
இகடயில் நகடசபற் ற ரபாரானது, பைங் காலத்தில் ரதவர்களுக்கும்
அசுரர்களுக்கும் இகடயில் நகடசபற் ற சபரும் ரபாரில் சக்ரனுக்கும்
தானவர்களுக்கும் இகடயிலான ரமாதலுக்கு ஒப்பாக இருந்தது.(34)
தன் எதிரிகள் அகனவரும் உறுதியுடன் ரபாரிட்டாலும் , ரபாரில்

அவகனத் {கர்ணகனத்} தாக்க முடியாத அளவுக்குப் ரபாரிட்ட சூதனின்
மகனிடம் அப் ரபாது நாங் கள் கண்ட கரநளினம் மிக அற் புதமானதாக
இருந்தது.(35) (பகக) மன்னர்களால் ஏவப் பட்ட ககணகளின்
ரமகங் ககளத் தடுத்தவனும் , வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனுமான அந்த
ராகதயின் மகன் {கர்ணன்}, (தன் எதிரிகளின்) நுகத்தடிகள் , ஏர்க்கால் கள் ,
குகடகள் , சகாடிமரங் கள் மற் றும் குதிகரகள் ஆகியவற் றின் மீது தன்
சபயர் சபாறிக்கப் பட்ட பயங் கரக் ககணககள ஏவினான். பிறகு
கர்ணனால் பீடிக்கப் பட்ட அந்த மன்னர்கள் தங் கள் சபாறுகமகய
இைந்து,(36,37) குளிரால் பீடிக்கப் பட்ட பசு மந்கதகயப் ரபாலக் களத்தில்
திரியத் சதாடங் கினர். சபரும் எண்ணிக்ககயிலான குதிகரகள் ,
யாகனகள் ஆகியகவயும் , ரதர்வீரர்களும் கர்ணனால் தாக்கப் பட்டு
உயிகரயிைந்து கீரை விழுவது அங் ரக காணப் பட்டது. ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, புறமுதுகிடாத வீரர்களுகடய தகலகள் மற் றும்
கரங் களால் அந்த சமாத்தக் களமும் விரவி கிடந்தது. ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, இறந்ரதார், இறந்து சகாண்டிருந்ரதார், ஓலமிடும்
ரபார்வீரர்கள் ஆகிரயாருடன் கூடிய அந்தப் ரபார்க்களம் , யமனின் ஆட்சிப்
பகுதிக்குரிய தன்கமகய ஏற் றது.
அப் ரபாது, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, கர்ணனின் ஆற் றகலக்

கண்ட துரிரயாதனன்,(39-41) அஸ்வத்தாமனிடம் சசன்று அவனிடம் ,
“கவசம் பூண்ட கர்ணன், (பகக) மன்னர்கள் அகனவருடனும் ரபாரில்
ஈடுபடுவகதப் பாரும் .(42) கர்ணனின் ககணகளால் பீடிக்கப் படும்
பககவரின் பகட, கார்த்திபகயைிை் {முருகைிை்} ெக்தியால்
மூை் கடிக்கப் பட்ட அசுரர்களிை் பனடனயப் பபாலபவ
முறியடிக்கப்படுவகதப் பாரும் .(43) நுண்ணறிவு சகாண்ட கர்ணனால்
ரபாரில் தன் பகட சவல் லப்படுவகதக் கண்ட பீபத்சு {அர்ஜுைை்},
சூதை் மகனை {கர்ணனைக் } சகால் லும் விருப் பத்துடை் அபதா
வருகிறாை்.(44) எனரவ, நாம் அகனவரும் பார்த்துக்
சகாண்டிருக்கும் ரபாரத அந்தப் பாண்டுவின் மகன் {அர்ஜுனன்},
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான இந்தச் சூதன் மககன {கர்ணகனக்}
சகால் வகதத் தடுக்கும் வககயில் நடவடிக்கககள் ரமற் சகாள் ளப் பட
ரவண்டும் ” என்றான் {துரிரயாதனன்}.(45)
(இப் படிச் சசால் லப் பட்டவர்களான) துரராணரின் மகன்

{அஸ்வத்தாமன்}, கிருபர், சல் லியன், சபரும் ரதர்வீரனான ஹிருதிகை்
மகை் {கிருதவர்மை்} ஆகிரயார் அகனவரும் , கதத்திய பகடகய
ரநாக்கிச் சக்ரன் {இந்திரன்} வருவகதப் ரபாலரவ (தங் ககள ரநாக்கி)

வரும் குந்தியின் மககன {அர்ஜுனகனக்} கண்டு, சூதனின் மககனக்
{கர்ணகனக்} காப்பதற் காகப் பார்த்தகன {அர்ஜுனகன} எதிர்த்துச்
சசன்றனர். அரத ரவகளயில் , பாஞ் சாலர்களால் சூைப் பட்ட பீபத்சு
{அர்ஜுனன்}, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, விருத்திராசுரகன
எதிர்த்துச் சசன்ற புரந்தரகன {இந்திரகனப் } ரபாலரவ கர்ணகன
எதிர்த்துச் சசன்றான்” {என்றான் சஞ் சயன்}.(46,47)
------------------------------------------------------------------------------
துரராண பர்வம் பகுதி – 158அ-வில் வரும் சமாத்த சுரலாகங் கள் -47

துரிபயாதைனைத் தடுத்த அஸ்வத்தாமை்!

- துபராண பர்வம் பகுதி – 158ஆ
Aswatthama prevented Duryodhana! | Drona-Parva-Section-158b | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : கர்ணைிை் குதினரகனளயும் , ொரதினயயும் சகாை்று
அவனையும் வில் லற் றவைாக்கிய அர்ஜுைை்; கிருபரிை் பதரில் தஞ் ெமனடந் த
கர்ணை்; கர்ணனை சவை்ற அர்ஜுைை்; அர்ஜுைனை எதிர்த்துெ் செை்ற
துரிபயாதைை்; துரிபயாதைைிை் உயினரக் காக் க அஸ்வத்தாமனைத் தூண்டிய
கிருபர்; அர்ஜுைனுடை் பமாதுவதிலிருந் து துரிபயாதைனைத் தடுத்த
அஸ்வத்தாமை்; பாஞ் ொலர்கனளயும் , பொமகர்கனளயும் சகால் ல
அஸ்வத்தாமனைத் தூண்டிய துரிபயாதைை்...
திருதராஷ்டிரை் {ெஞ் ெயைிடம் }, “ஓ! சூதா {சஞ் சயா}, யுக

முடிவின்ரபாது ரதான்றும் அந்தககனப் ரபாலத் சதரிந்தவனும் ,
சவறியால் தூண்டப் பட்டவனுமான பல் குைனை {அர்ஜுைனைக் } கண்ட
பிறகு, விகர்த்தைை் {சூரியை்} மகைாை கர்ணை் அடுத்து என்ன
சசய் தான்?(48) உண்கமயில் , வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனும் , கவகர்த்தனன்
மகனுமான கர்ணன் எப் ரபாதும் பார்த்தகன {அர்ஜுனகன} அகறகூவி
அகைப் பவனாக இருக்கிறான். உண்கமயில் அவன் {கர்ணன்},
பயங் கரமான பீபத்சுகவ {அர்ஜுனகன} சவல் லத்தக்கவன் என்று
எப் ரபாதும் தன்கனச் சசால் லிக் சகாள் கிறான். ஓ! சூதா, எப் ரபாதும்
தனக்குக் சகாடிய எதிரியாக இருப்பவகன {அர்ஜுைனை} இப் படித்
திடீசரைெ் ெந் தித்தபபாது, அந் தப் பபார்வீரை் {கர்ணை்} எை்ை
செய் தாை்?” என்று ரகட்டான் {திருதராஷ்டிரன்}.(49,50)
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான், “எதிரி யாகனகய

ரநாக்கி வரும் மற் சறாரு யாகனகயப் ரபாலத் தன்கன ரநாக்கி வரும்
பாண்டுவின் மககன {அர்ஜுனகனக்} கண்ட கர்ணன், அச்சமில் லாமல்
தனஞ் சயகன {அர்ஜுனகன} எதிர்த்துச் சசன்றான்.(51) எனினும்
பார்த்தன் {அர்ஜுனன்}, இப்படிப் சபரும் ரவகத்ரதாடு வரும் கர்ணகனத்

தங் கச் சிறகுகள் சகாண்ட ரநரான ககணகளின் மகையால் விகரவாக

மகறத்தான். கர்ணனும் தன் ககணகளால் விஜயகன {அர்ஜுனகன}
மகறத்தான்.(52) பாண்டுவின் மகன் {அர்ஜுனன்} மீண்டும் ககண
ரமகங் களால் கர்ணகன மகறத்தான். அப் ரபாது சினத்தால் நிகறந்த
கர்ணன், மூன்று ககணகளால் அர்ஜுனகனத் துகளத்தான்.(53)
கர்ணனின் கர நளினத்கதக் கண்ட வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான
அர்ஜுனனால் அகதப் சபாறுத்துக் சகாள் ள முடியவில் கல.
எதிரிககள அழிப் பவனான அவன் {அர்ஜுனன்}, கல் லில்

கூராக்கப் பட்டகவயும் , சுடர்மிக்க முகனககளக் சகாண்டகவயுமான
ரநரான முப்பது ககணககளச் சூதனின் மகன் {கர்ணன்} மீது ஏவினான்.
சபரும் வலிகமகயயும் , சக்திகயயும் சகாண்ட அவன் {அர்ஜுனன்},
சிரித்துக் சகாண்ரட, மற் சறாரு நீ ண்ட ககணயால் அவனது {கர்ணைிை்}
இடக் கரத்திை் மணிக்கட்னடயும் துனளத்தாை். அப் ரபாது, சபரும்
பலத்துடன் இப் படித் துகளக்கப்பட்ட அந்தக் கரத்தில் இருந்து கர்ணனின்
வில் விழுந்தது.(54-56) கண்ணிகமக்கும் ரநரத்திற் குள் அந்த வில் கல
எடுத்துக் சகாண்ட வலிகமமிக்கக் கர்ணன், மீண்டும் பல் குனகன
{அர்ஜுனகனக்} ககண ரமகங் களால் மகறத்து சபரும் கரநளினத்கத
சவளிபடுத்தினான்.(57) அப் ரபாது சிரித்தபடிரய தனஞ் சயன் {அர்ஜுனன்},
ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, சூதன் மகனால் {கர்ணனால் } ஏவப்பட்ட
அந்தக் ககண மாரிகயத் தன் ககணகளால் கலங் கடித்தான்.
ஒருவகரசயாருவர் அணுகிய சபரும் வில் லாளிகளான அவர்கள்
இருவரும் , ஒருவர் சசய் த சாதகனகளுக்கு மற் றவர் எதிர்விகனயாற் ற
விரும் பி, சதாடர்ந்து ஒருவகரசயாருவர் ககணமாரிகளால்
மகறத்தனர்.(59) கர்ணன் மற் றும் அந்தப் பாண்டுவின் மகன் {அர்ஜுனன்}
ஆகிரயாருக்கிகடயில் நகடசபற் ற அந்தப் ரபாரானது, பருவகாலத்தில்
உள் ள சபண் யாகனக்காக இரு காட்டு யாகனகளுக்கு இகடயில்
நடக்கும் ரபாகரப் ரபால மிக அற் புதமானதாக இருந்தது.(60)
அப் ரபாது, வலிகமமிக்க வில் லாளியான பார்த்தன் {அர்ஜுனன்},

கர்ணனின் ஆற் றகலக் கண்டு, விகரவாகப் பின்னவனின் {கர்ணைிை்}
வில் னல அதை் னகப் பிடியில் அறுத்தாை்.(61) ரமலும் அவன்
{அர்ஜுனன்}, சபரும் எண்ணிக்ககயிலான பல் லங் களால் சூதன் மகனின்
{கர்ணைிை்} நாை்கு குதினரகனளயும் யமனுலகு அனுப் பினவத்தாை்.
பிறகும் அந்த எதிரிககள எரிப் பவன் {அர்ஜுனன்}, கர்ணனுனடய
பதபராட்டியிை் தனலனய அவைது உடலில் இருந் து அறுத்தாை்.(62)
பாண்டு மற் றும் பிருகதயின் மகனான அவன் {அர்ஜுனன்},
வில் லற் றவனாக, குதிகரயற் றவனாக, சாரதியற் றவனாக இருந்த
கர்ணகன நான்கு ககணகளால் துகளத்தான்.(63) மனிதர்களில்
காகளயான அந்தக் கர்ணன், அக்ககணகளால் பீடிக்கப் பட்டு,
குதிகரகளற் ற அந்தத் ரதரில் இருந்து ரவகமாகக் கீரை குதித்துக்
கிருபருகடய ரதரில் ஏறிக் சகாண்டான்.(64)
ஓ! பாரதக் குலத்தின் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர}, ராகதயின் மகன்

{கர்ணை்} சவல் லப் பட்டனதக் கண்ட உமது பபார்வீரர்கள் , அனைத்துத்
தினெகளிலும் தப் பி ஓடிைர்.(65) அவர்கள் ஓடுவகதக் கண்ட மன்னன்
துரிரயாதனன் அவர்ககளத் தடுத்து இவ் வார்த்கதககளச்

சசான்னான்:(66) “வீரர்கபள, ஓடாதீர். க்ஷத்திரியர்களில் கானளயபர
பபாரில் நினலப் பீராக. பபாரில் பார்த்தனை {அர்ஜுைனைக்}
சகால் வதற் காக நாபை இப் பபாது செல் லப் பபாகிபறை்.(67)
கூடியிருக்கும் பாஞ் சாலர்கரளாடு ரசர்த்துப் பார்த்தகன {அர்ஜுனகன}
நாரன சகால் லப் ரபாகிரறன். காண்டீவதாரிரயாடு {அர்ஜுனரனாடு}
இன்று நான் ரபாரிடும் ரபாது,(68) யுக முடிவில் ரதான்றும் யமனுக்கு
ஒப் பான என் ஆற் றகலப் பார்த்தர்கள் காணப் ரபாகின்றனர்.
சவட்டுக்கிளிகளின் கூட்டத்திற் கு ஒப் பாக ஏவப் படும் என்
ஆயிரக்கணக்கான ககணககள இன்று பார்த்தர்கள் காண்பார்கள் .
ரகாகட காலத்தின் முடிவில் ரமகங் களால் சபாழியப் படும்
மகைத்தாகரககளப் ரபான்ற அடர்த்தியான ககணமாரிககள ஏவியபடி,
ககயில் வில் லுடன் இருக்கும் என்கனப் ரபாராளிகள் காணப்
ரபாகின்றனர். நான் இன்று பார்த்தகன {அர்ஜுனகன}, என் ரநரான
ககணகளால் சவல் லப் ரபாகிரறன்.(69-71) வீரர்கரள, பல் குனன்
{அர்ஜுனன்} மீது நீ ங் கள் சகாண்டுள் ள அச்சத்கத விட்டு விட்டுப் ரபாரில்
நிகலப் பீராக. மகரங் களின் வசிப் பிடமான கடலால் , தன் ககரககள மீற
முடியாததகதப் ரபால, என் ஆற் றலுடன் ரமாதப் ரபாகும் பல் குனனால்
{அர்ஜுனனால் } அகதத் தாங் கிக் சகாள் ளரவ முடியாது” என்றான்
{துரிரயாதனன்}.(72) இப் படிச் சசான்ன மன்னன் {துரிரயாதனன்},
ரகாபத்தால் கண்கள் சிவந்து, சபரும் பகடயால் சூைப் பட்டு, பல் குனகன
{அர்ஜுனகன} ரநாக்கிச் சினத்துடன் சசன்றான்.
இப் படிச் சசன்ற வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக் சகாண்ட

துரிரயாதனகனக் கண்ட சரத்வான் மகன் {கிருபர்},(73,74).
அஸ்வத்தாமகன அணுகி இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னார்: “அரதா,
வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக் சகாண்ட துரிபயாதைை், பகாபத்தால் தை்
உணர்வுகனள இைந் து,(75) சுடர்மிக்க சநருப் னப பநாக்கி வினரய
விரும் பும் பூெ்சி ஒை்னறப் பபால, பல் குைனுடை் பபாரிட விரும் பி
செல் கிறாை். மன்னர்களில் முதன்கமயான இவன் {துரிரயாதனன்}, நாம்
பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, பார்த்தனுடனான {அர்ஜுனனுடனான}
இந்தப் ரபாரில் தன் உயிகர விடுவதற் கு முன் (ரமாதலுக்கு விகரவதில்
இருந்து) அவகனத் தடுப் பாயாக. பார்த்தனின் ககணகள் சசல் லும்
சதாகலவுக்குள் இல் லாதவகர மட்டுரம துணிவுமிக்க குரு மன்னனால்
{துரிரயாதனனால் } இந்தப் ரபாரில் உயிருடன் இருக்க முடியும் . சற் று
முன்ரப சட்கடயுரித்த பாம் புகளுக்கு ஒப்பான பார்த்தனின்
{அர்ஜுனனின்} பயங் கரக் ககணகளால் சாம் பலாக எரிக்கப் படுவதற் கு
முன் மன்னன் {துரிரயாதனன்} தடுக்கப் பட ரவண்டும் . ஓ! சகௌரவங் ககள
அளிப் பவரன {அஸ்வத்தாமா}, நாம் இங் பக இருக்கும் பபாது,
தைக்சகைப் பபாரிட எவரும் இல் லாதவனைப் பபால மன்னரன
{துரிரயாதனரன} ரபாரிடச் சசல் வது சபரிதும் முகறயற் றதாகத்
சதரிகிறது. புலிரயாடு ரமாதும் யாகனகயப் ரபால, கிரீடத்தால்
அலங் கரிக்கப் பட்டவனுடன் (அர்ஜுனனுடன்} ரபாரில் ஈடுபட்டால் , இந்தக்
குரு வழித்ரதான்றலின் {துரிரயாதனனின்} உயிரானது சபரும்
ஆபத்துக்குள் ளாகும் .” என்றார் {கிருபர்}.

தன் தாய் மாமனால் {கிருபரால் } இப் படிச் சசால் லப் பட்டவனும் ,

ஆயுததாரிகள் அகனவரிலும் முதன்கமயானவனுமான துபராணரிை்
மகை் {அஸ்வத்தாமை்},(76-81) துரிரயாதனனிடம் விகரந்து சசன்று
அவனிடம் இந்த வார்த்தககளச் சசான்னான்: “ஓ! காந்தாரியின் மகரன
{துரிரயாதனா}, ஓ! குருவின் வழித்ரதான்றரல {துரிரயாதனா}, நான்
உயிரராடு இருக்ககயில் , உனது நன்கமகய எப் ரபாதும் விரும் புபவனான
என்கன அலட்சியம் சசய் துவிட்டு, ரபாரில் நீ ஈடுபடுவது உனக்குத் தகாது.
பார்த்தகன சவல் வது குறித்து நீ கவகலப்படத் ரதகவயில் கல.
பார்த்தகன {அர்ஜுனகன} நான் தடுப் ரபன். ஓ! சுரயாதனா
{துரிரயாதனா}, இங் ரகரய நிற் பாயாக” என்றான் {அஸ்வத்தாமன்}.(82,83)
துரிபயாதைை் {அஸ்வத்தாமைிடம் } சசான்னான், “ஆசான்

(துரராணர்), பாண்டுவின் மகன்ககளத் தமது மகன்ககளப் ரபாலரவ
எப் ரபாதும் பாதுகாக்கிறார். நீ ரும் எை் எதிரிகளாை அவர்களிடம்
எப் பபாதும் தனலயிடுவதில் னல.(84) அல் லது, என் தீப்ரபற் றால் கூடப்
ரபாரில் உமது ஆற் றல் எப் ரபாதும் கடுகமகடயாது இருந்திருக்கலாம் .
யுதிஷ்டிரை், அல் லது திசரௌபதி மீது உமக்குள் ள பாெமும் இதற் குக்
காரணமாக இருக்கலாம் . உண்கமயான காரணத்கத அறியாதவனாக
நான் இருக்கிரறன்.(85) என்கன மகிை் விக்க விரும் பிய என் நண்பர்கள்
அகனவரும் சவல் லப் பட்டுத் துயரில் மூை் குவதால் , ரபராகச
சகாண்டவனான எனக்கு ஐரயா {என்கன நிந்திக்க ரவண்டும் }.(86) ஓ!
சகௌதமர் மகளிை் {கிருபியிை்} மகபை {அஸ்வத்தாமபர},
ஆயுதங் ககள அறிந்தவர்களுள் முதன்கமயானவரும் , ரபாரில்
மரகஸ்வரனுக்கு ஒப் பானவருமான உம் கமத் தவிர, எதிரிகய
அழிக்கத்தகுந்த ரபார்வீரன் ரவறு எவன் இருக்கிறான்?(87) ஓ!
அஸ்வத்தாமரர, என்னிடம் மகிை் சசி ் {கருகண} சகாண்டு, என் எதிரிககள
அழிப் பீராக. உமது ஆயுதங் கள் சசல் லும் சதாகலவுக்குள் நிற் க
ரதவர்கரளா, தானவர்கரளா கூடத் தகுந்தவர்களல் லர்.(88)
ஓ! துரராணரின் மகரன {அஸ்வத்தாமரர}, பாஞ் சாலர்ககளயும் ,

ரசாமகர்ககளயும் அவர்ககளப் பின்சதாடர்ந்து சசல் ரவாருடன் ரசர்த்துக்
சகால் வீராக. எஞ் சிரயாகரப் சபாறுத்தவகர, உம் மால் பாதுகாக்கப் படும்
நாங் கள் அவர்ககளக் சகால் ரவாம் .(89) ஓ! பிராமணரர, சபரும் புககைக்
சகாண்ட ரசாமகர்களும் , பாஞ் சாலர்களும் காட்டு சநருப் கபப் ரபால
அரதா என் துருப் புகளுக்கு மத்தியில் திரிகின்றனர்.(90) ஓ! வலிகமமிக்கக்
கரங் ககளக் சகாண்டவரர, கிரீடத்தால் அலங் கரிக்கப் பட்டவனால்
(அர்ஜுனனால் ) பாதுகாக்கப் பட்டால் , ககரகயர்கள் நம் அகனவகரயும்
அழித்துவிடுவார்கள் என்பதால் அவர்ககளயும் {ககரகயர்ககளயும் }
தடுப் பீராக.(91) ஓ! அஸ்வத்தாமரர, ஓ! எதிரிககளத் தண்டிப் பவரர,
ரவகமாக அங் ரக சசல் வீராக. அந்த அருஞ் சசயகல இப் ரபாது
நிகறரவற் றுவீரரா, பிறகு நிகறரவற் றுவீரரா, ஓ! ஐயா, அஃது உம் மால்
நிகறரவற் றப் பட ரவண்டும் .(92) ஓ! வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக்
சகாண்டவரர, பாஞ் ொலர்களிை் அழிவுக்காகபவ பிறந் தவர் நீ ர். உமது
ஆற் றகல சவளிப் படுத்தி, இவ் வுலககப் பாஞ் சாலர்களற் றதாகச் சசய் யப்
ரபாகிறீர்.(93) (தவ) சவற் றியால் மகுடம் சூட்டப் பட்ட
மரியாகதக்குரியவர்கள் இப்படிரய {உம் கமக் குறித்துச்}

சசால் லியிருக்கின்றனர். அவர்கள் சசான்னபடிரய அஃது ஆகட்டும் .
எனரவ, ஓ! மனிதர்களில் புலிரய {அஸ்வத்தாமரர}, பாஞ் சாலர்ககள,
அவர்ககளப் பின்சதாடர்பவர்கள் அகனவருடன் ரசர்த்துக்
சகால் வீராக.(94)
வாசவகனத் தங் கள் தகலகமயில் சகாண்ட ரதவர்கரள கூட, உமது

ஆயுதங் கள் சசல் லும் சதாகலவுக்குள் வந்தால் நிகலக்க முடியாது
எனும் ரபாது, பார்த்தர்ககளயும் , பாஞ் சாலர்ககளயும் குறித்து என்ன
சசால் வது? இந்த எனது வார்த்கதகள் அகனத்தும் உண்கமரய.(95) ஓ!
வீரரர {அஸ்வத்தாமபர}, பொமகர்களுடை் பெர்ந்திருக்கும்
பாண்டவர்கள் , பபாரில் உமக்கு ஈடாக மாட்டார்கள் எை்று நாை்
உமக் கு உண்னமயாகபவ சொல் கிபறை்.(96) சசல் வீர், ஓ! வலிகமமிக்கக்
கரங் ககளக் சகாண்டவரர, சசல் வீராக. எந்தத் தாமதமும் ரவண்டாம் .
பார்த்தனின் {அர்ஜுனனின்} ககணகளால் பீடிக்கப் பட்டுப் பிளந்து ஓடும்
நமது பகடகயப் பாரும் .(97) ஓ வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக் சகாண்டவரர,
ஓ! சகௌரவங் ககள அளிப் பவரர {அஸ்வத்தாமரர}, சதய் வீக சக்தியின்
துகணயுடன் கூடிய நீ ர் பாண்டவர்ககளயும் , பாஞ் சாலர்ககளயும்
பீடிக்கத் தகுந்தவராவீர்” என்றான் {துரிரயாதனன்}.(98)
------------------------------------------------------------------------------------
துரராண பர்வம் பகுதி – 158ஆ-வில் வரும் சமாத்த சுரலாகங் கள் -51 (47லிருந்து 98)

திருஷ்டத்யும் ைனை சவை்ற அஸ்வத்தாமை்!

Aswatthama vanquished Dhrishtadyumna! | Drona-Parva-Section-158b | Mahabharata In
Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : துரிபயாதைனுக் குப் பதிலுனரத்து நிந் தித்த அஸ்வத்தாமை்;
பாஞ் ொலர்கனள முறியடித்த அஸ்வத்தாமை்; அஸ்வத்தாமனை எதிர்த்து
வினரந் த திருஷ்டத்யும் ைை்; திருஷ்டத்யும் ைனும் , அஸ்வத்தாமனும்
கடுசமாழியில் பபசிக் சகாள் வது; திருஷ்டத்யும் ைனுக் கும் அஸ்வத்தாமனுக்கும்
இனடயில் நடந் த கடும் பமாதல் ; திருஷ்டத்யும் ைனை சவை்ற அஸ்வத்தாமை்;
அஸ்வத்தாமைிடம் இருந் து தப் பி ஓடிய பாஞ் ொலர்கள் ...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “துரிபயாதைைால்

இப் படிச் சசால் லப் பட்டவனும் , ரபாரில் வீை் த்த கடினமான
ரபார்வீரனுமான துபராணரிை் மகை் {அஸ்வத்தாமை்}, கதத்தியர்ககள
அழிப் பதில் ஈடுபட்ட இந்திரகனப் ரபால எதிரிகய அழிப் பதில் தன்
இதயத்கத நிகலநிறுத்தினான்.(1) வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக் சகாண்ட
அஸ்வத்தாமன் உமது மகனுக்குப் பதிலளிக்கும வககயில் , “ஓ! குருவின்
வழித்ரதான்றரல {துரிரயாதனா}, இது நீ சசால் வதுரபாலத்தான்
இருக்கிறது.(2) எனக்கும் , என் தந்கதக்கும் {துரராணருக்கும் } எப் ரபாதும்
பாண்டவர்கள் அன்புக்குரியவர்கரள. அரத ரபால நாங் கள் இருவரும்
அவர்களின் அன்புக்குரியவர்கரள. எனினும் ரபாரில் அவ் வாறு இல் கல.(3)
எங் கள் உயிகரக் குறித்த கவகலயில் லாமல் எங் கள் வலிகமயின்

அளவுக்கு நாங் கள் அச்சமற் ற வககயில் ரபாரிடுகிரறாம் . என்னாலும் ,

கர்ணை், ெல் லியை், கிருபர், ஹிருதிகை் மகை் {கிருதவர்மை்}
ஆகிரயாராலும் ,(4) ஓ! மன்னர்களில் சிறந்தவரன {துரிரயாதனா},
கண்ணினமக்கும் பநரத்திற் குள் பாண்டவர்ப்பனடனய அழித்துவிட
முடியும் . ரபாரில் நாங் கள் இல் கலசயன்றால் , ஓ! குருக்களில்
சிறந்தவரன, ஓ! வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக் சகாண்டவரன
{துரிரயாதனா}, பாண்டவர்களாலும் கண்ணிகமக்கும் ரநரத்திற் குள் குரு
பகடகய அழித்துவிட முடியும் . நாங் கள் பாண்டவர்களுடன் எங் கள்
சிறப் பான சக்திகயப் பயன்படுத்திப் ரபாரிடுகிரறாம் , அரத ரபால
அவர்களும் , அவர்களுகடயதில் சிறந்தகதப் பயன்படுத்தி எங் கரளாடு
ரபாரிடுகிறார்கள் .(5,6)
ஓ! பாரதா {துரிரயாதனா}, ெக்திபயாடு பமாதும் ெக்தி

ெமை்படுத்தப் படுகிறது {தணிவகடகிறது}. பாண்டு மகன்கள்
உயிரராடுள் ள வகரயும் , பாண்டவப் பகட சவல் லப்பட்ட
இயலாததாகும் .(7) என்னால் உனக்குச் சசால் லப் படும் இஃது
உண்கமயானதாகும் . பாண்டுவின் மகன்கள் சபரும் வலிகம
பகடத்தவர்களாவர். ரமலும் அவர்கள் தங் களுக்காகப்
ரபாரிடுகின்றனர்.(8) ஓ! பாரதா {துரிரயாதனா}, {அப் படியிருக்ககயில் },
ஏன் அவர்களால் உன் துருப் புககளக் சகால் ல முடியாது. எனினும் , ஓ!
மன்னா {துரிரயாதனா}, நீ ரபராகசமிக்கவனாக இருக்கிறாய் . ஓ!
சகௌரவா {துரிரயாதனா}, நீ வஞ் சகனாகவும் இருக்கிறாய் .(9) வீணாகப்
பிதற் றுபவனாகவும் , அகனத்கதயும் சந்ரதகப்படுபவனாகவும்
இருக்கிறாய் . இதன் காரணமாகரவ, நீ எங் ககளயும் சந்ரதகிக்கிறாய் . ஓ!
மன்னா {துரிரயாதனா}, பாவம் நிகறந்த ஆன்மாவாகவும் , பாவத்தின்
வடிவமாகவும் நீ இருக்கிறாய் என்ரற நான் நிகனக்கிரறன்.(10)
பாவம் நிகறந்த இழிந்த சிந்தகனககளக் சகாண்டிருப் பதாரலரய நீ
எங் ககளயும் , பிறகரயும் சந்ரதகிக்கிறாய் . என்கனப் சபாறுத்தவகர,
உன் நிமித்தமாக உறுதியுடன் ரபாரிடும் நான் என் உயிகரயும் விடத்
தயாராக இருக்கிரறன்.(11)
ஓ! குருக்களின் தகலவா {துரிரயாதனா}, நான் இப் ரபாதும்

உனக்காகரவ ரபாரிடச் சசல் கிரறன். நான் எதிரியுடன் ரபாரிட்டு, சபரும்
எண்ணிக்ககயிலான பககவர்ககளக் சகால் ரவன்.(12) பாஞ் சாலர்கள் ,
ரசாமகர்கள் , ககரகயர்கள் ஆகிரயாருடனும் , பாண்டவர்களுடனும் ,
ஓ!எதிரிககளத் தண்டிப் பவரன, உனக்கு ஏற் புகடயகதச் சசய் யரவ நான்
ரபாரிடுரவன்.(13) இன்று என் ககணகளால் எரிக்கப்படும் , ரசதிகள் ,
பாஞ் சாலர்கள் , ரசாமகர்கள் ஆகிரயார், சிங் கத்தால் பீடிக்கப் படும்
பசுமந்கதகயப் ரபால அகனத்துப் பக்கங் களிலும் தப்பி ஓடுவர்.(14)
இன்று, தர்மனின் அரச மகனும் {யுதிஷ்டிரனும் }, ரசாமகர்கள் அகனவரும்
என் ஆற் றகலக் கண்டு, சமாத்த உலகமும் அஸ்வத்தாமன்களால்
நிகறந்திருப் பதாகக் கருதுவார்கள் .(15) தர்மனின் மகனான யுதிஷ்டிரன்,
ரபாரில் (என்னால் ) சகால் லப் படும் பாஞ் சாலர்ககளயும் ,
ரசாமகர்ககளயும் கண்டு உற் சாகமற் றவனாக ஆவான்.(16) ஓ! பாரதா
{துரிரயாதனா}, ரபாரில் என்கன அணுகும் அகனவகரயும் நான்

சகால் ரவன். ஓ! வீரா {துரிரயாதனா}, என் கரங் களின் வலிகமயால்

பீடிக்கப் படும் அவர்களில் எவரும் இன்று என்னிடம் இருந்து உயிருடன்
தப் ப முடியாது” என்றான் {அஸ்வத்தாமன்}.(17)
உமது மகன் துரிரயாதனனிடம் இவ் வாறு சசான்ன அந்த வலிய

கரத்ரதான் {அஸ்வத்தாமன்} ரபாரிடச் சசன்று வில் லாளிகள்
அகனவகரயும் பீடித்தான்.(18) உயிர்வாழும் அகனவரிலும்
முதன்கமயான அவன் {அஸ்வத்தாமன்} உமது மகன்களுக்கு
ஏற் புகடயகதச் சசய் ய இப் படிரய முயன்றான். அப் ரபாது, சகௌதமர்
மகளின் {கிருபியின்} மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, பாஞ் சாலர்களிடமும் ,
ககரகயர்களிடம் ,(19) “வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்கரள, அகனவரும் என்
உடகலத் தாக்குங் கள் . உங் கள் கரங் களின் நளினத்கத
சவளிக்காட்டியபடி என்னுடன் உறுதியாகப் ரபாரிடுங் கள் ” என்று
சசான்னான்.(20)
அவனால் {அஸ்வத்தாமனால் } இவ் வாறு சசால் லப் பட்ட ரபாராளிகள்

அகனவரும் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, மகைத்தாகரககளப்
சபாழியும் ரமகங் ககளப் ரபாலத் துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமன்}
மீது ஆயுதமகைகயப் சபாழிந்தனர்.(21) அம் மகைகயக் கலங் கடித்த
துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, திருஷ்டத்யும் ைனும் , பாண்டுவின்
மகன்களும் பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத அந்தப் ரபாரில்
துணிச்சல் மிக்க வீரர்களில் பத்து ரபகர சகான்றான்.(22) அப் ரபாது
ரபாரில் சகால் லப்பட்ட பாஞ் சாலர்களும் , ரசாமகர்களும் , துரராணரின்
மககன {அஸ்வத்தாமகனக்} ககவிட்டு விட்டு அகனத்துத் திகசகளிலும்
தப் பி ஓடினர்.(23) துணிச்சல் மிக்கப் ரபார்வீரர்களான பாஞ் சாலர்களும் ,
ரசாமகர்களும் தப்பி ஓடுவகதக் கண்ட திருஷ்டத்யும் னன், ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபாரில் துரராணரின் மககன
{அஸ்வத்தாமகன} எதிர்த்து விகரந்தான்.(24) மகைநிகறந்த
ரமகங் களின் முைக்கத்திற் கு ஒப்பான சக்கரச் சடசடப் சபாலி
சகாண்டகவயும் , தங் கத்தால் அலங் கரிக்கப்பட்டகவயுமான ரதர்களில்
ஏறிவந்தவர்களும் , துணிச்சல் மிக்கவர்களும் , புறமுதுகிடாதவர்களுமான
ரதர்வீரர்கள் நூறு ரபர் சூைச் சசன்ற பாஞ் சால மன்னன் மகனான
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரன் திருஷ்டத்யும் னன், தனது ரபார் வீரர்கள்
சகால் லப் படுவகதக் கண்டு துரராணரின் மகனிடம் {அஸ்வத்தாமனிடம் },
இந்த வார்த்கதககளச் சசான்னான்,(25,26) “ஆொைிை் மூட மகபை [1],
அற் பப் பபாராளிகனளக் சகால் வதில் யாது பயை்? நீ ர் வீரசரன்றால் ,
என்ரனாடு ரபாரிடுவீராக.(27) நான் உம் கமக் சகால் ரவன். தப் பி ஓடாமல்
ஒரு கணம் காத்திருப் பீராக” என்றான்.
[1] ரவசறாரு பதிப்பில் , “ஆச்சார்யபுத்திரரர, உமக்கு மங் களம்

உண்டாகட்டும் . மற் றவர்ககளக் சகால் வதால் உமக்கு என் ன
பயன் ?” என் று இருக்கிறது. “மூடமகரன” என் ற வார்த்கத
இல் கல. மன் மதநாததத்தரின் பதிப்பில் , “ஓ ஆசானின்
மகரன, ஓ தீய புரிதல் சகாண்டவரர, சாதாரணப்
பகடவீரகரககள ஏன் சகால் கிறீர்?” என் று ரகட்பதாக
வருகிறது. இங் கும் “மூட மகரன”, “Foolish son” என் பது இல் கல.
இகதச் சசான்னவனும் , சபரும் ஆற் றகலக் சகாண்டவனுமான

திருஷ்டத்யும் னன், பயங் கரமானகவயும் , கூரியகவயும் , முக்கிய
அங் கங் ககளத் துகளக்கவல் லகவயுமான ககணகள் பலவற் றால்
ஆசானின் மககன {அஸ்வத்தாமகனத்} தாக்கினான். ரவகமாகச்
சசல் லவல் லகவயும் தங் கச் சிறகுககளயும் , கூரிய முகனககளயும்
சகாண்டகவயும் , ஒவ் சவாரு எதிரியின் உடகலயும்
துகளக்கவல் லகவயுமான அந்தக் ககணகள் , சுதந்திரமாக உலவும்
வண்டுகள் , ரதகனத்ரதடி மலர்ந்திருக்கும் மரத்திற் குள் நுகைவகதப்
ரபால, சதாடர்ந்த சரமாகச் சசன்று அஸ்வத்தாமனின் உடலுக்குள்
ஊடுருவின.(28-30) ஆைத்துகளக்கப் பட்டுச் சினத்தில் சபருகி,
மிதிக்கப் பட்ட பாம் கபப் ரபாலச் சசருக்குடனும் , அச்சமற் றும் ககயில்
வில் லுடன் சசன்ற துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமை்} தை் எதிரியிடம்
{திருஷ்டத்யும் ைைிடம் } (31), “ஓ! திருஷ்டத்யும் னா, என் முன்பிருந்து
விலகாமல் ஒருக்கணம் காத்திருப் பாயாக. என் கூரிய ககணகளால்
விகரவில் நான் உன்கன யமனின் வசிப் பிடத்திற் கு அனுப்புரவன்”
என்றான்.(32)
இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னவனும் , பககவீரர்ககள

சவல் பவனுமான அந்தத் துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, தன் சபரும்
கரநளினத்கத சவளிப்படுத்தி, ககணகளின் ரமகங் களால் அகனத்துப்
பக்கங் களிலும் பிருஷதனின் மககன {திருஷ்டத்யும் னகன}
மகறத்தான்.(33) இப் படித் துரராணர் மகனால் {அஸ்வத்தாமனின்}
(ககணகளால் ) அம் ரமாதலில் மகறக்கப் பட்டவனும் , ரபாரில் வீை் த்தக்
கடினமானவனுமான பாஞ் சால இளவரசன் {திருஷ்டத்யும் னன்}, துரராணர்
மகனிடம் ,(34) “ஓ! பிராமணரர, நீ ர் என் பிறப் கபரயா, என் சபதத்கதரயா
அறியவில் கல. ஓ! தீய புரிதல் சகாண்டவரர, துபராணனர முதலில்
சகாை்ற பிறகு, நாை் உம் னமக் சகால் கிபறை்.(35) துபராணர் இை்னும்
உயிபராடு இருப் பதால் நாை் இை்று உம் னமக் சகால் ல மாட்படை். ஓ!
தீய புரிதல் சகாண்டவரர, இந் த இரவு கடந் து, சபாழுது நை்றாக
விடிந் ததும் , முதலில் உமது தந் னதனயப் பபாரில் சகாை்று, பிறகு
உம் கமயும் ஆவிகளின் உலகத்திற் கு [2] அனுப்புரவன். இகதரய நான்
விரும் புகிரறன்.(36-37) எனரவ, என் எதிரர அதுவகர நின்று பார்த்தர்கள்
மீது நீ ர் சகாண்டிருக்கும் சவறுப் கபயும் , குருக்களிடம் நீ ர் சகாண்ட
அர்ப்பணிப் கபயும் சவளிக்காட்டிக் சகாண்டிருப்பீராக. உம் மால்
என்னிடம் இருந்து உயிரராடு தப்ப முடியாது(38) ஓ! மனிதர்களில்
இழிந்தவரர, எந் தப் பிராமணை், பிராமண நனடமுனறகனளக்
னகவிட்டு, க்ஷத்திரிய நனடமுனறகளுக்குத் தை்னை அர்ப்பணித்துக்
சகாள் கிறாபைா, அவை் க்ஷத்திரியர்கள் அனைவராலும்
சகால் லத்தகுந் தவை் ஆகிறாை்” என்று சசால் லி முைங் கினான்
{திருஷ்டத்யும் னன்}.(39)
[2] ரவசறாரு பதிப் பில் , “யமரலாகம் ” என் றும் ,

மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பில் , “இறந்து ரபாரனாருகடய
ஆவிகளின் உலகம் ” என் றும் இருக்கிறது.

அவமதிக்கும் வககயில் இப் படிக் கடுசமாழியில் பிருஷதன்

மகனால் {திருஷ்டத்யும் னனால் } சசால் லப் பட்ட அந்தப் பிராமணர்களில்
சிறந்தவன் (அஸ்வத்தாமன்) தன் சினமகனத்கதயும் திரட்டிக் சகாண்டு,
“நில் , நிற் பாயாக” என்று சசால் லித்(40) தன் கண்களாரலரய பிருஷதன்
மககன எரித்துவிடுபவகனப் ரபால அவகனப் {திருஷ்டத்யும் னகனப் }
பார்த்தான். ஒரு பாம் கபப் ரபால (சீற் றத்துடன்) சபருமூச்சு விட்ட அந்த
ஆசானின் மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, அப் ரபாது அந்தப் ரபாரில்
திருஷ்டத்யும் னகன (ககணமாரியால் ) மகறத்தான்.(41) எனினும் ,
வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக் சகாண்டவனும் , ரதர்வீரர்களில்
சிறந்தவனும் , பாஞ் சாலத் துருப் புகள் அகனத்தாலும் சூைப் பட்டவனுமான
அந்தப் பிருஷதன் மகன் {திருஷ்டத்யும் னன்}, அந்த ரமாதலில்
துரராணரின் மகனுகடய ககணகளால் இப் படித் தாக்கப் பட்டாலும் , தன்
சக்திகயச் சார்ந்திருந்து நடுங் காதிருந்தான். பதிலுக்கு அவன்
{திருஷ்டத்யும் னன்} பல ககணககள அஸ்வத்தாமன் மீது ஏவினான்.(42,43)
உயிகரப் பணயமாகக் சகாண்ட அந்தச் சூதாட்டத்தில் {ரபாரில் } ஈடுபட்ட
அந்த வீரர்கள் , ஒருவகரசயாருவர் சபாருத்துக் சகாள் ள முடியாமல் ,
ஒருவகரசயாருவர் தடுத்துக் சகாண்டு, ககணமாரிககளயும்
தடுத்தனர்.(44) ரமலும் அந்தப் சபரும் வில் லாளிகள் , சுற் றிலும்
அடர்த்தியான ககணமாரிககளப் சபாழிந்தனர்.
துரராணர் மற் றும் பிருஷதன் மகன்களுக்கிகடயில் அச்சத்கதத்

தூண்டும் வககயில் நகடசபற் ற அந்தக் கடும் ரபாகரக் கண்ட சித்தர்கள் ,
ொரணர்கள் மற் றும் வானுலாவும் உயிரிைங் கள் ஆகிபயார்
அவர்கனள உயர்வாகப் பாராட்டிைர். ஆகாயத்கதயும் , திகசகளின்
புள் ளிகள் அகனத்கதயும் ககண ரமகங் களால் நிகறத்து,(45,46)
அடர்த்தியான இருகள உண்டாக்கிய அந்த வீரர்கள் இருவரும் (எங் களால்
காணப் படாத நிகலயிரலரய) ஒருவரராசடாருவர் சதாடர்ந்து
ரபாரிட்டனர். ரபாரில் நர்த்தனம் சசய் பவர்ககளப் ரபாலத் தங் கள்
விற் ககள வட்டமாக வகளத்துக் சகாண்டு,(47) ஒருவகரசயாருவர்
சகால் லும் உறுதியான ஆவரலாடு இருந்த அந்த வலிகமமிக்கக்
கரங் ககளக் சகாண்ட ரபார்வீரர்கள் , அகனவரின் இதயமும்
அச்சங் சகாள் ளும் வககயில் , குறிப் பிடத்தகுந்த சுறுசுறுப் படனும் ,
திறனுடனும் அைகாகப் ரபாரிட்டனர்.(48) அந்தப் ரபாரில்
ஆயிரக்கணக்கான முதன்கமயான ரபார்வீரர்களால் பாராட்டப்பட்டுக்
காட்டில் உள் ள இரு காட்டு யாகனககளப் ரபால இப்படி உறுதியாகப்
ரபாரிட்டுக் சகாண்டிருந்த அவர்ககளக் கண்ட பகடகள் இரண்டும்
மகிை் சசி
் யால் நிகறந்தன. சிங் க முைக்கங் கள் அங் ரக ரகட்கப்பட்டன,
ரபாராளிகள் அகனவரும் தங் கள் சங் குககள முைக்கினர்.(49,50)
நூற் றுக்கணக்கான, ஆயிரக்கணக்கான இகசக்கருவிகள்

இகசக்கத் சதாடங் கின. மருண்ரடாரின் அச்சங் ககள அதிகரிக்கச்
சசய் யும் அந்தக் கடும் ரபாரானது,(51) குறுகிய காலத்திற் கு மட்டுரம
சமமாக இருந்தகதப் ரபாலத் சதரிந்தது. ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
அப் ரபாது துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமை்}, வினரந் து செை்று உயர்
ஆை்மப் பிருஷதை் மகைிை் {திருஷ்டத்யும் ைைிை்} வில் , சகாடிமரம் ,

குனட, பார்ஷிைி ொரதிகள் , முதை்னமெ் ொரதி மற் றும் குதினரகள்

நாை்னகயும் சவட்டிைாை்.(52,53) பிறகு அளவிலா ஆன்மாக் சகாண்ட
அந்தப் ரபார்வீரன் {அஸ்வத்தாமன்}, தன் ரநரான ககணகளின் மூலம்
பாஞ் சாலர்ககள நூற் றுக்கணக்கிலும் , ஆயிரக்கணக்கிலும் ஓடச்
சசய் தான்.(54) ரபாரில் வாசவனுக்கு ஒப் பான துரராணர் மகனின்
{அஸ்வத்தாமனின்} சாதகனககளக் கண்ட பாண்டவப் பகடயானது, ஓ!
பாரதக் குலத்தின் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர}, அச்சத்தால் நடுங் கத்
சதாடங் கியது.(55)
துருபதன் மகனும் {திருஷ்டத்யும் னனும் }, பல் குனனும் {அர்ஜுனனும் }

பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, நூறு பாஞ் சாலர்ககள நூறு
ககணகளாலும் , மூன்று முதன்கமயான மனிதர்ககள மூன்று கூரிய
ககணகளால் சகான்றவனும் , வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனுமான அந்தத்
துரராணர் மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, தன் எதிரில் இருந்த சபரும்
எண்ணிக்ககயிலான பாஞ் சாலர்ககளக் சகான்றான்.(56,57) அப் ரபாது
ரபாரில் இப் படிக் சகால் லப் பட்டவர்களான பாஞ் ொலர்களும் ,
சிருஞ் ெயர்களும் , துபராணரிை் மகனை {அஸ்வத்தாமனைக் }
னகவிட்டு விட்டுத் தங் கள் கிழிந் த சகாடிகளுடை் தப் பி ஓடிைர்.(58)
அப் ரபாது, வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான அந்தத் துரராணர் மகன்
{அஸ்வத்தாமன்}, ரபாரில் தன் எதிரிககள சவன்றுவிட்டு, ரகாகட
காலத்தின் முடிவில் வரும் ரமகத் திரள் ககளப் ரபால உரக்க
முைங் கினான்.(59) சபரும் எண்ணிக்ககயிலான எதிர்ககளக்
சகான்றுவிட்டு, யுக முடிவின் ரபாது, உயிரினங் கள் அகனத்கதயும்
எரிக்கும் சுடர்மிக்க சநருப் கபப் ரபால அஸ்வத்தாமன் பிரகாசமாகத்
சதரிந்தான்.(60) ரபாரில் ஆயிரக்கணக்கான எதிரிககள வீை் த்திய பிறகு
சகௌரவர்கள் அகனவராலும் பாராட்டப் பட்ட துரராணரின் வீர மகன்
{அஸ்வத்தாமன்}, எதிரிககள சவன்ற ரதவர்களின் தகலவகன
{இந்திரகனப் } ரபால அைகில் சுடர்விட்சடரிந்தான்” {என்றான்
சஞ் சயன்}.(61)
------------------------------------------------------------------------------------------

ஓடுபவர்கனள அணிதிரட்ட முடியாத துரிபயாதைை்!

Duryodhana unable to rally those who fly away! | Drona-Parva-Section-160 |
பதிவிை் சுருக்கம் : அஸ்வத்தாமனுடை் பமாதிய பாண்டவத் தனலவர்கள் ;
அஸ்வத்தாமனைக் காக் க துரிபயாதைனும் , துபராணரும் வினரவது; இரு
பனடகளுக் கும் இனடயில் நனடசபற் ற கடும் பபார்; பிை்வாங் கி ஓடிய தங் கள்
துருப் புகனள ஒை்றுதிரட்டிய பீமனும் அர்ஜுைனும் ; அர்ஜுைனுக் கு எதிரில் தப் பி
ஓடிய சகௌரவர்கள் ; தங் கள் துருப் புகனளத் தடுக்க முடியாத துரிபயாதைனும்
துபராணரும் ...
ெஞ் ெயை்
{திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான்,
“ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர},
மன்னன் யுதிஷ்டிரனும் , பாண்டுவிை்
மகைாை பீமபெைனும் துபராணரிை்
மகனை {அஸ்வத்தாமனை}
அகனத்துப் பக்கங் களிலும்
சூை் ந்தனர்.(1) இகதக் கண்ட மன்னன்
துரிரயாதனன், பரத்வாஜர் மகனின்
{துரராணரின்} துகணயுடன்
அம் ரமாதலில் பாண்டவர்ககள
எதிர்த்து விகரந்தான். அப் ரபாது,
கடுகமயானதும் , பயங் கரமானதும் , மருண்ரடாரின் அச்சங் ககள
அதிகப் படுத்துவதுமான ரபாசரன்று சதாடங் கியது.(2) ரகாபத்துடன்
கூடிய யுதிஷ்டிரன், சபரும் எண்ணிக்ககயிலான அம் பஷ்டர்கள் ,
மாலவர்கள் , வங் கர்கள் , சிபிக்கள் மற் றும் திரிகர்த்தர்கள இறந்ரதாரின்
ஆட்சிப் பகுதிகளுக்கு அனுப் பத் சதாடங் கினான். பீமனும் ,
அபிஷாஹர்கள் , சூரரசனர்கள் , ரபாரில் வீை் த்தக் கடினமான மற் றும் பிற
க்ஷத்திரியர்ககளச் சிகதத்து, பூமிகய இரத்தச் சகதியாக்கினான். ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, சவண்குதிகரககளக் சகாண்டவனும் ,
கிரீடத்தால் அலங் கரிக்கப்பட்டவனும் ஆனவன் (அர்ஜுனன்),
சயௌரதயர்கள் , மகலயகத்தார், மத்ரகர்கள் மற் றும் மாலவர்ககளயும்
இறந்ரதாரின் உலகங் களுக்கு அனுப் பினான்.
ரவகமாகச் சசல் லக்கூடிய ககணகளால் பலமாகத் தாக்கப் பட்ட

யாகனகள் , இரு சிகரங் ககளக் சகாண்ட மகலககளப் ரபாலப் பூமியில்
கீரை விைத் சதாடங் கின.(3-6) நடுக்கத்துடன் நகர்ந்து சகாண்ரடயிருந்த
சவட்டப் பட்ட யாகனகளின் துதிக் கககளால் விரவிக்கிடந்த பூமியானது,
சநளியும் பாம் புகளால் மகறக்கப் பட்டகதப் ரபால அைகாகத்
சதரிந்தது.(7) தங் கத்தில் அலங் கரிக்கப்பட்டகவயும் , விழுந்து
கிடந்தகவயுமான மன்னர்களின் குகடகளால் மகறக்கப் பட்ட
பூமியானது, சூரியன்கள் , சந்திரன்கள் , நட்சத்திரங் களால்

மின்னிக்சகாண்டிருக்கும் ஆகாயத்கதப் ரபாலப் பிரகாசமாகத்

அரத ரநரத்தில் , துரராணரின் ரதரருரக கடும் ஆரவாரம் எழுந்து,

“சகால் வீராக”, “அச்சமற் றுத் தாக்குவீராக”, “துகளப் பீராக”, “துண்டுகளாக
சவட்டுவீராக” என்ற இந்த வார்த்கதகள் ரகட்கப்பட்டன. எனினும்
சினத்தால் நிகறந்த துரராணர், வலிகமமிக்கச் சூறாவளியானது, திரண்டு
வரும் ரமகத்திரள் ககள அழிப் பகதப் ரபாலத் தம் கம ரநாக்கி வந்த
எதிரிககள, வாயவ் ய ஆயுதத்தத்தின் மூலம் அழிக்கத் சதாடங் கினார்.
இப் படித் துரராணரால் சகால் லப் பட்ட பாஞ் சாலர்கள் , பீமரசனனும் , உயர்
ஆன்ம பார்த்தனும் பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத அச்சத்தால் தப் பி
ஓடினர்.(9-11)
அப் ரபாது, கிரீடத்தால் அலங் கரிக்கப் பட்டவனும் (அர்ஜுனனும் ),

பீமரசனனும் , ஓடிக் சகாண்டிருக்கும் தங் கள் துருப் புககளத் தடுத்து,
சபரும் ரதர்ப்பகடயின் துகணயுடன் துரராணரின் பரந்தப் பகடகயத்
தாக்கினர்.(12) பீபத்சு {அர்ஜுனன்} வலகதயும் , விருரகாதரன் {பீமன்}
இடகதயும் எனத் தாக்கிய அவர்கள் இருவரும் [1], பரத்வாஜரின் மகன்
{துரராணர்} மீது இரு ககணமாரிககளப் சபாழிந்தனர்.(13) சிருஞ் சயர்கள் ,
பாஞ் சாலர்கள் ஆகிரயாரில் வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்கள் ,
மத்ஸ்யர்களுடனும் , ரசாமகர்களுடனும் கூடி, (துரராணருடனான
ரமாதலில் ) ஈடுபட்டுக் சகாண்டிருந்த அந்த இரு சரகாதரர்ககளயும்
பின்சதாடர்ந்து சசன்றனர். அரத ரபால, உமது மககன
{துரிபயாதைனைெ்} ரசர்ந்தவர்களும் , தாக்குவதில் திறம் சபற் றவர்களும் ,
ரதர்வீரர்களில் முதன்கமயாரனாருமான பலர், சபரும் பகடயின்
துகணயுடன், (துரராணகர ஆதரிப்பதற் காகப் ) துரராணரின் ரதகர
ரநாக்கிச் சசன்றனர்.(14,15)
[1]ரவசறாரு பதிப் பில் , “அவர்கள் பாரத்வாஜர் மீது

சதன் பக்கத்திலும் வடபக்கத்திலும் இரண்டு சபரிய அம் பு
சவள் ளத்தால் வர்ஷித்தார்கள் ” என் றிருக்கிறது.
அப் ரபாது, கிரீடத்தால் அலங் கரிக்கப்பட்டவனால் (அர்ஜுனனால் )

சகால் லப் பட்ட அந்தப் பாரதப் பகடயானது, உறக்கத்தால்
சவல் லப் பட்டும் , அந் த இருளால் பீடிக்கப் பட்டும் பிளக்கத்
சதாடங் கியது.(16) உமது மகன் {துரிரயாதனன்} மற் றும் துரராணர் ஆகிய
இருவரும் அவர்ககளத் அணிதிரட்ட சபருமுயற் சி சசய் தனர்.(17) எனினும் ,
ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தத் துருப் புகள் ஓடுவகதத் தடுக்க
முடியவில் கல. உண்கமயில் , அந்தப் பரந்த பகடயானது, பாண்டு
மகனின் {அர்ஜுனனின்} ககணகளால் சகால் லப் பட்டு, உலகபம இருளில்
மூை் கியிருந் த அந் த பநரத்தில் அனைத்துத் தினெகளிலும் தப் பி ஓடத்
சதாடங் கியது.(18) ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, விலங் குககளயும் ,
தாங் கள் ஏறிச் சசன்ற வாகனங் ககளயும் ககவிட்ட மன்னர்கள் பலர்,
அச்சத்தால் சவல் லப் பட்டு அகனத்துப் பக்கங் களிலும் தப் பி ஓடினர்”
{என்றான் சஞ் சயன்}.19

------------------------------------------------------------------------------------

பொமதத்தனைக் சகாை்ற ொத்யகி!

Satyaki slew Somadatta! | Drona-Parva-Section-161 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : பொமதத்தனை பநாக்கிெ் செை்ற ொத்யகி, ொத்யகிக் கும் ,
பொமதத்தனுக் கும் இனடயில் நனடசபற் ற பமாதல் ; பொமதத்தனைக் சகாை்ற
ொத்யகி; துபராணனரத் தாக்கிய யுதிஷ்டிரை்; துபராணருடை் யுதிஷ்டிரை்
பபாரிடுவனதத் தடுத்த கிருஷ்ணை்; பீமபெைைிை் அருகில் நினலசகாண்ட
யுதிஷ்டிரை்...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “பொமதத்தை் தன்

சபரிய வில் கல அகசப் பகதக் கண்ட ொத்யகி, தன் சாரதியிடம் ,
“ரசாமதத்தகன ரநாக்கி என்கனக் சகாண்டு சசல் வாயாக.(1) ஓ! சூதா,
குருக்களில் இழிந்தவனும் , பாஹ்லீகை் மகனுமாை அந் த எதிரினய
{பொமதத்தனைக் } சகால் லாமல் நாை் இை்று பபாரில் இருந் து
திரும் புவதில் னல என்று உனக்கு நான் உண்கமயாகரவ சசால் கிரறன்”
என்றான்.(2) இப் படிச் சசால் லப்பட்ட அந்தத் ரதரராட்டி, சிந்து இனத்தில்
பிறந்தகவயும் , சங் கு ரபான்ற சவண்ணிறம் சகாண்டகவயும் , அகனத்து
ஆயுதங் ககளயும் தாங் க வல் லகவயும் , ரவகமானகவயுமான அந்தக்
குதிகரககளப் ரபாருக்குத் தூண்டினான்.(3) காற் று, அல் லது மரனா
ரவகம் சகாண்ட அந்தக் குதிகரகள் , பைங் காலத்தில் தானவர்ககளக்
சகால் வதற் காக இந்திரகனச் சுமந்து சசன்ற பின்னவனின் {இந்திரனின்}
குதிகரககளப் ரபால அந்தப் ரபாரில் யுயுதானகன {சாத்யகிகயச்}
சுமந்து சசன்றன.(4)
அந்தச் சாத்வத வீரன் {சாத்யகி}, ரபாரிடுவதற் காக ரவகமாக

முன்ரனறி வருவகதக் கண்ட ரசாமதத்தன், ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
அச்சமில் லாமல் அவகன ரநாக்கித் திரும் பினான்.(5)
மகைத்தாகரககளப் சபாழியும் ரமகங் ககளப் ரபாலக் ககணமாரிககள

இகறத்த அவன் {ரசாமதத்தன்}, சூரியகன மகறக்கும் ரமகங் ககளப்

ரபாலச் சிநியிை் பபரனை {ொத்யகினய} மகறத்தான்.(6) அம் ரமாதலில்
சாத்யகியும் , ஓ! பாரதக் குலத்தின் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தக்
குருக்களின் காகளகய {ரசாமதத்தகன) ககணமாரிகளால்
அச்சமில் லாமல் மகறத்தான்.(7) அப் ரபாது பொமதத்தை், அறுபது {60}
கனணகளால் அந் த மது குலத்து வீரைிை் {ொத்யகியிை்} மார்னபத்
துனளத்தாை். பதிலுக்குச் சாத்யகியும் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, கூர்
தீட்டப் பட்ட ககணகள் பலவற் றால் ரசாமதத்தகனத் துகளத்தான்.(8)
ஒருவகரசயாருவர் ககணகளால் துகளத்துக் சகாண்ட அந்தப்
ரபார்வீரர்கள் இருவரும் , வசந்தகாலத்தில் மலர்ந்திருக்கும் இரு
கின்சுகங் ககள {பலாச மரங் ககளப் } ரபாலப் பிரகாசமாகத்
சதரிந்தனர்.(9)
{ரமனி} எங் கும் இரத்தக் ககற படிந்திருந்தவர்களும் , குரு மற் றும்

விருஷ்ணி குலங் ககளச் ரசர்ந்த சிறப் புமிக்கவர்களுமான அவ் விரு
ரபார்வீரர்களும் , தங் கள் கண்பார்கவகளாரலரய
சகான்றுவிடுபவர்ககளப் ரபால ஒருவகரசயாருவர் பார்த்துக்
சகாண்டனர்.(10) வட்டமாகச் சுைன்ற தங் கள் ரதர்களில் இருந்தவர்களும் ,
பயங் கர முகத்ரதாற் றங் ககளக் சகாண்டவர்களுமான அந்த எதிரிககளக்
கலங் கடிப் பவர்கள் , மகைத்தாகரககளப் சபாழியும் இரு ரமகங் களுக்கு
ஒப் பானவர்களாகரவ சதரிந்தனர்.(11) தங் கள் உடல் கள் சிகதக்கப் பட்டு,
{ரமனி} எங் கும் ககணகளால் துகளக்கப் பட்டிருந்த அவர்கள் இரண்டு
முள் ளம் பன்றிககளப் ரபாலத் சதரிந்தனர்.(12) தங் கச் சிறகுககளக்
சகாண்ட எண்ணற் ற ககணகளால் துகளக்கப்பட்டிருந்த அந்தப்
ரபார்வீரர்கள் இருவரும் , ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர},
விட்டிற் பூச்சிகளால் மகறக்கப் பட்ட இரு சநடிய மரங் ககளப் ரபாலப்
பிரகாசமாகத் சதரிந்தனர்.(13) அவர்களின் ரமல் ஒட்டிக் சகாண்டிருந்த
சுடர்மிக்கக் ககணகளால் பிரகாசமாகத் சதரிந்த உடல் களுடன் கூடிய
அவ் விரு வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களும் , அந்தப் ரபாரில் எரியும்
பந்தங் களால் அலங் கரிக்கப்பட்ட இரு ரகாபக்கார யாகனககள ரபாலத்
சதரிந்தனர்.(14)
அப் ரபாது அந்தப் ரபாரில் , ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர},

வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான ரசாமதத்தன், அர்த்தச்சந்திரக்
ககணசயான்றால் , மாதவைிை் {ொத்யகியிை்} சபரிய வில் கல
அறுத்தான்.(15) மிகத்பதனவயாை ஒை்றாை பவகம் பதனவப் பட்ட அந் த
பநரத்தில் , சபரும் ரவகத்துடன் கூடிய அந்தக் குருவீரன் {ரசாமதத்தன்},
இருபத்கதந்து ககணகளால் சாத்யகிகயத் துகளத்து, மீண்டும்
அவகனப் பத்தால் துகளத்தான்.(16) பிறகு சாத்யகி, ரமலும் கடினமான
ஒரு வில் கல எடுத்துக் சகாண்டு, ஐந்து ககணகளால் ரசாமதத்தகன
ரவகமாகத் துகளத்தான்.(17) ரமலும் ஒரு பல் லத்கத எடுத்த சாத்யகி, ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, சிரித்துக் சகாண்ரட பாஹ்லீகன் மகனின்
{ரசாமதத்தனின்} தங் கக் சகாடிமரத்கத அறுத்தான்.(18) ரசாமதத்தன் தன்
சகாடிமரம் சவட்டப் பட்டகதக் கண்டாலும் , அச்சமில் லாமல்
இருபதுக்ககணகளால் அந்தச் சிநியின் ரபரகன {சாத்யகிகயத்}

துகளத்தான்.(19) சாத்வதனும் {சாத்யகியும் } சினத்தால் தூண்டப் பட்டு,

அம் ரமாதலில் க்ஷுரப் ரம் ஒன்றால் ரசாமதத்தனின் வில் கல
அறுத்தான்.(20) ரமலும் அவன் {சாத்யகி}, விஷப் பற் களற் ற
பாம் சபான்கறப் ரபால அப் ரபாதிருந்த ரசாமதத்தகனத் தங் கச் சிறகுகள்
சகாண்ட ரநரான நூறு ககணகளாலும் துகளத்தான்.(21)
சபரும் பலங் சகாண்டவனும் , வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனுமான
ரசாமதத்தன், மற் சறாரு வில் கல எடுத்துக் சகாண்டு, (ககணமாரியால் )
சாத்யகிகய மகறக்கத் சதாடங் கினான்.(22) சினத்தால் தூண்டப்பட்ட
சாத்யகியும் , ரசாமதத்தகனப் பல ககணகளால் துகளதான். பதிலுக்குச்
ரசாமதத்தன், தன் ககண மாறியால் சாத்யகிகயப் பீடித்தான்.(23)
அப் ரபாது ரமாதலுக்கு வந்து ொத்யகியிை் ொர்பாகப் பபாரிட்ட

பீமை், பத்து கனணகளால் பாஹ்லீகை் மகனை {பொமதத்தனைத்}
துனளத்தாை். எனினும் , ரசாமதத்தன், கூராக்கப் பட்ட ககணகள்
பலவற் றால் அச்சமில் லாமல் பீமரசனன் தாக்கினான்.(24) பிறகு சினத்தால்
தூண்டப் பட்ட சாத்யகி, இடிகயப் ரபாலக் கடினமானதும் , தங் கக்
ககப் பிடி சகாண்டதும் , பயங் கரமானதுமான புதிய பரிகம் ஒன்கற
ரசாமதத்தனின் மார்கபக் குறிபார்த்து ஏவினான்.(25) எனினும் அந்தக்
குருவீரன் {ரசாமதத்தன்}, தன்கன எதிர்த்து ரவகமாக வரும் அந்தப்
பயங் கரப் பரிகத்கதச் சிரித்துக் சகாண்ரட இரண்டு துண்டுகளாக
ரவட்டினான்.(26) இரும் பாலாை உறுதிமிக்க அந் தப் பரிகமாைது,
இப் படி இரண்டாக சவட்டப் பட்டதும் , இடியால் பிளக்கப்பட்ட
மகலசயான்றின் சபரிய சிகரத்கதப் ரபாலக் கீரை விழுந்தது.(27)
அப் ரபாது சாத்யகி, ஓ! மன்னா, அம் ரமாதலில் ஒரு பல் லத்தால் ,

ரசாமதத்தனின் வில் கல அறுத்து, ரமலும் அவனது விரல் களுக்கு அரணாக
இருந்த ரதாலுகறககளயும் ஐந்து ககணகளால் அறுத்தான்.(28) பிறகு, ஓ!
பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, ரமலும் நான்கு ககணகளால் அந்தக் குரு
ரபார்வீரனின் {ரசாமதத்தனின்} நான்கு சிறந்த குதிகரககள யமனின்
முன்னிகலக்கு அனுப் பினான். (29) ரமலும் அந்தத் ரதர்வீரர்களில்
புலியானவன் {சாத்யகி} சிரித்துக் சகாண்ரட மற் சறாரு ரநரான
ககணயால் , பொமதத்தனுனடய ொரதியிை் தனலனய அவைது
உடலில் இருந் து சவட்டிைாை்.(30) பிறகு அவன் {சாத்யகி},
சநருப் புரபான்ற பிரகாசம் சகாண்டதும் , கல் லில் கூராக்கப் பட்டதும் ,
எண்சணயில் முக்கப் பட்டதும் , தங் கச் சிறகுககளக் சகாண்டதுமான ஒரு
பயங் கரக் ககணகயச் ரசாமதத்தன் மீது ஏவினான்.(31) சிநியின்
ரபரனால் {சாத்யகியால் } ஏவப் பட்ட அந்தச் சிறந்த கடுகமயான ககண,
ஓ! தகலவா {திருதராஷ்டிரரர}, ரசாமதத்தனின் மார்பின் மீது ஒரு
பருந்கதப் ரபால ரவகமாகப் பாய் ந்தது.(32) ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, வலிகமமிக்கச் ொத்வதைால் {ொத்யகியால் } ஆைத்
துனளக் கப் பட்ட அந் தப் சபரும் பதர்வீரை் பொமதத்தை், (தைது பதரில்
இருந் து) கீபை விழுந் து இறந் தாை்.(33) சபரும் ரதர்வீரனான ரசாமதத்தன்
அங் ரக சகால் லப்பட்டகதக் கண்ட உமது ரபார்வீரர்கள் , ரதர்களின்
சபருங் கூட்டத்துடன் யுயுதானகன எதிர்த்து விகரந்தனர்.(34)

அரத ரவகளயில் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, பிரபத்ரகர்கள்

அகனவருடனும் , சபரும் பகடயுடனும் கூடிய பாண்டவர்களும் ,
துரராணரின் பகடகய எதிர்த்து விகரந்தனர்.(35) அப் ரபாது ரகாபத்தால்
தூண்டப் பட்ட யுதிஷ்டிரன், பரத்வாஜர் மகன் {துரராணர்} பார்த்துக்
சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, தன் ககணகளால் பின்னவரின் {துரராணரின்}
துருப் புககளத் தாக்கவும் , முறியடிக்கவும் சதாடங் கினான்.(36) தமது
துருப் புககள இப்படிக் கலங் கடிக்கும் யுதிஷ்டிரகனக் கண்ட துரராணர்,
ரகாபத்தால் கண்கள் சிவந்து, அவகன எதிர்த்து மூர்க்கமாக
விகரந்தார்.(37) பிறகு அந்த ஆசான் {துரராணர்} ஏழு கூரிய ககணகளால்
பிருகதயின் மககன {யுதிஷ்டிரகனத்} துகளத்தார். ரகாபத்தால்
தூண்டப் பட்ட யுதிஷ்டிரனும் பதிலுக்கு ஐந்து ககணகளால் ஆசாகன
{துரராணகரத்} துகளத்தான்.(38)
பாண்டுவிை் மகைால் {யுதிஷ்டிரைால் } ஆைத்

துனளக் கப் பட்டவராை அந் த வலினமமிக்க வில் லாளி (துபராணர்),
ஒருக்கணம் தன் ககடவாகய நாவால் நகனத்தபடி, யுதிஷ்டிரனின்
சகாடிமரம் மற் றும் வில் ஆகிய இரண்கடயும் சவட்டினார்.(39) சபரு
ரவகம் ரதகவப்பட்ட அந்த ரநரத்தில் , வில் லறுபட்ட அந்த மன்னர்களில்
சிறந்தவன் {யுதிஷ்டிரன்}, ரபாதுமான அளவு உறுதியானதும் ,
கடுகமயானதுமான மற் சறாரு வில் கல எடுத்துக் சகாண்டான்.(40) பிறகு
அந்தப் பாண்டுவின் மகன் {யுதிஷ்டிரன்}, ஓராயிரம் ககணகளால் ,
துரராணரின் குதிகரகள் , சாரதி, சகாடிமரம் , ரதர் ஆகியவற் றுடன்
ரசர்த்து அவகரயும் {துரராணகரயும் } துகளத்தான். இகவயாவும் மிக
அற் புதமாகத் சதரிந்தன.(41) அந் தக் கனணகளிை் தாக்குதல் களால்
சபரும் வலினய உணர்ந்தவரும் , பிராமணர்களில் கானளயுமாை
அந் தத் துபராணர், கீபை தமது பதர்த்தட்டில் அமர்ந்தார்.(42) பிறகு தன்
உணர்வுகள் மீண்டு, ஒரு பாம் கபப் ரபாலப் சபருமூச்சு விட்டுக் சகாண்டு,
சபரும் சினத்தில் நிகறந்த அந்த ஆசான் {துரராணர்}, வாயவ் ய
ஆயுதத்கத இருப் புக்கு அகைத்தார்.(43) பிருகதயின் வீர மகன்
{யுதிஷ்டிரன்}, ககயில் வில் லுடன் அம் ரமாதலில் அச்சமில் லாமல் , தான்
சகாண்டிருந்த அரத ரபான்ற ஆயுதத்தால் அவ் வாயுதத்கதக்
கலங் கடித்தான்.(44) ரமலும் அந்தப் பாண்டுவின் மகன் {யுதிஷ்டிரன்},
அந்தப் பிராமணரின் {துரராணரின்} சபரிய வில் கல இரண்டு
துண்டுகளாகவும் சவட்டினான். அப் ரபாது க்ஷத்திரியர்ககளக்
கலங் கடிப் பவரான துரராணர் மற் சறாரு வில் கல எடுத்துக் சகாண்டார்.
(45) குரு குலத்தின் காகள (யுதிஷ்டிரன்), பல கூரிய ககணகளால் அந்த
வில் கலயும் அறுத்தான்.
அப் ரபாது குந்தியின் மகனான யுதிஷ்டிரைிடம் பபசிய

வாசுபதவை் {கிருஷ்ணை்}(46), “ஓ! வலிய கரங் ககளக் சகாண்ட
யுதிஷ்டிரரர நான் சசால் வகதக் ரகளும் . ஓ! பாரதர்களில் சிறந்தவரர,
துரராணருடன் ரபாரிடுவகத நிறுத்தும் .(47) துரராணர் உம் கமக்
ககப் பற் றரவ எப் ரபாதும் முயன்று வருகிறார். நீ ர் அவருடன் ரபாரிடுவது
சபாருந்தாது என்ரற நான் நிகனக்கிரறன்.(48) துபராணரிை்
அழிவுக் காக எவை் பனடக்கப் பட்டாபைா, அவபை அவனரக்

சகால் வாை் என்பதில் ஐயமில் கல. ஆசாகன {துரராணகர} விட்டுவிட்டு,

மன்னன் சுரயாதனன் {துரிரயாதனன்} எங் கிருக்கிறாரனா, அங் ரக
சசல் வீராக.(49) மை்ைர்கள் மை்ைர்களுடபைபய பபாரிட பவண்டும் ,
மன்னர்களல் லாத இது ரபான்ரறாருடன் அவர்கள் ரபாரிட
விரும் பக்கூடாது. எனரவ, ஓ! குந்தியின் மகரன {யுதிஷ்டிரரர}, சிறு
பகடயின் உதவியுடன் நானும் , தனஞ் சயனும் {அர்ஜுனனும் },
மனிதர்களில் புலியான பீமனும் குருக்களுடன் எங் ரக ரபாரிட்டுக்
சகாண்டிருக்கிரறாரமா, அங் ரக யாகனகள் , குதிகரகள் , ரதர்கள்
ஆகியகவ சூை வருவீராக” என்றான் {கிருஷ்ணன்}.(50,51)
வாசுரதவனின் {கிருஷ்ணனின்} இந்த வார்த்கதககளக் ரகட்ட

நீ திமானான மன்னன் யுதிஷ்டிரன், ஒருக்கணம் சிந்தித்து, அகல விரித்த
வாய் களுடன் கூடிய யமகனப் ரபால உமது துருப் புககளக் சகான்றபடி
எதிரிககளக் சகால் பவனான பீமன், எங் ரக கடும் ரபாரில் ஈடுப் பட்டுக்
சகாண்டிருந்தாரனா, அந்தப் ரபார்க்களப் பகுதிக்குச் சசன்றான்.(52,53)
ரகாகடகாலத்தின் முடிவில் முைங் கும் ரமகங் களுக்கு ஒப் பாகத் தன்
ரதரின் சடசடப்சபாலியால் பூமிகய எதிசராலிக்கச் சசய் தபடி
சசன்றவனும் , பாண்டுவின் (மூத்த) மகனும் , நீ திமானுமான மன்னன்
யுதிஷ்டிரன், பீமனின் பக்கத்தில் நிகலசகாண்டு, எதிரிகயக் சகால் வதில்
ஈடுபட்டான்.(54) துபராணரும் , அந் த இரவில் தை் எதிரிகளாை
பாஞ் ொலர்கனள எரிக்கத் சதாடங் கிைார்” {என்றான் சஞ் சயன்}.(55)
------------------------------------------------------------------------------------

விளக்குகளால் ஒளியூட்டப் பட்ட பனடகள் !

Armys lighted up by lamps! | Drona-Parva-Section-162 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : பனடகளிை் உற் ொகமற் ற நினல; தை் துருப் புகளிடம்
விளக்குகனளயும் , பந் தங் கனளயும் எடுத்துக்சகாள் ளெ் சொை்ை துரிபயாதைை்;
பாண்டவர்களிை் பனடயும் விளக் குகளால் ஒளியூட்டப் படுவது; பிரகாெமாை
பபார்க்களத்திை் வர்ணனை...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “பூமியானது

இருளாலும் புழுதியாலும் மகறக்கப் பட்டுக் கடுகமயானதும் ,
பயங் கரமானதுமான அந்தப் ரபார் நடந்து சகாண்டிருந்தரபாது, ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},(1) களத்தில் நின்றிருந்த ரபாராளிகளால்
ஒருவகரசயாருவர் காண முடியவில் கல. அந்த க்ஷத்திரியர்களில்
முதன்கமயாரனார், அனுமானத்தினாலும் , (அவர்கள் சசான்ன),
தனிப் பட்ட மற் ற பிற சபயர்களாலும் வழிநடத்தப் பட்டு ஒருவரராசடாருவர்
ரபாரிட்டனர். ரதர்வீரர்கள் , யாகனகள் , குதிகரகள் , காலாட்பகட வீரர்கள்
ஆகிரயாரின் அந்தப் பயங் கரப் படுசகாகல நடந்து சகாண்டிருந்தரபாது,
ஓ! பாரதக் குலத்தின் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர}, துபராணர், கர்ணை்,
கிருபர், பீமை், பிருஷதை் மகை் {திருஷ்டத்யும் ைை்}, ொத்வதை்

{ொத்யகி}(2,3) ஆகிரயார் {தங் களுக்குள் } ஒருவகரசயாருவகரயும் ,

இருதரப் பின் துருப்புககளயும் பீடித்தனர்.
அந்தத் ரதர்வீரர்களில் முதன்கமயாரனாரால் சுற் றிலும்

சகால் லப் பட்ட இரு பகடகளின் ரபாராளிகளும் ,(4) அந்த இரவு ரநரத்தில்
அகனத்துத் திகசகளிலும் தப் பி ஓடினர். உண்கமயில் , முற் றிலும்
உற் ொகமற் ற இதயங் களுடை் கூடிய அந் தப் பபார்வீரர்கள் , அணி
பிளந்து அகனத்துத் திகசகளிலும் தப் பி ஓடினர்.(5) அப் படி அவர்கள்
அகனத்துத் திகசகளிலும் ஓடிச் சசல் லும் ரபாரத சபரும்
படுசகாகலகளுக்கும் ஆட்பட்டனர். ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
ஆயிரக்கணக்கான முதன்கமயான ரதர்வீரர்களும் அந்தப் ரபாரில்
ஒருவகரசயாருவர் சகான்றனர்.(6) இருளில் எனதயும் காணமுடியாத
பபாராளிகள் தங் கள் உணர்வுகனள இைந் தைர். இகவயாவும் உமது
மகனின் {துரிபயாதைைிை்} தீய ஆரலாசகனகளின் விகளவாகரவ
நடக்கின்றன. உண்கமயில் , உலகபம இருளில் மனறக்கப் பட்டிருந் த
அந் பநரத்தில் , ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, முதன்கமயான
ரதர்வீரர்கள் உள் ளிட்ட அகனத்து உயிரினங் களும் , பீதியால்
சவல் லப் பட்டு அந்தப் ரபாரில் தங் கள் உணர்வுககள இைந்தனர்”
{என்றான் சஞ் சயன்}.(7)
திருதராஷ்டிரை் {ெஞ் ெயைிடம் }, “அவ் விருளால் பீடிக்கப் பட்டும் ,

பாண்டவர்களால் மூர்க்கமாகக் கலங் கடிக்கப்பட்டும் , நீ ங் கள் {உங் கள் }
சக்திககள இைந்திருந்தரபாது, உங் களது மனநிகலகள் எவ் வாறு
இருந்தன?(8) ஓ! சஞ் சயா, அனைத்தும் இருளில் மூை் கியிருந் தபபாது,
பாண்டவத் துருப்புகளும் என்னுகடயகவயும் , மீண்டும் எவ் வாறு
கண்களுக்குப் புலப்பட்டன?” என்று ரகட்டான்.(9)
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான், “அப் ரபாது

(சகௌரவர்களில் ) சகால் லப் பட்ரடாரில் எஞ் சிரயார், அவர்களது
தகலவர்களின் உத்தரவுகளின் ரபரில் மீண்டும் (கச்சிதமாக [அ]
சநருக்கமாக) அணி வகுக்கப் பட்டனர்.(10) துரராணர், தம் கம
முன்னணியிலும் , ெல் லியனைப் பின்புறத்திலும் நிகலநிறுத்தினார்.
துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமை்}, சுபலைிை் மகை் ெகுைி
ஆகிரயார் முகறரய {அந்தப் பகடயின்} வலது பக்கத்திலும் , இடது
பக்கத்திலும் தங் ககள நிறுத்திக் சகாண்டனர். ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, மன்னன் துரிபயாதைை், அவ் விரவில் துருப் புகள்
அனைத்னதயும் பாதுகாப் பதில் மும் முரமாக ஈடுபட்டாை்.(11)
ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, காலாட்பகட வீரர்கள் அகனவகரயும்

உற் சாகப் படுத்திய துரிரயாதனன், அவர்களிடம் , “உங் கள் சபரும்
ஆயுதங் ககள ஒருபுறம் கவத்துவிட்டு, நீ ங் கள் அகனவரும் உங் கள்
கககளில் சுடர்மிக்க விளக்குககள எடுத்துக் சகாள் வீராக” என்றான்.(12)
இப் படி அந்த மன்னர்களில் சிறந்தவனால் {துரிரயாதனனால் }
உத்தரவிடப் பட்டதும் , அந்தக் காலாட்பகட வீரர்கள் எரியும் விளக்குககள
் யாக ஏந்தினர். வாைத்தில் நிை்று சகாண்டிருந் த பதவர்கள் ,
முைிவர்கள் , கந் தர்வர்கள் , சதய் வீக முைிவர்கள் , வித்யாதரர்கள்
மற் றும் அப் ெரசுகளிை் பல் பவறு இைக்குழுக்கள் ,(13) நாகர்கள் ,

யக்ஷர்கள் , உரகர்கள் , கிை்ைரர்கள் ஆகிபயாரும் மகிை் ெ்சியால்
நினறந் து சுடர்மிக்க விளக்குகனள எடுத்துக் சகாண்டைர்.
நறுமணமிக்க எண்சணயால் நிரப் பப்பட்ட பல விளக்குகள் ,

திகசகளின் புள் ளிகள் மற் றும் துகணப் புள் ளிகளின் பாதுகாவலர்களிடம்
{ரலாகபாலர்களிடம் } இருந்து விழுவது சதரிந்தது.(14)
துரிரயாதனனுக்காகக் குறிப் பாக நாரதர் மற் றும் பர்வதரிடம் இருந்து
வரும் அத்தகு விளக்குகள் பல அந்த இருகள விலக்கி ஒளிரயற் றுவதாகத்
சதரிந்தது [1]. அப் ரபாது சநருக்கமாக அணிவகுக்கப் பட்ட அந்த
(சகௌரவப் ) பகடயானது, அவ் விரவில் , அந்த விளக்குகளின்
ஒளியாலும் ,(15) (ரபாராளிகளின் ரமனியில் இருந்த) விகலமதிப் புமிக்க
ஆபரணங் களாலும் , ஏவப் படும் , அல் லது வீசப் படும் சுடர்மிக்க சதய் வீக
ஆயுதங் களாலும் மிகப் பிரகாசமாகத் சதரிந்தது. ஒவ் சவாரு ரதரின் மீதும்
ஐந்து விளக்குகள் கவக்கப் பட்டன, ரமலும் மதங் சகாண்ட ஒவ் சவாரு
யாகனயின் மீதும் மூன்று கவக்கப் பட்டன.(16) ஒவ் சவாரு குதிகரயின்
மீதும் ஒரு சபரிய விளக்கு கவக்கப் பட்டது. இப்படிரய அந்தப்
பகடயானது, குரு ரபார்வீரர்களால் ஒளியூட்டப் பட்டது. குறுகிய
காலத்திற் குள் அதனதன் இடங் களில் கவக்கப் பட்ட அந்த விளக்குகள்
உமது பகடக்கு விகரவாக ஒளியூட்டின.(17)
[1] கங் குலியில் “துரிரயாதனனுக்காக” என் று ரநரடி

சபாருளில் வருவது, ரவசறாரு பதிப் பில் , “சகௌரவப்
பாண்டவர்கள் நிமித்தமாக நாரத ரிஷியினாலும் , பர்வத
ரிஷியினாலும் விரசஷமாக அகைக்கப் பட்டிருக்கிற திக்குத்
ரதவகதகளிடமிருந்து வருகின் ற நல் ல வாசகனயுள் ள
கதலத்துடன் கூடின தீபங் களும் காணப்பட்டன ”
என் றிருக்கிறது. மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பில் , “குருக்களில்
முதன் கமயாரனாருக்காக” என் றிருக்கிறது.
தங் கள் கககளில் எண்சணய் விளக்குககளக் சகாண்ட

காலாட்பகட வீரர்களால் இப்படி ஒளியூட்டப்பட்ட துருப் புகள் அகனத்தும் ,
இரவு வானில் மின்னல் கீற் றுகளால் ஒளியூட்டப்பட்ட ரமகங் ககளப் ரபால
அைகாகத் சதரிந்தன.(18) அந்தக் குரு பகடயானது இப் படி ஒளியூட்டப்பட்ட
ரபாது, சநருப் பின் பிரகாசத்கதக் சகாண்ட துரராணர், சுற் றிலும் உள் ள
அகனத்கதயும் எரித்தபடி தமது தங் கக் கவசத்துடன், சுடர்மிக்கக்
கதிர்ககளக் சகாண்ட நடுப்பகல் சூரியகனப் ரபால மிகப் பிரகாசமாகத்
சதரிந்தார்.(19) அவ் விளக்குகளின் ஒளியானது, தங் க ஆபரணங் கள் ,
ரபாராளிகளின் பிரகாசமான மார்புக் கவசங் கள் , விற் கள் , நன்கு
கடினமாக்கப் பட்ட ஆயுதங் கள் ஆகியவற் றால் பிரதிபலிக்கப் பட்டது.(20)
இகைகளால் கட்டப் பட்டிருந்த கதாயுதங் கள் , பிரகாசமான பரிகங் கள் ,
ரதர்கள் , ககணகள் , ஈட்டிகள் ஆகியன சசல் லும் ரபாது தங் கள்
பிரதிபலிப்பால் விளக்குகளின் கூட்டங் ககள {பல மடங் காக} மீண்டும்
மீண்டும் உண்டாக்கின.(21)

ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, குகடகள் , சாமரங் கள் , கத்திகள் ,

சுடர்மிக்கப் பந்தங் கள் , தங் க ஆரங் கள் ஆகியன சுைற் றரவா,
அகசக்கரவா படும் ரபாது, அவ் சவாளிகயப் பிரதிபலித்து மிக அைகாகத்
சதரிந்தன.(22) அவ் விளக்குகளின் ஒளியால் ஒளியூட்டப்பட்டும் ,
ஆயுதங் கள் , ஆபரணங் கள் ஆகியவற் றின் பிரதிபலிப்பால் ஒளிவீசிக்
சகாண்டும் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தப் பகடயானது
காந்தியுடன் சுடர்விட்டது.(23) நன்கு கடினமாக்கப்பட்டகவயும் , குருதியால்
சிவப் பு நிறமகடந்தகவயுமான அைகான ஆயுதங் கள் , வீரர்களால்
வீசப் படும் ரபாது, ரகாகடயின் முடிவில் வானத்தில் ரதான்றும் மின்னலின்
கீற் றுககளப் ரபாலச் சுடர்மிக்கப் பிரகாசத்கத உண்டாக்கின.(24)
எதிரிககளத் தாக்கி வீை் த்துவதற் காக அவர்ககள மூர்க்கமாகத்
சதாடர்ந்து சசன்றவர்களும் , அவசரமாக விகரயும் ரபாது
நடுங் கியவர்களுமான ரபார்வீரர்களின் முகங் கள் , காற் றால்
தூண்டப் பட்ட ரமகத் திரள் ககளப் ரபால அைகாகத் சதரிந்தன.(25)
மரங் கள் நிகறந்த காசடான்று தீப்பற் றி எரிககயில் , காந்திமிக்கச்
சூரியன் உக்கிரமகடவகதப் ரபால அந் தப் பயங் கர இரவாைது
கடுனமயாைதும் , ஒளியூட்டப் பட்டதுமாை அந் தப் பனடயால்
பிரகாெமனடந் தது.(26)
நமது பகட இவ் வாறு ஒளியூட்டப் பட்டகதக் கண்ட பார்த்தர்களும் ,

தங் கள் பகடமுழுவதும் உள் ள காலாட்பகட வீரர்ககள எழுச்சியுறச்
சசய் து, நம் கமப் ரபாலரவ ரவகமாகச் சசயல் பட்டனர்.(27) ஒவ் சவாரு
யாகனயிலும் அவர்கள் ஏழு விளக்குககள கவத்தனர், ஒவ் சவாரு
ரதரிலும் பத்கத {பத்து விளக்குககள} கவத்தனர்; ஒவ் சவாரு குதிகரயின்
முதுகிலும் அவர்கள் இரு விளக்குககள கவத்தனர்; (தங் கள் ரதர்களின்)
பக்கங் களிலும் , பின்புறத்திலும் , ரமலும் தங் கள் சகாடிமரங் களிலும்
அவர்கள் பல விளக்குககள கவத்தனர்.(28) அவர்களது பகடயின்
பக்கங் களிலும் , பின்புறத்திலும் , முன்புறத்திலும் , சுற் றிலும் , உள் ரளயும்
எனப் பல விளக்குகள் ஒளியூட்டப்பட்டன. குருக்களும் இவ் வாரற
சசய் ததால் , அந்தப் பகடகள் இரண்டும் இப் படிரய ஒளியூட்டப்பட்டன.(29)
அந்தப் பகட முழுவதும் , யாகனகள் , ரதர்கள் மற் றும் குதிகரப் பகட
ஆகியவற் றுடன் காலாட்பகட கலந்தது. பாண்டு மகனின் பகடயானது,
(காலாட்பகட வீரர்ககளத் தவிர) தங் கள் கககளில் சுடர்மிக்கப்
பந்தங் களுடன் நின்று சகாண்டிருந்த பிறராலும் ஒளியூட்டப் பட்டது.(30)
அந்தப் பகடயானது, நாகள உண்டாக்குபவனின் {சூரியனின்}
கண்கவரும் கதிர்களால் ஒளியூட்டப் படுவகதப் ரபால அந்த
விளக்குகளால் இரு மடங் கு ஒளியூட்டப்படு சுடர்மிக்க சநருப் கபப் ரபாலக்
கடுகமயாகப் பிரகாசித்தது.(31)
அந்த இரு பகடகளின் காந்தியும் பூமி, ஆகாயம் மற் றும்

திகசப் புள் ளிகள் அகனத்திலும் பரவி சபருகுவதாகத் சதரிந்தது. அந்த
ஒளியால் உமது பகடயும் அவர்களுகடயகத {அவர்களது பகடகயப் }
ரபாலத் தனித்தன்கமயுடன் காணப்பட்டது.(32) வானத்கத எட்டிய அந்த
ஒளியால் விழிப் பகடந்த ரதவர்கள் , கந்தர்வர்கள் , யக்ஷர்கள் , முனிவர்கள் ,
(தவ) சவற் றியால் மகுடம் சூட்டப் பட்டவர்கள் , அப்சரஸ்கள் ஆகிரயார்

அகனவரும் அங் ரக வந்தனர்.(33) அப் ரபாது, ரதவர்கள் , கந்தர்வர்கள் ,

யக்ஷர்கள் , முனிவர்கள் , (தவ) சவற் றியால் மகுடம் சூட்டப்பட்டவர்கள் ,
அப் சரஸ்கள் , ரதவரலாகத்திற் குள் நுகையப் ரபாகும் சகால் லப் பட்ட
வீரர்களின் ஆவிகள் ஆகிரயாரால் நிகறந்த அந்தப் ரபார்க்களமானது
இரண்டாவது சசார்க்கத்கதப் ரபாலத் சதரிந்தது.(34) விளக்குகளால்
ஒளியூட்டப்பட்ட ரதர்கள் , குதிகரகள் , யாகனகள் , ரகாபக்காரப்
ரபாராளிகள் , சகால் லப் பட்ட, அல் லது மூர்க்கமாகத் திரியும் குதிகரகள்
நிகறந்ததும் , அணிவகுக்கப் பட்ட ரபார்வீரர்கள் , குதிகரகள் , யாகனகள்
ஆகியவற் கறக் சகாண்டதுமான அந்தப் பரந்த பகடயானது,
பைங் காலத்தில் அணிவகுக்கப் பட்ட ரதவர்கள் மற் றும் அசுரர்களின்
பகடகயப் ரபாலரவ இருந்தது.(35)
ரதவர்ககளப் ரபான்ற மனிதர்களுக்கு இகடயில் நடந்ததும் ,

சூறாவளிகயப் [2] ரபான்றதுமான அந் த இரவு பபாராைது, விகரயும்
ஈட்டிககளக் கடுங் காற் றாகவும் , சபருந்ரதர்ககள ரமகங் களாகவும் ,
குதிகரகள் மற் றும் யாகனகளின் ககணப் சபாலிகள் மற் றும்
பிளிறல் ககள முைக்கங் களாகவும் , ககணககள மகையாகவும் ,
ரபார்வீரர்கள் மற் றும் விலங் குகளின் குருதிகயரய சவள் ளமாகக்
சகாண்டிருந்தது.(36) அந்தப் ரபாருக்கு மத்தியில் , பிராமணர்களில்
முதை்னமயாை அஸ்வத்தாமை், மனைக்காலத்திை் முடிவில் தை்
கடுங் கதிர்களால் அனைத்னதயும் எரிக்கும் நடுப் பகல் சூரியனுக்கு
ஒப் பாகப் பாண்டவர்கனள எரித்துக் சகாண்டிருந் தாை்” {என்றான்
சஞ் சயன்} [3].(37)
[2] ரவசறாரு பதிப் பில் , “இரத்தமாகிற

நீ ர்த்தாகரகயயுகடயதுமான அத்தககய ரதத்
துர்த்திைமாைது அந்த இரவில் உண்டாயிற் று” என் று
இருக்கிறது. “துர்த்தினம் ” என் பதற் கு “ரமகங் களால் சூரியன்
மகறக்கப் பட்ட தினம் ” என் று சபாருள்
சசால் லப் பட்டிருக்கிறது.
[3] “இந்தப் பகுதியில் வரும் ஒவ் சவாரு சுரலாகத்திலும் ,

வங் கப் பதிப்பு மற் றும் பம் பாய் ப் பதிப் புகளின்
உகரகளுக்கிகடரய பல ரவறுபாடுகள் காணப் படுகின் றன.
பம் பாய் ப் பதிப் பின் உகரகள் ஓரளவுக்குச் சீராகவும் ,
சிறப் பாகவும் இருக்கின் றன. ரமலும் , ரதகவக்குமீறிய
சசாற் களின் பயன் பாட்டால் பல இடங் களும் , சபரும்
பிகைகளால் ரவறு சில இடங் களும்
சிகதக்கப் பட்டிருக்கின் றன. ஒரர சபாருகளத் தரும் பல் ரவறு
சசாற் கள் நிகறந்த மூல சமாழிக்கும் , இனிகமயான சந்த
ஓட்டத்திற் கும் மத்தியிலும் கூடச் சற் றும் கவனத்கத
ஈர்க்காதகவயும் , ரசார்கவ ஏற் படுத்துபகவயுமான கூறியது
கூறல் கரள சமாழிசபயர்ப்பில் சவளிப்பகடயான
குகறகளாகத் சதரியக்கூடும் . எனினும் , இந்தப் பகுதிகய
உகரப் பதில் நம் பிக்கக {உள் ள உண்கமகயச் சசால் ல
ரவண்டும் } எனும் பலி பீடத்தில் உகர ரநர்த்திகயத் தியாகம்
சசய் ய ரவண்டிய கட்டாயம் எனக்கு ஏற் பட்டது” எனக் கங் குலி

இங் ரக விளக்குகிறார்.
------------------------------------------------------------------------------------

துரிபயாதைைிை் ஆனண! - துபராண பர்வம் பகுதி – 163

The command of Duryodhana! | Drona-Parva-Section-163 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : சகௌரவப் பனடனய அழிக் கத் சதாடங் கிய அர்ஜுைை்;
திருதராஷ்டிரை் விொரனண; துபராணனரப் பாதுகாக் கத் தை் தம் பிகனளப்
பணித்துத் தை் வீரர்களுக் கு ஆனணயிட்ட துரிபயாதைை்; பயங் கரப் பபார்
சதாடங் கியது...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “இருளிலும் ,

புழுதியிலும் மனறக்கப் பட்டிருந் த அந் தப் பபார்க்களம் இப் படி
ஒளியூட்டப் பட்ட பபாது, ஒருவகரசயாருவர் உயிகர எடுக்க விரும் பிய
வீரமான ரபார்வீரர்கள் ஒருவரராடு ஒருவர் ரமாதிக் சகாண்டனர்.(1) ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, ஒருவரராசடாருவர் ரமாதிக்
சகாண்டவர்களும் , ரவல் கள் , வாள் கள் மற் றும் பிற ஆயுதங் ககளக்
சகாண்டவர்களுமான அந்தப் ரபாராளிகள் , சினத்தின் ஆளுககயால்
ஒருவகரசயாருவர் {முகறத்துப் } பார்த்துக் சகாண்டனர்.(2) ஓ! பாரதரர
{திருதராஷ்டிரரர}, எங் கும் சுடர்விட்டுக் சகாண்டிருந்த அந்த
ஆயிரக்கணக்கான விளக்குகளுடனும் , ரத்தினங் களால்
அலங் கரிக்கப் பட்ட தங் கக் சகாடிமரங் களில் நிறுவப் பட்டகவயும் ,
நறுமணமிக்க எண்சணய் ஊற் றப் பட்டகவயுமான பதவர்கள் ,
கந் தர்வர்கள் ஆகிபயாரிை் கண்கவரும் விளக்குகளுடனும் கூடிய
அந்தப் ரபார்க்களமானது, நட்சத்திரங் களால் மினுமினுக்கும்
ஆகாயத்கதப் ரபால இருந்தது.(3,4)
பூமியானது, நூற் றுக்கணக்கான சுடர்மிக்கப் பந்தங் களால் மிக

அைகாகத் சதரிந்தது. உண்கமயில் , அண்ட அழிவின் ரபாது ஏற் படும்

காட்டுத்தீயுடன் கூடியதாகரவ அந்தப் பூமி சதரிந்தது.(5) சுற் றிலும் இருந்த

அந்த விளக்குகளால் திகசப் புள் ளிகள் அகனத்தும் சுடர்விட்சடரிந்து,
மகைக்காலத்தின் மாகல ரவகளயில் விட்டிற் பூச்சிகளால்
மகறக்கப் பட்ட மரங் ககளப் ரபாலத் சதரிந்தன.(6) அப் ரபாது, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, வீரப் ரபாராளிகள் வீரப்பககவர்களுடன் ரபாரில்
ஈடுபட்டுக் சகாண்டிருந்தனர். அந்தக் கடும் இரவில் , உமது மகனின்
{துரிபயாதைைிை்} உத்தரவுக்கிணங் க யாகனகள் யாகனகரளாடும் ,
குதிகரவீரர்கள் குதிகரவீரர்கரளாடும் , ரதர்வீரர்கள் ரதர்வீரர்கரளாடும்
் யால் நிகறந்து ரபாரில் ஈடுபட்டனர்.(7,8) நால் வககப்
பகடப் பிரிவுககளயும் சகாண்டகவயான அந்த இரண்டு பகடகளுக்கும்
இகடயில் நடந்த ரமாதல் பயங் கரமகடந்தது. அப் ரபாது அர்ஜுைை், ஓ!
ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, மன்னர்கள் அகனவகரயும்
பலவீனமகடயச் சசய் தபடிரய சபரும் ரவகத்துடன் சகௌரவப்
பகடப் பிரிவுககள அழிக்கத் சதாடங் கினான்” {என்றான் சஞ் சயன்}.(9)
திருதராஷ்டிரை் {ெஞ் ெயைிடம் }, “சவல் லப் பட இயலாதவனான

அந்த அர்ஜுனன், ரகாபத்தால் தூண்டப் பட்டு, (குருக்களின்
சாதகனககளப் ) சபாறுத்துக் சகாள் ள இயலாமல் என் மகனின்
{துரிரயாதனனின்} பகடக்குள் ஊடுருவியரபாது, உங் கள் மனநிகலகள்
எப் படி இருந்தன?(10) உண்கமயில் , அந்த எதிரிககள அழிப் பவன்
{அர்ஜுனன்} தங் களுக்கு மத்தியில் நுகைந்ததும் , {என்} பகடவீரர்கள்
என்ன நிகனத்தனர்? அப் ரபாது பின்பற் றத் தகுந்த நடவடிக்கககள் எனத்
துரிரயாதனன் எவற் கற நிகனத்தான்?(11) அந்த வீரகன {அர்ஜுனகன}
எதிர்த்துப் ரபாரிடச் சசன்ற அந்த எதிரிககளத் தண்டிப் பவர்கள் யாவர்?
உண்கமயில் , சவண்குதிகரககளக் சகாண்ட அந்த அர்ஜுனன் (நமது
பகடக்குள் ) நுகைந்த ரபாது, துபராணனரப் பாதுகாத்தவர்கள் யாவர்?(12)
துரராணரின் வலது சக்கரத்கதயும் , இடது சக்கரத்கதயும்
பாதுகாத்தவர்கள் யாவர்? ரபாரிட்டுக் சகாண்டிருந்த அந்த வீரரின்
{துரராணரின்} பின்புறத்கதப் பாதுகாத்த வீரர்கள் யாவர்?(13)
உண்கமயில் அந்தப் பரத்வாஜரிை் மகை் {துபராணர்}, (தன்

பாகதயில் ) எதிரிககளக் சகான்றபடி சசல் ககயில் , அவருக்கு
முன்னணியில் சசன்றவர்கள் யாவர்? வலிகமமிக்கவரும் ,
சவல் லப் படமுடியாத வில் லாளியும் , பாஞ் சாலர்களுக்கு மத்தியில்
ஊடுருவியவரும் ,(14) மனிதர்களில் புலியும் , சபரும் வீரம் சகாண்டவரும் ,
நர்த்தனம் சசய் பவகரப் ரபாலத் தன் ரதரின் பாகதயில் சசல் பவரும் ,
சீற் றமிக்கக் காட்டு சநருப் கபப் ரபாலத் தன் ககணகளின் மூலம்
பாஞ் சாலத் ரதர்க்கூட்டங் ககளப் சபருமளவில் எரித்தவருமான
துபராணர்,(15) ஐபயா, தை் மரணத்னத எவ் வாறு ெந் தித்தார்?
நிதானமானவர்களாகவும் , சவல் லப் படாதவர்களாகவும் , உற் சாகம்
நிகறந்தவர்களாகவும் , ரபாரில் வலிகமயில் சபருகுபவர்களாகவும் என்
எதிரிககள நீ எப் ரபாதும் சசால் லி வருகிறாய் . எனினும் ,
என்னுகடயவர்ககளக் குறித்து நீ அத்தகு வார்த்கதகளில்
சசால் வதில் கல. மறுபுறம் , சகால் லப் படுபவர்களாகவும் , ஒளி
இைந்தவர்களாகவும் , முறியடிக்கப் பட்டவர்களாகவும் விவரித்து,

எப் ரபாதும் தாங் கள் ரபாரிடும் ரபார்களில் என் ரதர்வீரர்கள் தங் கள்
ரதர்ககள இைப் பதாகச் சசால் கிறாய் ” என்றான் {திருதராஷ்டிரன்}.(16,17)
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான், “ரபாரில்

முகனப் ரபாடிருந்த துரராணரின் விருப் பங் ககளப் புரிந்து சகாண்ட
துரிரயாதனன், ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, தனக்குக் கீை் ப்படியும்
தம் பிகளான(18) விகர்ணை், சித்திரபெைை், [1] சுபார்ெை், துத்தர்ஷமை்,
தீர்க்கபாகு ஆகிரயாரிடமும் , அவர்ககளப் பின் சதாடர்ந்து
வந்ரதாரிடமும் இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னான்:(19) “சபரும்
வீரமிக்கவர்கரள, வீரர்கரள, உறுதியான தீர்மானத்ரதாடு ரபாராடும்
நீ ங் கள் அகனவரும் துரராணகரப் பின்புறத்தில் இருந்து அவகரப்
பாதுகாக்க ரவண்டும் . ஹிருதிகை் மகை் {கிருதவர்மை்} அவரது வலது
சக்கரத்கதயும் , ெலை் அவரது இடகதயும் பாதுகாப்பார்கள் ” என்றான்.(20)
இகதச் சசான்ன உமது மகன் {துரிரயாதனன்}, முன்ரனாக்கி நகர்ந்து,
எஞ் சியிருந்தவர்களும் , துணிவும் , வலிகமயும் மிக்கவர்களுமான
திரிகர்த்த ரதர்வீரர்ககள முன்னணியில் நிறுத்தியபடி, அவர்களிடம் ,(21)
“ஆசான் {துரராணர்} கருகணநிகறந்தவராக இருக்கிறார்.
பாண்டவர்கரளா உறுதிமிக்கப் சபரும் தீர்மானத்ரதாடு
ரபாரிடுகின்றனர். ரபாரில் எதிரிககளக் சகால் லும் ரபாது, ஒன்றாகச்
ரசர்ந்து அவகர {துரராணகர} நன்கு பாதுகாப்பீராக.(22) துரராணர்
ரபாரில் வலிகமமிக்கவராகவும் , சபரும் கரநளினமும் , சபரும் வீரமும்
சகாண்டவராக இருக்கிறார். ரபாரில் ரதவர்ககளரய அவரால் சவல் ல
முடியும் எனும் ரபாது, பாண்டவர்ககளயும் , ரசாமகர்ககளயும் குறித்து
என்ன சசால் வது?(23)
[1] துரராண பர்வம் விகர்ணை், சித்திரபெைை்

136ல்
ஆகிபயார் பீமைால் சகால் லப் பட்டதாக வருகிறது.
மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பிலும் இவ் விடத்தில இவர்களது
சபயர்கள் குறிப்பிடப் படுகின் றன. ஆனால் , ரவசறாரு
பதிப் பில் இந்த இடத்தில் சவறும் தம் பியர் என் று
குறிப் பிடப்பட்டிருக்கிறரத தவிர அவர்களது சபயர்கள்
குறிப் பிடப்படவில் கல.
எனினும் , ஒன்றாகச் ரசரும் நீ ங் கள் அகனவரும் , இந்தப் பயங் கரப்

ரபாரில் சபரும் தீர்மானத்துடன் ரபாராடி, சவல் லப் பட முடியாத
துரராணகர அந்த வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான திருஷ்டத்யும் ைைிடம்
இருந்து பாதுகாப் பீராக.(24) பபாரில் துபராணனர சவல் ல பாண்டவப்
பபார்வீரர்கள் அனைவரிலும் திருஷ்டத்யும் ைனைத் தவிர, பவறு
எவனையும் நாை் காணவில் னல.(25) எனரவ, நாம் முழு ஆன்மாரவாடு
பரத்வாஜரின் மககன {துரராணகரப் } பாதுகாக்க ரவண்டும் என நான்
நிகனக்கிரறன். (நம் மால் ) பாதுகாக்கப் படும் அவர், ஒருவர் பின்
ஒருவராகச் ரசாமகர்ககளயும் , சிருஞ் சயர்ககளயும் நிச்சயம்
சகால் வார்.(26) (பாண்டவப் ) பகடக்குத் தகலகமயில் நிற் கும்
சிருஞ் சயர்கள் அகனவரும் சகால் லப் பட்டதும் , துபராணரிை் மகை்
{அஸ்வத்தாமர்}, பபாரில் திருஷ்டத்யும் ைனைக் சகால் வார் எை்பதில்
ஐயமில் னல.(27) அரத ரபாலரவ, வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான கர்ணனும் ,
ரபாரில் அர்ஜுனகன சவல் வான். பீமரசனகனயும் , கவசம் தரித்த

பிறகரயும் சபாறுத்தவகர, அவர்கள் அகனவகரயும் ரபாரில் நாரன
அடக்குரவன்.(28) சக்திகய இைப் பவர்களான பாண்டவர்களில்
எஞ் சிரயார், பிற ரபார்வீரர்களால் எளிதாக வீை் தத
் ப் படுவார்கள் .
அதன்பிறகு என் சவற் றி எப் ரபாதும் நீ டித்திருக்கும் என்பது சதளிவாகத்
சதரிகிறது.(29) இந்தக் காரணங் களுக்காக, வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரரான
துரராணகரப் ரபாரில் பாதுகாப்பீராக” என்றான் {துரிரயாதனன்}.
ஓ! பாரதர்களின் தகலவரர {திருதராஷ்டிரரர}, இவ் வார்த்கதககளச்

சசான்ன உமது மகன் துரிரயாதனன்,(30) பயங் கர இருகளக் சகாண்ட
அந்த இரவில் தன் துருப் புககளப் ரபாரிடத் தூண்டினான். ஓ! பாரதர்களின்
தகலவரர, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, அப் ரபாது, சவற் றி மீது
சகாண்ட விருப் பத்தால் இயக்கப் பட்ட அவ் விரு பகடகளுக்கும் இகடயில்
ஒரு ரபார் சதாடங் கியது.(31) பல் ரவறு விதங் களிலான ஆயுதங் களால் ,
அர்ஜுனன் சகௌரவர்ககளயும் , சகௌரவர்கள் அர்ஜுனகனயும் பீடிக்கத்
சதாடங் கினர். அந்தப் ரபாரில் ரநரான ககணகளின் மகையால் ,
துபராணரிை் மகை் {அஸ்வத்தாமை்} பாஞ் ொலர்களிை்
ஆட்சியாளனையும் {துருபதனையும் }, துபராணர் சிருஞ் ெயர்கனளயும்
மனறக் கத் சதாடங் கிைர். (ஒரு புறத்தில் ) பாண்டு மற் றும் பாஞ் சாலத்
துருப் புகளும் , (மறுபுறத்தில் ) சகௌரவத் துருப் புகளும் ரபாரில்
ஒருவகரசயாருவர் சகான்ற ரபாது, ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தக்
களத்தில் சீற் றமிக்க ஆரவாரம் எழுந்தது. அந் த இரவில் நனடசபற் ற
பபாராைது பயங் கரமாைதாகவும் , எங் களாரலா, எங் களுக்கு முன்
சசன்றவர்களாரலா இதற் கு முன் காணப் படாத வககயில்
கடுகமயானதாகவும் இருந்தது” {என்றான் சஞ் சயன்}.(32-35)
------------------------------------------------------------------------------------

யுதிஷ்டிரனை சவை்ற கிருதவர்மை்!

Kritavarma vanquished Yudhishthira! | Drona-Parva-Section-164 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : துபராணனர மட்டுபம எதிர்த்துெ் செல் லுமாறு தை்
பனடவீரர்களுக் கு உத்தரவிட்ட யுதிஷ்டிரை்; அந் தப் பபாரில் யார் யானர
எதிர்த்தது எை்று ெஞ் ெயை் வர்ணிப் பது; கிருதவர்மனுக் கும் யுதிஷ்டிரனுக் கும்
இனடயில் பநர்ந்த பமாதல் ; யுதிஷ்டிரனை சவை்ற கிருதவர்மை்...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “கண்மூடித்தனமான

படுசகாகலகள் நிகறந்த அந் தப் பயங் கரமாை இரவுப் பபார் நடந் து
சகாண்டிருந் தபபாது, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, பாண்டவர்கள் ,
பாஞ் சாலர்கள் மற் றும் ரசாமகர்களிடம் தர்மைிை் மகைாை யுதிஷ்டிரை்
ரபசினான். உண்கமயில் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, மனிதர்கள் ,
ரதர்கள் மற் றும் யாகனககள அழிப் பதற் காகத் தன் துருப் புகளுக்கு
உத்தரவிட்ட யுதிஷ்டிரன், அவர்களிடம் , "துபராணனரக் சகால் வதற் காக
அவகர மட்டுரம எதிர்த்து சசல் வீராக" என்றான்.(1-3) ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, மன்னனின் {யுதிஷ்டிரனின்} உத்தரவின் ரபரில்
பாஞ் சாலர்களும் , ரசாமகர்களும் , பயங் கரக் கூச்சலிட்டபடிரய
துரராணகர மட்டுரம எதிர்த்து விகரந்தனர்.(4) சினத்தால் தூண்டப் பட்ட
நாங் கள் , பதிலுக்கு முைங் கியவாரற, எங் கள் ஆற் றல் , துணிவு, வலிகம
ஆகியவற் றில் சிறந்தகதப் பயன்படுத்திப் ரபாரில் அவர்ககள எதிர்த்து
விகரந்ரதாம் .(5)
ஹிருதிகைிை் மகைாை கிருதவர்மை், மதங் சகாண்ட

யாகனகய எதிர்த்து விகரயும் மதங் சகாண்ட பகக யாகனகயப்
ரபாலத் துபராணனர எதிர்த்துெ் செை்று சகாண்டிருந் த யுதிஷ்டிரனை
எதிர்த்து வினரந் தாை்.(6)

சுற் றிலும் ககணமாரிகய இகறத்தபடி சசன்று சகாண்டிருந்த

சிநியிை் பபரனை {ொத்யகினய} எதிர்த்து, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
ரபாரில் (எதிரிககள) கலங் கடிக்கும் குரு ரபார்வீரனான பூரி
விகர்த்தைை் மகைாை கர்ணை், ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},

துரராணகர அகடய சசன்று சகாண்டிருந்தவனும் , வலிகமமிக்கப்
ரபார்வீரனும் , பாண்டுவிை் மகனுமாை ெகாபதவனைத் தடுத்தான்.(8)
அந்தப் ரபாரில் மன்னன் துரிபயாதைை், யமகனப் ரபாலத் தன்

ரதரில் சசன்று சகாண்டிருந்தவனும் , ரதர்வீரர்களில்
முதன்கமயானவனுமான பீமபெைனை எதிர்த்துத் தாரன விகரந்தான்.(9)
சுபலைிை் மகைாை ெகுைி, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},

அகனத்து வககப் ரபார்முகறககளயும் அறிந்தவனும் , ரபார்வீரர்களில்
முதன்கமயானவனுமான நகுலனை எதிர்த்து ரவகமாகச் சசன்றான்.(10)
ெரத்வாைிை் மகைாை கிருபர், ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},

ரபார்வீரர்களில் முதன்கமயான சிகண்டி தன் ரதரில் சசன்று
சகாண்டிருந்த ரபாது, அந்தப் ரபாரில் பின்னவகன {சிகண்டிகயத்}
தடுத்தார்.(11)
தீவிரமாகப் ரபாட்டியிடும் துெ்ொெைை், ஓ! மன்னா

{திருதராஷ்டிரரர}, மயில் ககளப் ரபாலத் சதரிந்த குதிகரகளால்
இழுக்கப் பட்டு, உறுதியான தீர்மானத்துடன் (தன் ரதரில் ) சசன்று
சகாண்டிருந்த பிரதிவிந் தியனைத் தடுத்தான்.(12)
ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, அஸ்வத்தாமை்,

நூற் றுக்கணக்கான மாகயககள அறிந்தவனான ராட்ெெை்
(கபடாத்கெை்) முன்ரனறிவந்த ரபாது, பின்னவகன {கரடாத்கசகனத்}
தடுத்தான்.(13)
விருஷபெைை், அந்தப் ரபாரில் துரராணகரக் ககப் பற் றச் சசன்ற

துருபதனை, பின்னவனின் {துருபதனின்} துருப் புகள் மற் றும் அவகனப்
பின்சதாடர்பவர்களுடன் ரசர்த்துத் தடுத்தான்.(14)
ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, ரகாபத்தால் தூண்டப் பட்ட மத்ர

மை்ைை் {ெல் லியை்}, ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, துரராணகரக்
சகால் வதற் காக ரவகமாகச் சசன்ற விராடனைத் தடுத்தான்.(15)
அந்தப் ரபாரில் சித்திரபெைை், துரராணகரக் சகால் வதற் காகச்

சசன்று சகாண்டிருந்த நகுலை் மகைாை ெதாைீகை் மீது பல
ககணககள ஏவியும் , சபரும் பலத்கதப் பயன்படுத்தியும் பின்னவகன
{சதானீககனத்} தடுத்தான். (16)
ராட்சசர்களின் இளவரசனான அலம் புெை், ஓ! மன்னா

{திருதராஷ்டிரரர}, ரதர்வீரர்களில் முதன்கமயான அர்ஜுைை்

முன்ரனறிக் சகாண்டிருந்த ரபாது, பின்னவகன {அர்ஜுனகனத்}
தடுத்தான்.(17)
பாஞ் சாலர்களின் இளவரசனான திருஷ்டத்யும் ைை், சபரும்

வில் லாளியான துரராணர் எதிரிகயக் சகால் வதில் ஈடுபட்டுக்
சகாண்டிருந்த ரபாது, பின்னவகர {துரராணகர} மகிை் சசி ் யாகத்
தடுத்தான்.(18) பாண்டவர்களின் வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களில் அப்படி
(துரராணகர எதிர்த்துச்) சசன்ற பிறகரப் சபாறுத்தவகர, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, அவர்ககள உமது பகடயின் பிற ரதர்வீரர்கள் சபரும்
பலத்துடன் தடுத்தனர்.(19)
அந்தப் பயங் கரப் ரபாரில் யாகனப்பாகர்கரளாடு {வீரர்கரளாடு}

ரமாதிய {ரவறு} யாகனப் பாகர்கள் , ஆயிரக்கணக்கில் ரபாரிடத்
சதாடங் கி, ஒருவகரசயாருவர் கலங் கடித்தனர்.(20) ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, அந்த நள் ளிரவில் குதிகரகள் ஒன்கறசயான்று ரநாக்கி
மூர்க்கமாக விகரந்தரபாது, சிறகுககளக் சகாண்ட மகலககளப் ரபாலத்
சதரிந்தன.(21) ஓ! ஏகாதிபதி (திருதராஷ்டிரரர}, ரவல் கள் , ஈட்டிகள் ,
வாள் கள் ஆகியவற் றுடன் கூடிய குதிகரவீரர்கள் உரக்கக்
கூச்சலிட்டபடிரய {ரவறு} குதிகரவீரர்களுடன் ரமாதினர்.(22)
கதாயுதங் கள் , குறுந்தண்டங் கள் {உலக்கககள் } மற் றும் பல் ரவறு
வகககளிலான பிற ஆயுதங் கரளாடு கூடிய சபரும் எண்ணிக்ககயிலான
மனிதர்கள் ஒருவகரசயாருவர் சகான்று குவித்தனர்.(23)
ஹிருதிகனின் மகனான கிருதவர்மன் ரகாபத்தால் தூண்டப்பட்டு,

சபாங் கும் கடகலத் தடுக்கும் கண்டங் ககள {ககரககளப் } ரபாலத்
தர்மனின் மகனான யுதிஷ்டிரகனத் தடுத்தான்.(24) எனினும் யுதிஷ்டிரன்,
ஐந்து ககணகளால் ஹிருதிகன் மககன {கிருதவர்மகனத்} துகளத்து,
மீண்டும் இருபதாலும் அவகனத் {கிருதவர்மகனத்} துகளத்து, அவனிடம்
{கிருதவர்மனிடம் }, “நில் , நிற் பாயாக” என்றான்.(25) அப் ரபாது, ஓ! ஐயா
{திருதராஷ்டிரரர}, ரகாபத்தால் தூண்டப் பட்ட கிருதவர்மை், ஒரு
பல் லத்னதக் சகாண்டு, நீ திமாைாை மை்ைை் யுதிஷ்டிரைிை் வில் னல
அறுத்து பிை்ைவனை {யுதிஷ்டிரனை} ஏழு கனணகளால்
துனளத்தாை்(26) வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான அந்தத் தர்மனின் மகன்
{யுதிஷ்டிரன்} மற் சறாரு வில் கல எடுத்துக் சகாண்டு, பத்து ககணகளால்
ஹிருதிகன் மகனின் {கிருதவர்மனின்} கரங் ககளயும் , மார்கபயும்
அப் ரபாது மதுகுலத்கதச் ரசர்ந்த அந்தப் ரபார்வீரன் {கிருதவர்மன்},

ஓ! ஐயா {திருதராஷ்டிரரர} தர்மனின் மகனால் {யுதிஷ்டிரனால் } அந்தப்
ரபாரில் துகளக்கப்பட்டு, சினத்தால் நடுங் கியபடிரய ஏழு ககணகளால்
யுதிஷ்டிரகனப் பீடித்தான்.(28) பிறகு அந்தப் பிருகதயின் மகன்
{குந்தியின் மகன் யுதிஷ்டிரன்}, தன் எதிரியின் வில் கல அறுத்து, அவனது
{கிருதவர்மனின்} கரங் ககள மகறத்திருந்த ரதாலுகறகளயும் அறுத்து,
கல் லில் கூராக்கப் பட்ட ஐந்து கூரிய ககணககள அவன் {கிருதவர்மனின்}
மீதும் ஏவினான்.(29) அந்தக் கடுங் ககணகள் , தங் கத்தால்
அலங் கரிக்கப் பட்டதும் விகலமதிப் புமிக்கதுமான பின்னவனின்

{கிருதவர்மனின்} கவசத்கதத் துகளத்துச் சசன்று, எறும் புப் புற் றுக்குள்
நுகையும் பாம் புககளப் ரபாலப் பூமிக்குள் நுகைந்தன.(30)
கண்ணிகமக்கும் ரநரத்திற் குள் மற் சறாரு வில் கல எடுத்த கிருதவர்மை்,
பாண்டுவிை் மகனை {யுதிஷ்டிரனை} அறுபது {60} கனணகளாலும் ,
மீண்டும் பத்தாலும் துனளத்தாை்.(31) அளவிலா ஆன்மா சகாண்ட
பாண்டுவின் மகன் {யுதிஷ்டிரன்}, தன் சபரிய வில் கலத் ரதரில்
கவத்துவிட்டு, பாம் புக்கு ஒப் பான ஈட்டி ஒன்கற கிருதவர்மனின் மீது
ஏவினான்.(32) தங் கத்தால் அலங் கரிக்கப் பட்டதும் , பாண்டு மகனால்
{யுதிஷ்டிரனால் } ஏவப் பட்டதுமான அந்த ஈட்டி, கிருதவர்மனின்
வலக்கரத்கதத் துகளத்துச் சசன்று பூமிக்குள் நுகைந்தது.(33) அரத
ரவகளயில் , பிருகதயின் மகன் {யுதிஷ்டிரன்} உறுதிமிக்கத் தனது
வில் கல எடுத்துக் சகாண்டு ரநரான ககணகளின் மகையால் ஹிருதிகன்
மககன {கிருதவர்மகன} மகறத்தான்.(34)
அப் ரபாது, விருஷ்ணிகளில் சபரும் ரதர்வீரனும் ,
துணிவுமிக்கவனுமான கிருதவர்மை் கண்ணினமக்கும் பநரத்திற் குள்
யுதிஷ்டிரனைக் குதினரகளற் றவைாகவும் , ொரதியற் றவைாகவும் ,
பதரற் றவைாகவும் ஆக்கிைாை்.(35) அதன் ரபரில் பாண்டுவின் மூத்த
மகன் {யுதிஷ்டிரன்}, ஒரு வாகளயும் , ரகடயத்கதயும் எடுத்துக்
சகாண்டான். அப் ரபாது அந்த மதுகுலத்ரதான் {கிருதவர்மன்}, அந்தப்
ரபாரில் அவ் விரு ஆயுதங் ககளயும் சவட்டினான்.(36) பிறகு யுதிஷ்டிரன்,
தங் கத்தால் அலங் கரிக்கப்பட்ட ககப்பிடி சகாண்ட ஒரு கடும் ஈட்டிகய
எடுத்து, அந்தப் ரபாரில் சிறப் புமிக்க ஹிருதிகன் மகன் {கிருதவர்மன்} மீது
ரவகமாக ஏவினான்.(37) எனினும் , ஹிருதிகன் மகன் {கிருதவர்மன்}
சிரித்துக் சகாண்ரட தன் சபரும் கரநளினத்கத சவளிக்காட்டியபடி,
யுதிஷ்டிரனின் கரங் களில் இருந்து ஏவப் பட்ட அந்த ஈட்டி தன்கன ரநாக்கி
வந்து சகாண்டிருந்த ரபாரத அகத இரண்டு துண்டுகளாக
சவட்டினான்.(38)
பிறகு அவன் {கிருதவர்மன்}, அம் ரமாதலில் ஒரு நூறு ககணகளால்
தர்மனின் மககன {யுதிஷ்டிரகன} மகறத்தான். ரகாபத்தால்
தூண்டப் பட்ட அவன் {கிருதவர்மன்}, ககணமாரிககளக் சகாண்டு,
பின்னவனின் {யுதிஷ்டிரனின்} கவசத்கத அறுத்தான்.(39) தங் கத்தால்
அலங் கரிக்கப் பட்ட யுதிஷ்டிரைிை் கவெமாைது, ஹிருதிகை் மகைிை்
{கிருதவர்மைிை்} கனணகளால் சவட்டப் பட்டு, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, ஆகாயத்தில் இருந்து விழும் ஒரு நட்சத்திரக்
கூட்டத்கதப் ரபால, அவனது உடலில் இருந்து கீரை விழுந்தது.(40) கவெம்
அறுபட்டு, பதனரயும் இைந் து, கிருதவர்மைிை் கனணகளாலும்
பீடிக் கப் பட்டட தர்மைிை் மகை் {யுதிஷ்டிரை்}, பபாரில் இருந் து
வினரவாகப் பிை்வாங் கிைாை்.(41) வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான
கிருதவர்மன், தர்மனின் மகனான யுதிஷ்டிரகன சவன்ற பிறகு, மீண்டும்
துரராணருகடய ரதரின் சக்கரத்கதப் பாதுகாக்கத் சதாடங் கினான்”
------------------------------------------------------------------------------------

பீமைால் சகால் லப் பட்டதாக நம் பப் பட்ட துரிபயாதைை்!

Duryodhana believed to be slained by Bhima! | Drona-Parva-Section-165 |
பதிவிை் சுருக் கம் : பூரியிை் வில் னலெ் ொத்யகியும் , ொத்யகியிை் வில் னலப்
பூரியும் அறுத்தது; பூரினயக் சகாை்ற ொத்யகி; ொத்யகினய எதிர்த்து வினரந் த
அஸ்வத்தாமை்; அஸ்வத்தாமனை எதிர்த்து வினரந் த கபடாத்கெை்; கபடாத்கெை்
அஸ்வத்தாமனுக் கினடயில் நடந் த பபார்; அஸ்வத்தாமனை மயக் கமனடயெ்
செய் த கபடாத்கெை்; உணர்வுகள் மீண்டு கபடாத்கெனை மயக் கமனடயெ் செய் த
அஸ்வத்தாமை்; பீமனுக் கும் துரிபயாதைனுக் கும் இனடயிலாை பமாதல் ;
பீமைிை் விற் கனள அடுத்தடுத்து சவட்டிய துரிபயாதைை்; பீமைால்
சகால் லப் பட்டதாக நம் பப் பட்ட துரிபயாதைை்...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “ஓ! மன்னா

{திருதராஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபாரில் பூரி என்பவன், நீ ர் நிகறந்த
தடாகத்கத ரநாக்கி முன்ரனறிச் சசல் லும் யாகனகயப் ரபால
முன்ரனறியவனும் , ரதர்வீரர்களில் முதன்கமயானவனுமான சிநியிை்
பபரனை {ொத்யகினயத்} தடுத்தாை்.(1) அப் ரபாது ரகாபத்தால்
தூண்டப் பட்ட சாத்யகி, ஐந்து கூரிய ககணகளால் தன் எதிரியின்
{பூரியின்} மார்கபத் துகளத்தான். இதனால் பின்னவனுக்கு {பூரிக்கு}
குருதி வழியத் சதாடங் கியது.(2) அரத ரபால அம் ரமாதலில் அந்தக் குரு
ரபார் வீரனும் {பூரியும் }, ரபாரில் வீை் தத
் க் கடினமான வீரனான சிநியின்
ரபரகனப் பத்து ககணகளால் சபரும் ரவகத்துடன் அவனது மார்பில்
துகளத்தான்.(3) ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, தங் கள் விற் ககள முழு
அளவுக்கு வகளத்த அந்த வீரர்கள் , ரகாபத்தால் கண்கள் சிவந்து,
அம் ரமாதலில் ஒருவகரசயாருவர் சிகதக்கத் சதாடங் கினர்.(4) சினத்தால்
தூண்டப் பட்ட அந்த இருவீரர்களின் ககணமாரிகள் , யமனுக்ரகா,
கதிர்ககள இகறக்கும் சூரியனுக்ரகா ஒப்பாக மிகப் பயங் கரமாக
இருந்தன.(5)
தங் கள் ககணகளால் ஒருவகரசயாருவர் மகறத்தபடிரய அந்தப்

ரபாரில் அவ் விருவரும் ஒருவகரசயாருவர் எதிர்த்து நின்றனர். சிறிது

ரநரத்திற் கு அந்தப் ரபார் சமமாகரவ நடந்தது. பிறகு, ஓ! மன்னா

{திருதராஷ்டிரரர}, சினத்தால் தூண்டப் பட்ட சிநியின் ரபரன் {சாத்யகி},
சிரித்துக் சகாண்ரட சிறப்புமிக்க அந்தக் குரு வீரனின் {பூரியின்} வில் கல
அந்தப் ரபாரில் அறுத்தான்.(7) அவனது வில் கல அறுத்ததும் , ஒன்பது
கூரிய ககணகளால் அவனது {பூரியின்} மார்கபத் துகளத்த சாத்யகி,
அவனிடம் {பூரியிடம் }, “நில் , நிற் பாயாக” என்றான்.(8) வலிகமமிக்கத் தன்
எதிரியால் {சாத்யகியால் } ஆைத் துகளக்கப்பட்ட அந்த எதிரிககள
எரிப் பவன் {பூரி}, விகரவாக மற் சறாரு வில் கல எடுத்துக் சகாண்டு அந்தச்
சாத்வத வீரகன {சாத்யகிகயப் } பதிலுக்குத் துகளத்தான்.(9) மூன்று
ககணகளால் சாத்வத வீரகனத் துகளத்த பூரி, ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, சிரித்துக் சகாண்ரட, கூரிய பல் லம் ஒன்கறக் சகாண்டு
தன் எதிரியின் {சாத்யகியின்} வில் கல அறுத்தான்.(10) தை் வில்
அறுபட்டதும் , சிைத்தால் சவறிபிடித்த ொத்யகி, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, மூர்க்கமான ஈட்டிசயான்கற பூரியின் அகலமான
மார்பின் மீது வீசினான்.(11) அந்த ஈட்டியால் துகளக்கப்பட்ட பூரி,
ஆகாயத்தில் இருந்து விழும் சூரியகனப் ரபாலக் குருதியால்
நகனந்தபடிரய தன் சிறந்த ரதரில் இருந்து கீரை விழுந்தான்.(12)
இப் படி அவை் {பூரி} சகால் லப் பட்டனதக் கண்டவனும் ,

வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனுமான அஸ்வத்தாமை், ஓ! பாரதரர
{திருதராஷ்டிரரர}, சிநியின் ரபரகன {சாத்யகிகய} எதிர்த்து
மூர்க்கத்துடன் விகரந்தான்.(13) ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
சாத்யகியிடம் “நில் , நிற் பாயாக” என்று சசான்ன அவன் {அஸ்வத்தாமன்},
ரமருவின் மார்பில் {சாரலில் } மகைத்தாகரககளப் சபாழியும்
ரமகங் ககளப் ரபால, ககண மாரிகளால் அவகன {சாத்யகிகய}
மகறத்தான்.(14) சிநியின் ரபரனுகடய ரதகர ரநாக்கி அவன்
{அஸ்வத்தாமன்} விகரவகதக் கண்டவனும் , வலிகமமிக்கத்
ரதர்வீரனுமான கபடாத்கெை், ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, உரக்க
முைங் கிய படிரய அவனிடம் {அஸ்வத்தாமனிடம் }, “ஓ! துரராணரின்
மகரன {அஸ்வத்தாமரர}, நிற் பீர், நிற் பீராக. என்னிடம் இருந்து நீ ர்
உயிருடன் தப்ப இயலாது. (அசுரை்) மஹிஷனைக் சகாை்ற
ஆறுமுகத்பதானை (கார்த்திபகயனைப் ) ரபால நான் இப் ரபாது
உம் கமக் சகால் ரவன்.(16) ரபாருக்கான ஆகசகள் அகனத்கதயும் நான்
இன்று உமது இதயத்தில் இருந்து அகற் றுரவன்” என்றான் {கரடாத்கசன்}.
இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னவனும் , பகக வீரர்ககளக்

சகால் பவனுமான அந்த ராட்சசன் (கரடாத்கசன்), ரகாபத்தால்
தாமிரமாகச் சிவந்த கண்களுடன்,(17) யாகனகளின் இளவரசகன
எதிர்த்து விகரயும் சிங் கம் ஒன்கறப் ரபால, துரராணரின் மககன
{அஸ்வத்தாமகன} எதிர்த்துச் சீற் றத்துடன் விகரந்தான். கரடாத்கசன்,
தன் எதிரியின் மீது ஒரு ரதருகடய அக்ஷத்தின் {அச்சின்} அளவுகடய
ககணககள ஏவி,(18) அகதக் சகாண்டு, மகைத்தாகரககளப் சபாழியும்
ரமகங் ககளப் ரபாலத் ரதர்வீரர்களில் காகளயான அவகன
{அஸ்வத்தாமகன} மகறத்தான். எனினும் , துரராணரின் மகன்
{அஸ்வத்தாமன்}, அந்தக் ககணமகை தன்கன அகடயும் முன்ரப அந்தப்

ரபாரில் , கடும் நஞ் சுமிக்கப் பாம் புககளப் ரபான்ற தன் ககணககளக்

சகாண்டு அவற் கற விலக்கினான். பிறகு அவன் {அஸ்வத்தாமன்},
எதிரிககளத் தண்டிப் பவனும் , ராட்சசர்களின் இளவரசனுமான
கரடாத்கசகன, ரவகமாகச் சசல் பகவயும் முக்கிய அங் கங் கள்
அகனத்கதயும் ஊடுருவ-வல் லகவயுமான நூற் றுக்கணக்கான கூரிய
ககணகளால் துகளத்தான். அஸ்வத்தாமைிை் அந் தக் கனணகளால்
இப் படித் துனளகப் பட்ட அந் த ராட்ெெை் {கபடாத்கெை்}, அந்தப்
ரபார்க்களத்தில் ,(19-21) ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, தன் உடலில்
முட்கள் விகறத்திருந்த முள் ளம் பன்றிகயப் ரபால மிக அைகாகத்
சதரிந்தான்.
பிறகு, பீமபெைைிை் வீரமகை் {கபடாத்கெை்}, சினத்தால்

நிகறந்து,(22) இடியின் முைக்கத்துடன் காற் றில் “விஸ்” எனச் சசல் லும்
கடுங் ககணகள் பலவற் றால் துரராணரின் மககன {அஸ்வத்தாமகனச்}
சிகதத்தான். ரமலும் அவன் {கரடாத்கசன்}, கத்தி ரபான்ற தகல சகாண்ட
{க்ஷுரப் ரங் கள் } சிலவும் , பிகற ரபான்ற தகல சகாண்ட {அர்த்தச்சந்திர
பாணங் கள் } சிலவும் , நீ ளமாகவும் , கூர்கமயாகவும் {நாராசங் கள் } சிலவும் ,
தவகள முகம் ரபான்ற தகல சகாண்ட சிலவும் , பன்றியின் காதுகளுக்கு
ஒப் பான {வராஹகர்ணங் கள் } சிலவும் , முள் சகாண்ட {விகர்ணங் கள் }
சிலவும் , ரவறு வகககயச் ரசர்ந்த {நாளீகங் கள் } சிலவும் [1] எனப் பல் ரவறு
வகககளிலான துல் லியமான ககண மாரிககள அஸ்வத்தாமன் மீது
சபாழிந்தான். சபரும் ரமகத் திரள் ககள விலக்கும் காற் கறப் ரபால, ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, தன் உணர்வுகள் கலங் காத துரராணரின் மகன்
{அஸ்வத்தாமன்}, கடுகமயானகவயும் , தாங் கிக் சகாள் ள
முடியாதகவயும் , இடியின் முைக்கத்திற் கு ஒப் பான ஒலிகயக்
சகாண்டகவயும் , தன் மீது சதாடர்ச்சியாகப் பாய் ந்தகவயுமான அந் த
ஒப் பற் ற ஆயுதமனைனய மந் திரங் களால் சதய் வீக ஆயுதங் களிை்
ெக் திகனள ஈர்த்திருந் த தைது பயங் கரக் கனணகளால் அழித்தாை்.
[1] “நாளீகங் கள் என் று இங் ரக பயன் படுத்தப்பட்டிருப்பது

ககணகளில் ஏரதாசவாரு வகக என் று ரதான் றுகிறது. ரவறு
வல் லுனர்ககளச் சார்ந்து முன் சபாரு குறிப் பில் , இகதரய
நான் துப் பாக்கிகளில் ஒருவககயாகச் சசால் லியிருக்கிரறன் ”
எனக் கங் குலி இங் ரக விளக்குகிறார்.
ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, பயங் கரமானதும் , ரபார்வீரர்ககளப்

பிரமிப் பில் நிரப் புவதுமான மற் சறாரு ரமாதசலான்று (ஆயுதங் கரள
ரபாராளிகளாக) ஆயுதங் களுக்கிகடயில் ஆகாயத்தில் நடப் பதாகத்
சதரிந்தது.(23-26) அவ் விரு ரபார்வீரர்களால் ஏவப் பட்ட ஆயுதங் களின்
ரமாதலால் சுற் றிலும் உண்டான தீப் சபாறிகளுடன்(27) கூடிய
ஆகாயமானது, மாகலரவகளயில் விட்டிற் பூச்சிகளின் கூட்டத்தால்
ஒளியூட்டப்பட்டது ரபால அைகாகத் சதரிந்தது. அப் ரபாது துரராணரின்
மகன் {அஸ்வத்தாமன்}, உமது மகன்களுக்கு ஏற் புகடயகதச்
சசய் வதற் காகத் தன் ககணகளால் திகசப் புள் ளிகள் அகனத்கதயும்
நிகறத்து அந்த ராட்சசகன {கரடாத்கசகன} மகறத்தான்.(28) அப் பபாது
அடர்த்தியாை இருள் சகாண்ட அந் த இரவில் , சக்ரனுக்கும்
{இந்திரனுக்கும் }, பிரகலாதனுக்கும் இகடயில் நடந்த ரமாதலுக்கு ஒப்பாகத்

துரராணரின் மகனுக்கும் {அஸ்வத்தாமனுக்கும் }, அந்த ராட்சசனுக்கும்
{கரடாத்கசனுக்கும் } இகடயில் மீண்டும் ஒரு ரபார் சதாடங் கியது.(29)
அப் ரபாது, சினத்தால் நிகறந்த கரடாத்கசன், அந்தப் ரபாரில் , யுக

சநருப் புக்கு ஒப்பான பத்து ககணகளால் துரராணரின் மககன
{அஸ்வத்தாமகன} மார்பில் தாக்கினான். ராட்ெெைால் {கபடாத்கெைால் }
ஆைத் துனளக்கப் பட்ட அந் த வலினமமிக்கத் துபராணரிை் மகை்
{அஸ்வத்தாமை்}, காற் றால் அகசக்கப் படும் சநடிய மரம் ஒன்கறப்
ரபால அந்தப் ரபாரில் நடுங் கத் சதாடங் கினான். தன்கனத் தாங் கிக்
சகாள் வதற் காகக் சகாடிக்கம் பத்கதப் பிடித்த அவன் {அஸ்வத்தாமை்}
அப் படிபய மயங் கிப் பபாைாை்.(30-32) அப் ரபாது உமது துருப் புகள்
அகனத்தும் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, “ஓ!” என்றும் , “ஐரயா!” என்றும்
கதறின. உண்கமயில் , ஓ! ஏகாதிபதி, உமது ரபார்வீரர்கள் அகனவரும் ,
துபராணரிை் மகை் {அஸ்வத்தாமை்} சகால் லப் பட்டதாகபவ
கருதிைர்.(33) அஸ்வத்தாமகன அந்த அவல நிகலயில் கண்ட
பாஞ் சாலர்களும் , சிருஞ் சயர்களும் அந்தப் ரபாரில் உரத்த சிங் க
முைக்கங் ககளச் சசய் தனர்.(34)
பிறகு, எதிரிககள சநாறுக்குபவனும் , வலிகமமிக்கத்

ரதர்வீரனுமான அஸ்வத்தாமன் தன் உணர்வுகள் மீண்டு, தன் இடது
ககயால் வில் கல வலிகமயாக வகளத்து, தன் காது வகர வில் லின்
நாகண இழுத்துக் கரடாத்கசகனக் குறி பார்த்து, யமனுக்கு ஒப்பான
பயங் கரக் ககண ஒன்கற விகரவாக ஏவினான்.(35,36) கடுகமயானதும் ,
நல் ல சிறகுககளக் சகாண்ட அந்தச் சிறந்த ககணயானது, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர} அந்த ராட்சசனின் {கரடாத்கசனின்} மார்கபத்
துகளத்த கடந்து சசன்று பூமிக்குள் நுகைந்தது.(37) ரபாரில் தன் ஆற் றலில்
சசருக்குகடய துரராணரின் மகனால் {அஸ்வத்தாமைால் } ஆைத்
துனளக் கபட்டவனும் , சபரும் பலத்னதக் சகாண்டவனுமாை அந் த
ராட்ெெர்களிை் இளவரெை் {கபடாத்கெை்}, தை் பதர்த்தட்டில் கீபை
அமர்ந்தாை்.(38) ஹிடிம் னபயிை் மகை் தை் உணர்வுகனள
இைந் தனதக் கண்டு அச்சமகடந்த அவனது {கரடாத்கஜனது} ரதரராட்டி,
துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமன்} முன்னிகலயில் இருந்து அவகன
{கரடாத்கசகன} சுமந்து சசன்று, அவகனக் களத்கதவிட்ரட விகரவாக
அகற் றினான்.(39) இப் படி அந்த ரமாதலில் ராட்சசர்களின் இளவரசனான
கரடாத்கசகனத் துகளத்தவனும் , வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனுமான அந்தத்
துரராணர் மகன் {அஸ்வத்தாமன்} உரக்க முைங் கினான்.(40) உமது
மகன்களாலும் , உமது ரபார்வீரர்களாலும் வழிபடப் பட்ட அஸ்வத்தாமனின்
உடலானது, ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, நடுப் பகல் சூரியகனப் ரபாலச்
சுடர்விட்சடரிந்தது.(41)
துபராணரிை் பதர் முை்பு பபாரிட்டுக் சகாண்டிருந் த

பீமபெைனைப் சபாறுத்தவனர, மை்ைை் துரிபயாதைை்,
கூர்த்தீட்டப் பட்ட ககணகள் பலவற் றால் தாரன அவகனத் {பீமகனத்}
துகளத்தான்.(42) எனினும் , ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, பீமரசனன்,
அவகன {துரிரயாதனகனப் } ஒன்பது ககணகளால் பதிலுக்குத்
துகளத்தான். பிறகு துரிபயாதைை், இருபத்னதந் து கனணகளால்

பீமபெைனைத் துனளத்தாை்.(43) அந்தப் ரபார்க்களத்தில் ககணகளால்
ஒருவகரசயாருவர் மகறத்த அந்தப் ரபார்வீரர்கள் இருவரும் ,
ஆகாயத்தில் ரமகத்தால் மகறக்கப் பட்ட சூரியகனயும் , சந்திரகனயும்
ரபாலத் சதரிந்தனர்.(44) அப் ரபாது மன்னன் துரிரயாதனன், ஓ!
பாரதர்களின் தகலவரர {திருதராஷ்டிரரர}, சிறகுபகடத்த ஐந்து
ககணகளால் பீமகனத் துகளத்து, “நில் , நிற் பாயாக” என்றான்.(45) பிறகு
பீமன், கூரிய ககணகளால் குரு மன்னனுகடய {துரிரயாதனனுகடய}
வில் கலயும் , அவனது சகாடிமரத்கதயும் அறுத்து, ரமலும் ரநரான
சதாண்ணூறு ககணகளால் அவகனயும் {துரிரயாதனகனயும் }
அப் ரபாது சினத்தால் நிகறந்த துரிரயாதனன், ஓ! பாரதர்களின்

தகலவரர {திருதராஷ்டிரரர}, உறுதிமிக்க மற் சறாரு வில் கல எடுத்துக்
சகாண்டு, வில் லாளிகள் அகனவரும் பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத,
ரபாரின் முன்னணியில் நின்று சகாண்டிருந்த பீமரசனகனக்
கூர்த்தீட்டப் பட்ட ககணகள் பலவற் றால் பீடித்தான். துரிரயாதனனின்
வில் லில் இருந்து ஏவப் பட்ட அந்தக் ககணககளக் கலங் கடித்த பீமன்,
இருபத்கதந்து குறுங் ககணகளால் {க்ஷுத்ரகங் களால் } குருமன்னகன
{துரிரயாதனகனத்} துகளத்தான்.(47,48) பிறகு ரகாபத்தால் தூண்டப் பட்ட
துரிரயாதனன், ஓ! ஐயா {திருதராஷ்டிரரர}, கத்தி முகக் ககண {க்ஷுரப் ரம் }
ஒன்றால் பீமரசனனின் வில் கல அறுத்து, பத்து ககணகளால் பீமகனப்
பதிலுக்குத் துகளத்தான். அப் ரபாது மற் சறாரு வில் கல எடுத்துக் சகாண்ட
பீமரசனன், ஏழு கூரிய ககணகளால் மன்னகன ரவகமாகத்
துகளத்தான்.(49,50) சபரும் கரநளினத்கத சவளிக்காட்டிய
துரிரயாதனன், அவனது அந்த வில் கலயும் அறுத்தான்.(51) இரண்டாவது,
மூன்றாவது, நான்காவது, ஐந்தாவது எனப் பீமன் எடுத்த விற் களும் அரத
ரபாலரவ சவட்டப்பட்டன. உண்கமயில் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
சவற் றிகய விரும் பியவனும் , தன் ஆற் றலில் சசருக்குகடயவனுமான
உமது மகன் {துரிபயாதைை்}, பீமை் ஒரு வில் னல எடுத்ததுபம அனத
சவட்டிைாை்.
தை் விற் கள் மீண்டும் மீண்டும் சவட்டப் படுவனதக் கண்ட பீமை்,

முழுக்க இரும் பாலானதும் , வஜ் ரத்கதப் ரபான்ற கடினமானதுமான ஈட்டி
ஒன்கற அந்தப் ரபாரில் வீசினான்.(52,53) சநருப் பின் தைகலப் ரபாலச்
சுடர்விட்ட அந்த ஈட்டி, மிருத்யுவிை் ெபகாதரிக்கு ஒப் பானதாக
இருந்தது.(54) எனினும் அந்தக் குரு மன்னன் {துரிரயாதனன்}, ரபார்வீரர்கள்
அகனவரும் பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, பீமனின் கண்களுக்கு
முன்பாகரவ, சபண்ணின் குைகலப் பிரிக்கும் வகுட்கடப் ரபால ரநரான
ரகாடாக சநருப் பின் காந்தியுடன் தன்கன ரநாக்கி ஆகாயத்தினூடாக
வந்து சகாண்டிருந்த அந்த ஈட்டிகய மூன்று துண்டுகளாக சவட்டினான். ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அப் ரபாது பீமை், கைமாைதும் ,
சுடர்விட்சடரிவதுமாை கதாயுதம் ஒை்னறெ் சுைற் றி, அனதத்
துரிபயாதைைிை் பதர் மீது சபரும் பலத்பதாடு எறிந் தாை். அந்தக்
கனமான கதாயுதமானது, அம் ரமாதலில் உமது மகனின் குதிகரகள் ,

சாரதி மற் றும் ரதகரயும் விகரவாக சநாறுக்கியது. பிறகு உமது மகன்

{துரிரயாதனன்}, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, பீமைிடம்
அெ்ெங் சகாண்டு, மிகக் குறுகலாை இடத்தில் தை்னை ஒளித்துக்
சகாண்டு, சிறப்புமிக்க நந் தகைிை் ரவசறாரு ரதரில் ஏறிக்
சகாண்டான்.(55-58) அப் ரபாது அந் த இருண்ட இரவுக்கு மத்தியில்
சுபயாதைை் {துரிபயாதைை்} சகால் லப் பட்டதாகக் கருதிய பீமை்,
சகௌரவர்ககள அகறகூவியகைத்து உரக்க சிங் க முைக்கம் சசய் தான்.
உமது பபார்வீரர்களும் மை்ைை் {துரிபயாதைை்}

சகால் லப் பட்டதாகபவ கருதிைர்.(59) அவர்கள் அகனவரும் , “ஓ” என்றும் ,
“ஐரயா” என்று உரக்கக் கதறினார். அச்சமகடந்த அந்தப் ரபார்வீரர்களின்
ஓலங் ககளயும் , உயர் ஆன்ம பீமனின் முைக்கங் ககளயும் ரகட்ட மன்னன்
யுதிஷ்டிரனும் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, சுரயாதனன்
சகால் லப் பட்டதாகரவ கருதினான்.(61,62) ரமலும் பாண்டுவின் அந்த மூத்த
மகன் {யுதிஷ்டிரன்}, பிருகதயின் மகனான விருரகாதரன் {பீமன்} இருந்த
இடத்திற் கு ரவகமாக விகரந்து சசன்றான். பாஞ் சாலர்கள் , சிருஞ் சயர்கள் ,
மத்ஸ்யர்கள் , ககரகயர்கள் , ரசதிகள் ஆகிரயாரும் தங் கள் பலம்
அகனத்கதயும் {திரட்டிக்} சகாண்டு, துரராணகரக் சகால் லும்
விருப் பதால் ரவகமாக முன்ரனறினர்.(63) அங் ரக துரராணருக்கும்
எதிரிக்கும் இகடயில் ஒரு பயங் கரப் ரபார் நடந்தது. இரு தரப் பின்
ரபாராளிகளும் அடர்த்தியான இருளில் மகறக்கப் பட்டு
ஒருவகரசயாருவர் தாக்கிக் சகான்றனர்” {என்றான் சஞ் சயன்}.(64)
------------------------------------------------------------------------------------

ெகாபதவனை சவை்ற கர்ணை்!

Karna vanquished Sahadeva! | Drona-Parva-Section-166 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக் கம் : ெகாபதவனைத் தடுத்த கர்ணை்; கர்ணனுக் கும்
ெகாபதவனுக் கும் இனடயில் நடந் த பமாதல் ; ெகாபதவனைத் தை் வில் லால்
சதாட்ட கர்ணை்; ெகாபதவனைப் பரிகசித்த கர்ணை்; தை் உயிர்மீது சகாண்ட
ஆனெனயக் னகவிட்ட ெகாபதவை்...
“விகர்த்தைை் மகைாை கர்ணை்
{னவகர்த்தைை்} [1], ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபாரில்
துபராணனர அகடயும் விருப் பத்தில்
முன்ரனறிக் சகாண்டிருந்தவனும் ,
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனுமான
ெகாபதவனைத் தடுத்தான்.(1)
ராகதயின் மககன {கர்ணனை}
ஒை்பது கனணகளால் துனளத்த
ெகாபதவை், மீண்டும் அந்தப்
ரபார்வீரகன {கர்ணகன} ஒன்பது ரநரான ககணகளால் துகளத்தான்.(2)
பிறகு கர்ணன், ஒரு நூறு ககணகளால் சகாரதவகனப் பதிலுக்குத்
துகளத்துத் தன் கர நளினத்கத சவளிக்காட்டியபடிரய,
நாண்சபாருத்தப் பட்ட பின்னவனின் {சகாரதவனின்} வில் கல
சவட்டினான்.(3) பிறகு மற் சறாரு வில் கல எடுத்துக் சகாண்ட மாத்ரியிை்
வீர மகை் {ெகாபதவை்}, கர்ணகன இருபது ககணகளால் துகளத்தான்.
அவனது {சகாரதவனின்} இந்தச் சாதகன மிக அற் புதமானதாகத்
[1] “னவகர்த்தைை் எை்பதற் கு, தை் பதானலபயா,

இயற் னகயாை கவெத்னதபயா உரித்துக் சகாண்டவை்
எை்றும் சபாருள் சகாள் ளலாம் . சூரியபதவைிை் மகபை
கர்ணை் எை்பது அவைது மரணத்திற் குப் பிறபக
அறியப் பட்டது எை்றாலும் , நாடகத் தன் கமகயப்
பாதுகாப் பதற் காக இந்து உகரயாசிரியர்கள் இத்தகு
பத்திகளில் எல் லாம் இப் படிரய {சூரியனின் மகன் என் ற
சபாருளிரலரய} விளக்குகின் றனர்” எனக் கங் குலி இங் ரக
அப் ரபாது கர்ணன், ரநரான ககணகள் பலவற் றால் , சகாரதவனின்

குதிகரககளக் சகான்று, ஒரு பல் லத்தால் பின்னவனின் {ெகாபதவைிை்}
ொரதினயயும் வினரவாக யமனுலகுக்கு அனுப் பிைாை்.(5)
ரதரற் றவனான சகாரதவன் ஒரு வாகளயும் , ஒரு ரகடயத்கதயும் எடுத்துக்

சகாண்டான். சிரித்துக் சகாண்ரடயிருந்த கர்ணனால் அந்த ஆயுதங் களும்

சவட்டப் பட்டன.(6) அப் ரபாது வலிகமமிக்கச் சகாரதவன், அம் ரமாதலில் ,
கனமானதும் , பயங் கரமானதும் , தங் கத்தால் அலங் கரிக்கப் பட்டதுமான
கதாயுதம் ஒன்கற விகர்த்தனன் மகனின் {கர்ணனின்} ரதகர ரநாக்கி
வீசினான்.(7) பிறகு கர்ணன், தன்கன ரநாக்கி மூர்க்கமாக வந்து
சகாண்டிருந்ததும் , சகாரதவனால் வீசப்பட்டதுமான அந்தக்
கதாயுதத்கதத் தன் ககணகளால் விகரவாக சவட்டி, அகதப் பூமியில்
விைச் சசய் தான்.(8) தன் கதாயுதம் சவட்டப் படகதக் கண்ட சகாரதவன்,
கர்ணனின் மீது ஈட்டி ஒன்கற வீசினான். அந்த ஈட்டியும் கர்ணனால்
சவட்டப் பட்டது.(9)
அப் ரபாது தன் சிறந்த ரதரில் இருந்து ரவகமாகக் கீரை குதித்த அந்த
மாத்ரியின் மகன் {ெகாபதவை்}, ஒரு பதர்ெெ ் க்கரத்னத எடுத்துத் தை்
எதிபர இருந் த அதிரதை் மகை் {கர்ணை்} மீது வீசிைாை்.(10) எனினும் ,
அந்தச் சூதனின் மகன் {கர்ணன்}, உயர்த்தப் பட்ட காலச் சக்கரம் ரபாலத்
தன்கன ரநாக்கி வந்த அந்தச் சக்கரத்கதப் பல் லாயிரம் ககணகளால்
சவட்டினான். அந்தச் சக்கரம் சவட்டப் பட்ட ரபாது, கர்ணகனக் குறி
பார்த்த சகாரதவன், ஓ! ஐயா {திருதராஷ்டிரரர}, தன் ரதரின் அச்சு
{ஏர்க்கால் }, தன் குதிகரகளின் கடிவாளங் கள் , ரதர்களின் நுகத்தடிகள்
ஆகியவற் கறயும் , யாகனகள் , குதிகரகள் மற் றும் இறந் த கிடந் த மைித
உடல் களிை் அங் கங் கள் ஆகியவற் னறயும் அவை் {கர்ணை்} மீது
வீசிைாை்.(11,12) கர்ணன் அகவயாகவயும் தன் ககணகளால்
சவட்டினான். ஆயுதங் கள் அகனத்கதயும் தான் இைந்துவிட்டகதக் கண்ட
மாத்ரியின் மகனான ெகாபதவை், கனணகள் பலவற் றால் கர்ணைால்
தாக் கப் பட்டுப் பபானர விட்டகை்றாை்.(13,14)
சிறிது ரநரம் அவகன {சகாரதவகனப் } பின்சதாடர்ந்த அந்த

ராகதயின் மகன் {கர்ணன்}, ஓ! பாரதக் குலத்தின் காகளரய
{திருதராஷ்டிரரர},(15) சகாரதவனிடம் சிரித்துக் சகாண்ரட இந்தக் சகாடூர
வார்த்கதககளச் சசான்னான்: “ஓ! வீரா {சகாரதவா}, ரபார்க்களத்தில்
உன்கனவிட ரமம் பட்டவர்களுடன் ரபாரிடாரத.(16) ஓ! மாத்ரியின் மகரன
{சகாரதவா}, {உனக்கு} இகணயானவர்களுடன் ரபாரிடுவாயாக. என்
வார்த்கதகளில் ஐயங் சகாள் ளாரத” என்றான். பிறகு தன் வில் லின்
நுனியால் அவகன {சகாரதவகனத்} சதாட்ட அவன் {கர்ணன்}, மீண்டும்
{சகாரதவனிடம் }(17) “அரதா அர்ஜுனன், ரபாரில் உறுதியான
தீர்மானத்ரதாடு குருக்களுடன் ரபாரிடுகிறான். ஓ! மாத்ரியின் மகரன
{சகாரதவா}, அங் ரக சசல் வாயாக, அல் லது நீ விரும் பினால் வீட்டுக்குத்
திரும் புவாயாக” என்றான்.(18) அந்த வார்த்கதககளச் சசான்னவனும் ,
ரதர்வீரர்களில் முதன்கமயானவனுமான கர்ணன், சிரித்துக் சகாண்ரட,
பாஞ் சாலர்களின் மன்னனுகடய துருப்புககள எதிர்த்துச் சசன்றான்.(19)
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனும் , உண்கமக்கு

அர்ப்பணிப் புள் ளவனுமான அந்த எதிரிககளக் சகால் பவன் {கர்ணை்},
மாத்ரியிை் மகனை {ெகாபதவனைக் } சகால் வதற் கு ஒரு வாய் ப் பு
கினடத்தும் , குந் தியிை் வார்த்னதகனள நினைவில் சகாண்டு
அவனைக் {ெகாபதவனைக் } சகால் லாமல் விட்டாை்.(20) பிறகு இதயம்
சநாந்த சகாரதவன், ககணகளால் பீடிக்கப் பட்டும் , கர்ணனின்

வார்த்கதகசளனும் ஈட்டிகளால் துகளக்கப் பட்டும் , தன் உயிரின் மீதான
ஆகசகயக் ககவிட்டான்.(21) பிறகு அந்த வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரன்
{ெகாபதவை்}, பாஞ் ொலர்களிை் சிறப் புமிக்க இளவரெைைாை
ஜைபமஜயைிை் பதரில் பவகமாக ஏறிக் சகாண்டாை்” {என்றான்
சஞ் சயன்}.(22)
------------------------------------------------------------------------------------

விராடனை மயக்கமனடயெ் செய் த ெல் லியை்!

Salya made Virata to swoon! | Drona-Parva-Section-167 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : விராடனுடை் பமாதிய ெல் லியை்; ெல் லியைால்
பதரற் றவைாகெ் செய் யப் பட்ட விராடை்; விராடைிை் தம் பியாை ெதாநீ கனைக்
சகாை்ற ெல் லியை்; மீண்டும் ெல் லியனை எதிர்த்து வினரந் த விராடை்;
விராடனை மயக் கமனடயெ் செய் த ெல் லியை்; அர்ஜுைனுக் கும் அலம் புெனுக் கும்
இனடயிலாை பமாதல் ; அர்ஜுைைால் சவல் லப் பட்ட அலம் புெை்...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “மத்ரர்களின்
ஆட்சியாளன் {ெல் லியை்}, துபராணனர அனடய பவகமாகெ் செை்று

சகாண்டிருந் த விராடனையும் , அவனது துருப் புககளயும் அகனத்துப்
பக்கங் களிலும் ககணரமகங் களால் மகறத்தான்.(1) ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, சபரும் வில் லாளிகளான அவ் விருவருக்கும் இகடயில்
நகடற் ற ரபாரானது, பைங் காலத்தில் பலிக்கும் {மகாபலி}, வாசவனுக்கும்
{இந்திரனுக்கு} இகடயில் நடந்த ரபாருக்கு ஒப் பானதாக இருந்தது.(2)
சபரும் சுறுசுறுப்புகடய மத்ர ஆட்சியாளன் {சல் லியன்}, ஒரு
சபரும் பகடயின் தகலவனான விராடகன நூறு{100} ரநரான
ககணகளால் தாக்கினான்.(3) பதிலுக்கு மன்னன் விராடன், ஒன்பது{9}
கூரிய ககணகளால் மத்ர ஆட்சியாளகன {சல் லியகனத்} துகளத்து,
மீண்டும் எழுபத்து மூன்றாலும் {73}, அதற் கு ரமலும் ஒரு நூறாலும் {100}
அவகனத் {சல் லியகனத்} துகளத்தான்.(4)
பிறகு, அந்த மத்ர ஆட்சியாளன் {ெல் லியை்}, விராடைிை் பதரில்

பூட்டப் பட்டிருந் த நாை்கு குதினரகனளக் சகாை்று, பின்னவனின்
{விராடனின்} குகடகயயும் , சகாடிமரத்கதயும் இரண்டு ககணகளால்

சவட்டி வீை் த்தினான்.(5) அந்தக் குதிகரகளற் ற ரதரில் இருந்து ரவகமாகக்

கீரை குதித்த அந்த மன்னன் {விராடன்}, தன் வில் கல வகளத்துக் கூரிய
ககணககள ஏவியபடிரய நின்றான்.(6) தன் அண்ணன் குதிகரககள
இைந்தகதக் கண்ட {விராடைிை் தம் பியாை} ெதாநீ கை், துருப் புகள்
அகனத்துப் பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, தன் ரதரில் ஏறிச் சசன்று
அவகன {சல் லியகன} விகரவாக அணுகினான்.(7) எனினும் மத்ர
ஆட்சியாளன் {ெல் லியை்}, முை்பைறி வரும் ெதாநீ கனைப் பல
கனணகளால் துனளத்து, அவனை {ெதாநீ கனை} யமனுலகுக்கு
அனுப் பி னவத்தாை்.(8)
வீரச் சதாநீ கன் வீை் ந்ததும் , சபரும் பகட ஒன்றின் தகலவனான

அந்த விராடன், சகாடிமரம் மற் றும் மாகலகளால் அலங் கரிக்கப் பட்டதும் ,
வீை் ந்த வீரனுகடயதுமான {சதாநீ கனுகடயதுமான} அந்தத் ரதரில் ஏறிக்
சகாண்டான்.(9) தன் கண்ககள அகல விரித்து, ரகாபத்தால் ஆற் றல்
இரட்டிப் பகடந்த விராடன், சிறகுகள் பகடத்த ககணகளால் மத்ர
ஆட்சியாளனின் {சல் லியனின்} ரதகர ரவகமாக மகறத்தான்.(10)
அப் ரபாது சினத்தால் தூண்டப் பட்ட மத்ர ஆட்சியாளன் {சல் லியன்},
சபரும் பகடசயான்றின் தகலவனான விராடகன ஒரு நூறு ரநரான
ககணகளால் {அவனது} மார்பில் ஆைத் துகளத்தான்.(11) மத்ரர்களின்
வலிகமமிக்க ஆட்சியாளனால் {ெல் லியைால் }
ஆைத்துனளக்கப் பட்டவனும் , சபரும் பதர்வீரனுமாை விராடை், தை்
பதர்த்தட்டில் அமர்ந்தவாபற மயங் கிப் பபாைாை்.(12) அம் ரமாதலில்
ககணகளால் சிகதக்கப் பட்ட அவகனக் {விராடகனக்} கண்ட அவனது
சாரதி {ரபார்க்களத்திற் கு} சவளிரய சகாண்டு சசன்றான். பிறகு அந்தப்
பரந்த பகடயானது, ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, ரபார்க்கள
ரத்தினமான அந்தச் சல் லியனின் நூற் றுக்கணக்கான ககணகளால்
சகால் லப் பட்டு அந் த இரவில் தப் பி ஓடிை.(13)
துருப் புகள் ஓடிப் ரபாவகதக் கண்ட வாசுபதவனும் {கிருஷ்ணனும் },

தைஞ் ெயனும் {அர்ஜுைனும் }, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, சல் லியன்
இருந்த அந்த இடத்திற் கு ரவகமாக வந்தனர்.(14) அப் ரபாது ராட்சசர்களின்
இளவரசனான அலம் புெை் [1], ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, எட்டுக்
குதிகரகளுடன் கூடியதும் , குதிகர முகங் ககளக் சகாண்ட பயங் கரத்
ரதாற் றமுகடய பிசாசங் கள் பூட்டப் பட்டதும் , இரத்தச் சிவப் பான
சகாடிககளக் சகாண்டதும் , உருக்கால் ஆனதும் , மலர் மாகலகளால்
அலங் கரிக்கப் பட்டதும் , கரடித் ரதாலால் மகறக்கப் பட்டதும் ,
புள் ளிகளுடன் கூடிய சிறகுககளயும் , அகல விரித்த கண்ககளயும்
சகாண்டு, இகடயறாமல் கூச்சலிட்ட பயங் கரமான, கடுந்ரதாற் றமுகடய
கழுகு அமர்ந்திருந்த சநடிய சகாடிமரத்கதக் சகாண்டதுமான
முதன்கமயான ரதரில் ஏறிக்சகாண்டு, {சல் லியகன எதிர்த்து} முன்ரனறி
வரும் அந்த வீரர்ககள {கிருஷ்ணகனயும் , அர்ஜுனகனயும் } எதிர்த்துச்
சசன்றான்.(15-18) ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, கரிய கமக்குவியகலப்
ரபாலத் சதரிந்த அந்த ராட்சசன் {அலம் புசன்}, ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, அர்ஜுனனின் தகலமீது ககணமாரிககள

இகறத்தபடி, சூறாவளிகய எதிர்த்து நிற் கும் ரமருகவப் ரபால, முன்ரனறி

வரும் அர்ஜுனகன எதிர்த்து நின்றான்.(19)
[1] ரவசறாரு பதிப்பில் இவனது சபயர் அலாயுதை் என் று

சசால் லப் பட்டிருக்கிறது. மன் மதநாததத்தரின் பதிப்பில்
கங் குலியில் உள் ளகதப் ரபாலரவ அலம் புசன் என் ரற இவன்
சசால் லப் பட்டிருக்கிறான் . இவன் கரடாத்கசனால்
சகால் லப் பட்ட அலம் புசன் கிகடயாது.
அந்த ராட்ெெனுக்கும் {அலம் புெனுக்கும் }, அந் த மைிதப்

பபார்வீரனுக்கும் {அர்ஜுைனுக்கும் } இனடயில் நடந் த அந் தப்
பபாராைது மிகக் கடுனமயாைதாக இருந் தது.(20) ரமலும் அஃது, ஓ!
பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர} அங் ரக இருந்த பார்கவயாளர்கள்
அகனவகரயும் மகிை் சசி ் யில் நிரப்பியது. ரமலும் அது, கழுகுகள் ,
காக்கககள் , அண்டங் காக்கககள் , ஆந்கதகள் {ரகாட்டான்கள் },
கனகங் கள் {கங் கங் கள் }, நரிகள் ஆகியவற் கறயும் மகிை் சசி ் யகடயச்
சசய் தது.(21) அர்ஜுனன் ஆறு ககணகளால் அலம் புசகனத் தாக்கி, பத்து
கூரிய ககணகளால் அவனது சகாடிமரத்கத அறுத்தான்.(22) ரமலும் ரவறு
சில ககணகளால் அவன் {அர்ஜுனன்}, அவனது சாரதிகயயும் , ரவறு
சிலவற் றால் அவனது திரிரவணுகவயும் , ரமலும் ஒன்றால் அவனது
வில் கலயும் , ரவறு நான்கால் அவனது நான்கு குதிகரககளயும் சவட்டி
வீை் த்தினான்.(23)
அலம் புசன் மற் சறாரு வில் லில் நாண்பூட்டினாலும் , அர்ஜுனன்

அகதயும் இரண்டு துண்டுகளாக சவட்டினான். அப் ரபாது, ஓ! பாரதக்
குலத்தின் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர}, பார்த்தன் {அர்ஜுனன்}, நான்கு
கூரிய ககணகளால் அந்த ராட்சசர்களின் இளவரசகன {அலம் புசகனத்}
துகளத்தான். இப்படித் துகளக்கப் பட்ட அந்த ராட்ெெை் {அலம் புெை்}
அெ்ெத்தால் {அங் கிருந் து} தப் பி ஓடிைாை். அவனை வீை் த்திய
அர்ஜுைை், பவகமாகத் துபராணர் இருக்கும் இடத்னத பநாக்கிெ்
செை்றபடிபய, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, மனிதர்கள் , யாகனகள்
மற் றும் குதிகரகளின் மீது பல ககணககள ஏவினான்.(24,25) ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, சிறப் புமிக்கப் பாண்டுவின் மகனால் {அர்ஜுனனால் }
சகால் லப் பட்ட ரபாராளிகள் , சூறாவளியால் கீரை விழும் மரங் ககளப்
ரபாலக் கீரை தகரயில் விழுந்தனர்.(26) பாண்டுவின் சிறப்புமிக்க மகனால்
{அர்ஜுனனால் } இப் படிக் சகால் லப்பட்ட ரபாது, அச்சமகடந்த மான்
கூட்டத்கதப் ரபால அவர்கள் அகனவரும் {அங் கிருந்து} தப் பி ஓடினர்”
------------------------------------------------------------------------------------

துருபதனை மயக்கமனடயெ் செய் த விருஷபெைை்!

Vrishasena made Drupada to swoon! | Drona-Parva-Section-168 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக் கம் : சித்திரபெைனுக் கும் , ெதாநீ கனுக் கும் இனடயில் நடந் த
பமாதல் ; சித்திரபெைனை சவை்ற நகுலை் மகை் ெதாநீ கை்; கிருதவர்மைிை்
பதரில் தஞ் ெமனடந் த சித்திரபெைை்; விருஷபெைனுக்கும் , துருபதனுக் கும்
இனடயில் நடந் த பமாதல் ; துருபதனை மயக் கமனடயெ் செய் த விருஷபெைை்;
பாஞ் ொலர்களுக் கு மத்தியில் சபரும் படுசகானலகனள நிகை் த்திய
விருஷபெைை்; துெ்ொெைைால் சவல் லப் பட்ட பிரதிவிந் தியை், தை்
ெபகாதரர்களால் காக்கப் படுவது; பிரதிவிந் தியைிடம் இருந் து துெ்ொெைனை
மீட்க வினரந் து வந் த சகௌரவப் பனடயிைர்...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “உமது மகனான

சித்திரபெைை், ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, உமது பகடகயத் தன்
ககணகளால் எரித்துக் சகாண்டிருந்தவனான (நகுலை் மகை்)
ெதாநீ கனைத் தடுத்தான்.(1) நகுலனின் மகன் {சதாநீ கன்} ஐந்து
ககணகளால் சித்திரபெைனைத் துகளத்தான். பின்னவன்
{சித்திரரசனன்} கூர்த்தீட்டப் பட்ட பத்து ககணகளால் முன்னவகன
{சதாநீ ககனப் } பதிலுக்குத் துகளத்தான்.(2) மீண்டும் சித்தரரசனன், ஓ!
ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபாரில் , ஒன்பது கூரிய

ககணகளால் சதானீககன மார்பில் துகளத்தான்.(3) பிறகு நகுலனின்

மகன் {சதாநீ கன்}, ரநரான ககணகளால் பலவற் றால் சித்திரரசனனின்
உடலில் இருந்து அவனது கவசத்கத அறுத்தான். அவனது இந்தச் சாதகன
மிக அற் புதமானதாகத் சதரிந்தது.(4) தன் கவசத்கத இைந்த உமது மகன்
{சித்திரரசனன்}, உரிய காலத்தில் சட்கடகய உதிர்த்த பாம் சபான்கறப்
ரபால மிக அைகாகத் சதரிந்தான்.(5)
பிறகு அந்த நகுலனின் மகன் {சதாநீ கன்}, அம் ரமாதலில் ரபாராடிக்

சகாண்டிருந்த சித்திரரசனனின் சகாடிமரத்கதயும் , அவனது வில் கலயும்
கூரிய ககணகள் பலவற் றால் சவட்டினான்.(6) அம் ரமாதலில் வில்
அறுபட்டு, தன் கவசத்கதயும் இைந்த அந்த வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரன்
{சித்திரரசனன்}, ஓ மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அகனத்து எதிரிககளயும்
துகளக்கவல் ல மற் சறாரு வில் கல எடுத்தான்.(7) பிறகு பாரதர்களில்
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான அந்தச் சித்திரபெைை், பநராை கனணகள்
பலவற் றால் நகுலைிை் மகனை {ெதாநீ கனை} பவகமாகத்
துனளத்தாை்.(8) சினத்தால் தூண்டப் பட்டவனும் , வலிகமமிக்கவனுமான
சதாநீ கன், ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, சித்திரரசனனின் நான்கு
குதிகரககளயும் , பிறகு அவனது சாரதிகயயும் சகான்றான்.(9) சபரும்
பலம் சகாண்ட சிறப் புமிக்கச் சித்திரரசனன், அந்தத் ரதரில் இருந்து கீரை
குதித்து, இருபத்கதந்து ககணகளால் நகுலனின் மககன {சதாநீ ககனப் }
பீடித்தான். பிறகு நகுலனின் மகன் {சதாநீ கன்}, அம் ரமாதலில் இப் படித்
தன்கனத் தாக்கிக் சகாண்டிருந்த சித்திரரசனனின், தங் கத்தால்
அலங் கரிக்கப் பட்ட வில் கல அர்த்தச்சந்திரக் ககணசயான்றால்
சவட்டினான்.(11) வில் லற் று, பதரற் று, குதினரகளற் று, ொரதியற் றுப்
பபாை சித்திரபெைை் வினரவாக ஹிருதிகைிை் சிறப் புமிக்க
மகனுனடய {கிருதவர்மைிை்} பதரில் ஏறிக் சகாண்டாை்.(12)
விருஷபெைை், ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, தன் துருப் புகளின்

முன்னணியில் நின்று துரராணகர எதிர்த்துச் சசன்ற வலிகமமிக்கத்
ரதர்வீரனான துருபதனை எதிர்த்து நூற் றுக்கணக்கான ககணககள
இகறத்தபடிரய சபரும் ரவகத்துடன் விகரந்தான்.(13) அம் ரமாதலில்
யக்ஞரசனன் {துருபதன்}, ஓ! தகலவா {திருதராஷ்டிரரர}, வலிகமமிக்கத்
ரதர்வீரனான அந்தக் கர்ணன் மகனுகடய {விருஷரசனனின்}
கரங் ககளயும் , மார்கபயும் அறுபது ககணகளால் துகளத்தான்.(14) பிறகு
சினத்தால் தூண்டப்பட்ட விருஷரசனன், தன் ரதரில் நின்று சகாண்டிருந்த
யக்ஞரசனனின் {துருபதனின்} நடு மார்கபப் பல ககணகளால்
துகளத்தான்.(15) அந்தக் ககணகளாலும் , தங் கள் உடல் களில் ஒட்டிக்
சகாண்டிருந்த ககணகளாலும் சிகதக்கப் பட்ட அவ் விரு ரபார்வீரர்களும் ,
முள் விகறத்த இரண்டு முள் ளம் பன்றிககளப் ரபால மிக அைகாகத்
சதரிந்தனர்.(16) கூரிய முகனககளயும் , தங் கச் சிறகுககளயும் சகாண்ட
அந்த ரநரான ககணகளால் உண்டான காயங் களின் விகளவால்
குருதியில் குளித்த அவர்கள் , அந்தப் பயங் கர ரமாதலில் மிக அைகாகரவ
சதரிந்தனர்.(17) உண்கமயில் அவர்கள் வைங் கிய காட்சியானது, அைகும் ,
பிரகாசமும் சகாண்ட கல் ப மரங் கள் இரண்கடப் ரபான்ரறா,

மலர்க்சகாத்துகளால் சசழித்திருக்கும் கின்சுகங் கள் {பலாச மரங் கள் }

இரண்கடப் ரபான்ரறா இருந்தது.(18)
அப் ரபாது விருஷரசனன், ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர} ஒன்பது

ககணகளால் துருபதகனத் துகளத்து, மீண்டும் எழுபதாலும் , பிறகு
ரமலும் மூன்று பிற ககணகளாலும் அவகன {துருபதகனத்}
துகளத்தான்.(19) பிறகு ஆயிரக்கணக்கான ககணககள ஏவிய அந்தக்
கர்ணன் மகன் {விருஷரசனன்}, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர},
மகைத்தாகரககளப் சபாழியும் ரமகம் ஒன்கறப் ரபால அந்தப் ரபாரில்
மிக அைகாகத் சதரிந்தான். பிறகு சினத்தால் எரிந்த துருபதன், கூரியதும் ,
நன்கு கடினமாக்கப் பட்டதுமான ஒரு பல் லத்கதக் சகாண்டு
விருஷரசனனின் வில் கல இரண்டு துண்டுகளாக சவட்டினான்.(21) பிறகு
புதியதும் , பலமானதும் , தங் கத்தால் அலங் கரிக்கப்பட்டதுமான மற் சறாரு
வில் கல எடுத்து, பலமானதும் , கூராக்கப்பட்டதும் , நன்கு
கடினமாக்கப் பட்டதும் கூரியதுமான ஒரு பல் லத்கதத் தன்
அம் பறாத்தூணியில் இருந்து எடுத்து, அகதத் தன் நாணில் சபாருத்திய
அவன் {விருஷரசனன்}, துருபதகன ரநாக்கிக் கவனமாகக் குறிபார்த்து,
ரசாமகர்கள் அகனவகரயும் அச்சத்தில் ஆை் த்தியபடி சபரும் சக்தியுடன்
அகத {அந்த பல் லத்கத} விடுத்தான்.(22,23) துருபதனின் மார்கபத்
துகளத்துக் கடந்த அந்தக் ககண {பல் லம் } பூமியின் பரப்பில் விழுந்தது.
பிறகு அந்த (பாஞ் சாலர்களின்) மன்னன் {துருபதை்}, விருஷபெைைிை்
கனணயால் இப் படித் துனளக்கப் பட்டு மயக்கமனடந் தாை்.(24) தன்
கடகமகய நிகனவு கூர்ந்த அவனது சாரதி, களத்கத விட்டு சவளிரய
அவகன {துருபதகனக்} சகாண்டு சசன்றான்.
பாஞ் சாலர்களின் அந்த வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரன் {துருபதன்}

பின்வாங் கியதும் , ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, அந் தப் பயங் கர
இரவில் அந் த (சகௌரவப் ) பனடயாைது, எதிரியின் ககணகளால்
கவசங் கள் சவட்டப்பட்ட துருபதனின் துருப் புககள எதிர்த்து மூர்க்கமாக
விகரந்து சசன்றது.(25,26) ரபாராளிகள் அகனவராலும் சுற் றிலும்
ரபாடப் பட்ட சுடர்மிக்க சநருப் புகளின் விகளவால் , ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, ரமகங் களற் று, ரகாள் கள் மற் றும் நட்சத்திரங் களால்
மின்னிக்சகாண்டிருந்த ஆகாயத்துடன் கூடிய அந்தப் பூமியானது மிக
அைகாகத் சதரிந்தது.(27) ரபாராளிகளிடம் இருந்து விழுந்த
அங் கதங் களால் பூமியானது, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, மின்னலின்
கீற் றுகளுடன் கூடிய மகைக்காலத்து ரமகத்திரள் ககளப் ரபாலப்
பிரகாசமாகத் சதரிந்தது.(28) கர்ணனின் மகன் {விருஷரசனன்} மீது
சகாண்ட அச்சத்தால் பீடிக்கப்பட்ட பாஞ் சாலர்கள் , பைங் காலத்தில்
ரதவர்களுக்கும் , அசுரர்களுக்கும் இகடயில் நடந்த சபரும் ரபாரில்
இந்திரகனக் கண்ட தானவர்ககளப் ரபால அகனத்துப் பக்கங் களிலும்
தப் பி ஓடினர்.(29)
ரபாரில் இப் படி விருஷரசனனால் பீடிக்கப் பட்ட பாஞ் சாலர்களும் ,

ரசாமகர்களும் , ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, விளக்குகளால்
ஒளியூட்டப்பட்டு மிக அைகாகத் சதரிந்தனர்.(30) ரபாரில் அவர்ககள
சவன்ற கர்ணனின் மகன் {விருஷரசனன்}, ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர},
நடுவானத்கத அகடந்த சூரியகனப் ரபால அைகாகத் சதரிந்தான்.(31)

கிட்டத்தட்ட உமது தரப் கபயும் , அவர்களது தரப்கபயும் ரசர்ந்த
ஆயிரக்கணக்கான மன்னர்கள் அகனவருக்கு மத்தியில் , ஒரர
பிரகாசமான ஒளிக்ரகாகளப் ரபால வீர விருஷரசனன் சதரிந்தான்.(32) ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, வீரர்கள் பலகரயும் , ரசாமகர்களில்
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்கள் அகனவகரயும் வீை் த்திய அவன்
{விருஷபெைை்}, மை்ைை் யுதிஷ்டிரை் இருந் த இடத்திற் கு பவகமாக
வினரந் தாை்.(33)
உமது மகன் துெ்ொெைை், ரபாரில் தன் எதிரிககள எரித்தபடிரய

(துரராணகர எதிர்த்து) முன்ரனறிக் சகாண்டிருந்தவனும் , வலிகமமிக்கத்
ரதர்வீரனுமான பிரதிவிந் தியனை எதிர்த்துச் சசன்றான்.(34)
அவர்களுக்கிகடயில் நகடசபற் ற அம் ரமாதலானது, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, ரமகமற் ற ஆகாயத்தில் புதனுக்கும் , சவள் ளிக்கும்
இகடயில் நடக்கும் ரமாதகலப் ரபால மிக அைகாகத் சதரிந்தது.(35)
துச்சாசனன், ரபாரில் கடுஞ் சாதகனககளச் சசய் துவந்த
பிரதிவிந்தியனின் சநற் றியில் மூன்று ககணகளால் துகளத்தான்.(36)
வலிகமமிக்க வில் லாளியான அந்த உமது மகனால் {துச்சாசனனால் }
ஆைத் துகளக்கப்பட்ட பிரதிவிந்தியன், ஓ! ஏகாதிபதி, சிகரத்கதக்
சகாண்ட ஒரு மகலகயப் ரபால அைகாகத் சதரிந்தான்.(37) பிறகு அந்த
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான பிரதிவிந்தியன், மூன்று ககணகளால்
துச்சாசனகனத் துகளத்து, ரமலும் ஏைால் மீண்டும் அவகனத்
துகளத்தான்.(38) அப் ரபாது உமது மகரனா {துச்சாசனரனா}, ஓ! பாரதரர
{திருதராஷ்டிரரர}, ககணகள் பலவற் றால் பிரதிவிந்தியனின்
குதிகரககள வீை் த்தியதால் மிகக் கடினமான சாதகன ஒன்கற
அகடந்தான்.(39) ரமலும் அவன் {துச்சாசனன்} ஒரு பல் லத்கதக் சகாண்டு,
பின்னவனின் {பிரதிவிந்தியனின்} சாரதிகயயும் , பிறகு அவனது
சகாடிமரத்கதயும் வீை் த்தினான். பிறகு அவன் {துெ்ொெைை்} வில்
தாங் கிய பிரதிவிந் தியைிை் பதனர ஆயிரம் துண்டுகளாக
சவட்டிைாை்.(40) சினத்தால் தூண்டப்பட்ட உமது மகன் {துச்சாசனன்}, ஓ!
தகலவா {திருதராஷ்டிரரர}, (தன் எதிராளியின் ரதருகடய} சகாடி,
அம் பறாத்தூணிகள் , நாண்கயிறுகள் , கடிவாளங் கள் ஆகியவற் கறத் தன்
ரநரான ககணகளால் எண்ணற் ற துண்டுகளாக சவட்டினான்.(41)
தன் ரதகர இைந்தவனும் , நற் குணம் சகாண்டவனுமான

பிரதிவிந்தியன், ககயில் வில் லுடன், எண்ணற் ற ககணககள
இகறத்தபடி, உமது மகனுடன் {துச்சாசனனுடன்} ரமாதினான்.(42) பிறகு
தன் கரநளினத்கத சவளிக்காட்டிய துச்சாசனன், பிரதிவிந்தியனின்
வில் கல அறுத்தான். ரமலும் அவன் {துச்சாசனன்} வில் லற் ற தன்
எதிராளிகய {பிரதிவிந்தியகனப் } பத்து ககணகளால் பீடித்தான்.(43)
தங் கள் அண்ணனின் (பிரதிவிந்தியனின்} அந்த அவல நிகலகயக்
கண்டவர்களும் , வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களுமான அவனது சரகாதரர்கள்
அகனவரும் , ஒரு சபரும் பகடயுடன் அந்த இடத்திற் கு மூர்க்கமாக
விகரந்தனர்.(44) பிறகு அவன் {பிரதிவிந் தியை்}, {பீமைிை் மகைாை}
சுதபொமைிை் பிரகாெமிக்கத் பதரில் ஏறிைாை். ரமலும் அவன்

{பிரதிவிந்தியன்}, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர} மற் சறாரு வில் கல

எடுத்துக் சகாண்டு உமது மககனத் துகளப் பகதத் சதாடர்ந்தான்.(45)
பிறகு உமது தரப் கபச் ரசர்ந்த ரபார்வீரர்கள் பலர் ஒரு சபரும் பகடயின்
துகணரயாடு மூர்க்கமாக விகரந்து உமது மககன (அவகன
மீட்பதற் காகச்} சூை் ந்தனர். அப் ரபாது, அந்த நடு இரவின் பயங் கர
ரவகளயில் , ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, யம அரசின் மக்கள்
சதாகககய அதிகரிக்கும் வககயில் , உமது துருப் புகளுக்கும் அவர்களது
துருப் புகளுக்கும் இகடயில் கடும் ரபாசரான்று சதாடங் கியது” {என்றான்
சஞ் சயன்}.(47)
------------------------------------------------------------------------------------

ெகுைினய மயக்கமனடயெ் செய் த நகுலை்!

Nakula made Sakuni to swoon! | Drona-Parva-Section-169 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக் கம் : ெகுைிக் கும் நகுலனுக் கும் இனடயில் நடந் த பமாதல் ;
மயக் கமனடந் த நகுலை்; நினைவு மீண்டு ெகுைியிை் வில் னல அறுத்த நகுலை்;
நகுலைால் துனளக்கப் பட்டுக் கீபை விழுந் து மயக்கமனடந் த ெகுைி;
சிகண்டிக் கும் கிருபருக் கும் இனடயில் நடந் த பமாதல் ; கிருபரிை் வில் னல
அறுத்த சிகண்டி; சிகண்டினய மயக் கமனடயெ் செய் த கிருபர்;
சிகண்டிக்காகவும் , கிருபருக்காகவும் திரண்ட பபார்வீரர்களுக் கினடயில் நடந் த
பயங் கரப் பபார்; பயங் கரமாை அந் த இரவு பபாரில் ஒருவனரசயாருவர் அறிந் து
சகாள் ளாமபல உறவிைர்கனளக் சகாை்ற பபார்வீரர்கள் ...
“உமது பகடகயத் தாக்கிக்
சகாண்டிருந்த நகுலனை எதிர்த்து,
ரகாபத்துடனும் , சபரும்
மூர்க்கத்துடனும் விகரந்து சசன்ற
சுபலைிை் மகை் (ெகுைி), அவனிடம்
{நகுலனிடம் }, “நில் , நிற் பாயாக”
என்றான்.(1) ஒருவர் ரமல் ஒருவர்
சினங் சகாண்டவர்களும் ,
ஒருவகரசயாருவர் சகால் ல
விரும் பியவர்களுமான அவ் விரு
வீரர்களும் , தங் கள் விற் ககள
முழுகமயாக வகளத்து, ககணககள
ஏவி, ஒருவகரசயாருவர் தாக்கினர்.(2)
ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, சுபலைிை் மகை் {ெகுைி}, கனணமாரி
ஏவுவதில் நகுலை் சவளிப் படுத்திய அபத அளவு திறனை
அம் பமாதலில் சவளிப் படுத்திைாை்.(3) அந்தப் ரபாரில் ககணகளால்
துகளத்துக் சகாண்ட அவ் விருவரும் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
தங் களது உடலில் முட்கள் விகறத்த இரு முள் ளம் பன்றிககளப் ரபால
அைகாகத் சதரிந்தனர்.(4)
ரநரானமுகனககளயும் , தங் கச் சிறகுககளயும் சகாண்ட

ககணகளால் கவசங் கள் சவட்டப்பட்டவர்களும் , குருதியில்
குளித்தவர்களுமான அந்தப் ரபார்வீரர்கள் இருவரும் , அந்தப் பயங் கரப்
ரபாரில் , அைகான, பிரகாசமான இரண்டு கல் ப மரங் ககளப் ரபாலரவா,
அந்தப் ரபார்க்களத்தில் மலர்ந்திருக்கும் இரு கின்சுகங் ககள {பலாச
மரங் ககளப் } ரபாலரவா பிரகாசமாகத் சதரிந்தனர்.(5,6) உண்கமயில் , ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அம் ரமாதலில் ககணகளால் துகளத்த
அவ் விரு வீரர்களும் , முள் சகாண்ட சால் மலி {இலவ} மரங் கள் இரண்கடப்
ரபால அைகாகத் சதரிந்தனர்.(7) கண்கள் சினத்தால் விரிந்து, ககடக்கண்
சிவந்து, ஒருவர் ரமல் ஒருவர் சரிந்த பார்கவககள வீசிய அவர்கள் , அந்தப்
பார்கவயாரலரய ஒருவகரசயாருவர் எரிக்கப் ரபாவகதப் ரபாலத்

அப் ரபாது உமது னமத்துைை் {ெகுைி}, ரகாபத்தால் தூண்டப் பட்டு,

சிரித்துக் சகாண்ரட, கூர்முகனசகாண்ட முள் ககண {கர்ணி} ஒன்றால்
மாத்ரியிை் மகனுனடய {நகுலைிை்} மார்னபத் துனளத்தாை்.(9) சபரும்
வில் லாளியான உமது கமத்துனனால் {சகுனியால் } ஆைத்துகளக்கப் பட்ட
நகுலை், தை் பதர்த்தட்டில் அமர்ந்தபடிபய மயங் கிப் பபாைாை்.(10)
சசருக்குமிக்கத் தன் எதிரியின் {நகுலனின்} அந்த அவல நிகலகயக்
கண்ட சகுனி, ரகாகட முடிவின் ரமகங் ககளப் ரபால உரக்க
முைங் கினான்.(11) சுயநிகனவு மீண்டவனான பாண்டுவின் மகன் நகுலன்,
வாகய அகல விரித்த காலகனப் ரபாலரவ மீண்டும் சுபலனின் மககன
{சகுனிகய} எதிர்த்து விகரந்தான்.(12) சினத்தால் எரிந்த அவன் {நகுலன்},
ஓ! பாரதக் குலத்தின் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர}, அறுபது {60}
ககணகளால் சகுனிகயத் துகளத்து, மீண்டும் ஒரு நூறு நீ ண்ட
ககணகளால் {நாராசங் களால் } அவகன {சகுனிகய} மார்பில்
துகளத்தான்.(13) பிறகு அவன் {நகுலன்}, ககண சபாருத்தப் பட்ட
சகுனியின் வில் கலக் ககப் பிடியில் அறுத்து, இரண்டு
துண்டுகளாக்கினான். கணப் சபாழுதில் அவன் {நகுலன்}, சகுனியின்
சகாடிமரத்கதயும் சவட்டி, அகதக் கீரை பூமியில் விைச் சசய் தான்.(14)
பாண்டுவின் மகனான நகுலன், அடுத்ததாக, கூர்முகன

சகாண்டதும் , நன்கு கடினமாக்கப் பட்டதுமான ககண ஒன்றால்
சகுனியின் சதாகடகயத் துகளத்து, ரவடன் ஒருவன், சிறகு பகடத்த
பருந்சதான்கற பூமியில் விைச் சசய் வகதப் ரபால, அவகன {ெகுைினய}
அவைது பதரில் கீபை விைெ் செய் தாை்.(15) ஆைத்துகளக்கப் பட்ட சகுனி,
ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, காமவயப் பட்ட ஒரு மனிதன் {காமுகன்
ஒருவன்} தன் தகலவிகய {காமுகிகயத்} தழுவிக் சகாள் வகதப் ரபாலக்
சகாடிக்கம் பத்கதத் தழுவி சகாண்டு, தன் ரதர்த்தட்டில் அமர்ந்தான்.(16)
கீபை விழுந் து, சுயநினைனவ இைந் த உமது னமத்துைனை
{ெகுைினயக் } கண்ட அவைது ொரதி, ஓ! பாவமற் றவரர
{திருதராஷ்டிரரர}, விகரவாக அவகனப் ரபார் முகப் கப விட்டு சவளிரய
சகாண்டு சசன்றான்.(17) அப்ரபாது, பார்த்தர்களும் , அவர்ககளப்
பின்சதாடர்பவர்கள் அகனவரும் உரக்க முைங் கினர்.(18) தன் எதிரிககள
சவன்றவனும் , எதிரிககள எரிப்பவனுமான நகுலன், தன் சாரதியிடம் ,
“துபராணரால் நடத்தப் படும் பகடக்கு என்கனக் சகாண்டு சசல் வாயாக”
என்று சசான்னான்.(19) மாத்ரி மகனின் {நகுலனின்} இவ் வார்த்கதககளக்
ரகட்ட அவனது சாரதி, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, துரராணர் இருந்த
இடத்திற் குச் சசன்றான்.(20)
துரராணகர ரநாக்கிச் சசன்று சகாண்டிருந்த வலிகமமிக்கச்

சிகண்டினய எதிர்த்து, ெரத்வாைிை் மகைாை கிருபர், உறுதியான
தீர்மானத்துடனும் , சபரும் மூர்க்கத்துடனும் முன்ரனறிச் சசன்றார்.(21)
எதிரிககளத் தண்டிப் பவனான சிகண்டி, சிரித்துக் சகாண்ரட,
துரராணரின் அருகாகமகய ரநாக்கிச் சசல் லும் தன்கன, இப்படி
எதிர்த்து வரும் சகௌதமர் மககன {கிருபகர} ஒன்பது ககணகளால்
துகளத்தான்.(22) உமது மகன்களுக்கு நன்கம சசய் பவரான அந்த ஆசான்

(கிருபர்), முதலில் சிகண்டிகய ஐந்து ககணகளால் துகளத்து, மீண்டும்
அவகன இருபதால் துகளத்தார்.(23) அவர்களுக்கிகடயில் நடந்த அந்த
ரமாதலானது, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, ரதவர்களுக்கும் ,
அசுரர்களுக்கும் இகடயில் நடந்த ரபாரில் {அசுரை்} ெம் பரனுக்கும் ,
பதவர்கள் தனலவனுக்கும் {இந் திரனுக்கும் } இனடயில் நடந் த
பமாதனலப் ரபால மிகப் பயங் கரமாக இருந்தது.(24) வீரர்களும் ,
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களும் , ரபாரில் சவல் லப்பட
முடியாதவர்களுமான அவர்கள் இருவரும் , ரகாகடயின் முடிவில்
ஆகாயத்கத மகறக்கும் ரமகங் ககளப் ரபாலத் தங் கள் ககணகளால்
ஆகாயத்கத மகறத்தனர்.(25) பயங் கரமாை அந் த இரவு, ஓ!
பாரதர்களின் தகலவரர {திருதராஷ்டிரரர}, ரபாரிட்டுக் சகாண்டிருந்த
வீரப் ரபாராளிகளால் ரமலும் பயங் கரமகடந்தது.(26) உண்கமயில் ,
அகனத்து வகக அச்சங் ககளயும் தூண்டும் பயங் கரத்தை்னமகனளக்
சகாண்ட அந் த இரவு, (அனைத்து உயிரிைங் களுக்குமாை) மரண
இரவாக {காலராத்திரி} ஆைது.
அப் ரபாது சிகண்டி, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அர்த்தச்சந்திரக்

ககணசயான்றால் சகௌதமர் மகனின் {கிருபரின்} சபரிய வில் கல
அறுத்து, கூர்த்தீட்டப் பட்ட ககணககளப் பின்னவர் {கிருபரின்} மீது
ஏவினான். ரகாபத்தால் எரிந்த கிருபர், ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர},
சகால் லன் கரங் களால் பளபளப் பாக்கப் பட்டதும் , கூர்முகனகயயும் ,
தங் கக் ககப் பிடிகயயும் சகாண்டதுமான கடுகமயான ஓர் ஈட்டிகயத்
தன் எதிராளியின் {சிகண்டியின்} மீது ஏவினார். எனினும் சிகண்டி,
தன்கன ரநாக்கி வந்த அகத {அந்த ஈட்டிகய}, பத்து ககணகளால்
சவட்டினான்.(27-29) தங் கத்தால் அலங் கரிக்கப்பட்ட அந்த ஈட்டி (இப் படி
சவட்டப் பட்டு) கீரை பூமியில் விழுந்தது. அப் ரபாது மனிதர்களில்
முதன்கமயான சகௌதமர் {கிருபர்}, மற் சறாரு வில் கல எடுத்துக்
சகாண்டு, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, கூர்த்தீட்டப் பட்ட சபரும்
எண்ணிக்ககயிலான ககணகளால் சிகண்டிகய மகறத்தார்.(30) இப் படி
அந்தப் ரபாரில் சகௌதமரின் சிறப் புமிக்க மகனால் {கிருபரால் }
மனறக் கப் பட்டவனும் , பதர்வீரர்களில் முதை்னமயாைவனுமாை
சிகண்டி தை் பதர்தட்டில் பலவீைமனடந் தாை்.(31) சரத்வானின்
மகனான கிருபர் அவன் பலவீனமகடந்தகதக் கண்டு, ஓ! பாரதரர
{திருதராஷ்டிரரர}, அவகனக் {சிகண்டிகயக்} சகால் லும் விருப் பத்தால்
பல ககணகளால் அவகனத் துகளத்தார்.(32) (பிறகு சிகண்டி தன்
சாரதியால் சவளிரய சகாண்டு சசல் லப்பட்டான்). வலிகமமிக்கத்
ரதர்வீரனான அந்த யக்ஞபெைை் மகை் {துருபதை் மகைாை சிகண்டி}
பபாரில் பிை்வாங் குவனதக் கண்ட பாஞ் சாலர்களும் , ரசாமகர்களும்
(அவகனக் காப்பதற் காக) அகனத்துப் பக்கங் களிலும் அவகனச் சூை் ந்து
சகாண்டனர்.(33) அரத ரபால உமது மகன்களும் , சபரும் பகடயுடன்
அந்தப் பிராமணர்களில் முதன்கமயானவகர (கிருபகரச்) சூை் ந்து
சகாண்டனர்.(34) அப் ரபாது ஒருவகரசயாருவர் தாக்கிக் சகாண்ட
ரதர்வீரர்களுக்கு இகடயில் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர} மீண்டும் ஒரு
ரபார் சதாடங் கியது.(35)

ஒருவகரசயாருவர் தாக்கி வீை் ததி

் விகரந்து சசல் லும்
குதிகரவீரர்கள் , யாகனகள் ஆகியவற் றின் காரணமாக எழுந்த
ஆரவாரமானது, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, ரமகங் களின்
முைக்கத்கதப் ரபாலப் ரபசராலி சகாண்டதாக இருந்தது.(36) அப் ரபாது, ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபார்க்களமானது மிகவும்
கடுகமயானதாகத் சதரிந்தது. விகரந்து சசன்ற காலாட்பகடயின்
நகடயால் , ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர} அச்சத்தால் நடுங் கும் ஒரு
சபண்கணப் ரபாலப் பூமியானவள் நடுங் கத் சதாடங் கினாள் .(37)
ரதர்வீர்கள் தங் கள் ரதர்களில் ஏறி மூர்க்கமாக விகரந்து, சிறகு பகடத்த
பூச்சிககளப் பிடிக்கும் காக்ககககளப் ரபால, ஆயிரக்கணக்கான
எதிராளிககளத் தாக்கினர்.(38) அரத ரபால, தங் கள் உடல் களில் மதநீ ர்
வழிந்த யாகனகள் , ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, அரத ரபான்ற
யாகனககளப் பின்சதாடர்ந்து அவற் ரறாடு சீற் றத்துடன் ரமாதின. அரத
ரபாலரவ, குதிகரவீரர்கள் , குதிகரவீரர்கரளாடும் , காலாட் பகட வீரர்கள் ,
காலாட்பகட வீரர்கரளாடும் ரகாபத்துடன் அந்தப் ரபாரில் ரமாதிக்
சகாண்டனர்.(39,40)
அந் த நள் ளிரவில் , பின்வாங் குபகவ, விகரபகவ மற் றும் மீண்டும்

ரமாதலுக்கு வருபகவ ஆகிய துருப் புகளின் ஒலி சசவிடாக்குவதாக
இருந்தது. ரதர்கள் , யாகனகள் , குதிகரகள் ஆகியவற் றில் கவக்கப்பட்ட
சுடர்மிக்க விளக்குகளும் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, ஆகாயத்தில்
இருந் து விழும் சபரிய விண்கற் கனளப் பபாலத் சதரிந் தை.(41,42) ஓ!
பாரதர்களின் தகலவரர {திருதராஷ்டிரரர}, விளக்குகளால்
ஒளியூட்டப்பட்ட அந்த இரவானது, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தப்
ரபார்க்களத்தில் பககலப் ரபாலரவ இருந்தது.(43) அடர்த்தியான
இருளுடன் ரமாதி, அகத முற் றாக அழிக்கும் சூரியகனப் ரபாலரவ, அந்தப்
ரபார்க்களத்தின் அடர்த்தியான இருளானது, அந்தச் சுடர்மிக்க
விளக்குகளால் அழிக்கப்பட்டது.(44) உண்கமயில் , புழுதியாலும் ,
இருளாலும் மகறக்கப் பட்டிருந்த ஆகாயம் , பூமி, முக்கிய மற் றும் துகணத்
திகசகள் ஆகியகவ மீண்டும் அந்த சவளிச்சத்தால் ஒளியூட்டப் பட்டன.(45)
ஆயுதங் கள் , கவசங் கள் , சிறப்புமிக்க வீரர்களின் ஆபரணங் கள்
ஆகியவற் றின் ஒளி சுடர்மிக்க அந்த விளக்குகளின் ரமலான
சவளிச்சத்தில் மகறந்தது.
இரவில் அந் தக் கடும் பபார் நடந் து சகாண்டிருந் தபபாது, ஓ!

பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, ரபாராளிகளில் எவராலும் தங் கள் தரப் பின்
ரபார்வீரர்ககளரய அறிந்து சகாள் ள முடியவில் கல.(46,47) ஓ!
பாரதர்களின் தகலவரர {திருதராஷ்டிரரர}, அறியாகமயால் , தந்கத
மககனயும் , மகன் தந்கதகயயும் , நண்பன் நண்பகனயும்
சகான்றனர்.(48) உறவினர்கள் , உறவினர்ககளயும் , தாய் மாமன்கள்
தங் கள் சரகாதரிகளின் மகன்ககளயும் , ரபார்வீரர்கள் தங் கள் தரப் பின்
ரபார்வீரர்ககளயும் சகான்றனர், ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர},
எதிரிகளும் கூடத் தங் கள் ஆட்ககளரய சகான்றனர்.(49) அந் தப் பயங் கர
இரவு பமாதலில் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, ஒருவகரசயாருவர்

கருதிப் பாராமல் அகனவரும் சீற் றத்துடன் ரபாரிட்டனர்” {என்றான்

சஞ் சயன்}.(50)
-----------------------------------------------------------------------------------

“நாம் அபிமை்யுனவ சகாை்றது பபாலபவ…!”எை்ற

கர்ணை்!
“As we killed Abhimanyu!” said Karna! | Drona-Parva-Section-170 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக் கம் : துபராணனர எதிர்த்து வினரந் த திருஷ்டத்யும் ைை்; தை்
எதிரிகள் அனைவருடனும் பபாரிட்ட திருஷ்டத்யும் ைை்; துருமபெைனைக்
சகாை்ற திருஷ்டத்யும் ைை்; கர்ணைிை் வில் னல அறுத்த திருஷ்டத்யும் ைை்;
திருஷ்டத்யும் ைனைக் காக்க வினரந் த ொத்யகி; விருஷபெைனை
மயக் கமனடயெ் செய் த ொத்யகி; அர்ஜுைைிை் நாசணாலினயயும் ,
பதசராலினயயும் பகட்டுக் கலங் கிய கர்ணை்; திருஷ்டத்யும் ைனையும் ,
ொத்யகினயயும் சகால் ல துரிபயாதைனுடை் பெர்ந்து ஆபலாசித்த கர்ணை்;
ொத்யகி மற் றும் திருஷ்டத்யும் ைனை அர்ஜுைை் காக் க முடியாதபடி அவனை
எதிர்த்துெ் செல் லுமாறு ெகுைியிடம் சொை்ை துரிபயாதைை்; சபரும் பனடயுடை்
ொத்யகினயெ் சூை் ந் து சகாண்ட கர்ணை் முதலாபைார்...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “கடுகமயானதும் ,
பயங் கரமானதுமான அந்தப் ரபாரில் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},

திருஷ்டத்யும் ைை், துபராணனர எதிர்த்துெ் செை்றாை்.(1) தன்
உறுதிமிக்க வில் கலப் பற் றிக் சகாண்டு, மீண்டும் மீண்டும் நாண்கயிகற
இழுத்த அந்தப் பாஞ் சால இளவரசன் {திருஷ்டத்யும் னன்} தங் கத்தால்
அலங் கரிக்கப் பட்ட துரராணரின் ரதகர ரநாக்கி விகரந்தான்.(2)
திருஷ்டத்யும் னன், துரராணரின் அழிகவச் சாதிக்கச் சசன்று
சகாண்டிருந்தரபாது, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, பாஞ் சாலர்களும் ,

பாண்டவர்களும் அவகனச் {திருஷ்டத்யும் னகனச்} சூை் ந்து

சகாண்டனர்.(3) ஆசான்களில் முதன்கமயானவரான துரராணர் இப் படித்
தாக்கப் பட்டகதக் கண்ட உமது மகன்கள் , தீர்மானத்துடன் ரபாரில்
ஈடுபட்டு அகனத்துப் பக்கங் களில் இருந்தும் துரராணகரக் காத்தனர்.(4)
பிறகு, அந் த இரவில் ஒை்றுடை் ஒை்று பமாதிக் சகாண்ட கடசலனும்
இரு துருப் புகளும் , சூறாவளியால் மூர்க்கமாகத் தாக்கப் படுபகவயும் ,
மிகவும் கலங் கடிக்கப் படும் உயிரினங் களுடன் கூடியகவயுமான
பயங் கரமான இரண்டு கடல் ககளப் ரபாலத் சதரிந்தன.(5)
அப் ரபாது அந்தப் பாஞ் சால இளவரசன் {திருஷ்டத்யும் னன்}, ஓ!

மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, ஐந்து ககணகளால் துரராணரின் மார்கப
விகரவாகத் துகளத்துச் சிங் க முைக்கம் சசய் தான்.(6) எனினும் துரராணர்,
ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபாரில் இருபத்கதந்து
ககணகளால் எதிரிகயத் துகளத்து, மற் சறாரு பல் லத்தால் அவனது
{திருஷ்டத்யும் னனின்} பிரகாசமிக்க வில் கலயும் அறுத்தார்.(7)
துரராணரால் பலமாகத் துகளக்கப்பட்ட திருஷ்டத்யும் னன், ஓ! பாரதக்
குலத்தின் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர}, தன் வில் கல விகரவாக
கவத்துவிட்டு, சினத்தால் தன் (கீை் ) உதட்கடக் கடித்தான்.(8)
உண்கமயில் , ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, ரகாபத்தால் தூண்டப் பட்ட
அந்த வீரத் திருஷ்டத்யும் னன், துரராணரின் அழிகவச் சாதிக்க மற் சறாரு
உறுதிமிக்க வில் கல எடுத்துக் சகாண்டான்.(9)
பககவீரர்ககளக் சகால் பவனும் , சபருமைகுடன் கூடியவனுமான

அந்தப் ரபார்வீரன் {திருஷ்டத்யும் னன்}, அந்த உறுதிமிக்க வில் கலத் தன்
காதுவகர இழுத்து, துரராணரின் உயிகர எடுக்கவல் ல ஒரு பயங் கரக்
ககணகய ஏவினான்.(10) கடுகமயானதும் , பயங் கரமானதுமான அந்தப்
ரபாரில் வலிகமமிக்க அந்த இளவரசனால் {திருஷ்டத்யும் னனால் } இப்படி
ஏவப் பட்ட அந்தக் ககணயானது, உதயச் சூரியகனப் ரபால
சமாத்தப் பகடக்கும் ஒளியூட்டியது.(11) அந் தப் பயங் கரக் கனணனயக்
கண்ட பதவர்கள் , கந் தர்வர்கள் , தாைவர்கள் ஆகிபயார், ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, “துரராணருக்குச் சசழிப் புண்டாகட்டும் {மங் கலம்
உண்டாகட்டும் }” என்ற வார்த்கதககளச் சசான்னார்கள் .(12) எனினும்
கர்ணை், ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, தன் கரத்தின் சபரும் நளினத்கத
சவளிக்காட்டியபடி, ஆசானின் {துரராணரின்} ரதகர ரநாக்கிச் சசன்று
சகாண்டிருந்த அந் தக் கனணனயப் பைிசரண்டு துண்டுகளாக
சவட்டிைாை்.(13) திருஷ்டத்யும் னனின் அந்தக் ககணயானது, ஓ! மன்னா,
ஓ! ஐயா {திருதராஷ்டிரரர}, இப்படிப் பல துண்டுகளாக சவட்டப்பட்டு,
நஞ் சற் ற பாம் சபான்கறப் ரபாலப் பூமியில் ரவகமாக விழுந்தது.(14)
அந்தப் ரபாரில் , ரநரான தன் ககணகளால் திருஷ்டத்யும் னனின்

ககணககள சவட்டிய கர்ணை், பிறகு, கூரிய கனணகள் பலவற் றால்
திருஷ்டத்யும் ைனையும் துனளத்தாை்.(15) துபராணரிை் மகை்
{அஸ்வத்தாமை்} ஐந்தாலும் , துபராணர் ஐந்தாலும் , ெல் லியை்
ஒன்பதாலும் , துெ்ொெைை் மூன்றாலும் அவகன {திருஷ்டத்யும் னகனத்}
துகளத்தனர்.(16) துரிபயாதைை் இருபது ககணகளாலும் , ெகுைி
ஐந்தாலும் அவகன {திருதஷ்டத்யும் னகனத்} துகளத்தனர். உண்கமயில்
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களான அவர்கள் அகனவரும் , அந்தப்

பாஞ் சாலர்களின் இளவரசகன {திருஷ்டத்யும் னகன} ரவகமாகத்
துகளத்தனர்.(17) இப் படிரய அவன் {திருஷ்டத்யும் ைை்}, துபராணனரக்
காக் க முயை்ற அந் த ஏழுவீரர்களாலும் அந் தப் பபாரில்
துனளக் கப் பட்டாை். எனினும் அந்தப் பாஞ் சாலர்களின் இளவரசன்
{திருஷ்டத்யும் னன்}, அந்த வீரர்கள் ஒவ் சவாருவகரயும் மூன்று
ககணகளால் துகளத்தான்.(18) உண்கமயில் திருஷ்டத்யும் னன், ஓ!
மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தப் பயங் கரப் ரபாரில் துரராணர், கர்ணன்,
துரராணரின் மகன் {அஸ்வத்தாமன்} மற் றும் உமது மகன் {துரிரயாதனன்}
ஆகிரயாகர ரவகமாகத் துகளத்தான்.(19) அந்த வில் லாளியால்
{திருஷ்டத்யும் னனால் } இப் படித் துகளக்கப்பட்ட அந்தப் ரபார்வீரர்கள் ,
ஒன்றாகச் ரசர்ந்து ரபாரிட்டு, உரக்க முைங் கியபடிரய மீண்டும்
அம் ரமாதலில் திருஷ்டத்யும் னகனத் துகளத்தனர்.(20)
அப் ரபாது ரகாபத்தால் தூண்டப் பட்ட துருமபெைை், ஓ! மன்னா

{திருதராஷ்டிரரர}, சிறகு பகடத்த ககண ஒன்றால் அந்தப் பாஞ் சால
இளவரசகன {திருஷ்டத்யும் னகனத்} துகளத்து, ரமலும் மூன்று பிற
ககணகளால் மீண்டும் அவகனத் துகளத்தான்.(21) அந்த இளவரசனிடம்
{திருஷ்டத்யும் னனிடம் } ரபசிய அவன் {துருமரசனன்}, “நில் , நிற் பாயாக”
என்றான். பிறகு திருஷ்டத்யும் னன், தங் கச் சிறகுககளக் சகாண்டகவயும் ,
எண்சணயில் நகனக்கப்பட்டகவயும் , ஏவப்படுபவரின் உயிகரரய
எடுக்கவல் லகவயுமான மூன்று ரநரான ககணகளால் அம் ரமாதலில்
துருமரசனகனப் பதிலுக்குத் துகளத்தான்.(22) பிறகு அந்தப்
பாஞ் சாலர்களின் இளவரசன் {திருஷ்டத்யும் ைை்}, பிரகாெமாை தங் க
குண்டலங் களால் அலங் கரிக்கப் பட்ட துருமபெைைிை் தனலனய
மற் சறாரு பல் லத்தால் பிை்ைவைிை் {துருமபெைைிை்} உடலில்
இருந் து சவட்டிைாை்.(23) (சினத்தால் ) (கீை் ) உதடு கடிக்கப் பட்ட
நிகலயில் இருந்த அந்தத் தகலயானது, பலமான காற் றின்
சசயல் பாட்டால் , குகலயில் இருந்து உதிர்ந்து விழும் பழுத்த
பனம் பைத்கதப் ரபாலத் தகரயில் விழுந்தது.(24)
மீண்டும் அந்தப் ரபார்வீரர்கள் அகனவகரயும் கூரிய ககணகளால்

துகளத்த அந்த வீரன் {திருஷ்டத்யும் னன்}, ரபார் முகறகள்
அகனத்கதயும் அறிந்த ரபார்வீரனான ராகதயின் மகனுகடய
{கர்ணனுகடய} வில் கலச் சில பல் லங் களால் அறுத்தான்.(25) கடுஞ் சிங் கம்
ஒன்று தன் வால் அறுபட்டத்கதப் சபாறுத்துக் சகாள் ளாதகதப் ரபால,
கர்ணனால் தன் வில் அறுபட்டகதப் சபாறுத்துக் சகாள் ள
முடியவில் கல.(26) மற் சறாரு வில் கல எடுத்துக் சகாண்ட கர்ணன்,
சினத்தால் கண்கள் சிவந்து, சபருமூச்சு விட்டுக் சகாண்டு, வலிகமமிக்கத்
திருஷ்டத்யும் னகனக் ககண ரமகங் களால் மகறத்தான்.(27) சினத்தால்
தூண்டப் பட்ட கர்ணகனக் கண்டவர்களும் , ரதர்வீரர்களில்
காகளயருமான அந்த ஆறு வீரர்கள் , பாஞ் சால இளவரசகன
{திருஷ்டத்யும் னகனக்} சகால் லும் விருப் பத்தால் விகரவாக அவகனச்
சூை் ந்து சகாண்டனர்.(28) உமது தரப் பின் முதன்கமயான ஆறு
ரதர்வீரர்களுக்கு முன்பு நிற் கும் பின்னவகன {திருஷ்டத்யும் னகனக்}

கண்ட துருப் புகள் அகனத்தும் , ஓ! தகலவா {திருதராஷ்டிரரர}, அவன்

காலனின் ரகாரப் பற் களுக்கிகடயில் விழுந்துவிட்டதாகரவ கருதினர்.(29)
அரத ரவகளயில் தசார்ஹ குலத்கதச் ரசர்ந்த ொத்யகி, தன்

ககணககள இகறத்தபடிரய வீரத் திருஷ்டத்யும் னன் ரபாரிட்டுக்
சகாண்டிருந்த இடத்கத அகடந்தான்.(30) சாத்வத குலத்தின் சவல் லப்பட
முடியாத ரபார்வீரன் வருவகதக் கண்ட ராகதயின் மகன் {கர்ணன்},
அந்தப் ரபாரில் அவகனப் பத்து ககணகளால் துகளத்தான்.(31) பிறகு
சாத்யகி, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அந்த வீரர்கள் அகனவரும்
பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, பத்து ககணகளால் கர்ணகனத்
துகளத்து, அவனிடம் {கர்ணனிடம் }, “ஓடாமல் என் முன்ரன நிற் பாயாக”
என்றான்.(32) அப்ரபாது வலிகமமிக்கச் சாத்யகிக்கும் , சவல் லப் பட
முடியாத கர்ணனுக்கும் இகடயில் நகடசபற் ற ரமாதலானது, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, (பைங் காலத்தில் ) பலிக்கும் , வாெவனுக்கும்
{இந் திரனுக்கும் } இகடயில் நடந்ததற் கு ஒப் பாக இருந்தது.(33)
க்ஷத்திரியர்களில் காகளயான அந்தச் சாத்யகி, தன் ரதரின்
சடசடப் சபாலியால் க்ஷத்திரியர்கள் அகனவகரயும் அச்சுறுத்திக்
சகாண்ரட, தாமனரக் கண் சகாண்ட கர்ணனை (பல ககணகளால் )
அந்த வலிகமமிக்கச் சூதன் மகன் {கர்ணன்}, ஓ! ஏகாதிபதி

{திருதராஷ்டிரரர}, தன் வில் லின் நாசணாலியால் பூமிகய நடுங் கச்
சசய் தபடிரய சாத்யகிரயாடு ரபாரிட்டுக் சகாண்டிருந்தான்.(35)
உண்கமயில் கர்ணன், நீ ண்டகவ {நாராசங் கள் }, முள் பதித்தகவ
{கர்ணிகள் }, கூர்முகன சகாண்டகவ {விபாண்டங் கள் }, கன்றின் பல்
ரபான்ற தகல சகாண்டகவ {வத்ஸதந்தங் கள் }, கத்தி ரபான்ற தகல
சகாண்டகவ {க்ஷுரங் கள் } ரபான்ற ககணகளாலும் , இன்னும் பிற
நூற் றுக்கணக்கான ககணகளாலும் சிநியிை் பபரனை {ொத்யகினயப் }
பதிலுக்குத் துகளத்தான்.(36) அரத ரபால விருஷ்ணி குலத்தில்
முதன்கமயான யுயுதாைனும் , அந்தப் ரபாரில் கர்ணகனத் தன்
ககணகளால் மகறத்தான். ஒரு குறிப் பிட்ட ரநரம் வகர அந்தப் ரபார்
சமமாகரவ நடந்தது.(37) அப் ரபாது, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர},
கர்ணகனத் தங் கள் தகலகமயில் நிறுத்திக் சகாண்ட உமது மகன்கள்
அகனவரும் சாத்யகிகய அகனத்துப் பக்கங் களில் இருந்தும் கூரிய
ககணகளால் துகளத்தனர்.(38)
அவர்கள் அகனவரின் ஆயுதங் ககளயும் , கர்ணனின்

ஆயுதங் ககளயும் தடுத்த சாத்யகி, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
விருஷபெைனை {கர்ணைிை் மகனை} ரவகமாக நடுமார்பில்
துகளத்தான்.(39) அந்தக் ககணயால் துகளக்கப்பட்டவனும் , சபரும்
காந்தி சகாண்டவனுமான வீர விருஷரசனன், தன் வில் கல விட்டுவிட்டு
ரவகமாகத் தன் ரதரில் விழுந்தான்.(40) வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான
விருஷபெைை் சகால் லப் பட்டதாக நம் பிய கர்ணை், தன் மகன் இறந்த
துயரால் எரிந்து, சபரும் பலத்துடன் சாத்யகிகயப் பீடிக்கத்
சதாடங் கினான்.(41) இப்படிக் கர்ணனால் பீடிக்கப் பட்ட அந்த
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரன் யுயுதானன் {சாத்யகி}, சபரும் ரவகத்துடன், பல
ககணகளால் கர்ணகன மீண்டும் மீண்டும் துகளத்தான்.(42) மீண்டும்

கர்ணகனப் பத்து ககணகளாலும் , விருஷரசனகன ஐந்தாலும் துகளத்த
அந்தச் சாத்வத வீரன் {சாத்யகி}, தந்கத, மகன் ஆகிய இருவரின்
ரதாலுகறககளயும் , விற் ககளயும் அறுத்தான்.(43) பிறகு அந்தப்
ரபார்வீரர்கள் இருவரும் , எதிரிககள அச்சத்தால் தூண்டவல் ல ரவறு
இரண்டு விற் களுக்கு நாரணற் றி, அகனத்துப் பக்கங் களில் இருந்தும்
கூரிய ககணகளால் யுயுதானகன {சாத்யகிகயத்} துகளக்கத்
சதாடங் கினர்.(44)
வீரர்களுக்கு இப் படி அழிகவ ஏற் படுத்திய அந்தக் கடும் ரபார் நடந்து
சகாண்டிருந்த ரபாது, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அனைத்து
ஒலிகனளயும் விஞ் சும் படி காண்டீவத்திை் ஒலி பகட்கப் பட்டது.(45)
அர்ஜுைனுனடய ரதரின் சடசடப் சபாலிகயயும் , காண்டீவத்தின்
நாசணாலிகயயும் ரகட்ட சூதனின் மகன் {கர்ணன்}, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, துரிரயாதனனிடம் இவ் வார்த்கதககளச்
சசான்னான்:(46) “சகௌரவ வீரப் ரபாராளிகளில்
முதன்கமயாரனாகரயும் , வலிகமமிக்க வில் லாளிகள் பலகரயும் , நமது
சமாத்த பகடகயயும் சகான்றபடிரய அர்ஜுனன் தன் வில் லில் உரத்த
நாசணாலிகய எழுப் புகிறான்.(47) இடியின் முைக்கத்திற் கு ஒப் பான
அவனது {அர்ஜுனனின்} ரதரின் சடசடப் சபாலியும் ரகட்கிறது. அந்தப்
பாண்டுவின் மகன் {அர்ஜுனன்}, தனக்குத் தகுந்த சாதகனககள
அகடகிறான் என்பது சதளிவாகத் சதரிகிறது.(48) பிருகதயின் இந்த
மகன் {குந்தியின் மகன் அர்ஜுனன்}, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, நமது
சபரிய பகடகயக் கலங் கடித்துவிடுவான். நம் துருப் புகளில் பல
ஏற் கனரவ பிளந்து சகாண்டிருக்கின்றன. எவரும் ரபாரில் நிற் கவில் கல
{நிகலக்க முடியவில் கல}.(49) உண்கமயில் , காற் றால் ககலக்கப் படும்
ரமகத்திரள் ககளப் ரபால நமது பகடயும் ககலக்கப் படுகிறது.
அர்ஜுனரனாடு ரமாதும் நமது பகட, கடலில் படகு பிளப்பகதப் ரபாலப்
பிளக்கிறது.(50)
ஓ! மன்னா, ஓ! ஏகாதிபதி {துரிரயாதனா}, காண்டீவத்தில் இருந்து

ஏவப் படும் ககணகளின் விகளவால் ரபார்க்களத்தில் இருந்து ஓடரவா,
கீரை விைரவா சசய் யும் முதன்கமயான வீரர்களின் உரத்த ஓலங் கள்
ரகட்கப் படுகின்றன.(51) ஓ! ரதர்வீரர்களில் புலிரய {துரிரயாதனா},
ஆகாயத்தில் ரகட்கப் படும் இடி முைக்கத்கதப் ரபால, இந் த நள் ளிரவில் ,
அர்ஜுனனின் ரதர் அருகில் துந்துபிகள் மற் றும் ககத்தாளங் களின்
ஒலிகயக் ரகட்பாயாக.(52) அர்ஜுனனின் ரதர் அருரக (பீடிக்கப் படும்
ரபாராளிகளால் ) எழுப் பப்படும் உரத்த ஓலங் ககளயும் , மகத்தான சிங் க
முைக்கங் ககளயும் , பல் ரவறு பிற ஒலிககளயும் ரகட்பாயாக.(53)
எனினும் இங் ரக, நம் மத்தியில் சாத்வத குலத்தில் முதன்கமயான

இந்தச் சாத்யகி இருக்கிறான். இந்த நமது ரநாக்குப் சபாருகள
{சாத்யகிகயத்} தாக்கி வீை் த்த முடியுரமயானால் , நம் எதிரிககள
அகனவகரயும் நம் மால் சவல் ல முடியும் .(54) அரதரபாலப் பாஞ் சால
மன்னனின் மகனும் {திருஷ்டத்யும் னனும் } துரராணரிடம் ரபாரிட்டுக்
சகாண்டிருக்கிறான். அவன் {திருஷ்டத்யும் னன்}, ரதர்வீரர்களில்
முதன்கமயான பல வீரர்களால் அகனத்துப் பக்கங் களிலும்

சூைப் பட்டிருக்கிறான்.(55) நம் மால் ொத்யகினயயும் , பிருஷதை்
மகைாை திருஷ்டத்யும் ைனையும் சகால் ல முடிந் தால் , ஓ! மை்ைா
{துரிபயாதைா}, சவற் றி நமபத எை்பதில் ஐயமிருக்காது.(56)
சுபத்தினரயிை் மகனுக்கு {அபிமை்யுவுக்குெ்} சசய் தகதப்

ரபாலரவ வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களான இந்த விருஷ்ணி
குலமககனயும் {சாத்யகிகயயும் }, இந்தப் பிருஷதன் மககனயும்
{திருஷ்டத்யும் னகனயும் } சூை் ந்து சகாண்டு, வீரர்களான இவ் விருகரயும்
நாம் சகால் ல முயல் ரவாம் [1].(57) சாத்யகி, குருக்களில் காகளயர்
பலருடன் ரபாரிட்டுக் சகாண்டிருக்கிறான் என்பகத அறிந்து, ஓ! பாரதா
{துரிரயாதனா}, ெவ் யெெ்சிை் {அர்ஜுைை்}, நம் முன் துரராணரின் இந்தப்
பகடப் பிரிகவ ரநாக்கி வந்து சகாண்டிருக்கிறான்.(58) பலரால் சூைப்பட்ட
சாத்யகிகயப் பார்த்தனால் {அர்ஜுனனால் } காக்க முடியாதவாறு, அங் ரக
{அர்ஜுனன் வரும் வழியில் } நமது முதன்கமயான ரதர்வீரர்ககளப்
சபருமளவில் அனுப்ப ரவண்டும் .(59) மதுகுலத்தின் சாத்யகிகய விகரவில்
யமனுலகு அனுப்ப, இந்தப் சபரும் வீரர்கள் , சபரும் பலத்துடன் ககண
ரமகங் ககள ஏவட்டும் ” என்றான் கர்ணன்.(60)
[1] ரவசறாரு பதிப்பில் , “அபிமன் யுகவச் சூை் ந்தது ரபாலச்

சூரர்களும் , மகாரதர்களுமான அந்த விருஷ்ணி வீரகனயும் ,
பார்ஷதகனயும் சூை் ந்து சகாண்டு சகால் வதற் கு நாம்
முயற் சி சசய் ரவாம் ” என் று இருக்கிறது. மன் மதநாததத்தரின்
பதிப் பில் , “முகறரய விருஷ்ணி மற் றும் பிருஷத குலங் களின்
வழித்ரதான் றல் களும் , வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களுமான
இவ் விரு வீரர்ககளயும் , சுபத்திகரயின் மகனுக்கு
{அபிமன் யுவுக்குச்} சசய் தகதப் ரபாலரவ, கூரான
ஆயுதங் களால் துகளத்து அவர்ககளக் சகால் ல முயல் ரவாம் ”
என் றிருக்கிறது.
இகதரய கர்ணனின் கருத்தாக உறுதிசசய் து சகாண்ட உமது மகன்

{துரிரயாதனன்}, விஷ்ணுவிடம் பபசும் இந் திரனைப் பபால அந்தப்
ரபாரில் சுபலனின் மகனிடம் {சகனியிடம் },(61) “பின்வாங் காத பத்தாயிரம்
யாகனகள் மற் றும் பத்தாயிரம் ரதர்களுடன் தனஞ் சயகன {அர்ஜுனகன}
எதிர்த்துச் சசல் வீராக.(62) துெ்ொெைை், துர்விொஹை், சுபாகு,
துஷ்பிரதர்ஷணை் ஆகிரயார் சபரும் எண்ணிக்ககயிலான
காலாட்பகடயினர் சூை உம் கமப் பின்சதாடர்வார்கள் .(63) ஓ! அம் மாரன
{மாமனான சகுனிரய}, சபரும் வில் லாளிகளான இரு கிருஷ்ணர்ககளயும்
{கருப் பர்களான கிருஷ்ணன் மற் றும் அர்ஜுனன்ககளயும் } மற் றும்
யுதிஷ்டிரன், நகுலன், சகாரதவன் மற் றும் பாண்டுவின் மகனான
பீமகனயும் சகால் வீராக.(64) ரதவர்களின் சவற் றி இந்திரகனச்
சார்ந்திருப் பகதப் ரபால எனது சவற் றி உம் கமரய சார்ந்திருக்கிறது. ஓ!
அம் மாரன, பாவகைிை் {அக்ைியிை்} மகை் (கார்த்திபகயை்)
அசுரர்ககளக் சகான்றகதப் ரபாலரவ நீ ர் குந்தியின் மகன்ககளக்
சகால் வீராக” என்றான் {துரிரயாதனன்}.(65)

இப் படிச் சசால் லி உமது மகனால் தூண்டப் பட்ட சகுனி, கவசம்

தரித்துக் சகாண்டு, சபரும் பகடயாலும் , உமது மகன்களாலும்
ஆதரிக்கப் பட்டு, பாண்டுவின் மகன்ககள எரிப்பதற் காகப் பார்த்தர்ககள
எதிர்த்துச் சசன்றான். அப்ரபாது உமது பகடக்கும் , எதிரிக்கும் இகடயில்
ஒரு சபரும் ரபார் சதாடங் கியது.(66,67) ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
(இப் படி) சுபலனின் மகன் {சகுனி} பாண்டவர்ககள எதிர்த்துச் சசன்ற
ரபாது, சூதனின் மகன் {கர்ணன்} ஒரு சபரும் பகடயின் துகணயுடன், பல
நூற் றுக்கணக்கான ககணககள இகறத்தபடிரய சாத்யகிகய எதிர்த்து
விகரவாகச் சசன்றான். உண்கமயில் , உமது ரபார் வீரர்கள்
ஒன்றாகக்கூடி சாத்யகிகயச் சூை் ந்து சகாண்டனர்.(68,69) அப் ரபாது
பரத்வாஜரின் மகன் {துபராணர்}, அந் த நள் ளிரவில்
திருஷ்டத்யும் ைைிை் பதனர எதிர்த்துெ் செை்று, ஓ! பாரதக் குலத்தின்
காகளரய {திருதராஷ்டிரரர}, துணிவுமிக்கத் திருஷ்டத்யும் னனுடனும் ,
பாஞ் சாலர்களுடனும் அற் புதமானதும் , கடுகமயானதுமான ஒரு ரபாகரச்
சசய் தார்” {என்றான் சஞ் சயன்}.(70)
------------------------------------------------------------------------------------

சகௌரவப் பனடனய முறியடித்த மூவர்!

The Trio that routed the Kaurava host! | Drona-Parva-Section-171 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : துரிபயாதைனைப் புறமுதுகிடெ் செய் த ொத்யகி; தை்னுடை்
பமாதிய எதிரிகனள முறியடித்த ொத்யகி; ெகுைினயத் பதரிைக்கெ் செய் த
அர்ஜுைை்; சகௌரவப் பனடனய சகாை்றழித்த அர்ஜுைை்; துபராணரிை்
வில் னல அறுத்த திருஷ்டத்யும் ைை், துபராணனரத் தடுத்துப் பபரழினவ
ஏற் படுத்திய திருஷ்டத்யும் ைை்...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “பிறகு, எளிதில்

ரபாரில் வீை் த்தப் பட முடியாதவர்களும் , உமது பகடகயச்
ரசர்ந்தவர்களுமான அந்த மன்னர்கள் அகனவரும் , ( {ொத்யகியிை்}
சாதகனககளப் ) சபாறுத்துக் சகாள் ள முடியாமல் யுயுதாைைிை்
{ொத்யகியிை்} ரதகர எதிர்த்து ரகாபத்துடன் சசன்றனர். ( 1 ) அவர்கள் ,
{ஆயுதங் களால் } நன்கு தரிக்கப்பட்டகவயும் , தங் கம் மற் றும்
ஆபரணங் களால் அலங் கரிக்கப் பட்டகவயுமான தங் கள் ரதர்களில் ஏறி,
குதிகரப் பகட மற் றும் யாகனப்பகட ஆகியவற் றின் துகணயுடன்
சசன்று அந்தச் சாத்வத வீரகன {சாத்யகிகயச்} சூை் ந்து சகாண்டனர்.(2)
அந்த வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்கள் , அகனத்துப் பக்கங் களில் இருந்தும்
அந்த வீரகன {சாத்யகிகய} அகறகூவியகைத்து சிங் க முைக்கங் ககளச்
சசய் தனர். ( 3 ) மதுகுலத்ரதாகன {சாத்யகிகயக்} சகால் ல விரும் பிய
அந்தப் சபரும் வீரர்கள் , சவல் லப்படமுடியாத ஆற் றகலக் சகாண்ட
சாத்யகியின் மீது தங் கள் கூர்முகன ககணககளப் சபாழிந்தனர். ( 4 )

தன்கன ரநாக்கி இப் படி ரவகமாக வந்து சகாண்டிருந்த

அவர்ககளக் கண்டவனும் , எதிரிப் பகடககளக் சகால் பவனும் ,
வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக் சகாண்டவனுமான அந்தச் சிநியின் ரபரன்
{சாத்யகி} பல ககணககள எடுத்துக்சகாண்டு அவற் கற ஏவினான்.(5)
வீரனும் , ரபாரில் சவல் லப் பட முடியாதவனும் , சபரும் வில் லாளியுமான
அந்தச் ொத்யகி, பநராை தை் கடுங் கனணகளால் பலரிை்
தனலகனளத் துண்டித்தாை்.(6) ரமலும் அந்த மதுகுலத்ரதான் {சாத்யகி},
பல யாகனகளின் துதிக்ககககளயும் , பல குதிகரகளின்
கழுத்துககளயும் , அங் கதங் களால் அலங் கரிக்கப் பட்ட ரபார்வீரர்கள்
பலரின் கரங் கள் ஆகியவற் கறயும் கத்தி முகக் ககணகளால்
{க்ஷுரப் ரங் களால் } சவட்டினான்.(7) விழுந்து கிடந்த சவண்சாமரங் கள்
மற் றும் சவண்குகடகள் ஆகியவற் றுடன் கூடிய அந்தப் ரபார்க்களம் , ஓ!
பாரதரர, கிட்டத்தட்ட நிகறந்து, ஓ! தகலவா {திருதராஷ்டிரரர},
விண்மீன்களுடன் கூடிய ஆகாயத்கதப் ரபால விளங் கியது.(8)
யுயுதானனால் {சாத்யகியால் } ரபாரில் இப் படிக் சகால் லப்பட்ட பகடயின்
ஓலமானது, {நரகத்தில் ) பிசாசுகளின் அலறகலப் ரபாலப் ரபசராலியாக
இருந்தது.(9) அந்த ஆரவாரப் ரபசராலியால் பூமி நிகறந்ததால் , அந்த
இரவானது ரமலும் சகாடூரமானதாகவும் , ரமலும் பயங் கரமானதாகவும்
ஆனது.(10)
தன் பகடயானது, யுயுதானனின் {சாத்யகியின்} ககணகளால்

பீடிக்கப் பட்டு, பிளக்கப்படுவகதக் கண்டும் , அந் த நள் ளிரவில்
மயிர்க்கூெ்ெத்னத ஏற் படுத்தும் அந் தப் பயங் கர ஆரவாரத்னதக்
பகட்டும் ,(11) வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான உமது மகன் {துரிபயாதைை்},
தன் ரதரராட்டியிடம் மீண்டும் மீண்டும் , "இந்த ஆரவாரம் எங் கிருந்து
வருகிறரதா அந்த இடத்திற் குக் குதிகரககளத் தூண்டுவாயாக"
என்றான்.(12) பிறகு, உறுதிமிக்க வில் லாளியும் , ககளப் பிகன
அறியாதவனும் , கரங் களில் சபரும் நளினம் சகாண்டவனும் ,
ரபார்முகறகள் அகனத்கதயும் அறிந்தவனுமான மன்னன்
துரிரயாதனன், யுயுதானகன {சாத்யகிகய} எதிர்த்து விகரந்தான்.(13)
மாதவன் {ொத்யகி}, தை் வில் னல முழுனமயாக வனளத்து, குருதி
குடிக் கும் கனணகள் பைிசரண்டால் துரிபயாதைனைத்
துனளத்தாை்.(14) இப் படி யுயுதானனின் ககணகளால் முதலில்
பீடிக்கப் பட்ட துரிரயாதனன், சினத்தால் தூண்டப் பட்டு அந்தச் சிநியின்
ரபரகன {சாத்யகிகயப் } பத்துக் ககணகளால் பதிலுக்குத்
துகளத்தான்.(15) அரத ரவகளயில் பாஞ் சாலர்களுக்கும் , உமது
துருப் புகள் அகனத்திற் கும் இகடயில் நடந்த ரபார் மிக அற் புமாகக்
காட்சியளித்தது.(16)
அப் ரபாது, சிநியின் ரபரன் {ொத்யகி}, அந் தப் பபாரில் சிைத்தால்

தூண்டப் பட்டு, வலினமமிக்கத் பதர்வீரைாை உமது மகனை
{துரிபயாதைனை} எண்பது {80} கனணகளால் மார்பில்
துனளத்தாை்.(17) பிறகு அவன் ரவறு பிற ககணகளால் துரிரயாதனனின்
குதிகரககள யமனுலகு அனுப் பி கவத்தான். அந்த எதிரிககளக்
சகால் பவன் {சாத்யகி}, விகரவாகத் தனது எதிராளியின்

{துரிரயாதனனின்} சாரதிகயத் ரதரில் இருந்து வீை் ததி ் னான்.(18) உமது

மகன் {துரிரயாதனன்}, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தக்
குதிகரகளற் ற ரதரில் நின்று சகாண்ரட சாத்யகியின் ரதகர ரநாக்கி பல
கூரிய ககணககள ஏவினான்.(19) எனினும் , சபருங் கர நளினத்கத
சவளிப் படுத்திய அந்தச் சிநியின் ரபரன் {சாத்யகி}, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, அந்தப் ரபாரில் உமது மகனால் ஏவப் பட்ட அந்த ஐம் பது
ககணககளயும் சவட்டினான்.(20) பிறகு மாதவை் {ொத்யகி},
அம் ரமாதலில் திடீசரன ஒரு பல் லத்தால் உமது மகனின்
{துரிரயாதனனின்} உறுதிமிக்க வில் கல, அதன் ககப் பிடியில்
அறுத்தான்.(21) தன் ரதர், வில் ஆகியவற் கற இைந்தவனும் , பலமிக்க
மனிதர்களின் ஆட்சியாளனுமான அவன் {துரிரயாதனன்},
கிருதவர்மைிை் பிரகாசமிக்கத் ரதரில் விகரவாக ஏறினான்.(22) ஓ!
ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, துரிபயாதைை் பிை்வாங் கியதும் , அந் த
நள் ளிரவில் சிநியிை் பபரை் {ொத்யகி}, உமது பனடனயப் பீடித்து
முறியடித்தாை்.(23)
அரத ரவகளயில் ெகுைி, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, பல் லாயிரம்

ரதர்களாலும் , பல் லாயிரம் யாகனகளாலும் , பல் லாயிரம் குதிகரகளாலும்
அகனத்துப் பக்கங் களிலும் அர்ஜுைனைெ் சூை் ந்து சகாண்டு,
தீர்மானத்துடன் ரபாரிடத் சதாடங் கினான். அவர்களில் பலர் அர்ஜுனகன
ரநாக்கி சபரும் சக்தி சகாண்ட சதய் வீக ஆயுதங் ககள ஏவினர்.(24,25)
உண்னமயில் அந் த க்ஷத்திரியர்கள் நிெ்ெயம் மரணமனடய
{மரணமனடபவாம் எை்ற தீர்மாைத்பதாபட} அர்ஜுைபைாடு
பபாரிட்டைர். எனினும் சினத்தால் தூண்டப் பட்ட அர்ஜுனன், அந்த
ஆயிரக்கணக்கான ரதர்கள் , யாகனகள் , குதிகரகள் ஆகியவற் கறத்
தடுத்து, இறுதியில் அந்த எதிரிககளப் புறமுதுகிடச் சசய் தான். சினத்தால்
தாமிரமாகக் கண்கள் சிவந்த சுபலைிை் மகை் {ெகுைி}, எதிரிகனளக்
சகால் பவைாை அந் த அர்ஜுைனை இருபது கனணகளால ஆைத்
துனளத்தாை். ரமலும் அவன் நூற் றுக்கணக்கான ககணககள ஏவி,
பார்த்தனுகடய {அர்ஜுனனுகடய} சபருந்ரதரின் முன்ரனற் றத்கதத்
தடுத்தான்.(26-28) பிறகு அர்ஜுனன், ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர} அந்தப்
ரபாரில் இருபது ககணகளால் சகுனிகயத் துகளத்தான். ரமலும் அவன்
{அர்ஜுனன்}, அந்தப் சபரும் வில் லாளிகளில் ஒவ் சவாருவகரயும் மூன்று
ககணகளால் துகளத்தான்.(29) தன் ககணகளால் அவர்கள்
அகனவகரயும் தடுத்த தனஞ் சயன் {அர்ஜுனன்}, ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, இடியின் சக்திகயதக் சகாண்ட அற் புதக் ககணகளால்
உமது பகடயின் அந்தப் ரபார்வீரர்ககளக் சகான்றான்.(30)
ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, சவட்டப்பட்ட ககணகள் மற் றும்

ஆயிரக்கணக்கான (இறந்ரதாரின்) உடல் கள் ஆகியவற் றால் விரவிக்
கிடந்த பூமியானது, மலர்களால் மகறக்கப் பட்டிருப்பகதப் ரபாலத்
சதரிந்தது.(31) உண்கமயில் , கிரீடங் களாலும் , அைகிய மூக்குகளாலும் ,
அைகிய காது குண்டலங் களாலும் அலங் கரிக்கப் பட்டிருந்தகவயும் ,
சினத்தால் (கீை் ) உதடுககளக் கடித்துக் சகாண்டிருந்தகவயும் , கண்ககள
அகல விரித்தகவயும் , சூடாமணிகளால் அலங் கரிக்கப்பட்டிருந்தகவயும் ,

உயிரராடு இருந்தரபாது, ரத்தினங் களால் மகுடம் சூட்டப் பட்டகவயும் ,

இனிய வார்த்கதககளப் ரபசியகவயுமான க்ஷத்திரியர்களின்
தகலகளால் விரவிக் கிடந்த அந்தப் பூமியானது, சம் பக {சம் பங் கி}
மலர்கள் பரவிய குன்றுகளால் விரவிக் கிடப் பகதப் ரபாலப் பிரகாசமாகத்
சதரிந்தது.(32,33) அந்தக் கடும் சாதகனகய அகடந்து, ஐந்து ரநரான
ககணகளால் சகுனிகய மீண்டும் துகளத்தவனும் , கடும் ஆற் றல்
சகாண்டவனுமான பீபத்சு {அர்ஜுைை்}, சினத்தால் தூண்டப் பட்டு அந்தப்
ரபாரில் உலூகனை மீண்டும் ஒருககணயால் தாக்கினான்.(34) அவனது
{உலூகனது} தந்கதயான சுபலனின் மகன் {சகுனியின்}
முன்னிகலயிரலரய இப்படி உலூககனத் துகளத்த அர்ஜுனன், சிங் க
முைக்கம் சசய் து, அதனால் {அவ் சவாலியால் } உலகத்கதரய நிகறத்தான்.
பிறகு அந்த இந் திரைிை் மகை் {அர்ஜுைை்}, சகுனியின் வில் கல
அறுத்தான்.(36)
பிறகு அவன் {அர்ஜுனன்}, அவனது {சகுனியின்} நான்கு

குதிகரககளயும் யமனுலகு அனுப் பினான். பிறகு அந்தச் சுபலனின் மகன்
{சகுனி}, ஓ! பாரதக் குலத்தின் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர}, தன் ரதரில்
இருந்து குதித்து,(37) விகரவாகச் சசன்று {தன் மகனான} உலூகனின்
ரதரில் ஏறிக் சகாண்டான். பிறகு வலிகமமிக்க இரு ரதர்வீரர்களான
அந்தத் தந்கதயும் , மகனும் ஒரர ரதரில் சசன்று,(38) மகலயில்
மகைத்தாகரககளப் சபாழியும் இரு ரமகங் ககளப் ரபாலப் பார்த்தனின்
{அர்ஜுனனின்} மீது தங் கள் ககணககளப் சபாழிந்தனர். பிறகு அந்தப்
பாண்டுவிை் மகை் {அர்ஜுைை்}, கூரிய ககணகளால் அந்த இரு
ரபார்வீரர்ககளயும் துகளத்து,(39) பீடித்து உமது துருப் புககள
நூற் றுக்கணக்கிலும் , ஆயிரக்கணக்கிலும் ஓடச் சசய் தான். காற் றால்
அகனத்துப் பக்கங் களிலும் விரட்டப் படும் வலிகமமிக்க ரமகத் திரள்
ஒன்கறப் ரபால,(40) ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, உமது அந்தப் பகட
அகனத்துப் பக்கங் களிலும் விரட்டப் பட்டது. உண்கமயில் அந்தப்
பகடயானது, ஓ! பாரதர்களின் தகலவரர {திருதராஷ்டிரரர}, அந் த
இரவில் இப் படிக் சகால் லப் பட்டு,(41) (அவர்களது) தகலவர்கள் பார்த்துக்
சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, அச்சத்தால் பீடிக்கப் பட்டு அகனத்துத்
திகசகளிலும் தப்பி ஓடியது. தாங் கள் ஏறிச்சசன்ற விலங் குககளப் பலர்
ககவிட்டனர், பிறரரா, தங் கள் விலங் குககள அதிக ரவகத்தில் தூண்டி,(42)
கடுகமயான அந் த இருண்ட பநரத்தில் , அச்சத்தால் தூண்டப் பட்டுப்
ரபாரில் இருந்து பின்வாங் கினர். இப் படி உமது ரபார்வீர்ரர்ககள சவன்ற
வாசுபதவனும் {கிருஷ்ணனும் }, தைஞ் ெயனும் {அர்ஜுைனும் }, ஓ!
பாரதக் குலத்தின் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர} மகிை் சசி ் கரமாகத் தங் கள்
சங் குககள முைக்கினர்.(43)
திருஷ்டத்யும் ைை், ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்ரரர}, மூன்று

ககணகளால் துரராணகரத் துகளத்து, கூரிய ககண ஒன்றால்
பின்னவருகடய வில் லின் நாகணயும் விகரவாக அறுத்தான்.(44)
க்ஷத்திரியர்ககளக் கலங் கடிப் பவரான அந்த வீரத் துபராணர், அந்த
வில் கலப் பூமியில் தூக்கி வீசிவிட்டு, சபரும் உறுதியும் , பலமும் சகாண்ட
மற் சறாரு வில் கல எடுத்துக் சகாண்டார்.(45) திருஷ்டத்யும் னகன ஐந்து

ககணகளால் துகளத்த துரராணர், ஓ! பாரதக் குலத்தின் காகளரய

{திருதராஷ்டிரரர}, ஐந்து ககணகளால் அவனது சாரதிகயயும்
துகளத்தார்.(46) தன் ககணகளால் துரராணகரத் தடுத்த வலிகமமிக்கத்
ரதர்வீரனான திருஷ்டத்யும் ைை், அசுரப் பனடனய அழிக்கும்
மகவத்னத {இந் திரனைப் } பபால அந் தக் சகௌரவப் பனடனய அழிக்கத்
சதாடங் கிைாை்.(47)
உமது மகனின் {துரிபயாதைிை்} பகட சகால் லப்பட்ட ரபாது, ஓ!

ஐயா {திருதராஷ்டிரரர}, குருதிகயரய ஓகடயாகக் சகாண்ட ஒரு பயங் கர
ஆறு அங் ரக பாயத் சதாடங் கியது.(48) ரமலும் அது, இரண்டு
பகடகளுக்கும் இகடயில் மனிதர்ககளயும் , குதிகரககளயும் ,
யாகனககளயும் சுமந்த சசன்றபடி ஓடிக் சகாண்டிருந்தது.(49) அது {அந்த
ஆறு}, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, யமனின் ஆட்சிப் பகுதிககள
ரநாக்கிப் பாயும் கவதரணீக்கு ஒப்பானதாக இருந்தது. உமது பகடகயக்
கலங் கடித்து அகத முறியடித்தவனும் , சபரும் சக்தி சகாண்டவனுமான
வீரத் திருஷ்டத்யும் னன், ரதவர்களுக்கு மத்தியில் உள் ள சக்ரகன
{இந்திரகனப் } ரபாலச் சுடர்விட்சடரிந்தான்.(50) பிறகு
திருஷ்டத்யும் ைனும் , சிகண்டியும் தங் கள் சபரிய ெங் குகனள
முைக் கிைர், அரத ரபாலரவ, இரட்கடயர்களும் (நகுலனும் ,
ெகாபதவனும் ), யுயுதானனும் {சாத்யகியும் }, பாண்டுவின் மகனான
விருரகாதரனும் {பீமனும் } {தங் கள் ெங் குகனள} முைக்கிைார்கள் .(51)
உமது தரப் கபச் ரசர்ந்தவர்களும் , சபரும் சக்திகயயுகடயவர்களுமான
அந்த ஆயிரக்கணக்கான மன்னர்ககள சவன்ற கடும் ரபார்வீரர்களான
பாண்டவர்கள் , ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, உமது மகன்
{துரிரயாதனன்}, கர்ணை், வீரத் துரராணர் மற் றும் துரராணரின் மகன்
{அஸ்வத்தாமை்} ஆகிரயார் பார்த்துக் சகாண்டிருக்கும் ரபாரத,
சவற் றியகடயும் விருப் பத்தால் சிங் க முைக்கம் சசய் தனர்” {என்றான்
சஞ் சயன்}.(52,53)
------------------------------------------------------------------------------------

மூர்க்கமாகப் பபாரிட்ட துபராணரும் , கர்ணனும் !

Drona and Karna fought fiercely! | Drona-Parva-Section-172 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : துபராணர் மற் றும் கர்ணைிடம் பகாபத்துடை் பபசிய
துரிபயாதைை்; பாண்டவப் பனடனய மூர்க்கமாகத் தாக் கிய துபராணரும் ,
கர்ணனும் ; ஓடும் துருப் புகனள மீண்டும் அணிதிரட்டிய அர்ஜுைனும் ,
கிருஷ்ணனும் ...
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “அந்தச் சிறப் புமிக்க

வீரர்களால் சகால் லப் படும் தன் பகடயானது சிதறடிக்கப் படுவகதக்
கண்டவனும் , சசாற் ககள நன்கு அறிந்தவனுமான
{ரபசத்சதரிந்தவனுமான} உமது மகன் {துரிபயாதைை்}, ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, கர்ணைிடமும் , ரபாரில் சவல் ரவார் அகனவரிலும்
முதன்கமயானவரான துபராணரிடமும் விகரவாகச் சசன்று,
ரகாபத்துடன் இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னான்:(1,2) “ெவ் யெெ்சிைால்
{அர்ஜுைைால் } சிந் துக்களிை் ஆட்சியாளை் {சஜயத்ரதை்}
சகால் லப் பட்டனதக் கண்டு சினம் சகாண்ட உங் கள் இருவராரலரய
இந்தப் ரபார் {இந்த இரவுப் ரபார்} சதாடங் கப்பட்டது.(3) உங் கள்
இருவருக்கும் பாண்டவப் பகடககள சவல் லும் சக்தி முழுகமயாக
இருந்தும் , அந்தப் பகடகளால் என் பகடகள் சகால் லப்படுககயில் நீ ங் கள்
எந்த அக்ககறயும் இல் லாமல் பார்த்துக் சகாண்டிருக்கிறீர்கரள.(4) நீ ங் கள்
இருவரும் இப் பபாது எை்னைக் னகவிடுவதாக இருந் தால் , அனதத்
சதாடக் கத்திபல எை்ைிடம் சொல் லியிருக்க பவண்டும் .
சகௌரவங் ககள அளிப்பவர்கரள, “நாங் கள் இருவரும் ரபாரில் பாண்டு
மகன்ககள சவல் ரவாம் ” என்ற இந்த வார்த்கதககளரய அப் ரபாது நீ ங் கள்
என்னிடம் சசான்னீர ்கள் . இந்த உங் கள் வார்த்கதககளக் ரகட்ரட நான்
இந்த நடவடிக்கககளுக்கு ஒப் புதல் அளித்ரதன். (நீ ங் கள் ரவறு மாதிரியாக
என்னிடம் சசால் லியிருந்தால் ), வீரப் ரபாராளிககள இந்த அளவுக்கு

அழிக்கவல் லகவயான பார்த்தர்களுடைாை இந் தப் பனகனமகனள

நாை் ஒரு பபாதும் தூண்டியிருக்க மாட்படை்.(5,6) நான் உங் கள்
இருவராலும் ககவிடத் தகாதவன் என்றால் , மனிதர்களில் காகளயரர,
சபரும் ஆற் றகலக் சகாண்ட வீரர்கரள, நீ ங் கள் உங் கள் உண்கமயான
அளவு ஆற் றலுடன் ரபாரிடுவீராக” என்றான் {துரிரயாதனன்}.(7)
உமது மகனின் {துரிரயாதனனின்} வார்த்கதக் குறடால் இப் படித்

துகளக்கப் பட்ட அந்த வீரர்கள் இருவரும் {துரராணரும் , கர்ணனும் },
தடிகளால் விரட்டப் பட்ட இரு பாம் புககளப் ரபால மீண்டும் ரபாரில்
ஈடுபட்டனர்.(8) ரதர்வீரர்களில் முதன்கமயானவர்களும் , உலகின்
வில் லாளிகள் அகனவரிலும் ரமன்கமயானவர்களுமான அவ் விருவரும் ,
சிநியின் ரபரனால் {சாத்யகியால் } தகலகம தாங் கப் பட்ட
பார்த்தர்ககளயும் , இன்னும் பிறகரயும் எதிர்த்து ரவகமாக
விகரந்தனர்.(9) அரத ரபாலப் தங் கள் துருப் புகள் அகனத்துடன்
ஒன்றுரசர்ந்த பார்த்தர்களும் , சதாடர்ந்து முைங் கிக் சகாண்ரட இருந்த
அந்த இரு வீரர்ககளயும் எதிர்த்து சசன்றனர்.(10)
அப் ரபாது, ஆயுதங் கள் தரிப் ரபார் அகனவரிலும்

முதன்கமயானவரும் , சபரும் வில் லாளியுமான துபராணர், சிைத்தால்
தூண்டப் பட்டு, பத்து கனணகளால் அந் தெ் சிநிக்களில் கானளனய
{ொத்யகியத்} துனளத்தார்.(11) கர்ணன் அவகனப் {சாத்யகிகயப் } பத்து
ககணகளாலும் , உமது மகன் {துரிரயாதனன்} ஏைாலும் , விருஷபெைை்
பத்தாலும் , சுபலைிை் மகை் {ெகுைி} ஏைாலும் {சாத்யகிகயத்}
துகளத்தனர்.(12) சிநியின் ரபரகன {சாத்யகிகயச்} சுற் றியிருந்த
சகௌரவர்களின் ஊடுருவப்பட முடியாத சுவரில் , இவர்களும்
நிகலசகாண்டு அவகன {சாத்யகிகயச்} சூை் ந்து சகாண்டனர். அந்தப்
ரபாரில் பாண்டவப் பகடகயக் சகான்றும் வரும் துரராணகரக் கண்ட
ரசாமகர்கள் , அகனத்துப் பக்கங் களில் இருந்தும் அவகரக் ககண
மாரியால் துகளத்தனர்.(13) அப்ரபாது துரராணர், இருகளத் தன்
கதிர்களால் அழிக்கும் சூரியகனப் ரபால க்ஷத்திரியர்களின் உயிகர
எடுக்கத் சதாடங் கினார்.(14)
அப் ரபாது, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, துரராணரால்

சகால் லப் படும் ரபாது ஒருவகரசயாருவர் அகைத்த பாஞ் சாலர்களுக்கு
மத்தியில் உரத்த ஆரவாரத்கத நாங் கள் ரகட்ரடாம் . சிலர் தங் கள்
மகன்ககளக் ககவிட்டும் , சிலர் தந்கதககள, சிலர் சரகாதரர்ககள, சில
மாமன்ககள, சிலர் தங் கள் சரகாதரியின் மகன்ககள, சிலர்
நண்பர்ககள, சிலர் தங் கள் உற் றார் உறவினகரக் ககவிட்டுவிட்டுத்
தங் கள் உயிர்ககளக் காத்துக் சகாள் ள ரவகமாக ஓடினர்.(15-17) ரமலும்
சிலர் தங் கள் உணர்வுககள இைந்து துரராணகர எதிர்த்து ஓடினர்.
உண்கமயில் , அப் ரபாது பாண்டவப் பகடயில் ரவறு உலகத்திற் கு
அனுப் பப்பட்ட ரபாராளிகள் பலராக இருந்தனர்.(18) அந்தச் சிறப் புமிக்க
வீரரால் {துரராணரால் } இப் படிப் பீடிக்கப் பட்ட அந்தப் பாண்டவப்
பகடயினர், ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அவ் விரவில் பீமபெைை்,
அர்ஜுைை், கிருஷ்ணை், இரட்னடயர் {நகுலை் மற் றும் ெகாபதவை்},
யுதிஷ்டிரை், பிருஷதை் மகை் {திருஷ்டத்யும் ைை்} ஆகிரயார் பார்த்துக்
சகாண்டிருக்கும் ரபாரத, சுடர்மிக்கத் தங் கள் தீப்பந்தங் ககளச் சுற் றிலும்

எறிந்துவிட்டுத் தப்பி ஓடினர்.(19,20)
உலகம் இருளில் மூை் கியிருந்ததால் , எகதயும் காண முடியவில் கல.

சகௌரவத் துருப் புகளுக்கு மத்தியில் இருந்த விளக்குகளின் காரணமாக
எதிரி ஓடுவகத உறுதிசசய் து சகாள் ள முடிந்தது.(21) எண்ணற் ற
ககணககள இகறத்தபடிரய, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களான துரராணரும் , கர்ணனும் , ஓடிக்
சகாண்டிருக்கும் அந்தப் பகடகயப் பின்சதாடர்ந்து சசன்றனர்.(22)
சகால் லப் பட்டு முறியடிக்கப் பட்ட பாஞ் சாலர்ககளக் கண்டு உற் சாகத்கத
இைந்த ஜைார்த்தைை் {கிருஷ்ணை்}, பல் குைைிடம் {அர்ஜுைைிடம் }
இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னான்,(23) “பாஞ் சாலர்களுடன் கூடிய
திருஷ்டத்யும் னனும் , சாத்யகியும் , ககணகள் பலவற் கற ஏவியபடிரய
சபரும் வில் லாளிகளான துரராணகரயும் , கர்ணகனயும் எதிர்த்து
சசன்றனர்.(24) இந்த நமது சபரும் பகட (அவர்களின்) ககணமாரியால்
பிளக்கப் பட்டு முறியடிக்கப் படுகிறது. அவர்கள் ஓடுவது தடுக்கப் பட
ரவண்டும் என்றாலும் , ஓ! குந்தியின் மகரன {அர்ஜுனா} அவர்ககள
மீண்டும் அணிதிரட்டுவது இயலாததாகும் ” என்றான் {கிருஷ்ணன்}.(25)
அந்தப் பகட ஓடுவகதக் கண்ட ரகசவன் மற் றும் அர்ஜுனன் ஆகிய

இருவரும் அந்தத் துருப் புகளிடம் , “அெ்ெத்தால் ஓடாதீர். பாண்டவ
வீரர்கபள உங் கள் அெ்ெங் கனள விலக்குகள் .(26) பகடகள்
அகனத்கதயும் நல் ல முகறயில் அணிவகுத்துக் சகாண்டு, உயர்த்திய
ஆயுதங் களுடன் துரராணகரயும் , சூதனின் மககனயும் {கர்ணகனயும் }
எதிர்த்து நிற் பதற் காக நாங் கள் இருவரும் இப் ரபாது சசல் கிரறாம் ”
என்றனர்.(27) அப் ரபாது ஜனார்த்தனன் {கிருஷ்ணன்}, முன்ரனறிச்
சசல் லும் விருரகாதரகன {பீமகனக்} கண்டு, மீண்டும் பாண்டுவின்
மகனான அர்ஜுனனிடம் அவகன மகிை் சசி ் சகாள் ளச் சசய் வது ரபால
இந்த வார்த்கதககளச் சசான்னான்,(28) “அரதா, ரபாரில் மகிை் சசி ்
சகாள் ளும் பீமர், ரசாமகர்கள் மற் றும் பாண்டவர்களால் சூைபட்டு,
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களான துரராணகரயும் கர்ணகனயும் எதிர்த்து
வருகிறார்.(29) உன் துருப் புகள் அகனத்தும் உறுதிசகாள் ளும் சபாருட்டு, ஓ
!பாண்டுவின் மகரன {அர்ஜுனா}, அவராலும் {பீமராலும் }, பாண்டவர்களில்
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்கள் பலராலும் ஆதரிக்கப்பட்டு இப் ரபாது
ரபாரிடுவாயாக” என்றான் {கிருஷ்ணன்} [1].30 அப் ரபாது மனிதர்களில்
புலிகளான பாண்டுவிை் மகை் {அர்ஜுைை்}, மதுகுலத்பதாை்
{கிருஷ்ணை்} ஆகிய இருவரும் , துபராணனரயும் , கர்ணனையும்
அனடந் து, பபாரிை் முை்ைணியில் தங் கள் நினலனய எடுத்துக்
சகாண்டைர்.”(31)
[1] “கல் கத்தா பதிப்பில் 30வது சுரலாகத்தின் இரண்டாவது வரி

ரவறுமாதிரியாக உகரக்கப் பட்டிருக்கிறது. {இங் கு பம் பாய்
பதிப் கபரய ககயாண்டிருக்கிரறன் }. அந்த இரண்டு
அச்சுபதிப் புகளில் உள் ள சில ரவறுபாடுகளின் விகளவாக,
கல் கத்தா உகரயின் 30வது சுரலாகம் பாம் பாய் உகரயில்
32வது சுரலாகமாக உள் ளது” எனக் கங் குலி இங் ரக
விளக்குகிறார். ரவசறாரு பதிப் பில் இந்த இடத்தில் , “பாண்டு

நந்தன, எல் லாச் கசனிகளுக்கும்
ரதறுதலுண்டாகும் சபாருட்டு இந்தப் பீமரனாடும் ,
மகாரதர்களான பாஞ் சாலர்கரளாடும் ரசர்ந்து சகாண்டு
யுத்தம் சசய் ” என் றிருக்கிறது. மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பில்
30வது சுரலாகம் , “உன் துருப் புகள் உறுதியகடயும் சபாருட்டு,
ஓ பாண்டுகவ மகிைச் சசய் பவரன {அர்ஜுனா},
இவர்களாலும் , வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களான
பாஞ் சாலர்களாலும் ஆதரிக்கப்பட்டுப் ரபாரிடச்
சசல் வாயாக” என் று இருக்கிறது.
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான், “அப் ரபாது,

யுதிஷ்டிரனின் அந்தப் பரந்த பகடயானது, ரபாரில் துரராணரும் ,
கர்ணனும் எந்த இடத்தில் தங் கள் எதிரிககளக் கலங் கடித்துக்
சகாண்டிருந்தனரரா அங் ரக மீண்டும் ரபாரிடுவதற் காகத்
திரும் பியது.(32) சந்திரன் உதிக்கும் ரவகளயில் சபாங் கும் இரு
கடல் களுக்கிகடயில் நடப்பகதப் ரபால அந் த நள் ளிரவில் ஒரு கடும்
பமாதல் நடந் தது.(33) பிறகு உமது பகடயின் ரபார்வீரர்கள் தங் கள்
கககளில் இருந்த சுடர்மிக்க விளக்குககள எறிந்துவிட்டு, அச்சமற் ற
வககயில் சவறிக் சகாண்டு பாண்டவர்களுடன் ரபாரிட்டனர்.(34)
இருட்டாலும் , புழுதியாலும் உலகம் மனறக்கப் பட்டிருந் த அந் தப்
பயங் கர இரவில் , ரபாராளிகள் , தாங் கள் சசான்ன சபயர்களால்
வழிநடத்தப் பட்ரட ஒருவரராசடாருவர் ரபாரிட்டனர்.(35) ரபாரிடும்
மன்னர்களால் சசால் லப் பட்ட சபயர்கள் , ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர},
ஒரு சுயம் வரத்தில் நடப் பகதப் ரபாலரவ ரகட்கப் பட்டன.(36)
திடீசரனப் ரபார்க்களசமங் கும் அகமதி பரவி, அஃது ஒருக்கணம்

நீ டித்தது. பிறகு சவன்ற, சவல் லப்பட்ட ரகாபக்கார ரபாராளிகளால்
உண்டாக்கப்பட்ட உரத்த ஆரவாரம் மீண்டும் ரகட்டது.(37) எங் ரக
சுடர்மிக்க விளக்குகள் சதன்பட்டனரவா, ஓ! குருக்களில் காகளரய
{திருதராஷ்டிரரர}, அங் ரக (சுடர்மிக்க சநருப் கப ரநாக்கிச் சசல் லும் )
பூச்சிககளப் ரபால அந்த வீரர்கள் விகரந்தனர்.(38) ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, பாண்டவர்களும் , சகௌரவர்களும்
ஒருவபராசடாருவர் பபாரிட்டுக் சகாண்டிருந் த பபாது, அவர்கனளெ்
சுற் றிலும் இரவிை் இருள் அடர்த்தியனடந் திருந் தது” {என்றான்
சஞ் சயன்}.(39)
-----------------------------------------------------------------------------------
துரராணப் பர்வம் பகுதி: 172-ல் உள் ள சுரலாகங் கள் : 39

கபடாத்கெனைத் தூண்டிய கிருஷ்ணை்!

Krishna urged Ghatotkacha! | Drona-Parva-Section-173 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக் கம் : கர்ணனுக் கும் , திருஷ்டத்யும் ைனுக் கும் இனடயிலாை
பமாதல் ; திருஷ்டத்யும் ைனைத் பதரற் றவைாகெ் செய் த கர்ணை்; கர்ணைிை்
குதினரகனளக் சகாை்ற திருஷ்டத்யும் ைை்; அர்ஜுைைிை் பதரில் ஏறிக் சகாண்ட
திருஷ்டத்யும் ைை்; பாஞ் ொலர்கனள முறியடித்த கர்ணை்; கர்ணைிை்
ஆற் றனலக் கண்டு அஞ் சி அர்ஜுைைிடம் பபசிய யுதிஷ்டிரை்; கிருஷ்ணைிை்
ஆபலாெனை; கபடாத்கெைிடம் பபசிய கிருஷ்ணனும் , அர்ஜுைனும் ; கர்ணனை
எதிர்த்து வினரந் த கபடாத்கெை்...
“அப் ரபாது, பககவீரர்ககளக்
சகால் பவனான கர்ணை், ரபாரில்
பிருஷதை் மகனை
{திருஷ்டத்யும் ைனைக் } கண்டு,
முக்கிய அங் கங் களுக்குள்
ஊடுருவவல் ல பத்து ககணகளால்
அவனது மார்கபத் தாக்கினான்.(1)
அந்தப் சபரும் ரபாரில்
திருஷ்டத்யும் னனும் பதிலுக்கு ஐந்து
ககணகளால் கர்ணகன ரவகமாகத்
துகளத்து, அவனிடம் , “நில் ,
நிற் பாயாக” என்றான்.(2) அந்தப்
பயங் கரப் ரபாரில்
ஒருவகரசயாருவர்
ககணமாரிகளால் மகறத்த
அவர்கள் , ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, முற் று முழுதாக
வகளக்கப்பட்ட தங் கள் விற் களில்
இருந்து ஏவப் பட்ட கூரிய ககணகளால் மீண்டும் ஒருவகரசயாருவர்
துகளத்துக் சகாண்டனர்.(3) அப்ரபாது அந்தப் ரபாரில் கர்ணை்,
பாஞ் ொலப் பபார்வீரர்களில் முதை்னமயாை திருஷ்டத்யும் ைைிை்
ொரதினயயும் , நாை்கு குதினரகனளயும் யமைிை் வசிப் பிடத்திற் கு
அனுப் பி னவத்தாை்.(4) பிறகு அவன் {கர்ணன்}, தன் முதன்கமயான
எதிரியின் வில் கலக் கூரிய ககணகளால் அறுத்து, ரமலும் ஒரு
பல் லத்தால் பின்னவனின் {திருஷ்டத்யும் னனின்} ொரதினயத்
பதர்த்தட்டில் இருந் து வீை் த்திைாை்.(5)
ரதர், குதிகரகள் ஆகியவற் கறயும் சாரதிகயயும் இைந்த வீரத்

திருஷ்டத்யும் னன், ஒரு கதாயுதத்கத {பரிகத்கத} எடுத்துக் சகாண்டு தன்
ரதரில் இருந்து ரவகமாகக் கீரை குதித்தான்.(6) கர்ணனின் ரநரான
ககணகளால் எப்ரபாதும் தாக்கப்பட்டு வந்தாலும் , கர்ணகன அணுகிய
அந்தப் பாஞ் சால இளவரசன் {திருஷ்டத்யும் ைை்}, பிை்ைவைிை்

{கர்ணைிை்} நாை்கு குதினரகனளயும் சகாை்றாை்.(7) பகடககளக்
சகால் பவனான அந்தப் பிருஷதன் மகன் {திருஷ்டத்யும் னன்}, பிறகு,
ரவகமாகத் திரும் பி தைஞ் ெயைிை் {அர்ஜுைைிை்} ரதரில் விகரவாக
ஏறிக் சகாண்டான். வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான திருஷ்டத்யும் னன்
அந்தத் ரதரில் ஏறி, கர்ணகன ரநாக்கிச் சசல் லரவ விரும் பினான்.(8)
எனினும் , தர்மைிை் மகை் (யுதிஷ்டிரை்) அவகன {திருஷ்டத்யும் னகன}
விலகிச் சசல் லச் சசய் தான் [1].
[1] ரவசறாரு பதிப்பில் இந்த இடம் முற் றிலும் ரவறு விதமாக

வர்ணிக்கப்படுகிறது. அது பின் வருமாறு: “ரதத்கதயும் ,
குதிகரககளயும் , சாரதிகயயும் இைந்த திருஷ்டத்யும் னரனா
ரகாரமான பரிகாயுதத்கதக் ககயிசலடுத்துக் கர்ணனுகடய
குதிகரககள அடித்தான் . அந்தக் கர்ணனாரல
சர்ப்பங் களுக்சகாப் பான அரனக அம் புகளால் அடிக்கப் பட்ட
திருஷ்டத்யும் னன் , பிறகு யுதிஷ்டிரருகடய ரசகனகய
ரநாக்கிக் கால் களாரலரய நடந்து சசன் றான் . ஐயா!
திருஷ்டத்யும் னன் தர்ம்புத்திரராரல தடுக்கப்படும்
கர்ணகன எதிர்த்துச் சசல் ல விரும் பி ஸஹரதவனுகடய
ரதத்தின் மீது ஏறினான் ” என் று இருக்கிறது.
மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பில் கங் குலியில் உள் ளகதப்
ரபாலரவ இருக்கிறது.
அப் ரபாது, சபரும் சக்தி சகாண்ட கர்ணன், தன்

சிங் கமுைக்கங் களுடன் கலந்த உரத்த நாசணாலிகயத் தன் வில் லில்
எழுப் பி, சபரும் சக்தியுடன் தன் சங் ககயும் முைக்கினான். பிருஷதன்
மகன் {திருஷ்டத்யும் ைை்} பபாரில் சவல் லப் பட்டனதக்
கண்டவர்களும் , வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களுமான(9,10)
பாஞ் சாலர்களும் , ரசாமகர்களும் , சினத்தால் தூண்டப்பட்டு, அகனத்து
வகக ஆயுதங் ககளயும் எடுத்துக் சகாண்டு, மரணத்கதரய தங் கள்
இலட்சியமாகக் சகாண்டு, கர்ணகனக் சகால் லும் விருப் பத்தில் அவகன
ரநாக்கிச் சசன்றனர். அரத ரவகளயில் , கர்ணனின் சாரதியானவன், சங் கு
ரபால சவண்கமயாக இருந்தகவயும் , சபரும் ரவகம் சகாண்டகவயும் ,
சிந்து இனத்கதச் ரசர்ந்தகவயும் , நல் ல பலம் சகாண்டகவயுமான ரவறு
பிற குதிகரககளத் தன் தகலவனின் {கர்ணனின்} ரதரில்
பூட்டினான்.(11,12) துல் லியமாை குறினயக் சகாண்ட கர்ணை்,
வீரத்துடன் ரபாராடி, மகலயின் மீது மகைத்தாகரககளப் சபாழியும் ஒரு
ரமகத்கதப் ரபால, வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்களான அந்தப்
பாஞ் சாலர்ககளத் தன் ககணகளால் பீடித்தான். கர்ணனால் இப்படிப்
பீடிக்கப் பட்ட அந்தப் பாஞ் சாலப் பகடயானது, சிங் கத்தால் அச்சமகடந்த
சபண் மாகனப் ரபால, அச்சத்துடன் தப் பி ஓடியது.(13,14)
குதிகரவீரர்கள் தங் கள் குதிகரகளில் இருந்து விழுவது அங் ரக

காணப் பட்டது, யாகனப் பாகர்கள் தங் கள் யாகனகளில் இருந்தும் , ஓ!
ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர} ரதர்வீரர்கள் தங் கள் ரதர்களில் இருந்தும்
சுற் றிலும் விழுந்து சகாண்டிருந்தனர். அந்தப் பயங் கரப் ரபாரில் கர்ணன்,
ஓடிக் சகாண்டிருக்கும் ரபாராளிகளின் கரங் கள் மற் றும்

காதுகுண்டலங் களால் அலங் கரிக்கப் பட்ட சிரங் கள் ஆகியவற் கறத் தன்
கத்தி முகக் ககணகளால் {க்ஷுரப்ரங் களால் } அறுத்தான். ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, ஓ! ஐயா {திருதராஷ்டிரரர}, யாகனகள் , அல் லது
குதிகரகளின் முதுகுகள் , அல் லது பூமியில் இருந்த பிறரின்
சதாகடககளயும் அவன் {கர்ணன்} அறுத்தான்.(15-17) அந்தப் ரபாரில் பல
வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்கள் , தாங் கள் ஓடுககயில் தங் கள் உறுப் புககள
இைந்தகதரயா, தங் கள் விலங் குகள் காயமகடந்தகதரயா கூட
உணரவில் கல. பயங் கரக் ககணகளால் சகால் லப் பட்ட பாஞ் சாலர்களும் ,
சிருஞ் சயர்களும் , ஒரு சிறு துரும் பு அகசந்தாலும் (அவர்கள் சகாண்ட
ரபரச்சத்தால் ) அது கர்ணன் என்ரற எடுத்துக் சகாண்டனர்.(18,19) தங் கள்
உணர்வுககள இைந்த அந்தப் ரபார்வீரர்கள் , ஓடிக் சகாண்டிருக்கும்
தங் கள் நண்பர்ககளரய கர்ணன் என்று நிகனத்து, அவர்களிடம் இருந்து
அச்சத்தால் விலகி ஓடினர். கர்ணன், அகனத்துப் பக்கங் களிலும் தன்
ககணககள ஏவியபடிரய, ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, அணிபிளந்து
ஓடிக் சகாண்டிருக்கும் அந்தப் பகடகயப் பின்சதாடர்ந்து சசன்றான்.
உண்கமயில் , அந்தப் ரபாரில் தங் கள் உணர்வுககள இைந்து ஓடிக்
சகாண்டிருந்த ரபார்வீரர்கள் ஆயிரக்கணக்கில் சகால் லப்பட்டனர்.(20-22)
சிறப் புமிக்க வீரனான அந்தக் கர்ணனின் வலிகமமிக்க ஆயுதங் களால்
இப் படிக் சகால் லப் பட்ட பாஞ் சாலர்களால் எந்த நிகலகயயும் ஏற் க
{எங் கும் நிற் க} இயலவில் கல.(23) துபராணரால் பார்க்க மட்டுபம
செய் யப் பட்ட பிறர், அனைத்துப் பக்கங் களிலும் தப் பி ஓடிைர்
{துபராணரிை் பார்னவனயக் கண்பட பிறர் ஓடிவிட்டைர்}.
அப் ரபாது தன் பகட ஓடுவகதக் கண்ட மன்னன் யுதிஷ்டிரை்,(24)

பிை்வாங் குவபத அறிவுனடனம எை்று கருதி பல் குைைிடம்
{அர்ஜுைைிடம் }, “வில் லுடன் கூடிய ருத்ரகனப் ரபால அங் ரக நின்று
சகாண்டிருக்கும் வலிகமமிக்க வில் லாளியான கர்ணகனப் பார்.(25)
உக் கிர காலமாை இந் த நள் ளிரவில் , சுடர்மிக்கச் சூரியகனப் ரபால
அகனத்கதயும் அவன் {கர்ணன்} எரித்துக் சகாண்டிருப்பகதப் பார். ஓ!
பார்த்தா {அர்ஜுனா}, கர்ணனின் ககணகளால் சிகதக்கப் பட்டவர்களும் ,
ஆதரவற் றவர்களுமான உன் நண்பர்களின் ஓலங் கள் சதாடர்ந்து ரகட்டுக்
சகாண்ரட இருக்கின்றன. குறிபார்ப்பது மற் றும் தன் ககணககள
விடுவது ஆகிய கர்ணனின் இரண்டு சசயல் களுக்கிகடயில் எந்த
இகடசவளிகயயும் காணமுடியவில் கல. ஓ! பார்த்தா {அர்ஜுைா}, இவை்
{கர்ணை்} நம் நண்பர்கள் அனைவனரயும் அழித்துவிடுவாை். ஓ!
தனஞ் சயா {அர்ஜுனா}, உன் தீர்மானத்தின் படி அடுத்து சசய் யப்பட
ரவண்டியதும் , சசய் யப் படும் ரநரம் வாய் த்துவிட்டதுமான கர்ணனின்
சகாகலக்குத் ரதகவயானவற் கற இப் ரபாரத சசய் வாயாக” என்றான்
(யுதிஷ்டிரனால் ) இப் படிச் சசால் லப் பட்ட பார்த்தன் {அர்ஜுைை்},

கிருஷ்ணைிடம் ,(26-29) “தர்மனின் அரசமகன் {யுதிஷ்டிரர்}, இன்று
கர்ணனின் ஆற் றகலக் கண்டு அஞ் சுகிறார். கர்ணனின்
பகடப் பிரிவானது (நம் மிடம் ) மீண்டும் மீண்டும் இப் படிரய நடந்து

சகாள் ளும் ரபாது, எவ் வழி பின்பற் றப் பட ரவண்டுரமா அகத விகரவாகப்
பின்பற் றுவாயாக. நமது பகட ஓடுகிறது. ஓ! மதுசூதனா {கிருஷ்ணா},
துரராணரால் பிளக்கப்பட்டும் , சிகதக்கப் பட்டும் , கர்ணனால்
அச்சுறுத்தப் பட்டும் உள் ள நமது துருப்புகளால் நிற் கவும் இயலவில் கல.
கர்ணன் அச்சமற் றுத் திரிவகத நான் காண்கிரறன்.(30-32) நமது
ரதர்வீரர்களில் முதன்கமயாரனார் ஓடுகின்றனர். கர்ணன் தன் கூரிய
ககணககள இகறக்கிறான். மனிதனால் உடலில் மிதிக்கப் பட்டு அகதப்
சபாறுத்துக் சகாள் ள முடியாத பாம் சபான்கறப் ரபால, ஓ! விருஷ்ணி
குலத்தின் புலிரய {கிருஷ்ணா}, ரபாரின் முன்னணியில் என் கண்களுக்கு
முன்பாகரவ இவன் {கர்ணன்} இப் படித் திரிவகத என்னால் சபாறுத்துக்
சகாள் ள முடியவில் கல. எனரவ, வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான கர்ணன்
இருக்கும் இடத்திற் குச் சசல் வாயாக. ஓ! மதுசூதனா {கிருஷ்ணா}, ஒன்று
நான் அவகனக் {கர்ணகனக்} சகால் ரவன், அல் லது அவன் {கர்ணன்}
என்கனக் சகால் லட்டும் ” என்றான் {அர்ஜுனன்}.(33,34)
வாசுபதவை் {கிருஷ்ணை் அர்ஜுைைிடம் }, “ஓ! குந்தியின் மகரன

{அர்ஜுனா}, மனிதர்களில் புலியும் , மனித சக்திக்கு அப்பாற் பட்ட
ஆற் றகலக் சகாண்ட ரபார்வீரனுமான கர்ணன், ரதவர்களின் தகலவகன
{இந்திரகனப் } ரபாலரவ ரபாரில் திரிவகத நான் காண்கிரறன்.(35) ஓ!
தனஞ் சயா, ஓ! மனிதர்களில் புலிரய {அர்ஜுைா}, உை்னையும் , ராட்ெெை்
கபடாத்கெனையும் தவிரப் பபாரில் அவனை {கர்ணனை} எதிர்த்துெ்
செல் ல வல் லவர் எவரும் இல் னல.(36) எனினும் , ஓ! பாவமற் றவரன
{அர்ஜுனா}, ரபாரில் சூதன் மகனுடன் {கர்ணனுடன்} நீ ரமாதக்கூடிய ரநரம்
இன்னும் வாய் க்கவில் கல என்ரற நான் கருதுகிரறன்.(37) வாசவனால்
{இந்திரனால் } சகாடுக்கப் பட்டதும் , சபரும் விண்கல் லுக்கு ஒப் பாைதும் ,
சூதை் மகைால் {கர்ணைால் } உைக்காகபவ கவைமாக
னவக் கப் பட்டிருப் பதுமாை அந் தெ் சுடர்மிக்க ஈட்டியாைது, ஓ!
வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக் சகாண்டவரன, இன்னும் அவனிடம்
{கர்ணனிடம் } இருக்கிறது.(38) தன்னிடம் அந்த ஈட்டிகயக் சகாண்டுள் ள
அவன் {கர்ணன்}, இப் ரபாது பயங் கர வடிகவ ஏற் றிருக்கிறான் [2].
கரடாத்கசகனப் சபாறுத்தவகர, அவன் எப் ரபாதும் உனக்கு
அர்ப்பணிப் புள் ளவனாகவும் , உன் நன்கமகய விரும் புபவனுமாக
இருக்கிறான்.(39) வலிகமமிக்கக் கரடாத்கசரன {இப்ரபாது} அந்த
ராகதயின் மககன {கர்ணகன} எதிர்த்துச் சசல் லட்டும் . சதய் வீக
ஆற் றகலக் சகாண்ட அவன் {ராட்ெெை் கபடாத்கெை்} வலினமமிக்கப்
பீமைால் சபறப் பட்டவைாவாை்.(40) சதய் வீக ஆயுதங் களும் ,
ராட்சசர்களும் , அசுரர்களும் பயன்படுத்தும் ஆயுதங் களும் அவனிடம்
{கரடாத்கசனிடம் } இருக்கின்றன. அவன் {கரடாத்கசன்} கர்ணகன
சவல் வான். அதில் எனக்கு எந்த ஐயமும் இல் கல” என்றான்
[2] ரவறு ஒரு பதிப்பில் , “சூதபுத்திரனிடத்தில் பிரகாசிக்கின் ற

சபரிதான எரிநட்சத்திரம் ரபால இந்திரனால்
சகாடுக்கப் பட்ட ஒரு சக்தியாயுதம் இருக்கின் றது.
புஜபலமிக்கவரன, யுத்தத்தில் உன் கனக் சகால் வதற் காகரவ

இந்தச் சக்தியாயுதமானது கர்ணனால் காப் பாற் றப்பட்டு

வருகிறது. அது பயங் கர உருவமுள் ளது” என் று உள் ளது. இதில்
ஆயுதரம பயங் கரமானது என் று குறிப் பிடப்பட்டுள் ளது.
மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பில் , “அவன் அந்தச் சக்திகய
{ஈட்டிகயப் } பாதுகாக்கிறான் ; எனரவ, இப் ரபாது அவன்
பயங் கரத் தன் கமகய அகடந்திருக்கிறான் ” என் று, கர்ணன்
பயங் கரத்தன் கமகய அகடந்திருப் பதாகச்
சசால் லப் பட்டுள் ளது. கங் குலியிலும் , மன் மதநாததத்தரின்
பதிப் பிலும் “பயங் கரம் ” என் ற தன் கம கர்ணனுக்ரக
சசால் லப் பட்டிருக்கிறது. இப் ரபாது {now) பயங் கரத்கத
அகடந்திருக்கிறது / அகடந்திருக்கிறான் என் ற
சசாற் பயன் பாடும் இங் ரக கவனத்தில் சகாள் ளத் தக்கது.
(கிருஷ்ணனால் ) இப் படிச் சசால் லப் பட்டவனும் , வலிகமமிக்கக்

கரங் ககளக் சகாண்டவனும் , தாமகர இதை் ககளப் ரபான்ற கண்ககளக்
சகாண்டவனுமான பார்த்தன் {அர்ஜுனன்}, அந்த ராட்சசகன
{கரடாத்கசகன} அகைத்தான். ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டரரர}, பின்னவன்
{கரடாத்கசன்}, கவசந்தரித்துக் சகாண்டும் , வாள் , ககணகள் மற் றும் வில்
ஆகியவற் கறத் தரித்துக் சகாண்டும் விகரவில் அவனுக்கு
{அர்ஜுனனுக்கு} முன்பு வந்து நின்றான்.(42) கிருஷ்ணகனயும் ,
பாண்டுவின் மகனான தனஞ் சயகனயும் {அர்ஜுனகனயும் } வணங் கிய
அவன் {கரடாத்கசன்} சபருகமயுடன், “இரதா நான் இருக்கிரறன், எனக்கு
ஆகணயிடுவீராக” என்றான். அப் ரபாது தசார்ஹ குலத்ரதான்
{கிருஷ்ணன்}, சுடர்மிக்க வாய் {முகம் }, சநருப் பு ரபான்ற கண்கள் ,
ரமகங் களின் நிறத்திலான உடல் ஆகியவற் கறக் சகாண்டவனும் ,
ஹிடிம் னபயிை் மகனுமாை அந் த ராட்ெெைிடம் {கபடாத்கெைிடம் }
இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னான்:(44) “ஓ! கரடாத்கசா}, நான்
சசால் வகதக் கவனமாகக் ரகட்பாயாக. {இப் ரபாது} உன் ஆற் றகல
சவளிப் படுத்தும் ரநரம் வந்துவிட்டது. ரவறு யாருக்குமில் கல.(45)
{துன்பக்கடலில் } மூை் கிக் சகாண்டிருக்கும் பாண்டவர்களுக்கு இந்தப்
ரபாரில் நீ படகாவாயாக. பல் ரவறு ஆயுதங் களும் , பல வகககளிலான
ராட்சச மாகயகளும் உன்னிடம் இருக்கின்றன.(46) ஓ! ஹிடிம் கபயின்
மகரன {கரடாத்கசா}, மந்கதயாளனால் {இகடயனால் } அடிக்கப் படும்
மாட்டு மந்கதகயப் ரபால, ரபார்க்களத்தில் பாண்டவர்களின் பகட
கர்ணனால் அடிக்கப் படுகிறது.(47) அரதா, சபரும் நுண்ணறிவும் ,
உறுதியான ஆற் றலும் சகாண்ட வலிகமமிக்க வில் லாளியான கர்ணன்,
பாண்டவப் பகடப் பிரிவுகளுக்கு மத்தியில் க்ஷத்திரியர்களில்
முதன்கமயாரனாகர எரித்து வருகிறான்.(48)
வலிகமமிக்கக் ககணககளப் சபாழியும் அந்த உறுதிமிக்க

வில் லாளியின் {கர்ணனின்} முன்பு, சநருப் பு ரபான்ற அவனது
ககணகளால் பீடிக்கப் படும் பாண்டவ வீரர்களால் நிகலக்க
முடியவில் கல.(49) இந் த நள் ளிரவில் சூதை் மகைிை் {கர்ணைிை்}
கனண மனையால் பீடிக்கப்படும் பாஞ் சாலர்கள் , சிங் கத்தால்
பீடிக்கப் படும் மான் கூட்டத்கதப் ரபால ஓடுகின்றனர்.(50) ஓ! பயங் கர

ஆற் றகலக் சகாண்டவரன {கரடாத்கசா}, ரபாரில் இப்படி ஈடுபட்டுவரும்

சூதன் மககன {கர்ணகனத்} தாக்குப் பிடிக்க உன்கனத் தவிர ரவறு
எவனுமில் கல.(51) உன் சக்தி மற் றும் வலிகம ஆகியவற் றின் துகண
சகாண்டு, ஓ! வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக் சகாண்டவரன {கரடாத்கசா},
உன் தாய் வழி குலத்திற் கும் , உனது தந்கதமாரின் குலத்திற் கும்
தகுந்தகதச் சாதிப்பாயாக.(52) இதற் காகரவ, ஓ! ஹிடிம் கபயின் மகரன
{கரடாத்கசா}, இடுக்கண்களில் காக்கப் படரவ மனிதர்கள் பிள் களககள
விரும் புகிறார்கள் . இப் ரபாது நீ உன் இரத்த உறவினர்ககளக்
காப் பாயாக.(53) ஓ! கரடாத்கசா, தங் கள் ரநாக்கங் ககள
அகடவதற் காகரவ தந்கதமார் மகன்ககள விரும் புகின்றனர்.
நன்கமயின் ரதாற் றுவாயான பிள் களகள் , இங் ரகயும் , இதன் பிறகும்
{இம் கமயிலும் , மறுகமயிலும் } தங் கள் தந்கதமாகரக் காக்க ரவண்டும்
என்று எதிர்பார்க்கப் படுகின்றனர்.(54) நீ சிறப் புமிக்கவன், ரபாரில் உன்
வலிகம பயங் கரமானதும் ஒப் பற் றதுமாகும் . ரபாரில் ஈடுபடுககயில்
உனக்கு இகணயானவர்கள் எவரும் இல் கல.(55)
ஓ! எதிரிககள எரிப் பவரன {கரடாத்கசா}, இவ் விரவில் கர்ணனின்

ரநரான ககணகளால் முறியடிக்கப் படுபவர்களும் , தார்தராஷ்டிரக்
கடலில் இப் ரபாது மூை் கிக் சகாண்டிருப் பவர்களுமான பாண்டவர்கள்
ககரகயப் பாதுகாப் பாக அகடவதற் கு ஏதுவான வழியாக {படகாக}
அவர்களுக்கு இருப்பாயாக.(56) இரவில் ராட்ெெர்கள் , அளவிலா ஆற் றல்
சகாண்டவர்களாகவும் , சபரும் வலினமயும் , சபரும் துணிவும்
சகாண்டவர்களாக இருக்கிை்றைர். (அத்தகு ரநரத்தில் ) அவர்கள் சபரும்
வீரமிக்கவர்களும் , வீை் த்தக் கடினமானவர்களுமான ரபார்வீரர்களாக
ஆகின்றனர்.(57) இந் த நள் ளிரவில் உை் மானயனயகளிை் துனண
சகாண்டு பபாரில் கர்ணனைக் சகால் வாயாக. பார்த்தர்களும் ,
திருஷ்டத்யும் னனும் துரராணகர அகற் றுவார்கள் ” என்றான்
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான், “ரகசவனின்

{கிருஷ்ணனின்} இவ் வார்த்கதககளக் ரகட்ட பீபத்சுவும் {அர்ஜுனனும் }, ஓ!
சகௌரவ் யரர {திருதராஷ்டிரரர}, எதிரிககளத் தண்டிப் பவனான ராட்சசன்
கரடாத்கசனிடம் இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னான்:(59) “ஓ! கரடாத்கசா,
நீ யும் , நீ ண்ட கரங் ககளக் சகாண்ட ொத்யகி, பாண்டுவின் மகனான பீமர்
ஆகிய மூவரும் , நம் ரபார்வீரர்கள் அகனவரிலும் முதன்கமயானவர்கள்
என்பது என் தீர்மானம் .(60) இந் த இரவில் செை்று கர்ணனுடை்
தைிப் பபாரில் ஈடுபடுவாயாக. வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரனான சாத்யகி
உனது பின்புறத்கதப் பாதுகாப் பான். (ரதவர்ப்பகடத் தகலவன்)
ஸ்கந் தைிை் {முருகைிை்} துனணபயாடு, பைங் காலத்தில் தாரகனைக்
சகாை்ற இந் திரனைப் பபால இந்தச் சாத்வத வீரகன {சாத்யகிகயத்}
துகணயாகக் சகாண்டு, ரபாரில் துணிவுமிக்கக் கர்ணகன நீ
சகால் வாயாக” என்றான் {அர்ஜுனன்}.(62)
கபடாத்கெை் {அர்ஜுைைிடம் }, “ஓ! பாரதரர {அர்ஜுனரர}

கர்ணருக்ரகா, துரராணருக்ரகா, ஆயுதங் களில் சாதித்த சிறப் புமிக்க எந்த
க்ஷத்திரியனுக்ரகா நான் இகணயானவரன.(63) இந் த இரவில் நாை்
சூதை் மகனுடை் {கர்ணருடை்} பமாதப் பபாகும் பபாராைது, இவ் வுலகம்

நீ டித்து உள் ள வகரயில் ரபசத்தக்கதாக இருக்கும் .(64) இை்றிரவு,
துணிச்சல் மிக்கவர் எவகரயும் , மருட்சியுகடரயார் எவகரயும் , கூப் பிய
கரங் கபளாடு பவண்டுபவார் எவனரயும் விட்டு விடாமல் , ராட்ெெ
நனடமுனறனயக் னகக்சகாண்டு, அனைவனரயும் சகால் பவை்”
என்றான் {கரடாத்கசன்}.(65)
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சதாடர்ந்தான்,

“இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னவனும் , பககவீரர்ககளக்
சகால் பவனுமான அந்த ஹிடிம் கபயின் மகன் {கரடாத்கசன்},
துருப் புககள அச்சுறுத்தியபடிரய அந்தப் பயங் கரப் ரபாரில் கர்ணகன
எதிர்த்து விகரந்தான்.(66) மனிதர்களில் புலியான அந்தச் சூதன் மகன்
{கர்ணன்}, சுடர்மிக்க வாகயயும் {முகத்கதயும் }, சுடர்மிக்கக்
குைல் ககளயும் {ரகசத்கதயும் } சகாண்ட அந்தக் ரகாபக்காரப்
ரபார்வீரகன {கரடாத்கசகன} இன்முகத்துடன் வரரவற் றான்.(67)
ஒருவகரசயாருவர் எதிர்த்து முைங் கிய கர்ணனுக்கும் , அந்த
ராட்சசனுக்கும் {கரடாத்கசனுக்கும் } இகடயில் நகடசபற் ற அந்தப்
ரபாரானது, ஓ! மன்னர்களில் புலிரய {திருதராஷ்டிரரர}, (பைங் காலத்தில் )
இந் திரனுக்கும் , பிரகலாதனுக்கும் இனடயில் நடந் த பபாருக்கு
ஒப் பாைதாக இருந் தது” {என்றான் சஞ் சயன்}.(68)
---------------------------------------------------------------------------------
துரராணபர்வம் பகுதி: 173-ல் வரும் சுரலாகங் கள் : 68

ஜடாசுரை் மகனைக் சகாை்ற கபடாத்கெை்!

Ghatotkacha killed Jatasura’s son! | Drona-Parva-Section-174 | Mahabharata In Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : சகௌரவ முகாமுக் கு ஜடாசுரை் மகை் அலம் புெைிை்
{அலம் பலைிை்} வருனக; அலம் புெனுக் கும் கபடாத்கெனுக் கும் இனடயில் நடந் த
பமாதல் ; அலம் புெனைக் சகாை்ற கபடாத்கெை், அலம் புெைிை் தனலனயத்
துரிபயாதைைிை் பதரிை் மீது வீசியது; துரிபயாதைைிடம் பபசிய கபடாத்கெை்...

சசான்னான், “வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக்
சகாண்ட கபடாத்கெைாைவை், சூதைிை்
மகைாை கர்ணனைப் பபாரில்
சகால் வதற் காக, அவனது ரதகர ரநாக்கிச்
சசல் வகதக் கண்ட உமது மகன்
துரிபயாதைை்,(1) {தன் தம் பியான}
துெ்ொெைைிடம் இவ் வார்த்கதககளச்
சசான்னான்: “அந்த ராட்சசன் {கரடாத்கசன்},
கர்ணனின் ஆற் றகலக் கண்டு அவகன
எதிர்த்துப் ரபாரிட ரவகமாகச் சசல் கிறான்.(2)
அந்த வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரகன

{கரடாத்கசகனத்} தடுப் பாயாக. விகர்த்தைை்
{சூரியை்} மகனான வலிகமமிக்கக் கர்ணன்,
ரபாரில் அந்த ராட்சசனுடன் எங் ரக ரமாதுகிறாரனா அந்த இடத்திற் குப்
சபரும் பகட சூைச் சசல் வாயாக.(3) ஓ! சகௌரவங் ககள அளிப் பவரன
{துெ்ொெைா}, துருப் புகள் சூை மூர்க்கமாக முயை்று, பபாரில்
கர்ணனைக் காப் பாயாக.(4) நமது கவனக்குகறவால் அந்த ராட்சசன்
{கரடாத்கசன்}, கர்ணகனக் சகால் லாதிருக்கட்டும் ” என்றான்.(5)
அரத ரவகளயில் , தாக்குபவர்களில் முதன்கமயான ஜடாசுரைிை்

வலினமக்க மகை் {அலம் புெை் / அலம் பலை்}, துரிரயாதனகன அணுகி,
அவனிடம் , “ஓ! துரிரயாதனா, உன்னால் ஆகணயிடப் படும் நான், ரபாரில்
எளிதில் சவல் லப்பட முடியாத ரபார்வீரர்களும் , புகை் சபற் ற உன்
எதிரிகளுமான பாண்டவர்ககளயும் , அவர்ககளப்
பின்சதாடர்ரவாகரயும் சகால் ல விரும் புகிரறன். ராட்சசர்களில்
முதன்கமயானவரும் வலிகமமிக்கவருமான ஜடாசுரரர என்
தந்கதயாவார். முன்சபாரு சமயம் ,(6,7) பிருகதயின் {குந் தியிை்} அற் ப
மகை்கள் , ராட்ெெர்கனளக் சகால் லும் சில மந் திரங் கனளெ் சொல் லி
அவனரக் {ஜடாசுரனரக் } சகாை்றைர் [1]. ஓ! ஏகாதிபதி {துரிரயாதனா},
இறந்து ரபான என் தந்கதக்கு {ஜடாசுரருக்கு}, அவரது எதிரிகளின்
குருதிகயயும் ,(8) இகறச்சிகயயும் காணிக்ககயளித்து அவகர வழிபட
விரும் புகிரறன். {எை் தந் னதயிை் சகானலக்காக நாை்

பாண்டவர்கனளப் பழி வாங் க விரும் புகிபறை்}. {இதற் கு} எனக்கு

அனுமதி அளிப்பரத உனக்குத் தகும் ” எை்றாை் {அலம் புெை்}.
[1] வன பர்வம் பகுதி 156ல் ஜடாசுரன் வதம்

சசால் லப் பட்டிருக்கிறது.
இப் படிச் சசால் லப்பட்ட மன்னன் {துரிரயாதனன்}, மிகவும் மகிை் ந்து,

அவனிடம் {அந்த ஜடாசுரன் மகனான அலம் புசனிடம் }, “துரராணர்,
கர்ணன் மற் றும் பிறரின் துகணயுடன் என் எதிரிககள
சவல் லத்தக்கவனாகரவ நான் இருக்கிரறன். எனினும் , ஓ! ராட்சசா
{அலம் புசா}, என்னால் உத்தரவிடப் படும் நீ , மைிதனுக்குப் பிறந் தவனும் ,
கடுஞ் சசயல் ககளச் சசய் யும் ராட்சசனும் , பாண்டவர்களின் நலனில்
எப் ரபாதும் அர்ப்பணிப் புள் ளவனும் , எப் பபாதும் ஆகாயத்தில் நிை்று
சகாண்டு, எங் கள் யாகனகள் , குதிகரகள் மற் றும் ரதர்வீரர்ககளப்
ரபாரில் சகால் பவனுமான கபடாத்கெைிடம் பபாரிட்டு, அப் பபாரில்
அவனைக் சகால் வாயாக.(10,11) ஓ! அவகன {கரடாத்கசகன} யமனின்
வசிப் பிடத்திற் கு அனுப் புவாயாக” என்றான் {துரிரயாதனன்}.
“அப் படிரய ஆகட்டும் ” என்று சசால் லி கரடாத்கசகனப் ரபாருக்கு

அகைத்த(12) அந்த ஜடாசுரன் மகன் {அலம் புசன்}, பல் ரவறு
வகககளிலான ஆயுதங் களால் அந்தப் பீமபெைை் மகனை
{கபடாத்கெனை} மகறத்தான். எனினும் , அந்த ஹிடிம் னபயிை் மகை்
{கபடாத்கெை்} தனியனாகவும் , ஆதரவற் றவனாகவும் இருந்தாலும் ,
ரமகத்திரள் ககள அழிக்கும் சூறாவளிகயப் ரபால அலசம் புசகனயும் [2],
கர்ணகனயும் , பரந்த குரு பகடகயயும் கலங் கடிக்கத் சதாடங் கினான்.
(கரடாத்கச) மாகயயின் சக்திகயக் கண்ட அந்த ராட்சசன்
அலம் புசன்,(13,14) பல் ரவறு வகககளிலான ககணமாரிகளால்
கரடாத்கசகன மகறத்தான். பீமரசனன் மககன {கரடாத்கசகனப் } பல
ககணகளால் துகளத்த அலம் புசன்,(15) ரநரம் எகதயும் இைக்காமல் , தன்
ககணகளால் பாண்டவப் பகடகயப் பீடிக்கத் சதாடங் கினான். ஓ!
பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, அவனால் {அலம் புசனால் } இப்படிப்
பீடிக்கப் பட்ட பாண்டவத் துருப் புகள் ,(16) சூறாவளியால் விரட்டப் படும்
பமகங் கனளப் பபால அந் த நள் ளிரவில் அணிபிளந் து தப் பி ஓடிை.
அரத ரபாலரவ, கரடாத்கசனின் ககணகளால் சிகதக்கப் பட்ட உமது
பகடயும் ,(17) ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, அந் த நள் ளிரவில் தங் கள்
தீப் பந் தங் கனளக் கீபை வீசிவிட்டு ஆயிரக்கணக்கில் தப் பி ஓடிைர்.
[2] ரவசறாரு பதிப்பில் இவனது {இந்த அலம் புசனின் } சபயர்

அலம் பலன் என் று சசால் லப்பட்டுள் ளது. துரராண பர்வம்
பகுதி 108ல் அலம் புசன் என் ற சபயர் சகாண்ட ரவசறாரு
ராட்சசகனயும் கரடாத்கசன் சகான் றிருக்கிறான் . துரராண
பர்வம் பகுதி 139ல் அலம் புசன் என் ற சபயர் சகாண்ட
மன் னன் ஒருவகனச் சாத்யகி சகான் றான் .
அப் ரபாது சபருங் ரகாபத்தால் தூண்டப் பட்ட அலம் புசன்,

யாகனகயத்தாக்கும் பாககனப் ரபால, அந்தப் பயங் கரப் ரபாரில்
பீமரசனன் மககன {கரடாத்கசகனக்} ககணகள் பலவற் றால்

தாக்கினான். பிறகு கபடாத்கெை், தைது எதிரியிை் {அலம் புெைிை்}
பதர், ொரதி, மற் றும் ஆயுதங் கள் அனைத்னதயும் நுண்ணியத்
துண்டுகளாக சவட்டி, அச்சத்கத ஏற் படுத்தும் வககயில் சிரித்தான்.
அப் ரபாது கரடாத்கசன், ரமருவின் மகலகளில் மகைத்தாகரககளப்
சபாழியும் ரமகங் ககளப் ரபாலக் கர்ணன், அலம் புசன் மற் றும் குருக்கள்
{சகௌரவர்கள் } அகனவரின் மீதும் ககணமாரிககளப் சபாழிந்தான்.
அந்த ராட்சசனால் பீடிக்கப் பட்ட குரு {சகௌரவப் } பகடயானது மிகவும்
கலங் கிப் ரபானது.(18-21) நால் வககப் பகடயணிககளயும் சகாண்ட
உமது பகடயானது, ஒன்கறசயான்று சநருக்கி நசுக்கத் சதாடங் கியது.
அப் ரபாது ரதரற் றவனாகவும் , சாரதியற் றவனாகவும் இருந்த ஜடாசுரை்
மகை் {அலம் புெை்},(22) பகாபத்தால் நினறந் து, அந் தப் பபாரில் தை்
னகமுட்டிகளால் கபடாத்கெனைத் தாக்கிைாை். இப் படித் தாக்கப் பட்ட
கபடாத்கெை்,(23) மரங் கள் , சகாடிகள் , புற் களுடை் கூடிய மனலயாைது,
நிலநடுக்கத்திை் பபாது நடுங் குவனதப் பபால நடுங் கிைாை்.
பிறகு, சினத்தால் சவறிசகாண்ட பீமரசனன் மகன் {கரடாத்கசன்},

பரிகத்துக்கு {முட்களுடன் கூடிய கதாயுத்துக்கு} ஒப்பானதும் , எதிரிகயக்
சகால் வதுமான தன் கரத்கத உயர்த்தி, அந்தச் ஜடாசுரன் மககன
{அலம் புசகனக்} கடுகமயாகக் குத்தினான். சினத்தால் அவகன
{அலம் புசகன} நசுக்கிய அந்த ஹிடிம் கபயின் மகன் {கரடாத்கசன்},
விகரவாக அவகனக் கீரை தூக்கி எறிந்து,(24,25) இரண்டு கரங் களாலும்
அவகனப் {அலம் புசகனப் } பற் றிக் சகாண்டு, சபரும் பலத்துடன்
அவகனப் பூமியில் அழுத்தத் சதாடங் கினான். பிறகு, கரடாத்கசனிடம்
இருந்து தன்கன விடுவித்துக் சகாண்டு எழுந்த அந்த ஜடாசுரன் மகன்
{அலம் புசன்},(26) சபரும் மூர்க்கத்துடன் கரடாத்கசகனத் தாக்கினான்.
அந்த அலம் புசனும் , ராட்சசனான கரடாத்கசகன அந்தப் ரபாரில் இழுத்து
கீரை வீசிசயறிந்து, சினத்துடன் அவகனப் பூமியின் பரப் பில் நசுக்கத்
சதாடங் கினான்.
முைங் கிக் சகாண்டிருந்தவர்களும் , ராட்சசப் ரபார்வீரர்களுமான

கரடாத்கசன் மற் றும் அலசம் புசன் ஆகிய அந்த இருவருக்கிகடயில் நடந்த
ரபாரானது மிகக் கடும் நிகலகய அகடந்து, மயிர்ச்சிலிர்ப்கப
ஏற் படுத்தியது. தங் கள் மாய சக்திகளின் மூலம் ஒருவகரசயாருவர் விஞ் ச
முயன்றவர்களும் , சசருக்குமிக்கவர்களுமான அந்தப் ரபார்வீரர்கள் ,(27-29)
இந் திரனையும் விபராெைை் மகனையும் பபாலப் சபரும் ெக்தியுடை்
ஒருவபராடு ஒருவர் பபாரிட்டைர். சநருப் பு மற் றும் கடலாகவும் , ரமலும் ,
கருடன் மற் றும் தக்ஷகனாகவும் ,(30) ரமலும் , ரமகம் மற் றும்
சூறாவளியாகவும் , பிறகு இடி மற் றும் சபரும் மகலயாகவும் , மீண்டும்
யாகன மற் றும் புலியாகவும் , பிறகு ராகு மற் றும் சூரியனாகவும் (31) மாறி
மாறி, ஒருவகரசயாருவர் அழிக்க ரவண்டி, இப் படிபய நூறு
வனககளிலாை மானயகனள சவளிப் படுத்திைர். உண்கமயில் ,
அலம் புசனும் , கரடாத்கசனும் , பரிகங் கள் , கதாயுதங் கள் , ரவல் கள் ,
உலக்கககள் , ரகாடரிகள் , குறுககதகள் {முத்கரங் கள் } மற் றும்
மகலச்சிகரங் ககளக் சகாண்டு ஒருவகரசயாருவர் தாக்கி அற் புதமாகப்

ரபாரிட்டனர்.(32,33) சபரும் மாய சக்திககளக் சகாண்டவர்களான அந்த

ராட்சசர்களில் முதன்கமயாரனார் இருவரும் , குதிகரயின் முதுகில்
ஏறிரயா, யாகனயிரலா, காலிரலா, ரதரிரலா சசன்று ஒருவரராடு ஒருவர்
ரபாரிட்டனர்.(34)
அப் ரபாது அலம் புசகனக் சகால் ல விரும் பிய அந்தக் கரடாத்கசன்,

ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, சினத்துடன் உயரப் பறந்து, பிறகு ஒரு
பருந்கதப் ரபாலப் சபரும் ரவகத்துடன் கீரை இறங் கினான்.(35) தன்னுடன்
இப் படிப் ரபாராடிக் சகாண்டிருந்தவனும் , சபரும் உடல் பகடத்தவனுமான
அந்த ராட்சச இளவரசனான அலம் புசகனப் பிடித்து, ரபாரில் (அசுரை்)
மயனைக் சகாை்ற விஷ்ணுனவப் பபால அவனைப் பூமியில்
நசுக்கிைாை்.(36) அளவற் ற ஆற் றகலக் சகாண்ட கரடாத்கசன், அற் புதத்
ரதாற் றத்துடன் கூடிய ஒரு கத்திகய எடுத்துக் சகாண்டு, சீற் றமும் ,
வலிகமயும் சகாண்டவனான தன் எதிரியினுகடயதும் , பயங் கரமாக
அலறிக் சகாண்ரட இருந்ததுமான அவனுகடய {அலம் புெைிை்}
பயங் கரத் தனலனய அவைது உடலில் இருந் து அறுத்தாை்.(37,38)
குருதியில் நகனந்த அந்தத் தகலகய மயிரராடு பற் றிக் சகாண்ட
கரடாத்கசன், விகரவாகத் துரிரயாதனனின் ரதகர ரநாக்கிச் சசன்றான்.
(குரு மன்னகன) அணுகிய அந்த வலிகமமிக்க ராட்சசன் {கரடாத்கசன்}
சிரித்துக் சகாண்ரட, பயங் கர முகமும் , மயிரும் சகாண்ட அந் தத்
தனலனயத் துரிபயாதைைிை் பதரில் வீசிைாை்.(40)
அப் ரபாது, மகைக்கால ரமகங் ககளப் ரபால ஆைமான கடும்

முைக்கம் சசய் த அவன் {கரடாத்கசன்}, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
அந்தத் துரிரயாதனனிடம் ,(41) “நீ ர் எவனுகடய ஆற் றகலப் பார்த்துக்
சகாண்டிருந்தீரரா அந்த உமது கூட்டாளி {அலம் புசன் [அலம் பலன்]}
இப் ரபாது சகால் லப் பட்டான். பமலும் கர்ணை் மற் றும் உமது
சகானலனயயும் நீ ர் காண்பீர்.(42) அறம் , சபாருள் மற் றும் இை்பம்
ஆகிய இம் மூை்னறயும் பநாற் பவை் எவனும் , மை்ைை் ஒருவனைபயா,
பிராமணை் ஒருவனைபயா, சபண் ஒருத்தினயபயா சவறுங் னகயுடை்
காண {செல் லக் } கூடாது[3].(43) கர்ணகன நான் சகால் லும் வகரயில்
் யாக வாை் வீராக” என்றான். இவ் வார்த்கதககளச் சசான்ன
அவன் {கரடாத்கசன்} நூற் றுக்கணக்கான கூரிய ககணககளக்
கர்ணனின் தகலயில் ஏவியபடிரய அந்தக் கர்ணகன ரநாக்கிச்
சசன்றான்.(44) அதன் பிறகு, அந்த மனிதப் ரபார்வீரனுக்கும்
{கர்ணனுக்கும் }, அந்த ராட்சசனுக்கும் {கரடாத்கசனுக்கும் } இகடயில்
நகடசபற் ற ரபாரானது, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
கடுகமயானதாகவும் , பயங் கரமானதாகவும் , மிக அற் புதமானதாகவும்
இருந்தது” {என்றான் சஞ் சயன்}.(45)
[3] “இதன் காரணமாகரவ உம் கமக் காண இந்தத் தகலகய

நான் காணிக்ககயாகக் சகாண்டு வந்ரதன் என் பது சபாருள் ”
எனக் கங் குலி இங் ரக விளக்குகிறார்.
---------------------------------------------------------------------------------------------
துரராண பர்வம் பகுதி 174-ல் உள் ள சமாத்த சுரலாகங் கள் : 45

கர்ண கபடாத்கெக் கடும் பபார்!

The fierce battle between Karna and Ghatotkacha! | Drona-Parva-Section-175 |
பதிவிை் சுருக் கம் : கபடாத்கெைிை் பமைி, கவெம் , ஆயுதங் கள் மற் றும் பதர்
ஆகியனவ குறித்த வர்ணிப் பு; கர்ணனுக்கும் கபடாத்கெனுக் கும் இனடயிலாை
கடும் பமாதல் ; கபடாத்கெை் சவளிப் படுத்திய மாயாெக்திகள் ; கபடாத்கெைிை்
மானயனய அழித்த கர்ணை்; கர்ணைிை் வில் னல அறுத்த கபடாத்கெை்;
கபடாத்கெைிை் மானயனய மீண்டும் அழித்த கர்ணை்; கர்ணனைக்
சகால் லப் பபாவதாகெ் சொை்ை கபடாத்கெை்…
திருதராஷ்டிரை் {ெஞ் ெயைிடம் }, “உண்கமயில் , அந்த நள் ளிரவில் ,

விகர்த்தைை் மகை் கர்ணனும் , ராட்ெெை் கபடாத்கெனும்
ஒருவரராசடாருவர் ரமாதிக்சகாண்ட அந்தப் ரபார் எவ் வாறு நடந்தது?(1)
அப் ரபாது அந்தக் கடும் ராட்சசன் {கரடாத்கசன்} என்ன தன்கமகயப்
சபற் றிருந்தான்? என்ன வககத் ரதரில் அவன் ஏறி வந்தான்? ரமலும்
அவனது குதிகரகள் மற் றும் ஆயுதங் களின் இயல் பு யாகவ?(2) அவனது
குதிகரகள் , அவனது ரதரின் சகாடிமரம் மற் றும் அவைது வில் லிை்
அளவுகள் யானவ? என்ன வககக் கவசத்கத அவன் அணிந்திருந்தான்?
ரமலும் அவன் என்ன வககயில் தகலப் பாகககய அணிந்திருந்தான்? ஓ!
சஞ் சயா, உகரப் பதில் திறனுள் ள நீ , நான் ரகட்கும் இகவ யாவற் கறயும்
விரிவாகச் சசால் வாயாக” என்றான் {திருதராஷ்டிரன்}.(3)

ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “இரத்தச் சிவப் பான

கண்ககளக் சகாண்ட கபடாத்கெை், மிகப் சபரிய வடிவத்கதக்
சகாண்டிருந்தான். அவனது {கரடாத்கசனது} முகம் தாமிரத்தின்
நிறத்கதக் சகாண்டிருந்தது. அவனது வயிறு ஒட்டி சரிந்திருந்தது. அவன்
உடலின் மயிர்கள் அகனத்தும் ரமல் ரநாக்கி விகறத்துக்
சகாண்டிருந்தன. அவைது தனல பெ்னெயாக இருந் தது [1] அவனது
காதுகள் அம் புககளப் ரபால இருந்தன. அவனது தாகட எலும் புகள்
{ரமாவாய் } பருத்திருந்தன.(4) அவனது வாயானது, காதிலிருந்து
{மற் சறாரு} காதுவகர விரிந்திருந்தது. அவனது {கரடாத்கசனது} பற் கள்
கூர்கமயாக இருந்தன, ரமலும் அதில் நான்கு {பற் கள் } கூர்கமயுடன்
உயர்ந்திருந்தன. அவனது நாவும் உதடுகளும் மிக நீ ளமாகவும் , தாமிர
வண்ணத்திலும் இருந்தன. அவனது {கரடாத்கசனது} புருவங் கள் நீ ண்டு
பரந்திருந்தன. அவனது மூக்கு பருத்திருந்தது.(5) அவனது {கரடாத்கசனது}
உடல் நீ லமாகவும் , கழுத்து சிவப்பாகவும் இருந்தது. மனலபபால
உயரமாக இருந் த அவை் {கபடாத்கெை்} பார்ப்பதற் குப்
பயங் கரமானவனாக இருந்தான். சபரும் உடற் கட்டு, சபரும் கரங் கள் ,
சபரும் தகல ஆகியவற் றுடன் கூடிய அவன் சபரும் வலிகமகயக்
சகாண்டிருந்தான்.(6)
[1] ரவசறாரு பதிப்பில் இங் ரக “அவனது மீகச பசுகமயாக

இருந்தது” என் றிருக்கிறது.
அைகற் றவனும் , {தீண்டுவற் குக்} கடும் அங் கங் கள்

சகாண்டவனுமான அவனது {கரடாத்கசனது} தகலயில் இருந்த மயிர்
பயங் கர வடிவில் ரமல் ரநாக்கிக் கட்டப்பட்டிருந்தது. அவனது இகட
சபருத்திருந்தது, அவனது நாபி ஒடுங் கியிருந்தது. சபரும் உடற் கட்னடக்
சகாண்டிருந் தாலும் அவைது {கபடாத்கெைது} உடலிை் சுற் றளவு
சபரிதாக {அவை் பருமைாக} இல் னல.(7) அவனது {கரடாத்கசனது}
கரங் களின் ஆபரணங் கள் சரியான அளவுகளில் இருந்தன. சபரும்
மாயாசக்திககளக் சகாண்டிருந்த அவன் அங் கதங் களாலும்
அலங் கரிக்கப் பட்டிருந்தான். மகலயின் சாரலில் ஒரு சநருப் புக்
ரகாளத்கதப் ரபால, தன் மார்பில் அவன் மார்புக் கவசத்கத
அணிந்திருந்தான்.(8) அவனது {கரடாத்கசனது} தகலயில் ,
தங் கத்தாலானதும் , பிரகாசமானதும் , அைகானதும் , அகனத்துப்
பகுதிகளிலும் சரியான அளவுககளக் சகாண்டதும் , ஒரு வகளகவப்
ரபான்றதுமான ஓர் அைகிய கிரீடம் இருந்தது.(9) அவனது {கரடாத்கசனது}
காது குண்டலங் கள் காகலச் சூரியகனப் ரபாலப் பிரகாசமாக இருந்தன,
அவனது மாகலயானது, தங் கத்தாலானதும் , மிகப் பிரகாசமானதாகவும்
இருந்தது. அவன் {கரடாத்கசன்}, தனது உடலில் சபரும்
பிரகாசமுகடயதும் , சபரிய அளவு உகடயதுமான ஒரு சவண்கலக்
கவசத்கதக் சகாண்டிருந்தான்.(10)
அவனது {கரடாத்கசனது} ரதரானது, நூறு கிங் கிணி மணிகளால்

அலங் கரிக்கப் பட்டிருந்தது. இரத்தச் சிவப் புகடய எண்ணற் ற சகாடிகள்
அவனது சகாடிமரத்தில் அகசந்து சகாண்டிருந்தன. பிரம் மாண்ட
அளவீடுககளக் சகாண்டதும் , ஒரு நல் வம் {நானூறு ெதுர முைம் }
பரப் பளவு சகாண்டதுமாை அந் தத் பதர் கரடித் பதால் களால்

மூடப் பட்டிருந் தது.(11) வலிகமமிக்க அகனத்து ஆயுதங் ககளயும்
சகாண்டிருந்த அது, மாகலகளால் அலங் கரிக்கப் பட்டு, ஓர் உயரமான
சகாடிமரத்கதயும் , எட்டு சக்கரங் ககளயும் சகாண்டிருந்தது. அதன்
சடசடப் சபாலி ரமகங் களின் கர்ஜகனக்கு ஒப் பாக இருந்தது.(12) சிவந்த
கண்ககளக் சகாண்ட அவனது {கரடாத்கசனது} குதிகரகள் , மத
யாகனககளப் ரபால இருந்தன. ரமலும் பயங் கரத் தன்கம சகாண்டு
பல் ரவறு வண்ணங் களில் இருந்த அகவ சபரும் ரவகமும் வலிகமயும்
சகாண்டகவயாக இருந்தன.(13) ககளப்பு அகனத்துக்கும் ரமம் பட்டு,
நீ ண்ட பிடரிமயிர்களால் அலங் கரிக்கப் பட்டு, மீண்டும் மீண்டும்
ககனத்துக் சகாண்ரட இருந்த அகவ அந்த வீரகனப் {கரடாத்கசகனப் }
ரபாருக்குச் சுமந்து சசன்றன.(14) அவனது {கரடாத்கசனது} சாரதியாகச்
சசயல் பட்ட ஒரு ராட்சசன், பயங் கரமான கண்கள் , சநருப்பு ரபான்ற வாய் ,
சுடர்மிக்கக் காதுகுண்டலங் கள் ஆகியவற் கறக் சகாண்டு, அந்தப்
ரபாரில் சூரியனின் கதிர்களுக்கு ஒப் பான தனது குதிகரகளின்
கடிவாளங் ககளப் பிடித்துக் சகாண்டு அவற் கற {குதிகரககளச்}
சசலுத்தினான்.(15) அருணனைெ் ொரதியாகக் சகாண்ட சூரியனைப்
பபால, அந்தச் சாரதியுடன் அவன் {கரடாத்கசன்} ரபாருக்கு வந்தான்.
சபரும் ரமகங் களால் சூைப்பட்ட உயர்ந்த மகலகயப் ரபாலத்
சதரிந்ததும் , வானத்கதத் சதாட்டுக் சகாண்டிருந்ததுமான மிக உயரமான
சகாடிமரம் ஒன்று அவனது {கரடாத்கசனது} ரதரில்
நிறுவப் பட்டிருந்தது.(16) இரத்தச் சிவப் பிலானதும் , ஊனுண்ணுவதுமான
பயங் கரக் கழுசகான்று அதில் அமர்ந்திருந்தது.(17)
இந்திரனின் வஜ் ரத்திற் கு ஒப் பான நாசணாலி சகாண்டதும் , மிகக்

கடினமான நாகணக் சகாண்டதும் நீ ளத்தில் பைிசரண்டு
முைங் களும் [2], அகலத்தில் ஒரு முைமும் சகாண்டதுமாை தை்
வில் னலப் பலமாக வகளத்தபடிரய அவன் {கரடாத்கசன்} வந்தான்.(18)
ஒரு ரதருகடய அக்ஷத்தின் {ஏர்க்காலின்} அளவுகடய ககணகளால்
திகசப் புள் ளிகள் அகனத்கதயும் நிகறத்த அந்த ராட்சசன்
{கரடாத்கசன்}, வீரர்களுக்குப் சபரும் அழிகவ உண்டாக்கியபடிரய அந் த
இரவில் கர்ணனை எதிர்த்து வினரந் தாை்.(19) தன் ரதரில் சசருக்குடன்
நின்று சகாண்டிருந்த அவன் {கரடாத்கசன்}, தனது வில் கல வகளத்த
ரபாது, அந்த நாசணாலியானது இடியின் முைக்கத்திற் கு ஒப்பாக
இருந்தது.(20) அவனால் அச்சத்திற் குள் ளான துருப் புகள் அகனத்தும் , ஓ!
பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர}, சபாங் கும் கடலின் அகலககளப் ரபால
நடுக்கத்கத அகடந்தன.(21) பயங் கரக் கண்ககள உகடயவனும் ,
அச்சத்கத ஏற் படுத்துபவனுமான அந்த ராட்சசன் {கரடாத்கசன்} தன்கன
எதிர்த்து வருவகதக் கண்ட அந்த ராகதயின் மகன் {கர்ணன்}, சிரித்துக்
சகாண்ரட அவகனத் தடுத்து எதிர்த்து நின்றான்.(22)
[2] “இங் ரக குறிப்பிடப் படும் அரத்னி என் பது கக முட்டில்

இருந்து சுண்டு விரல் நீ ளமுள் ள ஒரு முை சகாண்ட ஓர்
அளவாகும் ” என இங் ரக விளக்குகிறார் கங் குலி.

அந்த ராட்சசகன எதிர்த்துச் சசன்ற கர்ணன், யாகனகய எதிர்க்கும்

மற் சறாரு யாகன ரபாலரவா, காகளகய எதிர்க்கும் மற் சறாரு
காகளகயப் ரபாலரவா அவகன மிக அருகில் இருந்து பதிலுக்குத்
தாக்கினான்.(23) கர்ணனுக்கும் , அந்த ராட்சசனுக்கும் {கரடாத்கசனுக்கும் }
இகடயில் நடந்த ரமாதலானது, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர},
இந்திரனுக்கும் சம் பரனுக்கும் இகடயில் நடந்த ரமாதகலப் ரபாலப்
பயங் கரத்கத அகடந்தது.(24) அவர்கள் ஒவ் சவாருவரும் உரக்க
நாசணாலிசயழுப் பும் , உறுதி மிக்க விற் ககள எடுத்துக் சகாண்டு
{தங் களில் } மற் றவகனப் பலமிக்கக் ககணகளால் மகறத்தனர்.(25) முற் று
முழுதாக வகளக்கப் பட்ட விற் களில் இருந்து ரநரான ககணககள ஏவிய
அவர்கள் , சவண்கலத்தால் ஆன அவர்களது கவசங் ககளத் துகளத்து
ஒருவகரசயாருவர் சிகதத்துக் சகாண்டனர்.(26) தங் கள் பற் ககளக்
சகாண்ரடா, தந்தங் ககளக் சகாண்ரடா சிகதத்த இரு புலிககளப்
ரபாலரவா, வலிகமமிக்க யாகனககளப் ரபாலரவா அவர்கள்
அக்ஷங் களின் அளகவக் சகாண்ட ஈட்டிகளாலும் ககணகளாலும்
ஒருவகரசயாருவர் சிகதத்துக் சகாள் வகதத் சதாடர்ந்தனர்.(27)
ஒருவகரசயாருவர் ககணகளால் குறிபார்த்து, தங் கள்

ஒவ் சவாருவரின் உடல் ககளயும் சிகதத்துக் சகாண்டும் , ககண
ரமகங் களால் ஒருவகரசயாருவர் எரித்துக் சகாண்டும் இருந்த அவர்கள் ,
பார்க்கப் பட இயலாதவர்களானார்கள் .(28) ககணகளால் துகளத்துச்
சிகதக்கப் பட்ட அங் கங் களுடன், குருதிரயாகடயில் குளித்த அவர்கள் ,
தங் கள் சாரல் களில் சசஞ் சுண்ண சிற் றாறுகள் ஓடிக் சகாண்டிருக்கும் இரு
மகலககளப் ரபாலத் சதரிந்தனர்.(29) இந்த இரு வலிகமமிக்கத்
ரதர்வீரர்களும் மூர்க்கமாகப் ரபாராடினாலும் , கூர்முகன ககணகளால்
அங் கங் ககளத் துகளத்தாலும் , ஒருவகரசயாருவர் நடுங் கச் சசய் வதில்
ரதால் விரய கண்டனர்.(30) உயினரபய பணயம் னவத்து ஆடப் படும்
வினளயாட்டாகத் சதரிந் ததும் , கர்ணனுக்கும் , ராட்சனுக்கும்
{கரடாத்கசனுக்கும் } இகடயிலானதுமான அந் த இரவு பபாராைது,
சநடுரநரத்திற் குச் சமமாகரவ சதாடர்ந்து சகாண்டிருந்தது. கூரிய
ககணககளக் குறிபார்த்து, அவற் கறத் தன் முற் று முழுதான பலத்துடன்
ஏவிய கரடாத்கசனுகடய வில் லின் நாசணாலியானது நண்பர்கள் மற் றும்
எதிரிகள் ஆகிய இருவகரயும் அச்சத்திற் குள் ளாக்கியது.(32)
அந்ரநரத்தில் , ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, கர்ணைால்

கபடாத்கெனை விஞ் ெ முடியவில் னல. ஆயுதங் ககள அறிந்த மனிதர்கள்
அகனவரிலும் முதன்கமயான அவன் {கர்ணன்}, இகதக் கண்டு, சதய் வீக
ஆயுதங் ககள இருப் புக்கு அகைத்தான்.(33) கர்ணனால் தன் மீது
குறிபார்க்கப்படும் சதய் வீக ஆயுதத்கதக் கண்டவனும் , ராட்சசர்களில்
முதன்கமயானவனுமான கரடாத்கசன், தன் ராட்சச மாகயகய
இருப் புக்கு அகைத்தான்.(34) ரவல் கள் , சபரும் பாகறகள் , மகலகள் ,
தண்டங் கள் ஆகியவற் கறக் சகாண்டிருந்தவர்களும் , பயங் கரத்
ரதாற் றங் ககளக் சகாண்டவர்களுமான ராட்சசர்களின் சபரும் பகடயால்
சூைப் பட்டவனாக அவன் {கரடாத்கசன்} சதரிந்தான்.(35) கடுகமயான தன்
மரணத்தண்டத்கத ஏந்திவருபவனும் , உயிரினங் கள் அகனத்கதயும்

அழிப் பவனான காலகனப் ரபாலத் (தன் கரங் களில் ) உயர்த்திப்

பிடிக்கப் பட்ட வலிகமமிக்க ஆயுதத்துடன் முன்ரனறி வருபவனுமான
கரடாத்கசகனக் கண்ட மன்னர்கள் அகனவரும் அச்சத்தால்
தாக்கப் பட்டனர்.(36) கரடாத்கசனால் சசய் யப் பட்ட சிங் க முைக்கங் களால்
அச்சமகடந்த யாகனகள் சிறுநீ கரக் கழித்தன; ரபாராளிகள் அகனவரும்
அச்சத்தால் நடுங் கினர்.(37)
அப் ரபாது, அந் த நள் ளிரவிை் வினளவால் சபரும் பலத்னத

அனடந் த அந் த ராட்ெெர்களால் இகடயறாமல் சபாழியப்பட்ட பாகறகள்
மற் றும் கற் களின் அடர்த்தியான மகையானது அகனத்துப்
பக்கங் களிலும் விழுந்தது[3].(38) இரும் புச் சக்கரங் கள் , புசுண்டிகள் ,
ஈட்டிகள் , ரவல் கள் , சூலங் கள் , சதக்னிகள் , ரகாடரிகள் ஆகியனவும்
இகடயறாமல் சதாடர்ச்சியாக விழுத் சதாடங் கின. கடுகமயானதும் ,
பயங் கரமானதுமான அந்தப் ரபாகரக் கண்ட மன்னர்கள் அகனவரும் ,
உமது மகன்களும் , பிற ரபாராளிகளும் அச்சத்தால் தப் பி ஓடினர்.(40)
அவர்களில் , தன் ஆயுத சக்தியில் சசருக்குகடயவனும் , உன்னதமான
சபருகமகய உணர்ந்தவனுமான கர்ணன் மட்டுரம நடுங் காதிருந்தான்.
உண்கமயில் அவன் {கர்ணன்}, கரடாத்சகசனால் இருப் புக்கு
அகைக்கப் பட்ட அந்த மாகயத் தன் ககணகளால் அழித்தான்.(41) தன்
மாகய அகற் றப் பட்டகதக் கண்ட கரடாத்கசன், சினத்தால் நிகறந்து,
அந்தச் சூதன் மககன {கர்ணகனக்} சகால் ல விரும் பி, மரணக்
ககணககள ஏவத் சதாடங் கினான்.(42) குருதியில் குளித்த அந் தக்
கனணகள் , அந் தப் பயங் கரப் பபாரில் கர்ணைிை் உடலிை் ஊடாகத்
துனளத்துெ் செை்று, ரகாபக்காரப் பாம் புககளப் ரபாலப் பூமிக்குள்
நுகைந்தன.(43)
[3] “குறிப் பிட்ட ரநரங் களில் ராட்சசர்கள் சபரும் பலத்கத

அகடவதாக நம் பப் படுகிறது” என இங் ரக கங் குலி
பிறகு, சினத்தால் நிகறந்தவனும் , சபரும் கரநளினத்கதக்

சகாண்டவனுமான அந்த வீரச் சூதமகன் {கர்ணன்}, கரடாத்கசகன விஞ் சி,
பத்து ககணகளால் பின்னவகன {கரடாத்கசகனத்} துகளத்தான்.(44)
அப் ரபாது கரடாத்கசன், இப்படிச் சூதன் மகனால் {கர்ணனால் } முக்கிய
அங் கங் கள் துகளக்கப் பட்டு, ஆயிரம் ஆரங் ககளக் சகாண்ட ஒரு
சதய் வீகச் சக்கரத்கத எடுத்துக் சகாண்டான்.(45) அந்தச் சக்கரத்தின்
முகனயானது கத்திகயப் ரபாலக் கூர்கமயாக இருந்தது. காகலச்
சூரியனின் காந்திகயக் சகாண்டவனும் , ஆபரணங் கள் மற் றும்
ரத்தினங் களால் அலங் கரிக்கப்பட்டவனுமான அந்தப் பீமபெைை் மகை்
{கபடாத்கெை்}, அதிரதன் மகனுக்கு {கர்ணனுக்கு} ஒரு முடிகவ ஏற் படுத்த
விரும் பி அஃகத அவன் மீது வீசினான்.(46) அந்தச் சக்கரம் சபரும் சக்தி
சகாண்டதாக இருப் பினும் , அது சபரும் வலிகமயுடன் வீசப்பட்டு
இருப் பினும் , ரபறில் லா மனிதனின் நம் பிக்ககககளயும் ,
காரியங் ககளயும் ரபால ரநாக்கங் கள் கலங் கடிக்கப்பட்டு, கர்ணனின்
ககணகளால் துண்டுகளாக சவட்டப் பட்டுக் கீரை விழுந்தது.(47) தன்
சக்கரம் கலங் கடிக்கப் பட்டகதக் கண்டு சினத்தால் நிகறந்த
கரடாத்கசன், சூரியனை மனறக்கும் ராகுனவப் பபாலக்

ககணமாரியால் கர்ணகன மகறத்தான்.(48) எனினும் , ருத்ரன், அல் லது
இந் திரைிை் தம் பி {விஷ்ணு}, அல் லது இந்திரனின் ஆற் றகலக் சகாண்ட
அந்தச் சூதன் மகன் {கர்ணன்}, சிறகுபகடத்த ககணகளால்
கரடாத்கசனின் ரதகர அச்சமில் லாமல் ஒரு கணத்தில் மகறத்தான்.(49)
அப் ரபாது தங் கத்தால் அலங் கரிக்கப் பட்ட ஒரு கதாயுதத்கதச்

சுைற் றிய கரடாத்கசன், அகதக் கர்ணனின் மீது வீசினான். எனினும்
கர்ணன், தன் ககணகளால் சவட்டி அகதக் கீரை விைச் சசய் தான்.(50)
பிறகு வானத்திற் குப் பறந்து சசன்று, ரமகத்திரள் ககளப் ரபால ஆை
முைங் கியவனும் , சபரும் உடல் பகடத்தவனுமான அந்த ராட்சசன்
{கரடாத்கசன்}, ஆகாயத்தில் இருந்து மரங் களின் மகைகயச் சரியாகப்
சபாழிந்தான்.(51) பிறகு கர்ணன், ரமகத்திரள் ககளத் தன் கதிர்களால்
துகளக்கும் சூரியகனப் ரபால, மாகயககள அறிந்தவனும் , வானத்தில்
இருந்தவனும் , பீமரசனனின் மகனுமான கரடாத்கசகனத் தன்
ககணகளால் துகளத்தான்.(52) பிறகு கபடாத்கெைிை் குதினரகள்
அனைத்னதயும் சகாை்று, அவைது பதனரயும் நூறு துண்டுகளாக
சவட்டிய கர்ணை், மகைத்தாகரககளப் சபாழியும் ரமகத்கதப் ரபாலத்
தன் ககணககளப் சபாழியத் சதாடங் கினான்.(53) கர்ணைிை்
கனணகளால் துனளக்கப் படாத இடம் எைக் கபடாத்கெைிை் உடலில்
இரண்டு விரல் கட்னட அகலம் கூட {இடம் } இல் னல. விகரவில் அந்த
ராட்சசன் {கரடாத்கசன்}, தன் உடலில் முட்கள் விகறத்து நிற் கும்
முள் ளம் பன்றி ஒன்கறப் ரபாலத் சதரிந்தான்.(54) கரடாத்கசனின்
குதிகரகரளா, ரதரரா, சகாடிமரரமா, ஏன் கரடாத்கசரனா கூட
எங் களுக்குத் சதரியாத அளவுக்கு அவன் முழுகமயாகக் ககணகளால்
மகறக்கப் பட்டிருந்தான்.(55)
அப் ரபாது, மாய சக்திககளக் சகாண்ட கரடாத்கசன் தன்

ஆயுதத்தால் கர்ணனின் சதய் வீக ஆயுதத்கத அழித்து, தன் மாயா
சக்திகளின் துகணயுடன், அந்தச் சூதன் மகனுடன் {கர்ணனுடன்} ரபாரிடத்
சதாடங் கினான்.(56) உண்கமயில் , மாயா சக்தியின் துகணயுடனும் ,
சபரும் சுறுசுறுப் கப சவளிப் படுத்திக் சகாண்டும் அவன் {கரடாத்கசன்}
கர்ணரனாடு ரபாரிடத் சதாடங் கினான். ஆகாயத்தில் கண் காணா
இடத்திலிருந்து ககணமாரி சபாழிந்தது.(57) பிறகு, சபரும் மாயா
சக்திககளக் சகாண்ட அந்தப் பீமரசனன் மகன் {கரடாத்கசன்}, ஓ!
குருக்களில் முதன்கமயானவரர {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தச் சக்திகளின்
துகணரயாடு, கடும் வடிகவ ஏற் று, ஓ! பாரதரர {திருதராஷ்டிரரர},
சகௌரவர்ககள மகலப் பகடயச் சசய் யத் சதாடங் கினான்.(58) அந்த வீர
ராட்சசன் {கரடாத்கசன்}, உக்கிரமான கடும் தகலகள் பலவற் கற ஏற் று
{பல தகலகளுகடயவனாக மாறி}, சூதன் மகனின் {கர்ணனின்} சதய் வீக
ஆயுதங் ககள விழுங் கத் சதாடங் கினான்.(59) மீண்டும் விகரவில் , அந்தப்
சபரும் உடல் பகடத்த ராட்சசன் {கரடாத்கசன்}, தன் உடலில்
நூற் றுக்கணக்கான காயங் களுடன், உற் சாகமற் றுக் கிடப்பவகனப்
ரபாலவும் , களத்தில் இறந்து கிடப்பவகனப் ரபாலவும் சதரிந்தான்.(60)

அப் பபாது கபடாத்கெை் இறந் துவிட்டாை் எை்று கருதிய

சகௌரவக் கானளயர், (மகிை் ெ்சியால் ) உரக்க முைங் கிைர். எனினும் ,
விகரவில் அவன் {கரடாத்கசன்}, புதிய வடிவங் ககள ஏற் று, அகனத்துப்
பக்கங் களிலும் திரிவது காணப்பட்டது.(61) பிறகு மீண்டும் அவன் நூறு
தகலகளுடனும் , நூறு வயிறுகளுடனும் கூடிய மகத்தான வடிவத்கத ஏற் று,
கமநாக மகலகயப் ரபாலத் சதரிந்தான்[4].(62) மீண்டும் அவன் ஒரு
கட்கட வரிலின் அளவுக்குச் சிறிய வடிவத்கத எடுத்துப் சபாங் கும் கடலின்
அகலககளப் ரபால முன்னும் பின்னும் நகரவும் , உயரப் பறக்கவும்
சசய் தான்.(64) பிறகு ஆகாயத்தில் இருந்து கீரை இறங் கிய அவன், தன்
மாயா சக்திகளின் துகணயுடன் திகசகளின் அகனத்துப் புள் ளிகளிலும் ,
வானத்திலும் , பூமியிலும் திரிந்து, {பிறகு} கவசம் தரித்து, தங் கத்தால்
அலங் கரிக்கப் பட்ட ரதரில் நிற் பவனாகத் சதரிந்தான்.(65)
[4] “ஹிமவானின் {இமயத்தின் }

மகன் கமநாகன் நூறு
தகலககளக் சகாண்டவனாவான் ” எனக் கங் குலி இங் ரக
பிறகு தன் காது குண்டலங் கள் அங் கும் இங் கும் ஆடக் கர்ணனின்
ரதகர அணுகிய கரடாத்கசன், ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தச்
சூதன் மகனிடம் {கர்ணனிடம் } அச்சமற் ற வககயில் ,(66) “ஓ! சூதனின்
மகரன {கர்ணரர} சற் றும் சபாறுப் பீராக. என்கனத் தவிர்த்துவிட்டு,
உம் மால் உயிருடன் எங் ரக சசல் ல முடியும் ? உமது ரபாரிடும் ஆகசகய
நான் இன்று இந்தப் ரபார்க்களத்தில் தணிப் ரபன்” என்றான்.(67)
இவ் வார்த்கதககளச் சசான்னவனும் , சகாடூர ஆற் றகலக்
சகாண்டவனும் , ரகாபத்தால் தாமிரமாகக் கண்கள் சிவந்தவனுமான
அந்த ராட்சசன் {கரடாத்கசன்}, வானத்தில் பறந்து சசன்று உரக்கச்
சிரித்தான்.(68) ஒரு சிங் கமானது, யாகனகளின் இளவரசகனத்
தாக்குவகதப் ரபால அவன் {கரடாத்கசன்} ஓரு ரதருகடய அக்ஷத்தின்
அளவிலான தன் ககணகளின் மகைகயப் சபாழிந்து கர்ணகனத் தாக்கத்
சதாடங் கினான்.(69) உண்கமயில் அவன், மகலயின் மீது
மகைத்தாகரககளப் சபாழியும் ரமகத்கதப் ரபாலத் ரதர்வீரர்களில்
காகளயான அந்தக் கர்ணனின் மீது ககண மாரிகயப் சபாழிந்தான்.
கர்ணரனா அந்தக் ககணமாரிகயத் சதாகலவிலிருந்ரத அழித்தான்.(70)
கர்ணனால் தன் மாகய அழிக்கப் பட்டகதக் கண்ட கரடாத்கசன், ஓ!

பாரதக் குலத்தின் காகளரய {திருதராஷ்டிரரர}, மீண்டும் ஒரு மாகயகய
உண்டாக்கி காணப் பட முடியாதவனாக மகறந்தான்.(71) பிறகு,
சநடுமரங் கள் நிகறந்ததும் , பல சிகரங் ககளக் சகாண்டதுமான ஓர்
உயரமான மகலயாக ஆனான். அந்த மகலயில் இருந்து, ரவல் கள் ,
சூலங் கள் , வாள் கள் மற் றும் கதாயுதங் களின் ஓகடயானது இகடயறாமல்
பாய் ந்து சகாண்டிருந்தது.(72) ஆகாயத்தில் , கடும் ஆயுதங் களின்
ஓகடயுடன் கூடிய கரிய கமத்குவியலுக்கு ஒப்பான அந்த மகலகயக்
கண்ட கர்ணன், அதனால் சற் றும் கலக்கமகடயவில் கல.(73) சிரித்துக்
சகாண்ரட இருந்த கர்ணன், ஒரு சதய் வீக ஆயுதத்கத இருப் புக்கு
அகைத்தான். அந்த ஆயுதத்தால் சவட்டப் பட்ட அந்தப் சபரும் மகல
அழிக்கப்பட்டது.(74) பிறகு சீற் றமிக்கக் கரடாத்கசன், வானவில் லுடன்
கூடிய ஒரு நீ ல ரமகமாகி, அந்தச் சூதனின் மகன் {கர்ணனின்} மீது

கற் களின் மகைகயப் சபாழியத் சதாடங் கினான்.(75)
விருஷை் எை்றும் அனைக்கப் பட்டவனும் , ஆயுதங் கனள அறிந் த

மைிதர்கள் அனைவரிலும் முதை்னமயாைவனுமாை அந் த
விகர்த்தைை் மகை் கர்ணை், ஒரு வாயவ் ய ஆயுதத்கதக் குறி பார்த்து,
அந்தக் காளரமகத்கத அழித்தான்.(76) பிறகு திகசகளின் புள் ளிகள்
அகனத்கதயும் எண்ணற ககணகளால் மகறத்த அவன் {கர்ணன்},
கரடாத்கசனால் தன் மீது குறிபார்க்கப்பட்ட ஓர் ஆயுதத்கத
அழித்தான்.(77) அப் ரபாது பீமரசனனின் வலிகமமிக்க மகன்
{கரடாத்கசன்}, அந்தப் ரபாரில் சிரித்துக் சகாண்ரட, வலிகமமிக்கத்
ரதர்வீரனான கர்ணனுக்கு எதிராக மிகச் சக்தி வாய் ந்த ஒரு மாகயகய
மீண்டும் இருப் புக்கு அகைத்தான்.(78) சிங் கங் கள் , புலிகள் , மதங் சகாண்ட
யாகனகள் ஆகியவற் றின் ஆற் றலுக்கு ஒப் பான ஆற் றகலக்
சகாண்டவர்களும் , யாகனகளில் ஏறிய சிலரும் , ரதர்களில் சிலரும் ,
குதிகரகளின் முதுகில் சிலரும் (80) எனப் பல் ரவறு ஆயுதங் ககளயும் ,
கவசங் ககளயும் , பல் ரவறு வகககளிலான ஆபரணங் ககளயும் தரித்து
வந்தவர்களுமான அந்தப் சபரும் எண்ணிக்ககயிலான ராட்சசர்கள் சூை,
மருத்தர்களால் சூைப் பட்ட வாசவகன {இந்திரகனப் } ரபாலத் தன்கன
அச்சமில் லாமல் அணுகுபவனும் , ரபார்வீரர்களில்
முதன்கமயானவனுமான அந்தக் கரடாத்கசகன மீண்டும் கண்டவனும் ,
வலிகமமிக்க வில் லாளியுமான கர்ணன் அவனுடன் {கரடாத்கசனுடன்}
மூர்க்கமாகப் ரபாரிடத் சதாடங் கினான்.(81) அப் ரபாது கபடாத்கெை்,
ஐந் து கனணகளால் கர்ணனைத் துனளத்து, மை்ைர்கள்
அனைவனரயும் அெ்ெத்திற் குள் ளாக்கும் வனகயில் உரக்க
முைங் கிைாை்.(82)
மீண்டும் ஓர் அஞ் ெலிகாயுதத்னத ஏவிய கரடாத்கசன், கர்ணனால்

ஏவப் பட்ட ககணமாரியுடன் ரசர்த்து, பின்னவனின் {கர்ணனின்} ககயில்
இருந்த வில் கலயும் விகரவாக அறுத்தான். பிறகு உறுதிமிக்கதும் , சபரும்
கடினத்கதத் தாங் கவல் லதும் , இந்திரனின் வில் கலப் ரபான்று சபரிதாக
இருப் பதுமான மற் சறாரு வில் கல எடுத்த கர்ணன் அகதப் சபரும்
பலத்துடன் வகளத்தான். அப் ரபாது கர்ணன், தங் கச் சிறகுககளக்
சகாண்டகவயும் , எதிரிகயக் சகால் பகவயுமான சில ககணககள அந்த
வானுலாவும் ராட்சசர்களின் மீது ஏவினான். அந்தக் ககணகளால்
பீடிக்கப் பட்டவர்களும் , அகன்ற மார்புககள உகடயவர்களுமான அந்த
ராட்சசர்களின் சபரும் பகடயானது, சிங் கத்தால் பீடிக்கப்படும்
காட்டுயாகனகளின் கூட்டத்கதப் ரபாலக் கலக்கமகடவதாகத்
சதரிந்தது.(83-86) குதிகரகள் , சாரதிகள் , யாகனகள் ஆகியவற் றுடன்
கூடிய அந்த ராட்சசர்ககளத் தன் ககணகளால் அழித்த பலமிக்கக்
கர்ணன், அண்ட அழிவின் ரபாது உயிரினங் கள் அகனத்கதயும் எரிக்கும்
சதய் வீக அக்னிகயப் ரபாலத் சதரிந்தான்.(87) அந் த ராட்ெெப் பனடனய
அழித்த சூதை் மகை் {கர்ணை்}, (அசுரர்களிை்) முந் நகரத்னத
{திரிப் புரத்னத} எரித்து விட்டு, சொர்க்கத்தில் இருக்கும் பதவை்
மபகஸ்வரனைப் பபாலப் பிரகாெமாகத் சதரிந் தாை்.(88)

பாண்டவத் தரப்கபச் ரசர்ந்த அந்த ஆயிரக்கணக்கான

மன்னர்களில் , ஓ! ஐயா, ஓ! ஏகாதிபதி {திருதராஷ்டிரரர},(89) பயங் கர
சக்தியும் , பலமும் சகாண்டவனும் , சினத்தால் தூண்டப்பட்டு யமகனப்
ரபாலத் சதரிந்தவனும் , ராட்சசர்களின் இளவரசனுமான அந்த
வலிகமமிக்கக் கரடாத்கசகனத் தவிர ரவறு எவராலும் கர்ணகனக்
{கண்ணால் } காணவும் முடியவில் கல. ரகாபத்தால் தூண்டப் பட்ட அவனது
விழிகள் , இரண்டு தீப் பந்தங் களில் இருந்து விழும் சுடர்மிக்க
எண்சணகயப் ரபால, சநருப் பின் தைல் ககள சவளியிடுவதாகத்
சதரிந்தது.(90,91) உள் ளங் ககயால் உள் ளங் கககயத் தட்டி, தன் கீை்
உதட்கடக் கடித்துக் சகாண்டிருந்த அந்த ராட்சசன் {கரடாத்கசன்},(92)
யாகனககளப் ரபாலத் சதரிபகவயும் , பிசாசங் களின் முகத்கதக்
சகாண்டகவயுமான எண்ணற் ற {ரகாரவறு} கழுகதகள் பூட்டப்பட்டதும் ,
தன் மாகயயால் உண்டாக்கப்பட்டதுமான அந்தத் ரதரில் மீண்டும்
காணப் பட்டான்.(93) ரகாபத்தால் தூண்டப் பட்ட அவன் {கரடாத்கசன்} தன்
சாரதியிடம் , “சூதன் மகனிடம் {கர்ணனிடம் } என்கன அகைத்துச்
சசல் வாயாக” என்றான். பிறகு அந்தத் ரதர்வீரர்களில் முதன்கமயானவன்
{கரடாத்கசன்}, ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, சூதன் மகனுடன்
{கர்ணனுடன்} மீண்டும் தனிப் ரபாரில் ஈடுபடுவதற் காகப் பயங் கரமாகத்
சதரிந்த அந்தத் ரதரில் சசன்றான்.(94)
அந்த ராட்சசன் {கரடாத்கசன்}, சினத்தால் தூண்டப் பட்டு, ருத்ரனின்

ககவண்ணத்தில் ஆனதும் , பயங் கரமானதும் , எட்டுச் சக்கரங் ககளக்
சகாண்டதுமான அெைி ஒை்னற அந் தெ் சூதைிை் மகை் {கர்ணை்} மீது
வீசிைாை்.(95) தன் வில் கலத் தன் ரதரில் கிடத்திய கர்ணை், பூமியில்
கீபை குதித்து அந் த அெைினயப் பிடித்து மீண்டும் அனதக்
கபடாத்கெைிை் மீபத வீசிைாை்.(96) எனினும் பின்னவன் {கரடாத்கசன்},
(அவ் வாயுதம் தன்கன அகடயும் முன்ரப) தன் ரதரில் இருந்து ரவகமாகக்
குதித்தான். அரத ரவகளயில் சபரும் பிரகாசமுகடய அந்த அசனியானது,
குதிகரகள் , சாரதி மற் றும் சகாடிமரத்துடன் கூடிய அந்த ராட்சசனின்
ரதகரச் சாம் பலாக்கி,(97) ரதவர்களும் ஆச்சரியத்தால் நிகறயும் படி
பூமியின் குடல் களுக்குள் {ஆைத்திற் குள் } சசன்று மகறந்தது. தை் பதரில்
இருந் து குதித்து அந் த அெைினயப் பிடித்த கர்ணனை அனைத்து
உயிரிைங் களும் பாராட்டிை. அந்தச் சாதகனகய அகடந்த கர்ணன்
மீண்டும் தனது ரதரில் ஏறினான்.(98,99) பிறகு, எதிரிககள எரிப் பவனான
அந்தச் சூதன் மகன் {கர்ணன்} தன் ககணககள ஏவத் சதாடங் கினான்.
உண்கமயில் , ஓ! சகௌரவங் ககள அளிப் பவரர {திருதராஷ்டிரரர}, அந்தப்
பயங் கரப் ரபாரில் கர்ணனால் சாதிக்கப் பட்ட சாதகனயானது
உயிரினங் கள் அகனத்திலும் எவராலும் சாதிக்க முடியாததாக இருந்தது.
மகைத்தாகரகளால் தாக்கப்படும் மகலகயப் ரபாலக் கர்ணனின்

ககணகளால் தாக்கப் பட்ட அந்தக் கரடாத்கசன்,(100,101) வானத்தில்
உருகும் ஆவி வடிவங் ககளப் ரபாலக் காட்சியில் இருந்து மீண்டும்
மகறந்தான். இம் முகறயில் ரபாரிட்டவனும் , சபரும் உடல் பகடத்தவனும் ,
எதிரிககளக் சகால் பவனுமான அந்த ராட்சசன் {கரடாத்கசன்}, தன்
சுறுசுறுப் பின் மூலமாகவும் , மாயா சக்திகளின் மூலமும் , கர்ணனின்

சதய் வீக ஆயுதங் ககள அழித்தான். மாயா சக்திகளின் துகணயுடன் அந்த

ராட்சசனால் தன் ஆயுதங் கள் அழிக்கப்படுவகதக் கண்ட
கர்ணன்,(102,103) அச்சத்கதயகடயாமல் அந்த மனித ஊனுண்ணியிடம்
{கரடாத்கசனிடம் } சதாடர்ந்து ரபாரிட்டான். பிறகு, ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, ரகாபத்தால் தூண்டப்பட்ட வலிகமமிக்க அந்தப்
பீமரசனன் மகன் {கரடாத்கசன்},(104) தன்கனரய பல பகுதிகளாப் பிரித்து
(குரு பகடயின்) வலிகமமிக்கத் ரதர்வீரர்கள் அகனவகரயும்
அச்சுறுத்தினான். பிறகு அந்தப் ரபார்க்களத்தில் சிங் கங் களும் , புலிகளும் ,
கழுகதப் புலிகளும் , {சிறுத்கதகளும் },(105) தீநாவுககளக் சகாண்ட
பாம் புகளும் , இரும் பு அலகுககளக் சகாண்ட பறகவகளும் வந்து
ரசர்ந்தன. கரடாத்கசகனப் சபாறுத்தவகர, கர்ணனின் வில் லில் இருந்து
ஏவப் பட்ட அந்தக் ககணகளால் தாக்கப் பட்டவனும் ,(106) மகலகளின்
இளவரசகன (இமயத்கதப் ) ரபாலத் சதரிந்தவனுமான அந்தப் சபருவடிவ
ராட்சசன் {கரடாத்கசன்} அங் ரகரய அப்ரபாரத மகறந்து ரபானான்.
பிறகு பல ராட்சசர்கள் , பிசாசங் கள் , யாதுதானர்களும் [5], பயங் கர

முகங் ககளக் சகாண்டகவயும் சபரும் எண்ணிக்ககயிலானகவயுமான
நரிகளும் , சிறுத்கதகளும் கர்ணகன விழுங் குவதற் காக அவகன ரநாக்கி
விகரந்தன.(108) இகவயாவும் சூதனின் மககன {கர்ணகன}
அச்சுறுத்துவதற் காகப் பயங் கரமாக அலறிக் சகாண்ரட அவகன
{கர்ணகன} அணுகின. அந்தப் பயங் கரமானகவகள் ஒவ் சவான்கறயும் ,
அவற் றின் குருதிகயக் குடிப்பகவயும் , ரவகமாகச் சசல் ல உதவும்
இறகுககளக் சகாண்டகவயுமான பயங் கரமான ககணகள் பலவற் றால்
துகளத்தான். இறுதியாக அவன் {கர்ணன்} ஒரு சதய் வீக ஆயுதத்கதப்
பயன்படுத்தி அந்த ராட்சசனின் மாகயகய அழித்தான்.(109,110) பிறகு
அவன் {கர்ணன்} ரநரானகவயும் , கடுகமயானகவயுமான சில
ககணகளால் கரடாத்கசனின் குதிகரககளத் தாக்கினான். உகடந்த
சிகதந்த அங் கங் களுடன் கூடிய அகவ {குதிகரகள் }, அந்தக் ககணகளால்
தங் கள் முதுகுகள் சவட்டப் பட்டு,(111) கரடாத்கசன் பார்த்துக்
சகாண்டிருக்கும் ரபாரத கீரை பூமியில் விழுந்தன. அந்த ஹிடிம் னபயிை்
மகை் {கபடாத்கெை்} தை் மானய அகற் றப் பட்டனதக் கண்டு, மீண்டும்
தன்கனக் காண முடியாதவனாக்கிக் சகாண்டு, விகர்த்தைை் மகைாை
கர்ணைிடம் , “நாை் இப் பபாது உம் னம அழிக்கப் பபாகிபறை்” என்று
சசான்னான்”{என்றான் சஞ் சயன்}.(112)
[5] குரங் கு, நரி, நாய் என் று ரவசறாருபதிப்பில்

யாதுதானர்ககளக் குறித்து விளக்கப்படுகிறது.
-------------------------------------------------------------------------------------
துரராண பர்வம் 175-ல் உள் ள சமாத்த சுரலாகங் கள் : 112

“ஹிடிம் னபனயக் கற் பழித்தாை் பீமை்!” எை்ற அலாயுதை்!

“Bhima deflowered Hidimva!” said Alayudha! | Drona-Parva-Section-176 | Mahabharata In
Tamil
பதிவிை் சுருக்கம் : அலாயுதைிை் வருனக; பகை், கிர்மீரை், ஹிடிம் பை்
ஆகிபயாரிை் சகானலக் காகப் பீமனைப் பழிவாங் கப் பபாவதாகத்
துரிபயாதைைிடம் சொை்ை அலாயுதை்; அலாயுதைிை் பதாற் றம் , ஆயுதங் கள்
மற் றும் அலங் காரம் குறித்த விவரிப் பு…
ெஞ் ெயை் {திருதராஷ்டிரைிடம் } சசான்னான், “கர்ணனுக்கும் ,

ராட்ெனுக்கும் {கபடாத்கெனுக்கும் } இகடயிலான ரபார் நடந்து
சகாண்டிருந்தரபாது, ராட்சசர்களின் இளவரசனான வீர அலாயுதை்
(களத்தில் ) அங் ரக ரதான்றினான்.(1) ஒரு சபரும் பகடயின் துகணயுடன்
அவன் {அந்த அலாயுதன்} துரிபயாதைனை அணுகினான். உண்கமயில் ,
பல் ரவறு வடிவங் ககளயும் , சபரும் வீரத்கதயும் சகாண்ட
ஆயிரக்கணக்கான பயங் கர ராட்சசர்கள் பலரால் சூைப் பட்ட அவன்
{அலாயுதன்}, (பாண்டவர்களுடனான) பகைய சச்சரகவ நிகனவு கூர்ந்து
(அந்தக் களத்தில் ) ரதான்றினான்.(2) {முன்சபாரு காலத்தில் } அவனது
{அலாயுதனின்} உறவினனும் , பிராமணர்ககள உண்டுவந்தவனுமான
{ராட்ெெை்} வீர பகை், சபரும் சக்தி பகடத்த கிர்மீரை், அவனது நண்பன்
ஹிடிம் பை் ஆகிபயார் {பீமைால் } சகால் லப் பட்டைர்[1]. அவன் {அந்த
அலாயுதன்}, தன் பகைய சச்சரகவ அகடகாத்தபடிரய நீ ண்ட காலம்
காத்திருந்தான்.(3,4) இரவு பபாசராை்று இப் பபாது நனடசபறுவனத
அறிந் த அவை் {அலாயுதை்}, பீமனைக் சகால் லும் விருப் பத்தால்
உந் தப் பட்டு, மதங் சகாண்ட ஒரு யாகனகயப் ரபாலரவா, ரகாபக்காரப்
பாம் கபப் ரபாலரவா அங் ரக வந்தான்.(5)
[1] ஆதிபர்வம் 156ல் ஹிடிம் ப வதத்கதயும் , ஆதிபர்வம் பகுதி

165ல் பகன் வதத்கதயும் , வன பர்வம் பகுதி 11ல் கிர்மீரன்
வதத்கதயும் காணலாம் .
ரபாகர விரும் பிய அவன் {அலாயுதை்}, துரிபயாதைைிடம் , “ஓ!

ஏகாதிபதி {துரிரயாதனா}, என் உறவினர்களான பகை், கிர்மீரை் மற் றும்
ஹிடிம் பை் ஆகிய ராட்ெெர்கள் பீமைால் சகால் லப் பட்டைர் என்பது நீ
அறிந்தரத. முன்பு எங் ககளயும் , பிற ராட்சசர்ககளயும் அலட்சியம் சசய் த
அவனால் {பீமைால் }, கை்ைிப் சபண்ணாை ஹிடிம் னப

கற் பழிக்கப் பட்டாள் [2] எனும் ரபாது இன்னும் நான் ரவறு என்ன சசால் ல
ரவண்டும் ?(6,7) ஓ! மன்னா {துரிரயாதனா} அந்தப் பீமகனப்
பின்சதாடர்பவர்கள் அகனவகரயும் , அவனது குதிகரகள் , ரதர்கள் ,
யாகனகள் ஆகியவற் ரறாடு ரசர்த்து அவகனயும் {பீமகனயும் }, அந்த
ஹிடிம் னபயிை் மகனையும் {கபடாத்கெனையும் }, அவனது
நண்பர்ககளயும் சகால் லரவ நான் இங் ரக வந்ரதன். நான் இன்று
குந்தியின் மகன்கள் அகனவகரயும் , வாசுபதவனையும்
{கிருஷ்ணனையும் }, அவர்களுக்கு முன்பு நடந்து வருபவர்ககளயும்
சகால் ரவன், அவர்ககளப் பின்சதாடர்ந்து வருரவார் அகனவருடன்
ரசர்த்து அவர்ககள நான் விழுங் கப் ரபாகிரறன். உை் துருப் புகள்
அனைத்னதயும் பபாரில் இருந் து விலகிக் சகாள் ள
ஆனணயிடுவாயாக. பாண்டவர்கபளாடு நாங் கள் பபாரிடப்
பபாகிபறாம் ” என்றான் {அலாயுதன்}.(8-10)
[2] ரவசறாரு பதிப் பில் , “அந்தப் பீமன் மற் ற ராட்சசர்ககளயும் ,

எங் ககளயும் அலட்சியம் சசய் து கன் னிககயாயிருந்த
ஹிடிம் கபகயயும் முன் பு அனுபவித்தான் ” என் றிருக்கிறது.
மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பில் , “கடந்து ரபான நாட்களில்
அவன் எங் கள் மகள் ஹிடிம் கபகயக் கற் பழித்தான் ”
என் றிருக்கிறது. கங் குலியில் “Deflowered” என் ற வார்த்கதயும் ,
மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பில் , “Ravished” என் ற வார்த்கதயும்
ககயாளப் பட்டிருக்கிறது. அலாயுதனின் இந்தக்
குற் றச்சாட்டு, ஆதிபர்வம் பகுதி 157க்கு முரணாக உள் ளது.
அவனது இவ் வார்த்கதககளக் ரகட்ட துரிரயாதனன் மிகுந்த

் கய அகடந்தான். தன் தம் பியர்கள் அகனவரும் சூை இருந்த
அந்த மன்னன் {துரிரயாதனன்}, ராட்சசனின் {அந்த அலாயுதனின்}
வார்த்கதககள ஏற் றுக் சகாண்டு,(11) “உன்கன முன்னிகலயில் நிறுத்திக்
சகாண்டு, நாங் களும் எதிரிரயாடு ரபார்புரிரவாம் . எனது துருப் புகளின்
பகக உணர்ச்சி இன்னும் தணியாததால் , அவர்கள் அக்ககறயில் லாத
பார்கவயாளர்களாக நிற் க மாட்டார்கள் ” என்றான்.(12) அந்த ராட்சசக்
காகள {அலாயுதன்}, “அப் படிரய ஆகட்டும் ” என்று சசால் லி, மனித
ஊனுண்ணும் தன் பகடயின் துகணயுடன் பீமகன எதிர்த்து ரவகமாக

சுடர்மிக்க
வடிவம் சகாண்ட அந்த
அலாயுதன், சூரியப்
பிரகாசம் சகாண்ட ரதரில் ஏறி வந்தான். உண்கமயில் , ஓ! ஏகாதிபதி
{திருதராஷ்டிரரர}, அந்தத் ரதரானது, கரடாத்கசனின் ரதகரப் ரபான்ரற
இருந்தது.(14) அலாயுதனுகடய ரதரின் சடசடப் சபாலியும்
கரடாத்கசனுகடயகதப் ரபாலரவ ஆைமானதாக இருந்தது; ரமலும் அது
பல வகளவுகளால் அலங் கரிக்கப் பட்டிருந்தது. அந்தப் சபரிய ரதர் கரடித்
ரதால் களால் மகறக்கப் பட்டிருந்தது; ரமலும் அஃது {அந் த பதர்} ஒரு
நல் வம் {நானூறு முைம் } அளனவக் சகாண்டிருந் தது.(15) அவனது
குதிகரகள் , கரடாத்கசனுகடயகவகயப் ரபான்ரற, சபரும் ரவகம்
சகாண்டகவயாகவும் , வடிவில் யாகனகளுக்கு, குரலில் கழுகதகளுக்கு
ஒப் பானகவயாகவும் இருந்தன. இகறச்சியும் , குருதியும் உண்டு
வாை் பகவயும் சபரும் வடிகவக் சகாண்டகவயுமான அகவககளப்
ரபான்ற நூறு உயிரினங் கள் அவனது {அலாயுதனின்} வாகனத்தில்
பூட்டப் பட்டிருந்தன.(16) உண்கமயில் அந்தத் ரதரின்
சடசடப் சபாலியானது, கரடாத்கசனுகடயகதப் ரபாலரவ சபருரமகத்தின்
ஆைமான முைக்கத்கதக் சகாண்டிருந்தது.
அவனது வில் லும் , அவனது எதிராளியுகடயகத

{கரடாத்கசனுகடயகதப் } ரபாலரவ சபரியதாகவும் ,
வலிகமயானதாகவும் இருந்தது, ரமலும் அதனுகடய நாண்கயிறும்
கடினமானதாக இருந்தது.(17) தங் கச் சிறகுககளக் சகாண்டகவயும் ,
கல் லில் கூராக்கப் பட்டகவயுமான அவனது ககணகளும் ,
கரடாத்கசனுகடயகவகயப் ரபான்ரற சபரிதானகவயாகவும் ,
{ரதர்களுகடய} அக்ஷங் களின் அளவுள் ளகவயாகவும் இருந்தன. வீர
அலாயுதன், கரடாத்கசன் அளவுக்கு வலிகமமிக்கக் கரங் ககளக்
சகாண்டவனாக இருந்தான்;(18) சூரியன் அல் லது சநருப்பின் காந்திகயக்
சகாண்ட அவனது ரதரின் சகாடிமரத்தில் , கரடாத்கசனுகடயகதப்
ரபாலரவ கழுகுகளும் , அண்டங் காங் ககககளும் அமர்ந்திருந்தன[3].
வடிவில் அவை் கபடாத்கெனைவிட அைகாக இருந் தாை்; (ரகாபத்தில் )
கலங் கியிருந்த அவனது முகமானது சுடர்மிக்கதாகத் சதரிந்தது.(19)
சுடர்மிக்க அங் கதங் கள் , சுடர்மிக்கக் கிரீடம் , மலர்களால்
அலங் கரிக்கப் பட்ட மாகலகள் , தகலப் பாகக, வாள் ஆகியவற் ரறாடு,
கதாயுதம் , புசுண்டிகள் , குறுங் கதாயுதங் கள் {உலக்கககள் }, கலப் கபகள் ,
வில் , ககணகள் ஆகியவற் கறத் தரித்துக் சகாண்டு, யாகனகயப்
ரபான்ற கடினமான கருந்ரதாலுடன்,(20) சநருப் பின் காந்தி சகாண்ட
ரதரில் ஏறி வந்த அவன் {அலாயுதன்}, பாண்டவப் பகடகயப் பீடித்து

முறியடித்துக் சகாண்டிருந்த ரபாது, மின்னலின் கீற் றுகளால்
அலங் கரிக்கப் பட்டு வானத்தில் திரியும் ரமகத்கதப் ரபாலத்
சதரிந்தான்.(21) (அந்த அலாயுதன் ரபாரிட வந்த ரபாது), சபரும் வலிகம
சகாண்டவர்களும் , (வாள் மற் றும் ) ரகடயம் தரித்துக் கவசம்
பூண்டவர்களுமான பாண்டவப் பகடயின் முக்கிய மன்னர்கள் , ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, மகிை் சசி
் நிகறந்த இதயங் களுடன் ரபாரில்
ஈடுபட்டனர்” {என்றான் சஞ் சயன்}.(22)
[3] ரவசறாரு பதிப் பில் , “அவனது சகாடியும்

நரிக்கூட்டங் களால் நான் கு புறத்திலும் காக்கப்பட்டதாகவும்
சநருப் புக்கும் சூரியனுக்கு ஒப்பாகவுமிருந்தது”
என் றிருக்கிறது. மன் மதநாததத்தரின் பதிப் பில் கங் குலியில்
உள் ளகதப் ரபான் ரற இருக்கிறது.
---------------------------------------------------------------------------------------
துரராண பர்வம் 176-ல் உள் ள சமாத்த சுரலாகங் கள் : 22

பீமை் அலாயுதை் பமாதல் ! - துபராண பர்வம் பகுதி – 177

The encounter between Bhima and Alayudha! | Drona-Parva-Section-177 |
பதிவிை் சுருக்கம் : கபடாத்கெை் ஏற் படுத்திய அழினவக் கண்டு, அவபைாடு
பமாதுமாறு அலாயுதனைத் தூண்டிய துரிபயாதைை்; கர்ணனைக் னகவிட்டு,
அலாயுதனை பநாக் கிெ் செை்ற கபடாத்கெை்; அலாயுதனை எதிர்த்து வினரந் த
பீமை்; பீமனுக் கும் , அலாயுதனுக் கும் இனடயில் நடந் த பமாதல் ; பீமபெைனைக்
காக் க கபடாத்கெனை அனுப் பிய கிருஷ்ணை்…

சசான்னான், “பயங் கரச் சசயல் ககளப்
புரியும் அலாயுதை் ரபாருக்கு
வந்தகதக் கண்ட சகௌரவர்கள்
அகனவரும் மகிை் சசி
் யால்
நிகறந்தனர்.(1) அரத ரபாலத்
துரிபயாதைனைத் தங் கள்
தகலகமயில் சகாண்ட உமது
மகன்களும் , கடகலக் கடக்க விரும் பும்
சதப் பமற் ற மனிதர்கள் , ஒரு
சதப் பத்கதச் சந்திப் பகதப் ரபால
(மகிை் சசி
் யால் ) நிகறந்தனர்.(2)
உண்கமயில் குரு பகடயில் இருந்த
மன்னர்கள் , இறந்து மீண்டும்
பிறந்தவர்ககளப் ரபாலத் தங் ககளக்
கருதிக் சகாண்டனர். அவர்கள்
அகனவரும் அலாயுதகன
மரியாகதயுடன் வரரவற் றனர்.(3) பயங் கரமானதும் , மனித சக்திக்கு
அப் பாற் பட்டதும் , கடுகமயானதுமாக இருந்தாலும் , காண்பதற் கு
இனியகமயானதுமான அந் தப் பபார் அவ் விரவில் கர்ணனுக்கும் , அந்த
ராட்ெெனுக்கும் {கபடாத்கெனுக்கும் } இகடயில் நகடசபற் றுக்
சகாண்டிருந்த ரபாது,(4) பிற க்ஷத்திரியர்கள் அகனவருடன் கூடிய
பாஞ் சாலர்கள் சிரித்துக் சகாண்ரட பார்கவயாளர்களாகப் பார்த்துக்
சகாண்டிருந்தனர். அரத ரவகளயில் உமது பகடவீரர்கள் , ஓ! மன்னா
{திருதராஷ்டிரரர}, (தங் கள் தகலவர்களாலும் ), துபராணர், துரராணரின்
மகன் {அஸ்வத்தாமை்}, கிருபர் மற் றும் பிறரால் களம் முழுவதும்
பாதுகாக்கப் பட்டாலும் , “யாவும் சதாகலந்தன” என்று உரக்க
ஓலமிட்டனர்.(5) உண்கமயில் , ஹிடிம் னப மகைிை் {கபடாத்கெைிை்}
அந்தச் சாதகனககளக் கண்ட உமது ரபார்வீரர்கள் அகனவரும்
அச்சத்தால் கலங் கி, ஓலங் களிட்டு கிட்டத்தட்ட தங் கள் உணர்வுககள {சுய
நிகனகவ} இைந்தனர்.(6) ஓ! மன்னா {திருதராஷ்டிரரர}, உமது துருப் புகள்
அனைத்தும் கர்ணை் உயிர்வாை் வாை் எை்பதில் நம் பிக்னக
இைந் தைர்.(7)

அப் ரபாது துரிரயாதனன், சபரும் துன்பத்தில் வீை் ந்த கர்ணகனக்

கண்டு, அலாயுதகன அகைத்து, அவனிடம் :(8) “அரதா விகர்த்தனன் மகன்
கர்ணன், ஹிடிம் கபயின் மகரனாடு {கரடாத்கசரனாடு} ரபாரிட்டு,
ரபாரில் தன் வலிகமக்கும் , ஆற் றலுக்கும் தகுந்த சாதகனககள அகடந்து
வருகிறான்.(9) அந்தப் பீமபெைை் மகைால் {கபடாத்கெைால் } பல் ரவறு
வகககளிலான ஆயுதங் களால் தாக்கிக் சகால் லப் பட்டு, யாகனயால்
முறிக்கபட்ட மரங் ககளப் ரபால (களத்தில் கிடக்கும் ) துணிச்சல் மிக்க
மன்னர்ககளப் பார்.(10) இந்தப் ரபாரில் என் அரசப் ரபார்வீரர்கள்
அகனவரிலும் , ஓ! வீரா {அலாயுதா}, உனது அனுமதியுடன் என்னால்
ஒதுக்கப் படும் இந் தப் பங் கு {கபடாத்கெனைக் சகால் லும் காரியம் }
உை்னுனடயதாக இருக்கட்டும் . உன் ஆற் றகல சவளிப் படுத்தி, இந்த
ராட்சசகனக் சகால் வாயாக.(11) ஓ! எதிரிககள நசுக்குபவரன, இந்த
இழிந்த கரடாத்கசன், அவகன நீ முடிப் பதற் கு {சகால் வதற

007 Dronaparvam 001-204

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

007 Dronaparvam 001-204

Uploaded by

Document Information

Original Description:

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

007 Dronaparvam 001-204

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

முழுமஹாபாரதம் துரராண பர்வம் 001 - 204

கர்ணனை நினைத்த ககௌரவர்கள்!

(துரரோணோபிரேக பர்வம் – 01)

பதிவின் சுருக்கம்: ககௌரவர்களின் நினை குறித்து விைவிய ஜைரேஜயன்;

ஓம்! நோரோயணனையும், ேைிதர்களில் ரேன்னேயோை {புருரேோத்தேைோை}

ஜைரேஜயன் {வியோசரின் சீடரோை னவசம்போயைரிடம்}, "ஓ!

செ.அருட்செல் வப் ரபரரென் 1 http://mahabharatham.arasan.info

ேறுபிறப்போள முைிவரர {பிரோேண முைிவரர னவசம்போயைரர}, ஒப்பற்ற

னவசம்போயைர் {ஜைரேஜயைிடம்} கசோன்ைோர், “தன் தந்னத {பீஷ்ேர்}

திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “பயங்கர ஆற்றனைப் பனடத்த

கசய்யும். எைரவ, ஓ! சஞ்சயோ, அந்தக் குரு குைத்துக் கோனளயோை

சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “ஓ! ேன்ைோ

ஓ! ஏகோதிபதி {திருதரோஷ்டிரரர}, கைங்கடிக்கப்பட முடியோத ஆற்றல்

பிறகு, உேது பனடயின் பிரிவுகளும், பனகவருனடயனவயும்

செ.அருட்செல் வப் ரபரரென் 3 http://mahabharatham.arasan.info

உேது ேற்றும் உேது ேகைின் மூடத்தைங்களின் வினளவோலும்,

உண்னேயில், அந்தப் போரதக் குை முதன்னேயோைவரின் {பீஷ்ேரின்}

[1] அதோவது, தூய்னேயற்ற ரகோனவகளுடன் கூடிய

[2] னகம்னேயோல் {னகம்கபண் நினையோல்} ஆனடகள் ேற்றும்

[3] சரபம் என்பது, எட்டுக் கோல்கனளக் ககோண்டதும்,

வைினேேிக்கவர்களும், தப்போத குறி ககோண்டவர்களுேோை வரப்

ஆதரவற்றுப் பீதியனடந்து ேிகவும் கைக்கமுற்றிருந்தது.

பிறகு அந்தக் ககௌரவர்கள், ரதவவிரதருக்கு {பீஷ்ேருக்கு}

ரேலும், ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, அந்த ேன்ைர்கள், “கர்ணோ!

[4] ரவகறோரு பதிப்பில் இந்தப் பத்தி ரவறு ேோதிரியோக

ேைிதர்களில் கோனளயோை அவன் {கர்ணன்}, இரண்டு

செ.அருட்செல் வப் ரபரரென் 5 http://mahabharatham.arasan.info

இதைோல் ஏற்பட்ட ரகோபத்தோல் அவன் {கர்ணன்}, ஓ! ேன்ைோ

ஓ! போரதரர {திருதரோஷ்டிரரர}, ரபோரில் கபரும் ஆற்றலும் அளவிைோ

ஜேதக்ைியின் ேகைிடம் {பரசுரோேரிடம்} இருந்து ஆயுதங்களின்

செ.அருட்செல் வப் ரபரரென் 6 http://mahabharatham.arasan.info

ரதவர்கனளக் கோக்கும் ரகோவிந்தனை {கிருஷ்ணனைப்} ரபோைரவ, கபரும்

னவசம்போயைர் {ஜைரேஜயைிடம்} கதோடர்ந்தோர், “இப்படி ேீ ண்டும்

திருதரோஷ்டிரன் {சஞ்சயைிடம்}, “நீங்கள் அனைவரும் சூத சோதினயச்

செ.அருட்செல் வப் ரபரரென் 7 http://mahabharatham.arasan.info

கர்ணைின் புறப்போடு! - துரரோண பர்வம் பகுதி – 002

(துரரோணோபிரேக பர்வம் – 02)

பதிவின் சுருக்கம்: ககௌரவப் பனடவரர்களுக்கு

சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கசோன்ைோன், “பிறகு, பீஷ்ேர்

செ.அருட்செல் வப் ரபரரென் 8 http://mahabharatham.arasan.info

ககோல்பவருேோை அந்தப் பீஷ்ேர், ஐரயோ, பனக வரர்கனளக்

கசயலுடன் (கபோருள்கள் அனைத்தும்) ககோண்ட நினையோை

[1] இந்தப் பத்தி “இத்தனகய ஒருவர் ககோல்ைப்பட்டோகரைில்

சஞ்சயன் {திருதரோஷ்டிரைிடம்} கதோடர்ந்தோன், “கபரும்

செ.அருட்செல் வப் ரபரரென் 9 http://mahabharatham.arasan.info

பனடயின்) கபரும் ரதர்வரர்களிடம்

[2] இந்தச் சுரைோகத்தின் பம்போய் உனரயில் சிறு

{கர்ணன்}, “நினையற்ற இந்த உைகில் (கோைைின் {ேரணத்தின்}

[3] ரவகறோரு பதிப்பில் இவ்வரி, “ேனைனயத் தூக்கிச்

எைினும், இப்ரபோது அந்த உயர் ஆன்ேோ ககோண்டவர் {பீஷ்ேர்}

செ.அருட்செல் வப் ரபரரென் 10 http://mahabharatham.arasan.info

கோண்கிரறன். {எைரவ}, ரபோருக்கு நோன் ஏன் அஞ்ச ரவண்டும்? ஆகரவ,

யுதிஷ்டிரன், உறுதியும், புத்திக்கூர்னேயும், அறமும், வைினேயும்

கபருகியிருக்கும் தவச் சக்தினய தவத் துறவுகளோரைரய

ஒன்று, நோன் ஒரு ரநர்னேயோை ேைிதனுக்குத் தகுந்த நீதிேிக்கச்

ஓ! ரதரரோட்டிரய, கபண்களும், குைந்னதகளும் உதவிக்கோகக்

செ.அருட்செல் வப் ரபரரென் 11 http://mahabharatham.arasan.info

நோன் இனதரய கசய்ய ரவண்டும் என்பனத நோன் அறிரவன் [4]. எைரவ,

[4] ேன்ேதநோததத்தரின் பதிப்பில், “ஓ!