KALYE

DON’T BLOCK THE DRIVEWAY

Ano kaya ang mapapala mo kung lagi ka

na lamang takot na humarap sa hamon ng buhay?

PASA
Ayaw mo bang maranasan ang mga pagbabago na
kalakip ng pagtira mo dito sa lupa.
Gising na! Alisin ang mga balakid at simulan
mo ang pagtahak sa iba’t ibang landas. Bawat hakbang
patungo sa iyong pangarap ay may katumbas na aral.
Sabi nga nila, hindi naman yung makakamit mong
gantimpala pag nakarating ka na sa finish line ang mahalaga,
mas importante yung mga natutunan mo sa paglalakbay.
Nakatala sa alaala ang bawat pagliko mo dyan sa
may kanto, pagtawid sa interseksyon, pagdadalawang isip
mo na magtago doon sa eskinita, pagmartsa mo paikot ng ro-
tonda at ang pagtigil mo sa saydwok upang pagmasdan ang
mga larawang nakapinta sa dingding.
Saan ka man dalhin ng iyong mga paa, ang KALYE
ang magsisilbing larawan ng iyong paglalakbay.
 PLUMA
THE REGINA LITERARY AND ARTISTIC FOLIO
P.A. 103, University of the Assumption
Del Pilar, City of San Fernando,
Pampanga

Ang aklat na ito ay hindi maaring gamitin o kopyahin upang

ipamahagi o ipagbili ninuman sa ano mang anyo at hugis
nang walang nakasulat na pahintulot ng mga
may-akda at mga patnugot ng REGINA.

Sarili Lahat ng Karapatan.

©Copyright 2009
TOLGEYT
Ang volyum na ito ng Pluma ay naghahatid sa inyo ng
iba’t ibang kwentong lansangan. Mga tula, prosa, maiikling kwento
at maging mga obra na may kaugnayan sa mga karanansang maaari
lamang tayong magkaroon kung tayo ay lalabas mula sa ating mga
lungga patungo sa malaya at malawak na daan. Ito ang tolgeyt.
Marahil iniisip mo kung paano magiging simbolo ng kalayaan ang
literaturang ito kung may tolgeyt, eh alam naman natin na ang tol-
geyt ay kung saan ka bumibili ng ticket para makadaan sa hi-way
na napakaraming mga batas trapikong kailangan sundin. Hmmm…
isipin mo kasi yung isa pang tolgeyt dun sa kabilang dulo, diba yun
ang signo na malapit ka nang makarating sa paroroonan mo. Simbo-
lo na matatapos na ang mahaba at nakakainip na pagmamaneho mo.
Palibhasa sa hi-way puro diretso ang daan, smooth-sailing ang biyahe
at wala kang nararanasang bako: boring! Napakalayo sa tunay na
buhay ‘di ba, sapagkat ang ating buhay ay puno ng twists and turns.
Kung kaya ngayon excited ka sa iyong pag-uwi dahil sasalubong na
sa’yo ang kalye.

Ang KALYE, kung saan nagaganap ang pinakamatatapang

na sandali, ay ang napagkasunduang maging konsepto ng Regina
para sa taong ito. Bakit? Hindi ba parang pakiramdam mo kapag
nasa daan ka ay siga ka, walang aagrabyado sa ‘yo kasi may sarili
kang mundo. Naranasan mo ang maglakad ng nakatapak, naka-
shorts at naka-sando, kung minsan pa nga ang mga lalaki ay nagaga-
wang tumambay sa kanto ng walang saplot pang-itaas, nag-iinu-
man, nagkekwentuhan. Wala namang magbabawal sa’yo kung wala
ka ring inaagrabyado. Walang namang nagmamay-ari ng daan.

Ang literary foliong ito ay handog namin sa iyo. Binuo ito

ng mga lathalain na ibinahagi ng mga estudyante na nagnanais na
ipahayag ang kani-kanilang saloobin. Ipagdiwang natin ang talen-
to ng bawat Asumpsyonista na hindi nahihiyang ipaalam sa lahat
kung anuman ang kanyang nasa puso at isipan. Pakinggan mo ang
mga istorya na may aral sapagkat base ito sa mga tunay na karanasan.
Namnamin mo ang kalayaan na hindi naglalayong makapanakit
at sa halip ay makapagbigay ng inspirasyon sa mga mambabasa.
Halika, sabay tayo sa ating unang hakbang patungo sa KALYE ng
buhay.

Luz Nathasha D. Korionoff II

Punong Patnugot S.Y. ’09-‘10
KANTO...........................................1
Isn’t it Wonderful?....................2
Hindi ka Nag-iisa......................3
Like a Hammer..........................4
Cassandra’s Fate........................5
Sweet Dance...............................6
Gaano Kasakit ang
Minsan Kang Masaktan?.....7
Dreaming of Roehl....................8
A Daughter’s Poem...................9
Estranias...................................10
Untitled.....................................11
I’m in Love with a Nurse.......12
Tsinelas.....................................13
Untitled ii.................................14
Student’s Life & Success....... 15
Ok lang noh!............................17
Stranded ii................................20
INTERSEKSYON........................25
Sanctuary..................................26
Path...........................................27
The Latecomer.........................28
Sorry, I’m Late.........................29
I Was Missed............................30
Still Holding On......................31
Ennui.........................................32
.beter.dan.me...........................33
The Only in my Heart............34
Ang Lihim Kong Pagsinta.....35
Kapilan......................................36
Umbrage...................................37
What’s With You?...................38
Infinity......................................39
Bully..........................................40
D’yan Lang..............................46
Geek..........................................49
ESKINITA....................................57
A Democrat’s Perspective......58
Alexandra of the Rose............59
Pagtangis sa Kawalan.............60
 He Captures Stars.....................61
Kid’s Talk...................................62
Tao..............................................63
Tainted.......................................64
Questions...................................65
Pera.............................................66
Narding......................................67
Hero............................................68
Lipatan.......................................69
Enigma.......................................70
Ouroboros..................................71
Azure..........................................72
Let Me Be...................................73
In the Eyes of Darkness...........74
ROTONDA....................................75
Kakung Pengari........................76
Ing Manasan..............................76
Kapatad......................................77
Alak............................................77
Buri.............................................78
Matalik Kung Kaluguran........79
Feasib..........................................80
Manukan....................................81
Ima at Tatang............................82
Kasakitang Milabas..................82
Kakung Kaluguran...................83
Enaku Bisang
Lugud Pasibayu.....................84
Darang Cory..............................84
Bludgeon of Democracy..........85
Sino ba ang Pinoy?...................86
I am a Filipino...........................88
24 Hours Open..........................90
SAYDWOK....................................91
Juan, Laban!...............................92
Simple & Clean.........................93
Yesterday, Today
and Tomorrow..............94
Justice & Democracy................95
Kagat ng Kalye..........................96
 “...sa kalyeng ito tayo nagkatagpo,
sa kalyeng ito tayo nagkasabay,
sa kalyeng ito tayo nagkakilala,
sa kalyeng ito tayo magpapatuloy...”
 Kanto
Sa pagliko mo sa bawat kanto,
iba’t - ibang istorya ang iyong matatanto.
Maaaring sa buhay mo dala nito’y pagbabago,
na siyang huhubog sa iyong pagkatao.
Isn’t It Wonderful?
Through the windy days and the lonely nights
Love flows, love becomes us
Our blood is one, our hearts meld steadfast
That even in my tears- your name it cries.

Do you see the fireflies in summer?

They glow like little stars near
I hope our future gleam with moonbeams brighter
To love each other at times we can’t hear.

Isn’t it wonderful?
This passion we share, the careless empathy;
To sway in the touches of hope,
At the stroke of our fingertips we lull;
In the blindness of distance we see;
And at every movement, our minds elope.

Suteki da ne?
Words we divide unto our faithful kiss,
An act of unsparing affection.
Deeper senses of each other unmissed,
Throwing ourselves into ecstasy
Whispers into the ears of obsession
Until the lady sings our elegy...
We’ll hold hands in the heat of fervor

Geek 9269

2
 Hindi ka Nag-iisa
Imulat mo ang iyong mga mata,
sa tinatahak mong landas, ikaw ba’y handa na?
Ihakbang mo ang iyong mga paa,
sige lang, hanapin ang nais mong makita.

Parating na ang mga pagbabagong ‘di inaasahan

upang ang iyong kakayahan ay masubukan.
Mga hirap ba ay kaya mong matagalan?
Ang tatag mo kaya ay hanggang saan?

Huwag kang mangamba, hindi ka nag-iisa,

Ang Diyos ay lagi mong kasa-kasama.
‘di dapat indahin ang sakit at problema,
‘pagkat kaginhawaan ay iyo ring matatamasa.

Lucci

3
Like a Hammer
One night of summer
my heart's beating like a hammer.
I had encountered a monster,
and no, he was not a sober.

I trembled, he's gonna eat me alive.

How can I survive?
The bees already hid in a hive,
My heart's broken, can't be revived.

Now it's autumn, and I fell

for an angel, I can tell.
My heart's beating like a hammer,
Finally, I already found a lover.

Jade

4
 Cassandra’s Fate
Time has separated us for quite a while;
have we forgotten each other?
Hopefully not.
We've known each other for like forever now
and the silence brought by our absence
just strengthens our bond, ironically.

Our paths once crossed

and fate found a way to make us walk on different roads.
For so long I sought for measures for us
to have even a single, precious minute together
but sadly, my seeking skills weren't that good.
Maybe it wasn't time yet.

It's sad to say but reality bites hard.

We hardly know each other now; in spite of all the years.
All I know is that you're slowly climbing
the ladder to your dreams and I'm so happy for you.
Grab that star of yours
and don't worry about falling down,
I'll catch you if ever that happens.
When you're up there, smile on me.

When you feel alone, lonely and left-out, remember me.

You're a page of my life now that will never be erased,
torn or burned.

ilyena astralis

5
Sweet Dance
You stood by me and held my hands
Why you stared at me, I didn’t understand.
I followed you and we started to dance,
so flattering, you’re in front of me at last.

I wish this moment will never stop.

This feeling for you just popped.
Now that I’m with you and dancing,
please let me hear you talking.

I only knew this in my fantasy,

but now it becomes a reality.
You’re finally close to me,
whispering words I’d love to hear.

Jinky Catampatan

6
 Gaano kasakit
ang minsan kang masaktan?
Minsan nangangarap tayo na sana
May taong magmamahal sa atin ng wagas.
Aalagaan ka hanggang sa huling hininga,
Buong puso't-isip niya ay para sa iyo.

Hanggang isang araw, matagpuan mo siya;

higit pa sa nais at inaasahan mo.
Nagtiwala ka ng sobra,
ibinigay ang buong puso't kaluluwa.

Naisip mo na may pagpapahalaga pala sa'yo.

Inalagaan mo ang pagsasamahan ninyo.
Kung kailan minahal mo na siya,
Nalaman mong ito'y isa lamang palang laro.

Gaano kasakit ang minsan kang masaktan

Kung saan ibinigay ang pag-ibig na hindi dapat?
Nagtiwala sa hindi dapat pagkatiwalaan,
at naghangad na sa buhay niya'y ikaw lamang.

Sa bawat sakit may aral na matututunan.

Sa lungkot, may kaligayahang naghihintay.
Hindi man siya para sa'yo, ang mahalaga
naranasan mo kung gaano
kasaya ang minsan kang nagmahal.

Diane_BSE

7
Dreaming of Roehl
In a corner I was seated,
Thinking and glancing,
Hoping to see you by my side;
Sharing your stories with mine.

In just a second, everything changed;

You’re here with me to linger.
You held my hand and walked along,
And I had no reason to ask you why.

We talked all the time,

And giggled with our humorous jokes.
You brought my energy back,
And those long, lost smiles on my face.

The sky was getting darker,

We forgot the time was running.
We were enjoying each other’s company,
As if there’s no tomorrow.

Before going on our way, you hugged me tight,

I closed my eyes and you whispered:
“I love you BUNSO qoh!”
When I opened my eyes I was surprised.

I was in my cradle and everything was just a dream.

Jaymie Muli

8
A Daughter’s Poem
I looked at you and my world changed its hue,
I gasped for a breath and I saw you within the depth.
A voice so melancholic, a melody to my ears,
a touch so warm, yet gentle through all these years.

You are the sunshine in my darkest days,

The woman I admire, so full of grace.
The virtue, the patience and the charm,
all I learned from you, and it creates no harm.

I'll cherish the days that we're together

and will live with the happy memories forever.
The mother that God sent me from heaven,
the one that gives reason for my existence.

Pamela Calma
FMA 3A

9
Estranias
The calm in your stare brings me to surrender
And your voice is a music that lingers on;
How can someone so fine exists?
The pretty little smile on your face,
In my mind, I cannot erase.
I wish I could have your eyes
Because I'm already blinded and
I can't see anyone else
...but you.

ilyena astralis

10
 Untitled
Long ago I fell in love with a man
He’s a friend, a brother, a helping hand
He promised to love me forever
We’ll be together and leave me never

But then came a day he left the land

To follow his dreams was his plan…

Every pirate of the water respects his name

Every little peasant knows his dirty game
His maiden voyage is to gain treasure
To see bags of money is his pleasure

He is now a bandit, a rebel, a thief…

A criminal as what they believe…

With his crew, they conquered the sea

Sailing on his ship, wide and sturdy,
Containing those cargoes full of gold
Reason to make the ship unfold

Its woods are no longer strengthened

Deep down the water, the ship sank then

It might have been long ago,

The last time I’ve been with him so,
He’ll still stay in my heart,
Even we’re now worlds apart…

Inah Fronda

11
I’m in Love with a Nurse
Please establish rapport with me,
Please do it gently.
You make my heart palpitate,
Talking to me increases my respiratory rate,
I don’t know why I can’t help myself from thinking,
When I know that I’m just dreaming.
You caught the attention of my hypothalamus,
My optic nerve still follows your movement.
Cover me when I do experience chills,
Provide me even with just your presence,
Diagnose me with
“Anxiety related to missing you.”
Stay on my bedside...
when I’m cyanotic and blue.
Will you be my perfect nursing care plan?
And please hold firmly my hand.
Maintain my body temperature in your arms.
Cover me and protect me from any harm.
Be my side rails.
Inject me even with 1 cc of your attention
‘Coz I know that your love
is my best medication.
Render me with your health
and affectionate teachings,
Then be my queen and I’ll be your king.
Talk to me in an intimate distance,
Assist me in my ambulation then we’ll dance.
You are the best caretaker ever,
Like I want to be your patient forever.
And be my very significant other.
And this is not a STAT order.

Samboy Musngi

12
 Tsinelas
Wag kang tatakbo, baka mapigtas
Kung nagkataon ay malas.
Hayan, pudpod na ang aking swelas;
sira na silang parehas.

Gusto ko sana umabot sa dulo;

maglakad kasama mo.
Kung sanang iningatan mo 'ko,
'di na kailangan ng bago.

Jade

13
Untitled ii
Things already happened,
Unexpected had occurred,
I was blinded by your innocence,
I’ve been deaf and mute for a while,
My world stopped for a minute,
Skipped a beat for a minute,
My body was left unmoved,
Since you went out of my life.
And now the way you look at me
I guess I’m back to reality...
The reality that made my heart sad,
Is the fact that I can lose what I never had

Inah Fronda

14
 Student Life & Success
“Student’s life
is the beginning of life itself.”

Sweet-talks of young people about their present

achievements and how they attained them as well as the but-
ter ups on their future ambitions and how they will realize
them often make me think that the youth is still alive!

Success is the word I personally regard as the wheel

of my youthful travel in life. As for my habit, I’m reflecting
every night before I finally snooze. I usually read books or
magazines or simply think and sense my memory so that I
would recall the activities I did for the day – both those which
made me stronger and weaker as a person. Perhaps, this si-
lent activity is the only way I can be with myself after an oc-
cupied day.

One night, I was thinking whether my fellow youth

are doing the same things I do. Or would they rather toss
off a bottle of beer to fall asleep at night. I was collecting my
thoughts on things that makes my young life hard indeed – I
must study my lessons with double efforts to maintain my
academic standing; I must attend to my part time job because
I believe I must earn money as early as today to sustain my
student life without depending much on the allowance given
by my parents and my Lola; and I must participate with socio-
civic and extra-curicular activities because my heart demands
me to render service to me fellow students and men. I guess,
I am now a prepared captain to launch my future ship.

15
 I am thankful to every person who considers me as a
friend and who keeps me on the ground. However, I am more
thankful to those who, in spite of not knowing me personally,
considers me as an inspiration. “Cheezy” as it may sound,
behind my every struggle as a student is my desire to fuel the
minds and hearts of people of my age to start acting as alive
individuals. Life is waiting for us to realize it. We must live
and not merely breathe.

It is great to note that more and more students are

getting conscious of the fact that they study because studying
in the first place is part of the long process to achieve a goal.
Goals which are not only monetary but also fulfilling in the
sense that a person will arrive to success which is only found
when you do something about it.

A friend of mine shared with me about his love of

reading a book focused on how to discover success. He said
that every page of the book makes him realize that he needs
to grow now. That there is a bountiful of tasks he must first
work with as a student. He has the making of a great man in
the future.

How will you be a successful man? First, you must be

a successful student. That is the only way now.

Nielsen Salazar Ocampo

16
 Ok lang noh!

“Ang harot mo!”

…’yan lang ang nasabi ni Tsukoy sa ‘kin nu’ng sabi-

hin ko sa kanya na may crush ako. Si Tsukoy ay isang matalik
na kaibigan na isa sa mga taong pinagkakatiwalaan ko kahit
papaano. Top secret ‘to pero sinabi ko sa kanya. Ang gaan-
gaan ng loob ko sa kanya. Siya nga ang madalas kong kasa-
mang kumain, maglibot, at mag-aral. Pero ‘wag kang kiligin,
hindi siya ang crush ko. At hindi kami talo nito.

Anyway, siya si Angel. Sa araw-araw na pagsasa-
ma siguro namin sa loob ng classroom nabuo ang lihim na
pagtingin ko sa kanya. Oo. Magkaklase kami. Hindi ko nga
akalain na siya’y magiging isang espesyal na babae sa bu-
hay ko. Simple lang siya, walang arte sa katawan. Pero ang
ganda niya. Sobra. Hindi siya yung tipo ng babae na parang
farmville na ang mukha at dahil sa sobrang kapal ng kolorete
niya, pwede ka nang magtanim. O di kaya nama’y dinaig pa
si Drakula sa paglalagay ng eyeliner at pwede nang gawing
pansalok ng rice ang eyelashes sa sobrang haba. Sobrang sim-
ple n’ya. Kaya nga siguro nahulog ang loob ko sa kanya. Para
siyang sarsarap na nagbibigay lasa sa kanin ko at magic sarap
sa ulam ko. She adds spice to my life (inglis daw o!). She is
really an angel.

17
 Ako naman si Tims, ang lalaking may super lihim na
pagtingin sa anghel ko. ‘Wag niyo nang itanong kung sino
ako. Basta gwapo daw ako. Lalo na ‘pag brownout.

Nagsimula ang lahat ng gumawa kami ng project.
Kami lang dalawa. Sinumpong kasi nang katamaran ang mga
groupmates namin. ‘Yun, mas naging malapit kami sa isa’t
isa. Lagi na kaming magkatext. Cheesy nga namin, e.

Pero dati ‘yun. Iba na kasi ngayon.

Araw-araw, hindi ako nagmimintis na magpadala ng
text sa kanya. Kung susumahin, malulugi ang network pro-
vider ko sa ‘kin. (sulit ang unli oy!). Pero sa miyun-milyong
texts na ipinapadala ko sa kanya, minsan lang siya magreply.
Minsan “hi“ nga lang. Pero masaya na ko dun. Madalas ni-
yang dahilan, walang load o kung meron man, nakaimmor-
tal text naman siya. Kainis na ang immortal na ‘yan, minsan
gusto kong jombagin ng bonggang bongga ang nakaisip ng
ideyang yun e, kagaya ng nararamdaman ko sa nakaimbento
ng Algebra. Dati kasi, lagi siyang unli. Ngayon immortal na
lang. Tsk! Kaasar. Minsan tinext nya ko, nag-aya siyang ma-
nood ng kung ano. Ayun, punta naman ako. Pagdating ko
dun, tinext ko sya kung nasaan siya e di naman siya nagreply
nun. Nanuod tuloy akong mag-isa. Pero ok lang. Naintindi-
han ko naman e. Piso lang kasi talaga halaga ko (haha bitter
daw?).

Ganun ako araw-araw. Pasulyap-sulyap kunwari.
Pinipiksuran ko siya palagi. Oo, mahilig ako sa photography.
Madalas, siya ang subject ko. Nahuli ko nga siya minsan, na-
nunundot. Oo, nanunundot. Kinakalikot nya ang ilong niya
habang nagkaklase kami sa Econ. Tapos after niya makaga-
wa ng half-centimeter in diameter na Christmas clay ball, pa-
simple niyang ididikit sa buhok ng katabi niya. E kulot pa na-
man ‘yun kaya ang daling dumikit. Parang christmas garland
na may clay na ball. Haha Mahilig talaga akong kumuha ng
mga stolen pictures. Pero hindi totoo ‘yung sinabi ko tungkol

18
sa kulangot. Chena lang ba. Pampahaba, ganun.

Madalas kong dinadaan sa biro ang mga nararamda-

man ko. Ang korni naman kasi kung magpapakaemo-emo
ako. Masagwa, promise. Mahal ko siya, ‘yun ang alam ko.
At hindi niya ‘yun malalaman. Wala talaga akong balak na
ipaalam sa kanya ‘to. Baka kasi yung pagsasama namin araw-
araw, yung pasimple-simpleng pagtabi ko sa kanya, kun-
wari aksidente pero sinasadyang paghawak sa kamay niya,
pagsama sa mga lakad niya, mga kwentuhan. Ang sarap kasi
niyang kausap kahit wala kayong pinag-uusapan. Baka kasi
lahat ng mga simpleng bagay na ‘to na nagbibigay ng kahit
kaunti man lamang na kasiyahan sa aking puso ay biglang
bawiin at maglaho pa. (O, ‘di ba? Ang sagwa pag nag-emote
ako! Iw!) Pero totoo di ba?

Masaya na ‘ko sa ganito, ayos na rin sa kin yung gani-

to. Sabi nung isang tall, dark and happy na kaibigan ko, hope-
less romantic daw ako. Weh..’di nga?

Pero ok lang na hindi niya ‘ko mahal. Mahal ko na-

man siya.

Tims Smith

19
 Stranded ii:
Walking the Storm
“I’m here, in the middle of the night, the piercing rain
and the cold gusts of wind in my cute green dress; We’re in
the eye of the fiercest storm, and all I want to do now is walk
by your side, hold your hand, kiss your lips and just forget
everything since I know this will never happen again. Never
again.” - Phoebe 11:15 pm

The rain is pouring hard on my skin, and it’s sharp

as blades. It’s 9pm and I’m stuck in the school premises with
the people in the convention. We’re not even delegates for
the convention. We weren’t even invited for the convention.
We’re just passers-by who were in the right time, the right
place to be trapped in the eye of the most powerful storm in
the history of the Philippines.

I’m waiting for Phoebe. She’s somewhere in the hotel,

representing her organization for some reason. I passed waist
deep flood waters with two of my good friends – Ike and
Yuri. Being out of place has never become this cute, since the
two have been somewhat of a couple for a while now. I look
at their faces and see their happiness. Not just delight, but
HAPPINESS. They walked the muddy streets with me before
we got here, being happy for getting all soaked and wet to the
bones. They smiled at each other, patted each others’ noses
and savored their moments together. I was their historian for
the moment, and I was more than happy to oblige. I read their
microexpressions – something I love doing in people. They
acted with no hesitations, no qualms, and no resistance to
what the world has to offer.

At last! We reached the convention grounds – the last

safe place around since this was the only place accessible. It
could serve as a refuge site for the three of us.
“Let’s rest for a while in this office guys.” Ike said,
sitting in the chair inside the currently abandoned office. The

20
whole place was run down with water, with the electricity
bound to fail in a few…ok the power’s down.

“Yih! The power has been cut off!” exclaimed Yuri in

her usual high pitched tone. She sat beside Ike, seeing their
silhouette even in the advanced darkness that we were expe-
riencing. Then, there was silence…and a singleness of the two
silhouettes a while ago. I wasn’t sure what was happening. I
don’t want to know what’s happening.

“I’ll be looking for Phoebe guys. Stick around so I can

get you people something.” I said while ignoring the lack of
sound in the air and the romantic air I have been catching.

It’s a dark orange sky – a normalcy when a storm

comes around. The waters are steadily rising and the shadi-
ness of the surrounding structures gives me the creeps. I
stepped into the convention grounds, staying at the 2nd floor
lobby with a big number of people. My hands begin to sweat,
my feet are stomping like crazy and I was cold. My enochlo-
phobia and xenophobia are starting to kick in. I’m generally
afraid of crowds and of strangers, but they only trigger when
I have nobody around. I had it under control for quite some
time, but it’s more likely to kick in now that my emotions are
very high. I felt a slight tap on my shoulder, then a strong slap
at my back.

“Oh hi Phoebe! I’ve been looking all over for you.” I

said. Phoebe wore a cute basic black shirt together with her
denim pants. Typical. She gestured me to come with her, to
which I obliged. We went to the ground floor lobby and sat
there.
“And why the hell are you looking for me?” she said,
catching my shirt’s collar and showing me a fist. “I’m a del-
egate here so you can expect me to be around. What are you
doing here?”
“We’re stranded here, gonna spend the night to rest
until the storm subsides.”
“Really? That’s nice.”

21
 “Yeah.” I still felt cold, and then began to cry. Tears
welled down my face, and I can’t seem to stop them. My fears
saw an outlet, and I need to calm myself.
“Hey crybaby, are you ok?” said Phoebe, thumping
my back.
“My phobias kicked in a while ago. You know what I
feel when I’m in crowds right? I thought I got it all under con-
trol, but I think I’m too tired to even suppress my emotions.”

“You want to go out for a while? The concert’s go-

ing to start in an hour, so I need to change my clothes later.”
We went out the convention’s premises, prancing around and
trying to initiate a little adventure on the school buildings.
We ran up the stone stairs to the 2nd floor of the Engineer-
ing Building, sat there and talked. We talked and talked and
talked like we knew each other for the first time. We talked
of many things. Our parents, our different religions, our fu-
tures. She opened up to me and we’re like peas and carrots
yet again.

“It’s dark in here.” Phoebe said, sitting down at the

second top step near the metal railings.

“I know. So this is what the center looks like at night.

I always wondered if it will be beautiful when it’s darker
more than its original state in the morning.” I answered.

“Can I hold your hand? I’m kinda cold.

“Here.”
“It’s colder than mine you schmuck! *smiles*”
“Well sorry, I have been exposed to the rain for quite some
time and…”

I stopped talking. My lips are sealed against hers.

Phoebe’s ardent passion was enough for me to shut my trap
and hope some stillness of time. My mind went blank, our
souls locked up. It went on and on and on and on, until we
fell into temporary amnesia, or maybe ignorance of the glar-
ing reality. We can be caught by some person, or even asked

22
for our guardians, but we didn’t care. We’re sharing the most
beautiful moment of our lives together, and I should be look-
ing for a reason to get out of it. At last, we separated. It felt
like a long time, and she cuddle her arms around me. She was
always strong; maybe she’s stronger than I am. But she will
always be that girl: loving, fragile and unforgettable.

We walked hand in hand through the waters in the

first floor. I carried her on my back in the silver lining, like
those scenes found in the movies. We laughed hard, we held
each other in the cold fear of the dark halls and we sneaked
around the sentries. It was an adventure of sorts.

“It’s time for the concert. We need to change.” Said

Phoebe. I nodded, agreed to a sense. It was some formal en-
gagement so I can’t come in. All I had for a spare dress was
my basketball uniform. I wore it in the comfort room and
stepped out, waiting for my fair queen. I’m simply a jester to
her majesty, ready to make her happy. Then there she was.

“How do I look?” she asked. She was wearing a green

tube dress which flowed down to her knees.

“You look great!” I answered, and then followed her.

We came to the venue, everyone was wearing formal and
there were cutlery, like a prim ball inside a castle. Phoebe
grouched.

“I never liked things like these.” She thwarted.

“Do you want to go someplace else?”

“You have something in mind?”

I took her hand and guided her. We were walking

across a long alley, then to a corridor. We reached the pool.
We sat in the tables nearby, talked and spoke of our aspira-
tions.

23
 “I hope someday, I get accepted by those who love
you.” I said.

“Someday. Believe me, or they’ll get a fist from Phoe-

be. Yeah!” she replied.

We sat by the pool, dipped our feet and sat beside

each other. She assured me that even if somebody is look-
ing, it won’t matter. We shared the moment, held each other.
The feel of her feet against mine, the rush of the moment, the
seemingly dancing trees around us and the North Wind, it felt
like Alice in Wonderland. As we walked to a corridor with
slippers in our hands, it rained, and rained hard. I embraced
her, protected her from the sharp raindrops that were falling
from the sky. It hurt, but the pain simply flushes down. I had
her in my arms.

“I’m here, in the middle of the night, the piercing rain

and the cold gusts of wind in my cute green dress; We’re in
the eye of the fiercest storm, and all I want to do now is walk
by your side, hold your hand, kiss your lips and just forget
everything since I know this will never happen again. Nev-
er again.” Phoebe exclaimed. She whispered three words, I
whispered four more.

It was time to sleep, and the four of us - me, Phoebe,

Ike and Yuri - went to sleep altogether. We were a family, we
were friends. I felt Phoebe under me, watched her serene face
as she slept.

Somebody came in, I heard it. It was one of the orga-

nizers.

“The storm has subsided! Everyone get up. Guys

get up!” he said. I gave him a ‘lazy thumbs up’, I don’t want
Phoebe to get caught. I gave her a kiss on the forehead, she
smiled back at me. We stood up, together with our friends.
There are sunrays from the windows.

Geek9269

24
 INTERSEKSYON
May mga bagay na kahit anong pilit
ay 'di maiiwasan dumarating sa puntong
di ka sigurado kung didiretso, kakaliwa o kakanan.
Biglaan ang pagdating kung kaya't
nagdudulot ng pagkalito, 'di mo batid ang pipiliin
'pagkat di mo alam kung sa'n ka patungo.
Sanctuary
I know you can never be mine,
our feelings can never intertwine.
My love for you is out of line,
and it will just be cursed by time.
In this dark and dim room
lying are all my dreams and imaginations.
Of yesterday that never happened
of tomorrow’s faceless direction.
Lying awake in my bed,
laughing at my daydreams that I can’t forget.
Could it be infatuation?
Or just a fool’s imagination?

Jinky Catampatan

26
 Path
Two roads of different destinations,
confused and lost with no sense of direction,
How would I know which way to go,
if all that’s inside me is the fear that won’t go?

If I choose one path,

would it lead me to freedom and prosperity?
If I choose the other, would it be safe for me to go?
And if I choose to stay, is there any good that I could get?
Would someone give me an answer?

I guess I should be strong and face my fears,

and promise not to shed a tear.
Not knowing what’s beyond these two roads,
I must choose one and make myself broad.

Only God knows what lies beyond,

a mystery only I myself could unfold.
Whatever path I choose, I must give all my best,
and must know what’s right for me and the rest.

Joseph “Phath_17” Mercado

BS Architecture 4A

27
The Latecomer
You’re thirty minutes late,
and that’s the thing I most hate.
To wait for you ‘til past eight,
a matter that isn’t my fate.

People come and go.

Cars to and from.
But still, no shadow of you,
and this makes me feel blue.

When will you learn to be on time?

I’m tired of saying “I’m no more fine!”
One more moment and you’ll come,
but I tell you, it’s too late, I’m gone.”

Pamela S. Calma
FMA 3A

28
 Sorry, I'm Late
Isang gabing maulan,
babaha sa lansangan,
lulubog pati sasakyan
sobrang hirap dumaan.

Lilipad nalang, kung sanang magaan,

F.A na kasi, isang late na lang.
Itatanong na naman ni sir ang dahilan,
and sisishin ko ay ang daan

Dapat daw magising ako ng maaga,

oo nga't kaninang madaling araw pa.
Wala naman akong date kagabi ah!
Pag-usad ng dyip, mabagal lang talaga.

Jade

29
I Was Missed
I am a missing passion,
needing to find my direction
In this world of illusion,
I have to know my reason

I am missing what I should have.

lost, empty, out of real love.
I lack the grace from up above,
and opportunities to grab.

I am a missing young sleuth,

wandering, searching for truth.
Forwardly, must step a foot,
to affably reach life’s fruit.

So I was missing someone,

before I soul-searched and ran.
I am back to have some fun,
I am found to do the undone.

Inah Fronda

30
 Still Holding On
It’s already midnight and I can’t sleep,
your face lingers on my mind, it’s making me weak.
Now tears started to roll on my weary face,
as I remember those wonderful days.

Your sweet melodious voice that utters my name,

your passionate kisses that made me go insane,
and your gentle caress that sends tingles on my spine,
oh sweet boy, how I wish you are still mine!

The way you touch my lips and nuzzle my nose,

as you say “I love you”, then hold me close.
But now I know it’s just a part of the past,
a part of the love that I thought would last.

The blissful memories I still have in my head,

and the dreamy times that we happily spent.
Make it harder for me to let go of your hand,
and allow the scrapes of my heart to mend.

Rose Anne Angeles

AB Comm

31
Ennui
I’m having a little confusion inside,
and it’s ecstatically bugging my mind.
Dig deep within me and you’ll see,
any count of solace will never be.

Drown in this melancholic victory,

morbid in the broken harmony.
Dreaming of what happiness should be,
but only succumb in this blanket, sadly.

Driven away to a drastic abyss,

so lost, can’t find any bliss.
Obviously there’s nothing but trauma,
but to whom can I find great nirvana?
Being helpless is what I am,
liberty is out of hand.
Forgotten memory shall be found;
when I’m already six feet below the ground.

Jinky Catampatan

32
 .beter.dan.me.
I never knew i am going to feel this way,
never thought i’m going to want to see you everyday.
It is crazy for me feeling like this,
didn’t expect you’re going to be someone i can’t resist.

I tried to convince myself this means nothing,

I told myself am merely infatuating,
but seeing you every day in your perfectly nice smile,
takes away all my burdens even for just a while.

Your innocent face inspires me most,

the way you twist your hair drives me lost.
When your cold hands touches mine,
it is really taking me out of my mind.

But something inside me is telling me,

to go and tell you and set this feeling free,
but one side of me tells me not to,
because i am not really meant for you.

It is twisting me on what i would choose,

I’m too shy to ask, yet to afraid to lose.
Thinking of the wall that’s dividing us,
tells me to stop, although I know I must.

I’ll try to fight this feeling as long as I can,

I don’t know how to take this to an end.
But one thing, I know, is certain and sure,
you deserve better than me,
someone who’s much more.

wesil

33
The Only in my Heart
Since the day that we crossed paths,
my life was filled with glee.
It seemed as if my world’s complete,
with the joy you gave to me.
You linger in my mind’s content,
my heart screams out your name.
From dawn to dusk this goes as though
with me it will remain.
Oh, what is it that you may have
which made me fond of you?
That quickly took my heart to love,
which I believe is true.
I have no clue if you’d like me,
or if you know me too.
I hope one day you will respond,
to me who yearns for you.
Expecting’s hard, that’s what they say,
but I’ll wait in your part.
For I won’t find someone like you,
the only in my heart.

Ainse

34
Ang Lihim Kong Pagsinta
Kaibigang matalik kung ika’y ituring,
sa lungkot at saya ikaw ay kasama,
sa pagsubok tayo’y sabay humarap,
walang inilihim sa isa’t isa.

Sa bawat araw na kita’y kasama,

hindi inaasahan ang pagkahulog sa’yo.
Patawad kung naging mahina ang puso ko,
tao lang na nagmamahal.

Gaano kasaya ang bawat araw na ika’y kasama,

sa bawat oras na ika’y tumatakbo sa isip ko,
hindi mawari ang nararamdaman ng puso,
Pagkat ikaw ang pintig nito.

Ano ba talaga ang nararamdaman ko,

ito ba ay pagkakaibigan lang?
O baka ako’y lihim na umiibig sa’yo?
Ngayon, umaasa ako na mapansin mo
ang lihim kong pagsinta.

Diane_BSE

35
Kapilan
Anyang dinatang ka king bie ku
Milako ing takut kung lugud pasibayu
Ing balang aldo a akikilala daka
Mas lalu kung araramdaman
Kung pakananu ka kaulaga kanaku

Eku balu kung makananu meg-umpisa

Basta ing balu ku, ika ing memye sala
King madalumdum kung bie
King balang aldo a akakit da ka
Ing pusu ku luluksu ya king tula

Pero anggang kapilan ku salikut ing daramdaman ku

Anggang kapilan ya manenaya ing pusu ku
Baski na balu ku na atin kang aliwang luluguran
At ya atin ya namang aliwang lalawan.

Anggang kapilan ku masa

Ban pansinan mu ing lugud ku keka?
Anggang kapilan ku manasakit potang akakit daka
Atin kang aliwang abeng lelele keka.

Pero tandanan mu ing pusu ku eya sumawang manenaya.

Angga king mitauhan naka
Apansinan at abalu mu sana
Na atyu ku pala keni, manenaya’t lulugud keka.

Leana_coed

36
 Umbrage
Help me out for I’m in a confused state of mind
Too much of the light had left me blind.
Reach out for me, I can’t help but cry,
Is this really the way I would die?

Should life really be this cruel?

Does it need to be emphasized how I’ve been a fool?
Looks like the misery will linger much longer,
could it still be any harder?

Imprisoned by darkness, I lay here alone.

The injustice of life, indeed, he has shown.
Resentment I can contain no more,
‘coz it has long been the butler of my heart’s door.

Lucci

37
What’s With You?
What’s with you that keeps me hurting,
even in my dreams you make me go hunting.
I know you’re the kind of guy worth keeping,
but I don’t know, you made my heart start aching.

What’s with you that keeps me hurting,

when all this time, you and I were laughing,
But look at us now, we are both crying,
you made me feel weak and dying.

What’s with you that keeps me hurting,

The good times we had, I’ll be reminiscing.
Same with trials that made us freaking,
to be stronger and better, I’ll be living.

I hope you, too, will start moving.

from this pain we are both recovering.
You’re still special to me and that won’t be changing,
and that’s what keeps me from hurting.

Pamela S. Calma
FMA 3-A

38
 Infinity
Rejection starts it burning,
imperfection keeps it going.
Solace and joy will I ever find,
in this unfair journey of life?

Until when will I wait for you here,

‘coz I’m fed up waiting for long, my dear.
I’m starting to ask myself why,
how I couldn’t love another guy?

All I want from you is a simple “hi,”

but you’re always giving me “goodbye.”
Could you be the man that I adore?
I’m insane, what’s my heart for?

Jinky Catampatan

39
 Bully

Madalas akong makakuha ng suntok at sipa, at na-

kakatawang isipin na puro lang ako tawa kapag ganoon ang
ginagawa sakin ni Phoebe. Hampas dito, hampas doon, kuha
ng ballpen at saksak bigla sa kamay ko. Buti na lang at mati-
bay ang balat ko, kundi baka kamukha na’ko ni Spongebob
ngayon sa dami ng butas ko sa katawan. Sabi nga sa barkada-
han, “Physical Bully” siya. Kumbaga, kung ang bully ay nang
– aasar lang, siya nananakit.

“Happy monthsary Phoebs!” sabi ko, sabay bigay sa

regalo ko sa kanya. Isang photo mosaic ‘yon ng litrato niya na
nasa pitaka ko, na ako pa mismo ang nagprogram sa software
at ako pa ang gumawa ng picture frame na gawa sa mga ma-
teryales na nakita ko sa gift shop ni Tita Mich. Masayang ma-
saya kong pinakita ‘yon sa kanya, kung gaano ang pawis at
hirap ko para lang matapos ang pinakaiingatan kong regalo
niya. Ngumiti siya, mabuti naman. Mukha pa siyang kinikilig
sa dating niya at kita ko ang sobrang gandang dimple niya sa

40
kaliwang pisngi niyang natatakpan ng pink na blush – on at
konting foundation.

PAAAAAAAKKKK!!!!

Hinampas niya ako sa leeg sa sobrang saya niya, at

tinusok – tusok niya ako ng hawak niyang perdible dahil
wala raw siyang mapagsidlan ng sobrang galak niya. Pati si
Ainse hinampas niya sa kanang braso dahil pinagmalaki niya
yung litrato niyang pagkalaki – laki.

“Grabe ‘to eh.” Sabi ni Ainse. “Tignan mo oh, nag-

marka pa yung kamay niya sa braso ko. Tignan mo yung
pagkabrutal ng girlfriend mo. Parang laging may masasak-
tan, may mamamatay at mawawalan ng mata tuwing tatabi
sila sa kanya eh.”

“Kaunting pasensya naman, dude.” Sabi ko kay Ai-
nse. WAPPAAAAAK! Hinampas na naman ni Phoebe ang
likuran ko, tapos binatukan niya ako.

“:-D Alam mo nakakatawa ka.” Sabat ni Phoebe sa

akin. “Sa tingin mo masaya ako at binigyan mo’ko nito?”

“Hindi ba?” sagot ko.

Ngumiti na lang siya ulit. Itinaas niya ang ballpen

niya, iminuwestra niya na parang isasaksak sa ‘kin ang matu-
lis na .3 G-Tech pen.

“Hay ibaba mo nga yan,” sambit ko habang kinuku-

ha ang nakakatakot na sandata sa kanyang kamay. “Kapag
ako natusok niyan, tignan mo lang ah.”

41
 Ibinaba niya iyon, umupo na lang sa tabi at sinimu-
lang isulat ang asignatura niya sa Statistics. Bihira ko siyang
makitang nasa isang lugar lang. Sabi ko nga sa isip ko, parang
kiti – kiti talaga si Binibining Phoebe Anathea Lazaro Fernan-
do. Kapag kasama ko siya, parang hindi siya mauubusan ng
lakas. Para siyang malaking “Poring!”

Lagi siyang tumatalbog, lagi siyang lumulundag at

lagi siyang tumatawa. Hindi lang basta tawang hihihi, kundi
tawang BWAHAHAHAH!

“Patabi nga ako.” sabi ko. *upo*

“Ba’t nagpapaalam ka pa sa akin?”

“May masama ba kung magpaalam?”

“Wala! Sabi ko nga d’yan ka lang. Wag ka aalis dyan
ah?! Kapag umalis ka dyan sasamain ka sakin akala mo.”

Ngumisi na lang ako, napatawa nang kaunti at umu-

po na lang sa lugar ko. Ganito nga siguro siyang maglambing.
Kunwari mananakit pero ang totoo, saksakan siya ng sweet.
AYYYYYY… Hinugot niya ang upuan ko palapit sa kanya.
Iniyakap niya ang mga braso niya paikot sa’kin, pinahinga
ang ulo niya sa balikat ko at natulog. Kahit nakatakip ang
buhok niyang makapal na amoy cherry sa maganda niyang
tan na mukha, kita ko pa rin kung gaano siya kapayapa.
Hindi na lang ako gumalaw. Ayoko na lang gumalaw. Sana
tumigil na ang oras at ganito na lang muna kami kahit isang
oras, 30 minuto o kahit 15 minuto lang. Ramdam ko ang
paghinga niya, ang balbon niya sa braso at ang maliit niyang
ngiti kapag nawawala nang paunti – unti ang pagod niya sa

42
maghapong paggawa niya ng kung ano – anong review para
sa mga subjects niya.

“Ba’t ka tumatawa ha? Sinabi ko bang tumawa ka?”
sabi ni Phoebe habang ginagawa na naman niyang punching
bag ang likod ko.

“Wala kaya.” Matipid kong sagot. Madalas na akong

matawag na masokista kapag hindi ako natitinag sa mga
kapisikalan niya. Hindi naman masakit. Hindi naman masya-
dong masakit.

Dumaan ang ilang araw at linggo na ng huling pag-

mamarka.

“Alam mo bang bumaba ang mga marka mo?” sabi

ng propesor ko sa Pisika. “Para kang lulubog – lilitaw sa oras
ko ah.”

“Sana naman abutan mo pa ang remedials mo sa’kin.

Ganyan ba tinuro ko sayo?” dagdag ng propesor ko sa Me-
kanika.
“Nasaan na yung ginagawa nating software?” sabad
ng isa kong kaklase sa mataas na antas ng pagprograma.

“Oh yung mga artikulo mo nasaan na? Ang tagal

nang tapos ng deadline.” Bati sa’kin ng mga nakatataas sa’kin
sa publikasyon.

“Bakit lagi kang ginagabi? Hindi ka na nga nakaktu-

long sa bahay dahil pumapasok ka, karagdagan ka pa sa mga
alalahanin namin ng mga lola mo!” sigaw ng tita ko.
“Ikaw may flash drive, ikaw na magprint.” Dagdag

43
pang alienic kong kasama.

“Alam mo, problema lang si Phoebe sa’yo eh.”

Kainis. Ano bang alam nila? Hindi ba nila makuha na

mahina ako sa matematika kaya hindi ko masyadong makuha
ang mekanika? Hindi ba nila maarok na hindi ako matututo
kung madalas akong makakuha ng trashtalk dahil lang sa
hindi ko masyadong magets ang komplikadong mga prob-
lema na binibigay nila? Hindi ba nila maintindihan na ang
software ang gawa sa isang laksang dami ng mga scripts at
codes na hindi ko naman lahat maiisip sa loob lang ng isang
gabi? Humihingi narin siguro ako ng pasensya sa mga patnu-
got ko sa publikasyon. Mahirap pagsabayin ang pinal na mga
pagsusulit sa pagiisip ng mga ideya at pagsubok manood sa
mga laro ng varsity habang conflict sila sa schedule ko. Hindi
na ba maiintindihan ng mga tao sa bahay na ako’y estudyante
at patnugot, liban pa sa paggawa ko ng halos walang katapu-
sang codes at paglayo ko sa paninigaw ng tita kong minsan
nakakaasar na. Tumutulong naman ako sa mga gawaing ba-
hay eh. Hindi lang nila kinecredit yun dahil halos gusto na
nilang maging full time child ako. At kailan pa nagkaroon
ng karapatan ang mga alien na utusan ako?! Kailan?! Sabihin
niyo!!!

Umupo ako sa Cleopatra chair ng opisina ng pub-

likasyon. Masakit ang ulo ko. May sore throat akong nakaka-
gigil at halos bumigay na ang katawan ko sa dami ng Gawain.
Gusto ko lang matulog. Gusto ko lang matu…

WAAAAPAAAAAKKK!

“Hoy ba’t mo’ko binatukan?” sabi ko, habang kala-

hati pang tulog. Si Phoebe pala.

44
 “Bakit lalaban ka?” sabi niya. Niyakap niya ako, nag-
pahinga sa likuran ko at kinamot iyon.

Madami ka nang nagawa.

Tulog ka pa.
Hayaan mo sila.

Isang araw maiintindihan ka rin nila.

Hindi ako aalis sa tabi mo.

Ako na ang bahala sa’yo.

Nakatulog ako sa pagkamot niya sa likuran ko. Nai-

sip ko na ang dapat kong gawin. Bully nga siya, at ako ang
geek niya. Hindi na siguro mahalaga kung ano ang sasabi-
hin nila. Hindi siya mabuti para sa’kin? Kasinungalingan.
Hindi naman nila alam, hindi naman sila ang minamahal.
Adik na kung adik. Baliw na kung baliw. Ang sa akin na la-
mang, nandiyan siya, ginagawa ko ang kaya ko, at alam kong
walang nasasaktang iba.

Ang ano mang nasulat dito ay pawing kathang isip

lamang. Kahit mukhang makatotohanan ang mga pinagsasa-
bi ko, nagkakamali kayo. Kung duda kayo, problema niyo na
yun. :D peace! Biro lang. Ang disclaimer na ito ay kasama pa-
rin sa kwentong ito. Kung bakit binabasa mo, yun ang hindi
ko alam.

Geek9269

45
 D’yan lang
Maingay sa labas. Nagising ako na mataas na ang
araw. Marahil ay dahil na rin sa ingay kaya ako nagising. Hin-
di naman ako ganito madalas gumising e, kadalasan, hapon
na kung bumangon ako. Hindi ko kasi masyadong gusto ang
araw. Masyadong maraming tao, magulo, nakakarindi, kaya
ganoon ang ginagawa ko. Nasanay na ‘ko sa ganitong klase
ng buhay. Hari ako ng kalsada, masarap ang ganito. Malaya.

Bata pa lang ako nang simulan ko ang kakaibang bi-

yahe ng aking masalimuot na buhay. Musmos pa lang nang
tuluyan akong lisanin ng aking mga magulang. Sa murang
edad ko na ‘yon, natuto na kong tumayong mag-isa. Mura
pa kung titingnan ang aking pisikal na pangangatawan,
ngunit sa mga napagdaanan ko na mga bagay, tila daig ko
pa ang isang lalakeng nakaamerikana at nakaupo lamang
maghapon. Maaga akong namulat sa mga sampal ng mundo.
Hinarap ko ito nang ako lang mag-isa. Patuloy ang biyaheng
hindi ko alam kung may patutunguhan nga ba. Araw-araw
iba-iba ang mga nakakaharap ko. Kakaiba din ang mga dagok
ng buhay na aking nararanasan. Mahirap kung titingnan
ngunit sa maagang pagbanat ng aking mga buto’t kalamnan,
hindi ko na alintana ang pagod at hirap. Natural na lamang
ang mga ganitong eksena. Minsan naiisip ko, bakit nga ba
ganito ang buhay ko? Naiisip ko minsan kung totoo nga ba
na pantay-pantay ang lahat. Madalas akong magalit sa mga
magulang ko, bakit maaga nila akong iniwan? Napakadaya
nila, bumaba sila sa paglalakbay na ito na buong akala ko ay
kasama ko sila sa pagtahak nitong landas.

Wala akong permanenteng tirahan, kung saan na la-

mang ako dalhin ng mga paa ko at abutan ng dilim, dun na
lamang ako. Minsan dahil na rin sa katamaran, pero kadala-
san, kahit gaano ko pilitin na bumalik sa kung saan ang aking

46
pinanggalingan, hindi na kayang gumalaw pa ng aking mga
paa. Pero wala ito. Mahirap kapag nadadatnan ka pa ng ulan.
Habang komportableng nakahiga ang iba sa kani-kanilang
mga malalambot na kama, nandito ako, nakalatag ang li-
kuran sa tila yelong sahig na tumatagos hanggang sa buto.
Kung sinuswerte, makakita ng papag o karton man lamang
na mapaglalatagan ko ng aking hapong katawan. Haay... bu-
hay nga naman.

Nabubuhay ako sa pamamagitan ng pasabitsabit na

raket. Iba-iba. Nasubukan ko na ang lahat, pero pinakapabori-
to ko ang pagbabarter, lakas lamang ng boses ang puhunan.
Tapos yun na, instant kwarta. Makakabili na ko ng pagkain
na mapantatawid ko ng gutom. Sunod dito yung pagtatrapik,
ang pagkaway sa mga sasakyan para tumigil o hindi. Para
silang timang, pero gustong-gusto ko na pinakikinggan nila
ang isang katulad ko. Sinusunod nila ang mga direksyong
binibigay ko samantalang hindi ko man lamang mabigyan
ng direksyon ang sariling buhay ko. Nakakaasar din kung
minsan ang mga iba, tinutulungan mo na nga, hindi ka pa
mabigyan ng kahit piso. Bibigyan ka man, ibabato pa sa iyo.
Nakakainsulto. Pero sabi nga nila, buhay ‘to, ano’ng laban
mo.

Isang ordinaryong gabi, naglalakad ako sa isang ma-

sikip na eskinita. May nadaanan akong mga grupo ng mga
binata, halos kaedad ko lang, na tila umuusok ang mga bun-
ganga. Hindi na ko nagaksaya pa ng oras na tingnan pa sila
dahil alam ko naman kung ano ang ginagawa nila. Naintindi-
han ko sila. Minsan, may mga bagay talaga sa mundo na hin-
di mo maipaliwanag. May mga pangyayari na maguudyok sa
‘yo na tumira ng kahit anong bisyo. Ganyan lang ang buhay,
parang eskinita kung minsan. Masikip at kailangan mong
ipagsiksikan ang sarili mo para makadaan. Mapipilitan ka
minsan na lumihis ng landas para hindi mo maranasan ang

47
masikip na lagusan at iwasan ang pagkakabuhul-buhol ng
mga problemang parang trapik sa EDSA.

Malayo na rin ang nalakbay ko. Malawak na rin ang

daan na natahak ko. Ngunit hindi ko pa rin alam kung saan
patungo ang biyaheng ito. D’yan lang siguro. Sasakay, tapos
bababa. Paulit-ulit. Nakakapagod. Pero mahaba-haba pa ang
tatahakin ko. Mas maraming dagok pa ng buhay ang kakaha-
rapin ko. Ano pa ba ang magagawa ko? Nakikidaan lang ako
dito, dapat akong sumunod sa batas trapiko.

Pero masarap ang buhay dito. Malaya. Masaya. Hari

ako ng kalsada.

Kung makakarating man ako sa dulo ng pupuntahan

ko, makita ko sana kung ano talaga ang hinahanap ko.

Ikaw, san ang punta mo?

Weslee Dizon

48
 Geek
5:45 pm na at huling araw na ng pasok ko para sa
semester na ito. Walang masyadong nangyari sa araw na ito
kundi maghintay sa mga prof ko, magtest, magpa-sign ng
clearance at magpa-check ng iba pang requirements nila. Eto
ako ngayon naglalakad mag-isa sa gilid ng gym, pauwi na.
Nasaan nga ba kasi yung alalay ko? Ang boring naman ng
huling araw na ito nang… ARAYY! Nahulugan ako ng mal-
aki at matigas na kung anong bunga ng puno. Bakit ba kasi
kapag may nami-miss kang tao lagi ka na lang naaaksidente
o tinatamaan ng kung anu-ano? Tingnan mo naman kasi wala
man akong taga-dala ng bag, walang ka-holding hands, wala
akong kinukurot-kurot at hinahampas-hampas. Wala man
akong kausap, walang makabiruan. Nagmake-up pa man din
ako para sa araw na ito. Si Papa Germs talaga…

Hindi ko na matandaan kung kailan ba talaga ako

unang kinausap ni Papa Germs, kasi kung tutuusin ayaw
ko talaga siyang maging kaibigan. Sino ba naman kasi ang
gustong lumapit sa iyo at makipagkilala kung unang pasok
mo pa lang sa loob ng kwarto hindi ka ngumingiti. At nang
buksan mo pa yang bibig mo puro English ang lumalabas na
salita. Idagdag mo pa yang pagyayabang na dati kang editor-
in-chief ng kung ano mang school paper iyon at na member
ka ng Dota All-Stars. Ang dami mo pang sinabi na kung anu-
ano para gumanda yung imahe mo sa harap ng mga staff.
Malamang ito yung taong gagawa at gagawa ng usapan at
hindi magpapatalo sa debate. Devil’s advocate. Pwede rin
Devil’s right hand geek. Tapos sa susunod na meeting ma-
syado ka nang komportable sa office na parang hindi naasar
sa iyo yung iba sa litanya ng mga achievements mo. Kaya
tinandaan ko ang pangalan niya. Geronimo Reña Cipriano.

Ang nakakaasar pa doon, dahil lagi ko siyang na-

dadatnan sa opisina, kinakausap niya ako. Pero minsan ng
kaming dalawa lang sa opisina tinabihan niya ako sa tapat
ng computer habang tinitignan ko ang mga pictures. Nang-

49
okray ako ng mga tao at nang sinamahan niya ko sa pang-
ookray, naging OK na siya sa akin. Pinakita pa nga niya sa
akin yung picture ng girlfriend at ng crush niya. Ang ganda
nila. Natawa ako dahil nakita kong mahilig pala itong geek na
ito sa maganda at maputi. Kaya lang dahil dun naging close
kami at lagi na lang kami ang niloloko nila: “love team” daw.
At huwag ko daw siyang tinatawag na Papa Germs, Ron daw
kasi ang nickname niya. Pero aangal pa ba siya kung nakiki-
ta naman niyang nakaamba na ang libro ko ng Statistics sa
mukha niya?

2:00am. Dzzztttt…

Good Morning Phoebe!

Gising pa ko, masakit ang ulo kaya hindi makatulog.

Nakatitig lang sa kisame. At bakit naman kaya gising pa si
Papa Germs?

Anong ginagawa mo?

Programming. kw bkt gcing ka pa?

Ah..kk.cant sleep.huy try software engnnrng w/o ur

own computr.nsa netshop ka lng.dun ka na ovrnyt.u wont
sleep & mgpapahatd ka lng ng fud in the mornn.

Phoebe…adik!smahan mo ko?

Adik daw. Napahagalpak ako sa tawa noon. Buti na

lang mag-isa lang ako sa kwarto nun at walang magigising sa
pagtawa ko. Mula noon kung anu-ano na ang nakuha kong
mga tawag mula sa kanya. Adik, baliw, antukin, fur… Pero
ang nakakatawa dun tinatawag niya kong honey. “Honey
ang mga bata,” “Honey, uwi ka ng maaga,” “Honey ingat ka
pag-uwi,” yun ang madalas kong makuha sa kanya kapag
iiwan ko siya sa opisina, kahit marami pang tao, sasabihin at
sasabihin niya iyon.

50
 6:00pm. Dzzzttt…

Phoebe! Phoebe!

Papa Germs! Papa Germs!

Tabi tau 2mrw sa bus ha?

Ok.excited ka?adik ka papa Germs.

Oo honey.hintayin mo ko.sabay tayo sasakay sa bus.

Pinagdala ko na tayo ng maraming pagkain.

Papunta kami ng staff noon sa Baguio para sa isang

conference. Natapos ang conference na mag-kasama kaming
tatlo nina Papa Germs at Ainse. Umalis sila Papa Germs ng
gabing iyon para bumili ng merienda sa labas. At saka ako
in-ambush ng mga tanong ng mga taong kasama namin.

“Phoebe, don’t you really feel anything for Ron? The

guy keeps going out of his way for you.”

“Ano ba talaga kayo ni Ron? Kasi parang iba talaga

ang sweetness niya sayo.”

“Wala ba talagang spark, Ate Phoebe?”

“Honey pa nga tawagan niyo…”

“Para sa iyo biro-biro lang, pero kay Ron totoo na.

Sige kayo rin. Ayaw lang naming may masasaktan sa inyo sa
bandang huli. Alam mo ba pag nagpapasama ka sa kanya, na-
le-late siya sa klase namin. Konting aya mo lang napapasama
mo siya.”

“Kasi kung laro lang, laro lang diba? Kung gusto

niyo naman totohanin, go! Mas masaya di ba? Pero ayaw lang
namin masaktan si Ron dahil diyan. Saka isa pa, para saan ba

51
kasi yang laro niyo na yan?”

“Alam mo kausapin mo yang Papa Germs mo kung

ano ba talaga siya sayo. Dahil ang alam ko kabe-break lang
nila ng girlfriend niya. Ganun bang kabilis yun? Kami nakiki-
ta namin na may feelings siya sayo pero sayo kami nagugu-
luhan. Ayusin mo yan Phoebe. Hindi maganda yung ganyan.
Maapektuhan yung buong staff kapag nagkaproblema kayo.”

Ang hirap sagutin nung mga tanong nila. Kahit ako

mismo napaisip dun. May iba sa kanila, tatadtarin ka ng
tanong tapos biglang tatahimik. Tititigan ka nila hanggang
hindi ka sumasagot. At alam ko namang na ayaw nilang may
mangyaring hindi maganda kay Ron. Alam kong isa siya
sa magagaling na writer ng paper, matalino at masipag na
estudyante at problema ito pag bigla kaming hindi nagka-
sundo. Distraction ba ako sa kanya? Pakiramdam ko ito yung
iniisip nila.

Paano ako? Hindi ba nila naisip na baka mawalan ako

ng best friend? Siya lang yung taong matiyagang nagte-text
sa akin kahit hindi ako mag-reply. Kapag gutom na gutom na
ako at nadatnan kong susubo na siya ng ulam, sasamahan pa
niya ko para bumili ng pagkain ko. Kapag tahimik ako dahil
sa sakit ng ulo ko, andyan siya para maglitanya ng lahat ng
jokes na alam niya, corny man yun o hindi. Pinapahiram niya
ako ng kung anu-anong mga libro at magazines. Hinahayaan
niya kong sandalan ko siya pag antok na ko. Hinihimas pa
niya ang likod ko pag alam niyang masama ang pakiramdam
ko hanggang sa nakatulog na naman pala ako. Inalagaan pa
nga niya ako ng magkasakit ako dahil sa boarding house lang
ako tumutuloy. Kahit hatinggabi pa yan, sasamahan niya ko
para maghanap ng tubig na maiinom. Hindi kasi nila alam
na naging masayahin na ako ulit mula ng maging magkaibi-
gan kami. Hindi na ako nagdududa sa mga tao at naging pal-
akaibigan na muli ako.

Ano, mahal ko nga ba si Papa Germs? Ang hirap na-

man nito. Masarap siyang kasama, hinahanap ko siya lagi

52
pag nawawala siya. Masaya ako dahil kahit na sinasabi ko
sa kanya ang mga problema ko hindi niya sa akin ipapaalala
yun kinabukasan. Hindi siya mareklamong tao. Masaya ako
sa kanya, komportable. Pero ano ba talaga?
“Phoebe! I’m back, honey! Gusto mong fries? Salo
tayo sa burger…”

Biglang nagbalikan sa dating mga posisyon ang mga

kasama namin na parang wala kaming pinag-uusapan kani-
na. Pero alam kong nakikinig sila at sumusulyap-sulyap.

Nang gabing iyon nakihiga siya sa kama ko, mukhang

problemado.

“Phoebe, I need your opinion. May dalawang special

girls sa buhay ko. Si girl number one, alam ko mahal ko na
siya noon. Kaya lang baka dumating yung araw na maloko
ko siya. Hindi ko kasi siya kayang panindigan sa mga tao.
At nakikita ko yung ugali niya na masyado siyang maluwag.
Maluwag na baka kahit lokohin ko siya ng harapan, hindi pa
rin siya kikibo. Pero si girl number two, hindi pa kami ganun
katagal magkakilala. Pero kaya ko siya ipaglaban. Gusto ko
ang ugali niya. Hindi ako mahihirapan sa kanya. Alam ko
hindi siya lalamunin ng masama kong mga ugali at tanggap
niya ko.”

Hindi ko alam kung bakit, pero nalungkot ako ng

tinanong niya sa akin ito. May one and two siya.

“Bakit mahal ka ba nila? Magpapakasal ka na ba?

Ang bata-bata mo pa yan na pinoproblema mo…,” bara ko sa
kanya. Nakakaasar. Bakit sabi nila special daw ako kay Ron?
Bakit ngayon may one and two siya? “Gawin mo? Maghintay
ka. Malay mo dumating si number three…” Ako yun Ron,
ako si three. “Basta hintay ka lang. Baka magbago si one or si
two, pero tingin ko may number three…”

Umalis siya sa kama ko noon at parang hindi nakun-

tento sa sagot ko. Bumalik siya sa kama niya at saka natulog.

53
9:00pm pa lang at gising ang buong staff, nakasindi ang la-
hat ng ilaw, lahat kami nag-iingay, nagtatawanan at nagke-
kwentuhan. Siya naman nakabaluktot na parang bata sa
kama at hindi ko alam kung nagtutulog-tulugan. Hindi nila
napapansin ang dalas ng pagsulyap ko kay si Papa Germs.
May ginawa ba ko? Mali ba ang sagot ko?

“Anong problema ni Ron? Bakit natulog siya ng maa-

ga? Wala ba siyang sinabi sayo? Hoy tabihan mo kaya…,”
tanong nila sa akin.

Ewan. Mali lang kami ng basa sa kanya. May sarili
siyang mundo. O baka pagod lang talaga siya.

Umuwi na kami kinabukasan at pagbaba ng bus sa

Kennon Road, bumalik ang dating sigla ni Papa Germs. Ba-
lik na kami sa dating mga usapan namin na kung anu-ano.
Tawanan, alok ng pagkain… Hinahayaan niya kong matu-
log sa braso niya pag antok na ko at hihimasin pa yung likod
ko. Ganun lang talaga siya. Sweet na kaibigan. Walang one,
walang two. Best friend lang.

Pagdating ko sa boarding house, binuksan ko ang

bag ko para ilabas ang mga gamit ko. Unang tumambad sa
akin ang folder mula sa conference. Binuksan ko at iniisa-isa
ang souvenir program, certificate namin ni Ainse, notes ko…
at isang papel na may tula at mga notes. Teka hindi akin ito.
binasa ko yung tula at tungkol iyon sa isang babaeng binaban-
tayan niya sa seminar. Walang pangalan pero halatang nag-
seselos siya sa mga lalaking lumalapit sa babae. Hay…sulat
kamay ni Papa Germs. Nakita na kaya niya si number three
sa seminar? Binasa ko pa yung isang papel…

Phoebe, you are girl number two. The girl I’m willing
to love and fight for. Wala naman talagang girl number one.
I was just looking for confirmation last night and I wanted to
see your reaction. You may think it’s too fast but really, I used
up to level 10 logic to think this through. I can never deny the
impact one Phoebe Anathea Lazaro Fernando has in my life.

54
When I first saw you, I was afraid to talk to you. When I first
talked to you, I thought you were cool and I was afraid I liked
you. When I liked you, I was afraid I love you. But now that I
love you, I’m afraid to lose you. When you rest your head on
me, I wish time will stand still. When you stare at me, I want to
cry because I might never have you as a part of me. And I love
holding hands with you. Sometimes I just catch myself saying
I’m a total loser if “we” or “us” never happens, so I just sleep
and resign myself to imagination. The fact is, honey,behind
every litany I say, I’m just a guy, a knight, who is willing to
protect his princess from everything, just because... All I can
offer you is my heart, honey. It’s the last sacred thing about
me.

Hindi ko na malaman kung anong nangyari sa akin

pagkatapos kong basahin yun. Kinilig ba ako? Siguro. Hini-
matay ba ako? Hindi naman siguro. Nagulat? Slight… Nakat-
ulog? Malamang. Basta ang alam ko hindi ako nagparamdam
sa kanya ng dalawang araw na walang pasok.

Bakit ang ibang tao nakukuntento na lang sa pag-

yakap sa unan o sa teddy bear nila? Anu bang meron sa mga
bagay na ito? Kapag ba niyakap mo sila, yayakapin ka rin
nito? Kapag ba masama pakiramdam mo, hihimasin nila ang
likod mo? Hahalikan ka ba nito sa pisngi sa oras na hindi mo
inaasahan? Kapag gising mo sa umaga, sigurado ka bang ang
ngiti nito ay para nga sayo? Sasagot ba siya ng “I love you
honey” kapag binulong mo sa kanya kung gaano mo siya ka-
mahal? Iiyak ka sa kanya pero hindi naman niya papahirin
ang mga luha mo. Bakit nakukuntento na lang sila sa mga
bagay na ito na wala naman buhay o pakiramdam?

Dzzzztttt…

dhl nd lht ng pgm2hal nsu2klian.,lht ng tao,umaasang
mhalin at mgmhal.,pro s dulo ng pgasa.,pocbleng ang lht ay mging
pntasya nlng.,at dpt mkuntento nlng s unan

Diyos ko po! (at gaya nga ng sabi ni Ainse, huwag ko

55
raw idamay dito ang Diyos…)Hindi pa man din ako masya-
dong gising, may reply na sa akin si Papa Germs. At sinagot
pa niya ang tanong ko ng kasentihan din. Medyo natamaan
pa yata ako sa sinabi niya.

Lagot ka skn mmy.sapakn kt.

Wag po! Wag po! Hnd ko na nga mtndaan kng kln

mo q unang hnampas pro honey lg aq tntmaan sau.

Banat un ha. Cg kt nlng tau l8r.tc!

Siguro nga lagi ko siyang nasasaktan. Lagi na lang

akong may pinapagawa sa kanya. Lagi na lang siyang nan-
dyan para sa akin. Lagi ko siyang niloloko ng kung anu-ano.
Minsan nasisira ko rin ang mood niya, pero mahal ko nga
siya. Nagsisimula naman talaga ang lahat sa pagiging mag-
kaibigan hindi ba? At kahit tinatawag ko pa siya na geek,
kung ako naman yung bully niya, bagay na bagay nga kami.
Ang geek, habang nasa paligid niya ang bully at hindi ito ini-
iwasan, lagi at lagi siyang guguluhin nito. Ang geek ay ta-
tahimik lamang sa takot na baka lalong mapasama, pero sa
huli nasa kanya pa rin ang paraan para baguhin ang isip ng
bully. Ang bully, kadalasan hindi niya alam kung ano na ang
ginagawa niya sa geek. Hindi niya ito mamamalayan hanggat
hindi siya ginigising ng ibang tao at ng mismong geek. Sa huli
pahahalagahan din niya ang geek.

Disclaimer: Sabi nga nung isang writer na bawat na-

kasulat dito ay kathang isip lamang. Pero alam niyo ba, pag-
pasok nung bully sa loob ng office nung 2nd semester biglang
tumambad sa kanya ang isang napakalaking picture niya na
ginawa ng geek? Kinabahan si bully kasi nakalimutan niyang
first monthsary nila ang November 11 at wala man siyang
regalo sa geek niya. Pero kathang isip nga lang ito kaya ayos
lang iyon.

Bully10299

56
Eskinita
Eskinitang madilim, masikip at kay kitid,
maikukumpara sa buhay na puno ng balakid.
Kay hirap nga namang intindihin kung bakit,
may mga pagkakataong
mas nais mo pang manatiling nakapikit.
A Democrat’s Perspective
Every luminary, a tread.
The darkness comes behind the twirl flight of stairs of the
nightfall.
The gentle wind passes by so extremely close
as if a name just happened to converse of affection.

Within the terrace,

the foliages are engrossed refugees
embroidering maps of comeback on the heavens.
Through the wings of freedom.

On top of the covering,

the moon - affectionately, munificently -
be whirling the stars
keening on a sand of sheen.

From every corner, dark-green shadows

in ripples come toward me.
At any flash they may smash over me
similar to the bearing of pain each moment I remember,
this division from my democracy.

This idea keeps consoling me:

though tyrants may control that lamps be shattered
in a world where democracy is destined to be found,
they cannot slaughter out the moon, so in the present day,
nor tomorrow, no tyranny will succeed,

no venom of torment can make me bitter,

if just one nightfall in penitentiary
can be so extraordinarily engaging,
if just single moment anyplace on this world.

Joseph “Phath_17” Mercado

BS Architecture 4A

58
 Alexandra of the Rose
You haven't changed since we first met,
still wearing the same smile when I pass by.
I badly want you here by my side ,
but your nearness remains unreachable .

Everyday I see you and always, i dream.

Each day our eyes meet and each day it's over ,
for every single tomorrow i patiently wait ,
so a second's glimpse of you i can catch again .

I know one day you'll be replaced

by something, or someone, or maybe none at all,
still, in my thoughts you are and will stay
the star of my not-so-distant sky .

"you're still the same.

how can something that doesn't move be so moving?"

ilyena astralis

59
Pagtangis sa kawalan
Kay hirap tanggapin
na ang buhay ay sadyang malupit,
wala kang magawa
kung 'di tanggapin ang bawat hagupit.
Bakit nga kaya hindi maiiwasang
ika'y makulong ng ilang saglit,
sa mga alaala ng nakaraan
na ang pagbalik ay pinipilit?

Magawa ko kayang pigilan

ang pagpatak ng luha sa iyong mga mata?
Sabihin kung paano ko sisimulan
kung maging ako ay tumatangis pa.
Ang pananatili ko sa ilalim ng gulong
ay hanggang kailan pa kaya?
Maaari bang matupad ang aking dasal
na sana'y matapos na mamaya?

Kung ang dahilan ng mga pasakit

ay hindi ko mabatid sa ngayon,
bukas kaya, may pag-asa pa ba
na magbago ang panahon?
Sa kalungkutan na bumabalot
ako'y wala nang pag-asang makabangon,
mukhang ang pag-iisang ito
ay nariyan na hanggang sa lumaon.

Ilang dasal ang nararapat

upang maging malaya ako sa sumpa?
Malalampasan ko pa ba
ang aking pagiging isang kawawa?
Ang sugat ng kahapon habambuhay
na bang mananatiling sariwa?
Ang pagtangis sa kawalan,
mayroon pa bang ibang magagawa?

Lucci

60
 He Captures Stars
The way he keeps his silence may make
him seem not to give a damn about
anything. In the first place, does he?

At times, he may act foolish.

Sometimes, childish. Sometimes, gay.
There are instances when he would
isolate himself in rage. He won’t
throw a single word, no, not one –
even to me.

Yes, he’s mysterious.

True, he’s unpredictable.
But in case you haven’t noticed –
he’s my friend.

He’s talented in every way and has the

potential of becoming whoever he wants.
This, my friends, is an understatement.
Believe me.

But what sets him apart from others

is his unending passion for the journey;
his undying will to grab the sky.

Though he might have found his brightest

star here on earth, I doubt that he would
cease to capture those that are dangling
all over the boundless canvass above,
painted-midnight blue.

“He will always be

the one who brightens the dead daylight.”

ilyena astralis

61
K i d’s T a l k
Happy hours have come to an end
And now I’m back to where I came.
This moment, once cherished my life
For this experience made me alive.

I know I can’t have you

But what’s this I’m going through?
Is this the fruit of loving you,
or the curse of having you?

Now all I have to do is mourn

Because my heart is broken and torn.
I can never be too happy again
For so long, I’ll be waiting in vain.

Jinky Catampatan

62
 TAO
Sabi nila, ikaw ang sanhi ng lahat ng kasamaan;
na kinakalimutan ng tao ang kanilang tunay na sarili
para lang makahawak na kahit piraso mo.
Hayaan mo, hindi ako naniniwala sa kanila.

Sadyang magulo lang malamang ang tao

at pilit na humahanap ng pwedeng sisihin
sa mga bagay na nawawala sa kanila
at mga bagay na hindi nila makukuha.

Kung talagang napakasama mo, eh bakit?

Bakit sila nagpapakamatay at nagpapatayan
para lang maangkin ka?
Dahil gusto nila ng kasamaan?
Marahil dahil napakaganda mo.

Wala kang kasalanan dahil wala kang ginagawa.

Dapat nga mahalin ka pa nila sapagkat
binibigay mo ang lahat ng gustuhin nila.
Hayaan mo, andito ako, mahal kita.

Lennex

63
Tainted
Sometimes I want to break free
‘Coz I am no longer happy
In this place I can see clearly
Being with you is not I want to be.

I’m just powerless to make things right,

I can’t refrain from having sleepless nights.
I will never have the chance to see the light,
I’m tired; I can’t seem to win this fight.

I’m senseless, I didn’t notice

You were walking away and leaving.
Bottomless gulf, please take me in
In this miserable life, I was tormented and ruined.

Jinky Catampatan

64
 Questions
Who are you, stranger?
You impose rules on me
But what you say, I don’t see
You can’t correct what is out there

Why do you let constant war?

In your own confidence, innocence you ignore
Hypocrisy and dictatorship
Is this the world that is in your leadership?

You ask me to leave what I have

To follow you and to have selfless love
But why do you punish us?
Is this the cross, the burden of returning to dust?

You cry your words, you say you are unity

But what is once humanity,
in you it became a divided category
Isn’t it enough that you try to trick us?
Trick us into fighting in your name so vast

You take credit for what was here

Try to explain with magic that which is near
You subdued your children for a fruit
You cast them away, you burned them to soothe

But here I am! I doubt all of you

I will not tie myself to your truth
I choose to be free, my life you can’t loot
Your influence will not make me blue

Even if you imprisoned my loved ones

Even if you limit them in fear
I know someday I’ll liberate them in leer
But now, I’ll stand in loneliness’ frowns

Here I am! I shall live my life!

I will not hear your merciless cries
For I live with freedom, in happiness without lies
You are imaginary, You are my strife`

Jerome Castro

65
Pera
Ewan ko nga ba't ako'y mistulang
bagsakan ng sisi ng bawat nakakahawak sa akin.
Teka, ano bang ginawa ko? Papel lang ako.
Walang kamuwang-muwang,
kung ayaw niyo, lubayan niyo ako.

Nilikha ako upang magbigay ligaya sa

sangkatauhan at kahit na pagpasa-pasahan ay
wala kayong makikitang simangot sa aking mukha.
kaya mama at ale, ngiti lang. Ako nga kaya ko,
kayo pang may bibig?

At sana lang, hindi maging dahilan ng

kalungkutan o galit ang paglisan ko sa inyong kamay,
Dahil sa inyo'y ibabalik ako ng hangin.
Pangako yan. pakiusap lang, walang gahaman.

Lennex

66
 NARDING
Masarap magmahal, hindi ka makikintal
Lahat ibibigay, “Lafang” man o “kuray.”

Tagapaghatid ng saya, sa kalungkutang walang palya

Pati itlog ay lulunukin, Huwag ka lamang aantukin.

Oh, kay sarap kasama, hindi ka mapapasama

Ano mang trip na naisin, siguradong hindi mambibitin.

Buka pa lang ng bibig, ika’y mapapaibig

Mga salitang lumalabas, never kang ibubutas.

Pagkatao’y tapakan man ng iba,

mananatiling mapagkumbaba,
Gulpihin man ni Itay, ika’y walang kapantay.

Sa beauty parlor siya’y makikita, hawak ang buhok ni lola.

Sa pagrerebond siya’y posturang postura
Hapit na blouse nitong kay gara at nakahanging pa.

Minsan nama’y nasa kalsada,

lupon ng mga kauri niya
Nagkukumpulan at pinagchichismisan
mga kalalakihang B.I. naman.

Sa okrayan ay hindi magpapatalo,

ngunit iyon ay joke lamang po,
pagkat itong si Narding,
tanging kasiyahan lamang ang bring!

May damdaming marunong masaktan,

may mga pangarap na gustong makamtan.
Hayaan mo siyang mamuhay,
sa mundo kung saan siya’y kabilang
Tos_025

67
HERO
Will I ever find
the fruit of my sweetest victory,
or just stay on ground
and escape not in this misery?

There’s no true love meant for me,

solace and joy, it’ll never be.
Pain in my heart is all I can feel,
being a cipher is what I’ll be.

If somebody comes, please take my hand,

get me out of here, from this trackless sound.
allow me to walk with you in the rainbow,
‘coz I can’t take yesterday’s pain and sorrow.

Jinky Catampatan

68
 LIPATAN
Kapitangan ning bengi,
lipatan, 'yang sinabi...

'Tat makanyan la reni,

taung balamu babi,
edana inintindi,
anak dadalan keni.

Basura dang mamawu,

kalawang atiyu kaku,
bakal karelang leko,
kamate mu ing tetano.

Bukas mulit na naman,

ika, kaku dumalan,
bukas mulit na naman,
bukas mulit na naman...

HYDE

69
Enigma
Harlot is your name,
seducing guys is your game,
acting innocently is your mastery,
luscious deadly words are your specialty.
A girl full of hidden desire,
attacking people like satire
A mystery with no real identity,
doing everything because she has liberty.
I’ll wait for the right time to come,
for you to realize, that it’s no more fun,
to giggle, to play and flirt around.
Time would come and you’ll fade,
but not the dirty memories you’ve made.

Pamela S. Calma
FMA 3A

70
 Ouroboros
You dare drop a challenge then exit doors close,
expect hurt, a bleeding overdose.
Never do I lose nor take a hike
and you do know I’ll just block each strike.

If you come closer to try and grab,

waiting’s a beating you didn’t expect to have.
In a blink I’ll have you up in the air,
forty-plus hits, I know I’m unfair.

In this battle, there’s no room for mercy,

but still, struggling to beg; it amuses me.
Once the final blow I’m ready to convey,
Crawl after me, while with your life I play.

When you’re down, out and slain,

I’ll wish I didn’t cause you much pain.
If you decided to give it another go,
I’ll just slay you again, easy yet slow.

Keep in mind, my blade is no blunt knife,

I can eliminate your soul and your every afterlife.

ilyena astralis

71
AZURE
Darkness, that’s all I can see
I am now struggling hopelessly and
It’s hard to find my own happiness
In this world of mere foolishness

Gray clouds are all formed

I guess true love can never found
The pain is still here to feel
That only proves it’s hard to conceal

To ease this heartache, I pray,

For nothing is really here to stay,
And so if you think I was moved,
I’m sorry there’s still a lot to prove

I once decided not to fall again

Afraid of meeting frivolous men
Afraid of being a prisoner of love
Afraid of losing what I only have

I hoped gray clouds turn blue

And rainy days be through
A new morning awaits me
The sun’s smile, I long to see

Azure will soon flicker in the dark

It’ll surely leave me a survivor mark,
It’s time for me to feel the light
And again, be able to see things right

Inah Fronda

72
 let me be
your strings just prove too tight
you control my every day and night
why is it too hard for you to see?
just leave me alone, let me be.

my neck you have been strangling

i'm sick and tired of this choking!
does it somehow make you mad,
that i'm getting what you never had?

maybe it's real, maybe it's true.

maybe the problem is with you?
what you'll never be is what i've become
admit it, ‘coz i'm not dumb.

listen, heed my complaint

i want none; no more of your pain.

Lennex

73
In the eyes of darkness
Darkness fell, i ran the roads,
my soul fears the wails up ahead.
An endless search for my abode,
can i return bloodless in my bed?

My feet are cold, chilly from the rain,

I cannot gaze what lurks around.
A shadow, a mimic of my pain,
my imagination holds me abound.

A corner has passed - what awaits me?

Grave chills, nervousness in my spine,
that eerie emotion i fail to see,
it's like an entity that keeps me aligned.

Twigs tap on my step, good heavens!

A creature of total ambiguity,
the night curtains his identity,
his reality is that of pitch black ravens.

The ground weeps, my oneness wreaked,

now i write my tale with my leaking life.
Beware! I perished of strife,
in the eyes of darkness - you will be weak!

Geek9269

74
 Rotonda
Pilitin mong lumaban at harapin,
ang ikot ng buhay ay matutunan mo sanang tanggapin.
Salubungin ang liwanag na dulot ng kalayaan,
'pagkat pangako nito ay tunay na kaligayahan.
Kakung Pengari
Deng kekaming pengari
Ela magbayu ‘gang nang malyari
Ing lugud da kekami
Ala kung asabi

Pangaras kareng kasalanan

Edakami palampasan
Uling eyu kami buring dagul tampalasan
Parusa kekaming tanggapan

Lugud, oras, lingap

Kekami ngan tinggap
Peparagul yu kami
Ating respeto sarili

Raiza Jelicer S. David

FMA 3B

Ing Manasan
Karakal ku adakap a asan
King pamanyilo king baklad king kailugan.
Pasalubung la reng dala kung asan
Kareng pamilya kung danupan.

A pipapaten da reng manyali

uling makanyan mu ing niye kung lati.
Pisali kung asan ban ating panyali
Kasakit ing biya manasan.

Brian Patrick Velasco

76
 Kapatad
Angga ngeni ika pa rin
Ing sasaup anti mu rin
Balu ku masakit ka delanan
Para mu ikami apagaral

Salamat pane mu kaming intindyan

Anggang minsan emi balu kung bakit makanyan
Emu kami agyung lakwan anggang kamatayan
Kaya puspusan kung pasalamat kapilan pa man

Uling keka kaya adanasan

Ing manyaman a kabilyanan
Sinopan mu kami keng kasakitan
Kaya naman dapat ming ablasan

Aiko Dungo
BSBA/BM 4A

Alak
Siguru ika balu mu ne ing alak,
Ing tama na potang keka ya misalampak,
potang gumulis ya talagang mipasabak,
minsan pa pin paulyan na kang makatapak.

Oneng ini ing eku buri king alak,

agyu nalang paadikan anggang ding anak,
potang atakman de ing kayang halimuyak,
dapat bagya bagya mu bang eka mabatak.

Jayson Ray Lazatin

77
Buri
Buri ku mang aminan keka tune kung daramdaman
ing midinang sikan lub, ala kung piyandaman.
Masakit keng puso ku na ali ku agyung agulisak
ing eku asabing kaluguran daka, tune kakung sasaksak

Balang akakit daka, buri dakang kawlan

keng panimanman ku'y edanaka buring pakawalan
Ing bawat segundu keka kumu buring ilaan
kasu ing daramdaman mu para kaku'y masakit aulan.

Ali ku balu nung kaluguran mu ku rin.

O kaya, kapatad mu ing kanaku mu turing.
Atsu na ngan ata keka...kaya ku lubusang me-akit
kasu mu alang kasiguraduan ing kekang papakit.

Ikamu ing mamye sigla't saya kanaku

kareng pagkukulang dareng aliwa, ika ing mamaku
kaya eka migaganaka, oyni ing kakung pangaku
angga na keng mate ku, ikamung luguran ku.

Chungz/Bubbles

78
 Matalik Kung Kaluguran
Masaya ku potang kayabe daka
Kakarug at lulungkut potang mikakawani tana
Ala kung alwang buring abe nung aliwa ika
Uling buri ku at kaluguran daka

Alang oras at aldo na edaka aganaka

Bengi-bengi mamasa ku na sana apaninap daka
Mipapakyak at luluksu king tula istung mikit tana
Uling kaluguran dakang talaga

Mangalulu ku pag atin kang kayabeng aliwa

Isipan ku na akalingwan muna ing kekatamung adwa
Patse mikit kata anginag ala kang sabyan kaku
Ing pusu ku balu na mikaluguran tamu

Buri kung abalu mu

Angga ngeni alang magbayu (kaku)
Ika, ing liguran kung anting kapatad
Na buri kung akayabe (angga king) bayu ku mapatad

Arjay S. Pineda
BSBA FMA 3B

79
Feasib
Feasib a makasirang kabuntukan
Tutu kang masakit gagawan
‘Gang nanu pang klasing piintindyan
Ya pa mu rin at talagang misakitan

Talaga ke man pagtiyagan

Migastus man at milako kapanaunan
Keng sarili at king kaluguran
Mayari ya sang alang probleman

Abe ngan ing kasakitan

Keng kakung tatahakan
Ing kaku sang anyaran
Datang yang kayaryan

Hazel Anne Quiambao

BSBA 4-A

80
 Manukan
Neng umpisa eku talaga balu,
kung nukarin ya ing Manukan
Tau ka kasing bunduk!
Sabi da ring kakung kaluguran
Anya neng minsan a bengi,
ikami mipanagkatan
Sinake kaming pang San Matias,
migpa-atad king Manukan

Dakal a tau’t maasuk

ing kekaming disnan
Samu’t saring dederang
ing makayungi king apagan
Dapo’t abe, pumila na ka
agad king danggutan
Mamili na kang kekang paderang
na kekayung ulaman

Siguradong mipasabak ku
kanini king tsibugan
Mapalyaring metung kalderong nasi
ini magkulangan
Sabayan me pang maparas a tiltilan
ing kekang kakanan
Sigurado abe! Lalong mipanyaman
ing kekang pamangan

Michael Mercado
BSBA 4A

81
Ima at Tatang
Ima at Tatang
Manibat anyang mikaisip ku
Eku tinuknang pasalamat kekayu
Uli na ning bibye yung suporta kaku
Kapilan man ekayu mawala king pusu ku

Ikayu ing inspirasyon ku

Kareng anggang gagawan ku
Anya pakikwanan kung mayari ku
Bang apagmaragul yuku karing balang tawu

Heather Lugtu
BSBA MM3A

Kasakitang Milabas
Ing bie anti ya mong tanaman
Kuntoru lalabung, titibe at sisikan
Muran, kidlat, maldo, tune yang palaban
E susuku, nanu man ing karanasan

Kalupa kung dadanas kasakitan

Mamasang midinang kapasnawan
Balang aldo ing kakung tenaman
Akit da at kakung pupulan

Tune makasikan dadanas kasakitan

Dati makalalam, ngeni kakariktan
Manyaman sasaup, pamilya luguran
Uling ila ing kekang sikanan

Villanueva Milarosa
BSBA 4A

82
 Kakung Kaluguran
King kakung bie, atin kung buring pasalamatan
Iya ing kakung kayabe at pakamalan
Taung memye sikan lub kareng kakung kasakitan
Eke pagpalit anggyang kaninuman

Iyang memye sala keng madalumdum kung delanan

Mamantabe anggang akwa ke ing kakung pakikwanan
Tiru naku nung nanu ing dapat kung daptan
Ban akit ke ing tagumpe, at e magsisi kapilan man

O bat ngeni makanyan ing kakung panamdaman

Maybug kung gumaga, gulisak keng kakung abalitan
Eku buring panwalan, kung bakit makanyan
Nukarin ka, ng milyari, ot bigla mu kung likwan?

Makanyan man,
o bat kailangan kung danasan iting kasakitan
Ot bigla kang meko, mewala keng kakung panimanman
Atin ku bang agawang emu aburyan?
Makanyan ka, ot eka mibalik? Kekatang pisabyan.

Siguru makanyan talaga ing kakung kapalaran

Mapait, masakit at laging lalakwan
Makanyan man, isundu ku ing tiru mung kapursigyan
Salamat namu keka, o tune kung kaluguran.

Rhus 18

83
Enaku Bisang Lugud Pasibayu
Enaku bisang lugud pasibayu
Keka man o maski adyang kaninu
Tirwanan me ing pusu kung maging batu
Ot makanyan ing diptan mu kanaku!

Enaku bisang lugud pasibayu

Uling eku na buri ing manasakit ku
Binye ku ngan ing anggang agyu ku
Oneng e pa rin sapat, niloko muku mu

Enaku bisang lugud pasibayu

Adyang ikanamu ing tau king yatu
Edaka pangarapang maging kanaku
Uling alub ku namu miras naka king impyernu

Kimberly Lugtu
BSBA/BM 4A

Darang Cory
Queng quecang pangamate
ginaga langan ding Filipinu.
Pati aku mipagaga uling queca
queng demokrasyang binye mu melaya la ding Filipinu.

Queng quecang gewa keti Pilipinas

Pelayaan mu quami queng marok a batas.
Dacal a salamat queqa tutu man,
salamat queca darang Cory.

Aiza Suarez

84
 Bludgeon of Democracy
Inside a brave man lies the integrity,
Who fights for what is right and aims for democratic system.
A passionate man with a tough heart,
whom dictators are anxious to have a collision with.

A prisoner of the unreasonable world,

smashed by the hammering stones of wickedness.
Trampled through the ways of unnecessary laws,
Fearless men will never cease on skirmishing
for their freedom.

Look into his eyes; flamed, fierce, gutsy,

You’ll feel the bursting courage of a brave man.
listen to his words; passionate, truthful, ingenuous
You’ll hear the song of independence.

This brave heart just knows what do,

being true to himself and defends the weak.
His heart will never be fragile,
as long as there is love and compassion for others.

Joseph “Phath_17” Mercado

BS Architecture 4A

85
 Sino ba ang Pinoy?
Kayumanggi ang balat at kulot na buhok,
HIndi katangkaran at may pagka-bansot,
Taas noo kahit kanino,
Yan ang tunay na Pilipino.

Sila'y matiyaga, likas na matalino,

May takot sa Diyos, sadyang relihiyoso,
Kaya't ang mundo'y sa kanila umasaludo,
Yan ang lahing pinagmamalaki ko!

Magaling makisama at makipagkapwa tao,

Hindi ipapahiya ang bisita mo,
Kung magturingan ay parang magkapamilya,
Tiyak na mamahalin ang isa't-isa.

Maging ibang lahi tayo'y kilala,

Dahil sa mga inuuwing mga medalya,
Sa larangan ng boxing si Pacman ang bida,
Lea Salonga naman pagdating sa musika.

Tayo'y may angking tapang,

Dayuha'y di natin inuurungan,
Likas na talino ating pinaiiral,
Kaya ang kalayaa'y ating nakamtan.

Kulturang Pinoy y sadyang kakaiba,

Pero hindi maiwasang ikumpara sa iba,
Kahit na gaano ito kaganda,
Nahuhuli pa rin pagdating sa iba.

86
 Kastila't Amerikano tayo'y sinakop,
Inalipin hanggang sa napagod,
Pero kultura nila'y ating minana,
Ibig sabihin ba nito'y bilib tayo sa kanila?

Hindi maiwasan ang pagkahilig sa sining,

Naipanganak ba tayong sadyang malikhain,
Maraming mga bagay ang kayang gawin,
Pero hind masulusyunan kahirapan natin.

Sagana ang bansa sa likas na yaman,

At hindi rin tayo nagkulangang sa kakayahan,
Pero bakit gobyerno natin ay lugmok pa rin sa kahirapan,
Ito ba'y kasalanan ng ilan?

Pero kung minsa'y mga Pilipino'y tuso,

Kapwa Pinoy ay niloloko,
Paanp ba aasenso,
Kng maglalamangan tayo?

Alam naman natin na walang perpekto,

Kahit sinong tao ay may depekto,
Mga Pinoy man ay medyo maloko,
Pinagmmalaki ko p rin ang lahing ito!

Khat Gutierrez

87
 I am a Filipino
I am ( a poem for our homeland)
I am the color of the fields on harvest,
I am the tree known to be the strongest,
I am the ripe, sweet, yellow fruit

From the whole world I gained salute

I am the eagle that soars up high
Amidst the struggles of life, I fly
I am the bright sun of a summer day,

While children laugh their heart in play

I am the raindrop of early May,
As the dry fields slowly become clay
I am the footsteps of Tirad Pass,

As heroes fight for our freedom last.

I am the blood from flesh spilled,
Honor and freedom from thee we built
I am the cry from which we shout.

Filipino Culture, rich and abundant

North to South, East to West, flaunt!
Wherever seem to be Filipinos stand out
PINOY AKO! as they shout

88
 With no more shame, I bleed it out
I am the pride of my homeland
A Filipino, I have a dignity in my hand
For we have built this paradise,
With tears and blood we paid the price

A Filipino is not made of looks to exhibit

Nor makes him honorable to fit
A true Filipino is all about heart to respond
Citizenship call of the paradise land

It is not how we look like

Rather how our love radiates from spike
Filipino hospitality is what we got
Around the world we spread the dot

Culture, I learned need to preserve

So youth like me in generation X reached it to serve
Filipino - people worth dying for
Proud to say I AM A FILIPINO in the inner core!

Anne Katherine Sunglao

BS Accountancy 3A

89
24 Hours Open
Sa bagal noong jeep,
Ito ang naging trip,
Lampas nang alas-d'yis,
Kailangang magtiis...

Kumakalam ang t'yan,

'Di pa naghapunan,
Malapit na trailer,
Buy one take one offer...

Kay ate'y umorder,

Mainit na burger...
Ilan pang sandali,
Gutom ay napawi...

Sa pagdaan ng jeep,
Tapos na rin ag trip,
Thank you sir, come again,
24 hours open...

HYDE

90
Saydwok
Sisirin ang ipinapahiwatig ng
mga larawan sa dingding.
Masdan ang mga obra
sa gilid ng daan at iyong intindihin.
Ang mga ito'y nagbibigay
ng kakaibang interpretasyon
sa mga pangyayari,
naghihintay na iyong tuklasin
at iugnay sa iyong sarili.
 Juan, Laban!

May Ann Asis

92
Nice & Clean

Lorelie Bamba

93
Yesterday, Today and Tomorrow

Al-Zen Pauline Hilario

94
 Justice & Democracy

Joseph Patrick Anthony Mercado

95
 Kagat ng Kalye

Jan Philippe Cortes

96
 Regina S.Y. 2009-2010

Mam Mel
Kapamilya at kapuso ng School of Arts
and Sciences na nagnanais maging isang full-time
mother sa kanyang dalawang anak, (kung afford lang).
Isang mabuti at maaalahaning ina at kaibigan, kaya ni-
yang ilabas ang kakahayan ng mga taong nakapalibot
sa kanya.

Sir Dan
An expert in the English language. He
sees mistakes anyone cannot easily observe. A great
grammarian, he doesn’t let any errors pass by him. In
addition, he’s an excellent conversationalist and he’s
very willing to share his talent for the learning of many,
(ang hirap i-translate!).

Lucci
Ang punong patnugot ng “R” na gusto
ay laging malinis at nasa ayos ang lahat. Minsa’y hindi
mo mawari kung galit o sadya lamang tahimik. Kapag
tahimik ang lahat, bigla-bigla na lamang siyang kumak-
anta.

Nielsen
Ang pinakaseryoso sa “R” na pinaka-is-
trikto din sa oras. Magaling sa academics at may poten-
syal na maging pangulo ng Pilipinas.
97

Kyrby
Magaling sa lahat ng bagay na alam niya.
Para sa kanya, ang mundo ay kanyang palaruan. Pero
mas pipiliin niyang matulog na lang sa kwarto niya. Ka-
hit laging huli, tinatapos niya lahat ng inaatas sa kanya.

Adon
Ang talentadong tambay ng “R” na ma-
hilig kumuha ng stars. Matalino kaya lang tamad. Ma-
galing sumulat ng kanta at laging nanlilibre sa pama-
sahe.

Lorelie
Ang pinaka-interesanteng kausapin
tungkol sa computer games. Mahilig sa animé at mag-
aling gumuhit. Maliban sa pagiging mabait, maganda
talaga siya.

Jerome
Ang pinaka-cheesy at pinaka-korning
taong pwede mong makilala. Tall, dark and well, sini-
siguro niyang nasa lupa lagi ang paa niya.

Al-Zen
Ang pinakamaingay sa “R.” Kaya niyang
gawing katatawanan ang ano mang bagay na hindi na-
kakatawa. Maganda, mabait at maliit. Ayon sa kanya,
matangkad siya.

Rionel
Ang taong dapat mong tanungin kung
hindi mo alam kung nasaan ang office na hinahanap
mo. Palakaibigan at hindi nambibitin sa joke.

Josh
Ang kutyon na pwede mong bagsakan
kapag magulo ang isip mo. Magaling magbigay ng
payo at isang tunay kaibigan.

98
 Phath
Ang may pinakamahabang pangalan na
may pinaka-wirdong ispeling ng palayaw. Mahilg sa
sports, lalo na sa “skatERbording.” Kapag sumayaw na,
mahirap ng pigilan.

Jplip
Ang lider ng ARKIDS na laging busy sa
pagkolekta ng RSO fees. Medyo nakakatakot pero sady-
ang mabait. Malupit sa banat at ayaw sa mga nerd.

Alden
Ang pinakaresponsableng staff. Laging
nagpapasa ng article sa oras. Minsan nga mas maaga
pa. Mukhang seryoso pero hindi naman.

Aprille
Ang babaeng pisikal. Magugulatin at
medyo ma-trip. Mahilig siya sa pizza, lalo na ‘yung
cheesy.

Sean
Ang artist na naging writer. Ang taong
tinatakbuhan ng magugulo ang isip. Isa pang mukhang
seryoso pero hindi naman.

Samboy
Ang dahilan ng katatawanan. Wala sa
timing mag-joke at kinatatakutan dahil wala siyang
pinalalampas na free taste.

Milo
Isa ring artist turned writer. Isang buhay
na bersyon ni Michael Jackson. Sa galaw at sa kulay.

Weslee
Ang staff na mahilig sumabit. Mahilig
imbitahan ang sarili at parang multo na bigla na lamang
lilitaw sa kung saan.

99
 Regina
Lupon ng Patnugot at mga Kagawad
Luz Nathasha D. Korionoff II Punong Patnugot
Nielsen S. Ocampo Pangalawang Punong Patnugot
Paul Kyrby V. Balingit Tagapangasiwang Patnugot
Adon Henrik L. Dizon Patnugot sa Larawan
Lorelie B. Bamba Patnugot sa Sining
Al-Zen Pauline G. Hilario Pangalawang Patnugot sa Sining
Jerome R. Castro Patnugot sa Palakasan
Rionel U. Lazatin Patnugot sa Pamamahagi
Mark Joshua C. Lansangan Pangalawang Patnugot sa Pamamahagi

Joseph Patrick Anthony Y. Mercado Mga Tagaguhit

Jan Philippe N. Cortes
May Ann Asis

Alden P. Canlas Mga Kagawad

Sean Aurelio C. Garcia
Aprille L. Flores
Samboy S. Musngi
Michael Angelo Calupe
Weslee Dizon
Vann Aronne Tolentino
Sarah Jade Layug
John Leonard Batongbakal
Deogenes Angeles
Rudolph Musngi
Marc Legutan
Aron Nunag
Keith Andrew Prado

G. Michael Sibug Panauhing Patnugot sa Kapampangan

G. Danilo T. Maglaqui Konsultant

Gng. Melanie Viloria-Briones Modereytor