What do you think?
Rate this book
دو مرغابی در مه
71 pages, Unknown Binding
First published January 1, 1998
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 14 of 14 reviews
November 13, 2021
حسین پناهی غم آدمو زیاد میکنه . بعد از خوندنش دلت میخواد بمیری
December 17, 2021
"من مرگ را دیدم که زندگی رو بغل کرده بود و داشت میبردش پارک "
"شده که آدمیزاد عمرش رو در توصیف حسرت از دادن عمر ، تلف کرده "
"من معتقدم در این دنیای بزرگ دو نوع هنرمند داریم .
دسته اول هنرمندای بدبخت ومفلوکی که سی سال طول میکشه تا بتونند یه باغ آلبالو رو بنویسند اما دسته ی دوم هنرمندای خوشبخت وکامروایی که سه روز نشده یه باغ آلبالو و میخورند.پس . . پس نتیجه میگیریم که در حقیقت هنر هشتمین تعریفِ نشده از تعریف شده‌ی نظریه هنرشناسانه."
"ماریا:
.. بنویس فریدون بخاطر عشق وعلاقه‌اش به دختر حاجی‌آقا خودشو انداخت تو رودخونه مارون.این قشنگه
الیاس:
آره، این داستان چون عشقیه واقعا قشنگه وممکنه خواننده‌های زیادی هم داشته باشه، اما ماری حقیقت اینه که آخه فریدون از اون‌ور رودخونه دراومد ورفت خونه خاله‌ش تا لباساشو خشک کنه که .. !"
|من هروقت پول ندارم میشم پوچ‌گرا ،نیهیلیسم ،
وقتی هم پول دارم میشم طرفدار پروپاقرص کلاسیسم.|
"الیاس:
ژان‌وال‌ژان فداکار فرانسه
علف‌های خشک سرزمین بی‌حاصل تی.اس.الیوت
انگلستان
ماریا: چی؟
الیوت(الیاس):نفی دیگران برای اثبات خود
الیاس:میفهمی؟
ماریا:
علف‌های خشک رو فهمیدم
الیاس:
سپاس بر توی خداوندگار بزرگ که به بندگانت این نعمت را ارزانی داشتی تا بتوانند علف‌های خشکت را بفهمند."
"گوش کن ماریا ، مزخرفترین کلمات دنیا امید وآینده است.
هر امروز آینده‌ی روز گذشته است."
"الیاس: شهر، همه دود و دروغ وبتون ،شهر ،درخت بزرگ جادو.
ماریا:اما رو شاخه‌های این درخت ما لونه ساختیم، الیوت‌جان!
الیاس:ماریا، تور ! میلی‌متر به میلی‌مترش تور و دامه .
ماریا:خب ،گلفروشی هاشو بنویس.
الیاس: گل‌هاش پلاستیکی‌اند."
"ماریا: . . همسایه ها ،همسایه ها، با کامواهای رنگارنگ اینقدر چیزای قشنگ قشنگ میبافن که نگو.
الیاس:ماریا چشماتو واز کن ،فقط دارن کلاه میبافن .
ماریا: خب آره کلاه هم میبافن.
الیاس: خدای من! که بذارن سر شوهراشون."
"بابا‌جان دست‌های خاک‌آلوده‌ی شما را میبوسم که اگر یک روز شخم نزند ،تخم نپاشد،درو نکند،
آنوقت در این غربت همه همدیگر را میخورند."
"ما اهل ماندن نیستیم ،خوب من!
این را زخم‌هایمان شهادت می‌دهند."
"شده که آدمیزاد عمرش رو در توصیف حسرت از دادن عمر ، تلف کرده "
"من معتقدم در این دنیای بزرگ دو نوع هنرمند داریم .
دسته اول هنرمندای بدبخت ومفلوکی که سی سال طول میکشه تا بتونند یه باغ آلبالو رو بنویسند اما دسته ی دوم هنرمندای خوشبخت وکامروایی که سه روز نشده یه باغ آلبالو و میخورند.پس . . پس نتیجه میگیریم که در حقیقت هنر هشتمین تعریفِ نشده از تعریف شده‌ی نظریه هنرشناسانه."
"ماریا:
.. بنویس فریدون بخاطر عشق وعلاقه‌اش به دختر حاجی‌آقا خودشو انداخت تو رودخونه مارون.این قشنگه
الیاس:
آره، این داستان چون عشقیه واقعا قشنگه وممکنه خواننده‌های زیادی هم داشته باشه، اما ماری حقیقت اینه که آخه فریدون از اون‌ور رودخونه دراومد ورفت خونه خاله‌ش تا لباساشو خشک کنه که .. !"
|من هروقت پول ندارم میشم پوچ‌گرا ،نیهیلیسم ،
وقتی هم پول دارم میشم طرفدار پروپاقرص کلاسیسم.|
"الیاس:
ژان‌وال‌ژان فداکار فرانسه
علف‌های خشک سرزمین بی‌حاصل تی.اس.الیوت
انگلستان
ماریا: چی؟
الیوت(الیاس):نفی دیگران برای اثبات خود
الیاس:میفهمی؟
ماریا:
علف‌های خشک رو فهمیدم
الیاس:
سپاس بر توی خداوندگار بزرگ که به بندگانت این نعمت را ارزانی داشتی تا بتوانند علف‌های خشکت را بفهمند."
"گوش کن ماریا ، مزخرفترین کلمات دنیا امید وآینده است.
هر امروز آینده‌ی روز گذشته است."
"الیاس: شهر، همه دود و دروغ وبتون ،شهر ،درخت بزرگ جادو.
ماریا:اما رو شاخه‌های این درخت ما لونه ساختیم، الیوت‌جان!
الیاس:ماریا، تور ! میلی‌متر به میلی‌مترش تور و دامه .
ماریا:خب ،گلفروشی هاشو بنویس.
الیاس: گل‌هاش پلاستیکی‌اند."
"ماریا: . . همسایه ها ،همسایه ها، با کامواهای رنگارنگ اینقدر چیزای قشنگ قشنگ میبافن که نگو.
الیاس:ماریا چشماتو واز کن ،فقط دارن کلاه میبافن .
ماریا: خب آره کلاه هم میبافن.
الیاس: خدای من! که بذارن سر شوهراشون."
"بابا‌جان دست‌های خاک‌آلوده‌ی شما را میبوسم که اگر یک روز شخم نزند ،تخم نپاشد،درو نکند،
آنوقت در این غربت همه همدیگر را میخورند."
"ما اهل ماندن نیستیم ،خوب من!
این را زخم‌هایمان شهادت می‌دهند."
July 28, 2015
Two dueks in the mist, Houssein Panahi
1377
از تله تئاتر دو مرغابی در مه، آنچه دیدم هنوز نقش است در ذهنم، نوشته های درام اش نیز انگار شعری بودند، که میسرود. ساده، سبک و به سبک نو و البته که با اسلوب حسین پناهی. انگار کودکی میشدم، یه جمله اش همیشه یادم بوده، وقتی زنش ازش میپرسه: چرا داستانشو نمینویسه؟ به کلاغا نگاه میکنه. یه چیزی شبیه این جواب میده: داستانای بزرگ همیشه با اتفاقات کوچیک شروع میشن، ترکیبی از توجیه و واقعیت. یا توضیح همان ساعت شماطه دار. حسین پناهی با همین نوشته ها و شعرهایش همیشه زنده هست. ا. شربیانی
1377
از تله تئاتر دو مرغابی در مه، آنچه دیدم هنوز نقش است در ذهنم، نوشته های درام اش نیز انگار شعری بودند، که میسرود. ساده، سبک و به سبک نو و البته که با اسلوب حسین پناهی. انگار کودکی میشدم، یه جمله اش همیشه یادم بوده، وقتی زنش ازش میپرسه: چرا داستانشو نمینویسه؟ به کلاغا نگاه میکنه. یه چیزی شبیه این جواب میده: داستانای بزرگ همیشه با اتفاقات کوچیک شروع میشن، ترکیبی از توجیه و واقعیت. یا توضیح همان ساعت شماطه دار. حسین پناهی با همین نوشته ها و شعرهایش همیشه زنده هست. ا. شربیانی
January 6, 2010
من مرگ رو ديدم كه زندگي رو بغل كرده بود و داشت مي بردش پارك هي لا لالا لالا
داشت براش شعر ميخوند
تو شعرش پاييز بود.آره پاييز بود...
داشت براش شعر ميخوند
تو شعرش پاييز بود.آره پاييز بود...
Read
September 11, 2015" تو مثل یه گردنبند می مونی که آویزون کرده باشند به غربت/مزخرف ترین واژه های دنیا امید و آینده اند/ زمان و مکان مثل دوبال یه پرنده اند/راه بهشت از دل جهنم می گذره/نه عشق نوشتنیه نه عدالت خوندنی/آدم یه روز بچه باباس، یه روز بابای بچه اس
September 14, 2019
کتاب دو مرغابی در مه حسین پناهی
این کتاب شامل دو نمایشنامه کوتاه می باشد.
بخشی از کتاب: من معتقدم که در این دنیای بزرگ دو نو�� هنرمند داریم. دسته اول هنرمندای بدبخت و مفلوکی که 30 سال طول میکشه تا بتونند یه باغ آلبالو رو بنویسند. اما دسته دوم هنرمندای خوشبخت و کامروایی که 3 روز نشده یه باغ آلبالو رو می خورند.
گوش کن ماریا، مزخرفترین کلمات دنیا امید و آینده است. هر امرزو آینده روز گذشته است.
تو اینو میدونی که هندی ها گاواشونو می پرستن؟ - هندیا!! آره -گاواشونو؟! چه بامزه
اگه یه سال قحطی بیاد، هندی گاوشو بگیره و بخوابونه و با کارد خرخر... خرخر اونو بکشه.
-هه! چه جوری؟!! اون جا دیگه سئوال بی سئوال.
فردا خانه ای که تا ابد مال ماست پر از گل لاهوت می شود ما اهل ماندن نیستیم، خوب من! این را زخم های مان شهادت می دهند.
نه عشق نوشتنیه نه عدالت خوندنی.
من مرگ رو ديدم كه زندگي رو بغل كرده بود و داشت مي بردش پارك هي لا لالا لالا داشت براش شعر ميخوند. تو شعرش پاییز بود. آره پاییز بود.
این کتاب شامل دو نمایشنامه کوتاه می باشد.
بخشی از کتاب: من معتقدم که در این دنیای بزرگ دو نو�� هنرمند داریم. دسته اول هنرمندای بدبخت و مفلوکی که 30 سال طول میکشه تا بتونند یه باغ آلبالو رو بنویسند. اما دسته دوم هنرمندای خوشبخت و کامروایی که 3 روز نشده یه باغ آلبالو رو می خورند.
گوش کن ماریا، مزخرفترین کلمات دنیا امید و آینده است. هر امرزو آینده روز گذشته است.
تو اینو میدونی که هندی ها گاواشونو می پرستن؟ - هندیا!! آره -گاواشونو؟! چه بامزه
اگه یه سال قحطی بیاد، هندی گاوشو بگیره و بخوابونه و با کارد خرخر... خرخر اونو بکشه.
-هه! چه جوری؟!! اون جا دیگه سئوال بی سئوال.
فردا خانه ای که تا ابد مال ماست پر از گل لاهوت می شود ما اهل ماندن نیستیم، خوب من! این را زخم های مان شهادت می دهند.
نه عشق نوشتنیه نه عدالت خوندنی.
من مرگ رو ديدم كه زندگي رو بغل كرده بود و داشت مي بردش پارك هي لا لالا لالا داشت براش شعر ميخوند. تو شعرش پاییز بود. آره پاییز بود.
June 25, 2007
پس اينها همه اسمش زندگي است
دلتنگي ها
دلخوشي ها
ثانيه ها
دقيقه ها!
دلتنگي ها
دلخوشي ها
ثانيه ها
دقيقه ها!
September 12, 2009
همه سهم من از خود دلی بود که به تو دادم
و هر شب بغض گلویت را در تابوت سیاهی که برایم ساخته بودی گریستم
و تو هرگز ندانستی که زخم هایت ، زخم های مکررم بودند
...
Read
December 27, 2023اگه صاحب خونه ها بدونن پنجره هاشون چقدر ارزش دارن شاید اجاره خونه هاشونو چندبرابر کنن.
***
داستان های بزرگ همیشه روی اتفاقات کوچک شکل می گیره
**
تو مثل یه گردنبند خوشگل می مونی که اویزونت کرده باشن به گردن غربت
دو مرغابی در مه و گوش بزرگ دیوار
دو نمایشنامه حسین پناهی
https://t.me/nellynevesht/3891
***
داستان های بزرگ همیشه روی اتفاقات کوچک شکل می گیره
**
تو مثل یه گردنبند خوشگل می مونی که اویزونت کرده باشن به گردن غربت
دو مرغابی در مه و گوش بزرگ دیوار
دو نمایشنامه حسین پناهی
https://t.me/nellynevesht/3891
October 27, 2019
من مرگ رو دیدم که زندگی رو بغل کرده بود
Read
July 15, 2007kamel nakhoondamesh va albate esme ketab do morghabi dar mehe na dar morghabi!!
July 10, 2008
دو نمایشنامه از حسین پناهی
Read
July 6, 2009مگر میشود این نمایشنامه را فراموش کنم.
Want to read
July 21, 2015ریویو نوشتن باشد برای بعدها.
Displaying 1 - 14 of 14 reviews