What do you think?
Rate this book
Belzebubs
Okkultistiperheen edesottamuksia dokumentoiva strippisarja Belzebubs on noussut lyhyessä ajassa maailmanlaajuiseksi sarjakuvailmiöksi. Sarjakuvantekijä JP Ahonen (Villimpi Pohjola, Perkeros) kuvaa sekä tavallista arkihelvettiä että perheenisä Sløthin bläkkisbändin tahmaista urakehitystä pirullisen hauskasti.
128 pages, Hardcover
First published August 1, 2018
About the author
J.P. Ahonen
26 books124 followersJP lives in Tampere, Finland, where he writes and draws comics. He enjoys cooking, making music and getting tattooed but dislikes writing biographies in third person.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 151 reviews
November 14, 2019
Belzebubs is this cute little book collection of the every day family life of, not Dennis the Menace, but a black metal band. It answers the question you were dying to know: What happens when teen occultists wearing death-mask face paint and spouting Satanist cult ideas fall in love, get actually married, and raise a family?? The dad is Soth and the mom Lucyfer. The kids are Lilith and Leviathan. What does adolescent resistance look like in such a family? Right, a daughter prays at the table, insisting they all “say grace”! And so on. Cute, black (of course) and white, pretty funny.
September 18, 2018
Ihan paras. \m/ Amazeballs.
December 6, 2018
Αξιολάτρευτη ματιά στους μηχανισμούς μιας οικογένειας και μιας μπάντας. Το ότι γουστάρουν corpse paint και καρφιά δεν το κάνει λιγότερο απολαυστικό. (Μάλλον το αντίθετο, ε; :P )
September 12, 2020
SUPER FAST REVIEW:
So I apparently had already read most of this webcomic on the website without remembering, I wouldn’t have spent my Hoopla borrow on it if I had known that. Oh well!
Anyways this is a series of strips that tell a story in the end about a family of devil worshippers, the father being the frontman of a black metal band (which actually has music out thanks to the following the comic got later, sorta similar to Dethklok). It’s an okay comic overall.
The humor is kinda what I’d expect from something along the lines of a black metal themed episode of Family Guy. Some of it’s very fun and clever, some of it’s just cheesy and dumb. I really like the art style! The story is okay but nothing particularly gripping, wouldn’t be interesting beyond these brief comic strips.
So yeah, some silly fun for people who like the style of music but nothing particularly special.
3/5
So I apparently had already read most of this webcomic on the website without remembering, I wouldn’t have spent my Hoopla borrow on it if I had known that. Oh well!
Anyways this is a series of strips that tell a story in the end about a family of devil worshippers, the father being the frontman of a black metal band (which actually has music out thanks to the following the comic got later, sorta similar to Dethklok). It’s an okay comic overall.
The humor is kinda what I’d expect from something along the lines of a black metal themed episode of Family Guy. Some of it’s very fun and clever, some of it’s just cheesy and dumb. I really like the art style! The story is okay but nothing particularly gripping, wouldn’t be interesting beyond these brief comic strips.
So yeah, some silly fun for people who like the style of music but nothing particularly special.
3/5
April 25, 2020
Meh, not really what I was expecting, the art is cool but there's not many bits about the metal scene, most strips have the same formula of trying to be cutesy and (silly) edgy at the same time, and then slowly develops into a pretty basic family drama. My mistake though, for not reading the synopsis.
January 8, 2019
Ολόκληρη η κριτική στο Smassing Culture
Η χαρούμενη πλευρά του death metal
H αλήθεια είναι ότι κατανοούμε την δυσπιστία απέναντι στο Bulzebubs, την συλλογή των χιουμοριστικών στιγμιότυπων μιας οικογένειας blackmetal- αδων, που έχουν πάρε δώσε με δαίμονες, κάνουν ταξίδια αναψυχής στην κόλαση και το άγχος τους είναι για το πως θα βγει καλό το μακιγιάζ. Στην Ελλάδα υπάρχει μια ψυχρή αντιμετώπιση της μουσικής αυτής, παρά το γεγονός ότι τόσο η ίδια (όσο και αντίστοιχα comic strips) έχουν μια κάποια παράδοση. Οι λόγοι πολλοί και όχι χωρίς έρεισμα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς και το γεγονός ότι η ακροδεξιά λυμαίνεται τον συγκεκριμένο χώρο, και στην Ελλάδα.
Ωστόσο αυτό δεν έχει σχέση με το Bulzebubs, (στα ελληνικά από την Jemma Press) του Φιλανδού JP Ahonen. Αυτό ξεκίνησε, όπως μας έχει πει και ο ίδιος, ως μια πύλη ζεστασιάς απέναντι στην κατάθλιψη και αυτό είναι κάτι που βγαίνει προς τον αναγνώστη. Μπορεί να είναι ασπρόμαυρα τα σκίτσα, αλλά οι σχέσεις που αναπτύσσονται στο Bulzebubs μεταξύ οικογένειας, φίλων και συναδέλφων είναι πολύχρωμες και αληθινές. Το απλό, άμεσο και λιτό τους σχέδιο συμβάλει σε αυτό. Είναι μια μορφή χαλάρωσης, καλλιτεχνικής για τον δημιουργό και αισθητικής για το κοινό, σαν την αγαπημένη μουσική που βάζει κανείς να ακούσει μετά από μια δύσκολη μέρα. Και αν αυτή η μουσική έχει πεντάλφες, δερμάτινα και καρφιά σαν εικόνα, δεν φαίνεται πια να αποτελεί πρόβλημα.
Το χιούμορ στα gags του Bulzebubs, προέρχεται από μια απλή αντίθεση της σκληρής εικόνας των blackmetal- άδων με απλά, καθημερινά σκηνικά, όπως το σχολείο, οι έρωτες (εφηβικοί και συζυγικοί), τα μικροπροβλήματα στη δουλειά αλλά και πιο σοβαρά όπως η ανεργία (σε πολύ μικρότερο βαθμό). Μια (αναμενόμενη) ανατροπή, που πληροί τοις καντιανές συνθήκες για το χιούμορ, το οποίο δεν χάνεται και στην μετάφραση του έμπειρου Βασίλη Μπαμπούρη. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για webcomics, μέσο που προτιμά μια χαλαρή σύνδεση, τα comics strips του Φιλανδού προσέχουν πολύ τους χαρακτήρες τους και αφήνουν τον κάθε ένα από αυτούς να μεταφέρει την προσωπικότητα και τις ιδιοτροπίες του στο κοινό, αλλά και την ίδια στιγμή μέσα από την πορεία του βλέπουμε το πως ωριμάζει. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι ο JP Ahonen δεν βασίζεται σε κλισέ, κάπως υπερβολικά πολλές φορές. Ωστόσο η αγάπη του για τα καμώματα των χαρακτήρων του είναι ξεκάθαρη και οριακά μεταδοτική.
Πέρα από αυτό το χιούμορ όμως, που δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας και δεν χρειάζεται να το κάνει κιόλας, το έργο του JP Ahonen προσδίδει και μια απόπειρα επανοικειοποίησης του χώρου της ακραίας μουσικής από ανθρώπους που βλέπουν τον εαυτό τους σαν μέλη της, με ταυτοτικά χαρακτηριστικά, και που δεν θέλουν αυτή να γίνεται βορά ρατσιστικών/ alt-right λογικών και, τελικά, αυτή είναι και η σημαντικότερη, αν και υποβόσκουσα.
Το Bulzebubs σαν χιούμορ και αφήγηση είναι ένα πολύ δώρο (για άλλους ή τον εαυτό σας) είτε είστε φανς της μουσικής αυτής είτε όχι, αν και οι πρώτοι έχουν σίγουρα ένα ξεκάθαρο πλεονέκτημα. Όμως το blackmetal δεν διώχνει κανέναν!
Η χαρούμενη πλευρά του death metal
H αλήθεια είναι ότι κατανοούμε την δυσπιστία απέναντι στο Bulzebubs, την συλλογή των χιουμοριστικών στιγμιότυπων μιας οικογένειας blackmetal- αδων, που έχουν πάρε δώσε με δαίμονες, κάνουν ταξίδια αναψυχής στην κόλαση και το άγχος τους είναι για το πως θα βγει καλό το μακιγιάζ. Στην Ελλάδα υπάρχει μια ψυχρή αντιμετώπιση της μουσικής αυτής, παρά το γεγονός ότι τόσο η ίδια (όσο και αντίστοιχα comic strips) έχουν μια κάποια παράδοση. Οι λόγοι πολλοί και όχι χωρίς έρεισμα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς και το γεγονός ότι η ακροδεξιά λυμαίνεται τον συγκεκριμένο χώρο, και στην Ελλάδα.
Ωστόσο αυτό δεν έχει σχέση με το Bulzebubs, (στα ελληνικά από την Jemma Press) του Φιλανδού JP Ahonen. Αυτό ξεκίνησε, όπως μας έχει πει και ο ίδιος, ως μια πύλη ζεστασιάς απέναντι στην κατάθλιψη και αυτό είναι κάτι που βγαίνει προς τον αναγνώστη. Μπορεί να είναι ασπρόμαυρα τα σκίτσα, αλλά οι σχέσεις που αναπτύσσονται στο Bulzebubs μεταξύ οικογένειας, φίλων και συναδέλφων είναι πολύχρωμες και αληθινές. Το απλό, άμεσο και λιτό τους σχέδιο συμβάλει σε αυτό. Είναι μια μορφή χαλάρωσης, καλλιτεχνικής για τον δημιουργό και αισθητικής για το κοινό, σαν την αγαπημένη μουσική που βάζει κανείς να ακούσει μετά από μια δύσκολη μέρα. Και αν αυτή η μουσική έχει πεντάλφες, δερμάτινα και καρφιά σαν εικόνα, δεν φαίνεται πια να αποτελεί πρόβλημα.
Το χιούμορ στα gags του Bulzebubs, προέρχεται από μια απλή αντίθεση της σκληρής εικόνας των blackmetal- άδων με απλά, καθημερινά σκηνικά, όπως το σχολείο, οι έρωτες (εφηβικοί και συζυγικοί), τα μικροπροβλήματα στη δουλειά αλλά και πιο σοβαρά όπως η ανεργία (σε πολύ μικρότερο βαθμό). Μια (αναμενόμενη) ανατροπή, που πληροί τοις καντιανές συνθήκες για το χιούμορ, το οποίο δεν χάνεται και στην μετάφραση του έμπειρου Βασίλη Μπαμπούρη. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για webcomics, μέσο που προτιμά μια χαλαρή σύνδεση, τα comics strips του Φιλανδού προσέχουν πολύ τους χαρακτήρες τους και αφήνουν τον κάθε ένα από αυτούς να μεταφέρει την προσωπικότητα και τις ιδιοτροπίες του στο κοινό, αλλά και την ίδια στιγμή μέσα από την πορεία του βλέπουμε το πως ωριμάζει. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι ο JP Ahonen δεν βασίζεται σε κλισέ, κάπως υπερβολικά πολλές φορές. Ωστόσο η αγάπη του για τα καμώματα των χαρακτήρων του είναι ξεκάθαρη και οριακά μεταδοτική.
Πέρα από αυτό το χιούμορ όμως, που δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας και δεν χρειάζεται να το κάνει κιόλας, το έργο του JP Ahonen προσδίδει και μια απόπειρα επανοικειοποίησης του χώρου της ακραίας μουσικής από ανθρώπους που βλέπουν τον εαυτό τους σαν μέλη της, με ταυτοτικά χαρακτηριστικά, και που δεν θέλουν αυτή να γίνεται βορά ρατσιστικών/ alt-right λογικών και, τελικά, αυτή είναι και η σημαντικότερη, αν και υποβόσκουσα.
Το Bulzebubs σαν χιούμορ και αφήγηση είναι ένα πολύ δώρο (για άλλους ή τον εαυτό σας) είτε είστε φανς της μουσικής αυτής είτε όχι, αν και οι πρώτοι έχουν σίγουρα ένα ξεκάθαρο πλεονέκτημα. Όμως το blackmetal δεν διώχνει κανέναν!
June 10, 2020
Ahonenovy metalové stripy jsem neznala, takže komiks v českém překladu pro mě bylo první setkání. Některé metalové vtípky jsou otřepané, jiné stripy vtipné a... roztomilé. Tak jako satansky. V podstatě taková Addamsova rodina střihnutá The Osbournes. Určitě to doporučím svým studentům, co se začali učit finsky kvůli metalu. Taky jsem si vzpomněla na zábavný kraťas Saatanan kanit, který se Ahonenem zjevně inspiroval - tak to je případně tip i pro vás.
Jo, a nejlepší je babička.
Jo, a nejlepší je babička.
June 6, 2020
J.P. Ahosen "Belzebubs" (Kumiorava, 2018) on strippisarjakuva, jossa seurataan sympaattisen black metal -perheen elämää musiikin, saatananpalvonnan ja muiden vastaavien harrastusten parissa. Kauneus on monesti pienissä yksityiskohdissa: Helvetin metrokartasta löytyvä Tesoma sai aikaiseksi ainakin tässä tamperelaisessa aikaiseksi hysteerisen hihityskohtauksen.
Sarjakuvakokoelman stripeistä osa oli tuttuja entuudestaan, mutta oli tässä minulle uusiakin juttuja mukana. Kaiken kaikkiaan ihan viihdyttävä kokoelma.
Sarjakuvakokoelman stripeistä osa oli tuttuja entuudestaan, mutta oli tässä minulle uusiakin juttuja mukana. Kaiken kaikkiaan ihan viihdyttävä kokoelma.
December 7, 2018
There are not enough (inverted?) stars to rate this jewel from down below!
I got the greek edition with a signed copy by the author himself (he's really sweet!) and even though I'd already seen most of the strips from the online version of the comic, I still devoured the pages and I still laughed, and still loved it to hell and back.
I can only hope for a new printed iteration soon enough. It's been a blast!
I got the greek edition with a signed copy by the author himself (he's really sweet!) and even though I'd already seen most of the strips from the online version of the comic, I still devoured the pages and I still laughed, and still loved it to hell and back.
I can only hope for a new printed iteration soon enough. It's been a blast!
January 19, 2019
Το απόλαυσα όσο δεν πάει. Τους ερωτεύτηκα αυτούς τους απίθανους Μπακμεταλλάδες!
Ένα κόμικ που μπήκε στην καρδιά μου και την έκανε κατάμαυρη για χάρη τους.
Ένα κόμικ που μπήκε στην καρδιά μου και την έκανε κατάμαυρη για χάρη τους.
October 20, 2020
Ihan söpö muttei oikeestaan hauska. Mitään ei jäänyt erityisesti mieleen.
PAITSI tietty se ihana taiteilija-Ross joka vähän temoneitten lonkeroita ja muuta maalas. Se oli symppis.
PAITSI tietty se ihana taiteilija-Ross joka vähän temoneitten lonkeroita ja muuta maalas. Se oli symppis.
September 21, 2018
Voi helvetti! En sitä paremmin osaa sanoa. Tartuin Belzebubsiin eilen illalla ihan vain luodakseni pikaisen silmäyksen tyyliin ennen kuin ummistaisin silmäni. Ei onnistunut. Piti kauhoa lyhyt sarjakuva-albumi okkultistiperheen elämästä kertaheitolla. Hersyvää, hersyvää huumoria!
JP Ahonen on löytänyt erinomaisen kulman sarjakuvamaailmaan. Hän lähestyy hieman The Addams Family -elokuvien hengessä okkultistiperheen arkea. Isä soittaa luonnollisesti mustanpuhuvaa metallia soittavassa bändissä, äiti hoitaa perheen pientä suloista pirulaista ja perheen teini rakastuu Porcupine Tree-paitaan sonnustautuneeseen, progea soittavaan rumpaliin. Kulttuurit kohtaavat. Ja mummo kaivaa vaarin haudasta yhä uudestaan ja uudestaan.
Huumoria revitään pari- ja perhesuhteista, musiikista ja luonnollisesti jumalkatsomuksen syvemmällä asuvista ilmiöistä. "Huonoa huumoria" viljellään sopivassa suhteessa ja mustavalkoinen piirrosjälki istuu kuin Corpse Paint naamaan.
Nauroin, nautin ja menin nukkumaan hymy huulilla.
JP Ahonen on löytänyt erinomaisen kulman sarjakuvamaailmaan. Hän lähestyy hieman The Addams Family -elokuvien hengessä okkultistiperheen arkea. Isä soittaa luonnollisesti mustanpuhuvaa metallia soittavassa bändissä, äiti hoitaa perheen pientä suloista pirulaista ja perheen teini rakastuu Porcupine Tree-paitaan sonnustautuneeseen, progea soittavaan rumpaliin. Kulttuurit kohtaavat. Ja mummo kaivaa vaarin haudasta yhä uudestaan ja uudestaan.
Huumoria revitään pari- ja perhesuhteista, musiikista ja luonnollisesti jumalkatsomuksen syvemmällä asuvista ilmiöistä. "Huonoa huumoria" viljellään sopivassa suhteessa ja mustavalkoinen piirrosjälki istuu kuin Corpse Paint naamaan.
Nauroin, nautin ja menin nukkumaan hymy huulilla.
March 13, 2020
Saatanallisen mahtavaa settiä, jolle nauroin ääneen! Sarjakuva on nopea ja kevyt luettava, mutta niin ihanan raskas kuvaus arkihelvetistä. Samaistumisen kokemuksia tuli itseni kaltaiselleni pimeyden olennolle rutkasti.
May 17, 2019
A sort of parody of the family life humor of Bil Keane or Lynn Johnston, this collection of web comics with some continuity has surprisingly gentle humor for a strip about Satanists and a black death metal band. It's a modern Addams Family.
When you finish, check out the band's animated music videos on YouTube or listen to the full tie-in album. Or don't, especially if you aren't into guttural singing and gothic lyrics.
https://belzebubs.com/
When you finish, check out the band's animated music videos on YouTube or listen to the full tie-in album. Or don't, especially if you aren't into guttural singing and gothic lyrics.
https://belzebubs.com/
August 18, 2018
Amazing comic, but about 538 pages too short. Now, go and read it!
October 16, 2020
If I had to choose my favorite families on TV, they would be The Simpsons and The Bundy (from Married... with Children). But from today I have a favorite literary family: Sløth and Lucyfer with their children Lilith and Leviathan, they are an unconventional family. I would venture to say that they are an anti-family. They are the opposite of what we know. Their lives are full of situations and responses, which, in another environment, would be spooky. This type of comedy brings freshness to life, it is like an ice-cold coke in the middle of the desert.
If someone decided to turn this graphic novel into a series with microspisodes, they would be worthy of an Emmy.
If someone decided to turn this graphic novel into a series with microspisodes, they would be worthy of an Emmy.
August 24, 2019
Black and white comics about a death metal goth family
This was cute. And that's part of why I liked it - death metal goth does not immediately conjure up 'cute' in my mind. The family travel to Hell for vacation, the daughter has her first crush, and the family watches "Belzebob Ross' The Joy of Pain Things". Sound like fun? Give it a try!
This was cute. And that's part of why I liked it - death metal goth does not immediately conjure up 'cute' in my mind. The family travel to Hell for vacation, the daughter has her first crush, and the family watches "Belzebob Ross' The Joy of Pain Things". Sound like fun? Give it a try!
December 5, 2018
Η πολύ αξιόλογη και αθεόφοβη δουλειά του Ahonen είναι συγκρίσιμη μόνο με την μεταφραστική επινοητικότητα του Βασίλη Μπαμπούρη. Νομίζω ο χάρτης του Κάτω Κόσμου και των συγκοινωνιών του ήταν αυτά που με κέρδισαν πάνω από όλα.
Είναι μια συλλογή από έξυπνα και διασκεδαστικά strips, που θα φέρουν χαμόγελο ακόμα και σε κάποιον που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη black metal (σας το λέει κάποιος που την απεχθάνεται).
Αν έχω κάποια επιφύλαξη είναι ότι μερικά (λίγα) στριπάκια μοιάζουν κάπως ξέμπαρκα ή μπορεί να βγάζουν περισσότερο νόημα για κάποιον Φινλανδό αναγνώστη - ή έστω με πιο απτή αντίληψη του πώς είναι οι Φινλανδοί σαν άνθρωποι.
Είναι μια συλλογή από έξυπνα και διασκεδαστικά strips, που θα φέρουν χαμόγελο ακόμα και σε κάποιον που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τη black metal (σας το λέει κάποιος που την απεχθάνεται).
Αν έχω κάποια επιφύλαξη είναι ότι μερικά (λίγα) στριπάκια μοιάζουν κάπως ξέμπαρκα ή μπορεί να βγάζουν περισσότερο νόημα για κάποιον Φινλανδό αναγνώστη - ή έστω με πιο απτή αντίληψη του πώς είναι οι Φινλανδοί σαν άνθρωποι.
January 7, 2019
Pistetään viisi tähteä ihan siitä riemusta, että oli abt ebsimmäinen kirjapituinen teos pariin kuukauteen, jonka sain luettuna kirjana eikä äänijuttuna. Yay!
May 19, 2019
Ένα κομικάκι με το οποίο οι απανταχού μεταλλάδες ταυτίζονται. Το Belzebubs είναι "Ο κήπος του προφήτη" της Φιλανδίας. :P Είχε τις στιγμές του και σκάει χαμόγελα σε διάφορα στριπ με την μεταλλο-οικογένεια.
August 5, 2022
Wellington library book.
Love the artwork. Simple black and white comic strip style with very detailed characters and expressions. Also, all about a death metal family living their life and I can relate to much of it
Love the artwork. Simple black and white comic strip style with very detailed characters and expressions. Also, all about a death metal family living their life and I can relate to much of it
September 8, 2018
Loistava!
Pieni miinus siitä, että suomenkielinen versio tuntui dubatulta.
Pieni miinus siitä, että suomenkielinen versio tuntui dubatulta.
May 31, 2022
J.P. Ahonen is a treasure.
It's just as good as the first time I read it. Brilliantly funny, quirky, and relateable. I've no idea how he does it, but the fact that I'm not into death metal makes this is even better as it perfectly combines the strange and the familiar. A loving family, school crushes, a struggling band and the day to day life, it has it all with face paint, moshing, eldritch beasts and crucified angels.
It's a quick read, almost too quick, it can take less than an hour to devour it when you get into it, but it has quite a few ones that I had to show to my significant other, whether she likes it or not. It's almost sad that so many of these are also available online, too. So while I encourage you to go read them and it's great you can so easily find them, I had hoped there'd be more strips that can only be found here as there aren't too many of them.
Definitely worth reading.
It's just as good as the first time I read it. Brilliantly funny, quirky, and relateable. I've no idea how he does it, but the fact that I'm not into death metal makes this is even better as it perfectly combines the strange and the familiar. A loving family, school crushes, a struggling band and the day to day life, it has it all with face paint, moshing, eldritch beasts and crucified angels.
It's a quick read, almost too quick, it can take less than an hour to devour it when you get into it, but it has quite a few ones that I had to show to my significant other, whether she likes it or not. It's almost sad that so many of these are also available online, too. So while I encourage you to go read them and it's great you can so easily find them, I had hoped there'd be more strips that can only be found here as there aren't too many of them.
Definitely worth reading.
June 30, 2019
Belzebubs
by JP Ahonen
2018
Top Shelf
4.0 / 5.0
Belzebub began as a media doodle.
That became a character.
That became a webcomic.
That had millions of followers for the comic.
That became this book.
This is a comic of a family into Death Metal bands, raising 2 kids, Lilith and Leviathan.
These characters look menacing, and threatening but are so damn cute.... the dry humor and comics fit together perfectly.
This was a fun read!
by JP Ahonen
2018
Top Shelf
4.0 / 5.0
Belzebub began as a media doodle.
That became a character.
That became a webcomic.
That had millions of followers for the comic.
That became this book.
This is a comic of a family into Death Metal bands, raising 2 kids, Lilith and Leviathan.
These characters look menacing, and threatening but are so damn cute.... the dry humor and comics fit together perfectly.
This was a fun read!
May 15, 2020
Pro Antikrista pána! Vydařený komiks o jedné rodince, která například jede na dovolenou do Inferna, pije deathpresso, k obědu si dají azazelňačku a dětem vykládají pohádky O třech malých šestičkách. Opravdu skvělé, vtipné, ironické a do detailu promyšlené.
August 16, 2018
666 stars to this one <3
August 24, 2024
It's hard not to love Belzebubs since it is relatable, funny, and dark. My husband rolls his eyes but deep down he's wondering how they managed to capture parts of him so well.
March 29, 2021
I grund och botten är JP Ahonens Belzebubs en klassisk humorstripp om en udda familjs vardag där deras alternativa livsstil minst sagt bryter mot normen. Här rör det sig dock inte om halvskruvade varianter av Simpsons, Family Guy eller F is for Family utan satansdyrkande hårdrockare som hade fått studiopubliken och programledaren Siewert Öholm från den famösa Svar direkt-”debatten” (1984) om hårdrockkulturens dåliga inflytande på ungdomar att blekna och be för sina liv.
Här handlar det inte bara om att hylla Satan, svarta mässor och att åkalla demoner utan också vardagliga bekymmer och glädjeämnen i en familjs liv, som när man glömmer stänga en dimensionsportal, att drömma mardrömmar om Jesus, kristen tonårsrevolt eller att man inte får leka med monstren under sängen när man ska sova. Själva bandet Belzebubs har det också rätt körigt eftersom de saknar en trummis men allt ordnar sig under berättelsens gång.
Serien har ett delvis kronologiskt förlopp där vi får följa Lilith och Leviathan från födsel till tonår och vi får också stifta bekantskap med barnens, i sammanhanget, mycket excentriska farmor. De färgstarkaste karaktärerna i denna svartvita serie är dock mamma Lucyfer och hennes dotter Lilith. Bägge två har ett glödhett temperament där Lucyfer ofta ger härligt grafiska beskrivningar av vad hon skulle göra med Sløth om han skulle råka träffa en het groupie på turnén eller Lilith som försöker vinna klasskamraten Sams hjärta med olika okristliga eller demoniska handlingar.
Ahonens tecknarstil är mycket snyggt cartoony och jag gillar framförallt att alla saknar näsor och att alla hårdrockare har ondskefullt svarta pratbubblor i kontrast till oss vanliga ”normisar”. Humorn i serien håller en relativt jämn nivå med en del hejdlöst roliga undantag och Belzebubs är rakt igenom underhållande samt en friskt svavelosande fläkt på de svenska seriehyllorna.
Här handlar det inte bara om att hylla Satan, svarta mässor och att åkalla demoner utan också vardagliga bekymmer och glädjeämnen i en familjs liv, som när man glömmer stänga en dimensionsportal, att drömma mardrömmar om Jesus, kristen tonårsrevolt eller att man inte får leka med monstren under sängen när man ska sova. Själva bandet Belzebubs har det också rätt körigt eftersom de saknar en trummis men allt ordnar sig under berättelsens gång.
Serien har ett delvis kronologiskt förlopp där vi får följa Lilith och Leviathan från födsel till tonår och vi får också stifta bekantskap med barnens, i sammanhanget, mycket excentriska farmor. De färgstarkaste karaktärerna i denna svartvita serie är dock mamma Lucyfer och hennes dotter Lilith. Bägge två har ett glödhett temperament där Lucyfer ofta ger härligt grafiska beskrivningar av vad hon skulle göra med Sløth om han skulle råka träffa en het groupie på turnén eller Lilith som försöker vinna klasskamraten Sams hjärta med olika okristliga eller demoniska handlingar.
Ahonens tecknarstil är mycket snyggt cartoony och jag gillar framförallt att alla saknar näsor och att alla hårdrockare har ondskefullt svarta pratbubblor i kontrast till oss vanliga ”normisar”. Humorn i serien håller en relativt jämn nivå med en del hejdlöst roliga undantag och Belzebubs är rakt igenom underhållande samt en friskt svavelosande fläkt på de svenska seriehyllorna.
January 30, 2022
Author/artist JP Ahonen is as talented a writer as he is an artist. Belzebubs, the graphic novel, is based off the insanely talented fictional black metal band of the same name. The strange thing is that no one knows who the real artists of the group are, having actually released a real album that is insanely good, surpassing most other REAL black metal bands. The songs on the Belzebubs album, Pantheon Of The Nightside Gods, is incredibly melodic for a black metal band and although rumor has it that the group is actually the Finnish extreme black metal band, Insomnium, no one has officially confirmed this fact.
As for the graphic novel, it was a joy to read; intelligent, clever, and self-depreciating, JP Ahonen really hits the nail on the head on every single page. Not taking itself so seriously, almost every page has a different scene following a black metal family through their everyday activities. Even non-metal readers should appreciate the brilliant payoffs that the author consistently pulls off on every page. This was a real treat and I hope to read a lot more from this guy.
As for the graphic novel, it was a joy to read; intelligent, clever, and self-depreciating, JP Ahonen really hits the nail on the head on every single page. Not taking itself so seriously, almost every page has a different scene following a black metal family through their everyday activities. Even non-metal readers should appreciate the brilliant payoffs that the author consistently pulls off on every page. This was a real treat and I hope to read a lot more from this guy.
Read
November 15, 2019As both a metalhead and comics reader, I stumbled over myself to read Belzebubs the moment I heard about it. Billed as a “true kvlt mockumentary,” it documents the life of an average family as they raise kids, go on vacation, worship Satan, and practice in their black metal band. They’re so kvlt, they wear corpse paint all the time. So, I would describe Belzebubs as Addams Family meets Calvin and Hobbes but METAL. The idea here is that the family is over-the-top in their darkness, which leads to (adorably) funny situations. A few favorites include going on a segway tour through Hell, teaching the baby to draw pentagrams correctly, and Exorcist roleplaying. I got a kick out of this book, especially as a metal (and black metal) fan, but the gimmick does wear thin after a while. If another book gets published I’ll pick it up, though. Ahonen seems like a funny guy and this comic is basically a loving tribute to metal culture.
Bands I spotted: Myrkur, Behemoth ("O Father O Satan O Sun!"), Mastodon, Be’lakor, Abbath, Insomnium, Ihsahn, Opeth.
Favorite puns: Pub-Niggurath, Dimmu Burger.
Favorite exchange: “Sweet logo! Umm... what band is that?” “Huh? Oh, that’s just dried vomit.” “Never heard of them.”
Bands I spotted: Myrkur, Behemoth ("O Father O Satan O Sun!"), Mastodon, Be’lakor, Abbath, Insomnium, Ihsahn, Opeth.
Favorite puns: Pub-Niggurath, Dimmu Burger.
Favorite exchange: “Sweet logo! Umm... what band is that?” “Huh? Oh, that’s just dried vomit.” “Never heard of them.”
Displaying 1 - 30 of 151 reviews