What do you think?
Rate this book
Fourteen Years with Boss
Reminiscing of a time long lost, Fourteen Years with Boss gives a delightful insight into the workings of the Gemini Studios of Madras—one of the most influential film-producing organizations in India—and its founder, the brilliant and multifaceted S. S. Vasan.
Filled with vivid sketches of actors, extras, directors and the ‘boss’, Ashokamitran recreates life at the studio so that it materializes in the reader’s mind with the perfect balance of humour and nostalgia.
Filled with vivid sketches of actors, extras, directors and the ‘boss’, Ashokamitran recreates life at the studio so that it materializes in the reader’s mind with the perfect balance of humour and nostalgia.
- GenresFiction
86 pages, Kindle Edition
Published March 1, 2016
About the author
Ashokamitthiran
84 books217 followers1931ம் ஆண்டு செப்டம்பர் 22ந் தேதி, ஆந்திர மாநிலத்தில் உள்ள சிகந்தராபாத்தில் பிறந்தவர். இயற்பெயர் ஜ. தியாகராஜன். தமது இருபத்தொன்றாவது வயதில் (தந்தையின் மறைவுக்குப் பின்) குடும்பத்தினருடன் சென்னைக்குக் குடியேறி, ஜெமினி ஸ்டுடியோவில் மக்கள் தொடர்புத் துறையில் பணியாற்றத் தொடங்கினார். அப்போது அகில இந்திய வானொலி நடத்திய ஒரு நாடகப் போட்டிக்காக "அன்பின் பரிசு" என்னும் நாடகத்தை எழுதினார். அதுவே அசோகமித்திரனின் முதல் படைப்பு. 1954ம் ஆண்டு வானொலியில் அந்நாடகம் ஒலிபரப்பானது.
அசோகமித்திரனின் முதல் சிறுகதை "நாடகத்தின் முடிவு". 1957ம் ஆண்டு கலைமகளில் இது பிரசுரமானது. கலைமகளில் அவரது இரண்டாவது சிறுகதை "விபத்து" பிரசுரமானதையடுத்து, மணிக்கொடி கி.ரா. மூலம் ந. பிச்சமூர்த்தியின் அறிமுகமும், அவர் மூலம் "எழுத்து" பத்திரிகைத் தொடர்பும் கிடைத்தது.
சுமார் நாற்பதாண்டு காலத்துக்கும் மேலாகத் தமிழின் மிக முக்கியமான புனைகதை எழுத்தாளர்களுள் ஒருவராக அறியப்படும் அசோகமித்திரன், அமெரிக்கா, சிங்கப்பூர், ஜெர்மனி, இலங்கை ஆகிய நாடுகளுக்கு அழைப்புகளின் பேரில் இலக்கியச் சுற்றுப்பயணம் மேற்கொண்டிருக்கிறார். அவரது பல படைப்புகள், பல இந்திய அயல் மொழிகளில் மொழியாக்கம் பெற்றிருக்கின்றன. அப்பாவின் சிநேகிதர்' என்கிற சிறுகதைத் தொகுப்புக்காக, அசோகமித்திரனுக்கு 1996ம் ஆண்டு சாகித்ய அகாதமி விருது வழங்கப்பட்டது.
அசோகமித்திரனின் முதல் சிறுகதை "நாடகத்தின் முடிவு". 1957ம் ஆண்டு கலைமகளில் இது பிரசுரமானது. கலைமகளில் அவரது இரண்டாவது சிறுகதை "விபத்து" பிரசுரமானதையடுத்து, மணிக்கொடி கி.ரா. மூலம் ந. பிச்சமூர்த்தியின் அறிமுகமும், அவர் மூலம் "எழுத்து" பத்திரிகைத் தொடர்பும் கிடைத்தது.
சுமார் நாற்பதாண்டு காலத்துக்கும் மேலாகத் தமிழின் மிக முக்கியமான புனைகதை எழுத்தாளர்களுள் ஒருவராக அறியப்படும் அசோகமித்திரன், அமெரிக்கா, சிங்கப்பூர், ஜெர்மனி, இலங்கை ஆகிய நாடுகளுக்கு அழைப்புகளின் பேரில் இலக்கியச் சுற்றுப்பயணம் மேற்கொண்டிருக்கிறார். அவரது பல படைப்புகள், பல இந்திய அயல் மொழிகளில் மொழியாக்கம் பெற்றிருக்கின்றன. அப்பாவின் சிநேகிதர்' என்கிற சிறுகதைத் தொகுப்புக்காக, அசோகமித்திரனுக்கு 1996ம் ஆண்டு சாகித்ய அகாதமி விருது வழங்கப்பட்டது.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 11 of 11 reviews
May 20, 2021
Ashokamithran's Interesting and provoking narration leads this non-fiction memoir will make you feel like a Fiction.
This non-fiction mostly deals with his working days with Giant Cinema production company "Gemini Studios" and Mr.S.S.Vasan.
He mostly discussed Most hindi films which produced Gemini Studios than tamil films.I feel unfamiliar with hindi films and some times I felt complicated with his English,i didn't cross without Dictionary's help.
Finally,Ashokamithran is always top of the game as usual.
Book Name: Fourteen years with boss
Pages:164
Penguin books
This non-fiction mostly deals with his working days with Giant Cinema production company "Gemini Studios" and Mr.S.S.Vasan.
He mostly discussed Most hindi films which produced Gemini Studios than tamil films.I feel unfamiliar with hindi films and some times I felt complicated with his English,i didn't cross without Dictionary's help.
Finally,Ashokamithran is always top of the game as usual.
Book Name: Fourteen years with boss
Pages:164
Penguin books
August 22, 2016
An interesting write-up by Aravind Adiga in Outlook:
http://www.outlookindia.com/magazine/story/the-boss-will-see-you-now/285083
http://www.outlookindia.com/magazine/story/the-boss-will-see-you-now/285083
January 1, 2021
A memorable peak behind the curtains of one of the most iconic loci of (South) Indian cinema, Gemini Studios - and more specifically, the titular Boss, Vasan. These vignettes offer compelling character sketches of the people behind and in front of the screen, and the everyday stumbles and victories that added up to a landmark time in the country's ongoing love-hate affair with movies. While the narrative is quite plain and straightforward, the sense of history that is evocatively infused throughout the short chapters make this a wonderful read for those interested in the character of early Indian cinema.
January 30, 2021
An incisive and humorous peak into the glorious days of early filmmaking and those behind the scenes. Ashokamitran's writing is entertaining, and at the same time very thought provoking, with a hint of lament.
November 29, 2017
An interesting story set in Madras 1950's, revealing quirks and bits of the film producing world, with an even more eloquent writing style. A short read to dive into the literary beauty of Ashokamitran.
August 20, 2018
"A good short read..."
'Fourteen Years with Boss' , as the title suggests, is a book - a work of non-fiction- about the Author's Boss with whom the Author has worked for more than 14 years.
The book is written from the Author's point of view, briefing the journey of S.S.Vasan (Author's boss) - Founder of Gemini Film Studios. The book starts from the part where the Author starts to explain how he was connected to Mr.Vasan and how the further course of events changed his destiny completely. The Boss, as the Author calls, is a self made man whose journey has started from a small sales person to a big influential person in the state.
The book provides many insights on how the film industry has evolved and used to work in those times, more than half a century back from now.
The author, Ashokamitran, takes us back to the period he lived with a smooth flow and gradual turn of events.
The book can be thought of as a, short read, trimmed version of Author's knowledge and journey with his Boss.
'Fourteen Years with Boss' , as the title suggests, is a book - a work of non-fiction- about the Author's Boss with whom the Author has worked for more than 14 years.
The book is written from the Author's point of view, briefing the journey of S.S.Vasan (Author's boss) - Founder of Gemini Film Studios. The book starts from the part where the Author starts to explain how he was connected to Mr.Vasan and how the further course of events changed his destiny completely. The Boss, as the Author calls, is a self made man whose journey has started from a small sales person to a big influential person in the state.
The book provides many insights on how the film industry has evolved and used to work in those times, more than half a century back from now.
The author, Ashokamitran, takes us back to the period he lived with a smooth flow and gradual turn of events.
The book can be thought of as a, short read, trimmed version of Author's knowledge and journey with his Boss.
April 4, 2019
I’m a big fan of Ashokamitran and have read some of his short stories and novels in Tamil. This is the first time I’m reading him in English and I feel his English writing is not as impressive. There are moments when his essence shines through. I loved the chapter on Devika Rani, it’s a short story on its own! I could see snippets that he has taken out of his real life and expanded on in his short stories and novels.
The entire book can be seen as a character study of Vasan and Ashokamitran and it comes to a spectacular finish with their final conversation!
Giving it three stars, because there are much, much, much better works he has written. Try reading his novel Thanneer (translated to English as Water) or his novella Inspector Senbagaraman. The real Ashokamitran breathes there!
The entire book can be seen as a character study of Vasan and Ashokamitran and it comes to a spectacular finish with their final conversation!
Giving it three stars, because there are much, much, much better works he has written. Try reading his novel Thanneer (translated to English as Water) or his novella Inspector Senbagaraman. The real Ashokamitran breathes there!
October 26, 2019
This is one book which I finished reading in one sitting, such an interesting narrative style... Ashokamithran had great flow of writing in English... This is a non-fiction work of AM about his working experience in Gemini studios(at last he also kind of regret about his career)... The essays were a detailed analysis about the movie making process in Gemini studios... S.S.Vasan’s career growth was phenomenal however the articles mostly speaks about the twilight of the studio days but I couldn’t get most of the references he made about Hindi films... S.S. Vasan was a complete showman with unimaginable publicity techniques to promote his films... The promotions techniques he planned for “Avvaiyar” movie was described in an interesting way, he always know how to convert a normal writing into a great one by just inserting 4 lines at the end of the story/ articles.. Read at least this part of the book titled “ What a way to treat a lady”... Finally the portions of the writing which describes his resignation and the reason for it was beautifully written and most importantly his imaginative conversation with dead body of his boss is absolute Ashokamithrans’s touch....
‘Fourteen years with boss’ - A big coincidence
ஆறிலிருந்து அறுபது வரை - சந்தானத்திற்கு(ரஜினி) ஆறு வயதிருக்கும் போது தன்னுடைய தந்தை இறந்துவிடுகிறார். தன்னுடைய தந்தை பணிபுரிந்த அலுவலகத்தில் வேலைக்கு சேர்கிறார், Boss க்கு நெருக்கமானவராக மாறுகிறார், தன்னுடைய தங்கைக்கு திருமணம் செய்து வைக்கிறார், தம்பியை படிக்க வைக்கிறார். சில வருடங்கள் கழித்து முதலாளி நோயில் படுத்த படுக்கையாகிறார், சின்ன முதலாளி பொறுப்பேற்கிறார் அலுவலகத்தில் பல நிர்வாக மாற்றங்கள் வருகிறது, 20 வருடங்களாக உழைத்த சந்தானம் பரிதாபமாக வேலையை இழக்கிறார், வறுமையில் வாடுகிறார்... வாழ்க்கை அனுபவங்கள் சந்தானத்தை எழுத்தை நோக்கி நகர்த்துகிறது, பல கதைகள் எழுதுகிறார் சாகித்திய அகாடமி விருதை பெறுகிறார் - சுபம் கதை முடிகிறது...
அசோகமித்ரன் -
அமி க்கு 20 வயதாகும் போது தந்தை இறந்துவிடுகிறார், அப்பாவின் சிநேகிதரான எஸ்.எஸ். வாசன் தன் கம்பெனியில் வந்து பணிபுரியும்படி கேட்டுக் கொண்டதற்கிணங்க செகந்திராபாதிலிருந்து சென்னை வருகிறார். ஜெமினி ஸ்டுடியோவில் பணிபுரிகிறார், Bossக்கு நெருக்கமானவராக ஸ்டுடியோவில் தன் விருப்பம் போல வேலை செய்ய சுதந்திரம் இருக்கிறது. தன் தங்கைக்கு திருமணம் செய்கிறார், தம்பியை படிக்க வைத்து, திருமணம் செய்து வைக்கிறார். 14 வருடங்களில் ஸ்டுடியோ பல ஏற்ற இறக்கங்களை சந்திக்கிறது, நிர்வாகத்தில் மகனும் (பாலசுப்பிரமணியம்) மருமகனும் தலையெடுக்கிறார்கள், வாசன் நோயில் படுக்கிறார் (கேன்சரால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தார் என்பது பின்னர் தெரிகிறது). அமி வாசனின் மகனிடம் வேலையை ராஜினாமா செய்வதாக சொல்கிறார், 14 வருடங்கள் வேலை செய்த, தந்தைக்கு நெருக்கமானவராக இருந்தவர் இப்படி சொல்லும்போது, ஏன் என்று கேட்காமல் ராஜினாமா கடிதம் இருக்கானு கேட்கிறார்... அமி பல கதைகள் நாவல்கள் எழுதுகிறார், அப்பாவின் சிநேகிதர்(what a coincidence) சிறுகதை தொகுப்பிற்காக சாகித்திய அகாடமி விருது பெறுகிறார்...
பி.கு - ‘கரைந்த நிழல்கள்’ என்ற நாவலில் ஸ்டுடியோ தயாரிப்பாளருக்கும் (வாசன்) அவருடைய பொறுப்பற்ற மகனுக்கும்( பாலசுப்பிரமணியம்) இடையே நடக்கும் உரையாடல் இரண்டு பக்கத்திற்கு வரும்... இதன் காரணமாக பின்னாளில் ஆனந்த விகடனில் அமி இடம்பெறாமல் பாலசுப்பிரமணியம் பார்த்து கொண்டதாக சொல்வார்கள் (சாரு ஒரு மேடையில் சொல்லியிருக்கிறார்
‘Fourteen years with boss’ - A big coincidence
ஆறிலிருந்து அறுபது வரை - சந்தானத்திற்கு(ரஜினி) ஆறு வயதிருக்கும் போது தன்னுடைய தந்தை இறந்துவிடுகிறார். தன்னுடைய தந்தை பணிபுரிந்த அலுவலகத்தில் வேலைக்கு சேர்கிறார், Boss க்கு நெருக்கமானவராக மாறுகிறார், தன்னுடைய தங்கைக்கு திருமணம் செய்து வைக்கிறார், தம்பியை படிக்க வைக்கிறார். சில வருடங்கள் கழித்து முதலாளி நோயில் படுத்த படுக்கையாகிறார், சின்ன முதலாளி பொறுப்பேற்கிறார் அலுவலகத்தில் பல நிர்வாக மாற்றங்கள் வருகிறது, 20 வருடங்களாக உழைத்த சந்தானம் பரிதாபமாக வேலையை இழக்கிறார், வறுமையில் வாடுகிறார்... வாழ்க்கை அனுபவங்கள் சந்தானத்தை எழுத்தை நோக்கி நகர்த்துகிறது, பல கதைகள் எழுதுகிறார் சாகித்திய அகாடமி விருதை பெறுகிறார் - சுபம் கதை முடிகிறது...
அசோகமித்ரன் -
அமி க்கு 20 வயதாகும் போது தந்தை இறந்துவிடுகிறார், அப்பாவின் சிநேகிதரான எஸ்.எஸ். வாசன் தன் கம்பெனியில் வந்து பணிபுரியும்படி கேட்டுக் கொண்டதற்கிணங்க செகந்திராபாதிலிருந்து சென்னை வருகிறார். ஜெமினி ஸ்டுடியோவில் பணிபுரிகிறார், Bossக்கு நெருக்கமானவராக ஸ்டுடியோவில் தன் விருப்பம் போல வேலை செய்ய சுதந்திரம் இருக்கிறது. தன் தங்கைக்கு திருமணம் செய்கிறார், தம்பியை படிக்க வைத்து, திருமணம் செய்து வைக்கிறார். 14 வருடங்களில் ஸ்டுடியோ பல ஏற்ற இறக்கங்களை சந்திக்கிறது, நிர்வாகத்தில் மகனும் (பாலசுப்பிரமணியம்) மருமகனும் தலையெடுக்கிறார்கள், வாசன் நோயில் படுக்கிறார் (கேன்சரால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தார் என்பது பின்னர் தெரிகிறது). அமி வாசனின் மகனிடம் வேலையை ராஜினாமா செய்வதாக சொல்கிறார், 14 வருடங்கள் வேலை செய்த, தந்தைக்கு நெருக்கமானவராக இருந்தவர் இப்படி சொல்லும்போது, ஏன் என்று கேட்காமல் ராஜினாமா கடிதம் இருக்கானு கேட்கிறார்... அமி பல கதைகள் நாவல்கள் எழுதுகிறார், அப்பாவின் சிநேகிதர்(what a coincidence) சிறுகதை தொகுப்பிற்காக சாகித்திய அகாடமி விருது பெறுகிறார்...
பி.கு - ‘கரைந்த நிழல்கள்’ என்ற நாவலில் ஸ்டுடியோ தயாரிப்பாளருக்கும் (வாசன்) அவருடைய பொறுப்பற்ற மகனுக்கும்( பாலசுப்பிரமணியம்) இடையே நடக்கும் உரையாடல் இரண்டு பக்கத்திற்கு வரும்... இதன் காரணமாக பின்னாளில் ஆனந்த விகடனில் அமி இடம்பெறாமல் பாலசுப்பிரமணியம் பார்த்து கொண்டதாக சொல்வார்கள் (சாரு ஒரு மேடையில் சொல்லியிருக்கிறார்
May 18, 2020
An excerpt of Ashokamitran's plausible experience at the famous Gemini Studios that is presented with utmost diligence. He shares his crazy jitters and funny encounters with the staff at the Gemini Studios. He brings out the life inside the space of film making, He reveres his time with his boss S.S.Vasan and shares his splendid filme life in a notorious tone.
"A perfect collection of Memories"
"A perfect collection of Memories"
June 23, 2024
A brisk read. Popular modernist Tamil writer's memoir about his years working in PR for Chennai's Gemini Studios in the 50's and 60's.
April 26, 2017
We get transported to January 4, 1951, just after independence, to the Nizam state of Hyderabad. Ashokamitran accompanies his father for a check-up in a small Railway Dispensary at Chilkalguda. His father gets prescribed a “mixture” called Carminative mixture and magsulph. I too remember my childhood days when our family doctor in Madras, used to be dispensing medicines made in his clinic, instead of today’s practise of buying everything in a pharmacy. Two days of taking mixture didn’t help and Ashokamitran’s father gets admitted to Lalaguda Hospital, after about 10 days of treatment his dad, dies for no apparent cause. Suddenly the young Ashokamitran, aged 19, is tasked to be the head of the family shouldering the responsibility of their well-being. He manages to make a living in Secunderabad by taking tuition classes to students when suddenly he gets a condolence letter from S.S.Vasan, the boss of Gemini Studios and Editor-Publisher of Ananda Vikatan, the Tamil Magazine of repute. Sri Vasan was a friend of Ashokamitran’s father, we get to read the interesting story of how an ordinary railway employee got to know the great Businessman. That letter and later the meeting with Vasan on the 15th November 1951 changed the life of the Author.
On the 26th February 1952, Ashokamitran joins as the assistant to the public relations officer in the sprawling Gemini Studios which at the time had over 600 full-time employees. Even unpleasant ordeals when they get Ashokamitran’s touch they feel magical. Look at what he says happened to The Three Sons (1952) film – the R.K.Narayanan treatment was close to papyral disintegration; or when he talks of his mundane tasks at Gemini – my duty was to mutilate large numbers of newspapers … The mountains of magazine and trade journals to which Gemini Studios subscribed were not to be cut from, so I had to copy out in longhand thousands of news items, reports, articles and reviews from them. Anyway, next to the principal secretary of the prime minister, I was probably the most informed man in India and perhaps I was one better because I knew a couple of spies too.
We read about how Rajaji watched Avvaiyar (1953) film twice only to deride about it in his diary jottings, how badly ill was “Venus of the Indian Screen” Madhubala was during the shooting of Bahut Din Huwe (1954). Today when we see a black and white movie we make fun of the dollop of makeup the actors were having on their face those days. Ashokamitran writes about it “Pancake was the brand name of the makeup material that Gemini Studios bought in truckloads… Vyjayanthimala must also have used it but Rati Agnihotri may not have even heard about it. The make-up department of Gemini Studios was on the top floor of a building that was believed to have been Edward Clive‘s stables.” The son of Robert Clive had lived in Madras, a whole 150 years back to the time the Author walked into that building.
We get to read about Kothamangalam Subbu, the No.2 at Gemini Studios, who is remembered even today by Tamil moviegoers for his musical comedy Thillana Mohanambal (1968). Ashokamitran says that Subbu was tailor-made for films, he was a man who could be inspired when commanded which (of course) S.S.Vasan did!. The story continues with C.Ramachandra doing music for Hindi film Insaniyat (1955) and what Satyajit Ray‘s Pather Panchali (1955) had to do with the Gemini film. The author captures the uncomplicated everyday life of those days when he writes “Those were the happy days of carefree air travel – no admission fee, no security check, perhaps not even tickets… At about 4.45 p.m. the car would zoom out of the studio with the actor still gloriously ugly in his make-up. On reaching the airport, both the actor and the driver would abandon the car and rush towards the aircraft. I had, on many occasions, feared that in the excitement the driver would be the one in the plane, leaving the actor on the runway, still trying to wipe off the paint on his face.”
We think of regret letters from big businesses to be cold and they are written by boatloads of lawyers for their multinational giant owners. Not really, they existed even in the days of Gemini Studios. Read this one that Ashokamitran’s PR department was sending as reply to the bags of studio mails they received – “While being deeply grateful to you for the keen interest evinced by you, we are extremely sorry that the nature of our work does not permit requests like the one in your letter to be met in a mutually convenient manner. We trust you will appreciate our position…“.
We come to the end of the book, it is 6th June 1966, fourteen years from the time Ashokamitran joined Gemini Studios, he goes to see the boss, instead, the boss’ son is in his seat, he tells him “I am resigning“. And that’s how he parts way from Gemini Studios. Three years later, the Boss died of cancer.
What a novel! starts with the death of the author’s father and ends with the death of his Boss. The characters we see in the book, unlike Gemini Studios films are no villains or heroes, they are ordinary people who come alive and play their role assigned to them by Ashokamitran and fade away.
Originally posted in my blog at http://venkatarangan.com/blog/2017/04...
On the 26th February 1952, Ashokamitran joins as the assistant to the public relations officer in the sprawling Gemini Studios which at the time had over 600 full-time employees. Even unpleasant ordeals when they get Ashokamitran’s touch they feel magical. Look at what he says happened to The Three Sons (1952) film – the R.K.Narayanan treatment was close to papyral disintegration; or when he talks of his mundane tasks at Gemini – my duty was to mutilate large numbers of newspapers … The mountains of magazine and trade journals to which Gemini Studios subscribed were not to be cut from, so I had to copy out in longhand thousands of news items, reports, articles and reviews from them. Anyway, next to the principal secretary of the prime minister, I was probably the most informed man in India and perhaps I was one better because I knew a couple of spies too.
We read about how Rajaji watched Avvaiyar (1953) film twice only to deride about it in his diary jottings, how badly ill was “Venus of the Indian Screen” Madhubala was during the shooting of Bahut Din Huwe (1954). Today when we see a black and white movie we make fun of the dollop of makeup the actors were having on their face those days. Ashokamitran writes about it “Pancake was the brand name of the makeup material that Gemini Studios bought in truckloads… Vyjayanthimala must also have used it but Rati Agnihotri may not have even heard about it. The make-up department of Gemini Studios was on the top floor of a building that was believed to have been Edward Clive‘s stables.” The son of Robert Clive had lived in Madras, a whole 150 years back to the time the Author walked into that building.
We get to read about Kothamangalam Subbu, the No.2 at Gemini Studios, who is remembered even today by Tamil moviegoers for his musical comedy Thillana Mohanambal (1968). Ashokamitran says that Subbu was tailor-made for films, he was a man who could be inspired when commanded which (of course) S.S.Vasan did!. The story continues with C.Ramachandra doing music for Hindi film Insaniyat (1955) and what Satyajit Ray‘s Pather Panchali (1955) had to do with the Gemini film. The author captures the uncomplicated everyday life of those days when he writes “Those were the happy days of carefree air travel – no admission fee, no security check, perhaps not even tickets… At about 4.45 p.m. the car would zoom out of the studio with the actor still gloriously ugly in his make-up. On reaching the airport, both the actor and the driver would abandon the car and rush towards the aircraft. I had, on many occasions, feared that in the excitement the driver would be the one in the plane, leaving the actor on the runway, still trying to wipe off the paint on his face.”
We think of regret letters from big businesses to be cold and they are written by boatloads of lawyers for their multinational giant owners. Not really, they existed even in the days of Gemini Studios. Read this one that Ashokamitran’s PR department was sending as reply to the bags of studio mails they received – “While being deeply grateful to you for the keen interest evinced by you, we are extremely sorry that the nature of our work does not permit requests like the one in your letter to be met in a mutually convenient manner. We trust you will appreciate our position…“.
We come to the end of the book, it is 6th June 1966, fourteen years from the time Ashokamitran joined Gemini Studios, he goes to see the boss, instead, the boss’ son is in his seat, he tells him “I am resigning“. And that’s how he parts way from Gemini Studios. Three years later, the Boss died of cancer.
What a novel! starts with the death of the author’s father and ends with the death of his Boss. The characters we see in the book, unlike Gemini Studios films are no villains or heroes, they are ordinary people who come alive and play their role assigned to them by Ashokamitran and fade away.
Originally posted in my blog at http://venkatarangan.com/blog/2017/04...
Displaying 1 - 11 of 11 reviews