What do you think?
Rate this book
Reflections on the Guillotine
An essay on capital punishment by the 1957 Nobel Prize winner.
55 pages, Hardcover
First published January 1, 1957
About the author
Albert Camus
891 books33.4k followersWorks, such as the novels
The Stranger
(1942) and
The Plague
(1947), of Algerian-born French writer and philosopher Albert Camus concern the absurdity of the human condition; he won the Nobel Prize of 1957 for literature.
Origin and his experiences of this representative of non-metropolitan literature in the 1930s dominated influences in his thought and work.
He also adapted plays of Pedro Calderón de la Barca, Lope de Vega, Dino Buzzati, and Requiem for a Nun of William Faulkner. One may trace his enjoyment of the theater back to his membership in l'Equipe, an Algerian group, whose "collective creation" Révolte dans les Asturies (1934) was banned for political reasons.
Of semi-proletarian parents, early attached to intellectual circles of strongly revolutionary tendencies, with a deep interest, he came at the age of 25 years in 1938; only chance prevented him from pursuing a university career in that field. The man and the times met: Camus joined the resistance movement during the occupation and after the liberation served as a columnist for the newspaper Combat.
The essay Le Mythe de Sisyphe (The Myth of Sisyphus), 1942, expounds notion of acceptance of the absurd of Camus with "the total absence of hope, which has nothing to do with despair, a continual refusal, which must not be confused with renouncement - and a conscious dissatisfaction."
Meursault, central character of L'Étranger (The Stranger), 1942, illustrates much of this essay: man as the nauseated victim of the absurd orthodoxy of habit, later - when the young killer faces execution - tempted by despair, hope, and salvation.
Besides his fiction and essays, Camus very actively produced plays in the theater (e.g., Caligula, 1944).
The time demanded his response, chiefly in his activities, but in 1947, Camus retired from political journalism.
Doctor Rieux of La Peste (The Plague), 1947, who tirelessly attends the plague-stricken citizens of Oran, enacts the revolt against a world of the absurd and of injustice, and confirms words: "We refuse to despair of mankind. Without having the unreasonable ambition to save men, we still want to serve them."
People also well know La Chute (The Fall), work of Camus in 1956.
Camus authored L'Exil et le royaume (Exile and the Kingdom) in 1957. His austere search for moral order found its aesthetic correlative in the classicism of his art. He styled of great purity, intense concentration, and rationality.
Camus died at the age of 46 years in a car accident near Sens in le Grand Fossard in the small town of Villeblevin.
Chinese 阿尔贝·加缪
Origin and his experiences of this representative of non-metropolitan literature in the 1930s dominated influences in his thought and work.
He also adapted plays of Pedro Calderón de la Barca, Lope de Vega, Dino Buzzati, and Requiem for a Nun of William Faulkner. One may trace his enjoyment of the theater back to his membership in l'Equipe, an Algerian group, whose "collective creation" Révolte dans les Asturies (1934) was banned for political reasons.
Of semi-proletarian parents, early attached to intellectual circles of strongly revolutionary tendencies, with a deep interest, he came at the age of 25 years in 1938; only chance prevented him from pursuing a university career in that field. The man and the times met: Camus joined the resistance movement during the occupation and after the liberation served as a columnist for the newspaper Combat.
The essay Le Mythe de Sisyphe (The Myth of Sisyphus), 1942, expounds notion of acceptance of the absurd of Camus with "the total absence of hope, which has nothing to do with despair, a continual refusal, which must not be confused with renouncement - and a conscious dissatisfaction."
Meursault, central character of L'Étranger (The Stranger), 1942, illustrates much of this essay: man as the nauseated victim of the absurd orthodoxy of habit, later - when the young killer faces execution - tempted by despair, hope, and salvation.
Besides his fiction and essays, Camus very actively produced plays in the theater (e.g., Caligula, 1944).
The time demanded his response, chiefly in his activities, but in 1947, Camus retired from political journalism.
Doctor Rieux of La Peste (The Plague), 1947, who tirelessly attends the plague-stricken citizens of Oran, enacts the revolt against a world of the absurd and of injustice, and confirms words: "We refuse to despair of mankind. Without having the unreasonable ambition to save men, we still want to serve them."
People also well know La Chute (The Fall), work of Camus in 1956.
Camus authored L'Exil et le royaume (Exile and the Kingdom) in 1957. His austere search for moral order found its aesthetic correlative in the classicism of his art. He styled of great purity, intense concentration, and rationality.
Camus died at the age of 46 years in a car accident near Sens in le Grand Fossard in the small town of Villeblevin.
Chinese 阿尔贝·加缪
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 271 reviews
November 4, 2022
welcome to: THE PENGUIN GREAT IDEAS PROJECT!
as you all know, i'm:
a) addicted to projects (and my book club, my long classics project, and my genius project are all on pause)
b) mildly behind on my reading challenge (see: months-long reading slump and corresponding existential crisis)
c) very into short books that make me look smart (much like the penguin great ideas collection).
i have acquired a couple dozen penguin great ideas installments, and i will be attempting to read one a day until i get bored, catch up, or reach spiritual fulfillment!
find past books here:
WHAT IS EXISTENTIALISM?
REFLECTIONS ON THE GUILLOTINE
THREE JAPANESE BUDDHIST MONKS
let's do this!
in all seriousness, if i was only allowed to have one opinion, it'd be being against the death penalty. this didn't have too much new to say on the argument (although it was written the better part of a century ago, to be fair) but it is sharp and concise.
i'm glad to have read it.
as you all know, i'm:
a) addicted to projects (and my book club, my long classics project, and my genius project are all on pause)
b) mildly behind on my reading challenge (see: months-long reading slump and corresponding existential crisis)
c) very into short books that make me look smart (much like the penguin great ideas collection).
i have acquired a couple dozen penguin great ideas installments, and i will be attempting to read one a day until i get bored, catch up, or reach spiritual fulfillment!
find past books here:
WHAT IS EXISTENTIALISM?
REFLECTIONS ON THE GUILLOTINE
THREE JAPANESE BUDDHIST MONKS
let's do this!
in all seriousness, if i was only allowed to have one opinion, it'd be being against the death penalty. this didn't have too much new to say on the argument (although it was written the better part of a century ago, to be fair) but it is sharp and concise.
i'm glad to have read it.
Read
February 8, 2021" It does not mean much to know that you will die, terrifying and frightening is not to know if you will live.
When the imagination sleeps, the words become meaningless : A deaf people takes note of a man's condamnation without paying attention.
But if he sees the machine, if he touches the wood and the iron, if he hears the sound of the falling head, the public imagination - suddenly awakened from sleep - will repudiate both that type of expression and the capital punishment ".
Camus does not believe that man is a social animal, but he is convinced that man cannot live outside society, and takes the view that capital punishment does nothing but gets dirty society.
Camus reveals also to me a paradox that revolves around the capital punishment : society is at least naive to believe in the exemplary force of executions, as long as it does not curb the commission of crimes. He concludes that the capital punishment is nothing but revenge, because " the punishment that punishes without warning - is, indeed, revenge. "
If waiting for the capital punishment is self-destruction, then we can talk about two deaths, the first being - by far - the worst.
When the imagination sleeps, the words become meaningless : A deaf people takes note of a man's condamnation without paying attention.
But if he sees the machine, if he touches the wood and the iron, if he hears the sound of the falling head, the public imagination - suddenly awakened from sleep - will repudiate both that type of expression and the capital punishment ".
Camus does not believe that man is a social animal, but he is convinced that man cannot live outside society, and takes the view that capital punishment does nothing but gets dirty society.
Camus reveals also to me a paradox that revolves around the capital punishment : society is at least naive to believe in the exemplary force of executions, as long as it does not curb the commission of crimes. He concludes that the capital punishment is nothing but revenge, because " the punishment that punishes without warning - is, indeed, revenge. "
If waiting for the capital punishment is self-destruction, then we can talk about two deaths, the first being - by far - the worst.
October 6, 2021
Nemesis
Attached to this review:
https://www.goodreads.com/review/show...
'[La peine de mort] est au corps politique ce que le cancer est au corps individuel, à cette différence près que personne n'a jamais parlé de la nécessité du cancer. On n'hésite pas au contraire à présenter communément la peine de mort comme une regrettable nécessité, qui légitime donc que l'on tue, puisque cela est nécessaire, et qu'on n'en parle point, puisque cela est regrettable.'
- Réflexions sur la guillotine
... Ce qui rappelle quelque peu l'enquête menée en son temps par Albert Londres au bagne de Cayenne en 1923, qui a conduit officiellement à son abolition en 1938....
Au bagne
https://fr.wikipedia.org/wiki/Bagne_d...
-----
Arguments de Camus contre la peine de mort. Et plus précisément contre son application mécanique, indifférenciée et outrancière comme châtiment suprême :
- Sa vertu d'exemple n'existe pas. Qu'on la pratique en huis-clos dans les prisons ou en public. Il n'est en rien prouvé qu'elle empêche le passage à l'acte du criminel. Au contraire, la peine capitale d'une part suscite des bourreaux, réceptacles d'inhumanité et d'autre part, elle excite autant au meurtre qu'elle le châtie, en cultivant le sadisme et une fascination chez son public pour la mort violente, créant des vocations (il est ici question de la décapitation par couperet).
- La peine capitale s'apparente à une pure vengeance de l'État, une forme de loi du talion déséquilibrée, où la punition, par son caractère anticipé et mécanique et par la durée qui sépare l'arrestation de l'exécution, est infiniment plus sévère que le crime qu'elle prétend punir.
- L'endurcissement des condamnés coupables reste parfois à prouver.
- Par ailleurs, l'État, pour pouvoir appliquer la loi du talion devrait être absolument innocent et le coupable absolument coupable.
- La peine capitale punit une culpabilité relative par un châtiment définitif et irréparable.
'Le jugement capital rompt la seule solidarité humaine indiscutable, la solidarité contre la mort, il il ne peut être légitimé que par une vérité ou un principe qui se place au-dessus des hommes.
En fait, le châtiment, suprême a toujours été, à travers les siècles, une peine religieuse. [...] Les valeurs religieuses, et particulièrement la croyance à la vie éternelle, sont donc seules à pouvoir fonder le châtiment suprême, puisqu'elles empêchent, selon leur logique propre, qu'il soit définitif et irréparable.'
Also read:
Le Dernier Jour d'un condamné
Der Prozess
L'Étranger
Surveiller et punir. Naissance de la prison
Attached to this review:
https://www.goodreads.com/review/show...
'[La peine de mort] est au corps politique ce que le cancer est au corps individuel, à cette différence près que personne n'a jamais parlé de la nécessité du cancer. On n'hésite pas au contraire à présenter communément la peine de mort comme une regrettable nécessité, qui légitime donc que l'on tue, puisque cela est nécessaire, et qu'on n'en parle point, puisque cela est regrettable.'
- Réflexions sur la guillotine
... Ce qui rappelle quelque peu l'enquête menée en son temps par Albert Londres au bagne de Cayenne en 1923, qui a conduit officiellement à son abolition en 1938....
Au bagne
https://fr.wikipedia.org/wiki/Bagne_d...
-----
Arguments de Camus contre la peine de mort. Et plus précisément contre son application mécanique, indifférenciée et outrancière comme châtiment suprême :
- Sa vertu d'exemple n'existe pas. Qu'on la pratique en huis-clos dans les prisons ou en public. Il n'est en rien prouvé qu'elle empêche le passage à l'acte du criminel. Au contraire, la peine capitale d'une part suscite des bourreaux, réceptacles d'inhumanité et d'autre part, elle excite autant au meurtre qu'elle le châtie, en cultivant le sadisme et une fascination chez son public pour la mort violente, créant des vocations (il est ici question de la décapitation par couperet).
- La peine capitale s'apparente à une pure vengeance de l'État, une forme de loi du talion déséquilibrée, où la punition, par son caractère anticipé et mécanique et par la durée qui sépare l'arrestation de l'exécution, est infiniment plus sévère que le crime qu'elle prétend punir.
- L'endurcissement des condamnés coupables reste parfois à prouver.
- Par ailleurs, l'État, pour pouvoir appliquer la loi du talion devrait être absolument innocent et le coupable absolument coupable.
- La peine capitale punit une culpabilité relative par un châtiment définitif et irréparable.
'Le jugement capital rompt la seule solidarité humaine indiscutable, la solidarité contre la mort, il il ne peut être légitimé que par une vérité ou un principe qui se place au-dessus des hommes.
En fait, le châtiment, suprême a toujours été, à travers les siècles, une peine religieuse. [...] Les valeurs religieuses, et particulièrement la croyance à la vie éternelle, sont donc seules à pouvoir fonder le châtiment suprême, puisqu'elles empêchent, selon leur logique propre, qu'il soit définitif et irréparable.'
Also read:
Le Dernier Jour d'un condamné
Der Prozess
L'Étranger
Surveiller et punir. Naissance de la prison
October 7, 2014
.
المقصلة ، دراسة هامة عن أحكام العقاب التي تنص علي الإعدام . يصف المترجم الدراسة البحثية أنها عرض إنساني عميق لشعور المحكومين واختلاجات نفوسهم عندما يعلمون بموعد إعدامهم
.عقوبة الإعدام، عقوبة الموت أو تنفيذ حكم الإعدام هو قتل شخص بإجراء القضائي
من أجل العقاب أو الردع العام والمنع..
.
يدافع ألبير كامو هنا عن حق القاتل والمجرم بالعيش والحياة ، ورأيه يتشابه مع إعلان منظمة العفو الدولية الذي ينص .. .:"عقوبة الإعدام هي ذروة الحرمان من حقوق الإنسان. وهي عملية القتل العمد لإنسان على يد الدولة. ويتم توقيع هذا العقاب القاسي واللاإنساني والمهين باسم العدالة.
وهو ينتهك الحق في الحياة كما أُعلن في الإعلان العالمي لحقوق الإنسان.
وتعارض منظمة العفو الدولية عقوبة الإعدام في جميع الأحوال بدون أي استثناء وبصرف النظر عن طبيعة الجريمة أو صفات المذنب والطريقة التي تستخدمها الدولة لقتل السجين.
.
قدمت الثورة الفرنسية المقص��ة كوسيلة جديد وانسانية بديلا عن طرق القديمة "من خوزقة والصلب والحرق بالنار" .
البير كامو يدافع ويسرد الحجة تلو الاخري ويدحض حجج أنصار الإعدام في فرنسا خاصة ، لم يعلم ألبير كامو أن اليوم "الخارجية الفرنسية تقوم بحملة عالمية لحث وإقناع الدول إلغاء حكومة الإعدام.
موضوع إلغاء عقوبة الإعدام مثيرة للجدل قديما وحديثا ، وفي القرن الثاني عشر كتب دارس القانون موسي بن ميمون، وهو يهودي شرقي إنه من الأفضل أن يتم تبرئة ألفٍ من المذنبين على أن يحكم على إنسان برئ بالإعدام". "وقد جادل أن تنفيذ حكم الإعدام على مجرم دون تأكد مطلق سوف يقود إلى ما هو أسوأ من ذلك وهو التقليل من تحمل عبء الإثبات حتى يصل بنا الحال إلى أن يتم إدانة شخص على هوى القاضي. وكان اهتمامه منصبًا على احترام العامة للقانون، وقد رأى أن الأخطاء الارتكابية أكثر تهديدا من أخطاء السهو والإهمال .
وعقوبة الإعدام في وجهة نظر دينية ، البوذية كمثال تنص تعاليم بوذا : الجميع يخشى العقاب؛ الجميع يخشى الموت، مثلك تمامًا. لذا، لا تقتل أو تتسبب في قتل أحد. الجميع يخشى العقاب، والجميع يحب الحياة، مثلك تمامًا. لذا، لا تقتل أو تتسبب في مقتل أحد.
أما في الإسلام :"يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالأُنثَى بِالأُنثَى فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاء إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ ذَلِكَ تَخْفِيفٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَرَحْمَةٌ".والخ
وكان الجدل عن إلغاء عقوبة الإعدام في الأدب والسينما بشكل كبير ،
تتناول رواية A Hanging للكاتب "جورج أورويل" تتناول تنفيذ إحدى عقوبات الإعدام التي شهدها أورويل أثناء خدمته كشرطي بورما في العشرينات من القرن العشرين. وقد كتب أورويل في هذا الصدد "إنه لأمر غريب حقًا؛ فحتى هذه اللحظة، لم أتمكن من إدراك الحكمة وراء تدمير حياة رجل كان ينعم بالوعي والصحة. عندما رأيت السجين وهو يخطو ليتجنب قطع الثلج المتساقطة، رأيت اللغز والخطأ الفادح المتمثل في إنهاء حياة شخص وهو في ريعان قوته. هذا الرجل لم يكن قاب قوسين أو أدنى من الموت، بل كان ينبض بالحياة مثلما كنا..."
.
هناك أفلام هلبا تناولت موضوع عقوبة الإعدام والمعارضة لها ، لكن العديد من الناس متفقين انه تحفة كيشلوفسكي "فيلم قصير عن الموت" من أفضل الأعمال .
>
وأيضا فيه فيلم : عن بروفسور يرئس جماعة تحارب حكم الإعدام يتورط في قضية يحكم عليه بالإعدام ..وصحفية تحاول إثباث براءته
شفت قبل أسبوع فيلم اسمه "John Doe: Vigilante
يحكي الفيلم قصة قاتل متسلسل ، همه الوحيد قتل ..القتلة ..بمعني انه يأخذ العدالة والقصاص بيده ، لآنه الحكومة والمحكمة الجنائية قامت بالإفراج عن العديد من القتلة ..؟!
يقول في الفيلم " أن نظام العدل هذا يلوث ا��بشرية ويقضي عليها ،حان الوقت النهوض من علي الأريكة ،حان وقت اغلاق التلفاز ، حان وقت النهوض والصراخ ،هذا لاينفع هذا خطأ ،يجب علينا ان نفعل شئ ، يجب ان نأخذ وقفة نراعي بعضنا ونحمي بعضنا ، انا لست جون دوه ، بل كلنا جون دوه ، عليكم انتم ان تجعلوهم يفكرون قبل ان يغتصبوا او يقتلوا ، يجب ان يصدقوا انه يوجد شخص يشاهد ويستعد لفعل شئ، الحكومة والمحكمة لن تفعل شئ بل انتم ."
الفيلم هذا عنده نظرة مختلفة عن ألبير كامو ،
…
.
لم استطع تكوين رأي نهائي عن موضوع رفض عقوبة الإعدام ، أحيانا أكون مع عقوبة الإعدام لآنه من الواجب تطبيق عقوبة الإعدام علي القاتل مهما كان سبب قتله ، إلا اذا كان دفاعا عن النفس او بغير قصد ..وأحيانا اخري اتفق مع انه الحكم النفسي اقسي من حكم اعدام ..عقوبة السجن المؤبد والانفرادي اقوي واكثر من اعدامها لأنه سلب الحرية والوحدة موت بطئ وأطول .
أحسد العديد من الأشخاص علي حسم موقفهم ..
المضحك انه الثائر الفرنسي واحد قادة الثوار في الثورة الفرنسية ، جورج جاك دانتون صاحب مقولة "المقصلة هي الحل" عند وضع عنقه تحت المقصلة "الثورة تأكل أبنائها " .
ونفس الموقف حصل مع رفيقه "روسبير " الذي قتل الالاف علي المقصلة تم قتله بنفس الطريقة .
هناك الكثير من "كلمات قبل إعدام القتلة، امثلة :
1،جون واين جاسي الذي اغتصب وقتل ما لا يقل عن 33 صبيًّا في الفترة بين 1972-1978، ونفذ جميع جرائمه مرتديًا زي «المهرج»، وأعدم في 10 مايو 1994.
آخر كلماته: «اذهبوا للجحيم»
2، كارل بانزرام قتل 22 شخصًا على الأقل، واغتصب أكثر من 1000 رجل في الولايات المتحدة آخر كلماته: «أسر��وا أيها الأغبياء، يمكنني الآن قتل 10 منكم بينما تقفون حولي بلا فائدة»
وأعدم في 5 سبتمبر 1930.
3 آخر كلماته: «أخبروني، هل بعدما تقطعون رأسي سأزال قادرا على سماع، على الأقل للحظة واحدة، صوت دمي يتدفق من رقبتي؟ سيكون ذلك من دواعي سروري لاختبار جميع الملذات ،بيتر كورتن يعرف باسم «مصاص دوسلدورف» قتل ما بين 9 و 60 من البالغين والأطفال، وكان يشرب من دم ضحاياه، فضلا عن اغتصاب وضربه كثيرين آخرين في ألمانيا، وأعدم بواسطة المقصلة في 2 يوليو 1931.
4،آخر كلماته: «سأكون في الجحيم قبل أن تبدأوا وجبة الإفطار، هيا يا أولاد أسرعوا، كان توم كيتشوم يعرف أحيانا باسم «بلاك جاك»، ويقال إنه قتل الكثير من الناس، ولكن في نهاية المطاف أعدم شنقا لضلوعه في عملية سطو على قطار، وأعدم في 26 إبريل 1901.
5،آخر كلماته: «خذ وقتك.. أتقن عملك» يعد الدكتور هنري هوارد هولمز واحدًا من أوائل السفاحين الأمريكيين، واعترف بارتكابه 27 جريمة قتل، وبعضها عرض في معرض شيكاغو عام 1893، وأعدم في 7 مايو 1896.
6،آخر كلماته: «لا أحمل أي ضغينة، هذه أفعالي وحدث ما حدث، وآسف على ذلك قتل ستيفن جودي امرأة وأطفالها الـ3 في عام 1979، وفي 9 مارس 1981 أعدم عن طريق الكرسي الكهربائي
هنا مقالة موضوع : بالصور ..http://www.almasryalyoum.com/news/det...
3مقالة ويكيبديا عن عقوبة الإعدام ، ممتازة تساعدك علي المام تاريخي بهذه العقوبة .
http://ar.wikipedia.org/wiki/عقوبة_ال...
November 21, 2020
این کتاب خوب بود واقعاً. کامو تکتک استدلالهای موافقان اعدام رو مطرح میکنه و بعد به تکتکشون پاسخ منطقی میده. مختصر و مفید.
توی reviewها خوندم نوشته بودن این کتاب ترجمه نشده، که خب درست نیست. من ترجمهی آقای قاسم رستمی از نشر فرهنگ جاوید رو خوندم و ترجمهی خوبی هم بود.
کمی توصیفهای دربارهی صحنهی اعدام اذیتم کرد که البته هرکسی کتابی دربارهی موضوع اعدام انتخاب میکنه باید آمادگی روبرو شدن با این توصیفها رو هم داشته باشه.
توی reviewها خوندم نوشته بودن این کتاب ترجمه نشده، که خب درست نیست. من ترجمهی آقای قاسم رستمی از نشر فرهنگ جاوید رو خوندم و ترجمهی خوبی هم بود.
کمی توصیفهای دربارهی صحنهی اعدام اذیتم کرد که البته هرکسی کتابی دربارهی موضوع اعدام انتخاب میکنه باید آمادگی روبرو شدن با این توصیفها رو هم داشته باشه.
October 28, 2023
با بیشتر مطالب کتاب موافق بودم و گاهی اوقات زاویه دید و نوع بیانش نسبت به مرگ ، کشتن و کشته شدن برام جدید بود .
(به خودم:حین خوندن بعضی از قسمت ها تمرکز نداشتی باید دوباره بخونیش.)
(به خودم:حین خوندن بعضی از قسمت ها تمرکز نداشتی باید دوباره بخونیش.)
May 30, 2023
For such a short piece, this took me a long time to get through. (Though in short, it’s an amazing essay.)
Fortunately for many of us (I live in the UK/Europe), it’s an obsolete piece now. But sadly that still isn’t the case worldwide.
The death penalty is wrong. It’s an act of revenge. Not justice.
Argue with me and I’ll just refer you to Camus. I certainly can’t state it better than he has.
Fortunately for many of us (I live in the UK/Europe), it’s an obsolete piece now. But sadly that still isn’t the case worldwide.
The death penalty is wrong. It’s an act of revenge. Not justice.
Argue with me and I’ll just refer you to Camus. I certainly can’t state it better than he has.
March 18, 2020
کامو و مساله اعدام
مقاله اعدام کامو به فارسی ترجمه نشده متاسفانه
کامو میگه انسان مقدسه (مضمون)
میگه اگه یک کتاب صد صفحه ای برای اخلاق بخوام بنویسم 99 ص اش سفیده ص اخرش نوشته دوست داشته باش
انسان هارو دوست داشته باش
اعدام نه تنها اخلاقی نیست بلکه زشته
اعدام مثل فحش میمونه
یک عمل زشته نمیتونه به هنر و خلاقیت هنری ترسيم بشه
کار هنرمند جستجوی زیبایی و اخلاقه
در
دادگاه نورنبرگ روس ها گفتن نازی هارو در دم بکشین امریکایی ها گفتن نه ما کار اونارو با خودشون نمیکنیم ما به اونا اجازه میدیدم از خودشون دفاع کنند وکیل بگیرند که خیلیاشونم دفاع کردند ما باید بتونیم اینارو محکوم کنیم
كامو میگه عظمت انسان در این است که از شرایط خودش قوی تر باشه و اگه شرایط اون ناعادلانه است خودش ناعادل نباشه
اعدام ناعادلانه است خودمون باید عادل باشیم
دنیایغرب جدال بین میانه روی و تند روی بوده
هیچ کس سفید مطلق نیست هرکس خیلی راحت میتونه جانی باشه
آلتوسر فیلسوف معروف فرانسوی همسرش و خفه کرد چون عصبیش میکرد!
مقاله اعدام کامو به فارسی ترجمه نشده متاسفانه
کامو میگه انسان مقدسه (مضمون)
میگه اگه یک کتاب صد صفحه ای برای اخلاق بخوام بنویسم 99 ص اش سفیده ص اخرش نوشته دوست داشته باش
انسان هارو دوست داشته باش
اعدام نه تنها اخلاقی نیست بلکه زشته
اعدام مثل فحش میمونه
یک عمل زشته نمیتونه به هنر و خلاقیت هنری ترسيم بشه
کار هنرمند جستجوی زیبایی و اخلاقه
در
دادگاه نورنبرگ روس ها گفتن نازی هارو در دم بکشین امریکایی ها گفتن نه ما کار اونارو با خودشون نمیکنیم ما به اونا اجازه میدیدم از خودشون دفاع کنند وکیل بگیرند که خیلیاشونم دفاع کردند ما باید بتونیم اینارو محکوم کنیم
كامو میگه عظمت انسان در این است که از شرایط خودش قوی تر باشه و اگه شرایط اون ناعادلانه است خودش ناعادل نباشه
اعدام ناعادلانه است خودمون باید عادل باشیم
دنیایغرب جدال بین میانه روی و تند روی بوده
هیچ کس سفید مطلق نیست هرکس خیلی راحت میتونه جانی باشه
آلتوسر فیلسوف معروف فرانسوی همسرش و خفه کرد چون عصبیش میکرد!
November 22, 2020
پیشنهاد میکنم حتماااا این کتاب رو بخونید
همه باید بخونن ....همه !!!!
"استدلالی که طرفداران اعدام سفت و سخت به آن چسیبده اند جنبه عبرت آموزی آن است ...چگونه ممکن است جنایتی که شباهنگام و مخفیانه در محوطه زندان مرتکب میشویم عبرت آموز باشد؟"
"مجازات مرگ اول از همه ممکن نیست کسی را بترساند که خود نمی داند که قرار است آدم بکشد چرا که آنی تصمیم به قتل میگیرد "
"این نیروی ترس در برابر کسانی که دلشان سخت شده و می باید اندکی نرم گردد عقیم می ماند "
"قربانی البته بی گناه است اما جامعه ای که از قرار معلوم نماینده اوست آیا می تواند ادعای بی گناهی کند ؟ آیا جامعه دست کم تا حدودی مسول جنایتی نیست که خود با این قاطعیت تنبیه میکند؟ "
"آنها باید بدانند که زمان میگذرد و آداب و رسوم تغییر میکند روزی میرسد که گناهکاری که عجولانه اعدام شده از دید جامعه پلید و جانی نخواهد بود "
همه باید بخونن ....همه !!!!
"استدلالی که طرفداران اعدام سفت و سخت به آن چسیبده اند جنبه عبرت آموزی آن است ...چگونه ممکن است جنایتی که شباهنگام و مخفیانه در محوطه زندان مرتکب میشویم عبرت آموز باشد؟"
"مجازات مرگ اول از همه ممکن نیست کسی را بترساند که خود نمی داند که قرار است آدم بکشد چرا که آنی تصمیم به قتل میگیرد "
"این نیروی ترس در برابر کسانی که دلشان سخت شده و می باید اندکی نرم گردد عقیم می ماند "
"قربانی البته بی گناه است اما جامعه ای که از قرار معلوم نماینده اوست آیا می تواند ادعای بی گناهی کند ؟ آیا جامعه دست کم تا حدودی مسول جنایتی نیست که خود با این قاطعیت تنبیه میکند؟ "
"آنها باید بدانند که زمان میگذرد و آداب و رسوم تغییر میکند روزی میرسد که گناهکاری که عجولانه اعدام شده از دید جامعه پلید و جانی نخواهد بود "
October 3, 2014
من المهم اليوم العودة إلى موقف ألبير كامو من عقوبة الإعدام، والتي ناقش ضرورة إلغائها في هذه الدراسة بشكلٍ مفصّل، كما أنه من المهم أيضًا إعادة التذكير بالمبرّرات التي ساقها كامو لإلغاء هذه العقوبة، وفضح هشاشة المهللين لها، خاصةً وأن الدول العربية تحتل موقعا مرموقا في قائمة الدول التي ماتزال تطبق عقوبة الإعدام!
ورغم أن كامو يعد ملهمًا لكثير من الكتاب بمقالاته وأعماله الأدبية والفلسفية الكبرى، إلا أن موقفه الرافض لعقوبة الإعدام يبدو أقل حضورًا -أو استحضارًا- رغم أنه يكمل صورته وينسجم مع مواقفه الأخلاقية والإنسانية الأخرى.
يقف كامو في كتابه هذا بقوة ضد عقوبة الإعدام لأنها في نظره عقوبة غير مجدية (بالإضافة إلا لا-إنسانيتها وقسوتها)، فلم يتبين قط أنها تشكل رادعاً ضد ارتكاب الجرائم، فهي أولاً لا تستطيع أن تخيف من لا يعرف أنه سيقتل (معظم القتلة ما كانوا يعلمون وهم يحلقون ذقونهم صباحًا أنهم سيقتلون مساءً) ، ولا تستطيع أن تخيف من يعقد العزم على القتل ويهئ جريمته مع سبق الإصرار والتعمّد، ولا من يذهب إلى موعد للتفاهم فيحمل معه سلاحًا ليخيف الخائن أو الخصم ويستعمله مع أنه كان لا يريد ذلك!
وهي عقوبة لا يمكن الرجوع عنها حال تنفيذها حتى لو ثبتت براءة المتّهم بعد حين (لأنه سيكون حينها في عداد الأموات). فكما أنّها تصيب المجرمين فكذلك بإمكانها أن تُنزل بالأبرياء، ولنتذكر أن المسيح كان أحد أشهر الأبرياء الذين حُكم عليهم بالإعدام!
حقيقة لم أستطع أن أختلف أو أتفق مع كامو بشكلٍ كلّي في هذا الكتاب، ولكنني في الوقت نفسه استمتعت بقراءة وجهة نظر –حتى لو لم أقتنع بها تمامًا- مخالفة للسائد!
ورغم أن كامو يعد ملهمًا لكثير من الكتاب بمقالاته وأعماله الأدبية والفلسفية الكبرى، إلا أن موقفه الرافض لعقوبة الإعدام يبدو أقل حضورًا -أو استحضارًا- رغم أنه يكمل صورته وينسجم مع مواقفه الأخلاقية والإنسانية الأخرى.
يقف كامو في كتابه هذا بقوة ضد عقوبة الإعدام لأنها في نظره عقوبة غير مجدية (بالإضافة إلا لا-إنسانيتها وقسوتها)، فلم يتبين قط أنها تشكل رادعاً ضد ارتكاب الجرائم، فهي أولاً لا تستطيع أن تخيف من لا يعرف أنه سيقتل (معظم القتلة ما كانوا يعلمون وهم يحلقون ذقونهم صباحًا أنهم سيقتلون مساءً) ، ولا تستطيع أن تخيف من يعقد العزم على القتل ويهئ جريمته مع سبق الإصرار والتعمّد، ولا من يذهب إلى موعد للتفاهم فيحمل معه سلاحًا ليخيف الخائن أو الخصم ويستعمله مع أنه كان لا يريد ذلك!
وهي عقوبة لا يمكن الرجوع عنها حال تنفيذها حتى لو ثبتت براءة المتّهم بعد حين (لأنه سيكون حينها في عداد الأموات). فكما أنّها تصيب المجرمين فكذلك بإمكانها أن تُنزل بالأبرياء، ولنتذكر أن المسيح كان أحد أشهر الأبرياء الذين حُكم عليهم بالإعدام!
حقيقة لم أستطع أن أختلف أو أتفق مع كامو بشكلٍ كلّي في هذا الكتاب، ولكنني في الوقت نفسه استمتعت بقراءة وجهة نظر –حتى لو لم أقتنع بها تمامًا- مخالفة للسائد!
January 2, 2017
A long essay of Camus, talking about guillotine (and other ways for killing criminals) from philosophical, psychological and sociological perspectives.
The main idea is proving that it is immoral killing someone in the name of law, because there is no crime deserves that (revenge!!). Camus says using guillotine is revenge not a punishment because it is not a rational but it is just a desire of humans to kill.
Reading this essay is a good chance to understand the final part of THE STRANGER. Meursault refuses to confess in front of a clergy man and also refuse to listen to his preach. I think no one can understand what Camus means in that part, but only by reading this essay.
The main idea is proving that it is immoral killing someone in the name of law, because there is no crime deserves that (revenge!!). Camus says using guillotine is revenge not a punishment because it is not a rational but it is just a desire of humans to kill.
Reading this essay is a good chance to understand the final part of THE STRANGER. Meursault refuses to confess in front of a clergy man and also refuse to listen to his preach. I think no one can understand what Camus means in that part, but only by reading this essay.
September 12, 2015
İdam cezasına karşı mısınız yoksa taraftar mısınız? Bu soruya cevap vermeden önce 7 yaşında bir kız çocuğunun "mendil çaldığı" için idam edildiğini düşünün. Üstelik cellat ile yardımcılarının, mahkumun ağırlığına kendilerininkini de katmak amacıyla darağacında sallanan ufak bedenin ayaklarına asıldığını gözünüzün önüne getirin. 19. yy. aydınlama çağını yaşayan İngiltere'sinde olan tam da bu. Yaşları 7 ila 14 arasında değişen 100'den fazla "çocuk", çoğu kez karınlarını doyurmak için ekmek çaldıkları için diğer çocuklara "ibret" olsun diye asılmış. Öyle iğrenç idam ve uygulamaları var ki, midenizde müthiş bir ağrı ve iğrenme hissetmemeniz mümkün değil. Örneğin, kimi kez asılan kişinin vücudunun ya da kafasının kopması gibi ve yahut, cesetlerin çürüyene kadar asılı tutulduğu idam sehpaları - ki et, kemikten düşüp ayrılana kadar bu mide bulandırıcı ritüelin günlerce hatta haftalarca halka izlettirilmesi. Hatta daha ileri gidilip idam sehpalarında çürümüş cesetlere gezi turlarının düzenlenmesi. Kitap, 18. yy.dan başlayarak günümüze kadar, İngiltere'de idam cezası ve uygulamalarının geçirdiği süreci anlatıyor. 1831'e kadar olan süreçte, 250 den fazla suç için idam verilirken, 1831'de "çamaşırhaneden kumaş çalma" gibi bazı önemsiz suçlar için verilen idam kaldırılmış, modern polis teşkilatının kurulmasından 10 yıl sonra (1829), sadece 15 farklı suç için, 1861 yılında ise sadece 4 farklı suç için (cinayet, vatana ihanet, korsanlık ve kundakçılık) idam cezasının verilmesi kararlaştırılmış. İngiliz hukuk sistemi, 18. ve 19. yy.da, insanların tabiatını ve suçluyu suçlu yapan sosyal çevre ve soyaçekimin gücünü bilmiyorlar. Bu nedenle psikolojik ve sosyolojik açıklamaları düşmanca karşılamamışlar, suçluyu ahlaksızlık içinde çürüyen, düzelme olanağı bulunmayan, bu nedenle de yok edilmesi gereken bir canavar olarak görmüşler. idam cezaları öyle absürd bir hal alıyor ki, bir insanın ölümüne sebep olduğu için asılan veya canlı canlı gömülen hayvanlar (domuz, at, eşek vs) bile olmuş. Peki bundaki amaç ibret ya da suçu azaltma olabilir mi? Yani bir domuzu asmak, diğer domuzların insan öldürmesini engelleyecek mi ya da bu idam cezası, hayvanlara ibret olabilir mi? Dehşet olan bir durum daha var aslında. 1830'lara kadar kadınların asılması yasak olduğu için idam cezasının uygulanması kadının canlı canlı yakılarak (sanki daha insancılmış gibi) öldürülmesi şeklinde olmuş. İnsanlık dibi görünce, başka bir dibin daha olduğunu görerek alçaklığın sınırının olmadığını görüyor. Kitap, idam cezasına karşıtlığın güzel bir örneği olmuş, okuyun, okutturun derim. İyi okumalar...
November 26, 2024
I was surprised to see Albert Camus for my today's ethics class.
I'm a bit amused to see how Albert Camus was insulting the death penalty, I honestly expected something different, but I didn't read that many books of him, so that's probably why.
Based on the work I have done of this text, he has a great structure for his arguments, as well as a statement, evidence and example.
(3 B's: Behauptung, Beleg, Beispiel
Engl.: statement, evidence, example). Therefore I could understand him better than if he wouldn't have used this method. Also I see his arguments as something that is able to be discussed openly with others, while still being able to stand to the point of Albert Camus. I didn't like that much how he mentioned that every criminal isn't afraid of punishment, as I think that's more of an individual thing, but except that the text was insightful and interesting to read for my class.
I'm a bit amused to see how Albert Camus was insulting the death penalty, I honestly expected something different, but I didn't read that many books of him, so that's probably why.
Based on the work I have done of this text, he has a great structure for his arguments, as well as a statement, evidence and example.
(3 B's: Behauptung, Beleg, Beispiel
Engl.: statement, evidence, example). Therefore I could understand him better than if he wouldn't have used this method. Also I see his arguments as something that is able to be discussed openly with others, while still being able to stand to the point of Albert Camus. I didn't like that much how he mentioned that every criminal isn't afraid of punishment, as I think that's more of an individual thing, but except that the text was insightful and interesting to read for my class.
December 11, 2020
"إن الإنسان، حين تفرض عليه مواجهة الموت المحتم، تهدم روحه رأسًا على عقب، مهما كانت قناعاته.
إن شعور المحكوم عليه الموثوق الرباط، بالعجز والعزلة، تجاه التحالف العام الذي يريد موته، هو في حدّ ذاته عقاب لا يُتصور"
كتاب أخلاقي إنساني، كفيل بتغير رأي قارئه عن عقوبة الإعدام..
إن شعور المحكوم عليه الموثوق الرباط، بالعجز والعزلة، تجاه التحالف العام الذي يريد موته، هو في حدّ ذاته عقاب لا يُتصور"
كتاب أخلاقي إنساني، كفيل بتغير رأي قارئه عن عقوبة الإعدام..
February 9, 2022
در این جستار کامو توضیح میدهد که چرا مجازات اعدام در دنیای پس از جنگ جهانی کارکرد خود را از دست داده و حتی مضر است. نشان میدهد که این حکم جنبهی عبرتآموزی برای اجتماع ندارد. (که اگر داشت کماکان باید شاهد اعدامهایی در ملاء عام بودیم)
از طرفی در غالب جرمها، مجرم به درون جنایت پرتاب میشود، به این معنی که در تب و میلی ناخواسته و تصمیمی آنی مرتکب قتل میشود. در چنین مواردی حکم اعدام نمیتواند ترسی بازدارنده برای وقوع قتل به وجود آورد. آن دسته از مجرمان حرفهای که از طریق جرم امرار معاش میکنند بعید است از چوبهی دار هراسی داشته باشند:
ترس از مرگ نمیتواند عامل بازدارنده باشد. از آنجا که این ترس هرچقدر هم بزرگ باشد برای فرونشاندن عواطف انسانی کافی نیست. کما اینکه در موازات غریزهی زندگی، غریزه و میل به مرگ را داریم که خواهان نابودی خود یا دیگران است. پروندههای زیادی موجود است که مجرمان بین خودکشی و دگرکشی مردد بودهاند.
مضاف بر اینها، مجریان این حکم، خود خلقوخوی مجرمان را میگیرند. دستیاران اعدام گیوتین را "دستگاه" و محکوم را "بسته" مینامیدند. اعدام لذتهای دگرآزارانه را در مجریان و تماشاگران ارضا میکند.
جنبهی دیگر اعدام، انتقام است. تلافی کردن امری ذاتی و غریزیست. قانون برای این به وجود نیامده است که آن را تقلید یا بازتولید کند. اما با در نظر گرفتن همین رویکرد هم، اعدام نمیتواند واکنشی برابر با جرم مرتکب شده باشد. پیشاندیشی و وجههی قانونی این قتل هدفمند، رنجهای روانی فراتر از جنایت رخ داده را ایجاد میکند.
در نهایت اعدام چیزی دارد که سایر مجازاتها فاقد آن هستند: جنبهی حذفکنندگی. برای مواردی که از تغییرناپذیری مجرم آگاهیم، توجیهپذیر است اما قضاوت در مورد اینکه چگونه و چرا کسی تغییرپذیر است یا نه خود محل بحث است.
از طرفی در غالب جرمها، مجرم به درون جنایت پرتاب میشود، به این معنی که در تب و میلی ناخواسته و تصمیمی آنی مرتکب قتل میشود. در چنین مواردی حکم اعدام نمیتواند ترسی بازدارنده برای وقوع قتل به وجود آورد. آن دسته از مجرمان حرفهای که از طریق جرم امرار معاش میکنند بعید است از چوبهی دار هراسی داشته باشند:
در متن کوئیستلر میخوانیم که در دورهی که در انگلستان رسم بود جیببرها را اعدام کنند، همزمان، در میان جمعیت و به دور چوبهی داری که همکارشان بر سر آن اعدام میشد، دیگر جیببرها جیب مردمی را که به تماشا ایستاده بودند خالی میکردند
ترس از مرگ نمیتواند عامل بازدارنده باشد. از آنجا که این ترس هرچقدر هم بزرگ باشد برای فرونشاندن عواطف انسانی کافی نیست. کما اینکه در موازات غریزهی زندگی، غریزه و میل به مرگ را داریم که خواهان نابودی خود یا دیگران است. پروندههای زیادی موجود است که مجرمان بین خودکشی و دگرکشی مردد بودهاند.
مضاف بر اینها، مجریان این حکم، خود خلقوخوی مجرمان را میگیرند. دستیاران اعدام گیوتین را "دستگاه" و محکوم را "بسته" مینامیدند. اعدام لذتهای دگرآزارانه را در مجریان و تماشاگران ارضا میکند.
جنبهی دیگر اعدام، انتقام است. تلافی کردن امری ذاتی و غریزیست. قانون برای این به وجود نیامده است که آن را تقلید یا بازتولید کند. اما با در نظر گرفتن همین رویکرد هم، اعدام نمیتواند واکنشی برابر با جرم مرتکب شده باشد. پیشاندیشی و وجههی قانونی این قتل هدفمند، رنجهای روانی فراتر از جنایت رخ داده را ایجاد میکند.
در نهایت اعدام چیزی دارد که سایر مجازاتها فاقد آن هستند: جنبهی حذفکنندگی. برای مواردی که از تغییرناپذیری مجرم آگاهیم، توجیهپذیر است اما قضاوت در مورد اینکه چگونه و چرا کسی تغییرپذیر است یا نه خود محل بحث است.
February 24, 2021
"The guillotine exists, and does crime; between the two there is no other apparent connection than that of the law. All we can conclude from the figures, set down at length in statistical tables is this: for centuries crimes other than murder were punished with death, and the supreme punishment, repeated over and over again, did not do away with any of those crimes. For centuries now, those crimes have no longer been punished with death. Yet they have not increased; in fact, some of them, have decreased. Similarly, murder has been punished with execution for centuries and yet the race of Cain has not disappeared. Finally, in the thirty-three nations that have abolished the death penalty or no longer use it, the number of murders has not increase. Who could deduce from this that capital punishment is really intimidating?"
January 23, 2022
من می خوام برای اولین بار اول از مترجم تشکر کنم تا نویسنده ! این نشر برای من حداقل یه ناشر تازه کشف شده س. و صرفا به علت اشتیاقی که به کامو
دارم . این کتاب رو خریدم ولی واقعا متن و ترجمه ش اون قدر روان بود که حس می کنم با این ناشر می تونم دوستی های بیشتر داشته باشم از این به بعد .
به نظرم نمیشه این کتاب رو نقد کرد . درباره ش حرف زد یا حتی ازش تعریف کرد . کامو صراحتا دیدگاه ش رو داره درباره موضوع مجازات اعدام و اشکارا مخالفتش رو با این داستان بیان می کنه . این جا شاید باز بشه رگه هایی از ایدولوژی کامویی رو یافت ولی به نظرم این مقاله که در اصل برای اولین بار در دو شماره پی در پی در روزنامه هم چاپ شده بوده . دیدگاه شخصی کامو درباره قضیه مجازات اعدام .
با اینکه شخصا فکر می کنم برخی از استدلال های این کتاب و مثال هایی که کامو تعریف می کنه خیلی سطح پایین و نادرست بوده ولی این کتاب کمک می کنه روحیات و شخصیت و زندگی غیر ادبی کامو رو بیشتر بشناسی .و بدونیم چرا میگن در تمام عمرش مبارزه کرده با چیز هایی که بقیه اصلا شکی درباره درست نبودنش به خودشون نمی دادن ! حداقل برای من که این طوری بود
اعتقاد دارم کسی سراغ این اثر می ره که بقیه کار های کامو رو حداقل یک بار خونده باشه . پس اگه کامو تو زندگی تون اون قدر که برای من تو زندگیم مهم شده ، جایگاه داره . حتما این کتاب خوش خوان و کم حجم رو از دست ندید
دارم . این کتاب رو خریدم ولی واقعا متن و ترجمه ش اون قدر روان بود که حس می کنم با این ناشر می تونم دوستی های بیشتر داشته باشم از این به بعد .
به نظرم نمیشه این کتاب رو نقد کرد . درباره ش حرف زد یا حتی ازش تعریف کرد . کامو صراحتا دیدگاه ش رو داره درباره موضوع مجازات اعدام و اشکارا مخالفتش رو با این داستان بیان می کنه . این جا شاید باز بشه رگه هایی از ایدولوژی کامویی رو یافت ولی به نظرم این مقاله که در اصل برای اولین بار در دو شماره پی در پی در روزنامه هم چاپ شده بوده . دیدگاه شخصی کامو درباره قضیه مجازات اعدام .
با اینکه شخصا فکر می کنم برخی از استدلال های این کتاب و مثال هایی که کامو تعریف می کنه خیلی سطح پایین و نادرست بوده ولی این کتاب کمک می کنه روحیات و شخصیت و زندگی غیر ادبی کامو رو بیشتر بشناسی .و بدونیم چرا میگن در تمام عمرش مبارزه کرده با چیز هایی که بقیه اصلا شکی درباره درست نبودنش به خودشون نمی دادن ! حداقل برای من که این طوری بود
اعتقاد دارم کسی سراغ این اثر می ره که بقیه کار های کامو رو حداقل یک بار خونده باشه . پس اگه کامو تو زندگی تون اون قدر که برای من تو زندگیم مهم شده ، جایگاه داره . حتما این کتاب خوش خوان و کم حجم رو از دست ندید
February 16, 2022
"When the imagination sleeps, words are emptied of their meaning: a deaf population absent-mindedly registers the condemnation of a man"
September 11, 2021
تا نزدیک به انتهای این کتاب دائم از خودم میپرسیدم چرا زمانی که تو دنیا مسائل و فجایع خیلی بزرگی مثل کرونا و جنگهای گوناگون و بسیاری دیگر از موارد وجود داره، باید مطالبی را راجع به اعدام که دغدغه ی اروپای قرن بیستم بوده بخوانم؟ اما آلبر کامو در نهایت نیز نظرم رو برگردوند و با گفتن مطالبی در حد یکی دو صفحه، کاری کرد که خواندن این کتاب برایم بسیار ارزشمندتر شود
February 12, 2013
"انّ العبرة التي تعطيها المقصلة هي أن حياة الانسان تكف عن كونها مقدسة إذا رأينا أنّ من المفيد قتله"
May 22, 2023
کامو تو این کتاب دلایل نفرتش رو از اعدام بیان میکنه که اگر بخوام براتون به خلاصه بگم شامل این موارد میشه :
-جنبه عبرت اموزی نداره
-پیامد ها و تاثیرات بدتری داره (هم در شرکت کننده ها و هم اجرا کننده ها)
-فقط در افراد ترسو تاثیر میذاره
-عواطف قوی انسان میتونه با هراس از مرگ مقابله کنه
-هیچ قاتلی از قبل پیش بینی و به عواقب کارش فکر نمیکنه
-رابطه ای بین اعدام و کم شدن جرم نیست
-حقیقت اعدام انتقامه چون تنبیهی که پیشگیری نمیکنه انتقامه
- رنج بی پایان برای خانواده (به خاطر فرایند عذاب اور و طولانی اون)
-نقش جامعه از بوجود اوردن اون جرم رو نادیده میگیره
-اصلاح ناپذیر بودن فرد رو تایید میکنه
-امکان خطا در تشخیص رای وجود داره
-هیچ کس بدون خطا و اشتباه وجود نداره
_جنایاتی که حکومت میکنه و کشته های اون (مثل جنگ ها و ...) از جرایم فردی بیشتره
**هر که گمان میکند همه چیز میداند تصورش این است که مجاز به انجام هرکاری است**
-جنبه عبرت اموزی نداره
-پیامد ها و تاثیرات بدتری داره (هم در شرکت کننده ها و هم اجرا کننده ها)
-فقط در افراد ترسو تاثیر میذاره
-عواطف قوی انسان میتونه با هراس از مرگ مقابله کنه
-هیچ قاتلی از قبل پیش بینی و به عواقب کارش فکر نمیکنه
-رابطه ای بین اعدام و کم شدن جرم نیست
-حقیقت اعدام انتقامه چون تنبیهی که پیشگیری نمیکنه انتقامه
- رنج بی پایان برای خانواده (به خاطر فرایند عذاب اور و طولانی اون)
-نقش جامعه از بوجود اوردن اون جرم رو نادیده میگیره
-اصلاح ناپذیر بودن فرد رو تایید میکنه
-امکان خطا در تشخیص رای وجود داره
-هیچ کس بدون خطا و اشتباه وجود نداره
_جنایاتی که حکومت میکنه و کشته های اون (مثل جنگ ها و ...) از جرایم فردی بیشتره
**هر که گمان میکند همه چیز میداند تصورش این است که مجاز به انجام هرکاری است**
This entire review has been hidden because of spoilers.
November 8, 2020
Read this last night on, coincidentally, his birthday! (He'd be 107 today)
An incredible essay on the barbarism and hypocritical nature of the death penalty.
An incredible essay on the barbarism and hypocritical nature of the death penalty.
September 9, 2015
Albert Camus, "Giyotin Üzerine" adlı eserinde, suçlulara verilen idam cezasının gereksizliği üzerine görüşlerini belirtmiş. Kitapta ilginç ve haklı tespitler var. (bu noktadan sonra spoiler var)
İlk olarak idam cezasını savunanların sıklıkla öne sürdü��ü "potansiyel katillere örnek olma, onları suç işlemekten caydırma" tezini çürütüyor. İdam cezasının artık kapalı kapılar ardında, sadece birkaç infaz memuru eşliğinde yapıldığını, haliyle bu infazı görmeyen insanların ertesi sabah sadece "bir suçlunun idam edildiği" haberini okurken pek de rahatsız olmadıklarını öne sürüyor. Yani Camus'a göre idam cezası caydırıcılıktan çok uzaktadır. İkinci olarak, birçok cinayetin planlı olmadan, anlık gelişmelere (anlık öfke-cinnet) bağlı olarak işlendiğini, haliyle katillerin öldürme sonrasını düşünemediklerini, dolayısıyla herşeyin çok hızlı geliştiğini söylüyor. Bu nedenle idam cezası, bunu aklına getirmeyen insanları engellemez, caydırmaz diyor. Üçüncü olarak kısasa kısas ölçüsünü kendilerine rehber eden idam yanlılarını da, idam cezasının suçlu için daha ağır olduğunu öne sürüyor; çünkü katil, idam uygulan güne kadar aylarca hatta yıllarca bu cezanın infazına kadar geçen sürede inanılmaz derecede bir korkuya, acıya ve işkenceye maruz kalır. O anın gelmesini beklerken her gün ölür.Halbuki, katil maktülünü öldürürken böyle acı ve işkence yapmamıştır, ölüm hızlı gelişir. Bu nedenle idamın kısasa kısas olmadığını belirtiyor. Son olarak verilen idam cezalarının, zamana, coğrafyaya, yargıcın kendisine, genel siyasi havaya, kişinin mevki ve statüsüne göre değiştiğini, bu nedenle adil olmadığını öne sürüyor. Örnek olarak da, aynı suça Fransa yönetimi altında bulunan Cezayir'de idam verilirken, Fransa'da daha hafif cezalar verildiğini, ve bunda da hem coğrafyanın hem de genel siyasi havanın etkili olduğunu belirtiyor.
Kitabın tüm artılarına rağmen, eksik yönleri de hemen göze çarpar nitelikte. Birincisi, Fransa'da geçen adli olayları anlatırken sadece olaydaki kişilerin isimleri ve verilen cezalar belirtilmiş. Oysaki, adli vakalar kitabın son sayfalarında anlatılsa (örneğin kim, ne, nerede, nasıl, niçin, ne zaman öldürdü), böylece verilen cezaları okuyucu da kendi vicdanına göre yargılasa, olay üzerinde düşünse, kanımca daha güzel olurdu. Ayrıca, tek tek olaydan genelleştirmeler yapılmış. Örneğin bir cinayete verilen idam cezası saçma olabilir, hatta siyasi kaynaklı da olabilir ama bu tek olay, aynı suçlara aynı saçma cezanın verildiği anlamına gelmiyor, ama kitapta tek tek olaydan hareketle çok fazla genelleme yapılmış. İşte bu noktada istatistiğin önemi ortaya çıkıyor. Bence, tek tek verilen idam cezalarından genelleme çıkarılacağına, aynı suçlara verilen cezaların tablosunu verseydi, Fransa'daki zamanın hukuk anlayışı hakkında genel geçer bilgi sahibi olunur, idam cezasının da gereksizliği hatta adil olmadığı okura daha iyi anlatılırdı.
Son olarak idam cezasının gereksizliği ve çağdışılığı hakkında büyük bir yazardan görüş almak isterseniz, kaçırılmayacak bir eser diyebilirim.
İlk olarak idam cezasını savunanların sıklıkla öne sürdü��ü "potansiyel katillere örnek olma, onları suç işlemekten caydırma" tezini çürütüyor. İdam cezasının artık kapalı kapılar ardında, sadece birkaç infaz memuru eşliğinde yapıldığını, haliyle bu infazı görmeyen insanların ertesi sabah sadece "bir suçlunun idam edildiği" haberini okurken pek de rahatsız olmadıklarını öne sürüyor. Yani Camus'a göre idam cezası caydırıcılıktan çok uzaktadır. İkinci olarak, birçok cinayetin planlı olmadan, anlık gelişmelere (anlık öfke-cinnet) bağlı olarak işlendiğini, haliyle katillerin öldürme sonrasını düşünemediklerini, dolayısıyla herşeyin çok hızlı geliştiğini söylüyor. Bu nedenle idam cezası, bunu aklına getirmeyen insanları engellemez, caydırmaz diyor. Üçüncü olarak kısasa kısas ölçüsünü kendilerine rehber eden idam yanlılarını da, idam cezasının suçlu için daha ağır olduğunu öne sürüyor; çünkü katil, idam uygulan güne kadar aylarca hatta yıllarca bu cezanın infazına kadar geçen sürede inanılmaz derecede bir korkuya, acıya ve işkenceye maruz kalır. O anın gelmesini beklerken her gün ölür.Halbuki, katil maktülünü öldürürken böyle acı ve işkence yapmamıştır, ölüm hızlı gelişir. Bu nedenle idamın kısasa kısas olmadığını belirtiyor. Son olarak verilen idam cezalarının, zamana, coğrafyaya, yargıcın kendisine, genel siyasi havaya, kişinin mevki ve statüsüne göre değiştiğini, bu nedenle adil olmadığını öne sürüyor. Örnek olarak da, aynı suça Fransa yönetimi altında bulunan Cezayir'de idam verilirken, Fransa'da daha hafif cezalar verildiğini, ve bunda da hem coğrafyanın hem de genel siyasi havanın etkili olduğunu belirtiyor.
Kitabın tüm artılarına rağmen, eksik yönleri de hemen göze çarpar nitelikte. Birincisi, Fransa'da geçen adli olayları anlatırken sadece olaydaki kişilerin isimleri ve verilen cezalar belirtilmiş. Oysaki, adli vakalar kitabın son sayfalarında anlatılsa (örneğin kim, ne, nerede, nasıl, niçin, ne zaman öldürdü), böylece verilen cezaları okuyucu da kendi vicdanına göre yargılasa, olay üzerinde düşünse, kanımca daha güzel olurdu. Ayrıca, tek tek olaydan genelleştirmeler yapılmış. Örneğin bir cinayete verilen idam cezası saçma olabilir, hatta siyasi kaynaklı da olabilir ama bu tek olay, aynı suçlara aynı saçma cezanın verildiği anlamına gelmiyor, ama kitapta tek tek olaydan hareketle çok fazla genelleme yapılmış. İşte bu noktada istatistiğin önemi ortaya çıkıyor. Bence, tek tek verilen idam cezalarından genelleme çıkarılacağına, aynı suçlara verilen cezaların tablosunu verseydi, Fransa'daki zamanın hukuk anlayışı hakkında genel geçer bilgi sahibi olunur, idam cezasının da gereksizliği hatta adil olmadığı okura daha iyi anlatılırdı.
Son olarak idam cezasının gereksizliği ve çağdışılığı hakkında büyük bir yazardan görüş almak isterseniz, kaçırılmayacak bir eser diyebilirim.
December 30, 2022
طالعته في جلسة فراغ للترويح بين كتابين، وقد جذبني اسم مؤلفه مع عدد صفحاته القليل، فظننته إحدى رواياته، فإذا به مذكرة احتجاج ضد عقوبة الإعدام، كتبها المؤلف الفرنسي عام 1957 للمطالبة بإلغاء عقوبة الإعدام في بلاده
وقد اتخذ فيها خندق المجرمين، وبذل الوسع في استجلاب التعاطف معهم والتذرع بكل الحجج العاطفية أو التي قد يراها منطقية آو تلك الأخرى التي قد تندرج تحت أوصاف الحضارة والإنسانية، لدفع ذلك العقاب عنهم
ثم طالعت إثر ذلك بعض تعليقات القراء المسلمين على هذا الكتاب؛ فرأيت من بعضهم تأييداً لمضمونه! ؛ مع أن القصاص عقوبة شرعية نصّ الله عليها في كتابه الذي لا ريب فيه، والله حكيم عليم، أعلم منّا نحن البشر بما يصلحنا، ألا يَعلمُ مَن خَلَقَ وهو اللطيفُ الخبير!
ومع يسر الرد على الحجج التي ساقها المؤلف، إلا أن ذلك يحتاج وقتاً ومساحة تضيق عنها المراجعة، ولا شك أن في ذلك بحوثاً ومؤلفات
وقد وجدت على الانترنت شيئاً يسيراً قد ينفع من اطلع على هذا الكتاب؛ فأحببت المشاركة به:
https://bit.ly/3rtYgSs
https://shorturl.at/svO13
أما من لم يطلع؛ فلا عليه أن ينشغل بما لا ينفعه
وقد اتخذ فيها خندق المجرمين، وبذل الوسع في استجلاب التعاطف معهم والتذرع بكل الحجج العاطفية أو التي قد يراها منطقية آو تلك الأخرى التي قد تندرج تحت أوصاف الحضارة والإنسانية، لدفع ذلك العقاب عنهم
ثم طالعت إثر ذلك بعض تعليقات القراء المسلمين على هذا الكتاب؛ فرأيت من بعضهم تأييداً لمضمونه! ؛ مع أن القصاص عقوبة شرعية نصّ الله عليها في كتابه الذي لا ريب فيه، والله حكيم عليم، أعلم منّا نحن البشر بما يصلحنا، ألا يَعلمُ مَن خَلَقَ وهو اللطيفُ الخبير!
ومع يسر الرد على الحجج التي ساقها المؤلف، إلا أن ذلك يحتاج وقتاً ومساحة تضيق عنها المراجعة، ولا شك أن في ذلك بحوثاً ومؤلفات
وقد وجدت على الانترنت شيئاً يسيراً قد ينفع من اطلع على هذا الكتاب؛ فأحببت المشاركة به:
https://bit.ly/3rtYgSs
https://shorturl.at/svO13
أما من لم يطلع؛ فلا عليه أن ينشغل بما لا ينفعه
April 7, 2018
Illuminante.
Leggetelo, perchè merita veramente.
Camus affronta il concetto di pena di morte ed i suoi fautori contrapponendovi la forza della ragione e dei pensieri, confutando tutti gli aspetti, etici, morali, spirituali, per andare contro questa pratica.
E i suoi ragionamenti vincono sempre.
Leggetelo, perchè merita veramente.
Camus affronta il concetto di pena di morte ed i suoi fautori contrapponendovi la forza della ragione e dei pensieri, confutando tutti gli aspetti, etici, morali, spirituali, per andare contro questa pratica.
E i suoi ragionamenti vincono sempre.
September 26, 2021
The State that sows alcohol cannot be surprised to reap crime.
...society began in the nineteenth century to find a substitute for religion by proposing herself as an object for adoration.
A nice essay by Camus on the death penalty. Particularly interesting was his emphasis on the physical act of the guillotine, and why if the State continues to use the death penalty, it should at least do it in public and publish graphic images (hence demonstrating its belief in the rhetoric of deterrence). Instead, death is inflicted in private, with hushed whispers of true justice being delivered.
...society began in the nineteenth century to find a substitute for religion by proposing herself as an object for adoration.
A nice essay by Camus on the death penalty. Particularly interesting was his emphasis on the physical act of the guillotine, and why if the State continues to use the death penalty, it should at least do it in public and publish graphic images (hence demonstrating its belief in the rhetoric of deterrence). Instead, death is inflicted in private, with hushed whispers of true justice being delivered.
March 20, 2020
When I first read Albert Camus' discussion of the only serious philosophical problem, I felt like this guy is using complicated words to get realising even complicated thoughts which emerged from primitive ideas can become simple when questioned in the proper hierarchy. Pretty sure the world has seen many others with the same qualities but here, in my case, those many others are just 'others'. This essay about capital punishment was written in January 1957, the year which took him around the globe with his Nobel prize. Many alleged sources state it was this essay (having had spoken against France who practiced the guillotine till late 1970s) that got him the prize and I wouldn't be surprised if it was the case. The essay is a mixture of logic, uncertainty, humanism and a bit of empathy with statistical records from the late happenings.
Recently, I remember to have written an essay about advocating how laws should be enacted based upon objective facts irrespective of the facets of the problem as a part of applying for the apprentice opportunity to a member of the parliament locally. Now that after reading this essay of Camus, I sounded like a extreme radicalised individual in the essay of mine waiting to be deported intentionally so that I could ask countries like Canada or Sweden for Political Asylum. I wanted the human beliefs and emotion not interfering the laws but if only I have had a sober and diversified look at the problems not only just the environmental and economical issues but also the psychological and sociological issues. Now that I realise maybe it's never possible to outcast belief systems and emotions from lawmaking when it's an integral innate part of us. At the end of the day, its always better to be a humanitarian rather a totalitarian.
Maybe Science and Humanity studies should've taken together as a single manifestation for making life better; for having a balanced intellectual discussion on anything. Maybe never meant to be separated as they are now, and if it hadn't we might have had a better chance around us and beyond.
"There is a solidarity of all man in error and aberration. If justice has any meaning in this world, it means nothing but the recognition of that solidarity. It cannot, by its very essence, diverse itself from compassion."
Humans are messy ourselves, how come our law would be? This isn't an attempt to try go into nihilistic aberration of the things that we cherish but acknowledging that we have flaws so that we can try to make better realistic versions of our whims and reflect them outwards appropriately.
Recently, I remember to have written an essay about advocating how laws should be enacted based upon objective facts irrespective of the facets of the problem as a part of applying for the apprentice opportunity to a member of the parliament locally. Now that after reading this essay of Camus, I sounded like a extreme radicalised individual in the essay of mine waiting to be deported intentionally so that I could ask countries like Canada or Sweden for Political Asylum. I wanted the human beliefs and emotion not interfering the laws but if only I have had a sober and diversified look at the problems not only just the environmental and economical issues but also the psychological and sociological issues. Now that I realise maybe it's never possible to outcast belief systems and emotions from lawmaking when it's an integral innate part of us. At the end of the day, its always better to be a humanitarian rather a totalitarian.
Maybe Science and Humanity studies should've taken together as a single manifestation for making life better; for having a balanced intellectual discussion on anything. Maybe never meant to be separated as they are now, and if it hadn't we might have had a better chance around us and beyond.
"There is a solidarity of all man in error and aberration. If justice has any meaning in this world, it means nothing but the recognition of that solidarity. It cannot, by its very essence, diverse itself from compassion."
Humans are messy ourselves, how come our law would be? This isn't an attempt to try go into nihilistic aberration of the things that we cherish but acknowledging that we have flaws so that we can try to make better realistic versions of our whims and reflect them outwards appropriately.
April 22, 2020
کامو تو این نوشته ی کوتاه به نقد مجازات اعدام از طریق گیوتین پرداخته، اول دلایلی که موافقان اعدام میارن رو ذکر میکنه و بعد به تشریح هرکدوم از اونا میپردازه و در نهایت ثابت میکنه که هیچکدوم منطقی نیستن.
مثلا در مورد اینکه اعدام جنبه ی عبرت آموزی برای جامعه داره اشاره میکنه که هیچ آمار و ارقامی وجود نداره که نشون بده اعدام باعث کاهش جرم و جنایت میشه.
یه استدلال دیگه ش که خیلی به نظرم جالب اومد این بود که میگه شرایط کشته شدن قاتل و مقتول یکسان نیست و نمیتونیم ادعا کنیم که عدالت اجرا شده. مثلا مقتول به صورت آنی به قتل میرسه و قبلش خبر نداره از اینکه قراره کشته بشه(کما اینکه خود فرد قاتل در اکثر موارد فکرشم نمیکرده مرتکب قتل بشه) اما وقتی قاتل دستگیر میشه و به مرگ محکوم میشه حداقل شیش ماه زندانی میکشه و توی این شیش ماه از ترس روز اعدامش هزار بار میمیره و دچار فشار روانی وحشتناکی میشه.
بعد کامو به توصیف چند مراسم اعدام با گیوتین میپردازه که واقعا وحشتناکه و نحوه مردن محکوم رو شرح میده که در اینجا هم به همون مسئله بی عدالتی داره اشاره میکنه.
نهایتا کامو خواستار الغای مجازات اعدامه و معتقده قانون نباید غریزه آدمکشی انسان رو بازتولید کنه، بلکه باید در جهت اصلاحش پیش بره.
مثلا در مورد اینکه اعدام جنبه ی عبرت آموزی برای جامعه داره اشاره میکنه که هیچ آمار و ارقامی وجود نداره که نشون بده اعدام باعث کاهش جرم و جنایت میشه.
یه استدلال دیگه ش که خیلی به نظرم جالب اومد این بود که میگه شرایط کشته شدن قاتل و مقتول یکسان نیست و نمیتونیم ادعا کنیم که عدالت اجرا شده. مثلا مقتول به صورت آنی به قتل میرسه و قبلش خبر نداره از اینکه قراره کشته بشه(کما اینکه خود فرد قاتل در اکثر موارد فکرشم نمیکرده مرتکب قتل بشه) اما وقتی قاتل دستگیر میشه و به مرگ محکوم میشه حداقل شیش ماه زندانی میکشه و توی این شیش ماه از ترس روز اعدامش هزار بار میمیره و دچار فشار روانی وحشتناکی میشه.
بعد کامو به توصیف چند مراسم اعدام با گیوتین میپردازه که واقعا وحشتناکه و نحوه مردن محکوم رو شرح میده که در اینجا هم به همون مسئله بی عدالتی داره اشاره میکنه.
نهایتا کامو خواستار الغای مجازات اعدامه و معتقده قانون نباید غریزه آدمکشی انسان رو بازتولید کنه، بلکه باید در جهت اصلاحش پیش بره.
September 12, 2015
Kitap idam cezasına karşıtlığın nedenleri ve ilkeleri üzerinde duruyor. En temel dayanak da, determinizm olarak öne çıkıyor, yani hal ve hareketlerimizin, hatta düşüncelerimizin, soyaçekimine (genetiğe), toplumsal değerlere,
bize öğretilen değerlere vs göre belirlendiği. Özetle gerçekte tam anlamıyla "özgür irade" yoktur, yaptıklarımız ve sonrasında nasıl davranacağımız yukarıda verilen etkenlerin etkisi altındadır. Bu nedenle birini öldüren kişi, tam anlamıyla kendi iradesiyle öldürmemiştir, Bu nedenle idamın ağır bir ceza olacağı savunulmuş.
İdam cezasına 2. eleştiri olarak, bu cezanın toplumun "suçludan intikam alma ritüeline" dönüştüğünü, buna kanıt olarak da idam dışında verilen tüm cezalara, kuşkuyla yaklaşılmasını ve suçluların idam edilince "adaletin yerine geldiği" duygusunun hakim olmasını göstermiş.
İyi okumalar...
bize öğretilen değerlere vs göre belirlendiği. Özetle gerçekte tam anlamıyla "özgür irade" yoktur, yaptıklarımız ve sonrasında nasıl davranacağımız yukarıda verilen etkenlerin etkisi altındadır. Bu nedenle birini öldüren kişi, tam anlamıyla kendi iradesiyle öldürmemiştir, Bu nedenle idamın ağır bir ceza olacağı savunulmuş.
İdam cezasına 2. eleştiri olarak, bu cezanın toplumun "suçludan intikam alma ritüeline" dönüştüğünü, buna kanıt olarak da idam dışında verilen tüm cezalara, kuşkuyla yaklaşılmasını ve suçluların idam edilince "adaletin yerine geldiği" duygusunun hakim olmasını göstermiş.
İyi okumalar...
August 11, 2020
هُنا، (ألبير كامو) يُجري دِراسةً لا بأسَ بها حول (عُقوبة القتل - الإعدام) ويدعو ويُطالب بإلغائها مِنْ المُجتمعات؛ كونها عُقوبة وحشية أكثر منها ردعية، وأنها لا تهدف إلى مقاصدها التي وُضِعتْ مِنْ أجلها؛ ولا تُقدِّم أيَّةَ حُلول في المُجتمع الذي يُطبقها.
أجريت الدراسة في صفحاتٍ قليلة، ولكنها تفتقرُ إلى الدقة في التبرير والحلول البديلة، ولكن، أتى بأمثلة كدليلٍ على أنها لا فائدة منها في الوقت الحاضر.
أجريت الدراسة في صفحاتٍ قليلة، ولكنها تفتقرُ إلى الدقة في التبرير والحلول البديلة، ولكن، أتى بأمثلة كدليلٍ على أنها لا فائدة منها في الوقت الحاضر.
Displaying 1 - 30 of 271 reviews