Türk Halk Edebiyatı

Öz Sözlü kültür ürünlerinin içerik ve şekil bakımlarından sahip oldukları özellikler halkbilim çalışmalarının her zaman önemli inceleme konuları arasında yer almıştır. Sözlü kompozisyon teorinin halkbilim çalışmalarında yeni ufuklar açması ile 20. yüzyılın ilk yarısından sonra halk anlatıları ile ilgili çalışmalar farklı boyutlar kazanmıştır. Sözlü kompozisyon teorinin nazım türleri merkezli inşa edilmiş olması bu yaklaşımın kavram ve inceleme anlayışının nesir türündeki anlatılara uygulanması noktasında ciddi engel oluşturmuştur. Bununla birlikte sözlü kültür ürünlerinin özellikleri üzerine farklı boyutları ön plana çıkaran birçok çalışma yapılmıştır. Masalların, sahip olduğu kimi formel unsurlar (başlangıç, bitiş ve geçiş formelleri gibi) konuyla ilgili araştırmalarda sıklıkla vurgulanmıştır. Masallarla ilgili çalışmalarda, masal konuları sınıflandırılmış, sahip oldukları motifler sistematik olarak incelenmiştir. Bunun yanında masalların gösterdikleri tematik tekrarlar verili bir özellik kabul edilerek detaylı olarak incelenmemiştir. Bu çalışmada, sözlü kompozisyon teori kavramlarından " tema " etrafında, masallarda kullanılan motif tekrarlarına odaklanılmaktadır. Doğu Anadolu Bölgesi masalları örneklem alınarak motif tekrarlarının anlatı ve anlatıcı bakımlarından işlevleri incelenmiştir. Motiflerden örülü yapı bloklarının oluşturduğu tekrarın anlatının oluşması ve yayılmasında önemli işlevler yerine getirdiği gösterilmiştir.

Özet: Toprak Türkler arasında ölümle lgili ritüellerde önemli br yere sahiptir. Eşik toprağının dışarı atılmaması gereğinden, rüyada toprak veya çamur görmenin ölüme yorulmasına; ölünün üstüne toprak atılmasından yas alameti olarak baştan " toprak " ve " kül " savrulmasına kadar uzanan bir dizi inanış, ritüel ve büyüsel uygulama söz konusudur. Bu çalışmada ölüm-toprak ilişkili inanış, ritüeller tarihsel ve güncel veriler ışığında incelenecektir. Abstract: Earth/soil has an important place in rituals relating to death among Turkic peoples. The earth on the threshold of the deceased person is thrown out, to see mud or earth in a dream is interpreted as death, earth is thrown on the dead person once placed in the grave, earth or ash is smeared on the head as a sign of mourning for the dead etc. This article disussed these beliefs and rituals with reference to historical and current data.

Bu çalışmada Melamîliğin teşekkülü, gelişimi; dayandığı düşünce, felsefe ve anlayış; Melâmî anlayışına bağlı olanların yaşamlarından özetler, Melâmîlikten doğan fütüvvet anlayışı ve Melâmîliğin tarikat şekillenmesi sorunsalının irdelenmesi işlenecektir. Bu çalışmayı daha anlaşılır kılmak için başlıklandırmalar yapılmış ve konular bu başlıklar altında incelenmiştir.

ÖZET Doğanın vazgeçilmez bir kuralı durumundaki "değişim", doğal olarak kültür ve kültür çatısı altında üretilen tüm ürünler için de kaçınılmaz bir süreçtir. Bu sürecin ortaya çıkması, çoğu zaman tek bir nedenle açıklanamayacak şekilde çoklu ve karmaşık bir yapıda gerçekleşir. Bu bakımdan, herhangi bir alandaki değişimin, genellikle birbirlerini de etkileyen çok çeşitli nedenleri olabilir. Ancak kültür ve gelenekteki değişim, büyük oranda "işlev" kavramıyla ilişkilidir. Zira, herhangi bir kültür ögesi ya da gelenek, varlığını, ancak işlevselliğini koruduğu sürece devam ettirebilir. Özellikle, işlevleri artık başka kaynaklar tarafından karşılanan bir gelenek, zamanla değişime uğrar ve yok olur. Böyle bir durumda söz konusu gelenek, ya dönüşerek başka gelenek/ler meydana getirir, ya kültürel bir hatıra olarak tarihte kalır ya da tamamen unutulur. Bu anlamda Türk halk edebiyatındaki hikâyecilik geleneği de tarihsel süreçteki birtakım kültürel değişimlere bağlı olarak ortaya çıkmıştır. Böyle olmakla birlikte özellikle 20. yüzyılın son çeyreğinden itibaren yazılı ve elektronik kültür ortamlarının yaygınlaşmasıyla yaşanan kültürel değişimler, bu geleneğin işlevini yitirmesine yol açmıştır. Enformasyon çağına geçişle birlikte güçlenen popüler medya, televizyon ve internet gibi enstrümanları aracılığıyla, işlev açısından hikâyecilik geleneğinin alternatifi olma noktasına gelmiştir. Bu çalışmada, Türk sözlü kültüründeki hikâyecilik geleneği, kültürel değişim ve İşlevsel Folklor Kuramı çerçevesinde ele alınmış ve geleneğin bugünkü durumu teorik düzlemde tartışılmıştır.

ÖZET Türk destanları, Türk milletinin varoluşundan bu yana oluşan ortak değerlerin yaşatılıp saklandığı, her biri bir cevher niteliği arz eden sözlü edebiyat verimleridir. Türk destanları ile ilgili bu zamana kadar birçok araştırma yapılmış ancak Türk destanlarında yer alan merkezi kahraman tipine dair bir kalıp henüz ortaya konulamamıştır. Bu çalışmada, Türk destanlarında yer alan merkezi kahraman tipine has temel özellikler belirlenmiş ve Türk destan dünyasından örneklerle izah edilmiştir. Türk destan geleneğinde karşımıza çıkan tiplerin şekillenmesinde, en önemli etken Türk inanış sisteminin doktrinleridir. Türk milleti kendi yaradılış ve yaşayış şartları gereği bir töre oluşturmuş ve bu töre etrafında varlık sürdürmüştür. Türk kahraman tipi de, bahsi geçen töre çerçevesinde şekillenmiştir. Buna göre Türk destanlarında yer alan merkezi kahraman tipi 24 madde altında incelenmiştir. Türk destan kahramanı kalıbı çerçevesinde ortaya konan özelliklerin her biri hakkında açıklamalarda bulunulmuş ve konuyla ilgili çeşitli Türk destanlarından örnekler verilmiştir. Bu yolla, kalıbın güvenilirliği üzerine yürütülmesi muhtemel tartışmalara açıklık getirilmesi düşünülmüştür. Sosyal bilimler sahasında yapılan çalışmalarda, pozitif ilimlerde olduğu gibi kati sonuçlara ulaşmak mümkün değildir. Yapılan her bir araştırma saha ile ilgili problemlerin ve inceleme yöntemlerinin geliştirilmesine katkı sağlamakla yükümlüdür. Dolayısıyla, aşağıda yer alan Türk destan kahramanı kalıbına dair maddeler daha sonraki çalışmalarda genişleyebilir ya da daraltılabilir. Türk destanlarında yer alan merkezî kahraman tiplerinin incelenmesinde aşağıdaki kalıbın model olma niteliğine sahip olması umulmaktadır. ABSTRACT Turkish epics are oral literature feedback ,each of which presents a precious thing,and common values have been preserved in these epics since the existence of the Turkish nation.A lot of researches have been made about these Turkish epics so far but a model belonging to the central hero type that exists in these epics has not been discovered yet.In this study,basic properties of this central hero that is found in these epics are determined and it has been explained with some examples from the Turkish epic world.The most important effects which play a vital role in the formation of these models we met in this epic tradition are the doctrines of the Turkish belief system.The Turkish nation has formed mores due to its nature and its life conditions and continued its existence around these mores.The Turkish hero model was shaped according to these mores.Accordingly,the Turkish central hero model was examined under 24 articles.Each of these properties in this frame of the Turkish epic hero was explained and various examples were given about this topic.It was considered to clarify the discussions about the reliability of the model with this.It is not possible to reach strict results like the positive sciences in the field of social sciences.All of the researches made are supposed to contribute to the development of the related problems and examination methods .Therefore;the following articles about the Turkish epic hero model may later be enlarged or contracted.It is expected that these models will be an example in the examination of these central heros which are found in the Turkish epic.

Kült, genellikle “tapma, tapınma, din” gibi anlamlarda kullanılan, insanın tabiatüstü
güçler veya ilahlarla olan ilişkisindeki çeşitli tutum ve davranışlarını ifade eden bir kelimedir. Geçmişten günümüze bütün inanç sistemlerinde görülen “kült” inancı, Tanrı veya Tanrısal kabul edilen güçlere saygıyı, duayı, tapınmayı ve bağlılığı gerektirir. Dolayısıyla kültler muhtevasında kutsiyet barındırırlar. Her milletin kutsal atfettiği kültleri vardır. Türk kültüründe de temelinde saygı ve kutsiyet taşıyan su, ağaç, dağ kültü gibi önemli kültler bulunur. Belirtilen kültelerin yanı sıra Tanrı kutu ile tanrısal gücü sembolize eden ancak üzerinde çok fazla çalışma yapılmadığını tespit ettiğimiz önemli kültlerden biri de “süt kültü”dür. Türk kültüründe süt, insanlara hayat kaynağı olması ve kendisinden yardım alınan tanrısal bir güç olarak görülmesinden dolayı kutsal kabul edilir. Süt, insanlığın varoluşundan günümüze kadar kutsallığını ve değerini yitirmez ve hayatın çeşitli safhalarında önemli bir yer edinir. Sözlü anlatım türlerinden destanlarda süt kültüne dair veriler bulunmaktadır. Er Sogotoh, Maaday Kara, Er Samır, Ak Biy ve Kan Kapçıkay destanlarında süt gölleri var oluşun kaynağı olmasının yanı sıra su gibi yeniden doğumu da simgeler. Destanlarda süt gölleri ve pınarları, tapınılan bir varlık değil, kutsal bir güç kaynağı olarak tanrısallık çerçevesinde değerlendirilir. Bu çalışmada Er Sogotoh, Maaday Kara, Er Samır, Ak Biy ve Kan Kapçıkay gibi arkaik kahramanlık destanlarında geçen süt gölleri ve pınarları süt kültü bağlamında incelenecektir. Bu bağlamda, destanlara yansıyan süt gölleri ve pınarları etrafında oluşan ritüellerin günümüzde de dağ ve ormanlardaki süt pınarları çevresinde yapılan uygulamalarda varlığını koruduğu örneklerle açıklanarak süt kültünün geçmişten günümüze varlığı ve değişimleri gösterilmeye çalışılacaktır.

Özet
Ahmet Hamdi Tanpınar’ın “Evin Sahibi” hikâyesinde yılan, sembolik anlamlara sahip olup hikâyenin kurgusunda folklorik unsurlar da işlevseldir. Hikâyedeki yılan, Şeytan’ı, cinleri, korku ve vesveseyi sembolize eder. Tanpınar, “Kerkük Hatıraları” yazısında da söz ettiği üzere, bu hikâyeyi büyükannesinin anlattığı masallardan ve histerik bir kadın olan Gülbuy adlı hizmetçilerinin sanrıya dayalı hatıralarından yararlanarak kurgulamıştır. “Evin Sahibi” hikâyesi hakkında daha önce müstakil önemli yazılar yazıldığı gibi birçok çalışmada da bu hikâyeye ilişkin özgün değerlendirmeler yapılmıştır. Ancak daha önceki çalışmalarda hikâyedeki yılanın sembolik anlamları ve onun folklorik kaynakları üzerinde ayrıntılı olarak durulmamıştır. Bu makalede hatıra-kurmaca-folklor ilişkisi de tespit edilip teorik eserlerden de yararlanılarak hikâyedeki sembolik anlam ve folklorik unsurlar değerlendirilmeye çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler: yılan, sembol, motif, folklor, Şeytan, Cin, korku, ölüm, mitoloji, masal, efsane.

Abstract
Snake has symbolic meanings in the story of “Evin Sahibi” [The Owner of the House] by Ahmet Hamdi Tanpınar, and the folkloric elements are functional in the plot of the story. It is seen that snake, Satan and genii symbolize fear and solicitude. As mentioned in “KerkükHatıraları” [Memoires of Kirkuk] by Tanpınar, he has built this story on the tales his grandmother told him and on delusive memoires of their housemaid called Gülbuy who was a hysteric woman. Previously, some important separate articles were written on this story and some original appraisals were made on it in several academic works. However, the symbolic meanings of snake and its folkloric sources were not examined in detail. In this article, the relationship between memoire, fiction and folklore was indicated, and the symbolic meanings and folkloric elements of the story were examined by employing some theoritical sources.
Keywords: snake, symbol, motif, folklore, Satan, genie, fear, death, mythology, tale, legend

Türk halk edebiyatı araştırmalarını en çok meşgul eden, zaman zaman çok farklı görüşlerin ortaya konulmasına neden olan problemlerin başında halk şiirinde "tür" ve "şekil" den ne anlaşılması gerektiği ve şiirlerin tür ve şekil adına bağlı olarak nasıl adlandırılacağı konusu gelmiştir. Türk halk edebiyatı şiirinde yıllardan beri "tür" ve "şekil" konusunda çeşitli tartışmalar yapılmış ve halada bir sonuca varılamamıştır. Halk edebiyatı şiirinin ortaya koyduğu ürünlerin ezgi, konu veya şekil bakımından çeşitlilik göstermesi konuyu karmaşık hale getirmiş, bu alanda uzmanlar bu şekillere isim vermekte veya onları belli bir gruba sokmakta zorlanmışlardır. Bu çalışmamızda Türk Halk Edebiyatı şiirinde "tür" ve "şekil" konusunu ele alıp incelemeye çalışacağız. Bu çalışmamızda Anonim halk Şiirinde tür ve şekil, Aşık şiirinde tür ve şekil ve Tekke şiirinde tür ve şekil olmak üzere üç ana başlık altında değinmeye çalıcağız.

Destan türü Türk halk edebiyatı içerisinde en çok rastlanan halkın duygu
ve düşüncelerini aşıkların dilinden anlatan sözlü kültür ürünlerinden birisidir. Bu
destanda da Giresun Taflancık köyünde geçen bir cinayet olayı anlatılmaktadır.
Çalışmanın konusu da bu destanın içerik ve tarihi altyapısı açısından
incelenmesidir

Sözlü kültür, devingen olmasına karşın, toplumların kolektif belleğini en iyi yansıtan kaynaklardan biridir. Türk toplumunun (komşu uygarlıklarla kıyaslandığında) uzun bir süre terk etmek istemediği göçer yaşam tarzındaki hareketlilik ile sözlü kültürün hareketli yapısı arasında yapısal bir benzerlik bulunmaktadır. Ong’ın vurguladığı, sözcüklerin ses ile üretildiği esnada kaybolması durumu ile (Ong 2012:47) kışın daha sıcak yerlerde yaşayan Türk oymaklarının ilkbaharda yaylalara çıkmak için harekete geçip kışlaklardan kaybolması birbirine çok benzeyen iki süreçtir. Bu benzerliğin bir sonucu olarak Türk toplumunun mitolojik tasarımlarının yazı ya da plastik sanat ürünleri ile kalıcılaşarak (dolayısıyla dış etkilere kapalı bir biçimde donuklaşarak) yaşaması yerine, kuşaktan kuşağa söz ile aktarılarak hem coğrafyada hem de kronolojide sürekli bir hareket halinde yaşayageldiği söylenebilir. Bu kapsamda Türk toplumunun kolektif belleğini okuyabilmek adına içinde en fazla veriyi barındıran ürünlerin sözlü kültür ürünleri olduğu söylenebilir. Mitolojik bir figür olan Al Karısı’na dair imgelerin en güçlü tasarımlarının da sözlü kültür ortamında geliştiği ve yaşadığı görülmektedir. Geniş bir coğrafyada beliren bu tasarımların XIX. yüzyıldan itibaren araştırmacılar tarafından sözlü kültürden derlenerek metinleştirildikleri görülmektedir. Bu çalışmada, sözü edilen yazılı metin haline getirilmiş ancak kaynağı sözlü kültür olan anlatılarda yer alan Al Karısı figürü betimlenmeye çalışılacaktır. Sözlü anlatı türlerinden mit, efsane ve memoratlarda beliren Al Karısı imgesinin mekânsal ve bedensel nitelikleri tespit edildikten sonra onun insanlarla olan ilişkisi belirtilerek toplumsal yaşantı içerisinde bu figürün ne gibi işlevlere sahip olduğu sorusunun yanıtı aranacaktır.

Dede Korkut Hikâyeleri, yüzyıllar önceki Türk toplumunun ortak vicdan, ortak akıl ve ortak dünya görüşüyle meydana getirmiş olduğu, manevî değeri yüksek bir eserdir. Dede Korkut Hikâyeleri’nin bu yüksek değeri, onun mahiyetinde taşıdığı millî unsurlar ve millî motifler sayesindedir.
Türk’ün varoluşundan itibaren taşıdığı erdemleri günümüze ulaştıran, tarihî, edebî ve kültürel değeri her yönden güçlü olan ve bir millî destan özelliği taşıyan Dede Korkut Hikâyeleri, adeta Türk’ün “Töre kitabı” mahiyetindedir. Her yönden Türk’ün dünyaya bakış açısını yansıtan bu eserde, tarihî, edebî ve sosyokültürel hükümler vardır.
Türk toplumunun yaşantısını, giyim kuşamını, dilini, dinini, kültürünü ve dünyaya bakış açısını yansıtan bu eserin bir başka yönü de içermiş olduğu hükümler açısından, eğitici vasfı yüksek bir eser olmasıdır. Köprülü’nün “Bütün Türk edebiyatını terazinin bir gözüne, Dede Korkut’u öbür gözüne koysanız, yine Dede Korkut ağır basar.’’ Sözü eserin bu vasfını en güzel şekilde ortaya koymaktadır.
Dede Korkut Kitabı bir Mukaddime ve 12 hikâyeden oluşmaktadır.Dede Korkut hikayeleri içinde Duha Koca oğlu Deli
Dumrul Destanı, bünyesinde mitolojik unsurları barındıran ve anılan hikayeler arasında
beşinci sırada duran bir hikayedir. Birazdan inceleyeceğimiz hikayenin mitolojik unsurlar
barındırması bakımından incelememizi mitolojik unsurları da göz önünde bulundurarak
yapmakta fayda olacak, çünkü bu unsurlar, hikayeyi daha iyi tahlil etmemizi sağlayacaktır.

ÖZET XVII. yüzyılın önemli saz şairlerinden Karacaoğlan; hakkında yapılan birçok araştırma, bilimsel yayın bulunmasına ve söylemiş olduğu şiirleri türkü olarak dilden dile dolaşmasına rağmen hayatı ile ilgili kesin bilgilere sahip olamadığımız bir şairdir. Araştırmacılar, şairin Toroslar ve Güney Anadolu'da, özellikle Adana, Maraş, Antep dolaylarında yaşadığını söylemekle beraber, Kırşehir, Kilis ve Rumeli'de de yaşamış olabileceğini söyler. Karacaoğlan 500 civarında olan şiirleriyle halk şairleri arasında çok büyük bir şöhrete sahiptir. Şiirlerinde sade bir dil ile söyleyiş ve mahallî unsurları ustalıkla kullanma özelliği de öne çıkmaktadır. Karacaoğlan'ın şiirlerdeki hâkim özellik şairin tabiata, dış dünyaya ve özellikle gittiği her yerde âşık olduğu sevgilisinin güzelliğini büyük bir samimiyetle dile getirmesidir. Karacaoğlan'da pek çok halk şairinin ulaşamadığı bir seviyede âşık edebiyatının en belirgin özelliklerinden biri olan irticali söyleyiş yeteneği bulunmaktadır. Onda yine sade bir dil ile söyleyiş ve mahalli unsurları ustalıkla kullanma özelliği de öne çıkmaktadır. Şiirlerinde dinî motiflere çok az yer vermiş olduğu iddia edilse de, yaptığımız bu çalışmada onun birçok dinî kelime, kavram ve motifi samimi bir söyleyişle kullandığını gördük. Karacaoğlan, mutasavvıf şairler kadar olmasa da şiirlerinde, Allah, melek, kitap, Kur'an, peygamber, âhiret, ölüm, cennet, cehennem ve sırât gibi kelime ve kavramları işlemiştir. Çalışmamızda Karacaoğlan'ın şiirlerini tek tek ele alıp incelemek suretiyle bu dini kavramları nasıl kullandığı ele alınıp anlatılacaktır.

Bu çalışmanın amacı, Türk sözlü anlatı geleneği içerisinde yer alan yabancılığa dair imajları biçimlendiren stereotiplerin, Türk toplumunun tarihin farklı dönemlerinde kendini tanımlamak için kullandığı kimlikleri içselleştirmesinde ne tarz işlevler taşıdıklarını ortaya koymaktır. Kimliğin de tıpkı kültürün geneli gibi etkileşime dayalı bir yapısının olduğu varsayımından hareketle, sanatsal bir iletişim boyutu da olan folklorun söz konusu etkileşimleri yansıtma gücü açısından, edebiyat gelenekleri ve medyadan daha değerli bir malzeme olduğu düşünülerek ve halk bilimi disiplininin tarihsel süreç içerisinde benimsemiş olduğu epistemolojik tavır göz önünde tutularak kimliğe dair geleneğin ne dediğine eğilmek hedeflenmektedir. Araştırma kapsamında mit, efsane, menkıbe, masal, destan, halk hikâyesi ve fıkra türleri içerisinden belirlenen örnekler, araştırmacıların sahadan derleyerek metinleştirdikleri ürünlerden seçilmiştir. Bu kapsamda XIX. asırdan bu yana konuya eğilen araştırmacıların tekrar tekrar anlattıkları ve sayısı belirsiz olan mitler, 1953 efsane, tip kataloğundan konu dağılımlarına göre seçilen 52 masal, 7 destan, üç menakıpnâme, 14 halk hikâyesi ve 1111 fıkra ele alınıp değerlendirilmiştir. Çalışmada, temeli kimlik araştırmalarınca oluşturulmuş öğretilere dayandırılan bir yorumbilgisi (hermeneutik) yaklaşımı kullanılarak söz konusu stereotipler dört açıdan anlamlandırılmaya çalışılmıştır. Bunlar sırasıyla beden, mekân, ahlaki nitelikler ve berikine bakış şeklindedir. Böylelikle metinleri üreten kitlenin kendi kimliğinin ne olduğuna dair doğrudan ya da dolaylı fikirlerine ulaşılmıştır. İlki tür kavramı, ikincisi de kimlik bilincinin kronolojik dönüşümü olmak üzere araştırmada elde edilen bulguların kompozisyon hâline getirilmesinde iki veçheden yararlanılmıştır. İlksel türler olan mit ve efsanelerde yer alan insan dışı varlıklara dair stereotipler araştırmanın ilk bölümünün konusunu oluştururken; görece daha girift türler olan masal, menakıpnâme, destan ve halk hikâyeleri ise toplumsal kimliklere dair stereotiplerle bağdaştırılarak eserin ikinci bölümünde incelenmiştir. Araştırmanın ikinci bölümünde masal ile sınıfsal kimlik; menakıpnâmeler ile dinsel kimlik; destan ve halk hikâyeleri ile de ulusal kimlik bilinçleri arasında bağlantılar kurulmuştur. “İnsan”, “Müslüman”, “köylü” ve “Türk” olarak kendini gösteren “biz” kümesinin tanımlanmasında kullanılan kimliklerin karşısına konumlandırılan “insan dışı varlık”, “gayrimüslim”, “aristokrat” ve “azınlık” imajlarına dair stereotiplerin üretilmesinin altında yatan temel sebebin, karşıt kümeleri dizayn etmekten ziyade “biz” kümesinin düzenlenmesi olduğu görülmüştür. İlkel dönemlere ait olan demonik imajlardan azınlık imajlarına uzanan süreçteki dönüşüm görülmeye çalışılırken benzer stereotiplerin farklı dönemlerdeki yabancı imajlarının tasarlanmasında kullanılmış olmasıyla karşılaşılması, sabit yapılar şeklinde varlığını koruyan folklorun farklı dönemlerdeki işlevli kullanışlılığını göstermektedir. Bunun yanında toplumsal kimliklerin içselleştirilmelerinde birbirinden ayrılan kavrayışlar da elde edilen bulgular arasındadır. Sonuç olarak kimlik tartışmalarının çözüme kavuşturulmasında folklorun bu işlevli kullanışlılığından faydalanmanın yerinde olacağı görülmüştür.

Bu çalışma, işlevsel kuram açısından masala yaklaşmak, masalın günümüz
Kütahya'sındaki durumunu, yerini ve işlevini belirlemek ve analiz etmek amacıyla
tarafımızdan hazırlanan 17 tanesi çoktan seçmeli, 1 tanesi ise açık uçlu olmak üzere 18
soruluk bir anketin Kütahya merkezinde rastlantısal ve gönüllülük esasına uygun olarak
seçilen 235 ortaokul ve lise öğrencisine uygulanarak elde edilen sonuçların
değerlendirilmesi üzerine kurulmuştur. İlk olarak farklı değişkenler göz önünde
bulundurulmadan katılımcıların yanıtları genel olarak değerlendirilmiş, tablo ve
grafikler ile gösterilmiştir. Sonrasında anket soruları; yaş ve cinsiyet değişkenlerine
göre incelenmiş sonuçlar tablo ile gösterilmiştir; bu değişkenlere göre verilen cevaplar
karşılaştırılmıştır. 18. soru açık uçlu olduğundan cevaplar ayrıca yorumlanmıştır. Ancak
değişkenlerin aralarındaki ilişkinin anlamlı olup olmadığı araştırma dahilinde
incelenmemiştir.
Bunların dışında çalışmaya, masallarının şekil ve muhteva özellikleri, derleme
alanı hakkında genel bilgiler, derleme sırasında edinilen gözlemler ve bu sırada
karşılaşılan sıkıntılar, Türk masalları üzerine daha önceki yıllarda yapılmı ş olan
çalışmalar, işlevsel kuram açısından halk edebiyatına genel bir bakış ve masalın çocuk
gelişimine ve eğitimine katkısı dahil edilmiştir. 
Anahtar Kelimeler:  Folklor, Masal, İşlevsel Kuram, Çocuk Eğitimi, Masal Derlemesi.

Ahmet Caferoğlu araştırmalarında çok geniş ve çok yönlü bir ilmi perspektife sahiptir. Bu makale Prof. Dr. Ahmet Caferoğlu’nun çalışma sahaları hakkındadır ve yedi bölümden oluşmaktadır. Bu bölümler şunlardır: Prof. Dr. Ahmet Caferoğlu’nun ağız araştırmaları, onomastik araştırmaları, dil tarihi araştırmaları, tenkit ve kitap tanıtım yazıları, sözlükbilimi araştırmaları, Azerbaycan üzerine çalışmaları ve siyasi yazılarıdır. Bu makalede Ahmet Caferoğlu’nun adı geçen alanlarda yapmış olduğu çalışmalar değerlendirilmiştir. Her bölümün sonunda Caferoğlu’nun ilgili bilim dalındaki yazıları alt alta sıralanmıştır.
Anahtar Kelimeler: Ahmet Caferoğlu, dil tarihi, ağız araştırmaları, folklor, onomastik, sözlükbilimi.

ABSRACT The communication within the historical process between the Turks and the Hungarian people dates back to very long time .This effective communication resulted in a lot of partnerships between the Turks and the Hungarian people, who shared cultural and geographical features with the Turkish culture continuously as from the 5th century BC.This interaction continued increasingly during the 9th century while the Hungarian people were immigrating to Europe with the Turkish-Hun people.It is observable that there was an active process which was the same as the one during and before the 9th century in terms of common cultural elements occuring again when the Ottomans went on an expedition to Hungary in1541. It is possible that we can identify the same cultural beliefs and activities between the Turkish and the Hungarian people form hospitality ,the interpretation of the folk poem,common dictionary unity to horse raising.Researching these cultural similaries and exposing them will certainly enlighten the advance of both nations in terms of historical and social sciences.

Halk edebiyatı ürünleri sadece belli dönemler için geçerli olmayan tamamen kendini yenileyen, geliştiren ve farklı türlerin içinde de kendine yer bulabilen yapılardır. Bunun örneklerini bugünkü edebiyatın içinde birçok alanda görmek mümkündür. Bu alanlardan bir tanesi de mizahın ve eleştirinin en açık şekilde yapıldığı karikatür sanatı ve karikatür dergileridir. İşte bu dergiler içinde yer alan çizimlerin içerisinde sadece yalın bir halde siyasi, komik ya da düşündürücü konular işlenmez. Bu çizimlerde farklı alanlardan da yardım alınır. Halk edebiyatının çeşitli ürünleri, atasözü, deyim, masal, fıkra, hikâye gibi türlerin de varlığı burada göze çarpmaktadır.
Bu yazıda da bir karikatürist olan Selçuk Erdem’in Penguen dergisinde yer alan köşesinde çizdiği karikatürlerdeki halk edebiyatı ürünlerinin kullanımı ile ilgili bir inceleme yapılacaktır. Bu karikatürlerde kullanılan konunun ya da ürünün aslının nasıl olduğu ve ne şekilde mizahi bir unsura çevrildiği hakkında konuşulacak ve halk edebiyatı ürünlerinin karikatür dünyasındaki yeri gösterilmeye çalışılacaktır. Bunun için de çeşitli örnek karikatürler verilerek bunların incelemesi yapılacaktır.

Türküler, toplumun tarihi süreç içerisinde yaratmış olduğu kültürel birikimin, edebi kurallar dâhilinde, sözlü kültür ortamına aktarılmasıyla oluşturulan halk edebiyatı ürünleri arasında yer almaktadır. Bütün halk edebiyatı ürünlerinde olduğu gibi, türkülerin de kültür taşıyıcılığı işlevi bulunmaktadır. Az sözle çok şey ifade etmenin esas olduğu türkülerde anlam ve duygu yoğunluğu ön plana çıkarılmaktadır. Türkülerde yer alan çeşitli kelime, kavram ve ifadelerin, kendi anlamları dışında, simgesel olarak farklı anlamlara da sahip olduğu bilinmektedir. Anadolu sahasında yaratılmış olan türkülerde, meyvelerin, bu simgelerden birisi olarak yaygın bir şekilde kullanıldığı görülmektedir. Bu çalışmada, yaratılış mitlerinde dahi karşımıza çıkan meyvelerin, Kırşehir türkülerinde, birer simge olarak ne şekilde kullanıldıkları incelenmiştir. Bu doğrultuda, yazılı kaynaklar vasıtasıyla tespit edilen ve birçoğu TRT repertuvarında kayıtlı olan 400'den fazla Kırşehir türküsü taranmıştır. İçlerinde meyve adları geçen türküler belirlenerek, bu türkülerde yer alan meyve adlarının neleri simgelemek üzere, hangi anlamlarda kullanılmış oldukları ve bir benzetme unsuru olarak nasıl kullanıldıkları incelenerek değerlendirilmelerde bulunulmuştur. Böylece; içinde meyve adı geçen Kırşehir türkülerinde, bu meyvelerin, simgesel açıdan taşıdıkları anlamlar belirlenmeye çalışılmıştır.

Köy Seyirlik Oyunları, eski çağlardan günümüze miras kalmış gerek Türk toplumunun gerekse diğer kavim topluluklarının temel yapılarını işleyen, içerisinde barındıran somut miras örneklerindendir. Köy Seyirlik Oyunları, en basit tanımıyla köylerde bayram, düğün, nişan ve diğer özel günlerde köylülerin kendilerini eğlendirme maksatlı oynadığı basit oyunlardandır. Başka tanımlar verilecek olunursa eğer, "Kırsal kesimde, dar bir çevrede yaşayan insanların kendi aralarında belli zamanlarda oynadıkları sözlü ya da sözsüz oyunlardır. " "Köylü Tiyatrosu" adı ile de bilinen köy seyirlik oyunları düğünlerde, bayramlarda ya da yılın belirli günlerinde köylülerimizin genellikle " Oyun yapma", "oyun çıkarma" adı altında bereket bolluk, sağlık ve yeni yılı karşılamak amacıyla oynadığı törensel içerikli oyunlardır." 1 Köy Seyirlik Oyunları, eski çağlarda birer ritüel niteliği taşımaktaydı. Bu ritüeller içerisinde temel amaç yaşamın daha işlevsel ve daha verimli olabilmesiydi. Doğaya, Tanrılara, doğaüstü güçlere karşı gerçekleştirilen bir ritüel olarak karşımıza çıkan Köy seyirlik oyunları, varyantlaşma yolu ile günümüze kadar gelmiş ve toplumun kültür yapısı içerisinde şekillenerek kendi geleneğine bağlı bir biçimde oynanmaya devam edilmişlerdir. İnsan, doğası gereği hep bir eğlencenin peşindedir. Bu aslında bir temel ihtiyaçtır ve bu temel ihtiyacı gidermeye çabalamak asıl vazifelerindendir insan doğasının. Bu vazifeyi yerine getirebilmek adına köy seyirlik oyunları, uzun bir zaman dilimi içerisinde kuşaklararası bağ sayesinde halkın temel niteliklerini de kendi içerisinde barındırarak bizlere kadar ulaşmışlardır. Köy seyirlik oyunlarının niteliklerinden dem vuracak olursak köy ortamında işlenildiği için temel olarak basit ve etkili bir yapıya sahip niteliklerdedir. Ayrıca fıkralardaki kadar da hem güldürüp hem de düşündürmeyi amaçlamıştır. Her konunun bir çıkış noktası olduğu gibi köy seyirlik oyunlarının da temel çıkış noktası elbette insanoğlunun doğaya karşı olan direnişi ve hayranlığıdır. Bu hayranlık da elbette taklit yeteneğini getirecektir beraberinde. İşte böylelikle tiyatronun temelinin atılması da eski arkaik dönemlerde gerçekleşmiştir. " Türk tiyatrosunu özgünleşme yolunda besleyen önemli kaynaklardan biri de köy seyirlik oyunları ya da dramatik köylü oyunlarıdır. " 2 Köy seyirlik oyunları, oynandığı toplumun kültür düzeyine göre şekillenir. Örnek verilecek olunursa, Güneydoğu Anadolu bölgesinde yer alan seyirlik oyunlar ile Trakya

Ziya Paşa (1829-1880), edebî yaşamında ilk olarak Halk/Âşık şiiriyle meşgul olduktan sonra Divan şiirinin etkisi altına girer ve şiir zevkini Divan şiirinin hüküm sürdüğü çevrelerde geliştirir. Ziya Paşa’nın edebiyat üzerine görüşlerinin odağında da Divan ve Halk şiirine dair düşünceleri vardır. Ziya Paşa, her iki şiir kolu ile ilgili görüşlerini tam bir karşıtlık noktasında dikkate sunar. Şiir ve İnşa (1868) makalesinde Divan şiirine göre Halk şiirini üstün tutarken Harabat Mukaddimesi’nde (1874) ise Halk şiirini yerer, küçümser; Divan şiirini yüceltici bir tavır sergiler.
Ziya Paşa’nın ‘Terkib-i Bend’ başlıklı ‘dedim-dedi’ tarzındaki şiiri de bu noktada anlam kazanır; çünkü bu şiirde her iki şiir zevkinin sesini de duymak mümkündür. Bu şiir, edebî görüşlerindeki çelişkiye rağmen şairin Divan şiiri ile Halk şiirinin derin tesiri altında kaldığını da gözler önüne serer.
Bu çalışmada Ziya Paşa’nın, ‘Terkib-i Bend’ başlığını taşıyan ‘dedim-dedi’ tarzı şiiri Divan şiirindeki ‘mürâcaa’ ve Halk/Âşık şiirindeki ‘dedim-dedi’li şiir geleneği bağlamında değerlendirilmektedir.
Anahtar kelimeler: Ziya Paşa, mürâcaa, ‘dedim-dedi’li şiir, Divan şiiri, Halk şiiri.

Bugün Türkolojide görüş farklılıklarının en fazla olduğu konulardan biri İslamiyet öncesi Türk şiirinin nitelikleri ve gelişimidir. Genel kabul gören görüşe göre İslamiyet öncesi şiirimizden örnekler Uygur yazmalarında ve Divânu Lugâti’t-Türk’te (DLT) geçmektedir. Bu şiir örneklerinden hareketle hece ölçüsünün Türk şiirinin doğuşuyla beraber kullanılan bir ölçü olduğu düşünülmektedir. Bu makalede hece ölçüsünün -az sayıda istisnaları dışında-  İslamiyet Öncesi Türk edebiyatında kullanılmadığı, hece ölçüsünün 10. yy.dan sonra yaygınlaştığı, Divânu Lugâti’t-Türk’teki manzum parçaların İslamiyet öncesi eski Türk şiirinin dil ve yapı özelliklerini değil geçiş döneminin özelliklerini taşıdığı Alp Er Tunga sagusundan ve diğer manzum parçalardan yola çıkılarak kanıtlanmaya çalışılmıştır.

Although there is a significant literature on “conks” and “mecmuas”, a great majority of the studies are text-centered. “Conks” are being seen as a text and are being analyzed with text-centered approaches. However many texts are being created for performance and are being written down. A high percentage of Alevi belief system-centered written texts are being created for performance and are being written down, too. There is a purpose and a function of writing down a text. Particularly the purpose of writing “conks”, being performance-centered what poems will be written down and by which order,  is been varying according to performer or a person who is writing it down.
Alevi belief system offers an “ocak”-centered institutionalized structure. Every “ocak” has its own internal dynamics and a ritual world shaped with related “ocaks”. In our studies done on Alevi belief system, we ascertained that the ritual world of “ocak” determines performed texts, too. In our records of ritual, we saw that there is a specified “ocak”-centered text repertoire performed with ritual order by “dede”, “zakir” and other “servants” in rituals of every “ocak”. These determinations revealed necessity to think about relations between ritual and text. Queries that will be done in the context of “conks”, the first examples of the transition from oral to writing transmission, will provide reliable suggestions about Alevi writing tradition.   
In this study, it will be analyzed Alevi writing tradition specific to “conks” trough the “conks” which we located in personal archives of Alevi communities based in Amasya, Kırıkkale, Çankırı, Çorum, Ankara, Eskişehir, and Isparta in Turkey, Didymoteicho Roussa in Greece, Razgrad in Bulgaria, and which we recorded. Firstly, in the context of data and manuscripts collected in the field, the matter of who knows old script, who writes “conk” in Alevi writing tradition will be clarified and it will be given a performance, creation and context-centered analysis of the “conks”. Afterwards, comparing “hizmet” records of “zakirs” with “erkan” records of “dedes” which are undertaking a similar function of “conks” nowadays, it will be analyzed the influence of the transition to the Latin alphabet to writing tradition in the context of “hizmet” records and social change.

Cönk ve mecmualar üzerine önemli bir literatür oluşmasına rağmen çalışmaların büyük çoğunluğu metin merkezlidir. Cönkler bir metin olarak görülmekte ve metin merkezli yöntemlerle analiz edilmektedir. Oysa birçok metin icra için yaratılmakta, yazıya aktarılmaktadır. Alevi inanç sistemi merkezli yazılı metinlerin önemli kısmı da icra için yaratılmakta ve yazıya geçirilmektedir. Metnin yazıya aktarılmasının bir amacı ve işlevi bulunmaktadır. Özellikle cönklerin yazılış amacı, icra merkezli olduğu için hangi şiirlerin yazılacağı ve şiirlerin yazılma sırası, icracısına veya yazıya aktarana göre değişebilmektedir.
Alevi inanç sistemi ocak merkezli kurumsallaşmış bir yapı arz etmektedir. Her ocağın kendi iç dinamikleri ve bağlantılı olduğu ocaklarla şekillenen bir ritüel dünyası vardır. Alevi inanç sistemi üzerine yürüttüğümüz çalışmalarda ocağın ritüel dünyasının icra edilen metinleri de belirlediğini tespit ettik. Her ocağın ritüellerinde dede, zâkir ve diğer hizmetliler tarafından ritüel sırası ile icra edilen belirlenmiş bir ocak merkezli metin repertuarı olduğunu ritüel kayıtlarımızda gördük. Bu tespitler, ritüel ile metin arasındaki ilişki üzerine düşünülmesi gerekliliğini ortaya çıkardı. Sözlü aktarımın, yazılı aktarıma geçişini gösteren ilk örneklerden olan cönkler bağlamında yapılacak sorgulamalar Alevi yazma geleneği hakkında sağlıklı önermeler yapılmasını sağlayacaktır.
Bu makalede, Türkiye’de Amasya, Kırıkkale, Çorum, Çankırı, Ankara, Eskişehir ve Isparta ile Yunanistan Dimetoka Babalar ve Bulgaristan Razgrad merkezli Alevi toplulukların şahsi arşivlerinde tespit edip kayıt altına aldığımız cönkler üzerinden Alevi yazma geleneği, cönkler özelinde analiz edilecektir. Öncelikli olarak Alevi yazma geleneğinde eski yazıyı kim bilir, kimler cönk yazar konusu sahadan topladığımız veriler ve yazmalar bağlamında açıklanıp cönkler icra, yaratım ve bağlam merkezli analiz edilecektir. Daha sonra günümüzde cönklerle benzer işlevi üstlenen zâkirlerin hizmet defterleri ve dedelerin erkân defterleri ile mukayese edilerek latin alfabesine geçişin yazma geleneğine etkisi hizmet defterleri ve toplumsal değişim bağlamında incelenecektir.

Özet: Dede Korkut Kitabı'nın bilinen iki nüshası vardır. Bulundukları yerlere göre isim-lendirilmiş bu nüshalardan Dresden nüshasında on iki, Vatikan nüshasında ise altı destan bulunmaktadır. Her iki nüshasının ortak bir dip nüshaya dayandığı yaygın olarak kabul edilmiştir. Bu ön kabule bağlı olarak, iki nüshada kolayca fark edilen farklılıkların kaynağı nüshaları kopyalayan müstensihlerdir. Müstensihler, yaygın ka-naatin aksine, metinler üzerinde düzenlemelerde bulunabilen kişilerdir. Nitekim Dede Korkut Kitabı'nın var olan iki nüshası bunun en çarpıcı örneğidir. Bu nüshalardaki farklılıklar kelime/ek tercihlerinden kurgulamaya ulaşabilen derecededir. Bu durum, Dede Korkut destanları üzerinde yapılan içerik ve kurguyla ilgili çalışmalarda dik-kate alınmayan bir husustur. Bu makalede iki nüshanın müstensihleri " aile sevgisi " , " sözlü kalıpları kullanma " , " kurgu dikkati " , " kurgu eksiğini tamamlama " , " ayrıntıcı tavır " , " ek kelimelerle anlamı açma " , " İslami terim kullanımı " ve " Kazan taraftar-lığı " bakımından karşılaştırılacaktır. Böylece müstensihlerin de kendilerine ait dün-yalarının olduğu, onları basit bir kopyacı olarak görmenin, en azından her zaman mümkün olmadığı ortaya konacaktır. Anahtar kelimeler: Dede Korkut Kitabı, müstensih, Vatikan nüshası, Dresden nüshası, karşılaştırmalı yazma incelemesi.

Anonim halk şiiri türlerinden biri olan ninniler, çocukları uyutmak, ağladıklarında susturmak, rahatlatmak için genellikle anneler tarafından söylenen ezgili sözlerdir. Bugüne kadar ninni türünü tanımlayan, biçim ve içerik özelliklerini ortaya koyan, sınıflandıran, örneklerini tanıtan pek çok çalışma yapılmıştır. Bununla birlikte türün icra edildiği ortamı göz önünde bulundurarak fonksiyonel özelliklerini ele alan çalışmalar ise oldukça yetersizdir. Bu tarz çalışmaların, türlerin farklı özelliklerinin de ortaya çıkartılmasında yardımcı olacağı bir gerçektir.

Alevi inanç sisteminde dem, dolu gibi isimlerle adlandırılan ve Alevi cemlerinde önemli bir yere olan içki kültü üzerine oluşturulan ritüeller ve inanç pratikleri mevcuttur. Alevi inanç sistemindeki içki kültüne bazı yayınlarda değinilmiştir. Fakat bu yayınlar doğrudan konuya odaklanmadıkları için geneli ortaya koymaktan uzak bir tablo çizmektedir. Mevcut yayınların temel eksikliklerinden biri de görsel unsurlarla desteklenememiş olmasıdır. Bu çalışmada Anadolu ve Balkan coğrafyasında yerleşik Alevi topluluklarında yaşamaya devam eden dem merkezli ritüellerden tespit edilenler farklılıkları ile birlikte analiz edilerek sunulacaktır. Dem kültü merkezli icra edilen ritüellerden biri olan “Dem Geldi Semahları” makalede farklı yörelerden örneklerle görsel unsurlarla desteklenerek analiz edilecektir. Dem Geldi Semahları farklı yerleşim birimlerinde cem ritüeli içerisinde dem hizmeti ile birlikte icra edilen semah ritüellerinden birisidir. Çalışmada Türkiye’nin muhtelif yerleşim birimlerinde yaptığımız alan araştırmalarında kayıt altına aldığımız Dem Geldi Semahları, semahların icra şekilleri, ritüel içerisindeki yeri, icra edilen eserler ve notaları ile mukayeseli bir şekilde verilecektir. Analizlerde, sadece semah merkezli bir bakış açısı ile odaklanılmadan inanç zümresinin içki kültüne bakışı da gerekli yerlerde içki ile ilgili diğer inanç pratiklerine atıflar yapılarak ortaya konulmaya çalışılacaktır.

In the Alevi belief system, there are rituals and belief activities known as dem or dolu formed around the cult of drink which has an important place in the Alevi cems. Some publications have mentioned this cult within the Alevi belief system. However, those publications are far from revealing the overall of this subject because they aren’t focusing directly on the subject. Also, one of the basic lacks of available publications is that they don’t include visual elements. In this paper, determinations from dem based rituals that are continuing to live in the Alevi communities in Anatolia and Balkans, together with differences between them will be analyzed and presented. It will be made an analysis of “Dem Geldi Semahs”, one of the rituals that are dem based practiced, supported with examples from different regions and visual elements. “Dem Geldi Semahs” is one of semah rituals which are performed together with dem service within cem ritual on different locations. In the study, “Dem Geldi Semahs” which we recorded during our fieldwork on the various locations in Turkey, and the forms of semahs performance, its place in the ritual, musical works with notes will be presented comparatively. In the analyses, without just focusing on the semah basic aspect, it will be also presented the view of the belief community on the cult of drink by referring, when it is necessary, to other belief activities related to drink.

Özet: Türk edebiyat n n yaz ya geçirilmi ve günümüze ula abilmi ba at örneklerinden olan Dede Korkut Kitab âdeta mihenk ta niteli indedir. O uzlar n hayat n konu alan milli destanlar m zdan Dede Korkut Kitab 'n n Dresden nüshas nda yer alan be inci hikâyesi "Deli Dumrul" karakterinin ahsi bilinci ile birlikte kolektif toplum bilincini de yans tan bir anlat d r. Çal mam za konu olan Deli Dumrul hikâyesine göstergebilim nda farkl anlam katmanlar n çözümleyebilmek, metnin yüzey yap s ndan derin yap s na izdü ümle üretim ve ortaya konu ko ullar n aç klamak amac yla yakla lmaya çal lm t r. Metinde izlenen göstergebilimsel yönteme uygun olarak öncelikle hikâye üç kesite ayr lm t r. Kesitleme yöntemi ile okuyucunun hikâyeyi farkl bak aç s ile görmesi amaçlanm t r. Hikâyeyi olu turan ögelerden ki i kesiti ve karakterlerin bak aç lar üzerinde durulmu tur. Ard ndan anlat n n izleklerine uygun olarak derin yap y çözümleyebilmek amac yla sözcükler temel al narak durum kesiti ve eylem kesiti irdelenmi ve metinbilimsel bir inceleme ortaya konulmaya çal lm t r. Di er yandan, Deli Dumrul hikâyesi yer ve zaman düzleminde ve ki ilerin psikolojilerine etkileri de göz önünde bulundurularak sunulmaya çal lm t r. Bu çal mam z n amac , yap sal bir çözümleme yöntemi olan göstergebilim tekni i kullan larak hem metinbilimsel hem de psikanalitik yakla mla metindeki "buz da n n" görünmeyen k s mlar ile beraber çok anlaml l k da çözümlenmeye çal lm t r.

Mustafa Kutlu (1947 Erzincan-) who has been studying as a Turkish-literature teacher, director of literature magazine, writer of encyclopedia, journalist and television programmer has published his firs story “O” on the magazine named Hareket in 1968. Kutlu has been publishing his long-stories hitherto. In addition he has been publishing essays and reviews.  He has been publishing a long-story every year since 1999. Kutlu has published Tirende Bir Keman (A Violin in Train) in 2015. There is word “Story” on the cover of that book. However this book can accept a novel because it has been edited as a ballad-novel. Kutlu has taken hand social truths both in terms of Islamic sensitivity and particularly in social realism. 
Story-teller Mustafa Kutlu who writes on İslamic sentiment has maintained searching novel kind in Oriental narrative tradition at his work named Tirende Bir Keman. Kutlu has benefited from songs and folk-songs both in fiction and the content in his text. Therefore his text Tirende Bir Keman could be named as “ballad novel” in terms of its gender.
Kutlu has partially deviated from storytellers between 1950-1980 had wrote in Islamic sentiment as Necip Fazıl Kısakürek, Sezai Karakoç, Şevket Bulut, Rasim Özdenören, Cahit Zarifoğlu, İsmail Kıllıoğlu, Durali Yılmaz, Ali Haydar Haksal, Hüseyin Su and Ramazan Dikmen. Kutlu has brought a new perspective to the traditional comprehension that had glorified Anatolian / provincial human contrary to the life of the city people. Author has confronted his readers to the truths in the context of both Istanbul and provincials as Adana, Mersin, Gaziantep and a no-named small town, taking three generations of a family of musicians to the center of theirs narration.
Mustafa Kutlu’s approach to Turkish novel history likes Ahmet Hamdi Tanpnınar’s approach. Kutlu accepts Turkish novel history as a journey to westernization. He takes hand this issue in regard to changing civilization.  However he believes that a forced changing like this is impossible in context of Islamic tradition. Kutlu warns us that nowadays the literature has become consumption merchandise on all over the world in which the capitalism had become unique ruling except from some real reader end writer.  (Kutlu, 2002: 736, 737)
Kutlu has continued his novel render search in the oriental narrative context with his new book Tirende Bir Keman which we introduced it as a ballad-novel.  The narrator of this book gives information about each song and composer in question by every suite situation or folk-songs that come remind. The first  song said in the story is “Canımın yoldaşı ol gönlüme bin neş’e bırak/ Be my soul’s fellow traveler; leave in my heart a merriment” (Uşşak melody-by Şükrü Tunar), the second song is belongs Hacı Arif Bey that begins with words “Olmaz ilaç sine-i sad-pâreme / Çare bulunmaz bilirim yâreme—There is no any medicine for my chest divided hundred pieces / I know no-one can find a treatment for my love  injury”. In this context the last approach gives a folk-song. One person of the story Sadullah has look for his wife Şefika. A few troublesome men has kidnapped Şefika. Sadullah comes across Şefika in a train car when singing “Keklik gibi kanadımı süzmedim / I didn’t behave coquettishly like partridge”. In this ballad-novel there are also many oriental music terms like “taksim / improvisation, buğulu ses / steamy sound, hüzzam, suzinak, mahur, Hüseyni, Hicaz / Hijaz, Nihavent, notaya basmak / pressing on note”. 
Mustafa Kutlu’s works known as story different from recently “event history” and “case history”. His works show diversities from concept of long-story also.  Kutlu has been wanting to carry todays literature his main literal sources like religious and national traditions, the oral literature, ancient and Sufi literature’s narrative approaches.
The story-teller Kutlu wants to capture the readers’ hearts by his word-worlds established with language and emotions to the contrary described events in story. He has carried out giving patterns of oriental-traditional novels in the effect of Tanpınar who had said our novels are our folk-songs. Kutlu has realized Tanpınar’s opinion. 
Writer who wants to understand human has benefited from songs intensively at first and from folk-songs secondary.  Technique differences between song and folk-song genders have disputed to present in context of İstanbul-the provinces, “aruz-hece / poetic structure”, the old aristocrat literature and folk literature. Kutlu has been showing us that each gender of poetry is same with his new ballad-novel. Two type of poem has similar speech, problems, ones spoken to and performers. 
Most of speakers of Mustafa Kutlu have been emphasizing that his stories are different stories assert the villages are places of virtue and the big countries are spaces of alienation (Çoşkun, 2010: 405, 406). Yet Kutlu doesn’t exalt village-life and run down city-life in his work Tirende Bir Keman. He changes traditional comprehension in this topic. He also put forward a new sensitivity on the contrary of social realists. He confronts his readers to other un pleasant truths of rural society.
We cannot explain the situation of comparison, mistaking for and transition the genders novel and story merely with not knowing of these gender’s limits and today’s postmodernist attitude that claim the genders have no-border. The postmodernist practices of Mustafa Kutlu in this ballad-novel virtually based on traditional oriental narrate. The narrator has undertaken important functions in this ballad-novel. It has confronted us with society who is totality of positive sensitivities and negative insensitivities. The writer has been allowed the narrator who isn’t a person of novel interfering with the text, conversing with reader, asking to reader, giving answers, making decision about people and circumstances. The writer both has used means of modern literature’s expressions and counterfeited narrators like Meddahs, Ahmet Mithat Efendi with his preferences. Thus he has kept on traditional narration. Kutlu has settled tree person father, son and grandchild to the center of novel with their sorrowful wife’s.  Thus he has reflected unspoken truths of slum in Islamic sensitivity.
Kutlu has used very kind of literal humor like “difficult situation humor, slang, untrained lover humor, comic of name and copying speech of Meddah”. The reader simple has been captured with its heart thanks to best lingual endeavor in novel Tirende Bir Keman. There are many name tricks like Kemani Kenan in the book.

Yiyecek ve yemeklerin ülkeden ülkeye farklı olması geçmişte insanlar için önemli sorunlar yaratmaktaydı. Küreselleşmeye rağmen günümüzde de bu sorunlar büsbütün ortadan kalkmış değildir. Son zamanlara kadar insanların ne yiyip ne yiyemeyeceğini yaşadıkları coğrafya, mensup oldukları dinlerin kuralları, inançlar ve alışkanlıklar belirlemiştir. Memleket değiştiren, çevre değiştiren insanlar, zamanla yedikleri şeyleri de değiştirmek zorunda kalmıştır. Genel olarak eski zamanda insanoğlu için kendi mensup olduğu grubun, halkın, dinî cemaatin yiyecek ve yemekleri güzeldi, lezzetliydi, değerliydi. Ötekilerin (yani yabancıların ve düşmanların) yiyecek ve yemekleri ise kötüydü, iğrençti, değersizdi. Makalede, eski metinlerden bu önyargıları içeren örnek parçalar verilmektedir. Bu parçalarda geçen bazı kelimeler için açıklamalar eklenmiş, eski okuma yanlışları için onarma önerileri de yapılmıştır.

Trees affected the imaginations and traditional worldviews of societies, generally because of their longevity and great size. The imagination of cosmic tree is located in major motifs and episodes of oral narratives such as myths of descent and creation, epic, legend, fairy tale, story, tale of saint. The Umay that is brought down from the sky (heaven) accompanies to descent from the tree (beech) in Turkish
culture. At the same time, Umay is imagined as mother’s and baby’s guardian. Mythological knowledge is transferred to folk medicine through ritual treatment and used as an applicable skill. It can be said that tree has features such as “healing” in the folk medicine, “rebirth, Central symbolism, tree saint, mother/ancestor tree, lineage, protecting its place” in the context of traditional worldview, “magick and
fetish” in the magical process. In this context, it is understood that triology of tomb, tree and sacred water generates the Central symbolism in the samples of Eskişehir and Kütahya. The owners of the centers also serve to manage the sacred places. The concept of fireplace that also symbolizes family was transformed into centers of folk medicine and religion from Shamanism within the Anatolia. The cosmogony, maintains its cultural continuity by healing practice such as “passing through cleft of tree” in healing lore of defect (Yarım) within the villages of Kümbet (Eskişehir), Çamlıca and Karaağaç (Kütahya) through the ecology of Turkish culture. The oaks and pines (cosmic tree) of the tombs are used for healing. The Lodge of Çubuk (Kümbet), Tomb of Sayyid Ali Sultan, Small and Great dervish lodges (Karaağaç) generate the phenomenon of the visit. In this study, the healers that apply the traditional healing methods in villages of Kümbet (Eskişehir), Çamlıca and Karaağaç (Kütahya) have been selected as samples. The datas were obtained by both methods of document research and interview through the fieldwork. The applications was examined in the context of folklore and interdisciplinary by these
datas and the study has been supported by visual datas.