Klasik Arkeoloji

Abstract
Germanicia has been hosted by many civilizations since Antiquity and is located in the Kahramanmaraş pro-vince at the intersection of East, Southeast and Mediterranean Regions. Even though the localization cannot be done completely, it is thought that the city was located on the southern hillsides of Ahir Mountain in 2339 meters high. It is thought that the ruins discovered at the district of Dulkadiroğlu, located in the east of Kahramanmaraş city center at the beginning of 2000s, may belong to Germanicia ancient city. It is known that Germanicia was an important episcopal city in the Early Byzantine period and many bishops such as Eudoxius, Nestorius, Suras, Salamanes (Salamias), Anaphora Thomas and John were called “Germanikeia” Agnomen. The villa room and corridor mosaics mentioned in the article belong to the Early Byzantine Period. The founds in the district of Dulkadiroğlu were unearthed in the archaeological excavations in 2001 and 2016. Various plants, domestic and wild animal species were depicted together on these mosaics. These mosaics give us information about fauna and flora of Germanicia. The mosaic that forms the subject of our article and animal depictions had importance in Roman art since the 1st century BC. Village life, nature, animals and hunting scenes (Emblemata) began to appear on mosaics in North Africa in the 2nd century AD, in Anatolia, Europe and Adriatic in the 4th century AD and later. However, the meaning of these themes changed in the Jewish and Christian communities and were perceived as religious symbols. Village life, nature, animals and hunting scenes are associated with stories in the Old and New Testament.
Keywords: Kahramanmaraş, Germanicia, Late Roman, mosaic, Opus Tessellatum.

Öz
Germanicia, Antik Çağlardan beri birçok medeniyete ev sahipliği yapan Doğu, Güneydoğu ve Akdeniz Bölgesi’nin kesişme noktasında yer alan Kahramanmaraş ilinde yer almaktadır. Lokalizasyonu tam olarak yapılamasa da kentin, 2339 metre yüksekliğindeki Ahir Dağı’nın güney eteklerinde yer aldığı düşünülmektedir. 2000’li yılların başında Kahramanmaraş il merkezinin doğusunda yer alan Dulkadiroğlu ilçesinde ortaya çıkartılan kalıntıların Germanicia Antik Kenti’ne ait olabileceği düşünülmektedir. Erken Bizans döneminde, Germanicia’nın önemli bir piskoposluk merkezi olduğu bilinmektedir. Eudoxius, Nestorius, Suras, Salamanes (Salamias), Anaphora Thomas ve John gibi birçok piskopos, “Germanikeia” Agnomeni ile anılmıştır. Makalenin konusunu oluşturan Erken Bizans Dönemi’ne ait mozaikler 2001 ve 2016 yıllarında arkeolojik kazılarda Dulkadiroğlu ilçesinde bir villa da ortaya çıkartılmıştır. Bu mozaikler üzerinde köy yaşamı, çeşitli bitkiler, evcil ve vahşi hayvan türleri bir arada tasvir edilmiştir. Bu mozaikler bize Germanicia’nın fauna ve florası hakkında bilgiler vermektedir. Makalemizin konusunu oluşturan mozaik üzerinde gözlemlenen hayvan betimlemelerinin İÖ I. yüzyıldan itibaren Roma resim sanatında önemli bir yer tuttuğu bilinmektedir. Köy yaşamı doğa, hayvan ve av sahnelerinin (Emblemata) mozaikler üzerine yansımaları Kuzey Afrika’da İS II.yüzyılda, Anadolu Avrupa ve Adriyatikte ise İS IV. yüzyıl ve sonrasında mozaikler üzerinde görülmeye başlamıştır. Ancak, bu sahneler Yahudi ve Hristiyan topluluklarda anlam değiştirerek dini semboller olarak algılanmıştır. Mozaikler üzerindeki köy hayatı, doğa, hayvan ve av sahneleri Eski ve Yeni Ahit’teki hikayelerle ilişkilendirilmiştir.
Anahtar kelimeler: Kahramanmaraş, Germanicia, Geç Roma, mozaik, Opus Tessellatum.

Grekçe Gramer ve Syntaks isimli ders kitabı Zafer TAŞLIKLIOĞLU tarafından 1968 yılında yazılmış ve İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Matbaası tarafından bastırılmıştır. Kitabın orijinali artık var olmadığından Marmara Üniversitesi Kütüphanesindeki kopyasından PDF hazırlanmıştır.

Bu çalışma, "Ardahan Kale ve Kuleleri" adlı kitabın bölümlerinden biridir. Bu kitap içi bölümde, Ardahan'ın Eskiçağ'dan Türk fetihlerine kadar tarihçesi üzerinde durulmuş ve şehrin isminin kökenine ilişkin bir başlığa yer verilmiştir.
  Son yıllarda yapılan bilimsel araştırmalarla birlikte Eskiçağ ve Ortaçağ arkeolojik vaziyetinin Transkafkasya (Güney Kafkasya) arkeolojisiyle
oldukça örtüştüğü anlaşılan Ardahan, Doğu Karadeniz ve Kuzeydoğu Anadolu Bölgeleri ile Transkafkasya’yı birleştiren stratejik bir coğrafi konuma sahiptir. Batıda Karadeniz sahil şeridinin son ili Artvin ile
komşu olan Ardahan’ın güneyinde Erzurum ve Kars illeri, kuzeydoğusunda Gürcistan ve doğusunda Ermenistan yer alır. Transkafkasya ülkelerinde, özellikle Tunç ve Demir Çağları kültürlerine ilişkin hatırı sayılır araştırma ve arkeolojik kazı yapılmışsa da bu bölgenin komşusu olan Kuzeydoğu Anadolu için aynı değerlendirmeyi ne yazık ki yapamamaktayız. Özellikle Ardahan ili, Anadolu coğrafyasında arkeolojik araştırmaların en az yürütüldüğü yerlerden biri olmuştur. Bu nedenle şehrin tarihi ve arkeolojik geçmişi üzerine toplanan veriler, akademik anlamda tatmin edici bir düzeye erişememiştir. Yine de inanıyoruz ki, 2008 yılında kurulan Ardahan Üniversitesinin bünyesinde gerçekleştirilmekte olan ve yakın gelecekte daha da kapsamlı bir şekilde sürdürülecek bilimsel çalışmalar, şehrin tarihi, sanat tarihi ve arkeolojik
dokusunu çok daha detaylı bir şekilde yansıtacaktır.

Asya ile Avrupa’nın birleştiği ve en önemli geçiş noktasında yer alan Kocaeli Bölgesinin aynı zamanda su kaynaklarının zenginliği ve fauna, flora çeşitliliği nedenleriyle binlerce yıldır yerleşim alanı olarak seçildiği bilinmektedir. Kocaeli ve çevresinin en eski bilinen yerleşim alanları Karamürsel Valide Köprü höyüğü ve Derince Çenedağ Arkeolojik alanıdır. Bu
alanlar bilimsel olarak detaylı incelenip, arkeolojik kazıları gerçekleştirilirse Kocaeli tarihi için yeni bilgilere ulaşmak mümkün olacaktır. Tarihi devirlerde Başiskele’de yer alan İ.Ö.712 kurulduğu belirtilen Astakos kenti ile bugünkü Orhan Mahallesi merkezli tüm İzmit’i içine alan İ.Ö. 264 yılında kurulduğu belirtilen Nikomedia kentleri karşımıza çıkmaktadır. Roma devri sonrası Bizans, Osmanlı ve Cumhuriyet devirlerinde de kesintisiz bir yerleşime sahip olan Kocaeli zengin Kültür ve Tabiat Varlıklarına sahiptir.

Escriba una aplicación que modele en el paradigma orientado a objetos el siguiente escenario: "El departamento de inteligencia informática ha identificado que cierta posición de palabras que contengan la letra 'a' pueden representar posibles fraudes. Se considera que una frase está compuesta por múltiples palabras y cada palabra está compuesta por múltiples letras. Empezando por la izquierda se le dará un valor sucesivo a cada ocurrencia de la letra 'a' dentro de la frase empezando por el '1' y el peso de una palabra equivaldrá a la suma de los valores de sus letras 'a'. Así las palabras de cualquier frase dada deberán ser reacomodadas de acuerdo a su peso, empezando por las que pesan más hasta las que pesan menos." Deberás generar múltiples archivos que representen el problema de la vida real en términos de programación. Así tendrás varias clases de Java como son: Departamento, frase, palabra, letra, peso, etc. Estableciendo en ellas comportamientos como identificar, contar y acomodar que hagan que el escenario cobre vida. Por favor haz uso de todos los conceptos de programación Java que consideres que aplican como son creación de instancias, agregación, herencia y polimorfismo, entre otros. Ya en ejecución la frase deberá ser recuperada desde consola, por ejemplo, invocado de la siguiente forma: > java problema stacy barbara ha hablado para recuperar su carta (Que equivaldría a los pesos siguientes: 1 = 1, 2 + 3 + 4 = 9, 5 = 5 , 6 + 7 = 13, 8 + 9 = 17, 10 = 10, 0 = 0, 11 + 12 = 23). Para este ejemplo el programa debe imprimir en pantalla: > carta para hablado recuperar barbara ha stacy su Especificaciones técnicas:  El programa debe ser desarrollado en el lenguaje Java SE Jdk 1.6  El programa debe por ejecutarse desde una terminal de ms-dos y no debe incluir interfaz gráfica.  Incluir comentarios en el código desarrollado.  Se deben entregar los archivos que resuelven el escenario en un archivo en formato zip con el nombre de tus iniciales. Además del código se debe anexar un documento en word con captura de pantalla de la ejecución.  El archivo en formato zip debes subirlo en la misma sección donde recuperaste este documento. *** IMPORTANTE*** Lo que se considerará relevante es el modelado de clases producto del completo análisis del problema hasta llegar a sus más ínfimos detalles. La impresión en consolar es despreciable y sólo es una prueba de que es posible ejecutarlo. ¡Mucha suerte!

Târihçiler, çalışmalarında en yüksek verimi sağlayabilmek için, üzerinde çalıştıkları konuların belirli dönemler içinde ele alınmasından yana. Bu dönemler, târihe ilişkin yapılagelen tasniflerdir. Târihçilerin kullanageldiği tasnifler arasında en yaygın olanı Cellarius'ün tasnifidir. Cellarius, yazının bulunmasından önceki döneme prehistorik çağ; sonraki döneme ise târihî çağlar der. Prehistorik çağı, kendi içinde iki döneme ayırır; taş devri ve mâden devri. Taş devrini de kendi içinde üç döneme ayırır; paleolitik çağ, mezolitik çağ ve neolitik çağ. Mâden devrini de kendi içinde üç döneme ayırır; bakır devri, tunç devri ve demir devri. Târihî çağları ise kendi içinde dört döneme ayırır; eski çağ, orta çağ, yeni çağ ve yakın çağ. Ben de bu tasnife sâdık kalarak burada, medeniyetlerin doğuşunu ana hatlarıyla inceleyeceğim. Bunu yaparken de paleolitik çağdan başlayacağım.

Traveling around with the aim to visit ancient sites and historical monuments is generally called cultural tourism and known since antiquity, but became much popular during the last decades. Several municipalities in Turkey endeavor to promote public interest in archaeology in order to increase the touristic potential of their cities. They even sponsor archaeological excavations with the expectation of future profit from cultural tourism. This paper argues that archaeology is primarily a historical discipline, which generates knowledge from the excavated remains and objects, and should not be considered merely under the aspect of tourism. Hasty excavations and hurried restoration projects prevent appropriate research. Focusing on the excavation in Pompeiopolis (Taşköprü/Kastamonu) this paper shows how the collision of interests between archaeology and tourism can be avoided and how an archaeological site can be opened up to tourism in a scientifically and economically reasonable way.

Dünya tarihinin en uzun ömürlü devletlerinden biri olan Bizans'ın (Doğu Roma İmparatorluğu) kuruluşu, Roma İmparatorluğu'nun 395'de ikiye bölünüşü ile gerçekleşir. Constantinus, 324'de Roma'nın tek imparatoru olduktan sonra Bizans sisteminin çıkış noktası olan yeni bir düzenin temelleri atılır. Ancak, Hıristiyanlığın çok tanrılı dine sahip bir toplumda yerleşmesi pek kolay olmuyor. Constantinus kâh zorla kâh bazı imtiyazlar sağlayarak yaygınlaşması için uğraşmakla birlikte hala Roma'nın resmi dini değil. Bizans İmparatorluğu, İmparator I. Constantinus'un M.S. 324-330 yılları arasında başkenti Roma'dan doğuya, bugünkü adıyla İstanbul Boğazı'nda bir Yunan limanı olan Bizans kentine taşımasıyla kuruldu. Başkentin doğuya alınmasıyla, Avrupa'yla Asya'nın, Karadeniz'le Ege Denizi'nin kesiştiği yerde, surlarla çevrili ünlü kent Konstantinopolis yükseldi.

Mitoslar, anlamsız, boş zamanlarda anlatılmak için uydurulmuş fantastik masallar değildir. Mitoslar, insanlığın bugüne gelişinin öyküsünü verebilecek kültürel zenginlikler içeren, hatta hayatımızı şekillendiren, sınırlamalar getiren, kültür dediğimiz şeyin DNA'sıdır...

The late Antique mosaic of Orpheus decorated a small room, approximately 18 m2 in area, connected with two even smaller ones, in 4 m2 and the other 2 m2 in area, belonging most likely to a small funerary chapel (or tomb) discovered in the ancient necropolis by the Damascene Gate in Jerusalem; it was discovered in 1901 by H. Vincent.
The author proposes a new interpretation of the iconographic program of the Orpheus myth used by wealthy Christians in a sepulchral context (see Olszewski M.T. «Orphée endeuillé de la mosaïque funéraire de Jérusalem», in Rey Mimoso-Ruiz, B. ed., Actes du colloque «Orphée entre Soleil et ombre», à l’Institut Catholique de Toulouse du 16 au 17 novembre 2007, Inter Lignes, numéros spécial – mars 2008, pp. 205-214, 226). He also proposes a new interpretation of the role Orpheus played in Roman funerary art, concentrating on the importance of the play on words and the visual and textual punning that was popular in ancient art and especially in funerary art. He rejects the popular interpretation of Orpheus as Christ in the Roman catacombs and proposes to interpret the image as that of Orpheus, bard of the departed souls, without any ahistorical connection with Christ. The program of the mosaic from Jerusalem is thus explained as a play on the words Orpheus-orphanos and Chiron (Chi-Rho) and Pan [Παν(τοκράτωρ)].The frequently used Christian funerary formula of resting in peace, Christ or the Lord corresponds
perfectly with the mood created around the mythical bard.
Orpheus’ universal role as singer and musician moving even the most stony of hearts, extolling the beloved departed, is absolutely justified in the context of a 6th-century Christian tomb. Orpheus is a popular and neutral figure, meaning that in effect it does not constitute a threat to Christian theology and can be tolerated by the educated Christians of Jerusalem.

Mezopotamya'da kurulan medeniyetlerden en eskisi Sümer medeniyetidir. Bu medeniyeti incelemeye geçmeden önce, şu birkaç noktanın altını çizmekte yarar var. Mezopotamya kelimesi, Eski Yunancada mesos (orta) ve potamos (ırmak) kelimelerinin birleşmesiyle oluşmuştur ve "ırmaklar ortasında kalan yer" anlamındadır. Dicle ve Fırat ırmakları arasında kalan Mezopotamya'ya Araplar, Beynnennehr adını vermiş; Tevrat'ta ise bu bölgeye Sincar denilmekte. Zaman içinde bölgeye Sâmiler, Gutiler, Fenîkeliler ve İbrâniler başta olmak üzere, çok sayıda kavim yerleşmiş. Sümerlerin yaşadığı coğrafya, bugünkü Bağdat'tan Basra Körfezi'ne kadar uzanan coğrafya. Burada ilk yerleşimlerin MÖ 4000'ler ve 3500'ler arasında Obeytlilerle başladığı sanılmakta. Kökenleri tam olarak bilinmese de Obeytlilerin, Sâmi ırkından olmadıklarına dâir genel bir kabûl var. Güney Mezopotamya'ya kuzeyden inen Sâmilerin Obeytlilerle kaynaşması ve bölgeye Sümerlerin gelmesiyle, ortaya melez bir ırk çıktı. İlk Obeytlilerin ise İran üzerinden buraya geldiği sanılmakta. Bu kavmin gerçek adı bilinmiyor, kurdukları yerleşim bölgelerine âit hemen tüm kalıntıların Tel El-Obeyt köyünde bulunmasından dolayı onlara Obeytliler denilmekte. Obeytlilerin yanlarında İran medeniyetinden birçok unsur getirdikleri düşünülmekte. Söz gelişi, tarıma elverişli olmayan toprakları elverişli hâle getirmeyi sağlayacak yöntemler, bunu gerçekleştirecek araç ve gereçler, çanak çömlek yapımcılığı gibi konular, bu şekilde değerlendirilmekte. Kimi târihçiler, Sümer medeniyetine Obeyt kültürünün özgün katkılarının olduğunu düşünmekte; kimi târihçiler ise Obeytlilere özgü bir kültürün aslında olmadığını savunmakta. Fakat, şurası kesindir ki Obeytliler, Güney Mezopotamya'da tarımcılığın başlamasına ilk ve en önemli katkıyı yaptılar. Daha sonra Sümerler, bataklıkları kurutup su depoları ve sulama kanalları inşâ ettiler. Bu konularda gösterdikleri başarılar, onlara Sümer denilmesini sağladı. Nitekim Sümer kelimesi, yerel dilde Sum-Er şeklindedir ve anlamı, "su adamı" veya "suyu denetleyen adam"dır. Kimi araştırmacılara göre Sümerler, MÖ 4000'lerde Orta Asya'dan Mezopotamya'ya gelmiştir ve Eski Türklerle akrabadır; neolitik çağda yaşanan iklim değişiklikleri Orta Asya'da büyük kuraklıklar meydana getirince Mezopotamya'ya göç etmişlerdir. Kimi araştırmacılar ise Sümerlerin, Anadolu'ya oldukça yakın bir bölgeden MÖ 3300'lerde Mezopotamya'ya geldiğini iddiâ etmekte. Ayrıca Sümerlerin, Hint kökenli bir kavim olduğu ve siyasî anlaşmazlıklar nedeniyle Hindistan'dan göç ettiği de iddiâ edilmekte. Ne var ki Sümercenin, Hint-Avrupa dilleriyle herhangi bir akrabalığı yoktur ve Sümerlerin Hint kökenli bir kavim olduğunu doğrulayabilecek sağlam bir bulguya ulaşılamamıştır. Hint-Avrupa dillerinden farklı olarak Sümerce, çekimli bir dil değil, Türkçe gibi eklemeli bir dildir. Ekler ise Sâmi dillerinden farklı olarak ön ek biçiminde değil, Türkçe gibi son ek biçimindedir ve kök sözcüklerde herhangi bir değişiklik yapılmaz. Bu benzerlik, Sümerler ve Eski Türkler arasında bir akrabalık kuranların elini güçlendirecek türden bir benzerliktir. Sümerlerin siyasî ve toplumsal yaşamları da Eski Türklerinkine benzer özellikler taşımakta. Fakat tüm bunlar, akrabalık ilişkisini kabûl etmek için yeterli değildir; çünkü, kavimlerin yaşadığı benzer siyasî ve toplumsal koşullar, benzer kurum ve ilişki biçimleri doğurmaktadır. Mezopotamya'da tarımcılığın gelişmesi ve medeniyetlerin doğuşu kolay olmadı. Bölgeye su getiren Dicle ve Fırat ırmakları, her mevsim cömert davranmıyor; yaz aylarında su bulmak mümkün olmuyordu. Bu nedenle, büyük su depolarına ve sulama kanallarına 

This paper deals with the House of Leukaktios, which has been discovered during Polish excavations at Ptolemais, Libya, in 2001– 2007. The house has almost completely preserved mosaic pavements and the plan of Graeco-Roman type with an open central court (atrium), acting as the focal point around which the rooms were arranged. The name of one of the last owners, Leukaktios, is written twice on the mosaics in the atrium and in the triclinium. The author proposes the identification of several rooms. Room 1, a triclinium, has a mosaic with the characteristic U-shaped geometric frame around a central figural panel that depicts a personification of Victory or Nike. Room 14 is identified as an andron/triclinium with a similar U-shaped version lay out of the mosaic pavement. Room 9, which is situated in front of the andron/triclinium, could be interpreted as a gyneceum. The central panel which represents Dionysos and sleeping Ariadna has a parallel from the House of Dionysos in Cyrene, where the mosaic bears a rare Greek inscription dedicated to a woman.
Room 4 is identified as a reception hall. The mosaics are homogeneous in style and belong to the last phase of the building between AD 215 and 225.

Birkaç yıl önce arkeolojinin tarihi üzerine yeni bir çeviri kitap yayımlandı: Brian Fagan, Arkeolojinin Kısa Tarihi. Hazine Avcılığından Bugünkü Bilimsel Yöntemlerine Uzanan Bir Hikâye. İstanbul, Alfa Yayınları, Nisan 2019. Kitap üniversitelerdeki arkeolojiye giriş derslerinin temel kitaplarından biri olmayı fazlasıyla hak ediyor. İlk başta çeviri için bir şeyler söylemek iyi olacaktır. Bazı yer adlarının doğru yazılışlarının kontrol edilmemiş olması dışında, uzman akademisyenler arasında bile Türkçesi genelde yanlış kullanılan “ancient” sözcüğüne vurgu yapmakta fayda vardır. Fagan’ın “eski” anlamında kullandığı ve “antik” diye çevrilen bu sözcük algı dünyamızda Helenistik-Roma uygarlığını çağrıştırır.

Efsaneye göre Roma, M.Ö. 27 Nisan 753 tarihinde Truva prensi Aeneas'ın torunları olan Romulus ve Remus adlı ikiz kardeşler tarafından kuruldu. Romalılar Etrüskler de dahil olmak üzere İtalya Yarımadası'ndaki diğer halkları boyunduruk altına aldılar M.Ö 8.yüzyılda kurulur. Bir kral tarafından idare edilen klanlar halinden M.Ö. 1.yüzyılda Roma Cumhuriyeti'nin kuruluşu gerçekleşir. Ardından askeri diktatörlük ve İmparatorluk dönemi. Tüm düşmanlarını yenen Augustus cumhuriyetin devlet yapısını görünüşte yerinde bırakarak neredeyse tüm iktidarı elinde topladı . Döneminde (96-180) imparatorluk toprak genişliği, ekonomi ve kültür bakımından doruk noktasına ulaştı. iç ve dış tehditlerden uzak Roma zenginleşti Bu imparatorlar Roma ve Akdeniz bölgesini 476 yılına kadar yönetir. Senato devletin en yüksek gücü sayılsa da biçimselleşir. İmparatorlar önemli. Özellikle Cesar, Avgustus dönemleri imparatorluğun en önemli dönemleri. Yunan mitolojisinin tanrılarıyla Roma tanrıları birbirine karışır ve sonuçta insan biçimini alan tanrılar görülür. M.Ö 395'de Doğu ve Batı olmak üzere ikiye ayrılır. Romalılar Yunan kültürü ile iç içe: M.Ö ikinci yüzyılda Yunan sanatçıları toplu olarak Roma'ya yerleşir vb. Romalılar himayesinde Yunan sanatçılar.

Although Rome wins the battles, one could safely say that Greece wins the war. Horace, a Roman poet, characterizes the relationship between Greece and Rome in his most famous verse (Horace, Epistles, II, 1, 156-157): “Graecia capta ferrum victorem cepit and artist intuit agresti Latio” (Thus, when Rome militarily conquered Greece, Rome itself was metaphorically conquered by Greece's civilization or artes, as Horace calls it.). The arts arrive in Rome partly as a spoil of battle taken from the defeated Greek cities.

Aydın yakınlarında 19. yüzyılda bulunan, müzikal notasyonu ile birçok bilim adamının ilgisini çeken bu yazıt birçok çalışmada, günümüze dek kalan en eski müzik eserlerinden biri olarak bilinmektedir. Yaygın şekilde “Seikilos’un Şakısı” olarak bilinen yazıt, bulunduğu andan itibaren maceralı bir yolculuk geçirmiştir.

Özet Anadolu'da konut ve yerleşme, tarih içindeki başlangıçlarından beri kültürden kültüre mimari ve sanatsal köklü bir değişimle beraber kentlerin dokusu oluşmuştur. Çağlar boyunca Anadolu'nun topraklarına serpilen kentler sürekli bir tarihsel gelişme ve değişim göstermiştir. Birçok medeniyetleri bünyesinde eritmiş olan Türkiye'de antik kentler ve kent evrimin bütünlüğü içinde kavranması, yalnızca köklülüğünü ve zengin çeşitliliğini takdir etmemizi değil, geleceğin farklılığının toplum anlayışımızda saklı olduğunu görmemizi sağlayabilir. Bu makalede, birçok medeniyetlere ev sahipliği yapmış Anadolu coğrafyasının kent dokusu, insan yerleşimleri, sosyal yaşamı ve kültürel özellikleri saptanmış, tarihi süreç içindeki gelişimi irdelenerek Anadolu kentlerinin kültürel birikimi ortaya konmuştur.

An itibarı ile Türkiye'de, örgün ve ikinci öğretimler dahil olmak üzere eğitim vermekte olan 41 farklı Arkeoloji bölümü söz konusudur. Kontenjanları genel olarak 40 ila 70 arasında değişen bu programlardan yıllık ortalama 2200 kişi mezun olmaktadır. Her geçen gün yeni programların açılmaya ve dolayısıyla öğrenci sayılarının artmaya devam ettiği bu bölüm, verdiği mezun sayısının çokluğuna rağmen Türkiye'de maalesef bir meslek kolu algısına tam olarak dönememiş durumdadır. Mezuniyet sonrasında, Kültür ve Turizm Bakanlığı bünyesindeki çeşitli görevler, akademisyenlik, Kudeb, özel müzeler ve serbest arkeologluk bir arkeolog için belli başlı iş olanakları olarak görülmektedir. Bununla beraber bütün bu iş olanaklarını değerlendirmek için de arkeoloji diplomasından fazlası gerekmektedir. Sınav adlarının ve sistemlerinin sürekli değişime uğradığı ülkemizde bu işi aralıksız takip etmek mutlak bir dikkat ve özveriyi gerektirmektedir.

Roma'da bulunan yapı, 4. yüzyılın ilk yarısında Konstantin'in kızının adına yapılmıştır. Yuvarlak ve kalın duvarlar içerisinde merkezi planlı olup, çift sütunlar meydana gelmiştir. Binayı dıştan çeviren bir dehliz bulunmaktadır. Kalın duvarları içerisine niş boşlukları bırakılmış ki bu niş boşlukları mekanı açarak duvarı hafifletiyor ve yukarıdan gelen basınca karşılık duvarın direncini artırıyor. Çevre dehlizin üzeri beşik tonozla kapatılmıştır. Tuğladan inşa edilmiş yapı içerisinde mozaik kompozisyonlar bulunmaktadır. Santa Constanza Yapının kuş bakışı görünüşü Nartekse Giriş Cephesi Kubbe altında sunak alanı Kubbenin altında on iki çift Roma sütunlarından oluşan merkezi alan kubbe altında sunak alanı Merkezi alanın etrafını çeviren dehliz kısmı Ortada kadın büstü altta ve üste üzüm hasadının tasviri Merkezi kubbenin içten Hukuk geleneği: İsa birkaç koyun ve havarileri Aziz Paul ve Peter İle tasvir edilmiştir. Ortada Cennet tepe üzerinde ayakta duran sakalsız mesih (İsa) altın elbisesiyle güç ve üstünlüğü sembolize eder. Sol elindeki Latince yazıtta Rabbim huzur ver yazısı vardır. Sağ elini yukarı kaldırarak Rabbim yasa, hukuk ver demektedir. Burda ilahi güç ile devlet gücü arasında bir bağlantı kurulmuştur.

This master thesis focuses on the nature of urbanization at the ancient city of Scepsis in the inner Troad. It is commonly accepted that there were main differences between the cities located at coastal zones and those situated on areas far from the coast. It is therefore how did those cities develop in areas located outside the mainstream of coastal maritime trade networks in ancient times is a curious question that need to be answered. For example, there are valuable archaeological studies undertaken at several coastal Troadic cities such as Assos, Parium, Troy, and Alexandria Troas. The patterns of urbanization in such coastal cities were much shaped by economic incomes resulted from maritime trade. In contrast, how urban societies such as Scepsis, Cebren and Neandria evolved in the inner parts of the Troad remains unknown to us. It seems that the ancient Scepsis is one of the best examples of cities that may be accepted as evidence to show how an urban society might have evolved in the hinterland of the Troad.
(Bu yüksek lisans tez çalışması antik Troas bölgesi dağlık yerleşimlerinden Skepsis şehri üzerine yoğunlaşır. Genel olarak arkeolojide kıyılarda yer alan şehirler ile iç bölgelerde yer alan kentler arasında önemli farklılıklar vardır. Bu bakımdan şehirleşme olgusunun denize uzak dağlık alanlarda nasıl gerçekleştiği konusu arkeolojik anlamda çok araştırılmış bir konu değildir. Örneğin Antik Troas bölgesi arkeolojine yönelik çalışmalar genellikle Assos, Parion, Troya, ve Aleksandria Troas gibi kıyı şehirlerinde sürdürülmektedir. Kıyı şehirlerinin ekonomilerinde denizle bağlantıları ve buna bağlı olarak şehirleşme yapılarının nasıl geliştiği çok iyi çalışılmış konular arasında yer almaz. Buna rağmen iç Troas'ta da çok önemli Skepsis, Kebren ve Neandria gibi şehirlerin varlığı bilinmektedir. Bu tür dağlık bölgelerde şehirciliğin nasıl geliştiği ve bu tür şehirlerin nasıl güçlü ekonomiye sahip olduğu çok ilgi çekici konulardır.)

Bu çalışmada, Lidya Tarihi ve Lidya’nın başkenti Sardeis ele alınmıştır. Ana konumuz olan Lidya’dan bahsederken Lidya’nın konumuna, tarihi coğrafyasına, mimarisine ve önemli eserlerine ve  doğal güzellikler içinde ki , bereketli ve güvenli bir yerde konumlanmış olan Sardeis şehrine değinilmiştir.

Ortaçağ Avrupası'nda 11. yüzyıldan 13. yüzyıl ortalarına kadar süren ve bütün Avrupa için ortak olan anlatım biçimi. Roman stili/üslubu terimi 19. yüzyılda kullanılmış. *Roma mimarisinde görülen yuvarlak kemerler, kalın, yüksek sütunlar kullanıldığı için *Ayrıca Bizans mimarisinden ayırmak için Güneyde İtalya kuzeyde İngiltere'yi içine alır. İspanya'dan Polonya'ya kadar uzanan coğrafyada etkin. Bizans adı verilen Doğu Roma feodal bir devlete dönüşerek 14. yüzyıla kadar devam eder. Batı Roma ise iç ayaklanmalarla Kavimlerin istilası sonucu çöker. Ortaçağ'da derebeyler, kilise hakimiyeti. Aralarında çatışma. Derebeyler halka kötü davranır. Bunun sonucunda kilisenin halkın yanında olmasıyla güçlenen halk topluluklar halinde birleşir ve kentler doğar. Bu toplumsal tarih açısından önemli bir oluşum. Ortaçağ kentleri Roma kent özelliklerini sürdürür. Ticaret, üretim ve sonunda da sanat merkezleri. Bu dönemde derebeylerle birlikte şövalyelik önem kazanır. Edebiyatta destan ve şarkılar şövalyeleri konu eder. Haçlı seferlerinin ikisi bu döneme denk gelir. Bunun sonucunda doğu ile ilişkiler doğar. Etkileşim.

Romalılar, Antik Çağ'daki en geniş ve en etkileyici imparatorluklardan birini oluşturmuşlardı. En güçlü olduğu dönemde sınırları, kuzeybatıdaki İngiltere'den, Mezopotamya'daki Dicle nehrine kadar uzanmakta ve Kuzey Afrika'nın, Ön Asya'nın ve Avrupa'nın büyük bir bölümünü içinde barındırmaktaydı. En önemlisi de, İmparatorluk ikiye ayrılıp, Doğu'daki büyük İmparatorluğun (Bizans) ömrü sayılmazsa bile, 1000 yıldan fazla bir süre ayakta kalmasıdır. Tüm bu geniş topraklarda, siyasi hâkimiyetlerini sağlamalarının yanında, MÖ. 4. yüzyıldan itibaren Hristiyanlığın, imparatorluğun resmi dini olduğunun kabul edilmesi ile birlikte bu din, imparatorluğun en uzak topraklarına bile yayılmıştır. Ayrıca Romalılar, tüm bu topraklara, sonraki gelecek nesillerin de kullandıkları, kanunlarını ve yaşayış düzenlerini de aşılamışlardır. Konuştukları Latince ise, sonradan göçlerle gelen barbar kavimlerin ve sonraki modern Avrupa halklarının konuştukları Fransızca, İtalyanca ve İspanyolca gibi diller üzerinde çok geniş tesirler bırakmıştır. Romalılar, özellikle Devlet idaresi, yönetim, askeri organizasyon ve mühendislik alanlarında bilgili ve teşkilatlıydılar. Bu özelliklerine destek olarak eğitimli ve sıkı disipline sahip askeri birlikleri ve güçlü bürokrasileri ile bu kadar geniş topraklar üzerinde uzun bir süre hâkimiyet kurabilmişlerdir. Buna rağmen Romalıların, diğer entelektüel olgular konusunda bu kadar öncü ve etkili oldukları görülmez. Romalıların ortaya koydukları sanat eserleri, edebî yapıları, felsefi düşünceleri ve hatta dinleri, çoğunlukla Yunanlardan gelmektedir. Roma Panteonu'ndaki tanrılar düzeni ve mitlerinin çoğu