Glottodidactics. Teaching strategies

La presentazione rappresenta una carrellata di attività sulla didattica plurilingue, in particolare sul translanguaging e sulle competenze di literacy e biliteracy anche sulla base della teoria CUP (Common Underlying Proficiency) di Jim Cummins quale unico motore linguistico-cognitivo che agisce alla base delle lingue conosciute da ogni individuo.

*** Didactics of translation/ Translodidactics - terminological considerations: * The increasing demand for translators, espacially translators of specialised texts, means that the importance of translation didactics as an academic discipline will continue to grow. The growing interest in the topic and the deepening analysis of the issue demand a rethink on the term 'translation didactics'. The author, in 2008, proposed the name "translodidactics" to describe "translation didactics" as a separate academic discipline. This is because it clearly separates it from glottodidactics and translation studies. The term "translodidactics" (and "specialized translodidactics" - which defines the scope of translodidactics that deals with teaching the translation of specialized texts) - authorial proposals of M. Płużyczka - are gradually gaining use in the world of linguistics and translation studies, e.g. by the University of Wrocław, the University of Warsaw, the Pedagogical University of Cracow and other universities in the country. More extensive justification is proposed in her doctoral dissertation from 2009 and in the articles published later (see: Płużyczka 2010, 2011, 2012...). *** Dydaktyka translacji/ translodydaktyka - rozważania terminologiczne: * Zwiększenie zapotrzebowania na tłumaczy specjalistów sprawia, że ranga dydaktyki translacji jako dyscypliny naukowej bezustannie będzie wzrastać. Rosnące zainteresowanie omawianym tematem oraz pogłębiająca się analiza tego zagadnienia wymuszają też niejako zastanowienie się nad terminem dla dydaktyki translacji. Autorka w 2008 roku proponuje nazwę "translodydaktyka" na określenie "dydaktyki translacji" jako oddzielnej dyscypliny naukowej. Oddziela ją bowiem jasno od glottodydaktyki oraz od translatoryki. Termin "translodydaktyka" (oraz "translodydaktyka specjalistyczna" - określająca zakres translodydaktyki zajmujący się nauczaniem tłumaczenia tekstów specjalistycznych) - autorskie propozycje M. Płużyczki - zyskują stopniowo użycie w świecie lingwistycznym i translatorycznym, m.in. przez Uniwersytet Wrocławski, Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie i inne uniwersytetu w kraju. Szersze uzasadnienie M. Płużyczka proponuje w pracy doktorskiej z 2009 roku i w artykułach póxniej wydawanych (zob. Płużyczka 2010, 2011, 2012...).

W artykule przedstawiono sytuację, wyzwania i problemy współczesnej chińskiej polonistyki. Przez ponad 50 lat na terenie Chińskiej Republiki Ludowej funkcjonowała jedna polonistyka — na Pekińskim Uniwersytecie Języków Obcych (Beijing Foreign Studies University), na której kształcono przyszłych tłumaczy, pracowników ministerstw i dyplomacji; Katedra Języka Polskiego na PUJO funkcjonuje do dziś. Od 2009 roku wzrasta w Chinach zainteresowanie nauką języka i kultury polskiej, a polonistyki są tworzone na innych chińskich uniwersytetach, co jest efektem między innymi współpracy Chin z krajami Europy Środkowo-Wschodniej oraz inicjatywy Jeden Pas, Jeden Szlak. W roku akademickim 2020/2021 w Chinach języka polskiego można się uczyć na dwudziestu uczelniach. Dynamiczny rozwój studiów polskich w Chinach stawia przed nauczycielami, studentami oraz instytucjami rządowymi wiele wyzwań.

L’obiettivo del corso è fornire le linee-guida teoriche e metodologiche per didattizzare materiale autentico di diversa natura, e indirizzato a studenti di vari livelli linguistici ed età. Le indicazioni generali sono  accompagnate da esempi pratici di materiali e attività, che si possono utilizzare in aula per sviluppare le diverse abilità e competenze linguistiche.
Viene proposta una riflessione sui possibili usi del materiale autentico (ad esempio testi cartacei, audio o video) per ampliare il bagaglio lessicale e per sviluppare le abilità di comprensione e produzione orale e scritta. Successivamente il corso suggerisce esempi per presentare, correggere o ripassare la grammatica della lingua italiana.
Infine, il corso propone una riflessione sull’importanza di conoscere il modello culturale relativo alla lingua appresa da parte degli studenti, e sulla necessità di un confronto interculturale con la cultura
della lingua madre, attraverso attività (anche di ludolinguistica) che riguardano stereotipi, tradizioni e modi di dire.

Celem artykułu jest analiza zawartości różnorodnych podręczników przeznaczonych do nauczania języka polskiego obcokrajowców pod kątem obecności leksemów wykrzyknikowych. Na wstępie autorka wyznacza zakres wykrzyknika jako części mowy. Do tej heterogenicznej kategorii zalicza leksemy samodzielne składniowo, tworzące pełne komunikaty – ekwiwalenty zdań, które jednocześnie posiadają możliwe do opisania znaczenie (w dużej mierze uzależnione od kontekstu), a także konstrukcje wielosegmentowe o podobnych właściwościach semantyczno-funkcjonalnych i fleksyjnych. Można wśród nich wyróżnić wykrzykniki, które tradycyjnie zalicza się do 4 grup: wykrzykniki emotywne /ekspresywne/impulsywne (np. brawo, uff, fuj, kurwa, och, ach, ojej), dźwiękonaśladowcze /imitatywne (np. tik tak, bzz, kukuryku, ha ha, fik, tup tup), impresywne/ imperatywne ( np. pst, sza, hej) i kontaktowe (np. dzień dobry, hm, aha, cześć, pa, dobranoc). W części drugiej przedstawiono właściwą analizę zawartości ponad 50 podręczników (obecność wykrzykników w tekstach i ćwiczeniach gramatyczno-leksykalnych, wiadomości na temat wykrzyknika jako kategorii itd.). Artykuł zamyka podsumowanie - autorka prezentuje w nim wnioski wynikające z analizy i stara się odpowiedzieć na pytania w jaki sposób wprowadzać leksemy wykrzyknikowe i rozwijać wiedzę i umiejętności związane z ich używaniem na lekcjach języka polskiego jako obcego.

The aim of the article is to analyse the contents of various textbooks for teaching and learning Polish as a second language in terms of presence of interjections. The paper consists of three chapters. The first one provides an introduction to the subject matter related to interjections and includes a short definition of this part of speech. The interjection is regarded as a lexical item or a phrase which has its own meaning that can be described and which mostly depends from the context. It also has no grammatical connection to the rest of the sentence and often works as sentence itself. Interjections can be divided into 4 categories (usually used by linguists): emotive/expressive ones (brawo, uff, fuj, kurwa, och, ach, ojej), volitive/conative ones (pst, sza, hej), cognitive/phatic ones (dzień dobry, hm, aha, cześć, pa, dobranoc) and so called onomatopoeic speech acts (tik tak, bzz, kukuryku, ha ha, fik, tup tup). In the second chapter the author briefly describes the presence of different types of interjections in more than 50 textbooks (texts, grammatical and lexical exercises, general information about interjections and so on). Finally, the author provides a summary of research results and tries to answer the questions how to teach interjections and develop knowledge and skills of using them during lessons of the Polish language.

Vademecum per chi applica il metodo Ørberg o natura nei licei, ed. digitale rivista ed ampliata.

N.B.: Un adattamento postumo (a. 2020) in spagnolo del medesimo vademecum è qui disponibile: https://mobile.twitter.com/lingualatinapsi/status/1369779039947268099

во

Зборник на трудови од меѓународниот научен собир „Италијанистиката во третиот милениум: новите предизвици во јазичните, книжевните и културните истражувања“ – 60 години изучување на италијански јазик на Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје

Издавач:
Универзитет „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје
Филолошки факултет „Блаже Конески“

Александра Саржоска, уредник

Скопје, 2021

Il presente elaborato si pone l’obiettivo di delineare un quadro generale dello sviluppo della glottodidattica e della neurolinguistica, mostrando come il loro percorso sia interconnesso e come queste si siano influenzate reciprocamente. Si è posta inoltre particolare attenzione a come il concetto di bimodalità emisferica, elaborato da psicologi e neurolinguisti, abbia rifunzionalizzato i protagonisti dell’apprendimento linguistico, specialmente alle conseguenze di questo nuovo paradigma sui soggetti più piccoli, ovvero i bambini dai 5 agli 11 anni circa.
Nel primo capitolo si delinea una storia degli sviluppi più significativi, dalla metà del secolo scorso in poi, prima riguardanti la glottodidattica e, successivamente, la neurolinguistica, mostrando come siano ricorrenti innovazioni e nuove scoperte.
Nel secondo capitolo si espongono le conseguenze di questi percorsi neurologici e psicologici e la loro applicazione nella glottodidattica, definita ora umanistico-affettiva, mostrando come vengano ripensati e rifunzionalizzati i protagonisti dell’apprendimento linguistico, quindi docenti, discenti e materiale scolastico.
Il terzo e ultimo capitolo indaga come questi sviluppi e percorsi interconnessi abbiano influenzato la docenza di una lingua straniera, L2 o LS, nel caso specifico degli studenti della scuola primaria, con una breve analisi esemplificativa del manuale Ambarabà, edito da Alma Edizioni.
Il lavoro svolto cerca di offrire uno sguardo teorico e pratico sullo sviluppo della glottodidattica e di come, grazie alla sua interdisciplinarietà, si sia arrivati alle moderne teorie, definite umanistico-affettive, le quali hanno portato un importante ripensamento dell’intero processo dell’apprendimento linguistico.

Come e perché insegnare cultura quando si insegnano le lingue straniere? Che cosa si intende per ‘cultura’ in glottodidattica? In questo volume viene tracciata l’evoluzione diacronica della didattica della cultura nell’ambito dell’insegnamento e apprendimento delle lingue straniere, partendo dalle origini fino ad arrivare ai giorni nostri e all’educazione linguistica interculturale. In aggiunta ai modelli teorici relativi a glottodidattica e didattica della cultura, vengono esaminati i principali documenti europei in riferimento all’educazione linguistica interculturale e alle politiche linguistiche europee, offrendo così un aggiornato e valido strumento di analisi e di consultazione utile a tutti coloro che sono interessati alle finalità educative dell’insegnamento e all’apprendimento delle lingue.

LANGUAGE DIDACTICS - GLOTTODIDACTIC, APPRACH AND TEACHING TECHNIQUES

Language Didactics or Glotodidactics is a discipline that analyzes and puts in practice theoretical approaches, methods and techniques for language learning. Glottodidactics should not be confused with language learning (language education), which is the object of seeking discipline. It is defined as "theoretical-practical" in what it aims "to know" than "to solve" the meaning of the language: in short, it participates in both theoretical and practical dimensions. Glotodidactic techniques sustain the understanding and usage of language.

В статье рассматриваются различные методы, которые зарубежные лингводидакты используют в практике обучения иностранным языкам. Дается краткий обзор научных исследований в области итальянской педагогики и лингводидактики. Особое внимание уделяется пересмотру итальянским ученым П. Бальбони четырех видов речевой деятельности, и предложению им новой их классификации (первичные, интегрированные, внутриязыковые виды).

Current developments in the fields of communication and information technology contribute to the situation that we are faced continuously with new e-learning software in second language teaching. This fact presents new challenges for, in particular, teachers of foreign languages, which require a critical examination of the didactic effectiveness of elearning products. As a prerequisite for such a didactic reflection the main types of e-learning products must first be described. The principal aim of the present article, therefore, is the attempt to record the currently existing main types of e-learning products and to categorize them.
Furthermore, the objective is to presents everal examples and to point out some interesting features of selected learning platforms/programs and to examine a number of new tendencies. This overview should therefore offer the necessary and appropriate basis for a subsequent
reflection on, and a discussion of, the effectiveness against the background of comparisons of e-learning products.

2015 issue of Language and Literary Studies of Warsaw
Contents

Literary and Cultural Studies / Studia Literaturoznawcze i Kulturoznawcze

Edward Morgan Forster i Polska: Przypis do biografii i próba studium recepcji - Krzysztof Fordoński

Enjoy!: Transgression (aga)in(st) Consumer Culture - Paweł Wojtas

Evasion and/or expiation? – Telling/reading stories in A Pale View of Hills and An Artist of the Floating World by Kazuo Ishiguro - Małgorzata Hołda

Linguistic Studies / Studia Językoznawcze

O polskich odpowiednikach czeskich przymiotników potencjalnych w korpusie Intercorp oraz w słownikach dwujęzycznych - Lenka Ptak

How do you fish lexicographic pearls out of a terminological sea via a semantic net? – The thesaurus as an interdisciplinary exponent of specialist knowledge - Iwona Drabik

Polskie ekwiwalenty abstrakcyjnych użyć chorwackiego przyimka prema - Sybilla Daković

Foreign Language Teaching / Metodyka Nauczania

Developing Content-area Literacy in Teaching Culture: Understanding the Discourse of University Prospectuses - Izabela Dąbrowska

„Odwrócona lekcja” (flipped lesson) jako innowacyjny model organizacyjny lekcji języka obcego  - Renata Czaplikowska

Kształtowanie kompetencji komunikacyjnej a procesy innowacyjne we współczesnych językach rosyjskim i polskim - Elwira Stefańska

Rola czasopism specjalistycznych w nauczaniu medycznego języka obcego studentów medycyny - Żelazowska Magda, Zabielska Magdalena

Nowoczesne mechanizmy oceniania znajomości języka obcego (rosyjskiego) na poziomie akademickim - Agata Buchowiecka-Fudała, Dorota Piekarska-Winkler

Reviews / Recenzje

Danilo Facca, Valentina Lepri, 2013. Polish culture in the Renaissaince. Studies in the arts, humanism and political thought. Firenze University Press: Firenze. pp. 140. - Roberto Peressin

Dottore di ricerca (PhD) in Lettere Cristiane e Classiche (tesi in glottodidattica del latino). Fondatore e responsabile del gruppo di scrittura haiku in latino "Sodalicium haicubus Latine pangendis Romanum Opaca Fronde". Filologo classico, mediolatinista, traduttore e ricercatore nell'ambito della glottodidattica delle lingua classiche; sostenitore attivo delle metodologie induttivo-contestuali (ovvero "naturali") applicate all'insegnamento delle lingue classiche, in particolare tramite l'utilizzo del corso LLPSI / metodo Oerberg ("Lingua Latina per se illustrata"). Studioso dell'opera e della didattica di Arcadius Avellanus (Arkàd Mogyoròssy).

Статья посвящена принципам изучения украинского, русского и английского языков на кафедре украинистики Варшавского университета. Описаны методы преподавания. Особое внимание уделяется преодолению интерференции польского, украинского и русского языков в речи студентов.
Abstract: The article is devoted to teaching principles of Ukrainian, Russian and English languages used in the Department of Ukrainian Studies at the University of Warsaw. The didactic methods are described. Special attention is paid to overcoming the language interference of Polish, Ukrainian and Russian in students’ speech.
Ключевые слова: методика; изучение;  украинский; русский; английский; язык; словарь; учебник.
Key words: methods; teaching; Ukrainian; Russian; English; language; vocabulary; coursebook.

ITALIAN CULTURE AND LANGUAGE IN THE DEVELOPMENT OF KNOWLEDGE OF THE CULTURAL BASES OF EUROPE - AN INTRODUCTION TO THE COURSE FOR THE IST M. SKŁODOWSKA-CURIE HIGHSCHOOL IN RYKI (POLAND)
(SUMMARY)
The article aims to present the program of the course entitled “Italian culture and language in the development of knowledge of the cultural bases of Europe” prepared and completed by the author for the Ist M. Skłodowska-Curie Highschool in Ryki (Poland) as a part of the program "High schools in Ryki district - schools of equal opportunities" co-funded by the European Union under the Social Fund, Action 9.1.2 POKL. The article consists of introduction, general description of the course, course objectives, program, applied didactic techniques and methods as well as analysis and interpretation of the diagnostic and evaluation questionnaires, the models of which have been included in the annexes.

Tra i temi trattati in questo numero segnaliamo:

“L’italiano che include: la lingua per non essere stranieri”: un documento dell’Osservatorio nazionale per l’integrazione degli alunni stranieri e per l’intercultura “Insegnamento dell’italiano come lingua seconda e valorizzazione del plurilinguismo”;

Il sillabo acquisizionale;

La comprensione e la decodificazione dei segnali discorsivi e delle espressioni idiomatiche da parte di apprendenti stranieri;

Le varietà dell’italiano presenti nei manuali di italiano per stranieri;

Il nome in LIS nel segnato di adulti udenti;

L’utilizzo della realtà aumentata nella didattica dell’italiano L2;

L’insegnamento della lingua e della letteratura italiana nelle Università all’estero.

La sezione dedicata alla Storia della lingua italiana comprende saggi che illustrano il contributo di Francesco Cherubini alla lessicografia dialettale, alla dialettologia italiana e all’insegnamento della grammatica italiana.

Nella sezione Educazione linguistica viene presentato in traduzione italiana il documento del Consiglio d’Europa sulla lingua di scolarizzazione Le dimensioni linguistiche di tutte le discipline scolastiche. Una guida per l’elaborazione dei curricoli e per la formazione degli insegnanti.

Per accedere alla rivista: www.italianolinguadue.unimi.it

Temat numeru: W kręgu badań kulturoznawczych
Redaktor numeru: Aleksandra Achtelik

W numerze:
W numerze:
Prescriptum
W kręgu badań kulturoznawczych:
Kosowska Ewa: Tradycja jako wehikuł swoistości kultury
Sajkiewicz Violetta: Czar (nie)pamięci. Nostalgia za PRL-em w najnowszej sztuce polskiej
Kunce Aleksandra: Myślenie lokalne / myślenie w mniejszości. Szkic o Śląsku
Kowalska Urszula: Wokół kuchni i stołu
Wężowicz-Ziółkowska Dobrosława: Modele polskiej seksualności ludowej (wraz z postscriptum)
Szubert Mateusz: Gruźlica w dyskursie maladycznym
Łeńska-Bąk Katarzyna: Grubą być czy chudą? Między kanonem piękna a kulturowym dystansem
Kajak Piotr: Hip hop – miejska lingua franca?
Marciniak-Jędrzejczak Barbara: Historia pewnego Niemca
Gomóła Anna: Historia kultury polskiej jako problem teoretyczny i dydaktyczny
Kowalewski Jerzy: Nauczanie kultury polskiej jako obcej – stan obecny – próba polemiki
Jelonkiewicz Mirosław: Film jako tekst kultury w komunikacji interkulturowej (wykorzystanie filmów w nauczaniu cudzoziemców wiedzy o Polsce i jej kulturze)
Rok Herbertowski:
Opacka-Walasek Danuta: Znać sekret zaklinania słów. O poezji Zbigniewa Herberta
Gzik Katarzyna: Herbert. Notatki do wykładu
Jochemczyk Mariusz: Nieludzki? Arcyludzki? Kreacje postaci anioła w twórczości Zbigniewa Herberta
Piotrowiak Miłosz: Czarne drzewa. Wokół Dębów Zbigniewa Herberta
Varia:
Tambor Agnieszka: Kronika filmowa 2008
Mowa wygłoszona podczas pogrzebu Urszuli Kowalskiej przez prof. zw. dr hab. Ewę Kosowską
Morcinek Barbara: Odszedł Profesor Yuki Kudo

Questo numero si apre con l’editoriale di Cristina Lavinio in ricordo della ricerca scientifica e dell’impegno civile di Tullio De Mauro.

I saggi delle diverse sezioni affrontano argomenti relativi a:
-      varietà e contesti di apprendimento dell’italiano in Italia e all’estero;
-      le dimensioni interculturali nell’insegnamento della lingua e della letteratura italiana;
-      le emozioni e l’umorismo nella comunicazione in italiano L2;
-      aspetti linguistici e didattici della traduzione e del doppiaggio;
-      motivazione e apprendimento della lingua;
-      insegnare la grammatica: il riconoscimento delle categorie lessicali;
-      le competenze di scrittura di studenti universitari.

Inoltre, nella sezione “Linguistica e storia della lingua italiana” sono pubblicati gli atti del convegno “Di scritto e di parlato”. Antiche e nuove diamesie (Milano, Università degli Studi di Milano, nov. 2015), a cura di Giuseppe Polimeni e Massimo Prada.


Per accedere alla rivista: www.italianolinguadue.unimi.it

Nauczanie języka polskiego w Czechach -formy i rodzaje kształcenia Nauczanie języka polskiego w Czechach ma bardzo długą tradycję. Zainteresowani już od prawie stu lat mają możliwość podjęcia studiów polonistycznych na czeskich uczelniach wyższych -polonistyka na Uniwersytecie im. Karola w Pradze obchodziła w zeszłym roku dziewięćdziesięciolecie, a lektorat języka polskiego na Uniwersytecie im. T.G. Masaryka w Brnie też ma już 90 lat. Obecnie studia polonistyczne, które najczęściej działają w ramach miejscowych slawistyk, można także znaleźć na Uniwersytecie w Hradcu Králové, na Uniwersytecie im. F. Palackiego w Ołomuńcu, Uniwersytecie Ostrawskim i Uniwersytecie Pardubice. Kursy języka polskiego oraz zajęcia z historii i literatury polskiej oferują również Uniwersytet Śląski w Opawie oraz Uniwersytet w Ústí nad Łabą. Programy nauczania i specyfika poszczególnych kierunków i dostępnych specjalizacji znacznie się różnią. Języka polskiego można uczyć się w ramach tak zwanych studiów polonistycznych, środkowoeuropejskich, przekładowych (przykładowe nazwy kierunków: Filologia polska; Język polski i literatura; Język polski ze specjalizacją w dziedzinie działalności gospodarczej, usług i ruchu turystycznego; Nauczanie języka polskiego i literatury w szkołach średnich). Istnieje możliwość podjęcia studiów na wszystkich etapach kształceniastudiach licencjackich, magisterskich oraz doktoranckich. Warto zauważyć, że w ostatnim dziesięcioleciu można zaobserwować tendencję do odchodzenia od stricte filologicznego nastawienia studiów -stopniowo przekształcają się one w kierunki polonoznawcze, reagując tym samym na zapotrzebowanie rynku i fakt, iż studenci zainteresowani są jak najszybszym wykorzystaniem zdobytej wiedzy w praktyce. Studia te zorientowane są nie tyle na poszerzanie horyzontów, ile raczej na zdobywanie umiejętności zawodowych. Coraz większy nacisk zaczyna się kłaść na solidne nauczanie języka polskiego jako obcego w konfrontacji z językiem macierzystym, które jest wzbogacone o kursy z 2 zakresu literatury polskiej, historii Polski, polskiego filmu oraz szereg zajęć z przekładu oraz tłumaczenia ustnego. Warto wspomnieć, że studia na wydziałach filologicznych są najczęściej studiami dwukierunkowymi, realizowanymi równorzędnie przez dwie katedry lub instytuty. Łączone są często dwa języki obce, język ojczysty z językiem obcym, są także kombinacje języków z np. estetyką, filozofią, dziennikarstwem. Siatka zajęć studenta takich studiów jest odpowiednio przystosowana do łączenia obowiązków na dwóch kierunkach, a kończący je jest absolwentem np. dwóch filologii. Dostępne są także studia jednokierunkowe, jednakże cieszą się one mniejszą popularnością. Na wielu uniwersytetach studenci innych kierunków mają także możliwość wyboru języka polskiego jako zajęć lektoratowych (uczelnie oferują od dwóch do sześciu semestrów nauki w zależności od zainteresowania i zapotrzebowania). Oprócz zajęć prowadzonych na uniwersytetach polskiego można uczyć się na różnorodnych kursach oferowanych przez Instytut Polski, szkoły językowe, a także różne prywatne firmy. W szkołach podstawowych i średnich właściwie nie ma możliwości nauki języka polskiego. Wyjątek stanowią placówki na terenach pogranicza polsko-czeskiego (na Śląsku czy na północnych Morawach), gdzie istnieją szkoły podstawowe i średnie z polskim językiem nauczania, w których można zdawać polską maturę (na Zaolziu na przykład Gimnazjum z Polskim Językiem Nauczania w Czeskim Cieszynie, Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego z siedzibami w Orłowej i w Karwinie). Generalnie można powiedzieć, że nauczanie języka polskiego w Czechach nie jest zbyt popularne, chociaż ta tendencja w ostatnich latach stopniowo ulega zmianom. Niewątpliwie przyczyniło się do tego wejście obu krajów do Unii Europejskiej i otwarcie granic, a także wynikająca z tego ożywiona współpraca gospodarcza i znaczne nasilenie kontaktów handlowych. Polski staje się językiem coraz bardziej atrakcyjnym ze względu na częste kontakty z Polakami i dostępność bliskiego rynku zbytu różnych towarów i usług. Znaczny wzrost chętnych do nauczania tego języka można zauważyć przede wszystkim w firmach, stosunkowo dużym zainteresowaniem cieszą się także zajęcia lektoratowe dla studentówniepolonistów. Kierunki polonistyczne od wielu lat traktuje się jako tzw. "małe filologie", z niewielkim naborem studentów (średnio 15 -20 osób na pierwszym roku). Liczba ta w porównaniu z ilością studentów na kierunkach prowadzonych przez inne katedry jest stosunkowo mała (różni się także na poszczególnych uniwersytetach), jednak nie można powiedzieć, że mamy do czynienia z brakiem zainteresowania tymi studiami. mogła być także nieznajomość czy raczej niewystarczająca, niepełna znajomość zasad poprawnościowych zarówno w języku rodzimym, jak i polskim, mogły one być także skutkiem braku kompetencji w zakresie opanowania form gramatycznych czy też wynikiem nieuważności czy roztargnienia. Na poziomie gramatycznym błędy w zasadzie nie zagrażają skutecznemu przebiegowi komunikacji, jednakże na płaszczyźnie leksykalnej mogą prowadzić do wielu nieporozumień i niepowodzeń komunikacyjnych -są elementami, których należy się wystrzegać. Uświadamianie różnic między językiem polskim i czeskim a także różnorodne ćwiczenia gramatyczne, leksykalne i stylistyczne mogą pomóc czeskim studentom w eliminowaniu błędów i tworzeniu poprawnych pod względem językowym wypowiedzi w języku polskim. Wykorzystując podział A. Dąbrowskiej i M. Pasieki wskazałam charakterystyczne rejony popełniania błędów. Analiza ta może pomóc przyszłemu lektorowi czy nauczycielowi języka polskiego w Czechach w lepszym dostosowaniu procesu dydaktycznego i zorganizowaniu pracy na lekcji -uwypukla ona zagadnienia językowe, które powinny być ćwiczone na zajęciach ze studentami zaawansowanymi. Zdaję sobie sprawę z tego, że materiał poddany analizie nie był zbyt obszerny i istnieje potrzeba dalszych badań, zwłaszcza z uwzględnieniem danych statystycznych. Jednakże ze względu na to, że nie dotarłam do żadnych prac zawierających charakterystykę błędów czeskich studentów na poziomie zaawansowanym, zdecydowałam się opisać wyniki analiz, do których doszłam, pracując cztery lata jako lektor na ołomunieckiej polonistyce.

The paper addresses the importance of – commonly underrated – students’ directed utterances, generally frowned upon as devoid of individuality and/or linguistic creativity. It presents a twofold benefit of promoting their articulation: first, the personal experiencing and affective significance assigned by students to what they orally reproduce and, second, the lessening of the distance between what students can understand and what they can articulate by themselves. The rationale rests here on the following two chief concepts: in the former case – on the issue of “personal educational event”, a concept derived from educational theory, and in the latter case – the concept of “seamlessness”, well established in the theory of educational measurement. The paper draws on a selection of comments made by students on how they sense what they hear from others and what they themselves utter.  The paper can be seen as presenting a standpoint against the diminishing of reproduced utterances and speaking in favour of their persistent formulation, with students gaining linguistically, socially and emotionally.

Taken as multifunctional tool, branding is nowadays ready to use not only for material products or various services. Firstly used during the process of territorial marketing, it was also claimed to be appropriate strategy to empower image of languages. This kind of concept leads the theorists to the point when they need to transform their thinking about products. According to this, this article should be also considered as a study in which the author explains in what way Polish language came to be a product in the opinions of young Poles. The essence of the study is dedicated to particular part of branding – parallel image, and particular kind of medium – the Internet. The author gives examples of shaping the image of Polish language in parallel style. In conclusion, he attempts to explain why internet users – so called “vulgarians” – make Polish brand weaker by exposing vulgar, brutal and non-official vocabulary – hate speech, why they search for names and phrases appropriate to express only negative emotions and finally, why they teach it to foreigners.

Lezione iniziale tenuta per segretarie di azienda (Montreal, Québec, settembre 2016). L'attività didattica cerca di sfruttare il contesto (inizio delle attività con un nuovo docente) per riaffrontare le strutture comunicative con cui una persona si presenta. Nel corso della lezione gli apprendenti, già coinvolti in un precedente corso di livello A1 per 20 ore, sono stati coinvolti in esercitazioni di produzione orale, supportati da slides guida (vedi 2a parte).

Modern changes related to globalization and more intensive mobility of people, imply the increase of number of Poles living abroad. Bilingualism of children of Polish immigrants, who grow up in a foreign country, quite often remains unbalanced. Polish language then becomes their heritage language. However, growing up abroad not only makes someone bilingual, but also bicultural. Inheriting the culture of one's parents and gaining knowledge about the culture from a limited number of sources (parents, Saturday School, stereotypes circulating in the country of residence) results in learning about it passively and selectively.
Language exercises on the website 'Na końcu języka' (At the tip of the tongue) which develop language competence of Polish heritage speakers were designed for Poles living in Germany as a result of the project Linguistic and glottodidactic aspects of Polish-German unbalanced bilingualism. An integral part of the exercises are intra-, inter- and trans-cultural content. This article aims to discuss the role of cultural content in teaching Polish as a heritage language.

Majewska, A. & Northeast, K. 2016. „Serce mam jakby podzielone na dwie części…” Elementy kulturowe w zbiorze ćwiczeń dla użytkowników języka polskiego jako dziedziczonego „Na końcu języka”. Roczniki humanistyczne. t. 64, nr 10, s. 7-25.

Otwarcie konferencji pt. CEFRiTES: The Common European Framework of Reference in Tertiary EducationSystem – Interpretations and Implementations / Europejski System Opisu Kształcenia Językowego w Szkolnictwie Wyższym – Interpretacje i Implementacje
Wydział Filologiczny UMK

The article describes a popular phenomenon associated with drawing upon literary texts and literature related works in the practice of language instruction. The application of reportage in the teaching of foreign languages is generally addressed with the aid of numerous examples. The author examines the possibility of taking advantage of such texts at all levels of language proficiency, as an alternative to classroom textbooks.

The text presents cross-disciplinary observations which justify treating the learner’s expression of his/her knowledge as the main L2 learning/teaching technique. It is argued that such an approach is most likely to render educational events personal (on pedagogical, diagnostic, linguistic and psychological grounds). With the creation of texts quite inevitably entailing personal involvement, the paper speaks in favour of the Gdańsk School of ELT, its rationale as well as its method. It considers the degree of personalness in the proposal of Gdańsk School of ELT (exploiting predominantly Ryszard Wenzel’s ideas) and puts forward a scheme for assessment of personalness of L2 methods.

Az erősödő európai integrációs törekvések, amelyek egyre időszerűbbé teszik a magas szintű idegen nyelvi oktatást, immár hazánkban is jelentkeznek. A nyelvtanítás feltételeinek megteremtése a módszertanilag jól felkészült tanárok feladata. A címben szereplő kötet értékét éppen abban látom, hogy tudományos szemszögből vizsgálja a nyelvtanár-képzéssel kapcsolatos problémákat és összegzi az eddigi tapasztalatokat. Franciszek Grucza lengyel akadémikus irányítása alatt a Varsói Egyetemen létrejött Alkalmazott Nyelvészeti Intézet a maga nemében Lengyelországban az egyetlen. Falai között több éve folynak kutatások, melyeknek eredményeiről tudományos konferenciákon számolnak be, az előadások anyagát kötetekben jelentetik meg. Ez a gyűjtemény a Varsói és a Hamburgi Egyetem együttműködésének gyümölcse. Számos figyelemreméltó tanulmány közül most azokat emelném ki, melyek véleményem szerint a leginkább tarthatnak számot a nyelvoktatással foglalkozó szakemberek érdeklődésére. A kötet három nagyobb egységre oszlik. Az első részben a szerző szempontokat kíván nyújtani a tudományos alapon történő nyelvtanár-képzéshez. Franciszek Grucza, Ansätze zu einer Theorie der Ausbildung von Fremdsprachenlehrern. 7-87. o.) A másodikban a nyelvtanár-képzés jelenlegi helyzetéről és az ezzel kapcsolatban jelentkező követelmé-nyekről olvashatunk. (Hans-Jürgen Krumm, Die wissenschaftliche Aus-bildung von Fremdsprachenlehrern-Anspruch und Wirklichkeit. 97-109. o.) A harmadik rész pedig a glottodidaktikai kompetencia és a videomagnó oktatásban betöltött szerepét tárgyalja. (Barbara Grucza, Glottodidaktische Kompetenz und das Videotraining. 113-126. o.)

A più di dieci anni dalla pubblicazione su L'Eco di Aversa (http://www.ecodiaversa.com), si ripropone un piccolo contributo che ha inaugurato la seconda ondata di sperimentazioni didattiche inerenti al metodo induttivo-contestuale in Terra di Lavoro.
Il punto di approdo attuale (a. 2019) è ben sintetizzato, invece, da un recente articolo, a cura della Redazione di Caserta Zon:
https://caserta.zon.it/greco-e-latino-il-crescente-successo-del-metodo-natura-nei-licei-di-caserta/
A tal proposito, si segnala anche un altro articolo/intervista (altrettanto recente) che richiama nel titolo il pezzo caricato su Academia edu ed offre spunti interessanti ed attuali:
https://www.letture.org/massimo-manca-approcci-ludici-nell-insegnamento-delle-lingue-classiche

Il format è stato poposto con un triplice fine: 1) creare un profilo degli apprendenti per meglio calibrare le attività didattiche; 2) saggiare le capacità di comprensione scritta utilizzando questionari/anagrafiche 3) dare modo ai partecipanti di consolidare la propria autocoscienza linguistica rispetto alle loro abilità in lingua italiana.  Gli apprendenti erano tutti francofoni, dipendenti di azienda italiana con sede in Québec, già coinvolti in precedenti iniziative di formazione linguistica di livello A1, ma ben poco motivati nel proseguire tale formazione.

Celem artykułu jest wskazanie, jak włączyć teksty prozatorskie do pracy z uczącymi się języka polskiego jako obcego na niższych poziomach zaawansowania (do B1 włącznie). Pierwszą część tekstu poświęcono przeglądowi dostępnych materiałów edukacyjnych i opracowań teoretycznych na temat literatury w glottodydaktyce. Na podstawie tych rozpoznań sformułowano ogólne założenia dotyczące wyboru utworów do nauczania języka polskiego — za wartościowe w nauczaniu uznano teksty współczesne oraz potencjalnie bliskie odbiorcom za sprawą uniwersalnych tematów i, w miarę możliwości, realiów. Podkreślono konieczność adaptacji tekstu do zajęć dydaktycznych (wskazując inne poświęcone temu zagadnieniu artykuły). Druga część szkicu stanowi praktyczny przewodnik po adaptacji utworu literackiego (tu: opowiadania Olgi Tokarczuk Pasażer z tomu Opowiadania bizarne) do nauczania języka polskiego jako obcego. Za szczególnie istotne w procesie adaptacji uznano ograniczenie ingerencji w tekst do niezbędnych zabiegów oraz wykorzystanie internacjonalizmów i synonimów. Wskazano również korzyści płynące z równoległej lektury więcej niż jednej uproszczonej wersji oryginału.

Dostępne od pewnego czasu na rynku smartfony i tablety wyposażone są w oprogramowanie oraz funkcje pozwalające na ograniczone komunikowanie się w języku obcym bez jego znajomości. Choć jest to obecnie możliwe jedynie na poziomie A1, już teraz znajdujące się w bazach danych zasoby leksykalne, konstrukcje składniowe połączone z możliwością głosowej manifestacji mogą konkurować z tematyką ujętą w początkowych rozdziałach książek, np. do nauki JPJO. W związku z powyższym problematyka niniejszego artykułu poświęcona jest namysłowi nad rolą i funkcjami podręcznika (starego medium), wypieranego przez technologię mediów nowych, gdy uczestnikami zajęć są studenci należący do tzw. Generacji C, pokolenia korzystającego niemal wyłącznie z mediów podłączonych do sieci WWW.

El presente estudio pretende analizar el uso de presentaciones de PowerPoint en las clases de polaco intermedio y avanzado. Las observaciones incluidas en este texto se basan en la experiencia obtenida por la autora durante su trabajo como profesora de polaco como lengua extranjera en la Universidad Comenius en Bratislava, enseñando sobre todo a grupos eslavos que cuentan con necesidades específicas, debidas a la cercanía del idioma enseñado al idioma materno y otros factores estipulados. La importancia de encontrar soluciones más eficaces para la enseñanza de los estudiantes en Bratislava, resultó en un estudio de medios modernos de glotodidáctica tales como la plataforma de enseñanza de idiomas mayoritarios, Lingoda, que usa presentaciones en PowerPoint como su base metódica. Más adelante se nombran y comparan las ventajas y desventajas del uso de dichas presentaciones durante las clases de idiomas. Para acabar, se incluyen recomendaciones del uso de las mismas.

The paper presents a radically new approach to the teaching and learning of English referred to – owing to its rationale drawing on music – as Compose Your Own English. With the (markedly interdisciplinary) theoretical foundations presented in the first section delineating the room for learners’ language composition, the approach is then executed by means of eight steps made in construction of the respective practical method (OneTouching). By demonstrating and studying the relationship between language and personality, the paper draws on initial research conducted with (Polish) language learners and shows how, due to its flexibility to different cultures and nationalities, the approach is capable of superseding the now-essentially-invalid communicative approach. The observance of social context constitutes one of the greatest merits of the approach, also driven by pedagogical, psychological and purely linguistic findings. The paper encourages research across nations pertaining to differences in acquisition of what it refers to as ‘foundations’ and ‘additions’ and in how different nations and individuals (personally) experience the learning of English. This experience proves to be determined the most by how language learners compose their own English, i.e. by their personal choices, preferences and novel topical and lexical combinations achieved.