Dutch Civil Law

Eind januari vierde privaatrechtelijk Nederland drie verjaardagen: op 25 januari was het negentig jaar geleden dat de Hoge Raad het arrest Bos/Heineken  (ook bekend als Brouwerij I) wees, op 30 januari vierde Quint/Te Poel  zijn zestigste verjaardag en op 31 januari was het arrest Lindenbaum/Cohen  maar liefst honderd jaar oud. Met name het eeuwfeest van Lindenbaum/Cohen was reden voor een feestje: de Universiteit Leiden organiseerde een symposium erover en de Hoge Raad heeft zelfs een mini-opera – getiteld ‘NJ 1919, p. 161’, naar de vindplaats in de Nederlandse Jurisprudentie – gecomponeerd. In dit artikel zal ik ingaan op wat vooraf ging aan Lindenbaum/Cohen, en dan met name op de legistische en antilegistische stromingen in Nederland in de negentiend eeuw.

Cultuurgoederen worden algemeen erkend als voorwerpen die onze cultuur in zich dragen en daarom voor onszelf en de toekomst behouden moeten blijven. Van oudsher wordt dan ook gepleit voor bescherming van deze goederen, bijvoorbeeld door hen te sparen in tijden van oorlog. In de afgelopen eeuw is deze bescherming door middel van verdragen in het internationaal recht verankerd geraakt. Vooral de illegale handel in cultuurgoederen bleek daarbij een punt van aandacht, omdat deze hun voortbestaan zeer ernstig bedreigt.
Nederland heeft zich op het internationale podium van verschillende houdingen bediend waar het op de bescherming van cultuurgoederen aankwam. Daarbij hebben zich in het afgelopen decennium ontwikkelingen voorgedaan die de vraag doen rijzen hoe Nederland zich tegenwoordig opstelt wat betreft de bescherming van cultuurgoederen. In deze scriptie wordt die houding getypeerd. Daartoe worden drie sprekende ontwikkelingen uit het afgelopen decennium omschreven die een beeld zullen geven van de huidige Nederlandse manier van omgaan met cultuurgoederen. Het gaat daarbij om de implementatie van het UNESCO-verdrag 1970, de mogelijkheid om middels de Restitutiecommissie een restitutieverzoek in te dienen voor kunstgoederen waarvan het bezit in de Tweede Wereldoorlog verloren is en de ontwikkelingen wat betreft de afstoting van museale objecten. Vervolgens wordt een beschrijving van het ontstaan van de bescherming van cultuurgoederen in internationaal opzicht en Nederlands positie hierin gegeven. Daarna kan de huidige positie van Nederland getypeerd worden aan hand van het theoretisch kader dat John Henry Merryman uitgewerkt heeft. Daaruit zal dan blijken of de kille, door economische belangen ingegeven houding jegens het behoud van cultuurgoederen zoals die aan het eind van de 19e eeuw in Nederland bestond nog altijd opgeld doet en wat de invloed vanuit het internationaal recht op die houding geweest is.

The paper presents a comparative analysis of the positions of the courts in respect with the necessity of a court's authorization to terminate life-support. Some courts hold that it is mandatory in any case, while the other reduce the role of the tribunals only to disputes arising from the decision to withdraw life-support.

Key words: withdrawal of treatment, passive euthanasia, family law, judicial approval, terminally ill patients.

Būtinybė gauti teismo leidimą civilinėse bylose dėl nepagydomai sergančių pacientų gyvybės palaikymo nutraukimo Straipsnyje pateikiama lyginamoji teismų pozicijų analizė dėl būtinybės gauti teismo leidimą nutraukti gyvybės palaikymą. Kai kurie teismai mano, kad tai yra privaloma bet kuriuo atveju, o kiti sumažina teismų vaidmenį tik ginčuose, kylančiuose dėl sprendimo atsisakyti gyvybės palaikymo.

Pagrindiniai žodžiai: gydymo nutraukimas, pasyvi eutanazija, šeimos teisė, teismo leidimas, nepagydomai sergantys pacientai.

In een aantal gevallen hebben alle werknemers dezelfde belangen. Dat geldt tegenwoordig niet voor het ontslagrecht. Werknemers met een vaste arbeidsovereenkomst profiteren van een rigide ontslagrecht, maar dit gaat ten koste van de positie van werknemers met een flexibele arbeidsovereenkomst. De recente Wet werk en zekerheid brengt daarin geen verschil. Door de wijziging van de ketenbepaling zijn deze tegenstellingen zelfs verscherpt. Een belangrijke reden waarom het voorstel om het ontslagrecht te versoepelen niet is gerealiseerd ligt in de totstandkoming van het Sociaal Akkoord 2013, waarin vooral met de belangen van de werknemers met een vaste arbeidsovereenkomst rekening gehouden is. De belangen van alle partijen kunnen alleen worden behartigd door de rigiditeit van het ontslagrecht te bestrijden.

старший научный сотрудник Института законодательства и сравнительного правоведения при Правительстве РФ, кандидат юридических наук, LLM ПРЕДДОГОВОРНАЯ ОТВЕТСТВЕННОСТЬ В НИДЕРЛАНДАХ И ГК РФ На основе анализа законодательных положений о преддоговорной ответственности в Нидерландах и Германии, Концепции развития гражданского законодательства РФ, а также ГК РФ делается вывод о своевременном невключении данных положений в ГК РФ. Приводятся основные варианты закрепления института преддоговорной ответственности.

J.M. VELDHUIS * Wel verschenen in de procedure, maar niet opgemerkt. Dat blijkt -ook voor rechtbanken -vaak een lastige situatie. Het lijkt erop dat uit het oog is verloren wat de grondslag is voor het rechtsmiddel verzet, namelijk: het niet verschijnen van de gedaagde partij. Ben je wel verschenen, dan staat het rechtsmiddel hoger beroep tot je beschikking. Dit laatste geldt ook als je wel bent verschenen, maar er is ten onrechte een verstekvonnis gewezen. Ook in dit laatste geval adviseren rechtbanken geregeld om in verzet te gaan. Dat is onjuist. Met de korte termijnen van verzet en hoger beroep is een verkeerde keuze vaak fataal.